Έπεσαν οι μάσκες της υποκρισίας: Το Κογκρέσο των ΗΠΑ επιβάλλει πρωτοφανείς κυρώσεις στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο λόγω Netanyahu.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/eb75d416b42d9169589187ce32eac203_XL.jpg" width="744" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Εάν επιτραπεί στο ΔΠΔ να απειλήσει την ηγεσία του Ισραήλ, τότε η ηγεσία της χώρας μας θα είναι η επόμενη» παραδέχεται ο πρόεδρος της βουλής των ΗΠΑ.</span></h3> Σε μια πρωτοφανή κίνηση παραβίασης της διεθνούς νομιμότητας, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ετοιμάζεται να λάβει παντός είδους μέτρα, συμπεριλαμβανομένων κυρώσεων, εφόσον το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) επισημοποιήσει την έκδοση εντάλματος σύλληψης κατά του πρωθυπουργού του Ισραήλ Benjamin Netanyahu, όπως δηλώνει ο πρόεδρος της Βουλής Mike Johnson.<br />«Το Κογκρέσο εξετάζει όλες τις επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της επιβολής κυρώσεων, για να τιμωρήσει το ΔΠΔ και να διασφαλίσει ότι η ηγεσία του αντιμετωπίζει συνέπειες εάν το εγκρίνει. Εάν επιτραπεί στο ΔΠΔ να απειλήσει την ηγεσία του Ισραήλ, τότε η ηγεσία της χώρας μας θα είναι η επόμενη», τόνισε σε μια πρωτοφανή κρίση ... ειλικρίνειας ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος του νομοθετικού σώματος.<br />Σύμφωνα με τον Johnson, αυτό το δικαστήριο «δεν έχει καμία εξουσία επί του Ισραήλ ή των Ηνωμένων Πολιτειών», και ως εκ τούτου η απόφαση του εισαγγελέα του να ζητήσει ένταλμα σύλληψης για τον Netanyahu «είναι παράνομη και αξίζει διεθνής καταδίκη».<br /><br />Νωρίτερα τη Δευτέρα (20/5), έγινε γνωστό ότι ο γενικός εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Karim Khan ζητεί άδεια για τη σύλληψη πολυάριθμων Ισραηλινών αξιωματούχων, μεταξύ των οποίων ο ΥΠΑΜ Gallant και ο επικεφαλής της κυβέρνησης Netanyahu.<br />Επιπλέον, ο Khan σκοπεύει να ζητήσει ένταλμα σύλληψης για τον ηγέτη της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, Yahya Sinwar, τον επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου του Παλαιστινιακού κινήματος, Ismail Haniyeh, και τον διοικητή της στρατιωτικής πτέρυγας των Ταξιαρχιών Al-Qassam, Mohammed Ad-Deif<br />Όλοι τους κατηγορήθηκαν για εγκλήματα πολέμου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.<br />Όπως αναφέρθηκε στον Λευκό Οίκο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υποστηρίζουν την έρευνα του ΔΠΔ για τις ενέργειες του Τελ Αβίβ στη Λωρίδα της Γάζας και δεν πιστεύουν ότι η αρχή έχει οποιαδήποτε εξουσία σε αυτό το θέμα.<br />Από την πλευρά του, ο Netanyahu σχολιάζοντας πληροφορίες σχετικά με την πιθανή έκδοση ενταλμάτων, είπε ότι δεν θα επιτρέψει καμία απόπειρα του ΔΠΔ «να υπονομεύσει το αναφαίρετο δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα».<br /><br />Σε ευθγράμμιση με το Κογκρέσο ο Λευκός Οίκος για τις κυρώσεις στο Διεθνές Δικαστήριο<br /><br />Αν και ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, John Kirby, αρνήθηκε να διευκρινίσει τι είδους πρωτοβουλίες θα λάβει η κυβέρνηση των ΗΠΑ ως προς την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου, τόνισε ότι θα είναι σε διαρκή επαφή με του βουλευτές των ΗΠΑ για επιβολή κυρώσεων κατά των εισαγγελέων του ΔΠΔ.<br />«Θα μείνουμε σε επαφή με τα μέλη του Κογκρέσου όπως θα περιμένατε να κάνουμε», εξήγησε ο Σύμβουλος Ασφαλείας του Biden όταν ρωτήθηκε εάν ο Λευκός Οίκος θα στηρίξει τις προσπάθειες του Κογκρέσου για την επιβολή των κυρώσεων.<br />Επισημαίνεται ότι τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές έχουν καταδικάσει το αίτημα του εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου Karim Khan για την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης κατά του Netanyahu, του Gallant και των τρίων ηγετών της Hamas.<br />Παράλληλα, μια ομάδα Ρεπουμπλικανών αυτόν τον μήνα απείλησε να επιβάλει απαγόρευση βίζας και άλλα μέτρα στους αξιωματούχους του ΔΠΔ, εάν προχωρήσουν με τα εντάλματα.<br /><br />Aποκάλυψη Axios: Οι ΗΠΑ απειλούσαν εδώ και καιρό το ΔΠΔ προκειμένου να μην εκδώσει ένταλμα σύλληψης<br /><br />Προτού εκδοθεί η καταδικαστική απόφαση, οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν σε ένα οργιώδες παιχνίδι πιέσεων προς το Διεθνές Δικαστήριο, καθώς φέρεται να διεμήνυσαν κατ' ιδίαν σε αξιωματούχους του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου ότι η έκδοση εντάλματος σύλληψης κατά του Netanyahu «θα ήταν ένα λάθος».<br />«Ενθαρρύνουμε αθόρυβα το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να μην το κάνει. Θα ανατινάξει τα πάντα», ανέφερε σε αποκαλυτπικό του ρεπορτάζ το αμερικανικό πρακτορείο Axios, επικαλούμενο ανώνυμους Αμερικανούς αξιωματούχους.<br />Σύμφωνα με το πρακτορείο, η ισραηλινή κυβέρνηση εκτιμάει ότι η Παλαιστινιακή Αρχή ενθάρρυνε το ΔΠΔ, που εδρεύει στη Χάγη της Ολλανδίας, να εκδώσει εντάλματα σύλληψης κατά του πρωθυπουργού Netanyahu και άλλων ανώτερων αξιωματούχων, και ως εκ τούτου είναι έτοιμη να ... αντεπιτεθεί.<br />Τα αντίποινα θα μπορούσαν να έρθουν με τη μορφή διακοπής της μεταφοράς φορολογικών εσόδων που εισπράττει το Ισραήλ και ανακατευθύνονται στην παλαιστινιακή οργάνωση, κάτι που ενδεχομένως να οδηγούσε στην οικονομική της κατάρρευση.<br />Επισημαίνεται ότι ο εισαγγελέας του ΔΠΔ Karim Khan τόνισε τον Οκτώβριο ότι το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία επί πιθανών εγκλημάτων πολέμου που διέπραξαν οι μαχητές της Χαμάς στο Ισραήλ ή οι Ισραηλινοί στη Λωρίδα της Γάζας.<br />Ο Matthew Gillet, λέκτορας Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Έσεξ στην Αγγλία, ανέφερε ότι όποιος βαρύνεται με ένταλμα σύλληψης από το ΔΠΔ δεν θα μπορεί να ταξιδέψει στις περισσότερες από 120 χώρες που είναι μέλη του Δικαστηρίου, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, της Ιαπωνίας και της Αυστραλίας, αλλιώς ενδέχεται να συλληφθεί.<br />Ο Gillet τόνισε ότι αν εκδοθούν εντάλματα σύλληψης εναντίον Ισραηλινών αξιωματούχων, ορισμένες συμμαχικές χώρες ενδέχεται να λάβουν μέτρα όπως η μείωση μεταφοράς όπλων ή μείωση των διπλωματικών επισκέψεων, αυξάνοντας τη διεθνή απομόνωση του Ισραήλ.<br />Το ΔΠΔ έχει 124 μόνιμα μέλη και μπορεί να ασκήσει διώξεις σε πρόσωπα για εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονία και επίθεση.<br />Η υπόθεση που ερευνά είναι ξεχωριστή από εκείνη της κατηγορίας για γενοκτονία η οποία εξετάζεται από το Διεθνές Δικαστήριο (ΔΔ), που εδρεύει επίσης στη Χάγη.<br />Το ΔΔ είναι δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών και ασχολείται με διαφορές μεταξύ των κρατών ενώ το ΔΠΔ είναι ποινικό δικαστήριο, που συστάθηκε με συνθήκη και επικεντρώνεται στην ατομική ευθύνη για εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονία.<br /><br />Πρόκληση… από Biden: Δεν διαπράττεται γενοκτονία στη Γάζα – Απορρίπτουμε τον όρο<br /><br />Στο πλευρό του συμμάχου, Ισραήλ τάσσεται ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Joe Biden, ο οποίος στον απόηχο της απόφασης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Benjamin Netanyahu και του υπουργού Άμυνας, Yoav Gallant καθώς και κατά δύο ηγετών της Hamas για εγκλήματα πολέμου στη Γάζα, απέρριψε τις κατηγορίες κατά του Ισραήλ ότι διαπράττει γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων <br />«Αυτό που γίνεται δεν είναι γενοκτονία, απορρίπτουμε τον όρο αυτό» υποστήριξε ο Biden, αναφέροντας πως η στήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ είναι ακλόνητη.<br />«Στεκόμαστε στο πλευρό του Ισραήλ στις επιχειρήσεις για να εξουδετερωθούν ο Sinwar και οι υπόλοιποι χασάπηδες της Hamas.<br />Θέλουμε η Hamas να ηττηθεί.<br />Συνεργαζόμαστε με το Ισραήλ για να γίνει αυτό» υποστήριξε ο Biden κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για τον μήνα εβραϊκής αμερικανικής κληρονομιάς στον Λευκό Οίκο.<br />Μάλιστα ο Αμερικάνος πρόεδρος είπε ότι θα συνεχιστούν οι προσπάθειες προκειμένου οι Ισραηλινοί όμηροι να επιστρέψουν στα σπίτια τους.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Έπεσαν οι μάσκες της υποκρισίας: Το Κογκρέσο των ΗΠΑ επιβάλλει πρωτοφανείς κυρώσεις στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο λόγω Netanyahu.

«Εάν επιτραπεί στο ΔΠΔ να απειλήσει την ηγεσία του Ισραήλ, τότε η ηγεσία της χώρας μας θα είναι η επόμενη» παραδέχεται ο πρόεδρος της βουλής...

Διαβάστε την συνέχεια

Παίζει με την ιστορία η Γαλλία . Ακόμη δεν έχει στείλει πρόσκληση στη Ρωσία για τον εορτασμό της απόβασης στη Νορμανδία (D-Day).

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/85b240f3eebb9865476951bf3af10765_XL.jpg" width="732" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Σοβιετική Ένωση έχασε 27 εκατομμύρια ζωές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και η Ρωσία είχε στο παρελθόν προσκληθεί σε εορτασμούς πολέμου στη Γαλλία</span></h3>Με την ιστορία φαίνεται ότι παίζει για ακόμη μία φορά η Γαλλία, καθώς δεν έχει στείλει ακόμη πρόσκληση στη Μόσχα για την 80ή επέτειο από την απόβαση της Νορμανδίας (D-Day), παρά το γεγονός ότι η Γαλλία είχε δηλώσει ότι θα προσκαλέσει τη Ρωσία στους εορτασμούς.<br />«Αυτές οι πληροφορίες εμφανίζονται περιοδικά, επικαλούμενες είτε αξιωματούχους στο Παρίσι είτε τοπικά γαλλικά μέσα ενημέρωσης», δήλωσε η Maria Zakharova, εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, στο ρωσικό μέσο ενημέρωσης Izvestia.<br />«Κυριολεκτικά κάθε δεύτερη μέρα ελέγχω αυτές τις πληροφορίες με τον Γάλλο πρεσβευτή μας. «Προς το παρόν δεν υπάρχει καμία αλλαγή», συνέχισε.<br />Η Zakharova είπε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος χρησιμοποιήθηκε ως «αντικείμενο πολιτικών παιχνιδιών» για τις δυτικές χώρες.<br />Η πρόσκληση στη Ρωσία μετατρέπεται γρήγορα σε διπλωματικό αίνιγμα για τη Γαλλία καθώς οι παγκόσμιοι ηγέτες ετοιμάζονται να συγκεντρωθούν στις παραλίες της Νορμανδίας στις 6 Ιουνίου.<br />Μάλιστα, την περασμένη εβδομάδα ότι πολλά συμμαχικά έθνη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν ενθουσιάστηκαν με την απόφαση της Γαλλίας να προσκαλέσει τη Ρωσία.<br /><br />Persona non grata ο Putin<br /><br />Τον περασμένο μήνα, η Mission Liberation, η διοργανώτρια των εορτασμών, επιβεβαίωσε ότι ενώ ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin ήταν persona non grata λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά Ρώσοι εκπρόσωποι θα προσκληθούν στην τελετή.<br />Η Σοβιετική Ένωση έχασε 27 εκατομμύρια ζωές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και η Ρωσία είχε στο παρελθόν προσκληθεί σε εορτασμούς πολέμου στη Γαλλία.<br />Όμως, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις ανανεώνουν την επίθεσή τους στη βόρεια Ουκρανία, Αμερικανοί και Βρετανοί αξιωματούχοι έχουν εκφράσει τη δυσφορία τους για τη συμπερίληψη Ρώσων εκπροσώπων.<br /><br />Η απόβαση στη Νορμανδία<br /><br />Η Απόβαση στη Νορμανδία με κωδική ονομασία Επιχείρηση Ποσειδών (Operation Neptune) ήταν η Συμμαχική απόβαση στα παράλια της Γαλλίας, που έλαβε χώρα στις 6 Ιουνίου 1944, μέρα γνωστή και ως D-Day.<br />Αντικειμενικός σκοπός της απόβασης ήταν να δημιουργήσει προγεφύρωμα από την Καν έως το Χερβούργο, μέσω του οποίου οι Σύμμαχοι θα περνούσαν στρατεύματα από τη Μεγάλη Βρετανία στην ηπειρωτική Ευρώπη, ούτως ώστε να ανακουφιστεί το Ανατολικό Μέτωπο από τη γερμανική πίεση.<br />Η Μάχη της Νορμανδίας, δηλαδή η Επιχείρηση Όβερλορντ (Operation Overlord) που ακολούθησε, τελείωσε στις 19 Αυγούστου 1944, όταν τα συμμαχικά στρατεύματα πέρασαν τον Σηκουάνα.<br />Αρχιστράτηγος, επικεφαλής του όλου εγχειρήματος, είχε οριστεί ο Αμερικανός στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.<div><br />Η αρχική επίθεση έγινε σε δυο φάσεις: Κατά τα μεσάνυχτα 5ης προς 6η, δυο αμερικανικές αερομεταφερόμενες μεραρχίες και μια βρετανική έπεσαν στα μετόπισθεν και την αυγή ακολούθησε αμφίβια απόβαση συμμαχικών δυνάμεων που ξεκίνησε κατά τις 6:30.<br />Η διεξαγωγή της απόβασης απαίτησε τη μεταφορά στρατευμάτων και υλικού από την Αγγλία και την Ουαλία με μεταγωγικά αεροπλάνα και πλοία, καθώς και υποστήριξη πυρών από αέρα και θάλασσα.<br />Έγιναν επίσης ναυτικές επιχειρήσεις αντιπερισπασμού και παρενόχλησης προκειμένου να μην επέμβει το Γερμανικό Ναυτικό στις περιοχές που θα γινόταν η απόβαση, ενώ η θάλασσα της Μάγχης αποναρκοθετήθηκε από τις γερμανικές νάρκες και ποντίσθηκαν νέες.<br />Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος πάνω από τρία εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους οι 195.700 ήταν το προσωπικό των συμμαχικών σκαφών.<br />Η απόβαση έλαβε χώρα στη χερσόνησο Κοταντέν και την ανατολική όχθη του ποταμού Ορν, σε πέντε παραλίες με τα κωδικά ονόματα Γκολντ (Gold), Τζούνο, (Juno), Όμαχα (Omaha), Σουόρντ (Sword) και Γιούτα (Utah).<br />Θεωρήθηκε ότι ολοκληρώθηκε στις 30 Ιουνίου 1944, όταν πια είχε εδραιωθεί το προγεφύρωμα των Συμμάχων.<br />Μέχρι τότε είχαν συνολικά μεταφερθεί 850.000 άνδρες, 148.000 οχήματα και 570.000 τόννοι προμηθειών στις γαλλικές ακτές από 7.000 πλοία, από τα οποία μόλις 59 βυθίστηκαν.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Παίζει με την ιστορία η Γαλλία . Ακόμη δεν έχει στείλει πρόσκληση στη Ρωσία για τον εορτασμό της απόβασης στη Νορμανδία (D-Day).

Η Σοβιετική Ένωση έχασε 27 εκατομμύρια ζωές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και η Ρωσία είχε στο παρελθόν προσκληθεί σε εορτασμούς πολέμου στη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκάλυψη που «καίει» το Ιράν! Λευκός Οίκος: Η Τεχεράνη μας ζήτησε βοήθεια μετά την εξαφάνιση του ελικοπτέρου

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-05/%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%80%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%9C%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81.jpg?itok=hU_-EkR2" width="745" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Η Τεχεράνη δεν μπορεί να μας κατηγορήσει» για την πτώση του ελικοπτέρου, είπε ουσιαστική η Ουάσιγκτον πριν λίγες ώρες</span></h3>ΟΛευκός Οίκος αποκάλυψε πως το Ιράν ζήτησε την βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών λίγο αφότου χάθηκε κάθε ίχνος του προεδρικού ελικοπτέρου την Κυριακή. Το ελικόπτερο τελικά συνετρίβη σε σημείο κοντά στο Αζερμπαϊτζάν, σκοτώνοντας τον Ιρανό πρόεδρο Εμπραχίμ Ραϊσί, τον Ιρανό υπουργό εξωτερικών Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολαχιάν και άλλους Ιρανούς αξιωματούχους.<br /><br /><br />Το αίτημα των Ιρανών, οι οποίοι θεωρούν εχθρούς τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς, αποκαλύφθηκε από το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών πριν λίγες ώρες.<br /><br />Τι Αποκάλυψαν οι ΗΠΑ<br /><br />Οι Αμερικανοί εχθές Δεύτερα αποκάλυψαν πως δεν μπορούσαν να αποδεχτούν το ιρανικό αίτημα παροχής βοήθειας, κυρίως εξαιτίας υλικοτεχνικών δυσκολιών. Αυτό μετέδωσε το διάσημο πρακτορείο <a href="https://www.reuters.com/world/us-says-it-was-unable-provide-iran-assistance-after-helicopter-cash-2024-05-20/">Reuters </a>πριν λίγο.<br /><br />«Μας ζητήθηκε από την ιρανική κυβέρνηση να παράσχουμε βοήθεια. Τους απαντήσαμε πως θα παράσχουμε βοήθεια, το ίδιο θα απαντούσαμε στο αίτημα οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης σε παρόμοια περίπτωση» δήλωσε ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών Μάθιου Μίλερ.<br /><br />«Τελικά όμως και κυρίως εξαιτίας υλικοτεχνικών λόγων δεν μπορέσαμε να παρέχουμε βοήθεια» πρόσθεσε ο ίδιος χωρίς όμως να αναφέρει περισσότερες λεπτομέρειες.<br /><br />Όπως σας είχαμε ενημερώσει εχθές, τα συντρίμμια του ιρανικού ελικοπτέρου βρέθηκαν από ένα τουρκικό drone τύπου Akinci. Οι ιρανικές αρχές αδυνατούσαν να εντοπίσουν το ελικόπτερο εξαιτίας κακών καιρικών συνθηκών και της δύσκολης επιφάνειας του εδάφους. Όταν βρήκαν το σημείο που συνετρίβη οι διασώστες έσπευσαν σε αυτό και ανέσυραν τις σωρούς του Ιρανού προέδρου, του Ιρανού υπουργού εξωτερικών και άλλων 6 επιβατών και μελών του πληρώματος.<br /><br />Μέχρι στιγμής η Τεχεράνη δεν προέβη σε επίσημη ανακοίνωση σχετικά με το τι προκάλεσε την συντριβή του προεδρικού αεροσκάφους, το οποίο ήταν ένα ελικόπτερο τύπου Bell 212 αμερικανικής παραγωγής. Το Bell 212 λέγεται πως είχε ηλικία μεγαλύτερη των 30 ετών, ενώ ειπώθηκε επίσης πως συνετρίβη σε ορεινή περιοχή κοντά στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Ερωτηθείς αν ανησυχεί ότι το Ιράν θα κατηγορήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες για το συμβάν, ο Αμερικανός υπουργός άμυνας Λόιντ Όστιν δήλωσε πως η Ουάσιγκτον «δεν έχει κανέναν ρόλο σε αυτό το ατύχημα».<br /><br />«Δεν μπορώ να υποθέσω ποια ήταν η πραγματική αιτία του αεροπορικού» πρόσθεσε ο Αμερικανός, τονίζοντας επίσης πως «δεν πιστεύω ότι το γεγονός θα επηρεάσει αρνητικά την περιφερειακή ασφάλεια στην περιοχή της Μέσης Ανατολής» καθησυχάζοντας τον κόσμο.<br /><br />Οι ειδικοί έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αφού το ατύχημα έλαβε χώρα μία περίοδο που η Μέση Ανατολή περνάει μία περίοδο πολιτικής κρίσης.<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Αποκάλυψη που «καίει» το Ιράν! Λευκός Οίκος: Η Τεχεράνη μας ζήτησε βοήθεια μετά την εξαφάνιση του ελικοπτέρου

«Η Τεχεράνη δεν μπορεί να μας κατηγορήσει» για την πτώση του ελικοπτέρου, είπε ουσιαστική η Ουάσιγκτον πριν λίγες ώρες ΟΛευκός Οίκος αποκάλυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο περισσότερο θα εμπλακεί το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία για να αποτρέψει ρωσική νίκη;

<img height="380" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/05/xarkobo-xartis-SLpress-825x490.jpg" width="730" /><br /><b><br /></b><div><b>ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ</b><br />Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού πως όσο γίνεται πιο καθαρό ότι η ζυγαριά του πολέμου στην Ουκρανία έχει γύρει υπέρ της Μόσχας, τόσο η Δύση αντιμετωπίζει με σχεδόν τρόμο τις πολιτικές επιπτώσεις μίας ρωσικής νίκης. Ο Μακρόν ήταν ίσως ο πιο σαφής όταν δήλωσε πως «δεν θα επιτρέψουμε» τη νίκη της Ρωσίας. Προφανώς αναφέρεται στη συλλογική Δύση.<br /><br />Τί σημαίνει, όμως, το «δεν θα επιτρέψουμε»; Το ΝΑΤΟ πολεμάει στην Ουκρανία, αλλά δια αντιπροσώπου. Είναι γνωστό τοις πάσι πως με πρώτες τις ΗΠΑ, οι χώρες-μέλη (μη εξαιρουμένης της Ελλάδας), περισσότερο ή λιγότερο, στέλνουν οπλικά συστήματα και πυρομαχικά στο Κίεβο. Είναι επίσης κοινό μυστικό ότι στην Ουκρανία πολεμούν εναντίον των Ρώσων και αρκετές χιλιάδες Δυτικοί στρατιωτικοί όχι με την επίσημη ιδιότητά τους, αλλά σαν “μισθοφόροι” ή σύμβουλοι. Προφανώς οι Δυτικοί δεν πολεμούν στα χαρακώματα. Εκτός από επιτελικές αρμοδιότητες (σχεδιασμός, πληροφορίες κ.α.) είναι αυτοί που εκπαιδεύουν και συχνά χειρίζονται οι ίδιοι τα πιο σύγχρονα δυτικά οπλικά συστήματα.<br /><br />Από την πρώτη στιγμή, ο Μπάιντεν χάραξε κάποια όρια σε ό,τι αφορά την αμερικανική εμπλοκή στον πόλεμο της Ουκρανίας. Πρώτο και κύριο ήταν πως απέκλεισε το ενδεχόμενο να στείλει αμερικανικό στρατό και βεβαίως απέτρεψε και όποιες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ σκέφτονταν κάτι τέτοιο. Δεύτερο ήταν ότι απέφυγε να προμηθεύσει το Κίεβο με επιθετικά όπλα (κυρίως μαχητικά αεροσκάφη και πυραύλους μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς), τα οποία θα του επέτρεπαν να πλήξει στόχους στο εσωτερικό της ρωσικής επικράτειας.<br /><br />Ο λόγος που ο Αμερικανός πρόεδρος έθεσε αυτά τα όρια ήταν απλός: Έχει συνείδηση πως εάν το ΝΑΤΟ συγκρουστεί άμεσα στρατιωτικά με τη Ρωσία, η διολίσθηση σε πυρηνικό πόλεμο θα καταστεί από εξαιρετικά πιθανή έως αναπόφευκτη. Είχε, επίσης, συνείδηση πως εάν οι Ουκρανοί πλήξουν στόχους στη ρωσική επικράτεια, η Μόσχα θα υπερβεί τα όρια που ή ίδια έχει θέσει στον εαυτό της και θα απαντήσει με μαζικούς βομβαρδισμούς, μη εξαιρώντας κυβερνητικά κτήρια και πολλές πολιτικές υποδομές. Μία τέτοια κλιμάκωση θα έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή όχι μόνο του καθεστώτος Ζελένσκι, αλλά και απλών Ουκρανών, πράγμα που θα εξωθούσε πολλούς σε ένα νέο κύμα εξόδου προς Δυσμάς.<br /><br />Όλα τα παραπάνω, όμως, ήταν λογική και όρια που είχαν τεθεί από τη συλλογική Δύση, όταν αυτή πίστευε πως οι κυρώσεις θα γονάτιζαν τη ρωσική οικονομία και θα αποσταθεροποιούσαν το καθεστώς Πούτιν, όταν με άλλα λόγια πίστευε ότι με κάποιον τρόπο η Ρωσία θα έχανε τον πόλεμο. Όταν μετά τις δύο ρωσικές ήττες στο Χάρκοβο και στη Χερσώνα (προς το τέλος του 2022), η Μόσχα με τον στρατηγό Σουροβίκιν άλλαξε στρατηγική και ανέλαβε επιθετική πρωτοβουλία στο Μπαχμούτ, η Δύση είχε επενδύσει τις ελπίδες της στην πολυδιαφημισμένη ουκρανική αντεπίθεση.<br /><br />Όταν αυτή το καλοκαίρι του 2023 ναυάγησε, με τεράστιο κόστος και σε ανθρώπινο δυναμικό και σε δυτικά οπλικά συστήματα, η Δύση περιήλθε σε δυσμενή θέση, ενώ η Ρωσία ανέλαβε σ’ όλη σχεδόν τη γραμμή του μετώπου επιθετικές πρωτοβουλίες. Το αποτέλεσμά τους δεν ήταν τα μικρά εδαφικά κέρδη, αλλά η μεγάλη φθορά που προκάλεσαν στις ουκρανικές δυνάμεις, οι οποίες δεν έχουν την ίδια ικανότητα με τις ρωσικές να αναπληρώνουν τις απώλειες και σε άνδρες και σε οπλικά συστήματα και σε πυρομαχικά.<br /><br />Αν και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τους σχεδιασμούς του ρωσικού γενικού επιτελείου, είναι λογικό μετά τον πόλεμο φθοράς να αναμένουμε μία μεγάλη ρωσική επίθεση με σκοπό τη διάρρηξη της ουκρανικής άμυνας και την προς ρωσικό όφελος ριζική αλλαγή του σημερινού μετώπου. Οι καιρικές συνθήκες, άλλωστε, είναι οι ιδανικές για μία τέτοια επίθεση. Η επίθεση στην περιοχή του Χάρκοβο, μάλιστα, είναι πιθανότατα μία προκαταρκτική επιχείρηση της αναμενόμενης μεγάλης επίθεσης.<br /><br />Το φάσμα μιας ουκρανικής ήττας<br /><br />Αντιμέτωποι με το φάσμα μίας ουκρανικής ήττας, που θα είναι ταυτοχρόνως και στρατηγικής σημασίας πολιτική ήττα των ΗΠΑ και της συλλογικής Δύσης, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έχουν εδώ και καιρό προχωρήσει σε δεύτερες σκέψεις. Ο Μακρόν είναι ο πρώτος που είπε φωναχτά αυτό που συζητούν πολλοί στο ΝΑΤΟ: την κλιμάκωση της δυτικής εμπλοκής στον πόλεμο. Αν και ο Μακρόν μίλησε για αποστολή γαλλικών δυνάμεων στην Ουκρανία, είναι προφανές πως το Παρίσι δεν πρόκειται να κάνει βήμα μόνο του, αφού κάτι τέτοιο θα μετέτρεπε τη Γαλλία σε εμπόλεμο και θα νομιμοποιούσε τη Ρωσία να πλήξει γαλλικούς στόχους όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά ακόμα και στη Γαλλία. Προφανώς, ο Μακρόν βγήκε μπροστά για να υπογραμμίσει ότι η χώρα του είναι ο αναμφισβήτητος ηγέτης στην ΕΕ, όσον αφορά στο στρατιωτικό-πολιτικό σκέλος.<br /><br />Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι ο Μακρόν, αλλά το γεγονός ότι η Δύση υπερβαίνει σιγά-σιγά τα όρια που η ίδια είχε θέσει στην εμπλοκή της, “σαλαμοποιώντας” τις ρωσικές κόκκινες γραμμές. Είναι κοινό μυστικό πως η αποστολή πολλών περισσοτέρων Δυτικών στρατιωτικών στην Ουκρανία δεν είναι μόνο αντικείμενο δημόσιας συζήτησης, αλλά και ήδη συντελείται στο παρασκήνιο. Όπως επίσης είναι κοινό μυστικό ότι η εκπαίδευση ουκρανικών μονάδων γίνεται ολοένα και περισσότερο εντός της Ουκρανίας κι όχι σε Γερμανία και Πολωνία, όπως μέχρι προσφάτως. Η Μόσχα μπορεί να τα καταγγέλλει, αλλά δεν αντιδρά αποφασιστικά για να τα αποτρέψει.<br /><br />Το ίδιο ισχύει και με την παραχώρηση στο Κίεβο πυραύλων, ικανών να πλήξουν στόχους στο εσωτερικό της ρωσικής επικράτειας. Οι ΗΠΑ παραχώρησαν στους Ουκρανούς HIMARS κι όταν διαπίστωσαν πως αυτοί δεν μπορούσαν να αλλάξουν την πορεία του πολέμου, παραχώρησαν και πυραύλους ATACMS, οι οποίοι με βεληνεκές 300 χλμ μπορούν να βάλουν στο στόχαστρο στρατιωτικές εγκαταστάσεις και αστικά κέντρα αρκετά βαθιά στο εσωτερικό της Ρωσίας και βεβαίως όλη την Κριμαία.<br /><br />Είναι αξιοσημείωτο, μάλιστα, ότι αρχικά η Ουάσινγκτον υπογράμμιζε την αντίθεσή της στη χρήση αυτών των πυραύλων για επιθέσεις εντός της Ρωσίας. Υπό την πίεση, όμως, των ρωσικών προωθήσεων στα μέτωπα της ανατολικής Ουκρανίας, άρχισαν να αλλάζουν τροπάρι. Προηγήθηκε, βεβαίως, το Λονδίνο, το οποίο είπε ότι δεν έχει πρόβλημα το Κίεβο να χρησιμοποιεί τους βρετανικούς πυραύλους για πλήγματα εντός της ρωσικής επικράτειας. Ακολούθησε ο Μπλίνκεν, ο οποίος είπε ότι ναι μεν οι ΗΠΑ δεν συστήνουν τέτοια πλήγματα, αλλά επαφίεται στο Κίεβο να αποφασίσει πως θα χρησιμοποιήσει τους αμερικανικούς πυραύλους! Με άλλα λόγια, άναψε κι αυτός το πράσινο φως.<br />Πόλεμος εντός της ρωσικής επικράτειας<br /><br />Όπως έγραψαν δύο στελέχη της περιβόητης RAND αντί οι Ουκρανοί να προσπαθούν να αναχαιτίζουν-καταρρίπτουν ρωσικούς πυραύλους, να μεταφέρουν τον πόλεμο εντός της ρωσικής επικράτειας, πλήττοντας εκεί στόχους. Προφανώς θεωρούν πως αυτή η τακτική, η οποία ήδη χρησιμοποιείται, κυρίως με βομβαρδισμό του Μπέλγκοροντ, δεν θα προκαλέσει κάποιου είδους έμπρακτη κλιμάκωση εκ μέρους της Μόσχας, η οποία θα είναι επώδυνη και για τους Ουκρανούς, αλλά και για τους Δυτικούς.<br /><br />Είναι αληθές ότι οι Ρώσοι έχουν πλήξει επιτυχώς κέντρα διοίκησης, στελεχωμένα από Δυτικούς στρατιωτικούς, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την προ καιρού πολύνεκρη πυραυλική επίθεση σε ένα τέτοιο κτήριο στο Χάρκοβο. Επίσης, προ ημερών η Μόσχα πραγματοποίησε άσκηση ετοιμότητας των πυρηνικών δυνάμεών της, στέλνοντας το μήνυμα ότι όλα είναι στο τραπέζι και θα χρησιμοποιηθούν εάν η Ρωσία αντιμετωπίσει “υπαρξιακή απειλή”.<br /><br />Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν στη Δύση λαμβάνουν σοβαρά υπόψη το μήνυμα. Προς το παρόν τουλάχιστον, πιο πιθανό φαίνεται η Δύση να κλιμακώσει κι άλλο την πολεμική εμπλοκή της, αν και θα φροντίζει να το πράξει δια της διολισθήσεως κι όχι κραυγαλέα για να μην εξωθήσει τη Μόσχα σε αντίμετρα. Το πρακτικό αποτέλεσμα της ξεκάθαρης ροπής των Δυτικών να εμπλακούν ολοένα και πιο άμεσα στον πόλεμο, προσδοκώντας να αντιστρέψουν το ρωσικό πλεονέκτημα στα πεδία των μαχών, είναι ότι φέρνουν ολοένα και πιο κοντά τον κόμπο στο χτένι με ό,τι εφιαλτικό αυτό συνεπάγεται…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πόσο περισσότερο θα εμπλακεί το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία για να αποτρέψει ρωσική νίκη;

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού πως όσο γίνεται πιο καθαρό ότι η ζυγαριά του πολέμου στην Ουκρανία έχει γύρει υπέρ της Μόσχα...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πέπλο μυστηρίου για θανάτους ηγετών από αεροπορικά “ατυχήματα”.

<img height="413" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/05/aeroporiko-atyxhma-SLpress--825x632.jpg" width="706" /><br /><div><br /><b>ΛΥΚΟΚΑΠΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ</b><br />Στην μακρά λίστα των θανάτων πολιτικών ηγετών και αρχηγών κρατών σε αεροπορικά δυστυχήματα προστίθεται αυτός του Ιρανού προέδρου Ιμπραχήμ Ραϊσί και του χαρισματικού υπουργού Εξωτερικών, Hossein Amir-Abdollahian. Οι ιρανικές ένοπλες δυνάμεις ανακοίνωσαν πως διεξαγάγουν έρευνα για τα αίτια της πτώσης του ελικοπτέρου. Καθώς μιλάμε για το Ιράν, αναπόφευκτα ο θάνατος του προέδρου έδωσε “τροφή” σε σενάρια περί εμπλοκής μυστικών υπηρεσιών πίσω από το δυστύχημα.<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό πως Ισραηλινοί αξιωματούχοι έσπευσαν να δηλώσουν πως το Τελ Αβίβ δεν εμπλέκεται στην πτώση ελικοπτέρου του Ραϊσί. Επομένως, κατά το Ισραήλ, ο θάνατος του Ιρανού προέδρου δεν αποτελεί συνέχεια του ακήρυχτου-μακροχρόνιου πολέμου που μαίνεται μεταξύ Τελ Αβίβ και Τεχεράνης, με επιλεκτικές δολοφονίες Ιρανών αξιωματούχων, σαμποτάζ και “ορφανούς” βομβαρδισμούς σε ιρανικούς στόχους, από πλευράς των Ισραηλινών (μέχρι στιγμής, όχι λοιπόν αεροπορικά “ατυχήματα”).<br /><br />Ο πρόεδρος Ραϊσί είχε επισκεφτεί το Αζερμπαϊτζάν από κοινού με τον Abdollahian για να πραγματοποιήσουν τα εγκαίνια ενός φράγματος με τον Αζέρο πρόεδρο Αλίεφ. Να σημειωθεί πως το προηγούμενο διάστημα μαίνονταν σοβαρή κρίση στις σχέσεις Ιράν και Αζερμπαϊτζάν, τόσο λόγω των αγαστών σχέσεων του Ισραήλ με το Αζερμπαϊτζάν (οι οποίες δεν επηρεάστηκαν από την σύγκρουση του κυριότερου συμμάχου των Αζέρων, του Τούρκου προέδρου Ερντογάν με το Τελ Αβίβ) όσο και λόγω του εθνικιστικών εξάρσεων του Μπακού περί “Μεγάλου Αζερμπαϊτζάν”, καθώς το Ιράν έχει στις τάξεις του μια ισχυρή αζερική μειονότητα (είναι χαρακτηριστικό πως στους πολέμους του Ναγκόρνο Καραμπάχ, παγίως στήριζε τους Αρμενίους, αν και χριστιανοί). Ως γνωστόν, κατά την επιστροφή του από το Αζερμπαϊτζάν, σκοτώθηκε σε δυστύχημα με το ελικόπτερο του.<br /><br />Και εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα και για την οργάνωση του ταξιδιού του από πλευράς του Ιράν. Για το ταξίδι χρησιμοποιήθηκε ένα αμερικανικού τύπου ελικόπτερο της δεκαετίας του ’60 (!) που διαθέτει το Ιράν από την εποχή του Σάχη. Ο εναέριος στόλος του Ιράν διαθέτει ουκ ολίγα οχήματα αυτής της περιόδου, τα οποία συντηρούνται με δυσκολία, καθώς το καθεστώς είναι αναγκασμένο να αναζητεί ανταλλακτικά στο λαθρεμπόριο, λόγω των αμερικανικών κυρώσεων.<br /><br />Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Ιράν, Μοχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ (ο οποίος ανήκει στο στρατόπεδο των μεταρρυθμιστών του καθεστώτος) απέδωσε εμμέσως την ευθύνη για το δυστύχημα στις ΗΠΑ, λέγοντας πως εξαιτίας του εμπάργκο το Ιράν αδυνατεί να συντηρήσει με ασφαλείς προδιαγραφές τον εναέριο στόλο του. Επιπλέον, προκαλεί εύλογα ερωτηματικά η επιλογή να ταξιδέψει ο Ιρανός πρόεδρος με ένα παλαιό ελικόπτερο και σε κάκιστες καιρικές συνθήκες, υπό πυκνή ομίχλη και σε μία άκρως δυσπρόσιτη περιοχή.<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό πως το ίδιο το Ιράν, μέσω των κρατικών ΜΜΕ, απέδωσε το δυστύχημα αρχικά στις κακές καιρικές συνθήκες και αργότερα σε τεχνική βλάβη, χωρίς να δείχνει ξένο δάκτυλο. Αν δεχτούμε τους ιρανικούς ισχυρισμούς, αναφερόμαστε σε ένα δυστύχημα που αποδεικνύει σοβαρό έλλειμμα κουλτούρας ασφαλείας, καθώς δεν τηρήθηκαν οι στοιχειώδεις προδιαγραφές για την ασφάλεια του αρχικού κράτους και του υπουργού Εξωτερικών, σε ένα ταξίδι που μπορούσε να πραγματοποιηθεί και οδικώς (όπως ήταν η αρχική αναφορά ιρανικών ΜΜΕ, όταν έγινε γνωστό πως το ελικόπτερο του Ραϊσί πραγματοποίησε «αναγκαστική προσγείωση»).</div><div><br />Αεροπορικά ατυχήματα: Πριγκόζιν καιΤορίχος<br /><br />Άλλες περιπτώσεις θανάτων ηγετών σε εναέρια δυστυχήματα ήταν ακόμα πιο μυστηριώδεις. Σύμφωνα με τον Guardian, «η δολοφονία κάποιου μέσω ενός εναέριου δυστυχήματος μπορεί να είναι μια αποτελεσματική μέθοδος για κάποιους…Τα αεροπορικά δυστυχήματα είναι πλεονεκτικά για τους δολοφόνους, καθώς συχνά καταστρέφουν τα αποδεικτικά στοιχεία, καθιστώντας τις έρευνες δύσκολες και αφήνοντας την αιτία θανάτου να περιβάλλεται από αβεβαιότητα και θεωρίες συνωμοσίας που μπορεί να επιμένουν για χρόνια ή και επ’ αόριστον».<br /><br />Τροφή σε πλήθος σεναρίων είχε δώσει και ο θάνατος του αρχηγού της Wagner, Γεβγκένι Πριγκόζιν, σε ένα μυστηριώδες αεροπορικό δυστύχημα τον περασμένο Αύγουστο. Τον οποίο Πριγκόζιν, ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν είχε αποχαιρετίσει ως έναν ήρωα της Ρωσίας που “παραστράτησε” σε λάθος επιλογές (την αποτυχημένη ανταρσία του Ιουνίου του 2023). Είχα μάλιστα εξάρει την… επιχειρηματική του δραστηριότητα και την συμβολή της Wagner στην επιχείρηση “αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας”. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, που δεν επιβεβαιώθηκαν, ο θάνατος του οφείλονταν σε κατάρριψη του αεροσκάφους του. Το σίγουρο είναι πως το τέλος του είχε σχεδόν προαναγγελθεί, από την στιγμή που αμφισβήτησε ανοιχτά τον Ρώσο πρόεδρο, με την αποτυχημένη ανταρσία του.<br /><br />Όμως, πολύ πριν τον Πριγκόζιν, υπήρξε ο Ομάρ Τορίχος. Ακόμη και σήμερα παραμένουν αδιευκρίνιστες οι συνθήκες του εναέριου δυστυχήματος τον Ιούλιο του 1981 που οδήγησε στον θάνατο τον χαρισματικό ηγέτη του Παναμά, που κυβερνούσε την χώρα από το 1968, έπειτα από ένα αναίμακτο στρατιωτικό πραξικόπημα. Η ιστορική συμφωνία που είχε πετύχει το 1977 με τον Δημοκρατικό πρόεδρο των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ είχε εξασφαλίσει στον Παναμά την διοίκηση της ομώνυμης Διώρυγας.<br /><br />Όμως η συμφωνία αυτή είχε προκαλέσει οργή στο συντηρητικό κατεστημένο στις ΗΠΑ. Ο μετέπειτα πρόεδρος των Ρεμπουπλικάνων Ρόναλντ Ρήγκαν είχε αποκαλέσει τον Τορίχος «φίλο των κομμουνιστών» και είχε δηλώσει: «Η Διώρυγα κατασκευάστηκε από αμερικάνικα χέρια και θα μείνει σε αμερικάνικα χέρια». Λίγο μετά τον εκλογή Ρήγκαν, ο Τορίχος σκοτώθηκε σε δυστύχημα με ελικόπτερο και πρόεδρος ανέλαβε ο Εμανουέλ Νοριέγκα, ο άνθρωπος της CIA στον Παναμά (τον οποίο μερικά χρόνια αργότερα ανέτρεψαν οι Αμερικανοί με εισβολή).<br /><br />Σε δημοσίευμα του το αμερικανικό περιοδικό <a href="https://www.rizospastis.gr/story.do?id=968749">“U.S. News and World Report”</a> απέδωσε τον θάνατο του Τορίχος σε δολοφονία, ενορχηστρωμένη από την CIA, όπως επίσης και ο Τζον Πέρκινς, στο περίφημο βιβλίο του, “Εξομολογήσεις ενός Οικονομικού Δολοφόνου” (οι ισχυρισμοί του οποίου έχουν αμφισβητηθεί από διεθνή ΜΜΕ ως «θεωρίες συνωμοσίας»).<br /><br />Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι πως ο Ρήγκαν, στην λογική της ανάσχεσης του κομμουνισμού, στήριξε μία σειρά από αιμοσταγή καθεστώτα και τάγματα θανάτου στην Λατινική Αμερική (και όχι μόνο) ενώ στενοί του συνεργάτες ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο “Ιράν-Κόντρας”, που αφορούσε παράνομες παραδόσεις όπλων στο Ιράν του Χομεϊνί και ξέπλυμα χρήματος από εμπόριο ναρκωτικών <a href="https://oig.justice.gov/sites/default/files/archive/special/9712/ch01p2.htm">που επιδίδονταν οι ακροδεξιοί αντάρτες Κόντρας</a>, τους οποίους στήριζαν οι Αμερικανοί στην Νικαράγουα.</div><div><br />Το τέλος του Ζία ουλ Χακ<br /><br />Τον Αύγουστο του 1988 γίνεται γνωστό πως σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα ο δικτάτορας του Πακιστάν και αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Ζία ουλ Χακ, από κοινού με τον Αμερικανό πρέσβη και δεκάδες Πακιστανούς αξιωματούχους. Ο Πακιστανός στρατηγός κυβερνούσε με σιδηρά πυγμή την χώρα από το 1979, όταν είχε ανατρέψει τον χαρισματικό “ισλαμοσοσιαλιστή” Ζουλφικάρ Μπούτο (τον οποίο και απαγχόνισε, μετά από μία δίκη-παρωδία).<br /><br />Ο Ζία ήταν αυτός που συγκρότησε το πανίσχυρο κατεστημένο που εξουσιάζει το Πακιστάν μέχρι και σήμερα. Αυτό αποτελείται από τον στρατό, τις ισλαμικές φονταμενταλιστικές οργανώσεις και τις διαβόητες μυστικές υπηρεσίες της χώρας. Ήταν αυτό το κατεστημένο που προώθησε μέσα από τζαμιά, μεντρεσέδες και φιλανθρωπικές οργανώσεις “βιτρίνα”, τις ακραίες διδαχές του σουνιτικού Ισλάμ τόσο στο Πακιστάν, όσο και στις οργανώσεις των μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, από τις οποίες αργότερα ξεπήδησαν οι Ταλιμπάν, ο κυριότερος υποστηρικτής των οποίων ήταν και είναι το… Πακιστάν!<br /><br />Ο γιος του δικτάτορα είχε ισχυριστεί πως διαθέτει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το αεροπλάνο κατέπεσε λόγω ψεκασμού με αναισθητικό αέριο στο πιλοτήριο που αχρήστεψε τους πιλότους, μιλώντας για δολοφονία από τις ινδικές και τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Όμως και ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ρατζίβ Γκάντι (λίγους μήνες πριν δολοφονηθεί) είχε δηλώσει στους New York Times ότι ο Ζία δολοφονήθηκε για να μην προχωρήσει σε λύση του ζητήματος του Κασμίρ, που παραμένει το σημαντικότερο “αγκάθι” των ινδοπακιστανικών σχέσεων, μέχρι και τις μέρες μας. Τίποτα από άλλα αυτά δεν έχει επιβεβαιωθεί…<br /><br />Το σίγουρο είναι πως ο ισχυρός άνδρας του Πακιστάν δεν απέφυγε την “καταραμένη” παράδοση της χώρας του, όπου κανείς πρόεδρος δεν ολοκληρώνει ομαλά την θητεία του, καθώς είτε ανατρέπονται με πραξικοπήματα, είτε καθαιρούνται και διώκονται για υποθέσεις διαφθοράς, όπως συνέβη με την επεισοδιακή καθαίρεση και σύλληψη του τελευταίου εκλεγμένου πρωθυπουργού του, Ιμράν Χαν. Η δε του Ζουλφικάρ Μπούτον, Μπεναζίρ, πρώην πρωθυπουργός και η ίδια, δεν κατάφερε να διεκδικήσει νέα θητεία, καθώς δολοφονήθηκε σε επίθεση αυτοκτονίας, συνδεδεμένη με το “βαθύ κράτος” του πρώην δικτάτορα Περβέζ Μουσάραφ.</div><div><br />Συντριβή ή κατάρριψη;<br /><br />Ένα άλλο αεροπορικό δυστύχημα είχε πάρει διαστάσεις κανονικού θρίλερ: Αυτό που είχε πραγματοποιηθεί στο Αφγανιστάν, στις αρχές του 2020, όταν είχε γίνει γνωστό πως κατέπεσε ένα αεροσκάφος. Οι αρχικές πληροφορίες των διεθνών μέσων ενημέρωσης ανέφεραν πως επρόκειτο για αεροσκάφος της Ariana Afghan Airlines. Γρήγορα όμως η εταιρεία προχώρησε σε διάψευση. Επίσης η αφγανική κυβέρνηση διέψευσε δε ότι άνηκε στις δυνάμεις της.<br /><br />Το μυστήριο συνεχίζονταν μέχρι που οι Ταλιμπάν ανέλαβαν την ευθύνη κατάρριψης του αεροσκάφους, αναφέροντας πως ήταν κατασκοπευτικό του αμερικανικού στρατού. Οι ΗΠΑ, που μέχρι πρότινος τηρούσαν μία ασυνήθιστη σιγή ιχθύος για το ζήτημα, περιορίστηκαν στην παραδοχή πως επρόκειτο για αμερικανικό βομβαρδιστικό και στην διάψευση περί κατάρριψης του από τους Ταλιμπάν.<br /><br />Λίγο μετά ακολούθησαν δημοσιεύματα ιρανικών και ρωσικών μέσων ενημέρωσης, σύμφωνα με τα οποία, ανάμεσα στα θύματα της συντριβής του αεροσκάφους, ήταν και ένας ανώτατος αξιωματούχος της CIA, ενορχηστρωτής της εκτέλεσης του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί στο Ιράκ! Πρόκειται για τον περίφημο πράκτορα Michael D’Andrea, που ενέπνευσε τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας “Zero Black Trinity”.<br /><br />Οι ΗΠΑ έδωσαν τα ονόματα των δύο Αμερικανών αξιωματικών της Πολεμικής Αεροπορίας που σκοτώθηκαν, 48 ώρες μετά την συντριβή του αεροσκάφους. Σύμφωνα με το “Time”, η μυστικοπάθεια που κρατούσαν επί ώρες οι Αμερικανοί, λόγω και της χαοτικής διοίκησης της κυβέρνησης Τραμπ στο Αφγανιστάν και γενικότερα την Μέση Ανατολή, ήταν αυτή που επέτρεψε στα ιρανικά και ρωσικά δίκτυα να επιδοθούν στην παραπληροφόρηση για τον θάνατο του D’ Andrea. Για να επιστρέψουμε στην αναφορά του Guardian τα αεροπορικά δυστυχήματα “αφήνουν την αιτία θανάτου να περιβάλλεται από αβεβαιότητα και θεωρίες συνωμοσίας που μπορεί να επιμένουν για χρόνια ή και επ’ αόριστον”…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το πέπλο μυστηρίου για θανάτους ηγετών από αεροπορικά “ατυχήματα”.

ΛΥΚΟΚΑΠΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Στην μακρά λίστα των θανάτων πολιτικών ηγετών και αρχηγών κρατών σε αεροπορικά δυστυχήματα προστίθεται αυτός του Ιρανού πρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο θάνατος του Ραϊσί απειλεί με αστάθεια το Ιράν.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://cloudfront-us-east-2.images.arcpublishing.com/reuters/3ILSPEOG3NKLBG5RZMTO7EZVLA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="534" data-original-width="800" height="427" src="https://cloudfront-us-east-2.images.arcpublishing.com/reuters/3ILSPEOG3NKLBG5RZMTO7EZVLA.jpg" width="680" /></a></div><div><br /></div>Άρθρο του Steven Erlanger στους <a href="http://xn--%20%20%20%20%20%20%20%20%20-q6rv3ctagv3d1cgeidb9laek4h5ayfsh7ewc3a1at0dhd2b4a6c1bm7e0azf9aiz/">New York Times</a><br /><br />Ο αιφνίδιος θάνατος του προέδρου του Ιράν, Εμπραχίμ Ραϊσί, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο αστάθειας την ώρα που η ολοένα αντιδημοφιλής Ισλαμική Δημοκρατία ασχολείται με την επιλογή του επόμενου ανώτατου ηγέτη της. Ο Ραϊσί είχε θεωρηθεί πρώτος υποψήφιος, ιδιαίτερα ευνοημένος από τους ισχυρούς Φρουρούς της Επανάστασης.<br /><br />Ακόμη και πριν από τη συντριβή του ελικοπτέρου που σκότωσε τον Ραϊσί, το καθεστώς είχε αναλωθεί σε εσωτερικούς πολιτικούς και θρησκευτικούς αγώνες, καθώς ο ανώτατος ηγέτης Αλί Χαμενεΐ, ο μακροβιότερος αρχηγός κράτους στη Μέση Ανατολή, βρίσκεται σε φθίνουσα κατάσταση υγείας.<br /><br />Αλλά δεδομένων των φόβων για αστάθεια σε μια εποχή που η Ισλαμική Δημοκρατία αντιμετωπίζει εσωτερικές διαμαρτυρίες, μια αδύναμη οικονομία, ενδημική διαφθορά και εντάσεις με το Ισραήλ, οι αναλυτές αναμένουν αλλαγές στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική του Ιράν. Ο κ. Χαμενεΐ έχει καθορίσει την κατεύθυνση για τη χώρα και οποιοσδήποτε νέος πρόεδρος δεν θα την αλλάξει πολύ.<br /><br />Το σύστημα «βρίσκεται ήδη σε μια τροχιά για να διασφαλίσει ότι ο διάδοχος του ανώτατου ηγέτη θα είναι απολύτως σύμφωνος με το όραμά του για το μέλλον του συστήματος», δήλωσε ο Ali Vaez, διευθυντής του Ιράν στο International Crisis Group.<br /><br />Περιέγραψε «ένα αρκετά σκληροπυρηνικό όραμα» στο οποίο βασικοί τομείς της εξωτερικής πολιτικής, όπως η υποστήριξη περιφερειακών πολιτοφυλακών και η ανάπτυξη τεχνολογίας για ένα πυρηνικό όπλο, δεν πρόκειται να αλλάξουν.<br /><br />Όποιος κι αν επιλεγεί ως ο επόμενος πρόεδρος, είπε ο κ. Vaez, «πρέπει να είναι κάποιος που να συμβαδίζει με αυτό το όραμα, μια υποταγμένη φιγούρα».<br /><br />Η Ellie Geranmayeh, εμπειρογνώμονας για το Ιράν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, βλέπει επίσης συνέχεια σε βασικά θέματα εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των περιφερειακών ζητημάτων και του πυρηνικού προγράμματος. «Αυτοί οι φάκελοι βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του ανώτατου ηγέτη του Ιράν και της Φρουράς της Ισλαμικής Επανάστασης», δήλωσε η ίδια, αναφερόμενη στο Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης, «με τον Ραϊσί να έχει μικρή επιρροή κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πρόεδρος».<br /><br />«Ο Ραϊσί ήταν σίγουρα χρήσιμος σε ορισμένες παρατάξεις της Φρουράς της Ισλαμικής Επανάστασης», δήλωσε η κ. Geranmayeh. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, Χασάν Ρουχανί, ο κ. Ραϊσί, ένας πιο συντηρητικός πιστός, «δεν αμφισβήτησε την Φρουρά της Ισλαμικής Επανάστασης ούτε σε θέματα εσωτερικής ούτε εξωτερικής πολιτικής», είπε.<br /><br />Αλλά η κριτική για τις επιδόσεις του κ. Ραϊσί ως προέδρου είχε ήδη εγείρει ερωτήματα σχετικά με το αν ήταν ο καλύτερος υποψήφιος για να διαδεχθεί τον κ. Khamenei, είπε.<br /><br />Κύριος αντίπαλος του κ. Ραϊσί θεωρούνταν ο γιος του κ. Αλί Χαμενεΐ, Μοϊτάμπα Χαμενεΐ, του οποίου η υποψηφιότητα έχει πληγεί από την αύρα της μοναρχικής διαδοχής.<br /><br />Ο θάνατος του κ. Ραϊσί μπορεί να δώσει στον Μοϊτάμπα Χαμενεΐ, έναν ευκολότερο δρόμο για να διαδεχθεί τον πατέρα του. Αλλά οι εσωτερικές λειτουργίες της θρησκευτικής και εσωτερικής πολιτικής του Ιράν είναι σκόπιμα μυστηριώδεις και η απόφαση στο τέλος θα ληφθεί από ένα συμβούλιο ανώτερων κληρικών, γνωστό ως “Συνέλευση των Εμπειρογνωμόνων”. Αν και ο Μοτζταμπά Χαμενεΐ θεωρείται ο ευνοούμενος του κλήρου, μπορεί ακόμη να αποφασίσουν να επιλέξουν έναν δικό τους ή να έχουν περισσότερο συλλογική ηγεσία.<br /><br />Ο πατέρας του, ο ανώτατος ηγέτης, είχε εργαστεί σκληρά «για να μειώσει το απρόβλεπτο του συστήματος, προετοιμάζοντας τον πρόεδρο Ραϊσί για να γίνει ενδεχομένως ο διάδοχός του και τώρα όλα αυτά τα σχέδια έχουν χαθεί και επιστρέφουν στο τραπέζι του σχεδιασμού», δήλωσε ο κ. Vaez.<br /><br />Εξωτερικά, οι προκλήσεις είναι επίσης μεγάλες. Το Ιράν και το Ισραήλ επιτέθηκαν άμεσα το ένα στο άλλο τον Απρίλιο. Το Ιράν χρηματοδοτεί επίσης τους Χούτι στην Υεμένη. Το Ιράν έχει εργαστεί για να αποφύγει έναν μεγαλύτερο πόλεμο μεταξύ της Χεζμπολάχ και του Ισραήλ, και μια άμεση σύγκρουση με το Ισραήλ είναι επίσης κάτι που η Ισλαμική Δημοκρατία δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά. Διεξάγει κατά διαστήματα συνομιλίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την αποκλιμάκωση της περιφερειακής σύγκρουσης και για το μέλλον του πυρηνικού της προγράμματος. Ο θάνατος του κ. Ραϊσί απειλεί να περιπλέξει και αυτές τις συνομιλίες.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο θάνατος του Ραϊσί απειλεί με αστάθεια το Ιράν.

Άρθρο του Steven Erlanger στους New York Times Ο αιφνίδιος θάνατος του προέδρου του Ιράν, Εμπραχίμ Ραϊσί, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο αστάθειας...

Διαβάστε την συνέχεια

Πούτιν, πόλεμος, δολάριο και BRICS… Τι σχεδιάζει το Κρεμλίνο;

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/81/814146b7da8c42a3af827f0a74cff6b5.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="750" /><br /><br />Του <b>Κώστα Ράπτη</b><br />Οι δύο πρώτες εβδομάδες της νέας προεδρικής θητείας του Βλαντίμιρ Πούτιν σημαδεύτηκαν από δύο ηχηρές κινήσεις. Η πρώτη ήταν ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης της Ρωσίας – με βασική είδηση την αντικατάσταση του έως τώρα υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού από τον Αντρέι Μπελοούσοφ. Η δεύτερη ήταν η επίσκεψη του Ρώσου προέδρου στην Κίνα και η δεύτερη μέσα σε έξι μήνες συνάντησή του με τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ, σε προετοιμασία και μιας τρίτης που δεν πρόκειται να αργήσει, εφόσον το φθινόπωρο η ρωσική προεδρία των BRICS θα φιλοξενήσει στο Καζάν τη φετινό σύνοδο κορυφής της διευρυμένης πλέον ομάδας των ανταγωνιστών της δυτικοκεντρικής διεθνούς οικονομικής αρχιτεκτονικής.<br /><br />Το ότι ο ένοικος του Κρεμλίνου επέλεξε έναν οικονομολόγο, άλλοτε υπουργό Ανάπτυξης και μέχρι πρότινος αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, για πολιτικό προϊστάμενο του υπουργείου Άμυνας, και μάλιστα εν καιρώ πολέμου, δείχνει καλά τις προτεραιότητες και εκτιμήσεις της Μόσχας. <br /><br />"Ο σχεδιασμός των επιχειρήσεων είναι υπόθεση του Γενικού Επιτελείου. Εμείς είμαστε εδώ για άλλη δουλειά", δήλωσε καθησυχαστικά, αλλά και διαφωτιστικά, ο Μπελοούσοφ κατά την ανάληψη των νέων καθηκόντων του. Το ποια είναι αυτή η "δουλειά" προκύπτει από τη λέξη-κλειδί της προσφώνησης του Πούτιν στον υπουργό του: πρόκειται για την "καινοτομία", σε μια συγκυρία κατά την οποία η Ρωσία δελεάζεται από μια μορφή "πολεμικής οικονομίας".<br /><br />Ως προς την ουκρανική σύγκρουση, ο σχεδιασμός του Κρεμλίνου αποκαλύπτεται ότι είναι ένας μακρόσυρτος "πόλεμος φθοράς", ο οποίος θα κριθεί στον συσχετισμό παραγωγικής ανθεκτικότητας (και άρα εξοπλιστικής υπεροχής), με την επιδίωξη να οδηγηθεί το Κίεβο σε μια μορφή ραγδαίας εξάντλησης. Και το ότι στη σύνθεση του Γενικού Επιτελείου δεν υπήρξαν μεταβολές, δείχνει ότι από επιχειρησιακής πλευράς δεν επικρατεί ανησυχία. Αντίθετα, ο τομέας στον οποίο κρίθηκε επείγουσα η ανάγκη "διόρθωσης πορείας" ήταν αυτός της επιμελητείας με την ευρύτερη έννοια, αλλά και του ελέγχου των δαπανών. <br /><br />Με το υπουργείο Άμυνας να καταναλώνει πλέον το 6,7% του ΑΕΠ, η σημερινή Ρωσία δεν μπορεί να ξεχνά ότι τέτοια επίπεδα δαπανών υπήρξαν μόνο στη Σοβιετική Ένωση, η οποία και κατέρρευσε εν πολλοίς υπό το βάρος της κούρσας των εξοπλισμών.<br /><br />Την ίδια στιγμή, ωστόσο, η χώρα κινείται ήδη σε τροχιά "πολεμικού κεϊνσιανισμού", με την κινητοποίηση της εξοπλιστικής βιομηχανίας να οδηγεί σε αύξηση της απασχόλησης και των μισθών. Αλλά αυτό θα αποδειχθεί ότι έχει κοντά ποδάρια, αν δεν εξευρεθούν τρόποι διασταύρωσης της πολεμικής με την πολιτική οικονομία, ώστε νέες τεχνολογικές λύσεις να συντηρήσουν το προβάδισμα που έχει αποκτήσει η Ρωσία με το νέο οπλοστάσιο που εξήγγειλε ο Πούτιν το 2018, αλλά και να διαχυθούν και εκτός ενόπλων δυνάμεων.<br /><br />Όλα αυτά, ενώ πάντα θα ξεμυτίζει, όπως είθισται στη Ρωσία, η Λερναία Ύδρα της διαφθοράς, η οποία στον χώρο του υπουργείου Άμυνας βρίσκει προνομιακό πεδίο δράσης.<br /><br />Εξού και η καρατόμηση του Σοϊγκού (ο οποίος είχε αναλάβει το υπουργείο προ δωδεκαετίας ακριβώς στο φόντο της αποπομπής του προκατόχου του λόγω σκανδάλου) πλαισιώθηκε και από λοιπές εκκαθαρίσεις. Ήδη τον προηγούμενο μήνα συνελήφθη με την κατηγορία του παράνομου πλουτισμού ο υφυπουργός Άμυνας Τιμούρ Ιβάνοφ, ενώ την εβδομάδα αυτή συνελήφθη ο επικεφαλής της διεύθυνσης προσωπικού του υπουργείου, Γιούρι Κουζνέτσοφ, στον οποίο απαγγέλθηκαν κατηγορίες για δωροδοκία. Επιπλέον, παραιτήθηκαν ο αναπληρωτής υπουργός Ρουσλάν Τσαλίκοφ, ο οποίος πιθανότατα θα ακολουθήσει τον Σοϊγκού στην "τιμητική αποστράτευση" στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, καθώς και ο υφυπουργός για θέματα επιμελητείας Αλεξέι Κριβορούτσκο, που ακούγεται ότι θα αντιμετωπίσει κατηγορίες.<br /><br />Στο Πεκίνο, πάλι, ο Πούτιν είχε την ικανοποίηση να τύχει εξαιρετικά θερμής (και επιδεικτικά τιμητικής) υποδοχής. Ήταν αυτός ο τρόπος του Σι Τζινπίνγκ για να διαμηνύσει προς το δυτικό ακροατήριο ότι παρά τις πιέσεις (πρβ. και τις πρόσφατες επισκέψεις των Αμερικανών υπουργών Τζάνελ Γέλεν και Άντονι Μπλίνκεν στην Κίνα) η "δίχως όρια φιλία", όπως έχει διακηρυχθεί, της χώρας του με τη Ρωσία, δεν πρόκειται να χαλαρώσει. Ίσα-ίσα, οι δύο πλευρές με το κοινό ανακοινωθέν τους προέβαλαν τη σινο-ρωσική σχέση ως πρότυπο και καταλύτη για την ανάδυση μιας νέας διεθνούς τάξης πραγμάτων, περισσότερο "δημοκρατικής" και "πολυκεντρικής".<br /><br />Αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπονομευθεί ο "ηγεμονισμός", ήτοι, όπως κατονομάζεται στο ίδιο κείμενο, η ροπή των ΗΠΑ να "πολιτικοποιούν" την κυριαρχία του δολαρίου, να βασίζονται όλο και περισσότερο σε κυρώσεις (μάλιστα και δευτερογενείς, προβάλλοντας "εξωχώρια δικαιοδοσία"), να αναμιγνύονται στα εσωτερικά των άλλων κρατών κ.ο.κ.<br /><br />Η επινόηση ενός "απολιτικού διεθνούς αποθεματικού" και συστήματος εξόφλησης, με τη μορφή μιας ψηφιακής λογιστικής μονάδας που θα στηρίζεται στον χρυσό και σε ένα καλάθι νομισμάτων, προκειμένου οι κεφαλαιακές ροές να ευθυγραμμισθούν με τις εμπορικές δίχως "παρεμβολές", βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης των BRICS και σύμφωνα με δημοσιεύματα η τεχνική προεργασία έχει ήδη δρομολογηθεί.<br /><br />Χαρακτηριστικές από αυτή την άποψη είναι οι δηλώσεις του Πούτιν από το Πεκίνο. Σε τηλεοπτικά σχόλια στη διάρκεια της επίσκεψής του στην Κίνα, ο Πούτιν είπε πως αυτές οι κυρώσεις είναι παράνομες, εκτός αν εγκριθούν από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Είπε πως είναι αντιπαραγωγικές για τις Ηνωμένες Πολιτείες και καταδεικνύουν την "ανοησία" τους. "Στερούνται εντελώς κοινής λογικής", είπε ο Πούτιν στους δημοσιογράφους και προανήγγειλε, χωρίς να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες, ότι θα βρουν έναν τρόπο, ώστε η απειλή μέτρων κατά κινεζικών τραπεζών να μην διαταράσσει το εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών. <br /><br />Πρόσθεσε πως οι Ηνωμένες Πολιτείες "πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται", επειδή οι ενέργειές τους υπονομεύουν την εμπιστοσύνη στο δολάριο και οδηγούν κάποιες χώρες να μειώσουν το μερίδιο των δολαρίων στα αποθέματά τους. Το ότι κατά το τελευταίο διάστημα η Κίνα "ξεφορτώνεται" αμερικανικό χρέος με πρωτοφανείς ρυθμούς μάλλον δεν είναι σύμπτωση...<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πούτιν, πόλεμος, δολάριο και BRICS… Τι σχεδιάζει το Κρεμλίνο;

Του Κώστα Ράπτη Οι δύο πρώτες εβδομάδες της νέας προεδρικής θητείας του Βλαντίμιρ Πούτιν σημαδεύτηκαν από δύο ηχηρές κινήσεις. Η πρώτη ήταν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνοτουρκικά: Και ο χρόνος κυλάει ήρεμα έως τον Ιανουάριο.

<img height="442" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2024/05/e715ed2b2d5698cb3c6805392def4d21_2024-05-13T162022Z_1275811358_RC2SP7ABG59I_RTRMADP_3_TURKEY-GREECE-1.jpg?v=1715982281" width="694" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η συνάντηση στην Αγκυρα επιβεβαίωσε τη ρουτίνα της νηνεμίας, που αναμένεται να δοκιμαστεί αν υπάρξει αλλαγή σκυτάλης στον Λευκό Οίκο.</span></h3><div><b>Βασίλης Νέδος</b><br />Hταν πρωί του Σαββάτου 27 Απριλίου όταν στην Αθήνα και στο υπουργείο Εξωτερικών άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι ο Γιώργος Γεραπετρίτης βρισκόταν ήδη στο κυβερνητικό «Εμπραέρ» για το Λονδίνο, όπου το μεσημέρι της ίδιας ημέρας συναντήθηκε επί δυόμισι ώρες με τον ομόλογό του της Τουρκίας Χακάν Φιντάν.<br /><br />Δύο εβδομάδες αργότερα, από την Αγκυρα οι δύο ηγέτες, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επαναλάμβαναν κάτι που εξαρχής ήταν γνωστό: οι δύο υπουργοί Εξωτερικών έχουν τη συνολική ευθύνη καθοδήγησης της διαδικασίας προσέγγισης ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία προκειμένου, αφενός να υπάρχει άμεση αντίδραση και ανοιχτός δίαυλος σε περίπτωση παρεξήγησης, αλλά και στενός πολιτικός έλεγχος από τις ηγεσίες των δύο χωρών.<br /><br />Η συνάντηση των δύο ηγετών στην Αγκυρα επιβεβαίωσε μια ακόμη τάση. Την απόφαση να προχωρήσουν κάποιες ανώδυνες συμφωνίες, δίχως να γίνει οποιαδήποτε αναφορά στα «δύσκολα» θέματα. Στην Αθήνα κανένας δεν γνωρίζει ποιο μπορεί να είναι το χρονικό όριο αυτής της περιόδου «ήρεμων νερών» στο Αιγαίο.<br /><br />Ταυτόχρονα, όλοι θυμούνται ότι η περίοδος «νηνεμίας» ξεκίνησε την επομένη των καταστροφικών σεισμών στη Νότια Τουρκία, όταν ολόκληρες πόλεις ισοπεδώθηκαν και η κυβέρνηση Ερντογάν έπρεπε να στραφεί στο εσωτερικό, αφενός για να αντιμετωπίσει την τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή, αλλά και να δρομολογήσει την ανοικοδόμηση, αφετέρου προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά. Οπως αποδείχθηκε λίγους μήνες αργότερα, ο κ. Ερντογάν επανεξελέγη, ωστόσο οι πληγές στην Τουρκία μένουν ανοιχτές, παρά το γεγονός ότι η δημόσια συζήτηση γι’ αυτές είναι περιορισμένη και εντός ορισμένου πλαισίου.<br /><br /></div><div>Οι συναντήσεις Γεραπετρίτη – Φιντάν εξασφάλισαν, όπως φάνηκε και από το αποτέλεσμα των δημόσιων δηλώσεων, την αποφυγή οποιουδήποτε ατυχήματος. Ακόμη κι όταν ο κ. Ερντογάν έκανε την (απολύτως αναμενόμενη από ελληνικής πλευράς) αναφορά στη Χαμάς, ήταν σαφές ότι ο κ. Μητσοτάκης ήταν προετοιμασμένος. Οπως άλλωστε και για τη μειονότητα της Θράκης, κάτι που παραδοσιακά ο πρόεδρος της Τουρκίας έθετε πάντα σε όλες τις συναντήσεις του με τους Ελληνες πρωθυπουργούς.<br /><br />Η επόμενη συνάντηση<br /><br />Οι δύο ηγέτες έχουν στην πράξη περίπου τέσσερις μήνες έως την επόμενη συνάντησή τους στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, χωρίς να αποκλείεται κάποιο σύντομο τετ α τετ τον Ιούλιο στην Ουάσιγκτον, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ. Μέχρι τον Σεπτέμβριο το ερώτημα δεν είναι αν θα συναντηθούν ξανά οι δύο υπουργοί Εξωτερικών, αλλά πόσες φορές θα συμβεί αυτό. Και ενδιάμεσα, βεβαίως, έχει ενδιαφέρον αν θα επαναληφθεί η διαδικασία του Πολιτικού Διαλόγου ανάμεσα στην υφυπουργό Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και τον ομόλογό της (ο Μπουράκ Ακσαπάρ μετατίθεται και τη θέση του θα αναλάβει, εκτός απροόπτου, ο Φαρούκ Καϊμακτσί) και αν στο πλαίσιο αυτό θα αναθερμανθούν οι διερευνητικές επαφές, δηλαδή το φυσικό πεδίο συζήτησης των βασικών, αεροναυτιλιακών, διαφορών Ελλάδας και Τουρκίας. Είναι πια προφανές ότι η πιθανότητα αναθέρμανσης των διερευνητικών επαφών με στόχο συγκεκριμένο, δηλαδή τη σοβαρή συζήτηση για τα χωρικά ύδατα και, εν συνεχεία, την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), εξαρτάται από προηγούμενη πολιτική συμφωνία ότι οι συζητήσεις μπορεί να προχωρήσουν.<br /><br />Οι επαφές των δύο υπουργών Εξωτερικών έχουν μέχρι στιγμής εξασφαλίσει την αποφυγή διπλωματικού «ατυχήματος».<br /><br />Οπως φάνηκε από ορισμένες κινήσεις εκ μέρους της τουρκικής πλευράς (όπως η συνέντευξη του κ. Ερντογάν στην «Κ» της περασμένης Κυριακής), η Αγκυρα διατηρεί ενεργές όλες τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, μάλιστα υπογραμμίζοντας ότι τα ζητήματα κυριαρχίας δεν θα μείνουν έξω από το τραπέζι σε περίπτωση που οι συνομιλίες προχωρήσουν. Είναι απολύτως σαφές ότι για την Αθήνα κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να συζητηθεί.<br /><br />Στη διμερή ατζέντα των ελληνοτουρκικών προστέθηκαν και ζητήματα, όπως φάνηκε από τη δημόσια ανακίνηση, σε λιγότερο από 24 ώρες μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, όπως αυτό του θέματος των θαλασσίων πάρκων. Ο κ. Φιντάν ανέφερε ότι για την Αγκυρα το συγκεκριμένο σχέδιο δεν είναι ούτε περιβαλλοντικό ούτε, όπως είπε, αθώο. Και έκτοτε τόσο ο κ. Μητσοτάκης όσο και ο κ. Γεραπετρίτης έχουν ανακοινώσει επανειλημμένως ότι η Αθήνα θα υλοποιήσει το σχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος (όπως το είχε ανακοινώσει ο αρμόδιος υπουργός Θόδωρος Σκυλακάκης), σημειώνοντας, ωστόσο, ότι οι περιοχές στον χάρτη δεν έχουν ακόμη επιλεγεί.<br /><br />Οι αμερικανικές εκλογές<br /><br />Η συνάντηση του Σεπτεμβρίου θα είναι μεν κρίσιμη, όχι όμως όσο οι εξελίξεις που μπορεί να δρομολογηθούν λίγους μήνες μετά και την ολοκλήρωση των εκλογών στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο. Από την Αγκυρα θεωρούν ότι η Ουάσιγκτον δεν αντιμετωπίζει την Ελλάδα και την Τουρκία επί ίσοις όροις. Και σε περίπτωση επιστροφής του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα ερμηνευθεί η τουρκική παράκληση για «ισότιμη» μεταχείριση.<br /><br />Αν και η ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων έχει αποδείξει ότι τα μακροπρόθεσμα σχέδια μπορεί να διαψευστούν πολύ σύντομα, φαίνεται ότι το υπόλοιπο του 2024 δεν θα κυλήσει με σημαντικές εκπλήξεις στο πεδίο, ούτε όμως και με κάποια συμφωνία που θα θέσει προϋποθέσεις για την υλοποίηση σοβαρών συζητήσεων επί μιας ρεαλιστικής ατζέντας, και όχι με την Αγκυρα να βάζει στο τραπέζι την κυριαρχία των νησιών. Πού θα βρίσκονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις στο τέλος αυτής της διαδρομής χωρίς ένταση στο πεδίο, δεν μπορεί να προβλέψει κανείς. Οι πιο έμπειροι, ωστόσο, ανησυχούν ότι η ηγεσία της Τουρκίας θα αξιοποιήσει αυτή την «εποικοδομητική» (όπως διαφημίζεται προς τις Βρυξέλλες και τις ΗΠΑ) στάση της στα ελληνοτουρκικά, προκειμένου στο τέλος της διαδρομής να διατυπώσει τον ισχυρισμό ότι παρά τη βούλησή της για συζητήσεις, η Αθήνα απέφυγε την ουσία των διμερών διαφορών.<br /><br />Προς το παρόν δυτικοί εταίροι και σύμμαχοι είναι απορροφημένοι με την αντιμετώπιση των πολύ σοβαρών προκλήσεων που εγείρονται για την Ευρώπη στα μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής και αισθάνονται ανακουφισμένοι που μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα δεν πρέπει να ασχοληθούν και με τα ελληνοτουρκικά. Και μεταξύ των συμμάχων, εν ολίγοις, κάποια μεσοπρόθεσμη στρατηγική δεν υπάρχει. Απλώς, να κυλάει ο χρόνος ήρεμα…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ελληνοτουρκικά: Και ο χρόνος κυλάει ήρεμα έως τον Ιανουάριο.

Η συνάντηση στην Αγκυρα επιβεβαίωσε τη ρουτίνα της νηνεμίας, που αναμένεται να δοκιμαστεί αν υπάρξει αλλαγή σκυτάλης στον Λευκό Οίκο. Βασίλη...

Διαβάστε την συνέχεια

Αλλαγή τουρκικής εξωτερικής πολιτικής; Πλήρης “Ανεξαρτησία” και Ισλάμ.

<a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/01/TURKEY-MAP-GREEC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="764" height="335" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/01/TURKEY-MAP-GREEC.jpg" width="697" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η σταδιακή μεταβολή της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής. Τι σηματοδοτεί ο διορισμός των νέων υφυπουργών Εξωτερικών στην Τουρκία.</span></h3><b>Δρ. Δημήτρης Τριανταφύλλου</b><br />Οι πρόσφατες ανακοινώσεις των νέων Υφυπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας επιβεβαιώνουν την εδραίωση πια μιας ξεκάθαρης στροφής προς την ενσωμάτωση της ιδεολογίας στην εξωτερική πολιτική της γειτονικής χώρας. Μετά το πρόσφατο διορισμό του Ahmet Yildiz στην θέση του μόνιμου αντιπροσώπου της Τουρκίας στο ΟΗΕ, τουλάχιστον δυο από τους τρεις νέους υφυπουργούς Εξωτερικών – Nuh Yilmaz και Burhanettin Duran ― που ανακοινώθηκαν πριν λίγες ημέρες είναι προσκείμενοι στο ιδεολόγημα της Νέας Τουρκίας του Προέδρου Ερντογάν και του κυβερνώντος κόμματος, δηλαδή μια σύνθεση μεταξύ πολιτικού Ισλάμ αλα τούρκα και εθνικισμού.<br /><br />O Ahmet Yildiz είναι μεν διπλωμάτης καριέρας αλλά είχε επίσης εκλεγεί ως βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, του AKP για την περίοδο 2018-2023, μεταξύ άλλων διορισμών δίπλα στον πρώην πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιούλ και του νυν προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Ο Nuh Yilmaz δεν είναι διπλωμάτης καριέρας. Δεξί χέρι του Υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, τον ακολούθησε στο Υπουργείο Εξωτερικών από την ΜΙΤ (κυβερνητική υπηρεσία πληροφοριών της Τουρκίας) όπου υπηρετούσε ο Φιντάν πριν αναλάβει το ΥΠΕΞ πέρσι.<br /><br />Ο Burhanettin Duran είναι καθηγητής διεθνών σχέσεων και γενικός συντονιστής της SETA, η «δεξαμενή σκέψης» (think tank) της κυβέρνησης και του AKP. Παρεμπιπτόντως ο Nuh Yilmaz έχει επίσης θητεύσει στην SETA ως ο πρώτος διευθυντής του γραφείου του οργανισμού στις ΗΠΑ, την περίοδο 2008-2011.<br /><br />Χρέη υφυπουργού Εξωτερικών αναλαμβάνει και η Ayşe Berris Ekinci η οποία είναι διπλωμάτης καριέρας με οικονομικό υπόβαθρο, αλλά και πείρα σε θέματα που αφορούν την ενέργεια και τους υδάτινους πόρους. Έχει υπηρετήσει ως πρέσβης της Τουρκίας στην Κούβα την περίοδο 2016-2021. Αξίζει να σημειωθεί ότι έπαιξε ενεργό ρόλο στο να καταγγέλλει το εμπάργκο των ΗΠΑ κατά της Κούβας.<br /><br />Σύμφωνα με νέες ανακοινώσεις, ο διορισμός των τριών νέων υφυπουργών σηματοδοτεί μια νέα δομή στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών όπου ο συνολικός αριθμός υφυπουργών αυξάνεται στους πέντε από τους τρεις που ήταν μέχρι σήμερα. Δηλαδή ο μόνος που αντικαταστάθηκε είναι ο γνωστός στην Ελλάδα διπλωμάτης καριέρας Burak Akçapar που προορίζεται να αναλάβει την Μόνιμη Αντιπροσωπία της Τουρκίας στα Ηνωμένα Έθνη στην Γενεύη. Ο Akçapar έπαιζε σημαντικό ρόλο στην διαδικασία διαλόγου με την Ελλάδα που βρίσκεται σε εξέλιξη διότι ήταν ο συνομιλητής της Ελληνίδας υφυπουργού Εξωτερικών Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου αναφορικά με τον πολιτικό διάλογο μεταξύ των δυο χωρών. Ταυτόχρονα ήταν ο ομόλογος του ετέρου υφυπουργού Εξωτερικών Κώστα Φραγκογιάννη για τα θέματα που άπτονται της θετικής ατζέντας όπως και επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπίας του διαλόγου για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ υπουργείων Αμύνης. Η μετακόμιση του στην Γενεύη εγείρει κάποια ερωτηματικά για τις επιπτώσεις στην ελληνοτουρκική προσέγγιση δεδομένου ότι η διαδικασία οικοδόμησης εμπιστοσύνης δεν βασίζεται μόνο σε ένα καλά δομημένο πλαίσιο αλλά και στην διαπροσωπική χημεία μεταξύ των ανθρώπων που την διαμορφώνουν.<br /><br />Οι πληροφορίες από την Τουρκία λένε ότι μέρος του ελληνοτουρκικού διαλόγου θα αναλάβει ο Υφυπουργός Mehmet Kemal Bozay, ο οποίος θα συνεχίσει να χειρίζεται τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά θα επιβλέπει και τις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ρωσία, την Γαλλία, την Γερμανία, και την Αρμενία. Διπλωμάτης καριέρας με προηγούμενη προϋπηρεσία ως Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Bozay σηματοδοτεί μια συνέχεια αναφορικά με της πάγιες εστιάσεις της τουρκικές εξωτερικής πολιτικής.<br /><br />Ο άλλος υφυπουργός Εξωτερικών, ο Yasin Ekrem Serim, παραμένει στην θέση του ως υπεύθυνος για προξενικά ζητήματα και για θέματα που αφορούν την τουρκική διασπορά.<br /><br />Το νέο σχήμα των υφυπουργών απαρτίζεται από μόνο δυο διπλωμάτες καριέρας με βαθιά γνώση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας τους και από τρία πρόσωπα που εκπροσωπούν την ιδεολογική ταυτότητα της Νέας Τουρκίας. Παρόλο ότι οι διπλωμάτες καριέρας (Bozay και έχουν Ekinci) θα διαχειρίζονται τα χαρτοφυλάκια με την ΕΕ και τα κράτη μέλη της, τις ΗΠΑ και τον Καναδά, οι υπόλοιποι τρεις, πολιτικά και ιδεολογικά κινούμενοι, θα έχουν τους τομείς ευθύνης της Αφρικής, του Ινδό-Ειρηνικού, της Κεντρικής Ασίας, και χώρες με τις οποίες η Τουρκία βρίσκεται σε κρίση όπως το Ισραήλ, η Συρία, το Ιράν, και το Ιράκ μεταξύ άλλων.<br /><br />Με άλλα λόγια, η στροφή προς μια πιο ιδεολογικά προσηλωμένη και αυτόνομη τουρκική εξωτερική πολιτική φαίνεται ότι καθιερώνεται σε σταθερή βάση. Ο περσινός διορισμός του Χακάν Φιντάν ως υπουργού Εξωτερικών, προερχόμενος από τον σκληρό πυρήνα και επιτελείο του Προέδρου Ερντογάν, συνιστά την καθιέρωση αυτής της στροφής όπου η Τουρκία θα αναζητεί ολοένα και μεγαλύτερο ρόλο σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο με την στήριξη του λαού της και του ευρύτερου φάσματος του πολιτικού συστήματος.<br /><br />Η καθεστωτική πια μορφή του κυβερνώντος κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία μαζί με τον ίδιο ηγέτη για 22 χρόνια καθιερώνει και επιβάλλει τις κατευθυντήριες γραμμές της εξωτερικής πολιτικής, που συνδυάζει τις παραδοσιακές και ιστορικές κατευθυντήριες γραμμές και εστιάσεις της Τουρκία μαζί με την προώθηση του ηγετικού ρόλου της Τουρκίας στο σουνιτικό κόσμο και στο λεγόμενο Παγκόσμιο Νότο, όπου μαζί με χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία, η Τουρκία προβάλλει την αναθεωρητική ρητορική υπέρ του αγώνα κατά των αποικιακών δυνάμεων (βλέπε μεγάλες δυτικές χώρες).<br /><br />Το τι σηματοδοτούν αυτοί οι διορισμοί για την τουρκική εξωτερική πολιτική και για τις διμερείς μας σχέσεις είναι προς αξιολόγηση και θα πρέπει να μας απασχολούν έντονα όσο προχωράει η απαραίτητη θεσμοθέτηση ενός πλαισίου διαλόγου με την Τουρκία, προκειμένου να τον καταστήσουν ανθεκτικό στις όποιες κρίσεις μπορούν να ξεσπάσουν στο μέλλον.<br /><br /><b><i>*Δημήτρης Τριανταφύλλου, Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο. Συν-διαχειριστής του ιστότοπου edotoukia.gr.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Αλλαγή τουρκικής εξωτερικής πολιτικής; Πλήρης “Ανεξαρτησία” και Ισλάμ.

Η σταδιακή μεταβολή της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής. Τι σηματοδοτεί ο διορισμός των νέων υφυπουργών Εξωτερικών στην Τουρκία. Δρ. Δημήτρης...

Διαβάστε την συνέχεια