100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

<a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/01/%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE.jpg"><img height="361" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/01/%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE.jpg" width="751" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η όλη σύλληψη της εκστρατείας από τον Βενιζέλο αμφισβητήθηκε και αμφισβητείται από τους αντιπάλους του, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι οι ελληνικοί πληθυσμοί της Μικράς Ασίας ήδη εξοντώνονταν συστηματικά από τους Τούρκους.</span></h3><b>Μελέτης Μελετόπουλος*</b><br />Οι μεγάλες ήττες του Ελληνισμού κατά κανόνα οφείλονται όχι τόσο στην ισχύ ή στην ευφυΐα των αντιπάλων του όσο στις δικές του εσωτερικές αυτοκαταστροφικές ροπές. Η ρωμαϊκή κατάκτηση της Ελλάδας ήταν αποτέλεσμα των λυσσαλέων πολέμων μεταξύ των ελληνιστικών βασιλείων, τα οποία καλούσαν τη Ρώμη ως επιδιαιτητή και σύμμαχο του ενός εναντίον του άλλου. Η Τέταρτη «Σταυροφορία», δηλαδή η οργανωμένη ληστρική επιχείρηση των Ενετών, των πειναλέων Φράγκων και του Πάπα εις βάρος του Βυζαντίου, επιστέγασε μια μακρά περίοδο βυζαντινής πολιτικής αποσύνθεσης και εμφύλιας διαμάχης. Ενώ η Αλωση του 1453 διευκολύνθηκε καθοριστικά από το εσωτερικό σχίσμα της υστεροβυζαντινής κοινωνίας σε ενωτικούς και ανθενωτικούς. Το 1922, αντίστοιχα, ήταν σε μεγάλο βαθμό προϊόν του εθνικού διχασμού και της κομματικής εμπάθειας, που οδήγησαν την Ελλάδα στη Μικρά Ασία διχασμένη και αμφίβουλη.<br /><br />Η απουσία εθνικής ενότητας, στρατηγικού σχεδιασμού και ψυχραιμίας οδήγησε σε παρερμηνεία των προθέσεων και των κινήτρων των Συμμάχων και σε λανθασμένες διπλωματικές εκτιμήσεις. Κορυφαίοι ιστορικοί (Μαρκεζίνης, Ψυρούκης, Σακελλαρόπουλος, αλλά και ξένοι) έχουν επισημάνει ότι η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε από τη Δύση ως μοχλός εκβιασμού του Κεμάλ, προκειμένου αυτός να αφήσει εκτός των ορίων του υπό διαμόρφωσιν τουρκικού κράτους την πετρελαιοφόρο περιοχή της Μοσσούλης, που διεκδικούσαν οι Σύμμαχοι. Ο ελληνικός στρατός προωθήθηκε μέχρι την Αγκυρα και παρέμεινε εκεί μέχρις ότου ο Κεμάλ συμφώνησε με τις μεγάλες δυνάμεις να περιοριστεί εδαφικά στα όρια του Ευφράτη.<br /><br />Ταυτόχρονα, δεν ερμηνεύθηκε από την ελληνική πλευρά ορθά η πρώιμη γεωπολιτική αποστασιοποίηση των ΗΠΑ και η αντίδραση της Γαλλίας και της Ιταλίας στο ενδεχόμενο ανασύστασης ενός νεοβυζαντινού κράτους, δηλαδή μιας ελληνικής περιφερειακής υπερδύναμης, στο οποίο οδηγούσε ενδεχόμενη εδραίωση της Ελλάδας στη Μικρά Ασία. Επίσης δεν προβλέφθηκε σε όλο της το εύρος η αντίδραση της νεοπαγούς Σοβιετικής Ενώσεως στη συμμετοχή της Ελλάδας στην εκστρατεία της Ουκρανίας. Η αρωγή του Τρότσκι στον Κεμάλ πιθανόν υπήρξε ο σοβαρότερος παράγων ενίσχυσης των εθνικιστών Τούρκων.<br /><br />Η όλη σύλληψη της εκστρατείας από τον Βενιζέλο αμφισβητήθηκε και αμφισβητείται από τους αντιπάλους του, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι οι ελληνικοί πληθυσμοί της Μικράς Ασίας ήδη εξοντώνονταν συστηματικά από τους Τούρκους. Η απόβαση στη Σμύρνη τον Μάιο του 1919 ήταν μονόδρομος, τη στιγμή μάλιστα που η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρεε και εμφανιζόταν γεωπολιτικό κενό. Μετά την πτώση του Βενιζέλου, οι κυβερνήσεις της διετίας 1920-1922 διέπραξαν σειρά ολέθριων διπλωματικών και στρατιωτικών σφαλμάτων, με κορυφαίο την προέλαση μέχρι την Αγκυρα. Η προέλαση αυτή πραγματοποιήθηκε με ασύλληπτο σθένος και ηρωισμό, αλλά εξασθένισε τις ελληνικές δυνάμεις, προκάλεσε μεγάλες απώλειες και εξάντλησε τα ψυχικά αποθέματα.<br /><br />Παρά ταύτα, η Μικρασιατική Εκστρατεία, παρά το δραματικό τέλος της, υπήρξε μια συγκλονιστική στρατιωτική εποποιία. Ο ελληνικός στρατός κατόρθωσε σε μία διετία να απελευθερώσει ολόκληρη τη δυτική Μικρά Ασία, στην οποία κατοικούσαν εκατομμύρια Ελληνες από την αρχαιότητα. Κανένας άλλος στρατός παγκοσμίως, ούτε ο ρωσικός ούτε ο αγγλικός ούτε ο γαλλικός ούτε ο γερμανικός, δεν είχε καταφέρει μέχρι τότε να εισβάλει μέχρι το κέντρο της Μικράς Ασίας. Εκατό χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση, το ελληνικό έθνος είχε καταφέρει να εξαερώσει ολοκληρωτικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία.<br /><br />Η ευθύνη της Δύσης είναι βέβαια τεράστια. Αντί για την επίλυση του Ανατολικού Ζητήματος με τον μόνο ιστορικά και πολιτιστικά αρμόζοντα τρόπο, δηλαδή την ανασυγκρότηση μεγάλου ελληνικού και χριστιανικού κράτους στις δύο όχθες του Αιγαίου με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, οι ελληνικοί πληθυσμοί της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης αφέθηκαν να εξοντωθούν ή να προσφυγοποιηθούν. Οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν αντιλήφθηκαν ότι η παγκόσμια κυριαρχία αυτού που καλείται Δυτικός Πολιτισμός προϋπέθετε μια Ανατολική Μεσόγειο χριστιανική και ελληνική, δηλαδή δυτική, στη θέση του τουρκομογγολικής προελεύσεως οθωμανικού χαλιφάτου. Η Ιστορία εκδικείται τους κοντόφθαλμους και σήμερα η Ευρώπη βιώνει τις γεωπολιτικές συνέπειες και των τότε επιλογών της.<br /><br /><b><i>*Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Η όλη σύλληψη της εκστρατείας από τον Βενιζέλο αμφισβητήθηκε και αμφισβητείται από τους αντιπάλους του, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι οι ελληνικοί...

Διαβάστε την συνέχεια

Κόμβος… υποτέλειας

<img height="430" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh4kuD4kTeNAHjEFonp1bT2z_X17Eqt2BVf0OWhl1hlUyYA4QW_7dxPr1EYpOFRv1mnY1qYyoMFNBBf4SMDsbTsTm1qrBeAQCps7s6yoKJOwnls3zYDY58XcXXEzugoeT57P6eR4FnitspwOzUDIvEb_kRHL0fGik8eKERKsHktTx8Ay-bXaPTwsJwG=w763-h430" width="763" /><br /><br /><div><b>Δημήτρης Μηλάκας</b><br />Οι τελευταίες κυβερνήσεις της χώρας (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ και Ν.Δ.) είχαν επενδύσει πολιτικά και επικοινωνιακά σε επιλογές που υποτίθεται ότι θα μετέτρεπαν τη χώρα σε «κόμβο» μεταφοράς ενέργειας από τη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη.</div><div><br />Κεντρικό στοιχείο αυτών των επιλογών ήταν το project της κατασκευής του υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου (EastΜed) στον οποίο θα διοχετεύονταν τα αναμενόμενα κοιτάσματα φυσικού αερίου από τις ΑΟΖ Ελλάδας (όταν θα ανακηρυχτεί), Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου για να καλύψουν τις ευρωπαϊκές ανάγκες, απελευθερώνοντας ταυτόχρονα την Ε.Ε. από τη ρωσική εξάρτηση.<br />Μπορεί εύκολα κάποιος να ανατρέξει και να θυμηθεί φανφαρόνικες δηλώσεις Ελλήνων πρωθυπουργών και υπουργών, οι οποίοι επέμεναν για το νέο επικείμενο μεγαλείο στο οποίο οδηγείται η χώρα χάριν των σπουδαίων διπλωματικών τους κινήσεων και επιλογών, παρά το γεγονός ότι εξ αρχής πολλοί (αρμόδιοι τεχνοκράτες) ήταν αυτοί που επισήμαναν πως η κατασκευή τού εν λόγω αγωγού ήταν οικονομικά και – κατά κύριο λόγο – πολιτικά ανέφικτη.</div><div><br /></div><div>Αμερικανικό χαστούκι</div><div><br />Οι αιθεροβάμονες πολιτικοί ταγοί προσγειώθηκαν απότομα (;) στην πραγματικότητα μετά την αποκάλυψη (από τον Σωτήρη Σιδέρη και το omegapress.gr) του «non paper του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς την ελληνική κυβέρνηση, με τυπικό αποδέκτη τον Γενικό Γραμματέα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Εξωστρέφειας του ΥΠΕΞ Γιάννη Σμυρλή, (με το οποίο) γνωστοποιούν την άρνηση της Ουάσιγκτον να στηρίξει το εν λόγω εγχείρημα (δηλαδή την κατασκευή του ΕastΜed). Πανομοιότυπο non paper, αναφέρουν πληροφορίες, έχει αποσταλεί στο Τελ Αβίβ, αλλά και στην Τουρκία».<br />Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών επιβεβαίωσε το ρεπορτάζ, όπως φαίνεται από την απάντηση του εκπροσώπου του σε σχετική ερώτηση της ανταποκρίτριας της ΕΡΤ στην Ουάσιγκτον: «Σε μια εποχή που η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης είναι – περισσότερο από ποτέ – ζήτημα εθνικής ασφάλειας, δεσμευόμαστε να εμβαθύνουμε τις περιφερειακές σχέσεις μας και να προωθήσουμε τεχνολογίες καθαρής ενέργειας.</div><div><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να υποστηρίζουν σθεναρά τις περιφερειακές προσπάθειες που ενισχύουν και προωθούν τη συνεργασία και την περιφερειακή σταθερότητα, συμπεριλαμβανομένου του μηχανισμού 3+1 στον οποίο συμμετέχουν η Κυπριακή Δημοκρατία (ROC), η Ελλάδα, το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες.</div><div><br />Παραμένουμε προσηλωμένοι στη φυσική διασύνδεση της ενέργειας της ανατολικής Μεσογείου με την Ευρώπη. Μεταθέτουμε το ενδιαφέρον μας στις διασυνδέσεις ηλεκτρικής ενέργειας που μπορούν να υποστηρίξουν τόσο το φυσικό αέριο όσο και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.</div><div><br />Υποστηρίζουμε έργα όπως η σχεδιαζόμενη διασύνδεση EuroAfrica από την Αίγυπτο προς την Κρήτη και την ηπειρωτική Ελλάδα, και την προτεινόμενη διασύνδεση EuroAsia για τη σύνδεση των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ευρώπης. Τέτοια έργα όχι μόνο θα συνδέουν ζωτικής σημασίας αγορές ενέργειας, αλλά θα βοηθούν επίσης στην προετοιμασία της περιοχής για τη μετάβαση στην καθαρή ενέργεια».</div><div><br />Δεν χρειάζεται να επισημάνουμε ότι στις περίτεχνες διατυπώσεις του εκπροσώπου του αμερικανικού ΥΠΕΞ δεν υπάρχει η λέξη ΕastΜed…</div><div><br />Πάγο και από την Ε.Ε.</div><div><br />Δεν είναι, ωστόσο, μόνο η Ουάσιγκτον που υποχρεώνει σε αναγκαστική προσγείωση τους αιθεροβάμονες των Αθηνών. Σύμφωνα με το έγκυρο Εuractiv, πηγή της Ε.Ε. υπογράμμισε, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ότι «ο αγωγός φυσικού αερίου EastMed είναι ένα ‘‘περίπλοκο’’ έργο, το οποίο θα πρέπει να λάβει επίσης υπόψη του τη νέα στρατηγική της Ε.Ε. για την απαλλαγή από τον άνθρακα και τη μελλοντική ζήτηση φυσικού αερίου».</div><div><br />Πέρα από τις off the record επισημάνσεις των Ευρωπαίων τεχνοκρατών, είναι γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε αναλάβει την υποχρέωση να δημοσιεύσει μέχρι το τέλος του 2021 μια μελέτη που θα διερευνούσε την εμπορική και οικονομική σκοπιμότητα του έργου. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν έγινε και σύμφωνα με το Εuractiv, «επίσημα, πηγές της Κομισιόν αποδίδουν την καθυστέρηση στην πανδημία. Ανεπίσημα, πηγές κάνουν λόγο για μια περίπλοκη κατάσταση».</div><div><br /></div><div>Το «yes sir» της Αθήνας</div><div><br />Αποδεικνύοντας τα άριστα αντανακλαστικά που διαθέτει όταν πρόκειται για την πραγματοποίηση κυβιστήσεων που υπαγορεύουν οι έξωθεν εντολές, η κυβέρνηση, διά του εκπροσώπου της Γιάννη Οικονόμου, αντιμετώπισε την αμερικανοευρωπαϊκή «σφαλιάρα» για τον ΕastΜed ως εξής:<br />«Η κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, έχει στηρίξει το εγχείρημα του EastMed. Ταυτόχρονα, όμως, έχει στηρίξει και στηρίζει μια σειρά από εναλλακτικές οδεύσεις, οι οποίες ενδεχομένως είναι οικονομικά και τεχνολογικά πολύ πιο βιώσιμες και τεχνικά εφικτές. Η κυβέρνηση δεν είναι αυτή που αποφασίζει ποια λύση είναι οικονομικά και τεχνικά εφικτή. Αυτό το αποφασίζει η αγορά.<br />Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η χώρα μας δεν είναι παραγωγός. Η χώρα μας είναι ένας ισχυρός διαμετακομιστικός κόμβος, ρόλο που θα τον έχει, ανεξαρτήτως του ποια διαδικασία όδευσης θα επιλεγεί. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται η πολιτική μας – η ενεργειακή μας πολιτική, η εξωτερική μας πολιτική – όλο το προηγούμενο διάστημα. Προς την κατεύθυνση αυτή κινείται το έργο της μονάδας στην Αλεξανδρούπολη. Η Ελλάδα μπορεί να μετατραπεί – και θα μετατραπεί – σε κόμβο φυσικού αερίου, αλλά και ηλεκτρικής ενέργειας προς την Ευρώπη, ανεξαρτήτως των οδεύσεων και των αγωγών που θα προχωρήσουν».</div><div><br />Στο… βάθος η Τουρκία</div><div><br />Πέραν των οικονομικών παραμέτρων που συνυπολογίζονται στην απόφαση για την κατασκευή ή όχι του ΕastΜed, καθοριστικής σημασίας τελικά είναι οι πολιτικές επιλογές οι οποίες περιγράφουν γλαφυρά τον συσχετισμό των δυνάμεων.<br />Στην προκειμένη περίπτωση η απόφαση των Αμερικανών και των Ευρωπαίων να βάλουν στον πάγο τον ΕastΜed επιβεβαιώνει την ισχυρά διατυπωμένη θέση της Άγκυρας, σύμφωνα με την οποία «τίποτε δεν μπορεί να γίνει στην ανατολική Μεσόγειο ερήμην της Τουρκίας».</div><div><br />Για τους Ευρωπαίους (Γερμανία κατά κύριο λόγο) και τις ΗΠΑ η Τουρκία εξακολουθεί να είναι ένας μεγάλος παίκτης στην περιοχή, τον οποίο εκτιμούν (ενδεχομένως όχι αβάσιμα) ότι μπορούν να τον «υποβοηθήσουν» να «επιστρέψει» σε δυτικόστροφη τροχιά.</div><div><br />Οι μακροχρόνιοι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί άλλωστε έχουν την υπομονή μέχρι να εμφανιστούν οι κατάλληλες συνθήκες για την προώθηση οικονομικότερων λύσεων για τη μεταφορά του φυσικού αερίου της Μεσογείου προς την Ευρώπη με αγωγούς που θα διατρέχουν μια «απελευθερωμένη» από το νεο-οθωμανικό «σύστημα» του Ερντογάν Τουρκία…<br /><br /></div><div><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κόμβος… υποτέλειας

Δημήτρης Μηλάκας Οι τελευταίες κυβερνήσεις της χώρας (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ και Ν.Δ.) είχαν επενδύσει πολιτικά και επικοινωνιακά σε ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Δεν είναι στη διακριτική μας ευχέρεια το αν θα τα υπερασπιστούμε ή όχι την υφαλοκρηπίδα μας... Είμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ!

<img height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhABe1nvArQCTArX9VNXYfFKFGIxcfSU_oKEyAkcDldR1HXM-ys2I4shBIgslqCfaYkMGTqTnzST4YwoGxG2nsrtA0tJCoKjDt5vHoEE_57rPm3udoN1OoTOmLhS4HpEt-st9JK0UCizOY/w736-h374/%25CE%25A5%25CE%2594%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%2595%25CE%25A3.jpg" width="736" /><br /><br /><div>Τον Απρίλιο του 2021 είχε κάνει αίσθηση η δήλωση του Δένδια στο σαουδαραβικό κανάλι Arab News ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να αξιοποιήσει τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που πιθανώς βρίσκονται στην υφαλοκρηπίδα της, και ότι δεν σκοπεύει να κάνει γεωτρήσεις στο Αιγαίο διότι είναι σταθερά προσηλωμένη στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και μόνο.<div><br />Έκτοτε αποδείχτηκε από τα γεγονότα ότι δεν επρόκειτο για άποψη που την πέταξε επιπόλαια ο Δένδιας για να σφυγμομετρήσει αντιδράσεις. Τέτοιου είδους δηλώσεις δεν γίνονται στο ξεκάρφωτο, επειδή απλώς ήρθε μια στιγμιαία έμπνευση στο κεφάλι ενός υπουργού. Είναι προφανές ότι ο Δένδιας εξέφραζε τον πρωθυπουργό και το σύνολο της ελληνικής κυβέρνησης και πως αυτό που είπε ήταν μελετημένο και αφορούσε ειλημμένες αποφάσεις - για τις οποίες όμως ο ελληνικός λαός δεν είχε πληροφορηθεί τίποτα μέχρι τότε. </div><div><br /></div><div>Η αδιαφορία για τους υδρογονάνθρακες και η συνειδητή επιλογή της διαιώνισης της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας μας από ξένα κράτη, αποτελεί θεμελιώδες κυβερνητικό αφήγημα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη όμως δεν αρκείται μόνο σ' αυτό. Συνδέει την αδιαφορία της για τους υδρογονάνθρακες με τη μη αντίδρασή της στις ιταμές αξιώσεις των Τούρκων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Οι υποστηρικτές του καθεστώτος μάλιστα έχουν αναλάβει να προπαγανδίζουν και να υπερασπίζονται αυτή την ανιστόρητη και παράλογη σύνδεση όπου και όποτε τους δοθεί η ευκαιρία.</div><div><br /></div><div>Δηλαδή εφόσον δεν μας ενδιαφέρουν οι υδρογονάνθρακες, χαρίζουμε τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ κοιτάσματα (και επομένως και την ΑΟΖ μας) στους Τούρκους, δηλαδή στον χειρότερο εχθρό μας που μας απειλεί καθημερινά και συμπεριφέρεται άθλια και προκλητικά απέναντί μας και δεν χάνει ευκαιρία να μας βλάψει. Σ' αυτόν τον γείτονα που καταπατά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, που στέλνει τα ερευνητικά του σκάφη μέσα στην υφαλοκρηπίδα μας με συνοδεία πολεμικών πλοίων, που παραβιάζει χιλιάδες φορές ετησίως τον εναέριο χώρο μας, που έχει σκοτώσει στρατιωτικούς μας στον ακήρυκτο πόλεμο του Αιγαίου, που κάνει διαρκώς υπερπτήσεις πάνω από το έδαφός μας, που μας στέλνει καραβιές τους λαθρομετανάστες, που παρενοχλεί ασταμάτητα τους ψαράδες των ακριτικών νησιών μας, που έχει αιματοκυλίσει την Κύπρο και συνεχίζει να τη βιάζει επί 48 χρόνια, εμείς δεν έχουμε καμία αντίρρηση να χαρίσουμε κοιτάσματα υδρογονανθράκων αξίας τρισεκατομμυρίων ευρώ επειδή αποφασίσαμε να απεξαρτηθούμε από τις ρυπογόνες πηγές ενέργειας και επειδή δεν θέλουμε να μπλέξουμε σε φασαρίες. Θαυμάστε σκεπτικό και «λογική».</div><div><br />Το αν θα εκμεταλλευτούμε τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που υπάρχουν στην υφαλοκρηπίδα μας είναι δική μας υπόθεση, αλλά το να επιτρέψουμε στους Τούρκους να τα αρπάξουν με το έτσι θέλω είναι ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ. Δεν είναι στη διακριτική μας ευχέρεια το αν θα τα υπερασπιστούμε ή όχι. Είμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να τα υπερασπιστούμε είτε σκοπεύουμε να τα εκμεταλλευτούμε είτε όχι, αν δεν θέλουμε να αυτοκτονήσουμε ως έθνος. Επομένως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήσουμε την Τουρκία έστω και να διανοηθεί ότι μπορεί να τα αρπάξει από εμάς. </div><div><br /></div><div>Κι όμως, υπάρχουν δυστυχώς κάποιοι συμπατριώτες μας που πιστεύουν πως αν χαρίσουμε τα δικά μας κοιτάσματα υδρογονανθράκων στους Τούρκους αφ' ενός θα σώσουμε το περιβάλλον (λες και οι Τούρκοι όταν θα βάλουν στο χέρι τα ελληνικά κοιτάσματα θα καθίσουν να τα καμαρώνουν και δεν θα κάνουν άντληση ρυπαίνοντας το Αιγαίο και την ατμόσφαιρα!) και αφ' ετέρου θα απαλλαγούμε από τις τριβές με τους ανατολικούς γείτονες επειδή θα εκτιμήσουν τη γενναιόδωρη χειρονομία μας, θα μας αγαπήσουν ξαφνικά και θα σταματήσουν να μας ασκούν ανελέητο bullying. Κι όλα αυτά όταν θα έχουν πάρει «προίκα» κολοσσιαία κονδύλια που θα μπορούν να τα επενδύσουν στη στρατιωτική τους ενδυνάμωση για να ανοίξουν ακόμη περισσότερο την ψαλίδα ισχύος σε βάρος μας. Φαίνεται τελικά πως η κοινή λογική είναι είδος αν ανεπαρκεία σ' αυτή τη χώρα...<br /><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div><br /></div></div></div>

Δεν είναι στη διακριτική μας ευχέρεια το αν θα τα υπερασπιστούμε ή όχι την υφαλοκρηπίδα μας... Είμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ!

Τον Απρίλιο του 2021 είχε κάνει αίσθηση η δήλωση του Δένδια στο σαουδαραβικό κανάλι Arab News ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να αξιοποιήσει τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Παίρνουν φόρα οι Τούρκοι μετά το αμερικανικό βέτο στον East Med και αλλάζουν μέχρι ιστορία και ονόματα.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-01/elliniki-simaia-thalassa.jpg?itok=wA7PFMIu" width="735" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το Αιγαίο ( Θάλασσα των νήσων), η Α. Μεσόγειος ( Νότια Ανατολία) και τα Δωδεκάνησα (Νησιά Menteşe).</span></h3>Θέλουν να αλλάξουν τα ονόματα σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο οι Τούρκοι με σκοπό να οικειοποιηθούν όλα όσα απαιτούν σήμερα για την “Γαλάζια Πατρίδα”, κινούμενοι όχι μόνο κατά Ελλάδος-Κύπρου, αλλά και κατά Αιγύπτου και Ισραήλ.<br /><br />Το όλο ζήτημα όπως όλα δείχνουν έχουν αναλάβει τα διάφορα αμυντικά ιδρύματα, από τα οποία “βγαίνουν” διάφοροι “ λαγοί”, οι οποίοι στην συνέχεια διαφημίζουν την “πραμάτια τους”, με διάφορες ανιστόρητες και εξοργιστικές ως προς την πραγματικότητα ιστορίες τους. <br /><br />Έτσι και τώρα, ο Halil Özsaraç απόστρατος Πλοίαρχος του τουρκικού Επιτελείου Ναυτικού, μας δηλώνει μπροστά στα μούτρα μας, ότι, το Αιγαίο λέγεται “Θάλασσα των νήσων” και η Α.Μεσόγειος, “Νότια Ανατολία”, γιατί συμφέρει την Άγκυρα. <br /><br />“Δεν ήταν εύκολο για τους προγόνους μας, που εγκαταστάθηκαν στις πεδιάδες και τα υψίπεδα της Ανατολίας τον 11ο αιώνα, να κυριαρχήσουν στη Μαύρη Θάλασσα και τις ακτές της Μεσογείου, ακολουθώντας τον κινεζικό εμπορικό δρόμο που έφτανε αναγκαστικά στη θάλασσα.<br /><br />Για να κάνω μια υπενθύμιση. Στην τουρκική παράδοση, η βόρεια θάλασσα από την Ανατολία αποκαλούνταν «μαύρη» και στα δυτικά η θάλασσα αποκαλούνταν «λευκή».<br /><br />Γι' αυτό οι πρόγονοί μας την αποκαλούσαν Μαύρη Θάλασσα, μέρος της οποίας ανήκει στη «Γαλάζια Πατρίδα», ενώ στα δυτικά, την αποκαλούσαν «Θάλασσα των νησιών».<br /><br />Στη μεγάλη επίθεση του 1922, «ο πρώτος στόχος ήταν η Μεσόγειος», όπως έλεγε ο Μουσταφά Κεμάλ Πασάς, δεδομένου ότι η έννοια του "Αιγαίου" δεν χρησιμοποιούνταν εκείνη την εποχή.<br /><br />Το να αποκαλούμε τη θάλασσα μας στο νότο «Νότια Ανατολία» αντί «Α. Μεσόγειο» θα ήταν επίσης πιο σωστό για να “αγκαλιάσουμε” τη «Γαλάζια Πατρίδα» μας.<br /><br />Συνειδητοποιώντας επίσης ότι οι πόλεμοι Βενετών-Γενουατών σε ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου, για τους εμπορικούς δρόμους της Κίνας και της Ινδίας, είχαν δημιουργήσει ένα κενό στη “Θάλασσα των Νησιών”, αυτό το κενό “έτρεξαν” να καλύψουν οι Τούρκοι, για αυτό και η Καθολική Εκκλησία αποφάσισε να παρέμβει με υβριδικές μεθόδους.<br /><br />Ο Παπισμός τοποθέτησε τους επίλεκτους Ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννη, τους οποίους είχε αποσύρει από την Άκρα και είχαν αναπτύξει προσωρινά στην Κύπρο, στα Νησιά Menteşe (Δωδεκάνησα) με έδρα τη Ρόδο από το 1314, και τους δόθηκε το καθήκον να «κρατούν ους Τούρκους έξω από την θάλασσα».<br />Αυτό το σκηνικό είχε επιτυχία για πάνω από ένα χρόνο.<br /><br />Ενώ οι Ιππότες της Ρόδου λειτουργούσαν ως τρομοκράτες της περιόδου ( ένα είδος PKK), η Ρόδος ήταν κάτι σαν το όρος “Καντίλ” ( βουνό που έχει την έδρα ο ΡΚΚ) εκείνης της περιόδου.<br /><br />Όταν οι Τούρκοι έδιωξαν τους Ιππότες της Ρόδου από ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο το 1522, κατάφεραν στην πραγματικότητα να απαλλαγούν από αυτούς τους τρομοκράτες μια για πάντα.<br /><br />Σήμερα, ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούμε από τις υβριδικές λαβίδες του ιμπεριαλισμού, όπως το PKK, είναι να δείξουμε παρόμοια αποφασιστικότητα και να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα χτυπώντας την πιο δυνατή γροθιά”, αναφέρει ο ίδιος σε μεγάλη τουρκική εφημερίδα σε μια προσπάθεια να ξεσηκώσει τους συμπατριώτες του κατά του ελληνισμού, αλλά και άλλων κρατών, εκτός τους Κούρδους.<br /><br />Ο Τούρκος αξιωματικός ξεχνά επιδεικτικά βέβαια, ότι η περιοχή για 5-6 χιλιάδες χρόνια ήταν ελληνική από την Κριμαία έως το Αιγαίο και την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και ξεχνά επιμελώς να αναφέρει ότι η Μικρά Ασία, και όχι Ανατολία, βγάζει ακόμα και σήμερα εκατοντάδες ελληνικά αγάλματα, τα οποία του δείχνουν ποιοι είναι οι αφέντες της περιοχής. <br /><br />Η τουρκο-εθνικιστικού τύπου θεώρηση όμως, της περιοχής του Αιγαίου και της Α.Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών νησιών, μας δείχνει ότι η Άγκυρα έχει κατασκευάσει “ το αφήγημα” που θα σερβίρει στους Τούρκους, σε κάθε πιθανή ελληνοτουρκική διένεξη το επόμενο διάστημα, και αυτό είναι το πιο σοβαρό από όλα.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Παίρνουν φόρα οι Τούρκοι μετά το αμερικανικό βέτο στον East Med και αλλάζουν μέχρι ιστορία και ονόματα.

Το Αιγαίο ( Θάλασσα των νήσων), η Α. Μεσόγειος ( Νότια Ανατολία) και τα Δωδεκάνησα (Νησιά Menteşe). Θέλουν να αλλάξουν τα ονόματα σε Αιγαίο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όσα δεν γράφουν για την τουρκική οικονομία. Γιατί δεν θα καταρρεύσει.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/erdogan_tourkiki_oikonomia_slpress.jpg" width="743" /><br /><br /><b>Αδαλής Γιώργος</b><br />Το καλοκαίρι του 2018 η Τουρκία είχε χτυπηθεί αλύπητα από στασιμοπληθωρισμό. Από τότε, μια στρατιά αναλυτών έχουν μεταβληθεί σε “Νοστράδαμους”, οι οποίοι κάθε τρεις και λίγο προβλέπουν ότι η τουρκική οικονομία καταρρέει. Βρισκόμαστε ήδη στον πέμπτο χρόνο των “προφητειών” που δεν λένε να εκπληρωθούν. Πριν μερικούς μήνες μάλιστα, με άρθρο μου στο SLpress.gr, αναρωτήθηκα «πόσα χρόνια πρέπει να περιμένουμε ακόμα, ώστε να πεθάνει ο Ερντογάν ή να πτωχεύσει η Τουρκία», προκειμένου να δώσουμε συγχαρητήρια στους προφήτες;<br /><br />Θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής αν ο Ερντογάν κατάφερνε να πτωχεύσει την χώρα του που επιβουλεύεται τον Ελληνισμό. Επικρίνω τον Ερντογάν από το 2003, όταν τον περιέγραφαν σαν “περιστέρι” και φιλέλληνα με ποντιακή καταγωγή! Αλλά εδώ και πέντε χρόνια οι πάλαι ποτέ θαυμαστές του αρέσκονται να τον παρουσιάζουν σαν ετοιμοθάνατο και την Τουρκία σαν πτωχευμένη!<br /><br />Γιατί άραγε οι Δυτικοί αναλυτές πέφτουν έξω; Ο κυριότερος λόγος είναι ότι προσπαθούν να ερμηνεύσουν την τουρκική οικονομία με οδηγό τα εγχειρίδια του καλού οικονομολόγου. Να ερμηνεύσουν καταστάσεις, χωρίς να γνωρίζουν την καθημερινότητα στην Τουρκία. Η άγνοια τους για το τι συμβαίνει στην ιδιότυπη τουρκική οικονομία τους κάνει να πιστεύουν ότι εφόσον ο Ερντογάν καταπατά οικονομικούς κανόνες, τότε οδηγεί στην πτώχευση.<br /><br />Στην Ελλάδα όμως συμβαίνουν και περίεργα πράγματα που δεν οφείλονται στην άγνοια για την τουρκική οικονομία, για τη συμπεριφορά των επιχειρηματιών και των νοικοκυριών. Για παράδειγμα, από τον Σεπτέμβριο 2021 που άρχισε πάλι η τουρκική λίρα να κατρακυλά, οι Έλληνες αναλυτές προαναγγέλλουν την πτώχευση. Κι όταν η ισοτιμία της λίρας κόντεψε να πάει 20:1 δολάρια ήταν σχεδόν βέβαιοι ότι η Τουρκία πτωχεύει από μέρα σε μέρα.<div><br />Τουρκική οικονομία: Οι δύο όψεις<br /><br />Όταν ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο η πτώση της λίρας, ο χρηματιστηριακός δείκτης Borsa βρισκόταν στις 1.350 μονάδες και η λίρα λίγο κάτω από τα 10:1 δολάρια. Οι αναλύσεις των οικονομολόγων και τραπεζιτών στην Ελλάδα προφήτευαν καταστροφή. Και τα Μίντια, ενώ υπερπρόβαλαν την πτώση της λίρας, δεν έγραψαν ούτε μονόστηλο για το ράλι στο τουρκικό χρηματιστήριο: από τις 1.350 μονάδες κατέληξε τον Δεκέμβριο στις 2.450 μονάδες!<br /><br />Ελάχιστα είναι και τα άρθρα για τις παραγωγικές επιδόσεις της Τουρκίας σε πολλούς τομείς. Έτσι οι Έλληνες διαβάζουν την αρνητική πλευρά της οικονομικής εξίσωσης για την Τουρκία. Για τη θετική πλευρά της εξίσωσης δεν γράφεται τίποτα. Αυτό βέβαια δεν είναι οικονομική ανάλυση. Η επιστημονική ανάλυση προϋποθέτει την παρουσίαση όλων των μεταβλητών της τουρκικής οικονομίας. Καιρός, λοιπόν, να δούμε τι δεν λένε οι συνήθεις αναλύσεις.<br /><br />Πρώτον, ξεχνάνε να πουν ότι το 2021 η τουρκική οικονομία πέτυχε ρεκόρ εξαγωγών όλων των εποχών! Το 2021, οι συνολικές εξαγωγές της Τουρκίας ανήλθαν σε 225,4 δισ. δολάρια. Μέσα στην πανδημία εξήγαγε περισσότερη αξία από το ΑΕΠ της Ελλάδας! Το ακούσατε πουθενά αυτό; Άκουσε κανείς ότι το έλλειμμα του εξωτερικού εμπορίου της Τουρκίας μειώθηκε κατά 7,8% και διαμορφώθηκε στο 45,9 δισ. δολάρια; Όχι. Ενώ χαρακτηρίζουν τις επιλογές του Ερντογάν παράλογες και ανισόρροπες, οι προφήτες της πτώχευσης ξέχασαν να πουν ότι διορθώθηκε ένα τεράστιο πρόβλημα: η αναλογία εξαγωγών προς εισαγωγές. Η Τουρκία δημιούργησε “πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών” αυξημένο κατά 83,1% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια! Ακούσατε τίποτα γι’ αυτό;<br /><br />O παραδοσιακός τομέας στην τουρκική οικονομία διευρύνθηκε σε τομείς πιο μοντέρνους. Για παράδειγμα ο δευτερογενής τομέας του ΑΕΠ υπερισχύει όλων των άλλων και συμβάλει πλέον κατά 75,8% στις εξαγωγές με την αυτοκινητοβιομηχανία να αποτελεί πλέον μια μεγάλη δύναμη διεθνώς, ενώ τα προβλήματα από τον υποτομέα του χάλυβα, που είχε στοχεύσει ο Τραμπ όσο κυβερνούσε, έχουν περιοριστεί με αποτέλεσμα να έχει αναστηθεί κυριολεκτικά και να πρωταγωνιστεί. Θα μπορούσα να γράφω σελίδες με τέτοια στατιστικά τα οποία δεν προβάλλονται στην Ελλάδα.<br /><br />Το εξαγωγικό μπουμ<br /><br />Θεωρώ, όμως, κρισιμότερο να εξηγήσω γιατί ο Ερντογάν δεν πρόκειται να πέσει όπως προβλέπουν οι εδώ αναλυτές. Η Τουρκία χωρίζεται διοικητικά σε 81 επαρχίες. Πριν από αυτόν μόνο τρεις είχαν συμμετοχή στις εξαγωγές που ξεπερνούσαν μόλις το ένα δισ. δολάρια. Λίγο μετά το 2010 οι επαρχίες αυτές αυξήθηκαν σε πέντε και το 2018 έγιναν οκτώ. Όταν ο Ερντογάν επέλεξε να θυσιάσει το νόμισμα υπέρ της ανάπτυξης του ΑΕΠ, ανακατένειμε την παραγωγική δράση σχεδόν σε όλη την επικράτεια. Έτσι, μέσα στην πανδημία και ειδικά το 2021, οι επαρχίες της Τουρκίας που εξάγουν στο εξωτερικό προϊόντα άνω του ενός δισ. δολαρίων έφτασαν τις 21.<br /><br />Σαφώς και η Κωνσταντινούπολη πραγματοποιεί το 39% των εξαγωγών, λόγω πληθυσμού και υποδομών αλλά πλέον πολλές επαρχίες της Τουρκίας τα οικονομούν αγρίως και γελάνε με όσα διαβάζουν περί χρεοκοπίας. Από το πουθενά, έγιναν εξαγωγικοί πόλοι του πλανήτη, οι επαρχίες Κοτζαελί, Προύσας, Μανίσα, Γκάζιαντέπ, Σύρνης, Ντενιζλί, Χατάι, Μανίσα, οι οποίες μετατρέπονται σε “brand names” από το πουθενά. Το έχετε ακούσει πουθενά αυτό;<br /><br />O Ερντογάν μοίρασε τον εξαγωγικό πλούτο και ευκαιρίες σε όλη σχεδόν την Τουρκία. Στόχος του για το 2022 είναι να ξεπεράσει το όριο των 250 δισ. δολαρίων όπως δήλωσε ο ίδιος και πιθανόν θα το καταφέρει. Κατάφερε να αυξήσει τον σημαντικό οικονομετρικό δείκτη που αποκαλούμε μοναδιαία αξία εξαγωγών. Ένας βαρύς δείκτης που δείχνει πόσο συνεισφέρουν οι εξαγωγές στο ΑΕΠ. Από 1,10 δολάρια το 2020, το πήγε στο 1,29 αυξάνοντάς τον κατά 17%. Ούτε γι’ αυτό ακούσατε στην Ελλάδα!<br /><br />Η Τουρκία του Ερντογάν, την οποία κοροϊδεύουν οι Δυτικοί, έχει κηρύξει πόλεμο κατά της δολαριοποίησης, δηλαδή εναντίον της τάσης των Τούρκων να διατηρούν τα περιουσιακά στοιχεία και τις υποχρεώσεις τους σε ξένα νομίσματα. Προσέξτε τώρα: Το 62,71% των καταθέσεων κατοίκων εσωτερικού σε τράπεζες τηρούνται σε ξένο νόμισμα. Στις 31 Δεκεμβρίου 2021, υπήρχαν 237 δισ. δολάρια σε καταθέσεις σε συνάλλαγμα. Σας το έχει πει κανείς αυτό;<br /><br />“Κάτω από το μαξιλάρι”<br /><br />Επίσης, οι κάτοικοι της Τουρκίας κρατούν ένα πολύ σημαντικό μέρος των αποταμιεύσεών τους εκτός χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτή την συνήθειά τους, την περιέγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου, που ιστορικά παρουσίασα τον πληθωρισμό, ο οποίος είχε φτάσει σε τετραψήφιο ποσοστό όταν ανέλαβε ο Ερντογάν! Οι Τούρκοι έχουν παλιές συνήθειες που συνεχίζονται ακόμα και σήμερα.<br /><br />Διάβασα και έλεγξα μια έρευνα του πανεπιστημίου Kadir Has. Κάποια ευρήματά της είναι σημαντικά για όσους θέλουν να ξεφύγουν από τις συμβατικές αναλύσεις. Το 54,6% των Τούρκων δηλώνουν σήμερα ότι θα αγοράσουν χρυσό. Και αγοράζουν! Κάτι που το είδε πρόπερσι το Γραφείο Οικονομικών του Ερντογάν και γνωρίζει ότι κάτω “από το μαξιλάρι” των Τούρκων υπάρχουν τεράστια ποσά σε χρυσό και συνάλλαγμα, τα οποία δεν καταγράφονται πουθενά!<br /><br />Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί από την εποχή που οι σουλτάνοι έκοβαν το “καϊμέ” (χάρτινο χρήμα) για να χρηματοδοτήσουν τους πολέμους τους, οι Τούρκοι πολίτες έμαθαν να διατηρούν αποταμιεύσεις εκτός συστήματος για να αντιμετωπίζουν τεράστιους πληθωρισμούς και νομισματικές καταβαραθρώσεις. Στην Τουρκία, το 78% των κατοίκων δεν είχε ποτέ ούτε έναν προνομιακό καταθετικό τραπεζικό λογαριασμό σε τουρκικές λίρες. Οι προνομιακές τους καταθέσεις ήταν κατά 78% σε ξένα νομίσματα κυρίως δολάρια!<br /><br />Η κατοχή χρυσού στην Τουρκία είναι μια πολύ παλιά υπόθεση. Το ίδιο και το συνάλλαγμα. Ο Ερντογάν λοιπόν προσπαθεί να τα εισάγει τμηματικά στην επίσημη οικονομία που οδηγεί την Τουρκία να ανταγωνίζεται και την Κίνα. Και εκεί βρίσκει συμπαραστάτες, οι οποίοι δεν επέτρεψαν να συντριβεί η τουρκική λίρα πάνω από τις 20:1 δολάριο και πήγαν σε ένα βράδυ την ισοτιμία στο 10,3:1. Και από τότε είναι στις 13,5:1. Όταν ο Ερντογάν θελήσει, θα πάει και στα 25:1, γιατί επιδιώκει σταδιακά να δημιουργήσει μια μικρή Κίνα στα σύνορα της ΕΕ, που δεν θα φοβάται τα προβλήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας! Και πολλοί Τούρκοι τον πιστεύουν!<br /><br />Έχω υποστηρίξει ότι η Τουρκία θα πτωχεύσει μόνο σε μία περίπτωση. Αν δεν καταφέρει να διαθέσει και να εξάγει το σύνολο της παραγωγής της! Ακόμη κι αν κάποτε η ισοτιμία της λίρας πάει 50:1, η Τουρκία θα πορεύεται. Ακόμα κι αν ο Ερντογάν χάσει τις εκλογές, οι διάδοχοί του όποιοι κι αν είναι, θα συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο, γιατί αυτοί ξέρουν! Καιρός λοιπόν να μάθουν και οι Δυτικοί αναλυτές ότι αν κάποιος θέλει να καταστρέψει τον Ερντογάν και την Τουρκία, δεν θα το καταφέρει μέσω της λίρας, αλλά εμποδίζοντας με διάφορους τρόπους τις εξαγωγές της!</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όσα δεν γράφουν για την τουρκική οικονομία. Γιατί δεν θα καταρρεύσει.

Αδαλής Γιώργος Το καλοκαίρι του 2018 η Τουρκία είχε χτυπηθεί αλύπητα από στασιμοπληθωρισμό. Από τότε, μια στρατιά αναλυτών έχουν μεταβληθεί ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Βαλκανικό όραμα η ελληνική απάντηση στις Πρέσπες».

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/01/07/Balkans-map.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/01/07/Balkans-map-696x392.jpg" width="743" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Βαλκανικό όραμα. Η Ελληνική απάντηση στον εφιάλτη που αναβιώνει μόνη ικανή να “καταπιεί” την τραγωδία των Πρεσπών.</span></h3>Του <b>Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Η συζήτηση για την Βαλκανική πολιτική της χώρας, είναι κατά κανόνα μια συζήτηση που γίνεται αποσπασματικά, ρηχά και μονόπλευρα, με την έκβασή της να υπηρετεί περισσότερο τις ανάγκες του θυμικού και ελάχιστα έως καθόλου την υποχρέωση διαμόρφωσης μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής αντίληψης που θα μπορούσε να καταστήσει πρωταγωνιστικό τον ρόλο της Ελλάδας σε μια ρευστή σκακιέρα που τείνει να επαναπροσδιορίσει την φυσιογνωμία της μέσα σε ένα εξόχως συγκρουσιακό περιβάλλον, το οποίο είναι ταυτόχρονα και περιβάλλον συνάντησης κρίσιμων στρατηγικών ανταγωνισμών και αντιπαραθέσεων των ισχυρών του πλανήτη…<br /><br /><div>Η Συμφωνία των Πρεσπών, ως μια κατάφορα ετεροβαρής και σε βάρος της χώρας μας Συμφωνία, με την οποία ουσιαστικά εκποιήθηκαν θεμελιώδη αξιώματα (που συνθέτουν και εν τέλει «κλειδώνουν» τον σκληρό πυρήνα της Εθνικής κυριαρχίας, καταδεικνύοντας ταυτόχρονα το αδιαπραγμάτευτο του ιστορικού βάθους του και ως εκ τούτου δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να εκποιηθούν) έχει συμβάλει τα μέγιστα στην εκτροπή αυτής της συζήτησης σε μια ανούσια παραφιλολογία που αποπροσανατολίζει τους πολίτες και διευκολύνει το πολιτικό σύστημα που παραμένει εγκλωβισμένο στην παραδοσιακή ατολμία του και σε μια αδιέξοδη διαχείριση των ηττοπαθών επιλογών του.<br /><br />Στα Βαλκάνια επανενεργοποιούνται σταδιακά οι «παγωμένοι» ιστορικοί ανταγωνισμοί δεκαετιών, οι οποίοι ενσωματώνονται πλέον στα αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά που έχει προσλάβει ήδη η κορυφαία στρατηγική αντιπαράθεση. Αυτή η ποιοτική μετεξέλιξη και πολυμορφία της σύγκρουσης, έρχεται να επιβεβαιώσει, από την μία μεριά τις διαχρονικές ανεπάρκειες που συνθέτουν την Ελληνική βαλκανική παρουσία και από την άλλη τους επιταχυνόμενους ρυθμούς με τους οποίους ο ανανήψας βαλκανικός μικρομεγαλισμός των υπόλοιπων, προσπαθεί να ανακτήσει το «χαμένο έδαφος», να επικαιροποιήσει τις απαιτήσεις του και να ενισχύσει την θέση και τον ρόλο που διεκδικεί στην νέα ισορροπία ισχύος.<br /><br />Εάν σε όλα τα παραπάνω συνυπολογίσει κανείς και τον δυναμικό εισοδισμό με τον οποίο επιχειρεί η Τουρκία να καταστεί αναπόσπαστο μέρος ΚΑΙ της Βαλκανικής Αρχιτεκτονικής, επιβάλλοντας το αυθαίρετο «δικαίωμά» της να έχει λόγο και βαρύνουσα παρουσία στις εξελίξεις της επόμενης μέρας, τότε γίνεται αντιληπτό ότι η αναγκαία μεταστροφή που είναι απαραίτητο να υπάρξει προκειμένου να επαναπροσδιοριστεί η φυσιογνωμία και το εύρος της Βαλκανικής μας πολιτικής, δεν σχετίζεται απλά με την ανάγκη μιας αξιοπρεπούς περιφερειακής παρουσίας αλλά ταυτίζεται με την ίδια την στρατηγική επιβίωση της πατρίδας μας.<br /><br />Από την άποψη αυτή, είναι εξαιρετικά επείγουσα η ανάγκη να συμφωνήσουμε ότι το πρώτο πράγμα το οποίο οφείλει να κάνει η Ελληνική Διπλωματία, δεν είναι διαχείριση Ευρωπαϊκών πολιτικών που υποβαθμίζουν ουσιαστικά την χώρα σε Επίτροπο και τοποτηρητή των Ευρωπαϊκών υποθέσεων και προτεραιοτήτων, αλλά «επιθετική» παρέμβαση με ταυτότητα, με αποσαφηνισμένες εθνικές προτεραιότητες και με επιλεγμένες στρατηγικού χαρακτήρα αλλά και θεματικές παρεμβάσεις που να την υπηρετούν απρόσκοπτα.<br /><br />Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Ελληνική απάντηση σε ένα περιβάλλον με διάχυτη την γεωπολιτική ρευστότητα, στο οποίο συναντώνται αποσταθεροποιητικά…<br />Ο επεκτατικός νεο-οθωμανισμός της γείτονος…<br />Οι αυτοκρατορικές βλέψεις των επίδοξων του Βορρά…<br />Οι παραδοσιακές ιμπεριαλιστικές πατέντες της Δύσης…<br />Ποικίλοι αλυτρωτισμοί. Αλλά και…<br />Ο νοσηρός Αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός…<br /><br />Θα πρέπει να μετουσιώνεται σε ένα ολοκληρωμένο Βαλκανικό όραμα μέσα από το οποίο θα υπηρετούνται πληρέστερα και πρώτιστα τα ιστορικά Δίκαια του Ελληνισμού, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς τον γνωστό φερετζέ της Ευρωπαϊκο-πολιτισμικής μεγαλοκαρδίας, στο όνομα της οποίας σωρεύονται Εθνικές παραχωρήσεις και εγγράφονται υποθήκες δυσβάστακτες.<br /><br />Κυρίαρχο εργαλείο για την προώθηση αυτού του Βαλκανικού οράματος, δεν μπορεί να είναι απλά η φαιδρή λογική της «οικονομικής διείσδυσης» που κατασκευάζει πάμπλουτες επιχειρήσεις και κορυφαίους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην αλλοδαπή, με καταγωγή όμως από μια πτωχευμένη χώρα που φορολογεί αδίστακτα ακόμη και τα όνειρα των παιδιών της. Αυτό δεν συνιστά Εθνική πολιτική, αλλά ανεπίτρεπτη φάρσα της Ιστορίας.<br /><br />Το «επιθετικό» Βαλκανικό όραμα, για να είναι πρωτίστως Εθνικό όραμα, θα πρέπει να στηρίζεται σε συγκεκριμένους πυλώνες και οι πολιτικοί του διαχειριστές θα πρέπει να έχουν την ικανότητα και κυρίως τον προσανατολισμό να αναβαθμίζουν την θεσμική υπόσταση αυτών των πυλώνων, σε όλα τα Διεθνή και Ευρωπαϊκά φόρα.<br /><br />Στην κορυφή αυτής της κατάταξης, θα πρέπει να είναι η Ελληνική Εθνική μειονότητα στην Αλβανία και τα αδιαπραγμάτευτα δικαιώματά της, στην θεσμική εκπροσώπηση, στην γη, στον πολιτισμό, στην εκπαίδευση και στην δημιουργία.<br />Είναι αδιανόητη η συμφωνία της Ελλάδας σε οποιαδήποτε περιφερειακή ή «συμμαχική» διευθέτηση, εάν προηγουμένως δεν εξασφαλίζονται στο ακέραιο τα δικαιώματα της Εθνικής μειονότητας στην γειτονική χώρα.<br />Όπως επίσης είναι αδιανόητη η Ελληνική στήριξη, απέναντι σε χώρες που συντηρούν και αρνούνται να αποκηρύξουν οριστικά και αμετάκλητα, αλυτρωτικές φαιδρότητες σε βάρος της πατρίδας μας.<br /><br />Η Ευρωπαϊκή εμπειρία άλλωστε έδειξε πως η προσδοκία να εκτονωθούν και εν τέλει να ατονήσουν αυτές οι νοσηρότητες μέσα στο αναβαθμισμένο και εξευγενισμένο Ευρωπαϊκό περιβάλλον, είναι μια προσδοκία απατηλή. Καταλανικό και Ιρλανδικό παραμένουν αδιάψευστοι μάρτυρες. Ενώ η ανοχή και η δήθεν συμβιβαστική διάθεση απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα, όχι μόνο δεν ισχυροποιεί την θέση της χώρας, αλλά αντίθετα ενεργοποιεί μια επικίνδυνη πυριτιδαποθήκη στην Θράκη.<br /><br />Γι αυτό και επιμένουμε πως η βαρύτητα της Εθνικής ψήφου, δεν μπορεί να εξαργυρώνεται φτηνά και ανούσια, στην πασαρέλα που απονέμεται ο τίτλος του «καλού παιδιού» και του υπάκουου συμμάχου. Ομοίως πολύτιμα εργαλεία στην προώθηση αυτού του οράματος, θα πρέπει να είναι…<br />Η αποφασιστική διεθνοποίηση του αδιαπραγμάτευτου Ελληνικού ενδιαφέροντος, για την διάσπαρτη πολιτιστική κληρονομιά που φέρει ανεξίτηλη την Ελληνική ταυτότητα σε όλο το εύρος της Βαλκανικής γης…<br />Η στοχευμένη ενεργοποίηση της ουσιαστικά ανύπαρκτης εκκλησιαστικής Διπλωματίας, σε μια ευρύτερη περιφέρεια η οποία έχει εγκαταλειφθεί στα παίγνια των Πατριαρχείων, με κόστος ΚΑΙ για τους λαούς αλλά ΚΑΙ για την γεωπολιτική σταθερότητα ΚΑΙ σε κάθε περίπτωση με την Ελλάδα στο περιθώριο. Και φυσικά…<br />Η χρηματοδότηση και προώθηση εξειδικευμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον ακόμη και ξενόγλωσσων τοπικών πληθυσμών, ενώ θα μπορούσαν να συμβάλουν καταλυτικά στις επιδόσεις των αποφοίτων της Ελληνικής μειονότητας.<br /><br />Προφανώς και είναι εφικτό να «πειστούν» οι κυβερνήσεις των Βαλκανικών κρατών ώστε να συμφωνηθούν και εν τέλει να εφαρμοστούν αντίστοιχες διμερείς «διευθετήσεις». Η παρουσία των μεταναστών τους στην Ελληνική επικράτεια, είναι από μόνη της ένα πολύ ισχυρό «επιχείρημα» στο οπλοστάσιο της Ελληνικής Διπλωματίας και οφείλει να το αξιοποιήσει άμεσα και χωρίς περιστροφές.<br /><br />Είναι λοιπόν φανερό, ότι γεωπολιτική διείσδυση, δεν υλοποιείται με πολιτικές που ευνοούν το επιχειρηματικό φαγοπότι. Μια χώρα που ενδιαφέρεται πραγματικά να ισχυροποιήσει την περιφερειακή της θέση σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη ρευστότητα, αυτό για το οποίο υποχρεούται να φροντίζει πρώτιστα, είναι η ανάγκη να διευρύνει το γεωπολιτικό της αποτύπωμα σε κρίσιμους τομείς που θα προσδιορίσουν την φυσιογνωμία της επόμενης μέρας κι αυτό δεν θα το κάνουν ΟΥΤΕ οι μπακαλόγατοι ΟΥΤΕ οι τραπεζίτες. Ας σοβαρευτούμε λοιπόν γιατί η κλεψύδρα αδειάζει…<br /><br />Και στο βάθος… Πρέσπες…<br /><br />Μέσα σε έναν πρωτοφανή ορυμαγδό αποσπασματικών συζητήσεων, παντελούς απουσίας ενός περιφερειακού σχεδιασμού με ξεκάθαρη εθνική ταυτότητα και με παλιές αλλά και νέες απειλές να κερδίζουν καθημερινά θέσεις στην σκαλέτα της περιφερειακής Ημερήσιας Διάταξης, η συμφωνία των Πρεσπών επανέρχεται στο προσκήνιο, άλλοτε ως παράπονο για τις απαράδεκτες και προκλητικές παραβιάσεις της στις οποίες προβαίνουν οι Σκοπιανοί… Και άλλοτε ως αιχμή του δόρατος της Ελληνικής μεγαλοστομίας η οποία ζητά μετ’ επιτάσεως την καταγγελία της Συμφωνίας και την αποχώρηση από αυτήν.<br /><br />Οφείλουμε όμως να είμαστε ξεκάθαροι ως προς τα αυτονόητα, όχι για να συνετίσουμε τους πατριδοκάπηλους φαφλατάδες που συνηθίζουν να ομιλούν περί πάντων χωρίς να σκέφτονται, αλλά για να καταδείξουμε πως η επίκληση της ακυρωτικής ρητορικής, είναι ένα εργαλείο που επιστρατεύεται για να εκτονώσει την οργή των πολιτών για το συγκεκριμένο ανοσιούργημα, συντηρώντας παράλληλα ψευδεπίγραφες και ανυπόστατες αυταπάτες.<br /><br />Όχι γιατί τα άρθρα 56 και 60 της Σύμβασης για το Δίκαιο των Συνθηκών δεν παρέχουν αυτήν την δυνατότητα, ούτε βεβαίως γιατί οι παραβιάσεις στις οποίες προβαίνουν οι Σκοπιανοί είναι ήσσονος σημασίας ως προς τα συμπεφωνηθέντα. Αλλά διότι η Συμφωνία των Πρεσπών…<br />Είναι μια πολύ ιδιαίτερη Συμφωνία…<br />Είναι μια Συμφωνία η αξιολόγηση της οποίας δεν σχετίζεται με την νομιμότητα ή μη της εφαρμογής κανόνων Δικαίου γενικώς…<br />Είναι μια συμφωνία η οποία πατά – ακουμπά – συναρτάται από ένα σύνολο κανόνων που έγιναν αποδεκτοί με την ενδιάμεση συμφωνία του 1995. Και κυρίως…<br />Είναι μια Συμφωνία η οποία δίνει στους Σκοπιανούς την Εθνική υπόσταση που έχουν ανάγκη για να επιβιώσουν, ενώ στην Ελλάδα εξασφαλίζει μια αράδα από προσχήματα που επιστρατεύονται για την εξαπάτηση του πληθυσμού. Με απλά λόγια, τα Σκόπια πήραν ΟΝΟΜΑ και ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και η Ελλάδα απλώς πήρε «μπούλο».<br /><br />Τα ερωτήματα λοιπόν είναι αμείλικτα και καλό είναι οι απαντήσεις να αναζητηθούν με σοβαρότητα και ευθύνη…<br />Τι ακριβώς είναι αυτό που θα μπορούσε η Ελλάδα να επιδιώξει να ακυρωθεί προσφεύγοντας στις προβλέψεις της Σύμβασης της Βιέννης;;;<br />Από που προκύπτει ότι αυτό που θεωρητικά θα μπορούσε να ακυρωθεί με την προσφυγή, θα μπορούσε ταυτόχρονα να αντικατασταθεί με κάτι άλλο που θα ήταν της απολύτου αρεσκείας όσων επιμένουν να σαγηνεύονται από αυτήν την προσδοκία;;;<br /><br />Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους…<br /><br />Ακόμη και αν καταπέσει την επόμενη στιγμή το σύνολο των επιμέρους ρυθμίσεων, δεκάρα τσακιστή δεν θα έδιναν οι Σκοπιανοί για δαύτες. Είναι στο σύνολό τους ένα μάτσο από ανούσια επικοινωνιακά προσχήματα στα οποία καταφεύγει η ελληνική πολιτική τάξη για να κατευνάσει παραμυθιάζοντας το ανάθεμα των πολιτών.<br /><br />Ακόμη και αν καταπέσει στο σύνολό της η συγκεκριμένη Συμφωνία (άρα και οι προσχηματικές προβλέψεις που υιοθετούνται για το όνομα, την εθνότητα και την ταυτότητα των προϊόντων) αυτό που θα κάνουν την επόμενη στιγμή οι Σκοπιανοί, θα είναι να στήσουν πάρτι αφού οι ίδιοι θα είναι οι αποκλειστικοί κτήτορες και νονοί ενός μεγαλοπρεπέστατου «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» (σκέτο… ολόσκετο), με την Ελλάδα στο περιθώριο και χωρίς δικαίωμα λόγου, με την διεθνή κοινότητα στο σύνολό της να το υιοθετεί σε ελάχιστο χρόνο και με τις διεθνείς ή πολυεθνικές συμμετοχές του κρατιδίου να μην μπορούν να ανακληθούν.<br /><br />Όποιος νομίζει λοιπόν ότι ΑΥΤΗ η Ελλάδα… Με ΑΥΤΗΝ την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που ενώ θα έπρεπε να ΑΠΑΙΤΕΙ, αρκείται να αναφωνήσει ένα «ΜΑΚΑΡΙ οι Τούρκοι να σεβαστούν επιτέλους την Συνθήκη της Λωζάνης»… Και με κυβερνήσεις που αντί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων καταφεύγουν σε επικοινωνιακά τεχνάσματα εξαπάτησης των πολιτών οι οποίοι πληροφορούνται από τουρκικά δημοσιεύματα τις απαράδεκτες υπαναχωρήσεις, μπορεί να εκβιάσει υπέρ των Εθνικών συμφερόντων ανατροπές Συνθηκών, καλύτερα να αλλάξει πλευρό.<br /><br />Η Συμφωνία των Πρεσπών, είναι μια απαράδεκτη Συμφωνία που ΔΕΝ ανατρέπεται υπέρ του αυτονόητου Εθνικού αφηγήματος. Καμία τέτοια δυνατότητα δεν μπορεί να υπάρξει… Καμιά Διεθνής κοινότητα δεν πρόκειται να στηρίξει ανάλογους ακροβατισμούς.<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει να σοβαρευτεί… Να αποστασιοποιηθεί από την αναπαραγωγή παραπλανητικών και αποπροσανατολιστικών μυθευμάτων… Και κυρίως να ασχοληθεί σοβαρά με την επεξεργασία και την «επιθετική» προώθηση ενός ολοκληρωμένου Βαλκανικού οράματος, ώστε να σταματήσει να σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις και να οριοθετήσει έναν δικό της δρόμο πραγματικών ανατροπών. Μέρος αυτού του οράματος, ΔΕΝ είναι η στήριξη καμιάς απολύτως Ευρωπαϊκής πορείας του υβριδικού και χειραγωγήσιμου κρατιδίου, αφού ο δρόμος για την αποκατάσταση της Βαλκανικής σταθερότητας, περνά αναγκαστικά μέσα από την αποσύνθεση υβριδικών γεωπολιτικών μορφωμάτων και σύντομα όλα δείχνουν πως οι εξελίξεις στην Βοσνία θα μετατρέψουν αυτούς τους φόβους σε βεβαιότητα.<br /><br />Η σκακιέρα βρίσκεται σε πλήρη διάταξη. Η Ελλάδα, αν φιλοδοξεί να διεκδικήσει τον ρόλο του παίκτη και όχι του πιονιού σ αυτήν την σκακιέρα, οφείλει να πάρει θέση σήμερα γιατί αύριο θα είναι αργά.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="396" src="https://www.youtube.com/embed/cgwGBkNDy70" width="761" youtube-src-id="cgwGBkNDy70"></iframe><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

«Βαλκανικό όραμα η ελληνική απάντηση στις Πρέσπες».

Βαλκανικό όραμα. Η Ελληνική απάντηση στον εφιάλτη που αναβιώνει μόνη ικανή να “καταπιεί” την τραγωδία των Πρεσπών. Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Η συ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αντιδρούμε με τα θαλάσσια κοπάδια USV του Ερντογάν, αλλά αδιαφορούμε για το δικό μας USV…

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/01/UFUK-A-591-SPY-SHIP-MIT-ERDOGAN-790x400.jpg" width="758" /><br /><br />Του <b>ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ*</b><br />Η χθεσινή ημέρα σημαδεύτηκε από νέες επιθετικές αναφορές του Ερντογάν σε οπλικά συστήματα που αναπτύσσει η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, καθώς επίσης και από την παράδοση συστήματος βαλλιστικών πυραύλων στις τουρκικές χερσαίες δυνάμεις. Αμφότερα προσφέρονται για ειδικό σχολιασμό στην Ελλάδα. Όσο κι αν εκπλήσσει, στο πρώτο η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι πολύ ανταγωνιστική. Το δεύτερο αποκαλύπτει ότι η κατ’ αποκλειστικότητα εξοπλιστική πρόσδεση σε 2-3 συμμαχικές χώρες, πάντα με τον ρόλο του πελάτη, είναι τακτική που υπονομεύει μακροπρόθεσμα την αμυντική επάρκεια της χώρας μας.<br /><br />«Με την εμπειρία την οποία αποκτήσαμε από την κατασκευή των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ναυπηγούμε οπλισμένα μη επανδρωμένα σκάφη. Τώρα εργαζόμαστε πάνω στα συστήματα τα οποία, θα κυκλοφορούν σαν κοπάδι στις θάλασσες». Τα λόγια Ερντογάν αφορούν στο μη επανδρωμένο σκάφος επιφανείας ULAQ και το σύστημα εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων BORA (KHAN). Ας δούμε επιγραμματικά τα δυο αυτά οπλικά συστήματα και την απειλή που συνιστούν για την ελληνική ασφάλεια.<br /><br />Το τουρκικό USV (unmanned surface vehicle) ULAQ πραγματοποίησε τις πρώτες του δοκιμαστικές βολές κατά τη διάρκεια της άσκησης “Θαλασσόλυκος”. Το ULAQ κατασκευάζεται από την Ares Shipyard και την Meteksan Defence. Το σκάφος ολοκλήρωσε τις δοκιμές τον Απρίλιο και στον “Θαλασσόλυκο” εκτόξευσε κατευθυνόμενο από λέιζερ πύραυλο Cirit δύο φορές.<br /><br />Αυτά τα θαλάσσια drones ονειρεύεται ο Ερντογάν να επιχειρούν σαν “κοπάδια” στο Αιγαίο, με τη φρασεολογία του να παραπέμπει στην “επίθεση σμήνους” (swarming). Την τακτική αυτή χρησιμοποιεί στον Κόλπο το Ιράν, με επανδρωμένα ταχύπλοα και στόχο τον κορεσμό της άμυνας των εχθρικών πλοίων. Δεν είναι σκόπιμο να αναλυθεί εδώ η “επίθεση σμήνους” και η δυνητική τακτική χρήση του από την Τουρκία στο Αιγαίο με βάση μη επανδρωμένες πλατφόρμες στον αεροναυτικό τομέα.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Η δεύτερη εξέλιξη είναι η παράδοση στις τουρκικές χερσαίες δυνάμεις του συστήματος βαλλιστικών πυραύλων BORA (KHAN). Η εμβέλεια του πυραύλου, όπως έχει ανακοινωθεί παλαιότερα, ανέρχεται σε 500 χλμ, παρότι σήμερα βέβαια ομιλούν για την πολιτικώς ορθή εμβέλεια των 280 χλμ. Ας μην λησμονούμε ότι βαλλιστική τεχνολογία η Τουρκία φέρεται να έχει εξασφαλίσει από χώρες όπως η Κίνα και το Πακιστάν.<br /><br />Πρόσωπο με προσωπική εμπλοκή και εμπειρία στον τομέα πληροφοριών της Ινδίας (S. D. Pradhan), έχει κατηγορήσει ανοιχτά την Τουρκία ότι διατηρεί μέσω του Πακιστάν κανάλι επικοινωνίας και με τη Βόρεια Κορέα, διότι το ενδιαφέρον της για βαλλιστική τεχνολογία εμπίπτει στην ευρύτερη κατηγορία της “διασποράς πυρηνικής τεχνολογίας” (nuclear proliferation).<br /><br />Πρόκειται για <a href="https://timesofindia.indiatimes.com/blogs/ChanakyaCode/emerging-sino-pak-north-korea-turkey-nexus-for-nuclear-proliferation/">σοβαρότατη καταγγελία</a>, στην οποία δεν έχει δοθεί η πρέπουσα βαρύτητα, παρότι ακόμα και ο ίδιος ο Ερντογάν έχει κατ’ επανάληψη αναφερθεί, έμμεσα ή άμεσα, στο ζήτημα της μετατροπής της Τουρκίας σε πυρηνική δύναμη. Υπενθυμίζεται ότι στις 4 Σεπτεμβρίου 2019 –σύμφωνα με <a href="https://www.reuters.com/article/us-turkey-nuclear-erdogan-idUSKCN1VP2QN">τηλεγράφημα του Reuters</a>– είχε χαρακτηρίσει απαράδεκτο το να μην επιτρέπεται στην Τουρκία να αποκτήσει πυρηνικά όπλα…<br /><br />Αυτά για να αντιληφθούν και οι τελευταίοι στην Ελλάδα τη φύση της τουρκικής απειλής. Μιας απειλής που δεν αναπτύσσεται για να στραφεί ειδικά απέναντι στον Ελληνισμό, αλλά στο πλαίσιο της διακηρυγμένης επιδίωξης η Τουρκία να αναδειχθεί σε μεγάλη περιφερειακή και όχι μόνο δύναμη. Η επίπτωση δε στο επίπεδο του ψυχολογικού πολέμου έχει ήδη οδηγήσει ορισμένους στην Ελλάδα να θεωρούν τον επανεξοπλισμό της χώρας μάταιο, διότι η Τουρκία αποτελεί άλλο μέγεθος, ζητώντας “αλλαγή υποδείγματος” και συμβιβασμό που στην πράξη σημαίνει υποταγή (άρθρο καθηγητή Παναγιώτη Ιωακειμίδη).<br /><br />Το πρόβλημα με αυτή την λογική είναι ότι κρύβεται πίσω από παραπλανητικά σχήματα. Το να ζητάς να μην ανανεωθεί ο πολεμικός στόλος, που αποτελείται από πλοία 40 και πλέον ετών, ισοδυναμεί με πρόταση κατάργησης του Πολεμικού Ναυτικού. Διότι είναι θέμα χρόνου πλέον πολλά πλοία να μην μπορούν ούτε να πλεύσουν. Αν. λοιπόν, ζητούν κατάργηση του Πολεμικού Ναυτικού ας το πουν καθαρά. Και επειδή πρόκειται για έξυπνους ανθρώπους αποκλείουμε το ενδεχόμενο να μην κατανοούν το προφανές.<br /><br />Η ανακοίνωση της Τουρκίας για ένα ακόμα βαλλιστικό σύστημα που μπορεί να πλήξει στόχους στον ελληνικό ηπειρωτικό κορμό δεν προκάλεσε την παραμικρή αντίδραση στην Ελλάδα, ενώ συζητάμε απόψεις ότι δεν πρέπει να τοποθετήσουμε ισχυρά συστήματα πυροβολικού στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου για να μην το εκλάβει η Άγκυρα σαν “πρόκληση”!<br /><br />Όσον δε αφορά τα συστήματα MLRS, εάν τελικώς αναβαθμιστούν, θα μπορούν να εκτοξεύουν βλήματα βεληνεκούς 130 χλμ. Αλλά και γι’ αυτά οι Αμερικανοί προβάλουν αντιρρήσεις στο να αναπτυχθούν στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η Ουάσινγκτον έχει δύο μέτρα και δυο σταθμά.<br /><br />Όσον αφορά τα τουρκικά “κοπάδια” των USV, έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα εδώ και χρόνια ελληνικό σκάφος από την εταιρία Barracuda. Συμμετείχε μάλιστα φέροντας συστήματα της Intracom Defense σε συμμαχική άσκηση το 2019 στην περιοχή της Ιταλίας με πολύ καλά αποτελέσματα. Σημασία δεν έχουν τα συστήματα που έφερε, αλλά η ύπαρξη της πλατφόρμας και η αποδεδειγμένη δυνατότητα της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας να ολοκληρώσει οπλικά συστήματα ικανά να πραγματοποιούν τις αποστολές που θα υποδείξει η στρατιωτική ηγεσία.<br /><br />Τι έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια; Τίποτε απολύτως. Διότι κατά πληροφορίες αναζητούμε το νομικό πλαίσιο που θα επιτρέψει την αξιοποίηση! Ανικανότητα; Αδιαφορία; Αδυναμία κατανόησης της πραγματικότητας στην Ελλάδα και διεθνώς; Ιδιοτελή κίνητρα; Περιττεύει κάθε περαιτέρω σχολιασμός. Έχει πολλάκις αναφερθεί η ανάγκη σύστασης υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας, με δικό του προϋπολογισμό και με την ευθύνη να θέσει σκληρούς κανόνες λειτουργίας της αμυντικής βιομηχανίας, κρατικής και ιδιωτικής, όταν θα συνεργάζεται με τις Ένοπλες Δυνάμεις.<br /><br />Και βέβαια να επιβλέπει την τήρησή τους, ώστε η Ελλάδα να ανακαλύψει επιτέλους τον “τροχό”: Να επιλέγουν οι Ένοπλες Δυνάμεις ποιες τεχνολογίες και ποια συστήματα πρέπει να χρηματοδοτηθούν ως αναπτυξιακά προγράμματα, ποιοι θα συμμετέχουν. Επίσης, να υπάρχει μια κρατική πολιτικοστρατιωτική τεχνοκρατική δομή που θα επιβλέπει αυστηρότατα την εξέλιξη της επένδυσης του Έλληνα φορολογούμενου στην άμυνα έως ότου κάθε πρόγραμμα ωριμάσει και αποδώσει στις Ένοπλες Δυνάμεις συστήματα που καλύπτουν σε σημαντικό βαθμό τις επιχειρησιακές απαιτήσεις, σε κλάσμα του κόστους προμήθειας αντιστοίχων από το εξωτερικό.<br /><br />Είναι κοινός τόπος ότι η άμυνα καθίσταται ολοένα και πιο ακριβή υπόθεση, με αποτέλεσμα να προκύπτει αδιέξοδο στη διατήρηση κύριων οπλικών συστημάτων στα επίπεδα του παρελθόντος. Εάν η χώρα εμφανίζεται παντού σαν “εθισμένος πελάτης”, αποφεύγοντας να εξασφαλίσει σοβαρή ελληνική βιομηχανική συμμετοχή και υποκατασκευαστικό έργο σε προμήθειες δισεκατομμυρίων που πραγματοποιεί, το μέλλον διαγράφεται σκοτεινό.<br /><br />Πρόκειται για παραλογισμό. Εάν δεν θέλει το πολιτικό σύστημα αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις, που σε ένα βαθμό θα στηρίζονται στην ελληνική αμυντική βιομηχανία, ας το πει καθαρά. Γιατί αυτό ισοδυναμεί με μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα μειωμένης κυριαρχίας. Γιατί τώρα και μας σπρώχνουν προς τα εκεί και δαπανούμε ως χώρα πολλές δεκάδες δισ. ευρώ.<br /><br />Πολλοί κρατούντες συζητούν για τον επί σειρά ετών επικεφαλής του τουρκικού υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας, αποτελεσματικό τεχνοκράτη Δρα Ισμαήλ Ντεμίρ. Όμως δεν ασχολούνται με την εξεύρεση αντίστοιχου Έλληνα με αποστολή τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανάπτυξη μιας πιο επιτυχημένης εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αντιδρούμε με τα θαλάσσια κοπάδια USV του Ερντογάν, αλλά αδιαφορούμε για το δικό μας USV…

Του ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ* Η χθεσινή ημέρα σημαδεύτηκε από νέες επιθετικές αναφορές του Ερντογάν σε οπλικά συστήματα που αναπτύσσει η αμυντική βιο...

Διαβάστε την συνέχεια