Τώρα κατάλαβε η κυβέρνηση ότι η ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας πρέπει να αποτελεί προϊόν μακροπρόθεσμου και σοβαρού σχεδιασμού;

<img height="640" src="https://i.ibb.co/WpxywdR/20220413-083203.jpg" width="676" /><br /><br /><div>Όχι ... τα δεδομένα δεν «έχουν αλλάξει άρδην»... Τα δεδομένα ήταν πάντα μπροστά μας, αλλά μερικοί ανόητοι έκαναν πως δεν τα έβλεπαν τόσο καιρό, είχαν πάρει αγκαλιά τις ανεμογεννήτριες και λοιδορούσαν εκείνους που φώναζαν και προειδοποιούσαν ότι ακολουθούμε λάθος δρόμο στην ενεργειακή πολιτική μας. Τώρα κατάλαβε η κυβέρνηση ότι η ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας πρέπει να αποτελεί προϊόν μακροπρόθεσμου και σοβαρού σχεδιασμού και δεν μπορεί να γίνεται στο πόδι; Έχουν καταλάβει όλοι αυτοί οι άχρηστοι που μας κυβερνούν για ποιον λόγο τους εξέλεξε ο ελληνικός λαός και γιατί τους παρέχει παχυλούς μισθούς και γενναία προνόμια; Αν ένας πολιτικός δεν είναι διορατικός και δεν εργάζεται για το εθνικό συμφέρον, τότε τι τον χρειαζόμαστε; Διαπιστώσεις κατόπιν εορτής μπορεί να κάνει και ο περιπτεράς της γειτονιάς μου. </div><div><br /></div><div>Αυτό που περιμένουμε από τους κυβερνώντες είναι να μπορούν να βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, να σχεδιάζουν με σταθερά και προσεκτικά βήματα για το αύριο, και να δίνουν ΛΥΣΕΙΣ στα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Δυστυχώς όμως μέχρι τώρα το μόνο που βλέπουμε είναι να τρέχουν ασθμαίνοντας πίσω από τις εξελίξεις και να κάνουν το ένα ολέθριο λάθος μετά το άλλο ενεργώντας με απίστευτη επιπολαιότητα που δεν μπορεί παρά να δίνει λαβή για δυσάρεστες υποψίες.</div><div>Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; </div><div><ul style="text-align: left;"><li>Το τουρκολιβυκό μνημόνιο που μας ήρθε σαν κεραμίδα ενώ βοούσε ο τόπος επί μήνες ότι κάτι μαγείρευε η Άγκυρα με τον νότιο γείτονά μας; </li><li>Τις απαράδεκτες δηλώσεις Δένδια ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να εκμεταλλευτεί τα υποθαλάσσια κοιτάσματα των υδρογονανθράκων της; </li><li>Την εξοργιστική παθητικότητα με την οποία αντιμετωπίσαμε το σουλάτσο του «Ορούτς Ρέις» επί 3,5 μήνες μέσα στην υφαλοκρηπίδα μας; </li><li>Την πλήρη αδιαφορία που δείξαμε για τις ωμές παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ από τους Τούρκους που είχαν σαν αποτέλεσμα να φύγουν η μία μετά την άλλη οι ξένες εταιρείες εξόρυξης φυσικού αερίου; Την απολιγνιτοποίηση της ΔΕΗ που έγινε χωρίς κανένα σχέδιο; </li><li>Τη δαιμονοποίηση της πυρηνικής ενέργειας σε βαθμό που να έχουμε κλείσει εδώ και 18 χρόνια ακόμα και τον ερευνητικό πυρηνικό αντιδραστήρα «Δημόκριτος»; </li><li>Τη σπουδή που δείξαμε να κάνουμε τη Ρωσία εχθρό μας και να πυροβολήσουμε ουσιαστικά τα πόδια μας καταστρέφοντας τα ελληνικά νοικοκυριά μέσω των λογαριασμών του ρεύματος για τα μάτια του Ζελένκσι και του Τάγματος Αζόφ; </li><li>Την ατάκα του ανεκδιήγητου Άδωνι Γεωργιάδη «Και τι θέλετε; Να πάμε να πλακώσουμε τον Πούτιν στο ξύλο;». Με κάθε ενέργεια και με κάθε δήλωσή της η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει την τραγική και εθνικά επικίνδυνη ανεπάρκειά της την οποία δυστυχώς θα πληρώνουμε όλοι μας ακριβά για πολύ καιρό ακόμα.</li></ul></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τώρα κατάλαβε η κυβέρνηση ότι η ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας πρέπει να αποτελεί προϊόν μακροπρόθεσμου και σοβαρού σχεδιασμού;

Όχι ... τα δεδομένα δεν «έχουν αλλάξει άρδην»... Τα δεδομένα ήταν πάντα μπροστά μας, αλλά μερικοί ανόητοι έκαναν πως δεν τα έβλεπαν τόσο και...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα ελληνοτουρκικά στη νέα εποχή του πολέμου. Ανάκτηση κυριαρχίας ή υποτέλεια στις μεγάλες δυνάμεις;

<img height="427" src="https://sp-ao.shortpixel.ai/client/to_webp,q_lossy,ret_img/https://edromos.gr/wp-content/uploads/2022/04/erdogan-ukraine.jpg" width="807" /><br /><br /> <b>Δημήτρης Γκάζης</b><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία ανοίγει μια νέα εποχή για όλο τον πλανήτη. Η σύγκρουση των τριών μεγαλοκρατικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα), η δημιουργία μεγάλων πλανητικών μπλοκ (Δύση/ΝΑΤΟ – Ευρασία) και η επιδίωξη αυτών για ηγεμονία, σε συνδυασμό με την διαρκώς αυξανόμενη τάση προς τον πόλεμο ως μορφή διαχείρισης της κρίσης, ορίζει ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τις μικρές και μεσαίες χώρες και τους λαούς τους. Τουλάχιστον όσο αυτοί δεν συγκροτούν ένα διακριτό, ως προς τις επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων πόλο, που θα διεκδικεί χώρο ελευθερίας στον αναδυόμενο, πολυπολικό κόσμο.<br /><br />Η γεωπολιτική ισχύς, το γεωπολιτικό βάθος, οι σφαίρες επιρροής, επανέρχονται στο προσκήνιο. Δεν είναι ότι έπαψαν ποτέ να καθορίζουν τις πλανητικές εξελίξεις, όμως τώρα –μετά και την τυπική κατάρρευση ενός εδώ και χρόνια ξεχειλωμένου και κατά το δοκούν αξιοποιούμενου διεθνούς δικαίου και την χρεοκοπία των διεθνών οργανισμών με εξισορροπητικό ρόλο που διασφάλιζαν τη διαιώνιση του συστήματος τής υπό δυτική ηγεμονία παγκοσμιοποίησης– επανεμφανίζονται γυμνές στη διεθνή σκακιέρα.<br /><br />Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να επανεξεταστεί η απειλή που συνιστά για τη χώρα μας ο τουρκικός αναθεωρητισμός και η απειλή δημιουργίας τετελεσμένων, σε όλο τον άξονα Κύπρου, Αιγαίου, Θράκης. Καλούμαστε να διαβάσουμε τη γειτονική χώρα πέρα από τα καθησυχαστικά σχήματα περί «απομονωμένης και οικονομικά αδύναμης Τουρκίας», πέρα από τα απλουστευτικά σχήματα περί «τρελού και απρόβλεπτου Ερντογάν» που κυριαρχούν εδώ και χρόνια στη δημόσια σφαίρα της χώρας μας. Ταυτόχρονα, καλούμαστε να κρίνουμε και τη στάση της ελληνικής, εξωτερικής πολιτικής μέσα σε αυτή τη συγκυρία, με κριτήριο την οικοδόμηση βαθμών κυριαρχίας και ανθεκτικότητας στο νέο σκηνικό.<br /><br />Στην αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, ο «φόβος» πως ο Ερντογάν μπορεί να μιμηθεί τον «φίλο του Πούτιν» ήταν διάχυτος στο δημόσιο λόγο. Τώρα ο «φόβος» έχει δώσει τη θέση του στην «αισιοδοξία» για ισορροπία στις διμερείς σχέσεις, μέσα από τη συνεργασία μας στα πλαίσια της Ν.Α. πτέρυγας του ΝΑΤΟ, το οποίο ας μην ξεχνάμε ότι αποτελεί «τη βασική ομπρέλα προστασίας για τη χώρα μας». Η Τουρκία όμως δεν είναι ο απρόβλεπτος παίκτης που παρουσιάζει ο κυρίαρχος λόγος των εδώ ελίτ. Οι μόνιμες αιτιάσεις της για την κυριαρχία στο Αιγαίο, η παγίωση της δορυφοριοποίησης της Κύπρου, τα τετελεσμένα σε όλα τα μέτωπα, αποτελούν σταθερές πυξίδες στην πολιτική της. Επί της ουσίας ο πόλεμος και η νέα εποχή στην οποία μας μπάζει δεν άλλαξαν αλλά βάθυναν τις προϋπάρχουσες στρατηγικές επιλογές και στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Από τη μία τη φιλοδοξία για περιφερειακή ηγεμονία της Τουρκίας με ένα διαρκές παζάρι με τη Δύση και τις ευρασιατικές δυνάμεις, από την άλλη την πρόσδεση της Ελλάδας όλο και πιο σφιχτά στο ΝΑΤΟϊκό άρμα επενδύοντας την ασφάλεια της χώρας σε συμμάχους-προστάτες.<div><br />Η Ελλάδα ως «μεντεσές» του ΝΑΤΟ<br /><br />Μια από τις βασικές επιδιώξεις των ΗΠΑ από την αρχή της έντασης στην Ουκρανία ήταν η στενότερη πρόσδεση των ευρωπαϊκών δυνάμεων στις ατλαντικές επιδιώξεις, μέσα από μια «αναβάπτιση» του ΝΑΤΟ στους ιδρυτικούς του σκοπούς, την «προστασία» από τον ρωσικό κίνδυνο. Η Ελλάδα, δια των αποφάσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με ουσιαστική συμφωνία των βασικών δυνάμεων του πολιτικού συστήματος, έσπευσε προθύμως να ενταχθεί με ζήλο στον άξονα αυτό. Δεν αναφερόμαστε μόνο στις συμμαχικές εξυπηρετήσεις προς τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα σε Αλεξανδρούπολη και Σούδα, τη συμμετοχή άνευ όρων στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, την ενίσχυση της «συλλογικής αμνησίας» για μια άλλη –εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες– εισβολή και κατοχή σε ευρωπαϊκό έδαφος, αυτό της Κύπρου. Αναφερόμαστε κυρίως στην υιοθέτηση όλου του ιδεολογικοπολιτικού οπλοστασίου του ευρωατλαντισμού –βλ. «πόλεμος του ελεύθερου κόσμου εναντίον του αυταρχισμού»–, την αποστολή στρατιωτικού υλικού από τις πρώτες κιόλας μέρες, την εμπέδωση του όρου «δεδομένος σύμμαχος» σε ό,τι εξυπηρέτηση ζητηθεί. Πλάι στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν η ολιγωρία και η απραξία μέχρι και το «και πέντε», που επέδειξαν οι κυβερνώντες, κρυπτόμενοι πίσω από τις συλλογικές ενέργειες της Δύσης, για την προστασία των Ελλήνων της Αζοφικής, της κραταιάς αυτής κοιτίδας του Ελληνισμού που θυσιάζεται στις συμπληγάδες του πολέμου.<br /><br />Τα πλεονεκτήματα που προσδίδουν στην Τουρκία η δημογραφία, το ευρασιατικό βάθος, το αυτοκρατορικό παρελθόν, η ανάπτυξη στρατιωτικής βιομηχανίας, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με μια τακτική πρόθυμου συμμάχου των Δυτικών που τάχα θα μας εξασφαλίσουν σε πιθανή ένταση ή με κατευνασμό του θηρίου δίνοντας ανταλλάγματα σε Κύπρο, Αιγαίο ή στα ενεργειακά.</div><div><br />Η Τουρκία ως περιφερειακός μεσάζοντας<br /><br />Η Τουρκία από την άλλη, επιδιώκει, πάντα στην κόψη του ξυραφιού και παζαρεύοντας σκληρά τον γεωπολιτικό της ρόλο, να καταστεί ενδιάμεσος μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Ξεκάθαρα μέρος της δυτικής συμμαχίας, διατηρώντας όμως σχέσεις με τη Ρωσία βασισμένες στα κοινά, ευρασιατικά τους οράματα. Κάπως έτσι, η σταθερά αναθεωρητική Τουρκία, παρουσιάζεται ως «ειρηνοποιός δύναμη», φιλοξενεί στην Κωνσταντινούπολη τις διαπραγματεύσεις Ρωσίας-Ουκρανίας, αφαιρώντας τον ιστορικό διαμεσολαβητικό ρόλο από την Ευρώπη. Ενώ μετά από αίτημα του ίδιου του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι, θα καταστεί και εγγυήτρια δύναμη σε πιθανή, μελλοντική συμφωνία, αναβαθμίζοντας τον περιφερειακό της ρόλο. Αφού πλέον θα έχει πατήματα σε μια περιοχή που εκτείνεται από τον Καύκασο (εγγυήτρια στο Ναγκόρνο Καραμπάχ), τη Μ. Ανατολή (κατοχική δύναμη στη Συρία), την Κύπρο (κατοχική και εγγυήτρια δύναμη) και τη Λιβύη (εγγυήτρια δύναμη) έως την Ουκρανία. </div><div><br /></div><div>Παράλληλα, όπως είχε πράξει στο παρελθόν και με το Ιράν, η Άγκυρα επιδιώκει να καταστεί ενδιάμεσος κόμβος για τις οικονομικές σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση, παρακάμπτοντας τις κυρώσεις, αλλά και προσκαλώντας ταυτόχρονα του Ρώσους ολιγάρχες να επενδύσουν τα χρήματα τους στην Τουρκία. Όλα αυτά ενώ το παζάρι για την «επιστροφή» της στο δυτικό στρατόπεδο παραμένει ενεργό. Τόσο με την επαναπροσέγγιση με το Ισραήλ και τους ενεργειακούς δρόμους που τόσο επιθυμεί η Ευρώπη, με τις συζητήσεις για τα F-35 και τα F-16 και κυρίως με τον αναβαθμισμένο πολιτικό ρόλο που της προσδίδουν οι ΗΠΑ.Προφανώς η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιγράψει την τουρκική στρατηγική, ούτε μας λείπει ο αυταρχικός τσαμπουκάς του σουλτάνου Ερντογάν που θα έλυνε ως δια μαγείας τα στρατηγικά μας προβλήματα. Τα πλεονεκτήματα που προσδίδουν στην Τουρκία η δημογραφία, το ευρασιατικό βάθος, το αυτοκρατορικό παρελθόν, η ανάπτυξη στρατιωτικής βιομηχανίας, δεν μπορούν όμως να αντιμετωπιστούν με μια τακτική πρόθυμου συμμάχου των Δυτικών που τάχα θα μας εξασφαλίσουν σε πιθανή ένταση. Πόσο μάλλον με μια τακτική κατευνασμού του θηρίου δίνοντας ανταλλάγματα σε Κύπρο, Αιγαίο ή στα ενεργειακά.</div><div><br /></div><div><a href="https://edromos.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα ελληνοτουρκικά στη νέα εποχή του πολέμου. Ανάκτηση κυριαρχίας ή υποτέλεια στις μεγάλες δυνάμεις;

  Δημήτρης Γκάζης Ο πόλεμος στην Ουκρανία ανοίγει μια νέα εποχή για όλο τον πλανήτη. Η σύγκρουση των τριών μεγαλοκρατικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «αποικία Ελλάς» διατάσσεται να καταστρέψει τις σχέσεις της με τη Ρωσία

<h3 style="text-align: left;"><a href="https://mosttraded.com/wp-content/uploads/2022/03/U.S.-wants-to-help-Ukraine-resist-against-Russian-invasion-without-provoking-World-War-III.jpg"><img border="0" height="402" src="https://mosttraded.com/wp-content/uploads/2022/03/U.S.-wants-to-help-Ukraine-resist-against-Russian-invasion-without-provoking-World-War-III.jpg" width="818" /></a><span style="font-weight: normal;">Εμπλοκή και συμμαχικό «αντίτιμο» - Αναγκαία η πολιτική ουδετερότητας και ανεξαρτησίας.</span></h3><b>Ρούντι Ρινάλντι</b><br />Τα όσα έγιναν στην ελληνική και κυπριακή Βουλή με τις παρεμβάσεις του Ζελένσκι, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την Ελλάδα οι «σύμμαχοι» – και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, αφού αυτές σκηνοθετούν σε μεγάλο βαθμό τις κινήσεις της επίσημης ουκρανικής πλευράς. Οι ΗΠΑ λοιπόν όχι μόνο θεωρούν τη χώρα μας και την Κύπρο ως «αποικίες» και εντελώς δεδομένες-δεμένες στο Δυτικό άρμα, αλλά και τις πιέζουν να υπαχθούν ακόμα περισσότερο στις «ανάγκες» της αμερικανονατοϊκής μηχανής (στον πόλεμο κατά της Ρωσίας σήμερα, και στη ματαίωση των σχεδίων της Κίνας σε δεύτερο χρόνο).<br /><br />Το τάγμα Αζόφ παρέλασε εντός του ελληνικού κοινοβουλίου –δείχνοντας πόσο μας σέβεται η Δύση– για να μας πει ότι ο ναζισμός σήμερα εκπορεύεται βασικά από τη Ρωσία… Την ίδια μέρα, ο πολύς Ζελένσκι απλά έκλεισε τη σύνδεση(!) με την κυπριακή Βουλή όταν έγινε αναφορά στο ρόλο της Τουρκίας, για να μην χαλάσει η αγαστή συμμαχία του με την Άγκυρα. Ταυτόχρονα η κυρία Νούλαντ, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ (η κυρία που είπε «ποιος τη γαμεί την Ε.Ε.» το 2014), ζητά την άμεση αποστολή στην Ουκρανία όλου του στρατιωτικού υλικού ρωσικής κατασκευής που διαθέτει η Ελλάδα και η Κύπρος. Μια ωμή διαταγή για αποστρατιωτικοποίηση ζωτικών χώρων της Ελλάδας και της Κύπρου, ενώ είναι αντιμέτωπες με τον τουρκικό επεκτατισμό. Την ίδια μέρα μάθαμε την πρόθεση του αμερικανικού Κογκρέσου να παραχωρηθούν F-16 στην Τουρκία…<br /><br />Η ωμή αλήθεια<br /><br />Η «αποικία Ελλάς» διατάσσεται να καταστρέψει τις σχέσεις της με τη Ρωσία, να την ανακηρύξει εχθρική χώρα, να ακρωτηριάσει μέρος της ήδη σε βαθιά κρίση οικονομίας της, να αποστρατιωτικοποιήσει τα νησιά, να προσφέρει οπλισμό και στρατιωτικές μονάδες στις δομές του ΝΑΤΟ, να προσφέρει γη και ύδωρ (λιμάνια, βάσεις, αεροδρόμια κ.λπ.) στους Αμερικάνους. Διατάσσεται να απελάσει Ρώσους διπλωμάτες, να παγώσει όλους τους λογαριασμούς Ρώσων που ζουν στην Ελλάδα, να περικόψει τουλάχιστον 750.000 τουριστών από τη Ρωσία. Διατάσσεται να συρθεί στην κακόφημη «συνεκμετάλλευση», δηλαδή να αποδεχθεί την πρωτοκαθεδρία της Τουρκίας στη «Γαλάζια Πατρίδα» και τη δορυφοροποίηση της Ελλάδας.<br /><br />Όλα αυτά σχεδόν «επικυρώθηκαν» στα δύο κοινοβούλια του Ελληνισμού, σε Ελλάδα και Κύπρο, ώστε να έχουμε καθαρό το καθεστώς που θα λειτουργεί εφεξής. Οι παρεμβάσεις Ζελένσκι έβαλαν τη βούλα, για να καταλάβει ο καθένας τι ισχύει στις δύο αδελφές χώρες και πώς τις αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια.<br /><br /><div>Δεδομένη η εμπλοκή, αλλά επικίνδυνη για τη χώρα<br /><br />Η χώρα μας σύρεται από το άρμα της Δύσης και υποχρεώνεται να πάρει θέσεις που φαλκιδεύουν την ίδια την υπόστασή της και τα εθνικά της συμφέροντα. Διότι δεν μπορεί να σταθεί καμία δικαιολογία για την πλήρη και ολοκληρωτική υπαγωγή της πολιτικής της Ελλάδας στα αμερικανικά και ΝΑΤΟϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων, όταν αυτά κατάφωρα διαλύουν ή κουρελιάζουν την υπόσταση της χώρας, και τη στρέφουν με ζήλο σε μια θέση εντελώς εχθρική απέναντι στη Ρωσία – πάλι σε αντίθεση με τα συμφέροντα της χώρας. Δεν χωρά αμφιβολία πως η εθελοδουλία των ελληνικών ελίτ απέναντι στον Δυτικό παράγοντα αποκτά χαρακτηριστικά «υπάκουου σπασίκλα μαθητή», θυμίζοντας τη φράση «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας» από τη γνωστή παλιά ταινία…<br /><br />Σε όλους τους τομείς (εθνικά θέματα, κυριαρχία της χώρας, οικονομία, μεταναστευτικό και μετανάστευση, πολιτική ζωή, εξωτερική πολιτική) θα επιβληθεί μια «πολιτική πολέμου», πλάι σε μια «πολεμική οικονομία». Θα περισταλούν ελευθερίες και δικαιώματα, θα φτωχοποιηθεί βίαια άλλο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, κι όλα αυτά για τις «αρχές και αξίες» που επικαλείται η Ν.Δ., το πολιτικό σύστημα, ο Πάιατ και η Ε.Ε.<br /><br />Καταστροφικός «μονόδρομος» και εναλλακτική<br /><br />Ο νέος γύρος της παγκόσμιας πολυοργανικής κρίσης μετά τα προηγούμενα μεγάλα παροξυσμικά επεισόδια (κρίση 2008-2010, πανδημία, ενεργειακή κρίση), και ο βαθύτατος ανταγωνισμός βασικών δυνάμεων του καπιταλιστικού κόσμου, οδηγεί σε έναν πόλεμο που ακόμα δεν έχουν φανεί όλες οι διαστάσεις του. Σε πόλεμο που ξεπερνά κατά πολύ τους προηγούμενους, και εμπλέκει άμεσα τη Δύση ενάντια στη Ρωσία, με πεδίο μάχης μια χώρα στην καρδιά της Ευρώπης. Αυτή η αναμέτρηση δεν εμπλέκει με τους ίδιους όρους όλες τις δυνάμεις, και δεν έχει κάποιο θετικό φορτίο για τους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά ούτε και για τους λαούς των χωρών που εμπλέκονται στον Α ή Β βαθμό. Έμμεσα δημιουργεί μια αρνητική κατάσταση (σε οικονομικό επίπεδο κυρίως) για τους εργαζόμενους και τη φτωχολογιά όλου του κόσμου.<br /><br />Τα βασικά ανταγωνιζόμενα μέρη (ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία), διά των κυρίαρχων τάξεών τους, δεν έχουν να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, δηλαδή χειραφετητικό, στον κοινωνικό, πολιτικό, καθεστωτικό τομέα. Αυτό αναφέρεται επειδή δεν επιτρέπεται να αποσυνδέουμε εντελώς το ζήτημα των κοινωνικών-παραγωγικών σχέσεων και των σχέσεων εξουσίας από τις γεωπολιτικές συγκρούσεις και στρατηγικές επιδιώξεις των κυρίαρχων τάξεων των κέντρων αυτών. Σε ό,τι αφορά τις μικρές, ανίσχυρες ή μεσαίες χώρες, και κυρίως όσον αφορά τους λαούς ολόκληρου του κόσμου, τα θέματα είναι διαφορετικά. Και η οπτική τους δεν μπορεί ή δεν συμφέρει να συμπίπτει ή να υποτάσσεται σε κάποιο από τα βασικά κέντρα στον ανταγωνισμό του με τα άλλα. Επομένως για τους λαούς και τις μικρές, ανίσχυρες και μεσαίες χώρες, είναι ζωτικής σημασίας μια προσπάθεια απεμπλοκής από τον πόλεμο, και φυσικά η διεκδίκηση μιας άλλης παγκόσμιας αρχιτεκτονικής. Κωδικά, η συγκρότηση ενός πόλου των λαών σε διεθνές επίπεδο.<br /><br />Διαφορετική πορεία<br /><br />Αυτή η πορεία σημαίνει μια πολιτική ρήξεων και προσπαθειών ενίσχυσης της εθνικής κυριαρχίας και της κρατικής υπόστασης των μικρών και ανίσχυρων χωρών, μια διαφορετική πορεία (απεξάρτησης και ουδετεροποίησης) απέναντι στα αντιμαχόμενα μπλοκ, μια πολιτική ανεξαρτησίας και κατάκτησης βαθμών κυριαρχίας.<br /><br />Η εθελοδουλική προσήλωση ως πιστού συμμάχου της Δύσης αναδεικνύει μια ποιότητα που οδηγεί σε νέες εθνικές καταστροφές και συρρικνώσεις. Οδηγεί, στο όνομα των «συμμαχικών υποχρεώσεων», σε περιστολή της εδαφικής κυριαρχίας, σε εκχώρηση κυριαρχίας στους «συμμάχους», σε μειοδοτική πολιτική απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό. Όποιος δεν τα βλέπει όλα αυτά μετά τα όσα έγιναν τις 2-3 τελευταίες μέρες, εθελοτυφλεί επικινδύνως.<br /><br />Η «προβιά» μιας Ελλάδας-πειθήνιας συμμάχου πρέπει να πεταχθεί. Στη θέση της πρέπει να ξεπροβάλλει μια εθνολαϊκή πολιτική ανεξαρτησίας και ουδετερότητας της χώρας, που να αναγορεύει την εθνική κυριαρχία και την υπόσταση της Ελλάδας σε κεντρικό ζήτημα. Μια πολιτική που δεν θα φοβάται τον λαό και την έκφρασή του αλλά, αντίθετα, θα στηρίζεται σε μια εθνική-λαϊκή θέληση που θα οικοδομηθεί με μια πολιτική υπεράσπισης του βιοτικού επιπέδου, καταπολέμησης της φτωχοποίησης, παραγωγικής ανασυγκρότησης, δημοκρατικής πορείας και συμμετοχής. Αυτή την πορεία την καταπολεμούν με κάθε τρόπο οι πρεσβείες και οι ελίτ της χώρας. Αυτήν την πορεία πρέπει να τη στηρίξει ένα πολιτικό κίνημα διεξόδου και απεμπλοκής της Ελλάδας από τα πολλαπλά δεσμά.<br /><br />Στήριξη στις δυνάμεις μας<br /><br />Η συμμετοχή σε έναν αμερικανονατοϊκό πόλεμο στο πλευρό της Δύσης ενάντια σε Ρωσία και Κίνα δεν θα ωφελήσει σε τίποτα τη χώρα. Όσες αποστάσεις πάρει από τη σύγκρουση αυτή, τόσο το καλύτερο για μια άλλη πορεία. Βαθμοί κυριαρχίας και ανεξαρτησίας σημαίνει επίσης την μη προσχώρηση σε καμία από τις δύο σκληρές στρατοπεδεύσεις, και την προβολή θέσεων που να κατοχυρώνουν την ειρήνη, το διεθνές δίκαιο, το απαραβίαστο των συνόρων.<br /><br />Στις συνθήκες της χώρας μας, θα σήμαινε να βάζουμε βέτο στους οργανισμούς που συμμετέχουμε όταν θίγονται βασικά συμφέροντα της χώρας. Θα σήμαινε αδελφοποίηση Ελλάδας και Κύπρου, και εκμετάλλευση κάθε δυνατότητας σε βαλκανικό, μεσογειακό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Για παράδειγμα, δύο «φιλικές» και «συμμαχικές» δυνάμεις, η Τουρκία και το Ισραήλ, το παίζουν δίπορτο και με τις ΗΠΑ και με τη Ρωσία, εισπράττοντας ανταλλάγματα και απειλώντας γειτονικές χώρες.<br /><br />Γι’ αυτό είναι ζωτικής σημασίας η ανάδειξη άλλων συμμαχιών, και κυρίως η στήριξη στις δυνάμεις μας – αφού φυσικά περάσουμε από μια φάση ανασυγκρότησης σε όλους τους τομείς, δηλαδή μια αλλαγή πορείας που το υπάρχον πολιτικό σύστημα ούτε θέλει ούτε μπορεί να κάνει. Είπαμε, ο δρόμος είναι δύσκολος και το μέλλον αβέβαιο (κι όχι εύκολα λαμπρό). Αλλά οι μονόδρομοι που μας επιβάλλουν είναι καταστροφικοί.<br /><br /><a href="https://edromos.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η «αποικία Ελλάς» διατάσσεται να καταστρέψει τις σχέσεις της με τη Ρωσία

Εμπλοκή και συμμαχικό «αντίτιμο» - Αναγκαία η πολιτική ουδετερότητας και ανεξαρτησίας. Ρούντι Ρινάλντι Τα όσα έγιναν στην ελληνική και κυπρι...

Διαβάστε την συνέχεια

Όλοι σκοτώνονται για τους υδρογονάνθρακες! Σύγκρουση Κούρδων-Βαγδάτης.

<img height="294" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-04/kurdistan.jpg?itok=21pM-L9D" width="778" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μάχεται για τον έλεγχο του πετρελαίου το Ερμπίλ εν μέσω πολιτικής αποσταθεροποίησης.</span></h3><b>Ευάγγελος Δ. Κόκκινος</b><br />Ουπουργός Πετρελαίου του Ιράκ, Εχσάν Αμπντούλ Τζαμπάρ Ισμαήλ, ανακοίνωσε ότι η κρατική εταιρεία πετρελαίου, SOMO, θα διαχειρίζεται την εξόρυξη και την επεξεργασία αργού πετρελαίου στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Η διάταξη υποστηρίζεται από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο του Ιράκ, το οποίο αποφάνθηκε κατά του νόμου που μέχρι τώρα ρύθμιζε την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην αυτόνομη περιοχή του Κουρδιστάν.<br /><br />Τα δικαστήρια διέταξαν την κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση να παραδώσει τη διαχείριση αυτών των πόρων στο Υπουργείο Πετρελαίου. Προς το παρόν, οι κουρδικές αρχές στο Ερμπίλ, την κουρδική πρωτεύουσα, αρνήθηκαν να υπακούσουν σε αυτή τη διαταγή, συγκρουόμενες ευθέως με τη Βαγδάτη.<br /><br />Ο ηγέτης της αυτόνομης κουρδικής περιοχής, Μασούντ Μπαρζανί, δήλωσε ότι «ο νόμος για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στην περιοχή είναι αντισυνταγματικός και συνιστά παραβίαση του Συντάγματος και των δικαιωμάτων του λαού του Κουρδιστάν».<br /><br />Η απόφαση επιβεβαιώνει τις φήμες πολλών ειδικών αναλυτών στην περιοχή, όπως επισημαίνει το εξειδικευμένο μέσο Al-Arab.<br /><br />Οι συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές για την πολιτική σταθερότητα στη χώρα, η οποία μετά τις εκλογές απέτυχε να σχηματίσει κυβέρνηση γύρω από τον νικητή των εκλογών, τον σιίτη κληρικό Αλ-Σάαντρ, ο οποίος κέρδισε 73 από τις 329 έδρες τον Οκτώβριο του 2021. Εκτός από τους Σουνίτες, το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν είναι ένας από τους υποστηρικτές του μπλοκ του Σάαντρ.<br /><br />Ο Αλ Σάαντρ βρίσκεται έτσι σε ένα σταυροδρόμι που είναι δύσκολο να ξεπεραστεί. Από τη μια ήλπιζε να συμμορφωθεί με τους όρους που του επέβαλε ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, Μασούντ Μπαρζανί, ενώ από την άλλη έπρεπε να τηρήσει την απόφαση του δικαστηρίου στο Ιράκ σχετικά με το δικαίωμα της SOMO στους υδρογονάνθρακες πόρους στο Κουρδιστάν. Η υποστήριξη των Κούρδων επέτρεψε στον Αλ-Σάαντρ να μην χρειαστεί να ζητήσει υποστήριξη από σιιτικές ομάδες κοντά στο Ιράν. Σύμφωνα με πηγές του Al-Arab, ο Αλ-Σάαντρ δεν μπορεί να σταματήσει την απόφαση του υπουργείου Πετρελαίου και της κρατικής εταιρείας να εγκατασταθούν στο Ερμπίλ.<br /><br />Οι αναλυτές του Al-Arab επισημαίνουν ότι αυτή η χειρονομία της κυβέρνησης και του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου επιδιώκει να ταπεινώσει τον Αλ Σάαντρ και το κόμμα του.<br /><br />Αναμένεται ότι τους επόμενους μήνες, οι Κούρδοι θα αφήσουν στο παρασκήνιο την εκλογή νέου προέδρου για να επικεντρωθούν στις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση και να αποτρέψουν τη διαχείριση των πόρων τους από τη Βαγδάτη.<br /><br />Αυτές οι διαπραγματεύσεις έχουν ήδη ξεκινήσει και το υπουργείο Πετρελαίου έχει κάνει κάποιες δηλώσεις από τους λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που προορίζονται για τον Τύπο.<br /><br />Μια ανάρτηση στο Facebook αναφέρει ότι:<br /><br />«Το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Πετρελαίου και μια υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία που εκπροσωπεί την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν θα πραγματοποιήσουν την πρώτη συνάντηση σήμερα για να συζητήσουν τις εκτελεστικές διαδικασίες, μετά την απόφαση του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου να συμφωνήσει σε νέα και πρότυπα για τη διαχείριση του ζητήματος του πετρελαίου. βιομηχανία στην περιοχή, με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται το μέγιστο όφελος και οικονομική απόδοση. Αυτό αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, καθώς συμβάλλει στην ενίσχυση και υποστήριξη της εθνικής οικονομίας και στην προώθηση της ολοκλήρωσης της εθνικής βιομηχανίας πετρελαίου».<br /><br />Το πετρέλαιο είναι ένας από τους βασικούς φυσικούς πόρους για το Ιράκ, και το εισόδημα της χώρας περιστρέφεται γύρω από αυτή την οικονομική δραστηριότητα.<br /><br />Το 2018, η πετρελαϊκή δραστηριότητα ήταν πίσω από το 75% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος του Ιράκ και το 90% των κρατικών εσόδων, μέσω της κρατικής εταιρείας SOMO. Είναι με τη σειρά του το πιο εξαγόμενο προϊόν της χώρας, με ετήσιο όγκο 59.730 εκατ. δολάρια, το 95% του συνολικού όγκου των εξαγωγών της χώρας. Το 2020 ήταν ο πέμπτος μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου στον κόσμο με 4.443.457 βαρέλια brent την ημέρα, λίγο μπροστά από την Κίνα και πίσω από τον Καναδά.<br /><br />H διαμάχη που προκύπτει στο Ιρακινό Κουρδιστάν για τον έλεγχο των υδρογονανθράκων, ενδεχομένως αποσταθεροποιεί περαιτέρω τις αγορές ενέργειες και θέτει τις βάσεις για συγκρούσεις μεταξύ της ηγεσίας του Ιρακινού Κουρδιστάν και των αρχών της Βαγδάτης.<br /><br />Εκτιμάται πως το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν περαιτέρω εξελίξεις που θα καθορίσουν, σε συνδυασμό με εξωτερικούς παράγοντες όπως η τουρκική επιθετικότητα και η το τσουνάμι επενδύσεων από την Κίνα στην περιοχή, την έκβαση του ενεργειακού ζητήματος στο Ιράκ.<div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όλοι σκοτώνονται για τους υδρογονάνθρακες! Σύγκρουση Κούρδων-Βαγδάτης.

Μάχεται για τον έλεγχο του πετρελαίου το Ερμπίλ εν μέσω πολιτικής αποσταθεροποίησης. Ευάγγελος Δ. Κόκκινος Ουπουργός Πετρελαίου του Ιράκ, Εχ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στρατιωτικός εμπειρογνώμονας: Η Δύση ξεφορτώνεται τα «μουχλιασμένα» όπλα σε βάρος της Ουκρανίας.

<img height="280" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-04/%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%B1.jpeg?itok=cGPPYeck" width="778" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μπορεί η προμήθεια βαρέων όπλων στην Ουκρανία να αλλάξει σημαντικά την ισορροπία δυνάμεων;</span></h3>Η Δύση πουλά βαρέα όπλα στην Ουκρανία για εκατομμύρια δολάρια, αν και καταλαβαίνει ότι οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις θα τα καταστρέψουν, εμποδίζοντάς τους να φτάσουν στις θέσεις τους. Αυτό δήλωσε ο στρατιωτικός ειδικός Alexander Bartosh.<br /><br />Οι δυτικές χώρες πωλούν βαρέα τεθωρακισμένα οχήματα στην Ουκρανία. Η Αυστρία παρέδωσε 20 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, η Τσεχική Δημοκρατία - μια παρτίδα T-72 και BMP-1 από παλιά αποθέματα. Η Γερμανία υπόσχεται παραδόσεις εκατοντάδων δεξαμενών. Ο πολεμικός ανταποκριτής Αντρέι Κοτς <a href="https://ria.ru/20220412/oruzhie-1782940050.html">έγραψε</a> σχετικά σε ένα άρθρο για το RIA Novosti .<br /><br />Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χορήγησε πρόσφατα στην Ουκρανία ένα άλλο πακέτο βοήθειας μισού δισεκατομμυρίου ευρώ. Η Δύση αναμένει ότι η ενεργή μεταφορά όπλων στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας θα καθυστερήσει τις μάχες κατά τη διάρκεια της ειδικής επιχείρησης.<br /><br />Εκτός από τα αντιαρματικά και φορητά αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα, η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα στείλουν τεθωρακισμένα οχήματα στο Κίεβο. Η Τσεχική Δημοκρατία δωρίζει πέντε άρματα μάχης T-72M και οχήματα μάχης πεζικού BVP-2. Η Γερμανία θα στείλει 100 άρματα μάχης Leopard-1 στο Κίεβο. Η Σλοβακία προσπάθησε να στείλει αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα S-300 στην Ουκρανία, αλλά δεν έφτασαν στον προορισμό τους. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατέστρεψαν το όπλο με τη βοήθεια πυραύλων Kalibr.<br /><br />Επιπλέον, η Αυστραλία δώρισε 20 Bushmasters αξίας 37 εκατομμυρίων δολαρίων. Τέθηκαν σε λειτουργία το 1998.<br /><br />Η Wall Street Journal ανέφερε προηγουμένως ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να στείλουν στην Ουκρανία βαρέα όπλα από τα δικά τους αποθέματα. Μιλάμε για σοβιετική αεράμυνα, την οποία το στρατιωτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας είναι σε θέση να χειριστεί. Η Ουάσιγκτον έχει στη διάθεσή της τα συστήματα αεράμυνας Osa, Tor-M2, Buk, S-300V.<br /><br />Νωρίτερα, η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών ενέκρινε ένα σχέδιο νόμου για το lend-lease, το οποίο θα διευκολύνει την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία. Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών θα μπορεί να πουλάει εξοπλισμό πιο γρήγορα.<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ είναι έτοιμοι να λάβουν κάθε μέτρο προκειμένου να καθυστερήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την ειδική επιχείρηση και να αποδυναμώσουν τη Ρωσία, δήλωσε στον PolitExpert στρατιωτικός ειδικός, μέλος της Ακαδημίας Στρατιωτικών Επιστημών Alexander Bartosh . Για τη Δύση, η Ουκρανία είναι απλώς ένα μέρος όπου μπορείτε να πουλήσετε απαρχαιωμένο εξοπλισμό χωρίς να ξοδέψετε χρήματα για την καταστροφή του. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες κερδίζουν χρήματα πουλώντας «καλουπωμένα» όπλα στο Κίεβο.<br /><br />«Οι Ουκρανοί στρατιώτες δεν ξέρουν πώς να χειρίζονται ακόμη και ξεπερασμένα Leopards. Για να τους μάθουν να οδηγούν, θα πρέπει να αναπτύξουν ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης για τάνκερ, το οποίο επίσης δεν θα γίνεται δωρεάν. Χρειάζονται πολλά χρήματα για να χρηματοδοτηθεί η εκπαίδευση. Τα κεφάλαια θα επιστραφούν σε όσους τα διαθέσουν», είπε η πηγή.<br /><br />Η προμήθεια βαρέων όπλων στην Ουκρανία είναι απίθανο να αλλάξει σημαντικά την ισορροπία δυνάμεων. Το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού δεν θα φτάσει καν στις θέσεις - η Ρωσία θα τις καταστρέψει στο δρόμο και θα συνεχίσει να κυριαρχεί στην ειδική επιχείρηση, πιστεύει ο Bartosz.<br /><br />«Τα στρατεύματά μας θα λάβουν σίγουρα μέτρα για να μπλοκάρουν τα κανάλια για την προμήθεια όπλων και πυρομαχικών στην Ουκρανία. Αυτό μπορεί να γίνει από τον αέρα, τις χερσαίες διαδρομές και τη θάλασσα», είπε ο στρατιωτικός εμπειρογνώμονας.<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Στρατιωτικός εμπειρογνώμονας: Η Δύση ξεφορτώνεται τα «μουχλιασμένα» όπλα σε βάρος της Ουκρανίας.

Μπορεί η προμήθεια βαρέων όπλων στην Ουκρανία να αλλάξει σημαντικά την ισορροπία δυνάμεων; Η Δύση πουλά βαρέα όπλα στην Ουκρανία για εκατομμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο αμύθητος ενεργειακός θησαυρός που κρύβει και η ελληνική ΑΟΖ.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/10/exxonmobil-fortune-500.jpg" /><br /><br /><b>Φώσκολος Αντώνης</b><br />O πρωθυπουργός, σε επίσκεψη του στη ΕΔΕΥ (Ελληνική Διαχειριστική Εταιρία Υδρογονανθράκων), ανακοίνωσε –με μεγάλη καθυστέρηση– νέες έρευνες για να αξιοποιηθεί ο ενεργειακός θησαυρός που κρύβει η ελληνική ΑΟΖ. Οι έρευνες θα εστιαστούν σε έξι εκτάσεις: Η μια είναι στην ηπειρωτική Ελλάδα στην περιφέρεια Ηπείρου και οι άλλες πέντε σε θαλάσσιες περιοχές, στο Ιόνιο, στον κόλπο της Κυπαρισσίας και στην Κρήτη.<br /><br />Όμως, εκεί που κρύβεται ένας αμύθητος ενεργειακός θησαυρός είναι στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, που έχει έκταση το 1/3 της Σαουδικής Αραβίας (εικόνα 1). Γεωγραφικά διαιρείται σε τρία διαμερίσματα: Το πρώτο διαμέρισμα είναι η λεκάνη της Λεβαντίνης και περιλαμβάνει τις ΑΟΖ Συρίας, Λιβάνου, Ισραήλ και το ανατολικό τμήμα της Κυπριακής ΑΟΖ (οικόπεδα 2, 3, 9, 12 και 13).<br /><br />Σε αυτή την λεκάνη, κυρίως στην ισραηλινή ΑΟΖ, μέχρι τα τέλη του 2020 έγιναν 460 γεωτρήσεις και είχαν βρεθεί κοιτάσματα φυσικού αερίου που περιέχουν 1,5 τρισ. Μ3 (κυβικά μέτρα) φυσικού αερίου και τρία δισ. βαρέλια πετρελαίου. Σε αυτό το διαμέρισμα η μεν Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ εκτιμά ότι υπάρχουν αλλά 3,5 τρισ. Μ3 φυσικού αερίου. Αντιστοίχως, η Γεωλογική Υπηρεσία του Ισραήλ εκτιμά ότι υπάρχουν άλλα οκτώ τρισ. Μ3 φυσικού αερίου και 26 δισ. βαρέλια αργού πετρελαίου.<br /><br />Το δεύτερο διαμέρισμα περιλαμβάνει τον Κώνο του Νείλου, στον οποίο ανήκει αποκλειστικά η ΑΟΖ της Αιγύπτου. Σε αυτό το διαμέρισμα έγιναν περίπου 1900 γεωτρήσεις και βρέθηκαν 1,8 τρισ. Μ3 φυσικού αερίου χωρίς να συνεκτιμηθεί το κοίτασμα “Ζορ” που γεωλογικά ανήκει στο τρίτο διαμέρισμα. Η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ (<a href="https://www.usgs.gov/media/files/americaview-technical-report-grant-year-2010">USGS Technical Report 2010</a>) εκτιμά ότι σε αυτό το διαμέρισμα υπάρχουν άλλα εννέα τρισ. Μ3 φυσικού αερίου.<div><br /><div><img height="481" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/03/1-1.jpg" width="640" />Λεκάνες υδρογονανθράκων, ο ενεργειακός θησαυρός της Ανατολικής Μεσογείου<br /><br />Το τρίτο διαμέρισμα περιλαμβάνει την περιοχή της Μεσογειακής Ράχης. Η Μεσογειακή Ράχη ξεκινά από τον κόλπο της Κυπαρισσίας στην Ελλάδα (μία εκ των περιοχών των ερευνών που ανακοίνωσε η ελληνική κυβέρνηση) και τερματίζει στην ύβωση του Ερατοσθένη, δηλαδή νότια της Λεμεσού στην Κύπρο. Ουσιαστικά περιλαμβάνει τα 3/4 της κυπριακής ΑΟΖ, ένα πολύ μικρό μέρος της αιγυπτιακής ΑΟΖ, όπου βρίσκεται το κοίτασμα “Ζορ”, όλη την περιοχή νότια των Δωδεκανήσων και όλο το Λιβυκό Πέλαγος (νότια Κρήτη και θάλασσα της Λιβύης).<br /><br />Σε αυτό το διαμέρισμα οι έρευνες ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2015. Έγιναν τρεις γεωτρήσεις σε κοραλλιογενείς υφάλους, ήτοι στα “Ζορ” (Αίγυπτος) και “Ονησίφορος” και “Καλυψώ” (Κύπρος). Βρέθηκαν 1,1 τρισ. Μ3 φυσικού αερίου. Τρομερή επιτυχία! Στην παρθένα περιοχή που βρίσκεται δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης εντοπίστηκαν και από τις εργασίες των PGS και ΕΔΕΥ 16 στόχοι κοραλλιογενών υφάλων με ακριβώς ίδια χαρακτηριστικά που έχουν οι κοραλλιογενείς ύφαλοι, στους όποιους ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα στην Αίγυπτο και στην Κύπρο.<br /><br />Η έκταση των υφάλων ανέρχεται σε 3.310 km2. Το “Ζορ” με μια έκταση υφάλου 100 km2 έχει 0,8 τρισ. Μ3 φυσικό αέριο. Με δεδομένο ότι οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι πολύ παρεμφερείς, αν έχουμε την ίδια πληρότητα, κάτι που θα το δείξουν οι γεωτρήσεις, τα αναμενόμενα αποθέματα θα πρέπει να είναι της τάξης των 26,48 τρισ. Μ3 φυσικού αερίου. Αν προσθέσουμε και τα αποθέματα του κόλπου της Κυπαρισσίας 0,5 τρισ Μ3 τότε το σύνολο κατά τους υπολογισμούς πρέπει να ανέρχεται σε 27 τρισ Μ3, δηλαδή ένας τεράστιος ενεργειακό θησαυρός.<br /><a href="https://slpress.gr/istorimata/quot-leyko-rodo-quot-o-orthodoxos-germanos-poy-ta-evale-me-ton-chitler/"> </a><br /></div><div>Ενεργειακός θησαυρός στην Ανατολική Μεσόγειο<br /><br />Τα πολύ πιθανά αποθέματα φυσικού αερίου της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου –σύμφωνα πάντα με τις εκτιμήσεις– διαμορφώνονται συνολικά σε 48 τρισ. Μ3. Κατά χώρα η κατανομή έχει ως εξής:<br /><br />Ελλάδα 27 τρισ Μ3.<br />Κύπρος (κατά την εταιρεία Spectrum) 4 τρισ Μ3<br />Ισραήλ (κατά την δική του Γεωλογική Υπηρεσία) 8 τρισ. Μ3<br />Αίγυπτος (κατά την Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ – USGS Technical Report 2010) 9 τρισ Μ3.<br /><br />Σημειώνεται ότι δεν συμπεριλαμβάνονται τα αποθέματα φυσικού αερίου στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, ήτοι νότια των νήσων Κάσου, Καρπάθου, Ρόδου και Καστελλόριζου. Δεν συνεκτιμώνται, επίσης, τα αποθέματα φυσικού αερίου που υπάρχουν στο Ιόνιο, στη χερσαία Δυτική Ελλάδα και στον Θερμαϊκό. Το 80% αυτών των ποσοτήτων είναι εξαγώγιμα προς την Ευρώπη, την Άπω Ανατολή και τις ΗΠΑ και ας φαίνεται το τελευταίο προς το παρόν αδύνατο.<br /><br />Στις ανωτέρω εκτιμήσεις δεν συμπεριλαμβάνονται και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που υπάρχουν στον κόλπο της Σύρτης και πολύ πλησίον των θαλασσίων οικοπέδων νοτιοδυτικά της Κρήτης. Αυτή η ποσότητα των 48 τρισ Μ3 φυσικού αερίου καθιστά την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου την μεγαλύτερη λεκάνη φυσικού αερίου στον κόσμο. Εάν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις, τα αποθέματα φυσικού αερίου της Κύπρου και Ελλάδας ανέρχονται σε 31 τρισ Μ3. Για λόγους σύγκρισης και επειδή χρησιμοποιείται ως μέτρο και το κυβικό πόδι, σημειώνουμε ότι ένα Μ3 είναι κάτι περισσότερο από 35,315 κυβικά πόδια.</div><div><br />Δυνάμει ανταγωνιστής της Ρωσίας<br /><br />Εάν οι εκτιμήσεις επιβεβαιωθούν στην πράξη, το γεγονός ότι ο ενεργειακός θησαυρός στο μεγαλύτερο μέρος του προοπτικά θα πάει στην ευρωπαϊκή αγορά, μας καθιστά δυνάμει ανταγωνιστές της Ρωσίας, την στιγμή που στα σχέδια της ΕΕ είναι η απεξάρτηση από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους, ειδικά μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Αναλυτικότερα, η έκταση των 10 στόχων στα δύο τεράστια οικόπεδα που είχαν παραχωρηθεί στην κοινοπραξία ExxonMobil, Total και ΕΛΠΕ είναι 2.000 km2 (όσο ο νομός Χανίων) ήτοι 20 φορές μεγαλύτερη από τον στόχο του κοιτάσματος “Ζορ”.<br /><br />Αν αυτοί οι στόχοι έχουν την πληρότητα σε φυσικό αέριο που έχουν οι στόχοι των κοιτασμάτων “Ζορ” και “Καλυψώ” τότε οι αναμενόμενες ποσότητες θα είναι της τάξης των 16 τρισ. Μ3, ήτοι περισσότερο φυσικό αέριο από όσο έχουν αθροιστικά οι ΑΟΖ Αιγύπτου και Κύπρου. Πάντα κατά τις εκτιμήσεις, το χειρότερο σενάριο είναι ότι οι ποσότητες φυσικού αερίου σ’ αυτές τις δύο περιοχές να ανέρχονται όχι σε 16 τρισ. Μ3, αλλά μόνο σε 2 τρισ. Μ3.<br /><br /><img height="448" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/03/3.png" width="592" /></div><div><i>Σταθμός υγροποίηση φυσικού αερίου στην Γαύδο με στόχο την εξαγωγή του με πλοία LNG</i><br /><br />Ας υποθέσουμε ακόμα ότι οι ποσότητες φυσικού αερίου στο μπλοκ 10 (κόλπος Κυπαρισσίας είναι 0,5 τρισ. Μ3 και στο μπλοκ 2 δυτικά της Κέρκυρας είναι 0,3 τρισ Μ3. Εάν ισχύουν οι εκτιμήσεις των εταιρειών, προοπτικά θα μπορούμε να εξάγουμε ετησίως προς την ΕΕ 45 δισ. Μ3 για τουλάχιστον 35 χρόνια. Η υπόλοιπη ποσότητα των 1,2 τρισ Μ3 θα μας επιτρέπει να εξάγουμε άλλα 40 δισ Μ3 ανά έτος και επί 30 χρόνια υπό μορφή υγροποιημένου φυσικού αερίου. Μία ιδέα είναι η υγροποίηση να γίνεται στην Γαύδο (εικόνα 2) και να εξάγεται με LNG πλοία σε όλο τον κόσμο.<br />Ενεργειακός θησαυρός και επενδύσεις<br /><br />Οι επενδύσεις που χρειάζονται για να έρθουν τα κοιτάσματα σε παραγωγή είναι τεράστιες. Για κάθε απόθεμα της τάξης του 1 τρισ. Μ3 φυσικού αερίου χρειάζονται επενδύσεις της τάξης των 4 δισ. δολ. Η ελληνική κυβέρνηση, έστω και αργά, κατανόησε πως η μεγάλη ανάπτυξη στην Ελλάδα θα έρθει από τις επενδύσεις που θα γίνουν κυρίως στα κοιτάσματα. Αυτό το μέγεθος επενδύσεων μόνο πολύ μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες μπορούν να το σηκώσουν, προσδοκώντας, βεβαίως, σε πολλαπλάσια κέρδη. Για παράδειγμα, οι ποσότητες φυσικού αερίου που θα μπορούν να διοχετευτούν προς την Ευρώπη από τον EastMed (εάν και όταν το σχέδιο υλοποιηθεί) τον ΤΑΠ και τον ονομαζόμενο Central-Med θα ανέρχονται σε 75 δισ. M3 ανά έτος (εικόνα 3).<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/03/4.jpg" />Αγωγοί μεταφοράς φυσικού αερίου 75 δισ. Μ3 ετησίως προς την Ευρώπη από το Αζερμπαϊτζάν, χώρες της Ανατολικής Μεσόγειου και την Ελλάδα<br /><br />Αυτή η ποσότητα μπορεί άνετα να αυξηθεί στα 100 δισ Μ3 ανά έτος, καλύπτοντας τις μελλοντικές ανάγκες της ΕΕ. Στο πρώτο κύμα της πανδημίας η ζήτηση είχε πέσει, συμπαρασύροντας και τις τιμές, αλλά με την επιστροφή στην κανονικότητα, επιστρέψαμε σε αυξανόμενη ζήτηση, ενώ ρωσική εισβολή στην Ουκρανία προκάλεσε επιπλέον “ράλι” των τιμών.<br /><br />Κάτω από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Κρήτης, που απαντώνται στα πρώτα 4.000 μέτρα (Μιόκαινο), υπάρχουν –κατ’ αναλογία με ό,τι περιμένουν οι γεωεπιστήμονες του Ισραήλ– και κοιτάσματα άλλων υδρογονανθράκων. Πρόκειται κυρίως για αέριους υδρογονάνθρακες και αργό πετρέλαιο σε μεγαλύτερα βάθη και στα ιζήματα του Ολιγοκαίνου, του Ηωκαίνου, Παλαιοκαίνου, και σε όλα τα ιζήματα στον Μεσοζωϊκό Αιώνα (εικόνα 4).</div><div><br /></div><div><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/03/5.png" /><i>Κοιτάσματα υδρογονανθράκων που μπορεί να υπάρχουν κάτω από την Κρήτη πέραν του φυσικού αερίου</i><br /><br />Αν στην ΑΟΖ του Ισραήλ πιστεύουν ότι στα ιζήματα του Μεσοζωϊκού έχουν 26 δισ. βαρέλια αργού πετρελαίου τότε κατ’ αναλογία, διότι είμαστε στην ίδια λεκάνη, πρέπει κάτω από την Κρήτη να υπάρχουν ίσως και 75 δισ. βαρέλια. Εάν, λοιπόν, επιβεβαιωθεί από τις γεωτρήσεις ότι τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Κρήτη είναι της τάξεως των 27 τρισ. Μ3, τότε η αξία των κοιτασμάτων –με βάση τιμές που ίσχυαν σε κανονικές περιόδους όχι τώρα– θα είναι της τάξεως των 7 τρισ. δολ. Ο ενεργειακός θησαυρός σε ευρώ έχει ως εξής: Με βάση το νόμο Μανιάτη (4001/2011) το 20% της αξίας των κοιτασμάτων τα παίρνει το δημόσιο, δηλαδή περίπου 1,4 τρισ. δολ. και 5% της αξίας παίρνει η περιφέρεια, δηλαδή 350 δισ. δολ.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Ο αμύθητος ενεργειακός θησαυρός που κρύβει και η ελληνική ΑΟΖ.

Φώσκολος Αντώνης O πρωθυπουργός, σε επίσκεψη του στη ΕΔΕΥ (Ελληνική Διαχειριστική Εταιρία Υδρογονανθράκων), ανακοίνωσε –με μεγάλη καθυστέρησ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ΕΕ στην σκιά του Ουκρανικού – Νέα αρχή ή αρχή του τέλους;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/04/psyxros-polemos-1.jpg" /><br /><b><br />Μπινιάρης Νίκος</b><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία βρίσκεται στο μέσο παιγνίδι, όπως είναι η ορολογία στο σκάκι. Το άνοιγμα της Ρωσίας ήταν να εισβάλει στην Ουκρανία από ανατολικά, βορά και νότο. Μετά από 50 ημέρες πολέμου, η Ουκρανία σε μεγάλο μέρος της κείται σε ερείπια, εκατομμύρια πολίτες έχουν γίνει εξωτερικοί και εσωτερικοί πρόσφυγες, χιλιάδες έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί. Η Ευρώπη βρίσκεται εν μέσω μιας μεταπολεμικής θύελλας που δεν είναι ικανή να διαχειριστεί. Ας δούμε όμως πως όλα αυτά ξεκίνησαν.<br /><br />Στις 12 Απριλίου 1945 ο πρόεδρος Ρούζβελτ πεθαίνει και ο Τρούμαν γίνεται πρόεδρος στη θέση του. Από εκείνη την ημέρα και μετά αρχίζει η πλήρης διαφοροποίηση την αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής του Ρούζβελτ, δηλαδή της συνεργασίας των μεγάλων δυνάμεων για την παγκόσμια ασφάλεια υπό την εποπτεία του ΟΗΕ. Ο Τρούμαν στην ουσία κηρύσσει το δόγμα ενός πολέμου κατά του κομμουνισμού και οι μετέπειτα διάδοχοί του στο Δημοκρατικό Κόμμα κατά της Ρωσίας.<br /><br />Τον Ιούνιο του 1948 ο Στάλιν, στο απόγειο της ισχύος του, διατάσσει τον αποκλεισμό του Βερολίνου. Τον Μάιο του 1949 οι σοβιετικοί θα άρουν τον αποκλεισμό της πόλης και τον Ιούνιο του 1949 ιδρύεται το ΝΑΤΟ, ένα αμυντικό σύμφωνο μεταξύ ΗΠΑ και πέντε ευρωπαϊκών χωρών που είχαν συνυπογράψει την αμυντική συνθήκη των Βρυξελλών για την άμυνα της Ευρώπης από πιθανή επίθεση της τότε ΕΣΣΔ. Από την άλλη πλευρά ο Μονέ, υψηλόβαθμο στέλεχος της γαλλικής κυβέρνησης, ξεκινάει μεταπολεμικά μια εκστρατεία για την ενοποίηση των μη-κομμουνιστικών χωρών της Ευρώπης, με κύριο στόχο να συνδέσει άρρηκτα τη Γαλλία με τη Γερμανία.<br /><br />Καταφέρνει με τον Σουμάν, Γάλλο υπουργό Εξωτερικών να φτάσουν στην περίφημη πρώτη ευρωπαϊκή συμφωνία, την ΕΚΑΧ η οποία υπογράφεται το 1951. Οι εξωτερικές συνθήκες υπαγορεύουν μια συναίνεση για μια ευρωπαϊκή συνεννόηση. Και η ΕΚΑΧ είναι το πρώτο δείγμα αυτής της συναίνεσης. Η κρίση του Βερολίνου προκάλεσε την δημιουργία του ΝΑΤΟ και την υπογραφή της πρώτης ευρωπαϊκής κοινότητας. Η πρόκληση των Σοβιετικών είχε προκαλέσει την αρχική φάση της ενοποίησης της Ευρώπης και της κοινής αμυντικής συμφωνίας ΗΠΑ-Ευρώπης.<br /><br />Στο τραπέζι όμως έχει πέσει από τους ιδρυτές της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του Σπάακ, υπουργού Εξωτερικών του Βελγίου και η ιδέα ενός ευρωπαϊκού στρατού, στην ουσία η ιδέα μιας ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης. Το ’53 όμως πεθαίνει ο Στάλιν και η σκιά της απειλής της ΕΣΣΔ μικραίνει. Τον Αύγουστο του ’54 η γαλλική Εθνοσυνέλευση απορρίπτει το κοινό αμυντικό σύμφωνο και την ουσιαστική ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης. Το 1956, ξεσπά η Ουγγρική επανάσταση, την οποίαν οι Σοβιετικοί καταστέλλουν με τη βία.<br /><br />Από το Σουέζ στην Πράγα<br /><br />Την ίδια χρονιά ο Νάσερ εθνικοποιεί το κανάλι του Σουέζ. Οι Αγγλογάλλοι σε συνεργασία με το Ισραήλ, καταλαμβάνουν το κανάλι. Όμως, ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος Αϊζενχάουερ τους επιβάλει να αποσυρθούν. Είναι η τελευταία επέμβαση των παλαιών ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών, δίχως την υποστήριξη των Αμερικανών. Η Ευρώπη είχε χάσει την όποια αυτονομία της ως γεωπολιτικός παίκτης και ο κόσμος έχει χωριστεί σε δύο ξεκάθαρα στρατόπεδα, ΕΣΣΔ και ΗΠΑ. Η Ευρώπη από εδώ και πέρα και μέχρι σήμερα, θα παίζει μόνον ένα υποβοηθητικό ρόλο στις ενέργειες των ΗΠΑ.<br /><br />Η πραγματικότητα αυτή όμως έφερε την πρώτη αντίδραση για μια κάπως πιο αυτόνομη Ευρώπη. Η εισβολή στην Ουγγαρία, την οποίαν ο Αϊζενχάουερ άφησε αναπάντητη και η αποχώρηση των Αγγλογάλλων από το γεωπολιτικό παιγνίδι, έφερε στις 25 Μαρτίου του 1957, την υπογραφή της ιστορικής Συνθήκης της Ρώμης. Δεν ήταν μια ομόσπονδη και αυτόνομη Ευρώπη, ήταν όμως μια οικονομική ένωση με σοβαρές προοπτικές να αποκτήσει κάποτε την αυτονομία της έναντι των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ.<br /><br />Το 1968 ακολούθησε η εισβολή και καταστολή της Άνοιξης της Πράγας, και η συνέχεια των διαβουλεύσεων και τροποποιήσεων προς μία πιο λειτουργική ΕΟΚ. Η ΕΟΚ διευρύνεται με τη συμμετοχή της Μεγάλης Βρετανίας, της Δανίας, στη συνέχεια της Ελλάδος, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Οι Ευρωπαϊκές Κοινότητες, η ελεύθερη διακίνηση αγαθών και ανθρώπων και η τελωνειακή ένωση φέρνουν ευημερία και δημιουργούν μια συγκεκριμένη οικονομική δύναμη, η οποία μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, μετατρέπεται σε μια νομισματική ένωση και τελικά μια ένωση με κοινό νόμισμα.<br /><br />Η αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Ανατολική Ευρώπη θα φέρει ως νέα μέλη τα πρώην μέλη<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Comecon"> της ΚΟΜΕΚΟΝ</a> και του συμφώνου της Βαρσοβίας. Η πτώση της ΕΣΣΔ, δηλαδή του κομμουνιστικού παραδείγματος, θα φέρει όμως και έναν αιματηρό εμφύλιο στην Γιουγκοσλαβία, τον οποίον όμως η Ευρώπη δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί. Η αποτυχία αυτή της Ευρώπης είναι ιστορικής σημασίας γιατί απέδειξε πως, έστω και χωρίς τον μπαμπούλα της ΕΣΣΔ, αδυνατούσε να επιλύσει τα εσωτερικά της προβλήματα.<br /><br />Η τελική κατάληξη ήταν οι ΗΠΑ, του Δημοκρατικού Κλίντον, να παρέμβουν και πάλι ως γεωπολιτικός ηγεμών και μετά από βομβαρδισμούς 89 ημερών επί της Σερβίας θα επιβάλουν την ειρήνη με δικούς τους όρους, διαλύοντας τη Γιουγκοσλαβία σε επτά κράτη, και διαμελίζοντας τη Σερβία δημιουργώντας το Κόσσοβο. Η Ρωσική Ομοσπονδία, ανήμπορη να αντιδράσει, κάτω από την ηγεσία του Γέλτσιν και στα χέρια των Αμερικανών σχεδιαστών της φιλελεύθερης οικονομίας, θα βυθιστεί σε έναν εσωτερικό λήθαργο, με τη βιαιότερη πτώση ΑΕΠ και προσδόκιμου ζωής στην ιστορία.<div><br />Πως φτάσαμε στην κρίση<br /><br />Η Ρωσία για πολλούς κοινωνικούς και πολιτικούς λόγους δεν μπόρεσε έκτοτε να ακολουθήσει την οικονομική ανέλιξη της Δύσης, ούτε την τεχνολογία της, ούτε την προσαρμογή της σε ένα πιο επιθετικό και πολυμήχανο καπιταλισμό. Βρίσκεται σήμερα είκοσι χρόνια μετά τη Γέλτσιν εποχή σε μια στατική οικονομική κατάσταση παραγωγής πρώτων υλών η οποία ακόμα δεν μπορεί να ακολουθήσει ούτε το παράδειγμα της Δύσης, ούτε της Κίνας.<br /><br />Η ΕΕ μετά την εσωτερική φθορά της ΕΣΣΔ και της μοναδικής στην ιστορία κατάρρευσής της γίνεται οικονομικά όλο και πιο ισχυρή. Ο 21ος αιώνας ξεκινά με τις πιο λαμπρές προϋποθέσεις γι’ αυτήν. Δυστυχώς όμως η οικονομική κρίση του 2007 ανατρέπει αυτή την τόσο λαμπρή πρόοδο, με την άμεση εμφάνιση των προβλημάτων που είχαν μπει κάτω από το χαλί. Οι οικονομίες του Νότου σχεδόν πτωχεύουν. Η Ελλάδα μόνο τυπικά δεν είναι πτωχευμένη. Η Ιταλία παραμένει ο μεγάλος ασθενής ακόμα.<br /><br />Το 2016 όμως μια νέα κρίση το λεγόμενο Brexit έρχεται να ανατρέψει και πάλι την συνεχή πορεία της Ευρώπης προς μία πραγματική ενοποίηση. Η αποχώρηση της Βρετανίας με περιπετειώδη τρόπο, επισημαίνει ακόμη μία φορά τις αδυναμίες της ΕΕ να ενσωματώσει τα εθνικιστικά φρονήματα ή και συμφέροντα στο γενικό οικονομικό και νόμο-κανονιστικό σύστημα το οποίο είχε χτίσει.<br /><br />Και εν μέσω αυτής της παλινδρόμησης, έχουν ξεκινήσει για κάποιο άγνωστο λόγο οι συζητήσεις για τη συμμετοχή της Ουκρανίας στην ΕΕ, δίχως με μια παράλληλη συζήτηση με την Ρωσία η οποία αποτελεί βασικό οικονομικό εταίρο του Κιέβου και από όπου περνούν οι αγωγοί φυσικού αερίου οι οποίοι ικανοποιούν τις ενεργειακές ανάγκες της ΕΕ. Οι συζητήσεις καταλήγουν σε μια άρνηση του προέδρου Γιανούκοβιτς να επικυρώσει τις συμφωνίες, αλλά τις παραπέμπει σε ένα δημοψήφισμα.<br /><br />Η συνέχεια είναι γνωστή. Η Ρωσία ενσωματώνει την Κριμαία, το Ντόνμπας επαναστατεί και από το 2014, έχουμε μια συνεχή και εντεινόμενη κρίση μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας- ΕΕ και φυσικά των ΗΠΑ. Μετά τις συμφωνίες του Μινσκ, η Ευρώπη βάζει το Ουκρανικό κάτω από το χαλί, περιμένοντας, τον από μηχανής θεό να λύσει το πρόβλημα. Αφήνει τη σύγκρουση Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας στα χέρια της Τουρκίας και της Ρωσίας και ασχολείται με το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής σχεδιάζοντας τη μετά υδρογονανθράκων εποχή, με εφικτά κριτήρια. Η ενεργειακή κρίση είχε ήδη αρχίσει, πριν η Ρωσία επέμβει στην Ουκρανία.</div><div><br />Εκτός ελέγχου ο πόλεμος<br /><br />Σήμερα η κατάσταση στην Ευρώπη είναι κυριολεκτικά εκτός ελέγχου. Μετά την επιβολή βαρύτατων οικονομικών κυρώσεων από τις ΗΠΑ στη Ρωσία, η ΕΕ ακολούθησε, αλλά εξαιρώντας τον τομέα της ενέργειας και των αγροτικών προϊόντων. Οι ΗΠΑ δέσμευσαν το μισό περίπου των συναλλαγματικών αποθεμάτων της Ρωσίας, κάτι πρωτοφανές ιστορικά και το ίδιο έκανε και η ΕΕ, όπου μπορούσε. Ταυτόχρονα στην πρόσφατη σύνοδο ΕΕ- Κίνας η ΕΕ προσπάθησε να πιέσει την Κίνα να μην δώσει καμία βοήθεια στη Ρωσία, όπως είχε ήδη κάνει η Αμερική, με την απειλή οικονομικών κυρώσεων σε κινεζικές εταιρίες και τράπεζες. Η ευθυγράμμιση ΕΕ-ΗΠΑ έχει σχεδόν γίνει απόλυτη, εκτός από τον τομέα της ενέργειας.<br /><br />Πριν όμως δούμε το μέλλον της Ευρώπης, πρέπει να αποτυπώσουμε την κατάσταση στο ουκρανικό μέτωπο. Ο πόλεμος της προπαγάνδας έχει χαθεί για τη Ρωσία. Όχι πως είχε ποτέ την πιθανότητα να την κερδίσει, μια και τα ΜΜΕ και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είναι στα χέρια των ΗΠΑ, αλλά και γιατί ως μια επιτιθέμενη δύναμη, για σοβαρούς λόγους ασφάλειας της ίδιας της Ρωσίας, έχει το βάρος της απόδειξης κάθε είδους καλής προαίρεσης και αυτό είναι ακατόρθωτο.<br /><br />Το δεύτερο γεγονός είναι πως η Ρωσία μπήκε σε αυτόν τον πόλεμο δίχως επαρκείς δυνάμεις για ένα τόσο μεγάλο μέτωπο, προφανώς με πλάνα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μεγάλους σχηματισμούς εναντίον εξελιγμένων αντί-αρματικών και αντί-αεροπορικών όπλων δυτικής τεχνολογίας και πιθανότατα από λανθασμένες πληροφορίες για την πολιτική κατάστασή στο Κίεβο και τις αντιλήψεις του λαού. Η επίθεση απέτυχε, αν και η συνέχειά της προμηνύεται ακόμα πιο δύσκολη, με την Ουκρανία να εξοπλίζεται από τη Δύση με πιο εξελιγμένα οπλικά συστήματα. Το μέλλον αόρατο και η ομίχλη του πολέμου είναι απλωμένη πάνω από τα πεδία των μαχών και της διπλωματίας.<br /><br />Ο Στρατηγός Mark Milley Αρχηγός των Επιτελών των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων μιλώντας στη Γερουσία είπε: «Αυτή θα είναι μια μακροχρόνια σύγκρουση, δεν ξέρω αν είναι για μια δεκαετία, αλλά για πολλά χρόνια». Ελπίζω ο Στρατηγός, όπως και οι διάσημοι προκάτοχοί του την τελευταία τριακονταετία να κάνει τις ίδιες ποιοτικά προβλέψεις με αυτούς οι οποίες αποδείχτηκαν όλες φρούδες. Ένας μακροχρόνιος πόλεμος στη μέση της Ευρώπης θα ήταν καταστροφή και για αυτήν και για τον πλανήτη από πολλές πλευρές. Ήδη οι πρώτες είναι εδώ, πληθωρισμός και οπισθοδρόμηση του σχεδίου για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ΕΕ στην σκιά του Ουκρανικού – Νέα αρχή ή αρχή του τέλους;

Μπινιάρης Νίκος Ο πόλεμος στην Ουκρανία βρίσκεται στο μέσο παιγνίδι, όπως είναι η ορολογία στο σκάκι. Το άνοιγμα της Ρωσίας ήταν να εισβάλει...

Διαβάστε την συνέχεια

Γίνεται γενοκτονία στην Ουκρανία; Η επιστημονική απάντηση και η πραγματικότητα.

<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="449" src="https://www.youtube.com/embed/dBhX9RrRxrE" width="733" youtube-src-id="dBhX9RrRxrE"></iframe></div></div><div><br /></div><div>Ο όρος γενοκτονία χρησιμοποιείται όλο και συχνότερα τα τελευταία 24ωρα για όσα γίνονται στην Ουκρανία. Τον υιοθέτησε ακόμη και ο Αμερικανός πρόεδρος Τ.Μπάιντεν. Η χρήση του κάνει ακόμη δυσκολότερη την όποια διαπραγμάτευση μπορεί να υπάρξει . Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες για κάτι τέτοιο, αλλά οι κατηγορίες για γενοκτονία το κάνουν ακόμη δυσκολότερο.<br /><br />Γίνεται γενοκτονία; Πόσο εύκολο είναι να αποδειχτεί; <br />Ο Αλέξανδρος Πηγαδάς ,συγγραφέας του βιβλίου «Έθνος και Εθνικές Μειονότητες-Η Μελέτη της Γενοκτονίας των Αρμενίων», μιλά στο militaire.gr και απαντά σε αυτά τα ερωτήματα.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div><br />

Γίνεται γενοκτονία στην Ουκρανία; Η επιστημονική απάντηση και η πραγματικότητα.

Ο όρος γενοκτονία χρησιμοποιείται όλο και συχνότερα τα τελευταία 24ωρα για όσα γίνονται στην Ουκρανία. Τον υιοθέτησε ακόμη και ο Αμερικανός ...

Διαβάστε την συνέχεια

Λιμάνι Αλεξανδρούπολης: Με ρόλο κομβικό στις ημέρες του πολέμου

<br /><img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2022/04/0accbfbc1ff723ff9220d7df9ff4b5f3_max1200-1-768x480.jpg" width="811" /><br /><div><br /></div><div><b>Βασίλης Νέδος</b></div><div>Τον ρόλο της αρτηρίας που παρακάμπτει τα Στενά με κατεύθυνση προς τις παράκτιες χώρες της Μαύρης Θάλασσας και την Ανατολική Ευρώπη έχει αναλάβει σχεδόν εξ ολοκλήρου τις τελευταίες 40 ημέρες το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.<br /><br />Τον ρόλο της αρτηρίας που παρακάμπτει τα Στενά με κατεύθυνση προς τις παράκτιες χώρες της Μαύρης Θάλασσας και την Ανατολική Ευρώπη έχει αναλάβει σχεδόν εξ ολοκλήρου τις τελευταίες 40 ημέρες το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Από τις 28 Φεβρουαρίου και έπειτα, όταν αποφασίστηκε να κλείσουν τα Στενά για πολεμικά πλοία και τη μεταφορά πολεμικού υλικού με βάση όλα όσα προβλέπει η Σύμβαση του Μοντρέ, το σχέδιο για το οποίο εξαρχής είχε σχεδιαστεί η Αλεξανδρούπολη τέθηκε σε εφαρμογή. Εκτοτε από το λιμάνι έχουν μεταφερθεί προσωπικό και υλικό του ΝΑΤΟ όχι μόνο προς τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, αλλά και προς την Πολωνία, με τελευταίο παράδειγμα τα άρματα μάχης Abrams και τα τεθωρακισμένα οχήματα Bradley του αμερικανικού στρατού.</div><div><br /></div><div> Τα συγκεκριμένα τεθωρακισμένα κατέληξαν στη δυτική Πολωνία με συνολικά οκτώ σιδηροδρομικούς συρμούς. Ηδη η δίοδος της Αλεξανδρούπολης θεωρείται σημαντική και για την αποστολή περαιτέρω όπλων και προσωπικού προς την ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, όπως υποδηλώνουν οι πληροφορίες για ενδεχόμενη αποστολή και κάποιων από τα 20 τεθωρακισμένα Bushmaster που δωρίζει η κυβέρνηση της Αυστραλίας προς την Ουκρανία. Ούτως ή άλλως, όπως γίνεται σαφές από μια σειρά πηγών, από την Αλεξανδρούπολη ήδη έχει μεταφερθεί και υλικό με τελικό προορισμό τις ουκρανικές δυνάμεις. Για όσο καιρό τα Στενά παραμένουν κλειστά, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα είναι πολύτιμη δίοδος προς τον Βορρά και την Ανατολική Ευρώπη.<br /><br />Η Θράκη<br /><br />Ο χώρος της Θράκης ως πλέον εγγύς στη Μαύρη Θάλασσα έχει χρησιμεύσει και για τις πρόσφατες επιχειρήσεις επιτήρησης από αεροσκάφη, τα οποία απονηώθηκαν από το αεροπλανοφόρο «Harry S. Truman». Ωστόσο, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι ο εναέριος χώρος χρησιμοποιείται και ως τμήμα του διαδρόμου των νατοϊκών UAV RQ-4B (Global Hawk) τα οποία πετούν σε ύψος 55.000 ποδιών, ξεκινώντας από τη Σιγκονέλα της Σικελίας. Πετούν μέσω Θράκης στη Βουλγαρία, από εκεί ανατολικά σε πορεία πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα, εν συνεχεία επιστρέφουν δυτικά και από τη Ρουμανία, συνεχίζουν παράλληλα με τη Μολδαβία και από εκεί προς Πολωνία, σε όλο το μήκος των συνόρων της χώρας με την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τη Λιθουανία. Εως εκεί όπου βρίσκεται το άνοιγμα Σουβάλκι, ένα σημείο το οποίο θεωρείται τρωτό από το ΝΑΤΟ διαχρονικά καθώς γεωγραφικά βρίσκεται ανάμεσα στη Λευκορωσία και στον ρωσικό θύλακο του Καλίνινγκραντ.<br /><br />Από τις 28 Φεβρουαρίου που έκλεισαν τα Στενά έχουν μεταφερθεί προσωπικό και υλικό του ΝΑΤΟ προς Ρουμανία, Βουλγαρία και Πολωνία.<br /><br />Πρακτικά η τριάδα Αλεξανδρούπολη, 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα και βάση της Σούδας, τις τελευταίες 40 ημέρες βρίσκεται υπό διαρκή κινητικότητα, ενώ σε αυτές πρέπει να προστεθεί και η βάση της Ανδραβίδας, στην οποία τους τελευταίους μήνες έχουν επανειλημμένως προσγειωθεί, με αφορμή διάφορες ασκήσεις, αεροσκάφη F-15E της αμερικανικής αεροπορίας. Σημειώνεται ότι στην 110 ΠΜ ήδη υπάρχει η δυνατότητα για τη στάθμευση αμερικανικών UAV τύπου MQ-9. Η συγκεκριμένη πιθανότητα είναι πάντα ανοιχτή, ωστόσο η αυτονομία που διαθέτουν αυτού του τύπου τα ιπτάμενα συστήματα δίνει τη δυνατότητα πολύωρων πτήσεων χωρίς ανάγκη ανεφοδιασμού ή συντήρησης. Ηδη στην αεροπορική βάση της Λάρισας προχωρούν με ραγδαίο ρυθμό τα έργα αναβάθμισης των εγκαταστάσεων (επισήμως έχουν εγκριθεί τουλάχιστον 35 εκατ. δολάρια γι’ αυτόν τον σκοπό), με στελέχη των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων να τις επιβλέπουν και να επιδεικνύουν ενδιαφέρον για την επέκτασή τους.<br /><br />Η εξαιρετική σχέση ανάμεσα στην Αθήνα και την Ουάσιγκτον στο επίπεδο της στρατιωτικής συνεργασίας και οι προοπτικές της φάνηκαν και κατά τις επαφές που είχε η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ στην Αθήνα, η οποία, άλλωστε, στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κ» (7/4) αναφέρθηκε σε αυτό το σημείο. Την Αθήνα απασχολεί, βεβαίως, το γεγονός ότι στην Ουάσιγκτον υπάρχει πλέον διάθεση για ταχεία επιδιόρθωση των δεσμών με την Αγκυρα. </div><div><br /></div><div>Η «Κ» επανειλημμένως τους προηγούμενους μήνες είχε υπογραμμίσει ότι η επιχείρηση γοητείας της Τουρκίας προς μια σειρά από χώρες της ευρύτερης περιφέρειας (Ισραήλ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία και Αίγυπτος) δεν ήταν αποσυνδεδεμένη από τις επιθυμίες της Ουάσιγκτον και τις πιέσεις που άσκησε (ιδιαίτερα προς την Ιερουσαλήμ και το Αμπου Ντάμπι), στο πλαίσιο της προσπάθειας να κρατηθεί η Αγκυρα στο δυτικό στρατόπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο (αλλά και στην ανάγκη να εξοφληθεί με κάποιο τρόπο το περίπου 1 δισ. δολ. συμμετοχής της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35) η αμερικανική κυβέρνηση επιθυμεί να προχωρήσει και σε αναβάθμιση τουρκικών F-16. Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο υπό τις παρούσες συνθήκες καθώς προϋποθέτει δύο συνθήκες: Πρώτον, να αρθεί ο νόμος για την αντιμετώπιση των αντιπάλων της Αμερικής μέσω κυρώσεων (CAATSA) ή, δεύτερον, να εγκριθεί κάτι τέτοιο από το Κογκρέσο. Υπό τις παρούσες συνθήκες, στην Ουάσιγκτον και τα δύο ενδεχόμενα κρίνονται πολύ δύσκολα.<br /><br />Τα ελληνοτουρκικά<br /><br />Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα φανεί αν ο «πάγος» που έχει μπει στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, αφενός αναγκαστικά λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, αφετέρου λόγω της ξεκάθαρης επιχείρησης των ΗΠΑ να κρατήσει την κατάσταση ήρεμη στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, θα λειτουργήσει, ή αν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θεωρήσει ότι είναι δυνατόν να πιέσει έτι περαιτέρω την κατάσταση στο Αιγαίο. Ο αδύναμος κρίκος είναι, για ακόμα μια φορά, η Κύπρος και για τον λόγο αυτό στη Λευκωσία υπάρχει ελάχιστη αισιοδοξία, παρά το γεγονός ότι η συζήτηση για την ενέργεια δημιουργεί κάποιες ελπίδες διαλόγου.<br /><br />Ο «Ωρίων» στο ΝΑΤΟ<br /><br />Η πολυεθνική άσκηση ειδικών επιχειρήσεων με την επωνυμία «Ωρίων 22», που ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα και διοργανώθηκε από το ΓΕΕΘΑ με τη συμμετοχή ειδικών δυνάμεων από Ελλάδα, ΗΠΑ, Γαλλία, Βουλγαρία, Ισραήλ και Κυπριακή Δημοκρατία, εντυπωσίασε τους Αμερικανούς επιτελείς που την παρακολούθησαν αλλά και συμμετείχαν σε αυτή σε όλη τη διάρκεια της διεξαγωγής της. Αποτέλεσμα είναι ότι οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να προωθήσουν την ένταξη του «Ωρίωνα» σε ευρύτερα σενάρια, στα οποία θα συμμετέχει όλο το ΝΑΤΟ. Εν ολίγοις, ο «Ωρίων 23» δεν θα είναι μια πολυεθνική διακλαδική άσκηση υπό την αιγίδα της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) του ΓΕΕΘΑ, αλλά θα ενταχθεί στο πρόγραμμα ασκήσεων του ΝΑΤΟ, δηλαδή στην εκπαιδευτική αφρόκρεμα του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Δεδομένης, μάλιστα, της σημασίας που αποκτά η συζήτηση για τη μελλοντική στρατηγική και τακτική τοποθέτηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, η συγκεκριμένη κίνηση αποτελεί και «ψήφο εμπιστοσύνης» για τη νεοσύστατη ΔΕΠ. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Λιμάνι Αλεξανδρούπολης: Με ρόλο κομβικό στις ημέρες του πολέμου

Βασίλης Νέδος Τον ρόλο της αρτηρίας που παρακάμπτει τα Στενά με κατεύθυνση προς τις παράκτιες χώρες της Μαύρης Θάλασσας και την Ανατολική Ευ...

Διαβάστε την συνέχεια

Υδρογονάνθρακες: “ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ”… υποκριταί! Όσα λησμόνησαν από κοινού ΜΜΕ και πολιτικός κόσμος

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/04/EDEY-HYDROCARBON-TARGETS-WESTERN-GREECE-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Επειδή στη φάση που βρισκόμαστε μεγαλύτερη σημασία έχει η εθνική συστράτευση στον εθνικό στόχο του εντοπισμού και της αξιοποίησης του ενεργειακού πλούτου της χώρας, ο οποίος είναι πολλά υποσχόμενος, θα προβάλω ως κυρίαρχη ερμηνεία της ολιγωρίας δεκαετιών του πολιτικού συστήματος τη γνωστή επιπολαιότητα με την οποία προσεγγίζουμε ακόμα και ζωτικά θέματα, όπως η άμυνα, η εξωτερική πολιτική και η ενέργεια.<br /><br />Όταν όμως με ένα κυβερνητικό «σφύριγμα», το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης ξεχνά βολικά όσα λέγονταν και γράφονταν επί πολλά χρόνια και ξαφνικά μετατρέπονται σε βασιλικότεροι του βασιλέως, αυτό αποτελεί πρόβλημα για την δημοκρατία και μας κάνει να αμφισβητούμε την καλοπροαίρετη άποψη που αναφέραμε παραπάνω περί επιπολαιότητας. Το γεγονός ότι κανείς ούτε πολιτικός, ούτε μέσο ενημέρωσης δεν ένοιωσε την ανάγκη να κάνει έστω και για τα μάτια μία αυτοκριτική, σημαίνει ότι δεν έχουμε αγγίξει το βαθύτερο πρόβλημα, που δυστυχώς δεν είναι η επιπολαιότητα…<br /><br />Δεν πέρασαν παρά μερικές ώρες από τις πρωθυπουργικές ανακοινώσεις και άρχισαν ήδη να ακούγονται φωνές κριτικής «γιατί αργήσαμε». Αυτά όχι από όσους δικαιολογημένα μπορούν να ασκήσουν τέτοια κριτική, αλλά ακόμα και από αυτούς που ειρωνεύονταν όσους λέγαμε ότι είναι απαράδεκτο να γυρίζουμε την πλάτη στον δυνάμει ενεργειακό πλούτο, υψώνοντας παράλληλα και τη σημαία της οικολογίας και των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), λες και το ένα αποκλείει το άλλο.<br /><br />Οι όψιμοι υποστηρικτές των ερευνών για υδρογονάνθρακες ξέχασαν ότι όποιος τολμούσε να μιλήσει για την ανάγκη επίσπευσης των ερευνών υδρογονάνθρακες ριχνόταν στην «πυρά». Κι όχι τυχαία. Οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα έκαναν τα πάντα για να υπονομεύσουν και τελικά να σταματήσουν τις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες.<br /><br /><div>Τα περί οικονομικών συμφερόντων, δεν ήταν «πολιτικώς ορθό» να αναφερθεί στη δημόσια συζήτηση. Διότι εάν αναφερθεί, τότε θα τεθεί και το ερώτημα εάν και κατά πόσον τα οργανωμένα συμφέροντα υπαγόρευαν εν τέλει την ενεργειακή πολιτική της χώρας, εκμεταλλευόμενα την οικονομική τους ισχύ και τις προσβάσεις στην ελληνική πολιτική τάξη. Κι ας προσποιούνται πολλοί σήμερα ότι δεν γνωρίζουν για ποιο πράγμα μιλάμε. Όσον δε αφορά τα μέσα ενημέρωσης, όσοι δεν προσαρμόζονταν στο κυρίαρχο αφήγημα περί «Πράσινης Επανάστασης» με… ενθουσιώδη αρθρογραφία, αποκλειόταν από τη διαφημιστική πίτα. Τόσο απλά.<br /><br />Ας μην ξεχνούμε ότι οι περίφημες ΑΠΕ, από τη στιγμή που ενδύθηκαν με τον κατάλληλο ιδεολογικό-περιβαλλοντικό μανδύα, υποστηρίχθηκαν με πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις. Όπως πάντα στη ζωή, όμως, έρχεται η πραγματικότητα να κάνει πλάκα σε σχεδιασμούς που έχουν στηριχτεί σε ιδεοληψίες κι όχι στο εφικτό. Δηλαδή στα συμπεράσματα που εξάγονται με βάση την ψυχρή, λογική αξιοποίηση στοιχείων, κυρίως ποσοτικών, σε συνδυασμό με την ορθή εκτίμηση μελλοντικού κινδύνου (risk assessment).<br /><br />Η… ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΦΡΟΝΩΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ<br />Δεν αντέχει καν σε λογική επεξεργασία η άποψη που εξέφρασε σε συνέντευξη κεντρικός υπουργός της κυβέρνησης. Η εξήγησή του ήταν, άκουσον-άκουσον, ότι οι διεθνείς τιμές του φυσικού αερίου καθιστούσαν συμφέρουσα την προμήθεια από το εξωτερικό! Έκανε μάλιστα λόγο ότι σήμερα υφίσταται μακροπρόθεσμη εκτίμηση συντήρησης της τιμής σε υψηλά επίπεδα. Να θυμίσουμε ότι «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν»; Διότι η Ελλάδα μόλις σήμερα αποφάσισε «να μαγειρέψει». Η πραγματικότητα διαψεύδει τον υπουργό.<br /><br />Μόνο άσχετος θα λάμβανε ως βάση τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου την εποχή του lockdown όταν πολύ λογικά η ζήτηση είχε πέσει στα τάρταρα. Το ελληνικό δημόσιο, εξάλλου, δεν θα πλήρωνε ούτε ευρώ για τις έρευνες και γεωτρήσεις. Είναι ανόητες άραγε οι γιγαντιαίες πετρελαϊκές εταιρείες που ενδιαφέρονταν;<br />Αυτοί που εμφανίζονταν διατεθειμένοι να επενδύσουν τα χρήματά τους στα ελληνικά κοιτάσματα και έμπλεξαν με τη σκόπιμη και πολυεπίπεδη κωλυσιεργία του ελληνικού κράτους, αποδεικνύεται πως είχαν ορθότερη εκτίμηση για την πορεία των τιμών του φυσικού αερίου και το ρόλο του αγαθού στην ενεργειακή ασφάλεια από τους κυβερνώντες.<br /><br />Θα είχε ενδιαφέρον να εξηγήσει ο κύριος υπουργός, επίσης, για ποιον λόγο δεν τον προβλημάτισε το ότι η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος προχώρησαν και πλέον είναι μέρος της λύσης του προβλήματος. Η δε Αίγυπτος που έχει γεμίσει τις ερήμους της με φωτοβολταϊκά και θα τροφοδοτήσει την Ελλάδα με ηλεκτρικό ρεύμα μέσω του περίφημου καλωδίου, όχι μόνο δεν έκανε πίσω, αλλά κινείται επιθετικά για την ανακάλυψη επιπρόσθετων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων εδώ και πολλά χρόνια. Κατά συνέπεια, το επιχείρημα που προβλήθηκε εκθέτει ανεπανόρθωτα όσους το προβάλουν.<br /><br />Καταφανώς έχει σκοπό να συγκαλύψει την πολιτική ολιγωρία των κυβερνήσεων μετά την τομή που έγινε επί υπουργίας Μανιάτη. Στο πλαίσιο της συνειδητής προσπάθειας δαιμονοποίησης των υδρογονανθράκων από το «λόμπι των ΑΠΕ», αποκρυπτόταν συστηματικά η επιβάρυνση των πολιτών μέσω εισφορών και φυσικά επιδοτήσεων, όσο και η εξάρτηση των ΑΠΕ από κρίσιμα ορυκτά και σπάνιες γαίες, τα οποία οι ίδιοι τα συγκαταλέγουν στα… «ακάθαρτα».<br /><br />Η δε γενικότερη αβελτηρία της Δύσης και σε αυτό τον τομέα, έχει διαταράξει σοβαρά την παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα και έχει μεγιστοποιήσει την εξάρτηση από την Κίνα. Μπορεί Αμερικανοί και Ευρωπαίοι να μιλάνε για εξάρτηση από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, αλλά στην περίπτωση των σπανίων γαιών η εξάρτηση αφορά την Κίνα.<br /><br />ΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΤΑΡΑΞΕ ΤΟ “SUPPLY & DEMAND”<br />Η εκτόξευση των τιμών του φυσικού αερίου είχε ξεκινήσει πολύ πριν την πολεμική εμπλοκή στην Ουκρανία. Η διεθνής φύση του φαινομένου της βεβιασμένης και μη βιώσιμης μετάβασης προς τις ΑΠΕ, ελλείψει αξιόπιστης τεχνολογίας αποθήκευσης ενέργειας που θα εξασφαλίζει τη σταθερότητα του συστήματος σε κάθε χώρα, διατάραξε βίαια το ισοζύγιο προσφοράς και ζήτησης, οδηγώντας στο πρόβλημα.<br /><br /><br />Η δαιμονοποίηση των υδρογονανθράκων συνοδεύθηκε από δραματική μείωση των επενδύσεων για νέα κοιτάσματα. Ακόμη και σήμερα, αρκετές τράπεζες αρνούνται να χρηματοδοτήσουν τέτοιες έρευνες! Την ίδια στιγμή, η αντίφαση της Δύσης ήταν κραυγαλέα. Από τη μία κήρυττε την απεξάρτηση από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες και από την άλλη δεν προχωρούσε σε γεωτρήσεις με βάση γνωστές έρευνες αμερικανικών, γαλλικών και νορβηγικών εταιρειών.<br /><br />Μαρτυρίες θέλουν επίσης και τον πρώην πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, να μη δίνει σημασία όταν ο μετέπειτα γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, τότε πρωθυπουργός της Νορβηγίας, Γενς Στόλτενμπεργκ, επιχείρησε να ανοίξει συζήτηση για τον εντοπισμό πολλά υποσχόμενων κοιτασμάτων νοτιοδυτικά της Κρήτης από την νορβηγική PGS. Ήταν λίγο καιρό πριν τις ανακοινώσεις του Καστελλορίζου και την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Όλα αυτά θα πρέπει να συζητηθούν, εάν γνήσια μας ενδιαφέρει να μάθουμε από τα λάθη (ή/και τις σκοπιμότητες) και όχι να τα συγκαλύψουμε.<br /><br />Καταληκτικά, πρέπει να τονιστεί ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι τα επιχειρηματικά συμφέροντα λειτουργούν κατά τρόπον που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Το αντίθετο θα ήταν παράλογο. Το βάρος της ευθύνης αφορά το πολιτικό σύστημα, οι δεσμοί και οι εξαρτήσεις του εντός κι εκτός της χώρας, που υπαγόρευσαν τη σκόπιμη ολιγωρία. Διότι ακόμα και την εποχή της αθρόας εισαγωγής ρωσικού φυσικού αερίου, συμφέροντα υπήρχαν τα οποία επωφελούνταν.<br /><br />Παράλληλα και επί δεκαετίες, προβεβλημένοι πολιτικοί και στρατευμένοι «πράσινοι» επιστήμονες λοιδωρούσαν σε δημόσιες τοποθετήσεις όσους δέσμευαν την αξιοπιστία τους για τις επιστημονικές ενδείξεις ύπαρξης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε περιοχές ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η ιστορία απέδειξε ότι πολλές από τις εκτιμήσεις τους για «στόχους» υδρογονανθράκων, στην πορεία των ετών αποδείχθηκαν μετριοπαθείς. Δεν περιμένει κανείς να απολογηθούν, έστω και έμμεσα.<br /><br />Παρότι είναι -ορθότατα- μετριοπαθής η προσέγγιση της ΕΔΕΥ που υπολόγισε την αξία των κοιτασμάτων στα 250 δισ. ευρώ, όσοι σήμερα δικαιώνονται στοιχηματίζουν εκ νέου ότι τα ποσά θα είναι πολλαπλάσια. Υπενθυμίζουν δε ότι η αρχική εκτίμηση της περιεκτικότητας του ήσσονος σημασίας κοιτάσματος του Πρίνου αποδείχθηκε το 50% της πραγματικής. Πλέον τα υπό συζήτηση μεγέθη είναι εντελώς διαφορετικά. Όποιος θεωρεί πως ήταν φυσιολογικό χώρα με χρέος 350+ δισ. ευρώ που σέβεται τους πολίτες της μπορεί να αδιαφορεί, ας βγει κι ας το δηλώσει ευθαρσώς.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Υδρογονάνθρακες: “ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ”… υποκριταί! Όσα λησμόνησαν από κοινού ΜΜΕ και πολιτικός κόσμος

Του Ζαχαρία Μίχα Επειδή στη φάση που βρισκόμαστε μεγαλύτερη σημασία έχει η εθνική συστράτευση στον εθνικό στόχο του εντοπισμού και της αξιοπ...

Διαβάστε την συνέχεια