Της Χριστίνας Σ. Φλάσκου ⃰
Η απώλεια του μητροπολιτικού δήμου της Κων/πολης, με την ανακήρυξη του Ιμάμογλου ως δημάρχου, αποτελεί το έως τώρα πιο σημαντικό πλήγμα στην πολιτική καριέρα του Τούρκου προέδρου, ενώ από την πλευρά του Ερντογάν αφήνεται να εννοηθεί ότι ο Ιμάμογλου αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου που στόχο έχει να πλήξει ολόκληρη τη χώρα, ή αλλιώς ενός νέου και καλά οργανωμένου πραξικοπήματος που ξεκινάει από την εκλογική «άλωση» της Κων/πολης.
Οι τοπικές εκλογές της 31ης Μαρτίου αποτέλεσαν ένα σημαντικό πλήγμα για τη δημοτικότητα του Ερντογάν. Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (CHP) είχε εκλέξει μόνο ένα δήμαρχο στις 10 μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας το 2014. Τώρα κατάφερε να εκλέξει δημάρχους σε 6 από αυτές τις 10. Οι τέσσερις από αυτές – Κων/πολη, Άγκυρα, Σμύρνη και Αττάλεια – αντιπροσωπεύουν το 50% του πλούτου της Τουρκίας. Οι πόλεις με περισσότερο από το 60% του ΑΕΠ της χώρας έχουν τώρα δημάρχους από το CHP. Η Κων/πολη, με άνω των 15 εκατομμυρίων κατοίκων, κατέχει το 30% του συνολικού πλούτου. Το πολιτικό «ταξίδι» του Ερντογάν προς μια παντοδύναμη προεδρία ξεκίνησε το 1994, όταν και εκλέχθηκε δήμαρχος Κων/πολης. Μετά από μια πλήρη επικράτηση πάνω από δύο δεκαετίες, τώρα έχασε την πόλη από έναν υποψήφιο του οποίου το όνομα δεν ήταν γνωστό στους περισσότερους Τούρκους πριν από τρεις μήνες.
Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατούσε λίγο πριν τις εκλογές είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος πραγματοποίησε οκτώ ομιλίες στην Κων/πολη την τελευταία ημέρα της προεκλογικής εκστρατείας, ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του AKP το κόμμα θα επικρατούσε έστω και στο νήμα.
Όπως αναφέρει η Jerusalem Post, υπάρχουν τέσσερις βασικοί λόγοι για την απώλεια της Κων/πολης:
Πρώτον, το AKP είχε αρκετές απώλειες από τον πυρήνα των συντηρητικών ψηφοφόρων. Επίσης, ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας δεν πείθεται πλέον ότι το πολιτικό Ισλάμ είναι ένα ανεκτίμητο μονοπάτι, ιδιαίτερα όταν ο ισλαμικός τρόπος ζωής συνδυάζεται από την κυβέρνηση με την πολυτέλεια.
Δεύτερον, η αυξημένη δαιμονοποίηση των Κούρδων. Η ρητορική της εκστρατείας του Ερντογάν, βασισμένη στην επιβίωση, στόχευε συχνά μέλη του φιλοκουρδικού κόμματος, του οποίου η ηγεσία παραμένει φυλακισμένη από το Νοέμβριο του 2016. Οι Κούρδοι ψηφοφόροι, οι οποίοι φτάνουν περίπου το 5% των ψηφοφόρων στην Κων/πολη, εκτιμάται ότι στήριξαν την αντιπολίτευση.
Τρίτον, το σύστημα των «φίλων» στην Κων/πολη που ευνοεί τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις εταιρείες που έχουν επιλεγεί από το AKP. Μια χούφτα εταιρειών έχουν εξελιχθεί σε μεγάλα καρτέλ την τελευταία δεκαετία, ενώ οι μικρές επιχειρήσεις κατακρημνίζονται. Οι έμποροι της μεσαίας τάξης της Κων/πολης έχουν απομείνει ως επί το πλείστον έξω από το «παιχνίδι». Οι υπέρογκες αυξήσεις στα τρόφιμα έπληξαν τις μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος οικογένειες, την ίδια στιγμή που οι πολίτες επιβαρύνονται για την αποπληρωμή κατασκευής μεγάλων έργων και
Τέταρτον, ένας λαοφιλής αρχηγός πρέπει να μπορεί να παραμείνει δημοφιλής. Ο Ερντογάν έχει χάσει σταδιακά τη δημοφιλία του και η απώλεια της Κων/πολης είναι μια από τις συνέπειες. Καθώς ο Ερντογάν αποκτά περισσότερη δύναμη, γίνεται ολοένα και πιο εχθρικός για διαφορετικά τμήματα της κοινωνίας. Σε μια ελάχιστα λειτουργούσα δημοκρατία, αυτές οι δυσαρεστημένες ομάδες είναι φυσικό να ταχθούν κατά της κυβέρνησης.
Όπως αναφέρει σε άρθρο του ο Γιασάρ Γιακίς (σ.σ. πρώην υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και ιδρυτικό μέλος του AKP), υπάρχουν φήμες σύμφωνα με τις οποίες το AKP, μέσα από τις απαιτήσεις για επανακαταμέτρηση των ψήφων και επανάληψη των εκλογών στην Κων/πολη, προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο πριν από την παράδοση του μητροπολιτικού δήμου στο CHP, προκειμένου να αδειάσει τα δημοτικά ταμεία και να διαθέσει κεφάλαια σε ιδιωτικές εταιρείες που ασχολούνται επί του παρόντος με τον δήμο. Υπάρχουν επίσης συχνές αναφορές που υποστηρίζουν ότι το AKP προσπαθεί να κρατήσει το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο (YSK) απασχολημένο με πολυάριθμες αναφορές, ώστε να καταστρέψει τα ενοχοποιητικά έγγραφα.
Το «κρυφό σχέδιο» Ιμάμογλου
Όπως αναφέρει σε πρόσφατα και διαδοχικά άρθρα του ο αρχισυντάκτης της φιλοκυβερνητικής Yeni Şafak και σύμβουλος του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καραγκιούλ, υπήρξε «παρέμβαση» στις εκλογές. Ο Εκρέμ Ιμάμογλου είναι ένα «σχέδιο». Πρόκειται για το δεύτερο «σχέδιο Baykal», υπονοώντας παράλληλα εμπλοκή των ΗΠΑ, FETÖ κλπ.
«Εκείνοι που κατέστρωσαν σχέδια εναντίον του πρώην ηγέτη του CHP Ντενίζ Μπαϊκάλ και έφεραν τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου να ηγηθεί του κόμματος, όσοι εξέτρεψαν το ιδρυτικό κόμμα της χώρας από τον “άξονα της Τουρκίας” σε ένα πολυεθνικό μέτωπο παρέμβασης, έκαναν το δεύτερο βήμα μέσω του Ιμάμογλου… Οι ίδιες δυνάμεις και ομάδες που βρίσκονται πίσω από το σκάνδαλο Μπαϊκάλ είναι επίσης πίσω από την υποψηφιότητα και την εκστρατεία του Ιμάμογλου. Ο ίδιος ιθύνων νους, οι οργανώσεις και οι ομάδες που χρησιμοποιήθηκαν πίσω από το σχέδιο Μπαϊκάλ ήταν αυτές που παρενέβησαν και στις εκλογές αυτές».
Συνεχίζει δε υποστηρίζοντας «το σχέδιο Ιμάμογλου είναι τα αντίποινα της 15ης Ιουλίου.
Πρόκειται για ένα σχέδιο εκδίκησης. Ο Ιμάμογλου προετοιμάζεται για την Τουρκία, όχι για την Κων/πολη. Αυτός ο σχεδιασμός διεξάγεται επίσης από ένα πολυεθνικό πνεύμα ενάντια στον εθνικό άξονα. Οι δυνάμεις που συγκέντρωσαν τους τρομοκράτες FETÖ και PKK για λογαριασμό του Ιμάμογλου είναι ακριβώς οι ίδιες πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016. Ενεργοποίησαν τη βαθιά οργάνωση FETÖ, την οργάνωση FETÖ σε κρατικούς θεσμούς, τους κρυφούς υποστηρικτές του HDP και τους τρομοκράτες του PKK και τους ώθησαν σε συνεργασία μεταξύ τους. Είχαν ήδη διαμορφώσει το έδαφος στην κοινωνία και επηρεάσει την ψυχολογία των πολιτών με τη συμμαχία CHP – İYİ – Saadet, χρησιμοποιώντας τη συμμαχία ως καμουφλάζ. Ο Ιμάμογλου έπρεπε να κερδίσει. Θα τον έκαναν να κερδίσει ανεξαρτήτως των ψήφων.. επειδή ο στόχος είναι πολύ πέρα από τη δημαρχία».
Παράλληλα, σε δεύτερο άρθρο του αναφέρει ότι μέσω των εκλογών της 31ης Μαρτίου ουσιαστικά διεξήχθη πραξικόπημα στη χώρα. «Υπάρχει μια πολύ βαθύτερη, περισσότερο ανησυχητική κατάσταση. Ένα πολύ ξεχωριστό σχέδιο, ένα σενάριο πολύ πέρα από έναν δήμαρχο που υλοποιήθηκε στην Κων/πολη. Αν δεν μπορέσει να επιλυθεί αυτό το ζήτημα… το επόμενο βήμα είναι η Τουρκία. Είναι σαν να αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση πριν από τα γεγονότα του Πάρκου Γκεζί, την απόπειρα δικαστικού πραξικοπήματος στις 17-25 Δεκεμβρίου 2013 και το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016. Ο «πολυεθνικός νους» παρενέβη στις εκλογές της 31ης Μαρτίου. Εκείνοι, μέσα και έξω από τη χώρα, εργάστηκαν σε συνεργασία για να κάνουν το AKP να χάσει την Κων/πολη, να αλωθεί η Κων/πολη».
«Οι τρομοκράτες του FETÖ στα κρατικά επιτελεία χρησιμοποιήθηκαν αποτελεσματικά. Οι ομάδες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), οι υποστηρικτές και κυρίως οι κρυφο – υποστηρικτές του HDP χρησιμοποιήθηκαν αποτελεσματικά. Διοργανώθηκαν εκπαιδευτικές συναντήσεις μεταξύ αυτών και βουλευτών του CHP. Ο τρόπος που έγινε ήταν ακριβώς στο στυλ FETÖ. Είναι σαφές ότι χρησιμοποίησαν τα επιτελεία αυτά αποτελεσματικά. Μιλώ για παρέμβαση, πραξικόπημα, πολυεθνικό σχέδιο και εφαρμογή του. Προς το παρόν μιλάμε για την Κων/πολη, αλλά θα δούμε και τα ίχνη αυτής της παρέμβασης σε άλλες κρίσιμες περιοχές της Τουρκίας. Ειλικρινά, είμαστε αντιμέτωποι με ένα ζήτημα εθνικής ασφάλειας».
Μια παράμετρος των τοπικών εκλογών: Η επιλογή των υποψηφίων
Δεδομένου ότι πρόκειται για τοπικές εκλογές, το προφίλ των υποψηφίων είχε μεγάλη σημασία, ιδίως σε μεγάλες μητροπόλεις. H φιλοσοφία δε επιλογής τους από τα δύο μεγάλα αντιπολιτευόμενα κόμματα (AKP – CHP) διέφερε ριζικά.
Συγκεκριμένα, το AKP παρουσίασε έναν πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του κοινοβουλίου, τον Μπιναλί Γιλντιρίμ για την Κων/πολη, τον πρώην υπουργό Περιβάλλοντος και Πολεοδομίας Μεχμέτ Οζχασεκί για την Άγκυρα και τον πρώην υπουργό Οικονομικών Νιχάτ Ζεϊμπεκτσί για τη Σμύρνη. Με άλλα λόγια, προτίμησε να χρησιμοποιήσει τα βαριά «χαρτιά» του, τα οποία όμως είχαν ήδη σοβαρά «φθαρεί». Δεν είναι μυστικό ότι ο Γιλντιρίμ ποτέ δεν ήθελε να κατέβει για το δήμο της Κων/πολης και αυτό αντανακλούσε τόσο στο πρόσωπό του, όσο και στην εκλογική του εκστρατεία.
Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος του CHP Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου προσπάθησε να εισαγάγει νέα και δυναμικά ονόματα, προτείνοντας τον Ιμάμογλου για την Κων/πολη, τον Τουντς Σογιέρ για τη Σμύρνη, τον Μανσούρ Γιαβάς για την Άγκυρα, τον Μουχιτίν Μποτζέκ για την Αττάλεια και τον Ζεϊντάν Καραλάρ για τα Άδανα. Ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των υποψηφίων είναι το γεγονός ότι είχαν διατελέσει δήμαρχοι περιοχών των αντίστοιχων επαρχιών και επομένως ήταν γνωστοί για το έργο τους. Επίσης, οι Ιμάμογλου, Γιαβάς και Καραλάρ δεν θεωρούνται τυποποιημένες προσωπικότητες σοσιαλδημοκρατών. Έχουν αναπτύξει δεσμούς και επαφές με διαφορετικές ομάδες πολιτικών κομμάτων στις εκλογικές τους περιφέρειες.
Ιδίως ο Ιμάμογλου διαφέρει από την ελίτ των σοσιαλδημοκρατών πολιτικών, γεγονός που αποδίδεται τόσο στην ικανότητά του να προσεγγίζει διαφορετικές ομάδες και να επικοινωνεί μαζί τους με τρόπο μοναδικό, όσο και στην καταγωγή του από οικογένεια μεσαίας τάξης της επαρχίας Τραπεζούντα, με κυρίαρχο το θρησκευτικό και εθνικιστικό στοιχείο. Φαίνεται, λοιπόν, να έχει μια πολύ καλή ευκαιρία να ενισχύσει την εικόνα του σε όλη την Τουρκία ως πολιτικός νέας γενιάς και να προχωρήσει την καριέρα του αν επιτύχει στο δήμο της Κων/πολης.
⃰ Η Χριστίνα Σ. Φλάσκου είναι πτυχιούχος Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας, κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών με ειδίκευση στις Διεθνείς Σχέσεις & Στρατηγικές Σπουδές.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου