Ι. Μάζης: Κουρδική κρατογένεση φοβάται η Τουρκία λόγω Μπάιντεν

<center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="355" src="https://www.youtube.com/embed/jMk2T5YPLig" width="680"></iframe></center><br /><br /> <a href="http://i-epikaira.blogspot.com">πηγή</a><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ι. Μάζης: Κουρδική κρατογένεση φοβάται η Τουρκία λόγω Μπάιντεν

πηγή Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Διαβάστε την συνέχεια

To Ιράν, η Τουρκία και η αραβική δίνη στο 2021

<img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/600ae640250000010fe2370a.jpeg?cache=q2B5K69VoM&ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται τον αραβικό κατακερματισμό, τη ρωσική στροφή, την αμερικανική ασάφεια και την ευρωπαϊκή αδράνεια, ως ευκαιρία για την αλλαγή του στάτους κβο δεκαετιών.</span></h3><b>Δρ. Μιχάλης Σαρλής</b>*  <br />Η σκιώδης αναμέτρηση της Αμερικής και του Ισραήλ με το Ιράν, ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας και το ρήγμα ανάμεσα στις κοινωνίες και τις κυβερνήσεις των αραβικών κρατών θα συνεχίσουν να αποτελούν ζητήματα με μεγάλη σημασία στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής μέσα στο 2021. Το 2020 είχε αρχίσει με δραματικό τρόπο στη Μέση Ανατολή, με την εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί. Επρόκειτο για μια απότομη κλιμάκωση της στρατηγικής της «μέγιστης πίεσης» που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια η Αμερική έναντι του Ιράν.<br /><br />Ένα χρόνο μετά, η κατάσταση στην περιοχή επιβεβαιώνει τη σημασία που είχε ο Ιρανός στρατηγός των Φρουρών της Επανάστασης για την πολιτική της Τεχεράνης στη Μέση Ανατολή. <div><br /><img height="427" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/600ae5e9250000fb0f1d5c93.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /><br /><br />Η εκτέλεσή του ήταν ένα ισχυρό πλήγμα στο ισλαμικό καθεστώς και η επιλογή του να μην απαντήσει άμεσα και ανάλογα ήταν ενδεικτική της πίεσης στην οποία αυτό βρέθηκε. Την ίδια στιγμή, όμως, η πραγματικότητα στο έδαφος ελάχιστα έχει αλλάξει από την εποχή που ο Σουλεϊμανί καθοδηγούσε τις σιιτικές πολιτοφυλακές στη Μέση Ανατολή.<br /><br />Από τη Χεζμπολά στον Λίβανο και τις σιιτικές παραστρατιωτικές οργανώσεις στη Συρία έως τις Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης στο Ιράκ, οι σιιτικές πολιτοφυλακές λειτουργούν ως εμπροσθοφυλακές του Ιράν και το καθεστώς της Τεχεράνης διατηρεί ανέπαφη τη δυνατότητα να ασκεί επιρροή σε όλα σχεδόν τα κρίσιμα θέματα της περιοχής.<br /><br />Το Ισραήλ, που ενισχύει τις σχέσεις του με τις σουνιτικές μοναρχίες του Κόλπου σε μια προσπάθεια σχηματισμού ενός ευρύτερου αντι-ιρανικού μετώπου, θα συνεχίσει να επιδιώκει τον περιορισμό την παρουσίας του Ιράν στη Μέση Ανατολή με αεροπορικά πλήγματα στη Συρία και το Ιράκ, ενδεχομένως και στον Λίβανο. Υπό αυτό το πρίσμα, το ενδεχόμενο μιας νέας θερμής κρίσης, παρόμοιας με εκείνη του 2006 ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χεζμπολά, θα υπάρχει συνεχώς ως απειλή στον ορίζοντα της περιοχής. Η προσέγγιση της νέας αμερικανικής διακυβέρνησης, κυρίως ως προς τη συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, αλλά και την ευρύτερη παρουσία του Ιράν στην περιοχή, θα καθορίσει εν μέρει την πορεία των εξελίξεων.<br /><br />Ωστόσο, η δυνατότητα της Αμερικής να επηρεάζει αποφασιστικά τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή έχει περιοριστεί, σε αντίθεση με τη Ρωσία που έχει αποκτήσει κομβικό ρόλο στις περιφερειακές κρίσεις. </div><div><br />Ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας </div><div><br /></div><div><img height="400" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/600ae55e2400006b0b0b8300.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /><br /><br />Ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας ήταν κατά το 2020 σε πλήρη εξέλιξη. Μια ημέρα πριν την εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού στη Βαγδάτη, στις 2 Ιανουαρίου 2020, η τουρκική εθνοσυνέλευση είχε εγκρίνει την ανάπτυξη τουρκικών δυνάμεων στη Λιβύη. Ήταν το αποκορύφωμα μιας μακροχρόνιας υπερεντατικής πολιτικής από την κυβέρνηση Ερντογάν, κυρίως από το 2016 και τη δυνατότητα που της έδωσε τότε η Μόσχα να εξέλθει από το περιφερειακό αδιέξοδο και να ξεκινήσει μια σειρά στρατιωτικών επεμβάσεων στη βόρεια Συρία με στόχο τους Κούρδους.<br /><br />Η τρίτη επέμβαση τον Οκτώβριο του 2019, με το πράσινο φως της διακυβέρνησης Τραμπ, ήταν καθοριστική. Η απώθηση των κουρδικών δυνάμεων και η εδραίωση της τουρκικής παρουσίας, με την ανοχή του Κρεμλίνου, λειτούργησε ως προωθητική δυναμική για τους σχεδιασμούς της Άγκυρας. Αμέσως μετά, τον Νοέμβριο, η κυβέρνηση Ερντογάν και η κυβέρνηση της Τρίπολης υπέγραψαν το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο για την εκμετάλλευση θαλασσίων ζωνών και την εδραίωση της τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας στη δυτική Λιβύη.<br /><br />Στη συνέχεια, καθ’ όλη τη διάρκεια του 2020 η Τουρκία ανέπτυξε μια έντονη υπερεντατική δραστηριότητα από τη Βόρεια Αφρική και τη Μεσόγειο έως τον Καύκασο. Αμφισβήτησε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο, έπληξε τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις στο Ιντλίμπ της βορειοδυτικής Συρίας, εισέβαλε βαθιά στο Βόρειο Ιράκ καταδιώκοντας τους Κούρδους του PKK και στήριξε στρατιωτικά το Αζερμπαϊτζάν στη σύγκρουση με την Αρμενία στον Καύκασο.<br /><br />Παρά τα σημαντικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Ερντογάν στο εσωτερικό, ο περιφερειακός αναθεωρητισμός βρίσκεται στον πυρήνα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.<br /><br />Η κυβέρνηση Ερντογάν αντιλαμβάνεται τη σημερινή γεωπολιτική πραγματικότητα –τον αραβικό κατακερματισμό, τη ρωσική στροφή, την αμερικανική ασάφεια και την ευρωπαϊκή αδράνεια- ως μια ευκαιρία για την αλλαγή του στάτους κβο δεκαετιών.<br /><br />Ταυτοχρόνως, ο πρόεδρος Ερντογάν φαίνεται να εκτιμά πως η τουρκική εμπλοκή στα διάφορα μέτωπα της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και του Καυκάσου και η άσκηση μιας έντονης επιθετικής πολιτικής μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά έναντι των αυξανόμενων εσωτερικών προβλημάτων του.<br /><br /> <img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/600ae899240000890b0b8306.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><br />Ωστόσο, τα πολιτικά νήματα που συντηρούν την τουρκική υπερένταση αρχίζουν πλέον να ταλαντεύονται. Η νέα αμερικανική διακυβέρνηση θα θέσει, σε κάθε περίπτωση, τις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις σε ένα νέο πλαίσιο. Από την νέα αμερικανική εξωτερική πολιτική στη Μέση Ανατολή και την αναπόφευκτη αναδιαμόρφωση των σχέσεων Ουάσιγκτον-Άγκυρας θα επηρεαστούν όλες οι άλλες σχέσεις της κυβέρνησης Ερντογάν, με τη Ρωσία, το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν.<br /><br />Ούτως ή άλλως, οι σχέσεις Άγκυρας-Μόσχας δεν θα είναι εντελώς ανέφελες. Αν και οι δύο πλευρές έχουν βρει κοινό σημείο επαφής έναν νέο ασιατικό πολυπολισμό που ενισχύθηκε μέσα από τον Συριακό Πόλεμο και θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν μια στρατηγική εκτοπισμού άλλων δυνάμεων από τις κρίσεις της περιοχής, η στήριξη διαφορετικών στρατοπέδων –στη Συρία, στην Λιβύη, στον Καύκασο- δημιουργεί τριβές που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια αλυσιδωτή αντίδραση με πιθανότερη εστία ανάφλεξης εκείνην στη βόρεια Συρία. </div><div><br />Η αραβική δίνη</div><div><br /></div><div><img src="https://img.huffingtonpost.com/asset/600ae7d12600001c0bacf831.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" /><br /><i>Συρία - Ιντλίμπ</i><br /><br />Η αρχή του 2021 συμπίπτει με τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από την έναρξη των αραβικών εξεγέρσεων. Στη νότια πλευρά της Μεσογείου, εκεί από όπου ξεκίνησαν και επεκτάθηκαν πριν από δέκα χρόνια οι αραβικές εξεγέρσεις, όλα δείχνουν πως η περιοχή εισέρχεται σε μια νέα δύσκολη δεκαετία. Από τη Λιβύη, που εξακολουθεί να βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο, έως την Αλγερία, την Αίγυπτο και την Τυνησία, το σημείο μηδέν των εξεγέρσεων, τα αραβικά κράτη αποτελούνται από νέες δημογραφικά κοινωνίες που επιζητούν μεγαλύτερη πολιτική και οικονομική συμμετοχή.<br /><br />Ανατολικά της Μεσογείου, στην κατακερματισμένη Λεβαντίνη, από τον Λίβανο και τη Συρία έως το Ιράκ, κυβερνήσεις και κοινωνίες βρίσκονται σε συνεχείς και βαθιές κρίσεις μέσα σε διαλυμένα κράτη.<br /><br />Στο Ιράκ, τη χώρα από την οποία ξεκίνησε η σχεδόν εικοσαετής πλέον αστάθεια στη Μέση Ανατολή, η νέα κυβέρνηση προσπαθεί απεγνωσμένα να ισορροπήσει ανάμεσα στη βαθιά επιρροή του Ιράν και την αμερικανική στρατηγική της «μέγιστης πίεσης» προς το καθεστώς της Τεχεράνης.<br /><br />Στον Λίβανο, η πολιτική ελίτ της χώρας προσπαθεί να διατηρήσει προνόμια που βασίζονται σε ένα χρεοκοπημένο μετα-αποικιοκρατικό σύστημα οκτώ δεκαετιών, ενώ η φιλο-ιρανική Χεζμπολά παραμένει η κυρίαρχη δύναμη στη χώρα. Την ίδια στιγμή, η πολιτική, οικονομική και ανθρωπιστική κρίση έχουν φέρει τον Λίβανο στο όριο της ολοκληρωτικής κατάρρευσης. Πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, στις δύο χώρες είχαν εκδηλωθεί μεγάλες διακοινοτικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις ενάντια στην εκτεταμένη διαφθορά και τους σεχταριστικούς μηχανισμούς. Κοινωνικές εξεγέρσεις που παραμένουν παγωμένες μέχρι το τέλος της πανδημίας.<br /><br />Στην εξαντλημένη Συρία, οι Άσαντ διατήρησαν την εξουσία μισού αιώνα πάνω στα ερείπια των ιστορικών πόλεων της Συρίας. Εκεί όπου ο συριακός πληθυσμός αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της καθημερινής επιβίωσης σε μια κατεστραμμένη χώρα, αλλά και τις νέες οικονομικές κυρώσεις που επέβαλε η Αμερική πριν από μερικούς μήνες. Αυτό είναι το μωσαϊκό των πολιτικών, οικονομικών και ανθρωπιστικών κρίσεων που εγκλωβίζουν ολόκληρη την περιοχή στη δίνη μιας αστάθειας που γίνεται ατέρμονη λόγω της έλξης που ασκεί στις φιλοδοξίες των περιφερειακών δυνάμεων.<div><br /></div><div>*Δρ. Γεωπολιτικής Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση σε θέματα της Μέσης Ανατολής</div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

To Ιράν, η Τουρκία και η αραβική δίνη στο 2021

Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται τον αραβικό κατακερματισμό, τη ρωσική στροφή, την αμερικανική ασάφεια και την ευρωπαϊκή αδράνεια, ως ευκαιρία για ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρήγμα πολιτικής Μητσοτάκη – Δένδια σε ελληνοτουρκικά-Χάγη. Οι αποδείξεις

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/01/mitsotakis_dendias_erdogan2.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/01/mitsotakis_dendias_erdogan2-696x363.png" /></a><br /><br />Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός<br />Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός ερευνητής<br /><br />«Τα γραπτά μένουν» και στην πολιτική συχνότατα αποβαίνουν καταστροφικά για κάποιους. Εν προκειμένω μετά τις δηλώσεις του κ. Δένδια, στη Βουλή, 17/1/2021, υπάρχει μείζον εθνικό θέμα, σχετιζόμενο με τα ελληνο-τουρκικά και την Χάγη, στην οποία η κυβέρνηση τόσο τραγικά επιπόλαια (το επιεικέστερο) θεωρεί πως ως δια μαγείας θα λυθούν τα πάντα. Κι αυτό, ενώ και ο τελευταίος κάτοικος της χώρας μας καταλαβαίνει ότι η Χάγη είναι ο φερετζές του εθνικού ακρωτηριασμού.<br /><br />Οι Διερευνητικές κατά τον κ. Τσαβούσογλου γίνονται γιατί μας εξανάγκασαν σε αυτές οι ΗΠΑ και η Γερμανία. Έχει πει, 11/1/2021, ο Τούρκος ΥπΕξ, χωρίς να διαψευστεί από την ελληνική κυβέρνηση, ότι: «οι ΗΠΑ και η Γερμανία, προειδοποίησαν την Ελλάδα να ξεκινήσει διερευνητικές συνομιλίες το συντομότερο δυνατόν». Φαίνεται πως ο κ. Τσαβούσογλου λέει αλά Τούρκα μεγάλο μέρος της αλήθειας. Η λέξη «προειδοποίησαν» φανερώνει πολλά για το πώς αντιμετωπίζουν την Ελλάδα, οι ΗΠΑ, η Ε.Ε. και ειδικά η Γερμανία. Συνεχίζοντας ακάθεκτος ο «φίλος του κ. Δένδια», και μιλώντας στην Ε.Ε., Βρυξέλες 22/1/2021, επανέφερε την απειλή πολέμου για την Ελλάδα, και μίλησε για προβοκάτσιες της χώρας μας. Αυτά τρεις μέρες πριν αρχίσουν οι Διερευνητικές. <br /><br />Η Τουρκία όπως έχουμε περιγράψει λεπτομερώς όχι μόνο δεν παίρνει πίσω ούτε μία από τις κατακτητικές της (στην πράξη) ενέργειες σε βάρος της χώρας μας, αλλά αμέσως μετά την ανακοίνωση ημερομηνίας έναρξης των Διερευνητικών εξήγγειλε, στις 15 Ιανουαρίου 2021, παράνομες Navtex με πραγματικά πυρά στο κεντρικό Αιγαίο, για ολόκληρο το 2021 -μέχρι 31 Δεκεμβρίου. Πού βλέπουν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Γερμανία την αλλαγή της τουρκικής κατακτητικής στάσης σε βάρος της Ελλάδος;<br /><br />Ο κ. Δένδιας στη Βουλή διατύπωσε ξεκάθαρα διαφορετικές απόψεις από εκείνες του κ. Μητσοτάκη, ενώ παράλληλα κατήγγειλε την προσωπική Σύμβουλο του κ. πρωθυπουργού, κ. Σουρανή. <br /><br />Με τα δύο έγγραφα που θα σχολιάσουμε στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση, όπως λέει ο λαός, «πιάστηκε με την γίδα στην πλάτη», και έτσι επιβεβαιώνονται οι χειρότεροι εφιάλτες των Ελλήνων. Και τούτο γιατί ο κ. Μητσοτάκης έχει ήδη δεσμευτεί προς την Τουρκία, με επιβλέπουσα την κ. Μέρκελ στις μυστικές συνομιλίες της «Συμφωνίας του Βερολίνου» -έτσι ακριβώς ονομάζεται στο πρωθυπουργικό έγγραφο που ακολουθεί. Η Συμφωνία αυτή έγινε περί την 11η Ιουλίου 2020, μετά από μυστική Τριμερή σύνοδο Ελλάδος-Τουρκίας-Γερμανίας, στην οποία αποκαλύφθηκε, στις 14/7/2020, από τον κ. Τσαβούσογλου, ότι συμμετείχε η κ. Ελένη Σουρανή, Σύμβουλος του κ. Μητσοτάκη, επί Ευρωπαϊκών Θεμάτων, ο κ. Γιαν Χέκερ, Σύμβουλος Εξωτερικής Πολιτικής της κ. Μέρκελ, και ο Σύμβουλος του κ. Ερντογάν, κ. Ιμπραχίμ Καλίν. Ωστόσο ο κ. Τσαβούσογλου αποκάλυψε ότι συμμετείχαν «και κάποιοι συνάδελφοί μας του ΥΠΕΞ (που) ήταν στο Βερολίνο», πράγμα το οποίο σημαίνει πως συμμετείχαν, εκτός από την κ. Σουρανή, και άλλοι από ελληνικής πλευράς, προφανώς και από την γερμανική. Δηλαδή, επρόκειτο για μια πολυμελή Σύνοδο, πολλών αρμοδιοτήτων… και όχι για κάτι επιφανειακό! <br /><br />Όπως είπαμε στην αρχή τα «γραπτά μένουν». Έτσι, στο Επίσημο κανάλι του Πρωθυπουργού, με την ένδειξη: Ελληνική Δημοκρατία, Πρωθυπουργός: https://primeminister.gr/2020/10/12/25008, και με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου 2020, έχει αναρτηθεί έγγραφο με τίτλο: Συνέντευξη του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην εφημερίδα «Τα Νέα» και στον δημοσιογράφο Γιάννη Πρετεντέρη.<br /><br />Αυτό το γραπτό κείμενο αποτελεί τεκμήριο ζοφερών αποδείξεων, καθώς όσα λέει ο κ. Πρωθυπουργός δεσμεύουν την χώρα και αφετέρου έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την πολιτική που εκφράζει ο ΥπΕξ της, κ. Δένδιας. <br /><br />Παραθέτουμε ακριβή αποσπάσματα όσων λέει ο κ. Πρωθυπουργός:<br /><br />Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Θέλει διερευνητικές η Τουρκία; Τι καταλαβαίνετε;<br /><br />Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Πιστεύω πως θα ξεκινήσουν οι διερευνητικές επαφές. Αυτή τουλάχιστον είναι και η διαβεβαίωση που είχα από τον υπουργό Εξωτερικών, ο οποίος μίλησε με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών. Μας ενημέρωσε ότι πολύ σύντομα θα δώσουν ημερομηνία διερευνητικών. (Σ.σ. δηλαδή από τον Οκτώβριο, 2020, γνωρίζει ότι θα γίνουν οι Διερευνητικές, ενώ η Τουρκία παραβίαζε και με πολεμικά σκάφη της την ελληνική κυριαρχία στην Ελλάδα. Ενώ στην Κύπρο εκτελούσε και γεώτρηση!)<br /><br />Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Για ένα μόνο θέμα; Τις θαλάσσιες ζώνες;<br /><br />Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ακριβώς. Όπως άλλωστε αποτυπώνεται σαφώς και στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής. Αλλά όπως έχει συμφωνηθεί και κατ’ ιδίαν, στις επαφές των διπλωματικών μας συμβούλων. Διότι αυτό έχει συμφωνηθεί.<br /><br />Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Στο Βερολίνο, συμφωνήθηκε μόνο θαλάσσιες ζώνες;<br /><br />Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως. Βεβαίως έχει συμφωνηθεί.<br /><br />Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Γιατί τότε δεν δώσατε στη δημοσιότητα τη Συμφωνία του Βερολίνου, αν είναι τόσο υπέρ μας;<br /><br />Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Γιατί εξαρχής είχαμε συμφωνήσει να μην δοθεί. Δεν ήταν άλλωστε συμφωνία, όπως σας είπα κατ’ αρχάς. Είναι τα γραπτά πρακτικά του τι συμφωνήθηκε εκεί. (Σ.σ. Τα γραπτά πρακτικά των συμφωνηθέντων δεν αποτελούν Συμφωνία; Ποιον κοροϊδεύουν;!) <br /><br /><br />Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Κατάλαβα.<br /><br />Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: […] Μου γίνεται συχνά η ερώτηση «μα καλά, δεν έχουμε άλλες διαφορές με την Τουρκία;». Βεβαίως έχουμε πολλά θέματα να συζητήσουμε αλλά…»<br /><br />Τον Ιούλιο του 2020 κατάπληκτο το πανελλήνιο άκουγε τον κ. Μητσοτάκη να μιλά συνεχώς για «Θαλάσσιες Ζώνες» σαν να μην γνώριζε ότι σε αυτές συμπεριλαμβάνεται και η Αιγιαλίτιδα Ζώνη των 6 ν.μ., που κατέχει τώρα η Ελλάδα. Και το κοινό ερώτημα ήταν: «πώς είναι δυνατόν τα 6 ν.μ. να μπουν σε παζάρι με τους Τούρκους; Πώς;». Έκτοτε φορτικά ο κ. Πρωθυπουργός συνέχισε να μιλά για διαπραγμάτευση «Θαλασσίων Ζωνών». Ταυτόχρονα, όμως σηκώθηκε σάλος με τις δηλώσεις του επίσημου (ακόμη τότε) πρωθυπουργικού συμβούλου, κ. Ροζάκη, ο οποίος μας έλεγε πως «το Καστελόριζο έχει μειωμένη επήρεια στην ΑΟΖ», πράγμα που δικαιολογούσε απόλυτα όλα όσα έλεγε ο κ. Μητσοτάκης για συνομιλίες με θέμα τις «Θαλάσσιες Ζώνες», δηλαδή για συνομιλίες και μέσα από τα 6 ν.μ. Τότε συντονισμένη η τουρκική διπλωματία μίλησε έντονα για λύση «ευθυδικίας», που απλά σημαίνει παραβλέπουμε το Διεθνές Δίκαιο και εφαρμόζουμε το καζάν-καζάν, του κ. Ερντογάν, δηλαδή μισά-μισά στην ελληνική εθνική κυριαρχία. <br /><br />Έτερος των συνεργατών του κ. Πρωθυπουργού, ο υπουργοποιηθείς καθηγητής κ. Συρίγος επέμενε, πως είναι προβληματικό να ανακηρύξει η Ελλάς 12 ν.μ. στο Αιγαίο, διότι τότε θα μετατρεπόταν σε «κλειστή θάλασσα όλο το Αιγαίο» και (δήθεν) θα εμποδίζονταν οι διελεύσεις πλοίων άλλων χωρών. Σαν να μην μπορεί η χώρα μας να ανακηρύξει τα 12 ν.μ. και ταυτόχρονα να δημοσιοποιήσει δίαυλους διεθνούς διέλευσης, πράγμα που ισχύει σήμερα με τα υπάρχοντα 6 ν.μ., στην (μηδέποτε) «κλειστή θάλασσα των Κυκλάδων», γιατί και εκεί υπάρχουν διεθνείς δίαυλοι.<br /><br />Το πολιτικό τοπίο είναι έως και εφιαλτικό. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι ο λαός φοβάται «Πρέσπες νούμερο 2» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Κι ο λαός που δεν θα συγχωρήσει στον αιώνα τον άπαντα την παράδοση της Μακεδονίας (όνομα, γλώσσα, εθνότητα), περιμένει να δει αν θα υπάρξει Έλληνας πρωθυπουργός να υπογράψει αυτή την νέα, τρομακτική παράδοση της Εθνικής μας υπόστασης. <br /><br />Στην σκοτεινή μυστική διπλωματία και τις δεσμεύσεις του κ. Πρωθυπουργού ο οποίος παραδέχεται ότι «Βεβαίως έχουμε πολλά θέματα να συζητήσουμε» με την Τουρκία, και όχι μόνο ένα, (την Υφαλοκρηπίδα – ΑΟΖ), δεν υπήρξε σοβαρή αντίδραση από την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Και πώς να υπάρξει, όταν κατά τον κ. Τσίπρα, «η θάλασσα δεν έχει σύνορα», και αφετέρου ήταν αυτουργός μυστικών συνομιλιών, επί 3ωρο, προσωπικά με τον κ. Ερντογάν. Βεβαίως υπάρχουν και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που αγωνίζονταν να μας πείσουν ότι «το Καστελόριζο δεν ανήκει στα Δωδεκάνησα, αλλά στη Μεσόγειο!», κι ας έχει παραχωρηθεί στην Ελλάδα ως ανήκον στα Δωδεκάνησα μέχρι και με τη Διεθνή Συμφωνία των Παρισίων (10 Φεβρουαρίου 1947). Και γράφουμε «μέχρι», γιατί το Καστελόριζο ήταν, είναι και θα είναι τμήμα των Δωδεκανήσων στο οποίο κατοικούσαν Έλληνες από την νεολιθική εποχή μέχρι σήμερα!<br /><br />Ο κ. Δένδιας δεν μιλά για τις «Θαλάσσιες Ζώνες» που τόσο αρέσουν στον κ. Μητσοτάκη, αλλά αναφέρεται σταθερά και μόνιμα σε «ένα μόνο θέμα διαπραγμάτευσης, αυτό της Υφαλοκρηπίδας–ΑΟΖ». Μάλιστα κατά την επίσκεψή του, 13/1/2021, στην Λισαβώνα θέλησε να κόψει τις γέφυρες με τα ενδοτικά όνειρα κάποιων, για δήθεν «μειωμένη επήρεια του Καστελόριζου», όπως και με την απολύτως αντιεπιστημονική και φαιδρή άποψη, ότι το «Αιγαίο θα γίνει κλειστή λίμνη, σε περίπτωση εφαρμογής των 12 ν.μ.», καθώς τόνισε ο Έλληνας ΥπΕξ, για πρώτη φορά δημοσίως και με ένταση, ότι: «τα χωρικά ύδατα και η έννοια της ευθιδικίας (Σ.σ. μισά–μισά… με την Τουρκία) είναι εκτός διερευνητικών επαφών».<br /><br />Οι κατοπινές δηλώσεις του κ. Δένδια, στις 17/1/2021, στη Βουλή ανέδειξαν περισσότερο το ρήγμα της κυβέρνησης σε ανώτατο επίπεδο, γιατί είπε τα εξής:<br />«Και βεβαίως η Κρήτη περιλαμβάνει και το ανατολικό κομμάτι της Κρήτης, δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση επ’ αυτού.» (Σ.σ.: Αυτή κι αν είναι εφιαλτική πολιτική της κυβέρνησης, να χρειάζεται ο Έλληνας ΥπΕξ να διευκρινίσει ότι η Κρήτη έχει και «ανατολικό κομμάτι»!!!)<br />Ο κ. Δένδιας τόνισε πως: «Η θέση της χώρας ως προς την ελληνική υφαλοκρηπίδα διατυπώνεται από τον νόμο Μανιάτη. Είναι έτσι. Ως προς την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, την υπερκείμενη της συγκεκριμένης υφαλοκρηπίδας στη συγκεκριμένη περιοχή, το γεγονός είναι πραγματικό.» <br /><br />Εδώ σημειώνουμε πως η ορθή εργασία Μανιάτη με την οποίαν ορίζονταν θαλάσσια βυθοτεμάχια (οικόπεδα) ανήκοντα στην Ελλάδα και νοτίως Κρήτης, είχε συμπεριληφθεί στην επιστολή που έστειλε η κυβέρνηση στον ΟΗΕ δια της εκπροσώπου μας κ. Θεοφίλη. Όμως μετά από το μπαράζ ενδοτισμού διαφόρων Ελλήνων αξιωματούχων, Συμβούλων και Μανδαρίνων που επιζητούσαν υπουργοποίηση και νέους ρόλους, οι «χάρτες Μανιάτη» εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο, και το Καστελόριζο «ανακηρύχθηκε σαν (δήθεν) περιοχή μειωμένης επήρειας». Τώρα ο κ. Δένδιας αυτό το μέγιστο ζήτημα, ζήτημα ζωής και θανάτου για την Ελλάδα, το επαναφέρει από το επίσημο βήμα της Βουλής, δημόσια και δεσμευτικά για τον κ. Αποστολίδη, ο οποίος θα εκπροσωπήσει την χώρα μας στις Διερευνητικές. <br />Στη συνέχεια ο κ. Δένδιας κάνει ανοιχτό δημόσιο διάλογο με τον κ. Πρωθυπουργό και τον νουθετεί: «Ουδείς πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας οποτεδήποτε δεν θα διαπραγματευόταν το θέμα των χωρικών υδάτων, διότι είναι θέμα κυριαρχίας και δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης.» <br /><br />Όμως, σημειώνουνε, δεσμεύουν ακόμη την χώρα μας όσα λέει ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης στην προαναφερθείσα συνέντευξή του, στα Νέα. Σε αυτήν αποδέχεται την ύπαρξη της μυστικής «Συμφωνίας Βερολίνου» στην οποία δεσμεύτηκε να βάλει στο τραπέζι τις «Θαλάσσιες Ζώνες», δηλαδή και την Αιγιαλίτιδα Ζώνη των 6 ν.μ., και παραδέχτηκε πως: «Βεβαίως έχουμε πολλά θέματα να συζητήσουμε». Αντίθετα ο κ. Δένδιας, δήλωσε επισήμως πως το θέμα είναι μόνο ένα: Υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ. <br />Συνεχίζοντας ο Έλληνας ΥπΕξ, προχώρησε σε αγανακτισμένες δημόσιες επιπλήξεις προς το στενότατο πρωθυπουργικό περιβάλλον λέγοντας: «Η διπλωματική σύμβουλος του Πρωθυπουργού είναι βεβαίως η διπλωματική σύμβουλος του Πρωθυπουργού,(Σ.σ. η ίδια έννοια δύο φορές στην ίδια φράση, δείγμα μεγάλης έντασης, αν όχι ταραχής!) είναι όμως διπλωμάτης και υπό τη διπλωματική της ιδιότητα (Σ.σ. ακόμη δύο φορές εδώ…) είναι υφισταμένη του εκάστοτε Υπουργού των Εξωτερικών και δεν νοείται να ασκεί πολιτική εν αγνοίᾳ του Υπουργού Εξωτερικών.» <br /><br />Είναι πλέον καταφανής η ρήξη στο εσωτερικό της κυβέρνησης, και μάλιστα στο κορυφαίο θέμα για τη χώρα, μετά την εκ νέου απειλή πολέμου από τους Τούρκους. Έτσι, θα έπρεπε ήδη κάποιος να έχει παραιτηθεί! Χρειάζεται και στοιχειώδες φιλότιμο! <br />Καταλήγοντας ο κ. Δένδιας κάνει μία ύστατη προσπάθεια να νουθετήσει τους ανεπίδεκτους νουθεσίας, λέγοντας: «Δεν υπάρχει δυνατότητα για τη χώρα, για την παρούσα Κυβέρνηση, αλλά θα μου επιτρέψετε εδώ να αναφερθώ και στον εαυτό μου, να ασκείται διαφορετική πολιτική από την πολιτική που χαράσσει ο Πρωθυπουργός στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Αυτό για τη χώρα θα είναι καταστροφικό. Κατά συνέπεια, δεν υφίσταται, αλλά και δεν νοείται. Δεν νοείται.». <br /><br />Και εδώ προκύπτουν ερωτήματα: α. ποια ακριβώς μυστική πολιτική χαράσσει ο κ. Πρωθυπουργός; Και β. ποιος ασκεί αυτό που θα είναι «για τη χώρα καταστροφικό», η κ. Σουρανή, μόνη της, επειδή έτσι αποφάσισε;!<br /><br />Όπως εξελίσσονται τα πράγματα ο ελληνικός λαός φοβάται πως μία χιονοστιβάδα γεγονότων προσεκτικά μεθοδευμένου και σταδιακού ενδοτισμού θα οδηγήσει σε τεράστια ήττα τον ελληνισμό, μετά από την οποία θα είναι παντελώς αδιάφορο εάν ο κ. Δένδιας, θα μπορεί να αποδείξει ότι «τα είχε πει εγκαίρως». <br /><br />Όλα σχετίζονται άμεσα με όσα επιδιώκουν κάποιοι να υπογράψουν άρον άρον σε έγγραφο προσφυγής στη Χάγη. Μια προσφυγή που θέλουν να προωθηθεί με κάθε μέσο, ακόμη και εάν φέρει τον ακρωτηριασμό της Πατρίδος. <br /><br />Όμως, πρέπει να καταστεί σαφές σε αυτό το έγγραφο: α. Η Τουρκία βάσει της Συνθήκης Λοζάνης, 1923, έχει Αιγιαλίτιδα Ζώνη 3 ν.μ. από τις ακτές της, και έχει επισήμως παραιτηθεί από κάθε τι άλλο. β. Τα ελληνικά νησιά και οι βραχονησίδες μας έχουν πλήρη ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα, τόσο με 6 ν.μ. όσο και με 12 ν.μ. Και ο νοών νοείτω, για το τι σημαίνει αυτό στο Αιγαίο και όπου θάλασσα ελληνικών νησιών. Με αυτά η Κερκόπορτα που άνοιξαν οι απαράδεκτες Συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο μπορεί να κλείσει αρκετά και να περιοριστεί η υπάρχουσα εθνική ζημία!<br /><br />Ευχόμεθα η φοβική αυτή κυβέρνηση να αποφασίσει πριν την Χάγη να ασκήσει τα νόμιμα διεθνή δικαιώματά της, εξαγγέλλοντας 12 ν.μ. στο Αιγαίο και να ανακηρύξει την διεθνώς νόμιμη ΑΟΖ της χώρας μας, η οποία έχει κοινά σύνορα με την ΑΟΖ της μαρτυρικής και εγκαταλελειμμένης Κύπρου, χωρίς την οποία δεν νοείται Ελλάς.<br /><br />Χρειάζεται σχέδιο, πυξίδα στον γεωπολιτικό χάρτη και πάνω από όλα πίστη στο Έθνος το οποίο συμπληρώνει 200 χρόνια ελευθερίας από τον Τούρκο δυνάστη.<br /><br />Και άνευ αυτής της πίστεως ουδέν!<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ρήγμα πολιτικής Μητσοτάκη – Δένδια σε ελληνοτουρκικά-Χάγη. Οι αποδείξεις

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός ερευνητής «Τα γραπτά μένουν» και στην πολιτική συχνότατα αποβαίνουν καταστροφικά για...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ισραήλ απαιτεί μια νέα συνθήκη των Σεβρών από τον Ερντογάν

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-01/neta_erdogan%20%281%29%20%281%29%20%281%29.jpg?itok=PBBejPbp" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τουρκία-Ισραήλ σε πορείας σύγκρουσης ενώ η δύση ετοιμάζει να δημιουργήσει το Κουρδιστάν.</span></h3><b>Ανδρέας Μουντζουρούλιας</b><br />Οι Ισραηλινοί μετά το τουρκικό αίτημα για επαναπροσέγγιση αποφάσισαν ουσιαστικά να “κόψουν” τα χέρια της Τουρκίας στην Μεσόγειο και στο παλαιστινιακό ζήτημα, ενώ ζητούν να δοθούν εγγυήσεις ότι οι Τούρκοι δεν ετοιμάζουν μια νέα Οθωμανική αυτοκρατορία. <br /><br /><div>Αν όμως κάνει στροφή ο σουλτάνος Ερντογάν στην νεο-Οθωμανική πολιτική του και στην παλαιστινιακή υπόθεση, αυτό θα θεωρηθεί ως προδοσία και θα εξανεμίσει την τουρκική επιρροή στις παλαιστινιακές εξελίξεις, ενώ θα βλάψει και την ίδια την κυβέρνηση του Ερντογάν στο εσωτερικό.<br /><br />Εν μέσω σκληρών οικονομικών συνθηκών και εξωτερικών πιέσεων, η λαϊκή δυσαρέσκεια με μια χρηστική προσέγγιση του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας στο πιο σημαντικό ζήτημα του ισλαμικού κόσμου, θα οδηγούσε στην ανατροπή του ίδιου του Ερντογάν. <br /><br />Λαμβάνοντας υπόψη όλες αυτές τις πτυχές, μπορούμε να πούμε ότι οι απαιτήσεις του Ισραήλ στην πράξη για τον Ερντογάν, αφορούν μια νέα Συνθήκη των Σεβρών, (η οποία υπογράφηκε το 1920) και η οποία οδήγησε στην αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αυτό οι Τούρκοι δεν θα το αποδεχθούν ποτέ.<br /><br />Τα τελευταία χρόνια, η είσοδος της Τουρκίας στις γεωπολιτικές αντιπαλότητες σε διάφορα μέρη του κόσμου από τη Μεσόγειο και την Κεντρική Ασία, έως τον Περσικό Κόλπο και τη Βόρεια Αφρική, δημιούργησαν μόνο προβλήματα στις χώρες.<br /><br />Αυτό το ζήτημα μαζί με τις διεθνείς εξελίξεις και την οικονομική κρίση στην Τουρκία, ώθησε τους Τούρκους αξιωματούχους να ξεκινήσουν μια πολιτική αποκλιμάκωσης για την αντιμετώπιση των σημερινών και μελλοντικών προκλήσεων που οι ίδιοι ουσιαστικά δημιούργησαν. <br /><br />Ένας τομέας στον οποίο η Τουρκία έχει επενδύσει πολλά ήταν η αποκλιμάκωση στις σχέσεις με το ισραηλινό καθεστώς. <br /><br />Οι τουρκο-ισραηλινές σχέσεις υπό τον Ερντογάν και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έχουν διακοπεί εδώ και 10 χρόνια. <br /><br />Ωστόσο, οι ψυχρές σχέσεις δεν είχαν ποτέ αξιοσημείωτο αντίκτυπο στους σχετικά εκτεταμένους οικονομικούς δεσμούς των δύο χωρών. <br /><br />Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, δύο είδη παραγόντων κάνουν την Τουρκία να επιδιώκει νέους δεσμούς με το ισραηλινό καθεστώς:<br /><br />Α. Οικονομική κρίση, μαζί με τις ευρωπαϊκές πιέσεις στα σχέδια της Άγκυρας στη Μεσόγειο Θάλασσα.<br /><br />Β. Η αραβο-ισραηλινή εξομάλυνση και ο αντι-τουρκικός άξονας σε συνδυασμό με την άνοδο του Μπάιντεν στις ΗΠΑ.<br /><br />Η συνεργασία μεταξύ Τελ Αβίβ και Άγκυρα στην κρίση του Καραμπάχ και η σημασία των γεωοικονομικών προγραμμάτων, όπως ο σιδηρόδρομος του Ισραήλ-Περσικού Κόλπου, συγκαταλέγονται στους θετικούς παράγοντες. <br /><br />Παρ 'όλα αυτά, η πρόθεση της Τουρκίας για ετοιμότητα επανασύνδεσης “διακόπηκε” απότομα λόγω των ισραηλινών απαιτήσεων. <br /><br />Οι κορυφαίες ισραηλινές απαιτήσεις προς την Άγκυρα είναι το κλείσιμο του γραφείου της Χαμάς στην Κωνσταντινούπολη και η διακοπή των δραστηριοτήτων των Ταξιαρχιών Qassam, της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς, στο τουρκικό έδαφος. <br /><br />Αυτές οι κινήσεις αξιολογήθηκαν ως εξής στην Άγκυρα:<br /><br />Πρώτον, οι ισραηλινές απαιτήσεις είναι πισώπλατη “μαχαιριά” για τους Τούρκους, διότι η κύρια αιτία των τουρκο-ισραηλινών εντάσεων είναι οι επιθετικές και κατασταλτικές πολιτικές των Ισραηλινών κατά των Παλαιστινίων. <br /><br />Από μια άλλη διάσταση, η Τουρκία επικεντρώνεται κυρίως στα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα και στην επέκταση της επιρροής της στην Μεσόγειο. <br /><br />Στην πραγματικότητα, η Άγκυρα υποστηρίζει την ιδανική απελευθέρωση της Παλαιστίνης, και την ανακήρυξη αυτόνομου κράτους, κάτι που οι Ισραηλινοί δεν αποδέχονται επουδενί.<br /><br />Δεύτερον, η Τουρκία βλέπει τον εαυτό της ως περιφερειακή δύναμη που, σύμφωνα με τις πολιτικές της κυβέρνησης του Ερντογάν, λαχταρά να επιστρέψει στο ένδοξο παρελθόν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. <br /><br />Η κυβέρνηση Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι θα ακολουθήσει την ίδια πορεία επιτακτικής ομαλοποίησης με την Τουρκία, με την προϋπόθεση ότι οι Τούρκοι θα είναι “υπάκουοι”.<br /><br />Οποιαδήποτε βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία, χωρίς αλλαγή των περιφερειακών πολιτικών της Άγκυρας, έρχεται σε σύγκρουση όμως φύση και θέση με τις συνθήκες εξομάλυνσης που ζητά και το Ισραήλ. <br /><br />Αν η Τουρκία κλείσει το γραφείο της Χαμάς στην Κωνσταντινούπολη, και βελτιώσει τις σχέσεις της με την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία, θα υπονομεύσει την επιρροή της μεταξύ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σε ολόκληρη την περιοχή.<br /><br />Αυτό δεν θα το κάνει ποτέ η Άγκυρα και θα συνεχίσει την νεο-Οθωμανική πορεία της μέχρι την σύγκρουση με τις ΗΠΑ και την γέννηση του Κουρδιστάν, που αποτελεί το τωρινό σχέδιο της δύσης. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το Ισραήλ απαιτεί μια νέα συνθήκη των Σεβρών από τον Ερντογάν

Τουρκία-Ισραήλ σε πορείας σύγκρουσης ενώ η δύση ετοιμάζει να δημιουργήσει το Κουρδιστάν. Ανδρέας Μουντζουρούλιας Οι Ισραηλινοί μετά το τουρκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί στην πολεμική βιομηχανία η Τουρκία έφυγε εμπρός και η Ελλάδα πίσω

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/tourkiko-nautiko.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/tourkiko-nautiko-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Στα μέσα του Ιανουαρίου ο καθηγητής Ismail Demir, επικεφαλής του επιμελητηρίου των τουρκικών βιομηχανιών αμυντικού υλικού (πολεμική βιομηχανία) ανέλυσε την πορεία εκτέλεσης των προγραμμάτων ανάπτυξης του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού. Παρουσίασε την πορεία εξέλιξης των μακρόχρονων εξοπλιστικών προγραμμάτων και την συμμόρφωσή τους με το χρονοδιάγραμμα πού είχε τεθεί πολλά χρόνια νωρίτερα.<br /><br />Επιπλέον, προσδιόρισε τις κατευθύνσεις, πάνω στις οποίες θα αναπτυχθεί το τουρκικό Ναυτικό στο απώτερο μέλλον. Για το 2020 διαπίστωσε ότι σε γενικές γραμμές τα επιτεύγματα της τουρκικής βιομηχανίας ακολουθούν το γενικό πρόγραμμα, όχι πάντοτε χωρίς προβλήματα. Το πετρελαιοφόρο στόλου Gungor Durmus, το οποίο ο σχεδιασμός ήθελε να αναλαμβάνει υπηρεσία στα 2018, ολοκληρώθηκε μόλις το παρελθόν έτος και ετοιμάζεται να ενταχθεί στην δύναμη του στόλου το 2021. Άλλα προγράμματα παρουσίασαν επίσης ανάλογες ή μικρότερες καθυστερήσεις.<br /><br />Το 2021, πάντως, τόσο το μεγάλο σκάφος αμφιβίου πολέμου, το Anadolu, όσο και το πλοίο συλλογής πληροφοριών και ηλεκτρονικού πολέμου Ufuk, θα αναλάβουν υπηρεσία στο τουρκικό Ναυτικό. Η πρόοδος των δύο πιο σημαντικών προγραμμάτων του συνεχίζεται με εμπόδια και κάποιες καθυστερήσεις. Το 2021 προβλέπεται να καθελκυστούν οι πρώτες μονάδες του προγράμματος φρεγατών I-class (Istanbul) και του προγράμματος υποβρυχίων Piri Reis (Type 214TN).<br /><br />Οι πρώτες είναι πλοία των 3000 τόνων (113 μέτρα μήκος) πολλαπλού ρόλου και αποτελούν ένα πρόσθετο βήμα της τουρκικής ναυτικής σχεδίασης μετά τις κορβέτες τύπου Ada. Ο σχεδιασμός τους και η τεχνογνωσία που θα αποκτηθεί θα επιτρέψουν στην ναυπηγική βιομηχανία να υλοποιήσει σχέδια για παραγωγή μεγάλων πλοίων επιφανείας, αντιτορπιλικών των 9.000(+) τόνων. Τα υποβρύχια είναι τα γνωστά γερμανικής σχεδίασης 214 που έχει προμηθευτεί και η Ελλάδα και από τα οποία τα τουρκικά ναυπηγεία θα παραδώσουν οκτώ μονάδες στα επόμενα χρόνια.<div><br />Μακροπρόθεσμος ο τουρκικός σχεδιασμός<br /><br />Μέσα στο 2021 επίσης, με βάση τον σχεδιασμό, προβλέπεται να αρχίσουν οι παραδόσεις των αντιπλοϊκών πυραύλων Atmaca, τουρκικής σχεδίασης και παραγωγής και των τορπιλών βαρέως τύπου Akya, επίσης. Η είσοδος πολλών οπλικών συστημάτων στην φάση της παραγωγής και της υπηρεσίας, δεν μειώνει τους ρυθμούς εξέλιξης αντίστοιχων συστημάτων του μέλλοντος. Το 2021 θα συνεχιστεί η μελέτη για την κατασκευή ισχυρά εξοπλισμένων περιπολικών θαλάσσης, όπως και το σχέδιο ναυπήγησης μεγάλων αντιτορπιλικών TF-2000.<br /><br /></div><div>Μέσα στο ίδιο έτος θα παραδοθούν στο ναυτικό τρία επιπλέον αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας ATR-72, κινητήρες πυραύλων που θα αντικαταστήσουν τους εισαγόμενους αντίστοιχους στους πυραύλους Atmaca και τέλος θα προστεθούν 11 μεγάλα εξοπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη για τις ανάγκες του Ναυτικού. Στα πιο μακρόχρονα σχέδια περιλαμβάνεται η συνέχιση της μελέτης για την κατασκευή ενός αληθινού αεροπλανοφόρου, μέσα στην επόμενη δεκαετία. Τα περισσότερα από όσα ανακοίνωσε ο Τούρκος αξιωματούχος ήταν ήδη γνωστά από πολύ καιρό. Πολλά από αυτά τα προγράμματα, που αρχίζουν να δίνουν καρπούς αυτά τα χρόνια, έχουν αρχίσει να συζητιούνται και να σχεδιάζονται πριν από μία ή και δύο δεκαετίες.</div><div><br />Πολεμική βιομηχανία και διπλωματικά ερείσματα<br /><br />Αυτό που χαρακτηρίζει τον τουρκικό σχεδιασμό είναι η επιμονή στο αρχικό πλαίσιο, η σύλληψη ενός ενιαίου συνεκτικού προγραμματισμού στην βάση των πολιτικών προθέσεων και φιλοδοξιών και η σύνδεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων με την τεχνολογική και παραγωγική αναβάθμιση της τουρκικής βιομηχανίας. Το αποτέλεσμα δεν αποτιμάται αποκλειστικά και μόνο με αριθμούς οπλικών συστημάτων.<br /><br />Στο πεδίο της πολιτικής και της διπλωματίας τα πλεονεκτήματα του συνεκτικού σχεδιασμού διακρίνονται με ευχέρεια. Οι δυνατότητες της τουρκικής τεχνολογίας και βιομηχανίας περιορίζουν την εμβέλεια "διεθνών κυρώσεων", όπως αυτές που συνόδεψαν, για παράδειγμα, την απόκτηση ρωσικών συστημάτων S-400 από την Τουρκία.<br /><br />Επίσης κι αυτό είναι ακόμα πιο σοβαρό, επιτρέπουν την δημιουργία πλεγμάτων αλληλεξάρτησης ή απλά σχέσεων, αμοιβαίων συμφερόντων και τελικά συμμαχιών με κράτη που ενδιαφέρουν άμεσα την περιοχή μας. Η πολύπλευρη συνεργασία της Τουρκίας με το Πακιστάν και την Ουκρανία στο πλαίσιο της ναυπήγησης των κορβετών τύπου Ada, μειώνει αφενός το κόστος απόκτησης, συντήρησης, εξέλιξης των εν λόγω πλοίων και δημιουργεί εξαιρετικά χρήσιμα διπλωματικά δίκτυα.</div><div><br />Απογοητεύει η σύγκριση με την Ελλάδα<br /><br />Η σύγκριση των παραπάνω με την αντίστοιχη πολιτική εξοπλισμών της Ελλάδας μπορεί να προκαλέσει μόνο θλίψη και απογοήτευση. Η πρώτη και ουσιαστική διαφορά που εντοπίζεται είναι η σύγχυση ως προς τους στόχους. Στο ήδη πολύπλοκο πεδίο των εθνικών αμυντικών αναγκών, επικάθονται οι ανάγκες εξυπηρέτησης συμμαχιών και συμμάχων.<br /><br />Για πολλούς λόγους, η γεωγραφία είναι ο πιο ουσιαστικός παράγοντας με τις εθνικές ανάγκες να μην ταυτίζονται με ανάγκες εξυπηρέτησης συμμάχων. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Οι "συμμαχικές ανάγκες" στρέφονται βασικά εναντίον της Ρωσίας, ειδικά στις ζώνες των Βαλκανίων, της Κριμαίας και του Καυκάσου. Σε δεύτερο χρόνο στρέφονται προς την Μέση Ανατολή και τη βόρεια Αφρική, πάλι με στόχο τον περιορισμό της δραστηριότητας της Ρωσίας και της Κίνας. Βλέπουν δηλαδή "πέρα από τη γραμμή του ορίζοντα" και καθορίζονται με βάση αυτό.<br /><br />Η εκχώρηση, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, του συνόλου των ελληνικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στις ΗΠΑ μετέτρεψε πολλές από αυτές σε κέντρα υποστήριξης, logistics και βαθιάς ενδοχώρας για τις ανάγκες της αμερικανικής παρουσίας στις προαναφερόμενες ζώνες. Στη Σούδα εγκαταστάθηκε μονάδα υποστήριξης ειδικών δυνάμεων (εκείνο το τερατώδες σκάφος που τα ελληνικά ΜΜΕ παρουσίασαν ως "ελικοπτεροφόρο"). Στη Λάρισα και όχι μόνο, εγκαταστάθηκαν μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά μακράς ακτίνας.<br /><br />Τα νέα έργα στις στρατιωτικές βάσεις, τα οποία διαφημίζει η κυβέρνηση, αφορούν αποθήκες και θέσης εξυπηρέτησης αεροσκαφών-τάνκερ εναέριου εφοδιασμού, ενώ οι διαδοχικές ταξιαρχίες αεροπορίας στρατού των ΗΠΑ που αναπτύσσονται στην Ελλάδα (η 4η και μετά η 101η) ασκούνται στην Ρουμανία, στην Ουκρανία ή στην Γεωργία. Προοδευτικά, αλλοιώνεται ο χαρακτήρας των ελληνικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων προς την κατεύθυνση βάσεων υποστήριξης στα μετόπισθεν των "συμμαχικών μετώπων".</div><div><br />Εξυπηρέτηση συμμαχικών μετώπων<br /><br />Στο επίπεδο των ελληνικών αμυντικών αναγκών, η γεωγραφική διάσταση είναι ολότελα διαφορετική. Σε αυτή την περίπτωση ο γεωγραφικός ορίζοντας είναι στενός, οι αποστάσεις και οι διαστάσεις είναι ολότελα διαφορετικές. Διακόσια μόνο χιλιόμετρα χωρίζουν τις μικρασιατικές ακτές από το έδαφος της χερσαίας Ελλάδας. Όσο για την νησιωτική, η γεωγραφία και πάλι επιτάσσει εδώ τελείως άλλα πράγματα απ’ ό,τι οι συμμαχικές ανάγκες χρειάζονται!<br /><br />Στην περίπτωση αυτή οι εγκαταστάσεις, οι βάσεις, οι εξοπλισμοί δεν μπορεί παρά να είναι "πρώτης γραμμής", "κρούσης" ή "εκστρατείας" αν προτιμάτε. Σε περίπτωση πολεμικής ανάγκης δεν πρόκειται να παίξουν τον ρόλο "βαθιάς συμμαχικής ενδοχώρας", ούτε τον όποιο ρόλο υποστήριξης. Για προμαχώνες μάχης θα πρόκειται και οι δυνάμεις που θα τις υπηρετούν θα είναι έτοιμες να δράσουν σε μηδενικούς χρόνους, τόσο ως προς την προειδοποίηση, όσο και ως προς την εμπλοκή. Το συμμαχικό και το εθνικό καθήκον βρίσκονται σε πλήρη διάσταση σε αυτό το πεδίο.<br /><br />Η ελληνική πολιτική έχει επιλέξει μια διπλή προσέγγιση του αμυντικού προβλήματος. Η βασική της επιλογή στοχεύει στην άριστη εξυπηρέτηση των συμμαχικών αναγκών με τρόπο, ώστε οι ισχυροί σύμμαχοι να προασπίσουν (σε όποιο βαθμό) την ελληνική κυριαρχία και να συνεχίσουν να στηρίζουν τα στρατηγικά τους σχέδια και στο ελληνικό έδαφος. Η Ελλάδα να τους είναι χρήσιμη, με άλλα λόγια.</div><div><br />Ο δυϊσμός της ελληνικής αμυντικής πολιτικής<br /><br />Η επιλογή αυτή εμπεριέχει τον όποιο "συμβιβασμό" με την γειτονική Τουρκία, καθότι η γειτονική χώρα δεν βρίσκεται στα μετόπισθεν της συμμαχικής διάταξης, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και ως προς τη Ρωσία και ως προς το Ιράν, την Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ταυτόχρονα, κάτω από το βάρος των διογκούμενων απειλών και γεγονότων, η ελληνική πολιτική οφείλει να κινηθεί και προς την κατεύθυνση των προάσπισης εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο.<br /><br />Ο δυϊσμός της αμυντικής πολιτικής, η επιμονή στην ταυτόχρονη εξυπηρέτηση δύο αντιφατικών στόχων (μαζί με πολλά άλλα και η οφθαλμοφανής γεωγραφική διαφορά) είναι μια κατάσταση που θα δυσκόλευε και κράτη πολύ πιο ισχυρά και πλούσια από την σημερινή Ελλάδα. Στην εδώ περίπτωση ο ένας στόχος υπονομεύει τον άλλο, με αποτέλεσμα να μην εξυπηρετείται ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος!<br /><br />Η δε σισύφεια αυτή προσπάθεια επικαλύπτει με πέπλο σύγχυσης τους στρατηγικούς στόχους της χώρας, αφαιρεί κάθε λογικό ειρμό στην πολιτική των εξοπλισμών ή και στα αμυντικά δόγματα και παρουσιάζει τις όποιες κινήσεις της χώρας σε αυτά τα επίπεδα ως ανερμάτιστη, ευκαιριακή, τελικά δε πολυέξοδη και αναποτελεσματική. Συνακόλουθα συντρίβει κάθε προσπάθεια να δημιουργηθεί μια εθνική πολεμική βιομηχανία. Σε αυτό το πεδίο η Ελλάδα δεν μοιάζει στην Τουρκία. Δυστυχώς….</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί στην πολεμική βιομηχανία η Τουρκία έφυγε εμπρός και η Ελλάδα πίσω

Μαργαρίτης Γιώργος Στα μέσα του Ιανουαρίου ο καθηγητής Ismail Demir, επικεφαλής του επιμελητηρίου των τουρκικών βιομηχανιών αμυντικού υλικού...

Διαβάστε την συνέχεια

Center for American Progress: Άθλιες αναφορές στην Ελλάδα, αντιφατικές συστάσεις προς τον Τζο Μπάιντεν

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/01/Center-for-American-Progress-Joe-Biden-790x400.jpeg" width="640" /><br /><br />Η εισαγωγή του DP στη μελέτη που δημοσίευσε για το μέλλον των σχέσεων Ηνωμένων Πολιτειών και Τουρκίας το συνδεδεμένο με τους Δημοκρατικούς “Center for American Progress”, ανέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας, αφενός το πόσο επηρεάζει τις κυβερνήσεις των Δημοκρατικών και αφετέρου πόσο έξω έπεσε στις εκτιμήσεις και συστάσεις προς την κυβέρνηση Ομπάμα, με αποτέλεσμα τον πλήρη “εκτροχιασμό” της Τουρκίας και του Ερντογάν προσωπικά. Η νέα μελέτη μπορεί να μην περιέχει τις κραυγαλέες “αστοχίες” αυτής του 2008, όμως δεν στερείται αναπαραγωγής ευσεβών πόθων και ψευδαισθήσεων όπως θα δούμε στη συνέχεια. Καταβάλει προσπάθειες να ισορροπήσει ανάμεσα στην υποκρυπτόμενη επιθυμία να μη χαθεί η Τουρκία και την εξαιρετικά δυσμενή πραγματικότητα που δεν μπορεί να αγνοήσει. Τη μελέτη με τίτλο “<a href="https://www.americanprogress.org/issues/security/reports/2021/01/19/494738/flashpoints-u-s-turkey-relations-2021/">Flashpoints in U.S.-Turkey Relations in 2021</a>” υπογράφει ο αναλυτής Max Hoffman.<br /><br />Η “μεσοβέζικη” λύση – σύσταση στην οποία καταλήγει ο αναλυτής… με τη μορφή της εκτίμησης, είναι ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν θα επιχειρήσει εξ αρχής τη ρήξη με την Τουρκία, παρά την αντισυμμαχική της συμπεριφορά. Δεν θεωρεί καν ότι μια πιο σκληρή γραμμή θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη, αφού θα τηρηθεί στάση αναμονής. Η Ουάσιγκτον θα επιχειρήσει να διατηρήσει “παγωμένη” τη διένεξη με την Τουρκία, με την προσδοκία ότι είτε η Μόσχα είτε η Άγκυρα θα αντιδράσει, καθώς είναι πολλά τα ζητήματα που προκαλούν διαίρεση ανάμεσα στις δυο πλευρές.<br /><br />Άλλη προσδοκία είναι ότι είτε οι εκλογικές επιδόσεις του Ερντογάν είτε η κατάσταση της οικονομίας θα υποχρεώσουν το καθεστώς Ερντογάν σε αναδίπλωση. Το θέμα είναι ότι παρόλο που οι προσδοκίες αυτές δεν είναι απίθανο να συμβούν, το ζήτημα είναι εάν η στρατηγική των ΗΠΑ θα πρέπει να περιοριστεί να παρακολουθεί τις εξελίξεις ή να επιχειρήσει να διαμορφώσει το περιβάλλον με τέτοιον τρόπο ώστε να υποβοηθηθεί η εμφάνιση του επιθυμητού αποτελέσματος…<br /><br />Στη μελέτη ξεκαθαρίζεται βέβαια ότι η ταχύτητα με την οποία αλλάζουν τα δεδομένα και η πολυπλοκότητα των ζητημάτων, καθιστούν εξαιρετικά δυσχερές το να δοθούν σαφείς κατευθύνσεις και συμβουλές στην κυβέρνηση Μπάιντεν. Εν ολίγοις, οι Αμερικανοί καλούνται να ξεμπερδέψουν ένα “κουβάρι” επικίνδυνα μπλεγμένο σε όλα τα επίπεδα… Και σαν να μην φθάνουν όλα αυτά τα προβλήματα, στην ατζέντα της καινούργιας αμερικανικής κυβέρνησης εμφανίζονται ξανά τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημοκρατία, καθιστώντας κάθε προοπτική συμβιβαστικής λύσης ακόμα πιο δυσχερή.<br /><br />Η ανησυχία του αναλυτή είναι “η συνήθεια Ερντογάν” να επιχειρεί να φέρει την Τουρκία στο προσκήνιο δυναμικά με σκοπό να οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου η Τουρκία θα διαθέτει διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα. Κι αυτό μπορεί να το κάνει αυξάνοντας την ένταση στην ανατολική μεσόγειο, στη Λιβύη, στη Συρία και τον Καύκασο! Και μόνο αυτός ο φόβος επαρκεί για να αναιρέσει τη σύσταση περί “παγώματος” της σχέσης ΗΠΑ-Τουρκίας από την Ουάσιγκτον, αντί να επιχειρηθεί η διατήρηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων…<br /><br />Ο Μαξ Χόφμαν αντιλαμβάνεται και διατυπώνει την πρόβλεψη ότι οι επιλογές και ενέργειες του Ερντογάν θα καθοδηγήσουν τις εξελίξεις εντός του 2021. Παρότι οι ενέργειές του συνεπάγονται υψηλότατο κόστος στο εσωτερικό και το εξωτερικό, οι πολιτικές του ανάγκες και η προσωπική του ιστορία χειρισμών τέτοιων καταστάσεων, δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας ότι θα προβεί σε ουσιαστικές παραχωρήσεις.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/ipa-to-krisimo-think-tank-ton-dimokratikon-i-politiki-mpainten-gia-tin-toyrkia-kai-oi-ellinikes-quot-gkeles-quot/center-for-american-progress-joe-biden"><img height="427" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/01/Center-for-American-Progress-Joe-Biden.jpeg" width="640" /></a><br /><br />Η τουρκική αναζήτηση στρατηγικής αυτονομίας<br /><br />Η Τουρκία του Ερντογάν δεν αναμένεται να δείξει ιδιαίτερη ευαισθησία για τις επιθυμίες των παραδοσιακών δυτικών της συμμάχων και θα συνεχίσει έναν ανεξάρτητο δρόμο στην εξωτερική του πολιτική. Ο Τούρκος ηγέτης θεωρεί ότι ο κόσμος είναι ήδη πολυπολικός και η θέση της Τουρκίας είναι ως μια όσο το περισσότερο δυνατόν “αυτόφωτη” δύναμη που θα συνδιαλέγεται και θα διαπραγματεύεται με όλους. Έχει εξάλλου ξεκαθαρίσει ότι δεν επιθυμεί να επιλέξει ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει επισημάνει πολλές φορές ότι η Τουρκία έχει υποφέρει όταν η Δύση δεν υιοθετεί τις αιτιάσεις της (σ.σ. DP: δεν εξαιρεί φυσικά τις παράνομες…), ξεχνώντας όμως βολικά ότι έχει επωφεληθεί στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά. Σε κάθε περίπτωση η προσαρμογή της Τουρκίας στη μετάβαση ηγεσίας στις ΗΠΑ, από την κυβέρνηση του Τραμπ σε αυτή του Μπάιντεν δεν θα είναι εύκολη. Η μελέτη αποφαίνεται ότι όσο η Ρωσία εμπλέκεται ολοένα και περισσότερο σε αντιδυτικές ενέργειες, τόσο θα μεγαλώνει η απαίτηση της Δύσης στους συμμάχους της να επιλέξουν πλευρά…<br /><br />Έχει σίγουρα ενδιαφέρον, ότι στη μελέτη ξεκαθαρίζεται πως αν και το να μην επιθυμεί η Τουρκία να επιλέξει ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία δεν την καθιστά αυτομάτως εχθρό, είναι εξίσου βέβαιο ότι δεν θα ανήκει στην “ομάδα” με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Και στο πλαίσιο αυτό μπορεί ασφαλώς να αγοράζει οπλικά συστήματα από όπου επιθυμεί, αυτό όμως δεν θα στερείται συνεπειών!<br /><br />Διότι όπως αναφέρεται, η δυτική αρχιτεκτονική ασφαλείας θα είναι σχεδιασμένη να περιφρουρεί τη δημοκρατική τάξη απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα! Πολύς ιδεαλισμός, άρα μικρή σχέση με την πραγματικότητα! Συνήθως τέτοιες αναφορές, πέραν της αποτύπωσης πεποιθήσεων ορισμένων κύκλων, πραγματικό στόχο έχουν να συγκαλύψουν ή να δικαιολογήσουν με πολιτικώς ορθό τρόπο τους πραγματικούς στρατηγικούς στόχους…<br /><br />Στην πραγματικότητα και με βάση τα σημερινά δεδομένα, μια “επανεκκίνηση” των σχέσεων Τουρκίας και ΗΠΑ απαιτούν την οριστική παραδοχή από την πλευρά της Ουάσιγκτον του ότι η επιδίωξη στρατηγικής αυτονομίας για την Τουρκία δεν αναστρέφεται. Αυτό σημαίνει ότι οι δυο πλευρές δεν είναι στρατηγικοί εταίροι, με αποτέλεσμα η αμερικανική προσέγγιση παρότι δεν θα είναι εχθρική, σίγουρα δεν θα πρέπει να διατηρεί ψεύτικες – μη ρεαλιστικές ελπίδες.<br /><br />Η συνολική εικόνα των σχέσεων της Τουρκίας με τη Δύση μετά την προμήθεια των S-400 από τους Τούρκους και τη συνεπακόλουθη ενεργοποίηση της νομοθεσίας CAATSA από τους Αμερικανούς, αποκαλύπτει ότι οι συνέπειες στη συνοχή του ΝΑΤΟ και την ευρωπαϊκή άμυνα θα είναι αναπόφευκτες. Στην εικόνα αυτή έρχεται να προστεθεί η σύνδεση της στάσης των ΗΠΑ απέναντι στον αγωγό Nord Stream 2 με τη στάση τους απέναντι στον TurkStream 2… Τα δε ζητήματα της Συρίας, της Λιβύης και της Ανατολικής Μεσογείου, θα αναδείξουν την ανάγκη συντονισμού των ενεργειών με την Ευρωπαϊκή Ένωση “και όπου είναι δυνατόν με την Τουρκία”.<br /><br />Με την κυβέρνηση Μπάιντεν, οι υπαρκτές αλλά εν υπνώσει διαφορές ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και την Άγκυρα θα επανεμφανιστούν. Η δε προσωπική σχέση Ερντογάν-Τραμπ που έφτανε στο όριο των υποψιών προσωπικών συμφερόντων -ναι, αναφέρεται στη μελέτη- απλά δεν άφηνε τις διαφωνίες να έρθουν στην επιφάνεια, συγκαλύπτοντάς τις. Οι κομβικές στρατηγικές και ενεργειακές αποφάσεις που θα πρέπει να λάβουν οι ΗΠΑ, θα μπορούσαν να καθορίσουν την κατεύθυνση της Τουρκίας για τα επόμενα χρόνια…<br /><br />Τούτων λεχθέντων, στα συμπεράσματα της μελέτης κατονομάζονται Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος και Γαλλία, με αντικείμενο τα θαλάσσια σύνορα στην Ανατολική Μεσόγειο και τη δυνητική ύπαρξη ενεργειακών πηγών, με την επισήμανση ότι τα σημεία δυνητικής ανάφλεξης είναι πολλά. Κι όλα αυτά μαζί με τα μέτωπα Ιράν, Συρίας, Λιβύης.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/ipa-to-krisimo-think-tank-ton-dimokratikon-i-politiki-mpainten-gia-tin-toyrkia-kai-oi-ellinikes-quot-gkeles-quot/camala-harris-center-for-american-progress"><img height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/01/camala-harris-center-for-american-progress.jpeg" width="640" /></a><br /><br />Οι κυρώσεις στην Τουρκία μοιάζουν αναπόφευκτες<br /><br />Όσον αφορά τα πεδία επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία, όπως εάν ενεργοποιηθούν οι S-400 ή επιδιωχθεί στενότερη συνεργασία με τη Μόσχα, ή για το θέμα της παράκαμψης των κυρώσεων στο Ιράν με τη δράση της κρατικής τουρκικής τράπεζας Halkbank, αυτά μπορούν να “γονατίσουν” την τουρκική οικονομία.<br /><br />Είναι τομείς που μπορούν να πλήξουν περεταίρω τη στρατηγική σχέση. Στη μελέτη υπενθυμίζεται ότι η γαλλική τράπεζα BNP Paribas αντιμετώπισε παρόμοιες κατηγορίες και παρά τις πιέσεις της κυβέρνησης της Γαλλίας “εισέπραξε” και μάλιστα από περιφερειακό, όχι ομοσπονδιακό δικαστήριο, πρόστιμο 8,9 δισ. δολαρίων! Οι προοπτικές των Τούρκων δεν μοιάζουν καλές…<br /><br />Εν ολίγοις, ποια είναι στρατηγική σχέση που αναφέρει ο Μαξ Χόφμαν; Πώς ταιριάζει αυτή η αναφορά με όσα καταγράφηκαν παραπάνω και περιέχονται στη μελέτη; Το τουρκικό έλλειμμα στον προϋπολογισμό, η κατακρήμνιση της τουρκικής λίρας και η εξάντληση των συναλλαγματικών αποθεμάτων είναι πραγματικά προβλήματα που ορθώς επισημαίνονται ως έχοντα τη δυνατότητα να οδηγήσουν σε οικονομικές αναταράξεις και ενδεχομένως σε μεγαλύτερη καταπίεση από το καθεστώς Ερντογάν στο εσωτερικό της Τουρκίας.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν ισχυρή επιρροή στην Τουρκία, καθώς η στρατιωτική και οικονομική ασφάλεια εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη Δύση. Η μελέτη αναφέρει ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να τηρήσουν σκληρή στάση σε όλα τα ζητήματα, ενώ καμία πίεση των ΗΠΑ ή της ΕΕ μπορούν “να σώσουν την Τουρκία από τον Ερντογάν“! Ωστόσο, όπως αναφέρει ο αναλυτής, οι δυο πλευρές μπορούν να συνεργαστούν για να αποτρέψουν περεταίρω τουρκική κλιμάκωση, με τη χάραξη ξεκάθαρων “κόκκινων γραμμών”.<br /><br />Κι όλα αυτά επιχειρώντας να κερδίσουν χρόνο, να μην διαρρήξουν εντελώς τις σχέσεις, γνωρίζοντας ότι θα υπάρξει μετά-Ερντογάν εποχή. Η κλασική στρατηγική της “βαθιάς κατάψυξης” που αναφέρθηκε παραπάνω. Τουλάχιστον επί Μπάιντεν, η κατάργηση της προσωπικής σχέσης που υπήρχε με τον Τραμπ, δεν θα επιτρέψει την παράκαμψη των επιθυμιών του ευρύτερου αμερικανικού πολιτικού συστήματος, με επίκεντρο το Κογκρέσο. Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος “θα αφαιρέσει την προσωπική διάσταση” από την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία, εκτιμάται στη μελέτη.<br /><br />Τα… κατανοητά παράπονα της Τουρκίας!<br /><br />Στα ζητήματα που αφορούν την Ελλάδα και την Κύπρο, αλγεινή εντύπωση προκαλεί η αναφορά του Χόφμαν ότι στο ζήτημα της χάραξης θαλασσίων συνόρων, η Τουρκία έχει “understandable grievances” (κατανοητά παράπονα)! Εννοεί άραγε απλά την μη ευνοϊκή γεωγραφία; Αν ναι, αναλογίστηκε ποτέ ποιες θα ήταν οι συνέπειες διεθνώς αλλά και για την ασφάλεια των ΗΠΑ, υπό την έννοια της προστασίας των πλανητικών τους συμφερόντων, το να γινόταν αποδεκτή η περιγραφή παρανομιών -σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο- με τον όρο “understandable grievances”;<br /><br />Τις οποίες παρανομίες περιγράφει μάλιστα στη συνέχεια; Παραπέμποντας και στον αναλυτή ναυτικής ισχύος Ryan Gingeras, ο οποίος συζητώντας για τις επενδύσεις των Τούρκων σε πολεμικά πλοία, αποκαλεί το τουρκικό Ναυτικό ως “σφυρί που αναζητά ένα καρφί” (hammer looking for a nail); Το ότι η Τουρκία αισθάνεται περικυκλωμένη και υπό ανάσχεση (encircled and contained) το… εκτονώνει στους γείτονές της στρατιωτικά, λες και ευθύνονται για τη γεωγραφία και το ισχύον διεθνές δίκαιο και αυτό αποτελεί αντικείμενο προς συζήτηση στην Ουάσιγκτον; Σοβαρά;<br /><br />Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Μαξ Χόφμαν επιχειρεί την απαράδεκτη εξίσωση του επιτιθέμενου με τον αμυνόμενο, αφού κατηγορεί την Ελλάδα για παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστών και “απόκρουση” της έλευσης άλλων με τη χρήση σκληρών μεθόδων που τους εκθέτουν σε κίνδυνο. Για την εργαλειοποίηση του “μεταναστευτικού” και τη χρήση του ως όπλου εναντίον της Ελλάδας, ο κύριος αυτός φαίνεται πως δεν αντελήφθη κάτι ιδιαίτερο. Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει…<br /><br />Ο κύριος αναλυτής, επιπρόσθετα, αποπειράται ξανά να δικαιολογήσει την Τουρκία, καθώς κατηγορεί τον προηγούμενο υπουργό Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, ότι με την “αντιτουρκική του γραμμή” βοήθησε δήθεν να ενισχυθεί η… αίσθηση αποκλεισμού και περικύκλωσης των Τούρκων! Η νομιμότητα γράφεται στα παλαιότερα των υποδημάτων του Μαξ Χόφμαν, καθώς δεν υπάρχει καμιά αναφορά!<br /><br />Όλοι όσοι έχουν συσπειρωθεί γύρω από στην Ελλάδα, προφανώς εμφορούνται από συναισθήματα και επιθυμίες αποκλεισμού και περικύκλωσης της Τουρκίας, όχι αποτροπής επικίνδυνων τετελεσμένων και υπεράσπισης νομίμων δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται στο διεθνές δίκαιο για όλες τις χώρες. Προφανώς με την εξαίρεση της Ελλάδας για τον πολύ κύριο Χόφμαν. Η δε άρνηση της Τουρκίας να αποφύγει την επίσης παράνομη, ενεργό απειλή χρήση ένοπλης βίας, επίσης δεν συγκινεί τον αναλυτή.<br /><br />Ο Μαξ Χόφμαν προσπαθεί φιλότιμα, αλλά αποτυχημένα, να ανακαλύψει μια συμβατή -με την αξίες που πρεσβεύουν στις διακηρύξεις τους οι ΗΠΑ- πολιτική αντιμετώπισης αυτής της πρόκλησης. Επειδή όμως επικαλείται τη νομιμότητα και τη δημοκρατία στους βασικούς άξονες της εξωτερικής πολιτικής Μπάιντεν, έχουμε καταφανώς άλλο ένα αντιφατικό σημείο στην ανάλυσή του.<br /><br />Συστήνει τη μεσολάβηση των ΗΠΑ. Άραγε ως μέθοδο αποφυγής να πάρει θέση και ο ίδιος και η χώρα του επί του προβλήματος; Πολύ… δημιουργικό. Έχει πλέον ενδιαφέρον να διαπιστωθεί, εάν θα ακολουθηθεί το παράδειγμα του 2008. Αν δηλαδή θα αποτελέσει η μελέτη του Μαξ Χόφμαν “Βίβλο” στην αντιμετώπιση του προβλήματος Τουρκία.<br /><br />Παρότι και η φετινή μελέτη είναι καταφανώς όχι και τόσο πετυχημένη ως “συνταγή αντιμετώπισης” της κατάστασης. Φαίνεται πως το Ινστιτούτο που τη φιλοξενεί (CAP) έχει λησμονήσει τη συγκλονιστική επιτυχία με την κυβέρνηση Ομπάμα… Ο Τζο Μπάιντεν το θυμάται;<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Center for American Progress: Άθλιες αναφορές στην Ελλάδα, αντιφατικές συστάσεις προς τον Τζο Μπάιντεν

Η εισαγωγή του DP στη μελέτη που δημοσίευσε για το μέλλον των σχέσεων Ηνωμένων Πολιτειών και Τουρκίας το συνδεδεμένο με τους Δημοκρατικούς “...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα ενεργειακά εγκλήματα σε βάρος της Ελλάδας μοιάζουν να μην έχουν τελειωμό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/01/STOXOI-HYDROCARBONS-GREECE-FLOW.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="464" data-original-width="603" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/01/STOXOI-HYDROCARBONS-GREECE-FLOW.jpeg" /></a></div><div><br /></div>Η έρευνα για τον εντοπισμό και την εκμετάλλευση άρχισε επί υφυπουργείας Γιάννη Μανιάτη όταν τον Ιούνιο του 2011 προσκάλεσε γεωφυσικές εταιρείες να κάνουν γεωφυσικές έρευνες, με δικά τους χρήματα, non-exclusive geophysical Survey, σε μια έκταση 220000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο Ιόνιο και την Κρήτη. Ουσιαστικά είχε χαράξει de Jure, τις ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας και Ελλάδας με την Λιβύη. Παρουσιάστηκαν 8 γεωφυσικές εταιρείες που με δικά τους χρήματα, περίπου $ 70 εκατομμύρια θα έκαναν την έρευνα, ενδεικτικό σημείο ύπαρξης υδρογονανθράκων σε Ιόνιο και Κρήτη.<br /><br />Γράφει ο καθηγητής <b>ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ</b><br /><br />Επελέγη τελικά η γεωφυσική εταιρεία PGS, η οποία μέσω του διευθύνοντος των ερευνών Jason Robinson, εξήγησε τους επιστημονικούς λόγους για την πεποίθηση της εταιρείας ότι υπάρχουν υδρογονάνθρακες στην περιοχή των 220.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Αυτοί είναι: Η ύπαρξη της Μεσογειακής Ράχης, η σύγκλιση των λιθοσφαιρικών πλακών και η ύπαρξη λασποηφαιστείων. Ανά την υφήλιο όπου υπάρχει έστω και μία τέτοια συνθήκη υπάρχουν υδρογονάνθρακες.<br /><br />Οι έρευνες ξεκίνησαν στις 23 Νοεμβρίου του 2013 και με βάση την συμφωνία θα έπρεπε να τελειώσουν στα τέλη Δεκεμβρίου. Επεμβαίνει η Γαλλική εταιρεία Total και ζητά την επέκταση των γεωφυσικών ερευνών στις περιοχές δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης καταβάλλοντας το επιπρόσθετο ποσό των $ 30 εκατομμυρίων. Έτσι οι έρευνες κράτησαν 3 μήνες. Την περιοχή δυτικά και νοτιοδυτικά, νότια και νοτιοανατολικά της Κρήτης την ερευνούν οι Γάλλοι από το 1978.<br /><br />Οι έρευνες έδειξαν την ύπαρξη κοιτασμάτων. Έτσι ο υπουργός Μανιάτης χωρίζει την περιοχή σε 20 μπλοκ, μετά από την σύμφωνη γνώμη των Βρυξελλών άρα και πάλι την de jure αναγνώριση των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας και Ελλάδας – Λιβύης, και προσκαλεί πλέον πετρελαϊκές εταιρείες για να προωθηθεί η έρευνα προς εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Τότε πέφτει η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ διότι ο πρόεδρος απέσυρε την στήριξή του ΔΗΜΑΡ. Αιτία η ανακάλυψη υδρογονανθράκων;<br /><br />Με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία αναβάλλονται οι έρευνες προς εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων για 2.5 χρόνια. Τον Δεκέμβριο του 2017 ο ΥΠΕΝ Σκουρλέτης διορίζει τον Γ. Μπασιά ως πρόεδρο της ΕΔΕΥ. Εκείνος στελεχώνει την ΕΔΕΥ και η ομάδα αρχίζει να επεξεργάζεται και να δημοσιεύει τα στοιχεία/αποτελέσματα των γεωφυσικών ερευνών της PGS. Πιστοποιούνται 38 στόχοι υδρογονανθράκων σε Ιόνιο και Κρήτη που γνωστοποιούνται σε όλο τον κόσμο.<br /><br />Επιπροσθέτως γίνεται γνωστό, καίτοι ήταν γνωστό από την εργασία που δημοσίευσε με τους συνεργάτες του ο καθηγητής Ζελιλίδης το 2003 στο επιστημονικό περιοδικό Canadian Journal of Petroleum Geology, ότι όλη η Δυτική Ελλάδα, Ήπειρος, Αιτωλοακαρνανία Αχαία, Ηλεία, Κυπαρισσία, Μεσσηνία, έχουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων.<br /><br />Γνωστό επίσης είναι ότι ο νομός Γρεβενών έχει κοίτασμα αργού πετρελαίου και ότι ο Θερμαϊκός έχει κοιτάσματα αβιογενούς φυσικού αερίου τα οποία η ισραηλινή Ratio oil Co μαζί με την Energean ήθελαν να εκμεταλλευτούν. Και βεβαίως υπάρχουν και τα 6 κοιτάσματα στο Θρακικό πέλαγος, γνωστά από το 1985. Με την άνοδο της Νέας Δημοκρατίας και την έξωση του κυρίου Μπασιά από την ΕΔΕΥ τα πάντα πέφτουν σε χειμερία νάρκη.<br /><br />Τα γνωστά αποθέματα υδρογονανθράκων ανέρχονται σε 4.25 δις βαρέλια αργού πετρελαίου, 1.5 δισ. στα Διαπόντια νησιά, 1.5 δισ. στο Θρακικό πέλαγος, 1 δισ δυτικά των Παξών και 250 εκατομμύρια στον Πατραϊκό κόλπο. Η αξία τους με μια τιμή $ 55/βαρέλι ανέρχεται στα $ 233.750 δισ.<br /><br />Τα γνωστά αποθέματα βιογενούς φυσικού αερίου που βρίσκονται στην Μεσογειακή Ράχη σε 25 και ξεκινούν από τον Κυπαρισσιακό κόλπο και τελειώνουν νοτίως της Ιεράπετρα Κρήτης. Φαίνεται ότι επί της Μεσογειακής Ράχης που εκτείνεται από την Ιεράπετρα μέχρι τα σύνορα με την ΑΟΖ της Κύπρου να υπάρχουν περίπου ο ίδιος αριθμός στόχων βιογενούς φυσικού αερίου.<br /><br />Οι ανακαλυφθέντες στόχοι εκτιμώνται αναλογικά με το τι έχει βρεθεί στο κοραλλιογενείς υφάλους Ζορ, Καλυψώ και Γλαύκο σε 328 τρισ. κυβικά πόδια (9.3 τρισ. Μ3), και με μια ελάχιστη τιμή των $ 8/1000 κυβικά πόδια σε $ 2.623 τρισ. Άρα η συνολική αξία των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου ανέρχεται σε $ 2.857 τρισ.<br /><br />Επιπροσθέτως κάτω από τα Μιοκαινικά κοιτάσματα βιογενούς φυσικού αερίου υπάρχουν πάρα πολύ πιθανόν κοιτάσματα πυρολιτικού φυσικού αερίου στο Ολιγόκαινο, υγροί αέριοι υδρογονάνθρακες και αργό πετρέλαιο σε όλο το Παλαιογενές και τον Μεσοζωικό Αιώνα. Αυτή την δυνατότητα επρόκειτο να την μελετήσει η ΕΔΕΥ πριν αναγκασθεί σε παραίτηση ο Γ. Μπασιάς.<br /><br />Τα αποθέματα σε ισοδύναμο αργού πετρελαίου εκτιμώνται γύρω στα 50 δις βαρέλια. Αργό πετρέλαιο σε Μεσοζωικά στρώματα έχει βρεθεί τόσο στην Ισραηλινή ΑΟΖ όσο και την Κυπριακή ΑΟΖ που ανήκουν, όπως η περιοχή της νότιας Κρήτης στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Επίσης στην Ελληνική ΑΟΖ υπάρχει στερεοποιημένο βιογενές φυσικό αέριο, υδρίτες, το οποίο το εκτιμώ σε 1765 τρισ. κυβικά πόδια (50 τρισ. Μ3). Η εκμετάλλευση αυτών των αποθεμάτων είναι θέμα χρόνου.<br /><br />Τα υπάρχοντα αποθέματα λιγνίτη/ξυλίτη εκτιμώνται σε 800 εκατομμύρια τόνους στην λεκάνη της Πτολεμαΐδας, 4.3 δισ. Μ3 τύρφης, Φίλιπποι Καβάλας, που ισοδυναμούν με 1.5 δισ. τόνους λιγνίτη τύπου Πτολεμαΐδας και 900 εκατομμύρια τόνους λιγνίτη στην Δράμα, σύνολο 3.2 δισ. τόνοι λιγνίτη αξίας $176 δισ.<br /><br />Ενημερωτικά αναφέρω ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 97 γεωθερμικά πεδία που τα ανακάλυψε το ΙΓΜΕ υπό την διεύθυνση του καθηγητή Μιχάλη Φυτίκα. Επίσης στην Ελλάδα μπορούν να κατασκευαστούν και άλλοι υδροηλεκτρικοί σταθμοί ισχύος τουλάχιστον 2000 MW. Πόσα νερά ποταμών χύνονται στην θάλασσα είναι αδιανόητο. Παράδειγμα ο Αχέροντας στην Ήπειρο.<br /><br />Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η έρευνα προς εκμετάλλευση των Ελληνικών υδρογονανθράκων θα ωφελήσει οικονομικά την Ελλάδα, θα καταπολεμήσει την ανεργία ενώ ταυτόχρονα θα αναβαθμίσει εκθετικά την γεωπολιτική της θέση.<br /><br />Η εισαγωγή αργού πετρελαίου, φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας από τις παραμεθόριες χώρες που παράγεται από τον λιγνίτη οδηγεί κάθε έτος στην εξαγωγή συναλλάγματος της τάξης των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ όταν αυτές τις πρώτες ύλες τις έχουμε στην Ελλάδα και μάλιστα με πολύ χαμηλότερη τιμή.<br /><br />Είναι απαράδεκτο να βγαίνουμε κάθε χρόνο στις αγορές για να δανειζόμαστε 10 δισεκατομμύρια ευρώ σε μία χώρα που έχει ένα γιγαντιαίο χρέος των 330 δις ευρώ και που η οικονομία της χωλαίνει.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα ενεργειακά εγκλήματα σε βάρος της Ελλάδας μοιάζουν να μην έχουν τελειωμό

Η έρευνα για τον εντοπισμό και την εκμετάλλευση άρχισε επί υφυπουργείας Γιάννη Μανιάτη όταν τον Ιούνιο του 2011 προσκάλεσε γεωφυσικές εταιρε...

Διαβάστε την συνέχεια