Οι πέντε διάτρητοι ισχυρισμοί του Βερολίνου για τις γερμανικές οφειλές

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTsE7M_MwbVQhKyeIqki1PKDzma6rKAaD7XbbM06AaoyAraCRUvSVMFmS8WVyItvoLlGrRgzAZ_etic-ERjFtnZ2Yv7s_3JmSyLabdrT41y0CvvwSaS9-SPUOdsiELi-gACZ52HC8Es5Q/s1600/apozimioseis_germanikes.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTsE7M_MwbVQhKyeIqki1PKDzma6rKAaD7XbbM06AaoyAraCRUvSVMFmS8WVyItvoLlGrRgzAZ_etic-ERjFtnZ2Yv7s_3JmSyLabdrT41y0CvvwSaS9-SPUOdsiELi-gACZ52HC8Es5Q/s640/apozimioseis_germanikes.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Σταύρος Λυγερός</b><br /> Παρότι η ηττημένη Γερμανία ευνοήθηκε γενναιόδωρα από τους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ανταποκρίθηκε στην ηθική και συμβατική υποχρέωσή της προς την Ελλάδα για την καταβολή επανορθώσεων και βεβαίως για εξόφληση του αναγκαστικού κατοχικού δανείου. Ακολούθησε παρελκυστική τακτική όσον αφορά τις γερμανικές οφειλές. Παρέπεμψε την ικανοποίηση των ελληνικών διεκδικήσεων μετά την ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Όταν αυτή πραγματοποιήθηκε, το Βερολίνο ισχυρίσθηκε ότι το θέμα έχει κλείσει! <br /> <br /> Ο πρώτος γερμανικός ισχυρισμός είναι ότι το ζήτημα έχει κλείσει με υπογραφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1960 και την καταβολή εκ μέρους της Γερμανίας 115 εκατ. μάρκων. Η αλήθεια είναι πως για να επιτύχουν την αποφυλάκιση του δημίου των 54.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης Μαξ Μέρτεν, που είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια φυλάκιση, η γερμανική κυβέρνηση κατέβαλε 115 εκατ. μάρκα ως αποζημίωση, την οποία «δικαιούνται Έλληνες υπήκοοι διωχθέντες από 6 Απριλίου 1941 μέχρι τέλους του 1945, υπό οργάνων του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος δια λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς ή αντιθέσεως προς την εθνικοσοσιαλιστικήν κοσμοθεωρίαν». Δηλαδή για αποζημίωση κυρίως των Εβραίων θυμάτων του Γ’ Ράιχ.<br /> <br /> Για να μην υπάρξει, μάλιστα, η οποιαδήποτε παρεξήγηση, σε επιστολή του (αποτελεί μέρος της συμφωνίας) προς τον υφυπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας ο τότε Έλληνας πρεσβευτής στη Βόννη Θωμάς Υψηλάντης αναφέρει: «(η Ελλάδα) επιφυλάσσεται εντούτοις όπως προβάλη νέας απαιτήσεις, αίτινες προέρχονται εξ εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεως κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής». Με άλλα λόγια, η Αθήνα δεν έχει ποτέ παραιτηθεί από τις αξιώσεις της, κάτι που ομολογεί και η Γερμανία σε απαντητική ρηματική διακοίνωσή της στις 31-3-1967. <br /> <br /> Ο δεύτερος γερμανικός ισχυρισμός είναι ότι μετά από τόσες δεκαετίες, οι ελληνικές διεκδικήσεις έχουν χάσει τη νομιμοποιητική τους βάση. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, όμως, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται. Ειδικά για το κατοχικό δάνειο υπάρχει σύμβαση που δεσμεύει τη Γερμανία. Ας σημειωθεί ότι η ναζιστική Γερμανία είχε αρχίσει να πληρώνει τις δόσεις γι’ αυτό το δάνειο. <br /> <br /> Η Διάσκεψη των Παρισίων και η «Συνθήκη 2+4» <br /> <br /> Το ζήτημα των αποζημιώσεων ετέθη από την ελληνική πλευρά στη Διάσκεψη των Παρισίων (τέλη 1945-αρχές 1946). Η διάσκεψη είχε προσδιορίσει κατά προσέγγιση το ύψος των αποζημιώσεων προς την Ελλάδα σε 7,5 δισ. δολάρια. Η συμφωνία του Λονδίνου το 1953 δεν χάρισε στη Γερμανία τις οφειλές λόγω πολεμικών αποζημιώσεων. Απλώς τις πάγωσε έως την υπογραφή συμφώνου ειρήνης μεταξύ της ηττημένης και των νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για να μπορέσει η Γερμανία να ανακάμψει οικονομικά.<br /> <br /> Μετά την επανένωση της Γερμανίας (31-8-1990) με την υπογραφή της «Συνθήκης 2+4», το εμπόδιο έχει εκλείψει. Πολύ περισσότερο που η ηττημένη του πολέμου είναι η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης. Το Βερολίνο, όμως, αντιστρέφει την πραγματικότητα και επικαλείται τη «Συνθήκη 2+4» για να υπεκφύγει, ισχυριζόμενο αυθαιρέτως ότι το θέμα των αποζημιώσεων έχει γενικά κλείσει. <br /> <br /> Εάν το ζήτημα των αποζημιώσεων είχε χάσει τη νομιμοποιητική του βάση και είχε κλείσει, γιατί τον Μάιο 2013 το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών με υπογραφή Σόιμπλε ανέλαβε την υποχρέωση πρόσθετης αποζημίωσης των Εβραίων που επέζησαν του Ολοκαυτώματος; Στους Εβραίους δόθηκαν 772 εκατ. ευρώ για παροχή ιατρικής φροντίδας, καθώς και σύνταξη για το υπόλοιπο του βίου τους ύψους 300 ευρώ το μήνα! Ας σημειωθεί ότι και το 2000, η κυβέρνηση Σρέντερ είχε αποζημιώσει εκατοντάδες χιλιάδες ομήρους που είχαν μαρτυρήσει στα ναζιστικά στρατόπεδα. <br /> <br /> Η απόφαση της Χάγης <br /> <br /> Ο τρίτος γερμανικός ισχυρισμός είναι ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης το 2012 έκλεισε οριστικά το θέμα των αποζημιώσεων. Η αλήθεια είναι πως εκείνη η απόφαση αναγνώρισε την ετεροδικία, αλλά δεν αναφέρει πουθενά ότι οι αποζημιώσεις είναι αβάσιμες. Αντίθετα, αναγνωρίζει ότι το ζήτημα δεν παραγράφεται κι ότι αποτελεί διακρατική διαφορά, για την επίλυση της οποίας προτρέπει τα κράτη να συνεργαστούν. <br /> <br /> Υπενθυμίζουμε ότι η δίκη εκείνη αφορούσε την προσπάθεια των κατοίκων του Διστόμου να αποζημιωθούν μέσω απόφασης ιταλικού δικαστηρίου. Με άλλα λόγια, αφορούσε διεκδικήσεις ιδιωτών κι όχι του ελληνικού κράτους. Τον Οκτώβριο 2014, μάλιστα, το ιταλικό Συνταγματικό Δικαστήριο αποφαίνεται ότι η ετεροδικία δεν ισχύει όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Επίσης ότι πολίτες μπορούν να εγείρουν ατομικές αξιώσεις εναντίον κράτους. Η απόφαση αυτή των Ιταλών δικαστών ανοίγει νέους δρόμους για τη δικαίωση των θυμάτων του ναζισμού. <br /> <br /> Ο τέταρτος γερμανικός ισχυρισμός είναι πολιτικός κι όχι νομικοφανής. Προσπαθεί να αποδώσει τις ελληνικές διεκδικήσεις στην κρίση και ειδικότερα σε μία προσπάθεια της Αθήνας να συμψηφίσει τις αποζημιώσεις με τις οφειλές προς τη Γερμανία. Είναι αλήθεια ότι πιεζόμενες από τη γερμανική διπλωματία οι ελληνικές κυβερνήσεις ολιγώρησαν. Καμία εξ αυτών, όμως, δεν παραιτήθηκε απ’ αυτές. Εάν είχε συμβεί αυτό το Βερολίνο θα είχε, βεβαίως, προσκομίσει το σχετικό έγγραφο. <br /> <br /> Η επαναφορά του ζητήματος του κατοχικού δανείου και των αποζημιώσεων από την κυβέρνηση Τσίπρα το 2015 μπορεί να συμπίπτει χρονικά με τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την Ευρωζώνη, αλλά ποτέ η Αθήνα δεν συνέδεσε τα δύο αυτά ζητήματα. Το γεγονός ότι η ίδια κυβέρνηση μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου έβαλε το ζήτημα στο ράφι για να μην ενοχλεί το Βερολίνο δεν σημαίνει τίποτα στο νομικό επίπεδο. Απλώς δείχνει το πως ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβανόταν αυτή την υπόθεση και βεβαίως μας υποψιάζει βασίμως ότι η τωρινή ανακίνηση έχει προεκλογικό χαρακτήρα. <br /> <br /> Ο υπολογισμός του Γενικού Λογιστηρίου <br /> <br /> Ο πέμπτος γερμανικός ισχυρισμός είναι αβάσιμος σε βαθμό γελοιότητας. Ισχυρίζονται ότι τα κοινοτικά κονδύλια που έλαβε η Ελλάδα από την ΕΕ είναι μία μορφή αποζημίωσης! Τα κοινοτικά κονδύλια δεν είναι βεβαίως, γερμανικά χρήματα και ούτε έχουν την παραμικρή σχέση με τις αποζημιώσεις για τα ναζιστικά εγκλήματα. Γι’ αυτό και κοινοτικά κονδύλια έλαβαν χώρες-μέλη που δεν συμμετείχαν στον πόλεμο, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία. Το προφανές επιβεβαιώνεται και από απάντηση της Κομισιόν το 1995 σε σχετική ερώτηση του τότε ευρωβουλευτή Αλαβάνου. <br /> <br /> Η τελευταία προσπάθεια του Βερολίνου να προβάλει ένα νέο επιχείρημα προήλθε από διαρροή στην εφημερίδα Die Welt. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της, στον υπ’ αριθμόν R27320 φάκελο του (γερμανικού) υπουργείου Εξωτερικών υπάρχει έγγραφο που αναγνωρίζει «γερμανικό υπόλοιπο χρέους ύψους 476 εκατομμυρίων… Δεν πρόκειται, όμως, ούτε για δάνειο, ούτε για πίστωση, αλλά απλώς για ποσό που έχει υπολογιστεί»! <br /> <br /> Ειδικά μετά τη συγκέντρωση και την ταξινόμηση όλων των επισήμων εγγράφων που συνδέονται με το κατοχικό δάνειο και τις κάθε είδους αποζημιώσεις, οι ελληνικές διεκδικήσεις είναι όχι μόνο ηθικά ισχυρές, αλλά και νομικά τεκμηριωμένες. Αυτό που πρέπει να προσδιορισθεί με διμερείς διαπραγματεύσεις είναι το ύψος των οφειλών της Γερμανίας αφενός λόγω του κατοχικού δανείου, αφετέρου λόγω των αποζημιώσεων. Η Επιτροπή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το κατοχικό δάνειο εκτιμάει το ύψος της γερμανικής οφειλής στα 11 δισ ευρώ. <br /> <br /> Η εκτίμηση θεωρήθηκε πολύ χαμηλή, αφού σύμφωνα με άλλους μάλλον μετριοπαθείς υπολογισμούς το ύψος της οφειλής κυμαίνεται γύρω στα 60 δισ ευρώ. Ο υπολογισμός, ωστόσο, είναι υπόθεση μίας επόμενης φάσης. Πρώτα, το Βερολίνο πρέπει να υποχρεωθεί να αναγνωρίσει την οφειλή του και στη συνέχεια να διαπραγματευθεί το ύψος της. Το ίδιο ισχύει και για τις κάθε είδους αποζημιώσεις, το ύψος των οποίων υπολογίζεται ότι είναι αρκετά πάνω από 100 δισ. <br /> <br /> «Πρωτίστως ηθικό ζήτημα»! <br /> <br /> Η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς (1997) για την αποζημίωση των κατοίκων του Διστόμου, την οποία επικύρωσε και κατέστησε τελεσίδικη η απόφαση της Ολομελείας του Αρείου Πάγου (2000) άνοιξε τον δρόμο για τις διεκδικήσεις ιδιωτών και επανέφερε στο προσκήνιο το ευρύτερο ζήτημα των ελληνικών διεκδικήσεων. <br /> <br /> Από τότε, όμως, έχουμε αλλάξει και φάση και γήπεδο. Η μπάλα έδειξε το 2015 να φεύγει από τα χέρια των ιδιωτών και την υπόθεση να αναλαμβάνει το κράτος. Αυτό τουλάχιστον είχε φανεί τότε από τις διακηρύξεις της κυβέρνησης Τσίπρα. Η δήλωσή του ενώπιον της Μέρκελ για πρωτίστως ηθικό ζήτημα, όμως, άφησε πολύ γρήγορα πικρή γεύση. Δεν άλλαξε, ωστόσο, ούτε κατά κεραία την ισχύ των ελληνικών διεκδικήσεων. <br /> <br /> Το νεοαποικιακού χαρακτήρα σύμφωνο ελληνογερμανικής συνεργασίας, που υπέγραψαν οι Γιώργος Παπανδρέου και Άγκελα Μέρκελ τον Μάιο 2010, και που επέτρεψε στον Γερμανό υφυπουργό Φούχτελ να αλωνίζει την Ελλάδα δεν ήταν, βεβαίως, ο τρόπος για να εκκαθαρισθεί το ναζιστικό παρελθόν. Ούτε, βεβαίως, το «Γερμανοελληνικό Ταμείο για το Μέλλον» (με προϋπολογισμό ένα εκατ ευρώ!), στόχος του οποίου ήταν –κατά ομολογία του ίδιου του Γερμανού πρεσβευτή Πέτερ Σόοφ– «η αναζήτηση ενδεδειγμένων δράσεων για την επεξεργασία του παρελθόντος»! Με άλλα λόγια στόχος του ήταν να χρηματοδοτήσει το ξαναγράψιμο της ιστορίας…<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι πέντε διάτρητοι ισχυρισμοί του Βερολίνου για τις γερμανικές οφειλές

Ellada simera 0 19:10

Σταύρος Λυγερός Παρότι η ηττημένη Γερμανία ευνοήθηκε γενναιόδωρα από τους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ανταποκρίθηκε στην ηθική και συμβατική υποχρέωσή της προς την Ελλάδα για την καταβολή … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

H Άγκυρα έστειλε υποβρύχιο στα Κατεχόμενα. Δήλωση από τον Κύπριο ΥΠΑΜ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm4BJpLkNEb1gOLA4ShnexK_UbeUEwFPEJfnHMohO-y_KTwuYM0j9PXFpRv3jNcXWPPFUZT0b1wJa_3qbYusF8YVRg-u6moMLpp6IEvEmi22vcU-ArL4tXL2fY-Qh1OGy5SXf6UljRKyY/s1600/toyrkiko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1200" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm4BJpLkNEb1gOLA4ShnexK_UbeUEwFPEJfnHMohO-y_KTwuYM0j9PXFpRv3jNcXWPPFUZT0b1wJa_3qbYusF8YVRg-u6moMLpp6IEvEmi22vcU-ArL4tXL2fY-Qh1OGy5SXf6UljRKyY/s640/toyrkiko.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Tο επιχειρησιακό, οικονομικό και στρατηγικό υπόβαθρο που θα δημιουργήσει η συμμετοχή της Κύπρου στην PESCO, τη Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία της ΕΕ στα θέματα άμυνας, θα μπορούσε να αποτελέσει το υπόβαθρο και για πιθανή συνεργασία ή και ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ αν αυτό αποτελέσει μελλοντικά πολιτική απόφαση, αναφέρει στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση ο Υπουργός Άμυνας. <br /> <br /> Σχολιάζοντας την αναφορά του Αμερικανού Γερουσιαστή Μενέντεζ, ο οποίος ανέφερε πως όλα είναι πιθανά σε σχέση με την Κύπρο και το ΝΑΤΟ. <br /> <br /> Ερωτηθείς αν η PESCO μπορεί να αποτελέσει προθάλαμο του ΝΑΤΟ απάντησε πως τα κριτήρια που θα πρέπει η Κύπρος να πληροί στο πλαίσιο της συμμετοχής της στη PESCO μπορούν να αποτελέσουν μετέπειτα μετεξέλιξη ή να συνδεθούν με οποιοδήποτε πιθανό αίτημα. <br /> <br /> «Με απόλυτη συνείδηση λέω ότι η ένταξη μας στη PESCO έχει αποκλειστικό σκοπό να προσφέρουμε εντός της ΕΕ. Στα ζητήματα που απασχολούν την PESCO. Για παράδειγμα έχει αναφερθεί η οικονομική συνεισφορά που ζητεί το ΝΑΤΟ, 2% του ΑΕΠ. Παρόμοια και τα ίδια κριτήρια τίθενται και για την PESCO. Το υπόβαθρο είναι εκεί και αν αποφασίσουμε σε οποιοδήποτε στάδιο τότε θα είμαστε έτοιμοι γιατί θα είμαστε εναρμονισμένοι με τα κριτήρια της PESCO», είπε χαρακτηριστικά. <br /> <br /> Σε ερώτηση κατά πόσο στο πλαίσιο αυτών των συζητήσεων για τη νέα αμερικανική αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο, υπενθύμισε πως επί του παρόντος πρόκειται για ένα νομοσχέδιο και όχι πολιτική απόφαση, όμως διευκρίνισε πως με βάση τις συγκυρίες ευνοεί τα συμφέροντα της ΚΔ.<br /> <br /> ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ<br /> <br /> Αεροναυτική επιχείρηση «Ασπίδα της Μεσογείου» έχει βαπτίσει ο Ερντογάν την αμφισβήτηση της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ, δίνοντας στην άσκηση αυτή ένα σχεδόν μόνιμο χαρακτήρα, με σκοπό να αμφισβητηθεί η ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Α.Μεσόγειο.<br /> <br /> Στο πλαίσιο αυτό η Άγκυρα απέστειλε το τουρκικό υποβρύχιο TCG Sakarya στην κατεχόμενη Κύπρο και ειδικά στο λιμάνι της Κερύνειας.<br /> <br /> Το εν λόγω υποβρύχιο TCG Sakarya, είναι ανοικτό για επίσκεψη στο κοινό της περιοχής αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ. <br /> <br /> Υπενθυμίζεται ότι το τουρκικό υποβρύχιο έχει το πλεονέκτημα να βρίσκεται σε πολεμικές συνθήκες για 50 ημέρες κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.<br /> <br /> Στο πλαίσιο της άσκησης «Μεσογειακή Ασπίδα», το υποβρύχιο TCG Sakarya θα παραμείνει στο λιμάνι της Κερύνειας μέχρι την 21 Απριλίου.<br /> <br /> Υπενθυμίζουμε όμως ότι στα πλαίσια αυτής της διαρκούς άσκησης, οι Τούρκοι προκάλεσαν το ελικόπτερο του Έλληνα Α/ΓΕΣ χθες, ενώ το ίδιο είχαν πράξει και με το ελικόπτερο του Έλληνα Πρωθυπουργού πριν μερικές ημέρες.<br /> <br /> Η Τουρκία με την αποστολή φρεγατών, υποβρυχίων, μαχητικών αεροσκαφών και αεροσκαφών επιτήρησης αμφισβητεί σε μόνιμη βάση ελληνικά και ελληνο-κυπριακά εθνικά ζωτικά συμφέροντα σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο .<br /> <br /> Μάλιστα Τούρκος Α/ΓΕΝ είχε περιγράψει την όλη επιχείρηση ως ζωτικής σημασίας, η οποία έχει σαν στόχο την επιβολή κυριαρχίας στην κυπριακή ΑΟΖ και το ΝΑ Αιγαίο, συνδέοντας την με την εξόρυξη φυσικού αερίου και τον αγωγό East Med.<br /> <br /> Ιδιαίτερη σημασία έχουν ωστόσο αυτά που αναφέρει ο Τούρκος Α/ΓΕΝ παλαιότερα για τις δυνάμεις που συμμετέχουν στην «Ασπίδα της Μεσογείου» τονίζοντας ότι: «η εν λόγω περιοχή, στο πλαίσιο της «Ασπίδας της Μεσογείου» ελέγχεται συνεχώς με συστήματα θαλάσσιας επιτήρησης εγκατεστημένα στην ξηρά, ενώ πλέουν στην περιοχή, φρεγάτες, καταδρομικά, περιπολικά σκάφη και υποβρύχια νέου τύπου. Στην «Ασπίδα της Μεσογείου» χρησιμοποιούνται ακόμα και συστήματα αέρος – θαλάσσης».<br /> <br /> Επίσης σήμερα , ο διευθυντής του Πανεπιστήμιου Αιγαίου Emeten Gözügüzell, ανέφερε για το θέμα ότι, «οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αίγυπτος, η Κύπρος και η Ελλάδα, ενθάρρυναν την δημιουργία μιας συμμαχίας κατά της Τουρκίας με την προώθηση των δραστηριοτήτων του Ισραήλ. Η Τουρκία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα ζήτημα επιβίωσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Η χώρα μας δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς και δεν θα κάνει βήμα πίσω από τα συμφέροντα της»,είπε ο ίδιος.<br /> <br /> Ο Δρ Emeten Gözügüzell, αξιολογώντας την διασύνδεση και μεταφορά ρεύματος με δίκτυο καλωδίων και τον αγωγό φυσικού αερίου Εast μed στην τουρκική υφαλοκρηπίδα, τόνισε ότι τα σχέδια αυτά δεν έχουν την έγκριση της Άγκυρας.<br /> <br /> Ο Δρ Gözügüzelli ανέφερε ότι η νέα ενεργειακή και αμυντική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία πρόσφατα τέθηκε σε ισχύ, είναι κρίσιμη, εύθραυστη και ανοιχτή σε αλλαγές.<br /> <br /> Ο ίδιος συνέχισε το παραλήρημα του που αποτελεί επίσημο τουρκικό αφήγημα λέγοντας: «Η Τουρκία, έχει την δική της ακτογραμμή στη Μεσόγειο που είναι η μεγαλύτερη στην περιοχή της Μεσογείου. Αυτό καθιστά δυνατόν να έχουμε περισσότερες από μία περιοχές στην Α.Μεσόγειο οι οποίες μας ανήκουν. Η άδεια για στρατιωτικές δραστηριότητες στην περιοχή , μαζί με κινήσεις εξόρυξης υδρογονανθράκων, ακόμα και από παγκόσμιες δυνάμεις πρέπει να λάβουν υπόψιν την Τουρκία και να έχουν την έγκριση της».<br /> <br /> Ο Gözügüzell συνεχίζοντας τόνισε ότι αυτά αποτελούν θέματα ασφάλειας και επιβίωσης για την Τουρκία και δήλωσε ότι όλες οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο παρακολουθούνται και έχουμε τα ακόλουθα συμπεράσματα:<br /> <br /> «Σε αυτό το πλαίσιο, η Αίγυπτος , η Κύπρος, το Ισραήλ, η Λιβύη, η Ελλάδα, η Συρία, ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και η Γαλλία, κινούνται κατά της Τουρκίας και της ΤΔΒΚ ως αντίθετες προς το διεθνές δίκαιο στην ανατολική Μεσόγειο, ενώ παρατηρούμε αλλαγή γεωστρατηγικών και γεωοικονομικών δεδομένων. Ως εκ τούτου, όλα τα σενάρια στην Ανατολική Μεσόγειο θα είναι απαραίτητα για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, ως ζητήματα ασφαλείας και επιβίωσης για την Τουρκία. Η χώρα μας δεν μπορεί να παραμείνει σιωπηλή στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών όλων αυτών των χωρών στην Α.Μεσόγειο», κατέληξε ο ίδιος.<br /> <br /> Έτσι επιβεβαιωνόμαστε ότι Τούρκος ανώτατος αξιωματικός ε.α.αναλυτής και σύμβουλος του τουρκικού ΥΠΑΜ Yusuf Alabarda, επισημαίνει την πολύ έντονη κινητικότητα από πλευράς Δύσης-ΗΠΑ, με κύριο στόχο την ίδια την Τουρκία, ενώ ο ίδιος «βλέπει» στην Ανατολική Μεσόγειο ένα τυφώνα πολέμου που έρχεται».<br /> <br /> Ποιος είναι ο νέος στρατιωτικός άξονας των ΗΠΑ στην περιοχή;<br /> <br /> Ισραήλ, Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτο διενεργούν ασκήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, το ερώτημα σε αυτή την περίπτωση το θέμα είναι το πώς αξιολογούνται αυτές οι δραστηριότητες από την Τουρκία;<br /> <br /> «Σε αυτό το σημείο, μόνο οι πύραυλοι S-400 θα μπορέσουν να δώσουν την λύση με την κατάλληλη τοποθέτηση, τόσο στην Α.Μεσόγειο όσο και στη Συρία», απάντησε ο Τούρκος στρατηγός ε.α.<br /> <br /> «Η τοποθέτηση αυτού του υπερόπλου σε κατάλληλα σημεία μπορεί να λύσει το πρόβλημα με μια έκφραση ανωτερότητας», τόνισε ο Alabarda, «αλλιώς θα γνωρίζουν ότι η Τουρκία δεν είναι ισχυρή χώρα», τόνισε ο ίδιος.<br /> <br /> «Έρχεται ένας τυφώνας πολέμου», δήλωσε ο Alabarda.<br /> <br /> «Στην Ανατολική Μεσόγειο διενεργούνται πολλά σχέδια και δραστηριότητες όλο αυτό το διάστημα, που συντελούν όμως λόγω διαφωνιών σε έναν επικείμενο τυφώνα πολέμου. Ως κοινωνία πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι επειδή έχουμε δύο εναλλακτικές λύσεις. Είτε θα πρέπει να εγκαταλείψουμε για πάντα τις ΗΠΑ, είτε θα δημιουργήσουμε de facto την δική μας πολιτική μια και θα είμαστε μια ανεξάρτητη χώρα», κατέληξε ο ίδιος.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

H Άγκυρα έστειλε υποβρύχιο στα Κατεχόμενα. Δήλωση από τον Κύπριο ΥΠΑΜ

Ellada simera 0 18:57

Tο επιχειρησιακό, οικονομικό και στρατηγικό υπόβαθρο που θα δημιουργήσει η συμμετοχή της Κύπρου στην PESCO, τη Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία της ΕΕ στα θέματα άμυνας, θα μπορούσε να αποτελέσει το υπό… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Θα επιτρέψει η Δύση να κατασκευαστούν σιδηροδρομικές γραμμές που θα συνδέουν τον Κόλπο με τη Μεσόγειο;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH0YpPda1AQhZu7oUJZQV6HJzM6ruefIR3DN2rCi9mC4EtzgF2j31dc8qZG2uphF9hxTfC_2a6Pn8lSUhcw77l60B_sje2a-WD3wyzL-k1vsgldteyG93AAUu99dYKmkMFgN6hKC79tpY/s1600/Voltairenet-org.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH0YpPda1AQhZu7oUJZQV6HJzM6ruefIR3DN2rCi9mC4EtzgF2j31dc8qZG2uphF9hxTfC_2a6Pn8lSUhcw77l60B_sje2a-WD3wyzL-k1vsgldteyG93AAUu99dYKmkMFgN6hKC79tpY/s640/Voltairenet-org.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Τιερί Μεϊσάν </b><br /> Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους δημιούργησαν σκόπιμα συνθήκες λιμοκτονίας στη Βόρεια Κορέα, ύστερα στο Σουδάν, την Τυνησία και σήμερα στην Υεμένη, άρχισαν να την οδηγήσουν στη Συρία εκεί. Ο μόνος τρόπος αποφυγής είναι να αναβιώσει η περιφερειακή οικονομία που κατέρρευσε κατά τη διάρκεια των πολέμων στο Ιράκ και τη Συρία. Δύο σιδηροδρομικά έργα ανταγωνίζονται μεταξύ τους: το ένα για την ανάπτυξη της περιοχής, το δεύτερο για να την διαιρέσει. Οι Δυτικοί θα συμπεριφέρονται ως ανθρώπινα όντα ή θα ακολουθήσουν το όνειρό τους για κυριαρχία;<br /> <br /> <div style="text-align: center;"> <b>Δίκτυο Βολταίρος</b> | Δαμασκός (Συρία) | 19 Απριλίου 2019 </div> <a href="https://www.voltairenet.org/article206135.html">عربي</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article206176.html">ITALIANO</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article206178.html">ROMÂNĂ</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article206179.html">ENGLISH</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article205759.html">FRANÇAIS</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article206180.html">DEUTSCH</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article206183.html">ΕΛΛΗΝΙΚΆ</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article206186.html">TÜRKÇE</a> <a href="https://www.voltairenet.org/article206191.html">PORTUGUÊS</a> <br /> <br /> Για την ανασυγκρότηση της, η Συρία μπορεί μόνο να υπολογίζει στον εαυτό της, επειδή κανένας από εκείνους που ξόδεψαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για να την καταστρέψουν δεν είναι έτοιμος να πληρώσει μια δεκάρα για να την ανοικοδομήσει. <br /> <br /> Σε αυτές τις συνθήκες, το μέλλον της χώρας είναι να επανασυνδεθεί με το παρελθόν της: όταν ήταν το υποχρεωτικό σημείο διέλευσης μεταξύ του Ινδικού Ωκεανού και της Μεσογείου. Από της αρχαιότητας, ο "Δρόμος του Μεταξιού" ξεκινούσε από την αρχαία κινεζική πρωτεύουσα του Χι'αν για να φτάσει στην Αντιόχεια και την Τύρο. <br /> <br /> Ο δρόμος αυτός δεν ήταν μόνο μια διέλευση που επέτρεπε την ανταλλαγή αγαθών από πόλη σε πόλη, αλλά ήταν επίσης μια πολιτισμική διαδρομή μέσω της οποίας η κινεζική φιλοσοφία εξαπλώθηκε στην Ασία και η μουσουλμανική θρησκεία έφτασε στην Κίνα, ένας δρόμος του οποίου η κοινή γλώσσα δεν ήταν η μανταρινική γλώσσα αλλά τα περσικά. Στη συνέχεια, η Συρία εξακολούθησε να αποτελεί το πέρασμα μεταξύ του Ινδικού Ωκεανού και της Μεσογείου, γεγονός που της εξασφάλισε την ευημερία της μέχρι την κατασκευή της διώρυγας του Σουέζ. <br /> <br /> Το σχέδιο σιδηροδρομικής γραμμής που συνδέει το ιρανικό λιμάνι Khorramshahr στα ιρακινά σύνορα στη συριακή μεσογειακή ακτή, μέσω της Βαγδάτης δεν είναι καινούργιο. Ήταν ήδη προγραμματισμένο πριν από τον πόλεμο, την εποχή της κοινής αγοράς Τουρκίας-Ιράν-Συρίας. Οι γραμμές αυτές σαμποταρίστηκαν συστηματικά από τους προ-δυτικούς μισθοφόρους, εκτροχιάζοντας τα τρένα και σκοτώνοντας το προσωπικό και τους επιβάτες. <br /> <br /> Έτσι, από την αρχή, οι σχεδιαστές του πολέμου – με το Ηνωμένο Βασίλειο επικεφαλής - αποσκοπούσαν στην αποτροπή της οικονομικής δραστηριότητας στη Συρία. Είναι μια χαρακτηριστική συμπεριφορά της βρετανικής αποικιοκρατίας: να διασφαλιστεί ότι οι αποικισμένοι λαοί θα παραμείνουν πάντα εξαρτημένοι. <br /> <br /> Για παράδειγμα, ενώ η Ινδία ήταν ο κύριος παραγωγός βαμβακιού, το Λονδίνο εξασφάλισε ότι θα μπορούσε να παράγει, αλλά απαγόρευσε να υφαίνει, έτσι ώστε το ύφασμα να μπορεί να γίνει μόνο στην Αγγλία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Μαχάτμα Γκάντι υφαίνει το βαμβάκι μ’ ένα ροδάκι ως πράξη ανατροπής. <br /> <br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες ισχυρίζονται σήμερα ότι θα αντιταχθούν σε αυτό το σιδηροδρομικό έργο για να αποτραπεί η αποστολή βαρέων ιρανικών όπλων στον Λίβανο. Γνωρίζουμε ότι αυτό είναι μόνο πρόσχημα, όπως δήλωσε ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών Mike Pompeo τον περασμένο μήνα. Ο μοναδικός στόχος της Ουάσινγκτον είναι να καθυστερήσει η εκμετάλλευση του συριακού φυσικού αερίου και πετρελαίου έως ότου πωληθεί το πετρέλαιο σχιστόλιθου (η παραγωγή του οποίου αναμένεται να μειωθεί ραγδαία από το 2023, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας). <br /> <br /> Τον Απρίλιο 2017, και ύστερα τον περασμένο Νοέμβριο, το Ισραήλ πρότεινε να κατασκευαστεί ένας άλλος σιδηρόδρομος μεταξύ των δύο θαλασσών. Ο Υπουργός Πληροφοριών και Μεταφορών, Ισραήλ Κατζ, φαίνεται ότι απέκτησε τη συμφωνία της Ιορδανίας, Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Σουλτανάτου του Ομάν. Ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ, Jason Greenblatt, πρότεινε το ισραηλινή έργο να συμπεριληφθεί στη «συμφωνία του αιώνα». <br /> <br /> Η ποσότητα των εμπορευμάτων που πρόκειται να μεταφερθούν είναι τέτοια ώστε τα δύο σχέδια, αν και ανταγωνιστικά, μπορούν να συνυπάρχουν άριστα, αλλά το Τελαβίβ δεν έχει τη φήμη για μοιράζει. <br /> <br /> Στην πραγματικότητα, οι μόνοι χαμένοι θα πρέπει να είναι οι δυτικοευρωπαίοι. <br /> Γιατί τα αγαθά του σήμερα δεν είναι πλέον εκείνα του αρχαίου δρόμου του μεταξιού. Στο παρελθόν, οι Ευρωπαίοι δεν παρήγαγαν μετάξι ενώ τους το προσέφερε η Κίνα. Σήμερα, και οι δύο παράγουν τα ίδια πράγματα, τα κινέζικα είναι λίγο χειρότερης ποιότητας, αλλά πολύ φτηνότερα. Η μαζική άφιξή τους μπορεί να καταστρέψει γρήγορα ό τι έμεινε από την ευρωπαϊκή βιομηχανία. Για να προστατευθούν, οι δυτικοευρωπαίοι θα έπρεπε να ρυθμίζουν το εμπόριο τους. <br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Θα επιτρέψει η Δύση να κατασκευαστούν σιδηροδρομικές γραμμές που θα συνδέουν τον Κόλπο με τη Μεσόγειο;

Ellada simera 0 17:04

Τιερί Μεϊσάν Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους δημιούργησαν σκόπιμα συνθήκες λιμοκτονίας στη Βόρεια Κορέα, ύστερα στο Σουδάν, την Τυνησία και σήμερα στην Υεμένη, άρχισαν να την οδηγήσου… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Πραξικόπημα στο Σουδάν: Σαουδική Αραβία που “σπάει” την περικύκλωση από την Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXFclUuILv7fje60t_gcO_g1UG5KJBF3xZCh06j0k84rqdc87q1cvKHYm6nwEZ07cCzfcA5D3bJlVnzFfCgcB6bhgq5i8qTYEG6EIdZBtT-yHmXl7Xmbp9PBpE5Q7zycRZY8jn8-8oO7k/s1600/africa-sat.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="720" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXFclUuILv7fje60t_gcO_g1UG5KJBF3xZCh06j0k84rqdc87q1cvKHYm6nwEZ07cCzfcA5D3bJlVnzFfCgcB6bhgq5i8qTYEG6EIdZBtT-yHmXl7Xmbp9PBpE5Q7zycRZY8jn8-8oO7k/s640/africa-sat.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Σε ένα νέο πεδίο «μάχης» του διευρυμένου γεωπολιτικού ανταγωνισμού της Τουρκίας με την Σαουδική Αραβία στην περιοχή της Μέσης Ανατολής έχει μετατραπεί το Σουδάν σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές. Έτσι η πρόσφατη απομάκρυνση από την εξουσία του Προέδρου του Σουδάν και πρώην στρατηγού Omar Hassan Ahmad al-Bashir, εκτιμάται ότι σχετίζεται σε έναν τουλάχιστον βαθμό, με τις στενές φιλικές σχέσεις του με τον πρόεδρο της Τουρκίας και την ανησυχία της Σαουδικής Αραβίας για την επέκταση της τουρκικής επιρροής της Τουρκίας στην αφρικανική χώρα, με την ίδρυση και διατήρηση τουρκικής ναυτικής βάσης, σε ένα στρατηγικό σημείο ναυτικής διέλευσης προς τη διώρυγα του Σουέζ στα βόρεια και την Αραβική θάλασσα στον νότο. <br /> <br /> Του Γιώργου Τσιμπούκη<br /> <br /> Πιο συγκεκριμένα, αν και ο πρώην Πρόεδρος του Σουδάν είχε καταφέρει να διατηρήσει μια σχετικά ισορροπημένη σχέση με τις γειτονικές χώρες, διατηρώντας όμως εξαιρετικές σχέσεις μόνο με την Ρωσία και την Κίνα, τον περασμένο Δεκέμβριο υπέγραψε συμφωνία με την Τουρκία για την κατασκευή ενός νέου λιμανιού στη θέση του παλαιού Οθωμανικού λιμανιού Suakin στην Ερυθρά θάλασσα (Οι Οθωμανοί διοικούσαν το Σουδάν για 400 χρόνια από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα).<br /> <br /> Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της περιόδου εκείνης η κυβέρνηση του Σουδάν αποφάσισε να μισθώσει το Suakin στην Τουρκία αφήνοντας αρκετές υποψίες ότι ενδεχομένως το νέο λιμάνι να χρησιμοποιηθεί από την Τουρκία και για άλλους πέρα από εμπορικούς λόγους.<br /> <br /> Το συγκεκριμένο λιμάνι αποτελούσε ένα από τα βασικά σημεία από όπου οι Μουσουλμάνοι προσκυνητές ταξίδευαν από την Αφρική και την Μεσόγειο προς στην Μέκκα.<br /> <br /> Παράλληλα με αυτή τη συμφωνία Τουρκία και Σουδάν συζητούσαν την περίοδο εκείνη και την ίδρυση στην αφρικανική χώρα, κέντρων στρατιωτικής εκπαίδευσης, όμοια με αυτά που η Άγκυρα έχει ιδρύσει στη Σομαλία, μια χώρα που βρίσκεται νότια της Σαουδικής Αραβίας, στο αφρικανικό Κέρας.<br /> <br /> Η κίνηση αυτή του Σουδανού Πρόεδρου να ενδυναμώσει περεταίρω τις σχέσεις της χώρας του με την Τουρκία προκάλεσε την ανησυχία του Ριάντ αλλά και της Αιγύπτου, με την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας να μην βλέπει με καλό μάτι την προσπάθεια της Τουρκίας να επιστρέψει στην περιοχή της Ερυθράς θάλασσας μετά από δύο αιώνες απουσίας, αμφισβητώντας την ισχυρή περιφερειακή επιρροή της Σαουδικής Αραβίας.<br /> <br /> Αν και το Σουδάν επιτρέπει εδώ και αρκετά χρόνια την αποστολή μισθοφόρων πολιτών του στην Υεμένη για να πολεμήσουν στο πλευρό των συμμάχων της Σαουδικής Αραβίας κατά των Σιιτών, η στενή σχέση του Omar Hassan Ahmad al-Bashir με την Τουρκία και τον σύμμαχο αυτής το Κατάρ, προκάλεσε τον εκνευρισμό της ηγεσίας του βασιλείου των Σαούντ.<br /> <br /> Μπορεί οι βασικές αιτίες της ανατροπής του ηγέτη του Σουδάν να ήταν η διαφθορά, η λαϊκή δυσαρέσκεια, η φτώχεια και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όμως η νέα ηγεσία της χώρας φαίνεται να έχει ήδη δείξει το νέο στρατηγικό προσανατολισμό του Σουδάν, ο οποίος είναι διαφορετικός από αυτόν που ακολουθούσε ο Ahmad al-Bashir επιβεβαιώνοντας τις βαθύτερες αιτίες της ανατροπής του.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/news/praxikopima-sto-soydan-saoydiki-aravia-quot-spaei-quot-tin-perikyklosi-apo-tin-toyrkia/sudan-map"><img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/04/sudan-map.jpg" /></a><br /> <br /> Σύμφωνα με πληροφορίες από την πρωτεύουσα του Σουδάν που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, η νέα ηγεσία της χώρας απαγόρευσε την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών του Κατάρ και ξεκίνησε μια νέα πολιτική στενότερης προσέγγισης της χώρας με τη Σαουδική Αραβία, με ταυτόχρονη απομάκρυνση του Σουδάν από την επιρροή της Τουρκίας και του Κατάρ.<br /> <br /> Σύμφωνα με αναλυτές, όπως φαίνεται, η παρεμβατική πολιτική της Σαουδικής Αραβίας στις γειτονικές της χώρες με εργαλείο την οικονομική της ισχύ φαίνεται να αποδίδει, ενώ δεν θα πρέπει να μας διαφύγει της προσοχής μας η προνοητική προσέγγιση του Ριάντ να αντιδράσει άμεσα και δραστικά στην προσπάθεια της Άγκυρας να αμφισβητήσει την σαουδαραβική γεωπολιτική και θρησκευτική επιρροή στην Ερυθρά θάλασσα.<br /> <br /> Είναι βέβαιο ότι η προοπτική δημιουργίας ενός νέου τουρκικού λιμανιού στην Ερυθρά θάλασσα σε συνδυασμό με την ίδρυση τουρκικών στρατιωτικών υποδομών στο Σουδάν δεν θα άφηνε το Ριάντ αδιάφορο, ειδικότερα δε όταν ήδη η Τουρκία διατηρεί σημαντική στρατιωτική μόνιμη παρουσία στο Κατάρ και στη Σομαλία…<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πραξικόπημα στο Σουδάν: Σαουδική Αραβία που “σπάει” την περικύκλωση από την Τουρκία

Ellada simera 0 16:54

Σε ένα νέο πεδίο «μάχης» του διευρυμένου γεωπολιτικού ανταγωνισμού της Τουρκίας με την Σαουδική Αραβία στην περιοχή της Μέσης Ανατολής έχει μετατραπεί το Σουδάν σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές. Έτσι η π… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Το “κρυφό σχέδιο” Ιμάμογλου και το νέο πραξικόπημα που “βλέπει” το καθεστώς Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhSfr6xTX-n2P_eGKNUfRjmaK9qlOfoZHeamLCHyshNqRMcGavE9HEKKZ6J83cV1TKGbjSX0Dr2c6ozsRQ9SHNpJVOIkjG39-GcuzkggH8SZN1BnW9LLWiQGztBS-Jljlp_fdfCJV7y94/s1600/edogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="397" data-original-width="667" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhSfr6xTX-n2P_eGKNUfRjmaK9qlOfoZHeamLCHyshNqRMcGavE9HEKKZ6J83cV1TKGbjSX0Dr2c6ozsRQ9SHNpJVOIkjG39-GcuzkggH8SZN1BnW9LLWiQGztBS-Jljlp_fdfCJV7y94/s640/edogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Της<b> Χριστίνας Σ. Φλάσκου ⃰</b><br /> Η απώλεια του μητροπολιτικού δήμου της Κων/πολης, με την ανακήρυξη του Ιμάμογλου ως δημάρχου, αποτελεί το έως τώρα πιο σημαντικό πλήγμα στην πολιτική καριέρα του Τούρκου προέδρου, ενώ από την πλευρά του Ερντογάν αφήνεται να εννοηθεί ότι ο Ιμάμογλου αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου που στόχο έχει να πλήξει ολόκληρη τη χώρα, ή αλλιώς ενός νέου και καλά οργανωμένου πραξικοπήματος που ξεκινάει από την εκλογική «άλωση» της Κων/πολης.<br /> Οι τοπικές εκλογές της 31ης Μαρτίου αποτέλεσαν ένα σημαντικό πλήγμα για τη δημοτικότητα του Ερντογάν. Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (CHP) είχε εκλέξει μόνο ένα δήμαρχο στις 10 μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας το 2014. Τώρα κατάφερε να εκλέξει δημάρχους σε 6 από αυτές τις 10. Οι τέσσερις από αυτές – Κων/πολη, Άγκυρα, Σμύρνη και Αττάλεια – αντιπροσωπεύουν το 50% του πλούτου της Τουρκίας. Οι πόλεις με περισσότερο από το 60% του ΑΕΠ της χώρας έχουν τώρα δημάρχους από το CHP. Η Κων/πολη, με άνω των 15 εκατομμυρίων κατοίκων, κατέχει το 30% του συνολικού πλούτου. Το πολιτικό «ταξίδι» του Ερντογάν προς μια παντοδύναμη προεδρία ξεκίνησε το 1994, όταν και εκλέχθηκε δήμαρχος Κων/πολης. Μετά από μια πλήρη επικράτηση πάνω από δύο δεκαετίες, τώρα έχασε την πόλη από έναν υποψήφιο του οποίου το όνομα δεν ήταν γνωστό στους περισσότερους Τούρκους πριν από τρεις μήνες.<br /> Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατούσε λίγο πριν τις εκλογές είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος πραγματοποίησε οκτώ ομιλίες στην Κων/πολη την τελευταία ημέρα της προεκλογικής εκστρατείας, ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του AKP το κόμμα θα επικρατούσε έστω και στο νήμα. <br /> <br /> Όπως αναφέρει η Jerusalem Post, υπάρχουν τέσσερις βασικοί λόγοι για την απώλεια της Κων/πολης: <br /> <br /> Πρώτον, το AKP είχε αρκετές απώλειες από τον πυρήνα των συντηρητικών ψηφοφόρων. Επίσης, ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας δεν πείθεται πλέον ότι το πολιτικό Ισλάμ είναι ένα ανεκτίμητο μονοπάτι, ιδιαίτερα όταν ο ισλαμικός τρόπος ζωής συνδυάζεται από την κυβέρνηση με την πολυτέλεια.<br /> Δεύτερον, η αυξημένη δαιμονοποίηση των Κούρδων. Η ρητορική της εκστρατείας του Ερντογάν, βασισμένη στην επιβίωση, στόχευε συχνά μέλη του φιλοκουρδικού κόμματος, του οποίου η ηγεσία παραμένει φυλακισμένη από το Νοέμβριο του 2016. Οι Κούρδοι ψηφοφόροι, οι οποίοι φτάνουν περίπου το 5% των ψηφοφόρων στην Κων/πολη, εκτιμάται ότι στήριξαν την αντιπολίτευση. <br /> <br /> Τρίτον, το σύστημα των «φίλων» στην Κων/πολη που ευνοεί τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις εταιρείες που έχουν επιλεγεί από το AKP. Μια χούφτα εταιρειών έχουν εξελιχθεί σε μεγάλα καρτέλ την τελευταία δεκαετία, ενώ οι μικρές επιχειρήσεις κατακρημνίζονται. Οι έμποροι της μεσαίας τάξης της Κων/πολης έχουν απομείνει ως επί το πλείστον έξω από το «παιχνίδι». Οι υπέρογκες αυξήσεις στα τρόφιμα έπληξαν τις μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος οικογένειες, την ίδια στιγμή που οι πολίτες επιβαρύνονται για την αποπληρωμή κατασκευής μεγάλων έργων και <br /> <br /> Τέταρτον, ένας λαοφιλής αρχηγός πρέπει να μπορεί να παραμείνει δημοφιλής. Ο Ερντογάν έχει χάσει σταδιακά τη δημοφιλία του και η απώλεια της Κων/πολης είναι μια από τις συνέπειες. Καθώς ο Ερντογάν αποκτά περισσότερη δύναμη, γίνεται ολοένα και πιο εχθρικός για διαφορετικά τμήματα της κοινωνίας. Σε μια ελάχιστα λειτουργούσα δημοκρατία, αυτές οι δυσαρεστημένες ομάδες είναι φυσικό να ταχθούν κατά της κυβέρνησης.<br /> Όπως αναφέρει σε άρθρο του ο Γιασάρ Γιακίς (σ.σ. πρώην υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και ιδρυτικό μέλος του AKP), υπάρχουν φήμες σύμφωνα με τις οποίες το AKP, μέσα από τις απαιτήσεις για επανακαταμέτρηση των ψήφων και επανάληψη των εκλογών στην Κων/πολη, προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο πριν από την παράδοση του μητροπολιτικού δήμου στο CHP, προκειμένου να αδειάσει τα δημοτικά ταμεία και να διαθέσει κεφάλαια σε ιδιωτικές εταιρείες που ασχολούνται επί του παρόντος με τον δήμο. Υπάρχουν επίσης συχνές αναφορές που υποστηρίζουν ότι το AKP προσπαθεί να κρατήσει το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο (YSK) απασχολημένο με πολυάριθμες αναφορές, ώστε να καταστρέψει τα ενοχοποιητικά έγγραφα. <br /> <br /> Το «κρυφό σχέδιο» Ιμάμογλου <br /> <br /> Όπως αναφέρει σε πρόσφατα και διαδοχικά άρθρα του ο αρχισυντάκτης της φιλοκυβερνητικής Yeni Şafak και σύμβουλος του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καραγκιούλ, υπήρξε «παρέμβαση» στις εκλογές. Ο Εκρέμ Ιμάμογλου είναι ένα «σχέδιο». Πρόκειται για το δεύτερο «σχέδιο Baykal», υπονοώντας παράλληλα εμπλοκή των ΗΠΑ, FETÖ κλπ.<br /> «Εκείνοι που κατέστρωσαν σχέδια εναντίον του πρώην ηγέτη του CHP Ντενίζ Μπαϊκάλ και έφεραν τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου να ηγηθεί του κόμματος, όσοι εξέτρεψαν το ιδρυτικό κόμμα της χώρας από τον “άξονα της Τουρκίας” σε ένα πολυεθνικό μέτωπο παρέμβασης, έκαναν το δεύτερο βήμα μέσω του Ιμάμογλου… Οι ίδιες δυνάμεις και ομάδες που βρίσκονται πίσω από το σκάνδαλο Μπαϊκάλ είναι επίσης πίσω από την υποψηφιότητα και την εκστρατεία του Ιμάμογλου. Ο ίδιος ιθύνων νους, οι οργανώσεις και οι ομάδες που χρησιμοποιήθηκαν πίσω από το σχέδιο Μπαϊκάλ ήταν αυτές που παρενέβησαν και στις εκλογές αυτές».<br /> Συνεχίζει δε υποστηρίζοντας «το σχέδιο Ιμάμογλου είναι τα αντίποινα της 15ης Ιουλίου. <br /> <br /> Πρόκειται για ένα σχέδιο εκδίκησης. Ο Ιμάμογλου προετοιμάζεται για την Τουρκία, όχι για την Κων/πολη. Αυτός ο σχεδιασμός διεξάγεται επίσης από ένα πολυεθνικό πνεύμα ενάντια στον εθνικό άξονα. Οι δυνάμεις που συγκέντρωσαν τους τρομοκράτες FETÖ και PKK για λογαριασμό του Ιμάμογλου είναι ακριβώς οι ίδιες πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016. Ενεργοποίησαν τη βαθιά οργάνωση FETÖ, την οργάνωση FETÖ σε κρατικούς θεσμούς, τους κρυφούς υποστηρικτές του HDP και τους τρομοκράτες του PKK και τους ώθησαν σε συνεργασία μεταξύ τους. Είχαν ήδη διαμορφώσει το έδαφος στην κοινωνία και επηρεάσει την ψυχολογία των πολιτών με τη συμμαχία CHP – İYİ – Saadet, χρησιμοποιώντας τη συμμαχία ως καμουφλάζ. Ο Ιμάμογλου έπρεπε να κερδίσει. Θα τον έκαναν να κερδίσει ανεξαρτήτως των ψήφων.. επειδή ο στόχος είναι πολύ πέρα από τη δημαρχία». <br /> <br /> Παράλληλα, σε δεύτερο άρθρο του αναφέρει ότι μέσω των εκλογών της 31ης Μαρτίου ουσιαστικά διεξήχθη πραξικόπημα στη χώρα. «Υπάρχει μια πολύ βαθύτερη, περισσότερο ανησυχητική κατάσταση. Ένα πολύ ξεχωριστό σχέδιο, ένα σενάριο πολύ πέρα από έναν δήμαρχο που υλοποιήθηκε στην Κων/πολη. Αν δεν μπορέσει να επιλυθεί αυτό το ζήτημα… το επόμενο βήμα είναι η Τουρκία. Είναι σαν να αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση πριν από τα γεγονότα του Πάρκου Γκεζί, την απόπειρα δικαστικού πραξικοπήματος στις 17-25 Δεκεμβρίου 2013 και το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016. Ο «πολυεθνικός νους» παρενέβη στις εκλογές της 31ης Μαρτίου. Εκείνοι, μέσα και έξω από τη χώρα, εργάστηκαν σε συνεργασία για να κάνουν το AKP να χάσει την Κων/πολη, να αλωθεί η Κων/πολη». <br /> <br /> «Οι τρομοκράτες του FETÖ στα κρατικά επιτελεία χρησιμοποιήθηκαν αποτελεσματικά. Οι ομάδες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), οι υποστηρικτές και κυρίως οι κρυφο – υποστηρικτές του HDP χρησιμοποιήθηκαν αποτελεσματικά. Διοργανώθηκαν εκπαιδευτικές συναντήσεις μεταξύ αυτών και βουλευτών του CHP. Ο τρόπος που έγινε ήταν ακριβώς στο στυλ FETÖ. Είναι σαφές ότι χρησιμοποίησαν τα επιτελεία αυτά αποτελεσματικά. Μιλώ για παρέμβαση, πραξικόπημα, πολυεθνικό σχέδιο και εφαρμογή του. Προς το παρόν μιλάμε για την Κων/πολη, αλλά θα δούμε και τα ίχνη αυτής της παρέμβασης σε άλλες κρίσιμες περιοχές της Τουρκίας. Ειλικρινά, είμαστε αντιμέτωποι με ένα ζήτημα εθνικής ασφάλειας». <br /> <br /> Μια παράμετρος των τοπικών εκλογών: Η επιλογή των υποψηφίων <br /> <br /> Δεδομένου ότι πρόκειται για τοπικές εκλογές, το προφίλ των υποψηφίων είχε μεγάλη σημασία, ιδίως σε μεγάλες μητροπόλεις. H φιλοσοφία δε επιλογής τους από τα δύο μεγάλα αντιπολιτευόμενα κόμματα (AKP – CHP) διέφερε ριζικά.<br /> Συγκεκριμένα, το AKP παρουσίασε έναν πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του κοινοβουλίου, τον Μπιναλί Γιλντιρίμ για την Κων/πολη, τον πρώην υπουργό Περιβάλλοντος και Πολεοδομίας Μεχμέτ Οζχασεκί για την Άγκυρα και τον πρώην υπουργό Οικονομικών Νιχάτ Ζεϊμπεκτσί για τη Σμύρνη. Με άλλα λόγια, προτίμησε να χρησιμοποιήσει τα βαριά «χαρτιά» του, τα οποία όμως είχαν ήδη σοβαρά «φθαρεί». Δεν είναι μυστικό ότι ο Γιλντιρίμ ποτέ δεν ήθελε να κατέβει για το δήμο της Κων/πολης και αυτό αντανακλούσε τόσο στο πρόσωπό του, όσο και στην εκλογική του εκστρατεία.<br /> Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος του CHP Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου προσπάθησε να εισαγάγει νέα και δυναμικά ονόματα, προτείνοντας τον Ιμάμογλου για την Κων/πολη, τον Τουντς Σογιέρ για τη Σμύρνη, τον Μανσούρ Γιαβάς για την Άγκυρα, τον Μουχιτίν Μποτζέκ για την Αττάλεια και τον Ζεϊντάν Καραλάρ για τα Άδανα. Ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των υποψηφίων είναι το γεγονός ότι είχαν διατελέσει δήμαρχοι περιοχών των αντίστοιχων επαρχιών και επομένως ήταν γνωστοί για το έργο τους. Επίσης, οι Ιμάμογλου, Γιαβάς και Καραλάρ δεν θεωρούνται τυποποιημένες προσωπικότητες σοσιαλδημοκρατών. Έχουν αναπτύξει δεσμούς και επαφές με διαφορετικές ομάδες πολιτικών κομμάτων στις εκλογικές τους περιφέρειες. <br /> <br /> Ιδίως ο Ιμάμογλου διαφέρει από την ελίτ των σοσιαλδημοκρατών πολιτικών, γεγονός που αποδίδεται τόσο στην ικανότητά του να προσεγγίζει διαφορετικές ομάδες και να επικοινωνεί μαζί τους με τρόπο μοναδικό, όσο και στην καταγωγή του από οικογένεια μεσαίας τάξης της επαρχίας Τραπεζούντα, με κυρίαρχο το θρησκευτικό και εθνικιστικό στοιχείο. Φαίνεται, λοιπόν, να έχει μια πολύ καλή ευκαιρία να ενισχύσει την εικόνα του σε όλη την Τουρκία ως πολιτικός νέας γενιάς και να προχωρήσει την καριέρα του αν επιτύχει στο δήμο της Κων/πολης. <br /> <br /> <b><i>⃰ Η Χριστίνα Σ. Φλάσκου είναι πτυχιούχος Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας, κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών με ειδίκευση στις Διεθνείς Σχέσεις & Στρατηγικές Σπουδές.</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το “κρυφό σχέδιο” Ιμάμογλου και το νέο πραξικόπημα που “βλέπει” το καθεστώς Ερντογάν

Ellada simera 0 16:10

Της Χριστίνας Σ. Φλάσκου ⃰ Η απώλεια του μητροπολιτικού δήμου της Κων/πολης, με την ανακήρυξη του Ιμάμογλου ως δημάρχου, αποτελεί το έως τώρα πιο σημαντικό πλήγμα στην πολιτική καριέρα του Τούρκου πρ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggFR0jM-BX3g4_fUWnwj3lju83BXk2rY3tqQMt3_KcVaJmZ1M0f7BeE2xkPUfsknbWG3BdagZGW80fDkVRE_WRh0J8y42hjPjdtO5Qlme2DPeEIrSOtYTaZEC3K4Rf2d3o1wF3T5fVADQ/s1600/israil.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggFR0jM-BX3g4_fUWnwj3lju83BXk2rY3tqQMt3_KcVaJmZ1M0f7BeE2xkPUfsknbWG3BdagZGW80fDkVRE_WRh0J8y42hjPjdtO5Qlme2DPeEIrSOtYTaZEC3K4Rf2d3o1wF3T5fVADQ/s640/israil.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Πώς θα διαμορφωθεί το πολιτικό τοπίο στο Ισραήλ;</span></h3> <b>Δρ. Γαβριήλ Χαρίτος*</b><br />Και μιας και τα πραγματικά ζητήματα δεν συζητήθηκαν κατά την προεκλογική περίοδο στο Ισραήλ, αυτά συζητιούνται «κατόπιν εορτής» - δηλαδή τώρα και ενόσω διαρκούν οι διακομματικές διαβουλεύσεις του Λικούντ και των άλλων κομμάτων της δεξιάς και κεντροδεξιάς για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης Νετανιάχου. Ένα από αυτά έχει να κάνει με το ποια θα είναι η θέση που θα λάβει το Ισραήλ στο σχέδιο Τραμπ και ειδικότερα στους όρους που θα προβλέπουν αποχώρηση από εδάφη της Δυτικής Όχθης.<br /><br />Οι υπερορθόδοξοι όπως και το κόμμα των εποίκων δηλώνουν εκ των προτέρων πως θα αποχωρήσουν από την κυβέρνηση «μόλις τεθεί θέμα αποχώρησης από εδάφη».<br /><br />Το κόμμα του Μπένι Γκαντς αποφεύγει να εκφράσει θέση, δηλώνοντας αινιγματικά ότι «υπό τις παρούσες συνθήκες δεν υπάρχει θέμα σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας με το Λικούντ».<br /><br />Ανεξάρτητα από το εάν η κυβέρνηση που θα σχηματισθεί θα εξαντλήσει ή όχι την ερχόμενη τετραετία, το σχέδιο Τραμπ που πρόκειται να ανακοινωθεί στις αρχές Ιουνίου, θα επηρεάσει όχι μόνο την βιωσιμότητα της νέας κυβέρνησης αλλά πιθανότατα και τη σύνθεση των κομματικών της εταίρων.<br /><br />Με άλλα λόγια - μια πιθανή αποχώρηση των δεξιότερων εταίρων του Νετανιάχου, μπορεί να σημάνει την αντικατάσταση τους από το κόμμα του Μπένι Γκαντς και τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας (και όχι προσφυγή στις κάλπες). <br /><br />Η μεταβολή των κομματικών εταίρων σε κυβερνήσεις συνεργασίας στο Ισραήλ είναι άλλωστε ένα φαινόμενο που έχει συμβεί στο παρελθόν.<br /><br />Ανεξαρτήτως των ανωτέρω, και ενόσω το σχέδιο Τραμπ δεν έχει ανακοινωθεί, ο δημόσιος διάλογος που αρχίζει σχετικά με αυτό συνεχίζει να έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα για κατανάλωση εσωτερική - αν και θεωρείται βέβαιο ότι θα προβλέπεται σε αυτό το ειρηνευτικό σχέδιο μια εν μέρει αποχώρηση από τα εδάφη της Δυτικής Όχθης, τα οποία θα προορίζονται για το ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος (ή μήπως για μια άλλου είδους παλαιστινιακή οντότητα με ιδιαίτερες προϋποθέσεις όσον αφορά την ασφάλεια και την κυριαρχία; Και αυτό το λεπτό θέμα, δηλαδή ο «βαθμός κυριαρχίας» που θα προβλέπεται να ασκεί η παλαιστινιακή διακυβέρνηση, παραμένει επίσης αδιευκρίνιστο..).<br /><br />Αναμένεται να ειπωθούν πολλά για το τι ακριβώς θα ορίζει το σχέδιο Τραμπ. Άλλωστε, έχουν ήδη ειπωθεί πολλά, ως φήμες, για τους όρους που θα περιλαμβάνει.<br /><br />Φαίνεται πως οι απορίες θα λυθούν σε λίγες εβδομάδες από τώρα, στις αρχές Ιουνίου.<div> <br /><b><i>*Νομικός - Δρ. Διεθνών Σχέσεων Παν/μιου Μακεδονίας και ερευνητής του Ινστιτούτου Μπεν-Γκουριόν στο Ισραήλ </i></b><div> <br /></div> <div> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div> </div>

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Ellada simera 0 16:00

Πώς θα διαμορφωθεί το πολιτικό τοπίο στο Ισραήλ; Δρ. Γαβριήλ Χαρίτος*Και μιας και τα πραγματικά ζητήματα δεν συζητήθηκαν κατά την προεκλογική περίοδο στο Ισραήλ, αυτά συζητιούνται «κατόπιν εορτής» - … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Υβριδικός Πόλεμος: Στοχεύσεις… Η περίπτωση Ελλάδας – Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7x805cFjx2QOhvmfoDgKBuWH2QkKlYyCJ0MVw9uv1QmcJVMIoLfvY05cS1dUazBNMDjvhDB_hpuHIYu1fsvHas2fElxwzTxv0VZWOb_gRjGutsM1yKYUckUE2ct8q9mQOrMWv4gJF0xE/s1600/warfare-hybrid-weather.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="623" data-original-width="1600" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7x805cFjx2QOhvmfoDgKBuWH2QkKlYyCJ0MVw9uv1QmcJVMIoLfvY05cS1dUazBNMDjvhDB_hpuHIYu1fsvHas2fElxwzTxv0VZWOb_gRjGutsM1yKYUckUE2ct8q9mQOrMWv4gJF0xE/s640/warfare-hybrid-weather.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ο «υβριδικός πόλεμος» έχει αρχίσει να γίνεται πρωταγωνιστής σε μελέτες, σε συνέδρια, σε χιλιάδες άρθρα στα ΜΜΕ, ενώ τον επικαλούνται σχεδόν καθημερινά αξιωματούχοι σε πολλές χώρες του κόσμου, για να περιγράψουν μια νέα κατάσταση στις διεθνείς σχέσεις που έχει στον πυρήνα της νέου τύπου απειλές για την ασφάλεια. <br /> <br /> Κυβερνοεπιθέσεις, κατασκευή ειδήσεων για αποσταθεροποίηση ενός κράτους ή μιας κυβέρνησης, ψυχολογικός πόλεμος, όλα αυτά χρησιμοποιούνται είτε ως σύνολο ενεργειών είτε ως μεμονωμένες ενέργειες για να<br /> προσβάλουν συστήματα ασφάλειας, να προκαλέσουν πανικό σε κοινωνίες, να διαμορφώσουν τις εξελίξεις ή να καταστρέψουν το κύρος ανθρώπων και κυβερνήσεων. Σε κάθε περίπτωση ο «υβριδικός πόλεμος» είναι στο προσκήνιο. Πολλοί τον επικαλούνται για να καταδείξουν το μέγεθος της απειλής και σε ορισμένες περιπτώσεις αναφερόμαστε σε αυτόν ως να πρόκειται για μεταφυσικό φαινόμενο. <br /> <br /> Σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο<b> Βασίλης Κάππης</b>, λέκτορας στο Κέντρο Ασφάλειας και Πληροφοριών, στο Πανεπιστήμιο του Μπάκιγχαμ, υπογραμμίζει ότι, με τον όρο «υβριδικός πόλεμος» εννοούμε «την σκόπιμη σύζευξη σε στρατηγικό επίπεδο συμβατικών και μη συμβατικών τακτικών με στόχο την επίτευξη πολιτικοστρατιωτικών στόχων». <br /> <br /> Ο υβριδικός πόλεμος της Τουρκίας <br /> <br /> Ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη είναι η προσέγγιση του κ. Κάππη στο ερώτημά μας, αν η Ελλάδα δέχεται κάποιου είδους υβριδικό πόλεμο. Όπως τονίζει «από τη στιγμή που η Τουρκία επιθυμεί την επίτευξη των στόχων της στην περιοχή αποφεύγοντας έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με την Ελλάδα, ο συνδυασμός στρατιωτικών τακτικών χαμηλής έντασης και ψυχολογικής πίεσης αποτελεί μια ιδανική προσέγγιση για τη γείτονα». <br /> <br /> Ειδικότερα, επισημαίνει: «Ο πόλεμος χαμηλής έντασης στο Αιγαίο από το 1996 και πλέον στην Ανατολική Μεσόγειο καθιστά τη χώρα μας ευάλωτη σε υβριδικές απειλές. Από τη στιγμή που η Τουρκία επιθυμεί την επίτευξη των στόχων της στην περιοχή αποφεύγοντας έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με την Ελλάδα, ο συνδυασμός στρατιωτικών τακτικών χαμηλής έντασης και ψυχολογικής πίεσης αποτελεί μια ιδανική προσέγγιση για τη γείτονα. <br /> <br /> “Η φαινομενικά αψυχολόγητη αντίδραση των τουρκικών αρχών μετά τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο το 2018 αποτέλεσε τον προάγγελο μιας συστηματικής υβριδικής επιχείρησης της Τουρκίας, η οποία έχει στόχο να πλήξει το ηθικό των Ενόπλων Δυνάμεων, της πολιτικής ηγεσίας αλλά και των πολιτών».<br /> Και συνεχίζει: «Οι συνεχείς δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων για το καθεστώς του Αιγαίου, τα προπαγανδιστικά βίντεο στρατιωτικών ασκήσεων σε νησιωτικό περιβάλλον και το αφήγημα της “γαλάζιας πατρίδας<br /> ” αποτελούν όλα, μέρη μιας στρατηγικής με υβριδικά χαρακτηριστικά που έχει ως στόχο τον πολιτικοστρατιωτικό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου». <br /> <br /> Ο κ. Κάππης αφήνει να εννοηθεί ότι τα ελληνικά ΜΜΕ αθέλητα προφανώς με την υπερπροβολή των τουρκικών θέσεων, της προπαγάνδας κατά κύριο λόγο, παίζουν αρνητικό ρόλο. Ειδικότερα επισημαίνει:<br /> «Στο πλαίσιο αυτό, η άκριτη και καθημερινή -σε ζωντανή σχεδόν μετάδοση-αναπαραγωγή της τουρκικής προπαγάνδας μέσω κάποιων δελτίων ειδήσεων πρέπει να μας προβληματίσει. <br /> <br /> “Η πρόσφατη τουρκική άσκηση «Γαλάζια πατρίδα» είναι ενδεικτική μιας προσέγγισης περισσότερο ψυχολογικής παρά επιχειρησιακής (με την υποτιθέμενη κινητοποίηση 100 πολεμικών σκαφών σε 3 θάλασσες). Φανταστείτε, αν θέλετε, την εσθονική τηλεόραση να προβάλλει σε καθημερινή βάση βίντεο του ρωσικού στρατού να ασκείται σε σενάρια βομβαρδισμού του Ταλίν. Οι αντιδράσεις θα ήταν το λιγότερο έντονες. <br /> <br /> Αλλά και οι σχεδόν μυθικές ιδιότητες των επιτευγμάτων της πολεμικής βιομηχανίας της γείτονος παρουσιάζονται σε συστηματική βάση από ελληνικά ΜΜΕ ως αδιαμφισβήτητο γεγονός. Οι στρατιωτικοί μας έχουν αποδείξει πως δεν πέφτουν στην παγίδα της κλιμάκωσης στο Αιγαίο και πως ακόμα και με πενιχρά μέσα η ελληνική αποτροπή παραμένει αποτελεσματική.<br /> <br /> Το αίσθημα, ωστόσο, που δημιουργείται στην κοινή γνώμη και ίσως σε μέλη της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδας είναι αυτό της πολιορκίας και της αδυναμίας μπροστά στον “πανίσχυρο” γείτονα. Και αυτό συνιστά επιτυχία του τουρκικού υβριδικού πολέμου την οποία κάποια ελληνικά ΜΜΕ καθιστούν εφικτή». <br /> <br /> Οι στόχοι <br /> <br /> Σύμφωνα με τον κ. Κάππη, ο όρος εμφανίστηκε περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 2000 από Αμερικανούς μελετητές οι οποίοι θέλησαν να περιγράψουν τη φύση των νέων απειλών που αντιμετώπιζαν τα αμερικανικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, συνδυάζοντας σύγχρονο οπλισμό και ανορθόδοξες μεθόδους, ενώ η έννοια αποκρυσταλλώθηκε από τους μελετητές της σύγκρουσης μεταξύ του ισραηλινού στρατού και της Χεζμπολάχ στο Λίβανο το 2006. <br /> <br /> Ωστόσο, προσθέτει, «η αναλυτική χρησιμότητα του όρου αμφισβητήθηκε έντονα από την ίδια την ακαδημαϊκή κοινότητα και ουσιαστικά το ίδιο το ΝΑΤΟ «έβαλε στο συρτάρι» την έρευνα γύρω από τον υβριδικό πόλεμο έως τη στιγμή που η ουκρανική κρίση επανέφερε την έννοια στο προσκήνιο». <br /> <br /> Στο ερώτημά μας ποιοι είναι οι στόχοι του υβριδικού πολέμου, ο κ. Κάππης, επισημαίνει: «Όπως και στο συμβατικό πόλεμο, ο αντίπαλος σε έναν υβριδικό πόλεμο μπορεί να είναι ένας συνασπισμός κρατών, ένα μεμονωμένο κράτος, αλλά και μια συγκεκριμένη πολιτική ηγεσία, η οποία αντιτίθεται στους στόχους του επιτιθέμενου. Στις καθαρά συμβατικές επιχειρήσεις, οι ένοπλες δυνάμεις αντιπαρατίθενται έως ότου υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα στο πεδίο της μάχης που αντανακλάται στο πολιτικό πεδίο (αλλαγή συνόρων, μεταβολή εξωτερικής πολιτικής, αλλαγή καθεστώτος κ.λπ.). <br /> <br /> Οι υβριδικοί πόλεμοι δεν χαρακτηρίζονται από κάποιον διαφορετικό απώτερο στόχο. Η στρατηγική ωστόσο του υβριδικού πολέμου είναι πιο σύνθετη, χρησιμοποιώντας με συστηματικό τρόπο μέσα όπως η παραπληροφόρηση, οι κυβερνοεπιθέσεις, η εργαλειοποίηση μειονοτήτων κ.ά . με στόχο την αποδιοργάνωση του αμυνόμενου όχι μόνο σε στρατιωτικό αλλά και σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο. <br /> <br /> Εάν τις εξετάσουμε μεμονωμένα, οι τακτικές αυτές δεν αποτελούν κάτι πρωτοποριακό στη Στρατηγική (για παράδειγμα η έννοια της «Έμμεσης Στρατηγικής» του Μποφρ και η «Έμμεση Προσέγγιση» του Λίντελ Χαρτ προσομοιάζουν έντονα στο φαινόμενο που περιγράφουμε). Παρόλα αυτά, το εύρος των εργαλείων που είναι διαθέσιμα στα κράτη, αλλά και η συστηματική χρήση τους σε καιρό ειρήνης διαφοροποιούν τη φύση (ως ένα βαθμό) και, κυρίως,τις συνέπειες ενός υβριδικού πολέμου. <br /> <br /> Οι συνέπειες του υβριδικού πολέμου <br /> <br /> Στο ερώτημα ποιες είναι οι συνέπειες του υβριδικού πολέμου, δεδομένου ότι τις συνέπειες του συμβατικού πολέμου, τις γνωρίζουμε, ο κ. Κάππης επισημαίνει ότι μια χώρα μπορεί να δέχεται επιθέσεις από έναν αόρατο εχθρό, καθώς η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να προσφέρει τέτοιου είδους κάλυψη. Ειδικότερα, επισημαίνει: <br /> <br /> «To σημαντικότερo, ίσως, επακόλουθο είναι το «θόλωμα της διαχωριστικής γραμμής» μεταξύ ειρήνης και πολέμου. Ένα μπαράζ κυβερνοεπιθέσεων μπορεί να λαμβάνει χώρα για παρατεταμένο διάστημα δίχως να είναι εφικτή η ταυτοποίηση των υπευθύνων, ενώ ελεγχόμενα από το εξωτερικό ΜΜΕ έχουν τη δυνατότητα επηρεασμού της κοινής γνώμης μέσω μιας εκλεπτυσμένης εκστρατείας προπαγάνδας.<br /> <br /> “Παραστρατιωτικές δυνάμεις υπό το μανδύα του ιδιωτικού τομέα μπορούν να εκτελούν ανορθόδοξες επιχειρήσεις για λογαριασμό κρατών, τα οποία αισθάνονται πλέον πιο ελεύθερα να διεξάγουν τέτοιες επιχειρήσεις εφόσον έχουν τη δυνατότητα να αρνηθούν την οποιαδήποτε ευθύνη. Ουσιαστικά μιλάμε για χαμηλής έντασης εχθρικές ενέργειες σε περίοδο ειρήνης που μπορούν ωστόσο να επιφέρουν κλιμάκωση με συμβατικά μέσα. Η απόσταση ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη μειώνεται». <br /> <br /> Ποιοι όμως έχουν τη δυνατότητα να εξαπολύσουν έναν υβριδικό πόλεμο; Ο κ. Κάππης τονίζει: «Ο υβριδικός πόλεμος χαρακτηρίζεται από την ενοποίηση σε επιχειρησιακό επίπεδο συμβατικών και μη συμβατικών τακτικών. Κατά συνέπεια, μπορούμε να μιλάμε για δρώντες οι οποίοι διαθέτουν μία ευρεία γκάμα από μέσα (στρατιωτικά, πολιτικά, τεχνολογικά, πληροφοριακά) τα οποία χρησιμοποιούν με συνδυαστικό και συμπληρωματικό τρόπο. Οι αναγκαίοι πόροι, κατά συνέπεια, είναι σημαντικοί όπως και η ύπαρξη ενός συντονιστικού κέντρου το οποίο θα μπορεί να τους κατευθύνει και να μεταβάλλει το μείγμα στρατηγικής ανάλογα με τα δεδομένα. Τα κράτη, επομένως, παραμένουν οι πλέον κατάλληλοι δρώντες λόγω των σημαντικών πόρων (υλικών και ανθρώπινων) που μπορούν να διαθέσουν προς την επίτευξη των στόχων του υβριδικού πολέμου. <br /> <br /> Πόλεμος προπαγάνδας <br /> <br /> Στο ερώτημα ότι ο πόλεμος προπαγάνδας , πάντα υπήρχε, άρα σε τι διαφοροποιείται ο υβριδικός πόλεμος, ο κ. Κάππης επισημαίνει ότι είναι «δύσκολο να πούμε πού ακριβώς διαφοροποιείται ο υβριδικός πόλεμος από τη γνωστή έννοια της «προπαγάνδας». Ωστόσο,προσθέτει, «η τεχνολογική πρόοδος και η εξέλιξη στο πεδίο των ανορθόδοξων επιχειρησιακών δογμάτων πολέμου οδηγεί σε μια κατάσταση όπου η χρήση της προπαγάνδας και των ψυχολογικών επιχειρήσεων αποκτά μια πρωτόγνωρη σημασία». <br /> <br /> Για παράδειγμα, προσθέτει, η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία αποτέλεσε μια εξαιρετικά πετυχημένη υλοποίηση μιας υβριδικής πολεμικής επιχείρησης, η οποία δείχνει και τις δυνατότητες που παρέχει στον επιτιθέμενο η στοχευμένη και συστηματική χρήση των ΜΜΕ και του διαδικτύου προς επίτευξη των στόχων του. <br /> <br /> Περισσότερο ευάλωτα σε υβριδικό πόλεμο, είναι, σύμφωνα με τον κ. Κάππη, είναι κράτη που έχουν στην επικράτειά τους «εχθρικά διακείμενες εθνικές/θρησκευτικές μειονότητες», καθώς και κράτη που η γεωγραφική και πολιτιστική εγγύτητα μπορούν να τα καταστήσουν ένα κράτος ευάλωτο σε υβριδικές απειλές. <br /> <br /> Ωστόσο, προσθέτει, «οι ψυχολογικές και προπαγανδιστικές επιχειρήσεις, τέλος, δεν μπορούν να επιφέρουν εύκολα αποτελέσματα εάν δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού. Ο επιτιθέμενος πρέπει να γνωρίζει καλά, να “πιάνει τον παλμό” του πληθυσμού-στόχου, ώστε να προσαρμόζει τις επιχειρήσεις του ανάλογα». <br /> <br /> Ρωσία-ΗΠΑ-ΕΕ <br /> <br /> Σχετικά με τις διαστάσεις που έχει πάρει η συζήτηση για ανάμειξη των Ρώσων στην εκλογή Τραμπ, η συζήτηση στην ΕΕ ενόψει των ευρωεκλογών και αν υπάρχει πράγματι απειλή, ή όλα αυτά αποτελούν άλλοθι για τους ηττημένους, ο κ. Κάππη ςυπογραμμίζει: «Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλες οι μεγάλες δυνάμεις καταβάλλουν προσπάθειες να επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις σε άλλες χώρες. Έχουμε ενδείξεις πως υπήρξε ρωσική υλική και επικοινωνιακή στήριξη σε εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη για παράδειγμα. <br /> <br /> “Ωστόσο, θα πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι για να μην προσδώσουμε υπερβολικές διαστάσεις στη ρωσική ικανότητα να καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο. Η εκλογή του Nτόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ και η άνοδος των εθνικιστικών κινημάτων στην Ευρώπη δεν μπορούν να οφείλονται στις παρεμβάσεις της Μόσχας. Παρόλα αυτά, πρέπει να αναπτύξουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο τις δυνατότητες αποτροπής κάθε προσπάθειας χειραγώγησης της κοινής γνώμης από όπου και αν αυτή προέρχεται”.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Υβριδικός Πόλεμος: Στοχεύσεις… Η περίπτωση Ελλάδας – Τουρκίας

Ellada simera 0 15:40

Ο «υβριδικός πόλεμος» έχει αρχίσει να γίνεται πρωταγωνιστής σε μελέτες, σε συνέδρια, σε χιλιάδες άρθρα στα ΜΜΕ, ενώ τον επικαλούνται σχεδόν καθημερινά αξιωματούχοι σε πολλές χώρες του κόσμου, για να … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

FOREIGN AFFAIRS: Αποκάλυψη του απεσταλμένου… Η “κρυφή ατζέντα” Ερντογάν στη Συρία και το Ιράκ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs6L-E59JvX3LdwQJzIi3JoRmqp27oY-MmpTv8YChv7hj1LP2MsiIQDQX5di5zZCdgFR_6Ks0CWMzmDgUnxFJd26dL7zHenhAIRZR81glR5hq-o_PLFgAv1WXnpuLSs1z5yF6EOgoV7z8/s1600/Brett+H.+McGurk.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs6L-E59JvX3LdwQJzIi3JoRmqp27oY-MmpTv8YChv7hj1LP2MsiIQDQX5di5zZCdgFR_6Ks0CWMzmDgUnxFJd26dL7zHenhAIRZR81glR5hq-o_PLFgAv1WXnpuLSs1z5yF6EOgoV7z8/s640/Brett+H.+McGurk.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Με ξεκάθαρα λόγια που αποτυπώνουν την πραγματική κατάσταση όπως εξελίσσεται στη βόρεια Συρία τα τελευταία πέντε χρόνια και τις αληθινές προθέσεις του Τούρκου Προέδρου ο Αμερικανός πρώην αρμόδιος για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους διορισμένος από τον Πρόεδρο Ομπάμα και από το σημερινό Πρόεδρο Ντράμπ, Brett H. McGurk «ξεμπροστιάζει» τα σχέδια της Τουρκίας στη Συρία. Υπενθυμίζεται, ότι πρόκειται για ένα πρόσωπο του οποίου τη σύλληψη είχαν ζητήσει στελέχη του ισλαμιστικού AKP, κόμματος του Ερντογάν.<br /> <br /> Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με το άρθρο που ο Brett H. McGurk στο διεθνούς φήμης περιοδικό Foreign Affairs η Τουρκία από το 2014 που οι ΗΠΑ τους ζήτησαν την βοήθεια για την αντιμετώπιση του ISIS στη Συρία έδειξε απροθυμία και άρνηση. <br /> <br /> Μάλιστα ο Αμερικανός αξιωματούχους επισημαίνει στο άρθρο του ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα ζήτησε από τον Ερντογάν επανειλημμένως να ελέγξει τα σύνορα της χώρας του με τη Συρία και να αποτρέψει τις μετακινήσεις του ISIS προς και από τη Συρία μέσω των τουρκικών συνόρων. <br /> <br /> Μπροστά σε αυτή την τουρκική αδιαφορία οι ΗΠΑ αποφάσισαν να συνεργαστούν με τους Κούρδους της Συρίας και πιο συγκεκριμένα με την οργάνωση YPG, η οποία είχε υπερασπιστεί νωρίτερα την συνοριακή κουρδική πόλη Kobani απέναντι στις επιθέσεις του ISIS που εξαπολύονταν από την Τουρκία. <br /> <br /> Αν και σύμφωνα με τους Αμερικανούς, η οργάνωση YPG, η οποία μετέπειτα μετεξελίχθηκε στην αραβο-κουρδική στρατιωτική δύναμη SDF, δεν είχε κάποια άμεση σχέση με την κουρδική οργάνωση PKK που δρα στην Τουρκία, η αμερικανική κυβέρνηση εισάκουσε τις διαμαρτυρίες της Τουρκίας για το SDF και περιόρισε για ορισμένο χρονικό διάστημα την υλικοτεχνική της υποστήριξη προς την αραβο-κουρδική στρατιωτική δύναμη. <br /> <br /> Παράλληλα, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να πείσουν τους Τούρκους να συνεργαστούν για την απελευθέρωση της πόλης Al Raqqah από το ISIS, αξιοποιώντας τις δυνάμεις του Ελεύθερου Συριακού Στρατού που είναι σύμμαχοι της Τουρκίας. <br /> <br /> Τελικά όπως εκτίμησαν οι Αμερικανοί, μια τέτοια συνδυασμένη επιχείρηση στην οποία θα συμμετείχαν αμερικανικές τουρκικές και δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης, θα απαιτούσε την εμπλοκή τουλάχιστον 20.000 Αμερικανών στρατιωτών, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση Τραμπ να εγκαταλείψει το σχέδιο τον Μάιο του 2017. <br /> <br /> Έτσι ο Πρόεδρος Τραμπ αποφάσισε να απελευθερώσει την πόλη Raqqah ενισχύοντας τις δυνάμεις του SDF, δίνοντας τους τον απαραίτητο εξοπλισμό και εφόδια, με την παράλληλη ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία, ώστε να αποτραπεί οποιαδήποτε πιθανή εισβολή των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στην βόρεια Συρία η οποία ελέγχεται πρωτίστως από τους Κούρδους. <br /> <br /> Και ενώ όλα αυτά που αναφέρει στο άρθρο του ο Brett H. McGurk είναι λίγο πολύ γνωστά, ο Αμερικανός πρώην υψηλόβαθμος αξιωματούχους αποκαλύπτει το πραγματικό σχέδιο του Ερντογάν για την ευρύτερη περιοχή της Γόνιμης Ημισελήνου, δηλαδή για τη Συρία και το Ιράκ. <br /> <br /> Σύμφωνα με τον Brett H. McGurk, η εισβολή της Τουρκίας και των Ισλαμιστών συμμάχων της στο κουρδικό Καντόνι του Αφρίν δεν έχει να κάνει με κάποιο υπαρκτή και άμεση απειλή που προέβαλαν οι Κούρδοι της περιοχής αυτής κατά της Τουρκίας, αλλά με τις φιλοδοξίες του Ερντογάν να επεκτείνει τα σύνορα της Τουρκίας στη Συρία και στο Ιράκ. <br /> <br /> Σύμφωνα με τον Ερντογάν, η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, αδίκησε την Τουρκία στο εδαφικό ζήτημα, αφού περιόρισε σημαντικά την εδαφική έκταση της χώρας του και όρισε νέα και άδικα σύμφωνα με τον Ερντογάν για την Τουρκία σύνορα. Αυτό το λάθος, αυτή την «αδικία» επιθυμεί να διορθώσει ο Ερντογάν αξιοποιώντας ευκαιρίες όπως αυτή στην περίπτωση του Αφρίν, για να επεκτείνει τα σύνορα της Τουρκίας σε αυτό που κατά τον Τούρκο Πρόεδρο είναι το φυσικό όριο της χώρας του. <br /> <br /> Σύμφωνα με τον Brett H. McGurk ο Αμερικανός πρώην υψηλόβαθμος αξιωματούχος έχει προσωπικά ακούσει τον Ερντογάν να δηλώνει ότι η Τουρκία χρειάζεται μια «Ζώνη Ασφαλείας» μήκους 400 μιλιών από την περιοχή του Χαλεπίου της βόρειας Συρίας μέχρι και τη Μοσούλη του Ιράκ, δηλαδή τις παλιές Οθωμανικές επαρχίες στην Συρία και το Ιράκ. <br /> <br /> Όπως επισημαίνει ο Brett H. McGurk, το 2016 ο Ερντογάν ανέπτυξε στρατιωτικές δυνάμεις στο Βόρειο Ιράκ στην περιοχή της Μοσούλης χωρίς την άδεια της επίσημης κυβέρνησης της Βαγδάτης, ενώ νέες τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν αναπτύχθηκαν και σε άλλες περιοχές του Ιράκ, λόγω της αντίδρασης των ΗΠΑ. <br /> <br /> Το επόμενο βήμα για τον Ερντογάν σύμφωνα με τον Brett H. McGurk είναι η επέκταση της «Τουρκικής Ζώνης Ασφαλείας» που έχει δημιουργήσει στο Αφρίν κατά μήκος των συνόρων με τη Συρία σε βάθος 20 μιλίων δηλαδή τη δημιουργία μίας ζώνης με μήκος 650 χλμ και σε βάθος 32 χλμ εκτοπίζοντας τον κουρδικό πληθυσμό από αυτή την περιοχή όπως έπραξε και στην περίπτωση του Αφρίν όπου 150.000 Κούρδοι εγκατέλειψαν τις εστίες τους. <br /> <br /> Εάν οι ΗΠΑ αφήσουν τον Ερντογάν να υλοποιήσει αυτό το σχέδιο, καταλήγει στο άρθρο του ο Brett H. McGurk, τότε η περιοχή θα βιώσει μια νέα καταστροφή με πολλαπλές συνέπειες αφού μια τουρκική εισβολή στην βόρεια Συρία θα είχε ως αποτέλεσμα τον εκτοπισμό προς τα νότια και το Ιράκ εκατομμυρίων Κούρδων, τη διάλυση του SDF της μοναδικής αξιόπιστης οργανωμένης φιλικής προς τις ΗΠΑ στρατιωτικής δύναμης στην περιοχή και την δημιουργία ενός κενούς ισχύος το οποίο θα επιδιώξουν να το καλύψουν εξτρεμιστικές ισλαμικές οργανώσεις όπως ο ISIS.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

FOREIGN AFFAIRS: Αποκάλυψη του απεσταλμένου… Η “κρυφή ατζέντα” Ερντογάν στη Συρία και το Ιράκ

Ellada simera 0 15:34

Με ξεκάθαρα λόγια που αποτυπώνουν την πραγματική κατάσταση όπως εξελίσσεται στη βόρεια Συρία τα τελευταία πέντε χρόνια και τις αληθινές προθέσεις του Τούρκου Προέδρου ο Αμερικανός πρώην αρμόδιος για … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια