ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Η Γενοκτονία των λαών της Ευρώπης : Το σχέδιο COUDENHOVE-KALERGI

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwaU420mA4bNbnjeMhJDZdNe9cY7N7KPnUNJoRxqmLI26FqAV1EkpQxzcZqjo28nUcfNjbQRYEcW07GjluRIAHMdfLsQK1sq14VXcd6LXq713FRDPUxcqD-OcIHWSLHEuxvd_lTG-fwhHe/s1600/%CE%97+%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%BB%CE%B1%CF%8E%CE%BD+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%CF%82+.+%CE%A4%CE%BF+%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF+COUDENHOVE-KALERGI.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwaU420mA4bNbnjeMhJDZdNe9cY7N7KPnUNJoRxqmLI26FqAV1EkpQxzcZqjo28nUcfNjbQRYEcW07GjluRIAHMdfLsQK1sq14VXcd6LXq713FRDPUxcqD-OcIHWSLHEuxvd_lTG-fwhHe/s1600/%CE%97+%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%BB%CE%B1%CF%8E%CE%BD+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%95%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%CF%82+.+%CE%A4%CE%BF+%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF+COUDENHOVE-KALERGI.jpg" width="640" /></a></div>
 
Γιώτα Χουλιάρα Νίκλαν 
 
Η μαζική μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο του οποίου τα αίτια εξακολουθούν να κρύβονται έξυπνα από το σύστημα, και η πολυπολιτισμική προπαγάνδα προσπαθεί ψευδώς να την παρουσιάσει ως αναπόφευκτη. 
 
Αυτό που θέλουν να εμφανίσουν ως ένα "αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ιστορίας", είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο μελετημένο γύρω από ένα τραπέζι και προετοιμασμένο εδώ και δεκαετίες, για να καταστρέψει εντελώς την Γηραιά Ήπειρο. 
 
Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι ένας από τους βασικούς εμπνευστές της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ήταν επίσης ο άνθρωπος που σχεδίασε την προγραμματισμένη γενοκτονία των λαών της Ευρώπης. 
 
Πρόκειται για ένα σκοτεινό πρόσωπο, του οποίου οι μάζες αγνοούν την ύπαρξη, αλλά οι ισχυροί τον θεωρούν ως τον ιδρυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το όνομά του είναι Richard Coudenhove Kalergi. Ο πατέρας του ήταν ο Αυστριακός διπλωμάτης Heinrich von Coudenhove-Kalergi (με κάποιες ρίζες από την βυζαντινή οικογένεια των Καλλέργηδων) και η μητέρα του η Γιαπωνέζα Mitsuko Aoyama. 
 
Ο Kalergi, λοιπόν, έχοντας στενές επαφές με όλη την ευρωπαϊκή αριστοκρατία και τους Ευρωπαίους πολιτικούς, εξ αιτίας των διασυνδέσεων του αριστοκράτη -διπλωμάτη πατέρα του, κινούμενος στα παρασκήνια, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, κατάφερε να προσελκύσει στα σχέδιά του τους πιο σημαντικούς αρχηγούς κρατών, κάνοντάς τους υποστηρικτές και συνεργάτες του στο «έργο της ευρωπαϊκής ενοποίησης». 
 
Το 1922 ίδρυσε το κίνημα «Πανευρώπη» στη Βιέννη, που στόχευε στη δημιουργία μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, βασισμένης σε μια ομοσπονδία των εθνών υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. 
 
Μεταξύ των πρώτων οπαδών του, συγκαταλέγονται οι Τσέχοι πολιτικοί Tomáš Masaryk και Edvard Beneš καθώς και ο τραπεζίτης Max Warburg, ο οποίος διέθεσε τα πρώτα 60.000 μάρκα. 
 
Ο Αυστριακός καγκελάριος Ignaz Seipel και ο επόμενος πρόεδρος της Αυστρίας Karl Renner ανέλαβαν στην συνέχεια υπεύθυνοι για την καθοδήγηση του κινήματος της «Πανευρώπης». Αργότερα θα προσφέρουν την βοήθειά τους Γάλλοι πολιτικοί, όπως ο Léon Bloum, ο Aristide Briand, ο Ιταλός πολικός Alcide De Gasperi και άλλοι. 
Με την άνοδο του Φασισμού στην Ευρώπη, το σχέδιο τίθεται υπό νάρκωση, και η «Πανευρωπαϊκή» κίνηση αναγκάζεται να διαλυθεί, αλλά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Kalergi, χάρη σε μία ξέφρενη και ακούραστη δραστηριότητα, καθώς και την υποστήριξη του Winston Churchill, της ιουδαϊκής μασονικής στοάς B'nai B'rith και σημαντικών εφημερίδων, όπως οι New York Times, καταφέρνει το σχέδιο του να γίνει αποδεκτό από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. 
 
Στην συνέχεια η CIA αναλαμβάνει την αποπεράτωση του σχεδίου της ενωμένης Ευρώπης. 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
 
Στο βιβλίο του «Praktischer Idealismus», ο Kalergi δηλώνει ότι οι κάτοικοι των μελλοντικών "Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης" δεν θα είναι οι παλαιοί λαοί της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά ένα είδος υπανθρώπων που θα προέρχονται από επιμιξία. 
 
Δηλώνει ξεκάθαρα, ότι θα πρέπει οι λαοί της Ευρώπης να διασταυρωθούν με ασιατικές και έγχρωμες φυλές, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πολυεθνικό κοπάδι χωρίς ποιότητα και εύκολα ελεγχόμενο από την άρχουσα τάξη. 
 
Ο Kalergi διακηρύσσει την κατάργηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών και, στη συνέχεια, την εξάλειψη των εθνών μέσω των εθνοτικών αυτονομιστικών κινημάτων ή την μαζική μετανάστευση. Προκειμένου η Ευρώπη να είναι ελεγχόμενη από μία ελίτ, θέλει να μετατρέψει τους ομοιογενείς λαούς σε μία μικτή φυλή μαύρων, λευκών, και Ασιατών. 
 
Ποια όμως είναι αυτή η ελίτ; Ο Kalergi είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός επ' αυτού: O άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μικτής φυλετικής καταγωγής. Οι φυλές και οι τάξεις του σήμερα θα εξαφανισθούν σταδιακά λόγω της εξάλειψης του χώρου, του χρόνου και της προκατάληψης. 
 
Η ευρωασιατική-νεγροϊδής φυλή του μέλλοντος, όμοια στην εμφάνιση της με τους αρχαίους Αιγύπτιους, θα αντικαταστήσει την διαφορετικότητα των λαών και την διαφορετικότητα των ατόμων. 
 
Αν και κανένα σχολικό βιβλίο δεν μιλά για τον Kalergi, οι ιδέες του είναι οι κατευθυντήριες αρχές της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. 
 
Η πεποίθηση ότι οι λαοί της Ευρώπης θα πρέπει να αναμιχθούν με Αφρικανούς και Ασιάτες, για να καταστραφεί η ταυτότητα και να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή μιγάδων, είναι η βάση όλων των κοινοτικών πολιτικών που στοχεύουν στην ένταξη και την προστασία των μειονοτήτων. 
 
Αυτό δεν γίνεται για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά εξαιτίας οδηγιών που έχουν εκδοθεί με αδίστακτη αποφασιστικότητα, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία. 
 
Προς τιμήν του ιδρύθηκε το ευρωπαϊκό βραβείο Coudenhove- Kalergi, με το οποίο βραβεύονται κάθε δύο χρόνια, οι Ευρωπαίοι οι οποίοι έχουν διαπρέψει στην προώθηση του εγκληματικού σχεδίου του. 
 
Μεταξύ αυτών που βραβεύτηκαν είναι η Angela Merkel και ο Herman Van Rompuy. 
 
Η προτροπή σε γενοκτονία, αποτελεί επίσης την βάση των συνεχών εκκλήσεων των Ηνωμένων Εθνών, για να γίνουν δεκτά εκατομμύρια μεταναστών, έτσι ώστε να αντισταθμιστεί το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 
 
Σύμφωνα με μία έκθεση που δημοσιεύθηκε στις αρχές της νέας χιλιετίας, τον Ιανουάριο του 2000, στην αναφορά «Population division» των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, με τίτλο «Μετανάστευση αντικατάστασης: Μία λύση για την μείωση και γήρανση του πληθυσμού», η Ευρώπη θα έχει ανάγκη έως το 2025 από 159.000.000 μετανάστες. 
 
Αναρωτιέται κανείς, πώς θα ήταν δυνατό να γίνουν τόσο ακριβείς εκτιμήσεις για τη μετανάστευση, αν δεν ήταν ένα προμελετημένο σχέδιο. 
 
Είναι βέβαιο ότι το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων θα μπορούσε εύκολα να αντιστραφεί μέσω των κατάλληλων μέτρων για την στήριξη των οικογενειών. 
 
Είναι εξίσου σαφές, ότι δεν είναι με τη συμβολή ξένων γονιδίων που θα προστατευθεί η γενετική κληρονομιά της Ευρώπης, αλλά ότι με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η εξαφάνισή της. 
 
Ο μοναδικός σκοπός αυτών των μέτρων είναι να στρεβλώσει εντελώς έναν λαό, να τον μετατρέψει σε ένα σύνολο ατόμων χωρίς καμία εθνική, ιστορική και πολιτισμική συνοχή. 
 
Εν ολίγοις, οι θέσεις του σχεδίου Kalergi ήταν και εξακολουθούν να είναι, η βάση των επισήμων πολιτικών των κυβερνήσεων που αποσκοπούν στην γενοκτονία των λαών της Ευρώπης, μέσω της μαζικής μετανάστευσης. 
 
Ο G. Brock Chisholm, πρώην διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO), αποδεικνύει ότι έχει μάθει καλά το μάθημα του Kalergi όταν λέει: «Αυτό που σε όλους τους τόπους οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν είναι να εφαρμόσουν τον περιορισμό των γεννήσεων και να τελούν μικτούς γάμους (μεταξύ διαφορετικών φυλών), και αυτό με σκοπό να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή σε ένα κόσμο που θα κατευθύνεται από μια κεντρική αρχή.» 
 
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, το σχέδιο του Kalergi φαίνεται να υλοποιείται πλήρως. Είμαστε αντιμέτωποι με μία πραγματική τριτοκοσμοποίηση της Ευρώπης. 
 
Η μάστιγα της επιμειξίας παράγει κάθε χρόνο χιλιάδες νέα άτομα μιγάδες: «Τα παιδιά του Kalergi». 
 
Υπό την διπλή πίεση της παραπληροφόρησης και την ανθρωπιστική αποβλάκωση που καλλιεργείται από τα μέσα μαζικής πληροφόρησης, διδάσκεται στους Ευρωπαίους να απαρνηθούν την καταγωγή τους, να απαρνηθούν την εθνική τους ταυτότητα. 
 
Οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης προσπαθούν να μας πείσουν ότι το να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας, είναι μια προοδευτική και ανθρωπιστική πράξη, ότι ο "ρατσισμός" είναι λάθος, αλλά μόνο και μόνο επειδή θέλουν να μας κάνoυν όλους τυφλούς καταναλωτές. 
 
Είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο σε αυτούς τους καιρούς να αντιδράσουμε στα ψέματα του συστήματος, να αφυπνιστεί το πνεύμα της εξέγερσης στους Ευρωπαίους. 
 
Θα πρέπει να τεθεί μπροστά στα μάτια όλων το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένταξη, ισοδυναμεί με γενοκτονία. 
 
Δεν έχουμε άλλη επιλογή, η εναλλακτική λύση είναι η εθνική αυτοκτονία. 
 
Σημείωση : Αν και τα αίτια των προσωπικών επιλογών του Kalergi, δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, ωστόσο θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα, που σίγουρα θα διαμορφώθηκε στο μυαλό των αναγνωστών: Γιατί ένας Ευρωπαίος αριστοκράτης με Φλαμανδικές, Πολωνικές, Ελληνικές- Βυζαντινές ρίζες, ακόμη και με αίμα Σαμουράι στις φλέβες του (από την μητέρα του) έγινε φορέας τέτοιων σχεδίων και όργανο στα χέρια σκοτεινών δυνάμεων; Οι λόγοι είναι πολλαπλοί : ιδιοσυγκρασικοί, ψυχολογικοί και… γυναικείων επιδράσεων. 
 
Παρατηρούμε λοιπόν μία προσωπικότητα με έντονα σνομπ συμπεριφορές, υπεροψία, και έναν, ας επιτραπεί ο όρος, «εκφυλισμένο ελιτισμό». Επίσης, το γεγονός ότι η μητέρα του ήταν Ασιάτισσα, ίσως του δημιούργησε εσωτερικές συγκρούσεις και απωθημένα, κάτι που μπορεί να συμβεί σε άτομα με τέτοια ιδιοσυγκρασία. 
 
Όμως, ο πιο αποφασιστικός παράγοντας, πρέπει να ήταν η «κατάλληλη έφηβη», που όλως τυχαίως φυσικά, βρέθηκε δίπλα του,και έγινε η πρώτη γυναίκα του (σε ηλικία 13 ετών): η ιουδαία Ida Roland, (φώτο) που αργότερα θα γίνει φημισμένη ηθοποιός. Περιβάλλοντα και επιρροές, πολύ ιδιαίτερες... 
 
<a href="http://www.geopolitics.com.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Γενοκτονία των λαών της Ευρώπης : Το σχέδιο COUDENHOVE-KALERGI

Γιώτα Χουλιάρα Νίκλαν Η μαζική μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο του οποίου τα αίτια εξακολουθούν να κρύβονται έξυπνα από το σύστημα, κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα επιχειρήσουν με προβοκάτσιες την ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα

Ellada simera 0 Ελλάδα, Πρωτοσέλιδα 16:28

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDeMXzn2XIUoT4ymHHutkeQbX-XGbedkTcvft-EOL6y7s9Y5KM2I-16Qwg9y3LnCLDxx6lb6FY5R7C-KVoQB3Zug8uXN-aVxgD2CsWIAtL-Ft1l0HeQumqT8hBthJA6EOBACfgvahR8sfS/s1600/tsipras+5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDeMXzn2XIUoT4ymHHutkeQbX-XGbedkTcvft-EOL6y7s9Y5KM2I-16Qwg9y3LnCLDxx6lb6FY5R7C-KVoQB3Zug8uXN-aVxgD2CsWIAtL-Ft1l0HeQumqT8hBthJA6EOBACfgvahR8sfS/s1600/tsipras+5.jpg" width="640" /></a></div>
 
Όπως γράφει ο Γιώργος Κατσίγιαννης στα Παραπολιτικά, τα μεγάλα εμπόδια του Μεγάρου Μαξίμου συνδέονται όχι μόνο με την εσωστρέφεια που προκάλεσαν οι επώδυνοι συμβιβασμοί και οι υποχωρήσεις που έκανε στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, αλλά και με την ανάπτυξη ενός ποικιλόμορφου σχεδίου σε βάρος της κυβέρνησης, ώστε το προσεχές διάστημα να καταστεί ανυπόληπτη απέναντι στο εκλογικό σώμα και να εγκλωβιστεί στην παγίδα μιας ομηρίας που της στήνουν εγχώρια και διεθνή συμφέροντα. Σύμφωνα με πληροφορίες του Γιώργου Κατσίγιαννη, θα επιχειρηθεί η ανάπτυξη ενός «προβοκατόρικου σχεδίου» σε βάρος του Αλέξη Τσίπρα ώστε ή να εξαναγκαστεί σε παραίτηση, αναζητώντας λύση με την προσφυγή στον λαό, ή να υποχρεωθεί σε συμβιβασμό, με την αποδοχή σεναρίων για τη συγκρότηση μιας νέας κυβέρνησης με οικουμενικά χαρακτηριστικά. Ηδη τις τελευταίες ημέρες από το Μέγαρο Μαξίμου διακινούνται ευρέως πληροφορίες που αποκαλύπτουν το παιχνίδι που γίνεται στο παρασκήνιο, με αναφορές περί «προβοκατόρικων ενεργειών» από παρακρατικούς μηχανισμούς και ύποπτα κομματικά «σταγονίδια» του βαθέος μεταπολιτευτικού συστήματος, που μοναδικό στόχο έχουν την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης της Αριστεράς, ώστε να βρεθεί εκτεθειμένη σε κινδύνους με απρόβλεπτες εθνικές συνέπειες. Προς επίρρωση αυτής της υπόγειας κινητικότητας προβάλλονται τα ακόλουθα γεγονότα. Η δολοφονία του αρχιφύλακα στον Δομοκό. Η διαταγή του στρατηγού της ΕΛ.ΑΣ. για απελευθέρωση των κρατουμένων από την Αμυγδαλέζα. Οι αναταραχές που προκλήθηκαν στα Εξάρχεια. Οι αντιρρήσεις υπηρεσιακών παραγόντων σε διάφορα υπουργεία, όπως το Οικονομικών, να εργαστούν με τις νέες πολιτικές ηγεσίες. Η εχθρική στάση συγκεκριμένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που επιδιώκουν να οδηγήσουν την κυβέρνηση σε καθεστώς ομηρίας, ώστε να έρθει στο προσκήνιο η συζήτηση περί συγκρότησης οικουμενικής κυβέρνησης. 
<a href="http://www.olympia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Θα επιχειρήσουν με προβοκάτσιες την ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα

Όπως γράφει ο Γιώργος Κατσίγιαννης στα Παραπολιτικά, τα μεγάλα εμπόδια του Μεγάρου Μαξίμου συνδέονται όχι μόνο με την εσωστρέφεια που προ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο "θάνατος" της συνθήκης CFE για τον έλεγχο όπλων

Ellada simera 0 κόσμος, Ξένη αρθρογραφία 16:21

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGPONA5QqnBPWoHALxOn6i5FEF3cuEmcl0eee1xBtKfYCKm43Frkziqt3mfLxLwMOsK5Tu8wkitAGoSifNKb6aJy9ZpRbc8rPPp3aKA9YANyjuyz1hjdD8tEWnoEKa2RFnIalUojRFXCnQ/s1600/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7+CFE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGPONA5QqnBPWoHALxOn6i5FEF3cuEmcl0eee1xBtKfYCKm43Frkziqt3mfLxLwMOsK5Tu8wkitAGoSifNKb6aJy9ZpRbc8rPPp3aKA9YANyjuyz1hjdD8tEWnoEKa2RFnIalUojRFXCnQ/s1600/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7+CFE.jpg" width="640" /></a></div>
 
<a href="http://www.sipri.org/media/expert-comments/12-mar-2015-death-of-the-cfe-treaty" target="_blank">SIPRI</a> 
Του Ian Anthony 
Η διακοπή της συμμετοχής της Ρωσίας στη Συνθήκη για τις Συμβατικές Ένοπλες Δυνάμεις στην Ευρώπη του 1990 (Συνθήκη CFE) αποτελεί ένα πλήγμα για το ολοκληρωμένο σύστημα ελέγχου των όπλων και των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης και ασφάλειας που είχαν τεθεί σε εφαρμογή για να μειωθεί ο κίνδυνος σοβαρών ένοπλων συγκρούσεων, ακόμη και αν πρακτικά ο αντίκτυπός της ήταν πρακτικά περιορισμένος. 
 
Όταν η Συνθήκη CFE ήταν υπό διαπραγμάτευση, ο έλεγχος των συμβατικών όπλων δεν αποτελούσε ούτε μια δεύτερη σκέψη, αλλά ούτε και μια πράξη αλτρουισμού: βρισκόταν στο επίκεντρο της πολιτικής ασφαλείας. Ο σκοπός της Συνθήκης CFE ήταν να αφαιρέσει από τα κράτη τη δυνατότητα να εισβάλλουν το ένα στο άλλο, να καταλαμβάνουν εδάφη με την ισχύ των όπλων, και στη συνέχεια να τα υπερασπίζονται ενάντια στην όποια αντεπίθεση από τις αντίπαλες δυνάμεις. Η Συνθήκη περιλάμβανε ιδιαίτερα εξονυχιστικές διαδικασίες επαλήθευσης, για να επιβεβαιώσει ότι τα κράτη πραγματικά έπρατταν αυτό που είχαν υποσχεθεί και εκτεταμένες υποχρεώσεις για επανάληψη του εν λόγω ελέγχου, παρακολούθηση και ανταλλαγή πληροφοριών, για να αποτρέψει την αθέτηση των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί. 
 
Οι ευκαιρίες για έλεγχο των όπλων, εξαρτιόνταν από τις στρατιωτικές πραγματικότητες, και όταν οι αντίστοιχες πλευρές πρότειναν την κατάργηση ή την οριοθέτηση διαφορετικών ειδών ικανοτήτων, ό,τι ήταν (και δεν ήταν δυνατόν) αξιολογούνταν με γνώμονα την επαρκή άμυνα. Ωστόσο, υπήρχε συναίνεση ότι πρέπει να παρέχεται επαρκής άμυνα, στο μέτρο του δυνατού, χωρίς την οικοδόμηση δυνάμεων που άλλοι θα θεωρούσαν ως προκλητικές ή ενοχλητικές. Ενώ οι υπόλοιπες πλευρές της Συνθήκης CFE δεσμεύονται από τους περιορισμούς της, η Ρωσία δεν αντιμετωπίζει κάποιο νομικό εμπόδιο για την οικοδόμηση των ενόπλων δυνάμεων οποιουδήποτε μεγέθους ή σχήματος εφόσον το κρίνει σκόπιμο. 
<div align="justify">
Ο έλεγχος των εξοπλισμών σήμερα - πώς θα μπορούσε να ενισχύσει την ευρωπαϊκή ασφάλεια;Το στρατιωτικό περιβάλλον στην Ευρώπη το 2015 είναι πολύ διαφορετικό από τις συνθήκες του 1990, αλλά ο έλεγχος των όπλων θα πρέπει να εξακολουθεί να είναι ένα βασικό εργαλείο, που θα βοηθά τα κράτη να σκεφτούν το τί  θέλουν οι ένοπλες δυνάμεις τους να κάνουν, και θα παρέχει ένα πλαίσιο για τη συζήτηση και την επεξήγηση αυτών των επιλογών στους άλλους. 
 
Μέχρι πρόσφατα, τα κράτη δεν είχαν το κίνητρο για να αποκαταστήσουν το ρόλο του ελέγχου των εξοπλισμών ως μια σημαντική διάσταση της πολιτικής ασφάλειας. Ως αποτέλεσμα, τα κύρια όργανα ασφαλείας στην Ευρώπη έχουν επίσης επενδύσει λιγότερο απ’ όσο θα έπρεπε στον έλεγχο των εξοπλισμών, και η προσπάθεια της ενημέρωσης των Ευρωπαϊκών μέτρων οικοδόμησης ασφάλειας και εμπιστοσύνης στο πλαίσιο του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), το 2001 παρήγαγε μόνον ασήμαντες αλλαγές. 
 
Το ΝΑΤΟ έχει τρία βασικά καθήκοντα: την παροχή συλλογικής άμυνας, την συμβολή στη διαχείριση κρίσεων και στη βοήθεια για την οικοδόμηση συνεργασιακής ασφάλειας. Τα γεγονότα στην Ουκρανία, το Ιράκ και τη Συρία έχουν αυξήσει το επίπεδο της προσοχής στις εργασίες που αφορούν τη συλλογική άμυνα και τη διαχείριση των κρίσεων. Ωστόσο, ακόμη και αν η Σύνοδος Κορυφής του Σικάγου το 2012 επανέλαβε τη δέσμευση του ΝΑΤΟ για τον έλεγχο των εξοπλισμών, στην πράξη οι προσπάθειες του ΝΑΤΟ στον τομέα της συνεργασίας για την ασφάλεια βασίζονται τώρα στις εταιρικές του σχέσεις, όπου το επίκεντρο των συζητήσεων φαίνεται να είναι το πώς να υποστηρίξουν τη συλλογική άμυνα και τη διαχείριση κρίσεων. 
 
Εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), οι προετοιμασίες για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του  2013 αξιολόγησε την στάση σχετικά με την ασφάλεια υπό το πρίσμα ανησυχητικών γεωστρατηγικών εξελίξεων, των διακρατικών και διασυνοριακών συγκρούσεων στα νότια και ανατολικά της ΕΕ. 
 
Οι αποφάσεις που έλαβαν οι ηγέτες της ΕΕ τόνισαν δύο πράγματα: πρώτον, την ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων στις χώρες της ΕΕ και την ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας και δεύτερον, την παροχή εκπαίδευσης, συμβουλών, εξοπλισμού και πόρων στις χώρες εταίρους και στους περιφερειακούς οργανισμούς για να τους βοηθήσει στο να προλαμβάνουν και να διαχειρίζονται κρίσεις από μόνοι τους.</div>
<div align="justify">
Η Ρωσία, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ προχωρούν με διαφορετικούς ρυθμούςΤα πλαίσια για συζήτηση, όπως αυτό της Συνθήκης CFE, κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Επιπλέον, αντί να κάνουν τις επιλογές τους διαφανείς και προβλέψιμες, τα κράτη ανακαλύπτουν εκ νέου τρόπους να κρύψουν ή να παραπλανήσουν σχετικά με τα πραγματικά σχέδια και τις προθέσεις τους. 
 
Η Ρωσία εκσυγχρονίζει τις ένοπλες δυνάμεις της εδώ και καιρό και έχει δηλώσει ότι, αν το επιτρέψουν οι πόροι, η διαδικασία αυτή θα συνεχιστεί μέχρι το 2020. Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ έχουν προχωρήσει σε μια αμυντική επενδυτική υπόσχεση που είναι πιθανό να αυξήσει τους συλλογικούς στρατιωτικούς πόρους, ακόμη κι αν δεν πληροί τους δεδηλωμένους στόχους της. 
 
Η ΕΕ έχει αναπτύξει μια Εκτενή Προσέγγιση για Εξωτερικές Συγκρούσεις και Κρίσεις που θα πρέπει να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίον η ΕΕ θα μπορούσε να κάνει μια πιο στρατηγικά συνεπή χρήση των οργάνων που διαθέτει. Η Εκτενής Προσέγγιση δίνει μικρή σημασία στη στρατιωτική διάσταση, κρίνει σε μεγάλο βαθμό το πώς η ΕΕ μπορεί να χρησιμοποιήσει άλλα μέσα, την αναπτυξιακή βοήθεια, την τεχνική βοήθεια, την διπλωματία, την εμπορική πολιτική, την υπό όρους πρόσβασης στην αγορά, κλπ, πιο αποτελεσματικά. 
 
Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι διαδικασίες που αναφέρθηκαν παραπάνω θα πραγματοποιηθούν ξεχωριστά η μία από την άλλη. Η τάση στην Ευρώπη τείνει προς την εδραίωση των σχέσεων μεταξύ των «ομοϊδεατών» και προς την ενίσχυση των ποικίλων εμποδίων που τοποθετούνται μπροστά από εκείνους που βλέπουν τον κόσμο διαφορετικά. Μεταξύ άλλων, η αλλαγή πορείας, θα χρειαστεί μια απόφαση από τα υψηλότερα κλιμάκια, για να επαναφέρει τον έλεγχο των εξοπλισμών στο κέντρο των συζητήσεων για την πολιτική ασφάλειας, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.</div>
<div align="justify">
Μια ευκαιρία για συναίνεση;Ο επαναπροσδιορισμός των πολιτικών ασφάλειας θα πρέπει να βασίζεται σε μια κοινή αντίληψη ότι η επαρκής υπεράσπιση, διαχείριση κρίσεων και συνεργασία για την ασφάλεια δεν είναι ανταγωνιστικές προσεγγίσεις, όλα χρειάζονται σε μια ισορροπημένη προσέγγιση. Επενδύοντας στα ουσιώδη στοιχεία της επαρκούς άμυνας δεν αποκλείει την επεξήγηση της λογικής πίσω από τις επενδύσεις αυτές, ή τη σοβαρή κοινή ανάλυση των πιθανών συνεπειών των επιλογών που έχουν γίνει. 
 
Κατά τη διάρκεια του 2015, μια Επιτροπή Σοφών για την Ευρωπαϊκή ασφάλεια, γνωστή και ως Common Projectεργάζεται υπό την Προεδρία του Wolfgang Ischinger, μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του SIPRI. Το έργο της ομάδας, η οποία θα υποβάλει έκθεση στο Συμβούλιο Υπουργών του ΟΑΣΕ στο Βελιγράδι, στο τέλος του 2015, είναι μια πολύτιμη ευκαιρία για να ξεκινήσει η διαδικασία για την εξεύρεση συναίνεσης για την Ευρωπαϊκή ασφάλεια ως ένα κοινό έργο. Ένα από τα καθήκοντα της Επιτροπής θα είναι να διερευνήσει πώς να επαναβεβαιώσει, βελτιώσει, αναζωογονήσει και να συμπληρώσει τα στοιχεία της συνεργατικής ασφάλειας. Στην ιδανική περίπτωση,  η Επιτροπή θα επισημάνει τους κατάλληλους ρόλους για την επαρκή άμυνα, τη διαχείριση κρίσεων και τη συνεργασία για την ασφάλεια ως στοιχεία μιας ισορροπημένης πολιτικής ασφάλειας. Μέχρι οι κύριοι παράγοντες να σεβαστούν εξίσου και τα τρία στοιχεία, θα είναι αδύνατο να υπάρξει σοβαρή πρόοδος προς την αποκατάσταση της σταθερότητας και της ασφάλειας σε ένα πανευρωπαϊκό επίπεδο. 
 
<a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Ο "θάνατος" της συνθήκης CFE για τον έλεγχο όπλων

SIPRI Του Ian Anthony Η διακοπή της συμμετοχής της Ρωσίας στη Συνθήκη για τις Συμβατικές Ένοπλες Δυνάμεις στην Ευρώπη του 1990 (Συνθήκη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κυνική αντί-γερμανική ρητορική της Ελλάδας

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική, Ευρώπη, Ξένη αρθρογραφία 16:14

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTzTn3vuAJf3Y5f6u5Gqnw0S1tHRCA1JZyBQYg6dR1ekTkBsOLw2-fcxES5O0nAvd1NUdGvaW70TDYYqqRN6Riwvi3aU7FiFtBTlM2OkqOr-SaG2_DnpsnIJKnhkXDFqYKfEPuAQ5tUNMM/s1600/%CE%97+%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="342" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTzTn3vuAJf3Y5f6u5Gqnw0S1tHRCA1JZyBQYg6dR1ekTkBsOLw2-fcxES5O0nAvd1NUdGvaW70TDYYqqRN6Riwvi3aU7FiFtBTlM2OkqOr-SaG2_DnpsnIJKnhkXDFqYKfEPuAQ5tUNMM/s1600/%CE%97+%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82.jpg" width="640" /></a></div>
 
<a href="http://carnegieeurope.eu/strategiceurope/?fa=59334" target="_blank">GARNEGIE EUROPE</a> 
Της Judy Dempsey 
 
Από την αρχή της ελληνικής οικονομικής κρίσης πριν από πέντε χρόνια, η Γερμανία έχει δαιμονοποιηθεί από τις κυβερνήσεις στην Αθήνα. 
 
Η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel και ο υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaeuble έχουν απεικονιστεί να φοράνε φόρμες ναζί και να κουνάνε σημαίες με σβάστικα. Ο ελληνικός Τύπος έχει κατηγορήσει τακτικά τη Γερμανία ότι καταλαμβάνει την Ευρώπη, όπως προσπάθησε να κάνει κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. 
 
Το βιτριόλι εναντίον του Βερολίνου έχει τώρα αποκτήσει μια πιο άσχημη στροφή υπό τον αριστερό και δεξιό κυβερνητικό συνασπισμό του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα. Τόσο πολύ που οι προσπάθειες να δημιουργηθεί μια Ευρωπαϊκή Ένωση βασισμένη στην αλληλεγγύη και να σταματήσει να χρησιμοποιεί το παρελθόν για πολιτικό κέρδος, αποσυντίθενται. 
 
Οι εξελίξεις τις τελευταίες ημέρες έχουν αποκαλύψει μια πλευρά της κυβέρνησης Τσίπρα που υποβιβάζει τα θύματα της κατοχής των ναζί στην Ελλάδα και που εξευτελίζει τους μετανάστες που αναζητούν προστασία στη χώρα. Η Αθήνα χρησιμοποιεί το παρελθόν και το θέμα των προσφύγων ως πιόνια στις συνομιλίες της με την ΕΕ για την επαναδιαπραγμάτευση του πακέτου διάσωσης των 240 δισ. ευρώ. Ο Πάνος Καμμένος, ο υπουργός Άμυνας και ο ηγέτης του δεξιού κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, δήλωσε: «εάν η Ευρώπη μας αφήσει σε κρίση, θα την πλημμυρήσουμε με μετανάστες και τότε θα είναι ακόμη χειρότερα για το Βερολίνο εάν μέσα στο κύμα των εκατομμυρίων οικονομικών προσφύγων, θα υπάρξουν επίσης και κάποιοι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους». 
 
Ο Νίκος Κοτζιάς, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, εξέδωσε παρόμοια απειλή. «Θα υπάρξουν δεκάδες εκατομμύρια μεταναστών και χιλιάδες τζιχαντιστών (σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ)», δήλωσε στους ομολόγους του της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 
 
Όταν πρόκειται για την μεταχείριση των προσφύγων, οι οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν επανειλημμένως επικρίνει την Ελλάδα για το κάκιστο ιστορικό της. Οι συνθήκες για τους πρόσφυγες είναι τόσο άσχημες που όταν οι μετανάστες κατορθώνουν να φύγουν από την Ελλάδα και φτάνουν στη Γερμανία, η κυβέρνηση του Βερολίνου αρνήθηκε να τους επιτρέψει στην Ελλάδα καθώς δεν θα ήταν ασφαλείς εκεί. 
 
Η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση έκανε λίγα για να βελτιώσει τα κέντρα υποδοχής για τους πρόσφυγες. Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία και η εισροή δεκάδων χιλιάδων μεταναστών που φεύγουν από τη διαμάχη, συνέπεσε με την οικονομική κρίση της Ελλάδας. Τα κύματα των απελπισμένων ανθρώπων που αναζητούν ασφάλεια, χρησιμοποιούνται από τα δεξιά κόμματα στην Ελλάδα, που εκπροσωπούνται από πολιτικούς όπως ο Π. Καμμένος. Η χώρα έγινε ανασφαλής για τους πρόσφυγες. 
 
Η ΕΕ έχει υπάρξει υπερβολική αργή στο να αντιμετωπίσει τις πολιτικές της Ελλάδας προς τους μετανάστες, αλλά επίσης και στην αντιμετώπιση του μεγαλύτερου ζητήματος για το πώς να σχεδιάσει ένα δίκαιο σύστημα της ΕΕ, που να μοιράζεται το βάρος της αντιμετώπισης του προβλήματος. 
 
Για την ώρα, σύμφωνα με τους κανόνες του Δουβλίνου, η χώρα της ΕΕ στην οποία εισέρχεται πρώτα ένας μετανάστης, πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη για το αίτημα ασύλου του εν λόγω προσώπου. Αν οι πρόσφυγες μετακινηθούν σε άλλη χώρα της ΕΕ παρανόμως, αυτή η χώρα έχει το δικαίωμα να τους στείλει πίσω σε αυτή που πρώτα έφτασαν. 
 
Η Ιταλία, με τεράστια ροή προσφύγων, έχει συχνά αντιμετωπίσει το πρόβλημα αρνούμενη να δεχθεί τους μετανάστες, και αντί αυτού αφήνοντας τους να φύγουν από την Ιταλία για ένα άλλο κράτος-μέλος της ΕΕ. Δεδομένου ότι συχνά οι άνθρωποι δεν έχουν επίσημα έγγραφα, κάποιες κυβερνήσεις δεν έχουν ιδέα από ποια χώρα ήρθαν. 
 
Αλλά αυτά τα προβλήματα δεν αποτελούν δικαιολογία για τον Αλ. Τσίπρα να κάνει τους μετανάστες πιόνια στις διαπραγματεύσεις του με τις χώρες της ευρωζώνης για την διάσωση της Ελλάδας. και έχοντας και όλα τα αριστερά διαπιστευτήρια, η κρίση χρέους δεν είναι δικαιολογία ώστε ο Αλ. Τσίπρας να αγνοήσει τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες. Η κυνική χρήση των προσφύγων από την Ελλάδα είναι ντροπή. Και η απειλή στο Βερολίνο να επιτρέψει στους τζιχαντιστές να εισέλθουν στη Γερμανία, είναι μια επικίνδυνη ρητορική. 
 
Σαν να μην ήταν αρκετό αυτό για να δηλητηριάσει περαιτέρω τις σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου –το οποίο στο κάτω-κάτω είναι ο μεγαλύτερος πληρωτής της Ελλάδας- στις 10 Μαρτίου ο Αλ. Τσίπρας και ο Ν. Παρασκευόπουλος, ο Έλληνας υπουργός Δικαιοσύνης, ήγειραν το πολύ ευαίσθητο ζήτημα της αποζημίωσης για την ναζιστική κατοχή στην Ελλάδα στο διάστημα 1941-1944. 
 
Στη διάρκεια συζήτησης στην ελληνική Βουλή, ο Αλ. Τσίπρας συνέδεσε τις δεσμεύσεις της Ελλάδας με τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να εξασφαλίσει ότι «όλες οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις προς την Ελλάδα και τους Έλληνας θα εκπληρωθούν». Πρόσθεσε ότι η Ελλάδα θα αναβιώσει και θα ενισχύσει μια ειδική επιτροπή για να προωθήσει την αξίωση αποζημιώσεων κατά της Γερμανίας. 
 
Ο Αλ. Τσίπρας κατηγόρησε την Γερμανία ότι χρησιμοποιεί «νομικά κόλπα» για να αποφύγει να καταβληθεί αποζημίωση για την ναζιστική κατοχή στη χώρα. Στο μεταξύ, ο Ν. Παρασκευόπουλος απείλησε να κατασχέσει γερμανική κρατική περιουσία για να αποζημιώσει τα θύματα των ναζί το 1994 στο Δίστομο, όπου σκοτώθηκαν 218 άνθρωποι. 
 
Η γερμανική κυβέρνηση έσπευσε να απαντήσει. «Είναι πεποίθησή μας ότι τα ερωτήματα για επανορθώσεις και αποζημιώσεις έχουν επιλυθεί πολιτικά και νομικά», τόνισε ο εκπρόσωπος της Merkel, Steffen Seibert, στις 11 Μαρτίου. Το 1960, η Γερμανία κατέβαλε 115 εκατ. γερμανικά μάρκα (74 εκατ. δολάρια) στους Έλληνες θύματα των εγκλημάτων των ναζί. 
 
Ίσως το Βερολίνο πιστεύει ότι –ή τουλάχιστον ελπίζει- το ζήτημα έκλεισε. Αλλά η Γερμανία δεν θα πρέπει να έχει αυταπάτες. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν χρησιμοποιήσει τις επανορθώσεις ως πιόνι στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ και στο παρελθόν. Το 2000, η τότε σοσιαλιστική κυβέρνηση απείλησε να κατασχέσει το γερμανικό πολιτικό κέντρο Goethe Institute, ένα γερμανικό σχολείο, και ένα γερμανικό αρχαιολογικό ινστιτούτο εάν το Βερολίνο δεν εγκατέλειπε τις ενστάσεις της για να ενταχθεί η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Η Γερμανία ενέδωσε. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. 
 
<a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η κυνική αντί-γερμανική ρητορική της Ελλάδας

GARNEGIE EUROPE Της Judy Dempsey Από την αρχή της ελληνικής οικονομικής κρίσης πριν από πέντε χρόνια, η Γερμανία έχει δαιμονοποιηθεί α...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι σκοτεινές πλευρές της υπόθεσης Μαξ Μέρτεν

Ellada simera 0 Ιστορία 11:36

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYv8Ftx3qXD2sjlFp9_B72tLW_-O6dDes7toTlbNT4kaq4Tq996DPJU7xlGT26N_Y3pDpf5zmTvYNUGYnW-xoJkw4APOwewsPaj_oyX4dzf9Xr0zWF79oqSrOpNZfedef7CIVDO7s9pi7J/s1600/%CE%9F%CE%B9+%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%82+%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%AD%CF%82+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7%CF%82+%CE%9C%CE%B1%CE%BE+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYv8Ftx3qXD2sjlFp9_B72tLW_-O6dDes7toTlbNT4kaq4Tq996DPJU7xlGT26N_Y3pDpf5zmTvYNUGYnW-xoJkw4APOwewsPaj_oyX4dzf9Xr0zWF79oqSrOpNZfedef7CIVDO7s9pi7J/s1600/%CE%9F%CE%B9+%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%82+%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%AD%CF%82+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7%CF%82+%CE%9C%CE%B1%CE%BE+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BD.jpg" width="576" /></a></div>
 
 
Το ζήτημα στο παρόν άρθρο είναι μια ιστορική αποτίμηση απαλλαγμένη από ρεβιζιονισμό, πάθη κι έριδες που ταλάνιζαν τα προηγούμενα χρόνια λόγω της κοντινής χρονικής απόστασης από το τέλος του Β' ΠΠ. Πλέον η ηθική καταδίκη είναι δεδομένη, αυτό που μένει δεν είναι μόνο η ιστορική αποτίμηση αλλά και η ξεκάθαρη πολιτική καταδίκη ειδικά από την ελληνική πολιτική σκηνή όλων των αποχρώσεων (όχι και όλων, ένα "μικρό" ελληνικό κόμμα που κινείται στις παρυφές των άκρων αντιστέκεται στην Pax Republica...). Γιατί η ντουλάπα της ελληνικής πολιτικής σκηνής κρύβει ακόμα πολλούς σκελετούς. 
 
<div>
Ας ξετρυπώσουμε λοιπόν, με αφορμή ένα άρθρο απο το <a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=11372945#">κυριακάτικο (25/04/2010) Έθνος</a> που αναφέρει μεταξύ άλλων: 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<blockquote class="tr_bq">
Σε νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που κατατέθηκε στη Βουλή, με ειδική ρύθμιση καταργείται διάταξη νόμου του 1959, που προέβλεπε την αναστολή διώξεων Γερμανών εγκληματιών πολέμου. Πρόκειται για συστημένο προς τον Αλόις Μπρούνερ, τον αποκαλούμενο «χασάπη της Θεσσαλονίκης», ο οποίος τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του ‘90 ζούσε στη Συρία. [...] Η σημερινή τροπολογία δίνει το πράσινο φως στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο να ζητήσει πλέον την έκδοσή του, ή τουλάχιστον να γίνει η δίκη του, έστω και... κατόπιν εορτής. [...] Παρά τις εκκλήσεις του ΚΙΣ στους εκάστοτε υπουργούς Δικαιοσύνης, εξακολουθεί να ισχύει ο νόμος του 1959 βάσει του οποίου γλίτωσε την καταδίκη και απελάθηκε... ασφαλής ο διαβόητος Μαξ Μέρντεν. Είχε συλληφθεί στην Ελλάδα το 1957 και καταδικάστηκε το 1959 σε 25 έτη. Ωστόσο μετά από έντονες πιέσεις και οικονομικούς εκβιασμούς της εύρωστης Δυτικής Γερμανίας η τότε ελληνική κυβέρνηση υπέκυψε και παραιτήθηκε από την ποινική δίωξη. Απέλασε τον Μέρντεν και τροποποίησε τη νομοθεσία, ώστε να «αναστέλλεται αυτοδικαίως πάσα δίωξις Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου», για να δικαστούν στη Γερμανία. Σύντομα αποδείχθηκε ότι τελικά δεν δικάστηκε ούτε ένας για εγκλήματα που έγιναν στην Ελλάδα.</blockquote>
Η αόριστη αναφορά σε μια κάποια "ελληνική κυβέρνηση" είναι ίσως λίγο ατυχής καθώς η περίπτωση του Μέρτεν συγκλόνισε τότε την πολιτική σκηνή και οδήγησε σε χρόνιες αντιπαραθέσεις, που ο αντίλαλός τους μέχρι σήμερα δεν έχει καταλαγιάσει εντελώς. Η κάποια "ελληνική κυβέρνηση" ήταν η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (ΕΡΕ) της 11η Μαΐου 1958, που βγήκε χάρη σε ένα εντελώς άνισο (και υπαγορευμένο από τα Ανάκτορα και τις ευλογίες των Αμερικανών) πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα αλλά και την τρομοκρατία των παρακρατικών ομάδων στην επαρχία εναντίον στους αριστερούς της ΕΔΑ (του Γιάννη Πασαλίδη) που βγήκε δεύτερο κόμμα με 24,43% έναντι 41,17% της ΕΡΕ και 20,68% των Φιλελεύθερων (των Γ. Παπανδρέου και Σ. Βενιζέλου) και άλλων μικρότερων κομμάτων. 
 
Το Σεπτέμβριο του 1958 ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ ταξιδεύουν για επίσημη επίσκεψη στην Δυτική Γερμανία. Επιδιώκουν να εξασφαλίσουν πιστώσεις για έργα υποδομής και βιομηχανικές επενδύσεις καθώς και τη μεσολάβηση του καγκελάριου Αντενάουερ για την επίλυση του Κυπριακού. Εξασφαλίζουν 200 εκατομμύρια μάρκα με επιτόκιο 6% (κάτι μας θυμίζουν αυτά τα υψηλά επιτόκια...) και τη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου (ίδε SIEMENS πχ) στην ελληνική αγορά, όχι όμως χωρίς ανταλλάγματα. Ζήτησαν την παύση κάθε δίωξης εναντίον των ναζί εγκληματιών καθώς πολλά πρώην μέλη τους βρίσκονται τώρα σε κορυφαίες θέσεις της πολιτικής και των επιχειρήσεων. Αλλά κυρίως, για να αποφυλακιστεί ο συλληφθείς πριν ένα χρόνο (1957) Μαξ Μέρτεν που είχε έρθει στην Ελλάδα για "επιχειρηματικούς λόγους". Κατά ορισμένες πηγές, ο Μαξ Μέρτεν ήρθε για να ανασύρει το κρυμμένο θησαυρό του από τις ληστευμένες περιουσίες των Εβραίων της Θεσσαλονίκης όταν ήταν διοικητής Βορείου Ελλάδας στην Κατοχή.</div>
 
<div>
Οι πιέσεις των Δυτικογερμανών οδήγησαν την κυβέρνηση Καραμανλή να καταθέσει τον Ιανουάριο του 1959 νομοσχέδιο «περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου» και ξεσπάει έντονη πολεμική στη Βουλή και στις εφημερίδες. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, βουλευτής των Φιλελευθέρων τότε, επικρίνει έντονα τον Αβέρωφ ότι υπέκυψε στις πιέσεις της γερμανικής κυβέρνησης, για να του απαντήσει ο τελευταίος πως «αι συνομιλίαι της Βόννης και οι οικονομικαί τοιαύται κατ' ουδένα τρόπον συνεδυάσθησαν με τους Γερμανούς εγκληματίας πολέμου» και ο υπουργός Δικαιοσύνης Καλίας να δηλώνει πως «πρέπει να παραμεριστούν τα εμπόδια διά την ανάπτυξιν των σχέσεών μας με τη Δυτική Γερμανία». Η ελληνική κυβέρνηση, δια του εισηγητή της πλειοψηφίας Β. Παπαρρηγόπουλου, δήλωσε πως ο Μαξ Μέρτεν θα εξαιρεθεί από το νομοσχέδιο και θα δικαστεί από τα ελληνικά δικαστήρια. Αυτή η παραχώρηση δεν ικανοποιεί την αντιπολίτευση - κυρίως την ΕΔΑ - και τα θύματα της Κατοχής, που δυσπιστούσαν δικαίως για την ειλικρίνεια της κυβέρνησης. Διότι εκείνη την εποχή ο Μανώλης Γλέζος ήταν καταδικασμένος σε θάνατο και οι αριστεροί ακόμα εκτοπίζονταν στα νησιά.</div>
<div>
 </div>
 
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWfHkj5ydZRskrwFBH5GKNKMDNwo3x3ay44YrTE_6bIZ8H48Cpw9LMFVFHYmuLFol88X1w-mRNXCPpiP2lC4h725UACAOzdS6N2g3IYPOBQ7VJCe6CntF5jrvsXTxZFR1T-yG5hnFfwlZf/s1600/kanellopoulos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWfHkj5ydZRskrwFBH5GKNKMDNwo3x3ay44YrTE_6bIZ8H48Cpw9LMFVFHYmuLFol88X1w-mRNXCPpiP2lC4h725UACAOzdS6N2g3IYPOBQ7VJCe6CntF5jrvsXTxZFR1T-yG5hnFfwlZf/s1600/kanellopoulos.jpg" /></a> Ο Ηλίας Τσιριμώκος, της Δημοκρατικής Ένωσης, τονίζει το επιχείρημα με τους Έλληνες φυλακισμένους για πολιτικά εγκλήματα για να λάβει την απάντηση από τον αντιπρόεδρο Παναγιώτη Κανελλόπουλο (αργότερα αρχηγό της ΕΡΕ και πρωθυπουργό μετά τη δολοφονία του Λαμπράκη και τη φυγή του Καραμανλή στο Παρίσι) πως τα αδικήματα των Ελλήνων δεν αμνηστεύονται γιατί δεν έγιναν σε ατμόσφαιρα ανωμαλίας αλλά με εντολή κόμματος από Έλληνες σε βάρος της Ελλάδας κι όχι από Γερμανούς κατά ξένης χώρας! Αλλά η μεγάλη γκάφα, που θα εξάψει ακόμα περισσότερο τα πνεύματα στη Βουλή, δεν αργεί να έρθει. Όταν ο βουλευτής της ΕΔΑ Β. Εφραιμίδης αναφέρεται στις διαμαρτυρίες του Συλλόγου Θυμάτων Καλαβρύτων για το νομοσχέδιο, ο Π. Κανελλόπουλος απαντά ότι «κατέχεται υπό βαθείας ευλαβείας έναντι των θυμάτων των Καλαβρύτων, αλλά αι σφαγαί των Καλαβρύτων προεκλήθησαν ως αντίποινα δια φόνους Γερμανών και μάλιστα αιχμαλώτων...»!! 
 
Τελικά, μετά από έντονες αντεγκλήσεις, το νομοσχέδιο «περί αναστολής διώξεως εγκληματιών πολέμου» ψηφίζεται από την κυβερνητική πλειοψηφία (Ν.Δ.4016/59) κι έτσι όσοι Γερμανοί ναζί κρατούμενοι υπάρχουν στις ελληνικές φυλακές μπορούν να αποφυλακιστούν και να απελαθούν. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, σε αντίθεση με την πρόταση εξαίρεσης, υποστήριξε ανοιχτά πως ο Μέρτεν πρέπει να απελαθεί και να παραδοθεί στη χώρα του.</div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZyslv1Af9qqxlDgZ7aw9pLij716_cUBzRuc2xuHJFjqgE_XNItg1UU8WXjw3hrzKrm7gptHiYUorYbhRUEFX6dAVAyIAYYCVfQPBYGqgkYPt_iN7J3qmIu_dgi9ApVdslZZ7lOxoTJCAr/s1600/makris.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZyslv1Af9qqxlDgZ7aw9pLij716_cUBzRuc2xuHJFjqgE_XNItg1UU8WXjw3hrzKrm7gptHiYUorYbhRUEFX6dAVAyIAYYCVfQPBYGqgkYPt_iN7J3qmIu_dgi9ApVdslZZ7lOxoTJCAr/s1600/makris.jpg" /></a>Όμως τα δεινά για την κυβέρνηση Καραμανλή δεν σταματούν εδώ. Ο Μαξ Μέρτεν, από τη φυλακή, αποκαλύπτει πως η σύζυγος του υπουργού Εσωτερικών Δημήτρη (Τάκο) Μακρή, η Δοξούλα Λεοντίδου, ήταν προσωπική του γραμματέας στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της Κατοχής και την κάλεσε ως μάρτυρα υπεράσπισης στη δίκη του! Το σκάνδαλο θα λάβει αργότερα ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις όταν ο Μέρτεν καταδικαστεί σε 25 χρόνια κατά συγχώνευση και θα "ωφεληθεί" αργότερα με την σκανδαλώδη απέλασή του στη Δυτική Γερμανία.</div>
<div>
 
Το Σεπτέμβριο του 1960, η γερμανική εφημερίδα Ηχώ του Αμβούργου και το περιοδικό Σπίγκελ δημοσιεύουν αφηγήσεις του Μαξ Μέρτεν σύμφωνα με τις οποίες ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Δημήτρης Μακρής, η σύζυγός του Δοξούλα Λεοντίδου και ο Γεώργιος Θεμελής, νομάρχης Πέλλας κατά την Κατοχή και υφυπουργός Άμυνας επί κυβέρνησης Καραμανλή, ήταν έμμισθοι πληροφοριοδότες των γερμανικών αρχών κατοχής και λάμβαναν τις αμοιβές από τις κατασχεμένες περιουσίες των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. 
 
Ο σάλος που ξεσπάει απλώνεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και πολλές αμερικανικές εφημερίδες αφιερώνουν άρθρα στο θέμα φέρνοντας σε δυσχερή θέση το Στέητ Ντηπάρτμεντ που στήριζε ανοιχτά την κυβέρνηση Καραμανλή. Η δυτικογερμανική κυβέρνηση εκφράζει τη λύπη της μετά από έντονα ελληνικά διαβήματα και δεν τόλμησε να λάβει παραπέρα σαφή θέση κρατώντας τις αποστάσεις. Για να αποδείξει τους ισχυρισμούς του ο Μέρτεν στους Έλληνες δημοσιογράφους, τους δείχνει το ενυπόγραφο λεύκωμα με αναμνηστικές φωτογραφίες που του χάρισε η Δοξούλα Λεοντίδου όταν αυτή, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, δούλευε μαζί του στη γερμανική διοίκηση στη Θεσσαλονίκη στην Κατοχή. 
 
Ο Μακρής και ο Θεμελής υποβάλλουν μηνύσεις στα... ελληνικά δικαστήρια, λες και ο Μέρτεν θα ήθελε να ξανακατέβει στην Ελλάδα. Ο Καραμανλής κρατάει αποστάσεις με ελάχιστες πλην όμως σαφείς ανακοινώσεις κατά του Μέρτεν και ο πολιτικός κόσμος διχάζεται. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι κατηγορίες κατά του Κωνσταντίνου Καραμανλή παραμένουν μέχρι σήμερα αναπόδεικτες και κατά πάσα πιθανότητα οι δηλώσεις Μέρτεν ήταν προϊόντα πολιτικού εκβιασμού. Για τους υπόλοιπους οι ενδείξεις είναι πολλές και σαφείς για να αγνοηθούν και θεωρείται μέχρι σήμερα ότι υπάρχουν σπέρματα αλήθειας για τους συγκεκριμένους πολιτικούς της ΕΡΕ, πως ήταν συνεργάτες των ναζί και δωσίλογοι. 
 
Εξάλλου από κείνη την κατακλείδα, το 1960 που ξεσπάει το τελευταίο σκάνδαλο, βρισκόμαστε ένα χρόνο πριν τις εκλογές της βίας και της νοθείας και τρία χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγορίου Λαμπράκη... 
 
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQg6XfVFpqPMfnoKLeO1KK4N6hbbIeWSz-QjoU-Fg7l9Xwq7yIL-UZm64VOJN4Nhii98_TtuiMdBPe_XhmrME9xuNh9RPRug1oyxwGW5q1bKmJ9hVYlXY3k3weOZ0b0sVBGsSobrAsZyiB/s1600/karamanlis-makris-pipinelis.jpg"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQg6XfVFpqPMfnoKLeO1KK4N6hbbIeWSz-QjoU-Fg7l9Xwq7yIL-UZm64VOJN4Nhii98_TtuiMdBPe_XhmrME9xuNh9RPRug1oyxwGW5q1bKmJ9hVYlXY3k3weOZ0b0sVBGsSobrAsZyiB/s400/karamanlis-makris-pipinelis.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Οι άρχοντες της "δημοκρατικότατης" ΕΡΕ, από δεξιά: Δημήτρης (Τάκος) Μακρής, Κ. Καραμανλής και Παναγιώτης Πιπινέλης, μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών της... χούντας.</div>
 
<div style="text-align: center;">
 </div>
Φωτογραφίες 
1η. Ο Μαξ Μέρτεν με τον δικηγόρο του κατά τη διάρκεια της δίκης 
2η. Ο Μαξ Μέρτεν κι ένα όργανο (μπουζούκι είναι, θα σας γελάσω...) 
3η. Ο "μέγας δημοκράτης" και δεινός κομουνιστοφάγος Παναγιώτης Κανελλόπουλος 
4η. Ο Δημήτρης (Τάκος) Μακρής με τον Γιούρι Γκάγκαριν 
 
 
Βιβλιογραφία 
 
Σπύρος Λιναρδάτος, από τον Εμφύλιο στη Χούντα, γ' τόμος, εκδ. Το ΒΗΜΑ 
Σπύρος Κουζινόπουλος, υπόθεση Αλόις Μπρούνερ, εκδ. Ιανός</div>
<a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Οι σκοτεινές πλευρές της υπόθεσης Μαξ Μέρτεν

Το ζήτημα στο παρόν άρθρο είναι μια ιστορική αποτίμηση απαλλαγμένη από ρεβιζιονισμό, πάθη κι έριδες που ταλάνιζαν τα προηγούμενα χρόνια ...

Διαβάστε την συνέχεια

I.O.U. "Αρνητικού επιτοκίου": Μια λύση που θα έπρεπε να είχαμε εφαρμόσει απο το 2009!

Ellada simera 0 οικονομία, Πολιτική 11:27

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmjvyI-WLyXY9YOYRiOqwsHNcJreWrzKl_UIPvF7EohK0RC-roCUG0l7Da4cbaAc3FGQUrj8nB2Q9X_awIGRNzl349icC7DytsBRTxyWqie6tiXCelDpGd6v4xMP_5V-RFh_Apki0ISKv_/s1600/I.O.U.+%CE%91%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%BF%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmjvyI-WLyXY9YOYRiOqwsHNcJreWrzKl_UIPvF7EohK0RC-roCUG0l7Da4cbaAc3FGQUrj8nB2Q9X_awIGRNzl349icC7DytsBRTxyWqie6tiXCelDpGd6v4xMP_5V-RFh_Apki0ISKv_/s1600/I.O.U.+%CE%91%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%BF%CF%85.jpg" width="640" /></a></div>
 
Αν, φυσικα, υπάρχει καποια καλυτερη ιδέα, ειναι ευπροσδεκτη. Αλλα κι αν υπήρχε, ο χρονος που ήδη περασε, με «ακαρπα ξεπουλήματα» μετρήθηκε με πονο, πτωχεύσεις και αυτοκτονίες... 
(Εκτός κι αν στοχος ήταν να «στηθει» μια τεχνητή Κριση Ρευστοτητας στη χώρα μας, μεχρι να ξεπουληθει (στα πλαισια, πια, μιας Χρησης Χρεους) μαζι με τους κατοικους της. Αλλα για να συμβεί κατι τετοιο, θα έπερεπε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το Πολιτικο Σύστημα της Ελλαδας να ηταν «στο κολπο». Αλλωστε... «ειναι πολλα τα λεφτα, Αρη», και όλα επιτρεπονται, πια...) 
 
Έχετε όρεξη για διάβασμα «σινδονιάδας»; Αν ναι, ας ξεκινήσουμε. Το "πονημα" ειναι χωρισμένο σε τέσσερα μέρη - και η πρότασή μου ειναι στο τεταρτο μερος, οποτε μπορείτε να "πηδηξετε" κατευθειαν εκει. Ωστόσο πιστευω οτι και τα προηγούμενα τρία μερη παρουσιαζουν ενδιαφέροντα σημεία που μπορουν να ληφθούν υποψη σε ενα γονιμο διάλογο. 
 
Καλό διαβασμα και καλό κουράγιο! 
 
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: 
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΏΡΑΣ; 
 
Σύμφωνα με τα λεγομενα των ΓΑΠ, Καρατζαφέρη και Αδωνι (μια χαρα μουτρα, ολοι τους) «αν δεν υπογραφαμε το πρωτο μνημόνιο, δεν θα μπορούσαμε να πληρώσουμε μισθους και συνταξεις». 
 
Ισχύει κατι τετοιο; 
 
Φυσικα και οχι. 
 
Τι θα επρεπε να κανουμε; Να πηγαιναμε κατευθειαν στη δραχμη, με πρωθυπουργο τον ΓΑΠ; Φυσικα και οχι! Σε εκεινη τη μεταβατική περιοδο, με συνεννοημένο το καρτελ των Αγορών να μην μας δανειζουν και με τους Οικους (Ανοχής) Αξιολόγησης να μας εκβιάζουν με συνεχεις υποβαθμισεις, η Νεα Δραχμή θα ξεκινουσε απο μια (υποθετικη) ισοτιμια 1:1 με το ευρω και θα κατεληγε, μεσα σε εξι μήνες, στο 1000:1, θυμιζοντας μερες Κατοχής του 41...Και φυσικα θα βοηθουσαν και «οι απο μεσα Τσολακογλου» να επελθει η διαλυση και το ολικο ξεπούλημα της χώρας... 
(Θα φτασουμε, βεβαια, καποια στιγμη να βγουμε απο το ευρω και να παμε στη Νεα Δραχμη. Αλλα αυτο δεν θα γίνει πριν τα διεθνή καρτελ και τα ντοπια τσιρακια τους (που εμεις ψηφιζουμε) βεβαιωθουν οτι ειμαστε οριστικα εξαθλιωμένοι. Αλλα με τιποτε δεν νθα μας επιτρεψουν -εκτος κι αν πραγματικα σηκώσουμε αναστημα- να αποκτησουμε ως νομισμα την Αξιοπρεπή Δραχμή...Απλα, ή θα μας πεταξουν με τις κλωτσιες ή θα μας εξαναγκασουν σε Περηφανη Εξοδο -με δημοψηφισμα- απο το ευρω και επιστροφη στη Δραχμή ΤΟΥΣ και οχι τη δραχμή ΜΑΣ...) 
 
Και ξαναγυρναμε στο αρχικο ερώτημα: Αν δεν καναμε την προδοτικη κινηση να υπαχθουμε στο ΔΝΤ, θα μπρουσαν να πληρωθουν μισθοι και συνταξεις;" 
 
Φυσικα και θα μπορουσαν: Με «συμβατικα» IOU που θα εξεδιδε το κρατος - οπως αυτα που σκεπτεται να εκδώσει ο Βαρουφακης. 
Μονο που στην περίπτωση αυτή θα ειχαμε, στη συνέχεια, τα προβλήματα που επισημαινει ο Πάσχος Μανδραβέλης στη χτεσινή αναρτηση που καναμε. 
(Βέβαια, αν τυπωσει IOU μια ΕΝΤΕΛΩΣ διεφθαρμένη κυβερνηση, οπως οποιαδήποτε απο το 81 και δωθε, οι αρνητικές συνέπειες μπορει να ειναι πολυ μεγαλυτερες...) 
 
Ας ξεκινησουμε λοιπόν μιλώντας για το «συμβατικό» IOU (και τα προβλήματά του), πριν φτασουμε να προτεινουμε το «αντισυμβατικο» IOU, που αποτελει και το αντικείμενο αυτής της ανάρτησης. 
 
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: 
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «συμβατικό» IOU; 
 
Ειναι ένα ομολογο, σαν συναλλαγματική ή γραμματιο, που εκδιδει το κρατος «ομολογώντας» την κατάσταση I Owe U (You). Δηλαδη «τοσα σου χρωσταω»! Δεν σου δινει μετρητα (που θα ταν χαρτι, ετσι κι αλλιως, τυπωμένο απο την ΕΚΤ) αλλα ένα αλλο «χαρτι» που το τυπώνει το ιδιο. Το οποιο χαρτι μπορει να ειναι τυποποιημένο και διαβαθισμένο σε διαφορες κλίμακες ποσών σε ευρώ και μπορει να διακινηθει κανονικά, ως χαρτονομισμα, μέσα στην επικρατεια της εκδοσής του. Αρκεί να το αποδεχεται «αντι χρημάτων» ο καθε συναλλασσόμενος. (Κι εδω, οντως υπάρχει ενα θεματακι, οπως επισημαίνει ο Μανδραβέλης) 
 
Σημαντικο στοιχείο του IOU ειναι οτι αυτο το «χαρτι» ΕΧΕΙ αντικρυσμα: Και αυτο το αντίκρυσμα δεν ειναι αλλο απο τους φόρους που ΗΔΗ χρωστάμε! Δηλαδη, το ιδιο το κρατος που εκδίδει το IOU (επειδη πάσχει απο ρευστοτητα σε «πραγματικά ευρω») μπορει να δεχθει πισω το «χαρτι» που τύπωσε, οταν πας να πληρώσεις τους φορους σου. 
 
Ας δούμε τωρα δυο διαφορετικες εκδοχες με βαση το ιδιο υποθετικο προσωπο. 
Πας με τα IOU σου να ψωνισεις τροφιμα και δεν εχεις πανω σου ουτε ιχνος απο ευρω.. 
 
α) Ο Μανδραβέλης ισχυριζεται οτι ο μπακαλης θα σου πει: «δεν σου δινω ρυζι αν δεν μου φερεις αληθινα ευρω – εκτος κι αν θες το IOU σου, των 10 ευρω, να το παρω για ενα ταλληρακι και χαρη σου κάνω». Και όντως, μπορει να συμβει κατι τέτοιο. 
 
β) Εκεινο που δεν μας λεει είναι οτι το ίδιο το κρατος θα δεχθει το IOU στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΞΙΑ, οταν ο ιδιος μπακαλης παει στο Δημοσιο Ταμείο να πληρώσει τους φορους του! 
 
Και φυσικα δεν μας λεει οτι το IOU μπορει να γινει περιζήτητο τον πρωτο καιρο -αντι να πεσει η αξια του- αν το κρατος πει οτι παρεχει εκπτωση στους φορους ή μεγαλύτερης διαρκειας διακανονισμούς ή μικροτερα προστιμα ή μικροτερους τοκους υπερημεριας αν οι πληρωμές γινονται σε IOU αντι για πραγματικα ευρω. (Αν φυσικά δεν υπάρχουν νομοθετικές δικλείδες που να αποτρέπουν μια τέτοια προνομιακή μεταχείρηση). 
Βέβαια εδω ανακύπτει ενα θέμα: Αν ολοι πληρώνουμε το κρατος με IOU, πώς θα μπορεσει το κρατος να πληρώσει τα χρεη του που ειναι σε ευρω; Αλλα αυτο το «ψευτο-θέμα» θα μας απασχολήσει μια αλλη φορά. 
 
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: 
"ΣΥΜΒΑΤΙΚΟ" IOU αντί ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ 
 
Στην πραξη, το IOU ειναι η πεμπτουσια του «έντιμου εσωτερικου δανεισμού», αντί για την λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων στην οποία επιδιδονται ολες, ανεξαιρετως, οι ελληνικές κυβερνησεις (μηδέ της παρουσας, εξαιρουμένης). Και εδω έχουμε έναν ακραίο εξευτελισμό της λογικής αλλα και της ηθικής: Δανειζομαστε απο τους τοκογλύφους του ΔΝΤ «για να πληρώσουμε μισθους και συνταξεις» (σύμφωνα με τα λεγομενα ΓΑΠηδων και Αδώνιδων) και, ταυτοχρονα, λεηλατουμε τα συνταξιοδοτικά ταμεία μας για να αποπληρώσουμε τους τοκογλύφους!!! Το ιδανικο σχεδιο για να «στεγνώσεις» μια χώρα, με τη συνεργασία των ντόπιων δοσίλογων - και χωρίς ο φραπόγαλος λαός να εχει υποψιαστεί «πώς του την φέρανε, οι αλήτες, κι εμεινε στο δρόμο»... 
 
Ας υποθέσουμε, προς στιγμή, οτι (αντί για μείωση μισθών και συντάξεων και λεηλασια των ασφαλιστικών ταμείων), ένα μέρος -ή και το σύνολο, σε ακραιες περιπτωσεις- μισθών του δημοσίου, συντάξεων και των (ΑΥΞΗΜΕΝΩΝ, σε αυτη την περίπτωση) παροχών του Κοινωνικού Κρατους δεν δίνεται σε ευρω αλλα σε τυπωμένο ομόλογο του δημοσίου. ‘Ενα IOU. 
 
Ποιό θα ειναι το κέρδος; Απλα, δεν θα χρειαστει να λεηλατηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία για να πληρωθει η «δοση»! Το κρατος θα έχει μονο μια εκροη σε ευρώ: αυτη της δοσης στο ΔΝΤ. Η αλλη εκροή, αυτή των μισθών και συνταξεων θα ναι σε IOU. Και όλοι θα εχουμε πάρει μια ανάσα, κερδιζοντας χρόνο. Σε αναμονή «σωτήριων γεγονοτων» (οπως η Ανάπτυξη - που ολοι οι δοσιλογοι την κουβεντιαζουν και την υπόσχονται αλλα και ολοι την σαμποταρουν απο μεσα) ή μια «διαλυση της ΟΝΕ» (ή και της ιδιας της Ευρωζώνης) που θα ανακατέψει ξανα την τράπουλα. 
 
Ένα δεύτερο κερδος θα είναι η σταδιακή ανακοπή του ρεύματος «να βγαλουμε τα λεφτα μας εξω». Οι ξένες τράπεζες δεν χρωστάνε φόρους στο ελληνικο κρατος, αρα δεν μπορούν να δεχθούν τα ελληνικά IOU ως currency. Εδώ θα μείνουν, εδω θα καταναλωθουν, εδώ θα επενδυθούν. Άρα θα αυξηθεί η ρευστότητα, άσχετα με το αν κάποια εισαγόμενα προϊόντα θα έχουν δυσκολία εισαγωγής τους, καθώς τα εργοστασια του εξωτερικού θα απαιτουν απο τον εδω αντιπρόσωπό τους να πληρωθούν σε ευρώ ενω ο ιδιος θα εχει τα σεντούκια του γεματα με IOU. (Kαι ένα αλλο θέμα ειναι το πώς ο αγρότης-παραγωγός θα πεισει τον οικονομικό μετανάστη-εργάτη γης να δεχθεί να πληρωθεί σε IOU, αν δεν μπορεί να τα στείλει στη χώρα του...) 
 
Ένα τρίτο κέρδος ειναι η δυνατότητα να ευλογηθει η χώρα απο ενα ξαφνικό «μπουμ ρευστότητας» που θα επαναφέρει την καθημερινή ζωή στα «προ κρίσης» δεδομένα, απο τη μία μερα στην αλλη. Κι η δυνατότητα αυτή μπορει να επιτευχθει με εναν απλό τρόπο: Αν το κρατος αποφασίσει να ξοφλήσει τις εσωτερικές υποχρεώσεις του (ή ενα μερος αυτών, τουλάχιστον) με IOU, που θα κατακλύσουν την αγορά και θα δώσουν δουλειές και μεροκάματα. Ξέρετε για τι ποσο μιλάμε; Πάνω απο 70 δις! 
 
Βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος: 
Να παρατραβήξει αυτη η ιστορία και, ύστερα απο 5 χρόνια, να έχει κατακλυστεί η χώρα απο IOU. Kαι το κράτος να ξανατρέχει να βρεί ευρώ για να πληρώσει τα χρεη, καθώς ΟΛΟΙ, πια, θα πληρώνουν τους φορους τους με ΙΟU. 
(Και αυτο επισημαίνουν, ως Πραγματικο Κίνδυνο, οι πολέμιοι των IOU)... 
 
Ομως υπάρχει λύση. 
 
Κι αυτή ειναι το «αντισυμβατικο» ΙΟU, μεταβαλλόμενης αξίας. Με αρνητικό επιτόκιο. 
Και μαλιστα ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΨΗΛΟΤΕΡΟ!!! 
 
Κι εδώ ειναι το «ψωμί»... 
 
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ: 
IOU ΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΕΠΙΤΟΚΙΟ 
 
Η πρότασή μου αφορά σε ένα ομόλογο που θα τυπώνεται σε τακτά διαστήματα (και, κατα προτίμηση, με διαφοροποιημένα χαρακτηριστικα καθε φορά, προκειμένου να αποτραπει ο κίνδυνος πλαστογράφησής του) και το οποίο έχει τις εξής ιδιότητες. 
 
Α) Δεν θα γίνεται δεκτο απο το κράτος (γιά πληρωμή φόρων) πρίν περάσει ένα εύλογο διάστημα απο την έκδοσή του – ας πούμε τρίμηνο, ή, καλύτερα, εξάμηνο. 
Β) Από την ημέρα της κυκλοφορίας του και μετά, θα χάνει ένα προκαθορισμένο ποσοστό της ονομαστικής του αξίας. 
Γ) Μετά απο διάστημα μιάς χρονικής περιόδου δεν θα χάνει άλλο την αξία του αλλα αυτή θα παραμένει σταθερή. 
 
Για παράδειγμα, θα παραθέσω την περίπτωση ενός υποθετικού IOU που θα λειτουργεί ως ομόλογο «εξάμηνης διάρκειας», με ΑΡΝΗΤΙΚΟ επιτοκιο της ταξης του 10% τον μηνα. 
 
Ας πούμε, λοιπόν, οτι το κρατος τυπώνει αφειδώς ομόλογα των 10 ευρώ όπου, στην πίσω μερια αναγράφεται η τρέχουσα αξία του ανάλογα με την εκάστοτε χρονική στιγμή, μήνα με μήνα. Ας πούμε, υποθετικά, οτι η τρέχουσα αξία του θα μειώνεται κατα 1 ευρώ το μηνα, με καταληκτική τιμή το 1 ευρω για όσους θελουν να το «κλείσουν στο σεντούκι, επ απειρον». 
(Η μικρή αξία καθενός απο αυτά τα ομόλογα -δηλαδή 5 ή 10 ευρώ- διευκολύνει την διακίνησή τους καθώς ανταλλασσονται με προϊόντα καθημερινής χρήσης και «με ρεστα σε κέρματα», γεγονός που υποστηρίζει τον ψυχολογικο παράγοντα στην αποδοχή τους. Και, ως ένα βαθμό, καθιστα ασύμφορη την απόπειρα πλαστογράφησής τους...) 
 
Υποθέτουμε, λοιπον, οτι ενα τετοιο «ομολογιακο Δεκάευρω» θα κυκλοφορήσει την 1/4/2015, εχει διάρκεια 5 μήνες καιο οτι έχει ενα αρνητικο επιτοκιο το οποιο μεταβάλλεται με τέτοιο τρόπο, οσο περναει ο χρονος, με αποτέλεσμα η αξια του να πεφτει 1 ευρώ το μήνα. Αρα, τον Μάιο θα εχει αξια 9 ευρω (ενω θα εξακολουθει να κυκλοφορεί στην αγορά, μεταξύ των πολιτών, αλλά οχι και μεταξύ πολιτών και κράτους), τον Ιούνιο 8, τον Ιουλιο 7 κοκ. Και τον Σεπτέμβρη που λήγει η διάρκεια των 5 μηνών, θα μπορεί να το δεχτει το κράτος για πληρωμή φόρων. Μονο που τοτε η αξία του θα ειναι μόνο 5 ευρώ! 
 
(Ελεγχόμενα πληθωριστικο νομισμα, για ενισχυση της ρευστότητας; Πείτε το κι ετσι...) 
 
Τι θα συμβεί, μετά τον Σεπτέμβρη, αν κάποιος κρατήσει στο πορτοφόλι του το συγκεκριμένο IOU (αξιας, τωρα, 5 ευρω, εναντι 10 της αρχικής του) και δεν το χρησιμοποιήσει για να πληρώσει φόρους; Δύο εκδοχές υπάρχουν. Ή να παραμεινει η αξια του φιξαρισμένη στα 5 ευρώ και να αποταμιευθεί (ή να συνεχισει να κυκλοφορει) ή να συνεχισει να μειώνεται κατα 1 (ή λιγότερο) ευρώ το μήνα μέχρι να φτασει το 1 ευρώ και παραμείνει σε αυτη επ απειρον. 
 
Τι εχει συμβεί σε αυτο το διάστημα των 5 πρώτων μηνών; 
 
Για μεν τους πολίτες, θα υπάρχει «ευκολο χρήμα» με αξία που θα είναι η τρέχουσα που αναγράφεται (αναλογα με τη χρονική στιγμή) στο πισω μέρος του IOU. Και θα λειτουργει ως «χρήμα», συντηρώντας την ρευστότητα και την ευρωστία της αγοράς, αντί για τις σημερινές επίφοβες μεταχρονολογημένες επιταγές που έχουν τινάξει τα πάντα στον αέρα. Aρα, ο πολίτης εχει να κερδίσει από την ύπαρξη αυτού του IOU καθώς, λόγω της αυξημένης ρευστοτητας (άρα αυξησης κυκλου εργασιών κλπ) θα κινδυνεύει λιγότερο απο ανεργία ή απο «ακομα μεγαλυτερη περικοπή» μισθών και συνταξεων, αν δεν ειναι ανεργος. 
 
Για τον τελικό όμως αποδέκτη αυτου του IOU, που ειναι το κ ρ ά τ ο ς, το κέρδος ειναι ακόμα μεγαλύτερο. Δεν ειναι και μικρο πράγμα να «πουλάς» κατι για 10 ευρω και, 5 μήνες μετά, να το «αγοράζεις» πίσω με 5 ευρώ! (Για να το ξαναπουλήσεις 10, με νεο τύπωμα και να το ξαναεισπραξεις για 5 κοκ)... 
 
Φυσικα το «κερδος 5 ευρω» για το κρατος μπορει να ειναι ακομα μεγαλύτερο. Αν το 10ευρω ΙΟU του Απριλιου εμφανιστει για πληρωμή φορων ΟΧΙ το Σεπτεμβριο (καθώς κυκλοφορούσε στην αγορά) αλλα τον Δεκεμβριο, η αξια του θα ειναι ακομα μικρότερη σύμφωνα με την «τοτε» τρέχουσα αξια του που θα αναγραφεται στο πισω μέρος του! 
Με αυτα και μ αυτα, το «κόστος» καθε μισθού που θα πληρώνει το κρατος θα είναι ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΣΟ! Ούτε "περικοπές", ουτε "απολύσεις"... 
 
Αυτο ειναι το IOU “αρνητικού επιτοκιου»! 
 
Δείτε το, με αλλα λόγια, σαν «Μεταχρονολογημένη Επιταγή με Εγγύηση Δημοσίου» που ο εκάστοτε κάτοχός της θα σπεύδει να την διακινήσει (ενισχύοντας την αγορά) πριν αρχίσει να χάνει αξία, παραμένοντας στα χέρια του, στην αλλαγή του μήνα! 
 
Με άλλα λόγια, για κάθε 1000 ευρώ που θα «ρίχνει» το κράτος στην αγορά, το πραγματικο του κόστος θα είναι μόλις 500 (και λιγότερο) χωρίς, από την άλλη, να δημιουργούνται πληθωριστικές καταστάσεις, δεδομένης της σταδιακής «αυτοτελούς» απαξίωσης αυτού του συναλλακτικού μέσου - και όχι της απαξίωσής του έναντι των προϊόντων, οπως συμβαίνει με το πληθωριστικο, συμβατικό χρήμα. 
 
Ένα ακόμα μέτρο που μπορεί να ενισχύσει ακόμα περισσότερο την αξία του «χαρτιού» αυτού, ως χρήματος, είναι ένα «μπόνους» που μπορεί να δίνει το κράτος σε περίπτωση που με αυτό πληρώνονται φόροι. Άρα θα καθίσταται «περιζήτητο» από όσους πολίτες πρόκειται να πληρώσουν σε δημόσιο ταμείο – κατι που ισχύει και με το «συμβατικό» IOU, οπως προαναφέραμε. 
 
Παμε τωρα στα μειονεκτήματα. 
 
Ένα μειονέκτημα αυτου του συναλλακτικού μέσου είναι η σχετική «αδυναμία» του έναντι εισαγόμενων προϊόντων. Αυτό όμως μπορεί να λειτουργήσει και ως πλεονέκτημα για την τόνωση της εγχώριας παραγωγής χωρίς να χρειάζεται το κράτος να υψώσει εμπορικούς φραγμούς που απαγορεύονται απο τις διεθνεις συνθήκες που εχει υπογραψει. (Και θα ειναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε οτι η ΠΑΜΠΛΟΥΤΗ χώρα «Ελλας» διαθέτει μιαν αξιοζήλευτη αυτάρκεια σε πρώτες ύλες. Για αυτο, αλλωστε, «στοχεύτηκε» απο τους Οικονομικους Δολοφονους...) 
 
Υπάρχει ένα ακόμα υποθετικό πρόβλημα: «Και ποιός θα δεχτεί την τρέχουσα αξία του, σε συναλλαγές που γίνονται προς το τέλος του μήνα;». Η απαντηση είναι ότι, απο τη στιγμή που το ομόλογο θεωρείται cash και όχι «μεταχρονολογημένη επιταγή», ο πωλητής και ο αγοραστής θα είναι κατι παραπάνω απο πρόθυμοι να δεχτούν έναν συμβιβασμό αντίστοιχο της έκπτωσης που θα συμφωνούσαν σε μια συνήθη συναλλαγή με ευρώ. 
 
Και κλείνω με την αυτονόητη επισήμανση οτι όλη αυτή η διαδικασία που προτείνω μπορεί να ενσωματωθεί σε μία «έξυπνη κάρτα» μέσω της οποίας θα μπορούσε να περισταλεί σε σημαντικό βαθμό η φοροδιαφυγή στον κλάδο της λιανικής πώλησης. Και η σταδιακή απαξίωση του «εικονικού (πλέον) ομολόγου» να γίνεται ανα 24ωρο και όχι ανα μήνα, γεγονός που θα εξομαλύνει κάποιες δυσλειτουργικές λεπτομέρειες πού ηδη εχουν προαναφερθει. Οπως, πχ.το άγχος του κατόχου του να το «ξεφορτωθει πριν αλλάξει ο μηνας»... 
 
Τι λέτε; Το συζητάμε; 
 
πηγή

I.O.U. "Αρνητικού επιτοκίου": Μια λύση που θα έπρεπε να είχαμε εφαρμόσει απο το 2009!

Αν, φυσικα, υπάρχει καποια καλυτερη ιδέα, ειναι ευπροσδεκτη. Αλλα κι αν υπήρχε, ο χρονος που ήδη περασε, με «ακαρπα ξεπουλήματα» μετρήθηκ...

Διαβάστε την συνέχεια

"Φωτιά" στο Βερολίνο άναψε η διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ευρώπη, Πρωτοσέλιδα 11:16

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj814IdItzNh1c2mRFAWSJJa9W16N7d3DdJHUCZSA1niZuMWnBbOMEZg1ENMtEmqkaTXLL-gu6Q1C3zAbGVfn001voGmOWII4a9C4ifn7I1DCHvzcn0izmllIaD3Kzc-aJIJ3V04CXZOnBG/s1600/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%AC+%CF%83%CF%84%CE%BF+%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BF+%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%88%CE%B5+%CE%B7+%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD+%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B6%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj814IdItzNh1c2mRFAWSJJa9W16N7d3DdJHUCZSA1niZuMWnBbOMEZg1ENMtEmqkaTXLL-gu6Q1C3zAbGVfn001voGmOWII4a9C4ifn7I1DCHvzcn0izmllIaD3Kzc-aJIJ3V04CXZOnBG/s1600/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%AC+%CF%83%CF%84%CE%BF+%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BF+%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%88%CE%B5+%CE%B7+%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD+%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B6%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CF%8E%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD.jpg" width="640" /></a></div>
 
 
"Ψυχροπολεμικό" το κλίμα στις σχέσεις Αθηνών-Βερολίνου. 
Ο Γερμανικός Τύπος "δικαιώνει" την Ελλάδα 
Μεγάλο εκνευρισμό, αν όχι πανικό, έχει προκαλέσει στο Βερολίνο το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου που θέτει μετ’ επιτάσεως η ελληνική κυβέρνηση και ορισμένοι εξηγούν πως αυτός είναι ο βασικός λόγος των απαξιωτικών δηλώσεων του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε βάρος του Γιάννη Βαρουφάκη.  
<div>
</div>
<div>
Οι Γερμανοί γνωρίζουν ότι χρωστούν και χρωστούν πολλά στην Ελλάδα, όπως επισημαίνουν άλλωστε πολιτικοί, ιστορικοί και ΜΜΕ της ίδιας της Γερμανίας και δεν μπορούν να δεχθούν πως η χώρα μας με αποφασιστηκότητα εγείρει ένα τέτοιο θέμα βάζοντας τους στον… τοίχο τη στιγμή των κρίσημων διαπραγματεύσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.   </div>
<div>
</div>
<div>
Η ελληνική κυβέρνηση δείχνει πάντως έτοιμη να συγκρουστεί με το Βερολίνο και αυτό αποδεικνύει και το διάβημα διαμαρτυρίας για τις δηλώσεις Σόιμπλε τις οποίες, αφού έπαιζαν επί δύο 24ωρα στον τύπο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θυμήθηκε να ανασκευάσει και να δηλώσει ή να διαρρεύσει πως δεν είπε «ανόητα αφελής», αλλά «ξαφνικά αφελής».</div>
<div>
</div>
<div>
Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών εφανίζεται ενοχλημένο και από τις δηλώσεις εκπροσώπων της γερμανικής κυβέρνησης ότι δεν υπάρχει θέμα πολεμικών αποζημιώσεων, καθώς επίσης και από τη δήλωση της εκπροσώπου του γερμανικού ΥΠΕΞ ότι ο κ. Νίκος Κοτζιάς στην επίσκεψή του δεν έθεσε το θέμα, κάτι που διαψεύστηκε επίσης από την ελληνική πλευρά. </div>
<div>
</div>
<div>
Το κλίμα στη Γερμανία συντηρείται από τα δημοσιεύματα του Τύπου που αυτή την φορά δεν περιορίζονται μόνο στη γνωστή για τις ανθελληνικές της θέσεις "Bild" αλλά επεκτείνονται και στα σοβαρά ΜΜΕ, προκαλώντας συζήτηση στο εσωτερικό της Γερμανίας. </div>
<div>
</div>
<div>
Είναι ενδεικτικές η δηλώσεις του προέδρου του κόμματος της Αριστεράς Die Linke, Μπέρτ Ρίξινγκερ, στο πρώτο κανάλι της γερμανικής τηλεόρασης ο οποίος δήλωσε ότι «το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο πρέπει σε κάθε περίπτωση να αποπληρωθεί και δεν παραγράφεται. Σε αυτό έχουν δίκιο οι Έλληνες». Είπε ακόμη ότι θα ήταν καλό η γερμανική κυβέρνηση να μην απορρίπτει τόσο σκληρά το θέμα και να ξεκινήσει τον δρόμο του διαλόγου, της κατανόησης και του δικαίου.</div>
<div>
</div>
<div>
Την ίδια στιγμή πολλά δημοσιεύματα ήταν προς αυτή την κατεύθυνση. Η Süddeutsche Zeitung σχολίασε πώς «το θέμα της ενοχής δεν συζητείται. Οι Γερμανοί κατακτητές έκαναν φρικτά εγκλήματα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κάτι στο οποίο δε δίνεται συχνά αρκετή προσοχή στη Γερμανία. Η ελληνική κυβέρνηση κάνει λόγο και πάλι για επανορθώσεις ύψους 300 δισ. ευρώ και μιλάει για κατασχέσεις. </div>
<div>
</div>
<div>
Με τον τρόπο αυτό ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, θέλει να θέσει υπό πίεση τη γερμανική κυβέρνηση ώστε αυτή να συμφωνήσει στη διαμάχη γύρω από την πολιτική διάσωσης. Ανεξάρτητα από αυτή την προφανή πρόθεση παραμένει το ερώτημα εάν η Γερμανία πρέπει να πληρώσει για το παλιό χρέος. Το Βερολίνο, επικαλούμενο καλά νομικά επιχειρήματα, απαντά “όχι”. Η Γερμανία, όμως, θα έπρεπε ηθικά να αισθάνεται υποχρεωμένη απέναντι στην Ελλάδα και να συνεχίσει να επιδεικνύει μεγάλη υπομονή στη διαμάχη για το χρέος με την Αθήνα».</div>
<div>
</div>
<div>
Σύμφωνα με τη "Deutsche Welle", η Frankfurter Rundschau κάνει το διαχωρισμό μεταξύ αποζημιώσεων και κατοχικού δανείου και επισημαίνει: «Η περίπτωση του κατοχικού δανείου που δόθηκε το 1942 είναι διαφορετική. Εκεί δεν ισχύει η αρχή της ετεροδικίας αλλά πρόκειται για ένα γερμανικό χρέος, το οποίο η Ελλάδα ορθώς διεκδικεί».</div>
<div>
</div>
<div>
Η "Frankfurter Allgemeine Zeitung" επισημαίνει πως, «η Ελλάδα ανήκει σε αυτά τα κράτη που υπέφεραν περισσότερο από τη γερμανική Κατοχή κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό είναι σωστό αλλά δεν είναι πλήρες. Διότι ήταν τρία κράτη στην κατοχή των οποίων βρέθηκε η Ελλάδα.</div>
<div>
</div>
<div>
Σωστό θα ήταν να μιλήσει κανείς για μια γερμανοιταλοβουλγαρική Κατοχή τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 1943 που έπεσε η Ιταλία. Τότε, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να ζητήσει αποζημιώσεις όχι μόνο από το Βερολίνο αλλά και από τη Ρώμη και τη Σόφια».</div>
<div>
</div>
<div>
Τα γερμανικά δημοσιεύματα καταδεικνύουν πως το θέμα αυτό «καίει» το Βερολίνο και δεν θέλει να δει την ωμή πραγματικότητα. Και για το λόγο αυτό, ο κ. Σόιμπλε επιχειρεί με απαξιωτικούς και υβριστικούς χαρακτηρισμούς να υπονομεύσει την ελληνική κυβέρνηση. 
 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>