“Go ahead, Angela, make my day”, είναι το πρωτοσέλιδο σχόλιο του Economist, σχετικά με τις ελληνικές εκλογές, τον ΣΥΡΙΖΑ και την απάντηση του εκλογικού σώματος, στο δρόμο της λιτότητας της Γερμανίδας καγκελαρίου. Το βρετανικό εβδομαδιαίο περιοδικό, δίνει ουσιαστικό με το κείμενό του, έναν οδικό χάρτη στους δανειστές για την αντιμετώπιση της «ακρο-αριστερής και λαϊκίστικης» -όπως την χαρακτηρίζει- ελληνικής κυβέρνησης. Μάλιστα ο Economist, δεν διστάζει να χαρακτηρίσει «τρελό» τον Έλληνα πρωθυπουργό, λόγω του προγράμματος με το οποίο εξελέγη.
Ολόκληρο το κείμενο του Economist:
«Η Ελλάδα ήταν ο τόπος που ξέσπασε εντονότερα η κρίση, πέντε χρόνια πριν. Ήταν λοιπόν αρκετά λογικό εκεί να είναι και ο τόπος όπου μπορεί να ξεκινήσει η τελική πράξη της λύσης –λόγω της μεγάλης εκλογικής νίκης του ακρο-αριστερού λαϊκίστικου ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα, στις 25 του Ιανουαρίου.
Απαιτώντας μια μεγάλη μείωση του ελληνικού χρέους και υποσχόμενος δημόσιες επενδύσεις, ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε στην μεγαλύτερη μέχρι στιγμής πρόκληση στα χρόνια της ευρωζώνης - και ενώ η Ανγκέλα Μέρκελ, καγκελάριος της Γερμανίας, που έχει στρώσει το δρόμο της λιτότητας για την ήπειρο.
Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Παρότι όλοι, συμπεριλαμβανομένου του κ. Τσίπρα, επιμένουν πως θέλουν την Ελλάδα εντός του ευρώ, η απειλή του Grexit είναι πλέον καθαρή. Τη διετία 2011-’12, η κ. Μέρκελ απειλούσε, όμως αποφάσισε να στηρίξει τους Έλληνες κρατώντας τους στο κοινό νόμισμα. Δεν ήθελε η Γερμανία να χρεωθεί για άλλη μια ευρωπαϊκή καταστροφή και τόσο οι Βόρειοι δανειστές, όσο και οι χρεωμένοι Νότιοι ήταν νευρικοί για τις συνέπειες μιας χαοτικής ελληνικής εξόδου για τις ευρωπαϊκές τράπεζες και τις οικονομίες τους.
Αυτή τη στιγμή οι πιθανότητες έχουν διαφοροποιηθεί. Το Grexit μοιάζει περισσότερο με ευθύνη των Ελλήνων, ενώ η ευρωπαϊκή οικονομία είναι δυνατότερη και το 80% του ελληνικού χρέους είναι σε άλλες κυβερνήσεις ή θεσμικά όργανα. Πάνω από όλα όμως, οι πολιτικές έχουν αλλάξει. Οι Φινλανδοί και οι Ολλανδοί, όπως και οι Γερμανοί, θέλουν η Ελλάδα να τηρήσει τις δεσμεύσεις που έδωσε όταν την ξελάσπωναν εις διπλούν. Οι κεντρώες κυβερνήσεις των νότιων χωρών φοβούνται πως ένας επιτυχημένος ελληνικός εκβιασμός θα σπρώξει τους ψηφοφόρους τους στα δικά τους αντίστοιχα λαϊκίστικα κόμματα, όπως οι Ισπανοί Podemos.
Όλα μπορούν να γίνουν κουβάρι. Όμως υπάρχουν τρία ενδεχόμενο: Το καλό, το καταστροφικό και ένας συμβιβασμός που μπορεί να «χύσει την καρδάρα με το γάλα». Η ιστορία του ευρώ, ήταν πάντα ιστορία άμβλυνσεις των διαφορών, όμως τώρα η μάχη δεν είναι οικονομική αλλά πολιτική – και ο συμβιβασμός μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολος.
Υπάρχει όμως μια λύση και για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη. Ο κ. Τσίπρας, έχει πιάσει σωστά δύο σημεία και τελείως λάθος άλλο ένα. Έχει δίκιο σχετικά με την ευρωπαϊκή λιτότητα που παραπήγε. Οι πολιτικές της κ. Μέρκελ έχουν στραγγαλίσει οικονομικά την Ευρώπη.
Ο κ. Τσίπρας είναι έχει επίσης δίκιο λέγοντας ότι το ελληνικό χρέος, το οποίο έχει αυξηθεί από το 109% σε 175% του ΑΕΠ, τα περασμένα έξι χρόνια, παρά τις αυξήσεις στους φόρους και στις μειώσεις, δεν είναι βιώσιμο. Η Ελλάδα πρέπει να μπει σε ένα πρόγραμμα ακριβώς όπως και μια χρεοκοπημένη αφρικανική χώρα.
Όμως θα ήταν λάθος του κ. Τσίπρα να εγκαταλείψει τις εγχώριες μεταρρυθμίσεις. Τα σχέδιά του να επαναπροσλάβει 12 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, να φρενάρει τις αποκρατικοποιήσεις και να αυξήσει το βασικό μισθό θα πετάξει ότι η Ελλάδα κέρδισε σε ανταγωνιστικότητα.
Αυτή είναι η πρόταση της εφημερίδας: πείστε τον κ. Τσίπρα να πετάξει τον «τρελό σοσιαλισμό του» και να συνεχίσει τις δομικές μεταρρυθμίσεις ως αντάλλαγμα για το πρόγραμμα που θα του προσφερθεί – είτε πιέζοντας ακόμα περισσότερο το ελληνικό χρέος, ή ακόμα καλύτερα μειώνοντας την ονομαστική του αξία.
Ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να σιγάσει τις φωνές στα αριστερά του, χτυπώντας τα καλά προστατευόμενα καρτέλ και την διαφθορά. Ο συνδυασμός μακροοικονομικής διευκόλυνσης και άμεσων δομικών μεταρρυθμίσεων μπορεί ακόμα να προσφέρει ένα μοντέλο και για άλλες χώρες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία.
Πρόκειται για ένα πολύ λογικό όνειρο – μέχρι να ξυπνήσεις και να θυμηθείς ότι ο Τσίπρας είναι ένας τρελός αριστερός και η κ. Μέρκελ μόλις και μετά βίας υποστηρίζει ακόμα και το υπάρχον σχέδιο. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καταστροφικό: Grexit. Οι αισιόδοξοι έχουν δίκιο όταν λένε ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι λιγότερο οδυνηρό από ότι θα ήταν το 2012, όμως και πάλι οδυνηρό.
Στην Ελλάδα, θα οδηγούσε σε τραπεζικά λουκέτα, έλεγχο καταθέσεων, μεγαλύτερες απώλειες εισοδημάτων, ανεργία μεγαλύτερη και από τη σημερινή που φτάνει το 25% και την πιθανή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα αποτελέσματα του Grexit για την υπόλοιπη Ευρώπη θα είναι σκληρά. Θα πυροδοτούσε άμεσα αμφιβολίες και για το κατά πόσο η Πορτογαλία, η Ισπανία αλλά ακόμα και η Ιταλία, μπορούν ή πρέπει να μείνουν στο ευρώ.
Κάπως έτσι, η πιο λογική απάντηση αυτή τη στιγμή είναι και η πιο βραχυπρόθεσμη. Αν ο κ. Τσίπρας δεν πάρει ελάφρυνση του χρέους, τότε θα χάσει κάθε αξιοπιστία απέναντι στους ψηφοφόρους του. Όμως ακόμα και με κάποιες ελάχιστες βελτιώσεις της θέσης της Ελλάδας, άλλες χώρες θα πάρουν σειρά στην αντίσταση. Οι όποιες αλλαγές στους όρους για την Ελλάδα, θα πρέπει να ψηφιστούν και από άλλα εθνικά κοινοβούλια, συμπεριλαμβανομένου αυτού της Φινλανδίας. Αν περνούσαν, οι ψηφοφόροι άλλων χωρών, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, θα ζητούσαν και εκείνη το τέρμα της δικής τους λιτότητας. Ακόμα χειρότερα, οι λαϊκιστές δεξιοί και αριστεροί στη Γαλλία και την Ιταλία, οι οποίοι δεν είναι μόνο κατά της λιτότητας αλλά και κατά της συμμετοχής των χωρών τους, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα δυνάμωναν.
Ακόμα υπάρχουν τεχνικά προβλήματα, για κάθε τέτοια λύση. Η ΕΚΤ, παραμένει αμετάπειστη ότι δεν μπορεί να παρέχει εκτάκτως ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες ή να αγοράσει τα ομόλογά τους, εκτός αν η κυβέρνηση Τσίπρα είναι σε ένα συμφωνημένο με τους δανειστές πρόγραμμα.
Κάπως έτσι, η Ελλάδα προφανώς θα αναγκάσει την Ευρώπη να κάνει μερικές δύσκολες επιλογές. Με λίγη τύχη θα έχουμε το θετικό αποτέλεσμα. Οι Έλληνες ψηφοφόροι μπορεί να ζουν σε ένα σύννεφο, αν πιστεύουν ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να τηρήσει όσα λέει, όμως και οι Γερμανοί πρέπει να κοιτάξουν τις επιπτώσεις της ισχυρογνωμοσύνης τους. Πέντε χρόνια, μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Ευρωζώνη, οι χώρες του Νότου παραμένουν κολλημένες σε μηδενική ανάπτυξη και σε τεράστια ποσοστά ανεργίας. Όταν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές δίνουν τόσο άσχημα αποτελέσματα, είναι λογική και κατανοητή η αντίδραση των Ελλήνων ψηφοφόρων.
Αν η κ. Μέρκελ συνεχίσει να εμμένει στις πολιτικές της, θα καταδικάσει την Ευρώπη σε μια δεκαετία τόσο εξουθενωτική όσο και τα ‘90s στην Ιαπωνία. Αυτό θα πυροδοτήσει ένα ακόμα μεγαλύτερο κύμα λαϊκισμού από αυτό στην Ελλάδα, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως θα επιβιώσει το κοινό νόμισμα υπό τέτοιες συνθήκες. Και ο μεγαλύτερος χαμένος από μια άσχημη εξέλιξη, θα είναι η ίδια η Γερμανία.»
πηγή
Δημοσίευση σχολίου