ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Γ. Σαχίνης Αντιθέσεις: Πόλεμος στην Ουκρανία και η Δυσεπίλυτη Παγκόσμια Γεωπολιτική Εξίσωση

Γ. Σαχίνης Αντιθέσεις: Πόλεμος στην Ουκρανία και η Δυσεπίλυτη Παγκόσμια Γεωπολιτική Εξίσωση

H μεγάλη εξίσωση με τις πολυπαραγοντικές παραμέτρους του πολέμου στην Ουκρανία και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που προκαλεί η Ρωσική επέμβαση ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απίστευτη δήλωση προδοσίας Ερντογάν στους Παλαιστίνιους! Ξεπουλιέται για να τα βρει με το Ισραή.

Ellada simera 0 Μέση Ανατολή 18:48

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BD.jpeg?itok=vVKOGw7b" width="721" /><br /><br />Ο Ερντογάν σε ρόλο πολέμιου της τρομοκρατίας προσπαθεί να προσεταιριστεί το Ισραήλ πουλώντας τους Παλαιστίνιους<br /><br />Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να απασχολεί τη διεθνή επικαιρότητα και με την ένταση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων να αυξάνεται εκ νέου με αφορμή το Ραμαζάνι,  ορισμένες "πιρουέτες" του Ερντογάν  και μεταστροφές της εξωτερικής του πολιτικής της Τουρκία  κατά 180 μοίρες, να γίνονται αντιληπτές με μικρή χρονική καθυστέρηση<br /><br />Σύμφωνα με  άρθρο στο <a href="https://www.middleeastmonitor.com/">middleeastmonitor.com</a> ο  Ερντογάν καταδικάζει τις «αποτρόπαιες τρομοκρατικές επιθέσεις» στο Ισραήλ, στο οποίο αναφέρεται:<br /><br />"Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καταδίκασε «τις αποτρόπαιες τρομοκρατικές επιθέσεις που είδε το Ισραήλ τις τελευταίες ημέρες», εκφράζοντας συλλυπητήρια στους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους και ευχόμενος ταχεία ανάρρωση στους τραυματίες, όπως μετέδωσε την Παρασκευή το πρακτορείο Anadolu.<br /><br />Σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτζογκ, ο Ερντογάν τόνισε τη σημασία της πρόσβασης στην ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ και τους ισλαμικούς χώρους της.<br /><br />Είπε ότι πρέπει να επιτραπεί στους Παλαιστίνιους να εισέλθουν στο τέμενος Al-Aqsa της Ιερουσαλήμ και σε άλλους χώρους στο Ισραήλ κατά τη διάρκεια του ιερού μουσουλμανικού μήνα του Ραμαζανιού.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος επανέλαβε ότι αναμένει από τις ισραηλινές αρχές να κρατήσουν το τζαμί Al-Aqsa ανοιχτό για λατρεία 24 ώρες την ημέρα κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα ημερών του Ραμαζανιού και να το κλείσουν για τους μη μουσουλμάνους επισκέπτες.<br /><br />Ο Ερντογάν είπε επίσης ότι ελπίζει ο Χέρτζογκ και όλοι οι Εβραίοι να έχουν ένα ειρηνικό Πάσχα, μια εβραϊκή γιορτή που ξεκινά στα μέσα Απριλίου.<br /><br />Την Τρίτη, πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν σε επίθεση με πυροβολισμούς στην πόλη Μπνέι Μπρακ, την τρίτη θανατηφόρα επίθεση τις τελευταίες εβδομάδες.<br /><br />Άλλοι τέσσερις σκοτώθηκαν σε επίθεση με μαχαίρι στην πόλη Beersheba στις 22 Μαρτίου και δύο αστυνομικοί σκοτώθηκαν όταν δύο δράστες άνοιξαν πυρ στην πόλη Hadera την Κυριακή."<br />Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα<br /><br />Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι ο Ερντογάν δεν άφησε την "ευκαιρία να πάει χαμένη", αφού μέσω της καταδίκης των τρομοκρατικών κτυπημάτων  κατά Ισραηλινών πολιτών επιχειρεί να προσεγγίσει το Ισραήλ<br /><br />Το παράδοξο σε όλα αυτά και υποκριτικό ταυτόχρονα είναι ότι ο Τούρκος Πρόεδρος και η κυβέρνησή του ήταν εκείνοι που παρείχαν καθεστώς προστασίας, ασσυλίας και βήματος προς την Χαμάς, η οποία είναι χαρακτηρισμένη ως τρομοκρατική οργάνωση από ΕΕ και ΗΠΑ<br /><br />Υπενθυμίζουμε επίσης το  σφοδρό αντιισραηλινό κλίμα που σύσσωμα τουρκική κυβέρνηση-αντιπολίτευση και ΜΜΕ , καλλιεργούσαν κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ισραήλ με την τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς πρόσφατα, καθώς και την αρωγή και συμπάθεια που έδειξαν προς αυτήν<br /><br />Τέλος η Τουρκία ήταν η χώρα στήριγμα των Αδελφών μουσουλμάνων σε μια προσπάθεια μαζί με το Κατάρ να ανατρέψουν κυβερνήσεις σε μουσουλμανικές χώρες.<br /><br />Τώρα επιχειρεί ο Ερντογάν να φορέσει την ενδυμασία του αντιτρομοκράτη προκειμένου να εξευμενίσει και να εφελκύσει το Ισραήλ , αποσκοπώντας στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας του.<br /><br />Ο Τούρκος Πρόεδρος αναμένουμε το επόμενο χρονικό διάστημα ότι θα προσπαθήσει να δελεάσει το Ισραήλ, προσφέροντας γη και ύδωρ, μηδέ αποκλειομένης της  ανακατεύθυνσης των ελεγχόμενων από το καθεστώς του τουρκικών ΜΜΕ, προκειμένου να επηρεάσει ευμενώς την κοινή γνώμη της χώρας του για την προσέγγισή του με το Ισραήλ. <br /><br />Επίσης υπάρχει το ενδεχόμενο φίμωσης-παγώματος των δραστηριοτήτων της Χαμάς στην Τουρκία, προκειμένου ο Ερντογάν να πείσει τους δύσπιστους Ισραηλινούς για τις "αγνές προθέσεις του", χρησιμοποιώντας ως επίφαση τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις κατά Ισραηλινών πολιτών <br /><br />Παράλληλα ο Τούρκος Πρόεδρος θα παίξει το χαρτί της Δυτικής  χώρας που θέλει να ενταχθεί στην ΕΕ, προκειμένου να αποκτήσει ερρείσματα σε χώρες της ΕΕ, ότι η ίδια μαζί με το Ισραήλ, μπορούν να εγγυηθούν τον εφοδιασμό με φυσικό αέριο πάρα πολύ σύντομα της διψασμένης για ενέργεια Ευρώπης, βοηθώντας την να απεμπλακεί από το Ρωσικό φυσικό αέριο. <br /><br />Οι στόχοι του Ερντογάν είναι η οριστική άφεση από την ΕΕ της προοπτικής κατασκευής του East-Med, ο ενεργειακός προσεταιρισμός του Ισραήλ στη ΝΑ Μεσόγειο στη βάση του win-win και η θεμελίωση μέσω του Ισραήλ του οράματος της Γαλάζιας Πατρίδας. <br /><br />Ο χρόνος τρέχει αντίστροφα για τις εκλογές στην Τουρκία και ο Ερντογάν ελπίζει με αυτόν τον τρόπο να έχει βάσιμες πιθανότητες να τις κερδίσει. <br /><br />Βλέπει το Ισραήλ τέλος ως το σκαλοπάτι για να προσεγγίσει τις ΗΠΑ. Το τι θα πετύχει από όλα αυτά εξαρτάται από τη Διεθνή συγκυρία η οποία φαίνεται να τον ευνοεί, αλλά και από τους χειρισμούς της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας. <br /><br />Η Χαμάς ακονίζει τα μαχαίρια της <br /><br />Και σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η είδηση πως η Χαμάς εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία χάραξε κόκκινη γραμμή στην ισραηλινή παρουσία στο τέμενος Αλ Άκσα.<br /><br /> Η ομάδα προέτρεψε τους Παλαιστίνιους να παραστούν στις προσευχές στο Αλ-Άκσα και προειδοποίησε ότι το τζαμί θα είναι "απαγορευμένη περιοχή" για τους Εβραίους και τις ισραηλινές δυνάμεις.<br /><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1510150233468112897" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NrZWxldG9uX2xvYWRpbmdfMTMzOTgiOnsiYnVja2V0IjoiY3RhIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19zcGFjZV9jYXJkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9mZiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0Zndfc2Vuc2l0aXZlX21lZGlhX2ludGVyc3RpdGlhbF8xMzk2MyI6eyJidWNrZXQiOiJpbnRlcnN0aXRpYWwiLCJ2ZXJzaW9uIjo0fX0%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1510150233468112897&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fmesi-anatoli%2F7080368_apisteyti-dilosi-prodosias-erntogan-stoys-palaistinioys-xepoylietai-gia&sessionId=36f1f490793f6a72356610060246146b941a456f&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=f9f80a909a60b%3A1648751432723&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 874px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Απίστευτη δήλωση προδοσίας Ερντογάν στους Παλαιστίνιους! Ξεπουλιέται για να τα βρει με το Ισραή.

Ο Ερντογάν σε ρόλο πολέμιου της τρομοκρατίας προσπαθεί να προσεταιριστεί το Ισραήλ πουλώντας τους Παλαιστίνιους Με τον πόλεμο στην Ουκρανία ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα, η ρωσική εισβολή και η real politik.

Ellada simera 0 Απόψεις, Πολιτική 18:39

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/04/putin-real-politic.jpg" width="728" /><br /><br /><b>Στάθης Θεόδωρος</b><br />Ο πόλεμος του Πούτιν και των φίλων του ολιγαρχών στην Ουκρανία, που υποστηρίζονται από άγνωστο ποιο, αλλά υπαρκτό ρωσικό κοινό, έχει αναζωπυρώσει τη συζήτηση στη χώρα μας με θέμα την ελληνική στάση απέναντι στους εισβολείς-σφαγείς του ουκρανικού λαού. Δεν θα με απασχολήσει εδώ η στάση της Αριστεράς γιατί δεν με εκπλήσσει. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Ούτε ο… πωλητής επιστολών του Χριστού προς τους δυστυχείς οπαδούς του.<br /><br />Δηλώνουν ότι ανησυχούν αλλά συμπεριφέρονται, δυστυχώς, ακατάλληλα, εάν κανείς κρίνει τα καμώματά τους με βάση τα λεγόμενα του Χριστού περί αγάπης και άλλων τινών για την σωτηρία των ψυχών. Θα με απασχολήσει, όμως, η συζήτηση καθώς και οι συμβουλές ειδικών περί των πραγμάτων και, κυρίως αυτές που έχουν ως βάση την θεωρία και πρακτική της real politik. Δηλαδή του τυχοδιωκτισμού και της διασποράς του, εντέχνως μάλιστα και από παράγοντες που είναι πολύ ειδικοί περί την εξωτερική πολιτική και άμυνα.<br /><br />Θα με απασχολήσουν τα διάφορα κυκλοφορούντα, έχοντας υπόψη ότι αυτό το ρωσικό καθεστώς, που δηλητηριάζει τους πολιτικούς του αντιπάλους και εκδηλώνει σε πολλά χιτλερικές συμπεριφορές, υπάρχει γιατί υποστηρίζεται στο εσωτερικό του από πολλούς “καλούς” ορθόδοξους χριστιανούς. Χριστιανούς που δεν δίστασαν να φέρουν ακόμα και τον Αττίλα στην Ευρώπη και οι οποίοι ούτε καν την εμπειρία μιας αστικής δημοκρατίας δεν έχουν βιώσει.<br /><br />Είναι μια ειδική περίπτωση που χρήζει μελέτης, γιατί η Σοβιετία “έπεσε”, αλλά επικεφαλής της Ρωσίας τώρα είναι ένας πρώην κατάσκοπος της KGB. Ειδικευμένος στις δολοφονίες και, σαν άλλος Ιβάν ο Τρομερός, δεινός διώκτης αλλοτινών εχθρών της Σοβιετίας. Δηλαδή, εκεί “άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τη σκούφια του αλλιώς”! Αυτό το τελευταίο πρέπει να το κρατήσει κανείς στο μυαλό του, αναλύοντας την κατάσταση, καθώς και το γεγονός ότι οι υποστηρικτές του καθεστώτος αυτού ανά τον πλανήτη, είτε ανήκουν στη φασιστική Δεξιά είτε στην Αριστερά, εμφορούνται από τις ίδιες αυταρχικές ιδέες καταπίεσης και ενεργούν με βάση την αρχή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.<br />Από τον Ιβάν στον Πούτιν<br /><br />Ως γνωστόν, δεν είμαι οπαδός των αστικών δημοκρατιών. Τις θεωρώ και αυτές υπεύθυνες για πάμπολλα δεινά που έχουν διαπράξει. Ορισμένα από αυτά υπήρξαν πρότυπα και διδασκαλιών για μαθητευόμενους τύπου Πούτιν, ώστε όταν έρθει η ώρα να κάνουν και αυτοί τα ίδια. Οι αστικές δημοκρατίες και τα δικτατορικά καθεστώτα, δεξιά και αριστερά, αποτελούν οχήματα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.<br /><br />Η διαφορά τους έγκειται στο ότι στις αστικές δημοκρατίες, στις οποίες αναφέρομαι και ως δημοκρατίες “μαϊμού”, οι καπιταλιστές ανταγωνίζονται μεταξύ τους ενώ στα σοβιετικά μοντέλα ο καπιταλιστής είναι ένας: Η νομενκλατούρα του κόμματος των προλετάριων, που είναι ιδιοκτησία του γενικού γραμματέα στα αρχικά στάδια και η οποία φοράει και το καπέλο του πολιτικού που εκτελεί απλώς εντολές. Στη συνέχεια, επειδή αναδεικνύονται και άλλοι που διεκδικούν το μερίδιό τους, τα καθεστώτα αυτά εξελίσσονται τελικά σε καθεστώτα τύπου Πούτιν με ολιγάρχες. Και υπηρετούν αξιόπιστα και ανοιχτά πλέον τον καπιταλισμό.<br /><br />Αυτά είναι τα καθεστώτα διεθνώς. Και είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι υπήρξαν κατακτήσεις κοινωνιών σε ό,τι αφορά την πληροφόρηση και ενημέρωση των πολιτών και ξαφνικά αυτές οι κατακτήσεις χάθηκαν λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και μάλιστα με αφορμή, δήθεν, των κυρώσεων της Δύσης. Στις αστικές δημοκρατίες δεσπόζει η πληροφόρηση και ενημέρωση των πολιτών που προσφέρουν οι καπιταλιστές, όπου, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, είναι περισσότεροι του ενός.<br /><br />Αυτοί που ευθύνονται για την ποιότητα της πληροφόρησης, γιατί δημιουργούν την αγορά για επενδύσεις στον τομέα αυτό από τους καπιταλιστές, είναι οι θύτες που παριστάνουν τα θύματα και ακούουν εις το όνομα επαγγελματίες πολιτικοί. Πολιτικοί που προκύπτουν ως αποτέλεσμα του τρόπου ανάδειξης που κατά κανόνα χρησιμοποιούν τα πολιτικά κόμματα. Κάποιες φωνές ανεξάρτητης δημοσιογραφίας υπάρχουν. Με πολλά “αχ και βαχ” και πολλές θυσίες και ως συνήθως είναι στα αζήτητα από το κατεστημένο για να περιοριστεί η δύναμη αυτών των φωνών. Στα αυταρχικά καθεστώτα από την άλλη, το μόνο που κυκλοφορεί είναι η προπαγάνδα. Και αν κάποιος την έχει ανάγκη μπορεί να τη βρει. Δεν χρειάζεται όμως να της στρώνουμε και κόκκινο χαλί!<br /><br />Τυχοδιωκτική real politik <br /><br />Τέλος, υπάρχουν και οι φωνές που λένε «καλώς η Ελλάδα καταδίκασε την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία», αλλά δεν θα έπρεπε να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Και σε καμιά περίπτωση «δεν έπρεπε να παράσχει αμυντική βοήθεια» στο δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας που ξεκληρίζεται από τη ρωσική βαρβαρότητα. Αυτοί που έχουν αυτή τη γραμμή πλεύσης, ακολουθούν το αξίωμα της real politik, το οποίο στην ουσία είναι συνώνυμο του αξιώματος του τυχοδιωκτισμού, όπως ανέφερα παραπάνω. Αυτοί φρονούν πως δυσαρεστώντας τον Πούτιν δεν θα έχουμε την υποστήριξη του στα δικά μας εθνικά θέματα, που είναι το Κυπριακό και η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας.<br /><br />Ο Πούτιν έκανε τόσα βήματα για να τραβήξει την Τουρκία πιο μακριά από το ΝΑΤΟ και να την ενθαρρύνει με την πολιτική του να γίνει ακόμα πιο επιθετική εναντίον μας και αυτοί περιμένουν βοήθεια από έναν δήθεν ομόθρησκο που χρησιμοποιεί ακόμα και τον Αττίλα για να προωθήσει τις επεκτατικές πολιτικές του. Από την άλλη δεν είμαστε εμείς που ζητάμε από την ΕΕ κάθε βοήθεια για να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επεκτατική πολιτική; Και δεν είμαστε εμείς που κατηγορούμε συγκεκριμένες χώρες της ΕΕ για την τυχοδιωκτική τους στάση;<br /><br />Δεν αντιλαμβάνονται, λοιπόν, όλοι αυτοί που μας συμβουλεύουν να ακολουθήσουμε την τυχοδιωκτική τους συμβουλή, ότι τότε δεν μας πέφτει λόγος για το τι κάνουν και οι άλλες χώρες που αγνοούν τα δίκαιά μας; Δεν αντιλαμβάνονται ότι εμείς είμαστε θύματα αυτής της τυχοδιωκτικής πολιτικής που κατά κανόνα εφαρμόζεται; Δυστυχώς, οι μικρές χώρες που αναζητούν προστασία από τις συμμαχίες, στις οποίες και η χώρα μας είναι μέλος, δεν είναι ίσες όσο είναι κάποιες άλλες. Το μόνο μέσο που μας μένει είναι η άσκηση πολιτικής μακριά από τις φωνές τυχοδιωκτισμού, για να έχουμε το δικαίωμα να ζητάμε την ομπρέλα της Συμμαχίας για βοήθεια.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ελλάδα, η ρωσική εισβολή και η real politik.

Στάθης Θεόδωρος Ο πόλεμος του Πούτιν και των φίλων του ολιγαρχών στην Ουκρανία, που υποστηρίζονται από άγνωστο ποιο, αλλά υπαρκτό ρωσικό κοι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία: Χάος, προπαγάνδα και ψυχολογικές επιχειρήσεις

Ellada simera 0 κόσμος 17:43

<br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/04/ukraine_fake.jpg"><img height="358" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/04/ukraine_fake.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο πόλεμος στην Ουκρανία παρουσιάζει τα ίδια στοιχεία χάους, όπως και όλοι οι πόλεμοι. Και συνοδεύεται από έναν πόλεμο προπαγάνδας, όπως όλοι οι σύγχρονοι πόλεμοι.</span></h3> Γράφει ο <b>Βαγγέλης Χωραφάς</b><br />Σε όλες τις χώρες του κόσμου, είτε έχουν έμμεση ανάμειξη στον πόλεμο, είτε όχι, η κοινή γνώμη διχάζεται, όπως σε κάθε πόλεμο. Άλλοι υποστηρίζουν την Ουκρανία που δέχεται μια εισβολή και άλλοι αιτιολογούν τη Ρωσία για την απόφαση της.<br /><br />Από τα μέτωπα του πολέμου, οι πληροφορίες είναι αντικρουόμενες και δεν μπορεί να επαληθευτούν άμεσα, εκεί στηρίζεται εν μέρει και η προπαγάνδα. Εξάλλου, σε κάθε πόλεμο η αλήθεια βρίσκεται μεταξύ των πρώτων θυμάτων.<br /><br />ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ<br /><br />Ο Σουν Τζου, ο Κινέζος στρατιωτικός-λόγιος που πιθανότατα έγραψε το «Η Τέχνη του Πολέμου» γύρω στο 500 π.Χ., θεωρεί ότι κάθε πόλεμος βασίζεται στην εξαπάτηση και ότι, από όλους τους τρόπους για να νικήσεις έναν εχθρό, το να τον ξεγελάσεις είναι ο πιο γρήγορος και ο καλύτερος, αλλά και ο λιγότερο αιματηρός. Ο Καρλ φον Κλαούζεβιτς, ο Πρώσος θεωρητικός του πολέμου, που έγραψε το «Περί του Πολέμου» κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1830, υποστηρίζει ότι, στον πόλεμο, σχεδόν όλες οι πληροφορίες είναι αντιφατικές, ψευδείς ή και τα δύο. Ο Ναπολέων, από τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς ηγέτες στην ιστορία, προσθέτει ότι η κατανόηση της σύγχυσης στον πόλεμο, είναι ένα έργο που είναι αντάξιο για ιδιοφυΐες, όπως ο Ισαάκ Νεύτων.<br /><br />Όλα αυτά ισχύουν και σήμερα, εκτός από το γεγονός ότι οι πληροφορίες έχουν πολλαπλασιαστεί σε απίστευτο βαθμό. Το ίδιο και η αντιφατικότητα τους. Τι μαθαίνουμε από την Ουκρανία;<br /><br />Οι ρωσικές δυνάμεις λέγεται ότι προελαύνουν σε όλα τα μέτωπα. Αλλά οι ουκρανικές δυνάμεις διεκδικούν συνεχείς επιτυχίες στην επιβράδυνση των επιτιθέμενων ή ακόμα και στην αναχαίτιση τους, με αποτέλεσμα να αντεπιτίθενται. Τώρα λέγεται ότι κάποιες πόλεις έχουν αποκοπεί, αλλά άλλες πληροφορίες λένε ότι δεν ισχύει. Οι εφοδιοπομπές φαίνεται να έχουν κολλήσει για μέρες, αλλά κανείς δεν ξέρει γιατί. Στους Ρώσους τελειώνουν τα εφόδια, ή έχουν ακόμα σοβαρά αποθέματα. Οι Ρώσοι μέχρι στιγμής έχουν δεσμεύσει μόνο τα τρία τέταρτα των δυνάμεών τους, ή ξεμένουν από δυνάμεις. Η ρωσική αεροπορία λέγεται ότι είτε κυριαρχεί στους αιθέρες, άλλοι λένε ότι δεν ισχύει, ωστόσο ο πρόεδρος Ζελένσκι συνεχίζει να ζητά τη Δύση να επιβάλει μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων.<br /><br />Και οι δύο πλευρές κατηγορούν την άλλη για διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και παρέχουν στοιχεία για τα θύματα. Παρέχουν επίσης στοιχεία για τις απώλειες, ο ένας του άλλου, έχοντας εξολοθρεύσει δεκάδες χιλιάδες. Τίποτα από αυτά δεν είναι τεκμηριωμένο και αξιόπιστο. Υπάρχουν αναλύσεις ότι οι κυρώσεις της Δύσης στη Ρωσία λειτουργούν, ή είναι κάτι περισσότερο από μια προσωρινή αναστάτωση που μπορεί να αντιμετωπιστεί με την κινεζική βοήθεια, όπως μας διαβεβαιώνουν άλλοι αναλυτές. Οι Ρώσοι έχουν ξεμείνει από νεαρούς στρατιώτες, ή οι Ρώσοι κρατούν τις εφεδρείες τους ανέπαφες. Ο Πούτιν κερδίζει σε όλα τα μέτωπα. Ο Πούτιν ξέρει ότι έχει αρχίσει να χάνει και ψάχνει απεγνωσμένα μια διέξοδο. Ο Πούτιν είναι άρρωστος. Ο Πούτιν είναι τρελός. Ο Πούτιν πρόκειται να καθαιρεθεί, αν και κανείς δεν ξέρει από ποιον. Η Δύση έχει κερδίσει τον πόλεμο πολιτικά, πριν αρχίσει και τα στρατιωτικά αποτελέσματα δεν παίζουν ρόλο. Ακούγονται τα πάντα.<br /><br />Την εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, του διαδικτύου και της βελτίωσης των τηλεπικοινωνιών, εκατομμύρια μηνύματα αποστέλλονται, υποκλέπτονται, καταγράφονται, αποκρυπτογραφούνται, αποθηκεύονται και αναλύονται με κάθε δυνατό τρόπο, περιλαμβανομένης και της τεχνητής νοημοσύνης. Ένα τσουνάμι λέξεων και εικόνων κατακλύζει τα πάντα.<br /><br />Προσπαθώντας να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους, και οι δύο πλευρές δημοσιεύουν αμέτρητες φωτογραφίες, κλιπ, βίντεο κλπ. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν και τα εκατομμύρια των εικόνων που στέλνουν τα μέσα ενημέρωσης με δική τους πρωτοβουλία. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές είναι αδύνατο να πούμε ποιος πήρε αυτό το υλικό, πότε, πού, σε ποιο πλαίσιο και για ποιο σκοπό. Δεν μπορούμε να το αξιολογήσουμε αξιόπιστα.<br /><br />Και οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι φορούν ίδιες στολές και χρησιμοποιούν ίδια οπλικά συστήματα, σε μεγάλο βαθμό. Αυτό επιτείνει την σύγχυση και οι εικόνες δεν λένε, τις περισσότερες φορές, την αλήθεια. Βλέπουμε ένα κατεστραμμένο όχημα, αλλά ποιος το κατέστρεψε είναι αδύνατο να το διαπιστώσουμε, ιδίως αν σκόπιμα αποκρύπτονται στοιχεία της ταυτότητας του. Βλέπουμε ένα κατεστραμμένο κτίριο. αλλά ποιος το κατέστρεψε και γιατί, είναι αδύνατο να πούμε.<br /><br />ΠΟΙΟΙ ΠΕΙΘΟΝΤΑΙ<br /><br />Όλη η ιστορία της εισβολής και οι υποθέσεις της βασίζονται σε ένα αρθρωμένο σύστημα αφηγημάτων. Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας αναπαράγουν αυτά τα αφηγήματα, για να συγκρατούν ψηλά την ένταση. Η διατήρηση της έντασης είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να κρατούν δεμένο το ακροατήριο τους και να συντηρούν τις θεαματικότητες και τις ακροαματικότητες τους.<br /><br />Από την στιγμή που στον πόλεμο της Ουκρανίας τα ακροατήρια είναι διασπασμένα μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων, σε κάθε ακροατήριο πρέπει να λεχθεί η ιστορία που του αρέσει. Εδώ βαδίζουμε με βάση την αρχή της προπαγάνδας περί «ριζοσπαστικοποίησης των ήδη πεπεισμένων». Οι μεν είναι ήδη πεπεισμένοι ότι ο Πούτιν είναι δικτάτορας, παρανοϊκός, τσάρος, δεν τους αρέσει η δημοκρατία στη Ρωσία και ασπάζονται αξίες της Δύσης. Οι δε, θεωρούν ότι ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ευθύνεται για την περικύκλωση της Ρωσίας και η Ουκρανία είναι ένα πιόνι της Δύσης. Οι υποστηρικτές των Ρώσων και των Ουκρανών, μετά από κάθε επαφή τους με τα μίντια και τα ανάλογα αφηγήματα τους, πείθονται ακόμα περισσότερο ότι έχουν δίκαιο.<br /><br />Οι ειδικοί των ψυχολογικών επιχειρήσεων και της προπαγάνδας, γνωρίζουν και κάτι άλλο. Την ψευδαίσθηση ότι έχουμε πλήρη έλεγχο των ικανοτήτων μας, που σημαίνει ότι οι αισθήσεις μας μας παρέχουν μια ρεαλιστική ιδέα του κόσμου γύρω μας. Αυτό όμως δεν ισχύει πάντα. Το μυαλό των ανθρώπων επηρεάζεται από πολλά συναισθήματα. Επιπλέον, συχνά αυτό που βλέπουμε δεν εξαρτάται από τις εισερχόμενες πληροφορίες αλλά από την εκπαίδευση, από τις εμπειρίες, από την συγκρότηση της προσωπικότητας του καθενός.<br /><br />Το καθήκον κάθε επαγγελματία σχεδιαστή ψυχολογικών επιχειρήσεων, είναι να εκμεταλλευτεί με συνεκτικό τρόπο, τις ψευδαισθήσεις, τα αφηγήματα, τις εντάσεις που δημιουργούν οι πόλεμοι, τις πληροφορίες που έρχονται από το μέτωπο και να διαμορφώσει μια στρατηγική που αναπαράγει τα συμφέροντα της χώρας του. Όσο πιο πολύ περιχαρακώνονται τα ακροατήρια, τόσο πιο εύκολο γίνεται το έργο του.<br /><br />Όσοι θεωρούν ότι έχουν ισχυρές απόψεις, χωρίς να έχουν ειδικές γνώσεις, πρέπει να προσέξουν. Μάλλον κάποιοι ειδικοί, τις έχουν ήδη διαχειριστεί.<br /><br />ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ<br /><br />Μετά από ένα μήνα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η Ρωσία υπέστη μια σημαντική ήττα σε επίπεδο προπαγάνδας και ψυχολογικών επιχειρήσεων. Γιατί εδώ δεν είχε να αντιμετωπίσει ουκρανικές δυνάμεις, αλλά το τεράστιο προπαγανδιστικό μηχανισμό της Δύσης. Στα ακροατήρια της Δύσης η αντιρωσική προπαγάνδα σημείωσε σχεδόν πλήρη επιτυχία. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι επικοινωνιακές επιχειρήσεις συσπείρωσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού της Ουκρανίας πάνω σε μια πατριωτική γραμμή και δημιούργησαν εχθρικό κλίμα για τα ρωσικά στρατεύματα. Μέχρι σήμερα η Μόσχα δεν έχει φτάσει στο σημείο να σπάσει τη βούληση των Ουκρανών για αντίσταση.<br /><br />Όμως, στο στρατιωτικό επίπεδο η εικόνα είναι αντίστροφη. Η Ρωσία έχει επιτύχει τον πρώτο αντικειμενικό της σκοπό (ΑΝΣΚ) με την κατάκτηση της νότιας παραλιακής ζώνης της Ουκρανίας. Από εκεί και πέρα έχει διάφορες επιλογές για την συνέχεια.<br /><br />Ο θάνατος της αλήθειας είναι δεδομένος σε κάθε πόλεμο. Ωστόσο, κάθε πόλεμος παράγει πρώτα από όλα, συγκεκριμένα στρατιωτικά αποτελέσματα, που με την σειρά τους δημιουργούν πολιτικά δεδομένα.<br /><br />Πως μπορεί να κατανοηθούν τα στρατιωτικά αποτελέσματα, αποφεύγοντας-όσο είναι δυνατόν- την παραπληροφόρηση; Διαβάζοντας τον χάρτη. Ο χάρτης καταγράφει αποτελέσματα, δυνατότητες και προθέσεις.<br /><br />Πως μπορεί να κατανοηθούν τα πολιτικά δεδομένα και οι πολιτικές προθέσεις, πέρα από τους βερμπαλισμούς και τις ρητορείες των πολιτικών; Follow the money and the interests.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουκρανία: Χάος, προπαγάνδα και ψυχολογικές επιχειρήσεις

Ο πόλεμος στην Ουκρανία παρουσιάζει τα ίδια στοιχεία χάους, όπως και όλοι οι πόλεμοι. Και συνοδεύεται από έναν πόλεμο προπαγάνδας, όπως όλοι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η απαράδεκτη ανακοίνωση του τουρκικού υπ.Άμυνας θα μείνει αναπάντητη για να μην…προκαλέσουμε

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Εξωτερική Πολιτική 17:38

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/04/tourkiko_ypam_ekprosopos.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/04/tourkiko_ypam_ekprosopos-696x296.png" /></a><br /><br />Οι δηλώσεις της εκπροσώπου Τύπου του τουρκικού υπουργείου Άμυνας είναι επιεικώς απαράδεκτες! Το καθεστώς Ερντογάν το οποίο ξεπλένεται από τη Δύση παριστάνοντας τον «ειρηνοποιό-διαμεσολαβητή» στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας αλλά και από την Ελλάδα που σπεύδει ασθμαίνουσα να κάνει ραντεβού και συναντήσεις για να μην κατηγορηθεί ότι δεν συζητά (!!!) , συμπεριφέρεται λες και το Αιγαίο της ανήκει! Θέτει όρους για το που θα πάνε Έλληνες αξιωματούχοι, λες και είναι βιλαέτι του! Έχει το θράσος να κατηγορεί την Ελλάδα για παραβιάσεις! Και μετά απ ΄ όλα αυτά δηλώνει ότι εκείνη , η Τουρκία, είναι που προσπαθεί να επιλύσει τα προβλήματα με συζήτηση αλλά δυστυχώς η Ελλάδα είναι …άτακτη.<br /><br />Στο ΥΠΕΘΑ δεν διάβασαν τις δηλώσεις; Στο ΥΠΕΞ; Στο Μαξίμου;<br /><br />Ακολουθεί το απόσπασμα σημερινών δηλώσεων της Εκπροσώπου Τύπου του τουρκικού Υπουργείου Άμυνας :<br /><br /><i>«Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΑΝΕ 423 ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ<br /><br />«Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας συνεχίζουν να προστατεύουν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας αλλά και της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και παραμένουν εγγυητές της ειρήνης και της ασφάλειας στην Κύπρο σύμφωνα με τις διεθνείς συμφωνίες.<br /><br />Καταβάλλουμε διαρκώς προσπάθειες για την επίλυση όλων των προβλημάτων με την Ελλάδα, στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας.<br /><br />Ωστόσο, η Ελλάδα συνεχίζει να παραβιάζει το καθεστώς αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου. Τα ελληνικά πολεμικά πλοία και τα μαχητικά αεροσκάφη παραβίασαν συνολικά 423 φορές το καθεστώς αποστρατικοποίησης εντός του τρέχοντος έτους. <br /><br />Πλέον των παραπάνω Έλληνες αξιωματούχοι επισκέφτηκαν 19 φορές τα νησιά αυτά. Οι 11 από αυτές τις επισκέψεις έγιναν από τον Υφυπουργό Άμυνας.<br /><br />Οι στρατιωτικές δραστηριότητες της Ελλάδας στα νησιά στα οποία ισχύει το καθεστώς αποστρατικοποίησης συνιστούν παραβίαση των Συνθηκών της Λωζάνης και των Παρισίων. Τις παραβιάσεις αυτές θα συνεχίσουμε να τις παρουσιάζουμε σε όλους τους διεθνείς συνομιλητές μας με κάθε ευκαιρία.<br /><br />Τόσο στη πρόσφατη συνάντηση του Προέδρου μας με τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη  , όσο και στη συνάντηση του Υπουργού μας με τον Έλληνα Υπουργό στην Έκτακτη Σύνοδο των Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, συζητήθηκε η σημασία σεβασμού του διεθνούς δικαίου, η ανάγκη διατήρησης ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας και η εστίαση στη θετική ατζέντα. Οι 2 υπουργοί συμφώνησαν να πραγματοποιηθεί η 4η συνάντηση για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης στην Άγκυρα το συντομότερο  δυνατόν.<br /><br />Ελπίζουμε οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας να ζουν με ειρήνη, ευημερία και ασφάλεια κάνοντας δίκαιη χρήση του πλούτου της περιοχής και το Αιγαίο να γίνει μια θάλασσα φιλίας μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας.»</i><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η απαράδεκτη ανακοίνωση του τουρκικού υπ.Άμυνας θα μείνει αναπάντητη για να μην…προκαλέσουμε

Οι δηλώσεις της εκπροσώπου Τύπου του τουρκικού υπουργείου Άμυνας είναι επιεικώς απαράδεκτες! Το καθεστώς Ερντογάν το οποίο ξεπλένεται από τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Επίδειξη ιστορικής αμνησίας το ξέπλυμα της Τουρκίας στο Κυπριακό.

Ellada simera 0 Απόψεις 17:35

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/cyprus.jpeg"><img height="406" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/cyprus-696x442.jpeg" width="733" /></a><br /><br /><div>Κι  ενώ εμείς βαυκαλιζόμαστε κυβερνητικά με την εικόνα του φιλο-αμερικανικού εαυτού μας που δεν ορρωδεί προ των αρνητικών επιπτώσεων που θα έχει για τα εθνικά μας συμφέροντα το μένος μας για τη Ρωσία, η Τουρκία αναδεικνύεται προσφιλής συνοδοιπόρος της Δύσης σε ρόλο ειρηνοποιού στην ουκρανική κρίση.<br /><br />Γράφει η <b>Κρινιώ Καλογερίδου</b><br /><br />   Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, όπως και οι δικαιολογίες των Δυτικών εταίρων και των συμμάχων μας, οι οποίοι δίνουν τα ρέστα τους για την… πολύφερνη νύφη εξ Ανατολών σε βαθμό που να δικαιολογούν ακόμα και την άρνησή της να συνυπογράψει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας μετά την εισβολή της στην Ουκρανία.</div><div><br />  Κι αυτό, φυσικά, δεν οφείλεται σε θαύμα, αλλά στην έγκαιρη διπλωματική κινητοποίηση της Τουρκίας (παραμονές της ρωσικής εισβολής), την ώρα που εμείς καθεύδαμε υπό μανδραγόρα επαναπαυμένοι στις δάφνες που εισπράττουν πρόσκαιρα οι βασιλικότεροι του βασιλέως… Μπάιντεν  Έλληνες.<br />   Όπως αποδείχθηκε τελικά, οι κινήσεις της γείτονος (τις οποίες βιάστηκαν πολλοί στην Αθήνα να χαρακτηρίσουν ”δημόσιες σχέσεις” για εσωτερική κατανάλωση οι οποίες εξυπηρετούσαν ταυτόχρονα την προσπάθειά της να δικαιολογήσει τον ρόλο της ως ”επιτήδειου ουδέτερου” μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας) δεν ήταν καθόλου τυχαίες, αφού — πέραν της μεταστροφής της εικόνας της στη διεθνή κοινή γνώμη — στόχευαν στα ενεργειακά και την αλλαγή του κλίματος υπέρ της στο Κυπριακό.<br />   Με δεδομένο αυτό, εμφανίζεται ως λογικό το παράλογο. Και το παράλογο είναι ότι η Τουρκία — από εκεί που εκπροσωπούσε τον απόλυτο ταραξία της Ανατολικής Μεσογείου — βρέθηκε ξαφνικά (μετά από αίτημα της Ουκρανίας το οποίο κατέθεσε ο ΥΠΕΞ της Ντμίτρο Κοτλέμπα στον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου) — να παίζει τον ρόλο του εγγυητή της ασφάλειάς της.</div><div><br />   Όλα φυσικά γίνονται ”στο πλαίσιο μιας ειρηνευτικής συμφωνίας της με τη Ρωσία”, όπως μετέδωσε στις 17 Μαρτίου το Reuters σε ανταπόκρισή του απ’ την ουκρανική πόλη Λβιβ. Κάτι που επιβεβαίωσε ο Ταγίπ Ερντογάν (σύμφωνα με το δίκτυο NTV) λέγοντας μεταξύ άλλων:<br /> – […] Στο θέμα της παροχής εγγυήσεων ασφαλείας, μπορούμε να είμαστε μια απ’ τις εγγυήτριες χώρες που εξασφαλίζουν την ασφάλεια της Ουκρανίας. Είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό επί της αρχής, αλλά φυσικά χρειάζεται να καθοριστούν οι λεπτομέρειες…</div><div><br /> Τι τραγική ειρωνεία να αναλαμβάνει ρόλο εγγυητή ο τρις εισβολέας σε ξένο έδαφος (Κύπρος-Συρία-Ιράκ) Τούρκος !!! Και το εξωφρενικό είναι ότι βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας γι’ αυτό πότε δια της ”άψογης στάσης” μας στο Κυπριακό και πότε δια του ξεπλύματος της Τουρκίας από το στίγμα του κατακτητή της μισής Κύπρου το ’74 χάρη στην μυστική διπλωματία του πρωθυπουργού μας.<br />   Του πρωθυπουργού ο οποίος — αντί να υπενθυμίσει στη Δύση (με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία) το ποινικό μητρώο της Τουρκίας ως εισβολέα — έσπευσε να επισκεφθεί την Κωνσταντινούπολη (13/3/’22) χωρίς να αφήσει αιχμή για τον Αττίλα.</div><div><br />   Φευ! Η επίδειξη της ιστορικής αμνησίας μας, σε συνδυασμό με την αδυναμία της διεθνούς κοινότητας να σταματήσει τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, λειτούργησαν ως μηχανής Θεός για τον Ταγίπ Ερντογάν που ξέρει να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις αδυναμίες του αντιπάλου.<br />   Μ’ αυτά και μ’ αυτά δεν αποκλείεται προσεχώς να δούμε να διαφοροποιείται επί το θετικότερο όχι μόνο η οικονομική κατάσταση της Τουρκίας (λόγω άρσης της αφερεγγυότητάς της χάρη στον ρόλο του διαμεσολαβητή που παίζει στο Ουκρανικό), αλλά και η τεταμένη ως τώρα σχέση της Τουρκίας με την Ενωμένη Ευρώπη.</div><div><br /> Αναμένουμε από την ΕΕ να ανοίξει γρήγορα τα κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για την τελωνειακή ένωση, χωρίς να ενδώσει σε κυνικούς υπολογισμούς, είπε προ ημερών ο Ταγίπ Ερντογάν με αφορμή τη συνάντησή του στην Άγκυρα με τον Ολλανδό πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε.<br />   Και είναι ηλίου φαεινότερο ότι η μεσολαβητική πρωτοβουλία που έχει αναλάβει ο Τούρκος Πρόεδρος με αφορμή την τουρκική εισβολή στην Ουκρανία τού έδωσε περίσσιο αέρα, γιατί κέρδισε κάτι παραπάνω από πόντους η χώρα του.</div><div><br />   Βγήκε οριστικά από τη γωνιά του ενόχου και θρονιάστηκε στο επίκεντρο της διεθνούς σκηνής διατηρώντας φιλικές σχέσεις με τους άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενους στο Ουκρανικό ζήτημα: Την εισβολέα Ρωσία, την αμυνόμενη Ουκρανία και την Αμερική!..<br />   Την Αμερική η οποία, όπως εύστοχα δήλωσε σε συνέντευξή του στον ”επιτελικό συγγραφέα” Isaac Chotiner του περιοδικού ”The New Yorker” ο Αμερικανός καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου Τζον Μερσχάιμερ, ”μετατρέπει χώρες σε φιλελεύθερες φιλο-αμερικανικές δημοκρατίες”.</div><div><br />   Και κοντά σ’ αυτό το αμάρτημά της, η Αμερική επαναλαμβάνει ένα ιστορικό λάθος της, που είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικό για εμάς. Το λάθος να στηρίζει μια άπιστη σύμμαχο-εισβολέα, η οποία κατέχει εδώ και 48 χρόνια το 40% του εδάφους της Κύπρου, χώρας εταίρου των ΗΠΑ.<br />    Και είναι άπιστη η Τουρκία όχι με βάση τις παλιές αμαρτίες της, αλλά τις καινούριες. Με βάση το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι εξαπατά εν ψυχρώ τους ”Μεγάλους” της δυτικής συμμαχίας, αφού κρατά για τους αφελείς τον ρόλο του ”επιτήδειου ουδέτερου” την ίδια στιγμή που στηρίζει τα δυτικά συμφέροντα σε βάρος του ΝΑΤΟ και των  ΗΠΑ.</div><div><br />  Γεγονός που επιτείνει τους ήδη υπάρχοντες τριγμούς στην Βορειοατλαντική Συμμαχία λόγω των αυθαιρεσιών και προκλήσεών της σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, σε βαθμό που να εγκυμονεί κινδύνους για διάλυση του νοτίου τμήματος του ΝΑΤΟ…<br />   Αλλά αυτά δεν τα βλέπει η Αμερική στην οποία δώσαμε τη γη και το ύδωρ μας σε βάσεις. Ούτε βλέπει ότι οι δημεύσεις περιουσιών των Ρώσων ολιγαρχών δεν αγγίζουν αυτούς που σπεύδουν στην Τουρκία για να σώσουν το χρήμα τους μετά την επιβολή κυρώσεων λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.<br />   Και δεν τους αγγίζουν γιατί οι Αμερικανοί θέλουν να στηρίξουν δια της πλαγίας την μονίμως παραπαίουσα και ανακάμπτουσα τουρκική οικονομία. Κάτι που αποδεικνύει ότι σε κάθε περίπτωση, είτε σε αυτήν του Ιράν είτε της Ουκρανίας, η Τουρκία έχει καταφέρει να σπάσει τις επιβληθείσες κυρώσεις απ’ την Αμερική σε βάρος των Ρώσων ολιγαρχών τους οποίους δέχεται αβασάνιστα στο έδαφός της γνωρίζοντας την αδυναμία που της έχουν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ.</div><div><br />    Κατά τα άλλα, οι ταμίες του Ερντογάν κάνουν χρυσές δουλειές εξασφαλίζοντας σε χρυσό τα ”βρώμικα” δισεκατομμύρια των Ρώσων, ενώ — στον αντίποδα — οι δικοί μας μαζεύουν χρήματα από περικοπές και απολύσεις νοσοκομειακών και δίνουν αγώνα για να ανταποκριθεί η Ελλάδα στις δανειακές της υποχρεώσεις.<br />  Δίνουν αγώνα για να συγκρατήσουν τις τιμές σε τρόφιμα και ενέργεια, που αναμένεται να εκτοξευθούν στο Θεό αν γίνει πραγματικότητα η απειλή του Πούτιν να κλείσει την κάνουλα παροχής ενέργειας.<br />   Κάτι που, σε συνδυασμό με το ενδεχόμενο κλιμάκωσης της προκλητικότητας της Τουρκίας, μας κάνει ήδη να νιώθουμε ανασφαλείς στη σκέψη του τι θα επακολουθήσει αν στη θέση του επιτιθέμενου βρεθεί αυτή και στη θέση του αμυνόμενου ένα ή περισσότερα τμήματα της Επικράτειάς μας.<br />   Κάτι που τρομάζει τους Έλληνες, όπως και η περίπτωση να παρασυρθούμε (προς εξυπηρέτηση τρίτων) σε στρατιωτική εμπλοκή στην Ουκρανία με τους Ρώσους απέναντι. Ενδεχόμενο που δεν μπορεί να αποκλειστεί με τον αέρα που δώσαμε στους Αμερικανούς οι οποίοι χαράσσουν απ’ τα παρασκήνια την Εξωτερική πολιτική μας.</div><div><br /> Κι αυτό θα πρέπει να μας αφυπνίσει, για να είμαστε προετοιμασμένοι με βάση το σκηνικό που διαμορφώνεται μέσα και έξω απ’ την Ουκρανία. Να είμαστε προετοιμασμένοι να εισπράξουμε τα επίχειρα των άκρως επιθετικών δηλώσεων του πρωθυπουργού και του ΑΝΥΠΕΞ μας, οι οποίοι κατέστησαν εχθρά της Ρωσίας την Ελλάδα.<br />   ”Κερασάκι στην τούρτα” — θα μου πείτε — μέσα  στα τόσα που μας έχει μαζεμένα ο Πούτιν, με αρχικό αυτό της αμερικανικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη και τελευταίο την κυνική αποκάλυψη του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη ότι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας ”αποσκοπούν στην ανατροπή του καθεστώτος του Πούτιν”!..</div><div><br />   Κατά τα άλλα, ούτε λόγος να γίνεται για την Τουρκία που αμφισβητεί ανοιχτά και αναθεωρητικά την ελληνικότητα του μισού Αιγαίου. Ούτε λόγος να γίνεται για την εθνοκτόνα κατευναστική πολιτική που ακολουθούμε στην Εξωτερική πολιτική με ευλάβεια θρησκευτική.</div><div><br />   Ούτε λόγος να γίνεται για την επιρρεπή στάση μας σε οβιδιακές κυβιστήσεις έναντι των επιθυμιών των ξένων. Ούτε λόγος να γίνεται για την πύκνωση των μεταναστευτικών εστιών στην πατρίδα μας, έστω κι αν ο Τούρκος που ανακινεί τις ροές θέτει σε λειτουργία σχέδιο ισλαμοποίησης της Ελλάδας καλώντας τους μετανάστες να την κυριεύσουν (βλ. γεγονότα στον Έβρο την Άνοιξη του ’20)…<br />   Ούτε λόγος να γίνεται για συντήρηση και διαιώνιση των αξιών και ιδανικών μας στην Ελλάδα της αψυχολόγητης ξενομανίας που κλείνει αντί να ανοίγει σχολεία και διαμορφώνει με ξένα πρότυπα τη λειτουργία τους.</div><div><br />   Με δεδομένα αυτά, είναι απόλυτα δικαιολογημένο το γεγονός ότι ξεθωριάζει, χρόνο με τον χρόνο, η αγάπη των νεότερων γενεών για την πατρίδα, το πάθος για ελευθερία και η διάθεση για εθελοθυσία και αυταπάρνηση με στόχο την προάσπισή της.<br />   Ξεθωριάζει η ορθόδοξη πίστη και η εθνική μας παράδοση και συνείδηση, υποβαθμίζεται και κακοποιείται η ελληνική γλώσσα. Εξαρθρώνεται συνειδητά ή ασυνείδητα η ελληνορθόδοξη παιδεία και περιθωριοποιούνται οι άνθρωποι της πνευματικής κουλτούρας που δεν υποτάσσουν την ανεξαρτησίας τους σε κομματικούς μηχανισμούς.</div><div><br />    Και πέραν όλων αυτών, προωθούνται σε θέσεις-κλειδιά χάραξης της στρατηγικής και εθνικής ασφάλειας της χώρας μας οι ”άριστοι” προπαγανδιστές της απεμπόλησης των δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο οι οποίοι χαράσσουν στα παρασκήνια την Εξωτερική μας πολιτική κλείνοντας το γόνυ στη σύγχρονη λαίλαπα της υποτέλειας…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Επίδειξη ιστορικής αμνησίας το ξέπλυμα της Τουρκίας στο Κυπριακό.

Κι ενώ εμείς βαυκαλιζόμαστε κυβερνητικά με την εικόνα του φιλο-αμερικανικού εαυτού μας που δεν ορρωδεί προ των αρνητικών επιπτώσεων που θα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τατάροι, Κριμαία, πλιάτσικο και οι “ελληνικές πόλεις” της “Νοβορόσια”…

Ellada simera 0 Ιστορία, κόσμος 17:14

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/04/greek-street-odessa-1900-1914-romanov-empire-790x400.jpg" width="742" /><br /><br />Το παρακάτω κείμενο παρουσιάζει σε γενικές γραμμές το ιστορικό υπόβαθρο της κατάκτησης και του αποικισμού, από την Ρωσική Αυτοκρατορία, της περιοχής που σήμερα αποτελεί την νότιο Ουκρανία, και ονομάστηκε κατά τον 18ο αιώνα “Νοβορόσια”. Το πλαίσιο που περιγράφεται, θεωρούμε ότι, είναι αρκετά κοντά στην ιστορική αλήθεια, σε ότι αφορά στα γεγονότα μέχρι τις αρχές ή και τα μισά του 19ου αιώνα.<br /><br />Του <a href=" https://vz.ru/"><b>Μιχαήλ Ντιούνωφ</b></a><br />ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ<br /><br />Από τα τέλη του 15ου αιώνα, όταν ιδρύθηκε το ρωσικό συγκεντρωτικό εθνικό κράτος από τον τσάρο Ιβάν Γ’, η Ρωσία κινείτο σταθερά προς το νότο. Αρχικά, ο λόγος για αυτήν την επιλογή ήταν η ανάγκη να περιοριστεί η απειλή των συνεχών επιθέσεων από τους Τάταρους της Κριμαίας. Ήταν, επίσης, απαραίτητο να αναγκαστούν οι Τούρκοι να εγκαταλείψουν τις αξιώσεις τους στη Νότια Ρωσία, εκείνα τα εδάφη που τον 18ο αιώνα άρχισαν να ονομάζονται Νοβορόσια [Νέα Ρωσία – η σημερινή Νότιος Ουκρανία, βορείως της Μαύρης Θάλασσας και της Αζοφικής Θάλασσας].<br /><br />Ένα απομεινάρι της Χρυσής Ορδής -το Χανάτο της Κριμαίας- είχε εγκατασταθεί και διαβίωνε με άνεση στην εύφορη χερσόνησο της Κριμαίας. Περιβαλλόταν από μια προστατευτική ζώνη με στέπες, με σπάνιες πηγές νερού, και υπήρχε ένα ιδανικό μέρος για άμυνα – ο Ισθμός του Περεκόπ [το μικρό κομμάτι ξηράς που ενώνει την Κριμαία με την ενδοχώρα], όπου ένα μικρό στρατιωτικό απόσπασμα μπορούσε να σταματήσει με επιτυχία έναν ολόκληρο στρατό. Ωστόσο, η κύρια άμυνα της Κριμαίας ήταν η υποτέλεια του χανάτου στην Οθωμανική αυτοκρατορία, ενός πανίσχυρου κράτους, το οποίο έτρεμε, την περίοδο από τον 15ο έως και τον 17ο αιώνα, όλη η Ευρώπη.<br /><br />Εκμεταλλευόμενοι την ατιμωρησία τους, οι Τάταροι της Κριμαίας διαμόρφωσαν έναν ιδιαίτερο τύπο οικονομίας, αυτήν των επιδρομών, συχνό στις νομαδικές κοινότητες που διαβιούσαν στην περιφέρεια του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Εμφανίστηκε σε περιοχές που υπήρχαν, αφενός, πυκνές μάζες εγκατεστημένου πληθυσμού και, αφετέρου, νομάδες που μπορούσαν να κινητοποιήσουν ταχύτατα μια μεγάλη και μετακινούμενη γρήγορα στρατιωτική δύναμη. Οι τακτικές ληστείες των εγκατεστημένων γειτόνων αντιπροσώπευαν σημαντικό μερίδιο στην οικονομία των λαών που ασχολήθηκαν με αυτήν την μορφή οικονομίας.<br /><br /><div>Λήστευαν, φυσικά, κυρίως Ρώσους. Άλλωστε, τα νέα σύνορά των τελευταίων βρίσκονταν μπροστά από τις, τόσο ευνοϊκές για την μετακίνηση του ταταρικού ιππικού, απέραντες πεδιάδες που εκτείνονται από τον Ντον μέχρι τον Δνείπερο. Στο Χανάτο της Κριμαίας διαμορφώθηκε επίσης ένα ιδιαίτερο έθιμο. Οι νεαροί Τάταροι πολεμιστές έπρεπε να αποδείξουν το θάρρος και την ικανότητά τους να θρέψουν τις οικογένειές τους, καθώς και να συγκεντρώνουν κεφάλαια για την αγορά της νύφης. Για να γίνει αυτό, μια φορά κάθε δύο ή τρία χρόνια διενεργούσαν μια επιδρομή, επιστρέφοντας στο σπίτι με λάφυρα.<br /><br />Την μεγαλύτερη αξία την είχαν οι αιχμάλωτοι. Οι Ρώσοι άντρες θεωρούνταν δυνατοί σκλάβοι και οι νεαρές Σλάβες, που εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα για την ομορφιά τους, πουλιόντουσαν για σημαντικά ποσά στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης και της Αλεξάνδρειας. Στη Ρωσία αναγκάστηκαν να δημιουργήσουν ακόμη και ειδικό κονδύλι κρατικών δαπανών για τα λύτρα που θα έπρεπε να πληρώνονται για την απελευθέρωση των ορθοδόξων, που υποδούλωναν οι Τάταροι και οι Τούρκοι.<br /><br />Ως αποτέλεσμα των συνεχών επιδρομών, έως τον 15ο-16ο αιώνα, μια τεράστια περιοχή από την ακτή της Μαύρης Θάλασσας μέχρι το Μπριάνσκ και το Ριαζάν [σήμερα εντός Ρωσικής Ομοσπονδίας] ερημώθηκε πλήρως. Οι γόνιμες εκτάσεις της «τσερνοζιόμ» [μαύρο χώμα – τεράστια εδάφη από την Ουκρανία έως βαθιά εντός της Ρωσίας], οι οποίες την περίοδο του αρχαίου Ρους [πριν την μογγολοταταρική κατάκτηση του 13ου αιώνα] έδιναν πλούσια σοδειά, δεν καλλιεργούνταν για πολλά χρόνια και πήραν το χαρακτηριστικό όνομα «Ντίκοε Πόλε» [Άγριο Πεδίο – πρόκειται για μια τεράστια περιοχή που βρίσκεται βορείως της Μαύρης Θάλασσας και της Αζοφικής και ορίζεται δυτικά από τον ποταμό Δνείστερο και ανατολικά από τους ποταμούς Δόν και Χαπιόρ].<br /><br />Οι Λιθουανοί πρίγκιπες με δυσκολία κρατούσαν άμυνα κατά μήκος της γραμμής Κιέβου-Τσερνίγκοφ. Το Μεγάλο Δουκάτο της Μόσχας προσπαθούσε να σταματήσει τις επιδρομές της Κριμαίας στον ποταμό Οκά. Οι Τάταροι, όμως, έφταναν με ευκολία στο Ριαζάν, ακόμη και στην ίδια την Μόσχα.<br /><br />Προσπάθειες αναχαίτισης της ταταρο-οθωμανικής πίεσης</div><div><br />Με τον καιρό, οι Ρώσοι έμαθαν να πολεμούν τους νομάδες. Το 1566, στα νότια σύνορα, κατά μήκος του ποταμού Οκά, κτίστηκε το Μεγάλο Τείχος [Zasechnaya cherta – μια οχυρωματική κατασκευή πολλών χιλιομέτρων, κάτι ανάλογο του Σινικού Τείχους και των ρωμαϊκών limes]. Αλλά ακόμη και η μόνιμη γραμμή άμυνας των συνόρων δεν βοηθούσε πάντα. Το 1571, όταν το ρωσικό κράτος είχε ήδη κατακτήσει με επιτυχία το Καζάν και το Αστραχάν και πολεμούσε στα κράτη της Βαλτικής, ο ταταρικός στρατός του Χάνου Ντεβλέτ Γκιράι έφτασε στην ίδια τη Μόσχα, την κατέστρεψε και την έκαψε ολοσχερώς.<br /><br />Ωστόσο, σταδιακά η ρωσική τάξη άρχισε να ξεπερνά την τόλμη των νομάδων. Οι Τάταροι μπόρεσαν να φτάσουν στη Μόσχα για τελευταία φορά το 1591. Και τον 17ο αιώνα, υπό την δυναστεία των Ρομανώφ, η Ρωσία έγινε αρκετά ισχυρή ώστε να σταματήσει σχεδόν εντελώς τις επιδρομές.<br /><br />Πάντως, η Οθωμανική Αυτοκρατορία συνέχισε να θεωρεί ως εδάφη της ολόκληρη την περιοχή βορείως της Μαύρης Θάλασσας. Οι Τούρκοι επενέβαιναν συνεχώς στις υποθέσεις των Κοζάκων που ζούσαν στη Μικρή Ρωσία, που ονομαζόταν και Χετμανάτο, από τον τίτλο «Χέτμαν» [όρος προερχόμενος από τα γερμανικά, που σημαίνει, μεταξύ άλλων, τον επικεφαλής ενός στρατιωτικού αποσπάσματος. Αποτέλεσε τον τίτλο του ηγεμόνα της Ουκρανίας από το 1648 έως το 1764 και το 1918]. Αυτό ήταν το όνομα του επικεφαλής του «Σιτς του Ζαπαρόζιε», του ηγεμόνα των Μικρών Ρώσων Κοζάκων, που αρχικώς λάμβανε την εξουσία του από τον Πολωνό βασιλιά και στη συνέχεια, μετά την ένταξη του Χετμανάτου στη Ρωσία, από την Μόσχα.<br /><br />Το 1669, οι Οθωμανοί κατάφεραν να κερδίσουν με το μέρος τους τον Χέτμαν Πέτρο Ντοροσένκο. Αυτός αναγνώρισε την υποτελή εξάρτηση της Μικρής Ρωσίας από την Τουρκία, προδίδοντας τον Ρώσο τσάρο, παραβιάζοντας τους όρους της Συνθήκης του Περεγιασλάβ του 1654, όπου, εκ μέρους όλου του πληθυσμού του Χετμανάτου, συμφωνήθηκε ότι: «θα υπηρετήσουμε άμεσα και πιστά σε όλα τα θέματα τις εντολές του Τσάρου για πάντα».<br /><br />Ο πόλεμος ήταν μακρύς και σκληρός. Στο τέλος του, η Δεξιά Όχθη της Ουκρανίας [τα εδάφη δυτικά από τον Δνείπερο – περίπου η σημερινή κεντρική Ουκρανία] και η Ποδολία [η περιοχή βορείως της περιφέρειας Οδησσού, ανατολικά και βόρεια από την σημερινή Μολδαβία] βρέθηκαν υπό την κυριαρχία των Τούρκων. Αργότερα, τα εδάφη αυτά καταλήφθηκαν από τους Πολωνούς, οι οποίοι νίκησαν τους Οθωμανούς κοντά στη Βιέννη το 1683.<br /><br />Επί βασιλείας της πριγκίπισσας Σοφίας [ετεροθαλούς αδελφής του Μ. Πέτρου], ο ρωσικός στρατός έφτασε για πρώτη φορά στο Περεκόπ, ξεπερνώντας τις ξηρές στέπες, όπου οι Τάταροι είχαν δηλητηριάσει τα πηγάδια. Τα στρατεύματα ήταν πολύ αποδυναμωμένα και ο διοικητής του στρατού, ο πρίγκιπας Γκολίτσιν, δεν τόλμησε να εισβάλει στις οχυρώσεις του Περεκόπ.<br /><br />Η ρωσική Reconquista</div><div><br />Ο τακτικός στρατός που δημιούργησε ο Πέτρος Α΄ και η μετατροπή της Ρωσίας σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος άλλαξαν την ισορροπία δυνάμεων. Τον 18ο αιώνα, η κατεύθυνση της δράσης άρχισε να αντιστρέφεται. Η Ρωσική αυτοκρατορία άρχισε να επιστρέφει στα ιστορικά εδάφη του Αρχαίου Ρους [της προ μογγολοταταρικής εισβολής]. Η ρωσική Reconquista είχε αρχίσει. Έτσι αντιλήφθηκε η Ρωσία τους πολέμους με την Τουρκία – ως ιερό καθήκον να επιστρέψει στο κράτος τα εδάφη που κάποτε ανήκαν στους πρώτους πρίγκιπες της δυναστείας των Ρουρικιδών.<br /><br />Με βάση την ιδέα αυτής της μεγάλης αποστολής, αλλά και έχοντας τις συνεχείς επιδρομές των Τατάρων της Κριμαίας και την παρέμβαση των Τούρκων στα ρωσικά συμφέροντα στην Πολωνία, η Ρωσία το 1735 κήρυξε τον πόλεμο στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Μέχρι εκείνη την εποχή, ο ρωσικός στρατός, που απολάμβανε ακόμη τη δόξα των νικών επί των Σουηδών [ρωσο-σουηδικός ή βόρειος πόλεμος 1700-1721], ήταν από τους καλύτερους στην Ευρώπη. Επικεφαλής του ήταν ένας εξαιρετικός διοικητής και στρατιωτικός διοικητής, ο στρατάρχης Burchard von Munnich.<br /><br />Στις 30 Μαΐου 1736, τα ρωσικά συντάγματά πλησίασαν το απόρθητο Περεκόπ και την 1η Ιουνίου το κατέλαβαν με μια γρήγορη επίθεση. Οι Τάταροι εξεπλάγησαν τόσο πολύ από τις επιτυχίες της Ρωσίας που παρέδωσαν την πρωτεύουσα του Χανάτου, το Μπαχτσισαράι, χωρίς μάχη και έφυγαν για τις στέπες. Η τελειότητα της στρατιωτικής μηχανής της ρωσικής αυτοκρατορίας κατέστησε πλέον δυνατή την εύκολη οργάνωση της προμήθειας ενός μεγάλου στρατού που κινείτο μέσα από τη στέπα, η οποία μέχρι τότε θεωρείτο αδιάβατο εμπόδιο.<br /><br />Αν και, ήδη, από τη δεκαετία του 1730, η Ρωσία μπορούσε να επιφέρει στρατιωτικές ήττες στους Τούρκους, δεν ήταν, ωστόσο, ακόμη δυνατό να ξεκινήσει η ανάπτυξη της περιοχής της Νοβορόσια. Η Reconquista συνεχίστηκε υπό την αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄. Τότε το ρωσικό κράτος αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα, ο πληθυσμός αυξανόταν ταχύτατα, η οικονομία διογκώθηκε, το εμπόριο διευρύνθηκε, χτίστηκαν εργοστάσια και τα έσοδα του ταμείου αυξήθηκαν σημαντικά. Η Ρωσία έχει γίνει μια από τις κορυφαίες δυνάμεις στον κόσμο. Αυτό κατέστησε δυνατό να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στη μάχη για τον νότο της Ρωσίας.<br /><br />Το 1768, ο Τούρκος σουλτάνος Μουσταφά κήρυξε τον πόλεμο στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Οι Οθωμανοί ήθελαν να καταλάβουν την Ποδολία και την Βολινία [η περιοχή που περιλαμβάνει την σημερινή βορειοδυτική Ουκρανία και επεκτείνεται δυτικά στην Πολωνία και βορείως εντός της Λευκορωσίας], κάτι που τους υποσχέθηκαν οι Πολωνοί που είχαν ξεκινήσει εξέγερση κατά της Ρωσίας. Οι Πολωνοί ήταν έτοιμοι ακόμη και να παραδώσουν τα εδάφη τους για να απαλλαγούν από την κηδεμονία της Αγίας Πετρούπολης.<br /><br />Όμως ο πόλεμος έφερε πρωτοφανή επιτυχία για τα ρωσικά όπλα. Και οι Τούρκοι και οι Πολωνοί ηττήθηκαν. Ως αποτέλεσμα του πολέμου, η Κριμαία απέκτησε την ανεξαρτησία της [από την Οθωμανική αυτοκρατορία] και ο ρωσικός στόλος εδραιώθηκε σταθερά στη Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Μια τέτοια απότομη ενίσχυση της Ρωσίας δεν άρεσε στους ηγεμόνες της Κωνσταντινούπολης. Οι Τούρκοι προσπαθούσαν συνεχώς να ανακτήσουν την επιρροή τους στις υποθέσεις της Κριμαίας και να εγκαταστήσουν εκεί φιλικούς τους Χάνους. Σε απάντηση, η Αικατερίνη Β’ συμφώνησε με τον τελευταίο Χάνο Σαγκίν-Γκιρέι για την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία. Έτσι, εμφανίστηκε η επαρχία της Ταυρίδας στο ρωσικό κράτος, ενώ παράλληλα ξεκίνησε η ταχύτατη ανάπτυξη της Νοβορόσια υπό την επίβλεψη του πρίγκιπα Ποτέμκιν.<br /><br />Η ίδρυση των πόλεων και η ανάπτυξη της οικονομίας</div><div><br />Σε ελάχιστα χρόνια, νέες πόλεις αναπτύχθηκαν, οι αγρότες άρχισαν να σπέρνουν την καλλιεργήσιμη γη ανέγγιχτη για αιώνες, και οι έμποροι άρχισαν να ανοίγουν νέους εμπορικούς δρόμους. Τα εδάφη μοιράστηκαν δωρεάν – με μόνη προϋπόθεση οι άποικοι να τα καλλιεργούν και να τα κατοικούν.<br /><br />Το 1787, η Αικατερίνη Β’, συνοδευόμενη από πολυάριθμους ξένους καλεσμένους, ταξίδεψε μέσω της Νοβορόσιας στην Κριμαία. Όλοι έμειναν έκπληκτοι με το πόσο γρήγορα μπόρεσαν οι Ρώσοι να κυριαρχήσουν στα εδάφη που είχαν πρόσφατα απελευθερωθεί από τους Τούρκους. Παρεμπιπτόντως, ο θρύλος των «χωριών Ποτέμκιν» δημιουργήθηκε τότε από τις προσπάθειες της γαλλικής διπλωματίας – συμμάχου της Τουρκίας. Οι Γάλλοι διπλωμάτες, οργισμένοι αλλά και αδύναμοι να αναχαιτίσουν τη Ρωσία, διέδιδαν ψευδείς φήμες για την αποτυχία των σχεδίων της Αικατερίνης Β’ και του πρίγκιπα Ποτέμκιν.<br /><br />Ο αποικισμός της Νοβορόσια προήλθε σχεδόν αποκλειστικά από τις ρωσικές επαρχίες, γι’ αυτό, μέχρι να έρθουν στην εξουσία οι Μπολσεβίκοι, κανείς δεν σκέφτηκε καν να θεωρήσει αυτά τα εδάφη ουκρανικά. Η Ουκρανία, που τότε ονομαζόταν Μικρή Ρωσία, καταλάμβανε μια πολύ μικρή περιοχή στο τρίγωνο Κιέβου-Τσερνίγκοφ-Πολτάβα.<br /><br />Οι Ρώσοι ίδρυσαν το Χάρκοβο (1654), την Οδησσό (1794), την Χερσώνα (1778), τον Γιεκατερινοσλάβ (1777) [προς τιμήν της Αγίας Αικατερίνης, προστάτριας της τσαρίνας], που το 1926 μετονομάστηκε σε Ντιεπροπετρόβσκ, και το 2016 σε Ντιπρό, την Μαριούπολη (1778)[η πόλη αρχικώς κατοικήθηκε αποκλειστικών από τους Έλληνες που είχαν έλθει από την Κριμαία το 1778], το Νικολάγιεφ (1788), το Λουγκάνσκ (1795), το Ζαπαρόζιε (1770) και το Ντονιέτσκ (1869).<br /><br />Οδηγημένοι από τη δίψα για εκδίκηση, οι Οθωμανοί το 1787 κήρυξαν ξανά τον πόλεμο. Αλλά πάλι νίκησε η Ρωσική Αυτοκρατορία, με επικεφαλής τους στρατηγούς Ρουμιάντσεφ, Σουβόροφ, Ρέπνιν, και άλλους εξαιρετικούς διοικητές. Έτσι έληξε θριαμβευτικά η ρωσική Reconquista.<br /><br />Τι πήρε τελικά η Ρωσία από όλους αυτούς τους πολέμους; Πρώτα απ’ όλα, εξέλιπε η απειλή των επιδρομών των Τατάρων, που είχαν εξαντλήσει για αιώνες τις περιοχές στη νότια Ρωσία. Η Νοβορόσια αποδείχθηκε μια εξαιρετικά πλούσια και εύφορη γη, η οποία μετατράπηκε στον κύριο σιτοβολώνα της Ρωσίας.<br /><br />Επίσης, αναδύθηκε εκεί μια ισχυρή βιομηχανική περιοχή, η οποία στις αρχές του 20ου αιώνα αποδείχθηκε όχι μόνο η σημαντικότερη πηγή άνθρακα και μετάλλων, αλλά και το κέντρο για την παραγωγή μεγάλης ποικιλίας βιομηχανικών προϊόντων. Τα λιμάνια της Οδησσού και της Μαριούπολης έγιναν οι κύριες θαλάσσιες πύλες της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα και πηγές ολοένα αυξανόμενου εισοδήματος από τις εξαγωγές σιτηρών και άνθρακα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τατάροι, Κριμαία, πλιάτσικο και οι “ελληνικές πόλεις” της “Νοβορόσια”…

Το παρακάτω κείμενο παρουσιάζει σε γενικές γραμμές το ιστορικό υπόβαθρο της κατάκτησης και του αποικισμού, από την Ρωσική Αυτοκρατορία, της ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ… και οι γεωπολιτικές συνέπειες της απόφασης Τζο Μπάιντεν για αποδέσμευση

Ellada simera 0 Ενέργεια, κόσμος 17:02

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/04/OIL-STRATEGIC-RESERVES-790x400.jpg" width="706" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Η πρωτοφανής απόφαση Μπάιντεν για την αποδέσμευση ενός εκατομμυρίου βαρελιών πετρελαίου ημερησίως για τους επόμενους έξι μήνες, έχει στόχο την επαναφορά των τιμών σε λογικά επίπεδα. Πρόκειται για απόφαση με δυνητικά δραματικές επιπτώσεις, οικονομικές και γεωστρατηγικές, σε πλανητικό επίπεδο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι επηρεάζει και τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.<br /><br />Η απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ θα αποδείξει για άλλη μια φορά την τεράστια ισχύ του οικονομικού όπλου στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις. Υπό προϋποθέσεις και από την οπτική γωνία της διεθνούς οικονομίας, μπορεί να αποδειχθεί εξίσου καταστροφικό με ένα πυρηνικό πλήγμα. Άρα ισχύει το ότι υπάρχει εξ ορισμού κίνητρο να αποφεύγεται η χρήση του. Παράλληλα, θα είχε ενδιαφέρον αν εξεταστεί θεωρητικά και το ποια θα ήταν η χρήση αυτού του όπλου στα χέρια καθεστώτων με τα χαρακτηριστικά του ρωσικού και του κινεζικού.<br /><br />Ωστόσο, οι ΗΠΑ δεν μπορούν για αόριστο χρόνο να διαταράξουν την αγορά για να πειθαναγκάσουν τους υπόλοιπους να αυξήσουν την παραγωγή. Θεωρητικά, η Ουάσιγκτον έχει τη δυνατότητα να αποδεσμεύσει και περισσότερα αποθέματα, τα οποία θα αναλάβει να αναπληρώσει η εγχώρια πετρελαϊκή βιομηχανία. Οι αντίπαλοι των ΗΠΑ γνωρίζουν αυτή τη δυνατότητα και θα την συνυπολογίσουν στην απάντησή τους.<br /><br />Μένει να αποδειχθεί στην πράξη εάν «πειθαρχήσουν» ή θα οδηγηθούμε σε κλιμάκωση της διένεξης. Εάν η ομάδα των χωρών που συντάσσεται με τη Ρωσία θα παραμείνει ενωμένη, ή η προειδοποιητική βολή των ΗΠΑ θα δημιουργήσει ρωγμές, καθώς οι ανοχές ενός εκάστου είναι διαφορετικές και καθορίζονται από τα οικονομικά και γεωστρατηγικά δεδομένα κάθε χώρας.<br /><br />Στην περίπτωση των μοναρχιών του Κόλπου θα συνυπολογιστεί και η στρατιωτική εξάρτηση από τις ΗΠΑ. Όσα δισεκατομμύρια και να δαπανηθούν σε οπλικά συστήματα τεχνολογίας αιχμής, από μόνα τους δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα επιδιωκόμενα για πλειάδα λόγων. Ας τα δούμε όμως αναλυτικά…<br /><br />ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ<br />Το βασικό μήνυμα των ΗΠΑ αφορά τους ατλαντικούς της συμμάχους στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αλλά και την ΕΕ. Η Ουάσιγκτον επιχειρεί να τους διαβεβαιώσει ότι οι αμερικανικές εγγυήσεις αντιλαμβάνονται και συνυπολογίζουν την άρρηκτη σχέση ανάμεσα στην οικονομία και τη στρατιωτική ισχύ. Οι δε ΗΠΑ επιθυμούν με την κίνησή τους να αντιμετωπίσουν και την καχυποψία των Ευρωπαίων και όχι μόνο, ότι μέρος του κινήτρου των ΗΠΑ είναι να κερδοσκοπήσουν, πουλώντας πανάκριβα το δικό τους σχιστολιθικό αέριο.<br /><br />Με την αποδέσμευση των στρατηγικών αποθεμάτων, οι ΗΠΑ επιχειρούν να πετύχουν στρατηγικούς-γεωπολιτικούς στόχους, παρότι η συμπίεση των τιμών κινείται σε βάρος του στενά οικονομικού τους συμφέροντος. Οι υψηλές τιμές των υδρογονανθράκων εξασφαλίζουν τεράστια κέρδη στις ΗΠΑ που έχουν αναλάβει κομβικό ρόλο στην αναπλήρωση του ρωσικού αερίου στις δυτικές αγορές.<br /><br />Αποδεσμεύοντας στρατηγικά αποθέματα σε τέτοιο όγκο και βάθος χρόνου, οι ΗΠΑ επιδιώκουν τη σημαντική συμπίεση των τιμών του αγαθού στις διεθνείς αγορές. Επί της ουσίας συνιστά «έμμεση επιδότηση» της τροφοδοσίας των συμμάχων με ενέργεια, ώστε να μην στραγγαλιστούν οι οικονομίες τους.<br /><br />ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΟΝΑΡΧΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ<br />Κύριος στόχος της αμερικανικής πολιτικής όμως είναι ο Βλαντίμιρ Πούτιν και οι αποφάσεις του να ζητήσει πληρωμή σε ρούβλια για τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, επιδιώκοντας με τον τρόπο αυτό να ενισχύσει τη ζήτηση του εθνικού νομίσματος, ώστε να ανακτήσει μέρος του χαμένου εδάφους εξαιτίας της πίεσης από τις δυτικές κυρώσεις.<br /><br />Η απόφαση της Ουάσιγκτον όμως επιχειρεί να «συνετίσει» και τις μοναρχίες του Κόλπου, οι οποίες συντασσόμενες με τη Ρωσία αρνήθηκαν να συζητήσουν με τις ΗΠΑ μέτρα για τη σταθεροποίηση της διεθνούς αγοράς ενέργειας σε χαμηλότερες τιμές, αυξάνοντας την παραγωγή τους. Τη στάση των σουνιτικών μοναρχιών δεν ακολούθησε το Κατάρ. Η Ντόχα επέλεξε πιο διαλλακτική στάση απέναντι στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, δεσμευόμενη να μην υποκύψει στον πειρασμό να πουλήσει το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) σε πελάτες διατεθειμένους να πληρώσουν ακριβότερα.<br /><br />Η αμερικανική απόφαση θέτει χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προ σοβαρού διλήμματος. Γνωρίζοντας η Ουάσιγκτον ότι το πρόβλημα ασφαλείας τους δεν μπορεί να καλυφθεί από τη Μόσχα, αλλά και ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να κινηθεί μετωπικά σε βάρος των αμερικανικών επιλογών, παρά τις εμφανείς διαφορές που υπάρχουν, εμμέσως εκβιάζει τις μοναρχίες με τις εξελίξεις στο θέμα του Ιράν.<br /><br />Η απόφαση των Αμερικανών επηρεάζει και την Ισλαμική Δημοκρατία. Αφενός έχει να λάβει την τελική της απόφαση με αντικείμενο την αναβίωση της πυρηνικής συμφωνίας με τη Δύση. Αφετέρου θα πρέπει να ελέγξει τις εξελίξεις στο εσωτερικό, καθώς φαίνεται πως υφίσταται ανησυχία για την επόμενη ημέρα του θανάτου του ανώτατου πνευματικού ηγέτη, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ. Η επανεμφάνιση σε σημαντικά δυτικά μέσα του ζητήματος της διαδοχής και η αναφορά στο ενδεχόμενο σοβαρής εκτροπής θυμίζει το «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά».<br /><br />Όσον αφορά την επίπτωση της απόφασης αποδέσμευσης αμερικανικών στρατηγικών αποθεμάτων, αφενός μειώνει τα έσοδα της Τεχεράνης, αλλά αφετέρου δίνει κίνητρο για την ολοκλήρωση της πυρηνικής συμφωνίας, στο μέτρο που θα δημιουργηθεί προοπτική ένταξης της Τεχεράνης στους ενεργειακούς προμηθευτές της Δύσης. Κι αυτό δεν αρέσει ούτε στις αραβικές μοναρχίες του Κόλπου ούτε στο Ισραήλ, ενώ το Κατάρ διατηρεί προβάδισμα στις σχέσεις με το Ιράν.<br /><br />Αυτή όμως η γενικότερη κλιμάκωση της όξυνσης των σχέσεων, φέρνει τις σουνιτικές μοναρχίες πιο κοντά με το Ισραήλ, για τους ίδιους λόγους που υπαγόρευσαν τις “Συμφωνίες του Αβραάμ”. Δηλαδή, την κοινή αντιμετώπιση του Ιράν ως απειλής εθνικής ασφαλείας. Μένει να διαπιστωθεί και η αντίδραση του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (GCC) στις εξελίξεις, καθώς δεν θα πρέπει να θεωρείται απίθανη η εκ νέου άσκηση πιέσεων στο Κατάρ.<br /><br />Ο ΚΙΝΕΖΙΚΟΣ «ΔΡΑΚΟΣ» ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΠΟΥΜΠΟΥΛΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ<br />Ένας από τους κερδισμένους από την απόφαση των Αμερικανών, είναι η στρατηγική αντίπαλος Κίνα! Μπορεί αυτό να μην εντασσόταν στα κίνητρα ή/και τις επιθυμίες της Ουάσιγκτον, αλλά εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Πεκίνου που είναι κολοσσιαίος καταναλωτής ενέργειας, με ειδικές σχέσεις τόσο με το Ιράν όσο και με τους υπόλοιπους παραγωγούς υδρογονανθράκων στον Κόλπο.<br /><br />Επειδή όμως τίποτα δεν έχει μονοδιάστατη ανάγνωση, αυτό δίνει κίνητρο στους Κινέζους να ζυγίσουν διαφορετικά την πολιτική τους απέναντι στη Μόσχα, από την οπτική του οικονομικού τους συμφέροντος. Προμηθευτής και πελάτης έχουν διαφορετικά συμφέροντα. Κατά συνέπεια, παρότι η Κίνα δεν θα εγκαταλείψει τη ρητορική στήριξη της Ρωσίας, στο τέλος της ημέρας θα πράττει σε τακτικό επίπεδο ό,τι υπαγορεύει το συμφέρον της σε κάθε επιμέρους περίπτωση.<br /><br />ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ<br />Όπως αναφέρθηκε στην εισαγωγική παράγραφο, η αμερικανική κίνηση αποδέσμευσης στρατηγικών αποθεμάτων επηρεάζει άμεσα και τα ελληνικά συμφέροντα. Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση και στο πλαίσιο μείωσης της δυνατότητας των χωρών του Κόλπου να επιχειρούν να καθορίσουν την αμερικανική πολιτική, το ενδιαφέρον της Ουάσιγκτον για τα αποθέματα της Μεσογείου είναι λογικό να αυξηθεί.<br /><br />Αντιμετωπίζοντας την υπόθεση μακροπρόθεσμα, οι σχεδιαστές της στρατηγικής των ΗΠΑ, δεν μπορούν να μην συνυπολογίσουν, ότι πρωταγωνιστικό ρόλο στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της Μεσογείου θα παίξουν οι αμερικανικοί ενεργειακοί κολοσσοί ExxonMobil και Chevron. Άρα οι εξελίξεις μπορεί να είναι ραγδαίες.<br /><br />Ωστόσο, οι ελληνικοί στρατηγικοί υπολογισμοί δεν σημαίνει ότι ευθυγραμμίζονται απολύτως με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, στο μέτρο που επηρεάζουν τις διμερείς σχέσεις με χώρες – συμμάχους. Κατά συνέπεια, η Αθήνα οφείλει να αποφύγει κάθε λογής «οπαδισμούς», να σχεδιάσει με προσοχή την πολιτική της με βάση τις προτεραιότητες και τα εθνικά συμφέροντα, δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση και σε μια ορθολογική ρητορική που θα αποφεύγει τις δημοφιλείς τελευταία ρητορικές εξάρσεις…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>