Η Αγκυρα, η Μοσούλη και η Λωζάννη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_oB7bG_vIE3Nkv5ohHAf3VSr9TS-u_w6qVeETlMB_FHJh_Ew0nYQVoVPvUWbgtjIOjs4Tfsn17aGp8rPj8no9IL5cyvP7eGQdrHbK9F-cfjvxs-d8mCiE57UGf1KYdycbPIb1WWa5ztmM/s1600/%25CE%2597+%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1%252C+%25CE%25B7+%25CE%259C%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%259B%25CF%2589%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="414" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_oB7bG_vIE3Nkv5ohHAf3VSr9TS-u_w6qVeETlMB_FHJh_Ew0nYQVoVPvUWbgtjIOjs4Tfsn17aGp8rPj8no9IL5cyvP7eGQdrHbK9F-cfjvxs-d8mCiE57UGf1KYdycbPIb1WWa5ztmM/s640/%25CE%2597+%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1%252C+%25CE%25B7+%25CE%259C%25CE%25BF%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%259B%25CF%2589%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B7.jpg" width="640" /></a></div> <br />Ηταν μια λεπτομέρεια, που πέρασε απαρατήρητη μέσα στον ορυμαγδό των ημερών, πλην όμως παραμένει αποκαλυπτική της τοξικής ατμόσφαιρας που περιβάλλει τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Στις 13 Σεπτεμβρίου, το αμερικανικό Ναυτικό συμπλήρωσε 241 χρόνια από την ίδρυσή του. Ανάμεσα στα πανηγυρικά μηνύματα που έστειλε μέσω Twitter ήταν και ένα αφιερωμένο στη Ναυμαχία της Τρίπολης, του 1804, όταν οι Αμερικανοί κατατρόπωσαν τις δυνάμεις της οθωμανικής Τριπολίτιδας. Στον πίνακα που συνόδευε το μήνυμα, διακρινόταν καθαρά η κόκκινη σημαία με την ημισέληνο και το αστέρι, παρόμοια με τη σημαία της σύγχρονης Τουρκίας.<br /><br />Μέσα σε λίγες ώρες, γινόταν πανζουρλισμός στην Τουρκία. Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu καυτηρίαζε το «σκανδαλώδες tweet του αμερικανικού Ναυτικού». Επιφανείς προσωπικότητες –ισλαμιστές, κεμαλικοί και αριστεροί, σε σπάνια σύμπνοια– ερμήνευαν το μήνυμα ως προειδοποίηση των ΗΠΑ στην Τουρκία ότι, αν εισβάλει στη Μοσούλη, στο Βόρειο Ιράκ, οι δυνάμεις της θα έχουν την τύχη των καραβιών του πασά της Τρίπολης. Το θέμα πήρε τέτοιες διαστάσεις, που το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών αισθάνθηκε την ανάγκη να πραγματοποιήσει διάβημα. Τελικά, το αμερικανικό Ναυτικό απέσυρε το επίμαχο tweet.<br /><br />Καταλυτικό ρόλο στην ενίσχυση της καχυποψίας μεταξύ Αγκυρας και Ουάσιγκτον διαδραματίζει η εν εξελίξει εκστρατεία του ιρακινού στρατού, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, για την απελευθέρωση της Μοσούλης από το Ισλαμικό Κράτος (Ι.Κ.). Ο Ταγίπ Ερντογάν διακήρυξε κατ’ επανάληψη ότι η χώρα του εννοεί να είναι παρούσα «και στο πεδίο της μάχης και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» (μετά την απελευθέρωση της πόλης). Μια τοποθέτηση που τον έφερε σε ρήξη με τη Βαγδάτη, καθώς ο Ιρακινός πρωθυπουργός Χάιντερ Αμπάντι έχει χαρακτηρίσει τις τουρκικές δυνάμεις που στρατοπεδεύουν στην Μπασίκα, βορειοανατολικά της Μοσούλης, «στρατό κατοχής», αξιώνοντας την άμεση αποχώρησή τους. Οι Αμερικανοί άδειασαν τον Ερντογάν, δηλώνοντας ότι ο Αμπάντι είναι εκείνος που έχει τον τελευταίο λόγο για το ποιος θα συμμετάσχει και ποιος όχι σε μια εκστρατεία που διεξάγεται στη χώρα του.<br /><br />Γιατί όμως η Μοσούλη έχει τόση σημασία για τον Ερντογάν; Η μεγάλη πολυφυλετική πόλη, με τον σημαντικό πληθυσμό Τουρκμενίων και τα πλούσια πετρελαϊκά αποθέματα, κατέχει, όπως και το γειτονικό Κιρκούκ, κεντρική θέση στο φαντασιακό των Τούρκων. Το «εθνικό συμβόλαιο» που διατύπωσε ο Κεμάλ Ατατούρκ το 1920 θεωρούσε τη Μοσούλη και το Κιρκούκ αναπόσπαστο τμήμα της Τουρκίας, αλλά οι Βρετανοί είχαν άλλη γνώμη. Οταν ο Ερντογάν έλεγε πρόσφατα ότι η Λωζάννη ήταν ήττα και όχι νίκη της Τουρκίας, εννοούσε την «απώλεια» όχι μόνο των νησιών του Αιγαίου, αλλά και της Μοσούλης, διαμηνύοντας ότι δεν θα αφήσει να συμβεί το ίδιο για δεύτερη φορά.<br /><br /><b>Στρατηγική σημασία</b><br /><br />Πέραν του συμβολικού βάρους της, η Μοσούλη έχει καίρια στρατηγική σημασία για την Αγκυρα. Η τουρκική στρατιωτική παρουσία προειδοποιεί το γειτονικό ιρακινό Κουρδιστάν να περιοριστεί στα όριά του και να αποσύρει τις ένοπλες δυνάμεις του από το Κιρκούκ, το οποίο κατέλαβε εκδιώκοντας το Ι.Κ. Με την παράλληλη εισβολή σε Συρία και Ιράκ, η Τουρκία βάζει σφήνες στους Κούρδους, εμποδίζοντας τη δημιουργία μιας μεγάλης, ντε φάκτο αυτόνομης, κουρδικής περιοχής, από την οποία θα μπορούν αύριο να περνούν τα πετρέλαια της Μοσούλης και του Κιρκούκ προς τη Μεσόγειο, παρακάμπτοντας την Τουρκία.<br /><br />Το διακύβευμα είναι πραγματικά τεράστιο. Πολύ περισσότερο που, καθώς το Ι.Κ. φαίνεται να πνέει τα λοίσθια, η Μέση Ανατολή βρίσκεται στον προθάλαμο γεωπολιτικών ανατροπών, μιας νέας μοιρασιάς ζωνών επιρροής ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις (Αμερικανούς, Ρώσους, Ευρωπαίους) και τους περιφερειακούς παίκτες, όπως η Τουρκία, το Ιράν και η Σαουδική Αραβία. Μιας μοιρασιάς που είναι πιθανό να επισφραγιστεί με τη μετατροπή τόσο του Ιράκ όσο και της Συρίας σε αδύναμα ομοσπονδιακά κράτη, τα συστατικά μέρη των οποίων θα αναζητούν προστασία στον ένα ή τον άλλο ισχυρό ανταγωνιστή.<br /><br />Σε αυτό το μεγάλο παιχνίδι, ο Ερντογάν εμφανίζεται αποφασισμένος να παίξει όλα τα χαρτιά του. Σε πρώτη φάση, φρόντισε να καλύψει τα νώτα του έναντι της Ρωσίας. Ουσιαστικά αφήνει τους Ρώσους και τον Ασαντ να κάνουν ό,τι θέλουν στο Χαλέπι, «πουλώντας» τις σουνιτικές, αντικαθεστωτικές δυνάμεις που μέχρι χθες υποστήριζε. Τις προάλλες, μάλιστα, συμφώνησε δημόσια με τον Βλαντιμίρ Πούτιν ότι πρέπει να φύγουν άμεσα οι τζιχαντιστές της Αλ Νούσρα από την πόλη, δηλαδή η πιο αξιόμαχη δύναμη απέναντι στον κυβερνητικό στρατό. Το αντάλλαγμα ήταν η ανοχή της Ρωσίας στην τουρκική εισβολή στη Βόρεια Συρία, που αποτέλεσε σοβαρότατο πλήγμα στις κουρδικές φιλοδοξίες για αυτονομία της «Ροτζάβα», του συριακού Κουρδιστάν.<br /><br />Παράλληλα η Τουρκία, με την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας, επιδιώκει να νομιμοποιήσει τη στρατιωτική της εμπλοκή στο Ιράκ ως ο φυσικός προστάτης όχι μόνο των «αδελφών» Τουρκμενίων, αλλά και ολόκληρης της σουνιτικής μειονότητας. Μιας μειονότητας που είχε προνομιακό ρόλο επί Σαντάμ Χουσεΐν, σήκωσε το κύριο βάρος της αντίστασης στην αμερικανική εισβολή του 2003, υπέστη όντως διώξεις από την κυβέρνηση του σιίτη πρώην πρωθυπουργού Μαλικί, ανέχθηκε, αν δεν υποστήριξε κιόλας, τους σουνίτες εξτρεμιστές του Ι.Κ. και κινδυνεύει να υποστεί νέες διώξεις μετά την αναμενόμενη απελευθέρωσης της Μοσούλης από τις δυνάμεις του σιίτη Αμπάντι. Ηδη, οι Τούρκοι έχουν εκπαιδεύσει στην Μπασίκα ένοπλη δύναμη 3.000 σουνιτών, στην οποία θα ήθελαν να αναθέσουν την αστυνόμευση της Μοσούλης, υπό τις διαταγές του πρώην κυβερνήτη της Αθίλ Νουτζάιφι.<br /><br /><b>Προειδοποίηση</b><br /><br />Ωστόσο, όπως αποκάλυψε ο διευθυντής της Hurriyet Daily News Μουράτ Γετκίν, οι Αμερικανοί έχουν προειδοποιήσει τον Ερντογάν ότι δεν θα ανεχθούν να ξεμυτίσουν τουρκικά στρατεύματα ούτε ένα μέτρο έξω από την Μπασίκα. Μόνον ο στρατός και η αστυνομία του Αμπάντι θα μπουν στη Μοσούλη, βάσει του αμερικανικού σχεδίου, ενώ τη διοίκηση της Μοσούλης θα αναλάβει ο σημερινός κυβερνήτης της επαρχίας Νινευή Ναουφάλ Αγκούμπ. Ακόμη και το χαρτί των Τουρκμενίων κινδυνεύει να γίνει μπούμερανγκ για τον Ερντογάν, καθώς η εν λόγω μειονότητα είναι διχασμένη, με την ισχυρή, σιιτική μερίδα της να αναζητεί προστασία στο Ιράν και να βλέπει με εχθρότητα την Αγκυρα. Αρκετοί φοβούνται μάλιστα ότι η γειτονική στη Μοσούλη πόλη Ταλ Αφαρ, που κατοικείται κυρίως από Τουρκμένιους, μπορεί να γίνει πεδίο σύγκρουσης Τουρκίας - Ιράν, μια τοπική μικρογραφία του ολέθριου πολέμου σουνιτών - σιιτών στην Υεμένη.<br /><br />Τα πολλαπλά εμπόδια στα οποία προσκρούει ο νεοοθωμανικός μεγαλοϊδεατισμός επιτείνουν τη νευρικότητα της Αγκυρας. Από εδώ και οι απανωτές εκρήξεις του Ερντογάν, τη μία με τη Λωζάννη και τα ελληνικά νησιά, την άλλη με τη Θράκη και την Κύπρο. Το μήνυμα μοιάζει να απευθύνεται λιγότερο προς την Αθήνα και περισσότερο προς την Ουάσιγκτον: αν με «ρίξετε» στη Μοσούλη και στη Ροτζάβα, μπορεί να αλλάξω συμπεριφορά στο Αιγαίο. Μια συμπεριφορά που δεν ακτινοβολεί αυτοπεποίθηση ηγεμονικής δύναμης, αλλά ανασφάλεια πολιορκημένου φρουρίου. Ο Τούρκος ηγέτης έχει εμπλακεί σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι στρατιωτικής ισχύος χωρίς κανέναν σταθερό σύμμαχο. Μπορεί οι Ρώσοι, οι Αμερικανοί ή ακόμη και οι Κούρδοι του Ιράκ να κάνουν τακτικές συμφωνίες μαζί του, αλλά ουδείς τον εμπιστεύεται. Δεν αποκλείεται ο Ταγίπ Ερντογάν να διαπιστώσει σύντομα ότι μέτρησε το μπόι του με τη σκιά του σε λάθος ώρα.<br /> <a href="http://www.kathimerini.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Αγκυρα, η Μοσούλη και η Λωζάννη

Ηταν μια λεπτομέρεια, που πέρασε απαρατήρητη μέσα στον ορυμαγδό των ημερών, πλην όμως παραμένει αποκαλυπτική της τοξικής ατμόσφαιρας που π...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσικό ρουά ματ στην Ανατολική Μεσόγειο!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKAa1NpLcvlYCFp_L6Ts7sKhaZo3KGQQ5sCW2ml3RQYrq8DIjofMD1Jhzr9pNhciqFj394MKeL-CyNZjpSnbUBt8B1kBpyf5fJ7GwMHeiBPytCbEO58D4iTTEm0w4D1yG_dDilvrFqCKRn/s1600/%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25AC+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BF%2521.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKAa1NpLcvlYCFp_L6Ts7sKhaZo3KGQQ5sCW2ml3RQYrq8DIjofMD1Jhzr9pNhciqFj394MKeL-CyNZjpSnbUBt8B1kBpyf5fJ7GwMHeiBPytCbEO58D4iTTEm0w4D1yG_dDilvrFqCKRn/s640/%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25AC+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BF%2521.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Βασίλη Κοψαχείλη</b>*<br />Την τελευταία διετία, η Ρωσία δείχνει πως είναι ιδιαίτερα ικανή στο να εκμεταλλεύεται την αμερικανική στρατηγική κακοφωνία στην Ευρώπη και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Είναι γνωστό πως κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου το ζητούμενο για τη σοβιετική Ρωσία ήταν ο γεωπολιτικός και ιδεολογικός έλεγχος σημαντικών περιοχών στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο. Σήμερα, το ρωσικό ενδιαφέρον εστιάζει γεωοικονομικά και αφορά τον σχεδόν μονοπωλιακό έλεγχο της Ενέργειας προς την Ευρώπη. Ο στόχος αυτός είναι ζωτικός για τη Ρωσία, καθώς το ακριβό ρωσικό αέριο δεν είναι ανταγωνιστικό προς πώληση σε άλλες σημαντικές αγορές. Η αγορά της Βόρειας Αμερικής είναι πλέον πολύ περισσότερο από αυτάρκης, ενώ κάθε σκέψη για κατασκευή αγωγού που θα συνδέει τα ενεργειακά πεδία της Ρωσίας με τα βιομηχανικά κέντρα της Κίνας έχει παγώσει, διότι οι Ρώσοι δεν μπορούν να δώσουν φυσικό αέριο στις τιμές που η Κίνα επιθυμεί να αγοράσει.<br /><br /> <b>Το γεωοικονομικό παίγνιο της Μόσχας</b><br /><br /><img height="445" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/NORD%20STREAM%202.jpg" width="640" /><br /> <br /> Στη Βόρεια Ευρώπη, η δεσπόζουσα θέση της Ρωσίας ως προνομιακού προμηθευτή φυσικού αερίου είναι γεγονός, κάτι που ποτέ οι Αμερικανοί δεν αμφισβήτησαν. Μάλιστα δέχθηκαν de facto την κατάσταση που δημιουργήθηκε με την Κριμαία και την Ουκρανία. Τα όσα συνέβησαν στην Ουκρανία δεν είναι άσχετα με το γεωοικονομικό παιχνίδι της Μόσχας. <br /><br />Από τους συνολικά 12 αγωγούς που προμήθευαν με ρωσικό φυσικό αέριο την Ευρώπη πριν το 2014, από την Ουκρανία διέρχονταν οι 5 σημαντικότεροι αγωγοί (άλλοι 3 μέσω των βαλτικών κρατών και 4 μέσω Λευκορωσίας). Το γεγονός ότι μετά το 2014 οι ουκρανικοί αγωγοί δεν αποτελούν ασφαλή δίοδο προμήθειας για την Ευρώπη άνοιξε τον δρόμο στην κατασκευή του Nord Stream II (ΦΩΤ. - ΚΛΙΚ), έργο που διακαώς ήθελε η Μόσχα μαζί με τους συνεταίρους της στο Βερολίνο.<br /><br />Αυτό που οι Αμερικανοί δεν θέλουν να συμβεί είναι η καθολική εξάρτηση της Ευρώπης από τα ενεργειακά συμφέροντα της Μόσχας. Γι’ αυτό και επιμένουν στην ανάσχεση των ρωσικών ενεργειακών σχεδίων στη Νότια Ευρώπη και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Μόσχα ωστόσο δεν εγκαταλείπει την αρχική της επιδίωξη και με διαφόρους τρόπους επιδιώκει την επικαιροποίηση των σχεδιασμών της για την άμεση (ρωσικοί αγωγοί) και έμμεση (συμμετοχές σε ενεργειακά projects) ρωσική ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης και από τον Νότο.<br /><b><br />Η κατακερματισμένη και κακόφωνη πολιτική των ΗΠΑ ανοίγει δρόμο στη Μόσχα</b><br /><br />Η ρωσική γεωοικονομική επιμονή στον Ευρωπαϊκό Νότο και στην Ανατολική Μεσόγειο ενθαρρύνεται από το γεγονός ότι η αμερικανική παρουσία στην ίδια περιοχή είναι πλέον κατακερματισμένη σε πολλά μικρά και ενδεχομένως ανταγωνιστικά μεταξύ τους συμφέροντα, ενώ η στρατηγική της Ουάσιγκτον είναι αίολη και κακόφωνη στην προσπάθειά της να τους έχει όλους χορτάτους και την πίτα ολόκληρη. Η απερχόμενη ηγεσία του Λευκού Οίκου βρήκε –είναι η αλήθεια– μια ξεπερασμένη λογική «Πόντιου Πιλάτου» για την περιοχή από τους προκατόχους της και κατά τη διάρκεια της οκταετούς θητείας της έκανε ότι μπορούσε να την κάνει ακόμη πιο φαύλη.<br /><br /> <a href="http://www.liberal.gr/admin/uploads/2559452.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/2559452.jpg" /></a>Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, η Μόσχα έχει –σωστά– διαγνώσει ότι έχει πλεονέκτημα κινήσεων. Η στρατηγική της είναι συμπαγής. Σχεδιάζεται και εκτελείται κεντρικά. Στο εσωτερικό της Ευρώπης, η Ρωσία έχει ισχυρούς συνεταίρους τους Γερμανούς. Στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει συνεταίρους την αποκομμένη από την Ουάσιγκτον (και εξαρτώμενη πολιτικά από τους Εβραίους εκ Ρωσίας) κυβέρνηση του Benjamin Netanyahu (ΦΩΤ.) στο Ισραήλ.<br /><br />Στη Συρία, η πετυχημένη εμπλοκή της στην κρίση εδραίωσε τον παραπαίοντα Πρόεδρο της Συρίας, Bashar al-Assad, και ταυτόχρονα τον κατέστησε πολιτικό όμηρο της Μόσχας. Το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του Τούρκου Προέδρου, Recep Tayyip Erdoğan, απομάκρυνε ακόμη πιο πολύ την Τουρκία (που είναι κόμβος για τα ενεργειακά συμφέροντα) από την Αμερική, κατάσταση που εκμεταλλεύθηκε πλήρως το Κρεμλίνο, καθιστώντας την Άγκυρα και τον Erdoğan ενεργούμενο των ρωσικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή!<br /><br /><br /> <a href="http://www.liberal.gr/admin/uploads/360px-General_Haftar.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://www.liberal.gr/admin/uploads/360px-General_Haftar.jpg" width="300" /></a>Στην Αίγυπτο, σε αντίθεση με το αρχικό μούδιασμα των ΗΠΑ, η Ρωσία στήριξε και στηρίζει το καθεστώς του Προέδρου, Abdel Fattah el-Sisi, ενώ στη Λιβύη κατάφερε να προσεταιριστεί –κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια των Αμερικανών– τον στρατηγό Khalifa Belqasim Haftar (ΦΩΤ.), ο οποίος αναδεικνύεται σε απόλυτο ρυθμιστή της μετα-εμφυλιακής κατάστασης στη χώρα.<br /><br /><b>Το ρωσικό ρουά ματ</b><br /><br />Όλα αυτά τα κατάφερε η Ρωσία μέσα από αριστοτεχνικές γεωπολιτικές κινήσεις και εκμεταλλευόμενη το αμερικανικό στρατηγικό vertigo. Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί έχει απομονώσει τις ΗΠΑ από την περιοχή, τόσο γεωπολιτικά, όσο και γεωοικονομικά.<br /><br />Οι επιλογές της Ουάσιγκτον περιορίζονται μέρα με την ημέρα όλο και περισσότερο. Η Αμερική ή θα αποδεχθεί την ήττα της και θα προσπαθήσει να συνεργαστεί με τη Ρωσία για να εξυπηρετηθούν έστω οριακά τα δικά της ενεργειακά συμφέροντα από την Κασπία και την Ανατολική Μεσόγειο ή εναλλακτικά θα πρέπει να αναδιατάξει τις δυνάμεις της και να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική της στην περιοχή.<br /><br />Επαναπροσδιορισμός στρατηγικής θα σήμαινε ή ανατροπή του Erdoğan, σενάριο που πλέον φαντάζει πολύ δύσκολο, ή σημαντική στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ –και με χερσαία στρατεύματα– υπέρ των <b><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/People%27s_Protection_Units">Κούρδων της Συρίας (YPG)</a></b> κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων. Το δεύτερο σενάριο θα δημιουργούσε σημαντικά προβλήματα στο ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα τώρα που το κενό των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιντσιρλίκ φιλοδοξούν να καλύψουν οι Γερμανοί –νατοϊκοί εταίροι των ΗΠΑ και της Τουρκίας αλλά και συνεταίροι των Ρώσων στους ενεργειακούς σχεδιασμούς.<br /><br />Βέβαια, εκτός από τις παραπάνω σκέψεις, είναι πάντα επίκαιρο και το σενάριο που θέλει τις ΗΠΑ να στοχεύουν σε μια εμπλοκή όλων των δυνητικών τους αντιπάλων στο μεσανατολικό χάος, με την προοπτική ότι τα μεταξύ τους ανταγωνιστικά συμφέροντα θα τους φέρουν αντιμέτωπους και θα τους φθείρουν. Μέχρι στιγμής πάντως, η Μόσχα δείχνει να έχει το πλεονέκτημα των κινήσεων στη στρατηγική σκακιέρα της γειτονιάς μας.<br /><br /><b>Στρατηγικά αδιάφορη η Ε.Ε.</b><br /><br />Η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά το γεγονός ότι είναι η πλέον άμεσα ενδιαφερόμενη σε αυτό το γεωοικονομικό παίγνιο της Μόσχας και η εξάρτηση από τη Μόσχα εγείρει σημαντικά ζητήματα ενεργειακής ασφάλειας, εν τούτοις παραμένει στρατηγικά αδιάφορη, περιορίζοντας το ενεργειακό της ενδιαφέρον σε έκδοση οδηγιών μείωσης των watt στα μοτέρ των ηλεκτρικών συσκευών...<br /><br />* <i><b>Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής.</b></i><br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ρωσικό ρουά ματ στην Ανατολική Μεσόγειο!

Του Βασίλη Κοψαχείλη * Την τελευταία διετία, η Ρωσία δείχνει πως είναι ιδιαίτερα ικανή στο να εκμεταλλεύεται την αμερικανική στρατηγική κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Νεοοθωμανικό δόγμα και Ισλαμικός μυστικισμός στην σύγχρονη Τουρκία.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJnnVGwMtT6SF9DMD-fPm3alqFOhY37ZPvsaTLKZ90EziXrrklftWjqAAYHPH6scz4BzosxdflJV3sKdPCWzx6bZ_73JlDHBW27Qntv1uFkFzN9XWc_-CpbJEPo43YF6Hetgwr_WJgXSiB/s1600/%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BF%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25B4%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%258D%25CE%25B3%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJnnVGwMtT6SF9DMD-fPm3alqFOhY37ZPvsaTLKZ90EziXrrklftWjqAAYHPH6scz4BzosxdflJV3sKdPCWzx6bZ_73JlDHBW27Qntv1uFkFzN9XWc_-CpbJEPo43YF6Hetgwr_WJgXSiB/s640/%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BF%25CE%25BF%25CE%25B8%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C+%25CE%25B4%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%2599%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%258D%25CE%25B3%25CF%2587%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CE%25A4%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <br />του <b>Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη</b>*<br />Οι πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία, μετά την βραδιά του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, που παρακολούθησε με κομμένη την ανάσα όλος ο κόσμος, έφεραν στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος την “πρωτογενή” δύναμη του Ισλάμ. Πρόκειται για τον σκοτεινό και συναρπαστικό συνάμα κόσμο των Ισλαμικών Ταγμάτων (tarikat στα τουρκικά) και Αδελφοτήτων (cemaat), που δρούσαν υπόγεια στις μουσουλμανικές κοινωνίες αλλά και στην “κοσμική” Τουρκία ανέκαθεν. Φάνηκε, επίσης, ότι ο σημερινός πόλεμος στην Μέση Ανατολή είναι κάτι πιο πολύπλοκο, σκοτεινό και μυστηριώδες από μια απλή σύγκρουση δύο αντίθετων γεωπολιτικών στρατοπέδων, μια “ιδεολογική” διαμάχη που κατά βάθος γίνεται για τα πετρέλαια ή ένας “πόλεμος δύο πολιτισμών”, όπως τον όρισε ο Χάντινγκτον.<br /><br /><a href="https://www.blogger.com/null"></a>Το τουρκικό κράτος ήταν πάντοτε ισχυρό και αυταρχικό. Την εποχή των Οθωμανών σουλτάνων ήταν γνωστό στους υπηκόους του ως το “μεγάλο κράτος”, μουσουλμανικό αλλά συγχρόνως πολυεθνικό. Μετά την κεμαλική επανάσταση που ακολούθησε τον θάνατο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας οι αρχές του εθνικού κράτους των Νεοτούρκων “ήταν ο ρεπουμπλικανισμός, ο λαϊκισμός, ο κρατικισμός, ο επαναστατισμός, η κοσμικότητα και ο εθνικισμός”, όπως γράφει ο Michael B. Bishku (Μάϊκλ Μπισκού) στην εμπεριστατωμένη μελέτη του για τον ρόλο του Ισλάμ στην σύγχρονη Τουρκία. Ο Μπισκού ήταν βοηθός καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα την δεκαετία του '90 και έγραφε για την επιθεώρηση Mediterranean Quarterly. Η μελέτη του είχε μεταφραστεί στα ελληνικά και δημοσιευθεί στην τριμηνιαία επιθεώρηση Μεσόγειος την άνοιξη του 1993. Ο ρεπουμπλικανισμός, κατά τον Μπισκού, αναφέρεται απλώς στην μορφή του τουρκικού πολιτεύματος μετά το 1923, την δημοκρατία. Ο κρατικισμός αναφέρεται στον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία, ενώ ο επαναστατισμός υπονοεί την τάση για αλλαγή. Ο λαϊκισμός ερμηνεύεται σαν μια “τουρκική έκδοση των ιδεών της αλληλεγγύης”, που εκφράστηκαν στην γαλλική επανάσταση. Η τουρκική κοσμικότητα ταυτίζεται με την κατάργηση των ισλαμικών θεσμών στην κρατική μηχανή ή, εναλλακτικά, το θέσιμό τους υπό κρατικό έλεγχο. Οι μεταρρυθμίσεις του Ατατούρκ και οι απόψεις του για το χτίσιμο του έθνους και το Ισλάμ είχαν, φυσικά, επιπτώσεις και στο μοντέλο της εξωτερικής πολιτικής που ακολούθησε η Τουρκία τον 20ο αιώνα μέχρι τις αρχές του 21ου, όταν ανέβηκε ο Ερντογάν στην εξουσία.<br /><br />Σύμφωνα με τον Richard Robinson, οι βασικοί πυλώνες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής από την ίδρυση της δημοκρατίας είναι: (α) αντίσταση σε όλες τις εδαφικές διεκδικήσεις από εξωτερικές δυνάμεις, (β) άρνηση της εισόδου σε οποιαδήποτε διεθνή συμμαχία ή συμμετοχή σε διεθνή συνέδρια με βάση την κοινή θρησκεία, (γ) αποκήρυξη όλων των αυτοκρατορικών και λυτρωτικών περιπετειών, (δ) φιλία με την Δύση και (ε) ενεργή υποστήριξη όλων των προσπαθειών που σχεδιάστηκαν για να επιτευχθεί η διεθνής συνεργασία. Με την προφανή εξαίρεση του δεύτερου πυλώνα -αφού η Τουρκία συνδέεται με τον Οργανισμό του Ισλαμικού Συνεδρίου από το 1976- αυτές οι αρχές ίσχυαν μέχρι το Δόγμα Νταβούτογλου και πριν αρχίσει η μεταστροφή της τουρκικής πολιτικής με την ανάμιξή της στην Συρία και την σύγκρουση με το Ισραήλ (2010-2011).<br /><br />Όλα αυτά βέβαια συνοδεύτηκαν με την απαγόρευση των ισλαμικών ταγμάτων από το νεογέννητο κεμαλικό καθεστώς το 1925 και την υπόγεια δράση τους στην τουρκική κοινωνία μέχρι την εμφάνιση του Κινήματος του Ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, που εξελίχθηκε σε κυρίαρχο όχημα της σύγχρονης τουρκο-ισλαμικής σύνθεσης και απλώθηκε σαν ιστός αράχνης στην τουρκική κοινωνία και πολιτική.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTIZLy6N_YUeaB9DUKcobnYXBRRmGd31yhKEKqe6Bl_pEsvt3A66XwscJsZ2VVUEp_TvcX-PljWqfAsGV4J-QAQmkVckGPawaPVqtqFKgyXXmAShhztOm0jrNwVsGM-52yajbLeHAcObI/s1600/07.jpg"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTIZLy6N_YUeaB9DUKcobnYXBRRmGd31yhKEKqe6Bl_pEsvt3A66XwscJsZ2VVUEp_TvcX-PljWqfAsGV4J-QAQmkVckGPawaPVqtqFKgyXXmAShhztOm0jrNwVsGM-52yajbLeHAcObI/s640/07.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Ο Δερβίσης και ο Θάνατος</b><br /><br />Όταν ο Ατατούρκ κατήργησε το χαλιφάτο και την σαρία και έκλεισε τους μεντρεσέδες (θρησκευτικά σχολεία), τα ισλαμικά τάγματα και τις μουσουλμανικές αδελφότητες, το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο από αυτό που επεδίωκε... Η απαγόρευση σε “βάθος χρόνου ενίσχυσε το πιο συντηρητικό Ισλάμ”, όπως επισημαίνει σε πρόσφατη έρευνά του ο συγγραφέας Αλέξανδρος Μασσαβέτας, ο οποίος έζησε για χρόνια στην Πόλη και έχει γράψει τρία βιβλία για την Τουρκία. <br /><br />Οι Μεβλεβήδες, οι πιστοί του Σούφι μυστικού ποιητή Τζελαλεντίν Ρούμι, με τον θρησκευτικό συγκρητισμό τους και τις νεοπλατωνικές ρίζες της διδασκαλίας τους, διαλύθηκαν. Όσοι τους ακολουθούσαν “ήταν ακριβώς το κομμάτι του πληθυσμού που εναγκάλισε ενθουσιωδώς την εκκοσμίκευση του δημόσιου βίου: οι Αλεβίτες της Ανατολίας και όσοι ήλθαν πρόσφυγες από τα Βαλκάνια”. Τα Βαλκάνια στα πρώϊμα Οθωμανικά χρόνια υπήρξαν η εστία των πιο προοδευτικών ισλαμικών ταγμάτων.<br /><br />Το ίδιο συνέβη και με τους Μπεκτασήδες, τάγμα στο οποίο ανήκε το σώμα των Γενιτσάρων και που είναι οργανωμένο έτσι ώστε να μοιάζει σε πολλά με τον δυτικό τεκτονισμό. Οι Μπεκτασήδες μετέφεραν την έδρα τους στα Βαλκάνια, κυρίως στις αλβανικές περιοχές. Εξακολουθούσαν να δημιουργούν προβλήματα στο κεμαλικό κατεστημένο, αλλά ταυτόχρονα εξασφάλιζαν τις “γέφυρες” με το σιϊτικό Ισλάμ και την Χεζμπολάχ.<br /><br />Τα τάγματα που συνέχισαν να δρουν υπογείως ήταν τα πιο σκληροπυρηνικά , όπως οι Νακσιμπεντί και οι Καντιρί.<br /><br />Οι Νακσιμπεντί, ένα από τα παλαιότερα και ισχυρότερα ισλαμικά τάγματα (14ος αιώνας), συνδέθηκαν με τις ένοπλες αντι-κεμαλικές εξεγέρσεις στην περίοδο του μεσοπολέμου. Χαρακτηριστικά του τάγματος είναι ο βαθύς μυστικισμός και το έντονο αντιδυτικό πνεύμα. Στα τέλη του 18ου αιώνα, αλλά κυρίως στις αρχές του 19ου, οι Νακσιμπεντί πρωτοστάτησαν στις μουσουλμανικές εξεγέρσεις απέναντι στην ευρωπαϊκή αποικιοκρατία.<br /><br />Πρόκειται για την αδελφότητα που ενίσχυσε τον πρώην Τούρκο πρωθυπουργό (1983-1993) Τουργκούτ Οζάλ, σχετικά με τον οποίο υπάρχουν σοβαρότατες υπόνοιες ότι ήταν μέλος της. Από το τάγμα αυτό ξεπήδησαν πολλές τάσεις, όπως οι Καλιντί και ο Καλιντί σεΐχης Μεχμέτ Ζαχίντ Κοτκού, ο οποίος ήταν ο πνευματικός πατέρας τού Νετσμετίν Ερμπακάν. Έτσι ξεκίνησε το 1969 το πολιτικό κίνημα Milli Görus (“Εθνική Άποψη”), που έγινε η μήτρα του πολιτικού Ισλάμ στην Τουρκία. <br /><br />Από την κοινότητα του Κοτκού πέρασαν πολλές ιδρυτικές μορφές του ΑΚΡ, που σήμερα κρατούν τα ηνία της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Ερντογάν.<br /><br />Το διαχρονικό υπαρξιακό δράμα των ισλαμικών ταγμάτων και την πάλη τους ανάμεσα στον μυστικισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη και την έλξη της εξουσίας το αποτύπωσε με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο ο Σερβοβόσνιος συγγραφέας Μέσα Σελίμοβιτς στο βιβλίο του “Ο Δερβίσης και ο Θάνατος”.<br /><br />Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι υπάρχουν πολλών ειδών τάγματα και αδελφότητες που εντάσσονται, όμως, σε δύο βασικούς δρόμους: α) στον πρώτο βρίσκουμε εκείνους τους μυημένους που χρησιμοποιούν τα δόγματα σαν προπέτασμα καπνού για να μεταδώσουν μια βαθύτερη κοσμική διδασκαλία. Τα τάγματα αυτά είναι πιο ανοικτά στα κοινωνικά ρεύματα και ταυτόχρονα πιο μυστικιστικά. β) στην άλλη κατεύθυνση είναι οι φανατικοί, οι προσκολλημένοι στο γράμμα του θρησκευτικού νόμου και σε παρελθούσες εποχές, που παρήγαγαν μια άκαμπτη θεολογία. Αυτές είναι οι πιο αναχρονιστικές και φονταμενταλιστικές οργανώσεις.<br /><br />Υπάρχει, για παράδειγμα, τόσο το ανεκτικό, και ασκητικό Ισλάμ των Μπεκτασήδων και των Δερβίσηδων, όσο και το άκαμπτο, μισαλλόδοξο Ισλάμ της ερήμου (Ουαχαμπισμός), που οι άκρες του καταλήγουν στην σύγχρονη “τρομοκρατία”...<br /><br />Το 1950, με την άνοδο του Μεντερές στην εξουσία, τα ισλαμικά τάγματα, που προέρχονταν από την Οθωμανική περίοδο, ξαναβγήκαν σταδιακά και πάλι στην επιφάνεια και συνέβαλαν στην αναβίωση του Ισλάμ που οδήγησε στην σημερινή νεοοθωμανική Τουρκία.<br /> <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3uq9s57hQ2L8gzDiDtv5UeXkZhdjTReMU5UR2VgbXFFhRHqT9gMFjU6mmpC-ieL7yTwZ8MaTxrhFhUCAjtOYU7PZHucAxH02KK3X1jfYtXPQaIBvvmADV7PnBIS9UhthLDntrpJhnSR8/s1600/16.jpg"><img border="0" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3uq9s57hQ2L8gzDiDtv5UeXkZhdjTReMU5UR2VgbXFFhRHqT9gMFjU6mmpC-ieL7yTwZ8MaTxrhFhUCAjtOYU7PZHucAxH02KK3X1jfYtXPQaIBvvmADV7PnBIS9UhthLDntrpJhnSR8/s640/16.jpg" width="640" /></a> <br /><i>Το επιτελείο των “Νεότουρκων”: ο Κεμάλ Ατατούρκ και ομόπιστοί του Εβραίοι Ντονμέδες, που κατέλαβαν την εξουσία στην Τουρκία υποκρινόμενοι ότι ήταν Μουσουλμάνοι. Σήμερα, η Τουρκία διεκδικεί τον ισλαμικό της χαρακτήρα από τους Ντονμέδες και σ' αυτό οφείλονται, σε έναν μεγάλο βαθμό, οι εσωτερικές συγκρούσεις και οι πολιτικές αναστατώσεις που συμβαίνουν. </i><br /><b><br />Ο μυστικός παράγοντας της Τουρκίας</b><br /><br />Αυτό που έγινε στην Τουρκία το καλοκαίρι ήταν η πρώτη απόπειρα εξόντωσης του Ερντογάν (σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλες), που δεν οργανώθηκε, όπως όλα δείχνουν, από Κεμαλιστές αλλά επρόκειτο για μια σύγκρουση μεταξύ δύο αντίθετων ισλαμικών κέντρων δύναμης. Το ένα εκφράζεται από την επίσημη εξουσία του πολιτικού συνασπισμού που κυβερνάει την χώρα υπό τον Ταγίπ Ερντογάν, με μεγάλη υποστήριξη από τις λαϊκές μάζες, όπως είδαμε κατά την διάρκεια των γεγονότων. Το άλλο είναι το κίνημα του Φετουλάχ Γκιουλέν που έχει ερείσματα στην παραγωγική ελίτ και έχει οργανωθεί τόσο στο στράτευμα, όσο και στην κρατική γραφειοκρατία με τρόπο που θυμίζει ελευθεροτεκτονικά ή συνωμοτικά δίκτυα.<br /><br />Παραμένουν, βέβαια, πολλά ερωτηματικά για το τι πραγματικά συνέβη και, το κυριότερο, αν όλες αυτές οι δεκάδες χιλιάδες αξιωματικών, κρατικών παραγόντων, ακαδημαϊκών και απλών πολιτών που κατηγορούνται είχαν πραγματικά σχέση με την Αδελφότητα του Γκιουλέν.<br /><br />Αυτό, όμως, που είναι αναμφισβήτητο είναι ο σημαντικός ρόλος στο παρασκήνιο της τουρκικής κοινωνίας των εσωτερικών ταγμάτων και η ύπαρξη ενός ...ομφάλιου λώρου μεταξύ αυτών και της τουρκικής πολιτικής ζωής μετά την πρώτη περίοδο των κοσμικών μεταρρυθμίσεων του Κεμάλ Ατατούρκ.<br /><br />Ο Γκιουλέν και το κίνημά του στόχευαν εξ αρχής, ούτε λίγο ούτε πολύ, στην ολοκληρωτική εξάλειψη των όποιων υπολειμμάτων του κοσμικού Κεμαλισμού στην Τουρκία, και στην επιστροφή στο Χαλιφάτο του παρελθόντος. Σε ένα από τα γραπτά του προς τους οπαδούς του, ο Γκιουλέν εξηγεί, «Με την υπομονή της αράχνης απλώνουμε τον ιστό μας μέχρι να πιαστούν όλοι σ' αυτόν”.<br /><br />Η τακτική του Γκιουλέν ξεδιπλώνεται σε ένα απόσπασμα από μια ομιλία του, όταν ήταν ακόμα στην Τουρκία, την δεκαετία του 1990:<br /><br /><i>«Θα πρέπει να μπείτε στις αρτηρίες του συστήματος, χωρίς να αντιληφθεί κανείς την ύπαρξή σας μέχρι να φτάσετε σε όλα τα κέντρα εξουσίας... Θα πρέπει να περιμένετε την στιγμή που θα το έχετε επιτελέσει και οι συνθήκες θα είναι ώριμες, ώστε να μπορείτε να επωμιστείτε ολόκληρο τον κόσμο και να τον μεταφέρετε ... Πρέπει να περιμένετε μέχρις ότου να αλώσετε όλη την κρατική εξουσία ... στην Τουρκία ... Μέχρι τότε, οποιοδήποτε βήμα θα είναι πολύ πρώιμο -σαν να σπάτε ένα αυγό χωρίς να περιμένετε την πλήρη εκκόλαψή του”.</i><br /><br />Μπορεί σήμερα η CIA να ντύνει τους λύκους με προβιά προβάτου, αλλά αυτό είναι μια παμπάλαια τακτική, που έχει εφαρμοσθεί ξανά στην Τουρκία στο παρελθόν. Ένα από τα πιο ισχυρά τάγματα της οθωμανικής περιόδου ήταν οι Σαμπεταϊστές ή Ντονμέδες, η κρυφή εβραϊκή ελίτ που πολλοί πιστεύουν ότι κυβερνά μέχρι σήμερα την Τουρκία.<br /><br />Στο ζήτημα αυτό αναφέρεται ένα πρόσφατο αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Wayne Madsen στο strategic-culture.og: <br /><br />“Υπάρχει ένα τεράστιο ιστορικό προηγούμενο που “στοιχειώνει” το παρασκήνιο κάθε σχεδόν σοβαρού στρατιωτικού και διπλωματικού επεισοδίου που αφορά το Ισραήλ, την Τουρκία, το Ιράν, την Σαουδική Αραβία, το Ιράκ, την Ελλάδα, την Αρμενία, τους Κούρδους, τους Ασσυρίους, και ορισμένους άλλους “παίκτες” στην Μέση Ανατολή και την νοτιοανατολική Ευρώπη. Είναι ένας παράγοντας που γενικά ψιθυρίζεται σε όλες σχεδόν τις διπλωματικές δεξιώσεις, τις συνεντεύξεις τύπου, στις συνεδρίες των thnik-tanks λόγω της εκρηκτικότητας και της αμφιλεγόμενης φύσης του θέματος. Και ακριβώς αυτή η μυστικότητα που περιβάλλει το θέμα είναι ο λόγος για όλη αυτή την ασυνεννοησία σχετικά με την σημερινή επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας, την αυξανόμενη ένταση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, και την αύξηση της εχθρότητας μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν...<br /><br />Αν και είναι καταγραμμένη στους μελετητές της ιστορίας και των θρησκειών, η μακραίωνη πολιτική και οικονομική επιρροή μιας ομάδας γνωστής στα τουρκικά ως "Ντονμέ", μόλις τώρα αρχίζει να ψιθυρίζεται από τα χείλη Τούρκων, Αράβων και Ισραηλινών, που ήταν απρόθυμοι να συζητήσουν την παρουσία στην Τουρκία και αλλού... μιας αίρεσης των Τούρκων που καταγόντουσαν από μια ομάδα Σεφαραδιτών Εβραίων, οι οποίοι εκδιώχθηκαν από την Ισπανία κατά τη διάρκεια της ισπανικής Ιεράς Εξέτασης τον 16ο και 17ο αιώνα”.<br /><br />Έχουμε γράψει και παλιότερα για τον αινιγματικό “Μεσσία” του 17ου αιώνα, τον Σαμπετάϊ Σεβί, και τους Ντονμέδες της Θεσσαλονίκης, όπως ο Κεμάλ Ατατούρκ και άλλοι επιφανείς Νεότουρκοι, αλλά το φλέγον αυτό ζήτημα παίρνει νέα τροπή μετά τα τελευταία γεγονότα, που υποκρύπτουν μια μάχη των Νεοοθωμανικών ταγμάτων με τους Ντονμέδες.<br /><br />Βλέποντας τα πράγματα με αυτή την οπτική, πίσω από τις διώξεις της υπόθεσης Εργκένεκον στην Τουρκία βρίσκεται η εκκαθάριση των κεμαλιστών υποστηρικτών του Ατατούρκ και του κοσμικού καθεστώτος των Ντονμέδων. Η δικογραφία της Εργκένεκον ταιριάζει απόλυτα με την παρουσία Ντονμέδων στην διπλωματική, στρατιωτική, δικαστική, θρησκευτική, πολιτική, ακαδημαϊκή, επιχειρηματική, και δημοσιογραφική ιεραρχία της Τουρκίας. Η Εργκένεκον προσπάθησε να σταματήσει τις μεταρρυθμίσεις που θεσμοθέτησαν διαδοχικοί μη Ντονμέδες Τούρκοι ηγέτες -όπως η επανεισαγωγή των παραδοσιακών τουρκικών ισλαμικών εθίμων και τελετουργιών- προγραμματίζοντας μια σειρά από πραξικοπήματα, ορισμένα επιτυχημένα όπως αυτό που καθαίρεσε την ισλαμική κυβέρνηση του κόμματος Refah (Πρόνοια) με πρωθυπουργό τον Νετσμεττίν Ερμπακάν, το 1996, και κάποια ανεπιτυχή, όπως η Επιχείρηση Βαριοπούλα, η οποία είχε ως στόχο την καθαίρεση του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, το 2003. Ορισμένοι φιλο-ισλαμιστές μεταρρυθμιστές, όπως ο πρόεδρος Τουργκούτ Οζάλ και ο πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετσεβίτ, πέθαναν κάτω από ύποπτες συνθήκες. <br /><br />Όταν το Ισραήλ εξαπέλυσε την αιματηρή επίθεση στο τουρκικό σκάφος Mavi Marmara, στις 31 Μαΐου 2010, ο λόγος δεν ήταν τόσο η προσπάθεια του πλοίου να σπάσει τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας. Η βιαιότητα των Ισραηλινών στην αντιμετώπιση με σφαίρες άοπλων Τούρκων και ενός Τουρκο-Αμερικανού (μερικοί πυροβολήθηκαν εξ επαφής, σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ) έδειχνε ότι το κίνητρο του Ισραήλ ήταν κάτι άλλο: εκδίκηση και αντίποινα για την δίωξη της τουρκικής κυβέρνησης κατά της Εργκένεκον, την εκκαθάριση του τουρκικού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών από ανώτερα στελέχη, που ανήκαν στην σέκτα των Ντονμέδων, και την αλλοίωση των αντι-μουσουλμανικών θρησκευτικών και πολιτιστικών πολιτικών, που είχε καθορίσει ο αγαπημένος γιος των Ντονμέδων... Στην πραγματικότητα, η ισραηλινή επίθεση στο Mavi Marmara έγινε σε αντίποινα για την φυλάκιση από την τουρκική κυβέρνηση πολλών κορυφαίων αξιωματικών, δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών, που κατηγορήθηκαν όλοι ως μέρος της συνωμοσίας Εργκένεκον για την ανατροπή της κυβέρνησης του ΑΚΡ το 2007. Αυτό που κρύβεται πίσω από την συνωμοσία του πραξικοπήματος της Εργκένεκον είναι ότι Ντονμέδες και Εργκένεκον συνδέονται ιστορικά ως κεμαλιστές, ένθερμοι κοσμικοί και φιλο-σιωνιστές.<br /><br />Μέχρι την άρτια σκηνοθετημένη υπόθεση Εργκένεκον, που τους έδωσε την ευκαιρία να εκκαθαρίσουν το στράτευμα από την παλιά κεμαλική ιεραρχία, Γικουλέν και Ερντογάν συμπορεύονταν. Μετά το 2010, με την υπόθεση του Πλοίου για την Γάζα και την σταδιακή απομάκρυνση του νεο-Σουλτάνου από το Ισραήλ και την Δύση, άρχισε η αποστασιοποίηση του φιλοαμερικανικού κινήματος του Γκιουλέν από το ΑΚΡ.<br /><br />Τώρα, την επαύριο της αποτυχημένης απόπειρας του Ιουλίου στην Τουρκία, την οποία ο Αμερικανός αναλυτής F. William Engdahl [8], που έχει ασχοληθεί με τις σκοτεινές πτυχές των σχέσεων ανάμεσα στην CIA και τον Γκιουλέν, θεωρεί ως “μια πρόβα τζενεράλε από αυτούς που ελέγχουν τον Γκιουλέν στο Λάνγκλεϋ”, όπως όλα δείχνουν, Ερντογάν και Γκιουλέν οδηγούνται στην ολική σύγκρουση.<br /> <a href="http://pylitonfilon.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Νεοοθωμανικό δόγμα και Ισλαμικός μυστικισμός στην σύγχρονη Τουρκία.

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη * Οι πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία, μετά την βραδιά του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, που παρακολούθησε με κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απειλές του Ερντογάν για 1.000.000 εποίκους!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfS9g43GHUMXR4wIaD-XtkYIXTXEsYW7JmhSjHvVPzgYy3jTZRxxc5mlL6tLMVgU1_MD8gJYRsrbDnEJYWKtarKBh6SwxvMrlITbqB9ujkqs18RJ_tzp77fQvttFgtcc4-2zxmtxG66EiC/s1600/%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B6%25CE%25B9+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfS9g43GHUMXR4wIaD-XtkYIXTXEsYW7JmhSjHvVPzgYy3jTZRxxc5mlL6tLMVgU1_MD8gJYRsrbDnEJYWKtarKBh6SwxvMrlITbqB9ujkqs18RJ_tzp77fQvttFgtcc4-2zxmtxG66EiC/s640/%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B6%25CE%25B9+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Βρυχάται ο «σουλτάνος» μετά τη διπλή άρνηση της Αθήνας να προσέλθει σε τετραμερή στη Γενεύη για το Κυπριακό.</b><br /> <br />Διπλό «όχι» από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο αίτημα του διεθνούς παράγοντα να παραστεί στις διαπραγματεύσεις Ελληνοκυπρίων - Τουρκοκυπρίων στη Γενεύη στις 7-11 Νοεμβρίου. Σύμφωνα με πηγές της «δημοκρατίας» στη Λευκωσία, ο Ελληνας πρωθυπουργός ξεκαθάρισε, προχθές στις Βρυξέλλες, στον Κύπριο Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη, με τον οποίο βρίσκεται σε πλήρη συντονισμό, ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να συμμετάσχει ούτε στην τετραμερή νούμερο 1 με αντικείμενο συζήτησης το εδαφικό ούτε στην τετραμερή νούμερο 2 με αντικείμενο το ζήτημα των εγγυήσεων.<br /> <br />Μετά τη «μεταφορά» των συνομιλιών από τη Λευκωσία στη Γενεύη -δείγμα του ότι η διαπραγμάτευση έχει μπει στη διακεκαυμένη ζώνη-, ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ακιντζί ζήτησε να παραστεί σε αυτές η τουρκική πολιτική ηγεσία και, συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Γιλντιρίμ. Για τον λόγο αυτό ο Ακιντζί πρότεινε στον Αναστασιάδη να καλέσει και εκείνος με τη σειρά του τον Ελληνα πρωθυπουργό.<br /><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgUXKgv5KxEv7w0UM6dC7uwU1I3mjzPxJRxbqQJf4mKbKfuhOYBpmLmlnJoYoYRbfAU_GbNp1CPnyCouNM3R3Vqi_2-XUiDcHVTU8VEKXy8RwCdyecQlOK76IRhIVia08-iYguVZZmvqEn6CY1rZTtEX5rg0SPsNwqx9lgfA10N=s0-d" /><br /><br />Ο Κύπριος Πρόεδρος κατανόησε μεν το αίτημα των Τουρκοκυπρίων για τους εαυτούς τους, καθώς στην πραγματικότητα η Αγκυρα τους καθοδηγεί στη διαπραγμάτευση, αλλά επιφυλάχθηκε για την απάντηση Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός, έχοντας υπ' όψιν του και την πρόσφατη εμπειρία από τις επαφές του 2004 και την ασφυκτική πίεση που δέχτηκε η τότε κυβέρνηση Καραμανλή για το σχέδιο Ανάν, αρνήθηκε να παραστεί σε ένα πρώιμο «Μπούργκενστοκ» και μάλιστα παραμονές της επίσκεψης Ομπάμα στην Αθήνα. Αφού ζήτησε και έλαβε τη γνώμη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, η Αθήνα απάντησε στη Λευκωσία ότι, πρώτον, το ζήτημα του εδαφικού είναι τόσο περίπλοκο που ακόμη και οι βαθιοί γνώστες του Κυπριακού δεν θα μπορούσαν να το παρακολουθήσουν ώστε να εκφέρουν έγκυρη γνώμη (ειδικώς για χωριά που θα αλλάξουν χέρια). Δεύτερον και σημαντικότερον, τυχόν παρουσία της Αθήνας σε τετραμερή διάσκεψη θα αναιρούσε πλήρως το νόημα της παρέμβασής της για την απόσυρση των εγγυητριών δυνάμεων, Τουρκίας και Ελλάδος από το νησί.<br /><br />Τυχόν παρουσία Τσίπρα στη Γενεύη θα νομιμοποιούσε εκ νέου την Ελλάδα ως εγγυήτρια δύναμη και θα αδυνάτιζε το αίτημά της για απόσυρση των στρατευμάτων, τουρκικών και ελληνικών, από τη Μεγαλόνησο.<br /> <b><br />Ξεσάλωσε</b><br />Η απάντηση Τσίπρα δεν άρεσε καθόλου στον Ερντογάν, ο οποίος μετά τη διαβίβασή της σε αυτόν -μέσω του ενημερωμένου από τον Αναστασιάδη Ακιντζί-, ξεσάλωσε και επανήλθε για τη Λοζάνη. Σύμφωνα με πληροφορίες, από δυτική διπλωματική πηγή ο Τούρκος πρόεδρος δεν απειλεί μόνο με αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης και με μεταφορά των συνόρων της Τουρκίας στα παλαιά όρια της πράσινης γραμμής της Λευκωσίας.<br /> <br />Η απειλή του είναι μεγαλύτερη: Εκβιάζει ότι, αν προσαρτηθούν τα Κατεχόμενα στην Τουρκία, θα εγκαταστατήσει σε αυτά 1.000.000 εποίκους! Η ελληνική κυβέρνηση κατανοεί πλήρως το παιχνίδι του Ερντογάν και ξέρει ότι πίσω από την αδιαλλαξία του Τούρκου προέδρου κρύβονται τόσο ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μπάιντεν (τύψεις για την αποτυχημένη εμπλοκή της CIA στο πραξικόπημα) όσο και το γεράκι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, υφυπουργός Βικτόρια Νούλαντ, η οποία είναι νυμφευμένη με τον διάσημο νεοσυντηρητικό ιστορικό Ρόμπερτ Κέιγκαν, ο οποιός ζητά πιο ενεργή εμπλοκή των ΗΠΑ στη Συρία. Σε απόρρητο κείμενο με τις θέσεις του υπουργείου Εξωτερικών για τη διαπραγμάτευση, του οποίου συγγραφέας είναι, σύμφωνα με πληροφορίες, ο ίδιος ο Νίκος Κοτζιάς (διέρρευσε χθες στον κυπριακό «Φιλελεύθερο»), υπάρχει μια σκληρή παράγραφος που λέγεται ότι φωτογραφίζει την παρασκηνιακή δράση της Νούλαντ, της οποίας ο σύζυγος πρωταγωνιστεί στη μάχη υπέρ της Χίλαρι.<br /> <br />Στο έγγραφο Κοτζιά, με το οποίο διακηρύσσονται urbi et orbi οι βασικές θέσεις της Ελλάδας για το Κυπριακό, γίνεται ειδική αναφορά σε φιλότουρκους παράγοντες «οι οποίοι επιθυμούν την παράκαμψη συγκεκριμένων θεσμών και προσώπων προκειμένου να περιοριστούν οι αντιστάσεις σε τέτοιους είδους σχέδια». Δεδομένου ότι ο Μπάιντεν επετίμησε τον Κοτζιά μπροστά στον Τσίπρα στη Νέα Υόρκη ως «σκληρό καρύδι» -δεν ήταν κολακευτικό το σχόλιο αλλά ενόχλησης-, κανείς δεν θα μπορούσε να αποκλείσει το ενδεχόμενο σύμμαχες χώρες να ζητούν την αχρήστευσή του μέσω ανασχηματισμού, «παράκαμψη» είναι η κρίσιμη λέξη. Ωστόσο, μετά την αποφασιστική στάση Τσίπρα, την απόρριψη του αιτήματος να παραστεί στην τετραμερή και τη διαρροή του εγγράφου Κοτζιά δεν φαίνεται ότι γεννάται τέτοιο θέμα. Αλλωστε, την προηγούμενη εβδομάδα το υπουργείο Εξωτερικών ανανέωσε τα έγγραφα για την άδεια λειτουργίας της βάσης της Σούδας για ακόμη ένα έτος.<br /> <br />Ωστόσο, η διαπραγμάτευση είναι σκληρή και θα συνεχιστεί, καθώς ο Τούρκος πρόεδρος θα πάρει πίσω τον εκβιασμό για προσάρτηση μόνο αν του δοθεί δικαίωμα παραμονής του «Αττίλα» για ακόμη 12 χρόνια και δημιουργίας ναυτικής βάσης. Κάτι που η Αθήνα αυτή τη στιγμή απορρίπτει γιατί, εκτός από σκοτεινές δραστηριότητες που μπορεί να συμβαίνουν σε βάσεις με καθεστώς ετεροδικίας εντός κυπριακού εδάφους, μόνη η κατασκευή της -μεγάλο μυστικό- δίνει την ευχέρεια στους Τούρκους να αποκτήσουν ΑΟΖ στα θαλάσσια ύδατα βορείως της Κύπρου και να ακυρώσουν τη σημασία του Καστελόριζου!<br /> <br /> <a href="https://hellenicsunrise.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Απειλές του Ερντογάν για 1.000.000 εποίκους!

Βρυχάται ο «σουλτάνος» μετά τη διπλή άρνηση της Αθήνας να προσέλθει σε τετραμερή στη Γενεύη για το Κυπριακό. Διπλό «όχι» από τον πρωθυπο...

Διαβάστε την συνέχεια

Foreign Policy: «Οι ΗΠΑ σχεδίαζαν τη δολοφονία του Άσαντ - Έκαναν πίσω υπό τον φόβο της Ρωσίας"

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV5vpn8zseB84o-AOpo8hKGYRoxdn1Fxn8GcRNiL6xXRDH1UhI3Szd8O1ApZdBsXWf46P_q0LcvsO4Rb06UCRzvprxx86W0ApNZWWXo7aOyNvN5R8eqC3UsO4iB0O1T8rIUFLeqLkfHgvB/s1600/Foreign+Policy.+%25C2%25AB%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%2597%25CE%25A0%25CE%2591+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25B1%25CE%25B6%25CE%25B1%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25B4%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2586%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584+-+%25CE%2588%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BD+%25CF%2580%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2589+%25CF%2585%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CF%2586%25CF%258C%25CE%25B2%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV5vpn8zseB84o-AOpo8hKGYRoxdn1Fxn8GcRNiL6xXRDH1UhI3Szd8O1ApZdBsXWf46P_q0LcvsO4Rb06UCRzvprxx86W0ApNZWWXo7aOyNvN5R8eqC3UsO4iB0O1T8rIUFLeqLkfHgvB/s640/Foreign+Policy.+%25C2%25AB%25CE%259F%25CE%25B9+%25CE%2597%25CE%25A0%25CE%2591+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25B1%25CE%25B6%25CE%25B1%25CE%25BD+%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25B4%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2586%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584+-+%25CE%2588%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BD+%25CF%2580%25CE%25AF%25CF%2583%25CF%2589+%25CF%2585%25CF%2580%25CF%258C+%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CF%2586%25CF%258C%25CE%25B2%25CE%25BF+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <div> <strong> </strong></div> <div> <strong>Οι Αμερικανοί σχεδίαζαν την δολοφονία του Σύρου ηγέτη Μπασάρ αλ Άσαντ ως λύση για την Συρία, αλλά τελικά δεν προχώρησε το σχέδιο τους καθώς ο Λευκός Οίκος έκρινε πώς η κόντρα με τη Ρωσία και το Ιράν θα έπερνε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις δεομένου ότι οι δύο αυτές χώρες θα επέμεναν στη στήριξη της Συρίας.</strong></div> <div>  </div> <div> <strong>Την αποκάλυψη αυτή έκανε το Foreign Policy, επικαλούμενο συνεδρίαση κεκλεισμένων των θυρών στο αμερικανικό Κογκρέσο, που διοργανώθηκε από το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. Κατά τη διάρκειαι λοιπόν της συνεδρίασης αυτής έπεσε στο τραπέζι των συνομιλιών ως λύση για τη διευθέτηση της κρίσης στη Συρία η δολοφονία του Μπασάρ αλ Άσταντ.</strong></div> <div>  </div> <div> <strong>"<em>Τελικά, τι γίνεται με τη δολοφονία του Άσαντ;</em>" φέρεται να ρώτησε μέλος του Κογκρέσου τον Φιλίπ Γκόρντον, πρώην συντονιστής του Λευκού Οίκου για τη Μέση Ανατολή. </strong>Όπως αναφέρει το δημοσίευμα η φράση αυτή προκάλεσε σύγχυση και αμηχανία στους παρευρισκόμενους και κάποιοι προσπάθησαν να τα μαζέψουν, αλλά ο Γκόρντον απάντησε απορρίπτοντας τη λύση αυτή ως "παράνομη και αναποτελεσματική".</div> <div>  </div> <div> "<em><strong>Είναι παράνομο, και επιπρόσθετα δεν θα αλλάξει τίποτε, επειδή η Ρωσία καθώς και το Ιράν θα παραμείνουν στην υποστήριξη της Συρίας</strong></em><strong>", φέρεται να δήλωσε ο πρώην συνοτνιστής του Λευκού Οίκου για τη Μέση Ανατολή.  </strong></div> <div>  </div> <div> Η συνεδρίαση φέρεται να έλαβε χώρα την περασμένη εβδομάδα. Το Foreign Policy σημειώνει ότι διάταγμα του 1976 απαγορεύει σε μέλη της αμερικανικής κυβέρνησης να συμμετέχουν σε πολιτικές δολοφονίας ή προπαρασκευή τους.</div> <div>  </div> <div> <strong>Ακόμη και αν ο Άσαντ, για κάποιο λόγο, πεθάνει ή σκοτωθεί, η σύγκρουση, καθώς υποστηρίζεται από τη Ρωσία κατά της αντιπολίτευσης- δεν θα έχει ριζικές αλλαγές", δήλωσε πηγή στη Βουλή των Αντιπροσώπων.</strong></div> <div>  </div> <div> "Ίσως ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ να ενέκρινε ένα σχέδιο για την δολοφονία του Άσαντ. και αυτός γιατί είναι σαφές ότι η Ουάσιγκτον αναζητά όλο και πιο επιθετικές λύσεις στην επίλυση της κρίσης που παραμένει σχεδόν έξι χρόνια", σύμφωνα με το δημοσίευμα. </div> <div>  </div> <div> <strong>Αυτό σημαίνει όμως πώς οι σχέσεις ΗΠΑ και Ρωσίας θα επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο με ότι αυτό συνεπάγεται.</strong></div> <br /> <a href="http://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Foreign Policy: «Οι ΗΠΑ σχεδίαζαν τη δολοφονία του Άσαντ - Έκαναν πίσω υπό τον φόβο της Ρωσίας"

  Οι Αμερικανοί σχεδίαζαν την δολοφονία του Σύρου ηγέτη Μπασάρ αλ Άσαντ ως λύση για την Συρία, αλλά τελικά δεν προχώρησε το σχέδιο τους...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Άγκυρα πήγε «ένα βήμα παραπέρα»: Με ΝΟΤΑΜ καταγγέλλει ως «παράνομη» άσκηση του Ελληνικού Στρατού στον Έβρο!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjk2fywZsa_dUyGh__s26rh9lnjL8ISdjDXbskYHg-6vBn1Ucvtl1ItMbDSkQnnhLCUoM3yRCch5Sj712lPeGF3pUXzLd8ZWAt517Tdq_QzcjwkCJBKdY1hvxPkvBts9j9n5t4QwiEwzXD/s1600/%25CE%2597+%25CE%2586%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25B5+%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%259C+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2589%25CF%2582+%25C2%25AB%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B7%25C2%25BB+%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%25A3%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%2588%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25BF%2521.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjk2fywZsa_dUyGh__s26rh9lnjL8ISdjDXbskYHg-6vBn1Ucvtl1ItMbDSkQnnhLCUoM3yRCch5Sj712lPeGF3pUXzLd8ZWAt517Tdq_QzcjwkCJBKdY1hvxPkvBts9j9n5t4QwiEwzXD/s640/%25CE%2597+%25CE%2586%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25B5+%25CE%259D%25CE%259F%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%259C+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CF%2589%25CF%2582+%25C2%25AB%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B7%25C2%25BB+%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585+%25CE%2595%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D+%25CE%25A3%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%2588%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25BF%2521.jpg" width="640" /></a></div> <br />Δεν έχει προηγούμενο η τουρκική επιθετικότητα η οποία παρουσιάζει πρωτοφανή έξαρση το τελευταίο διάστημα. Μετά από τις δηλώσεις Ερντογάν για «καρδιακά» προβλήματα αναφορικά με περιοχές όπως η Θεσσαλονίκη(!), συνεχείς παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου (ΕΕΧ), υπερπτήσεις (που πραγματοποιήθηκαν σήμερα) τώρα εγείρει ζήτημα εμμέσως πλην σαφώς για ασκήσεις του ΕΣ στον Έβρο!<br /><br />Πιο συγκεκριμένα στις 21 Οκτωβρίου η Ελλάδα με την ΝΟΤΑΜ Α2285/16 ανήγγειλε την δέσμευση περιοχών για διεξαγωγή ασκήσεων στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξανδρούπολης για τις 2 και 3 Νοεμβρίου.<br /><br />Η άσκηση αφορά βολές πυροβολικού στο πεδίο βολής της παραλίας στα Πετρωτά του Έβρου. Για τυπικούς λόγους και όπως προβλέπεται για την ασφάλεια της αεροναυσιπλοΐας στην δεσμευμένη για την άσκηση περιοχή περιλαμβάνεται και η τερματική περιοχή του αεροδρομίου της Αλεξανδρούπολης η οποία με τη σειρά της περιλαμβάνει και την περιοχή της Σαμοθράκης.<br /><br />Η Τουρκία όμως και για πρώτη φορά σε ότι αφορά άσκηση στον Έβρο, κοινοποίησε σήμερα δική της ΝΟΤΑΜ την Α4700/16 με την οποία καλεί την προηγούμενη ελληνική ως άκυρη καθώς σύμφωνα με το «σκεπτικό» αυτή παραβιάζει τις υποχρεώσεις της Ελλάδας από τις Συνθήκες, για το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου βάσει της απόφασης των «Έξι Δυνάμεων του 1914» και της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, με το προσάρτημα της Συνθήκης που σχετίζεται με το καθεστώς των Στενών, καθώς και με την Συνθήκη των Παρισίων του 1947.<br /><br />Έτσι για μια άσκηση πυροβολικού στον Έβρο, που για τυπικούς και μόνο λόγους περιλαμβάνεται η περιοχή της Σαμοθράκης η Τουρκία αρνείται πρακτικά στην Ελλάδα, το δικαίωμά της να πραγματοποιεί ασκήσεις επι εθνικού εδάφους στη δυτική Θράκη!<br /><br />Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια καινοφανή πρακτική από την Άγκυρα, καθώς ΝΟΤΑΜ στο παρελθόν είχαν υπάρξει αλλά για ασκήσεις στη Σαμοθράκη και όχι στον Έβρο όπως τώρα!<br /><br />Σύμφωνα με την τουρκική ΝΟΤΑΜ Α4700/16 η Σαμοθράκη (την όποια αναφέρει βεβαίως παρανόμως με την τουρκική ονομασία Semadirek) βρίσκεται σε καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης και το νησί και οι ζώνες της, δεν θα πρέπει να περιλαμβάνονται σε οποιοδήποτε σενάριο στρατιωτικών ασκήσεων.<br /><br />Οι ελληνικές Αρχές απάντησαν στην νέα αυτή τουρκική πρόκληση στην κοινή λογική με την ΝΟΤΑΜ Α2308/16 με την οποία χαρακτηρίζουν την τουρκική ΝΟΤΑΜ παραπλανητική και στερούμενη κάθε νομικής βάσης, καθώς δεν υπάρχει όπως επισημαίνεται καμία υποχρέωση από οποιαδήποτε διεθνή συνθήκη που είναι σε ισχύ για αποστρατιωτικοποίηση της Σαμοθράκης.<br /><br />Συγχρόνως καταγγέλλεται η κατά παράβαση της διεθνούς πρακτικής αναφορά της Σαμοθράκης με άλλη ονομασία πέραν της διεθνώς.<br /><br />Υπενθυμίζεται πως νωρίτερα σήμερα πραγματοποιήθηκαν δύο υπερπτήσεις πάνω εθνικό έδαφος, μια στη νήσο Παναγιά και μία πάνω από την Ζουράφα, η οποία βρίσκεται ανατολικά της Σαμοθράκης, σε πολύ χαμηλό ύψος σχεδόν 500 μέτρα.<br /><br />Ιδού και η τουρκική ΝΟΤΑΜ<br /><br />LTBB ISTANBUL/SEHIR CITY,FIR,ACC,FIC,ATFMU<br /><br />A4700/16 - NAVIGATIONAL WARNING TO ALL CONCERNED: THIS NOTAM IS ISSUED TO CLARIFY THE NOTAM A2285/16 LGGGYNYX ISSUED BY GREEK CAA. THE NOTAM A2285/16 ISSUED BY GREEK CAA CONSTITUES A BREACH OF GREECE'S TREATY OBLIGATIONS PERTAINING TO THE DEMILITARIZED STATUS OF EASTERN AEGEAN ISLANDS UNDER 'THE 1914 SIX POWERS' DECISION AND<br /><br />'THE 1923 LAUSANNE PEACE TREATY (WITH ITS ANNEX,THE CONVENTION<br /><br />RELATING TO THE REGIME OF THE STRAITS) AND 'THE 1947 PARIS PEACE TREATY'.SEMADIREK (SEMOTHRACE), MENTIONED IN THE NOTAM AT REFERENCE HAS A DEMILITARIZED STATUS.<br /><br />THUS SEMADIREK (SEMOTHRACE),<br /><br /> AND/OR HER TERRITORY MUST NOT BE INCLUDED IN ANY SCENARIO/CONCEPT OF ANY<br /><br />MILITARY TRAINING OR EXERCISE.02 NOV 05:00 2016 UNTIL 03 NOV 14:00 2016. CREATED 24 OCT 11:49 2016<br /><br /> <a href="http://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Άγκυρα πήγε «ένα βήμα παραπέρα»: Με ΝΟΤΑΜ καταγγέλλει ως «παράνομη» άσκηση του Ελληνικού Στρατού στον Έβρο!

Δεν έχει προηγούμενο η τουρκική επιθετικότητα η οποία παρουσιάζει πρωτοφανή έξαρση το τελευταίο διάστημα. Μετά από τις δηλώσεις Ερντογάν γ...

Διαβάστε την συνέχεια