Τουρκία-Ισραήλ σε πορείας σύγκρουσης ενώ η δύση ετοιμάζει να δημιουργήσει το Κουρδιστάν.
Ανδρέας ΜουντζουρούλιαςΟι Ισραηλινοί μετά το τουρκικό αίτημα για επαναπροσέγγιση αποφάσισαν ουσιαστικά να “κόψουν” τα χέρια της Τουρκίας στην Μεσόγειο και στο παλαιστινιακό ζήτημα, ενώ ζητούν να δοθούν εγγυήσεις ότι οι Τούρκοι δεν ετοιμάζουν μια νέα Οθωμανική αυτοκρατορία.
Αν όμως κάνει στροφή ο σουλτάνος Ερντογάν στην νεο-Οθωμανική πολιτική του και στην παλαιστινιακή υπόθεση, αυτό θα θεωρηθεί ως προδοσία και θα εξανεμίσει την τουρκική επιρροή στις παλαιστινιακές εξελίξεις, ενώ θα βλάψει και την ίδια την κυβέρνηση του Ερντογάν στο εσωτερικό.
Εν μέσω σκληρών οικονομικών συνθηκών και εξωτερικών πιέσεων, η λαϊκή δυσαρέσκεια με μια χρηστική προσέγγιση του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας στο πιο σημαντικό ζήτημα του ισλαμικού κόσμου, θα οδηγούσε στην ανατροπή του ίδιου του Ερντογάν.
Λαμβάνοντας υπόψη όλες αυτές τις πτυχές, μπορούμε να πούμε ότι οι απαιτήσεις του Ισραήλ στην πράξη για τον Ερντογάν, αφορούν μια νέα Συνθήκη των Σεβρών, (η οποία υπογράφηκε το 1920) και η οποία οδήγησε στην αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αυτό οι Τούρκοι δεν θα το αποδεχθούν ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια, η είσοδος της Τουρκίας στις γεωπολιτικές αντιπαλότητες σε διάφορα μέρη του κόσμου από τη Μεσόγειο και την Κεντρική Ασία, έως τον Περσικό Κόλπο και τη Βόρεια Αφρική, δημιούργησαν μόνο προβλήματα στις χώρες.
Αυτό το ζήτημα μαζί με τις διεθνείς εξελίξεις και την οικονομική κρίση στην Τουρκία, ώθησε τους Τούρκους αξιωματούχους να ξεκινήσουν μια πολιτική αποκλιμάκωσης για την αντιμετώπιση των σημερινών και μελλοντικών προκλήσεων που οι ίδιοι ουσιαστικά δημιούργησαν.
Ένας τομέας στον οποίο η Τουρκία έχει επενδύσει πολλά ήταν η αποκλιμάκωση στις σχέσεις με το ισραηλινό καθεστώς.
Οι τουρκο-ισραηλινές σχέσεις υπό τον Ερντογάν και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έχουν διακοπεί εδώ και 10 χρόνια.
Ωστόσο, οι ψυχρές σχέσεις δεν είχαν ποτέ αξιοσημείωτο αντίκτυπο στους σχετικά εκτεταμένους οικονομικούς δεσμούς των δύο χωρών.
Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, δύο είδη παραγόντων κάνουν την Τουρκία να επιδιώκει νέους δεσμούς με το ισραηλινό καθεστώς:
Α. Οικονομική κρίση, μαζί με τις ευρωπαϊκές πιέσεις στα σχέδια της Άγκυρας στη Μεσόγειο Θάλασσα.
Β. Η αραβο-ισραηλινή εξομάλυνση και ο αντι-τουρκικός άξονας σε συνδυασμό με την άνοδο του Μπάιντεν στις ΗΠΑ.
Η συνεργασία μεταξύ Τελ Αβίβ και Άγκυρα στην κρίση του Καραμπάχ και η σημασία των γεωοικονομικών προγραμμάτων, όπως ο σιδηρόδρομος του Ισραήλ-Περσικού Κόλπου, συγκαταλέγονται στους θετικούς παράγοντες.
Παρ 'όλα αυτά, η πρόθεση της Τουρκίας για ετοιμότητα επανασύνδεσης “διακόπηκε” απότομα λόγω των ισραηλινών απαιτήσεων.
Οι κορυφαίες ισραηλινές απαιτήσεις προς την Άγκυρα είναι το κλείσιμο του γραφείου της Χαμάς στην Κωνσταντινούπολη και η διακοπή των δραστηριοτήτων των Ταξιαρχιών Qassam, της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς, στο τουρκικό έδαφος.
Αυτές οι κινήσεις αξιολογήθηκαν ως εξής στην Άγκυρα:
Πρώτον, οι ισραηλινές απαιτήσεις είναι πισώπλατη “μαχαιριά” για τους Τούρκους, διότι η κύρια αιτία των τουρκο-ισραηλινών εντάσεων είναι οι επιθετικές και κατασταλτικές πολιτικές των Ισραηλινών κατά των Παλαιστινίων.
Από μια άλλη διάσταση, η Τουρκία επικεντρώνεται κυρίως στα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα και στην επέκταση της επιρροής της στην Μεσόγειο.
Στην πραγματικότητα, η Άγκυρα υποστηρίζει την ιδανική απελευθέρωση της Παλαιστίνης, και την ανακήρυξη αυτόνομου κράτους, κάτι που οι Ισραηλινοί δεν αποδέχονται επουδενί.
Δεύτερον, η Τουρκία βλέπει τον εαυτό της ως περιφερειακή δύναμη που, σύμφωνα με τις πολιτικές της κυβέρνησης του Ερντογάν, λαχταρά να επιστρέψει στο ένδοξο παρελθόν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι θα ακολουθήσει την ίδια πορεία επιτακτικής ομαλοποίησης με την Τουρκία, με την προϋπόθεση ότι οι Τούρκοι θα είναι “υπάκουοι”.
Οποιαδήποτε βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία, χωρίς αλλαγή των περιφερειακών πολιτικών της Άγκυρας, έρχεται σε σύγκρουση όμως φύση και θέση με τις συνθήκες εξομάλυνσης που ζητά και το Ισραήλ.
Αν η Τουρκία κλείσει το γραφείο της Χαμάς στην Κωνσταντινούπολη, και βελτιώσει τις σχέσεις της με την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία, θα υπονομεύσει την επιρροή της μεταξύ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σε ολόκληρη την περιοχή.
Αυτό δεν θα το κάνει ποτέ η Άγκυρα και θα συνεχίσει την νεο-Οθωμανική πορεία της μέχρι την σύγκρουση με τις ΗΠΑ και την γέννηση του Κουρδιστάν, που αποτελεί το τωρινό σχέδιο της δύσης.
Εν μέσω σκληρών οικονομικών συνθηκών και εξωτερικών πιέσεων, η λαϊκή δυσαρέσκεια με μια χρηστική προσέγγιση του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας στο πιο σημαντικό ζήτημα του ισλαμικού κόσμου, θα οδηγούσε στην ανατροπή του ίδιου του Ερντογάν.
Λαμβάνοντας υπόψη όλες αυτές τις πτυχές, μπορούμε να πούμε ότι οι απαιτήσεις του Ισραήλ στην πράξη για τον Ερντογάν, αφορούν μια νέα Συνθήκη των Σεβρών, (η οποία υπογράφηκε το 1920) και η οποία οδήγησε στην αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αυτό οι Τούρκοι δεν θα το αποδεχθούν ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια, η είσοδος της Τουρκίας στις γεωπολιτικές αντιπαλότητες σε διάφορα μέρη του κόσμου από τη Μεσόγειο και την Κεντρική Ασία, έως τον Περσικό Κόλπο και τη Βόρεια Αφρική, δημιούργησαν μόνο προβλήματα στις χώρες.
Αυτό το ζήτημα μαζί με τις διεθνείς εξελίξεις και την οικονομική κρίση στην Τουρκία, ώθησε τους Τούρκους αξιωματούχους να ξεκινήσουν μια πολιτική αποκλιμάκωσης για την αντιμετώπιση των σημερινών και μελλοντικών προκλήσεων που οι ίδιοι ουσιαστικά δημιούργησαν.
Ένας τομέας στον οποίο η Τουρκία έχει επενδύσει πολλά ήταν η αποκλιμάκωση στις σχέσεις με το ισραηλινό καθεστώς.
Οι τουρκο-ισραηλινές σχέσεις υπό τον Ερντογάν και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έχουν διακοπεί εδώ και 10 χρόνια.
Ωστόσο, οι ψυχρές σχέσεις δεν είχαν ποτέ αξιοσημείωτο αντίκτυπο στους σχετικά εκτεταμένους οικονομικούς δεσμούς των δύο χωρών.
Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, δύο είδη παραγόντων κάνουν την Τουρκία να επιδιώκει νέους δεσμούς με το ισραηλινό καθεστώς:
Α. Οικονομική κρίση, μαζί με τις ευρωπαϊκές πιέσεις στα σχέδια της Άγκυρας στη Μεσόγειο Θάλασσα.
Β. Η αραβο-ισραηλινή εξομάλυνση και ο αντι-τουρκικός άξονας σε συνδυασμό με την άνοδο του Μπάιντεν στις ΗΠΑ.
Η συνεργασία μεταξύ Τελ Αβίβ και Άγκυρα στην κρίση του Καραμπάχ και η σημασία των γεωοικονομικών προγραμμάτων, όπως ο σιδηρόδρομος του Ισραήλ-Περσικού Κόλπου, συγκαταλέγονται στους θετικούς παράγοντες.
Παρ 'όλα αυτά, η πρόθεση της Τουρκίας για ετοιμότητα επανασύνδεσης “διακόπηκε” απότομα λόγω των ισραηλινών απαιτήσεων.
Οι κορυφαίες ισραηλινές απαιτήσεις προς την Άγκυρα είναι το κλείσιμο του γραφείου της Χαμάς στην Κωνσταντινούπολη και η διακοπή των δραστηριοτήτων των Ταξιαρχιών Qassam, της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς, στο τουρκικό έδαφος.
Αυτές οι κινήσεις αξιολογήθηκαν ως εξής στην Άγκυρα:
Πρώτον, οι ισραηλινές απαιτήσεις είναι πισώπλατη “μαχαιριά” για τους Τούρκους, διότι η κύρια αιτία των τουρκο-ισραηλινών εντάσεων είναι οι επιθετικές και κατασταλτικές πολιτικές των Ισραηλινών κατά των Παλαιστινίων.
Από μια άλλη διάσταση, η Τουρκία επικεντρώνεται κυρίως στα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα και στην επέκταση της επιρροής της στην Μεσόγειο.
Στην πραγματικότητα, η Άγκυρα υποστηρίζει την ιδανική απελευθέρωση της Παλαιστίνης, και την ανακήρυξη αυτόνομου κράτους, κάτι που οι Ισραηλινοί δεν αποδέχονται επουδενί.
Δεύτερον, η Τουρκία βλέπει τον εαυτό της ως περιφερειακή δύναμη που, σύμφωνα με τις πολιτικές της κυβέρνησης του Ερντογάν, λαχταρά να επιστρέψει στο ένδοξο παρελθόν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι θα ακολουθήσει την ίδια πορεία επιτακτικής ομαλοποίησης με την Τουρκία, με την προϋπόθεση ότι οι Τούρκοι θα είναι “υπάκουοι”.
Οποιαδήποτε βελτίωση των σχέσεων με την Τουρκία, χωρίς αλλαγή των περιφερειακών πολιτικών της Άγκυρας, έρχεται σε σύγκρουση όμως φύση και θέση με τις συνθήκες εξομάλυνσης που ζητά και το Ισραήλ.
Αν η Τουρκία κλείσει το γραφείο της Χαμάς στην Κωνσταντινούπολη, και βελτιώσει τις σχέσεις της με την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία, θα υπονομεύσει την επιρροή της μεταξύ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας σε ολόκληρη την περιοχή.
Αυτό δεν θα το κάνει ποτέ η Άγκυρα και θα συνεχίσει την νεο-Οθωμανική πορεία της μέχρι την σύγκρουση με τις ΗΠΑ και την γέννηση του Κουρδιστάν, που αποτελεί το τωρινό σχέδιο της δύσης.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου