Ανταλλαγή πληθυσμών: Η μεγαλύτερη καταστροφή της Ελλάδας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPCLIYqNxipIdNyQ6sNi_1OVaBIVbHOpmYscEjknYZGST4Q9qe1EkFAX6Y8O_HSZJzBK4AVynRWqbC6NjFY59-xMffet-yU1wJ0wSCdSGaQDYn9CxjEOGXEfiY8KJQ7BGIHQ_f_K_3fHo-/s1600/%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1.+%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82+%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82+%CF%83%CF%84%CE%BF+%CE%98%CE%B7%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPCLIYqNxipIdNyQ6sNi_1OVaBIVbHOpmYscEjknYZGST4Q9qe1EkFAX6Y8O_HSZJzBK4AVynRWqbC6NjFY59-xMffet-yU1wJ0wSCdSGaQDYn9CxjEOGXEfiY8KJQ7BGIHQ_f_K_3fHo-/s1600/%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1.+%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82+%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82+%CF%83%CF%84%CE%BF+%CE%98%CE%B7%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF.jpg" width="640" /></a></div> Αθήνα: Προσφυγικός καταυλισμός στο Θησείο<br /> <br /> <div class="non-pontic field field-name-article-body field-type-ds field-label-hidden"> Στις 30 Ιανουαρίου 1923 υπογράφηκε στη Λοζάνη το πρώτο μέρος της ομώνυμης Συνθήκης η οποία αποτέλεσε την κατάληξη της μεγαλύτερης καταστροφής που υπέστη η Ελλάδα.<br /> <br /> Με τη Συνθήκη αυτή αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα, με την εξαίρεση των Ελλήνων που ήταν εγκατεστημένοι στην Κωνσταντινούπολη και των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης. Η μαζική άφιξη των προσφύγων δημιούργησε ανυπέρβλητες, σχεδόν, δυσκολίες στο ελληνικό κράτος. Περίπου 1.200.000 Έλληνες του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης ήρθαν στην Ελλάδα λίγο μετά την Καταστροφή, και ακολούθησαν περίπου 250.000 μέχρι το 1924, στο πλαίσιο της εφαρμογής της Σύμβασης που αφορούσε την ανταλλαγή των πληθυσμών.<br /> <br /> <div class="rtecenter"> <img alt="" src="http://www.pontos-news.gr/sites/default/files/ypografi.jpg" style="height: 330px; width: 600px;" /><br /> <span style="font-size: 14px;"><em>Η Συνθήκη της Λοζάνης υπογράφεται</em></span><br /> <span style="font-size: 14px;"><em><br /></em></span></div> Η ανταλλαγή των πληθυσμών αποτέλεσε το πιο λεπτό ζήτημα από όσα συζητήθηκαν στη Λοζάνη. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος (επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας) διαφώνησε στην αρχή με την πρόταση της κεμαλικής αντιπροσωπείας για την ανταλλαγή, γιατί πίστευε ότι ο εκπατρισμός της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης θα αποτελούσε βαρύ πλήγμα για το μέλλον του Ελληνισμού.<br /> Στις συνεδριάσεις της Επιτροπής πήρε μέρος και ο εκπρόσωπος της Κοινωνίας των Εθνών για τους πρόσφυγες δρ Νάνσεν, στον οποίο αποδόθηκε η πρόταση για την υποχρεωτική ανταλλαγή, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η ιδέα αποτελούσε τουρκική πρόταση και εμμονή.<br /> <br /> <div class="rtecenter"> <img alt="" src="http://www.pontos-news.gr/sites/default/files/fringiof-nansen.jpg" style="height: 389px; width: 598px;" /><br /> <span style="font-size: 14px;"><em>Ο δρ Φρίντγιοφ Νάνσεν με ορφανά στην Αρμενία, το 1925</em></span><br /> <span style="font-size: 14px;"><em><br /></em></span></div> Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν οι Τούρκοι έθεσαν θέμα απομάκρυνσης του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Με τη μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων αποσοβήθηκε η ρήξη και αποφασίστηκε η παραμονή του Πατριαρχείου, το οποίο θα είχε μόνο θρησκευτικά καθήκοντα.<br /> Η επίσημη αποδοχή της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών δημιούργησε στην Ελλάδα κύμα διαμαρτυριών. Παρά τις διαμαρτυρίες αυτές, όμως, η λύση που δέχτηκε ο Βενιζέλος στη Λοζάνη δεν ήταν μόνο η καλύτερη δυνατή σε σχέση με το τετελεσμένο γεγονός της Μικρασιατικής Καταστροφής, αλλά και η μόνη που μπορούσε να εξασφαλίσει, με την αναχώρηση των μουσουλμάνων κατοίκων της Μακεδονίας, της Θεσσαλίας και της Κρήτης, τη δυνατότητα αποκατάστασης των προσφύγων και εθνικής ομογενοποίησης του βορειοελλαδικού χώρου.<br /> <strong>Το πλαίσιο της συνδιάσκεψης</strong><br /> Η Συνδιάσκεψη άρχισε το κυρίως έργο της στις 21 Νοεμβρίου 1922 (με το νέο ημερολόγιο) με την ψήφιση του κανονισμού και της διαδικασίας των εργασιών της.<br /> Ορίστηκαν τρεις επιτροπές: η Πολιτική και Εδαφική, η Επιτροπή για όλα τα θέματα που είχαν σχέση με το θεσμό των διομολογήσεων και η Οικονομική Επιτροπή.<br /> <div class="quote"> Κάθε θέμα το συζητούσαν οι επιτροπές ως το σημείο εκείνο που ήταν δυνατό να επιτευχθεί ο μεγαλύτερος βαθμός συμφωνίας, και προσδιορίστηκε από τις δυνάμεις της Αντάντ (Entente) το χρονικό στάδιο στο οποίο έπρεπε να υπάρξει κατάληξη.</div> Επελέγη το τέλος Ιανουαρίου του 1923. Οι Σύμμαχοι θα παρουσίαζαν στον Ισμέτ Ινονού (τον επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπείας) τους γενικούς όρους της ειρήνης, όπως κατά την κρίση τους είχαν διαμορφωθεί κατά τις έως τότε διαπραγματεύσεις, με το αίτημα ή να τους αποδεχτεί ή να τους απορρίψει.<br /> Η ανταλλαγή των πληθυσμών συμφωνήθηκε στο χρονικό στάδιο που προαναφέρθηκε και η σχετική συμφωνία υπογράφηκε στις 30 Ιανουαρίου. Οι περισσότερες όμως συμφωνίες υπογράφηκαν στις 24 Ιουλίου 1923.<br /> Η Συνθήκη της Λοζάνης είναι ένα σύνολο συμφωνιών που ρυθμίζουν ευρύτερα ζητήματα που δεν έχουν σχέση μόνο με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.<br /> Οι ομαδικές μετακινήσεις μειονοτικών πληθυσμών δεν ήταν καινούριο φαινόμενο στα Βαλκάνια. Είχαν όμως μια διαφορά με την περίπτωση της Λοζάνης – δεν ήταν υποχρεωτικές.<br /> <strong>Ανθρώπινα ράκη</strong><br /> Οι Έλληνες του εσωτερικού της Μικράς Ασίας ήταν τα πρώτα θύματα της Ανταλλαγής. Μακριές ουρές από ανθρώπινα ράκη σε ένα ταξίδι οκτακοσίων περίπου χιλιομέτρων από τα μετόπισθεν των Τούρκων εθνικιστών ως τα παράλια. Παρόλο που οι περισσότεροι από αυτούς ζούσαν σε περιοχές οι οποίες απείχαν πολλές εβδομάδες δρόμο από τη ζώνη των πολεμικών επιχειρήσεων, είναι ευνόητο ότι οι Τούρκοι εθνικιστές δεν χαίρονταν καθόλου νιώθοντας στα νώτα τους τους μακρινούς συγγενείς των Ελλήνων εχθρών τους.<br /> <br /> <div class="rtecenter"> <img alt="" src="http://www.pontos-news.gr/sites/default/files/karavani.jpg" style="height: 467px; width: 700px;" /> </div> Έτσι, λοιπόν, το διάστημα 1920-1921 το κύμα των προσφύγων προχωρούσε αδιάκοπα ανάμεσα στα χιονισμένα βουνά και τις κατακαμένες έρημες πεδιάδες της Μικράς Ασίας, αφήνοντας πίσω του αναρίθμητους νεκρούς.<br /> Όπως πολύ εύστοχα γράφει σε σχετικό αφιέρωμά του το <em>National Geographic</em>, «για περισσότερο από δύο χιλιάδες χρόνια στα βάθη της Μικράς Ασίας ανατράφηκαν πολλοί απόγονοι των ανήσυχων εκείνων πνευμάτων που είχαν ακολουθήσει τον Μέγα Αλέξανδρο στις εκστρατείες του στην Ασία. Χίλια χρόνια ακόμα νωρίτερα οι ακτές της είχαν εξελληνιστεί από τους πρωτοελλαδίτες που εγκατέλειπαν βιαστικά τη γενέθλια γη τους μετά την κάθοδο των Δωριέων.<br /> »Διωγμένοι τώρα από τις αγροικίες τους με τις κληματαριές και από τα παραπήγματα των παζαριών τους, συνωθούνταν μισόγυμνοι στις αγορές των παραλίων, σαν ναυαγοί που καλούσαν απεγνωσμένα οποιοδήποτε περαστικό πλεούμενο για να τους σώσει από τα διογκούμενα κύματα της προσφυγιάς».<br /> <br /> <div class="rtecenter"> <img alt="" src="http://www.pontos-news.gr/sites/default/files/paralia.jpg" style="height: 361px; width: 640px;" /></div> <br /> Έτσι, οι πρώτοι 100.000 πρόσφυγες του μεγαλύτερου μεταναστευτικού κύματος της ανθρώπινης ιστορίας πέρασαν σιγά-σιγά στην Ελλάδα.<br /> <strong>Ο Πόντος και η Θράκη</strong><br /> Από διάφορα σημεία της ποντιακής ενδοχώρας, μέχρι και σε 800 χλμ. απόσταση από τα παράλια, χωρικοί και κάτοικοι των πόλεων μαζεύονταν και με τις πλάτες κυρτές από το βάρος των σκεπασμάτων και των μωρών τους έριχναν μια τελευταία ματιά στο σπίτι και στ’ αμπέλι τους και ξεκινούσαν να διασχίσουν την παγωμένη πεδιάδα.<br /> <br /> <div class="rtecenter"> <img alt="" src="http://www.pontos-news.gr/sites/default/files/egkatastasi.jpg" style="height: 311px; width: 540px;" /></div> <br /> Τον Ιανουάριο του 1923 80.000 πρόσφυγες, το ένα δέκατο δηλαδή του τέταρτου αλλά πιο ορμητικού κύματος της μεγάλης αυτής προσφυγιάς, έφτασαν στην Ελλάδα. Η χώρα υπέφερε από την ατελείωτη εισροή προσφύγων, που στο τέλος έγινε τόσο δυσβάστακτη ώστε η Αθήνα αναγκάστηκε να κλείσει επισήμως τις πύλες της, διαμαρτυρόμενη για τις συνεχιζόμενες «απελάσεις».<br /> <br /> <div class="rtecenter"> <img alt="" src="http://www.pontos-news.gr/sites/default/files/antallagi_limnos.jpg" style="height: 415px; width: 622px;" /><br /> <span style="font-size: 14px;"><em>Η Ανταλλαγή στο λιμάνι της Λήμνου</em></span><br /> <span style="font-size: 14px;"><em><br /></em></span></div> Εναλλακτική λύση ήταν, όπως φάνηκε, οι αχρηστευμένοι στρατώνες και οι στάβλοι γύρω από την Κωνσταντινούπολη: Μια μεγάλη «χωματερή» για να στοιβαχτεί το πλήθος των 100.000 Ελλήνων της Ανατολίας, όπου η θνησιμότητα ξεπερνούσε τις 300 ψυχές την ημέρα.<br /> <strong>Στην Ελλάδα</strong><br /> Επρόκειτο για μια μικρή χώρα, με όχι σπουδαίο φυσικό πλούτο, που είχε μόλις βγει από μια δεκαετία επιστρατεύσεων και πολέμων με αποκορύφωμα την πρόσφατη ήττα, μόνο και μόνο για να ξαναβυθιστεί σ’ ένα ακόμη τεράστιο πρόβλημα: το προσφυγικό. Η Ελλάδα υποδέχτηκε 1.250.000 πρόσφυγες σε διάστημα ενός μόνο έτους από την καταστροφή της Σμύρνης.<br /> <br /> <div class="rtecenter"> <img alt="" src="http://www.pontos-news.gr/sites/default/files/prosfyges_pontou_0.jpg" style="height: 367px; width: 600px;" /><br /> <span style="font-size: 14px;"><em>Πρόσφυγες του Πόντου στην Κέρκυρα</em></span><br /> </div> Αυτή η κατά 25% αύξηση του πληθυσμού της σήμαινε ότι σε κάθε τέσσερις κατοίκους αναλογούσε τώρα άλλος ένας, άπορος, άστεγος και δυστυχισμένος πρόσφυγας.<br /> Το χειμώνα του 1924 τα παλιρροϊκά κύματα των προσφύγων, που κράτησαν δύο χρόνια, κόπασαν. Τώρα μπορούσες να περπατήσεις στις ακτές της Εγγύς Ανατολής σαν ύστερα από μεγάλη καταιγίδα και να παρατηρήσεις τις αλλαγές που είχαν επέλθει.<br /> Στη Θεσσαλονίκη η προκυμαία ήταν γεμάτη δεμένα στη σειρά καλοφτιαγμένα τουρκικά σκαριά, που θα μετέφεραν τους τελευταίους επιβάτες της Ανταλλαγής.<br /> <br /> <div class="rtecenter"> <img alt="" src="http://www.pontos-news.gr/sites/default/files/mousoulmanoi_prosfyges.jpg" style="height: 356px; width: 600px;" /><br /> <span style="font-size: 14px;"><em>Μουσουλμάνοι πρόσφυγες φεύγουν από την Ελλάδα</em></span><br /> <span style="font-size: 14px;"><em><br /></em></span></div> Οι τελευταίοι χριστιανοί έφηβοι, που μόλις είχαν φτάσει, κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια προς τη μεριά των τελευταίων μωαμεθανών εφήβων που έφευγαν.<br /> <span style="font-size: 14px;">Το κείμενο βασίστηκε σε μια βιβλιογραφία που αξίζει να αναφερθεί:</span><br /> <ul> <li><span style="font-size: 14px;"><em>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους</em>, τόμος ΙΕ΄, εκδοτική Αθηνών</span></li> <li><span style="font-size: 14px;">Α. Αλεξανδρής, Θ. Βερέμης, Π. Καζάκος, Β. Κουφουδάκης, Χ. Ροζάκης, Γ. Τσιτσόπουλος,<em> Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις 1923-1987</em>, εκδ. Γνώση (συγκεκριμένα, το κείμενο του πρέσβη Αλέξη Αλεξανδρή)</span></li> <li><span style="font-size: 14px;"><em>Πράξεις που υπογράφηκαν στη Λωζάνη  στις 30 Ιανουαρίου και 24 Ιουλίου 1923</em>, εκδ. Σάκκουλα</span></li> <li><em><span style="font-size: 14px;">National Geographic – 1922: Ο Μεγάλος Ξεριζωμός</span></em></li> </ul> Επιμέλεια: Παντελής Σαββίδης<br /> <span style="font-size: 14px;">Σημείωση: Δόθηκε έμφαση στο ιστορικό, διπλωματικό και ανθρώπινο πεδίο, και δεν τονίστηκαν οι τουρκικές εμμονές και δολοπλοκίες σε σχέση με τους εγκατεστημένους Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη.</span><br /> <span style="font-size: 14px;"><br /></span> <a href="http://www.pontos-news.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Ανταλλαγή πληθυσμών: Η μεγαλύτερη καταστροφή της Ελλάδας

Αθήνα: Προσφυγικός καταυλισμός στο Θησείο Στις 30 Ιανουαρίου 1923 υπογράφηκε στη Λοζάνη το πρώτο μέρος της ομώνυμης Συνθήκης η οποία απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ίμια 19 χρόνια πριν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSnXMdGPCXuWHcBfFFDmAWNmH5wCzH_u4kjVfQ8TqDVEWyQaHUNBY3vYyZrBG7Z1KOesjMgBxtQN-zZHj89fvSA6oyXS16f0VBPFXkYeA9aZ18UZwo9ogpQR5xdSNzAIQWx_t5aJK8Ceh_/s1600/imia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="348" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSnXMdGPCXuWHcBfFFDmAWNmH5wCzH_u4kjVfQ8TqDVEWyQaHUNBY3vYyZrBG7Z1KOesjMgBxtQN-zZHj89fvSA6oyXS16f0VBPFXkYeA9aZ18UZwo9ogpQR5xdSNzAIQWx_t5aJK8Ceh_/s1600/imia.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <span style="color: #666666; font-size: large;">Ίμια, δεκαεννέα χρόνια πέρασαν από εκείνο το βράδυ της 30ης Ιανουαρίου 1996 που πήγαμε ανήσυχοι να κοιμηθούμε αλλά συνάμα και περήφανοι για τη σθεναρή στάση που η χώρα μας κρατούσε στο ζήτημα των βραχονησίδων στα Ίμια.</span></blockquote> <br /> Πρωί 31 Ιανουαρίου 1996: ξυπνήσαμε (όσοι από εμάς είχαν την πολυτέλεια να κοιμηθούν) αμήχανοι, πικραμένοι, εκνευρισμένοι για την άσχημη τροπή που πήραν τα γεγονότα εκείνο το βράδυ καθώς για πρώτη φορά από το 1974 τουρκικό πόδι είχε πατήσει σε ελληνικό έδαφος. Και το χειρότερο, από το πρωινό προσκλητήριο έλειπαν 3 συνάδελφοι μας, θύματα του καθήκοντος: Καραθανάσης, Βλαχάκος-Γιαλωψός. Απλά, σεμνά, αθόρυβα, σιωπηλά όπως αρμόζει στους ανώνυμους ήρωες και στους συντελεστές της ελληνικής ένδοξης ιστορίας απογειώθηκαν σε οριακές καιρικές συνθήκες για μια αποστολή υψηλού ρίσκου και δεν ξαναγύρισαν ποτέ. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα, οι καρδιές μας πληγώθηκαν ακόμη περισσότερο με το προπαγανδιστικό φιλμάκι των Τούρκων καταδρομέων να αποβιβάζονται στα Ίμια. Και μέσα στην αγωνία, τη λύπη και τον εκνευρισμό μας, μια πλειάδα από ασήμαντους ανθρώπους- με ή χωρίς στολή- προσπαθούσαν να αποποιηθούν τις υπαρκτές ή ανύπαρκτες ευθύνες τους. Καθημερινές αποκαλύψεις, για άλλη μια φορά, έδειχναν τη μετριότητα των ανθρώπων που μας κυβερνούσαν, αλλά για να είμαστε δίκαιοι-και τον εφησυχασμό που είχε κυριεύει όλους μας.<br /> <br /> Άτυχες στιγμές έχουν όλα τα έθνη στη μακραίωνη ιστορία τους. Η επιτυχία και η αποτυχία, η νίκη και η ήττα, ειδικά στις πολεμικές επιχειρήσεις πολλές φορές καθορίζονται από ένα τυχαίο και ενίοτε απρόβλεπτο γεγονός. Ο παράγων «τύχη» δεν μειώνει όμως κατ’ελάχιστο τις ευθύνες για σωστή προετοιμασία για αντιμετώπιση κάθε κινδύνου. Δυστυχώς για εμάς, η απειλή του ανατολικού γείτονα είναι υπαρκτή και αυξανόμενη καθώς η πλάστιγγα της ισορροπίας ισχύος μετατοπίζεται τα τελευταία χρόνια υπέρ του. Η επεκτατική συμπεριφορά του δεν είναι αποτέλεσμα μιας εσωτερικής πολιτικής του διαμάχης μεταξύ  «ειρηνόφιλων» πολιτικών και «πολεμοχαρών» στρατιωτικών. Η αναθεωρητική συμπεριφορά του είναι απόρροια της νομοτελειακής ανάγκης απόκτησης ζωτικού χώρου και αύξησης  της επιρροής που συνοδεύει κάθε νεανικό και αναπτυσσόμενο κράτος σε συνδυασμό και με τις παραδόσεις της κληρονομιάς μιας προϋπάρχουσας αυτοκρατορίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα και αν θέλουμε να επιβιώσουμε πρέπει να την αποδεχτούμε και να ενεργήσουμε ανάλογα. Μοναδική μας διέξοδος είναι η ύπαρξη μιας συνεκτικής, ολοκληρωμένης, πολύπλευρης και ρεαλιστικής πολιτικής, συμβατής με τη διεθνή κατανομή ισχύος και γεωστρατηγικές ισορροπίες και αποδεκτής με ευρεία συναίνεση από τον ορθά ενημερωμένο ελληνικό λαό. Η πολιτική αυτή προϋποθέτει την υπέρβαση της παρούσης οικονομικής κρίσεως, τη διαφύλαξη του τρωθέντος κοινωνικού ιστού και κυρίως την αντιμετώπιση της κρίσεως αξιών που πλήττει την κοινωνία μας.<br /> <br /> Προς στιγμή το σοκ της κρίσεως του 1996 φάνηκε ότι θα μας ξύπναγε και θα μας οδηγούσε προς τη σωστή κατεύθυνση. Δυστυχώς όμως αυτό δεν υλοποιήθηκε. Καιροσκόποι, σε όλους τους τομείς της πολιτείας και κοινωνίας, εκμεταλλεύθηκαν τα γεγονότα για να πλουτίσουν ή για να αυξήσουν την πολιτική τους πελατεία και επιρροή. Όλα αυτά όμως έγιναν δυστυχώς και με τη δική μας (εν μέρει) σιωπηρά αποδοχή και με την απαράδεκτη –όσο και αν αρνούμαστε να το αποδεχθούμε- απουσία αντίδρασης μας.<br /> <br /> Σήμερα, 19 χρόνια μετά, αισθανόμαστε ακόμη λιγότερο ασφαλείς, αβέβαιοι, χαμένοι και περισσότερο ανήσυχοι για το μέλλον το δικό μας, της πατρίδος και των παιδιών μας. Εθνικά θέματα, οικονομικές δυσκολίες, καθημερινή ανασφάλεια, διάρρηξη κοινωνικής συνεχής, διαπλοκή και αβεβαιότητα είναι τα θέματα που μας απασχολούν και γκριζάρουν την καθημερινότητα μας. Ίσως η σημερινή κρίση που μας αγγίζει πλέον όλους, μας οδηγήσει να αντιδράσουμε πιο αποτελεσματικά. Όταν αναφέρομαι σε αντίδραση δεν υπονοώ καμιάς μορφής βίαιη ή ανατρεπτική αντισυνταγματική ενέργεια. Αναφέρομαι καταρχήν σε μια ειλικρινή αυτοκριτική και σε μια προσπάθεια αυτοβελτίωσης μας θέτοντας πάνω από όλα το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον, την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας, παραμερίζοντας τον ατομικισμό, τον «ωχαδερφισμό» και τον παρασιτικό ευδαιμονισμό μιας ατομικιστικής κοινωνίας ξένης προς τις παραδόσεις μας. Αναφέρομαι δηλαδή σε μια ευσυνείδητη, συνεπή και μεθοδική ατομική προσπάθεια στο χώρο εργασίας και διαβίωσης του καθενός μας συγχρόνως με μια πιο δυναμική και υπεύθυνη εμπλοκή μας στην κοινωνική και πολιτική καθημερινότητα.<br /> <br /> Ευρισκόμενοι λοιπόν σε μια προσπάθεια προσωπικής ειλικρινούς εξιλεώσεως και βελτίωσης, θα μπορούμε να κοιτάζουμε κατάματα και ειλικρινά τον εαυτό μας και τους συμπολίτες μας και να υψώσουμε τη φωνή μας σε κάθε επίπεδο και σε κάθε χώρο εργασίας απαιτώντας από κάθε επαγγελματία, δημόσιο αξιωματούχο, στρατιωτικό, πολιτικό και θρησκευτικό λειτουργό να εκτελεί την αποστολή του αποτελεσματικά και μακριά από ατομικές και πολιτικές σκοπιμότητες και μικροσυμφέροντα. Η λύτρωση θα επέλθει τότε και μόνο τότε όταν ο καθένας μόνος του και χωριστά αισθανθεί και δράσει ως ο μοναδικός υπεύθυνος και υπόλογος για τη σωτηρία της πατρίδος μας.<br /> <br /> Και αν κάποια στιγμή αισθανθούμε ότι δεν έχουμε τις επαρκείς δυνάμεις για το δύσκολο αυτό έργο ας θυμηθούμε τους 3 ήρωες μας που χαμογελώντας μπήκαν εκείνοι το βράδυ στο ελικόπτερο ξέροντας πολύ καλά ότι ήταν πολύ πιθανόν να μη ξαναγυρίσουν. Και όμως μπήκαν αθόρυβα και απλά και πέταξαν για πάντα στην αιωνιότητα, στο απέραντο ελληνικό Αιγαίο και στη συλλογική μας μνήμη. Είθε πάντα να διασχίζουν το Αιγαίο μας δίπλα στους φύλακες αγγέλους, εμπνέοντας όλους εμάς και οι ψυχές τους να αγαλλιάζουν βλέποντας ότι η θυσία τους δεν πήγε χαμένη.<br /> <br /> ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ- Υποστράτηγος (εν αποστρατεία)<br /> <a href="http://www.defencenews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ίμια 19 χρόνια πριν

Ίμια, δεκαεννέα χρόνια πέρασαν από εκείνο το βράδυ της 30ης Ιανουαρίου 1996 που πήγαμε ανήσυχοι να κοιμηθούμε αλλά συνάμα και περήφανοι...

Διαβάστε την συνέχεια

Εχθρό της Τουρκίας χαρακτηρίζει ο Τουρκικός τύπος τον νέο Υ.Α. της Ελλάδας.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMNwVgVqCM9dxRYeNQ8Xm8zvNKHJfMRrE21Zzu1hwm_An2hBPAMScaUl7o-Ho_BNFRYymUAS_U86VuGUybgwXQEoUPL2tRMunplu3_CL6jVZ_vnwhi31JIi0jJT4Ee_zS2fIU0PNnTe9i2/s1600/kamenos+tsipras.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMNwVgVqCM9dxRYeNQ8Xm8zvNKHJfMRrE21Zzu1hwm_An2hBPAMScaUl7o-Ho_BNFRYymUAS_U86VuGUybgwXQEoUPL2tRMunplu3_CL6jVZ_vnwhi31JIi0jJT4Ee_zS2fIU0PNnTe9i2/s1600/kamenos+tsipras.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο<b> Νίκος Χειλαδάκης</b><br /> Ανοιχτή επίθεση κατά του νέου υπουργού Άμυνας, κ Πάνου Καμένου, εξαπολύει ο τουρκικός τύπος με αφορμή την πρόθεση του νέου Υ.Α. να επισκεφτεί τις βραχονησίδες Ίμια επί τη επετείου της μεγάλης κρίσης του 1996 και να ρίξει ένα στεφάνι στην θάλασσα για τους τρεις αδικοχαμένους Έλληνες ναυτικούς του ελικοπτέρου που είχε πέσει εκείνο το παγωμένο βράδυ.<br /> Με δημοσίευμα των εφημερίδων Hürriyet και Türkiye, ο νέος υπουργός Άμυνας της ελληνικής κυβέρνησης, κ Πάνος Καμένος χαρακτηρίζεται σαν προκλητικός και σαν εχθρός της Τουρκίας. Την έντονη αυτή αντίδραση μερίδας του τουρκικού τύπου εναντίον του κ. Πάνου Καμένου, προκάλεσε η πρόθεση του να μεταβεί στις βραχονησίδες Ίμια για να καταθέσει φόρο τιμής πετώντας ένα στεφάνιστην θαλάσσια περιοχή για τους μάρτυρες του ελικοπτέρου που έπεσε την βραδιά της κρίσης. <br /> Μάλιστα οι τουρκικές εφημερίδες αναφέρουν ότι ο Πάνος Καμένος είχε πάρει μέρος πρωτοστατώντας στις διαδηλώσεις κατά της επίσκεψης τον περασμένο Δεκέμβριο του πρωθυπουργού της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου στην Αθήνα και κάνουν νύξη για πρόθεση του νέου υπουργού Άμυνας της Ελλάδας να παραβιάσει τον τουρκικό εναέριο χώρο μεταβαίνοντας στα Ίμια. Όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα Türkiye, ο κ Καμένος θα μεταβεί στα Ίμια μετά από μια επιμνημόσυνη τελετή που θα τελεστεί στην αεροναυτική βάση κοντά στην Αθήνα και εκεί θα πετάξει ένα στεφάνι στην θάλασσα ενώ στην συνέχεια θα μεταβεί στην Κρήτη για να επιθεωρήσει εκεί τις αεροναυτικές δυνάμεις της Ελλάδας.<br /> Άραγε από τώρα άρχισαν τα όργανα με τους συμμάχους μας με νέο πρωταγωνιστή τώρα το κ Καμένο ;<br /> <br /> Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος<br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Εχθρό της Τουρκίας χαρακτηρίζει ο Τουρκικός τύπος τον νέο Υ.Α. της Ελλάδας.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Ανοιχτή επίθεση κατά του νέου υπουργού Άμυνας, κ Πάνου Καμένου, εξαπολύει ο τουρκικός τύπος με αφορμή την πρό...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ΥΠΕΘΑ στα Ίμια και στην Κρήτη για τον ήρωα Μπικάκη.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid1xkshkoK6EJw8ox0qkwMGtr2fJX4fDHFNMSyIH8PU0_JxEVcMcBpEKmygGNm9XJYcr14xWXkf8uiRGeKayjM5V0XhdwT5p2mphd4oIaehFX6cfmAoG_6-FoSMj4L5XZRlmZiiWwdRyjq/s1600/kamenos+imia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid1xkshkoK6EJw8ox0qkwMGtr2fJX4fDHFNMSyIH8PU0_JxEVcMcBpEKmygGNm9XJYcr14xWXkf8uiRGeKayjM5V0XhdwT5p2mphd4oIaehFX6cfmAoG_6-FoSMj4L5XZRlmZiiWwdRyjq/s1600/kamenos+imia.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> Εχει να πάει υπουργός στη θάλασσα των Ιμίων από το 1996. Από τότε δηλαδή που υπήρξε η κρίση των Ιμίων και που η Αγκυρα άρχισε να κάνει λόγο δήθεν για γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδος σε αρκετά νησιά θέτοντας ένα ακόμα θέμα στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών.<br /> <div> </div> <div> Τότε που ζητήθηκε από τους αμερικανούς να αποσυρθούν τα στρατεύματα από την περιοχή, τότε που ζητήθηκε να μην υπάρχουν  <em>«ούτε σημαίες, ούτε στρατός στα Ίμια»</em>.  </div> <div> </div> <div> Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας <strong>Π. Καμμένος</strong> θα είναι ο πρώτος υπουργός που επισκέπτεται τη θάλασσα των Ιμίων  για να  ρίξει ένα στεφάνι τιμώντας έτσι τη μνήμη των τριών πιλότων του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού, του υποπλοίαρχου <em>Χριστόδουλου Καραθανάση</em>, του υποπλοίαρχου <em>Παναγιώτη Βλαχάκου</em> και του αρχικελευστή <em>Εκτορα Γιαλοψού</em> που σκοτώθηκαν εν ώρα καθήκοντος. Ο κ. Καμμένος θα καταθέσει και στεφάνι στο μνημείο των Ιμίων στην οδό Βασ. Σοφίας, ενώ θα επισκεφθεί νησιά του Αιγαίου και θα συναντηθεί με πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας.</div> <div> </div> <div> Στην συνέχεια θα μεταβεί στην Κρήτη για να τιμήσει τον ήρωα <strong>Μανώλη Μπικάκη.</strong></div> <div> </div> <div> <strong>Διέλυσε μόνος του μια ίλη τουρκικών αρμάτων και ένα τάγμα πεζικού</strong></div> <div> Η τουρκική εισβολή του 1974 στη Κύπρο, 40 χρόνια μετά συνεχίζει να αποτελεί στίγμα της νεότερης ιστορίας μας. Ο ελληνισμός υπέστη μια από τις χειρότερες στρατιωτικές και πολιτικές ήττες και πλήρωσε το τίμημα της επτάχρονης χούντας που άφησε τη Κύπρο βορά στις ορέξεις του «Αττίλα».<br />   <br /> <div class="textLinkAdWrapperNew"> </div> Μέσα στο σκοτάδι της απώλειας της μισής Κύπρου, η σκόνη της ιστορίας κάλυψε μορφές που αποτέλεσαν πρότυπα αυταπάρνησης και ηρωισμού. Μια από αυτές ήταν ο καταδρομέας – αλεξιπτωτιστής Μανώλης Μπικάκης από τη Κρήτη. Γεννημένος το 1954 στο χωριό Ασή Γωνιά μεταξύ Χανίων και Ρεθύμνου, το 1974 υπηρετούσε στη Α’ Μοίρα Αλεξιπτωτιστών στο Μάλεμε.<br /> Η Μοίρα ήταν αυτή που κλήθηκε να επιβιβαστεί στα ιπτάμενα φέρετρα Noratlas και να πραγματοποιήσει μια από τις πιο παράτολμες επιχειρήσεις στη Κύπρο.<br /> <br /> Όταν τα αεροπλάνα πλησίαζαν στο αεροδρόμιο Λευκωσίας μετά από μια χαμηλή πτήση δύο τριών μέτρων πάνω από τη θάλασσα, άρχισαν να δέχονται πυρά. Τα πυρά προέρχονταν και από τους Τούρκους αλλά και από τους Ελληνοκύπριους που εξέλαβαν τα αεροπλάνα για τουρκικά. Ένα από τα Noratlas καταρρίφθηκε από φίλια πυρά οδηγώντας στο θάνατο όλους τους καταδρομείς και το πλήρωμα πλην του Θανάση Ζαφειρίου που πήδηξε στο κενό και σώθηκε με βαριά τραύματα.<br /> <br /> <img alt="" src="http://www.protothema.gr/files/1/2014/07/20/MPIKAKIS1.jpg" /><br /> <br /> <u><b>Διέλυσε έξι άρματα</b></u><br /> <br /> Ο Μανώλης Μπικάκης, 20 χρονών παλικάρι βρέθηκε σε έναν άγνωστο χώρο τον οποίο κλήθηκε να υπερασπίσει μαζί με τους υπόλοιπους καταδρομείς. Στο χάος των μαχών έχοντας στη διάθεση του ένα ΠΑΟ (Πυροβόλο Άνευ Οπισθοδρομήσεως) και 8 βλήματα είναι σε ένα ύψωμα στα δυτικά της Λευκωσίας στη περιοχή του Αγίου Δομετίου. Μαζί του είναι μόνος ακόμα ένας καταδρομέας από τη Κρήτη. Ενώ δίπλα τους πέφτουν όλμοι, βόμβες από τα τουρκικά αεροπλάνα και ριπές από τα πολυβόλα που έχουν στήσει  οι Τούρκοι, χάνονται μεταξύ τους. Ο ένας νομίζει τον άλλο νεκρό. Ο φίλος του Μπικάκη βρίσκει τους υπόλοιπους καταδρομείς και αναφέρει την απώλεια του.<br /> <br /> <img alt="" src="http://www.protothema.gr/files/1/2014/07/20/MPIKAKIS2.jpg" /><br /> <br /> Ο Μανώλης Μπικάκης δεν σκέφτηκε καν να εγκαταλείψει τον λόφο και να σωθεί, καθώς έβλεπε απέναντι του να πλησιάζει μια Ίλη τουρκικών αρμάτων Μ48 και να την ακολουθεί ένα τάγμα πεζικού. Άφησε τα άρματα να πλησιάσουν και με το πρώτο βλήμα καταστρέφει το πρώτο κάνοντας το πλήρωμα να το εγκαταλείψει και να τρέχει πανικόβλητο. Επειδή η θέση του από τη βολή έγινε αντιληπτή από τους Τούρκους, σύρθηκε στο χώμα και άλλαξε θέση με ιδιαίτερη δυσκολία αφού θα έπρεπε να μεταφέρει το ΠΑΟ και ακόμα 7 βλήματα. Από τη νέα θέση σημάδεψε το δεύτερο τουρκικό άρμα το οποίο έγινε λαμαρίνες ενώ δεν έζησε κανένας από το πλήρωμα. Δημιουργήθηκε σύγχυση και τα επόμενα δύο τουρκικά άρματα άλλαξαν κατεύθυνση. Ο Μανώλης Μπικάκης έβαλε στο στόχαστρο το επόμενο άρμα το οποίο επίσης κατέστρεψε με μία εύστοχη βολή. Ακολούθησε η καταστροφή ακόμα τριών τουρκικών αρμάτων και η επέλαση τους προς τη Λευκωσία σταμάτησε.<br /> <br /> <u><b><br /> <br /> <br /> Ο Μανώλης Μπικάκης είχε μείνει μόνο με δύο βλήματα</b></u><br /> <br /> Όταν είδε τους τούρκους στρατιώτες να τρέχουν να καλυφθούν σε ένα κτήριο, όπλισε και πάλι το ΠΑΟ. Τα δύο τελευταία βλήματα χτύπησαν το κτήριο στο οποίο είχε καλυφθεί το τουρκικό τάγμα πεζικού. Κανείς δεν ξέρει πόσοι σκοτώθηκαν. Κατάφερε μόνος του να αποτρέψει την τουρκική επίθεση η οποία στόχευε στη κατάληψη του Αγίου Δομετίου κάτι που θα σήμαινε περικύκλωση της Λευκωσία και αποκοπή της πρόσβασης στο αεροδρόμιο Λευκωσίας.<br /> <br /> <img alt="" src="http://www.protothema.gr/files/1/2014/07/20/MPIKAKIS3.jpg" /><br /> <br /> Μέσα στο κατακαλόκαιρο ο Μανώλης Μπικάκης έμεινε τρεις μέρες μόνος του αναζητώντας τους άλλους καταδρομείς έχοντας μαζί του ένα πολυβόλο που βρήκε στο ύψωμα. Τα κατέφερε και ενώθηκε με τη μονάδα του και μετά την εισβολή επέστρεψε στην Ελλάδα.<br /> <br /> <u><b>Άδοξος Θάνατος</b></u><br /> <br /> Παρά το ότι ο διοικητής του υπέβαλε αναφορά για να παρασημοφορηθεί, το ελληνικό κράτος ουδέποτε τον τίμησε. Οι στρατηγοί τον άφησαν να ξεχαστεί όπως ξεχάστηκε και η ηρωική του προσφορά στη Κύπρο. Ο Μανώλης Μπικάκης παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια εργαζόμενος ως οικοδόμος στη Κρήτη.<br /> <br /> <img alt="" src="http://www.protothema.gr/files/1/2014/07/20/MPIKAKIS4.jpg" /><br /> <br /> Δεν διεκδίκησε ούτε δάφνες ούτε τιμές. Το 1994 βρήκε τραγικό θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα στον δρόμο Κορίνθου - Πατρών και η ιστορία του έκλεισε με δύο παιδιά που έμειναν ορφανά και «μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες».<br /> <br /> <br /> <br /> <a href="http://kourdistoportocali.com/" target="_blank">πηγή</a></div>

Ο ΥΠΕΘΑ στα Ίμια και στην Κρήτη για τον ήρωα Μπικάκη.

Εχει να πάει υπουργός στη θάλασσα των Ιμίων από το 1996. Από τότε δηλαδή που υπήρξε η κρίση των Ιμίων και που η Αγκυρα άρχισε να κάνει λ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εθνικό συμφέρον και εθνική στρατηγική

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJu0tWv7EFG_sMUjIzujSMMwaQjgGlwMAc54jyClgDg0hpLrofciE5PHtya8bJU1k2fwYM-1dD8pXAxdpTL18beh7a0Z8Sn76SiMGYoyxfOJny55X6oYtFH77r9mM_uYYwbvDnxZC_JtwM/s1600/elliniki+simaia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="412" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJu0tWv7EFG_sMUjIzujSMMwaQjgGlwMAc54jyClgDg0hpLrofciE5PHtya8bJU1k2fwYM-1dD8pXAxdpTL18beh7a0Z8Sn76SiMGYoyxfOJny55X6oYtFH77r9mM_uYYwbvDnxZC_JtwM/s1600/elliniki+simaia.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <b>Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος </b><br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPgpXI_QueiKFAFaeScuE0GDKShZPuXidOZcBf1tq2R4ZCkxr_5KdpMpxcinKZNuAYctosYNXQ9vSEzS9qoQ6dD4ADmR2j6PDUIyvwgEsJJ6VU2yrj6IdVk-EK93hRBVec-OBNOoO3pc9q/s1600/DSC00084.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPgpXI_QueiKFAFaeScuE0GDKShZPuXidOZcBf1tq2R4ZCkxr_5KdpMpxcinKZNuAYctosYNXQ9vSEzS9qoQ6dD4ADmR2j6PDUIyvwgEsJJ6VU2yrj6IdVk-EK93hRBVec-OBNOoO3pc9q/s1600/DSC00084.JPG" width="131" /></a></div> Ο πιο απλός και περιεκτικός και ταυτόχρονα ευρύς ορισμός της εθνικής στρατηγικής ενός κράτους είναι η χρήση των μέσων που διαθέτει ένα κράτος για την εκπλήρωση των εθνικών σκοπών. <br /> <br /> Εναλλακτικός συνδυασμός των συντελεστών ισχύος ενός έθνους αποσκοπεί στην βέλτιστη και μέγιστη απόκτηση ισχύος, θέσης και ρόλου που αναλογεί στην έσχατη λογική της εθνικής ασφάλειας. <br /> <br /> Στον κρατοκεντρικό κόσμο που ζούμε τους τελευταίους αιώνες το εθνικό συμφέρον είναι ιεραρχημένο και στην κορυφή των ιεραρχήσεων τίθεται η έσχατη λογική της εθνικής ασφάλειας (ο Στάλιν πχ το κατάλαβε έγκαιρα και προσάρμοσε έγκαιρα την στρατηγική της Σοβιετικής Ένωσης συγκρουόμενος με τον Τρόσκι). <br /> <br /> Η συνδυαστική αλλά και χαλαρή χρήση των όρων «κρατικό» και «εθνικό» απορρέει όχι μόνο από την χαλαρότητα των συνόρων στην πολιτική και επιστημονική ορολογία αλλά επίσης από το γεγονός ότι οι εθνικοί συντελεστές ισχύος εκτείνονται πέραν της κρατικής κυριαρχίας ενώ συχνά ένα κράτος είναι υποχρεωμένο για να είναι αξιόπιστο να επιχειρεί πέραν των συνόρων για να υπερασπιστεί τους πολίτες του. <br /> <br /> Στην στρατηγική ανάλυση συνηθίζεται να λέμε ότι στρατηγικά αξιόπιστο είναι εκείνο το κράτος το οποίο θεωρεί την ασφάλεια ακόμη και ενός πολίτη αιτία πολέμου. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Εντέμπε όταν οι Ισραηλινοί διέσωσαν μερικούς Εβραίους όμηρους και των Βρετανών όταν εκστράτευσαν στις Μαλβίνες νήσους. <br /> <br /> Για τους νεοέλληνες βέβαια εκατομμύρια ομοεθνείς τους θεωρούνται ότι βρίσκονται μακριά και ότι ως εκ τούτου έχουν το «δικαίωμα της ευθανασίας» ενώ το ίδιο «δικαίωμα» σταδιακά εκτείνεται στην Θράκη και στο Αιγαίο, και βλέπουμε.<br /> <br /> <b>Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι…</b><br /> <h2> Διπλωματία, συμμαχίες και αλλαγές συμμαχιών</h2> Το ζήτημα των συμμαχιών είναι κεντρικό ζήτημα στην επιστημονική μελέτη της διεθνούς πολιτικής. Αφιερώθηκαν πολλά κεφάλαια πολλών βιβλίων. Εδώ παραθέτω ένα πίνακα από το βιβλίο<span style="color: #666666;"> <a href="https://www.facebook.com/polemos.aitia.ifestos" target="_blank">"<span style="color: #666666;">Ο πόλεμος και τα αίτιά του</span>"</a></span> και ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Κονδύλη ισχύς και απόφαση που ενέπνευσε αυτό τον πίνακα: Παναγιώτης Κονδύλης: «Η έσχατη πραγματικότητα συνίσταται από υπάρξεις, άτομα ή ομάδες που αγωνίζονται για την αυτοσυντήρησή τους και μαζί αναγκαστικά, για τη διεύρυνση της ισχύος τους. Γι’ αυτό συναντώνται ως φίλοι ή ως εχθροί και αλλάζουν φίλους και εχθρούς ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα για την αυτοσυντήρησή τους και τη διεύρυνση της ισχύος τους» (Κονδύλης Ισχύς και απόφαση 1991, σ. 213).<br /> <br /> Τα κράτη πρέπει να είναι ευέλικτα συνάμα και (εξαιρετικά) προσεκτικά, ιδιαίτερα όταν είναι μικρά ή μεσαία και εξαρτημένα. Πρώτιστο μέλημα είναι το εθνικό συμφέρον και το πως αυτό εξυπηρετείται. Οι χειρισμοί στην εξωτερική πολιτική, εξάλλου, αποτελούν κάτι σαν βάδισμα μέσα σε ναρκοπέδιο.<br /> <br /> Επιπλέον, στην ανελέητη πάλη για κατανομή ισχύος οι ηγεμονικές δυνάμεις δεν γνωρίζουν φίλους ή εχθρούς αλλά αναλώσιμα λιγότερο ισχυρά κράτη στον βωμό των στρατηγικών ελέγχου της κατανομής ισχύος. Για μερικές <span style="color: #666666;"><a href="http://www.ifestosedu.gr/130MearsheimerSyria.htm" target="_blank"><span style="color: #666666;">τακτικές και στρατηγικές προσεγγίσεις υπό αυτό το πρίσμα</span></a>:</span><br /> <br /> Μεταφορά βαρών: Προσπάθεια ανάληψης αναχαίτισης από τρίτο όχι κατ’ ανάγκη «σύμμαχο», ενώ το ίδιο φαινομενικά παραμένει θεατής.<br /> <br /> Εξισορρόπηση: Δέσμευση αναχαίτισης επιτιθέμενου αντιπάλου κατόπιν διακρατικής συμμαχίας και εμπράκτων μέτρων και δεσμεύσεων.<br /> <br /> Εκβιασμός: Απειλή χρήσης βίας (μπλόφα ή μέτρα για κόστος κατά μικρών και αδυνάμων).<br /> <br /> Πρόκληση πολέμου για κατατριβή τρίτων: Εξασθένιση «εχθρών» και/ή «φίλων» με πρόκληση μακροχρόνιων συρράξεων και πολέμων ή τα εκλεκτικά χτυπήματα με ή χωρίς την κάλυψη του ΟΗΕ για να σμικρύνει κάποιους στο επιθυμητό επίπεδο.<br /> <br /> Μέριμνα ούτως ώστε η εμπλοκή κάποιου αντιπάλου ή «φίλιου» κράτους σε αντιπαράθεση ή πόλεμο με κάποιο άλλο θα οδηγήσει σε μακροχρόνια κατατριβή και αποδυνάμωση (ή και το αντίστροφο) με συγκεκριμένο και προσεκτικά υπολογισμένο τρόπο.<br /> <br /> Αποτροπή περιφερειακής ηγεμονίας άλλων μεγάλων δυνάμεων με υπερπόντιες εξισορροπήσεις, όπως δεκάδες φορές γίναμε μάρτυρες τις τελευταίες δεκαετίες αλλά και στις μέρες μας.<br /> <br /> Πολιτικοοικονομικές μεθοδεύσεις μεγιστοποίησης του ελεγχόμενου πλούτου και των αναπτυξιακών πόρων, καθότι όπως όλοι γνωρίζουμε η οικονομική δύναμη είναι η βάση της στρατιωτικής δύναμης.<br /> <br /> Παρεμπόδιση άλλων μεγάλων δυνάμεων από το να έχουν πρόσβαση σε πλουτοπαραγωγικούς πόρους.<br /> <br /> Απόκτηση ισχύος ευθέως με δικό τους παρεμβατικό πόλεμο εάν άλλες μέθοδοι καταστούν ατελέσφορες ή εξαιρετικά δύσκολες και αβέβαιες ως προς την εκπλήρωση των σκοπών.<br /> <br /> Διευκόλυνση διείσδυσης με αποδυνάμωση του φρονήματος άλλων κοινωνιών και της πίστης των πολιτών στην εθνική ανεξαρτησία, στις εθνικές κοσμοθεωρίες και στους κρατικούς σκοπούς. Εδώ υπογραμμίζω, έχουμε μια εξαιρετικά σημαντική ενότητα στο βιβλίο η οποία ακόμη και οι άπιστοι Θωμάδες θα καταλάβουν τι σημαίνει «κριτικοί κονστρουκτιβιστές» (ή καθ’ ημάς εθνομηδενιστές), τύποι όπως ο Σόρος και τα στηριζόμενα από αυτόν ιδρύματα, σαπουνόφουσκες περί μετά-εθνικής εποχής (να θυμίσω υψιτενή «φιλοσοφική» θεώρηση η οποία το 2003 δικαιολόγησε το φασιστικό σχέδιο Ανάν ως προάγγελο της… μετά-εθνικής εποχής).<br /> <br /> Προσωρινή παραχώρηση ισχύος σε αυριανούς εχθρούς για να ρυθμιστεί η κατανομή ισχύος.<br /> <br /> Κατάκτηση και προσωρινός κατασταλτικός έλεγχος πόρων μέχρι να δημιουργηθούν και παγιωθούν πολιτικοοικονομικές δομές έμμεσου ελέγχου και προσπορισμού των πόρων άλλων κρατών και περιφερειών.<br /> <br /> Προσπάθεια κατάκτησης θέσης τεχνολογικής υπεροχής και ίσως και πυρηνικής υπεροχής.<br /> <br /> Ως προς το τελευταίο, οι μεγάλες δυνάμεις γνωρίζουν –ή έτσι νομίζουν– ότι ένας τρόπος να αισθανθούν απόλυτα ασφαλείς είναι να αποκτήσουν απόλυτη πυρηνική υπεροχή. Ο σκοπός αυτός, θα συμφωνήσουν οι περισσότεροι στρατηγικοί αναλυτές, είναι κάτι περισσότερο από ψευδαίσθηση, πολύ υψηλού μάλιστα κινδύνου.<br /> <br /> Το νόημα των πιο πάνω σε αναφορά με την παρούσα συγκυρία είναι πασίδηλο. Υπογραμμίζεται, εν τούτοις, ότι για ένα κράτος μέλος της ΕΕ ανεξάρτητα μεγέθους ή ισχύος τα περιθώρια άσκησης διπλωματίας στο κατακερματισμένο στρατηγικό πεδίο της ΕΕ και ευρύτερα της Ευρώπης είναι ανεξάντλητα. Απαιτεί ικανή πολιτική ηγεσία στο διπλωματικό πεδίο, οργανωμένο κράτος και υποστηρικτικό πολιτικό σύστημα. Το πρώτο ισχύει. Για τα δύο άλλα δυστυχώς όχι.<br /> <br /> <a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Εθνικό συμφέρον και εθνική στρατηγική

Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος Ο πιο απλός και περιεκτικός και ταυτόχρονα ευρύς ορισμός της εθνικής στρατηγικής ενός κράτους είναι η χρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι γράφει ο Economist των Rothschild για τις ελληνικές εκλογές;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZDBq037x1aArBzN5pQL0lvHybfDq_0ZktKEZhubfyM-4MixYb0G5_r6o5swyBAFnrFS6_uEDU3gJGfkX8f_Xbjdcv9t3bGUYb-aeK_tnf45KwMTyPHcLKOzl7oK9TeXCbU3Ap9elciSep/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF857.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZDBq037x1aArBzN5pQL0lvHybfDq_0ZktKEZhubfyM-4MixYb0G5_r6o5swyBAFnrFS6_uEDU3gJGfkX8f_Xbjdcv9t3bGUYb-aeK_tnf45KwMTyPHcLKOzl7oK9TeXCbU3Ap9elciSep/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF857.jpg" width="638" /></a></div> <br /> <br /> “Go ahead, Angela, make my day”, είναι το πρωτοσέλιδο σχόλιο του Economist, σχετικά με τις ελληνικές εκλογές, τον ΣΥΡΙΖΑ και την απάντηση του εκλογικού σώματος, στο δρόμο της λιτότητας της Γερμανίδας καγκελαρίου. Το βρετανικό εβδομαδιαίο περιοδικό, δίνει ουσιαστικό με το κείμενό του, έναν οδικό χάρτη στους δανειστές για την αντιμετώπιση της «ακρο-αριστερής και λαϊκίστικης» -όπως την χαρακτηρίζει- ελληνικής κυβέρνησης. Μάλιστα ο Economist, δεν διστάζει να χαρακτηρίσει «τρελό» τον Έλληνα πρωθυπουργό, λόγω του προγράμματος με το οποίο εξελέγη.<br /> <br /> Ολόκληρο το κείμενο του Economist:<br /> <br /> «Η Ελλάδα ήταν ο τόπος που ξέσπασε εντονότερα η κρίση, πέντε χρόνια πριν. Ήταν λοιπόν αρκετά λογικό εκεί να είναι και ο τόπος όπου μπορεί να ξεκινήσει η τελική πράξη της λύσης –λόγω της μεγάλης εκλογικής νίκης του ακρο-αριστερού λαϊκίστικου ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα, στις 25 του Ιανουαρίου.<br /> <br /> Απαιτώντας μια μεγάλη μείωση του ελληνικού χρέους και υποσχόμενος δημόσιες επενδύσεις, ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε στην μεγαλύτερη μέχρι στιγμής πρόκληση στα χρόνια της ευρωζώνης - και ενώ η Ανγκέλα Μέρκελ, καγκελάριος της Γερμανίας, που έχει στρώσει το δρόμο της λιτότητας για την ήπειρο.<br /> <br /> Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Παρότι όλοι, συμπεριλαμβανομένου του κ. Τσίπρα, επιμένουν πως θέλουν την Ελλάδα εντός του ευρώ, η απειλή του Grexit είναι πλέον καθαρή. Τη διετία 2011-’12, η κ. Μέρκελ απειλούσε, όμως αποφάσισε να στηρίξει τους Έλληνες κρατώντας τους στο κοινό νόμισμα. Δεν ήθελε η Γερμανία να χρεωθεί για άλλη μια ευρωπαϊκή καταστροφή και τόσο οι Βόρειοι δανειστές, όσο και οι χρεωμένοι Νότιοι ήταν νευρικοί για τις συνέπειες μιας χαοτικής ελληνικής εξόδου για τις ευρωπαϊκές τράπεζες και τις οικονομίες τους.<br /> <br /> Αυτή τη στιγμή οι πιθανότητες έχουν διαφοροποιηθεί. Το Grexit μοιάζει περισσότερο με ευθύνη των Ελλήνων, ενώ η ευρωπαϊκή οικονομία είναι δυνατότερη και το 80% του ελληνικού χρέους είναι σε άλλες κυβερνήσεις ή θεσμικά όργανα. Πάνω από όλα όμως, οι πολιτικές έχουν αλλάξει. Οι Φινλανδοί και οι Ολλανδοί, όπως και οι Γερμανοί, θέλουν η Ελλάδα να τηρήσει τις δεσμεύσεις που έδωσε όταν την ξελάσπωναν εις διπλούν. Οι κεντρώες κυβερνήσεις των νότιων χωρών φοβούνται πως ένας επιτυχημένος ελληνικός εκβιασμός θα σπρώξει τους ψηφοφόρους τους στα δικά τους αντίστοιχα λαϊκίστικα κόμματα, όπως οι Ισπανοί Podemos.<br /> <br /> Όλα μπορούν να γίνουν κουβάρι. Όμως υπάρχουν τρία ενδεχόμενο: Το καλό, το καταστροφικό και ένας συμβιβασμός που μπορεί να «χύσει την καρδάρα με το γάλα». Η ιστορία του ευρώ, ήταν πάντα ιστορία άμβλυνσεις των διαφορών, όμως τώρα η μάχη δεν είναι οικονομική αλλά πολιτική – και ο συμβιβασμός μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολος.<br /> <br /> Υπάρχει όμως μια λύση και για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη. Ο κ. Τσίπρας, έχει πιάσει σωστά δύο σημεία και τελείως λάθος άλλο ένα. Έχει δίκιο σχετικά με την ευρωπαϊκή λιτότητα που παραπήγε. Οι πολιτικές της κ. Μέρκελ έχουν στραγγαλίσει οικονομικά την Ευρώπη.<br /> <br /> Ο κ. Τσίπρας είναι έχει επίσης δίκιο λέγοντας ότι το ελληνικό χρέος, το οποίο έχει αυξηθεί από το 109% σε 175% του ΑΕΠ, τα περασμένα έξι χρόνια, παρά τις αυξήσεις στους φόρους και στις μειώσεις, δεν είναι βιώσιμο. Η Ελλάδα πρέπει να μπει σε ένα πρόγραμμα ακριβώς όπως και μια χρεοκοπημένη αφρικανική χώρα.<br /> <br /> Όμως θα ήταν λάθος του κ. Τσίπρα να εγκαταλείψει τις εγχώριες μεταρρυθμίσεις. Τα σχέδιά του να επαναπροσλάβει 12 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, να φρενάρει τις αποκρατικοποιήσεις και να αυξήσει το βασικό μισθό θα πετάξει ότι η Ελλάδα κέρδισε σε ανταγωνιστικότητα.<br /> <br /> Αυτή είναι η πρόταση της εφημερίδας: πείστε τον κ. Τσίπρα να πετάξει τον «τρελό σοσιαλισμό του» και να συνεχίσει τις δομικές μεταρρυθμίσεις ως αντάλλαγμα για το πρόγραμμα που θα του προσφερθεί – είτε πιέζοντας ακόμα περισσότερο το ελληνικό χρέος, ή ακόμα καλύτερα μειώνοντας την ονομαστική του αξία.<br /> <br /> Ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να σιγάσει τις φωνές στα αριστερά του, χτυπώντας τα καλά προστατευόμενα καρτέλ και την διαφθορά. Ο συνδυασμός μακροοικονομικής διευκόλυνσης και άμεσων δομικών μεταρρυθμίσεων μπορεί ακόμα να προσφέρει ένα μοντέλο και για άλλες χώρες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία.<br /> <br /> Πρόκειται για ένα πολύ λογικό όνειρο – μέχρι να ξυπνήσεις και να θυμηθείς ότι ο Τσίπρας είναι ένας τρελός αριστερός και η κ. Μέρκελ μόλις και μετά βίας υποστηρίζει ακόμα και το υπάρχον σχέδιο. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καταστροφικό: Grexit. Οι αισιόδοξοι έχουν δίκιο όταν λένε ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι λιγότερο οδυνηρό από ότι θα ήταν το 2012, όμως και πάλι οδυνηρό.<br /> <br /> Στην Ελλάδα, θα οδηγούσε σε τραπεζικά λουκέτα, έλεγχο καταθέσεων, μεγαλύτερες απώλειες εισοδημάτων, ανεργία μεγαλύτερη και από τη σημερινή που φτάνει το 25% και την πιθανή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /> <br /> Τα αποτελέσματα του Grexit για την υπόλοιπη Ευρώπη θα είναι σκληρά. Θα πυροδοτούσε άμεσα αμφιβολίες και για το κατά πόσο η Πορτογαλία, η Ισπανία αλλά ακόμα και η Ιταλία, μπορούν ή πρέπει να μείνουν στο ευρώ.<br /> <br /> Κάπως έτσι, η πιο λογική απάντηση αυτή τη στιγμή είναι και η πιο βραχυπρόθεσμη. Αν ο κ. Τσίπρας δεν πάρει ελάφρυνση του χρέους, τότε θα χάσει κάθε αξιοπιστία απέναντι στους ψηφοφόρους του. Όμως ακόμα και με κάποιες ελάχιστες βελτιώσεις της θέσης της Ελλάδας, άλλες χώρες θα πάρουν σειρά στην αντίσταση. Οι όποιες αλλαγές στους όρους για την Ελλάδα, θα πρέπει να ψηφιστούν και από άλλα εθνικά κοινοβούλια, συμπεριλαμβανομένου αυτού της Φινλανδίας. Αν περνούσαν, οι ψηφοφόροι άλλων χωρών, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, θα ζητούσαν και εκείνη το τέρμα της δικής τους λιτότητας. Ακόμα χειρότερα, οι λαϊκιστές δεξιοί και αριστεροί στη Γαλλία και την Ιταλία, οι οποίοι δεν είναι μόνο κατά της λιτότητας αλλά και κατά της συμμετοχής των χωρών τους, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα δυνάμωναν.<br /> <br /> Ακόμα υπάρχουν τεχνικά προβλήματα, για κάθε τέτοια λύση. Η ΕΚΤ, παραμένει αμετάπειστη ότι δεν μπορεί να παρέχει εκτάκτως ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες ή να αγοράσει τα ομόλογά τους, εκτός αν η κυβέρνηση Τσίπρα είναι σε ένα συμφωνημένο με τους δανειστές πρόγραμμα.<br /> Κάπως έτσι, η Ελλάδα προφανώς θα αναγκάσει την Ευρώπη να κάνει μερικές δύσκολες επιλογές. Με λίγη τύχη θα έχουμε το θετικό αποτέλεσμα. Οι Έλληνες ψηφοφόροι μπορεί να ζουν σε ένα σύννεφο, αν πιστεύουν ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να τηρήσει όσα λέει, όμως και οι Γερμανοί πρέπει να κοιτάξουν τις επιπτώσεις της ισχυρογνωμοσύνης τους. Πέντε χρόνια, μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Ευρωζώνη, οι χώρες του Νότου παραμένουν κολλημένες σε μηδενική ανάπτυξη και σε τεράστια ποσοστά ανεργίας. Όταν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές δίνουν τόσο άσχημα αποτελέσματα, είναι λογική και κατανοητή η αντίδραση των Ελλήνων ψηφοφόρων.<br /> <br /> Αν η κ. Μέρκελ συνεχίσει να εμμένει στις πολιτικές της, θα καταδικάσει την Ευρώπη σε μια δεκαετία τόσο εξουθενωτική όσο και τα ‘90s στην Ιαπωνία. Αυτό θα πυροδοτήσει ένα ακόμα μεγαλύτερο κύμα λαϊκισμού από αυτό στην Ελλάδα, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως θα επιβιώσει το κοινό νόμισμα υπό τέτοιες συνθήκες. Και ο μεγαλύτερος χαμένος από μια άσχημη εξέλιξη, θα είναι η ίδια η Γερμανία.»<br /> <br /> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Τι γράφει ο Economist των Rothschild για τις ελληνικές εκλογές;

“Go ahead, Angela, make my day”, είναι το πρωτοσέλιδο σχόλιο του Economist, σχετικά με τις ελληνικές εκλογές, τον ΣΥΡΙΖΑ και την απάντησ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Σοκ και Δέος» στην Ευρώπη από τις κινήσεις της Αθήνας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpg1CGM5kqW3nn1_oWwXO6fhHErg7zu1yavuyWbjqERs40Kl7y8vtg7uW2z-CKeRGSEp4Yakvq810TsMkAuFzYfPqf4lUL2yZCv6KlRUZH_2f40VGwlZhQhxTZOS3nicj6mfOtW4ORFL_G/s1600/tsipras+soults1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpg1CGM5kqW3nn1_oWwXO6fhHErg7zu1yavuyWbjqERs40Kl7y8vtg7uW2z-CKeRGSEp4Yakvq810TsMkAuFzYfPqf4lUL2yZCv6KlRUZH_2f40VGwlZhQhxTZOS3nicj6mfOtW4ORFL_G/s1600/tsipras+soults1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Το ερώτημα που τίθεται τις τελευταίες ώρες τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο κυρίως στο εξωτερικό είναι το κατά πόσο η Αθήνα στo πλαίσιο της πολιτικής «τα αλλάζω όλα», συμπεριλαμβάνει και κινήσεις μείζονος γεωπολιτικού αναπροσανατολισμού.</strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη</strong></span><br /> Η στάση της Αθήνας στο θέμα της αντίδρασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη σφαγή της Μαριούπολης δημιούργησε έκπληξη μεγάλου μεγέθους τόσο στο εσωτερικό της Ένωσης και όσο κυρίως στον ευρωπαϊκό Τύπο. Είναι εντυπωσιακό πως τα αντανακλαστικά των Ευρωπαίων αναφορικά με την αντίδραση της Ελλάδας ήταν εξόχως αρνητικά ενώ μία σειρά αυτών έφτασε στο σημείο να μιλάει για μία πιθανή αλλαγή γεωπολιτικού προσανατολισμού της χώρας μας.<br /> <strong>Φυσικά, όλα αυτά θα πρέπει να τα χαρακτηρίσουμε υπερβολικά και ανυπόστατα, κάτι το οποίο φάνηκε και από το αποτέλεσμα του έκτακτου Συμβουλίου υπουργών το οποίο έλαβε χώρα εχθές και στο οποίο υπήρξε κοινό ανακοινωθέν, χωρίς κάποια «υποσημείωση» και «αστερίσκο» από κανέναν – συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.</strong><br /> Δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός πως ο φαινομενικά «άσχετος» με το θέμα, υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, «επιστρατεύθηκε» για να προβεί σε απαραίτητες διευκρινήσεις. Η δημοτικότητά του στον ξένο Tύπο, η ακρίβεια στην έκφραση της αγγλικής και το γεγονός πως εκ της θέσεως, του χαρακτήρα αλλά και των απόψεών του, οι τοποθετήσεις του είναι πάντα στο κέντρο του ενδιαφέροντος, εγγυούνταν πως η παρέμβασή και το μήνυμα που θα έστελνε, δεν θα περνούσε απαρατήρητο.<br /> <br /> <strong>Δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός πως ο πρόεδρος τον ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στη συνομιλία του με τον Έλληνα πρωθυπουργό δεν φαίνεται να έθεσε ζήτημα στάσης της ελληνικής πλευράς στο ζήτημα της Ουκρανίας, παρά μόνο εμμέσως, τονίζοντας το ενδιαφέρον της χώρας του για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. </strong><br /> Αντιθέτως οι επίσημες θέσεις της Ουάσιγκτον αλλά και διάφορες διαρροές για το τι συζητήθηκε στην ουσία υπογραμμίζουν την «διακριτική» στάση των ΗΠΑ απέναντι στη νέα κυβέρνηση, αν και το σύνηθες «αγκάθι» με το θέμα της τρομοκρατίας υφίσταται κι εάν δεν προσεχθεί θα «δηλητηριάσει» στις σχέσεις των δυο πλευρών.<br /> <strong>Κυρίως όμως, δεν μπορεί να μην αναφερθεί πως η θέση του Αμερικανού προέδρου αναφορικά με το ζήτημα των «μεταρρυθμίσεων» οι οποίες θα πρέπει να συνδέονται με την «ανάπτυξη» και όχι με την «λιτότητα», στην ουσία αδειάζει το Βερολίνο και θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και ότι ενθαρρύνει την Αθήνα να προχωρήσει προς την κατεύθυνση που έχει χαράξει όλο αυτό το διάστημα.</strong><br /> Φυσικά, το κατά πόσον κάποιος θα μπορούσε να κρίνει μία κυβέρνηση τριών, στην κυριολεξία, ημερών είναι αμφίβολο. Το σίγουρο είναι πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για ακόμα μία φορά έφερε τη χώρα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.<br /> <strong>Ο λόγος ήταν η οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει αφού οι αποφάσεις της Αθήνας θα επηρεάσουν άμεσα τρία σημαντικά θέματα: Την ίδια τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, την αντίδραση των υπολοίπων «νοτίων» απέναντι στις πολιτικές του Βερολίνου, αλλά και σε τελική ανάλυση την ίδια την υπόσταση της άκρατης περιοριστικής πολιτικής που επιβάλλει η Γερμανία σε ολόκληρη την Ένωση. </strong><br /> Τη στιγμή λοιπόν που οι «τρελοί αριστεροί» έρχονται στην εξουσία με την υπόσχεση να ξαναμοιράσουν την τράπουλα στην οικονομικο-πολιτική πραγματικότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η αίσθηση πως η ατζέντα τους εκτίνεται σε ακόμα πιο σοβαρά ζητήματα όπως αυτά των γεωπολιτικών ισορροπιών στην Ευρασία έρχεται ξαφνικά στο προσκήνιο και σηκώνει νέα κύματα ανησυχίας.<br /> <strong>Είναι προφανές πως οι εξελίξεις στην Ελλάδα και η στάση της νέας της κυβέρνησης σε κορυφαία θέματα για το οικονομικό, πολιτικό και γεωπολιτικό μέλλον της Ευρώπης έχουν δημιουργήσει μία κατάσταση «σοκ και δέος» για τις έως τώρα πραγματικότητες των Βρυξελλών για έναν κυρίως λόγο: </strong><br /> H γεωπολιτική υπεραξία του οικοπέδου Ελλάδα ξαφνικά έρχεται στο προσκήνιο αφού η υπόνοια και μόνο πως επέρχεται ραγδαία αλλαγή σε βεβαιότητες ετών, μεταφέρει τη χώρα μας στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, αρνητικού αλλά ταυτοχρόνως και γνησίως συγκαταβατικού, αναλόγως από την οπτική που το αντιλαμβάνεται ο καθένας.<br /> <div style="text-align: left;"> <strong>Είναι αλήθεια πως αναφορικά με την αρχική αντίδραση της κυβέρνησης στην «κοινή» ανακοίνωση των χωρών της Ένωσης για την Ουκρανία ουδείς στην χώρα δεξιός, κεντρώος, αριστερός ή θαυμαστής των άκρων δεν μπορεί να πει πως δεν «το ευχαριστήθηκε». Το γεγονός δηλαδή πως μετά από χρόνια «άμεμπτης συμπεριφοράς», η Ελλάδα φαίνεται να απαιτεί το αυτονόητο, δηλαδή να ακουστεί η άποψή της σε έναν οργανισμό του οποίου αποτελεί ένα παλαιό, ιστορικό και ισότιμο μέλος, δεν δυσαρέστησε κανέναν Έλληνα. Ειδικά εάν κάποιος λάβει υπόψη του και τους στενούς συναισθηματικούς δεσμούς του λαού μας με τον ρωσικό λαό.</strong></div> Όμως, το να εκφράσουμε τη διαφωνία μας αναφορικά με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και να συνδιαμορφώσουμε την θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω του πραγματικά κοινού ανακοινωθέντος της 29ης Ιανουαρίου, δεν αποτελεί στην πραγματικότητα «επανάσταση» κατά των Βρυξελών αλλά μάλλον μία αυτονόητη στάση για την υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών που έχουν δημιουργηθεί στην Ένωση εδώ και δεκαετίες και είναι αυτοί που επιτρέπουν τη λειτουργία της.<br /> <strong>Κατά συνέπεια σε καμία περίπτωση η ελληνική στάση δεν αποτελεί στην ουσία αλλαγή γεωπολιτικού προσανατολισμού. Μάλλον αποτελεί υπενθύμιση στους εταίρους πως οι κανόνες πρέπει να τηρούνται.</strong><br /> Με βάση τις παραπάνω επισημάνσεις η Αθήνα το επόμενο χρονικό διάστημα θα πρέπει να ακολουθήσει μία πολύ προσεχτική πολιτική. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, ήδη προβληματισμένοι για τις οικονομικές συνέπειες της πολιτικής αλλαγής στην Ελλάδα είναι πολύ «ευαίσθητοι». Η προσπάθεια αρχικού κατευνασμού έτσι ώστε να προσέλθουν στο τραπέζι των συνομιλιών θα πάει χαμένη εάν στην όλη τους ανασφάλεια προστεθεί και ένας γεωπολιτικός πονοκέφαλος τεραστίων διαστάσεων.<br /> <strong>Από την πλευρά μας, όπως και να το αναλύσει κανείς κάναμε το «κομμάτι» μας. Η Ευρώπη φαίνεται να θορυβήθηκε για το τι μπορεί να προκαλέσει η Αθήνα αλλά και η Κύπρος εάν συνεχίσει να τις πιέζει. ΟΙ ΗΠΑ φαίνεται να το περνάνε ως μη γεννώμενο και με τον τρόπο τους να υποστηρίζουν την οικονομική πολιτική της Αθήνας, άρα δεν θα ήταν σοφό με τη στάση μας να τις φέρουμε απέναντί μας. Ενώ η Ρωσία από τις πρώτες πληροφορίες δείχνει «ενθουσιασμένη» από τις κινήσεις της Αθήνας.</strong><br /> Συμπέρασμα: Επειδή τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία είναι μεγάλες δυνάμεις οι οποίες διέπονται από άκρατο ρεαλισμό, καλό θα ήταν να σταματήσουμε για την ώρα κάθε τύπου ηρωικό βερμπαλισμό ο οποίος θα βασίζεται σε ιδεοληψίες της δεκαετίας του 1970 για το πώς λειτουργεί το διεθνές σύστημα, και να καθησυχάσουμε και τις δύο δυνάμεις αναφορικά με τις προθέσεις μας.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>Με άλλα λόγια στην Ουάσιγκτον</strong></span> πρέπει να περάσουμε το αδιαμφισβήτητο μήνυμα πως <strong>η χώρα μας αποτελεί αναπόσπαστο μέλλος των ευρωατλαντικών θεσμών, έχει όμως κάθε δικαίωμα να αναζητεί συμμαχίες για τα «ειδικά» θέματα</strong> τα οποία πρέπει να επιλύσει και χρίζουν «ειδικής» αντιμετώπισης.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>Στη Μόσχα </strong></span>πρέπει να υπογραμμίσουμε, πως <strong>μπορούμε </strong>να σφυρηλατήσουμε ακόμα περισσότερο μία εξόχως<strong> λειτουργική και συμμαχική σχέση</strong> σε μία σειρά θεμάτων, τα οποία όμως <strong>δεν θα θέσουν σε αμφισβήτηση τις υπάρχουσες συμμαχίες μας</strong>.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>Με τη Γερμανία</strong></span> δε το επίκεντρο της διαπραγμάτευσης πρέπει να είναι <strong>το θέμα της οικονομικής μας πολιτικής,</strong> χωρίς να βάζουμε περεταίρω θέματα στο τραπέζι, αρκεί στο Βερολίνο να γνωρίζουν ότι κρατάμε κι άλλα χαρτιά στα χέρια μας.<br /> <!-- /metas --> <br /> <div style="text-align: left;"> <strong>Το «Σοκ και Δέος» που δημιούργησαν στη διεθνή σκηνή οι πρώτες, σημειολογικές είναι η αλήθεια, κινήσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης φαίνεται να λειτουργεί για την ώρα θετικά. Εάν ο στόχος είναι να μας προσέξουν και να μας ακούσουν είναι πλέον σίγουρο πως έχουμε την αμέριστη προσοχή τους. Από εδώ και πέρα, τον λόγο θα έχει η πολιτική που θα ακολουθήσουμε και το κατά πόσον θα κινηθούμε με όρους πολιτικού και στρατηγικού ρεαλισμού και όχι ενός ιδεοληπτικού λαϊκιστικού τυχοδιωκτισμού. Να είμαστε σίγουροι πως τόσο το Κρεμλίνο όσο και ο Λευκός Οίκος περιμένουν πράγματα από εμάς και κάποια από αυτά δεν είναι αντιθετικά μεταξύ τους. </strong></div> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

«Σοκ και Δέος» στην Ευρώπη από τις κινήσεις της Αθήνας

Το ερώτημα που τίθεται τις τελευταίες ώρες τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο κυρίως στο εξωτερικό είναι το κατά πόσο η Αθήνα στo πλαίσιο τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποδείξεις για τα σχέδια της Τουρκίας να αποκτήσει πυρηνικά όπλα - Τι λέει Τούρκος καθηγητής

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw7DsZVbYuizZ7blMOdO1OBnwZ3aAi2LYXwPektvXoPsJ_rJoctmqI0pC1XE83IxfB88iEsGj3XJq90-HAiufNxS1n0o5kexKEngiCBCVQgoYx0EsBbbSPDAlz3rGNec4zjH2tcwh5yNmE/s1600/toyrkia+pyrinika.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw7DsZVbYuizZ7blMOdO1OBnwZ3aAi2LYXwPektvXoPsJ_rJoctmqI0pC1XE83IxfB88iEsGj3XJq90-HAiufNxS1n0o5kexKEngiCBCVQgoYx0EsBbbSPDAlz3rGNec4zjH2tcwh5yNmE/s1600/toyrkia+pyrinika.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Πληθαίνουν οι εκτιμήσεις και οι πληροφορίες που θέλουν τον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου να έχουν έναν πολύ επικίνδυνο στόχο: να αποκτήσει η Τουρκία πυρηνικά όπλα! <br /> <br /> Δεν τα λένε οι “εχθροί της Τουρκίας” ή όσοι αντιπαλεύονται το καθεστώς Ερντογάν. Τα γράφουν οι τουρκικές εφημερίδες. Ένα δημοσίευμα της <strong>“Τζουμχουριέτ” </strong>για παράδειγμα που επικαλείται τον ειδικό σε θέματα πυρηνικής ενέργειας καθηγητή <strong>Χαρετίν Κιλίτς</strong> ο οποίος με δηλώσεις του επισημαίνει ότι τα ραδιενεργά ισότοπα όπως το <strong>πλουτώνιο 239 και το ουράνιο 233</strong> χρησιμοποιούνται μόνο σε προγράμματα για στρατιωτική χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Αυτά τα ραδιενεργά ισότοπα έχουν δηλωθεί ότι θα χρησιμοποιηθούν για τους πυρηνικούς σταθμούς που σχεδιάζει να φτιάξει το καθεστώς Ερντογάν. Ο καθηγητής τα εντόπισε στο προσχέδιο νόμου για την πυρηνική ενέργεια! <br /> <br /> Ο Τούρκος καθηγητής υποστηρίζει ότι έχει μελετήσει ενδελεχώς το προσχέδιο νόμου ,το οποίο όπως λέει αν ψηφιστεί θα αποτελέσει το πρώτο σημαντικό βήμα της Τουρκίας για την παραγωγή πυρηνικών όπλων! <br /> <br /> Εκτός από τον εντοπισμό του πλουτωνίου 239 και του ουρανίου 233 που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την παραγωγή πυρηνικών όπλων ο Τούρκος καθηγητής Κιλίτς εκφράζει τις ανησυχίες του και για προβλέψεις του νομοσχεδίου για το ποιος θα ελέγχει <a href="http://www.onalert.gr/tags/"></a> την πυρηνική ενέργεια στην Τουρκία. <strong>Η εξουσία είναι στα χέρια του εκάστοτε πρωθυπουργού και μάλιστα με την επισήμανση ότι οι αποφάσεις του για την χρήση της δεν θα μπορούν να ελέγχονται από κανένα!</strong><br /> <br /> Ο Τούρκος καθηγητής επεσήμανε στην Τζουμχουριέτ κι ένα ακόμη παράδοξο άρθρο του νομοσχεδίου. Σ΄ αυτό προβλέπεται ότι κανένας μέλος του προσωπικού που θα εμπλακεί στο πυρηνικό πρόγραμμα δεν θα μπορεί να κοινοποιεί πουθενά απόρρητες πληροφορίες. Λογικό ακούγεται αλλά ο Κιλίτς υποστηρίζει ότι τέτοιοι όροι τίθενται μόνο σε προγράμματα που έχουν να κάνουν με στρατιωτική χρήση της πυρηνικής ενέργειας.<br /> <br /> Η μεγαλομανία του Ερντογάν και η πονηριά του Νταβούτογλου δεν προκαλούν την παραμικρή αμφιβολί ότι ο τελικός στόχος του όποιου προγράμματος χρήσης πυρηνικής ενέργειας έχει να κάνει με την παραγωγή πυρηνικών όπλων. Και είναι αυτός ένας σημαντικός λόγος που η Τουρκία θεωρειται αναξιόπιστη σύμμαχος από το NATO αλλά και τις ΗΠΑ. <br /> <br /> Δεν είναι τυχαίο ότι από την Ουάσινγκτον έχουν ακουστεί απόψεις ακόμη και για “πάγωμα” παραδόσεων των αεροσκαφών F-35.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αποδείξεις για τα σχέδια της Τουρκίας να αποκτήσει πυρηνικά όπλα - Τι λέει Τούρκος καθηγητής

Πληθαίνουν οι εκτιμήσεις και οι πληροφορίες που θέλουν τον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου να έχουν έναν πολύ επικίνδυνο στόχο: να αποκτήσε...

Διαβάστε την συνέχεια