Οι Αμερικανοί και ο Τσίπρας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbCTu1s6wKEIn2Yux_iDQ5MvXogtwmXSIeV44IBoGTLBo6TGQ0Psbk_pPVbziqIQjf5BObVO5P0VE7BhzuVXKH8QDrDP8Oo_6llzLkUUDrCouwPnZTp87zbGMT59wsvlGvJjW1bktj6L0a/s1600/white+house.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="378" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbCTu1s6wKEIn2Yux_iDQ5MvXogtwmXSIeV44IBoGTLBo6TGQ0Psbk_pPVbziqIQjf5BObVO5P0VE7BhzuVXKH8QDrDP8Oo_6llzLkUUDrCouwPnZTp87zbGMT59wsvlGvJjW1bktj6L0a/s1600/white+house.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <b><span style="color: #666666; font-size: large;">Πρωτοφανής υποστήριξη από τον Μπαράκ Ομπάμα στην νέα ελληνική αριστερή κυβέρνηση.</span></b><br /> <b><span style="color: #666666; font-size: large;"><br /></span></b> Η χθεσινή παρέμβαση του αμερικανού προέδρου <strong>Μπαράκ Ομπάμα </strong>υπέρ της Ελλάδας, που πολλούς εξέπληξε,μόνο απρόσμενη δεν είναι. Είχε προηγηθεί το συγχαρητήριο τηλεφώνημά του στον <strong>Αλέξη Τσίπρα</strong> - πράγμα που δεν έχει ξαναγίνει - και οι θερμές δηλώσεις υποστήριξης, για την εκλογική νίκη και τον σχηματισμό κυβέρνησης.<br /> Και βεβαίως θα έχει συνέχεια. Ηδη με παρέμβασή του  ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών<strong>Τζακ Λιού</strong> συνδέθηκε με τον ομόλογό του <strong>Γιάνη Βαρουφάκη</strong>, είχαν τις πρώτες συνομιλίες και κατά μια εκδοχή θα υποστηρίξει την ελληνική υπόθεση στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ώστε να διευκολύνει τις συνομιλίες και να μη βάλει περαιτέρω εμπόδια. <br /> <br /> Η τόσο θετική παρέμβαση βεβαίως  έχει την εξήγησή της, δεν εξελίσσεται εν κενώ, ούτε ξαφνικά ο Μπάρακ Ομπάμα αγάπησε τον ΣΥΡΙΖΑ.<br /> Όσοι παρακολουθούν τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις γνωρίζουν ότι εδώ και χρόνια οι αμερικανοί - πολιτικοί και οικονομολόγοι -  παλεύουν να πείσουν τη Γερμανία ότι η οικονομική πολιτική που εφαρμόζει στην Ευρώπη είναι ανορθολογική,βυθίζει τις οικονομίες της Γηραιάς Ηπείρου στη στασιμότητα, η οποία μόνο την ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν ευνοεί, παρά μόνο τις δυνάμεις που εργάζονται για την υπονόμευσή της αναδεικνύει.<br /> <br /> Διπλωματικές πηγές αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι «οι αμερικανοί έχουν απηυδήσει με την<strong>Μέρκελ </strong>και το επιτελείο της , που δεν αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που πηγάζουν από την εμμονή τους στη λιτότητα».<br /> <br /> Ακριβώς λοιπόν επειδή εξαντλήθηκε η υπομονή τους παρεμβαίνουν με τόσο δυναμικό τρόπο και φθάνει ο Μπάρακ Ομπάμα, αναφερόμενος στην Ελλάδα,να δηλώνει ότι «δεν μπορούμε να ξεζουμίζουμε ένα λαό».<br /> Σύμφωνα με τις ίδιες διπλωματικές πηγές, στο πλαίσιο αυτής ακριβώς της αμερικανικής προσπάθειας μεταστροφής της Γερμανίας, εντάσσεται και η υποστήριξη  της Ελλάδας και ειδικότερα της νέας αριστερής κυβέρνησης του κ.Τσίπρα.<br /> <br /> Η αμερικανική διοίκηση έχει αξιολογήσει τον κ.Τσίπρα και τον αντιμετωπίζει ως μια νέα  πολιτική προσωπικότητα που θα παίξει ρόλο στην αλλαγή των συσχετισμών στη Γηραιά Ήπειρο. Και από αυτή την άποψη θα του προσφέρει υποστήριξη και δυνατότητες.<br /> Η αλήθεια είναι ότι η υποστήριξη αυτή δεν θα ανέφελη ή χωρίς αμφισβητήσεις. Στις ΗΠΑ ήδη ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές επικρίνουν τον Ομπάμα γι' αυτή την «ανάρμοστη σχέση με τον Τσίπρα» , με ένα πολιτικό που «κοιτάζει προς τη Ρωσία και το Ιράν, αμφισβητεί το ΝΑΤΟ και όλα τα προηγούμενα χρόνια κατάγγελνε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό».<br /> <br /> Ωστόσο το επιτελείο του Μπαράκ Ομπάμα γνωρίζει ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν έχει τέτοιες επιδιώξεις, ούτε το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη θέλει να εγκαταλείψει για χάρη του Πούτιν και των ιερωμένων της Τεχεράνης. Αντίθετα μάλιστα εκτιμούν ότι επειδή έχει τα ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά μπορεί να παίξει ευκολότερα διαμεσολαβητικό ρόλο ανάμεσα στη Δύση και στις δύσκολες χώρες της ευρύτερης περιοχής.<br /> <br /> Οι Αμερικανοί βέβαια δεν ξεχνούν τα προβλήματα της τρομοκρατίας και θα ήθελαν να συνεχισθεί πλήρως η συνεργασία στον τομέα αυτό. Προβληματίζουν απ' αυτή την άποψη οι τοποθετήσεις στα κρίσιμα υπουργεία Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, αλλά πιστεύουν ότι θα βρουν πεδίο συνεννόησης.<br /> Σε κάθε περίπτωση πάντως φαίνεται ότι η αριστερή κυβέρνηση Τσίπρα απολαμβάνει της υποστήριξης της διοίκησης Ομπάμα και αν τα πράγματα εξελιχθούν ομαλά δεν είναι απίθανο οι δεσμοί να ενισχυθούν περαιτέρω και να συνοδευτούν από πραγματική οικονομική βοήθεια προς τη χώρα μας.<br /> <br /> Κατά τα φαινόμενα έχουμε πολλά να δούμε προσεχώς. Ακόμη κι ένα ταξίδι του κ.Τσίπρα στην Ουάσιγκτον δεν θα πρέπει να θεωρείται απίθανο στο προσεχές μέλλον. <br /> <b>ΒΗΜΑ</b><br /> <b><br /></b> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οι Αμερικανοί και ο Τσίπρας

Πρωτοφανής υποστήριξη από τον Μπαράκ Ομπάμα στην νέα ελληνική αριστερή κυβέρνηση. Η χθεσινή παρέμβαση του αμερικανού προέδρου  Μπαρά...

Διαβάστε την συνέχεια

Λιτότητα Vs Δημοκρατία στην Ελλάδα. Η Ευρώπη διαβαίνει τον Ρουβίκωνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjubtnYzKTltWRvVdOlh5T9eeG-CdXzP1pEq-dXe_xxsXoow-fogL8GG-W5JkQiQhyphenhyphenMQFS2JyLWxdPLtWwq57PBhVyE7SqtoH_G2Zvbfnt7dM5qkcSaR7tgmnmLrhdcaIb8O8Pe42InKkrP/s1600/%CE%9B%CE%B9%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1+Vs+%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjubtnYzKTltWRvVdOlh5T9eeG-CdXzP1pEq-dXe_xxsXoow-fogL8GG-W5JkQiQhyphenhyphenMQFS2JyLWxdPLtWwq57PBhVyE7SqtoH_G2Zvbfnt7dM5qkcSaR7tgmnmLrhdcaIb8O8Pe42InKkrP/s1600/%CE%9B%CE%B9%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1+Vs+%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;"> <span style="color: #0b5394; font-size: large;">Ακριβώς όπως ο Καίσαρας διέβη το Ρουβίκωνα, παρά τις προειδοποιήσεις τής Ρωμαϊκής Γερουσίας να μην το κάνει, έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να προσπαθήσει να τερματίσει την λιτότητα στην Ελλάδα, παρά το ότι οι ηγέτες τής Ευρώπης λένε ότι δεν πρέπει.</span></blockquote> <br /> <b><span style="color: #990000;">Mark Blyth</span></b> and <span style="color: #990000;"><b>Cornel Ban </b></span><br /> <br /> Μπορεί να είναι περίεργο να χρησιμοποιείται μια ρωμαϊκή μεταφορά για να περιγράψει ένα ελληνικό πολιτικό γεγονός, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, είναι ταιριαστό. Ακριβώς όπως ο Ιούλιος Καίσαρας διέσχισε τον ποταμό Ρουβίκωνα γιατί μπορούσε, παρά τις προειδοποιήσεις τής Ρωμαϊκής Γερουσίας να μην το κάνει, έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας, ο ηγέτης τού κόμματος κατά της λιτότητας ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε να προσπαθήσει να σταματήσει την λιτότητα [1] στην Ελλάδα, παρά το ότι οι ηγέτες τής Ευρώπης λένε ότι δεν πρέπει [2]. Το αν ο Τσίπρας θα πετύχει είναι ακόμα ασαφές, αλλά ό, τι κι αν συμβεί, η νίκη του αποτελεί μια κρίσιμη καμπή για την Ευρώπη - ένα σήμα ότι ο χρόνος έχει εξαντληθεί για τις πολιτικές λιτότητας.<br /> Ένας «Τσίπρας» έπρεπε να συμβεί κάπου τελικά, επειδή απλώς είναι πολύς ο καιρός που ζητείται από τους ανθρώπους να ψηφίζουν για την εξαθλίωση σήμερα, βασισμένοι σε υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο που δεν έρχεται ποτέ. Αν η ψήφος για την εξαθλίωση φέρνει μόνο περισσότερη εξαθλίωση, τελικά οι άνθρωποι θα σταματήσουν να ψηφίζουν για αυτό -και το χρονοδιάγραμμα του «τελικά» θα εξαρτηθεί από το αν η περιουσία των ανθρώπων εξαντλείται. Στην ελληνική περίπτωση, οι υποστηρικτές τού απερχόμενου κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και των πολιτικών της περί λιτότητας συνιστούν το ένα τέταρτο του εκλογικού σώματος που εξακολουθεί να έχει περιουσιακά στοιχεία (συντάξεις, τίτλους και χαρτοφυλάκια) μετά από πέντε χρόνια ύφεσης και οι οποίοι θέλουν να διατηρήσουν αυτά που έχουν. Το 36% που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι νέοι, αυτοί που δεν έχουν περιουσιακά στοιχεία, και οι άνεργοι - άνθρωποι που είτε έχασαν αυτό που κάποτε είχαν ή δεν είχαν ποτέ αρκετά εξαρχής. Η ανάπτυξη 1,9% [3] πέρυσι στην Ελλάδα ουσιαστικά δεν σημαίνει τίποτα σε μια κοινωνία που έχει χάσει σχεδόν το 30% του ΑΕΠ [4] σε λίγο περισσότερο από μισή δεκαετία˙ Με την τρέχουσα πορεία, θα χρειαστούν, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις [5], δύο γενιές για να ανέβει η χώρα πάλι στην επιφάνεια.<br /> Η νίκη τού ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει δύο μαθήματα στην υπόλοιπη Ευρώπη. Πρώτον, κανείς δεν ψηφίζει υπέρ μιας 15ετούς ύφεσης. Δεύτερον, δεν μπορείς να έχεις έναν «χρυσό κανόνα» [6] σε μια δημοκρατία. Είτε ο χρυσός κανόνας θα φύγει, είτε η δημοκρατία θα φύγει, και αυτή είναι η επιλογή που η Ευρώπη μπορεί να αντιμετωπίσει νωρίτερα από ό, τι νομίζει.<br /> Το ευρώ είναι ο χρυσός κανόνας που προσποιείται ότι δεν είναι τέτοιος -και εκεί είναι το ζήτημα. Ενώ η Ευρώπη έχει μια πληθώρα εθνικών κοινοβουλίων και ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, καθώς και ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και πολλαπλούς θεσμούς με εξουσιοδότηση να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των πολιτών, όταν μια χώρα είναι μέλος τής ευρωζώνης συμβαίνουν ορισμένα πράγματα που παρακάμπτουν κάθε πιθανό δημοκρατικό έλεγχο. Από την άλλη πλευρά, η πιστωτική ιστορία της ξαναγράφεται. Η Ελλάδα και η Ιταλία έφτασαν να δανείζονται όπως η Γερμανία (με προβλέψιμα αποτελέσματα). Από την άλλη πλευρά, όταν μια χώρα τής ευρωζώνης πλήττεται από ένα οικονομικό σοκ, δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό μέσω της συναλλαγματικής ισοτιμίας (υποτίμηση) ή χρησιμοποιώντας το νομισματοκοπείο (πληθωρισμός). Θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην χρεοκοπία, η οποία δεν επιτρέπεται, και στην ισοσκέλιση του ισολογισμού της μέσω της εσωτερικής υποτίμησης (λιτότητας). Και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συμβούν ένα-δυό συνταγματικά πραξικοπήματα [7] στην καρδιά τής δημοκρατίας για να περάσουν αυτές οι πολιτικές, όπως συνέβη στην Ιταλία και στην Ελλάδα το 2011, τότε ας είναι.<br /> Έτσι η λιτότητα γίνεται το μόνο παιχνίδι στην πόλη [8]. Αν και μπορεί να είναι λογικό για οποιαδήποτε χώρα να είναι αυστηρή, όταν πολλές χώρες που μοιράζονται το ίδιο νόμισμα το πράττουν χωρίς κοινή δημοσιονομική πολιτική, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι μόνο μια μαζική συρρίκνωση του ΑΕΠ και μια αντίστοιχη αύξηση του χρέους -το οποίο είναι ακριβώς αυτό που συνέβη [9] στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Η ενίσχυση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών και των επενδυτών που υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζε η λιτότητα δεν υλοποιήθηκε ποτέ, και η ευρωζώνη στο σύνολό της διολίσθησε στην ύφεση, και στην συνέχεια, η περιφέρεια στην καχεξία και στον αποπληθωρισμό. Τώρα που έχουν συμβεί όλα αυτά, όμως, η πολιτική τής υποστήριξης του ευρώ έχει αλλάξει, και έχει αλλάξει εντελώς.<br /> Μέχρι τώρα, η εμμονή των πολιτικών τής ευρωζώνης στην καταπολέμηση του πληθωρισμού τούς έχει προσδώσει μια μονόπλευρη αντίληψη της πολιτικής. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη δεν είχε οποιουδήποτε μεγέθους πρόβλημα πληθωρισμού από το 1970. Αυτό που αντιμετωπίζει σήμερα είναι ο αποπληθωρισμός, και δεδομένου ότι οι πολιτικές τού πληθωρισμού και του αποπληθωρισμού είναι πολύ διαφορετικές, οι λανθασμένες επιλογές πολιτικής παράγουν «ΣΥΡΙΖΕΣ».<br /> Ο πληθωρισμός, στο κάτω-κάτω, δεν είναι μια γενική κακουχία που πονάει εξίσου όλα τα μέλη τής κοινωνίας, αλλά ένας φόρος ειδικών τάξεων [10]. Οι έχοντες, ιδιαίτερα εκείνοι με τίτλους ως περιουσιακά στοιχεία, χάνουν περισσότερο και πιο γρήγορα από όσο άλλες ομάδες που μπορούν να πιέσουν το κράτος να τις διευκολύνει, κάτι το οποίο είναι ο λόγος που σε συνθήκες πληθωρισμού οι πιστωτές υποφέρουν και οι οφειλέτες ευημερούν. Κατά συνέπεια, οι περίοδοι πληθωρισμού παράγουν ένα είδος πολιτικής, όπου τα συμφέροντα των πιστωτών έρχονται στο προσκήνιο και το κράτος αναγκάζεται να υποχωρήσει. Η δεκαετία τού 1920 ήταν μια τέτοια περίοδος και η δεκαετία τού 1970 μια άλλη - όταν η Ευρώπη και το ευρώ άρχισαν να παίρνουν την σημερινή τους μορφή.<br /> Ο αποπληθωρισμός είναι διαφορετικός. Αντί να χάνουν οι πιστωτές και να επωφελούνται οι οφειλέτες, στον αποπληθωρισμό σχεδόν όλοι χάνουν [11], ανεξάρτητα από την κατηγορία των περιουσιακών τους στοιχείων. Εξετάστε την επιλογή τού αν θα εργαστείτε. Ένας εργαζόμενος, ο οποίος αποφασίζει να συμφωνήσει σε μια περικοπή τής αμοιβής του για να δώσει αξία στον εαυτό του σε μια θέση εργασίας είναι ατομικά ορθολογικός. Αλλά συλλογικά, αν όλοι οι εργαζόμενοι το δοκιμάσουν αυτό, το αποτέλεσμα είναι μια κατάρρευση της κατανάλωσης. Οι εργοδότες, σίγουρα, εξασφαλίζουν φθηνότερο εργατικό δυναμικό αλλά και λιγότερη ζήτηση για τα προϊόντα τους. Οι λογικές μεμονωμένες αντιδράσεις τους είναι να μειώσουν τις τιμές για να τονώσουν τις πωλήσεις -αλλά και πάλι, η συνολική επίδραση αυτών των αντιδράσεων είναι να μειώσουν περαιτέρω τις τιμές. Αυτό αυξάνει τους πραγματικούς μισθούς σε μια εποχή που η οικονομία συρρικνώνεται, κάτι που οδηγεί σε περισσότερες απολύσεις. Σε έναν τέτοιο κόσμο, όπου σχεδόν όλοι χάνουν, οι εκκλήσεις στοχεύουν σε μια κρατική παρέμβαση ώστε να σταματήσει η αιμορραγία, και τελικά, εισακούονται. Αυτό συνέβη την δεκαετία τού 1930, και αυτό συμβαίνει και πάλι σήμερα.<br /> Αυτό είναι που εκπροσωπούν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ: Την στιγμή που η Ευρώπη φεύγει από τις ακόμη βαθύτερες και συνεχώς ευρύτερες ανοιχτές αγορές κεφαλαίου και από τον θεσμοθετημένο νεοφιλελευθερισμό [12] και πηγαίνει σε ένα σύστημα στο οποίο η πολιτεία επιστρέφει για να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία της πάνω στις αγορές. Σε εκείνο το σημείο, είτε η δημοκρατία θριαμβεύει επί των αγορών (κάτι που δεν χρειάζεται να είναι μια προοδευτική κίνηση, όπως καταδεικνύει η άμεση επιλογή τού ΣΥΡΙΖΑ γα τον κυβερνητικό του εταίρο [13]) είτε οι αγορές υπονομεύουν την δημοκρατία για να προστατεύσουν τις αξίες των περιουσιακών τους στοιχείων. Το ποια πορεία θα επιλέξουν οι ευρωπαϊκές χώρες θα καθοριστεί στα επόμενα λίγα χρόνια, αλλά μια ματιά στην ήπειρο υποδηλώνει ότι μια τέτοια επιλογή πράγματι έρχεται.<br /> Η Ελλάδα μπορεί να έχει διασχίσει τον Ρουβίκωνα πρώτη, αλλά λόγω του μεγέθους της στην ευρωπαϊκή οικονομία η Ισπανία [14] μπορεί να είναι αυτή που θα αλλάξει το παιχνίδι. Στην Ισπανία, το Podemos [15] είναι πιθανό να σχηματίσει έναν νικηφόρο συνασπισμό τής αριστεράς μετά τις γενικές εκλογές τής χώρας το φθινόπωρο [16], ιδίως μετά την επίδραση της παρουσίας τού ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ιρλανδία, το Sinn Fein [17] είναι φτιαγμένο από τα ίδια στοιχεία αντι-λιτότητας και έχει ανεβεί σημαντικά στις δημοσκοπήσεις. Παρά το γεγονός ότι τα εν λόγω κόμματα συχνά ονομάζονται ως ακραία, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι οι βάσεις υποστήριξής τους, ανεξάρτητα από τις περίεργες συνδέσεις τού αρχηγού τους [18], είναι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις των οποίων ο πυρήνας των αξιώσεων είναι ένα τέλος στην αυτοκαταστροφική λιτότητα και στις εξαθλιωτικές μισθολογικές πολιτικές- απηχεί το κύριο ρεύμα τής σοσιαλδημοκρατίας [19] και τις συστάσεις πολλών διακεκριμένων οικονομολόγων και στις δύο πλευρές τού Ατλαντικού [20]. Όσον αφορά την ελάφρυνση του χρέους [21], τα κόμματα αυτά απλώς επαναλαμβάνουν την κλασική οικονομική υπόθεση ότι το χρέους των χωρών τους είναι πάρα πολύ μεγάλο για να αναβιώσουν οι επενδύσεις σε επίπεδα που θα επιτρέπουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Οι ωριμάνσεις μπορεί να παραταθούν επ’ αόριστον, αλλά αν δεν αποκατασταθεί η ανάπτυξη το παιχνίδι θα έχει τελειώσει [22], και όχι μόνο για την Ελλάδα.<br /> Για εκείνους που φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ και τους αριστερούς ομολόγους του, αξίζει να δουν τις εναλλακτικές λύσεις στην ριζοσπαστική δεξιά. Από την Βρετανία ως την Ουγγαρία, τα πολιτικά κόμματα -των οποίων η ιδεολογία καλύπτει όλο το φάσμα από τους ξεκάθαρα ναζιστές [23] (η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα) ως τους εθνικιστές-λαϊκιστές (το Κόμμα Ανεξαρτησίας τού Ηνωμένου Βασιλείου [24] και το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο [25]) - εργάζονται για να διοχετεύσουν την δημόσια οργή σε μια διαφορετική κατεύθυνση. Έχοντας ακούσματα από τις περασμένες σκοτεινές ημέρες τής Ευρώπης, μεταφράζουν τις διαπραγματεύσιμες αντιθέσεις για την οικονομική πολιτική σε μη διαπραγματεύσιμες συγκρούσεις για την εθνική ταυτότητα. Επιτίθενται στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ακόμη περισσότερο από όσο τα κόμματα της αριστεράς, αμφισβητούν τα δημοκρατικά δικαιώματα των υφιστάμενων πολιτών, και ρίχνουν λάδι στην φωτιά τής ξενοφοβίας προς τις εθνοτικές μειονοτήτες και τους μετανάστες. Αν οι κυρίαρχες ελίτ τής Ευρώπης θέλουν να σώσουν το ευρωπαϊκό σχέδιο, και το ευρώ στην καρδιά του, θα πρέπει να αρχίσουν να μετέχουν ενεργά στα δημοκρατικά αριστερά κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos αντί να τα αποφεύγουν [26]. Αν δεν το κάνουν, θα οδηγήσουν κάποια από αυτά τα κόμματα σε ασταθείς συμμαχίες αριστεράς-δεξιάς ή, αν αποτύχουν στην εντολή τους, θα αφήσουν ανοιχτό το πεδίο στις πολιτικές δυνάμεις των οποίων οι στόχοι θα είναι πολύ πιο ριζοσπαστικοί από την απλή αναδιάρθρωση του χρέους και την αντίσταση στην λιτότητα.<br /> Αυτό που διακυβεύεται τώρα δεν είναι απλά οι επόμενες κινήσεις τού ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη και ένα πιθανό «Grexit». Αυτά είναι τα συμπτώματα, όχι οι αιτίες. Το πρόβλημα είναι ότι οι ευρωπαϊκές Αρχές, καθοδηγούμενες από την Γερμανία, προβαίνουν σε μια πολιτική αποπληθωρισμού κάτω από έναν ψευδο-χρυσό κανόνα, περιμένοντας τους πολίτες να ψηφίζουν επ’ αόριστον για την εξαθλίωσή τους προκειμένου να σώσουν την αξία των περιουσιακών στοιχείων των πιστωτών [27]. Σε έναν τέτοιο κόσμο, αμφότερες οι δυνάμεις τής ριζοσπαστικής αριστεράς και της δεξιάς πτέρυγας μπορεί μόνο να κερδίζουν έδαφος σε πολλές υποτιθέμενες σταθερές χώρες [28], και πιο γρήγορα από όσο νομίζουμε. Για να αποφευχθεί αυτή η μοίρα, οι ισχυροί τής ηπείρου θα πρέπει να κάνουν κάποια συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα [29] -γιατί αυτό που μπορεί να ακολουθήσει ίσως είναι πολύ χειρότερο [30].<br /> <br /> Στα αγγλικά: <a href="http://www.foreignaffairs.com/articles/142828/mark-blyth-and-cornel-ban/austerity-vs-democracy-in-greece" title="http://www.foreignaffairs.com/articles/142828/mark-blyth-and-cornel-ban/austerity-vs-democracy-in-greece"><span style="color: #990000;">http://www.foreignaffairs.com/articles/142828/mark-blyth-and-cornel-ban/</span>...</a><br /> <br /> Σύνδεσμοι:<br /> [1] <a href="http://www.syriza.gr/article/id/59907/SYRIZA---THE-THESSALONIKI-PROGRAMME.html#.VMhO4MZjFpk" title="http://www.syriza.gr/article/id/59907/SYRIZA---THE-THESSALONIKI-PROGRAMME.html#.VMhO4MZjFpk"><span style="color: blue;">http://www.syriza.gr/article/id/59907/SYRIZA---THE-THESSALONIKI-PROGRAMM</span>...</a><br /> [2] <a href="http://www.washingtontimes.com/news/2015/jan/27/germany-holds-greece-to-austerity-terms-despite-el/" title="http://www.washingtontimes.com/news/2015/jan/27/germany-holds-greece-to-austerity-terms-despite-el/">http://www.washingtontimes.com/news/2015/jan/27/germany-holds-greece-to-...</a><br /> [3] <a href="http://www.tradingeconomics.com/greece/gdp-growth-annual" title="http://www.tradingeconomics.com/greece/gdp-growth-annual">http://www.tradingeconomics.com/greece/gdp-growth-annual</a><br /> [4] <a href="http://www.tradingeconomics.com/greece/gdp" title="http://www.tradingeconomics.com/greece/gdp">http://www.tradingeconomics.com/greece/gdp</a><br /> [5] <a href="http://www.nber.org/papers/w20185" title="http://www.nber.org/papers/w20185">http://www.nber.org/papers/w20185</a><br /> [6] <a href="http://books.google.com/books?hl=en&lr=&id=rztpAgAAQBAJ&oi=fnd&pg=PP1&dq=gold" title="http://books.google.com/books?hl=en&lr=&id=rztpAgAAQBAJ&oi=fnd&pg=PP1&dq=gold">http://books.google.com/books?hl=en&lr=&id=rztpAgAAQBAJ&oi=fnd&pg=PP1&dq...</a> standard democracy blyth&ots=46lEy-r90y&sig=ZhbUl5YrUMcQwVTE3bGWqLdPQDc#v=onepage&q=gold standard democracy blyth&f=false<br /> [7] <a href="http://blogs.telegraph.co.uk/finance/ambroseevans-pritchard/100027284/eu-officials-plotted-imf-attack-to-bring-rebellious-italy-to-its-knees/" title="http://blogs.telegraph.co.uk/finance/ambroseevans-pritchard/100027284/eu-officials-plotted-imf-attack-to-bring-rebellious-italy-to-its-knees/">http://blogs.telegraph.co.uk/finance/ambroseevans-pritchard/100027284/eu...</a><br /> [8] <a href="http://www.foreignaffairs.gr/articles/69420/mark-blyth/i-aytapati-tis-litotitas" title="http://www.foreignaffairs.gr/articles/69420/mark-blyth/i-aytapati-tis-litotitas">http://www.foreignaffairs.gr/articles/69420/mark-blyth/i-aytapati-tis-li...</a><br /> [9] <a href="https://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2011/wp11158.pdf" title="https://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2011/wp11158.pdf">https://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2011/wp11158.pdf</a><br /> [10] <a href="http://crookedtimber.org/2004/11/29/fighting-inflation-as-class-warfare/" title="http://crookedtimber.org/2004/11/29/fighting-inflation-as-class-warfare/">http://crookedtimber.org/2004/11/29/fighting-inflation-as-class-warfare/</a><br /> [11] <a href="http://www.bis.org/publ/work186.htm" title="http://www.bis.org/publ/work186.htm">http://www.bis.org/publ/work186.htm</a><br /> [12] <a href="http://www.cambridge.org/US/academic/subjects/politics-international-relations/european-government-politics-and-policy/resilient-liberalism-europes-political-economy" title="http://www.cambridge.org/US/academic/subjects/politics-international-relations/european-government-politics-and-policy/resilient-liberalism-europes-political-economy">http://www.cambridge.org/US/academic/subjects/politics-international-rel...</a><br /> [13] <a href="http://www.theguardian.com/world/2015/jan/26/greece-elections-who-are-independent-greeks" title="http://www.theguardian.com/world/2015/jan/26/greece-elections-who-are-independent-greeks">http://www.theguardian.com/world/2015/jan/26/greece-elections-who-are-in...</a><br /> [14] <a href="http://elpais.com/elpais/2015/01/21/inenglish/1421834814_183584.html" title="http://elpais.com/elpais/2015/01/21/inenglish/1421834814_183584.html">http://elpais.com/elpais/2015/01/21/inenglish/1421834814_183584.html</a><br /> [15] <a href="http://blogs.ft.com/the-world/2014/11/podemoss-spending-plans-lack-financing-ideas/" title="http://blogs.ft.com/the-world/2014/11/podemoss-spending-plans-lack-financing-ideas/">http://blogs.ft.com/the-world/2014/11/podemoss-spending-plans-lack-finan...</a><br /> [16] <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Opinion_polling_for_the_Spanish_general_election,_2015" title="http://en.wikipedia.org/wiki/Opinion_polling_for_the_Spanish_general_election,_2015">http://en.wikipedia.org/wiki/Opinion_polling_for_the_Spanish_general_ele...</a><br /> [17] <a href="https://www.jacobinmag.com/2015/01/ireland-water-charges-sinn-fein/" title="https://www.jacobinmag.com/2015/01/ireland-water-charges-sinn-fein/">https://www.jacobinmag.com/2015/01/ireland-water-charges-sinn-fein/</a><br /> [18] <a href="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/a87747de-a713-11e4-b6bd-00144feab7de.html?siteedition=intl#axzz3Q3NTIKRi" title="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/a87747de-a713-11e4-b6bd-00144feab7de.html?siteedition=intl#axzz3Q3NTIKRi">http://www.ft.com/intl/cms/s/0/a87747de-a713-11e4-b6bd-00144feab7de.html...</a><br /> [19] <a href="http://www.socialeurope.eu/2015/01/syriza/" title="http://www.socialeurope.eu/2015/01/syriza/">http://www.socialeurope.eu/2015/01/syriza/</a><br /> [20] <a href="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/639cf9b0-a1a0-11e4-bd03-00144feab7de.html?siteedition=intl#axzz3Q7ZGWWck" title="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/639cf9b0-a1a0-11e4-bd03-00144feab7de.html?siteedition=intl#axzz3Q7ZGWWck">http://www.ft.com/intl/cms/s/0/639cf9b0-a1a0-11e4-bd03-00144feab7de.html...</a><br /> [21] <a href="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/639cf9b0-a1a0-11e4-bd03-00144feab7de.html#axzz3Q3NTIKRi" title="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/639cf9b0-a1a0-11e4-bd03-00144feab7de.html#axzz3Q3NTIKRi">http://www.ft.com/intl/cms/s/0/639cf9b0-a1a0-11e4-bd03-00144feab7de.html...</a><br /> [22] <a href="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/44c56806-a556-11e4-ad35-00144feab7de.html#axzz3Q3NTIKRi" title="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/44c56806-a556-11e4-ad35-00144feab7de.html#axzz3Q3NTIKRi">http://www.ft.com/intl/cms/s/0/44c56806-a556-11e4-ad35-00144feab7de.html...</a><br /> [23] <a href="http://www.theguardian.com/world/2014/jun/07/greece-golden-dawn-fascism-threat-to-democracy" title="http://www.theguardian.com/world/2014/jun/07/greece-golden-dawn-fascism-threat-to-democracy">http://www.theguardian.com/world/2014/jun/07/greece-golden-dawn-fascism-...</a><br /> [24] <a href="http://www.nytimes.com/2014/02/09/world/europe/far-right-british-national-party-strains-to-hang-on-in-britain.html?_r=0" title="http://www.nytimes.com/2014/02/09/world/europe/far-right-british-national-party-strains-to-hang-on-in-britain.html?_r=0">http://www.nytimes.com/2014/02/09/world/europe/far-right-british-nationa...</a><br /> [25] <a href="http://www.euppublishing.com/doi/abs/10.3366/nfs.2013.0049" title="http://www.euppublishing.com/doi/abs/10.3366/nfs.2013.0049">http://www.euppublishing.com/doi/abs/10.3366/nfs.2013.0049</a><br /> [26] <a href="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/14f1ccdc-847c-11e4-ba4f-00144feabdc0.html#axzz3Q3NTIKRi" title="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/14f1ccdc-847c-11e4-ba4f-00144feabdc0.html#axzz3Q3NTIKRi">http://www.ft.com/intl/cms/s/0/14f1ccdc-847c-11e4-ba4f-00144feabdc0.html...</a><br /> [27] <a href="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/51990d4c-7f92-11e4-b4f5-00144feabdc0.html#axzz3Q3NTIKRi" title="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/51990d4c-7f92-11e4-b4f5-00144feabdc0.html#axzz3Q3NTIKRi">http://www.ft.com/intl/cms/s/0/51990d4c-7f92-11e4-b4f5-00144feabdc0.html...</a><br /> [28] <a href="http://www.bbc.com/news/world-europe-29202793" title="http://www.bbc.com/news/world-europe-29202793">http://www.bbc.com/news/world-europe-29202793</a><br /> [29] <a href="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/44c56806-a556-11e4-ad35-00144feab7de.html?siteedition=intl#axzz3Q3NTIKRi" title="http://www.ft.com/intl/cms/s/0/44c56806-a556-11e4-ad35-00144feab7de.html?siteedition=intl#axzz3Q3NTIKRi">http://www.ft.com/intl/cms/s/0/44c56806-a556-11e4-ad35-00144feab7de.html...</a><br /> [30] <a href="http://www.theguardian.com/world/2014/apr/16/greece-golden-dawn-hitler" title="http://www.theguardian.com/world/2014/apr/16/greece-golden-dawn-hitler">http://www.theguardian.com/world/2014/apr/16/greece-golden-dawn-hitler</a><br /> <br /> Ο <b>MARK BLYTH</b> είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στην έδρα Eastman στο Πανεπιστήμιο Brown.<br /> Ο<b> CORNEL BAN </b>είναι επίκουρος καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στην Σχολή Διεθνών Μελετών Frederick C. Pardee στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.<br /> <a href="http://foreignaffairs.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Λιτότητα Vs Δημοκρατία στην Ελλάδα. Η Ευρώπη διαβαίνει τον Ρουβίκωνα

Ακριβώς όπως ο Καίσαρας διέβη το Ρουβίκωνα, παρά τις προειδοποιήσεις τής Ρωμαϊκής Γερουσίας να μην το κάνει, έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας α...

Διαβάστε την συνέχεια

Οτι λησμονούν οι Γερμανοί ας το θυμόμαστε εμείς.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqHapF-PMpM-YxTeqwxTfIK5chBmGkr-vud5Qwb1P_5v-0GtNHLhYcVhTdyh2pjWS6YybB6BEEyHzVYc6qeYws9PSpnEYZmBJcY1-X5UEJgRq8cssreTb_dvl0vvxribDM-9-OnRdYdl27/s1600/synthiki+bersaliwn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqHapF-PMpM-YxTeqwxTfIK5chBmGkr-vud5Qwb1P_5v-0GtNHLhYcVhTdyh2pjWS6YybB6BEEyHzVYc6qeYws9PSpnEYZmBJcY1-X5UEJgRq8cssreTb_dvl0vvxribDM-9-OnRdYdl27/s1600/synthiki+bersaliwn.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το 1919 συνήλθε η<b> Διάσκεψη της Ειρήνης στις Βερσαλλίες</b>, στο Παρίσι, για να καθοριστούν, πέραν των άλλων, και οι <b>Γερμανικές Πολεμικές αποζημιώσεις</b> ως κόστος της <b>επιθετικής πολιτικής της Γερμανίας</b>, που προκάλεσε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο...</span></div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><b>του <span style="color: #990000;">ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΑΛΙΑ</span></b> </span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι σύμμαχοι, <strong style="font-weight: bold;">Ουίλσον-ΗΠΑ</strong><b>, Λόϋδ Τζώρτζ-Βρετανία και Κλεμανσό-Γαλλία </b>απαίτησαν από την ηττημένη Γερμανία τότε, το αστρονομικό ποσό των 1000 δισεκατομμυρίων λιρών Αγγλίας, σε σημερινές τιμές, ως πολεμικές αποζημιώσεις.</span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το ύψος της αποζημίωσης ήταν η μισή γνωστή ποσότητα χρυσού στον κόσμο, εκείνη της εποχή. Είχαν βάλει του Γερμανούς να...πληρώνουν ως το τέλος του 20^ου αιώνα.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στο άκουσμα αυτού του ποσού ο <strong>Κέϋνς </strong>αντέδρασε έντονα χαρακτηρίζοντας τους τραπεζίτες της Τράπεζας της Αγγλίας ως ‘<strong>γελοίους και ανόητους</strong>’ και τόνισε ότι ‘αν είναι να αρμέξουμε την Γερμανία πρέπει πρώτα να την σώσουμε’. Μπροστά του ο Κέϋνς έβλεπε την πείνα και τους κινδύνους που θα αντιμετώπιζε ο Γερμανικός Λαός, <strong>λόγω ενός δυσβάστακτου χρέους</strong>. Ένα αδηφάγο πιστωτικό σύστημα θα μπορούσε να οδηγήσει τον Γερμανικό Λαό και την Ευρώπη σε μια νέα καταστροφή.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Κέϋνς εισηγήθηκε τότε με βάση το κόστος του πολέμου, ότι η ικανότητα της Γερμανίας για παροχή αποζημιώσεων θα ήταν, με λίγη καλή τύχη, στο ύψος των 83 δις λιρών Αγγλίας,<strong> σε σημερινές τιμές</strong>. Δηλαδή πρότεινε κούρεμα του χρέους ρίπου 90%. Παράλληλα επινόησε ένα σχέδιο ανοικοδόμησης της Ευρώπης σύμφωνα με το οποίο η Βρετανία και η Γαλλία θα μείωναν τις απαιτήσεις τους έναντι της Γερμανίας, οι ΗΠΑ θα διέγραφαν μέρος των δανειακών υποχρεώσεων της Αγγλίας προς αυτές, και θα γινόταν επίσης μια <strong>αναθεώρηση του ευρωπαϊκού πιστωτικού συστήματος</strong>.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι οι ΗΠΑ και η Αγγλία θα εξασφάλιζαν ζήτηση για τις εξαγωγές τους και η Γερμανία θα έπαιρνε κεφάλαια για να μπει <strong>ειρηνικά στην οικονομική ανάπτυξη</strong>. Μια έξοχη κατανομή πλεονασμάτων που θα εξασφάλιζε την ειρήνη και την ανάπτυξη.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Φυσικά η απληστία των Τραπεζιτών επεκράτησε εμπρός στον ηττημένο. Οι προτάσεις του <strong>Κέϋνς </strong>απερρίφθησαν από το αδηφάγο σύστημα, αυτός παραιτήθηκε από την Επιτροπή, και έγραψε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία του 20^ου αιώνα, ‘Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης’<a href="http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19393:2015-02-01-18-48-37&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182#_ftn1" name="_ftnref1">[1]</a> όπου <strong>επέκρινε την συνθήκη των Βερσαλλιών </strong>από πολιτική οικονομική και αισθητική άποψη.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Εκεί χαρακτήρισε τους <strong>τραπεζίτες </strong>ως ‘γελοίους και ανόητους’, και μικρούς, <strong>εξωπραγματικούς και κοντόφθαλμους </strong>τους Ουίλσον (‘αυτόν τον τυφλό και κουφό Δον Κιχώτη’), Κλεμανσό και Λόϋδ Τζώρτζ. Σχολίασε ότι στην απόφαση τους ήσαν παρόντα ‘όλα τα στοιχεία της ελαφρότητας, τύφλωσης, θρασύτητας, συγκεχυμένες κραυγές απ έξω, όλα τα στοιχεία της αρχαίας τραγωδίας’ και προδίκασε το μέλλον της Ευρώπης. Έγραψε χαρακτηριστικά: ‘<strong>Δεν πιστεύω ότι αυτά τα χρέη θα καταβάλλονται (από την Γερμανία) για πολύ καιρό. Δεν συνάδει (τέτοια τιμωρία) με την ανθρώπινη φύση, ούτε με το πνεύμα των καιρών</strong>’ και πιο κάτω ‘η εκδίκηση, τολμώ να προβλέψω, δεν θα είναι ασθενής, …τίποτα δεν μπορεί να καθυστερήσει τον τελικό εμφύλιο πόλεμο (εννοούσε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο)…προ της φρίκης του οποίου ο τελευταίος πόλεμος της Γερμανίας (Α’ Παγκόσμιας Πόλεμος) θα μοιάζει ασήμαντος, και ο οποίος θα καταστρέψει, τον πολιτισμό και την πρόοδο της γενιάς μου, όποιος και να είναι ο νικητής’.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα επιχειρήματα του Κέϋνς στηρίζονταν στην αντίληψη ότι οι ευρωπαϊκές οικονομίες είναι <strong>αλληλοεξαρτώμενες </strong>και η καταστροφή του ενός δεν συνεπάγεται οικονομική επιτυχία του άλλου. Ή, με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν ορισμένες χώρες να έχουν πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο εις βάρος άλλων χωρών. Αυτό θα έχει ένα δραματικό τέλος για όλους, όλες οι πλευρές στο τέλος θα υποφέρουν οικονομικά.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το 1919 ψηφίστηκε το αυταρχικό <strong>Σύνταγμα της Βαϊμάρης</strong> αφού επέτρεπε την <strong>θέσπιση νόμων και διαταγμάτων χωρίς κοινοβουλευτική έγκριση</strong> ( όπως σήμερα στην Ελλάδα και στον Ευρωπαϊκό Νότο). Στη Γερμανία επεκράτησε χάος, και έγιναν πάμπολλες απόπειρες ανατροπής, επαναστάσεις και πραξικοπήματα εναντίον της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Το 1923 οι Γάλλοι κατέλαβαν την βιομηχανική περιοχή του Ρουρ και βύθισαν οικονομία και κοινωνία ακόμα περισσότερο.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Κέϋνς είχε προβλέψει ότι από την έλλειψη αγαθών η Γερμανία θα αντιμετώπιζε υπερπληθωρισμό και πράγματι το 1923 οι τιμές διπλασιάζονταν σχεδόν κάθε μέρα.<strong> Οι Γερμανοί εργαζόντουσαν να παράγουν προϊόντα που θα έπρεπε να εξάγουν στις νικήτριες χώρες ως αποζημίωση </strong>και ταυτόχρονα να αγοράζουν εισαγόμενα από τις νικήτριες χώρες. (Ότι ακριβώς μας λένε και μας τώρα. ‘Να γίνεται εξαγωγική χώρα για να βρίσκετε ευρώ να μας αποπληρώνετε και να ζείτε’’ και υπάρχουν ηλίθιοι που πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να γίνει! ) Τελικά όλες οι ευρωπαϊκές χώρες υπέφεραν μαζί όπως ακριβώς ο Κέϋνς προέβλεψε.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το <strong>1930 </strong>στην πρωθυπουργία της Γερμανίας ανήλθε ο <strong>Χάινριχ Μπρούνινγκ</strong> ο όποιος με στόχο να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών εφήρμοσε πολιτική εξαντλητικής λιτότητας (ότι ακριβώς εφαρμόζεται στο Νότο της Ευρώπης σήμερα) που διέλυσε στην κυριολεξία την γερμανική οικονομία και εκτόξευσε την ανεργία στο 30%. Ο δρόμος για την άνοδο του Χίτλερ είχε στρωθεί. Στις εκλογές του 1928 είχε πάρει μόλις το<strong> 2,6%</strong> ενώ 5 χρόνια μετά, τον Μάρτιο του 1933, πηρέ <strong>43,9%</strong>. Και εδώ ο Κέϋνς δυστυχώς προέβλεψε σωστά, όπως και για τον Πόλεμο που ξέσπασε μετά. Η ειρωνεία στην όλη ιστορία είναι ότι ο Χίτλερ αναζωογόνησε την γερμανική οικονομία με το <strong>στρατιωτικοποιημένο </strong>όμως <strong>κεϋνσιανό υπόδειγμα</strong> της ενεργού ζήτησης. Φυσικά μετά την άνοδο του δεν κατέβαλε ούτε ένα μάρκο στους συμμάχους.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ήρθε ο <strong>Πόλεμος </strong>η Ευρώπη βγήκε μέσα από στάχτες και η Γερμανία επίσης. Ο <strong>νεοφιλελευθερισμός </strong>έκανε άριστη δουλεία.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από την <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/1_%CE%99%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85" title="1 Ιουλίου">1</a> έως τις <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/22_%CE%99%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85" title="22 Ιουλίου">22 Ιουλίου</a> του <strong><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/1944" title="1944">1944</a></strong> στο ξενοδοχείο <strong>The Mount Washington Hotel</strong> στο Μπρέτον Γούντς του <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BF%CF%85_%CE%A7%CE%AC%CE%BC%CF%83%CE%B1%CF%8A%CF%81" title="Νιου Χάμσαϊρ">Νιού Χάμσαϊρ</a> των <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%A0%CE%91" title="ΗΠΑ">ΗΠΑ</a> έγινε η ομώνυμη συνδιάσκεψη. Η ιστορική πια συνδιάσκεψη του<strong> Bretton Woods</strong>. Συμμετείχαν 44 συμμαχικές κυβερνήσεις, οι οποίες είχαν βγει νικήτριες από τον <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82" title="Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος">Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο</a>, με σκοπό να επαναπροσδιορίσουν τους όρους με τους οποίους θα πραγματοποιούντο οι διεθνείς συναλλαγές στο μέλλον. Αρχηγός της Βρετανικής αποστολής ήταν ο Κέϋνς. Ήταν μια από της πλέον ευτυχείς στιγμές της ανθρωπότητας. Οι ιδέες του Κέϋνς κυριάρχησαν για μια νέα παγκοσμιοποίηση, της ειρήνης και της απασχόλησης. (Την Ελλάδα εκπροσώπησε ο Κυριάκος. Βαρβαρέσος ικανός πολιτικός και άριστος οικονομολόγος).</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πορεύτηκε η ανθρωπότητα με αυτές τις <strong>Κεϋνσιανές ιδέες</strong> και προόδευε οικοδομώντας το <strong>Κοινωνικό Κράτος</strong> και ένα σχετικό κόσμο ειρήνης και ελπίδας. Η Αμερική που είχε αναλάβει την ανακύκληση των πλεονασμάτων έφτασε στο σημείο, μέσα από αυτό το σχέδιο, να ανοικοδομήσει τους παλαιούς εχθρούς, την <strong>Ιαπωνία </strong>και την <strong>Γερμανία </strong>που τις περιέκοψε πρακτικά όλα της τα χρέη, πρωτοφανές στην παγκόσμια ιστορία, και όχι μόνον, αλλά οι χώρες αυτές αποτέλεσαν πυλώνες του <strong>Δυτικού Κόσμου</strong>, και επιπρόσθετα τέθηκαν οι βάσεις σε διανοητικό επίπεδο για την δημιουργία της ΕΕ ασχέτως αν αυτή μεταλλάχτηκε από τους νεοφιλέλευθερους.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ουδέποτε υπό το καθεστώς του <strong>laissez-faire</strong> και λιτότητας η <strong>Γερμανία</strong>, η <strong>Ευρώπη</strong>, η <strong>Ιαπωνία </strong>και ο υπόλοιπος κόσμος θα είχαν ορθοποδήσει. αν οι Κεϋνσιανές ιδέες δεν εφαρμόζονταν.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι ιδέες αυτές εφαρμόστηκαν στο Δυτικό Κόσμο από το <strong>1947 </strong>έως το <strong>1973 </strong>έως ότου αντικαταστάθηκε από ένα νέο σύστημα που στηρίχτηκε στην ελεύθερη αγορά και σε ένα τραπεζικό σύστημα καζίνο. Η διάσημη οικονομολόγος <strong>Ι.Adelman</strong> χαρακτήρισε αυτή την μεταπολεμική περίοδο ως την ‘Κεϋνσιανή εποχή μια αξεπέραστης παγκόσμιας οικονομικής ευημερίας, ένας <strong>Χρυσούς Αιών</strong> της οικονομικής ανάπτυξης, <strong>μια περίοδος πρωτοφανούς διαρκούς οικονομικής μεγέθυνσης</strong> σε ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες’. Ο παρακάτω πίνακας όπως και τα υπόλοιπα στοιχειά είναι αποκαλυπτικά<a href="http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19393:2015-02-01-18-48-37&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182#_ftn2" name="_ftnref2">[2]</a> που επιβεβαιώνουν τον <strong>Κεϋνσιανισμό </strong>ως τις μέρες μας.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: center;"> <strong><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μέση Ετησία Αύξηση % του κατά Κεφαλή Πραγματικού ΑΕΠ</span></span></strong></div> <div style="text-align: center;"> </div> <div style="text-align: center;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="text-decoration: underline;"> Έτη</span> <span style="text-decoration: underline;">Κόσμος</span> <span style="text-decoration: underline;">ΟΟΣΑ</span> <span style="text-decoration: underline;">Αναπτ.Χώρες</span></span></div> <div style="text-align: center;"> </div> <div style="text-align: center;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1700-1820                           -                 0,2                         -</span></div> <div style="text-align: center;"> </div> <div style="text-align: center;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1820-1913                           -                 1,2                         -</span></div> <div style="text-align: center;"> </div> <div style="text-align: center;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1919-1940                           -                 1,9                         -</span></div> <div style="text-align: center;"> </div> <div style="text-align: center;"> <strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1950-1973                           -                 4,9                     3.3</span></strong></div> <div style="text-align: center;"> </div> <div style="text-align: center;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong></strong></span></div> <div style="text-align: center;"> </div> <div style="text-align: center;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong><span style="text-decoration: underline;">Μέση Ετησία Αύξηση % Πραγματικού ΑΕΠ</span></strong><strong> </strong></span></div> <div style="text-align: center;"> </div> <div style="text-align: center;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong><span style="text-decoration: underline;"></span></strong><strong><span style="text-decoration: underline;">Κόσμος</span></strong><strong><span style="text-decoration: underline;"> </span></strong><strong> <span style="text-decoration: underline;">ΟΟΣΑ</span> <span style="text-decoration: underline;">Αναπτ. Χώρες</span></strong></span></div> <div style="text-align: center;"> </div> <div style="text-align: center;"> <strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">1950-1973                         4,9                 5,9                     5,5</span></strong></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong></strong></span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από τον παραπάνω πίνακα προκύπτει ότι πράγματι κάτω από θεσμούς πολιτισμού, δηλαδή πραγματικής <strong>συνεργασίας</strong>, μπορεί η ανθρωπότητα να προοδεύσει όσο ποτέ στην ιστορία της.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Για 25 χρόνια τα υπό ανάπτυξη έθνη γνώρισαν κατά κεφαλή ανάπτυξη <strong>3,3%</strong> ενώ οι χώρες του <strong>ΟΟΣΑ </strong>αύξηση κατά 4,9%. Τα πραγματικά ΑΕΠ αντίστοιχα αυξήθηκαν κατά <strong>5,9% και 5.5%</strong> και παγκοσμίως κατά 4.9%.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κατά την περίοδο του <strong>Μπρέττον Γούντς</strong> ποτέ δεν σημειώθηκε οποιαδήποτε κρίση και ο παγκόσμιος ρυθμός ανάπτυξης δεν έπεσε ποτέ κάτω από το 3%.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στην περίοδο αυτή, <strong>1950-1973</strong>, το ΑΕΠ στην Βρετανία σημείωσε αύξηση κατά <strong>2.93%</strong>, στην Γαλλία κατά <strong>5,05%</strong>, στην Γερμανία κατά<strong> 5,68%</strong>, στις 30 Δυτικές Χώρες η αύξηση ήταν <strong>4,8%</strong>, στην Ελλάδα <strong>6,98%</strong> και στις ΗΠΑ 3,93%.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επίσης την περίοδο <strong>1950-1973</strong>, το κατά κεφαλή εισόδημα της Βρετανίας αυξήθηκε κατά <strong>2,42%</strong>, της Γαλλίας κατά <strong>4,01%</strong>, της Γερμανίας κατά <strong>5,02%</strong>, των 30 Δυτικών Χωρών κατά <strong>4,05%</strong>, στην Ελλάδα κατά <strong>6,21%</strong> και στις ΗΠΑ σημειώθηκε αύξηση κατά <strong>2,45%.</strong></span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η <strong>ανεργία </strong>κατά την ιδία περίοδο στην <strong>Βρετανία </strong>ήταν κατά μέσο όρο <strong>1,6%</strong>, στην <strong>Γαλλία 1,2 %</strong>, στην <strong>Γερμανία 3,1%</strong>, στις ΗΠΑ διατηρήθηκε στο επίπεδο του 4,8% ενώ στην Ελλάδα το ποσοστό ήταν μικροτερο του 2%.</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο <strong>πληθωρισμός </strong>καθ’ όλη την διάρκεια των ετών 1950-1973 ήταν <strong>3,9%</strong> ενώ τα μέσα μακροπρόθεσμα επιτόκια δεν ξεπέρασαν το <strong>4%.</strong></span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <hr size="1" style="margin-left: 0px; margin-right: 0px;" /> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19393:2015-02-01-18-48-37&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182#_ftnref1" name="_ftn1">[1]</a> J.M. Keynes ‘The Economic Consequences of the Peace’, Harcourt Brace and Howe, New York</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19393:2015-02-01-18-48-37&catid=58:oikonomiki-politiki&Itemid=182#_ftnref2" name="_ftn2">[2]</a> Πηγές: IMF World Economic Outlook, Madison, World Bank και Robert Skidelsky, ‘Keynes: The Return of the Master’, Στα Ελληνικά ‘Κέϋνς: Επιστροφή στη Διδασκαλία του’, σελ. 197, Μετ. Χρυσούλα Μεντζαρίλα, Επιμ. Καθ. Λευτέρη Τσουλφίδη, Εκδόσεις Κριτική, Αθήνα 2012).</span></div> <div style="text-align: justify;"> </div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>*Ο Σπύρος Στάλιας είναι Οικονομολόγος ΜΑ, </strong><strong>Ph</strong><strong>.</strong><strong>D, Πρ. Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΛΠ</strong></span></div> <div style="text-align: justify;"> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div> <div style="text-align: justify;"> <strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ΙΣΚΡΑ </span></strong></div> <a href="http://ellinikoforoum.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οτι λησμονούν οι Γερμανοί ας το θυμόμαστε εμείς.

Το 1919 συνήλθε η Διάσκεψη της Ειρήνης στις Βερσαλλίες , στο Παρίσι, για να καθοριστούν, πέραν των άλλων, και οι Γερμανικές Πολεμικές α...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα διαδρομή για τον South Stream θέλουν οι Ρώσοι.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMJ8BLDWlM6kG7hjYkC3cF4NQJD_FLBszyvxeTRQwLuyfxGqq53aMLIC9P5NpVmI0k1lwWOzb3w72Imn2xsqWiaxDksG3jUsZbtgWO7rSPnRIT1TrpWoca500WQ-0iVVs2zUh2xPHc6bT9/s1600/neos+south+stream.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMJ8BLDWlM6kG7hjYkC3cF4NQJD_FLBszyvxeTRQwLuyfxGqq53aMLIC9P5NpVmI0k1lwWOzb3w72Imn2xsqWiaxDksG3jUsZbtgWO7rSPnRIT1TrpWoca500WQ-0iVVs2zUh2xPHc6bT9/s1600/neos+south+stream.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο <b>Νίκος Χειλαδάκης</b><br /> Μετά την ακύρωση του ενεργειακού αγωγού South Stream, που θα περνούσε από την Βουλγαρία και από εκεί θα κατευθύνονταν στην κεντρική Ευρώπη, τη υπαιτιότητα της βουλγαρικής κυβέρνησης, ο Ρώσος πρόεδρος όπως είναι γνωστό πρότεινε στον Ερντογάν στο πρόσφατο ταξίδι που είχε κάνει στην Άγκυρα, στις 1 Δεκεμβρίου, τον ενεργειακού αγωγό που θα έφτανε από την Ρωσία το τουρκικό λιμάνι της Σαμψούντας του Πόντου και από εκεί θα προωθούνταν στην ανατολική Θράκη και μέσω της Ελλάδας προς την Δύση.<br /> <br /> Η εξέλιξη αυτή ήταν αναπάντεχη για πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και ερμηνεύτηκε σαν αντίδραση του Βλαδιμήρ Πούτιν στην αμερικανόφιλη κυβέρνηση της Βουλγαρίας που κωλυσιεργούσε σκόπιμα στα σχέδια της υλοποίησης του πρώτου σχεδίου του South Stream. Μάλιστα πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ακόμα και η ίδια η Βουλγαρία είχαν θορυβηθεί από τις οικονομικές συνέπειες της ακύρωσης αυτού του έργου, πουν ήταν και σαν αντίδραση στις οικονομικές κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Ρωσία ένεκα της ουκρανικής κρίσης.<br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2015/02/Hartis2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Hartis2" class="aligncenter size-full wp-image-2129" height="240" src="http://nikosxeiladakis.gr/wp-content/uploads/2015/02/Hartis2.jpg" width="970" /></a>Τώρα και η διαδρομή αυτή αλλάζει και όπως αναφέρουν τουρκικά δημοσιεύματα οι Ρώσοι σε συνεργασία με την Τουρκία προτείνουν τώρα μια άλλη διαδρομή για τον περιπετειώδη πλέον South Stream. Η καινούργια αυτή διαδρομή προβλέπει και πάλι την απουσία της Βουλγαρίας για την οποία οι Ρώσοι πνέουν μένεα εξ’ αιτίας της νέας βουλγαρικής κυβέρνησης που ακολουθεί δουλικά αμερικανόφιλη πολιτική εναντίον της Ρωσίας στο ζήτημα της Ουκρανίας. Όπως δείχνουν οι χάρτες που παραθέτουν οι Τούρκοι, ο αγωγός προβλέπεται να ξεκινά από την Ρωσία θα διασχίζει πάλι την Μαύρη Θάλασσα και θα καταλήγει κατευθείαν στην τουρκική ανατολική Θράκη. Από εκεί θα προχωρεί στο ελληνικό έδαφος με κατεύθυνση την Ιταλία ενώ από την ελληνική επικράτεια θα διακλαδώνεται προς τα Σκόπια, Σερβία, κεντρική Ευρώπη, ενώ άλλος ένας κλάδος θα προωθείται προς την Βοσνία, Μαυροβούνιο, μπορεί και στο Κοσσυφοπέδιο.<br /> Την γνωστοποίηση αυτής τη νέας ρωσικής πρότασης την έκανε στον τουρκικό τύπο ο Τούρκος καθηγητής Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, Gürkan Kumbaroğlu, σε συνεργασία με τον Τούρκο υπουργό Ενέργειας Taner Yıldız. Η νέα αυτή πρόταση κρίθηκε ότι είναι πολύ πιο συμφέρουσα από την προηγούμενη που προέβλεπε ο αγωγός να διασχίζει την Ανατολία από τον τουρκικό Πόντο προς την Θράκη, μήκους 930 χιλιόμετρων. Τώρα με τη νέα πρόταση υπάρχει μείωση κατά 380 χιλιόμετρα ενώ το κόστος μειώνεται κατά 10 δις δολάρια περίπου, σύμφωνα με τις τουρκικές εκτιμήσεις.<br /> Οι δυνατότητες του αγωγού, όπως τονίζουν οι Τούρκοι, θα είναι πολύ μεγάλες και θα μεταφέρει ικανές ποσότητες φυσικού αερίου να καλύψουν και τις ανάγκες των χωρών διέλευσης. Εκείνο φυσικά που τονίζουν σε κάθε ευκαιρία τα τουρκικά ΜΜΕ, είναι ότι η Τουρκία και με την νέα αυτή ρωσική πρόταση παραμένει παγκόσμιο ενεργειακό κέντρο καθώς οι περισσότεροι ενεργειακοί αγωγοί της ευρύτερης περιοχής θα περνούν από το τουρκικό έδαφος.<br /> Εδώ ας αναλογιστούμε το τι έχασε η Ελλάδα απ την ακύρωση του μεγαλεπήβολου ρωσικού σχεδίου κατασκευής του αγωγού Πύργου, (Μπουργάζ)- Αλεξανδρούπολης, όταν ήμασταν ακόμα εκτός ευρώ και στην Βουλγαρία υπήρχε άλλη κυβέρνηση που ήταν θετική στην κατασκευή αυτού του αγωγού ο οποίος ακυρώθηκε καθαρά από την αμερικανική υπονόμευση, καθώς οι Αμερικανοί δεν ήθελαν με τίποτα τότε να αυξηθεί μέσω αυτού του αγωγού η ρωσική επιρροή στην Βουλγαρία και κυρίως στην χώρα μας που θα αναβαθμίζονταν ενεργειακά ενώ η Τουρκία θα παρέμενε εκτός.<br /> <br /> Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος<br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Νέα διαδρομή για τον South Stream θέλουν οι Ρώσοι.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Μετά την ακύρωση του ενεργειακού αγωγού South Stream, που θα περνούσε από την Βουλγαρία και από εκεί θα κατευθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ρωσία ως στρατηγική πρόκληση για την ΕΕ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF9bhJDtd4k0WfsvcbtXQ0ArOSzq5OZ-aNMPjUGhTjaUNiis85a463_O6i34PKEh6U06aHl8I8a5JSQPR7BAtTwFdQCrY7AoUHRtFwoMCZ9z8SujIH7jC_CLTpd4uq5tDjP-xq_omtaC2V/s1600/rwsia+e.e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF9bhJDtd4k0WfsvcbtXQ0ArOSzq5OZ-aNMPjUGhTjaUNiis85a463_O6i34PKEh6U06aHl8I8a5JSQPR7BAtTwFdQCrY7AoUHRtFwoMCZ9z8SujIH7jC_CLTpd4uq5tDjP-xq_omtaC2V/s1600/rwsia+e.e.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> <a href="http://www.sipri.org/media/newsletter/essay/jan-15-russia-as-a-strategic-challenge-for-the-european-union" target="_blank"><img border="0" height="22" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgogbj5GQPqjqoAYKSBoi-_XY9bnsnPbkBvLGxxpix_E8FFsxcgzl8pKyRv76nddjSlPizfQ-xdkxBAJe8jGZMiCRuh1usclb0By586qYgt8USWjK9MeTRo8Pk9thbDtt3Wt6PXcduRqG_i/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF864.jpg" width="320" /></a><br /> <br /> <br /> του <b><span style="color: #990000;">Ian Anthony</span></b><br /> <br /> <div align="justify"> Το 2003 ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin περιέγραψε την ΕΕ ως “τον φυσικό, πιο σημαντικό μας εταίρο, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής σφαίρας”. Ωστόσο, η Ρωσία φαίνεται να έχει αλλάξει την θεωρία της αναφορικά με το τι είδους χώρα θέλει να είναι, και παλαιότερα ερωτήματα για την Ευρώπη, θέτονται τώρα σε ένα νέο πλαίσιο. Οι ηγέτες της ΕΕ το θεωρούν αυτό ως μέρος του δικού τους καθήκοντος για να φέρουν την αλλαγή στη Ρωσία; Θα πρέπει η ΕΕ να επιδιώξει μια σχέση συναλλαγής, βασισμένη σε μια ρεαλιστική συνεργασία όπου υπάρχει αμοιβαίο συμφέρον; Ή θα πρέπει να προστατευθεί από τις αρνητικές συνέπειες των πράξεων μιας όλο και αποξενωμένης Ρωσίας;</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Αναπτύσσοντας μια ενιαία στρατηγική της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία</div> <div align="justify"> Η κριτική με στόχο την Ύπατη Εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, Frederica Mogherini, σχετικά με τον τόνο και το περιεχόμενο ενός εγγράφου σχετικάμε τις σχέσεις με την Ρωσία που συζητήθηκε προσφάτως από τους υπουργούς Εξωτερικών της ΕΕ, είναι, τουλάχιστον εν μέρει, σε λάθος κατεύθυνση. Το έγγραφο δεν υποστήριζε ότι είναι περιεκτικό, αλλά ήταν απλώς ένα μέρος της διαδικασίας “έναρξης” μιας στρατηγικής συζήτησης για τις σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας, που είχε συγκληθεί από τα κράτη-μέλη. Οι σχέσεις με την Ρωσία θα οδηγηθούν κυρίως από την διακυβερνητική συνεργασία, και ο εντοπισμός των βασικών αξόνων δράσης θα αφορά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Σε αυτό το πλαίσιο, ο νέος Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Donald Tusk, έχει επισημάνει ότι μια επαρκής, συνεπής και ενιαία στρατηγική έναντι της Ρωσίας, είναι μια προϋπόθεση για μακροπρόθεσμες λύσεις σε έναν αριθμό πιεστικών ζητημάτων ασφαλείας. Η παρέμβαση του Tusk είναι έγκαιρη και κατάλληλη, και μια καλή ένδειξη ότι θα προσπαθήσει να πετύχει τον αρχικό στόχο πίσω από τη θέση που τηρεί τώρα, δηλαδή, την ενίσχυση της φωνής της ΕΕ και την αύξηση του αντίκτυπού της.</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Ο Tusk προχώρησε ακόμη παραπέρα και έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι η ΕΕ χρειάζεται να σκεφτεί σε ένα μεγαλύτερο χρονικό πλαίσιο, χρόνων όχι μηνών, όταν εξετάζει το πώς θα προσεγγίσει την Ρωσία. Ότι η προσέγγιση θα πρέπει να βασίζεται σε μια αξιολόγηση  της συνολικής ρωσικής προσέγγισης στην Ευρώπη, αντί μιας απάντησης σε συγκεκριμένες εξελίξεις σε απομόνωση. Και ότι η αξιολόγηση της ΕΕ δεν θα πρέπει να είναι πολύ αισιόδοξη.</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Η προσέγγιση που προτάθηκε από τον Tusk είναι πλήρως συμβατή με τον τρόπο που οι ηγέτες της ΕΕ έχουν ήδη περιγράψει την βάση για τις βασικές αποφάσεις πολιτικής. Οι ηγέτες της ΕΕ έχουν αναγνωρίσει την ευθύνη τους για την παροχή ενιαίων στρατηγικών στόχων και ενός σαφούς ενιαίου οράματος του τι θέλει συλλογικά η ΕΕ να πετύχει σε οποιαδήποτε δεδομένη περιοχή ή για οποιοδήποτε συγκεκριμένο θέμα.</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Το τρέχον μοντέλο συμπεριφοράς της Ρωσίας έχει επισημανθεί ως ασύμβατο με τους κανόνες, τις αξίες και τους νόμους που συνθέτουν την ευρωπαϊκή τάξη ασφάλειας -στο σημείο που οι ηγέτες της ΕΕ υποστηρίζουν ότι οι σχέσεις με την Ρωσία δεν μπορούν να είναι “business as usual”. Ωστόσο, δεν είναι προφανές πώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες μπορούν να συμφωνήσουν σε μια θετική, προσανατολισμένη στην δράση προσέγγιση βασισμένη σε μια κοινή άποψη για το τι θέλουν να πετύχουν στην σχέση με την Ρωσία, ή πώς σκοπεύουν να καταστήσουν οποιαδήποτε συμφωνηθείσα στρατηγική, λειτουργική.</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Μελλοντικές πορείες δράσης για την ΕΕ</div> <div align="justify"> Μπορεί να ληφθούν υπόψη τρεις τουλάχιστον μελλοντικές πορείες. Πρώτον, η ΕΕ μπορεί να υιοθετήσει τη στάση ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα ήταν καλύτερο να διατηρήσει το status quo.  Μετά από τβ συνεδρίαση του Δεκεμβρίου 2014, ο Tusk ήταν επικριτικός έναντι της πολιτικής της ΕΕ, η οποία ουσιαστικά “οδηγείται από τις εξελίξεις¨. Ωστόσο, η συνέχιση της παρακολούθησης των ρωσικών ενεργειών, στη συνέχεια η αντίδραση σε αυτές στη βάση της κάθε περίπτωσης χωριστά, είναι η προσέγγιση η οποία είναι η λιγότερο πιθανό να προκαλέσει κλιμάκωση των εντάσεων με τη Ρωσία ή περαιτέεω επιδείνωση στο ευρύτερο περιβάλλον ευρωπαϊκής ασφάλειας.</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Μια παραλλαγή -ή ίσως μια διάσταση- αυτής της απαραίτητης αντιδραστικής προσέγγισης, θα περιλαμβάνει την προετοιμασία για τις εν δυνάμει συνέπειες των εξελίξεων που η Ρωσία δεν σχεδιάζει ή δεν σκοπεύει. Για παράδειγμα, οι τρέχουσες οικονομικές και πολιτικές τακτικές της Ρωσίας, θα μπορούσαν σύμφωνα με κκάποιες αναλύσεις, να είναι μη βιώσιμες. Η ΕΕ πρέπει να είναι προετοιμασμένη για τις συνέπειες αυτών των μη προγραμματισμένων αλλαγών που θα μπορούσαν να ξεδιπλωθούν γρήγορα και με απρόβλεπτους τρόπους.</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Δεύτερον, μπορεί να ζητηθεί μια πιο ενεργητική -και κάπως συγκρουσιακή- προσέγγιση. Είναι πολύ απίθανο ότι η τρέχουσα ρωσική ηγεσία μπορεί να πειστεί να συμπεριφερθεί με τρόπους σύμφωνους με την ευρωπαϊκή αντίληψη για το τι είναι κατάλληλο εντός της τρέχουσας ευρωπαϊκής τάξης ασφάλειας. Μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπιστεί ό,τι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως “πουτινισμός” και να υπερβληθεί ως το τελευταίο μεγάλο εμπόδιο για την επίτευξη μιας Ευρώπης “που είναι πλήρης, ελεύθερη και ειρηνική”. Ωστόσο, το να ακολουθηθεί ένα τέτοιο μονοπάτι, σημαίνει ότι τα πράγμα μπορεί να επιδεινωθούν προτού βελτιωθούν. Θα ήταν σχεδόν αναπόφευκτη μια ρωσική απάντηση και μια περαιτέρω επιδείνωση στο ευρωπαϊκό περιβάλλον ασφάλειας.</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Μια τρίτη επιλογή θα ήταν να ληφθούν υπόψη τα ρωσικά σχέδια για την ευρύτερη ευρωπαϊκή τάξη ασφάλειας. Μια περίπτωση θα ήταν σίγουρα ότι σε αρκετές χώρες “ανατολικά της Βιέννης”, η τρέχουσα ρωσική θεώρηση των πραγμάτων είναι ευρέως σύμφωνη με τις προοπτικές των ισχυουσών πολιτικών ελίτ. Η ΕΕ θα μπορούσε να υποστηρίξει την ρωσική πρόταση ότι η ευρύτερη Ευρώπη θα πρέπει να θεωρείται ως ένας χώρος στον οποίο συνυπάρχουν περισσότερες από δύο γεωπολιτικές ζώνες και να εστιάζει την ενέργειά της, πρώτο και κύρια στην εσωτερική δυναμική της ΕΕ και των στενών συνεργατών. Ωστόσο, η κρίσιμη απάντηση στο έγγραφο σχετικά με τις σχέσεις με την Ρωσία, είχε κατά κύριο λόγο στόχο τα μέρη εκείνα που φαίνεται να δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση.</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Η ανάγκη για ενασχόληση με την Ρωσία</div> <div align="justify"> Κάθε ένα από αυτά τα “μονοπάτια” οδηγούν σε πολλές κατευθύνσεις και ως εκ τούτου θα απαιτούσε ένα συγκεκριμένο σύνολο θέσεων και δράσεων από την ΕΕ. Όλα αυτά απαιτούν επίσης κάποια μορφή δέσμευσης και διαλόγου με την Ρωσία -κάτι που διατηρήθηκε ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους του ψυχρού πολέμου. Ωστόσο, η μορφή και το περιεχόμενο θα είναι πολύ διαφορετικά, ανάλογα με την προσέγγιση που θα επιλεγή.</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Το πρόβλημα για τον πρόεδρο Tusk στην προσπάθειά του να προάγει μια ενιαία στρατηγική έναντι της Ρωσίας, είναι ότι και οι τρεις γενικές γραμμές δράσης που αναφέρονται πιο πάνω -αντίδραση, αντιμετώπιση, ενσωμάτωση- θα είχαν τους υποστηρικτές τους εντός της ΕΕ, και η ομοφωνία μεταξύ των κρατών-μελών δεν είναι απαραίτητη μόνο στο σημείο της απόφασης. Ο δρόμος που θα επιλεγεί θα πρέπει να είναι βιώσιμος μακροπρόθεσμα, και συμβατός με τις επιλογές που γίνονται από τα κράτη εντός του διατλαντικού πλαισίου.</div> <div align="justify"> </div> <div align="justify"> Προκειμένου να επιτευχθεί σημαντική πρόοδος, φαίνεται πως είναι αναπόφευκτο ότι, βήμα-βήμα, τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα μεταβιβάσουν την εξουσία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για να αποφασίσει την ευρύτερη προσέγγιση που θα ληφθεί έναντι της Ρωσίας, αποδεχόμενα επίσης ότι οι αποφάσεις θα ακολουθούν κυρίως τις συστάσεις από έναν υπό-όμιλο κρατών, δηλαδή εκείνοι που θα επηρεαστούν περισσότερο από τις συνέπειες της απόφασης, υπό την de facto ηγεσία του μεγαλύτερου (και με την μεγαλύτερη επιρροή) κράτους, την Γερμανία.<br /> <br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Η Ρωσία ως στρατηγική πρόκληση για την ΕΕ

του Ian Anthony Το 2003 ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin περιέγραψε την ΕΕ ως “τον φυσικό, πιο σημαντικό μας εταίρο, συμπεριλαμβανο...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκωδικοποιώντας τον χρησμό Obama για την Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj6E9ptmB-XgvuOS_4OFLjlhvOheQqMXYNg7kp0ifySPebrdA13IMdWviPX8yLj12OIY4iO_ovGDcLnIlCnY5b4VocoTb-iaY5oK1iSRa8tDwMe2OLq5HxYFUtTrncJEZDA_p0y8AjUZBh/s1600/obama.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj6E9ptmB-XgvuOS_4OFLjlhvOheQqMXYNg7kp0ifySPebrdA13IMdWviPX8yLj12OIY4iO_ovGDcLnIlCnY5b4VocoTb-iaY5oK1iSRa8tDwMe2OLq5HxYFUtTrncJEZDA_p0y8AjUZBh/s1600/obama.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Του Κώστα Ράπτη</strong><br /> Οι σχετικές με την Ελλάδα δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ Barack Obama στο δίκτυο CNN αποτελούν συνέχεια και κλιμάκωση μιας σειράς “νευμάτων” από την Ουάσιγκτον (συγχαρητήριο τηλεφώνημα στον Αλέξη Τσίπρα, παρά την ουκρανική εμπλοκή στους “28”, δηλώσεις του Αμερικανού κυβερνητικού εκπροσώπου, αρθρογραφία σημαντικών διαμορφωτών της κοινής γνώμης της υπερδύναμης), τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ενθαρρυντικά για τη νέα ελληνική κυβέρνηση –αρκεί να μην υπερτιμηθούν και να μην παρερμηνευθούν.<br /> <br /> Ο ένοικος του Λευκού Οίκου εμφανίζεται να έχει επίγνωση του ότι η χώρα μας βρίσκεται στο όριο των αντοχών της και ότι η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη στρατηγική δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική: <em>“για να μπορέσει η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά, έπρεπε να δρομολογηθούν μια σειρά από αλλαγές. Είναι πολύ δύσκολο να γίνουν αυτές οι αλλαγές αν το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών έχει πέσει κατά 25%: αυτό δεν μπορεί να το αντέξει ούτε η ελληνική κοινωνία ούτε το πολιτικό σύστημα”.</em><br /> Συνολικά για την ευρωζώνη, ο πρόεδρος των ΗΠΑ εκτιμά, με αφορμή το ελληνικό παράδειγμα ότι: <em>“όπως μας δίδαξε η αμερικανική εμπειρία, ο καλύτερος τρόπος να μειώσεις τα ελλείμματα και να αποκαταστήσεις την δημοσιονομική σταθερότητα είναι να αναπτυχθείς. Όταν έχεις μια οικονομία σε ελεύθερη πτώση πρέπει να υπάρξει στρατηγική ανάπτυξης και όχι απλώς να γίνονται προσπάθειες συμπίεσης ενός πληθυσμού που δεινοπαθεί ολοένα και περισσότερο”.</em><br /> Δεν είναι σαφές αν στην τοποθέτησή του έχουν προτεραιότητα τα οικονομικά ή τα πολιτικά κριτήρια, πάντως, σε κάθε περίπτωση, το μήνυμα του Obama συνοψίζεται στο εξής: “<em>ελπίδα μου είναι ότι η Ελλάδα θα μείνει στην ευρωζώνη -νομίζω ότι αυτό θα απαιτούσε συμβιβασμούς από όλες τις πλευρές. Όταν η οικονομική κρίση στην Ελλάδα ενέσκηψε πριν από μερικά χρόνια, εμείς είχαμε ενεργό ρόλο στην προσπάθεια αντιμετώπισής της. Νομίζω ότι αναγνωρίζουν η Γερμανία και άλλοι ότι θα ήταν καλύτερο να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, από το να βρεθεί εκτός αυτής. Είναι μία κατάσταση που στις αγορές δεν αρέσει</em>”.<br /> <br /> Μια ερμηνεία των δηλώσεων Obama θα έπρεπε να λάβει υπ΄ όψιν τα εξής:<br /> <br /> - Η προτίμηση της Ουάσιγκτον προς περισσότερο επεκτατικές πολιτικές στην ευρωζώνη έχει καταγραφεί με πολλαπλούς τρόπους την προηγούμενη πενταετία. Η δε διαφωνία με την “γραμμή” του Βερολίνου είναι δεδομένη – πόσω μάλλον που η συμφωνία της Dauville μεταξύ της Angela Merkel και του Nicholas Sarkozy για συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην απομόχλευση των κρατών εξανέμισε την πρώτη προσπάθεια των ΗΠΑ για έξοδο από την κρίση μέσω ποσοτικής χαλάρωσης. Και αυτό η αμερικανική πλευρά δεν το ξεχνά.<br /> <br /> - Ωστόσο, η υπονοούμενη μομφή για το ότι το ελληνικό και ευρωπαϊκό πρόβλημα δεν έχει επιλυθεί “εδώ και μερικά χρόνια” μπορεί να αναγνωσθεί και με έναν άλλο τρόπο: ότι δηλ. η Ουάσιγκτον δεν έχει μπορέσει όλο αυτό το διάστημα να βρει τρόπους να επιβάλλει τις επιλογές της στο Βερολίνο.<br /> <br /> - Στην παρούσα φάση, η στάση των ΗΠΑ είναι περισσότερο “αμυντική”: ενδιαφέρονται να θωρακίσουν το διεθνές σύστημα προλαμβάνοντας τον κραδασμό μιας “ελληνικής εξόδου”, ο οποίος “δεν αρέσει στις αγορές” - ιδίως σε μία συγκυρία που αναμένεται η αύξηση των επιτοκίων της Fed.<br /> <br /> - Αν και στα λεγόμενα του Obama δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς την ανησυχία ότι με το Grexit φλερτάρει κυρίως η Γερμανία, πάντως ο πλανητάρχης τονίζει ότι για την αποτροπή του θα χρειασθούν “συμβιβασμοί από όλες τις πλευρές”. Η Αθήνα δεν διαθέτει carte blanche για να κλιμακώσει την αντιπαράθεση.<br /> <br /> - Παρά τις διαφωνίες επί του πρακτέου, Βερολίνο και Ουάσιγκτον, έχουν ως κοινό έδαφος την προβολή της αναγκαιότητας της δημοσιονομικής εξυγίανσης εν γένει και, πολύ περισσότερο, των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για την εξασφάλιση ανταγωνιστικότητας.<br /> <br /> - Σε κάθε περίπτωση, η Ουάσιγκτον παροτρύνει, προθυμοποιείται να μεσολαβήσει, δίνει στην Αθήνα ενδείξεις ότι δεν είναι απομονωμένη, αλλά δεν είναι αυτή που διαχειρίζεται την ευρωζώνη – ούτε θα κληθεί να “πληρώσει το μάρμαρο”. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι (σε αντίθεση λ.χ. με χώρες, όπως η Κίνα ή δυνάμει η Ρωσία) οι ΗΠΑ δεν υποστήριξαν με καμία επένδυση όλα αυτά τα χρόνια τους καλούς τους λόγους για την Ελλάδα...<br /> <br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αποκωδικοποιώντας τον χρησμό Obama για την Ελλάδα

Του Κώστα Ράπτη Οι σχετικές με την Ελλάδα δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ Barack Obama στο δίκτυο CNN αποτελούν συνέχεια και κλιμάκωση μια...

Διαβάστε την συνέχεια

Κύπρος: Οι Τούρκοι το σκέφτονται...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF_OoWMa8daiE6sj-lFnhN9_ShgJLPcQTn7-Xz49-SARridkznJspNZsqBzEwZWnWvOsLG7daA_C5GGREFgv0gq46rLxlcI_YrwDbBfkJovbeU3cVfPwkfQgSk5_OZPljmRNra2VLQrQ_u/s1600/kypros1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF_OoWMa8daiE6sj-lFnhN9_ShgJLPcQTn7-Xz49-SARridkznJspNZsqBzEwZWnWvOsLG7daA_C5GGREFgv0gq46rLxlcI_YrwDbBfkJovbeU3cVfPwkfQgSk5_OZPljmRNra2VLQrQ_u/s1600/kypros1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> του <strong>Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου</strong><br /> Περίοδοι μεγάλων πολιτικών αλλαγών και ανόδου νέων δυνάμεων στην Ελλάδα υπήρξαν συνήθως και περίοδοι αστάθειας στα ελληνοτουρκικά, με την Άγκυρα συχνά να «τεστάρει» τις νέες ηγεσίες των Αθηνών. Το πιο κλασικό σχετικό παράδειγμα ήταν η κρίση των Ιμίων, που συνέπεσε με την άνοδο του Σημίτη στην πρωθυπουργία. Άγκυρα και – παρασκηνιακά – Ουάσιγκτον, έδωσαν τότε ένα μάθημα για το ποιος κάνει κουμάντο στην περιοχή. Μάθημα που δεν ξέχασαν ποτέ ούτε ο Σημίτης (παρά τον φιλογερμανισμό του) ούτε οι Ευρωπαίοι. Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες από πρεσβείες τρίτων χωρών, η κυβέρνηση Ερντογάν-Νταβούτογλου εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να προκαλέσει μια μίνι-κρίση, στην Κύπρο κατά προτίμηση. Επιθυμεί αφενός να τεστάρει τον ΣΥΡΙΖΑ, στους κόλπους του οποίου έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί αντιφατικές απόψεις για τα εθνικά θέματα, αφετέρου να εκμεταλλευθεί την αστάθεια και αδυναμία Ελλάδας (και Κύπρου).<br /> <br /> Δεν μπορεί άλλωστε να αποκλείσει κανείς ότι η Τουρκία θα ενθαρρυνθεί σε αυτό το παιχνίδι από τους Πιστωτές, αν τυχόν η Αθήνα θελήσει/υποχρεωθεί να οδηγηθεί σε σύγκρουση μαζί τους. Γι’ αυτό, η νέα κυβέρνηση της Αθήνας πρέπει να βρει τον τρόπο να στείλει ένα περισσότερο από σαφές αποτρεπτικό μήνυμα προς την ‘Αγκυρα για την αποφασιστικότητα της ελληνικής αντίδρασης σε τυχόν τουρκική πρόκληση, ανεξαρτήτως των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα. Και ελπίζει κανείς, σε αυτό τουλάχιστο το ζήτημα, η Τουρκία να βρει ενωμένα όλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα.<br /> Αποφασιστική σημασία έχει επίσης η ταχεία και αποφασιστική επανενεργοποίηση του δόγματος του ενιαίου αμυντικού χώρου, ουσιαστικού στοιχείου του ελληνισμού στην ελληνοτουρκική στρατηγική εξίσωση. Η άποψη ότι διάφοροι τρίτοι θα υπερασπιστούν την Κύπρο περισσότερο από την Ελλάδα, μόνο ως επικίνδυνη, αν όχι ύποπτη αυταπάτη μπορεί να θεωρηθεί.<br /> Να τονίσουμε επίσης ότι δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του εξωφρενικού σχεδίου Ανάν, δεν είναι δυνατόν πολιτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Κύπρο, περιλαμβανομένου του ίδιου του Προέδρου Αναστασιάδη, να παίζουν ξανά με την επαναφορά ανάλογης φιλοσοφίας σχεδίου, δηλαδή με την ίδια την ύπαρξη συντεταγμένου κράτους στην Κύπρο. ‘Η να συνεχίζουν επαναλαμβάνοντας – αντί πολιτικής - τις επικίνδυνες αρλούμπες εισαγωγής για μια «διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία» που ουδείς (πλην του Ανάν) δεν μπόρεσε ποτέ να περιγράψει και να εξηγήσει ποιος θα την κυβερνά. Η υπεράσπιση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και του δημοκρατικού χαρακτήρα του κυπριακού κράτους, οφείλει να είναι το κέντρο της ελλαδικής και κυπριακής εξωτερικής πολιτικής και στρατηγικής.<br /> Δυστυχώς, περισσότερο από τους Τούρκους, την Κύπρο απειλεί κυρίως το εν Λευκωσία και Αθήνα «κόμμα των ανανιστών», διαχρονικών φορέων της ξένης εξάρτησης. Γιατί, όπως είπε το 1987, εξαγγέλλοντας το casus belli σε περίπτωση προέλασης των τουρκικών στρατευμάτων στη Μεγαλόνησο, ο Ανδρέας Παπανδρέου, «αν η Κύπρος χαθεί και η Ελλάδα θα χαθεί».<br /> Θεωρητικά η προσεχής επίσκεψη Αναστασιάδη στη Μόσχα συνιστά επίσης μια μεγάλη ευκαιρία διεύρυνσης των γεωπολιτικών στηριγμάτων της Κύπρου. Λέμε θεωρητικά, γιατί οτιδήποτε έχει μέχρι τώρα κάνει ο Κύπριος Πρόεδρος αφενός στρέφεται κατά της πατρίδας του και του λαού της, αφετέρου συνιστά συνήθως στάχτη στα μάτια των Κυπρίων πολιτών, όπως έγινε με την αποστολή στη Μόσχα τις μέρες του bail in. Παραχωρήσεις οιασδήποτε μορφής προς τη Μόσχα, το Πεκίνο ή οποιονδήποτε άλλο έχουν νόημα, από την Αθήνα ή από τη Λευκωσία, μόνο στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής ανάκτησης της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας των δύο κρατών από τα δεσμά της ιδιάζουσας αποικιοκρατίας που υφίστανται («Χρεωκρατία», όπως την ονόμασε ο Βάσος Λυσσαρίδης). Κάτι που ανταποκρίνεται και στα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα, εφόσον βέβαια μπορεί να το καταστήσει αισθητό αυτό το επιχείρημα η ηγεσία Αθηνών και Λευκωσίας.<br /> Ελπίζει κανείς και η ελλαδική αριστερά, έστω και τώρα, να καλύψει το δυστυχώς ανεκμετάλλευτο έδαφος με τους Ρώσους και άλλους «εναλλακτικούς» του πλανήτη. Οι «παράπλευρες» αυτές σχέσεις συνιστούν ουσιώδη παράμετρο του ελληνικού στρατηγικού βάθους, όπως συνειδητοποίησαν στο παρελθόν, εφαρμόζοντας αντίστοιχες πολιτικές, όλοι οι σημαντικοί πολιτικοί Ελλάδας και Κύπρου από όλο το πολιτικό φάσμα. Με την ευκαιρία να τονίσουμε ότι η σημερινή συγκυρία που όλα τα βλέμματα παγκοσμίως είναι στραμμένα στην Ελλάδα, είναι μια μοναδική ευκαιρία να ειπωθούν πολλά ουσιαστικά πράγματα και για την Ευρώπη και για τις διεθνείς υποθέσεις, πέραν της ορθής πλην περιορισμένης αντιπολίτευσης στις πολιτικές λιτότητας.<br /> Υπογραμμίσαμε την ανάγκη να αμφισβητηθούν και να μην αναγνωρισθούν οι δανειακές συμβάσεις. Υπογραμμίσαμε την κεντρική σημασία τους για την οργάνωση της αποικιακής σχέσης Πιστωτών-Ελλάδας, όπως και τους απαράδεκτους όρους τους, που οργανώνουν την έμμεση πλην σαφή κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Ορισμένοι φίλοι παραδέχονται ότι αυτή είναι η ορθή θέση, εκτιμούν όμως ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να πάρουμε τέτοιες αλλαγές. Ξεχνάνε όμως ότι ξεκινά κανείς μια διαπραγμάτευση ζητώντας όσα μπορεί περισσότερα, πολύ περισσότερο όταν μπορεί να κινητοποιήσει πολύ ισχυρά επιχειρήματα και τη διεθνή νομιμότητα. Δεν τη ξεκινά κάνοντας το καλό παιδί και μπαίνοντας στα παπούτσια της άλλης πλευράς.<br /> Ακόμα εξάλλου κι αν δεν πάρεις αυτό που θέλεις, ακόμα κι αν χρειαστείς να εφαρμόσεις μέτρα που δεν θέλεις, δεν έχεις λόγο να αναγνωρίσεις τη βασιμότητα και τη νομιμότητά τους.<br /> Δυσκολεύεται άλλωστε κανείς να φανταστεί πως η Αριστερά, αν όχι η Δημοκρατία στην Ελλάδα θα μπορέσουν να επιβιώσουν επί μακρόν, αν δεν αμφισβητήσουν την ουσία της διαδικασίας κατάλυσης του κράτους έθνους και της δημοκρατίας στη χώρα που οργάνωσαν Δανειακές και Μνημόνια. Μακάρι εξάλλου να πετύχει το πλαν Α, ακριβώς όμως για να πετύχει χρειάζεται και πλαν Β.<br /> <a href="http://www.elkeda.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Κύπρος: Οι Τούρκοι το σκέφτονται...

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου Περίοδοι μεγάλων πολιτικών αλλαγών και ανόδου νέων δυνάμεων στην Ελλάδα υπήρξαν συνήθως και περίοδοι αστάθ...

Διαβάστε την συνέχεια

"Ή την ευρωζώνη ή τον γερμανικό πλούτο θα σώσετε κυρία Μέρκελ"

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHXe2z_sUhwBMXa1sogNNE8OKV3YrdQXIjjr7M8o5ygs0-9eGVZzeuyWtrL1qhzX73bADambCE4XoEWHzz0p1WjvCYl6XHl0G_luQu9W_ieHN4CmKE2BKZlVHvLpqR0jGdkBhsqAOGj6z2/s1600/merkela.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHXe2z_sUhwBMXa1sogNNE8OKV3YrdQXIjjr7M8o5ygs0-9eGVZzeuyWtrL1qhzX73bADambCE4XoEWHzz0p1WjvCYl6XHl0G_luQu9W_ieHN4CmKE2BKZlVHvLpqR0jGdkBhsqAOGj6z2/s1600/merkela.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <span style="color: #0b5394; font-size: large;">Ανάλυση Stratfor για την Ελλάδα</span><br /> Ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παραδέχτηκε, πρόσφατα, πως <strong>στην ΕΕ «δεν αρέσουν τα νέα πρόσωπα».</strong> Η δήλωση αυτή υπογραμμίζει τον τρόπο με τον οποίο το ευρωπαϊκό εποικοδόμημα προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ανάδυση νέων πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες προτείνουν την αλλαγή των ευρωπαϊκών πολιτικών.<br /> <br /> Είτε αρέσει στους Ευρωπαίους, είτε όχι, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα θα τους υποχρεώσει να συνεργαστούν με την πρώτη κυβέρνηση που αντιδρά στην πολιτική τους. Ακόμα σημαντικότερο, <strong>η ηγεσία των ΕΕ έχει λίγες επιλογές, οι οποίες όμως, στο σύνολό τους, μπορεί να έχουν απρόβλεπτες συνέπειες.</strong><br /> <br /> Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε ενθουσιασμό στην Ισπανία όπου το κόμμα των Ποντέμος, επίσης, ζητά την αναδιαπραγμάτευση του ισπανικού χρέους. Οι Ισπανοί ηγέτες των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων φοβούνται πως η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύσει τους Ποντέμος, στην Ισπανία, η οποία είχε επίσης ένα δικομματικό πολιτικό σύστημα. Στην Ισπανία θα γίνουν εκλογές στα τέλη του 2015 και ήδη φαίνεται πως η υποστήριξη για τα δύο παραδοσιακά κυβερνόντα κόμματα έχει πέσει κάτω από το 50%, για πρώτη φορά από την ανακήρυξη της ισπανικής δημοκρατίας, μετά τον θάνατο του Φράνκο. Το ίδιο άλλωστε συνέβη και στην Ελλάδα.<br /> <br /> Την ώρα που η ισπανική κυβέρνηση ανησυχεί για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, οι κυβερνήσεις στη βόρεια Ευρώπη έχουν πιο άμεσες ανησυχίες.<strong> Ιδιαίτερα ευαίσθητη είναι η θέση της Γερμανίας. Η Γερμανία ήδη υποχρεώθηκε να καταπιεί το χάπι της ποσοτικής χαλάρωσης, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), στις 22 Ιανουαρίου, παρά τις περί του αντιθέτου προειδοποιήσεις της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας και της γερμανικής ελίτ.  </strong><br /> <br /> Η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ κατασκεύασε μια επιτυχή, εκλογικά, θέση, βάσει του οποίου οι Γερμανοί φορολογούμενοι δεν θα πληρώσουν για κυβερνήσεις που δεν προχωρούν σε μεταρρυθμίσεις. Μια αναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους θα εξασθενούσε ακόμα περισσότερο τη θέση αυτή.<br /> <br /> Η διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους θα έχει οικονομικές επιπτώσεις στη Γερμανία. Το 80% του ελληνικού χρέους έχει περιέλθει στην κατοχή της ΕΚΤ και των κυβερνήσεων των χωρών της Ευρωζώνης. Όμως το Βερολίνο ανησυχεί για τις πολιτικές επιπτώσεις μιας τέτοιας κίνησης. <strong>Οι γερμανικοί φόβοι ότι αν υποκύψει στις ελληνικές απαιτήσεις ο κυρίαρχος ρόλος του Βερολίνου στην ΕΕ θα εξασθενίσει.</strong><br /> <br /> Στο εσωτερικό μέτωπο, η Μέρκελ, για πρώτη φορά, δέχεται πίεση και από τα δεξιά της, από το κόμμα <strong>«Εναλλακτική Λύση για τη Γερμανία»</strong>. <strong>Η Γερμανία έχει δύο βασικούς, αλλά και αντικρουόμενους στόχους, πρώτον να κρατήσει όρθια την Ευρωζώνη, αλλά και να προστατεύσει τον εθνικό της πλούτο.  </strong><br /> <br /> <strong>Η έξοδος μιας χώρας από την Ευρωζώνη απειλεί τον πρώτο γερμανικό στόχο, αλλά η απαίτηση των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου για αναδιαπραγμάτευση των χρεών τους και η μεταφορά δημοσιοοικονομικών μεγεθών από το ευρωπαϊκό κέντρο στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, θα απειλήσει τον δεύτερο γερμανικό στόχο.  </strong><br /> <br /> Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι παγιδευμένη στη μέση αυτών. <strong>Αξιωματούχοι των Βρυξελλών είναι πρόθυμοι να προσφέρουν στην Αθήνα παράταση στον χρόνο αποπληρωμής του χρέους, μείωση των επιτοκίων και μεγαλύτερη ευελιξία, όσον αφορά τον ρυθμό των μεταρρυθμίσεων. Όλα αυτά δεν θα επιλύσουν, μόνιμα, το πρόβλημα του ελληνικού χρέους.</strong> Ακόμα χειρότερα, δε, ίσως οι προτάσεις αυτές δεν είναι αρκετές για να κατευνάσουν τους Έλληνες ψηφοφόρους και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμούν την πλήρη απεμπλοκή από τους δανειστές.<br /> <br /> Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και νέος Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, είναι όμως, εξίσου δέσμιος των εξαγγελιών του. Μετά τη νίκη του, στις 25 Ιανουαρίου, διακήρυξε πως έχει έρθει το τέλος της λιτότητας και το τέλος της επιρροής των δανειστών στην Ελλάδα. Ο Τσίπρας κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος μεγαλύτερες κρατικές δαπάνες, βασιζόμενος στο γεγονός ότι η ΕΕ δεν επιθυμεί την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και πως οι Βρυξέλλες θα υποκύψουν στην απαίτησή του για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. <strong>Αν η νέα κυβέρνηση, όμως, δεν δείξει ευελιξία στις διαπραγματεύσεις ή το «τραβήξει» πολύ, η Ελλάδα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να οδηγηθεί εκτός Ευρωζώνης, κάτι όμως που οι περισσότεροι Έλληνες δεν το επιθυμούν.</strong><br /> Αυτά τα αντικρουόμενα συμφέροντα και οι περιορισμοί θέτουν στους Ευρωπαίους επιλογές, εκ των οποίων όμως καμία δεν είναι καλή. <strong>Αν η Ελλάδα πάρει αυτά που θέλει και το χρέος της τεθεί υπό επαναδιαπραγμάτευση, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία θα ζητήσουν το ίδιο.</strong> Αν Αθήνα και Βρυξέλλες καταλήξουν σε μια συμφωνία, με την οποία η Ελλάδα θα λάβει μεγαλύτερο χρόνο για την αποπληρωμή του χρέους και χαμηλότερο επιτόκιο, ώστε να μπορέσει να ανατραπεί το κλίμα της σκληρής λιτότητας, τα μέτρα αυτά θα οδηγήσουν ψηφοφόρους στα κόμματα διαμαρτυρίας όπως οι Ποντέμος στην Ισπανία ή το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία.<br /> Τέλος, αν η ΕΕ συνεχίσει την σκληρή της γραμμή κατά της Ελλάδας, η χώρα αντιμετωπίζει την πιθανότητα μιας άτακτης χρεωκοπίας και εξόδου από τη Ευρωζώνη, η οποία όμως θα αποτελεί μια πολιτική ήττα την οποία λίγοι στην ΕΕ επιθυμούν να δουν.<br /> <br /> Ο Έλληνας πρωθυπουργός θα συναντήσει τους ομολόγους του στις 12 Φεβρουαρίου στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ. Εκεί οι δύο πλευρές θα δοκιμάσουν η μια την άλλη πριν την επίσημη έναρξη των διαπραγματεύσεων. Η Ελλάδα, πιθανότατα, δεν θα λάβει όλα όσα ζητά και οι διαπραγματεύσεις θα είναι μακρές και επίπονες, πριν οδηγήσουν σε συμφωνία. Ασχέτως με το τι θα συμβεί, όμως, στην Ελλάδα η ευρωπαϊκή κρίση έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου τα μη συστημικά κόμματα υπάρχει πιθανότητα να κερδίσουν την εξουσία, είτε ως κυβερνήσεις, είτε ως κυβερνητικοί εταίροι. Το μόνο βέβαιο είναι πως θα υπάρξουν πολλά νέα πρόσωπα στην Ευρώπη.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

"Ή την ευρωζώνη ή τον γερμανικό πλούτο θα σώσετε κυρία Μέρκελ"

Ανάλυση Stratfor για την Ελλάδα Ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παραδέχτηκε, πρόσφατα, πως στην ΕΕ «δεν αρέσουν τα νέα πρόσωπα». Η δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αυτή είναι η δήλωση Ομπάμα κατά της γερμανικής λιτότητας στην Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG5_3h8yZxwLb2aGX7qWAVgMVfscmRyO585qgKqrguEATv-OBG-av-fHR4RlSWMAtSjVmeD7ffgqvv6zeHz_zy71AqYYu-5DFPwtODg-Ym5fiLcyNSvVs8QdEfTbuPLWJQa0nGeazmYwSd/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF863.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG5_3h8yZxwLb2aGX7qWAVgMVfscmRyO585qgKqrguEATv-OBG-av-fHR4RlSWMAtSjVmeD7ffgqvv6zeHz_zy71AqYYu-5DFPwtODg-Ym5fiLcyNSvVs8QdEfTbuPLWJQa0nGeazmYwSd/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF863.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η δήλωση του αμερικανού Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα για την ευρωπαϊκή και κυρίως ελληνική κρίση είναι βόμβα. Με καθαρό τρόπο ο αμερικανός πρόεδρος λέει ότι η εμμονική πολιτική που έχει επιβάλλει η Γερμανία στην Ελλάδα είναι αδιέξοδη και καταστροφική. Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει οικονομικές γνώσεις για το καταλάβει. <br /> <br /> Η δήλωση Ομπάμα έρχεται μετά από μια σειρά δημοσιευμάτων σε μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες που είχαν προετοιμάσει το έδαφος για την δημόσια τοποθέτηση Ομπάμα.<br /> <br /> Το βέβαιο είναι ότι στο εξωτερικό κάτι έχει αλλάξει. Το ζήτημα είναι να μπορέσουμε να το εκμεταλλευθούμε στο μέγιστο βαθμό.<br /> <br /> <strong>Τι ακριβώς είπε</strong><br /> <br /> Στην εκπομπή του Fareed Zakaria GPS που μεταδίδεται από το καλωδιακό ειδησεογραφικό κανάλι CNN, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ομπάμα, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στην Ινδία όπου βρέθηκε πρόσφατα, ρωτήθηκε από το δημοσιογράφο να σχολιάσει «αν συμφωνεί με τη δήλωση του νέου Έλληνα πρωθυπουργού ότι η λιτότητα δεν φέρνει αποτέλεσμα».<br /> <br /> Η απάντηση λέξη λέξη είναι η εξής:<br /> <br /> ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΜΠΑΜΑ: <b>Αυτό που είναι αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις να πιέζεις χώρες που βρίσκονται σε ύφεση. Κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξει στρατηγική ανάπτυξης, προκειμένου αυτές οι χώρες να μπορέσουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, να μειώσουν κάποια από τα ελλείμματά τους.</b> Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ελληνική οικονομία βρισκόταν σε επιτακτική ανάγκη μεταρρυθμίσεων, η συλλογή των φόρων στην Ελλάδα ήταν διάσημα τραγική. Νομίζω ότι για να μπορέσει η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά, έπρεπε να δρομολογηθούν μια σειρά από αλλαγές. Είναι πολύ δύσκολο να γίνουν αυτές οι αλλαγές αν το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών έχει πέσει κατά 25%, αυτό δεν μπορεί να το αντέξει ούτε η ελληνική κοινωνία ούτε το πολιτικό σύστημα. Επομένως η ελπίδα μου είναι ότι η Ελλάδα θα μείνει στην ευρωζώνη, νομίζω ότι αυτό θα απαιτούσε συμβιβασμούς από όλες τις πλευρές. Όταν η οικονομική κρίση στην Ελλάδα ενέσκηψε πριν από μερικά χρόνια, εμείς είχαμε ενεργό ρόλο στην προσπάθεια αντιμετώπισής της. Νομίζω ότι αναγνωρίζει η Γερμανία και άλλοι ότι θα ήταν καλύτερο για την Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη, από το να βρεθεί έξω από αυτή. Είναι μία κατάσταση που στις αγορές δεν αρέσει. Γενικώς, όμως, με απασχολεί η ανάπτυξη στην Ευρώπη, η δημοσιονομική πειθαρχία είναι σημαντική, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες σε πολλές από αυτές τις χώρες, αλλά αυτό που μας δίδαξε η αμερικανική εμπειρία, είναι ότι ο καλύτερος τρόπος να μειώσεις τα ελλείμματα είναι να αποκαταστήσεις την δημοσιονομική σταθερότητα, είναι να αναπτυχθείς και όταν έχεις μια οικονομία σε ελεύθερη πτώση πρέπει να υπάρξει στρατηγική ανάπτυξης και όχι απλώς να γίνονται προσπάθειες πίεσης ενός πληθυσμού που δεινοπαθεί ολοένα και περισσότερο.<br /> <strong><br /> Η δήλωση Ομπάμα σε βίντεο.</strong><br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αυτή είναι η δήλωση Ομπάμα κατά της γερμανικής λιτότητας στην Ελλάδα

Η δήλωση του αμερικανού Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα για την ευρωπαϊκή και κυρίως ελληνική κρίση είναι βόμβα. Με καθαρό τρόπο ο αμερικανός πρόε...

Διαβάστε την συνέχεια