Το «ανοικτό» παιχνίδι με Άραβες του Κόλπου και Αν. Μεσόγειο

<img src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=emirates_2.jpg" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Καθησυχαστικά μηνύματα στέλνουν ΗΑΕ και Σ. Αραβία προς την Ελλάδα την επομένη της επαναπροσέγγισης τους με την Τουρκία ενώ οι ΗΠΑ λίγες ημέρες πριν από την επίσκεψη του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον ενεργοποίησαν και πάλι σε υπουργικό επίπεδο το σχήμα συνεργασίας 3+1.<br /><br />Παρά την ανησυχία που έχει προκαλέσει η διαδικασία επαναπροσέγγισης της Τουρκίας με τα ΗΑΕ και την Σ. Αραβία για τις ενδεχόμενες συνέπειες στις σχέσεις των δυο αραβικών χωρών με την Ελλάδα, τόσο το Αμπού Ντάμπι όσο και το Ριάντ δείχνουν με κάθε τρόπο ότι δεν θέλουν να διαταραχθούν οι διμερείς σχέσεις.<br /><br />Η πρόσκληση προς τον Κ. Μητσοτάκη από τον πρίγκηπα διάδοχο των ΗΑΕ Μοχάμεντ Μπιν Ζαγιεντ Αλ Ναχιάν για την ολιγόωρη αλλά εξαιρετικά αποδοτική επίσκεψη στο Άμπου Ντάμπι και η προγραμματιζόμενη επίσκεψη στην Αθήνα του πρίγκηπα διαδόχου της Σ. Αραβίας Μοχάμεντ μπιν Σαλμαν, είναι δυο από τις πολλές κινήσεις που επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει βάθος στην προσέγγιση της Ελλάδας με τις δυο χώρες η οποία σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια. (ο MBS επρόκειτο να επισκεφθεί την Αθήνα στις 20 Μαΐου αλλά λόγω της ασθένειας του πατέρα του Βασιλιά της Σ. Αραβίας, ο χρόνος της επίσκεψης θα συμφωνηθεί δια της διπλωματικής οδού).<br /><br />Στο Αμπού Ντάμπι οι δυο ηγέτες παρέστησαν στην τελετή υπογραφής μιας σειράς διμερών συμφωνιών που καλύπτουν όλους τους τομείς και συγχρόνως σύμφωνα και με το ανακοινωθέν «εξέφρασαν εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν μελλοντικές προκλήσεις με βάση την ισχύ της υπάρχουσας ευρείας και στέρεης εταιρικής σχέσης, η οποία συνεισφέρει στην αύξηση της αμοιβαίας ασφάλειας, σταθερότητας, οικονομικής ανάπτυξης και εμβληματικής συνεργασίας».<br /><br />Και δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα πραγματοποιεί επίσκεψη στα ΗΑΕ ο ΑΓΕΕΘΑ στρατηγός Κ. Φλώρος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειξε η εμιρατιανή πλευρά για τη συμμετοχή σε προγράμματα στο πλαίσιο του “Repower EU”, όπου μέσω της Ελλάδας θα επενδύσουν στα ευρωπαϊκά προγράμματα, ενώ επίσης έδειξαν ενδιαφέρον για επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα, στα Αιολικά αλλά ακόμη και στις έρευνες νοτίως της Κρήτης.<br /><br />Για την Ελλάδα παραμένει σημαντικό «κέρδος» το γεγονός ότι δεν άφησε τα τελευταία χρόνια ανεκμετάλλευτη την βαθιά κρίση στις σχέσεις της Τουρκίας με τις χώρες του Κόλπου και άνοιξε διαύλους με ΗΑΕ και Σ.Αραβία που στο παρελθόν δεν υπήρχαν και μάλιστα ειδικά με τα ΗΑΕ έχει υπάρξει και ισχυρό θεσμικό πλαίσιο με την Συμφωνία στρατηγικής σχέσης που είχε υπογράψει ο Κ. Μητσοτάκης σε προηγούμενη επίσκεψη του το 2020.<br /><br />Βεβαίως πέραν των σχέσεων στα ζητήματα της Ασφάλειας είναι εξαιρετικά σημαντικό να μετατρέψει η Αθήνα σε πράξη τα συνήθως μεγαλεπήβολα σχέδια για την οικονομική συνεργασίας και τις επενδύσεις ,και φαίνεται ότι σε πρώτη φάση με τα ΗΑΕ έγιναν χθες κάποια σημαντικά πρώτα βήματα.<br /><br />Η επαναπροσέγγιση της Τουρκίας με τις δυο χώρες του Κόλπου έχει ως αφετηρία κυρίως την αδυναμία του κ. Ερντογαν να κρατήσει ανοικτά όλα τα μέτωπα σε μια χρονιά που είναι προεκλογική για την Τουρκία και με την οικονομία να βρίσκεται σε δεινή θέση, όπου οι χώρες του Κόλπου προβάλουν ως πολύτιμοι επενδυτές ώστε να εισρεύσει στην Τουρκία ζεστό ξένο συνάλλαγμα.<br /><br />Αυτό είναι το βασικό κίνητρο για την Τουρκία και τον κ. Ερντογάν και αυτό οι Άραβες το γνωρίζουν καλά αναπτύσσοντας μια σχέση η οποία είναι επικερδής οικονομικά ,αλλά πολιτικά τουλάχιστον παραμένει η δυσπιστία γνωρίζοντας ότι ο κ. Ερντογάν εάν ορθοποδήσει και ξεπεράσει τον σκόπελο των εκλογών θα επιστρέψει με ακόμη μεγαλύτερη ορμή στην επεκτατική ηγεμονική πολιτική του η οποία εκ των πραγμάτων στρέφεται και εναντίον των Αράβων του Κόλπου που είναι οι μεγάλοι «αντίπαλοι» στον σουνιτικό κόσμο.<br /><br />Χθες όμως και η τηλεδιάσκεψη του σχήματος 3+1 σε υπουργικό επίπεδο με την συμμέτοχή των ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Α. Μπλινκεν, της Ελλάδας Ν. Δένδια,της Κύπρου Ι. Κασουλιδη και Γ. Λαπιντ του Ισραήλ , έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα ότι αυτή η συνεργασία δεν ανακόπτεται λόγω των αντιρρήσεων της Τουρκίας αλλά αντιθέτως της δίνεται ώθηση καθώς πλέον αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο στην προσπάθεια για δημιουργία κλίματος ασφάλειας και σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο και εξασφάλισης πρόσθετων πηγών ενέργειας για την Ευρώπη.<br /><br />Στην τηλεδιάσκεψη διαπιστώθηκε για μια ακόμη φορά η διστακτικότητα των Αμερικανών να στηρίξουν συγκεκριμένα ενεργειακά έργα στην Ανατολική Μεσόγειο (εξάλλου είναι πρόσφατη η απόσυρση υποστήριξης του EAST MED από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ), όμως από την Ελλάδα και την Κύπρο προβλήθηκαν τόσο το θέμα του αγωγού όσο και της ηλεκτρικής διασύνδεσης με το Ισραήλ μέσω του EuroAsia Interconnector.<br /><br />Καθώς από την αμερικανική πλευρά υπάρχει διαρκώς έστω και χλιαρή πίεση για να δηλωθεί ότι το East Med Gas Forum στο οποίο συμμετέχουν σχεδόν όλες οι χώρες της περιοχής είναι ανοικτό και για την Τουρκία , ο Ν. Δένδιας τόνισε σύμφωνα με διπλωματικές πηγές υπό τον θεμελιώδη όρο, ότι τα συμμετέχοντα κράτη θα σεβαστούν το Διεθνές Δίκαιο, όπως το Δίκαιο της Θάλασσας, και βεβαίως τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που απαγορεύει ρητά την απειλή ή τη χρήση βίας. Και ο Έλληνας υπουργός πρόσθεσε ότι στο πλαίσιο αυτό, η «απειλή χρήση βίας, ο αναθεωρητισμός, οι συνεχείς παραβιάσεις της κυριαρχίας άλλων κρατών, δεν μπορούν να αποτελέσουν βάση για την περιφερειακή συνεργασία».<br /><br />Παντως σε ότι αφορά τις ενεργειακές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο είναι σημαντική η χθεσινή ανακοίνωση της ENERGEAN και του διευθύνοντα συμβούλου της Μάθιου Ρήγα για την ανακάλυψη εμπορικά εκμεταλλεύσιμου κοιτάσματος φυσικού αερίου, μεγέθους 8 δισ. κυβικών μέτρων σε βάθος νερού 1769 μέτρων στην ισραηλινή ΑΟΖ στην ερευνητική γεώτρηση «Αθηνά» σε μια νέα περιοχή που η εταιρεία έχει ονομάσει «Περιοχή Ολύμπου».<br /><br />Η Εταιρία μάλιστα στην ανακοίνωση της προδιαγράφει και τις οδούς αξιοποίησης του αερίου αυτού αναφέροντας τις «πωλήσεις φυσικού αερίου στην αγορά του Ισραήλ, ή εξαγωγές στην Αίγυπτο και άλλες περιφερειακές και ευρωπαϊκές αγορές μέσω αγωγών και LNG μέσω της Κύπρου ή/και της Αιγύπτου» ,επιλογές οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνουν την επιλογή αγωγού προς Τουρκία όπως απαιτεί ο κ .Ερντογάν.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το «ανοικτό» παιχνίδι με Άραβες του Κόλπου και Αν. Μεσόγειο

Νίκος Μελέτης Καθησυχαστικά μηνύματα στέλνουν ΗΑΕ και Σ. Αραβία προς την Ελλάδα την επομένη της επαναπροσέγγισης τους με την Τουρκία ενώ οι ...

Διαβάστε την συνέχεια

Bloomberg: Το μεγάλο εμπόδιο του Ερντογάν στις "επιθέσεις φιλίας" του.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/30/308d94d681684a7389a692264261f9fe.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="750" /><br /><br />Του Bobby Ghosh<br />Είναι δελεαστικό να παρακολουθεί κανείς τους πρόσφατους διπλωματικούς ελιγμούς του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μια επιστροφή στο περίφημο δόγμα της εξωτερικής πολιτικής των "Μηδενικών Προβλημάτων με τους Γείτονες" της Τουρκίας στα τέλη της δεκαετίας του 2000, όταν η Άγκυρα φιλοδοξούσε σε εγκάρδιες σχέσεις με την ευρύτερη Μέση Ανατολή.<br /><br /><br />Έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας δεκαετίας καίγοντας γέφυρες σε ολόκληρη την περιοχή, ο Ερντογάν φαίνεται τώρα πρόθυμος να επιδιορθώσει τη ζημιά.<div><br />Το πρόβλημα<br /><br />Όμως ένα πρόβλημα παραμένει: ο ίδιος ο Ερντογάν. Η προτίμηση του αρχηγού του τουρκικού κράτους για τις εμπρηστικές ρητορικές επιθέσεις παραμένει αμείωτη και, όταν ο ίδιος αντιμετωπίζει πολιτικές δυσκολίες στο εσωτερικό, τείνει να εκτοξεύει την εμπρηστική ρητορική του ενάντια τους φίλους της Τουρκίας, κοντινούς και μακρινούς.<br /><br />Για παράδειγμα, έχει παρομοιάσει το Ισραήλ με τη ναζιστική Γερμανία (ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ πιθανόν να κρατούσε σημειώσεις), έχει κατηγορήσει τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ότι αποσταθεροποιούν τη Μέση Ανατολή και έχει αναφέρει ότι δεν θα μιλούσε ποτέ με τον Αιγύπτιο ηγέτη, στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ Ελ Σίσι.<br /><br />Εάν ο Ερντογάν είναι πλέον συμβιβαστικός, δεν είναι επειδή έχει δει το λάθος των τρόπων του, αλλά επειδή τα οικονομικά προβλήματα της χώρας - πολλά από εκείνα δημιουργήματα της δικής του πολιτικής - απαιτούν από εκείνον να αναζητήσει βοήθεια όπου μπορεί να τη βρει.<br /><br />Αυτό σημαίνει επίσης ότι μπορεί εύκολα να εκτελέσει άλλη μια στροφή ύφους και πολιτικής, εάν κάτι τέτοιο καταστεί πολιτικά σκόπιμο. Ακόμη και με εξωτερική βοήθεια, η οικονομική τύχη της Τουρκίας είναι απίθανο να βελτιωθεί θεαματικά πριν από τις προεδρικές εκλογές στις αρχές του καλοκαιριού του 2023 και ο Ερντογάν μπορεί να βρεθεί να έχει ανάγκη να ανάψει ρητορικές "πυρκαγιές" προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή ενός δυσαρεστημένου εκλογικού σώματος.</div><div><br />Συμφιλίωση<br /><br />Η επίσκεψη του Ερντογάν στη Σαουδική Αραβία στα τέλη του περασμένου μήνα έρχεται ως αποκορύφωση μιας σειράς από συμφιλιωτικές χειρονομίες, οι οποίες περιελάμβαναν ένα ταξίδι στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την προσέγγιση με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Αρμενία. Το συγκεκριμένο "πρόγραμμα εξιλέωσης" δεν περιορίζεται στην περιφέρεια της Τουρκίας: ο Τούρκος ηγέτης κάνει ανάλογα βήματα ακόμη και προς τον Εμανουέλ Μακρόν, ενώ πριν από λίγο καιρό αμφισβητούσε την πνευματική και ψυχική υγεία του Γάλλου προέδρου.<br /><br />Μερικές από αυτές τις χειρονομίες συνοδεύτηκαν από τουρκικές παραχωρήσεις σε επίμαχα ζητήματα. Η Άγκυρα φέρεται να έχει διαβεβαιώσει την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ότι θα περιορίσει την υποστήριξή της προς τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, την ισλαμιστική οργάνωση η οποία θεωρείται απειλή από τις άρχουσες ελίτ σε Κάιρο, Ριάντ και Άμπου Ντάμπι.<br /><br />Τα τηλεοπτικά κανάλια της Αδελφότητας στην Τουρκία κλήθηκαν πέρυσι να σταματήσουν την κριτική τους κατά της αιγυπτιακής κυβέρνησης και, μετά την επίσκεψη Ερντογάν στο Άμπου Ντάμπι, έχουν ενταθεί οι εικασίες ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας θα ενθαρρύνει τους ισλαμιστές να περιορίσουν τις δραστηριότητές τους στη χώρα του.</div><div><br />Χαμηλοί τόνοι<br /><br />Ο Ερντογάν είχε μια επιπλέον προσφορά για τον Σαουδάραβα πρίγκιπα-διάδοχο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν: την παραμονή της επίσκεψής του στο Ριάντ, η Τουρκία έδωσε τέλος στη δίκη για τη δολοφονία του αρθρογράφου της Washington Post, Τζαμάλ Κασόγκι, το 2018 και μετέφερε την υπόθεση στη Σαουδική Αραβία.<br /><br />Η δολοφονία έλαβε χώρα στο προξενείο του αραβικού βασιλείου στην Κωνσταντινούπολη και ο Τούρκος πρόεδρος βοήθησε να πυροδοτηθεί η διεθνής κατακραυγή εναντίον του ντε φάκτο ηγεμόνα της Σαουδικής Αραβίας, ενώ εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να αυξήσει το δικό του ανάστημα στη Μέση Ανατολή. Μεταγενέστερη έρευνα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο πρίγκιπας πράγματι διέταξε την επιχείρηση δολοφονίας του Κασόγκι, κάτι που ο ίδιος αρνείται σθεναρά.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει κάποιο αντίστοιχο δώρο για το Ισραήλ, ωστόσο η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ναφτάλι Μπένετ είναι ακόμη κι έτσι ευγνώμων για τη σχετική επιφυλακτικότητα με την οποία αντιμετώπισε ο Ερντογάν τις πρόσφατες συγκρούσεις μεταξύ ισραηλινής αστυνομίας και Παλαιστινίων στο τέμενος Αλ Ακσά της Ιερουσαλήμ. Σε σύγκριση με τις βροντερές καταγγελίες του για τις ενέργειες του Ισραήλ τα προηγούμενα χρόνια, η κριτική του τον περασμένο μήνα ήταν ήπια. Ο Ερντογάν είπε στον πρόεδρο του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτζογκ ότι νιώθει "πολύ αναστατωμένος" όταν Παλαιστίνιοι σκοτώνονται ή τραυματίζονται.<br /><br />Ο Χέρτζογκ έχει δημιουργήσει μια αξιοσημείωτη σχέση με τον Τούρκο ηγέτη και πραγματοποίησε μια επίσκεψη-ορόσημο στην Άγκυρα τον Μάρτιο, την οποία ο Ερντογάν κήρυξε ως "σημείο καμπής στις σχέσεις" μεταξύ των δύο χωρών. Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, ο Ερντογάν έγραψε στον ομόλογό του με αφορμή την ημέρα της ανεξαρτησίας του Ισραήλ και ο Χέρτζογκ ανταπέδωσε τηλεφωνικά με ευχές για την εορτή του Eid.</div><div><br />"Σταυρωμένα δάχτυλα"<br /><br />Το πιο σημαντικό, οι βελτιωμένοι δεσμοί έχουν ήδη αποφέρει οικονομικό μέρισμα: οι τουρκικές εξαγωγές στο Ισραήλ αυξάνονται και οι Ισραηλινοί τουρίστες επιθυμούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο την "απόψυξη" στις διμερείς σχέσεις. Αυτά θα ήταν καλά νέα για την τουρκική οικονομία, όπως και οι επενδύσεις των Εμιράτων και της Σαουδικής Αραβίας, για τις οποίες υπήρξαν δεσμεύσεις στον απόηχο των επισκέψεων του Ερντογάν. Ο επικείμενος διορισμός Τούρκου πρεσβευτή στο Κάιρο, μετά από εννέα χρόνια παύσης διπλωματικών σχέσεων, θα ήταν επίσης καλός για το εμπόριο της Τουρκίας με το πολυπληθέστερο αραβικό έθνος.<br /><br />Μπορεί όμως η Τουρκία να διατηρήσει αυτές τις βελτιωμένες σχέσεις; Ο αρχιτέκτονας της παλιάς πολιτικής των "Μηδενικών Προβλημάτων", τότε υπουργός Εξωτερικών (και αργότερα πρωθυπουργός) Αχμέτ Νταβούτογλου, έχει προ πολλού προχωρήσει σε ρήξη με τον Ερντογάν και τώρα βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, δεν έχει ούτε το διεθνές ανάστημα του προκατόχου του, ούτε τη δύναμή του εντός της κυβερνώσας ελίτ της Άγκυρας. Θα κρατά απλώς σταυρωμένα τα δάχτυλά του το αφεντικό του να μην ξαναβγάλει τον "φλογοβόλο" από τη θήκη του.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Bloomberg: Το μεγάλο εμπόδιο του Ερντογάν στις "επιθέσεις φιλίας" του.

Του Bobby Ghosh Είναι δελεαστικό να παρακολουθεί κανείς τους πρόσφατους διπλωματικούς ελιγμούς του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το 4ο πλωτό γεωτρύπανο των Τούρκων μπήκε στη Μεσόγειο. Προσομοιώσεις βολής Exocet από ελληνικά Rafale.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-04/COBALT_EXPLORER.jpg?itok=wOeOSuod" width="738" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Θα φτάσει στις 19 Μαΐου στη Μερσίνα πλέοντας νοτίως της Σαντορίνης.</span></h3><b>Γιάννης Αναγνωστόπουλος</b><br />Το σκηνικό για μια νέα ελληνοτουρκική κρίση στήνεται σιγά σιγά με όλα τα πιόνια να μπαίνουν στη θέση τους.<br /><br />Το 4ο πλωτό γεωτρύπανο των Τούρκων, το Cobalt Explorer, που μόλις φτάσει στο λιμένα προορισμού του θα μετονομαστεί σε Αλπαρσλάν, θα λάβει δηλαδή το όνομα του νικητή επί των Βυζαντινών στο Ματζικέρτ, διάβηκε το Γιβραλτάρ.<br /><br />Κατευθύνεται στο λιμάνι της Μερσίνας και αναμένεται να φτάσει εκεί στις 19 Μαΐου, ημέρα της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, στέλνωντας με το καλημέρα σας ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους απανταχού Έλληνες.<br /><br />Η πορεία μάλιστα που έχει δηλώσει, το φέρνει νοτίως της Σαντορίνης!<br /><br />Υπάρχουν συνολικά πέντε πλοία αυτής της κατηγορίας στον κόσμο, ένα από τα οποία αποκτά η Τουρκία. Το πλοίο, το οποίο έχει τη δυνατότητα να κατέβει σε βάθος 12.200 μέτρων για γεώτρηση και να λειτουργήσει σε βάθος 3.600 μέτρων<br /><br />Ο υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας Ντονμέζ, επιβεβαίωσε την έλευση του πλοίου: «Εργαστήκαμε σκληρά για να αποκτήσει έναν πλήρως ανεπτυγμένο στόλο γεωτρυπάνων η χώρα μας, η οποία περιβάλλεται από θάλασσα παντού. Τώρα ανυπομονούμε να παραλάβουμε και το τέταρτο γεωτρύπανό μας, το οποίο είναι καθ' οδόν προς την Τουρκία. Καλοτάξιδο και καλορίζικο!».<br /><br />Το πλοίο είναι εξοπλισμένο με προηγμένη τεχνολογία 7ης γενιάς και στην πλήρη επάνδρωσή του θα έχει πλήρωμα 200 ατόμων. Διαθέτει 2 κατάρτια και 2 ασφαλή συστήματα BOP 7 ram και σύστημα απόσβεσης κυμάτων (CMC) και στα δύο κατάρτια. <br /><br />Ο εμπνευστής της Γαλαζιας Πατρίδας Τσιχάτ Γιαϊτσί δήλωσε πρόσφατα: «Σχεδιάσαμε την Τουρκική Ασπίδα με τη Λιβύη για να διαταράξουμε το ελληνικό παιχνίδι. Στην Ανατολή, μπορούμε να σχεδιάσουμε την Τουρκική Ασπίδα με μια συμφωνία που θα περιλαμβάνει την Παλαιστίνη.<br /><br />Με άλλα λόγια, με τη συμφωνία αποκλειστικής οικονομικής συνεργασίας που θα συναφθεί με τη Λιβύη στα ανατολικά της Κρήτης και με την Παλαιστίνη και το Ισραήλ στα δυτικά της νήσου Κύπρου, θα εξαλειφθεί η σχέση της ελληνο-κυπριακής πλευράς.<br /><br />Έτσι η Τουρκία θα αποκτήσει δικαιοδοσία στη θάλασσα ίση με το μέγεθος ενός νησιού σαν την Κύπρο, ενώ η Παλαιστίνη αποκτά θαλάσσια δικαιοδοσία 8 φορές το μέγεθος της.<br /><br />Ο χαμένος θα είναι η Ελληνοκυπριακή πλευρά και το φόρουμ της Α.Μεσογείου».<br /><br />Πάντως άσχετα από το τί λέει ο Γιαϊτσί, το ελληνικό επιτελείο προετοιμάζεται για μια πιο μεγάλη ελληνοτουρκική κρίση το ερχόμενο καλοκαίρι και για αυτό τα μαχητικά Rafale που έχει ήδη παραλάβει η ελληνική πολεμική αεροπορία, έχουν ξεκινήσει να κάνουν και προσομοιώσεις βολών αντιπλοϊκών πυραύλων EXOCET, ώστε αν ο κόμπος φτάσει στο χτένι, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να έχουν μια πλατφόρμα οπλικών συστημάτων διαθέσιμο.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το 4ο πλωτό γεωτρύπανο των Τούρκων μπήκε στη Μεσόγειο. Προσομοιώσεις βολής Exocet από ελληνικά Rafale.

Θα φτάσει στις 19 Μαΐου στη Μερσίνα πλέοντας νοτίως της Σαντορίνης. Γιάννης Αναγνωστόπουλος Το σκηνικό για μια νέα ελληνοτουρκική κρίση στήν...

Διαβάστε την συνέχεια

Επικίνδυνη Ευρώπη! Με «σχέδιο» περιορισμού μετακινήσεων των πολιτών της σχεδιάζει να καλύψει τις αυτοκαταστροφικές επιλογές της στον πόλεμο.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/usa-europe-eu-flag-banner-conflict-world-crisis-war.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/usa-europe-eu-flag-banner-conflict-world-crisis-war-696x431.jpg" /></a><br /><br />Το ερώτημα γιατί η ΕΕ ακολουθεί αδιαμαρτύρητα τις αμερικανικές επιλογές στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και δεν αναζητά τρόπους που θα δώσουν διπλωματική διέξοδο για το τέλος του ,παραμένει αναπάντητο. Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο.<br /><br />Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ισπαμνικής El Pais οι «φωστήρες» της ΕΕ σχεδιάζουν να μεταφέρουν τα βάρη που προκαλούν οι αποφάσεις τους στους πολίτες!<br /><br />Σύμφωνα με την El Pais, η Κομισιόν θα παρουσιάσει στις 18 Μαΐου ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης για τις δράσεις που πρέπει να αναληφθούν στο επόμενο διάστημα.Στόχος να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες από το ολοκληρωτικό εμπάργκο στη ρωσική ενέργεια.<br /><br />Τι προβλέπει το «σχέδιο»<br /><br />Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας θα προταθούν τα εξής μέτρα:<br /><br />1. Τηλεργασία (έως τρεις ημέρες εβδομαδιαίως) – Μία ημέρα τηλεργασίας ισοδυναμεί με 170.000 λιγότερα βαρέλια πετρελαίου.<br /><br />2. Κοινή χρήση αυτοκινήτου με άλλους ανθρώπους και ήπια (οικονομική) οδήγηση – 470 λιγότερα βαρέλια.<br /><br />3. Μείωση των ορίων ταχύτητας στους αυτοκινητόδρομους (τουλάχιστον κατά 10 χλμ ανά ώρα) – 430 λιγότερα βαρέλια<br /><br />4. Κυριακές χωρίς αυτοκίνητα στις πόλεις – 380 λιγότερα βαρέλια<br /><br />5. Ήπια – οικονομική οδήγηση φορτηγών – 320 λιγότερα βαρέλια<br /><br />6. Περιορισμός του αριθμού των αεροπορικών ταξιδιών για επαγγελματικούς λόγους – 260 λιγότερα βαρέλια<br /><br />7. Χρήση δημόσιων μέσων μεταφοράς, ποδηλάτων και περπάτημα – 330 λιγότερα βαρέλια<br /><br />8. Εναλλάξ πρόσβαση των ΙΧ (μονά, ζυγά) στις πόλεις – 210 λιγότερα βαρέλια<br /><br />9. Χρήση τρένου αντί αεροπλάνου – 40 λιγότερα βαρέλια<br /><br />Αυτό που φαίνεται ότι αρνούνται να καταλάβουν οι γραφειοκράτες-λογιστές των Βρυξελλών, είναι ότι το σχοινί έχει παρατραβηχθεί και υπάρχει κίνδυνος να σπάσει…Το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών δε φαίνεται ότι τους έβαλε μυαλό και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η άνοδος της ακροδεξιάς οφείλεται απλώς στον «λαϊκισμό» και όχι στις δικές τους ανοησίες…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Επικίνδυνη Ευρώπη! Με «σχέδιο» περιορισμού μετακινήσεων των πολιτών της σχεδιάζει να καλύψει τις αυτοκαταστροφικές επιλογές της στον πόλεμο.

Το ερώτημα γιατί η ΕΕ ακολουθεί αδιαμαρτύρητα τις αμερικανικές επιλογές στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και δεν αναζητά τρόπους που θα δώσουν δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Για να κόψουμε τον αέρα του τουρκικού αναθεωρητισμού με πεδίο εφαρμογής τη «Γαλάζια Πατρίδα»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/stolos_006.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="455" data-original-width="800" height="364" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/10/stolos_006.png" width="734" /></a></div><div><br /></div>Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br /> Ακούω και διαβάζω πολλά τον τελευταίο καιρό για τα περί ενεργειακής αιχμαλωσίας της Ευρώπης από τον Πούτιν και απειλής πυρηνικού ολέθρου με πολιτικό πυροκροτητή τον ίδιο. Κάτι που δεν αποκλείεται, βέβαια, αν και — κοιτώντας στο βάθος του αδιόρατου αλλά όχι αδιάγνωστου μέλλοντος — σκέφτομαι πως δεν είναι απίθανο να γίνει μπούμερανγκ για τον Ρώσο Πρόεδρο το όλο εγχείρημα της εισβολής στην Ουκρανία.<br /><br /> Να φτάσει δηλαδή στο αντίθετο αποτέλεσμα απ’ το επιδιωκόμενο, αν μετατραπεί αυτή σε ρωσικό ”Βιετνάμ”. Ενδεχόμενο που δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς όχι μόνο γιατί βρίσκονται απέναντι στα στρατεύματα εισβολής οι ”τρωτοί” Ουκρανοί με φαρέτρα γεμάτη απ’ τα σύγχρονα όπλα της Δύσης, αλλά και γιατί έχουν παραταχθεί στο πλευρό τους οργανωμένοι στρατιωτικοί θύλακες και εθελοντές μισθοφόροι από δυτικές χώρες.<br /><br /> Επιπλέον, το ξύπνημα του αναθεωρητικού πνεύματος της Ρωσίας (που συμβαδίζει παράλληλα με αυτό της Τουρκίας, αν και η δεύτερη πρωτοπορεί λόγω της ιστορικής της παράδοσης), αφύπνισε τα ίδια διεκδικητικά ένστικτα και στη γειτονική Εσθονία, με αποτέλεσμα να ζητά την επιστροφή τμήματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας (Ιβάνγκοροντ και Πετσόρι) στην επικράτειά της.<br /><br /> Εντωμεταξύ, ενώ διαδραματίζονται αυτά στη σκιά του αιματηρού ρωσο-ουκρανικού πολέμου (με τον σύμβουλο του ουκρανικού ΥΠΕΣ να χαιρετίζει με μήνυμά του την απόφαση της Εσθονίας να διεκδικήσει την εδαφική της ακεραιότητα), η Τουρκία — αν και… ”ειρηνοποιός” — επανήλθε εδώ κι ένα μήνα στον γνωστό, ιστορικό ρόλο της αναθεωρητικής δύναμης.<br /><br /> Στον ρόλου του λύκου που φοράει ξεδιάντροπα προβιά προβάτου παριστάνοντας τον διαμεσολαβητή στο Ουκρανικό με προοπτική να αναλάβει καθήκοντα εγγυήτριας δύναμης (μετά το πέρας του πολέμου) της Ουκρανίας.<br /><br /> ”Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται” και γι’ αυτό η Τουρκία, με πρόσχημα την ρωσική εισβολή, συνεχίζει να μας απειλεί απαιτώντας τη ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου και την ακύρωση των ιστορικών Συνθηκών (Λωζάνης-Παρισίων) για τη διαμόρφωση νέων ελληνοτουρκικών συνόρων, καθώς βλέπει τους συμμάχους (ΗΠΑ–ΕΕ) και τους Διεθνείς Οργανισμούς να κλείνουν τα μάτια στις παράνομες διεκδικήσεις της και να έχουν επιστήσει την προσοχή τους μόνο στο Ουκρανικό και την ανεύρεση εναλλακτικών πηγών ενέργειας.<br /><br /> Ασφαλώς, τα περί ”δίκαιου διαμοιρασμού και συνεργασίας” στην Ανατολική Μεσόγειο (περί διχοτόμησης του Αιγαίου, ουσιαστικά, και μοιρασιάς του φυσικού πλούτου της ΑΟΖ της Κύπρου) που ακούμε απ’ τους Τούρκους Αξιωματούχους σε τακτική βάση, δεν πρέπει να μας παραξενεύουν.<br /><br /> Και δεν πρέπει να μας παραξενεύουν όχι γιατί τις ξανακούσαμε απ’ τη δική μας πλευρά προ διετίας ως πρόταση για ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του πρωθυπουργού Θάνο Ντόκο, αλλά γιατί οι θέσεις αυτές και οι απαιτήσεις της της Τουρκίας στο Αρχιπέλαγος ανάγονται στο 1976. Δεν είναι καινούργιες…<br /><br /> Τότε, για πρώτη φορά — σε συνάντηση εμπειρογνωμόνων Ελλάδας-Τουρκίας — όταν η πρώτη ζήτησε την ανάγκη σύνταξης υποσχετικού για ”ήρεμα νερά” στο Αιγαίο, η δεύτερη αντιπρότεινε τη ”συνεκμετάλλευση” της υφαλοκρηπίδας του.<br /><br /> Το κακό είναι ότι σ’ αυτό συναινούν πλέον Αμερικανοί και Γερμανοί (βλ. δηλώσεις Μάικ Πομπέο και Γερμανών Αξιωματούχων, Σεπτέμβριος 2020). Πολύ περισσότερο τώρα, με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τη σύσφιξη των σχέσεων Τουρκίας–ΗΠΑ και τον διακαή πόθο του ΝΑΤΟ να κρατήσει την πρώτη στους κόλπους του, για να μην καταλήξει οριστικά στην αγκαλιά της Ρωσίας.<br /><br /> Με δεδομένα αυτά η πρόταση της Τουρκίας για ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου γνωρίζει πιένες τόσο σε κυβερνητικό επίπεδο όσο και σε αντιπολιτευτικό που έχει να κάνει με τα κόμματα εξουσίας του παρελθόντος. Καλοθελητές, υπηρέτες πολλαπλών αφεντάδων υπήρχαν πάντα στην πολιτική ζωή του τόπου μας, άλλωστε.<br /><br /> Ως εκ τούτου, μόνο πικρό μειδίαμα προκαλούν τα επαναλαμβανόμενα σε τακτά διαστήματα περί κόκκινων γραμμών και σταθερών στόχων και απόλυτων στόχων της Εξωτερικής πολιτικής μας απ’ τον επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας Νίκο Δένδια.<br /><br /> Και προκαλούν πικρό μειδίαμα, γιατί — μπορεί αυτή να είναι ”πολιτική αρχών οι οποίες απορρέουν απ’ τον σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο” (όπως συνηθίζει να λέει ο ίδιος), όμως δεν είδαμε τόσο τον ίδιο όσο και τον πρωθυπουργό να βγουν και να διαβεβαιώσουν τον ελληνικό λαό ότι είναι απορριπτέα η ”συνεκμετάλλευση” απ’ όπου κι αν προέρχεται ως πρόταση, γιατί είναι ευθεία αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο.<br /><br /> Δεν είδαμε και δεν ακούσαμε καθαρές και ξάστερες κουβέντες στο θέμα αυτό, κι ας ήταν απανωτές οι προκλήσεις τις οποίες δεχθήκαμε: Από εκείνες του Μάικ Πομπέο (2020) μέχρι αυτές της Βικτώριας Νούλαντ (2022) από πλευράς των Αμερικανών, στους οποίους δώσαμε αφειδώς τη ΓΗ και το ΥΔΩΡ μας, για να έχουν σε θέση βολής τη Ρωσία…<br /><br /> Και δεν απορρίψαμε τις θέσεις αυτές (στην κυριολεξία δε βγάλαμε άχνα, γιατί η ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου δεν είναι απορριπτέα απ’ τους Αμερικανούς (για να μην πω ότι είναι προειλημμένη απόφαση λόγω αδημονίας των πετρελαϊκών εταιρειών τους να εκμεταλλευτούν τα θηριώδη κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα χωρίς προσκόμματα από την Τουρκία αδιαφορώντας για την απώλεια εθνικών κεκτημένων μας).<br /><br />Αδιαφορώντας (όπως και η Τουρκία) και για τη Σύμβαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας (Montego Bay του 1982), με βάση την οποία καθορίστηκε η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας (απούσας της Τουρκίας η οποία αρνήθηκε να ψηφίσει τη Διεθνή Σύμβαση, όπως έκαναν η Ελλάδα, η Κύπρος και οι υπόλοιπες χώρες).<br /><br />Και αρνήθηκε να την ψηφίσει γιατί ήθελε να μετατρέψει το ζήτημα της ΑΟΖ σε διμερή διαφορά, ώστε να επιβάλει ευκολότερα τους όρους της στην Ελλάδα. Με δεδομένα αυτά, το εθνικό μας συμφέρον επιτάσσει (κι αυτό ας το ακούσουν καλά οι κυβερνώντες (και, προπάντων, ο πρωθυπουργός ο οποίος θα έχει την ευκαιρία να απευθυνθεί στους Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικανούς βουλευτές του Κογκρέσου στις 17 του τρέχοντος μήνα) να απορρίψουμε αιτιολογημένα και κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο στη Βουλή των ΗΠΑ.<br /><br />Και κοντά σ’ αυτό, για να πιάσει τόπο υπέρ των εθνικών συμφερόντων μας η πρόσκληση του πρωθυπουργού από την Πρόεδρο της Βουλής Νάνσι Πελόζι, είναι ευκαιρία να καταγγείλει ευθέως την Τουρκία για:<br /><br />1. Το διαιωνιζόμενο casus belli σε βάρος της χώρας μας και τη διακίνηση εκ μέρους της αυθαίρετων χαρτών που αμφισβητούν και παραχαράσσουν εδαφικά κεκτημένα της Ελλάδας και της Κύπρου.<br /><br />2. Για απόρριψη από τη μεριά μας της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου (ασπίδα των οποίων είναι τα ρωσικά οπλικά συστήματα που είναι εγκατεστημένα εκεί) για λόγους διασφάλισης της ακεραιότητάς τους από τον άρπαγα εξ Ανατολών ο οποίος καιροφυλακτεί και μας πιέζει με τις από αέρος και θαλάσσης ασκήσεις του, για να μας αναγκάσει να τα αφοπλίσουμε ώστε να γίνουν ευάλωτα στις ορέξεις του .<br /><br />3. Για την πειρατική, συστηματική παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου μας (FIR Αθηνών, 168 σε μια μέρα με 41 υπερπτήσεις το βράδυ της 27ης Απριλίου) και τις παραβιάσεις των χωρικών υδάτων Ελλάδας και Κύπρου.<br /><br />4. Για την εργαλειοποίηση από την Τουρκία του μεταναστευτικού στρατού σε βάρος ακριτικών περιοχών μας (οι οποίες έχουν υπερχειλίσει από Δομές Φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών σε βάρος της ομοιογένειας του γηγενούς πληθυσμού) και την αναίσχυντη αυτοπροβολή της ως υπερασπίστριας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χώρας που αντιμάχεται την απάνθρωπη δική μας η οποία… θαλασσοπνίγει τους μετανάστες.<br /><br />5. Για την παράνομη διατήρηση στρατού κατοχής (με ρατσιστικές πρακτικές) στο κατακτημένο κομμάτι της Κυπριακής Δημοκρατίας εδώ και 48 χρόνια (1974, Αττίλας 1&2) περιφρονώντας διαχρονικά τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, την ίδια στιγμή που δηλώνει προκλητικά ότι σέβεται τις αποφάσεις του ΟΗΕ και ακολουθεί το Διεθνές Δίκαιο.<br /><br />6. Για τον εποικισμό των περιοχών των Βαρωσίων/Αμμοχώστου στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο και την μετατροπή της σε παράδεισο παράνομου τζόγου, ναρκωτικών και άλλων παράνομων πράξεων από τις οποίες δεν εξαιρούνται τα θρησκευτικά και εθνικά μνημεία και σύμβολα της Κύπρου.<br /><br />7. Για τη διαχρονική, μεθοδευμένη, ψυχρή και υπολογιστική εξόντωση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, την ίδια στιγμή που η Άγκυρα μας κατηγορεί ότι παραβιάζουμε τα δικαιώματα των μουσουλμάνων της μειονότητας Θράκης, οι οποίοι αυξάνονται και πληθύνονται στο πλαίσιο σεβασμού των θρησκευτικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους όπως είναι κατοχυρωμένα από την Ελληνική Δημοκρατία.Για τον εθισμό της να ζητά μεγαλύτερα ανταλλάγματα από τις προσφερόμενες (ιδιοτελώς) γεωπολιτικές ”υπηρεσίες” της, με προτίμηση κεκτημένα Ελλάδας (Αιγαίο) και Κύπρου (φυσικό αέριο).<br />Για την υπονομευτική για την ακεραιότητα της Ελλάδας αμερικανική απόφαση για αναβάθμιση 80 F–16 της Τουρκίας σε επίπεδο Viper και την πώληση 40 μαχητικών F–16 Block 70 (Viper) σε αυτήν, τη στιγμή που είναι μόνιμη απειλή για τα κυριαρχικά συμφέροντα Ελλάδας και Κύπρου.<br /><br /> Αυτά — κοντά στην άρνησή του για περαιτέρω στρατιωτική εμπλοκή της Ελλάδας με αποστολή στην Ουκρανία των S-300 — θα πρέπει να καταγγείλει με θάρρος, παρρησία και ”αξιοπιστία απειλής” κατά την ομιλία του στο Κογκρέσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ώστε να πείσει τους Αμερικανούς για την αποφασιστικότητα της Ελλάδας να μην υποκύψει στις πιέσεις και τους εκφοβισμούς της Τουρκίας για εδαφικές παραχωρήσεις.<br /><br /> Και επιπλέον να κόψει τον αέρα αναθεωρητισμού της με πεδίο εφαρμογής τη ”Γαλάζια Πατρίδα” και να μεταφέρει το μήνυμα της παλλαϊκής αντίστασης των Ελλήνων στις δόλιες πράξεις και προθέσεις της, τις οποίες φαίνεται να παίρνει αψήφιστα η Αμερική στην προσπάθειά της να κρατήσει στο ΝΑΤΟ ως πολύφερνη γεωπολιτική νύφη την Τουρκία…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Για να κόψουμε τον αέρα του τουρκικού αναθεωρητισμού με πεδίο εφαρμογής τη «Γαλάζια Πατρίδα»

Γράφει η  Κρινιώ Καλογερίδου Ακούω και διαβάζω πολλά τον τελευταίο καιρό για τα περί ενεργειακής αιχμαλωσίας της Ευρώπης από τον Πούτιν και...

Διαβάστε την συνέχεια

Ένοπλες Δυνάμεις και το καμπανάκι του κινδύνου από την ΟΥΚΡΑΝΙΑ

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/06/LEOPARD-2HEL-GES-HELLENIC-ARMY-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Περικλή Ζορζοβίλη</b><br />Μετά σχεδόν 11 εβδομάδες επιχειρήσεων στην Ουκρανία μπορεί να εξαχθεί με αρκετή βεβαιότητα μία αρχική σειρά διδαγμάτων για στρατιωτικά ζητήματα. Η ελληνική αμυντική σχεδίαση θα έπρεπε ίσως να αρχίσει άμεσα να τα λαμβάνει υπόψη, να τα μελετήσει σε βάθος και να τα ενσωματώσει στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ώστε να μεγιστοποιήσει τις επιχειρησιακές δυνατότητες και αποτελεσματικότητα τους.<br /><br />Ταυτόχρονα, η ίδια διαδικασία θα καταδείξει ποιοι τεχνολογικοί τομείς θα πρέπει να αποκτήσουν προτεραιότητα στη διάθεση των οικονομικών πόρων. Στο παρόν άρθρο θα επικεντρώσουμε σε μερικά από αυτά τα διδάγματα.<br /><br />Συν Αθηνά (διεθνής παράγοντας) και χείρα κίνει<br />Με την έναρξη της ρωσικής εισβολής στις 24 Φεβρουαρίου, η γενικά εκτίμηση ήταν ότι η κατάρρευση της Ουκρανίας ήταν ζήτημα ημερών, λόγω της συντριπτικής ρωσικής υπεροχής στον συνολικό συσχετισμό στρατιωτικής ισχύος. Όμως σχεδόν τρεις μήνες μετά αυτό δεν συνέβη και η μάλιστα η Ρωσία εξαναγκάστηκε σε εκ βάθρων τροποποίηση του αρχικού επιχειρησιακού σχεδιασμού της.<br /><br />H εξέλιξη των πραγμάτων αποκάλυψε μη αναμενόμενες αδυναμίες και ανεπάρκειες του ρωσικού στρατιωτικού οικοδομήματος, αλλά οι καθοριστικοί παράγοντες ήταν δύο. Η ισχυρή θέληση των Ουκρανών για αντίσταση στον εισβολέα και σε επιχειρησιακό επίπεδο, η μετατροπή κάθε οικισμού, χωριού, μικρής και μεγάλης πόλης σε περίκλειστο που απέδειξε την αξία μίας καλά οργανωμένης άμυνας, που κατ’ ελάχιστο μπορεί να κερδίσει χρόνο, και να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα λάθη του αντιπάλου.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Επίσης η μη ταχεία κατάρρευση της ουκρανικής άμυνας επέτρεψε την ενεργοποίηση της Δύσης και την τάχιστη έναρξη της αποστολής στρατιωτικής βοήθειας, που αποδείχθηκε καθοριστική για την εξέλιξη των επιχειρήσεων μέχρι σήμερα και πιθανά ακόμη περισσότερο στο μέλλον.<br /><br />Αν όμως ο ρωσικός σχεδιασμός επετύγχανε τους στόχους τα πρώτα 24ωρα, το τετελεσμένο θα είχε δημιουργηθεί και με την πάροδο του χρόνου η κατοχή ή ο ασφυκτικός έλεγχος της Ουκρανίας από τη Ρωσία θα είχε παγιωθεί (παράδειγμα η τουρκική κατοχή της βόρειας Κύπρου).<br /><br />Ταυτόχρονα η αρχική αποτυχία ρυμούλκησε τη Ρωσία σε μία παρατεταμένη σύγκρουση και την καταβολή πολύπλευρου και δυσανάλογου κόστους. Ας σημειωθεί εδώ ότι τη δεκαετή ρωσική εμπλοκή στο Αφγανιστάν ακολούθησε η πτώση του σοβιετικού καθεστώτος.<br /><br />Στην περίπτωση της χώρας μας, μετά το φιάσκο των Ιμίων το 1996 και το θεώρημα περί «σημειακής κρίσης» (που ευτυχώς τον Ιούνιο του 2020 δημόσια απορρίφθηκε από τα πιο επίσημα χείλη, του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας), θα πρέπει να έχει γίνει προφανές ότι η παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα καθορίζεται όχι μόνο από τα συμφέροντα του αλλά και από την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στο πεδίο.<br /><br />Η φοβία αποφυγής της κλιμάκωσης στη διαχείριση μίας κρίσης σε συνδυασμό με τη «μοιρολατρική» αναμονή της παρέμβασης του διεθνούς παράγοντα για την εκτόνωση της, δεν αποτελεί την ασφαλέστερη μέθοδο για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας και των ζωτικών συμφερόντων της.<br /><br />Αντίθετα η επίδειξη ισχυρής και αταλάντευτης θέλησης για άμυνα και φυσικά η δυνατότητα υλοποίησης της στην πράξη εκπέμπει ισχυρό μήνυμα αποτροπής στον αντίπαλο, ελαχιστοποιεί την πιθανότητα τετελεσμένου και μπορεί να επηρεάσει και την παρέμβαση του διεθνή παράγοντα.<br /><br />Τα “όπλα του λαού,” φορητά κατευθυνόμενα αντιαρματικά και αντιαεροπορικά βλήματα<br />Σε ό,τι αφορά τα άρματα μάχης, o πόλεμος στην Ουκρανία εξελίσσεται σε μείζονα κρίση εμπιστοσύνης στη επιβιωσιμότητα τους στο σύγχρονο χώρο μάχης, ανάλογη με τον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973. Όπως και τότε πολλοί πιθανόν να προβλέψουν τον θάνατο του άρματος μάχης ως κύριας οπλικής πλατφόρμας των χερσαίων δυνάμεων αλλά και στις δύο περιπτώσεις κοινός παρονομαστής είναι η λανθασμένη τακτική χρήση.<br /><br />Αν το 1973 οι Ισραηλινοί αιφνιδιάστηκαν με τη για πρώτη φορά μαζική χρήση του ρωσικής προέλευσης, ενσύρματης καθοδήγησης αντιαρματικού βλήματος Sagger, το 2022 οι Ρώσοι ομόλογοι τους δεν έχουν καμία δικαιολογία για τις τουλάχιστον ελλειμματικές τακτικές χρήσης των αρμάτων τους που αναδεικνύουν σημαντικά κενά στην εκπαίδευση τους.<br /><br />Αυτό όμως δεν απομειώνει την επιχειρησιακή αξία των σύγχρονης τεχνολογίας, φορητών αντιαρματικών όπλων «fire and forget» (δεν απαιτείται η συνεχής καθοδήγηση προς τον στόχο) που όπως αποδείχθηκε στην Ουκρανία, η μαζική χρήση ακόμη και από μη εκπαιδευμένο προσωπικό μπορεί να προκαλέσει σοβαρές, δυσανάλογου οικονομικού κόστους σε σχέση με το κόστος του άρματος, απώλειες στον αντίπαλο και απαιτεί από αυτόν υψηλό συντονισμό και δεξιότητες για να εφαρμόσει τις κατάλληλες τακτικές αντιμετώπισης τους.<br /><br />Το ίδιο ισχύει και για τα εκτοξευόμενα από τον ώμο, κατευθυνόμενα αντιαεροπορικά βλήματα (MANPADS) που περιορίζουν σημαντικά τις δυνατότητες αεροκίνησης του αντιπάλου και εφόσον αυτός δεν διαθέτει επάρκεια κατευθυνόμενων όπλων μεγάλου βεληνεκούς, αποτελούν σημαντικό κίνδυνο και για τα μαχητικά του αεροσκάφη.<br /><br />Ας σημειωθεί εδώ ότι σύμφωνα με δηλώσεις Ουκρανών αξιωματούχων οι απαιτήσεις ανέρχονται σε 500 αντιαρματικά βλήματα Javelin και 500 αντιαεροπορικά βλήματα Stinger ανά ημέρα αγώνα!<br /><br />Συνεπεία αυτού το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ σε συνεργασία με τις κατασκευάστριες εταιρίες επιχειρεί να αυξήσει δραματικά την παραγωγή τους καθώς άρχισαν να εξαντλούνται τα αμερικανικά αποθέματα. Σύμφωνα με ανοικτές πηγές, ο αμυντικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ χρηματοδοτεί την ετήσια παραγωγή 6.000 βλημάτων Javelin.<br /><br />Ο Θεός του Πολέμου, το Πυροβολικό<div><br />Η ρήση αποδίδεται στον Ιωσήφ Στάλιν και απεικονίζει τη διαχρονικά μεγάλη σημασία που αποδίδουν οι Ρώσοι στο συμβατικό και το πυραυλικό Πυροβολικό, που στις τρέχουσες επιχειρήσεις στην Ουκρανία κατέχει κομβικό ρόλο. Η επερχόμενη ωρίμανση νέων τεχνολογιών θα επιφέρει δραματικές αλλαγές σε ακρίβεια, φονικότητα και βεληνεκή, καθώς θα επιτρέπει στα μέσα εκπομπής πυρών να προσβάλουν στόχους στο βάθος της ενδοχώρας του αντιπάλου προσδίδοντας τους στρατηγικά χαρακτηριστικά.<br /><br />Στην ελληνική περίπτωση η ενίσχυση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του Πυροβολικού θα έπρεπε να ήταν από τις υψηλότερες προτεραιότητες.<br />Η ενίσχυση δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την προμήθεια νέων μέσων εκπομπής πυρών αλλά μπορεί να επιτευχθεί σε επαρκή βαθμό με σαφώς χαμηλότερου οικονομικού κόστους δράσεις, όπως η προμήθεια πυρομαχικών αυξημένων επιδόσεων, η προσθήκη δυνατότητας αυτόματης τάξης σε όλα τα μέσα εκπομπής πυρών, η βελτιστοποίηση των δυνατοτήτων εντοπισμού και στοχοποίησης καθώς και του τεχνικού και τακτικού ελέγχου των πυρών.<br /><br />Για να γίνουν εύκολα αντιληπτές οι δυνατότητες του σύγχρονου πυροβολικού θα αναφέρουμε ότι σε δοκιμές που έγιναν περί το 2000, 15 βλήματα προσβολής οροφής, διαμετρήματος 155 χλστ., τύπου που διαθέτει σε υπηρεσία ο Ελληνικός Στρατός βλήθηκαν κατά 24 αρμάτων μάχης σε απόσταση 17 χλμ. Επιτυγχάνοντας ποσοστό αξιοπιστίας 100%, τα 30 ανεξάρτητης καθοδήγησης υποπυρομαχικά που αφέθηκαν (δύο από κάθε βλήμα), έπληξαν τα 20 από τα 24 άρματα (ποσοστό επιτυχίας 83%).<br /><br />Γίνονται εύκολα αντιληπτές οι επιχειρησιακές επιπτώσεις της γενίκευσης της χρήσης βλημάτων της κατηγορίας στο σύνολο των περίπου 450, σύμφωνα με ανοικτές πηγές, αυτοκινούμενων οβιδοβόλων διαμετρήματος των 155 χλστ. που βρίσκονται σε υπηρεσία.</div><div><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ένοπλες Δυνάμεις και το καμπανάκι του κινδύνου από την ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Του Περικλή Ζορζοβίλη Μετά σχεδόν 11 εβδομάδες επιχειρήσεων στην Ουκρανία μπορεί να εξαχθεί με αρκετή βεβαιότητα μία αρχική σειρά διδαγμάτων...

Διαβάστε την συνέχεια

Κακοήθη γερμανικά δημοσιεύματα, στόχος η ελληνική ναυτιλία – με όχημα τον ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ της ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/05/GERMANY-SHIPPING-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><div>Άλλη μια ευκαιρία να εξαπολύσουν πυρά κατά της Ελλάδας βρήκαν οι Γερμανοί με αφορμή τα κέρδη Ελλήνων εφοπλιστών από συναλλαγές με τους Ρώσους. Το κόμπλεξ της γερμανικής ναυτιλίας απέναντι στην ελληνική είναι επαρκώς τεκμηριωμένο. Μπορεί αυτό να εξηγεί τα δημοσιεύματα. Όμως, είναι ακατανόητη η απραξία της επίσημης Ελλάδας, το γεγονός ότι τουλάχιστον δεν σαρκάζει συκοφαντικά δημοσιεύματα, που αποπνέουν ζήλεια και κακοήθεια.<br /><br />Καταρχάς, η ΕΕ δεν έχει επιβάλει εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο, ώστε να παραβιάζεται από πλοία με ελληνική σημαία. Κι αν το επιχείρημα γενικώς και αορίστως είναι η ανάγκη τιμωρίας της Ρωσίας, οι Γερμανοί είναι οι τελευταίοι που μπορούν να μιλάνε. Η Γερμανία πρωτοστάτησε στο να μην επιβληθεί εμπάργκο στο ρωσικό φυσικό αέριο και να εξαιρεθεί από τις κυρώσεις η Gazprom, με το βάσιμο επιχείρημα ότι θα παρέλυε όλη η χώρα; Κι αυτό ισχύει και για άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κατά συνέπεια, είναι τουλάχιστον υποκρισία τα γερμανικά Μίντια να στρέφονται εναντίον της Ελλάδας.<br /><br />Ας σημειωθεί ότι η ναυτιλία σε όλο τον κόσμο, αν έχει ένα χαρακτηριστικό, είναι ότι δεν ελέγχεται από τα κράτη. Κάθε ποντοπόρο πλοίο είναι και μία ξεχωριστή εταιρεία, η οποία μπορεί εύκολα να αλλάξει έδρα και να πάει σε κάποιον “φορολογικό παράδεισο”, όπως ήδη συμβαίνει με πολλά ελληνόκτητα πλοία κι όχι μόνο. Κατά συνέπεια, ακόμα κι αν η ελληνική κυβέρνηση ήθελε να επιβάλει σε πλοία με ελληνική σημαία να μην μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο, το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να τα υποχρεώσει να αλλάξουν σημαία, μεταφέροντας την έδρα.<br /><br />Είναι προφανές ότι εάν τα ελληνικά πλοία δεν μετέφεραν το ρωσικό πετρέλαιο στην Ασία, θα το μετέφεραν άλλα πλοία. Με άλλα λόγια, ακόμα κι αν η ΕΕ υιοθετήσει εμπάργκο του ρωσικού πετρελαίου, για το οποίο υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις από κράτη-μέλη, δεν θα κέρδιζε τίποτα. Δεν θα εμπόδιζε τις εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου. Πρώτον, η Ρωσία δεν είναι Ιράν και δεύτερον, ο χώρος της ναυτιλίας είναι εξαιρετικά ευέλικτος. Ακόμα κι αν αποφάσιζαν οι Δυτικοί να απαγορεύσουν σε ένα πλοίο που μεταφέρει ρωσικό πετρέλαιο να κάνει σχετικές μεταφορές από και προς δυτικά λιμάνια, κάποια πλοία θα έκαναν τη μία δουλειά και άλλα την άλλη.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Αναφέρουμε τα παραπάνω για να δείξουμε ότι τα γερμανικά δημοσιεύματα είναι άτοπα, κακοήθη και δεν έχουν καμία σχέση με την πιστή εφαρμογή των δυτικών κυρώσεων. Και επειδή είναι τέτοια, η Ελλάδα οφείλει να απαντήσει με τη δέουσα αυστηρότητα, αποκαλύπτοντας τη γερμανική υποκρισία. Το γεγονός ότι δεν αντιδρά για να μην ενοχληθεί το Βερολίνο επιβεβαιώνει για μία ακόμα φορά μία υποτελή συμπεριφορά, η οποία είναι ακριβώς αυτή που επιτρέπει να εμφανίζονται τέτοια δημοσιεύματα.<br /><br />Είναι ενδεικτικό ότι το γερμανικό “ρεπορτάζ” δεν ανέφερε το γεγονός ότι τα δυο ελληνικά διυλιστήρια διέκοψαν τα υπάρχοντα συμβόλαια τροφοδοσίας τους με ρωσικό πετρέλαιο και τροφοδοτούνται με σαουδαραβικό. Ούτε το γεγονός ότι η Ελλάδα, εν αντιθέσει με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν ζήτησε την εξαίρεσή της από τη ρωσική τροφοδοσία αερίου, παρά το γεγονός ότι η εξάρτησή της κυμαινόταν στο 40%. Αντιθέτως πρωτοστάτησε στην επιβολή κυρώσεων και εμπάργκο κόντρα στα συμφέροντά της. Το εάν έπραξε σωστά ή λάθος είναι άλλο ζήτημα, αλλά οι μόνοι που δεν δικαιούνται να μιλάνε είναι οι Γερμανοί, των οποίων ο οικονομικός εθνικισμός είναι εξόφθαλμος.<br /><br />Δημοσιεύματα όπως αυτό της Die Welt το επιβεβαιώνουν. Η εφημερίδα διαστρεβλώνει την εικόνα, με σκοπό να σπιλώσει την εικόνα της Ελλάδας στο γερμανικό κοινό. Πώς να κανείς να μην το θεωρήσει σκόπιμο; Και παρά αυτές τις συμπεριφορές, που δεν είναι μεμονωμένες, αλλά απηχούν το κλίμα που επικρατεί στο γερμανικό πολιτικό σύστημα, το Βερολίνο απαιτεί προνομιακή μεταχείριση των γερμανικών εταιρειών σε όλους τους τομείς της ελληνικής αγοράς.<br /><br />Και κάτι τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό. Όταν τουρκικά πλοία μετέφεραν παρανόμως –με συνοδεία μονάδων του τουρκικού Ναυτικού– όπλα στη Λιβύη, τί έκανε η γερμανική φρεγάτα που ήταν επικεφαλής της μοίρας που ήταν επιφορτισμένη να τηρεί το εμπάργκο; Μήπως διέταξε νηοψία; Όταν τα τουρκικά πολεμικά “κλείδωσαν” τη γερμανική φρεγάτα, αυτή “το έβαλε στο πόδια”, με αποτέλεσμα τα όπλα να φτάσουν στη Λιβύη.<br /><br />Αποτελεί, λοιπόν, προσβολή να χρησιμοποιούνται τέτοια επιχειρήματα από ΜΜΕ μιας χώρας που πολιτεύεται εντός της ΕΕ με οδηγό τον οικονομικό εθνικισμό της. Μιας χώρας, η οποία πρωτοστάτησε στην τιμωρητική πολιτική έναντι της Ελλάδας, βυθίζοντας στη φτώχεια μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού. Μιας χώρας που συνεχίζει την ίδια πρακτική και σήμερα. Βρίσκει, όμως, και τα κάνει. Μόλις οι Γερμανοί πάγωσαν ως οικονομικά μη συμφέρουσα την παραγωγή ρεύματος από αιολική ενέργεια, πίεσαν την Ελλάδα να εγκαταστήσει ανεμογεννήτριες, αρκεί βέβαια να είναι γερμανικής προέλευσης!<br /><br />Και για να τελειώνουμε, ας μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία προκάλεσε δύο παγκοσμίους πολέμους με εκατοντάδες εκατομμύρια θύματα. Ακόμα και τις βαριές αποζημιώσεις που της είχαν επιβάλει με τη Συνθήκη των Βερσαλιών οι νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν τις πλήρωσε. Για την ακρίβεια πλήρωσε ένα ελάχιστο κλάσμα. Το γεγονός, μάλιστα, ότι είναι μεγάλος μπαταχτσής αποδεικνύεται και από την αυθαίρετη άρνησή της να πληρώσει στην Ελλάδα τις οφειλόμενες πολεμικές επανορθώσεις, αποζημιώσεις και βεβαίως το κατοχικό δάνειο που η ίδια είχε συνάψει στην Κατοχή.<br /><br />Δεν τολμάει, βέβαια, να συμπεριφερθεί το ίδιο και στο Ισραήλ. Δεν είναι μόνο ότι έχει πληρώσει μέχρι κεραίας τις κάθε είδους αποζημιώσεις, αλλά και επιδοτεί γενναιόδωρα τα εξοπλιστικά του προγράμματα. Απέναντι στην εταίρο Ελλάδα, επιδεικνύει αλαζονεία και επιθετική συμπεριφορά, επειδή νοιώθει ότι την παίρνει να συμπεριφέρεται έτσι. Κι ακριβώς εδώ είναι η διαχρονική ευθύνη του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Η ίδια ευθύνη που αφήνει αναπάντητες προκλήσεις, όπως το δημοσίευμα της Die Welt.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κακοήθη γερμανικά δημοσιεύματα, στόχος η ελληνική ναυτιλία – με όχημα τον ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ της ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

Του Ζαχαρία Μίχα Άλλη μια ευκαιρία να εξαπολύσουν πυρά κατά της Ελλάδας βρήκαν οι Γερμανοί με αφορμή τα κέρδη Ελλήνων εφοπλιστών από συναλλα...

Διαβάστε την συνέχεια