Σὲ ἐρώτηση γὰ τὴν Μάχη τοῦ Μαραθώνος ἀπήντησε μία Αλβανίδα!

<div style="text-align: center;"> <img alt="Σὲ ἐρώτηση γὰ τὴν Μάχη τοῦ Μαραθώνος ἀπήντησε μία Αλβανίδα!1" class="aligncenter size-full wp-image-101769" height="250" src="http://filonoi.gr/wp-content/uploads/2013/03/-ἐρώτηση-γὰ-τὴν-Μάχη-τοῦ-Μαραθώνος-ἀπήντησε-μία-Αλβανίδα1-e1363295775530.jpg" width="600" /></div> <br /> Και γιατί να ξέρουν τα παιδιά;; Ποιός φρόντισε στα 12 χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης ,να μάθουν τα στοιχειώδη έστω, για την ιστορία της πατρίδας και των προγόνων τους; <br /> Ποιοι; Ας τους πάρουμε από το τέλος…Τα Νεοταξικά τσιράκια,τύπου Δραγώνα,Διαμαντοπούλου,Ρεπούση και λοιποί συρφετοί που τους ανατέθηκε με την σειρά τους,το ύψιστο λειτούργημα  της επιμόρφωσης των Ελληνόπαιδων;<br /> <span id="more-101749"></span><br /> Αφού ο καημός και η αποστολή της Δραγώνα και της Διαμαντοπούλου στο υπουργείο όσο εκτελούσαν καθήκοντα, ήταν πως θα δωθούν πεσκέσι στην Αγκυρα οι Πομάκοι, πως θα αποκτήσουν οι μουσουλμάνοι της Θράκης Τουρκόγλωσσα σχολεία και μόνο και πως θα αφομοιωθούν και θα προσαρμοστούν οι αλλοδαποί στα Ελληνικά (πολυπολιτισμικά) σχολεία!<br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="http://www.youtube.com/embed/RVIqgs_VtRU" width="640"></iframe><br /> <br /> Αφού  άλλωστε γι’ αυτό τοποθετήθηκαν και  στην θέση που βρισκόταν, άρα ποιός άλλος θα ήταν ο σκοπός της;; <br /> <br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="http://www.youtube.com/embed/2EtLBQYulwo" width="640"></iframe><br /> <br /> Ή μήπως αν μιλήσουμε για κάτι καθηγητάδες τύπου Αρβελέρ, Φραγκουδάκη,Κουλούρη,Γιαννουλόπουλου κ.α που δεν κρύβουν την απέχθειά τους με ότι έχει να κάνει με Ελλάδα και τα δίκαιά της και δεν χάνουν ευκαρία να διατυπώνουν δημοσίως τις ανθελληνικότατες θέσεις τους;;<br /> <br /> Δε τα βάζω με τα παιδιά..η ντροπή δεν ανήκει σε αυτά..σε όλους τους άλλους ανήκει..<br /> <br /> ΥΓ. Φυσικά και δεν ευθύνονται ΜΟΝΟ οι προαναφερόμενοι για το κατάντημα αυτό,(γιατί περί καταντήματος πρόκειται),το έγκλημα αυτό πάει δεκαετίες πίσω,άσχετα αν στην φωτογραφία καταδεικνύονται οι συγκεκριμένες λόγω της νεότερης παρουσίας  και δράσης τους,στην κοινωνία της ΝΤΠ που υπηρετούν πιστά.<br /> <span style="color: magenta;"><br /> </span> <br /> <a href="http://filonoi.gr/?attachment_id=101768" rel="attachment wp-att-101768"><img alt="Σὲ ἐρώτηση γὰ τὴν Μάχη τοῦ Μαραθώνος ἀπήντησε μία Αλβανίδα!2" class="aligncenter size-full wp-image-101768" height="393" src="http://filonoi.gr/wp-content/uploads/2013/03/-ἐρώτηση-γὰ-τὴν-Μάχη-τοῦ-Μαραθώνος-ἀπήντησε-μία-Αλβανίδα2-e1363295752427.jpg" width="600" /></a><br /> <br /> Μία ερώτηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για τη Μάχη του Μαραθώνα προκάλεσε αμηχανία σε 300 Ελληνόπουλα. Μία μόνο Αλβανίδα φοιτήτρια έδωσε τη σωστή απάντηση<br /> <div> Αίσθηση και έντονο προβληματισμό έχει προκαλέσει στην πανεπιστημιακή κοινότητα, και όχι μόνο, το περιστατικό που αποκάλυψε ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Δονάτος Παπαγιάννης. Ρώτησε 300 φοιτητές να του πουν για τη Μάχη του Μαραθώνα και έλαβε απάντηση μόνο από μία φοιτήτρια και μάλιστα αλβανικής καταγωγής.</div> <div> Σύμφωνα με την Espresso ο καθηγητής περιέγραψε το τραγελαφικό περιστατικό ως εξής: ”Το μάθημα γίνεται σε προχωρημένο εξάμηνο του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης. Το παρακολουθούν περίπου 300 φοιτητές. Υπό προθεσμία δηλαδή, νέοι επιστήμονες.”<br /> Ενώ συνέχισε λέγοντας: ”Κάποια στιγμή ο λόγος στρέφεται στον Μαραθώνιο. Ρώτησα με την ευκαιρία τους φοιτητές να μου πουν, λόγω ποιου γεγονότος οργανώνεται ο συγκεκριμένος αγώνας δρόμου. Άκρα του τάφου σιωπή. Ουδεμία απάντηση”.<br /> Ο καθηγητής δε θέλησε να συνεχίσει το μάθημα και επέμεινε ρωτώντας του φοιτητές σε ποιο ιστορικό γεγονός αναφέρονται. Συνέχισε να λαμβάνει τη σιωπή του ακροατηρίου, όταν ένα και μόνο χέρι υψώθηκε για να δώσει την απάντηση.<br /> Ο καθηγητής μαρτυρά πως νιώθει μία ελαφριά εκτόνωση. ”Ευτυχώς γνωρίζει ένας. Σώθηκε η τιμή του πανεπιστημίου” σκέφτηκε.<br /> Όπως αποκάλυψε ο ίδιος: ”Ήταν φοιτήτρια με άψογη εκφραστική λεπτότητα, η οποία με καταπληκτική ακρίβεια περιέγραψε τα γεγονότα της Μάχης του Μαραθώνα. Ένιωσα μία κρυφή αγαλλίαση”.<br /> Θέλησε να την επιβραβεύσει και τη ρώτησε το όνομά της και τον τόπο καταγωγής με τον ενδόμυχο φόβο μήπως ήταν από το Μαραθώνα  ”Με έμφυτη ταπεινότητα μου απάντησε. Με λένε Συλβάνα και είμαι από την Αλβανία” προσθέτει ο ίδιος χαρακτηριστικά.</div> <br /> <a href="http://filonoi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σὲ ἐρώτηση γὰ τὴν Μάχη τοῦ Μαραθώνος ἀπήντησε μία Αλβανίδα!

Και γιατί να ξέρουν τα παιδιά;; Ποιός φρόντισε στα 12 χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης ,να μάθουν τα στοιχειώδη έστω, για την ιστορία ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θράκη: Ντροπή σε όλους μας, μα πιο πολύ σε εκείνους…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC_5M7ePiW4T-fdy82x1O4R_6uQ8Z3RLY70UvWx_JZ85ubmPyrPUzxJJ3cVOy6hmCEmN1q_HjghEcO9IN8L1oiI_bIX9kzxDGwMjh5-QmG2I27uAeU_dWlrOGib0i4HIcp2IzNf7LDu40/s640/Thrace_06.limghandler.jpg" width="510" /></div> <br /> Στην πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή «Νέοι Φάκελοι», προβλήθηκε και πάλι το θέμα της Θράκης (ίσως μέσα στα πλαίσια του προσανατολισμού στα εθνικά θέμα ενόψει τραγικών για την χώρα ανακοινώσεων οικονομικού τύπου) και ιδιαίτερα το «πρόβλημα» που προέκυψε (για το οποίο υπήρξε πρωθυπουργική παρέμβαση του Ταγίπ Ερντογάν προς τον Αντώνη Σαμαρά και άρα θρασύτατη παρέμβαση της Τουρκίας στα εσωτερικά ζητήματα της Ελλάδας) και το οποίο αφορά το νόμο περί ιεροδιδασκάλων.<br /> <br /> Στην συγκεκριμένη εκπομπή (το βίντεο της οποίας σας παραθέτουμε αυτούσιο στο τέλος του σχολίου μας) έγινε μία προσπάθεια «εξισορρόπησης» των θεμάτων που θέτει η Άγκυρα μέσω των καλοπληρωμένων εκπροσώπων της στην Θράκη και των τοποθετήσεων της Ελληνικής πλευράς, αλλά και μία έμμεση προσπάθεια προβολής του προγράμματος εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων που προσπάθησαν να εφαρμόσοι οι γνωστές κυρίες Δραγώνα και Φραγκουδάκη. Αφήνουμε ασχολίαστο το ότι είναι ποταπό –αν μη τι άλλο- να μιλάνε για την Ελληνική Θράκη άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα για τα όσα συμβαίνουν σε αυτή την ακριτική περιφέρεια της χώρας και θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε μία σειρά από θέματα που «ανέδειξε» (προφανώς από λάθος) το μοντάζ της συγκεκριμένης τηλεοπτικής εκπομπής.<br /> <br /> Ντροπιαστική, κυριολεκτικά, ήταν η εμφάνιση ενός μουσουλμάνου ιεροδιδάσκαλου, ο οποίος έδωσε «συνέντευξη» στην δημοσιογράφο της εκπομπής, αφού πρώτα ζήτησε να μην εμφανιστεί το πρόσωπό του και να αλλοιωθεί η φωνή του!!! Όταν ρωτήθηκε γιατί, απάντησε πως στην Θράκη υπάρχει ένα «σύστημα»…, εννοώντας προφανώς το «σύστημα» και το δίκτυο των πρακτόρων που η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας (μέσω των μυστικών της υπηρεσιών) εργαζόμενη επί χρόνια κατόρθωσε να «τοποθετήσει» μέσα στην Ελληνική Θράκη. Η στάση του μουσουλμάνου ιεροδιδασκάλου, που απαίτησε να μην εμφανιστεί το πρόσωπό του, αποτελεί απόλυτη ομολογία της ύπαρξης ενός παρακράτους που τρομοκρατεί, που επιβάλλει τις θέσεις του μέσω ενός κυκλώματος «μπράβων», αλλά ταυτόχρονα μπορεί να επιβάλει μέσω της θρησκείας(ψευτομουφτήδες) και της οικονομίας (συνεργεία εργασίας που χειρίζονται άνθρωποι του τουρκικού προξενείου και μέλη των Γκρίζων Λύκων). <br /> <br /> Με απλά λόγια, το Ελληνικό κράτος δεν υπάρχει (για την ακρίβεια απομακρύνεται διακριτικά από την περιοχή, αφήνοντας εκτεθειμένους ακόμη και τους αρμόδιους υπαλλήλους του, των οποίων την πληροφόρηση και γνωμοδότηση δεν χρησιμοποιεί σχεδόν ποτέ) και αφήνει εκτεθειμένους Έλληνες πολίτες (μουσουλμάνους στο θρήσκευμα) στις επιθετικές διαθέσεις του παρακράτους της Άγκυρας. Από μόνη της η εμφάνιση της φιγούρας του μουσουλμάνου ιεροδιδασκάλου, αποτελεί ντροπή για την Ελληνική πολιτεία, το πολίτευμα και το Σύνταγμα της Ελλάδας, αφού διαπιστώνουμε πως «κάποιοι» πληρωμένοι μπράβοι, φανατικοί ανθέλληνες ή πράκτορες και ανθυποπράκτορες της Άγκυρας, επιβάλουν (μέσω ψυχολογικών επιθέσεων, κοινωνικών και θρησκευτικών απειλών αλλά ξυλοδαρμών) τις θέσεις – γραμμή της Άγκυρας σε Έλληνες πολίτες που τυγχάνει να μην υποκύπτουν στο όργιο ανθελληνικής προπαγάνδας, που επί σειράς ετών εφαρμόζεται στην Ελληνική Θράκη από τα εντεταλμένα όργανα και τις μυστικές υπηρεσίες της γείτονος.<br /> <br /> Το μεγαλύτερο θέμα που ξεπήδησε από την συγκεκριμένη τηλεοπτική εκπομπή ήταν η κυνική ομολογία του κ. Ιλχάν Αχμέτ (πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και του κόμματος της κυρίας Μπακογιάννη και νυν υποψήφιος βουλευτής με την ΔΗΜΑΡ), ο οποίος χωρίς υπεκφυγές αποδέχθηκε την διείσδυση και τον ενεργό ρόλο του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, στα θέματα της εσωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, λέγοντας χαρακτηριστικά «που ήταν το Ελληνικό κράτος από το 1920 και μετά…;»<br /> <br /> Η συγκεκριμένη στυγνή ομολογία, της δράσης του τουρκικού προξενείου εντός της Ελληνικής Θράκης, του οποίου ο πρόξενος υποκαθιστά σαφέστατα τις Ελληνικές αρχές και προωθεί τον τουρκισμό, εργαζόμενος για τον εκτουρκισμό των Ελλήνων μουσουλμάνων, συνάδει απολύτως με την θέση του νέο-οθωμανισμού όπως έχει εκφραστεί από τον κ. Νταβούτογλου, ο οποίος έχει σαφέστατα δηλώσει πως η Τουρκία θεωρεί ως τούρκο οποιονδήποτε μουσουλμάνο κατοικεί σε οποιοδήποτε μέρος της γης!!!<br /> <br /> Δεν είναι απλός παραλογισμός, αλλά απόδειξη του μεγαλοϊδεατισμού της νέο-οθωμανικής πολιτικής που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση Ερντογάν (και φυσικά από όλες τις υπηρεσίες που δρουν κυρίως σε γείτονες προς την Τουρκία χώρες).<br /> <br /> Την ίδια άποψη, όμως, με τον Ιλχάν Αχμέτ, φαίνεται πως έχει και ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης, Μουσταφά Μουσταφά, ο οποίος έδειξε πως ασπάζεται πλήρως τις δηλώσεις -του ομόθρησκού του Ιλχάν Αχμέτ- όταν ρωτήθηκε για τον ρόλο του τουρκικού προξενείου (εμείς, ως υποσημείωση βάζουμε το ότι όλοι οι υποψήφιοι μουσουλμάνοι βουλευτές –πλην του ΚΚΕ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων- είναι επιλογές του τούρκου προξένου και φυσικά της Άγκυρας και ουσιαστικά είναι υποχείρια των ό,ποιων εντολών ή επιθυμιών του τούρκου προξένου και της τουρκικής πολιτικής). <br /> <br /> Τέλος, θα μείνουμε στην ευθεία δήλωση του πολύ καλού Ξανθιώτη δικηγόρου κ. Στέλιου Γιαλάογλου (που ήταν και ο δικηγόρος του ιμάμη του Σώστη -που δέχτηκε τους τραμπουκισμούς του ίδιου του τούρκου προξένου, αλλά και των μπράβων του τουρκικού προξενείου, αλλά και των μουσουλμάνων ιεροδιδασκάλων που επέλεξε η Ελληνική Πολιτεία, αλλά ποτέ δεν προσέλαβε, φοβούμενη τις «αντιδράσεις» της Τουρκίας), ο οποίος δήλωσε ευθαρσώς και αναρωτώμενος: «εδώ την Θράκη ποιος κάνει κουμάντο; Ποιος ασκεί διοίκηση; Βήμα – βήμα, μέρα με την ημέρα η Ελλάδα παραιτείται από την περιοχή…».<br /> <br /> Όσο για τις τηλεοπτικές εκπομπές (τύπου «Νέοι Φάκελοι») που προσπαθούν να εμφανίσουν μία πρωτοφανή πολυμέτωπη επίθεση της Τουρκίας στο εσωτερικό της Ελλάδας, ως νομικές «αντιπαραθέσεις» ή της λογικής που δημιουργούν οι θρησκευτικές διαφορές, ίσως θα έπρεπε να ελεγχθούν ως προς την σκοπιμότητά τους, τη στιγμή που αφαιρούν από το μοντάζ τις τοποθετήσεις ανθρώπων που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις επίσημες δράσεις –σε καθημερινό επίπεδο- τόσο του τουρκικού προξενείου, όσο και τις ενέργειες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών επί του Ελληνικού εδάφους. <br /> <br /> Κλείνοντας, ευχόμαστε πως θα βρεθούν σύντομα πολιτικοί οι οποίοι θα έχουν Ελληνικό φρόνημα και θα έχουν τις απαραίτητες ηθικές αντιστάσεις αλλά και την δύναμη που θα τους δώσουν οι Έλληνες πολίτες για να μπορέσουν να σταματήσουν τον κατήφορο που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε Κοσοβοποίηση της Θράκης και σε μία εθνική ήττα και ταπείνωση που μόνο με την άλωση της Κωνσταντινούπολης θα είναι δυνατόν να συγκριθεί. Τόσο οι πολίτες της Θράκης, όσο και της υπόλοιπης Ελλάδας, θα πρέπει να κατανοήσουν πως δεν είναι δυνατόν να ασκείται πολιτική χωρίς αυτή να είναι εθνική, χωρίς να έχει ως μοναδικό γνώμονα την συνέχιση και την ακεραιότητα του Ελληνισμού σε ολόκληρη την γεωγραφική επικράτεια. Οι ενδοτικές πολιτικές, πωλητικών εκπροσώπων που δεν έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας, αλλά και που λειτουργούν έμπλεοι μηδενικού εθνικού φρονήματος, είναι βέβαιο πως δεν θα είναι απλώς καταστροφικές για την χώρα και τους πολίτες, αλλά θα δημιουργήσουν (και έχουν ήδη δημιουργήσει) συνθήκες προσφυγιάς Ελλήνων πολιτών μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.<br /> <br /> <object classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" height="400" id="null" width="645"> <param value="true" name="allowfullscreen"/><param value="always" name="allowscriptaccess"/><param value="high" name="quality"/><param value="true" name="cachebusting"/><param value="#000000" name="bgcolor"/><param name="movie" value="http://www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer-3.2.7.swf?0.08371333219110966" /><param value="config=%7B%22clip%22%3A%7B%22url%22%3A%22rtmp%3A//cp67754.edgefcs.net/ondemand/mp4%3Acontent/201303/video/fakeloi20130305.mp4%22%7D%2C%22playlist%22%3A%5B%7B%22provider%22%3A%22akamai%22%2C%22linkUrl%22%3A%22http%3A//www.skaishop.gr%22%2C%22url%22%3A%22http%3A//skaihd-f.akamaihd.net/z/advert/skaishop-2.mp4/manifest.f4m%22%2C%22linkWindow%22%3A%22_blank%22%2C%22eventCategory%22%3A%22skaishop_Campaign%22%2C%22autoPlay%22%3Afalse%7D%2C%7B%22url%22%3A%22http%3A//skaihd-f.akamaihd.net/z/201303/video/fakeloi20130305.mp4/manifest.f4m%22%2C%22provider%22%3A%22akamai%22%7D%5D%2C%22plugins%22%3A%7B%22rtmp%22%3A%7B%22subscribe%22%3Atrue%2C%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer.rtmp-3.2.3.swf%22%7D%2C%22dock%22%3A%7B%22horizontal%22%3Afalse%2C%22right%22%3A15%2C%22width%22%3A%2210pct%22%7D%2C%22viral%22%3A%7B%22embed%22%3A%7B%22autoPlay%22%3Afalse%7D%2C%22share%22%3A%7B%22shareUrl%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/tv/show/%3Fshowid%3D63901%22%7D%2C%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer.sharing-3.2.1.swf%22%7D%2C%22akamai%22%3A%7B%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/AkamaiFlowPlugin.swf%22%7D%2C%22adContent%22%3A%7B%22border%22%3A%22none%22%2C%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer.content-3.2.0.swf%22%2C%22bottom%22%3A0%2C%22height%22%3A22%2C%22html%22%3A%22%22%2C%22style%22%3A%7B%22p%22%3A%7B%22fontSize%22%3A10%2C%22fontFamily%22%3A%22Helvetica%2C%20Arial%2C%20sans-serif%22%7D%7D%2C%22borderRadius%22%3A0%2C%22display%22%3A%22none%22%7D%2C%22gatracker%22%3A%7B%22accountId%22%3A%22UA-6022516-3%22%2C%22events%22%3A%7B%22all%22%3Atrue%7D%2C%22debug%22%3Afalse%2C%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer.analytics-3.2.2.swf%22%7D%2C%22myContent%22%3A%7B%22border%22%3A%22none%22%2C%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer.content-3.2.0.swf%22%2C%22bottom%22%3A30%2C%22height%22%3A30%2C%22html%22%3A%22%3Cp%3E%3Cimg%20vspace%3D%5C%220%5C%22%20hspace%3D%5C%220%5C%22%20align%3D%5C%22right%5C%22%20src%3D%5C%22http%3A//www.skai.gr/files/1/contentRating_flow/SYMBOL2.png%5C%22/%3E%3Cp%20align%3D%5C%22left%5C%22%3E039F03B9%20039D03AD03BF03B9%2003A603AC03BA03B503BB03BF03B9%20%2005/03/2013%2023%3A15%3C/p%3E%3C/p%3E%22%2C%22style%22%3A%7B%22.title%22%3A%7B%22fontSize%22%3A13%2C%22fontFamily%22%3A%22Helvetica%2C%20Arial%2C%20sans-serif%22%7D%7D%2C%22borderRadius%22%3A0%2C%22display%22%3A%22none%22%7D%7D%7D" name="flashvars"/><embed src="http://www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer-3.2.7.swf?0.08371333219110966" type="application/x-shockwave-flash" width="645" height="400" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" cachebusting="true" flashvars="config=%7B%22clip%22%3A%7B%22url%22%3A%22rtmp%3A//cp67754.edgefcs.net/ondemand/mp4%3Acontent/201303/video/fakeloi20130305.mp4%22%7D%2C%22playlist%22%3A%5B%7B%22provider%22%3A%22akamai%22%2C%22linkUrl%22%3A%22http%3A//www.skaishop.gr%22%2C%22url%22%3A%22http%3A//skaihd-f.akamaihd.net/z/advert/skaishop-2.mp4/manifest.f4m%22%2C%22linkWindow%22%3A%22_blank%22%2C%22eventCategory%22%3A%22skaishop_Campaign%22%2C%22autoPlay%22%3Afalse%7D%2C%7B%22url%22%3A%22http%3A//skaihd-f.akamaihd.net/z/201303/video/fakeloi20130305.mp4/manifest.f4m%22%2C%22provider%22%3A%22akamai%22%7D%5D%2C%22plugins%22%3A%7B%22rtmp%22%3A%7B%22subscribe%22%3Atrue%2C%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer.rtmp-3.2.3.swf%22%7D%2C%22dock%22%3A%7B%22horizontal%22%3Afalse%2C%22right%22%3A15%2C%22width%22%3A%2210pct%22%7D%2C%22viral%22%3A%7B%22embed%22%3A%7B%22autoPlay%22%3Afalse%7D%2C%22share%22%3A%7B%22shareUrl%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/tv/show/%3Fshowid%3D63901%22%7D%2C%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer.sharing-3.2.1.swf%22%7D%2C%22akamai%22%3A%7B%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/AkamaiFlowPlugin.swf%22%7D%2C%22adContent%22%3A%7B%22border%22%3A%22none%22%2C%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer.content-3.2.0.swf%22%2C%22bottom%22%3A0%2C%22height%22%3A22%2C%22html%22%3A%22%22%2C%22style%22%3A%7B%22p%22%3A%7B%22fontSize%22%3A10%2C%22fontFamily%22%3A%22Helvetica%2C%20Arial%2C%20sans-serif%22%7D%7D%2C%22borderRadius%22%3A0%2C%22display%22%3A%22none%22%7D%2C%22gatracker%22%3A%7B%22accountId%22%3A%22UA-6022516-3%22%2C%22events%22%3A%7B%22all%22%3Atrue%7D%2C%22debug%22%3Afalse%2C%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer.analytics-3.2.2.swf%22%7D%2C%22myContent%22%3A%7B%22border%22%3A%22none%22%2C%22url%22%3A%22http%3A//www.skai.gr/Themes/1/Default/Media/Media_player/flowplayer.content-3.2.0.swf%22%2C%22bottom%22%3A30%2C%22height%22%3A30%2C%22html%22%3A%22%3Cp%3E%3Cimg%20vspace%3D%5C%220%5C%22%20hspace%3D%5C%220%5C%22%20align%3D%5C%22right%5C%22%20src%3D%5C%22http%3A//www.skai.gr/files/1/contentRating_flow/SYMBOL2.png%5C%22/%3E%3Cp%20align%3D%5C%22left%5C%22%3E039F03B9%20039D03AD03BF03B9%2003A603AC03BA03B503BB03BF03B9%20%2005/03/2013%2023%3A15%3C/p%3E%3C/p%3E%22%2C%22style%22%3A%7B%22.title%22%3A%7B%22fontSize%22%3A13%2C%22fontFamily%22%3A%22Helvetica%2C%20Arial%2C%20sans-serif%22%7D%7D%2C%22borderRadius%22%3A0%2C%22display%22%3A%22none%22%7D%7D%7D" bgcolor="#000000" quality="true"> </embed> </object> <br /> <a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Θράκη: Ντροπή σε όλους μας, μα πιο πολύ σε εκείνους…

Στην πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή «Νέοι Φάκελοι», προβλήθηκε και πάλι το θέμα της Θράκης (ίσως μέσα στα πλαίσια του προσανατολισμού στα εθ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΣΥΡΙΑ: Μια γεωπολιτική ανατροπή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNoB1jZU_y3uVpic2BGfB9_0pb3mMF-nT4Tgts6M1J2-BYffG9fPPlGEREWxv3PM7eSUqH_8ZhxmbYgBx6GyJ9waEroRa8Opp6Mf5I9eJrgyffwdizGeu6fQIUy_WYl5V9uxG_6mi7o0M/s1600/Bab+Amro-Homs.jpg" width="520" /></div> <br /> Δρ. Ιωάννης Παρίσης<br /> <br /> Η εξέγερση του αραβικού λαού στη Συρία, σε αντίθεση με άλλες αραβικές χώρες, έλαβε τη μορφή σφοδρής εμφύλιας σύρραξης, με την εμπλοκή σ’ αυτήν πολλών και πολλαπλών κατευθύνσεων και επιδιώξεων ξένων στοιχείων. Από στρατηγικής πλευράς, στη Συρία διασταυρώνονται σχεδόν όλες οι κατευθύνσεις των αντιπαραθέσεων μεταξύ των μεγάλων διεθνών παικτών, αλλά και περιφερειακών δυνάμεων που επιδιώκουν να ασκήσουν επιρροή ή να έχουν ισχυρό λόγο την «επόμενη» ημέρα. Ανάμεσά τους και μη κρατικοί δρώντες, κατά βάση οργανώσεις της διεθνούς τρομοκρατίας. Έτσι η Συρία αποτελεί το κέντρο ενός περίπλοκου πλαισίου ανταγωνισμού ισχύος και σύγκρουσης συμφερόντων.<br /> <br /> Σε αντίθεση με τις σχεδόν ομοιογενείς κοινωνίες των αραβικών χωρών της Βόρειας Αφρικής, στη Συρία υπάρχουν 18 διαφορετικές θρησκείες ή δόγματα και εθνικές ομάδες. Σουνίτες 70%, Αλαουίτες 13%, Χριστιανοί 10%, Δρούζοι 3%. Από πλευράς εθνικών ομάδων οι Άραβες είναι η πλειονότητα, ακολουθούμενοι από τους Κούρδους. Υπάρχουν ακόμη μειονότητες Αρμενίων, Ασσυρίων, Κιρκασίων, Παλαιστινίων και Τουρκμενίων, Οι Αλαουίτες ως επί το πλείστον είναι εγκαταστημένοι στη μεσογειακή ακτή, ενώ οι Δρούζοι βρίσκονται στο νότιο τμήμα της χώρας και οι Κούρδοι στα βορειοανατολικά, κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία και το Ιράκ. Το γεγονός ότι οι Σουνίτες αποτελούν την πλειονότητα ενώ εκείνοι που κατέχουν τις θέσεις εξουσίας, όπως ο πρόεδρος της χώρας, ανήκουν κυρίως στους Αλαουίτες, αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα για την εσωτερική σταθερότητα στη Συρία.<br /> <br /> Στην πράξη, η Συρία βιώνει ένα εμφύλιο πόλεμο, κυρίως σε θρησκευτικό επίπεδο, με πολιτικές όμως προεκτάσεις και γεωπολιτικές επιπτώσεις. Ωστόσο, σημασία έχει και η γενική εξωτερική πολιτική που ακολούθησε η χώρα αυτή στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών. Ειδικότερα στις στρατηγικές επιδιώξεις της Συρίας στις δεκαετίες που προηγήθηκαν.<br /> <br /> Ακόμα από την άνοδο στην Προεδρία του Χαφέζ Αλ-Άσαντ το 1970 και τη σταθεροποίησή του στην εξουσία, η Συρία έχει παίξει κεντρικό ρόλο στη σύγχρονη αραβική πολιτική και στη μεσανατολική γεωπολιτική.[1] Καθώς αυτοαναγορεύθηκε σε πρωταθλητή του Αραβισμού, ένθερμος υποστηρικτής της προβολής ισχύος και με μια εικόνα σταθερότητας, η Συρία έκανε ιδεολογικές και στρατηγικές επιλογές οι οποίες συχνά ήρθαν σε σύγκρουση με παγκόσμιες και περιφερειακές δυναμικές. Κατά περιόδους, εύρισκε τρόπους να συμπλεύσει ακόμα και να ωφεληθεί από τις μεταβολές που συνέβησαν στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση δεν μετέβαλε κατ’ ουσία τη στρατηγική στάση της.<br /> <br /> Η σύγχρονη Συρία διατηρεί προβληματικές σχέσεις με όλους του γείτονές της, ενώ πάντα επιδίωκε να επιβληθεί ως περιφερειακή δύναμη, παρά τους σημαντικούς περιορισμούς που εκ των πραγμάτων αντιμετωπίζει. Περιβαλλόμενη από στρατιωτικά ισχυρότερα κράτη (το Ιράκ υπό τον Σαντάμ Χουσεΐν, το υποστηριζόμενο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και εξοπλισμένο με πυρηνικά Ισραήλ, την Τουρκία που είναι και μέλος του ΝΑΤΟ, καθώς και πολιτικά αδύναμα κράτη (τον διασπασμένο Λίβανο, την εύθραυστη Ιορδανία και τους μαχητικούς Παλαιστινίους), ευρισκόμενη σε διένεξη με έναν αριθμό αραβικών κρατών, και έχοντας εμπλακεί σε τρεις κύριες πολεμικές συγκρούσεις με το Ισραήλ (το οποίο έχει υπό την κατοχή του τα υψώματα Γκολάν από το 1967), η Συρία έπρεπε να αναπτύξει καινοτόμες, συχνά ασύμμετρες, στρατηγικές προκειμένου να ανταποκριθεί στις περιφερειακές της φιλοδοξίες και να επιτύχει εξωτερική ασφάλεια, παρά τη σημαντική έλλειψη πόρων.<br /> <br /> Πράγματι, τα αντικειμενικά στοιχεία ισχύος της Συρίας δεν συμβαδίζουν με τις φιλοδοξίες της: η οικονομία της και η βιομηχανική της βάση παραμένουν σε σχετικά χαμηλό επίπεδο, οι ενεργειακοί της πόροι δεν μπορούν να συγκριθούν με εκείνους των άλλων αραβικών κρατών, και το καθεστώς έχει οργανώσει τις ένοπλες δυνάμεις του έτσι ώστε να διασφαλίζει την αφοσίωσή τους παρά να αυξάνει την απόδοσή τους.[2] Επιπλέον, η σκληρότητα του καθεστώτος έναντι των πολιτικών του αντιπάλων δημιουργούσε αντίδραση στο εσωτερικό, κυρίως μεταξύ των σουνιτικών στοιχείων. Το καθεστώς του Άσαντ έπρεπε να εξισορροπήσει τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής με τους ύψιστους στόχους της εξασφάλισης της επιβίωσής του ως κυβέρνησης μειοψηφίας. Αυτό είχε ως συνέπεια την μεταφορά πολύτιμων πόρων στην οικοδόμηση αφοσίωσης εκ μέρους υπηρεσιών ασφάλειας.<br /> <br /> Είναι σημαντικό ότι, κυρίως λόγω των ιδεολογικών και στρατηγικών φιλοδοξιών της, η Συρία δεν είχε μεγάλη αξιοπιστία και ικανούς συμμάχους στον αραβικό κόσμο. Η Αίγυπτος, με την οποία συνεργάσθηκε το 1967 και το 1973 εναντίον του Ισραήλ, υπέγραψε με το τελευταίο Συνθήκη Ειρήνης το 1979, μία κίνηση που η Συρία θεώρησε ως «πισώπλατο κτύπημα». Οι πλούσιες, σουνιτικές και φιλοδυτικές μοναρχίες του Κόλπου ήταν πάντοτε δύσπιστες απέναντι στον «ψευδο-δημοκρατικό», αλαουιτικό, σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Συρίας, και τον φιλο-σοβιετικό, και αργότερα φιλο-ιρανικό (φιλο-σιιτικό) προσανατολισμό της. Σημειώνεται ότι μεταξύ του σιιτικού Ιράν και των σουνιτικών χωρών της Αραβικής χερσονήσου, οι οποίες συγκροτούν και το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου, υπάρχει έντονη αντιπαλότητα. Ειδικώς οι τελευταίες θεωρούν ότι το Ιράν συνιστά κύρια απειλή απέναντί τους.<br /> <br /> Η Συρία είχε συμμαχήσει με το Ιράν εναντίον του αντιπάλου της μπααθικού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν. Εδώ και χρόνια, προκειμένου να εξασφαλίσει στρατηγικό βάθος και επιδιώκοντας να αποκτήσει κύρος στην περιφέρειά της, παρά τις ελλείψεις, δημιούργησε απίθανες συμμαχίες με άλλους περιφερειακούς δρώντες, όπως: με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ), διάφορες φατρίες στο Λίβανο, για την εξασφάλιση του δυτικού πλευρού της και την επιβεβαίωση της κυριαρχίας της επί του μικρού γείτονά της, και την άσκηση πίεσης στο Ισραήλ, το χομεϊνιστικό Ιράν μετά το 1979, καθώς και με Παλαιστινιακές ομάδες σε όλη την περιοχή, για τον έλεγχο και την χειραγώγηση της παλαιστινιακής υπόθεσης.<br /> <br /> Σημειώσαμε και σε προηγούμενο άρθρο ότι η Συρία αποτελούσε ουσιαστικά, ένα πιόνι στη σκακιέρα ενός περιφερειακού ανταγωνισμού ισχύος, συμφερόντων και γεωπολιτικών επιδιώξεων. Αυτός είναι και ο λόγος που η συριακή κρίση αποτελεί πηγή αναταραχής για όλες τις γειτονικές χώρες, καθώς επίσης και για τη διεθνή κοινότητα γενικότερα. Εκτός από την ανθρωπιστική διάσταση, που περιλαμβάνει τον μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο αριθμό προσφύγων, ο προβληματισμός αφορά στην «επόμενη ημέρα», μετά την αλλαγή καθεστώτος στη Συρία. Το Ιράν και η Ρωσία, για διαφορετικούς λόγους, επιθυμούν να εμποδίσουν μια τέτοια εξέλιξη, ή τουλάχιστον θα έχουν κύριο λόγο στην περίοδο που θα ακολουθήσει την όποια αλλαγή.<br /> <br /> Διάφορες αραβικές χώρες υποστηρίζουν διαφορετικές ομάδες που ανήκουν σ’ αυτό που αποκαλείται «συριακή αντιπολίτευση». Στην πράξη πρόκειται για ένα μωσαϊκό διαφόρων ομάδων εθνοτικών, θρησκευτικών, ακόμη και τρομοκρατικών, ή ελεγχόμενων και χρηματοδοτούμενων από ξένες δυνάμεις, μεταξύ των οποίων και αραβικές. Σουνίτες, Σιίτες, Τσετσένοι, Κούρδοι αντάρτες, Αφγανοί, Λίβυοι τζιχαδιστές, ριζοσπάστες ισλαμιστές της Αλ-Κάιντα, Βεδουίνοι, μετριοπαθείς ισλαμιστές, Τουρκμένιοι αντάρτες, και διάφορες άλλες ισλαμικές ομάδες. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι ομάδες αυτές δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, καθώς κινούνται από διαφορετικά κίνητρα, αντικρουόμενα συμφέροντα και διαφορετικούς στόχους, ενώ κάθε μία έχει τις δικές της επιδιώξεις για την «επόμενη» ημέρα. Υπάρχουν κατηγορίες ότι κάποιες γειτονικές χώρες – κυρίως το Ιράκ και η Τουρκία - διευκόλυναν την πρόσβαση ξένων ανταρτών στη Συρία.<br /> <br /> Κάποιοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι αυτή η είσοδος ξένων ενόπλων στη Συρία – προερχομένων ακόμη και από τρομοκρατικές οργανώσεις – εντάσσεται στην επιδίωξη τρίτων δυνάμεων να δημιουργήσουν ευρύτερη αναταραχή, με την αύξηση των ενόπλων στο εσωτερικό της χώρας. Ο Αντνάν Turkkan, πολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του τουρκικού καναλιού ULUSAL, δήλωσε τον Δεκέμβριο του 2012: «Υπάρχουν τρομοκράτες που διέρχονται από την Τουρκία για να εισέλθουν στη Συρία. Είναι όλοι εγκληματίες και πρώην κρατούμενοι. Το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία πήραν όλους τους κρατουμένους από φυλακές και τους έστειλαν στην Τουρκία για να εισέλθουν στη Συρία και να ενταχθούν στους τρομοκράτες που βρίσκονται εκεί. Υπάρχουν 3.000 μέλη της Αλ-Κάιντα στα σύνορα, πολεμούν στη Συρία και έχουν προκαλέσει ένταση στην Τουρκία ενώ προσπαθούν να υποδαυλίσουν τον πόλεμο» (“Turkey helps foreign militants to find their way into Syria”, http://www.presstv.ir/). Η Τουρκία χρησιμοποίησε αυτή την τακτική ακόμα και σε σχέση με το κουρδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Ειδικότερα, χρησιμοποίησε ξένους ενόπλους στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας στην προσπάθεια να αντιμετωπίσει τους Κούρδους αντάρτες.<br /> <br /> Η εξέλιξη της συριακής κρίσης εμπλέκει εκ των πραγμάτων έναν σημαντικό αριθμό κρατών για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ρωσία, Σαουδική Αραβία, Ιράν δεν μπορούν να μείνουν απαθείς έναντι της συριακής κρίσης. Ταυτοχρόνως υπάρχουν και οι γειτονικές χώρες – Τουρκία, Λίβανος, Ισραήλ, Ιορδανία, Ιράκ – που επηρεάζονται άμεσα από την κρίση και είναι επόμενο να επιδιώκουν τη διασφάλιση των συμφερόντων τους. Άλλωστε η ύπαρξη δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων από τη Συρία στο έδαφός τους δεν είναι δυνατόν να τις αφήσει αμέτοχες. Οι Δυτικές χώρες, μη έχοντας διάθεση για μια επέμβαση «τύπου Λιβύης», έχουν περιορίσει το ρόλο τους στην εφαρμογή οικονομικών κυρώσεων κατά του καθεστώτος του Προέδρου Άσαντ. Παρά ταύτα, φαίνεται ότι, κάποιες απ’ αυτές είναι «παρούσες» στη συριακή κρίση, είτε με ειδικό προσωπικό είτε με στρατιωτική βοήθεια. Σε περιφερειακό επίπεδο το Ιράν και η Σαουδική Αραβία ανταγωνίζονται για την απόκτηση επιρροής. Το Ιράν υποστηρίζει το καθεστώς του Άσαντ στρατιωτικά, υλικά και οικονομικά, ενώ η Σαουδική Αραβία, μαζί με την Τουρκία και το Κατάρ υποστηρίζουν διάφορες σουνιτικές ομάδες ανταρτών. Αυτό τροφοδοτεί εντάσεις μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών στον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και το Μπαχρέιν.<br /> <br /> Περαιτέρω, οι εχθροπραξίες στα τέλη του Νοεμβρίου 2012, στη Λωρίδα της Γάζας, μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραήλ, θα πρέπει να ειδωθούν στο πλαίσιο ενός ευρύτερου γεωπολιτικού σκηνικού. Τα γεγονότα στη Γάζα συνδέονται με την κατάσταση στη Συρία αλλά ενδεχομένως και με τους περιφερειακούς ελιγμούς των Ηνωμένων Πολιτειών κατά του Ιράν και τις ευρύτερης περιοχής, η οποία συνιστά ένα «τρίγωνο της κρίσης». Η Συρία, λόγω της εσωτερικής της αστάθειας, έχει θεωρηθεί ως χώρος διακίνησης όπλων προς τη Γάζα. Το όλο θέμα συνδέεται και με την πυρκαγιά και καταστροφή του εργοστασίου όπλων Yarmouk στο Σουδάν, για την οποία η κυβέρνηση της χώρας κατηγορεί το Ισραήλ.<br /> <br /> Ο συνδυασμός εθνοτικών και αποσχιστικών φόβων και αντιπαραθέσεων, οι ιστορικές μνήμες και η πεισματική τύφλωση των εξωτερικών δυνάμεων φαίνεται ότι μοιραία θα οδηγήσουν, για άλλη μια φορά, σε αποσταθεροποίηση ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Ενδεχόμενη κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ θα στερήσει το Ιράν από τον σταθερότερο σύμμαχό του στη Μέση Ανατολή καθώς και από έναν κρίσιμο μοχλό παρέμβασης στις υποθέσεις της αραβικής Μέσης Ανατολής, κυρίως στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο.Ας σημειωθεί ότι οι σιιτικές μειονότητες σε κάποια αραβικά κράτη αποτελούν σημαντικά όργανα εξωτερικής πολιτικής για το Ιράν, περίπου κατά τον ίδιο τρόπο που στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τα κομμουνιστικά κόμματα στις χώρες της Δύσης αποτελούσαν όργανα εξωτερικής πολιτικής για τη Σοβιετική Ένωση. Αναφέρουμε ειδικώς τους Σιίτες του Λιβάνου, του Ιράκ, του Μπαχρέιν, όπου αποτελούν σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού αλλά βρίσκονται στο περιθώριο (εκτός κέντρων εξουσίας), και το κίνημα Χούθι της Υεμένης.<br /> <br /> Ιρανός απεσταλμένος στη Δαμασκό ανακοίνωσε, το περασμένο καλοκαίρι, μετά τη συνάντησή του με τον Ασαντ, ότι «το Ιράν δεν πρόκειται να επιτρέψει με κανένα τρόπο τη διάσπαση του τόξου της αντίστασης, μέγας πυλώνας του οποίου είναι η Συρία».Ποιο είναι το «τόξο της αντίστασης»; Προφανώς ο Ιρανός αξιωματούχος αναφερόταν σ’ αυτό που διαγράφεται από την οροσειρά του Χίντου Κους (Hindu Kush) στο Αφγανιστάν, μέχρι την Αίγυπτο - περνώντας από το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία, και απειλεί να καταστεί το επίκεντρο μιας παγκόσμιας σύγκρουσης. Επισημαίνεται ότι ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών μίλησε προσφάτως για «τόξο αστάθειας»: «Σε όλο τον κόσμο, περιλαμβανομένης και της περιοχής της Ασίας, συνεχίζουν να υπάρχουν αρκετές προκλήσεις και απειλές. Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η δημιουργία ενός είδους «Τόξου αστάθειας», από τη Βόρεια Αφρική μέχρι το Αφγανιστάν».<br /> <br /> Το εκρηκτικό σκηνικό της Μέσης Ανατολής συμπληρώνει η απειλή του Ισραήλ για εκτόξευση αεροπορικής επίθεσης κατά του Ιράν, με σκοπό την καταστροφή των πυρηνικών εγκαταστάσεών του. Το ινστιτούτο Stratfor σε ανάλυση που δημοσίευσε στα τέλη Αυγούστου 2012 παρουσίασε ακόμη και τα ενδεχόμενα σχέδια μιας τέτοιας επίθεσης.[3]<br /> <br /> Υπάρχουν επίσης οι γνωστοί μη κρατικοί δρώντες που επηρεάζουν την εξέλιξη της κρίσης και θα συνεχίσουν να παρεμβαίνουν περισσότερο ή λιγότερο δυναμικά: Αλ-Κάιντα, Χεζμπολά, Μουσουλμανική Αδελφότητα, Σύριοι αντάρτες και άλλες λιγότερο γνωστές, κυρίως θρησκευτικές, δυναμικές ομάδες, θα επιδιώξουν να αποκτήσουν οφέλη από την κρίση. Όλα αυτά δημιουργούν μια εκρηκτική μάζα στο εσωτερικό της χώρας, η οποία θα ήταν δυνατόν να εκραγεί την «επόμενη» ημέρα και να προκαλέσει μια εκτεταμένη σύγκρουση. Επιπλέον, αν πέσει ο Άσαντ, η Χεζμπολά του Λιβάνου θα χάσει έναν κύριο σύμμαχο στα σύνορά της και είναι ενδεχόμενο να μπει στον πειρασμό να προβεί σε δυναμικές ενέργειες προκειμένου να αποτρέψει μια συμμαχία μεταξύ σουνιτικών ομάδων της Συρίας και αντιπάλων του Άσαντ στον Λίβανο. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο μεταξύ φιλο-συριακών και αντι-συριακών δυνάμεων του Λιβάνου. Από την άλλη, το χειρότερο σενάριο, κυρίως για τους Ισραηλινούς, θα ήταν να πέσει στα χέρια της Χεζμπολά ή ριζοσπαστών ισλαμιστών με συνδέσμους με την Αλ-Κάιντα, το τεράστιο οπλοστάσιο χημικών όπλων του Άσαντ.<br /> <br /> Οι θέσεις και η στρατηγική των μεγάλων δυνάμεων στη συριακή κρίση δεν θα πρέπει να ερμηνευτεί ως μια στάση που αποτελεί συνέχεια της πολιτικής τους στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά μάλλον ως αποτέλεσμα μιας ανάλυσης και εκτίμησης της μεταβαλλόμενης παγκόσμιας ισορροπίας δυνάμεων και των εκτιμήσεων των γεωπολιτικών μεταβολών και ανατροπών που συνέβησαν στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.<br /> <a href="http://parisis.wordpress.com/" target="_blank">πηγή</a>

ΣΥΡΙΑ: Μια γεωπολιτική ανατροπή

Δρ. Ιωάννης Παρίσης Η εξέγερση του αραβικού λαού στη Συρία, σε αντίθεση με άλλες αραβικές χώρες, έλαβε τη μορφή σφοδρής εμφύλιας σύρραξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μορφωμένοι νέοι του Νότου «δώρο» στους Γερμανούς.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img alt="" border="0" class="imagecache imagecache-node_image" height="300" src="http://tvxs.gr/sites/default/files/imagecache/node_image/article/2013/11/122606-image-466040-galleryv9-buqc.jpg" title="Μορφωμένοι νέοι του Νότου «δώρο» στους Γερμανούς. Του Γιώργου Δελαστίκ" width="535" /></div> <br /> Του Γιώργου Δελαστίκ.<br /> <br /> Πόνο έβγαζαν οι κεντρικοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι της γαλλικής εφημερίδας <b>«Λε Μοντ» </b>πριν από μερικές μέρες: <i>«Οι άνεργοι της νότιας Ευρώπης, νέοι μετανάστες - Το ποσοστό ανεργίας στην Ευρωζώνη φτάνει σε νέα ρεκόρ - Η βαθιά κρίση απασχόλησης στις υπερχρεωμένες ευρωπαϊκές χώρες προκαλεί αναβίωση των ροών μεταναστών προς τις χώρες του Βορρά, μεταξύ των οποίων η Γερμανία»</i>, ανέφεραν.<br /> <br /> <b>Πικρία ανέδιδε και σχετικό άρθρο της ίδιας εφημερίδας: </b><i>«Σήμερα είναι η Γερμανία αυτή που προσελκύει τους νέους Ευρωπαίους που δεν βρίσκουν δουλειά. Για μια χώρα που γερνάει, αυτοί οι νεοφερμένοι που έχουν ήδη εκπαιδευθεί, είναι ένα απροσδόκητο κέρδος. Το Βερολίνο εξάλλου πολλαπλασιάζει τις εκστρατείες στρατολόγησης σε σχέση με αυτούς, ξεχνώντας ότι αυτή η ευκαιρία κρύβει ένα δράμα για τις χώρες του Νότου της Ευρώπης. Αν αυτή η κίνηση μεταναστών συνεχιστεί, η Ισπανία και η Ελλάδα θα αδειάσουν αργά, αλλά σίγουρα από τη ζωτική ουσία που μπορεί να εκπροσωπεί μια πολλά υποσχόμενη νεολαία»</i>, γράφει μεταξύ άλλων. Οι αριθμοί αποδεικνύουν την ορθότητα των ισχυρισμών της γαλλικής εφημερίδας, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα το δράμα των χωρών της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης του αλήστου μνήμης «υπαρκτού σοσιαλισμού», για το οποίο οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι αδιαφορούσαν και το οποίο τώρα υφίστανται οι χώρες της νότιας Ευρώπης: τη μαζική απογύμνωση των χωρών αυτών από τους μορφωμένους νέους, ανώτερης και ανώτατης μόρφωσης.<br /> Μόνο στους πρώτους εννέα μήνες του <b>2012</b>, για τους οποίους υπάρχουν επίσημα στοιχεία, <b>μόνο στη Γερμανία μετανάστευσαν για να δουλέψουν πάνω από μισό εκατομμύριο άτομα από χώρες της ΕΕ</b>, στο σύνολό τους σχεδόν από χώρες της νότιας και της ανατολικής Ευρώπης. Μισό εκατομμύριο σε εννέα μήνες! Θα ξεπεραστεί προφανώς το νούμερο των 532.000 μεταναστών του 2011. Και να σκεφθεί κανείς ότι ήταν μόλις οι μισοί οι προερχόμενοι από χώρες της ΕΕ μετανάστες στη Γερμανία το 2005 - για την ακρίβεια 286.000. Ας αφήσουμε πια το έτος 2000, πριν από το ευρώ αλλά και πριν από τη διεύρυνση της ΕΕ προς τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, όταν οι ενδοκοινοτικοί μετανάστες προς τη Γερμανία δεν ήταν ούτε το ένα τέταρτο του τελικού αριθμού που θα διαμορφωθεί για το 2012, καθώς τότε ήταν μόνο 131.000 άτομα. Ας επιστρέψουμε όμως στο σήμερα, για να δούμε αυτό που μας καίει, όλες τις χώρες της νότιας Ευρώπης, όπου αρχίζουν να ξυπνούν οι μνήμες από τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα των δεκαετιών του 1960 και του 1970.<b> Κατά το πρώτο 9μηνο του 2012 μετανάστευσαν λοιπόν στη Γερμανία 32.633 Ιταλοί, 27.056 Ισπανοί, 26.382 Ελληνες και 9.914 Πορτογάλοι.</b><br /> Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι χοντρικά η Ιταλία έχει εξαπλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα, η Ισπανία σχεδόν πενταπλάσιο και η Πορτογαλία ίσο με τον ελληνικό, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι σε αναλογία μεταναστών προς τον πληθυσμό η Ελλάδα προηγείται τραγικά. Το γερμανικό περιοδικό <b>«Ντερ Σπίγκελ»</b> δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του για τις εξελίξεις αυτές: <b>«Οι νέοι γκασταρμπάιτερ»</b>, τιτλοφορούσε το εξώφυλλό του προ δεκαπέντε ημερών, δίνοντας στους νοτιοευρωπαϊκής προέλευσης επιστήμονες την ίδια απαξιωτική ονομασία του «φιλοξενούμενου εργάτη» που έδινε πριν από μισόν αιώνα στους παππούδες τους που μετανάστευαν στη Γερμανία. <b>«Η νεανική ελίτ της Ευρώπης για την οικονομία της Γερμανίας»</b>, προσέθετε το «Σπίγκελ» στον υπότιτλο του εξωφύλλου του. <b>«Το γερμανικό όνειρο»</b>, τιτλοφορούσε στις εσωτερικές σελίδες το αφιέρωμά του. Πανηγυρικοί οι υπότιτλοι:<i> «Μια νέα γενιά μεταναστών αναζητά μέλλον στη Γερμανία. Είναι υψηλής ειδίκευσης και προέρχεται από τη νότια και την ανατολική Ευρώπη. Η Γερμανία πρέπει να μάθει πώς να κρατήσει αυτούς τους νεοφερμένους μετανάστες».</i><br /> Ακόμη και τώρα, είκοσι και πλέον χρόνια μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», αλλά μόλις οκτώ χρόνια μετά την ένταξη των περισσότερων από τις χώρες αυτές στην ΕΕ, <b>η αφαίμαξη από τη Γερμανία των κατά τεκμήριο νέων και μορφωμένων Ανατολικοευρωπαίων συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. </b>Για του λόγου το αληθές, στο προαναφερθέν 9μηνο του 2012 στη Γερμανία μετανάστευσαν 147.239 Πολωνοί, 91.949 Ρουμάνοι, 45.966 Βούλγαροι και 42.610 Ούγγροι. Ούτε 100.000 Νοτιοευρωπαίοι δηλαδή και πάνω από 300.000 Ανατολικοευρωπαίοι μετανάστες στη Γερμανία δείχνουν ότι ακόμη και τώρα η αιμορραγία της ανατολικής Ευρώπης σε νέους και κυρίως σε μορφωμένους νέους εξακολουθεί να είναι μεγαλύτερη. <b>Οι Γερμανοί παίρνουν έτοιμους τους επιστήμονες χωρίς να έχουν ξοδέψει οι ίδιοι ούτε ένα ευρώ για τη μόρφωσή τους! Μια χαρά τους ήρθε η... κρίση!</b><br /> <br /> <a href="http://tvxs.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μορφωμένοι νέοι του Νότου «δώρο» στους Γερμανούς.

Του Γιώργου Δελαστίκ. Πόνο έβγαζαν οι κεντρικοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι της γαλλικής εφημερίδας «Λε Μοντ» πριν από μερικές μέρες: «Οι άνερ...

Διαβάστε την συνέχεια

"Μακεδονική Δημοκρατία των Σκοπίων", η πρόταση Πάγκαλου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDFFINl5gzvUTVv3H3syVab8FQ34Y6hYZP_5IyDT3r1QV1myvqB9hW1RuPgt7v_m6mOzorjFePlDyqVpHX0Qrsjoq9-vOYvDoAamK6dbb4dGpkTHe42BHuC0hGR15HkWTXsji4a6WMSMUk/s320/Untitled-1.jpg" width="500" /></div><br /> Κυκλοφόρησε η Utrinski Vesnik με την πολυαναμενόμενη συνέντευξη Πάγκαλου, για την οποία διαβάσατε σε προηγούμενο άρθρο μας. Κέρδισε με το σπαθί του το πρωτοσέλιδο ο Θόδωρας, αφού δήλωσε στην εφημερίδα το ευχάριστο για τους Σκοπιανούς "έχετε δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεστε όπως θέλετε στα θέματα εθνικότητας και γλώσσας".<br /> <div style="text-align: justify;">Επίσης, ο κ.Πάγκαλος δηλώνει σε κάποιο άλλο σημείο υπερτονίζοντας την ανάγκη να έχουμε καλύτερες σχέσεις με τους Σλάβους γείτονές μας ότι.....<br /> "<b>έχουμε στη Βόρεια Ελλάδα εκατοντάδες ή και χιλιάδες μεικτούς γάμους (Ελλήνων-Σκοπιανών)...</b>" - πού τους είδες κυρ-Θόδωρα;<br /> <br /> Ο Θ.Πάγκαλος, αναφέρει και την προσωπική του σχέση με το θέμα, αφού όπως εξομολογείται, η δεύτερη του γυναίκα, είναι από τη Μακεδονία και ο γιός του αποκαλεί τον εαυτό του "Μακεδόνα" και οργίζεται όταν ακούει Σκοπιανούς να κάνουν το ίδιο.<br /> <br /> Καυτηριάζει επίσης με το γνώριμό του τρόπο τους ανόητους της άλλης πλευράς, που "<b>έχουν όνειρο να καταλάβουν τη Θεσσαλονίκη</b>", ως "μη σοβαρούς".<br /> Το κακό είναι ότι τη φαντασίωση αυτή, την έχει το <u>σύνολο </u>της κοινωνίας στη FYROM που γαλουχείται με την κατασκευασμένη πραγματικότητα, ότι η Θεσσαλονίκη είναι Σλαβική και πρέπει να "απελευθερωθεί" από τους Έλληνες. Το λέει άλλωστε και ο "εθνικός αθλητικός ύμνος" τους, το γνωστό "<b>izlezi momce</b>" , το οποίο έχει τραγουδήσει <u>κάθε </u>Σκοπιανός, <u>αμέτρητες </u>φορές στη ζωή του (ο στίχος "<b>nase ke bide i solunsko pole</b>" (θα κατακτήσουμε την πεδιάδα της Θεσσαλονίκης) ξεσηκώνει θύελλα ενθουσιασμού.<br /> Θυμηθείτε το:<br /> <br /> <br /> </div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Και λίγο παρακάτω μπαίνει στο ζουμί:</span></div><div style="text-align: justify;">αποκαλεί την ελληνική Μακεδονία "παλιά Μακεδονία" (старата Македонија - Old Macedonia)</div><div style="text-align: justify;">και προτείνει το όνομα "<b>Μακεδονική Δημοκρατία των Σκοπίων</b>" (<b>Македонска Република-Скопје / Macedonian Republic-Skopje)</b> ως την ιδανική λύση ενώ στην κρίσιμη ερώτηση για το πώς θα γράφεται στα διεθνή έγγραφα η γλώσσα και η εθνικότητα, απαντά εν συντομία <b>"αν υπάρξει ένα όνομα erga omnes (έναντι όλων) το θέμα αυτό θα λυθεί αυτόματα".</b> Αυτό ισχύει ως γενική αρχή, αλλά ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.</div><div style="text-align: justify;">Βεβαίως, αυτό είναι και το κρίσιμο σημείο της διαπραγμάτευσης, καθώς οι Σκοπιανοί δεν έχουν πρόβλημα με το όνομα. Θα αποδεχόταν ευχαρίστως το "<span style="text-align: start;">Macedonian Republic-Skopje", αρκεί στο "nationality" στα διαβατήρια να γραφόταν το "Macedonian", (αφού προφανώς δεν αποτελεί εθνικότητα το  "Skopian", ούτε το "Macedonian Skopian", ούτε το "Skopian Macedonian", που αποτελούν μη εφαρμόσιμες πρακτικά ιδέες).</span><br /> <span style="text-align: start;"><br /> </span> <span style="text-align: start;">Ο Θόδωρος Πάγκαλος πάντως, είναι από αυτούς που ασχολήθηκαν αρκετά με το ζήτημα και οι απόψεις του έχουν βαρύνουσα σημασία, είτε αυτό αρέσει, είτε δεν αρέσει.</span><br /> <span style="text-align: start;"><br /> </span><span style="text-align: start;"></span></div><br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="http://www.youtube.com/embed/tZDjdtQS808" width="640"></iframe><br /> <a href="http://taxalia.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a>

"Μακεδονική Δημοκρατία των Σκοπίων", η πρόταση Πάγκαλου

Κυκλοφόρησε η Utrinski Vesnik με την πολυαναμενόμενη συνέντευξη Πάγκαλου, για την οποία διαβάσατε σε προηγούμενο άρθρο μας. Κέρδισε με το...

Διαβάστε την συνέχεια

Υδρογονάνθρακες: Μόλις στην αρχή...

<center> <img alt="" border="0" class="imagecache imagecache-node_image" height="300" src="http://tvxs.gr/sites/default/files/imagecache/node_image/article/2013/11/122572-c0151c6b087b319ead333222fb09b8a9.jpg" title="Η PGS ολοκλήρωσε τις πρώτες σεισμικές έρευνες" width="535" /></center> <br /> Οι ανακαλύψεις σε Ισραήλ και Κύπρο «ξύπνησαν» την Ελλάδα. Σε περίπου 4 μήνες θα φανούν οι πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξη υδρογονανθράκων. Σε σχεδόν 4 χρόνια θα έχουν ολοκληρωθεί οι απαραίτητες γεωτρήσεις που θα οδηγήσουν στα οριστικά συμπεράσματα. Δεν είναι οπωσδήποτε απαραίτητη η οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Τα πιθανά έσοδα για το Δημόσιο θα προκύψουν μέσω των φόρων οι οποίοι θα συμφωνηθούν με τις αναδόχους εταιρείες. <b>Στο tvxs.gr: Ο επίκουρος καθηγητής Γεωπολιτικής των Υδρογονανθράκων στο Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας, ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ, Θεόδωρος Τσακίρης.</b><br /> <span id="tvxs_fusion_ads_inside_node"> </span><br /> <br /> <b>Τι προκύπτει από τις τελευταίες σεισμικές έρευνες της νορβηγικής PGS στο Ιόνιο και στη δυτική Κρήτη;</b><br /> <br /> Φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιες θετικές ενδείξεις. Οι έρευνες κάλυψαν μία έκταση περίπου 12,5 χιλιάδων τ.χλμ σε συνολική έκταση 220 χιλιάδων τ.χλμ, οπότε αντιλαμβάνεστε ότι τα αποτελέσματα των ερευνών ίσως να χρειαστούν περαιτέρω επιβεβαίωση. Σίγουρα θα ακολουθήσουν επιπλέον έρευνες από τις εταιρείες οι οποίες το 2014 ή το 2015 ενδεχομένως θα λάβουν τις άδειες εξερεύνησης σε σημεία των συγκεκριμένων περιοχών. Στη φάση στην οποία βρισκόμαστε τώρα θα γίνει η αξιολόγηση και η ανάλυση των δεδομένων από τη PGS σε συνεργασία με το γαλλικό πετρελαϊκό ινστιτούτο. Τα πρώτα πρακτικά αποτελέσματα, πάντοτε στο επίπεδο των ενδείξεων, αναμένονται σε περίπου 3-4 μήνες από σήμερα.<br /> <br /> <b>Ποια είναι μέχρι στιγμής η εικόνα για την ποιότητα και την ποσότητα των αποθεμάτων;</b><br /> <br /> Υπάρχουν κάποια δυνητικά αποθέματα, τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ανακάλυψη αφού γίνει η δεύτερη, η λεγόμενη επιβεβαιωτική, γεώτρηση. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να πετύχει η πρώτη διερευνητική γεώτρηση. Από αυτήν, σε ό,τι αφορά το Ιόνιο και το Λιβυκό, απέχουμε τουλάχιστον 3 χρόνια. Σε ό,τι αφορά το λεγόμενο fast track στον Πατραϊκό, τα Γιάννενα και το Κατάκολο, ακόμη και αν διατεθούν αύριο, το πρώτο τρυπάνι θα μπει κάποια στιγμή στο τέλος του 2014 ή στην αρχή του 2015 (διότι θα ξανακάνουν σεισμικά οι εταιρείες, δεν υπάρχει περίπτωση να στηριχθούν στα στοιχεία του 1999 ή του 2000). Στις άλλες περιοχές, δυστυχώς, πάμε 1-2 χρόνια μετέπειτα. Αυτή είναι εικόνα για το πού βρισκόμαστε σήμερα. Όσα ακούτε περί βεβαιωμένων αποθεμάτων είναι αναλογιστικές μελέτες, δεν βασίζονται σε συγκεκριμένα δεδομένα. Μπορεί οι εκάστοτε πολιτικοί παράγοντες να επιθυμούν να εμφανίζουν ως βεβαιότητα μία αποχρώσα ένδειξη, αλλά οι γνώστες ξέρουν ότι για να μετατραπεί αυτή η - υπαρκτή κατά τα άλλα - δυναμική σε πρακτική οικονομική δύναμη θα πρέπει να γίνουν δύο γεωτρήσεις. Κι αυτές απέχουν 3 - 4 χρόνια.<br /> <br /> <b>Και βεβαίως κοστίζουν.</b><br /> <br /> Η κάθε μία κοστίζει περίπου 100 εκατ, ανάλογα με το βάθος. Αυτό το κόστος το αναλαμβάνουν οι εταιρείες, όπως και το κόστος των σεισμικών το οποίο ανέλαβε η PGS. Το Δημόσιο δεν θα βάλει, αλλά θα βγάλει λεφτά από αυτήν την ιστορία. Θα εισπράξει περίπου το 30% των εσόδων από τη στιγμή που θα αρχίσουν να πωλούνται τα δεδομένα τα οποία θα προκύψουν από τη δουλειά της PGS. Η εταιρεία θα κρατήσει περίπου το 70%, το δημόσιο το 30%, συν τα έξοδα της εταιρείας. Έτσι είθισται να συμβαίνει.<br /> <br /> <b>Γιατί σήμερα όλες αυτές οι εξελίξεις στον τομέα των υδρογονανθράκων;</b><br /> <br /> Είναι αλήθεια ότι επί 12 χρόνια δεν είχε γίνει το παραμικρό. Πολύ απλά, βρέθηκε φυσικό αέριο στο Ισραήλ και μετά στην Κύπρο, με αποτέλεσμα κάποιοι να ξυπνήσουν και να σκεφτούν ότι ίσως υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί και εδώ. Καιρός ήταν να προχωρήσει η διαδικασία. Το άμεσο κίνητρο λοιπόν δεν είναι μόνο η ελληνική κρίση αλλά και οι θετικές επιτυχείς εξελίξεις, από άποψη ανακαλύψεων, στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Χωρίς αυτές, δεν θα γινόταν τίποτα.<br /> <br /> <b>Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει η παράμετρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.</b><br /> <br /> Δεν χρειαζόμαστε ΑΟΖ για να κάνουμε έρευνες στη συγκεκριμένη περιοχή. Αυτό που έχουμε ως μονομερή διακήρυξη οικονομικής υφαλοκρηπίδας φτάνει και περισσεύει. Μία αναγνωρισμένη - και στην ελληνική και στην ευρωπαϊκή νομοθεσία - υφαλοκρηπίδα, αυτός ο περίφημος «χάρτης Μανιάτη» που υπάρχει και στον νόμο του 2011, περιγράφει τα όρια της οικονομικής υφαλοκρηπίδας. Όταν κηρυχθεί ΑΟΖ, τα εξωτερικά της όρια θα συμπίπτουν με αυτό που βλέπετε στον χάρτη. Μέσα σε αυτήν την περιοχή ασκείς εθνική κυριαρχία και μπορείς να κάνεις οποιαδήποτε γεώτρηση ή έρευνα επιθυμείς. Ίσως να υπάρχει κάποιο ζήτημα στο θέμα της μεταφοράς, αλλά αυτό δεν έχει απαραίτητα σημασία. Αν είναι πετρέλαιο, ουσιαστικά προχωράς στην παραγωγή επί τόπου, στην επιφάνεια της θάλασσας.<br /> <br /> <b>Όλα αυτά δεν μπορούν όμως να αναιρεθούν στην πράξη από τις αντιδράσεις της Τουρκίας;</b><br /> <br /> Όχι, κοιτάξτε, εξαρτάται από το σημείο στο οποίο θα βρεθεί το απόθεμα. Αν βρεθεί κοντά στις ελληνικές ακτές και πολύ μακριά από την οποιαδήποτε ζώνη θεωρητικής αμφισβήτησης, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ε, αν έρθουν τα πράγματα έτσι και βρεθεί κοντά στην οριογραμμή, όπως την έχουμε οριοθετήσει εμείς με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, τότε είναι λογικό να υπάρξει πρόβλημα. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Λίβανο και το Ισραήλ που βρίσκονται σε κατάσταση πολέμου. Ο Λίβανος έχει αμφισβητήσει την ΑΟΖ του Ισραήλ, λέγοντας ότι ένα ποσοστό ανήκει σε αυτόν. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη ζώνη των 854 τ.χλμ δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή κανένα εν ενεργεία πεδίο. Πολλοί νομίζουν ότι το «Λεβιάθαν» υπάγεται σε αυτό το επίπεδο, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αν μελετήσει κανείς τους χάρτες επιστημονικά, θα δει πως το «Λεβιάθαν» είναι πάρα πολύ πιο νότια από εκείνη την περιοχή στην οποία δεν υπάρχουν ακόμη πεδία, δεν υπάρχουν καν ενεργείς σεισμικές έρευνες. Αν το πεδίο βρεθεί σε περιοχή που είναι πολύ πιο κοντά στην ελληνική επικράτεια, έστω και αν βρίσκεται έξω από τα 12 ναυτικά μίλια, για τα 6 ναυτικά μίλια δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα. Εάν βρεθεί κάτι το οποίο είναι στην «άλλη άκρη του κόσμου» και βρίσκεται στα θεωρητικά σύνορα, για παράδειγμα 150 ναυτ. μίλια ανατολικά της Γαύδου, τότε εκεί μπορεί και να εγερθεί ζήτημα. Άρα, εξαρτάται από το πού θα βρεθεί το κοίτασμα.<br /> <br /> <b>Με βάση τη διεθνή εμπειρία, σε τι ποσοστό εσόδων θα μπορούσε να προσδοκά το ελληνικό κράτος, εφόσον προχωρήσει η διαδικασία;<br />  </b><br /> Εξαρτάται. Αυτήν τη στιγμή, ο νόμος του 2011 (ο οποίος υποτίθεται ότι είχε εκσυγχρονίσει το νομικό πλαίσιο, αλλά πρέπει να γίνει ακόμη πιο φιλοεπενδυτικός) προβλέπει συνολική φορολογία της τάξης του 26% και την ανάληψη των εξόδων ανάπτυξης του αποθέματος από την εταιρεία. Στην Κύπρο προβλέπεται 10%. Στο Ισραήλ από 32,5% έως 62,5%. Είναι δηλαδή θέμα διαπραγμάτευσης.<br /> <br /> <b>Για να γίνει λοιπόν κατανοητό, μιλάτε για έσοδα μόνο μέσω της φορολόγησης.</b><br /> <br /> Ασφαλώς. Φυσικό αέριο ή πετρέλαιο το οποίο θα παράγεται δεν θα χαρίζεται στο Δημόσιο ή στον ιδιωτικό καταναλωτή. Θα το αγοράζουν. Το Δημόσιο έχει τον έλεγχο του κοιτάσματος όχι της παραγωγής. Συμφωνεί για τον ρυθμό παραγωγής και τα κέρδη που θα προκύψουν σε σχέση με τις εξαγωγές και τα δυνατά κέρδη. Ας πούμε ότι βρίσκεται φυσικό αέριο νοτιοανατολικά της Κρήτης και πως αυτό το φυσικό αέριο το αναλαμβάνει μία εταιρεία. Το κοίτασμα ως κοίτασμα ανήκει στο κράτος. Η εταιρεία όμως έχει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης. Το κράτος κερδίζει από το γεγονός ότι η εταιρεία έχει πληρώσει όλα τα έξοδα για τον εντοπισμό και την ανάπτυξη του κοιτάσματος. Κερδίζει επίσης ένα πολύ σημαντικό ποσοστό φόρων επί των κερδών της εταιρείας, το οποίο προκύπτει από τις πωλήσεις της παραγωγής. Ταυτόχρονα συμφωνεί τι θα παράγεται και έως πότε. Τα κέρδη του κράτους συναρτώνται από τα κέρδη της εταιρείας, τα οποία βεβαίως καθορίζονται και από την παράμετρο της απόστασης η οποία θα διανυθεί για την πώληση. Άλλο να πουλάει κανείς δίπλα, στην Κρήτη και άλλο να πουλάει με LNG στην Αμερική, στην Κορέα ή στην Ινδία.<br /> <br /> <b>Μεγάλη συζήτηση γίνεται γύρω από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις αντίστοιχων επενδύσεων.</b><br /> <br /> Προσωπικά δεν συμφωνώ με αυτήν την αντίληψη. Ολόκληρη η Ευρώπη, με την  εξαίρεση της Κύπρου και της Ελλάδας, κάνει υποθαλάσσιες γεωτρήσεις εξερεύνησης και παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου. Δεν είναι κάτι το οποίο θα γίνει πρώτη φορά, στην Ελλάδα. Υπάρχουν τα κατάλληλα μέτρα προστασίας, αρκεί βεβαίως να εφαρμοστούν αυστηρά - κυρίως οι ευρωπαϊκοί περιβαλλοντικοί όροι έγκρισης του έργου. Ασφαλώς, ρίσκο υπάρχει σε οτιδήποτε. Όμως, το μεγαλύτερο ρίσκο είναι αυτό της αδράνειας, το οποίο λαμβάνουμε στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα να επιβαρυνόμαστε κάθε χρόνο με 12 δις ευρώ. Έστω ένα 10%, ένα 20%, ένα 30% να περικόψουμε, μέσα από την αύξηση της εγχώριας παραγωγής σε βάθος 10ετίας, θα είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Περιβαλλοντικό ρίσκο υπάρχει, όπως υπάρχει στα πάντα. Αυτήν τη στιγμή, το Αιγαίο είναι μία μεγάλη πετρελαϊκή οδός με τα τάνκερ που το διασχίζουν. Προφανώς είναι άλλο το μέγεθος, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που θα βγάλει κανείς πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τις θάλασσες.<br /> <br /> <a href="http://tvxs.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Υδρογονάνθρακες: Μόλις στην αρχή...

Οι ανακαλύψεις σε Ισραήλ και Κύπρο «ξύπνησαν» την Ελλάδα. Σε περίπου 4 μήνες θα φανούν οι πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξη υδρογονανθράκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Επανέρχεται το ίδιο λάθος στις σχέσεις με την Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.attikipress.gr/thumbnail?filepath=/contentfiles/eikones/politiki/samaras-Erdogan-080313.jpg&width=375" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="273" src="http://www.attikipress.gr/thumbnail?filepath=/contentfiles/eikones/politiki/samaras-Erdogan-080313.jpg&width=375" width="400" /></a></div> <br /> Σάββας  Καλεντερίδης<br /> Η Ελλάδα, από την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, το 1981, έως τα τέλη του 1995 ακολούθησε μία συνεπέστατη πολιτική απέναντι στην Τουρκία.<br /> <br /> Ηταν η πολιτική του βέτο απέναντι σε οτιδήποτε αφορούσε τις σχέσεις Τουρκίας - ΕΟΚ, όταν σε κάθε προσπάθεια χρηματοδότησης της Τουρκίας από τα ευρωπαϊκά κονδύλια όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν χρήση του δικαιώματος της αρνησικυρίας, με το αιτιολογικό ότι η Τουρκία κατείχε παρανόμως το 37% του κυπριακού εδάφους και απειλούσε την Ελλάδα με πόλεμο, για να μην κάνει χρήση του κυριαρχικού της δικαιώματος στο θέμα της επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ.<br /> <br /> Το 1995 η Ελλάδα έκανε την πρώτη υπαναχώρηση στην πολιτική τού βέτο, όταν δέχτηκε την είσοδο της Τουρκίας στην Τελωνειακή Ενωση, ως αντάλλαγμα της άτυπης αποδοχής από πλευράς της Αγκυρας των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την Κύπρο, για την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ενωση ως πλήρες μέλος.<br /> <br /> Η απόφαση της Ελλάδας να άρει το βέτο αποτέλεσε μία στροφή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, μία στροφή που έμελλε να έχει επώδυνα αποτελέσματα για την Ελλάδα, αφού η Αθήνα εγκατέλειπε, κατά κάποιον τρόπο, την ευρωπαϊκή ασπίδα. Η στροφή αυτή, με κάποιες… στάσεις στα Ιμια, στη Μαδρίτη και στο Ναϊρόμπι, ολοκληρώθηκε στο Ελσίνκι το 1999, όταν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναγνώρισε την Τουρκία ως υποψήφια χώρα για προσχώρηση στην Ε.Ε. επί ίσης βάσης με άλλες υποψήφιες χώρες.<br /> <br /> Παρά τις επώδυνες στάσεις αυτής της στροφής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, μπορούμε να πούμε ότι η νέα στρατηγική είχε ένα σκεπτικό που μπορούσε να αποδώσει υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.<br /> <br /> Η μία ήταν η εξής: Η Ελλάδα θα έπρεπε να καταστρώσει ένα καλομελετημένο σχέδιο με μη μαξιμαλιστικούς στόχους, με βάση το οποίο οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα υποχρέωναν την Τουρκία, αποδεχόμενη κάθε φορά το ευρωπαϊκό κεκτημένο, να τροποποιεί την πολιτική της σε συγκεκριμένα ζητήματα απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο.<br /> <br /> Η δεύτερη προϋπόθεση είναι να υπάρχει Ευρωπαϊκή Ενωση και, όταν λέμε να υπάρχει, εννοούμε την Ευρωπαϊκή Ενωση των αρχών δικαίου και της αλληλεγγύης και όχι την Ευρώπη των στυγερών εκβιαστών που, αντί να βοηθούν, εξοντώνουν λαούς και χώρες-μέλη!<br /> <br /> Εν τω μεταξύ, στο πλαίσιο της λογικής (sic) και των προσδοκιών εξημέρωσης του… θηρίου, ως μέρος της παραπάνω στρατηγικής, ξεκίνησε ο αέναος κύκλος των διερευνητικών επαφών μεταξύ εμπειρογνωμόνων των δύο χωρών, επαφές που αισίως αριθμούν τις 54 (!), με μόνο αποτέλεσμα τη μετακίνηση της Ελλάδος από την πάγια θέση της, σύμφωνα με την οποία το πρόβλημα με την Τουρκία είναι ΕΝΑ, αυτό της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Με τις διερευνητικές επαφές κατά κάποιον τρόπο νομιμοποιήσαμε τις διεκδικήσεις της Τουρκίας, που αρχίζουν από τη θέση ότι τα νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, και φτάνουν μέχρι τη διεκδίκηση του μισού Αιγαίου, χωρίς να μας… χαρίζουν το υπόλοιπο!<br /> <br /> Εστω κι αν αποτελεί κοινοτοπία, θα επαναλάβουμε ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και κρίνεται εκ του αποτελέσματος.<br /> <br /> Τα αποτελέσματα της νέας στρατηγικής, που σε μεγάλο βαθμό ταυτίζεται με τον Κώστα Σημίτη και τον Γιώργο Παπανδρέου, που δημιούργησαν ολόκληρη σχολή πολιτικής και διπλωματών με ιδιαίτερα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, είναι ορατά. Το θηρίο κάθε άλλο παρά εξημερώθηκε, οι διεκδικήσεις της Τουρκίας έφθασαν ως τον Νέστο και τον Καφηρέα και, φυσικά, τα νησιά συνεχίζουν να μην έχουν υφαλοκρηπίδα και να μη δικαιούνται ΑΟΖ, όπως μας θύμισε πρόσφατα ο κ. Νταβούτογλου με τη ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ.<br /> <br /> Παρότι οι δύο προϋποθέσεις για την επιτυχία της νέας ελληνικής στρατηγικής είναι εν αμφιβόλω, ακόμα και αυτή η Ε.Ε. των εκβιασμών και της καταστροφής των λαών και των κρατών-μελών, με επιτυχείς χειρισμούς, μας δίνει τη δυνατότητα να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, για να αντιμετωπίσουμε το νεοοθωμανικό θηρίο.<br /> <br /> Μόνο που τη φορά αυτή οι σχετικές κινήσεις που γίνονται στο πλαίσιο της Ε.Ε. και οι δηλώσεις του πρωθυπουργού για ευρωπαϊκή ΑΟΖ και ευρωπαϊκά αποθέματα, που γίνονται για να έχει να αντιμετωπίσει η Τουρκία ολόκληρη την Ε.Ε. αντί μόνο την Κύπρο και την Ελλάδα, αντί να υποστηρίζονται, καταγγέλλονται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ως ξεπούλημα και πράξεις μειοδοσίας. Για τέτοιο επίπεδο πολιτικού λόγου και υπευθυνότητας μιλάμε.<br /> <br /> Εν πάση περιπτώσει, παρά το τελευταίο ευρωπαϊκό μετερίζι που μας έχει απομείνει, η στρατηγική εξημέρωσης του θηρίου έχει αποδώσει ελάχιστα και εξελίσσεται σε μέγα λάθος. Και ως γνωστόν, όταν επιμένεις σε ένα λάθος…<br /> <a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank"><br /></a> <a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Επανέρχεται το ίδιο λάθος στις σχέσεις με την Τουρκία

Σάββας  Καλεντερίδης Η Ελλάδα, από την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, το 1981, έως τα τέλη του 1995 ακολούθησε μία συν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανδρέας Παπανδρέου: Πώς ο "Handy Andy" έγινε "εχθρός" των Αμερικανών

<center> <img alt="" height="310" id="relPicsMainPic" src="http://news247.gr/eidiseis/afieromata/article2164121.ece/BINARY/w660/papandreous.jpg" width="540" /></center> <br /> <span style="color: #666666;"><b>Η σχέση του με τις ΗΠΑ που καθόριζε πολιτικές αποφάσεις στην Ελλάδα, το "από εδώ στο εξής θα με λες κ. Υπουργέ", ο οικονομολόγος που ενώ δεν ήθελε να γίνει πολιτικός, έφτασε να γίνει μία από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας και ένα "διαλυμένο" ψυχοσωματικά σαγόνι.</b></span> <br /> Μια νέα βιογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου, επιχειρεί να απαντήσει στο  δύσκολο ερώτημα του πώς ένας πολύ επιτυχημένος οικονομολόγος με λαμπρή καριέρα στις ΗΠΑ, αποφάσισε να μπει στην ελληνική πολιτική σκηνή, χωρίς, στην αρχή τουλάχιστον, να το επιθυμεί.<br /> <br /> Πρόκειται για το βιβλίο "Andreas Papandreou: The Making Of A Greek Democrat And Political Maverick” (Εκδ. I.B. Tauris) του πολιτικού αναλυτή και ιστορικού Σπύρου Δραΐνα (Stan Draenos).<br /> Διαβάσαμε και σας παρουσιάζουμε το βιβλίο, το οποίο δεν έχει μεταφραστεί ακόμα στην Ελλάδα, κάτι που αναμένεται να γίνει τους επόμενους δύο μήνες από τις εκδόσεις "Ψυχογιός".<br /> Ο Σ. Δραΐνας εξετάζει τα νεανικά χρόνια του Ανδρέα Παπανδρέου, τη ζωή του στις ΗΠΑ και την επιστροφή στην Ελλάδα σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο.<br /> Μέσα από γνωστές και άγνωστες ιστορίες, παρουσιάζει τη γέννηση ενός πολιτικού ηγέτη, που υπήρξε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, δημιουργώντας φανατικούς οπαδούς  και ορκισμένους εχθρούς.<br /> Αν και ο συγγραφέας, αποφεύγει την κριτική προς το πρόσωπο του πρωταγωνιστή του, ιδιαίτερο ενδιαφέρον, έχει όχι μόνο ο τρόπος που ο Α. Παπανδρέου "εισβάλλει" στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, αλλά και η ανάλυση της σχέσης του με τις ΗΠΑ, που αλλιώς άρχισε και αλλιώς εκτυλίχθηκε.<br /> Δυνατό στοιχείο του βιβλίου είναι επίσης, η λεπτομερής περιγραφή του πώς οι Αμερικανοί επενέβαιναν μέσω οικονομικών πιέσεων και δολοπλοκιών στα ελληνικά πράγματα, που είχαν ως αποτέλεσμα την κατάλυση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και αργότερα τη (προσχεδιασμένη) διχοτόμηση της Κύπρου.<br /> <br /> <b>Η σύλληψη και η φυγή  από την Ελλάδα</b><br /> <br /> Ο Σ. Δραΐνας αναφέρεται στα νεανικά χρόνια του Α. Παπανδρέου, ανιχνεύοντας τα πρώτα στοιχεία του πολιτικού που θα γινόταν αργότερα και όπως θα δείτε και του πρωθυπουργού που γνώρισε η Ελλάδα από το 1981 και μετά.<br /> Ένας από τους δασκάλους του είχε γράψει γι’ αυτόν: «Είναι ένας επίμονος δημαγωγός, που συχνά καταφεύγει σε σοφιστείες και κενά λόγια, προκειμένου να υποστηρίξει τις πολιτικές του απόψεις. Παρόλα αυτά το πνεύμα του είναι γενναιόδωρο. Αγαπάει τους συμμαθητές του και σε κάθε περίσταση διεκδικεί για τον εαυτό του το ρόλο του ηγέτη».<br /> "Σκεπτόμενος τον εαυτό μου, βλέπω κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που βλέπετε όλοι εσείς. Δεν σας παρουσιάζω αυτό το αγόρι, όπως πραγματικά είναι. Δεν έχω το κουράγιο να το κάνω. Προσπαθώ να σας παρουσιάσω έναν άνδρα πνευματικά ισχυρό, έναν φιλόσοφο, έναν μεγάλο συγγραφέα έναν μεταρρυθμιστή και κατά κάποιο τρόπο είμαι. Έχω μερικά καλά πράγματα να πω για τον εαυτό μου, αλλά γενικά όταν είμαι μόνος, είμαι απλώς ένας άνδρας. Τρώω, πίνω, χαίρομαι να βλέπω το ηλιοβασίλεμα και τελικά είμαι ένας άνθρωπος γεμάτος πάθη, τα οποία προσπαθώ να κρύψω" έγραφε ο 17χρονος Ανδρέας Παπανδρέου στην εφημερίδα του Αθηναϊκού Κολλεγίου στις 3 Μαρτίου 1936.<br /> Το 1939 συλλαμβάνεται από το καθεστώς του Μεταξά, κατηγορούμενος για σύσταση τροτσκιστικής ομάδας εντός της Νομικής σχολής με στόχο την αντίσταση στη δικτατορία.<br /> Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, ένας αξιωματικός και επαγγελματίας πυγμάχος, ονόματι Δ. Γιαννάκος θα διαλύσει το σαγόνι του Α. Παπανδρέου με μια πολύ δυνατή γροθιά.<br /> <br /> <div class="inlineElementPicture"> <img alt="" src="http://news247.gr/eidiseis/afieromata/article2164093.ece/BINARY/w660/s17.JPG" title="" /> </div>   Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, το 1953 (το 1940 είχε φύγει για τις ΗΠΑ) σε ένα δωμάτιο του ξενοδοχείου King George, ο Α. Παπανδρέου θα παραπονιόταν στη σύζυγό του Μαργαρίτα, για έναν τρομερό πόνο στο σαγόνι. Ήταν ένα ψυχοσωματικό σύμπτωμα της  μάχης που γινόταν μέσα του σχετικά με την επιστροφή ή όχι στην Ελλάδα. Το περιστατικό αυτό συνέβη κατά την πρώτη του επίσκεψη, στην Ελλάδα μετά τη φυγή του και ενώ δεχόταν πιέσεις από τον Γεώργιο Παπανδρέου για να μπει στην πολιτική.<br /> <b>Η εμπλοκή του στην πολιτική</b><br /> Ο συγγραφέας αναφέρει ότι  ο Α. Παπανδρέου αρχικά δεν είχε καμία διάθεση να εμπλακεί στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας. Ο Γεώργιος Παπανδρέου τον πίεζε, η δεύτερη σύζυγός του Μάργαρίτα επίσης, ωστόσο ο ίδιος είχε μια στρωμένη καριέρα στις ΗΠΑ και δίσταζε.<br /> Η πρώτη σπίθα ήταν η συμμετοχή του στην προεκλογική καμπάνια του Δημοκρατικού υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ Αντλάι Στίβενσον το 1952.<br /> "Η προεκλογική εκστρατεία του Στίβενσον, μου ξύπνησε συναισθήματα, που είχα για χρόνια βάλει στον πάγο" εξομολογήθηκε αργότερα ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου.<br /> Τελικά μετά από πολλές πιέσεις και παλινωδίες ο Α. Παπανδρέου επιστρέφει στην Ελλάδα για να αναλάβει τη διεύθυνση ενός νέου οργανισμού, του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών, με τις ευλογίες μάλιστα του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή.<br /> Το ΚΟΕ (μετέπειτα ΚΕΠΕ), καταφέρνει να αντλήσει χρηματοδότηση από το ίδρυμα Ford και το ίδρυμα Rockfeller, χάρη και στις γνωριμίες του Α. Παπανδρέου με πρόσωπα-κλειδιά στις ΗΠΑ.<br /> Ωστόσο τον πρώτο καιρό παραμένει αποστασιοποιημένος, καθώς όπως αναφέρει ο συγγραφέας, ακόμα και την περίοδο των εκλογών βίας και νοθείας και του "Ανένδοτου", συμμερίζεται την οργή του πατέρα του, ωστόσο δεν συμμετέχει.<br /> Μετά από μια ακόμα φυγή στις ΗΠΑ, ο Α. Παπανδρέου παίρνει την τελική απόφαση να επιστρέψει οριστικά στην Ελλάδα το 1963.<br /> Το 1964 συμμετέχει στην προεκλογική εκστρατεία ως υποψήφιος βουλευτής της Ένωσης Κέντρου.  Η απόφασή του, σύμφωνα με την Μαργαρίτα Παπανδρέου ήταν τελείως συναισθηματική και όχι προϊόν λογικής σκέψης.<br /> <br /> <div class="inlineElementPicture"> <img alt="" src="http://news247.gr/eidiseis/afieromata/article2164094.ece/BINARY/w660/s67.JPG" title="" /> </div> Αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι η άνεση στην προσωπική επαφή με το λαό και η δυνατότητα να αλλάζει τόνο και λεξιλόγιο ανάλογα με το ποιον έχει απέναντί του.<br /> Ο Σ. Δραΐνας σημειώνει ότι στους τότε προεκλογικούς λόγους του, κάνουν την εμφάνισή τους συνθήματα όπως το "Η Ελλάδα, στους Έλληνες", ενώ αναφέρεται στο λαό ως "κοιμώμενο γίγαντα, που τελικά ξύπνησε".<br /> Η προεκλογική του εκστρατεία στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Εκλέγεται βουλευτής και γίνεται αρχικά υπουργός Προεδρίας και στη συνέχεια αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού.<br /> Αν και "αλεξιπτωτιστής" στην πολιτική (έτσι τουλάχιστον τον θεωρούν οι «φίλοι» στον ΕΚ-φυσικά και ο Κ. Μητσοτάκης) καταφέρνει σε σύντομο διάστημα να γίνει το επίκεντρο των εξελίξεων, αφενός προκαλώντας το παλάτι, τον στρατό και την ΕΡΕ, που λυσσομανούν εναντίον του, προσπαθώντας να τον ξεφορτωθούν (συνωμοσία Ασπίδα), αφετέρου επιχειρώντας να εκφράσει μια γενιά ανθρώπων που ήταν στο περιθώριο, τους ηττημένους του εμφυλίου και όσους ήθελαν να πάψει ο διαχωρισμός των Ελλήνων σε "περιθωριακούς" και σε υποστηρικτές του δεξιού καθεστώτος.<br /> <br /> <div class="inlineElementPicture"> <img alt="" src="http://news247.gr/eidiseis/afieromata/article2164095.ece/BINARY/w660/s167.JPG" title="" /> </div>   <i>Φωτογραφία: "Ο Ανδρέας Παπανδρέου, προσπαθώντας άκομψα να διαλύσει τη διαδεδομένη αντίληψη ότι ήταν προστατευόμενος του πατέρα του"</i><br /> Η στάση του τον φέρνει τελικά σε ρήξη, ακόμα και με τον Γεώργιο Παπανδρέου, καθώς την περίοδο της Αποστασίας ο ίδιος ριζοσπαστικοποιείται, επιχειρώντας να αποτρέψει οποιονδήποτε συμβιβασμό με το παλάτι, θέτοντας έστω και συγκαλυμμένα Πολιτειακό ζήτημα και καλώντας τον λαό σε ειρηνική επανάσταση.<br /> Στο βιβλίο, παρουσιάζεται λεπτομερώς όλη η τακτική του Α. Παπανδρέου από τη στιγμή που μπαίνει στην πολιτική και η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει και ερμηνευτικό εργαλείο για το πώς συμπεριφέρθηκε τελικά όταν ανέλαβε την εξουσία το 1981, με τα γνωστά αποτελέσματα.<br /> <b>Οι αμφιλεγόμενες σχέσεις του με τις ΗΠΑ</b><br /> Ένα αξιοπρόσεκτο σημείο του βιβλίου, είναι ότι παρουσιάζει λεπτομερώς τη σχέση του Ανδρέα Παπανδρέου με τις ΗΠΑ.<br /> Δεν υπάρχει ξεχωριστό κεφάλαιο, αλλά ολόκληρο το βιβλίο βρίθει αναφορών στις διασυνδέσεις του με τις ΗΠΑ, κάτι που κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το γεγονός ότι καταλήγει "εχθρός" τους.<br /> Ο Α. Παπανδρέου, λόγω της καριέρας του στις ΗΠΑ, είχε αποκτήσει επαφές με ακαδημαϊκούς και αξιωματούχους, που αργότερα στελέχωσαν την κυβέρνηση του Τζον Κένεντι και έμειναν στα πράγματα, ακόμα και μετά τη δολοφονία του Αμερικανού προέδρου.<br /> Ο Α. Παπανδρέου, χρησιμοποίησε τις γνωριμίες του πολλές φορές, για να εξυπηρετήσει την κυβέρνηση του πατέρα του. Από την άλλη, οι Αμερικανοί έβλεπαν στο πρόσωπό του έναν πολύ χρήσιμο σύνδεσμο, καθώς θεωρούσαν σπουδαίο να έχουν μέσα στην ελληνική κυβέρνηση ένα "Αμερικανό", όπως έλεγαν μεταξύ τους.<br /> Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ο Α. Παπανδρέου γνώριζε ότι αυτή η αντίληψη, έκανε κακό στην εικόνα του και προσπαθούσε να αποτινάξει από πάνω του τη "ρετσινιά" ότι ήταν άνθρωπος των Αμερικανών.<br /> Ο Σ. Δραΐνας περιγράφει το πως τελικά ο Ανδρέας,  οδηγήθηκε σε μετωπική σύγκρουση με τις ΗΠΑ, αναφέροντας χαρακτηριστικά παραδείγματα:<br /> *Τα πρώτα σύννεφα παρουσιάζονται όταν ως υπουργός ανακαλύπτει την κρυφή χρηματοδότηση της KYΠ, από τη CIA, εν αγνοία της ελληνικής κυβέρνησης. Παραμένει σιωπηλός για να μη διαταράξει τις σχέσεις των ΗΠΑ με την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.<br /> *Το κυπριακό ήταν μια διαρκής πηγή έντασης για τις σχέσεις Α. Παπανδρέου-ΗΠΑ. Όταν το BBC χρησιμοποίησε τον χρόνο που είχε στον ελληνικό ραδιοφωνικό αέρα για να επιτεθεί στον Μακάριο, ο Α. Παπανδρέου ως υπουργός Προεδρίας, έκοψε το πρόγραμμά του, όπως επίσης και τον χρόνο της VOA (Voice Of America) και τη Γαλλική Ραδιοτηλεόραση.<br /> Οι Αμερικανοί θορυβήθηκαν. Ο Βίνσεντ Τζόις, επικεφαλής του γραφείου πληροφοριών των ΗΠΑ (USIA) στην Ελλάδα επισκέφθηκε τον Α. Παπανδρέου, έχοντας κατά νου τον "Handy Andy” των Αμερικανών. Σύμφωνα με τον Σ. Δραΐνα, αυτός ο άνθρωπος που θυμόταν ο Τζόις, δεν υπήρχε πια.<br /> <br /> <div class="inlineElementPicture"> <img alt="" src="http://news247.gr/eidiseis/afieromata/article2164111.ece/BINARY/w660/s80.JPG" title="" /> </div>   "Αndy, δεν μπορούμε να λύσουμε το ζήτημα" είπε στον Α. Παπανδρέου.<br /> "Από εδώ και στο εξής, δεν θα με αποκαλείς Andy. Θα με αποκαλείς ‘κύριε υπουργέ’" ήταν η απάντηση του Ανδρέα.<br /> *Η οριστική ρήξη του Α. Παπανδρέου με τους Αμερικανούς έρχεται όταν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου απορρίπτει τη λύση Άτσισον (προέβλεπε μεταξύ άλλων παραχώρηση στην Τουρκία της χερσονήσου της Καρπασίας για τη δημιουργία κυρίαρχης στρατιωτικής βάσης). Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι ο Γ. Παπανδρέου επηρεάζεται αρνητικά από τον γιο του.<br /> Ο Α. Παπανδρέου, συμμερίζεται την οργή του ελληνικού λαού για τις μεθοδεύσεις των ΗΠΑ στο κυπριακό και αρνείται να αποκηρύξει τον Μακάριο. Οι ΗΠΑ υποπτεύονται πλέον ανοιχτά ότι ο όλο και πιο ισχυρός νέος Έλληνας πολιτικός, έχει αφήσει οριστικά πίσω του την αμερικανική του ταυτότητα.<br /> Οι αναφορές από την πρεσβεία των ΗΠΑ προς το πρόσωπό του είναι συνεχώς αρνητικές, θεωρούν ότι με τη στάση του "κλείνει το μάτι" στην Αριστερά και επί θητείας Τάλμποτ, οι δίαυλοι επικοινωνίας κλείνουν.<br /> <b>CIA: "Επικίνδυνος, αδίστακτος, ασυνείδητος"</b><br /> Ο Σ. Δραΐνας παραθέτει μάλιστα μια αναφορά της CIA για τον Α. Παπανδρέου, που είναι ενδεικτική για το πώς εξελίχθηκαν οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ, μετά την είσοδό του στην πολιτική.<br /> "Είναι ο πιο επικίνδυνος, οπορτουνιστής, αδίστακτος και ασυνείδητος πολιτικός στην Ελλάδα. Ένας πολιτικός, του οποίου οι απόψεις πρέπει να εξετάζονται με τη βαθύτερη καχυποψία".<br /> Η αφήγηση του Δραΐνα φτάνει μέχρι τη δικτατορία, την οποία, λανθασμένα, ο Α. Παπανδρέου πίστευε ότι θα την αποτρέψει ο λαός.<br /> Το βιβλίο κλείνει με την παράθεση μιας ομιλίας του Α. Παπανδρέου στο Πρίνστον το 1968, με ακροατές μεταξύ άλλων, πολλών από τους Αμερικανούς, με τους οποίους συνομιλούσε όταν εκείνος ήταν στην κυβέρνηση και αυτοί σε θέσεις κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό των ΗΠΑ.<br /> Ο Παπανδρέου, οργισμένος μετά την επιβολή της δικτατορίας συγκρίνει τη στάση των ΗΠΑ με αυτή της Σ. Ένωσης και αναπτύσσει το όραμά του για μια Ευρώπη ελεύθερη, που θα μπορούσε να διαπραγματευτεί τη σχέση της με τις δύο υπερδυνάμεις.<br /> Όπως εκμυστηρεύθηκε ο Καρλ Κάισεν στον Μόντιγκλ Στερνς (στενοί φίλοι του Ανδρέα και οι δύο) , ακούγοντας την ομιλία κατάλαβε ότι ο Α. Παπανδρέου είχε αλλάξει και είχε απομακρυνθεί οριστικά από την οπτική των ΗΠΑ για τον κόσμο.<br /> Στον Μόντιγκλ Στερνς (πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, όταν ο Α. Παπανδρέου ανέλαβε την εξουσία) αποδίδεται η φράση "μην ακούτε αυτά που λέει ο Ανδρέας, να βλέπετε αυτά που κάνει".<br /> Αυτό θα μπορούσε να είναι τίτλος αυτού του βιβλίου και ίσως κάθε βιβλίου για τον Ανδρέα Παπανδρέου.<br /> <a href="http://news247.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ανδρέας Παπανδρέου: Πώς ο "Handy Andy" έγινε "εχθρός" των Αμερικανών

Η σχέση του με τις ΗΠΑ που καθόριζε πολιτικές αποφάσεις στην Ελλάδα, το "από εδώ στο εξής θα με λες κ. Υπουργέ", ο οικονομολό...

Διαβάστε την συνέχεια

Μάχη οπισθοφυλακής από τους Κύπριους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.voria.gr/filestore/modules/news/1/2/128668/pic-0-norm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Picture 0 for Μάχη οπισθοφυλακής από τους Κύπριους" border="0" src="http://www.voria.gr/filestore/modules/news/1/2/128668/pic-0-norm.jpg" width="470" /></a></div> <br /> Η κυπριακή κυβέρνηση θα δώσει μάχη για να καθυστερήσει την έγκριση του Μνημονίου, ωστόσο είναι πολύ αμφίβολο αν θα καταφέρει να πάρει αυτό που ζητεί.<br /> Τον υπέρ πάντων αγώνα για να αποφύγουν την ένταξη τους στο <b>Μνημόνιο </b>θα δώσουν απόψε (6μμ ώρα Ελλάδας) οι <b>Κύπριοι</b>, στο πλαίσιο του Eurogroup. Κι αυτό γιατί, όπως μεταδίδεται απ΄ τη Λευκωσία, θεωρούν ότι το τάιμινγκ είναι ακατάλληλο και οι συνθήκες εξαιρετικά δυσχερείς γι αυτούς. Οπότε αν μπουν τώρα σε αυτό το καθεστώς, τότε οι όροι θα είναι πολύ επιβαρυντικοί γι αυτούς. Γι' αυτό και απόψε θα δώσουν μάχη οπισθοφυλακής, για να καθυστερήσουν την έγκριση του Μνημονίου ωστόσο είναι πολύ αμφίβολο αν θα καταφέρουν να πάρουν αυτό που ζητούν.<br /> Στο πρόσφατο παρελθόν, η Γερμανία η οποία κινεί τα νήματα σε αυτές τις περιπτώσεις, έχει δείξει ότι δεν υποχωρεί εύκολα, αν πάρει τις αποφάσεις της. Ιδιαίτερα μάλιστα αν έχει φροντίσει προηγουμένως να κάνει το “δώρο” της, που στην περίπτωση των Κυπρίων ήταν και ...γενναίο. Ως γνωστόν, οι κυπριακές τράπεζες, που έχουν παρουσία στην Ελλάδα θα πάρουν λεφτά από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Αυτό μεταφράζεται σε κάτι παραπάνω από 2 δισ. ευρώ, που υπό τις παρούσες συνθήκες μπορεί να αποδειχθούν σωτήρια για την κυπριακή οικονομία, σε αυτή τη συγκυρία.<br /> <br /> <a href="http://www.voria.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μάχη οπισθοφυλακής από τους Κύπριους

Η κυπριακή κυβέρνηση θα δώσει μάχη για να καθυστερήσει την έγκριση του Μνημονίου, ωστόσο είναι πολύ αμφίβολο αν θα καταφέρει να πάρει α...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκοι: Επιχείρημα προσέγγισης με την ΕΕ, αποκαλύπτει τη μισή αλήθεια!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-71389" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/03/Turkey_Germany_flags.jpg" title="Euro 2008 - Fans Prepare For Germany v Turkey" width="500" /></div> <br /> Με ένα επιχείρημα το οποίο είναι μόνο κατά 50% μπορεί να γίνει αποδεκτό, η Τουρκία προσπαθεί <b>να προπαγανδίσει την υποψηφιότητά της</b> για να γίνει αποδεκτή ως <b>κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης</b>, επιχειρώντας να καθησυχάσει – ή απλώς να καταρρίψει – έναν από τους φόβους των Ευρωπαίων, ότι πιθανή ένταξη θα συνεπάγεται μαζικό κύμα μετανάστευσης Τούρκων στην ευρωπαϊκή «ενδοχώρα». Τα πράγματα είναι όμως πιο πολύπλοκα…<br /> <span style="color: maroon;"><b>Του Μιχαήλ Βασιλείου</b></span><br /> «Άξονας» προώθησης της συγκεκριμένης τουρκικής επιχειρηματολογίας είναι ένα τουρκικό Ινστιτούτο που εδρεύει στη Γερμανία, το <b>TAVAK</b>, του οποίου ο πλήρης τίτλος είναι <b>Τουρκο-ευρωπαϊκό Ίδρυμα Εκπαίδευσης και Επιστημονικών Μελετών (Turkish European Foundation for Education and Scientific Studies)</b>. Το Ίδρυμα αυτό πραγματοποίησε μια έρευνα ανάμεσα στους Τούρκους μετανάστες στη Γερμανία και κατέληξε σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.<br /> <br /> <b>Την χρονική περίοδο από το 2007 έως το 2011, ένα σύνολο 193.000 Τούρκων που ζουν στη Γερμανία αποφάσισαν να επιστρέψουν στη γενέτειρά τους, την Τουρκία και η τάση δείχνει ότι τα ερχόμενα χρόνια θα επιστρέφουν 55-65.000 ετησίως.</b> Το Ίδρυμα διαπιστώνει μια αυξημένη τάση ανάμεσα στον τουρκικό πληθυσμό της χώρας να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.<br /> <b>Η τουρκική είναι μια ευμεγέθης κοινότητα της Γερμανίας με 2.950.000 μέλη, εκ των οποίων μόνο οι 1.020.000 είναι κάτοχοι της γερμανικής υπηκοότητας, ενώ 1.930.000 διατηρούν το τουρκικό τους διαβατήριο και παραμένουν στη χώρα με το καθεστώς του αλλοδαπού.</b> Γερμανία και Τουρκία δεν έχουν υπογεγραμμένη συμφωνία «διπλής υπηκοότητας», οπότε οι μετανάστες είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν ανάμεσα στις δυο υπηκοότητες στα 23 τους χρόνια.<br /> <b>Συνολικά, αποτελούν το 31% των 9.000.000 μεταναστών που κατοικούν στη Γερμανία. Τα χρήματα που βγάζουν ανέρχονται συνολικά σε 16,5 δισεκατομμύρια ευρώ, με μέσο εισόδημα λίγο μεγαλύτερο των 2.000 ευρώ. Εξ αυτών, 720.000 νοικιάζουν σπίτι και 230.000 είναι πλέον ιδιοκτήτες οικίας.</b><br /> Στο εξαιρετικού ενδιαφέροντος ρεπορτάζ της εφημερίδας «Χουριέτ», <b>ο πρόεδρος του TAVAK, καθηγητής Φαρούκ Σεν</b>, που μίλησε τηλεφωνικά στην εφημερίδα, αποδίδει την τάση στη θεαματική βελτίωση της τουρκικής οικονομίας που δίνει ευκαιρίες απασχόλησης, ενώ την ίδια στιγμή στη Γερμανία η κατάσταση χαρακτηρίζεται από <b>αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας, αλλά και διακρίσεων</b> σε βάρος των Τούρκων μεταναστών. Μιλάει μάλιστα ανοιχτά για «ισλαμοφοβία» που έχει μετεξελιχθεί – εξειδικευθεί σε «τουρκοφοβία».<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/03/Germany-Turkey_merkel_Erdogan.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-71390" height="259" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/03/Germany-Turkey_merkel_Erdogan.jpg" title="Germany-Turkey_merkel_Erdogan" width="460" /></a><br /> <b>Σήμερα η ανεργία των Τούρκων της Γερμανίας ανέρχεται στο 30% έναντι 5,9% που είναι η ανεργία στη χώρα. Ωστόσο, θα έπρεπε να είναι 15,5% εάν συμπεριληφθούν οι 2.000.000 εκατομμύρια Τούρκοι που είναι εποχιακοί εργαζόμενοι και δεν συμπεριλαμβάνονται στα ποσοστά ανεργίας, ενώ επιπρόσθετα, 1,6 εκατομμύρια γυναίκες είναι άνεργες για διάστημα μεγαλύτερο των 15 μηνών χωρίς να συμπεριλαμβάνονται και αυτές επίσημα στους καταλόγους των ανέργων.</b><br /> <b>Ακόμα πιο συγκλονιστικό στατιστικό είναι το ότι ένα 44% των Τούρκων της Γερμανίας ζει με εισοδήματα κατώτερα του εθνικού ορίου φτώχειας που είναι τα 372 ευρώ. Παρόλα αυτά, δεν σκέφτονται την επιστροφή τους στην Τουρκία από φόβο μήπως κι εκεί δεν βρουν δουλειά.</b><br /> Ο καθηγητής μάλιστα προσθέτει στα συμπεράσματά του από την έρευνα, ότι τα στοιχεία υποδεικνύουν πως <b>ο φόβος συρροής Τούρκων μεταναστών στην Ευρώπη</b> σε περίπτωση που αρθούν οι περιορισμοί, είτε πριν ενταχθεί η Τουρκία είτε μετά, <b>δεν στοιχειοθετείται</b>. Στα λόγια του φαίνεται να υποκρύπτεται και <b>το ακριβώς αντίθετο</b>, μήπως δηλαδή κάποια στιγμή Ευρωπαίοι εξετάσουν το ενδεχόμενο αναζήτησης δουλειάς στην Τουρκία, καθώς η ευρωπαϊκή οικονομία συρρικνώνεται και η τουρκική ανθίζει.<br /> Το θέμα είναι βέβαια ότι αυτό που δεν λαμβάνεται υπόψη είναι ότι <b>άπαξ και περάσουν κάποια μέτρα στη συνέχεια δεν υπάρχει επιστροφή</b> για την Ένωση. <b>Οι Τούρκοι φλέγονται από επιθυμία να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα να προωθήσουν την υποψηφιότητά τους τώρα, που βρίσκονται σε ισχυρή θέση λόγω της οικονομικής επιτυχίας.</b> Δεν είναι τυχαία η μέχρι κομπασμού επανάληψη από τον Εγκεμέν Μπαγκίς, τον Τούρκο υπουργό με αρμοδιότητα το «ευρωπαϊκό χαρτοφυλάκιο» στην κυβέρνηση Ερντογάν, των ωφελημάτων που θα συνεπαγόταν η τουρκική ένταξη για την ΕΕ, ξεκινώντας από τα οικονομικά και φθάνοντας στη συμπλήρωση με <b>αρκετή «γεωπολιτική σάλτσα»</b>.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/03/Turkey_Germany_flags_minaret.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-71391" height="334" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/03/Turkey_Germany_flags_minaret.jpg" title="Turkey_Germany_flags_minaret" width="461" /></a><br /> Όπως έχουμε ξαναγράψει <b>η υποτιθέμενη στροφή της Τουρκίας προς Ανατολάς δεν μας πείθει</b>. Πιστεύουμε το ακριβώς αντίθετο και θεωρούμε ότι <b>η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι στρατηγικός στόχος υψίστης σημασίας</b> για την γειτονική μας χώρα. Η ανησυχία της για το τι μέλλει γενέσθαι στην ευρύτερη περιοχή, <b>η εσωτερική απειλή, το ανεπίλυτο «ανατολικό ζήτημα»</b> και τα εξ ορισμού αποκλίνοντα συμφέροντα με τη Ρωσική Ομοσπονδία (<b>η Ρωσία είναι σε μέγεθος για την Τουρκία, ότι είναι οι Τούρκοι για εμάς, με μια ποιοτική διαφορά, ότι η σοβαρή Ελλάδα δεν φοβάται την Τουρκία ούτε καν στρατιωτικά, τονίζουμε το «σοβαρή»</b>), δημιουργούν <b>μεγάλη ανασφάλεια</b> στους Τούρκους.<br /> Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα ενίσχυε υπέρμετρα την τουρκική αποτροπή, εάν γινόντουσαν πραγματικά βήματα μετεξέλιξης σε ένα «πιο φυσιολογικό» (με τα δυτικά δεδομένα και στάνταρ) κράτος. Γι’ αυτό τρέχει για να προλάβει τώρα που οι συνθήκες είναι ευνοϊκές και <b>αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί θετικό από κάποιαν άποψη για την Ελλάδα, αφού ασκεί περιοριστικούς καταναγκασμούς στη συμπεριφορά της</b>. Πολλά θα αλλάξουν όμως <b>ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ</b>, σε όλα τα επίπεδα, εάν η οικονομία της «γυρίσει», κάτι για το οποίο προειδοποιούν επιφανείς οικονομολόγοι…<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τούρκοι: Επιχείρημα προσέγγισης με την ΕΕ, αποκαλύπτει τη μισή αλήθεια!

Με ένα επιχείρημα το οποίο είναι μόνο κατά 50% μπορεί να γίνει αποδεκτό, η Τουρκία προσπαθεί να προπαγανδίσει την υποψηφιότητά της για ν...

Διαβάστε την συνέχεια

Βγήκε και το TCG Cubuklu για έρευνες σε Σαμοθράκη και Αϊ Στράτη – Σε επιφυλακή οι Ε.Δ.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="310" src="http://cdn2.shipspotting.com/photos/middle/3/3/3/688333.jpg" width="540" /></div> <br /> AΥΞΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ Η ΑΓΚΥΡΑ <br /> <br /> <b>Και δεύτερο ερευνητικό σκάφος βγάζει η Τουρκία στο Αιγαίο για ωκεανογραφικές έρευνες. Αυτή τη φορά το TCG Cubuklu θα πραγματοποιήσει έρευνες πέραν των τουρκικών χωρικών υδάτων και συγκεκριμένα στις περιοχές νότια της Σαμοθράκης και δυτικά του Αι Στράτη.</b><br /> Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται σε επιφυλακή καθώς δεν αποκλείεται να μπει σε ελληνικά χωρικά ύδατα και εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Επανειλημμένα το έχει πράξει η Άγκυρα αυξάνοντας την ένταση στο Αιγαίο. Πόσο μάλλον τώρα, που αμφισβητεί ευθέως την ελληνική υφαλοκρηπίδα και με τη ρηματική διακοίνωση που κατέθεσε στον ΟΗΕ, ως απάντηση της ελληνικής και των κινήσεων της Αθήνας για ανακήρυξη ΑΟΖ.<br /> Σύμφωνα με την τουρκική Navtex 168/13, το ερευνητικό σκάφος TCG Cubuklu θα πραγματοποιήσει ωκεανογραφικές έρευνες από τις 13 Μαρτίου έως 2 Απριλίου σε περιοχές και εκτός των τουρκικών χωρικών υδάτων. Δύο από τις συντεταγμένες που έχουν δώσει οι τουρκικές αρχές αφορούν περιοχές μεταξύ Σαμοθράκης και Ίμβρου, και μεταξύ Λέσβου και Αι Στράτη.<br /> Η Αθήνα παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή τις κινήσεις της Τουρκίας, καθώς παραδοσιακά την άνοιξη βγάζει στο Αιγαίο ερευνητικά σκάφη της και επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει τις διαθέσεις της.<br /> Πληροφορίες αναφέρουν πώς τόσο η παρουσία του Piri Reis, που ολοκλήρωσε τη σύντομη παρουσία του ανοιχτά της Σμύρνης, απέναντι από τη Χίο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα επανέλθει) όσο και του TCG Cubuklu δεν προβληματίζουν ιδιαίτερα λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων τους. Ωστόσο, η κίνηση αμφισβήτησης των εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων είναι αυτή που μετράει.<br /> Το ενδιαφέρον είναι στραμμένο στο νέο απόκτημα της Τουρκίας, το υπερσύγχρονο ερευνητικό σκάφος που αγόρασε έναντι 130 εκατομμυρίων ευρώ και έχει μετονομάσει σε Barbaros Hayeddin Pasa. Το σκάφος έχει ανακοινωθεί ότι θα σταλεί για έρευνες στη Μαύρη Θάλασσα και κατόπιν στη Μεσόγειο. Αγοράστηκε από την εταιρεία Polarcus με έδρα το Ντουμπάι, έχει την τεχνική δυνατότητα να πραγματοποιήσει έρευνες σε περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, για τις οποίες έχει εκδώσει άδειες η τουρκική κυβέρνηση.<br /> Η κινητικότητα σημειώνεται ενώ η Τουρκία με τη ρηματική διακοίνωση της στον ΟΗΕ έχει αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία σε μεγάλες περιοχές της υφαλοκρηπίδας και έχει επιμείνει ότι οι άδειες ερευνών που έχει εκδώσει νότια του Καστελόριζου και νοτιοανατολικά της Ρόδου ισχύουν.  <br /> <br /> <a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a>

Βγήκε και το TCG Cubuklu για έρευνες σε Σαμοθράκη και Αϊ Στράτη – Σε επιφυλακή οι Ε.Δ.

AΥΞΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ Η ΑΓΚΥΡΑ Και δεύτερο ερευνητικό σκάφος βγάζει η Τουρκία στο Αιγαίο για ωκεανογραφικές έρευνες. Αυτή τη φορά το TCG...

Διαβάστε την συνέχεια