Άραγε μετά τη Συρία ποιος έχει σειρά;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://images.newsnow.gr/18/182747/to-rkk-pros-sygkrotisi-kyvernisis-tou-mpotan-stous-nomous-xakkiari-kai-sirnak-1-315x236.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="http://images.newsnow.gr/18/182747/to-rkk-pros-sygkrotisi-kyvernisis-tou-mpotan-stous-nomous-xakkiari-kai-sirnak-1-315x236.jpg" width="600" /></a></div><h3><span style="color: #cc0000;"><b> Το ΡΚΚ κινείται προς συγκρότηση "Κυβέρνησης του Μπόταν", στους νομούς Χακκιάρι και Σίρνακ </b></span></h3><br /> Του Σάββα Καλεντερίδη<br /> Τη στιγμή που η Τουρκία προσπαθούσε να ξεπεράσει το σοκ από την επικράτηση του PYD (Partiya Yektiye Demokratik, Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας) στις έξι μεγαλύτερες πόλεις του Δυτικού Κουρδιστάν (Βόρεια Συρία), καλείται να αντιμετωπίσει ένα δεύτερο, μεγαλύτερο σοκ, αυτό της ευθείας αμφισβήτησης της κυριαρχίας της σε δυο κουρδικούς νομούς που ανήκουν -τουλάχιστον μέχρι τώρα- στη δική της επικράτεια. <br /> Πρόκειται για τους νομούς <b>Χακιάρι </b>και <b>Σίρνακ</b>, όπου το ΡΚΚ, αρχής γενομένης από την κωμόπολη Σεμντίνλι, άρχισε επιχείρηση ελέγχου εκτεταμένων περιοχών από τους αντάρτες του, με το στρατό να ελέγχει μόνο τα στρατόπεδα, ορισμένα φυλάκια και τα κέντρα των πόλεων. Εδώ και δεκαπέντε ημέρες που άρχισε η επιχείρηση των ανταρτών του ΡΚΚ, σχεδόν το σύνολο του οδικού δικτύου είναι υπό τον έλεγχο των ανταρτών, ενώ ο στρατός και το κράτος ελέγχουν μόνο τις κύριες αρτηρίες, στις οποίες στρατιωτικά και κρατικά αυτοκίνητα κινούνται αυστηρά μόνο υπό το φως της μέρας, ενώ τη νύχτα κυριαρχούν παντού οι αντάρτες.<br /> Για όσους από τους φιλομαθείς αναγνώστες μας αναρωτιούνται ποιος είναι στόχος των ανταρτών, να τους ενημερώσουμε ότι το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, πριν δώσει εντολή στους αντάρτες να κυριαρχήσουν στην περιοχή των δυο προαναφερθέντων νομών, οι οποίοι βρίσκονται στα σύνορα με το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία και έχουν συνολική έκταση 16.700 τετραγωνικά χλμ και πληθυσμό 710 χιλιάδες κατοίκους, είχε φροντίσει να δημιουργήσει τα τελευταία δυο χρόνια να δημιουργήσει μια παράλληλη κρατική οργάνωση στις περιοχές αυτές. Σύμφωνα με το σχεδιασμό, όταν θα είχαν ωριμάσει οι συνθήκες και όταν θα εθεωρείτο πολιτικά ορθό, οι αντάρτες θα περικύκλωναν στρατόπεδα και πόλεις, με στόχο να περιορίσουν την παρουσία και την επιρροή του κράτους στο ελάχιστο, να πολιορκήσουν το στρατό και να τον αναγκάσουν να αποχωρήσει από τις περισσότερες περιοχές των δυο αυτών νομών.<br /> Τη ίδια στιγμή, το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα θα αύξανε την επιρροή του στην περιοχή, θα έπαιρνε σταδιακά την νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική εξουσία στα χέρια του, <b>συγκροτώντας την Κυβέρνηση του Μπόταν</b>, όπως αποκαλείται η περιοχή που καλύπτουν οι δυο προαναφερθέντες νομοί.<br /> <b>Η πολιορκία των δυνάμεων των ανταρτών στις στρατιωτικές μονάδες και φυλάκια της επαρχίας Σεμντίνλι καθώς και της ίδιας της κωμόπολης, όπως και η πολύνεκρη επίθεση των ανταρτών σε φυλάκιο της κωμόπολης Τσουκούρτζα, η οποία επίθεση σήμανε την έναρξη της επιχείρησης ελέγχου ολόκληρης της ομώνυμης επαρχίας από τους αντάρτες, μα δίνει το δικαίωμα να πούμε ότι ίσως το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα έχει αρχίσει να θέτει σε εφαρμογή το προαναφερθέν σχέδιο</b>.<br /> Όσον αφορά την αντίδραση του τουρκικού κράτους, παρ’ ότι φαίνεται ότι διαθέτει κάποιες πληροφορίες για το όλο σχέδιο αλλά και για τις επί μέρους πτυχές του, μέχρι στιγμής φαίνεται ότι αδυνατεί να αντιμετωπίσει τους αντάρτες και να σταματήσει την εφαρμογή του, γιατί πολύ απλά δεν διαθέτει τη λαϊκή νομιμοποίηση. <b>Με άλλα λόγια, δεν τους θέλουν οι Κούρδοι, οι οποίοι φυσικά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, στηρίζουν το δικό τους εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Ιδιαίτερα οι δυο συγκεκριμένοι νομοί, σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και δημοψηφίσματα, δίνουν ποσοστά πάνω από 90% στα κόμματα που πρόσκεινται στο απελευθερωτικό κίνημα, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό είναι ψήφοι στρατιωτών και δημοσίων υπαλλήλων</b>.<br /> Εν όσω συνεχίζεται ο σκληρός αγώνας του τουρκικού κράτους να κρατηθεί στην περιοχή, περιμένοντας απλά την επόμενη μεγάλης κλίμακος επιχείρηση των ανταρτών, και ενώ ο απόστρατος στρατηγός <b>Παμούκογλου</b>, που υπηρέτησε στην Ταξιαρχία Ορεινών Καταδρομών του Χακιάρι, δήλωσε την Πέμπτη σε τουρκικό τηλεοπτικό σταθμό ότι «<b>Το Χακκιάρι χάθηκε για την Τουρκία</b>», προκαλώντας τη σφοδρή αντίδραση του ίδιου του πρωθυπουργού Ερντογάν, είναι χρήσιμο να δούμε το σκηνικό πάνω στο οποίο εξελίσσεται αυτό το παιχνίδι.<br /> Η Τουρκία μέρα με τη μέρα χώνεται στον αγνώστου βάθους «βάλτο» της Συρίας, αφού πλέον, ως αποτέλεσμα των μέχρι τώρα επιλογών της να δεχτεί πρόσφυγες, ο αριθμός των οποίων έχει ξεπεράσει τις 50 χιλιάδες, και να φιλοξενήσει το Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας και τον λεγόμενο Ελεύθερο Συριακό Στρατό, ο οποίος εκπαιδεύεται στο τουρκικό έδαφος και προμηθεύεται όπλα και πυρομαχικά από τις τουρκικές «αρμόδιες» υπηρεσίες, την έχει καταστήσει μέρος του προβλήματος. <b>Με άλλα λόγια, η Τουρκία, εγκαταλείποντας την πολιτική των μηδενικών προβλημάτων, έχει εμπλακεί ενεργά στα εσωτερικά μιας γειτονικής χώρας, χωρίς να είναι σαφή τα όποια κέρδη της επόμενης ημέρας, ενώ είναι πολύ σαφή τα σοβαρότατα προβλήματα αυτής της πολιτικής της</b>.<br /> Το πρώτο πρόβλημα είναι η ίδρυση ενός δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους, κατά τα πρότυπα της ίδρυσης του αυτόνομου κράτους του Νοτίου Κουρδιστάν (Βορείου Ιράκ), το οποίο μάλιστα θα ιδρυθεί με ενεργό συμμετοχή της ίδιας της Άγκυρας. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, γιατί έχουμε κάνειήδη σχετικές αναφορές σε άλλα άρθρα μας.<br /> Απλά να υπενθυμίσουμε ότι το κράτος αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί περισσότερο από βέβαιο ότι θα επιταχύνει τη διεθνή νομιμοποίηση του ΡΚΚ μέσω σπόντας (PYD). Και αυτό δυσχεραίνει αφάνταστα τους σχεδιασμούς της Άγκυρας, η οποία παραμένει εγκλωβισμένη στις πολιτικές άρνησης των Κούρδων και του Κουρδικού (<i>όρα φωτογραφία</i>), θύμα της φασιστικής προπαγάνδας που έγινε επί δεκαετίες στην τουρκική κοινή γνώμη,<b> η οποία δεν φαίνεται διατεθειμένη να αποδεχτεί την πραγματικότητα που δημιουργείται μέσα και γύρω από την Τουρκία</b>.<br /> Το δεύτερο πρόβλημα που δημιουργείται εξ αιτίας της πολιτικής Ερντογάν-Νταβούτογλου, είναι η επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Βαγδάτης -<b>λίγο έλειψε να συλληφθεί ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών πριν λίγες ημέρες που επισκέφθηκε παράνομα το Κιρκούκ</b>- αλλά και με την κυβέρνηση της Τεχεράνης.<br /> <b>Δεν ανοίγουμε περισσότερο το θέμα, όπως για παράδειγμα η επιδείνωση των σχέσεων με το Ισραήλ και τη Ρωσία, για να μη χαθούμε στα γεωπολιτικά. Απλά να πούμε και να υπογραμμίσουμε ότι οι χειρισμοί της Άγκυρας «έλυσαν τα χέρια» της Δαμασκού και της Τεχεράνης, οι οποίες φέρονται να χρησιμοποιούν σε τακτικό επίπεδο το «χαρτί» του ΡΚΚ, και μάλιστα στοχευμένα.</b><br /> Η μεν Δαμασκός το κάνει στην περιοχή του Δυτικού Κουρδιστάν, που καλύπτει το μαλακό υπογάστριο της Νότιας Τουρκίας, αλλά και στο νομό Σίρνακ, με τον οποίο συνορεύει, η δε Τεχεράνη στην περιοχή του νομού Χακιάρι, όπου η Τουρκία αντιμετωπίζει το πρόβλημα με τη δράση των ανταρτών του ΡΚΚ στο Σεμντίνλι και την Τσουκούρτζα σήμερα και αύριο ποιος ξέρει σε ποια επαρχία του νομού αυτού.<br /> Αφού σημειώσουμε ότι περισσότεροι από τους μισούς αντάρτες που επιτέθηκαν στο Σεμντίνλι και την Τσουκούρτζα εκπαιδεύτηκαν σε στρατόπεδο που βρίσκεται σε ιρανικό έδαφος, στο Ανατολικό Κουρδιστάν, να κλείσουμε το σημερινό μας σημείωμα με την προειδοποίηση του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων του Ιράν, στρατηγού <b>Hasan Firuzabadi</b>, ο οποίος, επικρίνοντας την ενεργό ανάμειξη της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και της Τουρκίας στον εσωτερικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει στη Συρία, έκανε την ακόλουθη δήλωση την παρελθούσα Τετάρτη:<br /> «<b>Η βοήθεια που προσφέρουν στα πολεμικά σχέδια του Μεγάλου Σατανά (ΗΠΑ) οι γειτονικές χώρες της Συρίας, δεν είναι μια σωστή βάση. Αν αυτές οι χώρες κινούνται σ’ αυτήν τη βάση, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι την επόμενη φορά θα έλθει η σειρά της Τουρκίας και των άλλων χωρών</b>»<br /> Άραγε το «έπιασε» το υπονοούμενο η Άγκυρα;<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Άραγε μετά τη Συρία ποιος έχει σειρά;

 Το ΡΚΚ κινείται προς συγκρότηση "Κυβέρνησης του Μπόταν", στους νομούς Χακκιάρι και Σίρνακ Του Σάββα Καλεντερίδη Τη στιγμή που η...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Αραβική Άνοιξη έφερε... τον Χειμώνα στον Χριστιανισμό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://images.newsnow.gr/18/182916/i-araviki-anoixi-efere-ton-xeimona-ston-xristianismo-arthro-1-315x236.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="http://images.newsnow.gr/18/182916/i-araviki-anoixi-efere-ton-xeimona-ston-xristianismo-arthro-1-315x236.jpg" width="600" /></a></div><br /> <h3><span style="color: #cc0000;">Η αλήθεια που μας κρύβουν Διαβάστε το συγκλονιστικό άρθρο του William Dalrymple στο RealCrearWorld.com για όλα όσα πραγματικά συμβαίνουν στη Συρία, αλλά και τη Μέση Ανατολή, γενικότερα, γύρω από τη μεθοδευμένη προσπάθεια των ισλαμιστών να εκδιώξουν μια και καλή τους Χριστιανούς Σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, η «αραβική άνοιξη» έχει μετατραπεί σε «χριστιανικό χειμώνα».</span></h3><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a>Τα τελευταία χρόνια ήταν καταστροφικά για τα 14 εκατομμύρια των ταλαιπωρημένων Χριστιανών της περιοχής.<br /> Στην Αίγυπτο, η ανάδυση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας συνοδεύτηκε από διαδηλώσεις εναντίον των Κοπτών, καθώς και πυρπολήσεις ναών. Στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα, οι Χριστιανοί φεύγουν για να μη βρεθούν στα διασταυρούμενα πυρά μεταξύ της οικιστικής πολιτικής του Benjamin Netanyahu και των όλο και πιο ριζοσπαστικών Σουνιτών γειτόνων τους, που υποστηρίζουν την Χαμάς.<br /> Η χειρότερη περίπτωση όμως, είναι αυτή του Ιράκ, όπου τα 2/3 των Χριστιανών (250.000) έχουν ήδη φύγει, από τότε που ανετράπη ο Σαντάμ. Οι περισσότεροι κατέφυγαν στην Συρία.<br /> Όποιος επισκέπτονταν την Δαμασκό τα τελευταία χρόνια, έβλεπε παντού, στους δρόμους και στα πάρκα, Χριστιανούς πρόσφυγες από το Ιράκ. Πρώην τραπεζικοί υπάλληλοι, μηχανικοί, φαρμακοποιοί και επιχειρηματίες, που αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες, ζώντας με τις οικογένειά τους σε μικρά διαμερίσματα, εξαρτώμενοι από την ελεημοσύνη της εκκλησίας ή τις όποιες αποταμιεύσεις τους.<br /> Όπως μου ανέφερε ένας απ’ αυτούς, «πριν από τον πόλεμο δεν υπήρχε διαχωρισμός Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Με τον Σαντάμ κανένας δεν μας ρωτούσε για το θρήσκευμά μας, ενώ όλοι ήμασταν ελεύθεροι να λατρεύουμε ότι θέλαμε. Τώρα, το 75% των Χριστιανών έχει φύγει…», λέει.<br /> Σήμερα, οι πρόσφυγες από το Ιράκ αντιμετωπίζουν μια δεύτερη φυγή, αφού οι Σύριοι οικοδεσπότες τους, κινδυνεύουν κι αυτοί. Ήδη έχουν στηθεί προσφυγικοί καταυλισμοί και κατασκηνώσεις στη κοιλάδα Μπεκά του Λιβάνου, ενώ πολλοί μετακινούνται προς την Ιορδανία.<br /> Οι περισσότερες επιθέσεις στη Συρία σημειώνονται προς το παρόν μεταξύ Σουνιτών και Αλεβιτών Μουσουλμάνων. Άρχισαν όμως να σημειώνονται και αιματηρές επιθέσεις εναντίον της χριστιανικής μειοψηφίας. Σε μια περιοχή (Qusayr), υπήρξε εθνοκάθαρση των ντόπιων Χριστιανών, τους οποίους οι τζιχαντιστές κατηγόρησαν ως συνεργάτες του συριακού καθεστώτος. Η εν λόγω κοινότητα, που αποτελεί το 10% του πληθυσμού της περιοχής είναι τώρα τρομοκρατημένη.<br /> Τα τελευταία 100 χρόνια, πολύ πριν έρθουν στην εξουσία οι Άσαντ, η Συρία αποτελούσε ασφαλές καταφύγιο για τους Χριστιανούς της Μ. Ανατολής. Η χώρα φιλοξένησε τους Αρμένιους, που ήταν θύματα της γενοκτονίας των Νεότουρκων το 1915, καθώς και τους Χριστιανούς Παλαιστίνιους που εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές εστίες τους το 1948, με την ίδρυση του Ισραήλ. Στις δεκαετίες του 1970 και 1980, η Συρία αποτέλεσε καταφύγιο για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς και Μαρονίτες, που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τις θρησκευτικές αναταραχές του Λιβάνου.<br /> Μπορεί το καθεστώς του Άσαντ να ήταν ένα μονοκομματικό κατασταλτικό καθεστώς, που περιόριζε τα πολιτικά δικαιώματα, επέτρεπε όμως τις πολιτισμικές και θρησκευτικές ελευθερίες. Για αυτό και οι συριακές θρησκευτικές μειονότητες της Συρίας απολάμβαναν ασφάλεια και σταθερότητα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι αλλού. Και αυτό ίσχυε κυρίως για τις αρχαίες χριστιανικές μειονότητες. Ο λόγος είναι πως οι Άσαντ είναι Αλεβίτες, μια σιιτική μειονότητα που θεωρείται αιρετική, και μάλιστα τα μέλη της χαρακτηρίζονται υποτιμητικά ως Nusayris, ή «μικροί Χριστιανοί». Μάλιστα οι λειτουργίες τους μοιάζουν πολύ με χριστιανικές. Οι Αλεβίτες αποτελούν μόλις το 12% του πληθυσμού της Συρίας, και οι Άσαντ κατάφεραν να κρατήσουν την εξουσία δημιουργώντας ένα σύμπλεγμα συμμαχιών με τις διάφορες μειονότητες, ως αντίβαρο στην πλειοψηφία των Σουνιτών Μουσουλμάνων.<br /> Στην Συρία του Άσαντ οι χριστιανικές γιορτές ήταν συγχρόνως και εθνικές. Οι Χριστιανοί εξαιρούνταν από την εργασία τα πρωινά της Κυριακής, ενώ οι ναοί και τα μοναστήρια (όπως και τα τζαμιά) είχαν δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ τους παρέχονταν και δωρεάν γη για την κατασκευή νέων ναών. Γενικά, η ελευθερία που ζούσαν οι Χριστιανοί στην Συρία, δεν συναντιόνταν πουθενά αλλού στην ευρύτερη Μ. Ανατολή. Αυτό όμως το θρησκευτικό μωσαϊκό κινδυνεύει σήμερα με διάλυση.<br /> Όπως και στην Αίγυπτο, έτσι και στη Συρία, οι χριστιανικές εκκλησίες στοιχήθηκαν πίσω από το καθεστώς, με το που εκδηλώθηκε η αραβική άνοιξη.<br /> Αρχικά, πολλοί πιστοί δεν συμφώνησαν με αυτή την επιλογή. Μάλιστα κάποιοι νεαροί Χριστιανοί ενώθηκαν με όλους αυτούς που ήθελαν την ανατροπή του καθεστώτος, ελπίζοντας για περισσότερη ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατία. Ένα χρόνο μετά είναι πλέον πολύ δύσκολο να βρεθεί κάποιος Χριστιανός ο οποίος να συνεχίζει να υποστηρίζει την επανάσταση.<br /> Υπάρχουν αναφορές για μαχητές της Αλ Κάιντα που πολεμούν δίπλα στους αντάρτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, ενώ η στήριξη που παρέχει η Τουρκία στο Συριακό Εθνικό Συμβούλιο τρομοκρατεί τους Αρμένιους της χώρας.<br /> Σχεδόν σε κάθε περιοχή της Συρίας, ακόμη και εκεί όπου δεν διεξάγονται συγκρούσεις, η εγκληματικότητα κυριαρχεί για τα καλά. Και όσο το καθεστώς μοιάζει να πλησιάζει στο τέλος του, τόσο οι Χριστιανοί ανησυχούν πως θα έχουν κι αυτοί την τύχη που είχαν οι αντίστοιχοι του Ιράκ.<br /> Και όπως πάντα, οι Χριστιανοί απορούν με την στάση της (χριστιανικής) Αμερικής. Όταν ο George W. Bush εισέβαλλε στο Ιράκ, είχε την αφέλεια να πιστεύει πως ο Σαντάμ θα αντικατασταθεί από μια ειρηνική, φιλοαμερικανική αραβική δημοκρατία, που θα επεδίωκε την στήριξη της χριστιανικής Δύσης. Στην πραγματικότητα όμως, εννιά χρόνια αργότερα, αυτό που δημιουργήθηκε είναι ένα ριζοσπαστικό και ασταθές φιλοϊρανικό θρησκευτικό πεδίο μάχης. Τώρα η Αμερική στηρίζει κάποιες αντιπολιτευτικές ομάδες, οι οποίες είναι πολύ πιθανό να κάνουν τα ίδια στις μειονότητες της Συρίας.<br /> Όπως και στη δεκαετία του ‘80, μια κοινή επιχείρηση μεταξύ της CIA και των σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών, μπορεί να καταλήξει στην αντικατάσταση του σκληρού κοσμικού κράτους της Συρίας, από ένα σκληροπυρηνικό καθεστώς Σαλαφιστών. Αν συμβεί κάτι τέτοιο και στη Συρία, τότε θα ζήσουμε το οριστικό τέλος της αρχαίας χριστιανικής μειονότητας στη Μ. Ανατολή.<br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Η Αραβική Άνοιξη έφερε... τον Χειμώνα στον Χριστιανισμό

Η αλήθεια που μας κρύβουν Διαβάστε το συγκλονιστικό άρθρο του William Dalrymple στο RealCrearWorld.com για όλα όσα πραγματικά συμβαίνουν σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αξία της Κύπρου για την Ρωσία παραμενει υψηλή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/elkeda/politicians/poutin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/elkeda/politicians/poutin.jpg" width="600" /></a></div><br /> Στην προηγηθείσα τηλεφωνική επικοινωνία Χριστόφια-Πούτιν, όντως οι δύο Πρόεδροι συζήτησαν και το μέγα θέμα του ρωσικού δανείου προς την Κύπρο. «Δεν πρόκειται για απλό θέμα», είπε ο Δ. Χριστόφιας, «αλλά για ζήτημα με πολλές πτυχές». Δηλαδή; Ποιες είναι αυτές οι «πολλές πτυχές»; Δεν διευκρίνισε. Όμως είναι εύκολο να ερμηνευθεί σε ποιες αναφέρεται. Είναι εμφανής η προσπάθεια του Κρεμλίνου και ειδικά του Προέδρου Πούτιν να επαναφέρει τον ρωσικό στόλο και τη χώρα του στη Μεσόγειο. Από καιρό είχε διασαλπίσει δημόσια ότι επιθυμεί να ξαναδώσει στη Ρωσία την παλιά αίγλη και, κυρίως, την ισχύ που είχε προηγουμένως. Η Μόσχα δεν μένει αδιάφορη για τα συμβαίνοντα στη Μέση Ανατολή, στον Καύκασο και στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. <br /> Η ανακάλυψη φυσικού αερίου στα θαλάσσια τεμάχια της Κύπρου και του Ισραήλ αναδιέταξε τα γεωπολιτικά δεδομένα για τις δύο χώρες. Όμως, υπάρχει μια τεράστια διαφορά: Το Ισραήλ είναι το ισχυρότερο κράτος στη Μέση Ανατολή και η Κύπρος το πιο αδύναμο. Η Ρωσία διαθέτει μόνο μία ναυτική βάση στη Μεσόγειο και αυτή βρίσκεται στη σπαρασσόμενη από συγκρούσεις Συρία. Η Κύπρος παρουσιάζει το οξύμωρο: Να είναι πλούσια σε φυσικό αέριο, αλλά με μιαν οικονομία σκουπίδια, που ζητιανεύει χρήματα για να λειτουργήσει. Άρα, η Κύπρος βρίσκεται σε έκδηλα μειονεκτική θέση έναντι των Ρώσων, τους οποίους έχει απελπιστικά ανάγκη.<br /> Ξένα ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι η κυπριακή οικονομία είναι ήδη υποτελής και εν πολλοίς ελεγχόμενη από τη Μόσχα, αφού το 25% των καταθέσεων σε κυπριακές τράπεζες και το ένα τρίτο των επενδύσεων είναι ρωσικές, χώρια οι χιλιάδες υπεράκτιες ρωσικές εταιρείες. Με το δάνειο των 2,5 δισεκ. του Ιανουαρίου και το πιθανό νέο δάνειο των 5-6 ή και περισσότερων δισεκ., που η Ρωσία ενδέχεται να παραχωρήσει στην Κύπρο, είναι εμφανές ότι η κυπριακή οικονομία θα εξαρτάται από τα κέφια και τις προθέσεις της Μόσχας.<br /> Γιατί η Ρωσία ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την Κύπρο; Οι λόγοι είναι περισσότερο γεωπολιτικοί:<br /> Πρώτον, η κατάσταση στη Συρία, που όσο πάει και χειροτερεύει, με απρόβλεπτες εξελίξεις για την περιοχή και στο συσχετισμό ισχύος μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και Ισραήλ,<br /> που επιβάλλουν στη Μόσχα να αναζητήσει μια εναλλακτική λύση, σε περίπτωση πτώσης του Άσαντ. Η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ, έχει εμπειρίες με θέματα διαχείρισης συγκρούσεων, όπως, π.χ. με τον Λίβανο και διατηρεί, από το 1960, άριστες σχέσεις με το Κρεμλίνο. Πληροφορίες και δημοσιεύματα που έφεραν την Κυβέρνηση Χριστόφια να επιτρέπει τη λειτουργία ρωσικής στρατιωτικής βάσης, διαψεύστηκαν από την Υπουργό Εξωτερικών κ. Μαρκουλλή, κατά τη συνάντησή της με τον Ρώσο ομόλογό της, στις 25/7/2012. Ο κ. Λαβρόφ αρκέστηκε σε ένα πλατύ χαμόγελο. Δεύτερον, η Λευκωσία θεωρεί τη Μόσχα ως ισχυρό αντίβαρο πρώτα προς το ΝΑΤΟ, έναντι του οποίου η απέχθεια του Δ. Χριστόφια είναι διαχρονική. Δεύτερον, έναντι της Τρόικας, διότι επιδιώκει να αντισταθμίσει τους όρους και απαιτήσεις της με το ρωσικό δάνειο, αν το πάρει. Τρίτον, φαίνεται ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας, λαμβάνοντας υπόψη τη νέα γεωπολιτική δυναμική της Κύπρου, εξαιτίας του φυσικού αερίου, θέλει να το παίζει πολύπορτο: Με τους Αμερικανούς, τους Άγγλους, την ΕΕ, το Ισραήλ και τη Μόσχα, χωρίς να παραβλέπονται η Γαλλία, η Γερμανία και η Κίνα.<br /> <a href="http://www.elkeda.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Η αξία της Κύπρου για την Ρωσία παραμενει υψηλή

Στην προηγηθείσα τηλεφωνική επικοινωνία Χριστόφια-Πούτιν, όντως οι δύο Πρόεδροι συζήτησαν και το μέγα θέμα του ρωσικού δανείου προς την Κύπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απαγωγή Τούρκου βουλευτή απο το ΡΚΚ. Πως έμαθε το δρομολόγιο του !

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TURKISH/KOURDOI/cache/kourdoiantartes-474x239.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="366" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TURKISH/KOURDOI/cache/kourdoiantartes-474x239.jpg" width="600" /></a></div><br /> To Facebook ''πρόδωσε'' το δρομολόγιο του αντιπολιτευόμενου βουλευτή του Τουρκικού κόμματος CHP κ. Χουσεϊν Αϊγκιούν που απήχθη από το ΡΚΚ στην ΝΑ Τουρκία. <br /> <br /> 'Οπως αναφέρει η Hurriyet ο κ. Αϊγκιούν είχε δημοσιεύσει στον λογαριασμό του στο Facebook την επίσκεψη του στο Τούντζελι, ενώ η Cumhuriyet αναφέρει ότι θύμα απαγωγής θα μπορούσε να ήταν και η σύζυγος του επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ.Κιλιτσντάρογλου _(CHP) που θα επισκέπτονταν το Τούντζελι μαζί με τον κ. Αϊγκιούν , αλλά επέστρεψε χθες το πρωί στην Αγκυρα.<br /> Ο τύπος - που προβάλλει με πρωτοσέλιδα την χθεσινή απαγωγή - αναφέρει ότι τα μέλη του ΡΚΚ σταμάτησαν το αυτοκίνητο του Αϊγκιούν που κατευθυνόταν στο Τούντζελι, κοντά στην πόλη Οβατζικ απήγαγαν τον ίδιο και άφησαν ελεύθερα δύο μέλη της συνοδείας του. Όταν γνωστοποιήθηκε η απαγωγή το τουρκικό ΥΠΕΣ συνέστησε ομάδα διαχείρισης κρίσης και ότι ο ΥΠΕΣ Σαχίν δήλωσε ότι οι δυνάμεις ασφαλείας ξεκίνησαν αμέσως έρευνες για την απελευθέρωση του Αϊγκιούν.<br /> <br /> Ολος ο τύπος κάνει λόγο για σόκ της Τουρκίας από την απαγωγή καθώς αποτελεί άνευ προηγουμένου γεγονός η απαγωγή μέλους της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης από το ΡΚΚ το οποίο με αυτό τον τρόπο προέβη σε επίδειξη δύναμης. <br /> <br /> Ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Γκιούλ και ο Πρόεδρος της Βουλής της Τουρκίας κ. Τσιτσέκ τηλεφώνησαν στον κ. Κιλιτσντάρογλου τονίζοντας ότι θα κάνουν ότι μπορούν για την απελευθέρωση του Αϊγκιούν και εξέφρασαν την συμπαράστασή τους. Εξάλλου ο πρωθυπουργός κ. Ερντογάν σε χθεσινή του δήλωση καταδίκασε το γεγονός και είπε ότι το συμβάν αυτό δείχνει σε ποιο σημείο έχει φθάσει το ΡΚΚ . Ο Πρόεδρος Γκιούλ κατά την τηλεφωνική του συνομιλία με τον Κιλιτσντάρογλου , χαρακτήρισε «άκρως σημαντικό» το γεγονός της απαγωγής. <br /> <a href="http://www.onalert.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Απαγωγή Τούρκου βουλευτή απο το ΡΚΚ. Πως έμαθε το δρομολόγιο του !

To Facebook ''πρόδωσε'' το δρομολόγιο του αντιπολιτευόμενου βουλευτή του Τουρκικού κόμματος CHP κ. Χουσεϊν Αϊγκιούν που απή...

Διαβάστε την συνέχεια

Στην ΜΙΤ χρεώνουν την ήττα οι Τούρκοι!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/cache/MIT_TURKEY-474x197.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/cache/MIT_TURKEY-474x197.jpg" width="600" /></a></div><br /> Στην ΜΙΤ τα ρίχνει το τουρκικό ''σύστημα'' για την αρχική ήττα του τουρκικού στρατού στην περιοχή Σεμντιλί .<br /> <br /> Η εφημερίδα Turkiye αναφέρει ότι οι δυνάμεις του ΡΚΚ κατόρθωσαν αρχικά να σημειώσουν κάποια πρόοδο γιατί η τουρκική Μυστική Υπηρεσία , δεν ειδοποιήθηκε από την ιρανική Μυστική Υπηρεσία ''Σαβάκ ''η οποία γνώριζε τα σχέδια του ΡΚΚ . Η εφημερίδα αναφέρει ότι η επικοινωνία με τις Μυστικές Υπηρεσίες των δύο χωρών είχε διακοπεί λόγω των διαφωνιών Αγκυρας και Τεχεράνης για το θέμα της Συρίας- έμμεσα όμως αυτό αποτελεί καρφί κατά της ΜΙΤ η οποία θα όφειλε - υπονοεί το δημοσίευμα- να έχει τις πληροφορίες της από αλλού. <br /> <br /> Υπάρχει όμως και μια εξήγηση από άλλους αναλυτές για την διαρροή αυτή: Οτι ρίχνονται οι ευθύνες στην ΜΙΤ για να σκεπαστεί το φιάσκο των στρατιωτικών που τελευταία πι'αστηκαν στον υπνο όχι μόνο στο Σεμντιλί αλλά και αλλού...<br /> <br /> Πάντως το τουρκικό συστημα επιχειρεί να εμφανίσει την υπόθεση τελειωμένη :Ο τύπος αναφέρει ότι την περασμένη Παρασκευή, ο κυβερνήτης του Χακκάρι ανακοίνωσε την ολοκλήρωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά του ΡΚΚ στο Σεμντιλί που διήρκησαν 19 μέρες. Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι το ΡΚΚ απέτυχε να εφαρμόσει τα σχέδιά του στο Σεμντιλί και ότι κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων σκοτώθηκε μεγάλος αριθμός τρομοκρατών του ΡΚΚ, (χωρίς ωστόσο να δοθεί συγκεκριμένος αριθμός) . Αναφέρεται επίσης ότι την περασμένη εβδομάδα το τουρκικό υπουργείο Εσωτερικών είχε ανακοινώσει ότι 115 τρομοκράτες του ΡΚΚ και 2 στρατιώτες έχασαν την ζωή τους κατά τις επιχειρήσεις.<br /> <br /> Η Sabah κάνει λόγο για 180 νεκρούς τρομοκράτες του ΡΚΚ και υποστηρ'ιζει ότι άλλοι 150 κατόρθωσαν να διαφύγουν στα στρατόπεδα του ΡΚΚ σε βόρειο Ιράκ και Ιράν και ότι ομάδα 700 τρομοκρατών που συγκεντρώθηκαν στα σύνορά και ετοίμαζαν νέα επίθεση, τελικά απωθήθηκαν από τον τουρκικό στρατό.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Στην ΜΙΤ χρεώνουν την ήττα οι Τούρκοι!

Στην ΜΙΤ τα ρίχνει το τουρκικό ''σύστημα'' για την αρχική ήττα του τουρκικού στρατού στην περιοχή Σεμντιλί . Η εφημερίδα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιδού γιατί ΔΕΝ θα πλήξουν το Ιράν, ή μήπως…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/Bushehr-Iran-Nuclear-power-plant.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-55556" height="361" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/Bushehr-Iran-Nuclear-power-plant.jpg" title="Bushehr-Iran-Nuclear-power-plant" width="600" /></a></div><br /> Η πιθανότητα μιας στρατιωτικής επίθεσης του Ισραήλ εναντίον πυρηνικών εγκαταστάσεων στο Ιράν βρίσκεται και πάλι στα πρωτοσέλιδα του ισραηλινού Τύπου, μετά τις δηλώσεις του υπουργού Άμυνας της χώρας Εχούντ Μπαράκ ο οποίος χαρακτήρισε το ενδεχόμενο επείγον. Ο Τύπος αφενός αναφέρει ότι ο στενός πυρήνας της ισραηλινής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας παραμένει επί της ουσίας αναποφάσιστος για τον χρόνο –πόσο μάλλον για το αν θα γίνει η επίθεση.<br /> Από την άλλη πλευρά πρέπει να ζυγιστούν με πολύ προσοχή και οι αντιδράσεις του Ιράν με μία πιθανή επίθεση στις ισραηλινές εγκαταστάσεις όπως τον πυρηνικό σταθμό της Ντιμόνα.<br /> <br /> <b>Ποια είναι όμως η λογική βάσει της οποίας θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση εκδήλωσης στρατιωτικού πλήγματος εναντίον του Ιράν και όλοι όσοι το αντιμετωπίζουν ως δεδομένο, είναι καταδικασμένοι να πέσουν έξω για μια ακόμη φορά; Πολύ απλά, εάν σκοπεύεις να προβείς σε τέτοιας εμβέλειας στρατιωτική ενέργεια, το άλφα και το ωμέγα της επιτυχίας, είναι το να πετύχεις στρατηγικό αιφνιδιασμό. Και είναι λογικό να συνάγει κανείς ότι λέγοντάς του «έρχομαι» μάλλον κακή υπηρεσία προσφέρεις.</b><br /> <b>Επειδή όμως αυτή είναι μια λογική σκέψη την οποία δεν κάνουμε μόνο εμείς αλλά κατά πάσα βεβαιότητα και οι Ιρανοί, μήπως σε αυτό ακριβώς το σημείο κρύβεται το τρικ του αιφνιδιασμού; Η λογική είναι η εξής: Εάν σκεφτούν οι Ιρανοί «δεν πρόκειται να επιτεθούν διότι αν σκόπευαν να το πράξουν θα μιλούσαν λιγότερο», σε αυτό ακριβώς το σημείο θα έχει ανοίξει το παράθυρο ευκαιρίας για τον αιφνιδιασμό τους… </b><br /> Ας δούμε τώρα ορισμένα χαρακτηριστικά δημοσιεύματα στον ισραηλινό Τύπο:<br /> Η εφημερίδα Yedioth Ahronoth τονίζει ότι Νετανιάχου και Μπαράκ είναι αποφασισμένοι να επιτεθούν στο Ιράν το φθινόπωρο. Σύμφωνα με τον Νάχουμ Μπάρνεα και τον Σιμόν Σίφερ, γνωστούς αρθρογράφους της εφημερίδας, αν ο Νετανιάχου και ο Μπαράκ μπορούσαν να αποφασίσουν μόνοι τους θα εξαπέλυαν μια επίθεση στις αρχές του φθινοπώρου, ακόμη και πριν τις αμερικανικές εκλογές, που θα γίνουν στις 6 Νοεμβρίου.<br /> Η εφημερίδα Haaretz αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το μαχαίρι κάτω από τον λαιμό μας είναι τώρα πιο ακονισμένο απ’ ό,τι ήταν πριν τον Πόλεμο των Έξι Ημερών». Στην ίδια εφημερίδα τίθεται το ζήτημα των πιθανών ιρανικών αντιποίνων. Ο ισραηλινός πυρηνικός σταθμός της Ντιμόνα είναι ένας από τους πιθανούς στρατηγικός και συμβολικός στόχους.<br /> Η εφημερίδα Maariv, από την πλευρά της, δημοσιεύει στην πρώτη σελίδα της μια δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποία το 37% των Ισραηλινών πιστεύει ότι ένα πυρηνικό Ιράν θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα δεύτερο Ολοκαύτωμα.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Ιδού γιατί ΔΕΝ θα πλήξουν το Ιράν, ή μήπως…

Η πιθανότητα μιας στρατιωτικής επίθεσης του Ισραήλ εναντίον πυρηνικών εγκαταστάσεων στο Ιράν βρίσκεται και πάλι στα πρωτοσέλιδα του ισραηλι...

Διαβάστε την συνέχεια

Εξόρυξη κοιτασμάτων: To κράτος ο εγγυητής της εκτέλεσης των εργασιών

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/%CE%91%CE%9F%CE%96.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-55579" height="360" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/ΑΟΖ.jpg" title="ΑΟΖ" width="600" /></a></div><br /> Σε κοινή παρέμβασή τους ο Δρ. Ηλίας Κονοφάγος και ο Νίκος Λυγερός ξεκαθαρίζουν τον κομβικό εποπτικό ρόλο του κράτους στο ζήτημα της εξόρυξης υδρογονανθράκων, ενώ δίνουν με επιστημονική ακρίβεια έναν ακόμα λόγο γιατί οι εταιρίες αλλά και η χώρα μας θα πρέπει να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Κρήτη και όχι στην ΑΟΖ της λίμνης των… Ιωαννίνων.<br /> Το defence-point.gr είναι στην ευχάριστη θέση να ενημερώσει τους φίλους αναγνώστες του πως ενώνει τις δυνάμεις του με το ιστοχώρο και του Νίκου Λυγερού (www.lygeros.org), σε μία προσπάθεια ακόμα πιο ολοκληρωμένης ενημέρωσης του απαιτητικού αναγνώστη ο οποίος θα είναι σε θέση πλέον να λαμβάνει εξειδικευμένη ενημέρωση στις διαδικασίες εξόρυξης και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της χώρας μας από τους πλέον ειδικούς στον χώρο. Όπως θα έχει γίνει πλέον κατανοητό στον κάθε ένα και στην κάθε μία, οι γεωπολιτικές και αμυντικές εξελίξεις στη περιοχή μας αλλά και παγκοσμίως πάνε χέρι-χέρι με τα τεκταινόμενα στο ενεργειακό παίγνιο και τον σκληρό ανταγωνισμό για «μία θέση στον Ήλιο» των… υδρογονανθράκων…<br /> <br /> <br /> Έτσι, πέραν των ειδικευμένων αναλύσεων στον τομέα της Άμυνας της Ασφάλειας και της Γεωπολιτικής το defence-point.gr μέσω της συνεργασίας του με τους πλέον εγνωσμένης αξίας επιστήμονες του χώρου της ενέργειας, κάθε υπόμνηση στον Καθηγητή Αντώνη Φώσκολο και τον Δρ. Ηλία Κονοφάγο, ξεκινάει τη συνεργασία του και με τον στρατηγικό αναλυτή Νίκο Λυγερό σε μία προσπάθεια να προσφέρει την πλέον ολοκληρωμένη ενημέρωση στους φίλους αναγνώστες οι οποίοι μας τιμούν με την εμπιστοσύνη τους.<br /> Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο και όπως προαναφέρθηκε το defence-point.gr αναδημοσιεύει από τον ιστοχώρο του Νίκου Λυγερού (www.lygeros.org) μία σύντομη αλλά ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική ανάλυση για τους λόγους που η Αθήνα θα πρέπει να αποτελεί τον απόλυτο κυρίαρχο του παιγνίου της εξόρυξης –σε απάντηση φυσικά όλων εκείνων οι οποίοι θεωρούν πως η Ελλάδα θα έχει ρόλο προτεκτοράτου σε μία τέτοια διαδικασία- αλλά και για το γιατί οι εταιρίες πρόκειται να έρθουν «τρέχοντας» για τη Κρήτη και την Ανατολική Μεσόγειο, κάτι το οποίο θα συμβεί πολύ δύσκολα για τη περίπτωση του Ιονίου.<br /> Το κείμενο με τίτλο: «Στρατηγική διαχείριση κοιτασμάτων στην ελληνική ΑΟΖ» (http://www.lygeros.org/articles?n=9887&l=gr) έχει ως εξής:<br /> “Το θέμα του πορώδους περιλαμβάνεται στη διαχείριση του κοιτάσματος (Reservoir Management, gestion du réservoir). Και γι’ αυτό το λόγο είναι σημαντικό, όχι μόνο στον εντοπισμό και στην εκτίμηση του μεγέθους του κοιτάσματος, αλλά και στην εκμετάλλευσή του που είναι βέβαια η πιο κερδοφόρα. Διότι μόλις βρεθεί κοίτασμα (π.χ. Πρίνος) το Κράτος είναι υποχρεωμένο να συνεργαστεί με την Εταιρεία και να την ελέγξει σε όλα τα επόμενα βήματα Ανάπτυξης και Παραγωγής, ώστε η εκμετάλλευση να γίνει σύμφωνα με την διεθνή καλή πρακτική (Good Oil Field Practice, bonne pratique pétrolière). Έτσι η σύμβαση προβλέπει αυτό το γεγονός και ο έλεγχος του Κράτους έχει την έννοια να μη γίνει αρπακτική εκμετάλλευση. Με άλλα λόγια, η εταιρεία να μην βγάλει γρήγορο και μεγάλο κέρδος και να σηκωθεί να φύγει τη στιγμή που πρέπει. Διότι αυτή είναι μία απαράδεκτη κίνηση και για το περιβάλλον, αλλά και για την εκμετάλλευση του κοιτάσματος.<br /> Πιο συγκεκριμένα, η αρπακτική εκμετάλλευση μπορεί να καταστρέψει το κοίτασμα για πάντα, διότι κατά τη διάρκεια της εκμετάλλευσης ο στόχος είναι να ανακτηθούν στην επιφάνεια όσο περισσότερα αποθέματα μπορούμε και αυτό σημαίνει επί του πρακτέου ότι το νερό που βρίσκεται κάτω από το πετρέλαιο ή αέριο πρέπει να ανέβει προς τα επάνω ομοιόμορφα, αντικαθιστώντας ομαλά το πετρέλαιο ή το αέριο που αδειάζει. Εάν δεν τηρηθεί η παραπάνω διαδικασία, τότε υπάρχει κίνδυνος το νερό να προσπεράσει (By-Pass, contournement) το πετρέλαιο ή το αέριο μέσα από τις ρωγμές του πετρώματος, δηλαδή να μη σαρώσει το πετρέλαιο ή το αέριο και να το αφήσει πίσω του οριστικά. Πρέπει να τονίσουμε ότι η διαχείριση κοιτάσματος είναι μία εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση ακόμη και σε κανονικές συνθήκες (Normal Exploitation, exploitation normale). Έτσι μπορεί σε κοιτάσματα Ασβεστόλιθου (Limestone, calcaire) να έχουμε παράκαμψη (Βy-Pass, contournement) γι’ αυτό το λόγο, οι πετρελαϊκές εταιρείες προτιμούν περισσότερο αναμενόμενους στόχους κοιτασμάτων Ψαμμιτών (δηλ. Άμμου, Sandstone, grès), όπως είναι η Λεκάνη Ηροδότου και η Λεκάνη Λεβαντίνης και λιγότερο υποψήφια κοιτάσματα Ασβεστόλιθου, όπως βρίσκουμε στο Ιόνιο Πέλαγος. Άρα ο ρόλος της διαχείρισης του κράτους είναι στρατηγικά πολύ σημαντικός για τις επιλογές που θα κάνει.<br /> Όταν η πετρελαϊκή εταιρεία (ανάδοχος του Κράτους) ανακαλύψει κάποιο κοίτασμα, το κοίτασμα αυτό θα μπορούσε να έχει τα χαρακτηριστικά του κοιτάσματος Tamar στο Ισραήλ, δηλαδή να είναι εξαιρετικά υψηλό πορώδες (porosity, porosité) 25% (το αέριο βρίσκεται μέσα στους πόρους του πετρώματος) και διαπερατότητα (permeability, perméabilité δηλ. ευκολία ροής μέσα στο πέτρωμα) 1 Darcy, που είναι από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, αλλά βέβαια θα μπορούσε να έχει και χειρότερα χαρακτηριστικά, οπότε η διαχείριση θα ήταν πολύ πιο δύσκολη. Στην περιοχή του Ηροδότου αναμένονται παρόμοια κοιτάσματα με το κοίτασμα Tamar, αλλά η θάλασσα πιο βαθιά και οι γεωτρήσεις πιο βαθιές στο πέτρωμα. Το σημαντικό όμως είναι ότι έχουμε να κάνουμε με Ψαμμίτες (δηλ. Άμμοι και μάλιστα Γιγαντιαίοι) που προτιμούν οι πετρελαϊκές εταιρείες. Στο Ιόνιο Πέλαγος περιμένουμε σχεδόν αποκλειστικά κοιτάσματα Ασβεστολίθων, όπως είναι οι στόχοι κοιτασμάτων Πύρρος και Αχιλλέας. O Αχιλλέας που παρ’ ότι είναι πολύ μεγαλύτερος από την Αφροδίτη αναμένεται να έχει πορώδες από 2% μέχρι και το πολύ 9% και με πιθανότατα για πετρέλαιο 80%. Για το Πύρρο και τον Αχιλλέα οι εκτιμήσεις είναι από συγκριτικές αναλογίες των κοιτασμάτων πετρελαίου που έχουν βρεθεί στην Απούλια, γεωλογική Λεκάνη που βρίσκεται στα Αππένινα Όροι της Νότιας Ιταλίας και εκτείνεται μέχρι το Ιόνιο Πέλαγος (Κεφαλονιά και Ζάκυνθο) περνώντας μέσα από το κόλπο του Τάραντα. Ενώ Νότια της Κρήτης περιμένουμε κατά 80% αέριο”<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/oil-platform-sea.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-55578" height="276" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/oil-platform-sea.jpg" title="oil platform sea" width="460" /></a><br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Εξόρυξη κοιτασμάτων: To κράτος ο εγγυητής της εκτέλεσης των εργασιών

Σε κοινή παρέμβασή τους ο Δρ. Ηλίας Κονοφάγος και ο Νίκος Λυγερός ξεκαθαρίζουν τον κομβικό εποπτικό ρόλο του κράτους στο ζήτημα της εξόρυξη...

Διαβάστε την συνέχεια

Έτοιμη για εισβολή στη Συρία η Τουρκία: «Ο γεωπολιτικός ανόητος» της περιοχής μας…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/Syria-Turkey.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-55615" height="360" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/Syria-Turkey.jpg" title="Syria Turkey" width="600" /></a></div><br /> Το μήνυμα ήταν καθαρό: H Τουρκία πρόκειται να εισβάλει στη Συρία μονομερώς για να δημιουργήσει δήθεν «ζώνες ασφαλείας» στη Συρία. H Άγκυρα είναι μία ανάσα από το να διασχίσει τον Ρουβικώνα της Μέσης Ανατολής και να θέσει σε λειτουργία το ντόμινο μίας διαδικασίας η οποία ουδείς γνωρίζει που θα καταλήξει ενώ το μόνο σίγουρο είναι πως θα έχει «ανοίξει τις πόρτες του τρελοκομείου» στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.<br /> <br /> Η Τουρκία ως ένας καλός… Σαμαρείτης της περιοχής μας επικαλείται την ανθρωπιστική κρίση στη Συρία, για την οποία έχει εν πολλοίς συμβάλει για να δημιουργηθεί, και προσπαθεί να νομιμοποιήσει μία διαδικασία η οποία θα φέρει στο νου του Ελληνισμού την… ειρηνευτική επιχείρηση της Κύπρου το 1974.<br /> Σύμφωνα λοιπόν με διπλωματικούς κύκλους του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, η χώρα έχει εκπονήσει ένα σχέδιο το οποίο θα εκτυλιχθεί σε δύο στάδια.<br /> Το πρώτο στάδιο θα είναι η Άγκυρα να πιέσει το Συμβούλιο Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ να περάσει μία απόφαση για τη δημιουργία «θυλάκων προστασίας» (protective enclaves) μέσα στη Συρία με σκοπό τη προστασία των προσφύγων. Η απόφαση αυτή πρόκειται να συνοδευτεί με στρατιωτικά μέτρα στα οποία θα υιοθετηθούν όπως η δημιουργία μίας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, καθώς και μία απαγόρευση της μετακίνησης των στρατευμάτων της Δαμασκού σε συγκεκριμένες περιοχές – οι οποίες θα είναι στην ουσία πλησίον των συνόρων με τη Τουρκία.<br /> Στο φυσικό ερώτημα το τι ακριβώς θα συμβεί εάν η Ρωσία και η Κίνα μπλοκάρουν μία τέτοια απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ η απάντηση των Τούρκων είναι πως η «Άγκυρα θα προσχωρήσει με τον δικό της σχεδιασμό, ανεξαρτήτως των αποφάσεων» του ΣΑ, πάντα όμως «υποστηριζόμενη από τους συμμάχους της στη Δύση και στα Αραβικά κράτη».<br /> Η Άγκυρα υποστηρίζει πως τα τεκταινόμενα στη Συρία δεν έχουν να κάνουν μόνο με την έννοια της «στρατιωτικής ασφάλειας» αλλά η συνεχής ροή προσφύγων προς το έδαφός της, θα δημιουργήσει αργά ή γρήγορα ζήτημα «εθνικής ασφαλείας». Στο ερώτημα για το νούμερο των προσφύγων το οποίο θα την ενεργοποιήσει προς τη κατεύθυνση της εκπλήρωσης του… θεάρεστου έργου της σωτηρίας αυτών μέσω της εισβολής, δεν υπάρχει απάντηση φυσικά.<br /> Είναι προφανές πως η Άγκυρα έχει λάβει το «πράσινο φως», ή εν πάση περιπτώσει, εκτιμά πως έχει πάρει την έγκριση από την Ουάσιγκτον για το δέον γενέσθαι αφού οι εκτιμήσεις είναι πως οι ΗΠΑ σταδιακά θα εμπλακούν πολύ πιο ενεργά στη σύγκρουση.<br /> Είναι επίσης προφανές πως η Τουρκία αναφορικά με τη μετα-Ασαντική Συρία έχει δύο «κόκκινες γραμμές»:<br /> Πρώτον, την οικειοποίηση των «ζωνών ασφαλείας» που πρόκειται να δημιουργήσει στη περιοχή – εάν πατήσει τουρκική ξιφολόγχη σε έδαφος άντε βγάλε την μετά μέσω… διαπραγματεύσεων.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/Syria-protests.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-55616" height="306" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/Syria-protests.jpg" title="Syria protests" width="500" /></a><br /> Δεύτερον, την κατά τα άλλα συνοχή της μετα-Ασαντικής Συρίας αφού σε κάθε άλλη περίπτωση, μία διάσπαση της χώρας αυτής θα οδηγούσε στη δημιουργία ενός νέου Κουρδικού κράτους στη περιοχή, τύπου Βορείου Ιράκ. Το δεύτερο πλεονέκτημα που θα έχει μία ενωμένη Συρία μετά τον Άσαντ, θα είναι πως η σταθερότητά της θα εξαρτάται απολύτως από την Άγκυρα, αφού η όποια νέα ηγεσία θα χρωστάει την ύπαρξή της στη δραστηριότητα της Τουρκίας.<br /> Αυτό φυσικά που ουδείς φαίνεται έτοιμος να απαντήσει είναι το πώς ακριβώς η Τουρκία σκοπεύει να αποσβέσει τους τριγμούς στις Τουρκορωσικές σχέσεις, σε περίπτωση που γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις… ανησυχίες της Μόσχας. Η προφανής απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει να κάνει με την υποστήριξη της χώρας ως μέλους του ΝΑΤΟ από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, και άρα στη λογική εκτίμηση πως η Ρωσία δεν πρόκειται να ρισκάρει έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο για τη Συρία.<br /> Το δεύτερο ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί έχει να κάνει με το κατά πόσο έχει εκτιμηθεί η αντίδραση του Ιράν στη συγκεκριμένη περίπτωση, η οποία το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται να κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα σε περίπτωση που δει έναν… σύμμαχο να επιτίθεται στο… υποκατάστημά του στη Μεσόγειο, αφού γνωρίζει πως ο επόμενος στόχος θα είναι το ίδιο. Μήπως η Τουρκία να θεωρεί πως η Δύση θα την υπερασπιστεί και απέναντι στη Ρωσία και απέναντι στο Ιράν; Και εάν… ρωτάμε εάν… η Δύση έχει έρθει σε κάποιου είδους συμφωνία με τη Ρωσία αναφορικά με τη Συρία αλλά η Μόσχα να έχει θέσει κάποιου είδους κόκκινη γραμμή αναφορικά με μία επέμβαση στο Ιράν.<br /> Πόσο περίπλοκη πρόκειται να γίνει μετά η κατάσταση για τη περιοχή αλλά και τη παγκόσμια ειρήνη; Το καλύτερο φυσικά για ολόκληρο τον πλανήτη θα ήταν να μη φτάσουμε στο σημείο ώστε να δούμε εάν έχουμε δίκιο ή όχι στη συγκεκριμένη επισήμανση.<br /> Το τρίτο ερώτημα έχει να κάνει με την απορία αναφορικά με την σιγουριά που δείχνει η Άγκυρα στις ένοπλες δυνάμεις της και στην ικανότητά τους να κατισχύσουν επί των Συριακών και να καταλάβουν εδάφη της χωράς χωρίς να… ανοίξει ρουθούνι… Δηλαδή τι ακριβώς θα συμβεί εάν η Συρία αποφασίσει να πολεμήσει μέχρις εσχάτων, ή εάν μέσω μίας αντεπίθεσης στη νοτιοανατολική Τουρκία στην ουσία δημιουργήσει μία «ζώνη ασφαλείας» για τους… Κούρδους του ΡΚΚ; Μήπως τα τεκταινόμενα στο Χακάρι και στο Σιρνάκ δεν προϊδεάζουν για σκηνές… αποκάλυψης μέσα στην νεοθωμανία;<br /> Τέλος υπενθυμίζουμε προς κάθε κατεύθυνση πως αυτό που κάνει η Τουρκία στη περιοχή είναι στην ουσία το να παίζει την ύπαρξή της αλλά και τη τοπική και παγκόσμια ειρήνη σε μία ζαριά αφού οι περιπλοκές που πρόκειται να δημιουργηθούν από μία τέτοια πρωτοβουλία, δεν πρόκειται να παραμείνουν μέσα στα όρια της Συρίας. Η επιλογή δε της ανατίναξης στον αέρα ολόκληρης της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου, γίνεται από την Τουρκία με πλήρη συνείδηση του τι ακριβώς κάνει, και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που η Δύση θέλει να επιτύχει στη περιοχή, μέσω της εμπλοκής της Τουρκίας στη συγκεκριμένη διαδικασία, και εξηγούμαστε:<br /> Από τη μία η Δύση έχει βρει στο πρόσωπο της Τουρκίας τον… «χρήσιμο ηλίθιο» για να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» (αυτό ακριβώς δεν είναι που υποστηρίζει η Τουρκική αντιπολίτευση του Κιλιντζάρογλου;), αφού μία ευρεία χερσαία εισβολή στη Συρία από δυτικούς δεν μπορεί να συμβεί για οικονομικούς (να το αναπτύξουμε περισσότερο;) και κοινωνικούς λόγους (πως θα δικαιολογηθούν οι «απώλειες» στη κοινή γνώμη;). Η Τουρκική όμως κοινωνία συνηθισμένη σε πιο… μεσαιωνικές καταστάσεις, μπορεί να αποδεχτεί απώλειες και καταστροφές χάριν του… Οθωμανικού μεγαλείου. Άρα για τη Δύση η Άγκυρα είναι πολύτιμος… σύμμαχος.<br /> Η Τουρκία από την άλλη, δέχεται να λάβει τον ρόλο του… ηλίθιου για έναν και μόνο πρακτικό λόγο: Ο σοβαρός παραγκωνισμός της τα τελευταία χρόνια από τους δυτικούς σχεδιασμούς, ιδιαιτέρως σε ότι έχει να κάνει με τους ενεργειακά σχέδια της Ανατολικής Μεσογείου, την έχουν κάνει να αντιληφθεί που ακριβώς βρίσκονται τα όρια της «υπερήφανης» και «ανεξάρτητης» πολιτικής. Δηλαδή, η Άγκυρα βλέπει να δημιουργείται ο άξονας Ελλάδας/Κύπρου-Ισραήλ με τη βοήθεια των ΗΠΑ και αυτή να βρίσκεται εκτός. Ο μόνο λοιπόν τρόπος για να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού είναι να επιδώσει για ακόμα μία φορά εχέγγυα νομιμοφροσύνης, έτσι ώστε να αποδείξει τη διαχρονική της χρησιμότητα στη Δύση… έστω και τη χρησιμότητα του… ηλιθίου.<br /> Παρατήρηση που μας οδηγεί και στο τελευταίο σημείο της σύντομης αυτής ανάλυσης το οποίο έχει να κάνει με το γιατί χαρακτηρίζουμε τη Τουρκίας ως έναν… «γεωπολιτικό ηλίθιο»: Η απάντηση είναι πως η Τουρκία πρόκειται να δημιουργήσει ένα δεύτερο Ιράκ στα σύνορά της, με την ελπίδα όμως αυτή τη φορά να το ελέγξει αφού θα συμμετάσχει ενεργά στη διάλυση του τωρινού καθεστώτος. Με άλλα λόγια η Τουρκία δεν θέλει να έχει το ρόλο του παρατηρητή όπως είχε το 2003 και εντεύθεν στο Ιράκ όταν αρνήθηκε να ανοίξει για τις ΗΠΑ το βόρειο μέτωπο κατά τη διάρκεια της εισβολής, με αποτέλεσμα τον ρόλο της Τουρκίας να τον αναλάβουν οι Κούρδοι του βορείου Ιράκ, με τη κατάληξη δέκα σχεδόν έτη μετά να είναι γνωστή, τη δημιουργία μίας σχεδόν ανεξάρτητης Κουρδικής οντότητας ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΗΣ από τη ίδια τη Τουρκία.<br /> Είναι προφανές πως η Άγκυρα παίζει την ύπαρξή της σε μία ζαριά διότι:<br /> <b>ΕΚΤΙΜΑ πως ο Ασκός του Αιόλου που θα ανοίξει στη Συρία θα ελεγχθεί τελικά από την ίδια, οπότε δεν πρόκειται να δημιουργηθεί καμία Κουρδική ημιανεξάρτητη οντότητα – που θα ενωθεί με αυτή του Βορείου Ιράκ και όχι μόνο…</b><br /> <b>ΕΛΠΙΖΕΙ πως μία εισβολή στη Συρία από την ίδια θα καταλήξει σε έναν «υγιεινό περίπατο», δηλαδή θα δράσει μόνη της (με περιορισμένη εμπλοκή της Δύσης) χωρίς καμία αντίδραση ή/και επιπλοκή από τη Ρωσία ή/και το Ιράν, ενώ οι Κούρδοι θα κάτσουν να θαυμάσουν τις οθωμανικές δυνάμεις να προελαύνουν προς το Χαλέπι και τη Δαμασκό. Το θέμα δε των Συριακών ενόπλων δυνάμεων φαίνεται πως είναι για τους Τούρκους μία «τεχνική λεπτομέρεια» – μένει να το δούμε.</b><br /> <b>ΑΔΥΝΑΤΕΙ τέλος να αντιληφθεί πως ο «λάκκος που σκάβει» για τους άλλους το πλέον πιθανό είναι να αποτελέσει τη δικιά της… κατοικία αφού το παίγνιο είναι τόσο περίπλοκο, και μεγάλο ώστε τέτοιου είδους φιλοδοξίες από δρώντες που υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους και υποτιμούν τον αντίπαλο ή τις δικές τους εγγενείς αδυναμίες να αποτελούν τα συστατικά ολοκληρωτικής καταστροφής. Επιπροσθέτως σε περιοχές με μεγάλη γεωπολιτική αξία οι οποίες βρίσκονται και στο στάδιο τεραστίων αλλαγών κανένας δεν χωνεύει τα μεγάλα… μαντρόσκυλα… ακόμα και εάν έως ένα σημείο του κάνουν τη βρώμικη δουλεία…</b><br /> <b>Με άλλα λόγια ο «Αττίλας» που ετοιμάζεται για τη Συρία μάλλον θα αποτελέσει και τη ΠΡΟΤΕΛΕΥΑΙΑ πράξη του δράματος του Ανατολικού Ζητήματος, το ερώτημα βέβαια είναι για το που θα παιχτεί… ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ είναι ρητορικό…</b><br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/Syria-free.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-55617" height="240" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/08/Syria-free.jpg" title="Syria free" width="360" /></a><br /> <br /> <br /> Του <b>Δρ. Γεωργίου Κ. Φϊλη</b><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Έτοιμη για εισβολή στη Συρία η Τουρκία: «Ο γεωπολιτικός ανόητος» της περιοχής μας…

Το μήνυμα ήταν καθαρό: H Τουρκία πρόκειται να εισβάλει στη Συρία μονομερώς για να δημιουργήσει δήθεν «ζώνες ασφαλείας» στη Συρία. H Άγκυρα ...

Διαβάστε την συνέχεια