Πόσο μακρυά θα φτάσει η σύγκρουση ΗΠΑ – Ρωσίας στην Ουκρανία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw7E6p0gD_ZbpUdh1_eGrVfrYdi1TdTHZXzhsPW5Axn_sWWall0pyMjpOJSWvZBTiAFnu3kwojYa23lPXoKx4NWwBTfbkNh4SRsI93_ln49mNcKtmy0aqDo2e0WZ05s6bvvXX5fNPZc2Fa/s1600/poytin+obama.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="376" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw7E6p0gD_ZbpUdh1_eGrVfrYdi1TdTHZXzhsPW5Axn_sWWall0pyMjpOJSWvZBTiAFnu3kwojYa23lPXoKx4NWwBTfbkNh4SRsI93_ln49mNcKtmy0aqDo2e0WZ05s6bvvXX5fNPZc2Fa/s1600/poytin+obama.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <span style="color: #990000;"><b>Των Αλεξάντρ Γκαμπούγιεφ, Ελένα Τσερνιένκο </b></span><br /> <a href="http://www.kommersant.ru/doc/2636177" target="_blank"><b>Kommersant </b></a><br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivHDxdYo6AKsyWH2kUWuAq4UPDNOzolN2N_TUTTKku567EP2f6OOSGUshE1z8Wr8hAw_tmPOsepVLP3ZfAHnEji2tkmZe0anpbg1i9Y3DSXhxJfJRA5uHevEkOl3zPaRLHNk7DA_MZb8YE/s1600/KMO_145631_00051_1h_468.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivHDxdYo6AKsyWH2kUWuAq4UPDNOzolN2N_TUTTKku567EP2f6OOSGUshE1z8Wr8hAw_tmPOsepVLP3ZfAHnEji2tkmZe0anpbg1i9Y3DSXhxJfJRA5uHevEkOl3zPaRLHNk7DA_MZb8YE/s1600/KMO_145631_00051_1h_468.jpg" width="320" /></a></div> Τα βαθύτερα αίτια της ουκρανικής κρίσης, καθώς και τους στόχους των ΗΠΑ στην Ουκρανία, αναλύει ο επικεφαλής του αμερικανικού think tank, Stratfor, Τζορτζ Φρίντμαν (George Friedman), σημειώνοντας ότι τα αμερικανικά και τα ρωσικά συμφέροντα στην προκειμένη περίπτωση είναι εντελώς αντίθετα. <br /> <div class="Web"> Στη Μόσχα βρέθηκε πρόσφατα ο γνωστός αμερικανός πολιτικός επιστήμονας, επικεφαλής του φορέα αναλύσεων, Stratfor, Τζορτζ Φρίντμαν (George Friedman). Στην αποκλειστική συνέντευξή του στην «Kommersant», μίλησε για τους στόχους των ΗΠΑ στην Ουκρανία και γιατί αυτοί είναι ασύμβατοι με τα συμφέροντα της Ρωσίας.</div> <div class="Web"> Αναλυτικά, το πρώτο μέρος της συνέντευξης έχει ως εξής:<b> </b></div> <div class="Web"> <br /></div> <div class="Web"> <b>ΕΡ: Στις αναλύσεις σας μιλάτε για διαδικασία κατακερματισμού της Ευρώπης. Με ποιό τρόπο αυτή εκδηλώνεται;</b></div> <div class="Web"> <b>ΑΠ: </b>Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τα σύνορα στην Ευρώπη διατηρήθηκαν χωρίς μεταβολές. Ήταν σε όλους κατανοητό ότι, αν ξεκινούσε η διαδικασία αλλαγής τους, αυτό θα οδηγούσε σε αποσταθεροποίηση. Μόλις όμως τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος, άρχισε η «επαναχάραξη» των συνόρων της Γιουγκοσλαβίας. Αργότερα, στην πραγματικότητα άλλαξαν τα σύνορα και στην περιοχή του Καυκάσου. Και τέλος, το πιο πρόσφατο που συνδέεται με αυτή τη λογική, ήταν το δημοψήφισμα στη Σκωτία, όπου το 45% των Σκωτσέζων ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας της περιοχής. Την ανεξαρτησία τους επιδιώκουν επίσης και οι Καταλανοί.</div> <div class="Web"> Στο πλαίσιο αυτό, δεν νομίζω ότι η κατάσταση στην Ουκρανία είναι κάτι το εντελώς μοναδικό. Η Κριμαία και το Ντονμπάς στην Ανατολική Ουκρανία ταιριάζουν στις φυγόκεντρες τάσεις που παρατηρούμε εδώ και καιρό στην Ευρώπη. Η ουκρανική κρίση συνδέεται και με τη Ρωσία, αλλά και με την κρίση της ίδιας της Ευρώπης.<b> </b></div> <div class="Web"> <br /></div> <div class="Web"> <b>Τα βαθύτερα αίτια της ουκρανικής κρίσης</b></div> <div class="Web"> <br /></div> <div class="Web"> <b>ΕΡ: Οι ευρωπαίοι πολιτικοί λένε ότι οι ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία αποσταθεροποιούν την Ευρώπη.</b></div> <div class="Web"> <b>ΑΠ: </b>Οι Ευρωπαίοι αισθάνονται πολύ περήφανοι για το ότι έχουν, υποτίθεται, αποφύγει τους πολέμους για περισσότερο από μισό αιώνα και ότι ζουν σε έναν κόσμο σταθερότητας και ευημερίας. Αλλά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Ευρώπη, στην πραγματικότητα, είχε «καταληφθεί» από τη Σοβιετική Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και μετά ήρθε η Γιουγκοσλαβία, στη συνέχεια, ο Καύκασος… Η ευρωπαϊκή ήπειρος δεν υπήρξε ποτέ πραγματικά ειρηνική.<b> </b></div> <div class="Web"> <br /></div> <div class="Web"> <b>ΕΡ: Όμως, οι εκπρόσωποι του Λευκού Οίκου, καθώς και οι επικεφαλής των κρατών-μελών της ΕΕ, δικαιολογούν τη σκληρή πολιτική της Δύσης απέναντι στη Ρωσία διότι, προσαρτώντας την Κριμαία, η Ρωσία για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο «επαναχάραξε τα σύνορα με χρήση ισχύος». </b></div> <div class="Web"> <b>ΑΠ: </b>Οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι αυτό είναι μια ανοησία. Το πρώτο παράδειγμα αλλαγής των συνόρων με τη βία, ήταν η Γιουγκοσλαβία. Και το Κοσσυφοπέδιο ήταν μόνο η κορύφωση αυτής της διαδικασίας. Και οι ΗΠΑ είναι άμεσα εμπλεκόμενες σε αυτά.<b> </b></div> <div class="Web"> <br /></div> <div class="Web"> <b>ΕΡ: Ποιός είναι ο στόχος των ΗΠΑ στην Ουκρανία;</b></div> <div class="Web"> <b>ΑΠ: </b>Οι Αμερικανοί ακολούθησαν τα τελευταία 100 χρόνια μια αρκετά συνεπή εξωτερική πολιτική. Ο κύριος στόχος της ήταν να μη δοθεί η δυνατότητα σε κανένα κράτος να συγκεντρώσει στα χέρια του αρκετά μεγάλη εξουσία στην Ευρώπη. Στην αρχή, οι ΗΠΑ δεν άφησαν τη Γερμανία να κυριαρχήσει στην Ευρώπη, στη συνέχεια, προσπάθησαν να εμποδίσουν την ενίσχυση της επιρροής της ΕΣΣΔ στη Γηραιά ήπειρο. </div> <div class="Web"> Η ουσία αυτής της αντίληψης περί εξωτερικής πολιτικής είναι η εξής: Να διατηρηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη, βοηθώντας το ασθενέστερο μέρος. Και αν διαφαίνεται ότι η ισορροπία πρόκειται άμεσα να διαταραχθεί σημαντικά, να παρέμβει η Αμερική ακριβώς την τελευταία, κρίσιμη στιγμή. Έτσι, οι ΗΠΑ ενεπλάκηκαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μετά την παραίτηση του ρώσου τσάρου Νικολάου Β’, το 1917, αποτρέποντας την ενδυνάμωση της Γερμανίας. Και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, άνοιξαν το Δεύτερο Μέτωπο, αρκετά αργά τον Ιούνιο του 1944, αφού είχε καταστεί σαφές, ότι οι Ρώσοι υπερισχύουν των Γερμανών.</div> <div class="Web"> Την ίδια στιγμή, θεωρούσαν δυνητικά πιο επικίνδυνο ένα πιθανό συνασπισμό μεταξύ της Ρωσίας και της Γερμανίας. Αυτό θα ήταν μια ένωση του γερμανικού κεφαλαίου και της κεντροευρωπαϊκής υψηλής τεχνολογίας με τους ρωσικούς φυσικούς πόρους  και το ανθρώπινο δυναμικό της απέραντης ευρασιατικής χώρας.<b> </b></div> <div class="Web"> <br /></div> <div class="Web"> <b>Ο στόχος της Ρωσίας στην Ουκρανία</b> </div> <div class="Web"> <br /></div> <div class="Web"> Ο κατακερματισμός της Ευρώπης συνοδεύεται από την αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ. Στις ευρωπαϊκές χώρες, επί της ουσίας, δεν υπάρχουν μεγάλοι Στρατοί. Αν το δούμε από αυτή τη σκοπιά, στο φόντο της αμυντικής αποδυνάμωσης της Ευρώπης, η συγκριτική αμυντική ισχύς της Ρωσίας έχει αυξηθεί σημαντικά.</div> <div class="Web"> Η στρατηγική ανάγκη της Ρωσίας επιτάσσει την ύπαρξη μιας βαθιάς ουδέτερης ζώνης στα δυτικά σύνορά της. Ως εκ τούτου, η Ρωσία αντιμετώπιζε πάντα με ιδιαιτερότητα τη Λευκορωσία, την Ουκρανία, τις χώρες της Βαλτικής και τα άλλα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης. Όλες αυτές οι χώρες, έχουν μεγάλη σημασία για την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας.</div> <div class="Web"> Στις αρχές του τρέχοντος έτους, στην Ουκρανία βρισκόταν στην εξουσία μια φιλορωσική, αλλά πολύ ασταθής κυβέρνηση. Αυτή η κατάσταση βόλευε τη Μόσχα. Η Ρωσία δεν θέλει να ελέγξει πλήρως την Ουκρανία ή να την έχει υπό κατοχή. Της αρκεί το γεγονός, ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η ρωσική κυβέρνηση δεν μπορεί να ανεχθεί μια κατάσταση κατά την οποία οι δυτικές Ένοπλες Δυνάμεις θα βρίσκονται σε απόσταση μόλις εκατό χιλιόμετρα μακριά από το Κουρσκ ή το Βορόνεζ.<b> </b></div> <div class="Web"> <br /></div> <div class="Web"> <b>Τι θέλουν οι ΗΠΑ</b></div> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdclzNAUQmPu9CZsMgjTRbqxeKWv3bf4bacvIZ5YYOULHjmALEkCpmxBVAgBFihdBWVkKBSlYpDxdoUwUDzEP_14BvfhCYDGnzE4E-JlTXGSncZULouwqmBV2RT1ES1XcN7WR7gz72oYf2/s1600/f7_468.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdclzNAUQmPu9CZsMgjTRbqxeKWv3bf4bacvIZ5YYOULHjmALEkCpmxBVAgBFihdBWVkKBSlYpDxdoUwUDzEP_14BvfhCYDGnzE4E-JlTXGSncZULouwqmBV2RT1ES1XcN7WR7gz72oYf2/s1600/f7_468.JPG" width="320" /></a></div> Αντίστοιχα, οι ΗΠΑ ενδιαφέρονταν για το σχηματισμό μιας φιλοδυτικής κυβέρνηση στην Ουκρανία. Είδαν ότι η Ρωσία βρίσκεται σε άνοδο και προσπάθησαν να μην αφήσουν τη Μόσχα να εδραιώσει τη θέση της στο μετασοβιετικό χώρο. Η επιτυχία των φιλοδυτικών δυνάμεων στην Ουκρανία θα βοηθούσε στον περιορισμό της Ρωσίας.<br /> <div class="Web"> Η Ρωσία αποκαλεί τα γεγονότα των αρχών του έτους κρατικό πραξικόπημα που οργανώθηκε από τις ΗΠΑ. Και ήταν πραγματικά το πιο κραυγαλέο πραξικόπημα στην ιστορία. Οι ΗΠΑ υποστήριζαν ανοιχτά τις ομάδες που μάχονταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ουκρανία με κάθε μέσο, διαθέτοντας για το σκοπό τους σημαντικούς χρηματικούς πόρους. Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες δεν είδαν αυτές τις τάσεις αλλαγής καθεστώτος. Δεν κατάλαβαν τι συνέβαινε, αλλά όταν καθυστερημένα συνειδητοποίησαν τη νέα πραγματικότητα, όπως είχε πλέον διαμορφωθεί, δεν μπορούσαν να λάβουν μέτρα για τη σταθεροποίηση της κατάστασης. Και στη συνέχεια, όμως, δεν αξιολόγησαν σωστά τις διαθέσεις στην Ανατολική Ουκρανία.<b> </b></div> <div class="Web"> <br /></div> <div class="Web"> <b>ΕΡ: Εννοείτε ότι η ουκρανική κρίση είναι αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ;</b></div> <div class="Web"> <b>ΑΠ: </b>Δείτε ποιά είναι η κατάσταση. Έχουμε δύο χώρες. Η μια θέλει την Ουκρανία να είναι ουδέτερη. Και η άλλη, να αποτελεί η Ουκρανία τμήμα της γραμμής συγκράτησης της ρωσικής επέκτασης. Και οι δύο χώρες ενεργούν βάσει των εθνικών συμφερόντων τους.</div> <div class="Web"> Τα τελευταία χρόνια, οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να ανησυχούν σοβαρά για τις δυνατότητες της Ρωσίας και τις προθέσεις του Κρεμλίνου. Η Ρωσία έχει αρχίσει να κινείται από την αμυντική θέση που πήρε το 1992, προς την αποκατάσταση της σφαίρας επιρροής της. Το κρίσιμο θέμα λοιπόν, είναι τα συμφέροντα των δύο μεγάλων δυνάμεων βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση.<b> </b></div> <div class="Web"> <br /></div> <div class="Web"> <b>ΕΡ: Πώς βλέπετε την περαιτέρω εξέλιξη των γεγονότων γύρω από την Ουκρανία;</b></div> <div class="Web"> <b>ΑΠ: </b>Η Ρωσία δεν θα προχωρήσει σε συμβιβασμό (παραχωρήσεις) για την Κριμαία, αλλά μπορεί να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα στον εφοδιασμό της χερσονήσου. Την ίδια στιγμή, η Μόσχα δεν μπορεί να υποχωρήσει σε μια σειρά από δικές της απαιτήσεις σε σχέση με την Ουκρανία. Οι Δυτικές στρατιωτικές δυνάμεις στο έδαφος της Ουκρανίας είναι ένας εφιάλτης για τη Μόσχα. Περιορίζουν σημαντικά το χώρο για τους ελιγμούς της.</div> <div class="Web"> Οι ΗΠΑ στο μέλλον θα πρέπει να πάρουν μια στρατηγική απόφαση: Είτε να παρέμβουν πιο ενεργά στα γεγονότα στην Ουκρανία, μια απόφαση που θα είναι γεμάτη δυσκολίες, είτε να δημιουργήσουν μια νέα συμμαχία, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ ή εκτός, με τη συμμετοχή της Πολωνίας, της Ρουμανίας, των κρατών της Βαλτικής και για παράδειγμα, της Τουρκίας. Και αυτό θα είναι κάτι που η Ρωσία δεν θα το αποδεχθεί: Διότι αποτελεί τη «δημιουργία μιας υγειονομικής ζώνης» στα δυτικά της σύνορα. Οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται –δεν τους χρειάζεται- να έχουν οι ίδιες τον έλεγχο της Ουκρανίας. Το σημαντικότερο είναι να μην ελέγχεται η Ουκρανία από τη Ρωσία.</div> <div class="Web"> Πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση του Κιέβου. Η κυβέρνηση στο Κίεβο, είναι το αδύναμο σημείο της Ουκρανίας. Αν διασπαστεί, η Ρωσία θα προσπαθήσει να γυρίσει την κατάσταση προς όφελός της.</div> <a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πόσο μακρυά θα φτάσει η σύγκρουση ΗΠΑ – Ρωσίας στην Ουκρανία

Των Αλεξάντρ Γκαμπούγιεφ, Ελένα Τσερνιένκο Kommersant Τα βαθύτερα αίτια της ουκρανικής κρίσης, καθώς και τους στόχους των ΗΠΑ στην Ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Bloomberg: Οι Κούρδοι πιό κοντά στην ανεξαρτησία τους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaVAjnI7vwPnYQD2PLBve80OwZeWOLwp9uJPhJjk86_7W__bNGCWxMj9O6ZNwl2HXnulzjinGHS9F2ZcQTKPkNFav_akZ58XuMha5H8fJS4J5rcefxjLZF-tGDvHSe0NfZQ41lJc2gtmK5/s1600/koyrdiko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaVAjnI7vwPnYQD2PLBve80OwZeWOLwp9uJPhJjk86_7W__bNGCWxMj9O6ZNwl2HXnulzjinGHS9F2ZcQTKPkNFav_akZ58XuMha5H8fJS4J5rcefxjLZF-tGDvHSe0NfZQ41lJc2gtmK5/s1600/koyrdiko.jpg" width="640" /></a></div> <strong><br /></strong> <strong><span style="color: #990000;"><a href="http://www.bloombergview.com/articles/2014-12-22/kurds-get-closer-to-a-state-of-their-own" target="_blank">BLOOMBERG</a></span></strong><br /> Παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις της αμερικανικής κυβέρνησης ότι στόχος της πολιτικής της παραμένει ένα ενωμένο, αδιαίρετο Ιράκ, ο απευθείας εξοπλισμός των κουρδικών στρατιωτικών δυνάμεων, αποτελεί καθοριστική εξέλιξη στην πορεία ανεξαρτητοποίησης του κουρδικού κράτους, υποστηρίζει ο Eli Lake σε άρθρο γνώμης στο <strong>BLOOMBERG </strong>με τίτλο «<strong>Kurds Get Closer to a State of Their Own</strong>».<span id="more-46458"></span><br /> Σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι η Ουάσιγκτον δεν θα ήθελε να θεωρηθεί από τις γειτονικές χώρες του Ιράκ ότι ενθαρρύνει την διάλυσή του, καθώς αυτό θα προκαλούσε την απομάκρυνση της Τουρκίας και των κρατών του Περσικού Κόλπου από τη συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους.<br /> Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει τις πρόσφατες νίκες των Κούρδων Πεσμεργκά κατά του Ισλαμικού Κράτους, που οδήγησαν στην απελευθέρωση μεγάλης έκτασης του βόρειου Ιράκ, ενώ σηματοδοτούν την μεταβολή στην αμερικανική πολιτική, καθώς από το 2015 ο αμερικανικός στρατός θα εκπαιδεύει τρεις ταξιαρχίες των Πεσμεργκά και θα δαπανήσει πάνω από 350 εκ. δολάρια για τον εξοπλισμό τους. Μολονότι οι Κούρδοι διαθέτουν καθεστώς ημιανεξαρτησίας από το 1991 με τη δική τους κυβέρνηση, τη δική τους πολιτοφυλακή και την δική τους εξωτερική πολιτική, οι πρόσφατες εξελίξεις αποτελούν το σημαντικότερο βήμα στην κατεύθυνση της ανεξαρτησίας τους με την έγκριση της Ουάσιγκτον.<br /> Σύμφωνα με το άρθρο γνώμης, ο κίνδυνος του Ισλαμικού Κράτους μετέβαλε την αμερικανική πολιτική στο Ιράκ. Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά μετά την πτώση της Μοσούλης στα χέρια των τζιχαντιστών, τον περασμένο Ιούνιο, χρησιμοποιώντας οχήματα και όπλα που είχαν δώσει οι ΗΠΑ στον ιρακινό στρατό, ο Πρόεδρος Ομπάμα συνειδητοποίησε ότι οι Κούρδοι είναι οι μόνοι ικανοί φίλοι που απέμειναν στο Ιράκ.<br /> Η εξάρτηση από τους Κούρδους για την απώθηση των τζιχαντιστών δυσχεράνει ωστόσο εξαιρετικά την αμερικανική εξωτερική πολιτική, καθώς η Ουάσιγκτον δεν θα ήθελε να θεωρηθεί από τις γειτονικές χώρες του Ιράκ ότι ενθαρρύνει την διάλυσή του, γιατί αυτό θα προκαλούσε την απομάκρυνση της Τουρκίας και των κρατών του Περσικού Κόλπου από τη συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους. Το ζήτημα ωστόσο της δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους δεν μπορεί εύκολα να αποφευχθεί τώρα. Τον Ιούλιο, ο πρόεδρος της κουρδικής επαρχίας, Massoud Barzani, ζήτησε την διενέργεια δημοψηφίσματος για την ανεξαρτητοποίηση του Κουρδιστάν από το Ιράκ, ενώ έναν μηνα πριν οι Κούρδοι μαχητές είχαν καταλάβει θέσεις στο Κιρκούκ, μια στρατηγικής σημασίας πόλη, που βρίσκεται στο επίκεντρο της διένεξης μεταξύ της Βαγδάτης και της κουρδικής περιοχής.<br /> Κατά την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, τον προηγούμενο μήνα, ο Fuad Hussein, επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου Barzani, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η κυβέρνησή του αρχίζει τώρα τη διαδικασία δημιουργίας ενός κεντρικού κουρδικού στρατού. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο εάν οι Πεσμεργκά μετατραπούν από μια τοπική πολιτοφυλακή σε σύγχρονο στρατό τότε συμπληρώνεται το αναγκαίο κομμάτι του παζλ για ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος.<br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Bloomberg: Οι Κούρδοι πιό κοντά στην ανεξαρτησία τους

BLOOMBERG Παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις της αμερικανικής κυβέρνησης ότι στόχος της πολιτικής της παραμένει ένα ενωμένο, αδιαίρετο Ιράκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιδού σε πόσα τρις ευρώ αποτιμούνται οι πόλεμοι των ΗΠΑ… συν 7.000 νεκροί

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimvSHOzjLnVkUFwHDHCyWt9aRDTQ_XCXHk3sRAPmTifJx9qE0l335cmni8kYT0wfn_cM5QlOKCLn0JWCg0VFG0enyQI9GLCTKmSnqG9BFaJpWE9ti4uDWhfc4ImTF4OdIRFBcfAgVWaQiN/s1600/amerikanoi+stratiwtes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="482" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimvSHOzjLnVkUFwHDHCyWt9aRDTQ_XCXHk3sRAPmTifJx9qE0l335cmni8kYT0wfn_cM5QlOKCLn0JWCg0VFG0enyQI9GLCTKmSnqG9BFaJpWE9ti4uDWhfc4ImTF4OdIRFBcfAgVWaQiN/s1600/amerikanoi+stratiwtes.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Ασύλληπτα είναι τα ποσά που έχουν δαπανήσει οι Ηνωμένες Πολιτείες για τις πολεμικές τους εμπλοκές ανά τον πλανήτη, όπως προκύπτει από την επίσημη αποδέσμευση στοιχείων. Όπως προκύπτει, το αστρονομικό ποσό των 1,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ (με την τρέχουσα ισοτιμία, 1,314 τρισεκατομμυρίων ευρώ) κόστισαν στις ΗΠΑ οι πολεμικές τους επιχειρήσεις μετά την 11 Σεπτεμβρίου 2001 σύμφωνα με έκθεση της υπηρεσίας ερευνών του Κογκρέσου (CRS: Congressional Research Service).</strong><br /> Ειδικότερα, μέχρι και το οικονομικό έτος 2014, που έληξε τον περασμένο Σεπτέμβριο, το Κογκρέσο είχε εγκρίνει τη διάθεση πιστώσεων ύψους 669 δις ευρώ για τις επιχειρήσεις στο Ιράκ, 563,31 δις ευρώ για τις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και άλλες αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις, 66,51 δις ευρώ για άλλα κόστη σχετικά με τις επιχειρήσεις και 22,17 δις ευρώ για την επιχείρηση Noble Eagle (αεροπορική επιτήρηση των ηπειρωτικών ΗΠΑ). Στα ανωτέρω ποσά συμπεριλαμβάνονται 243,88 δις ευρώ που δαπανήθηκαν για την προμήθεια και επισκευή οπλικών συστημάτων, μέσων και υλικών.<br /> <strong>Η συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί την πρώτη πλήρως ανανεωμένη εκτίμηση του κόστους των πολεμικών επιχειρήσεων από την υπηρεσία ερευνών του Κογκρέσου από τον Μάρτιο του 2011. Από τις προαναφερθείσες πιστώσεις το 92% διατέθηκε στο υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ και το υπόλοιπο 8% στα υπουργεία Εξωτερικών και Βετεράνων.</strong><br /> <strong></strong><br /> Οι πιστώσεις καλύπτουν τις πολεμικές επιχειρήσεις, την εκπαίδευση και εξοπλισμό των ιρακινών και αφγανικών δυνάμεων, τις διπλωματικές δραστηριότητες, την παροχή ιατρικής φροντίδας στους Αμερικανούς τραυματίες για τα τελευταία 13 χρόνια και το μεγαλύτερο μέρος του κόστους ανασυγκρότησης του Ιράκ και του Αφγανιστάν.<br /> <strong>Στην έκθεση σημειώνεται επίσης, ότι βασικός παράγοντας για τον καθορισμό του κόστους είναι ο αριθμός των στρατευμάτων που αναπτύχθηκαν για επιχειρήσεις σε διάφορες χρονικές περιόδους. Για παράδειγμα το 2011 στο Αφγανιστάν είχαν αναπτυχθεί 100.000 Αμερικανοί στρατιώτες ενώ σήμερα και καθώς η αποχώρηση συνεχίζεται ο αριθμός τους έχει μειωθεί στις 11.600.</strong><br /> Τέλος, τα ποσά συμπεριλαμβάνουν και τις πιστώσεις που διατέθηκαν για συλλογή πληροφοριών για την υποστήριξη των επιχειρήσεων, ακόμη και αυτών που τη διαχείριση ή την εποπτεία τους δεν είχε το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ. Όμως στα προαναφερθέντα ποσά δεν περιλαμβάνονται τα 52,31 δις ευρώ που διατέθηκαν το τρέχον οικονομικό έτος για τις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και την πρώτη αποδέσμευση για τις επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και τη Συρία.<br /> <strong>Όμως, πέρα από το οικονομικό κόστος σημαντικός είναι και ο φόρος αίματος που κατέβαλλαν οι ΗΠΑ. Ειδικότερα, με βάση υπολογισμούς του ειδησεογραφικού πρακτορείου Bloomberg, στις επιχειρήσεις στο Ιράκ έχασαν τη ζωή τους 4.491 Αμερικανοί στρατιωτικοί και πολίτες ενώ τραυματίστηκαν 32.244 άτομα. Αντίστοιχα στις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν έχασαν τη ζωή τους 2.356 Αμερικανοί στρατιωτικοί και πολίτες ενώ τραυματίστηκαν 20.060 άτομα (στοιχεία μέχρι τις 16 Δεκεμβρίου 2014). </strong><br /> <strong><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/12/82_AB_Div-c-USAR.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-119253" height="393" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/12/82_AB_Div-c-USAR.jpg" title="82_AB_Div (c) USAR" width="625" /></a></strong><br /> Επιπρόσθετα, 128.496 Αμερικανοί στρατιωτικοί που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν έχουν διαγνωστεί με μετατραυματικές διαταραχές (PTSD: Post Traumatic Stress Disorder), σύμφωνα με τα στοιχεία Σεπτεμβρίου 2014 του συστήματος ιατρικής επιτήρησης (Defense Medical Surveillance System) του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ.<br /> <strong>Πάντως σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις ακαδημαϊκών κύκλων, η υπηρεσία ερευνών του Κογκρέσου δεν έχει προσμετρήσει στο κόστος τις δαπάνες υποστήριξης και συντήρησης των ασθενούντων και αναπήρων βετεράνων, τους τόκους (λόγω του δημοσιονομικού ελλείμματος των ΗΠΑ κατά βάση τα ποσά που δαπανήθηκαν αποτελούν δανεισμό) ούτε τις πιθανές αυξήσεις του βασικού αμυντικού προϋπολογισμού ως συνέπεια της διεξαγωγής των πολεμικών επιχειρήσεων. </strong><br /> <!-- /metas --> <br /> Για παράδειγμα, το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, τον περασμένο Ιούνιο, εκτίμησε το συνολικό κόστος του πολέμου στο Ιράκ και το Αφγανιστάν αλλά και της βοήθειας στο Πακιστάν στο ύψος των 4,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ (3,613 τρισεκατομμύρια ευρώ), συμπεριλαμβανομένων 259,5 δις ευρώ ως κόστη τόκων και ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων ΗΠΑ (821 δις ευρώ) ως κόστη μέριμνας για τους βετεράνους μέχρι το 2054.<br /> <a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ιδού σε πόσα τρις ευρώ αποτιμούνται οι πόλεμοι των ΗΠΑ… συν 7.000 νεκροί

Ασύλληπτα είναι τα ποσά που έχουν δαπανήσει οι Ηνωμένες Πολιτείες για τις πολεμικές τους εμπλοκές ανά τον πλανήτη, όπως προκύπτει από την...

Διαβάστε την συνέχεια

Κομπάνι: Η καταστροφική ήττα της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjlS-Lw8HeHBmOo9Il4c1a1iHweIN1AByq3I47MVYmUOGuWDe-nRWN4DECZDRa0WBqDxJ9-VGt2fP5cLk7IUO2szBiUeuX-wKfXBbzrxZMNZZcEdfyICaK1CqcpTkfpJfGyVo0Enbhz5nx/s1600/%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B9.+%CE%97+%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%AE%CF%84%CF%84%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjlS-Lw8HeHBmOo9Il4c1a1iHweIN1AByq3I47MVYmUOGuWDe-nRWN4DECZDRa0WBqDxJ9-VGt2fP5cLk7IUO2szBiUeuX-wKfXBbzrxZMNZZcEdfyICaK1CqcpTkfpJfGyVo0Enbhz5nx/s1600/%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B9.+%CE%97+%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%AE%CF%84%CF%84%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%82.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Του Παντελή Δ. Καρύκα<br /> <br /> Η μάχη για την κατοχή της μικρής κωμόπολης του Κομπάνι, στα σύνορα Συρίας – Τουρκίας απασχόλησε τη διεθνή κοινή γνώμη για μήνες</strong>. Οι λιγοστοί Κούρδοι της Συρίας που υπερασπίζονταν την πόλη, απέναντι στις άγριες ορδές των τζιχαντιστών, αποτέλεσαν το σύμβολο του αγώνα της ελευθερίας, κερδίζοντας τον θαυμασμό όλων, πλην των Τούρκων. <br /> <br /> <img alt="" height="370" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/KOBANI2.jpg" width="600" /><br /> <br /> <strong>Η μάχη του Κομπάνι ήταν, όμως, πάνω από όλα, η μάχη της Τουρκίας για τη Μέση Ανατολή που χάθηκε.</strong> Η ηρωική αντίσταση των Κούρδων, είχε ως αποτέλεσμα να υποχρεωθούν να επέμβουν οι Αμερικανοί. Είχε ως αποτέλεσμα να φανεί, ολοκάθαρα, ο αποσταθεροποιητικός ρόλος της Τουρκίας, με αποτέλεσμα, παρά τις διάφορες κορώνες της Άγκυρας, να καταρρεύσει όλος ο στρατηγικός της σχεδιασμός στην περιοχή. <br /> <br /> Και <strong>ο στρατηγικός σχεδιασμός της Άγκυρας ήταν απλός. Προέβλεπε τη δημιουργία “ζωνών ασφαλείας”, εντός του συριακού εδάφους και ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από η χώρα. Με τον τρόπο αυτό θα έθετε, υπό τον άμεσο έλεγχό της, συριακά εδάφη και θα εξουδετέρωνε το ισχυρότερο όπλο του καθεστώτος Άσαντ, την αεροπορία του. </strong><br /> <br /> Στα υπό τον έλεγχό της εδάφη, η Τουρκία, θα εκπαίδευε και θα εξόπλιζε, με την άνεσή της, χωρίς τον φόβο συριακής επέμβασης, τους αντικαθεστωτικούς, ώστε να τους εξαπολύσει, στον κατάλληλο χρόνο κατά των δυνάμεων του Άσαντ, <strong>με σκοπό την ανατροπή του τελευταίου και την εγκατάσταση ενός νέου, σουνιτικού και άρα άμεσα ελεγχόμενου από την ίδια, καθεστώτος, στα απομεινάρια της Συρίας. </strong><br /> <br /> <strong>Επίσης, μέσω της επιβολής της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων υπήρχε η ελπίδα εμπλοκής των ΗΠΑ σε ανοικτή σύγκρουση με το καθεστώς Άσαντ</strong>. Αυτό άλλωστε δεν είχε επιχειρήσει η Τουρκία και το καλοκαίρι του 2013, με το παραμύθι περί χημικών επιθέσεων του Άσαντ ; <br /> <br /> Τότε <strong>αποδείχθηκε ότι τις χημικές επιθέσεις πραγματοποίησαν οι αντικαθεστωτικοί, με τα χημικά να τους τα παραδίδουν οχήματα της ΜΙΤ στα σύνορα</strong>. Εδώ βρίσκεται και η σημασία του Κομπάνι. Η μικρή κωμόπολη ήταν, πριν την έναρξη του πολέμου στην Συρία, μια ασήμαντη κουκίδα στον χάρτη. Η σημασία της όμως, αυξήθηκε δραματικά. <br /> <br /> <img alt="" height="338" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/KOBANI3.jpg" width="600" /><br /> <br /> <strong>Ουσιαστικά, εκτός από το Κομπάνι, οι τζιχαντιστές, τόσο του Ισλαμικού Κράτους, όσο και του αγαπημένου παιδιού της Τουρκίας, του Μετώπου αλ Νούσρα, ελέγχουν το σύνολο της τουρκοσυριακής μεθιορίου, από τη Μεσόγειο, μέχρι το τριεθνές, με το Ιράκ</strong>. <br /> <br /> Άρα το Κομπάνι ήταν το μόνο σημείο που εμπόδιζε την άνομη συναλλαγή Τουρκίας – Τζιχαντιστών. Για αυτό έπρεπε να πέσει. Φυσικά η πτώση του θα αποδυνάμωνε, επιπλέον, τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι πρόσκεινται στο ΡΚΚ. <strong>Ο βασικός όμως λόγος ήταν ο Άσαντ και όχι το ΡΚΚ, για τους Τούρκους. </strong><br /> <strong><br /> Παρά τα όσα άθλια διέπραξε η Τουρκία, δρομολογώντας την πτώση της πόλης, οι υπερασπιστές της, άντεξαν, ξεσηκώνοντας, σε όλο τον κόσμο, ένα φιλοκουρδικό κύμα, που το ανάλογό του, μπορεί να εντοπιστεί στο φιλελληνικό κύμα που εξαπλώθηκε κατά την Επανάσταση του 182</strong><strong>1</strong>, μετά τη δημοσιοποίηση των πρώτων, μεγάλων τουρκικών σφαγών κατά των Ελλήνων, όπως έγραψε και ο διεθνολόγος Γ. Φίλης. <br /> <br /> <strong>Έτσι, τα σχέδια της Τουρκίας κατέρρευσαν. Οι ΗΠΑ σχημάτισαν μια διεθνή συμμαχία κατά των τζιχαντιστών, ακριβώς γιατί υπήρξε το Κομπάνι και υποστηρίζοντας τους Κούρδους, υποχρέωσαν τους τζιχαντιστές, άμεσα και τους Τούρκους, έμμεσα, στην πρώτη τους μεγάλη ήττα. </strong><br /> <br /> <strong>Δεν είναι τυχαίο που η Τουρκία επιχειρεί, πλέον, να μεταβάλει την πολιτική της στη Μέση Ανατολή, ερχόμενη σε συνεννόηση με το Ιράν, τον πλέον πιστό σύμμαχο του Άσαντ στην περιοχή, αλλά ακόμα και με τη Ρωσία, την ώρα που η Μόσχα διατρανώνει τη βούλησή της να μην πειραχθεί ούτε τρίχα από το καθεστώς Άσαντ, ακόμα και αν πρόκειται να αποχωρήσει ο ίδιος ο Άσαντ! </strong><br /> <br /> <strong>Η νίκη των Κούρδων στο Κομπάνι λοιπόν, δεν ήταν τόσο νίκη κατά των τζιχαντιστών. Ήταν μια τεράστια νίκη κατά των Τούρκων.</strong> Οι τζιχανστιστές, ως στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, αργά ή γρήγορα, θα εξαλειφθούν, όταν οι ΗΠΑ, είτε αποφασίσουν να εμπλακούν σοβαρά, είτε αναθέσουν στις λοιπές περιφερειακές δυνάμεις το καθήκον αυτό, που αποτελεί και το πιθανότερο σενάριο (βλ. ανοικτή εμπλοκή Ιράν και σύνδεση με τις διαπραγματεύσεις σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης). <br /> <br /> <img alt="" height="513" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/kobani4.jpg" width="600" /><br /> <br /> Σημασία είχε να αναχαιτιστεί η Τουρκία. <strong>Οι ΗΠΑ, είναι ξεκάθαρο πως δεν επιδιώκουν, αυτή την στιγμή, την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, καθώς αυτή θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός νέου, τεράστιου, κενού εξουσίας, το οποίο φυσικά θα σπεύσει να καλύψει το εξτρεμιστικό Ισλάμ. </strong><br /> <br /> Και <strong>στο Κομπάνι τα σχέδια του νεό-Οθωμανού ισλαμοφασίστα Ερντογάν συντρίφθηκαν από την αντίσταση των Κούρδων,</strong> και τελικά μόνο αυτό μετρά, πλέον, 100 ημέρες, σχεδόν, μετά την έναρξη της μάχης.<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank"> πηγή</a>

Κομπάνι: Η καταστροφική ήττα της Τουρκίας

Του Παντελή Δ. Καρύκα Η μάχη για την κατοχή της μικρής κωμόπολης του Κομπάνι, στα σύνορα Συρίας – Τουρκίας απασχόλησε τη διεθνή κοινή γ...

Διαβάστε την συνέχεια

Χριστούγεννα σε κατάσταση ετοιμότητας- Τι "έψαχναν" οι Τούρκοι στην Κρήτη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9mfFodoC0-aFJaTtoUabKTn2BnY2irGV1dYy052DNq06RDl_PanU4wGxkjS_6N2TaF1ul1LsSteLnrVE7INA5Puut931XBRZWyS22A-6Dr2tOKJBwaks5D8uV8YlubbwRQU0KJ7wT5B81/s1600/elliniko+f-16+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9mfFodoC0-aFJaTtoUabKTn2BnY2irGV1dYy052DNq06RDl_PanU4wGxkjS_6N2TaF1ul1LsSteLnrVE7INA5Puut931XBRZWyS22A-6Dr2tOKJBwaks5D8uV8YlubbwRQU0KJ7wT5B81/s1600/elliniko+f-16+.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Χριστούγεννα σε ετοιμότητα για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Η προκλητική τουρκική στάση στο Αιγαίο δεν επιτρέπει “εορταστική χαλάρωση” στα έτσι κι αλλιώς εξαιρετικά δύσκολα φετεινά Χριστούγεννα.<br /> <br /> Οι Τούρκοι τις τελευταίες ημέρες παρουσιάζουν κάθε μέρα και κάτι διαφορετικό και πιο προκλητικό στο Αιγαίο. Οι παραβιάσεις είναι σταθερά σε διψήφιο αριθμό κι αυτό είναι το λιγότερο. Αυτό που προβληματίζει είναι η επιμονή των Τούρκων να οδηγήσουν τις αναχαιτίσεις σε εμπλοκές. Αρκετές από τις οποίες ήταν πολύ σκληρές και επικίνδυνες τις τελευταίες ημέρες.<br /> <br /> Αναμένεται συνέχεια. Αυτή είναι η εκτίμηση που κάνουν στο ΥΠΕΘΑ και στα Γενικά Επιτελεία. Και γι΄ αυτό έχουν δοθεί εντολές για “επαγρύπνηση” αλλά και για ψυχραιμία. Ειδικά στον αέρα.<br /> <br /> <br /> Οι τουρκικές προκλήσεις εκδηλώνονται σ΄ όλο το Αιγαίο με ιδιαίτερη προτίμηση το νότιο. Κι όχι μόνο. Μετά από χρόνια οι Τούρκοι επιχείρησαν να προσεγγίσουν ξανά την Κρήτη. Σε μια αεροπορική επιχείρηση που ήταν ίδια μ΄ αυτή που είχε στοιχείσει την ζωή του Κώστα Ηλιάκη,τουρκικά F 16 συνόδευαν φωτογραφικά Phantom για να εντοπίσουν και να φωτογραφήσουν τις θέσεις των S 300. Η αποστολή τους ματαιώθηκε χάρη στις αναχαιτίσεις των ελληνικών F 16. Αλλά όπως λένε από την ΠΑ είναι αξιοσημείωτη “η λύσσα των συνοδευτικών F 16 να μην εγκαταλείψουν την εναέρια μάχη την οποία είχαν χάσει”. <br /> <br /> Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά “θερμόαιμων” πιλότων, προερχόμενων από “άτακτες” πολεμικές μοίρες. Πρόκειται για “κεντρική εντολή” κλιμάκωσης των προκλήσεων. Αυτό είναι το συμπέρασμα των αναλύσεων που γίνονται στην Αθήνα . Και είναι προφανές ότι υπάρχει προβληματισμός για το “που πάει το πράγμα”.<br /> <br /> Όλα αυτά γίνονται μετά από την “υπερπροσπάθεια” της Αθήνας να οδηγήσει την Τουρκία στον δρόμο της “αποκλιμάκωσης”. Μάταιη η προσπάθεια καταδικασμένη εκ των προτέρων. Αβραμόπουλος και Βενιζέλος έφθασαν μέχρι τον Ερντογάν. Ο Νταβούτογλου με υπουργούς και επιχειρηματίες ήρθε στην Αθήνα για “ελληνοτουρκικό φόρουμ”. Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν φαίνεται να έχει λειτουργήσει υπέρ της εκτόνωσης του τεταμενου κλίματος που η Άγκυρα θέλει να επιβάλλει στην περιοχή μας.<br /> <br /> Δεν υπάρχουν επιλογές αν η Τουρκία εχει αποφασίσει να το “πάει μέχρι τέλους”. Μόνο η προετοιμασία για να αντιμετωπιστεί η όποια επιθετική επιλογή της. Κι αυτό γίνεται από την Αθήνα.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Χριστούγεννα σε κατάσταση ετοιμότητας- Τι "έψαχναν" οι Τούρκοι στην Κρήτη

Χριστούγεννα σε ετοιμότητα για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Η προκλητική τουρκική στάση στο Αιγαίο δεν επιτρέπει “εορταστική χαλάρωση” στα έτσι ...

Διαβάστε την συνέχεια

Προκλητική τουρκική αποστολή κρούσης ή κατασκοπείας μεταξύ Ρόδου-Κρήτης.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGniqWuXyYxwgERQesvqc1gavpscI01sQO9hT-AAUUlAT2ilneIWM5ZCXYDOaDWBNxz9XUng-ilkJ-hCQr887RLE50IEisGarEYaeAW0uqviK9OCSHOcge_Tp4SGoGIpt55I3B6PjoZK1T/s1600/ellhniko+f-16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGniqWuXyYxwgERQesvqc1gavpscI01sQO9hT-AAUUlAT2ilneIWM5ZCXYDOaDWBNxz9XUng-ilkJ-hCQr887RLE50IEisGarEYaeAW0uqviK9OCSHOcge_Tp4SGoGIpt55I3B6PjoZK1T/s1600/ellhniko+f-16.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <strong>Λ.ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗ</strong><br /> <br /> Κλιμακώνεται η προκλητική στάση της Τουρκίας με στρατιωτικές δράστηριότητες στο Αιγαίο που δημιουργούν ερωτηματικά και πέρα από την Αθήνα! Σήμερα επιχείρησαν αποστολή με προφίλ κρούσης/βομβαρδισμού ή κατασκοπευτική στην Κρήτη, με στόχο να φτάσουν στα ανατολικά παράλιά της αλλά αναχατίστηκαν  από ελληνικά μαχητικά,προκαλώντας τρεις αερομαχίες ( εμπλοκές) και συνθήκες ατυχήματος : <br /> <br /> <br /> <strong>Συγκεκριμένα σχηματισμός 4 τουρκικών αεροσκαφών αποτελούμενος από 2 οπλισμένα F-16 και 2  Φάντομ ( βομβαρδιστικά ή κατασκοπευτικά/φωτογραφικά) μπήκαν στο FIR Aθήνας ανατολικά της Ρόδου με κατεύθυνση την Κρήτη, δηλαδή νοτιοδυτική. Ελληνικά μαχητικά απογειώθηκαν από το Καστέλι αναχαίτισαν τα τουρκικά μόλις αυτά παραβίασαν τον εθνικό εναέριο χώρο. Τα Φαντομ απεμπλάκησαν αμέσως και γύρισαν πίσω για το δεν υπάρχει βεβαιότητα για την διαμόρφωσή τους (F-4 ή RF-4).Τα οπλισμένα F-16 επέμειναν με αποτέλεσμα να εμπλακούν σε αερομαχίες  με τα ελληνικά αεράμυνας - σε λίγο ωστόσο έφυγαν και αυτά. Να σημειώσουμε ότι η τουρκική προκλητική ενέργεια είχε πολλά ίδια χαρακτηριστικά με την πτήση που έγινε όταν σκοτώθηκε ο Ηλιάκης.</strong><br /> <br />  Με την σημερινή ''καουμπο'ι'λίκικη'' ενέργεια-  που μαθεύτηκε στους Συμμαχικούς κύκλους- υπάρχει πλέον μια καταγράψιμη τάση  μέρα με την μέρα αύξησης των αερομαχιών στο Αιγαίο με ευθύνη της Τουρκίας- όπως άλλωστε γράψαμε και χθες με τις δυο εμπλοκές που έγιναν. Σήμερα οι εμπλοκές ήταν τρεις, στοιχείο που επιβεβαιώνει ότι η ένταση είναι επιλογή της Αγκυρας . <br /> <strong><br /> Άλλαξαν κανόνες εμπλοκής</strong><br /> <br /> Όπως γράφαμε και χθες  η Τουρκική Αεροπορία εδώ και λίγες ημέρες αντιδρά στην διαδικασία αναγνώρισης/αναχαίτισης  αεροσκαφών της που παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο από ελληνικά μαχητικά που εκτελούν περιπολίες ή αποστολές αεράμυνας στο Αιγαίο, στο πλαίσιο επιφυλακής. Είναι φανερό ότι  οι  τούρκοι πιλότοι έχουν πλέον άλλες οδηγίες και ενδεχομένως άλλους κανόνες εμπλοκής. Αυτό προκύπτει και από ανακοίνωση του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου για το περιστατικό της 19ης Δεκεμβρίου όπου αναφερόταν ότι μετά την ελληνική ''παρενόχληση'' (σ.σ. εννοεί την αναγνώριση/αναχαίτιση),  έγινε από τουρκικής πλευράς  ''ίδια ανταπόκριση''. Αυτή την διατύπωση χρησιμοποίησε το Πρακτορείο  ειδήσεων  της Τουρκίας Anadolu και είναι ηλίου φαεινότερο ότι πλέον τα αεροσκάφη της Τουρκίας αντιδρούν στις αναχαιτίσεις και εμπλέκονται σε αερομαχίες, δήθεν , ''στα ίδια''.Κρύβουν όμως, όπως επισημάναμε και χθες,  ότι  αυτοί είναι οι παρανομούντες και οι Έλληνες πιλότοι οι αμυνόμενοι.<br /> Να θυμίσουμε ότι την Δευτέρα  έξι τουρκικά αεροσκάφη - δυο εκ των οποίων οπλισμένα- μπήκαν στο FIR Aθήνας παραβαίνοντας τους διεθνείς κανόνες και εν συνεχεία παραβίασαν δυο φορές τον Εθνικό Εναέριο Χώρο. Οι Τούρκοι πιλότοι αντέδρασαν στην διαδικασία  αναγνώρισης/αναχαίτισης  των ελληνικών αεροσκαφών  και όπως στις 19 Δεκεμβρίου, ενεπλάκησαν σε αερομαχία- κάτι που για καιρό δεν γινόταν.<br /> <br /> <strong>Τα στοιχεία εμπλοκών από το 2009 μέχρι τώρα</strong><br /> <br /> Η νέα τακτική φαίνεται από τα στοιχεία: Μετά το 2009 ( όπου σημειώθηκαν 237 εμπλοκές) οι αερομαχίες  ήταν ελάχιστες ή και μηδενικές : Το 2010 ήταν 13, το 2011 ήταν 16, το 2012 ήταν 1, το 2013 ήταν 0  και το 2014 μέχρι τον Νοέμβριο ήταν μόνο 2. Το τελευταία  5ήμερο έγιναν 6.<br /> <br /> <strong>Τα μαθαίνουν οι Σύμμαχοι επίσημα;</strong><br /> <br /> Μέχρι χθες ένα ερώτημα που υπήρχε είναι αν στο ΝΑΤΟ και στην Ουάσιγκτον έχουν σαφή εικόνα των στρατιωτικής φύσεως προκλήσεις που κάνουν πλέον οι Τούρκοι και τις συνθήκες έντασης που δημιουργούν με ολοένα και αυξανόμενο ρυθμό,  ενισχύοντας τα ενδεχόμενα ατυχήματος. Σήμερα ωστόσο, εξ όσων συζητήθηκε από κάποιους ξένους διπλωματικούς κύκλους ανεπισήμως, φαίνεται ότι η τουρκική προκλητικότητα έγινε ορατή. Μένει πλέον να την τεκμηριώσει και η Αθήνα με κατάλληλες ενημερώσεις και παραστάσεις εκεί που πρέπει και να μην περιμένει , όπως λένε κάποιοι να έχουν και ...άλλα στοιχεία! Είναι σαφές πια και από άλλες κινήσεις ότι η Αγκυρα ή κύκλοι της κάτι επιδιώκουν .Και το λέμε αυτό διότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ όταν οι Τούρκοι πριν χρόνια  είχαν ξανά αυξήσει τις εμπλοκές και γενικά τις προκλήσεις, είχαν υπάρξει διακριτικές πλην σαφείς παρεμβάσεις προς την Άγκυρα.<br /> <br /> Η σχετική ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ για την αεροπορική δραστηριότητα των Τούρκων στο Αιγαίο :<br /> <br /> <br /> ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ       :  2  (10 Α/Φ)<br /> ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ     :  1<br /> <br /> ΣΥΝΟΛΟ Α/Φ         :  11 <br /> <br /> ΟΠΛΙΣΜΕΝΑ          :  4<br /> <br /> ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ         :  3<br /> ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ        :  19<br /> ΕΜΠΛΟΚΕΣ           :  3<br /> ΠΕΡΙΟΧΗ               :  ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΟ, ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ<br /> <br /> Όλα τα αεροσκάφη αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, κατά πάγια πρακτική, αναφέρει το ΓΕΕΘΑ .<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Προκλητική τουρκική αποστολή κρούσης ή κατασκοπείας μεταξύ Ρόδου-Κρήτης.

Του Λ.ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗ Κλιμακώνεται η προκλητική στάση της Τουρκίας με στρατιωτικές δράστηριότητες στο Αιγαίο που δημιουργούν ερωτηματικά και...

Διαβάστε την συνέχεια