Οι Αμερικανοί αδειάζουν Ουκρανούς. Fake νίκη ο «Ιστός της Αράχνης», έχουν 200 πυραύλους Patriot. Η Ρωσία τους τελειώνει.

<img height="366" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/146f6f3a69dc01ed908aacdbaea303a6_XL.jpg" width="692" /><br /><br /><div>Η Ρωσία σχεδιάζει να παράξει περίπου 3.000 πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς το 2025, μεταξύ αυτών 750 βαλλιστικούς Iskander και περισσότερους από 560 Kh-101<br /><br /> Η προσπάθεια της Ουκρανίας να πλήξει μια σειρά ρωσικών στρατιωτικών αεροδρομίων δεν θα οδηγήσει στην απώλεια της πρωτοβουλίας από τη Ρωσία στο πεδίο της μάχης επισημαίνει σε δημοσίευμα του το Politico, τη στιγμή που ολοένα και περισσότερα δημοσιεύματα έρχονται να καταρρίψουν τους ισχυρισμούς των Ουκρανών περί στρατηγικού πλήγματος κατά της ρωσικής αεροπορίας.<br />Η θριαμβολογία των Ουκρανών αποδεικνύεται ... απλά fake καθώς όπως αναφέρεται, δεν υπάρχει καμία απόδειξη που να επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς ότι κατέστρεψαν 41 στρατιωτικά βομβαρδιστικά και αεροσκάφη, αξίας μάλιστα 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων.<br />Αναλυτές εκτιμούν ότι στην χειρότερη περίπτωση για τη Ρωσία οι καταστροφές ανέρχονται - το πολύ - σε 12 αεροσκάφη.<br />Την ίδια στιγμή, αναφέρεται πως η επίθεση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στις ισορροπίες του πολέμου καθώς η στρατιωτική δυναμική είναι ξεκάθαρα υπέρ της Ρωσίας.<br />Συγκεκριμένα, επισημαίνεται πως η Ρωσία αυξάνει διαρκώς την παραγωγή βαλλιστικών πυραύλων και επιθετικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών.<br />Την ίδια στιγμή, η Ουκρανία διαθέτει μόνο οκτώ συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας Patriot, εκ των οποίων μόνο τα έξι μπορούν να λειτουργούν ταυτόχρονα, ενώ επισημαίνεται ότι οι Ουκρανοί αναγκάζονται να χρησιμοποιούν δύο πυραύλους για να αναχαιτίσουν έναν ρωσικό.<br />Βάσει του δημοσιεύματος, στην Ουκρανία έχουν απομείνει – το πολύ – 200 πύραυλοι για τα συστήματα Patriot, ενώ ακόμα και αν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να ενισχύσουν το οπλοστάσιο του Κιέβου, από τους περίπου 600 πυραύλους που παράγει ετησίως η αμερικανική αμυντική εταιρεία Lockheed Martin, δεν είναι βέβαιο ότι όλοι θα αποσταλούν στις ουκρανικές δυνάμεις.<br />Είναι προφανές ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν για τους Ουκρανούς.<br /><br />Wall Street Journal: Καμία απόδειξη από Ουκρανούς για την καταστροφή 41 ρωσικών μαχητικών<br /><br />Η Ουκρανία δεν μπορεί να προσκομίσει αποδείξεις ότι από την επιχείρηση «Ιστός Αράχνης» σε ρωσικές αεροπορικές βάσεις καταστράφηκαν 41 στρατιωτικά αεροσκάφη αξίας 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αναφέρει η Wall Street Journal.<br />To δημοσίευμα επικαλείεται τον Sam Lair, ερευνητή από το Κέντρο James Martin για τη Μελέτη Θεμάτων Μη-Διάδοσης Όπλων Μαζικής Καταστροφής, ο οποίος υποστηρίζει ότι το δημοσιευμένο υλικό αντικρούει αυτή την εκδοχή.<br />«Τα διαθέσιμα βίντεο και οι δορυφορικές εικόνες έδειξαν μόνο 12 κατεστραμμένα αεροσκάφη σε δύο αεροπορικές βάσεις», είπε ο Lair αναφερόμενος στη μαζική επίθεση της Ουκρανίας με 117 drones κατά στρατιωτικών αεροδρομίων σε 5 ρωσικές περιφέρειες.<br /><br />Είναι απλά... Προπαγάνδα<br /><br />Την ίδια άποψη συμμερίζονται ολοένα και περισσότεροι αναλυτές, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η πολύ-διαφημισμένη από το Κίεβο επιχείρηση «Ιστός Αράχνης» απέτυχε να επιτύχει τα εντυπωσιακά αποτελέσματα που ισχυρίζονται οι Ουκρανοί αξιωματούχοι.<br />Αν και η επίθεση έδειξε την ικανότητα του Κιέβου να απειλεί στρατηγικές εγκαταστάσεις βαθιά στις ρωσικές περιοχές πίσω από το μέτωπο, πρόσφατες δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν ότι οι πραγματικές ζημιές ήταν σημαντικές αλλά περιορισμένες, αντίθετα με την ουκρανική προπαγάνδα που παρουσίαζε την επιχείρηση ως αποφασιστικό πλήγμα στις στρατηγικές δυνατότητες της Μόσχας. <br />Οι ουκρανικές υπηρεσίες πληροφοριών περιέγραψαν τις επιθέσεις ως το αποτέλεσμα 18 μηνών προετοιμασίας, χρησιμοποιώντας drones που εκτοξεύτηκαν από πολιτικά φορτηγά για να πλήξουν πέντε στρατηγικές αεροπορικές βάσεις στις Olenya, Dyagilevo, Severny, Belaya και Ukrainka.<br />Οι Ουκρανοί έκαναν λόγο για καταστροφή ή ζημιά σε πάνω από 40 αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων στρατηγικών βομβαρδιστικών Tu-95 και Tu-22M3, ένας ισχυρισμός που, αν ήταν αληθινός, θα σήμαινε σημαντική μείωση της ρωσικής ικανότητας μακράς εμβέλειας..<br /><br />Οι δορυφορικές εικόνες αφηγούνται μια διαφορετική ιστορία<br /><br />Ωστόσο, πρόσφατες δορυφορικές εικόνες υψηλής ανάλυσης των στοχευμένων βάσεων παρουσιάζουν μια πολύ λιγότερο εντυπωσιακή εικόνα.<br />Στη βάση Dyagilevo στην περιοχή Ryazan, όπου οι ουκρανικές πηγές ανέφεραν επιτυχείς επιθέσεις, δεν φαίνεται να υπάρχουν ζημιές σε αεροσκάφη ή υποδομές. <br />Τα μόνα ορατά σημάδια είναι μικρές καμένες περιοχές στο έδαφος, πιθανώς από αναχαιτισμένα drones.<br />Παρομοίως, οι εικόνες από τη βάση Ivanovo δεν δείχνουν σημαντική ζημιά, παρά τις ουκρανικές δηλώσεις για βαριές απώλειες.<br />Τα ρωσικά αεροσκάφη φαίνονται καλυμμένα με ελαστικά, χωρίς ζημιές.<br /><img height="359" src="https://www.bankingnews.gr/image/21_24.jpg" width="640" /><br /><img height="357" src="https://www.bankingnews.gr/image/22_24.jpg" width="640" /><br /><img height="640" src="https://www.bankingnews.gr/image/23_27.jpg" width="640" /><br /><img height="369" src="https://www.bankingnews.gr/image/24_21.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>H πιο σημαντική ζημιά<br /><br />Η πιο σημαντική επιβεβαιωμένη ζημιά καταγράφηκε στη βάση Belaya στην περιοχή Irkutsk, όπου φέρεται να πλήγηκαν έως οκτώ βομβαρδιστικά (τέσσερα Tu-95MS και τέσσερα Tu-22M3).<br />Ακόμα όμως και εκεί, η ανάλυση των δορυφορικών εικόνων υποδηλώνει ότι το χειρότερο σενάριο, δηλαδή η μαζική καταστροφή του ρωσικού στόλου με πυρηνική ικανότητα, αποφεύχθηκε.<br />Τα βομβαρδιστικά Tu-160 που βρίσκονται κοντά φαίνονται ανέπαφα και η πλήρης έκταση των ζημιών παραμένει ασαφής.</div><div><br /><img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/image/25_15.jpg" width="640" /><br /><img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/image/26_8.jpg" width="640" /><br /><br />Η δυτική προπαγάνδα μοιράστηκε επίσης χαμηλής ποιότητας εικόνες από το αεροδρόμιο Ukrainka στην περιοχή Amursk, ισχυριζόμενη ζημιά σε τουλάχιστον ένα ακόμα Tu-95MS, αλλά αυτοί οι ισχυρισμοί δεν είναι αξιόπιστοι, καθώς η ποιότητα των εικόνων δεν τους επιβεβαιώνει, και τα φορτηγά με τα drones FPR φέρεται να κάηκαν πριν φτάσουν στη βάση αυτή.</div><div><br /><img src="https://www.bankingnews.gr/image/31_8.jpg" /><br /><br />Ουκρανική προπαγάνδα και κατασκευασμένα στοιχεία<br /><br />Η αφήγηση του Κιέβου αποδυναμώθηκε περαιτέρω από εμφανή παραπληροφόρηση.<br />Κανάλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διέδωσαν βίντεο που δημιουργήθηκαν με τεχνητή νοημοσύνη και υποτίθεται έδειχναν κατεστραμμένα μαχητικά MiG-29 και MiG-31 — μια χοντροκομμένη πλαστογραφία που οι ειδικοί την κατέρριψαν εύκολα, αλλά διαδόθηκε ευρέως για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ευπάθειας της Ρωσίας.<br />Τέτοιες τακτικές, που βασίζονται όλο και περισσότερο στην τεχνητή νοημοσύνη, δεν αποσκοπούν να πείσουν τους ειδικούς ή τους στρατιωτικούς αναλυτές, αλλά να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη μέσω γρήγορης, συναισθηματικά φορτισμένης διάδοσης.<br /><br />Μια τακτική επίθεση, όχι στρατηγική νίκη<br /><br />Παρά το γεγονός ότι οι επιθέσεις έδειξαν την ικανότητα της Ουκρανίας να διαπερνά τις ρωσικές άμυνες σε μεγάλες αποστάσεις, ο πραγματικός στρατιωτικός αντίκτυπος ήταν περιορισμένος. <br />Το χάσμα ανάμεσα στους ισχυρισμούς του Κιέβου και στα επαληθεύσιμα αποτελέσματα υπογραμμίζει ένα ευρύτερο μοτίβο υπερβολής — μια ψυχολογική επιχείρηση σχεδιασμένη να διατηρεί τη δυτική υποστήριξη παρά να επιφέρει αποφασιστικά αποτελέσματα στο πεδίο της μάχης.<br />Καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, η διαφορά ανάμεσα στις αφηγήσεις του Κιέβου και την πραγματικότητα στο έδαφος γίνεται όλο και πιο εμφανής.<br /><br />Υπερβολές Ουκρανών<br /><br />«Ίσως η χειρότερη ημέρα στην ιστορία της ρωσικής αεροπορίας».<br />Έτσι περιέγραψε ο ουκρανικός στρατός την καταιγιστική επίθεση με drones κατά ρωσικών αεροδρομίων την περασμένη Κυριακή, σαφώς ενθουσιασμένος από την κλίμακα και την ακρίβεια των ταυτόχρονων πληγμάτων, τα οποία – όπως υποστηρίζουν - ενδέχεται να έθεσαν εκτός λειτουργίας πάνω από 40 στρατηγικά βομβαρδιστικά.<br />Η δήλωση ήταν τολμηρή και όχι απολύτως ακριβής, αναφέρει το Politico.<br />Τουλάχιστον 1.200 και πιθανώς έως και 2.000 σοβιετικά αεροσκάφη καταστράφηκαν από τη γερμανική Luftwaffe στις 22 Ιουνίου 1941, την πρώτη μέρα της εισβολής της ναζιστικής Γερμανίας στην ΕΣΣΔ.<br />Παρά την υπερβολή του Κιέβου, πάντως, η Κυριακή ήταν πράγματι μια κακή ημέρα για τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις.<br />Ήταν επίσης μια ισχυρή απάντηση στις τρομακτικές επιθέσεις με πυραύλους και drones που εξαπέλυσε το Κρεμλίνο κατά ουκρανικών πόλεων την προηγούμενη εβδομάδα, επιθέσεις που προκάλεσαν ακόμα και την οργή του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump, ο οποίος υποστήριξε πως δεν αναγνωρίζει τον Putin και ότι αυτός «έχει κυριολεκτικά τρελαθεί».<br /><br />Ο αντίκτυπος του Ιστού της Αράχνης<br /><br />Το ερώτημα, ωστόσο, είναι αν αυτή η αντεπίθεση θα έχει ουσιαστική σημασία ή αν θα καταγραφεί απλώς ως μια επιχειρησιακά εντυπωσιακή αεροπορική επιδρομή, αν και βαθιά ντροπιαστική για ένα Κρεμλίνο που εξοργίζεται με την άρνηση της Ουκρανίας να «παίξει τον ρόλο του ηττημένου».<br />Την περασμένη εβδομάδα, η Ρωσία εξαπέλυσε 472 drones σε μια νυχτερινή επίθεση κατά της Ουκρανίας, καθώς και μια φονική πυραυλική επίθεση σε στρατιωτικό κέντρο εκπαίδευσης.<br />Ο αριθμός αυτός είναι ο μεγαλύτερος που έχει καταγραφεί σε μία μόνο νύχτα από την αρχή του πολέμου, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ των 355 drones τον Μάιο.<br />Οι Ουκρανοί διοικητές περίμεναν την αύξηση των αεροπορικών επιθέσεων.<br />Η Ρωσία ετοιμαζόταν για μαζική ενίσχυση των πληγμάτων με drones και πυραύλους, επιχειρώντας να εξαντλήσει τα μειούμενα αποθέματα πυραύλων Patriot της Ουκρανίας.<br /><br />Ανυπεράσπιστες οι ουκρανικές πόλεις<br /><br />Με ελάχιστες πιθανότητες για ουσιαστική αναπλήρωση από την Ουάσιγκτον, το Κρεμλίνο γνωρίζει καλά ότι οι βασικές ουκρανικές πόλεις και οι κρίσιμες υποδομές γίνονται όλο και πιο εκτεθειμένες.<br />Και σκοπεύει ξεκάθαρα να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο, επιδιώκοντας - όπως πάντα - να κάμψει τη θέληση της Ουκρανίας να αντισταθεί.<br />Έτσι, η τολμηρή αντεπίθεση της Κυριακής αποτέλεσε μια πολυαναμενόμενη ένεση ηθικού, και μάλιστα παραμονή των ειρηνευτικών συνομιλιών στην Κωνσταντινούπολη, όπου η ουκρανική πλευρά πρότεινε πλήρη και υπό όρους κατάπαυση του πυρός, πρόταση που η Ρωσία απέρριψε, επιμένοντας στη «διευθέτηση των βαθύτερων αιτίων της σύγκρουσης».<br /><br />Ζημιές 7 δις για τους Ρώσους<br /><br />Η αντεπίθεση ήταν η πιο περίπλοκη που έχει πραγματοποιήσει η Ουκρανία μέχρι σήμερα.<br />Ονομάστηκε «Ιστός της Αράχνης» (Spiderweb) και είχε ως στόχο δεκάδες ρωσικά βομβαρδιστικά που βρίσκονταν σταθμευμένα σε διαφορετικές αεροπορικές βάσεις, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη γραμμή του μετώπου.<br />Τα drones χτύπησαν στόχους σε όλη τη ρωσική επικράτεια, περιλαμβάνοντας μία βάση κοντά στην Ιαπωνία και άλλη εντός του Αρκτικού Κύκλου, σύμφωνα με την ουκρανική Υπηρεσία Ασφαλείας (SBU), η οποία δημοσίευσε γρήγορα εντυπωσιακά βίντεο από την επίθεση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.<br />Για την υλοποίηση της επιχείρησης - που σχεδιαζόταν επί 18 μήνες - τα drones είχαν μεταφερθεί λαθραία εντός της Ρωσίας κρυμμένα σε ξύλινα τροχόσπιτα πάνω σε φορτηγά, και οι οροφές τους άνοιγαν απομακρυσμένα για την εκτόξευση.<br />Η SBU εκτιμά ότι η ζημιά ανέρχεται σε περίπου 7 δισεκατομμύρια δολάρια και ότι ενδεχομένως καταστράφηκε έως και το ένα τρίτο των ρωσικών βομβαρδιστικών που φέρουν πυραύλους cruise.<br />Οι Ουκρανοί διοικητές απόλαυσαν ιδιαίτερα το πλήγμα σε αεροπλάνα που είχαν εκτοξεύσει πυραύλους κατά ουκρανικών πόλεων.<br />«Πόσο όμορφο δείχνει τώρα το αεροδρόμιο Belaya», λέει ο στρατηγός Vasyl Malyuk, επικεφαλής της SBU, σε ένα από τα βίντεο.<br /><br />Άψογη επιχείρηση<br /><br />«Ο σχεδιασμός, η οργάνωση και κάθε λεπτομέρεια ήταν άψογα εκτελεσμένα.<br />Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως ήταν μια απόλυτα μοναδική επιχείρηση», καυχήθηκε ο πρόεδρος Volodymyr Zelensky.<br />Στη συνέχεια πρόσθεσε αλάτι στην πληγή της Ρωσίας, λέγοντας πως «το ‘γραφείο’ της επιχείρησης μας στο ρωσικό έδαφος βρισκόταν ακριβώς δίπλα στα γραφεία της FSB σε μία από τις περιοχές τους».<br /><br />Υπέρ της Ρωσίας η στρατιωτική δυναμική<br /><br />Αν και η επίθεση καθιστά πιο περίπλοκο για τη Ρωσία το πού θα σταθμεύει τα στρατηγικά της βομβαρδιστικά και πώς θα τα προστατεύει, η στρατιωτική δυναμική παραμένει υπέρ του Κρεμλίνου - με ή χωρίς νέες οικονομικές κυρώσεις.<br />Καθώς η Ρωσία αυξάνει την παραγωγή drones και βαλλιστικών πυραύλων, ο αεροπορικός πόλεμος γίνεται ολοένα και πιο δύσκολος για την Ουκρανία.<br /><br />Μόλις 8 συστοιχίες Patriot<br /><br />Αυτή τη στιγμή, η Ουκρανία φέρεται να διαθέτει οκτώ συστοιχίες Patriot, εκ των οποίων μόνο έξι είναι πλήρως λειτουργικές κάθε δεδομένη στιγμή, λόγω επισκευών και συντήρησης.<br />Οι Patriot είναι σχεδόν τα μοναδικά όπλα που διαθέτει η Ουκρανία για την αναχαίτιση ρωσικών βαλλιστικών πυραύλων, αλλά απαιτούνται συχνά δύο αναχαιτιστικά για κάθε εισερχόμενο πύραυλο.<br /><br />3.000 πύραυλοι το 2025<br /><br />Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τον Oleh Ivashchenko, επικεφαλής της Υπηρεσίας Εξωτερικής Πληροφόρησης της Ουκρανίας, η Ρωσία σχεδιάζει να παράξει περίπου 3.000 πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς το 2025, μεταξύ αυτών 750 βαλλιστικούς Iskander και περισσότερους από 560 Kh-101.<br />Και αν και ο ακριβής αριθμός πυραύλων Patriot που έχει διαθέσιμους η Ουκρανία είναι επτασφράγιστο μυστικό, οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν πως είναι λιγότεροι από 200.<br />Ακόμη κι αν ο Trump ενέκρινε την αναπλήρωσή τους ή επέτρεπε την αγορά επιπλέον πυραύλων και συστοιχιών, η Lockheed Martin σκοπεύει να αυξήσει την ετήσια παραγωγή σε μόλις 600 πυραύλους.<br />Aκόμη και η πιο φιλική προς την Ουκρανία κυβέρνηση δεν θα επέτρεπε να σταλούν όλοι εκεί.<br />Η ουσία είναι ότι οι αριθμοί δεν ευνοούν την Ουκρανία.<br />Για αυτό, οι διοικητές της στρέφονται πλέον κατά των βάσεων των βομβαρδιστικών και των αποθηκών πυραύλων.<br />Ίσως δούμε επανάληψη της επίθεσης της Κυριακής — αλλά θα είναι εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οι Αμερικανοί αδειάζουν Ουκρανούς. Fake νίκη ο «Ιστός της Αράχνης», έχουν 200 πυραύλους Patriot. Η Ρωσία τους τελειώνει.

Η Ρωσία σχεδιάζει να παράξει περίπου 3.000 πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς το 2025, μεταξύ αυτών 750 βαλλιστικούς Iskander και περισσότερους απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξεσκεπάζεται η σκοτεινή συμμαχία της Κίνας με το Πακιστάν. Τι πραγματικά συνέβη στην παραλίγο σύρραξη με την Ινδίας.

<img height="379" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/00883a0634c9782bf6bb9d98b9929fc1_XL.jpg" width="697" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πώς η Κίνα βοήθησε το Πακιστάν να χρησιμοποιήσει το Διάστημα εναντίον της Ινδίας</span></h3>Δεν είναι είδηση ότι η Κίνα υποστήριξε το Πακιστάν με στρατιωτικό εξοπλισμό κατά τη διάρκεια της πρόσφατης στρατιωτικής σύγκρουσης με την Ινδία.<br />Ωστόσο, λιγότερο συζητημένο είναι η υποστήριξη που παρείχαν τα σμήνη των κινεζικών δορυφόρων όσον αφορά τη Συλλογή Πληροφοριών, Παρακολούθηση και Αναγνώριση (ISR) προς το Ισλαμαμπάντ, και πώς το Νέο Δελχί το αντέκρουσε, κινητοποιώντας όλους τους στρατιωτικούς και πολιτικούς πόρους του στο διάστημα.<br />Ο ινδικός στρατός κάνει σταδιακά βήματα για να χτίσει τον δικό του αστερισμό 52 δορυφόρων τα επόμενα πέντε χρόνια, με στόχο να ενισχύσει τις ικανότητές του για κατασκοπεία από το διάστημα.<br />Ωστόσο, το φιλόδοξο σχέδιο αντιμετώπισε μια αναστάτωση, καθώς η προσπάθεια τοποθέτησης του δορυφόρου NVS-02 στην προβλεπόμενη τροχιά απέτυχε λόγω αποτυχίας στους κινητήρες του δορυφόρου.<br />Ο δορυφόρος εκτοξεύθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2025, με τον πύραυλο GSLV-Mk 2, και η αποστολή αυτή σηματοδότησε την 100ή εκτόξευση του ISRO από το διαστημικό κέντρο Σριχαρίκοτα.<br />Ο δορυφόρος είναι ένα κρίσιμο στοιχείο του συστήματος Πλοήγησης με Ινδικό Αστερισμό (NavIC) της Ινδίας, το οποίο αποσκοπεί στην παροχή ακριβών υπηρεσιών εντοπισμού σε όλη την Ινδία και επέκταση μέχρι 1500 χλμ. πέρα από τα σύνορά της.<br />«Εμείς τραβήξαμε όλους τους πόρους (πολιτικούς και στρατιωτικούς πόρους διαστήματος) και τους παραδώσαμε στις ένοπλες δυνάμεις. Πραγματικά κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο όλη την ώρα.<br />Είχαμε κενά, αλλά ήμασταν πολύ καλύτεροι», δήλωσε μια πηγή που είναι εξοικειωμένη με το ζήτημα στην EurAsian Times για την αναγνώριση μέσω διαστήματος κατά τη διάρκεια του πολέμου Ινδίας-Πακιστάν.<br />Η πηγή παραδέχθηκε ότι η Ινδία έχει κενά και οι διαστημικές ικανότητές της σε σύγκριση με την Κίνα είναι προς το παρόν ανεπαρκείς.<br /><br />Η «αλυσίδα εξόντωσης»<br /><br />Πράγματι, η «αλυσίδα εξόντωσης» που επιτεύχθηκε από το Πακιστάν με τη βοήθεια των κινεζικών διαστημικών πόρων αναφέρεται ως η αιτία πίσω από την φερόμενη κατάρριψη των ινδικών μαχητικών αεροσκαφών.<br />Ο αξιωματούχος παραδέχτηκε ότι η Κίνα είναι πολύ πιο μπροστά όσον αφορά τα διαστημικά της μέσα.<br />«Έχουν 4-5 φορές περισσότερους πόρους από εμάς. Οι Κινέζοι έχουν 7 γεωστατικούς δορυφόρους.<br />Μπορούν να βλέπουν συνεχώς. Αλλά η ανάλυση είναι χαμηλότερη. Είναι κρίσιμοι για τη θαλάσσια ασφάλειά τους», πρόσθεσε ο αξιωματούχος.<br />Η διαστημική αρχιτεκτονική της Κίνας περιλαμβάνει πολλαπλά στρώματα υποδομών, από δορυφόρους σε χαμηλή τροχιά της Γης μέχρι σταθμούς εδάφους, όλοι συνδεδεμένοι για να δημιουργήσουν ένα ανθεκτικό δίκτυο.<br />Οι Κινέζοι μπορούν να βλέπουν συνεχώς, αλλά οι δορυφόροι τους έχουν περιορισμούς στη χωρητικότητα ζώνης, στον κύκλο λειτουργίας και στην παραμετροποίηση της τροχιάς.<br />Ωστόσο, παρά τα διαστημικά της μέσα, η Κίνα δεν μπόρεσε να βοηθήσει το Πακιστάν να εντοπίσει κρίσιμα ινδικά μέσα, όπως το Σύστημα Πυραύλων Εδάφους-Αέρος S-400.<br />Σύμφωνα με εκτενή δεδομένα, όπως αυτά που δημοσιεύτηκαν από το Keep Track, η Κίνα συνδέεται με περίπου 5.330 δορυφόρους σε τροχιά.<br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες προηγούνται με περίπου 11.655 δορυφόρους, ενώ η Ρωσία ακολουθεί με περίπου 7.187 δορυφόρους.<br />Εδώ, οι δορυφόροι περιλαμβάνουν αντικείμενα που εκτοξεύτηκαν για εμπορικούς, επιστημονικούς, στρατιωτικούς και διεθνείς σκοπούς—ακόμα και αν περιλαμβάνουν μη κυβερνητικούς φορείς—και μερικές φορές ακόμα και ανενεργά διαστημόπλοια που παρακολουθούνται ακόμα σε τροχιά. Συγκριτικά, η Ινδία διαθέτει 218 δορυφόρους.<div><br /><img src="https://www.bankingnews.gr/image/1_73.webp" /><br /><br /></div><div>Δορυφόροι αναγνώρισης Στρατού της Κίνας<br /><br />Είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε ακριβείς λεπτομέρειες για τους στρατιωτικούς δορυφόρους αναγνώρισης που λειτουργεί η Κίνα.<br />Ωστόσο, οι πληροφορίες από ανοικτές πηγές υποδεικνύουν ότι η Κίνα διαθέτει περίπου 30 έως 40 ενεργούς δορυφόρους αναγνώρισης.<br />Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από τη σειρά Yaogan, η οποία έχει σχεδιαστεί ειδικά για να παρέχει απεικόνιση και άλλες μορφές συλλογής σημάτων πληροφοριών για τον στρατό της Κίνας. Καθώς πολλοί δορυφόροι έχουν διπλή χρήση και ορισμένα μέσα παραμένουν απόρρητα από την κινεζική κυβέρνηση, ο συνολικός αριθμός των στρατιωτικών δορυφόρων μπορεί να είναι υψηλότερος.<br />Η σειρά Yaogan—συμπεριλαμβανομένης της εκτόξευσης του Yaogan-41—υποδεικνύει τη συνεχιζόμενη επέκταση των ικανοτήτων και των αριθμών για την Κίνα.<br /><br />Τι διασφαλίζει το Yaogan-41<br /><br />Ο δορυφόρος τηλεπισκόπησης Yaogan-41 εκτοξεύθηκε σε γεωστατική τροχιά (GEO) στις 15 Δεκεμβρίου 2023.<br />Ο δορυφόρος αναμένεται να επιτρέπει συνεχιζόμενη παρακολούθηση των Ωκεανών του Ειρηνικού και της Ινδικού, καθώς και της Ταϊβάν και της Ηπειρωτικής Κίνας.<br />Σύμφωνα με την κινεζική κυβέρνηση, ο Yaogan-41 είναι ένας πολιτικός δορυφόρος υψηλής ατμοσφαιρικής τηλεπισκόπησης που προορίζεται για εκτιμήσεις σοδειών, διαχείριση περιβάλλοντος, μετεωρολογικές προβλέψεις και πρόληψη καταστροφών.<br />Ωστόσο, οι Δυτικοί αναλυτές παρατηρούν ότι σε συνδυασμό με άλλους κινεζικούς δορυφόρους παρακολούθησης, ο Yaogan-41 υποτίθεται ότι δίνει στην Κίνα μια πρωτοφανή ικανότητα να εντοπίζει και να παρακολουθεί αντικείμενα τόσο μικρά όσο τα αυτοκίνητα σε ολόκληρη την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, θέτοντας σε κίνδυνο τις ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ και άλλων χωρών στην περιοχή.<br />Η πλειονότητα των δορυφόρων παρακολούθησης λειτουργούν σε τροχιά χαμηλής Γης (LEO), καθώς είναι ευκολότερο και φθηνότερο να τοποθετούνται δορυφόροι σε LEO.<br />Επίσης, οι δορυφόροι σε LEO παράγουν καλύτερη ανάλυση, καθώς βρίσκονται πιο κοντά στη Γη. Ωστόσο, το μεγάλο μειονέκτημα των δορυφόρων LEO είναι η έλλειψη συνεχούς παρακολούθησης, η οποία είναι σημαντική για την αναγνώριση.<br />Ένας δορυφόρος σε LEO χρειάζεται λιγότερο από δύο ώρες για να περιφερθεί γύρω από τη Γη. Έτσι, μπορεί να επιβλέπει ένα συγκεκριμένο σημείο στη Γη για λίγα μόνο λεπτά.<br />Επίσης, λόγω της μηχανικής τροχιάς, μπορεί να χρειαστούν ώρες ή μέρες για να επιστρέψει στον ίδιο χώρο ξανά.<br />Ωστόσο, ένας αστερισμός δορυφόρων σε LEO μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του χρόνου επανασκόπησης.<br /><br />Το παράδοξο<br /><br />Από την άλλη, οι δορυφόροι σε τροχιά GEO κινούνται με την ίδια ταχύτητα με τη Γη.<br />Αυτό σημαίνει ότι βλέπουν τη Γη σαν να είναι ακίνητη.<br />Μόνο οι δορυφόροι GEO παρέχουν τη δυνατότητα συνεχούς παρακολούθησης του ίδιου τόπου.<br />Ένα επιπλέον πλεονέκτημα είναι ότι ένας δορυφόρος GEO από την υψομετρική του θέση των 36.000 χιλιομέτρων μπορεί να δει σχεδόν το μισό της επιφάνειας της Γης.<br />Οι δορυφόροι Yaogan παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στη στήριξη των πυραυλικών δυνάμεων της Κίνας, παρέχοντας τα δεδομένα που απαιτούνται για ακριβή στοχοποίηση των βαλλιστικών και κρουζ πυραύλων μακράς εμβέλειας.<br />Υπάρχουν αρκετοί γεωσύγχρονοι δορυφόροι, αλλά αυτοί είναι κυρίως αφιερωμένοι στις μετεωρολογικές προβλέψεις και χρησιμοποιούν συστήματα τηλεπισκόπησης χαμηλής ανάλυσης για την παρακολούθηση μεγάλων νεφικών σχηματισμών και καταιγίδων.<br />Μόνο η Κίνα και η Ινδία λειτουργούν γεωσύγχρονους οπτικούς δορυφόρους υψηλής ανάλυσης.<br />Ωστόσο, το σύστημα της Ινδίας διαθέτει πολυφασματικό φορτίο, σε αντίθεση με τους κινεζικούς δορυφόρους, οι οποίοι φέρουν οπτικούς αισθητήρες φωτός.<br /><br /><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ξεσκεπάζεται η σκοτεινή συμμαχία της Κίνας με το Πακιστάν. Τι πραγματικά συνέβη στην παραλίγο σύρραξη με την Ινδίας.

Πώς η Κίνα βοήθησε το Πακιστάν να χρησιμοποιήσει το Διάστημα εναντίον της Ινδίας Δεν είναι είδηση ότι η Κίνα υποστήριξε το Πακιστάν με στρατ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς η Τουρκία προσέγγισε τον στρατηγό Χαφτάρ. Ο ρόλος του γιου του.

<img height="360" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2023/05/Khalifa_Haftar-1068x600.webp" width="698" /><br /><br />Δίαυλο επικοινωνίας τόσο με την αναγνωρισμένη διεθνώς κυβέρνηση της Λιβύης όσο και με τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος ελέγχει την Ανατολική Λιβύη, έχει ανοίξει η Άγκυρα με όχημα τα drones – Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα.<br /><br />Το τουρκολιβυκό μνημόνιο παραμένει παράνομο και χωρίς να παράγει έννομα αποτελέσματα, όμως η σύσταση επιτροπής για την εξέτασή του από την Βουλή της Ανατολικής Λιβύης συνιστά διπλωματική επιτυχία της Τουρκίας. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί πλήγμα για την πολιτική της Ελλάδας στην ανατολική Μεσόγειο και έρχεται να προστεθεί σε άλλες αρνητικές εξελίξεις, όπως στην απόφαση αιγυπτιακού δικαστηρίου για τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης Σινά την οποία πηγαίνει να συζητήσει ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών σήμερα (4/6) στο Κάιρο.<br /><br />Η Αθήνα φαίνεται να είχε επαναπαυθεί στην προσέγγιση με τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ ο οποίος ελέγχει την Ανατολική Λιβύη, όπου έχει εγκατασταθεί η Βουλή της χώρας, και διαβεβαίωνε την Ελλάδα, μεταξύ άλλων κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα το 2020, ότι θεωρούσε το τουρκολιβυκό μνημόνιο παράνομο. Γι’ αυτό υπήρξε αιφνιδιασμός από την απόφαση της λιβυκής Βουλής, που αποσχίστηκε από την κυβέρνηση της Τρίπολης το 2014 και έκτοτε εδρεύει στο Τομπρούκ της Ανατολικής Λιβύης, να συστήσει τεχνική επιτροπή για τη μελέτη και πιθανή έγκριση του τουρκολιβυκού μνημόνιου.<br /><br />Η εξέλιξη αυτή όχι μόνο αποτελεί διπλωματική νίκη της Τουρκίας, που στήριζε στρατιωτικά την κυβέρνηση της Τρίπολης, αντίπαλη του Χαφτάρ, αλλά και αν οδηγήσει στην αναγνώριση του μνημονίου, θα αφαιρέσει το κυριότερο επιχείρημα της απόφασης εφετείου της Τρίπολης, τον Φεβρουάριο του 2024, ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι άκυρο καθώς, η προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης «δεν έχει τη δικαιοδοσία να υπογράφει συμφωνίες που αφορούν την κυριαρχία του κράτους, την εκμετάλλευση φυσικών πόρων, χωρίς την εξουσιοδότηση και την έγκριση του κοινοβουλίου».<br /><br />Ο στρατηγός Χαφτάρ, ο ισχυρότερος πολέμαρχος στη Λιβύη που περιγράφεται ως ότι «έχει πολεμήσει με και κατά κάθε σημαντικής φράξιας στον λιβυκό εμφύλιο», εξοπλίζεται, μεταξύ άλλων, από τη Ρωσία και υποστηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από τον αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι. Ως αντάλλαγμα, λέγεται ότι Χαφτάρ επιτρέπει στη Μόσχα να χτίσει ένα λιμάνι στη Μεσόγειο, που θα μπορούσε να αποτελέσει ρωσική στρατιωτική βάση.<br /><br />Η στροφή στην πολιτική του Χαφτάρ ως προς το τουρκολιβυκό μνημόνιο παρουσιάζεται από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης ως «πλήγμα στις προσπάθειες της Ελλάδας να απονομιμοποιήσει τη ναυτική συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης και να αποκλείσει την Άγκυρα από την εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου».<br /><br />Όπως φαίνεται, η Τουρκία καλλιεργούσε το τελευταίο διάστημα τις σχέσεις με τον Χαφτάρ στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Τον Απρίλιο ο γιος του στρατηγού, Σαντάμ Χαφτάρ, αρχηγός του Λιβυκού Εθνικού Στρατού που ελέγχει την Ανατολική Λιβύη, επισκέφθηκε την Άγκυρα, καλεσμένος του αρχηγού των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων Σελτζούκ Μπαϊρακτάρογλου, και εξέτασε από κοντά τουρκικά drones και αμυντικά συστήματα.<br /><br />Ο πρόεδρος Ερντογάν προσπαθεί να επεκτείνει την τουρκική επιρροή στην Ανατολική Λιβύη, το οποίο του δίνει πρόσβαση στους πλούσιους ενεργειακούς πόρους και στα νερά της, χωρίς να διακόψει τους δεσμούς με τον πρωθυπουργό Αμπντουλχαμίντ Ντμπέιμπα της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης στην Τρίπολη και, όπως φαίνεται, το καταφέρνει. Ενώ στηρίζει τον Ντμπέιμπα, λέγεται ότι εκπαιδεύει στρατιώτες του Χαφτάρ στην Τουρκία και ενέκρινε την πώληση οπλισμένων drones στον στρατό του (που θα χρησιμοποιηθούν ενδεχομένως κατά των δυνάμεων της Τρίπολης).<br /><br />Το τουρκολιβυκό μνημόνιο υπογράφηκε το 2019 μεταξύ της Τουρκίας και της τότε Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Λιβύης, που είχε έδρα την Τρίπολη υπό τον Φαγέζ αλ Σαράζ. Σκοπός του ήταν η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών με στόχο την καθιέρωση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και την ενεργειακή συνεργασία, αγνοώντας όμως την ΑΟΖ ελληνικών νησιών όπως η Κρήτη και η Ρόδος και χωρών όπως η Κύπρος. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών τονίζει ότι η συμφωνία, που στην πράξη δεν έχει υλοποιηθεί, παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν έχει νομική ισχύ.<br /><br />Παράλληλα, η Τουρκία ενισχύει τις σχέσεις της με την Αίγυπτο. Τον περασμένο μήνα, πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα ο πρώτος υψηλού επιπέδου στρατιωτικός διάλογος ανάμεσα στις δύο χώρες. Οι διμερείς τους σχέσεις δοκιμάστηκαν μετά την ανατροπή της Μουσουλμανικής Αδερφότητας από την κυβέρνηση της Αιγύπτου το 2013 αλλά αποκαταστάθηκαν μια δεκαετία αργότερα. Ο Αλ-Σίσι και ο Ερντογάν αντάλλαξαν επισκέψεις το 2024 και αποφάσισαν την ενίσχυση της στρατιωτικής τους συνεργασίας, περιλαμβανομένης της πώλησης τουρκικών drones.<div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πώς η Τουρκία προσέγγισε τον στρατηγό Χαφτάρ. Ο ρόλος του γιου του.

Δίαυλο επικοινωνίας τόσο με την αναγνωρισμένη διεθνώς κυβέρνηση της Λιβύης όσο και με τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος ελέγχει την Ανατο...

Διαβάστε την συνέχεια

Δέν ἐτόλμησε νά διαψεύσει τήν «Corriere della Sera» γιά τό Σινᾶ ὁ κ. Μαρινάκης.

<br /><br /><img height="624" src="https://www.estianews.gr/wp-content/uploads/2025/06/est03065.jpg" width="640" /><br /><br />Σέ Οξύ τόνο, ἀλλά καί μέ κακόγουστους ἀστεϊσμούς, ἐπεχείρησε ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος κ. Παῦλος Μαρινάκης νά ἀπαντήσει στήν ἀποκάλυψη τῆς ἀπεμπολήσεως τῶν δικαιωμάτων τῆς Μονῆς τοῦ Σινᾶ, ἔναντι ἠλεκτρικῆς διασυνδέσεως καί φθηνοῦ ρεύματος ἀπό τήν Αἴγυπτο.<br /><br />Εἴτε ὅμως ὁ κ. Μαρινάκης δέν ἐγνώριζε σέ ποιό θέμα ἀναφέρεται εἴτε ἁπλῶς προσπαθοῦσε νά ὑπεκφύγει.<br /><br />Καί τοῦτο διότι οἱ ἀπαντήσεις του ἀναφέρονταν στήν… ἀντιπολίτευση. Δέν ἦταν ὅμως ἡ ἀντιπολίτευσις πού προέβη στήν συγκεκριμένη ἀποκάλυψη. Ἦταν ἡ ἰταλική ἐφημερίς «Corriere della Sera», τό δέ δημοσίευμά της ἀνέδειξε ἡ «Ἑστία». Ὅμως ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος δέν ἀνέφερε οὔτε μία φορά τήν «Corriere della Sera». Ἀπεναντίας προσεπάθησε νά ἀπαντήσει μέ φθηνό χιοῦμορ, κάνοντας ἀναφορές σέ «ξυλόλιο», χωρίς ἴσως νά ἀντιλαμβάνεται ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό προσβάλλει τήν μνήμη τῶν θυμάτων τῶν Τεμπῶν.<br /><br />Εἰδικώτερα ὁ κ. Μαρινάκης ἀνέφερε ὅτι θά μποροῦσε νά κάνει τόν ἀστεϊσμό καί νά πεῖ ὅτι τό πληρώσαμε σέ ξυλόλιο αὐτό, ἀλλά ἐπειδή μιλᾶμε γιά πάρα πολύ σοβαρά θέματα, «γιατί τό ξυλόλιο ἦταν ἕνα χυδαῖο ἀφήγημα τῆς ἀντιπολίτευσης πάνω σέ ἕνα τραγικό δυστύχημα καί τό ζήτημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σινᾶ εἶναι ἱερό ζήτημα, θά σᾶς πῶ ὅτι πρέπει κάποια στιγμή καί ἡ ἀνοησία νά ἔχει κάποια ὅρια».<br /><br />Οὐδεμία ἀναφορά ὅμως στήν ἰταλική ἐφημερίδα. Μόνον στήν ἀντιπολίτευση, ἡ ὁποία ἐν προκειμένῳ οὐδεμίαν ἐμπλοκή ἔχει.<br /><br />Ἀναφερόμενος πάντως στό ζήτημα τῆς Μονῆς τοῦ Σινᾶ καί πάλι ἀνεφέρθη στήν ἀντιπολίτευση: «Ὅλοι αὐτοί πού μιλᾶνε ἀπό τήν ἀντιπολίτευση δέν ἔχουν ἰδέα γιά τί μιλᾶνε, δέν ξέρουν ποῦ πέφτει ἡ Μονή. Ἐδῶ καί πάνω ἀπό ἕνα χρόνο προσωπικά ὁ Πρωθυπουργός ἔχει ἀντιμετωπίσει τό θέμα μέ μεγάλη σοβαρότητα καί εἴμαστε αἰσιόδοξοι ὅτι θά ἔχουμε τή συμφωνία πού πρέπει». Εἴμαστε αἰσιόδοξοι γιά μιά συμφωνία «πού πρέπει», ἀλλά ἐν τῷ μεταξύ ὑπάρχει μιά δικαστική ἀπόφασις πού οὐδόλως συνάδει πρός τίς ἐπιθυμίες τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς χώρας μας.<br /><br />Παρά ταῦτα ὁ κ. Μαρινάκης ἐπέμενε ὅτι θέσεις τῆς Ἑλλάδος εἶναι ὅ,τι συμφωνήθηκε στό Ἀνώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας, δηλαδή νά μήν ὑπάρξει κανένα ζήτημα μέ τόν χαρακτῆρα τῆς Μονῆς καί ὅσα ἰσχύουν σέ σχέση μέ τό διαμορφωθέν πάγιο καθεστώς της καί τόν χαρακτῆρα λειτουργίας της καί ὅλους τούς λατρευτικούς χώρους, λέγοντας: «Δέν ἔχουμε καμμία ἀντίθετη ἔνδειξη. Οἱ ἀνακοινώσεις τῆς αἰγυπτιακῆς πλευράς τήν Πέμπτη δείχνουν καί τή διάθεσή της. Τελικά συμφωνήθηκε νά γίνει μιά συνολική ἐπίσκεψη τήν Τετάρτη».<br /><br />Δέν ἔχουμε καμμιάν «ἀντίθετη ἔνδειξη», ἀλλά ἔχουμε μιάν ἀντίθετη δικαστική ἀπόφαση καί ἄν δέν ὑπάρχει «κανένα ζήτημα», ποιός ὁ λόγος τῆς μεταβάσεως τοῦ κ. Γεραπετρίτη στήν Αἴγυπτο;<br /><br />Καί συνέχισε ὅτι «δέν είναι αὐτό πού νομίζουμε»! Εἶπε συγκεκριμένα: «Δέν λέει αὐτό τό ὁποῖο κάποιοι προσπάθησαν νά ποῦν ὅτι ἔλεγε ἡ ἀπόφαση. Αὐτό πού διεκδικοῦμε εἶναι νά ὑπάρξει θεσμική μόνιμη λύση. Γι’ αὐτό ἡ Κυβέρνηση ἐργάζεται πολύ πρίν γίνει γνωστό τό θέμα καί τό πιάσει ἡ ἀντιπολίτευση νά τό ἐργαλειοποιήσει. Τήν προσπάθεια τήν ἔχουμε ξεκινήσει πολύ πρίν πάρει δημοσιότητα τό θέμα».<br /><br />Πρός ἀπάντησή του ἀρκοῦν οἱ δηλώσεις τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου καί τῶν ἰδίων τῶν ἐκπροσώπων τῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, τίς ὁποῖες ἡ «Ἑστία» ἔχει φιλοξενήσει στά προηγούμενα φύλλα της. Καί ἐπί τῶν ὁποίων ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος ὁμοίως οὐδέν ἐσχολίασε.<div><br /></div><div><a href="https://www.estianews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Δέν ἐτόλμησε νά διαψεύσει τήν «Corriere della Sera» γιά τό Σινᾶ ὁ κ. Μαρινάκης.

Σέ Οξύ τόνο, ἀλλά καί μέ κακόγουστους ἀστεϊσμούς, ἐπεχείρησε ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος κ. Παῦλος Μαρινάκης νά ἀπαντήσει στήν ἀποκάλυψη τῆς ἀ...

Διαβάστε την συνέχεια

Βαθμός μηδέν στους διπλωματικούς περιηγητές της Ελλάδας.

<img height="384" src="https://omegapress.gr/images/GERAP.jpg" width="694" /><div><br /></div><div>του <b>Σωτήρη Σιδέρη </b><br />Από το τέλος του 2019 όταν υπογράφηκε το τουρκολιβυκό μνημόνιο μέχρι σήμερα, η εξωτερική πολιτική της χώρας τρέχει πίσω από τα γεγονότα , αδυνατώντας να επηρεάσει τις εξελίξεις. Ο Μητσοτάκης δεν απέτρεψε, ούτε κατάφερε ποτέ, να διαμορφώσει τις εξελίξεις, ούτε να υπερασπιστεί πάγιες θέσεις της χώρας και να ασκήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα σύμφωνα με τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου. Από τις σχέσεις με την Τουρκία, τις οποίες τα τελευταία έξι χρόνια διαμόρφωσε η Άγκυρα με το Ουρούτς Ρέις, το ηλεκτρικό καλώδιο και την Διακήρυξη των Αθηνών, μέχρι την βαλκανική πολιτική, την αδιαφορία για το Κυπριακό, τις σχέσεις με την ΕΕ και τις ευρωτουρκικές σχέσεις, η Αθήνα μετά από κάθε ήττα δραματοποιεί τις εξελίξεις και υποτίθεται κινητοποιείται για να αποτρέψει δυσμενείς για τη χώρα πολιτικές.<br /><br />Το ίδιο κάνει τώρα με την αμυντική σχέση Τουρκίας -ΕΕ, με το Σινά, με τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, με το μεσανατολικό, με την διπλωματική υπεροχή της Άγκυρας, με τον ρωσοουκρανικό πόλεμο , παντού. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την συνάντηση των ΥΠΕΞ Ελλάδας -Αλβανίας στην Αθήνα στις 3 Ιουνίου, δεν έγινε καμία δημόσια αναφορά στην σκόπιμη καθήλωση των συνομιλιών για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με απόφαση Ράμα. Ουσιαστικά παγιώνονται αρνητικές εξελίξεις εις βάρος της Ελλάδας.</div><div><br />Μη αναστρέψιμες συνέπειες<br /><br />Πολλά από τα προβλήματα δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει, αρκετά δεν προσπάθησαν καν να αποτρέψουν οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και όλα δείχνουν ότι, οι συνέπειες είναι μη αναστρέψιμες. Το βέτο της Τουρκίας στο ηλεκτρικό καλώδιο , νωρίτερα, το βέτο και στην συνέχεια η ακύρωση του EastMed , το βέτο για το θαλάσσιο πάρκο , έχουν δημιουργήσει μια “μαύρη τρύπα” στο Αιγαίο. Να σημειωθεί ότι το ζήτημα του ηλεκτρικού καλωδίου είναι στρατηγικού χαρακτήρα ήττα. Γιατί η υποχώρηση της κυβέρνησης δίνει το δικαίωμα στην Άγκυρα , να αρνηθεί στο εγγύς μέλλον και την πόντιση καλωδίων data σε μία περίοδο που είναι πιο σημαντικά από ποτέ για τον ρόλο της Ελλάδας ως οικονομικό ψηφιακό και ενεργειακό κόμβο της περιοχής. <br /><br />Ανίστοιχης σημασίας ήττα θα είναι και η ψήφιση του τουρκολιβυκού μνημονίου από τη βουλή που ελέγχει ο φύλαρχος -στρατάρχης της ανατολικής Λιβύης Χάφταρ. Ο οποίος, είδε ότι διαλυόμαστε και κινείται για την ψήφισή του, αφού προηγουμένως η Άγκυρα κατάφερε να διαβρώσει τη σχέση του με την Ελλάδα και να τον πάρει με το μέρος της. Η κίνηση Χάφταρ, αν επιβεβαιωθεί είναι επιλογή. Επιλέγει να πάει με τον ισχυρό, την Τουρκία, που έχει ρόλό και επιρροή και στην ευρύτερη περιοχή και στη χώρα του, την Λιβύη, αντί να παραμένει σύμμαχος της Ελλάδας που είναι άφαντη….</div><div><br />Ασθμαίνουσα διπλωματία<br /><br /> Ο υποβαθμισμένος ρόλος της Ελλάδας σε όλα τα μεγάλα διεθνή γεγονότα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής .</div><div>  <br />1. Δεν έχει , ούτε θα αποκτήσει ειδικό βάρος και ρόλο στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή που διμορφώνουν έναν νέο χάρτη. Ούτε καν στην Συρία που θα μπορούσε να έχει κάποια συμμετοχή, έμεινε εντελώς εκτός παιχνιδιού με την Τουρκία να αλωνίζει και να ελέγχει το νέο σύστημα που έχει εγκαθιδρυθεί στη Δαμασκό.</div><div><br />2. Δεν έχει, ούτε θα αποκτήσει ειδικό ρόλο στο ουκρανικό ζήτημα. Η Ελλάδα απλά ακολουθεί αποφάσεις που λαμβάνουν οι κεντροευρωπαικές χώρες που έχουν συνασπιστεί με τις βαλτικές και τις σκανδιναβικές χώρες.</div><div><br />3. Είναι ουσιαστικά νεκρές οι σχέσεις με την Ουάσιγκτον. Το γεγονός ότι από το κυβερνητικό στρατόπεδο, μέσω του φιλικού της Τύπου διοχετεύονται πληροφορίες ότι η άφιξη, μάλλον τον επόμενο μήνα της Κίμπερλι Γκιλφόϊλ, θα σηματοδοτήσει κάποια κινητικότητα , δείχνει την απόλυτη υποβάθμιση της Ελλάδας. Καμία συνεργασία, καμία διαβούλευση, καμία επιρροή. Ο Τραμπ κάνει το παιχνίδι του με την Τουρκία και δεν τον απασχολεί η Ελλάδα. Η νέα πρέσβειρα θα είναι η συνομιλήτρια του πρωθυπουργού…..</div><div><br />4. Η δυσανεξία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κυπριακό είναι κοινό μυστικό και στην Αθήνα και στη Λευκωσία. Καμία πρωτοβουλία, καμία επιρροή, άρνηση στην πραγματικότητα εμπλοκής σε ένα πρόβλημα που η Τουρκία το θεωρεί μείζον εθνικό της ζήτημα και το αποδεικνύει στην πράξη, σε αντίθεση με τον Έλληνα πρωθυπουργό που και η ρητορική του είναι αόριστη και τυπική.</div><div><br />5. Η Ελλάδα στηρίζει την ευρωπαική προοπτική της Αλβανίας έχοντας αποσυρθεί προηγουμένως από την τήρηση των προυποθέσεων που η ίδια η Αθήνα είχε θέσει για να ξεκινήσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Το νόμο για το περιουσιακό και τη μειονότητα. Τίποτα ουσιαστικό δεν έχει γίνει και ο ανεκδιήγητος Γεραπετρίτης απέφυγε και να αναφερθεί στο μείζον ζήτημα οριοθέτησης της ΑΟΖ. Ένα ζήτημα που μπλοκάρει συνειδητά ο Ράμα, ο οποίος δείχνει να αδιαφορεί για το τι λέει η Αθήνα. Ο Αλβανός ΥΠΕΞ δήλωσε στην “Καθημερινή” ότι αναζητείται πλαίσιο για να ξεκινήσουν συνομιλίες για την ΑΟΖ. Πόσα χρόνια χρειάζονται για να εξευρεθεί το πλαίσιο; γιατί πάνε σχεδόν 15 χρόνια από την ακύρωση της πρώτης συμφωνίας και ακόμη να λυθεί το ζήτημα. Πόση κοροιδία και πόση ανικανότητα ακόμη;<br /><br />Πρόκειται για μια εικόνα που ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματικότητα και προδιαγράφει ένα δυσοίωνο μέλλον. Στην εξωτερική πολιτική και την στρατηγική ασφάλειας, οι εξελίξεις και οι μεταβολές συντελούνται με αργούς ρυθμούς. Αλλά όταν εδραιώνεται μια νέα κατάσταση, τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα και απαιτούν δεκαετίες για να αντιστραφούν, αν αντιστραφούν. <br /><br />Για μια ακόμη φορά, λοιπόν καταδεικνύεται η ανεπάρκεια της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού και της μη εκλεγμένης ηγεσίας του ΥΠΕΞ, του Γεραπετρίτη και της υφυπουργού Παπαδοπούλου που όταν πρέπει να ταξιδεύουν και να δρούν, μένουν αδρανείς, όταν πρέπει να υψώσουν τη φωνή σιωπούν και όταν βλέπουν κατολίσθηση τρέχουν αλλόφρονες να σωθούν. Συχνά , λένε ακατανόητα πράγματα για τον ρόλο της Ελλάδας , την εξωτερική πολιτική και το μέλλον της χώρας, ενώ στην πράξη βάζουν ταφόπλακα στις όποιες φιλοδοξίες να αναδειχθεί σε παράγοντα επιρροής και ισχύος στην περιοχή. <br />Βαθμός μηδέν, στους διπλωματικούς περιηγητές που καταναλώνουν το πολιτικό κεφάλαιο της χώρας υπηρετώντας τις φιλοδοξίες άλλων χωρών και υποβαθμίζοντας την Ελλάδα σε ανησυχητικό επίπεδο.</div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Βαθμός μηδέν στους διπλωματικούς περιηγητές της Ελλάδας.

του Σωτήρη Σιδέρη Από το τέλος του 2019 όταν υπογράφηκε το τουρκολιβυκό μνημόνιο μέχρι σήμερα, η εξωτερική πολιτική της χώρας τρέχει πίσω απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το αυτογκόλ του Τραμπ! Ιδού το πιο καταστροφικό σενάριο για τις ΗΠΑ και η ευκαιρία της Ευρώπης.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/06/dollar.webp"><img height="360" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/06/dollar-696x392.webp" width="696" /></a><br /><br />Η συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ είναι ένα είδος μεσαιωνικού μερκαντιλισμού. “Εξάγω – εισπράττω. Εισάγω – πληρώνω”. Το χρήμα είναι το κλειδί για την εξουσία (κάτι που λειτούργησε για την εκλογή του), και η εξουσία ασκείται με πρωταρχικό στόχο το χρήμα, τόσο σε εθνικό όσο και σε ατομικό επίπεδο, κάτι που αποτελεί σοβαρό λάθος.<br /><br />Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει διαβάσει ποτέ ούτε μια γραμμή από τον Ντέιβιντ Ρικάρντο, τον πρώτο οικονομολόγο που απέδειξε ότι το ελεύθερο εμπόριο μπορεί να είναι κερδοφόρο για όλες τις συμμετέχουσες χώρες: κάθε χώρα ειδικεύεται στις παραγωγές όπου έχει συγκριτικό πλεονέκτημα, το οποίο τροφοδοτεί το εμπόριο. Το εμπόριο είναι ένα παιχνίδι θετικού αθροίσματος, εφόσον ασκείται υπό αποδεκτές συνθήκες αμοιβαίας εξάρτησης.<br /><br />Είναι επομένως παράδοξο να βλέπουμε έναν εμπορικό πόλεμο να εξαπολύεται σε παγκόσμιο επίπεδο από την κορυφαία οικονομική δύναμη, η οποία αποκομίζει τα μεγαλύτερα οφέλη από το υπάρχον σύστημα και ως εκ τούτου θα πληγεί περισσότερο από τις δικές της αποφάσεις. Από αυτή την άποψη, τέσσερα θεμελιώδη σημεία χρήζουν προσοχής.<br /><br />Αλήθειες και μύθοι για το Αμερικανικό έλλειμμα<br /><br />Πρώτο σημείο: τα στοιχεία που επικαλείται ο Ντόναλντ Τραμπ για να μετρήσει τη ζημία που υπέστησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο διεθνές εμπόριο είναι ψευδή. Ναι, το έλλειμμα εξωτερικού εμπορίου των ΗΠΑ, με την αυστηρή έννοια της ανταλλαγής αγαθών, είναι 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια (στοιχεία 2024) ή 4,5% του ΑΕΠ. Αλλά αυτό το ποσό δεν λαμβάνει υπόψη τις υπηρεσίες (χρηματοοικονομικά, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρονικό εμπόριο), των οποίων το πλεόνασμα είναι 300 δισεκατομμύρια δολάρια. Το επίσημο έλλειμμα είναι επομένως στην πραγματικότητα μόνο 900 δισεκατομμύρια δολάρια ή 3,5% του ΑΕΠ.<br /><br />Αυτό το ποσό δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Οι «επτά μεγαλοπρεπείς»*, πραγματοποιούν περισσότερο από το ήμισυ του κύκλου εργασιών τους σε θυγατρικές στο εξωτερικό, ιδίως στην Ιρλανδία. Αυτή η επιλογή δεν έγινε για βιομηχανικούς λόγους (το ηλεκτρονικό εμπόριο μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε, καθώς είναι εντελώς άυλο) αλλά από σαφή επιθυμία να πληρωθούν λιγότεροι φόροι. Η αντίστοιχη δραστηριότητα, εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, αντιπροσωπεύει κύκλο εργασιών άνω των 1.000 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αν λάβουμε υπόψη αυτό το αόρατο πλεόνασμα, το εξωτερικό ισοζύγιο των Ηνωμένων Πολιτειών είναι θετικό.<br /><br />Δεύτερο σημείο, η υποτιθέμενη ανεπάρκεια επενδύσεων σε αμερικανικό έδαφος. Βεβαίως, οι επενδύσεις των Ηνωμένων Πολιτειών στο εξωτερικό είναι σημαντικές (μόλις είδαμε έναν από τους λόγους): περισσότερα από 300 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Αλλά η ισορροπία μεταξύ, αφενός, του αποθέματος κεφαλαίου που κατέχουν στο εξωτερικό οι αμερικανικές εταιρείες και, αφετέρου, του κεφαλαίου που επενδύεται στις Ηνωμένες Πολιτείες από ξένες εταιρείες, αν και πολύ σημαντική (πάνω από 1.200 δισεκατομμύρια ευρώ), είναι πολύ χαμηλότερη από αυτή της Ιαπωνίας (πάνω από 1.800 δισεκατομμύρια ευρώ), της οποίας το παραγωγικό κεφάλαιο ανατίθεται πολύ περισσότερο σε εξωτερικούς συνεργάτες.<br /><br />Πάνω απ’ όλα, αν συσχετίσουμε αυτά τα στοιχεία με το ΑΕΠ κάθε χώρας (οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο), βλέπουμε, με έκπληξη, ότι η αμερικανική οικονομία είναι πολύ λιγότερο εξωτερικευμένη σε κεφάλαιο από αυτή των κύριων διεθνών ανταγωνιστών της. Το καθαρό υπόλοιπο του αποθέματος κεφαλαίου που επενδύεται στο εξωτερικό, λιγότερο παραγωγικό κεφάλαιο από το εξωτερικό, είναι μόνο 5% του ΑΕΠ στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε σύγκριση με 18% για τη Νότια Κορέα, περισσότερο από 20% για τη Γαλλία, τον Καναδά και τη Γερμανία και 35% για την Ιαπωνία. Ο Ντόναλντ Τραμπ, επομένως, κάνει λάθος που παραπονιέται: αυτή τη στιγμή προεδρεύει της πιο ελκυστικής χώρας για παραγωγικό κεφάλαιο από τον υπόλοιπο κόσμο.<div><br />Η Σημασία του Χάρτινου Δολαρίου<br /><br />Τρίτον, το δολάριο είναι σήμερα το μόνο πραγματικά διεθνές νόμισμα, κάτι που μεταφράζεται σε σημαντικά πλεονεκτήματα. Το πρώτο, σε μεγάλο βαθμό άγνωστο, είναι η σημασία του χάρτινου δολαρίου στον κόσμο. Η αξία των τραπεζογραμματίων που κυκλοφορούν εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών είναι περίπου 1,3 τρισεκατομμύρια, ποσό περίπου ισοδύναμο με αυτό του εγχώριου χαρτονομίσματος. Δεδομένου ότι αυτό το χαρτονόμισμα, χωρίς εγγενή αξία, δεν κοστίζει τίποτα για την κατασκευή του, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σταδιακά επωφεληθεί με την πάροδο του χρόνου από αυτό το κέρδος, γνωστό ως «νομισματικό δικαίωμα», από το εξωτερικό.<br /><br />Τέταρτο, και κρίσιμο, σημείο: ο κόσμος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ένα διεθνές νόμισμα για τη χρηματοδότηση του εμπορίου του, είτε εμπορικό είτε κεφαλαιακό. Το δολάριο, και μόνο αυτό, έχει εκπληρώσει αυτόν τον ρόλο από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το δολάριο είναι το νόμισμα που χρησιμοποιείται στο 60% των διεθνών πληρωμών και τα δύο τρίτα του παγκόσμιου χρέους είναι εκφρασμένα σε δολάρια. Αυτό δίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα μοναδικό και υπερβολικό πλεονέκτημα. Τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα αγοράζονται παγκοσμίως από κεντρικές τράπεζες, επιχειρήσεις και ιδιώτες.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, το δολάριο είναι υπερτιμημένο (εξ ου και η οργή του Ντόναλντ Τραμπ), αλλά τα επιτόκια των αμερικανικών ομολόγων είναι δομικά χαμηλότερα. Και το 30% του γιγαντιαίου δημόσιου χρέους των ΗΠΑ (120% του ΑΕΠ) βρίσκεται στο εξωτερικό.<br />Η αξία ενός νομίσματος εξαρτάται από την εμπιστοσύνη που εμπνέει<br /><br />Η αξία ενός νομίσματος εξαρτάται από μια έννοια που διαφεύγει από οποιοδήποτε μοντέλο: την εμπιστοσύνη που εμπνέει. Ομοίως, κανένα μοντέλο δεν μπορεί να προβλέψει τις ψυχολογικές μεταπτώσεις του Ντόναλντ Τραμπ. Το συμπέρασμα: έχει ήδη βλάψει σοβαρά την εμπιστοσύνη του κόσμου στο δολάριο και πιθανότατα δεν έχει τελειώσει ακόμα.<br />Ναι, λοιπόν, το δολάριο θα υποχωρήσει όπως επιθυμεί, κάτι που ίσως βελτιώσει τις αμερικανικές εξαγωγές. Αλλά τα επιτόκια θα είναι μόνιμα υψηλότερα, κάτι που θα μεταφραστεί σε χαμηλότερη ανάπτυξη στις Ηνωμένες Πολιτείες, επιβράδυνση των επενδύσεων στο έδαφός τους, χαμηλότερη χρηματιστηριακή αξία για τις αμερικανικές εταιρείες και αναμφίβολα μεγαλύτερη δυσκολία στη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους. Ποιοι είναι οι χαμένοι; Πρώτα και κύρια, οι Αμερικανοί.<br /><br />Δεν μπορεί να αποκλειστεί ένα ακόμη πιο καταστροφικό σενάριο: αυτό της αδυναμίας της αμερικανικής κυβέρνησης να αποπληρώσει το χρέος της.<br /><br />Πολλοί ευρωπαίοι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι Ευρώπη πρέπει να εξετάσει ένα τέτοιο σενάριο. Ως εκ τούτου, έχει συμφέρον να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να μετατρέψει το ευρώ σε ένα πραγματικό διεθνές νόμισμα, ώστε να μπορέσει, υπό συνθήκες, να αντικατασταθεί το δολάριο.<br /><br />(*) Η έκφραση «επτά μεγαλοπρεπείς» αναφέρεται συνήθως σε ένα σύνολο επτά μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών, οι οποίες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της παγκόσμιας οικονομίας και έχουν μεγάλη επιρροή στην αγορά. Αυτές είναι οι Apple, Microsoft, Alphabet, Amazon, Nvidia, Tesla και Meta Platforms. Οι εταιρείες αυτές έχουν μια συνολική κεφαλαιοποίηση αγοράς που ξεπερνά το ΑΕΠ πολλών χωρών.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το αυτογκόλ του Τραμπ! Ιδού το πιο καταστροφικό σενάριο για τις ΗΠΑ και η ευκαιρία της Ευρώπης.

Η συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ είναι ένα είδος μεσαιωνικού μερκαντιλισμού. “Εξάγω – εισπράττω. Εισάγω – πληρώνω”. Το χρήμα είναι το κλειδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ουκρανία δείχνει το δρόμο για το σύγχρονο “κλεφτοπόλεμο”. Τι μαθήματα πήραν οι ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/06/drones-2.avif"><img height="360" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/06/drones-2.avif" width="708" /></a><br /><br />Τα Ουκρανικά drones που “πέταξαν” από φορτηγά αυτοκίνητα βαθιά μέσα στη Ρωσία την 1η Ιουνίου, στη συνέχεια εφόρμησαν σε Ρωσικά αεροδρόμια και έπληξαν πολλά βομβαρδιστικά, θα καταγραφούν ως ένα αξιοσημείωτο γεγονός στην ιστορία των πολέμων.<br /><br />Η επιχείρηση συνδύασε την παλιομοδίτικη τακτική της δολιοφθοράς με το εμβληματικό πλέον όπλο του πολέμου στην Ουκρανία. Με αυτόν τον τρόπο, κατέδειξε δύο πράγματα: Το ένα είναι ότι η νέα (φτηνή) τεχνολογία, που αναπτύσσεται με εφευρετικότητα, μπορεί να είναι δυσανάλογα θανατηφόρα. Το άλλο είναι ότι το πεδίο της μάχης εκτείνεται πλέον βαθιά πίσω από την πρώτη γραμμή, ανατρέποντας τις στρατιωτικές θεωρίες του τελευταίου τετάρτου του αιώνα.<br /><br />Η αμυντική επισκόπηση του υπουργείου Άμυνας της Βρετανίας, που δημοσιεύθηκε την επόμενη μέρα, αναγνωρίζει ευθαρσώς και τα δύο αυτά διδάγματα. Χρησιμεύει επίσης ως ένα λειτουργικό παράδειγμα γιαένα νέο, πιο ευέλικτο δόγμα που θα χρειαστεί η Ευρώπη για να αξιοποιήσει τις των ιλιγγιώδεις καινοτομίες που μεταμορφώνουν τον πόλεμο. Ωστόσο, η βρεττανική επισκόπηση επισημαίνει επίσης το πιο δύσκολο πρόβλημα για την υλοποίηση του νέου αμυντικού δόγματος: την εξεύρεση των χρημάτων για την κάλυψη των αναγκών του.<br /><br /><div>Οι Ευρωπαίοι πρέπει να προετοιμάζονται για πόλεμο</div><div><br />Μετά από δεκαετίες εφησυχασμού, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι, έχουν αναγνωρίσει ότι πρέπει να προετοιμαστούν για πόλεμο. Αυτό σημαίνει την ανάπτυξη πυρομαχικών, δυνάμεων και τεχνολογιών για μάχες στο εξωτερικό, καθώς και την ασφάλεια του εσωτερικού μετώπου.<br /><br />Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, οι Ευρωπαϊκές Πολεμικές Αεροπορίες εξοικονόμησαν χρήματα κλείνοντας βάσεις και συγκεντρώνοντας αεροσκάφη σε όλο και λιγότερα σημεία. Η αιφνιδιαστική Ρωσική επίθεση τκατά της Ουκρανίας αποτελεί υπενθύμιση του γιατί αυτή η τακτικήήταν λανθασμένη. Οι νέες συνθήκες απιτούν από τις Πολεμικές Αεροπορίες να ξαναμάθουν πώς να πολεμούν από ένα ευρύτερο φάσμα τοποθεσιών και να διασπείρουν τα πυρομαχικά, τα ανταλλακτικά και τα καύσιμα τους.<br /><br />Η ίδια αρχή της ανθεκτικότητας ισχύει ευρύτερα: ο πλεονασμός ισχύει τόσο για τα υποθαλάσσια καλώδια, τους ηλεκτρικούς υποσταθμούς και τις επικοινωνίες όσο και για τις αεροπορικές βάσεις. Η βρετανική έκθεση ορθώς ζητά μια προσέγγιση «ολόκληρης της κοινωνίας» στην οποία η βιομηχανία, ο χρηματοοικονομικός τομέας, ο ακαδημαϊκός κόσμος, η εκπαίδευση και οι απλοί άνθρωποι είναι καλύτερα προετοιμασμένοι για κρίσεις.</div><div><br />Η τεχνολογία αλλάζει τον πόλεμο<br /><br />Ο τρόπος σκέψης για τη στρατιωτική τεχνολογία πρέπει να είναι εξίσου ευέλικτος. «Οι αναδυόμενες τεχνολογίες», προειδοποιεί η έκθεση, «αλλάζουν ήδη τον χαρακτήρα του πολέμου πιο βαθιά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία». Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι προσαρμόζονται αργά. Η έκθεση εκφράζει τη λύπη της για το γεγονός ότι, για αμυντικά έργα αξίας άνω των 20 εκατομμυρίων λιρών, η ανάθεση μιας σύμβασης διαρκεί κατά μέσο όρο 6,5 χρόνια. Συνιστά το 10% του ετήσιου προϋπολογισμού για αμυντικές προμήθειες να διατίθεται για νέες τεχνολογίες.<br /><br />Η πιο τολμηρή και ταχύτερη αναδιοργάνωση των στρατιωτικών υπηρεσιών είναι επίσης μέρος της συνταγής. Το Βασιλικό Ναυτικό του Ηνωμένου Βασίλειου λ.χ. θα επιταχύνει τη δημιουργία μιας «υβριδικής» αεροπορικής πτέρυγας αεροπλανοφόρων, με ιδιαίτερα εξελιγμένα όσο και απλά drones που θα πετούν παράλληλα με τα F-35. Ο ευρωπαϊκός στρατός θα πρέπει να διαθέτει ένα μείγμα εξοπλισμού 20-40-40. Οι πλατφόρμες με πλήρωμα θα αποτελούν μόνο το 20% του εξοπλισμού. Θα ελέγχουν μη επανδρωμένες πλατφόρμες που μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν (40%), καθώς και «αναλώσιμα» όπως βλήματα, πυραύλους και drones μιας χρήσης (40%).<br /><br />Ωστόσο, είναι ανάγκη να ειπωθεί ότι ο παλιός, μεγάλος εξοπλισμός δεν είναι ξεπερασμένος. Δεν μπορεί κάθε πράξη πολέμου να διεξαχθεί με μη επανδρωμένα αεροσκάφη συσκευασμένα σε φορτηγά. Η βρετανική έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα άρματα μάχης εξακολουθούν να έχουν σημασία, για παράδειγμα, κυρίως επειδή προστατεύουν τα στρατεύματα σε ένα ολοένα και πιο διαφανές πεδίο μάχης. Η ανάγκη για την κατασκευή επιθετικών υποβρυχίων παραμένει μία από τις πιο ισχυρές προτεραιότητες.</div><div><br />To χάσμα μεταξύ φιλοδοξίας και χρημάτων</div><div><br />Μέχρι στιγμής, παραμένει ένα κραυγαλέο χάσμα μεταξύ φιλοδοξίας και χρημάτων. Ενώ η Ρωσία επανεξοπλίζεται γρήγορα και η Αμερική δίνει σήμα ότι θα απομακρύνει τις δυνάμεις της από την Ευρώπη οι ευρωπαίοι σύμμαχοι αντιμετωπίζουν σοβαρές απειλές, που σημαίνει ότι πρέπει να αυξήσουν τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους.<br /><br />Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είναι πιθανό να συμφωνήσουν σε έναν στόχο 3,5% του ΑΕΠ για την άμυνα στη σύνοδο κορυφής στις 24 Ιουνίου. Αυτό θα απαιτούσε επώδυνες αυξήσεις φόρων, περικοπές κοινωνικών παροχών ή δανεισμό. Αλλά είναι δύσκολο να δούμε πώς διαφορετικά η Ευρώπη μπορεί να υποστηρίξει την Ουκρανία, να αποτρέψει τη Ρωσία και να καλύψει τα κενά που άφησε η Αμερική δαπανώντας λιγότερα χρήματα.<br /><br />Το 2014, οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ συμφώνησαν σε έναν στόχο 2% — και τον αγνόησαν. Αυτή τη φορά, το χρονοδιάγραμμα είναι εξίσου σημαντικό με τον στόχο. Δεν έχει νόημα να αναβληθούν οι δαπάνες για τη δεκαετία του 2030. «Μέχρι πρόσφατα… ένας πόλεμος εναντίον μιας άλλης χώρας με προηγμένες στρατιωτικές δυνάμεις ήταν αδιανόητος», αναφέρει η βρετανική αμυντική επισκόπηση, προειδοποιώντας ότι μια τέτοια σύγκρουση σήμερα θα ήταν θανατηφόρα και μακροχρόνια. Δεν θα ήταν καλύτερο να αποτραπεί ένας τέτοιος πόλεμος από το να τον διεξάγουμε; </div><div><br /></div><div> <a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Ουκρανία δείχνει το δρόμο για το σύγχρονο “κλεφτοπόλεμο”. Τι μαθήματα πήραν οι ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις.

Τα Ουκρανικά drones που “πέταξαν” από φορτηγά αυτοκίνητα βαθιά μέσα στη Ρωσία την 1η Ιουνίου, στη συνέχεια εφόρμησαν σε Ρωσικά αεροδρόμια κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο Κάιρο με σταυρωμένα χέρια. Γεραπετρίτης ο τουρίστας.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://financenews.gr/wp-content/uploads/2025/02/ypex_gerapetritis-750x536.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="536" data-original-width="750" height="424" src="https://financenews.gr/wp-content/uploads/2025/02/ypex_gerapetritis-750x536.jpg" width="681" /></a></div><div><br /></div>Αντί για μια σκληρή, αποφασιστική απάντηση στις μονομερείς κινήσεις της αιγυπτιακής πλευράς, η ελληνική διπλωματία επέλεξε για ακόμη μία φορά να κινηθεί με όρους «ήπιου λόγου» και «διατήρησης της στρατηγικής σχέσης».<br /><br />Η επίσκεψη της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Κάιρο σήμερα έχει έναν ξεκάθαρο –και διπλό– σκοπό:Να διασώσει όπως-όπως το προσκυνηματικό και ελληνορθόδοξο καθεστώς της Ιεράς Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, μετά το σοκ της πρόσφατης αιγυπτιακής δικαστικής απόφασης.<br />Να περισώσει ό,τι μπορεί από το ιδιοκτησιακό καθεστώς των 71 εκτάσεων της Μονής, το οποίο με δικαστική βούλα πλέον αμφισβητείται ανοιχτά – αν και για την κυβέρνηση «δεν τρέχει τίποτα».<br /><br />Η στρατηγική της Αθήνας βασίζεται στα ήδη συμφωνηθέντα –στα λόγια πάντα– ανάμεσα σε Μητσοτάκη και Σίσι, τον Μάιο, όπου έγινε ένα μεγαλοπρεπές επικοινωνιακό σόου με φόντο τα “στρατηγικά συμφέροντα” των δύο χωρών. Το χαρτί της ελληνικής πλευράς είναι το κείμενο του 2024 που αναγνώριζε πλήρη ιδιοκτησία στη Μονή, το έγγραφο της UNESCO του 2002 που επίσης το επιβεβαίωνε και η διαπραγματευτική δεινότητα του ΥΠΕΞ Γεραπετρίτη.<br /><br />Αντί για μια σκληρή, αποφασιστική απάντηση στις μονομερείς κινήσεις της αιγυπτιακής πλευράς, η ελληνική διπλωματία επέλεξε για ακόμη μία φορά να κινηθεί με όρους «ήπιου λόγου» και «διατήρησης της στρατηγικής σχέσης». Με πιο απλά λόγια: να μην ενοχλήσουμε τον σύμμαχο, μην και χαλάσει η φιλία και χαθούν τίποτα deals με Βρυξέλλες και μεταναστευτικές ροές.<br /><br />Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, σε ρόλο υπουργού Εξωτερικών κατ’ ευφημισμόν, πηγαίνει στο Κάιρο για damage control, όχι για να υπερασπιστεί την ελληνική θέση. Πώς άλλωστε να το κάνει, όταν η ίδια η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη απέτυχε να εξασφαλίσει γραπτές και δεσμευτικές συμφωνίες πριν το ζήτημα καταλήξει στις αίθουσες της αιγυπτιακής Δικαιοσύνης;<br /><br />Είναι μάλιστα χαρακτηριστική η προσπάθεια του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη να παρουσιάσει την απόφαση του δικαστηρίου ως κάτι «μη οριστικό», την ώρα που η ίδια η Μονή, μέσω νομικών εκπροσώπων της, φωνάζει πως οι μισές και πλέον εκτάσεις τίθενται ουσιαστικά εκτός ιδιοκτησίας. Δεν είναι fake news, είναι πραγματικότητα. Αλλά φαίνεται πως ορισμένοι ζουν ακόμα σε φαντασιακά briefing.<br /><br />Στόχος της σημερινής συνάντησης είναι να αποσπάσει η ελληνική πλευρά μια έστω και γενικόλογη δέσμευση ότι η απόφαση του δικαστηρίου δεν θα εφαρμοστεί – ή ότι μπορεί να αναθεωρηθεί στο μέλλον. Πιθανόν να ζητηθεί και κάποια τροπολογία ή συμφωνία-ομπρέλα για τη «διοικητική αυτοτέλεια» της Μονής. Όλα αυτά, όμως, είναι λύσεις ανάγκης και όχι λύσεις αρχών.<br /><br />Η ελληνική στρατηγική στηρίζεται στο αφήγημα ότι η σχέση με το Κάιρο είναι «υψηλής στρατηγικής αξίας». Στην πραγματικότητα, μοιάζει περισσότερο με σχέση εξάρτησης: είτε για μεταναστευτικές ροές, είτε για την ΑΟΖ, είτε για τα ενεργειακά. Κι έτσι, ακόμα και όταν η Αίγυπτος αγνοεί τη συμφωνημένη ιδιοκτησία της Μονής και την “ξεχνάει” στις ανακοινώσεις της, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη αρκείται σε ευχολόγια και φωτογραφίες χειραψιών.<div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Στο Κάιρο με σταυρωμένα χέρια. Γεραπετρίτης ο τουρίστας.

Αντί για μια σκληρή, αποφασιστική απάντηση στις μονομερείς κινήσεις της αιγυπτιακής πλευράς, η ελληνική διπλωματία επέλεξε για ακόμη μία φορ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιζ αλ-Ντιν αλ-Χαντάντ: Το «Φάντασμα» που ηγείται της Χαμάς στη Γάζα.

<img height="400" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/06/HADAD-630x400.jpg" width="693" /><br /><br />Ο Ιζ αλ-Ντιν αλ-Χαντάντ, γνωστός ως «Άμπου Σουχάιμπ» και «το Φάντασμα των Ταξιαρχιών αλ-Κασάμ», έχει αναδειχθεί σε κεντρική φιγούρα της Χαμάς, αναλαμβάνοντας την de facto ηγεσία των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Λωρίδα της Γάζας.<br /><br />Μετά τον θάνατο υψηλόβαθμων στελεχών, όπως του Μοχάμεντ Σινουάρ τον Μάιο του 2025, ο αλ-Χαντάντ έχει πάρει τα ηνία, ελέγχοντας τη στρατηγική, τις διαπραγματεύσεις για εκεχειρία και τη διαχείριση ομήρων.<br /><br />Η πορεία του ξεκίνησε το 1987, όταν εντάχθηκε στη Χαμάς κατά την ίδρυσή της.<br /><br />Από διοικητής λόχου, ανέλαβε σταδιακά μεγαλύτερες ευθύνες, φτάνοντας να διοικεί έξι τάγματα, συμπεριλαμβανομένης μιας μονάδας ειδικών δυνάμεων.<br /><br />Το 2022, μετά τη δολοφονία του Μπασέμ Ίσα, ανέλαβε την Ταξιαρχία της Γάζας, ενώ από τον Ιούνιο του 2024 ηγείται του βόρειου τμήματος, επιβλέποντας 14 τάγματα.<br /><br />Η μερική ανοικοδόμηση της υποδομής της Χαμάς, όπως ο διάδρομος Νετσαρίμ, και η παράδοση τριών Ισραηλινών ομήρων στον Ερυθρό Σταυρό τον Ιανουάριο του 2025, φέρουν τη σφραγίδα του.<br /><br />Καθοριστικός ήταν ο ρόλος του στην επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023, γνωστής ως «Πλημμύρα αλ-Ακσά».<br /><br />Συντόνισε την επίθεση στη βάση Ναχάλ Οζ, όπου σκοτώθηκαν δεκάδες στρατιώτες και πολίτες, ενώ σε ντοκιμαντέρ του Al Jazeera ισχυρίστηκε ότι η επιχείρηση βασίστηκε σε πληροφορίες για ισραηλινό σχέδιο επίθεσης, ισχυρισμός που παραμένει ανεπιβεβαίωτος.<br /><br />Παρά τις έξι απόπειρες δολοφονίας από το Ισραήλ από το 2008, ο αλ-Χαντάντ παραμένει «άπιαστος», χάρη στην προσεκτική του κίνηση και τον στενό κύκλο συνεργατών.<br /><br />Το Ισραήλ έχει θέσει επικήρυξη 750.000 δολαρίων για τη σύλληψή του, ενώ οι προσωπικές του απώλειες –ο θάνατος του γιου του, Σουχάιμπ, και του εγγονού του τον Ιανουάριο του 2025, καθώς και του δεύτερου γιου του τον Απρίλιο– ενισχύουν τη δέσμευσή του.<br /><br />Ως στέλεχος της μονάδας αντικατασκοπείας αλ-Ματζντ, διατηρούσε στενούς δεσμούς με τον πρώην ηγέτη Γιάχια Σινουάρ.<br /><br />Αποφεύγοντας τις δημόσιες εμφανίσεις, ο αλ-Χαντάντ παραμένει μια σκιώδης αλλά ισχυρή φιγούρα, που καθορίζει την πορεία της Χαμάς σε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους του αγώνα της.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ιζ αλ-Ντιν αλ-Χαντάντ: Το «Φάντασμα» που ηγείται της Χαμάς στη Γάζα.

Ο Ιζ αλ-Ντιν αλ-Χαντάντ, γνωστός ως «Άμπου Σουχάιμπ» και «το Φάντασμα των Ταξιαρχιών αλ-Κασάμ», έχει αναδειχθεί σε κεντρική φιγούρα της Χαμά...

Διαβάστε την συνέχεια

ΔΕΚΑ φρεγάτες νέας γενιάς η Ελλάδα. Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό κυρίαρχο στην Ανατ. Μεσόγειο.

<img height="382" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/06/BELHARA-630x382.jpg" width="703" /><br /><br />Το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας σχεδιάζει την απόκτηση δέκα φρεγατών νέας γενιάς, στοχεύοντας σε μια ριζική ανανέωση του Στόλου του.<br /><br />Η επικείμενη ανακοίνωση για την προμήθεια μιας τέταρτης φρεγάτας Belh@rra από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, Νίκο Δένδια, κατά την επίσκεψή του στα ναυπηγεία της Naval Group στο Λοριάν, όπου την Τετάρτη 04/06 καθέλκυσε η τρίτη φρεγάτα του τύπου, αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για την ενίσχυση της ναυτικής ισχύος της χώρας.<br /><br />Ο στόχος είναι η μετάβαση σε μια νέα εποχή υψηλής τεχνολογίας και αυξημένων επιχειρησιακών δυνατοτήτων.<br /><br />Το σχέδιο προβλέπει την απόκτηση δέκα σύγχρονων φρεγατών, καθώς οι υπάρχουσες φρεγάτες τύπου S («Έλλη», «Λήμνος», «Αδρίας», «Αιγαίο», «Ναβαρίνον», «Κουντουριώτης», «Κανάρης», «Θεμιστοκλής», «Νικηφόρος Φωκάς») πλησιάζουν το τέλος της επιχειρησιακής τους ζωής, ενώ οι φρεγάτες MEKO («Ύδρα», «Σπέτσαι», «Ψαρά», «Σαλαμίς») παρουσιάζουν περιορισμούς.<br /><br />Ήδη, τρεις φρεγάτες FDI HN (Belh@rra) βρίσκονται υπό παράδοση, εξοπλισμένες με προηγμένα συστήματα και δυνατότητες δικτυοκεντρικής μάχης.<br /><br />Παράλληλα, προχωρά η κατασκευή της τέταρτης Belh@rra με τη συμμετοχή ελληνικών εταιρειών, ενώ τρεις από τις τέσσερις MEKO αναβαθμίζονται για να παραμείνουν ενεργές για ακόμη δέκα χρόνια.<br /><br />Για τις υπόλοιπες τρεις φρεγάτες, εξετάζεται η πρόταση της ολλανδικής Damen για φρεγάτες SIGMA.<br /><br />Τα πλοία αυτά προσφέρουν ευελιξία, χαμηλότερο κόστος και επιχειρησιακή αξιοπιστία, ενώ η δυνατότητα κατασκευής τους στην Ελλάδα ενισχύει την εγχώρια βιομηχανία.<br /><br />Όπως τονίζουν πηγές του Υπουργείου, το Πολεμικό Ναυτικό δεν αποκτά απλώς νέα πλοία, αλλά χτίζει έναν σύγχρονο, ευέλικτο και ισχυρό στόλο, ικανό να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του μέλλοντος.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

ΔΕΚΑ φρεγάτες νέας γενιάς η Ελλάδα. Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό κυρίαρχο στην Ανατ. Μεσόγειο.

Το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας σχεδιάζει την απόκτηση δέκα φρεγατών νέας γενιάς, στοχεύοντας σε μια ριζική ανανέωση του Στόλου του. Η επικε...

Διαβάστε την συνέχεια

Καρυώτης: Λιβύη, Τουρκία, Χάφταρ… Ελληνική εξωτερική πολιτική κοιμάται ορθή.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.newsit.gr/wp-content/uploads/2022/11/dendias_haftar_libya1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1427" data-original-width="2048" height="416" src="https://www.newsit.gr/wp-content/uploads/2022/11/dendias_haftar_libya1.jpg" width="688" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ως συνήθως κοιμόμαστε. Η Αθήνα δεν έχει επιδείξει την αναγκαία προσοχή στην Λιβύη. Οι σχέσεις με την Ανατολική Λιβύη έχουν ατονήσει πλήρως, ενώ και οι σχέσεις με την κυβέρνηση της Τρίπολης περιορίζονται στα απολύτως αναγκαία.</span></h3>Του καθηγητή <b>ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ<br /></b><br />Η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών των θαλασσών διέπεται από την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 1982) την οποία έχουν επικυρώσει, μέχρι σήμερα, 169 κράτη στον κόσμο. Το πρόβλημα των οριοθετήσεων θαλασσίων ζωνών μεταξύ της Ελλάδος και των γειτονικών της χωρών απετέλεσε επί μακρό χρονικό διάστημα παράπλευρη απώλεια των ελληνοτουρκικών σχέσεων.<br /><br />Η Ελλάδα έχει θαλάσσια σύνορα με έξι κράτη: την Τουρκία, την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Λιβύη, την Ιταλία και την Αλβανία. Η Ελλάδα, μέχρι σήμερα, έχει κάνει μιάμιση οριοθέτηση ΑΟΖ! Έχει πραγματοποιήσει μια εύκολη οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία και την αποκαλώ «εύκολη» διότι είχαμε ήδη κάνει οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας με τους Ιταλούς το 1977 επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή και η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ συμπίπτουν.<br /><br />Η πιο σημαντική, από όλες τις οριοθετήσεις, είναι αυτή με την Αίγυπτο. Θα αντιτείνει κάποιος ότι η πιο σημαντική είναι αυτή με την Τουρκία, αλλά δεν έχει δίκιο. Η οριοθέτηση με την Τουρκία είναι όντως η δυσκολότερη. Η οριοθέτηση όμως με την Αίγυπτο είναι η πιο σημαντική και κρίσιμη, διότι θα πρέπει να δώσει πλήρη επήρεια στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου (Ρω, Μεγίστη, Στρογγύλη).<br /><br />Με αυτή την «σωστή» οριοθέτηση η Τουρκία δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο. Η Λεκάνη του Ηροδότου, που κείται στο κρίσιμο τρίγωνο ανάμεσα στην Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Κύπρο, είναι το κλειδί στα θέματα ενέργειας της Ανατολικής Μεσογείου, γιατί εκεί βρίσκονται τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.<br /><br />Όμως, δυστυχώς, η Ελλάδα, στις 6 Αυγούστου 2021, πραγματοποίησε μια τμηματική οριοθέτηση με την Αίγυπτο. Το Δίκαιο της Θάλασσας δεν προβλέπει πουθενά στις διατάξεις του μια τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ και σε καμία από τις δεκάδες οριοθετήσεις ΑΟΖ του πλανήτη μας έχει γίνει τμηματική οριοθέτηση.<div><br />Οριοθέτηση με Λιβύη<br /><br />Η Ελλάδα, ουσιαστικά, έχει ήδη οριοθετήσει την ΑΟΖ της με την Λιβύη από το 2011. Εκείνη την χρονιά, ο Υπουργός Ενέργειας του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Μανιάτης έκανε ένα σημαντικό βήμα για την κατοχύρωση των εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με το νόμο 4001/2011 για την έρευνα των υδρογονανθράκων. Ουσιαστικά, με αυτό το νόμο, η Ελλάδα οριοθέτησε, μονομερώς, την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ με αυτή της Λιβύης, δίνοντας πλήρη επήρεια στην Γαύδο.<br /><br />Συγκεκριμένα, η παράγραφος 1 του άρθρου 156 περιέχει την εξής ιδιοφυή διατύπωση: «ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφής κηρυχθεί), είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσων ηπειρωτικών όσο και νησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης».<br /><br />Ως προς την οριοθέτηση της μεταξύ Λιβύης και Ελλάδος ΑΟΖ, θα πρέπει να αναφερθεί ότι η θέση της Λιβύης είναι ότι για μια τέτοια οριοθέτηση θα πρέπει η Ελλάδα να αναγνωρίσει ως νόμιμο το κλείσιμο του κόλπου της Σύρτης εύρους 303 ν.μ. -(η UNCLOS επιτρέπει κλείσιμο κόλπων μέχρι 50 ν.μ.)- και να δεχθεί η Ελλάδα ότι η Γαύδος δεν μπορεί να υπολογισθεί σε μια τέτοια οριοθέτηση.<br /><br />Η Ελλάδα προσπάθησε αρκετές φορές να οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ στο Λυβικό Πέλαγος αλλά η προσέγγιση των δύο κρατών είναι διαμετρικά αντίθετες. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι η μέθοδος οριοθέτησης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, πρέπει να είναι η μέση γραμμή, ενώ η Λιβύη υποστηρίζει τη μέθοδο της ευθυδικίας, την οποίαν τη υποστηρίζει και η Τουρκία, εμμένοντας στη νομιμότητα του κλεισίματος του κόλπου της Σύρτης.<br /><br />Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι υπάρχει και το προηγούμενο οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ μεταξύ Λιβύης και Μάλτας. Η υπόθεση έφτασε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και η Χάγη οριοθέτησε με βάση την μέθοδο της ευθυδικίας (equity) και όχι της μέσης γραμμής.<br /><br />Η Ελλάδα έχασε μια ευκαιρία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Λιβύη την δεκαετία του 1980. Έπρεπε ο Ανδρέας Παπανδρέου να συνεννοηθεί με τον Καντάφι και να οριοθετήσουν ΑΟΖ ανάμεσα στα δύο κράτη κάτι που θα απέτρεπε την παράνομη οριοθέτηση μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας.</div><div><br />Η Αντίδραση της Ελλάδας<br /><br />Με επιστολή που επιδόθηκε στον ΟΗΕ στις 17 Ιανουαρίου, η Ελλάδα χαρακτηρίζει αντίθετη προς το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας την κίνηση της Λιβύης να καταθέσει δική της επιστολή στον ΟΗΕ με την οποία κηρύττει συνορεύουσα ζώνη. Στην επιστολή της, η Ελλάδα δηλώνει ότι οι συντεταγμένες και ο χάρτης που περιέχεται στη λιβυκή επιστολή είναι αντίθετες προς το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας για τρεις λόγους:<br /><br />α). διότι κλείνει τον κόλπο της Σύρτης, κίνηση με την οποία η Ελλάδα έχει εναντιωθεί από το 1974,<br /><br />β). χρησιμοποιεί ευθείες γραμμές βάσης – η Ελλάδα έχει εναντιωθεί και σε αυτό από το 2005 – που είναι αντίθετες επίσης με το Διεθνές Δίκαιο, και<br /><br />γ). κυρίως, γιατί οι συντεταγμένες που έχει καταθέσει η Λιβύη ακολουθούν την παράνομη οριοθέτηση του τουρκολιβυκού μνημονίου του 2019.<br /><br />Η Ελλάδα με την ευκαιρία αυτή επαναλαμβάνει πως το τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι παράνομο και αντίθετο προς το Διεθνές Δίκαιο και ότι είναι παράνομες όποιες κινήσεις γίνονται με βάση τις συντεταγμένες που αυτό προβλέπει. Επισημαίνει επίσης πως τέτοιες κινήσεις δεν προκαταλαμβάνουν τα δικαιώματα που παρέχει το Διεθνές Δίκαιο για την Ελλάδα και εκφράζει τη γνωστή ελληνική θέση πως τυχόν προβλήματα με τις οριοθετήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο πρέπει να επιλύονται ειρηνικά στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας.<br /><br />Η κυβέρνηση Μητσοτάκη να παρέμβει άμεσα στη νέα αυτή εξέλιξη και να ζητήσει την παρέμβαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και, ταυτόχρονα, την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μια και με αυτή την οριοθέτηση Τουρκίας-Λιβύης παραβιάζεται και η ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Καρυώτης: Λιβύη, Τουρκία, Χάφταρ… Ελληνική εξωτερική πολιτική κοιμάται ορθή.

Ως συνήθως κοιμόμαστε. Η Αθήνα δεν έχει επιδείξει την αναγκαία προσοχή στην Λιβύη. Οι σχέσεις με την Ανατολική Λιβύη έχουν ατονήσει πλήρως, ...

Διαβάστε την συνέχεια