Ποιά είναι η Τουρκία σήμερα;

<img height="360" src="https://i2.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/01/Untitled-19-2.jpg?fit=1280%2C720&ssl=1" width="730" /><br /><br />H Tουρκάλα μεταφράστρια, διερμηνέας και καθηγήτρια Τουρκικών, Λαλέ Αλάτλι, απαντά σε καίρια ερωτήματα για την Τουρκία σήμερα.<br /><br />Είμαστε σίγουροι ότι γνωρίζουμε την Τουρκία; Ποια είναι η Τουρκία και ποιοί οι Τούρκοι;<br /><br />Η καθηγήτρια τουρκικών στην εκπομπή “Πρίσμα” της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης TV-100 που παρουσιάζει ο @Pantelis Savvidis .<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="361" src="https://www.youtube.com/embed/58RrJxgL-ik" width="673" youtube-src-id="58RrJxgL-ik"></iframe></div><div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιά είναι η Τουρκία σήμερα;

H Tουρκάλα μεταφράστρια, διερμηνέας και καθηγήτρια Τουρκικών, Λαλέ Αλάτλι, απαντά σε καίρια ερωτήματα για την Τουρκία σήμερα. Είμαστε σίγουρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ι. Μάζης για σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, EastMed, Χοκστάιν και δηλώσεις Ροζάκη.

<iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="363" src="https://www.youtube.com/embed/8k1CP0h1PSI" width="688" youtube-src-id="8k1CP0h1PSI"></iframe><br /><br />Ιωάννης Μάζης: Σε κίνδυνο η παγκόσμια η ειρήνη! Δεν πρέπει να εξυπηρετούμε αλλότρια συμφέροντα<br />Την περίοδο του ψυχρού πολέμου υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Διαφορές ιδεολογίας, φιλοσοφία διακυβέρνησης. Στην εποχή μας, κακά τα ψέματα, δεν υπάρχουν. Η αντιπαράθεση γίνεται για να εδραιώσουν οι ΗΠΑ και οι Αγγλοσάξονες γενικότερα την ηγεμονία του. Ο κ. Μάζης υποστήριξε ότι μπαίνει σε κίνδυνο η παγκόσμια ειρήνη με τον τρόπο που πιέζουν την Ρωσία.<br /><br />Όσον αφορά το non paper του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών τόνισε, ότι στρέφεται εναντίον νόμου του Αμερικανικού Κράτους. Έτσι κατά τον κ. Μάζη η κυβέρνηση των ΗΠΑ πρέπει να αποδείξει αν είναι αξιόπιστη, που έχει έναν νόμο του κράτους και στέλνει κείμενα αντίθετα με τον νόμο. Δεν πρέπει να εξυπηρετούμε αλλότρια συμφέροντα. Τέτοιες συμπεριφορές θα προκαλέσουν νέο κύμα αντιαμερικανισμού.<br /><br />Ο κ. Μάζης στάθηκε στην τελευταία δήλωση του καθηγητή και πρώην υφυπουργού εξωτερικών Χρήστου Ροζάκη, πως η Ελλάδα δέχεται την οριοθέτηση αιγιαλίτιδας ζώνης στα 10 ναυτικά μίλια. “Δηλώσεις σαν αυτή του κυρίου Ροζάκη λαμβάνουν επαίνους από την Τουρκία” και αυτό πρέπει να τον προβληματίσει.<br /><br />Παράλληλα ο κ.καθηγητής υποστήριξε, ότι πίσω από τον Άμος Χόκσταϊν υπάρχουν τουρκικό λόμπι.<br /><br /><div><a href=" infognomonpolitics.gr ">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Ι. Μάζης για σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, EastMed, Χοκστάιν και δηλώσεις Ροζάκη.

Ιωάννης Μάζης: Σε κίνδυνο η παγκόσμια η ειρήνη! Δεν πρέπει να εξυπηρετούμε αλλότρια συμφέροντα Την περίοδο του ψυχρού πολέμου υπήρχαν σημαντ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: O Eρντογάν από «πολέμαρχος» γίνεται διπλωμάτης - Οι λόγοι που τον κάνουν να φοβάται τα Rafale.

<img height="340" src="https://newpost.gr/photo/master/202201/u5yv671642589201133.jpg" width="729" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">H πρώτη εικόνα των ελληνικών Rafale φορτωμένων με Meteor, σίγουρα εκνευρισμό στη Άγκυρα και ακόμα μεγαλύτερο στον... σουλτάνο.</span></h3>Σε επίδειξη πυγμής με τα μη επανδρωμένα τουρκικά αεροσκάφη που είναι πολύ φθηνότερα και τα κατασκευάζει ο γαμπρός του, προχώρησε ο Ταγίπ Ερντογάν ως απάντηση στην παραλαβή των πρώτων έξι Rafale από την ελληνική κυβέρνηση την Τετάρτη στην Τανάγρα. Το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδας έχει προκαλέσει εκνευρισμό στην γειτονική χώρα καθώς επένδυε πάντα στην στρατηγική των κανονιών και αυτή είναι η γλώσσα που καταλαβαίνει περισσότερο, όπως φαίνεται. Δεν είναι τυχαία η απόπειρα απαξίωσης των Rafale από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ αν και η τουρκική ηγεσία αποφεύγει να εκτεθεί με τέτοιου είδους επίσημες «αξιολογήσεις» των μαχητικών που βρίσκονται ψηλά στην παγκόσμια κατάταξη.<div><br />Ονειρεύεται... διπλωματικές επιτυχίες<br /><br />Σε άλλα χθεσινά... επεισόδια,ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι πρόκειται να ταξιδέψει στην Ουκρανία στις αρχές Φεβρουαρίου και ελπίζει να καταφέρει να πείσει τους ηγέτες Ρωσίας και Ουκρανίας να βρεθούν «τετ α τετ» το συντομότερο δυνατόν, εν μέσω της κλιμάκωσης της έντασης στην περιοχή.<br /><br />«Στις αρχές του επόμενου μήνα, έχω μία επίσκεψη στην Ουκρανία», δήλωσε ο Ερντογάν σε συνέντευξη Τύπου με τον πρόεδρο του Ελ Σαλβαδόρ, στην Άγκυρα. «Ελπίζουμε να κυριαρχήσει η ειρήνη στην περιοχή», ανέφερε σε φιλειρηνικό τόνο.<br />Νωρίτερα, ο εκπρόσωπος του τούρκου προέδρου, Ιμπραήμ Καλίν, ανέφερε πως ο Ερντογάν προσκάλεσε τους ηγέτες Ρωσίας και Ουκρανίας στην Τουρκία για να συζητήσουν και να επιλύσουν τις διαφορές τους.</div><div><br />Τα Rafale είναι εδώ (και αποτελούν φόβητρο<br /><br />Πίσω ακριβώς από το σημείο όπου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με φόντο ένα από τα έξι Rafale αλλά και το «δίλιτρο» Mirage MK2 τόνιζε εμφατικά ότι είμαστε ακόμη στην αρχή του εξοπλιστικού προγράμματος των Ενόπλων Δυνάμεων έχει ήδη κατασκευαστεί το πρώτο μεταλλικό υπόστεγο το όποιο θα «στεγάσει» μια από τις «ριπές». Κατασκευάστηκε σε χρόνο ρεκόρ από τα Στελέχη της ΠΑ υπό την καθοδήγηση των Γάλλων που εδώ και αρκετές εβδομάδες έχουν ήδη «στρατοπεδεύσει» στην 114 Πτέρυγα Μάχης. Θα ακολουθήσει τους επόμενους μήνες η κατασκευή και άλλων τέτοιων υποστέγων στα πρότυπα της Armee D'el Air τα οποία θα αποτελέσουν τις «φωλιές» των καινούργιων αποκτημάτων της HAF.<br /><br />Στα πρότυπα όμως της Γαλλικής Αεροπορίας, ίδιες με των ιπτάμενων που πετούν δύο δεκαετίες τώρα τα Rafale ήταν και οι εντυπωσιακές αντί-G καινούργιες φόρμες με τις οποίες εμφανίστηκαν τα Ελληνικά «γεράκια» που επέστρεψαν φέρνοντας τα πρώτα έξι Rafale.<br /><br />Η δουλειά στην Τανάγρα όπως συνεχώς αναφέρουν τα Στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας μόλις άρχισε με την προσπάθεια να εστιάζεται ταυτόχρονα σε δύο άξονες. Από τη μια οι υποδομές και το «χτίσιμο» σχεδόν από το μηδέν μιας καινούργιας Μοίρας και από την άλλη η εντατική εκπαίδευση σε αέρα και έδαφος με τη φιλοδοξία η 332 ΜΠΚ «Γεράκι» να μετατραπεί τα επόμενα χρόνια στην «ατσάλινη γροθιά» της HAF. Ώστε τα λόγια του αρχηγού σχηματισμού χθες το μεσημέρι με τον ιπτάμενο να δίνει υπόσχεση ότι θα φανούν αντάξιοι των προσδοκιών να γίνουν πράξη.<br /><br />Εκτός από τα υπόστεγα η νο1 προτεραιότητα αυτή τη στιγμή στην 332 είναι να φτάσει στην Τανάγρα ο εξομοιωτής πτήσης του Rafale κάτι που αναμένεται να γίνει μέσα στις επόμενες ημέρες. «Εργαλείο» ίσως ακόμα και πιο χρήσιμο και από τα μαχητικά στη δεδομένη χρονική συγκυρία αφού σε αυτόν στηρίζεται η εκπαίδευση των ιπτάμενων στο έδαφος. Το καθημερινό «φροντιστήριο» στον εξομοιωτή όπως και το briefing έπειτα από κάθε πτήση θα είναι για τους αεροπόρους ο δίαυλος για να βελτιώνονται συνεχώς σε ένα μαχητικό πολύ υψηλών απαιτήσεων όπως το χαρακτηρίζουν. «Ένα αεροσκάφος το οποίο μπορεί να κάνει πράγματα τα οποία ακόμη ανακαλύπτουμε» όπως λένε χαρακτηριστικά. Το όποιο πλέον βάζουν στο περιβάλλον του Αιγαίου και συνολικά στο «τερέν» στο οποίο θα κληθούν να επιχειρήσουν αν απαιτηθεί. Και ταυτόχρονα να το «συνδέσουν» με τα υπόλοιπα οπλικά συστήματα των Ενόπλων Δυνεων κυρίως με τα υπάρχοντα εναέρια μέσα τα οποία διαθέτει η HAF.<br /><br /><img src="https://newpost.gr/photo/medium/202201/c5gc4t1642702035562.jpg" /><br /><br />Αναλώσιμα των Rafale έχουν ήδη φτάσει στην Τανάγρα ενώ η μεγάλη παραλαβή που αναμένεται δεν είναι άλλη από αυτή των «φονικών» αντιαεροπορικών πυραύλων Meteor. Μια μεγάλη παραγγελία που φαίνεται ότι ξεπερνά κατά πολύ έναν φόρτο και βάζει την Πολεμική Αεροπορία στο κλειστό club όσων διαθέτουν το ισχυρότερο ίσως Α/Α βλήμα στον κόσμο.<br /><br />Με την πρώτη εικόνα των Ελληνικών Rafale φορτωμένων με Meteor να προκαλεί σίγουρα εκνευρισμό στη Άγκυρα και «κρύο ιδρώτα» στον Τούρκο Αρχηγό Αεροπορίας, καθώς και τον Τούρκο Πρόεδρο.</div><div><br /></div><div><a href="https://newpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία: O Eρντογάν από «πολέμαρχος» γίνεται διπλωμάτης - Οι λόγοι που τον κάνουν να φοβάται τα Rafale.

H πρώτη εικόνα των ελληνικών Rafale φορτωμένων με Meteor, σίγουρα εκνευρισμό στη Άγκυρα και ακόμα μεγαλύτερο στον... σουλτάνο. Σε επίδειξη π...

Διαβάστε την συνέχεια

Αγγλοτουρκικό μέτωπο κατά Μακρόν με φόντο την Αφρική-Πως εμπλέκεται η Λιβύη και τι επιπλοκές έχει για την Ελλάδα

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-01/1719524.jpg?itok=uc3DProL" width="755" /><br /><br /><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Προπαγανδιστικό άρθρο σε Ερντογανικό ΜΜΕ στοχοποιεί τον Μακρόν για υποτιθέμενη λάθος επιλογή με τη στήριξη του στον Χαφτάρ, την ώρα που οι Τούρκοι τρέχουν πίσω από τον Λίβυο Στρατάρχη<br />Τουρκικό και δη Ερντογανικό ΜΜΕ κάνει εκτενή αναφορά σε ανάλυση στον βρετανικό τύπο με τίτλο, "Η Γαλλία έχασε την Αφρική εξαιτίας του Μακρόν"<br /><br />Στην εν λόγω ανάλυση γίνεται αναφορά στα "λάθος βήματα της Γαλλίας στην Αφρική και τις κινήσεις του Εμανουέλ Μακρόν που κατέληξαν σε φιάσκο".<br /><br />Ο βρετανικός ειδησεογραφικός ιστότοπος Middle East Eye, ανέφερε ότι για τον ρόλο της στην ανατροπή του Μουάμαρ Καντάφι και την περίοδο που ακολούθησε αυτήν στη Λιβύη, η Γαλλία δεν μπόρεσε να βρει υποστήριξη από ευρωπαϊκές χώρες και ότι ο Μακρόν, ο οποίος στη συνέχεια "επωμίστηκε" τον πραξικοπηματία Χάφταρ, "πόνταρε λάθος άλογο", καταλήγηοντας στο συμπέρασμα ότι Τουρκία-Ρωσία και Κίνα "εισήλθαν" στη Μαύρη Ήπειρο. <br /><br />Συγκεκριμένα το άρθρο αναφέρει:<br />"Μεγάλο λάθος η υποστήριξη του Χαφτάρ"<br />"Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έχασε την επιρροή του σε πρώην αποικίες στην Αφρική. Δύο παράγοντες συνετέλεσαν σε αυτό:<br />Ο πρώτος είναι ότι οι ΗΠΑ αποχώρησαν εν μέρει από την περιοχή και ο δεύτερος είναι ότι οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν στη Βόρεια Αφρική και την περιοχή του Σαχέλ οδήγησαν σε διαίρεση την Ευρώπη.<br /><br />Ο ρόλος της Γαλλίας στην υποστηριζόμενη από το ΝΑΤΟ στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη το 2011 είχε διχάσει τη Δυτική Ευρώπη. Η πρώην αποικιακή δύναμη, η Ιταλία, ήταν δυσαρεστημένη με τον ρόλο της Γαλλίας στην ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι. Αργότερα, η διοίκηση του Παρισιού στήριξε τον πολέμαρχο Χαλίφα Χάφταρ, τροφοδότησε τις συγκρούσεις στη Λιβύη και ενθάρρυνε αυτόν τον Στρατηγό να καταλάβει την Τρίπολη.<br /><br />Η στάση αυτή της Γαλλίας έκανε τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Ρωσία να συμμετάσχουν στο παιχνίδι στο πλευρό του Χάφταρ.<br /><br />Αυτές οι εξελίξεις πυροδότησαν την άμεση επέμβαση της Τουρκίας στη Λιβύη τον Ιανουάριο του 2020, σταματώντας τη στρατιωτική προέλαση του Χαφτάρ στα δυτικά, με αποτέλεσμα το σχέδιο της Γαλλίας να φέρει τον εν λόγω Στρατηγό στην εξουσία να αποτυγχάνει.<br /><br />Οι σχέσεις Γαλλίας-Αλγερίας και η άνοδος της Τουρκίας και Ρωσίας στην περιοχή<br /><br />Τα βήματα του Μακρόν εξόργισαν την Αλγερία, ιδιαίτερα, σε όλη τη διαδικασία. Το λάθος του Μακρόν να συγκρίνει τη γαλλική κυριαρχία στη χώρα αυτή από το 1830-1962 με την οθωμανική κυριαρχία χειροτέρευσε τα πράγματα.<br />Η προσπάθεια του Μακρόν να ξαναγράψει την ιστορία εξόργισε τόσο τον Αλγερινό Πρόεδρο όσο και την αντιπολίτευση σε αυτή τη χώρα.<br /><br />Αποτέλεσμα η Αλγερία να ανέχεται πλέον την παρουσία Ρώσων μισθοφόρων στο Μάλι, ενώ πολλοί ηγέτες της Δυτικής Αφρικής πιστεύουν σήμερα ότι η Γαλλία τροφοδοτεί συγκρούσεις και υπονομεύει τη σταθερότητα στην ήπειρο.<br /><br />Η Γαλλία, η οποία επαναλαμβάνει συχνά τα αποικιοκρατικά στερεότυπα σε μια γεωγραφία όπου η Τουρκία, η Κίνα και η Ρωσία επιδιώκουν ενεργά το εμπόριο, πρέπει να επανεξετάσει σοβαρά τη στρατηγική της στην περιοχή.<br /><br />Περισσότερο από ποτέ, οι γαλλικοί αλγόριθμοι πρέπει να προσαρμοστούν στον 21ο αιώνα.<br />Η Γαλλία έχει πλέον λιγότερα χαρτιά από το 2011 και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας και της Ρωσίας."<div><br />Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα<br /><br />Από τα παραπάνω διαφαίνεται η προσπάθεια της Τουρκίας-Μ. Βρετανίας να αποδομήσουν την εξωτερική πολιτική της Γαλλίας στην Λιβύη και την Αλγερία, στοχοποιώντας τον Γάλλο Πρόεδρο.<br /><br />Ιδιαίτερα για τη Λιβύη επιχειρείται διαχωρισμός του άξονα Γαλλίας-Ιταλίας και άρση της υποστήριξης του Μακρόν προς τον Στρατάρχη Χαφτάρ , τον οποίο χαρακτηρίζουν ως το "λάθος άλογο".<br /><br />Ωστόσο, τόσο η Τουρκία όσο και η Μ. Βρετανία έχουν κάθε λόγο όπως θα δούμε στη συνέχεια να επιθυμουν την άρση της στήριξης του Γάλλου Προέδρου προς τον Χαφτάρ , ο οποίος μάλλον είναι το "καλό και δυνατό άλογο" για την Προεδρία της Λιβύης.<br /><br />Ο Στρατάρχης Χαφτάρ αναδεικνύεται μέχρι στιγμής ο ισχυρότερος πόλος εξουσίας στη Λιβύη και ο πιθανότερος Πρόεδρός της όταν γίνουν εκλογές στη χώρα.<br /><br />Η τουρκική αντίφαση για τον Χαφτάρ<br /><br />Οι Τούρκοι προσπάθησαν πρόσφατα να "πλευρίσουν" τον Χαφτάρ, χωρίς ανταπόκριση από αυτόν , και παράλληλα όπως έγραψα σε πρόσφατο άρθρο μου επιχειρούν προσέγγιση του φίλου του Στρατάρχη Χαφτάρ, Προέδρου του Κοινοβουλίου της Λιβύης Aguila Saleh , διαβλέποντας ότι οι δύο άνδρες θα παίξουν σημαντικότατο ρόλο στην αναγνώριση ή όχι του παράνομου τουρκολιβυκού συμφώνου Ερντογάν-Σάρατζ για τις ΑΟΖ, μελλοντικά.<br />Η Τουρκία δεν αλλάζει ρότα στη Λιβύη, επιδιώκοντας να συνεχίσει την στρατιωτική παραμονή της στη Λιβύη, επιχειρώντας προσέγγιση του φίλου του Στρατάρχη Χαφτάρ, του Προέδρου του κοινοβουλίου της Λιβύης Aguila Saleh. <br /><br />Η ανατολική Λιβύη είναι ζωτικότατης σημασίας για το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο Σάρατζ-Ερντογάν που αφορά την οριοθέτηση της ΑΟΖ των δύο χωρών, αφού η μέτρηση αυτών ξεκινάει από τα ανατολικά παράλια της Λιβύης , όπου δεσπόζει το δίδυμο Στρατάρχη Χαφτάρ και του Προέδρου του κοινοβουλίου της Λιβύης Aguila Saleh και καταλήγει περνώντας μέσα από την ΑΟΖ μας νοτίως της Κρήτης στα παράλια της Ατάλειας στην Τουρκία. <br /><br />Αυτός είναι και ο λόγος που η Τουρκία ρίχνει "γέφυρες φιλίας" προς τον Χαφτάρ ,ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής, αλλά και προς τον Saleh, σε μια προσπάθεια να τους προσαιτεριστεί, διαβλέποντας ότι οι δύο άνδρες είναι πάρα πολύ πιθανό να είναι οι ηγέτες σε Προεδρία και κυβέρνηση στη Λιβύη μετά τις εκλογές. <br /><br />Η Ελλάδα με την παρουσία της στην "Πρωτοβουλία σταθεροποίησης της Λιβύης", δηλώνει παρούσα στις εξελίξεις στην εν λόγω χώρα, γεγονός το οποίο θα την βοηθήσει σημαντικά στον διπλωματικό αγώνα της για κατάργηση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, αφού θα έχει φωνή σε όλες τις πολιτικές διαβουλεύσεις για τη Λιβύη εφεξής. <br />Επιπλέον η Γαλλία είναι σύμμαχος με την Ελλάδα και δεν επιθυμεί με κανένα τρόπο την επικύρωση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου Σάρατζ-Ερντογάν, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο Χαφτάρ.<br /><br />Ο δρόμος πάντως για την κατάργηση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου από πλευράς Ελλάδας αναμένεται μακρύς και δύσκολος, αφού η εμπειρία μας δείχνει ότι όταν "γαντζωθεί" κάπου ο Τούρκος, δεν φεύγει με την πένα (διπλωματία) , αλλά με την λόγχη.<br /><br />Η Μ. Βρετανία η οποία επιθυμεί να ανακάμψει στην παγκόσμια γεωπολιτική σκηνή, αντιλαμβάνεται ότι σε περίπτωση επικράτησης του Χαφτάρ στις εκλογές για την Προεδρία στη Λιβύη, η Γαλλία θα έχει σημαντικότατο ρόλο στη Λιβύη και αυτό δεν το επιθυμεί.<br /><br />Τέλος, η μερική αποχώρηση των ΗΠΑ από την Αφρική και οι εξελίξεις στη Λιβύη, έδωσαν τον απαιτούμενο χώρο σε Κίνα και Ρωσία να διεισδύσουν στη Μαύρη ήπειρο και όχι οι πολιτικές του Γάλλου Προέδρου κατά την εκτίμησή μας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αγγλοτουρκικό μέτωπο κατά Μακρόν με φόντο την Αφρική-Πως εμπλέκεται η Λιβύη και τι επιπλοκές έχει για την Ελλάδα

Παναγιώτης Νάστος Προπαγανδιστικό άρθρο σε Ερντογανικό ΜΜΕ στοχοποιεί τον Μακρόν για υποτιθέμενη λάθος επιλογή με τη στήριξη του στον Χαφτάρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Independent: Βαθιές οι ρίζες μας στην ανατολή - Απομονωμένη κοινότητα μιλά ακόμα τα Romeyka στα βάθη της Τουρκίας

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-01/romeyka-tourkia1.jpg?itok=N5-EdDuw" width="762" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι γλωσσολόγοι διαπίστωσαν πως πρόκειται για ποικιλία από ποντιακά, με δομικές ομοιότητες ως προς την αρχαία ελληνική γλώσσα, οι οποίες όμως δεν παρατηρούνται στα νέα ελληνικά.</span></h3>Στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στην Τουρκία, μία απομονωμένη κοινότητα μιλάει μέχρι και σήμερα τη διάλεκτο Romeyka (Ρωμέϊκα), που θυμίζει τα αρχαία ελληνικά.<br /><br />Ποικιλία από ποντιακά<br /><br />Οι γλωσσολόγοι διαπίστωσαν πως πρόκειται για ποικιλία από ποντιακά, με δομικές ομοιότητες ως προς την αρχαία ελληνική γλώσσα, οι οποίες όμως δεν παρατηρούνται στα νέα ελληνικά.<br /><br />Τα παραπάνω στοιχεία δημοσιεύτηκαν στη βρετανική εφημερίδα Independent.<br /><br />Η κοινότητα των 5000 ατόμων ζει σε σύμπλεγμα χωριών κοντά στην Τραπεζούντα, όπου κάποτε βρισκόταν η περιοχή του αρχαίου Πόντου.<br /><br />Μιας ελληνικής αποικίας όπου ο Ιάσωνας και οι Αργοναύτες, σύμφωνα με τον μύθο, επισκέφθηκαν κατά τη διάρκεια του επικού ταξιδιού τους από τη Θεσσαλία για την ανεύρεση του Χρυσόμαλλου Δέρατος στην Κολχίδα (τη σημερινή Γεωργία).<br /><br />Η κοντινότερη στα αρχαία ελληνικά<br /><br />Στην κοινότητα αυτή οι άνθρωποι μιλούν τα «Ρωμέϊκα», διάλεκτο που οι γλωσσολόγοι πιστεύουν ότι είναι η κοντινότερη ζωντανή γλώσσα στα αρχαία ελληνικά, η οποία μπορεί να προσφέρει πρωτοφανή οπτική γωνία της γλώσσας του Σωκράτη και του Πλάτωνα και πως αυτή εξελίχθηκε.<br /><br />Η Δρ. Ιωάννα Σιταρίδου, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, σημειώνει:<br /><br />«Τα Ρωμέϊκα διατηρούν έναν εντυπωσιακό αριθμό γραμματικών γνωρισμάτων, τα οποία προσθέτουν ένα αρχαίο ελληνικό άρωμα στη δομή της διαλέκτου.<br />»Τα χαρακτηριστικά αυτά έχουν εξαφανισθεί τελείως από άλλες μοντέρνες παραλλαγές της σύγχρονης ελληνικής γλώσσας.<br />«Η χρήση του απαρεμφάτου έχει χαθεί σε όλες τις άλλες γνωστές ελληνικές διαλέκτους σήμερα. Π.χ. οι ομιλητές των νέων ελληνικών θα έλεγαν “Δεν μπορούσα να πάω” αντί “Δεν μπορούσα πηγαίνειν”.<br /><br />»Αλλά στα Romeyka, όχι μόνο διατηρείται το απαρέμφατο, αλλά συναντάμε ιδιόρρυθμες απαρεμφατικές δομές, οι οποίες δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ, παρά μόνο στις λατινικές γλώσσες».<br /><br />Γλώσσα κληρονομιάς<br /><br />Μελέτες της γραμματικής της Romeyka έδειξαν ότι μοιράζεται εντυπωσιακό αριθμό ομοιοτήτων με τη δημώδη κοινή των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, η οποία ομιλούνταν κατά την ελληνική επιρροή σε όλη τη Μικρά Ασία μεταξύ του 4ου αιώνα. π.Χ. και του 4ου αιώνα μ.Χ..<br />Το λεξιλόγιο της Romeyka έχει επίσης πολλούς παραλληλισμούς με την αρχαία γλώσσα. Τα Ρωμέϊκα θεωρούνται περισσότερο γλώσσα κληρονομιάς παρά ομιλούμενη γλώσσα.<br /><br />Τα επαναλαμβανόμενα κύματα μετανάστευσης, η κυρίαρχη επιρροή της πλειονότητας στην Τουρκία και η απόλυτη απουσία της Romeyka από την κοινή γνώμη της χώρας, την έχουν τοποθετήσει στην παγκόσμια λίστα των υπό εξαφάνιση γλωσσών.<br /><br />Η Δρ. Σιταρίδου επισημαίνει:<br /><br />«Με μόλις 5000 άτομα να παραμένουν στη περιοχή, τα Ρωμέϊκα θεωρούνται περισσότερο μια γλώσσα κληρονομιάς, παρά μια ομιλούμενη γλώσσα. Με την εξαφάνισή της θα χαθεί μια μοναδική ευκαιρία να ξεκλειδώσουμε την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας».<div><br />Οι ομιλητές της Romeyka<br /><br />Οι χωρικοί που μιλούν Ρωμέϊκα, η οποία δεν έχει γραπτή μορφή, παρουσιάζουν άλλα σημάδια γεωγραφικής και πολιτισμικής απομόνωσης.<br /><br />Σπανίως παντρεύονται εκτός της κοινότητάς τους και παίζουν την παραδοσιακή τους μουσική με ειδικό όργανο, τη λύρα.<br /><br />Οι ομιλητές της Romeyka σήμερα είναι ευσεβείς μουσουλμάνοι, που τους επιτράπηκε να παραμείνουν στην Τουρκία το 1923, με τη συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή χριστιανικών και μουσουλμανικών πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.<br /><br />Η μουσική τους είναι χαρακτηριστική και δεν μπορεί να μπερδευτεί με τίποτα άλλο. Είναι πραγματικά μοναδική για τους ομιλητές της Romeyka.<br /><br />Δύο ερμηνείες<br /><br />Μια πιθανότητα είναι ότι οι σημερινοί ομιλητές της Romeyka είναι οι άμεσοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που έζησαν στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας για χιλιάδες χρόνια.<br /><br />Ισως από τον 6ο ή 7ο αιώνα π.Χ. όταν η περιοχή κατοικήθηκε για πρώτη φορά.<br /><br />Αλλά είναι επίσης πιθανό, να πρόκειται για απογόνους γηγενών πληθυσμών ή φυλής μεταναστών, οι οποίοι ενθαρρύνθηκαν ή αναγκάστηκαν να μιλήσουν τη γλώσσα των αρχαίων ελλήνων εποίκων.<br /><br />Μάθετε για το ερευνητικό πρόγραμμα «The Romeyka Project»:<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="368" src="https://www.youtube.com/embed/UcAYP4irSyQ" width="742" youtube-src-id="UcAYP4irSyQ"></iframe><br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Independent: Βαθιές οι ρίζες μας στην ανατολή - Απομονωμένη κοινότητα μιλά ακόμα τα Romeyka στα βάθη της Τουρκίας

Οι γλωσσολόγοι διαπίστωσαν πως πρόκειται για ποικιλία από ποντιακά, με δομικές ομοιότητες ως προς την αρχαία ελληνική γλώσσα, οι οποίες όμως...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο μπορούν να γονατίσουν τη Ρωσία οι δυτικές κυρώσεις.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/01/poutin_putin_rwsia_rwsiki_oikonomia_SLpress.gr_.jpg" width="794" /><br /><br /><b>Βαλασσάς Αποστόλης</b><br />Ενώ ο διπλωματικός μαραθώνιος για την αποφυγή μίας πολεμικής ανάφλεξης στην Ουκρανία συνεχίζεται, Ουάσινγκτον, Βερολίνο και Βρυξέλλες προειδοποιούν με κάθε ευκαιρία τη Μόσχα πώς εάν εισβάλει στην Ουκρανία, οι κυρώσεις που θα έχει να αντιμετωπίσει θα είναι σαρωτικές, ιρανικού ή και βορειοκορεατικού τύπου. Οι κυρώσεις που είναι στο τραπέζι περιλαμβάνουν την αποπομπή της Ρωσίας από το σύστημα SWIFT, στο οποίο βασίζεται η παγκόσμια υποδομή διατραπεζικών συναλλαγών, αλλά και ένα μερικό ή και γενικευμένο εμπάργκο στις εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου.<br /><br />O καθένας μπορεί να υποθέσει πως αυτό από μόνο του αυτό θα αρκούσε για να κάνει τον Βλαντίμιρ Πούτιν να το σκεφτεί δύο και τρεις φορές πριν πατήσει την σκανδάλη. Είναι όμως πράγματι η Ρωσία τόσο ευάλωτη απέναντι σε ενδεχόμενες νέες δυτικές κυρώσεις; Μια σύντομη αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν δείχνει πως η Ρωσία έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά “οικονομικού οχυρού” και μάλλον θα εξέπληττε δυσάρεστα όσους πιστεύουν ότι θα μπορούσε να γονατίσει εύκολα.<br /><br />Πάμε πίσω στο 2008. Έχει προηγηθεί η πρώτη οκταετία Πούτιν με τους αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης χάρη στην έκρηξη της τιμής του πετρελαίου σε συνδυασμό με τη σφιχτή πρόσδεση της Ρωσίας στο παγκοσμιοποιημένο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ο Ρώσος πρόεδρος είχε θέσει εξαρχής τη γεωπολιτική αυτονομία της χώρας του και την επανασύσταση του πρώην σοβιετικού χώρου ως βασικούς μακροπρόθεσμους στόχους.<div><br />Το διπλό σοκ της Ρωσίας<br /><br />Πολλοί στην Δύση σήμερα όμως έχουν ξεχάσει ότι ταυτόχρονα θεωρούσε την πρόσβαση των μεγάλων ρωσικών τραπεζών και επιχειρήσεων στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές (όπου οι ΗΠΑ παρέμεναν ο αδιαφιλονίκητος ηγεμόνας), ως αναγκαία προϋπόθεση ώστε η Μόσχα να μεγεθύνει το οικονομικό και γεωπολιτικό της αποτύπωμα. Με λίγα λόγια, είχε αποδεχθεί την πραγματικότητα της δυτικοκεντρικής παγκοσμιοποίησης.<br /><br />Ένα διπλό σοκ στα τέλη του καλοκαιριού του 2008 άλλαξε ανεπιστρεπτί αυτήν την προσέγγιση. Το πρώτο ήταν η επίθεση της Γεωργίας στα αυτόνομα κρατίδια της Αμπχαζίας και Νότιας Οσετίας, με την ανοχή (ή και ανοιχτή παρότρυνση) της τότε διοίκησης Μπους. Η κόκκινη γραμμή είχε ξεπεραστεί και η Ρωσία αναγκάστηκε να επέμβει, οδηγώντας στον πρώτο ευρωπαϊκό πόλεμο του 21ου αιώνα. Η Μόσχα είχε λάβει το μήνυμα: όσο και να προσπαθούσε να προσαρμοστεί στην παγκοσμιοποίηση, η Δύση δεν θα την έβλεπε ποτέ πια ξανά ως ισότιμο γεωπολιτικό παίκτη.<br /><br />Στόχος ήταν η πλήρης στρατηγική αδρανοποίηση της Ρωσίας – με αιχμή τη νατοϊκή επέκταση σε Γεωργία και Ουκρανία. Το δεύτερο σοκ, λίγες εβδομάδες μετά, ήταν η κατάρρευση της Lehman Brothers – ή μάλλον η ταχύτητα και η βιαιότητα με την οποία η κατάρρευση αυτή χτύπησε την Ρωσία. Οι μεγάλες ρωσικές τράπεζες και επιχειρήσεις βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα λόγω της μεγάλης έκθεσής στους στην αμερικανική φούσκα και των βραχυπρόθεσμων χρεών τους σε δολάρια.<br /><br />Η Μόσχα αναγκάστηκε να επέμβει με υπέρογκες ανακεφαλοποιήσεις και μαζική χρήση των αποθεματικών της κεντρικής τράπεζας. Τελικά η παρτίδα σώθηκε, η Μόσχα όμως είχε λάβει και ένα δεύτερο, σκληρότερο μήνυμα: όχι απλά η Δύση επεδίωκε τον γεωπολιτικό ακρωτηριασμό της Ρωσίας, αλλά επιπλέον η χρηματοπιστωτική σύνδεση μαζί της απειλούσε την οικονομική αυτονομία της χώρας και ως εκ τούτου τον σκληρό πυρήνα της κρατικής κυριαρχίας.<br />Το δίδυμο σοκ του 2008 λοιπόν αποτέλεσε σταθμό για τη ρωσική πολιτική οικονομία.</div><div><br />Οι κυρώσεις τρομάζουν τη Μόσχα(;)<br /><br />Η ουκρανική κρίση του 2014 και οι δυτικές κυρώσεις που ακολούθησαν επιτάχυναν δραματικά αυτήν την στροφή. Ο Πούτιν σε συνεργασία με την κεντρική τράπεζα ακολούθησε την πολιτική της απο-δολαριοποίησης (de-dollarization). Σταδιακά η Ρωσία άρχισε να “ξεφορτώνεται” αμερικανικά ομόλογα, μειώνοντας θεαματικά το μερίδιο του δολαρίου επί των συναλλαγματικών απόθεμάτων της. Οι κρατικές τράπεζες εξυγιάνθηκαν και η έκθεσή τους σε εξωτερικό χρέος περιορίστηκε κατά πολύ.<br /><br />Παράλληλα, η κατοχή ρωσικού χρέους από ξένους επενδυτές μειώθηκε δραματικά. Κατά τα τέλη του 2021, μόλις το 20% των ρωσικών κρατικών ομολόγων βρίσκονταν σε ξένα χέρια. Και όλα αυτά όσο η Ευρώπη παραμένει εξαρτημένη από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Φυσικά η πολιτική της οικονομικής οχύρωσης έφερε πόνο στους Ρώσους πολίτες. Η αγοραστική τους δύναμη έχει εξανεμιστεί λόγω της υποτίμησης του ρουβλίου.</div><div><br />Οι κοινωνικές παροχές έχουν υποστεί σημαντικό πλήγμα. Όμως το κοινωνικό συμβόλαιο που αποτελεί τη νομιμοποιητική βάση τoυ καθεστώτος Πούτιν έχει αντέξει. Όπως άντεξε και η ρωσική οικονομία την καταιγίδα των κυρώσεων που ακολούθησε την προσάρτηση της Κριμαίας. Τίποτα δεν έχει αλλάξει που να συνηγορεί στο ότι δεν θα αντέξει και αυτή την φορά.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πόσο μπορούν να γονατίσουν τη Ρωσία οι δυτικές κυρώσεις.

Βαλασσάς Αποστόλης Ενώ ο διπλωματικός μαραθώνιος για την αποφυγή μίας πολεμικής ανάφλεξης στην Ουκρανία συνεχίζεται, Ουάσινγκτον, Βερολίνο κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί το Αιγαίο είναι αμυντικά ενιαίος “θαλασσοχερσαίος” χώρος

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/07/pyrovoliko_slpress.gr_.png" width="723" /><br /><b><br />Γρίβας Κώστας</b><br />Είναι ορατή η διεθνής τάσης σήμερα για την de facto μετατροπή της εγγύς θαλάσσιας έκτασης (πέρα των χωρικών υδάτων) σε χώρο άτυπης εθνικής κυριαρχίας. Αυτό ταιριάζει απόλυτα στο Αιγαίο. Το Δίκαιο της Θάλασσας δεν είναι κάτι στατικό και αναλλοίωτο, ωσάν να είχε παραδοθεί από τον Θεό στους ανθρώπους, σαν τις δέκα εντολές και έκτοτε δεν αλλάζει. Το Δίκαιο της Θάλασσας είναι δυναμικό μέγεθος που λαμβάνει υπόσταση ανάλογα με την ευρύτερη γεωπολιτική πραγματικότητα μέσα στην οποία λειτουργεί.<br /><br />Πρέπει να θυμηθούμε ότι η νομική βάση της ίδιας της έννοιας των χωρικών υδάτων είναι η στρατιωτική ισχύς. Συγκεκριμένα, η αντίληψη των χωρικών υδάτων διαμορφώθηκε με βάση τον λεγόμενο “κανόνα βολής του πυροβόλου” (cannon shot rule) και στην αρχή ήταν τρία ναυτικά μίλια. Το συγκεκριμένο νούμερο προέκυψε από το γεγονός πως εκείνη την εποχή θεωρείτο ότι αυτό ήταν το αποτελεσματικό βεληνεκές του χερσαίου πυροβολικού εναντίον θαλάσσιων στόχων.<br /><br />Σε πολύ γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι το εύρος των χωρικών υδάτων διαμορφώθηκε με βάση το κατά πόσον χερσαία οπλικά συστήματα μπορούσαν να ασκήσουν αποφασιστική προβολή ισχύος στη θάλασσα. Εν συνεχεία, οι ικανότητες των πυροβόλων βελτιώθηκαν και τα όρια των χωρικών υδάτων αυξήθηκαν στα έξι και αργότερα στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Όμως, αυτό το νούμερο βρίσκεται πλέον σε δυσαρμονία με τη σύγχρονη στρατιωτική πραγματικότητα.<br /><br />Αναλυτικότερα, τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες ευρασιατικές δυνάμεις, με προεξάρχουσα την Κίνα, έχουν προχωρήσει στην ανάπτυξη χερσαίων πλεγμάτων αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD). Αυτά χρησιμοποιούν εξελιγμένα έκδοχα όπλων πυροβολικού (βαλλιστικούς πυραύλους ή ρουκέτες μεγάλου βεληνεκούς) ικανών να εντοπίζουν και να προσβάλλουν πολεμικά πλοία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ασκούν αποφασιστική προβολή ισχύος σε βάθος πολλών εκατοντάδων (αν όχι χιλιάδων) χλμ από τις ακτές.<div><br />Το εύρος των χωρικών υδάτων<br /><br />Παρόμοιες ικανότητες αποκτούν και οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες με την αντίληψη των διαχωρικών πυρών (το Cross Domain Fires αποτελεί μέρος της ευρύτερης πολεμικής μεθοδολογίας της πολυχωρικής μάχης Multi Domain Battle/MDB) αναπτύσσει συστήματα πυροβολικού ικανά να ασκήσουν αποφασιστική προβολή ισχύος από τη στεριά προς τη θάλασσα σε εύρος πολλών εκατοντάδων χλμ.<br /><br />Με άλλα λόγια, η νομική βάση των χωρικών υδάτων, δηλαδή οι ικανότητες των χερσαίων οπλικών συστημάτων να ασκούν προβολή ισχύος στη θάλασσα, έχει μεταβληθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα, η αλλαγή αυτή δεν είναι μόνον ποσοτική αλλά και ποιοτική. Δηλαδή, δεν έχει μόνον αυξηθεί δραματικά το βεληνεκές των χερσαίων συστημάτων πυροβολικού, αλλά και η αποτελεσματικότητά τους.<br /><br />Στο παρελθόν τα πολεμικά πλοία μπορούσαν να μονομαχήσουν με το χερσαίο πυροβολικό ακόμη και πολύ κοντά στις ακτές. Ωστόσο, σήμερα ακόμη και οι πιο ισχυρές ναυτικές δυνάμεις, όπως είναι οι ομάδες μάχης των αμερικανικών αεροπλανοφόρων (CCG), μειονεκτούν εμφανώς έναντι ισχυρών πλεγμάτων αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής σε αποστάσεις πολλών εκατοντάδων χλμ από τις ακτές. Αυτά ισχύουν πολύ περισσότερο στο Αιγαίο.</div><div><br />Ενιαίος χώρος το Αιγαίο<br /><br />Άρα, ο “κανόνας βολής πυροβόλου” θέτει νέα δεδομένα όχι μόνον ως προς το εύρος των χωρικών υδάτων, αλλά και ως προς την ενίσχυση της εθνικής κυριαρχίας επί αυτών. Με άλλα λόγια, αν η υπεροχή του χερσαίου πυροβολικού επί της ναυτικής ισχύος είναι αναντίρρητη, τότε τα χωρικά ύδατα μετατρέπονται σε προέκταση της στεριάς προς τη θάλασσα, σε “γαλάζιο εθνικό έδαφος”. Το εύρος τους πλέον δεν είναι τα δώδεκα ναυτικά μίλια αλλά πολύ περισσότερο. Αυτή η δυνάμει αλλαγή προκύπτει με βάση τον “υπαρξιακό πυρήνα” της ίδιας της νομικής υπόστασης των χωρικών υδάτων, τον “κανόνα βολής του πυροβόλου”.<br /><br />Αυτή είναι, καταρχάς, μια άκρως θετική προοπτική για την Ελλάδα. Συγκεκριμένα, το Αιγαίο, λόγω της αρχιπελαγικής δομής του, προσφέρει στη χώρα μας μια αδιαίρετη ενότητα στεριάς και θάλασσας, η οποία το μετατρέπει σε ελληνική λίμνη. Όμως, αυτό θα συμβεί μόνο όταν η Ελλάδα αποδεχθεί να λειτουργήσει με βάση αυτήν τη νέα προοπτική, αν όχι πραγματικότητα. Αντιθέτως, αν επιμείνει στη σημερινή της πρακτική να μην ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο για να μην “ενοχλήσει” την Τουρκία, τότε, εμμέσως πλην σαφώς, κινδυνεύει να εμφανιστεί ότι αποδέχεται “ασαφή” κυριαρχία και επί των νησιών της.<br /><br />Η Τουρκία δείχνει πολύ πιο εναρμονισμένη από ό,τι η Ελλάδα με τις διεθνείς εξελίξεις, εξ ου και το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας. Όμως, η Άγκυρα γνωρίζει ότι η πολιτική γεωγραφία στο Αιγαίο δεν την βολεύει και γι’ αυτό επιθυμεί να την αλλάξει. Δεν θέλει να βρεθεί “εγκλωβισμένη” μέσα σε χώρο ενοποιημένης “θαλασσοχερσαίας” ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Γι’ αυτό και να αμφισβητεί ολοκληρωτικά την ελληνική εθνική υπόσταση.</div><div><br />Δεν θέλει συμβιβασμό η Τουρκία<br /><br />Η συγκεκριμένη εξέλιξη, φυσικά, καθιστά επικίνδυνα ανεδαφικές τις όποιες αντιλήψεις περί “συμβιβασμού” με τον τουρκικό επεκτατισμό. Ο λόγος είναι πως η Τουρκία δεν θέλει συμβιβασμό, αφού στρατηγικός της στόχος είναι η μετατροπή του Αιγαίου και μεγάλου μέρους της Ανατολικής Μεσογείου σε γεωπολιτική “επιχωμάτωση”, σε προέκταση της τουρκικής στεριάς προς τη θάλασσα.<br /><br />Στην πορεία του αυτή ο τουρκικός οδοστρωτήρας βρίσκει το εμπόδιο των ελληνικών νησιών, τα οποία μετατρέπονται σε πυρήνα μιας αδιαίρετης θαλασσοχερσαίας ενότητας. Άρα, η Άγκυρα πρέπει να τα μετατρέψει σε χώρο ασαφούς κυριαρχίας, αν όχι να τα απορροφήσει πλήρως, για να επιτύχει τις γεωπολιτικές της στοχεύσεις. Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να αντιληφθεί ότι η χώρα μας λειτουργεί μέσα σε ένα ενιαίο και αδιαίρετο διεθνές σύστημα, το οποίο βρίσκεται σε φάση βίαιης μετεξέλιξης.<br /><br />Παράλληλα, είναι ανάγκη να αντιληφθεί ότι το Δίκαιο της Θάλασσας είναι –όπως ήδη αναφέραμε– δυναμικό όχι στατικό μέγεθος. Ένα μέγεθος που εξελίσσεται και μεταλλάσσεται ανάλογα με τα διεθνή γεωπολιτικά δρώμενα, έστω και αν αυτά συμβαίνουν σε τόπους μακρινούς και δεν αποτυπώνονται (ακόμη) στο γράμμα του νόμου. Ωστόσο, τα δρώμενα αυτά προκύπτουν από ζυμώσεις στην υπαρξιακή βάση του Δικαίου της Θάλασσας, που είναι ο ανταγωνισμός της χερσαίας στρατιωτικής ισχύος με τη θαλάσσια.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί το Αιγαίο είναι αμυντικά ενιαίος “θαλασσοχερσαίος” χώρος

Γρίβας Κώστας Είναι ορατή η διεθνής τάσης σήμερα για την de facto μετατροπή της εγγύς θαλάσσιας έκτασης (πέρα των χωρικών υδάτων) σε χώρο άτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ρωσική παρουσία στα σύνορα με την Ουκρανία και η αμερικανική σ΄ όλο τον πλανήτη!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/usa_world.png"><img height="538" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/usa_world-696x677.png" width="737" /></a><br /><br /><b>Karine Bechet-Golovko.Reseau International<br /></b>Mετάφραση:<b> Μ. Στυλιανού</b><br /><br />Ενώ τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, υιοθετούν όλα εν χορώ την αμερικανική κραυγή: “Κοιτάξτε αυτούς τους 100.000 Ρώσους στρατιώτες στα σύνορα με την Ουκρανία, τι κίνδυνος! Τι κρίμα! », δεν είναι περίεργο να βλέπουμε τόσους πολλούς αγανακτισμένους για την παρουσία του ρωσικού στρατού στη Ρωσία, που να μην έχουν απολύτως καμιά απορία για την παρουσία του αμερικανικού στρατού στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία, για παράδειγμα;<br /><br /> Ο πόλεμος έχει τελειώσει εδώ και καιρό, και τα αμερικανικά στρατεύματα είναι πάντα εκεί. Φαίνεται ότι οι ευρωπαϊκές χώρες είναι απόλυτα βολεμένες με τη νοοτροπία των αποικιοκρατούμενων χωρών. Για ποια κυριαρχία μπορούμε ακόμα να μιλούμε! <br /><br /> Σε αυτό το πλαίσιο, είναι καλύτερο, στην πραγματικότητα, να επικεντρωθούμε σε κάτι άλλο, όπως η ρωσική στρατιωτική παρουσία … στη Ρωσία. Και ας αφήσουμε αυτές τις 750 αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις κατανεμημένες σε τουλάχιστον 80 χώρες.<br /><br />Κάθε μέρα, τα μέσα ενημέρωσης μας σφυροκοπούν με τον κίνδυνο της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στα ουκρανικά σύνορα. Ναι, η Ρωσία έχει σύνορα με την Ουκρανία και τα στρατεύματα της βρίσκονται στη ρωσική πλευρά των συνόρων, οπότε σε εθνικό έδαφος. Ναι, υπάρχει σύγκρουση στο ουκρανικό έδαφος, στα σύνορα με τη Ρωσία, και η Ρωσία έχει καθήκον να προστατεύσει το έδαφός της και τον πληθυσμό της.<br /><br />Από την άλλη, η στρατιωτική <a href="https://thepressfree.com/infographie-presence-militaire-americaine-dans-le-monde-infographie-actualites/">παρουσία </a>μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα από το σπίτι σου δεν είναι πρόβλημα. Τουλάχιστον 75 στρατιωτικές βάσεις και σχεδόν 200.000 στρατεύματα αναπτυγμένα σε όλο τον κόσμο:<br /><br /> Υπενθυμίζεται ότι σήμερα υπάρχουν ακόμα περίπου 72.000 Αμερικανοί στρατιώτες και πολίτες παρόντες στις ευρωπαϊκές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει εδώ και καιρό, και ο Ψυχρός Πόλεμος επίσης, αλλά ο αμερικανικός στρατός δεν έχει εγκαταλείψει το ευρωπαϊκό έδαφος, παρόλο που υπήρχαν 400.000 Αμερικανοί στρατιώτες το 1953. Τώρα μεταξύ της ρωσικής απειλής και της απειλής του Covid, όλα τα προσχήματα είναι καλά. Παραθέτω την επίσημη πηγή του ΝΑΤΟ: <br /><br />« Σχεδόν 72.000 στρατιωτικοί και πολίτες άνδρες και γυναίκες που ζουν και εργάζονται στο ευρωπαϊκό θέατρο διατηρούν την αποτρεπτική ικανότητα και την ικανότητα μάχης, λαμβάνοντας παράλληλα τα απαραίτητα μέτρα για να αποτρέψουν την περαιτέρω εξάπλωση του ιού. ».<br /><br />Δεν το είχαμε σκεφτεί… ΝΑΤΟ και Covid … Αυτός ο Covid, σίγουρα, εξυπηρετεί πραγματικά τα πάντα.<br /><br />Μόνο στη Γερμανία, δηλαδή στα σύνορα με τη Γαλλία, υπάρχουν σήμερα 34.500.Αμερικανοί στρατιωτικοί.<br /><br />Ενώ ο Τραμπ, ο μεγάλος κακός , ήθελε να μειώσει τη στρατιωτική παρουσία στην Ευρώπη(πραγματικά, τι κάθαρμα !),ο Μπάιντεν πάγωσε τη διαδικασία και εξετάζει το ενδεχόμενο αύξησης. Αντί να αγανακτεί, η Γερμανία ανακουφίζεται, ο αφέντης της κρατάει γερά το λουρί, επαναλαμβάνει την αιώνια υποταγή της:<br /><br />΄Ετσι η αλλαγή του τόνου της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ έγινε δεκτή με ενθουσιασμό στο Βερολίνο. “Ήμασταν πάντα πεπεισμένοι ότι τα αμερικανικά στρατεύματα που σταθμεύουν εδώ στη Γερμανία εξυπηρετούν την ευρωπαϊκή και διατλαντική ασφάλεια”, δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Μέρκελ, προσθέτοντας ότι η διατήρησή τους θα “εξυπηρετήσει τα συμφέροντα και των δύο πλευρών”. Για πολλές γερμανικές περιοχές η αποχώρηση των Αμερικανών «αγοριών»θα σήμαινε την ξήρανση μιας σημαντικής πηγής εισοδήματος.<br /><br />Επιπλέον, η Διοίκηση Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη εξακολουθεί να ασκείται από … έναν Αμερικανό, τον στρατηγό Τοντ Ουόλτερς, τον ίδιο που διοικεί τις αμερικανικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Τουλάχιστον τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. <br /><br />Και η σημερινή Γαλλία είναι ευγνώμων στο ΝΑΤΟ και στις Ηνωμένες Πολιτείες, και παραθέτω: « Σε ένα υποβαθμισμένο και απρόβλεπτο πλαίσιο ασφάλειας, ο στρατηγός François Lecointre υπενθύμισε στον SACEUR τη σημασία του ρόλου του ΝΑΤΟ,ως τον ακρογωνιαίο λίθο της άμυνας της Ευρώπης. ».<br /><br />Στην Ιαπωνία,αντιθέτως, η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ γίνεται όλο και λιγότερο ανεκτή από τον πληθυσμό. Ευτυχώς, στην Ιαπωνία, όπως και αλλού, οι άρχουσα ελίτ είναι εκεί για να ηρεμεί τον κυρίαρχο πατριωτικό ζήλο του καλού λαού. Είναι αλήθεια ότι 54.000 αμερικανοί στρατιώτες σε αυτή τη μικρή χώρα δεν περνούν απαρατήρητοι. Ειδικά όταν μόνο η βάση της Οκινάβας καταλαμβάνει … 20% της επικράτειας του αρχιπελάγους. <br /><br />Στην Νότιο Κορέα σταθμεύουν 24.000 Αμερικανοί στρατιωτικοί. Και όπως λέει η BFM,γκρινιάζουν λίγο, αλλά θεωρώντας το γεγονός που δεν μπορεί να συζητηθεί: δεν φεύγουν ποτέ πραγματικά, “είναι το δόγμα τους να είναι παρόντες παντού, ανεξάρτητα από το τίμημα”. <br /><br />Αλλά για την κυριαρχία και την ασφάλεια στην Ευρώπη, είναι πράγματι θεμελιώδες να είμαστε αγανακτισμένοι για την παρουσία του ρωσικού στρατού στη Ρωσία. ΄Ετσι, τουλάχιστον, δεν μιλάμε για τα πράγματα που πράγματι μας ενοχλούν.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/i">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ρωσική παρουσία στα σύνορα με την Ουκρανία και η αμερικανική σ΄ όλο τον πλανήτη!

Karine Bechet-Golovko.Reseau International Mετάφραση: Μ. Στυλιανού Ενώ τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, υιοθετούν όλα εν χορώ την αμερικανική κρ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Πέφτουμε από τα σύννεφα» για την «επαφή» Ισραήλ-Τουρκίας; Δεν θα ΄πρεπε…

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/strategy_chess-6490816_1280.png"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/strategy_chess-6490816_1280-696x392.png" width="729" /></a><br /><br />Η χθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία των ΥΠΕΞ Τουρκίας και Ισραήλ μετά από 13 ολόκληρα χρόνια, την ίδια ώρα που ο Έλληνας ΥΕΘΑ βρίσκεται στο Ισραήλ, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει. Όμως πως να μην αιφνιδιάζονται οι Έλληνες πολίτες, όταν εδώ και πολλούς μήνες κάθε μέρα ακούνε από συγκεκριμένα πρόσωπα που έχουν αναλάβει να μεταδίδουν την κυβερνητική προπαγάνδα ότι «οι συμμαχίες και οι συμφωνίες που υπογράψαμε» έχουν αλλάξει τα πάντα στη γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής μας.<br /><br />Το αφήγημα της «απομονωμένης Τουρκίας» και του «αδύναμου Ερντογάν» ,πέρασε με επιμονή σ΄ ένα μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης που είχε κι έχει ανάγκη να ακούσει κάτι θετικό και αρνείται να πιστέψει ότι τα νέα δεν είναι τόσο ευχάριστα…<br /><br />Κάπως έτσι φθάσαμε στο ναυάγιο του EastMed και ακόμη χειρότερα στην προώθηση σχεδίου από τις ΗΠΑ για αγωγό Κύπρου-Ισραήλ-Τουρκίας…<br /><br />Κάπως έτσι περιμέναμε βοήθεια από τα ΗΑΕ, αλλά αυτά «ρίχνουν» 10 δις επενδύσεις στην Τουρκία…<br /><br />Η Ιταλία στην οποία δώσαμε πάρα πολλά με τη συμφωνία που υπογράψαμε για τις θαλάσσιες ζώνες, πρωτοστατεί για να μην επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία.<br /><br />Η Άγκυρα μιλά με όλους, ο Ερντογάν ετοιμάζεται να «τα φτιάξει» με τη Σαουδική Αραβία και η μόνη χώρα που μένει για να εξομαλύνει τις σχέσεις της Τουρκίας είναι η Αίγυπτος.<br /><br />Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν πρέπει να μας ρίξει σε κατάσταση πανικού και κατάθλιψης. Αν έχουμε σχέδιο για το τι πρέπει και τι μπορούμε να κερδίσουμε από το γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζεται τότε δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε.<br /><br />Δυστυχώς όμως δε μπορεί να αγνοήσει κανείς ότι και σ΄ αυτά τα ζητήματα η διαχείριση τους γίνεται πρωτίστως με κριτήρια επικοινωνίας και με το βλέμμα στραμμένο…στις δημοσκοπήσεις και στην ευκαιρία των πρόωρων εκλογών. Το να δημιουργείς ψευδαισθήσεις στους πολίτες είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ και πολλούς μήνες στα θέματα Άμυνας και Εξωτερικής πολιτικής. Η ελληνική κυβέρνηση «φούσκωσε» τις θετικές κινήσεις που έκανε και στα δύο αυτά πεδία δημιουργώντας ένα κλίμα εφησυχασμού που δεν είναι σύμμαχος σ΄ όσα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και σ΄ όσα φαίνεται να έρχονται , ειδικά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Πέφτουμε από τα σύννεφα» για την «επαφή» Ισραήλ-Τουρκίας; Δεν θα ΄πρεπε…

Η χθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία των ΥΠΕΞ Τουρκίας και Ισραήλ μετά από 13 ολόκληρα χρόνια, την ίδια ώρα που ο Έλληνας ΥΕΘΑ βρίσκεται στο Ισρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Rafale: Παρανοϊκές συζητήσεις… για να μην ελπίζεις ότι θα αλλάξει κάτι ουσιαστικό στην άμυνα και τη χώρα

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/01/RAFALE-114-WING-FIRST-790x400.jpg" width="795" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η στάση που τήρησε ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος, στη συντριπτική του πλειονότητα, στο ζήτημα της προμήθειας των γαλλικών μαχητικών Rafale F3R, “σκοτώνει” κάθε ελπίδα σταδιακής προσαρμογής της χώρας στην πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα, την ελπίδα για ψύχραιμη και όσο το δυνατόν πολιτικά αποφορτισμένη συζήτηση για τα θέματα εθνικής ασφάλειας.</span></h3>Του <b>ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ*</b><br />Ο εθισμός στις “οπαδικές” συζητήσεις που διεξάγονται σε τηλεοπτικά παράθυρα και στην πολιτική “κλωτσοπατινάδα” αποδεικνύει του λόγου το αληθές: Επιβεβαιώνεται για μία ακόμα φορά ότι “για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ”. Το ζητούμενο είναι εάν υπάρχει αρκετός χρόνος, όταν μάλιστα, είναι αμφίβολη η διάθεση του πολιτικού συστήματος να εργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση. Η νοοτροπία στις συζητήσεις των τηλεοπτικών παραθύρων κατά κανόνα ταιριάζει με την επιλογή των προσκεκλημένων. Τα Rafale έδωσαν άλλη μια ευκαιρία για πολιτικό καυγά, με αφορμή αυτό που θεωρήθηκε –όχι αβάσιμα– προσπάθεια πολιτικής αξιοποίησης του θέματος από τη σημερινή κυβέρνηση.<br /><br />«Δεν καλέσατε τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης για να το καπηλευτείτε κομματικά, φαίνεται από το σποτ με κομματική υπογραφή από κάτω» «Ναι, αλλά εμείς τα πήραμε, επανεξοπλίζουμε τη χώρα». «Ναι αλλά εμείς που αναβαθμίσαμε τα F-16 δεν κάναμε τα ίδια». «Καταστρέφετε τη χώρα, δεν κάνετε τίποτα να προστατέψετε τη χώρα από την ενεργειακή κρίση».<br /><br />Τέτοιες ατάκες γέμισαν τα τηλεοπτικά παράθυρα. Τι να τους πεις! Ότι εάν είχαν ακολουθήσει εδώ και 15 χρόνια τον δρόμο της Κύπρου με την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων ίσως να είχαμε γλιτώσει από την κρίση, ή τουλάχιστον να ήταν ηπιότερη; Να τους πεις για τη συλλογική τους ανοησία που έβλεπαν αστάθεια μερικών μηνών στις τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου για να επιστρέψουμε μετά “ευτυχισμένοι στο κυνήγι της… πράσινης πεταλούδας”;<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Ή μήπως να τους πεις ότι εάν είχαμε εκμεταλλευθεί τους ενεργειακούς πόρους που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις διαθέτει η Ελλάδα, θα είχαμε τη δυνατότητα να αγοράσουμε τον αριθμό μαχητικών που χρειαζόμαστε. Τα 24 Rafale ενισχύουν ποιοτικά την Πολεμική Αεροπορία, αλλά δεν λύνουν από μόνα τους το αμυντικό πρόβλημα της χώρας. Εκτός αυτού, αργεί η πλήρης επιχειρησιακή τους ένταξη. Υπενθυμίζουμε ότι αυτά που είναι σήμερα του συρμού ήταν κάποτε λόγος να χαρακτηριστεί όποιος τα έλεγε υπερεθνικιστής και πολεμοκάπηλος!<br /><br />Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι τα ίδια πρόσωπα που εξέφραζαν βεβαιότητα για τις δυνατότητες συνεννόησης με την Τουρκία, σήμερα εξανίστανται και επιπλήττουν τους προσκεκλημένους τους εάν τύχει και εκφράσουν κάποια αντίρρηση για τη σύγχρονη συμβατική σοφία περί τα αμυντικά. Και δεν ξεχνούν να καλούν σαν “ειδικούς” εκπροσώπους της σχολής που ειρωνευόταν όσους προειδοποιούσαν ότι οι ολιγωρίες πληρώνονται και ότι θα τρέχουμε… Εκτός φυσικά εξαιρέσεων.<br /><br />Συχνά πυκνά, οι ίδιοι και οι ίδιοι “αστέρες” βαφτίζονται “ειδικοί” επί παντός του επιστητού. Δεν έχει πολύ σημασία να αναφέρουμε τις ανακρίβειες που ακούγονται. Θα πιάναμε πολύ χώρο. Όταν δε καλούνται επιστήμονες καταξιωμένοι στο αντικείμενό τους, είναι σύνηθες οι οικοδεσπότες δημοσιογράφοι να τους διακόπτουν προτού καταφέρουν να δώσουν μια ολοκληρωμένη απάντηση για το θέμα που έχουν ερωτηθεί!<br /><br />Αναρωτιέται ο τηλεθεατής εάν οι οικοδεσπότες ενδιαφέρονται πραγματικά να ακούσουν την απάντηση, ή απλώς παίζουν τον ρόλο τους σε μία στιχομυθία που περιέχει μόνο ατάκες, κατά κανόνα πομφόλυγες. Θα ήμασταν άδικοι εάν δεν τονίζαμε ότι υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις. Αλλά ο κανόνας είναι οι “παντογνώστες” τηλεοπτικοί “μαϊντανοί” που ρητορεύουν για πολιτικά, διεθνολογικά, στρατηγικά και στρατιωτικά θέματα σαν κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας!<br /><br />Η απουσία θεσμών για την παραγωγή στρατηγικής σκέψης τόσο για την εξωτερική πολιτική όσο και για την άμυνα, αλλά και η απέχθεια του πολιτικού συστήματος στην επεξεργασία ενός δόγματος εθνικής ασφαλείας, το οποίο να επικαθορίζει, ή τουλάχιστον να επηρεάζει τον σχετικό δημόσιο διάλογο έχει οδηγήσει στη σημερινή θλιβερή πολιτικάντικη “κλωτσοπατινάδα”.<br /><br />Κάθε κόμμα που αναλαμβάνει την εξουσία κουβαλάει μαζί του πρόσωπα, συνήθως “παιδιά του κομματικού σωλήνα”, τα οποία, αν και δεν διαθέτουν τα αναγκαία ουσιαστικά προσόντα, αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης με τις γνωστές συνέπειες. Κατά κανόνα, για να επιβιώσουν αποκλείουν τους ικανούς, θεωρώντας τους δυνάμει ανταγωνιστές. Αλλά έχουν την τάση να “τακιμιάζουν” με υπηρεσιακούς παράγοντες που έχουν ιδιοτελή ατζέντα.<br /><br />Λίγο πολύ παντού στον κόσμο υπάρχουν τέτοια φαινόμενα. Στην Ελλάδα, όμως, το φαινόμενο είναι κανόνας, όχι εξαίρεση, άρα συστημικό. Τόσο οι πολιτικοί φορείς, όσο και οι παντός είδους γραφειοκρατίες έχουν τον χώρο και αναπτύσσουν συμπεριφορές για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων, πολλά εκ των οποίων είναι αντίθετα με το καλώς εννοούμενο εθνικό και δημόσιο συμφέρον. Κι αυτό μπορεί να ισχύει από το απλούστερο θέμα, μέχρι τους ζωτικής σημασίας εξοπλισμούς της χώρας…<div><br /></div><div><b><i>*Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA<br /></i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Rafale: Παρανοϊκές συζητήσεις… για να μην ελπίζεις ότι θα αλλάξει κάτι ουσιαστικό στην άμυνα και τη χώρα

Η στάση που τήρησε ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος, στη συντριπτική του πλειονότητα, στο ζήτημα της προμήθειας των γαλλικών μαχητικών...

Διαβάστε την συνέχεια