Αστυνομικοί, στρατιώτες και μέλη της ΜΙΤ αιχμάλωτοι του ΠΚΚ – Θέμα ταμπού για τα τουρκικά ΜΜΕ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQFVcq_qF3vhE26O9yxTLWb4HA8Bcu-B9Al38AOcxp9CwZvEaCH5XQCbxrbfjPvOaGMoQpNkQikTlMw-rT7fO21Ri9foNut_Vsu8qdgANwZenCldiXSx8el7TsWsn4LdQbRVN_WIWxi5Q/s1600/basliksiz-toyrkoi+aixmalotoi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="440" data-original-width="750" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQFVcq_qF3vhE26O9yxTLWb4HA8Bcu-B9Al38AOcxp9CwZvEaCH5XQCbxrbfjPvOaGMoQpNkQikTlMw-rT7fO21Ri9foNut_Vsu8qdgANwZenCldiXSx8el7TsWsn4LdQbRVN_WIWxi5Q/s640/basliksiz-toyrkoi+aixmalotoi.jpg" width="640" /></a></div> <br /> To HPG απευθύνθηκε στις οικογένειες των αιχμαλώτων στρατιωτών <br /> <br /> Ο διοικητής του HPG Μαχιρ Ντενίζ δήλωσε: “Οι οικογένειες των αιχμαλώτων που έχουμε στα χέρια μας αν θέλουν να δουν σώα τα παιδιά τους να πάνε στο καθεστώς των ΑΚΡ-ΜΗΡ να ρωτήσουν τι έκαναν για τα παιδιά τους, διότι δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να προσπαθούν να τα σκοτώσουν”. <br /> <br /> Ο Μαχιρ Ντενιζ-ένας από τους διοικητές του HPG, δήλωσε πως η εξουσία του ΑΚΡ-ΜΗΡ δεν κάνει τίποτε για να συναντήσουν τις οικογένειές τους, οι αιχμάλωτοι των κρατικών δυνάμεων, ενώ όπως είπε δεν θέτουν καν στην επικαιρότητα το θέμα αυτό. Ο διοικητής Ντενίζ, είπε πως οι στρατιώτες αυτοί κρατούνται από το HPG, καθώς ήταν μεταξύ των δυνάμεων που εξαπέλυσε κατά του κουρδικού λαού η εξουσία και για αυτό, ο ομόλογος των οικογενειών για αυτούς, είναι το HPG. <br /> <br /> Όπως είναι γνωστό το τουρκικό κράτος υπό την ηγεσία του Ερντογάν , στις 24 Ιουλίου 2015 άρχισε έναν μαζικό πόλεμο με σκοπό την καταστροφή του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος. Στις έντονες συγκρούσεις των περασμένων 5 ετών σε διάφορα μέρη, μέλη της αστυνομίας του στρατού και της MIT συνελήφθησαν από αντάρτες του HPG. Από την μέρα που συνελήφθησαν το τουρκικό κράτος δεν ρώτησε ποτέ τίποτε, δεν τους στήριξε και έτσι σαν να μην υπήρχαν, για αυτούς τους στρατιώτες δεν αναρωτιέται κανείς πλην των οικογενειών τους. Ο πατέρας του αιχμάλωτου στρατιώτη Μουσλουμ Αλτιντας, τις τελευταίες μέρες πήγε και αυτός και έκατσε μπροστά στα κεντρικά γραφεία του κόμματος HDP στο Ντιγιαρμπακίρ και εκεί μαζί με τις οικογένειές που υποστηρίζουν πως τα παιδιά τους είναι στο βουνό, ζητάει και αυτός την επιστροφή του παιδιού του.<br /> <br /> Ο διοικητής του αρχηγείου του Κέντρου Λαϊκής Άμυνας Μουράτ Καραγιλάν σε συνέντευξη που έδωσε την περασμένη εβδομάδα ανέφερε πως οι οικογένειες οι οποίες μετά από επινόηση της κυβέρνησης ΑΚΡ-ΜΗΡ-Εργκενεκον και της ΜΙΤ, αφέθηκαν να διαμαρτύρονται μπροστά στα γραφεία του HDP, αποτελούν τμήμα μιας επιχειρησιακής δράσης και δήλωσε πως “Αυτό είναι απόλυτο και πρέπει να το μάθουν όλοι. Εκεί πέρα όχι 10 μέρες, αλλα και 10 χρόνια να κάτσουν, κανείς δεν επιστρέφει πίσω”. Σε μία άλλη συνέντευξη που έδωσε στο ANF, ο Τζεμιλ Μπαγικ-αντιπρόεδρος του εκτελεστικού Συμβουλίου του KCK, είπε πως ο ομόλογός δεν είναι το κόμμα HDP αλλά το ΠΚΚ και οι αντάρτες. <br /> <br /> Ρωτήσαμε τον διοικητή Ντενίζ, αν η κυβέρνηση των κομμάτων ΑΚΡ-ΜΗΡ έχει κάνει κάποια προσπάθεια για τους Τούρκους αιχμαλώτους, για τους οποίους οι οικογένειές τους διαμαρτύρονται μπροστά στα γραφεία του κόμματος HDP. <br /> <br /> Ο διοικητής Ντενιζ μας είπε πως οι αστυνομικοί, στρατιώτες και μέλη της ΜΙΤ, κρατούνται εδώ και πέντε χρόνια και ότι για να εξαλείψουν τις ανησυχίες των οικογενειών τους αλλά και για να ενημερώσουν την κοινή γνώμη, παλιότερα δημοσίευσαν βίντεο με ομιλίες τους και μάλιστα φέτος κατά το Μπαϊράμι διασφάλισαν την αποστολή γραμμάτων προς τις οικογένειές τους. Προσθέτει όμως πως ” Παρόλα αυτά το τουρκικό κράτος και η κοινή γνώμη φέρονται σαν να μην υπάρχουν καθόλου αυτοί οι αστυνομικοί στρατιώτες και μέλη της ΜΙΤ και τους αγνοούν παντελώς. Κανένας δε ρωτάει το τι κάνουν”. <br /> <br /> ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΜΕ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ <br /> <br /> O διοικητής Μαχίρ Ντενίζ ανέφερε πως οι αξιωματούχοι του τουρκικού κράτους όχι μόνο δεν προέβησαν σε καμία ενέργεια σχετικά με τους αιχμαλώτους αστυνομικούς, στρατιώτες και μέλη της ΜΙΤ, αλλά προσπαθούν να εντοπίσουν τις τοποθεσίες τους και με αεροπορικές επιθέσεις να τους σκοτώσουν. Ο Ντενίζε συνέχισε λέγοντας : ¨Διότι ξέρουν πως με χερσαία επιχείρηση δεν θα μπορέσουν να φτάσουν. Το τουρκικό κράτος και η υπηρεσία πληροφοριών του, είναι σαφές πως εδώ και κάποιο διάστημα αυτό προσπαθεί. Και υπάρχουν δύο λόγοι για αυτό : <br /> <br /> Α) Να σκοτώσουν αυτούς τους αιχμαλώτους που βρίσκονται δίπλα μας και μετά να μας κατηγορήσουν λέγοντας πως ¨Το ΠΚΚ εκτέλεσε τους αστυνομικούς και στρατιώτες μας¨. <br /> Β) Αν και είναι οι δικοί τους αστυνομικοί και στρατιώτες, για το καθεστώς των ΑΚΡ-ΜΗΡ η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία¨ <br /> <br /> O Ντενίζ θυμίζει πως όταν το 2008 είχαν πιαστεί στο Οραμάρ 8 Τούρκοι στρατιώτες αιχμάλωτοι, αξιωματούχοι του ΑΚΡ είχαν δηλώσει πως ¨Από την αιχμαλωσία τους, καλύτερα να είχαν πεθάνει¨ και δηλώνει πως ¨Το φασιστικό καθεστώς των ΑΚΡ-ΜΗΡ, αυτή την στιγμή με την ίδια νοοτροπία επιδιώκει να καταστρέψει τους δικούς του αστυνομικούς, στρατιώτες και μέλη της ΜΙΤ. <br /> <br /> ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ, ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΜΙΤ <br /> <br /> Στις 4 Αυγούστου 2017 με μια ειδική επιχείρηση συνελήφθησαν ο Ερχάν Πεκτσετίν-Επικεφαλής των Διασπαστικών Εθνοτικών Δράσεων της ΜΙΤ στο εξωτερικό και ο Αϊντίν Γκιουνέλ- στέλεχος Ανθρώπινων Πόρων της ΜΙΤ. Εκτός από αυτούς στα χέρια του ΠΚΚ βρίσκονται άλλοι 9 στρατιώτες και αστυνιομικοί. Να ποιοι είναι αυτοί οι αιχμάλωτοι : <br /> <br /> Σεντάτ Σοργκούν : Καταγόμενος από το Ερζερούμ. Υπηρετούσε την θητεία του στις φυλακές τύπου F στο Βαν. 4 χρόνια αιχμάλωτος. <br /> Ουμίτ Γκιτζίρ : Καταγόμενος από το Μπαλικεσίρ. Είχε μετατεθεί στην Διεύθυνση Στρατοχωροφυλακής Τσουκούρτζας. Τρία χρόνια αιχμάλωτος. <br /> Σεμίχ Οζμπέι : Καταγόμενος από την Μαλάτια. Αιχμαλωτίστηκε 4 χρόνια πριν, την ώρα που με άδεια πήγαινε από το Ντέρσιμ προς την Μαλάτια. <br /> Αντίλ Καμπακλί : Καταγόμενος από την Οσμανίγε. Είχε ολοκληρώσει την εκπαίδευση του στο Ετιμεσγκούτ της Άγκυρας και κατευθυνόταν στο Ντέρσιμ όταν αιχμαλωτίστηκε στον δρόμο. 4 χρόνια αιχμάλωτος. <br /> Μουσλούμ Αλτιντάς : Καταγόμενος από την Ούρφα. Αιχμαλωτίστηκε πριν από 4 χρόνια στο Ντέρσιμ όπου υπηρετούσε την θητεία του. <br /> Μεβλούτ Καφετζί : Καταγόμενος από το Εσκισεχίρ. Αιχμαλωτίστηκε πριν από 3,5 χρόνια όταν πήγαινε από την Τσουκούρτζα στο Χακκάρι. <br /> Σεντάτ Γαμπαλάκ : Καταγόμενος από την Μερσίνα. Ήταν αστυνομικός στην Ούρφα. Πηγαίνοντας από το Ερζερούμ προς την Ούρφα, κρατήθηκε στον δρόμο Ντιγιαρμπακίρ-Λίτζε. Συμπλήρωσε 4 χρόνια. <br /> Σουλεϊμάν Σουγκούρ : Καταγόμενος από το Σίιρτ. Ήταν στρατιώτης στο Μπίγκιολ. Απήχθη 4 χρόνια πριν στον δρόμο Ντιγιαρμπακίρ-Λίτζε. <br /> Χουσείν Σαρί : Καταγόμενος από το Μάρας. Ήταν λοχίας στο Σαρίκαμις. Πηγαίνοντας πριν από 4 χρόνια στο Μαρας, απήχθη. <br /> https://anfturkce.com/kurdIstan/hpg-ellerindeki-esirlerin-ailelerine-seslendi-130394<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αστυνομικοί, στρατιώτες και μέλη της ΜΙΤ αιχμάλωτοι του ΠΚΚ – Θέμα ταμπού για τα τουρκικά ΜΜΕ

To HPG απευθύνθηκε στις οικογένειες των αιχμαλώτων στρατιωτών Ο διοικητής του HPG Μαχιρ Ντενίζ δήλωσε: “Οι οικογένειες των αιχμαλώτων π...

Διαβάστε την συνέχεια

Έλλειψη "αναλώσιμων" στρατιωτών - Η αχίλλειος πτέρνα της Δύσης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjic7lsxBT48JnV_SY8S7RK6FSRdevnjoc3I6bzkELkOYV6WkmGXzdaAD4qwKZGmu7kf_JECPFy-kvNVDpmi4tvpxyD1qK7mMALf-ZFhn7Tbci89DZ3cp8gRxlR_Kt1bDlDWlPBwOq4pt0/s1600/stratiotes.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjic7lsxBT48JnV_SY8S7RK6FSRdevnjoc3I6bzkELkOYV6WkmGXzdaAD4qwKZGmu7kf_JECPFy-kvNVDpmi4tvpxyD1qK7mMALf-ZFhn7Tbci89DZ3cp8gRxlR_Kt1bDlDWlPBwOq4pt0/s640/stratiotes.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Γιώργος Μαργαρίτης</b><br /> Μια από τις ακλόνητες σταθερές στην ειδησεογραφία όπως και στη δημόσια συζήτηση είναι τα λεγόμενα "εθνικά ζητήματα". Πρόκειται για κάτι το φυσιολογικό. Οι δραστηριότητες της Τουρκίας, η γενικότερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον χώρο της Μεσογείου, της Κύπρου, της Μέσης Ανατολής, της Μαύρης θάλασσας, ίσως και των Βαλκανίων, ανεβάζουν στην πρώτη σειρά του ενδιαφέροντος τη θέση της Ελλάδας μέσα σε όλα αυτά. Δηλαδή, την εξωτερική πολιτική της ως κράτος και ως έθνος ακόμα περισσότερο. <br /> <br /> Μια συζήτηση αυτού του είδους αυτονόητα εμπεριέχει την εθνική άμυνα, τις στρατιωτικές δυνατότητες της χώρας μας δηλαδή. Δυνατότητες που καθορίζουν το είδος της πολιτικής που μπορεί, ή που δεν μπορεί να ακολουθήσει. Στο υπόστρωμα της συζήτησης περί εθνικής άμυνας βρίσκεται κυρίως το θέμα των "εργαλείων", των εξοπλισμών. Περιέργως, είναι πολύ πιο αραιή και πιο συγκρατημένη η συζήτηση γύρω από το "τελικό στάδιο" αυτής της πολιτικής σκέψης, δηλαδή τον πόλεμο.<br /> <br /> Ο πόλεμος αποτελεί ένα εξαιρετικά οδυνηρό γεγονός --κάτι σαν την αρρώστια ή τον θάνατο στην οικογενειακή ζωή-- και είναι απόλυτα φυσικό οι ανθρώπινες κοινωνίες να απεύχονται ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Στην τρέχουσα ειδησεογραφία, εξάλλου, το ενδεχόμενο μιας πολεμικής εμπλοκής υποβαθμίζεται σε επίπεδο συμπλοκής ή σύρραξης. Για θερμό επεισόδιο μιλούμε συνήθως.<br /> <br /> Έτσι, λοιπόν, την ώρα που σε κάθε επίπεδο η χώρα συζητά είτε για στόλους φρεγατών και υποβρυχίων είτε για σμήνη αεροπλάνων, η προοπτική χρησιμοποίησή τους συρρικνώνεται στο θερμό επεισόδιο. Σε μια τέτοια κλίμακα στρατιωτικής εμπλοκής αμφιβάλουμε αν η παρουσία όλων αυτών των επιβλητικών οπλικών συστημάτων είναι αναγκαία. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν ανάποδα. Ας μιλήσουμε για πόλεμο πριν φθάσουμε στο θερμό επεισόδιο. Ίσως, έτσι κατανοήσουμε πως συνδέονται ετούτες οι διαφορετικής κλίμακας καταστάσεις μεταξύ τους. <br /> <br /> Αναλώσιμες ζωές - Το αμερικανικό παράδειγμα <br /> <br /> Ο πόλεμος είναι ένα κατ’ εξοχή "καταναλωτικό" γεγονός. Είναι μια σπατάλη ανθρώπινων ζωών και υλικού πλούτου. Καταναλώνει ζωές και αναλώνει τόσο πυρομαχικά και όπλα, όσο και τις υποδομές, πάνω στις οποίες στηρίζεται ο πολιτισμός και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Για να γίνει λοιπόν ένας πόλεμος χρειάζεται να υπάρχει "πλεόνασμα" και από ανθρώπινες ζωές και από υλικά μέσα. Καμία δύναμη ποτέ στον κόσμο δεν κατέφυγε στον πόλεμο όταν της έλλειπαν τα βασικά "αναλώσιμα", ζωές και πλούτος.<br /> <br /> Ας ξεκινήσουμε από τις ανθρώπινες ζωές. Τι θα μπορούσε να είναι "αναλώσιμο" μέγεθος στην περίπτωσή τους; Για να μην θεωρηθούμε απόλυτα αμοραλιστές "τεχνοκράτες", ας καταφύγουμε σε κάποιο παράδειγμα. Ας πάρουμε τις ΗΠΑ στον καιρό των μεγάλων εκστρατειών στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Μια περιδιάβαση <a href="https://edition.cnn.com/SPECIALS/2003/iraq/forces/casualties/2008.03.html">στους καταλόγους</a> των νεκρών Αμερικανών στους δύο αυτούς πολέμους μας ξενίζει. Ένα εντυπωσιακά μεγάλο ποσοστό των πεσόντων φέρει ισπανικά ονόματα. <br /> <br /> Πολύ απλά, οι ΗΠΑ μπόρεσαν να στείλουν μαζικές στρατιωτικές δυνάμεις στις δύο αυτές εκστρατείες, διότι διέθεταν μια πηγή "αναλώσιμου" --κοινωνικά "φθηνού"-- ανθρώπινου δυναμικού. Οι ισπανόφωνοι μετανάστες από το Μεξικό ή τη Λατινική Αμερική μπορούσαν να τύχουν κάποιας ανοχής --ή και ευεργετημάτων-- εάν με το πέρασμα των συνόρων δέχονταν να ενταχθούν στον αμερικανικό στρατό. Επρόκειτο για την ίδια ακριβώς διαδικασία, με την οποία στέλνονταν στα μέτωπα του Αμερικανικού Εμφυλίου οι πεινασμένοι Ιρλανδοί μετανάστες του 1860 που έφταναν στη Νέα Υόρκη. Σκηνές που πολύ εύστοχα μας έδειξε η υπέροχη ταινία "Συμμορίες της Νέας Υόρκης". <br /> <br /> Ένας από τους λόγους που οι ΗΠΑ δεν μπορούν πλέον να αναλάβουν μαζικές στρατιωτικές εκστρατείες είναι το ότι στέρεψε η πηγή προμήθειας "αναλώσιμου", "φθηνού" ανθρώπινου δυναμικού. Δεν στέρεψε, επειδή τελείωσαν οι απελπισμένοι που συνωστίζονται στα νότια σύνορα των ΗΠΑ. Στέρεψε για λόγους κοινωνικών ισορροπιών, καθώς ο δια του πολέμου και του θανάτου μηχανισμός ένταξης ισπανόφωνων μεταναστών στην αμερικανική κοινωνία, άρχισε να μετατρέπει ολόκληρες ζώνες των ΗΠΑ σε κάποιο είδος δεύτερου Μεξικού: Σχεδόν εξήντα εκατομμύρια είναι πλέον οι ισπανόφωνοι στις ΗΠΑ (19% του πληθυσμού). <br /> <br /> Ο πρώτος και βασικός δείκτης για την διαθεσιμότητα "αναλώσιμου" ανθρώπινου πλεονάσματος είναι φυσικά ο δημογραφικός. Κοινωνίες όπου οι δείκτες φυσικής ανάπτυξης του πληθυσμού έχουν αρνητικό πρόσημο (λιγότερα από δύο παιδιά για κάθε γυναίκα/ζευγάρι σε παραγωγική ηλικία) αναλογίζονται με τρόμο τις δημογραφικές ανατροπές που μία έκτακτη θνησιμότητα νέων ανθρώπων θα μπορούσε να επιφέρει. Αποφεύγουν, λοιπόν, ως εκ τούτου να εμπλακούν σε πόλεμο. <br /> <br /> Είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα κράτη της δυτικής Ευρώπης και η Ιαπωνία. Η Ρωσία, για να δώσουμε ένα πρόσθετο παράδειγμα, ενέταξε τις στρατιωτικές της δυνατότητες στην πολιτική της μόλις μετά το 2007-2008, όταν για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου αποκαταστάθηκε στη χώρα μια σχεδόν ομαλή φυσική δημογραφική συμπεριφορά. <br /> <br /> Να αναφέρουμε, ως στατιστική παρένθεση, ότι για την Τουρκία το σχετικό μέγεθος ήταν 2,05 ανά γυναίκα το 2015 και 2,48 το 2000, στην εποχή γέννησης δηλαδή των σημερινών κλάσεων στρατεύσιμων. Για την Ελλάδα αντιστοίχως είναι 1,30 ανά γυναίκα το 2015 και 1,25 το 2000. Για την Κύπρο 1,44 ανά γυναίκα το 2015 και 1,71 το 2000 (στοιχεία Παγκόσμιας Τράπεζας). <br /> <br /> Οι μικρομεσαίοι δεν πάνε πόλεμο <br /> <br /> Η ύπαρξη "αναλώσιμου" ανθρώπινου δυναμικού δεν εξαρτάται μόνο από τα δεδομένα της δημογραφίας. Κοινωνικοί παράγοντες το καθορίζουν στον ίδιο σχεδόν βαθμό. Στην περίπτωση, λόγου χάρη, μιας κοινωνίας με αναπτυγμένα τα μεσαία αστικά στρώματα, οι διαθεσιμότητες περιορίζονται. Τα στρώματα αυτά διαθέτουν περιουσία, αν και δεν κατέχουν μέσα παραγωγής. Στην ουσία η περιουσία τους --συνήθως ακίνητα-- αποτελεί απλά και μόνο το μέσο για την εξασφάλιση και την επιβεβαίωση της ενδιάμεσης κοινωνικής τους θέσης: δεν είναι ούτε προλετάριοι, ούτε καπιταλιστές. <br /> <br /> Σε αυτό το κοινωνικό επίπεδο το αδύναμο σημείο είναι η μεταβίβαση της περιουσίας από γενιά σε γενιά. Τυχόν δυσλειτουργία στο επίπεδο της μεταβίβασης οδηγεί στην ουσία σε κοινωνική υποβάθμιση, καθότι χάνεται η μόνη εγγύηση της κοινωνικής ταξικής υπόστασης της οικογένειας, η μόνη διαφοροποίηση από τους προλεταρίους. Η αγχωτική συμπεριφορά αυτής της κοινωνικής ομάδας ως προς τα παιδιά της (συνήθως δύο) οφείλεται ακριβώς σε αυτόν τον φόβο.<br /> <br /> <br /> Προφανώς, για τα μικρομεσαία αστικά στρώματα η εμφάνιση ενός έκτακτου παράγοντα "θνησιμότητας", όπως είναι ο πόλεμος, προκαλεί ρίγη ανησυχίας και απέχθειας. Δεν απειλείται μόνο η βιολογική ισορροπία της οικογένειας, η συνέχειά της αν θέλετε, αλλά και απειλείται άμεσα η κοινωνική της θέση και υπόσταση. Στην ουσία στις εύθραυστες αυτές κοινωνικές ισορροπίες δεν υπάρχουν "αναλώσιμοι" άνθρωποι, δεν είναι κοινωνικά επιθυμητό να υπάρχουν.<br /> <br /> Γιατί οι Ισραηλινοί αρχίζουν να αλλάζουν <br /> <br /> Το κατά πόσο η κοινωνική αυτή κατάσταση επηρεάζει τη δυνατότητα μιας χώρας να εμπλακεί σε πολεμικές περιπέτειες, φαίνεται με διαυγή τρόπο στην περίπτωση του Ισραήλ. Το τελευταίο δεν είχε κανένα πρόβλημα σε προηγούμενες δεκαετίες να κατανικήσει συγκροτημένους στρατούς ισχυρότερων από αυτό --πληθυσμιακά τουλάχιστον-- κρατών και να πληρώσει το αναγκαίο τίμημα σε ζωές γι' αυτό. <br /> <br /> Τα τελευταία χρόνια αδυνατεί --ή μάλλον αποφεύγει-- να εμπλακεί με μια σαφώς υποδεέστερη (συγκριτικά με την Αίγυπτο λόγου χάρη) στρατιωτική οντότητα: την Χεζμπολάχ του νότιου Λιβάνου. Η τελευταία ακυρώνει την υπεροχή του Ισραήλ σε υλικά και τεχνολογικά μέσα. Αποφεύγει να συγκρουστεί μαζί του σε κάθε πεδίο "τεχνικού πολέμου" είτε αυτό είναι ο αέρας, είτε η θάλασσα, είτε τα αναπεπταμένα πεδία μαχών, όπου τον πρώτο λόγο έχουν η μηχανοκίνηση και τα τεθωρακισμένα. <br /> <br /> Αντίθετα, περιμένει τον αντίπαλο σε ένα πολυδιάστατο οργανωμένο πεδίο μάχης επί και υπό του εδάφους, το οποίο για να κατακτηθεί επιβάλει τη μαζική εμπλοκή "αναλώσιμων" (με την έννοια ότι δεν είναι δυνατό να αποφευχθούν απώλειες) στρατευμάτων. Η ολοένα και περισσότερο "μεσοαστική" κοινωνία του Ισραήλ αδυνατεί να εξεύρει τέτοιου είδους "αναλώσιμους" πολεμιστές. <br /> <br /> Μέσα από αυτές τις κοινωνικές μεταλλάξεις η πάλαι ποτέ "πολεμόχαρη" κοινωνία του Ισραήλ αντιδρά ολοένα και πιο αρνητικά στην προοπτική ανθρώπινων απωλειών σε πολεμικές συγκρούσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που η αμυντική πολιτική της χώρας επικεντρώνεται σε ένα άπιαστο ως τώρα όνειρο: την ανακάλυψη ενός τρόπου πολέμου, όπου δεν θα χρειάζονται πολεμιστές!<br /> <br /> Επιστημονική φαντασία <br /> <br /> Ένα μεγάλο μέρος της τρέχουσας φιλολογίας περί τεχνητής νοημοσύνης πηγάζει από αυτή την πολιτική ανάγκη που κατατρέχει εκτός από το Ισραήλ και άλλες δυτικές χώρες. Η δε προσδοκία που καλλιεργήθηκε στη Λευκωσία ότι ισραηλινά στρατεύματα θα έρθουν --στο όνομα της "συμμαχίας"-- να προασπίσουν το εναπομείναν έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας μάλλον ανάγεται σε επιστημονική φαντασία: αυτή που θεραπεύει τις αγωνίες του κάθε απελπισμένου. <br /> <br /> Παρά τις παραπάνω διαπιστώσεις, η κοινωνία του Ισραήλ έχει δημογραφικό πλεονέκτημα σε σχέση με την αντίστοιχη της Ελλάδας. Η Ελλάδα παρουσίαζε αρνητικό ρυθμό φυσικής δημογραφικής ανάπτυξης (fertility rate) 1,43 στα 2017 (εκτίμηση CIA Factbook). Στο Ισραήλ ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 2,64. Εάν, λοιπόν, οι επιπτώσεις στη μαχητική δεινότητα του Ισραήλ επηρεάζονται σε τέτοιο βαθμό από την ύπαρξη του ενός και μόνο παράγοντα (ισχυρή παρουσία κοινωνικών μεσοστρωμάτων), μπορούμε να υποθέσουμε ότι σε μεγαλύτερο βαθμό επηρεάζεται η στρατιωτική δυνατότητα της Ελλάδας. Όπου ισχύουν σε δραματικό βαθμό και οι δύο περιοριστικοί παράγοντες (παθητική δημογραφική δυναμική και μεσοστρώματα). <br /> <br /> Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε έναν αριθμό επιπλέον επιχειρημάτων, όπως για παράδειγμα τα γεωγραφικά δεδομένα, ή αν θέλετε η μαύρη τρύπα που προκαλεί η νεανική μετανάστευση. Θα παραβιάζαμε ίσως ανοικτές πύλες. Τα όσα παραπάνω εκθέσαμε θεωρούμε ότι αρκούν για να μας δώσουν ένα πρώτο στίγμα σχετικά με το τι μπορεί να είναι η αμυντική πολιτική της χώρας μας.<br /> <br /> Πολιτική αποτροπής <br /> <br /> Η αμυντική πολιτική, όπως κάθε πολιτική, έχει μπροστά της ένα ευρύ φάσμα από στόχους. Με βάσει τα υπάρχοντα δεδομένα και στοιχεία προσδιορίζει και επιλέγει τον κατάλληλο. Σε αυτό το πεδίο οι υπάρχουσες επιλογές μπορούν να χωριστούν σε δύο μεγάλα σύνολα: σε εκείνες που αποβλέπουν σε μια "πετυχημένη" στρατιωτική εμπλοκή και σε εκείνες που επιδιώκουν την μη εμπλοκή σε στρατιωτική αναμέτρηση. <br /> <br /> Ανεξάρτητα από τους υπόλοιπους παράγοντες, στις περιπτώσεις όπου απουσιάζουν οι προϋποθέσεις επίτευξης πολιτικών στόχων διαμέσου της στρατιωτικής εμπλοκής, δηλαδή του πολέμου, για τους βασικούς λόγους που προηγουμένως αναπτύξαμε τότε επιλέγεται αναγκαστικά το δεύτερο: μια αμυντική πολιτική που θα στοχεύει στην μη εμπλοκή σε πολεμική αναμέτρηση. <br /> <br /> Μια τέτοια αμυντική πολιτική συμβατικά ονομάζεται πολιτική αποτροπής. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση η επιλογή μιας τέτοιας πολιτικής δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την φοβική, συμβιβαστική και υποχωρητική πολιτική του κατευνασμού και του εφησυχασμού που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου. Ετούτη η ερμηνεία της αποτροπής φέρνει πιο κοντά και τον πόλεμο και την ήττα, την αποτυχία της αμυντικής πολιτικής. <br /> <br /> Το αντίθετο είναι η αποτροπή. Για να εμποδίσεις τον αντίπαλο να προσφύγει στο ευνοϊκό γι' αυτόν χώρο της στρατιωτικής αντιπαράθεσης και της συνακόλουθης απειλής χρήσης στρατιωτικών μέσων, πρέπει να έχεις τα μέσα --πολιτικά, στρατιωτικά και τεχνικά-- να τον αποτρέψεις να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία. Θα ήταν καλό να αρχίζαμε τη συζήτηση από αυτό το σημείο.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Έλλειψη "αναλώσιμων" στρατιωτών - Η αχίλλειος πτέρνα της Δύσης

Γιώργος Μαργαρίτης Μια από τις ακλόνητες σταθερές στην ειδησεογραφία όπως και στη δημόσια συζήτηση είναι τα λεγόμενα "εθνικά ζητήμα...

Διαβάστε την συνέχεια

Το «τερμάτισαν» οι Τούρκοι: Ζητάνε... Μύκονο, Πάρο & Νάξο! - Θέλουν ακόμα 85 χλμ. δυτικότερα τα «σύνορά τους» στο Αιγαίο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx3-IKNSDbyIZizn150d57N1H6rRuqlNwbIJW4HunrjXHQ3h4P13iR7VhrdKAhRkb7XyAnt7u3dOE_gKSfZ9UoyEVxmr96UXZ3DDfcy8-nkoUeRcNE5Sd_dFLK3a0UbNqXNg3tvtjtVNE/s1600/aigaio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx3-IKNSDbyIZizn150d57N1H6rRuqlNwbIJW4HunrjXHQ3h4P13iR7VhrdKAhRkb7XyAnt7u3dOE_gKSfZ9UoyEVxmr96UXZ3DDfcy8-nkoUeRcNE5Sd_dFLK3a0UbNqXNg3tvtjtVNE/s640/aigaio.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Δεν έχουν όρια πλέον οι Τούρκοι. Δεν ζητούν απλώς τη τη διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό, αλλά θέλουν να προχωρήσουν δυτικότερα στον 24ο Μεσημβρινό! <br /> <br /> Συγκεκριμένα ο πρώην γ.γ. του τουρκικού υπουργείου Άμυνας απόστρατος συνταγματάρχης Ουμίτ Γιαλίμ και ένας εκ των εξ απορρήτων συμβούλων του Ρ.Τ.Ερντογάν δήλωσε ότι ο χάρτης της «Γαλάζιας» τους «πατρίδας» μπροστά από τον οποίο είχε εμφανιστεί πρόσφατα ο Ρ.Τ.Ερντογάν, είναι «πολύ μετριοπαθής» και «όχι σωστός», καθώς μετακινεί τα «θαλάσσια σύνορα» της Τουρκίας 85 χλμ. ανατολικότερα», ενώ τα κανονικά σύνορα περιλαμβάνουν σειρά νησιών όπως η Μύκονος, η Αμοργός, η Νάξος, η Πάρος, τα Κουφονήσια κλπ. (βλέπε χάρτη κάτωθι) !<br /> <br /> <br /> <br /> <img height="473" src="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/default-inner/public/article/2019/9/17/hhhhhh.jpg?itok=BBfZ0QF_" width="640" /><br /> <br /> Ο χάρτης που παρουσιάστηκε από τη «Ναυτική Ακαδημία» στις 31 Αυγούστου 2019, παρουσία του Τούρκου προέδρου, λέει ο σύμβουλος του Ερντογάν, έφθανε μέχρι το γεωγραφικό μήκος των 25 μοιρών ενώ αυτός που είχε δημοσιεύσει το 1974 το τουρκικό Γενικό Επιτελείο για το Αιγαίο, η τουρκική υφαλοκρηπίδα έφθανε μέχρι το γεωγραφικό μήκος των 24 Μοιρών ανατολικά.<br /> <br /> Ωστόσο, στον χάρτη που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα, επισημάνθηκε ότι αυτός σχεδιάστηκε ανατολικότερα στο γεωγραφικό μήκος των 25 μοιρών.<br /> <br /> Ο Γιαλίμ ισχυρίζεται ότι τα «τουρκικά σύνορα» μετατοπίστηκαν περίπου 85 χιλιόμετρα ανατολικότερα!<br /> <br /> Τα σύνορα δηλαδή που θεωρεί ότι έχει η Τουρκία στο Αιγαίο!<br /> <br /> Ο ίδιος προειδοποίησε ότι εάν εφαρμοστούν τα θαλάσσια σύνορα του 2019, η Τουρκία θα χάσει 'σημαντικά δικαιώματα' στο Αιγαίο Πέλαγος», σημειώνει το τουρκικό δημοσίευμα.<br /> <br /> Ο Γιαλίμ πρόσθεσε ακόμη, ότι σύμφωνα με τα (τουρκικά)" δικαιώματα" που απορρέουν από τις "διεθνείς συμβάσεις" και το "διεθνές δίκαιο", (επικαλούμενοι γενικώς και αορίστως το "διεθνές δίκαιο" και κατά το δοκούν βέβαια) ) οι θαλάσσιες δικαιοδοσίες μας, δηλαδή, η Γαλάζια πατρίδα μας, είναι περίπου 550 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ο εναέριος χώρος μας είναι 1,3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ενώ τώρα αναφέρθηκε ότι η ‘Γαλάζια Πατρίδα’ μας είναι 462 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, σημειώνει το δημοσίευμα.<br /> <br /> <a href="https://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το «τερμάτισαν» οι Τούρκοι: Ζητάνε... Μύκονο, Πάρο & Νάξο! - Θέλουν ακόμα 85 χλμ. δυτικότερα τα «σύνορά τους» στο Αιγαίο

Δεν έχουν όρια πλέον οι Τούρκοι. Δεν ζητούν απλώς τη τη διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό, αλλά θέλουν να προχωρήσουν δυτικότερ...

Διαβάστε την συνέχεια

Περσικός: Οι ύποπτες «συμπτώσεις» των επιθέσεων – Ποιοι δεν θέλουν προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbxqh5fhkjyk0v_LCy8hyJ_wMP6w7BxHBEARgH14DuFI2ejSvbkh3s5cu_6fe_Gj3M03n2KvOMyomV-e_LCRIK-Y1KON2uYFna-5ez9981-5KSO2ITj6UCWSqRCBVaev0laqy50J9jCoA/s1600/aeroplano_hpa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="660" data-original-width="1346" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbxqh5fhkjyk0v_LCy8hyJ_wMP6w7BxHBEARgH14DuFI2ejSvbkh3s5cu_6fe_Gj3M03n2KvOMyomV-e_LCRIK-Y1KON2uYFna-5ez9981-5KSO2ITj6UCWSqRCBVaev0laqy50J9jCoA/s640/aeroplano_hpa.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <b>Γιώργος Σκαφιδάς </b><br /> Πολλές και ύποπτες οι συμπτώσεις, καθώς οι επιθέσεις της 14ης Σεπτεμβρίου συμπίπτουν χρονικά με επικείμενες… συναντήσεις ηγετών (Τραμπ-Ροχανί), εκλογικές αναμετρήσεις (Ισραήλ), χρηματιστηριακές εξελίξεις (Aramco) και μεγάλα διεθνή ραντεβού (Γενική Συνέλευση ΟΗΕ) <br /> <br /> Στο πεδίο των διεθνών ανταγωνισμών οι «συμπτώσεις» ποτέ δεν είναι απλά… συμπτώσεις. Καμία επίθεση, άλλωστε, δεν γίνεται στην τύχη.<br /> <br /> Οι επιθέσεις της 14ης Σεπτεμβρίου κατά πετρελαϊκών εγκαταστάσεων στη Σαουδική Αραβία, εάν μάλιστα συνδυαστούν και με παλαιότερα πλήγματα του περασμένου Ιουνίου κατά πετρελαιοφόρων τάνκερ στα Στενά του Ορμούζ, θα έπρεπε να δημιουργούν υποψίες… Διότι όπως και να το δει κανείς, πέρα από κάθε συνωμοσιολογική διάθεση, είναι ολίγον τι «ύποπτο» όταν διαδοχικές και καλά συντονισμένες επιθέσεις νεφελώδους προέλευσης συμπίπτουν χρονικά με... συναντήσεις ηγετών (Αμπε-Ροχανί, Τραμπ-Ροχανί), εκλογικές αναμετρήσεις (Ισραήλ), χρηματιστηριακές εξελίξεις (Aramco) και μεγάλα διεθνή ραντεβού (Γενική Συνέλευση ΟΗΕ). <br /> <br /> Μόλις τον περασμένο Ιούνιο, στις 13 Ιουνίου πιο συγκεκριμένα, δύο τάνκερ ιαπωνικών συμφερόντων (το ένα ιαπωνικής ιδιοκτησίας και το άλλο νορβηγικό αλλά με ιαπωνικής ιδιοκτησίας φορτίο) δέχονται επίθεση από «αγνώστους» στα Στενά του Ορμούζ, μια θαλάσσια οδό από όπου, ειρήσθω εν παρόδω, διέρχεται σχεδόν το 30% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου. Αυτομάτως η τιμή του μαύρου χρυσού ανεβαίνει.<br /> <br /> <img height="313" src="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/default/public/images/2019/09/aeroplanoforo.jpg?h=7609bf42&itok=c0AJ5hhY" width="640" /><br /> <br /> Με το δάχτυλο στη σκανδάλη βρίσκονται οι ΗΠΑ μετά τις επιθέσεις στην Aramco Με το δάχτυλο στη σκανδάλη βρίσκονται οι ΗΠΑ μετά τις επιθέσεις στην Aramco <br /> <br /> ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένο Βασίλειο σπεύδουν να κατηγορήσουν για την επίθεση το Ιράν, με την Τεχεράνη ωστόσο να αρνείται κάθε εμπλοκή και την άμεσα ενδιαφερόμενη Ιαπωνία να αποκηρύσσει τα ενοχοποιητικά στοιχεία ως ανεπαρκή. Σημειώνεται ότι την περίοδο εκείνη, στη θέση του συμβούλου εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου βρίσκεται ακόμη ο Τζον Μπόλτον, ένας αξιωματούχος όχι απλό «γεράκι» αλλά «υπεργεράκι» («uber-hawk» τον ονομάζουν), έκδηλα εχθρικός απέναντι στο Ιράν αλλά ιδιαίτερα φιλικός ταυτόχρονα απέναντι στην ισραηλινή κυβέρνηση του<a href="https://www.ethnos.gr/mpeniamin-netaniahoy"> </a>Μπενιαμίν Νετανιάχου. <br /> <br /> Οι επιθέσεις της 13ης Ιουνίου κατά των ιαπωνικών συμφερόντων τάνκερ πραγματοποιούνται όμως, κατά «σύμπτωση», ενώ ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε βρίσκεται σε διήμερη επίσημη επίσκεψη στο Ιράν. Εάν πιστέψουμε μάλιστα τα δημοσιεύματα (που δεν έχουν διαψευστεί δημοσίως από τις άμεσα εμπλεκόμενες πλευρές), τότε ο Άμπε έχει μεταβεί στην Τεχεράνη με την αποστολή να λειτουργήσει ως γεφυροποιός ανάμεσα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και την ηγεσία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, μεταφέροντας μηνύματα του ιδίου του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ προς την ιρανική ηγεσία. <br /> <br /> Ο Μπόλτον και οι εκλογές στο Ισραήλ <br /> <br /> Τρεις μήνες μετά, ο «σκληρός» Τζον Μπόλτον αποτελεί πια παρελθόν (ο Τραμπ τον «παραίτησε» στις 9 Σεπτεμβρίου). Στη σκιά της απομάκρυνσης του Μπόλτον, ενισχύεται σημαντικά και το ενδεχόμενο μιας συνάντησης εντός του Σεπτεμβρίου ανάμεσα στον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και τον πρόεδρο του Ιράν, Χασάν Ροχανί, στο περιθώριο της ετήσιας Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη. «Με τον Μπόλτον εκτός, θα συναντήσει ο Τραμπ τον Ροχανί;» διερωτάτο χαρακτηριστικά το περιοδικό «Foreign Policy» στις 12 Σεπτεμβρίου. <br /> <br /> Λέγεται μάλιστα ότι σε ακριβώς αυτό το πλαίσιο, ο Αμερικανός πρόεδρος είναι έτοιμος να άρει και μέρος των κυρώσεων που έχει επιβάλει στο Ιράν, ενώ ταυτόχρονα, κυκλοφορούν και σενάρια που θέλουν τον Τραμπ να έχει «ψυχρανθεί» στις σχέσεις του απέναντι στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου. <br /> <br /> Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, στις 14 Σεπτεμβρίου, μη-επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) πλήττουν με πυρά πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της κρατικής σαουδαραβικής Aramco στην ανατολική Σαουδική Αραβία. Το πλήγμα είναι τόσο μεγάλο ώστε η παραγωγή να μειωθεί κατά περίπου 6 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως. Αυτομάτως η τιμή του μαύρου χρυσού ανεβαίνει. <br /> <br /> Οι τελευταίες επιθέσεις πραγματοποιούνται, κατά «σύμπτωση», μόλις λίγα 24ωρα προτού ξεκινήσουν οι εργασίες της ετήσιας Συνόδου των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη αλλά και μόλις λίγα 24ωρα πριν από τις βουλευτικές εκλογές στο Ισραήλ (17 Σεπτεμβρίου), πριν από μια εκλογική αναμέτρηση δηλαδή που προμηνύετο δύσκολη εάν όχι εφιαλτική για τον Μπενιαμίν Νετανιάχου και την παράταξη Λικούντ. <br /> <br /> Κατά «σύμπτωση», οι επιθέσεις πραγματοποιούνται λίγο πριν και από την πολυαναμενόμενη είσοδο (αρχική δημόσια προσφορά, IPO) του κολοσσού της Aramco στο χρηματιστήριο του Ριάντ. Ο λόγος για μια δημόσια προσφορά που αναμενόταν «πολύ σύντομα», μια προσφορά πάνω στην οποία έχουν ξεκινήσει ήδη να εργάζονται να λοιποί κολοσσοί όπως οι J.P. Morgan, Goldman Sachs, Credit Suisse και Citigroup. <br /> <br /> Την ευθύνη για τις επιθέσεις της 14ης Σεπτεμβρίου αναλαμβάνουν οι υποστηριζόμενοι από το Ιράν αντάρτες Χούτι, που πολεμούν ενάντια στις δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη. Οι Αμερικανοί σπεύδουν και πάλι να δουν πιθανές ευθύνες του Ιράν πίσω από την επίθεση (αν και όχι με την ίδια βεβαιότητα όπως τον περασμένο Ιούνιο), ενώ η Τεχεράνη από την πλευρά της και πάλι να αρνείται κάθε εμπλοκή. Ρωσία, Κίνα και Τουρκία παίρνουν, εμμέσως πλην σαφώς, θέση στο πλευρό του Ιράν. <br /> <br /> Η Ρωσία όμως παράλληλα δεν χάνει την ευκαιρία και… προσφέρεται να πουλήσει αντιαεροπορικούς-αντιβαλλιστικούς πυραύλους S-400 στη Σαουδική Αραβία ως μέσο για να μπορέσει το Ριάντ να ενισχύσει τη σαουδαραβική αεράμυνά ενάντια στα drones προστατεύοντας έτσι αποτελεσματικότερα και τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του σουνιτικού βασιλείου. Σημειώνεται ότι Μόσχα και Ριάντ βρίσκονται όντως σε συνομιλίες για τους ρωσικούς S-400, με τους Σαουδάραβες ωστόσο να γνωρίζουν ότι μια τέτοια συμφωνία θα προκαλούσε την οργή (και τις πιθανές κυρώσεις) των Αμερικανών. Πίσω στην Ουάσιγκτον, πάντως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αντιμετωπίζουν τη Σαουδική Αραβία με ολοένα μεγαλύτερη δυσπιστία. «Το Ιράν μπορεί να είναι εχθρός της Αμερικής αλλά η Σαουδική Αραβία δεν είναι φίλος», γράφει ο πολύπειρος Άντριου Μπέισβιτς στους New York Times. <br /> <br /> Τα στρατόπεδα των ωφελημένων <br /> <br /> Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, είναι σαφές ότι από τις επιθέσεις των τελευταίων μηνών κατά των πετρελαιοφόρων και των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων ωφελούνται δύο «στρατόπεδα»: <br /> το «στρατόπεδο» όλων όσοι δεν θέλουν με τίποτα να δουν τις ΗΠΑ και το Ιράν να έρχονται πιο κοντά <br /> και το «στρατόπεδο» όλων όσοι έχουν να κερδίσουν από τις ξαφνικές «εκρήξεις» στην τιμή του πετρελαίου <br /> <br /> Εμφατικά αντίθετοι σε μια αμερικανοϊρανική προσέγγιση είναι: <br /> Οι σκληροπυρηνικοί εντός του Ιράν (Φρουροί της Επανάστασης κ.ά.) <br /> Η Σαουδική Αραβία <br /> Το Ισραήλ <br /> Και οι «φίλοι» της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ στην Ουάσιγκτον <br /> <br /> Oι «παίχτες», από την άλλη, που ωφελούνται από την άνοδο στις τιμές του πετρελαίου είναι πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ τους. Μεταξύ αυτών, θα μπορούσε κανείς να ξεχωρίσει χώρες με μεγάλη παραγωγή πετρελαίου όπως είναι (ενδεικτικά): <br /> Η Σαουδική Αραβία (οι εξαγωγές της οποίας το 2018 κατευθύνθηκαν κυρίως προς την Ιαπωνία, την Κίνα, τη Νότιο Κορέα και την Ινδία) <br /> Η Ρωσία <br /> Οι ΗΠΑ (που ξεχωρίζουν πλέον ως ο κορυφαίος παραγωγός παγκοσμίως, πάνω από τη Ρωσία και τη Σαουδική Αραβία) <br /> <br /> Υπενθυμίζεται, άλλωστε, ότι ο Οργανισμός Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών (OPEC) και η Ρωσία είχαν ήδη συμφωνήσει, από τον περασμένο Ιούλιο, να παρατείνουν τους περιορισμούς στην παγκόσμια πετρελαϊκή παραγωγή έως και τον Μάρτιο του 2020, διαιωνίζοντας έτσι μια τάση περικοπών/μείωσης που έχει ουσιαστικά ξεκινήσει ήδη από το 2017. Και αυτό, με προφανή στόχο να ανέβουν (ή τουλάχιστον να μην αρχίσουν να πέφτουν) οι τιμές. <br /> <br /> Υπάρχουν όμως και χώρες ή ενώσεις χωρών που δεν εξάγουν αλλά εισάγουν ενέργεια και ως εκ τούτου πληρώνουν ακριβά την όποια άνοδο στις τιμές του πετρελαίου. Ποιες είναι αυτές (ενδεικτικά); <br /> Η Κίνα <br /> Η Ινδία <br /> Η Τουρκία <br /> Η Ιαπωνία <br /> Η Νότιος Κορέα <br /> Η ΕΕ <br /> Ο Τραμπ και ο Ομπάμα <br /> <br /> Όσο για τον ίδιο τον Αμερικανό πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, εκείνος εμφανίζεται να «υιοθετεί» μια διττή στρατηγική απέναντι στο Ιράν, κρατώντας στο ένα χέρι μαστίγιο (αποσύροντας τις ΗΠΑ από τη διεθνή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, επιβάλλοντας κυρώσεις, απειλώντας με στρατιωτικό χτύπημα ή ακόμη και με πόλεμο) και στο άλλο καρότο (εμφανιζόμενος να επιθυμεί μια συνάντηση με τον Ροχανί, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο άρσης μέρους των κυρώσεων, δηλώνοντας έτοιμος για μια νέα «πυρηνική» συμφωνία, καλύτερη από εκείνη του 2015). <br /> <br /> Λέγεται ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα ήθελε στην πραγματικότητα όντως να προχωρήσει σε μια ιστορική συνάντηση με τον Χασάν Ροχανί, όπως είχε κάνει άλλωστε και με τον Κιμ Γιονγκ Ουν της Βορείου Κορέας. Για την ιστορία, εάν όντως το πράξει, εκείνος θα είναι ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που συναντάται με έναν Ιρανό ηγέτη έπειτα από το 1977 και τη συνάντηση που είχαν τότε στην Τεχεράνη ο Τζίμι Κάρτερ με τον Σάχη Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί. Και μόνο μια τέτοια ιστορική συνάντηση, με ή χωρίς προϋποθέσεις και πέρα από το όποιο αποτέλεσμα, θα ικανοποιούσε τον Τραμπ, που είναι πια <a href="https://www.washingtonpost.com/politics/trumps-dual-instincts-on-iran-big-threats-and-an-eagerness-to-deal/2019/09/16/1d18f860-d894-11e9-a688-303693fb4b0b_story.html">σαφές</a> ότι θέλει να μείνει στην ιστορία ως ο πρόεδρος που έσβησε την πολιτική κληρονομιά του Μπαράκ Ομπάμα...<br /> <br /> <a href="https://www.ethnos.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Περσικός: Οι ύποπτες «συμπτώσεις» των επιθέσεων – Ποιοι δεν θέλουν προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν;

Γιώργος Σκαφιδάς Πολλές και ύποπτες οι συμπτώσεις, καθώς οι επιθέσεις της 14ης Σεπτεμβρίου συμπίπτουν χρονικά με επικείμενες… συναντήσε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «εποχή των drones» και οι απειλές για την Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9R9QF616guA-3DXQyjQ0amJ46r02g5uJSyFHIEkKVvXFeG5uYREMOKty9Yre21tKc7bzCEr_BzyNkUJI0v-tfKOOSiFA-dZlL1lm4ZYgOFkRSEKLJJh0obyie9UGbCj29mC7Hnh0Z4AY/s1600/drone+Akinci.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="346" data-original-width="650" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9R9QF616guA-3DXQyjQ0amJ46r02g5uJSyFHIEkKVvXFeG5uYREMOKty9Yre21tKc7bzCEr_BzyNkUJI0v-tfKOOSiFA-dZlL1lm4ZYgOFkRSEKLJJh0obyie9UGbCj29mC7Hnh0Z4AY/s640/drone+Akinci.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του<b> Νίκου Μελέτη </b><br /> Η επίθεση με drones εναντίον των εγκαταστάσεων της Aramco στη Σαουδική Αραβία, που έχει πλέον επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία αλλά και η ολοένα και πιο διευρυμένη χρήση οπλισμένων UAV’s όχι μόνο από κράτη αλλά και από ομάδες και τρομοκρατικές οργανώσεις, αναδεικνύει το όπλο αυτό σε ένα από τα πιο επικίνδυνα μέσα εκτέλεσης αντισυμβατικών στρατιωτικών επιχειρήσεων. <br /> <br /> Και σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, που η συζήτηση εδώ και μια δεκαετία είναι εάν θα μπορέσει να προμηθευτεί δυο φρεγάτες από την Γαλλία ή αν -και υπό ποιους όρους- θα αναβαθμίσει τα F-16, η απειλή είναι ακόμη μεγαλύτερη καθώς η Τουρκία έχει κάνει άλματα στην τεχνολογία των UAV’s. Χθες παρουσίασε το πρότυπο του νέου Akinci, ενώ ήδη το οπλισμένο Bayraktar φαίνεται να έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε κανονικό πολεμικό τερέν, στη Λιβύη. <br /> <br /> Η Τουρκία, στην έκθεση TEKNOFEST (Istanbul Aerospace and Technology Festival) που άνοιξε χθες πύλες της στην Κωνσταντινούπολη, παρουσίασε το νεότερο απόκτημα της, το οπλισμένο drone Akinci, το οποίο κατασκευάζεται από την εταιρία Baykar Makina. <br /> <br /> Με το ονομα «Ιπτάμενο Ψάρι» το Akinci με δυο κινητήρες μπορεί να μεταφέρει βάρος μέχρι 1,5 τόνο, πετά σε ύψος 40.000 ποδιών και μπορεί να μείνει στον αέρα για 24 ώρες, ενώ διευθύνεται μέσω τουρκικής κατασκευής δορυφόρων, ενώ είναι εξοπλισμένο με υπερσύγχρονα συστήματα ραντάρ, όλα κατασκευασμένα στην Τουρκία. Οι κατασκευαστές του προβλέπουν τον εξοπλισμό του ακόμη και με πυραύλους αέρος-αέρος, ώστε να μπορούν να επιχειρούν και σε αντίστοιχες αποστολές. Το Akinci θα κάνει την πρώτη πτήση του μέχρι το τέλος του χρόνου και θα ενταχθεί στο δυναμικό των Τουρκικών Δυνάμεων Aσφαλείας το 2020. <br /> <br /> Στην Λιβύη είναι ήδη σε εξέλιξη ένας πόλεμος drones με πρωταγωνιστικό ρόλο της Τουρκίας που προσέφερε τα Bayraktar ΤΒ2 στην προσωρινή κυβέρνηση, ενώ ο στρατηγός Χαλίφα Χάφταρ, που ηγείται των ανταρτικών δυνάμεων με την στήριξη της Αιγύπτου και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, έχει στην διάθεση του κινέζικα drones που του έχουν διαθέσει τα Εμιράτα. Τα τουρκικά Bayraktar έφθασαν στη Λιβύη, καθώς οι δυνάμεις του στρατηγού Χάφταρ είχαν πάρει το «πάνω χέρι» έχοντας το πλεονέκτημα που του προσέδιδαν τα κινέζικα Drones, Wing Loong. <br /> <br /> Παρά το γεγονός ότι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης του LNA έχει ανακοινώσει την κατάρριψη ή καταστροφή τουλάχιστον τεσσάρων Bayraktar τα τουρκικά drones εκτιμάται ότι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο για την ανακατάληψη της στρατηγικής πόλης Gharyan στην Νότια Λιβύη από τις κυβερνητικές δυνάμεις, <br /> <br /> Η Baykar έχει ήδη προμηθεύσει τον τουρκικό Στρατό με 75 Bayraktar TB2s και έχει ήδη κλείσει το πρώτο συμβόλαιο για να παραδώσει και 24 Akinci. Η εταιρία ανήκει στην οικογένεια του γαμπρού του Τ. Ερντογαν, Σελτσούκ Μπαυρακτάρ, που έχει παντρευτεί τη μικρότερη κόρη του Τούρκου Προέδρου.<br /> <br /> Τα τελευταία χρόνια, η τεχνολογία των drones έχει αναπτυχθεί, προσφέροντας μεγαλύτερη διάρκεια πτήσης, εύκολη χρήση, και μεγαλύτερη ευστοχία. <br /> <br /> Οι εξελίξεις στην τεχνολογία αυτή, και η πρόσβαση που αποκτούν σε αυτή μη κρατικές δομές μετατρέπουν τα drones σε βασικό εργαλείο μη συμβατικών επιχειρήσεων. Τέλη Αυγούστου οι Ισραηλινοί σκότωσαν σε μια αεροπορική επιχείρηση δύο μέλη της Χεζμπολάχ που βρίσκονταν σε ιρανική βάση στη Συρία και προετοίμαζαν επίθεση με drone στο Ισραήλ, ενώ την ίδια ημέρα η Χεζμπολάχ κατήγγειλε το Ισραήλ ότι βομβάρδισε με drone το κτίριο που στεγάζονταν τα ΜΜΕ που ελέγχει. <br /> <br /> Σύμφωνα με εξειδικευμένους ιστότοπους, πρόσβαση σε UAV’s έχουν κι άλλες τρομοκρατικές ή αντάρτικες οργανώσεις και ομάδες, όπως το ISIS, η Χαμάς, η Boko Haram στη Νιγηρία και φυσικά οι Χούτι στην Υεμένη. <br /> <br /> Η Χεζμπολάχ και οι Χο;yτι εξοπλίζονται από το Ιράν που εκπαιδεύει και στη χρήση των drones ώστε να μπορούν να εκτελούν εξελιγμένες και ακριβείς επιθέσεις και συγχρόνως να χρησιμοποιούν τα μη επανδρωμένα για συλλογή πληροφοριών και παρακολούθηση στόχων. <br /> <br /> Η διεθνής κοινότητα έχει αντιληφθεί τους κινδύνους που ενέχει η ανεξέλεγκτη χρήση των drones και η πρόσβαση σε αυτή την τεχνολογία τρομοκρατικών ή άλλων ομάδων. Τον Οκτώβριο του 2018 τα Ηνωμένα Έθνη φιλοξένησαν συνέδριο με τίτλο «Η Διευρυμένη χρήση των οπλισμένων UAVs και η ανάγκη για Διεθνή Στάνταρτς» καλώντας τις χώρες να ενισχύσουν τους κανόνες ελέγχου των εξοπλισμών και να αντιμετωπίσουν τις απειλές που προέρχονται από τα Drones, πολλά από τα οποία πλέον προέρχονται από την Κίνα. Στη Διάσκεψη τονίσθηκε ακριβώς ο κίνδυνος από το γεγονός ότι μη κρατικοί παράγοντες έχουν την δυνατότητα να πραγματοποιούν κτύπημα από μεγάλες αποστάσεις με drones που μπορεί να μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών και να επιτίθενται στον στόχο με βάση προκαθορισμένες συντεταγμένες. <br /> <br /> Και ο στόχος δεν περιορίζεται μόνο σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις αλλά μπορεί να είναι υποδομές, λιμάνια, σταθμοί πυρηνικής ενέργειας, υδραγωγεία, φράγματα, διυλιστήρια. <br /> <br /> Η ανάδειξη των drones σε ένα νέο όπλο αντισυμβατικών επιχειρήσεων, που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία σε περιβάλλοντα όπως αυτό του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, δημιουργεί νέες υποχρεώσεις στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς η Ελλάδα θα πρέπει να κινηθεί τόσο στην κατεύθυνση ενίσχυσης του οπλοστασίου της με drones, αλλά και με προμήθεια πυραυλικών συστημάτων εξουδετέρωσης των Οπλισμένων Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών.<br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η «εποχή των drones» και οι απειλές για την Ελλάδα

Του Νίκου Μελέτη Η επίθεση με drones εναντίον των εγκαταστάσεων της Aramco στη Σαουδική Αραβία, που έχει πλέον επιπτώσεις στην παγκόσμι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο πόλεμος των Drones στη Λιβύη και η ευθεία εμπλοκή των Τούρκων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD9kqPf7pzWJAjJ3nHUd20hCtMCWJCUzHCPeBr8XDwQVVisZ_3TquUmdPb-6nZy8fXWG7iV91VZoeEeAlRJXY-aVf7uSxENh3sERkhquyeYgUiJTqN31G6fsVqUU0mXx9h4vpv75Bj9eU/s1600/Bayraktar_TB2_UCAV_TURKEY.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD9kqPf7pzWJAjJ3nHUd20hCtMCWJCUzHCPeBr8XDwQVVisZ_3TquUmdPb-6nZy8fXWG7iV91VZoeEeAlRJXY-aVf7uSxENh3sERkhquyeYgUiJTqN31G6fsVqUU0mXx9h4vpv75Bj9eU/s640/Bayraktar_TB2_UCAV_TURKEY.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η Τουρκία παρέχει σημαντική βοήθεια στην κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη με τα εξοπλισμένα Τουρκικής κατασκευής drone που της έχει παραχωρήσει. Τα Τουρκικά drone διεξάγουν αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά του στρατάρχη Khalifa Haftar που προσπαθεί να απελευθερώσει τη Λιβύη από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. <br /> <br /> Σύμφωνα με δημοσίευμα του Ahval τα Τουρκικής κατασκευής οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drone) είναι τα Bayraktar TB2, που έχουν προχωρήσει σε πολλούς βομβαρδισμούς για λογαριασμό της Λιβυκής Κυβέρνησης και κατά του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (ΛΕΣ) του Khalifa Haftar. <br /> <br /> Ο ΛΕΣ διαθέτει τα Κινεζικής κατασκευής drone Wing Loong II, που τα προμηθεύτηκε από τον κύριο υποστηρικτή του, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ο ΛΕΣ έχει καταφέρει να καταστρέψει αρκετά Τουρκικά drone με τους βομβαρδισμούς που έχει κάνει. <br /> <br /> Η Τουρκία, από τα τέλη Αυγούστου, φαίνεται πως έχει αντικαταστήσει τα απολεσθέντα drone με καινούρια. Η κυβέρνηση της Λιβύης φαίνεται πως έχει παραλάβει συνολικά 12 Τουρκικά drone, σε 2 δώσεις, των 8 και 4 drone. Τουλάχιστον τα μισά καταστράφηκαν από τα Κινεζικά drone του ΛΕΣ. Τα τελευταία 4 είχαν σκοπό να αντικαταστήσουν 4 κατεστραμμένα. Μια νέα παρτίδα παραδόθηκε στα τέλη Αυγούστου για αναπλήρωση περαιτέρω απωλειών και ίσως αύξηση του στόλου. <br /> <br /> Οι ειδικοί πιστεύουν πως και οι δύο πλευρές στη Λιβύη διαθέτουν περίπου ίδιο αριθμό drone και με παρόμοιες δυνατότητες. Τα Κινεζικά υπερτερούν στο εύρος της απόστασης που μπορούν να καλύψουν για πολεμικές επιχειρήσεις. Τα Τουρκικά καλύπτουν αποστάσεις της τάξης των 150km με επίγειες κεραίες, ενώ τα Κινεζικά πολύ μεγαλύτερες, καθώς χρησιμοποιούν δορυφόρους. <br /> <br /> Τα Τουρκικά drone καταστράφηκαν μαζικά κατά την επιστροφή τους στη βάση τους στη Μισράτα, μετά από επιχειρήσεις. Φαίνεται πως είχαν εντοπιστεί με διάφορους τρόπους (πληροφορίες, παρακολούθηση, αναγνώριση). <br /> <br /> Τα Τουρκικά drone δείχνουν να βρίσκονται κάτω από το πέπλο κάποιας προστασίας, καθώς δεν υπήρξαν επιθέσεις ανταπόδοσης από τα drone του ΛΕΣ σε επιθέσεις που έκαναν. Ίσως αυτό να οφείλεται και στα ειδικά συστήματα άμυνας που έχουν εγκατασταθεί στη βάση. <br /> <br /> Με τις επιθέσεις που εξαπέλυσαν τα Τουρκικά drone στην Al-Jufra και την καταστροφή 2 στρατιωτικών μεταγωγικών αεροσκαφών Il-76, φαίνεται πως οι δυνατότητές τους έχουν αναβαθμιστεί κατακόρυφα. <br /> <br /> Οι ειδικοί πιστεύουν πως αν η Τουρκία στείλει περισσότερα όπλα και μεγαλύτερα εξοπλισμένα drone (Anka-S) στη Λιβύη, τότε ο πόλεμος θα γύρει υπέρ της Κυβέρνησης των Αδελφών Μουσουλμάνων. Τα Τουρκικά drone Anka-S μοιάζουν στα Κινεζικά Wing Loong II και στα Αμερικανικά MQ1A Predator. <br /> <br /> Τα Τουρκικά drone είναι γενικά γερές κατασκευές, εύκολα στον χειρισμό και πολύ αποτελεσματικά σε σχέση με τα Κινεζικά. Τα μικρά πυρομαχικά τους (MAM-L και MAM-C) έχουν μεγάλη ακρίβεια στόχου. <br /> <br /> Στο άρθρο τονίζεται πως η προμήθεια των Τουρκικών όπλων στην Λιβύη δεν είναι εύκολη, καθώς η αεροπορίες της Αιγύπτου και του Σουδάν θα μπορούσαν εύκολα να αναχαιτίσουν τα Τουρκικά μεταφορικά αεροσκάφη, ενώ το Ελληνικό και το Αιγυπτιακό ναυτικό θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν τα Τουρκικά πλοία. <br /> <br /> Ειδικά, εάν η Αίγυπτος αποφάσιζε να παρεμποδίσει την Τουρκία να προμηθεύει με όπλα τη Λιβύη, θα μπορούσε να το κάνει πολύ εύκολα, υποστηρίζεται στο άρθρο. <br /> <br /> Η Αίγυπτος και τα ΗΑΕ θα μπορούσαν να συνεχίζουν να στέλνουν περισσότερα drone στον ΛΕΣ, αλλά τα drone είναι Κινεζικής κατασκευής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αντίθετα, η Τουρκία μπορεί απλώς να αυξήσει την παραγωγή των δικών της drone και να προμηθεύσει την Κυβέρνηση της Λιβύης. <br /> <br /> Από την πλευρά της Ελλάδας γίνεται αντιληπτό πως η Τουρκία προχωρά στην πολεμική χρήση Τουρκικής κατασκευής drone. Αυτό σημαίνει απόκτηση εμπειριών στη μάχη. Εμπειρίες που είναι πολύτιμες και ο Ελληνικός Στρατός ΔΕΝ έχει. <br /> <br /> Αυτό που θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και 20 χρόνια, ήταν η ενδυνάμωση της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας στην παραγωγή Ελληνικών drone για όλες τις χρήσεις. Από απλή παρακολούθηση, μέχρι βαρύ βομβαρδισμό. <br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο πόλεμος των Drones στη Λιβύη και η ευθεία εμπλοκή των Τούρκων

Η Τουρκία παρέχει σημαντική βοήθεια στην κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη με τα εξοπλισμένα Τουρκικής κατασκευής drone που της έχει παραχ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πεντάγωνο-ΗΠΑ: Δόθηκε διαταγή προετοιμασίας πλήγματος, κατά του Ιράν…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcyWTPhjKRc7tz8L-3AZZlkj3US5_iXQhcomdqkqLuZMuNG8Bv7boGJofpGQLSn4VZWfZqnI2Z7aBlNy5AdplEYijwPEmdfkjph7VtLo5tL__0CMO64ehjxaRXdWHA_A31jdzgo3XaH1s/s1600/USS-Dwight-D.-Eisenhower-CVN-69.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="700" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcyWTPhjKRc7tz8L-3AZZlkj3US5_iXQhcomdqkqLuZMuNG8Bv7boGJofpGQLSn4VZWfZqnI2Z7aBlNy5AdplEYijwPEmdfkjph7VtLo5tL__0CMO64ehjxaRXdWHA_A31jdzgo3XaH1s/s640/USS-Dwight-D.-Eisenhower-CVN-69.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Αξιωματούχοι του αμερικανικού Πενταγώνου διατάχθηκαν να σχεδιάσουν ενδεχόμενη αντίδραση των ΗΠΑ στην επίθεση που δέχθηκαν πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας και σε συνάντηση που είχαν χθες με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος αναμένει από το βασίλειο να αποφασίσει το τρόπο της δικής του αντίδρασης, πριν αποφασίσει για τις (πολεμικές) κινήσεις των ΗΠΑ, μεταδίδει το CNN επικαλούμενο αξιωματούχους της αμερικανικής κυβέρνησης, αλλά και πηγές που έχουν λάβει γνώση για το σκεπτικό που υπάρχει κι αναπτύσσεται στην Ουάσινγκτον. <br /> <br /> Δύο Αμερικανοί αμυντικοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι το πεντάγωνο διατάχθηκε να να καταρτίσει ένα “σχέδιο” αντίδρασης στην διάρκεια της συνάντησης στον Λευκό Οίκο. Ωστόσο, τόνισαν ότι δεν έγινε μία λεπτομερή παρουσίαση των διαθέσιμων αμυντικών επιλογών που υπάρχουν. Μία πηγή που έχει λάβει γνώση για τις συζητήσεις που γίνονται στον Λευκό Οίκο δήλωσε ότι η κυβέρνηση Τραμπ έχει την αίσθηση πως ο χρόνος είναι με το μέρος της, καθώς αναπτύσσει την επιχειρηματολογία της κατά του Ιράν. Από την άλλη μεριά, η Τεχεράνη έχει αρνηθεί κάθε ευθύνη για τις επιθέσεις. <br /> <br /> Τις σχετικές διαβουλεύσεις με την Σαουδική Αραβία έχει αναλάβει ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο, ο οποίος αναμένεται να συναντηθεί σήμερα στην Τζέντα με τον πρίγκιπα διάδοχο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν “για να συντονίσουν τις προσπάθειές τους και να αντικρούσουν την ιρανική επιθετικότητα στην περιοχή,” όπως έγινε γνωστό από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Η ίδια πηγή δήλωσε ότι οι ΗΠΑ δεν θα προχωρήσουν σε κάποια ενέργεια μέχρι την επιστροφή του Πομπέο στην Ουάσινγκτον και την πραγματοποίηση σύσκεψης της ομάδας εθνικής ασφάλειας του προέδρου Τραμπ. <br /> <br /> ‘Όχι αυθόρμητες αντιδράσεις σε αυτό. [Οι κινήσεις] είναι προγραμματισμένες, ώστε να αποφευχθεί μία ανόητη ενέργεια,” τόνισε η ίδια πηγή. Η προσέγγιση της κυβέρνησης Τραμπ προκαλεί (ήδη) την άσκησης κριτικής. Ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκρέιαμ που έχει υποστηρίξει την εκδήλωση μιας αμερικανικής επιθετικής ενέργειας κατά του Ιράν μέσω βομβαρδισμού, ως αντίδραση στην επίθεση που δέχτηκε η Σαουδική Αραβία, προχώρησε χθες σε μία ανάρτηση στο Twitter γράφοντας ότι: “η μετρημένη αντίδραση από τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ σχετικά με την κατάρριψη ενός αμερικανικού drone έγινε αντιληπτή από την κυβέρνηση του Ιράν ως μία ένδειξη αδυναμίας.” <br /> <br /> Από την πλευρά του, ο πρόεδρος Τραμπ του απάντησε γράφοντας στο Twitter: “ Όχι Λίντσεϊ ήταν ένα δείγμα ισχύος που μερικοί άνθρωποι απλά δεν το κατανοούν”. Οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Τραμπ υπολογίζουν ότι με την διεξαγωγή της φετινής Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ την επόμενη εβδομάδα, θα έχουν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με τους ηγέτες άλλων χωρών σε διεθνές επίπεδο, αλλά και να συζητήσουν τα επόμενα βήματα, αναφορικά με ενδεχόμενη αμερικανική (πολεμική) αντίδραση κατά του Ιράν. <br /> <br /> Θεωρείται ουσιαστικά απίθανο να συμβεί κάτι πριν από τις συζητήσεις αυτές, σύμφωνα με την πηγή που έχει λάβει γνώση για τις συζητήσεις που γίνονται σχετικά στον Λευκό Οίκο. Οι επιθέσεις είχαν ως συνέπεια την μείωση της πετρελαϊκής παραγωγής της κρατικής Saudi Aramco κατά 50%, στερώντας ποσοστό μεγαλύτερο από το 5% της ημερήσιας κατανάλωσης αργού πετρελαίου από την παγκόσμια αγορά. Η πραγματοποίηση κυβερνοεπιθέσεων, αλλά κι άλλων επιθέσεων από τις ΗΠΑ κατά ιρανικών διυλιστηρίων αξιολογήθηκαν μετά την κατάρριψη ενός αμερικανικού drone τον Ιούνιο, ενώ διατυπώθηκαν σοβαρές επιφυλάξεις, ώστε οι επιλογές αυτές να επανεξεταστούν, σύμφωνα με την ίδια πηγή. <br /> <br /> Ο πρόεδρος Τραμπ έχει δηλώσει αρκετές φορές ότι το βάρος της απόφασης πέφτει στην Σαουδική Αραβία, σχετικά με το ποιος δρόμος θα ακολουθηθεί, ξεκαθαρίζοντας ότι ο ίδιος δεν βιάζεται να αντιδράσει. “Πρέπει να καθίσουμε με τους Σαουδάραβες και να το επεξεργαστούμε. Ήταν μία επίθεση που δέχτηκε η Σαουδική Αραβία. Δεν ήταν μία επίθεση που δεχθήκαμε εμείς” δήλωσε ο ίδιος στους δημοσιογράφους. “Έχουμε πολλές επιλογές. Αλλά δεν εξετάζω επιλογές τώρα. Πρέπει σίγουρα να βρούμε ποιος το έκανε αυτό. Συνεργαζόμαστε με την Σαουδική Αραβία…, θα δούμε τι θα συμβεί,” πρόσθεσε ο Τραμπ. <br /> <br /> Οι αμυντικοί αξιωματούχοι δήλωσαν επίσης, ότι η Κεντρική Στρατιωτική Διοίκηση των ΗΠΑ δεν έχει προχωρήσει σε κάποιο αίτημα για την ανάπτυξη μεγαλύτερου αριθμού αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή, ενώ δεν έχουν γίνει κάποιες αναπροσαρμογές στο ανθρώπινο δυναμικό της αμερικανικής πολεμικής μηχανής που επιτηρεί την Μέση Ανατολή. <br /> <br /> Από την πλευρά του, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μάικ Πενς ξεκαθάρισε χθες, ότι η ανάληψη στρατιωτικής δράσης από τις ΗΠΑ, είναι μία επιλογή. “Στον απόηχο των απρόκλητων επιθέσεων του Σαββατοκύριακου σε αρκετές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας, σας υπόσχομαι ότι είμαστε έτοιμοι. Όπως είπε ο πρόεδρος, δεν επιθυμούμε τον πόλεμο με κανένα, αλλά οι ΗΠΑ είναι ετοιμοπόλεμες,” τόνισε ο Πενς περιγράφοντας τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις ως “τις καλύτερα εξοπλισμένες, εκπαιδευμένες και τεχνολογικά προηγμένες σε παγκόσμιο επίπεδο”. <br /> <b>ΑΠΕ-ΜΠΕ</b><br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πεντάγωνο-ΗΠΑ: Δόθηκε διαταγή προετοιμασίας πλήγματος, κατά του Ιράν…

Αξιωματούχοι του αμερικανικού Πενταγώνου διατάχθηκαν να σχεδιάσουν ενδεχόμενη αντίδραση των ΗΠΑ στην επίθεση που δέχθηκαν πετρελαϊκές εγκ...

Διαβάστε την συνέχεια