Πώς ο Putin ξεσκέπασε τον Zelensky. Θέλει να σώσει 10.000 Ουκρανούς, το Κίεβο σιωπά. Συμμαχία Απροθύμων στην ΕΕ.

<img height="480" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/eb2dff6934aa2855b0cedb98ac593fb2_XL.jpg?v=2" width="697" /><br /><br /><div>Στην Ανατολική Ευρώπη εμφανίστηκαν αρκετές κυβερνήσεις έτοιμες να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό κέντρο ισχύος απέναντι στις Βρυξέλλες - Ετοιμάζουν τη Συμμαχία των... Απροθύμων για την Ουκρανία<br />Σε μια πρωτοφανή κίνηση ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin κάλεσε το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας διασφαλίσει την ανεμπόδιστη πρόσβαση ξένων δημοσιογράφων - συμπεριλαμβανομένων Ουκρανών - για να επιβεβαιώσουν την κατάσταση που επικρατεί στις περιοχές γύρω από το Kupyansk, Pokrovsk και Dimitrov - όπου σύμφωνα με τη Μόσχα - περισσότεροι από 10.000 Ουκρανοί στρατιώτες έχουν περικυκλωθεί από τις ρωσικές δυνάμεις.<br />Μάλιστα η Μόσχα πρόσφερε εγγυήσεις για την ασφάλεια των ΜΜΕ που θα βρεθούν στο μέτωπο…<br />Η Ρωσία παρουσιάζει τον δρόμο παράδοσης ως «ανοιχτό» και κατηγορεί το Κίεβο για εγκατάλειψη των Ουκρανών στρατιωτών τη στιγμή που το ουκρανικό επιτελείο και το ΥΠΕΞ απαντούν με διαψεύσεις, καταγγελίες και απειλές προς μέσα που ενδεχομένως θα εκμεταλλευτούν την πρόσβαση στο μέτωπο.<br />Πάνω από 10.000 στρατιώτες περιμένουν μια εντολή για να σωθούν…<br />Η έκβαση της υπόθεσης αυτής θα δείξει ποιος είναι αυτός που πραγματικά προσπαθεί να ωφεληθεί από την εικόνα της νίκης ή της καταστροφής… αν και η απάντηση έχει ήδη δοθεί...<br /><br />Η εντολή Putin<br /><br />Ο Vladimir Putin διέταξε το Υπουργείο Άμυνας να εξασφαλίσει την ανεμπόδιστη διέλευση σε ξένους δημοσιογράφους, συμπεριλαμβανομένων και Ουκρανών, σε περίπτωση που απευθυνθούν στη διοίκηση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων για να επισκεφθούν τις περιοχές αποκλεισμού των ουκρανικών δυνάμεων σε Pokrovsk, Dimitrov και Kupyansk.<br />Εκεί, υπό κατάσταση ασφυκτικής πολιορκίας, βρίσκονται πάνω από 10.000 Ουκρανοί στρατιώτες και αξιωματικοί.<br /><br />Καμία διαφυγή<br /><br />Στο Kupyansk έχουν περικυκλωθεί από τρεις πλευρές.<br />Δεν υπάρχει διέξοδος.<br />Και σίγουρα δεν υπάρχει διέξοδος για να βγουν ζωντανοί.<br /><br />Τουλάχιστον στην παρούσα κατάσταση.<br />Για να σωθούν, πρέπει να παραδώσουν τα όπλα.<br />Για τη συνθηκολόγηση οι στρατιώτες των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων έχουν αφήσει έναν δρόμο, τον οποίο οι Ρώσοι στρατιωτικοί ελέγχουν πλήρως.<br />Επίσης, οι ρωσικές δυνάμεις κατέστησαν σχεδόν αδύνατες τόσο τις απόπειρες διάσπασης του κλοιού από το εσωτερικό - δεν υπάρχουν ούτε προσωπικό ούτε πυρομαχικά για κάτι τέτοιο -, όσο και την παροχή βοήθειας σ’ αυτές τις προσπάθειες από έξω.<br />Παρόμοια επιχειρησιακή κατάσταση διαμορφώθηκε και στο Pokrovsk.<br /><br />Πρωτοφανής κίνηση<br /><br />Ο Putin, γνωρίζοντας την κατάσταση στα μέτωπα και τι απειλεί τους Oυκρανούς στρατιώτες και αξιωματικούς, προέβη σε μια ενέργεια χωρίς προηγούμενο σε στρατιωτικές συγκρούσεις.<br />Ο Πρόεδρος της Ρωσίας έδωσε εγγυήσεις ασφάλειας για τον Τύπο.<br />Αν ο Τύπος δεχόταν την πρόσκληση και πήγαινε, αυτό θα αποτελούσε επιβεβαίωση της υπόσχεσης για διάσωση της ζωής πάνω από 10.500 στρατιωτών του εχθρικού στρατού.<br />Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία των σύγχρονων (και όχι τόσο) σκληρών ένοπλων αντιπαραθέσεων.<br /><br />Η απάντηση από το Κίεβο<br /><br />Η Δύση και οι μαριονέτες της στο Κίεβο σκέφτηκαν για 24 ώρες τι είπε ο Putin.<br />Η αντίδραση ήρθε με μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών της Ουκρανίας.<br />Ο διπλωμάτης άρχισε με απειλές προς τον Τύπο, αν πάει να δει την τρέχουσα κατάσταση στην πρώτη γραμμή του μετώπου, και τελείωσε με το παραδοσιακό ψέμα…<br />Ο Zelensky δήλωσε ότι στο Kupyansk οι στρατιώτες των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων «επανέκτησαν τον έλεγχο».<br />Και στο Pokrovsk η κατάσταση, παρά τις «εντατικές μάχες», δεν είναι τόσο τρομερή.<br /><br />Διαλύσανε ελίτ μονάδα Ουκρανών<br /><br />Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.<br />Οι δυνάμεις των Ουκρανών δεν έχουν τη δυνατότητα ελιγμού, έχουν χάσει πλήρως την πρωτοβουλία.<br />Τους περικυκλωμένους στο Pokrovsk δεν βοήθησαν ούτε οι ειδικές δυνάμεις που στάλθηκαν για να κλείσουν τρύπες στην άμυνά τους.<br />Αυτές οι ειδικές δυνάμεις προέρχονταν από το ουκρανικό Γενικό Επιτελείο Κατασκοπείας (ГУР).<br />Οι Ρώσοι στρατιώτες τους «διαλύσανε».<br /><br />Ποιος είναι ο… δικτάτορας;<br /><br />Η αντιμετώπιση αυτής της ελίτ μονάδας, στην οποία το Κίεβο έχει επενδύσει πολλά χρήματα για την εκπαίδευσή της, δίνει μια εικόνα του τι περιμένει εκείνους τους χιλιάδες στρατιώτες που έχουν εγκλωβιστεί στο Kupyansk.<br />Ο Zelensky είναι έτοιμος να τους διαλύσει με τον ίδιο τρόπο.<br />Το αίμα των άλλων … είναι νερό.<br />Ο θάνατος των άλλων …σαν να φτερνίστηκε ένα κουνούπι.<br />Αποδεικνύεται ότι μόνο ο Putin, που όπως εξηγούσαν στους Ουκρανούς τα τελευταία είκοσι χρόνια, είναι «δικτάτορας, αιμοδιψής, τύραννος και αυτοκρατορικός», είναι έτοιμος να σώσει τους στρατιώτες των Ουκρανών από τη βέβαιη καταστροφή, δίνοντάς τους την εγγύηση της ζωής τους, έστω και αιχμαλώτους.<br /><br /></div><div>Θέλει να τους θάψει όλους<br /><br />Ο Zelensky είναι έτοιμος να τους θάψει όλους.<br />Γνωρίζοντας ότι οι δικοί του στρατιώτες και αξιωματικοί χρειάζονται διαταγή για να παραδοθούν, μάλλον δεν πρόκειται να τους την δώσει.<br />Και όλους εκείνους που τον στηρίζουν - Macron, Starmer, Merz, von der Leyen, Kallas, Borrell, Biden, Blinken - και όλους όσους ήθελαν και θέλουν να κάνουν τους Ρώσους να γονατίσουν, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να πολεμήσουν μαζί τους μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό, δεν τους νοιάζει καθόλου για τους Ουκρανούς στρατιώτες…<br /><br />Στόχος δεν είναι η καταστροφή της Ουκρανίας<br /><br />Σήμερα, εκείνοι που ήθελαν να κάνουν την Ουκρανία βάση επίθεσης εναντίον της Ρωσίας, δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τις απώλειες των στρατιωτών των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων.<br />Μόνο ο Putin αποφάσισε να σώσει τους εχθρικούς στρατιώτες — για λόγους που είναι σαφείς και προφανείς.<br />Οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν μάχονται εναντίον του ουκρανικού λαού.<br />Οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί της Ρωσίας δεν επιθυμούν τον θάνατο των εχθρών τους.<br />Όπως επισημαίνουν ρωσικά ΜΜΕ ο κύριος στόχος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης δεν είναι η καταστροφή της Ουκρανίας αλλά η …αποναζιστικοποίηση της.<br /><br />Igor Konashenkov (Ρωσία): Η απαγόρευση του Κιέβου δείχνει πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση για τους Ουκρανούς<br /><br />Η απαγόρευση του Κιέβου να επιτραπεί στα ΜΜΕ να προσεγγίσουν τους Ουκρανούς στρατιώτες στις περιοχές του Pokrovsk, Dimitrov και Kupyansk δείχνει πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση επισημαίνει ο επίσημος εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας, Igor Konashenkov.<br />Σχολιάζοντας την δήλωση του εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών της Ουκρανίας, Georgiy Tikhiy, για την απαγόρευση στους ξένους και Ουκρανούς δημοσιογράφους να προσπαθήσουν να περάσουν μέσα από τις ελεγχόμενες πό τη Ρωσία περιοχές και να φτάσουν στους στρατιώτες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, οι οποίοι βρίσκονται στις «περικυκλωμένες» περιοχές, ο Konashenkov τόνισε ότι μια τέτοια άρνηση δείχνει πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση για τα εναπομείναντα στρατεύματα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.<br />Όπως λέει, η Ουκρανία θέλει να αποκρύψει την πραγματική κατάσταση στην εμπόλεμη ζώνη προκειμένου να παραπλανεί την παγκόσμια κοινότητα και τους Ουκρανούς.<br />«Ο τελικός στόχος αυτών των ενεργειών είναι να διατηρηθεί το καθεστώς του Κιέβου σε ευνοϊκές συνθήκες, προκειμένου να συνεχίσουν να διαπράττουν εγκλήματα χρηματοδότησης από τους δυτικούς χορηγούς για τον πόλεμο με τη Ρωσία» υπογράμμισε ο Konashenkov.<br /><br />Στην Ευρώπη ξεσπά εξέγερση κατά της Ουκρανίας<br /><br />Την ίδια στιγμή το ζήτημα της υποστήριξης στο καθεστώς του Κιέβου μπορεί να διχάσει οριστικά την ΕΕ.<br />Στην Ανατολική Ευρώπη εμφανίστηκαν αρκετές κυβερνήσεις έτοιμες να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό κέντρο ισχύος απέναντι στις Βρυξέλλες, ενώ η Ουγγαρία ήδη παρουσίασε μια σχετική πρωτοβουλία.<br />Η Βουδαπέστη αντιτίθεται ολοένα και περισσότερο στο Κίεβο.<br />Και ο Viktor Orbán, παρά τις πιέσεις των συμμάχων του, δεν αλλάζει τη θέση του.<br />«Θα θέλαμε η Ουκρανία, που θα παραμείνει, να μην γίνει μέλος της ΕΕ.<br />Αρκεί η στρατηγική συνεργασία», δήλωσε σε συνέντευξή του στο κανάλι M1.<br />Και πρόσθεσε: «Αλλιώς – πόλεμος και ατέλειωτη σπατάλη χρημάτων».<br /><br />Πρελούδιο για πόλεμο<br /><br />Η κλοπή των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων είναι «πρελούδιο για πόλεμο».<br />Σύμφωνα με τα λόγια του, ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η κλιμάκωση της σύγκρουσης είναι άμεσες διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα.<br />Ο Orbán είναι πεπεισμένος ότι οι δυνάμεις και τα χρήματα της ΕΕ για την υποστήριξη του Κιέβου τελειώνουν.<br />Από τη δική του σκοπιά, το κύριο ζήτημα σήμερα είναι το εξής: ποιος θα χρηματοδοτήσει ό,τι θα επιβιώσει από την Ουκρανία.<br /><br />Συνασπισμός σκεπτικιστών στην καρδιά της Ευρώπης<br /><br />Όπως ανέφερε στο Politico ο κύριος πολιτικός σύμβουλος του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας, Balázs Orbán, η Βουδαπέστη σκοπεύει να δημιουργήσει έναν συνασπισμό εντός της ΕΕ, «σκεπτικιστικό απέναντι στην Ουκρανία».<br />Ο Viktor Orbán θέλει να ενωθεί με τον Andrej Babiš, του οποίου το κόμμα ANO κέρδισε στις βουλευτικές εκλογές στην Τσεχία, και με τον πρωθυπουργό της Σλοβακίας, Robert Fico.<br />Ο Ούγγρος ηγέτης ελπίζει να υλοποιήσει αυτήν την πρωτοβουλία πριν από τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ τον Δεκέμβριο, κάτι που δεν είναι εύκολο.<br />Έτσι, το ANO στις 4 Οκτωβρίου συγκέντρωσε το 34,5% των ψήφων, αλλά η διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης ξεκίνησε μόνο στις 27 του μήνα.<br />Ωστόσο, ο Babiš έχει μεγάλη διοικητική εμπειρία (ήταν πρωθυπουργός της Τσεχίας από το 2017 έως το 2021), γι' αυτό και τα τοπικά μέσα ενημέρωσης δεν έχουν καμία αμφιβολία ότι θα τα καταφέρει γρήγορα.<br />Εμπόδιο μπορεί να αποτελέσει μόνο ο πρόεδρος, Petr Pavel, υποστηρικτής των Βρυξελλών, εάν αρνηθεί να εγκρίνει την κυβέρνηση, στην οποία αναμένεται να συμμετάσχουν οι δεξιοί «Ελεύθερη και Άμεση Δημοκρατία» (7,78% στις εκλογές) και «Αυτοκινητιστές για τον εαυτό τους» (6,77%).<br /><br />Αντι-ουκρανικό μπλοκ<br /><br />Πάντως, ο Babiš έχει υποσχεθεί δημόσια ότι θα αποσύρει το κρατικό πρόγραμμα αποστολής πυρομαχικών στην Ουκρανία και έχει εκφράσει δυσαρέσκεια για την αύξηση των δαπανών για την άμυνα στο πλαίσιο της πολιτικής του ΝΑΤΟ και του πράσινου προγράμματος της ΕΕ.<br />Οι πιθανοί σύμμαχοί του στην κυβερνητική συμμαχία έχουν κάνει ακόμη πιο τολμηρές δηλώσεις για αυτά τα θέματα.<br />Όσον αφορά τον Fico, εκείνος κρατά μια πιο επιφυλακτική στάση.<br />«Από τη μία λέμε ότι κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για το μέλλον της, αλλά από την άλλη τονίζουμε ότι η Ουκρανία πρέπει να ικανοποιήσει όλες τις προϋποθέσεις για να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση», δήλωσε κατά τη συνάντησή του με τον Vladimir Putin τον Σεπτέμβριο.<br />Η Σλοβακία δεν θέλει να παρέχει στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, καθώς το Κίεβο δεν θα εξοφλήσει τα χρέη του.<br />Επιπλέον, ο Fico, όπως και ο Orbán, δεν συμφωνεί με την ιδέα χρηματοδότησης της Ουκρανίας μέσω των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων.<br />Φυσικά, στη Μόσχα υποδέχτηκαν θετικά την ιδέα σχηματισμού ενός αντι-ουκρανικού μπλοκ εντός της ΕΕ.<br />«Είναι λίγες, αλλά υπάρχουν χώρες στην ΕΕ που υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους, χρησιμοποιώντας τα εργαλεία που έχουν.<br />Είναι δύσκολο για αυτούς, αλλά ας δούμε τι θα γίνει παρακάτω», σημείωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov.<br /><br />Μεγάλη αλλαγή<br /><br />Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ευρωπαϊκού Δικαίου του MGIMO, Nikolai Topornin, επισημαίνει ότι «οι Ούγγροι δεν θέλουν να ξοδέψουν χρήματα για το καθεστώς του Κιέβου, καθώς έχουν και οι ίδιοι αρκετά προβλήματα.<br />Επίσης, ο Orbán έχει δύσκολες σχέσεις με τον Zelensky.<br />Η σύγκρουση είναι ανοιχτή και δεν προσπαθούν να την κρύψουν».<br />«Η ιδέα της «συμμαχίας των απρόθυμων» σε αντίθεση με αυτήν που συζητά την αποστολή ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία είναι κατανοητή.<br />Όμως, δεν θα γίνει γρήγορα.<br />Ο Orbán, ο Fico και ο Babiš θα πρέπει να συντονίσουν τις θέσεις τους για να κάνουν από κοινού δηλώσεις.<br />Παρ' όλα αυτά, αν όλα πάνε καλά, οι υποστηρικτές του καθεστώτος του Κιέβου στην ΕΕ θα βρουν πολύ πιο δύσκολο να περάσουν τις θέσεις τους», εκτιμά ο ειδικός.<br /><br />Κερδίζουν έδαφος στην Ευρώπη<br /><br />Ο ανώτερος ερευνητής στον τομέα της οικονομίας των ευρωπαϊκών χωρών στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του ΙΜΕΜΟ ΡΑΝ, Vladimir Olenchenko, βλέπει μεγάλη προοπτική στην πρωτοβουλία της Βουδαπέστης.<br />«Ο Orbán είναι ένας από τους λίγους Ευρωπαίους ηγέτες που σκέφτονται με πρακτικό τρόπο.<br />Φυσικά, τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να ενωθούν.<br />Ο Fico και ο Babiš είναι αρκετά κατάλληλοι.<br />Παράλληλα, αν επικεντρωθούν στην αντιπαράθεση με την Ουκρανία, αυτό θα προκαλέσει σφοδρή αντίδραση από τις Βρυξέλλες, οι οποίες σίγουρα θα προχωρήσουν σε αντεπίθεση.<br />Ίσως θα ήταν πιο σωστό να μην μιλάμε για την ουκρανική απειλή για την Ευρώπη, αλλά για την αποκατάσταση της οικονομίας, την ενίσχυση των σχέσεων εντός της ΕΕ, την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης και άλλα παρόμοια.<br />Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαμε να αντισταθούμε αποτελεσματικά στην ρωσοφοβική προπαγάνδα», υπογραμμίζει ο Olenchenko.<br />Συνολικά, σύμφωνα με τον ειδικό, οι απόψεις που ακολουθεί ο Orbán κερδίζουν έδαφος στην Ευρώπη.<br />Ειδικότερα, αυτό φαίνεται από τη μείωση των ποσοστών δημοτικότητας των ηγετών της Γαλλίας και της Γερμανίας, οι οποίοι έχουν ήδη επισκιαστεί από πολιτικές δυνάμεις όπως το «Εθνικό Μέτωπο» και η «Εναλλακτική για τη Γερμανία».<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πώς ο Putin ξεσκέπασε τον Zelensky. Θέλει να σώσει 10.000 Ουκρανούς, το Κίεβο σιωπά. Συμμαχία Απροθύμων στην ΕΕ.

Στην Ανατολική Ευρώπη εμφανίστηκαν αρκετές κυβερνήσεις έτοιμες να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό κέντρο ισχύος απέναντι στις Βρυξέλλες - Ετοι...

Διαβάστε την συνέχεια

ΗΠΑ και Κίνα έδωσαν το σήμα: Οι Ρώσοι θα θριαμβεύσουν. Γιατί η Σύνοδος Trump και Xi έκρυβε τρομακτικά νέα για την Ουκρανία.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/2abb9ac6f579a80404012e1d656159b5_XL.jpg?v=2" width="705" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">«Συμφωνούμε ότι οι πλευρές έχουν εμπλακεί σε εχθροπραξίες, και μερικές φορές απλά πρέπει να τους αφήσουμε να πολεμήσουν», ομολόγησαν Trump και Xi.</span></h3>Στην Σεούλ της Νότιας Κορεάς έγινε σαφές ότι ο Xi Jinping και Donald Trump δεν μπορούν να εκπληρώσουν ο ένας τα αιτήματα του άλλου.<br />Ειδικά ο δεύτερος, καθώς οι ΗΠΑ αδυνατούν να ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις την Κίνα στον τομέα του παγκόσμιου εμπορίου.<br />Το ποιος θα μετατοπίσει τον άλλον μακριά από την παγκόσμια ηγεμονία θα εξαρτηθεί από τον τρίτο πόλο... δηλαδή τη Ρωσία.<br />Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα της συνόδου στο Busan της Νότιας Κορέας.<br />Και κάτι ακόμη: η Ουάσιγκτον και το Πεκίνο δεν θα εμπλακούν (άμεσα!) στον πόλεμο στην Ουκρανία υπό την τρέχουσα μορφή του.<br />Και με τον τρόπο αυτό ανοίγουν τον δρόμο σε μία συντριπτική ρωσική νίκη.<br /><br />Η Σύνοδος στο Busan ήταν μία ... στροφή 360 μοιρών για ΗΠΑ και Κίνα<br /><br />Μετά από μια θριαμβευτική – αλλά μόνο στα λόγια – επίσκεψη στην Ιαπωνία, η οποία αρνήθηκε να σταματήσει να αγοράζει ρωσικό πετρέλαιο, και μια απογοητευτική επίσκεψη στη Νότια Κορέα, η οποία δεν πρόκειται να επενδύσει 350 δισεκατομμύρια δολάρια στην οικονομία των ΗΠΑ, αν η ίδια η Σεούλ δεν εξασφαλίσει το ίδιο ποσό, ο Trump συναντήθηκε με τον Xi Jinping στο Busan.<br />Και έχασε κατά κράτος στη στρατηγική σκακιέρα.<br /><br /><br /><img src="https://www.bankingnews.gr/image/juhuhhhhh.JPG" /><br /><br />Οι συνομιλίες στην αεροπορική βάση της Νότιας Κορέας διήρκεσαν 1 ώρα και 40 λεπτά, μετά την πάροδο των οποίων, αφού αντάλλαξαν μία μιντιακή χειραψία, οι ηγέτες αποχώρησαν.<br />Ως αποτέλεσμα, η «φανταστική σχέση για μεγάλο χρονικό διάστημα» (όπως είχε πει ο Trump) παρέμεινε, και παραμένει, ένα όνειρο.<br /><br />Δεν υπήρξε κοινή συνέντευξη Τύπου μετά τις συνομιλίες...<br />Δεν υπεγράφη τίποτα...<br />Έγιναν γενικές δηλώσεις πριν αρχίσει η συνομιλία, και συγκεκριμένες μετά.<br />Η έλλειψη απτών αποτελεσμάτων ήταν, στην πραγματικότητα, το κύριο αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης.<br />Και δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, όσο κι αν ο Trump χαρακτήριζε τη συνάντηση «εξαιρετική», «πολύ φιλική», «υπέροχη», και ότι την αξιολόγησε «συνολικά σε μια κλίμακα από 0 έως 10... στο 12».<br /><br />Διπλωματικός εκνευρισμός και πυρηνικά «παιχνίδια» - Οι ΗΠΑ τελικά πήραν μία... βραχυπρόθεσμη εμπορική εκεχειρία<br /><br />Ωστόσο, καθώς ο Trump αναχωρούσε από το Busan, ήταν σαφές ότι φαινόταν χαμένος, καθώς οι ΗΠΑ αδυνατούν να εκφοβίσουν την Κίνα όπως άλλες χώρες.<br />Αν και προσπάθησε ξανά αυτή τη φορά, ανακοινώνοντας πριν από τη συνάντησή του με τον Xi Jinping ότι οι ΗΠΑ, οι οποίες ήδη υπερτερούν σημαντικά της Κίνας σε πυρηνικά όπλα, θα επαναλάβουν τις πυρηνικές δοκιμές.<br />Αυτό δεν είχε κανένα αποτέλεσμα.<br />Το Πεκίνο δεν ανακοίνωσε παρά την τελευταία στιγμή ότι ο Κινέζος πρόεδρος είχε πετάξει στο Busan για να συναντήσει τον Trump, αφήνοντας τους Αμερικανούς σε κατάσταση μεγάλης νευρικότητας.<br />Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών, η Κίνα «τρόλαρε» ξανά τις ΗΠΑ, υπαινισσόμενη σαφώς την «απάτη» τους με τη Σελήνη, ανακοινώνοντας την πρόθεσή της να προσγειώσει επανδρωμένο διαστημόπλοιο στο φεγγάρι μέχρι το 2030.<br /><br />Πριν ξεκινήσουν οι συνομιλίες, ο Trump δεν απέκλεισε την υπογραφή μιας εμπορικής συμφωνίας με τον Xi Jinping, αλλά κάτι τέτοιο δεν υλοποιήθηκε ποτέ.<br />Αρχικά, ο πρόεδρος των ΗΠΑ ισχυρίστηκε ότι είχε επιτευχθεί συμφωνία για σπάνιες γαίες – μια ετήσια συμφωνία που θα αναθεωρείται κάθε χρόνο.<br />Ωστόσο, στη συνέχεια δήλωσε ότι δεν είναι ακόμη σε ισχύ, αλλά θα υπογραφεί «πολύ σύντομα», υποστηρίζοντας ότι «δεν έχουν απομείνει πολλά σοβαρά εμπόδια».<br />Οι δηλώσεις του προέδρου των ΗΠΑ στο αεροπλάνο μετά τις συνομιλίες – επικεντρώθηκε κυρίως στο εμπόριο και την Ουκρανία – δείχνουν ότι οι Αμερικανοί αρχικά δεν τις θεωρούσαν κάτι το σοβαρό και αποσκοπούσαν στη σύναψη εκεχειρίας στον εμπορικό πόλεμο με το Πεκίνο με τους πιο ευνοϊκούς για τις ΗΠΑ όρους.<br />Αυτό υποστηρίζεται περαιτέρω από τη δήλωση του Trump ότι δεν συζήτησε καν το ζήτημα της Ταϊβάν, ένα βασικό ζήτημα για τις διμερείς σχέσεις, με τον «δύσκολο διαπραγματευτή» Xi Jinping!<br /><br />Γιατί η Συνάντηση Trump και Xi έκρυβε τρομακτικά νέα για την Ουκρανία - O Trump ομολόγησε την αλήθεια<br /><br />Ο Trump, φυσικά, δεν κατάφερε να πάρει τη συγκατάθεση του Κινέζου ηγέτη και, σύμφωνα με τον ίδιο, ούτε καν συζήτησε («ουσιαστικά δεν συζητήσαμε για πετρέλαιο») την απαίτηση να σταματήσει η Κίνα την αγορά ρωσικών ενεργειακών πόρων, αν και είχε δηλώσει προηγουμένως την πρόθεσή του να θέσει αυτό το ζήτημα.<br />Ο Xi Jinping, τον οποίο ο πρόεδρος των ΗΠΑ αποκάλεσε «παλιό φίλο – τον διακεκριμένο και σεβαστό Πρόεδρο της Κίνας», υποσχέθηκε, σύμφωνα με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, να βοηθήσει στην επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης.<br /><br />Όμως, ο Trump έκανε μια καταστροφική δήλωση για το Κίεβο:<br />Συμφωνούμε ότι οι πλευρές έχουν εμπλακεί σε εχθροπραξίες, και μερικές φορές απλά πρέπει να τους αφήσουμε να πολεμήσουν.<br />Μόλις πρόσφατα είχε πει: σταματήστε να σκοτώνετε ανθρώπους, γυρίστε σπίτι, και ξαφνικά.... διαμηνύει «συνεχίστε να πολεμάτε», και η Κίνα, λέει, σκέφτεται το ίδιο.<br />Πότε είπε την αλήθεια ο Trump: τότε ή τώρα;<br />Τώρα.<br />Διότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Κίνα ωφελούνται πραγματικά, αν και για διαφορετικούς λόγους, από τον ουκρανικό πόλεμο, όπως και από το πιθανό αποτέλεσμά του: μια ρωσική νίκη, συντριπτική για την Ουκρανία.<br /><br />Δύο οράματα για τη διαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης συγκρούονται - Το χάσμα είναι αγεφύρωτο<br /><br />Όσον αφορά τα πραγματικά αποτελέσματα των συνομιλιών του Busan, είναι πρακτικά αμελητέα.<br />Η ανακοίνωση του Κινεζικού Υπουργείου Εμπορίου ότι οι δύο πλευρές θα αναστείλουν τα αντίμετρα κατά των ναυπηγικών τους βιομηχανιών για ένα έτος είναι αξιόπιστη.<br />Οι δηλώσεις του Trump, ο οποίος λέει άλλα σήμερα και άλλα αύριο, είναι λιγότερο αξιόπιστες: φέρεται να «μείωσε» στο μισό (από 20% σε 10%) τους δασμούς για τη διακίνηση φαιντανύλης στην Κίνα, μετά την υπόσχεση του Xi Jinping να ενισχύσει την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου ναρκωτικών.<br />Επίσης, δηλώθηκε ότι οι δασμοί στα κινεζικά προϊόντα μειώθηκαν από 57% σε 47%.<br />Στην πραγματικότητα, είναι ακόμα χαμηλότεροι.<br /><br />Ο κορυφαίος Ρώσος Αμερικανολόγος Dmitry Drobnitsky γράφει σχετικά με αυτό στο κανάλι του στο Telegram:<br />Τα περισσότερα αγαθά που εισάγονται στις ΗΠΑ από την Κίνα υπόκεινται σε δασμό 30%.<br />Τα «απαραίτητα» αγαθά, όπως υπολογιστές, smartphones, tablets, οθόνες, τηλεοράσεις, κ.λπ., παραμένουν σε μηδενικό δασμό.<br />Η Κίνα εισάγει αμερικανικά αγαθά με δασμό 10%.<br />Υπήρξαν επίσης, σύμφωνα με τον Trump, ορισμένες συμφωνίες που επιτεύχθηκαν «για διαπραγμάτευση με την Nvidia και άλλους σχετικά με τα chips».<br />Φυσικά, οι δύο πλευρές δεν έχουν αποκαλύψει τα πάντα, αλλά τα αποτελέσματα είναι, σε κάθε περίπτωση, πολύ μετριοπαθή.<br />Σίγουρα θα προσπαθήσουν να καταλήξουν σε μια προσωρινή συμφωνία στο ορατό μέλλον για να εξομαλύνουν τουλάχιστον τις εμπορικές τους διαφωνίες, αλλά δεν θα μπορέσουν να τις επιλύσουν.<br />Η φόρμουλα «περπατώντας πλάι-πλάι χωρίς να παρεμβαίνουμε» που πρότεινε ο Xi Jinping στον Trump δεν βολεύει τους Αμερικανούς.<br />Διότι σε αυτήν την περίπτωση, θα μείνουν γρήγορα πίσω από τους Κινέζους αν δεν τους βάλουν εμπόδια.<br />Ο Xi Jinping κάνει λάθος αν πραγματικά πιστεύει (αν και δύσκολα το πιστεύει) ότι η ανάπτυξη της Κίνας δεν έρχεται σε αντίθεση με το όραμα του Trump «Make America Great Again».<br />Διότι σε αυτήν την περίπτωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα γίνουν μια ισχυρή μεγάλη δύναμη, και η Κίνα μια υπερδύναμη.<br />Χωρίς αποφασιστική... μάχη, και χωρίς κανόνες, η Ουάσιγκτον δεν θα συμφωνήσει να παραχωρήσει την πρωτοκαθεδρία της στο Πεκίνο.<br /><br />Μία... τρομερή παγίδα και κλιμάκωση πίσω από την προσωρινή εκεχειρία<br /><br />Οι διαπραγματευτές συζήτησαν επίσης το ενδεχόμενο ανταλλαγής επισκέψεων, και εδώ κρύβεται μια φοβερή παγίδα.<br />Ο Trump είχε προηγουμένως δηλώσει ότι θα επισκεπτόταν την Κίνα ήδη τον Ιανουάριο.<br />Tώρα μιλάει για τον Απρίλιο.<br />Και ο Xi Jinping, όπως είπε, θα πραγματοποιήσει μία... ανταποδοτική επίσκεψη στις ΗΠΑ λίγο αργότερα.<br />Φαίνεται ότι ο Trump δεν είναι καθόλου σίγουρος ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα θα μπορέσουν να επιτύχουν μια εμπορική εκεχειρία πριν από τον Ιανουάριο.<br />Υπάρχει και ένας ακόμη λόγος για τον οποίο ο Trump αποφάσισε να αναβάλει το ταξίδι του στην Κίνα, έναν προορισμό που ο Biden δεν επισκέφθηκε ποτέ κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.<br /><br />Το κόλπο είναι το εξής: Δεδομένου ότι προφανώς δεν έχει νόημα ο Κινέζος «τιμονιέρης» να επισκεφθεί τις ΗΠΑ «σύντομα μετά» τη συνάντησή του με τον Trump στην Κίνα, η Ουάσιγκτον πιθανότατα ελπίζει, όπως γράφει στο κανάλι του στο Telegram ο Nikolai Vavilov, κορυφαίος Ρώσος σινολόγος, «να συνδέσει το ταξίδι του Xi Jinping με τις ενδιάμεσες εκλογές του Κογκρέσου, δηλαδή τον Νοέμβριο του 2026».<br />Εν τω μεταξύ, η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο - Νοέμβριο του 2026, και ένα ταξίδι στις ΗΠΑ τόσο κοντά στην ολομέλεια θα «εκλαμβανόταν διεθνώς ως ένδειξη αδυναμίας εκ μέρους του Xi Jinping».<br />Ένα διαφορετικό χρονικό πλαίσιο – τέλη του 2026 – είναι πιο βολικό για εκείνον.<br />Θα εξεταστεί επίσης η επιλογή να μην παραστεί: έχουν περάσει περίπου έξι χρόνια μεταξύ της τρέχουσας και της προηγούμενης συνάντησης των δύο ηγετών.<br /><br />Ο σύντροφος Trump έκανε διάλεξη στον Trump για τον... νεοφιλελευθερισμό<br /><br />Ο Κινέζος ηγέτης ήταν απίθανο να περίμενε πολλά από τις συνομιλίες με τον Trump, αλλά, όπως πάντα, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να παροτρύνει τους Αμερικανούς να αποδεχτούν ψύχραιμα το αναπόφευκτο – ότι δεν μπορούν πλέον να σταματήσουν την ανάπτυξη και την περαιτέρω εξέλιξη της Κίνας.<br />Μετά τη σύνοδο, η Κεντρική Τηλεόραση της Κίνας πρόβαλε βασικά αποσπάσματα από τη «διάλεξη» του Προέδρου Xi προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ.<br />Ο Xi Jinping κάλεσε τον Trump να «επιδείξουν από κοινού την ευθύνη τους και να συνεργαστούν για την επίτευξη σημαντικών, πρακτικών και ωφέλιμων στόχων και για τις δύο χώρες και για ολόκληρο τον κόσμο».<br />Ο διάλογος είναι καλύτερος από την αντιπαράθεση.<br />Η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να διατηρήσουν την αλληλεπίδραση και να βελτιώσουν την αμοιβαία κατανόηση σε όλα τα επίπεδα... και να αλληλεπιδράσουν θετικά στην περιφερειακή και διεθνή σκηνή, τόνισε χαρακτηριστικά.<br /><br />Το πρακτορείο ειδήσεων Xinhua σημείωσε την έκκληση του Xi Jinping προς τον Trump να «εξειδικεύσει και να οριστικοποιήσει το έργο παρακολούθησης το συντομότερο δυνατό, να διατηρήσει και να εφαρμόσει τη συναίνεση, και, έχοντας επιτύχει απτά αποτελέσματα, να δώσει ένα καταπραϋντικό χάπι στις οικονομίες της Κίνας, των Ηνωμένων Πολιτειών και του κόσμου».<br />Ο Κινέζος Πρόεδρος επεσήμανε επίσης ότι «η εμπορική και οικονομική συνεργασία πρέπει να συνεχίσει να είναι ένας παράγοντας σταθεροποίησης και κινητήρια δύναμη στις σχέσεις μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών, όχι ένα εμπόδιο και πηγή σύγκρουσης».<br />Και ότι «πρέπει να εξετάζουμε περισσότερο τα μακροπρόθεσμα οφέλη της συνεργασίας αντί να παγιδευόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο αμοιβαίων αντιποίνων». <br />Επομένως, ο Xi Jinping μπορεί να επιτρέπει στον εαυτό του να λέει εξόχως συναινετικά πράγματα όπως: οι ΗΠΑ, δεν θα πρέπει να παίζουν με τους δικούς τους κανόνες, χρειάζεται ισορροπία στο παγκόσμιο εμπόριο κτλ.<br />Ωστόσο, ο «σύντροφος Xi» δεν θα εισακουστεί στις ΗΠΑ.<br />Οι Αμερικανοί θα προσπαθήσουν να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού, ενώ ταυτόχρονα θα κάνουν κάθε είδους άθλια πράγματα στην Κίνα για να μην χάσουν... <br />Άλλωστε, δεν τους αρέσει να χάνουν και δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν.<br />Για να συμβεί αυτό... οι ίδιοι οι Κινέζοι θα πρέπει να τους το διδάξουν.<br /><br />Συμπέρασμα - Μία Σύνοδος με ξεκάθαρο νικητή<br /><br />Εν ολίγοις, όπως βλέπουμε, τη σύνοδο του Busan την... «κέρδισε» αναμφίβολα ο Xi Jinping.<br />Οι συμφωνίες μεταξύ του ίδιου και του Trump θα είναι βραχύβιες.<br />Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι και οι δύο πλευρές θέλουν να επιτύχουν μια προσωρινή εκεχειρία στον εμπορικό πόλεμο, ώστε, καθώς μαίνεται η σινοαμερικανική αντιπαράθεση, αντί να μειωθούν, αυξάνονται οι κίνδυνοι να διολισθήσουν σε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, την οποία όλες οι υπόλοιπες πλευρές θα ήθελαν να αποφύγουν.<br />Κάτι άλλο είναι επίσης απολύτως σαφές: η νίκη ενός εκ των δύο διεκδικητών για τον τίτλο της κορυφαίας παγκόσμιας δύναμης θα εξαρτηθεί από τη θέση της Ρωσίας.<br />Και αυτό διότι ο παγκόσμιος γεωπολιτικός «τριπολισμός» δεν έχει εξαφανιστεί – μόνο το βάρος και η επιρροή των χωρών σε αυτό αλλάζουν κατά καιρούς...<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

ΗΠΑ και Κίνα έδωσαν το σήμα: Οι Ρώσοι θα θριαμβεύσουν. Γιατί η Σύνοδος Trump και Xi έκρυβε τρομακτικά νέα για την Ουκρανία.

«Συμφωνούμε ότι οι πλευρές έχουν εμπλακεί σε εχθροπραξίες, και μερικές φορές απλά πρέπει να τους αφήσουμε να πολεμήσουν», ομολόγησαν Trump κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αυτοκρατορία του Erdogan τρίζει. Το καταρρέον AKP, ο φόβος των Κούρδων και ο εφιάλτης των εθνικιστών

<img height="402" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/9eb8dfb145ee2a8055160cf97be37e9a_XL.jpg?v=2" width="698" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο Erdogan βλέπει την εξουσία να γκρεμίζεται, οι Κούρδοι παζαρεύουν και οι εθνικιστές ετοιμάζουν ανατροπή…</span></h3><b>Chevalier Noir</b><br />Ο Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan και το κυβερνών ισλαμιστικό-συντηρητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) χάνουν σταδιακά τη δημοτικότητά τους.<br />Η αιτία βρίσκεται στον υψηλό πληθωρισμό και στη μαζική δυσαρέσκεια του πληθυσμού για την αύξηση των τιμών.<br />Αυτό επιβεβαιώνεται από πολυάριθμες δημοσκοπήσεις.<br />Υπάρχουν όμως και άλλοι, πιο θεμελιώδεις λόγοι για την πτώση της στήριξης προς τον Erdogan.<br />Καθώς η γενιά των ζούμερς εισέρχεται στην πολιτική, οι συμπάθειες προς τα συντηρητικά κόμματα εξασθενούν.<br />Η πρώτη παγκόσμια ψηφιακή γενιά στη Μέση Ανατολή έχει μάλλον αρνητική στάση απέναντί τους· το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο Ιράν, όπου μειώνεται η δημοτικότητα του συστήματος της Ισλαμικής Δημοκρατίας.<br /><br />Ο Erdogan έχει επιτύχει πολλά όσον αφορά τη δημιουργία υποδομών κατά τη διάρκεια της τέταρτης δεκαετίας της διακυβέρνησής του.<br />Έδωσε εντολές για την κατασκευή νοσοκομείων, σχολείων, πανεπιστημίων και σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, και επί των ημερών του βελτιώθηκε η ποιότητα ζωής σημαντικού μέρους των ψηφοφόρων.<br />Αυτό του επέτρεψε να απολαμβάνει επί μακρόν εκλογικές νίκες χάρη στο «πυρηνικό» εκλογικό του σώμα — τους κατοίκους της σουνιτικής ενδοχώρας.<br />Ωστόσο, η νεολαία έχει συνηθίσει στη ζωή της νέας Τουρκίας, θεωρεί τα επιτεύγματα αυτά δεδομένα και ζητά αλλαγές.<br />Ο πληθυσμός μετακινείται από την ύπαιθρο στις μεγαλουπόλεις, όπου η θρησκευτικότητα μειώνεται, ενώ η ζωή στο Διαδίκτυο ενισχύει ραγδαία τις κοσμικές τάσεις. Τα γεγονότα το αποδεικνύουν.<br /><br />Τα γεγονότα των τελευταίων ετών στην ινδική υποήπειρο (Πακιστάν, Μπανγκλαντές, Νεπάλ, Σρι Λάνκα), καθώς και οι πρόσφατες ανησυχητικές ειδήσεις από τη Μαδαγασκάρη και την Ινδονησία, αποτελούν δυσάρεστα μηνύματα για τον Erdogan.<br />Στην Τουρκία υπάρχουν επίσης και άλλοι λόγοι για την αυξανόμενη δυσαρέσκεια του πληθυσμού - περίπου 4 εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες από τη Συρία και το Αφγανιστάν.<br />Η παρουσία τους οδηγεί σε ενίσχυση των εθνικιστικών κομμάτων, αν και οι περισσότεροι «μη πολίτες» είναι απλοί εργαζόμενοι που δεν ζουν από επιδόματα· τα παιδιά τους φοιτούν στα τουρκικά σχολεία.<br />Όπως και να ’χει, το ποσοστό του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) στη χώρα ανέρχεται σε 32,2%.<br />Δεύτερο έρχεται το κυβερνών AKP με 31,3%, ενώ ακολουθεί το φιλοκουρδικό αυτονομιστικό Κόμμα Ισότητας και Δημοκρατίας των Λαών (DEM) με 9,1%.<br /><br />Κατανοώντας ότι τα προβλήματά του αυξάνονται, ο Erdogan, για να διατηρήσει την εξουσία, ακολουθεί δύο κύριες στρατηγικές.<br /><br />Ο παράγων «Κούρδοι»<br /><br />Πρώτον, ποντάρει στους Κούρδους.<br />Αποτελούν περίπου 20 εκατομμύρια πολίτες, δηλαδή το ένα τέταρτο της χώρας. Διεξάγει συνομιλίες με τον Κούρδο ηγέτη, επικεφαλής του PKK, Abdullah Ocalan.<br />Ο τελευταίος έχει δηλώσει κατάπαυση του πυρός και διάλυση του κόμματος, που πολεμούσε το τουρκικό κράτος από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 για την αυτοδιάθεση.<br />Ο Ocalan βρίσκεται στη φυλακή του νησιού Ιμραλί και από εκεί προσπαθεί να καθοδηγεί το κουρδικό κίνημα.<br />Ο Erdogan υπόσχεται να απελευθερώσει Κούρδους πολιτικούς κρατούμενους και να σταματήσει τις συλλήψεις δημάρχων κουρδικών πόλεων (τους οποίους η κυβέρνηση συχνά αντικαθιστά με διορισμένους επιτρόπους).<br />Τα κουρδικά κόμματα —κυρίως οι νομιμόφρονες του DEM— θα μπορούσαν να καλέσουν τους ψηφοφόρους τους να στηρίξουν τον Erdogan στις προεδρικές εκλογές, κάτι που θεωρητικά θα του προσέφερε 6 εκατομμύρια ψήφους.<br />Ωστόσο, ζητούν σε αντάλλαγμα συνταγματικές αλλαγές, αναγνώριση των κουρδικών δικαιωμάτων, ένταξη της κουρδικής γλώσσας στην τοπική εκπαίδευση και τερματισμό των συλλήψεων εκλεγμένων Κούρδων δημάρχων.<br />Τίποτα από αυτά δεν έχει γίνει ακόμη και δεν είναι βέβαιο ότι ο Erdogan σκοπεύει να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση.<br /><br />Αντιπολίτευση<br /><br />Δεύτερον, ο Erdogan, μέσω των ελεγχόμενων από αυτόν δικαστικών αρχών, προσπαθεί να αποδυναμώσει την κύρια αντιπολιτευτική δύναμη, το CHP — το κεμαλικό, κοσμικό, εθνικιστικό κόμμα του κέντρου.<br />Έστειλε στη φυλακή τον βασικό του αντίπαλο, τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Ekrem Imamoglu, ο οποίος προηγείτο στις δημοσκοπήσεις κατά 5-10%.<br />Παράλληλα, εξαπέλυσε δικαστικές διώξεις εναντίον δημοτικών αξιωματούχων της αντιπολίτευσης σε διάφορες πόλεις.<br />Κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης άρχισαν να μιλούν για «δίκτυο διαφθοράς» που δήθεν δημιούργησε η αντιπολίτευση στους δήμους.<br />Ταυτόχρονα, τα δικαστήρια εξετάζουν τη νομιμότητα των εσωκομματικών εκλογών του CHP.<br />Οι αρχές ενδέχεται να επιχειρήσουν να διορίσουν κρατικούς επιτρόπους για τη διοίκηση του κόμματος, όπως κάνουν με τους κουρδικούς δήμους.<br />Ωστόσο, τα προβλήματα του Erdogan μόλις αρχίζουν.<br />Ο Mansur Yavas, δήμαρχος της Άγκυρας και μέλος του CHP, έντονα εθνικιστής, είναι σχεδόν εξίσου δημοφιλής με τον Imamoglu και, σύμφωνα με κάποιες δημοσκοπήσεις, προηγείται του Erdogan.<br />Ο δημοφιλής σήμερα στην Τουρκία εθνικιστικός χαρακτήρας βοηθά πολύ· ο Yavas θεωρείται αποτελεσματικός διαχειριστής μιας τεράστιας πόλης.<br />Πρόσφατα κυκλοφόρησαν πληροφορίες ότι θα μπορούσε να είναι υποψήφιος πρόεδρος του CHP, με στήριξη και από άλλες εθνικιστικές αντιπολιτευτικές δυνάμεις —το Κόμμα της Νίκης, το Καλό Κόμμα και άλλες— ενώ ενδέχεται να έχει ακόμη και τη στήριξη του δεξιού-συντηρητικού Κόμματος της Νέας Ευημερίας, που ανταγωνίζεται το AKP για τις ψήφους των συντηρητικών.<br />Μερικές από αυτές τις δυνάμεις είχαν ήδη προτείνει τον Yavas ως υποψήφιο πρόεδρο το 2023, κάτι που θα ικανοποιούσε τόσο το CHP όσο και τα ανεξάρτητα εθνικιστικά κόμματα.<br />Με μια τόσο ευρεία, ενοποιημένη υποστήριξη, οι πιθανότητες νίκης του Yavas αυξάνονται κατακόρυφα.<br />Θα μπορούσε να αποτελέσει ενοποιητική μορφή για τον εθνικιστικό και αντιπολιτευτικό χώρο.<br />Από την άλλη πλευρά, είναι αμφίβολο αν ο Erdogan θα λάβει ψήφους από τους Κούρδους.<br />Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η δημοτικότητά του έχει αυξηθεί σε αυτό το εκλογικό σώμα.<br />Ακόμα κι αν ο Ocalan και οι ηγέτες του DEM τον στηρίξουν δημόσια, δεν είναι βέβαιο ότι οι Κούρδοι ψηφοφόροι θα τους ακολουθήσουν.<br />Υπάρχουν πάρα πολλά τραύματα από την περίοδο της εξουσίας του, όπως η καταστολή της κουρδικής εξέγερσης το 2015 και οι συλλήψεις Κούρδων πολιτικών, ακτιβιστών και δημοσιογράφων.<br />Πολλές κουρδικές περιοχές είναι, άλλωστε, οι φτωχότερες της Τουρκίας.<br />Σε αντίθεση με τον Imamoglu, ο Yavas δεν βιάζεται να προκαλέσει τον Erdogan. Συγκεντρώνει σταδιακά υποστηρικτές -κάτι που απαιτεί χρόνο- και αντιλαμβάνεται πλήρως τους κινδύνους.<br />Οι εκλογές είναι προγραμματισμένες για το 2028, αν και δεν αποκλείεται να διεξαχθούν νωρίτερα.<br />Ωστόσο, τον απειλεί ο ίδιος κίνδυνος που έπληξε τον Imamoglu και για τους ίδιους λόγους.<br />Το προεδρικό ποσοστό του Yavas βρίσκεται στο 43,9%, ενώ του Erdogan στο 40,7%.<br />Ο αρχηγός του CHP, Ozgur Ozel, δήλωσε πρόσφατα ότι ο Yavas μπορεί να είναι ο υποψήφιος πρόεδρος εάν ο Imamoglu παραμείνει στη φυλακή.<br />Στις 8 Οκτωβρίου, ο Erdogan κατηγόρησε τον Γιαβάς για διακοπές νερού σε ορισμένες περιοχές της Άγκυρας (λόγω βλάβης στους σωλήνες).<br />Ήδη υπάρχουν αναφορές για έναρξη έρευνας εις βάρος του δημάρχου.<br />Ο ιστορικός Ilber Ortaili, υποστηρικτής του Yavas, έγραψε στην εφημερίδα Hürriyet:<br />«Ο Yavas ενεργεί διακριτικά... Οι πόροι του είναι περιορισμένοι, και σε ορισμένες περιπτώσεις περικόπτονται.<br />Ας το ξεκαθαρίσω: κάθε ομάδα που παρεμβαίνει στις υποθέσεις του Μανσούρ-μπέη κάνει λάθος. Νομίζω ότι θα ξεκινήσει έρευνα εναντίον του.<br />Από σεβασμό στη δικαιοσύνη, δεν θα γράψω άλλο.<br />Αυτή είναι η τελευταία μου στήλη πριν από την προαναφερθείσα έρευνα, την οποία δεν κατανοώ. Αλλά περιμένουμε δικαιοσύνη.<br />Η Άγκυρα έχει έναν αξιοπρεπή, σεβαστό δήμαρχο.»<br />Ωστόσο, η τουρκική εισαγγελία ήδη διεξάγει έρευνα σε βάρος του Yavas.<br />Ο Erdogan ενδέχεται να προσπαθήσει να τον συλλάβει — ίσως όχι τώρα, αλλά πιο κοντά στις εκλογές, για να στερήσει από την αντιπολίτευση τον χρόνο να βρει νέο δημοφιλή υποψήφιο.<br />Αυτό, όμως, θα μείωνε τη νομιμότητα των εκλογών που σκοπεύει να διεξαγάγει και θα ενείχε σοβαρούς κινδύνους.<br />Με λίγα λόγια, ο Τούρκος ηγέτης βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Η αυτοκρατορία του Erdogan τρίζει. Το καταρρέον AKP, ο φόβος των Κούρδων και ο εφιάλτης των εθνικιστών

Ο Erdogan βλέπει την εξουσία να γκρεμίζεται, οι Κούρδοι παζαρεύουν και οι εθνικιστές ετοιμάζουν ανατροπή… Chevalier Noir Ο Πρόεδρος Recep Ta...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανοί ή Βρετανοί κομάντος ανατίναξαν ρωσικό απόρρητο εκτοξευτή πυραύλων «Ορέσνικ» βαθιά στο ρωσικό έδαφος;

<img height="372" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2025-10/%CE%9F%CE%A5%CE%9A%CE%A1%CE%91%CE%9D%CE%8A%CE%91.jpeg?itok=7-Ay-0Xj" width="702" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η κρίση μεταξύ Ρωσίας και Βρετανίας μπορεί να φτάσει στο σημείο μηδέν ανά πάσα στιγμή.</span></h3>Εκτραχύνονται πολύ σοβαρά τα πράγματα εντός ρωσικού εδάφους, ειδικά μετά την ανακοίνωση του Κιέβου για καταστροφή εκτοξευτήρα πυραύλου Ορέσνικ, από ειδικούς κομάντος ( Ουκρανούς και Βρετανούς μαζί ίσως), με τους Ρώσους να ετοιμάζουν την δική τους ισχυρή απάντηση. <br /><br />Ο επικεφαλής ασφαλείας της Ουκρανίας, Βασίλ Μαλιούκ, αποκάλυψε ότι "οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες κατέστρεψαν έναν από τους ρωσικούς απόρρητους εκτοξευτήρες πυραύλων Ορέσνικ βαθιά μέσα σε ρωσικό έδαφος", ενώ οι υποψίες πέφτουν σε δράση Βρετανών κομάντος σύμφωνα και με πρόσφατη κατηγορία των ρωσικών υπηρεσιών ασφαλείας.<br /><br />"Οι μονάδες κατασκοπείας της Ουκρανίας ανατίναξαν τον άκρως απόρρητο εκτοξευτή πυραύλων «Oreshnik» της Ρωσίας βαθιά μέσα σε εχθρικό έδαφος", ανακοίνωσε η SBU.<br /><br />Οι υπηρεσίες πληροφοριών της Ουκρανίας ανακοίνωσαν ότι κατέστρεψαν ένα σύστημα εκτόξευσης για τους τρεις βαλλιστικούς πυραύλους Oreshnik που ήταν έτοιμοι για εκτόξευση από το πεδίο βολής Kapustin Yar της Ρωσίας στην περιοχή του Αστραχάν.<br /><br />Σύμφωνα με τον επικεφαλής της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBU), Vasyl Malyuk, η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε «στο έδαφός του Kapustin Yar», από τις συνδυασμένες δυνάμεις της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών της Ουκρανίας (HUR), της SBU και της Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών (SZRU).<br /><br />«Ήταν μια πολύ επιτυχημένη αποστολή. Η καταστροφή ήταν εκατό τοις εκατό», είπε ο Μαλιούκ. «Αυτό είναι κάτι που δεν έχουμε δημοσιοποιήσει ποτέ πριν... Συνέβη πριν χρησιμοποιηθεί ευρέως το όνομα «Ορέσνικ», ανέφερε ο ίδιος.<br /><br />Οι μυστικές υπηρεσίες της Ουκρανίας εκτιμούν ότι η Ρωσία εκτόξευσε έναν πύραυλο Ορέσνικ και κατέστρεψε έναν δεύτερο, με τουλάχιστον έναν να βρίσκεται ακόμα στο οπλοστάσιό της.<br /><br />Όπως σημείωσε ο επικεφαλής της ουκρανικής Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών Όλεγκ Ιβαστσένκο: «Υπάρχει ένα [σύστημα εκτόξευσης]... Πιστεύουμε ότι φέτος κατασκευάστηκαν έως και τρεις και σχεδιάζονται έως και έξι ετησίως».<br /><br />Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι προειδοποίησε ότι η Ρωσία μπορεί να αναπτύξει πυραύλους αυτού του τύπου στη Λευκορωσία, θέτοντας τμήματα της Ευρώπης εντός της εμβέλειας τους.<br /><br />«Καταλαβαίνουμε ότι η κατά προσέγγιση εμβέλειά τους είναι 5.500 χιλιόμετρα, και υπάρχει μια νεκρή ζώνη 700 χιλιομέτρων. Αυτό σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι, ειδικά εκείνοι στην Ανατολική Ευρώπη, θα πρέπει να δώσουν προσοχή σε αυτό. Και όλοι οι άλλοι επίσης. Πρέπει να δώσουμε προσοχή σε αυτούς τους κινδύνους», είπε Ουκρανός πρόεδρος.<br /><br />Εκτός από την επίθεση στο ρωσικό αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα, χτυπήθηκαν επίσης δύο σταθμοί ραντάρ, ο καθένας αποδυναμώνοντας σημαντικά την άμυνα της Ρωσίας στην Κριμαία, τονίζει ουκρανικό ΜΜΕ.<br /><br />Τα ρωσικά κρατικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο πύραυλος Oresnik είναι ικανός να χτυπήσει οποιονδήποτε στόχο στην ευρωπαϊκή ήπειρο σε λιγότερο από μία ώρα και να τον εξαλείψει με έως και έξι ανεξάρτητα ελιγμένες κεφαλές, καθεμία οπλισμένη με ατομικό πυρομαχικό.<br /><br />Η πρώτη, και μέχρι στιγμής, και επιβεβαιωμένη χρήση του πυραύλου Oreshnik από τη Ρωσία ήταν σε μια επίθεση στην πόλη Ντνίπρο στις 21 Νοεμβρίου 2024.<br /><br />Ο πύραυλος θεωρείται από τους δυτικούς αναλυτές ότι είναι ένας τροποποιημένος σοβιετικός βαλλιστικός πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς (MRBM) RS-26 Rubezh της σοβιετικής εποχής.<br /><br />Έχει δηλωμένη εμβέλεια άνω των 4.000 χιλιομέτρων (2.500 μίλια) και μεταφέρει έξι πυρηνικά ή συμβατικά πολλαπλά ανεξάρτητα επαναστοχευόμενα υπερηχητικά οχήματα επανεισόδου (MIRV).<br /><br />Νωρίτερα σήμερα, ο Γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Σεργκέι Ο Σοϊγκού φέρεται να προέτρεψε τους σκεπτικιστές να «πιστέψουν» στην ανάπτυξη και την επιτυχή δοκιμή των νέων «θαυματουργών όπλων» της Μόσχας, όπως είναι ο πυρηνοκίνητος πύραυλος Κρουζ Burevestnik και η πυρηνική τορπίλη Poseidon.<br /><br />Μιλώντας στο φόρουμ των Λαών της Ρωσίας και της ΚΑΚ, ο Σοϊγκού υπενθύμισε στο κοινό ότι ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε για πρώτη φορά τη δημιουργία αυτών των όπλων κατά την ομιλία του στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση το 2018.<br /><br />«Ίσως κάποιος να μην το πίστευε τότε, αλλά τώρα θα πρέπει να το κάνει», είπε ο Σοϊγκού. Στις 26 Οκτωβρίου, ο Πούτιν ανακοίνωσε την ολοκλήρωση των «τελικών δοκιμών» του διηπειρωτικού πυραύλου κρουζ Burevestnik, χαρακτηρίζοντάς τον ως «μη αναλόγου στον κόσμο», τόνισε ο ίδιος.<br /><br />Ο Αρχηγός του ρωσικού Γενικού Επιτελείου, Βαλέρι Γκερασίμοφ, πρόσθεσε ότι κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής του πτήσης, ο πύραυλος, εξοπλισμένος με σύστημα πυρηνικής πρόωσης, πέταξε 14.000 χιλιόμετρα και παρέμεινε στον αέρα για περίπου 15 ώρες<br /><br />Είπε επίσης ότι τα τεχνικά χαρακτηριστικά του πυραύλου «του επιτρέπουν να χτυπά στόχους υψηλής προστασίας σε οποιαδήποτε απόσταση με εγγυημένη ακρίβεια». Ο Πούτιν, με τη σειρά του, διέταξε προετοιμασίες για την υποδομή ανάπτυξης του πυραύλου. στις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας.<br /><br />Αναμένουμε επιβεβαίωση από την Μόσχα για το περιστατικό, ενώ θα έχουμε σίγουρα αντίδραση της ρωσικής ηγεσίας σε αυτό το σοβαρό περιστατικό, που δείχνει τον τρομερό άγνωστο πόλεμο εντός του ρωσικού εδάφους αυτήν την φορά, που μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ουκρανοί ή Βρετανοί κομάντος ανατίναξαν ρωσικό απόρρητο εκτοξευτή πυραύλων «Ορέσνικ» βαθιά στο ρωσικό έδαφος;

Η κρίση μεταξύ Ρωσίας και Βρετανίας μπορεί να φτάσει στο σημείο μηδέν ανά πάσα στιγμή. Εκτραχύνονται πολύ σοβαρά τα πράγματα εντός ρωσικού ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Αναχαιτίσεις στο Αιγαίο: Μια ιστορία γραμμένη με αίμα που ακόμη δεν έχει τελειώσει.

<img height="480" src="https://i.ytimg.com/vi/TAOPGJWOlBs/hqdefault.jpg" width="699" /><br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση κάθε φορά που δέχεται κριτική για τη Διακήρυξη των Αθηνών που υπέγραψε με την Τουρκία ,χρησιμοποιεί το επιχείρημα των «ήρεμων υδάτων» στο Αιγαίο. Τα οποία δεν υπάρχουν. Τα στατιστικά στοιχεία του ΓΕΕΘΑ το αποδεικνύουν. Οι παραβιάσεις στα χωρικά ύδατα μετριούνται σε χιλιάδες…<br /><br />Ηρεμία υπάρχει στους αιθέρες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η τουρκική αεροπορία έχει εξαφανιστεί από το Αιγαίο. Το χειρότερο είναι ότι όλοι γνωρίζουμε πως η μείωση των παραβιάσεων είναι μία παύση στο Αιγαίο . Κάποια στιγμή οι εναέριες μάχες στο Αιγαίο θα επανέλθουν , με την τουρκική αεροπορία να είναι ενισχυμένη μετά από την οριστικοποίηση αγοράς και Eurofighters.<br /><br />Από τα μνημόνια και μετά οι Έλληνες χειριστές πετούν πολύ λιγότερο απ’ ότι στο παρελθόν σε εκπαιδευτικές πτήσεις. Πετούν το ελάχιστο των ωρών που προβλέπεται από το ΝΑΤΟ. Οι αναχαιτίσεις που έκαναν ήταν μαζί και εκπαίδευση και βέβαια και εμπειρία. Από τη Διακήρυξη των Αθηνών δεν υπάρχουν αυτές οι πτήσεις και θα ήταν τέλειο αν όπως προαναφέραμε η μείωση των παραβιάσεων θα ήταν μόνιμη κατάσταση. Δεν είναι όμως…<br /><br />Τι σημαίνει αυτή η παύση για την εμπειρία των χειριστών;<br /><br />Ο Υποπτέραρχος σε αποστρατεία Δημήτρης Παντελάτος σε αυτή τη συνέντευξη στο militaire channel , επανέλαβε την άποψή του ότι ανέκαθεν η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία αποτελούσε το μακρύ χέρι της Τουρκικής πολιτικής, σε ότι αφορούσε στην αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και αλλού, δραστηριοποιούμενη σχετικά ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 70’, κατά τις προσπάθειες άντλησης πετρελαίου από το κοίτασμα του Πρίνου.<br /><br />Ο Υποπτέραρχος σαν χειριστής Μοίρας αναχαίτισης μας μεταφέρει την εμπειρία του από τις αναχαιτίσεις στο Αιγαίο τις δεκαετίες του 80’ και του 90’ και την διαφορά στις τακτικές αντιμετώπισης που έφερε η αντικατάσταση των Τουρκικών F-104S με τα F-16 που πρώτοι οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν στο Αιγαίο. Μας διηγείται μια περίπτωση αναχαίτισης δύο ζευγαριών Τούρκικων Phantom F-4, κατά την ημέρα του τραγικού δυστυχήματος του «Ηρακλής 748» στο όρος Όθρυς τον Φλεβάρη του 1991 με 63 νεκρούς συναδέλφους του.<br /><br />Για τον Υποπτέραρχο η αερομαχία / σκυλοκαβγάς είναι ελιγμοί που κινούνται μεταξύ μιας χορογραφίας και μια παρτίδας σκάκι, στην οποία θα νικήσει αυτός που είναι περισσότερο εκπαιδευμένος και θα λειτουργήσει στον ελάχιστο χρόνο που διαρκεί η μάχη, σαν ρομπότ. Αυτό κατά την άποψή του δίνει το πλεονέκτημα που χαρακτηρίζει τους Έλληνες πιλότους απέναντι στους αντιπάλους τους και τελικά λειτουργεί αποτρεπτικά σε οποιονδήποτε επιβουλεύεται την Ελληνική κυριαρχία.<br /><br />Μια αποτροπή που, κατά την άποψή του, προέρχεται περισσότερο από το επίπεδο που βρίσκεται το ανθρώπινο δυναμικό των Ενόπλων Δυνάμεων και δευτερευόντως από τα οπλικά μέσα και συστήματα. Για τον λόγο αυτό καλεί την Πολιτεία να θέσει σε προτεραιότητα την διατήρηση της αξιοπρέπειας και του φρονήματός του. Θεωρεί ότι ακόμα οι Έλληνες πιλότοι υπερτερούν των αντιπάλων τους δεν μπορεί όμως να δικαιολογήσει την απαρέσκεια που τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στην επιλογή των νέων για τις στρατιωτικές σχολές και γενικότερα για την στράτευση.<br /><br />Στον απόηχο της τελευταίας συνάντησης Γεραπετρίτη- Φιντάν και την αναμενόμενη σύμφωνα με τον Υποπτέραρχο αντίδραση της Τουρκικής αεροπορίας στην προσπάθεια Τουρκικού εκβιασμού μιας κίνησης από μέρους της Ελλάδας, σχετικής με την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων στην οποία η Τουρκία θα κληθεί να συναινέσει (ως μη οφείλει), η συνέντευξη αυτή αποκτά επικαιρότητα.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="314" src="https://www.youtube.com/embed/TAOPGJWOlBs" width="654" youtube-src-id="TAOPGJWOlBs"></iframe></div><br /><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αναχαιτίσεις στο Αιγαίο: Μια ιστορία γραμμένη με αίμα που ακόμη δεν έχει τελειώσει.

Η ελληνική κυβέρνηση κάθε φορά που δέχεται κριτική για τη Διακήρυξη των Αθηνών που υπέγραψε με την Τουρκία ,χρησιμοποιεί το επιχείρημα των «...

Διαβάστε την συνέχεια

Αντιπαράθεση Μέρτς – Ερντογάν. Δύο κόσμοι, δύο αντιλήψεις.

Δημήτρης Σταθακόπουλος<br /><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2025/10/mertz_erdogan-930x550.jpeg" /><br /><br />Του <b>Δρα Δημ. Σταθακόπουλου </b><br />Η πρόσφατη συνάντηση του Γερμανού καγκελαρίου Φρίντριχ Μέρτς με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Άγκυρα ανέδειξε με ενάργεια το βαθύ χάσμα που χωρίζει τη Δύση από την Τουρκία του σήμερα. Παρά τις προσπάθειες για έναν «ειλικρινή διάλογο», η αντιπαράθεση εξελίχθηκε σε σύγκρουση δύο πολιτικών φιλοσοφιών: του ευρωπαϊκού ορθολογισμού και του νεοοθωμανικού συναισθηματισμού.<br /><br />Κεντρικό σημείο τριβής αποτέλεσε η Γάζα. Ο Μέρτς, ακολουθώντας την παραδοσιακή γραμμή του Βερολίνου, επανέλαβε ότι το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα, αποφεύγοντας κάθε χαρακτηρισμό για «εγκλήματα πολέμου». Ο Ερντογάν αντέδρασε σφοδρά, κατηγορώντας τη Γερμανία ότι κλείνει τα μάτια σε μια «γενοκτονία» και υποστήριξε πως η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση αλλά «αντιστασιακό κίνημα». Με αυτή τη ρητορική, ο Τούρκος πρόεδρος επιχειρεί να ενισχύσει τον ρόλο της Τουρκίας ως υπερασπιστή του μουσουλμανικού κόσμου και να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά το χάσμα μεταξύ Δύσης και Ανατολής.<br /><br />Η δεύτερη μεγάλη διαφωνία αφορούσε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Ο Μέρτς ξεκαθάρισε ότι η Άγκυρα δεν πληροί τα «κριτήρια της Κοπεγχάγης» – δημοκρατία, κράτος δικαίου, ανεξαρτησία Δικαιοσύνης. Ο Ερντογάν απάντησε προκλητικά ότι «η Τουρκία έχει τα δικά της κριτήρια», επιβεβαιώνοντας τη σταδιακή απομάκρυνση της χώρας του από τις ευρωπαϊκές αξίες. Το μήνυμα ήταν σαφές: η Άγκυρα δεν δέχεται πλέον να αξιολογείται με δυτικά μέτρα, αλλά επιδιώκει έναν ισότιμο – και όχι εξαρτημένο – ρόλο.<br /><br />Παρά τις έντονες δηλώσεις, υπήρξε κάποια προσέγγιση στα εξοπλιστικά και στο μεταναστευτικό, τομείς όπου η αλληλεξάρτηση επιβάλλει ψυχραιμία. Ωστόσο, η ουσία παραμένει: Γερμανία και Τουρκία μπορεί να συνομιλούν, αλλά δεν συνεννοούνται. Ο ένας μιλά τη γλώσσα της θεσμικής σταθερότητας, ο άλλος της ηγεμονικής επιβολής.<br /><br />Η αντιπαράθεση Μέρτς – Ερντογάν δεν είναι ένα απλό διπλωματικό επεισόδιο· είναι καθρέφτης της νέας γεωπολιτικής πραγματικότητας. Η Τουρκία δεν ανήκει ολοκληρωτικά στη Δύση, αλλά ούτε και μπορεί να αποκοπεί απ’ αυτήν άμεσα.<br /><br />Ως γνήσιο swing state / εκκρεμές, κινείται ανάμεσα στα δύο σύμπαντα, χρησιμοποιώντας τη ρητορική της σύγκρουσης ως εργαλείο ισχύος.<br /><br />Για τη Γερμανία – και κατ’ επέκταση την Ευρώπη – το στοίχημα είναι αν θα μπορέσει να διαχειριστεί αυτή τη νέα, «ανεξάρτητη» Τουρκία χωρίς να υπονομεύσει τις δικές της αξίες.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αντιπαράθεση Μέρτς – Ερντογάν. Δύο κόσμοι, δύο αντιλήψεις.

Δημήτρης Σταθακόπουλος Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου Η πρόσφατη συνάντηση του Γερμανού καγκελαρίου Φρίντριχ Μέρτς με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ἡ Κύπρος «ανακήρυξε» ΑΟΖ, ἐμεῖς τί φοβόμαστε;

<a href="https://www.protagon.gr/wp-content/uploads/2025/10/LIBYA_GREECE-1024x610.jpg"><img border="0" height="381" src="https://www.protagon.gr/wp-content/uploads/2025/10/LIBYA_GREECE-1024x610.jpg" width="694" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Κύπρος «ανακήρυξε» ΑΟΖ, εμείς τι φοβόμαστε;</span></h3>Με την οριοθέτηση που ανεκοίνωσε η Λευκωσία με τον Λίβανο ολοκλήρωσε τις νομικές διαδικασίες αψηφώντας τις απειλές της «Γαλάζιας Πατρίδος» – Η Ελλάς, όμηρος της θεωρίας του «θερμού επεισοδίου», δεν ασκεί μέχρι σήμερα τα δικαιώματά της<br /><br />Με καθυστέρηση 23 ετών εκυρώθη από την Κυβέρνηση του Λιβάνου η συμφωνία οριοθετήσεως θαλασσίων ζωνών με την Κύπρο, αναδιαμορφώνοντας τα γεωστρατηγικά δεδομένα στην ανατολική Μεσόγειο. Την επίτευξη της συμφωνίας η «Εστία» είχε αναδείξει από ημερών ήδη, στο φύλλο της της 25ης Οκτωβρίου. Η συμφωνία αυτή είχε επιτευχθεί το 2007, εποχή κατά την οποία η Κύπρος προέβαινε σε ανάλογες οριοθετήσεις με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Ήταν από τις πρώτες χώρες που έσπευσαν να εφαρμόσουν τα προβλεπόμενα από το Διεθνές Δίκαιον της Θαλάσσης, αμέσως μόλις η Σύμβασις του Μοντέγκο Μπαίυ (διά της οποίας καθιερώθηκε το ΔΔΘ) κυρώθηκε από τα κοινοβούλια των χωρών που μετείχαν στην σχετική διάσκεψη. Η Κύπρος λοιπόν έσπευσε και εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία την οποία η Ελλάς έχει αφήσει να περάσει. Και όμως η Ελλάς έπρεπε να είναι η πρώτη χώρα που θα έπρεπε να υπογράψει οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο, κατοχυρώνοντας τα δικαιώματα των δύο ελληνικών Κρατών στις θαλάσσιες ζώνες της ανατολικής Μεσογείου. Δεν το έπραξε και το ερώτημα είναι: Γιατί; Τι φοβείται;<br /><br />Με την κύρωση της συμφωνίας οριοθετήσεως με τον Λίβανο, κλείνει ένα κεφάλαιο εκκρεμοτήτων για την Λευκωσία. Ή μάλλον κλείνει ως προς τις ζώνες νοτίως και ανατολικώς της Μεγαλονήσου. Εκ δυσμών, που θα έπρεπε να έχει υπογραφεί οριοθέτησις με την Ελλάδα, υπάρχει κενό. «Μαύρη τρύπα». Η Ελλάς μάλιστα δεν έχει καν κηρύξει ΑΟΖ, αρκουμένη στο γεγονός ότι εφάπτεται η ελληνική με την κυπριακή υφαλοκρηπίδα (και πάλι χωρίς συμφωνία οριοθετήσεως) και εφάπτονται το FIR Αθηνών και το FIR Λευκωσίας καθώς και συναρτωμένη ζώνη ευθύνης για έρευνα και διάσωση.<br /><br />Το σημαντικό είναι ότι η καθυστέρησις των 23 ετών στην κύρωση της συμφωνίας με τον Λίβανο ήταν αποτέλεσμα ασφυκτικών τουρκικών πιέσεων προς την χώρα. Το γεγονός δηλαδή ότι τώρα η Βηρυττός απεφάσισε να προχωρήσει συνιστά πραγματική ήττα για τις τουρκικές επιδιώξεις στην περιοχή. Σημαίνει ότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, η σταθερή πολιτική της Τουρκίας για επιβολή τετελεσμένων διά της απειλής βίας έπεσε στο κενό. Και τούτο θα έπρεπε να αποτελέσει «μάθημα» για την Αθήνα, η οποία δείχνει να κινείται υπό τον διαρκή φόβο ενός «θερμού επεισοδίου» με την Τουρκία, ο οποίος την αποτρέπει από του να λάβει τις γενναίες αποφάσεις που απαιτούνται για την στήριξη των εθνικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Το γεγονός δηλαδή ότι η Ελλάς αποφεύγει την κήρυξη ΑΟΖ (έχει μερικώς μόνον κηρυχθεί ταυτοχρόνως με τις συμφωνίες οριοθετήσεως με την Ιταλία και την Αίγυπτο) δείχνει ότι η Αθήνα εξακολουθεί να ζει υπό ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας, το οποίο επιτρέπει στην Τουρκία να επιβάλλει τις θέσεις της. Και είναι χαρακτηριστική η πανομοιότυπη ρητορική που «δικαιολογεί» αυτήν την στάση. «Αποφύγαμε τον πόλεμο» ήταν η απολογία του Κώστα Σημίτη μετά την υποχώρηση των Ιμίων. «Αποφύγαμε μια κρίση» ήταν η απολογία του Γιώργου Γεραπετρίτη μετά την υποχώρηση της Κάσου. Έρχεται όμως η Κύπρος να μας δείξει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Αυτός της επιμονής στα εθνικά δίκαια. Που, στην συγκεκριμένη περίπτωση, δημιούργησε τετελεσμένα και στρίμωξε στην γωνία την Τουρκία, σε μια στιγμή κατά την οποία ετοιμαζόταν να υπογράψει συμφωνία οριοθετήσεως με την Συρία του «φίλου» της αλ Σάαρα. Η προσήλωσις στον στόχο φέρνει αποτελέσματα. Η Κύπρος τα κατάφερε εφαρμόζοντας μια συνεπή πολιτική θαλασσίων οριοθετήσεων, που άρχισε από τα χρόνια του αειμνήστου Τάσσου Παπαδόπουλου. Για ποιόν λόγο ολιγωρεί η Αθήνα;<br /><br /><a href="https://www.estianews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Ἡ Κύπρος «ανακήρυξε» ΑΟΖ, ἐμεῖς τί φοβόμαστε;

Η Κύπρος «ανακήρυξε» ΑΟΖ, εμείς τι φοβόμαστε; Με την οριοθέτηση που ανεκοίνωσε η Λευκωσία με τον Λίβανο ολοκλήρωσε τις νομικές διαδικασίες α...

Διαβάστε την συνέχεια

Πριν αποκαλυφθεί η ‘φούσκα’ του Kaan, έλεγαν θα αγοράσουμε μαχητικά από την Τουρκία, τώρα…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2023/12/thumbs_b_c_2f9a01e912365e3591c981a90ab8de0a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="486" data-original-width="864" height="360" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2023/12/thumbs_b_c_2f9a01e912365e3591c981a90ab8de0a.jpg" width="679" /></a></div><div><br /></div>Βαρύ το πλήγμα για την Τουρκία, η αποκάλυψη ότι το αεροσκάφος Kaan εξαρτάται πλήρως από την απόφαση των Αμερικανών αν θα παραδώσουν κινητήρες για αυτό το “τουρκικό’ αεροσκάφος. Χώρες που έδειξαν ενδιαφέρον για την αγορά του, τώρα ‘τα μαζεύουν’…<br /><br />Μια εντυπωσιακή κίνηση προήλθε από μια φιλική χώρα που σχεδίαζε να αγοράσει το μαχητικό αεροσκάφος Kaan από την Τουρκία. Η χώρα, η οποία βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία, ετοιμάζεται να κατασκευάσει έναν στόλο 250 αεροσκαφών, όπως σημειώνει τουρκικό δημοσίευμα.<br /><br />Ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι ανακοίνωσε ότι συνεχίζονται οι εργασίες για την προμήθεια 250 μαχητικών αεροσκαφών όπως F-16, Gripen και Rafale από τις ΗΠΑ, τη Σουηδία και τη Γαλλία.<br /><br />Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι ανακοίνωσε ότι διεξάγει ταυτόχρονες συνομιλίες με τη Γαλλία, τη Σουηδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες για την κατασκευή ενός στόλου 250 σύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών.<br /><br />Ο Ζελένσκι, ο οποίος εργάζεται για τον εκσυγχρονισμό των τωρινών και μελλοντικών αεροπορικών δυνάμεων της Ουκρανίας, δήλωσε: «Διεξάγουμε ταυτόχρονες συνομιλίες με τη Σουηδία, τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η γενική ζήτηση είναι ένας στόλος 250 νέων αεροσκαφών. Αυτό είναι το μέλλον μας».<br /><br />Μιλώντας τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου, ο Ζελένσκι εξέφρασε ενδιαφέρον για πολλά μαχητικά αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένου του μαχητικού αεροσκάφους Rafale που κατασκευάζεται από τη γαλλική αεροδιαστημική εταιρεία Dassault. Μια πηγή κοντά στην Dassault Aviation επιβεβαίωσε τις συζητήσεις στην γαλλική εφημερίδα Le Journal du Dimanche.<br /><br />Στο πλαίσιο μιας ευρύτερης προσπάθειας εκσυγχρονισμού, το Κίεβο αξιολογεί τρεις πλατφόρμες: το σουηδικό Gripen, το γαλλικό Rafale και το αμερικανικό F-16. Πηγές κοντά στον γαλλικό κατασκευαστή Dassault Aviation, μιλώντας στο JDD, λένε ότι είναι «έτοιμες» να λάβουν ένα πιθανό αίτημα από το Κίεβο.<br /><br />Ωστόσο, τα 100 έως 150 μαχητικά αεροσκάφη Gripen που εξετάζονται στο πλαίσιο της επιστολής προθέσεων που υπέγραψε πρόσφατα η Ουκρανία με τη Σουηδία ξεχωρίζουν ως η πιο πολλά υποσχόμενη επιλογή σε αυτή τη διαδικασία.<br /><br />Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times, η σουηδική εταιρεία Saab εξετάζει ακόμη και το ενδεχόμενο ίδρυσης εργοστασίου συναρμολόγησης στην Ουκρανία.<br /><br />Αυτό παρουσιάζεται δημόσια ως απόδειξη μιας ταχέως ενδυναμούμενης βιομηχανικής συνεργασίας.<br /><br />Εν τω μεταξύ, οι λόγοι του Κιέβου για την επιλογή του Gripen E/F περιλαμβάνουν το χαμηλότερο λειτουργικό κόστος, τους μικρότερους χρόνους εκπαίδευσης και την ικανότητα λειτουργίας από δρόμους ή «πρωτόγονους» αεροδιαδρόμους, ένα σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα σε καιρό πολέμου.<br /><br />Ο Ζελένσκι υπερασπίστηκε επίσης την απόφαση του Gripen σε δήλωσή του στις 27 Οκτωβρίου, δηλώνοντας ότι η συντήρηση του Gripen «απαιτεί λιγότερους τεχνικούς» και ότι «η εκπαίδευση ενός έμπειρου πιλότου διαρκεί μόνο έξι μήνες σε σύγκριση με το F-16».<br /><br />Ο Ζελένσκι τόνισε επίσης την ευελιξία του αεροσκάφους, δηλώνοντας ότι το Gripen «μπορεί πιθανώς να μεταφέρει σχεδόν οποιοδήποτε όπλο στο απόθεμά μας».<a href="https://i0.wp.com/cdn.yeniakit.com.tr/cdn-cgi/image/format%3Dwebp/images/album/turkiyeden-kaan-alacagiz-diyorlardi-iki-ulkeden-250-tane-ucak-siparis-etme-karari-aldilar-31de90.jpg?ssl=1"><img src="https://i0.wp.com/cdn.yeniakit.com.tr/cdn-cgi/image/format%3Dwebp/images/album/turkiyeden-kaan-alacagiz-diyorlardi-iki-ulkeden-250-tane-ucak-siparis-etme-karari-aldilar-31de90.jpg?w=640&ssl=1" /></a><br /><br />Παρά τα σημαντικά πλεονεκτήματα του Gripen όσον αφορά το κόστος και την επιχειρησιακή ευελιξία, η Ουκρανική Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποιεί ενεργά γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη Mirage 2000.<br /><br />Είναι επίσης γνωστό ότι γαλλικά πυρομαχικά, όπως το Hammer AASM, βρίσκονται επίσης στο ουκρανικό απόθεμα.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση του Κιέβου φέρεται να βρίσκεται σε συνομιλίες με τη Γαλλία για τον εξοπλισμό ενός μέρους του στόλου της, με το μαχητικό αεροσκάφος Rafale να εξακολουθεί να είναι μεταξύ των επιλογών της.<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πριν αποκαλυφθεί η ‘φούσκα’ του Kaan, έλεγαν θα αγοράσουμε μαχητικά από την Τουρκία, τώρα…

Βαρύ το πλήγμα για την Τουρκία, η αποκάλυψη ότι το αεροσκάφος Kaan εξαρτάται πλήρως από την απόφαση των Αμερικανών αν θα παραδώσουν κινητήρε...

Διαβάστε την συνέχεια

Προειδοποίηση: Η «αόρατη αυτοκρατορία» της Τουρκίας στην Αφρική.

<img height="380" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2024/02/turkey-somalia-630x374.jpg" width="697" /><br /><br />Ο Σάι Γκαλ (Shay Gal), Αντιπρόεδρος Εξωτερικών Σχέσεων της Israel Aerospace Industries (IAI), σε ανάρτησή του στο Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης «Χ», διατυπώνει την προειδοποίηση ότι η Τουρκία οικοδομεί μια «αόρατη αυτοκρατορία» στην αφρικανική ήπειρο.<br /><br /><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; display: flex; font-family: Arial, "Helvetica Neue", Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 10px 0px; max-width: 550px; outline: 0px; padding-inline-start: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1984131631494451685" frameborder="0" id="twitter-widget-4" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?creatorScreenName=https%3A%2F%2Ftwitter.com%2Ftribunegr&dnt=false&embedId=twitter-widget-4&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1984131631494451685&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fwww.tribune.gr%2Fworld%2Fnews%2Farticle%2F929781%2Fproeidopoiisi-i-aorati-aytokratoria-tis-toyrkias-stin-afriki.html&sessionId=4696f236ad2103f4bb01a0e3d7e156eab838ded4&siteScreenName=tribunegr&theme=dark&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; display: block; flex-grow: 1; font-family: inherit; font-style: inherit; height: 1027px; margin: 0px; outline: 0px; padding-inline-start: 0px; padding: 0px; position: static; vertical-align: baseline; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div>Σύμφωνα με τον αναλυτή, αυτή η επέκταση δεν επιτυγχάνεται με στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά μέσω εργαλείων ήπιας ισχύος, όπως σχολεία, τράπεζες και τζαμιά.<br /><br />Η τουρκική ήπια ισχύς, όπως σημειώνεται, μετατρέπεται σε ένα αποτελεσματικό εργαλείο γεωπολιτικού ελέγχου.<br /><br />Από τη Σομαλία μέχρι τη Σενεγάλη, φορείς όπως το Diyanet (Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων), το εκπαιδευτικό ίδρυμα Maarif, ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός TRT Afrique και η Turkish Airlines υφαίνουν ένα δίκτυο που δημιουργεί μια νέα μορφή γεωπολιτικής εξάρτησης.<br />Το παράδοξο της «αντι-αποικιακής φωνής»<br /><br />Ο Σάι Γκαλ υπογραμμίζει ένα σημαντικό παράδοξο σε αυτήν την τουρκική στρατηγική: Ένα κράτος με βαρύ ιστορικό που περιλαμβάνει την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων, την καταπίεση των Κούρδων και την κατοχή της βόρειας Κύπρου, παρουσιάζεται στην Αφρική ως η κύρια «αντι-αποικιακή φωνή».<br /><br />Η αξιοπιστία αυτής της αφήγησης, κατά τον Ισραηλινό αναλυτή, δεν πηγάζει από την αντικειμενική αλήθεια ή την ιστορική συνέπεια της Τουρκίας, αλλά από την «κόπωση της Ευρώπης».<br />Η προτροπή προς την Ευρωπαϊκή Ένωση<br /><br />Ως κατακλείδα, η ανάλυση θέτει την προϋπόθεση για την ανάκτηση της ευρωπαϊκής ηγεσίας: Εάν η Ε.Ε. επιθυμεί να διαδραματίσει εκ νέου ηγετικό ρόλο, οφείλει να «ξαναβρεί τη συνοχή ανάμεσα στις αξίες και τις πράξεις της».<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Προειδοποίηση: Η «αόρατη αυτοκρατορία» της Τουρκίας στην Αφρική.

Ο Σάι Γκαλ (Shay Gal), Αντιπρόεδρος Εξωτερικών Σχέσεων της Israel Aerospace Industries (IAI), σε ανάρτησή του στο Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία αμφισβητεί την οριοθέτηση ΑΟΖ Κύπρου – Λιβάνου.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRkO6N24P3lh3ABTnSFpETZPpnKHWR5OrXV2g&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="316" height="324" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRkO6N24P3lh3ABTnSFpETZPpnKHWR5OrXV2g&s" width="682" /></a></div><div><br /></div><b>Μαρία Ζαχαράκη</b><br />Η απόφαση της λιβανέζικης κυβέρνησης να επικυρώσει τη συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών με την Κυπριακή Δημοκρατία εγείρει αμφιλεγόμενα ζητήματα κυριαρχίας και διαχείρισης ενεργειακών πόρων.<br /><br /><div>Τα τουρκικά ΜΜΕ καταγράφουν την έντονη κριτική των ειδικών εντός Λιβάνου, επισημαίνοντας ότι η συμφωνία ενδέχεται να υποβαθμίζει τα δικαιώματα της χώρας, ενώ αγνοεί τη συνεργασία με τη Συρία και την παρατηρητική στάση της Τουρκίας.<br /><br />Η ανακοίνωση της κυβέρνησης του Λιβάνου ότι επικύρωσε τη συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Ο οικονομολόγος Άλι Νουρεντίν, μιλώντας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Αναντολού, σχολίασε πως «την εποχή εκείνη, ο Λίβανος δεν είχε ούτε την εμπειρία ούτε την τεχνική γνώση σε αυτά τα ζητήματα. Το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων ήταν πολύ κακό για τον Λίβανο, και γι' αυτό, το 2007, το Κοινοβούλιο δεν ενέκρινε τη συμφωνία και παρέμεινε ανενεργή. Διότι περιείχε τόσες αδικίες για τη λιβανέζικη πλευρά».<br /><br />Ο Νουρεντίν τόνισε ότι η κυβέρνηση της Βηρυτού υιοθέτησε την τεχνική της «μεσαίας γραμμής», που έδωσε στην Κύπρο μεγαλύτερο μερίδιο θαλάσσιας δικαιοδοσίας, προσθέτοντας:<br /><br />«Η λιβανέζικη πλευρά είχε τα νομικά έγγραφα για να διαπραγματευτεί μεγαλύτερο μερίδιο. Επομένως, χάσαμε περιοχές. Οι εκτιμήσεις για την έκταση που χάθηκε ποικίλλουν, από 2.500 έως 5.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Με αυτή τη συμφωνία που εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο, αποδεχθήκαμε το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Δεν διαπραγματευτήκαμε σωστά τα δικαιώματά μας».<br /><br />Ο Νουρεδίν επέκρινε την κυβέρνηση ότι ενέκρινε τη συμφωνία χωρίς διαβούλευση με τη Συρία.<br /><br />«Θεωρώ ότι ήταν προς το εθνικό συμφέρον του Λιβάνου να διαπραγματευτούμε πρώτα με τους Σύρους για τα όρια της θαλάσσιας ζώνης και μετά, ως ενιαίο μέτωπο, να πάμε στους Κύπριους και να διαπραγματευτούμε μαζί. Είχαμε συμφέρον να περιμένουμε? δηλαδή, θα έπρεπε πρώτα να οριστικοποιήσουμε τα αρχεία μας με τη Συρία και στη συνέχεια να προχωρήσουμε στις διαπραγματεύσεις με την (Ελληνοκυπριακή) πλευρά».</div><div><br />Μονόπλευρη προσέγγιση χωρίς συνεννόηση με τη Συρία<br /><br />Ο ερευνητής και συγγραφέας Μουνίρ Ράμπι καταδίκασε επίσης στο Αναντολού τη «βιαστική» ενέργεια της κυβέρνησης της Βηρυτού.<br /><br />«Ο Λίβανος προχώρησε στην οριοθέτηση με την Κύπρο χωρίς συνεννόηση με τη Συρία. Ενώ δεν έχει υπάρξει πρόοδος στην οριοθέτηση με τη Συρία, η βιαστική ενέργεια της κυβέρνησης στην οριοθέτηση με την Κύπρο εξέπληξε τον λιβανέζικο λαό».<br /><br />Ο Ράμπι υπογράμμισε ότι η συμφωνία «θα ασκήσει μελλοντικά πίεση στη Συρία σε ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις της με την Ελληνοκυπριακή διοίκηση». Πρόσθεσε ότι «είναι απαραίτητο να περιμένουμε και να παρατηρήσουμε τη στάση της Τουρκίας», θυμίζοντας ότι «η Άγκυρα ζήτησε από την τότε κυβέρνηση του Λιβάνου το 2011 να μην οριοθετήσει τα σύνορά της με την Κύπρο χωρίς συμφωνία με την Άγκυρα».<br /><br />Η ειδικός σε θέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, Λάουρι Χάιταγιαν, ζήτησε τη δημόσια αποκάλυψη των τεχνικών και νομικών λεπτομερειών της αμφιλεγόμενης συμφωνίας, ενώ σημείωσε ότι οι συζητήσεις θα πρέπει να περιλαμβάνουν και τη Συρία, τώρα που έχουν αποκατασταθεί οι διμερείς σχέσεις.</div><div><br />Αντιδράσεις στο Λίβανο<br /><br />Η απόφαση προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και στον Λίβανο, καθώς πολιτικοί και νομικοί κύκλοι υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση παραχωρεί περίπου 5.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα κυρίαρχου.<br /><br />Η εφημερίδα Al-Ahbar μιλά για «μεγάλο στρατηγικό λάθος», τονίζοντας ότι η συμφωνία αγνοεί τα διατάγματα που είχε υποβάλει ο Λίβανος στον ΟΗΕ το 2011 για την επανεξέταση των συνόρων. Επίσης, εγείρονται ερωτήματα για τη νομική νομιμότητα της οριοθέτησης, δεδομένων των βρετανικών βάσεων και της παρουσίας του ψευδοκράτους στο βόρειο τμήμα του νησιού. Παράλληλα, ειδικοί εκφράζουν ανησυχίες ότι η νέα στρατηγική προσέγγιση του Λιβάνου απέναντι στον ενεργειακό άξονα Κύπρου-Ισραήλ-Ελλάδας ενδέχεται να μειώσει τη διαπραγματευτική ισχύ της χώρας σε μελλοντικές συνομιλίες, ενώ η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη ασκήσει τα προβλεπόμενα νομικά μέσα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.ethnos.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Τουρκία αμφισβητεί την οριοθέτηση ΑΟΖ Κύπρου – Λιβάνου.

Μαρία Ζαχαράκη Η απόφαση της λιβανέζικης κυβέρνησης να επικυρώσει τη συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών με την Κυπριακή Δημοκρατία εγείρει...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία Eurofighter παίρνει, Meteor όμως θα πάρει;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://flight.com.gr/wp-content/uploads/2024/12/German-eurofighter-Meteor.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="1920" height="403" src="https://flight.com.gr/wp-content/uploads/2024/12/German-eurofighter-Meteor.jpg" width="681" /></a></div><div><br /></div>Οι πλήρεις δυνατότητες του μαχητικού Eurofighter Typhoon μπορούν να αποκαλυφθούν μόνο χάρη στον πύραυλο αέρος-αέρος Meteor με βεληνεκές 200 χλμ., αλλά η Τουρκία αντιμετωπίζει προβλήματα με την αγορά του, γράφει η Defence Express.<br /><br />Η σύναψη μιας ασυνήθιστης σύμβασης μεταξύ Τουρκίας και Ηνωμένου Βασιλείου για 44 μαχητικά Eurofighter Typhoon, συνολικού ύψους 10,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δεν σημαίνει ότι η Άγκυρα μπορεί πλέον να προετοιμαστεί ήρεμα για την παραλαβή του αεροσκάφους. Διότι κάθε μαχητικό απαιτεί οπλισμό και ακριβώς εδώ μπορεί να προκύψουν δυσκολίες.<br /><br />Ακόμα και αν λάβουμε υπόψη ότι η συνολική σύμβαση προβλέπει 1 δισεκατομμύριο δολάρια για εξοπλισμούς, σαφώς δεν πρόκειται ακόμη για οριστική σύμβαση. Ταυτόχρονα, το ίδιο το Ηνωμένο Βασίλειο, από όλους τους πυραύλους αέρος-αέρος, μπορεί να πουλήσει στην Τουρκία μόνο τον πύραυλο μικρής εμβέλειας ASRAAM με βεληνεκές εκτόξευσης περίπου 25 χλμ.<br /><br />Αλλά για όπλα μεγάλου βεληνεκούς, πρέπει να απευθυνθεί στην MBDA, η οποία είναι υπεύθυνη για το κύριο όπλο του Eurofighter στην αεροπορική μάχη – τον πύραυλο Meteor μεγάλου βεληνεκούς. Και αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η MBDA είναι μια πανευρωπαϊκή ένωση, επιπλέον, η έδρα του ομίλου βρίσκεται στη Γαλλία, η οποία είναι μέλος της.<br /><br />Δηλαδή, για να ληφθεί συναίνεση για την πώληση οποιωνδήποτε όπλων ή την επανεξαγωγή τους, απαιτείται άδεια από το Παρίσι. Και η Τουρκία έχει ήδη μια πολύ αρνητική εμπειρία από την απόκτηση του «πράσινου φωτός» από τέτοιες ευρωπαϊκές συμμαχίες, επειδή συνεργάστηκε με τη Γερμανία για τρία χρόνια για να λάβει την άδειά της να αγοράσει το Eurofighter.<div><br />Προειδοποίηση από την Ελλάδα<br /><br />Γι’ αυτό τώρα αντικειμενικά εξαρτάται από το Παρίσι εάν το τουρκικό Eurofighter Typhoon θα διαθέτει όπλα μεγάλου βεληνεκούς. Επιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι Γάλλοι θα λάβουν αποφάσεις υπό την πίεση αφενός της Μεγάλης Βρετανίας και της Τουρκίας, οι οποίες θα απαιτήσουν άδεια για το Meteor, και αφετέρου της Ελλάδας, η οποία έχει ήδη προειδοποιήσει έντονα να μην πουλήσει αυτούς τους πυραύλους στην Τουρκία.<br /><br />Ταυτόχρονα, το Παρίσι έχει ήδη υποστηρίξει συστηματικά την Αθήνα στις διαμάχες για τα θαλάσσια σύνορα με την Άγκυρα, έχει ανταγωνιστεί την Τουρκία στη Συρία και έχει υποστηρίξει τους Κούρδους. Επιπλέον, οι προσωπικές σχέσεις μεταξύ των προέδρων της Γαλλίας και της Τουρκίας είναι πολύ τεταμένες και από το 2019 ανταλλάσσουν δημόσιες προσβολές.<br /><br />Όλα αυτά καθιστούν την απόκτηση άδειας για την αγορά πυραύλων αέρος-αέρος μεγάλου βεληνεκούς Meteor πολύ δύσκολη υπόθεση για την Τουρκία. Ταυτόχρονα, χωρίς αυτούς, η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία βρίσκεται αμέσως σε μειονεκτική θέση, επειδή το ελληνικό Rafale είναι οπλισμένο με αυτούς. Και ο μόνος τρόπος με τον οποίο οι Τούρκοι μπορούν να αντιμετωπίσουν το Meteor είναι με το αμερικανικό AIM-120, το οποίο δεν είναι καθόλου καινούργιο. </div><div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Τουρκία Eurofighter παίρνει, Meteor όμως θα πάρει;

Οι πλήρεις δυνατότητες του μαχητικού Eurofighter Typhoon μπορούν να αποκαλυφθούν μόνο χάρη στον πύραυλο αέρος-αέρος Meteor με βεληνεκές 200 ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ: Αστικοί μύθοι vs. πραγματικότητας…

<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQCY2-h9O_ExDKnUHIj8oKnpQ1I3aIGFhA9EQ&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="316" height="324" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQCY2-h9O_ExDKnUHIj8oKnpQ1I3aIGFhA9EQ&s" width="700" /></a></div></div><b><div><br /></div>Ζαχαρίας Μίχας</b><br />Μερικές φορές όλοι μιλούν και είναι εμφανές ότι δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε στα στοιχειώδη. Το περιφερειακό και παγκόσμιο χάος είναι το δεδομένο. Πολεμικές συρράξεις έχουν αιματοκυλίσει τον κόσμο και απειλές από όσους βλέπουν μια ευκαιρία υλοποίησης των εθνικών τους οραματισμών, στη μεταβατική περίοδο του διεθνούς συστήματος που διερχόμαστε. Το πραγματικά ανησυχητικό όμως είναι, η αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα και η απώλεια κάθε μέτρου. Κυρίως όμως, η καθολική επικράτηση του πολιτικά ιδιοτελούς αφηγήματος σε βάρος της πραγματικότητας.<br /><br />Η ελληνική κοινωνία, καθημερινά βομβαρδίζεται με τα δεδομένα της ελληνικής υπεροχής έναντι της Τουρκίας στον αέρα. Δεν περνά μέρα που δεν θα εγερθεί το θέμα στην επικαιρότητα. Η κατάσταση αυτή τροφοδοτείται και από Τούρκους αναλυτές που διαπιστώνουν ότι η χώρα τους έχει μείνει πείσω στον τομέα της αεροπορικής ισχύος σε σχέση με την Ελλάδα. Από το σημείο της διαπίστωσης μιας φωτογραφίας της στιγμής σε έναν επιχειρησιακό τομέα μέχρι τη γενίκευση του συμπεράσματος και την καλλιέργεια της πεποίθησης ότι η Ελλάδα είναι εξασφαλισμένη, έχει πολύ μεγάλη απόσταση.<br /><br />Κατά τη διάρκεια της τελετής για τη νέα “βιοκλιματική” όψη του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ούτε ο πρωθυπουργός αντιστάθηκε στον πειρασμό να καλλιεργήσει τις ίδιες εντυπώσεις. Άντε πάλι τα αναβαθμισμένα F-16V, τα Rafale που βρίσκονται ήδη στον αεροπορικό στόλο και τα F-35 που έρχονται. Κάποιος να τους θυμίσει ότι αυτό είναι μια μόνο διάσταση της εθνικής αποτρεπτικής και αμυντικής ισχύος.<br /><br />Στο επίπεδο της αποτροπής, για ένα τουλάχιστον διάστημα και εξαιτίας του προβαδίσματος που έχει η Πολεμική Αεροπορία, εκτιμάται ότι η ελληνική αεροπορική ισχύς παράγει αποτελέσματα. Άλλο αυτό όμως και άλλο εάν ο αντίπαλος διαψεύσει την πεποίθησή μας περί αποτροπής και κινηθεί. Υπενθυμίζεται, ότι το μεγάλο πρόβλημα με την έννοια της αποτροπής (deterrence) είναι ότι μπορεί μόνο να εικάσει κανείς ότι λειτουργεί. Με βεβαιότητα ξέρεις αποκλειστικά, μόνο πότε έχει καταρρεύσει… επειδή έχουν ξεκινήσει επεισόδια!<div><br />Πολιτική και επιχειρησιακή… ουσία<br /><br />Κι εκεί περνάμε στην ουσία. Μόνο όσοι σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν μια τέτοια πρόκληση αποκλειστικά και μόνο με διπλωματικά μέσα -και όπου βγει- τέτοιες καταστάσεις, ασχολούνται με την πρόταξη αφηγημάτων, χωρίς όμως να ασχολούνται με την ίδια ζέση και με την ουσία της υπόθεσης. Ποια είναι αυτή; Οι βασικές διαστάσεις είναι δύο: Η πρώτη είναι η ποιότητα και η ποσότητα των αεροπορικών όπλων που διαθέτουν οι φίλιες δυνάμεις. Και το δεύτερο, εάν ο αεροπορικός στόλος υποστηρίζεται χωρίς εκπτώσεις…<br /><br />Όσο κι αν η επανάληψη κουράζει, είμαστε υποχρεωμένοι να επαναλαμβάνουμε αυτά που σε άλλες χώρες είναι αυτονόητα και μάλιστα έχουν ληφθεί υπόψη κατά τη διαδικασία προμήθειας των υπερσύγχρονων πλατφορμών. Όχι εκ των υστέρων… Πολύ χονδρικά, κάθε προηγμένο μαχητικό αεροσκάφος απαιτεί ένα ποσό της τάξης πέριξ των 5 εκατ. ευρώ ετησίως για να επιχειρεί. Με την οροφή των 200 τέτοιων αεροσκαφών για την Πολεμική Αεροπορία, το ποσό που απαιτείται σε ετήσια βάση είναι 1 δισ. ευρώ.<br /><br />Κι επειδή έρχεται η ώρα της κρίσης για τα πρώτα F-16V, έχουμε μια πρώτη εικόνα για την τάξη μεγέθους της δαπάνης υποστήριξης που απαιτούν, συγκριτικά με τα παλαιότερης τεχνολογίας; Διότι από ένα καθηλωμένο F-16V επειδή δεν υποστηρίχθηκε όπως έπρεπε, σε περίπτωση σύγκρουσης, είναι πολύ πιο χρήσιμο και τελικά θα επικρατήσει το παλαιότερο F-16 Block 30/40/50. Διότι πολύ απλά θα πετάει και θα μπορεί να εξαπολύσει το φονικό του φορτίο.<br /><br />Το έχουμε προβλέψει; Και αυτό αφορά αποκλειστικά τον στόλο μαχητικών. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον στόλο μεταφορικών αεροσκαφών, για τον στόλο των ελικοπτέρων, μεταφορικών και επιθετικών και πάει λέγοντας.<br /><br />Η εποχή των φοβερών και τρομερών τεχνικών του Κλάδου (εξ υπαξιωματικών, που σήμερα βρίσκονται “στα κάγκελα”) που έβρισκαν τη λύση με κάποια “πατέντα“, με αποτέλεσμα τα αεροσκάφη να επιχειρούν έστω και με κάποιους συμβιβασμούς, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Την εποχή των υπερσύγχρονων υπολογιστών, του λογισμικού και των αλγορίθμων, χέρι στα αεροσκάφη δύσκολα βάζεις όπως στα παλαιότερα F-16 και τα Mirage, που τα παρατήσαμε στην τύχη τους…<br /><br />Επίσης, στην προκειμένη περίπτωση η συζήτηση αφορά μόνο την Πολεμική Αεροπορία. Δεν καταπιάνεται με τις χερσαίες και τις ναυτικές δυνάμεις. Έχουμε άραγε καμιά ιδέα της πραγματικής κατάστασης του αρματικού στόλου; Ή μήπως ακούμε 1.000+ άρματα μάχης και τα φανταζόμαστε να προελαύνουν στο προγεφύρωμα της Αδριανούπολης; Έχουμε άραγε καμία ιδέα σε ποιο ποσό ανέρχεται η υποστήριξη σύγχρονων φρεγατών όπως οι γαλλικές FDI-HN και οι ιταλικές Bergamini;</div><div><br />Επιστροφή στη λογική<br /><br />Για να τα ξεκαθαρίζουμε λοιπόν. Δεν πρόκειται ούτε για αντιπολιτευτικό οίστρο ούτε για τη συνήθη γκρίνια επί πάντων. Πρόκειται για τη μία και μόνη ουσία που οδηγεί σε επιχειρησιακή διαθεσιμότητα. Και για λόγους ηθικού, όλοι είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε ένα επίπεδο δημόσιας ρητορικής στα θέματα της άμυνας. Μήπως όμως καταλήξαμε να πέσουμε και οι ίδιοι θύμα της ρητορικής μας; Μήπως χρησιμοποιείται από τους πολιτικούς τόσο ανεύθυνα, ώστε δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα, η οποία καταλήγει να εφησυχάζει ενώ τα προβλήματα στη βάση της πυραμίδας εθνικής στρατιωτικής ισχύος επιδεινώνονται κάθε μέρα που περνά;<br /><br />Καλά είναι τα “βιοκλιματικά” κτίρια και χρήσιμη η εικόνα που περνά στον ξένο επισκέπτη για τη σύγχρονη Ελλάδα. Σημαντική και η δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα , ιδίως του τμήματος αυτού που προσδοκά να συμμετάσχει στο σύγχρονο Ελντοράντο του επανεξοπλισμού της Ευρώπης. Αρκεί όμως να μη συμβάλει ακούσια στην επικράτηση στην κοινωνία της εικονικής πραγματικότητας σε βάρος όσων θα έπρεπε να έχουν ήδη γίνει από μια νοικοκυρεμένη -και στα θέματα άμυνας- χώρα.<br /><br />Διότι όταν έχεις βγάλει “δίσκο” και προσπαθείς να μαζέψεις μερικές δεκάδες εκατομμύρια για να βάλεις μπροστά -με υπερδεκαετή καθυστέρηση- την αναβάθμιση των τεσσάρων 30χρονων φρεγατών MEKO 200HN, οι οποίες την τρέχουσα περίοδο είναι οι μοναδικές αξιόμαχες -grosso modo πάντα…- μεγάλες μονάδες επιφανείας αν συμβεί το απευκτέο, ΟΧΙ δεν προδίδει νοικοκυρεμένη διαχείριση.<br /><br />Σε μια δομή ναυτικών δυνάμεων που προέβλεπε μέχρι πρόσφατα 18 (!) φρεγάτες, χωρίς να εξετάσουμε καν τα σκάφη άλλων εκτοπισμάτων ή τα υποβρύχια. Σήμερα ζοριζόμαστε μπας και τις φτάσουμε σε μερικά χρόνια 12 φρεγάτες… Και είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα, που αφορούν όλους τους Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων.<br /><br />Με αυτή την εικόνα κατά νου και αποκλειστικά προσεγγίζοντας το θέμα με όρους αποτροπής, δεν μπορείς να μη σκεφτείς το αν τα 8 εκατ. ευρώ που δημιούργησαν το “βιοκλιματικό ΥΠΕΘΑ”, ήταν καλύτερο να εξασφαλιστούν για ανταλλακτικά, υλικά, πυρομαχικά και απαράδεκτα παραμελημένες συντηρήσεις υλικού…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ: Αστικοί μύθοι vs. πραγματικότητας…

Ζαχαρίας Μίχας Μερικές φορές όλοι μιλούν και είναι εμφανές ότι δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε στα στοιχειώδη. Το περιφερειακό και παγκόσμι...

Διαβάστε την συνέχεια