Αποκάλυψη: Σχέδιο εκλογικής νοθείας από ΝΔ με «δούρειο ίππο» κόμμα της ακροδεξιάς που... πέρασε αλώβητο από τον Άρειο Πάγο.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/566dfcdfe47ebbc88fe516ed78988588_XL.jpg" width="709" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σκοτεινό σχέδιο πίσω από το πρωτοφανές εκλογικό μπλόκο σε μία σειρά κομμάτων - Στόχος να κατευθυνθούν οι δυσαρεστημένοι της ΝΔ σε... βολικό ακροδεξιό «μαξιλάρι»</span></h3>Σχέδιο νόθευσης της εκλογικής βούλησης από τη ΝΔ έρχεται στο φως της δημοσιότητας με δούρειο ίππο, κόμμα της ακροδεξιάς.<br />Η εφημερίδα «Documento» αναφέρεται σε σκοτεινό σχέδιο του πρωθυπουργού πίσω από το εκλογικό μπλόκο του Αρείου Πάγου σε μία σειρά κομμάτων, όπως οι «Έλληνες» του Ηλία Κασιδιάρη, οι Χριστιανοδημοκράτες του Νίκου Νικολόπουλου και το κόμμα Εμφιετζόγλου με σκοπό την πριμοδότηση συγκεκριμένου μορφώματος, αλλοιώνοντας με αυτόν τον τρόπο την επικείμενη εκλογική διαδικασία.<br />Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ήδη από τα τέλη του 2019, ακροδεξιός – «συνωμότης» κόμματος που όλως τυχαίως πέρασε αλώβητο από το εκλογικό «λεπίδι» του Ανωτάτου Δικαστηρίου είχε ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με «δημοσιογράφο», ο οποίος βρίσκεται σε άμεση επαφή με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, προκειμένου να δώσει διαπιστευτήρια στήριξης στον πρωθυπουργό.<br /><br />Μηχανορραφίες<br /><br />Ο πρωθυπουργός από κοινού με ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς άφησαν εκτός εκλογικής μάχης συνδυασμούς, που θα ψαλίδιζαν τα ποσοστά της ΝΔ και θα καθιστούν ανέφικτο τον στόχο της αυτοδυναμίας.<br />Όπως έχει γράψει πολλάκις το Bankingnews, απώτερος στόχος του Μαξίμου ήταν το ποσοστό των κομμάτων, που θα έμεναν εκτός Βουλής να υπερβούν το 8% - 9%, ώστε να εξυπηρετηθούν οι επιδιώξεις της ΝΔ.<br />Πρόκειται για μηχανορραφίες που έχουν προκαλέσει έκπληξη σε συνταγματολόγους και εκλογολόγους, οι οποίοι τονίζουν πως πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά συμβαίνει κάτι τέτοιο.<br />Το κρυφό σχέδιο Μητσοτάκη δεν τελειώνει εκεί.<br />Απώτερος σκοπός είναι η διοχέτευση των δυσαρεστημένων από τη «γαλάζια» παράταξη ψηφοφόρων στο βολικό ακροδεξιό «μαξιλάρι», το οποίο την κρίσιμη στιγμή θα βάλει πλάτη για να βγουν τα κοινοβουλευτικά κουκιά.<br /><br />Ο χειριστής<br /><br />Σύμφωνα με την κυριακάτικη εφημερίδα, υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές και -κυρίως- πώς δομήθηκε ο συνωμοτικός σχεδιασμός λιθαράκι, λιθαράκι.<br />Μέσω του «δημοσιογράφου» – «χειριστή», ο συνωμότης έδινε επικοινωνιακές συμβουλές στον «απρόσεκτο» Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος -λόγου χάρη- μιλούσε σε μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων με το χέρι στην τσέπη.<br />Πιο συγκεκριμένα, στις 15 Σεπτεμβρίου του 2021, ο «δημοσιογράφος» με την απευθείας πρόσβαση στον πρωθυπουργό έθεσε το εξής ερώτημα στο ακροδεξιό στέλεχος: «Για να είναι ακριβής η μεταφορά, εκτός από την ευρύτερη διάθεση “συμπόρευσης” τι άλλο είναι το ζητούμενο;». Η απάντηση που πήρε από τον συνωμότη ήταν: «Αν συμπίπτουμε, να οριστεί ένας χειριστής – επαφή για αυτή τη σχέση. Κατά προτίμηση εσύ. Όπου να απευθυνόμαστε για κάθε θέμα».<br /><br />«Την κρίσιμη ώρα θα στηρίξουμε»<br /><br />Επίσης, σε «γαλάζιο» στέλεχος με πλούσια δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο συνωμότης είχε πει: «Την κρίσιμη ώρα θα στηρίξουμε.<br />Είναι απόφαση που δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να αποστεί αυτής».<br />Ο συνωμότης -μεταξύ πολλών άλλων- καταφερόταν με χυδαίο τρόπο ενάντια σε μεγαλόσχημη επιχειρηματία που αναλαμβάνει εθνικά project παγκόσμιου βεληνεκούς, ενώ βιτριολικά ήταν τα σχόλια τόσο κατά του Βαρδή Βαρδινογιάννη όσο και κατά προέδρου κόμματος που αφορούν περιστατικά της ιδιωτικής του ζωής, γεγονός που θα μπορούσε να προκαλέσει εισαγγελική παρέμβαση.<br />Η εφημερίδα, όπως αναφέρει, επιλέγει να μη δημοσιοποιήσει τα ονόματα των πρωταγωνιστών, υποστηρίζοντας πως το διακύβευμα δεν άπτεται των προσώπων αλλά των επικίνδυνων διαστάσεων που ενέχουν αυτές οι υπόγειες μεθοδεύσεις για τις επικείμενες εκλογές και τη Δημοκρατία εν γένει.<br /><br />Μπανανία η ελληνική Δημοκρατία – Φωτογραφικοί νόμοι για να κοπούν κόμματα, εξαγοράζουν βουλευτές, δικαστές, νοθεία ενόψει<br /><br />Η δημοκρατία στην Ελλάδα είναι μπανανία…η χώρα παραμένει επίκεντρο διαφθοράς, πολιτικής σήψης και παρακμής, έγραφε εξάλλου το Bankingnews στις 24/4.<br />Πλησιάζουν οι εκλογές στις 21 Μαΐου 2023 και μόλις ένα μήνα πριν έχουν συμβεί τα εξής<br /><br />1)Φωτογραφικοί νόμοι για να μπλοκάρουν ένα κόμμα που θα ελάμβανε το 5% των ψηφοφόρων ή 300.000 πολίτες με πρόσχημα ότι κινδυνεύει η Δημοκρατία.<br /><br />Το πρόσχημα αυτό αποτελεί προσβολή σε 300.000 έλληνες που κινούνται δημοκρατικά ενώ νοθεύεται το εκλογικό αποτέλεσμα.<br />Σε αυτή την αθλιότητα πρωτοστατεί η ΝΔ με αρχηγό τον Μητσοτάκη.<br />Ο νόμος είναι αντισυνταγματικός αλλά ο Άρειος Πάγος… ο θεματοφύλακας του Συντάγματος χορεύει στα κελεύσματα των υπουργών της κυβέρνησης…<br />Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ο Ντογιάκος είναι ο παναθηναικάκιας όπως τον ονόμαζε ο Σαμαράς, ο λειτουργός της δικαιοσύνης που έφθασε σε αυτό το αξίωμα γιατί έκανε όλες τις βρώμικες δουλειές των πολιτικών.<br /><br />2)Οργιάζουν οι φήμες ότι εξαγόρασαν ή σχεδιάζουν να εξαγοράσουν βουλευτές άλλων κομμάτων ειδικά συγγενικών πολιτικών χώρων όπως της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου.<br />Ήδη το κόμμα αυτό ένα μήνα πριν τις εκλογές βρίσκεται σε χάος, στελέχη αποχωρούν με αλληλοκατηγορίες.<br /><br />3)Ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί αποκαλύπτουν πως επιχειρηματίες και πολιτικοί επιχείρησαν να τους δωροδοκήσουν για να υλοποιήσουν το βρώμικο σχέδιο να μπλοκάρουν ένα κόμμα.<br />Δικαστές συναντώνται σε σπίτια… για να πάρουν γραμμή πως θα κινηθούν και τι θα πράξουν.<br /><br />4)Έχει προηγηθεί η παρακολούθηση 5.500 ελλήνων με πρόσχημα την εθνική ασφάλεια… πρόκειται για μια ατιμωτική πράξη, παράνομη που έχουν καταδικάσει εντός και εκτός Ελλάδος…<br /><br />Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης Ελλάδος, μια ωραία μπανανία κατ΄ επίφαση συνταγματικής δημοκρατίας…<br />Στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια διαιωνίζεται η φαυλότητα, η παρανομία αλλά με μεθόδους ωραιοποίησης και προπαγάνδας… αποσιωπούνται τα εγκλήματα που συντελούνται.<br /><br />To εκλογικό αποτέλεσμα είναι νοθευμένο αλλά η νοθεία λαμβάνει νόμιμα χαρακτηριστικά… στην Ελλάδα δια μεθόδων απαγορεύσεων τύπου Βορείου Κορέας... η δημοκρατία και το Σύνταγμα έχουν καταρρεύσει…<br /><br /><img height="422" src="https://www.bankingnews.gr/image/mystiki.JPG" width="674" /><br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αποκάλυψη: Σχέδιο εκλογικής νοθείας από ΝΔ με «δούρειο ίππο» κόμμα της ακροδεξιάς που... πέρασε αλώβητο από τον Άρειο Πάγο.

Σκοτεινό σχέδιο πίσω από το πρωτοφανές εκλογικό μπλόκο σε μία σειρά κομμάτων - Στόχος να κατευθυνθούν οι δυσαρεστημένοι της ΝΔ σε... βολικό ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι σημαίνει η “επανάσταση” Πριγκόζιν της Wagner;

<img height="407" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2023/05/polemos-oukrania-5-696x443-1.webp" width="748" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πιθανότατα το Μπαχμούτ δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα για το ρωσικό υπουργείο Άμυνας.</span></h3>Η οργή του επικεφαλής της ρωσικής ομάδας μισθοφόρων Wagner, Γεβγκένι Πριγκόζιν, ο οποίος απείλησε χθες να αποσύρει τις δυνάμεις του στο Μπαχμούτ στις 10 Μαΐου, εκτοξεύοντας παράλληλα ύβρεις κατά του υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού και του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Βαλέρι Γκερασίμοφ, κλιμακώνει την αντιπαράθεση ανάμεσα στο Κρεμλίνο και την μισθοφορική εταιρείακαι θέτει εμπόδια στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν.<br /><br />Όμως τι σημαίνουν στην πράξη οι δηλώσεις θυμού και απόγνωσης του Πριγκόζιν; Πιθανότατα ότι το Μπαχμούτ δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα για το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, απαντάει το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW).<br /><br />Κάνοντας λόγο για «απτή απόγνωση» από την πλευρά του Πριγκόζιν, οι αναλυτές του αμερικανικού think tank εκτιμούν ότι οι χθεσινές δηλώσεις του αποτελούν ένα σημάδι ότι το ρωσικό υπουργείο Άμυνας «έχει υποβαθμίσει την επίθεση στο Μπαχμούτ, δίνοντας προτεραιότητα στην προετοιμασία της άμυνας έναντι της αναμενόμενης ουκρανικής αντεπίθεσης».<br /><br />«Η απτή απόγνωση του Πριγκόζιν στα βίντεο, ένα από τα οποία δείχνει τα πτώματα των νεκρών μαχητών της Wagner, σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή τόνου στις συνεχείς εκκλήσεις του για περισσότερη υποστήριξη από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας στη Wagner στο Μπαχμούτ», αναφέρεται στην εκτίμηση του ISW. «Ο ορατός και σπλαχνικός θυμός του υποδηλώνει ότι το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών πιθανότατα έχει υποβαθμίσει το Μπαχμούτ και έχει μετατοπίσει την επιχειρησιακή εστίαση αλλού στο πεδίο, με τρόπους που μπορεί να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο την ικανότητα της Wagner να λειτουργεί αποτελεσματικά».<br /><br />Το think tank πρόσθεσε ότι παρά τον αγώνα για στρατιωτική βοήθεια, ο Πριγκόζιν δεν έχει δείξει «προθυμία» να υποχωρήσει από τις προσπάθειές του να καταλάβει το Μπαχμούτ. Το ISW είχε εκτιμήσει προηγουμένως ότι οι ρωσικές δυνάμεις σημειώνουν σταδιακά κέρδη στην περιοχή, αλλά η πρόοδος έχει αρχίσει να επιβραδύνεται.<br /><br />Οι δυνάμεις του Πριγκόζιν έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια της Ρωσίας από το περασμένο καλοκαίρι να καταλάβει την βιομηχανική πόλη της ανατολικής Ουκρανίας, όπου δίνεται η μεγαλύτερη και πιο αιματηρή μάχη του πολέμου στην Ουκρανία, μέχρι τώρα. Οι συγκρούσεις για την πόλη έχουν συνδεθεί με τις βαριές απώλειες και τις μικρές προόδους στο έδαφος.<br /><br />Ο άλλοτε στενός σύμμαχος του Πούτιν άρχισε πρόσφατα να διακόπτει τους δεσμούς του και με την ηγεσία του Κρεμλίνου, συχνά επικρίνοντας δημόσια τις πολιτικές του στρατού και επαινώντας την επιτυχία της Wagner συγκριτικά με των στρατευμάτων της Μόσχας στην 14μηνη εισβολή στην Ουκρανία.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι σημαίνει η “επανάσταση” Πριγκόζιν της Wagner;

Πιθανότατα το Μπαχμούτ δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα για το ρωσικό υπουργείο Άμυνας. Η οργή του επικεφαλής της ρωσικής ομάδας μισθοφόρων ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι Γάλλοι θέλουν μόνιμη ναυτική παρουσία στην Κύπρο

<img height="426" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2023/05/04/navy.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Χασαπόπουλος</b><br />Οι Γάλλοι έχουν έναν ιδιαίτερο λόγο να θέλουν ναυτική παρουσία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και η Κύπρος ήταν ιδανικός τόπος για αυτόν τον σκοπό.<br /><br />Το τελευταίο διάστημα τα έργα διεύρυνσης και εμβάθυνσης της ναυτικής βάσης «Ευάγγελος Φλωράκης», στο Μαρί, κοντά στη Λεμεσό, άρχισαν να έχουν διεθνές ενδιαφέρον. Είχε μάλιστα σταλεί από την Αθήνα ένας ταξίαρχος, ειδικός για τη δημιουργία ναυτικών βάσεων (είναι ο ίδιος που σχεδιάζει το ναύσταθμο στην Κρήτη και το ναυτικό σταθμό στον Βόλο) για να επιβλέπει τις εργασίες, κάτι σαν τεχνική στρατιωτική βοήθεια από την Ελλάδα στην Κύπρο.<br /><br />Η αλήθεια είναι ότι η βάση αυτή έγινε εδώ και χρόνια, προτού ακόμα εκσυγχρονιστεί περιζήτητη. Πρώτα (πριν από τον πόλεμο της Ουκρανίας) την ζητούσαν οι Ρώσοι, θέλοντας να αγκυροβολούν εκεί τα μεγαθήρια θωρηκτά τους, πλην όμως το αίτημά τους δεν έγινε αποδεκτό από την κυπριακή κυβέρνηση. Η Λευκωσία περίμενε τότε άρση του εμπάργκο όπλων από την Ουάσιγκτον και κάθε κίνηση προς την Ρωσία ίσως να απόβαινε μοιραία. Άλλωστε στην περιοχή αυτή, όπως είχε αποκαλύψει ο πρώην βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάθιου Πάλμερ «στην περιοχή βρίσκονται 10 αμερικανικά πολεμικά πλοία, 130 πολεμικά αεροπλάνα και περίπου 9.000 Αμερικανοί στρατιώτες. Τελευταίως εμφανίστηκε εκεί ένα αμερικανικό υποβρύχιο που τόσο πολύ χαροποίησε τους Κύπριους που πήγε να το επισκεφθεί και ο Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης.<br /><br />Οι Γάλλοι ωστόσο έχουν έναν ιδιαίτερο λόγο να θέλουν ναυτική παρουσία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και η Κύπρος ήταν ιδανικός τόπος για αυτόν τον σκοπό. Θέλουν στην πραγματικότητα ένα λιμάνι για να μπορούν να αγκυροβολούν και να ανεφοδιάζουν τα πλοία τους ανά πάσα στιγμή, . Άλλωστε πολλές φορές γαλλικές φρεγάτες αγκυροβόλησαν εκεί, ακόμα και το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο, Charles de Gaulle, η ναυαρχίδα του γαλλικού στόλου.<br /><br />Εκείνο όμως που μετράει για τους Γάλλους περισσότερο είναι η παρουσία της γαλλικής εταιρείας πετρελαιοειδών TOTAL στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και ο κίνδυνος από τις τουρκικές απειλές που αναμένεται να ξαναρχίσουν μετά τις τουρκικές εκλογές. Η Γαλλία επιθυμεί να διαφυλάξει τα δικαιώματά της στην κυπριακή ΑΟΖ (τα οποία άλλωστε πλήρωσε για να πάρει άδεια εξορύξεως ) και θεωρεί ότι μια γαλλική ναυτική παρουσία στην Κύπρο, θα διαφυλάξει επαρκώς τα συμφέροντά της.<br /><br />Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που Κύπρος και Γαλλία συνεργάζονται στρατιωτικά. Όχι μόνον σε κοινές ασκήσεις, (στη διάρκεια της κρίσης του Oruc Reis πέταξαν στην Κύπρο γαλλικά Rafale, ενώ την επισκέφθηκε η τότε υποουργός Άμυνας Φλοράνς Παρλί ) αλλά και σε εξοπλιστικά προγράμματα. Ακόμα και κατά την περίοδο που βρισκόταν σε πλήρη ισχύ το αμερικανικό εμπάργκο όπλων, η Γαλλία προμήθευε οπλισμό καθώς και άρματα μάχης στην Κύπρο. Μάλιστα τώρα τελευταίως η Κύπρος αποφάσισε να πουλήσει τα ρωσικής κατασκευής επιθετικά ελικόπτερα της Εθνικής Φρουράς και να τα αντικαταστήσει με γαλλικά επιθετικά ελικόπτερα , ενώ συζητεί και για την αγορά δύο πλοίων ανοικτής θαλάσσης. Η στενή συνεργασία άλλωστε και το σύμφωνο αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής που έχουν υπογράψει Ελλάδα και Γαλλία, μπορεί να μη δεσμεύει ή να μην αφορά ευθέως τη Κύπρο, αλλά δημιουργεί συνθήκες πιο στενής συνεργασίας.<br /><br />Το ζήτημα αυτό συζητήθηκε, (όπως ήταν αναμενόμενο) στη συνάντηση (και το γεύμα) που είχε το μεσημέρι της Τετάρτης ο Κύπριος Πρόεδρος με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Ο Γάλλος πρόεδρος είχε συζητήσει αυτό το θέμα (αλλά δεν προχώρησε) και παλαιότερα με τον προηγούμενο Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη λέγοντας ότι «η Κύπρος αποτελεί έναν ενδιάμεσο σταθμό για το γαλλικό ναυτικό και ιδιαίτερα για το αεροναυτικό συγκρότημα που σχηματίστηκε γύρω από το αεροπλανοφόρο ’Charles de Gaulle’.» και ευχαρίστησε τις κυπριακές αρχές για τη συνεργασία που απεικονίζει όπως είπε «τη φιλοδοξία μιας κυρίαρχης Ευρώπης»..<br /><br />Να σημειωθεί ότι στη συνάντηση Μακρόν- Χριστοδουλίδη συζητήθηκε και η πρόταση ου Κυπρίου προέδρου για ειδικό αντιπρόσωπο από την ΕΕ στο Κυπριακό, μια πρόταση που στηρίζει η Γαλλία φτάνει να μη έρχεται σε σύγκρουση με τις προσπάθειες που καταβάλλουν τα Ηνωμένα Έθνη.<div><br /></div><div><a href="https://www.tovima.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί οι Γάλλοι θέλουν μόνιμη ναυτική παρουσία στην Κύπρο

Νίκος Χασαπόπουλος Οι Γάλλοι έχουν έναν ιδιαίτερο λόγο να θέλουν ναυτική παρουσία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και η Κύπρος ήταν ιδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι τρεις εθνικές απειλές που απουσιάζουν από την προεκλογική ατζέντα.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/05/theo1.jpg" width="736" /><br /><br /><b>Ελέας Δημήτρης</b><br />Προσωπικά, ας μου επιτραπεί να πω, πως διάβαζα και σκεφτόμουν να γράψω κάτι για τις τρεις υπαρξιακές απειλές που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα και όχι για τις εκλογές. Οι εκλογές είναι πεδίο δόξης λαμπρό και αρένα ανικανότητας για τους κομματικούς ιπποκόμους. Δεν υποτιμώ τις εκλογές ως ένα απαραίτητο στοιχείο της ομαλής δημοκρατικής λειτουργίας. Δυστυχώς όμως, οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια έχουν φτωχοποιηθεί και ζουν με κουπόνια σοβιετικού στυλ. Κάτι που είναι απαράδεκτο και κανείς για αυτό δεν έχει τιμωρηθεί. Άρα, θα ήταν προτιμότερο να ξεσηκωθούν και να κάνουν κάτι οι πολίτες εκτός από τις εκλογές στις οποίες “έχουν προαποφασιστεί” οι υποψήφιοι.<br /><br />Οι Έλληνες σαφώς έχουν αναδείξει ανά τους αιώνες μεγάλες προσωπικότητες και ευτυχώς δηλαδή. Οι Γυναίκες του Ζαλόγγου, οι Εθνικοί Ευεργέτες και ο Άγνωστος Στρατιώτης δεν θα έπρεπε να αφήνουν κανέναν Έλληνα με αξίες, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, να κοιμάται καλά το βράδυ. Πρέπει και εμείς με τη σειρά μας να ξεπληρώσουμε αυτό το χρέος απέναντι σε όσους προηγήθηκαν και τίμησαν όχι με λόγια, αλλά με πράξεις την πατρίδα μας.<br /><br />Οι τρεις απειλές σήμερα είναι: το δημογραφικό, η οικονομική κρίση, και η τουρκική απειλή. Το δημογραφικό, ως η πρώτη απειλή, είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι Έλληνες δεν κάνουν πολλά παιδιά. Το φλέγον ζήτημα της υπογεννητικότητας δεν απασχολεί κανέναν πολιτικό σοβαρά. Το επίδομα που δίδεται για κάθε παιδί είναι αστείο και αποτρεπτικό για να δημιουργηθεί μια πολυμελής οικογένεια. Έτσι, η Ελλάς φθίνει. Τι πρέπει να κάνουμε οι Έλληνες για να μην χαθούμε όπως οι<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%8A%CE%BD%CE%BA%CE%B1%CF%82"> Ίνκας</a> και οι Μάγια; Είναι απλό, πως μόνο με πολλά παιδιά ανανεώνεται ο πληθυσμός…<br /><br />Τι μας μένει πλέον; Να δοθούν σοβαρά επιδόματα για κάθε παιδί, να νομοθετηθούν φορολογικές ελαφρύνσεις, και να ξαναδούμε την εμπιστοσύνη μας προς τους “άλλους” και δη, τους νέους μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα. Ίσως βοηθήσει, αν είμαστε αρκετά σοφοί, να αποδεχτούμε τους πολιτισμικά συμβατούς μετανάστες σε εμάς, ώστε να διατηρηθεί και να συνεχιστεί η ελληνικότητα.<br /><br />Η οικονομική κρίση, ως η δεύτερη απειλή, καλά κρατεί. Μετά την κρίση του 2009-19, ήρθε και η πανδημία Covid-19. Σήμερα έχουν γονατίσει οι πάντες και έχει χαθεί η χαρά της οικονομικής ευρωστίας. Οι Έλληνες σαν να έχουν χάσει το άγγιγμα του Μίδα, που πάντα είχαν. Αυξήθηκε η τιμή του κρέατος κατά 19,9% και του ψωμιού κατά 22,8%, σύμφωνα με την Eurostat κατά τον τελευταίο χρόνο. Οι άνθρωποι παραμιλάνε από την ακρίβεια!<br /><a href="https://slpress.gr/politismos/ti-seferis-kai-elytis-mas-efage-to-transition/"> </a><br />Έτσι, η κρίση συνεχίζεται και πολλοί φεύγουν λαντζέρηδες στη Γερμανία ή για να στελεχώσουν ξένα πανεπιστήμια. Είναι γεγονός πως θα παντρευτούν και θα μείνουν εκτός συνόρων, θα είναι οικονομικά ενεργοί, θα γεράσουν και θα πεθάνουν εκεί. Για να χτυπηθεί το αέναο brain drain πρέπει να υποχωρήσει η μεγάλη φτώχεια και να δημιουργηθούν καινούργιες θέσεις εργασίας, που ίσως τότε φέρουν και το πολυπόθητο brain gain.<br />Τουρκία, η τρίτη απειλή<br /><br />Η Τουρκία (=στρατικοποίηση, Ισλάμ, ισχύς) και η τουρκική επεκτατικότητα, ως τρίτη απειλή δεν μπορεί να υποτιμηθεί περαιτέρω από την αθηναϊκή ελίτ, όπως είδαμε και σε προηγούμενο άρθρο, εδώ στο SLpress. Oι Τούρκοι εποφθαλμιούν το Αιγαίο και τα νησιά του. Ήδη, αλλάζουν ή προσπαθούν να κλέψουν την ιστορία μας. Έχουν αρχίσει να μιλάνε για αρχαίους Τούρκους. Αρχαίος Τούρκος βαφτίζεται και ο Όμηρος, όπως είδαμε και σε άλλο διαφορετικό άρθρο, πάλι εδώ στο SLpress. Ταυτόχρονα, ακόμα και αν φύγει ο Ερντογάν από το προσκήνιο και αναλάβουν οι Κεμαλικοί, δεν θα είναι λιγότερο επικίνδυνοι. Είναι αυτοί που εισέβαλαν στην Κύπρο και είναι αυτοί που από το 1995 μιλάνε για casus belli.<br /><br />Οι Τούρκοι επιδιώκουν την εθνική μας εξαφάνιση, και ο αμερικανοτραφής αρχιπροπαγανδιστής Ιμπραήμ Καλίν, θεωρεί Οθωμανούς τους σημερινούς Έλληνες. Η διπλωματία των σεισμών και, οι ιδέες για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, δείχνουν ότι η χώρα στερείται εθνικής στρατηγικής, όταν η Τουρκία αντίθετα, πιστεύει, αυτό που δήλωσε κάποτε ο Mehmet A. Kanci ότι «αυτός που κυριαρχεί στη Μεσόγειο, κυριαρχεί σε τρεις ηπείρους».<div><br />Ο Κολοκοτρώνης και ο Καποδίστριας<br /><br />Οι απειλές είναι πραγματικές, άσε που δεν υπάρχουν σήμερα στη χώρα –χωρίς να υποτιμούμε φωτεινές εξαιρέσεις σε στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό– άνθρωποι όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Καποδίστριας. Σημαντικότατοι ηγέτες, σε σημείο που κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως δεν θα ξαναγεννήσει Ελληνίδα μάνα τέτοιο γιο, τέτοιους γιους. Και ο Κολοκοτρώνης και ο Καποδίστριας ήταν μεγάλοι γιατί είχανε αρχές και αξίες που εμείς δεν τις έχουμε πλέον. Αυτός είναι ο λόγος που τους αποκαλώ Μέγα Κολοκοτρώνη και Μέγα Καποδίστρια. Είναι η διατύπωση του Παναγιώτη Λίτσα σε ένα video που έφτιαξε για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που ξεχώρισαν, από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα. Και το video κλείνει χαρμόσυνα λέγοντας «είναι η σειρά μας τώρα».<br /><br />Αυτό είναι το video για όποιον θα ήθελε να το δει:<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="358" src="https://www.youtube.com/embed/jZXQe43lfBw" width="679" youtube-src-id="jZXQe43lfBw"></iframe><br /><br />Η σειρά μας για να κάνουμε κάτι, ο καθένας ξεχωριστά ή και όλοι μαζί ενωμένοι για τις τρεις υπαρξιακές απειλές που αντιμετωπίζει ο τόπος, αλλά και το ιστορικό έθνος των Ελλήνων. Η “απαθής και ανήμπορη” χώρα που δεν παράγει ούτε πινέζα, πρέπει να πάψει να εθελοτυφλεί. Οι εκλογές είναι μία ευκαιρία. Πολιτικοί που δεν κατάφεραν τίποτα για είκοσι και πλέον χρόνια να πάνε σπίτι τους. Να αναδειχθεί ηγεσία που θα μπορέσει να αντιμετωπίσει με ικανότητα τις τρεις αυτές απειλές και συνάμα όλοι μαζί, το συντομότερο, να ξανασυναντηθούμε πάλι με τις αξίες και τις αρχές του είχαν ο Μέγας Κολοκοτρώνης και ο Μέγας Καποδίστριας.<br /><br />Έτσι, η Ελλάδα να αναγεννηθεί και πολιτισμικά. Επιπροσθέτως, οι Έλληνες έχουν χρέος να σταματήσουν και με το ξίφος αν χρειαστεί τους Τούρκους, που πορεύονται και μέσα στον 21ο αιώνα σαν να είναι οι αρχές του 19ου. Είναι σχεδόν σίγουρο πως στα επόμενα χρόνια, θα δοθεί στους Έλληνες η ευκαιρία να το κάνουν εμπράκτως, ειδάλλως η αυλαία θα πέσει για όλους μας.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Οι τρεις εθνικές απειλές που απουσιάζουν από την προεκλογική ατζέντα.

Ελέας Δημήτρης Προσωπικά, ας μου επιτραπεί να πω, πως διάβαζα και σκεφτόμουν να γράψω κάτι για τις τρεις υπαρξιακές απειλές που αντιμετωπίζε...

Διαβάστε την συνέχεια

Πότε ψήφισαν για πρώτη φορά οι Ελληνίδες στις εκλογές

<img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/09/16/kalpi.jpg" width="755" /><br /><br />Στην Ελλάδα, καθιερώθηκε η καθολική ψηφοφορία από άνδρες από το Σύνταγμα του 1864. Αλλά πότε τελικά ψήφισαν για πρώτη φορά οι Ελληνίδες σε εθνικές εκλογές; Κοντά 100 χρόνια αργότερα! Μάλιστα όταν συνέβη, οι άντρες έμειναν σπίτια τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας.<br /><br />Ούτε το πρώτο μεταπολεμικό Σύνταγμα της Ελλάδας, τον Ιανουάριο του 1952, δεν κατοχύρωσε άμεσα την ισοπολιτεία των γυναικών. Όπως δηλαδή είχε γίνει για τους άνδρες δηλαδή με το Σύνταγμα του 1864. Ωστόσο, λίγους μήνες μετά, τον Ιούνιο του 1952, ψηφίστηκε ο Νόμος 2159. Με αυτόν τον νόμο απονεμήθηκε τελικά και στις Ελληνίδες το δικαίωμα ψήφου στις βουλευτικές εκλογές.<br /><br />Αυτό έφερε αναταραχή στο πολιτικό σκηνικό και κωμικοτραγικές καταστάσεις. Τελικά, κρίθηκε προτιμητέο να συμμορφωθεί η Ελλάδα με τις διεθνείς συμβάσεις που ως χώρα είχε υπογράψει.<br /><br />Οι βουλευτικές εκλογές είχαν οριστεί για τον Νοέμβριο του 1952. Αλλά δεν έμελλε να ψηφίσουν οι γυναίκες σε κείνες τις εκλογές, λόγω της γραφειοκρατίας. Αυτής που είχαμε και έχουμε ως χώρα. Ο λόγος; Δεν προλάβαιναν, όπως είπαν, να εγγράψουν τις γυναίκες στους εκλογικούς καταλόγους.<br /><br />Σημειώνεται, πάντως, ότι οι Ελληνίδες ψήφιζαν στις δημοτικές εκλογές από το 1934. Η πρώτη φορά ήταν στις 11 Φεβρουαρίου 1934. Τότε, που Βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί τα έδωσαν όλα, αλλά τις εντυπώσεις κέρδισε το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα του Παναγή Τσαλδάρη. Κατάφερε να επικρατήσει στους τρεις μεγάλους δήμους της χώρας.<br /><br />Ήταν η πρώτη φορά που πήρε μέρος η γυναίκα στην κάλπη, αλλά και η πρώτη φορά που το ΚΚΕ είχε τόσο ενισχυμένη παρουσία στα δημοτικά πράγματα, εκλέγοντας δύο δημάρχους (σε Καβάλα και Σέρρες) και βγάζοντας αντιπροσώπους σε περισσότερα από 60 δημοτικά συμβούλια ανά την επικράτεια.<br /><br />Όσο για τις γυναίκες, εκλογικό δικαίωμα δεν είχαν όλες: Μόνο όσες είχαν κλείσει το 30ό έτος και είχαν κάποιο έγγραφο εκπαίδευσης, έστω και απολυτήριο Δημοτικού. Έτσι αποκλείονταν πολλές και τα ποσοστά συμμετοχής των γυναικών ήταν πολύ χαμηλά. Παράδειγμα; Οι εκλογικοί κατάλογοι του δήμου Αθηναίων είχαν μόλις 2.655 γυναίκες. Από αυτές, έφτασαν στα εκλογικά κέντρα για να ψηφίσουν μόνο 439.<br /><br />Η Ελληνίδα με δικαίωμα ψήφου και υποψηφιότητας<br /><br />Το 1952, η υπηρεσιακή κυβέρνηση του δικαστικού Δημήτριου Κιουσόπουλου ανέστειλε το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, παρά τη συνταγματική κατοχύρωσή του!<br /><br />Ωστόσο, στις αναπληρωματικές εκλογές του Νομού Θεσσαλονίκης στις 18 Ιανουαρίου 1953, ήταν η πρώτη φορά που οι γυναίκες στην Ελλάδα μπορούσε να ψηφίσει αλλά και να βάλει υποψηφιότητα για να εκλεγεί.<br /><br />Υποψήφιες ήταν η Βιργινία Ζάννα (ΕΠΕΚ-Κόμμα των Φιλελευθέρων), η Ελένη Σκούρα του Ελληνικού Συναγερμού και οι τρεις ανεξάρτητες υποψήφιες Μερόπη Βασιλικού, Σταυρούλα Κωστοπούλου και Αγγελική Τσάκωνα. Στις 2 Φεβρουαρίου 1953 η Ελένη Σκούρα έγινε η πρώτη Ελληνίδα που περνούσε το κατώφλι της Βουλής: Ήταν η πρώτη γυναίκα βουλευτής στην Ελλάδα.<br /><br />«Οι Θεσσαλονικείς, και γενικώτερον οι ψηφοφόροι του Νομού Θεσσαλονίκης, είχαν πρώτοι χθες εξ όλων των Ελλήνων την τιμήν να ψηφίσουν και να αγωνισθούν διά την ανάδειξιν γυναικός εις το βουλευτικόν αξίωμα, κατόπιν της υποδείξεως γυναικών, ως επισήμων υποψηφίων υπό του Ελληνικού Συναγερμού και των συνεργαζομένων κομμάτων ΕΠΕΚ-Φιλελευθέρων», έγραφε η εφημερίδα «Τα Νέα» την επομένη ημέρα (19 Ιανουαρίου 1953).<br /><br />«Η υπόδειξις γυναικών είχε βεβαίως δυσαρεστήσει μίαν μερίδα ανδρών οι οποίοι, μολονότι εδέχθησαν την χορήγησιν του δικαιώματος ψήφου εις τας γυναίκας, πάντως εθεώρουν υπερβολικήν την ταυτόχρονον παραχώρησιν εις το ασθενές φύλον και του δικαιώματος του εκλέγεσθαι. Τούτο άλλως τε κατεφάνη και εκ της σημαντικής αποχής των ανδρών από την ψηφοφορίαν. […] Εις τα τμήματα των ανδρών δεν υπήρχε σειρά λόγω της επιδειχθείσης απροθυμίας προσελεύσεως ανδρών ψηφοφόρων. Εις τα γυναικεία όμως τμήματα αντιθέτως η προσέλευσις ήτο πυκνοτέρα και η κίνησις ζωηροτέρα, παρατηρηθέντος σχετικού φανατισμού», όπως αναφέρεται στο ίδιο δημοσίευμα.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/05/ekloges_gynaikes_ellada.jpg"><img height="310" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/05/ekloges_gynaikes_ellada.jpg" width="674" /></a><i>Το δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» – 19 Ιανουαρίου 1953</i><br /><br />«Θα προσπαθήσω να πράξω παν το δυνατόν διά να φανώ ανταξία της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων μου, τους οποίους θερμώς ευχαριστώ. Γνωρίζω ότι ως πρώτη και μοναδική γυναίκα εις την Βουλήν έχω μεγάλας ευθύνας και πολλά καθήκοντα. Είναι πολλά εκείνα που πρέπει να πράξωμεν υπέρ των Ελληνίδων, ιδίως εις τον τομέα της κοινωνικής μερίμνης», δήλωσε η βουλευτίνα Ελένη Σκούρα μετά την ιστορική εκλογή της.<br /><br />Οι πρώτες κανονικές βουλευτικές εκλογές που πήραν μέρος οι γυναίκες όλης της ελληνικής επικράτειας ήταν οι εθνικές του 1956 (19 Φεβρουαρίου) με εκείνο το περίπλοκο εκλογικό σύστημα που έδωσε τη νίκη στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ήταν όταν η αντιπολίτευση πλειοψήφησε στην κάλπη με ποσοστό 48,15% (1.620.007 ψήφοι), αλλά συγκέντρωσε πολύ λιγότερες έδρες (132) από την ΕΡΕ του Καραμανλή. Τελικά, ο Καραμανλής έκανε κυβέρνηση με άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 165 εδρών και εκλογικό ποσοστό 47,38% (1.594.112 ψήφοι).<br /><br />Στο κυβερνητικό σχήμαέσπευσε να συμπεριλάβει και την εκλεγμένη Λίνα Τσαλδάρη, χήρα του ιστορικού αρχηγού του Λαϊκού Κόμματος, Παναγή Τσαλδάρη. Την έβαλε στο υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας.<br /><br />Την ίδια χρονιά, στις δημοτικές εκλογές, εκλέγεται η πρώτη γυναίκα δήμαρχος. Ήταν η Μαρία Δεσύλλα-Καποδίστρια, δισέγγονη του αδερφού του Ιωάννη Καποδίστρια και σύζυγος του κερκυραίου βιομηχάνου και δημάρχου Σταμάτιου Δεσύλλα, η οποία βγήκε πανηγυρικά στις αναπληρωματικές εκλογές του νησιού.<br />Πώς τελικά έφτασαν να ψηφίζουν οι γυναίκες<br /><br />Οι πρώτες σοβαρές συζητήσεις στο ελληνικό Κοινοβούλιο περί γυναικείας ψήφου έγιναν το 1921. Ήταν όταν ο τρεις φορές πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης έφερε στη Βουλή το θέμα για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών. Τι περιμένετε ότι έγινε; Βίαιες αντιδράσεις όχι μόνο από την αντιπολίτευσης, αλλά και από τμήμα της συμπολίτευσης. Η συζήτηση ματαιώθηκε προτού αρχίσει.<br /><br />Η πρόταση επέστρεψε το 1924. Ξανά, όμως, είχε αντιδράσεις. Αλλά στις 5 Φεβρουαρίου 1930, επί Ελευθέριου Βενιζέλου και Κόμματος των Φιλελευθέρων, υπερψηφίστηκε το δικαίωμα ψήφου των γυναικών και κατοχυρώθηκε με προεδρικό διάταγμα. Η ψήφος αφορούσε στο δικαίωμα του εκλέγειν και όχι του εκλέγεσθαι. Και μόνο σε δημοτικές και κοινοτικές εκλογές. Και μόνο αν ήταν πάνω από 30 χρονών και εγγράμματες. Αυτό, σε μια εποχή που ο αναλφαβητισμός σαρώνει και οι προκαταλήψεις έδιναν και έπαιρναν.<br /><br />Μόλις στο μεταπολιτευτικό Σύνταγμα του 1975, που ψήφισε στις 7 Ιουνίου η Ε’ Αναθεωρητική Βουλή και καθιέρωνε την προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία, ορίζεται επιτέλους ότι «οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι», έχοντας ίσα πολιτικά δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ναι, σωστά διαβάσατε, το 1975!<br /><br />Δεκαετίες ολόκληρες κοινωνικών αγώνων και διαμαρτυριών του φεμινιστικού κινήματος χρειάστηκαν για να αποκτήσει η Ελληνίδα την ίδια συνταγματική θέση με τον Έλληνα. Για να πάρουμε μια ιδέα πόσο πίσω ήταν η Ελλάδα: Η ψήφος κατά την περίοδο της εμμηνόρροιας τη χαρακτήριζαν ως «επικίνδυνη και αποκρουστέα»!<br /><br />Έγραφε η εφημερίδα «Νέα Ημέρα» στις 20 Μαρτίου 1928: «Παν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός… Νεώτεραι και ακριβέστεραι έρευναι καταδείκνυσιν ότι ου μόνον ωρισμένας ημέρας, αλλά δι’ όλου του μηνός τελούσιν άπαντα τα θήλεα εις πνευματικήν και συναισθηματικήν ανισορροπίαν… Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον».<br /><br />Ας σημειωθεί ότι πίσω από την πρόταση του Γούναρη το 1921 περί γυναικείας ψήφου ήταν η εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και εκδότρια της «Εφημερίδας των Κυριών», την οποία εξέδιδε για 30 ολόκληρα χρόνια, βάζοντάς τα με το ανδρικό κατεστημένο.<br /><br />Η Παρρέν πρωτοστάτησε συγκεντρώνοντας υπογραφές από γνωστές Ελληνίδες, ασκώντας πίεση στον Γούναρη. Τελικά, τον ανάγκασε να τοποθετηθεί θετικά. Το ίδιο έκανε και σε κάθε άλλη κυβέρνηση, ενοχλώντας και τον Χαρίλαο Τρικούπη από το 1890.<br /><br />Στην ιστορική ημέρα της 11ης Φεβρουαρίου 1934, όταν ψήφισαν σε εκλογές πρώτη φορά οι γυναίκες στην Ελλάδα, το σύνθημα που κυριάρχησε ήταν: «Ψήφος στη γυναίκα». Το μότο που πρωτοέγραψε η Παρέν στην «Εφημερίδα των Κυριών» από το 1887.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πότε ψήφισαν για πρώτη φορά οι Ελληνίδες στις εκλογές

Στην Ελλάδα, καθιερώθηκε η καθολική ψηφοφορία από άνδρες από το Σύνταγμα του 1864. Αλλά πότε τελικά ψήφισαν για πρώτη φορά οι Ελληνίδες σε ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Εν Ελλάδι εμμονικοί οπαδοί του “διαλόγου” με Τουρκία και έξωθεν πρόθυμοι.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/ATEXNOS.GR_Greece_Turkey_USA-790x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/ATEXNOS.GR_Greece_Turkey_USA-790x400.jpg" width="729" /></a></div><div><br /></div>του <b>Νίκου Μελέτη</b><div>Οι δηλώσεις του Αμερικανού πρεσβευτή Τ. Τσούνη και του Γερμανού διπλωμάτη Γ. Πλέτνερ πρώην πρεσβευτή στην Αθήνα και νυν διπλωματικού συμβούλου του Καγκελαρίου Σολτς στους Δελφούς που προβλέπουν εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά μετά τις εκλογές, δεν θα εξέπλητταν, καθώς εκφράζουν την πάγια και σταθερή θέση των κυβερνήσεών τους.<br /><br />Όμως η συγκυρία των δηλώσεων των δυο ξένων αξιωματούχων, με τον κ. Τσούνη να τηρεί πολιτική ίσων αποστάσεων μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας και τον κ. Πλέτνερ μάλιστα να μην κρύβει τη διάθεση νέας διαμεσολάβησης από το Βερολίνο, συμπίπτει με τις συνεχείς δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια, ο οποίος διαβλέπει «παράθυρο ευκαιρίας» στα ελληνοτουρκικά μετά τις εκλογές και μάλιστα δημοσίως υποστηρίζει ότι η αλλαγή μεθοδολογίας των διαπραγματεύσεων μπορεί να οδηγήσει σε πρόοδο.<br /><br />Τα γεγονότα αυτά δημιουργούν την εντύπωση ότι παρασκηνιακά υπάρχει, αν μη τι άλλο, στοιχειώδης συνεννόηση με Ουάσιγκτον και Βερολίνο ώστε εφόσον διατηρηθεί το ήπιο κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, να εκδηλωθεί με τη στήριξη των συμμάχων και εταίρων, ακόμα μια προσπάθεια για αντιμετώπιση των προβλημάτων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η αναγκαία διευκρίνηση για τη χρήση πληθυντικού σε «προβλήματα» είναι ότι σαφώς η Ελλάδα αναγνωρίζει μια νομική διαφορά την οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, όμως για τους τρίτους ο επιθυμητός στόχος είναι η επίλυση όλων των θεμάτων που δημιουργούν θρυαλλίδες έντασης μεταξύ των δυο χωρών και συνεπώς σε αυτά περιλαμβάνονται και ζητήματα που η Τουρκία θεωρεί αντικείμενο του διαλόγου και αφορούν αποκλειστικά μονομερείς διεκδικήσεις εις βάρος της χώρας μας.<br /><br />Και αυτό θα είναι διαρκώς ένα σημαντικό εμπόδιο για έναν ειλικρινή και αποτελεσματικό διάλογο μεταξύ των δυο χωρών, καθώς καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να δεχθεί, τουλάχιστον επίσημα και σε έναν δομημένο διάλογο, να διαπραγματευτεί ζητήματα που άπτονται της κυριαρχίας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της άμυνάς της. Και αυτός είναι ο γόρδιος δεσμός που δεν έχει επιτρέψει τουλάχιστον μετά το 1976 να υπάρξει πρόοδος στον ελληνοτουρκικό διάλογο, που δοκιμάσθηκαν κάθε είδους μέθοδοι: απευθείας διάλογος, μεσολάβηση τρίτων, συναντήσεις κορυφής, διερευνητικές επαφές.<br /><br />Όπως όμως έχει επισημανθεί από πολλές πλευρές το ερώτημα είναι, ποιες είναι οι προϋποθέσεις ώστε να ξεκινήσει μια ακόμη διαδικασία διαλόγου έστω και με τη διαμεσολάβηση του Βερολίνου και η οποία δεν θα οδηγηθεί αυτομάτως σε αδιέξοδο προκαλώντας νέο κύκλο έντασης. Οι δηλώσεις των τελευταίων ημερών από τουρκικής πλευράς επιβεβαιώνουν το προφανές, ότι η αλλαγή ύφους και διακοπή της παράνομης δραστηριότητας της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, δεν σημαίνει ότι υπάρχει βελτίωση των προϋποθέσεων για έναρξη διαλόγου, καθώς ουδεμία αλλαγή έχει επέλθει στις τουρκικές θέσεις.<br /><br />Η διατήρηση του ήπιου κλίματος είναι σαφές ότι έχει ημερομηνία λήξης και αυτό έχει φροντίσει να το υπενθυμίσει αρκετές φορές ο κ. Τσαβουσογλου. Και προφανώς δεν μπορεί να συντηρηθεί αυτό το κλίμα με μια ετεροβαρή «ισορροπία», που η μεν Τουρκία θα απέχει από παραβιάσεις της διεθνούς νομιμότητας και των σχέσεων καλής γειτονίας με τα τουρκικά αεροσκάφη να μένουν εκτός ελληνικού Εναέριου Χώρου, η δε Ελλάδα θα απέχει από την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της.<br /><br />Διότι μια τέτοια διαδικασία δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από γενίκευση και διεύρυνση του casus belli, όπου η Τουρκία με την απειλή επαναφοράς της έντασης, θα περιορίζει την άσκηση της ελληνικής κυριαρχίας και αυτό δεν θα αφορά μόνο στην επέκταση των χωρικών υδάτων έως τα 12 ν.μ., αλλά τη δυνατότητα επισκέψεων αξιωματούχων του ΥΕΘΑ στα νησιά και στις νησίδες, την πραγματοποίηση ερευνών σε μη οριοθετημένη ελληνική υφαλοκρηπίδα, την Έρευνα και Διάσωση, ντε φάκτο αποδοχή των τουρκικών διεκδικήσεων σε Ελληνικό Εναέριο Χώρο και FIR Αθηνών κ.ά. Με το πρόσχημα της διατήρησης του «θετικού κλίματος».<br /><br />Ο Ν. Δένδιας ο οποίος έχει αναλάβει και προσωπικά την ευθύνη των χειρισμών από την ημέρα των σεισμών στην Τουρκία, περιγράφει σε κάθε συνέντευξή του με δόση υπερβολικής αισιοδοξίας την εικόνα στα ελληνοτουρκικά προκειμένου να μην ξεθωριάσει και να διατηρηθεί τουλάχιστον μέχρι και τις εκλογές. Αναρωτήθηκε στο Φόρουμ των Δελφών ο κ. Δένδιας «γιατί μπορούμε να λύνουμε θέματα με την Αίγυπτο, την Ιταλία, με την Αλβανία και δεν μπορούμε με τη γειτονική μας Τουρκία...» προσθέτοντας ότι ο ίδιος πιστεύει ότι «θα μπορέσει να δοθεί ένα παράθυρο ευκαιρίας για να συζητήσουμε καθαρά, τίμια, ξάστερα τη διαφορά μας και ειλικρινά πιστεύω να τη λύσουμε...».<br /><br />Προφανώς ο υπουργός Εξωτερικών γνωρίζει περισσότερα από εμάς και σε αυτά πιθανόν βασίζει τις εκτιμήσεις του. Όμως σε ό,τι αφορά το ερώτημα που έθεσε είναι προφανές ότι με την Τουρκία δεν μπορούμε να προχωρήσουμε όπως με την Ιταλία και την Αίγυπτο (γιατί η Αλβανία είναι ειδική περίπτωση, που πάντως εδώ και τρία σχεδόν χρόνια ο κ. Ράμα δεν έχει υλοποιήσει τη δέσμευση για παραπομπή της διαφοράς στη Χάγη) γιατί ακριβώς η Τουρκία δεν περιορίζει τη διαφορά στο θέμα της υφαλοκρηπίδας αλλά επιδιώκει αντιμετώπιση όλου του πακέτου που θεωρεί ελληνοτουρκικές διαφορές θίγοντας ακόμη και ζητήματα ελληνικής κυριαρχίας, που δεν τέθηκαν ποτέ από τις άλλες χώρες με τις οποίες επήλθε Συμφωνία.<br /><br />Αλλά ακόμη και στο θέμα της οριοθέτησης επιχειρεί είτε για λόγους ουσιαστικούς είτε για διαπραγματευτικούς, να εμπλέξει ζητήματα που αφορούν την ελληνική κυριαρχία. Πιθανότατα ζητήματα όπως ο εναέριος χώρος, οι αμφισβητήσεις ζωνών ευθύνης SAR η διαφωνίες για τις πτήσεις κρατικών αεροσκαφών εντός FIR Αθηνών, οι λύσεις θα είναι εύκολες μετά από μια συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ.<br /><br />Όμως για να φθάσουμε μέχρι εκεί θα πρέπει να γνωρίζουμε που ακριβώς οριοθετούμε και εάν η Τουρκία αποδέχεται ότι η οριοθέτηση θα περιλαμβάνει π.χ. τα Ίμια. Όπου ακόμη κι αν η νομολογία του Δικαστηρίου μπορεί να προσδώσει περιορισμένη ή και καθόλου επήρεια στα Ίμια, θα τους αναγνωρίσει τουλάχιστον χωρικά ύδατα… Και έτσι θα πρέπει και η κάθε κυβέρνηση πριν καταλήξει σε μια συμφωνία για συνυποσχετικό να έχει καθορίσει τα χωρικά ύδατα της ειδικά σε περιοχές που υπάρχει γεωγραφική εγγύτητα (έστω και με κλιμακωτή επέκταση) και το πιο σημαντικό να έχει εξαφανίσει από το τραπέζι κάθε είδους αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας που επιχειρεί η Τουρκία μέσω των «γκρίζων ζωνών».<br /><br />Επίσης θα πρέπει εγκαίρως να διευκρινισθεί ποιες και σε ποια έκταση «εκπτώσεις» είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί η Αθήνα προκειμένου να υπάρξει πρόοδος σε μια διαδικασία διαλόγου. Με την Ιταλία και την Αίγυπτο έγινε έστω και αποσπασματικά αποδεκτή η αρχή της μειωμένης επήρειας νησιών με κορυφαίο δείγμα τη μερική Ελληνοαιγυπτιακή Συμφωνία που αποδέχθηκε μειωμένη επήρεια ακόμη και της Κρήτης (λόγω της πίεσης που υπήρξε τότε από την ανάγκη επιβολής ενός αντιμέτρου στο τετελεσμένο του Τουρκολυβικού Μνημονίου).<br /><br />Συνεπώς διάλογος, όποια μορφή κι εάν επιλεγεί δεν θα μπορέσει να οδηγήσει πουθενά όσο διατηρείται το casus belli (με απόλυτο τρόπο και αρκεί να θυμίσουμε ότι η Τουρκία είχε αντιδράσει σε δηλώσεις πρόθεσης ακόμη και τμηματικής και κλιμακωτής επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων) και όσο παραμένει στο τραπέζι από την τουρκική πλευρά θέμα «νησιών με ακαθόριστη κυριαρχία».<br /><br />Εάν υπάρχει αντίλογος σε αυτό και εάν έχει βρεθεί μια άλλη θαυματουργή λύση για τη διαδικασία, θα είμαστε ευτυχείς να την υποδεχθούμε και να την πανηγυρίσουμε…<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Εν Ελλάδι εμμονικοί οπαδοί του “διαλόγου” με Τουρκία και έξωθεν πρόθυμοι.

του Νίκου Μελέτη Οι δηλώσεις του Αμερικανού πρεσβευτή Τ. Τσούνη και του Γερμανού διπλωμάτη Γ. Πλέτνερ πρώην πρεσβευτή στην Αθήνα και νυν διπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η πληρέστερη ακτινογραφία της Τουρκίας… είναι από Έλληνα διπλωμάτη το 1957

<img height="333" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/04/GREECE-TURKEY-chess-768x400.jpg" width="748" /><br /><br />Το 1957, ο διπλωμάτης και διανοούμενος, σύμβουλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατά την πρώτη περίοδο της πρωθυπουργίας του, Δημήτριος Πουλάκος (1922-2006) κυκλοφορεί, από τις εκδόσεις της «Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών του Ιδρύματος Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου», το αρτιότερο, ίσως, βιβλίο του, που είναι αφιερωμένο στην Τουρκία. Ο τίτλος του ήταν «Η Σύγχρονος Τουρκία -Κοινωνικά και Οικονομικά Θέματα». Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη και περιεκτική μελέτη, η οποία αναδεικνύει όλες τις διαστάσεις της κοινωνικής, οικονομικής, θρησκευτικής, εθνοτικής, πολιτισμικής και εκπαιδευτικής πραγματικότητας της Τουρκίας, ενταγμένης εντός του σύγχρονού της διεθνούς πλαισίου, αλλά, ταυτόχρονα, στην πλέον βαθιά διαχρονικότητά του, χωρίς να περιορίζεται από μεθοδολογικά σχήματα που κατακερματίζουν τα φαινόμενα, υποκειμενοποιώντας έτσι τα συμπεράσματα.<div><br />Η λεπτομερέστατη ακτινογραφία των εθνολογικών και κοινωνικών υποστρωμάτων της τουρκικής κοινωνίας, με την παράλληλη αντανάκλασή τους στα πολιτικά δρώμενα συνιστά έναν ανεκτίμητο οδηγό για την κατανόηση της «εσωτερικής» Τουρκίας. Η βασιμότητα της ανάλυσής του αποδεικνύεται, άλλωστε, από την επιβεβαίωση μέσα στον χρόνο των οξυδερκών προβλέψεών του. Το βιβλίο εκδίδεται την εποχή ακριβώς που το «Δημοκρατικό Κόμμα» του Αντνάν Μεντερές έχει εκτοπίσει τους Κεμαλικούς Ρεπουμπλικάνους, σε μια πρώτη απόπειρα της Ανατολής να επιβάλει την δική της ταυτότητα στην χώρα.<br /><br />Η διελκυστίνδα αυτή θα εξακολουθήσει, περνώντας από διάφορες φάσεις, για όλες τις επόμενες δεκαετίες. Σήμερα, όπως είχε προβλέψει ο Πουλάκος, οι ισλαμιστές της Ανατολίας κατέχουν την εξουσία επί πάνω από δύο δεκαετίες, έπειτα από μια μακρά πολιορκία που διεξήγαγαν κατά του κεμαλικού κατεστημένου της δυτικής Τουρκίας, υποβοηθούμενοι από την ραγδαία δημογραφική αύξηση των πληθυσμών των περιοχών αυτών. Ταυτόχρονα, ωστόσο, αυτή η βαθιά εθνοτική και πολιτική αντίθεση, με αντίστοιχη διαφοροποίηση των γεωστρατηγικών και πολιτισμικών προσανατολισμών της κάθε ομάδας, επικαλύπτεται από τη σύγκλισή τους επί ενός εθνικιστικού πολιτικού εφαλτηρίου τόσο στο εσωτερικό, κατά του αποσχιστικού κουρδικού παράγοντα, όσο και στο εξωτερικό, για την ανακατάληψη του πρώην οθωμανικού χώρου.<br /><br />Σημαντικές θα είναι, επίσης, οι επισημάνσεις και τα στοιχεία που παρατίθενται για τις σχέσεις της Τουρκίας με την Σοβιετική Ένωση -ζήτημα που ήταν ιδιαίτερα επίκαιρο στο απόγειο του ψυχρού πολέμου. Αυτές ξεκινούν με τη περιβόητη στήριξη που δόθηκε από τον Λένιν και το Κομμουνιστικό Κόμμα προς το στρατό του Κεμάλ, σε χρήμα, στρατιωτικό υλικό και συμβούλους. Η σοβιετική αρωγή θα αποκτήσει και ιδεολογικό περίβλημα, καθώς θα ενταχθεί στην παγκόσμια πάλη κατά του ιμπεριαλισμού, ιδιαίτερα από τους λαούς της Ανατολής, στους οποίους θα στραφεί εξ ανάγκης η Μόσχα, μετά την αποτυχία της κομμουνιστικής επανάστασης, κυρίως, στην Γερμανία. Η φιλοκεμαλική-φιλοτουρκική πολιτική των μπολσεβίκων προέκυψε από τη ζωτική ανάγκη εξασφάλισης των νοτίων συνόρων του νέου σοβιετικού κράτους, στην περιοχή της Υπερκαυκασίας, αλλά και των στενών του Βοσπόρου, ώστε να μην επαναληφθούν πιθανές εισβολές από τους δυτικούς μέσω αυτών των περιοχών.<br /><br />Το τουρκικό état tampon αποτελούσε συνθήκη επιβίωσης τη δεδομένη στιγμή για τους ενοίκους του Κρεμλίνου, ακόμη και αν είχε ως αποτέλεσμα την εξόντωση των Ελλήνων και Αρμενίων της Μικράς Ασίας. Παράλληλα, η συνεργασία με τους Τούρκους είχε και εσωτερικές συνέπειες, καθώς έτσι επιδιώχθηκε η υπακοή στο νέο καθεστώς των πολυπληθών ανυπότακτων μουσουλμανικών και τουρκογενών λαών της Σοβιετικής Ρωσίας σε Κριμαία, Καύκασο, Βόλγα και Κεντρική Ασία. Η σχέση Μόσχας-Άγκυρας θα συνεχιστεί, όπως αναφέρει ο Πουλάκος, και στην κατάρτιση και εκτέλεση πεντάχρονων πλάνων, αντιγραμμένων από τη σοβιετική εμπειρία, για τη δημιουργία κρατικής βιομηχανίας μεγάλης κλίμακος.<br /><br />Η σημαντική, ωστόσο, εξάρτηση του κεμαλισμού από τους σοβιετικούς γείτονές του, αλλά σε κάποιο βαθμό και το αντίστροφο, δεν εξάλειψε τις κρίσιμες και διαχρονικές αντιθέσεις μεταξύ τους. Τα διαφορετικά συμφέροντα που επέβαλαν στις δύο χώρες οι γεωπολιτικές και εθνολογικές πραγματικότητες, κληρονομιά της μακράς εχθρικής παράδοσης των δύο αυτοκρατοριών που αντικατέστησαν, εξακολουθούν να υφίστανται διατηρώντας την αμοιβαία καχυποψία, τις υπονομευτικές πολιτικές και, αναλόγως της διεθνούς συγκυρίας, την όξυνση των σχέσεων που φθάνει στα πρόθυρα της στρατιωτικής αναμέτρησης -όπως για παράδειγμα, κατά τη λήξη του β΄ παγκοσμίου πολέμου, όταν ο Στάλιν διεκδίκησε από την Τουρκία ακριβώς τα όμοια τα οποία η Ρωσία διεκδικούσε από την εποχή ήδη του Μ. Πέτρου από την Οθωμανική αυτοκρατορία.<br /><br />Η εμβριθής μελέτη της τουρκικής κοινωνίας, όσον αφορά στη διασύνδεση των εθνολογικών, πρωτίστως των υποεθνοτικών, στοιχείων με τα θρησκευτικά και κοινωνικά φαινόμενα, εμπλούτισε και το θεωρητικό σχήμα του Πουλάκου, που είχε ήδη αρχίσει να διαμορφώνει, για την εθνική διάσταση των κοινωνικών κινημάτων. Όσον αφορά στην περίπτωση της Ελλάδας μετά το 1922, η τουρκική εμπειρία πρόσδωσε και νέες όψεις στην άποψή του για την βαθιά πολιτισμική διαφοροποίηση μεταξύ του αιολικοϊωνικού και του παλαιοελλαδικού κόσμου, που εκδηλώθηκε σε μια εσωτερική αντιπαράθεση πολλών δεκαετιών τον περασμένο αιώνα.<br /><br />Η εργασία του Πουλάκου ήλθε στο φως σε μια κρίσιμη για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις περίοδο. Δύο, μόλις, χρόνια πριν, το 1955, είχαν προηγηθεί τα «Σεπτεμβριανά», το οργανωμένο πογκρόμ που υπέστην ο ελληνικός πληθυσμός στην Κωνσταντινούπολη από τον τουρκικό όχλο, ενώ, ταυτοχρόνως, έχει ξεκινήσει ο ενωτικός αντιβρετανικός αγώνας της ΕΟΚΑ στην Κύπρο. Ο Πουλάκος ασχολείται ήδη επί μακρύ χρονικό διάστημα με τις βαλκανικές υποθέσεις, και ιδιαίτερα με την Τουρκία. Συμπτωματικά, θα είναι παρών στα «Σεπτεμβριανά», ως εκπρόσωπος της Ελλάδος στο Τριμερές Σύμφωνο Ελλάδος-Γιουγκοσλαβίας-Τουρκίας.<br /><br />Όπως περιγράφει ο ίδιος τα γεγονότα: «Το 1955 είχα συμμετάσχει με τους καθηγητές Ζέπο και Ευρυγένη στο Συνέδριο της Ενοποίησης του Βαλκανικού Δικαίου, τα πρακτικά της οποίας πήρα μαζί μου για δημοσίευση και έζησα την νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου στις 5 Σεπτεμβρίου. Στους αλλόφρονες δρόμους επιχειρούσα να καταφύγω σε κάποιο ξένο προξενείο για να σώσω τα πρακτικά». Η αντικειμενικότητά του αντανακλάται σε όλες τις σελίδες της πραγματείας του, που διακρίνεται, εκτός από τη διεισδυτικότητά της, και από τη ψυχρή εξέταση των στοιχείων, χωρίς να επηρεάζεται από τα αισθήματα του συγγραφέα.<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις το 2005, ο Π. θα αποκαλύψει ότι ένα μέρος των στοιχείων που χρησιμοποίησε ήταν αποτέλεσμα μιας «κατασκοπευτικής» εργασίας που έκανε ο Έλληνας καθηγητής στις ΗΠΑ Αλέξανδρος Ζαχαράτος, τον οποίο ο ίδιος γνώριζε από τα χρόνια της κατοχής, καθώς είχαν κοινή αντιστασιακή δράση. Όπως περιγράφει, ακόμη ήταν δύσκολη η πρόσβαση στις περισσότερες επαρχίες της Ανατολίας, αλλά έπρεπε να λυθεί το ερώτημα για ποιο λόγο η στρατιωτική τάξη, που μέχρι τότε διεύθυνε τις κρατικές επιχειρήσεις, επέτρεπε να συμμετάσχει στις εκλογές ένα άλλο κόμμα, το ρεπουμπλικανικό:<br /><br />«Σε μια επίσκεψή μου στην Ερζερούμ, την οποία επισκέφθηκα ως υπάλληλος της Γραμματείας του τριμερούς Βαλκανικού Συμφώνου του Μπλεντ, συνάντησα τον Α. Ζαχαράτο, που με το όνομα Αλεξάντερ διεξήγαγε μια έρευνα που στηριζόταν σε δελτία που ταχυδρομούσε με μεγάλο κίνδυνο στους επιχειρηματίες της Κιλικίας, αποδεικνύοντας στατιστικά, από τις απαντήσεις, ότι η νεοπαγής αστικής τάξη που νομοτελειακά θα υποκαθιστούσε οικονομικά την στρατιωτική, ήταν δημιούργημα των συνθηκών που επικράτησαν στην Μικρά Ασία κατά την περίοδο της ουδετερότητας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία επέτρεψε τον πλουτισμό της ιδιωτικής εμπορικής τάξης. Στο βιβλίο που εξέδωσα για την Τουρκία το 1957, αναφέρομαι γενικά στα αποτελέσματα της έρευνας του Α. Ζαχαράτου που δημοσιεύθηκαν στις ΗΠΑ και στην οποία στηρίχθηκε η μεταπολεμική παντουρκική και αμερικανική μεταστροφή».<br /><br />Ο Πουλάκος σημειώνει ότι η άνοδος στην εξουσία του Δημοκρατικού Κόμματος του Μεντερές το 1950, και η δυνατότητα επίσκεψης των αλλοδαπών, απεκάλυψε μια Τουρκία με υποεθνικά δεδομένα υποστρώματα που διαιωνίζονταν σταθερά, με εξαίρεση, βεβαίως, την απουσία που προκάλεσε η, σχεδόν ολοκληρωτική, εξαφάνιση του χριστιανικού στοιχείου – Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων. Από την πρώτη σελίδα του βιβλίου του, ο συγγραφέας επιμένει στην μόνιμη παρουσία των υποεθνικών ομάδων κάθε περιοχής, ανεξαρτήτως της πολιτικο-κρατικής οντότητας στην οποία υπάγονται κάθε φορά, ή της ονομασίας με την οποία προσδιορίζονται σε κάθε ιστορική εποχή οι συγκεκριμένοι πληθυσμοί.<br /><br />«Ανεκαλύψαμεν τότε ότι η αρχέγονος μορφή της Μικράς Ασίας όχι μόνον δεν είχεν σημαντικώς μεταβληθή δια μέσου των αιώνων αλλ’ απεναντίας διετηρείτο, υπό τα ερείπια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με αρκετήν ιστορικήν πιστότητα. Οι πληθυσμοί της Ιωνίας διαφυλάσσουν εισέτι τα χαρακτηριστικά της αιγαιατικής φυλετικής καταγωγής των και η λοφώδης Φρυγία, με ανέπαφον την πρωτόγονον ποιμενικήν της οικονομίαν, παραμένει το στεγανόν διάφραγμα μεταξύ ενός κόσμου διασώζοντος ίχνη του Ελληνικού πολιτισμού και του υψιπέδου της κεντρικής Ανατολίας, κοιτίδος των απογόνων των Χετταίων, των Καππαδοκών, των σύγχρονων Κιζιλμπάσηδων, Τροκμηνών και Αφσάρων. Έπεται η παρθένος σχεδόν περιοχή των πηγών του Τίγρεως και του Ευφράτου, με τας τούντρας πλήρεις αγρίων θηρίων και τα όρη κατοικούμενα υπό νομάδων Κούρδων».<br /><br />Ο Πουλάκος διαχωρίζει γενικώς τρεις βασικές ομάδες ή ομοιογενείς υποεθνοτικές κατηγορίες: η πρώτη είναι αυτή των παραλίων της Μικράς Ασίας, με κατοίκους «αιγαιατικής φυλετικής καταγωγής», η δεύτερη της Ανατολίας, με μεταξύ τους διαχωριστική ζώνη την «λοφώδη» και «ποιμενική» Φρυγία, και, τέλος, αυτή των Κούρδων. Οι οριοθετημένες αυτές ζώνες συνιστούν μια πραγματικότητα, που ξεπερνά την οθωμανική αλλά και βυζαντινή περίοδο, και ανάγεται, σύμφωνα με την άποψη του συγγραφέα, στην μακρινή αρχαιότητα.<br /><br />Υπ’ αυτό το πρίσμα επιβάλλεται να γίνει και η ανάγνωση του παρελθόντος, των συνθέσεων και των συγκρούσεων, συχνά με θρησκευτικό περικάλυμμα. Σύμφωνα με τον Πουλάκο «η βαθυτέρα μελέτη του θρησκευτικού προβλήματος εν Ανατολία δίδει, εν τινι μέτρω, την κλείδα δια την ερμηνείαν των συνεχιζομένων απροσδοκήτων εν Τουρκία εσωτερικών μεταβολών». Αναμφισβήτητα το κλειδί αυτό συνεχίζει να είναι λειτουργικό και για τη σημερινή Τουρκία, όπως αποτυπώνεται επαναλαμβανόμενα στους χάρτες με τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων των τελευταίων δεκαετιών.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η πληρέστερη ακτινογραφία της Τουρκίας… είναι από Έλληνα διπλωμάτη το 1957

Το 1957, ο διπλωμάτης και διανοούμενος, σύμβουλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατά την πρώτη περίοδο της πρωθυπουργίας του, Δημήτριος Πουλάκο...

Διαβάστε την συνέχεια