Τα Ουκρανικά drones που “πέταξαν” από φορτηγά αυτοκίνητα βαθιά μέσα στη Ρωσία την 1η Ιουνίου, στη συνέχεια εφόρμησαν σε Ρωσικά αεροδρόμια και έπληξαν πολλά βομβαρδιστικά, θα καταγραφούν ως ένα αξιοσημείωτο γεγονός στην ιστορία των πολέμων.
Η επιχείρηση συνδύασε την παλιομοδίτικη τακτική της δολιοφθοράς με το εμβληματικό πλέον όπλο του πολέμου στην Ουκρανία. Με αυτόν τον τρόπο, κατέδειξε δύο πράγματα: Το ένα είναι ότι η νέα (φτηνή) τεχνολογία, που αναπτύσσεται με εφευρετικότητα, μπορεί να είναι δυσανάλογα θανατηφόρα. Το άλλο είναι ότι το πεδίο της μάχης εκτείνεται πλέον βαθιά πίσω από την πρώτη γραμμή, ανατρέποντας τις στρατιωτικές θεωρίες του τελευταίου τετάρτου του αιώνα.
Η αμυντική επισκόπηση του υπουργείου Άμυνας της Βρετανίας, που δημοσιεύθηκε την επόμενη μέρα, αναγνωρίζει ευθαρσώς και τα δύο αυτά διδάγματα. Χρησιμεύει επίσης ως ένα λειτουργικό παράδειγμα γιαένα νέο, πιο ευέλικτο δόγμα που θα χρειαστεί η Ευρώπη για να αξιοποιήσει τις των ιλιγγιώδεις καινοτομίες που μεταμορφώνουν τον πόλεμο. Ωστόσο, η βρεττανική επισκόπηση επισημαίνει επίσης το πιο δύσκολο πρόβλημα για την υλοποίηση του νέου αμυντικού δόγματος: την εξεύρεση των χρημάτων για την κάλυψη των αναγκών του.
Οι Ευρωπαίοι πρέπει να προετοιμάζονται για πόλεμο
Μετά από δεκαετίες εφησυχασμού, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι, έχουν αναγνωρίσει ότι πρέπει να προετοιμαστούν για πόλεμο. Αυτό σημαίνει την ανάπτυξη πυρομαχικών, δυνάμεων και τεχνολογιών για μάχες στο εξωτερικό, καθώς και την ασφάλεια του εσωτερικού μετώπου.
Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, οι Ευρωπαϊκές Πολεμικές Αεροπορίες εξοικονόμησαν χρήματα κλείνοντας βάσεις και συγκεντρώνοντας αεροσκάφη σε όλο και λιγότερα σημεία. Η αιφνιδιαστική Ρωσική επίθεση τκατά της Ουκρανίας αποτελεί υπενθύμιση του γιατί αυτή η τακτικήήταν λανθασμένη. Οι νέες συνθήκες απιτούν από τις Πολεμικές Αεροπορίες να ξαναμάθουν πώς να πολεμούν από ένα ευρύτερο φάσμα τοποθεσιών και να διασπείρουν τα πυρομαχικά, τα ανταλλακτικά και τα καύσιμα τους.
Η ίδια αρχή της ανθεκτικότητας ισχύει ευρύτερα: ο πλεονασμός ισχύει τόσο για τα υποθαλάσσια καλώδια, τους ηλεκτρικούς υποσταθμούς και τις επικοινωνίες όσο και για τις αεροπορικές βάσεις. Η βρετανική έκθεση ορθώς ζητά μια προσέγγιση «ολόκληρης της κοινωνίας» στην οποία η βιομηχανία, ο χρηματοοικονομικός τομέας, ο ακαδημαϊκός κόσμος, η εκπαίδευση και οι απλοί άνθρωποι είναι καλύτερα προετοιμασμένοι για κρίσεις.
Η τεχνολογία αλλάζει τον πόλεμο
Ο τρόπος σκέψης για τη στρατιωτική τεχνολογία πρέπει να είναι εξίσου ευέλικτος. «Οι αναδυόμενες τεχνολογίες», προειδοποιεί η έκθεση, «αλλάζουν ήδη τον χαρακτήρα του πολέμου πιο βαθιά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία». Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι προσαρμόζονται αργά. Η έκθεση εκφράζει τη λύπη της για το γεγονός ότι, για αμυντικά έργα αξίας άνω των 20 εκατομμυρίων λιρών, η ανάθεση μιας σύμβασης διαρκεί κατά μέσο όρο 6,5 χρόνια. Συνιστά το 10% του ετήσιου προϋπολογισμού για αμυντικές προμήθειες να διατίθεται για νέες τεχνολογίες.
Η πιο τολμηρή και ταχύτερη αναδιοργάνωση των στρατιωτικών υπηρεσιών είναι επίσης μέρος της συνταγής. Το Βασιλικό Ναυτικό του Ηνωμένου Βασίλειου λ.χ. θα επιταχύνει τη δημιουργία μιας «υβριδικής» αεροπορικής πτέρυγας αεροπλανοφόρων, με ιδιαίτερα εξελιγμένα όσο και απλά drones που θα πετούν παράλληλα με τα F-35. Ο ευρωπαϊκός στρατός θα πρέπει να διαθέτει ένα μείγμα εξοπλισμού 20-40-40. Οι πλατφόρμες με πλήρωμα θα αποτελούν μόνο το 20% του εξοπλισμού. Θα ελέγχουν μη επανδρωμένες πλατφόρμες που μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν (40%), καθώς και «αναλώσιμα» όπως βλήματα, πυραύλους και drones μιας χρήσης (40%).
Ωστόσο, είναι ανάγκη να ειπωθεί ότι ο παλιός, μεγάλος εξοπλισμός δεν είναι ξεπερασμένος. Δεν μπορεί κάθε πράξη πολέμου να διεξαχθεί με μη επανδρωμένα αεροσκάφη συσκευασμένα σε φορτηγά. Η βρετανική έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα άρματα μάχης εξακολουθούν να έχουν σημασία, για παράδειγμα, κυρίως επειδή προστατεύουν τα στρατεύματα σε ένα ολοένα και πιο διαφανές πεδίο μάχης. Η ανάγκη για την κατασκευή επιθετικών υποβρυχίων παραμένει μία από τις πιο ισχυρές προτεραιότητες.
To χάσμα μεταξύ φιλοδοξίας και χρημάτων
Μέχρι στιγμής, παραμένει ένα κραυγαλέο χάσμα μεταξύ φιλοδοξίας και χρημάτων. Ενώ η Ρωσία επανεξοπλίζεται γρήγορα και η Αμερική δίνει σήμα ότι θα απομακρύνει τις δυνάμεις της από την Ευρώπη οι ευρωπαίοι σύμμαχοι αντιμετωπίζουν σοβαρές απειλές, που σημαίνει ότι πρέπει να αυξήσουν τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους.
Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είναι πιθανό να συμφωνήσουν σε έναν στόχο 3,5% του ΑΕΠ για την άμυνα στη σύνοδο κορυφής στις 24 Ιουνίου. Αυτό θα απαιτούσε επώδυνες αυξήσεις φόρων, περικοπές κοινωνικών παροχών ή δανεισμό. Αλλά είναι δύσκολο να δούμε πώς διαφορετικά η Ευρώπη μπορεί να υποστηρίξει την Ουκρανία, να αποτρέψει τη Ρωσία και να καλύψει τα κενά που άφησε η Αμερική δαπανώντας λιγότερα χρήματα.
Το 2014, οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ συμφώνησαν σε έναν στόχο 2% — και τον αγνόησαν. Αυτή τη φορά, το χρονοδιάγραμμα είναι εξίσου σημαντικό με τον στόχο. Δεν έχει νόημα να αναβληθούν οι δαπάνες για τη δεκαετία του 2030. «Μέχρι πρόσφατα… ένας πόλεμος εναντίον μιας άλλης χώρας με προηγμένες στρατιωτικές δυνάμεις ήταν αδιανόητος», αναφέρει η βρετανική αμυντική επισκόπηση, προειδοποιώντας ότι μια τέτοια σύγκρουση σήμερα θα ήταν θανατηφόρα και μακροχρόνια. Δεν θα ήταν καλύτερο να αποτραπεί ένας τέτοιος πόλεμος από το να τον διεξάγουμε;
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου