Ελιγμός Nixon. Το τρομερό σχέδιο των ΗΠΑ με στροφή 180 μοιρών προς Ρωσία κρύβει κάτι πολύ μεγάλο αλλά θανάσιμα επικίνδυνο.

<img height="427" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/fb66b51d718460c536a6f0bb7f639a97_XL.jpg" width="715" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Που πραγματικά αποσκοπεί η εντυπωσιακή στροφή των ΗΠΑ προς τη Ρωσία που προκάλεσε σοκ και δέος στη συλλογική Δύση.</span></h3>Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί όλος ο πλανήτης τις τελευταίες ημέρες τις καταιγιστικές εξελίξεις, που σχετίζονται με την εντυπωσιακή στροφή των ΗΠΑ στις σχέσεις της με τη Ρωσία.<br />Πρόκειται για μία στροφή 180 μοιρών που όμως έχει ένας σαφή και μεγαλεπήβολο γεωπολιτικό στόχο, όσο δύσκολο και εάν είναι αυτός να επιτευχθεί.<br />Η αμερικανική στροφή προς τη Ρωσία στοχεύει σε διάσπαση του άξονα Μόσχας και Πεκίνου, αλλά στο τέλος απειλεί να διασπάσει την ίδια τη Δύση, γράφει η Wall Street Journal.<br />Η προσέγγιση του Αμερικανού προέδρου Donald Trump με τον Ρώσο ομόλογό του Vladimir Putin «υπαγορεύεται από μια στρατηγική επιθυμία να θέσει μια σφήνα μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου» σημειώνει χαρακτηριστικά.<br />Ειδικοί αναλυτές έχουν χαρακτηρίσει αυτή την προσέγγιση «ελιγμό Nixon» αλλά με αντίστροφη πορεία.<br />Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Richard Nixon συνεπικουρούμενος από τον γκουρού της διπλωματίας και υπουργό Εξωτερικών Henry Kissinger έκανε μία εντυπωσιακή στροφή προς την Κίνα προκειμένου να εμβαθύνει το χάσμα μεταξύ Πεκίνου και Σοβιετικής Ένωσης, που τελικά άλλαξε την πορεία του Ψυχρού Πολέμου και έθεσε τα θεμέλια για την άνοδο του ασιατικού γίγαντα.<br /><img height="439" src="https://www.bankingnews.gr/image/nixon.jpg" width="640" /><br /><br /><div>Colpo grosso για Ρωσία, είναι σίγουρα κερδισμένη<br /><br />Ο Trump τώρα θέλει να κάνει το αντίστροφο σύμφωνα με το δημοσίευμα.<br />Ωστόσο, η διάσπαση του άξονα Ρωσίας – Κίνας «θα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση».<br /><br />Πρώτον, αυτές οι δύο χώρες έχουν ήδη ενισχύσει σημαντικά τη στρατιωτική συνεργασία και η εξωτερική τους πολιτική έχει καταστεί ακόμη πιο συντονισμένη.<br />Η Κίνα παρέχει οικονομική υποστήριξη στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των προμηθειών chip υπολογιστών και εργαλειομηχανών.<br /><br />Δεύτερον, η υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς τη Ρωσία γίνεται σε βάρος της Ουκρανίας, η οποία απομακρύνει τις ΗΠΑ από τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, οι οποίοι συλλογικά είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Αμερικής και ο κύριος ξένος επενδυτής.<br /><br />Οι ενέργειες του Trump στην πράξη «οδηγούν σε διάσπαση τη Δύση ενώ η Ρωσία πλησιάζει ταυτόχρονα και τις ΗΠΑ και την Κίνα».<br />Την ίδια στιγμή, το Κρεμλίνο είναι πιθανότατα έτοιμο να κάνει κάποιους συμβιβασμούς.<br /><br />Το περίεργο σημείωμα από το ρωσικό think tank και οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών<br /><br />Το δημοσίευμα αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο «αναλυτικό σημείωμα από ρωσικό think tank που συνδέεται με τη Μόσχα» που έπεσε στα χέρια δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών και στο οποίο γράφεται πως η Μόσχα θα μπορούσε να προσφέρει στις ΗΠΑ τη διακοπή της συνεργασίας με την Κίνα στον τομέα των στρατιωτικών και προηγμένων τεχνολογιών - με αντάλλαγμα μια ειρηνευτική συμφωνία για την Ουκρανία με όρους ευνοϊκούς για τη Ρωσία.<br />Υπάρχουν επίσης προτάσεις να παραχωρηθούν σε αμερικανικές εταιρείες τα δικαιώματα σε κοιτάσματα ορυκτών στα προσαρτημένα εδάφη της Ουκρανίας (το δημοσίευμα δεν προσδιορίζει την αντίδραση του Κρεμλίνου σε αυτό το σημείωμα και, σημειώνουμε, ο βαθμός αξιοπιστίας αυτού του εγγράφου είναι άγνωστος).<br /><br />Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να συγκρατήσουν την Κίνα<br /><br />Ωστόσο, οι σκεπτικιστές αμφιβάλλουν ότι η Ρωσία είναι πραγματικά σε θέση να βοηθήσει τις ΗΠΑ να συγκρατήσουν την Κίνα.<br />Πρώτον, το Πεκίνο διαθέτει ήδη όλες τις στρατιωτικές τεχνολογίες που διαθέτει η Ρωσία.<br />Ο Putin κατανοεί επίσης ότι οι σχέσεις της Ρωσίας με την Κίνα είναι στρατηγικές και μακροπρόθεσμες και πως η προσέγγιση με την Ουάσιγκτον είναι πιθανότατα προσωρινή.<br />«Η Ρωσία κατανοεί ότι η Κίνα είναι ο γιγαντιαίος γείτονάς της, πως το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα θα παραμείνει στην εξουσία για το άμεσο μέλλον και ότι η χαλάρωση των σχέσεων με το Πεκίνο είναι ένας θανάσιμος κίνδυνος», εξηγεί ο Alexander Gabuev, επικεφαλής του Carnegie Russia-Eurasia Center στο Βερολίνο.<br />Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Putin δεν θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση.<br />«Η πρόταση του Trump του δίνει την ευκαιρία να πετύχει αυτό που επιθυμεί σε τρία χρόνια πολέμου: αλλαγή εξουσίας στο Κίεβο και επιστροφή της Ουκρανίας στην επιρροή της Μόσχας», αναφέρει το άρθρο.<br /><br />Η Ρωσία ιστορικά σέβεται τις συμμαχίες της<br /><br />Ο ελιγμός Nixon βέβαια έχει τεράστιες δυσκολίες να εφαρμοστεί και αυτές έγκεινται στην πάγια θέση της Ρωσίας να μην εμπορεύεται τα συμφέροντα των εταίρων της για να ευχαριστήσει τους άλλους, αποφαίνεται ο διδάκτορας πολιτικών επιστημών, καθηγητής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας. M. V. Lomonosov Andrey Manoylo.<br />Η Ρωσία αγωνίζεται για τα δικά της εθνικά συμφέροντα και λαμβάνει εκείνες τις αποφάσεις που είναι επωφελείς για την ίδια.<br />«Στις διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία δεν θα εκπροσωπήσει ούτε θα υπερασπιστεί κανένα άλλο μέρος εκτός από το δικό της - την κινεζική πλευρά ή την ιρανική.<br />Η Κίνα και το Ιράν θα υπερασπιστούν τα εθνικά τους συμφέροντα», συνέχισε ο Manoylo.<br />Ο ειδικός καταλαβαίνει τι προκαλεί άγχος στο Πεκίνο- δεν ξέρει σε τι θα συμφωνήσουν η Ρωσία και οι ΗΠΑ και πώς θα αλλάξει ο κόσμος ως αποτέλεσμα.<br />Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, η Ρωσία, πρώτον, δεν είναι υποχρεωμένη να ενημερώσει την Κίνα για τη διαπραγματευτική της ατζέντα.<br />Πάντως ο Ρώσος ειδικός εκτιμά ότι η Μόσχα δεν θα εγκαταλείψει την Κίνα, καθώς οι σχέσεις των δύο πλευρών έχουν γερές βάσεις και ισχυρούς θεσμικούς δεσμούς.<br />Οι δύο χώρες εργάζονται για να προωθήσουν έναν πολυπολικό κόσμο και να δημιουργήσουν τους δικούς τους διεθνείς οργανισμούς, όπως οι BRICS και ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης ενώ στοχεύουν επίσης στη διατήρηση της σταθερότητας των συνόρων τους.<br />Η Κίνα ήταν αυτή που προσέφερε μια ανεκτίμητη υπηρεσία στη Ρωσία διασφαλίζοντας την εξαγωγή του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και του άνθρακα της, όταν η Δύση της επέβαλε κυρώσεις.<br />Έτσι, ο ρωσικός προϋπολογισμός έλαβε κεφάλαια για τη χρηματοδότηση της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.<br /><br />Το μεγάλο που έρχεται - Πόλεμος κατά της παγκοσμιοποίησης και πολυπολικός κόσμος<br /><br />Η ρωσική εξωτερική πολιτική δεν αποκλίνει από τον βασικό της στόχο, που είναι ο πόλεμος κατά της παγκοσμιοποίησης και των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών.<br />Η πολυπολικότητα γίνεται ολοένα και πιο σταθερή και ορατή, ιδίως μέσω δομών όπως οι BRICS, ενώ ο μονοπολικός κόσμος κινείται σταθερά προς την παρακμή του – ειδικά μετά την έναρξη της επανάστασης του Trump στις ΗΠΑ.<br />Φυσικά, ο Trump και η ομάδα του θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν τον μονοπολικό κόσμο, αλλά με διαφορετική μορφή, με βάση την άμεση ηγεμονία των ΗΠΑ.<br />Ωστόσο, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Marco Rubio έχει ήδη αναγνωρίσει ότι ζούμε σε έναν πολυπολικό κόσμο.</div><div><br />Η Ρωσία πιστεύει πως ο ΟΗΕ είναι ένας οργανισμός που διαμορφώθηκε από τα αποτελέσματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου το Συμβούλιο Ασφαλείας, η κατανομή της εξουσίας και οι μηχανισμοί του εδραιώθηκαν επίσημα στις αρχές της Βεστφαλικής λογικής.<br />Ο ΟΗΕ αναγνώρισε μόνο τα κράτη ως κυρίαρχους παράγοντες.<br />Όπως υποστηρίζει ο φιλόσοφος και μέντορας του Vladimir Putin, Aleksandr Dugin, η ίδρυση του ΟΗΕ περιείχε επίσης μια αντιφατική φόρμουλα: αναγνώριση τόσο του δικαιώματος κάθε έθνους-κράτους στην εδαφική ακεραιότητα όσο και του δικαιώματος των λαών στην αυτοδιάθεση, μια αρχή που εγγενώς θέτει υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία.</div><div><br />Μπορεί ο ΟΗΕ να αναδιαρθρωθεί ώστε να ευθυγραμμιστεί με τις αρχές ενός πολυπολικού κόσμου;<br />Θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο γιατί η σημερινή δομή του ΟΗΕ αντανακλά τον συνδυασμό του Βεστφαλικού συστήματος και της ιδεολογικής διπολικότητας που καθιέρωσε η Διάσκεψη της Γιάλτας και τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.<br />Από τότε όμως έχουν γίνει πολλοί πόλεμοι, αναδιαμορφώνοντας τον πολιτικό χάρτη του κόσμου πέρα από την αναγνώριση.<br />Ως αποτέλεσμα, τα σημερινά έθνη-κράτη διαθέτουν εξαιρετικά ασύμμετρα επίπεδα κυριαρχίας και πραγματικής εξουσίας.<br />Αυτός είναι και ο λόγος που τα Ηνωμένα Έθνη είναι ανίκανα για τέτοιο μετασχηματισμό ή εξέλιξη, εκτιμά ο Dugin.<br />«Ήρθε η ώρα να εξετάσουμε τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς οργανισμού που αντικατοπτρίζει τις αναδυόμενες συνθήκες του πολυπολικού κόσμου, με κατάλληλη κατανομή ρόλων εντός βασικών θεσμών.<br />Ένα πιθανό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να είναι η καθιέρωση διαλόγου μεταξύ των χωρών των BRICS ως μοντέλου πολυπολικότητας, αφενός, και της Αμερικής του Trump, αφετέρου.<br />Τελικά, μέσω μιας υπολειπόμενης διαδικασίας, η Ευρώπη θα μπορούσε να συμμετάσχει – μόλις ξυπνήσει επιτέλους και βγει από το φιλελεύθερο-παγκοσμιοποιητικό παραλήρημα στο οποίο δυστυχώς βρίσκεται ακόμη» καταλήγει στην ανάλυσή του ο Dugin.<br /><br /><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ελιγμός Nixon. Το τρομερό σχέδιο των ΗΠΑ με στροφή 180 μοιρών προς Ρωσία κρύβει κάτι πολύ μεγάλο αλλά θανάσιμα επικίνδυνο.

Που πραγματικά αποσκοπεί η εντυπωσιακή στροφή των ΗΠΑ προς τη Ρωσία που προκάλεσε σοκ και δέος στη συλλογική Δύση. Με κομμένη την ανάσα παρα...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Ελλάδα πρέπει να είναι ξεκάθαρα με τους χαρισματικούς ηγέτες Putin και Trump. Αλλάζουν τον νέο παγκόσμιο χάρτη.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/a83be70b350d77cc86556c2518b1e6d0_XL.jpg" width="724" /><br /><br /><div>Η Ελλάδα μια χώρα δημοκρατική, πατριωτική με ιστορία και αρχές… έχει μια μεγάλη ευκαιρία να ταχθεί έστω και την ύστατη ώρα στο πλευρό όχι απλά των νικητών αλλά των συνδιαμορφωτών της νέας ιστορίας…να ταχθεί υπέρ του Trump και υπέρ του Putin...<br /><br />Είσαι ελεύθερος σκεπτόμενος πολίτης, πιστεύεις στο έθνος κράτος, πιστεύεις στις παραδοσιακές αξίες… τότε πρέπει να είσαι με τον Ρώσο Πρόεδρο Putin και τον Αμερικανό Πρόεδρο Trump…<br />Εμφορούνται από τις ίδιες ιδέες.<br /><br />Είσαι πατριώτης, πιστεύεις και αγαπάς την πατρίδα σου τότε πρέπει να ελπίζεις να πετύχουν ο Putin και ο Trump.<br />Στηρίζουν τα ιδεώδη του πατριωτισμού απέναντι στην σαπίλα των ελίτ, των δήθεν πολλών φύλων και της ιδιότυπης κατάρρευσης της δημοκρατίας.<br />Θυμίζουμε ότι υπέρ των προαιρετικών εμβολιασμών – δηλαδή η σωστή επιλογή – και κατά των lockdowns είχαν ταχθεί τα εθνικά κόμματα που οι άλλοι τα κατηγορούν ως φασιστικά… ενώ τα δήθεν φιλελεύθερα κόμματα επέβαλλαν τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τις απαγορεύσεις κομμάτων – βλέπε προσπάθεια σε Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Ρουμανία –<br /><br />Είσαι πολίτης που σέβεσαι τον εαυτό σου, που θέλεις την οικονομική ευημερία, που θέλεις την πρόοδο… τότε επέλεξε να ταυτιστείς με το κόμμα της ειρήνης που θέλει ειρήνη στην Ουκρανία.<br />Οι δήθεν δημοκρατικοί, φιλελεύθεροι δεν έχουν πει ούτε μια φορά ένα επιχείρημα για την ειρήνη αλλά υπερτονίζουν την ανάγκη για πόλεμο.<br />Ο Trump στηρίζει το κόμμα της ειρήνης, τα πατριωτικά κόμματα – πατριώτης είναι και ο δεξιός και ο αριστερός – είναι ξεκάθαρα με το κόμμα της ειρήνης και τα φιλελεύθερα δήθεν δημοκρατικά με το κόμμα του πολέμου.<br /><br />Ο Putin είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας.<br />Γιατί;<br />Όταν υπέγραψε τις Συμφωνίες του Μινσκ στην Λευκορωσία που αφορούσαν το καθεστώς του Donbass στην Ανατολική Ουκρανία το 2015… οι Ουκρανοί παραβίασαν τις συμφωνίες.<br />Κατά την Merkel την τότε Γερμανίδα Καγκελάριο οι συμφωνίες του Μινσκ είχαν μόνο ένα στόχο… να δώσουν χρόνο στην Ουκρανία να ετοιμαστεί στρατιωτικά ώστε να καταλάβει πλήρως το Donbass.<br />Η Ρωσία ξεγελάστηκε.<br />Η Ρωσία είχε διατυπώσει εδώ και 30 χρόνια ότι δεν θέλει το ΝΑΤΟ να επεκταθεί προς τα ανατολικά.<br />Η Δύση παραβίασε την συμφωνία και όλο και επεκτεινόταν προς τα Ανατολικά φθάνοντας στα σύνορα της Ρωσίας.<br />Όχι η Ρωσία είναι το θύμα και ο θύτης το ΝΑΤΟ… ο Putin είπε ως εδώ πρέπει όλο αυτή την ατιμία να την τελειώσουμε και το έκανε.<br />Γελοιοποίησε το ΝΑΤΟ, ξεβράκωσε την Δύση και το κυριότερο απέδειξε ότι είναι ηγέτης.<br />Ορθά λέει ο Trump ο αμερικανός Πρόεδρος… η Ρωσία εάν ήθελε ισοπέδωνε την Ουκρανία σε 24 ώρες ότι δεν το έκανε είναι απόδειξη ότι έχει σαφή στόχο… τον ενδιαφέρει το Donbass και οι Ρωσόφωνοι.<br /><br />Δεν μπορεί να είσαι πατριώτης και να στηρίζεις την Ουκρανία, μια χώρα μόρφωμα, μια χώρα κατ΄ ουσία Ρωσία με άλλο όνομα και να θεωρείς ότι η Ουκρανία είναι άλλο πράγμα από την Ρωσία.<br />Η Ουκρανία ανήκει στην ομάδα των βαριά ηττημένων… ο Zelensky δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πολιτικό απατεώνα που οδήγησε την Ουκρανία στην καταστροφή.<br />Ο Zelensky δεν αξίζει για την Ουκρανία… είναι προγραμμένος Ρώσοι και Αμερικάνοι θα τον καθαρίσουν από την πολιτική σκηνή.<br /><br />Η Ελλάδα μια χώρα δημοκρατική, πατριωτική με ιστορία και αρχές… έχει μια μεγάλη ευκαιρία να ταχθεί έστω και την ύστατη ώρα στο πλευρό όχι απλά των νικητών αλλά των συνδιαμορφωτών της νέας ιστορίας…να ταχθεί υπέρ του Trump και υπέρ του Putin...<br /><br />Είμαστε με τον Putin, είμαστε με τον Trump… υπερήφανοι με σταθερές αρχές.<br />Η Ευρώπη κυβερνάται από ανδρείκελα, που τους έχουν αποδομήσει λαϊκώς ξεβρακώσει οι εξελίξεις… άβουλες μαριονέτες, χωρίς ηγέτες…<br />Είμαστε με τον Putin, είμαστε με τον Trump... ξεκάθαρα.<br /><br />Ο παγκόσμιος γεωπολιτικός χάρτης αλλάζει... πάμε όλες οι υγιείς δυνάμεις να συμπορευτούμε με αυτή την μεγάλη κοσμογονική αλλαγή που έρχεται...<br /><br />Υποσημείωση 1: Προετοιμαστείτε... ακόμη δεν έχετε δει τίποτε... τα απίστευτα ωραία είναι μπροστά<br />Υποσημείωση 2: Putin και Trump τα έχουν βρει στα βασικά... το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω<br />Υποσημείωση 3: Αλλάξτε αντιλήψεις, πετάξτε την προπαγάνδα και δείτε καθαρά αυτό που έρχεται είναι απίστευτα ωραίο...<br />Υποσημείωση 4: Να είμαστε υπερήφανοι που από ηγετίσκους και ανδρείκελα, απατεώνες, αργυρώνητους, έχουμε ξανά ηγέτες...<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Γιατί η Ελλάδα πρέπει να είναι ξεκάθαρα με τους χαρισματικούς ηγέτες Putin και Trump. Αλλάζουν τον νέο παγκόσμιο χάρτη.

Η Ελλάδα μια χώρα δημοκρατική, πατριωτική με ιστορία και αρχές… έχει μια μεγάλη ευκαιρία να ταχθεί έστω και την ύστατη ώρα στο πλευρό όχι απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο «αμερικανικός εμφύλιος» διεθνοποιείται. Αμερικανοί αποσύρουν όσα Αμερικανοί κόμισαν. Τέλος εποχής για αυταπάτες και free riders.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/02/9YDiWoAA4XYR-scaled.jpg"><img height="256" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/02/9YDiWoAA4XYR-scaled.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Αμερικανοί εναντίον Αμερικανών… νατοϊκοί Αμερικανοί εναντίον πουτινικών Αμερικανών… ατλαντιστές Αμερικανοί εναντίον ευρωσκεπτικιστών Αμερικανών… «woke» Αμερικανοί εναντίον «αντι-woke» Αμερικανικών… Οι σαρωτικές εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων θα μπορούσαν να ερμηνευτούν υπό ακριβώς αυτό το μανιχαϊστικό πρίσμα των ανταγωνιστικών αμερικανικών τάσεων, οι οποίες όμως διαχέονται πια ανά την υφήλιο αναδιαμορφώνοντας το τοπίο των -διεθνών πια- ανταγωνισμών.<br /><br />Εάν επρόκειτο για οποιαδήποτε άλλη χώρα -ακόμη και για μεγάλες δυνάμεις τύπου Κίνας, Ινδίας, Ρωσίας- αυτές οι ανταγωνιστικές τάσεις θα αποτελούσαν κυρίως εσωτερική υπόθεση με δυνητικές διεθνείς απολήξεις. Στην περίπτωση των «νέων ΗΠΑ» ωστόσο, δείχνει να ισχύει πια το αντίστροφο, καθώς οι διεθνείς απολήξεις προηγούνται και οι διεθνείς εξελίξεις τρέχουν, ενώ οι Αμερικανοί ψηφοφόροι πίσω στο εσωτερικό των ΗΠΑ περί άλλα τυρβάζουν.<br /><br />Το Ουκρανικό και η ανοικοδόμηση της Γάζας δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να αποτελούν ζήτημα προτεραιότητας για τον μέσο Αμερικανό ψηφοφόρο, ειδικά από την στιγμή που δεν έχουν σταλεί αμερικανικά στρατεύματα εκεί.<br /><br />Αυτός ο ψηφοφόρος ωστόσο, επηρεάζει με την ψήφο του την εξωτερική πολιτική μιας χώρας γύρω από την οποία -και με σημείο αναφοράς την οποία και τις διαθέσεις της- διαμορφώθηκε η αρχιτεκτονική ασφαλείας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά παγκοσμίως.<br /><br />Πριν από την έναρξη της νέας θητείας Τραμπ στην προεδρία, οι ΗΠΑ (υπό τον Τζο Μπάιντεν) ήταν ο στρατιωτικά και οικονομικά μεγαλύτερος υποστηρικτής της Ουκρανίας του Ζελένσκι ενάντια στη ρωσική εισβολή.<br /><br />Μόλις λίγες εβδομάδες μετά, οι ΗΠΑ (υπό τον Ντόναλντ Τραμπ) παρουσιάζονται να αγκαλιάζουν ανεπιφύλακτα την πλευρά Πούτιν, αδειάζοντας προσωπικά τον ίδιο τον Ζελένσκι (τον οποίο η προηγούμενη διοίκηση Μπάιντεν καλωσόριζε τον Δεκέμβριο του 2022 ως ομιλητή στο αμερικανικό Κογκρέσο) και το Κίεβο.<br /><br />Πριν από τη νέα προεδρία Τραμπ, η ηγεσία του Λευκού Οίκου αποκήρυσσε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ως αδικαιολόγητη και τις σχετικές με αυτήν την εισβολή ρωσικές δικαιολογίες (περί «αποναζιστικοποίησης» και «απονατοποίησης» μιας χώρας όπως ήταν Ουκρανία, που ουδέποτε έλαβε πραγματικό χρονοδιάγραμμα ένταξης στη νατοϊκή Συμμαχία) ως προσχήματα.<br /><br />Πλέον, επί Τραμπ, η Ουάσιγκτον παρουσιάζεται να αποδέχεται κάποιες από εκείνες τις ρωσικές δικαιολογίες, κατηγορώντας τον Ζελένσκι για τον πόλεμο.<br /><br />Πριν από τη νέα ορκωμοσία Τραμπ, οι ΗΠΑ ήταν ο πυλώνας της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας και η αδιαφιλονίκητη ηγέτιδα δύναμη στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Πλέον, επί Τραμπ, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρουσιάζονται να προωθούν τη δική τους αποδέσμευση από τη νατοϊκή Συμμαχία την οποία οι ίδιες ίδρυσαν με την υπογραφή της Συνθήκης της Ουάσιγκτον.<br /><br />Πριν από την ορκωμοσία της νέας θητείας Τραμπ, η ιδρυθείσα από το 1961 αμερικανική υπηρεσία αρωγής για τη διεθνή ανάπτυξη USAID, μια υπηρεσία η οποία λειτουργούσε βάσει νόμου «υπό την άμεση εξουσία και την πολιτική καθοδήγηση του εκάστοτε Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών», έστελνε κάθε χρόνο δισεκατομμύρια δολάρια ανά την υφήλιο τους παραλήπτες των οποίων είχαν προφανώς εγκρίνει Αμερικανοί αξιωματούχοι.<br /><br />Πλέον, επί Τραμπ, η USAID σταματά να στέλνει γιατί, σύμφωνα με τη νέα αμερικανική διοίκηση, χρηματοδοτούσε φορείς και οργανισμούς που δεν θα έπρεπε…<br /><br />Διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις έκαναν επί σειρά δεκαετιών όσα οι ίδιες έκριναν ότι εξυπηρετούσαν πρωτίστως τα συμφέροντα των ιδίων των ΗΠΑ όπως οι ίδιες τα αντιλαμβάνονταν σε κάθε χρονική περίοδο.<br /><br />Ακόμη και το woke φαινόμενο, κυρίως αμερικανικής προέλευσης είναι.<br /><br />Αμερικανικοί είναι, όμως, και οι περισσότεροι από τους μιντιακούς κολοσσούς (New York Times, Politico, Bloomberg News, Associated Press) με τους οποίους τώρα «συγκρούεται» η διοίκηση του Ντόναλντ Τραμπ, ακυρώνοντας συνδρομές και αποκλείοντας συγκεκριμένους δημοσιογράφους από ταξίδια και ενημερώσεις.<br /><br />Ως ισχυρότερη στρατιωτικά και οικονομικά χώρα στον κόσμο, η Αμερική οδηγούσε τις εξελίξεις επί σειρά δεκαετιών και επωφελούνταν από αυτές· δεν έτρεχε πίσω τους. Όταν μιλούσε για rules based order, το έκανε επειδή η ίδια το ήθελε, όχι επειδή της το επέβαλε κάποιος εξωτερικός παράγοντας.<br /><br />Κι όταν στήριζε τους Ουκρανούς επιβάλλοντας κυρώσεις στους Ρώσους εισβολείς, προφανώς το έκανε επειδή η ίδια το έκρινε σκόπιμο (συμβάλλοντας, έτσι, και στη διαφοροποίηση των πηγών ενεργειακής τροφοδοσίας των Ευρωπαίων υπέρ του αμερικανικού LNG)… εκτός κι αν πιστεύει κανείς το επιχείρημα Τραμπ, ότι δηλαδή ο Ζελένσκι ξεγέλασε την κυβέρνηση Μπάιντεν πείθοντάς την να μπει στον πόλεμο ως υποστηρήκτρια της Ουκρανίας…<br /><br />Επί της ουσίας, μάλλον το αντίθετο ισχύει: ο Ζελένσκι το πιο πιθανό είναι ότι θα είχε «χάσει» πολύ νωρίτερα, εάν δεν είχε διαβεβαιώσεις στήριξης -και στήριξη- από την πλευρά κυρίως δύο χωρών: των ΗΠΑ και της Βρετανίας.<br /><br />Με άλλα λόγια, η «νέα Αμερική» του Τραμπ και του (Νοτιοαφρικανού) Μασκ μοιάζει να έχει κηρύξει πια τον «πόλεμο» στην «παλαιά Αμερική» της ψυχροπολεμικής και μεταψυχροπολεμικής περιόδου.<br /><br />«Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ήδη η περισσότερο διχασμένη εσωτερικά και δυσλειτουργική προηγμένη βιομηχανική δημοκρατία στον κόσμο», έγραφαν οι αναλυτές του Eurasia Group πριν από 13 μήνες, τον Ιανουάριο του 2024. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταστεί η μεγαλύτερη πηγή γεωπολιτικής αβεβαιότητας στον κόσμο», γράφει τώρα ο Ίαν Μπρέμερ…<br /><br />Τι σημαίνει όμως αυτό πρακτικά πια, για όσους (κυρίως Ευρωπαίους) έβρισκαν καταφύγιο τις περασμένες δεκαετίες ως free riders πίσω από την αμερικανική ισχύ;<br /><br />Οι αυταπάτες των περασμένων δεκαετιών πλέον καταρρέουν και τα περιθώρια επιστροφής στο status quo ante bellum εξανεμίζονται. Ως εκ τούτου, ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες της υπεράσπισης των αξιών του, όποιες κι αν είναι αυτές, και -προφανώς- το κόστος της υπεράσπισης αυτών των αξιών…<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο «αμερικανικός εμφύλιος» διεθνοποιείται. Αμερικανοί αποσύρουν όσα Αμερικανοί κόμισαν. Τέλος εποχής για αυταπάτες και free riders.

Γιώργος Σκαφιδάς Αμερικανοί εναντίον Αμερικανών… νατοϊκοί Αμερικανοί εναντίον πουτινικών Αμερικανών… ατλαντιστές Αμερικανοί εναντίον ευρωσκε...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ο κύβος ερρίφθη». Η ExxonMobil ξεκινάει θαλάσσιες γεωτρήσεις ανοιχτά της Κρήτης τέλη 2026.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2025-02/YDROGONANTRAKES2-ExxonMobil.jpg?itok=WcQSH2Xh" width="747" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η συγκυρία Τράμπ και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα</span></h3>Η έναρξη της γεώτρησης της ExxonMobil ,θα πραγματοποιηθεί πλήν απροόπτου με τους Μητσοτάκη και Ερντογάν στο "τιμόνι" Ελλάδας και Τουρκίας αντίστοιχα.<br /><br />Ηανάληψη των Προεδρικών καθηκόντων στις ΗΠΑ από τον "απρόβλεπτο" Τράμπ, είναι γεγονός ότι έχει φέρει "τσουνάμι" αλλαγών στην Διεθνή πολιτική σκηνή, αλλάζοντας άμεσα πολλά που θεωρούντο ως δεδομένα, με βάση την διακυβέρνηση Μπάϊντεν.<br /><br />Ενδεικτικότερο ίσως όλων της ηγεμονικής-περιφρονητικής στάσης του Τράμπ έναντι των συμμάχων των ΗΠΑ, είναι η στάση του στο ζήτημα της Ουκρανίας, όπου "παραμέρισε" τελείως ΕΕ-Ηνωμένο Βασίλειο και Ουκρανία, μη καλώντας τες να μετέχουν στις διαπραγματεύσεις του με τον Πούτιν στη Σαουδική Αραβία, για τον τερματισμό του πολέμου.<br /><br />Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η Ελληνική κυβέρνηση έχοντας απέναντί της τον αναθεωρητικό και άκρως επιθετικό Ερντογάν, να ενεγοποιήσει τα αντανακλαστικά της, ζητώντας επιβεβαίωση από Αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες κολοσσούς, του ήδη υπάρχοντος ενδιαφέροντός τους για εξόρυξη υδρογονανθράκων εντός της ΑΟΖ της, στην θαλάσσια περιοχή Δυτικά και Νότια της Κρήτης.<br /><br />Μέχρι τον Ιούνιο η ExxonMobil θα ανακοινώσει το χρονοδιάγραμμα των γεωτρήσεων της ανοιχτά της Κρήτης<br /><br />Ενδεικτικά Διεθνές ΜΜΕ, επισημαίνει ότι ο αμερικανικός ενεργειακός κολοσσός ExxonMobil σκοπεύει να ανακοινώσει στα μέσα του 2025, τον οδικό του χάρτη που οδηγεί στην αρχική γεώτρηση ανοιχτά της Κρήτης, πιθανότατα στην πιο ώριμη από τις δύο άδειες που κατέχει, νοτιοδυτικά του νησιού.<br /><br />Σημειωτέον ότι ExxonMobil πραγματοποιεί επί του παρόντος έρευνες σε αυτό το οικόπεδο καθώς και σε έτερο που παραχωρήθηκε στα νότια της Κρήτης.<br /><br />Ο John Ardill, Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας εξερεύνησης της ExxonMobil, ανταποκρινόμενος σε αίτημα του υπουργού Ενέργειας της Ελλάδας Θόδωρου Σκυλακάκη, ενημέρωσε ότι ο ενεργειακός όμιλος των ΗΠΑ θα παράσχει ένα χρονοδιάγραμμα που θα οδηγήσει σε διερευνητικές γεωτρήσεις μέχρι το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2025, ανέφεραν πηγές.<br /><br />Οι δύο αξιωματούχοι είχαν συνομιλίες πριν από τρείς ημέρες στο περιθώριο της ετήσιας διάσκεψης υδρογονανθράκων της "Egypes "στο Κάιρο.<br />Η προετοιμασία της γεώτρησης<br /><br />Μόλις η ExxonMobil υποβάλει τον οδικό της χάρτη στην ΕΔΕΥΕΠ, την Ελληνική Εταιρεία Διαχείρισης Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων, θα χρειαστεί μια περίοδος από 12 έως 16 μήνες για την προετοιμασία της γεώτρησης.<br /><br />Εάν όλα πάνε καλά, η ExxonMobil θα μπορούσε να ξεκινήσει τις διερευνητικές γεωτρήσεις ανοιχτά της Κρήτης προς τα τέλη του 2026, πιθανότατα με την άδειά της νοτιοδυτικά της Κρήτης.<br /><br />Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που έχει πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε δραστηριότητα γεώτρησης υδρογονανθράκων στην Ελλάδα.<br />Το ενδιαφέρον της Chevron για το "οικόπεδο" της Νότιας Πελοποννήσου<br /><br />Νωρίτερα τη Δευτέρα, ο Σκυλακάκης, υπουργός Ενέργειας της Ελλάδας, συναντήθηκε επίσης σύντομα με τον Clay Neff, πρόεδρο της Chevron International Exploration and Production, στο Κάιρο.<br /><br />Η Chevron έχει εκφράσει ενδιαφέρον για το μπλοκ της Νότιας Πελοποννήσου που πρόκειται να δημοπρατηθεί σύντομα, καθώς και για την υπεράκτια περιοχή νότια της Κρήτης.<br /><br />Η δημοσίευση της διακήρυξης του σχετικού διαγωνισμού, θα είναι διεθνής και για αυτό το λόγο εκτός από την εφημερίδα της κυβέρνησης θα δημοσιοιποιηθεί και στην εφημερίδα της ΕΕ.<br /><br />Ακολούθως θα υπάρξει ένα χρονικό περιθώριο 90 ημερών, προκειμένου να εκδηλώσουν οι διάφορες εταιρείες το ενδιαφέρον τους και τέλος θα γίνει η αξιολόγηση από την ΕΔΕΥΕΠ για την επιλογή του αναδόχου.<br /><br />Τα ύδατα σε ορισμένες περιοχές νότια της Κρήτης είναι διπλωματικά ευαίσθητες περιοχές, καθώς αλληλεπικαλύπτονται θαλάσσιες περιοχές που διεκδικούνται από την Τουρκία, με βάση το παράνομο και στερούμενο πάσης νομιμότητας με βάση το Δίκαιο της θάλασσας, τουρκο-λιβυκό μνημόνιο.<br /><br />Τέλος στο Κάιρο είχαμε και μια ακόμη εξέλιξη, καθώς υπεγράφη μεταξύ ελληνικής και αιγυπτιακής κυβέρνησης μνημόνιο κατανόησης MoU για τη δέσμευση και αποθήκευση CO2 στην Αίγυπτο με τη συνδρομή της Ελλάδας.<br /><br />Επίσης, οι δύο χώρες θα κινηθούν από κοινού, προκειμένου να αλλάξει ο κανονισμός της Ε.Ε. που δεν επιτρέπει την «εξαγωγή» δεσμευμένου διοξειδίου του προϊόντος για αποθήκευση εκτός Ε.Ε., με στόχο να μεταφερθεί και να αποθηκευτεί ελληνικής προέλευσης διοξείδιο του άνθρακα στην Αίγυπτο.<br />Οι εκλογές σε Ελλάδα-Τουρκία και η "συγκυρία" των Eurofighter και Meteor<br /><br />Εκλογές στην Ελλάδα θα έχουμε το αργότερο τον Ιούνιο 2027, με τον Ερντογάν να αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να είναι υπoψήφιος για την Προεδρία της Τουρκίας το 2028.<br /><br />Επίσης εάν όλα διεξαχθούν ομαλά η ExxonMobil θα μπορούσε να ξεκινήσει τις διερευνητικές γεωτρήσεις ανοιχτά της Κρήτης προς τα τέλη του 2026.<br /><br />Συνεπώς με βάση τα μέχρι στιγμής παραπάνω χρονικά δεδομένα, η έναρξη της γεώτρησης της ExxonMobil ,θα πραγματοποιηθεί πλήν απροόπτου με τους Μητσοτάκη και Ερντογάν στο "τιμόνι" Ελλάδας και Τουρκίας αντίστοιχα.<br /><br />Εδώ "παίζει" και το θέμα της απόκτησης από την Τουρκία των Eurofighter είτε μέσω αγοράς ή μέσω leasing από το υπάρχον απόθεμα της Μ.Βρετανίας, μέχρι τα τέλη του 2026, καθώς και η προμήθεια πυραύλων αέρος-αέρος Meteor από τους Τούρκους.<br /><br />Κοινώς μπαίνουμε σε μια άκρως επικίνδυνη για την Εθνική Ασφάλεια περίοδο την επόμενη διετία, με έναν απρόβλεπτο Τράμπ στην εξουσία των ΗΠΑ , που "θαυμάζει" τον φίλο του Ερντογάν, ο οποίος θέλει να καταλάβει τα νησιά μας στο Αιγαίο, αναβιώνοντας την Οθωμανική Αυτοκρατορία.<br /><br />Η συγκυρία δεν είναι καλή για την Ελλάδα, ιδίως τώρα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο,ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τερματιστεί και τα ήρεμα νερά στο Αιγαίο θα χάσουν την σημασία τους για τις ΗΠΑ, μέσω των οποίων γινόταν αποστολή πολεμικού υλικού στο μαχόμενο Κίεβο.<br /><br />Επίσης ο Πρόεδρος Τράμπ έχει δείξει πάνω από όλα ότι σκέφτεται ως επιχειρηματίας και όχι με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο που προτάσσει η χώρα μας.<br /><br />Κοινώς στο ζύγι των ΗΠΑ με τον Τράμπ στην εξουσία πάνω από όλα είναι το συμφέρον των ΗΠΑ και τίποτε άλλο. Αυτό άλλωστε φαίνεται με τα όσα έχει πεί για μεταροπή της Λωρίδας της Γάζας σε Ριβιέρα της Μεσογείου των ΗΠΑ και εκτοπισμό 2,5 εκατομμυρίων Παλισστινίων από τη γή τους,αλλά και για την ενσωμάτωση-αγορά της Γροιλανδίας από τις ΗΠΑ και την μετονομασία του κόλπου του Μεξικού σε κόλπου της Αμερικής.<br /><br />Εκτίμησή μας είναι πως θα έρθουμε αντιμέτωποι με πολύ σοβαρά θέματα Εθνικής μας Ασφάλειας με την Τουρκία την προσεχή διετία, η οποία στη χειρότερη περίπτωση θα έχει την ανοχή του Τράμπ.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

«Ο κύβος ερρίφθη». Η ExxonMobil ξεκινάει θαλάσσιες γεωτρήσεις ανοιχτά της Κρήτης τέλη 2026.

Η συγκυρία Τράμπ και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα Η έναρξη της γεώτρησης της ExxonMobil ,θα πραγματοποιηθεί πλήν απροόπτου με τους Μητσοτάκη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Τραμπ φέρνει στον ΟΗΕ σχέδιο απόφασης για «ταχύ τερματισμό» του πολέμου στην Ουκρανία χωρίς αναφορά στην εδαφική της ακεραιότητα.

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2025/02/trump_zelenski-930x550.jpg" width="719" /><br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες προτείνουν σχέδιο απόφασης της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών που προτρέπει σε «ταχύ τερματισμό» του πολέμου στην Ουκρανία χωρίς αναφορά στον σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, δήλωσαν διπλωματικές πηγές. Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Δευτέρα.<br /><br />Την ώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ ασκεί πίεση επί του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, το σχέδιο της απόφασης «προτρέπει σε ταχύ τερματισμό του πολέμου και σε μία βιώσιμη ειρήνη ανάμεσα στην Ουκρανία και την Ρωσία». Είναι μία «λακωνική» διατύπωση πολύ διαφορετική από τα προηγούμενα κείμενα της Γενικής Συνέλευσης που υποστήριζαν την Ουκρανία καταδικάζοντας την ρωσική εισβολή.<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Τραμπ Μάρκο Ρούμπιο ζήτησε από τις χώρες μέλη του ΟΗΕ να εγκρίνουν την «απλή» και «ιστορική» νέα απόφαση.<br /><br />«Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρότειναν μία απλή και ιστορική απόφαση στα Ηνωμένα Εθνη την οποία καλούμε όλα τα κράτη μέλη να υποστηρίξουν, για να χαραχθεί ένας δρόμος προς την ειρήνη», δηλώνει σε ανακοίνωση ο Μάρκο Ρούμπιο.<br /><br />Αυτή η αμερικανική απόφαση «είναι καλή ιδέα», έσπευσε να σχολιάσει ο ρώσος πρεσβευτής στον ΟΗΕ Βασίλι Νεμπένζια, ο οποίος ωστόσο είχε να παρατηρήσει ότι απουσιάζει μία αναφορά «στις ρίζες» της σύγκρουσης.<br /><br />Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ συνέρχεται την Δευτέρα για την τρίτη επέτειο της ρωσική εισβολής στην Ουκρανία. Με την ευκαιρία αυτή, η Ουκρανία και οι Ευρωπαίοι έχουν ετοιμάσει σχέδιο απόφασης που τονίζει την ανάγκη «διπλασιασμού» των διπλωματικών προσπαθειών για τον τερματισμό του πολέμου «φέτος» και σημειώνει τις πρωτοβουλίες πολλών χωρών μελών που έχουν παρουσιάσει «τις προτάσεις τους για μία πλήρη και βιώσιμη ειρηνευτική συμφωνία».<br /><br />Στο κείμενο επαναλαμβάνονται τα προηγούμενα αιτήματα της Γενικής Συνέλευσης για την άμεση και άνευ όρων αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από την Ουκρανία και τον τερματισμό των επιθέσεων της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Οι προηγούμενες ψηφοφορίες είχαν συγκεντρώσει ευρεία πλειοψηφία, περί τις 140 ψήφους επί 193 μελών.<br /><br />Το αμερικανικό κείμενο που αποτελείται από 65 (!) λέξεις αναμένεται να προκαλέσει την οργή των Ευρωπαίων, οι οποίοι βρίσκονται ήδη αντιμέτωποι με το τετελεσμένο ενός αμερικανορωσικού διαλόγου για την Ουκρανία.<br /><br />«Ενα μινιμαλιστικό κείμενο σαν αυτό, που δεν καταδικάζει την ρωσική επίθεση ή δεν κάνει αναφορά στην εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανία, μοιάζει με προδοσία προς το Κίεβο και συνιστά χαμηλό κτύπημα για την Ευρωπαϊκή Ενωση, καθώς επίσης και περιφρόνηση των αρχών του πυρήνα του διεθνούς δικαίου», δήλωσε ο Richard Gowan του International Crisis Group.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Τραμπ φέρνει στον ΟΗΕ σχέδιο απόφασης για «ταχύ τερματισμό» του πολέμου στην Ουκρανία χωρίς αναφορά στην εδαφική της ακεραιότητα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες προτείνουν σχέδιο απόφασης της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών που προτρέπει σε «ταχύ τερματισμό» του πολέμου στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ελληνική διάσταση του «σκανδάλου Ζελένσκι».

<img height="373" src="https://www.ieidiseis.gr/media/k2/items/cache/db2746d10d6bdec5e53efc64ddcc3c66_XL.jpg" width="707" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η ώρα των εξηγήσεων μόλις τώρα αρχίζει και αφορά προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη.</span></h3>Γράφει ο <b>Γιώργος Λακόπουλος</b><br />Ένα χρόνο με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης παρατηρήθηκε ιδιαίτερη αύξηση της αμερικανικής παρουσίας. Οι συζητήσεις για «διευκολύνσεις» από την πλευρά της Ελλάδας, είχαν αρχίσει από την προηγούμενη κυβέρνηση. Αλλά από το 2020 - με την κυβερνητική αλλαγή στις ΗΠΑ - η αμερικανική δραστηριότητα είχε έντονο στρατιωτικό χαρακτήρα.<br /><br />Σε όσους το παρατήρησαν, το μέγαρο Μαξίμου έλεγε ένα από τα πρώτα μεγάλα ψέματά του: μας συμφέρει, για λόγους που αφορούν την άμυνα μας έναντι της Τουρκίας. Μόνο που οι αμερικανικές δράσεις δεν είχαν στόχο προς την Ανατολή, αλλά προς το Βορρά.<br /><br />Η κυβέρνηση Μπάιντεν μόλις ανέλαβε άρχισε να σχεδιάζει πόλεμο διά αντιπροσώπων, με τη Ρωσία. Εν γνώσει της ότι ο Πούτιν δεν θα έμενε αδρανής αν προσχωρούσε η διαδικασία για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ - παρά τις περί του αντιθέτου προγενέστερες αμερικανικές δεσμεύσεις.<br /><br />Πράγματι, τον Φεβρουάριο του 2022 ο Ρώσος μονάρχης, καταπατώντας το διεθνές Δίκαιο παραβίασε τα σύνορα του ουκρανικού κράτους - που έπρεπε να αμυνθεί έχοντας πρόεδρο μαριονέτα των Αμερικανών. Ενώ στη Δύση η προπαγάνδα με αμερικανικά λεφτά καθιστούσε τη διεθνή υποστήριξη της Ουκρανίας και την απομόνωση της Ρωσίας… συλλογικό καθήκον, χωρών και κυβερνήσεων. Η ίδια προπαγάνδα που υποστήριζε άλλες εισβολές…<br /><br />Με αμερικανική πίεση, οι Ευρωπαίοι ηγέτες έσπευσαν στο πλευρό του Ζελένσκι με ποικίλούς τρόπους: όπλα και άλλα εφόδια στην Ουκρανία, δημοσιογραφικούς ύμνους για τον ίδιο παρά τη διαφθορά του και πολιτική αναγνώριση παγκοσμίως. Ταυτόχρονα αποκλεισμός των Ρώσων στη διεθνή σκηνή, κυρώσεις κατά της οικονομίας τους - ακόμη και του πολιτισμού τους και προπαγάνδα ότι είναι εχθροί του ελεύθερου κόσμου, του τύπου: «αν πέσει η Ουκρανία θα επιτεθούν στην Ευρώπη».<br /><br />Ο Πούτιν παρανόμησε με την εισβολή, οι Ευρωπαίοι αυτοκτόνησαν με την τυφλή υποταγή στις αμερικανικές επιδιώξεις στο Ουκρανικό. Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι το μόνο που κατάφεραν ήταν να βλάψουν τις χώρες τους και την Ευρώπη.<br /><br />Με ιστορική ακρισία, ακύρωσαν την παλιά ευρωπαϊκή στρατηγική για ενσωμάτωση της Ρωσίας στο ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας και διεύρυνση της ενεργειακής συνεργασίας με απώτερη επιδίωξη την «Ευρωπαϊκή Ένωση από το Γιβραλτάρ ως τα Ουράλια».<br /><br />Έσπρωξαν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε πόλεμο, όταν ο βασικός λόγος της ίδρυσής της ήταν να τον αποφύγει στο έδαφος της.<br /><br />Η εξωτερική πολιτική και η οικονομία των ευρωπαϊκών χωρών και η συμπεριφορά της Κομισιόν, ουκρανοποιήθηκαν. Κάποιοι, όπως ο αριβίστας Μακρόν, έδειχναν έτοιμοι να ωθήσουν τα πράγματα μέχρι την πυρηνική σύγκρουση.<br /><br />Στην ίδια γραμμή, η - μετά τη Μέρκελ - πολιτική ηγεσία της Γερμανίας, μπούκωνε το χειραγωγούμενο ουκρανικό κατεστημένο και κατέστρεφε την οικονομία της, στερώντας της τους ενεργειακούς πόρους από τη Ρωσία - και πριμοδοτώντας την ακροδεξιά.<br /><br />Η τυχοδιώκτρια - και υπόλογη για πολλά - Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, έθεσε την Κομισιόν στην υπηρεσία του Ζελένσκι. Τον οποίο στήριξε ακόμη και με την απάτη της δήθεν ένταξης της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση - που δεν μπορεί να γίνει με το προφίλ που έχει…<br /><br />Ενώ ο Πούτιν έβρισκε επωφελείς εναλλακτικές για την οικονομία του, η κλίκα Ζελένσκι, σύμφωνα με διεθνείς καταγγελίες, πλούτιζε από τη διεθνή βοήθεια - για την οποία δεν έδινα κανένα λογαριασμό. Οι απλοί Ουκρανοί πολίτες πεθαίναν στις μάχες και η άρχουσα τάξη της χώρας τους, σουλατσάριζε πολυτελώς στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με λεφτά των δυτικών.<br /><br />Ήταν αρκετή η πολιτική αλλαγή στις ΗΠΑ - με τη βούληση των Αμερικανών ψηφοφόρων - για να καταρρεύσει το κατασκεύασμα της εποχής Μπάιντεν στην Ουκρανία - στο οποίο συρθήκαν δουλικά και οι Ευρωπαίοι, που αντιμετώπιζαν ως εγκληματία πολέμου τον Πούτιν, αλλά όχι και τον Νετανιάχου.<br /><br />Το αποτέλεσμα το βλέπουμε αυτές τις μέρες: αυτοί που βγαίνουν ζημιωμένοι είναι οι ίδιοι και οι χώρες τους. Αφού ήδη το επιχειρησιακό σχέδιο είχε φτάσει σε αδιέξοδο, κατέρρευσε το προπαγανδιστικό οικοδόμημα και η πολιτική υπηρετούσε έπεσε στα κεφάλια των Ευρωπαίων…<br /><br />Ανάμεσα τους, από τους πιο ζημιωμένους είναι η Ελλάδα που διά του Κυριάκου Μητσοτάκη ταυτίσθηκε απολύτως με το καθεστώς του Κιέβου και του παρείχε περισσότερά από όσα όφειλε και από όσα μπορούσε. Ατυχώς γι’ αυτόν δεν υπάρχει τρόπος να εξαφανιστούν όσα έλεγε και όσα έπραττε. Και πολλοί φοβούνται ότι μάλλον δεν τα γνωρίζουμε όλα.<br /><br />Ο ίδιος και η κυβέρνησή του έφτασαν σε ακρότητες για να στηρίξουν τον Ζελένσκι. Αποδυναμώθηκε η άμυνα των νησιών, ο ίδιος αδελφοποιήθηκε με τον Ουκρανό και τον έβαλε στην ελληνική Βουλή, μολύνοντάς την με τους νεοναζί Αζόφ, που τον συνοδεύαν. Και χωρίς λογική εξήγηση, οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις - που άντεξαν σε πολιτικές μεταβολές αιώνων και από τις δύο πλευρές - ανατινάχθηκαν.<br /><br />Η κυβέρνηση Μητσάκη… κήρυξε τον πόλεμο στη Ρωσία, ως καλός «σύμμαχος» του ΝΑΤΟ και στο μέγαρο Μαξίμου ονειρευόταν… συμβόλαια, που θα εξασφάλιζε η «αγαπητή Ούρσουλα» στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Business as usual.<br /><br />Στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου, η Τουρκία, επίσης μέλος του ΝΑΤΟ, δεν έστειλε στην Ουκρανία τίποτε περισσότερο από όσα της πούλησε. Ο Ερντογάν έκανε τον μεσολαβητή, χωρίς να διακόψεις της σχέσεις του με τη Ρωσία. Προφανώς γιατί αυτό επέβαλε το συμφέρον της χώρας του..<br /><br />Σήμερα όσοι παπαγάλιζαν τις απαντήσεις, έμειναν στον αέρα γιατί η νόμιμη αμερικανική κυβέρνηση, αλλάζοντας πολιτική τους άλλαξε τις ερωτήσεις.<br /><br />Η διοίκηση Τραμπ αποκαθιστά σχέσεις με τη Μόσχα, διακόπτει τη διπλωματική απομόνωσή της και σταδιακά θα αναιρέσει τις οικονομικές κυρώσεις. Έτσι αφήνεις τους Ευρωπαίους υποτακτικούς των ΗΠΑ - με ταπεινωτικό τρόπο.<br /><br />Ο Αμερικανός καουμπόι διαμοιράζει με τον Πούτιν τα εδάφη και τον πλούτο της Ουκρανίας, δείχνει τον Ζελένσκι ως δικτάτορα, στερούμενο νομιμοποίησης - αλλά και ως ύποπτο για τη λεηλασία της αμερικάνικη βοήθειας και του ζητάει λογαριασμό.<br /><br />Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες μένουν με τον «μουτζούρη» στο χέρι. Όταν οι λαοί της Ευρώπης συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της βλάβης στην οποία οδηγήσαν τους λαούς τους, με την αβασάνιστη υποτέλεια στα αμερικανικά συμφέροντα, οι κυβερνήσεις τους θα τις θέσουν προ των ευθυνών τους. Θα ζητηθούν από πολλούς στην Ευρώπη λογαριασμοί, για όσα έστειλαν, όπως τα έστειλαν, στην Ουκρανία.<br /><br />Ανάμεσα στους πρώτους είναι και η ελληνική κυβέρνηση, που βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με τις επιλογές της. Με ανόητο σόφισμα περί «σωστής πλευράς της ιστορίας» υποτάχθηκε πλήρως στα αμερικανικά κελεύσματα - χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα - και τώρα αναδύεται η βλάβη της χώρας σε πολλά πεδία. Στα οποία δεν χωράει «αυτά που έλεγαν, αυτά έκανα»<br /><br />Ο Πρωθυπουργός που διατυμπάνισε ότι «έβαλε τον Ερντογάν σε διπλωματική απομόνωση» - επειδή ο ίδιος είναι πρωτοπόρος στην υποστήριξη της Ουκρανίας - πρέπει τώρα να εξηγήσει γιατί κατέληξε η Ελλάδα σε τόσο δύσκολη θέση και σε ποια πλευρά της Ιστορίας κατατάσσεται σήμερα.<br /><br />Ότι πετάει καρφιά στον συνοδοιπόρο του Μακρόν, που τον αγνοεί τώρα για «επιλεκτικά φορμάτ», είναι ομολογία ενοχής για λάθος πολιτική, με λάθος συνομιλητές και χωρίς καμία εξήγηση - ούτε καν στο υπουργικό Συμβούλιο.<br /><br />Με την πολιτική Μητσοτάκη η χώρα βρίσκεται χωρίς στηρίγματα στις ΗΠΑ, έχασε τις σχέσεις με τη Ρωσία, έμεινε ξεκάρφωτη στην Ευρώπη και πρέπει να αντιμετωπίσει πλέον η γιγάντωση του Ερντογάν, που πολιτεύονταν - εναντίον της Ελλάδας -, χωρίς να δέχεται τις υποδείξεις των υπερατλαντικών στο Ουκρανικό.<br /><br />Δεν ξέρουμε ως που μπορεί να φτάσουν οι συνέπειες αυτής της τρομακτικής ελληνικής ήττας. Το βέβαιο είναι ότι κόστισε διπλωματικό κεφαλαίο, σχέσεις με ισχυρές δυνάμεις, δεδομένα της εθνικής άμυνας, λεφτά των Ελλήνων φορολογούμενων και ίσως άλλα χειροτέρα.<br /><br />Όλα αυτά απαιτούν άμεσες εξηγήσεις στον πολιτικό διάλογο, στη Βουλή και στους πολίτες. Ανικανότητα και λάθη, ή σκοπιμότητες και συμφέροντα; Κακές εκτιμήσεις, ή έξωθεν εντολές; Οι απαντήσεις είναι αναπόφευκτες και θα τις αξιώσεις και ο τελευταίος πολίτης. Η Ελλάδα δεν είναι τσιφλίκι της οικογένειας Μητσοτάκη για να τη διαπραγματεύεται κατά βούληση με οποιονδήποτε.<br /><br />Η ώρα των εξηγήσεων μόλις τώρα αρχίζει και αφορά προσωπικά τον Πρωθυπουργό. Μόνος του αποφάσισε, μόνος του θα σηκώνει στο βάρος της ευθύνης για το «σκάνδαλο Ζελένσκι» - που είναι αποκλειστικό έργο των χειρών του…<br /><br />Προς το παρόν είναι ολοφάνερο ότι δεν έχει πλέον το κύρος για να εκπροσωπεί τη χώρα στο διεθνή χώρο. Η πολιτική συμπεριφορά του και οι προσωπικές φιλοδοξίες τους μετρήθηκαν και βρέθηκαν επιζήμιες…<div><br /></div><div><a href="https://www.ieidiseis.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η ελληνική διάσταση του «σκανδάλου Ζελένσκι».

Η ώρα των εξηγήσεων μόλις τώρα αρχίζει και αφορά προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος Ένα χρόνο με την ανάληψη της κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκοι: Πως θα εμποδίσουμε τους Έλληνες στην ενέργεια της Ανατολικής Μεσογείου.

<a href="https://echedoros.blog/"><img height="488" src="https://i0.wp.com/echedoros.blog/wp-content/uploads/2025/02/%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%B58%CF%85%CF%820%CF%80%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B5%CE%BF6789%CE%B2.jpg?resize=640%2C585&ssl=1" width="718" /></a><br /><br />Ο αγώνας για κυριαρχία στα ενεργειακά πεδία της Ανατολικής Μεσογείου έχει φουντώσει ξανά με την ενεργειακή συμφωνία μεταξύ της Αιγύπτου και της Κυπριακής Δημοκρατίας, γράφει η τουρκική εφημερίδα Milliyet.<br /><br />Όπως σημειώνεται η Αίγυπτος θα μπορούσε να ωφεληθεί πολλά περισσότερα εάν συνάψει συμφωνία με την Τουρκία αντί με τους Έλληνες.<br /><br />Σύμφωνα με τρέχοντα γεγονότα η κυβέρνηση της Κύπρου και η Αίγυπτος κατέληξαν σε συμφωνία για την εκμετάλλευση φυσικού αερίου στο κοίτασμα Κρόνος στο τεμάχιο 6 και στο κοίτασμα Αφροδίτη στο τεμάχιο 12 του ενεργειακού πεδίου της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br /> Ενώ το 6ο τεμάχιο, που προκάλεσε διαφωνίες μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας- Κύπρου βρίσκεται εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της Τουρκίας, το ψευδοκράτος της τουρκοκυπριακής κοινότητας έδωσε άδεια στην TPAO για το οικόπεδο Αφροδίτη που βρίσκεται στο 12ο αγροτεμάχιο.<br /><br />Έχει προταθεί ότι η παραγωγή φυσικού αερίου στην περιοχή του Κρόνου, που έχει απόθεμα περίπου 85 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων, θα μπορούσε να ξεκινήσει το 2026 ή το 2027, ενώ η παραγωγή στο αγροτεμάχιο Αφροδίτη, που έχει απόθεμα 100 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων, θα μπορούσε να ξεκινήσει το 2031.<br /><br />Εμπλέκονται ενεργειακοί γίγαντες<img src="https://i0.wp.com/echedoros.blog/wp-content/uploads/2025/02/%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%B58%CF%85%CF%820%CF%80%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B5%CE%BF6789%CE%B1.jpg?resize=640%2C419&ssl=1" /><br /><br />Όπως συνεχίζει η Milliyet, ενώ διεθνείς ενεργειακοί κολοσσοί όπως η ENI, η TOTAL, η Shell και η Chevron έχουν επίσης ενταχθεί στο έργο, πηγές του τουρκικού Υπουργείου Εθνικής Άμυνας τόνισαν ότι η συμφωνία ήταν «άκυρη» για την Τουρκία και έδωσαν το μήνυμα ότι «Ως Τουρκία, δεν θα διστάσουμε να χρησιμοποιήσουμε την εξουσία που μας έδωσε η Εγγυητική συμφωνία ενάντια στις δραστηριότητες της ελληνοκυπριακής κυβέρνησης που απειλούν την ειρήνη και την ασφάλεια του νησιού».<br /><br />Ο Ογκουζάν Ακγιένερ, Πρόεδρος του Τουρκικού Κέντρου Έρευνας Στρατηγικών και Πολιτικών Ενέργειας (TESPAM), δήλωσε σχετικά με την περιοχή του Κρόνου εντός του πεδίου εφαρμογής της συμφωνίας, «μπορεί να υπάρχει απόθεμα 70 έως 80 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων. Η ετήσια μέγιστη παραγωγή είναι 5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Πρέπει να παραδωθεί σε μια εγκατάσταση. Προσπάθησαν να το μεταφέρουν στην Αίγυπτο. Η Αίγυπτος έχει το πεδίο Ζορ. Βρίσκεται στην παραγωγή εδώ και χρόνια. Υπάρχουν μεγάλες επιφανειακές εγκαταστάσεις.<br /><br />Η απόσταση από τον Κρόνο δεν ξεπερνά τα 50 χιλιόμετρα. «Υπάρχει πλεονάζουσα χωρητικότητα στο κοίτασμα Ζορ, θα συνδέσουν το αέριο που θα παραχθεί εδώ με τις εγκαταστάσεις του κοιτάσματος Ζορ που λειτουργεί από την ENI», είπε.<br /><br />Εάν η Τουρκία και η Αίγυπτος καταλήξουν σε συμφωνία…<br /><br />Επισημαίνοντας ότι το θαλάσσιο οικόπεδο νούμερο 6 επικαλύπτεται με την αποκλειστική οικονομική ζώνη της Τουρκίας, ο Ακγιένερ είπε, «Αλλά το σημείο όπου βρίσκεται η δομή του Kronos δεν επικαλύπτεται. Εάν η Αίγυπτος υπογράψει συμφωνία με την Τουρκία και δεν συνεργαστεί με την Κυπριακή Κυβέρνηση, το κοίτασμα Κρόνος θα ανήκει στην Αίγυπτο.<br /><br />Μέρος της 6ης άδειας παραβιάζει την περιοχή της Τουρκίας και η δομή του Κρόνος παραβιάζει την Αίγυπτο.<br /><br />«Εάν η Τουρκία και η Αίγυπτος συμφωνήσουν σε μια κοινή γραμμή, αυτή τη φορά αυτή η περιοχή θα εμπίπτει στην περιοχή της Αιγύπτου», είπε.<br /><br />Θα απενεργοποιηθεί η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση;<br /><br />Όταν ρωτήθηκε εάν η Κυπριακή Κυβέρνηση θα μπορούσε να μείνει εκτός εικόνας σε μια τέτοια περίπτωση, ο Ακγιένερ είπε, «Η Κύπρος πρέπει να μείνει εκτός εικόνας ούτως ή άλλως. Η Κύπρος είναι ένα νησί στη μέση. «Δεν είναι στην πραγματικότητα νομικά δυνατό για την ελληνοκυπριακή διοίκηση να αξίζει τόσες αποκλειστικές οικονομικές ζώνες, αλλά προσπαθούν να το κάνουν τετελεσμένο», είπε.<br /><br /> Ο Ακγιένερ, ο οποίος τόνισε ότι οι προηγούμενες δηλώσεις της ελληνοκυπριακής διοίκησης, όπως η χάραξη αγωγού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, ήταν ασυνεπείς και δήλωσε ότι το κοίτασμα του Κρόνου θα παραβίαζε τα δικαιώματα της τουρκοκυπριακής κοινότητας στην Κατεχόμενη Κύπρο, είπε: «Μέχρι να γίνει μια συμφωνία μοντέλου λύσης δύο κρατών, οι Τουρκοκύπριοι έχουν επίσης δικαιώματα παντού στο νησί της Κύπρου».<br /><br />Υπάρχουν επίσης οι ΗΠΑ και το Κατάρ<br /><br />Σχετικά με την περιοχή της Αφροδίτης, που είναι ένα άλλο σκέλος του έργου, ο Ακγιένερ είπε, «Το ίδιο σύστημα δεν είναι έτοιμο για την Αφροδίτη αυτή τη στιγμή. Δεν νομίζω ότι μπορούν να πάρουν παραγωγή από την Αφροδίτη αυτή τη στιγμή.<br /><br />Εξέφρασε την άποψή του ότι «ίσως μπορούν να κάνουν κάτι μέσω του Ισραήλ».<br /><br />Ο Ακγιένερ, ο οποίος εξήγησε ότι η Exxon, γνωστή ως εταιρεία του αμερικανικού βαθέος κράτους, και το Κατάρ, αν και η εταιρεία άλλαξε το όνομά της, συμμετείχαν επίσης στο έργο, έδωσε προσοχή στο κόστος ανάπτυξης ενός υπεράκτιου κοιτάσματος όπως το Kronos, λέγοντας: «Μια πλατφόρμα κοστίζει 3-4 δισεκατομμύρια δολάρια . «Ίσως 5 δισεκατομμύρια δολάρια θα δαπανηθούν για τη γεώτρηση αγωγού», είπε.<br /><br /><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Τούρκοι: Πως θα εμποδίσουμε τους Έλληνες στην ενέργεια της Ανατολικής Μεσογείου.

Ο αγώνας για κυριαρχία στα ενεργειακά πεδία της Ανατολικής Μεσογείου έχει φουντώσει ξανά με την ενεργειακή συμφωνία μεταξύ της Αιγύπτου και ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα παραχώρηση Τραμπ στον Πούτιν: Η Ρωσία δεν θα διωχθεί για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2023/08/ukraine-scaled.webp"><img height="429" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2023/08/ukraine-696x466.webp" width="703" /></a><br /><br />Πυρομαχικά σε όσους τον κατηγορούν ότι έχει δώσει «γην και ύδωρ» στον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντίμιρ Πούτιν, έδωσε για άλλη μια φορά ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.<br /><br />Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Telegragh, η Ουάσινγκτον έχει αφήσει να ενοοηθεί ότι δεν θα στηρίξει μια διεθνή προσπάθεια για δίωξη της Ρωσίας για την εισβολή στην Ουκρανία. Οι απεσταλμένοι των ΗΠΑ αρνήθηκαν να χαρακτηρίσουν τη Ρωσία ως «επιτιθέμενο» σε μια συνάντηση μιας «βασικής ομάδας» χωρών που προετοιμάζουν ένα δικαστήριο τύπου Νυρεμβέργης για να δικάσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν για εγκλήματα πολέμου, σύμφωνα με δυτικούς αξιωματούχους.<div><br />Άρνηση<br /><br />Η Ουάσιγκτον αρνείται ομοίως να συνυπογράψει μια δήλωση των Ηνωμένων Εθνών που υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και απαιτεί από τη Μόσχα να αποσύρει τις δυνάμεις της από τα εδάφη που έχει θέσει υπό κατοχή. Η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ αρνήθηκε επίσης να υπογράψει μια προγραμματισμένη δήλωση της G7 που αποκαλούσε τη Ρωσία «επιτιθέμενη» στον πόλεμο με την Ουκρανία για την τρίτη επέτειο της έναρξης της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» στην Ουκρανία.<br /><br />Ο πρόεδρος των ΗΠΑ κατηγόρησε την Ουκρανία για την έναρξη του πολέμου, χαρακτήρισε τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι «δικτάτορα» και πίεσε να προσκληθεί η Ρωσία πίσω στους G7. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι φοβούνται ότι η κολακεία του Τραμπ στον Πούτιν θα μπορούσε να οδηγήσει στο να μείνει ο Ρώσος πρόεδρος ατιμώρητος ως μέρος οποιασδήποτε ειρηνευτικής διευθέτησης.<br /><br />Το ειδικό ποινικό δικαστήριο<br /><br />Αυτή η στάση έχει θέσει υπό αμφισβήτηση τις προετοιμασίες για την τελική συνάντηση της «βασικής ομάδας» τον επόμενο μήνα. Η ομάδα ηγείται ενός συνασπισμού 40 εθνών για να σχηματίσει ένα Ειδικό Δικαστήριο για το Έγκλημα Επίθεσης κατά της Ουκρανίας, με πρότυπο την απάντηση στα εγκλήματα πολέμου των Ναζί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρωτοβουλία αυτή θα έδινε δικαιοδοσία σε ένα ειδικό ποινικό δικαστήριο για τη διερεύνηση τόσο των δραστών του εγκλήματος της επίθεσης όσο και εκείνων που είναι συνένοχοι σε αυτό το έγκλημα.<br /><br />Το έγκλημα της επίθεσης δεν μπορεί να διωχθεί από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. «Αν δεν αναγνωρίσουν ότι πρόκειται για επιθετικότητα, δεν μπορούν να συμμετάσχουν», είπε αξιωματούχος σχετικά με την αντίθεση των ΗΠΑ στον χαρακτηρισμό της Ρωσίας ως επιτιθέμενου. Η απώλεια της υποστήριξης της Ουάσιγκτον για το δικαστήριο θα είναι σημαντικό πλήγμα στη διεθνή φήμη και υπόσταση του εγχειρήματος.</div><div><br />Σοκ<br /><br />«Πρόκειται για μια αρκετά δραστική αλλαγή (σ.σ. στην πολιτική των ΗΠΑ για την Ουκρανία)», είπε ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης στην Telegraph. «Το να ξαναγράψουμε την ιστορία και να προσποιούμαστε ότι η Ρωσία δεν ήταν αυτή που ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο είναι κάτι στο οποίο απλά δεν μπορούμε και δεν θα συμφωνήσουμε». Οι ΗΠΑ δεν έχουν ακόμη αποσυρθεί επίσημα από την πρωτοβουλία και αναμένεται να παραστούν στην επόμενη συνάντησή τους τον επόμενο μήνα στο Στρασβούργο της Γαλλίας.<br /><br />Διπλωματικό σημείωμα που είδε η Telegraph αποκάλυψε ότι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ήταν «σοκαρισμένοι» με τους ισχυρισμούς των ΗΠΑ σε μια σειρά διεθνών συναντήσεων ότι η Ρωσία θα πρέπει να προσκληθεί ξανά στον «πολιτισμένο κόσμο». Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες διεξάγουν τώρα συνομιλίες για μια πιθανή κατάρρευση του ειδικού δικαστηρίου εάν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν όπως φοβούνται.</div><div><br />Η… «σύγκρουση της Ουκρανίας»<br /><br />Η τελευταία θέση των ΗΠΑ σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή στην πολιτική μεταξύ του Τζο Μπάιντεν και του Τραμπ. Ο πρώην πρόεδρος είχε χαρακτηρίσει τον Πούτιν «εγκληματία πολέμου» και υπέγραψε μια σειρά διεθνών δηλώσεων που περιέγραφαν τη Ρωσία ως το επιτιθέμενο κράτος. Η Ουάσιγκτον πιέζει τώρα ο σχεδόν τριετής πόλεμος να ονομαστεί «σύγκρουση της Ουκρανίας» σε συζητήσεις με διεθνείς συμμάχους.<br /><br /></div><div>Εξάλλου, η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τη συνάντηση μεταξύ του Μάρκο Ρούμπιο, του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, και του Σεργκέι Λαβρόφ, του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, περιέγραψε δύο φορές τον πόλεμο ως «τη σύγκρουση στην Ουκρανία», ρητορική που απέχει πολύ από την επιθυμία του Κιέβου και των Βρυξελλών να χαρακτηριστεί ως επίθεση κατα κυρίαρχου κράτους.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Νέα παραχώρηση Τραμπ στον Πούτιν: Η Ρωσία δεν θα διωχθεί για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία.

Πυρομαχικά σε όσους τον κατηγορούν ότι έχει δώσει «γην και ύδωρ» στον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντίμιρ Πούτιν, έδωσε για άλλη μια φορά ο πρόεδρος...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς καταντήσαμε λοχία… Η κάποτε κραταιά Ευρώπη τώρα σέρνεται αδύναμη και εξαρτημένη.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2025/02/hartis_europe_palios-696x468.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="468" data-original-width="696" height="430" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2025/02/hartis_europe_palios-696x468.jpg" width="700" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μέχρι και ο Ζελένσκι αποκάλεσε την ευρωπαϊκή άμυνα «αδύναμη» - Πώς έφτασε όμως η Γηραιά ήπειρος σε αυτό το σημείο;</span></h3>Αμερικανοί και Ρώσοι συναντήθηκαν στη Σαουδική Αραβία για συνομιλίες σχετικά με μια ειρηνευτική συμφωνία στην Ουκρανία, από την οποία έλειπαν οι Ουκρανοί εκπρόσωποι, αλλά και η ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία.<br /><br />Σε μια στιγμή βαθιάς γεωπολιτικής αβεβαιότητας, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι έκανε μια καυστική αξιολόγηση των αμυντικών δυνατοτήτων της Ευρώπης: «Αδύναμη».<br /><br />«Η ετοιμότητα έχει αυξηθεί», παραδέχτηκε, αλλά από την άποψη της καθαρής δύναμης, «ο αριθμός των στρατευμάτων μάχης, ο στόλος, η αεροπορία, τα drones… Ειλικρινά πιστεύω ότι η Ευρώπη είναι αδύναμη σήμερα», είπε.<br /><br />Ήταν μια ωμή παρατήρηση, αλλά όπως αναλύει το TRT World, προκάλεσε ένα σχετικό ερώτημα: Πώς η Ευρώπη, κάποτε κυρίαρχη δύναμη στις παγκόσμιες υποθέσεις, έφτασε σε αυτό το σημείο;Στην ανάλυση που δημοσιεύτηκε στην αγγλόφωνη διεθνή έκδοση του τουρκικού κρατικού καναλιού TRT, επιχειρείται να δοθεί μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα:<br /><br />Για αιώνες, οι ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες πρόβαλαν τη δύναμή τους σε ολόκληρο τον κόσμο, ασκώντας άμεσο ή έμμεσο έλεγχο στο 84% του κόσμου, ασκώντας επιρροή σε εκείνες τις περιοχές όπου δεν κυβερνούσε άμεσα.<br /><br />Σήμερα, αυτή η επιρροή έχει εξασθενίσει. Έχει αντικατασταθεί από ένα μοτίβο αδράνειας, δισταγμού και μιας συνεξαρτώμενης εξάρτησης από τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990, Συρία τη δεκαετία του 2010 και ο εν εξελίξει πόλεμος στην Ουκρανία, ξανά και ξανά, η Ευρώπη αγωνίστηκε να επιβληθεί, συχνά περιμένοντας την Ουάσιγκτον να παρέμβει.<br /><br />Η απάντησή της στη σύγκρουση Ισραήλ–Παλαιστίνης ήταν παρομοίως ασύνδετη και καθώς η διοίκηση Τραμπ 2.0 αναλαμβάνει την ευθύνη και τη δράση σε όλο τον κόσμο, η Ευρώπη βρίσκεται και πάλι προετοιμασμένη για αβεβαιότητα.<br /><br />Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι μόνο γιατί η Ευρώπη είναι αδύναμη, αλλά αν πρόκειται για αδύναμη βούληση, καινοτομία, συνεξάρτηση από την Ουάσιγκτον ή κάτι πιο διαρθρωτικό;<br /><br />Το δίλημμα του αερίου<br /><br />Μια απάντηση βρίσκεται στην ενέργεια. Παρ΄όλα τα ζητήματα της Ευρώπης με τη Ρωσία, εξακολουθεί να λαμβάνει σχεδόν το 20% του υγροποιημένου φυσικού αερίου της από τη Μόσχα και οι προσπάθειες να «απογαλακτιστεί» εντελώς δεν απέδωσαν τους αναμενόμενους καρπούς.<br /><br />Τις τελευταίες έξι δεκαετίες, η Ευρώπη αύξησε σταθερά την εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο, χτίζοντας ένα περίπλοκο δίκτυο αγωγών που τελικά ανάγκασε την Ευρώπη να βρεθεί σε δύσκολη θέση όταν ξεκίνησε η ρωσο-ουκρανική σύγκρουση.<br /><br />Καθώς ο πόλεμος κλιμακωνόταν, η Ευρώπη βρέθηκε μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης: Επιβάλλοντας κυρώσεις στη χώρα που προμήθευε την ενέργειά της, ενώ κατέβαλε περίπου 204 δισεκατομμύρια ευρώ για ρωσικό αέριο.<br /><br />Ο αγωγός Nord Stream, κάποτε σύμβολο του οικονομικού πραγματισμού, έγινε γεωπολιτική θηλιά.<br /><br />Η οικονομία της Ευρώπης έχει αναμφίβολα πληγεί από έναν επιπλέον παράγοντα. Η επιβράδυνση που προκλήθηκε από την πανδημία Covid-19 ήταν σημαντική, αλλά η πρόσθετη ένταση της ενεργειακής αβεβαιότητας έχει απλώς βαθύνει το δίλημμα της Ευρώπης.<br /><br />Η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε μεταξύ Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2024, κατά 1,1% στην Ευρωζώνη και 0,8% στην ευρύτερη ΕΕ.<br /><br />Έπληξε άμεσα τους Ευρωπαίους πολίτες, που τώρα έχουν επωμιστεί τις υψηλότερες τιμές καταναλωτή που φέρνει το ακριβότερο φυσικό αέριο, τσακίζοντας τους προϋπολογισμούς των νοικοκυριών και τροφοδοτώντας τη δυσαρέσκεια. Οι οικονομικές συνέπειες ήταν σοβαρές.<br />Επισφάλεια της ενιαίας αγοράς<br />Έπειτα, υπάρχει η έλλειψη οικονομικής συνοχής, η οποία τροφοδοτείται από τον μύθο της ενιαίας αγοράς: εξαιρετική στα χαρτιά, αλλά δύσκολη στην Ευρώπη.<br /><br />Στα χαρτιά, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να υπερηφανεύεται για μια ενιαία αγορά, μια απρόσκοπτη ροή αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ανθρώπων. Στην πραγματικότητα όμως, οι εθνικές πολιτικές και τα γραφειοκρατικά εμπόδια πνίγουν αυτή την υπόσχεση.<br /><br />Όπως έγραψαν οι Erik Jones και Matthias Matthijs στο Foreign Affairs:<br /><br />«Οι εθνικοί κανόνες σχετικά με τη φορολογία εισοδήματος, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, την απορρόφηση κινδύνου και τις διαδικασίες πτώχευσης καθιστούν μη ελκυστικό για τους επενδυτές να βλέπουν πέρα ​​από τα σύνορα των χωρών τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ως αποτέλεσμα, μεγάλο μέρος των αποταμιεύσεων της Ευρώπης είτε παραμένει αδρανές στις εγχώριες τράπεζες είτε κυνηγά υψηλότερες αποδόσεις στις βαθύτερες, πιο ρευστοποιήσιμες κεφαλαιαγορές στις Ηνωμένες Πολιτείες».<br /><br />Η οικονομική στασιμότητα συνοδεύεται από υστέρηση στην καινοτομία και την τεχνολογία. Ενώ εξακολουθεί να είναι μια κινητήρια δύναμη στον αυτοματισμό και την εκβιομηχάνιση, η Γηραιά ήπειρος δεν ταιριάζει με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το σπίτι της Τεχνητής Νοημοσύνης, της ρομποτικής και της Μεγάλης Τεχνολογίας.<br /><br />Μετά από αιώνες αποικισμού και εξαγωγής πλούτου από τον κόσμο, η Ευρώπη αγωνίζεται τώρα να βρει πολιτικό, οικονομικό και ασφαλές έρεισμα και μερικοί μπορεί να υποστηρίξουν, τη συνάφεια, σε έναν ταχέως αναπτυσσόμενο κόσμο και μια μεταβαλλόμενη παγκόσμια οικονομία.<br /><br />Για την Ουάσιγκτον, αυτή η έλλειψη του επείγοντος δεν πέρασε απαρατήρητη. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς επέπληξε τους Ευρωπαίους στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου λέγοντας: «Πιστεύουμε επίσης ότι είναι σημαντικό τα επόμενα χρόνια η Ευρώπη να προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό για να εξασφαλίσει τη δική της άμυνα».<br /><br />Σηματοδοτεί αυτό ότι η υπομονή των ΗΠΑ με την Ευρώπη εξαντλείται;<br /><br />Μειούμενος ρόλος στην παγκόσμια ασφάλεια<br /><br />Η ευρωπαϊκή αμφιθυμία και αδράνεια έχουν διαδραματιστεί σε εμπόλεμες ζώνες κατά τη διάρκεια των δεκαετιών.<br /><br />Οι πόλεμοι της Γιουγκοσλαβίας της δεκαετίας του 1990. Η συριακή κρίση. Οι επανειλημμένες αποτυχίες να μεσολαβήσουν για την ειρήνη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης ή ακόμα και το πώς να αντιμετωπιστεί η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ.<br /><br />Η υπογράμμιση αυτής της αδυναμίας ήταν η συνεξαρτώμενη σχέση της με τις ΗΠΑ, με την Ουάσιγκτον να σώζει εύκολα την ήπειρο από τα προβλήματα σε μεγάλο μέρος της σύγχρονης ιστορίας με πρωτοβουλίες όπως το Σχέδιο Μάρσαλ.<br /><br />Επίσης, υπάρχουν και οι διχασμοί για τη διαχείριση του θέματος της Ρωσίας. Ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος ακριβώς εντός των συνόρων της Ευρώπης, έχει διχάσει την ήπειρο ως προς τις στρατηγικές της απαντήσεις, αλλά την έχει καταστήσει επίσης έναν αβέβαιο και διστακτικό εταίρο για την Ουκρανία.<br /><br />Ακόμη και εντός του ΝΑΤΟ, τα ευρωπαϊκά έθνη έχουν συχνά δυσκολευτεί να ευθυγραμμιστούν με τη στρατηγική, πόσο μάλλον με τις στρατιωτικές δαπάνες. Ο Τραμπ έχει θέσει ως στόχο να τιμωρήσει την Ευρώπη για τις χαμηλές αμυντικές της δαπάνες στο ΝΑΤΟ, αλλά η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη απλώς δεν μπορεί να το αντέξει οικονομικά.<br /><br />Καθώς η Γερμανία πάσχιζε να στείλει άρματα μάχης Leopard 2 στην Ουκρανία, το Κίεβο αναγκάστηκε να στηριχτεί πολύ «στους ώμους» των ΗΠΑ, ένα ευρωπαϊκό μοτίβο που συνέβαλε στον αποκλεισμό της Ευρώπης κατά τις διαπραγματεύσεις της με τη Ρωσία.<br /><br />Η κυβέρνηση Τραμπ έχει συχνά παρακάμψει εντελώς την Ευρώπη στις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία, όπως φάνηκε και στην τελευταία πίεση της Ουάσιγκτον για μια ειρηνευτική σύνοδο στη Σαουδική Αραβία, με εμφανή έλλειψη ευρωπαϊκής εκπροσώπησης.<br /><br />Ο στρατηγός Κιθ Κέλογκ, ειδικός απεσταλμένος του Αμερικανού Προέδρου για την Ουκρανία και τη Ρωσία ήταν διπλωματικός στα όσα είπε: «Δεν νομίζω ότι είναι λογικό και εφικτό να κάθονται όλοι στο τραπέζι». Αυτό που εννοούσε όμως ήταν: Η παρουσία της Ευρώπης δεν είναι απαραίτητη.<br /><br />Αυτό επαναφέρει το σχόλιο του Ζελένσκι, ότι η άμυνα της Ευρώπης είναι αδύναμη. Και πουθενά αυτό δεν είναι πιο εμφανές όσο στην Ουκρανία.<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποκάλυψε τα τρωτά σημεία της Ευρώπης: Μια υποτονική οικονομία, μια κατακερματισμένη αμυντική βιομηχανία και μειωμένη παραγωγή.<br /><br />Τα πρόσφατα παγκόσμια γεγονότα, η φθίνουσα οικονομική ανάπτυξη και μια σειρά αμφισβητήσιμων επιλογών έχουν φέρει την Ευρώπη σε πολύ δύσκολη θέση.<br /><br />Η Γηραιά ήπειρος είτε θα εκλάβει αυτή τη στιγμή ως «καμπανάκι», είτε θα χαθεί στη γεωπολιτική ασημαντότητα.<div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πώς καταντήσαμε λοχία… Η κάποτε κραταιά Ευρώπη τώρα σέρνεται αδύναμη και εξαρτημένη.

Μέχρι και ο Ζελένσκι αποκάλεσε την ευρωπαϊκή άμυνα «αδύναμη» - Πώς έφτασε όμως η Γηραιά ήπειρος σε αυτό το σημείο; Αμερικανοί και Ρώσοι συνα...

Διαβάστε την συνέχεια

ΠΑ: F-16 Block 50, λόγια πολλά, ουσία μηδέν.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/06/F-16-BLOCK-50-POLEMIKI-AEROPORIA-AIR-DEFENDER-790x400.jpg" /><br /><br /><b>ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ</b><br />Το θέμα της αναβάθμισης στο επίπεδο Viper των 38 F-16 Block 50 έλαβε διαστάσεις σειράς θρίλερ, με τα επεισόδια να μην φτάνουν ή να προσεγγίζουν σ’ ένα τέλος.<br /><br />Πως αλλιώς θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τις συνομιλίες- διαπραγματεύσεις των δυο πλευρών, όπου η ελληνική, διαμηνύει στον έναν μετά τον άλλον Αμερικανό που φτάνει στο επιτελείο ότι υπάρχουν δυο κόκκινες γραμμές για την Αθήνα.<br /><br />Η πρώτη είναι γνωστή και αφορά το «ταβάνι» που μπορεί να φτάσει η Ελλάδα, δηλαδή στο ποσό του 1 δισεκατομμυρίου.<br /><br />Η δεύτερη αφορά το που πρόκειται να γίνει η αναβάθμιση, με το επιτελείο να δείχνει ότι η ΕΑΒ είναι αυτή που θα συνεχίσει το μεγάλο Εθνικό στοίχημα για μια διαλειτουργική «ραχοκοκαλιά».<br /><br />Η τεχνογνωσία που έχει αναπτυχθεί από την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία που αναβαθμίζει ήδη 82 αεροσκάφη F-16 στο επίπεδο Viper, δημιουργεί όλες εκείνες τις συνθήκες ώστε η Αθήνα να μην διαπραγματευτεί οτιδήποτε άλλο, παρά προτάσεις που έχουν βρεθεί στο τραπέζι των συνομιλιών.<br /><br />Και ειδικά τώρα, επισημαίνεται από αρμόδια χείλη, που η ΕΑΒ εμφανίζει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο αποδίδοντας ως και τρία F-16 στην 337 Μοίρα μέσα σ’ έναν μήνα, η εταιρεία δείχνει ότι είναι ικανή να κερδίζει έδαφος όχι μόνο εθνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο.<br /><br />Τα παραπάνω είναι μέρος των συνομιλιών, την ώρα που το αεροπορικό επιτελείο και το υπουργείο Εθνικής άμυνας τελούν εν αναμονή της περιβόητης LOA των Αμερικανών για την αναβάθμιση των 38 Block 50.<div><br />Πολύπλοκη η αναβάθμιση<br /><br />Από την άλλη πλευρά οι Αμερικανοί υποστηρίζουν ότι σε σχέση με τις αναβαθμίσεις των F-16 Block 52 plus & των Advanced, τα «50άρια» θεωρούνται μια αναβάθμιση πιο δύσκολη. Τις επόμενες ημέρες αναμένεται ότι θα υπάρξει εκ νέου τετ α τετ κατά το οποίο οι Αμερικανοί θ’ αναλύσουν το βάθος της αναβάθμισης των Block 50 ώστε να φτάσουν στο επίπεδο Viper.<br /><br />Οι κατευθύνσεις που έχει δώσει η πολιτική ηγεσία προς την φυσική είναι πως η αναβάθμιση αυτή πρέπει να προχωρήσει υπό τον όρο ότι δεν θα ξεπεράσει το 1 δισεκατομμύριο. Επιπλέον το στρατιωτικό επιτελείο που είναι επιφορτισμένο με τις διαπραγματεύσεις ζητά στο συνολικό κόστος να υπολογίζεται και η αξία όλων εκείνων των εξαρτημάτων που πρόκειται ν’ αφαιρεθούν από τα F-16 Block 50.<br />Επιπροσθέτως από την Ελλάδα υπενθυμίζεται η πολυετής συνεργασία που υπάρχει με την κατασκευάστρια εταιρεία καθώς και οι τελευταίες παραγγελίες της Αθήνας, των MH-60 Romeo, των Black Hawk αλλά και των αεροσκαφών 5ης γενιάς F-35.</div><div><br />121 Viper και «πειραγμένα» F-16 Block 30<br /><br />Η αμερικανική πλευρά, που γνωρίζει δεκαετίες τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις εμφανίζεται διαλλακτική, αν και ως τώρα το πρόγραμμα που αφορά τα 38 Block 50 δεν έχουν κλειδώσει σ’ ένα ποσό κάτω από του 1 δισεκατομμυρίου.<br /><br />Για την Αθήνα είναι σημαντικό να υπάρξει επέκταση των Viper συνολικά σε επτά πολεμικές μοίρες, δημιουργώντας έναν ομογενοποιημένο στόλο- πλην κινητήρων- από αεροσκάφη 4,5 γενιάς με δικτυοκεντρικές δυνατότητες, ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης και φακέλους όπλων με όλα της τελευταίας γενιάς.<br /><br />Ο μαγικός αριθμός είναι 121 μαχητικά F-16 Viper, ικανά ν’ ανταλλάσσουν δεδομένα μεταξύ τους, συν τα 32 παλαιότερα, F-16 Block 30 για τα οποία έχει δοθεί το πράσινο φως από τις ΗΠΑ να «πειραχτούν» από τους Ισραηλινούς ώστε και αυτά να είναι ικανά να φέρουν βόμβες με τις συλλογές Spice.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

ΠΑ: F-16 Block 50, λόγια πολλά, ουσία μηδέν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Το θέμα της αναβάθμισης στο επίπεδο Viper των 38 F-16 Block 50 έλαβε διαστάσεις σειράς θρίλερ, με τα επεισόδια να μην φτάνου...

Διαβάστε την συνέχεια

Αρκτικές συνεργασίες και ενεργειακές ανακατατάξεις.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/01/usa-russia-arctic-790x400.png" /><br /><br /><div><b> Γιάννης Μπασιάς</b><br />Το ενδιαφέρον του προέδρου Τραμπ για τις σπάνιες γαίες και τα συμφέροντα του προέδρου Πούτιν για την ανάπτυξη της οικονομίας και της ναυτιλίας της Αρκτικής διαγράφουν ένα πιθανό πλαίσιο συγκατοίκησης των δύο χωρών στον πλανήτη.<br /><br />Οι αντιπροσωπείες ΗΠΑ-Ρωσίας στη Ριάντ καθόρισαν «συγκεκριμένους τομείς συνεργασίας», συμπεριλαμβανομένων «κοινών έργων στην Αρκτική» που θεωρείται ότι έχει το 13% του πετρελαίου που δεν έχει πιστοποιηθεί παγκοσμίως και το 30% των ανεκμετάλλευτων αποθεμάτων φυσικού αερίου. Επιπλέον, ΗΠΑ και Ρωσία ενδιαφέρονται να επιταχύνουν στην Αρκτική την εξερεύνηση και την εξόρυξη κρίσιμων πρώτων υλών όπως ο χαλκός, το κοβάλτιο και οι σπάνιες γαίες.<br /><br />Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να αναγνωρίσει κάποιος σε ένα χάρτη με κέντρο τον Βόρειο Πόλο πώς συγκεντρώνονται τα μέταλλα στις περιφερειακές ακτές των ηπείρων. Ιδιαίτερη πυκνότητα συγκεντρώσεων παρουσιάζεται στη Φινλανδία, Σουηδία και Καναδά. Με την ίδια λογική η Exxon και η Chevron συνέστηναν hedge funds για να αναπτύξουν δραστηριότητες γρήγορης εξαγωγής φυσικού αερίου, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του αρκτικού κύκλου, με στόχο να καλυφθούν οι προβλεπόμενης ανάγκες για την Τεχνητή Νοημοσύνη και τα Κέντρα Δεδομένων.<br /><br />Οι μονάδες φυσικού αερίου θα σχεδιαστούν ώστε να ενσωματώνουν τη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα. Η Chevron εισέρχεται στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας λίγους μήνες αφότου η Exxon ανακοίνωσε σχέδια για την κατασκευή σταθμών ηλεκτροπαραγωγής φυσικού αερίου για την τροφοδοσία κέντρων δεδομένων τεχνητής νοημοσύνης. Εκτιμάται ότι αρκετοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής 4 γιγαβατ θα χρειαστούν έως το 2027 με κόστος τουλάχιστον 8 δισ. δολάρια.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2025/02/ARCTIC-COUNTRIES-RESERVES.png"><img height="627" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2025/02/ARCTIC-COUNTRIES-RESERVES.png" width="640" /></a><br /><br />Στον ευρωπαϊκό περίγυρο τα γεγονότα έχουν άλλη οσμή. Παρά την φρενήρη ταχύτητα και ποικιλία των διαπραγματεύσεων του Φεβρουαρίου, η Ρωσία και ιδιαίτερα η Ουκρανία επιτέθηκαν εκατέρωθεν σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο. Η επίθεση της Ουκρανικής αεροπορίας στις 17 Φεβρουαρίου σε σταθμό συμπίεσης του αγωγού στο Novorosyiisk στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας θα μειώσει τη ροή πετρελαίου στον αγωγό για δύο μήνες.<br /><br />Είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό για τούς Ρώσους, Αμερικανούς, Εγγλέζους, Ιταλούς και βέβαια Καζάκους μετόχους του αγωγού CPC (Caspian Petroleum Consortium), ιδιαίτερα διότι το κοίτασμα Tengiz παρουσίασε μείωση παραγωγής από το 2022. Το 2021, αυτός ο αγωγός εξήγαγε ημερησίως έως και 1,3 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου καλής ποιότητας, το οποίο αντιπροσώπευε το 80% της συνολικής παραγωγής πετρελαίου του Καζακστάν ύψους 1,6 εκατομμυρίων βαρελιών (1,4% της παγκόσμιας παραγωγής).<br /><br />Είναι κατανοητό, ότι παρά το νέο πακέτο κυρώσεων κατά της Ρωσίας που επιβλήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2025, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ χορήγησε εξαιρέσεις για υπηρεσίες πετρελαιοπηγών που σχετίζονται με τον CPC. Στα μέσα Ιανουαρίου 2025, η επίθεση με drones στον Turkstream ήταν η τρίτη απόπειρα της Ουκρανίας. Αυτός ο ρωσικός αγωγός τροφοδοτεί την Τουρκία με 14 Bcm και την κεντρική Ευρώπη και Ελλάδα με 17,5 Bcm φυσικού αερίου επίσης μέσω της Μαύρης Θάλασσας.<br /><br />Ο κίνδυνος εκτεταμένης δολιοφθοράς των υποθαλάσσιων καλωδίων και αγωγών της Μαύρης Θάλασσας παραμένει και επεκτείνεται στο Αιγαίο Πέλαγος και την Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η παραγωγή υδρογονανθράκων, όπως και η επίκαιρη πόντιση καλωδίων ηλεκτρικής διασύνδεσης της Ελλάδας με την Κύπρο εμπίπτουν σε αυτό το πλαίσιο.<br /><br />Σε αυτό το γενικότερο πλέγμα κινδύνων εντάσσονται οι πρόσφατες δολιοφθορές σε διάφορα καλώδια τηλεπικοινωνιών στη ρηχή Βαλτική Θάλασσα αλλά και η δολιοφθορά των δύο αγωγών του Nord Stream1 και ενός από τους δύο αγωγούς του Nord Stream 2 που καταστράφηκαν το 2022. Είναι ενδιαφέρον ότι Αμερικανός ρεπουμπλικάνος επιχειρηματίας κατέθεσε πρόταση στην αμερικανική διοίκηση για επανεξέταση της δυνατότητάς αποκατάστασης του Nord Stream 2 με τη Δανία να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.<br />Η δυσκολία των ΗΠΑ να πλημμυρίσουν με LNG την Ευρώπη πριν το 2027 αλλά και οι πρόσφατες εξελίξεις των διαπραγματεύσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, προμηνύουν συνεχιζόμενη και ίσως αυξανόμενη άφιξη ρωσικού LNG αλλά και μερική επαναλειτουργία μέρους ρωσικών αγωγών για λόγους τακτικής αντιμετώπισης μέχρι το 2027.<br /><br />Η ΕΕ βρίσκεται σε μια δύσκολη φάση και η σταθερότητά της είναι αναγκαία όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά και για τις ΗΠΑ. Η κατάσταση ομοιάζει λίγο με αυτήν της υποστήριξης σε φυσικό αέριο του Ισραήλ προς στην Αίγυπτο και την Ιορδανία για να διατηρηθεί η σταθερότητα στην περιοχή. Η άλλη εκδοχή είναι να χρησιμοποιηθεί μέρος του Nord Stream 2 για ανάγκες δημιουργίας κόμβου στην Βαλτική.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2025/02/GAS-PIPELINES.png"><img height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2025/02/GAS-PIPELINES.png" width="640" /></a><br /><br />Η επίτευξη ειρήνης στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο φαίνεται να βασίζεται σε ένα διπλό εξαγωγικό μοντέλο των ΗΠΑ, ειρήνης και οπλικής βιομηχανίας. Η ΕΕ θα υποχρεωθεί να αγοράσει περισσότερα οπλικά συστήματα από τις ΗΠΑ για να διορθώσει την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και επομένως η παραγωγή οπλικού υλικού θα πωλείται για την αμυντική αναδιοργάνωση των μελών του ΝΑΤΟ αντί να πηγαίνει στην Ουκρανία και τη Γάζα. Σε επίπεδο αμερικανικών εξαγωγών είναι πιο κερδοφόρο και επιπλέον βοηθά την επίτευξη ειρήνης στον ευρωπαϊκό χώρο και την ΝΑ Μεσόγειο με φόντο στο βάθος την Κίνα.<br />Σε τοπικό επίπεδο, οι εξαγωγές LNG των ΗΠΑ προς την ΕΕ δεν θα αυξηθούν σημαντικά πριν από το 2027, με αποτέλεσμα η ΕΕ να συνεχίζει να εισάγει ρωσικό φυσικό αέριο.<br /><br />Υπό αυτές τις συνθήκες, η ελληνική πολιτική προσαρμόζεται στη νέα στρατηγική των ΗΠΑ. Η Chevron κατέχουσα μεγάλη εμπειρία στην τεχνολογία μεγάλων βαθών από πλευρά έρευνας και παραγωγής ενδιαφέρεται να αυξήσει την παρουσία της στην ΝΑ Μεσόγειο συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και πιο δυτικά της Αλγερίας.<br /><br />Στην περιοχή του Κυπαρισσιακού, δυτικά της Πελοποννήσου, τα γεωφυσικά δεδομένα του 2013 και άλλα νεότερα είναι αραιά και οι στόχοι βρίσκονται σε ιδιαίτερα μεγάλα βάθη. Θα χρειαστούν νέα δεδομένα, πυκνότερα και τρισδιάστατα. Αν και πέντε (5) στόχοι συνολικά είχαν προσδιοριστεί το 2018-2019 από την ΕΔΕΥ (σήμερα ΕΔΕΥΕΠ), τα 11.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα της περιοχής είναι στριμωγμένα κοντά στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο του Ιονίου και απαιτείται καινούργια Στρατηγική Περιβαλλοντική Μελέτη, αποσύροντας έμμεσα τα προγράμματα παραγωγής πετρελαίου του Κατάκολου και γεωτρήσεων του Πατραϊκού, που κόστισαν σημαντικούς πόρους στην Energean και τα Ελληνικά Πετρέλαια.<br /><br />Για την αποφυγή δυσάρεστων εκπλήξεων στις αποφάσεις των εντολοδόχων εταιρειών των παραχωρήσεων νοτιοδυτικά της Κρήτης όπως και των καινούργιων ενδιαφερομένων πρέπει να θεσμοθετηθεί χωρίς πρόσθετες κωλυσιεργίες ένα υποστηρικτικό λιμάνι, ώστε να ολοκληρωθεί η περιβαλλοντική μελέτη επιπτώσεων στον λιμένα, κάτι που προς το παρόν δεν υφίσταται.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αρκτικές συνεργασίες και ενεργειακές ανακατατάξεις.

 Γιάννης Μπασιάς Το ενδιαφέρον του προέδρου Τραμπ για τις σπάνιες γαίες και τα συμφέροντα του προέδρου Πούτιν για την ανάπτυξη της οικονομία...

Διαβάστε την συνέχεια

Ευρωπαϊκή άμυνα χωρίς ΗΠΑ; Ιδού τι απαιτείται.

<a href="https://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/big_article_image/public/2025-02/evropi-stratos-askisi.jpg.webp?itok=xw232xj5" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="645" data-original-width="1290" height="320" src="https://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/big_article_image/public/2025-02/evropi-stratos-askisi.jpg.webp?itok=xw232xj5" width="727" /></a><br /><br />Ευρωπαϊκή άμυνα χωρίς ΗΠΑ; Τι θα χρειαστεί για την ασφάλειά της έναντι της Ρωσίας η Ευρώπη χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ αναλύει το ifW Brugel. Συγκεκριμένα το Brugel προσδιορίζει τις ανάγκες σε επενδύσεις περίπου 250 δισ. ευρώ ετησίως και στρατολόγηση 300.000 στρατιωτών.<br /><br />Σύμφωνα με ανάλυση του ινστιτούτου Bruegel και του Ινστιτούτου για την Παγκόσμια Οικονομία (IfW) του Κιέλου της Γερμανίας η Ευρώπη θα χρειαστεί να δημιουργήσει περί τις 50 νέες ταξιαρχίες με 300.000 στρατιώτες, και τουλάχιστον 1.400 νέα άρματα μάχης και 2.000 τεθωρακισμένα – που υπερβαίνουν τα τρέχοντα αποθέματα των χερσαίων δυνάμεων της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βρετανίας, και να προχωρήσει στην ετήσια παραγωγή 2.000 drones μεγάλης εμβέλειας αν στερηθεί της αμερικανικής ασπίδας.<br /><br />Οι συντάκτες της έκθεσης σημειώνουν ότι από οικονομικής άποψης η πρόκληση για την Ευρώπη είναι διαχειρίσιμη δεδομένης της οικονομικής ισχύος της ΕΕ, καθώς τα πρόσθετα κόστη ισοδυναμούν με περίοπυ 1,5% τυ ΑΕΠ της.<br /><br />Πρόκληση για την Ευρώπη ο στρατιωτικός συντονισμός<br /><br />Η έκθεση υπογραμμίζει ότι παρά τις μεγάλες απώλειές της στον πόλεμο στην Ουκρανία η Ρωσία έχει αυξήσει σημαντικά τις στρατιωτικές της δυνατότητες με την παραγωγή περίπου 1.500 νέων τανκς και 5.700 τεθωρακισμένων τον περασμένο χρόνο, ενώ έχει σημειώσει αξιοσημείωτη πρόοδο αναφορικά με τα drones και τα βλήματα μεγάλου βεληνεκούς.<br /><br />Σύμφωνα με τον καθηγητή Γκούντραμ Βολφ, εκ των συντακτών της ανάλυσης, «η Ρωσία μπορεί να διαθέτει στα επόμενα τρία με δέκα χρόνια τη στρατιωτική ισχύ για να επιτεθεί σε κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης» κι αυτός, όπως σημειώνει, είναι ένας πρόσθετος λόγος που συμφέρει την Ευρώπη να αποτρέψει μια ρωσική νίκη στην Ουκρανία, η οποία θα ενθάρρυνε πιθανώς περαιτέρω την επιθετικότητά της Μόσχας.<br /><br />Ωστόσο, σύμφωνα με την ανάλυση, μια εκ των μεγαλύτερων προκλήσεων παραμένει ο στρατιωτικός συντονισμός εντός των κρατών της Ευρώπης. Οι συντάκτες προτείνουν ως εκ τούτου αύξηση των ευρωπαϊκών αμυντικών δαπανών έως και το 3,5% – 4% του ΑΕΠ ετησίως, πράγμα που σημαίνει ότι η ΕΕ και τα κράτη μέλη της θα πρέπει να συγκεντρώνουν από κοινού άλλα 250 δισ. ευρώ ετησίως. Το ήμισυ του ποσού, λένε, θα μπορούσε να προέλθει από την έκδοση κοινού ευρωπαϊκού χρέους και το άλλο μισό από τις αμυντικές δαπάνες των κρατών μελών.<div><br /></div><div><a href="https://www.iefimerida.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div><br /><br />

Ευρωπαϊκή άμυνα χωρίς ΗΠΑ; Ιδού τι απαιτείται.

Ευρωπαϊκή άμυνα χωρίς ΗΠΑ; Τι θα χρειαστεί για την ασφάλειά της έναντι της Ρωσίας η Ευρώπη χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ αναλύει το ifW Brug...

Διαβάστε την συνέχεια