ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Πρόκειται για επικίνδυνους να ηγηθούν & ανίκανους

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ευρώπη, Πολιτική 20:55

<img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-45817" height="360" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/05/Skopeftirio_Kessarianis.jpg" style="border-color: initial; border-image: initial; border-style: initial; border-top-style: none; border-width: initial; clear: both; display: block; font-family: inherit; font-style: inherit; margin-bottom: 7px; margin-left: auto; margin-right: auto; margin-top: 6px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;" title="Skopeftirio_Kessarianis" width="600" /> 
 
Μερικές φορές είναι να απορεί κανείς αν στην πραγματικότητα οι Γερμανοί θέλουν να προκύψει κυβέρνηση στην Ελλάδα με πρωθυπουργό τον Τσίπρα και υπουργό Εξωτερικών την Αλέκα. Ακόμα και αν είχαν σαν στόχο ζωής να πετάξουν την Ελλάδα έξω από το Ευρώ, την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο επιτυχημένα δεν θα μπορούσαν να το κάνουν. Κι επειδή δεν είμαστε οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας, αναγκαζόμαστε να αποδεχθούμε αξιωματικά το ότι «η βλακεία είναι ανίκητη»… 
<div style="background-color: white; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-image: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;"></div><div style="background-color: white; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-image: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με νέα, αψυχολόγητη και γενικώς ανόητη παρέμβασή του στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, δήλωσε πως η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις 6 Μαΐου και μετά θα πρέπει να τηρήσει όλα όσα έχουν συμφωνηθεί. Ο Σόιμπλε όμως «προειδοποίησε» τους Έλληνες ψηφοφόρους πως εάν επιλέξουν μία αντιμνημονιακή κυβέρνηση η οποία δεν θα τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχουν συμφωνηθεί η Ελλάδα θα υποστεί τις συνέπειες!</div><div style="background-color: white; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-image: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">«Η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σε εθελοντική βάση» αναφέρει με νόημα. Επίσης τόνισε πως η γερμανική πολιτική στα ευρωπαϊκά θέματα δεν πρόκειται να αλλάξει, όποιο και εάν είναι το αποτέλεσμα στις γαλλικές και τις ελληνικές εκλογές. Επίσης, αναφέρθηκε και στην Ισπανία τονίζοντας πως η κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι είναι στο σωστό δρόμο, αλλά υπάρχουν ακόμη πράγματα που πρέπει να γίνουν.</div><div style="background-color: white; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-image: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: -webkit-auto; vertical-align: baseline;">Δηλαδή τι θα κάνουν; Θα πάνε στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων να ζητήσουν την εξαγορά του… Σκοπευτηρίου Καισαριανής για… συναισθηματικούς λόγους; Πόσο ανίκανοι είναι ορισμένοι να καταλάβουν ότι οι ίδιοι έχουν τσακίσει με κάθε τρόπο αυτούς που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν;</div> 
<a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a>

Πρόκειται για επικίνδυνους να ηγηθούν & ανίκανους

Μερικές φορές είναι να απορεί κανείς αν στην πραγματικότητα οι Γερμανοί θέλουν να προκύψει κυβέρνηση στην Ελλάδα με πρωθυπουργό τον Τσίπρα...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι πρώτες εκλογές και οι εκλογικοί νόμοι στην Ελλάδα

Ellada simera 0 εκλογες, Ιστορία 19:14

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCfWR5LRIoL1pM5vbb6WpNWmba2TJ2u-qddopWeGwg1-KH6hgMImAn9AnByFx2QQ5IjKi4VR0VWUxplhkNqAm7g_ijbNw631ELlu1XTLu7TWf-d2zc3wCCMynTBqdAt40t-SIKn6I57cLf/s320/OTHON.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCfWR5LRIoL1pM5vbb6WpNWmba2TJ2u-qddopWeGwg1-KH6hgMImAn9AnByFx2QQ5IjKi4VR0VWUxplhkNqAm7g_ijbNw631ELlu1XTLu7TWf-d2zc3wCCMynTBqdAt40t-SIKn6I57cLf/s400/OTHON.jpg" width="600" /></a></div> 
Οι πρώτες εκλογές στη χώρα μας έγιναν την εποχή του Όθωνα ο οποίος ήταν ανίκανος να κυβερνήσει, έτσι διόριζε κυβερνήσεις και διοικούσε μαζί τους. Αποκλείοντας όμως τα ελληνικά κόμματα, έτσι υπήρχε το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό κόμμα. 
 
Η διακυβέρνηση ήταν απολυταρχική και χωρίς τη συμμετοχή των Ελλήνων προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. Μάλιστα διορίστηκαν πρωθυπουργοί χωρίς τη ψήφο του λαού, χωρίς να είναι καν Έλληνες. Πρώτα ο Κόμης Ιωσήφ Λουδοβίκος Άρμανσμπεργκ και μετά ο Ιγνάτιος Φον Ρουτχαρτ. 
 
Μετά την κακή οικονομική διαχείριση από τον Όθωνα με την πτώχευση που ακολούθησε, οδήγησε στην Εξέγερση του 1843. Έτσι, το βράδυ της 2ας προς 3η Σεπτεμβρίου στρατιωτικά τμήματα υπό τον Δημήτρη Καλλέργη συγκεντρώθηκαν και πολιόρκησαν τα ανάκτορα, απαιτώντας από τον Όθωνα Σύνταγμα και εκλογές. Ο βασιλιάς αναγκάστηκε να υποχωρήσει και δέχθηκε τη διεξαγωγή εκλογών και Σύνταγμα. 
 
 
Οι πρώτες εκλογές που διενεργήθηκαν στο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος διήρκεσαν 10 μήνες, καθώς προκηρύχθηκαν το Νοέμβριο του 1843 και τελείωσαν τον Αύγουστο του 1844. 
Ο εκλογικός νόμος όριζε πως οι εκλογές θα διαρκούσαν οκτώ ημέρες, ωστόσο δεν διευκρίνιζε αν διεξαγόταν ταυτόχρονα σε όλη την επικράτεια της χώρας. Έτσι, στις περισσότερες περιοχές οι εκλογές έγιναν τους καλοκαιρινούς μήνες μεταξύ Μαΐου και Σεπτεμβρίου 1844. 
Εν τέλει, νικητής των εκλογών αναδείχθηκε ο Ιωάννης Κωλέττης, ο οποίος παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το θάνατό του το 1847. 
 
Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα απέκτησε το πρώτο της Σύνταγμα ως ανεξάρτητο κράτος το 1844, το οποίο όριζε το πολίτευμα της χώρας ως Συνταγματική Μοναρχία. Προέβλεπε επίσης τη διενέργεια εκλογών κάθε τρία χρόνια, με πλειοψηφικό σύστημα δύο γύρων, με άμεση και καθολική ψηφοφορία. Δικαίωμα ψήφου αναγνωρίζονταν σε όλους τους άρρενες Έλληνες πολίτες, που διέθεταν ιδιοκτησία και είχαν συμπληρώσει το 25ο έτος της ηλικίας τους. Δικαίωμα εκλογής είχαν όσοι ήταν άνω των 30 ετών. 
Πρωθυπουργός ωστόσο, δεν διορίζονταν ο νικητής των εκλογών, αλλά αυτός που επέλεγε ο βασιλιάς. 
 
Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες στον κόσμο που μπορούσαν να ψηφίζουν και οι φτωχοί αυτοί που δεν είχαν στην κατοχή τους ακίνητη περιουσία. 
Με τον εκλογικό νόμο του 1877 έχουν δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα όλοι οι ενήλικοι άνδρες, πράγμα που είναι αρκετά προοδευτικό για την εποχή εκείνη. Επομένως η Ελλάδα ήταν τότε μια από τις πιο πρωτοποριακές χώρες σε νομικό, τουλάχιστον, επίπεδο. 
Το 1930 δόθηκε για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες, μόνο για δημοτικές εκλογές, υπό τον όρο να είναι ενγράμματες και να έχουν κλείσει το 30 έτος της ηλικίας τους. Μόνο 240 βρέθηκαν να έχουν τα προσόντα και τη θέληση να ψηφίσουν. Ήταν σπάνιο το 1930 να μαθαίνει γράμματα μια γυναίκα. 
<a href="http://einai-adynaton.blogspot.com/">πηγή</a>

Οι πρώτες εκλογές και οι εκλογικοί νόμοι στην Ελλάδα

Οι πρώτες εκλογές στη χώρα μας έγιναν την εποχή του Όθωνα ο οποίος ήταν ανίκανος να κυβερνήσει, έτσι διόριζε κυβερνήσεις και διοικούσε μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί επιδιώκει η Άγκυρα στη Ρόδο και το Καστελόριζο;

Ellada simera 0 Τουρκία 18:55

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://skakistis.files.wordpress.com/2010/02/meyisti1.png" imageanchor="1" style="color: #8c8c8c; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="412" src="http://skakistis.files.wordpress.com/2010/02/meyisti1.png" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0976563) 1px 1px 5px; background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-style: solid; border-color: initial; border-image: initial; border-left-color: rgb(239, 239, 239); border-left-style: solid; border-right-color: rgb(239, 239, 239); border-right-style: solid; border-top-color: rgb(239, 239, 239); border-top-style: solid; border-width: initial; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0976563) 1px 1px 5px; padding-bottom: 5px; padding-left: 5px; padding-right: 5px; padding-top: 5px; position: relative;" width="600" /></a></div> 
<h3 style="text-align: center;">«Τούρκος γιοφύρι κι αν γενεί, πάνω του μην πατήσεις»</h3>Λαϊκή παροιμία 
 
 
<div class="MsoNormal">Υποτίθεται ότι μετά τη στροφή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που άρχισε με την άρση του βέτο για την είσοδο της Τουρκίας στην Τελωνειακή Ένωση (1996), χάριν της οποίας διευκολύνθηκαν οι εμπορικές της συναλλαγές με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ολοκληρώθηκε το 1999 με την ανακήρυξη της Τουρκίας ως υποψήφιας προς ένταξη χώρα στην Ε.Ε., η Τουρκία, στη λογική της αμοιβαιότητας,  θα είχε ανταποκριθεί στις κινήσεις καλής θέλησης της Ελλάδος και θα είχε ακολουθήσει μια άλλη πολιτική απέναντι στην πατρίδα μας.</div><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a>Να σημειώσουμε ότι εκείνης της ιστορικής της Συνόδου του Ελσίνκι, όπου η Ελλάδα άνοιξε διάπλατα τις πύλες της Ευρώπης στην Τουρκία, είχε προηγηθεί άλλη μια «καλή πράξη» της κυβέρνησης του ανεκδιήγητου Σημίτη,η παράδοση του Οτζαλάν με ενέργειες της κυβέρνησής του στους Τούρκους (αυτό κι αν ήταν ‘κίνηση καλής θέλησης’), εξέλιξη που έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία από τη μια να κλείσει ανώδυνα για ένα κρίσιμο διάστημα το Κουρδικό και από την άλλη να επιδοθεί απερίσπαστη στο σχέδιό της να μετατραπεί σε οικονομική και πολιτική υπερδύναμη στην περιοχή, εφαρμόζοντας το δόγμα του νεοοθωμανισμού. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της ευεργεσίας που έκανε η Ελλάδα στην Τουρκία, αναφέρουμε απλά στους αναγνώστες μας ότι οι τουρκικές εξαγωγές, από 26 δισεκατομμύρια δολάρια που ήταν το 1999, έκλεισαν το 2011 στα 135 δισεκατομμύρια, ενώ το 2012 αναμένεται να αγγίξουν τα 150 δισεκατομμύρια, με την Ελλάδα να κάνει ...πάρτι, επειδή οι εξαγωγές της ξεπέρασαν 20 δισεκατομμύρια το 2011. 
<div class="MsoNormal"><o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Όλα αυτά τα χρόνια, που οι ελληνικές κυβερνήσεις υποστήριξαν θα λέγαμε σκανδαλωδώς τις κυβερνήσεις Ερντογάν, θα περίμενε κανείς να αλλάξει η συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Για να αρχίσουμε από τα ανώδυνα, θα περιμέναμε να αλλάξει η ανθελληνική πολιτική περικύκλωσης της Ελλάδος, και συγκεκριμένα οι συνεργασίες της Τουρκίας με την Αλβανία και τα Σκόπια, που έχει ξεκάθαρα ως στόχο να πλήξει τα ελληνικά συμφέροντα.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Επίσης, θα περίμενε κανείς να «εξημερωθεί το θηρίο», αυτός ήταν ο όρος που επικαλούνταν οι θιασώτες αυτής της πολιτικής, και με τις παραινέσεις ή τους όρους που θα έθετε η Ε.Ε. για να προχωρήσει η ενταξιακή της πορεία, θα αναγκαζόταν η Τουρκία να τροποποιήσει την πολιτική της στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Αντί αυτού, η Τουρκία, αφού πρώτα εξόντωσε με σχέδιο ψυχρού δολοφόνου τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, ακολούθησε μια πολιτική οργάνωσης σε παρακρατική βάση των Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης (η παραστρατιωτική βάση ενδέχεται να ακολουθήσει), με τον Τούρκο πρόξενο να υπερβαίνει με πρωτοφανή αναίδεια το ρόλο του και τα διπλωματικά ειωθότα και το ελληνικό κράτος να παρακολουθεί σαν παράλυτο την τουρκική πολιτική αποσταθεροποίησης της περιοχής.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Όσον αφορά στο Κυπριακό, εκεί η Τουρκία όχι μόνο δεν αναγνώρισε την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως είχε υποχρέωση με την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, αλλά προχωρεί με ταχείς ρυθμούς στην αναγνώριση του παράνομου κράτους των κατεχομένων, εκμεταλλευόμενη τη θέση του Γενικού Γραμματέα στην Ισλαμική Διάσκεψη, που κατέχει Τούρκος αξιωματούχος. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Τουρκία φθάνει στο σημείο να ασχημονεί έναντι ολόκληρης της Ε.Ε., δηλώνοντας με αλαζονεία ότι δεν πρόκειται να έχει καμία σχέση και επαφή με την προεδρεύουσα χώρα της Ε.Ε. το δεύτερο εξάμηνο του 2012, που είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Εκεί που η Τουρκία δίνει ρεσιτάλ αδιαλλαξίας και επιθετικότητας, είναι το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου και της ΝΑ Μεσογείου. Πρώτα απ’ όλα, συνεχίζεται το εξής παράδοξο. Η Τουρκία, που απολαμβάνει της στήριξης της Ελλάδος για την πορεία της προς την Ε.Ε., συνεχίζει να απειλεί ένα μέλος της, την Ελλάδα, με πόλεμο, σε περίπτωση που κάνει χρήση του νομίμου δικαιώματός της, που είναι η επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Και σαν να μην έφτανε αυτό, αφού προηγουμένως με εντελώς παράνομο τρόπο υπέγραψε συμφωνία με το παράνομο κράτος των κατεχομένων και έχει αρχίσει ήδη έρευνες για την εύρεση πετρελαίου στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, πρόσφατα δημοσίευσε στην επίσημη εφημερίδα της τουρκικής κυβερνήσεως υπουργικές αποφάσεις, με τις οποίες εξουσιοδοτείται η κρατική Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων (ΤΡΑΟ) να διεξάγει έρευνες μεταξύ άλλων και σε περιοχές που βρίσκονται εντός της κυπριακής και της ελλαδικής υφαλοκρηπίδας, ανοικτά της Ρόδου και του Καστελορίζου.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Μπορεί να ερμηνεύσει κανείς τις ενέργειες της Άγκυρας να κάνει έρευνες στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας ως πράξη αντεκδίκησης στα τεκταινόμενα στο Οικόπεδο Αφροδίτη αλλά και στα άλλα Οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, τεκταινόμενα που εξελίσσονται με βάση το διεθνές δίκαιο, όπως όλοι αποδέχονται πλην της Τουρκίας.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Επίσης μπορεί να ερμηνεύσει κανείς τις ενέργειες της Άγκυρας να ανακοινώσει υπουργικές αποφάσεις για διεξαγωγή ερευνών στην υφαλοκρηπίδα της Ρόδου και του Καστελορίζου, ως αντανακλαστικές και -σύμφωνα με τη λογική της Άγκυρας- ισοδύναμες ενέργειες στις κινήσεις της Ελλάδος να προχωρήσει σε ενέργειες που θα οδηγήσουν στην εκμετάλλευση θαλασσίων περιοχών της Δυτικής Ελλάδος και ΝΔ της Κρήτης.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Όσον αφορά τα πρακτικά αποτελέσματα που παράγουν οι αποφάσεις και οι ενέργειες της Άγκυρας, είναιεξαιρετικά περιορισμένα, αφού η ΤΡΑΟ δεν έχει τις τεχνικές δυνατότητες και την εμπειρία να προχωρήσει στην εκμετάλλευση πιθανόν κοιτασμάτων, ενώ θεωρείται απίθανο να συμμετέχουν ξένες εταιρείες σε τέτοιες καταφανώς παράνομες διαδικασίες.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Υπάρχουν όμως τα πολιτικά αποτελέσματα που παράγουν και οι συμβολισμοί που προκαλούν σε διεθνές επίπεδο, αφού η Τουρκία όχι μόνο γκριζάρει, αλλά διεκδικεί και καπηλεύεται ελληνική με βάση το διεθνές δίκαιο υφαλοκρηπίδα.</div><div class="MsoNormal">Αυτές τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, που είναι παράνομες και παραβιάζουν κατάφορα τα νόμιμα συμφέροντα της Κύπρου και της Ελλάδος, θα κληθεί να διαχειριστεί με υπευθυνότητα η επόμενη κυβέρνηση, που θα προκύψει από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, σε στενή συνεργασία με την κυπριακή κυβέρνηση.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Εμείς να σημειώσουμε ότι στην εν εξελίξει οικονομική έρχεται να προστεθεί και η πολιτική αστάθεια στη χώρα μας, ενώ ασταθές είναι και το τοπίο στην Κύπρο. Δεν έχουμε παρά να εκφράσουμε την ευχή οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία να πράξουν το καλύτερο για τα εθνικά μας συμφέροντα και να αποφύγουν ολισθήματα όπως αυτό που έκανε ο πρώην υπουργός εξωτερικών κ. Δρούτσας, όταν άφησε αναπάντητη την πρόκληση Νταβούτογλου, όταν ευρισκόμενος στη Ρόδο, ο Τούρκος ομόλογός του δήλωσε ενώπιόν του ότι το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο. Εκτός κι αν αυτό συμπεριλαμβάνεται σε δεσμεύσεις που έδωσε ο κ. Παπανδρέου, κατά την επίσκεψή του στο Ερζερούμ.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Και για να γίνουμε πιο σαφείς, με βάση την επίσημη τουρκική θέση, Ελλάδα και Τουρκία δεσμεύονται από το Πρωτόκολλο της Βέρνης να αποφύγουν κάθε μονομερή ενέργεια στο Αιγαίο, μέχρι την επίτευξη συμφωνίας για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Η Τουρκία, που πέτυχε αυτό που ήθελε στο Αιγαίο, θέτει το Καστελόριζο εκτός Αιγαίου και προχωρεί στις μονομερείς ενέργειες που αναφέρθηκαν παραπάνω, θεωρώντας ότι ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΒΕΡΝΗΣ, του οποίου την εφαρμογή απαιτεί η ίδια από την Ελλάδα στο Αιγαίο.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Αυτά παθαίνει ένας λαός, όταν δεν διεκδικεί ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση και τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, αφήνοντάς την στα χέρια (εξ αντικειμένου) προδοτών ή ηλιθίων, και όταν δεν σταθμίζει και δεν υπολογίζει που και σε ποιους δίνει την ψήφο του στις εκλογές.<o:p></o:p></div><div class="MsoNormal">Καλό βόλι Έλληνες την Κυριακή!</div>Του Σάββα Καλεντερίδη 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">πηγή</a>

Τί επιδιώκει η Άγκυρα στη Ρόδο και το Καστελόριζο;

«Τούρκος γιοφύρι κι αν γενεί, πάνω του μην πατήσεις» Λαϊκή παροιμία Υποτίθεται ότι μετά τη στροφή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Βάλτε τώρα που γυρίζει (σάτιρα)

Ellada simera 0 Σάτιρα 15:42

Βάλτε τώρα που γυρίζει (σάτιρα)

πηγή

Διαβάστε την συνέχεια

Δηλητηρίασε ο Στάλιν τον Λένιν;

Ellada simera 0 Ιστορία, κόσμος 15:04

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic/3AB67ADFFDDBE88B50D7D58CE99107D3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Δηλητηρίασε ο Στάλιν τον Λένιν;" border="0" src="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic/3AB67ADFFDDBE88B50D7D58CE99107D3.jpg" /></a></div> 
Το ερώτημα της αιτίας θανάτου του ιδρυτή της ΕΣΣΔ ανοίγει πάλι η Ιατρική Σχολή του Μέριλαντ 
O ηγέτης των Μπολσεβίκων Βλαντιμίρ Λένιν πιθανότατα πέθανε λόγω κληρονομικής προδιάθεσης για αρτηριοσκλήρυνση, ή μπορεί και να δηλητηριάστηκε από τον Στάλιν, υποστηρίζουν νέα μελέτη, η οποία δείχνει να διαψεύδει τη θεωρία που θέλει τον Λένιν να πέθανε από σύφιλη. 
 
Ο Δρ Χάρι Βίντερς, νευρολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, και ο Ρώσος ιστορικός Λεβ Λούρι, παρουσίασαν τη μελέτη τους σε συνέδριο με θέμα τους θανάτους διάσημων ανθρώπων. 
 
Το συνέδριο διοργανώνεται κάθε χρόνο από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ και στο παρελθόν είχε ασχοληθεί με τους θανάτους του Τουταγχαμών, του Σιμόν Μπολίβαρ, του Χριστόφορου Κολόμβου και του Αβραάμ Λίνκολν, μεταξύ άλλων. 
 
Ο Λένιν είναι γνωστό ότι πέθανε έπειτα από μια σειρά εγκεφαλικών επεισοδίων το 1924, σε ηλικία μόλις 54 ετών. Η νεκροτομή έδειξε ότι τα αγγεία στον εγκέφαλό του παρουσίαζαν ακραία σκλήρυνση. 
 
Όπως αναφέρει ο Δρ Φίλιπ Μακόβιακ, ο οποίος διοργανώνει το συνέδριο κάθε χρόνο, τα ευρήματα της νεκροτομής είναι δύσκολο να εξηγηθούν. «Πρώτον, ήταν πολύ νέος για να εμφανίσει αρτηριοσκλήρυνση. Δεύτερον, δεν είχε κανένα από τους σημαντικούς παράγοντες κινδύνου». 
 
Ο Λένιν δεν κάπνιζε ούτε ανεχόταν τον καπνό των άλλων γύρω του. Δεν ήταν παχύσαρκος, ούτε διαβητικός, και η νεκροψία δεν έδειξε σημεία υπέρτασης. 
 
Σύμφωνα με τον Μακόβιακ, την εποχή του θανάτου του Λένιν υπήρχε η «έντονη υποψία» ότι ο Λένιν πέθανε από σύφιλη. Ο Λένιν πράγματι είχε υποβληθεί σε θεραπεία για το σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, το οποίο πράγματι μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλικό. Σύμφωνα όμως με τον Δρ Βίντερς, τα ευρήματα της νεκροψίας δεν προσέφεραν ενδείξεις ότι αυτό όντως συνέβη στον σοβιετικό ηγέτη. 
 
Ο νευρολόγος επισημαίνει ότι ο πατέρας του Λένιν πέθανε κι αυτός σε ηλικία 54 ετών, επομένως ίσως υπήρχε οικογενειακή προδιάθεση για σκλήρυνση των αγγείων. Το στρες είναι επίσης παράγοντας κινδύνου για αρτηριοσκλήρυνση, και ο κομουνιστής ηγέτης σίγουρα υπέφερε από στρες. «Για παράδειγμα, προσπαθούσαν συνεχώς να τον δολοφονήσουν» επισημαίνει ο Δρ Βίντερς. 
 
Τονίζει επίσης ότι ο Λένιν φαινόταν σε καλή κατάσταση μερικές ώρες πριν από το θάνατό του, μέχρι που ξαφνικά άρχισε να έχει έντονους σπασμούς, «κάτι ασυνήθιστο για κάποιον που υπέστη εγκεφαλικό». 
 
Από την πλευρά του, ο Ρώσος ιστορικός Λεβ Λούρι υποστηρίζει ότι ο Λένιν ναι μεν μπορεί να υπέστη πολλαπλά εγκεφαλικά επεισόδια, είναι όμως πιθανό να τον αποτελείωσε ο Στάλιν δηλητηριάζοντάς τον. 
 
Η δηλητηρίαση, εξάλλου, έγινε τελικά η αγαπημένη μέθοδος του Στάλιν για να απαλλαγεί από τους αντιπάλους του. 
 
Όπως επισήμανε ο Λούρι, ο Λένιν δεν υποβλήθηκε σε τοξικολογικές εξετάσεις μετά το θάνατό του. «Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι ο εγκέφαλος του Λένιν φυλάσσεται ακόμα στη Μόσχα, οπότε μπορούμε να το ερευνήσουμε» λέει ο ειδικός. 
 
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Λένιν ίσως κατάλαβε ότι ήταν λανθασμένη η απόφασή του να στηρίξει την άνοδο του Στάλιν στην εξουσία και άρχισε να συντάσσεται με τον Λίον Τρότσκι, ιδρυτή του Κόκκινου Στρατού και μετέπειτα εχθρού του Γιόζεφ Στάλιν. Η μεταστροφή αυτή, λέει ο Λούρι, θα ήταν καλός λόγος για δολοφονηθεί. 
 
H βαλσαμωμένη σορός του Λένιν παραμένει ακόμα και σήμερα στο Μαυσωλείο του Λένιν στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας. 
<a href="http://www.tovima.gr/">πηγή</a>

Δηλητηρίασε ο Στάλιν τον Λένιν;

Το ερώτημα της αιτίας θανάτου του ιδρυτή της ΕΣΣΔ ανοίγει πάλι η Ιατρική Σχολή του Μέριλαντ O ηγέτης των Μπολσεβίκων Βλαντιμίρ Λένιν πιθα...

Διαβάστε την συνέχεια

Με εκβιασμούς η Τουρκία προσπαθεί να σαμποτάρει την Κύπρο

Ellada simera 0 Ενέργεια, κυπρος 11:43

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP4o05sfso8rgSEYFIfcR0JzrPImZsD-l3pfHBeXTST2FKeCCAhMfLXcABhsgZDTMgq5f-rpQhqJskKpjcP7ZHo9OtTB52Z4_dR0XmFEbcHIWUJumKhmoPqraBD4Th_C7bn30_hmCU1pI/s320/Petrelaio_eksedra7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP4o05sfso8rgSEYFIfcR0JzrPImZsD-l3pfHBeXTST2FKeCCAhMfLXcABhsgZDTMgq5f-rpQhqJskKpjcP7ZHo9OtTB52Z4_dR0XmFEbcHIWUJumKhmoPqraBD4Th_C7bn30_hmCU1pI/s400/Petrelaio_eksedra7.jpg" width="600" /></a></div> 
Συνεχίζει τις πέσεις της η Τουρκία στην γαλλικές κινεζικές και ρωσικές εταιρείες οι οποίες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στον β’ γύρο αδειοδότησης για τα κυπριακά οικόπεδα στην ΑΟΖ του νησιωτικού κράτους σύμφωνα με την ισραηλινή οικονομική ιστοσελίδα Globes. 
 
Και ενώ η Gazprom φαίνεται να αντιμετωπίσει προβλήματα από τους τουρκικούς εκβιασμούς λόγω της στενής οικονομικής σχέσης της ρωσικής εταιρείας με την τουρκική αγορά μία άλλη ρωσική ενεργειακή εταιρεία δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη σοβαρότητα τους τουρκικούς τραμπουκισμούς. 
 
Επιπλέον οι εταιρείες από την Κίνα δεν φαίνεται να επηρεάζονται από τον ταραχοποιό της Μεσογείου. 
 
Οι Ισραηλινοί εκτιμούν ότι αυτό το γεγονός αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας αρκετών εταιρειών του Ισραήλ που ενδιαφέρονται για συμμετοχή στη διεκδίκηση «Οικοπέδων» στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου. 
 
Στο ίδιο πλαίσιο έντονο ενδιαφέρον για κυπριακά «οικόπεδα» δείχνει το τελευταίο διάστημα ο μεγιστάνας στον τομέα ενέργειας του Ισραήλ Οφερ Νιμρόντι, ο οποίος μάλιστα αποκαλύπτεται ότι το τελευταίο διάστημα επισκέφθηκε την Κύπρο και είχε διακριτικές επαφές με «υψηλόβαθμα πρόσωπα στην κυπριακή κυβέρνηση». 
 
Είναι εντυπωσιακό ότι οι εκβιαστικές αυτές κινήσεις της Τουρκίας κατά της Κύπρου προέρχονται από μία χώρα η οποία φιλοδοξεί να γίνει μέλος της ΕΕ και κανονικά θα έπρεπε να τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις περί καλής γειτονίας της με χώρες μέλη της ΕΕ, αλλά για τους Τούρκους οι δεσμεύσεις θεωρούνται πάντα όπως έχει δείξει η ιστορία ψιλά γράμματα. 
Οι τυπολάτρες Ευρωπαίοι άραγε τι λένε για όλα αυτά ; 
<a href="http://logioshermes.blogspot.com/">πηγή</a>

Με εκβιασμούς η Τουρκία προσπαθεί να σαμποτάρει την Κύπρο

Συνεχίζει τις πέσεις της η Τουρκία στην γαλλικές κινεζικές και ρωσικές εταιρείες οι οποίες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στον β’ γύρο αδει...

Διαβάστε την συνέχεια

Πιέζεται ο Ολάντ από τον Σαρκοζί, τι μας συμφέρει;

Ellada simera 0 Ευρώπη, Πολιτική 11:18

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/04/sarkozy-hollande.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-43873" height="350" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/04/sarkozy-hollande.jpg" title="sarkozy-hollande" width="600" /></a></div> 
Η διαφορά που χώριζε τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών Φρανσουά Ολάντ από τον απερχόμενο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί φαίνεται ότι κλείνει μόλις τρεις ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, όπως δείχνει άλλη μία δημοσκόπηση. Σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε από την εταιρεία OpinionWay-Fiducial πριν και μετά το τηλεοπτικό ντιμπέιτ των δύο υποψηφίων την Τετάρτη, ο Ολάντ έχει πέσει στο 52,5% ενώ ο Σαρκοζί ανέβηκε αντίστοιχα στο 47,5% αποκομίζοντας φυσικά τις απώλειες του αντιπάλου του. 
Η καθημερινή δημοσκόπηση της Ifop-Fiducial καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι προτιμήσεις των ψηφοφόρων δεν έχουν αλλάξει: το 53% προτιμά τον Ολάντ έναντι 47% για τον Σαρκοζί. Μια άλλη δημοσκόπηση της εταιρείας LH2, που διενεργήθηκε σε δείγμα ψηφοφόρων οι οποίοι παρακολούθησαν το ντιμπέιτ, διαπίστωσε ότι το τηλεοπτικό ντιμπέιτ δεν είχε καμία επίπτωση στην πρόθεση ψήφου. 
 
Σχεδόν το 45% δήλωσαν ότι ο Ολάντ ήταν πιο πειστικός ενώ το 41% προτίμησε τον Σαρκοζί. Οι ερωτηθέντες είπαν επίσης ότι ο Ολάντ ήταν πιο ευγενικός, πιο σοβαρός και πιο ειλικρινής από τον Σαρκοζί ο οποίος ωστόσο κρίθηκε πιο δυναμικός από τον σοσιαλιστή αντίπαλό του σε θέματα που αφορούν την Ευρώπη, τη μετανάστευση, τον έλεγχο των δαπανών και τη μείωση του ελλείμματος. 
Σε μια πρώτη προσπάθεια εκτίμησης του τι συμφέρει την Ελλάδα να προκύψει από τις γαλλικές εκλογές, από όπου κι αν προσεγγιστεί το θέμα η απάντηση κλίνει συντριπτικά υπέρ του υποψηφίου των σοσιαλιστών. Εάν θεωρηθεί ότι η Γερμανία εξακολουθεί να χρειάζεται τη Γαλλία στη νομιμοποίηση των πρωτοβουλιών της στην καθημερινή διαχείριση των ζητημάτων της Ευρώπης, τότε οι ενστάσεις που έχει εγείρει ο Φρανσουά Ολάντ δεν μπορεί παρά να μας εξυπηρετούν, αφού, αν μη τι άλλο, θα «ανακατέψουν την τράπουλα». Εξάλλου, κάπως έτσι άλλαξε το πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μετά την εκλογή του Μιτεράν στη Γαλλία και του Γκονζάλες στην ισπανία. Άλλα πολιτικά μεγέθη όμως… 
Για να μην τρέφουμε βέβαια φρούδες ελπίδες, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στο παρασκήνιο η γερμανική κυβέρνηση έχει ήδη συζητήσει με τους διπλωματικούς συμβούλους του Ολάντ και έχει λάβει διαβεβαιώσεις ότι αυτό που ζητά είναι η επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμφώνου για την προσθήκη μιας ξεκάθαρης αναπτυξιακής διάστασης. Αυτό από μόνο του αποκαλύπτει τη σύγχυση που επικρατεί σε επίπεδο κατανομής στο πολιτικό φάσμα των κομμάτων, αφού όσα λέει ο Ολάντ αποτελούσαν τον πυρήνα των ενστάσεων της συντηρητικής Νέας Δημοκρατίας. 
Ωστόσο, για να μην θεωρηθεί ότι «σπρώχνουμε» κάποιο συγκεκριμένο κόμμα, σπεύδουμε να διευκρινίσουμε την πεποίθησή μας ότι εάν η ΝΔ ήταν κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ αντιπολίτευση θα μας τα λέγανε ακριβώς αντίστροφα… 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a>

Πιέζεται ο Ολάντ από τον Σαρκοζί, τι μας συμφέρει;

Η διαφορά που χώριζε τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών Φρανσουά Ολάντ από τον απερχόμενο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί φαίνεται ότι κλείνει μόλις τρεις...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Στρατηγική της Ρωσίας

Ellada simera 0 Ανάλυση, κόσμος 10:50

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE6mSZDWrz9DZ1N7OgCq0fHRnE6fFsr2iOHbKaCWA4Yg9h7tb4gs55_dThDhP3grygqgO3ez4ZFBko6LPbrk9Xj3R4IihZE8oDLygiqAV7iaUjujSnPbDmeimCoiT5acJjXXsLaZLBfwQ/s400/newego_LARGE_t_1101_53968313_type12128.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE6mSZDWrz9DZ1N7OgCq0fHRnE6fFsr2iOHbKaCWA4Yg9h7tb4gs55_dThDhP3grygqgO3ez4ZFBko6LPbrk9Xj3R4IihZE8oDLygiqAV7iaUjujSnPbDmeimCoiT5acJjXXsLaZLBfwQ/s640/newego_LARGE_t_1101_53968313_type12128.jpg" width="600" /></a></div> 
του Αντ. Γρυπαίου 
 
H Ρωσία έβαλε τη σφραγίδα της στην ανθρωπότητα με δύο Αυτοκρατορίες. Τη Τσαρική Αυτοκρατορία, τη Σοβιετική Αυτοκρατορία, και τη σημερινή ισχυρή Ρωσική Δημοκρατία. 
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 ανέστρεψε μια πορεία 
η οποία βάδιζε το δρόμο της από τότε που έκανε την εμφάνισή της η Ρωσική Tσαρική Αυτοκρατορία το 17ο αιώνα. 
Τελικά η Σοβιετική Ένωση ενσωμάτωσε τέσσερες περιοχές. 
Ανατολική Ευρώπη, Κεντρική Ασία, Καύκασο, και Σιβηρία. 
Ο άξονας Αγία Πετρούπολη-Μόσχα ήταν ο πυρήνας, και η Ρωσία με 
Λευκορωσία και Ουκρανία ήταν το κέντρο βάρους της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Τα σύνορα ήταν πάντα καλά φυλασσόμενα, και περιοδικώς εκτεινόμενα, όσον η διεθνής κατάσταση επέτρεπε. 
Στη μεγαλύτερη έκτασή τους από το 1945 μέχρι το 1989 τότε που έφθασαν μέχρι τη Γερμανία (1945), οι Σοβιετικοί Ρώσοι, κυριαρχούσαν στα εδάφη που είχαν καταλάβει στο Β! Π.Π. 
Η Ρωσική Τσαρική Αυτοκρατορία δεν είχε ποτέ ειρήνη. Όλες οι Αυτοκρατορίες δεν είχαν ποτέ ειρήνη λόγω μεγάλης εκτάσεως, βλέπε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, συνεχώς ήταν σε πόλεμο με τις εξεγέρσεις των αποικιών και προτεκτοράτων, το ίδιο η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, και στα χρόνια μας η Αμερικανική Σιωνιστική καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική δύναμη, ήταν και είναι διαρκώς σε πόλεμο, πότε στη Κορέα, πότε στο Βιέτ-Νάμ, στη Κεντρώα Αφρική, στη κεντρική Αμερική, στα Βαλκάνια-Κόσσοβο, στο Ιράκ, Αφγανιστάν, κλπ. 
Όπως πολλές Αυτοκρατορίες συναντούσαν αντίσταση από τους κατεχόμενους λαούς, και ήσαν αναγκασμένες να πολεμούν για εξασφάλιση των συνόρων και της κυριαρχίας, έτσι και η Ρωσική. 
Η Ρωσική Τσαρική Αυτοκρατορία δεν ήταν ποτέ πλούσια σε όλη την επικράτεια, αν και γνώριζε ότι πολιτική και στρατιωτική δύναμη απαιτεί ισχυρή οικονομία. Ήταν όμως ισχυρή διοικητικά και στρατιωτικά. Οι Ρώσοι νίκησαν τον Μέγα Ναπολέοντα, και τον Χίτλερ, και αντιμετώπισαν τους πλουσιότερους Αμερικανούς για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες στο ψυχρό πόλεμο, αν και είχαν λιγότερο αναπτυγμένη και λιγότερο προωθημένη οικονομία. 
Η οικονομική τους αδυναμία βεβαίως υπονόμευσε κατά καιρούς τη στρατιωτική ισχύ τους, αλλά για να καταλάβουμε τη Ρωσία, είναι απαραίτητο να αρχίσουμε με τη κατανόηση ότι η σχέση μεταξύ στρατιωτικής και οικονομικής ισχύος, δεν είναι μια απλή υπόθεση. 
Οικονομία και Ασφάλεια: 
 
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τη δυσλειτουργία της Ρωσικής οικονομίας, 
και η πρώτη εξήγηση είναι η γεωγραφία και οι μεταφορές. 
Η Ρωσία και η Ουκρανία έχουν μερικές από τις ευφορότερες εκτάσεις 
για γεωργικές καλλιέργειες (φάρμες) στο κόσμο, που συγκρίνονται με 
εκείνες των μεσοδυτικών πολιτειών των ΗΠΑ. 
Η διαφορά έγκειται στις μεταφορές, στην ικανότητα να μεταφέρουν τη παραγωγή (σοδειά) στις υπόλοιπες επαρχίες, πολιτείες, και λιμάνια της Αυτοκρατορίας. Οι ΗΠΑ για μαζικές μεταφορές έχουν παράλληλα και το σύστημα υδάτινης κυκλοφορίας-μεταφοράς των ποταμών για εύκολες και φτηνές μεταφορές, με φορτηγίδες και μαούνες. Οι Αμερικανοί εκμεταλλεύονται τη ροή των υδάτων των ποταμών κατά τη μία κατεύθυνση, και έτσι έχουν δωρεάν από τη φύση ενέργεια μεταφορών. Οι Ρώσοι δεν εκμεταλλεύθηκαν τους ποταμούς των, και ως εκ τούτου οι ποταμοί της Ρωσίας δεν παρέχουν ένα συγκροτημένο σε ενιαίο σύνολο σύστημα υδάτινων μεταφορών, με αποτέλεσμα να μη εξυπηρετούνται μεγάλες αποστάσεις μεταφορών, και να υπάρχει έλλειψη εναλλακτικών τρόπων μεταφοράς της παραγωγής και των προϊόντων. Η Ρωσία εξαρτάται από το σιδηροδρομικό κύκλωμα μεταφορών, το οποίο είναι πολυδάπανο και ανίκανο να εξυπηρετήσει μαζική παραγωγή δημητριακών και άλλων προϊόντων Γεωργίας και Βιομηχανίας. Αυτή η αδυναμία μεταφορών της Ρωσίας περιόρισε δραματικά την ευημερία στη Ρωσική Αυτοκρατορία στα χρόνια της Μεγάλης Αικατερίνης και του Τσάρου Μεγάλου Πέτρου, και εν συνεχεία στα μετέπειτα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης. 
Κατά τον ίδιο χρόνο η σχετική υπανάπτυξη της Αυτοκρατορίας, 
Τσαρικής ή Σοβιετικής, έκανε αδύνατον για τους Ρώσους την επιτυχή σύγκριση με την Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη. 
Η Δυτική & Κεντρική Ευρώπη χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται το ίδιο 
επιτυχώς με τις ΗΠΑ, το ποτάμιο κύκλωμα υδάτινων μεταφορών. 
Κατόπιν αυτών των δυσκολιών, υπήρξε ένα σοβαρό οικονομικό κίνητρο εντός των επαρχιών της τσαρικής Αυτοκρατορίας ή και της Σοβιετίας οι επαρχίες να επικοινωνήσουν και να ενσωματωθούν. 
Θα μπορούσαν να υπάρχουν συνέργειες σε χαμηλότερο επίπεδο ανάπτυξης μεταξύ όλων αυτών των τοπικών κοινωνιών. 
Τα οικονομικά ήταν ένας παράγων που δυσκόλευαν τη Ρωσική τσαρική αυτοκρατορία και τη Σοβιετική ένωση, αφού και οι δύο αντιμετώπιζαν τα ίδια προβλήματα. 
Ένας άλλος παράγων ήταν οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί και τα εφόδια για την ασφάλεια του κράτους. Οι εξωτερικοί κίνδυνοι, και οι εξοπλισμοί για την ασφάλεια της Ρωσίας, έπαιξαν ιδιαιτέρως ένα σπουδαίο ρόλο στο να κρατούν την τσαρική Αυτοκρατορία ή και την Σοβιετία ενωμένη. Οποιουσδήποτε πειρασμούς οι τοπικές δημοκρατίες των επαρχιών που αποτελούσαν την αυτοκρατορία ή τη Σοβιετία, και εάν είχαν για να φύγουν από το κεντρικό κράτος, παρέμεναν ισχυρά συνδεδεμένες με τη κεντρική εξουσία, διότι πίστευαν στο ρητό, 
«Η ισχύς εν τη ενώσει», αλλά και διέβλεπον το δάκτυλο των δυτικών Σιωνιστικών καπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να διαλύσουν τη Ρωσία, είτε Τσαρική ήταν αυτή , είτε Σοβιετική. 
Σύμφωνα με την ιστορία, ο στρατός δημιούργησε 
την Αυτοκρατορία των τσάρων, και οι κοσμοθεωρίες του Μάρξ, που 
υλοποίησε ο Λένιν και ο Τρότσκυ, με εντολή της τότε παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης, δημιούργησαν τη Σοβιετική ένωση, με σκοπό το «διαίρει και Βασίλευε» στο πλανήτη. 
Αργότερον, όταν πλέον δεν χρειάζονταν την Σοβιετική ένωση, τη γκρέμισαν, για γεωπολιτικούς σκοπούς που μόνον «Εκείνοι» γνωρίζουν, αλλά και εμείς μπορούμε να φανταστούμε. 
Εάν οι τοπικές κοινωνίες και εθνότητες της Ρωσίας έπρεπε να επιζήσουν, χρειάζονταν ισχυρές οικονομικές σχέσεις μεταξύ των, και όχι μόνον, αφού είχαν ίδια εθνική ταυτότητα, γλώσσα, θρησκεία, ήθη και έθιμα, έτσι η Ρωσία ήταν ο συνεκτικός κρίκος και η μεγάλη δύναμη για την ένωση όλων αυτών των τοπικών δημοκρατιών, υπό ένα κράτος, υπό το όνομα Ρωσία. Εάν κοιτάξουμε το γεωγραφικό χάρτη θα δούμε τη Ρωσία να εκτείνεται σε ένα αχανές κράτος, από τα Ουράλια όρη, μέχρι τον Ειρηνικό ωκεανό, και από το βόρειο αρκτικό κύκλο μέχρι 
τον Εύξεινο πόντο και το Καύκασο. 
Ήταν όλοι τους Ρώσοι, και ας λένε τα αντίθετα τα διάφορα Σιωνιστικά 
κέντρα, Αμερικανικά ιδρύματα και δεξαμενές σκέψεως, που περιβάλλουν τους θλιβερούς Αμερικανούς πολιτικούς του δικομματισμού. Στη Ρωσική Αυτοκρατορία των Τσάρων, η οικονομική 
και στρατιωτική δύναμη συμπληρώνονταν από την ιδεολογία της πανίσχυρης Ρωσικής Ορθόδοξης εκκλησίας. 
Στη Σοβιετική Ένωση, τη θρησκευτική ιδεολογία αντικαθιστούσε η κοσμική ιδεολογία και κοσμοθεωρία του Μαρξισμού-Λενινισμού. 
Η κοσμοθεωρία του Μαρξισμού ήταν εχθρική προς όλες τις θρησκείες. 
Η κατάρρευση της Ε.Σ.Σ.Δ. 
 
Κατά τη διάρκεια της ΕΣΣΔ, ανεδείχθησαν πολλές ηγετικές προσωπικότητες που συγκλόνισαν την υφήλιο, όπως οι Ιωσήφ Στάλιν, Νικήτας Χρουτσώφ, Μαλένκωφ, Μικογιάν, Μπρέζνιεφ, και άλλοι. 
Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης άρχισε με μια οικονομική κρίση, (βλέπε Ελλάδα), η οποία δημιούργησε κρίση στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας. Ο Yuri Andropov,-τότε Αρχηγός των δυνάμεων ασφαλείας- και μετέπειτα πρόεδρος της Σοβιετικής Ενώσεως, 
ήταν ο πρώτος που κατάλαβε την έκταση του προβλήματος, λόγω διαφθοράς, εξόδων εξοπλισμών – άμυνας, και οικονομικής στήριξης 
των άλλων αδελφών Σοβιετικών δημοκρατιών που συγκροτούσαν την όλη ΕΣΣΔ. Οι υπηρεσίες ασφαλείας και ο Αντρόπωφ, αντελήφθησαν τρία πράγματα, που οδηγούσαν στη κατάρρευση. 
Το πρώτο ήταν η οικονομική διαρροή υπό μορφή βοήθειας, προς τις άλλες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, όχι μόνο της ΕΣΣΔ, αλλά παγκοσμίως. (Κούβα, Κεντρική Αμερική, Αφρική, Ασία) 
Το δεύτερο ήταν ότι η Ρωσία (Σοβιετική Ένωση), έπρεπε να μετασχηματισθεί (Περεστρόϊκα του Γκορματσώφ), ή να καταρρεύσει. 
Το τρίτο ήταν η παραδοσιακή στενότητα αντιλήψεων των ανθρώπων 
της Σοβιετικής Ένωσης, που ως εκ τούτου οι Σοβιετικές υπηρεσίες έπρεπε να μετακινηθούν προς τις Δυτικές τεχνολογίες και μεθόδους διακυβέρνησης. (Βλέπε Glasnost- διαφάνεια του Michael Gorbatsof). 
O Σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, ήταν ένας μεταρρυθμιστής, ήταν όμως και κομμουνιστής που προσπαθούσε να μετασχηματίσει το σύστημα, ώστε να σώσει το κράτος και το κόμμα από κατάρρευση. Τελικά δεν τα κατάφερε, και επί των ημερών του 
η ΕΣΣΔ κατέρρευσε. Είτε δεν τα κατάφερε, είτε εκτελούσε εντολές της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης, όπως τινές ισχυρίζονται. 
Βλέπετε η Ιστορία είναι αμείλικτη ιδίως για τους πλέον ισχυρούς. 
Οι Γκορματσώφ και Αντρόπωφ, ποντάρανε στο γεγονός ότι θα μπορούσε η Σοβιετική Ένωση να διασωθεί, και να κάνει ανοίγματα προς τη Δύση, χωρίς να αναγκαστεί να καταρρεύσει, και ότι θα μπορούσε να συνεργασθεί με τη Δύση σε θέματα γεωπολιτικού αμοιβαίου ενδιαφέροντος, όπως π.χ. η κυριαρχία στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά και για οικονομικές συνεργασίες και σχέσεις, χωρίς το γκρέμισμα της ΕΣΣΔ. Όμως αμφότεροι έχασαν το πολιτικό παιχνίδι. 
Η λαϊκή παράδοση λέει, «Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα η Παγκόσμια Σιωνιστική Δικτατορία κελεύει…….» 
Η χρονική περίοδος του 1990 ήταν μια καταστροφική περίοδος για τη πρώην ΕΣΣΔ. Η κατάρρευση του Σοβιετικού κράτους, των ενόπλων δυνάμεων, και των δυνάμεων ασφαλείας, οδήγησαν σε χάος, και οι ιδιωτικοποιήσεις της κρατικής περιουσίας, κατάντησαν μια μεγάλη κλοπή, και οδήγησαν τους Ρώσους στη μετανάστευση. 
Τα λαμόγια της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης «έβαλαν χέρι» 
κατά το κοινώς λεγόμενο, ωφελήθηκαν και έγιναν μεγιστάνες του πλούτου. Το Σοβιετικό καθεστώς διαδέχθηκε η Δημοκρατία του προέδρου Γιέλτσιν, ανθρώπου των δυτικών Σιωνιστικών δυνάμεων, και το χάος στη δημόσια διοίκηση συνεχίστηκε, μέχρι που εμφανίστηκε ο Θεόπεμπτος ισχυρός ηγέτης, ο Βλαδίμηρος Πούτιν, σαν Αρχηγός του Κράτους. Ο Πρόεδρος Πούτιν ανέπτυξε τρία ουσιώδη. 
Το πρώτο ήταν ότι το σύστημα ασφαλείας (ένοπλες δυνάμεις και δυνάμεις ασφαλείας), ήταν η καρδιά του κράτους. 
Το δεύτερο ήταν ότι η Μόσχα ήταν η καρδιά της Ρωσίας. 
Το τρίτο ήταν ότι η Ρωσία ήταν η καρδιά της πρώην ΕΣΣΔ. 
Αυτά τα βασικά και ουσιώδη εφαρμόστηκαν αμέσως. Οι πρώην υπηρεσίες ασφαλείας γνωστές σαν ΚGΒ, μετονομάστηκαν FSB & SVR, και με τη πάροδο του χρόνου ενδυναμώθηκαν. 
Οι ένοπλες δυνάμεις και οι εξοπλισμοί αμέσως ενισχύθηκαν. 
Η διαφθορά πατάχθηκε. Ο λαός άρχισε σιγά-σιγά οικονομικώς να ανακάμπτει, και η μετανάστευση σταμάτησε, και όχι μόνον, αλλά οι Ρώσοι άρχισαν να επανακάμπτουν στη μητέρα πατρίδα. 
Ο πρόεδρος Πούτιν ανέλαβε τον έλεγχο των περιφερειακών τοπικών κυβερνήσεων, διορίζοντας κυβερνήτες, και ελέγχοντας τη βιομηχανία 
και γεωργική παραγωγή, ενισχύοντας την επαρχία οικονομικά. 
Το σπουδαιότερο ήταν ότι ο πρόεδρος Πούτιν κατέστησε τη Ρωσία και πάλιν υπερδύναμη σεβαστή στο διεθνές πολιτικό και διπλωματικό στερέωμα, και έγινε το αντίπαλο δέος της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας, σώζοντας έτσι τους λαούς της Γης, από τους λύκους, και τα αρπακτικά της παγκόσμιας Δικτατορίας. 
Ο πρόεδρος Πούτιν ήλθε στην εξουσία στο τέλος του πολέμου στο Κόσσοβο. Η Ρωσία του Γιέλτσιν ζήτησε από τη Δύση να μη πάει σε πόλεμο με τη Σερβία. Η Ρωσία του Γιέλτσιν αγνοήθηκε από τη Σιωνιστική Δύση, και η απώλεια επιρροής ρεζίλεψε το τότε πρόεδρο 
Γιέλτσιν. Εάν στα γεγονότα του Κοσσόβου ήταν πρόεδρος της Ρωσίας ο Πούτιν, η Σιωνιστική Δύση δεν θα τολμούσε ποτέ να κάνει πόλεμο στα Βαλκάνια, και να αποσπάσει με τη βία από τη Σερβία, την επαρχία του Κοσσόβου, η οποία θεωρείτο ιστορική για τη Σερβία. 
Εν τω μεταξύ ήλθε η «Πορτοκαλί επανάσταση» της Τζούλιας Τιμοσένκο στην Ουκρανία. Αυτή η κυρία δημιούργημα των δυτικών Σιωνιστικών δυνάμεων, είναι φυλακή σήμερα, διότι κατέστησε μια μεγάλη χώρα σαν την Ουκρανία, υποχείριο και προτεκτοράτο της Σιωνιστικής παγκόσμιας διακυβέρνησης. 
H Kαγκελάριος της σημερινής Σιωνιστικής Γερμανίας, απειλεί να μην 
επισκεφτεί την Ουκρανία, όσο η Τιμοσένκο είναι στη φυλακή!!! 
«Όπερ έδει δείξαι» , και ο «Νοών Νοείτω» λένε οι σοφοί. 
Οι «Πορτοκαλί Επαναστάσεις» ήταν δημιούργημα των δυτικών Σιωνιστικών μυστικών υπηρεσιών, και δεξαμενών σκέψεως, με σκοπό να αποσπάσουν από τη Ρωσία τις χώρες που αποτελούσαν την πρώην ΕΣΣΔ, και έτσι να περιορίσουν τη Ρωσία στα σύνορά της, πράγμα που σχεδόν επέτυχαν. Οι δυτικοί (Αμερικανοί και ΝΑΤΟ), εγκατέστησαν σύστημα πυραύλων, γνωστό σαν «αντιπυραυλική ασπίδα» γύρω-γύρω από τη Ρωσία, πράγμα που ακόμη και μερικοί «Έλληνες» πολιτικοί μαριονέτες της παγκόσμιας εξουσίας έσπευσαν να στηρίξουν. 
Αυτά τα γεγονότα έπεισαν το πρόεδρο Πούτιν για τις «αγαθές» προθέσεις της Σιωνιστικής Δύσης, ότι δηλαδή οι Σιωνιστικές ΗΠΑ 
είχαν πρόθεση να «τσακίσουν» τη Ρωσία, εάν κάποιος «καλοπροαίρετος» ηγέτης σαν το Γιέλτσιν ηγείτο αυτής. 
Η Ουκρανία είναι οικονομικώς και γεωγραφικώς ουσιώδης παράγων για την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας. 
Ο πρόεδρος Πούτιν είδε εγκαίρως τις προσπάθειες της φιλο-δυτικής κυβέρνησης Τιμοσένκο να θέλει να μπεί στο Σιωνιστικό ΝΑΤΟ. 
Οι δε Σιωνιστικές ΗΠΑ , χρησιμοποιώντας το χρήμα του απολιτικού Αμερικανού φορολογούμενου, αλλά και μη κυβερνητικών διεθνών Σιωνιστικών οργανώσεων, πίεζαν για αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία, με σκοπό να καταστήσουν τη χώρα αυτή προτεκτοράτο τους, 
ώστε να αδυνατίσουν μονίμως τη Ρωσία. 
Άπαξ και η Σιωνιστική «Πορτοκαλί Επανάσταση» μέσω της Τιμοσένκο, πέτυχε στην Ουκρανία, ο πρόεδρος Πούτιν κινήθηκε να επανορθώσει τη κατάσταση. Το πρώτο βήμα ήταν να καταστήσει σαφές 
ότι η Ρωσία είχε αποκτήσει και πάλιν ένα σημαντικό μέρος της αρχικής δύναμής της, και προτίθετο να το χρησιμοποιήσει…… 
Αυτό οι αχυράνθρωποι πολιτικοί της Σιωνιστικής Δύσης το κατάλαβαν. 
Το δεύτερο βήμα ήταν να αποδείξει ότι οι Σιωνιστικές Αμερικανικές 
εγγυήσεις ήταν άχρηστες. 
O πόλεμος Ρωσίας-Γεωργίας του 2008 απέδειξε και τα δύο, δηλαδή την αποφασιστικότητα του προέδρου Πούτιν. 
Οι Ρώσοι έφεραν επιτυχώς εις πέρας πολεμική επιχείρηση στη Γεωργία, 
και εξασφάλισαν τις νότιες επαρχίες τους, (Οσετία, κλπ.) 
ενώ οι Αμερικανοί βάλτωσαν στο Αφγανιστάν. 
Το μάθημα δεν ήταν μόνο για τη Γεωργία η οποία το ίδιο με την Ουκρανία είχε κυριευθεί από τη Σιωνιστική πορτοκαλί επανάσταση, και είχε ζητήσει να γίνει μέλος του Σιωνιστικού ΝΑΤΟ. 
Ήταν επίσης για την Ουκρανία και όλες τις άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που δήλωναν ότι η Ρωσία πάλι προσπαθούσε να γίνει το κέντρο της Ευρασίας. 
Τελικά ο λαός της Ουκρανίας κατόπιν δημοκρατικών διαδικασιών (εκλογές), αποφάσισε να παραμείνει φίλος της Ρωσίας. 
H παγκόσμια Σιωνιστική δικτατορία έχει μερικά «αστεράκια» πολιτικούς που δρούν για λογαριασμό της διεθνώς, όπως είναι, 
οι κ.κ. Jeffrey, Rontos, Γκρούεφσκι, Τιμοσένκο, Σαακασβίλι, κ.λ.π. 
Η Τιμοσένκο τιμωρήθηκε, με το καλό και οι άλλοι πράκτορες.!!! 
Πράγματι ένα από τα τελευταία θέματα και επιδιώξεις του προέδρου Πούτιν είναι η ένωση των Ευρασιατικών χωρών, δένοντας τη Ρωσία, 
με Ουκρανία, Καζακστάν, και τη Λευκορωσία, σε μια μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη. Δεδομένου του γεγονότος ότι η Σιωνιστική Δύση πρόλαβε και απέκλεισε τη Ρωσία από τις χώρες της Μεσογείου, και τις θερμές θάλασσες, ο πρόεδρος Πούτιν δεν έχει πολλές άλλες επιλογές για συμμαχίες. 
Στη Μεσόγειο μόνο η Συρία του απέμεινε για ναυτική βάση, και αυτή πάνε να την αρπάξουν με τα γνωστά πολεμικά γεγονότα, και την Αραβική άνοιξη, η οποία είναι ίδια πατέντα με τις πορτοκαλί επαναστάσεις, των Δυτικών ανδρείκελων της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας. Ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια, λέει ο λαός. 
Επανίδρυση της Ευρασιατικής Ένωσης: 
Για τη Ρωσία η δημιουργία αυτής της ένωσης, είναι μια στρατηγική αναγκαιότης. Ο πρόεδρος Πούτιν κατανοεί ότι η πτώση της ΕΣΣΔ, ήταν μια 
Γεωπολιτική και Γεωστρατηγική καταστροφή για τη Ρωσία. 
Η Ρωσία χρειάζεται την οικονομική συνεργασία των γειτονικών χωρών, για τη προώθηση των εξαγωγών ζωτικών προϊόντων, ιδιαίτερα στην ενέργεια. 
Αυτό παρέχει στρατηγικό βάθος στη Ρωσία. Ο υπόλοιπος κόσμος γνωρίζει ότι μια εισβολή της Ρωσίας στις γειτονικές αυτές χώρες είναι αδιανόητη. 
Οι Ρώσοι αυτό το καταλαβαίνουν. Ως εκ τούτου η καρδιά της Ρωσικής στρατηγικής, μετά την αναβίωση της κρατικής ισχύος στη Ρωσία, είναι να δημιουργήσει ένα σύστημα φιλικών σχέσεων με τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ που θα παρέχει οικονομική συνεργασία και στρατηγικό βάθος, αλλά όχι να δίνει στη Ρωσία μια μη αποδεκτή υποχρέωση να επεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις του άλλου γειτονικού κράτους. Η στρατηγική του προέδρου Πούτιν είναι να λαμβάνει πλεονεκτήματα από φιλίες πάνω σε μια αμοιβαία βάση, χωρίς να αναλαμβάνει ευθύνες για εσωτερικές επεμβάσεις. 
Η εμπλοκή των Σιωνιστικών ΗΠΑ στο Ιράκ, και Αφγανιστάν, ήταν για το πρόεδρο Πούτιν δώρο Θεού. 
Μέχρι τα γεγονότα των διδύμων πύργων, οι ΗΠΑ είχαν βαθιά ανακατευθεί στο να απογυμνώνουν κομμάτια της πρώην ΈΣΣΔ , όπως οι Βαλτικές χώρες, και να τις ενσωματώνουν στο Δυτικό σύστημα και στο Σιωνιστικό ΝΑΤΟ. 
Μετά τα γεγονότα των διδύμων πύργων, οι ΗΠΑ έγιναν ενοχλητικές με τους ιερούς πολέμους των Ισλαμιστών, δίνοντας έτσι στη Ρωσία ένα παράθυρο ευκαιρίας να σταθεροποιηθεί και να αυξήσει τη περιφερειακή της ισχύ. 
Καθώς οι Σιωνιστικές ΗΠΑ βγαίνουν από το Αφγανιστάν, η Ρωσία θα πρέπει να ανησυχεί ότι οι ΗΠΑ θα εστιάσουν επάνω στα κράτη του Καυκάσου, και στη Κίνα. Ήδη σήμερα έχουμε επίσκεψη της κυρίας Κλίντον και κουστωδίας, στη Κίνα. Ως εκ τούτου η Ρωσική εξωτερική πολιτική και στρατηγική είναι να αυξήσει τη προσοχή της στη πιθανότητα οι ΗΠΑ να εμπλακούν με το Ιράν. 
Οι Σιωνιστικές ΗΠΑ χωρίς πόλεμο δεν μπορούν να επιβιώσουν. 
Ένα-ένα τα μη πειθαρχημένα κράτη τα εξολοθρεύουν. 
Μετά τη Συρία, σειρά τώρα έχει η Περσία. 
Σήμερα η Ρωσία, Κίνα, και το Ιράν είναι οι μόνες μεγάλες χώρες που υποστηρίζουν τη Συρία. Η Ρωσία θέλει να βλέπει μια Συρία υποστηριζόμενη από τις τρείς αυτές δυνάμεις, διότι η Συρία είναι η μόνη Μεσογειακή χώρα που παρέχει ναυτικές βάσεις στη Ρωσία. Ένας άλλος λόγος είναι οτιδήποτε αποσπά 
τη προσοχή των φιλοπόλεμων και πολεμοκάπηλων ΗΠΑ, ανακουφίζει πιθανή πίεση επάνω στη Ρωσία. 
Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη είναι το ίδιο ωφέλιμη για τη Ρωσία. 
Η Γερμανία εξαρτάται από τις ενεργειακές Ρωσικές εξαγωγές, γιαυτό η Γερμανία δημιουργεί αυτή τη τραγική οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, για να «βάλλει χέρι» στα Ελληνικά ενεργειακά κοιτάσματα, να τα πάρει τζάμπα με τα διάφορα μνημόνια, και έτσι να απεξαρτηθεί από τη Ρωσία. 
Για τη Ρωσία οι Σιωνιστικές ΗΠΑ με τους θλιβερούς πολιτικούς που έχουν, είναι 
μια δύναμη αποσταθεροποίησης των λαών και κρατών της Γης. 
Η στρατολόγηση της Γερμανίας στο πλευρό των ΗΠΑ, είναι μια μεγάλη επιτυχία 
για το δυτικό Σιωνιστικό μπλόκ. 
Άλλα θέματα είναι δευτερευούσης σημασίας, π.χ. η Ρωσία με τη Κίνα έχουν θέματα, αλλά τα επιλύουν με πνεύμα αμοιβαίας φιλίας και συνεργασίας, αφού απέναντι έχουν την λίαν επικίνδυνη παγκόσμια Σιωνιστική διακυβέρνηση. 
Η Κίνα δεν είναι το κέντρο των Ρωσικών στρατηγικών ενδιαφερόντων. 
Για τη Ρωσία τα συντριπτικά στρατηγικά ενδιαφέροντα κυριαρχούν επάνω από τις πρώην χώρες της ΕΣΣΔ, χωρίς να γίνεται ενοχλητική γιαυτές. 
Το δεύτερο στρατηγικό ενδιαφέρον για τη Ρωσία είναι στη κεντρική Ασία. 
Το τρίτο είναι στις Βαλτικές χώρες, (Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία) τις οποίες 
ήδη κατάπιε το Σιωνιστικό ΝΑΤΟ και η Σιωνιστική Ε.Ε. 
Το τέταρτο είναι στο Καύκασο που πάντα αναμοχλεύουν προβλήματα οι Σιωνιστικές παγκόσμιες δυνάμεις με Τσετσενία, Γεωργία, κ.λ.π. αφού οι περιοχές αυτές είναι το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας. 
Η Ρωσική εξωτερική πολιτική και Γεωστρατηγική χτίζεται γύρω από τις ανάγκες των γεγονότων της διεθνούς διπλωματίας, ώστε να κερδίσει χρόνο για να ικανοποιήσει επιτυχώς τις εξελίξεις. 
Ο κύριος αντίπαλος της Ρωσίας, οι Σιωνιστικές ΗΠΑ, είναι απασχολημένες με τα διεθνή προβλήματα και τους τοπικούς πολέμους που έχουν μπλέξει, και η Ευρώπη είναι αδύναμη και διηρημένη. 
Αυτή τη περίοδο η Ρωσία αγωνίζεται να γίνει ισχυρή, ενώ οι ΗΠΑ με τις μαριονέτες πολιτικούς που έχει, κατέστη υποχείριο της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας, και πολεμά όπου διαταχθεί. 
 
ΑΝΤΩΝΗΣ Ι. ΓΡΥΠΑΙΟΣ 
Διεθνολόγος 
<a href="http://www.analystsforchange.org/">πηγή</a>

Η Στρατηγική της Ρωσίας

του Αντ. Γρυπαίου H Ρωσία έβαλε τη σφραγίδα της στην ανθρωπότητα με δύο Αυτοκρατορίες. Τη Τσαρική Αυτοκρατορία, τη Σοβιετική Αυτοκρατορία...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κάλπη έχει τη δική της ιστορία. Την ελληνική

Ellada simera 0 εκλογες, Ελλάδα 10:40

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img height="370" src="http://news247.gr/eidiseis/politiki/ekloges-gr/article1756491.ece/BINARY/w660/anpapandreoy020512.jpg" width="600" /></div> 
 
 
Ο Καραμανλής, η "αλλαγή" και η αφίσα του Ανδρέα που έκανε... τσιγάρο 
 
Ωστόσο, για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο με τις εκατοντάδες χιλιάδες απελπισμένους Έλληνες να ασχολούνται όσο ποτέ με την πολιτική και την ίδια στιγμή να μην ξέρουν τι να ψηφίσουν, περάσαμε από πολλές εκλογικές αναμετρήσεις.Οι πιο κρίσιμες και συνάμα οι πιο αμφίρροπες εκλογές της Μεταπολίτευσης (μέχρι τις επόμενες) είναι μπροστά μας. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί και πιθανότατα και η ερμηνεία του αποτελέσματος θα είναι επίσης μια πολύ δύσκολη υπόθεση. 
 
Η έκβαση καθεμιάς από αυτές, αποτελούν κομμάτια του παζλ της σημερινής σκληρής πραγματικότητας που βιώνουμε. 
 
Το NEWS 247 θυμάται τις εκλογές της Μεταπολίτευσης και προσπαθεί, μέσα από ένα αφιέρωμα χωρισμένο σε δύο μέρη, να ερμηνεύσει το πώς κάθε φορά φτάναμε στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. 
 
 
Εκλογές 1974-Καραμανλής ή τανκς 
 
Οι πρώτες εκλογές μετά την παράδοση της εξουσίας (24 Ιουλίου 1974) από τη χούντα διεξήχθησαν στις 17 Νοεμβρίου 1974 και τις κέρδισε η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα. 
 
 
Τα ποσοστά των κομμάτων 
 
Νέα Δημοκρατία: 54,37% και 219 έδρες 
 
Ένωση Κέντρου: 20,42% και 60 έδρες 
 
ΠΑΣΟΚ:13,58% και 13 έδρες 
 
Ενωμένη Αριστερά: 9,47% και 8 έδρες 
 
 
Τι έκρινε το αποτέλεσμα 
 
Αν θέλαμε να είμαστε λακωνικοί (δεν θέλουμε) το αποτέλεσμα θα μπορούσε να ερμηνευθεί με δύο φράσεις: 
 
“Boys pray for me” (Προσευχηθείτε για μένα) και "Καραμανλής ή τανκς". Η πρώτη ανήκει στον Αμερικανό πρόεδρο Χάρυ Τρούμαν και την είπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, κατά την άφιξή του στην Ελλάδα, συναισθανόμενος την ευθύνη του, αλλά και την κρισιμότητα των στιγμών. 
 
Η δεύτερη φράση ανήκει στον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος λοιδορήθηκε για το ότι τόλμησε να την εκστομίσει, ωστόσο είχε δίκιο 100%. 
 
Η Χούντα δεν ανετράπη, αλλά παρέδωσε την εξουσία υπό το βάρος της κυπριακής τραγωδίας. Όταν κλήθηκε ο Καραμανλής, οι στρατιωτικοί δεν είχαν επιστρέψει στους στρατώνες, οι πολιτικοί δεν είχαν τον απόλυτο έλεγχο και ο ίδιος ο Καραμανλής κοιμόταν σε κότερο για να αποφευχθεί απόπειρα δολοφονίας εις βάρος του. 
 
Υπό αυτές τις συνθήκες, η επιλογή της λύσης Καραμανλή και η επικράτηση της ΝΔ στις εκλογές, που ακολούθησαν ήταν γεγονότα απολύτως αναμενόμενα. 
 
<iframe frameborder="0" height="391" src="http://www.dailymotion.com/embed/video/xqiui9_yyyyyyy-17-yyyyyyyyy-1974_news" width="480"></iframe> 
<a href="http://www.dailymotion.com/video/xqiui9_yyyyyyy-17-yyyyyyyyy-1974_news" target="_blank">Εκλογές-17 Νοεμβρίου 1974</a> από <a href="http://www.dailymotion.com/allthewebnews" target="_blank">allthewebnews</a> 
 
 
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διέθετε δύο σημαντικά πλεονεκτήματα: πρώτον δεν είχε εμπλακεί ο ίδιος στην κρίση του 1965, διατηρώντας μέρος της δημοτικότητάς του και δεύτερον οι αντιχουντικοί και συντηρητικοί αξιωματικοί, πίστευαν ότι χάρη στο "ειδικό πολιτικό του βάρος", θα μπορούσε να εγγυηθεί μια Μεταπολίτευση ισορροπιών και έναν εκδημοκρατισμό χωρίς "εξαλλοσύνες". 
 
Από την πλευρά του λαού δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είχαμε να κάνουμε με πολίτες φοβισμένους, που έβγαιναν από επτά σκοτεινά χρόνια, με απαγορεύσεις, εξορίες και βασανιστήρια. Ο άνθρωπος που εγγυόταν την αναίμακτη μετάβαση στη Δημοκρατία, έμοιαζε με μοναδική επιλογή, με αποτέλεσμα την άνετη νίκη της Νέας Δημοκρατίας και τα χαμηλά ποσοστά (σε σχέση με τις προσδοκίες) και του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και της παραδοσιακής Αριστεράς. 
 
Ουσιαστικά η όχι χωρίς λόγο παρουσίαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως "παράκλητου Εθνάρχη", έδωσε στη Νέα Δημοκρατία ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε σχέση με τα άλλα κόμματα, ενώ και το εκλογικό σύστημα ευνόησε το πρώτο κόμμα ώστε να εξασφαλίσει ευρύτατη πλειοψηφία. 
 
Στις 17 Νοεμβρίου 1974, ελάχιστοι ψηφοφόροι πήγαν στις κάλπες χωρίς τον φόβο της επιστροφής των τανκς. Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να αποτρέψει το πισωγύρισμα δεν ήταν δυνατόν να μην θριαμβεύσει. 
 
 
Οι εκλογές του 1977-Ο δικομματισμός όπως τον ξέρουμε 
 
 
Στις πρόωρες εκλογές της 20 Νοεμβρίου του 1977, η Νέα Δημοκρατία πέτυχε και πάλι άνετη νίκη, ωστόσο το αξιοσημείωτο της αναμέτρησης ήταν η ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ σε αξιωματική αντιπολίτευση, η ανάδυση του δικομματισμού όπως τον ξέρουμε και η αρχή του τέλους της ΕΔΗΚ. 
 
 
Τα ποσοστά των κομμάτων 
 
Νέα Δημοκρατία: 41,84% και 171 έδρες 
 
ΠΑΣΟΚ: 25,34% και 93 έδρες 
 
ΕΔΗΚ: 11,95% και 16 έδρες 
 
ΚΚΕ: 9,36% και 11 έδρες 
 
Εθνική Παράταξη: 6,82% και 5 έδρες 
 
Συμμαχία: 2,72% και 2 έδρες 
 
Νεοφιλελεύθεροι: 1,08% και 2 έδρες 
 
 
Τι έκρινε το αποτέλεσμα 
 
Στις εκλογές του 1977, κάτι αρχίζει να αλλάζει σε σχέση με τη διάθεση του λαού. Τρία χρόνια μετά την πτώση της χούντας, οι πολίτες αρχίζουν να αναπνέουν πια πιο ελεύθερα, ωστόσο ο φόβος παραμένει και οι νοσταλγοί της επταετίας εκπονούν σχέδια δολοφονίας του Καραμανλή. 
 
Την ίδια στιγμή, ο Ανδρέας Παπανδρέου κερνάει για πρώτη φορά, έστω και ως υπόσχεση αυτό που ο Ευάγγελος Αβέρωφ ονόμασε ως το "γλυκό-πιοτό" της αλλαγής. 
 
Ο λαός από τη μία αρχίζει να επιθυμεί τον πλήρη εκδημοκρατισμό, από την άλλη όμως οι φόβοι του δεν έχουν εξαλειφθεί πλήρως. 
 
Την ίδια στιγμή, παρατηρείται ένας ορμητικός κοινωνικο-οικονομικός μετασχηματισμός, που συνίσταται στην κοινωνική κινητικότητα, την αύξηση των μεσαίων στρωμάτων και στην εμφάνιση κοινωνικών αιτημάτων για πιο ποιοτική και άνετη ζωή που δεν συμβαδίζουν με την αυστηρότητα και τους περιορισμούς που εξακολουθούσαν να ισχύουν, ακόμα και μετά την πτώση της δικτατορίας. 
 
<iframe frameborder="0" height="269" src="http://www.dailymotion.com/embed/video/xqivb1_yyyyyyyyy-yyyyyyyyyy-yyyyyyyyy_news" width="480"></iframe> 
<a href="http://www.dailymotion.com/video/xqivb1_yyyyyyyyy-yyyyyyyyyy-yyyyyyyyy_news" target="_blank">Σύγκρουση Παπανδρέου-Καραμανλή</a> από <a href="http://www.dailymotion.com/allthewebnews" target="_blank">allthewebnews</a> 
 
Σε πολιτικό επίπεδο, ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε καταλάβει, ποιος ήταν ο πραγματικός αντίπαλός του. Την τριετία 74-77, παρά το γεγονός ότι ο Γ. Μαύρος και η ΕΔΗΚ, ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση, ο Καραμανλής επέλεγε να επιτίθεται στο ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου, την "Αριστερά της Αριστεράς", όπως συνήθιζε να λέει. 
 
Έτσι, το αποτέλεσμα ήταν μεν άνετη επικράτηση για τη ΝΔ, ωστόσο αποτέλεσε το πρελούδιο για τον θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ το 1981. Εξάλλου, παρά τη νίκη ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν απογοητευμένος και για έναν άλλο λόγο. 
 
Ο Καραμανλής φοβόταν ότι η μείωση της εκλογικής δύναμης της ΝΔ δεν θα της επέτρεπε να εκλέξει αρχηγό κράτους (δηλαδή τον Καραμανλή), το 1980, καθώς δεν διέθετε ούτε την πλειοψηφία των τριών πέμπτων. 
 
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβλεπε την "αλλαγή" να έρχεται και ο ίδιος ήθελε στο μέλλον να λειτουργήσει ως αντίβαρο στις μεγαλόστομες διακηρύξεις του Α. Παπανδρέου. Όπως αποδείχθηκε, ανησυχούσε χωρίς λόγο… 
 
 
Οι εκλογές του 1981 και ο θρίαμβος της "αλλαγής" 
 
 
Το ΠΑΣΟΚ, υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, πετυχαίνει πρωτοφανή θρίαμβο, καθώς μέσα σε επτά χρόνια, από ριζοσπαστικό κόμμα διαμαρτυρίας μετατρέπεται σε κόμμα εξουσίας. Στις εκλογές της 18 Οκτωβρίου 1981, επικρατεί με σύνθημα την "αλλαγή" και με μεγάλο του όπλο την χαρισματική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ακόμα και αν, όπως αποδείχθηκε, με την οικονομική του πολιτική συνέβαλε στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, κατάφερε φίλους και εχθρούς να τον αποκαλούν με το μικρό του όνομα, σαν να ήταν ο άνθρωπός τους. 
 
 
Τα ποσοστά των κομμάτων 
 
 
ΠΑΣΟΚ: 48,07% και 172 έδρες 
 
ΝΔ: 35,87% και 115 έδρες 
 
ΚΚΕ: 10,93% και 12 έδρες 
 
 
Τι έκρινε το αποτέλεσμα 
 
Ανατολική Αττική. Λίγες ημέρες πριν την 18 Οκτωβρίου 1981, σε ένα δωματιάκι που χρησιμοποιούνταν για κάπνισμα, τάβλι, καφέ και αραλίκι τέσσερα ξαδέρφια συζητούν για τις εκλογές, την "αλλαγή" που την "ένιωθες στην ατμόσφαιρα" και την ώρα που περίμεναν ευρύτατα στρώματα του ελληνικού λαού, που πέρασαν δεκαετίες στο περιθώριο της ελληνικής πολιτικής σκηνής, κυνηγημένοι από το ελληνικό μετεμφυλιακό κράτος. 
 
Στον τοίχο, μια αφίσα του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Ένα από τα ξαδέρφια, αφού κερνάει τον καφέ, βγάζει ένα τσιγάρο, το στερεώνει σε μια τρύπα που έχει ανοίξει στο στόμα του Α. Παπανδρέου στην αφίσα, το ανάβει και λέει στους άλλους: "Να κάνει ένα και ο Ανδρέας"… 
 
Θα μπορούσε κανείς να βρει εκατοντάδες τέτοιες ιστορίες, ως απόδειξη του πολιτικού έρωτα του Ανδρέα Παπανδρέου, με ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. 
 
Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, θριάμβευσε στις εκλογές του 1981, καθώς εξέφρασε την ανάγκη εκατομμυρίων ανθρώπων να βγουν από την οικονομική και κοινωνική αφάνεια, που τους είχε καταδικάσει το "κράτος της δεξιάς", όπως ευφυώς το όρισε ο ίδιος. 
 
<iframe frameborder="0" height="360" src="http://www.dailymotion.com/embed/video/xqivn1_yyyyyy-yyyyyy-yyyyyyyyyy-1981_news" width="480"></iframe> 
<a href="http://www.dailymotion.com/video/xqivn1_yyyyyy-yyyyyy-yyyyyyyyyy-1981_news" target="_blank">Ομιλία Ανδρέα Παπανδρέου 1981</a> από <a href="http://www.dailymotion.com/allthewebnews" target="_blank">allthewebnews</a> 
 
 
Χρησιμοποιώντας συνθήματα της Αριστεράς, μεγαλόστομες υποσχέσεις και πολλές φορές και εθνικές κορώνες, ο Α. Παπανδρέου, μετά και την μεταπήδηση Καραμανλή στην προεδρία της Δημοκρατίας, ουσιαστικά έπαιζε χωρίς αντίπαλο. 
 
Σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, το ΠΑΣΟΚ, εκμεταλλεύτηκε τις χαμηλές οικονομικές επιδόσεις, την φθορά της ΝΔ μετά από 7 χρόνια στην εξουσία, αλλά και την αδυναμία της να εκφράσει τις αρχές του φιλελεύθερου ριζοσπαστισμού. 
 
Η σύμπλευση της ΝΔ με ακροδεξιά στοιχεία επίσης κόστισε, ενώ ο χαμηλών τόνων Γεώργιος Ράλλης ήταν αδύνατον να αντιμετωπίσει τον Ανδρέα Παπανδρέου. 
 
Οι σημαντικότεροι όμως παράγοντες που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ήταν δύο. Πρώτον, το γεγονός ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επέδρασε στο να εμπιστευτούν το ΠΑΣΟΚ και κεντρώοι ψηφοφόροι, καθώς θεώρησαν ότι ο Καραμανλής θα αποτελούσε ανάχωμα στα μαξιμαλιστικά σχέδια του Α. Παπανδρέου (έξω από την ΕΟΚ, έξω από το ΝΑΤΟ), κάτι που αποδείχθηκε αληθές. 
 
Δεύτερον, η γενικότερη αίσθηση, ότι αφού σταθεροποιήθηκε η Δημοκρατία, είχε έρθει η ώρα της «αλλαγής» στην κοινωνία και τη δημόσια διοίκηση, ώστε να δικαιωθεί ο "μη-προνομιούχος" Έλληνας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, γνώριζε τι να υποσχεθεί στον λαό και ο λαός ήθελε να τον ακούσει, όσο κανέναν άλλο εκείνη την εποχή. 
 
 
Εκλογές 1985-Από την "αλλαγή" στην πόλωση 
 
 
Οι εκλογές της 2ας Ιουνίου 1985, διεξήχθησαν σε συνθήκες πρωτοφανούς πόλωσης, λόγω της επεισοδιακής εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας δύο μήνες πριν, αλλά και της ανάληψης της ηγεσίας (1984) της Νέας Δημοκρατίας, από τον "αιώνιο εχθρό" του Α. Παπανδρέου, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Το ΠΑΣΟΚ πέτυχε μια ακόμα μεγάλη νίκη, ωστόσο η "αλλαγή" ήταν πια άπιαστο όνειρο, χαμένο στις κλαδικές και στο κράτος που γιγαντωνόταν για να χωρέσει πράσινους ψηφοφόρους. 
 
 
Τα ποσοστά των κομμάτων 
 
ΠΑΣΟΚ: 45,82% και 161 έδρες 
 
ΝΔ: 40,84% και 126 έδρες 
 
ΚΚΕ: 9,89% και 12 έδρες 
 
ΚΚΕ(εσωτ.): 1,84% και 1 έδρα 
 
Τι έκρινε το αποτέλεσμα 
 
 
Με την "αλλαγή" να θολώνει και τον Α. Παπανδρέου να αθετεί μια σειρά από υποσχέσεις, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ θα αντιμετώπιζε προβλήματα στις εκλογές του '85. 
 
Ωστόσο, μπορεί να μη βγήκαμε από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, όμως η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και οι προσλήψεις στο δημόσιο, εξασφάλισαν ψήφους στο ΠΑΣΟΚ για μια 20ετία και ενίσχυσαν τους δεσμούς της οικογένειας Παπανδρέου με τον λαό. 
 
Η ικανότητα του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου να μεταλλάσσεται και να κάνει "κυβιστήσεις" (κωλοτούμπες επί το λαϊκότερον), υπήρξε μοναδική. Ο πολιτικός λόγος του ΠΑΣΟΚ, μετατράπηκε βαθμιαία από αντιιμπεριαλιστικός-ανεξαρτησιακός σε εθνοκεντρικό-ανεξαρτησιακό, την ώρα που στον όρο "αλλαγή" χωρούσαν κάθε είδους υποσχέσεις που θα πραγματοποιούνταν φυσικά στο… μέλλον. 
 
<iframe frameborder="0" height="360" src="http://www.dailymotion.com/embed/video/xqivq1_yyyyyyy-yyyyyyyyyy-1985_news" width="480"></iframe> 
<a href="http://www.dailymotion.com/video/xqivq1_yyyyyyy-yyyyyyyyyy-1985_news" target="_blank">Ανδρέας Παπανδρέου 1985</a> από <a href="http://www.dailymotion.com/allthewebnews" target="_blank">allthewebnews</a> 
 
 
Επίσης, η ανάληψη της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ξύπνησε μνήμες από την αποστασία του ’65 και η διάθεση να τιμωρηθεί, μέσω της ψήφου στον Ανδρέα, ο άνθρωπος που "πρόδωσε" τον Γέρο της Δημοκρατίας. 
 
Σημαντικός παράγοντας της επικράτησης του ΠΑΣΟΚ, ήταν και μια κίνηση που χαρακτηρίστηκε ως "πολιτικά ανέντιμη" από τους αντιπάλους του Ανδρέα Παπανδρέου. 
 
Με στόχο να συσπειρώσει την παράταξή του και ενώ είχε διαβεβαιώσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ότι θα στηρίξει την επανεκλογή του στην προεδρία της Δημοκρατίας, ξαφνικά άλλαξε γνώμη και πρότεινε ως υποψήφιο τον αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη. 
 
Η βάση του ΠΑΣΟΚ επιθυμούσε έναν άλλον υποψήφιο και ο ιδρυτής του κινήματος ήξερε να αντιμετωπίζει την κυβερνητική φθορά με εντυπωσιακές κινήσεις(ανασχηματισμούς, αποπομπές, αιφνιδιαστικές αποφάσεις). 
 
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, συνόδευσε την πρότασή του με εξαγγελία αναθεώρησης του Συντάγματος και τόνισε ότι αν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε άψογος ως Πρόεδρος δεν ήταν δυνατόν να συνεχίσει, εφόσον το Σύνταγμα του 1975, που η κυβέρνηση είχε σκοπό να αναθεωρήσει(για να μειωθεί η εξουσία του Προέδρου), ήταν πνευματικό του τέκνο. 
 
 
"Φρόιντ, ξεφρόιντ, εγώ αυτό νομίζω" 
 
 
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραιτήθηκε ενοχλημένος από την αλλαγή στάσης του ΠΑΣΟΚ. 
 
Χρόνια αργότερα εκμυστηρεύτηκε στον δημοσιογράφο Σεραφείμ Φυντανίδη τις σκέψεις του για εκείνη την περίοδο, λέγοντας ότι "ο Ανδρέας στο πρόσωπό μου εκδικήθηκε τον πατέρα του"(στις σχέσεις Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου υπήρξαν στιγμές μεγάλης έντασης). 
 
"Πολύ φροϋδικό αυτό κύριε Πρόεδρε" είπε ο κ. Φυντανίδης 
 
"Φρόιντ ξεφρόιντ, εγώ αυτό νομίζω" απάντησε ο Καραμανλής. 
 
Τελικά, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ συσπειρώθηκαν και έδωσαν άλλη μια ευκαιρία στον Ανδρέα Παπανδρέου. Η επόμενη τετραετία όμως θα έκρυβε πολλές και δυσάρεστες εκπλήξεις. 
 
 
Το βρώμικο '89 
 
 
Με το ΠΑΣΟΚ στη δίνη του σκανδάλου Κοσκωτά και τις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989 να μη δίνουν αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα, προέκυψε η κυβέρνηση συνεργασίας της Νέας Δημοκρατίας με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, που είχε συγκροτηθεί με τη σύμπραξη του ΚΚΕ και της ΕΑΡ(πρώην ΚΚΕ εσωτερικού) στις 5 Δεκεμβρίου 1988. Πρωθυπουργός ανέλαβε ο Τζανής Τζανετάκης. 
 
Η αταίριαστη αυτή συμμαχία είχε ως κύριο στόχο την "κάθαρση" της πολιτικής ζωής και την αποφυγή της παραγραφής του σκανδάλου Κοσκωτά. 
 
Όπως ήταν φυσικό η κυβέρνηση αυτή δεν μπορούσε να μείνει στην εξουσία για πολύ και διαλύθηκε σε τέσσερις μήνες, αφού πρώτα εξέτασε στη βουλή το σκάνδαλο με το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι(παρουσιάστηκε ως ελληνικό για την είσπραξη επιδοτήσεων), την υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών(παραπομπή Ανδρέα Παπανδρέου, Θεοφάνη Τόμπρα και Κωνσταντίνου Τσίμα) και την υπόθεση Κοσκωτά(παραπομπή Α. Παπανδρέου, Α. Κουτσόγιωργα, Π. Ρουμελιώτη και Δ. Τσοβόλα). 
 
Στις 7 Οκτωβρίου η κυβέρνηση Τζανετάκη παραιτήθηκε. Από τις διερευνητικές εντολές που ακολούθησαν δεν προέκυψε νέα κυβέρνηση. 
 
Η προεκλογική περίοδος διεξήχθη στη σκιά των σκανδάλων και το ΠΑΣΟΚ περνούσε στην αντεπίθεση κάνοντας λόγο για σχέδιο πολιτικής εξόντωσης του αρχηγού του και για ανίερη συμμαχία της Αριστεράς με τη δεξιά. 
 
Η Νέα Δημοκρατία ευνοήθηκε από το ότι η ΔΗΑΝΑ(Κωστής Στεφανόπουλος) δεν κατέβηκε στις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ έδειξε να αντέχει τους κραδασμούς από το σκάνδαλο Κοσκωτά, ενώ ο Συνασπισμός έχασε ψηφοφόρους, που ίσως δεν εκτίμησαν τη συνεργασία του με τη Δεξιά. 
 
Τα αποτελέσματα των εκλογών της 5ης Νοεμβρίου 1989. Σε παρένθεση το ποσοστό των εκλογών της 18ης Ιουνίου: 
 
 
Νέα Δημοκρατία 46,19%(44,25%) και 148 έδρες 
 
ΠΑΣΟΚ 40,67% (39,15%) και 128 έδρες 
 
Συνασπισμός 10,97%(13,12%) και 21 έδρες. 
 
Από μία έδρα κατέλαβαν οι Οικολόγοι-Εναλλακτικοί και το "Κόμμα εμπιστοσύνη-Πεπρωμένο"(μειονοτικοί της Θράκης). 
 
 
Όπως ήταν φανερό από τα αποτελέσματα και πάλι δεν μπορούσε να σχηματιστεί σταθερή κυβέρνηση. Η κατάσταση γινόταν ακόμα πιο σύνθετη ενόψει και της λήξης της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Μάιο του 1990. 
 
Μετά από τρεις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών(Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ανδρέας Παπανδρέου, Χαρίλαος Φλωράκης) υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρήστο Σαρτζετάκη, αποφασίστηκε ο σχηματισμός οικουμενικής κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον διαπρεπή οικονομολόγο Ξενοφώντα Ζολώτα. Η κυβέρνηση Ζολώτα ορκίστηκε στις 23 Νοεμβρίου 1989 και παρέμεινε στην εξουσία μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου 1990. 
 
<iframe frameborder="0" height="360" src="http://www.dailymotion.com/embed/video/xqivbo_yyyyyyyyy-yyyyyy-yyyyyyyyyy-yyy-yy-yyyyyyyy_news" width="480"></iframe> 
<a href="http://www.dailymotion.com/video/xqivbo_yyyyyyyyy-yyyyyy-yyyyyyyyyy-yyy-yy-yyyyyyyy_news" target="_blank">Επιστροφή Ανδρέα Παπανδρέου από το Χέρφιλντ</a> από <a href="http://www.dailymotion.com/allthewebnews" target="_blank">allthewebnews</a> 
 
 
Η κυβέρνηση Ζολώτα όμως διατηρήθηκε ως κυβέρνηση προσωπικοτήτων, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία επρόκειτο να ολοκληρωθεί μετά τη διενέργεια νέων βουλευτικών εκλογών. 
 
Το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός ψήφισαν τον Χρήστο Σαρτζετάκη στην πρώτη ψηφοφορία, ενώ στη δεύτερη το ΠΑΣΟΚ ψήφισε τον Ιωάννη Αλευρά και ο Συνασπισμός τον Χρήστο Σαρτζετάκη. Χωρίς τη σύμπραξη της Νέας Δημοκρατίας(οι βουλευτές της δήλωσαν παρόντες) δεν μπορούσε να εκλεγεί Πρόεδρος(απαιτούμενη πλειοψηφία 180 ψήφων, βάσει του Συντάγματος) και έτσι η χώρα οδηγήθηκε στις πρόωρες εκλογές της 8ης Απριλίου 1990. 
 
 
Εκλογές 1990-Η νίκη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη 
 
 
Η Νέα Δημοκρατία κατάφερε τελικά με τη συνεργασία του βουλευτή τη ΔΗΑΝΑ και ενός μειονοτικού βουλευτή να σχηματίσει κυβέρνηση κερδίζοντας τις εκλογές της 8ης Απριλίου 1990. Στη συνέχεια πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. 
 
Μετά από δύο ψηφοφορίες και με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας, της ΔΗΑΝΑ και δύο μειονοτικών βουλευτών(στην τελευταία ψηφοφορία χρειάζονταν σύμφωνα με το Σύνταγμα 151 ψήφοι) ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επανεξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας. 
 
 
Τα ποσοστά των κομμάτων 
 
Νέα Δημοκρατία: 46,88% και 150 έδρες 
 
ΠΑΣΟΚ: 38,61% και 123 έδρες 
 
Συνασπισμός: 10,28% και 19 έδρες 
 
Συνδυασμός ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ( για μονοεδρικές) 1,02% και 4 έδρες 
 
Οικολόγοι εναλλακτικοί 0,77% και 1 έδρα 
 
Εμπιστοσύνη-Πεπρωμένο(μειονοτικοί Θράκης) 0,70 και 2 έδρες 
 
ΔΗΑΝΑ 0,67% και 1 έδρα 
 
 
Τι έκρινε το αποτέλεσμα 
 
 
Η εκλογική αναμέτρηση του 1990 έκρυβε εμπόδια, που ακόμα και ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν μπορούσε να ξεπεράσει. Ο ίδιος ήταν υπόδικος, αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχαν εμπλακεί σε σκάνδαλα και το κόμμα παρουσίαζε διαλυτικές τάσεις. 
 
 
Μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, που δεν είχε βολευθεί σε κάποια θέση, ένιωθε προδομένο από την αθέτηση των υποσχέσεων για πραγματική «αλλαγή», από την εμπλοκή του ονόματος του Α. Παπανδρέου στο σκάνδαλο Κοσκωτά, ενώ και η σχέση του με τη Δήμητρα Λιάνη δεν βοηθούσε ιδιαίτερα. 
 
<iframe frameborder="0" height="360" src="http://www.dailymotion.com/embed/video/xqiw0t_yyyyyyyyy-y-yyyyyyyyy-1990_news" width="480"></iframe> 
<a href="http://www.dailymotion.com/video/xqiw0t_yyyyyyyyy-y-yyyyyyyyy-1990_news" target="_blank">Ορκωμοσία Κ. Μητσοτάκη 1990</a> από <a href="http://www.dailymotion.com/allthewebnews" target="_blank">allthewebnews</a> 
 
 
Από την άλλη ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, παρά το ότι ποτέ δεν ήταν συμπαθής και για την ιστορία του και για την πολιτική που ήθελε να ακολουθήσει, αντιπροσώπευε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μια αξιόπιστη λύση για να ξεφύγει η πολιτική σκηνή από τον βούρκο και η οικονομία από το τέλμα. 
 
Μια πολύ σημαντική εξέλιξη που επηρέασε σαφέστατα, και τις εκλογές του ’89 και τις εκλογές του ’90, ήταν η συγκρότηση (1988) του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, τον οποίο σχημάτισαν το ΚΚΕ και η ΕΑΡ, με πρόεδρο τον Χαρίλαο Φλωράκη και γγ τον Λεωνίδα Κύρκο. 
 
Ο Συνασπισμός, μέχρι τη διάλυσή του κατάφερε να χτυπήσει το ΠΑΣΟΚ από τα Αριστερά του, καθώς είχε γίνει σαφές πια ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, είχε απομακρυνθεί από τον ριζοσπαστισμό και το κόμμα που είχε ιδρύσει είχε μετατραπεί σε κόμμα εξουσίας, με όλους τους συμβιβασμούς και τις παλινωδίες που συνεπάγεται αυτό. 
 
 
Εκλογές 1993-Η μεγάλη επιστροφή του Α. Παπανδρέου 
 
 
Μετά από τρία χρόνια διακυβέρνησης, η Νέα Δημοκρατία έχασε την ούτως ή άλλως ισχνή, κοινοβουλευτική πλειοψηφία, λόγω της αποσκίρτησης δύο βουλευτών προσκείμενων στον Αντώνη Σαμαρά. 
 
Οι εκλογές της 10 Οκτωβρίου 1993 αποτέλεσαν ένα εντυπωσιακό Come Back του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος θριάμβευσε στο κύκνειο άσμα του, λέγοντας την τελευταία λέξη σε μια μονομαχία πολλών ετών με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. 
 
 
Τα ποσοστά των κομμάτων 
 
 
ΠΑΣΟΚ: 46,88% και 170 έδρες 
 
Νέα Δημοκρατία: 39,30% και 111 έδρες 
 
ΠΟΛΑΝ: 4,87% και 10 έδρες 
 
ΚΚΕ: 4,54% και 9 έδρες 
 
Συνασπισμός: 2,97% 
 
 
Τι έκρινε το αποτέλεσμα 
 
Ήδη από το πρώτο έτος της θητείας της η κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρουσίαζε ταχεία φθορά. Η οικονομία απαιτούσε περιοριστικά μέτρα και ο Κ. Μητσοτάκης ήταν πρόθυμος να τα λάβει, ωστόσο η ανοχή του λαού δεν κράτησε για πολύ. Η δυσπιστία απέναντι στη ΝΔ, που θεωρούνταν κόμμα του κεφαλαίου, γιγαντώθηκε, την ώρα που παρά τις θυσίες και τη λιτότητα, τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά. 
 
Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, συνάντησε σθεναρή αντίσταση από τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους και ο οικονομικός νεοφιλελευθερισμός που πρέσβευε ο πρωθυπουργός, δεν είχε ερείσματα στην κοινωνία. 
 
Υπό αυτές τις συνθήκες και με την κόντρα Μητσοτάκη-Σαμαρά για το Σκοπιανό, η μοίρα της κυβέρνησης ήταν προδιαγεγραμμένη, όπως και η εκλογική αναμέτρηση όποτε και αν γινόταν. 
 
Ένας σημαντικός παράγοντας που οδήγησε στη νίκη του ΠΑΣΟΚ ήταν η εκ νέου διάσπαση της Αριστερά. Οι διαφωνίες μεταξύ ανανεωτικών και ορθόδοξων κομμουνιστών, είχαν ως αποτέλεσμα την αποχώρηση του ΚΚΕ( με γγ πλέον την Αλέκα Παπαρήγα) από τον Συνασπισμό το 1991. 
 
 
<iframe frameborder="0" height="360" src="http://www.dailymotion.com/embed/video/xqiw8g_yyyyyyy-yyyyyyyyyy-y-yyyyyyyyy-yyy-yy-yyyyy_news" width="480"></iframe> 
<a href="http://www.dailymotion.com/video/xqiw8g_yyyyyyy-yyyyyyyyyy-y-yyyyyyyyy-yyy-yy-yyyyy_news" target="_blank">Ανδρέας Παπανδρέου. Η επιστροφή και το τέλος</a> από <a href="http://www.dailymotion.com/allthewebnews" target="_blank">allthewebnews</a> 
 
 
Ωστόσο αυτό που μέτρησε όσο τίποτα άλλο στο αποτέλεσμα, ήταν η... τελευταία πράξη της σχέσης που είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον λαό. Μετά την αθώωσή του από το ειδικό δικαστήριο, που αποτέλεσε ηθικό πλήγμα για τη Νέα Δημοκρατία, ο ηλικιωμένος και ασθενής Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν και πάλι ο "Ανδρέας" που θα απάλλασσε το λαό από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και θα συνέχιζε την προσπάθεια της "αλλαγής". 
 
Η επανεκλογή του ήταν απλώς η απόδειξη της προσωπικής του αίγλης και της σχέσης του με τους πολίτες, ωστόσο η θητεία του διακόπηκε απότομα, καθώς παραιτήθηκε για λόγους υγείας το 1995, με τον Κώστα Σημίτη να τον διαδέχεται στην πρωθυπουργία και στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Η διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε το τέλος εποχής των μεγάλων ή λεγόμενων μεγάλων ηγετών, καθώς ήδη είχαν αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.. 
 
 
 
<a href="http://news247.gr/">πηγή</a>