Εξηγώντας την άνοδο του Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9js1eU2ibxmXXap7EflDqolGQJCQQ1nbHivHKpLGrcBBXYHeonJBqhs2C3EDrupwODrzaBC54j1cm5V5eIPQ4dTFf3oMy4D2VMaLbe7EE-29ikdE_TNe9ND6DZHd9drHJl698L2AW4O0/s1600/index.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9js1eU2ibxmXXap7EflDqolGQJCQQ1nbHivHKpLGrcBBXYHeonJBqhs2C3EDrupwODrzaBC54j1cm5V5eIPQ4dTFf3oMy4D2VMaLbe7EE-29ikdE_TNe9ND6DZHd9drHJl698L2AW4O0/s1600/index.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Χρήστος Ιακώβου</b><br /> <b>Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών<o:p></o:p></b><br /> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-size: 10.0pt;">Το πραξικόπημα στην Τουρκία το 1980 υπήρξε η προφανής πτώχευση της τουρκικής εκκοσμίκευσης, αφού πλέον το ίδιο το κράτος αναγκάζεται να ακολουθήσει μία συμφιλιωτική προσέγγιση με το πολιτικό Ισλάμ, προκειμένου να αντισταθμίσει την άνοδο του κομμουνισμού που παρουσιάστηκε την δεκαετία του 1970. Στις μεγαλύτερες πόλεις στα δυτικά της χώρας, κάποτε γη της επαγγελίας για την εκβιομηχάνιση της Τουρκίας, τρεις δεκαετίες ασταμάτητης μετανάστευσης από την ύπαιθρο, σε συνδυασμό με τα προγράμματα «δομικής προσαρμογής» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, είχαν οδηγήσει στα όρια της τη δυνατότητα της οικονομίας να προσφέρει καινούριες δουλειές. Το πρόγραμμα του ΔΝΤ σήμανε το τέλος των κρατικών επιχορηγήσεων στον ιδιωτικό κατασκευαστικό και το γεωργικό τομέα. Η ανεργία στα αστικά κέντρα αυξήθηκε ενώ η μετανάστευση από την ύπαιθρο συνεχιζόταν. Η Τουρκική αριστερά, ανεπαρκής υπερασπιστής των αυξημένων αναγκών αυτών των μαζών, τσακίστηκε από τα σκληρά στρατιωτικά μέτρα. Παγιδευμένοι μεταξύ ενός παρελθόντος στο οποίο δεν μπορούσαν να γυρίσουν και ενός μέλλοντος χωρίς καμιά υπόσχεση, εκατομμύρια εξαθλιωμένοι των πόλεων έστρεψαν τις ελπίδες τους στο πολιτικό Ισλάμ και στα ισλαμικά κοινωνικά δίκτυα αλληλεγγύης.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <br /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-AU" style="font-size: 12pt;">T</span><span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;">ο αναπόφευκτο αποτέλεσμα της φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής των δεκαετιών του 1980 και 1990 ήταν η αύξηση της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας. </span><span lang="EN-AU" style="font-size: 12pt;">H</span><span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;"> Τουρκία, μέχρι πριν από μερικά χρόνια, παρουσίαζε μια από τις πιο ανισομερείς κατανομές του εθνικού εισοδήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Πριν από την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία, η ανεργία μάστιζε την Τουρκία, υπήρχε απουσία κοινωνικής ασφάλειας, οι κοινωνικές υπηρεσίες ήταν ανεπαρκείς και η φτώχεια ήταν διάχυτη τόσο στα προάστια των αστικών κέντρων όσο και στις αγροτικές περιοχές. Αυτή η κατάσταση απεκλήθη από τον Ερντογάν </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;">«</span><span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;">σύγχρονη δουλεία</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;">». </span><span lang="EN-AU" style="font-size: 12pt;">H</span><span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;"> ταύτιση των κατώτερων τάξεων της κοινωνίας με τις πολιτικές απόψεις των Ισλαμιστών άρχισε να παρατηρείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. </span><span lang="EN-AU" style="font-size: 12pt;">H</span><span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;"> εξέλιξη αυτή έδωσε την ευκαιρία στους ισλαμιστές να αρχίσουν σταδιακά να ριζοσπαστικοποιούν τον πολιτικό τους λόγο εναντίον του κεμαλικού κράτους. </span><span lang="EN-AU" style="font-size: 12pt;">T</span><span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;">ο γεγονός αυτό σηματοδότησε ένα νέο πλαίσιο πολιτικής δράσης, μέσα στο οποίο το ριζοσπαστικό λόγο αρχίζουν να εκφράζουν οι Ισλαμιστές σε αντίθεση με τη δεκαετία του 1970, όταν τον πολιτικό ριζοσπαστικό λόγο μονοπωλούσαν οι αριστερές οργανώσεις.<o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <br /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-AU" style="font-size: 12pt;">K</span><span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;">ατά τη δεκαετία του 1980 οι ισλαμιστές έκτισαν έναν ισχυρό μηχανισμό με πυλώνες στις ασθενέστερες οικονομικά και πιο συντηρητικές τάξεις. Αύξησαν την ανεξαρτησία τους από τα υπόλοιπα θρησκευτικά σύνολα, που ήσαν εκτός κομματικού συστήματος, την ίδια στιγμή που άρχισαν σταδιακά να τα υποτάσσουν στα δικά του πολιτικά συμφέροντα. Πέραν τούτων, κατάφεραν να διευρύνουν σημαντικά την εκλογική τους βάση και να ριζοσπαστικοποιήσουν την ιδεολογία τους, την οποία κατάφεραν να διαδώσουν με ένα πολύ αποδοτικό και αποτελεσματικό μηχανισμό προπαγάνδας. Σε θεσμικό επίπεδο, οι ισλαμιστές ανανεώθηκαν οργανωτικά και απεδείχθησαν ιδιαίτερα ευπροσάρμοστοι στις νέες πραγματικότητες της τουρκικής κοινωνίας. Οργάνωσαν θρησκευτικές και κοινωνικές υπηρεσίες και αύξησαν τις εσωτερικές και διεθνείς επιχειρηματικές τους διασυνδέσεις, ιδιαίτερα με τα κράτη του Περσικού Κόλπου. <o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <br /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;">Το κόμμα Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη που ίδρυσε ο <strong><span style="font-weight: normal;">Ερντογάν</span></strong><b>,</b> δεν είχε κοινοβουλευτική ιστορία, πριν από τις εκλογές του 2002 και, ως εκ τούτου δεν είχε υποστεί τη φθορά που υπέστησαν τα προηγούμενα ισλαμικά κόμματα. Τα δύο προηγούμενα ισλαμικά κόμματα (Κόμμα της Ευημερίας και Κόμμα της Αρετής), από τα οποία έλκει την πολιτική καταγωγή του το κόμμα του Ερντογάν, είχαν κεντρικό ρόλο στο τουρκικό κοινοβούλιο και στην περίπτωση του Κόμματος της Ευημερίας είχε και συμμετοχή στην κυβέρνηση. Επίσης, η απουσία του Νετσμεττίν Ερμπακάν από το πολιτικό σκηνικό έδωσε στον <strong><span style="font-weight: normal;">Ερντογάν</span></strong> το πλεονέκτημα να κινηθεί με περισσότερη ελευθερία και να κερδίσει διαρκώς την αποδοχή του συντηρητικού χώρου, που κατά το παρελθόν μονοπώλησε ο Ερμπακάν. Μετά το διαδοχικό κλείσιμο των κομμάτων της Ευημερίας και Αρετής, ο <strong><span style="font-weight: normal;">Ερντογάν</span></strong><b> </b>απεφάσισε να αλλάξει το πολιτικό του προφίλ, υιοθετώντας ένα μετριοπαθή πολιτικό λόγο χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του ως συντηρητικό-φιλελεύθερο. <o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <br /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;">Σε μια χώρα, όπου το 20% του πληθυσμού μονοπωλεί το 54% του εθνικού εισοδήματος, την ίδια στιγμή που ένα άλλο 20% του πληθυσμού μοιράζεται μόλις το 4.9% του εθνικού εισοδήματος και με εμφανή τα σημάδια της διαφθοράς, τα αιτήματα του κόσμου από τα πολιτικά κόμματα ήταν πιεστικώς συγκεκριμένα, χαμηλότερο πληθωρισμό, περισσότερες θέσεις εργασίας, μεγαλύτερο εισόδημα και πιο ήσυχη ζωή. Η δυναμική παρουσία του <strong><span style="font-weight: normal;">Ερντογάν</span></strong> στην αντιπολίτευση, μετά το 1998, του έδωσε την ευκαιρία να καλλιεργήσει μεγάλες προσδοκίες και όταν ανήλθε στην εξουσία με επιτυχημένες κινήσεις στην οικονομία βελτίωσε το βιοτικό επίπεδο των κατώτερων και πιο συντηρητικών τμημάτων της τουρκικής κοινωνίας. <o:p></o:p></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <br /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-AU" style="font-size: 12pt;">E</span><span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;">ν κατακλείδι, μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι από όλα τα τουρκικά κόμματα, οι ισλαμιστές αρχικώς, και πιο ριζοσπαστικά στη συνέχεια με τον Ερντογάν, ήταν αυτοί που αφομοίωσαν περισσότερο μέσα από τον πολιτικό τους λόγο, την πολιτική τους πρακτική και την κοινωνική τους δράση, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Τουρκία στις τρεις τελευταίες δεκαετίες, γι' αυτό και μπόρεσαν να κερδίσουν αυξητικώς την υποστήριξη ενός μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος. </span><span lang="EN-AU" style="font-size: 12pt;">H</span><span style="font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL;"> πραγματικότητα αυτή αποτελεί σήμερα το ισχυρό θεμέλιο της πολιτικής δύναμης του Ερντογάν.  <o:p></o:p></span></div> <a href="http://geopolitics-gr.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Εξηγώντας την άνοδο του Ερντογάν

Χρήστος Ιακώβου Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών Το πραξικόπημα στην Τουρκία το 1980 υπήρξε η προφανής πτώχευση της τουρκική...

Διαβάστε την συνέχεια

Ίσως και να μην ήρθε ακόμα η ώρα της ανεξαρτησίας για τους Κούρδους…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/Kurdish-peshmarga.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-108958" height="424" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/Kurdish-peshmarga.jpg" title="Kurdish-peshmarga" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Τη νύχτα που μας πέρασε, οι αμερικανικές δυνάμεις προχώρησαν σε νέο κύκλο αεροπορικών πληγμάτων σε βάρος των ανταρτών του Ισλαμικού Κράτους (IS, πρώην ISIL), εξαερώνοντας φάλαγγα οχημάτων που προέλαυνε προς την κατεύθυνση της πρωτεύουσας των κουρδικών περιοχών του Βορείου Ιράκ, την Αρμπίλ.</strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Του Ζαχαρία Μίχα<br /> <span style="color: blue;">(Διευθυντής Μελετών, Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας, ΙΑΑΑ-ISDA)</span></strong></span><br /> Η ενέργεια θα μπορούσε να εκληφθεί σε μια πρώτη «ανάγνωση», ως ενεργός εμπλοκή των ΗΠΑ στην<strong> αναχαίτιση του κύματος των δυνάμεων του «χαλιφάτου» και είναι</strong>. Το ζητούμενο είναι όμως να διαπιστωθεί, <strong>μέχρι ποιου σημείου φθάνει αυτή η επέμβαση</strong> κι εάν αυτό θα σηματοδοτήσει την ανάδυση ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους.<br /> Παράλληλα με την είδηση για την αμερικανική αεροπορική επέμβαση, η διεθνής ειδησεογραφία φέρει <strong>και την ιρακινή Αεροπορία να παρεμβαίνει στο πλάι των Κούρδων από αέρος πλήττοντας θέσεις τους στην περιοχή του βορείου μετώπου</strong> που έχουν ανοίξει με τους Κούρδους. Παράλληλα, άλλες πληροφορίες θέλουν και την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν να τροφοδοτεί τους Κούρδους με όπλα, πολεμοφόδια και άλλο στρατιωτικό υλικό.<br /> Στάση αναμονής τηρεί και η Τουρκία, έχοντας όμως <strong>ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με τους Κούρδους,</strong> η στάση της μάλλον θα πρέπει να θεωρείται θετική απέναντί τους, παρά το γεγονός ότι <strong>οι ισλαμικές δυνάμεις του Ερντογάν και του Νταβούτογλου, χρηματοδότησαν και υποστήριξαν τους σημερινούς ιδρυτές του «χαλιφάτου», όσο αυτοί εξυπηρετούσαν τα τουρκικά σχέδια</strong> για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία.<br /> Τα ανωτέρω αυτά δημιουργούν μια νέα κατάσταση όχι μόνο στο πεδίο της μάχης αλλά και στο πολιτικό επίπεδο. Διότι εάν υποτεθεί ότι <strong>οι Ηνωμένες Πολιτείες «δεν έχουν πρόβλημα» εάν στην περιοχή αναδυθεί κουρδικό κράτος, αυτό δε σημαίνει ότι θα το στήριζαν έναντι κάθε κόστους, </strong>εάν αυτό αναδυθεί με τρόπο που θα επηρεάσει συνολικότερα την ανάπτυξη, της προβληματικής και ασαφούς στρατηγικής τους στην περιοχή.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/bgm-71-tow-kurdish-areas.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-108957" height="267" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/bgm-71-tow-kurdish-areas-1024x682.jpg" title="bgm-71-tow-kurdish-areas" width="400" /></a><br /> Θα προβούμε στην κατάθεση της υπόθεσης, ότι ένα κουρδικό κράτος για να αναδυθεί στην περιοχή, <strong>θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να επιβιώσει,</strong> χωρίς να αναγκάζεται να προσκολλάται από τη μια πρωτεύουσα στην άλλη (βλ. Ουάσιγκτον και Μόσχα) στην προσπάθεια <strong>να εξασφαλίσει τις συνθήκες αυτές που θα του επιτρέψουν να επιβιώσει με ασφάλεια</strong> και να μην εμπλέκει συνεχώς τους διεθνείς του προστάτες σε πολεμικές περιπέτειες.<br /> <strong>Αυτό οικονομικά θα μπορούσε να συμβεί εξαιτίας των πετρελαϊκών αποθεμάτων στην περιοχή του Κουρδιστάν,</strong> όμως η δεδομένη αντίθεση της Βαγδάτης που ήδη κινείται νομικά σε διεθνές επίπεδο, έχοντας καταφέρει μέχρι στιγμής να μπλοκάρει την πώληση του πετρελαίου που εξορύσσεται στα κουρδικά εδάφη και προωθείται στις διεθνείς αγορές χωρίς τη συγκατάθεσή της, θέτει <strong>σοβαρά ερωτήματα για τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος</strong>.<br /> Επίσης, ότι <strong>οι πλευρές που υποστηρίζουν στρατιωτικά τους Κούρδους έχουν πολύ διαφορετική οπτική για τις εξελίξεις στην περιοχή, οπότε η υποστήριξη του κουρδικού στοιχείου ανάγεται στο τακτικό και όχι το στρατηγικό επίπεδο</strong>. Αυτό σημαίνει ότι η όποια παρέμβαση έχει <strong>σαν στόχο τη διατήρηση του status quo και όχι την αλλαγή του,</strong> άρα το να σπεύδουν προς διάσωση των κουρδικών δυνάμεων δεν γίνεται με αντάλλαγμα την απόσχισή τους από τον κορμό του Ιράκ. Κάθε άλλο.<br /> <strong>Η Βαγδάτη και η Τεχεράνη, αμφότερες δεν επιθυμούν την ανάδυση εθνικού κουρδικού κράτους στην περιοχή,</strong> αφού εάν αυτό γίνει, το Ιράκ στην ουσία παύει να υφίσταται, αφού συρρικνώνεται σημαντικά, ενώ χάνει και σημαντικούς πλουτοπαραγωγικούς πόρους, ασχέτως εάν διαθέτει κι άλλους στο νότο τμήμα.<br /> <strong>Το δε Ιράν</strong> θα αντιμετωπίσει ενδεχομένως και άμεσα την επιθυμία του κουρδικού στοιχείου που ζει εντός των ιρανικών συνόρων, σε περιοχή που γειτνιάζει με την αντίστοιχη κουρδική του Βορείου Ιράκ, <strong>να αποσχιστεί και να ενωθεί με αυτό που θα βλέπει ως εθνικό κέντρο</strong>.<br /> <strong>Στο ίδιο μήκος κύματος και η Τουρκία,</strong> που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αντιμετωπίζει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα, αφού γειτνιάζουν <strong>δικοί της συμπαγείς κουρδικοί πληθυσμοί, </strong>οι οποίοι έχουν καταφέρει στην πράξη να αυτονομηθούν και σε μεγάλο βαθμό ελέγχουν τις περιοχές, με την πρόσβαση να είναι πλέον δύσκολη ακόμα και για τον – υποτίθεται – πανίσχυρο τουρκικό στρατό.<br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Κατά συνέπεια, ασχέτως του αν οι Ηνωμένες Πολιτείες διάκεινται θετικά στην προοπτική της κουρδικής ανεξαρτητοποίησης, θα πρέπει να υπολογιστεί το μέχρι ποιο τίμημα θα ήταν διατεθειμένες να καταβάλουν για να πετύχουν αυτόν τον στόχο. Κι εάν το τίμημα είναι η καταστροφή των ήδη προβληματικών σχέσεων με την Άγκυρα, τη Βαγδάτη και την Τεχεράνη, που θα επέσειε τον κίνδυνο ρωσικής διπλωματικής παρέμβασης με… αντιαμερικανικά χαρακτηριστικά, τότε η πιο συνετή ενέργεια είναι η «αγορά» χρόνου, έως ότου ξεκαθαρίσει η στρατηγική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή.</strong></span></div> </div> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong></strong></span></div> Το πρόβλημα που αντιμετώπισαν <strong>οι κουρδικές δυνάμεις των Πεσμεργκά από την υβριδική δύναμη των ισλαμιστών μαχητών του «χαλιφάτου» με χαρακτηριστικό την ευελιξία και τη μεγάλη ταχύτητα προέλασης</strong> που τους εξασφαλίζει η κίνηση με συμβατικά οχήματα στα οποία έχουν προσαρμοστεί βαρέα συστήματα, με αποτέλεσμα να <strong>αιφνιδιάζουν </strong>τους αντιπάλους, να τους τρέπουν σε <strong>φυγή – οπισθοχώρηση για ανασύνταξη</strong> και στη συνέχεια, <strong>μέσω του τρόμου να καθυποτάσσουν</strong> τον τοπικό πληθυσμό και να ελέγχουν την περιοχή, εγκαθιστάμενοι σε <strong>αστικό περιβάλλον,</strong> από όπου το να τους απομακρύνει κανείς είναι εξαιρετικά δύσκολο…<br /> Οι εξελίξεις αυτές <strong>ανέδειξαν την κουρδική τρωτότητα στο στρατιωτικό επίπεδο</strong> και παρά την παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στο έδαφος κοντά στην πρωτεύουσα Αρμπίλ, οι οποίες πέραν της ουσίας της παρουσίας τους εκεί, χρησιμεύουν και <strong>ως «πυροκροτητής» (trigger) αμερικανικής αεροπορικής επέμβασης με πρόσχημα την προστασία τους, τα 1050 χιλιόμετρα των συνόρων της κουρδικής περιοχής</strong> του Βορείου Ιράκ και η προάσπισή τους, είναι κάθε άλλο από μια εύκολη και υπόθεση, <strong>με τη γεωγραφία να μη βοηθά</strong> ιδιαίτερα…<br /> <div style="text-align: center;"> <span style="color: maroon;"><strong>Καταλήγοντας, εφόσον Άγκυρα, Βαγδάτη και Τεχεράνη δεν επιθυμούν την κουρδική ανεξαρτητοποίηση, ενώ δεν ενθουσιάζονται και με την ανάδυση ισχυρών «μη κρατικών δρώντων» όπως το «Ισλαμικό Κράτος», που παρεμπιπτόντως τις φέρνουν στην ίδια θέση που οι ίδιες πρωτεύουσες φέρνουν το εβραϊκό κράτος με την υποστήριξη τέτοιων δρώντων, όπως η σιιτική Χεζμπολάχ και η σουνιτική Χαμάς, τις οδηγούν στην απόφαση τακτικής στήριξης του ομόσπονδου κουρδικού συστατικού του Ιράκ.</strong></span></div> Οι Ηνωμένες Πολιτείες που βρίσκονται σε φάση <strong>αναδίπλωσης της στρατιωτικής τους ισχύος από την περιοχή,</strong> ακόμα και να το ήθελαν δεν θα ήταν απλό να εμπλακούν στρατιωτικά στην προστασία ενός νεοσύστατου κράτους, έχοντας το Ιράκ, το Ιράν και την Τουρκία αντίπαλους, αφού αυτό θα παρουσίαζε <strong>σημαντικές δυσκολίες, διπλωματικές και στρατιωτικές,</strong> ενώ θα αντιμετώπιζε και σοβαρούς δυνητικούς κινδύνους, δεν έχουν κανέναν λόγο να βιαστούν με την ανεξαρτητοποίηση των Κούρδων στην περιοχή.<br /> <strong>Πρώτο μέτωπο που θα πρέπει να κλείσει, είναι αυτό απέναντι στην Τεχεράνη,</strong> με τις συζητήσεις για το πυρηνικό της πρόγραμμα να έχουν καταληκτική ημερομηνία το ερχόμενο φθινόπωρο. Επίσης, για να αναδυθεί κουρδικό κράτος θα ήταν <strong>καλύτερο να συμβεί μετά από μια de facto κατάρρευση και τριχοτόμηση του Ιράκ, </strong>στο πλαίσιο μια ευρύτερης αναδιάταξης των συνόρων της περιοχής.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/kurdistan-kurds.gif"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-108959" height="248" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/08/kurdistan-kurds.gif" title="kurdistan-kurds" width="400" /></a><br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Κι αυτό διότι δεν μπορούν να μην αντιδράσουν στην κουρδική ανεξαρτητοποίηση και να το πράξουν εάν το σιιτικό νότιο Ιράκ περάσει κι επίσημα στον έλεγχο του Ιράν, με την Ισλαμική Δημοκρατία να αποκτά κοινά σύνορα με τον μεγάλο της περιφερειακό αντίπαλο, τη Σαουδική Αραβία, όπου εκεί το πρόβλημα ελέγχου αυτής της στρατηγικής σχέσης για την Ουάσιγκτον, θα ήταν απείρως δυσκολότερο και πιο πολύπλοκο.</strong></span></div> </div> Κατά συνέπεια, τόσο οι ΗΠΑ για τους<strong> λόγους συνολικών ισορροπιών </strong>που εξηγήθηκαν παραπάνω, όσο και οι ίδιοι οι Κούρδοι, για λόγους <strong>αντικειμενικής αδυναμίας, όσο και εσωτερικών ερίδων</strong> ανάμεσα σε διάφορες πτέρυγες που πρόσκεινται είτε στην Άγκυρα (KDP) είτε στην Τεχεράνη (PUK), ίσως κρίνουν ότι τα σχέδια της ανεξαρτητοποίησης <strong>μπορούν να περιμένουν</strong>.<br /> <!-- /metas --> <br /> Στο μεταξύ, <strong>επεμβαίνοντας στρατιωτικά – σημειακά, θα υπενθυμίζει συνεχώς στους ισλαμιστές του «χαλιφάτου» τα όρια στη δράση τους</strong> και θα τους «ματώνει» τόσο όσο να αφήσουν ήσυχο τον κουρδικό τομέα. Εξάλλου, ο πιο «φιλελεύθερος» χαρακτήρας των Κούρδων σε αντίθεση με τους διάφορους μεσαιωνικού χαρακτήρα δικτάτορες ή/και δικτατορίσκους στη Μέση Ανατολή, <strong>βοηθά εξαιρετικά στην επικοινωνιακή υποστήριξη της φιλοκουρδικής μιας αμερικανικής πολιτικής…</strong><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ίσως και να μην ήρθε ακόμα η ώρα της ανεξαρτησίας για τους Κούρδους…

Τη νύχτα που μας πέρασε, οι αμερικανικές δυνάμεις προχώρησαν σε νέο κύκλο αεροπορικών πληγμάτων σε βάρος των ανταρτών του Ισλαμικού Κράτο...

Διαβάστε την συνέχεια

Χωρίς φυσικό αέριο η Ελλάδα – Η Ουκρανία κλείνει τους αγωγούς!

<div id="getsocialmain"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.crashonline.gr/wp-content/uploads/2014/05/fisiko_aerio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="352" src="http://www.crashonline.gr/wp-content/uploads/2014/05/fisiko_aerio.jpg" width="640" /></a></div> <br /> 9-8-2014<br /> Η <strong>Ελλάδα</strong> με τη στάση της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου αναμένεται να πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα της πολιτικής της <strong>Άνγκελα Μέρκελ</strong> στην <strong>Ουκρανία</strong>.<br /> Με πρώτο χτύπημα από σήμερα, το εμπάργκο των αγροτικών προϊόντων που επέβαλλε η Ρωσία να χτυπάει κόκκινο σε χιλιάδες οικογένειες αγροτών σε όλη την Ελλάδα, οι φιλοναζιστές ηγέτες της Ουκρανίας ετοιμάζονται να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στην χώρα μας. Η Ελλάδα μένει χωρίς <strong>φυσικό αέριο</strong>!<br /> Όπως δήλωσε ο παραιτηθείς Πρωθυπουργός της Ουκρανίας <strong>Αρσένι Γιατσένιουκ</strong> η χώρα του θα κλείσει την επικράτειά της σε οποιοδήποτε ρωσικό προϊόν.<br /> «Είμαστε έτοιμοι να εφαρμόσουμε κυρώσεις στην Μόσχα σε οτιδήποτε περνά μέσα από την χώρα μας. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται ακόμη και οι πτήσεις και το αέριο» δήλωσε ο Αρσένι Γιατσένιουκ στους δημοσιογράφους σήμερα.<br /> «Η Βουλή της Ουκρανίας θα περάσει νόμο για το θέμα αυτό που θα ψηφιστεί την Τρίτη» συμπλήρωσε ο Γιατσένιουκ.<br /> «Δεν έχουμε άλλη επιλογή» τόνισε ο Γιατσένιουκ τονίζοντας ότι μεγάλο μέρος από τα 17 δισεκ. δολάρια που τους έδωσε το ΔΝΤ θα χρησιμοποιηθούν για την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ουκρανίας.<br /> Φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο δεν είπε τίποτα για τις άλλες χώρες όπως η Ελλάδα που προμηθεύονται αέριο από την Ρωσία μέσω της Ουκρανίας και πολύ απλά η Βουλή της Ουκρανίας θα ψηφίσει να κρυώσουν εκατομμύρια Έλληνες και να πληρώσουν πολλαπλάσια την προμήθεια του αερίου από άλλη εναλλακτική πηγή επειδή οι ναζιστές της Ουκρανίας αποφάσισαν με εντολή Μέρκελ να τα βάλουν με την Ρωσία.<br /> Δηλαδή η Βουλή της Ουκρανίας θα αποφασίσει την Τρίτη για τους Έλληνες πολίτες.<br /> Δείτε στον χάρτη του Russia Today ποιες χώρες έχουν μεγαλύτερη εξάρτηση από το αέριο της Ρωσίας, άρα και από την προκλητική απόφαση των ναζιστών του Κιέβου.<br /> <a href="http://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2014/08/rosiko-aerio-e1407508616344.jpg"><img alt="rosiko aerio" class="aligncenter size-full wp-image-59572" height="509" src="http://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2014/08/rosiko-aerio-e1407508616344.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <a href="http://www.tribune.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Χωρίς φυσικό αέριο η Ελλάδα – Η Ουκρανία κλείνει τους αγωγούς!

9-8-2014 Η Ελλάδα με τη στάση της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου αναμένεται να πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα της πολιτικής της Άνγκελα...

Διαβάστε την συνέχεια