Ο τουρκικής καταγωγής Τζόνσον δρομολογεί την ομοσπονδιοποίηση της Κύπρου... Το βρώμικο παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών

<img height="364" src="https://simerini.sigmalive.com/media/images/Cyprus_Map.original.jpg" width="640" /><br />Οι πάγιες θέσεις της Βρετανίας που έγιναν… « νέες ιδέες»!<br />Φανούλα Αργυρού<br />Προηγήθηκε μια ενέργεια του Λονδίνου που δεν λέχθηκε ούτε στην Κύπρο ούτε στο Λονδίνο, παρά μόνο σε μια ανάρτηση στην Τουρκία. Στις 11 Νοεμβρίου 2020 ο νέος αρχηγός της βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας Εξωτερικού ΜΙ6, Ρίτσαρτ Μοορ βρέθηκε στην Τουρκία για μια σχεδόν μυστική επίσκεψη.<br /><br />Ηαναφορά της τουρκικής «Χουριέτ» με το άρθρο του Γιουσούφ Κανλί, «Dancing with new ideas» για μυστική διπλωματία Βρετανών για «νέες ιδέες» στο κυπριακό, για δύο κράτη με συνομοσπονδία, δηλαδή για να ελέγχει η Τουρκία ολόκληρη το νησί, δεν είναι ουρανοκατέβατη, έχει το παρασκήνιο και την ιστορία της. Δεν είναι καθόλου «νέες ιδέες» και εξηγούμαι.<br /><br />Τις τελευταίες 15-20 μέρες<br /><br />Οι δηλώσεις του βρετανού Υπ. Αρμοστή κ. Στίβεν Λίλλυ στον τηλεοπτικό «Άλφα», υποστηρίζοντας τις τουρκικές θέσεις Ερσίν Τατάρ για δύο κράτη για να πιέσει ουσιαστικά την κυπριακή κυβέρνηση να προσεγγίσει τις τουρκικές θέσεις, οι σε ζήτημα λίγων ημερών δηλώσεις Τούρκου ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου ότι δεν θα χάσουν άλλα 50 χρόνια συζητώντας ΔΔΟ άρα απαιτούν συνομοσπονδία δύο κρατών, η επικοινωνία του Βρετανού ΥΠΕΞ Ντόμινικ Ράαβ με τον Τσαβούσογλου για λύση του Κυπριακού, με ταυτόχρονο το άρθρο Κανλί στην «Χουριέτ» για τάχατες νέες ιδέες των Βρετανών, ήσαν όλα συντονισμένα. Μεταξύ Λονδίνου, Άγκυρας και Λευκωσίας.<br /><br />Προηγήθηκε, όμως, μια ενέργεια του Λονδίνου που δεν λέχθηκε ούτε στην Κύπρο ούτε στο Λονδίνο, παρά μόνο σε μια ανάρτηση στην Τουρκία.<br /><br />Ο αρχηγός της ΜΙ6 στην Άγκυρα<br /><br />Στις 11 Νοεμβρίου 2020 ο νέος αρχηγός της βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας Εξωτερικού ΜΙ6, Ρίτσαρτ Μοορ βρέθηκε στην Τουρκία για μια σχεδόν μυστική επίσκεψη. Συναντήθηκε με τον εκπρόσωπο της τουρκικής προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν και συζήτησαν θέματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, αντάλλαξαν ιδέες για τις πολιτικές ασφαλείας και σταθερότητας στην Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Ο Ρίτσαρτ Μοορ γνωρίζει πολύ καλά το Κυπριακό. Υπηρέτησε και στην Κύπρο όσο και προηγουμένως στην ΜΙ6 και ως πρέσβης στην Τουρκία μεταξύ 2014-2017 παρευρέθηκε και στο Κράν Μοντάνα. Συμμετείχε στην βρετανική αποστολή των 30 και πλέον αξιωματούχων του Φόρειν ΄Οφις με επικεφαλής τον τότε Σερ Άλαν Ντάνγκαν.<br /><br />Στις δε 9 Μαρτίου 2015 ο Ρίτσαρτ Μοορ καθώς υπηρετούσε πρέσβης στην Άγκυρα ανάρτησε άρθρο με τίτλο «Cyprus: a time for fresh thinking?» συγχαίροντας τη ΜΚΟ Cyprus Academic Dialogue και το τουρκικό Think Tank, USAK, για το δικοινοτικό συνέδριο που έλαβε χώρα στη Τουρκία στις 28 Φεβρουαρίου 2015 σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο του Kent στην Αγγλία, το Βρετανικό Ινστιτούτο στην Άγκυρα… (Βλέπε ανάλυση της γράφουσας <a href="https://www.sigmalive.com/news/international/647141/o-neos-arxigos-tis-mi6-oi-sxeseis-me-tourkia-kai-to-kypriako">«Ο νέος Αρχηγός της ΜΙ6- οι Σχέσεις με Τουρκία και Κύπρο», SigmaLive 31/07/2020</a>).<br /><br />Η βρετανική διπλωματία, όπως πάντα εργάζεται και αυτές τις μέρες εναρμονισμένη με την τουρκική. Αυτές τις μέρες, όμως εντατικοποιήθηκαν περισσότερο οι ενέργειες τους μεταξύ Λονδίνου, Άγκυρας και Λευκωσίας για τους γνωστούς λόγους. Να προλάβουν την σύνοδο κορυφής της ΕΕ σε περίπτωση που τολμήσει η τελευταία …να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία, στριμώχνοντας και δεσμεύοντας ακόμα περισσότερο την δική μας πλευρά για παραχωρήσεις. Που πλέον δεν είναι άλλες από την υποταγή και αναγνώριση/νομιμοποίηση του κατοχικού εκτρώματος με μια συνομοσπονδία.<br /><br />Το «ορόσημο»<br /><br />Να θυμίσω ότι ο Ρίτσαρτ Μοορ, το Μάρτιο του 2019, 48 ώρες μετά την εκδήλωση  στο Παλάτι του Buckingham στις 04/03/2019, επέτειο το ολοκαυτώματος του Αυξεντίου (τότε είχε αντικαταστήσει τον Τζόναλαν Άλλεν ως Πολιτικός Διευθυντής στο Φόρειν ΄Οφις – Political Director) βρέθηκε στην Κύπρο. Και ανάρτησε στο τουίτερ της στις 8.3.2019 η βρετανική Υπάτη Αρμοστεία ότι ο Ρίτσαρτ Μοορ:<br /><br />««μετά την επίσκεψη-ορόσημο του Προέδρου Αναστασιάδη στο ΗΒ ο Richard Moore πήγε να δει Νίκο Χριστοδουλίδη, Μαυρογιάννη, Ακιντζί επί σειρά θεμάτων όπως, Brexit, περιφερειακές σχέσεις & Κυπριακό».<br /><br />Γιατί αποκάλεσαν «ορόσημο» την επίσκεψη Νίκου Αναστασιάδη στο Λονδίνο, εφόσον η παρουσία του ήταν, για να... τιμήσουν την ομογένεια;» (Μας είχε λεχθεί ότι η εκδήλωση/κοροϊδία ήταν για να τιμηθεί η … ομογένεια!)<br /><br />Καμία εξήγηση δεν δόθηκε έκτοτε για το τι ήταν τόσο σημαντικό για εκείνη την επίσκεψη στην Κύπρο του Ρίτσαρτ Μοορ μετά το «ορόσημο» του Παλατιού…<br /><br />Ρίτσαρτ Μοορ και Λόρδος Φροστ<br /><br />Σήμερα ο Ρίτσαρτ Μοορ βρίσκεται, από τον Οκτώβριο 2020, επικεφαλής της Μυστικής Υπηρεσίας Εξωτερικού ΜΙ6 και ο Λόρδος Ντέιβιντ Φροστ επικεφαλής διαπραγματευτής για το Brexit, ο οποίος, όμως, όπως έγραψα την περασμένη Κυριακή στην «Σημερινή» το 1990 υπηρετούσε στην βρετανική Υπάτη Αρμοστεία στη Λευκωσία. Όταν και πρότεινε σχέδιο για συνομοσπονδία στην Κύπρο βασισμένο στα μέχρι τότε βρετανικά σχέδια από την δεκαετία του 1960. (Σημ. στις 03/01/1964 το Φόρειν Όφις είχε ξεκινήσει σχέδια ανασύστασης της ΚΔ σε δύο συνιστώντα κράτη με σχεδιαστή τον Σερ Κρίσπιν Τίκελ (Sir Crispin Tickell) ο οποίος το 1990 ευθυνόταν και για την ετοιμασία του διζωνικού ψηφίσματος 649/90. Το οποίο ελέω Γ. Βασιλείου πέρασαν οι Βρετανοί τη ρατσιστική βρετανο-τουρκική Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία από το Συμβούλιο Ασφαλείας.<br /><br />Στις 9 Αυγούστου 1990, λοιπόν, ο αξιωματούχος στη βρετανική Υπ. Αρμοστεία στη Λευκωσία, D. G. H. Frost, και αφού ο Sir Crispin Tickell, όπως προανέφερα πέρασε τη ΔΔΟ στο ψήφισμα 649/90, έστειλε στο Λονδίνο μια μακροσκελή έκθεση με εισηγήσεις/προτάσεις για λύση του Κυπριακού. Έβρισκε ότι η μόνη αποτελεσματική λύση που ανταποκρινόταν στα βρετανικά κριτήρια ήταν μια εικονική νομιμοποίηση του στάτους κβο που μπορούσε να πάρει τη μορφή δύο σχεδόν ανεξάρτητων ομόσπονδων κρατών με μία τίποτα περισσότερο από κατ’ όνομα κεντρική κυβέρνηση (παρά μια πραγματική αναγνώριση της «ΤΔΒΚ»).<br /><br />«Αυτή η πολιτική συνοψίζεται στο να τεθούν περισσότερες πιέσεις πάνω στους Ελληνοκύπριους να δεχθούν μια λύση που θεωρούν απαράδεκτη. Αυτό θα ενοχλήσει βραχυπρόθεσμα τις σχέσεις μας μαζί τους, γι’ αυτό θα χρειαστούμε διεθνή κάλυψη για να το καταφέρουμε. Αυτό θα γίνει είτε με ανανέωση της πρωτοβουλίας του ΓΓ του ΟΗΕ είτε με το να τον ενθαρρύνουμε να απομακρυνθεί για μια πρωτοβουλία από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα και τις ΗΠΑ. Ίσως να χρειαζόμαστε να ρισκάρουμε βραχυπρόθεσμα πολιτικό κόστος για χάρη μακροπρόθεσμης σταθερότητας…», έγραψε ο κ. Frost.<br /><br />Έτσι και έγινε και οι συνομόσπονδες ετοιμασίες του Φόρειν ΄Οφις παρουσιάστηκαν ως του τότε ΓΓ του ΟΗΕ, Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι. Στη συνέχεια μας ετοίμασαν αναβαθμισμένο το «Σχέδιο Ανάν»…<br /><br />Συνομοσπονδία<br /><br />Εν τω μεταξύ πρέπει να πώ επίσης ότι του ψηφίσματος 649/90 προηγήθηκε και κάτι άλλο. Το 1987, η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Κοινοτήτων, εισηγήθηκε στην βρετανική κυβέρνηση να προχωρήσει σε λύση συνομοσπονδίας, αναβαθμίζοντας και οικονομικά το ψευδοκράτος…<br /><br />Και άλλες λύσεις από την ομοσπονδία και τα δύο κράτη<br /><br />Το ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις από την ομοσπονδία το είπαν τόσο οι Βρετανοί όσο και οι Τούρκοι πολλές φορές διαχρονικά. Δεν είναι κάτι το καινούργιο για να ξαφνιαστούμε. Όπως και η απαίτηση για δύο κράτη. Οι Τούρκοι διαχρονικά πάντα έθεταν και θέμα δύο κρατών εννοώντας πάντα συνομοσπονδία για να ελέγχουν ολόκληρο το νησί. Τόσο η διχοτόμηση, τα δύο κράτη, όσο και οποιαδήποτε ομοσπονδία, συνομοσπονδία, χαλαρή, σφιχτή, αποκεντρωμένη, ανακατωμένη και όπως αλλιώς προσπαθούν να την προωθήσουν καλύπτοντας την πραγματικότητα, δεν μπορούσαν να προχωρήσουν δίχως την αποδοχή της ΔΔΟ. Η βάση, η ραχοκοκκαλιά όλων ήταν και παραμένει η ΔΔΟ. Και τα κατάφεραν οι Τούρκοι. Βρήκαν σωστοί στις προβλέψεις των όταν από το 1957 πίστευαν ότι με την βοήθεια των Ελληνοκυπρίων θα τα καταφέρουν να γίνει αποδεκτή η διζωνική!<br /><br />Βαρώνη Λίντα Τσόκερ (Linda Chalker)<br /><br />Το 1993, αφού οι «Ιδέες Γκάλι» απορρίφθηκαν με διαδηλώσεις από το λαό ως συνομοσπονδιακές και ελέω εκλογών και ο Γλ. Κληρίδης πήρε γνωμάτευση από τρεις συνταγματολόγους που το επιβεβαίωσαν, την Κύπρο επισκέφθηκε η τότε Υφυπουργός Εξωτερικών βαρώνη Τσόκερ. Και είπε ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις εκτός της ομοσπονδίας, για δεχθεί καταιγισμό επιθέσεων.<br /><br />Το 1994, ένα χρόνο αργότερα, η ψευτο-βουλή των κατεχομένων δήλωσε ακριβώς το ίδιο πράγμα.<br /><br />Στο άρθρο της «Χουριέτ» (Γιουσούφ Κανλί) ξεχωρίζω την παράγραφο που γράφει ότι η Βρετανία βολιδοσκοπεί τις αντιδράσεις σε διάφορα επίπεδα διαπραγματεύσεων με την ελληνοκυπριακή ηγεσία, για ιδέες για "loosely decentralized federation" δηλαδή για μια χαλαρή αποκεντρωμένη ομοσπονδία ή "two state confederation" συνομοσπονδία δύο κρατών.<br /><br />Η Κυπριακή Κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά τις προθέσεις των Βρετανών. Γιατί οι τελευταίοι δεν προβαίνουν σε τόσο τολμηρές δηλώσεις που εκθέτουν ουσιαστικά την Κυπριακή Κυβέρνηση (όπως του Υπ. Αρμοστού Στίβεν Λίλλυ από τον «Άλφα») δίχως να έχουν ήδη μιλήσει μαζί της. Εξού και καμία αντίδραση δεν υπήρξε γι΄ αυτές.<br /><br />Αντί λοιπόν να συνεχίζει η Κυπριακή Κυβέρνηση την αυτοκαταστροφική πορεία της καθοδηγούμενη από τις συντονισμένες μεθοδεύσεις του Λονδίνου και γονατιστή να δέχεται Πενταμερή για εξυπηρέτηση της Τουρκίας να βγει ανοικτά και να εξηγήσει στο λαό τι ζητούν οι Βρετανοί από αυτή. Να δηλώσει ευθαρσώς ότι αλλάζει πορεία για ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ. Απορρίπτει την τουρκοποίηση της Κύπρου και το γνωστοποιεί τόσο στον ΟΗΕ όσο και την ΕΕ!<br /><br />Γιατί στο σημείο που φθάσαμε, το μόνο που επιτεύχθηκε για 46 χρόνια είναι να ολοκληρωθεί το σχέδιο επανάκτησης της Κύπρου του Δρ. Νιχάτ Ερίμ. Βρισκόμαστε στην ουρά. Στο τελευταίο στάδιο ολοκλήρωσής του. Να νομιμοποιηθούν τα πάντα μέσω συνομοσπονδίας. Πλήρης επικυριαρχία της νήσου από την Τουρκία. Το πληθυσμιακό η Τουρκία ήδη το ανέθεσε (και αυτό βάση σχεδίου Νιχάτ Ερίμ 1956) στη δημογραφική αλλοίωση.<br /><br /><div><a href="https://simerini.sigmalive.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο τουρκικής καταγωγής Τζόνσον δρομολογεί την ομοσπονδιοποίηση της Κύπρου... Το βρώμικο παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών

Οι πάγιες θέσεις της Βρετανίας που έγιναν… « νέες ιδέες»! Φανούλα Αργυρού Προηγήθηκε μια ενέργεια του Λονδίνου που δεν λέχθηκε ούτε στην Κύπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αίγυπτος-Τουρκία-Μουσουλμανική Αδελφότητα: Ο "άσος" που έγινε "βαρίδι" και η περιφερειακή κόντρα

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/79/79ef02213073451296c50858110e714c.JPG?quality=80&404=default&v=8" width="640" /><br /><br /><div><b>Πέτρος Κράνιας</b><br />Καλά ενημερωμένες αιγυπτιακές πηγές αποκάλυψαν ότι οι στενές σχέσεις μεταξύ της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας δεν εμπόδισαν "κάθε χώρα να διατηρήσει ένα περιθώριο ανεξαρτησίας για να κινηθεί όπως θεωρεί εκείνη κατάλληλα σε περιφερειακό επίπεδο".<br /><br />Έτσι, πριν από δύο ημέρες, το Ριάντ έδειξε μια φαινομενική ευελιξία απέναντι στην Τουρκία, ενώ το Κάιρο δεν έχει ακόμη κάνει συγκεκριμένο βήμα προς την Άγκυρα για να δείξει μια αντίδραση στα πολλά πολιτικά μηνύματα που έστειλαν ανώτεροι Τούρκοι αξιωματούχοι.<br /><br />Πηγές ανέφεραν στο The Arab Weekly ότι "η αιγυπτιακή ηγεσία θέλει να προχωρήσει αργά και προσεκτικά και να μην αναλάβει την πρωτοβουλία σε αυτό το είδος της περίπλοκης κρίσης, ειδικά όταν τα στοιχεία της κρίσης είναι ασταθή και ελέγχονται από διαφορετικά μέρη. Προτιμά να ποντάρει στον παράγοντα χρόνου, ο οποίος μπορεί να δημιουργήσει μια πραγματικότητα με ακατάλληλα χρώματα".<br /><br />Οι πηγές ανέφεραν ότι "η Αίγυπτος κατανοεί τα κίνητρα για την αλλαγή της θέσης της Σαουδικής Αραβίας" έναντι της Άγκυρας, λαμβάνοντας υπόψη τις εκτιμήσεις του Ριάντ ότι μια θετική εξέλιξη δεν θα βλάψει τα συμφέροντα και τους στόχους της σε αυτό το ευαίσθητο στάδιο. Το πρόβλημα, σύμφωνα με τις πηγές, είναι ότι η τουρκική ηγεσία "δεν είναι ειλικρινής και δεν θα έχει ποτέ απολύτως σαφείς προθέσεις. Κράτησαν σκόπιμα το αρχείο της δολοφονίας του Τζαμάλ Κασόγκι, ώστε να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για πολιτικά κέρδη ανά πάσα στιγμή. "<br /><br />Η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία είχαν στο παρελθόν διαφορετικές οπτικές γωνίες όσο αφορά το τι συνέβαινε τόσο στη Συρία, όσο και στην Υεμένη, για να μην αναφέρουμε το Ιράν, και ωστόσο οι σχέσεις τους δεν επηρεάστηκαν σε κανένα στάδιο λόγω των κοινών αντιλήψεών τους στα γενικά σημεία που διατηρούν τη συμμαχία τους.<br /><br />Το Κάιρο και το Ριάντ τέμνονται με την Άγκυρα, ως προς το Κατάρ και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Το πρώτο είναι μάλλον ένα μεγάλο πρόβλημα και το Ριάντ φαίνεται να είναι πρόθυμο να παραβλέψει ένα μεγάλο κομμάτι των εμποδίων σε αυτό το θέμα εάν η τρέχουσα αμερικανική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να βρει την κατάλληλη λύση για την κρίση και να μην την αφήσει να παρακολουθήσει νέα διοίκηση.<br /><br />Το Κάιρο, ωστόσο, έχει διαφορετική οπτική γωνία για το δίλημμα με το Κατάρ, καθώς αυτό το δίλημμα συνδέεται με το δεύτερο αρχείο, δηλαδή την υποστήριξη του Κατάρ για τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Από αιγυπτιακή σκοπιά, η κρίση με το Κατάρ δεν μπορεί να ξεπεραστεί χωρίς να επιτευχθεί συμφωνία που περιλαμβάνει το θέμα της Αδελφότητας στο οποίο Άγκυρα και Ντόχα έχουν παρόμοιες απόψεις.<br /><br />Το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο δύσκολο λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η Τουρκία αντιμετωπίζει την Αιγυπτιακή Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Τουρκία ως σχέδιο για μια αιγυπτιακή "κυβέρνηση εν εξορία" που περιμένει την ευκαιρία να επιστρέψει στην πατρίδα και να συνεχίσει να επιδιώκει τους αρχικούς στόχους τους. Αυτό με τη σειρά του αντιπροσωπεύει μια μυστική αμφισβήτηση της νομιμότητας του ισχύοντος αιγυπτιακού καθεστώτος και δικαιολογεί την αγκαλιά της Αιγυπτιακής Αδελφότητας, παρά όλες τις αποτυχίες του.<br /><br />Το Κάιρο περιμένει τι θα προκύψει από την πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ του Σαουδάραβα μονάρχη, Βασιλιά Σαλμάν μπιν Αμπντουλαζίζ, και του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Ανώτεροι αξιωματούχοι της Σαουδικής Αραβίας έχουν ήδη ανακοινώσει ότι "δεν υπήρχε πρόβλημα με την Τουρκία" και υπάρχει έντονη κινητικότητα μεταξύ των δύο χωρών για έναν διάλογο.<br /><br />Οι χώρες που μποϊκοτάρουν το Κατάρ θεωρούν την Αίγυπτο το μεγαλύτερο αντίβαρο στην υποστήριξη της Τουρκίας προς τη Ντόχα, καθώς το Κάιρο, με το ανθρώπινο και πολιτικό βάρος του, θα είναι πάντα εμπόδιο για οποιαδήποτε τουρκική επέκταση στην περιοχή.<br /><br />Η Τουρκία, ωστόσο, έχει επενδύσει σε μεγάλο βαθμό οικονομικά, πολιτικά και σε επίπεδο μέσων μαζικής ενημέρωσης στο πρόγραμμά της, παρουσιάζοντάς τον εαυτό της ως τον τρόπο για ριζική αλλαγή. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι το βάθος της κρίσης μεταξύ των δύο χωρών είναι πέρα ​​από το στάδιο επίλυσης μεέσα από μερικές συνόδους συμφιλίωσης.<br /><br />Αιγυπτιακές πολιτικές πηγές απέκλεισαν το ενδεχόμενο, το Κατάρ να υποχωρήσει από την υποστήριξή του προς την Αιγυπτιακή Μουσουλμανική Αδελφότητα και τις προσπάθειές του να αποκαταστήσει την κυριαρχία τους στην Αίγυπτο, ακόμη και αν η Τουρκία ήταν σε θέση να αλλάξει ορισμένες από τις στάσεις της απέναντι στην Αίγυπτο.<br /><br />Το Κάιρο είχε σχεδιάσει μια κόκκινη γραμμή για την Άγκυρα στη Λιβύη, η οποία έχει κρατήσει μέχρι τώρα, ενώ η Τουρκία έχει τοποθετήσει παρόμοια γραμμή στα χαρακώματα του σχεδίου της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και εξακολουθεί να κρατά επισης. Αυτό που κάνει το Κάιρο είναι να περιμένει να δει για πόσο καιρό μπορεί να διατηρηθεί αυτή η γραμμή εν μέσω μιας αξιοσημείωτης μείωσης της έντασης της κατάστασης.<br /><br />Τα σποραδικά μηνύματα που έστειλε πρόσφατα η Άγκυρα στο Κάιρο δεν αφορούσαν ρητά τη μοίρα της εξόριστης Αιγυπτιακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας και επικεντρώθηκαν σε υπαινιγμούς που σχετίζονται με ζητήματα της Ανατολικής Μεσογείου και της Λιβύης, στα οποία το Κάιρο είχε ήδη λάβει μέτρα για να κρατήσει την Τουρκία σε απόσταση και να αντισταθεί στην προκλήσεις, δημιουργώντας ένα περιφερειακό και διεθνές δίχτυ ασφαλείας, στο οποίο οποιαδήποτε αλλαγή χρειάζεται μεγάλες προσπάθειες συντονισμού με διαφορετικά μέρη.<br /><br />Διεθνείς παρατηρητές λένε ότι το "χαρτί" της Αδελφότητας είναι σημαντικό τόσο για την Τουρκία όσο και για την Αίγυπτο, και κανένας από αυτούς δεν θα το παραμελήσει, εκτός κάτω από σημαντικές πιέσεις ή δελεαστικά κέρδη. Το τουρκικό καθεστώς πιστεύει ότι η θυσία της Αιγυπτιακής Αδελφότητας θα του κοστίσει ακριβά, καθώς υποστηρίζει την ίδια ιδεολογία και προσέγγιση στην εξουσία με την Αδελφότητα, και η παραίτηση από όλα αυτά είναι ένα βαρύ τίμημα που πρέπει να πληρώσει, εκτός αν, φυσικά, η εναλλακτική προσφορά είναι πολύ πιο γενναιόδωρη.<br /><br />Το Κάιρο δεν ενδιαφέρεται να διευθετήσει το θέμα της Αδελφότητας με την Άγκυρα, επειδή είναι ένα "χαρτί" που του δίνει έναν ευρύ χώρο για να συνεχίσει την πορεία της σκληρής πολιτικής του προς το ισλαμικό ρεύμα που χρηματοδοτείται από την Τουρκία και το Κατάρ, και οποιαδήποτε συμφιλίωση με την Άγκυρα σιωπηρά οδηγεί σε χαλάρωση αυτής της σκληρής πολιτικής.<br /><br />Οι παρατηρητές δεν αποκλείουν μια ξαφνική αλλαγή στους αιγυπτιακούς υπολογισμούς σχετικά με το θέμα "Μουσουλμανική Αδελφότητα" λόγω της άφιξης του Δημοκρατικού προέδρου Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, και έτσι η πιθανότητα επίτευξης συμφωνίας με την Τουρκία σχετικά με αυτό το θέμα, στο εγγύς μέλλον, γίνεται αρκετά ισχυρή, γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να απαλλάξει τόσο το Κάιρο όσο και την Άγκυρα από ένα από τα ενοχλητικά εργαλεία πολιτικής πίεσης σε κάθε πλευρά, την επόμενη περίοδο.<br /><br />Προσθέτουν ότι το δίλημμα και η λύση ταυτόχρονα έγκεινται στο γεγονός ότι ορισμένες δυτικές χώρες ενδέχεται να αποφασίσουν να χαρακτηρίσουν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα "τρομοκρατική ομάδα", ενόψει των πρόσφατων αιματηρών τρομοκρατικών επιθέσεων που σημειώθηκαν στη Γαλλία και την Αυστρία. Η Αίγυπτος μπορεί να βρει σε αυτήν την εξέλιξη την τέλεια ευκαιρία να συνεχίσει να υπονομεύει την ομάδα και η Τουρκία θα αναγκαστεί να αυξήσει την απόσταση μεταξύ αυτής και της Αιγύπτου, ώστε να αποκλείσει την εμπορευματοποίηση ενός ισλαμικού ρεύματος.<br /><br />Ο Τούρκος ερευνητής με έδρα το Κάιρο, Μοχάμεντ Ομπαϊντουλάχ, δήλωσε ότι ο Ερντογάν ετοιμάζεται να κάνει μια στροφή προς τη Δύση για να χαλαρώσει την τεταμένη σχέση του με αυτήν. Αυτός, ο Ερντογάν, φοβάται το σενάριο στο οποίο η αντι-ερντογανική εκστρατεία στην Ευρώπη εντείνεται σε τέτοιο βαθμό που ο Τζο Μπάιντεν "θα πηδήξει από τη χαρά του". Ο Τούρκος πρόεδρος είχε ήδη λάβει προειδοποιήσεις για τις συνέπειες της συνέχισης των παραβάσεών του, και μάλιστα μπορεί να αντιμετωπίσει τώρα κυρώσεις για τον προηγούμενο εκβιασμό του.<br /><br />Μια τέτοια αλλαγή θα μπορούσε να δώσει στο Κάιρο μια καλή ευκαιρία για περαιτέρω πολιτικό κίνημα, διότι σημαίνει ότι ο Ερντογάν δεν θα είναι τόσο πρόθυμος, όσο πριν, να ασκήσει το πάθος του για τη δημιουργία πίεσης σε ορισμένες χώρες με τη συμμετοχή του σε κρίσεις και εντάσεις εδώ και εκεί, συμπεριλαμβανομένης της Λιβύης, κάτι που θα αποτελούσε μεγάλη απειλή για την εθνική ασφάλεια της Αιγύπτου.<br /><br />Η αιγυπτιακή κυβέρνηση τείνει να μην εγκαταλείψει την πολιτική αναμονής και αντιμετώπισης των εξελίξεων στην περιοχή, προτού επιλέξει τον καλύτερο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει, συνήθως εκείνη με τους λιγότερους κινδύνους και ζημιές, ειδικά καθώς η Μέση Ανατολή σύντομα θα τεθεί υπό την επίβλεψη μιας νέας διοίκησης στον Λευκό Οίκο.<br /><br />Αιγυπτιακές πηγές που μίλησαν στο The Arab Weekly δεν περίμεναν να υπάρξει αλλαγή στην τρέχουσα θέση του Καΐρου, ανεξάρτητα από το σημείο στο οποίο θα μπορούσαν να φτάσουν οι ανοιχτές συνομιλίες της Σαουδικής Αραβίας με την Τουρκία. Η μάχη της Αιγύπτου με την Άγκυρα ξεκίνησε χρόνια πριν από το Ριάντ και οι διαδικασίες κλιμάκωσης συνεχίστηκαν σε ξεχωριστά επεισόδια, που σχετίζονται με τους υπολογισμούς κάθε χώρας.<br /><br />Έτσι, εάν ο κεντρικός κόμβος της κρίσης της Αιγύπτου με την Τουρκία έγκειται στον εναγκαλισμό της τελευταίας με την Αιγυπτιακή Μουσουλμανική Αδελφότητα και στη στήριξη προς τους εξτρεμιστές/τζιχαντιστές, τότε θα είναι επίσης το κλειδί για την επίλυση της κρίσης ή τη διαιώνιση της.<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αίγυπτος-Τουρκία-Μουσουλμανική Αδελφότητα: Ο "άσος" που έγινε "βαρίδι" και η περιφερειακή κόντρα

Πέτρος Κράνιας Καλά ενημερωμένες αιγυπτιακές πηγές αποκάλυψαν ότι οι στενές σχέσεις μεταξύ της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας δεν εμπόδι...

Διαβάστε την συνέχεια

“Επειδή δεν έχουμε πόλεμο δεν σημαίνει ότι έχουμε ειρήνη”…

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/20/usa_greece.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="800" height="460" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/20/usa_greece.png" width="640" /></a><br /><br /><b>Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός</b><br />Συγγραφέας αναλυτής, ιστορικός ερευνητής<br /><br />Ο φιλοτουρκισμός των ΗΠΑ στα όρια του μισελληνισμού<br />Είναι εξαιρετικά προβληματικό για όσους ακόμη σεβόμαστε τις ΗΠΑ, ως κατ’ αρχάς δημοκρατικών αρχών υπερδύναμη, να λέμε και να γράφουμε, ότι: «για την ξεκάθαρα φιλοτουρκική στάση τους η οποία φτάνει στα όρια του μισελληνισμού ευθύνονται μόνο κάποιες ελίτ.» Και τούτο διότι αυτές οι ελίτ εντοπίζονται πλέον μονίμως στην ενιαία ραχοκοκαλιά της αμερικανικής πολιτικής εξουσίας, αδιακρίτως κυβερνήσεων. Διαχρονικά οι ΗΠΑ ποτέ δεν βοηθούν την χώρα μας εάν αυτή η «βοήθεια» δεν εξυπηρετεί κυρίως τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα. Οι ελάχιστοι φιλέλληνες Γερουσιαστές αποτελούν εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον πάγιο φιλοτουρκικό κανόνα των ΗΠΑ.<br /><br />Από την άλλη, ο Πόλεμος στις μέρες μας έχει πάρει νέες μορφές, με πιο πρόσφατη αυτή του «υβριδικού». Και βέβαια, επειδή με κάποιους δεν έχουμε πόλεμο, με την κλασική έννοια, δεν σημαίνει ότι έχουμε ειρήνη. <br /><br />Ειδικά μετά τον Β΄Π Π οι σχέσεις Ελλάδος-ΗΠΑ-Τουρκίας πέρασαν σταδιακά σε μια νέα φάση υβριδικώς εμπόλεμων «Συμμάχων». Και για μεν την Τουρκία αυτό δεν θέλει καμία επεξήγηση, αλλά οι σχέσεις Ελλάδος-ΗΠΑ εξελίσσονται εξαιρετικά δυσμενώς για τη χώρα μας με κορύφωση την ανοιχτή επέμβαση και αμέριστη βοήθεια στους Τούρκους από τον κ. Χ. Κίσινγκερ-ΗΠΑ, το 1974, ώστε να καταλάβουν και έκτοτε να κατέχουν το 36,4% της Κύπρου. Όμως το 1974 αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, καθώς οι ΗΠΑ διατηρούν μεν μια ρητορική γενικώς και αορίστως υπέρ της Ελλάδος, αλλά στην πράξη διακατέχονται από βαθύ πλέγμα τουρκοφιλίας και ευνοούν την Τουρκία. Κι αυτό αποτελεί έναν ακόμη τρόπο υβριδικού πολέμου. <br /><br />Ωστόσο η διακρατική προπαγάνδα Ελλάδος-ΗΠΑ κάνει λόγο συνεχώς για «άριστο κλίμα» όπως στο ακόλουθο απόσπασμα: «Ο κ. Πομπέο θα ταξιδέψει στην Ελλάδα, Θεσσαλονίκη και Κρήτη, 28-30 Σεπτεμβρίου 2020[…]για να ανανεώσει την κοινή μας δέσμευση για προώθηση της ασφάλειας, ειρήνης και ευημερίας στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Δυτικά Βαλκάνια, καθώς και να γιορτάσουμε την ισχυρότερη σχέση ΗΠΑ-Ελλάδας τις (τελευταίες) δεκαετίες.», (27/9/2020, επίσημο Ανακοινωθέν του ΥπΕξ των ΗΠΑ, το οποίο εξέδωσε η Αμερικανική Πρεσβεία Αθηνών.) Ας κρατήσουμε την αναφορά στα «Δυτικά Βαλκάνια», και το ότι το Ανακοινωθέν αναφέρεται διεξοδικώς στην «αξιοποίηση» της Θεσσαλονίκη μέσω σχεδίου «αγωγών μεταφοράς ενέργειας» το οποίο ρητώς περιλαμβάνεται στην διεθνώς παράνομη «Συμφωνία των Πρεσπών.» Την οποία κατασκεύασαν διακομματικά οι ΗΠΑ πριν την επιβάλουν στανικά στη χώρα μας.<br /><br />Και ναι μεν η προπαγάνδα είναι δραστική αλλά ακόμη δραστικότερη είναι η αλήθεια των γεγονότων, διότι αυτά εκ της φύσεώς τους «γέγοναν»» και δεν αλλάζουν. Κορυφαίο γεγονός των τελευταίων ημερών, το οποίο ξεχείλισε το ποτήρι των ανθελληνικών ενεργειών των ΗΠΑ σε βάρος της χώρας μας, είναι η απαράδεκτη πλην ισχυρότατου πολιτικού αποτελέσματος «Έκθεση» του αμερικανικού ΥπΕξ (State Department) που διαβιβάστηκε στις 18/3/2020 στο Κογκρέσο, στο πλαίσιο των διατάξεων του «Eastern Mediterranean Security and Energy Partnership Act». Η «Έκθεση» αναρτήθηκε προ ημερών από το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων. Σε αυτήν οι Αμερικανοί «δεν αναγνωρίζουν στην Ελλάδα ότι κατέχει εθνικό εναέριο χώρο μέχρι τα δέκα (10) μίλια». Παρόλο που η χώρα μας από το 1913 (!) έχει ανακηρύξει νομοτύπως και διεθνώς τα θαλάσσια σύνορά της στα δέκα (10) μίλια τα οποία με σειρά νόμων ακολουθούνται και από τα εναέρια! Ειδικότερα δε με Προεδρικό Διάταγμα, το Π.Δ. 618/31, από 19/9/1931 το οποίο κατέθη επίσης νομοτύπως στην Κοινωνία των Εθνών, (ΟΗΕ). <br /><br />Η Ελλάς τόσο από το 1911 οπότε απέκτησε δια νόμου αεροπορία (πολεμική από το 1912 –μάχη του Μπιζανίου) όσο και μετά τον ειδικό νόμο περί αεροπορίας, του 1921, έκανε ανεμπόδιστη και αδιαμφισβήτητη χρήση του εθνικού εναέριου χώρου της μέχρι τo μοιραίο έτος 1974, οπότε δέχτηκε δύο τεράστια πλήγματα. Το ένα ήταν η προδοσία/εθνική καταστροφή της Κύπρου. Και το δεύτερο, ότι τότε ξεκίνησε η Μεταπολίτευση η οποία κατέληξε στα υποδουλωτικά Μνημόνια, την επί 99 χρόνια δέσμευση κρατικής περιουσία, την αποικιοκρατική υπαγωγή της χώρας μας στο Αγγλικό Δίκαιο, τις κατάφορες παραβιάσεις του Συντάγματος μέσω ιδιοτελών Αναθεωρήσεων, την διάλυση του κράτους, τον σταδιακό αφοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, και εν τέλει την απόλυτη φαλκίδευση της Δημοκρατίας μας. <br /><br />Είναι αξιοσημείωτο ότι οι Τούρκοι διείδαν ορθά την επερχόμενη Μεταπολιτευτική διάλυση της Ελλάδος, ήδη από την εθνοβλαπτική απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Α΄, να αποχωρήσει η χώρα μας μόνον… από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, στις 14/8/1974. Αυτή η αυτοκτονική και πολιτικά ευήθης απόφαση λήφθηκε από τον τότε πρωθυπουργό της χώρας μας, λίγες μέρες μετά την προηγηθείσα ηττοπαθή και τραγική για τον ελληνισμό ρήση/απόφασή του: «η Κύπρος κείται μακράν», με την οποία εγκατέλειψε στο μη έλεος του Αττίλα ΙΙ την Κύπρο. Από τότε οι Τούρκοι έθεσαν την δόλια «λογικοφανή» απαίτησή τους να αναλάβουν αυτοί, στο στρατιωτικό πλαίσιο της Συμμαχίας, την «φύλαξη» του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου, αφού η Ελλάς παρέμενε μόνο εντός του πολιτικού σκέλους του ΝΑΤΟ! Έτσι, ήταν η ίδια η χώρα μας που έδωσε το δικαίωμα στη Τουρκία να απαιτήσει την «επιτήρηση» την οποία βαθμηδόν μετέτρεψε σε εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδος. Όμως αυτό συνέβαινε και συμβαίνει πάντοτε με την ανοχή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. <br /><br />Ασφαλώς και γνωρίζει το ΥπΕξ των ΗΠΑ, ότι η ανεμπόδιστη και αδιαμφισβήτητη χρήση από την Ελλάδα του Εθνικού Εναέριου Χώρου της, από το 1911 μέχρι το 1974, πράγμα που έγινε με επάλληλους ειδικούς νόμους και προεδρικό διάταγμα, δημιουργεί πρόσθετο, ατράνταχτο κανόνα Εθιμικού Δικαίου τον οποίο αναγνωρίζει η Διεθνής Νομολογία και αποδέχονται όλα τα Διεθνή Δικαστήρια στα οποία θα πρέπει να προσφύγει όποιος έχει αντίρρηση. Αλλά οι ΗΠΑ δεν προσφεύγουν και εφαρμόζουν την δόλια μέθοδο μιας τέτοιας «Έκθεσης», επινοώντας στην ουσία δήθεν «νομικά» επιχειρήματα υπέρ της Τουρκίας τα οποία αυτή θα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει διεθνώς σε βάρος της Ελλάδος, καθώς πάντοτε καιροφυλακτεί στο βάθος η Χάγη. <br /><br />Το πλέον απαράδεκτο, στην ως άνω «Έκθεση» των ΗΠΑ, δεν είναι ότι δεν αναγνωρίζει ελληνικό δικαίωμα στην απόσταση μεταξύ έξη και δέκα (6-10) μιλίων στον αέρα, αλλά ούτε καν στα έξη (6) μίλια στη θάλασσα. Γιατί σε δύο (2) σημεία της αναγράφεται επί λέξει: «η Ελλάδα διεκδικεί έξη (6) ναυτικά μίλια στο Αιγαίο». Την ίδια ακριβώς έκφραση «η Ελλάς διεκδικεί τα έξη (6) μίλια» χρησιμοποίησε και ο ΥπΕθΑ της Τουρκίας κ. Χ. Ακάρ στις δηλώσεις του, 23/11/2020 (βλ. βίντεο στο Διαδίκτυο). Ο απόλυτος συντονισμός των κ.κ. Πομπέο – Ακάρ είναι αυταπόδεικτος. Και οι δύο συμφωνούν: αφού η Ελλάς «διεκδικεί» τώρα… τα έξη (6) μίλια, άρα δεν κατέχει ούτε αυτά στο Αιγαίο. <br /><br />Η «Έκθεση» λέει ακόμη: «(οι ΗΠΑ) δεν μπορούν να εκφράσουν γνώμη για το πόσες ήταν οι παραβιάσεις του ελληνικού Εναέριου Χώρου, τις οποίες έκαναν οι Τούρκοι, στο διάστημα Ιανουαρίου-Μαρτίου 2020.» Και, για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία στο ότι βοηθιούνται πάση δυνάμει οι Τούρκοι, στους οποίους πρωτίστως απευθύνεται η «Έκθεση» και δευτερευόντως στο Κογκρέσο, αυτή ξεκαθαρίζει ρητά, ότι: «Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ δεν έχουν την ίδια άποψη για την έκταση του ελληνικού εναερίου χώρου.» Όπως ακριβώς λυσσαλέα λέει η Τουρκία!<br /><br />Αυτές οι διεθνώς παράνομες, κυνικές αμφισβητήσεις του State Department οδηγούν στο εντελώς αυθαίρετο συμπέρασμα, ότι η Ελλάδα δήθεν «δεν έχει διακηρυγμένα διεθνή σύνορα.» Και βεβαίως στην ουσία λέγεται με ωμότητα αυτό που γνωρίζαμε εδώ και δεκαετίες: «μη τολμήσετε να επεκτείνεται τα χωρικά σας ύδατα στα δώδεκα (12) μίλια, γιατί εμείς αμφισβητούμε ακόμη και τα έξη (6).» Όμως, επειδή οφείλουμε να διαβάζουμε και πίσω από τις γραμμές η «Έκθεση» υποβάλλει και κάτι σημαντικότερο: αφού η χώρα μας, δήθεν, «δεν διαθέτει οριοθετημένα σύνορα» θα επιτραπεί στην Τουρκία να τα «διευθετήσει» μαζί με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την Γερμανία και λοιπές δημοκρατικές… δυνάμεις, όπως έκαναν με την Γιουγκοσλαβία την οποίαν και διαμέλισαν.<br /><br />Αξία έχουν και τα εξής: Α. οι Αμερικανοί επέλεξαν να «διαρρεύσουν» την «Έκθεσή» τους τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου 2020. Ακριβώς όταν η Τουρκία κορύφωνε τον κατακτητικό σεληνιασμό της σε βάρος Ελλάδος και Κύπρου με παραβιάσεις ή και κατοχή των ΑΟΖ τους, υπερπτήσεις επάνω από ελληνικά νησιά, (και όχι μόνο στα 6-10 μίλια!), και με επιβολή του Αττίλα ΙΙΙ στην Αμμόχωστο. Β. ο κ. Πομπέο, που υπέγραψε την εν λόγω μισελληνική, διεθνώς ψευδή «Έκθεση», στην επίσημη επίσκεψή του στην Ελλάδα, 27/9/2020, διαβεβαίωνε τον φίλο… του, πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη, στο σπίτι του οποίου και φιλοξενήθηκε στην Κρήτη, για την «μοναδική φιλία του, τόσο προς το πρόσωπό του όσο και προς την χώρα μας.»<br /><br />Απέναντι σε αυτή την κατάφωρη παρανομία του αμερικανικού ΥπΕξ θέλουμε να υπενθυμίσουμε ξανά τους σχετικούς ελληνικούς νόμους και το Προεδρικό Διάταγμα, (όπως κάναμε και στο: <a href="https://www.youtube.com/watch?v=YPrFPWMqmhs&t=121s">https://www.youtube.com/watch?v=YPrFPWMqmhs&t=121s</a>) <br /><br />με τα οποία η Ελλάδα από το 1913 έχει κατοχυρώσει διεθνώς σε θάλασσα και αέρα, ότι ο εθνικός της χώρος είναι δέκα (10) μίλια: <br /><br />α. Νόμος (ΔΡΜΑ΄) 4141/1913, (στη θάλασσα και αντιστοίχως τον αέρα.) <br /><br />β. Νόμος 2569/1921, (στον αέρα.) <br /><br />γ. Νόμος 5017/1931, (στη θάλασσα και τον αέρα.)<br /><br />δ. Προεδρικό Διάταγμα 618/31, (στη θάλασσα και τον αέρα), από 19/9/1931, (πρόεδρος Αλέξανδρος Ζαΐμης, πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος), το οποίο κατετέθη στην Κοινωνία των Εθνών (ΟΗΕ) και φυσικά ισχύει. <br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/20/01-%CE%9D%CE%BF%CC%81%CE%BC%CE%BF%CF%82-4141-1913.png"><img height="441" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/20/01-%CE%9D%CE%BF%CC%81%CE%BC%CE%BF%CF%82-4141-1913.png" width="640" /></a><br /><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/20/02-%CE%A0%CE%94-618-31-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%9D-5017-31-%CE%9D-2569-21.png"><img height="441" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/20/02-%CE%A0%CE%94-618-31-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%9D-5017-31-%CE%9D-2569-21.png" width="640" /></a><br /><br />Ωστόσο υπάρχει και νεώτερη ελληνική νομολογία που ενισχύει τα ως άνω, καθώς και γνωματεύσεις διεθνούς εμβέλειας Ελλήνων νομικών του Διεθνούς Δικαίου, όπως οι διακεκριμένοι καθηγητές: Ιωάννης Σπυρόπουλος, Εμμανουήλ Ρούκουνας, Μαριάνθη Κλάδη-Ευσταθοπούλου, κ.α. Εκτενείς αναφορές στο θέμα, από πλευράς Γεωπολιτικής, έχει κάνει και ο καθηγητής Γεωπολιτικής ΕΚΠΑ κ. Ιωάννης Θ. Μάζης ο οποίος και υπενθύμισε στο δημόσιο λόγο του την ανωτέρω νομική πραγματικότητα.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/20/03-%CE%93%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%85%CC%81%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CF%89%CC%81%CE%BD-%CE%9D%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%89%CC%81%CE%BD.png"><img height="441" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/20/03-%CE%93%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%85%CC%81%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CF%89%CC%81%CE%BD-%CE%9D%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%89%CC%81%CE%BD.png" width="640" /></a> <br /><br />Στην προαναφερθείσα μισελληνική ανακοίνωση του αμερικανικού ΥπΕξ αντέδρασε μέχρι και η ελληνική κυβέρνηση, υπενθυμίζοντας στις ΗΠΑ κάτι το οποίο θεώρησε πως δήθεν δεν γνωρίζουν…: ότι δηλαδή η Ελλάς έχει διεθνώς χαραγμένα σύνορα σε αέρα και θάλασσα. Και αναφέρθηκε στα γνωστά και τετριμμένα πλην παγκοσμίως ισχύοντα: την Συνθήκη της Λοζάνης, 1923, το Πρωτόκολλο των Αθηνών, 1926, την Συνθήκη των Παρισίων, 1947, την διεθνώς ισχύουσα αρχή της «Μέσης γραμμής» μεταξύ ελληνικών νησιών ή νησίδων και τουρκικών ακτών. Όπως και το ότι τα εξωτερικά σύνορα της Ελλάδος, και τα χωρικά της ύδατα είναι διεθνώς, νομίμως αποτυπωμένα και αποτελούν τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης! Φανταζόμεθα ότι με αυτή την ανακοίνωση του ελληνικού ΥπΕξ, εκεί στην Ουάσιγκτον θα έπεσαν από τα σύννεφα, χάνοντας κάτι από τον μισελληνικό κυνισμό τους. <br /><br />Είναι καταφανές ότι οι ΗΠΑ και η Ελλάδα βρίσκονται και σε αυτό το ζήτημα, ζήτημα ύπαρξης για την χώρα μας, σε πλήρη αντίθεση! Ασφαλώς η υπερδύναμη θα κάνει τα πάντα, ακόμη κι αν χρειαστεί να περιμένει δεκαετίες, (έτσι έκανε πάντοτε, βλ. Σχέδιο CIA-Άτσεσον, α΄, β΄ –1964) προκειμένου να επιβάλλει την καταστροφική βούλησή της για επαναχάραξη των ελληνικών συνόρων επ’ ωφελεία της Τουρκίας. <br /><br />Ωστόσο ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται μέσα από την Ελλάδα. Καθώς σε όλη την διάρκεια της Μεταπολίτευσης, μέχρι σήμερα, συσσωματώθηκε στη χώρα μας μια καταφανής Πέμπτη φάλαγγα Εθνομηδενιστικού Διεθνισμού και ταυτόχρονης εθελοδουλίας στους Τούρκους. Παράλληλα ένα μισελληνικό μπλοκ στο εξωτερικό καιροφυλακτεί πότε θα δημιουργηθεί στην Ελλάδα η κρίσιμη πολιτική μάζα εγκάθετων ενδοτικών πολιτικών (διατί να το κρύψωμεν άλλωστε…), ώστε να συντελεστεί ο εθνικός ακρωτηριασμός της. Προς το παρόν, αλλά για πόσο ακόμη, αναζητούνται περισσότερα του ενός κόμματα ως δήθεν Κυβέρνηση Εκτάκτου Ανάγκης, γιατί «Εθνική» δεν την λες, ώστε να μοιραστούν την ενδοτικότητα, και παράδοση (λέγεται και αλλιώς) στους Τούρκους, εθνικών εδαφών, ΑΟΖ και Εναέριου Χώρου, με ή χωρίς την παγίδα της Χάγης. Κάτι παρεμφερές έγινε και με την διεθνώς παράνομη, εθνοκτόνο «Συμφωνία των Πρεσπών».<br /><br />Ελπίζουμε όσα απεργάζεται η εκάστοτε… «Αυτοκρατορία του κακού», όπως έλεγε κάποτε ο πρόεδρος Ρέιγκαν, να μην μπορέσει να εκτελέσει τα μισελληνικά σχέδιά της. Όμως για να αποτύχουν αυτά τα σχέδια, οι Έλληνες, θα πρέπει προηγουμένως να κατανικήσουν την στο εσωτερικό Πέμπτη φάλαγγα ελληνώνυμων που χειραγωγούνται από τους ξένους. Και, μέσα σε κλίμα ομόνοιας, ενότητας, εθνικής ανατροπής και επανάστασης συνειδήσεων να στραφούν εγκαίρως –μεταξύ πολλών άλλων– και σε μια νέα πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. <br /><br />Γιατί η μονοκαλλιέργεια, στο τέλος, καταστρέφει και το ίδιο το χωράφι.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

“Επειδή δεν έχουμε πόλεμο δεν σημαίνει ότι έχουμε ειρήνη”…

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός Συγγραφέας αναλυτής, ιστορικός ερευνητής Ο φιλοτουρκισμός των ΗΠΑ στα όρια του μισελληνισμού Είναι εξαιρετικά προβλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι «εκπτώσεις» της κυβέρνησης στα 6ν.μ χωρικά ύδατα και τα 10ν. μ Εθνικού Εναέριου Χώρου

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/20/aegean.png"><img height="390" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/20/aegean-696x424.png" width="640" /></a><br /><br />Της <b>Κύρας Αδάμ</b><br />Η κυβέρνηση, επισήμως δια του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στη Βουλή, δήλωσε ότι προασπίζει τα 6νμ χωρικά ύδατα και τα 10νμ του Εθνικού Εναερίου Χώρου.<br /><br />Δι’ αυτού του τρόπου η κυβέρνηση αφήνει «μπαξίσι» στην Άγκυρα την ΑΟΖ, τη Ζώνη Αλιείας, την Θαλάσσια Περιοχή Έρευνας και Διάσωσης κλπ.<br /><br />Παρά ταύτα, η κυβέρνηση γνωρίζει ότι νομικά πολιτικά και διπλωματικά ελάχιστα μπορεί να προασπίσει τα 10νμ του ΕΕΧ και το κυριότερο ουδέποτε έχει επιβάλει στην Άγκυρα τον σεβασμό των 10νμ ΕΕΧ, τον οποίο η Τουρκία παραβιάζει καθημερινώς ,συστηματικώς, με προσβλητικό μάλιστα τρόπο.<br /><br />Ως πρόσφατο τεκμήριο αυτής της τουρκικής πρακτικής, το MILITAIRE παρουσιάζει την διεθνή τουρκική αγγελία ( ΝΟΤΑΜ) 5971/2020, με την οποία η Τουρκία απαντά στην Ελλάδα για την ελληνική απαίτηση τα τουρκικά UAV που πετούν στην Αν. Μεσόγειο, να μην προσεγγίζουν εγγύτερα των 10νμ του ΕΕΧ και να καταθέτουν σχέδια πτήσης.<br /><br />Η Τουρκία με τη ΝΟΤΑΜ 5971/2020 δηλώνει διεθνώς ότι «..η Ελλάδα με το να ισχυρίζεται ότι έχει 6νμ χωρικά ύδατα και 10νμ ΕΕΧ παραβιάζει τη Σύμβαση του Σικάγο του ΙCΑΟ και τη διεθνή νομιμότητα ( Δίκαιο της Θάλασσας), που ορίζουν ότι κάθε χώρα ασκεί κυριαρχία στον εναέριο χώρο πάνω από τα χωρικά ύδατα. Η θέση αυτή της Ελλάδας είναι παράνομη και με παρανομίες προσπαθεί να κατοχυρώσει παράνομα κυριαρχία, περίπτωση αυτή που δεν πρόκειται να ανεχθεί και να αποδεχθεί η Τουρκία, ενώ τα σχέδια πτήσης δεν προβλέπονται από τον ΙCΑΟ. Για τους λόγους αυτούς τα τουρκικά UAV δεν θα καταθέτουν σχέδια πτήσης και δεν θα προσεγγίζουν εγγύτερα των 6νμ, ακριβώς όπως κάνουν και τα τουρκικά αεροσκάφη..».<br /><br />Η Τουρκία με τη ΝΟΤΑΜ αυτή, όπως και με μεγάλο αριθμό άλλων παρόμοιων ΝΟΤΑΜ, απορρίπτει, νομικά, διπλωματικά και πολιτικά, τα 10νμ του ΕΕΧ και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο και ταυτόχρονα τη θέση αυτή η Τουρκία την εφαρμόζει στην πράξη επι σειρά δεκαετιών με καθημερινές τουρκικές παραβιάσεις του ΕΕΧ.<br /><br />Η κυβέρνηση επιμένει και αυτή όπως και οι προηγούμενες ότι αντικρούει τις τουρκικές παραβιάσεις με αναχαιτίσεις. Μόνον που χρησιμοποιεί τον όρο αναχαίτιση κατ’ ευφημισμό και μόνον. Και τούτο διότι σύμφωνα με το ΝΑΤΟ (AAP-6) και τη Σύμβαση του Σικάγο ICAO « αναχαίτιση είναι ενέργεια αποτροπής πρόκλησης βλάβης». Δηλαδή, η Ελλάδα να προλάβει και να αναχαιτίσει τα τουρκικά αεροσκάφη πριν αυτά κάνουν την παραβίαση, ήτοι προτού προκαλέσουν βλάβη. Επειδή όμως η Πολεμική Αεροπορία δεν έχει τέτοιες δυνατότητες ( θα έπρεπε σε καθημερινή βάση να διαθέτει τουλάχιστον 100 αεροσκάφη σε αποστολές «καρτέρι» προκειμένου να αναχαιτίζονται τα τουρκικα αεροσκάφη προτού προκαλέσουν παραβιάσεις-βλάβη) , η αναχαίτηση μετατρέπεται σε έμπρακτη αντίδραση για να μην επαναλάβει η Τουρκία την παραβίαση, πλην όμως η Τουρκία το πράττει καθημερινώς. Μέχρι σήμερα η Άγκυρα με τις συνεχείς παραβιάσεις θέτει στα άχρηστα τα 10νμ ΕΕΧ και επιφέρει επικίνδυνη καταπόνηση προσωπικού και μέσων ( αεροσκάφη ραντάρ κα)<br /><br />Οι καθημερινές παραβιάσεις της Τουρκίας του ΕΕΧ αποδεικνύουν την ελληνική διαχρονική αδυναμία να προασπίσει την ελληνική κυριαρχία των 10νμ (ΠΔ 1931). Ενώ αρνείται πεισματικά και χωρίς καμμια δικαιολογία την καταγγελία της Τουρκίας σε ΙCΑΟ και ΟΗΕ.<br /><br />Έτσι, η πρόσφατη δήλωση- διαβεβαίωση του πρωθυπουργού στη Βουλή ότι διασφαλίζει τα 10νμ ΕΕΧ εξανεμίστηκε αμέσως μετά τη διατύπωση της, αφού την ίδια ακριβώς περίοδο η Άγκυρα με τουρκική ΝΟΤΑΜ εκτέλεσε αεροναυτική άσκηση στα 6νμ ΕΕΧ στην περιοχή της Ρόδου.<br /><br />Όμως η κυβέρνηση από πολλού χρόνου κάνει…εκπτώσεις και στα 6νμ των χωρικών υδάτων<br /><br /> Συγκεκριμένα στις 14 Ιανουαρίου 2020 Τουρκία εξέδωσε τη διεθνή αγγελία Α 0302 με την οποία, μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2020 εκτελεί αεροναυτική άσκηση με πυρά στην περιοχή Λήμνου- Σαμοθράκης , που φαίνεται στο χάρτη.<br /><br />Όπως φαίνεται, η περιοχή της τουρκικής άσκησης καταλαμβάνει τμήμα της ελληνικής κυριαρχίας των 6νμ χωρικών υδάτων. Η κυβέρνηση με την αγγελία Α0154/15/1/20 ισχυρίζεται διεθνώς ότι η εν λόγω περιοχή της άσκησης καταλαμβάνει ελληνική κυριαρχία. <br /><br />Μολονότι η Τουρκία έχει κάνει κατάληψη και κατοχή ελληνικής κυριαρχίας για έναν ολόκληρο χρόνο, εν τούτοις η ελληνική κυβέρνηση δεν καταγγέλλει την Τουρκία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με αποτέλεσμα και το 2021 να δημιουργείται το ίδιο σκηνικό με μόνιμη κατάληψη ελληνικής κυριαρχίας. Δι’ αυτού του τρόπου η Τουρκία τείνει να μετατρέψει τη νόμιμη και με αίμα αποκτηθείσα ελληνική κυριαρχία σε τουρκικό κεκτημένο.<br /><br />Παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης, η κυβέρνηση εξακολουθεί να διαχειρίζεται τα εθνικά θέματα..ως ΕΛΤΑ, με αναποτελεσματικές επιστολές παραπόνων και με “μηνύματα” που μεταφέρουν τα περιστέρια του Συντάγματος σε λάθος αποδέκτη, που τα πετάει στα άχρηστα.<br /><br />Οι κρυφές εκπτώσεις όμως στην ελληνική κυριαρχία παραμένουν…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι «εκπτώσεις» της κυβέρνησης στα 6ν.μ χωρικά ύδατα και τα 10ν. μ Εθνικού Εναέριου Χώρου

Της Κύρας Αδάμ Η κυβέρνηση, επισήμως δια του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στη Βουλή, δήλωσε ότι προασπίζει τα 6νμ χωρικά ύδατα και τα 10νμ του ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα; Να σταθεί στο πλευρό της Βόρειας Μακεδονίας ή να πάρει το μέρος της Βουλγαρίας;

<img height="423" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2019/08/1d21e7da-mporisof-bulgaria-boyko-borissov-zoran-zaev01-skopia-1024x676.jpg" width="640" /><br /><br />Την προηγούμενη εβδομάδα η Βουλγαρία αρνήθηκε να εγκρίνει το διαπραγματευτικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Βόρεια Μακεδονία. Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά η Σόφια έβαλε βέτο στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις των Σκοπίων που θα ξεκινούσαν, αν όλα πήγαιναν καλά, σε ένα μήνα.<br /><br />Ο λόγος είναι γνωστός. Η Βουλγαρία ανακινεί βασικά δύο ζητήματα: δεν δέχεται τη χρήση του προσδιορισμού “μακεδονική” και ζητά να απαλειφθούν οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για τη Βουλγαρία στα σχολικά βιβλία της Βόρειας Μακεδονίας αναφορικά με τη ναζιστική κατοχή.<br /><br />Σε ότι αφορά στο δεύτερο το θέμα αυτό εμφανίζεται και στα ελληνικά σχολικά βιβλία. Οι Μακεδόνες έζησαν στο πετσί τους τη βουλγαρική στάση κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Αυτό για να ξέρουμε για τι μιλάμε.<br />Οι διαφωνίες και οι τριβές των δύο χωρών, Βόρειας Μακεδονίας – Βουλγαρίας, είναι μια παλιά ιστορία, και όχι τωρινή. Απλά η Βουλγαρία επί τριάντα χρόνια στην πραγματικότητα κρυβόταν πίσω από την Ελλάδα, η οποία, ιδίως μετά το 2001 και τη διευθέτηση των εσωτερικών εθνικών διαφορών της Βόρειας Μακεδονίας με τη Συμφωνία της Αχρίδας, δεν έλυνε το πρόβλημα.<br /><br />Η Αθήνα προσέφερε έτσι την άνεση χρόνου στη Βουλγαρία να διαμορφώνει παράλληλα ένα ευρωπαϊκό προφίλ που στην πραγματικότητα δεν είχε, κρύβοντας κάτω από το χαλί το “βαλκανισμό” της, στην πραγματικότητα με ξένα κόλλυβα. Αυτά της Ελλάδας.<br /><br />Οι διαφωνίες, λοιπόν, μεταξύ Βόρειας Μακεδονίας και Βουλγαρίας είναι παλιές. Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο οι διαφωνίες αυτές ήταν μόνιμο θέμα προστριβής της Γιουγκοσλαβίας με τη Βουλγαρία, όπου συχνά η Μόσχα ή αντιμετώπιζε τις προστριβές αυτές παλινωδώντας από τη μια πλευρά στην άλλη, ή κρατούσε επιμελώς ίσες αποστάσεις.<br /><br />Η Ιστορία με έναν τρόπο επαναλαμβάνεται. Επί δεκαετίες, όταν η Ελλάδα δεν είχε επί της ουσίας κανένα θέμα από καμία κυβέρνηση, είτε Καραμανλής ήταν πάνω, είτε Παπανδρέου, με την τότε “Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας”, το βάρος μοιραία έπεφτε στη Βουλγαρία.<br /><br />Όταν η Ελλάδα μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου άρχισε να προτάσσει αντιρρήσεις οι οποίες εκτονώθηκαν σημαντικά, αλλά δεν επιλύθηκαν με την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας Παπανδρέου – Γκλιγκόροφ, ανέλαβε το βάρος των βέτο, χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από τη Βουλγαρία, σε κανένα στάδιο αυτής της ιστορίας.<br /><br />Η Συμφωνία των Πρεσπών έβαλε τέλος στο ονοματολογικό, μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας. Η Βουλγαρία πλέον δεν μπορούσε να κρύβεται. Αποκαλύφθηκε Μέχρι εκείνη τη στιγμή η Ελλάδα ήταν εκείνη που απειλούσε με βέτο και σήκωνε το βάρος (μαζί με τη Βόρεια Μακεδονία φυσικά) της διεθνούς απορίας στους διάφορους οργανισμούς, γιατί αυτό το θέμα δεν λύνεται επί τόσα χρόνια.<br /><br />Τώρα απειλεί η Βουλγαρία.<br /><br />Στις 4 Ιανουαρίου 2019 ο πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας Ζόραν Ζάεφ σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών αναγνώρισε τον ηγετικό ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια. “Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να είναι η χώρα-ηγέτης στα Βαλκάνια. Είναι η πρώτη χώρα στην περιοχή που έγινε μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., κάτι που είναι και δική μας προσδοκία”.<br /><br />Ο Ζάεφ γνωρίζει καλά την Ιστορία της χώρας του. Γι’ αυτό και προτιμά να δει την Ελλάδα να αναλαμβάνει ρυθμιστικό ρόλο στα Βαλκάνια, παρά τη Βουλγαρία. Η Συμφωνία των Πρεσπών άνοιξε αυτόν τον δρόμο για την Ελλάδα.<br />Η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να σταματήσει να κωλυσιεργεί πλέον. Πρέπει να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις της και να αναγνωρίσει τα λάθη της. Άλλωστε για τον ελληνικό λαό το θέμα φαίνεται να θεωρείται λήξαν. Σε δημοσκόπηση της Kapa Research το 58% των ερωτηθέντων αποτιμά θετικά τη Συμφωνία των Πρεσπών.<br /><br />Η έγκριση των τριών μνημονίων συνεργασίας στη Βουλή έχει ήδη καθυστερήσει σημαντικά. Και όλα δείχνουν θα καθυστερήσει κι άλλο. Η ελληνική κυβέρνηση ήδη έπρεπε να είχε πάρει δημόσια θέση στο βουλγαρικό βέτο αποθαρρύνοντας τη Βουλγαρία. Δεν το κάνει. Έπρεπε ήδη να είχε εκφράσει στήριξη προς τις προσπάθειες του Ζάεφ να εντάξει τη χώρα του στην ΕΕ. Ούτε αυτό το κάνει.<br /><br />Η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στα Βαλκάνια, αρκεί να… ξυπνήσουμε. Τώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ να εκμεταλλευτούμε ευκαιρίες και δυνατότητες που μας παρέχονται στο πιάτο.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα; Να σταθεί στο πλευρό της Βόρειας Μακεδονίας ή να πάρει το μέρος της Βουλγαρίας;

Την προηγούμενη εβδομάδα η Βουλγαρία αρνήθηκε να εγκρίνει το διαπραγματευτικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Βόρεια Μακεδονία. Με αυτό...

Διαβάστε την συνέχεια

Άθλιες απειλές μέσω Yeni Safak: Ετοιμάζουν αντίποινα σε ελληνικά πλοία μετά τη γερμανική νηοψία

<img height="360" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/11/201123143614_irini-elegxos-se-tourkiko-ploio.jpg" width="640" /><br /><br />Για πιθανά αντίποινα σε ελληνικά πλοία ως απάντηση στη νηοψία που πραγματοποίησε η γερμανική φρεγάτα Αμβούργο στο τουρκικό φορτηγό πλοίο «Rosalin A» κάνει λόγο δημοσίευμα της Yeni Safak.<br /><br />Στο νέο προκλητικό δημοσίευμα, σημειώνεται ότι ο τουρκικός στόλος τέθηκε σε κατάσταση επιφυλακής μετά την επιχείρηση IRINI, στο πλαίσιο της οποίας επιχειρήθηκε νηοψία σε τουρκικό πλοίο ανοιχτά της Λιβύης προκειμένου να διαπιστωθεί εάν το εμπάργκο όπλων τηρείται.<div><br /><img src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/11/201125111756_scren.jpg" /></div><div><i>Το δημοσίευμα της Yeni Safak</i><br /><br />«Επειδή ο διοικητής της ‘εισβολής’ ήταν Έλληνας, εξετάζεται το ενδεχόμενο των αντιποίνων σε ελληνικά πλοία στην ανατολική Μεσόγειο» αναφέρεται στο δημοσίευμα.<br /><br />Σημειώνεται ότι χθες ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου έκανε λόγο για απάντηση της Τουρκίας «στο πεδίο της δράσης» αναφερόμενος στην επεισοδιακή έρευνα επί του τουρκικού πλοίου.<br /><br />Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο «Ανατολού», ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είπε «Θα δώσουμε απάντηση και στο πεδίο της δράσης, ενώ θα παρακολουθούμε και τις νομικές και πολιτικές διαδικασίες. Θα κάνουμε αυτό που χρειάζεται. Αυτή είναι η εντολή του Προέδρου μας»</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Άθλιες απειλές μέσω Yeni Safak: Ετοιμάζουν αντίποινα σε ελληνικά πλοία μετά τη γερμανική νηοψία

Για πιθανά αντίποινα σε ελληνικά πλοία ως απάντηση στη νηοψία που πραγματοποίησε η γερμανική φρεγάτα Αμβούργο στο τουρκικό φορτηγό πλοίο «Ro...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ο Νετανιάχου βιάζεται να παγιώσει τον άξονα με τις μοναρχίες του Κόλπου

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/11/netaniahou_tramp.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/11/netaniahou_tramp-696x366.jpg" /></a><br /><br /><b>Πρωτόπαπας Γιώργος</b><br />Σε αγώνα δρόμου επιδίδεται ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου για να προωθήσει την ομαλοποίηση των σχέσεων της χώρας του με τα αραβικά κράτη, ειδικά με τις μοναρχίες του Κόλπου, δύο μήνες πριν την αποχώρηση του Ντόναλντ Τραμπ από τον Λευκό Οίκο. Ο Νετανιάχου μετά τη μυστική επίσκεψη που πραγματοποίησε στη Σαουδική Αραβία, δήλωσε ότι θα επισκεφθεί σύντομα το Μπαχρέιν μετά από πρόσκληση του πρίγκιπα Σαλμάν αλ-Χαλίφα.<br /><br />Το Ισραήλ επιταχύνει τις εξελίξεις για να παγιώσει τον αντί-ιρανικό άξονα, που προωθήθηκε με τη διαμεσολάβηση του Τραμπ, καθώς ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν αναμένεται να υιοθετήσει προς το Ιράν την πολιτική του Μπάρακ Ομπάμα. Το Ιράν αποτελεί τον κύριο παράγοντα των συμφωνιών ειρήνης του Ισραήλ με Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Μπαχρέιν, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι προαλείφεται και ομαλοποίηση των σχέσεων του εβραϊκού κράτους με την Σαουδική Αραβία.<br /><br />Τα Εμιράτα και το Μπαχρέιν αποτελούν το τρίτο και τέταρτο αραβικό κράτος που προχωρούν στην εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ, μετά την Αίγυπτο και την Ιορδανία, που το πραγματοποίησαν το 1979 και το 1994 αντίστοιχα. Η κοινή απειλή του σιίτικου Ιράν αναμένεται να ενισχύσει και τις αμυντικές σχέσεις του Ισραήλ με τα δύο αραβικά κράτη. Το Ιράν αποτελεί ιστορικό εχθρό για το Ισραήλ, που θεωρεί ότι απειλεί την εθνική του υπόσταση και σημαντικό περιφερειακό ανταγωνιστή για Εμιράτα και Μπαχρέιν.<br /><br />H συμμαχία του Ισραήλ με τα Εμιράτα μια πλούσια σε πετρέλαιο χώρα και με σημαντική περιφερειακή επιρροή θεωρείται ιστορική, καθώς μπορεί να επηρεάσει τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή. Τα δύο κράτη έχουν ήδη συμφωνήσει να απομακρύνουν τους περιορισμούς της βίζας για τους πολίτες τους και έχουν υπογράψει διμερείς συμφωνίες για επενδύσεις, τουρισμό, απευθείας πτήσεις, καθώς και για τηλεπικοινωνίες και ασφάλεια.<br /><br />Επιπλέον, τα Εμιράτα προσπαθούν να αποκτήσουν τα αμερικάνικα μαχητικά αεροσκάφη F-35, που ενδεχομένως θα επηρεάσουν και την ευρύτερη στρατιωτική ισορροπία. Το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα της περιοχής που έχει στο οπλοστάσιο της, τα αμερικανικά F-35. Ωστόσο, η ισραηλινή κυβέρνηση υποχώρησε σε πιέσεις Αμερικανών για πώληση αεροσκαφών F-35 στα Εμιράτα, καθώς οι ΗΠΑ την διαβεβαίωσαν ότι θα διατηρηθεί η στρατιωτική υπεροχή του Ισραήλ.<br /><br />Ο Νετανιάχου στο Μπαχρέιν <br /><br />Το Μπαχρέιν ακολούθησε τα Εμιράτα στην ομαλοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ, σηματοδοτώντας τη στρατηγική του ευθυγράμμιση εναντίον του Ιράν. Ο υπουργός Εξωτερικών του Μπαχρέιν Αμπντελατίφ αλ-Ζαγιάνι επισκέφθηκε πριν μια εβδομάδα το Ισραήλ και ο Νετανιάχου ετοιμάζεται να ανταποδώσει την επίσκεψη στο Μπαχρέιν. Ο υπουργός Εξωτερικών του Μπαχρέιν έχει επισημάνει αναφορικά με το Παλαιστινιακό ότι «μια δίκαιη, περιεκτική και διαρκής λύση δύο κρατών θα είναι το θεμέλιο» μιας περιφερειακής ειρήνης.<br /><br />Η εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με τα Εμιράτα και το Μπαχρέιν αλλάζει τα δεδομένα, καθώς το Ισραήλ δεν είναι πλέον μόνο του απέναντι στο Ιράν, αλλά εντάσσεται σε ένα αντί-ιρανικό άξονα. Τα δυο αραβικά κράτη θεωρούν ότι αποκτούν ισχυρό στρατιωτικό σύμμαχο, που εκτιμάται ότι διαθέτει 90 πυρηνικές κεφαλές και ότι έχει παράγει αρκετό πλουτώνιο για κατασκευή 100-200 όπλων.<br /><br />Η θετική εξέλιξη στις σχέσεις του Ισραήλ με τα δυο αραβικά, εκτός από τη στρατηγική της σημασία, ανατρέπει και το ιδεολογικό, ηθικό και πολιτιστικό ταμπού που επικρατούσε σχετικά με το εβραϊκό κράτος. Υπάρχει μια νέα γενιά ηγετών σε ορισμένες χώρες του Κόλπου που διαφοροποιούνται με την παλαιότερη, καθώς δεν έχουν την ίδια συμπάθεια προς τους Παλαιστίνιους και έχουν άλλες προτεραιότητες σε εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδο. Άλλωστε και ο Αραβικός Σύνδεσμος που μονίμως καταδίκαζε τις ισραηλινές ενέργειες του Ισραήλ, δεν επέκρινε την αραβοϊσραηλινή εξομάλυνση.<br /><br />Ο ρόλος του Μπάιντεν<br /><br />Ο Νετανιάχου επείγεται για την παγίωση του αντί-ιρανικού άξονα γιατί γνωρίζει ότι ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν σκοπεύει να επαναφέρει τις ΗΠΑ στη Συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, από τις οποίες τις απέσυρε ο Τραμπ. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός θα πρέπει, σύμφωνα με Ισραηλινούς αναλυτές, να επισημάνει στον Μπάιντεν ότι οι ΗΠΑ δεν πρέπει να βιαστούν να επανέλθουν στη συμφωνία χωρίς σημαντικές αλλαγές, καθώς πολλές από τις διατάξεις της δεν θα ισχύουν σε πέντε χρόνια.<br /><br />Παράλληλα, ο Νετανιάχου θα πρέπει να συνεχίσει τη διαδικασία ομαλοποίησης των σχέσεων του Ισραήλ με τον αραβικό κόσμο, ώστε να διευρύνει τον αντί-ιρανικό άξονα. Ωστόσο, ο Νετανιάχου θα πρέπει να γνωρίζει, ότι αν η νέα κυβέρνηση του Μπάιντεν δώσει προτεραιότητα σε αυτό, θα πρέπει να προσφέρει και ανταλλάγματα σχετικά με τους Παλαιστίνιους, όπως το να σταματήσουν οι κατασκευές ισραηλινών οικισμών.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί ο Νετανιάχου βιάζεται να παγιώσει τον άξονα με τις μοναρχίες του Κόλπου

Πρωτόπαπας Γιώργος Σε αγώνα δρόμου επιδίδεται ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου για να προωθήσει την ομαλοποίηση των σχέσεων τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Τουρκία έχει χαθεί για τη Δύση – Η νεοοθωμανική επανάσταση δεν είναι παρένθεση

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/07/agia-sofia-imamis-xifos.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/07/agia-sofia-imamis-xifos-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Μετά από 18 χρόνια στην εξουσία, ο Ερντογάν έχει αλλάξει ριζικά την Τουρκία. Με αυτή την έννοια, αυτό που συνέβη στη γειτονική χώρα είναι πραγματική επανάσταση, έστω κι αν ο τρόπος που έγινε διαφέρει ποιοτικά από τις κλασικές επαναστάσεις του 20ου αιώνα. Το γεγονός ότι κατά κανόνα οι δυτικές ηγεσίες εθελοτυφλούν, δεν σημαίνει ότι δεν ισχύει.<br /><br />Πώς, όμως, είναι δυνατόν η ιδεολογική οπτική και το προσωπικό πολιτικό συμφέρον ενός ηγέτη να μπορούν να επιφέρουν μία τόσο μεγάλη στροφή στον γεωπολιτικό προσανατολισμό μία χώρας; Μετά από δεκαετίες πρόσδεσης στη Δύση, οι οποίες διαμόρφωσαν αντιλήψεις, επιρροές και συμφέροντα, γιατί δεν υπήρξαν ισχυρές αντιστάσεις από τις εκεί παραδοσιακές άρχουσες ελίτ;<br /><br /><div>Το ερώτημα είναι καίριο και για να απαντηθεί πρέπει να ληφθούν υπόψη δύο παράγοντες. Ο πρώτος είναι η παραδοσιακή σχέση της τουρκικής οικονομικής ελίτ με την πολιτική εξουσία, σε συνδυασμό με την ατροφική "κοινωνία των πολιτών" στην Τουρκία. Ο δεύτερος είναι οι τεκτονικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί από το 2002, όταν κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε κυβέρνηση το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.<br /><br />Η επιχειρηματική τάξη<br /><br />Τόσο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όσο και στη συνέχεια στην Τουρκική Δημοκρατία, οι μεγάλοι επιχειρηματίες ασκούσαν συγκριτικά με τη Δύση πολύ μικρή πολιτική επιρροή. Και στις δύο περιόδους, η πολιτική εξουσία είχε απολύτως το πάνω χέρι, επειδή έλεγχε το κράτος. Στην οθωμανική περίοδο ήταν ο σουλτάνος, που και θεσμικά είχε απόλυτη εξουσία επί των υπηκόων του, ανεξαρτήτως του πλούτου που αυτοί κατείχαν.<br /><br />Μετά την ανακήρυξη της Δημοκρατίας το 1923, την πολιτική εξουσία κατείχε –στο πλαίσιο ενός αυταρχικού καθεστώτος που χαρακτηριζόταν από έντονο κρατισμό– η υπό τον Κεμάλ ομάδα των στρατιωτικών που ηγήθηκε του πολέμου και της ίδρυσης του εθνικού κράτους, το οποίο διαδέχθηκε την αυτοκρατορία. Οι επιχειρηματίες της εποχής δεν είχαν το περιθώριο να διεκδικήσουν μερίδιο επιρροής. Ήταν, άλλωστε, σχετικά αδύναμοι. Αυτό δεν άλλαξε πολύ μεταπολεμικά, όταν, για να προσαρμοσθεί στα δυτικά πρότυπα, η Τουρκία υιοθέτησε τον πολυκομματισμό.<br /><br />Σταδιακά, στη γειτονική χώρα αναπτύχθηκαν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι με μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό ίχνος. Στη διαπλοκή τους με την πολιτική ελίτ, όμως, δεν κατάφεραν ποτέ να πάρουν το πάνω χέρι. Αυτό δεν άλλαξε, στα χρόνια που κυβερνά το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Πολύ περισσότερο, όταν ο Ερντογάν συγκρότησε το δικό του καθεστώς. Φρόντισε, μάλιστα, να εξοντώσει με εμβληματικό τρόπο έναν μεγαλοεπιχειρηματία-μεγαλομιντιάρχη που είχε σταθεί απέναντί του, ακριβώς για να στείλει το μήνυμα σε όλους.</div><div><br />"Αγαπημένο παιδί" της Δύσης ο Ερντογάν<br /><br />Αρχικά, ο Ερντογάν ήταν το "αγαπημένο παιδί" της Δύσης. Μετατράπηκε σταδιακά σε πρόβλημα, όταν άρχισε να ξεδιπλώνει τη δική του ατζέντα για τον ρόλο της Τουρκίας. Τότε φάνηκε ότι δεν την ήθελε ούτε ακροτελεύτιο κρίκο στο δυτικό σύστημα ασφαλείας, ούτε "γέφυρα" της Δύσης προς τον μουσουλμανικό κόσμο, όπως φαντασιώνονταν η κυβέρνηση Ομπάμα και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Τότε φάνηκε πως ο Ερντογάν ήθελε την Τουρκία αυτόνομη περιφερειακή δύναμη, η οποία να κάνει παιχνίδι για τον εαυτό της.<br /><br />Ο Ερντογάν ξεδίπλωσε την ατζέντα του από το 2012, μετά την οριστική νίκη του στον δεκαετή άτυπο πόλεμο με το μετακεμαλικό "βαθύ κράτος". Όταν οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν την τάση γεωστρατηγικής αυτονόμησής του, του έστειλαν το απειλητικό μήνυμα με την έρευνα για διαφθορά που διεξήγαγε το ελεγχόμενο από τους ίδιους δίκτυο Γκιουλέν στους μηχανισμούς του τουρκικού κράτους.<br /><br />Αντί, όμως, ο Ερντογάν να σπεύσει να υποκύψει και να προσαρμοσθεί, κήρυξε τον πόλεμο και άρχισε να ξηλώνει το δίκτυο Γκιουλέν και με αυτό το πρόσχημα όλα τα δυτικά δίκτυα που διακινούσαν την επιρροή των Αμερικανών και Ευρωπαίων στην Τουρκία. Έτσι φθάσαμε στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, το οποίο έδωσε τη νομιμοποιητική βάση για μαζικές εκκαθαρίσεις σ' όλο το εύρος των κρατικών μηχανισμών και όχι μόνο.<br /><br />Για να ξηλώσει τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά δίκτυα επιρροής, ο Ερντογάν έπαιξε δυνατά όχι μόνο το χαρτί της συνωμοσίας του Γκιουλέν, αλλά και το –με βαθιές ιστορικές ρίζες στην τουρκική κοινωνία– αφήγημα ότι η Δύση μεθοδεύει τον ακρωτηριασμό της Τουρκίας. Καλλιέργησε αυτό το αφήγημα, επικαλούμενος την αμερικανική υποστήριξη προς τους Κούρδους της Συρίας σαν απόδειξη ότι δρομολογείται η δημιουργία κουρδικού κράτους.</div><div><br />Το συγκρότημα εξουσίας του Ερντογάν<br /><br />Αποτέλεσμα όλων αυτών και ειδικά του αποτυχημένου πραξικοπήματος ήταν, επίσης, ότι η Τουρκία οδηγήθηκε σε μία δεύτερη μεταπολίτευση. Η πρώτη ήταν η δεκαετής μετάβαση από το μετακεμαλικό καθεστώς στο νεοοθωμανικό. Η δεύτερη ήταν η μετάλλαξη του νεοοθωμανικού καθεστώτος σε ένα καθεστώς, όπου δεσπόζει η προσωπικότητα του Ερντογάν και γύρω της έχουν συσπειρωθεί οι αντιδυτικές δυνάμεις της Τουρκίας.<br /><br />Στο μετακεμαλικό καθεστώς κυριαρχούσε συλλογικά μία πολιτική-κρατική ελίτ, πλαισιωμένη από μία οικονομική-κοινωνική ελίτ. Στο νεοθωμανικό ρεύμα ο Ερντογάν ήταν ο ηγέτης, αλλά συγκυβερνούσε μία ηγετική ομάδα και ατύπως από κοινού με το δίκτυο Γκιουλέν. Σήμερα το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης είναι πολύ διαφορετικό από ό,τι ήταν πριν 10-15 χρόνια.<br /><br />Ηγετικά στελέχη έχουν περιθωριοποιηθεί, ενώ άλλα, όπως π.χ. οι Γκιούλ, Μπαμπατζάν και Νταβούτογλου έχουν στραφεί εναντίον του Ερντογάν. Θεωρούν όχι αδικαιολόγητα ότι η απομάκρυνση από τη Δύση θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για την Τουρκία. Την ανησυχία αυτή συμμερίζονται πολλοί στις παραδοσιακές άρχουσες ελίτ της χώρας, αλλά είναι ανίσχυροι να επηρεάσουν τα πράγματα, φοβούμενοι ότι θα κατηγορηθούν σαν μέρος της "συνωμοσίας" του Γκιουλέν.<br /><br />Ο Ερντογάν, λοιπόν, από ηγέτης ενός ρεύματος έχει μετατραπεί σε άτυπο μονάρχη, σε αιρετό νεοσουλτάνο. Είναι ενδεικτικό ότι κατά κανόνα περιβάλλεται όχι από την παλιά φρουρά των στελεχών του κόμματός του, αλλά από συγγενείς και υποτακτικούς, καθώς και από στελέχη του παραδοσιακού "βαθέος κράτους", τα οποία είναι φορείς αντιδυτικής ιδεολογίας.</div><div><br />Η Τουρκία έχει χαθεί για τη Δύση<br /><br />Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα δεν ορίζονται και κατανοούνται συλλογικά από μία άρχουσα ελίτ, αλλά από το νεοσουλτάνο και την αυλή του. Με άλλα λόγια, το προσωπικό συμφέρον του Ερντογάν αναγορεύεται σε εθνικό συμφέρον της Τουρκίας. Είναι πεπεισμένος πως εάν επιστρέψει στο δυτικό "μαντρί" θα γίνει όμηρος. Τα αμερικανικά δίκτυα επιρροής θα ανασυσταθούν και πιθανότατα θα χρησιμοποιηθούν για να μεθοδευθεί η αποκαθήλωσή του.<br /><br />Με τον τρόπο αυτό προσδίδει ευρύτερες ιδεολογικοπολιτικές διαστάσεις στο τωρινό ρήγμα, το οποίο μόλις και μετά βίας καλύπτει η ιδιότυπη και κατά πολλούς πολιτικά ανεξήγητη σχέση του με τον απερχόμενο πρόεδρο Τραμπ. Η αντίθεση δεν είναι πλέον ανάμεσα στο αμερικανικό "βαθύ κράτος" και στον Ερντογάν. Δεν είναι μονοδιάστατα πολιτική. Είναι ταυτοχρόνως και πολιτισμική. Είναι ανάμεσα στη Δύση και στη "βαθιά Τουρκία", έστω κι αν οι Δυτικοί, με την εξαίρεση του προέδρου Μακρόν, αρνούνται να το συνειδητοποιήσουν.<br /><br />Αυτό φάνηκε καθαρά στην υπόθεση της Αγίας Σοφίας. Η μετατροπή του ιστορικού μνημείου σε τζαμί και όλη η τελετή της πρώτης μουσουλμανικής προσευχής με το ξίφος του ιμάμη παραπέμπουν σε συμβολική αναβίωση των θρησκευτικών πολέμων: από τη μία πλευρά το Ισλάμ κι από την άλλη η χριστιανική Δύση. Το ίδιο συνέβη με τις επιθέσεις της ισλαμικής τρομοκρατίας στη Γαλλία, οι οποίες και οδήγησαν τον πρόεδρό της να αναρτήσει τα σκίτσα του Charlie Hebdo σε δημόσια κτήρια.<br /><br />Ο νεοοθωμανισμός του Ερντογάν, ως ιδεολογία και πολιτικό κίνημα, δεν έχει σκοπό μόνο να κλείσει την ιστορική παρένθεση του κεμαλισμού και να επανασυνδέσει την Τουρκία με το οθωμανικό παρελθόν της. Ήρθε και με τη φιλοδοξία να μετατρέψει την Τουρκία σε ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου σε μία άρρητη, αλλά σαφή αντιδυτική κατεύθυνση.<br /><br />Μπορεί, λοιπόν, η οικονομική κρίση να έχει φθείρει την εικόνα του Ερντογάν, αλλά το ιδεολογικό αφήγημά του συνεχίζει να συγκινεί τη "βαθιά Τουρκία". Κι αυτό δεν θα αλλάξει ριζικά ακόμα κι αν η πολιτική φθορά του Τούρκου προέδρου ενταθεί. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία, όσο τουλάχιστον στο τιμόνι της θα βρίσκεται ο Ερντογάν, έχει ήδη χαθεί για τη Δύση. Και επειδή έχει χαθεί όχι μόνο πολιτικά, αλλά βαθύτερα, στο πολιτισμικό επίπεδο, είναι πιθανόν να μην επανέλθει στο δυτικό "μαντρί" ούτε στη μετά-Ερντογάν εποχή.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η Τουρκία έχει χαθεί για τη Δύση – Η νεοοθωμανική επανάσταση δεν είναι παρένθεση

Λυγερός Σταύρος Μετά από 18 χρόνια στην εξουσία, ο Ερντογάν έχει αλλάξει ριζικά την Τουρκία. Με αυτή την έννοια, αυτό που συνέβη στη γειτονι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξαφνική επίθεση Τούρκων σε Ρωσία: ''Η Μόσχα έδωσε μυστική στήριξη στη Ελλάδα”

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2020-11/1078503948_0_0_3017_1633_1000x541_80_0_0_963abed5332ee4e38c946de0b81fc56c.jpg?itok=17m-Mo03" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Τουρκία ετοιμάζει την αναδίπλωση της προς τις ΗΠΑ υλοποιώντας αυτό που γνωρίζει καλύτερα και ονομάζεται ''κυβίστηση".</span></h3>''Είναι προφανές ότι μια χώρα που βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά της Τουρκίας σε σχεδόν όλα τα περιφερειακά θέματα, δεν μπορεί να είναι ένας σύμμαχος στον οποίο η Άγκυρα μπορεί να βασιστεί στην κόντρα της με την δύση'', αναφέρει σε άρθρο του ο Ilhan Uzgel, του Πανεπιστημίου της Άγκυρας, Τμήμα Διεθνών Σχέσεων και σύμβουλος σε τουρκικό αμυντικό ινστιτούτο.<br /><br />Συνεχίζοντας ο ίδιος τόνισε ότι “είναι αδύνατο για τις ΗΠΑ να μην το βλέπουν αυτό. Για την Τουρκία, η Ρωσία έχει γίνει πλέον ο κύριος αντίπαλος, ειδικά μετά το Ναγκόρνο/Καραμπάχ. <br /><br />Τα τελευταία πέντε χρόνια, η Ρωσία έχει αναδειχθεί ως ο πιο σημαντικός παράγοντας όσον αφορά την εξωτερική πολιτική και την ασφάλεια της Τουρκίας.<br /><br />Θεωρείται ευρέως ότι η Τουρκία, ασφυκτιά από τον δυτικό ιμπεριαλισμό και επιδιώκει να δημιουργήσει το δικό της χώρο στην εξωτερική πολιτική, για αυτό και έπρεπε να προσεγγίσει τη Ρωσία για να την χρησιμοποιήσει ως αντίβαρο, ειδικά εναντίον των ΗΠΑ.<br /><br />Η Τουρκία έχει χρησιμοποιήσει επιτυχώς την Μόσχα δύο φορές στο παρελθόν ως αντίβαρο. Η τρίτη απόπειρα δεν θα είναι τόσο επιτυχής.<br /><br />Η Ρωσία μετά τον πόλεμο Αζέρων και Αρμενίων έχει πάψει να χρησιμεύει ως αντίβαρο για την Τουρκία, και η όλη κατάσταση οδηγείται σε πιθανή σύγκρουση. <br /><br />Πρώτη προσέγγιση Τούρκων και Ρώσων το 1919-20 <br />Κατά τη διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου το 1919, η Τουρκία κατάφερε να χρησιμοποιήσει τους Μπολσεβίκους ενάντια στη δύση, δηλαδή την Βρετανία και την Γαλλία τότε.<br />Η Τουρκική Εθνοσυνέλευση, η οποία ιδρύθηκε το 1920, έστειλε επιστολή στον Λένιν καθώς και δύο αντιπροσωπείες ανώτατου επιπέδου.<br />Οι απεσταλμένοι του Κεμάλ τόνισαν τον αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του εθνικού τους αγώνα. Είναι αναμφισβήτητο ότι η σοβιετική διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επικράτηση της Τουρκίας. <br /><br />Σοβιετική βοήθεια κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου <br /><br />Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, η Τουρκία στράφηκε ξανά στην Ρωσία. Αυτό είχε να κάνει με την ανάγκη της Άγκυρας για εγχώρια ανάπτυξη σε σχέση με το ζοφερό περιβάλλον που επικρατούσε στο διεθνές σύστημα. Πρόκειται όμως ουσιαστικά για ένα «οικονομικό άνοιγμα στην Μόσχα.<br />Ο τότε Τούρκος πρόεδρος Süleyman Demirel επισκέφθηκε τη Μόσχα το 1967 και υπέγραψε σχετική οικονομική συμφωνία.<br />Αργότερα, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου, οι Σοβιετικοί άρχισαν να υλοποιούν κολοσσιαίες βιομηχανικές επενδύσεις στην Τουρκία, οι οποίες λειτουργούν μέχρι σήμερα.<br /><br />Αυτές οι επενδύσεις συνέβαλαν στην ανάπτυξη της Τουρκίας και δημιούργησαν προστιθέμενη αξία. Με χαμηλό επιτόκιο και μακροπρόθεσμα δάνεια, κατασκευάστηκαν τεράστιες βιομηχανικές εγκαταστάσεις με πολλά εργοστάσια. <br /><br />Κυβέρνηση AKP στην Τουρκία <br /><br />Η κυβέρνηση του ΑΚΡ, ειδικά μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016, υλοποίησε μια στενή σχέση με την Ρωσία, ενώ καθιέρωσε και την προσωπική διπλωματία μεταξύ Ερντογάν και Πούτιν.<br />Αυτή η προσέγγιση ήταν το αποτέλεσμα της εγχώριας συνεργασίας με τους λεγόμενους «Ευρασιανιστές», για να διευκολυνθεί η εμπλοκή της Τουρκίας, ιδίως στη Συρία.<br /><br /><br />Αναθεωρώντας τις τρέχουσες εξελίξεις, μπορεί κανείς να δει κανείς ότι ο ρόλος της Ρωσίας πλέον στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας έχει πάψει από καιρό να είναι εξισορροπητικός.<br />Στην πραγματικότητα, η εγγύτητα της Τουρκίας με τη Ρωσία (ειδικά μετά τον πόλεμο στο Ναγκόρνο) έχει γίνει ένας παράγοντας που προκαλεί πολλά προβλήματα.<br />Είναι ένας παράγοντας που η Τουρκία πρέπει πάντα να λαμβάνει υπόψη στην εξωτερική της πολιτική και αυτό αφορά τον επεκτατισμό και τον ρεβιζιονισμό. <br /><br />Ανταγωνιστική συνεργασία και διαχωρισμός<br /><br />Τα τελευταία χρόνια, οι ειδικοί έχουν προσπαθήσει να αναλύσουν τις σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας με τις έννοιες της ανταγωνιστικής συνεργασίας και του διαχωρισμού.<br /><br />Οι δύο χώρες διαχωρίζουν τα σχετικά προβλήματά τους και τα “βάζουν στο πάγο” κάπως, μετατοπίζοντας έτσι την εστίαση τους σε τομείς στους οποίους μπορούν να συνεργαστούν.<br /><br />Αυτή η προσέγγιση όμως δεν σημαίνει πλέον τίποτα, διότι οι σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας δεν βρίσκονται σε ένα στάδιο όπου ένα ή δύο δευτερεύοντα περιφερειακά προβλήματα μπορούν να “παγώσουν”, ενώ οι δύο πλευρές δύνανται να προχωρήσουν σε άλλα.<br /><br />Οι σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας έχουν γίνει ένα σύνολο επιμέρους προβλημάτων. Από την Αγία Σοφία και την "Γαλάζια Πατρίδα", μέχρι τη Λιβύη και την Κύπρο, σε κανένα μέτωπο δεν συμμετείχε η Ρωσία μαζί με την Τουρκία ενάντια στη Δύση.<br /><br />Επιπλέον, όταν εμφανίστηκαν σχόλια όπως «η Ρωσία στηρίζει την Τουρκία» στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, τόσο η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα όσο και το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών το αρνήθηκαν έντονα, αποκαλώντας τα ως «προκλητικές δηλώσεις».<br /><br />Στην Ανατολική Μεσόγειο, σε ένα περιβάλλον όπου η Τουρκία αποκλείστηκε εντελώς, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ επισκέφθηκε την Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 2020, παρέχοντάς της μυστική υποστήριξη.<br /><br />Αν και ήταν αποτέλεσμα των δικών της λαθών, η Τουρκία έχει απομονωθεί και αποκλειστεί από την γεωπολιτική σχεδίαση της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Η Άγκυρα δεν μπόρεσε να λάβει καμία εμφανή ή μυστική υποστήριξη από τη Ρωσία. Τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης επέκριναν και επικρίνουν τις πολιτικές της Τουρκίας στη Λιβύη και τις δραστηριότητες εξερεύνησης αερίου στην Α.Μεσόγειο.<br /><br />Είναι καιρός η Τουρκία να καθορίσει τη σχέση της με τη Ρωσία.<br /><br />Εάν η Δύση αποφασίσει να μην επιβάλει κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, αυτό δεν θα προέρχεται από φόβο ότι η Τουρκία πλησιάζει τη Ρωσία. Η Δύση γνωρίζει ότι δεν υπάρχει χώρος για την Τουρκία στις σχέσεις της με τη Ρωσία.<br /><br />Γενικά, η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας κινείται σε λάθος άξονα και σε πολύ προβληματικό έδαφος, ενώ πρέπει να αλλάξει νοοτροπία όχι μόνο στην εξωτερική πολιτική, αλλά και στην εσωτερική πολιτική πλέον”, τονίζει ο ίδιος.<br /><br />Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς προσπαθεί να επιδιώξει ο συγκεκριμένος Τούρκος ειδικός, αλλά μάλλον προετοιμάζει την νέα κυβίστηση του Ερντογάν προς τις ΗΠΑ, αφού ο Πούτιν δεν του κάνει πλέον τα χατίρια.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ξαφνική επίθεση Τούρκων σε Ρωσία: ''Η Μόσχα έδωσε μυστική στήριξη στη Ελλάδα”

Η Τουρκία ετοιμάζει την αναδίπλωση της προς τις ΗΠΑ υλοποιώντας αυτό που γνωρίζει καλύτερα και ονομάζεται ''κυβίστηση". '&#...

Διαβάστε την συνέχεια

ΙΑΑΑ – ISDA: Παρέμβαση για τις νέες φρεγάτες… την “αγωνιώδη αναζήτηση ενός νέου ΑΒΕΡΩΦ”

<img height="387" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2017/03/Hellenic_Navy_frigates_S.jpg" width="640" /><br /><br />Τα τελευταία 15 χρόνια, τόσο οι άμεσα εμπλεκόμενοι (πολιτικές ηγεσίες – προσωπικό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων) με την εθνική άμυνα, όσο και το ευρύ κοινό (οι φορολογούμενοι που πάντα καλούνται να καταβάλλουν το κόστος), είμαστε μάρτυρες μίας προσπάθειας ανανέωσης και αναβάθμισης των μειζόνων μονάδων επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Του Περικλή Ν. Ζορζοβίλη*<br /><br />Είναι αυτονόητο ότι η χρεοκοπία της χώρας, που επισημοποιήθηκε το 2010, υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στη μη-εξέλιξη του ζητήματος καθώς οι αμυντικές δαπάνες υπέστησαν, κατά την τελευταία δεκαετία, σημαντικότατη μείωση (περί το 40%).<br /><br />Φυσικά, η ολομέτωπη τουρκική επίθεση κατά της ακεραιότητας της χώρας και των ζωτικών συμφερόντων της που άρχισε τον Μάρτιο του 2020 στην ελληνο-τουρκική μεθόριο στον Έβρο και πλέον έχει επεκταθεί σε όλο το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και εξελίσσεται με αμείωτη ένταση, κατέστησε την προαναφερθείσα προσπάθεια αγωνιώδη.<br /><br />Όμως για μία πλειάδα λόγων (παρακάτω αναφέρονται οι δύο πιο σημαντικοί), η αγωνία δεν δικαιολογεί τις ανορθόδοξες πρακτικές που ακολούθησε η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και δυστυχώς συνεχίζει και η σημερινή.<br /><br />Καταρχάς, η αγωνία δεν πρόκειται να θεραπεύσει την επί μία δεκαπενταετία σχεδόν ολοκληρωτική αναστολή των εξοπλιστικών προγραμμάτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.<br /><br />Η ανάλυση και κριτική για τους λόγους που την επέβαλλαν (ακόμη και εάν είναι προφανείς, όπως η χρεοκοπία της χώρας), είναι πλέον μικρής σημασίας, καθώς έχει δημιουργηθεί ένα τετελεσμένο που εκ των πραγμάτων αποτελεί τη βάση για τους όποιους σχεδιασμούς.<br /><br />Δεύτερον, γιατί ακόμη και στην περίπτωση που η διαδικασία υλοποιηθεί με αστραπιαία ταχύτητα, η παράδοση των νέων φρεγατών θα λάβει χώρα μετά την παρέλευση αρκετών ετών, η δε επιχειρησιακή αξιοποίηση τους θα απαιτήσει ακόμη περισσότερο χρόνο.<br /><br />Κατά συνέπεια, το «παράθυρο τρωτότητας» που δημιούργησε η οικονομική κρίση και η όποια απραξία διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί στον παρόντα χρόνο και το άμεσο μέλλον.<br /><br />Τα τελευταία δύο χρόνια είμαστε μάρτυρες μίας φαρσοκωμωδίας όπου η προμήθεια συγκεκριμένου τύπου μειζόνων μονάδων επιφανείας παρουσιάζεται αρχικά ως δρομολογημένη, στη συνέχεια αιφνιδίως αλλάζει ο τύπος και η προμήθεια δρομολογείται εκ νέου μέχρις ότου εμφανιστεί μία νέα υποψηφιότητα.<br /><br />Το 2018, μετά περίπου 10 χρόνια διακοπής λόγω της οικονομικής κρίσης, ενώ διεξάγονταν διακρατικές συνομιλίες (προμήθεια ή χρηματοδοτική μίσθωση – leasing) με τη Γαλλία για τις φρεγάτες FREMM, αιφνιδίως εμφανίστηκαν στο προσκήνιο οι φρεγάτες τύπου Belh@rra για τις οποίες η παρούσα κυβέρνηση υπέγραψε τον Οκτώβριο του 2019, επιστολή πρόθεσης (Letter of Intent) για την προμήθεια τους.<br /><br />Όμως τους τελευταίους μήνες, και ιδιαίτερα μετά την πρωθυπουργική ανακοίνωση για την προμήθεια των μαχητικών Dassault Rafale από τη Γαλλία μέσω διακρατικής συμφωνίας, οι Belh@rra εμφανίζονται να υποκαταστάθηκαν από την αμερικανικής προέλευσης (Lockheed Martin) σχεδίαση MMSC (Multi-Mission Surface Combatant).<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, την αντίστοιχη χρονική περίοδο, ο προτιμητέος τύπος παρουσιάζεται στο ευρύ κοινό, ως το απόλυτο «υπερόπλο», ως ο νέος «ΑΒΕΡΩΦ», που θα επιβάλλει την ελληνική ναυτική κυριαρχία στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Πρόκειται για τη συστηματική καλλιέργεια ενός επικίνδυνου μύθου, καθώς στον σημερινό χώρο μάχης το επιχειρησιακό αποτέλεσμα δεν επιφέρεται από ένα μεμονωμένο οπλικό σύστημα ακόμη και εάν είναι υψηλών δυνατοτήτων.<br /><br />Ο φορολογούμενος πληροφορείται από τα μέσα ενημέρωσης (αφού οι επίσημες σχετικές ανακοινώσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες), υποψηφιότητες, κόστος και όλη την επιχειρηματολογία (επιχειρησιακή – τεχνική, πολιτική, γεωπολιτική) που υποστηρίζει την προμήθεια του κάθε τύπου.<br /><br />Σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Δύο φρεγάτες τύπου Belh@rra είχαν προσφερθεί αρχικά στη τιμή των 3,9 δις ευρώ (3,2 το κόστος των πλοίων και 680 εκατ. ευρώ το κόστος χρηματοδότησης), συμπεριλαμβανομένων όπλων, συστημάτων μάχης και εν συνεχεία υποστήριξης.</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>τέσσερα MMSC προσφέρονται σε τιμή περί τα 4 δις ευρώ (τιμή πλατφόρμας περί τα 550 εκατ. ευρώ), συμπεριλαμβανομένων όπλων, συστημάτων μάχης και εν συνεχεία υποστήριξης.</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>η δυναμική εμφάνιση της υποψηφιότητας του MMSC ώθησε τη γαλλική πλευρά στην υποβολή νέας πρότασης για τέσσερις φρεγάτες τύπου Belh@rra στην τιμή των 4 δις ευρώ</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>οι γερμανικής προέλευσης φρεγάτες τύπου MEKO A-200 προσφέρονται στην τιμή των 500 – 550 ευρώ ανά μονάδα</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>οι βρετανικής προέλευσης φρεγάτες Type 31 προσφέρονται στην τιμή των 500 – 550 εκατ. ευρώ ανά μονάδα. Σημειώνεται ότι ο επανειλημμένα διακηρυγμένος στόχος του υπουργείου Άμυνας της Βρετανίας είναι το μοναδιαίο κόστος της Type 31 να μην υπερβεί τα 250 εκατ. λίρες (279 εκατ. ευρώ) στο οποίο θα πρέπει να προστεθεί και του κόστος του εξοπλισμού που θα προμηθευτεί απευθείας η κυβέρνηση (GFE: Government Furnished Equipment).</li></ul>Θα πρέπει να επισημανθεί εδώ ότι οι ανωτέρω τιμές είναι εκ των πραγμάτων ενδεικτικές καθώς το οπλικό σύστημα (όπλα, αισθητήρες, σύστημα διαχείρισης μάχης, κλπ.) αποτελεί βαρύνουσας σημασίας παράμετρο στη διαμόρφωση του τελικού κόστους.<br /><br />Με την προϋπόθεση ότι τα προαναφερθέντα ανταποκρίνονται σε κάποιο βαθμό στα πραγματικά δεδομένα, μπορούμε να παρατηρήσουμε αλλά και να ρωτήσουμε τα εξής:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Ποια είναι η αντίδραση των πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων που διαπραγματευόταν (ή συνεχίζουν να το κάνουν) τις φρεγάτες τύπου Belh@rra στη δραστική μεταβολή της γαλλικής τιμολογιακής πολιτικής; Τι είδους συμπεράσματα εξαγάγουν;</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Έχουν πλέον κατανοήσει την αξιωματική αλήθεια ότι μόνο ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ επιφέρει τα καλύτερα αποτελέσματα για τον αγοραστή;</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Σε ποιο γενικό διαδικαστικό πλαίσιο εντάσσεται η υποβολή των προαναφερθεισών προσφορών; Για παράδειγμα, οι προσφορές απαντούν σε αίτηση για πληροφορίες (RFI: Request For Information) ή σε αίτηση για προσφορές (RFP: Request For Proposals); Εάν ναι, πότε ξεκίνησε επίσημα η διαδικασία;</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Ποιο είναι το «μέτρο» σύγκρισης και αξιολόγησης των προσφορών; Με άλλα λόγια, ποιες είναι οι επιχειρησιακές προτεραιότητες του Πολεμικού Ναυτικού και στη βάση ποιων επιχειρησιακών και τεχνικών προδιαγραφών υπηρετούνται; Πώς γίνεται η αξιολόγηση των προσφορών που έχουν υποβληθεί; Με ποιες επιχειρησιακές και τεχνικές προδιαγραφές;</li></ul>Δυστυχώς τα όσα έχουν προηγηθεί δείχνουν ότι οι προβλεπόμενες από τον Εθνικό Αμυντικό Σχεδιασμό διαδικασίες συστηματικά δεν ακολουθούνται.<br /><br />Αντίθετα, φαίνεται ότι λαμβάνεται μία απόφαση σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο και στη συνέχεια οι διαδικασίες προσαρμόζονται ώστε να «νομιμοποιηθεί» στο νομικό – διαδικαστικό πλαίσιο που καθορίζει τις προμήθειες αμυντικού υλικού.<br /><br />Η οδυνηρή σύγκριση με το παρελθόν<br /><br />Και όμως πριν 12 περίπου χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 2008, η προσέγγιση του Πολεμικού Ναυτικού (και κατ’ επέκταση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας / κυβέρνησης), για το πρόγραμμα προμήθειας των νέων φρεγατών ήταν τόσο διαφορετική και ασύγκριτα πιο συστηματική.<br /><br />Οι εικόνες που συνοδεύουν το παρόν σημείωμα, αποτελούν διαφάνειες (slides) μίας παρουσίασης που η Διεύθυνση Εξοπλισμών του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (ΓΕΝ/ΔΕΞ) είχε οργανώσει προς ενημέρωση των διαπιστευμένων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας εκπροσώπων των μέσων ενημέρωσης.<br /><br />ΕΙΚΟΝΑ 1<br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/iaaa-isda-paremvasi-gia-tis-nees-fregates-tin-quot-agoniodi-anazitisi-enos-neoy-averof-quot/eikona1-4"><img height="480" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/11/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B11.jpg" width="640" /></a><br /><br />ΕΙΚΟΝΑ 2<br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/iaaa-isda-paremvasi-gia-tis-nees-fregates-tin-quot-agoniodi-anazitisi-enos-neoy-averof-quot/eikona2-2"><img height="480" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/11/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B12.jpg" width="640" /></a><br />ΕΙΚΟΝΑ 3<br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/iaaa-isda-paremvasi-gia-tis-nees-fregates-tin-quot-agoniodi-anazitisi-enos-neoy-averof-quot/eikona3"><img height="480" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/11/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B13.jpg" width="640" /></a><br />ΕΙΚΟΝΑ 4<br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/iaaa-isda-paremvasi-gia-tis-nees-fregates-tin-quot-agoniodi-anazitisi-enos-neoy-averof-quot/eikona4"><img height="480" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/11/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B14.jpg" width="640" /></a><br />ΕΙΚΟΝΑ 5<br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/iaaa-isda-paremvasi-gia-tis-nees-fregates-tin-quot-agoniodi-anazitisi-enos-neoy-averof-quot/eikona5"><img height="480" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/11/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B15.jpg" width="640" /></a><br /><br />Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ακόμη και στο επίπεδο ενημέρωσης, η σύγκριση είναι καταλυτική με το σήμερα. Στην πρώτη διαφάνεια (Εικόνα 1) περιγράφονται συνοπτικά οι προτεραιότητες του εξοπλιστικού προγράμματος του Πολεμικού Ναυτικού και στις μετέπειτα διαφάνειες παρουσιάζονται τα κύρια σημεία κάθε προγράμματος.<br /><br />Στην κορυφή των προτεραιοτήτων η προμήθεια έξι νέων φρεγατών με δυνατότητες Αντιαεροπορικής Άμυνας (Α/Α) Περιοχής (Area Air Defence). Ο κατάλογος που παρουσιάζεται στη σχετική διαφάνεια (Εικόνα 1) αποτελεί μία ολιστική προσέγγιση (άσχετα με το αν κάποιος διαφωνεί ή συμφωνεί με το περιεχόμενο της).<br /><br />Με την προμήθεια των έξι φρεγατών αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής, τις τέσσερις εκσυγχρονισμένες MEKO-200HN (είναι τραγικό ότι 12 χρόνια μετά το εν λόγω πρόγραμμα ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί) και τις έξι εκσυγχρονισμένες τύπου Standard, το Πολεμικό Ναυτικό αποκτούσε τη δυνατότητα συγκρότησης ομάδων μάχης επιφανείας με ισχυρές δυνατότητες στην αντιαεροπορική άμυνα περιοχής, τον ανθυποβρυχιακό πόλεμο και το πόλεμο επιφανείας.<br /><br />Σε ό,τι αφορά τις νέες φρεγάτες, όπως φαίνεται και στις σχετικές διαφάνειες (Εικόνες 2, 3, 4 και 5), σε υψηλή προτεραιότητα ήταν επιχειρησιακή απαίτηση του Πολεμικού Ναυτικού ήταν η Αντιαεροπορική Άμυνα (Α/Α) Περιοχής (Area Air Defence). Σήμερα, η ίδια επιχειρησιακή απαίτηση συνεχίζει να έχει την ίδια προτεραιότητα;<br /><br />Αν ναι, ποιες, από τις υποψηφιότητες που σύμφωνα με τις πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας έχουν υποβληθεί ως προτάσεις, ικανοποιούν την προαναφερθείσα επιχειρησιακή απαίτηση;<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/polemiko-naytiko-p-8a-toy-us-navy-stis-askiseis-sto-myrtoo-pics-vid/hellenic-navy-drills-11"><img height="480" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/05/Hellenic-Navy-drills-11.jpg" width="640" /></a><br /><br />Διαπιστώσεις<br /><br />Η ελληνική (και διεθνής) εμπειρία αποδεικνύει ότι είναι εξ ορισμού απείρως προτιμότερο για το Πολεμικό Ναυτικό, τον φορολογούμενο, την εθνική άμυνα και γενικά τη χώρα, η προμήθεια μειζόνων οπλικών συστημάτων να υλοποιείται μέσω ανταγωνιστικής διαδικασίας. Εξαιρέσεις μπορεί να υπάρχουν, αλλά απλώς θα αποτελούν επιβεβαίωση του κανόνα.<br /><br />Φυσικά, πολιτικές – γεωπολιτικές, οικονομικές και βιομηχανικές παράμετροι θα πρέπει να συνυπολογιστούν στην αξιολόγηση και επιλογή, αλλά αυτό δεν αναιρεί τα πολλαπλά πλεονεκτήματα που προσφέρει ο ανταγωνισμός μεταξύ των υποψήφιων προμηθευτών / χωρών.<br /><br />Η προμήθεια μίας μείζονος μονάδας επιφανείας με χαρακτηριστικά «υπερόπλου», δηλαδή παράγοντα που μόνος του θα ανατρέψει τον συσχετισμό ισχύος με τον αντίπαλο, είναι φαντασίωση.<br /><br />Εξ ορισμού κάθε πλατφόρμα – οπλικό σύστημα, αποτελεί σημείο συγκερασμού επιχειρησιακών απαιτήσεων και οικονομικών, τεχνολογικών και βιομηχανικών δυνατοτήτων. Όμως ακόμη και αν απεριόριστοι οικονομικοί πόροι ήταν διαθέσιμοι, κάθε άλλο παρά βέβαιο είναι ότι το αποτέλεσμα θα ήταν το επιθυμητό «υπερόπλο».<br /><br />Σε ό,τι αφορά τις υποψηφιότητες, οι μεν Belh@rra (πρώην FTI: Frégates de taille intermédiaire – φρεγάτες ενδιαμέσου μεγέθους και νυν FDI: “Frégate de Défense et d’Intervention – φρεγάτα άμυνας και παρέμβασης) και Type 31 General Purpose Frigate (GPFF – φρεγάτα γενικού σκοπού) δεν αποτελούν παρά συμπληρώματα των επιχειρησιακά ανώτερων (και υψηλότερου κόστους) φρεγατών FREMM και Type 26 για τα ναυτικά της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου αντίστοιχα.<br /><br />Η MEKO A-200 είναι και αυτή μία φρεγάτα γενικής χρήσης, το πιο εξελιγμένο μέλος της ομώνυμης οικογένειας, που ας σημειωθεί, προορίζεται αποκλειστικά για εξαγωγικούς χρήστες (το Ναυτικό της Γερμανίας ουδέποτε ενέταξε σε υπηρεσία φρεγάτες της οικογενείας MEKO).<br /><br />Η σχεδίαση MMSC αποτελεί έκδοχο του τύπου Freedom του πλοίων μάχης παρακτίων (LCS: Littoral Combat Ship), τα οποία σχεδιάστηκαν για να ικανοποιήσουν συγκεκριμένες απαιτήσεις στην επιχειρησιακή αρχιτεκτονική του Ναυτικού των ΗΠΑ, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί από τις γεωπολιτικές συνθήκες, την πρώτη δεκαετία του 2000.<br /><br />Οδηγούμαστε λοιπόν στην οδυνηρή διαπίστωση, ότι ΕΑΝ το Πολεμικό Ναυτικό συνεχίζει να έχει ως κύρια επιχειρησιακή απαίτηση την αντιαεροπορική άμυνα περιοχής, τότε οι υποψηφιότητες αφορούν πλοία που απλά ΔΕΝ έχουν σχεδιαστεί για να την ικανοποιήσουν.<br /><br />Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι η προσπάθεια ενσωμάτωσης κάποιων αλλαγών ώστε να ικανοποιηθούν ολικώς ή σε κάποιο βαθμό συγκεκριμένες απαιτήσεις, δεν αναιρεί την προαναφερθείσα πραγματικότητα αλλά προσθέτει σημαντικό κόστος, το οποίο βαραίνει τον αγοραστή.<br /><br />Τέλος, θα πρέπει να επισημάνουμε μία κρίσιμη παράμετρο που το Ελληνικό Δημόσιο συστηματικά εμφανίζεται να αγνοεί στην προμήθεια μειζόνων οπλικών συστημάτων.<br /><br />Για κάθε έναν από τους τέσσερις υποψήφιους προμηθευτές / χώρες, η επιλογή της σχεδίασης του από το Πολεμικό Ναυτικό είναι καθοριστική για το μέλλον του προγράμματος και τις προοπτικές του στην παγκόσμια αγορά.<br /><br />Ο παρακάτω πίνακας, που παρουσιάζει τις συμβάσεις (με βάση ανοικτές πηγές) που έχουν ανατεθεί για κάθε σχεδίαση, αποδεικνύει τη βασιμότητα του επιχειρήματος:<br /><br />Belh@rra – 5 (Ναυτικό Γαλλίας),<br />MMSC – 4 (Σαουδική Αραβία)<br />MEKO A200 – 4 (Νότια Αφρική), 4 (Αλγερία), 6 (Αίγυπτος), σύνολο: 14<br />Type 31 – 5 (Βασιλικό Ναυτικό)<br /><br />Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι στις περιπτώσεις των Belh@rra, MMSC και Type 31 τυχόν επιλογή από το Πολεμικό Ναυτικό, σχεδόν διπλασιάζει τον αριθμό των πλοίων για τα οποία έχουν ανατεθεί συμβάσεις και ταυτόχρονα προσδίδει δυναμική στη σταδιοδρομία του προγράμματος στην παγκόσμια αγορά.<br /><br />Ακόμη και στην περίπτωση της MEKO A200, που παρουσιάζει τη μακράν καλύτερη εμπορική επίδοση από τις υπόλοιπες τρεις σχεδιάσεις, που όμως έχουν εμφανιστεί αργότερα στη διεθνή αγορά, η επιλογή από το Πολεμικό Ναυτικό – χώρας μέλους του NATO, αποτελεί για τον κατασκευαστή σημαντικό εμπορικό πλεονέκτημα στη διεθνή αγορά. Ας σημειωθεί ότι η ανάθεση του προγράμματος MKS-180 στον ολλανδικό όμιλο Damen, προκάλεσε ισχυρούς κλυδωνισμούς στη γερμανική ναυπηγική βιομηχανία πλοίων επιφανείας.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/i-aoz-kai-i-istoria-ton-geografikon-syntetagmenon-episimanseis-oysias/hellenic-navy-ships"><img height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/08/HELLENIC-NAVY-SHIPS.jpg" width="640" /></a><br /><br />Επιλεγόμενα<br /><ul style="text-align: left;"><li>Η προμήθεια νέων φρεγατών για το Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να εντάσσεται στη γενικότερη στρατηγική για την ανάπτυξη των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του Κλάδου, το όραμα – σχεδιασμό για τη μελλοντική εξέλιξη του. Δυστυχώς, σχετικές επίσημες ανακοινώσεις για αυτή τη γενικότερη στρατηγική δεν έχουν γίνει. Η υιοθέτηση της «πεπατημένης» δεν αποτελεί την πιο ασφαλή και αποδοτική λύση, ιδιαίτερα την παρούσα περίοδο, όπου, δυστυχώς, οι εξελίξεις, μας έχουν προλάβει και η οικονομική κατάσταση παραμένει εύθραυστη.</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Εξ ορισμού, μία αυστηρή ανταγωνιστική διαδικασία θα συμπιέσει το κόστος και θα μεγιστοποιήσει τα οφέλη για τον αγοραστή. Ταυτόχρονα θα επιτρέψει στον χρήστη, το Πολεμικό Ναυτικό, να μελετήσει σε βάθος και να αξιολογήσει τις τεχνολογίες και λύσεις που προτείνουν οι υποψήφιοι προμηθευτές.</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Η ανταγωνιστική διαδικασία δεν εμποδίζει τον συνυπολογισμό πολιτικών – γεωπολιτικών, βιομηχανικών και τεχνολογικών παραμέτρων, αφού υπόκειται στην ευχέρεια της εκάστοτε κυβέρνησης να τις συμπεριλάβει στην αξιολόγηση με όση βαρύτητα αποφασίσει, για να καταλήξει στην τελική επιλογή. Η κυβέρνηση για πολιτικούς – γεωπολιτικούς, βιομηχανικούς, τεχνολογικούς και οικονομικούς λόγους μπορεί να επιλέξει οποιαδήποτε σχεδίαση κρίνει, όμως σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι απολύτως σαφές και καταγεγραμμένο σε ποιο βαθμό ικανοποιούνται οι απαιτήσεις του χρήστη, ώστε να γνωρίζουμε για ποιους λόγους, τι ακριβώς προμηθευόμαστε.</li></ul><ul style="text-align: left;"><li>Η συνεχής ονοματολογία, χωρίς να υπάρχουν επίσημες ανακοινώσεις ή να έχει προκηρυχθεί κάποια διαδικασία, διαφόρων σχεδιάσεων που έχουν επιλεχθεί ή φέρονται να έχουν επιλεγεί ως οι νέες φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού, και οι ενδείξεις ότι καλείται εκ των υστέρων το Πολεμικό Ναυτικό να υποστηρίξει τεχνοκρατικά – θεσμικά την εκάστοτε επιλογή, υποσκάπτουν την ακεραιότητα της διαδικασίας στη κοινή αντίληψη και τραυματίζουν το θεσμικό κύρος του Πολεμικού Ναυτικού.</li></ul><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

ΙΑΑΑ – ISDA: Παρέμβαση για τις νέες φρεγάτες… την “αγωνιώδη αναζήτηση ενός νέου ΑΒΕΡΩΦ”

Τα τελευταία 15 χρόνια, τόσο οι άμεσα εμπλεκόμενοι (πολιτικές ηγεσίες – προσωπικό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων) με την εθνική άμυνα, όσο κ...

Διαβάστε την συνέχεια