Οι προκλήσεις του Ερντογάν και ο “πονόψυχος” Τραμπ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtr5HwAno4nFmoqS4oBNCYsoh7qQ25VOlY39Xq7bHyX1rvfC2u0ztP09u36dpz_ycveODWG0kPr4PX_eDDPI9Hl3X1Gu9VziJcoM6oPRO5nQ58_lUaVrDACjZeVmN0I_sMSi5vTRWtK4Y/s1600/erdogan_trump.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtr5HwAno4nFmoqS4oBNCYsoh7qQ25VOlY39Xq7bHyX1rvfC2u0ztP09u36dpz_ycveODWG0kPr4PX_eDDPI9Hl3X1Gu9VziJcoM6oPRO5nQ58_lUaVrDACjZeVmN0I_sMSi5vTRWtK4Y/s640/erdogan_trump.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Βαγγέλης Σαρακινός</b><br /> Στο τραπέζι παραμένει όλο το φάσμα των προβλεπόμενων αμερικανικών κυρώσεων στην Τουρκία του Ερντογάν, μετά την έναρξη της παραλαβής του ρωσικού συστήματος S-400 από την Άγκυρα. Την ίδια ώρα ο Τραμπ έδειξε μια σχετική απροθυμία για την μη πώληση των F-35, δικαιολογώντας για άλλη μία φορά τον Τούρκο ομόλογό του. <br /> <br /> Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε σήμερα ότι ο Αμερικανός πρόεδρος και ο υπουργός Εξωτερικών Πομπέο κρατούν ανοιχτό όλο το πακέτο κυρώσεων που προβλέπει η αμερικανική νομοθεσία και σταθμίζουν την απάντηση που θα πρέπει να δώσει η Ουάσινγκτον στην Άγκυρα. Υπενθυμίζοντας μάλιστα ότι η αμερικανική πλευρά είχε επανειλημμένα καταστήσει σαφές ότι θα υπάρξουν επιπτώσεις, η εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών αναφέρθηκε στην δήλωση του Τραμπ, που ουσιαστικά προανήγγειλε την αποπομπή της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35.<br /> <br /> Η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ρωτήθηκε όμως και για το αν ο Λευκός Οίκος μελετά το ενδεχόμενο να υπάρξει εξαίρεση (waiver) της Τουρκίας από τις προβλεπόμενες κυρώσεις και ξεκαθάρισε ότι η απόφαση που θα ληφθεί θα σέβεται την αμερικανική νομοθεσία. Η ερώτηση βεβαίως έγινε μετά τις δηλώσεις του Τραμπ, ο οποίος ναι μεν ανέφερε ότι οι ΗΠΑ απαγορεύεται πλέον να πουλήσουν στην Άγκυρα μαχητικά F-35 αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, χαρακτήριζε, ωστόσο, άδικο το γεγονός.<br /> <br /> Δυσκολεύεται ο Τραμπ <br /> <br /> «Το επεξεργαζόμαστε όλο αυτό. Θα δούμε τι θα συμβεί, αλλά δεν είναι δίκαιο» είπε ο Τραμπ, αφού προηγουμένως έπλεξε το εγκώμιο της πολύ καλής σχέσης του με τον Ερντογάν. Ο Αμερικανός πρόεδρος επανέλαβε μάλιστα ότι η Τουρκία αναγκάστηκε να στραφεί προς τη Μόσχα και τους S-400, επειδή η κυβέρνηση Ομπάμα απέτυχε να της πουλήσει τους αμερικανικούς πυραύλους Patriot. <br /> <br /> Ο Τραμπ εμφανίστηκε με το ίδιο σκεπτικό, την ίδια επιχειρηματολογία και τους ίδιους δισταγμούς, όπως και στην Οσάκα της Ιαπωνίας, μετά την συνάντηση που είχε με τον Τούρκο ομόλογό του. Δικαιολόγησε και πάλι τον Ερντογάν και αναγνώρισε ότι υπάρχει ένα αδιέξοδο, για το οποίο επέρριψε όλη την ευθύνη στον προκάτοχό του Ομπάμα. Η έναρξη, ωστόσο, της παραλαβής των S-400 δεν επιτρέπει στην Ουάσινγκτον να πουλήσει στην Τουρκία τα μαχητικά F-35 και αυτό για τον Τραμπ δεν είναι «μια δίκαιη κατάσταση».<br /> <br /> Η Τουρκία έχει ήδη παραγγείλει παραπάνω από 100 F-35 και, όπως είπε ο Αμερικανός πρόεδρος έχει σχέδια να αγοράσει και άλλα, «αλλά επειδή έχουν ένα σύστημα πυραύλων που κατασκευάζεται στη Ρωσία, πλέον τους απαγορεύεται να αγοράσουν παραπάνω από 100 αεροσκάφη». Η φράση «παραπάνω» δημιουργεί όμως μία σύγχυση σχετικά με το τι θα γίνει με αυτά που έχουν ήδη παραγγελθεί. <br /> <br /> Σε συνδυασμό μάλιστα με τις συχνές αναφορές του Τραμπ για τις θέσεις εργασίας που θα χαθούν εντείνεται στις ΗΠΑ η συζήτηση για πιθανή εξαίρεση (waiver). Ο υποψήφιος υπουργός Άμυνας Μάρκ Εσπερ δήλωσε πάντως, κατά την ακροαματική διαδικασία επικύρωσης του διορισμού του στην αρμόδια Επιτροπή της Γερουσίας, ότι η Τουρκία δεν μπορεί να αποκτήσει και τους S-400 και τα F-35. <br /> Συμβιβασμό βλέπουν οι Ρώσοι <br /> <br /> Η αμερικανική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να επιβάλει κυρώσεις και η πιθανότητα εξαίρεσης είναι δύσκολη. Και αυτό γιατί η πρόβλεψη για waiver ισχύει για χώρες μη μέλη του ΝΑΤΟ, οι οποίες επιχειρούν να απεγκλωβιστούν από την εξάρτησή τους στην ρωσική πολεμική βιομηχανία. Από την άλλη, ο Τραμπ θέλει να κρατήσει τον Ερντογάν κοντά στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενώ υπολογίζει παραλλήλως και το οικονομικό κόστος που θα έχει για τις ΗΠΑ η μη πώληση των αμερικανικών μαχητικών. <br /> <br /> Προφανώς για όλους τους παραπάνω λόγους, όλο το προηγούμενο διάστημα και ειδικά μετά την Οσάκα, ο Ερντογάν εξέφραζε την εκτίμηση ότι οι ΗΠΑ δεν θα επιβάλλουν κυρώσεις στην Τουρκία. Πριν μερικά εικοσιτετράωρα μάλιστα τόνισε ότι ο Τραμπ έχει την εξουσία να άρει τις ενδεχόμενες κυρώσεις σε βάρος της Άγκυρας. <br /> <br /> Την ίδια ώρα, η Μόσχα εκτιμά ότι θα υπάρξει όξυνση στις σχέσεις Άγκυρας-Ουάσινγκτον, αλλά όχι σε βαθμό που να μην μπορεί να επιλυθεί. Ρώσοι αναλυτές πάντως επιβεβαιώνουν τους αμερικανικούς φόβους σε ζητήματα ασφάλειας, καθώς υποστηρίζουν ότι, με την πώληση των S-400, η Μόσχα αποκτά πρόσβαση στον εναέριο χώρο της Τουρκίας και η Άγκυρα χάνει ένα πολύ μικρό κομμάτι της κυριαρχίας της. <br /> <br /> Το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι ο κατασκευαστής, δηλαδή η Ρωσία θα εγκαταστήσει και θα επιβλέπει τα υπολογιστικά προγράμματα, τα οποία θα εξυπηρετούν το οπλικό σύστημα και άρα θα έχει έναν έλεγχο στον τουρκικό εναέριο χώρο. Η Τουρκία είναι όμως μέλος του ΝΑΤΟ και αυτό δημιουργεί πρόσθετα ζητήματα. Με δεδομένο μάλιστα ότι δεν υπάρχει προηγούμενο, καθώς σε καμία άλλη χώρα του ΝΑΤΟ δεν έχουν εγκατασταθεί S-400, το πρόβλημα περιπλέκεται ακόμη περισσότερο. <br /> <br /> Οι Ρώσοι εκτιμούν πάντως, ότι τελικά Ουάσιγκτον και Μόσχα, παρά την επιβολή κυρώσεων, θα καταλήξουν σε κάποιον συμβιβασμό, ο οποίος θα περιλαμβάνει και αγορά αμερικανικών όπλων από την Άγκυρα. Θα είναι όμως και μαχητικά F-35 μέσα σε αυτά;<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Οι προκλήσεις του Ερντογάν και ο “πονόψυχος” Τραμπ

Βαγγέλης Σαρακινός Στο τραπέζι παραμένει όλο το φάσμα των προβλεπόμενων αμερικανικών κυρώσεων στην Τουρκία του Ερντογάν, μετά την έναρξη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αλήθεια για την επιχείρηση στη Συρία και γιατί οι Τούρκοι επιλέγουν S-400 αντί F-35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPSrQyaVPs0kVaYl74LJM-rS-eb0bFjZuvtGJy5Vh_7cd9Y5LxA7J4IQuEpOnBsoYAo86xuECOOoJXuDiv8D3AsESQayljSk-PNzCDwqaA3riCnJHuB15NOZ3sWY2uvcXPRxIUqZCt1l0/s1600/GIANNOS.original.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="443" data-original-width="620" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPSrQyaVPs0kVaYl74LJM-rS-eb0bFjZuvtGJy5Vh_7cd9Y5LxA7J4IQuEpOnBsoYAo86xuECOOoJXuDiv8D3AsESQayljSk-PNzCDwqaA3riCnJHuB15NOZ3sWY2uvcXPRxIUqZCt1l0/s640/GIANNOS.original.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Γιάννος Χαραλαμπίδης </b><br /> Τίποτε δεν αφήνει στην τύχη η Τουρκία. Γνωρίζει τα αυτονόητα από γεωγραφία, πολιτική και στρατηγική. <br /> Οι κινήσεις της Άγκυρας είναι στοχευμένες. Στήνει σκηνικό με το Ιράν και τη Ρωσία. Χρησιμοποιεί την ισχύ της και «παίζει» με τους αγωγούς, αφού μέσα στα σενάρια της είναι και ο αγωγός από την περιοχή της Καρπασίας προς το Τσεϊχάν ή η δημιουργία άλλων υποδομών για να περάσει μελλοντικά ο αγωγός από το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία μέσω θάλασσας ή χερσαία προς το Τσεϊχάν. Ο θαλάσσιος χερσαίος και εναέριος έλεγχος από την Άγκυρα είναι αναγκαίος για την εξυπηρέτηση των δικών της εθνικών συμφερόντων, που συμπλέουν αυτή τη στιγμή με τη Μόσχα. Εξού και η εγκατάσταση των S-400 όπως και οι προετοιμασίες για νέα επιχείρηση στη Συρία. <br /> <br /> Τουρκικοί στόχοι Κατόπιν ερευνών που διενήργησε το Μπαρμπαρόζ, ο Πορθητής βρίσκεται έξω από την Πάφο, η Άγκυρα έχει δεσμεύσει περιοχή πλησίον του Καστελόριζου και το Γιαβούζ άραξε στην Καρπασία προς τον κόλπο Αμμοχώστου, απέναντι από τη Συρία, εντός της οποίας ετοιμάζεται να εισβάλει εκ νέου συγκεντρώνοντας στρατεύματα. <br /> <br /> Οι εξελίξεις αυτές συμβαίνουν τη στιγμή κατά την οποία, στις Βρυξέλλες, η ΕΕ επεξεργάζεται μέτρα σε βάρος της Άγκυρας που προκαλεί ένταση εντός της κυπριακής ΑΟΖ και επιδιώκει την επιβολή τετελεσμένων. Εάν κάποιος διαβάσει καλά την τουρκική πολιτική και τους σχεδιασμούς της διαπιστώνει ότι στοχεύει: <br /> <br /> 1. Στην εμπέδωση της μετατροπής της περιοχής από τη Μαρμαρίδα στην Αλεξανδρέττα σε τουρκική λίμνη. <br /> 2. Στην υφαρπαγή του φυσικού αερίου της Κύπρου και της Ελλάδας. Αδιαφορεί τι λέει το διεθνές δίκαιο και δίδει τη δική της ερμηνεία, ενώ επιμένει στην εξής θέση: Ή θα βρεθεί λύση στο Κυπριακό και θα γίνει ανακατανομή της κυπριακής ΑΟΖ, δηλαδή πολυτεμαχισμός της ή θα επιβάλει η ίδια η Τουρκία εκείνο που θέλει με την ισχύ της. Διά πυρός και σιδήρου. <br /> 3. Στη δημιουργία διευρυμένης ζώνης ασφαλείας στη Συρία για να τελειώσει την υπόθεση με τους Κούρδους και για να δημιουργήσει τις ακόλουθες προϋποθέσεις: <br /> <br /> Α. Σταδιακή εντός της Συρίας ενίσχυση των δυνάμεών της (τουρκικών) για λόγους ασφαλείας και για να μπορεί η Άγκυρα να συμμετέχει στις ενεργειακές οδούς. <br /> Β. Εδραίωση των ενόπλων δυνάμεών της στην περιοχή για να έχει λόγο στο νέο καθεστώς της Συρίας. Εξού και η συμμαχική της σχέση με τη Ρωσία, λόγω σύγκλισης συμφερόντων. Εκτός των άλλων, ο έλεγχος αυτός της προσφέρει νέα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα και δη ενεργειακά, τα οποία δεν μπορεί να υλοποιήσει χωρίς στρατιωτική ισχύ. <br /> <br /> Ενεργειακό σκηνικό <br /> <br /> Ποιο είναι το ενεργειακό σκηνικό: Η Τουρκία αφενός έχει λόγο για δυο αγωγούς, που μέχρι τώρα είχαν ανταγωνιστικό χαρακτήρα (Κατάρ – Τουρκίας και Ιράν, Ιράκ – Συρίας) αφετέρου, εάν βρει φυσικό αέριο στην Καρπασία σε σύντομο χρονικό διάστημα θα πάρει αγωγό προς το Τσεϊχάν, λόγω αποστάσεων με κύριο σκοπό την κάλυψη των αναγκών της, αλλά και τη δημιουργία τετελεσμένων. <br /> <br /> Συνεπώς, η Άγκυρα ενώ προ του πολέμου στη Συρία είχε την επιλογή του αγωγού Κατάρ – Συρία – Τουρκία, τώρα λόγω της συμμαχίας της με τη Ρωσία ανοίγει και την επιλογή του αγωγού Ιράν, Κατάρ, Συρία, και από εκεί στο Τσεϊχάν είτε μέσω Καρπασίας, εάν στα ανοικτά της βρεθεί φυσικό αέριο, είτε απευθείας μέσω Συρίας. Μια τέτοια εξέλιξη δεν ευνοείται από τις ΗΠΑ, καθότι δημιουργείται μια ευρύτερη ενεργειακή συμμαχία στη βάση του άξονα Ιράν, Τουρκίας, Ρωσίας με τη Συρία συνοδοιπόρο. Σημειώνουμε επί τούτου ότι, η στήριξη της Ρωσίας προς τη Συρία και την Τουρκία δεν είναι τυχαία: Α. Χαλά την πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή από κάθε άποψη. Β. Δημιουργεί μια ενεργειακή και γεωπολιτική συμμαχία με το Ιράν, την Τουρκία και τη Συρία. Γ. Η άφιξη των S-400 στην Τουρκία. Είναι ενταγμένη στο ευρύτερο δίκτυο αεράμυνας της Μόσχας στην περιοχή με ανάλογα οπλικά συστήματα τα οποία διαθέτει η Ρωσία στη Συρία, όπως οι S-400 και S-300 που είναι εγκαταστημένοι στην Αρμενία και στο Ιράν. <br /> <br /> Γιατί S-400 και όχι F-35 <br /> <br /> Επί τη βάσει των ανωτέρω εγείρεται ακόμη ένα ερώτημα: Γιατί η Τουρκία επέλεξε τους S-400 αντί τα αόρατα F-35; Απαντώντας στο ερώτημα, στρατιωτικές πηγές αναφέρουν τα εξής: <br /> <br /> 1. Η Τουρκία δεν διαθέτει αντιπυραυλικά συστήματα αεράμυνας. Διέθετε τα «Νίκη» και «Ηρακλής» που είναι της δεκαετίας του 70. Συνεπώς, η αεράμυνά της στηρίζεται μόνο στην αεροπορία. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβαίνει σε μια χώρα που είναι περιφερειακή δύναμη. Επί διακυβέρνησης Ομπάμα δεν είχε κλείσει η συμφωνία για τους Πάτριοτ για οικονομικούς μεταξύ άλλων λόγους. <br /> 2. Η Τουρκία είναι μεγάλη σε έκταση χώρα και χρειάζεται ένα σύγχρονο οπλικό σύστημα αεράμυνας. Οι S-400 είναι οι πιο σύγχρονοι στον κόσμο και λειτουργούν για αμυντικούς και επιθετικούς σκοπούς. Τι σημαίνει αυτό; Ότι λόγω του μεγάλου βεληνεκούς των ραντάρ τους ώς και 400 με 600 χιλιόμετρα εντοπίζουν εχθρικά αεροσκάφη και πυραύλους. Άρα μπορεί να αποφευχθεί ο αιφνιδιασμός μαζικής επίθεσης και να δοθεί χρόνος στην αεροπορία -με την οποία τα αντιαεροπορικά συστήματα δρουν συμπληρωματικά- για να αντιδράσει. Ταυτοχρόνως, σε περίπτωση επίθεσης δύναται να συλλέξει πληροφορίες και να δημιουργήσει αντίμετρα πριν από την ανάληψη δράσης. <br /> 3. Οι S-400 μπορούν να λειτουργήσουν και ως αντιβαλλιστικό όπλο. Δύνανται δηλαδή να κτυπούν πυραύλους, που εκτοξεύονται σε βάρος της Τουρκίας, όπως είναι η Ιεριχώ του Ισραήλ. Η Άγκυρα εξασφαλίζεται και έναντι της Ελλάδας και έναντι της Κύπρου και του Ισραήλ. <br /> 4. Οι S-400 είναι μετακινούμενοι. Καλύπτουν περιοχές αναλόγως των απειλών και δη στρατηγικούς ζωτικούς χώρους και μεγάλες πόλεις. Κάθε συστοιχία λειτουργεί αυτόνομα επειδή διαθέτει δικό της ραντάρ ανεξάρτητα από εκείνο της Κεντρικής Διοίκησης. Με τα F-35 η Άγκυρα θα είχε βάθος πυρός και ευελιξία καθώς και σχετική κυριαρχία στον αέρα. Θα ήταν όμως ευάλωτη στην αεράμυνα και στις εξωτερικές επιθέσεις. Ο συνδυασμός των F-35 με τους Πάτριοτ θα ήταν εξαιρετικός. Είναι όμως πρόδηλο ότι ο Ερντογάν χρωστά την παραμονή του στην εξουσία στους Ρώσους, αφού αυτοί τον είχαν προειδοποιήσει για το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2015 και αυτοί είναι που φτιάχνουν τον πυρηνικό αντιδραστήρα στο Άκουγιου. <br /> <br /> Ρωσική πολιτική <br /> <br /> Οι εξελίξεις στην περιοχή μας θα πρέπει να ιδωθούν μέσα από ένα σφαιρικό πρίσμα. Συνεπώς, παρατηρούμε ότι η Μόσχα έχει τον έλεγχο των ενεργειακών οικοπέδων της Συρίας (βλέπε Χάρτη) και δημιουργεί μαζί με πιθανά κοιτάσματα στην Καρπασία και στον κόλπο της Αμμοχώστου, καθώς και με τον αγωγό από το Ιράν προς τη Μεσόγειο, μια νέα ενεργειακή δεξαμενή και διαδρόμους, που είναι συναφείς με τον Turkish Stream, ο οποίος περνά από τη Ρωσία στη Μαύρη Θάλασσα, διασχίζει την Τουρκία και κατευθύνεται προς την Ευρώπη. Ως Κύπρος, έχουμε εκ των πραγμάτων μιαν ανταγωνιστική σχέση με τη Μόσχα, που δεν σημαίνει ότι είναι, ταυτόχρονα, και εχθρική. <br /> <br /> Τι εννοούμε; Η Ρωσία επέλεξε ως ενεργειακό σύμμαχο την Τουρκία και όχι την Κύπρο, την οποία έσπρωξε προς τους δυτικούς, εφόσον δεν συμμετείχε στην εκμετάλλευση των ενεργειακών οικοπέδων μας για τους εξής λόγους: <br /> <br /> Α. Δεν ήθελε να μπει σε μπελάδες με την Άγκυρα, η οποία έχει διεκδικήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Β. Επέλεξε την Τουρκία για να προκαλεί προβλήματα στις ΗΠΑ. Γ. Έχει ενεργειακά και γεωπολιτικά συμφέροντα με την Άγκυρα, όπως ο πυρηνικός σταθμός του Άκουγιου και ο Turkish Stream, καθώς και άλλοι αγωγοί που θα περάσουν από τη Συρία μελλοντικά. <br /> <br /> Στον αντίποδα των κοινών ενεργειακών συμφερόντων μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας προβάλλει το τερματικό στην Κύπρο ή/και ο East/Med, που συνδυάζεται, πλέον, με την άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων από τις ΗΠΑ στην Κυπριακή Δημοκρατία. Συνεπώς, δεν είναι ζήτημα εάν θα επιλέξουμε μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, αλλά πώς θα εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντά μας μέσω των Ισραηλινών, των Αμερικανών και της ΕΕ, εφόσον η μεν Μόσχα συγκλίνει προς την Άγκυρα και η Ουάσιγκτον είναι θυμωμένη με την Τουρκία. <br /> <br /> Τα μέτρα της ΕΕ <br /> <br /> Ειδικώς ως προς την ΕΕ θα πρέπει να επισημανθούν τα ακόλουθα: 1. Τα συμφέροντα των εταίρων με την Τουρκία είναι φοβερά δυσανάλογα συγκριτικά μεταξύ εκείνων της Κυπριακής Δημοκρατίας με την ΕΕ. Το ανισοζύγιο αυτό μπορεί να εξισορροπηθεί μόνο εάν λειτουργήσει ο ενεργειακός διάδρομος της Κύπρου προς την ΕΕ. Αντιθέτως, εάν ο αγωγός περάσει προς την Τουρκία, τότε τον δικό μας πρόσθετο ρόλο στην ΕΕ θα αναλάβει η Άγκυρα. Εάν, μάλιστα, αλλάξουν με τη λύση του Κυπριακού οι υφιστάμενες ΑΟΖ –όπως η Άγκυρα επιδιώκει– τότε οι Κύπριοι δεν θα έχουν τα κέρδη που προσδοκούν ότι θα έχουν με τις υφιστάμενες συνθήκες. <br /> <br /> Εμβάθυνση με ΗΠΑ <br /> <br /> Η Ρωσία εκμεταλλεύεται την κρίση Τουρκίας – ΗΠΑ και αυτήν μεταξύ Τουρκίας – ΕΕ που επιβαρύνεται από τα μέτρα τα οποία αναμένεται να αποφασιστούν σε βάρος της Άγκυρας, λόγω των προκλήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ και των αντιδημοκρατικών πρακτικών εντός της Τουρκίας. Τα μέτρα αυτά, όπως είναι το πάγωμα του πολιτικού διαλόγου σε διάφορους τομείς, η αναστολή των δραστηριοτήτων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στην Τουρκία, καθώς και τα 145,8 εκατομμύρια ευρώ που δεν θα δοθούν στην Άγκυρα από τον προϋπολογισμό του 2020, είναι συναφή θέματα με τις ισορροπίες συμφερόντων μεταξύ της Τουρκίας με την ΕΕ και της Κυπριακής Δημοκρατίας με την ΕΕ. Εάν ο East/Med ήταν ενεργός, τότε τα μέτρα θα μπορούσαν να ήταν πιο σκληρά, διότι οι εξαρτήσεις της ΕΕ από την Κύπρο θα ήταν μεγαλύτερες από ό,τι είναι σήμερα, ασχέτως εάν δεν θα ήταν λιγότερες ή περισσότερες οι εξαρτήσεις της ΕΕ από την Τουρκία. Η κλιμάκωση των κυρώσεων σε κατοπινό στάδιο συναρτάται και με τη στάση των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας. Εάν οι Αμερικανοί θέλουν να πιέσουν οικονομικά την Τουρκία, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα χρησιμοποιήσουν και την Κύπρο και την ΕΕ προς την κατεύθυνση αυτή. Ο ηγεμόνας, δηλαδή οι ΗΠΑ, δεν έχει απόλυτο αλλά κεντρικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Και η Κύπρος, χωρίς να τίθεται θέμα αν θα στραφεί σε βάρος της Μόσχας –δεν θέλουμε κάτι τέτοιο– μπορεί να εμβαθύνει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, τώρα που είναι ανοικτό το παράθυρο ευκαιρίας, θέτοντας τις εξής προτάσεις εδραίωσης των κοινών συμφερόντων: Α. Την ενοποίηση του συστήματος αεράμυνας με το Ισραήλ πρωτίστως, αλλά και με την Ελλάδα, με την ευλογία των ΗΠΑ ως απάντηση για την ανάπτυξη των S-400 στην Τουρκία. Β. Την αντικατάσταση των ρωσικών αντιπυραυλικών συστημάτων, που διαθέτουμε, με τους αμερικανικούς Πάτριοτ, λόγω συμβατότητας. Γ. Την υποστήριξη από πλευράς ΗΠΑ ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν βίαια τα όρια των σημερινών ΑΟΖ στην περιοχή και δη της Κύπρου ως αναπόσπαστα τμήματα συμμαχικής σχέσης, που είναι συναφής με την ανάπτυξη και την ασφάλεια στην περιοχή. <br /> <br /> Υπάρχουν, λοιπόν, πολιτικές επιλογές αξιοπρεπούς εμβάθυνσης των σχέσεων με τις ΗΠΑ. Και μάλιστα αξιοπρεπώς. Με τα παντελόνια πάνω…<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η αλήθεια για την επιχείρηση στη Συρία και γιατί οι Τούρκοι επιλέγουν S-400 αντί F-35

Γιάννος Χαραλαμπίδης Τίποτε δεν αφήνει στην τύχη η Τουρκία. Γνωρίζει τα αυτονόητα από γεωγραφία, πολιτική και στρατηγική. Οι κινήσεις τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στη Λιβύη παίζεται η Ελληνική ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0jo6wgmNxiPE6dBaJodV-mp-oST2EcQi1rsUb-B_JBPvZxXYHNZLbNc3HOP2iuxDveDa-TZ80l4o89YjdibvVc9SOk1fj3Xk-6gyXxnPV8GMMDwW7NnOweHDsbcc5-TT8gXDR9QThkD4/s1600/%25CE%259B%25CE%25B9%25CE%25B2%25CF%258D%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="374" data-original-width="640" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0jo6wgmNxiPE6dBaJodV-mp-oST2EcQi1rsUb-B_JBPvZxXYHNZLbNc3HOP2iuxDveDa-TZ80l4o89YjdibvVc9SOk1fj3Xk-6gyXxnPV8GMMDwW7NnOweHDsbcc5-TT8gXDR9QThkD4/s640/%25CE%259B%25CE%25B9%25CE%25B2%25CF%258D%25CE%25B7.jpg" width="640" /></a></div> <br />Οκτώ χρόνια μετά το λιντσάρισμα του Μουαμάρ Καντάφι, η Λιβύη μαστίζεται από τον πόλεμο που έφερε στη χώρα η «Αραβική Άνοιξη» με τους ισλαμοφασίστες.<br /><br />Ο στρατός του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της Λιβύης, ενώ η αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση του πρωθυπουργού Φαγιέζ Αλ Σαράιτων των αδελφών Μουσουλμάνων ελέγχει μόνο την πρωτεύουσα Τρίπολη και κάποιες ακόμη περιοχές, όπως μπορείτε να δείτε και στον χάρτη που δημοσίευσε η ιστοσελίδα <a href="https://www.alaraby.co.uk/english/indepth/2019/7/16/a-quiet-conflict-is-raging-in-libyas-desertic-south">New Arab</a>. <br /> <br /> Εχθές Τρίτη, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία ζητούν την αποκλιμάκωση της έντασης (του πολέμου) στη χώρα. Ζητούν από όλες τις πλευρές να εργαστούν για την ασφάλεια των πολιτών, την ενοποίηση των τραπεζών και των ιδρυμάτων της χώρας, την προστασία των πετρελαιοπηγών και τέλος την από κοινού δράση για την διεξαγωγή εκλογών στη χώρα.<br /> <br /> Η κατάσταση στην Λιβύη είναι περίπλοκη, με την έννοια ότι από την μια πλευρά υπάρχει μια διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση η οποία ελέγχει ένα ελάχιστο ποσοστό της χώρας και από την άλλη υπάρχουν οι δυνάμεις του Χαλίφα Χαφτάρ, που ελέγχει την συντριπτική πλειοψηφία της Λιβύης και υποστηρίζεται από την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ και εμμέσως από τη Σαουδική Αραβία.<br /> <br /> Επίσης, ο Χαφτάρ πρόσφατα συνομίλησε τηλεφωνικά με τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος εξέφρασε την άποψη πως ο Λίβυος στρατιωτικός μάχεται για το καλό της χώρας του. Επίσης, ο Χαφτάρ πραγματοποίησε επίσκεψη στην Ιταλία και τη Γαλλία.<br /> <br /> Επομένως, ποιος είναι ο εκλεκτός της Δύσης και του ΟΗΕ;<br /> Μήπως είναι ο αναγνωρισμένος από τον ΟΗΕ πρωθυπουργός Φαγιέζ Αλ Σαράι (Αδελφός Μουσουλμάνος) με τον οποίο κάνει παιχνίδι η Τουρκία, ανακοινώνοντας πως συμφώνησαν για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, ή μήπως είναι ο Χαλίφα Χαφτάρ που υποστηρίζεται εμπράκτως από την Αίγυπτο και τα ΗΑΕ και ο στρατός του ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της Λιβύης;<br /> <br /> Η Ελλάδα, σε ποιες κινήσεις έχει προβεί στην Λιβύη; <br /><br />Η Ελληνική διπλωματία, έχει συνεννοηθεί με την φίλη και σύμμαχο Αίγυπτο του Προέδρου Αλ Σίσι; Υπάρχει Ελληνική αντιπροσωπεία στην Τρίπολη, ώστε να κρατά ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας (και πίεσης) στην κυβέρνηση του Φαγιέζ Αλ Σαράι; Υπάρχει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας (και υποστήριξης) με τον Χαλίφα Χαφτάρ; <br /><br /> Θυμίζουμε πως πρόσφατα ο Χαφτάρ είχε ανακοινώσει πως η Τουρκία και οι Τούρκοι αποτελούν στόχο για τις δυνάμεις του, επειδή βοηθούν έμπρακτα τις δυνάμεις του Φαγιέζ Αλ Σαράι στη μάχη για την κατάληψη της Τρίπολης.<br /> <br /> Το παιχνίδι της οριοθέτησης της Ελληνικής ΑΟΖ παίζεται στη Λιβύη και στην Αίγυπτο…<br /><br /><a href="https://cosmostatus.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Στη Λιβύη παίζεται η Ελληνική ΑΟΖ

Οκτώ χρόνια μετά το λιντσάρισμα του Μουαμάρ Καντάφι, η Λιβύη μαστίζεται από τον πόλεμο που έφερε στη χώρα η «Αραβική Άνοιξη» με τους ισλαμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ηλίας Κουσκουβέλης: Μπορούσε ν’ αποτραπεί η εισβολή στην ΑΟΖ- Δεν είναι πιθανόν ένα θερμό επεισόδιο με Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisoGu4ogRGPkRbYT7MddSVTqScVDS4fTmcL2Tpx_B-E4aghAmbuP3VegbjMWTZOg-VOuhna-ZUtwK4wx8ZQ1h869UExMBSi_wJXNYjH0f4O7pSo_cg8STyOyUKAD9k4WQ1EE_Q8Rm5YKI/s1600/yavuz-giabouz-karpasia-turkey.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="777" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisoGu4ogRGPkRbYT7MddSVTqScVDS4fTmcL2Tpx_B-E4aghAmbuP3VegbjMWTZOg-VOuhna-ZUtwK4wx8ZQ1h869UExMBSi_wJXNYjH0f4O7pSo_cg8STyOyUKAD9k4WQ1EE_Q8Rm5YKI/s640/yavuz-giabouz-karpasia-turkey.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ </b><br /> Θα μπορούσε η Αθήνα να αποτρέψει την εισβολή της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ. Αυτό τονίζει, μεταξύ άλλων, ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Ηλίας Κουσκουβέλης, σημειώνοντας πως χρόνος υπήρχε, «καθώς γνωρίζαμε εδώ και δύο χρόνια τα σχέδια της Τουρκίας για ερευνητικές δραστηριότητες, για μια νέα εισβολή στην Κυπριακή ΑΟΖ». Τονίζει περαιτέρω ότι υπήρχε και υπάρχει η νομική βάση καθώς η Ελλάδα είναι και αυτή εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο. Ιδιαίτερα επί του θέματος τούτου, ο Ηλίας Κουσκουβέλης επισημαίνει πως μπορεί να υπάρξει σχεδιασμός και κινήσεις που να μεταβάλουν την κατάσταση και, ιδιαιτέρως, να ανατρέψουν το επιχειρησιακό πλεονέκτημα που έχει η Τουρκία λόγω γεωγραφικής εγγύτητας. <br /> <br /> Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας εκτιμά πως δεν θα σημειωθεί θερμό επεισόδιο, αναφέροντας πως είναι εκτός σχεδιασμού, ιδιαίτερα απέναντι στην Ελλάδα. Στηρίζει δε την εκτίμησή του αυτή τόσο σε σχέση με την αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας όσο και για το γεγονός ότι έχει πολύ μεγαλύτερα ζητήματα να αντιμετωπίσει εντός και εκτός της χώρας. <br /> <br /> <ul> <li> Φαίνεται πως ο υβριδικός πόλεμος της Τουρκίας κατά της Ελλάδος βρίσκει έδαφος μέσω των ελλαδικών ΜΜΕ, τα οποία προβάλλουν τις ρητορικές εξάρσεις του καθεστώτος Ερντογάν. Υπάρχει εξήγηση σε αυτό το φαινόμενο, το οποίο εσείς έχετε σημειώσει ως δωρεάν υβριδικός πόλεμος κατά της Ελλάδος; </li> </ul> <br /> Θεωρώ ότι η ενημέρωση είναι βασικό στοιχείο της Δημοκρατίας και κρίσιμη, όπως και χρήσιμη, για τους πολίτες. Ωστόσο η (συγκριτικά) υπερβολική και άκριτη ενημέρωση για συγκεκριμένα θέματα, όπως τις διεκδικήσεις της Τουρκία, ασφαλώς δημιουργεί ζητήματα και ερωτηματικά.<br /> <br /> Εδώ και δύο χρόνια περίπου οι πολίτες έχουν για την Τουρκία καθημερινή και πολύωρη τηλεοπτική ενημέρωση και στις τρεις ζώνες –πρωινή, μεσημεριανή, βραδυνή-, όταν, π.χ., πριν από πέντε μόλις χρόνια η ενημέρωση αυτή ήταν σχεδόν μηδενική. Η παρουσίαση αυτή στηρίζεται σε αναμετάδοση ειδήσεων από τον κυβερνητικά ελεγχόμενο τουρκικό Τύπο και, συχνά, δραματοποιείται με τη χρήση μουσικής υπόκρουσης, αλλά και σχολιασμού αναλυτών, των οποίων οι γνώμες αναπαράγονται στον βαθμό που συμβάλλουν στο γενικότερο κλίμα ανησυχίας και φόβου που καλλιεργείται. <br /> <br /> Την κατάσταση αυτή φαίνεται πως έχουν αντιληφθεί οι πολιτικοί της γείτονος και φαίνεται πως την εκμεταλλεύονται, καθώς η οποιαδήποτε δήλωση, ακόμη και κατώτερων στελεχών της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, ή ακόμη αναλυτών ή και αποστράτων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αναμεταδοθεί. Προσοχή, δεν λέω ότι δεν πρέπει να ενημερωνόμαστε για τις διαθέσεις της Τουρκίας. Ωστόσο, πρώτον, η παρουσία του Ερντογάν στους τηλεοπτικούς δέκτες είναι μεγαλύτερη εκείνης ηγετών, όπως του Μακρόν, της Μέρκελ, του Πούτιν, του Σι Ζι Πινγκ, ακόμη και του Τραμπ. Καταλήγουν δηλαδή οι πολίτες, σε συνδυασμό και με την προβολή τουρκικών ψυχαγωγικών εκπομπών, να ζουν σε ρυθμούς Τουρκίας. <br /> <br /> Δεύτερον, οι ειδήσεις αυτές παρουσιάζουν άκριτα τις στρατιωτικές επιδόσεις της Τουρκίας ή τους λεονταρισμούς τους. Ο πολίτης δεν γνωρίζει ή δεν μπορεί να ελέγξει τη σημασία της είδησης. Δεν μπορεί να σκεφτεί ταυτόχρονα την κρίση στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ, τα προβλήματα της Τουρκίας στη Συρία, τα προβλήματα που παρουσιάζει η οικονομία της, το Κουρδικό, κ.ά. Ούτε γνωρίζει ή μπορεί να σκεφτεί ποιες είναι οι δυνατότητες των Ενόπλων μας Δυνάμεων, απέναντι σε αυτό που παρουσιάζεται ως μία πανίσχυρη Τουρκία. Το αποτέλεσμα είναι ότι προκαλείται φόβος, οι πολίτες ανησυχούν, καθώς καταλήγουν να πιστεύουν ότι ο πόλεμος είναι προ των θυρών. <br /> <br /> Αυτά τα φαινόμενα εμπίπτουν πλήρως σε εκείνο που στην επιστήμη των Διεθνών Σχέσεων ονομάζεται «υβριδικός πόλεμος». Γιατί συμβαίνει; Μία ερμηνεία είναι ότι Τουρκικά κεφάλαια έχουν επενδυθεί σε Ελλαδικά μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο, κάποια αιτιώδης συνάφεια είναι δύσκολο να αποδειχθεί. Θεωρώ ότι πιο πιθανό είναι η έλλειψη εκπαίδευσης και εμπειρίας σε ζητήματα στρατηγικής εκ μέρους εκείνων που ασχολούνται με τα διεθνή, η προσωπική τους ανησυχία, όπως, πιθανά, και η προσπάθεια εντυπωσιασμού και αύξησης της θεαματικότητας. Εφόσον ισχύει η τελευταία περίπτωση, η λύση θα βρεθεί στην αυτο-ρύθμιση και στην κριτική παρουσίαση των αναμεταδιδόμενων από τη γείτονα ειδήσεων ή δηλώσεων. <br /> <br /> <ul> <li>Μέχρι πού μπορεί να φθάσει με τις απειλές η Τουρκία; Θεωρείτε πιθανό ένα θερμό επεισόδιο; </li> </ul> <br /> Οι απειλές μένουν απειλές. Αυτός είναι ο τρόπος που η Τουρκία έχει μάθει να λειτουργεί (το λεγόμενο modus operandi). Να επιχειρεί να πετύχει τα μέγιστα απειλώντας και με μειωμένη πιθανότητα κόστους για την ίδια. Το να προκαλέσει ένα θερμό επεισόδιο μόνη της, θεωρώ ότι είναι εκτός σχεδιασμού, ιδιαίτερα απέναντι στην Ελλάδα. Πρώτον, διότι η αποτελεσματικότητα των Ενόπλων τους Δυνάμεων δεν είναι και τόσο μεγάλη, όπως έχει φανεί εδώ και πολλά χρόνια απέναντι στο αντάρτικο των Κούρδων και αποδείχθηκε προσφάτως με τις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις στο Ιντλίμπ απέναντι σε δυνάμεις ατάκτων. Εκτιμώ μάλιστα ότι η αναποτελεσματικότητα έχει αυξηθεί, ιδιαίτερα της αεροπορίας τους, λόγω των εκκαθαρίσεων μετά το πραξικόπημα του 2015. Δεύτερον, διότι έχει πολύ μεγαλύτερα ζητήματα να αντιμετωπίσει, όπως αυτά που ανέφερα πιο πάνω (σχέσεις με ΗΠΑ, Συρία, οικονομία, Κουρδικό). Βέβαια, πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου από ένα τυχαίο γεγονός, το οποίο είναι πιθανό σε περιοχές με αυξημένη στρατιωτική δραστηριότητα, όπως το Αιγαίο.<br /> <br /> <ul> <li>Τα πολλά μέτωπα που έχει ανοίξει η Τουρκία ενδεχομένως να οδηγήσουν σε ένα ξέσπασμα σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου; </li> </ul> <br /> Δίνω πολύ μικρές πιθανότητες σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, διότι τα μεγάλα ζητήματα που έχει δεν οφείλονται στην Ελλάδα ή στην Κύπρο και, ξεσπώντας εναντίον τους, δεν θα λύσει κανένα από τα υπόλοιπα. Αντιθέτως, θα προσθέσει ένα ακόμη.<br /> <br /> Σκεφτείτε πως Ελλάδα και Κύπρος έχουν ήδη αυξήσει το πολιτικό, διπλωματικό και οικονομικό κόστος για την Τουρκία. Σκεφτείτε ακόμη πως μία πολεμική σύγκρουση είναι απρόβλεπτη και δεν υπάρχει ποτέ νικητής εκ των προτέρων. «Άδηλα τα του πολέμου» γράφει ο μεγάλος Θουκυδίδης. <br /> <br /> <ul> <li>Θα μπορούσε η Αθήνα να αποτρέψει την εισβολή της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ; </li> </ul> <br /> Θα έλεγα πως ναι, ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη συγκυρία, την οποία περιέγραψα στις προηγούμενες απαντήσεις μου. Θα χρειαζόταν σχεδιασμός για το ενδεχόμενο κλιμάκωσης, πράγμα που δεν έγινε. Χρόνος υπήρχε, καθώς γνωρίζαμε εδώ και δύο χρόνια τα σχέδια της Τουρκίας για ερευνητικές δραστηριότητες, για μια νέα εισβολή στην Κυπριακή ΑΟΖ. Υπήρχε και υπάρχει η νομική βάση: η Ελλάδα είναι και αυτή εγγυήτρια δύναμη στην Κύπρο. Η πρόφαση της Τουρκίας, είτε του 1974 είτε η τωρινή, αντεστραμμένη, και μάλιστα ως πραγματικό νομικό επιχείρημα, λέει πως δεν μπορεί η Ελλάδα να επιτρέπει να καταπατώνται τα δικαιώματα του συνόλου των πολιτών της Κύπρου από μία άλλη δύναμη.<br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση και κοιτώντας προς το μέλλον, μπορεί να υπάρξει σχεδιασμός και κινήσεις που να μεταβάλουν την κατάσταση και, ιδιαιτέρως, να ανατρέψουν το επιχειρησιακό πλεονέκτημα που έχει η Τουρκία λόγω γεωγραφικής εγγύτητας. <br /> <br /> <ul> <li>Μπορούν, όπως λέγεται από διάφορους κύκλους, οι εντάσεις από Αιγαίο μέχρι Κύπρο να οδηγήσουν σε μια συμφωνία πακέτο για Κυπριακό και ελλαδοτουρκικά; </li> </ul> <br /> Εκτιμώ πως όχι. Οι διάφοροι κύκλοι λένε το τι εύχονται, όχι όμως και το τι είναι εφικτό. Σε κάθε περίπτωση, μία τέτοια προσέγγιση θα ήταν πολύ μεγάλο λάθος από τη δική μας πλευρά.<br /> <br /> <img src="https://www.apopseis.com/wp-content/uploads/2019/07/%CE%97%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3-%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%92%CE%95%CE%9B%CE%97%CE%A3.jpg" /><i>Ο καθηγητής Ηλίας Κουσκουβέλης. Φώτο ΑΠΕ</i><br /> <br /> <a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ηλίας Κουσκουβέλης: Μπορούσε ν’ αποτραπεί η εισβολή στην ΑΟΖ- Δεν είναι πιθανόν ένα θερμό επεισόδιο με Τουρκία

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Θα μπορούσε η Αθήνα να αποτρέψει την εισβολή της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ. Αυτό τονίζει, μεταξύ άλλων, ο καθηγητής...

Διαβάστε την συνέχεια

Σεβασμός: Πως οι «πιτσιρικάδες» της Ομογένειας σταμάτησαν τα F-35 στον Ταγίπ Ερντογάν…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH7ybd5JdM2g95ZPKcLk1ZHEh89B2pWmjg7DWso0WZ-2ypNxp4ZoR0L66v7fzUEyNE8Em51y5ir3DBHUHLvmlit_eOdReQXnorbow2w8miPpISIUR_cnbEAwYWatrRUJuOWzjeTCEUbfE/s1600/%25CF%258635.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="461" data-original-width="1050" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH7ybd5JdM2g95ZPKcLk1ZHEh89B2pWmjg7DWso0WZ-2ypNxp4ZoR0L66v7fzUEyNE8Em51y5ir3DBHUHLvmlit_eOdReQXnorbow2w8miPpISIUR_cnbEAwYWatrRUJuOWzjeTCEUbfE/s640/%25CF%258635.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Μιχάλη Ιγνατίου</b><br /> Η ακύρωση κάθε συμμετοχής της Τουρκίας σε ότι αφορά οτιδήποτε σχετίζεται με τα αμερικανικά μαχητικά F-35, ήταν η πρώτη αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών και η απάντηση για την παραλαβή του ρωσικού συστήματος S-400 από την κατοχική δύναμη. <br /> <br /> Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόνλντ Τραμπ τον έκανε με βαριά καρδιά. Φαίνεται αυτό από την ανάλυση των δηλώσεων του. Εκτός εάν παίζει θέατρο για να μην τον …παρεξηγήσει ο φίλος του ο Ταγίπ Ερντογάν! Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία: <br /> Το κτύπημα είναι καίριο για την τουρκική πολεμική βιομηχανία και ας κομπάζει ο πρόεδρος της Τουρκίας ότι θα προχωρήσει σε συμπαραγωγές με τη Ρωσία για να καλύψει το κενό. Η απώλεια σε έσοδα θα είναι πολλά δισεκατομμύρια και το πλήγμα στην οικονομία και τον στρατό μεγάλο. Θα το δούμε στη συνέχεια… <br /> <br /> Οι πληροφορίες που υπάρχουν είναι ότι θα ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες απαντήσεις της Ουάσιγκτον στην Άγκυρα για την προσβολή προς την υπερδύναμη, η οποία -όπως και να το κάνουμε είναι μεγάλη- και για ένα μικρό χρονικό διάστημα θα έχει συνέπειες και για το ΝΑΤΟ, καθώς η Τουρκία διαθέτει τον δεύτερο πιο σημαντικό στρατό στη Δυτική Συμμαχία και θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλο ρήγμα στη νότια πτέρυγα της. <br /> <br /> Με αφορμή την κατάληξη του δράματος των S-400, και την ακύρωση της τουρκικής συμμετοχής στο πρόγραμμα κατασκευής των F-35, που ταλαιπώρησε αφάνταστα τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, αξίζει να θυμηθούμε πως ξεκίνησε αυτή η υπόθεση, η οποία -όσο και να εκπλήττει αυτό που διαβάζετε- περιέχει την απόλυτη ελληνική ανάμειξη, η οποία έγινε με καθ’ όλα νόμιμο τρόπο και σεβόμενη τους αμερικανικούς νόμους. <br /> <br /> Μία ακριβή διαφήμιση, που σκέφτηκαν οι ακτιβιστές του HALC, και την οποία πλήρωσε ο αείμνηστος φιλάνθρωπος Νίκος Μουγιάρης ήταν η αρχή. Η διαφήμιση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα New York Times και έκανε πάταγο. Ήταν τόση η επιρροή της στην Ουάσιγκτον, που κάποια στιγμή ήταν δύσκολη και η διαχείριση αυτού που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια των ακτιβιστών. Διότι ξαφνικά πολλοί στην Ουάσιγκτον μοιράζονταν τους φόβους τους, ότι η Τουρκία όχι μόνο θα εγκαταλείψει την Αμερική, αλλά και θα προχωρήσει σε στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία. <br /> <br /> Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί άρχισαν να σκέφτονται τον «ισχυρισμό» των ακτιβιστών ότι οι S-400 θα κλέψουν την αμερικανική απόρρητη τεχνολογία και οι Αμερικανοί διπλωμάτες ξεκίνησαν να αντιλαμβάνονται ότι όσα τους έλεγαν οι ομογενείς ακτιβιστές, για την άφιλη, αντιαμερικανική και αντισημιτική Τουρκία ήταν αληθινά. Δεν ήταν ένας μύθος. <br /> <br /> Πρέπει να αναφέρω και το εξής, χωρίς φόβο και πάθος, επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους: Στην αρχή τους λοιδόρησαν οι παλιές και ξεπερασμένες δυνάμεις της Ομογένειας, διότι δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι άλλαζαν τα πράγματα, σε στρατηγικό επίπεδο, αλλά άλλαζε και ο τρόπος σκέψης Αμερικανών αξιωματούχων. Δεν βοήθησε ούτε η Εκκλησία, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. <br /> <br /> Ο Γουές Μίτσελ ήταν ο πρώτος ίσως που αντιλήφθηκε πόσο δίκιο είχαν οι ομογενείς. Ότι κατέθεσε αυτός ο σημαντικός διπλωμάτης, ως «δόγμα» αν θέλετε, αποδείχθηκε απόλυτα ορθό… Το σχέδιο των ακτιβιστών περιλάμβανε φυσικά και το Κογκρέσο, όπου οι ομογενείς σιγά-σιγά και σταθερά έστησαν απίστευτες συμμαχίες. <br /> <br /> Η μία τροπολογία διαδεχόταν την άλλη, αλλά αυτό που εντυπωσίασε τους τελευταίους 15 μήνες ήταν ότι οι ακτιβιστές του HALC είχαν μία απίστευτη «φαντασία». Πάντα είχαν σχεδιασμένη την επόμενη κίνηση. Σε σημείο που οι απέναντι τους, οι χρυσοπληρωμένες εταιρείες λόμπι από την Τουρκία, να τρώνε την ήττα την μία μετά την άλλη. Προσωπικά, και σε ότι με αφορά, θέλω να ευχαριστήσω τον Έντι Ζεμενίδη, τον Τάσο Ζαμπά, την Γεωργία Λογοθέτη και τους «πιτσιρικάδες» του HALC, τον γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ, που είναι παλληκάρι, και άλλους Αμερικανούς πολιτικούς, που στάθηκαν στο πλευρό της Ελλάδας και της Κύπρου. Στην πορεία αυτής της τιτάνιας προσπάθειας βρεθήκαμε στη δυσάρεστη θέση να έχουμε απέναντι μας κάποιους ασπόνδυλους στην Ελλάδα, που έβρισαν τον κ. Μενέντεζ και τους ομογενείς μας. <br /> <br /> Ειρωνεύτηκαν κάθε καλή προσπάθεια και πανηγύριζαν όταν ο πρόεδρος Τραμπ, εντελώς απαράδεκτα, λάμβανε θέση υπέρ της Τουρκίας. ΠΡΕΠΕΙ να βρουν τον τρόπο να απολογηθούν. Πάντα σε ότι με αφορά, θέλω να αναφέρω την εξαιρετική βοήθεια των συναδέλφων μου δημοσιογράφων: του Αποστόλη Ζουπανιώτη, που είναι δάσκαλος στα της Ομογένειας και των εθνικών θεμάτων, στη Λένα Αργύρη της ΕΡΤ, στην Κατερίνα Σώκου της Καθημερινής και στον νεαρό Πέτρο Κασφίκη του ΑΠΕ-ΜΠΕ. Και η δική τους προσπάθεια και βοήθεια ήταν φανταστική. Ότι και να πει κανείς για τον Νίκο Μουγιάρη είναι λίγο. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω αυτή τη μεγάλη μορφή της Ομογένειας. Ήταν η δική του αγωνία για να εκφραστεί η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα από τη βάση της, που έφερε τα πράγματα εδώ που βρίσκονται σήμερα. <br /> <br /> Όσοι από εμάς ζήσαμε και τα γεγονότα που οδήγησαν στο αμερικανικό εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία στο τέλος της δεκαετίας του ’70, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι τούτη ήταν ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια από εκείνη, κατά την οποία πρωτοστάτησαν ο Φίλιπ Κρίστοφερ, ο Άντριου Άθενς και ο Τζόρτζ Λιβανός. Διότι η σημερινή προσπάθεια μπορεί να σημαίνει και αλλαγή κατεύθυνσης των αμερικανικών στρατηγικών συμφερόντων. <br /> <br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μία μεγάλη ευκαιρία ενώπιον τους: Να στηριχθούν σε πραγματικά πιστούς συμμάχους, σε ένα στρατηγικό άξονα που θα ξεκινά από το Κουρδιστάν, θα περνά από το Ισραήλ και θα διασχίζει την ανατολική Μεσόγειο μέσω της Κύπρου, με την προσθήκη της Αιγύπτου και να καταλήγει στην Ελλάδα, ακόμα και στην Ιταλία. Η Τουρκία έχει χαθεί προ καιρού για την Αμερική, όπως πολύ ορθά υποστηρίζουν σημαντικοί διπλωμάτες και αναλυτές. Οι γραφειοκράτες άργησαν να το καταλάβουν, αλλά τώρα έφτασαν στο στάδιο που το χωνεύουν! Ήταν καιρός.<br /> <br /> <a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Σεβασμός: Πως οι «πιτσιρικάδες» της Ομογένειας σταμάτησαν τα F-35 στον Ταγίπ Ερντογάν…

Του Μιχάλη Ιγνατίου Η ακύρωση κάθε συμμετοχής της Τουρκίας σε ότι αφορά οτιδήποτε σχετίζεται με τα αμερικανικά μαχητικά F-35, ήταν η πρώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μεγάλη «πρόκληση» η ασυνέχεια εθνικής στρατηγικής

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-RuvDSs94jqDIjwWhdeJifUc0ygV4wt-ATOu5wZNKDzSSc5xXZNy-Y9X_VCRnd7wAT7JVt3oOHEUszzlpqJ6AVVb61yBOmWisvUSI40qqkBODWA_qjPD7KoelZELJTfE8dNrxN_ghNjg/s1600/flag_pazl.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="416" data-original-width="650" height="408" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-RuvDSs94jqDIjwWhdeJifUc0ygV4wt-ATOu5wZNKDzSSc5xXZNy-Y9X_VCRnd7wAT7JVt3oOHEUszzlpqJ6AVVb61yBOmWisvUSI40qqkBODWA_qjPD7KoelZELJTfE8dNrxN_ghNjg/s640/flag_pazl.png" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Θανάση Κοσμόπουλου* </b><br /> Στη χώρα μας τα πολιτικά πράγματα (politics) πάσχουν από μια βαρύτατη νόσο που λέγεται «ασυνέχεια». Ασυνέχεια στόχευσης, ασυνέχεια στρατηγικών, ασυνέχεια πολιτικής (policy). <br /> <br /> Παρατηρούμε τις τελευταίες δεκαετίες εντελώς άπειρους ή με λίγη γνώση του αντικειμένου πολιτικούς, να αναλαμβάνουν τα Υπουργικά καθήκοντά τους, πλαισιωμένοι από κάποιον αριθμό συνεργατών ή ειδικών συμβούλων, συχνότερα επίσης άπειρων νεανίσκων γονατογράφων και καλούνται να αντιμετωπίσουν ζητήματα που έλκουν διοικητική προβληματική πολλών ετών πίσω τους, με συνέπειες περισσότερων ετών μπροστά τους. Αναλαμβάνουν έχοντας κατά κανόνα μικρή ή ελάχιστη γνώση των παρελθοντικών χειρισμών και κυρίως άγνοια του ήδη στοχοθετημένου οράματος. Το έγκλημα δε είναι, πως παρακάμπτεται εντελώς ή υποτιμάται ουσιωδώς η ήδη υπάρχουσα υπηρεσιακή γνώση, παραμερίζοντας έμπειρους χειριστές των σχετικών φακέλων στην Διοικητική ιεραρχία. <br /> <br /> Στην Ελλάδα τρεις είναι οι βασικές γενεσιουργές αιτίες του παραπάνω προβλήματος: <br /> <br /> Α) Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής στους περισσότερους τομείς πολιτικής δράσεως, <br /> <br /> Β) Η απουσία πόλων και αξόνων σταθερής περιστροφής του πολιτικού συστήματος, <br /> <br /> Γ) Η έλλειψη checksandbalances στη δημόσια διοίκηση. <br /> <br /> Παρακάτω αναλύω διαδοχικά τις τρεις αυτές συνιστώσες του προβλήματος: <br /> <br /> Α) Ο μέσος όρος θητείας ενός Έλληνα υπουργού μεταπολιτευτικά, είναι υπολογισμένος σε 18 μήνες. Ο κύριος στόχος του, το πρωτεύον καθήκον του, κατά το διάστημα αυτό είναι πρωτίστως να εξασφαλίσει την προσωπική του επανεκλογή, δευτερευόντως να συμβάλλει στην επόμενη εκλογική νίκη του κόμματός του και τριτευόντως να εμβαθύνει στο ειδικό αντικείμενο του Υπουργείου του. Αυτή η ιεράρχηση μοιραία τον ανάγει σε απλό πυροσβέστη προβλημάτων που ανακύπτουν, τα οποία του δίνουν παράλληλα και την επικοινωνιακή ευκαιρία να «δώσει λύση σε καυτά προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία εδώ και χρόνια». Προβλήματα που με έναν σωστό σχεδιασμό δεν θα είχαν καν ανακύψει, αλλά όπως μου είχε πει γνωστός υπουργός «σε έναν χρόνο ποιος ζει ποιος πεθαίνει, ότι κάνουμε πρέπει να έχει ορίζοντα απόδοσης εξαμήνου το πολύ, δεν θα φυτέψουμε σήμερα εμείς ελιές για να χαρούν άλλοι μετά από χρόνια την σκιά τους». <br /> <br /> Στην λογική αυτή προτιμάμε πχ να πεθάνει ένα νεογνό λόγω ελλείψεως θερμοκοιτίδων, για να δοθεί η ευκαιρία στον υπουργό να καταγγείλει τους προηγούμενους που δεν είχαν πάρει τα ανάλογα μέτρα, να διατάξει ΕΔΕ για τον καταλογισμό ευθυνών και να βγει επί δυο τρεις μέρες στα κανάλια εξηγώντας πως κινητοποιήθηκε άμεσα με ευαισθησία για να δώσει οριστική λύση σε ένα φλεγμαίνον από καιρού ζήτημα. Θα μπορούσε βέβαια αθόρυβα να έχει ήδη προμηθευτεί προκαταβολικά το υλικό, όπως και να έχει ήδη επιλύσει άλλα προβλήματα που του έχουν αναφερθεί πριν αυτά ανακύψουν, αλλά τούτο (η αθόρυβη προληπτική επίλυση προβλημάτων) δεν έχει κανένα πολιτικό ή επικοινωνιακό όφελος για έναν υπουργό που έχει εκ των πραγμάτων, όπως είπαμε πιο πάνω, ορίζοντα πολιτικής επιβίωσης 18 μηνών. Γίνεται δεκτό πως ο προληπτικός στρατηγικός σχεδιασμός δεν ωφελεί επικοινωνιακά τόσο,σε σχέση με την πυροσβεστική παρέμβαση μετά το πρόβλημα, η οποία δημιουργεί ευκαιρίες πολιτικής προβολής. <br /> <br /> Από την άλλη μεριά ο κάθε υπουργός θέλει το όνομά του να συνδεθεί με κάποιον Νόμο, έναν οποιονδήποτε νόμο, κάποια μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία τέλος πάντων. Νόμος Πεπονή, Νόμος Διαμαντοπούλου, Νόμος Ραγκούση, Νόμος Κατρούγκαλου κλπ. Στην φιλοδοξία αυτή δεν λαμβάνεται υπόψιν ο εθνικός σχεδιασμός (που δεν υπάρχει άλλωστε) και ούτε συνυπολογίζεται ως παράγοντας αξίας η υποδομή και η νομοθετική κατάσταση που ήδη προϋπάρχουν στην διοικητική μηχανή. Εκ του μηδενός λοιπόν παράγονται και άλλοι νόμοι, που ανατρέπουν ή αντιφάσκουν με προγενέστερους, με μόνη φιλοδοξία να καταστήσουν ανεξίτηλο στην φθορά του ταχέως εξελισσόμενου πολιτικού χρόνου, το όνομα του κου Υπουργού. Όσοι οι νέοι Υπουργοί , τόσοι και οι νέοι νόμοι που πιθανώς θα παραχθούν. (Σημ: Τους νόμους ΔΕΝ τους παράγει η νομοθετική εξουσία αλλά η εκτελεστική, με την τυπική και άνευ ουσιαστικής αξίας επικύρωση της νομοθετικής=κοινοβουλίου) <br /> <br /> Συνεπεία των δύο ανωτέρω προβλημάτων η Χώρα στερείται Εθνικού Στρατηγικού σχεδιασμού στους περισσότερους τομείς της πολιτικής και διοικητικής δράσεως. Εθνική Στρατηγική , σύμφωνα με πολύ χρηστικό ορισμό του ΠώουλΤόμσεν (ναι αυτού του ΔΝΤ) όταν μας ζήτησε να του δοθεί στο Υπουργείο Υγείας το 2010 η Εθνική Στρατηγική Υγείας, είναι «το σύνολο των στόχων και των δράσεων που θα επιδιωχθούν, με ορίζοντα επόμενης δεκαετίας, ανεξαρτήτως του ποια είναι η κυβέρνηση ή ποιος είναι ο αρμόδιος Υπουργός στη Χώρα». (Σημ: του ειπώθηκε ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα).<br /> <br /> Β) Τον άξονα που εξασφαλίζει την σταθερότητα και την συνέχεια στην περιστροφή των πολιτικών κομμάτων γύρω από αυτόν, σε άλλες Χώρες εξασφαλίζει το Στέμμα και ο Θρόνος και σε άλλες η Γερουσία. <br /> <br /> Είναι δύο θεσμοί που δεν κατασπαράσσονται από το καθημερινό πολιτικό παίγνιο, βρίσκονται πέρα και πάνω από αυτό, εκτός εκλογικών κύκλων, εγγυητές της συνέχειας των σχεδιασμών, της διαλειτουργικότητας των λύσεων, της ενότητας των αντιλήψεων, σε ένα διαρκές πολιτικοκοινωνικό και χωροχρονικό συνεχές. <br /> <br /> Στην Ελλάδα δεν υπάρχει τέτοιος άξονας που να βρίσκεται εκτός της πολιτικής κονίστρας και που να λειτουργεί ως εγγυητής από «έξω και πάνω» από το τρέχον πολιτικό εποικοδόμημα. <br /> <br /> Αποτέλεσμα είναι, αυτή η απουσία να συμβάλλει με τον τρόπο της στη δημιουργία αφενός ασυνέχειας και αφετέρου -και κυρίως- συμβάλλει στην πρόκληση αλαζονείας και οίησης σε συχνά ακατάλληλα πρόσωπα και όργανα για τον ρόλο τους. Οι εκάστοτε Υπουργοί, ο Πρωθυπουργός, η Κυβέρνηση αισθάνονται απολύτως παντοδύναμοι και πρακτικά ανεξέλεγκτοι στο τι μπορούν να κάνουν. Αν επί παραδείγματι αύριο απεφασίζετο από κάποια Ελληνική Κυβέρνηση, σε ένδειξη φιλίας και αλληλεγγύης, η ύψωση και της Τουρκικής Σημαίας δίπλα στην Ελληνική, πάνω στην Ακρόπολη για οκτώ μήνες, ή η άμεση αποφυλάκιση όλων των καταδίκων επί κακουργήματιγια να αποσυμφορηθούν οι φυλακές ή η απονομή της Ελληνικής ιθαγενείας σε όσους έχουν συμπληρώσει απλώς 5ετη παραμονή στην Χώρα μας, δεν υπάρχει νόμιμος τρόπος να εμποδιστεί κάτι τέτοιο. Και αυτό διότι στις σύγχρονες παρακμιακές Δημοκρατίες το Κοινοβούλιο ταυτίζεται με την Κυβέρνηση και η Κυβέρνηση ταυτίζεται με το Κόμμα. Δεν είναι διακριτός και ενισχυμένος ο ρόλος του κοινοβουλίου.Χωρίς δε θεσμικές εγγυήσεις πέρα και πάνω από το πολιτικό πλαίσιο δεν λειτουργεί το σύστημα ή λειτουργεί με σοβαρές παθογένειες όπως στην Ελλάδα. Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα επιδρά και στην διάκριση των τριών εξουσιών στην Χώρα που είναι και επίκαιρο ειδικώς σε ότι αφορά την Δικαιοσύνη. Σε άλλες Χώρες, ακόμα και με Προεδρικό σύστημα, ο παντοδύναμος Πρόεδρος ΔΕΝ μπορεί να υλοποιήσει πολιτικές, αν δεν έχει την σύμφωνη γνώμη άλλων θεσμικών οντοτήτων του εκεί πολιτικού συστήματος. <br /> <br /> Η έλλειψη αξόνων θεσμικής ευστάθειας του πολιτικού μας συστήματος είναι ο δεύτερος λόγος της παρατηρούμενης ασυνέχειας Εθνικής στρατηγικής. <br /> <br /> Γ) Η έλλειψη checks and balances στη δημόσια διοίκηση της χώρας μας έχει προκύψει ως αποτέλεσμα δύο βασικών παραμέτρων : Τον συνδικαλισμό, με έντονες κομματικές αποχρώσεις, στον Δημόσιο τομέα και την έλλειψη μόνιμων υφυπουργών προερχομένων από την Δημόσια Διοίκηση στα Υπουργεία, (όπως ο SirHumphreyγια όσους παρακολουθούσαν την δημοφιλή τηλεοπτική σειρά παλαιότερα «YesMinister», ο οποίος ουσιαστικά ήταν αυτός που διοικούσε το Υπουργείο και όχι οι εναλλασσόμενοι πολιτικοί προϊστάμενοι). Η Δημόσια Διοίκηση έχει καταστεί η αμμοδόχοςτων «πολεμικών» επιχειρήσεων και σχεδιασμών των κομμάτων, αν όχι το λάφυρο σε κάθε εκλογική επικράτηση. Οι εργαζόμενοι σε αυτήν συνδικαλιστές, με αρκετές εξαιρέσεις, περισσότερο ασχολούνται με την διεθνή και εσωτερική γενικώς πολιτική συγκυρία, παρά με το ειδικό αντικείμενο της αρμοδιότητάς τους, ο επιτελικός ρόλος της Δημόσιας Διοίκησης είναι περιορισμένος έως ανύπαρκτος, η σχεδιαστική στοχοθεσία απούσα. <br /> <br /> Η δημόσια διοίκηση έχει καταστεί παρακολούθημα της πολιτικής εξουσίας, ακινητοποιείται όταν αυτή παραδίδει ή παραλαμβάνει, για μεγάλα χρονικά διαστήματα (εξουσιοδοτικές αποφάσεις Υπουργών, εκχώρηση αρμοδιοτήτων, δικαιώματα υπογραφών) και ουσιαστικά όποτε αλλάζει ο Υπουργός ή η κυβέρνηση, συντελείται μια κατ΄αναλογία παράδοση/παραλαβή στους κόλπους της. <br /> <br /> Ότι έκανε ο προηγούμενος ήταν λάθος, πρέπει να σταματήσει ή να γκρεμιστεί και εμείς θα το κάνουμε σωστά από την αρχή. Με την παραδοχή αυτή ενώ όλοι οικοδομούν αδιαλείπτως, ο «τοίχος» πάντα βρίσκεται στο ένα μέτρο ύψος αντί των 30 μέτρων που θα έπρεπε να έχει φτάσει τόσα χρόνια, καθώς συνήθως ουδείς συνεχίζει το έργο του προηγουμένου από εκεί που το άφησε. <br /> <br /> Μόνος θεσμός ο οποίος είναι και ο σύμφυτος με την έννοια της στρατηγικής, της θεσμικής συνέχειας, της διαυγούς ιεραρχίας και της απόλυτης εφαρμογής λειτουργικών checks and balances, είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας, γεγονός που τις έχει ανάγει σιωπηλά ή φανερά στον κρίσιμο συντελεστή που δίνει πάντα λύση εκεί που οι άλλοι σκαλώνουν, δεν μπορούν ή δεν θέλουν. Κατά δεύτερον τις έχει καταστήσει,σε κάθε δημοσκόπηση, τον δημοφιλέστερο θεσμό στην συνείδηση των Ελλήνων πολιτών μετά την Αστυνομία που ακολουθεί, στην οποία έχουν δυστυχώς παρεισφρήσει σε κάποιον βαθμό μερικές από τις ανωτέρω παθογένειες. <br /> <br /> Για την λειτουργική υπεραξία και την ειδική φύση των Ενόπλων δυνάμεων ως θεσμικού εγγυητή της Εθνικής υπόστασης της Χώρας και της Αστυνομίας ως κύριου παράγοντα σταθεροποίησης της Δημοκρατίας και της εσωτερικής διοικητικής αρμονίας θα επανέλθω με ειδικότερο σημείωμα. <br /> <br /> <b><i>* Ο κ. Αθανάσιος Κοσμόπουλος είναι Νομικός, LL.M, Τχης ε.α.</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μεγάλη «πρόκληση» η ασυνέχεια εθνικής στρατηγικής

Του Θανάση Κοσμόπουλου* Στη χώρα μας τα πολιτικά πράγματα (politics) πάσχουν από μια βαρύτατη νόσο που λέγεται «ασυνέχεια». Ασυνέχεια στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Ξεκίνησαν και οι παραδόσεις των πυραύλων 48Ν6 των S-400

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoEOW7yS0Oy-5Aq5g-C1V9SDwHDZjaCEToSXw1wiA1Uq8i8vNDbvkWq0pHkerFn-kEKD5z_YVpy3T5SlemzOuavbFbn0Mi_4DDJ40h8GYLcc9cLWCsgu3z0vbUfWWcojJF8P_0J_aZlZ4/s1600/S400-MISSILES.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="281" data-original-width="540" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoEOW7yS0Oy-5Aq5g-C1V9SDwHDZjaCEToSXw1wiA1Uq8i8vNDbvkWq0pHkerFn-kEKD5z_YVpy3T5SlemzOuavbFbn0Mi_4DDJ40h8GYLcc9cLWCsgu3z0vbUfWWcojJF8P_0J_aZlZ4/s640/S400-MISSILES.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Μετά την παραλαβή μονάδος πυρός – εκτοξευτών του συστήματος S-400, παραδόθηκε ήδη και αριθμός πυραύλων του συστήματος στην Τουρκία. Στις 15 Ιουλίου, προσγειώθηκε μόνο ένα αεροσκάφος από την Ρωσία στην αεροπορική βάση του Μουρτέντ. Επρόκειτο για αεροσκάφος Ilyushin Il-76 και όχι Antonov A-124-100, που χρησιμοποιούνται κυρίως για την μεταφορά των οχημάτων του συστήματος. <br /> <br /> Του <b>Σάββα Δ. Βλάσση</b><br /> <br /> Από το “76846” δημοσιοποιήθηκε φωτογραφία που διακρίνεται η εκφόρτωση ζεύγους εκ των χαρακτηριστικών κυλινδρικών κοντέινερ μέσα στα οποία βρίσκονται αποθηκευμένοι οι πύραυλοι του συστήματος. <br /> <br /> Το σχήμα και μέγεθος των κοντέινερ, πρόδιδε εμφανώς ότι επρόκειτο για πύραυλο 48Ν6, μέγιστου βεληνεκούς 200 ή 250 χλμ. αναλόγως της ακριβούς εκδόσεως και όχι ο μεγαλύτερος 40Ν6, στον οποίο αποδίδεται μέγιστο βεληνεκές 400 χλμ. <br /> <br /> Διευκρινίζεται ότι οι επιδόσεις αυτές είναι οι μέγιστες που δίνει ο κατασκευαστής, για την κατάρριψη όμως μεγάλων στόχων (μεγέθους αεροσκάφους πολιτικών αερογραμμών) που ίπτανται σε μεγάλο ύψος και δεν αφορούν μικρότερους στόχους υψηλής ικανότητος ελιγμών όπως τα μαχητικά αεροσκάφη. <br /> <br /> Τα τελευταία άλλωστε, σε τακτικές αποστολές κρούσεως πετούν σε χαμηλά ύψη, υποβαθμίζοντας την επίδοση μέγιστου βεληνεκούς αντιαεροπορικών συστημάτων όπως το S-400. <br /> <br /> Δεδομένου ότι διακρίνονται τέσσερα φορτηγά οχήματα να περιμένουν σταθμευμένα δίπλα στο αεροσκάφος, μπορεί να εκτιμηθεί με ασφάλεια ότι με το αεροσκάφος μεταφέρθηκαν 16 συνολικώς πύραυλοι. Υπενθυμίζεται ότι στην πρώτη αποστολή στις 12 Ιουλίου, εμφανίσθηκαν τουλάχιστον δύο μονάδες πυρός – εκτοξευτές. <br /> <br /> Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί 12 πτήσεις αεροσκαφών που έχουν μεταφέρει στοιχεία του συστήματος S-400 (τρεις στις 12 Ιουλίου, τέσσερις στις 13, δύο στις 14, μία στις 15 και τρεις στις 16). Είναι προφανές ότι τα ογκώδη οχήματα των συστημάτων ραντάρ θα μεταφερθούν διά θαλάσσης. <br /> <br /> Μιλώντας για το πρόγραμμα εχθές, ο πρόεδρος Ερντογάν ανέφερε ότι η εγκατάσταση του συνόλου θα ολοκληρωθεί τον Απρίλιο του 2020. Τόνισε επίσης ότι “τώρα ο στόχος είναι να έχουμε συμπαραγωγή (joint production) με τη Ρωσία”, ενώ αποκάλυψε: “Εξετάζουμε τώρα την εκκίνηση από κοινού σχεδιάσεως και συναναπτύξεως του S-500 με την Ρωσία“.<br /> <br /> <a href="https://doureios.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τουρκία: Ξεκίνησαν και οι παραδόσεις των πυραύλων 48Ν6 των S-400

Μετά την παραλαβή μονάδος πυρός – εκτοξευτών του συστήματος S-400, παραδόθηκε ήδη και αριθμός πυραύλων του συστήματος στην Τουρκία. Στις ...

Διαβάστε την συνέχεια