Τούρκος αναλυτής: "Θα ζήσουμε ακραίες καταστάσεις στο ΝΑΤΟ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2021/04/22/a9a89cc70dadbb8ef776962e9ff021d2-1280x720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2021/04/22/a9a89cc70dadbb8ef776962e9ff021d2-1280x720.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"> Ο Ερντογάν θέλει την ταπείνωση των ΗΠΑ και θα ζητήσει επανεκλογή με βοήθεια Μπάιντεν"<br />"Η λίστα του Ερντογάν - Τί θα προτείνει στον Μπάιντεν"</span></h3><b>Bασίλης Καπούλας</b><br /><br />Σε διαπραγματεύσεις εφ’ όλης της ύλης θα προσπαθήσει να εισέλθει ο Ερντογάν στην συνάντηση με τον Μπάιντεν.<br /><br />Τούρκος αναλυτής με βαθιά γνώση του παρασκηνίου και των εσωτερικών συσχετισμών στην Τουρκία αποκαλύπτει πως ο πρόεδρος της Τουρκίας πιστεύει πως ο Μπάιντεν μπλοφάρει και θα του δώσει “σανίδα σωτηρίας”.<br />Ο Murat Yetkin αναφέρει πως ο Ερντογάν έχει λίστα με αιτήματα “έκπληξη”. Θα ζητήσει από τον Μπάιντεν κάτι χειροπιαστό ώστε να τον βοηθήσει να προκηρύξει πρόωρες εκλογές και να νικήσει την αντιπολίτευση στην Τουρκία.<br /><br />Αυτό είναι το τουρκικό αφήγημα όπως θα παρουσιαστεί στον Μπάιντεν. Ουσιαστικά οι Τούρκοι θέλουν ο Μπάιντεν να βοηθήσει στην επανεκλογή Ερντογάν κάτι που ισοδυναμεί με ταπείνωση…<br /><br />Αυτό που δεν λένε όμως είναι τι θα συμβεί μόλις επανεκλεγεί ο Ερντογάν και τι θα σημάνει αυτό για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.<br /><br />Aς δούμε τι αναφέρει.<br /><br />“Ορόσημο για περιφερειακές και παγκόσμιες εξελίξεις”<br /><br />Πρώτον, η συνάντηση αυτή δεν είναι σημαντική μόνο για τις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ ή για την εσωτερική πολιτική σκηνή της Τουρκίας ή την οικονομία της χώρας. Είναι πολύ σημαντική για τις περιφερειακές και ειδικά τις παγκόσμιες εξελίξεις.<br /><br />Ο Μπάιντεν ξεκίνησε το ευρωπαϊκό ταξίδι του από την Βρετανία και θα τελειώσει στις 16 Ιουνίου με την συνάντηση με τον πρόεδρο της Ρωσίας Β.Πούτιν στην Ελβετία.<br /><br />Σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, η συνάντηση αυτή πρόκειται να είναι η τρίτη πιο σημαντική Σύνοδος μετά τις συναντήσεις Στάλιν, Ρούσβελτ και Τσόρτσιλ στην Γιάλτα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1945 ή την Σύνοδο Reagan-Gorbachev στο Reykjavik το 1987.<br /><br />Δεύτερον, ο Μπάιντεν θα παρακολουθήσει την Σύνοδο των G7 στο Cornwall της Αγγλίας στις 11 Ιουνίου πριν την συνάντηση με τον Β. Πούτιν. Ο ανασχηματισμός του κόσμου μετά την πανδημία του covid-19 θα συζητηθεί στην Σύνοδο που φέρει τον τίτλο “Build Back Better”.<br /><br />Στις 14 Ιουνίου θα παρακολουθήσει την Σύνοδο του ΝΑΤΟ με το πιο σημαντικό πλάνο να είναι το σχέδιο του ΝΑΤΟ με την ονομασία “2030” για τον ανασχεδιασμό του μέλλοντος.<br /><br />Την ίδια μέρα θα λάβει χώρα η συνάντηση με τον Ερντογάν. Την επόμενη ημέρα είναι η συνάντηση κορυφής ΗΠΑ-ΕΕ και μετά ακολουθεί ο Πούτιν.<br /><br />Με άλλα λόγια, η συνάντηση με τον Ερντογάν περιλαμβάνεται στα στάδια προετοιμασίας της Συνόδου Μπάιντεν-Πούτιν.<br /><br />Τρίτον, ο Μπάιντεν δεν έχει επικοινωνήσει με τον Ερντογάν εδώ και πέντε μήνες παρά μόνο για να του πει για την Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Τη 1η Ιούνη ο Ερντογάν εξέφρασε την δυσφορία του γιατί δεν έχει την ίδια επικοινωνία με τον Μπάιντεν όπως και με τους προηγούμενους προέδρους των ΗΠΑ. Η πρώτη συνάντηση τους θα γίνει έξι μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Μπάιντεν.<br /><br />Ο Ερντογάν θέλει να επιστρέψει στην Τουρκία με ένα θετικό αποτέλεσμα το οποίο θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει στην εσωτερική πολιτική σκηνή.<br /><br />Τέταρτον, ο Μπάιντεν από την άλλη πλευρά, θα εισέλθει στην συνάντηση εξηγώντας με ξεκάθαρο τρόπο στον Ερντογάν ότι οι σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ δεν θα είναι όπως πριν ειδικά επί εποχής Τραμπ.<br /><br />Φυσικά η συνάντηση είναι σημαντική όχι μόνο για την Τουρκία αλλά και για τις ΗΠΑ. ΗΠΑ και Ευρώπη νοιώθουν άβολα με την προσέγγιση Ερντογάν-Πούτιν καθώς δημιουργούν άσχημο προηγούμενο για άλλες χώρες με την υποβάθμιση της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων και του κράτους Δικαίου.<br /><br />Αλλά επίσης δεν θέλουν να μετακινηθεί από τον άξονα του ΝΑΤΟ στον άξονα Ρωσίας-Κίνας υπό την επήρεια φυγοκεντρικών δυνάμεων. Ο Ερντογάν το γνωρίζει και αυτό, και πιστεύει πως η χρήση αυτής της “κάρτας ατού” θα έχει αποτελέσματα.<br /><br />Η περίληψη όλων αυτών έχει ως εξής: Είναι πιο ρεαλιστικό να περιμένουμε αποτελέσματα που δίνουν έμφαση στη συνέχεια παρά τις διαφορετικές απόψεις και στα πολύ έντονα αποτελέσματα.<br /><br />Τί θα ζητήσει ο Ερντογάν από τον Μπάιντεν<br /><br />Πρώτον, το πιο σημαντικό θέμα για τις ΗΠΑ είναι οι πύραυλοι S-400 που η Τουρκία αγόρασε από την Ρωσία. Από την άλλη πλευρά, το πιο σημαντικό θέμα για την Τουρκία είναι η συνεργασία των ΗΠΑ με τους Κούρδους PYD, YPG το παρακλάδι του PKK. H πιο πιθανή λύση που θα προτείνει εδώ ο Ερντογάν είναι να διακόψει την αγορά νέων συστοιχιών S-400, να μην χρησιμοποιήσει τις συστοιχίες που ήδη έχει αγοράσει εκτός περίπτωσης επίθεσης και ο Μπάιντεν να σταματήσει τις νέες κυρώσεις που ζητά το Κογκρέσο.<br /><br />Παράλληλα, η Τουρκία να εισέλθει στο πρόγραμμα του αντιαεροπορικού συστήματος SAMP-T.<br /><br />Ο Μπάιντεν να προσέλθει στο Κογκρέσο αναφέροντας πως η Τουρκία “δεν θα απειλήσει την Ελλάδα στην Αν. Μεσόγειο”.<br /><br />Δεύτερον, οι ΗΠΑ απομακρύνονται- μαζί με τους Κούρδους PKK/YPG- μακριά από τα τουρκικά σύνορα πίσω στις περιοχές του ISIS/ Αλ Κάιντα, βάζουν την Τουρκία στην διαδικασία ελέγχου και αυξάνουν την συνεργασία εναντίον του PKK στο Ιράκ.<br /><br />Επιπλέον μπορεί να υπάρξει συνεργασία ΗΠΑ-Τουρκίας στην Δυτική Συρία για την εξισορρόπηση της Ρωσίας θα ισχυριστεί ο Ερντογάν.<br /><br />Τρίτον, ο Μπάιντεν θέλει η Τουρκία να παραμείνει στο Αφγανιστάν και να χρησιμοποιήσει την επιρροή της μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων των ΗΠΑ. Μια πτυχή αυτής της εξέλιξης είναι η διεξαγωγή ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ της αφγανικής κυβέρνησης και των Ταλιμπάν.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η προστασία και η λειτουργία του αεροδρομίου της Καμπούλ παρέχει τον επίσημο “σύνδεσμο” του Αφγανιστάν με τον έξω κόσμο. Ο Μπάιντεν μπορεί να το παρουσιάσει αυτό στη δική του κοινή γνώμη ως «η ανάγκη για την Τουρκία».<br /><br />Τέταρτον, θα υπάρξουν ορισμένες διαφορές στις δηλώσεις και των δύο πλευρών μετά τη συνάντηση.<br /><br />Για παράδειγμα, η πλευρά των ΗΠΑ θα αναφέρει τα ζητήματα Δημοκρατίας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία.<br /><br />Ωστόσο, αυτό είναι απίθανο να υπερισχύσει των στρατιωτικών και οικονομικών συμφερόντων.<br /><br />Η πρόσφατη συνάντηση του Ερντογάν με στελέχη αμερικανικών εταιρειών είναι ένα παράδειγμα.<br /><br />Ανάλογα με το αποτέλεσμα της συνάντησης Μπάιντεν-Ερντογάν, μπορεί να ενεργοποιηθούν θετικές εξελίξεις και να δοθούν ορισμένα κίνητρα / παραχωρήσεις σε αμερικανικές εταιρείες, ειδικά σε τομείς όπως η ενέργεια, η γεωργία και η ιατρική.<br /><br />Πέμπτον, το μεγαλύτερο κέρδος του Ερντογάν από τη συνάντηση του Μπάιντεν δεν θα είναι η αποτροπή ενός νέου νομισματικού σοκ και μια ανάσα στην οικονομία που πάει άσχημα.<br /><br />Ο Ερντογάν θέλει κάτι χειροπιαστό ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις εκκλήσεις της αντιπολίτευσης για πρόωρες εκλογές. Όσον αφορά την εσωτερική πολιτική, αυτό θα είναι το πιο ευεργετικό για τον Ερντογάν.<div><br /></div><div><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τούρκος αναλυτής: "Θα ζήσουμε ακραίες καταστάσεις στο ΝΑΤΟ

 Ο Ερντογάν θέλει την ταπείνωση των ΗΠΑ και θα ζητήσει επανεκλογή με βοήθεια Μπάιντεν" "Η λίστα του Ερντογάν - Τί θα προτείνει στο...

Διαβάστε την συνέχεια

Bloomberg: Τι θα ζητήσει ο Μπάιντεν από τον Ερντογάν για να "ξεπαγώσουν" οι σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/95/9543df9fa15d4b53b57ac4f8fef28ddc.jpg?quality=80&404=default&v=8" width="640" /><br /><br />Του Sinan Ulgen<br />Για δεκαετίες, η Τουρκία θεωρείτο εταίρος στρατηγικής σημασίας από τους Αμερικανούς προέδρους. Ο Μπαράκ Ομπάμα επισκέφθηκε τη χώρα στο πρώτο επίσημο ταξίδι του στο εξωτερικό. Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε τακτική απευθείας επαφή με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Με τον Τζο Μπάιντεν, η φύση αυτής της σχέσης έχει αλλάξει.<br />"Πάγος"<br /><br />Ο πρόεδρος των ΗΠΑ άφησε να περάσουν τρεις μήνες πριν δεχθεί να μιλήσει με τον Ερντογάν στο τηλέφωνο, σηματοδοτώντας έναν υποβιβασμό της Τουρκίας στην κατάταξη της λίστας των φίλων της Αμερικής. Την επόμενη ημέρα, ο Μπάιντεν έσπασε με μια άλλη παράδοση των προέδρων των ΗΠΑ της σύγχρονης εποχής, χαρακτηρίζοντας τις σφαγές Αρμενίων στην οθωμανική εποχή της Τουρκίας ως "γενοκτονία", έναν όρο ο οποίος πυροδοτεί έντονη εχθρότητα από πλευράς της Άγκυρας προς όποιον τον χρησιμοποιεί.<br /><br />Άλλοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν στέλνουν τα δικά τους μηνύματα Ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν επέλεξε να μην συνομιλήσει καθόλου με την Άγκυρα κατά τη διάρκεια της πρόσφατης στρατιωτικής σύγκρουσης Ισραήλ-Χαμάς.<br /><br />Η απογοήτευση είναι αμοιβαία. Η τουρκική ηγεσία τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει τις ΗΠΑ με υποψία, με Τούρκους ανώτερους αξιωματούχους να ισχυρίζονται ότι η Αμερική βρισκόταν πίσω από την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία του Ιουλίου του 2016.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, ο Μπάιντεν και ο Ερντογάν πρόκειται να πραγματοποιήσουν την πρώτη τους συνάντηση "πρόσωπο με πρόσωπο" στις 14 Ιουνίου, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Τι μπορεί να περιμένει κανείς;<br />Ο Ερντογάν θα ξεδιπλώσει όλη την ατζέντα<br /><br />Στην Άγκυρα, οι προσδοκίες είναι υψηλές. Η ελπίδα είναι ότι ο Ερντογάν θα είναι σε θέση να πείσει τον Μπάιντεν ότι οι χώρες τους έχουν αμοιβαία στρατηγικά συμφέροντα, τα οποία εξυπηρετούνται καλύτερα μέσω μιας προβλέψιμης, φιλικής διμερούς σχέσης. Αυτό, θα υποστηρίξει ο επικεφαλής του τουρκικού κράτους, απαιτεί από τις ΗΠΑ να αναλάβουν δράση ως προς τους υφιστάμενους τομείς διαφωνιών των δύο πλευρών.<br /><br />Και αυτοί είναι πολλοί, συμπεριλαμβανομένης της απόκτησης από πλευράς Τουρκίας του πυραυλικού συστήματος αεράμυνας S-400 από τη Ρωσία, το οποίο οι ΗΠΑ θεωρούν ότι μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια του ΝΑΤΟ, της σχέσης των ΗΠΑ με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), οι οποίες κατά την Τουρκία συνδέονται άρρηκτα με την "κουρδική τρομοκρατική οργάνωση" του PKK (σ.μ. Κόμμα Εργαζομένων Κουρδιστάν), της έλλειψης δράσης από την πλευρά των ΗΠΑ σχετικά με τα αιτήματα της Τουρκίας για έκδοση του Τούρκου αυτοεξόριστου ισλαμιστή ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος ζει στην Πενσιλβάνια και της δίωξης στη Νέα Υόρκη της τουρκικής τράπεζας Halkbank για φερόμενες παραβιάσεις των κυρώσεων κατά του Ιράν.<br /><br />Ο Ερντογάν φιλοδοξεί να εμπλέξει τον Μπάιντεν σε ευρείες διαπραγματεύσεις για όλα αυτά τα εκκρεμή ζητήματα.<br /><br />Προτεραιότητες<br /><br />Ο Λευκός Οίκος, ωστόσο, φαίνεται να κινείται σε διαφορετικό μήκος κύματος. Η κυρίαρχη παγκόσμια οπτική της κυβέρνησης Μπάιντεν φαίνεται να επικεντρώνεται στον υπερδυναμικό ανταγωνισμό με την Κίνα και τη Ρωσία, ενώ ένας βασικός στόχος της εξωτερικής της πολιτικής είναι ο περιορισμός των αυταρχικών καθεστώτων. Από την άποψη αυτή, η Τουρκία δεν βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο των στρατηγικών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και επομένως η επίλυση των παραπόνων της Άγκυρας δεν αποτελεί αμερικανική προτεραιότητα.<br /><br />Υπάρχει επίσης το ζήτημα του ίδιου του Ερντογάν. Η "θερμή" σχέση του με τον Τραμπ ήταν βέβαιο ότι θα τον καθιστούσε ύποπτο στα μάτια μιας κυβέρνησης των ΗΠΑ υπό τους Δημοκρατικούς. Το κλίμα σίγουρα επιδεινώνεται από το γεγονός ότι ο Μπάιντεν, ο οποίος επιθυμεί διακαώς να προωθήσει τις δημοκρατικές ελευθερίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, έχει δηλώσει στο πρόσφατο παρελθόν την πρόθεσή του να στηρίξει την αντιπολίτευση εντός Τουρκίας.<br /><br />Παρά τις τρέχουσες, όχι πολλά υποσχόμενες περιστάσεις, οι δύο πρόεδροι ενδέχεται να καταφέρουν να σημειώσουν πρόοδο στο ζήτημα των S-400, το οποίο με τη σειρά του θα μπορούσε να γίνει η απαρχή μιας λιγότερο τεταμένης διμερούς σχέσης.<div><br />Το "κλειδί" είναι οι S-400<br /><br />Η αμερικανική θέση έχει σκληρυνθεί μετά την έγκριση από το Κογκρέσο του Νόμου Εξουσιοδότησης για την Εθνική Άμυνα (NDAA), ο οποίος ορίζει ότι η Τουρκία πρέπει να "σταματήσει να κατέχει" το σύστημα των S-400 προτού αρθούν οι κυρώσεις των ΗΠΑ. Ο πήχης τίθεται έτσι πολύ ψηλά για μια τουρκική ηγεσία η οποία έχει υπερασπιστεί αδιάκοπα την απόκτηση των S-400 ως ένδειξη των αυξανόμενων φιλοδοξιών και της στρατηγικής αυτονομίας της χώρας.<br /><br />Ωστόσο, η Άγκυρα μπορεί να αποδεχθεί μια συμφωνία στην οποία θα της επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει το σύστημα μόνο σε εξαιρετικά έκτακτες περιστάσεις κατά τις οποίες θα τίθεται σε κίνδυνο η τουρκική εθνική ασφάλεια. Η εγκατάσταση των S-400 στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ, η οποία χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ, θα επιτρέψει την εύκολη παρακολούθηση της συμμόρφωσης της Τουρκίας σε μια τέτοια περίπτωση.<br /><br />Η πρόκληση θα είναι εν προκειμένω να επιτευχθεί ένας από κοινού συμφωνημένος ορισμός για το ποιες θα ήταν αυτές οι "έκτακτες περιστάσεις", δεδομένης της φύσης των απειλών που αντιμετωπίζει η Τουρκία, οι οποίοι περιλαμβάνουν συμβατικές, καθώς και υβριδικές και ασύμμετρες απειλές, όπως η τρομοκρατία και η ύπαρξη "αποτυχημένων κρατών" στη γειτονιά της.<br /><br />Μια διπλωματικά ελκυστική επιλογή θα ήταν να συνδέσει κανείς τη χρήση του συστήματος με τις περιστάσεις που ορίζονται στα άρθρα 4 και 5 της Συνθήκης του Ατλαντικού - δηλαδή, περιστάσεις κατά τις οποίες τα μέλη του ΝΑΤΟ θα συμφωνούν ότι η εδαφική ακεραιότητα ή η ασφάλεια της Τουρκίας απειλείται ή ότι η χώρα δέχεται ένοπλη επίθεση. Αυτή η σύνδεση θα περιόριζε σημαντικά τις πιθανές περιπτώσεις χρήσης των S-400 μόνον έναντι πραγματικών και όντως επικείμενων απειλών.<br /><br />Για να λειτουργήσει μια τέτοια συμφωνία, ο Μπάιντεν θα πρέπει να πείσει το Κογκρέσο να τροποποιήσει τον NDAA. Σε αντάλλαγμα, ο Ερντογάν θα πρέπει να αποδεχθεί πλήρως τους αυστηρούς όρους οι οποίοι θα ρυθμίζουν τη χρήση του συστήματος S-400 στο μέλλον.<br /><br />Η πρόοδος ή η στασιμότητα σε αυτό το ζήτημα θα καθορίσει το αποτέλεσμα της πρώτης συνάντησης των δύο προέδρων - και ίσως το μέλλον των σχέσεων ΗΠΑ και Τουρκίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Bloomberg: Τι θα ζητήσει ο Μπάιντεν από τον Ερντογάν για να "ξεπαγώσουν" οι σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας

Του Sinan Ulgen Για δεκαετίες, η Τουρκία θεωρείτο εταίρος στρατηγικής σημασίας από τους Αμερικανούς προέδρους. Ο Μπαράκ Ομπάμα επισκέφθηκε τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μικρασιατική Εκστρατεία και οι Έλληνες αιχμάλωτοι: Πόσοι επέστρεψαν

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/1922_aihmalotoi.png"><img height="482" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/1922_aihmalotoi-696x524.png" width="640" /></a><br /><br />Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος<br />Η Μικρασιατική Εκστρατεία, γνωστή διεθνώς ως Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1919–1922 και στην Τουρκία ως Kurtuluş Savaşı Batı Cephesi (Δυτικό Μέτωπο του τουρκικού πολέμου της Ανεξαρτησίας) ήταν μια σειρά στρατιωτικών γεγονότων, που συνέβησαν κατά το διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μεταξύ Μαΐου 1919 και Οκτωβρίου 1922. <br /><br />Ο πόλεμος διεξήχθη μεταξύ της Ελλάδας και του Τουρκικού Εθνικού Κινήματος, που θα ίδρυε αργότερα τη Δημοκρατία της Τουρκίας.<br /><br />Η αρνητική έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας οδήγησε στη μεγάλη καταστροφή, την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπινων ζωών και την προσφυγοποίηση 1,5 εκατομμυρίου άλλων. <br /><br />Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο Ελ. Βενιζέλος με το υπόμνημά του στη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης του Παρισιού, στη Μικρά Ασία ζούσαν 1.694.000 Έλληνες.<br /><br /> Στη Θράκη και την περιοχή της Κωνσταντινούπολης 731.000.<br /><br /> Στην περιοχή της Τραπεζούντας 350.000 και στα Άδανα 70.000. <br /><br />Σύνολο 2.845.000 Έλληνες που αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού των περιοχών, αλλά που κυριαρχούσαν οικονομικά, είχαν δε καταφέρει να διατηρήσουν την πολιτιστική τους κληρονομιά, παρ’ ότι αποτελούσαν μειονότητα σε εχθρικό περιβάλλον, έχοντας 2.177 σχολεία με 177.505 μαθητές και 4.596 δασκάλους, καθώς και 2.232 εκκλησίες. <br /><br />Οι διασωθέντες έφτασαν στο Βασίλειο της Ελλάδας ως πρόσφυγες και τραγικές αποδείξεις μιας ανολοκλήρωτης πορείας. Ερωτηματικό παραμένει ως σήμερα, ο μεγάλος αριθμός κρυπτοχριστιανών οι οποίοι παραμένουν ως και σήμερα, αφανείς.<br /><br /> Στα συντρίμμια της Σμύρνης τερματίσθηκε η ελληνική παρουσία 2.500 ετών στη Μικρά Ασία και ενταφιάστηκε η ιδεολογία της «Μεγάλης Ιδέας», η οποία είχε αποτελέσει επί σχεδόν έναν αιώνα τον κεντρικό άξονα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και τη βασική πηγή τροφοδότησης της νεοελληνικής αυτοσυνειδησίας. <br /><br />ΟΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ<br /><br />Εκτός από τον πρωτοφανή, συγκριτικά με τα δύο πρώτα έτη της εκστρατείας, αριθμό των απωλειών (38.708 νεκροί, τραυματίες ή αγνοούμενοι), η ελληνική κοινωνία ήρθε για πρώτη φορά το 1921 αντιμέτωπη με το ζήτημα των στρατιωτών που η τύχη τους αγνοούνταν ή ήταν αιχμάλωτοι πολέμου. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων του 1921, από τη δύναμη της Ελληνικής Στρατιάς Μικράς Ασίας αγνοούνταν η τύχη 1.389 οπλιτών και 10 αξιωματικών. <br /><br />Πόσοι από αυτούς ήταν νεκροί ή αιχμάλωτοι των κεμαλικών ήταν, αρχικά, άγνωστο για τις ελληνικές αρχές. <br /><br />Σαφείς πληροφορίες για τον αριθμό των αιχμαλώτων και τις συνθήκες κράτησής τους η Αθήνα άρχισε να έχει από τον Οκτώβριο του 1921, όταν έφθαναν λαθραία επιστολές αιχμαλώτων μέσω Άγγλων και Γάλλων στρατιωτικών που κρατούνταν στο ίδιο στρατόπεδο με τους Έλληνες και ανταλλάχθηκαν στο πλαίσιο συμφωνιών της Άγκυρας με Λονδίνο και Παρίσι (συμφωνία Φρανκλίν Μπουγιόν).<br /><br />Ανάλογες πληροφορίες έρχονταν από πρόσφυγες ομογενείς που εγκατέλειπαν την Κιλικία μετά τη γαλλοκεμαλική συμφωνία. Τον Νοέμβριο, η ελληνική Υπατη Αρμοστεία στην Κωνσταντινούπολη έλαβε μέσω της Τουρκικής Ερυθράς Ημισελήνου ονομαστικούς καταλόγους 324 Ελλήνων αιχμαλώτων, που οι περισσότεροι κρατούνταν σε στρατόπεδο στο Ταλάς της Καισάρειας. <br /><br />Ανάμεσά τους ήταν ένας ταγματάρχης και οκτώ αεροπόροι.<br /><br /> Ας σημειωθεί ότι ένας από τους αιχμάλωτους αεροπόρους ήταν ο Βασίλειος Κοτρότσος, το ημερολόγιο του οποίου διασκεύασε λογοτεχνικά ο Μάρκος Αυγέρης και εξέδωσε ανώνυμα το 1923 με τίτλο «Από την αιχμαλωσία. <br /><br />Κατά το ημερολόγιο του αιχμαλώτου αεροπόρου Β.Κ.».<br /><br />ΣΚΛΗΡΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ<br /><br />Οι διαθέσιμες πληροφορίες των ελληνικών αρχών έκαναν λόγο για άθλιες συνθήκες διαβίωσης των αιχμαλώτων και βάναυση κακομεταχείρισή τους από τους κεμαλικούς. Οι αιχμαλωτισθέντες απογυμνώνονταν από ρούχα και υποδήματα, οδηγούνταν γυμνοί σε μακρές πορείες, σιτίζονταν ανεπαρκώς και κακοποιούνταν, με αποτέλεσμα αρκετοί να αποβιώνουν. Σε επιστολή αιχμαλώτου λοχία της 11ης Μεραρχίας σημειωνόταν χαρακτηριστικά: <br /><br />«Την οικτράν θέσιν μας αδυνατεί και ο ισχυρότερος χειριστής του καλάμου να περιγράψη…<br /><br /> Απογυμνωθέντες τελείως των χρημάτων και ενδυμάτων τυραννούμενοι βαναυσότατα και ενδιαιτώμενοι εστερημένως, αποθνήσκομεν κατά καιρούς. <br /><br />Ασθενούντες δεν περιθαλπώμεθα, δερόμεθα ανηλεώς και εις τα επικλήσεις μας και οιμωγάς η απάντησις των τυράννων μας είναι σους Γκιαούρ».<br /><br />Ο αεροπόρος Γερανόπουλος ανέφερε στην επιστολή του ότι οι στρατιώτες αιχμάλωτοι που κατάγονταν από τη Μικρά Ασία καταδικάζονταν σε θάνατο από τα κεμαλικά δικαστήρια ανεξαρτησίας με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, ενώ θεωρούσε αδύνατη την επιβίωση μέσα στον χειμώνα των εξασθενημένων από τις κακουχίες και τα μαρτύρια αιχμαλώτων. <br /><br />Οι συνθήκες αιχμαλωσίας που περιγράφονται στις επιστολές δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα όριζε το ισχύον την εποχή εκείνη διεθνές δίκαιο (IV Σύμβαση της Χάγης περί αιχμαλώτων πολέμου του 1907 και Σύμβαση της Γενεύης του 1906).<br /><br />Στα τέλη του 1921 και στις αρχές του 1922, πληροφορίες για τις συνθήκες διαβίωσης των αιχμαλώτων άρχισαν να εμφανίζονται στις ελληνικές εφημερίδες, που συχνά ζητούσαν να ληφθούν αντίποινα εις βάρος των Τούρκων αιχμαλώτων που κρατούσε η Ελλάδα.<br /><br /> Παράλληλα, δημοσιεύονταν ονομαστικοί κατάλογοι αιχμαλώτων, κυρίως για να ειδοποιηθούν οι συγγενείς τους, αφού για πολλούς δεν υπήρχαν στοιχεία κατοικίας, τακτική που ακολουθούσαν οι Μικρασιάτες στρατεύσιμοι γνωρίζοντας ότι αποκάλυψη της καταγωγής τους ισοδυναμούσε με θάνατο. Θέλοντας να διασφαλίσει την επιβίωση των αιχμαλώτων, η Αθήνα υπέβαλε αίτημα στον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό για επιθεώρηση των στρατοπέδων αιχμαλώτων στην Τουρκία. Αποτέλεσμα του ελληνικού αιτήματος ήταν η επιθεώρηση του στρατοπέδου του Ταλάς από τον Ελβετό γιατρό Rοerich στις αρχές του 1922. <br /><br />Το στρατόπεδο είχε προετοιμαστεί κατάλληλα από τους κεμαλικούς και ο απεσταλμένος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού σημείωσε στην έκθεσή του ότι οι συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων αιχμαλώτων ήταν σχετικά καλές.<br /><br /> Τον Φεβρουάριο του 1922 απελευθερώθηκαν και τρεις αιχμάλωτοι Έλληνες υπίατροι, που επιστρέφοντας στην Ελλάδα έγιναν δεκτοί από τον βασιλιά Κωνσταντίνο και κατέγραψαν την εμπειρία της αιχμαλωσίας τους σε συνεχή άρθρα στον Τύπο, κάνοντας γνωστά στην ελληνική κοινή γνώμη τα όσα τραγικά βίωσαν.<br /><br />ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ<br /><br />Την ίδια στιγμή, οι κάτοικοι της Αθήνας έβλεπαν χιλιάδες Τούρκους αιχμαλώτους «να περνούν σαν μπέηδες απολαύοντες των αγαθών της Αττικής φύσεως και της Ελληνικής ελευθερίας», σύμφωνα με διατύπωση αθηναϊκής εφημερίδας. <br /><br />Το θέαμα βέβαια δεν ήταν πρωτόγνωρο, αφού στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο οι ελληνικές δυνάμεις είχαν αιχμαλωτίσει χιλιάδες Τούρκους στρατιώτες διασκορπίζοντάς τους σε στρατόπεδα αιχμαλώτων, όπως αυτό της Μακρονήσου.<br /><br />Το 1921 ο αριθμός των Τούρκων στρατιωτικών αιχμαλώτων και των πολιτών που εκτοπίζονταν για λόγους ασφάλειας της Στρατιάς της Μικράς Ασίας ξεπερνούσε τις 10.000. <br /><br />Τον Νοέμβριο του 1922 οι ελληνικές αρχές είχαν καταγράψει 10.461 στρατιωτικούς αιχμαλώτους και 4.170 αιχμαλώτους Τούρκους πολίτες.<br /><br /> Οι αιχμάλωτοι κρατούνταν σε στρατόπεδα σε Λιόσια, Γουδί, Λάρισα, Λευκάδα, Κρήτη, Κέρκυρα και Μήλο.<br /><br /> Οι εφημερίδες δημοσίευαν συχνά ειδήσεις για άφιξη ατμόπλοιων με Τούρκους αιχμαλώτους. <br /><br />Τον Ιούλιο μάλιστα του 1921, ιαπωνικό ατμόπλοιο έφθασε στον Πειραιά γεμάτο με Τούρκους αιχμαλώτους που αποβιβάστηκαν στην Ψυττάλεια. <br /><br />Με τους άνδρες να λείπουν στο μέτωπο, οι Τούρκοι αιχμάλωτοι ήταν ένα φθηνό εργατικό δυναμικό που οι ελληνικές αρχές δεν άφησαν ανεκμετάλλευτο.<br /><br /> Ο υπουργός Γεωργίας, για παράδειγμα, ζητούσε επειγόντως αιχμαλώτους για τον θερισμό των σιτηρών στη Θεσσαλία.<br /><br /> Η διάθεση των αιχμαλώτων γινόταν με απόφαση του υπουργείου Στρατιωτικών, που τον Αύγουστο του 1921 μοίρασε 1.500 Τούρκους αιχμαλώτους για τις ανάγκες εργασιών οδοποιίας στην Κέρκυρα, μεταλλευτικών εργασιών στην Αττική, κατασκευής των οδών Βουλιαγμένης και Πάρνηθας, αλλά και σε αγροτικές εργασίες κτηματιών.<br /><br />ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑΝ<br /><br />Την Ελλάδα ενδιέφερε να προβάλει στη διεθνή κοινότητα μια εικόνα ιδεατής αντιμετώπισης των Τούρκων αιχμαλώτων, αντιδιαστέλλοντάς τη με τη βάρβαρη συμπεριφορά της Άγκυρας απέναντι στους Έλληνες αιχμαλώτους.<br /><br /> Η εικόνα αυτή εντασσόταν στην ευρύτερη επιχειρηματολογία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, κατά την οποία η Ελλάδα, μια χώρα με ανώτερο πολιτισμό και μακραίωνη παράδοση στις αρχές της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ισοπολιτείας, θα μπορούσε να διοικήσει με επιτυχία περιοχές με πολυπληθείς μουσουλμανικούς και άλλους μειονοτικούς πληθυσμούς, όπως η Μικρά Ασία.<br /><br /> Οι εφημερίδες δημοσίευαν τακτικά επιστολές Τούρκων αιχμαλώτων που ευγνωμονούσαν τις ελληνικές αρχές ή ημερήσιες διαταγές στρατιωτικών αρχών που αποδείκνυαν άμεμπτη συμπεριφορά στους αιχμαλώτους. <br /><br />Στην πραγματικότητα οι συνθήκες διαβίωσης των αιχμαλώτων δεν ήταν ιδανικές και ποίκιλλαν ανάλογα το στρατόπεδο, η Ελλάδα καθυστέρησε να παραδώσει στον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό ονομαστικούς καταλόγους και δεν έκανε διάκριση των αιχμαλώτων ανάμεσα σε πολίτες και στρατιώτες, όπως σημειώνει στην έκθεσή του απεσταλμένος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού που επιθεώρησε τα στρατόπεδα αιχμαλώτων στην Ελλάδα.<br /><br />Το δράμα των Ελλήνων στρατιωτών της Μικράς Ασίας, κορυφώθηκε τον Αύγουστο του 1922 και πήρε εκρηκτικές διαστάσεις. Δεκάδες χιλιάδες οι αιχμάλωτοι και αγνοούμενοι Έλληνες στρατιώτες, που όσοι ήταν τυχεροί και επέζησαν, επέστρεφαν στην Ελλάδα μέχρι και το 1924, ενώ η ψυχική οδύνη των συγγενών των αγνοουμένων που δεν γνώριζαν την τύχη των δικών τους ανθρώπων και δεν ήθελαν να αποδεχθούν το προφανές κράτησε για πολλά χρόνια ακόμα, αποτελώντας άλλη μια χαίνουσα πληγή της Μικρασιατικής Καταστροφής.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μικρασιατική Εκστρατεία και οι Έλληνες αιχμάλωτοι: Πόσοι επέστρεψαν

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος Η Μικρασιατική Εκστρατεία, γνωστή διεθνώς ως Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1919–1922 και στην Τουρκία ως Kurtul...

Διαβάστε την συνέχεια

Δένδιας προς Γερμανία: ''Αποζημιώσεις εδώ & τώρα για τα εγκλήματα των Ναζί''!

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-06/dendias-maas.jpeg?itok=TTt5uWL7" width="640" /><br /><br /><b>Ανδρέας Μουντζουρούλιας</b><br />Απάντηση στο γερμανικό ''άκυρο'' στην Ελλάδα για την Διάσκεψη του Βερολίνου<br />Oαποκλεισμός της Ελλάδας από την Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, έχει προκαλέσει έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα σε Αθήνα και Βερολίνο, με τον Ν. Δένδια να απευθύνεται σε υψηλούς τόνους προς την Γερμανία. <br /><br />Η Γερμανία και τα Ηνωμένα Έθνη σχεδιάζουν να διοργανώσουν διάσκεψη για τη Λιβύη στο Βερολίνο στις 23 Ιουνίου, η οποία θα στοχεύει στην ένωση δυνάμεων με συμφέροντα στη χώρα της Βόρειας Αφρικής και στη μεταβατική κυβέρνησή της.<br /><br />Ως εδώ όλα καλά, μόνο που στη διαδικασία περιλαμβάνονται τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μαζί με την Ιταλία, την Τουρκία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα! Η Ελλάδα είναι εκτός όπως και η Αίγυπτος. <br /><br />Το οξύμωρο της όλης κατάστασης είναι ότι καλείται να μετάσχει στη διάσκεψη η ταραχοποιός Τουρκία και όχι οι όμορες χώρες με τη Λιβύη, όπως η Αίγυπτος, το Σουδάν, το Τσάντ, ο Νίγηρας, η Αλγερία, η Τυνησία, όπως και η Ελλάδα η οποία δεν συνορεύει χερσαία αλλά θαλάσσια με την Λιβύη, ενώ ορθά προσκαλείται η Ιταλία για τον ίδιο λόγο. <br /><br />Όπως σας είχε αναφέρει το Πενταπόσταγμα, ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Ν.Δένδιας, στο πλαίσιο του 9ου «Regional Growth Conference» που διεξάγεται στην Πάτρα, δήλωσε στην δημοσιογράφο Αλεξία Τασούλη: <br /><br />''Είμαι δυσαρεστημένος με τη Γερμανία για τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τη διάσκεψη της Λιβύης.'' <br /><br />Συγκεκριμένα ανέφερε: ''Αυτό το οποίο πρέπει να αποφασιστεί οπωσδήποτε και πρέπει να υλοποιηθεί είναι η άμεση αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων και των μισθοφόρων από τη Λιβύη. Αυτό είναι το πρόταγμα. Η Ελλάδα έχει απευθείας διάλογο και μια επικοινωνία με τη λιβυκή πλευρά. Παρά ταύτα, είμαστε εξαιρετικά δυσαρεστημένοι από το γεγονός ότι η Γερμανία, εμμένοντας εμμονικά σε μια τακτική, δεν μας κάλεσε και αυτή τη φορά στη συνάντηση για τη Λιβύη.'' <br /><br />H γερμανική απάντηση σε Δένδια <br /><br />Σύμφωνα λοιπόν με διπλωματικές πηγές από την Γερμανία, ο λόγος που έχει προσκληθεί η Άγκυρα είναι ο εξής: ''Η Τουρκία έχει στρατό στη Λιβύη, η Ελλάδα όχι''! <br /> <br />Η απάντηση Δένδια για τις αποζημιώσεις<br /><br />Ο Ν. Δένδιας, ανέβασε ένα tweet με νόημα, καθώς αναφέρθηκε στις σφαγές των Ναζί στο Δίστομο. Συγκεκριμένα ανέφερε: <br /><i><br />''Πριν 77 χρόνια οι Ναζί διέπραξαν στο Δίστομο ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δολοφόνησαν 218 αμάχους, μεταξύ των οποίων παιδιά και βρέφη. <br />Η καταβολή των αποζημιώσεων, από τις οποίες η Ελλάδα ουδέποτε έχει παραιτηθεί, μπορεί να αποτελέσει την έμπρακτη συγγνώμη για τα εγκλήματα των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής στη χώρα μας. Θα συμβάλλει στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, επ’ ωφελεία και των δύο λαών.'' </i><br /><br />Mε λίγα λόγια, η Ελλάδα πετάει το ''γάντι'' στη Γερμανία. Χρειάζονται όμως και πράξεις από την Ελλάδα, όχι μόνο λόγια!<br /><br /><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1402886097148039175" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3R3ZWV0X2VtYmVkX2NsaWNrYWJpbGl0eV8xMjEwMiI6eyJidWNrZXQiOiJjb250cm9sIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1402886097148039175&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fpolitiki%2F7016842_dendias-pros-germania-apozimioseis-edo-tora-gia-ta-egklimata-ton-nazi&sessionId=a11b7a02198f7af4c76eda91764a913054d345c9&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=82e1070%3A1619632193066&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 668px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div><div class="adv adv--full" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; float: none; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 0; margin: 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: center;"><div class="adv__inner" data-google-query-id="CNyj3tb8jPECFbyBgwcdlZcOGg" id="in_article_2" lazyloaded-by-ocm="" oau-code="/75351959/pentapostagma.gr/in_article_2" style="box-sizing: border-box; display: inline-block; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: top; z-index: 1;"></div></div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δένδιας προς Γερμανία: ''Αποζημιώσεις εδώ & τώρα για τα εγκλήματα των Ναζί''!

Ανδρέας Μουντζουρούλιας Απάντηση στο γερμανικό ''άκυρο'' στην Ελλάδα για την Διάσκεψη του Βερολίνου Oαποκλεισμός της Ελλάδας...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκικό ''αντίο'' σε Δύση: ''Δεν θέλουμε το ΝΑΤΟ''

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-06/incirlik-base.jpeg?itok=2EewycJZ" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μίσος σε Δύση και στροφή στη Κίνα</span></h3><b>Ανδρέας Μουντζουρούλιας</b><br />ΗΤουρκία για πολλά χρόνια "πουλούσε" ως κλειδί τη βοήθεια προς τη Δύση ενάντια στην Σοβιετική Ένωση. Tα χρόνια όμως πέρασαν και πλέον η Τουρκία, αν και το ''χαϊδεμένο'' παιδί της Δύσης στρέφεται στην ανατολή και συγκεκριμένα στη Κίνα! <br /><br />Μπορεί ναι μεν να αγοράζει από την Ρωσία, όμως το Πεκίνο είναι αυτό μαζί με το Κατάρ, που έχουν κρατήσει την Τουρκία ''ζωντανή''. Σε κάθε ευκαιρία οι Τούρκοι στρέφονται κατά βάσεων του ΝΑΤΟ στην χώρα και αυτό εκτιμάται ότι δεν υλοποιείται τυχαία, αφού η Άγκυρα θεωρεί ότι η συμμαχία με αυτές τις βάσεις “ελέγχει” την Τουρκία, μη επιτρέποντας της να μεταβληθεί σε Οθωμανική αυτοκρατορία...που τόσο πολύ επιθυμεί ο Τούρκος πρόεδρος. <br /><br />Η δημοσκόπηση-''βόμβα'' <br /><br />Η συντριπτική πλειοψηφία του τουρκικού λαού δεν εμπιστεύεται το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε πριν από την επικείμενη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες. Η δημοσκόπηση διεξήχθη με 2.477 συμμετέχοντες μεταξύ 7-8 Ιουνίου από την Areda Survey. Περίπου το 90,3% των συμμετεχόντων πιστεύουν ότι το ΝΑΤΟ δεν θα βρίσκεται δίπλα στην Τουρκία σε περίπτωση πιθανής διαμάχης, ενώ το 51,7% δήλωσε ότι πιστεύει ότι η Συμμαχία εκμεταλλεύεται την Τουρκία για τα δικά της συμφέροντα. <br /><br />Τι αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ: <br /><br />''Σε απάντηση σε ερώτηση σχετικά με το αν πιστεύουν ότι το ΝΑΤΟ προστατεύει τα συμφέροντα της Τουρκίας, το 84,6% είπε όχι, ενώ το 15,4% είπε ναι. Εν τω μεταξύ, το 55,7% δήλωσε ότι δεν εμπιστεύεται καθόλου το ΝΑΤΟ όσον αφορά τη στάση του σε περίπτωση εισβολής στην Τουρκία.<br /><br />Η Τουρκία προσχώρησε στη στρατιωτική συμμαχία 29 χωρών της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης το 1952. Η χώρα παρέχει επίσης μόνιμη ναυτική βοήθεια σε αποστολές του ΝΑΤΟ, ενώ ηγείται περιφερειακών πρωτοβουλιών, συμπεριλαμβανομένων των δραστηριοτήτων της Μόνιμης Ναυτικής Ομάδας του ΝΑΤΟ (SNMG) στη Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Υπάρχει μια βάση του ΝΑΤΟ στη δυτική επαρχία της Σμύρνης, μια αεροπορική βάση στη νότια επαρχία Adana, μια άλλη στο Diyarbakır και το Rapid Deployable Corps στην Κωνσταντινούπολη. Φιλοξενεί επίσης το ραντάρ AN / TPY-2 στην ανατολική επαρχία Malatya ως μέρος του προγράμματος πυραυλικής ασπίδας του οργανισμού.<br /><br />Ωστόσο, παρά τη δέσμευση της χώρας στον οργανισμό, δεν έχει λάβει την υποστήριξη που αναμένει. Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν εδώ και χρόνια το PKK, και το YPG στη Συρία, παρά τις προειδοποιήσεις της Τουρκίας. Οι ΗΠΑ παρείχαν στρατιωτική εκπαίδευση και φορτηγά όπλα στο YPG, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις της Άγκυρας ότι η συνεργασία με μια τρομοκρατική ομάδα για την καταπολέμηση μιας άλλης δεν είναι αποδεκτή.<br /><br />Το 2012, η ​​Τουρκία ζήτησε την τοποθέτηση πυραύλων Patriot του ΝΑΤΟ στα σύνορά της. Ωστόσο, παρόλο που οι πύραυλοι βρισκόταν στην Τουρκία για κάποιο χρονικό διάστημα, οι χώρες του ΝΑΤΟ τους απέσυραν, αφήνοντας την Τουρκία μόνη για να αμυνθεί. <br /><br />Το 2017, σε ένα εξευτελιστικό περιστατικό για την Τουρκία κατά τη διάρκεια μιας κοινής στρατιωτικής άσκησης του ΝΑΤΟ στη Νορβηγία, μια εικόνα του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ιδρυτή της Τουρκίας, τοποθετήθηκε ανάμεσα στις φωτογραφίες των «εχθρικών κρατών». Αυτές οι σειρές περιστατικών έχουν βλάψει σημαντικά την εικόνα του ΝΑΤΟ στα μάτια του τουρκικού κοινού'', αναφέρουν οι Τούρκοι. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκικό ''αντίο'' σε Δύση: ''Δεν θέλουμε το ΝΑΤΟ''

Μίσος σε Δύση και στροφή στη Κίνα Ανδρέας Μουντζουρούλιας ΗΤουρκία για πολλά χρόνια "πουλούσε" ως κλειδί τη βοήθεια προς τη Δύση ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Γερμανία “δωρίζει” στον Ερντογάν το τουρκολιβυκό μνημόνιο και τη Λιβύη…

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/libya-1.png" width="640" /><br /><br /><b>Τάρκας Αλέξανδρος</b><br />Eίναι προφανέστατο ότι ο εξευτελιστικός αποκλεισμός της Ελλάδας από τη Διάσκεψη του Βερολίνου (23η Ιουνίου) για τη Λιβύη ήταν αναμενόμενος. Γράφαμε, μόλις την περασμένη εβδομάδα, πως «το Βερολίνο κλείνει τα μάτια στην απειλή του casus belli από την Άγκυρα, υποβαθμίζει το τουρκολιβυκό μνημόνιο και μάλλον θα αποκλείσει, εκ νέου, την Ελλάδα από τη διάσκεψη. Μάλιστα, η Γερμανία, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, δεν θεωρεί αναγκαία τη σύντομη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από τη βορειοαφρικανική χώρα».<br /><br />Αν αυτά γνώριζε και προανήγγελλε ένας δημοσιογράφος, είναι σαφές πως το Μέγαρο Μαξίμου όφειλε, εδώ και μήνες, να αξιολογήσει τις επερχόμενες εξελίξεις και –στο μέτρο του δυνατού– να τις αποτρέψει. Δεν έχουν κανένα νόημα οι επικοινωνιακές διαρροές ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης διαμαρτύρεται, εκ των υστέρων, στην καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ.<br /><br />Ακριβώς το ίδιο είχε συμβεί πριν και μετά την πρώτη Διάσκεψη του Βερολίνου, τον Ιανουάριο του 2020! Για τη δε σχεδιαζόμενη τρίτη, ας ληφθεί υπόψη ότι ενδεχομένως θα συγκληθεί το φθινόπωρο στο Παρίσι, οπότε είναι σκόπιμο να ληφθεί εγκαίρως μέριμνα, ώστε να μην υπάρξει κάποια οδυνηρή έκπληξη ακόμα και από τη φιλικότερή μας ευρωπαϊκή δύναμη.<br /><br />Σημειώναμε, επίσης, στο τέλος Μαρτίου 2021 πως «ο αστικός μύθος και οι πρόσφατοι διπλωματικοί ψίθυροι φέρουν την Άνγκελα Μέρκελ να εκφράζεται κολακευτικά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εγκωμιάζοντας τη στάση του κατά τη μεταναστευτική εισβολή στον Έβρο». Προσθέταμε ότι «λαμβάνοντας υπόψη την παγκόσμια ισχύ της Γερμανίας και τη σημασία των διαπροσωπικών σχέσεων στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή η θετική προδιάθεση της καγκελαρίου θα είχε βαρύνουσα σημασία αν αποδεικνυόταν ειλικρινής και μακράς διάρκειας. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός είναι ο πρώτος που δεν θα πρέπει να ενθουσιάζεται, αν θυμηθεί τα “αδειάσματα” του Βερολίνου προς αρκετούς προκατόχους του».<br /><br />Δυστυχώς, το “άδειασμα” προς τον πρωθυπουργό και, πάνω από όλα, προς την ελληνική εξωτερική πολιτική ήρθε μέσα σε δυόμισι μήνες περίπου. Όμως, το πραγματικό πρόβλημα για τα βραχυπρόθεσμα και τα μακροπρόθεσμα ελληνικά συμφέροντα δεν είναι μόνο ο αποκλεισμός από τη Διάσκεψη, αλλά η συνειδητή πλέον απόφαση του Βερολίνου να δώσει τη Λιβύη ως “αντάλλαγμα” στην Άγκυρα.<br /><br />Η Λιβύη στην Ερντογάν<br /><br />Σκοπός της απερχόμενης καγκελαρίου, του υπουργού Εξωτερικών Χάικο Μάας και άλλων παραγόντων είναι να φιλοτεχνηθεί η εικόνα και να επιβληθεί η πολιτική ότι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι μοναδικά χρήσιμος για την Ευρώπη. Η άποψη περί συνειδητής απόφασης και νέας τακτικής της Γερμανίας υπέρ της Τουρκίας ενισχύεται από πληροφορίες ότι η Αθήνα ζήτησε (την τελευταία στιγμή) την αμερικανική συνδρομή για να εξασφαλιστεί η συμμετοχή στη Διάσκεψη, αλλά το Βερολίνο απέρριψε την παρέμβαση της Ουάσινγκτον.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο και εν όψει της συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν στις 14 Ιουνίου, είναι χρήσιμο η κυβέρνηση να ετοιμάζεται για τα χειρότερα. Ειδικά στο μέτωπο του τουρκολιβυκού μνημονίου και, γενικότερα, όσον αφορά τις τουρκικές κινήσεις στη Μεσόγειο και την ΑΟΖ της Κύπρου. Πέρα από την προαναγγελία του ίδιου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για νέα έξοδο του πλωτού γεωτρυπάνου “Γιαβούζ”, είναι γνωστό στη διεθνή ναυτιλιακή αγορά ότι η Τουρκία αγόρασε τρία βοηθητικά πλοία για έρευνες υδρογονανθράκων.<br /><br />Τα πλοία πήραν ονόματα που παραπέμπουν στη λεγόμενη “υπόθεση της μπανιέρας” του 1963, όταν τα τρία παιδιά οικογένειας Τουρκοκυπρίων βρέθηκαν δολοφονημένα στο συγκεκριμένο σημείο της οικίας τους. Η ενέργεια αποδόθηκε σε ακραίους Ελληνοκυπρίους, αλλά χρόνια μετά αποδείχθηκε ότι ήταν προβοκάτσια και δολοφόνος ήταν ο πατέρας των τριών παιδιών, ο οποίος ήταν ψυχοπαθής και ταγματάρχης του τουρκικού στρατού.<br /><br />Παράλληλα με την προετοιμασία του “Γιαβούζ” και άλλων ερευνητικών και βοηθητικών πλοίων, αρκετοί ξένοι διπλωμάτες στην Αθήνα εμφανίζουν τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου να αποκλείουν οποιαδήποτε παραχώρηση ως προς το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η Άγκυρα ήδη αναζητεί θαλάσσιες περιοχές-“οικόπεδα”, είτε προς έρευνα από τα πλοία της, είτε προς προκήρυξη διαγωνισμών.<br /><br />Άλλοι επισημαίνουν ότι η τουρκική ηγεσία αναφέρει σιβυλλικά πως δεν κάνει έρευνες «προς το παρόν», με υπαινιγμούς για αλλαγή γραμμής στο εγγύς μέλλον. Όποια εκδοχή και αν ισχύει (πόσο μάλλον αν ισχύουν και οι δύο), οι επόμενοι μήνες δεν θα είναι ανέφελοι, ούτε η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν θα εγγυηθεί πραγματικό μορατόριουμ.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Γερμανία “δωρίζει” στον Ερντογάν το τουρκολιβυκό μνημόνιο και τη Λιβύη…

Τάρκας Αλέξανδρος Eίναι προφανέστατο ότι ο εξευτελιστικός αποκλεισμός της Ελλάδας από τη Διάσκεψη του Βερολίνου (23η Ιουνίου) για τη Λιβύη ή...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τουρκική διπλωματία των εξοπλισμών και η απροθυμία της ΕΕ

<br /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/eksoplismos_erdogan_merkel_biden_macron_anastasiadis_slpress.jpg" /><br /><br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Όταν οι Τούρκοι ξεκίνησαν τη μεθοδική αποκαθήλωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στις θαλάσσιες ζώνες της, η κυβέρνηση Αναστασιάδη κατέφυγε στους διεθνείς οργανισμούς χαρακτηρίζοντας μάλιστα τα όσα συμβαίναν με τον πολύ φορτισμένο όρο της “δεύτερης εισβολής”. Έκτοτε διαπιστώθηκε ότι ο πολύ φορτισμένος λόγος της καταγγελίας είχε μάλλον συναισθηματική παρά πολιτική αξία. Προσέκρουσε, εκτός των άλλων, και στην τουρκική διπλωματία των εξοπλισμών.<br /><br />Από την πλευρά της Λευκωσίας, πάντως, είναι, σε κάθε περίπτωση, διπλωματικά αφύσικο να καταγγέλλεις από τη μία πλευρά ότι η χώρα σου δέχεται εισβολή από ξένη δύναμη και από την άλλη να συζητάς για νέες λύσεις του Κυπριακού και για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, όπως την ενοποίηση των δικτύων κινητής τηλεφωνίας κατεχομένων και ελεύθερων περιοχών. Εάν επιθυμείς να ζυγίσουν σωστά το βάρος των καταγγελιών σου, τότε και εσύ οφείλεις να το ζυγίζεις με τα ίδια μέτρα και σταθμά.<br /><br />Ανεξάρτητα όμως από τον αμήχανο –και ως εκ τούτου αντιφατικό– πολιτικό λόγο της κυπριακής πολιτικής ηγεσίας τα γεγονότα από μόνα τους θα προκαλούσαν έτσι και αλλιώς διεθνείς αντιδράσεις. Στον πολύ στρατηγικό χώρο της Ανατολικής Μεσογείου η Τουρκία δείχνει να υπαγορεύει δική της πολιτική και δικούς της κανόνες σε τρόπο ώστε να μην ενοχλεί μόνο τη Λευκωσία και την Αθήνα.<br /><br />Πρόκειται για μια αναδυόμενη, περιφερειακά έστω, δύναμη και τα όρια της κυριαρχίας και της επιρροής της αφορούν όλες τις εμπλεκόμενες στην περιοχή μεγάλες ή μικρές δυνάμεις. Με απλά λόγια η Τουρκία αποτελεί έναν σοβαρό πονοκέφαλο για τον “ατλαντικό” κόσμο, μέρος του οποίου παρεμπιπτόντως εξακολουθεί να είναι. Ο κόσμος αυτός λοιπόν αντέδρασε ως τώρα μάλλον ήπια, κατευναστικά και συμβιβαστικά στα όσα συμβαίνουν γύρω από την Κύπρο.<div><br />Το ειδικό βάρος της Τουρκίας<br /><br />Επέβαλε μερικά μέτρα οικονομικού κυρίως χαρακτήρα χωρίς ουσιαστικό αντίκτυπο και πολλές διαπραγματεύσεις σε ένα ευρύτερο πλαίσιο όπου προστίθενται οι S-400, καθώς και το μεταναστευτικό ζήτημα. Το βασικό χαρακτηριστικό των αντιδράσεων ήταν ο επικοινωνιακός τους χαρακτήρας, η μέριμνα δηλαδή του να φανεί ότι υπάρχει αντίδραση, χωρίς στην ουσία να ενοχλείται και να πιέζεται ιδιαίτερα η Τουρκία.<br /><br />Το ειδικό βάρος της Τουρκίας βρίσκεται πίσω από την πολιτική των δισταγμών, των ταλαντεύσεων και των αντιφατικών ενεργειών τόσο στις μικρότερες (Βερολίνο, Παρίσι, Ρώμη) όσο και στις ισχυρές (Ουάσιγκτον) πρωτεύουσες του Δυτικού Κόσμου. Είναι, για παράδειγμα, γνωστή η σημασία της οικονομίας των εξοπλισμών για τις χειμάζουσες δυτικές οικονομίες. Στο πεδίο αυτό η Τουρκία , αν και καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών της με εγχώρια παραγωγή, αποτελεί έναν βασικό πελάτη και στρατηγικό συνεργάτη για πολλές χώρες.<br /><br />Σύμφωνα με στοιχεία του οργανισμού SIPRI, στην διετία 2017-2018 η Τουρκία εισήγαγε από την Ιταλία οπλικά συστήματα αξίας 270 εκατομμυρίων TIV (Trend Indicator Values – μονάδα υπολογισμού που χρησιμοποιεί το SIPRI). Το σύνολο των εξαγωγών όπλων της Ιταλίας ήταν για την ίδια περίοδο 1.413 εκατομμύρια TIV. Οι εξαγωγές στην Τουρκία αντιπροσώπευαν δηλαδή το 20% περίπου του συνόλου. Χωρίς αυτές τις εξαγωγές, η ιταλική πολεμική βιομηχανία θα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα. Οι εξαγωγές της περιορίστηκαν κατά το ένα τέταρτο ανάμεσα στα 2017 και 2018.</div><div><br />Η διπλωματία των εξοπλισμών<br /><br />Η Τουρκία ήταν από απόσταση ο κυριότερος πελάτης της ιταλικής βιομηχανίας όπλων. Ακόμα πιο εξαρτημένη από τις εξαγωγές στην Τουρκία εμφανίζεται να είναι η ισπανική βιομηχανία, από την οποία η Τουρκία αγόρασε τη διετία 2017-2018, όπλα αξίας 292 εκατομμυρίων TIV (κυρίως εξοπλισμό του Anadolou και αεροσκάφη Ναυτικής Συνεργασίας).<br /><br />Οι ΗΠΑ εμφανίζονται λιγότερο εκτεθειμένες σε ανοίγματα στην Τουρκία, καθότι οι αγορές όπλων από την τελευταία περιορίζονταν στην ίδια διετία στο 2% του συνόλου των αμερικανικών εξαγωγών όπλων. Παρόλα αυτά πρόκειται για το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 438 εκατομμυρίων TIV. Η Γερμανία και η Ολλανδία αποτελούν επίσης βασικούς προμηθευτές της Τουρκίας, το σύνολο των εισαγωγών στρατιωτικού υλικού της οποίας υπολογίζεται σε 1.110 εκατομμύρια TIV για το 2017-18.<br /><br />Το ίδια διάστημα, για να έχουμε κάποιο μέτρο σύγκρισης, η Ελλάδα εισήγαγε στρατιωτικό υλικό αξίας 146 εκατομμυρίων. Από αυτό το ποσό περισσότερο από τα δύο τρίτα αφορούσαν αγορές από τις ΗΠΑ (113 εκατομμύρια). Ακολούθησε η Γαλλία με 32 εκατομμύρια και η Ιταλία με 1 εκατομμύριο. Σε αντίθεση με την τουρκική περίπτωση δεν βρισκόμαστε εδώ μπροστά σε μεγέθη που θα μπορούσαν να στηρίξουν μια “δια των εξοπλισμών” διπλωματία.<br /><br />Αλλά και τώρα που συζητείται το μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα των φρεγατών, οι πληροφορίες που κυκλοφορούν στα ΜΜΕ δείχνουν ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει στην πεπατημένη. Αντί να επιλέξει την επιχειρησιακά καταλληλότερη φρεγάτα, προσανατολίζεται στην αμερικανική πρόταση, παρ’ ότι είναι κοινός τόπος ότι είναι από κάθε άποψη προβληματική. Άλλη μια σταθερά, λοιπόν, αυτού που ονομάζεται ελληνικός “αμυντικός σχεδιασμός” φαίνεται πως εκπίπτει.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η τουρκική διπλωματία των εξοπλισμών και η απροθυμία της ΕΕ

Μαργαρίτης Γιώργος Όταν οι Τούρκοι ξεκίνησαν τη μεθοδική αποκαθήλωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στις θαλάσσιες ζώ...

Διαβάστε την συνέχεια