Γ. Φίλης: Ο Ερντογάν επιζητεί να καταλάβει εδάφη

<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/NT6E0GPnhRI" width="685"></iframe><br /><br /><a href="https://www.blogger.com/#">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γ. Φίλης: Ο Ερντογάν επιζητεί να καταλάβει εδάφη

πηγή Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Διαβάστε την συνέχεια

Βαδίζοντας προς τις Διερευνητικές, ας ετοιμαζόμαστε και για την επόμενη ημέρα

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=dir.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Υποχρεωτικό βήμα στο «κενό» αποτελούν οι Διερευνητικές επαφές οι οποίες ξαναρχίζουν την Δευτέρα και στις οποίες για λόγους που έχουν να κάνουν περισσότερο με την τακτική εξωραϊσμού της εικόνας της Τουρκίας και διευκόλυνσης των χειρισμών Γερμανών - Μπορέλ, τους προσδίδεται αυτή η σχεδόν «ιστορική» σημασία.<br /><br />Η Τουρκία και ο κ. Ερντογάν για λόγους που είναι πλέον γνωστοί και έχουν να κάνουν τόσο με την αβεβαιότητα σχετικά με τις προθέσεις της Ουάσιγκτον στην «εποχή Μπάιντεν» όσο και με την δύσκολη οικονομική κατάσταση στο εσωτερικό, θέλουν να αποφευχθεί ένα crash test με την Ευρώπη, που θα υποχρεώσει ακόμη και τους «φίλους» της (Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία) να πάρουν θέση δίπλα στη Γαλλία, την Ελλάδα και την Κύπρο.<br /><br />Και η όλη προσπάθεια είναι να φθάσει χωρίς δυσάρεστα επεισόδια στη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, όπου με όπλο το μεταναστευτικό θα αποσπάσει ένα καλό πακέτο, τη «θετική ατζέντα» από την Ευρώπη.<br /><br />Οι Διερευνητικές επαφές ποτέ δεν υπήρξαν για την Τουρκία εργαλείο για την αναζήτηση λύσης στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Τις χρησιμοποίησε μετά τη Μαδρίτη και το Ελσίνκι ως παρελκυστικό μέσο για να πείθει τους ευρωπαίους ότι συμμορφώνεται στην υποχρέωση διαλόγου με την Ελλάδα. Σήμερα μετά το 2016 και την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του Τ. Ερντογάν που σηματοδότησε την αυταρχική και εθνικιστική στροφή του καθεστώτος αλλά κυρίως μετά το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο και την ανάπτυξη του Δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας» οι πιθανότητες και οι δυνατότητες εξεύρεσης λύσης μέσω των διερευνητικών είναι σχεδόν μηδενικές.<br /><br />Το χάσμα που ήδη υπήρχε μεταξύ των δυο χωρών έχει διευρυνθεί και έχει σημαδευτεί από την απόπειρα επιβολής τετελεσμένων υπό στρατιωτική απειλή μάλιστα καθώς οι έρευνες του Oruc Reis έγιναν συνοδεία του τουρκικού Στόλου.<br /><br />Το βλέμμα του κ. Ερντογάν όμως είναι στραμμένο και στις εκλογές του 2023 που θα αποδειχθούν κρίσιμες όχι μόνο για την πολιτική επιβίωση του καθεστώτος του αλλά ακόμη και για τη φυσική επιβίωση του καθώς οι εχθροί παραμονεύουν σε κάθε γωνιά της Τουρκίας.<br /><br />Ο κ. Ερντογάν σε όλες τις τελευταίες εμφανίσεις του και σε κομματικό ακροατήριο έχει δώσει το σύνθημα της κινητοποίησης για την νίκη στις εκλογές που συμπίπτουν με τον εορτασμό της επετείου των 100 ετών από την ίδρυση του τουρκικού κράτους, ένα ορόσημο με το οποίο ο κ. Ερντογάν θέλει να σηματοδοτήσει την αφετηρία μιας νέας εποχής για την Ερντογανική Τουρκία. Και βασικός σύμμαχος για να το επιτύχει αυτό είναι το εθνικιστικό κόμμα του ΜΗΡ του Μπαχτσελί το οποίο πλέον επηρεάζει το DNA του ΑΚΡ και του ιδίου του Ερντογανικού ιδεολογήματος.<br /><br />Αυτό δεν πρόκειται να αφήσει τον Ερντογάν να αλλάξει ρότα και όλοι θα αντιληφθούν σύντομα ότι το «καλό παιδί» δεν είναι ρόλος τον οποίο μπορεί να παίξει για πολύ η Τουρκία.<br /><br />Τα μηνύματα μάλιστα από ξένους παράγοντες που είχαν τις τελευταίες ημέρες επαφές με την τουρκική ηγεσία ενημερώνουν εμπιστευτικά την Αθήνα και προειδοποιούν ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει πολιτική και ότι αυτό που καθορίζει την στάση της ακόμη και απέναντι στην Ε.Ε. είναι η εσωτερική πολιτική κατάσταση και ο προσανατολισμός σε έναν ιδιότυπο εθνικισμό.<br /><br />Με αυτά δεδομένα και οι διερευνητικές επαφές δεν μπορούν να οδηγήσουν πουθενά, όσο κι αν οι έμπειροι Π. Αποστολίδης και Αλ. Κουγιού, επιδιώξουν να κρατήσουν ζωντανή την διαδικασία αυτή ώστε να εξασφαλίζεται συγχρόνως μια περίοδος ύφεσης στο μέτωπο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Η τουρκική πλευρά γνωρίζοντας πολύ καλά να παίζει το επικοινωνιακό παιγνίδι θα αρχίσει σύντομα τις διαρροές για τα «θέματα που έθεσε στο τραπέζι» η τουρκική διαπραγματευτική ομάδα, προκειμένου να εκθέσει και να φέρει σε δύσκολη θέση την ελληνική πλευρά.<br /><br />Εξάλλου τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει άτυπη δημόσια διαπραγμάτευση για την ατζέντα των Διερευνητικών. Η Αθήνα ρητά δηλώνει ότι αντικείμενο είναι μόνο η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, η Τουρκία με κάθε τρόπο απαντά ότι στην ατζέντα θα είναι και τα χωρικά ύδατα και η αποστρατιωτικοποίηση και ο εναέριος χώρος και το FIR και SAR και κρατά βεβαίως ως «άσσο στο μανίκι» το θέμα των «γκρίζων ζωνών» που θα μπει στο τέλος της διαπραγμάτευσης ώστε είτε πράγματι να αμφισβητηθεί ευθέως το status quo ελληνικών νησιών και νησίδων είτε να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό χαρτί, που θα αποσυρθεί αφού η Ελλάδα αποδεχθεί την τουρκική αξίωση για εξ υπαρχής και συνολική αποδοχή περιορισμένης η και μηδενικής επήρειας των ελληνικών νησιών σε θαλάσσιες ζώνες και αποδοχή της τουρκικής αξίωσης για παραίτηση του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων των Νησιών πέραν των υπαρχόντων 6 ν.μ.<br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένη να προσέλθει στις διερευνητικές αλλά δεν πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις ούτε για το περιεχόμενο ούτε για το αποτέλεσμα. Ούτε για τον σκοπό ούτε το έως πού μπορεί να φθάσουν οι επαφές αυτές.<br /><br />Η Άνοιξη έρχεται και ο κ. Ερντογάν δεν θα διστάσει να βγάλει και πάλι τα ερευνητικά στη θάλασσα προκειμένου να πείσει την κοινή γνώμη του ότι η «Τουρκία επιβάλει το... δίκιο της». Και η Ελλάδα θα πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει και αυτή την εξέλιξη.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Βαδίζοντας προς τις Διερευνητικές, ας ετοιμαζόμαστε και για την επόμενη ημέρα

Νίκος Μελέτης Υποχρεωτικό βήμα στο «κενό» αποτελούν οι Διερευνητικές επαφές οι οποίες ξαναρχίζουν την Δευτέρα και στις οποίες για λόγους που...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ελληνοτουρκικός διάλογος και οι «παγίδες»

<img height="426" src="https://www.athina984.gr/wp-content/uploads/2019/05/%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%91-%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9A%CE%99%CE%91.jpg" width="640" /><br /><br /> του <b>Χρήστου Καπούτση</b><br />Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η επανέναρξη των ελληνοτουρκικών συνομιλιών , καταρχήν σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων (25 Ιανουαρίου), γίνεται σε συνθήκες, που πολύ απέχουν από το να χαρακτηριστούν ιδανικές από πολιτικο-διπλωματική άποψη.<br /><br />Ο διάλογος Ελλάδας- Τουρκίας, σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο δεν θα είναι ανώδυνος, αλλά πιθανόν να είναι και «παγίδα» υπονομευτική των εθνικών μας συμφερόντων. Είναι γνωστό ότι η Τουρκία, στον επικείμενο διάλογο θα θέσει τη δική της ατζέντα.<br /><br />Ποιες είναι οι τουρκικές προτάσεις για διάλογο ή ακριβέστερα οι τουρκικές αξιώσεις; Το κρατικό τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων «ΑΝΑΤΟΛΟΥ» υποστηρίζει, ότι οι διαφορές που θα πρέπει να συζητηθούν στον 62ο γύρο που θα ξεκινήσει στις 25 Ιανουαρίου στην Κωνσταντινούπολη είναι:<br /><ul style="text-align: left;"><li>υφαλοκρηπίδα, χωρικά ύδατα, εναέριος χώρος, </li><li>αποστρατικοποίηση νησιών,</li><li>καθεστώς νησίδων και βραχονησίδων,</li><li>κέντρα εναέριας κυκλοφορίας (FIR) και</li><li>δικαιοδοσία επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης.</li></ul>Παράλληλα, αρχίζουν οι συζητήσεις των στρατιωτικών επιτροπών Ελλάδας – Τουρκίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, μετά από έντονες πιέσεις του Γ.Γ. της Συμμαχίας του Νορβηγού Γενς Στολντεμπεργκ, με την τουρκική πλευρά να καταθέτει, όπως συνηθίζει, προς συζήτηση θέματα, που θίγουν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.<br /><br />Στην περίπτωση λοιπόν που θα συμβεί το αναμενόμενο (ως γνωστόν η Τουρκία δεν «μπλοφάρει») και η Τουρκία θέσει προς συζήτηση τη δική της ατζέντα, τότε, η Ελλάδα θα έχει δύο επιλογές. Η πρώτη, Να αποχωρήσει αρνούμενη να συζητήσει τις τουρκικές αξιώσεις. Στην περίπτωση αυτή, θα καταγγελθεί ως αδιάλλακτη από την τουρκική προπαγάνδα, προς την οποία τείνουν «ευήκοα ώτα» η Γερμανία, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Θα ισχυριστεί η Τουρκία, ότι η Ελλάδα αρνείται το διάλογο και αποχωρεί διότι έχει άδικο! Και η δεύτερη, αν παραμείνει στο τραπέζι του διαλόγου, υποκρινόμενη ότι συζητά μόνο για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, τότε, το πρώτον θα γίνει ο περίγελως των διπλωματών ανά την υφήλιο και το κυριότερο, δια της «ηρωικής» σιωπής, θα έχει συναινέσει στη καταγραφή των τουρκικών απαιτήσεων, που θα αξιοποιηθούν πολιτικά και στρατιωτικά σε προσφορότερο για τη Τουρκία χρόνο.<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό ότι, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε ομιλία του προς τους πρέσβεις της Ε.Ε. στην Άγκυρα , είπε: «Καλούμε την Ελλάδα να σταματήσει τις δραστηριότητες των τελευταίων ετών που αυξάνουν την ένταση, όπως οι παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας και η παράνομη δράση της στο ζήτημα των νησιών, που θα πρέπει να φύγουν από αυτά οι Έλληνες στρατιώτες». Δεκάδες παρόμοιες δηλώσεις του Τ. Ερντογάν και των υπουργών Μ. Τσαβούσογλου και Χ. Ακάρ, δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολιών, για το που το πάει η Τουρκία. Τί επιδιώκει το καθεστώς Ερντογάν, όταν «μεγαθύμως» προσφέρει μια ευκαιρία στην Ελλάδα, να λυθούν ειρηνικά οι ελληνοτουρκικές διαφορές. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να είναι αρνητική στον διάλογο με τη Τουρκία. Αντιθέτως, θα πρέπει να είναι «ανοιχτή» στο διάλογο, να επιδιώκει την ειρηνική επίλυση όλων των διαφορών με βάσει τη διεθνή νομιμότητα, υπό την αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση, ότι ο διμερής διάλογος γίνεται στη βάση της ισοτιμίας , της αμοιβαιότητας και κυρίως του σεβασμού στην εθνική κυριαρχία αμφοτέρων των κρατών, όπως αρμόζει να γίνεται διάλογος, όχι μόνο μεταξύ γειτονικών και συμμαχικών κρατών, αλλά και ισότιμων , ανεξάρτητων και κυρίαρχων κρατών.<br /><br />Αποστρατιωτικοποίηση<br /><br />Ένα από τα βασικά τουρκικά αιτήματα, που κατά την τουρκική άποψη, θα πρέπει να ενταχθούν στον ελληνοτουρκικό διάλογο είναι και η αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών.<br /><br />Για το θέμα αυτό, ας έχουμε υπόψιν ότι:<br /><br />Η παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων σε ελληνικά νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται εγγύτατα των τουρκικών (μικρασιατικών) ακτών, αποτελεί αναφαίρετο κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας, όπως ρητά προβλέπεται από το τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ( Άρθρο 51, τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ είναι υποχρεωμένα να οργανώνουν την αυτοάμυνα τους) , αφού η γειτονική χώρα απειλεί με casus belli . Γιατί όμως η Τουρκία επιμένει στην αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου; Διότι πολύ απλά, αν η Ελλάδα αποδεχτεί να συζητήσει την τουρκική αξίωση, εκ των πραγμάτων τίθεται θέμα αναθεώρησης του υφιστάμενου κυριαρχικού και νομικού καθεστώτος του Αιγαίου. Ουσιαστικά, αμφισβητείται ευθέως και εμπράκτως (παραβιάσεις εθνικού εναερίου χώρου και χωρικών υδάτων, υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά), η ελληνική κυριαρχία σε δεκάδες νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου, όπως μεθοδικά , διαχρονικά και επίμονα προωθεί η Τουρκία και μάλιστα, αξιοποιώντας διπλωματικά μέσα, μη συμβατά με την διεθνή νομιμότητα και μάλιστα, απειλεί με στρατιωτική εμπλοκή, στην περίπτωση που η Ελλάδα απορρίψει τις ιταμές τουρκικές αξιώσεις. Επομένως, προβάλει , τουρκική διπλωματία, το εξής δίλλημα. Ή διάλογος και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, δηλαδή μια μορφή δορυφοριοποίησης της Ελλάδας ή απόρριψη του διαλόγου και στρατιωτικοποίηση της κρίσης.<br /><br />Ασφαλώς, η Ελληνική Κυβέρνηση, έχει κατά νουν, την σοφή ρήση «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» στην περίπτωση που θα δεχτεί τον «κλάδο ελαίας», που μέσω διμερούς και εφόλης της ύλης διαλόγου προσφέρει το σύστημα εξουσίας του Τ. Ερντογάν, που παρεμπιπτόντως, «πατρονάρεται» διπλωματικά και πολιτικά από την Γερμανία και το ΝΑΤΟ. Οι κυρίαρχες δυνάμεις επανασχεδιάζουν την περιοχή και αναγνωρίζουν την Τουρκία ως την κυρίαρχη δύναμη, την οποία σπεύδουν να προσεταιριστούν, όχι μόνο οι Γερμανοί, οι αμερικανοί (και με Τζο Μπάιντεν ασφαλώς) και Ρώσοι, αλλά εσχάτως και οι Γάλλοι (!!), παρότι ξοδέψαμε περίπου 3 δισεκατομμύρια για την αγορά των ΡΑΦΑΛ , τα οπλικά συστήματα και τα ανταλλακτικά για την συντήρηση των ΜΙΡΑΖ 2000-5, δηλαδή, εκτιμήσαμε ότι μέσω δαπανηρών εξοπλιστικών προγραμμάτων, «αγοράσαμε» και την πολιτικό-στρατιωτική υποστήριξη της Γαλλίας… Στις διεθνείς σχέσεις και συμμαχίες, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν φιλίες, αλλά κοινά συμφέροντα που χτίζουν τις ισχυρές συμμαχίες.<br /><br />Ωστόσο, υπάρχει και η καλή πλευρά της ιστορίας…<br /><br />Η Ελληνική κυβέρνηση, κατά μια ρεαλιστική ανάλυση της τουρκικής απειλής και της συμπεριφοράς των συμμάχων μας σε πιθανή ελληνοτουρκική στρατιωτική σύγκρουση, προχωρά με εντατικούς ρυθμούς στην ουσιαστική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, μετά από μια 10ετια εξοπλιστικής αδράνειας!<br /><br />Η Κυβέρνηση θέλει να είναι σίγουρη, ότι αναβαθμίζοντας την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων, αποτρέπεται έτσι, πιθανή έμπρακτη αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, από τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Και ακόμη, ενισχύοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις (μαχητικά ΡΑΦΑΛ και νέες Φρεγάτες για το Π.Ν.) καθίσταται, πιο αποτελεσματική η παρεμβατική ικανότητα της Ελλάδας, στην περίπτωση γενικότερης ανάφλεξης στην ανατολική Μεσόγειο, που ενδέχεται να προκαλέσει η αναθεωρητική και επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας. Η σημερινή γεωπολιτική συγκυρία σε συνδυασμό με την αναθεωρητική συμπεριφορά της Τουρκίας, που στρατιωτικοποιεί πολιτικό-διπλωματικές κρίσεις, επιβάλει , ως Στρατηγική επιλογή της Ελλάδας , να είναι αμυντικά αυτάρκης.<div><br /></div><div> Ο ΥΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλος επισημαίνει: <i>« η προσπάθεια για επαύξηση της συνολικής μαχητικής ικανότητας και αποτρεπτικής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων είναι μία προσπάθεια διαρκής και εντατική είναι μία Εθνική υπόθεση κυριολεκτικά, που καθίσταται επιτακτική λόγω της παρούσης γεωπολιτικής κατάστασης με τις πολλές και σύνθετες προκλήσεις και απειλές ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή μας. Αλλά και λόγω της πολιτικής, της συνολικής μάλλον συμπεριφοράς, της γείτονος η οποία αμφισβητεί ευθέως κυριαρχικά μας δικαιώματα και απειλεί την ειρήνη και σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και δείχνει τώρα βέβαια πρόθυμη να προσέλθει στον διάλογο πλην όμως πριν από μερικούς μήνες μόλις, είχε με τη συμπεριφορά της προκαλέσει την καθολική άνευ προηγουμένου κινητοποίηση του συνόλου των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας σε ένα καθεστώς και μία περίοδο κλιμακούμενης έντασης.</i> (ομιλία ΥΕΘΑ Νικόλαου Παναγιωτόπουλου στην Ολομέλεια της Βουλής στις 14 Ιαν.2021).<br /><br />Καταλήγοντας, ας μην λησμονούμε ότι: «Kανένα κράτος δεν μπορεί να κρατηθεί ελεύθερο, αν δεν είναι στον ίδιο βαθμό ισχυρό με τα γειτονικά του κράτη.» (Θουκυδίδης).</div><div><br /></div><div><a href="https://www.athina984.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο ελληνοτουρκικός διάλογος και οι «παγίδες»

 του Χρήστου Καπούτση Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η επανέναρξη των ελληνοτουρκικών συνομιλιών , καταρχήν σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων (25 Ιανου...

Διαβάστε την συνέχεια

Ενώ Ελλάδα και Αίγυπτος εξοπλίζονται, Ο Ερντογάν μιλάει για ειρήνη παραβιάζοντας τις διεθνείς συνθήκες

<img height="403" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/09/200905220850_GKOUMAS-ERDOGAN-SIDERA03.jpg" width="640" /><br /><br />«Ο Τούρκος πρόεδρος δεν αποδέχεται τα θαλάσσια σύνορα στην ανατολική Μεσόγειο που του αποκλείουν την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, αλλά με τα λόγια λέει ότι επανορθώνει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Αθήνα. Εν τω μεταξύ αναπληρώνει το πολεμικό οπλοστάσιό του”, σημειώνει η ιταλική <a href="https://www.ilfattoquotidiano.it/2021/01/19/i-due-volti-di-erdogan-parla-di-pace-mentre-viola-i-trattati-internazionali-grecia-ed-egitto-puntano-al-riarmo/6063560/">ilfattoquotidiano.it</a> (κείμενο του Francesco De Palo).<br /><br />Με άλλα λόγια, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν προσπαθεί να επανορθώσει τις σχέσεις με την Ελλάδα, την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ , αλλά στην πραγματικότητα συνεχίζει τη συμπεριφορά του αντίθετα με τις διεθνείς συνθήκες και τους κανόνες του ΟΗΕ.<br /><br />«Απαιτείται συνεργασία στη Μεσόγειο, δεν πρέπει να μας αποκλείουν», είπε, αφενός, στις Βρυξέλλες, με σκοπό να βγει από τη γωνία των αμερικανικών κυρώσεων για τους πυραύλους S-400 που αγοράστηκαν από τη Ρωσία. Αλλά από την άλλη πλευρά, δεν υποχωρεί για το αέριο στην Κύπρο και στο Καστελόριζο, προκαλώντας κλιμάκωση που οδηγεί στον επανεξοπλισμό ορισμένων χωρών, όπως η Ελλάδα και η Αίγυπτος.<br /><br />Τι διακινδυνεύουν η Ελλάδα και η Τουρκία από τη διπλωματική και στρατιωτική κρίση που διατυπώνεται στον ενεργειακό φάκελο; Γιατί η Άγκυρα συνεχίζει να αμφισβητεί διεθνείς συνθήκες; Όπως είναι γνωστό, ο Τούρκος πρόεδρος δεν αποδέχεται τα θαλάσσια σύνορα στην ανατολική Μεσόγειο που τον εμποδίζουν να εκμεταλλευτεί το άφθονο αέριο που υπάρχει στα ύδατα και στα οποία έχει δομηθεί μια νέα και εκτεταμένη συνεργασία μεταξύ της Ελλάδας, της, Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου χάρη στον Eastmed, τον αγωγό που θα ανεβάσει το αέριο στο Σαλέντο.<br /><br />Η τελευταία επίθεση που υπέγραψε ο Ερντογάν ήταν στις 11 Ιανουαρίου, την ίδια στιγμή που έτεινε κλαδί ελιάς στις χώρες της Ε.Ε. και στην Αθήνα. “Η Ελλάδα – είπε – έχει χρησιμοποιήσει μια διεθνή επιλογή όπως η Navtex για την αύξηση των εντάσεων “.<br /><br />Η ουσία της διαμάχης είναι η επέκταση των ελληνικών υδάτων στα 12 μίλια που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων: ένα γραφειοκρατικό βήμα που κρύβει την αιτία της διαμάχης σχετικά με τα νερά στο υπέδαφος των οποιων υπάρχει τόσο πολύτιμο αέριο για την Άγκυρα , δεδομένου ότι η οικονομία της Τουρκίας εξακολουθεί να παρουσιάζει σοβαρές δυσκολίες .<br /><br />Ο Ερντογάν παίζει το ρόλο του διπρόσωπου Ιανού και αναθέτει ένα άλλο χαλαρωτικό μήνυμα σε εσωτερικές υπηρεσίες : λέει ότι οι διερευνητικές συνομιλίες της Τουρκίας με την Ελλάδα «Θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια νέα εποχή» και να είναι έτοιμοι να «επαναφέρουν τις σχέσεις της χώρας σας με την Ευρωπαϊκή Ένωση». Αλλά ταυτόχρονα απορρίπτει τις “απόπειρες αποκλεισμού της Τουρκίας στις ακτές της με μινιμαλιστικους χάρτες που δεν έχουν ισχύ.”<br /><br />Αυτοί οι χάρτες αντ ‘αυτού έχουν πλήρη ισχύ , που τους δίνεται από διεθνείς συνθήκες όπως εκείνες του κόλπου Montego και την έγκριση του ΟΗΕ . Το Glass Palace, με την ευκαιρία της πρόσφατης συνόδου ολομέλειας της Γενικής Συνέλευσης, ενέκρινε την ετήσια απόφαση για τους Ωκεανούς και το Δίκαιο της Θάλασσας. Στην ψηφοφορία που ζήτησε η Τουρκία, 152 χώρες ψήφισαν υπέρ της έκθεσης, ενώ 4 (Κολομβία, Μαδαγασκάρη, Νιγηρία και Βενεζουέλα) απείχαν. Η μόνη χώρα που καταψήφισε ήταν η Τουρκία.<br /><br />Εκτός από την ανακοίνωση του Ερντογάν για πιθανή διπλωματική συζήτηση με την Αθήνα , το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών απάντησε, ότι δεν είχε προγραμματιστεί ή συμφωνηθεί καμία συνάντηση μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας , αντίστοιχα του Νίκου Δένδια και του Μεβλούτ Τσαβούσογλου για τις 25 Ιανουαρίου. Ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, μολονότι έχει εδώ και χρόνια φιλική σχέση με τον Τούρκο ομόλογό του, “ούτε έχει προγραμματίσει ούτε συμφωνήσει σε συνάντηση”.<br /><br />Η πίεση στην Άγκυρα επηρεάζει επίσης τις πολιτικές της νέας αμερικανικής διοίκησης. Χωρίς τις επιπτώσεις σε ολόκληρη την αφρικανική περιοχή των συμφωνιών του Αβραάμ, οι οποίες επηρεάζουν επίσης το Μαρόκο, η Τουρκία δεν γνωρίζει ακόμη πώς θα ξεδιπλωθεί η νέα στρατηγική του Λευκού Οίκου στη Μεσόγειο μετά τη σταδιακή αποδέσμευση στο νοσταλγικό άξονα που χαρακτήρισε την προεδρία του Τραμπ .<br /><br />Ο Ερντογάν φοβάται ότι δεν θα είναι πλέον σε θέση να έχει αυτήν την ελευθερία κινήσεων που, για παράδειγμα, του επέτρεψε να συνεχίσει να επιτίθεται στους Κούρδους στο συριακό τεταρτημόριο και να ανεβαίνει θέσεις στη Λιβύη , αντικαθιστώντας τη θέση της Ιταλίας. Για αυτόν τον λόγο επίσης, επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό στην ενίσχυση της άμυνας, όπως αποδεικνύεται από τη μαζική χρήση αεροσκαφών που κατασκευάστηκαν στην Τουρκία στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.<br /><br />Η άμυνα, επομένως, είναι το τρίτο στοιχείο που χαρακτηρίζει ολόκληρο το σενάριο με έναν πραγματικό αγώνα εξοπλισμού. Η Ελλάδα αγόρασε 18 μαχητικά Rafale από τη Γαλλία για 3 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά ζητώντας τα πρώτα έξι να φτάσουν στο Αιγαίο μέχρι τον Μάιο.<br /><br />Για το λόγο αυτό, η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας Φλοράνς Παρλί φτάνει στην Αθήνα: μετά τα Rafale, το Παρίσι θα ήθελε επίσης να πουλήσει 2 φρεγάτες Fremm στην Ελλάδα. Αν προταθούν σε αντιυποβρυχιακή λειτουργία, τότε η ελληνική κυβέρνηση θα πει ναι. Διαφορετικά, μπορούν να αξιολογηθούν τέσσερα Belh@rra, ενώ η αμερικανική επιλογή παραμένει άθικτη, η οποία δεν πρέπει να περιλαμβάνει τον αντιτορπιλικό Arleigh Burke .<br /><br />Στο βάθος υπάρχει επίσης η πιθανότητα ότι κάποια F-35 που δεν πωλούνται στην Τουρκία από τις ΗΠΑ θα καταλήξουν στην Ελλάδα , όπου η συμμαχία με το Ισραήλ ενισχύεται περαιτέρω: μια εικοσαετής συμφωνία αξίας 1,68 δισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός Air Σχολή Force για την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία».<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ενώ Ελλάδα και Αίγυπτος εξοπλίζονται, Ο Ερντογάν μιλάει για ειρήνη παραβιάζοντας τις διεθνείς συνθήκες

«Ο Τούρκος πρόεδρος δεν αποδέχεται τα θαλάσσια σύνορα στην ανατολική Μεσόγειο που του αποκλείουν την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, αλλά μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Κίνα δεν θέλει να γίνει Αμερική στη θέση της Αμερικής

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/china_navy.jpg"><img height="337" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/china_navy-696x367.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />H ανάληψη των καθηκόντων της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Τζο Μπάιντεν σηματοδοτεί μια νέα περίοδο, όχι απλώς για τις ΗΠA αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτό γιατί η μετάβαση γίνεται μετά τα ιστορικά γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου 2021, που αποτέλεσαν την αντίστοιχη στιγμή της πτώσης του τείχους του Βερολίνου για τον μύθο της αμερικανικής παντοκρατορίας.<br /><br />Όσο και αν στην Ελλάδα επιμένουμε να χαρακτηρίζουμε τον εκάστοτε Αμερικανό πρόεδρο με τον κωμικό τίτλο του "πλανητάρχη" το γεγονός παραμένει ότι, τόσο σε ουσιαστικό όσο κυρίως σε συμβολικό επίπεδο, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εμφανίζονται πλέον ως ο "άρχων του πλανήτη". Πολλοί θεωρούν ότι η αποκαθήλωση των ΗΠA από τον φαντασιακό θρόνο του "παγκόσμιου ηγεμόνα" θα σημάνει νομοτελειακά την άνοδο σε αυτόν της Κίνας.<br /><br />Κάποιοι άλλοι επιμένουν να λειτουργούν ως λατρευτές της αμερικανικής ισχύος και να αρνούνται την (αναντίρρητη πλέον) μεγάλη "περικοπή βαθμών" στην παγκόσμια κατάταξη που έχουν υποστεί οι ΗΠΑ, ακριβώς γιατί δυσανασχετούν εντόνως στο ενδεχόμενο να βρεθεί η Κίνα σε αυτήν τη θέση. Παρεμπιπτόντως, είναι απορίας άξιον πώς και γιατί άτομα του λεγόμενου "πατριωτικού χώρου" έχουν τόση απέχθεια, μίσος και φόβο για μια χώρα που δεν έχει πειράξει ποτέ την Ελλάδα, σε αντίθεση σχεδόν με όλους τους Δυτικούς "συμμάχους" της, ενώ αντιθέτως τρέφει τεράστια εκτίμηση, σεβασμό και θαυμασμό για τον ελληνικό πολιτισμό.<br /><br />Μάλιστα έχουν αρχίσει να ευδοκιμούν θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες οι υπόγειες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης δίνουν το σκήπτρο του παγκόσμιου ηγεμόνα στην Κίνα, γιατί έτσι θα προωθήσουν τη δική τους ατζέντα, ενώ υποτίθεται ότι οι ΗΠΑ θα υποστήριζαν έναν πιο εθνοκεντρικό κόσμο. Δεν θα μπούμε στον κόπο να προσπαθήσουμε να αντιτάξουμε επιχειρήματα σε αυτές τις θεωρίες, γιατί στην ουσία τους είναι θρησκευτικές αντιλήψεις και δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μια μαγική ανάγνωση της πραγματικότητας με λογικά επιχειρήματα.<br /><br />Ωστόσο, αυτοί που ανησυχούν για την πτώση των ΗΠΑ και την άνοδο της Κίνας μάλλον δεν θα πρέπει να ανησυχούν και πολύ γιατί η Κίνα πολύ δύσκολα θα εξελιχθεί σε παγκόσμιο ηγεμόνα. Ούτε το θέλει, αλλά ακόμη και αν το ήθελε δεν μπορεί να επιτύχει. Όσο και αν αυξηθεί η ισχύς και η επιρροή της, η Κίνα δεν μπορεί καν να λειτουργήσει ως πρώτος μεταξύ ίσων, όπως ήταν (και μάλλον θα παραμείνουν στον ορατό χρονικό ορίζοντα) οι ΗΠΑ. Με άλλα λόγια, η Κίνα δεν μπορεί να γίνει Αμερική. Και μάλλον δεν το θέλει κιόλας.<br /><br />Σινορωσική συμμαχία<br /><br />Αυτό ισχύει για μια σειρά από λόγους. Καταρχάς, η Κίνα δεν θέλει μια υπερβολικά αποδυναμωμένη Αμερική. Και αυτό γιατί κρίσιμες για τη γεωπολιτική της στρατηγική συμμαχίες, ιδιαίτερα δε αυτή με τη Ρωσία, βασίζονται ακριβώς στην από κοινού αντιμετώπιση της αμερικανικής ισχύος. Αν αυτή εκλείψει τότε είναι εξαιρετικά πιθανόν τα ανταγωνιστικά στοιχεία στις γεωπολιτικές ταυτότητες των δύο κρατών να έλθουν ξανά στο προσκήνιο και το σινορωσικό σχήμα να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.<br /><br />Και αυτό θα ήταν καταστρεπτικό για την Κίνα δεδομένου ότι η απέραντη Ρωσία είναι η "χερσαία θάλασσα", που της προσφέρει ασφάλεια και αποτελεί τον βασικό της τροφοδότη σε ενέργεια και πρώτες ύλες. Επιπροσθέτως, μια ισχυρή συμμαχία με τη Ρωσία είναι αναγκαία προϋπόθεση για να μπορεί το Πεκίνο, να κρατάει κοντά του τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.<br /><br />Έτσι ώστε να προωθήσει το μεγαλεπήβολο σχέδιο της BRI (Belt and Road Initiative), τον περιβόητο "νέο δρόμο του Μεταξιού", που θα αποτελέσει τον ομφάλιο λώρο, ο οποίος θα την ενώνει με τον υπόλοιπο κόσμο. Επιπροσθέτως, μια συμμαχία με τη Ρωσία είναι μεγάλης σημασίας για το Πεκίνο για να μπορέσει να κρατήσει την αντιπαλότητα με το Βιετνάμ και την Ινδία σε "λελογισμένα" επίπεδα, μιας και οι δύο αυτές χώρες είναι εχθρικές έναντι της Κίνας αλλά διατηρούν στενές σχέσεις με τη Μόσχα.<br /><br />Γενικότερα, για να κατανοήσουμε γιατί η Κίνα δεν μπορεί να γίνει δεύτερη Αμερική, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι υπό έννοια η Κίνα είναι το ακριβώς αντίθετο αυτής. Συγκεκριμένα, ενώ οι ΗΠΑ βρίσκονται σε ασφαλή απομόνωση στο κέντρο του βορείου τμήματος της αμερικανικής ηπείρου και συνορεύουν με δύο παντελώς ακίνδυνες χώρες, η Κίνα βρίσκεται στο άκρο της Ευρασίας και περιβάλλεται από επικίνδυνες εχθρικές χώρες.<br />Θαλάσσια κυριαρχία<br /><br />Επιπροσθέτως, οι ΗΠΑ περιβάλλονται από δύο μεγάλους ωκεανούς, οι οποίοι τους παρέχουν ασφάλεια ενώ ταυτοχρόνως αποτελούν το δίαυλο, που τους επιτρέπει να ασκούν προβολή ισχύος και να παρεμβαίνουν στα διεθνή δρώμενα σε όλο τον πλανήτη. Όσο δε και να μειωθεί η αμερικανική ισχύς στα επόμενα χρόνια, είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον οι ΗΠΑ να χάσουν την κυριαρχία τους στους ωκεανούς.<br /><br />Αντιθέτως, η Κίνα βρίσκεται σε ένα θαλάσσιο κλοιό από την Ιαπωνία, τη Νότιο Κορέα, τη Ρωσία και φυσικά τις ΗΠΑ και η μόνη της ρεαλιστική φιλοδοξία είναι να μετατρέψει τη Νότιο Σινική Θάλασσα και την Ανατολική Σινική Θάλασσα σε "γαλάζιο έδαφος". Ετσι ώστε να έχει μια ζώνη θαλάσσιας θωράκισης και να τοποθετήσει και την Ταϊβάν σε ένα θύλακα που θα καθιστά αδιανόητη από πλευράς της κυβέρνησης της Ταϊπέι την ανακήρυξη ανεξαρτησίας.<br /><br />Το τεράστιο κινεζικό ναυτικό, που πλέον είναι πρώτο σε αριθμό πλοίων στον πλανήτη, έχοντας ξεπεράσει το αμερικανικό, αλλά και τα πολυεπίπεδα πλέγματα αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2 / AD), με αιχμή του δόρατος τους αντιπλοϊκούς βαλλιστικούς πυραύλους (ASBM) DF – 21D και DF – 26Α στοχεύουν ακριβώς σε αυτό.<br /><br />Η Κίνα δέσμια των γειτόνων της<br /><br />Οι ΗΠΑ έχουν ενεργειακή αυτάρκεια χάρη στο σχιστολιθικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο αλλά και σε άλλους ενεργειακούς πόρους, καθώς και σχεδόν πλήρη αυτάρκεια σε πρώτες ύλες, αλλά και σε τρόφιμα, ενώ ότι δεν έχουν μπορούν να εξασφαλίσουν την ασφαλή ροή του προς τα εδάφη τους χάρη στην ωκεάνια κυριαρχία που απολαμβάνουν. Αντιθέτως, η Κίνα εξαρτάται από ροές ενέργειας και φυσικών πόρων από το εξωτερικό και εύκολα οι ΗΠΑ και άλλοι αντίπαλοί της μπορεί να της στερήσουν τις επικοινωνίες διαμέσου των θαλασσίων οδών (SLOC), κλείνοντας κάποια κρίσιμα choke points με πιο σημαντικό τα διάσημα Στενά της Μάλακκα.<br /><br />Με άλλα λόγια η γεωπολιτική ταυτότητα της Κίνας την καθιστά δέσμια των γειτόνων της. Και αν η ισχύς της ανέβει απότομα, εν παραλλήλω με μια κατακόρυφη πτώση αυτής των ΗΠΑ, τότε ενδέχεται να βρεθεί σε έναν περιοριστικό κλοιό και να υποστεί ασφυξία. Άρα λοιπόν, η Κίνα θέλει καλές σχέσεις με τη Ρωσία και τις χώρες της Κεντρικής Ασίας για να μπορέσει να δημιουργήσει την BRI, στις κολοσσιαίες υποδομές της οποίας θα μπορέσει και να κατευθύνει και τα τεράστια πλεονάσματα στην παραγωγή τσιμέντου και χάλυβα που έχει.<br /><br />Επίσης, στοχεύει σε ελεγχόμενες σχέσεις με την Ιαπωνία, την Ινδία, τη Νότιο Κορέα, το Βιετνάμ, τις Φιλιππίνες και την Αυστραλία, έτσι ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει η τεράστια αγορά της ως δέλεαρ και να μπορέσει σε βάθος χρόνου να μειώσει τις τριβές με τις χώρες αυτές και να τις οδηγήσει σε ένα συνεργατικό σχήμα. Για τον λόγο αυτό το Πεκίνο καλοβλέπει την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης των χωρών αυτών, παρόλο που είναι ανταγωνιστές της, έτσι ώστε δια της γιγάντωσης του εμπορίου μαζί τους να αναπτυχθούν σε βάθος χρόνου ευρύτερες γεωπολιτικές συνέργειες.<div><br />Πολυπολικό διεθνές σύστημα <br /><br />Και φυσικά το ίδιο θέλει να πράξει με την πολυάνθρωπη και σε κρίσιμη γεωπολιτική θέση Ινδονησία, τη Μαλαισία, το Πακιστάν, την Ταϊλάνδη και γενικότερα με το σύνολο των ασιατικών χωρών. Αυτό λοιπόν, αυτό που δείχνει να επιδιώκει η Κίνα δεν είναι ένα καθοδηγούμενο από αυτήν διεθνές σύστημα, αλλά ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα, στο οποίο όμως το κέντρο βάρους θα έχει μετακινηθεί προς ανατολάς. Η Κίνα δηλαδή θέλει έναν ασιοκεντρικό πολυπολικό κόσμο και την επιδίωξή της αυτή συμμερίζονται και πολλά άλλα ασιατικά κράτη, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και ορκισμένοι αντίπαλοι της.<br /><br />Αυτή η μετακίνηση του κέντρου βάρους προς την ανατολική Ευρασία, κυρίως δια της ανάπτυξης της οικονομίας και της τεχνολογίας, θα στρέψει προς τα εκεί και την πυξίδα των αραβικών χωρών και του Ιράν κάτι που ήδη φαίνεται να συμβαίνει. Άρα λοιπόν, φαίνεται πως κινούμαστε προς έναν πολυπολικό και όχι προς έναν ελεγχόμενο από την Κίνα κόσμο, με κάποια νέα χαρακτηριστικά. Σε αυτόν τον καινοφανή κόσμο, ο ρόλος της Ελλάδας μπορεί να είναι πάρα πολύ σημαντικός.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η Κίνα δεν θέλει να γίνει Αμερική στη θέση της Αμερικής

Γρίβας Κώστας H ανάληψη των καθηκόντων της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Τζο Μπάιντεν σηματοδοτεί μια νέα περίοδο, όχι απλώς για τις ΗΠA αλλά κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική Πολεμική Αεροπορία: Πετώντας στην άβυσσο;

<a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-01/f-16_fighter_jets_of_the_turkish_air_force-4.jpg?itok=78nYN_X4" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="800" height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-01/f-16_fighter_jets_of_the_turkish_air_force-4.jpg?itok=78nYN_X4" width="640" /></a><br /><b><br />Μπουράκ Μπεκντίλ*</b><br />Εκδιώχθηκε από το υπό την ηγεσία των ΗΠΑ πρόγραμμα F-35 και αντιμετωπίζουν αμερικανικές στρατιωτικές κυρώσεις, τι μπορεί να κάνει η Άγκυρα για να διατηρήσει το στόλο μαχητικών της;<br /><br />Ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ είχε αποτρεπτική αεροπορία τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Το 2020, η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία (TuAF) ήταν η 21η μεγαλύτερη αεροπορική δύναμη στον κόσμο. Η πιο δραματική στιγμή στην ιστορία της δύναμης ήταν στις 15 Ιουλίου 2016, όταν τα αεροσκάφη της ίδιας της Τουρκίας βομβάρδισαν καθορισμένους στόχους στην Άγκυρα, συμπεριλαμβανομένου του κτιρίου του κοινοβουλίου, στο πλαίσιο ενός αποτυχημένου putsch εναντίον του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Η απόπειρα πραξικοπήματος οδήγησε σε δεκάδες χιλιάδες εκκαθαρίσεις από κυβερνητικά γραφεία, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων στρατιωτικών. Ο αριθμός των στρατηγών στο TuAF μειώθηκε από 72 πριν από το αποτυχημένο πραξικόπημα σε 44 μετά. Η δύναμη έχασε γρήγορα το ήμισυ της πιλοτικής πισίνας της-από 1.350 σε 680. Οι παραιτήσεις και οι αναφορές συνταξιοδότησης της TuAF ακολούθησαν την εκκαθάριση, αυξάνοντας τον αριθμό των πιλότων σε λιγότερους από 400 και αποδυναμώνοντας περαιτέρω τη διοίκηση και τις επιχειρησιακές ικανότητες της δύναμης. Η TuAF έπρεπε να προσλάβει <a href="https://greekcitytimes.com/2020/09/08/the-pakistani-pilots-of-the-turkish-air-force/">Πακιστανούς</a> πιλότους για να πετάξουν αποστολές F-16.<br /><br />Δύο χρόνια μετά την τραυματική απόπειρα πραξικοπήματος, οι περισσότερες πληγές είχαν επουλωθεί, και η πολεμική αεροπορία ανυπομονούσε να αποκαταστήσει τη δύναμη πυρός της με την προγραμματισμένη απόκτηση του πιο προηγμένου μαχητικού αεροσκάφους στον κόσμο στα σκαριά: το F-35 Lightning II. Μεταξύ μιας νέας δομής εντολής και του αναμενόμενου νέου υλικού, όλα έρχονταν επάνω τα τριαντάφυλλα.<br /><br />Εκείνη την εποχή, η Τουρκία εξακολουθούσε να είναι μέλος της πολυεθνικής κοινοπραξίας Joint Strike Fighter (JSF) υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, η οποία κατασκευάζει τα F-35. Συνεργαζόμενη στο μεγαλύτερο πρόγραμμα αεροσκαφών στον κόσμο, η Άγκυρα απέκτησε κρίσιμη πρόσβαση σε στρατηγικές αεροδιαστημικές τεχνολογίες, και καθώς το πρόγραμμα F-35 απαιτούσε την προμήθεια περίπου 1.000 εξαρτημάτων, η τοπική αεροδιαστημική βιομηχανία της Τουρκίας ανθεί. Η Άγκυρα δεσμεύθηκε να αγοράσει τουλάχιστον 100 F-35 με εκτιμώμενο κόστος 16 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τον Μάιο του 2014, η Τουρκία παρήγγειλε επίσημα δύο αεροσκάφη F-35, χωρίς να γνωρίζει ότι δεν θα τα έπαιρνε ποτέ.<br /><br />Στη συνέχεια, όμως, ο Erdoğan προχώρησε με την απερίσκεπτη ρωσική του κίνηση, και με τον τρόπο αυτό εξέθεσε την Τουρκία στον κίνδυνο να γίνει μια αποδυναμωμένη αεροπορική δύναμη. Η ερωτική του σχέση με το ρωσικό σύστημα αεράμυνας μεγάλης εμβέλειας S-400 έθεσε σε κίνδυνο τη μελλοντική δύναμη πυρός της TuAF.<br /><br />Η απόφαση της Τουρκίας να αποκτήσει το σύστημα S-400 και η επακόλουθη αναστολή της χώρας, το 2019, από το πρόγραμμα JSF θα φέρουν επιπλέον βάρος 500-600 εκατομμυρίων δολαρίων στον κύκλο παραγωγής των F-35. Θα κοστίσει στους Τούρκους κατασκευαστές αεροδιαστημικής σχεδόν 10 δισεκατομμύρια δολάρια τα επόμενα 10 χρόνια. Αλλά τι γίνεται με το πιθανό λειτουργικό κόστος για μια χώρα που μάχεται ασύμμετρους πολέμους τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό;<br /><br />Η TuAF λειτουργεί μοίρες της τέταρτης γενιάς των ΗΠΑ-χτισμένο F-16 Μαχητικά Γεράκια και παλαιότερα F-4 Phantom II κατά των αυτονομιστών Κούρδων μαχητών στο νοτιοανατολικό τμήμα της Τουρκίας, καθώς και στο βόρειο Ιράκ και τη Συρία. Η Τουρκία άρχισε για πρώτη φορά να αποκτά τα F-16 από τις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και έχει αδειοδοτήσει το εικονικό μαχητικό αεροσκάφος, αποτελώντας μία από τις πέντε χώρες που παράγουν τοπικά το αεροσκάφος. Σήμερα, η TuAF έχει συνολικά 270 αεροσκάφη F-16C/D στο απόθεμά της, όλα τους Block 30/40/50 μοντέλα.<br /><br />Αυτό δεν είναι αρκετό. Τα περισσότερα από αυτά τα αεροσκάφη θα πρέπει να καταργηθούν σταδιακά τα επόμενα 10 με 15 χρόνια, ανάλογα με τις αναβαθμίσεις τους.<br /><br />Η προθεσμία είναι εκεί, και υπάρχει μια νέα παράμετρος στην εξίσωση. Στις 14 Δεκεμβρίου 2020, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν ότι θα επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία μέσω του Countering America's Adversaries Through Sanctions Act (CAATSA) για την αγορά του συστήματος S-400. Ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Pompeo δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα απαγορεύσουν όλες τις άδειες εξαγωγής και τις άδειες για την υπηρεσία προμηθειών άμυνας της Τουρκίας (SSB στο τουρκικό ακρωνύμιο) ενώ εκδίδει περιορισμούς περιουσιακών στοιχείων και βίζα εναντίον του Ισμαήλ Ντεμίρ, προέδρου του SSB, και άλλων αξιωματούχων της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει πλέον αμερικανική χείρα βοηθείας για τον υπάρχοντα στόλο F-16 της Τουρκίας.<br /><br />Βεβαίως, αυτό δεν είναι μια επικείμενη επιχειρησιακή απειλή για την TuAF. Η Turkish Aerospace Industries μπορεί να παρέχει στα F-16 δομικές αναβαθμίσεις, οι Τουρκικές Βιομηχανίες Κινητήρων μπορούν να προσφέρουν λύσεις για συντήρηση και επισκευές κινητήρων και ο ειδικός στα στρατιωτικά ηλεκτρονικά Aselsan μπορεί να εκσυγχρονίσει τα αεροηλεκτρονικά όταν απαιτείται. Εάν είναι απαραίτητο, τα μέρη των F-16 μπορούν επίσης να παρέχονται διακριτικά από τον Τούρκο σύμμαχο Πακιστάν.<br /><br />Αλλά αυτή δεν είναι μια μακροπρόθεσμη λύση. Το πρόγραμμα της Τουρκίας για το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και την παραγωγή του πρώτου εγχώριου μαχητικού αεροσκάφους της, του TF-X, δεν προχωρά. Παραμένει κολλημένη στην προκαταρκτική φάση σχεδιασμού του, χωρίς αξιόπιστη επιλογή κινητήρα για την τροφοδοσία του αεροσκάφους. Το TF-X μοιάζει με αδιέξοδο. Ακόμα και αν δεν είναι, μπορεί να χρειαστούν δεκαετίες για να πάρει στην πραγματικότητα η τουρκική μηχανική το μαχητικό στον αέρα, κάτι που η Άγκυρα ήλπιζε να κάνει το 2023.<br /><br />Ποιες είναι οι επιλογές; Μια σουηδική λύση (Gripen της Saab) δεν είναι πλέον μια δυνατότητα. Ούτε και η Κίνα, καθώς το Πεκίνο εξακολουθεί να κρατά κακία για την απόφαση της Άγκυρας να καταργήσει μια σύμβαση 3,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων που είχε αρχικά ανατεθεί σε κινεζική εταιρεία το 2013 για το πρόγραμμα αεράμυνας- αντί για το οποίο η Άγκυρα επέλεξε αργότερα τους ρωσικής τύπου S-400.<br /><br />Αυτό αφήνει τη Ρωσία ως τον μοναδικό πιθανό προμηθευτή του στόλου επόμενης γενιάς της Τουρκίας. Το 2019, ανώτερος στρατιωτικός αξιωματικός μου είπε: «Δεν μπορούμε να αφήσουμε τα F-35 να μην αντικατασταθούν» και αξιωματούχος προμηθειών άμυνας δήλωσε ότι μια «γεωστρατηγική αξιολόγηση» θα καθιστούσε τη ρωσική επιλογή τη φυσική πρώτη αντικατάσταση. "Η ρωσική τεχνολογία μαχητικών θα ήταν η πρώτη, καλύτερη επιλογή εάν οι Αμερικανοί σύμμαχοί μας συμπεριφερόσουν με μη συμμαχικό τρόπο και αμφισβητούσαν την ένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα Joint Strike Fighter", ανέφερε. (Έκανε αυτό το σχόλιο πριν από την Τουρκία εκδιώχθηκε από το πρόγραμμα.)<br /><br />Η ρωσική επιλογή είναι ακόμα στο τραπέζι. Αν η συμφωνία S-400 ήταν το ορεκτικό, το κύριο πιάτο θα μπορούσε να είναι η αγορά είτε της ρωσικής 4,5 γενιάς Su-35s ή ακόμη και πέμπτης γενιάς Su-57s. Αυτό ακριβώς πρέπει να έχει σχεδιάσει ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν όταν σχεδίασε για πρώτη φορά το παιχνίδι των "S-400 για την Τουρκία". Θα είναι ευτυχισμένο τέλος για την TuAF; Όχι.<br /><br />Το να γίνεις το πρώτο κράτος μέλος του ΝΑΤΟ με στόλο ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών θα ήταν όχι μόνο πολιτικά αλλά και υλικοτεχνικά περίπλοκο. Ανώτεροι αξιωματικοί της πολεμικής αεροπορίας αναφέρουν ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία για να λειτουργήσει η TuAF ρωσικά αεροσκάφη, μετά από εκπαίδευση, υλικοτεχνική υποστήριξη, ανταλλακτικά και συντήρηση και την καθιέρωση συμβατότητας ραντάρ.<br /><br />Υπάρχουν δύσκολες στιγμές μπροστά για την TuAF.<br /><br /><b><i>*Ο Μπουράκ Μπεκντίλ είναι αρθρογράφος με έδρα την Άγκυρα. Γράφει τακτικά για το Ινστιτούτο Gatestone και Defense News, και είναι υπότροφος στο Φόρουμ της Μέσης Ανατολής. Είναι επίσης ιδρυτής και συνεργάτης συντάκτης στο think tank Sigma με έδρα την Άγκυρα.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.jns.org/opinion/the-turkish-air-force-flying-into-the-abyss/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Τουρκική Πολεμική Αεροπορία: Πετώντας στην άβυσσο;

Μπουράκ Μπεκντίλ* Εκδιώχθηκε από το υπό την ηγεσία των ΗΠΑ πρόγραμμα F-35 και αντιμετωπίζουν αμερικανικές στρατιωτικές κυρώσεις, τι μπορεί ν...

Διαβάστε την συνέχεια

Κόντρες και χάδια

<img height="427" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/6009ff652500003d00e2366e.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Διερευνητικές επαφές της Τουρκίας (και) με την Ευρώπη.<br />Ελλάδα και Τουρκία δοκιμάζουν να ανταλλάξουν μηνύματα ουσίας μέσω των διερευνητικών επαφών. Tι θα κάνει η Ευρώπη;</span></h3><b>Αντώνης Φουρλής</b><br />Η περιγραφή του πρακτορείου Reuters στο τηλεγράφημα που ανέβηκε στο διαδίκτυο το απόγευμα της Πέμπτης (21 Ιανουαρίου) είναι σχεδόν κυνική, αλλά απόλυτα ακριβής: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Τουρκία πίεσαν η μία την άλλη την Πέμπτη για να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα, ώστε να βελτιώσουν τις σχέσεις τους, όπου υφίστανται επί μακρόν διαφωνίες σχετικά με την ενέργεια, τη μετανάστευση και το ιστορικό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από μέρους της Άγκυρας.<br /><br />Η Τουρκία, η οποία παραμένει επισήμως υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ παρά τις εντάσεις, αντιμετωπίζει την απειλή της επιβολής οικονομικών κυρώσεων εκ μέρους της ΕΕ για την ανοιχτή διαμάχη με την Ελλάδα στην ανατολική Μεσόγειο για το θέμα των υδρογονανθράκων, αλλά η διάθεση μεταξύ Βρυξελλών και Άγκυρας έχει βελτιωθεί από το νέο έτος.»<br /><br />Τα ”γλυκόλογα”<br /><br />«Έχουμε δει μια βελτίωση στη συνολική ατμόσφαιρα», δήλωσε ο επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Ζοσέπ Μπορέλ. καθώς καλωσόριζε τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Mεβλούτ Τσαβούσογλου για συνομιλίες, χαρακτηρίζοντας το 2020 περίπλοκο.<br /><br />«Οι προθέσεις και οι ανακοινώσεις πρέπει να μεταφραστούν σε ενέργειες», απάντησε ο Borrell.<br /><br />Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Τζένς Στόλτενμπεργκ, ο οποίος θα συναντηθεί με τον Τσαβούσογλου την Παρασκευή (22/12), σημείωσε επίσης «μια πιο θετική ατμόσφαιρα», λέγοντας σε δημοσιογράφους μέσω τηλεδιάσκεψης ότι υπήρχε «η ευκαιρία να σημειώσουμε κάποια πρόοδο στην αντιμετώπιση των διαφορών».<br /><br />Ο βελτιωμένος τόνος έρχεται ως συνέχεια μιας τηλεδιάσκεψης μεταξύ του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν και της επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λέιεν, όπου και οι δύο τόνισαν τη σημασία της διμερούς σχέσης.<br /><br />Ο Τσαβούσογλου είπε ότι ελπίζει πως η φον ντερ Λέιεν και ο Σαρ Μισέλ, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που εκπροσωπεί τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, θα επισκεφθούν την Τουρκία μετά από πρόσκληση του Ερντογάν.<br /><br />«Είναι φυσικά σημαντικό να υπάρχει μια θετική ατμόσφαιρα στις σχέσεις Τουρκίας-ΕΕ, αλλά για να είναι βιώσιμο αυτό, πρέπει να λάβουμε συγκεκριμένα μέτρα», πρόσθεσε ο Τσαβούσογλου.<div><br /></div><div><img height="452" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/6009ffd12600003400acf77e.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /><br /><br />Λεπτές ισορροπίες<br /><br />Το 2020 αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολο για τις σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της ΕΕ, ιδίως της Γαλλίας, με τον Ερντογάν να εκφράζει δημόσια την ελπίδα του ότι οι διαμαρτυρίες στις γαλλικές πόλεις θα ανατρέψουν τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.<br /><br />Η Ελλάδα και η Κύπρος, που υποστηρίζονται θερμά από τη Γαλλία, θέλουν να τιμωρήσουν την Τουρκία για αυτό που θεωρούν ως προκλητική έρευνα με στόχο τον εντοπισμό πετρελαίου και φυσικού αερίου από τουρκικά πλοία σε αμφισβητούμενα ύδατα. Όμως η Γερμανία και η Ιταλία είναι απρόθυμες να προχωρήσουν σε τυχόν κυρώσεις στην Άγκυρα.<br /><br />Η Τουρκία έχει πλέον αποσύρει τα πλοία και πρόκειται να ξαναρχίσει τις συνομιλίες με την Ελλάδα (διερευνητικές συνομιλίες), αν και η ΕΕ κατηγόρησε την Άγκυρα ότι παίζει ”τη γάτα με το ποντίκι” σε μοτίβο πρόκλησης και συμφιλίωσης.<br /><br />Οι ηγέτες της ΕΕ θα αποφασίσουν τον Μάρτιο εάν θα επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία.<br /><br />Οι Βρυξέλλες κατηγορούν επίσης τον Ερντογάν ότι υπονομεύει την οικονομία, διαβρώνει τη δημοκρατία και τα ανεξάρτητα δικαστήρια και μέσα ενημέρωσης, αφήνοντας την προσπάθεια της Τουρκίας να ενταχθεί στην ΕΕ πιο μακριά από ποτέ.<br /><br />«Παραμένουμε ανήσυχοι για την κατάσταση (ανθρώπινα δικαιώματα) στην Τουρκία», δήλωσε ο Μπόρελ την Πέμπτη.<br /><br />Την ίδια ημέρα(!) το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πέρασε ένα ψήφισμα με το οποίο ζητούσε την απελευθέρωση του Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ενός Κούρδου πολιτικού που φυλακίστηκε το 2016 για κατηγορίες σχετικά με την τρομοκρατία.<br /><br />Ωστόσο, η Τουρκία παραμένει ένας μεγάλος προορισμός για το εμπόριο και τις επενδύσεις της ΕΕ και φιλοξενεί επίσης περίπου 4 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες. Η ΕΕ στοχεύει να συμφωνήσει ώστε να προσφέρει στην Άγκυρα νέους πόρους για τους πρόσφυγες από το 2022, προκειμένου να τους αποθαρρύνει να μπουν στο μπλοκ.<br /><br />Από την πλευρά της, η Άγκυρα επιθυμεί πρόοδο στο δικαίωμα των Τούρκων για ταξίδια χωρίς βίζα στην ΕΕ, αναβάθμιση της εμπορικής συμφωνίας με την Ευρώπη και αναγνώριση των ισχυρισμών της, σχετικάμε τα ”δικαιώματα της Τουρκίας” για κοιτάσματα υδρογονανθράκων που βρίσκονται έξω από την υφαλοκρηπίδα της.</div><div><br /></div><div>Θα ξαναζήσουμε το γνωστό «έργο»;<br /><br />Πρόκειται για ένα σκηνικό που η Ελλάδα έχει αντιμετωπίσει αμέτρητες φορές στο παρελθόν. Οι Ευρωπαίοι ”θυμούνται” τις παραβιάσεις και τις προκλήσεις της Τουρκίας όταν θίγονται ή απειλούνται δικά τους συμφέροντα, ωστόσο πολύ σπάνια αντιδρούν εμπράκτως - πέρα από φραστικά πυροτεχνήματα. Το γεγονός ότι για μία ακόμα φορά οι ισχυροί της ΕΕ εμφανίζονται διχασμένοι (Γερμανία και Ιταλία μοιάζουν έτοιμες να ”συγχωρήσουν” την Τουρκία του Ερντογάν, ενώ η Γαλλία βρίσκεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με την Άγκυρα) προϊδεάζει για το ενδεχόμενο να καταλήξουμε προ νέου αδιεξόδου. <br /><br />Οι κυρώσεις στην Τουρκία που ζητάνε από το φθινόπωρο η Ελλάδα και η Κύπρος συνεπικουρούμενες από το Παρίσι, μπορεί να έρθουν κάποια στιγμή την Άνοιξη ή το καλοκαίρι. Το ερώτημα είναι αν θα πρόκειται για αληθινές, αυστηρές κυρώσεις, ή για ένα χάδι στο μάγουλο του Ταγίπ Ερντογάν...</div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κόντρες και χάδια

Διερευνητικές επαφές της Τουρκίας (και) με την Ευρώπη. Ελλάδα και Τουρκία δοκιμάζουν να ανταλλάξουν μηνύματα ουσίας μέσω των διερευνητικών ε...

Διαβάστε την συνέχεια