«Η γιγαντιαία επιχείρηση γεωπολιτικής άλωσης ολόκληρων περιφερειών»!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/strategy_chess-6490816_1280.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/12/strategy_chess-6490816_1280-696x392.png" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Για τα κέντρα γεωπολιτικής ισχύος, η περίοδος της πανδημίας που καθηλώνει τον πλανήτη, φαίνεται ότι αξιοποιήθηκε – μεταξύ όλων των άλλων – και για τον δραστικό αναπροσανατολισμό των κυρίαρχων στρατηγικών με επίκεντρο την Γεωοικονομία…</span></h3><b>Γράφει ο Κ.Κυριακόπουλος</b><br />Πρόκειται στην ουσία για μια προσπάθεια κατεπείγουσας στρατηγικής προσαρμογής στα δεδομένα ενός νέου κόσμου των χαμένων ευκαιριών, των σύνθετων ανταγωνιστικών προκλήσεων αλλά και μιας πλειάδας νέων δυνατοτήτων. <br /><br />Μιας προσαρμογής κατά την διάρκεια της οποίας, τα παραδοσιακά κέντρα δυτικής ισχύος (ΗΠΑ και ΕΕ) επιδιώκουν να αναπληρώσουν το χαμένο έδαφος και να παραμείνουν στην αναβαθμισμένη γεωπολιτική εξίσωση και σε ρόλο πρωταγωνιστικό, ενώ την ίδια στιγμή, οι πάντες προσβλέπουν σε μια περαιτέρω ισχυροποίηση της διεθνούς τους θέσης μέσα από…<br /><br />Μια καλά σχεδιασμένη και περιφερειακά οργανωμένη διεύρυνση του κύκλου των εξαρτημένων χωρών, με όρους που προσιδιάζουν σε καθεστώς απροκάλυπτης νεοαποικιοκρατίας. Αλλά και…<br />Με μια σειρά περιφερειακών παρεμβάσεων που μπορούν να τους εξασφαλίσουν τον στρατηγικό έλεγχο των πρώτων υλών, των υποδομών και των δικτύων μεταφοράς, «κλειδώνοντας» έτσι συγκεκριμένα στρατηγικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, σε μια διεθνή οικονομία που τροποποιεί ταχύτατα τα φυσιογνωμικά, τα γεωπολιτικά και τα παραγωγικά της χαρακτηριστικά.<br /><br />Το έδαφος…<br /><br />Πάνω στο οποίο προσαρμόζονται οι απαιτήσεις αυτού του στρατηγικού ανασχεδιασμού, είναι πριν από όλα το σημαντικό προβάδισμα που φαίνεται να αποκτά η Κινεζική πρωτοβουλία για τον Νέο δρόμο του Μεταξιού (BRI) στην οποία έχουν ενταχθεί περισσότερες από 70 χώρες μεταξύ των οποίων και χώρες της ΕΕ καθώς και χώρες των Βαλκανίων. Πρόκειται για μια εξέλιξη η οποία έχει θορυβήσει πραγματικά ορισμένα από τα ισχυρά οικονομικά κέντρα της Δύσης, που αναζητούν εναγωνίως την εφαρμογή μιας ολοκληρωμένης και αποτελεσματικής απάντησης ικανής να ανακόψει την Κινεζική επέλαση.<br /><br />Σημαντικό ειδικό βάρος επίσης στην διαμόρφωση αυτού του ανασχεδιασμού, έχουν και οι ασύμμετρες επιπτώσεις της σχεδόν βίαιης μεταστροφής στην λογική της «πράσινης ανάπτυξης» οι οποίες – προϊόντος του χρόνου – θα προσλαμβάνουν χαρακτήρα σαρωτικό και πιθανότατα ανεξέλεγκτο. Πρόκειται για μια προδιαγεγραμμένη και εν πολλοίς μη αναστρέψιμη εξέλιξη, αφού πέρα από τις κενές περιεχομένου «πράσινες» μεγαλοστομίες των πολιτικών διαχειριστών, η στροφή στην «πράσινη ανάπτυξη» δεν είναι προϊόν περιβαλλοντικής ανησυχίας αλλά ένα συστημικό εργαλείο που επιστρατεύεται προκειμένου να αναθερμάνει μια υπερκορεσμένη και ιδιαίτερα ευάλωτη σε συστημικές κρίσεις παραγωγική δραστηριότητα που οδηγεί κεφάλαιο σε καταστροφή.<br /><br />Και φυσικά, σε ότι αφορά τουλάχιστον στον ενεργειακό τομέα, ο συγκεκριμένος ανασχεδιασμός συνυπολογίζει και ΔΕΝ εγκαταλείπει την παραδοσιακή ενεργειακή ατζέντα και την αυξημένη γεωπολιτική της βαρύτητα. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και από την σχετική μελέτη την οποία παρουσίασε τον Οκτώβριο του 2017 ο κ. Sechin οποίος είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Rosneft. Στην σχετική παρουσίαση που έκανε για τα «Ιδανικά της Ευρασιατικής Ολοκλήρωσης», αποτύπωσε και διαβάθμισε την γεωπολιτική σκακιέρα της Μείζονος Ευρασίας, όχι με βάση το παραδοσιακό γεωγραφικό κριτήριο αλλά με την διάκριση ανάμεσα σε περιοχές καταναλωτών και παραγωγών Ενέργειας. Όταν λοιπόν η Ρωσία σχεδιάζει το γεωπολιτικό της πάτημα με βάση αυτήν την συλλογιστική, είναι φανερό ότι το σύνολο των ανταγωνιστών, είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένο να ακολουθήσει ή τουλάχιστον να συνυπολογίσει αυτήν την ρότα.<br /><br />Απ’ όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια περαιτέρω κλιμάκωση του στρατηγικού ανταγωνισμού στον οποίο όμως ενσωματώνονται – όπως θα δούμε και παρακάτω – ορισμένα νέα και άκρως επικαιροποιημένα εργαλεία που διαφοροποιούν τον χαρακτήρα της αντιπαράθεσης. Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν εξέλειπε ο κίνδυνος των παραδοσιακών αναφλέξεων, των αιματηρών περιφερειακών συγκρούσεων κοκ.<div><br />Βασικό εργαλείο…<br /><br />Στην υλοποίηση αυτού του στρατηγικού ανασχεδιασμού, είναι τα λιμνάζοντα κεφάλαια, τα οποία ως αυτοτελές μέγεθος αναζητούν διέξοδο προκειμένου να επενδυθούν προσβλέποντας στο μέγιστο δυνατό κέρδος. Στην παρούσα συγκυρία ωστόσο, αυτά τα «λιμνάζοντα κεφάλαια» αναβαθμίζονται σε κρισιμότατο συστημικό γεωπολιτικό εργαλείο και «σπρώχνονται» στοχευμένα και με πλείστα όσα κίνητρα να επενδυθούν σε τρείς σημαντικούς τομείς:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Στις νέες τεχνολογίες…</li><li>Στις στρατηγικές υποδομές προκειμένου να στηρίξουν πολιτικές περιφερειακού ελέγχου. Και βεβαίως…</li><li>Στην ενεργειακή μετάβαση.</li></ul>Για να έχουμε μια αίσθηση για την τάξη των συγκεκριμένων οικονομικών μεγεθών, θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι τόσο η ΕΕ όσο και οι G20, υπολογίζουν ότι το «έλλειμμα επενδύσεων» στις παγκόσμιες υποδομές θα φτάσει τα 13 τρις ευρώ το 2040. Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκοπεύει να κινητοποιήσει μέχρι το 2027 επενδύσεις αξίας έως και 300 δισ. ευρώ σε έργα υποδομών σε όλο τον κόσμο, ειδικά σε Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική και παράλληλα σχεδιάζει να εξασφαλίσει ιδιωτικές επενδύσεις (με εγγυήσεις) ύψους 3,5 δισ. Ευρώ στον τομέα της παραγωγής υδρογόνου στην Αφρική. Σε αντάλλαγμα αυτών των υποδομών, οι χώρες που θα συμμετάσχουν, θα πρέπει να δεσμευτούν να εξάγουν το υδρογόνο ελεύθερα και χωρίς εμπορικούς ή άλλους φραγμούς.<br /><br />Με απλά λόγια, πρόκειται για μια γιγαντιαία επιχείρηση γεωπολιτικής άλωσης ολόκληρων περιφερειών, οι οποίες σχεδιάζεται να υποθηκεύσουν την κυριαρχία τους ως αναλώσιμο στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου ρεβανσισμού για τις απαιτήσεις ενός μάλλον οριστικά χαμένου γεωπολιτικού στοιχήματος.<br /><br />Επικαιροποίηση στόχων, τομέων δράσης, μηχανισμών και περιφερειακών επεμβάσεων…<br /><br />Στο περιβάλλον αυτής της προσπάθειας, οι ΗΠΑ φαίνεται πως κινούνται στην λογική της θωράκισης παλιών και νέων συμμαχιών, προσδοκώντας πως κάτι τέτοιο θα τους εξασφαλίσει την δυνατότητα ανάκτησης δικαιωμάτων πλήρους περιφερειακού ελέγχου εκεί που το παιχνίδι τείνει να χαθεί οριστικά. Είναι άλλωστε ενδεικτικές οι δηλώσεις του Αμερικανού ΥΠΕΞ του κ. Μπλίνκεν, ο οποίος αποτιμώντας τον ένα χρόνο του κ. Μπάιντεν στην Προεδρεία, ανέφερε ότι «Σήμερα βρισκόμαστε σε ισχυρότερη γεωπολιτική θέση για να αντιμετωπίσουμε χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία, καθώς επιδιώκουν να υπονομεύσουν το διεθνές σύστημα που εμείς έχουμε οικοδομήσει και του οποίου εμείς έχουμε ηγηθεί».<br /><br />Είναι λοιπόν φανερό ότι σχήματα όπως η AUCUS, η QUAD αλλά και οι λοιπές περιφερειακές συνευρέσεις πχ ASEAN με τις οποίες οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αναβαθμίσουν την σχέση τους, εργαλειοποιούνται απροκάλυπτα για την οργάνωση μιας αμφιλεγόμενης γεωπολιτικής αντεπίθεσης με στόχο την ανάκτηση «του συστήματός τους».<br /><br />Την ίδια στιγμή η Ε.Ε επιχειρεί να μπει στο παιχνίδι, αντιπαρατάσσοντας στην Κινεζική BRI, την δική της «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΥΛΗ» (Global Gateway). Πρόκειται ουσιαστικά για έναν σχεδιασμό ο οποίος προβλέπει την δημιουργία ενός κρίσιμου δικτύου έργων υποδομής σε ολόκληρο τον κόσμο, με σκοπό την αφαίμαξη κυριαρχίας, πλουτοπαραγωγικών πηγών και δικαιωμάτων ελέγχου και με εργαλείο την μόχλευση «λιμναζόντων κεφαλαίων» και την γεωπολιτική εργαλειοποίηση ιδιωτών.<br /><br />Φυσικά στο στόχαστρο αυτών των σχεδιασμών μπαίνουν σταδιακά και οι φτωχότερες συμμαχικές χώρες απέναντι στις οποίες χορογραφείται ένα απροκάλυπτο πλιάτσικο των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών. Νωπές είναι άλλωστε οι κινητοποιήσεις στην Σερβία από πολίτες που αντιδρούν στην παράδοση των ορυχείων Λιθίου και απαιτούν να στείλει στον αγύριστο την Rio Rinto και να δώσει στην δημοσιότητα όλα τα στοιχεία για τις «διαπραγματεύσεις» που έχουν προηγηθεί.<br /><br />Βεβαίως, όλα τα παραπάνω επενδύονται με μια «εκλεπτισμένη και καθαρή» ρητορική στο πλαίσιο μιας άλλης κουλτούρας, διαφορετικής από εκείνη των απροκάλυπτων επεμβάσεων. Πρόκειται για την κουλτούρα των πρόθυμων στην υποταγή και η διαδικασία αναζήτησης θυμάτων έχει ήδη ξεκινήσει…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Η γιγαντιαία επιχείρηση γεωπολιτικής άλωσης ολόκληρων περιφερειών»!

Για τα κέντρα γεωπολιτικής ισχύος, η περίοδος της πανδημίας που καθηλώνει τον πλανήτη, φαίνεται ότι αξιοποιήθηκε – μεταξύ όλων των άλλων – κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γερμανία: Πολυπολιτισμική αυτοκτονία… ισλαμικός τουρκικός δάκτυλος

<img height="416" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2017/06/D%C4%B0T%C4%B0B-Turkey-Islam-Germany.jpg" width="735" /><br /><br />«Η δυτική ηγεμονία έχει τελειώσει», δήλωσε πρόσφατα ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. «Διήρκεσε αιώνες, αλλά τελείωσε». Την ίδια ώρα, τα τεμένη στην Κολωνία, την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας, έχουν λάβει άδεια να μεταδίδουν το κάλεσμα για προσευχή κάθε Παρασκευή μέσα από τα μεγάφωνα των μιναρέδων. «Πολλοί κάτοικοι της Κολωνίας είναι μουσουλμάνοι», είπε η δήμαρχος Henriette Reker, «και κατά τη γνώμη μου είναι ένδειξη σεβασμού να επιτρέπεται το κάλεσμα του μουεζίνη».<br /><br />Για άλλους, το μουσουλμανικό κάλεσμα για προσευχή αντιπροσωπεύει την ίδια ιαχή κατάκτησης που ακούνε οι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής πέντε φορές κάθε μέρα και νύχτα μπροστά από τα σπίτια και τις εκκλησίες τους. Τώρα είναι η σειρά της Γερμανίας.<br /><br />Πριν από δεκαέξι χρόνια, ο Πάπας Βενέδικτος XVI έκανε την πρώτη του παπική επίσκεψη στην Κολωνία. Κάλεσε τους νέους της Ευρώπης να επιστρέψουν στις ρίζες τους σε ένα προσκύνημα στον τάφο των Μάγων. Ένα χρόνο αργότερα, στο Ρέγκενσμπουργκ, προειδοποίησε για την εγγενή βία του Ισλάμ. Η Κολωνία είναι τώρα η πόλη στην οποία η Γερμανία μόλις υπέγραψε την παράδοσή της στο πολιτικό Ισλάμ. Ο δημοσιογράφος Daniel Kremer, γράφοντας στη Bild, υπενθύμισε ότι πολλά από τα τεμένη της Κολωνίας χρηματοδοτούνται από την τουρκική κυβέρνηση και διευθύνονται από τον Ερντογάν, «έναν άνθρωπο που αντιτίθεται στις φιλελεύθερες αξίες της δημοκρατίας μας», προσθέτοντας:<br /><br />«Είναι λάθος να ταυτίζουμε τις καμπάνες των εκκλησιών με το κάλεσμα για προσευχή. Οι καμπάνες είναι ένα σήμα χωρίς λόγια που επίσης μας λέει την ώρα. Αλλά ο μουεζίνης φωνάζει “Ο Αλλάχ είναι μεγάλος!” και “Μαρτυρώ ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από τον Αλλάχ”. Αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά». Οι καμπάνες των εκκλησιών δεν διακηρύσσουν ότι ο Θεός των χριστιανών είναι ο μόνος Θεός και ότι ο Ιησούς είναι γιος του.<br /><br />Ο εμπειρογνώμονας ένταξης Ahmad Mansour αμφισβήτησε επίσης τη θέση του Δημάρχου Recker. «Δεν πρόκειται για “θρησκευτική ελευθερία” ή “διαφορετικότητα”, όπως υποστηρίζει ο δήμαρχος Recker», είπε ο Mansour. «Το τζαμί θέλει υψηλή ορατότητα. Ο μουεζίνης είναι επίδειξη δύναμης». Ένα δικαστήριο στην πόλη Münster πέρυσι αποφάσισε να δώσει την άδεια σε τέμενος της περιοχής να πραγματοποιεί το κάλεσμα της Παρασκευής για προσευχή δημόσια μέσα από μεγάφωνα. Αυτό το τζαμί διευθύνεται από την Τουρκο-Ισλαμική Ένωση Θρησκευτικών Υποθέσεων (DITIB). Ως ο μεγαλύτερος οργανισμός-ομπρέλα για τα τεμένη στη Γερμανία, το DITIB παρέχει ιμάμηδες και χρηματοδοτήσεις, διαχειρίζεται περίπου 900 τεμένη στη Γερμανία και έχει περίπου 800.000 μέλη. Λίγο μετά την απόφαση, η κυβέρνηση του ομοσπονδιακού κρατιδίου της Έσσης αποφάσισε ότι επιτρέπονται οι κλήσεις του μουεζίνη για προσευχή μέσα από τα μεγάφωνα των μιναρέδων ακόμη και χωρίς άδεια.<br /><br /><div>Οκτώ από τις 100 πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις της Γερμανίας, σημείωσε το Der Spiegel, έχουν δώσει στο παρελθόν το πράσινο φως για δημόσια μετάδοση του ισλαμικού καλέσματος για προσευχή. Στην πόλη Düren, το τουρκικό τέμενος Fatih καλεί τους πιστούς σε προσευχή τρεις φορές την ημέρα. Η καθηγήτρια εθνολογίας Susanne Schröter του πανεπιστημίου Goethe της Φρανκφούρτης, υποστηρίζει ότι οι μουσουλμάνοι βλέπουν το κάλεσμα για προσευχή ως θρίαμβο ενός “ισχυρού Ισλάμ” έναντι ενός “αδύναμου Χριστιανισμού” —ο οποίος συνοδεύεται, σύμφωνα με πληροφορίες, από την επιθυμία να αντικατασταθούν τα αστέρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την ισλαμική ημισέληνο.<br /><br />«Θα ακουστεί το κάλεσμα του μουεζίνη σε ολόκληρη τη Γερμανία;» ρώτησε η πιο δημοφιλής γερμανική εφημερίδα, Bild. Το κάλεσμα του μουεζίνη ακούγεται ήδη στο Μόναχο. Από τον Απρίλιο του 2020, πέντε τεμένη εκπέμπουν το κάλεσμα για προσευχή από μεγάφωνα. «Το κάλεσμα του μουεζίνη δεν απαιτεί έγκριση», δήλωσαν οι αρχές του Ανόβερου, όπου υπάρχουν 27 τεμένη. «Είναι σαν τον ήχο των καμπάνων της εκκλησίας, της ελεύθερης θρησκευτικής πρακτικής που προστατεύεται συνταγματικά».<br /><br />Μια παρόμοια απάντηση ήρθε και από τη Δρέσδη: «Βλέπουμε τους εαυτούς μας ως μια ποικιλόμορφη και κοσμοπολίτικη αστική κοινωνία». Από τη Φρανκφούρτη, όπου στεγάζεται ένα τζαμί που μπορεί να δεχτεί έως και 6.000 πιστούς, ο δήμαρχος δήλωσε: «Ο νόμος δεν προβλέπει παροχή άδειας για την προσευχή του μουεζίνη, όπως ακριβώς και για τις καμπάνες της εκκλησίας». Πόλεις όπως το Ντόρτμουντ, το Χαμ, το Σίγκεν, το Ντίρεν και το Όλντενμπουργκ επέτρεψαν επίσης σε τεμένη να μεταδίδουν το ισλαμικό κάλεσμα για προσευχή μέσα από μεγάφωνα. Στη Νυρεμβέργη, στην οποία υπάρχουν περίπου δώδεκα τεμένη, το να επιτρέπεται το κάλεσμα του μουεζίνη προφανώς «δεν είναι πρόβλημα».<br /><br />Ο πρώην πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, Michael Bertrams, κάνει λόγο για «πολιτικό θρίαμβο» του προέδρου της Τουρκίας, ενώ ο Hamed Abdel-Samad, κοινωνιολόγος που ζει υπό ένοπλη φρουρά λόγω ισλαμικών απειλών κατά της ζωής του, είναι ακόμη πιο ξεκάθαρος: «Το κάλεσμα για προσευχή ξεκινά με το “Allahu Akbar”, που είναι επίσης το σύνθημα συσπείρωσης των μουσουλμάνων. Σημαίνει ότι ο Αλλάχ είναι μεγαλύτερος. Μεγαλύτερος από τον εχθρό, μεγαλύτερος από τους ανθρώπους, μεγαλύτερος από τη ζωή, μεγαλύτερος από την Γερμανία, μεγαλύτερος από όλα. Και αφού είναι μεγαλύτερος από όλα, τελικά ισχύει μόνο ο νόμος του, η σαρία».<br /><br />O Malte Kaufmann, μέλος της Bundestag, έγραψε:<br /><br />«Από εδώ και στο εξής, κάθε Παρασκευή στην Κολωνία “δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από τον Αλλάχ!”. Αλλά υποτίθεται ότι στη Γερμανία δεν θα γίνει καθόλου εξισλαμισμός… Προειδοποιούμε για αυτό που συμβαίνει εδώ και χρόνια! Η έκκληση στον μουεζίνη είναι διεκδίκηση εξουσίας. Βήμα-βήμα η χριστιανική Δύση προδίδεται». «Η ιστορία του Κεντρικού Τεμένους της Κολωνίας τεκμηριώνει την αφέλεια των γερμανικών αρχών όσον αφορά την αντιμετώπιση των ισλαμικών οργανώσεων», ανέφερε η ελβετική Neue Zürcher Zeitung, η παλαιότερη γερμανόφωνη εφημερίδα στην Ευρώπη.<br /><br />«Πριν ξεκινήσει η κατασκευή, ο Τουρκικός Σύνδεσμος υποσχέθηκε στον τότε δήμαρχο της Κολωνίας, Fritz Schramma, ότι τα κηρύγματα θα γίνονταν στα γερμανικά και ότι το τζαμί θα γινόταν τόπος συνάντησης μελών διαφορετικών θρησκειών. Ο πρώην δήμαρχος, ένας από τους μεγαλύτερους χορηγούς του τεμένους, δεν προσκλήθηκε στα εγκαίνια. Ήθελαν να χτίσουν ένα χώρο για διαπολιτισμικές συναντήσεις, στις οποίες να κηρύσσεται το Ισλάμ στα γερμανικά. Στο πνεύμα του Ερντογάν, δημιουργήθηκε ένα ισλαμιστικό εθνικιστικό κέντρο. Μετά από αυτή την ιστορία, όποιος πιστεύει ότι ο μουεζίνης θα σταματήσει στα πέντε λεπτά, πλανάται πλάνην οικτράν».<br /><br />Αυτό που φαίνεται να υπάρχει είναι μια εξαιρετικά αφελής, παιδιάστικη ατμόσφαιρα συνθηκολόγησης. «Όποιος λέει ναι στα καμπαναριά πρέπει να λέει ναι και στους μιναρέδες», είπε ο καρδινάλιος Rainer Maria Woelki, αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας. Φαίνεται ότι οι γερμανικές εκκλησίες αυτοκτονούν. Η αρχιεπισκοπή της Κολωνίας ─η μεγαλύτερη στη Γερμανία και μια από τις πλουσιότερες στον κόσμο─ σχεδιάζει να μειώσει τις ενορίες της από 500 σε 50 έως το 2030. Στην Κολωνία, ο Ερντογάν ήρθε για να εγκαινιάσει το μεγαλύτερο τζαμί, τον οποίο υποδέχθηκε η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, κόρη ενός Πρώσου πάστορα.<br /><br />Αυτή η χειρονομία καλής θέλησης δεν εμπόδισε τον Τούρκο πρόεδρο, το 2020, να μετατρέψει τη μεγάλη βυζαντινή βασιλική της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Η καθολική εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου στην Κολωνία μάλιστα συνέβαλε στον εξισλαμισμό της πόλης χρηματοδοτώντας το τζαμί, στο όνομα κάποιου φανταστικού διαθρησκευτικού διαλόγου. Ένας Εβραίος συγγραφέας που γλίτωσε από το Ολοκαύτωμα, ο Ralph Giordano, επέκρινε την απόφαση της Κολωνίας, το «πολιτικό Ισλάμ» και τη «γιγαντομανία του μεγάλου τζαμιού», που κατά την άποψή του είναι «ένα είδος κήρυξης πολέμου».<br /><br />Σε ένα άρθρο στην FAZ, ο Giordano έγραψε: «Θα συνεχίσω να διατηρώ κριτική στάση εναντίον εκείνων των ιμάμηδων που χρησιμοποιούν τη φιλελεύθερη δομή και την ανοχή του συντάγματος για να επιβάλλουν μια ολοκληρωτική θεώρηση του κράτους, και που υπονομεύουν τους κανόνες του κράτους δικαίου χρησιμοποιώντας αντιδυτική κατήχηση για να διδάξουν το νόμο της Σαρία […] Θέλω να μπορώ να λέω ότι δεν θέλω να βλέπω μπούρκες ή τσαντόρ στους δρόμους της Γερμανίας, όπως δεν θέλω να ακούω το κάλεσμα των μουεζίνων από τους μιναρέδες. Επίσης, δεν θα προσαρμόσω το όραμά μου για ελευθερία της έκφρασης σε έναν δαίμονα που το ερμηνεύει ως εξής: “καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του με τρόπο που δεν αντίκειται στο νόμο της Σαρία”. Όχι, χίλιες φορές όχι!».<br /><br />Μόλις σπάσει ένα φράγμα, δεν μένει παρά να δούμε ποιος θα υποχωρήσει πιο γρήγορα. Ακόμη και ο επικεφαλής της Γερμανικής Καγκελαρίας που προφανώς θα ήθελε να γίνει αρχηγός του κόμματος CDU της Άνγκελα Μέρκελ, Helge Braun, τάχθηκε υπέρ του να επιτρέπεται στα τεμένη να μεταδίδουν το κάλεσμα για προσευχή. Στο Άαχεν, την πόλη του αυτοκράτορα Καρλομάγνου και του υπέροχου καθεδρικού ναού του, καθώς και στα περίχωρα της πόλης, το κάλεσμα του μουεζίνη δεν γίνεται μόνο εντός έδρας. Η πόλη αλλάζει επίσης το όνομα των πλατειών της για να κάνει χώρο για το Ισλάμ. “Moscheeplatz” (Πλατεία Τεμένους) είναι το νέο όνομα μιας δημόσιας πλατείας στο Άαχεν.<br /><br />Η αλλαγή ήταν προφανώς επιθυμία του δημάρχου Marcel Philipp, σε συμφωνία με την τουρκική DITIB: «Είμαι πολύ χαρούμενος ως δήμαρχος που έχω μια Πλατεία Τεμένους», είπε ο δήμαρχος. Στις 11 Νοεμβρίου, ο μουεζίνης έφτασε στην Raunheim, μια πόλη στα περίχωρα της Φρανκφούρτης, την πρώτη πόλη στην Έσση που επέτρεψε επίσημα την προσευχή από τα μεγάφωνα κάθε Παρασκευή και, κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού, κάθε μέρα πριν από τη βραδινή προσευχή.<br /><br />«Η αρχή της ισότητας ισχύει επίσης και για τη θρησκεία σε μια δημοκρατική κοινωνία», εξήγησε ο δήμαρχος Thomas Jühe. Στη συνέχεια, υπάρχει το ζήτημα των δημογραφικών στοιχείων: το 70% του πληθυσμού της Raunheim είναι μετανάστες. «Εδώ έχουμε περισσότερους μουσουλμάνους παρά χριστιανούς», είπε ο Jühe. Παρόλα αυτά, λένε ότι η «Μεγάλη Αντικατάσταση» και ο εξισλαμισμός της Ευρώπης είναι απλώς θεωρίες συνωμοσίας. Έχουμε καταλάβει πραγματικά πώς θα είναι η Ευρώπη του αύριο;<br /><br />Σε μια συνέντευξη στο Boulevard Voltaire, ο Thilo Sarrazin, πρώην επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας και συγγραφέας δύο μπεστ σέλερ για την πολυπολιτισμικότητα και το Ισλάμ που τάραξαν την κοινή γνώμη στη Γερμανία, λέει ότι η απόφαση της Κολωνίας είναι απόλυτα σύμφωνη με το δημογραφικό μέλλον της Γερμανίας:<br /><br />«Ο γερμανικός πληθυσμός, αν συνεχιστεί η τάση, θα εξαφανιστεί τα επόμενα 100 χρόνια. Στο τελευταίο κεφάλαιο του Germany is Disappearing (Η Γερμανία εξαφανίζεται), σκιαγράφησα την κατεύθυνση που θα πάρει η κατάσταση τα επόμενα χρόνια […]. Η απόφαση στην Κολωνία δεν με εκπλήσσει καθόλου. Αντιστοιχεί στην εικόνα που έχω σχηματίσει για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα σε αυτόν τον τομέα. Στη Γαλλία, διαπιστώνω ότι ο Michel Houellebecq στέλνει το ίδιο μήνυμα με το βιβλίο του Soumission (Υποταγή)».<br /><br />Ακόμη και οι δύο μεγάλες γερμανικές εφημερίδες του κατεστημένου επέκριναν αυτή την αυξητική τάση. Η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung τάχθηκε κατά της απόφασης της Κολωνίας να εγκρίνει την προσευχή του μουεζίνη από 50 τζαμιά της πόλης. Η Ronya Othmann έγραψε:<br /><br />«Σε αντίθεση με το adhan, το ισλαμικό κάλεσμα για προσευχή, το χτύπημα των καμπάνων είναι μόνο ένας ήχος, όχι ένα μήνυμα. “Ανεκτικότητα” είναι μια λέξη όπως “διαφορετικότητα” και “σεβασμός”, μια παλιά τσίχλα που μασήθηκε μέχρι που έχει χάσει πλέον τη γεύση της. Εάν ο Ερντογάν έχει γεμίσει με τζαμιά χωριά Αλεβιτών και Γιαζίντι που αντηχούν σύμφωνα με την ισλαμική πίστη πέντε φορές την ημέρα, αυτό είναι πράξη ισλαμιστικής υποταγής και δεν πρέπει να επιτρέψουμε κάτι τέτοιο στην Κολωνία».<br /><br />Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου ήταν επίσης σκληρή: «Το κάλεσμα για προσευχή δεν είναι καινούργιο στη Γερμανία. Παίζεται σε δεκάδες πόλεις εδώ και πολύ καιρό. Η χριστιανική Δύση, αν υπάρχει ακόμα, δεν θα πέσει αμέσως. Αλλά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανέφερε κάποτε ένα ποίημα: “οι μιναρέδες είναι ξιφολόγχες, οι θόλοι είναι κράνη, οι πιστοί είναι στρατιώτες”. Ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο: ο ισλαμισμός βρίσκεται σε άνοδο εδώ και δεκαετίες. Η άνοδος των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν χαιρετίζεται από τους ισλαμιστές ως θρίαμβος που ευλογήθηκε με τη δύναμη της πίστης. Μετά, ήρθε η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί… Αυτό ενδεχομένως να έχει ελάχιστη σχέση με τις ιδέες και τις απόψεις των περισσότερων μουσουλμάνων στη Γερμανία. Αλλά για έναν ισλαμιστή, το adhan είναι η καθημερινή επιβεβαίωση της πολιτικής εντολής».<br /><br />Τώρα έχουμε δυνατή μουσική που αντηχεί από μια σκηνή πάνω από την πλατεία Willy-Brandt-Platz της Λειψίας, τεράστια πράσινα πανό με αραβικά γράμματα και νεαρούς που μοιράζουν φυλλάδια στους περαστικούς. Η Bild μας λέει ότι τα γενέθλια του Μωάμεθ γιορτάζονται σε μια μεγάλη γερμανική πόλη. Εάν η Γαλλία είναι η χώρα της ισλαμικής επιθετικότητας, η Γερμανία είναι η χώρα της παράδοσης στο Ισλάμ. Το Ερευνητικό Κέντρο Pew εκτιμά ότι μέχρι το 2050 ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Γερμανίας θα φτάσει τα 17,5 εκατομμύρια, δηλαδή θα αντιπροσωπεύει το 20% του πληθυσμού. Σήμερα είναι μόνο 8%. Η «πόλη των Τριών Μάγων» θα μετονομαστεί η σε «πόλη των Μουεζίνων»; «Ετοιμαστείτε για τον καθημερινό μουεζίνη […]» προειδοποίησε ο Henryk Broder στην εφημερίδα Die Welt. «Αυτό είναι ήδη πραγματικότητα στην Στοκχόλμη, το Λονδίνο, τις Βρυξέλλες, το Άμστερνταμ […]».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γερμανία: Πολυπολιτισμική αυτοκτονία… ισλαμικός τουρκικός δάκτυλος

«Η δυτική ηγεμονία έχει τελειώσει», δήλωσε πρόσφατα ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. «Διήρκεσε αιώνες, αλλά τελείωσε». Την ίδια ώρα...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ισραήλ χωρίς τα KC-46 Tankers αδυνατεί να χτυπήσει το Ιράν που απειλεί με πυρηνικό όλεθρο.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/medium_2021-12-01-7a4c7cefea_0.jpg?itok=dbHjnugb" width="723" /><br /><br /><div><b>Ιωάννης Χάρχαρης</b><br />Σε δίλλημα οι ΗΠΑ καθώς η πώληση των ιπτάμενων τάνκερ θα έχει συνέπειες για τους εταίρους και τους συμμάχους της-Το Ιράν απειλεί με πυρηνική έκρηξη στις εγκαταστάσεις Dimona του Ισραήλ<br /><br />Η κυβέρνηση Μπάιντεν παρά την υποστήριξη μιας στρατιωτικής επιλογής κατά του Ιράν, απέρριψε το αίτημα του Ισραηλινού Στρατού να επισπεύσει την παράδοση δύο αεροπλάνων ανεφοδιασμού KC-46 που παρήγγειλε το Ισραήλ.<br /><br />Τον περασμένο Μάρτιο, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ενέκρινε την πιθανή πώληση έως και οκτώ τάνκερ αεροσκαφών C-46. Τον Οκτώβριο, ανώτεροι αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ (IAF) ζήτησαν να παραδοθούν δύο από τα αεροπλάνα αμέσως και άλλα δύο να παραδοθούν εντός δύο έως τριών ετών.<br /><br />Τα αεροσκάφη ανεφοδιασμού είναι απαραίτητα για ένα ισραηλινό χτύπημα στο Ιράν, λόγω της απόστασης μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />Τα αεροπλάνα ανεφοδιασμού Boeing KC-46 είναι ικανά να μείνουν στον αέρα για 12 ώρες και να ανεφοδιάζουν δεκάδες μαχητικά αεροσκάφη με 1.200 γαλόνια καυσίμου ανά λεπτό. Μπορούν να φτάσουν σε εμβέλεια άνω των 11.830 χιλιομέτρων και μπορούν να ανεφοδιάσουν με καύσιμα πάνω από 64 τύπους αεροσκαφών.<br />Ο νέος διοικητής της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας (IAF) Υποστράτηγος Tomer Bar, δήλωσε ότι αν χρειαστεί, το Ισραήλ θα μπορούσε να χτυπήσει αύριο το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.</div><div><br />Ο Μπαρ, ο οποίος επί του παρόντος ηγείται της Διεύθυνσης Σχεδιασμού Δυνάμεων, θα αναλάβει την ηγεσία της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας τον επόμενο Απρίλιο. Νωρίτερα αυτό το μήνα, το Ιράν έκανε μια στροφή και υπαναχώρησε σε όλους τους προηγούμενους συμβιβασμούς που έγιναν στην προηγούμενη συμφωνία. Ο έβδομος γύρος των συνομιλιών που διεξήχθη πρόσφατα επίσης κατέληξε σε αδιέξοδο. <br /><br />Εκτός από ένα ανοιχτά πολεμικό Ισραήλ που ζητά επιτακτικά να βομβαρδίσει το Ιράν, εάν αυτό δεν επιστρέψει στη συμφωνία, ο Ειδικός Απεσταλμένος των ΗΠΑ στο Ιράν έχει επίσης προειδοποιήσει το Ιράν για μια «κλιμακούμενη κρίση» εάν οι συνομιλίες αποτύχουν.<br /><br />Ο απεσταλμένος εξέφρασε ανησυχίες σχετικά με το ότι το Ιράν θα έχει τη δυνατότητα να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα, εάν η συμφωνία δεν ολοκληρωθεί σε λίγες εβδομάδες και εάν ο εμπλουτισμός του ουρανίου δεν σταματήσει εγκαίρως.<br /><br />Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες είπαν ότι θα πρέπει να καταλήξουν σε ένα Σχέδιο Β, σε περίπτωση που οι συνομιλίες καταρρεύσουν ξανά, δεν είναι αμέσως σαφές τι συνεπάγεται ένα τέτοιο σχέδιο για το Ιράν.<br /><br />Αν και οι ΗΠΑ παραμένουν ο στενότερος εταίρος του Ισραήλ, απέρριψαν πρόσφατα το αίτημά τους να επισπεύσει την πώληση των ιπτάμενων Boeing Mid-air, ένα σύστημα χωρίς το οποίο το Ισραήλ δεν μπορεί να επιτεθεί στο Ιράν.<br /><br />Ενώ το Ισραήλ διαθέτει τα αμερικανικά μαχητικά F-35 stealth (που ονομάζονται F-35I Adir), το αεροσκάφος δεν μπορεί να πετάξει στο Ιράν και να επιστρέψει χωρίς ανεφοδιασμό. Ο ανεφοδιασμός θα απαιτούσε τα F-35 είτε να προσγειωθούν σε μια φιλική βάση κοντά στο Ιράν, μια επιλογή που είναι πολύ τραβηγμένη για το Ισραήλ, είτε θα πρέπει να ανεφοδιαστεί με τάνκερ.<br /><br />Ωστόσο, καθώς οι ΗΠΑ αρνούνται να επιταχύνουν την πώληση των δεξαμενόπλοιων KC-46, η πιθανότητα το Ισραήλ να βομβαρδίσει το Ιράν παραμένει προς το παρόν ζοφερή. Τα F-35 έχουν αναφερθεί περήφανα ως το μαχητικό με το οποίο η αεροπορία του Ισραήλ θα βομβάρδιζε το Ιράν, αλλά θα πρέπει είτε να κάνει ένα pit-stop στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ή τη Σαουδική Αραβία, κανένα όμως από τα οποία δεν θα ήθελε να συνδεθεί με μια επίθεση στο Ιράν, τουλάχιστον άμεσα.<br /><br />«Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι κάτι περισσότερο από φιλικός γείτονας και θέλουν να έχουν μια μακροχρόνια σχέση. Δεν είμαι σίγουρος γιατί αρνήθηκαν, αλλά δεν έχω αποκλείσει την προοπτική να αποκτήσω τουλάχιστον δύο ιπτάμενα τάνκερ ανεφοδιασμού εκ των προτέρων», είπε ο επερχόμενος Αρχηγός Αεροπορίας του Ισραήλ.<br /><br />Εν τω μεταξύ, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν έφτασε στο Ισραήλ στις 21 Δεκεμβρίου για να συζητήσει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν με τον πρωθυπουργό Ναφτάλι Μπένετ και κάλεσε για μια «κοινή στρατηγική» κατά του Ιράν, ανέφερε το Al Jazeera.<br /><br />Σύμφωνα με ανακοίνωση της ισραηλινής κυβέρνησης, ο Σάλιβαν πρόσθεσε ότι «είναι κρίσιμο να καταλήξουμε μαζί και να οικοδομήσουμε μια κοινή στρατηγική, μια κοινή άποψη και να βρούμε έναν τρόπο προς τα εμπρός που να διασφαλίζει θεμελιωδώς τα συμφέροντα και των δύο χωρών».<br /><br />Αυτό ήταν ως απάντηση στις ανησυχίες του Ισραήλ για την ασφάλειά του, στο πλαίσιο του Ιράν που πλησιάζει πιο κοντά στην απόκτηση πυρηνικών όπλων.<br /><br />Παρόλο που δεν έχει γίνει καμία άμεση αναφορά για αεροπορικές επιδρομές στο Ιράν και την καθυστέρηση της πώλησης του δεξαμενόπλοιου KC-46 στις συνομιλίες, θα μπορούσε να υποτεθεί ότι οι ΗΠΑ πορεύτηκαν προσεκτικά, ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε δυσάρεστη κρίση που κατακλύζει την ευρύτερη περιοχή και έχει συνέπειες για τους εταίρους και τους συμμάχους της.<br /><br /><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1471665357114916865" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1471665357114916865&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fenoples-syrraxeis%2F7059178_apokalypsi-israil-horis-ta-kc-46-tankers-adynatei-na-htypisei-iran&sessionId=abed8cd815e10fc11724d9cecb9af419b6b99577&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=9fd78d5%3A1638479056965&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 670px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>KC-46 Tankers<br /><br />Δώδεκα ισραηλινά βομβαρδιστικά αεροσκάφη θα μπορούν να μείνουν στον αέρα έως και 12 ώρες με βεληνεκές άνω των 11.000 χιλιομέτρων χάρη, στο νέο τάνκερ αεροσκάφος Boeing KC-46. Με τη βοήθεια του βραχίονα ανεφοδιασμού 55 ποδιών fly-by-wire, αυτό το αεροσκάφος μπορεί να ανεφοδιάζει αεροπλάνα με ρυθμό 1.200 γαλονιών ανά λεπτό.<br /><br />Το KC-46 μπορεί να ανεφοδιάσει τρία αεροπλάνα ταυτόχρονα σε τρία έως τέσσερα λεπτά, χρησιμοποιώντας τα πτερύγια του ανεφοδιασμού με αέρα. Αυτό θα παρείχε στις Αμυντικές Δυνάμεις του Ισραήλ (IDF) ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε οποιεσδήποτε επιχειρήσεις εναντίον του Ιράν, το οποίο απέχει περίπου 1000 χιλιόμετρα από τα σύνορα του Ισραήλ.<br /><br />Το Ισραήλ είχε ζητήσει από τις ΗΠΑ να επισπεύσουν την άφιξη του αεροσκάφους KC-46, προφανώς ως προετοιμασία για αεροπορικές επιδρομές στο Ιράν. Σύμφωνα με μαρτυρίες, η κυβέρνηση Μπάιντεν απέρριψε το αίτημα, υποστηρίζοντας ότι το πρώτο τζετ δεν θα φτάσει μέχρι το 2024. Η συμφωνία για αυτά τα τάνκερ υπογράφηκε το 2020.<br />Ωστόσο, οι συνομιλίες μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ για την επίσπευση της πώλησης συνεχίζονται.<br /><br />Το Ιράν απειλεί με πυρηνική έκρηξη στις εγκαταστάσεις Dimona του Ισραήλ<br /><br />Στο μεταξύ ένας λογαριασμός στο Twitter που διαχειρίζεται το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν (IRGC) την Παρασκευή απείλησε να ανατινάξει την πόλη Ντιμόνα στην έρημο Νεγκέβ, όπου βρίσκεται πυρηνική εγκατάσταση.<br />Ο λογαριασμός του IRGC, με τους 12.100 οπαδούς του, δημοσίευσε ένα βίντεο που δείχνει πολλαπλές εκρήξεις σε μια έρημο. «Τότε την ημέρα, εμείς [ο Θεός] θα σας κάνουμε το πιο σφοδρό χτύπημα. Σίγουρα θα επιβάλουμε τιμωρία», έγραψε ο IRGC στα αραβικά, επικαλούμενος ένα απόσπασμα από το Κοράνι, προσθέτοντας το hashtag «Dimona». Το βίντεο είναι μετά την Παρασκευή.</div><div><br /></div><div><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="box-sizing: border-box; clear: both; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><br /><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1474826033543233540" frameborder="0" id="twitter-widget-1" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-1&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1474826033543233540&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fkosmos%2Fenoples-syrraxeis%2F7059178_apokalypsi-israil-horis-ta-kc-46-tankers-adynatei-na-htypisei-iran&sessionId=abed8cd815e10fc11724d9cecb9af419b6b99577&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=9fd78d5%3A1638479056965&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 896px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το Ισραήλ χωρίς τα KC-46 Tankers αδυνατεί να χτυπήσει το Ιράν που απειλεί με πυρηνικό όλεθρο.

Ιωάννης Χάρχαρης Σε δίλλημα οι ΗΠΑ καθώς η πώληση των ιπτάμενων τάνκερ θα έχει συνέπειες για τους εταίρους και τους συμμάχους της-Το Ιράν απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Υπόλογη για χρήση χημικών όπλων κατά των Κούρδων η Τουρκία-Η διεθνής κοινότητα “κλείνει” τα μάτια στην Άγκυρα.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/gereb.jpg?itok=nf63QS1R" width="716" /><br />Γιατί δεν κινητοποιούνται οι αρμόδιοι οργανισμοί και ο ΟΗΕ για να ερευνήσουν πιθανές τουρκικές θηριωδίες κατά των Κούρδων;<br />Στις 3 Δεκεμβρίου, μια θυελλώδης διαδήλωση έγινε έξω από τα κεντρικά γραφεία του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) στη Χάγη.<br /><br />Δεκάδες διαδηλωτές, οι περισσότεροι Κούρδοι, συνελήφθησαν. Οι διαδηλωτές απαιτούσαν από τον οργανισμό να διερευνήσει τους ισχυρισμούς για χρήση χημικών όπλων από τις τουρκικές δυνάμεις εναντίον Κούρδων μαχητών στο βόρειο Ιράκ.<br /><br />Οι συλλήψεις έγιναν αφού διαδηλωτές κατάφεραν να παρακάμψουν την ασφάλεια και προσπάθησαν να εισέλθουν στα γραφεία του οργανισμού.<br /><br />Η διαμαρτυρία ήταν μέρος μιας συνεχιζόμενης προσπάθειας των Κούρδων και των υποστηρικτών τους, να επιστήσουν τη διεθνή προσοχή στους ισχυρισμούς για συνεχιζόμενη χρήση από τις τουρκικές δυνάμεις στο βόρειο Ιράκ, απαγορευμένων χημικών ουσιών εναντίον μαχητών του PKK (Κουρδικό Εργατικό Κόμμα).<br /><br />Οι επιθέσεις φέρεται να πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης στο Βόρειο Ιράκ, με την ονομασία «Επιχείρηση Claw Lightning», η οποία ξεκίνησε στις 23 Απριλίου του τρέχοντος έτους.<br /><br />Αυτή η επιχείρηση, με επίκεντρο τις περιοχές Metina, Zap και Avashin-Basyan των επαρχιών Duhok και Erbil, είναι μια προσπάθεια εξασφάλισης μιας τεράστιας περιοχής, η οποία εμποδίζει τον έλεγχο προς την Βόρειο Συρία, και την “καρδιά” του PKK στα βουνά Καντίλ στα βορειοανατολικά.<br /><br />Μια αναφορά στα τέλη Οκτωβρίου στον φιλοκουρδικό ιστότοπο ANF News ανέφερε συστηματική τουρκική εκστρατεία χρήσης χημικών όπλων στη ζώνη μάχης.<br /><br />Η κουρδική οργάνωση ανέφερε ότι 323 τουρκικές επιθέσεις, έγιναν με χρήση χημικών όπλων κατά τους πρώτους έξι μήνες της επιχείρησης.<br /><br />Η πρώτη χρήση, έλαβε χώρα στην περιοχή Gare τον Φεβρουάριο του 2021, πριν από την έναρξη της κύριας επίθεσης.<br /><br />Στην επίθεση αυτή, υποστηρίζεται ότι σκοτώθηκαν έξι Κούρδοι μαχητές, ενώ Τριάντα δύο επιπλέον Κούρδοι, σκοτώθηκαν στη συνέχεια σε επιθέσεις με χημικά όπλα στο Avashin, τη Metina και το Zap.<br /><br />Έτσι, σύμφωνα με τους κουρδικούς ισχυρισμούς, 38 μαχητές συνολικά έχασαν τη ζωή τους από χρήση χημικών όπλων τους πρώτους έξι μήνες της επιχείρησης Claw Lightning.<br /><br />Ποιες αποδείξεις έχουν προσφερθεί για να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς;<br /><br />Το KCK (Ένωση Κουρδικών Κοινοτήτων), ένα κουρδικό σώμα με έδρα την Ευρώπη, κυκλοφόρησε ένα βίντεο που δείχνει, τον απόηχο μιας χημικής επίθεσης στην περιοχή Avashin της επαρχίας Duhok στις 3 Μαΐου 2021.<br /><br />Το βίντεο, το οποίο ο εκπρόσωπος του KCK είπε ότι είχε κυκλοφορήσει προηγουμένως από τουρκικές εθνικιστικές ομάδες, στην εφαρμογή Whatsapp, και δείχνει τα πτώματα τριών μαχητών του PKK, χωρίς εμφανή τραύματα, μετά την ανάσυρση τους από μια σπηλιά από Τούρκους στρατιώτες.<br /><br />Το ANF δημοσίευσε επίσης ένα ακόμη βίντεο που δείχνει, όπως υποστηρίζει, πλάνα από αέριο που χρησιμοποιήθηκε από τις τουρκικές δυνάμεις στις 8 Ιουνίου 2021, ενάντια σε σήραγγες που υπήρχαν Κούρδοι μαχητές στην περιοχή Werxele.<br /><br />Ένα άλλο βίντεο, που επίσης προφανώς δείχνει τη χρήση κάποιου είδους αερίου, μεταδόθηκε από το φιλοκουρδικό κανάλι Medya News στις 10 Οκτωβρίου 2021.<br /><br />Επιπλέον, κυκλοφόρησαν μαρτυρίες μαχητών του PKK που επέζησαν, οι οποίες αναφέρουν επίθεση με χημικά όπλα από τους Τούρκους.<br /><br />Αυτά τα βίντεο από μόνα τους, δεν επαρκούν για να αποδείξουν την ακρίβεια των ισχυρισμών περί χρήσης χημικών όπλων.<br /><br />Η Τουρκία απορρίπτει σθεναρά τις κατηγορίες. Τον Νοέμβριο, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ απέρριψε την άποψη ότι η Άγκυρα κατέχει ακόμη και όπλα αυτού του είδους.<br /><br />«Δεν υπάρχουν απολύτως, και σε καμία περίπτωση, χημικά όπλα στην δύναμη των τουρκικών δυνάμεων», είπε ο Ακάρ.<br /><br />Η Τουρκία έχει υπογράψει τη Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα του 1997, η οποία απαγορεύει τη χρήση, την ανάπτυξη «αποθέματος και μεταφορά χημικών όπλων».<br /><br />Παρά την άρνηση αυτή, παρόμοιοι ισχυρισμοί έχουν επανειλημμένως εμφανιστεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες σχετικά με την χρήση χημικών όπλων από την Τουρκία εναντίον των Κούρδων.<br /><br />Το 2019, μια έρευνα του ΟΑΧΟ για τους ισχυρισμούς ότι είχαν χρησιμοποιηθεί στην περιοχή Ras al Ain/Sere Kaniye της βόρειας Συρίας απορρίφθηκε αφού αξιωματούχοι του OPCW κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ουσία που χρησιμοποιήθηκε ήταν «πιθανώς» λευκός φώσφορος, μια ουσία που δεν ταξινομείται ως χημικό όπλο, ούτε απαγορευόταν να χρησιμοποιηθεί από στρατούς σε μάχη.<br /><br />Ο MURAT KARAYILAN, ένας ανώτερος αξιωματούχος του PKK, εν τω μεταξύ, έχει κατονομάσει το νευρικό αέριο Tabun, ή χλωροπικρίνη και το αέριο μουστάρδας ως ουσίες που η οργάνωσή του ισχυρίζεται ότι χρησιμοποιήθηκαν από τον τουρκικό στρατό κατά τη διάρκεια των πρόσφατων μαχών. στο βόρειο Ιράκ.<br /><br />Οι Κούρδοι ζητούν μια ανεξάρτητη έρευνα του παγκόσμιου οργανισμού ή του ΟΗΕ, και αυτό οφείλει να γίνει το ταχύτερο δυνατό.<br /><br />Όλα τα περιστατικά φαίνεται να δείχνουν ότι όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες στη Metina, το Zap και το Avashin, αποτελούν σοβαρές ενδείξεις χρήσης χημικών όπλων “χαμηλής ισχύος”, και είναι προς το παρόν ανεξερεύνητα, τουλάχιστον από επίσημους φορείς.<br /><br />Ο ρόλος της Τουρκίας ως μέλους του ΝΑΤΟ, συμμάχου των ΗΠΑ και κυρίως ως δυνητικού αποστολέα μεταναστών προς τις ευρωπαϊκές ακτές φαίνεται πιθανό να το διασφαλίζει αυτό, γράφει η ισραηλινή εφημερίδα Jerusalem Post.<br /><br />Οι διαμαρτυρίες ενάντια σε αυτή την κατάσταση πραγμάτων, εν τω μεταξύ, φαίνεται ότι θα συνεχιστεί και αναμένουμε να αποκαλυφθεί στο εγγύς μέλλον, ότι είχαμε και συνεχίζουμε να έχουμε χρήση χημικών όπλων από την Τουρκία, για την οποία ίσως, η διεθνής κοινότητα κλείνει επιδεικτικά τα μάτια<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Υπόλογη για χρήση χημικών όπλων κατά των Κούρδων η Τουρκία-Η διεθνής κοινότητα “κλείνει” τα μάτια στην Άγκυρα.

Γιατί δεν κινητοποιούνται οι αρμόδιοι οργανισμοί και ο ΟΗΕ για να ερευνήσουν πιθανές τουρκικές θηριωδίες κατά των Κούρδων; Στις 3 Δεκεμβρίου...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία-Κατάρ αναλαμβάνουν το αεροδρόμιο της Καμπούλ

<div></div><img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/12/tourkia_katar_aerodromio_kampoul_afganistan_SLpress.gr_.jpg" width="724" /><br /><br />Οι κυβερνήσεις της Τουρκίας και του Κατάρ έκλεισαν συμφωνία με τους Ταλιμπάν, για το διεθνές αεροδρόμιο της Καμπούλ και τη λειτουργία άλλων τεσσάρων αεροδρομίων του Αφγανιστάν, μετέδωσε το τουρκικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu. Η Τουρκία είναι σχετικά νέος παίκτης στην περιοχή, αλλά το Κατάρ είχε αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο πριν καν επανακαταλάβουν την εξουσία στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν.<br /><br />Μάλιστα, με παρότρυνση των ΗΠΑ, το Κατάρ είχε επιτρέψει στους Ταλιμπάν να έχουν ένα είδος διπλωματικής αντιπροσωπείας στην Ντόχα, την πρωτεύουσά του, ώστε να υπάρχει ένας μίνιμουμ διάλογος, καθώς οι Αμερικανοί αποχωρούσαν και αναμενόταν η ήττα των κυβερνητικών δυνάμεων και η κατίσχυση των Ταλιμπαν.<br /><br />Οι τρεις χώρες διεξήγαγαν «παραγωγικές και αποτελεσματικές συνομιλίες, κατά τη διάρκεια των οποίων συμφωνήθηκε να συστήσουν τεχνικές ομάδες για να οριστούν οι λεπτομέρειες της λειτουργίας των αεροδρομίων τις επόμενες ημέρες», αναφέρει το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων. «Τουρκία και Κατάρ συμφώνησαν να λειτουργούν από κοινού το διεθνές αεροδρόμιο της Καμπούλ», διαβεβαίωσαν το πρακτορείο Anadolu οι πηγές του.<br /><br />Κοινή επιτροπή της Τουρκίας και του Κατάρ θα μεταβεί επί τούτου στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν για την υλοποίηση της συμφωνίας. Υπενθυμίζεται ότι οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την εξουσία στο Αφγανιστάν τη 15η Αυγούστου, ενώ η υποστηριζόμενη από τη Δύση κυβέρνηση της χώρας και ο στρατός της κατέρρεαν. Ωστόσο η Δύση συνέχισε να αντιμετωπίζει τους Ταλιμπάν ως τρομοκράτες και διέκοψε κάθε οικονομική συναλλαγή και βοήθεια προς την χώρα.<div><br />Η τουρκική ανάμιξη<br /><br />Οι ισορροπίες στην περιοχή είναι πολύ λεπτές, καθώς οι Αμερικανοί αποδέχονταν τον ρόλο του Κατάρ, όμως οι σχέσεις αυτού με παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ (όπως η Σαουδική Αραβία) είναι κάκιστες. Όσον αφορά στο ρόλο της Τουρκίας, οι ΗΠΑ είναι ακόμα πιο επιφυλακτικές, θεωρώντας ότι αυτή επιδιώκει να παίξει ρόλο ρυθμιστή στην Μέση Ανατολή και στην περιοχή του Τουράν (όπου ζουν εκατομμύρια τουρκόφωνοι) και επιχειρεί να εμπλέκει τον εαυτό της σε κάθε ευκαιρία που της δίνεται.<br /><br /></div><div>Αμερικανικές πηγές εκτιμούν ότι η ανάμιξη της Τουρκίας και η φιλοδοξία της, την στιγμή μάλιστα που περνάει ήδη μια τρομερή οικονομική κρίση και έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα, θα γίνει μπούμερανγκ. Εκτιμάται ότι το Αφγανιστάν δεν είναι Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν ή Συρία ή ακόμα και Λιβύη, και ότι η Τουρκία δεν έχει εκεί κανένα δεσμό ή επιρροή, σε αντίθεση με το Κατάρ που είναι ήδη εδραιωμένο ως παράγοντας ισορροπιών.<br /><br />Η παρουσία της άρα στο αεροδρόμιο θα είναι καθαρά στρατιωτική ως προς το θέμα της ασφάλειας των πτήσεων και των ταξιδιωτών, και αυτό δεν είναι κάτι που ουσιαστικά θα την ωφελήσει μακροπρόθεσμα. Η Τουρκία, από την άλλη, πονηρά φερόμενη, δεν σκοπεύει να στείλει εκεί τακτικό στρατό, αλλά θα προσλάβει ιδιώτες, υποστηριζόμενους από πολύ μικρή δύναμη “ειδικών αποστολών” του στρατού της.<br /><br />Οι δε Ταλιμπάν, ενώ η Τουρκία είχε ζητήσει στο υπουργικό τους συμβούλιο να συμπεριλάβουν και εκπροσώπους της πολύ μικρής μειοψηφίας των τουρκόφωνων Ουζμπέκων (τουρκμενικής καταγωγής) που ζουν στη χώρα, αρνήθηκαν κατηγορηματικά, δείχνοντας ότι δεν έχουν καμία διάθεση να αναβαθμίσουν το πολιτικό ρόλο της στην περιοχή ή να ανοίξουν νέες πληγές με μικρές μειονότητες.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία-Κατάρ αναλαμβάνουν το αεροδρόμιο της Καμπούλ

Οι κυβερνήσεις της Τουρκίας και του Κατάρ έκλεισαν συμφωνία με τους Ταλιμπάν, για το διεθνές αεροδρόμιο της Καμπούλ και τη λειτουργία άλλων ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα “κάλαντα” του Ακάρ – Πού το πάνε οι κεμαλιστές με τη Δύση.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/12/erntogan_akar_kastelorizo_SLpress.gr_.jpg" /><br /><br /><b>Μίχας Ζαχαρίας</b><br />Παραμονές Χριστουγέννων, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας και φερόμενος ως υποψήφιος για τη διαδοχή Ερντογάν, στρατηγός Χουλούσι Ακάρ, επέλεξε να θυμίσει στην Ελλάδα, τον καημό της χώρας του για το Καστελόριζο. Κάπως σαν “κάλαντα”. Η λογική του, όπως πάντα, εξαιρετικά τουρκική. Επειδή το νησί απέχει λιγότερο από δύο χιλιόμετρα από τις τουρκικές ακτές, η Ελλάδα δεν νομιμοποιείται να διεκδικεί «40 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιου χώρου» για ΑΟΖ…<br /><br />Ως συνήθως, η τουρκική ρητορική διατυπώνεται με τη μέθοδο της μισής αλήθειας. Προτού συνεχίσουμε, κι επειδή είναι Χριστούγεννα, ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Ξεκινώντας από το θετικό ότι η κυριαρχία επί της νήσου δεν αμφισβητήθηκε ευθέως, μαζί με συγκεκαλυμμένες απειλές κατάληψης… για επίλυση του προβλήματος, κατά το πρότυπο της εισβολής στην Κύπρο το 1974.<br /><br />Ίσως βέβαια η Τουρκία, μια τριετία προ της συμπλήρωσης μισού αιώνα από την εισβολή, άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι ακόμα και μια πετυχημένη στρατιωτική επιχείρηση, μπορεί να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα επιλύσει στην πορεία. Εάν είχε καταστεί εφικτή μια λύση “τύπου Ανάν”, που θα χάριζε τον έλεγχο της Μεγαλονήσου στην Τουρκία, η τουρκική σκέψη για το Καστελόριζο ίσως ήταν πολύ διαφορετική. Ό,τι κι αν αυτό θα σήμαινε για την κυριαρχία επί της νήσου…<br /><br />Διότι στην Άγκυρα θα είχαν λόγο να θεωρήσουν ότι η επιμονή φέρνει καρπούς. Γι’ αυτό κάθε μια από τις επιλογές στις σχέσεις με την Τουρκία, προστίθεται στη φήμη που δημιουργεί η Ελλάδα. Όχι μόνο στην Άγκυρα, αλλά και στην παγκόσμια σκηνή. Ο Ακάρ αμφισβήτησε το ελληνικό δικαίωμα διεκδίκησης πλήρους επήρειας της νήσου. Αυτό που η Τουρκία ονομάζει “μαξιμαλιστική διεκδίκηση”.<div><br />Οι “μαξιμαλιστικές” ελληνικές διεκδικήσεις<br /><br />Μόνο που ξεχνά βολικά δύο πράγματα: Πρώτον, ότι “διεκδίκηση” δεν σημαίνει και έλεγχο. Δεύτερον, ότι αυτή η “μαξιμαλιστική διεκδίκηση” έρχεται ως απάντηση της πιο μαξιμαλιστικής θέσης των Τούρκων ότι ακόμα και νησιά του μεγέθους της Κρήτης δεν δικαιούνται ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα, μόνο χωρικά ύδατα έξι ναυτικών μιλίων! Άρα η Τουρκία διατηρεί για τον εαυτό της το δικαίωμα διατύπωσης διεκδικήσεων, όχι μόνο μαξιμαλιστικών, αλλά και παράνομων με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, καταγγέλλοντας το δικαίωμα της Ελλάδας να υιοθετεί νόμιμες διεκδικήσεις, επειδή τις κρίνουν οι Τούρκοι μαξιμαλιστικές!<br /><br />Αρνούμενοι παράλληλα να αποδεχθούν τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης! Αυτές οι αναφορές του Χουλούσι Ακάρ είναι όμως και πολιτικά βολικές. Διότι συντηρούν τα εθνικιστικά αντανακλαστικά του τμήματος της τουρκικής κοινωνίας που ψηφίζει τους ισλαμιστές του κυβερνώντος κόμματος AKP ή τους κυβερνητικούς συμμάχους τους, τους ακροδεξιούς υπερεθνικιστές του MHP. Είναι τα δυο ακροατήρια στα οποία στοχεύει ο Ερντογάν για να παραμείνει στην εξουσία.<br /><br />Το ισλαμικό κοινό το προσεγγίζει μέσω αναφορών που ερμηνεύουν τις επιλογές οικονομικής πολιτικής με βάση το Ισλάμ και το Κοράνι. Κι αυτές ευκαιριακές και υποκριτικές, διότι εάν διαφωνεί με τα επιτόκια, ας προχωρούσε σε μεταρρύθμιση, θεσπίζοντας ισλαμικό τραπεζικό σύστημα. Ο Ερντογάν και το περιβάλλον του δεν είναι αφελείς. Γνωρίζουν καλά ότι στρατηγική των ΗΠΑ και της Δύσης γενικότερα είναι να περιμένουν μέχρι τις εκλογές μήπως και τον δουν να εκδιώκεται από την εξουσία.<br /><br />Πιστεύοντας ότι αυτό θα φέρει καταλυτικές αλλαγές, χωρίς να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις προειδοποιήσεις ότι ο προσανατολισμός της Τουρκίας δείχνει να έχει αυτή τη φορά πιο μόνιμα χαρακτηριστικά. Η απομάκρυνσή της από τη Δύση οφείλεται σε βαθιές διεργασίες στην τουρκική κοινωνία. Ήταν υφιστάμενες, αλλά η νέα πραγματικότητα στο διεθνές σύστημα τις φέρνει στην επιφάνεια με καθοριστικό ρόλο.<br /><br />Κλείνοντας το μάτι προς τη Δύση<br /><br />Αυτή η πεποίθηση που επικρατεί στο “βαθύ αμερικανικό κράτος” απηχεί τις επιθυμίες του. Μέσω της επίσημης ρητορικής προκύπτει ότι είναι διατεθειμένο να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα, έστω κι αν σταδιακά αντιλαμβάνεται ότι ποντάρει στο ευκταίο και ελάχιστα πιθανό, όχι στο ορθολογικά αναμενόμενο. Το αποτέλεσμα είναι αυτό να εισπράττεται στην Τουρκία και από την κυβέρνηση και από την αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση για να το αντιμετωπίσει επιχειρεί να συσπειρώσει το πολιτικό της ακροατήριο όπως αναφέρθηκε.<br /><br />Και η αντιπολίτευση, όμως, δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια… Προ ημερών, μια ομιλία του ηγέτη της αντιπολίτευσης (CHP), Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου περιείχε ενδιαφέρουσες αναφορές. Εκ πρώτης όψεως φαίνονταν εξόχως εθνικιστικές, καθώς στο επίκεντρο ήταν το πως η αντιπολίτευση “θα κάνει την Τουρκία μεγάλη” σε περίπτωση που βρεθεί στην εξουσία. Προσέχοντας, όμως, την προσεκτικά επιλεγμένη φρασεολογία, προκύπτουν άλλα συμπεράσματα. Η τουρκική αντιπολίτευση δείχνει να κλείνει το μάτι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι μαζί της οι ΗΠΑ θα βρουν μια ισορροπία που θα βγάλει από το αδιέξοδο την περιοχή.<br /><br />«Θα κάνουμε την Τουρκία την πιο ισχυρή χώρα στην ανατολική Μεσόγειο, σε όλη τη Μεσόγειο. Την πιο ισχυρή! Θα στείλουμε τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας», διακήρυξε. Το δε Σαββατοκύριακο 20-21 Νοεμβρίου, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην εφημερίδα “Τα Νέα”, είχε ταχθεί υπέρ της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την επίλυση των διαφορών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με διάλογο, αφού προηγηθούν διμερείς διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο χωρών, όχι όμως εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου.<br /><br /></div><div>Αναθεώρηση της πολιτικής Ερντογάν<br /><br />Παράλληλα, υποστήριξε τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό (σ.σ. παρότι δεν θέλει εμπλοκή της ΕΕ στα ελληνοτουρκικά!) και την επιστροφή της Τουρκίας στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. Άφησε, όμως, ανοιχτό και το ενδεχόμενο αναθεώρησης της πολιτικής Ερντογάν στο ζήτημα του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400. Εάν αυτές οι αναφορές δεν συνιστούν αποστολή ενός πολιτικώς ορθού μηνύματος στην “βαθιά” Ουάσιγκτον, αναρωτιέται κανείς τι συνιστούν.<br /><br />Έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αναφορά του στους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου. Προβάλλει μια νέα “μεγάλη ιδέα” στην τουρκική κοινωνία, αυτή της διεκδίκησης του ρόλου διαμετακομιστικού κόμβου του αερίου της περιοχής στην Ευρώπη, χωρίς να προβεί σε αναφορά του στιλ “όλα μας ανήκουν λόγω Γαλάζιας Πατρίδας”. Αναγνωρίζει έτσι έμμεσα την ισχύ του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, τις προβλέψεις του όποιου, έτσι κι αλλιώς, έχει αξιοποιήσει η Τουρκία στη Μαύρη Θάλασσα και στις μεσογειακές της ακτές.<br /><br />Εν ολίγοις, διαμηνύει στο διεθνές ακροατήριο ότι μια Τουρκία με δικιά του κυβέρνηση, θα κάνει σημαία της τον ενεργειακό διαμετακομιστικό ρόλο και το Διεθνές Δικαστήριο θα αποφασίσει για τα υπόλοιπα, εάν δεν τα βρουν διμερώς Ελλάδα και Τουρκία. Στην ουσία θα επιχειρήσει να πουλήσει στην τουρκική κοινωνία ότι θα προσπαθήσει να “σκοτώσει” τα σχέδια για τον αγωγό EastMed κι όχι μόνο.</div><div><br />Ο αυτοεγκλωβισμός του Ερντογάν<br /><br />Και επειδή πολλοί επιμένουν εμφατικά ότι οι ποσότητες φυσικού αερίου που θα εντοπιστούν προσεχώς είναι πολύ μεγάλες, η συμπερίληψη και της Τουρκίας ως διαμετακομιστικού κόμβου δεν μπορεί να αποκλειστεί εξ υπαρχής, διότι η σύνδεση Ελλάδας και Αιγύπτου μειώνει δραστικά τις δυνατότητες της Τουρκίας να χρησιμοποιήσει εκβιαστικά ενδεχόμενο ρόλο της στην μεταφορά του αερίου της Ανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη.<br /><br />Άρα, μέσω της ύπαρξης εναλλακτικής οδού, θα αντιμετωπιζόντουσαν οι σχετικές ανησυχίες των Ισραηλινών που δεν κρύβουν ότι προτιμούν μια Τουρκία που θα συνεργάζεται έστω σε έναν βαθμό, από μια Τουρκία όπου ο πρώτος λόγος στην ισραηλινή πολιτική θα περάσει στη στρατιωτική αποτροπή. Θεωρητικά, μια τέτοια πολιτική θα μπορούσε να υιοθετήσει και το καθεστώς Ερντογάν, αναζητώντας μια διέξοδο στις σχέσεις του με τη Δύση.<br /><br />Είναι, όμως, τόσο η επιρροή των εθνικιστών και ευρασιανιστών, όσο και η κλιμακούμενη εμπρηστική –κυρίως για εσωτερικούς λόγους– ρητορική, που καθιστά τέτοια υποχώρηση επιλογή υψηλότατου πολιτικού κόστους. Ενός κόστους το οποίο ίσως και να μην μπορεί να αντέξει. Διότι το καθεστώς έχει αυτοεγκλωβιστεί. Γι’ αυτό θα συνεχίσει ο υπουργός Άμυνας Ακάρ να λέει κάθε τόσο τα δικά του…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα “κάλαντα” του Ακάρ – Πού το πάνε οι κεμαλιστές με τη Δύση.

Μίχας Ζαχαρίας Παραμονές Χριστουγέννων, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας και φερόμενος ως υποψήφιος για τη διαδοχή Ερντογάν, στρατηγός Χουλούσι Ακά...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι δύο παγίδες πού στήνει η Άγκυρα ζητώντας αποστρατιωτικοποίηση των νησιών.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/09/pyrovoliko-slpress.gr_.jpg" width="768" /><br /><br /><div><b>Γκαρτζονίκας Παναγιώτης</b><br />Είναι ευρύτατα διαδομένη η θεώρηση της γεωγραφίας που βλέπει την Τουρκία να έχει μόνο πλεονεκτήματα και την Ελλάδα μόνο μειονεκτήματα. Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να επιχειρηματολογήσει εναντίον αυτών των απόψεων, κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή, εξετάζοντας την ηπειρωτική Ελλάδα και τον χώρο του Αιγαίου, τον τελευταίο και υπό το πρίσμα της τουρκικής πίεσης για αποστρατιωτικοποίηση.<br /><br />Ενώ τα φυσικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά (έκταση, βουνά, ποτάμια, λίμνες, θάλασσες) παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτα, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους ανθρώπους που διαβιούν εκεί και με τις σχέσεις που αναπτύσσουν με την πάροδο του χρόνου. Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα, όπως και πολλές άλλες χώρες, είναι μια γεωγραφική “ανορθογραφία”. Σε έναν ηπειρωτικό κορμό, που αν αφαιρέσεις την Πελοπόννησο που ουσιαστικά είναι νησί, απομένει ένα τμήμα μικρής έκτασης με ελάχιστο βάθος.<br /><br />Σε αυτό το τμήμα προσκολλάται ένας εκτεταμένος βραχίονας που είναι η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη, μια λωρίδα με μηδαμινό βάθος απομακρυνόμενη από τον κορμό. Αν σε αυτά προσθέσουμε τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου και το γεγονός ότι η χάραξη των βορείων συνόρων δεν συμμορφώνεται με κάποια στρατιωτική αμυντική λογική, τότε το πρόβλημα ασφαλείας του ελληνικού χώρου είναι δυσεπίλυτο.<br /><br />Ήδη από την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων εγέρθηκαν αμφιβολίες για το κατά πόσον η Ελλάδα είχε τη δυνατότητα να συμπεριλάβει τη Θράκη στην ελληνική επικράτεια. Ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος, μάλιστα, υπογράμμισε στη Βουλή τον Μάρτιο 1913 τη γεωγραφική τρωτότητα της επέκτασης πέραν του εθνικού κορμού προς Ανατολάς, “άνευ σπονδυλικής στήλης”. Γεωγραφικούς, εν πολλοίς, λόγους επικαλέσθηκε και ο Ιωάννης Μεταξάς για να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να επεκταθεί στη Μικρά Ασία.<br /><br />Το ίδιο επιχείρημα έχουν υποστηρίξει έκτοτε και πολλοί άλλοι μέχρι σήμερα. Την περίοδο του Μεσοπολέμου, η ανησυχία για την άμυνα των βορείων συνόρων, οδήγησε ακόμη και σε συμμαχία με την Τουρκία και στη σύμπηξη του Βαλκανικού Συμφώνου. Μεταπολεμικά η ίδια τρωτότητα ήταν από τους πιο σημαντικούς λόγους που οδήγησαν την Ελλάδα να προσχωρήσει στο ΝΑΤΟ, οπότε η άμυνα των ελληνικών συνόρων εντάχθηκε στο ευρύτερο πλαίσιο της αντιπαράθεσης των δύο συνασπισμών.<br /><br />Γεωγραφική κατανομή<br /><br />Μετά το τέλος το Ψυχρού Πολέμου ο “από βορρά κίνδυνος” αποτελεί παρελθόν, τουλάχιστον για το προβλεπτό μέλλον. Στο Αιγαίο, η Ελλάδα κατάφερε, βοηθούμενη και από τη συγκυρία, να καταλάβει όλα τα νησιά, πλην Ίμβρου και Τενέδου, παρά την εγγύτητα των νησιών προς τις μικρασιατικές ακτές και να μείνει ο μόνος κυρίαρχος, αποκλείοντας τη Βουλγαρία.<br /><br />Το Αιγαίο είναι κατεξοχήν ελληνικό παρά τα γεωγραφικά και γεωλογικά επιχειρήματα των Τούρκων, την αβελτηρία των οποίων οικτίρει ο Νταβούτογλου, αποδίδοντάς την στην έλλειψη στρατηγικής και Ναυτικού, κατάσταση την οποία προσπαθεί να ανατρέψει σήμερα ο Ερντογάν. Πάντως, ο Νταβούτογλου ακριβολογεί όταν περιγράφει την κατάσταση στο Αιγαίο ότι «η βασική πηγή προβλήματος είναι η αγεφύρωτη αντίφαση μεταξύ της γεωλογικής και γεωπολιτικής πραγματικότητας και του ισχύοντος καθεστώτος».<br /><br />Άρα, η Ελλάδα διατηρεί τη Θράκη και ολόκληρο το Αιγαίο, παρά τη γεωγραφία, απώλεσε δε τη Μικρά Ασία για πολλούς άλλους λόγους, πριν φθάσουμε στους γεωγραφικούς. Δηλαδή, παρά τις γεωγραφικές δυσκολίες, η Ελλάδα καταφέρνει εδώ και εκατό χρόνια να διατηρεί την ακεραιότητά της και ελπίζουμε να τη διατηρήσει και μελλοντικά. Η Ελλάδα, βεβαίως, δεν αποτελεί τη μοναδική περίπτωση χώρας με τέτοια ανομοιόμορφη γεωγραφική κατανομή.<br /><br />Και τούτο επειδή όσο σημαντική και να είναι η γεωγραφία, στην άμυνα μιας χώρας υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες. Για παράδειγμα, εάν η χώρα είναι αποφασισμένη να υπερασπισθεί την επικράτειά της και να αποτρέπει δυνητικούς επιτιθέμενους, οι οποίοι υπολογίζουν το κόστος. Οι επιτιθέμενοι είναι δυνατόν να είναι ευάλωτοι σε άλλα γεωγραφικά σημεία, οι συσχετισμοί ισχύος να μεταβάλλονται ή να ανευρίσκονται σύμμαχοι με κοινά συμφέροντα.</div><div><br />Το γεωγραφικό πλεονέκτημα στη Θράκη<br /><br />Οι ίδιοι γεωγραφικοί χώροι μπορεί να προσφέρουν πλεονεκτήματα από μια άποψη, αλλά μειονεκτήματα από μια άλλη. Το ιδιόμορφο σχήμα της Ελλάδος θεωρείται μειονέκτημα, επειδή στον ηπειρωτικό χώρο στερείται βάθους από βορρά προς νότο, ενώ η Θράκη βρίσκεται απομακρυσμένη από τον εθνικό κορμό, με τον οποίο συνδέεται με τη στενή λωρίδα της ανατολικής Μακεδονίας. Και το Ισραήλ στερείται βάθους όχι μόνο στρατηγικού αλλά και τακτικού. Κατάφερε, όμως, να αυξήσει εικονικά το βάθος του, χρησιμοποιώντας το έδαφος των αντιπάλων του και σήμερα οι εχθροί του έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούν να το εξαφανίσουν.<br /><br />Η γεωγραφική διαμόρφωση, όμως, δεν προσφέρει μόνο πλεονεκτήματα στην Τουρκία. Στην περιοχή της Θράκης, η “ζώνη επαφής” είναι περιορισμένη, μόνο διακόσια περίπου χιλιόμετρα, γεγονός που της επιτρέπει να αναπτύξει περιορισμένο μόνο αριθμό δυνάμεων, αδυνατώντας συνεπώς να αξιοποιήσει την αριθμητική της υπεροχή. Όπως και η Ελλάδα στη Μικρά Ασία, η Τουρκία δεν μπορεί να εφαρμόσει ένα σχέδιο τύπου Schlieffen ή Manstein εναντίον της Ελλάδος. Να συγκεντρώσει δηλαδή τον όγκο των δυνάμεών της και να επιδιώξει την καταστροφή των αντίστοιχων ελληνικών σε μια αποφασιστική χερσαία μάχη εκμηδένισης.<br /><br />Το γεγονός αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει όταν συγκρίνουμε τις εκατέρωθεν χερσαίες δυνάμεις, χωρίς να υπολογίζουμε και τους άλλους δυνητικούς αντιπάλους της Τουρκίας. Άρα το ότι δεν είναι δυνατή η συγκέντρωση των χερσαίων δυνάμεων είναι μεγαλύτερο μειονέκτημα για την Τουρκία παρά για την Ελλάδα, ενώ και οι δύο πλευρές είναι αναγκασμένες να ενεργήσουν “επί εξωτερικών γραμμών επιχειρήσεων”, όπως θα έλεγαν οι παλιότεροι. Επιπρόσθετα, η ανατολική Θράκη διαχωρίζεται με τα Στενά από τον τουρκικό κορμό και επομένως είναι ευάλωτη σε επίθεση από Δυσμάς προς Ανατολάς και με μικρό βάθος.<br /><br />Μειονεκτήματα και δυνατότητες των νησιών<br /><br />Ο γεωγραφικός παράγοντας, οσονδήποτε σημαντικός, δεν είναι ο μοναδικός στην άμυνα μιας χώρας. Οι Ισραηλινοί κατέλαβαν τη χερσόνησο του Σινά το 1967. Έτσι, αύξησαν σημαντικά το βάθος τους φθάνοντας στη διώρυγα του Σουέζ, το μεγαλύτερο αντιαρματικό κώλυμα στον κόσμο κατά τον Moshe Dayan. Μετά από μόλις έξι χρόνια, διαπίστωσαν ότι το μεγαλύτερο βάθος δεν τους πρόσφερε περισσότερη ασφάλεια.<br /><br />Ο εκτεταμένος νησιωτικός χώρος του Αιγαίου παρουσιάζει δύο μειονεκτήματα για την Ελλάδα: Πρώτον, η υπεράσπισή του από πλευράς στρατού απαιτεί μια αντιοικονομική διασπορά των δυνάμεων. Δεύτερον, η Τουρκία από την άλλη πλευρά, αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία, μπορεί να επιτεθεί σε όποιο ή όποια από τα πολυάριθμα νησιά μας επιλέξει. Το μειονέκτημα αυτό, ωστόσο, αντισταθμίζεται μερικώς από το γεγονός ότι οι αμφίβιες επιχειρήσεις είναι οι πιο απαιτητικές. Για να τις υλοποιήσει κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο ορισμένες δυνάμεις. Η Ελλάδα πρέπει να θεωρεί το Αιγαίο ως ενιαίο χώρο, ως μία περιοχή επιχειρήσεων και όχι ως άθροισμα νησιών μέσα σε μια θαλάσσια περιοχή.<br /><br />Τα νησιά, προσφέρουν στη δική μας πλευρά δύο σοβαρά πλεονεκτήματα. Πρώτον, δύνανται να χρησιμεύσουν ως βάσεις ειδικών επιχειρήσεων εναντίον των μικρασιατικών παραλίων και να καταφέρουν σημαντικά πλήγματα και σοβαρές διαταραχές (disruptions) στις εχθρικές δυνατότητες, εξαιρετικά σημαντικότερα σε σχέση με το παρελθόν. Δεύτερον και σπουδαιότερο, οι δυνατότητες των σύγχρονων πυραυλικών συστημάτων εναντίον στόχων επιφανείας, αντιαεροπορικών όπλων αλλά και αντιπλοικών βλημάτων, προσφέρουν επίσης νέες δυνατότητες, αδιανόητες παλιότερα.<br /><br />Τα νησιά, λειτουργώντας με αυτά τα πυραυλικά συστήματα ως αλυσίδα βάσεων, σε συνδυασμό με τις σύγχρονες επιχειρησιακές αντιλήψεις περί Αντι-πρόσβασης και Απαγόρευσης Περιοχής (Antiaccess, Area Denial-A2/AD), μπορούν να καταστήσουν την Ελλάδα ικανή να απαγορεύσει στην Τουρκία τον έλεγχο του θαλάσσιου και εναέριου χώρου του Αιγαίου.<br /><br />Μια τέτοια αντίληψη συνεπάγεται αφενός μεν ότι οι χερσαίες δυνάμεις δεν θα αναμένουν τον εχθρό στην ακτή αφετέρου δε ότι η Αεροπορία και το Ναυτικό μπορούν να αποδεσμευθούν μερικώς από κάποιους παραδοσιακούς ρόλους και να αναλάβουν νέους. Τις αντιλήψεις αυτές χρησιμοποιεί η Κίνα στον δυτικό Ειρηνικό για να απαγορεύσει την προσέγγιση των Αμερικανών στις κινεζικές ακτές, χρησιμοποιώντας δύο αλυσίδες νησιών, μία απομακρυσμένη και μία δεύτερη εγγύς των ακτών της. Έχει φθάσει μάλιστα μέχρι του σημείου να “κατασκευάζει” και νησιά εκεί όπου δεν υπάρχουν, για να εγκαταστήσει πάνω τους πυραυλικά συστήματα.</div><div><br />Η αποστρατιωτικοποίηση και οι δύο παγίδες<br /><br />Η αποστέρηση από την Ελλάδα του παραπάνω σημαντικού πλεονεκτήματος αποτελεί βασική επιδίωξη της Τουρκίας. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, μπορεί να επιτευχθεί με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι η αποστρατιωτικοποίηση. Να συμφωνήσει δηλαδή η Ελλάδα να μην εγκαταστήσει πυραυλικά συστήματα στα νησιά. Θεωρώ ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα συναινέσει σε έναν τέτοιον ακρωτηριασμό μιας τόσο σοβαρής δυνατότητάς μας. Παρά ταύτα εδώ ελλοχεύουν δύο παγίδες.<br /><br />Η πρώτη είναι να πεισθεί, αφού πιεσθεί, η Ελλάδα να απόσχει από την εγκατάσταση “επιθετικών” όπλων εγγύς των μικρασιατικών ακτών για να μην απειλεί την Τουρκία. Είναι πασιφανές, ωστόσο, ότι ο επιτιθέμενος, με την πολιτική έννοια, είναι η Τουρκία. Από στρατηγικής πλευράς η Ελλάδα είναι αμυνόμενη. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει απλώς να καλύπτεται για να αποφύγει τα κτυπήματα του αντιπάλου.<br /><br />Η δεύτερη πονηρή παγίδα είναι να ισχυρισθούμε ότι δεν δεχόμαστε αποστρατιωτικοποίηση, εφόσον οι στρατιωτικές μονάδες, πεζικού και άλλες, παραμένουν στα νησιά, ωστόσο δεν θα προχωρήσουμε και σε εγκατάσταση πυραυλικών συστημάτων στα νησιά. Ο δεύτερος τρόπος είναι να μην γίνει καμία συμφωνία αποστρατιωτικοποίησης αλλά η Τουρκία να μας απειλεί, με διάφορους τρόπους, να απόσχουμε από μια τέτοια ενέργεια και εμείς, μη φιλοπόλεμοι όντες, να συμμορφωθούμε. Φυσικά και έχουμε γίνει ειδικοί στη δικαιολόγηση τέτοιων αποφάσεων, διακηρύσσοντας ότι παραμένει μεν δικαίωμά μας θα το ασκήσουμε δε όποτε κρίνουμε οι ίδιοι κάπου στο μέλλον κλπ.<br /><br />Συμπερασματικά, η γεωγραφία δεν προσδιορίζει ντετερμινιστικά τη μοίρα μιας χώρας και αποτελεί μύθο ο ισχυρισμός ότι η χώρα μας είναι σε μειονεκτική θέση από αμυντικής πλευράς λόγω γεωγραφίας. Η γεωγραφική διαμόρφωση παρουσιάζει σοβαρά πλεονεκτήματα για την Ελλάδα, τα οποία μπορεί να εκμεταλλευθεί. Αν αποφασίσουμε να μην το κάνουμε, δεν θα μας φταίει η γεωγραφία.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι δύο παγίδες πού στήνει η Άγκυρα ζητώντας αποστρατιωτικοποίηση των νησιών.

Γκαρτζονίκας Παναγιώτης Είναι ευρύτατα διαδομένη η θεώρηση της γεωγραφίας που βλέπει την Τουρκία να έχει μόνο πλεονεκτήματα και την Ελλάδα μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κάποτε τα Χριστούγεννα νίκησαν ακόμα κι αυτή την φρίκη του πολέμου.

<a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2021/12/anakochi.1.jpg"><img src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2021/12/anakochi.1-1024x614.jpg" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η πρώτη και μοναδική στην ιστορία αυθόρμητη ανακωχή λόγω Χριστουγέννων.</span></h3><b>Βαγγέλης Στεργιόπουλος</b><br />Έχουν περάσει 57 χρόνια αφότου, χάρη στα Χριστούγεννα, σταμάτησε αυθόρμητα ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, γεγονός που έφερε επιτελεία και ανώτατη στρατιωτική ηγεσία αντιμέτωπους με μια εξαιρετικά ανησυχητική κατάσταση, η οποία απειλούσε να ανατρέψη εκ βάθρων όλη την υπόθεση του πολέμου.<br /><br />Από την παραμονή των Χριστουγέννων του 1914 ως την Πρωτοχρονιά του 1915 το μεγαλύτερο μέρος των αγγλικών και των γερμανικών στρατευμάτων που στέκονταν αντιμέτωπα στην Φλάνδρα έπαψαν πολύ απλά να πολεμούν μεταξύ τους και άρχισαν να παίζουν διάφορα παιχνίδια, να ανταλλάσσουν ενθύμια, να πίνουν μπύρα μέσα στην νεκρή ζώνη και στα χαρακώματα, και γενικά να περνούν πολύ ωραία, όπως τον παλιό καλό καιρό της ειρήνης.<br /><br />Ο χειμώνας του 1914 ήταν πολύ κακός.<br /><br />«Έχουμε άθλιο καιρό, γεμάτο υγρασία» έγραφε ένας Άγγλος Ουσσάρος. «Καμμιά φορά τα κανόνια μού φαίνεται ότι θα τρυπήσουν τα σύννεφα με τις οβίδες τους». «Τα χαρακώματα έχουν μισό μέτρο λάσπη» έγραφε ένας άλλος στρατιώτης. «Ο κουβάς με το νερό έχει πιάσει τρεις πόντους πάγο, και το προσόψιό μου είχε κοκκαλώσει από την παγωνιά» λέει ένας τρίτος.<br /><br /> <br /> <img src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2021/12/efimerida-600x568.jpg" /><br /><br />«ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ», 25.12.1971, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»<br /><br />Ο πόλεμος των χαρακωμάτων ήταν για όλες τις παρατάξεις μια από τις πιο δυσάρεστες εκπλήξεις του πολέμου. Τα χαρακώματα είχαν ανοιχθεί βιαστικά και πρόχειρα, μέσα στον πηλό του γαλλικού και του βελγικού εδάφους, σ’ ένα μέτωπο μήκους 400 περίπου χιλιομέτρων, και είχαν περιβληθεί με πυκνά συρματοπλέγματα. Μέσα σ’ αυτό το παγωμένο τέλμα, οι στρατιώτες γρήγορα άρχισαν να μισούν τον καιρό περισσότερο απ’ όσο μισούσαν ο ένας τον άλλο.<br /><br />Στις αρχές Δεκεμβρίου ένας Άγγλος στρατιώτης έγραφε στην οικογένειά του: «Οι Γερμανοί από τα χαρακώματά τους μόλις τραγούδησαν το Ο Θεός σώζοι τον βασιλέα. Ύστερα φώναξαν Ζήτω! και μετά κάμποσα παλιόλογα. Ένας δικός μας φώναξε: Γκαρσόν, λουκάνικα! και άλλα τόσα παλιόλογα. Μου φαίνεται ότι ως τα Χριστούγεννα θα ’χουμε γίνει φίλοι».<br /><br /> <br /> <img src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2021/12/anakochi.2-600x374.jpg" /><br /><br />Πράγματι, την παραμονή των Χριστουγέννων οι Γερμανοί στρατιώτες των μονάδων Σαξωνίας και Βαυαρίας άναψαν κόκκινα φώτα στα παραπέτα των χαρακωμάτων τους και μερικοί μάλιστα έφτιαξαν αυτοσχέδια χριστουγεννιάτικα δέντρα. Η απάντηση των Άγγλων δεν ήταν διόλου ευγενική: έβαλαν στόχο τα φώτα. Αλλά όταν πέτυχαν ένα από αυτά, οι Γερμανοί απάντησαν με χαιρετιστήριες κραυγές.<br /><br />Τότε οι αντίπαλοι στρατιώτες άρχισαν να καλούν οι μεν τους δε. Ένας Γερμανός που μιλούσε αγγλικά φώναξε: «Βγείτε ως τη μέση της νεκρής ζώνης». Ένας Άγγλος λοχίας δέχθηκε την πρόσκληση και βγήκε παίρνοντας μαζί του αγγλικά τσιγάρα που ανταλλάχθηκαν ευχαρίστως με γερμανικά πούρα, ενώ γύρω ακούγονταν από παντού ευχές «Καλά Χριστούγεννα!»<br /><br /> <br /> <img src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2021/12/anakochi.3.jpg" /><br /><br />Εκείνη την νύχτα, σε όλο το μήκος του μετώπου, έγιναν πλήθος τέτοιες σκηνές. Την άλλη μέρα ο καιρός ξάνοιξε ως εκ θαύματος. «Ήταν ξερός και παγωμένος» έγραφε ένας στρατιώτης του Ιππικού. «Δεν θα μπορούσε κανείς να ευχηθή καλύτερη μέρα».<br /><br />Στο φως της μέρας οι στρατιώτες της κάθε παρατάξεως έβλεπαν τους αντιπάλους τους να ξεμυτάνε πρώτα διστακτικά από τα παραπέτα των χαρακωμάτων τους και ύστερα να πηδούν ελεύθερα έξω. Μια γερμανική μπάντα άρχισε να παίζει τα κάλαντα, και οι στρατιώτες τα τραγουδούσαν και στις δύο γλώσσες. Ύστερα η μπάντα έπαιξε το «Ο Θεός σώζοι τον βασιλέα» και το «Ντόυτσλαντ ύμπερ άλλες», και σαν επιδόρπιο το «Σπίτι μου, σπιτάκι μου».<br /><br />Οι ειδικές μονάδες βρήκαν την ευκαιρία να ανανεώσουν τον αέρα μέσα στα χαρακώματα βγάζοντας έξω τους νεκρούς που είχαν σαπίσει και θάβοντάς τους στην νεκρή ζώνη.<br /><br /> <img src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2021/12/anakochi.4-600x396.jpg" /><br /><br />Ένας Άγγλος αξιωματικός έφερε μια μπάλα, και σε λίγο το ποδόσφαιρο είχε ανάψει ανάμεσα σε δυο ομάδες με πενήντα παίκτες η καθεμιά. Αλλά κάποια στιγμή ένα σουτ έστειλε την μπάλα στα συρματοπλέγματα, και το παιχνίδι έληξε άδοξα με ένα «φςςς» της μπάλας που είχε τρυπήσει. Ύστερα οι στρατιώτες άρχισαν να ανταλλάσσουν κουμπιά, διακριτικά, αγγλικό ρούμι με γερμανική μπύρα, τσιγάρα με πούρα, ακόμη και γεμάτες σφαίρες. Σύντομα έκαναν την εμφάνισή τους οι παράνομες φωτογραφικές μηχανές, που απαγορεύονταν αυστηρά από τους κανονισμούς ασφαλείας, και οι καταλασπωμένοι στρατιώτες, Άγγλοι και Γερμανοί, απαθανατίσθηκαν σε θερμές χειραψίες ή με τα μπράτσα ο ένας γύρω στους ώμους του άλλου.<br /><br />Σ’ έναν τομέα του μετώπου, όπου ο κουρέας ενός γερμανικού λόχου είχε σκοτωθεί πρόσφατα, ο Άγγλος κουρέας του αντίπαλου λόχου υποχρεώθηκε να κουρέψη τους άνδρες του εχθρού. Ένας Άγγλος στρατιώτης που είχε βγει γύρα για να βρη τίποτε φαγώσιμο έπεσε πάνω σ’ ένα έρημο χαμόσπιτο, στην αποθήκη του οποίου υπήρχε μπόλικο κάρβουνο, πολύτιμο για τα παγωμένα χαρακώματα. Ο Άγγλος μοιράσθηκε το κάρβουνο με έναν Γερμανό συνάδελφό του που είχε βγει για τον ίδιο σκοπό.<br /><br />Η αυθόρμητη αυτή ανακωχή δεν κράτησε μόνο την ημέρα των Χριστουγέννων. Ουσιαστικά κράτησε τέσσερις ολόκληρες μέρες, σε όλο το μέτωπο, και σε μερικές περιπτώσεις έφθασε ακόμη και ως τις 2 Ιανουαρίου του 1915, οπότε θεωρήθηκε ότι είχε φθάσει η στιγμή για να ξαναπιάσουν οι στρατιώτες τον αλληλοσκοτωμό.<br /><br /> <br /> <img src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2021/12/anakochi.5.jpg" /><br /><br />Όλες αυτές τις ημέρες οι ανώτατες διοικήσεις και των δύο παρατάξεων είχαν ανησυχήσει εξαιρετικά, φοβούμενες ότι η ανακωχή, παρ’ ότι διασκεδαστική και ένδειξη καλής θελήσεως, μπορούσε να κλονίση την πειθαρχία αλλά και το μαχητικό φρόνημα. Οι σκληροτράχηλοι αξιωματικοί των επιτελείων εξέδωσαν αυστηρότατες απαγορεύσεις εναντίον της συναδελφώσεως. Διαταγές γεμάτες αγριότητα, αξιοσημείωτα όμοιες στον τόνο αλλά και στην φρασεολογία, κατέκλυσαν τους δύο στρατούς. Έτσι έληξε η πρώτη και μοναδική στην ιστορία αυθόρμητη ανακωχή λόγω Χριστουγέννων, και ξανάρχισε ο αλληλοσκοτωμός.<br /><br /><b><i>*Το ανωτέρω κείμενο του Robert D. Heinl δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα» ακριβώς πριν από μισόν αιώνα, ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1971, ημέρα Σάββατο. Το κείμενο, που είχε συμπεριληφθεί στην 4η σελίδα της εφημερίδας, έφερε τον τίτλο «Όταν τα Χριστούγεννα σταμάτησαν τον πόλεμο» και τον υπότιτλο «Στο Δυτικό Μέτωπο το 1914». </i></b><br /><br /><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Κάποτε τα Χριστούγεννα νίκησαν ακόμα κι αυτή την φρίκη του πολέμου.

Η πρώτη και μοναδική στην ιστορία αυθόρμητη ανακωχή λόγω Χριστουγέννων. Βαγγέλης Στεργιόπουλος Έχουν περάσει 57 χρόνια αφότου, χάρη στα Χρισ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μάχη του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία για τα… μάτια της Τουρκίας! Η αξία του γνωστού “ουδέτερου” στη σύγκρουση

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/12/TURKEY-UKRAINE-ANADOLU-790x400.jpg" width="758" /><br /><br />Αποκαλύφθηκε με ποιανού τα χέρια σκοπεύει το ΝΑΤΟ να βοηθήσει το Κίεβο να αποκρούσει την «επιθετικότητα της Ρωσίας», σε περίπτωση υποθετικής στρατιωτικής σύγκρουσης. Λόγος γίνεται για πιθανή συμμετοχή του τουρκικού στρατού – τουλάχιστον αυτό σημειώνουν κάποιες πηγές. Γιατί αναφέρεται συγκεκριμένα η Τουρκία – και γιατί αυτό θέτει την Άγκυρα σε εξαιρετικά άβολη θέση;<br /><b><br /><a href="https://vz.ru/world/2021/12/25/1135932.html">https://vz.ru/</a></b><br /><br />Η έγκυρη τουρκική έκδοση Haberturk ανέφερε την επιλογή μεταφοράς ειδικής στρατιωτικής μονάδας 35-40 χιλιάδων με βάση τις δυνάμεις ταχείας αντίδρασης του ΝΑΤΟ, σε περίπτωση επέμβασης του μπλοκ στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, οι εφημερίδες των Βρυξελλών θεωρούν την Κοινή Ομάδα Δράσης Υψηλής Ετοιμότητας (VJTF) ως την ηγετική δύναμη της ομάδας του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ο σχηματισμός, θυμίζουμε, εμφανίστηκε το 2014 με την έναρξη της κρίσης στην Ουκρανία, και δημιουργήθηκε για να «περιορίσει» τη Μόσχα. Τα μέλη του ΝΑΤΟ διοικούν αυτή την ομάδα εναλλάξ – και τώρα το κέντρο διοίκησης VJTF βρίσκεται στην Τουρκία. Έτσι, αυτή η χώρα μπορεί να αποδειχθεί η έδρα του ΝΑΤΟ σε περίπτωση υποθετικής επιχείρησης της συμμαχίας για να «βοηθήσει» την Ουκρανία στο Ντονμπάς.<br /><br />«Εδώ προκύπτει μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, η οποία επηρεάζει άμεσα την Τουρκία. Αυτές τις μέρες, πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά και πνευματικά», προειδοποίησε ο αρθρογράφος της Haberturk, Cetiner Cetin. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Τουρκία, λόγω των ενεργειών των εταίρων του ΝΑΤΟ, μπορεί να βρεθεί σε ακόμη βαθύτερη κρίση στις σχέσεις της με τη Μόσχα από όταν μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου το 2015.<br /><br /><div>Υπάρχει πιθανότητα οι Ηνωμένες Πολιτείες να διαβουλεύονται με την Άγκυρα για το ουκρανικό ζήτημα, αφού η Τουρκία είναι κράτος μέλος του ΝΑΤΟ, σημείωσε την Παρασκευή ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ. Έτσι απάντησε στην ερώτηση για την αξιολόγηση του ρόλου της Τουρκίας στην επίλυση των δυσκολιών μεταξύ Μόσχας και Κιέβου υπό το φως των πρόσφατων δηλώσεων του επικεφαλής του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου.<br /><br />Λίγο πριν, ο Τσαβούσογλου, σημειώνοντας ότι η ένταση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, καθώς και Ρωσίας και ΝΑΤΟ, είχε πάρει επικίνδυνες διαστάσεις, υπέδειξε ότι η Άγκυρα δεν μπορούσε να μείνει αμέτοχη. Επιπλέον, νωρίτερα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είπε: «Δεν θα αγνοήσουμε τις αρχές μας και τις στενές μας σχέσεις με την Ουκρανία μόνο και μόνο επειδή έχουμε εκτεταμένες σχέσεις με τη Ρωσία». Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μίλησε επίσης για την επιθυμία της Τουρκίας να συμμετάσχει πιο ενεργά στο ουκρανικό ζήτημα.<br /><br />Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου του Skynews σχετικά με την «πιθανότητα επίθεσης» της Ρωσίας στην Ουκρανία, σε συνέντευξη Τύπου είπε ότι η Μόσχα δεν απειλεί κανέναν, σε αντίθεση με τις δυτικές χώρες. Ο Ρώσος ηγέτης υπενθύμισε τη συνεχιζόμενη επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, στα ρωσικά σύνορα, και ζήτησε να διασφαλιστεί η «άνευ όρων» ασφάλεια για τη χώρα.<br /><br />Μέχρι στιγμής, η Τουρκία έχει εμπλακεί στην αντιπαράθεση στην Ουκρανία ως προμηθευτής στρατιωτικού εξοπλισμού – πιο συγκεκριμένα, επιχειρησιακά-τακτικών drones Bayraktar TB2. Τα τουρκικά UAV έχουν ήδη επιδειχθεί σε επιχειρήσεις – στις 26 Οκτωβρίου, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας χρησιμοποίησαν το “Bayraktar” εναντίον οβιδοφόρου της Λαϊκής Πολιτοφυλακής της «Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ». Ταυτόχρονα, το UAV εξαπέλυσε αεροπορική επίθεση, πετώντας 15 χιλιόμετρα βαθιά στην περιοχή που ελέγχεται από τις δυνάμεις της «ΛΔΔ».<br /><br />Το ενδιαφέρον του Κιέβου για την απόκτηση τουρκικών μαχητών drones και την παραγωγή τους στο έδαφός του είναι προφανές και κατανοητό. Οι Bayraktar πιστεύεται ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη νίκη του Αζερμπαϊτζάν στον Δεύτερο Πόλεμο του Καραμπάχ (Σεπτέμβριος-Νοέμβριος 2020). Οι ένοπλες δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν, με την ενεργό στρατιωτική-τεχνική υποστήριξη των Τούρκων συναδέλφων τους, χρησιμοποίησαν μαζικά και επιτυχώς το Bayraktar TB-2 εναντίον αρμενικών τεθωρακισμένων οχημάτων, αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων και πυροβολικού.<br /><br />Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού “Πατριωτικό Οπλοστάσιο” Βίκτορ Μουρακόφσκι παραδέχτηκε ότι η κατάσταση με τη σύγκρουση στην Ουκρανία μπορεί να ακολουθήσει το σενάριο του Καραμπάχ, αν ο τουρκικός στρατός κληθεί να εκτελέσει συντονιστικές λειτουργίες για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας. «Αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί, εξαρτάται από την πολιτική απόφαση της τουρκικής ηγεσίας. Και ο τουρκικός στρατός είναι σε θέση να το εκπληρώσει», είπε ο στρατιωτικός εμπειρογνώμονας.<br /><br />Από καθαρά τεχνικής άποψης, η επανάληψη του σεναρίου του Καραμπάχ – επιχειρήσεις του τοπικού στρατού με τη βοήθεια και τον έλεγχο των Τούρκων – στην Ουκρανία μπορεί να πραγματοποιηθεί, συμφώνησε και ο πρώτος αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Γεωπολιτικών Προβλημάτων, Διδάκτωρ Στρατιωτικών Επιστημών Κονσταντίν Σίβκοφ. Μιλάμε όμως για ένα καθαρά υποθετικό σενάριο, τόνισε ο αναλυτής.<br /><br />«Η Ουκρανία έχει αρκετούς δικούς της, καλά εκπαιδευμένους από το ΝΑΤΟ, αξιωματικούς, που δεν διέθετε το Αζερμπαϊτζάν», είπε ο Σίβκοφ στην εφημερίδα VZGLYAD. «Οι Τούρκοι μπορεί να ενδιαφέρουν ως χειριστές UAV, τίποτα περισσότερο». Ο ειδικός εξέφρασε την αμφιβολία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ηγεσία του ΝΑΤΟ θα επιτρέψουν στην Τουρκία να διαδραματίσει πιο σοβαρό ρόλο στην Ουκρανία, δεδομένων των περίπλοκων σχέσεων μεταξύ του καθεστώτος Ερντογάν και της Ουάσιγκτον.<br /><br />«Η Τουρκία προσπαθεί να βολεύεται σε δύο καρέκλες. Αυτή η χώρα δεν έχει καμία άμεση σχέση με αυτό που συμβαίνει, εκτός από την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία. Όμως σήμερα η προμήθεια όπλων δεν συνδέεται με καμία πολιτική θέση», δήλωσε ο επικεφαλής του Κέντρου Μελέτης της Σύγχρονης Μέσης Ανατολής της Αγίας Πετρούπολης Γκούμερ Ισάγιεφ.<br /><br />«Η Τουρκία δεν συνορεύει ούτε με την Ουκρανία ούτε με τη Ρωσία. Δεν δεσμεύεται από καμία συνθήκη ασφαλείας με την Ουκρανία, δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντί της. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Ρωσία. Κατά τη γνώμη μου, η Τουρκία θα παραμείνει ουδέτερη και θα ζητήσει ειρηνική λύση. Ο Ερντογάν έχει ήδη ανακοινώσει ότι η Τουρκία θα μπορούσε να είναι μεσολαβητής. Η χώρα θα τηρήσει αυτή τη θέση», είπε ο Ισάγιεφ.<br /><br />Την ίδια στιγμή, ο ανατολιστής υπενθύμισε ότι η Τουρκία έχει καλές οικονομικές σχέσεις τόσο με την Ουκρανία όσο και με τη Ρωσία. «Γιατί να τις χάσει; Ακόμη και όταν καταρρίφθηκε το ρωσικό αεροπλάνο, η σχέση ήταν παγωμένη, αλλά τελικά τα δισεκατομμύρια ήταν αυτά που κυριάρχησαν. Επομένως, δεν νομίζω ότι θα υπάρξουν προβλήματα τώρα. Θα συναλλάσσεται και με τους μεν και με τους δε, αυτή είναι μια φυσιολογική ιστορία».<br /><br />«Η λογική της διαδικασίας υπαγορεύει στην Τουρκία την ανάγκη να παραμείνει ουδέτερη. Η Τουρκία δεν θα επιλέξει πλευρά. Αυτή είναι η ανατολική διπλωματία. Ελπίζω όλοι να είναι αρκετά έξυπνοι για να μην ξεκινήσουν αυτόν τον πόλεμο. Αλλά σε περίπτωση, Θεός φυλάξοι, μιας σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, νομίζω ότι η Τουρκία μόνον θα παρακολουθήσει. Σε αυτή την περίπτωση, αυτή είναι η καλύτερη επιλογή για τον Ερντογάν», υποστηρίζει ο συνομιλητής.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μάχη του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία για τα… μάτια της Τουρκίας! Η αξία του γνωστού “ουδέτερου” στη σύγκρουση

Αποκαλύφθηκε με ποιανού τα χέρια σκοπεύει το ΝΑΤΟ να βοηθήσει το Κίεβο να αποκρούσει την «επιθετικότητα της Ρωσίας», σε περίπτωση υποθετικής...

Διαβάστε την συνέχεια