Ισραηλινή απολογία «made in the US» στον πασά Ερντογάν…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-54222" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/07/Netanyahu-Erdogan.jpg" title="Netanyahu-Erdogan" width="500" /></div> <br /> <b>Χοντραίνει το «παιχνίδι» στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και η Ελλάδα οφείλει να έχει την προσοχή της τεταμένη, καθώς η εξέλιξη στις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ θα έχει επιπτώσεις στα ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος…</b><br /> Όπως ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος, λίγη ώρα προτού ο Αμερικανός πρόεδρος αναχωρήσει από το Τελ Αβίβ για την πρωτεύουσα της Ιορδανίας, Αμάν, <b>οι ηγέτες της Τουρκίας και του Ισραήλ είχαν τηλεφωνική συνομιλία</b>, προφανώς με αμερικανική διαμεσολάβηση, με τον Νετανιάχου να αποδέχεται «<b>επιχειρησιακά σφάλματα</b>» και να απολογείται για τους νεκρούς από την επιδρομή. Ο Ερντογάν δέχθηκε τη συγνώμη και οι δυο πλευρές θα προχωρήσουν σε συμφωνία αποζημίωσης των οικογενειών των θυμάτων.<br /> <b>Είναι βέβαιο, ότι η ενέργεια αυτή είχε προσυμφωνηθεί ανάμεσα στην αμερικανική και την τουρκική πλευρά, με τους Τούρκους που χάρισαν στον Ομπάμα μια διπλωματική επιτυχία στο ταξίδι του στη Μέση Ανατολή, ετοιμάζονται να ζητήσουν τα δικά τους ανταλλάγματα…</b><br /> <b></b><br /> Η συνομιλία αποτελεί προφανώς επιτυχία και δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να αντιληφθεί κανείς τι θα επακολουθήσει. <b>Οι δυο πλευρές θα εμπλακούν σε συζητήσεις και ανάμεσα στα ανταλλάγματα που θα ζητήσουν οι Τούρκοι είναι και το ζήτημα που τους «καίει»: Τη συμμετοχή στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. </b><br /> Ίσως μάλιστα να δούμε και άλλο ένα περίεργο διπλωματικό τρικ… <b>Οι Τούρκοι να μεσολαβούν ανάμεσα στους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους και οι Ισραηλινοί ανάμεσα στους Τούρκους και τους Κύπριους…</b> Αυτό δεν σημαίνει ότι οι διμερείς σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία μπορούν να επανέλθουν στο επίπεδο που βρίσκονταν στα προ του «Μαβί Μαρμαρά» επίπεδα, σημαίνει όμως, ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο όπου <b>οι προκλήσεις για την ελληνική διπλωματία θα αποδειχθούν πολύ μεγάλες…</b><br /> Εν αναμονή λοιπόν, οι ενδείξεις υπόσχονται μεγάλο ενδιαφέρον.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ισραηλινή απολογία «made in the US» στον πασά Ερντογάν…

Χοντραίνει το «παιχνίδι» στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και η Ελλάδα οφείλει να έχει την προσοχή της τεταμένη, καθώς η εξέλιξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μια χώρα που είναι φίλη μόνο τις καλές στιγμές…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img alt="hellas" class="alignnone size-large wp-image-15900" height="300" src="http://freepen.gr/wp-content/uploads/2013/01/hellas-500x375.jpg" width="500" /></div> <br /> <b>Ας θυμηθούμε τι μας προσέφεραν οι φίλοι μας Αμερικανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί και Ρώσοι…</b><br /> <div> Η ελαφρότητα και ο συναισθηματισμός που διακρίνει τους Έλληνες είναι εμφανής και καταγεγραμμέννη στα ιστορικά γεγονότα που διαμόρφωσαν την μέχρι τώρα πορεία του έθνους μας.<br /> Βέβαια η ελαφρότητα πάντα πληρώνεται (φυσικός νόμος) και τα γεγονότα που μας στοίχησαν ως έθνος και ως κράτος είναι ουκ ολίγα…Από την σύγχρονη ιστορία μας η οποία αποτελεί απάνθισμα ελαφρότητας, θα μπορούσαμε να επιλέξουμε διάφορα γεγονότα όπως η δημιουργία κομμάτων (μεσούσης της επαναστάσεως του 1821) Ρωσικού, Αγγλικού, Γαλλικού και δεν συμμαζεύεται, προκειμένου να αποδείξουμε τα λεγόμενά μας…Θα προτιμούσαμε όμως να περιοριστούμε στην αποτίμηση των κερδών που αποκομίσαμε ως έθνος, ώς κράτος, προσεταιριζόμενοι τις κατα καιρούς διάφορες μεγάλες δυνάμεις…Βέβαια υπάρχει και αντίλογος που λέει ότι οι “Μεγάλες Δυνάμεις” βοήθησαν στην απελευθέρωσή μας (αφιλοκερδώς οι δυστυχείς) και άλλα, που δεν είναι της ώρας(σε κάθε περίπτωση ταπεινά ευχαριστούμε τους ευεργέτες μας) εσχάτως, ανακαλυφθέντα απο νεωτεριστές ιστορικούς, συνήθως αποφοίτους πανεπιστημίων εξωτερικού με επιδοτούμενα μεταπτυχιακά απο διάφορα ιδρύματα επιχειρηματιών.</div> <div> <b><br /> Έχουμε και λέμε λοιπόν με την αποτίμηση:</b></div> <div> Η φιλία μας με τους <b>Άγγλους</b>, μας κόστισε ένα διεθνή οικονομικό έλεγχο, μια μικρασιατική καταστροφή και ένα ψιλό- εμφύλιο με καταστροφές και θύματα που είναι περιττό να απαριθμήσουμε.</div> <div> Η φιλία μας με τους<b> Ρώσους</b> μας κόστισε έναν εμφύλιο, μια πρόσδεση στο Αμερικανικο-δυτικό άρμα επιρροής, ένα ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ που δεν λύνεται με τίποτα, μια διεκδίκηση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και της λεγόμενης διαδοχής των Βυζαντινών, μια άνευ προηγουμένου αντιπαλότητα για την κυριότητα του Αγίου Όρους και γεωπολιτικό παιχνίδι που μας έχει συνέχεια στην τσίτα εξαιτίας της κοινής μας θρησκείας(δόγματος) και άλλων ασυναρτησιών.</div> <div> Για τη φιλία μας με τους <b>Γάλλους</b> τι να πούμε… τα λέει όλα το “ΕΛΛΑΣ-ΓΑΛΛΙΑ συμμαχία”, μια τεράστια αστειότητα η οποία ποτέ δεν βρήκε εφαρμογή παρά μόνο όταν αγοράζαμε φρεγάτες αεροπλάνα και προβληματικά ΙΧ, για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της αστυνομίας μας και άλλων δημοσίων υπηρεσιών.</div> <div> Η φιλία μας φυσικά με τους <b>Αμερικάνους</b> ήταν η αποθέωση αυτού που λέμε φιλικές σχέσεις. Μας κόστισε δικτατορίες, το ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ (το αντίπαλο δέος της ΕΣΣΔ, το οποίο μας απαγόρευε να κακοκαρδίζουμε τον ΤΙΤΟ που αποτελούσε το “μαξιλαράκι” μεταξύ ΔΥΣΗΣ και ΑΝΑΤΟΛΗΣ), μια επιβολή σχεδόν καταναγκαστικής εργασίας για ανάπτυξη της κατεστραμμένης μεταπολεμικής ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ (λές και η ΕΛΛΑΔΑ δεν έπρεπε να αναπτυχθεί και να ορθοποδήσει) ως αντίδωρο του σχεδίου ΜΑΡΣΑΛ, (το οποίο για να είμαστε δίκαιοι ήταν το μοναδικό που προσφέρθηκε απλόχερα και αν δεν κατέληγε στα χέρια επιτηδείων, θα ΑΝΕΣΤΗΝΕ την χώρα μας) και μια ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ και ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΗ διαγραφή του χρέους των ΝΑΖΙ προς τη χώρα μας…<br /> Κατόπιν ήρθε το 1974 και η εισβολή στην ΚΥΠΡΟ, ως κερασάκι στην τούρτα, ενώ εσχάτως οι ταξιδιωτικές οδηγίες, δίνουν και παίρνουν.</div> <div> Με τους <b>Γερμανούς</b>… Λοιπόν, τελικά με τους Γερμανούς είχαμε τις πιό τίμιες σχέσεις… υπήρξαν ανέκαθεν ΕΧΘΡΟΙ της χώρας μας και αντιτίθενταν ΑΝΕΚΑΘΕΝ, σε κάθε τι Ελληνικό (αντίθετα με τη λαγνεία που δείχνανε για κάθε τι τούρκικο… κάτι θα ξέρουν βέβαια)…</div> <div> Δημιούργησαν δύο παγκοσμίους πολέμους , υπήρξαν καθοδηγητές και χρηματοδότες του σφαγέα ΚΕΜΑΛ, υποδαύλισαν τον διαμελισμό της ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ με κάθε μέσο, υποκινούν συνεχώς και ενθαρρύνουν (και οικονομικά) τους ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ και εσχάτως αποτέλεσαν τον ιθύνοντα νου του σχεδίου της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ διάλυσης της χώρας μας μέσω του υπερδανεισμού και της υπερχρέωσης… σταθερή αξία λοιπόν.</div> <div> Γιατί λοιπόν τα γράφω αυτά;<br /> Χμ… Γιατί σαν άνθρωπος κάνω μια σούμα που λέμε… κλείνω ταμείο και σκέφτομαι το πόσο αφελείς είμαστε που πιστεύαμε ότι κάποιος μπορεί να υποστηρίξει τη χώρα μας, και την αδελφή ΚΥΠΡΟ, έτσι για το τίποτε.</div> <div> Πιστεύαμε όλοι μας ότι μετά το ΟΧΙ της ΚΥΠΡΟΥ στον εκβιασμό των ΝΑΖΙ, θα τρέχαμε στην αγκαλιά της φίλης και ομοφρόνου Ρωσίας… και αυτή θα άνοιγε τις αγκάλες της να μας δεχθεί ώς στοργική σπουργομάνα!!! Τι ανοησία Θεέ μου! τι χαζομάρα!</div> <div> Και αντί να σκεφτούμε πως θα τα βγάλουμε πέρα, πως θα τη βγάλουμε καθαρή απο την παγίδα που δαιμόνια μας στήσαν, εμείς βαυκαλιζόμαστε απο βλακώδεις ρήσεις περί “ξανθού γένους” και ομοδόξου Ρωσίας… και τι αποδείχθηκε;</div> <div> Αποδείχθηκε αυτό που όλοι στον πλανήτη ξέρουν αλλά εμείς αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε.</div> <div> ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΙΛΙΕΣ, υπάρχουν μόνο συμφέροντα και η Ρωσία όπως και οι λοιποί αποδείχθηκαν φίλοι μόνο για τις καλές στιγμές….στις δύσκολες στιγμές λάκισαν και κάνανε αυτό που κάθε λογικός θα έκανε….την πάπια. Γιατί καλό το “όμοδοξον” αλλά στην πλάστιγγα γέρνουν τα κέρδη ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΩΝ απο το εμπόριο και το φυσικό αέριο προς τη Γερμανία και την ΕΕ και όχι τα δισεκατομυριάκια της ΚΥΠΡΟΥ.</div> Ελπίζω ότι αυτή τη φορά δεν θα σβήσουμε το σκληρό δίσκο της μνήμης μας και θα καταγράψουμε φιλίες και συμπεριφορές, και εμείς και οι Κύπριοι. Δεν μπορεί ο τροχός είναι στρόγγυλος και γυρνά. Τι στο καλό!<br /> <br /> <a href="http://freepen.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μια χώρα που είναι φίλη μόνο τις καλές στιγμές…

Ας θυμηθούμε τι μας προσέφεραν οι φίλοι μας Αμερικανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί και Ρώσοι… Η ελαφρότητα και ο συναισθηματισμός που δια...

Διαβάστε την συνέχεια

Πού βαδίζει ο Ελληνισμός;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="300" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/40e7dd73b09eac540e790daf6fac41afellinismos.jpg500.jpg" width="500" /></div> <br /> γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης.<br /> <br /> Θα θυμούνται οι παλαιότεροι την δεκαετία του πενήντα, τότε που η Κύπρος αγωνίζονταν για να απελευθερωθεί από την βρετανική κατοχή, τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις που γίνονταν σχεδόν κάθε μέρα στην Αθήνα από τους φοιτητές για να υποστηρίξουν την κυπριακή εξέγερση και να καταδικάσουν τον βρετανική αποικιοκρατία. Το ξύλο έπεφτε καθημερινά, αλλά ο κόσμος δεν πτοείτο και οι διαδηλώσεις διακρίνονταν από την έντονη μαχητικότητα και αγωνιστικότητα κατά των Βρετανών και των εντόπιων δοσίλογων τους.<br /> <br /> Τι θλιβερή σύγκριση με την σημερινή εποχή, τώρα που η Κύπρος αλλά και η Ελλάδα γίνονται θύματα της ευρωγερμανικής αποικιοκρατίας, ο κόσμος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Η καταστροφή της Κύπρου, που μπορεί να παρομοιαστεί με την μικρασιατική καταστροφή, θα έχει σοβαρότατες συνέπειες για την γενικότερη επιβίωση του όλου ελληνισμού ο οποίος  πλέον μετατρέπεται σε ένα ασήμαντο αποικιοκρατικό κομμάτι της ευρωγερμανικής ολιγαρχίας, της οποίας  το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ένα αδίστακτο πνεύμα χωρίς να λογαριάζει τα όποια θύματα θα συσσωρεύσει στον δρόμο του. Όσοι γνωρίζουν την γερμανική ψυχολογία αντιλαμβάνονται καλά τι εννοώ. Όταν κάποτε είχα βρεθεί περαστικός στην Γερμανία, είχα τύχει να βρεθώ μάρτυρας σε ένα τροχαίο δυστύχημα σε ένα από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Φρανκφούρτης. Μου έκανε φοβερή δυσάρεστη εντύπωση ότι οι περαστικοί όχι μόνον δεν ενδιαφέρονταν να δώσουν κάποια βοήθεια, αλλά αναρωτιόνταν αν… το θύμα είναι ασφαλισμένο. Άλλωστε η ιστορία έχει καταγράψει με όλες τις λεπτομέρειες την γερμανική μεγαλομανία του εικοστού αιώνα που επέφερε εκατομμύρια θύματα στον βωμό της κυριαρχίας τους, την οποία τελικά πλήρωσαν πολύ ακριβά αλλά φαίνεται πως δεν έβαλαν μυαλό.<br /> <br /> Αλλά το θέμα μας δεν είναι οι Γερμανοί. Αυτοί κάνουν ότι κάνουν σύμφωνα με τα συμφέροντα τους, την ψυχολογία τους και την παιδεία τους. Το θλιβερό στην περίπτωση αυτή είναι η για άλλη μια φορά  ελληνική προδοσία που παραδίδει ένα από τα πιο καταπονημένα και ηρωικά κομμάτια του ελληνισμού στην καταστροφή. Η Ελλάδα μετά και από αυτή τη καταστροφή, θα έχει ακόμα ένα προηγούμενο ότι πλέον δεν υπάρχει καμία ελπίδα αντίστασης και ότι μόνο το σκύψιμο της κεφαλής και το «σφάξε με αγά να αγιάσω» θα είναι το εθνικό μας μέλλον. Όσον αφορά την εκκλησία, ενώ κάποτε ήταν πρώτη στις επάλξεις του ελληνισμού σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα δημοσιοσχετιστικό  μόρφωμα που τρέμει μην τυχόν και χαλάσει τις σχέσεις του με τους δοσίλογους που έχουν παραδώσει την χώρα έρμαιο στην ευρωγερμανική βουλιμία.<br /> <br /> Από εδώ και πέρα το μέλλον θα είναι η σταδιακή εκκένωση της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου, από όσους θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ανόρθωση, δηλαδή επιστήμονες, διανοούμενοι, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, καθώς δεν θα υπάρχει κανένα φως από πουθενά και η Ελλάδα, ο ελληνισμός, θα καταντήσει μια γραφική ανάμνηση στα χρονοντούλαπα της ιστορίας. Οι δοσίλογοι θα χαίρονται ενώ και οι  κάθε λογής πολιτικοί απατεώνες που θησαύρισαν τόσα χρόνια θα αισθάνονται δικαιωμένοι καθώς  δεν έχουν  αντιμετωπίσει καμία ουσιαστική αντίσταση στο ξεπούλημα της χώρας.<br /> <br /> Αυτή είναι η Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα ;<br /> <br /> <a href="http://www.e-afipnisi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πού βαδίζει ο Ελληνισμός;

γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης. Θα θυμούνται οι παλαιότεροι την δεκαετία του πενήντα, τότε που η Κύπρος αγωνίζονταν για να απελευθερωθεί από...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Ρώσοι έβαλαν στο παιχνίδι την Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="300" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/40e7dd73b09eac540e790daf6fac41afrwsia-tourkia.jpg500.jpg" width="500" /></div> <br /> Μπορεί κατά πολλούς η διαπραγμάτευση της Κύπρου με την τρόικα να βρίσκεται ακόμη σε πλήρη εξέλιξη, όμως κατ’ ουσίαν η μαρτυρική μεγαλόνησος μετρά ήδη τις πληγές της. Οι συνέπειες του «μεγάλου ΟΧΙ» που προκάλεσε αισθήματα «εθνεγερσίας» και στη χώρα μας είναι δραματικές και δεν περιορίζονται μόνο στις σκηνές πανικού που μεταδίδουν τα κυπριακά τηλεοπτικά δίκτυα. Η σοβαρότερη απώλεια μοιάζει να είναι στο διπλωματικό πεδίο, με τους Ρώσους όχι μόνο να μην βοηθούν τελικά τους ομόδοξους Κυπρίους (υπάρχει και σχετική δήλωση του Μ. Σαρρή) αλλά να ανοίγουν την κερκόπορτα στην Τουρκία για διεκδικήσεις στο θέμα των υδρογονανθράκων.<br /> <br /> Οι λανθασμένοι χειρισμοί από πλευράς της Κυπριακής Ηγεσίας, δεν ξεκίνησαν με το προχθεσινό όχι του κοινοβουλίου. Η πτώση της Κύπρου διαφαίνονταν εδώ και μήνες αλλά η Κυβέρνηση Χριστόφια, έκρυβε το κεφάλι στην άμμο. Στις λίγες εβδομάδες της προεδρίας του ο Αναστασιάδης είτε δεν κατανόησε το μέγεθος του προβλήματος είτε θεώρησε ότι η πίεση του ευρωπαϊκού παράγοντα είναι μια μπλόφα σ’ ένα παιχνίδι διαπραγμάτευσης. Το αποτέλεσμα είναι ορατό. Η Κύπρος, απώλεσε το συγκριτικό πλεονέκτημα της ισχυρής οικονομίας και κυρίως δεν έχει πλέον χρόνο για διαπραγμάτευση και ελιγμούς. Σοβαρές συμφωνίες υπο το κράτος πανικού, φυσικά και δεν ολοκληρώνονται με επιτυχία.<br /> <br /> Απευθυνόμενη λοιπόν η Κυπριακή κυβέρνηση στους ρωσικούς ενεργειακούς κολοσσούς για βοήθεια, περίμενε αν μη τι άλλο μια λεκτική στήριξη για να συνεχίσει το σκληρό πόκερ με την τρόικα. Όμως έχοντας ήδη μια συμφωνία με τους ισραηλινούς, το λιγότερο που θα συζητούσαν οι Ρώσοι είναι μια συνολική συμφωνία που θα περιλάμβανε διάφορα ανταλλάγματα. Μια «σκέτη» επιχειρηματική συμφωνία στην παρούσα κατάσταση δεν είχε να τους προσφέρει κάτι.<br /> <br /> Ωστόσο στο διπλωματικό πεδίο, οι Ρώσοι βρήκαν την ευκαιρία να αναθερμάνουν τις σχέσεις τους με την Τουρκία, αποδεχόμενοι τις διεκδικήσεις τους και δημιουργώντας de facto θέμα δικαιοδοσίας στα κοιτάσματα. Το ρωσικό πρακτορείο Itar-Tass σε δημοσίευμά του με το οποίο βάζει τέλος στις «διαπραγματεύσεις» των Κυπρίων με την Gazprom και την Roseneft αναφέρει ότι το πρόβλημα για την συνέχιση των συνομιλιών είναι «ότι η περιοχή αμφισβητείται από την Τουρκία».<br /> <br /> Η αμφισβήτηση ήταν γνωστή σε όσους παρακολουθούν το γεωπολιτικό χάος στη Μεσόγειο αλλά μετά το χθεσινό φιάσκο και τις ανακοινώσεις, η αμφισβήτηση γίνεται στην πράξη αποδεκτή και από τους Ρώσους. Για να καταστεί μάλιστα σαφές ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Ρωσίας Dmitry Medvedev επεσήμανε επίσης σε συνέντευξή του ότι, στη Ρωσία προσφέρθηκαν κυπριακά assets συμπεριλαμβανομένων υπεράκτιων αποθεμάτων φυσικού αερίου αλλά «τα κοιτάσματα αυτά αποτελούν μια περίπλοκη υπόθεση λόγω της εδαφικής διαφοράς με την Τουρκία και την πολυπλοκότητα που ενέχει ο υπολογισμός της συνολικής τους αξίας».<br /> <br /> Οι Τούρκοι φυσικά δεν θα άφηναν μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Πριν «ο αλέκτωρ λαλήσει τρις» Τούρκοι αξιωματούχοι έσπευσαν να δηλώσουν στο Reuters ότι η χώρα τους ενδέχεται να παρέμβει αν η Κύπρος αποφασίσει να επιταχύνει τις off shore έρευνες για υδρογονάνθρακες. «Αυτοί οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι ανήκουν και στις δύο κοινότητες και η μελλοντική εκμετάλλευσή τους δεν μπορεί να εξαρτάται μόνο από την Ελληνοκυπριακή πλευρά. Ίσως δράσουμε ενάντια σε τέτοια πρωτοβουλία αν κριθεί απαραίτητο» είπε στο πρακτορείο ένας από τους αξιωματούχους.<br /> <br /> Η Κύπρος μοιάζει ήδη να πληρώνει τους λεονταρισμούς της πολιτικής ηγεσίας της που θεώρησαν ότι παρά το οικονομικό πρόβλημα μπορούν να συνεχίσουν να διαπραγματεύονται με τσαμπουκά. Θεώρησαν ότι η στρατηγική θέση του νησιού θα τους ανοίξει κάθε πόρτα. Τουναντίον. Όταν κατανόησαν ότι δεν υπάρχει εύκολη διέξοδος, άρχισαν να κινούνται με πανικό. Οι γύπες της διεθνούς διπλωματίας το «μυρίστηκαν» και εκμεταλλεύτηκαν αμέσως την κατάσταση δημιουργώντας ένα νέο σκηνικό ερήμην τους. Πλέον η Κύπρος θα πρέπει να αναζητήσει ασφάλεια εντός των πλαισίων της Ε.Ε. και βεβαίως να ελπίζει στη διατήρηση της εύθραυστης ισορροπίας μεταξύ των Ισραηλινών συνεταίρων της και της Τουρκίας. Μια ακόμη επιπόλαιη απόφαση (που έρχεται να προστεθεί σε μια ιστορική σειρά λανθασμένων αποφάσεων) προσθέτει ένα ακόμη πρόβλημα στο δαιδαλώδες κυπριακό τοπίο...<br /> <br /> Του Σταμάτη Ζαχαρού<br /> capital.gr<br /> <br /> <a href="http://www.e-afipnisi.gr/">πηγή</a>

Οι Ρώσοι έβαλαν στο παιχνίδι την Τουρκία

Μπορεί κατά πολλούς η διαπραγμάτευση της Κύπρου με την τρόικα να βρίσκεται ακόμη σε πλήρη εξέλιξη, όμως κατ’ ουσίαν η μαρτυρική μεγαλόνησ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αξίζει στήριξης μια αντι-ευρωπαϊκή Ευρώπη;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="300" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/40e7dd73b09eac540e790daf6fac41afeurwpi.jpg500.jpg" width="500" /></div> <br /> H Ευρωπαική Ενωση και η Ευρωζώνη έχουν πλέον πλησιάσει πολύ κοντά στην οριστική τους κατάρρευση. Η τελευταία απόφαση για την διάσωση των Κυπριακών Τραπεζών, ανεξάρτητα από το τι ακριβώς θα υιοθετηθεί στο τέλος, αποτέλεσε την χαριστική βολή για κάθε προοπτική επιβίωσης της ΕΕ σαν μηχανισμού προάσπισης των δημοκρατικών ελευθεριών και μιάς ανοιχτής και φιλελεύθερης κοινωνίας. Παραβιάσθηκε κατάφωρα το γράμμα και το πνεύμα της συνθήκης της Ρώμης για την ελευθερία και προστασία των οικονομικών συναλλαγών ενώ με την εμμονή στην φορολογία και την επίθεση κατά της ιδιωτικής περιουσίας (στην οποία πρωτοστατεί η ελληνική κυβέρνηση) καταρρακώθηκε κάθε έννοια γενικού συμφέροντος για την διατήρηση της δημοκρατίας.<br /> <br /> Οι βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχθηκε για δεκαετίες ολόκληρες η ευρωπαική ιδέα και ο σεβασμός της δημοκρατίας είναι η προστασία της ιδιοκτησίας και η κατοχύρωση των ελεύθερων οικονομικών συναλλαγών. Με τις τελευταίες τους αποφάσεις ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ είναι φανερό πως δεν διστάζουν να τις υπονομεύσουν, οδηγώντας τες στην ανυποληψία και τον αργό θάνατο. Μαζί τους ανοίγουν τον δρόμο για μιά καινούργια περίοδο σκοτεινιάς, ανελευθερίας και απολυταρχίας για την Ευρώπη. Εχω πολλές αμφιβολίες πλέον αν το ευρωπαικό πείραμα αξίζει να στηριχθεί.<br /> <br /> Επί της ουσίας η ευρωπαική απόφαση για επίθεση στις καταθέσεις των Τραπεζών είναι αστήρικτη και καθαρά αντι-ευρωπαική. Ο Μηχανισμός Στήριξης της Ευρωπαικής Σταθερότητας (European Financial Stability Facility) για τον λόγο ακριβώς αυτόν δημιουργήθηκε. <br /> <br /> Το επιχείρημα του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών πως όσοι αναζητούν χώρες με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές οφείλουν να πληρώσουν τις συνέπειες των επιλογών τους, δεν αξίζει ούτε το κόστος του κάδου απορριμάτων που θα πρέπει να καταλήξει. Αν επρόκειτο να αναζητήσουμε ένα παράδεισο σοσιαλιστικών σοβιέτ είναι σίγουρο πως κανείς δεν επέλεγε την ευρωπαική ένωση του κ. Σόιμπλε. Ούτε και η φαεινή ιδέα της επιβολής μεγάλων φορολογικών επιβαρύνσεων στις καταθέσεις πάνω από 100.000 ευρώ, και να μείνουν ανέπαφες οι υπόλοιπες, λύνει κανένα πρόβλημα. Το ζήτημα δεν είναι ποιοί θα επιβαρυνθούν και πόσο. Η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στο απίστευτο θράσος κάποιων κυβερνώντων να θεωρούν τις ιδιωτικές καταθέσεις των πολιτών προσωπικό τους τιμάριο και να αποφασίζουν για την τύχη τους κατά το δοκούν.<br /> <br /> Αν οι Τράπεζες με ευθύνη τους οδηγήθηκαν σε τραγικό αδιέξοδο γιατί να μην οδηγηθούν σε υποχρεωτική ανακεφαλαιοποίηση, έστω και δίχως το EFSF (αν και δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί), και στη συνέχεια να ακολουθήασουν την τύχη τους. Εξ άλλου, η ΕΕ ήδη εγγυάται για τις καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ. Αν δεν κρύβει εμπάθεια κατά μιάς οικονομίας που στηρίζεται στιος ελεύθερες χρηματο-οικονομικές συναλλαγές και πιθανότατα έμμεσα κατά της Ρωσίας αυτή α απόφαση σε τι άλλο αποσκοπεί; Ακόμη και τον δρόμο της εξόδου από το ευρώ αν ακολουθήσει η Κύπρος και χρηματοδοτήσει με δικό της νόμισμα το πρόβλημα, διασώζοντας έτσι την αξιοπιστία του Τραπεζικού της συστήματος, ποιά ακριβώς ζημιά θα πάθει; Η Κύπρος δεν έχει τα ελληνικά δημοσιονομικά ζητήματα που κάνουν μιά δική μας αντίστοιχη έξοδο από την ευρωζώνη περίπου καταστροφική. Θα υποτιμηθεί σίγουρα η λίρα. Και λοιπόν; Σε σχετικά σύντομο διάστημα τα πάντα θα εξισορροπήσουν και κάποια ομαλότητα θα επανέλθει στο νησί.<br /> <br /> Καλό είναι να το καταλάβουν καλά όλοι. Στην Ελλάδα χρεωκόπησε το δημόσιο. Και το κράτος τιμωρεί τον ιδιωτικό τομέα με φόρους, περικοπές μισθών και συντάξεων και επίθεση στην ιδιοκτησία. Αλλά δεν ακουμπάει το μέγεθος και το προσωπικό του δημοσίου. Παντού αλλού, και στην Κύπρο, έχουν πέσει έξω οι Τράπεζες. Αν πρόκειται να σωθούν θα γίνει είτε μέσω κρατικού προυπολογισμού (κακώς) είτε μέσω ευρωπαικού μηχανισμού στήριξης. Ας μειώσει το Κυπριακό κράτος δραματικά τις δαπάνες του για να παρέμβει, αν το θέλει. Διαφορετικά, γιατί να είναι κάποιος στην ευρωζώνη η την ένωση; Φοβάμαι πως ο τελίκός στόχος είναι να μην χαθεί ο έλεγχος των Τραπεζών από το Κράτος και τους διαπλεκόμενους ιδιώτες. Εκεί βρίσκεται η ουσία του ζητήματος.<br /> <br /> Αν η λογική είναι πως αυτοί που προκάλεσαν το πρόβλημα (οι Τράπεζες στην Κύπρο) να το πληρώσουν, γιατί δεν ισχύει και στην περίπτωση της Ελλάδας με το δημόσιο; Η δική μας ηγεσία ήταν παρούσα στο Eurogroup. Γιατί δεν έθεσε έτσι τα θέματα; Ολοι καταφέρονται κατά των Γερμανών. Οι υπόλοιποι τι έκαναν; Υπάρχει ζήτημα και με τις τράπεζες των Γερμανικών κρατιδίων. Που είναι όλες χρεωμένες και τα δάνειά τους είναι ανεξέλεγκτα και κάποια μάλιστα εξαιρετικά προβληματικά. Τι θα κάνει η Γερμανία; Θα απαιτήσει να εφαρμοσθεί και εκεί κούρεμα καταθέσεων; Θα ανεχθούν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι να καλυφθούν από τον Προυπολογισμό; Και γιατί;<br /> <br /> Τα ζητήματα είναι πάρα πολλά. Κανένας δεν έχει απαντήσει στο κρισιμότερο ερώτημα. Τι θα γίνει αν η Κυπριακή Βουλή απορρίψει (το πιθανότερο) την συμφωνία; Και στην Κύπρο αλλά και στην Ευρώπη...<br /> <br /> <a href="http://www.e-afipnisi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αξίζει στήριξης μια αντι-ευρωπαϊκή Ευρώπη;

H Ευρωπαική Ενωση και η Ευρωζώνη έχουν πλέον πλησιάσει πολύ κοντά στην οριστική τους κατάρρευση. Η τελευταία απόφαση για την διάσωση των ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αν θέλετε να καταλάβετε τι συμβαίνει στην Κύπρο αλλά και σε μας, διαβάστε αυτό…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqUuc3-AVXfasOEmHEdEtuE9MuwCihZex5i4hJP94Le0Pa48rK1hMhHqn82uN8Er3BqImRRKPFnX8fBHvzgMf_y58ZVF2wCLetm5BxNsCRwRW37r2im9ImTEwMxSVe-zur4XVeuHWkIzAo/s1600/varrat1-thumb-large.jpg" width="500" /></div> <br /> <br /> Πολλοί συμπολίτες μας δεν μπορούν να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει τώρα με την Κύπρο και τις κυπριακές τράπεζες. Δεν θα μπορέσουν φυσικά ποτέ να κατανοήσουν αν δεν γνωρίζουν πως λειτουργεί η φούσκα των ήδη πτωχευμένων κυπριακών αλλά και ελληνικών τραπεζών.<br /> Προκειμένου να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει, βρήκαμε...<br /> ένα παλιότερο (Απρίλιος 2012) άρθρο του Γιάννη Βαρουφάκη με τον τίτλο «Τι εστί τράπεζα σήμερον», το οποίο εξηγεί με γλαφυρό και εύληπτο τρόπο το όλο θέμα. Αν και το άρθρο γράφτηκε ένα χρόνο πριν επί εποχής Παπαδήμου, εντούτοις είναι σαν να γράφτηκε σήμερα το πρωϊ. <br /> <br /> Το άρθρο αυτό έχει ως εξής:<br /> <br /> Του Γιάννη Βαρουφάκη.<br /> <br /> Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν ιδιωτικές τράπεζες που λειτουργούσαν ως κανον<a href="http://hassapis-peter.blogspot.gr/">ι</a>κές επιχειρήσεις. Που έπαιρναν δηλαδή ρίσκο και είτε, εφόσον τους «έβγαινε», κέρδιζαν είτε, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν «κατ’ ευχήν», διακινδύνευαν την ύπαρξή τους. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.<br /> Τέτοιες τράπεζες σήμερα δεν υπάρχουν. Σήμερα οι «ιδιωτικές» τράπεζες, παγκοσμίως, αποτελούν έναν παραπλανητικό ευφημισμό. Ιδίως μετά το Κραχ του 2008, οι τράπεζες λειτουργούν ως μορφώματα που συνδυάζουν τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, αποτελώντας έτσι βαρίδια που τραβάνε τις κοινωνίες και τις αγορές μαζί τους στον πυθμένα ενός ωκεανού ζημιών και χρέους.<br /> Αυτές τις μέρες, που μια υπό προθεσμία (και υπό αμφιλεγόμενη νομιμοποίηση) κυβέρνηση «διαπραγματεύεται» την λεγόμενη επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καλό είναι να θυμηθούμε τι εστί τράπεζα την σήμερον. Για να το θυμηθούμε όμως αυτό, χρειαζόμαστε μια αναδρομή στο ιστορικό του πώς φτάσαμε εδώ που είμαστε.<br /> <br /> <b>Όταν οι τράπεζες λειτουργούσαν ως επιχειρήσεις</b><br /> <br /> Στις αρχές του 19ου αιώνα, οι κραταιές τράπεζες (π.χ. του Λονδίνου) λειτουργούσαν ως ιδιωτικές εταιρείες απεριόριστης ευθύνης. Οι ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι τις διεύθυναν κιόλας (ή τουλάχιστον επέβλεπαν τον τρόπο διοίκησης), διέτρεχαν τον κίνδυνο να χάσουν και το σπίτι τους ακόμα αν η τράπεζα δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες (σε ρευστό) των καταθετών της ή να ανταποκριθεί στα δάνεια που είχε η ίδια συνάψει με πιστωτές. Στην προσπάθειά τους να περιοριστεί αυτός ο κίνδυνος, οι τραπεζίτες κρατούσαν στα ταμεία τους, για να έχουν «καβάτζα», την δική τους χρηματική περιουσία (σε ρευστό, μετοχές ή ομολογίες) και δεν δάνειζαν ποτέ πάνω από το 50% των συνολικών τους κεφαλαίων (δηλαδή του αθροίσματος των χρημάτων που είτε κατέθεταν στην τράπεζα οι πελάτες της είτε κατέθεταν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες).<br /> Από τα μέσα του 19ου αιώνα, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν για αντικειμενικούς λόγους. Κατ’ αρχάς, καθώς ο καπιταλισμός απογειωνόταν, με την δημιουργία νέων, πανάκριβων αλλά και, παράλληλα, υπερκερδοφόρων δικτύων (π.χ. σιδηροδρομικά, τηλεγραφικά, ηλεκτροφόρα δίκτυα), οι επιχειρήσεις είχαν ανάγκη τεράστιων δανείων – για τα οποία ήταν έτοιμες να καταβάλουν αντίστοιχα τεράστιους τόκους. Έτσι, σιγά-σιγά οι τράπεζες «αναγκάστηκαν» να αποποιηθούν τον εγγενή συντηρητισμό τους. Το πρώτο βήμα έγινε το 1826 στο Λονδίνο. <br /> Έως τότε, καμία τράπεζα δεν είχε το δικαίωμα να έχει πάνω από έξι μετόχους. Αυτός ο περιορισμός ήταν ο πρώτος που υπέκυψε στις νέες ανάγκες για μεγαλύτερη δανειοδοτική δυνατότητα: ξάφνου, ο αριθμός των μετόχων πολλαπλασιάστηκε, τα κεφάλαια που διέθεσαν οι νέοι μέτοχοι πέρασαν στα βιβλία των τραπεζών και, έτσι, οι τράπεζες μπόρεσαν να χρηματοδοτήσουν την Β’ Βιομηχανική Επανάσταση (μέσα του 19ου αιώνα και μετέπειτα). Πάντως, παρά αυτά τα ανοίγματα, οι μέτοχοι (αν και πιο πολλοί) παρέμειναν υπό την απειλή της προσωπικής πτώχευσης, σε περίπτωση του η τράπεζα παρέπαιε. Αυτή η απειλή αρκούσε ώστε οι ιδιοκτήτες των τραπεζών, οι τραπεζίτες, να κρατάνε σφικτά τα ηνία των διευθυντών τους, στους οποίους δεν επέτρεπαν να διακινδυνεύσουν την περιουσία τους.<br /> Ο περιορισμός της ευθύνης των μετόχων-ιδιοκτητών των τραπεζών νομοθετήθηκε το 1855-6. Έχει ενδιαφέρον ότι οι τραπεζίτες, αντί να αδράξουν την ευκαιρία να αποποιηθούν τον κίνδυνο της προσωπικής πτώχευσης, αντιστάθηκαν στον νέο νόμο – προσπάθησαν, για δεκαετίες, να κρατήσουν το καθεστώς της απεριόριστης ευθύνης διατυμπανίζοντας ότι επέλεγαν να επενδύσουν το προσωπικό τους ρίσκο στην τράπεζά τους ως τίτλο τιμής, ως μέρος του συμβολαίου με τους καταθέτες (του στυλ: «αν πτωχεύσει η τράπεζά μας, να ξέρετε ότι θα καταστραφούμε κι εμείς»). Χρειάστηκε να έρθει η Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930, με τις πολλαπλές πτωχεύσεις τραπεζιτών, για να πειστούν οι τραπεζίτες (δηλαδή οι ιδιοκτήτες των τραπεζών) να «περιορίσουν την ευθύνη τους», κόβοντας τον ομφάλιο λώρο που συνέδεε τις τύχες της τράπεζάς τους με την τύχη της προσωπικής τους περιουσίας.<br /> <br /> <b>Το τέρας της μόχλευσης (leverage)</b><br /> <br /> Στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν οι τράπεζες αρχίζουν να μεταλλάσσονται σε κάτι που σιγά-σιγά παύει να θυμίζει τις υπόλοιπες επιχειρήσεις, το σύνολο του ενεργητικού όλων των τραπεζών (δηλαδή, των δανείων που δίνουν και των κεφαλαίων που διακρατούν ως «καβάτζα») κυμαινόταν γύρω το 50% του ΑΕΠ μιας αναπτυγμένης χώρας (π.χ. Βρετανίας, Γαλλίας κλπ). Σήμερα, κυμαίνεται μεταξύ του 300% και του 500% του ΑΕΠ. Μια τράπεζα, όπως η Deutsche Bank ή η BNP, μπορεί να έχει ενεργητικό μεγαλύτερο του ΑΕΠ της χώρας στην οποία εδρεύει.<br /> Πώς συνέβη αυτό; Η απάντηση, μονολεκτική: Μόχλευση. Τι είναι αυτό το φρούτο; Κάτι που όλοι γνωρίζουμε με άλλο, απλούστερο, όρο: Χρέος (ή, για την ακρίβεια, ο λόγος του χρέους). Αν σας πω ότι για κάθε €10 που έχω, δανείστηκα €120, θα με περάσετε για τρελό. Όμως αν είμαι τραπεζίτης, και έχω κάνει το ίδιο πράγμα, δεν θα πω ποτέ ότι δανείστηκα. Θα πω απλώς ότι ο συντελεστής μόχλευσης της τράπεζάς μου είναι 12 (δηλαδή, €120 χρέους για κάθε €10 κεφαλαίων που διαθέτει το ταμείο μου). Όχι μόνο ακούγεται καλύτερο και πιο «τεχνοκρατικό» αυτό αλλά, δεδομένης της κατάστασης στο τραπεζικό σύστημα σήμερα, θα θεωρηθεί και ιδιαίτερα συντηρητικός συντελεστής μόχλευσης!<br /> Ποια η σημασία του συντελεστή μόχλευσης; Αποτελεί το μυστικό του αμύθητου πλούτου των τραπεζιτών στις εποχές των παχιών αγελάδων και της βαθιάς τους πτώχευσης σήμερα. Έστω μια τράπεζα που κερδίζει ένα ποσοστό 1% επί των κεφαλαίων που διαθέτει ή διαχειρίζεται (εκ μέρους καταθετών, πελατών κλπ). Επιλέγοντας όμως έναν συντελεστή μόχλευσης ίσο με, π.χ., το δώδεκα, η καλή τράπεζα δωδεκαπλασιάζει τα κέρδη της χωρίς ιδρώτα ή κόπο. Αυτόματα, δωδεκαπλασιάζονται τα μερίσματα των μετόχων, τα bonus των διευθυντών, οι μισθοί των μεγαλο-υπαλλήλων κλπ κλπ. Αν σκεφτείτε μάλιστα ότι το 2008, λίγο πριν την κατάρρευση ολόκληρου του τραπεζικού οικοδομήματος, ο συντελεστής μόχλευσης των ευρωπαϊκών τραπεζών είχε φτάσει το ιλιγγιώδες 50 προς 1, καταλαβαίνουμε τι είχε συμβεί: γιατί οι αποδοχές των διοικούντων έφτασαν την στρατόσφαιρα, οι τιμές των τραπεζικών μετοχών ήταν η «ατμομηχανή» των χρηματιστηρίων, το χρηματοπιστωτικό σύστημα έριχνε την σκιά του στην «πραγματική» οικονομία.<br /> <br /> <b>Μετά την Άνοδο, η Πτώση</b><br /> <br /> Για να κινδυνεύσει να πτωχεύσει μια τράπεζα με συντελεστή μόχλευσης 2 προς 1, χρειάζεται να έχει ζημίες ίσες με το μισό (το 50%) των δανείων που έχει παράσχει και των τοποθετήσεων που έχει επιλέξει. Όταν όμως ο συντελεστής μόχλευσης φτάσει στο 20 προς 1 (ένα μέγεθος που χαρακτήριζε τις ελληνικές τράπεζες προ της Κρίσης), τότε αρκούν για να πτωχεύσει ζημίες της τάξης του 5%. Κι όταν ο συντελεστής μόχλευσης φτάσει στο επίπεδο που ισχύει στην περίπτωση (για να φέρω ως παράδειγμα μια «κραταιά» τράπεζα που όλοι γνωρίζουμε) μιας Deutsche Bank (περί το 50 προς 1), αν μόλις το 1,25% των δανείων που έχει διαθέσει «ατυχήσουν» (π.χ. οικογένειες που λόγω ανεργίας δεν μπορούν να αποπληρώσουν το στεγαστικό τους ή επιχειρήσεις που κλείνουν) ξάφνου η καλή τράπεζα, με την βούλα του νόμου, φαλίρισε. Να γιατί, παρά τα αμύθητα κέρδη των τραπεζών προ του 2008, σήμερα είναι όλες τους πτωχευμένες. Το μόνο που χρειάστηκε για να πάνε οι ελληνικές τράπεζες από τον Παράδεισο στην Κόλαση ήταν ζημίες της τάξης του 5% - κάτι απόλυτα φυσιολογικό σε μια υφεσιακή οικονομία.<br /> Αυτά έχει το μαγικό ραβδί της μόχλευσης: όσο πιο ψηλά σε εκσφεντονίζει στην περίοδο της «Ακμής», τόσο πιο μεγάλη και τραυματική η πτώση στην περίοδο της «Ύφεσης» που ακολουθεί.<br /> <br /> <b>Καλά, δεν πρόσεχαν;</b><br /> <br /> Αυτό δεν το είχαν σκεφτεί οι καλοί οικονομολόγοι που προσλάμβαναν οι τράπεζες να τους συμβουλεύουν (και οι οποίοι, σήμερα, συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό μας); Δεν το είχαν σκεφτεί οι Κεντρικές Τράπεζες; Γιατί δεν τους έβαζαν χέρι; Οι λόγοι είναι δύο, ο εξής ένας: το χρήμα έρεε τόσο καταρρακτωδώς που όποιος τόλμαγε να πει κάτι, να κρούσει κάποιον κώδωνα κινδύνου, είτε συνειδητοποιούσε ότι την φωνή του την έπνιγε ο αχός του εκκολαπτόμενου κέρδους είτε (στις σπάνιες περιπτώσεις που φώναζε αρκετά δυνατά για να ακουστεί) αγνοείτο επιδεικτικά, έχανε την δουλειά του, χαρακτηριζόταν «παλιομοδίτης», «εκκεντρικός», «συντηρητικός, «αριστερός» κλπ. Τόσο απλά.<br /> Υπάρχει κι άλλος ένας λόγος, περισσότερο στην σφαίρα της θεωρίας, ο οποίος παρουσιαζόταν ως απάντηση σε τέτοιου είδους ερωτήματα από Κεντρικούς Τραπεζίτες (καλή ώρα από τον κ. Παπαδήμο): Η πεποίθηση των (καθεστωτικών) οικονομολόγων ότι η αγορά έχει τον τρόπο της να αυτο-ρυθμίζεται. Π.χ. μπορεί οι τραπεζίτες να μην φοβούνται την πτώχευση της τράπεζάς τους (από τότε που οι τράπεζες έγιναν εταιρείες περιορισμένης ευθύνης) όμως, σκεφτόταν ο θιασώτης της αγοράς, οι πιστωτές των τραπεζών, οι οποίοι κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους (σε περίπτωση που πτωχεύσουν), θα ασκούν de facto έλεγχο στις πρακτικές των τραπεζιτών. Πώς; Αρνούμενοι να δανείσουν τραπεζίτες που το «παρακάνουν» με την μόχλευση. <br /> Πού τέτοια τύχη; Αυτό μπορεί να συνέβαινε μέχρι το 1929-1933. Μετά την τραυματική εμπειρία των μαζικών λουκέτων στις τράπεζες, όλοι γνώριζαν ότι το κράτος, η Κεντρική Τράπεζα, δεν θα αφήσει ποτέ τις τράπεζες να κλείσουν ή, το ίδιο είναι, να αφήσουν απλήρωτους τους πιστωτές τους. (Δεν βλέπετε με τι μανία επιμένει σήμερα η ΕΚΤ ότι οι ιρλανδοί φορολογούμενοι, που δεν έφταιξαν σε απολύτως τίποτα, πρέπει να αποπληρώνουν για τα επόμενα 20 χρόνια τα χρέη των πτωχευμένων ιδιωτικών τραπεζών;) Έτσι, λοιπόν, οι τραπεζίτες, ανεξέλεγκτοι τόσο από τους μετόχους τους όσο και από τους πιστωτές τους, είχαν κάθε λόγο να δανείζονται με τρόπο που ούτε το ελληνικό δημόσιο δεν έχει κάνει...<br /> <br /> <b>Χαμένοι και κερδισμένοι</b><br /> <br /> Την εποχή της φούσκας, οι διευθύνοντες τις τράπεζες όχι μόνο δεν αντιμετώπιζαν την κριτική και τον έλεγχο των μετόχων και των πιστωτών τους αλλά, κι εδώ είναι η ουσία, μέτοχοι και πιστωτές τους χειροκροτούσαν περισσότερο όσο πιο μεγάλο συντελεστή μόχλευσης επέλεγαν. Επρόκειτο για ένα απίστευτο φαγοπότι άνευ ρίσκου (τουλάχιστον για τους συμμετέχοντες σε αυτό). Όσο τα πράγματα πήγαιναν καλά (η φούσκα καλά κρατούσε), μεγαλύτερος συντελεστής μόχλευσης σήμαινε μεγαλύτερα κέρδη, ελκυστικότερα μερίσματα, παχυλότερους υπερ-μισθούς. Κι αν ερχόταν η Πτώση (όπως και ήρθε), ούτε γάτα ούτε ζημιά: Ο λογαριασμός θα πληρωνόταν από το γκουβέρνο (δηλαδή τον ταλαίπωρο τον φορολογούμενο) και από την Κεντρική Τράπεζα.<br /> Εν ολίγοις, αν κάποιος διάβολος ήθελε να σχεδιάσει ένα τραπεζικό σύστημα ταγμένο στο να δημιουργήσει συνθήκες τεράστιας Κρίσης, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο από αυτό το οποίο, ψευδεπίγραφα, χαρακτηρίζεται «σύγχρονο σύστημα ιδιωτικών τραπεζών»... Ποιος κερδίζει από αυτό; Ποιος χάνει; Είναι προφανές ότι χάνει η κοινωνία στο σύνολό της. Ποιοι κερδίζουν; Δύο είναι οι συνομοταξίες των κερδισμένων από αυτό το αλισβερίσι ιδιωτικής και δημόσιας διαφθοράς:<br /> Πρώτον, οι βραχυπρόθεσμοι επενδυτές σε τραπεζικά (όχι κρατικά) ομόλογα και μετοχές. Τα τελευταία είκοσι χρόνια, έχει εκλείψει το είδος των μακροπρόθεσμων μετόχων. Ως επί το πλείστον, οι μετοχές των τραπεζών πωλούνται το πολύ μερικούς μήνες (συνήθως μερικές μέρες) αφού αγοραστούν.<br /> Ένα ολόκληρο παρατραπεζικό σύστημα έχει στηθεί στην βάση των πολύ βραχυπρόθεσμων αγορών και πωλήσεων τραπεζικών μετοχών, τα λεγόμενα hedge funds (τα οποία κερδοσκοπούν στοιχηματίζοντας στις μικρές αυξομειώσεις των τιμών των μετοχών, ιδίως του τραπεζικού τομέα). Κάτι αντίστοιχο «παίζεται» και με τα ομόλογα έκδοσης των ιδιωτικών τραπεζών. Για να το πω απλά, η αυξημένη μόχλευση φέρνει και αυξημένες διακυμάνσεις στις τιμές των μετοχών και των ομολόγων των τραπεζών. Αυτές οι διακυμάνσεις είναι το ψωμοτύρι των hedge funds.<br /> Δεύτερον, οι μεγαλο-μέτοχοι των τραπεζών που ελέγχουν την διοίκηση απομυζώντας όχι τόσο πολύ μεγάλα μερίσματα αλλά υπερ-μισθούς που οι ίδιοι δίνουν στους εαυτούς τους και τα λοιπά «οφέλη» που, εξ ορισμού, γεύεται όποιος διαχειρίζεται την «ροή του χρήματος».<br /> <br /> <b>Και τώρα; Η επίσημη έκφανση</b><br /> <br /> Αυτές τις μέρες κλείνει από την κυβέρνηση Παπαδήμου το μέγα θέμα της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Επισήμως, το θέμα τίθεται ως εξής: Το ελληνικό δημόσιο αθέτησε τις υποχρεώσεις του προς τις τράπεζες. Αναγκάζοντάς τις να κουρέψουν το 53% της ονομαστικής αξίας των δανείων τους προς το δημόσιο, τις έφερε σε δύσκολη θέση. Έτσι ώστε να μην φαλιρίσουν, και να δώσουν και κανένα δάνειο σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά (αναστέλλοντας την στάση δανείων που έχει «στεγνώσει» την αγορά), το κράτος μας θα δανειστεί από το EFSF, αυξάνοντας έτσι το δημόσιο χρέος κι άλλο, για να τα δώσει στις τράπεζες. Κι επειδή είναι παράνομο να δώσει κεφάλαια στις τράπεζες χωρίς αντάλλαγμα κάποια περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών (καθώς το κράτος δεν δικαιούται, τουλάχιστον επισήμως, να δωρίζει αμύθητες περιουσίες σε ανώνυμες εταιρείες), θα πρέπει να λάβει μετοχές των τραπεζών. <br /> Όμως αυτό συνεπάγεται μερική κρατικοποίηση. Κι επειδή, λέγεται, η κρατικοποίηση των τραπεζών είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί, ο κ. Παπαδήμος και οι σύμβουλοί του (με βασικό σύμβουλο ως πρότινος έμμισθο σύμβουλο μίας εκ των πτωχευμένων, υπό ανακεφαλαιοποίηση, τραπεζών) πασχίζουν να βρουν μια φόρμουλα έτσι ώστε οι μετοχές που θα πάρει το δημόσιο ως αντάλλαγμα για τα νέα χρέη που φορτώνει στην πλάτη του φορολογούμενου εκ μέρους των τραπεζών δεν θα δίνουν στο δημόσιο δικαίωμα συμμετοχής στην διοίκηση. Με απλά λόγια, το δημόσιο θα πάρει μετοχές που τελικά δεν θα είναι ακριβώς... μετοχές.<br /> <br /> <b>Το απεχθές παιχνίδι των ημερών</b><br /> <br /> Οι τράπεζες πρέπει να ανακεφαλαιωθούν. Αυτό θα ήταν απαραίτητο ανεξάρτητα από το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους. Ο συντελεστής μόχλευσής τους ήταν τέτοιος (βλ. πιο πάνω) που μια οικονομική ύφεση της τάξης του -5% για μια μόνο χρονιά θα τις οδηγούσε, έτσι κι αλλιώς, στην πτώχευση. Παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες λειτούργησαν καταστροφικά (και αυτοκαταστροφικά) για πολύ καιρό (θυμάστε τα εορτοδάνεια, τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που αγόραζαν σαν να ήταν σοκολατάκια;), και σπατάλησαν βουνά κερδών στον βωμό της μόχλευσης, καμία κοινωνία δεν μπορεί να συνέλθει, καλώς ή κακώς, αν δεν βγουν από την μαύρη τρύπα οι τράπεζές της.<br /> Η ανακεφαλαίωση δεν μπορεί να γίνει, βέβαια, από ιδιωτικά κεφάλαια. Ποιος επενδυτής ρίχνει τα χρήματά του σε μια μαύρη τρύπα, από την οποία δε θα τα ξαναπάρει ποτέ; Κανείς. Να γιατί η Ευρώπη αποφάσισε να κάνει αυτό που κάποιοι φωνάζουμε ότι έπρεπε να έχει γίνει πριν δυο χρόνια: η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με δημόσιο, ευρωπαϊκό χρήμα. Αυτό, τελικά, αποφασίστηκε να γίνει, έστω και καθυστερημένα. Χρήματα που δανείζεται το EFSF εκ μέρους ολόκληρης της ευρωζώνης, θα δοθούν στις τράπεζες όχι ως δανεικά αλλά ως «έγχυση» νέων κεφαλαίων. [Μην ξεχνάμε ότι ο πτωχευμένος δεν σώζεται με νέα δάνεια – κεφάλαια χρειάζεται.].<br /> Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν θα πρέπει να γίνει «μετάγγιση» κεφαλαίων από το ευρωπαϊκό δημόσιο στις ιδιωτικές τράπεζες. Αυτό είναι (και πρέπει να είναι) δεδομένο. Το ερώτημα είναι: Με τι ανταλλάγματα; Η άποψη που πασχίζουν να περάσουν στην κοινή γνώμη τραπεζίτες και κυβέρνηση είναι ότι τα ανταλλάγματα πρέπει να είναι τέτοια που να αποφευχθεί, πάση θυσία, η κρατικοποίηση των τραπεζών. Κι επειδή στην Ελλάδα, η λέξη «κράτος» δεν ηχεί πολύ χειρότερα από την λέξη «μαφία», ο κόσμος τείνει να αποδεχθεί αυτή την άποψη. Την άποψη που λέει ότι το κράτος πρέπει, ως αντάλλαγμα, να πάρει είτε «ομολογίες» είτε μια άλλη μορφή μετοχών που δεν δίνουν στον κάτοχό του δικαίωμα συμμετοχής ή ελέγχου της διοίκησης.<br /> <br /> Αν αυτή η «άποψη» περάσει, ο ελληνικός λαός θα έχει, άλλη μια φορά, συναινέσει στις ραδιουργίες μιας αρπακτικής διαπλεκόμενης συμμαχίας κράτους και επιτήδειων ιδιωτών που στόχο έχουν την διαφύλαξη των συμφερόντων τους εναντίον τόσο του κοινωνικού συνόλου όσο και των τραπεζών της χώρας. Αν η κυβέρνηση Παπαδήμου, στην εκπνοή της, περάσει την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με τρόπο που αφήνει στο απυρόβλητο την διαπλοκή μεταξύ των μετόχων, διευθυντών, και πιστωτών των τραπεζών η οποία τις έριξε στον γκρεμό (την οποία περιέγραψα πιο πάνω), θα έχει καταφέρει το μεγαλύτερο πλήγμα στο μέλλον της ελληνικής οικονομίας μετά το Μνημόνιο. Αν μια τέτοια τεράστια αποτυχία της διοίκησης των τραπεζών μας δεν οδηγήσει στην απώλεια της εξουσίας επί των τραπεζών των μεγαλο-μετόχων-διευθυνόντων που συμμετείχαν με τόση χαρά και ευεξία στο φαγοπότι της μόχλευσης, η κυβέρνηση θα έχει στείλει το εξής μήνυμα στους τραπεζίτες: Ξαναθρέψτε το τέρας της μόχλευσης – ο φορολογούμενος, αν όχι ο Έλληνας τότε σίγουρα ο Ευρωπαίος, εδώ είναι!<br /> <br /> <b>Επίλογος: Ο θρίαμβος της Πτωχοτραπεζοκρατίας επί του καπιταλισμού</b><br /> <br /> Μέσα στην αγωνία του «συστήματος» μεγαλο-μετόχων των τραπεζών, πιστωτών των τραπεζών και των υποτιθέμενων ρυθμιστών των τραπεζών (δηλαδή των κυβερνώντων που πασχίζουν να διατηρήσουν μια «συγκινητικά» στενή σχέση με τους τραπεζίτες) να μην χάσουν τον έλεγχο αυτής της χήνας που γεννά τα χρυσά αυγά, ακούμε τους εκπροσώπους τους στα ΜΜΕ, στην Βουλή κλπ να αποτροπιάζονται με την ιδέα ότι το κράτος θα πάρει κοινές μετοχές ως αντάλλαγμα για τα κεφάλαια που φορτώνεται ως νέο χρέος για να τα δώσει στις τράπεζες. Πρόκειται για ανείπωτη υποκρισία.<br /> Κάποτε, οι φιλελεύθεροι επιχειρηματολογούσαν εναντίον των κρατικοποιήσεων στην βάση ότι ήταν υποχρεωτικές, δηλαδή ότι το κράτος σου έπαιρνε την επιχείρηση με το έτσι θέλω, σου έδινε μια γελοία αποζημίωση και σε πέταγε στον δρόμο. <br /> Όμως η σημερινή περίπτωση διαφέρει ριζικά. Το κράτος δεν έχει καμία όρεξη να βάλει χέρι στις τράπεζες. Οι τράπεζες ζητιανεύουν κεφάλαια από το κράτος. Μόνο που δεν θέλουν να δώσουν ως αντάλλαγμα αυτό που πρέπει: ιδιοκτησιακά δικαιώματα. Ποτέ έως τώρα δεν είχα ακούσει επιχείρημα εναντίον των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του δημοσίου. Γιατί περί αυτού πρόκειται: Από την μία οι τράπεζες θα πτωχεύσουν χωρίς τα κεφάλαια του δημοσίου, και ζητούν κεφάλαια από το δημόσιο. Από την άλλη θέλουν να τα πάρουν χωρίς να είναι ούτε δανεικά (καθώς δάνεια παίρνουν αβέρτα από την ΕΚΤ, με επιτόκιο 1%, χωρίς να τις σώζουν, πτωχευμένες ούσες) ούτε και να αποδίδουν ιδιοκτησιακά δικαιώματα στους φορολογούμενους που δανείζονται για να τα πάρουν.<br /> Όσο για το επιχείρημα ότι αν συμμετέχει το δημόσιο πιο δυναμικά στο μετοχικό κεφάλαιο των ιδιωτικών τραπεζών, τότε οι τράπεζες θα γίνουν κρατικοδίαιτες, διεφθαρμένες και αναποτελεσματικές, η απάντησή μου είναι η εξής: Όπως είδαμε πιο πάνω, εδώ και καιρό, ιδιωτικές τράπεζες (με την σωστή έννοια του επιθετικού προσδιορισμού) δεν υπάρχουν. Σε ολόκληρο τον κόσμο, και ιδίως στην χώρα μας, οι τράπεζες έχουν μετατραπεί σε αρπακτικά μορφώματα ιδιωτικο-κρατικού χαρακτήρα. Οπότε ας αφήσουμε τις ανοησίες περί ανάγκης να αποφευχθεί η κρατικοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών. Αυτά είναι λόγια που σκοπό έχουν την τρομοκράτηση της κοινωνίας ώστε να συναινέσει στις επιταγές της Πτωχοτραπεζοκρατίας (ένα καθεστώς που δίνει την μέγιστη εξουσία στους πιο πτωχευμένους τραπεζίτες) η οποία έχει υπονομεύσει πλήρως τον... καπιταλισμό.<br /> <br /> Τι θα έπρεπε, λοιπόν, να συζητάμε σήμερα; Θα έπρεπε να συζητάμε όχι το αν θα δοθούν ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί των τραπεζών στους φορολογούμενους που δανείζονται για να επανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, αλλά τι μορφή πρέπει να πάρουν αυτά τα δικαιώματα ώστε και οι τράπεζες να ορθοποδήσουν και η οικονομία να πάρει ανάσες. Κι επειδή ούτε κι εγώ (όπως οι περισσότεροι) δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στους κυβερνώντες μας (ούτε στους σημερινούς ούτε και στους επόμενους), μετά χαράς να συζητήσουμε μια σειρά από καινοτόμες, δημοκρατικές, τεχνοκρατικές λύσεις. Π.χ. από την στιγμή που τα κεφάλαια έρχονται από το EFSF, γιατί να μην πάρει τις μετοχές των τραπεζών το…EFSF (το οποίο να μπορεί να ορίσει, κατά το δοκούν, Ευρωπαίους τεχνοκράτες στα ΔΣ των τραπεζών ώστε να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών που δανείστηκαν αυτά τα χρήματα); Μάλιστα, κάτι τέτοιο θα μας έδινε την δυνατότητα να αιτηθούμε από την ΕΕ τα κεφάλαια αυτά να μην βαρύνουν το ελληνικό δημόσιο χρέος, μιας και τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα θα περάσουν απ’ ευθείας στην ευρωζώνη.<br /> <br /> Λύσεις υπάρχουν που ούτε επιβραβεύουν την υφιστάμενη Κλεπτοκρατία μετόχων-διευθυντών-πολιτικών ούτε και οδηγούν τις τράπεζες στην αγκαλιά του ελληνικού δημοσίου. Όσοι όμως σήμερα κόπτονται για τον κίνδυνο «κρατικοποίησης» των τραπεζών, και όσοι διαπραγματεύονται μαζί τους στο Μαξίμου, προσφέρουν χέρι βοήθειας στην Πτωχοτραπεζοκρατία που επιβουλεύεται τόσο την ελληνική οικονομία όσο και τις ελληνικές τράπεζες. <br /> <br /> <a href="http://www.hassapis-peter.blogspot.gr/">πηγή</a> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2F2.bp.blogspot.com%2F-JeXce-u-3lM%2FUUrTods3QLI%2FAAAAAAAA2SU%2FDe90_Bb0AJ8%2Fs1600%2Fvarrat1-thumb-large.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqUuc3-AVXfasOEmHEdEtuE9MuwCihZex5i4hJP94Le0Pa48rK1hMhHqn82uN8Er3BqImRRKPFnX8fBHvzgMf_y58ZVF2wCLetm5BxNsCRwRW37r2im9ImTEwMxSVe-zur4XVeuHWkIzAo/s1600/varrat1-thumb-large.jpg" -->

Αν θέλετε να καταλάβετε τι συμβαίνει στην Κύπρο αλλά και σε μας, διαβάστε αυτό…

Πολλοί συμπολίτες μας δεν μπορούν να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει τώρα με την Κύπρο και τις κυπριακές τράπεζες. Δεν θα μπορέσουν φυσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Προς μια «νέα Γιάλτα» στην περιοχή μας;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img alt="" border="0" class="alignnone size-full wp-image-209160" height="300" src="http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2013/03/new-yalta-451.jpeg" title="new yalta 45" width="500" /></div> <br /> Το «παιχνίδι» για το μοίρασμα της ευρύτερης περιοχής μας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Και οι διαδικασίες επιταχύνονται θεαματικά με τις κινήσεις της Γερμανίας, οι οποίες φαίνεται πλέον πεντακάθαρα ότι λειτουργούν ως καταλύτης στις εξελίξεις. Όλα δείχνουν ότι Ελλάδα, Κύπρος και γενικότερα η «γειτονιά» μας βρίσκεται μπροστά σε μια «νέα Γιάλτα». Ποιος θα είναι ο κερδισμένος, περισσότερο ή λιγότερο, και ποιος ο χαμένος … κοντός ψαλμός, αλληλούϊα. Περιμένοντας να βγεί «λευκός καπνός» από το Κρεμλίνο, ουδείς μπορεί να προβεί σε ασφαλείς προβλέψεις.<br /> Βάζοντας κάτω τα γεγονότα που σημειώνονται αυτές τις ημέρες στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει μεγάλο θέμα που να μην έχει ανοίξει. Πολύ περισσότερο, ότι το «αύριο» είναι κιόλας εδώ. Ιδού λοιπόν, κομμάτι – κομμάτι τα γεγονότα που συνθέτουν το πάζλ των μεγάλων ανατροπών που συντελούνται:<br /> 1. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπάρακ Ομπάμα, βρίσκεται από σήμερα για επίσημη επίσκεψη στο Ισραήλ. Είναι η πρώτη που πραγματοποιεί στη Μέση Ανατολή από τη στιγμή που επανεξελέγη πρόεδρος. Το Ισραήλ, ως γνωστόν, προωθεί με ιδιαίτερη θέρμη το ζήτημα της έρευνας και εκμετάλλευσης κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη ΝΑ Μεσόγειο, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη του (ΑΟΖ).<br /> 2. Το Ισραήλ πριν από μερικές εβδομάδες, προέβη σε σημαντική συμφωνία με τον ρωσικό ενεργειακό κολοσσό, Γκάζπρόμ, για προπώληση των ποσοτήτων φυσικού αερίου που θα εξορυχθούν από το Νο2 και 3 κοιτάσματά του, δίπλα από την κυπριακή ΑΟΖ. Πρόκειται κυρίως, για το «Ταμάρ». Το σημαντικότερο, έως τώρα κοίτασμα, «Λεβιάθαν» το έχουν μια ισραηλο-αμερικανική εταιρεία και μια αυστραλιανή.<br /> 3. Η Κομισιόν πραγματοποιεί, ως όλα δείχνουν, τη σημαντικότερη επίσκεψή της στη Μόσχα. Δέκα έξι Επίτροποι και ο επικεφαλής της Κομισιόν, Μπαρόζο, μαζί με σχεδόν εκατό «γραφειοκράτες» των Βρυξελλών. Την Παρασκευή ο Πούτιν θα συναντηθεί με τον Μπαρόζο.<br /> 4. Την ίδια στιγμή, όπως είναι γνωστό, στη Μόσχα βρίσκεται και ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών, κ.Σαρρής, για το μέγα θέμα που άνοιξε το Eurogroup, και κυρίως η Γερμανία, με τη μεγαλόνησο. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι τι θα πληρώσει η Μόσχα και τι θα πάρει ως ανταλλάγματα. Το Κρεμλίνο πιέζει για διασφαλίσεις στον Τραπεζικό τομέα (οι ρωσικές καταθέσεις υπολογίζονται στην πραγματικότητα σε 70 δις.), για σημαντική συμμετοχή της Γκαζπρόμ σε οικόπεδα φυσικού αερίου στην ΑΟΖ, για σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Επισκοπή, ακόμα και για βάση για το Πολεμικό Ναυτικό της Ρωσίας(!!!).<br /> 5. Για δεύτερη φορά μέσα σε μιάμιση εβδομάδα, ήλθε στην Ελλάδα ο πρόεδρος της Γκαζπρόμ, Αλεξέϊ Μίλλερ, αυτή τη φορά για να δει τον υπουργό Ανάπτυξης, κ.Χατζηδάκη και τον επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ. Απορίας άξιον είναι, γιατί έπρεπε να δει και τον υπουργό, τη στιγμή που μόλις προ εβδομάδος, είχε συναντήσει τον πρωθυπουργό, κ. Σαμαρά.<br /> Μέσα σε αυτό το σκηνικό, προσθέστε και τα εξής δεδομένα:<br /> Α) Στη Μέση Ανατολή η κατάσταση είναι χαοτική (Συρία, πόλεμος- Αίγυπτος, αστάθεια – Λιβύη, όπου βρίσκεται ο Σαρκοζύ, συγκεχυμένη). Την ίδια στιγμή, ο ανώτατος διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη (SACEUR), ο αμερικανός ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, απαντώντας σε ερώτηση που του έθεσε ο πρόεδρος της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της αμερικανικής Γερουσίας, είπε ότι κάποιες χώρες του ΝΑΤΟ αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να αναλάβουν μεμονωμένα στρατιωτική δράση στη Συρία.<br /> Β) Η Τουρκία προχωράει σε συνεχείς προκλήσεις –ήπιας, προς το παρών, έντασης- προς την Ελλάδα, στέλνοντας συνέχεια το μήνυμα: «<i>Μην ξεχνάτε, είμαστε κι εμείς εδώ. Ό,τι και να γίνει, θα είμαστε κι εμείς στο “μοίρασμα”</i>». Προχτές, μια κορβέτα έφτασε μέχρι τον Σαρωνικό, ενώ αργότερα υπήρξαν και μαζικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, ενώ χθες έβγαλε και ερευνητικό σκάφος της ναι μεν σε διεθνή ύδατα, αλλά υπερκείμενα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, χωρίς πρότερη γνωστοποίηση στις ελληνικές αρχές ως όφειλαν. Σε αντίστοιχες κινήσεις προβαίνει συνεχώς το τελευταίο διάστημα, στέλνοντας μηνύματα για την ΑΟΖ.<br /> Συμπεράσματα από όλα αυτά; Ιδού ορισμένα:<br /> - Όσοι έλεγαν ότι στη ΝΑ Μεσόγειο δεν υπάρχει μεγάλος ενεργειακός πλούτος, μάλλον διαψεύδονται. Ακόμα κι’ αν υποθέσουμε ότι οι Κύπριοι υπερβάλλουν, το Ισραήλ προωθεί με μεγάλη συνέπεια το θέμα.<br /> - Η χαοτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, και ιδιαίτερα στη Μ.Ανατολή, δεν μπορεί να κρατήσει άλλο. Πρέπει να αποκατασταθεί η «τάξη» τόσο για να υπάρξει εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, όσο και γενικότερα για να μπορέσουν οι ΗΠΑ να στραφούν στις μεγάλες προκλήσεις προς Ασία, και γενικότερα προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο (εκτός κι αν θεωρεί κανείς τυχαίο ότι βγήκε Πάπας από τη Λ.Αμερική και ότι οι Ολυμπιακοί θα πάνε στην Βραζιλία).<br /> - Οι δυνάμεις που παίζουν τον ενεργότερο ρόλο είναι οι ΗΠΑ, Ρωσία (και Κίνα –σε διακριτικό και αφανή, έως τώρα ρόλο), ΕΕ, Ισραήλ και Τουρκία. Σε αυτές πρέπει, φυσικά, να προστεθούν και άλλες μικρότερες χώρες.<br /> - Η Ρωσία χάνει κεκτημένα της (Λιβύη, Συρία, κ.λ.π.), αλλά θέλει να διατηρήσει τις θέσεις της στην περιοχή. Αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά κυρίως μέσω της Κύπρου. Οι απαράδεκτες κινήσεις της Γερμανίας σε βάρος, συνολικά, του χρηματοπιστωτικού-οικονομικού συστήματος της Κύπρου, μπορεί να λειτουργήσουν ως μοχλός για να οδηγηθεί η Λευκωσία στην αγκαλιά της Μόσχας. Κι’ αν όχι αυτό, σίγουρα θα υπάρξει ένα «μοίρασμα».<br /> Το ίδιο και στα ενεργειακά. Η Μόσχα θέλει να μπει –παίρνοντας ένα σημαντικό κομμάτι, μαζί με αμερικανούς και ευρωπαίους- στις ΑΟΖ της Κύπρου, Ελλάδας, Ισραήλ, κ.ο.κ. Αυτό, στην περίπτωση της Ελλάδας, περνάει μέσα από τη ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ. Επίσης, διόλου υποδεέστερο είναι ότι η Ρωσία θέλει να φτιάξει τον αγωγό φυσικού αερίου South Stream που προς το παρών σχεδιάζεται να ακολουθήσει τη διαδρομή της «Παραεγνατίας». Αρχικά, σχεδιαζόταν να περάσει από την Ελλάδα, και υποθαλάσσια να πάει προς Ιταλία.<br /> <a href="http://www.antinews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Προς μια «νέα Γιάλτα» στην περιοχή μας;

Το «παιχνίδι» για το μοίρασμα της ευρύτερης περιοχής μας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Και οι διαδικασίες επιταχύνονται θεαματικά με τις κι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιδού το Plan "C" εξόδου από την ευρωζώνη - Απορρίπτεται το γερμανικό τελεσίγραφο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfCzH8IKNegoW32n7w3PJ-NOv0GmsmY9Gv_Kcww6HKsxMqwSax0F3vCHp8a5idDv25OzA4QGF-my27uIo0YBtnD3OSe35t5Dtcz0e_UoyMpsEow2UjeJesoxQuo4m-HcHOwqcwJZd1_52m/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BFPLAN+C.jpg" width="500" /></div> <br /> <b>Η αναμενόμενη απόρριψη από την Γερμανία και του PLan B, φέρνει πλέον στην επιφάνεια το Plan "C" για τους Κύπριους: Το defencenet.gr βασιζόμενο σε πληροφορίες από το Βερολίνο είχε αποκαλύψει ότι η γερμανική κυβέρνηση θα απέρριπτε ΟΛΕΣ τις εναλλακτικές λύσεις, από την δανειοδότηση της Κύπου με νέο ρωσικό δάνειο, μέχρι την λύση που παρουσίασαν χθες οι Κύπριοι και κατ'αρχην έγινε δεκτό να συζητηθεί από το Eurogroup,απλά και μόνο γιατί έχουν ένα συγκεκριμένο και μοναδικό στόχο: Την καταστροφή της Κύπρου ως χρηματοοικονομικού κέντρου. </b><br /> Και η Α.Μέρκελ το ξακαθάρισε σήμερα ότι <b><i>"Το κυπριακό μοντέλο πέθανε"</i></b> και δεν δέχεται<b> ούτε εν μέρει σωτηρία του.</b> Μάλιστα έφτασε -<b> ω, τι υποκρισία</b> - να χαρακτηρίσει <b>"σκληρή απαλλοτρίωση"</b> - τον εσωτερικό δανεισμό από τα ασφαλιστικά ταμεία, την ώρα που <b>στην Ελλάδα με το "κούρεμα" των ομολόγων απλά κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία και χωρίς καν να τίθεται θέμα οικειοθελούς δανεισμού. </b><br /> Εν πάση περιπτώσει εντός του κυπριακού πολιτικού κόσμου καταγράφεται πλέον σαφής διχασμός καθώς οι 19 βουλευτές του κυβερνώντος ΔΗΣΥ <b>θέλουν να επαναφέρουν το αρχικό σχέδιο του Eurogroup με την δήμευση των καταθέσεων </b>(μάλιστα συζητούν και για αυξηση της δήμευσης επάνω από τις 100.000 ευρώ αν μειωθεί ή εξαλειφθεί η δήμευση του ποσοστού 6,75% κάτω από τις 100.000 ευρώ, αλλά βρίσκουν σκληρή αντίσταση από το σύνολο των άλλων πολιτικών δυνάμεων.<br /> <b>Το ενδιαφέρον είναι ότι οι άλλες πολιτικές δυνάμεις πλέον "φλερτάρουν" ανοιχτά με άμεση έξοδο από την ευρωζώνη. Σε διαδοχικές δηλώσεις του τόσο ο πρόεδρος της Βουλής Γ.Ομήρου, όσο και ο γιός του πρώην προέδρου Παπαδόπουλου, αλλά και κορυφαία πολιτικά στελέχη τάσσονται υπέρ της άμεσης εξόδου από το κοινό νόμισμα και υπάρχει μάλιστα και έτοιμο σχετικό πλάνο. </b><br /> <b>Ο Γ.Ομήρου έκανε και συγκεκριμένη αναφορά για εύρεση λύσης "Εκτός του μηχανισμού της ευρωζώνης" φωτογραφίζοντας την Ρωσία μια λύση που μπλόκαρε και αυτή η Γερμανία.</b><br /> <b>Τα βασικά σημεία του Plan "C" είναι τα εξής: </b><br /> <i>-Η Βουλή διακηρύσσει τον <b>πρόθεση εξόδου από την ευρωζώνη, </b>καθώς εντός της ευρωζώνης<b> είναι αδύνατον να παραμείνει χωρίς επιπλέον κεφάλαια</b> για τις τράπεζες η χώρα και αυτά <b>μπορούν να παρασχεθούν μόνο με εξωτερικό δανεισμό από τρίτη χώρα κάτι που απαγορεύει τώρα το Eurogroup και ειδικά η Γερμανία.</b> Θ<b>α αναζητηθούν κεφάλαια ακόμα και από τις ΗΠΑ, από την Ρωσία, φυσικά, από την Κίνα, από την ομάδα των BRICS κλπ. </b></i><br /> <i>-Την Τρίτη ή την Τετάρτη <b>ανοίγουν οι τράπεζες με πλαφόν αναλήψεων.</b> Έτσι ή αλλιώς οι μεγάλοι Ρώσοι κεφαλαιούχοι (<b>βασικά εταιρείες που είχαν εισηγμένες στο ρωσικό χρηματιστήριο και όχι ολιγάρχες ή "μαφιόζοι" που γράφουν οι άσχετοι με το θέμα)</b> δεν θα τραβήξουν τα χρήματά τους κατόπιν συννεννόησης με την Μόσχα.</i><br /> <i>-Λαμβάνεται το απαραίτητο δάνειο. <b>Βασικά το μυστικό είναι ότι δεν χρειάζονται 16 ή 17 δσ που λέει η ΕΕ, αλλά περί τα 5 δισ. ευρώ για να κλείσουν οι επισφάλειες.</b> Σίγουρα θα υπάρξουν και διορθωτικές κινήσεις στο τραπεζικό σύστημα, <b>χωρίς όμως να θιγούν καταθέσεις και θέσεις εργασίας.</b></i><br /> <i>- <b>Ξεκινά αμέσως η εκτύπωση νέου εθνικού νομίσματος</b>. Υπολογίζεται ότι εντός <b>των επόμενων 20 ημερών</b> θα καταστεί δυνατός ο εφοδιασμός των τραπεζών με αρκετές ποσότητες.</i><br /> <i>-Οι τραπεζικές καταθέσεις ξένων και Κυπρίων δεν κινδυνεύουν και δεν αλλάζει φυσικά το νόμισμα των καταθέσεων. <b>Μετά την παρέλευση ενός μηνός ανοίγει και πάλι το τραπεζικό σύστημα </b>και εκεί θα γίνει το crash-test, αλλά υπό τελείως διαφορετικές προϋποθέσεις.</i><br /> <b>Το σχέδιο έχει κινδύνους, αλλά λόγω του μικρού μεγέθους της εσωτερικής αγοράς και σημαντικών αποθεμάτων χρυσού (απαραίτητο στοιχείο για να εκτυπωθεί νέο εθνικό νόμισμα) έχει πολλές πιθανότητες επιτυχίας.</b><br /> <b>Σε πολιτικό επίπεδο με εξαίρεση τους 19 βουλευτές του Αναστασιάδη, όλοι οι άλλοι τάσσονται υπέρ του Plan "C", ενώ σε δημοσκοπήσεις πάνω από το 62% των πολιτών είναι υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη. Καταγράφεται δηλαδή το ακριβώς αντίθετο σκηνικό από αυτό που καταγράφεται στην Ελλάδα με την ευρω-εμμονή...</b><br /> Αυτό είναι το λεγόμενο Plan "C" η υλοποίηση του οποίου <b>μπορεί να προκαλέσει στην Γερμανία μια ήττα, ανάλογη με αυτή του Β'ΠΠ</b>, αφού από εκεί και πέρα θα αρχίσει<b> "να ξηλώνεται το πουλόβερ" του ευρώ</b>, ειδικά από την στγμή που όλα πάνε κατ'ευχήν στην Κύπρο. Και από την στιγμή που υπάρχει η ρωσική εγγύηση (μεγάλη "ασπίδα" οι ρωσικές καταθέσεις) μάλλον όλα θα πάνε καλά..<br /> Σε άρθρο της η Daily Μail περιγράφει ακριβώς αυτό το σενάριο και σημειώνει την γεωστρατηγική ήττα που θα υποστεί η Δύση λόγω της καλβινιστικής ψευδο-ηθικής των Α.Μέρκελ-Β.Σόιμπλε:<br /> <b><i>«Εάν η Κύπρος πέσει στα ...χέρια της Ρωσίας, τότε η Δύση θα έχει χάσει την πρώτη μάχη στο νέο Ψυχρό Πόλεμο. Η οικονομική αδυναμία της Δύσης μετετράπη σε  «αχίλλειος πτέρναν της». Η αδράνεια άφησε ένα μέλος της Ε.Ε που βρίσκεται σε καίρια στρατηγική θέση να κινδυνεύει να πέσει σα ρωσικά χέρια. Η οργή των Κυπρίων να βλέπουν μία ευρωπαϊκή επιδρομή στις περιουσίες τους τους στρέφει σε αναζήτηση ενός εναλλακτικού οικονομικού σωτήρα, την Ρωσία", γράφει , μεταξύ άλλων, βρετανική εφημερίδα. </i></b><br /> <b><i>Δεν γνωρίζουμε τα ανταλλάγματα της Μόσχας για την παροχή βοήθειας στην Μεγαλόνησο,εντούτοις μπορεί να αποκτήσει μία ναυτική βάση σ΄ ένα νευραλγικό σημείο του πλανήτη έτσι ώστε να έχει πρόσβαση στα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη Μεσόγειο Θάλασσα... </i></b><br /> <b><i>Αυτό θα σηματοδοτούσε μία εκπληκτική αναβίωση της χώρας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1991. Για την Ευρώπη, αυτό θα ήταν ταπείνωση.  Και μάλιστα οι συνέπειες θα ήταν τόσο ενοχλητικές σαν αυτές που καταγράφηκαν κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου...".</i></b><br /> <a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ιδού το Plan "C" εξόδου από την ευρωζώνη - Απορρίπτεται το γερμανικό τελεσίγραφο

Η αναμενόμενη απόρριψη από την Γερμανία και του PLan B, φέρνει πλέον στην επιφάνεια το Plan "C" για τους Κύπριους: Το defencene...

Διαβάστε την συνέχεια

Υδρίτες Φυσικού Αερίου, το “παγωμένο” φυσικό αέριο του Καστελόριζου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img align="middle" border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1BHilCbvWCit91jL80Hm8aXD8isGTLEdr9RhHRCKURr0mzXUxWejOLzwIfhKnxSWgwe4MhD4MqSu7ZAf15mf8nUI9DXBsbyo1nEQ198w6uvJfbtjRNGtJ06L7Z-qXg3ANj7hPba8Lodvo/?imgmax=800" style="background-image: none; border-width: 0px; display: inline; margin-top: 7px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;" width="500" /></div> <br /> Η  Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα φυσικού αερίου στην ξηρά (Δυτική Θράκη) μέσα σε σχιστολιθικά πετρώματα (γνωστά σαν <a href="http://www.zcode-gr.blogspot.jp/2009/11/blog-post.html">shale gas</a> ή σαν <a href="http://www.zcode-gr.blogspot.jp/2013/03/blog-post_20.html">σχιστολιθικό φυσικό αέριο</a>)  αλλά και στη θάλασσα είτε στη συμβατική τους μορφή είτε υπό τη μορφή υδριτών φυσικού αερίου (“παγωμένο” φυσικό αέριο). Μεγάλη ποσότητα υδριτών φυσικού αερίου έχει παρατηρηθεί στην περιοχή νότια του Καστελόριζου μέσα στην Ελληνική ΑΟΖ στην περιοχή της οροσειράς του Αναξιμάνδρου. Το κοίτασμα θεωρείται το μεγαλύτερο της Ανατ. Μεσογείου. Για το θέμα αυτό έχουν γράψει και άλλοι πριν απο μένα και απο ότι είδα έχουν γίνει και προσεκτικές ερευνητικές δουλειές από χρόνια. <br /> Παρότι φαίνεται να έχει καταγραφεί η θέση των υδριτών ή μέρους τους στον Ελληνικό χώρο, εν τούτοις δεν υπήρχε μέχρι πρόσφατα τεχνολογία για να εξορυχθούν απο το υπέδαφος του βυθού, που βρισκόντουσαν σε μεγάλες ποσότητες. Το καλό νέο είναι ότι πρόσφατα στην Ιαπωνία αυτό επετεύχθη ανοίγοντας ένα παράθυρο εκμετάλλευσής τους την προσεχή τριετία με πενταετία και από άλλες χώρες, όπως τις ΗΠΑ, τη Ρωσία ακόμη και την Ελλάδα.<br /> <a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a> Oι υδρίτες φυσικού αερίου είναι συνήθως μόρια μεθανίου εγκλωβισμένα μέσα σε μια κρυσταλική δομή που μοιάζει με αυτή του πάγου. Οι υδρίτες σχηματίστηκαν  όταν το φυσικό αέριο (που περιέχει κυρίως μεθάνιο) κατά την έξοδό του απο γεωλογικά ρήγματα συνάντησε παγωμένο θαλασσινό νερό. Σε κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης ένα λίτρο υδρίτη μεθανίου, που είναι στερεό, περιέχει 168 λίτρα περίπου αέριο μεθανίου.<br /> <img align="left" border="0" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsv4goD0ZdtONDYtmIPLyDk72SRLXp5YZ5sKJQD1FZrDhcrGIOXzRbFxjQV27vaIqQE6Bze7deRIsIAu1lGDq8S-wITBVjgTrrB6t7-NLDmA6dWmSjI1Lx_lJXbBa7QuX5UII8SNP1hjFn/?imgmax=800" style="background-image: none; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-top-width: 0px; display: inline; float: left; margin: 7px 15px 7px 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;" width="354" /><br /> Είναι λογικό να περιμένει κανείς την ύπαρξη υδριτών μέσα σε “χαράδρες” του βυθού και κυρίως σε μεγάλα βάθη, όπου η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή. Παράλληλα, θα μπορούσε να περιμένει κανείς την ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου κάτω απο τα κοιτάσματα υδριτών, που με τα χρόνια εμποδίζουν την έξοδό του στην επιφάνεια του βυθού και τα οποία δέν έχουν ακόμη “παγώσει”.<br /> Πολλές διδακτορικές διατριβές γίνονται πάνω σε διαγράμματα φάσεων των υδριτών (που είναι διαφόρων ειδών) προκειμένου να γίνουν αντιληπτές καλύτερα οι δυνατότητες ύπαρξης κοιτασμάτων σε περιοχές συγκεκριμένης ιδιομορφίας του υπεδάφους, σε έλεγχο πετρωμάτων, σε περιβαλλοντολογικές μελέτες, σε ανίχνευση υδριτών στο υπέδαφος με τη βοήθεια σεισμικών μετρήσεων κλπ.<br /> Στο χάρτη αριστερά επιβεβαιώνεται ότι είναι γνωστή η παρουσία υδριτών στην Ανατ. Μεσόγειο (Καστελόριζο και Νότια Ιταλία) και διαφαίνεται η ύπαρξη πολλών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στο τόξο Καστελόριζο - Νότια της Κρήτης - Νότια Ιταλία. Βλέπει όμως κανείς να υπάρχει φυσικό αέριο και στη Κασπία θάλασσα στη περιοχή της Τουρκίας (βλέπετε και <a href="http://www.zcode-gr.blogspot.jp/2009/11/blog-post_23.html">εδώ</a>). Είναι φανερό που υπάρχει φυσικό αέριο. <br /> Διερωτώμαι αν θα υπάρξει συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων αυτών από τη Τουρκία, την Ουκρανία (αυτή κοιμάται…) και τη Ρωσία. Απλά, διερωτώμαι… Ο Ρωσικός στόλος της Μεσογείου δεν δημιουργείται τυχαία. Εχει σκοπό να προστατεύσει και τα Ρωσικά κοιτάσματα φυσικού αερίου της Κασπίας.<br /> <h4> Τύποι κοιτασμάτων υδριτών</h4> <img align="left" border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaiZFGZFrY-GVQjdYkespg11VtrgN2PTHPhnKUfkKzHRVg40KLj26FRpko5uTeS92Z1QC15G5RoMhpf1yzCphhX_TnxaRabZCseOivHDeGSSJ8MRz6rUpEJKsiBsFkGWIkJVorwjGxAugh/?imgmax=800" style="background-image: none; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-top-width: 0px; display: inline; float: left; margin: 7px 15px 7px 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;" width="354" />Υπάρχουν τρείς γενικά τύποι κοιτασμάτων υδριτών.<br /> <ol> <li>Υδρίτες που είναι στην επιφάνεια του βυθού (Hydrates mounds on seafloor) </li> <li>Υδρίτες που είναι κάτω απο την επιφάνεια του βυθού και που ήταν δύσκολο να εξορυχθούν μέχρι πρόσφατα (Methane hydrate deposits below seafloor) </li> <li>Υδρίτες που είναι στα όρια περιοχών που το έδαφος είναι παγωμένο (permafrost) και που σχηματίστηκαν απο βακτηριδιακή δράση μετα πολλούς αιώνες. Αυτά τα βρίσκει κανείς σε Αρκτική και Ανταρκτική και έτσι εξηγείται και το μεγάλο ενδιαφέρον των Ρώσων αφενός για τη ταχεία οριοθέτηση της ΑΟΖ με το Διεθνή Νόμο της Θάλασσας και αφετέρου  για τη δημιουργία πολεμικού στόλου για να την προστατεύσει. Είναι τεράστιες οι ποσότητες στην Αρκτική… </li> </ol> <br clear="all" /> <h4> Απλοποιημένο διάγραμμα φάσεων συστήματος μεθανίου - νερού</h4> <img align="left" border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGqAPlVHYxkZAMXvthNXKN0SLj3glofMN-Ub95dHLmeblzy1snMGT41YEy5Qu18TdUr0WN3YWw6dTO-znWd7N70Ih2qOSW2ICNTolZjYDDz1mP9qvXRAZ0C_euuFLSmVekopf8ApYKx4nZ/?imgmax=800" style="background-image: none; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-top-width: 0px; display: inline; float: left; margin: 7px 15px 7px 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;" width="354" />Είναι χρήσιμο να γνωρίζει κανείς το διάγραμμα φάσεως του συστήματος μεθανίου-νερού στην περιοχή στην οποία ερευνά.  Ενα τυπικό διάγραμμα φάσεως είναι αυτό της φωτογραφίας αριστερά.<br /> Αν υποθέσουμε ότι το τρυπάνι της γεώτρησης είναι σε βάθος Ρ, σε αυτό το σημείο υπάρχει χαμηλή θερμοκρασία και υψηλή πίεση. Για να ληφθεί το φυσικό αέριο (μεθάνιο κυρίως) πρέπει να πάμε στην άσπρη περιοχή του διαγράμματος φάσης. Αυτό γίνεται είτε με αύξηση της θερμοκρασίας σε σταθερή πίεση είτε με μείωση της πίεσης σε σταθερή θερμοκρασία είτε συνδιασμός αυτών.<br /> Στην Ιαπωνία για την άντληση του κοιτάσματος υδρίτη κάτω από την επιφάνεια του βυθού χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της μείωσης της πίεσης που περιγράφεται στη συνέχεια. <br /> <h4> Μέθοδος εξόρυξης</h4> <img align="left" border="0" height="391" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7EDtE6mA2299jtt3lvsx7_cUrxGfcaKu2KuPaYfJwijqJjgK1TsMawg_uqZwfUP729hB-VsrTWuJgx0xKdGO2vNDWSbSF_-FMf8k1pHV_qUz9V1UvvEBiEYHCzidj3N2caTF6HcYzDwkv/?imgmax=800" style="background-image: none; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-top-width: 0px; display: inline; float: left; margin: 0px 104px 7px 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;" width="301" /><img border="0" height="391" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcRjX2ajnn1B16dWjkxLCQKT7QwsYn8neyyVjvWadnbGCDnX_amq2y71HMe2kl7ukD7PujuVH9o5OTcb20kSHpvEh7pGEvTRFuRVeJTCNkiThq0qcK8nSAnBfEyZmFpB_AIDf2XNZkxE5g/?imgmax=800" style="background-image: none; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-top-width: 0px; display: inline; margin: 0px 0px 7px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;" width="290" /><br /> Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή ένα τρυπάνι με τροποποιημένη κεφαλή φτάνει στο κοίτασμα του υδρίτη, το οποίο έχει εντοπιστεί με σεισμικές μετρήσεις.<br /> Στη συνέχεια, μέ μία αντλία νερού που έχει μέσα του αφαιρείται νερό από το εσωτερικό του, το οποίο οδηγείται στην επιφάνεια. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται μια υποπίεση στη περιοχή του κοιτάσματος, που οδηγεί στη μετατροπή του “παγωμένου μεθανίου” σε μεθάνιο και νερό. Το μεθάνιο αυτόι μέσω μιας άλλης οδού οδηγείται στην επιφάνεια, όπου κατάλληλα συλλέγεται.<br /> Η μέθοδος αυτή θυμίζει τον τρόπο που αντλείται το νερό απο πηγάδια με αντλίες στον πυθμένα των πηγαδιών. <br /> <br /> <a href="http://zcode-gr.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Υδρίτες Φυσικού Αερίου, το “παγωμένο” φυσικό αέριο του Καστελόριζου

Η  Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα φυσικού αερίου στην ξηρά (Δυτική Θράκη) μέσα σε σχιστολιθικά πετρώματα (γνωστά σαν shale gas ή σαν σχιστολ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σχιστολιθικό αέριο στη Δυτική Θράκη. Ερχεται η σειρά της.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img align="MIDDLE" border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNuX67oeXtYYjScS33F6AqzBdznlLq9gt0KXuPvbM6P8uaB4co9vLvMIk_l_wCPIZ2lL3VgWHOCogpHX251YTpF4HVdQs_TZuoCME75zdV1iEiqhFHzIsZI1-cqY48WTVwvdoA7ddMRJFA/?imgmax=800" style="background-image: none; border-width: 0px; display: inline; margin-top: 12px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;" width="500" /></div> <br /> Για το φυσικό αέριο όπως και το σχιστολιθικό φυσικό αέριο έχω μιλήσει πρώτος και αυτό έχει την αξία και τη σημασία του (βλέπετε <span style="color: #cc0000;"><a href="http://www.zcode-gr.blogspot.jp/2009/11/blog-post.html">εδώ</a>,</span> <span style="color: #cc0000;"><a href="http://www.zcode-gr.blogspot.jp/2009/11/blog-post_22.html">εδώ</a></span>, <a href="http://www.zcode-gr.blogspot.jp/2011/01/blog-post.html">εδώ</a> και <span style="color: #cc0000;"><a href="http://www.zcode-gr.blogspot.jp/2011/03/shale-gas.html">εδώ</a></span>). Εχετε διαβάσει τι είναι σχιστολιθικό αέριο; Oχι. Να διαβάσετε. Μετά από 4 χρόνια βγήκαν και άλλοι απο το ψυγείο και ακολούθησαν τα γνωστά τα Ελληνικά. Αμα έχεις τα μέσα στα ΜΜΕ, οι τελευταίοι γίνονται πρώτοι. Γιαυτό η χώρα πάει στον πάτο.<br /> Το σχιστολιθικό φυσικό αέριο (shale gas) είναι ένα είδος φυσικού αεριού που βγαίνει με ειδική τεχνολογία. Αυτή τη τεχνολογία την ανέπτυξαν πρώτοι οι Αμερικανοί, που έχουν πολύ σχιστολιθικό αέριο. Γερμανοί, άλλοι Ευρωπαίοι και Τούρκοι έχουν στείλει τεχνικούς στις ΗΠΑ για να εκπαιδευτούν. Το Κατάρ πούλαγε πολύ φυσικό αέριο στην Αμερική αλλά όχι πλέον, διότι οι ΗΠΑ με αυτή τη τεχνολογία κατέβασαν το κόστος εξόρυξής του και σταμάτησαν να εισάγουν. H Δυτική Θράκη έχει πολύ shale gas. Να το συνεκμεταλλευθούμε μέσω ΤΑΙΠΕΔ;<br /> Τον χάρτη αριστερά, τον βλέπετε;  Στα σημεία 1, 2 και 3 έχουν γίνει πόλεμοι. Επόμενη στη σειρά είναι η Θράκη. Για το λόγο αυτό η πλούσια σε ορυκτά και φυσικό αέριο Δυτική Θράκη επαφίεται στην τύχη των ΕΟΖ, στα Προξενείος, στις ΜΚΟ κλπ. Για να κάτσει πιό εύκολα το project…<br /> Αντιλαμβάνεστε γιατί οι φίλοι μπορεί να μήν είναι φίλοι; Αντιλαμβάνεστε τον ρόλο της σημερινής κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης; Απόντες όλοι. <br /> Φωνές και ατάκες. Τρίχες, παρλαπίπες και δικηγορίες του παραλόγου. Μάτια ερμητικά κλειστά και στόματα βουλωμένα. Αντιπληροφόρηση, παραπληροφόρηση, συζητήσεις νηπιαγωγείου και κορεσμός (πρόκληση τεχνητής κούρασης). Ολα τα κόλπα.<br /> <br /> <a href="http://zcode-gr.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σχιστολιθικό αέριο στη Δυτική Θράκη. Ερχεται η σειρά της.

Για το φυσικό αέριο όπως και το σχιστολιθικό φυσικό αέριο έχω μιλήσει πρώτος και αυτό έχει την αξία και τη σημασία του (βλέπετε εδώ , εδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μεθόδευση ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, η Αθήνα κοιμάται

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-71857" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/03/Schroder_Westerwelle.jpg" title="Schroder_Westerwelle" width="500" /></div> <br /> <b>Όταν «εντελώς τυχαία» μαζεύονται περισσότερες από μία δηλώσεις και δημόσιες παρεμβάσεις για το θέμα της τουρκικής ένταξης στη ΕΕ τότε κάθε φυσιολογικός άνθρωπος που ασχολείται με τα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, λογικά ανησυχεί και λαμβάνει τα μέτρα του. Ταυτόχρονα, δίνει και μια δημοσιότητα στις κινήσεις του εάν αντιληφθεί ότι κάποιες παρασκηνιακές κινήσεις απειλούν τα εθνικά του συμφέροντα. Σίγουρα δεν κοιμάται, με το ροχαλητό του να ακούγεται… μέχρι τις Βρυξέλλες.</b><br /> Τις τελευταίες μέρες όλα δείχνου ότι σε εξέλιξη βρίσκεται μια επιχείρηση προώθησης της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας <b>με τα γνωστά οικονομικά επιχειρήματα, που όμως «μπάζουν νερά»</b> αν τα εξετάσει κανείς από τη σκοπιά των γεωπολιτικών ισορροπιών. Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, <b>Γκέρχαρντ Σρέντερ</b>, απηύθυνε δημόσια έκκληση αρθρογραφώντας να γίνει δεκτή η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχοντας μάλιστα υιοθετήσει πλήρως την επιχειρηματολογία της Άγκυρας.<br /> Ακολούθησε μόλις χθες, ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, <b>Γκίντο Βεστερβέλε</b>, ο οποίος εξέφρασε την ελπίδα να ανοίξουν νέα διαπραγματευτικά κεφάλαια στις διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την ΕΕ. Τι το εμποδίζει; Αφού η Ελλάδα υποστηρίζει, η Γαλλία έχει υποχωρήσει, τι κάνει τον Βεστερβέλε να αμφιβάλει;<br /> <br /> Ας ξεκινήσουμε από τον Σρέντερ. Μόλις τελείωσε η θητεία του ως καγκελάριος <b>έπιασε δουλειά στην εταιρία που διαχειρίζεται τον υποθαλάσσιο αγωγό που θα τροφοδοτεί με φυσικό αέριο τη Γερμανία και την Ευρώπη</b>, παρακάμπτοντας την Ουκρανία. Θεωρείται «αγαπημένο παιδί» των Ρώσων και του Βλαντιμίρ Πούτιν προσωπικά. Πόσο πιθανό είναι οι απόψεις τους στο θέμα της Τουρκίας να αποκλίνουν θεμελιωδώς; <br /> Ερώτημα θέτουμε, αμφισβητώντας εμμέσως ρητορικά τη συμβατική σοφία που θέλει τη Ρωσία να συγκρούεται με την Τουρκία. <b>Μακροπρόθεσμα αυτό φαντάζει νομοτελειακό. Εκτός από το στρατηγικό, υπάρχει όμως και το τακτικό επίπεδο…</b> Για να απαντήσουμε θα πρέπει για παράδειγμα να έχουμε απαντήσει στο ερώτημα για τη βιωσιμότητα και τη μακροημέρευση της ΕΕ. Και με όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, πολλοί αμφιβάλλουν. Είναι δυνατόν ο Ρώσος πρωθυπουργός Μέντβεντεβ να επικαλείται τα προβλήματα με την Τουρκία για να υπαναχωρήσει φαινομενικά στο ζήτημα της εμπλοκής της Ρωσίας στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ και να μη γελάνε και οι πέτρες; Τι συμβαίνει εδώ;<br /> <b>Τι έκανε τον Βεστερβέλε να θέσει το θέμα, ενώ την ίδια στιγμή που Τούρκοι αξιωματούχοι όλων των βαθμίδων απειλούν για τους κυπριακούς υδρογονάνθρακες, ενώ περιοδεύουν και στην Ευρώπη οικοδομώντας συμμαχίες για τα θέματα που τους ενδιαφέρουν; </b>Ξέρει το υπουργείο Εξωτερικών εάν στην Ολλανδία ο Ερντογάν ζήτησε μπλοκάρισμα των προσπαθειών της Κύπρου; Ή αν το ίδιο έπραξε ο Γκιουλ στη Σουηδία; Ο πρωθυπουργός μας να δεχτούμε ότι δεν έχει τον χρόνο για να κάνει περιοδεία. Τόσο απορροφημένος είναι ο υπουργός Εξωτερικών με τις συνεννοήσεις του με τον φίλο (κατά δήλωση του ιδίου) και ομόλογό του Νταβούτογλου, που δεν τον απασχολεί <b>να κάνει μια βόλτα επιχειρώντας να προωθήσει τις ελληνικές θέσεις; </b><br /> Ή μήπως να πιστέψουμε ότι <b>η συνεκμετάλλευση των πόρων έχει ήδη δρομολογηθεί και μεθοδεύεται το… σερβίρισμα;</b> Μια κατάσταση στην οποία <b>θα έχουν βολευτεί όλοι σε βάρος της ελληνικής (ελλαδικής και κυπριακής) πλευράς</b> που οι πολιτικοί της φρόντισαν να ανοίξουν διάπλατα τα παράθυρα για να μπορέσουν να γονατίσουν τη χώρα, οπότε κάθε είδους εκβιασμός περνάει στη συνέχεια ευκολότερα;<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μεθόδευση ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, η Αθήνα κοιμάται

Όταν «εντελώς τυχαία» μαζεύονται περισσότερες από μία δηλώσεις και δημόσιες παρεμβάσεις για το θέμα της τουρκικής ένταξης στη ΕΕ τότε κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το «πούλημα» της Κύπρου από τη Μόσχα & τα διδάγματα για την Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-71863" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/03/putin1.jpg" title="putin" width="500" /></div> <br /> Εάν πιστέψουμε τη ρωσική εφημερίδα «<b>Kommersant</b>», την πιο έγκυρη ίσως στα επιχειρηματικά θέματα εφημερίδα στη Ρωσία, στο φύλο της <b>21ης Μαρτίου</b>, η κυπριακή πρόταση προς τη χώρα του Βλαντιμίρ Πούτιν συμπεριλάμβανε τα ακόλουθα:<br /> Προτάθηκε να εξαγοράσει έναντι του <b>συμβολικού τιμήματος του ενός ευρώ</b> κάποια ή και όλες από τις <b>τράπεζες</b> της Κυπριακής Δημοκρατίας που παρουσιάζουν προβλήματα και να αγοράσει <b>δικαιώματα εξόρυξης υδρογονανθράκων</b> στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (<b>ΑΟΖ</b>) της νήσου. Ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου, Μιχάλης Σαρρής, φέρεται από την εφημερίδα να εξεπλάγη με τις απαντήσεις που έλαβε από τους Ρώσους κυβερνητικούς, που δεν «συγκινήθηκαν» και πολύ με την προσφορά.<br /> Η ίδια εφημερίδα αποκάλεσε «ασαφείς» τις κυπριακές προτάσεις για να συζητηθούν σοβαρά. <b>Ήρθε και ο πρωθυπουργός Μέντβεντεβ να ανακαλύψει ξαφνικά, ότι η πραγματική τιμή των κυπριακών κοιτασμάτων δεν είναι σαφής και να υπομνήσει ότι πρόβλημα αποτελούν και οι διεκδικήσεις της Τουρκίας!</b> Θα επανέλθουμε για την ειδική σημασία των δηλώσεων για την Ελλάδα λίγο αργότερα…<br /> <br /> Αντί για βοήθεια, σύμφωνα με το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο <b>RIA Novosti</b>, βγήκε ο οικονομικός σύμβουλος του Πούτιν, Σεργκέι Γκλάζιεβ και έβαλε στο τραπέζι αυτό που δεν μπορεί αν γίνει για πολλούς λόγους: Ότι η Ρωσία θα βοηθούσε τη νήσο εάν εντασσόταν στην <b>Ευρασιατική Ένωση, μαζί με τη Λευκορωσία και το Καζακστάν</b>, καθότι υπάρχουν εκεί οι μηχανισμοί χρηματοδότησης!<br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><b>Καλώς ήρθατε Έλληνες στον θαυμαστό κόσμο της εξωτερικής πολιτικής, όχι όλοι, μόνο όσοι αποφάσισαν να ξυπνήσουν από τον λήθαργο και τις φαντασιώσεις περί «ξανθού γένους» που θα μας σώσει. Όλες οι μεγάλες χώρες συμπεριφέρονται με γνώμονα όσα κρίνουν ως συμφέροντά τους και τίποτε άλλο. Οι συναισθηματισμοί είναι για τους αφελείς και από αυτού φαίνεται ότι διαθέτουμε πολλούς και στην Ελλάδα και στην Κύπρο.</b></span></div> Πως ακριβώς μας «άδειασαν» κανονικότατα οι Ρώσοι; Πολύ απλά. Από τη στιγμή που <b>προηγείται η σημασία της σχέσης τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση</b>, τον εμπορικό τους εταίρο όπου πωλούν το 40% του φυσικού αερίου που εξάγουν, χρησιμοποίησαν την άρνηση να διευκολύνουν τη Λευκωσία ως αντάλλαγμα προς τις Βρυξέλλες! <b>Οι Ρώσοι πούλησαν κυνικά στους Ευρωπαίους «εταίρους μας», την εικόνα του Μιχάλη Σαρρή να αποχωρεί με άδεια χέρια από τη Μόσχα, με την εικόνα του να μοιάζει με… «Μεγάλη Παρασκευή».</b><br /> Εξάλλου, εάν η ΕΕ δεν στέρξει ώστε να ικανοποιήσει τις ρωσικές απαιτήσεις, να σεβαστεί τα ρωσικά συμφέροντα, πάντα θα είναι ανοιχτός ο δρόμος <b>να επανέλθει η Μόσχα</b> και να προσφέρει βοήθεια στη Λευκωσία. Και αυτό βέβαια δεν θα το έκανε από… αγάπη, αλλά πάλι στο πλαίσιο της πολιτικής της απέναντι στην ΕΕ. <b>Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε; Μήπως απλά η Μόσχα σέβεται ακόμα τη… Συμφωνία της Γιάλτας και δεν ανακατεύεται περισσότερο από κάποιο σημείο με τη σφαίρα επιρροής του δυτικού κόσμου;</b><br /> Με αυτά τα δεδομένα μήπως θα πρέπει να ασχοληθούν και να εξάγουν τα δικά τους συμπεράσματα και τα ελλαδικά πολιτικά κόμματα; Δηλαδή, για να καταλάβουμε. <b>Πως ακριβώς σκοπεύουν να δελεάσουν τους Ρώσους όλοι αυτοί οι πολιτικοί ρήτορες με τους ελλαδικούς υδρογονάνθρακες, όταν οι κυπριακοί είναι κάμποσα χρόνια μπροστά στις διαδικασίες που οδηγούν στην εκμετάλλευση; Ποια θα ήταν λογικά η απάντηση του Μέντβεντεβ σε ανάλογη ερώτηση από την πλευρά της Αθήνας, δεδομένης της απάντησης που εισέπραξε ο Σαρρής στη Μόσχα;</b><br /> <b><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/01/Parliament_Greece.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-67228" height="307" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/01/Parliament_Greece.jpg" title="Parliament_Greece" width="460" /></a><br /> </b><br /> Και δεύτερη «τροφή για σκέψη» στα… <b>αηδόνια κάθε απόχρωσης της Βουλής</b> (που τελευταία πολύ <b>φάλτσα </b>τραγουδάνε με την εικόνα του Κοινοβουλίου να είναι τουλάχιστον γελοία), <b>από το πιο… βαθύ κόκκινο, μέχρι το πιο μαύρο</b>: Για ποιον λόγο να μη ρεζιλευτεί με τον ίδιο τρόπο όποιος επιχειρήσει να εμπλέξει τη Μόσχα; <b>Γιατί να μην αποτελέσουμε κι εμείς ένα ωραίο αντάλλαγμα-δώρο για τη ρωσική διπλωματία προς την αντίστοιχη ευρωπαϊκή ή άλλη;</b> Το ερώτημα απευθύνεται προς όλους, κυρίως βέβαια προς τους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οι οποίοι τα λόγια τα έχουν πολύ εύκολα, εφόσον <b>υπάρχει από κάτω το θετικά προδιατεθειμένο να ακούσει κοινό</b>.<br /> Αν είναι να τα δώσουμε όλα απέναντι στους όποιους Ρώσους για να μας σώσουνε, δε νομίζουμε ότι πιο αξιοπρεπής και λιγότερο επικίνδυνη από πλευράς ασφαλείας είναι <b>η παραμονή εντός της ΕΕ που τουλάχιστον κάποια περιθώρια συμβιβασμών – λόγω διαμορφωμένης κουλτούρας – πάντα υπάρχουν;</b> Όσοι ονειρεύονται… περίτεχνες διπλωματικές «ντρίμπλες», είναι απλά <b>εκτός πραγματικότητας</b> και το «μάρμαρο» θα το πληρώσει πάλι <b>ο κοσμάκης</b>.<br /> <b>Αντί να ασχοληθούν με την ανυποληψία στην οποία έχει περιπέσει ο Ελληνισμός, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, το πολιτικό σύστημα ασχολήθηκε με το πώς θα διορίσει τη εκλογική πελατεία και πως θα κάνει… κοινωνική πολιτική με δανεικά. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε σήμερα.</b> Και μυαλό δεν φαίνεται να βάζουμε. Αντιθέτως, βαδίζουμε στον δρόμο του διχασμού, όπως κάποτε μετά τη απελευθέρωση, με τα κόμματα που κεντρικό τους θέμα είχαν την προσκόλληση σε κάποια δύναμη της εποχής. Ήδη συμβαίνουν εδώ και θα δούμε και περισσότερα.<br /> <b>Και ένα τελευταίο. Σκεφτήκαμε ποτέ ότι στα μάτια των ισχυρών παικτών του τομέα των υδρογονανθράκων παγκοσμίως, το ότι η αβεβαιότητα για τη μελλοντική τιμή του φυσικού αερίου και του πετρελαίου στη διεθνή αγορά έπαιξε κάποιον ρόλο στην απόφαση των Ρώσων; Για να είμαστε και απόλυτα δίκαιοι, γιατί να μη σκέφτεται η ρωσική πλευρά πως αν δεν υπάρξει ένα στρατηγικό modus vivendi με την Ουάσιγκτον, τότε η όποια επένδυση θα μπορούσε να βρεθεί στον αέρα;</b><br /> <b><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/11/Putin_Obama.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-62558" height="341" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/11/Putin_Obama.jpg" title="Putin_Obama" width="457" /></a><br /> </b><br /> <b>Γιατί να μην πλημμυρίσουν οι Αμερικανοί την αγορά με σχιστολιθικό αέριο αφού πλέον διαθέτουν την τεχνολογία, συμπιέζοντας τόσο τις τιμές, αναζητώντας να επαναλάβουν το κατόρθωμα με τη Σοβιετική Ένωση; Όταν έπεσε η τιμή του πετρελαίου στα 9-10 δολάρια το βαρέλι, η εξαρτώμενη από τις πωλήσεις υδρογονανθράκων σοβιετική οικονομία θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα. Αν και η κατάσταση δεν είναι τόσο αρνητική για τη Ρωσία σήμερα, θα αντιμετώπιζε πάλι πολύ σοβαρά προβλήματα. </b><br /> Ενώ εμείς που πολλοί νομίζουν ότι γίναμε… σεϊχάτο, χωρίς να υπολογίζουν αντικειμενικούς παράγοντες όπως τ<b>ο κόστος εξόρυξης σε σχέση με την τιμή του αγαθού στις διεθνείς αγορές</b>, θα έχουμε πέσει για μια ακόμη φορά θύματα στο βωμό της σύγκρουσης των υπερδυνάμεων… Γι’ αυτό φωνάζουμε ότι οι κραυγές από όποιο άκρο και αν ακούγονται είναι απαράδεκτες και βλάπτουν τα εθνικά συμφέροντα. Και ταυτόχρονα περνούν διεθνώς την εικόνα ενός πολιτικού συστήματος του χαβαλέ… <b>Μόνο με τις κατάλληλες συμμαχίες</b> και τη βοήθεια των συγκυριών στις διεθνείς ισορροπίες θα καταστεί εφικτή η εκμετάλλευση του πλούτου, από τον οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσουμε μόνο εμείς. <b>Οι… κορώνες είναι για τους αφελείς και τους ιδιοτελείς…</b><br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το «πούλημα» της Κύπρου από τη Μόσχα & τα διδάγματα για την Ελλάδα

Εάν πιστέψουμε τη ρωσική εφημερίδα « Kommersant », την πιο έγκυρη ίσως στα επιχειρηματικά θέματα εφημερίδα στη Ρωσία, στο φύλο της 21ης Μ...

Διαβάστε την συνέχεια

1974-2013: Η Κύπρος είναι τελικά πάντα μακρυά! Όπως και τότε η Λευκωσία είναι μόνη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img alt="" border="0" height="300" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/GEA/PILOTOI/cache/PHANTOMADESRETRO-630x401.png" width="500" /></div> <br /> Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ<br /> <br /> Η Κύπρος μια χώρα που υπέστη τη τραγωδία της εισβολής του Αττίλα το 1974, ξαναζεί μία ακόμη δραματική στιγμή της ιστορίας της. Όπως και τότε, έτσι και τώρα η Κύπρος είναι επί της ουσίας μόνη.<br /> <br /> Το 1974 “η Κύπρος ήταν μακρυά” και τα αεροσκάφη F 4 Phantom που θα μπορούσαν να είχαν προκαλέσει τεράστια ζημιά στους Τούρκους εισβολείς ,προσγειώθηκαν στη Κρήτη! Οι πιλότοι τους αποφασισμένοι για όλα ,ανέμεναν την εντολή των Αθηνών για να απογειωθούν. “Η Κύπρος είναι μακρυά”, ήταν η απόφαση.<br /> <br /> Ακολούθησαν διεθνείς καταδίκες ,δηλώσεις συμπόνοιας και κατανόησης για το δράμα των προσφύγων, τους αγνοούμενους ,τους νεκρούς. Επί της ουσίας όλοι “σφύριζαν αδιάφορα”. Και ο Αττίλας παραμένει ακόμη στην Κύπρο ανενόχλητος.<br /> <br /> Στα 39 χρόνια που μεσολάβησαν η ελεύθερη Κύπρος μεγαλούργησε, μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ,πλούτισε και αναδείχθηκε ως ο “ασφαλής προορισμός” κεφαλαίων. Ανεξαρτήτως προέλευσης. Και αυτό το δημιούργησαν ,το στήριξαν και το εκμεταλλεύτηκαν άπαντες στον κόσμο, με τους Ρώσους βέβαια να κυριαρχούν.<br /> <br /> Δεν της επέτρεψαν ποτέ ούτε καν να εξοπλιστεί απέναντι στις ορδές του κατοχικού στρατού. Όλοι θυμόμαστε την υπόθεση των S 300 που τελικά βρέθηκαν στην Κρήτη. Και ως ανταμοιβή της επέτρεπαν να παίζει το ρόλο του “διεθνούς χρηματοκιβωτίου”. Κερδίζοντας πολλά σε χρήμα.<br /> <br /> Λάθη έγιναν ,όπως κι εδώ στην Ελλάδα. Όταν καταστρέφεις οποιοδήποτε παραγωγικό μοντέλο και επιλέγεις να γίνεις μια χώρα που παρέχει επί της ουσίας μία και μόνη υπηρεσία έχεις ευθύνες. Αλλά ποιος μπορούσε να φανταστεί ακόμη και λίγους μήνες πριν ότι η Γερμανία που έχει επιβάλει πλήρως τη θέλησή της στην Ευρώπη θα έβαζε δυναμίτη στα θεμέλια του καπιταλισμού! Κανείς! Αρκεί να παρακολουθήσει κάποιος σε αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα αναλύσεις αμερικανών οικονομολόγων και αναλυτών για να διαπιστώσει την ασύλληπτη έκπληξή τους για την απόφαση κουρέματος των καταθέσεων.<br /> <br /> Η Κύπρος βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη μ΄ έναν οικονομικό Αττίλα, που μπορεί να αποδειχτεί εξίσου καταστροφικός με την εισβολή του 1974. Και είναι πάλι απελπιστικά μόνη. Η Ελλάδα είναι “βολεμένη” πίσω από το επιχέιρημα-εφεύρεση “η Κύπρος αποφασίζει, η Ελλάδα στηρίζει”. Η Κύπρος αναζητούσε χθες ένα δις για να “κλείσει” το πακέτο της εναλλακτικής πρότασης που ήθελε να παρουσιάσει. Και δεν έγινε καν συζήτηση για το αν μπορούσε η Ελλάδα να συμβάλλει. Γιατί και να το έχει δεν θα την αφήσουν να το δώσει!<br /> <br /> Οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου που λογικά θα έπρεπε να ανησυχούν ότι αν περάσει η γερμανική διαταγή ,το “φιρμάνι” πιθανότατα θα φθάσει και σ΄ αυτούς. Και σε μας εννοείται. Η Γαλλία έχει εντυπωσιάσει όχι απλά με την σιωπή της αλλά με την απόλυτη υποταγή της στη Γερμανία και σ΄ αυτή την υπόθεση.<br /> <br /> Όσο για τη Ρωσία; Όσοι πίστευαν ότι οι Ρώσοι θα σπεύσουν να προτάξουν τα στήθη τους για τη Κύπρο, διαψεύστηκαν. Όπως είχαν διαψευστεί και με την περίπτωση της Ελλάδας. Η Μόσχα -όπως και όλες οι χώρες του κόσμου- κοιτά πρώτα απ΄ όλα τα δικά της συμφέροντα ,τα οποία προφανώς αυτή τη στιγμή δεν ταυτίζονται με τα κυπριακά. Ο Δρ. Κώστας Φίλης και ο υποστράτηγος ε.α Ν.Τόσκας είπαν πολλά ενδιαφέροντα και σημαντικά <a href="http://www.onalert.gr/LiveEvent.html">στην συνέντευξή τους στο Onalert.</a><br /> <br /> Η Κύπρος όλα δείχνουν θα παραμείνει μόνη ,πληρώνοντας με εξαιρετικά δυσανάλογο τρόπο τα όποια λάθη της, αλλά κυρίως το δόγμα του “οικονομικού ιμπεριαλισμού” του βορρά της Ευρώπης, που φαίνεται ότι αποδεικνύεται στη παρούσα φάση δυνατότερο ακόμη κι απ΄ αυτόν τον καπιταλισμό,για τον οποίο μας έλεγαν ότι “ποτέ δεν πεθαίνει”.<br /> <br /> <i><b>Στη φωτογράφια-ντοκουμέντο  οι πρώτοι "Φαντομάδες"! Είναι αυτοί που απογειώθηκαν για την αποστολή στην Κύπρο το 1974. Τους "κράτησαν" στην Κρήτη ,γιατί "η Κύπρος είναι μακρυά". </b></i><br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

1974-2013: Η Κύπρος είναι τελικά πάντα μακρυά! Όπως και τότε η Λευκωσία είναι μόνη

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ Η Κύπρος μια χώρα που υπέστη τη τραγωδία της εισβολής του Αττίλα το 1974, ξαναζεί μία ακόμη δραματική στιγμή τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Aποχαιρετισμός στα όπλα από τους Κούρδους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img alt="Εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία του Ντιγιαρμπακίρ. Το πλήθος κρατούσε φωτογραφίες του Οτσαλάν, σημαίες και πλακάτ με τα εμβλήματα του PKK " border="0" height="300" src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20130322/engine/assets_LARGE_t_420_54179301_type12128.jpg" width="500" /></div> <br /> Ενα αποφασιστικό βήμα προς μια ιστορική συνθήκη ειρήνευσης που θα βάλει ένα τέλος στη σύγκρουση στη Νοτιοανατολική Τουρκία έγινε χθες, ανήμερα την Πρωτοχρονιά των Κούρδων (Νεβρόζ), από τον εδώ και 14 χρόνια φυλακισμένο στο Ιμραλί αρχηγό του PKK Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος με μήνυμά του κάλεσε τους μαχητές του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν να κατεβάσουν τα όπλα τους και να αποσυρθούν από το έδαφος της Τουρκίας προς τις βάσεις τους στο βόρειο Ιράκ.<br /> <br /> Εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία του Ντιγιαρμπακίρ. Το πλήθος κρατούσε φωτογραφίες του Οτσαλάν, σημαίες και πλακάτ με τα εμβλήματα του PKKΤο μήνυμα Οτσαλάν διαβάστηκε από δύο Κούρδους βουλευτές στα κουρδικά και στα τουρκικά ενώπιον εκατοντάδων χιλιάδων συγκεντρωμένων στην κεντρική πλατεία του Ντιγιαρμπακίρ. Το πλήθος κρατούσε πανό, σημαίες και πλακάτ με τα εμβλήματα, τα χρώματα και τα σύμβολα του PKK και του Κουρδιστάν αλλά και φωτογραφίες του Οτσαλάν.<br /> Οι σκηνές αυτές που μεταδόθηκαν ζωντανά από τα μέσα ενημέρωσης της γείτονος, σύμφωνα με όλους του αναλυτές, ήταν αδιανόητες ακόμη και μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες, όμως όπως τονίζουν αρκετοί αποτελούν απόδειξη ότι τα πράγματα αλλάζουν και πως η σύγκρουση βαίνει προς εκτόνωση.<br /> Οπως μάλιστα ανέφερε χαρακτηριστικά στο μήνυμά του ο Οτσαλάν: «Ας σωπάσουν τα όπλα και ας κυριεύσει η πολιτική. Εχουμε φτάσει στο σημείο όπου οι ένοπλες δυνάμεις μας πρέπει να αποτραβηχτούν πέρα από τα σύνορα. Δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή μια νέας εποχής. Ο αγώνας μας δεν είναι εναντίον κάποιας φυλής, θρησκείας ή εθνοτικής ομάδας. Ο αγώνας μας ήταν και είναι εναντίον κάθε μορφής καταπίεσης. Σήμερα ξυπνάμε σε μια νέα Μέση Ανατολή, μια νέα Τουρκία, ένα νέο μέλλον».<br /> Από την πλευρά της τουρκικής κυβέρνησης ο υπουργός Εσωτερικών της χώρας, Μουαμέρ Γκιουλέρ, χαιρέτισε την έκκληση για κατάπαυση πυρός, λέγοντας χαρακτηριστικά για το μήνυμα του Οτσαλάν: «Η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι αυτή της ειρήνης». Οπως πάντως υπογράμμισε πρέπει όλα αυτά να τα δουν στην πράξη, αφού κανείς δεν ξέρει εάν η έκκληση του «Απο», όπως είναι γνωστός στις τάξεις του PKK ο Οτσαλάν, θα βρει ευήκοα ώτα στους αντάρτες τις οργάνωσης.<br /> Οπως πάντως σημειώνουν αρκετοί αναλυτές, το μήνυμα Οτσαλάν για κατάπαυση του πυρός είναι αποτέλεσμα των μυστικών συνομιλιών που πραγματοποιούνταν εδώ και καιρό μεταξύ του φυλακισμένου Κούρδου ηγέτη στη φυλακή του Ιμραλί με αξιωματούχους των υπηρεσιών πληροφοριών της Τουρκίας.<br /> Μάλιστα, σύμφωνα με τους Financial Times, τον οδικό χάρτη για την ειρήνη που περιγράφηκε στο μήνυμα Οτσαλάν είχαν εγκρίνει τα φιλοκουρδικά κόμματα του τουρκικού κοινοβουλίου, το ευρωπαϊκό τμήμα του PKK και το στρατιωτικό σκέλος της οργάνωσης που έχει την έδρα του στο βόρειο Ιράκ.<br /> ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ<br /> <br /> <a href="http://www.ethnos.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Aποχαιρετισμός στα όπλα από τους Κούρδους

Ενα αποφασιστικό βήμα προς μια ιστορική συνθήκη ειρήνευσης που θα βάλει ένα τέλος στη σύγκρουση στη Νοτιοανατολική Τουρκία έγινε χθες, α...

Διαβάστε την συνέχεια

"Η Κύπρος έχει λύσεις, πολιτικό ηγέτη δεν έχει"

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="300" src="http://www.sigmalive.com/uploads/images/news/anastasiadis221.jpg" width="500" /></div> <br /> AΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ<br /> <br /> <b>Υπερήφανους έκανε όλους τους Ελληνες η κυπριακή Βουλή. Το νέο «Οχι» που είπε στους Γερμανούς πέρασε ήδη στις κορυφαίες στιγμές του ελληνισμού και συγκλόνισε συθέμελα την Ευρωζώνη. Φάρος ελπίδας αντίστασης για όλους τους λαούς της Ευρώπης και ιδίως για εκείνους που οι γερμανόδουλες κυβερνήσεις τους τους έχουν παραδώσει στον ανηλεή ζυγό του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας. </b><br /> <b>Αφρίζουν από λύσσα εναντίον της Κύπρου, της ασήμαντης «κουκίδας», όπως την αποκάλεσε περιφρονητικά ο Β. Σόιμπλε.</b><br /> <b>Δεν ξέρουν πού να κρυφτούν από την ντροπή τους οι Ελληνες κυβερνητικοί βουλευτές που υπερψηφίζουν αγεληδόν τα κάθε είδους μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους τους</b>, γνωρίζοντας ότι <b>η κατακραυγή του λαού</b> τους περιμένει, αν τολμήσουν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους.<br /> <b>Οι παρ' ημίν «γερμανοτσολιάδες» εύχονται ενδομύχως να χρεοκοπήσει και να καταστραφεί παντελώς η κυπριακή οικονομία, να βυθιστεί στη δυστυχία ο κυπριακός λαός, νομίζοντας ότι τότε θα «δικαιωθεί» η εθελόδουλη και «σώφρων» δική τους πολιτική στάση.</b><br /> <b>Πλανώνται πλάνην οικτράν. </b><br /> Δεν υποτιμούμε τους κινδύνους που απειλούν την Κύπρο. Δεν υποβαθμίζουμε<b> την καταστρεπτική δύναμη του γερμανικού ιμπεριαλισμού </b>και την <b>πολιτική σημασία που έχει για το Βερολίνο η συντριβή των Κυπρίων,</b> ώστε <b>να μην τολμήσει άλλος λαός να ακολουθήσει το παράδειγμα</b> της γενναίας στάσης τους.<br /> Η Κύπρος όμως <b>έχει επιλογές</b> λύσεων επιβίωσής της χωρίς την υπαγωγή της στον γερμανικό ζυγό μέσω μνημονίου. Επιπροσθέτως η γεωγραφική της θέση εγγύς της Μέσης Ανατολής και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου<b> τής επιτρέπουν να αναζητήσει τη βοήθεια μεγάλων δυνάμεων, όπως οι ΗΠΑ και πρωτίστως η Ρωσία, μετατρέποντας την επιθετικότητα της Γερμανίας εναντίον της σε παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι.</b><br /> <b>Το δυστύχημα για την Κύπρο είναι ότι ο λαός της αυτή την κρίσιμη εποχή εξέλεξε Πρόεδρο τον Νίκο Αναστασιάδη, τον μοιραίο άνθρωπο που την Παρασκευή τη νύχτα συμφώνησε με το γερμανικό σχέδιο καταβαράθρωσης της οικονομίας του νησιού μέσω της καταλήστευσης των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες. Η κυπριακή Βουλή απέτρεψε τη διάπραξη του εγκλήματος από τον Αναστασιάδη. </b><br /> <b>Η ζημιά</b> όμως που πρόλαβε αυτός να κάνει <b>είναι τεράστια και ανεπανόρθωτη.</b> Η κατάσταση για την κυπριακή οικονομία είναι ασύγκριτα δυσκολότερη σήμερα από όσο μια βδομάδα νωρίτερα. Παρ' όλα αυτά, η Λευκωσία έχει λύσεις.<br /> Θεωρητικά μιλώντας, η πρώτη λύση είναι η εσωτερική. Βάσει των προσωρινών στοιχείων της ΕΕ, το ΑΕΠ της Κύπρου το 2012 ήταν 17,5 δισ. ευρώ και το δημόσιο χρέος 16,3 δισ. ευρώ (93% του ΑΕΠ).<br /> Στις κυπριακές τράπεζες υπάρχουν καταθέσεις Κυπρίων που ανέρχονται στα 32 δισ. ευρώ, σχεδόν διπλάσιες του ΑΕΠ του νησιού. Αν μάλιστα σε αυτά προστεθούν και τα 17 δισ. ευρώ καταθέσεων Ελλήνων σε κυπριακές τράπεζες στο νησί, τότε δημιουργείται μια ισχυρή οικονομική βάση, που μπορεί κατά πολλούς τρόπους να αξιοποιηθεί.<br /> <b>Επιπροσθέτως, είναι πολύ ισχυρή η συνεισφορά της κυπριακής Εκκλησίας, η οποία κατά δήλωση του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου είναι πρόθυμη να υποθηκεύσει όλη την υποθηκεύσιμη περιουσία της για να βοηθήσει την εθνική ανόρθωση.</b><br /> Δεδομένου ότι το κράτος της Κύπρου δεν χρειάζεται περισσότερα από 2-3 δισ. ευρώ όλα κι όλα για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες του και η ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών ενδέχεται να μην κοστίσει πάνω από 5 δισ. ευρώ, η κατάσταση είναι χειρίσιμη.<br /> Προϋπόθεση είναι βεβαίως η λήψη διοικητικών μέτρων που για ένα χρονικό διάστημα δεν θα επιτρέψουν την απότομη και μαζική φυγή των καταθέσεων. Η δεύτερη λύση, εξωτερικού χαρακτήρα, είναι η ισχυρή στροφή της Λευκωσίας προς τη Ρωσία. Πρακτικά αυτό σημαίνει ένα ευρύ πακέτο μέτρων.<br /> Ενδεικτικά, τα μέτρα αυτά θα μπορούσαν να συμπεριλαμβάνουν την αγορά μίας ή δύο κυπριακών τραπεζών από Ρώσους επιχειρηματίες ή τη συμμετοχή στην επανακεφαλαιοποίησή τους σε ποσοστό που θα δώσει στους Ρώσους σοβαρά ή και καθοριστικά ιδιοκτησιακά δικαιώματα. Την παροχή δανείου από τη Μόσχα στη Λευκωσία ύψους γύρω στα 5 δισ. ευρώ.<br /> Σε αντάλλαγμα, την εκχώρηση από τους Κύπριους στη Ρωσία κάποιου θαλάσσιου «οικοπέδου» φυσικού αερίου, με δικαιώματα εκμετάλλευσης. Αν όντως οι ρωσικές εταιρείες -δηλαδή η Gazprom- μπουν στο κυπριακό φυσικό αέριο, αλλάζουν όχι μόνο τα μέχρι τώρα ενεργειακά δεδομένα στην Κύπρο, αλλά και τα γεωπολιτικά.<br /> <b>Δεν αποκλείεται π.χ. να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για την παροχή διευκολύνσεων στον ρωσικό στόλο της Μεσογείου από την Κύπρο - πάντα θεωρητικά μιλώντας</b>.<br /> Οι ΗΠΑ τότε θα είχαν <b>κάθε λόγο να πιέσουν τους Γερμανούς να φανούν πολύ διαλλακτικότεροι απέναντι στην Κύπρο, </b>για να αποτρέψουν αυξημένη <b>ρωσική επιρροή στο νησί.</b><br /> <b>Το παιχνίδι άνοιξε. Πολλά μπορούν να συμβούν. Οψόμεθα..</b>.<br /> <br /> <a href="http://www.ethnos.gr/" target="_blank">πηγή</a>

"Η Κύπρος έχει λύσεις, πολιτικό ηγέτη δεν έχει"

AΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ Υπερήφανους έκανε όλους τους Ελληνες η κυπριακή Βουλή. Το νέο «Οχι» που είπε στους Γερμανούς πέρασε ήδη στ...

Διαβάστε την συνέχεια