Σύμβουλος Ερντογάν: «Είμαστε περιφερειακή δύναμη - Θα έχουμε σύγκρουση για τα 12ν.μ.»

<a href="https://europost.gr/wp-content/uploads/2020/11/14-4-780x400-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="780" height="400" src="https://europost.gr/wp-content/uploads/2020/11/14-4-780x400-1.jpg" width="780" /></a><br /><h3 style="text-align: left;">   <span style="font-weight: normal;"> Μας απειλεί ανοιχτά ο σχεδιαστής της «γαλάζιας πατρίδας»</span></h3>Στους ελληνικούς τηλεοπτικούς δέκτες μέσω του Open, εμφανίστηκε ο απόστρατος ναύαρχος Τσεμ Γκιουρντενίζ, ο άνθρωπος που ανέπτυξε τον στρατηγικό σχεδιασμό του επεκτατικού δόγματος της «γαλάζιας πατρίδας», την οποία εμπνεύστηκε ο πρώην διοικητής του τουρκικού πολεμικού ναυτικού και νυν καθηγητής, Τζιχάτ Γαϊτζί.<br /><br />Η αμυντική συμφωνία της Ελλάδας με τη Γαλλία έχει προκαλέσει πολλές αναταράξεις στην Τουρκία, η οποία στην προσπάθειά της να τη διαχειριστεί, οδηγείται σε παραληρηματικές δηλώσεις και αύξηση της έντασης στο Αιγαίο.<br /><br />«Είναι αδύνατο η Τουρκία να δεχτεί μια τέτοια πραγματικότητα και αυτό θα είναι αιτία πολέμου. Δεν υπάρχει αμφιβολία», είπε χαρακτηριστικά ο Γκιουρντενίζ για το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωριά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.<br />Για την ελληνογαλλική συμφωνία<br /><br />Ο Γκιουρντενίζ ερωτώμενος για την ελληνο-γαλλική συμφωνία εξαπέλυσε βέλη κατά της Γαλλίας και τη χαρακτήρισε… νταή: «Όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτή η αγορά φρεγατών έγινε προκειμένου να εξισορροπήσουν τις επιχειρησιακές δυνάμεις με το τουρκικό πολεμικό ναυτικό. Γιατί δύο μέλη του ΝΑΤΟ χρειάζονται μία συμφωνία για να προστατεύσουν ο ένας το άλλο; (σ.σ. αναρωτιέται κιόλας…) Αυτά τα ζητήματα στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορούν να επιλυθούν στρατιωτικά με διαμάχη. Η Γαλλία θα ήταν καλύτερο να συμπεριφερθεί σαν διαμεσολαβητής. Η Γαλλία τα τελευταία δύο χρόνια φέρεται σαν νταης απέναντι στην Τουρκία από κάθε άποψη. Αυτό είναι απαράδεκτο Η Τουρκία δεν είναι μικρή χώρα είναι περιφερειακή δύναμη».<br />Casus belli<br /><br />Όταν αναπόφευκτα ρωτήθηκε για το τουρκικό casus belli κατά της Ελλάδας, ο Γκιουρντενίζ ήταν… άλλα λόγια να αγαπιόμαστε: «Η συμβουλευτική απόφαση της τουρκικής εθνοσυνέλευσης δίνει συμβουλευτικά την άδεια στην τουρκική κυβέρνηση, δεν είναι ακριβώς casus belli. Σημαίνει ότι αν η Ελλάδα επεκτείνει στο Αιγαίο τα χωρικά της ύδατα από τα 6 ναυτικά μίλια στα 10 ή στα 12 τότε η Βουλή δίνει όλη την εξουσία στην τουρκική κυβέρνηση να εφαρμόσει τα απαραίτητα δραστικά μέτρα».<br /><br />Παρόλα αυτά, στη συνέχεια εξέφρασε τις πραγματικές σκέψεις της Άγκυρας: «Τα 12ν.μ.» είναι για εμάς πολύ σημαντικό θέμα. Γιατί μας περιορίζουν, μας εγκλωβίζουν στη στεριά. Αν η Γαλλία υποστηρίζει την Ελλάδα σε αυτή την ιδέα, να λάβει αυτή την απόφαση, τότε θα προκαλέσει μια ατέλειωτη διαμάχη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Πως τα τουρκικά πολεμικά πλοία θα κάνουν ασκήσεις; Πως θα μπορούν να διασχίσουν το Αιγαίο, ή την Ανατολική Μεσόγειο; Πως τα τουρκικά εμπορικά πλοία θα μπορούν να περάσουν ελεύθερα στην περιοχή; Είναι αδύνατο η Τουρκία να δεχτεί μια τέτοια πραγματικότητα και αυτό θα είναι αιτία πολέμου. Δεν υπάρχει αμφιβολία».<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="369" src="https://www.youtube.com/embed/_yBNUM0ZClI" width="721" youtube-src-id="_yBNUM0ZClI"></iframe><br /><br /><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Σύμβουλος Ερντογάν: «Είμαστε περιφερειακή δύναμη - Θα έχουμε σύγκρουση για τα 12ν.μ.»

    Μας απειλεί ανοιχτά ο σχεδιαστής της «γαλάζιας πατρίδας» Στους ελληνικούς τηλεοπτικούς δέκτες μέσω του Open, εμφανίστηκε ο απόστρατος ν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανάλυση: Πότε θα μπορέσει η Ρωσία να απαλλαγεί από την εξάρτηση της Τουρκίας

<img height="355" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjLYVdD17OjgbYlFBxua0phdfFz2MxYqaaOdzA9bZAmjs2hvi0RTL2Jmp80jmX7xw-NeoJqTp5t3pe-pnBeXcQs95iqrvao6mX0OeDTISGkw5CNF3b6FGVp3QEv2-c-JS7jKnvmah22pYwyApzVV80nj2AsMAgAGruDYZ_ajvcn0X7XmXjf9mEzHq_o=w640-h355" width="640" /><br /><b><br /><a href="https://topcor.ru/user/%D0%9C%D0%B0%D1%80%D0%B6%D0%B5%D1%86%D0%BA%D0%B8%D0%B9">Σεργκέι Μαρζέτσκι</a></b><br /><div>Στο Σότσι συναντήθηκαν οι πρόεδροι της Ρωσίας και της Τουρκίας, Βλαντίμιρ Πούτιν και Ρ.Τ. Ερντογάν. Η συνάντηση που έγινε πριν από δύο ημέρες πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών.<br />Το κύριο θέμα για συζήτηση μεταξύ των αρχηγών των δύο κρατών ήταν η κατάσταση στο Ιντλίμπ.<br />Υπενθυμίζεται ότι το βόρειο τμήμα αυτής της συριακής επαρχίας που καταλαμβάνεται από φιλοτουρκικές ένοπλες ομάδες βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Άγκυρας.</div><div><br />Ωστόσο, η Δαμασκός δεν είναι ικανοποιημένη με αυτό, ο κυβερνητικός στρατός μεταφέρει συνεχώς δυνάμεις στη γραμμή οριοθέτησης και οι ρωσικές αεροδιαστημικές δυνάμεις έχουν πρόσφατα εντείνει τις επιδρομές τους σε θέσεις των τρομοκρατών.</div><div><br />Στην Τουρκία αυτό δεν αρέσει πολύ, μετέφερε τα στρατεύματά της στα κατεχόμενα εδάφη της Συρίας και ο Πρόεδρος Ερντογάν πέταξε στην πρωτεύουσα του Κουμπάν για να μιλήσει ευθέως με τον Ρώσο ομόλογό του. Από τι θα μπορούσε να αποτελείται αυτός ο διαβόητος συμβιβασμός;</div><div><br />Γιατί η Ρωσία δεν μπορεί να πολεμήσει την Τουρκία</div><div><br />Από τη μία πλευρά, η Άγκυρα ενδιαφέρεται να διατηρήσει μια προστατευτική ζώνη ασφαλείας ενάντια στις κουρδικές πολιτοφυλακές στην παραμεθόρια περιοχή της.<br />Το μέγιστο πρόγραμμα μπορεί να είναι να δημιουργηθεί στη βόρεια Συρία μια εναλλακτική λύση στη Δαμασκό, ένα φιλοτουρκικό καθεστώς, το οποίο στο μέλλον μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ ή του διαδόχου του, ως ένα ακόμη βήμα προς την αναβίωση της Υψηλής Πύλης.</div><div><br />Από την άλλη πλευρά, ούτε οι ρωσικές ούτε οι συριακές αρχές είναι απόλυτα ικανοποιημένες με αυτό.<br />Η Δαμασκός επιμένει στην κατάληψη του Ιντλίμπ και είναι έτοιμη να το κάνει με στρατιωτικά μέσα, αλλά δεν έχει αρκετή δύναμη για να λύσει μόνη της αυτό το ζήτημα.<br />Το πρόβλημα είναι ότι η Ρωσία, ως σύμμαχος της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, δεν έχει την πολυτέλεια να πολεμήσει απευθείας με την Τουρκία.</div><div><br />Πρώτον, η Τουρκία είναι μέλος του μπλοκ του ΝΑΤΟ.<br />Δεύτερον, η προμήθεια της ρωσικής στρατιωτικής ομάδας στη Συρία πραγματοποιείται μέσω των τουρκικών στενών.<br />Τρίτον, για να ασκήσει πίεση στην Ουκρανία και την ΕΕ, το Κρεμλίνο χρειάζεται τον αγωγό παράκαμψης μέσω της Τουρκίας (Turkish Stream).</div><div><br />Έτσι, η χώρα μας (η Ρωσία) εξαρτάται πολύ από ένα από τα μέλη της Βόρειας Ατλαντικής Συμμαχίας, το οποίο φέρει σημαντικές γεωπολιτικές απειλές και εμποδίζει σημαντικά τις ευκαιρίες.<br />Δεν μπορούμε να πολεμήσουμε απευθείας, καθώς αυτό θα οδηγήσει στον αποκλεισμό του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων για τα ρωσικά πλοία, καθώς και στη διακοπή του Turkish Stream.<br />Θα είναι επίσης δυνατό να αποχαιρετήσουμε τις επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων στον πυρηνικό σταθμό Ακούγιου, τις οποίες οι αρχές είναι πιθανό να εθνικοποιήσουν.</div><div><br />Πώς μπορεί η Μόσχα να απαντήσει στην Άγκυρα στο Ιντλίμπ;</div><div><br />Στην πραγματικότητα, πρόκειται για πόλεμο σε μορφή «πληρεξούσιου», όταν οι Σύριοι σύμμαχοί μας θα εξαπολύσουν επίθεση μεγάλης κλίμακας στο τουρκοκρατούμενο έδαφος του βόρειου Ιντλίμπ.<br />Υποτίθεται ότι στη συνέχεια αρκετά εκατομμύρια πρόσφυγες μπορεί να κινηθούν προς την Τουρκία με τη μία, η οποία θα δημιουργήσει μια πραγματική ανθρωπιστική και κοινωνικο- οικονομική κρίση στην Άγκυρα.</div><div><br />Δεδομένου ότι οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία είναι προ των πυλών, αυτό θα είναι ένα πραγματικό πλήγμα για τις θέσεις και τις φιλοδοξίες του Ρετζέπ Ερντογάν. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο «Σουλτάνος» πέταξε στο Σότσι για να επικοινωνήσει προσωπικά με τον συνάδελφό του Πούτιν.</div><div><br />Δυστυχώς, το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό</div><div><br />Το Κρεμλίνο κάποτε στοιχημάτισε στην Τουρκία ως αντίβαρο στην Ουκρανία με τη διαμετακόμιση φυσικού αερίου.<br />Εκείνη την εποχή, αυτό φαινόταν να είναι μικρότερο κακό από τη διατήρηση μια ανεξάρτητης θέσης ως κύριου ενδιάμεσου στο εμπόριο φυσικού αερίου με την Ευρώπη.<br />Αλίμονο, τώρα η Άγκυρα αποτελεί δυνητικά πολύ μεγαλύτερη απειλή για τη Ρωσία από το Κίεβο.<br />Το πρόβλημα έγκειται στις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες του Προέδρου Ερντογάν, ο οποίος χτίζει σταδιακά μια νέα «Υψηλή Πύλη» βήμα προς βήμα, και ταυτόχρονα πηγαίνει εκεί που δεν ήταν ποτέ.<br />Μιλάμε για το έργο της ένωσης των τουρκόφωνων χωρών «του Μεγάλου Τουράν» και τη δυνατότητα δημιουργίας του ενιαίου στρατού του, ενός είδους «ΝΑΤΟ Κεντρικής Ασίας». Για τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας, μια τέτοια εναλλακτική λύση στην ενοποίηση του CSTO στη νότια κάτω κοιλιά της είναι μια υπαρξιακή απειλή.</div><div><br />Το τουρκμενικό ζήτημα</div><div><br />Πριν από λίγο καιρό, μιλήσαμε για τρεις λόγους για τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας στο Ιντλίμπ.<br />Το Τουρκμενικό ζήτημα αναφέρθηκε ως ένα από αυτά.<br />Αυτή η πλούσια σε φυσικό αέριο χώρα με πρόσβαση στην Κασπία Θάλασσα, που συνορεύει με το Αφγανιστάν και δεν είναι μέλος του CSTO, για πολύ καιρό απέφευγε να ενταχθεί στο Τουρκικό Συμβούλιο υπό την αιγίδα της Άγκυρας.</div><div><br />Και τώρα έγινε μια θεμελιώδης μετατόπιση. Το Τουρκμενιστάν αποφάσισε ξαφνικά να γίνει μέλος του Συμβουλίου Συνεργασίας Τουρκόφωνων Κρατών. Αυτό θα ανακοινωθεί επίσημα στη VIII σύνοδο κορυφής του Τουρκικού Συμβουλίου στην Κωνσταντινούπολη στις 12 Νοεμβρίου.<br />Έτσι, εκμεταλλευόμενη την κατάσταση στο γειτονικό Αφγανιστάν και την απειλή από τους Ταλιμπάν, η Άγκυρα κατάφερε να οδηγήσει ακόμη και ασυμβίβαστο το Τουρκμενιστάν στα δίκτυά της, το οποίο προσπάθησε επιμελώς να αποφύγει τη συμμετοχή σε διάφορα μπλοκ και συμμαχίες.<br />Και οι δύο ακτές της Κασπίας Θάλασσας θα τεθούν σύντομα υπό τον έμμεσο έλεγχο της Τουρκίας και στη συνέχεια ο δρόμος προς τις υπόλοιπες χώρες της Κεντρικής Ασίας θα είναι ανοιχτός.<br />Η Τουρκία αποτελεί ακόμη μεγαλύτερη απειλή για τη Ρωσία από την Ουκρανία<br />Κάτι πρέπει να γίνει με αυτό και όσο το δυνατόν νωρίτερα, έως ότου ο «σουλτάνος» πραγματικά ενισχύσει τη νέα του αυτοκρατορία.</div><div><br />Αλλά πως;<br />Να βασιστούμε στους συμμάχους της Συρίας; Θα βοηθήσουν; Να πολεμήσουμε απευθείας, λαμβάνοντας ως απάντηση τον αποκλεισμό των Στενών και τη διακοπή του Turkish Stream;<br />Αποδεικνύεται ότι πρώτα πρέπει να ελαχιστοποιήσουμε τη ζημιά από τέτοια μέτρα από την Άγκυρα.<br />Για παράδειγμα, όσον αφορά το πρόβλημα του εφοδιασμού των ρωσικών δυνάμεων στη Συρία, μπορεί να λυθεί σε μεγάλο βαθμό με την έναρξη ενός σιδηροδρόμου μεταξύ Ιράν, Ιράκ και Συρίας.<br />Στη συνέχεια, θα είμαστε σε θέση να στείλουμε ό, τι χρειαζόμαστε στην Κασπία και περαιτέρω σιδηροδρομικά απευθείας στην Ταρτούς και τα Λατάκια.</div><div><br />Το 2020, η Δαμασκός, η Βαγδάτη και η Τεχεράνη υπέγραψαν συμφωνία για την κοινή εφαρμογή αυτού του έργου υποδομής.<br />Ίσως οι Ρώσοι επενδυτές και κατασκευαστές θα πρέπει επίσης να συμμετέχουν σε αυτό.<br />Όσο για το Turkish Stream, όλα είναι τόσο περίπλοκα όσο και απλά. Αυτός ο αγωγός φυσικού αερίου δημιουργήθηκε παρακάμπτοντας την Ουκρανία και είναι σχετικός μόνο στο πλαίσιο της τρέχουσας εξωτερικής πολιτικής του Κρεμλίνου.</div><div><br />Αν προσεγγίσουμε τη λύση του ουκρανικού προβλήματος με συνέπεια και σκληρότητα, τότε ολόκληρο το «GTS Nezalezhnaya» θα βρίσκεται υπό τον άμεσο ή έμμεσο έλεγχο της Μόσχας.<br />Η ανάγκη για αγωγό παράκαμψης θα εξαφανιστεί και θα είναι δυνατή η έναρξη συνομιλίας με την Τουρκία με διαφορετικό τρόπο.<br /><br /><a href="https://www.echedoros-a.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ανάλυση: Πότε θα μπορέσει η Ρωσία να απαλλαγεί από την εξάρτηση της Τουρκίας

Σεργκέι Μαρζέτσκι Στο Σότσι συναντήθηκαν οι πρόεδροι της Ρωσίας και της Τουρκίας, Βλαντίμιρ Πούτιν και Ρ.Τ. Ερντογάν. Η συνάντηση που έγινε ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι απαιτήσεις Ετσεβίτ το 1974, τα ψέματά του, και η συμπαιγνία των Βρετανών

<img height="452" src="https://i2.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2021/10/%CE%95%CE%A4%CE%A3%CE%95%CE%92%CE%99%CE%A4.jpg?fit=1170%2C827&ssl=1" width="640" /><br /><br /><div>γράφει η <b>Φανούλα Αργυρού*<br /></b><br />Οι «αυτόνομες διοικήσεις»<br /><br />Ο Τούρκος πρωθυπουργός των δύο βάρβαρων εισβολών στην Κύπρο τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974 Μπουλέντ Ετσεβίτ, μαζί με την πολυμελή κουστωδία του, συμφώνησε και συνεννοήθηκε για όλα μέχρι που θα έφθανε η γραμμή Αττίλα, με την βρετανική σοσιαλιστική κυβέρνηση Χάρολτ Γουίλσον , στις 17 Ιουλίου 1974 στο 10 Downing Street στο Λονδίνο. Η οποία συμφώνησε ότι το στάτους κβο είχε καταρρεύσει και έπρεπε να αντικατασταθεί…<br /><br />Όμως, στον αμερικανό πρέσβη στην Άγκυρα οι Τούρκοι είχαν πει ψέματα ότι, η τουρκική κυβέρνηση είχε τρείς στόχους: Αποκατάσταση του Μακαρίου, ή διάδοχου του (βάση των συμφωνιών του 1960), αποχώρηση των ελλήνων αξιωματικών από την Εθνική Φρουρά και δημιουργία ασφαλούς διαδρόμου προς τη θάλασσα για την τουρκική κοινότητα. Το τρίτο βέβαια σήμαινε εισβολή!<br /><br />Ο Σίσκο βρήκε τις απαιτήσεις Ετσεβίτ για δύο αυτόνομες κυβερνήσεις ακραίες<br /><br />Τις πραγματικές του προθέσεις όμως σε λεπτομέρεια, ο Ετσεβίτ τελικά εξήγησε και στον αμερικανό απεσταλμένο Τζόζεφ Σίσκο που έφθασε στο Λονδίνο στις 18.7.1974.<br /><br />Στην πρωινή συνάντησή τους ο Ετσεβίτ του παρουσίασε συγκεκριμένες ιδέες, ορισμένες από τις οποίες ταυτίζονταν με διχοτόμηση,τις οποίες του ζήτησε να παρουσιάσει στους Έλληνες. Ο Σίσκο του είπε ότι έπρεπε να αποφευχθούν βεβιασμένες ενέργειες. Αυτό που χρειαζόταν ήταν διάλογος μεταξύ των ενδιαφερομένων, στο πνεύμα των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου. Ο Ετσεβίτ ζήτησε από τον Σίσκο να πάει στην Άγκυρα. Αλλά όχι το Σάββατο 20 Ιουλίου, διότι όπως είπε, θα συζητούσε η τουρκική βουλή Αυτό ήταν παραπλάνηση γιατί στις 20 ξεκίνησε η πρώτη εισβολή.<br /><br />Στην απογευματινή συνάντηση, ο Ετσεβίτ ξεκαθάρισε στον Σίσκο: δημιουργία δύο αυτόνομων προσωρινών κυβερνήσεων στην Κύπρο, μία για κάθε κοινότητα. Νέο νομικό καθεστώς θα δημιουργείτο με δύο προσωρινές κυβερνήσεις με τους εγγυητές της συνθήκης. Η τουρκική κοινότητα επίσης θα είχε ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα αεροδρόμια και λιμάνια, ή όλα να διοικούνταν από κοινού…<br /><br />Του είπε επίσης ότι «τα Ηνωμένα Έθνη ίσως να μην ήθελαν να αναλάβουν το καθήκον της επίβλεψης γι΄αυτό έπρεπε οι τρείς εγγυήτριες δυνάμεις να το αναλάβουν. Το πακέτο αυτό θα έθετε τις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις σε νέο επίπεδο».Παράλληλα διαβεβαίωνε τον Σίσκο ότι μια ειρηνική διευθέτηση ήταν προτιμητέα από μια στρατιωτική…<br /><br />Ο Joseph Sisco βρήκε τις απαιτήσεις του Ετσεβίτ ακραίες και ότι οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις του χρειάζονταν μήνες διαπραγματεύσεων, αν μπορούσαν να τύχουν διαπραγμάτευσης…<br /><br />Γενεύη Ι – Ενυπόγραφο έγγραφο για «δύο αυτόνομες διοικήσεις»<br /><br />Η Διάσκεψη ξεκίνησε στις 25 Ιουλίου 1974 με επικεφαλής τον Τζέιμς Κάλλαχαν και την ομάδα του και των αξιωματούχων του ΟΗΕ RobertoGuyerκαι RémyGorgé… Με την τουρκική και ελληνική αντιπροσωπία, που αποτελούσαν ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, TuranGüneşμε τους συμβούλους του και ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Γεώργιος Μαύρος με τους δικούς του.</div><div><br /><img height="477" src="https://i2.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2021/10/Screen-Shot-2021-10-02-at-17.37.12.png?resize=912%2C680&ssl=1" width="640" /><br /><i>Διάσκεψη Γενεύης Ι στο κέντρο ο τούρκος υπ. Εξωτερικών TuranGüneş<br /></i><br />Στις 30 Ιουλίου οι τρείς ΥΠΕΞ υπέγραψαν μια νερόβραστη διακήρυξη ότι, για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στην περιοχή της Δημοκρατίας που ήλεγχαν αντίθετες στρατιωτικές δυνάμεις(δεν ονόμαζαν τουρκικά στρατεύματα κατοχής), κατέγραψαν κάποιες ενέργειες που έπρεπε να γίνουν κ.τ.λ., αλλά το κυριότερο: οι τρείς υπουργοί επεσήμαναν την έμπρακτη ύπαρξη στη Δημοκρατία της Κύπρου δύο αυτόνομων διοικήσεων, μία της ελληνοκυπριακής διοίκησης και μία της τουρκοκυπριακής, και ότι στην επόμενή τους συνεδρία, δίχως προκατάληψη, θα συζητούσαν τα προβλήματα που προέκυπταν από την ύπαρξη αυτών των αυτόνομων διοικήσεων.<br /><br />Και αυτά ενόσω α) ο ξεριζωμός και οι αγριότητες των τούρκων συνεχίζονταν και ο τούρκος υπ. Εξωτερικών απαιτούσε όπως δεν ονόμαζαν την Τουρκία ως «εισβολέας»!<br /><br />22 Ιουλίου 1974 – Τα βρετανικά σχέδια πρότειναν διχοτόμηση ή ομοσπονδιακή λύση<br /><br />Πριν όμως ξεκινήσει η Γενεύη Ι, στις 22 Ιουλίου ο JamesCallaghan ζήτησε και πήρε επειγόντως αξιολόγηση από το Φόρειν ΄Οφις ως προς τον προσανατολισμό «λύσης» που έπρεπε να ακολουθήσει σχετικά και με τα βρετανικά συμφέροντα. Το έγγραφο ετοιμάστηκε με μεγάλη βιασύνη και σημείωνε, ότι θα χρειαζόταν επεξεργασία. Όμως, το περιεχόμενό του είναι υψίστης σημασίας γιατί εκθέτει την βρετανική πολιτική για το κυπριακό από τον Ιούλιο του 1974, στο «Σχέδιο Ανάν» μέχρι σήμερα, και το δημοψήφισμα. Από τις εναλλακτικές λύσεις η Βρετανία ακολούθησε την «Ανταλλαγή πληθυσμών εντός της Κύπρου: διχοτόμηση ή ομοσπονδιακή λύση» την οποία υποστηρίζει μέχρι σήμερα μέσω της βρετανο-τουρκικής Δι-κοινοτικής, Δι-ζωνικής Ομοσπονδίας.<br /><br />Η «λύση» αυτή υποστήριζε « την συγκέντρωση της τουρκικής μειονότητας στο βορειο-ανατολικό μέρος της νήσου, όταν η ντε φάκτο διχοτόμηση μπορούσε να δημιουργηθεί με την ανταλλαγή πληθυσμών, μια διαφορετικού είδους ανεξάρτητης Κύπρου, οι δύο κοινότητες ξεχωριστά θα απολαμβάνουν σημαντική αυτονομία, όμως η κάθε μια θα αντιπροσωπεύεται σε μια ομόσπονδη κυπριακή κυβέρνηση με εθνικές ευθύνες.» Προνοούσε και δημοψήφισμα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ…<br /><br />Το έγγραφο ήταν προσαρμοσμένο στις τουρκικές απαιτήσεις για ένα γεωγραφικό διαχωρισμό, και τη δημιουργία δύο συνιστωσών ομόσπονδων κρατών.<br /><br />27 Ιουλίου 1974: Ο Γλαύκος Κληρίδης προς Βρετανό ΄Υπ. Αρμοστή: συμφωνεί με τον Ρ. Ντενκτάς, έτοιμος να διαπραγματευθεί ομοσπονδιακή λύση, την θεωρούσε και «ρεαλιστική και σταθερή»!<br /><br />Γενεύη ΙΙ<br /><br />Η δεύτερη Διάσκεψη στη Γενεύη ξεκίνησε στις 8 Αυγούστουπροεδρεύοντος και πάλιν του βρετανού Τζέιμς Κάλλαχαν. Πενταμελής, καθώς συμβαλλόμενα μέρη ήσαν και ο Γλ. Κληρίδης με τους συμβούλους του και ο R. Denktash με τους δικούς του. Οι ελληνοκύπριοι συμμετέχοντες ήσαν: Γλ. Κληρίδης, Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης, Τάσσος Παπαδόπουλος, Κρίτων Τορναρίτης και Πολύβιος Πολυβίου. Ο μόνος επιζών σήμερα είναι ο τελευταίος.<br /><br />Ο γεωγραφικός διαχωρισμός– τουρκικές απαιτήσεις για αυτόνομές περιοχές<br /><br />Το βράδυ της 9ης ώρα 10.μ.μ. ο Κάλλαχαν ανέπτυξε στον προεδρεύοντα της Δημοκρατίας Γλ. Κληρίδη και τον υπουργό Δικαιοσύνης Μιχαλάκη Τριανταφυλλίδη, τις τουρκικές απαιτήσεις για μεγάλες αυτόνομες περιοχέςκαι, παρ’ όλο που ο Κληρίδης δεχόταν διοικητικό ομόσπονδο σύστημα, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να το πουλήσει στον κόσμο στην Κύπρο, του είπε…<br /><br />Δυστυχώς για 47 χρόνια η δική μας πλευρά αντί να απαιτεί και να συζητεί την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ από την τουρκική κατοχή, διαπραγματεύεται την αποδοχή των τουρκικών απαιτήσεων βάση των σχεδίων Δρ. Νιχάτ Ερίμ για επανάκτηση ολόκληρης της Κύπρου. Μέσω της βρετανο-τουρκικής ΔΔΟ με μεσάζοντες τους συνένοχους της τραγωδίας της νήσου Βρετανούς.<br /><br />Συμπληρωματικές πληροφορίες<br /><br />11.2.1974 –Η ελληνική πρεσβεία (Λονδίνο) ανησυχούσε, για το τουρκικό αίτημα για « ομοσπονδία». Η τουρκική κυβέρνηση είπε στους αμερικανούς ότι ο στόχος της πάντα ήταν «μια ομόσπονδη λύση».<br /><br />13 Φεβρουαρίου – Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών TuranGunesεξήγησε στον βρετανό πρέσβη στην Άγκυρα, ότι ένα «ομόσπονδο σύστημα» στην Κύπρο θεωρείτο από την Άγκυρα όχι ως μια συνταγματική διευθέτηση, αλλά ως μια κατάσταση στην οποία η τουρκική κοινότητα, ποτέ ξανά δεν θα θεωρηθεί ως μειονότητα αλλά ισότιμη με τους ´Ελληνες.<br /><br />27 Φεβρουαρίου – Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος σε δήλωσή του σε βέλγο δημοσιογράφο 20.2.1974: « Οι τουρκικές απαιτήσεις θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε πολιτική και γεωγραφική διχοτόμηση». Ο τούρκος συνταγματολόγος κ Ινχάν παραδέχθηκε στον βρετ. ΄Υπ. Αρμοστή τον τουρκικό στόχο: ένα δικοινοτικό ομόσπονδο κράτος λόγω του ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στις Συνθήκες του 1960. Η ομοσπονδία δεν μπορεί να δουλέψει δίχως γεωγραφική βάση.<br /><br />8 Απριλίου– Ο Ετσεβίτ: «διαρκή λύση στα πλαίσια ενός ανεξάρτητου ομόσπονδου κράτους».<br /><br />19 Ιουνίου – Βρετανός Ύπατος Αρμοστής Στίβεν ΄Ολβερ : «Ο Ρ. Ντενκτάς πάντα είχε βλέψεις για μια ανεξάρτητη αυτόνομη διοίκησηκαι δούλεψε σκληρά τα τελευταία έξι χρόνια για να το κατορθώσει».<br /><br />4 Ιουλίου – Ο Ντενκτάς διαβεβαίωσε τον βρετανό Ύπατο Αρμοστή ότι «οι δύο συνταγματολόγοι είχαν κατορθώσει αρκετή πρόοδο. Η ελληνική πλευρά δέχθηκε την αρχή των ξεχωριστών δήμων. Το θέμα βρισκόταν υπό συζήτηση κάτω από τον τίτλο «περιοχή αυτονομίας».<br /><br />10 Ιουλίου – Η κυπριακή Υπάτη Αρμοστεία στο Λονδίνο παραδίδει στο Φόρεϊν ΄Οφις υπόμνημα με τίτλο «Ανεφάρμοστη η ομοσπονδία». Παρόλα ταύτα δέστε που βρισκόμαστε σήμερα…<br /><br /><i>Από το 10ομου βιβλίο «Διζωνική vs Δημοκρατία – η διζωνική εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2019»Λεμεσός 2019.</i><br /><br /><b><i><br />*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος</i></b><br /><br /><br /><img height="531" src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2021/10/Screen-Shot-2021-10-02-at-17.36.11.png?resize=996%2C826&ssl=1" width="640" /><br /><br /><br /><img height="268" src="https://i2.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2021/10/Screen-Shot-2021-10-02-at-17.36.25.png?resize=1002%2C420&ssl=1" width="640" /><br /><br /><br /><img height="267" src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2021/10/Screen-Shot-2021-10-02-at-17.36.36.png?resize=1024%2C427&ssl=1" width="640" /><br /><br /><br />Τα κέρδη της κατοχικής Τουρκίας στην Γενεύη 1 μετά την πρώτη εισβολή και καθώς η εισβολή συνεχιζόταν επί του εδάφους. Απόσπασμα από τη Διακήρυξη με τίτλο « DECLARATIONBYTHEFOREIGNMINISTERSOFGREECE, TURKEY AND THE UNITED KINGDOM OF GREAT BRITAIN AND NORTHERN IRELAND»με υπογραφές των υπουργών Εξωτερικών των τριών «εγγυητριών δυνάμεων» που σφράγισε την Γενεύη 1 αναγνωρίζοντας την ύπαρξη στην Κυπριακή Δημοκρατία δύο αυτόνομων Διοικήσεων. Πριν την δεύτερη εισβολή…</div><div><br /><a href="https://www.onisilos.gr/">πηγή</a><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι απαιτήσεις Ετσεβίτ το 1974, τα ψέματά του, και η συμπαιγνία των Βρετανών

γράφει η Φανούλα Αργυρού* Οι «αυτόνομες διοικήσεις» Ο Τούρκος πρωθυπουργός των δύο βάρβαρων εισβολών στην Κύπρο τον Ιούλιο και Αύγουστο του ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία μετατρέπει το Αζερμπαϊτζάν σε επαρχία της-Αυξάνεται ο κίνδυνος για την Ελλάδα

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-10/48ace94dbf.jpg?itok=Sx-t5pfK" width="758" /><div><br /></div><div><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Οι προοπτικές μετασχηματισμού του Αζερμπαϊτζάν σε κάτι ανάλογο του ψευδοκράτους Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου και η μετατροπή του σε τουρκική επαρχία γίνονται όλο και πιο διακριτές<br /><br />Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στην πόλη του Αζερμπαϊτζάν Γκάντζα στις 28 Ιουλίου, ο πρόεδρος του τουρκικού κοινοβουλίου Μουσταφά Σέντοπ δήλωσε ότι είναι ανάγκη να συμπεριληφθούν στην ατζέντα ζητήματα επέκτασης της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ Άγκυρας και Μπακού και δημιουργίας του κοινού τουρκικού στρατού.<br /><br />Η δήλωση του Τούρκου πολιτικού έγινε ενόψει της επίσκεψης της αντιπροσωπείας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ΑΚΡ στο Αζερμπαϊτζάν, δίνοντας ένα βαρυσήμαντο μήνυμα της τουρκικής ηγεσίας, στην πολιτική ελίτ του Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Εν τω μεταξύ, δυτικοί έγκυροι αναλυτές είναι πεπεισμένοι ότι τέτοιες πρωτοβουλίες σε συνδυασμό με τις συχνά αυξανόμενες επισκέψεις Τούρκων υψηλόβαθμων στελεχών στο Μπακού επιβεβαιώνουν το γεγονός της ενίσχυσης της εξάρτησης του πολιτικού κατεστημένου του Αζερμπαϊτζάν και προσωπικά του Προέδρου του Αζερμπαϊτζάν Ilλχαμ Αλίεφ, με την Άγκυρα.<br /><br />Από την άποψη αυτή, το ερώτημα αν το Αζερμπαϊτζάν θα σώσει το ρόλο του ως ανεξάρτητου κράτους στις διεθνείς σχέσεις, ή η κυριαρχία της δημοκρατίας θα περιοριστεί σοβαρά από τον ενεργά οσμωτικό «μεγαλύτερο αδελφό» της την Τουρκία, έχει γίνει πηγή εύλογου προβληματισμού μεταξύ των πολιτικών επιστημόνων.<br /><br />Η εξάρτηση του Αζερμπαϊτζάν από την Τουρκία, προφανώς, αυξάνεται σε όλους τους τομείς, σε στρατιωτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και ανθρωπιστικούς τομείς. Οι ειδικοί επισημαίνουν την φιλοδοξία της Άγκυρας να εγκατασταθεί στο Αζερμπαϊτζάν, χρησιμοποιώντας μηχανισμούς της δήλωσης της Σούσας που υπογράφηκε πρόσφατα.<br /><br />Μακροπρόθεσμα η Τουρκία μπορεί να δημιουργήσει τη δική της στρατιωτική βάση στο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν γεγονός το οποίο, αναπόφευκτα θα προκαλέσει σκληρή αντίδραση από τη Ρωσία.<br /><br />Ως εκ τούτου, οι προοπτικές μετασχηματισμού του Αζερμπαϊτζάν σε ανάλογο της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου που μετατρέπεται στην τουρκική επαρχία γίνονται όλο και πιο διακριτές.<br /><br />Ο ανώτερος ερευνητής της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, ο πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Καυκασιολόγων, Αλέξανδρος Κρίλοφ, θεωρεί ότι ένα τέτοιο σενάριο ταιριάζειστην πολιτική της οικοδόμησης συγκροτημάτων των εξαρτημένων κρατών που ακολουθεί ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε ανοιχτούς χώρους από τη Βόρεια Αφρική μέχρι την Κίνα.<br /><br />Ωστόσο, ο ειδικός συμβουλεύει να μην ξεχνάμε ότι η αδίστακτη και συνεχής επιδίωξη του Ερντογάν για την ανασύσταση της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είναι γεμάτη με νέες συγκρούσεις και απρόβλεπτες επιπτώσεις.<br /><br />Επιπλέον, η ουσιαστική απορρόφηση του Αζερμπαϊτζάν από την Τουρκία έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του Ιράν, το οποίο παραμένει ο βασικός παίκτης στην Υπερκαυκασία μαζί με τους Τούρκους.<br /><br />Η Τεχεράνη ανησυχεί ιδιαίτερα για το γεγονός ότι η Τουρκία παίζει έναν παράγοντα της γενικής εθνοτικής ταυτότητας με τους ανθρώπους της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου για να διευρύνει τη σφαίρα της δικής της επιρροής.<br /><br />Συγκεκριμένα, το εθνικιστικό ποίημα του Αζερμπαϊτζάν, που επικαλέστηκε ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής παρέλασης του Μπακού αφιερωμένο στη νίκη του Αζερμπαϊτζάν επί της Αρμενίας, το οποίο περιέχει έκκληση για επανένωση δύο ιρανικών επαρχιών με το Αζερμπαϊτζάν, προκάλεσε έντονο εκνευρισμό στο Ιράν.<br /><br />Αυτό το γεγονός θα πρέπει να θεωρηθεί όχι μόνο ως τεχνητός σχηματισμός της συγκρουσιακής κατάστασης στις σχέσεις μεταξύ Μπακού και Τεχεράνης, αλλά και ως διέγερση των αυτονομιστικών συναισθημάτων μεταξύ των Αζέρων στο Ιράν, που αποτελούν περίπου το ένα τρίτο του ιρανικού πληθυσμού και κυρίως ενσωματώνονται στην ιρανική κοινωνία.<br />Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ εθνοτικά είναι Αζέρος<br /><br />Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, και πολιτικός αναλυτής Roland Benedikter, σχολιάζοντας την τρέχουσα κατάσταση, τόνισε ότι το Αζερμπαϊτζάν συνεχίζει να εξαρτάται όλο και περισσότερο από την Τουρκία, χρόνο με το χρόνο<br /><br /></div><div>Σύμφωνα με τον ίδιο, η Άγκυρα θεωρεί το Μπακού ως το εργαλείο για την αντιμετώπιση του αιώνιου περιφερειακού αντιπάλου της Τουρκίας, του Ιράν και αυτό επηρεάζει αρνητικά τις σχέσεις Αζερμπαϊτζάν-Ιράν και την περιφερειακή σταθερότητα.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, γίνεται προφανές ότι τώρα το Αζερμπαϊτζάν αναγκάζεται να ακολουθήσει την πολιτική της Τουρκίας στις σχέσεις τόσο με το Ιράν όσο και με άλλες χώρες με την επιμονή του Ερντογάν.<br /><br />Ταυτόχρονα, η διαδικασία απορρόφησης του γειτονικού κράτους από την Άγκυρα έχει επιταχυνθεί σημαντικά και μπορεί να οδηγήσει στο εγγύς μέλλον την απώλεια της εθνικής ταυτότητας από το Αζερμπαϊτζάν και επιπλέον σε απώλεια των διεθνώς αναγνωρισμένων εδαφών του<br />Σταθμός η Διακήρυξη της Σούσα<br /><br />Η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν υπέγραψαν τη Διακήρυξη Σούσα τον Ιούλιο, που πήρε το όνομά της από την πόλη στην περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ που ελέγχει τώρα το Αζερμπαϊτζάν, επιβεβαιώνοντας μια κοινή δέσμευση για αμυντική συνεργασία, σταθερότητα και ευημερία στην περιοχή, αλλά και την από κοινού αντιμετώπιση οποιουδήποτε τρίτου κράτους το οποίο θα βρισκόταν σε στρατιωτική σύρραξη με ένα εκ των δύο κρατών.<br /><br />Κοντολογίς, αν η Τουρκία έρθει σε στρατιωτική αναμέτρηση με την Ελλάδα, τότε σύμφωνα με τη Διακήρυξη της Σούσα, το Αζερμπαϊτζάν θα υποστηρίξει στρατιωτικά την Τουρκία<br /><br />Επίσης κεντρικό μέλημα της εν λόγω Διακήρυξης είναι η αναδιάρθρωση και ο εκσυγχρονισμός των ενόπλων δυνάμεών του Αζερμπαϊτζάν με την βοήθεια της Τουρκίας<br /><br />Οι δεσμοί μεταξύ Άγκυρας και Μπακού έγιναν βαθύτεροι αφού η Τουρκία υποστήριξε το Αζερμπαϊτζάν κατά τη διάρκεια της περσινής σύγκρουσης. Η Άγκυρα προμήθευσε τις αζερικές δυνάμεις με οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2 που χρησιμοποιήθηκαν με καταστροφικές επιπτώσεις εναντίον των αρμενικών στρατευμάτων.<br /><br />Ο πόλεμος τελείωσε με συμφωνία μεσολάβηση Ρωσίας τον Νοέμβριο και είχε ως αποτέλεσμα τη στρατιωτική νίκη του Μπακού σε πολλές πόλεις και σχεδόν 300 οικισμούς και χωριά να περιέρχονται στα χέρια των Αζέρων.<br /><br />Γιατί όμως η Τουρκία αγκαλιάζει το Αζερμπαϊτζάν και ποιοί είναι οι αρχικοί της στόχοι;</div><div><br />Οι πρωτεύοντες στόχοι της Τουρκίας στο Αζερμπαϊτζάν<br /><br />Ο πρώτος είναι τα ενεργειακά αποθέματα του Αζερμπαϊτζάν και ο προσπορισμός τους από την Τουρκία<br /><br />Ο δεύτερος και εξίσου ή μάλλον περισσότερο σημαντικός είναι η στρατηγική θέση του Αζερμπαϊτζάν αναφορικά με τον "δρόμο του μεταξιού", της Κίνας και η διασύνδεση της Τουρκίας μέσω του διαδρόμου Ζανγκζούρ με το Αζερμπαϊτζάν <br /><br />Ποιός είναι όμως ο διάδρομος Ζανγκζούρ, ο οποίος θα ενισχύσει πολύ τους δεσμούς του Αζερμπαϊτζάν με την Τουρκία, όπως δήλωσε την Κυριακή ο Πρόεδρος των Αζέρων Ilham Aliyev;<br /><br />Συγκεκριμένα ο Αλίγιεφ είπε στον υπουργό Μεταφορών και Υποδομών της Τουρκίας Αντίλ Καραϊσάιλογλου στο Μπακού ότι το άνοιγμα του διαδρόμου θα ενισχύσει περαιτέρω τις σχέσεις μεταξύ των δύο τουρκικών εθνών, σημειώνοντας ότι αυτό έχει γίνει ιδιαίτερα εμφανές μετά τον 44ήμερο πόλεμο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ο οποίος έληξε μετά από εκεχειρία για την οποία μεσολάβησε η Ρωσία τον Νοέμβριο.<br /><br />"Εδώ είναι ένα σημαντικό μέρος του διαδρόμου Ανατολής-Δύσης, που θα έχει ως αποτέλεσμα ο όγκος των φορτίων που διέρχονται από αυτή τη διαδρομή να αυξηθεί με τα χρόνια." είπε<br /><br />Ο Αλίεφ ανέφερε ότι η Αρμενία αντιτάχθηκε αρχικά στον διάδρομο αλλά αργότερα εγκατέλειψε τη θέση και τις αρνήσεις της.<br /><br />Ο "σχηματισμός του διαδρόμου", που αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία σε 2 1/2 χρόνια, αποτέλεσε θέμα διαπραγματεύσεων από τους αναπληρωτές πρωθυπουργούς της Ρωσίας, του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας, πρόσθεσε.</div><div><br />Γεωστρατηγική και Οικονομία<br /><br />Η περιοχή του Νότιου Καυκάσου έχει την ευκαιρία να γίνει ένας από τους σημαντικότερους διαδρόμους μεταφορών της Ευρασίας.<br /><br />Η τρέχουσα παγκόσμια κατάσταση έχει επηρεαστεί δραματικά από την πανδημία Covid-19, καθώς και από την περιφερειοποίηση, την ευρεία χρήση ψηφιακών μέσων, τους εμπορικούς πολέμους και το συμβάν με το πλοίο στο Σουέζ, παράγοντες που έχουν οδηγήσει σε αναδιαμόρφωση του διεθνούς εμπορίου και των αλυσίδων εφοδιασμού παγκοσμίως.<br /><br />Η αυξανόμενη εγγύτητα των σχέσεων μεταξύ Κίνας και Ευρώπης, δύο από τις τρεις μεγαλύτερες οικονομίες στον κόσμο, ώθησε τις χώρες που βρίσκονται μεταξύ τους να ξεκινήσουν τη μεταφορική-εφοδιαστική τους ικανότητα πριν από τη ζήτηση.<br /><br />Η Διεθνής Διαδρομή Trans-Caspian ξεκινά από τη Νοτιοανατολική Ασία και την Κίνα, διασχίζει το Καζακστάν, την Κασπία Θάλασσα, το Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία, την Τουρκία και την Ευρώπη.<br /><br />Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στις 10 Νοεμβρίου 2020 σταμάτησε έναν πόλεμο 44 ημερών μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν, ενώ η ριζικά μεταβαλλόμενη γεωπολιτική και γεωοικονομική διαμόρφωση της περιοχής δημιούργησε νέες ευκαιρίες για την επέκταση των δρομολογίων μεταξύ Ασίας και Ευρώπης <br /><br />Σύμφωνα με τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, η Αρμενία εγγυάται την ασφάλεια των συγκοινωνιακών συνδέσεων μεταξύ των δυτικών περιοχών του Αζερμπαϊτζάν και της Αυτόνομης Δημοκρατίας του Νακτσιβάν με σκοπό τη διευκόλυνση της απρόσκοπτης κυκλοφορίας πολιτών, οχημάτων και φορτίου και προς τις δύο κατευθύνσεις.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, το Αζερμπαϊτζάν απολαμβάνει μια ενισχυμένη θέση ως ο κύριος συγκοινωνιακός κόμβος στους διαδρόμους Ανατολής-Δύσης και Βορρά-Νότου στην καρδιά της ευρασιατικής ηπείρου.<br /><br />Το Αζερμπαϊτζάν είναι το σημείο διαχωρισμού κατά μήκος του μεσαίου διαδρόμου στον Νότιο Καύκασο, καθώς ο μεσαίος διάδρομος διακλαδίζεται στο Αζερμπαϊτζάν σε δύο κατευθύνσεις μέσω των νότιων και βόρειων οδεύσεών του.<br /><br />Το Αζερμπαϊτζάν, μαζί με άλλους εταίρους κατά μήκος του μεσαίου διαδρόμου μεταξύ Ασίας και Ευρώπης, θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την επίτευξη καλύτερης και μεγαλύτερης κυκλοφορίας προϊόντων μέσω σιδηροδρόμων μεταξύ και ανατολής και δύσης, η οποία αποτέλεσε βασικό στόχο των εμπορικών δραστηριοτήτων στο πλαίσιο του "δρόμου του μεταξιού" <br /><br />Το Μπακού έχει ήδη ξεκινήσει την κατασκευή του τμήματος του σιδηρόδρομου του Αζερμπαϊτζάν στο Nakhchivan, στον αποκλεισμένο θύλακα του Αζερμπαϊτζάν που περνά μέσα από τα πρόσφατα απελευθερωμένα εδάφη.<br /><br />Έτσι, η περιοχή Zangilan του Αζερμπαϊτζάν θα είναι ένας κόμβος μεταφορών στο σημείο διέλευσης στα σύνορα του Ιράν, της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Επομένως, ένα διεθνές αεροδρόμιο και αυτοκινητόδρομοι σχεδιάζονται για κατασκευή στο Zangilan, δίνοντάς του το καθεστώς του κόμβου.<br /><br />Διεξάγονται παράλληλα τριμερείς διαπραγματεύσεις μεταξύ της Μόσχας, του Ερεβάν και του Μπακού για την κατασκευή του αρμενικού τμήματος της διαδρομής, του διαδρόμου Zangezur, μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας του Αζερμπαϊτζάν και του αποκλεισμού του Nakhchivan.<br /><br />Παρόλο που ο διάδρομος Zangezur διέρχεται από την Αρμενία, οι σιδηρόδρομοι ανήκουν στη ρωσική εταιρεία South Caucasus Railway Company ως ιδιοκτήτης και διαχειριστής των σιδηροδρόμων της Αρμενίας.</div><div><br />Η απειλή για την Ελλάδα<br /><br />Σύμφωνα με τα παραπάνω και όπως είχαμε αναφέρει σε προγενέστερο άρθρο μας αναφορικά με τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Αζέρων-Τούρκων και ως συνέπεια της Διακήρυξης της Σούσα, η Ελλάδα σε περίπτωση στρατιωτικής αναμέτρησης με την Τουρκία, θα πρέπει να προσμετρήσει και το Αζερμπαϊτζάν ως δυνητικό αντίπαλό της, κυρίως τις αεροπορικές δυνάμεις και τις Ειδικές Δυνάμεις αυτής της χώρας.<br /><br />Τόσο σε τακτικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο αυτό δίνει επιπρόσθετες δυνατότητες στις ήδη υπάρχουσες στην Τουρκία, όπως λόγου χάρη τη δυνατότητα παροχής ακόμη μεγαλύτερου στρατηγικού βάθους στην τουρκική πολεμική αεροπορία, η οποία θα δύναται με εναέριο ανεφοδιασμό να εφορμά από το έδαφος του Αζερμπαϊτζάν εναντίον της χώρας μας, ακόμη και στην περίπτωση που καταστρέψουμε με στρατηγικά όπλα-πυρομαχικά της πολεμικής αεροπορίας και του ναυτικού μας κρίσιμες αεροπορικές εγκαταστάσεις-αεροδρόμια στην ενδοχώρα της Τουρκίας.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι στις αρχές Μαρτίου 2021, το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας είχε αναφέρει ότι θα πραγματοποιηθούν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Τουρκίας- Αζερμπαϊτζάν διάρκειας 6 εβδομάδων στην Ισπάρτα, ύστερα από την άφιξη Αζέρων στρατιωτικών.<br /><br />«Συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε με το Αζερμπαϊτζάν σύμφωνα με την αρχή «ένα έθνος, δύο κράτη». Χαιρετούμε τους στρατιώτες του ηρωικού στρατού του Αζερμπαϊτζάν που έφτασαν στην Ισπάρτα για να πραγματοποιήσουμε από κοινού στρατιωτικές ασκήσεις έξι εβδομάδων», είχε αναφέρει το δελτίο τύπου του τουρκικού Υπουργείου Άμυνας, τότε.<br /><br />Η επιλογή της Ισπάρτας δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία , αφού εκεί εδρεύει η τουρκική Σχολή Αεροπορίας Στρατού η οποία διαθέτει περίπου 180 πτητικά μέσα.<br /><br />Η εν λόγω Σχολή είχε έδρα την Άγκυρα, αλλά μετά το πραξικόπημα του 2016 και του γεγονότος ότι στελέχη της συμμετείχαν ενεργά σε αυτό, ο Ερντογάν έδωσε διαταγή για την μετακίνησή της στην Ισπάρτα<br /><br />Πλησίον της Ισπάρτα και ΒΑ αυτής, βρίσκεται η Σχολή και Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ορεινών Καταδρομών, επιπέδου Μεραρχίας με έδρα το Egirdir<br /><br />Με δεδομένο ότι η Τουρκία δίνει τεράστιο βάρος στη διεξαγωγή αεροκινήτων επιχειρήσεων και στην Ισπάρτα αλλά και πλησίον της φιλοξενούνται ελικόπτερα και Τούρκοι Καταδρομείς, εκτιμούμε ότι η συνεκπαίδευση Τούρκων-Αζέρων θα αφορά τη διεξαγωγή αεροκίνητων επιχειρήσεων.<br /><br />Τα παραπάνω σε συνδυασμό με το όραμα της "Γαλάζιας Πατρίδας", μας ωθούν να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου για το Σύμπλεγμα Κατελορίζου (Καστελόριζο-Ρω-Στρογγύλη) πρωτίστως και για Ρόδο και λοιπά Δωδεκάνησα δευτερευόντως.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία μετατρέπει το Αζερμπαϊτζάν σε επαρχία της-Αυξάνεται ο κίνδυνος για την Ελλάδα

Παναγιώτης Νάστος Οι προοπτικές μετασχηματισμού του Αζερμπαϊτζάν σε κάτι ανάλογο του ψευδοκράτους Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γεωπολιτικό άνοιγμα στον Περσικό: Η ΕΕ “αγκαλιάζει” τον Κόλπο με εργαλείο την Ελλάδα μετά το βήμα πίσω της Ουάσινγκτον

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-10/9_0.jpg?itok=re-JJ98D" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο ρόλος-σκαλοπάτι της ελληνικής δύναμης στη Σαουδική Αραβία</span></h3><div><b>Μάνος Χατζηγιάννης</b><br />Συμπληρώθηκαν περίπου 20 μέρες από την εγκαθίδρυση ελληνικής δύναμης και των συστημάτων Πάτριοτ στην Σαουδική Αραβία και ήδη τα πρώτα σενάρια για το ποιον θα εξυπηρετήσει η ελληνική παρουσία εκεί δίνουν και παίρνουν.<br /><br />Οι μισοί αναλυτές θεωρούν την ελληνική παρουσία συνέχεια της αμερικανικής με την μορφή “αντ αυτής”. Άλλοι πάλι θεωρούν πως αυτή που θα βγει ωφελημένη είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /><br />Ούτως ή άλλως ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Josep Borrell, χρησιμοποιεί την περιοδεία του στο Κατάρ, τα Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία για να ενισχύσει την εξωτερική δράση της ΕΕ. Ο ρόλος της Ευρώπης στη γεωπολιτική σκακιέρα είναι σε κρίση. Η κύρια πρόκληση τώρα είναι να αντιμετωπιστεί το Aukus.<br /><br />Ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για Εξωτερικές Υποθέσεις και Πολιτική Ασφάλειας, Josep Borrell, φαίνεται να έχει διαβάσει την κατάσταση και δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία να ανακατευθύνει την εξωτερική δράση της ΕΕ. Ο Ισπανός διπλωμάτης ξεκίνησε αυτήν την εβδομάδα μια περιοδεία στον Κόλπο, όπου ελπίζει να συγκεντρώσει υποστήριξη και να ενισχύσει τη στρατηγική συνεργασία μεταξύ Ευρώπης και Αραβικής Χερσονήσου. Το πρόσφατο παράδειγμα αυτής της συνεργασίας ήταν η κρίση στο Αφγανιστάν.<br /><br />Ο Μπόρελ ξεκίνησε την περιοδεία την Πέμπτη από τη Ντόχα. Στην πρωτεύουσα του Κατάρ, ο ανώτερος αξιωματούχος της ΕΕ τόνισε τη «σημαντική μεταμόρφωση» που υφίσταται η περιοχή, αναφορικά με την πολιτική πρόοδο που έχει σημειώσει το Κατάρ.<br />"Υπάρχει δυνατότητα να κάνουμε περισσότερα μαζί σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο", τόνισε από τη Ντόχα και διαβεβαίωσε ότι η ευρωπαϊκή κοινότητα θέλει να "εκμεταλλευτεί αυτές τις δυνατότητες". Το διακριτικό άνοιγμα του καθεστώτος του Κατάρ προσθέτει νομιμότητα στις προσπάθειες της ΕΕ να προσεγγίσει τις μοναρχίες του Κόλπου, αν και μόνο το Κατάρ έχει κάνει βήματα μπροστά. Σε κάθε περίπτωση, ο εμίρης Ταμίμ μπιν Χαμάντ αλ-Ζάνι διατηρεί πλήρεις εξουσίες στους τομείς της άμυνας, της οικονομίας και της εθνικής ασφάλειας ως αρχηγός κράτους.<br /><br />Αυτή είναι η πρώτη φορά που ο Μπόρελ διοργανώνει περιοδεία στον Κόλπο από την ανάληψη των καθηκόντων του το 2019. Μια σημαντική λεπτομέρεια που αντικατοπτρίζει τις νέες περιοχές προς τις οποίες σκοπεύει να στραφεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Για τον διπλωμάτη, οι λόγοι που ωθούν τις Βρυξέλλες προς αυτή την κατεύθυνση περιλαμβάνουν τις «εκτεταμένες εσωτερικές μεταρρυθμίσεις» που έχουν υποστεί αυτές οι χώρες. “Όλες οι μοναρχίες του Κόλπου έχουν οράματα για διαφοροποιημένες και πράσινες οικονομίες, λιγότερο εξαρτημένες από υδρογονάνθρακες. Και προχωρούν προς την ψηφιοποίηση”, είπε.<br /><img src="" /><br /><br />Για την Ευρώπη, η τρέχουσα κατάσταση αντιπροσωπεύει μια μεγάλη οικονομική ευκαιρία. «Οι συμβάσεις και οι επενδυτικές ευκαιρίες διακυβεύονται, τόσο στις χώρες του Κόλπου για ευρωπαϊκές εταιρείες όσο και στην Ευρώπη για κρατικά ταμεία πλούτου από τον Κόλπο, τα οποία κατέχουν ήδη ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας της ΕΕ», τόνισε ο διπλωμάτης. Μια αμοιβαιότητα που ωφελεί και τα δύο μέρη σε ένα αβέβαιο οικονομικό πλαίσιο που εξακολουθεί να επιβαρύνεται από την πανδημία.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, ο Μπόρελ τόνισε την εκθετική αύξηση των τιμών της ενέργειας στην Ευρώπη, η οποία συνεχίζει να σπάει τα ρεκόρ, και προσπάθησε να εδραιώσει την υποστήριξη του Κατάρ ως τον μεγαλύτερο εξαγωγέα φυσικού αερίου στον κόσμο: «Είμαστε βέβαιοι ότι μπορούμε να βασιστούμε στο Κατάρ για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε έλλειψη προμηθειών », είπε.<br /><br />Γεωπολιτική συνεργασία<br /><br />Αλλά η οικονομική σφαίρα δεν είναι η μόνη. Η συνεργασία σε γεωπολιτικό επίπεδο είναι άλλη μια από τις προτεραιότητες της ΕΕ. Μέχρι τώρα κάθε κράτος μέλος-μηδέ της Ελλάδος εξαιρουμένης- διατηρεί τη δική του πολιτική συμμαχιών εκτός ΕΕ των 27, με βάση αποκλειστικά τα δικά του συμφέροντα. Τώρα είναι ευκαιρία να αλλάξει η θέση της ΕΕ σε σχέση με τα κράτη του Κόλπου αφού η Ουάσινγκτον έχει στρέψει το επίκεντρο της εξωτερικής της δράσης στον Ινδο-Ειρηνικό.<br /><br />"Καθ 'όλη τη διάρκεια της θητείας μου, άρχισα να συζητώ αυτούς τους μετασχηματισμούς στην περιοχή του Κόλπου και γενικά στη Μέση Ανατολή, με τους συνομιλητές μου. Οι μετασχηματισμοί είναι σημαντικοί για την Ευρώπη, επίσης επειδή επηρεάζουν τη θέση και τη συμμετοχή των χωρών του Κόλπου σε συγκρούσεις πιο κοντά μας, όπως η Λιβύη και η Συρία” , εξήγησε ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στη Ντόχα.<br /><br />Σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του Μπόρελ, η ΕΕ ετοιμάζεται να ανοίξει μόνιμη αποστολή στην πρωτεύουσα του Κατάρ. Αν και ο διπλωμάτης δεν διευκρίνισε ημερομηνίες, ανέφερε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει έως το 2022.<br /><br />“Το Κατάρ είναι μια χώρα που παίζει στρατηγικό ρόλο στην αντιμετώπιση της νέας κατάστασης στο Αφγανικό ζήτημα από την άποψη της διευκόλυνσης των αλληλεπιδράσεων μεταξύ της Καμπούλ και της Δύσης”, συνόψισε ο Ευρωπαίος υπουργός Εξωτερικών μετά τη συνάντησή του με τον υπουργό Εξωτερικών του Κατάρ, Mohamed bin Abderrahman al-Zani, και τον εμίρη Tamim bin Hamad al-Zani.<br /><br />Ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας ταξίδεψε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα την Παρασκευή, μία ημέρα μετά την έναρξη της Expo Dubai 2020. Ο δεύτερος σταθμός της «περιοδείας» είχε ορισμένες αντιπαραθέσεις για την Ευρώπη, καθώς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε μποϊκοτάζ της συμμετοχή της Ένωσης στην καθολική έκθεση στα ΗΑΕ λόγω παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα, ωστόσο, ο Μπόρελ διαβεβαίωσε την παρουσία της ΕΕ.<br /><br />Ο διπλωμάτης έχει μεταφέρει τη δέσμευση της ΕΕ στην "εθνική προσπάθεια μετασχηματισμού και οικονομικής διαφοροποίησης των ΗΑΕ, σύμφωνα με τη διμερή μας συμφωνία συνεργασίας". Ο ίδιος ο Μπόρελ αναμένει να συζητήσει αυτά τα θέματα κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην περιοχή. Διαμονή που θα ολοκληρωθεί σήμερα Κυριακή.<br /><br />Το ταξίδι του Μπόρελ θα ολοκληρωθεί με μια επίσκεψη στη Σαουδική Αραβία, όπου θα έχει συνάντηση με αρκετούς υπουργούς από τον Οίκο Σαούντ. Ειδικά το ταξίδι στην Σαουδική Αραβία έχει ιδιαίτερη σημασία με αφορμή την πρόσφατη εγκατάσταση της ελληνικής δύναμης.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γεωπολιτικό άνοιγμα στον Περσικό: Η ΕΕ “αγκαλιάζει” τον Κόλπο με εργαλείο την Ελλάδα μετά το βήμα πίσω της Ουάσινγκτον

Ο ρόλος-σκαλοπάτι της ελληνικής δύναμης στη Σαουδική Αραβία Μάνος Χατζηγιάννης Συμπληρώθηκαν περίπου 20 μέρες από την εγκαθίδρυση ελληνικής ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία θα προκαλέσει «θερμό» επεισόδιο για να δει την αντίδραση τις Γαλλίας

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-10/_%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%BF.jpg?itok=xiuHuktg" /><br /><br />''Η αγορά από πλευράς Αθήνας αεροπλάνων Ραφάλ και γαλλικών φρεγατών Belhara αποτελεί «θανατηφόρο συνδυασμό» και για αυτό ενοχλείται η Άγκυρα'' ανέφερε<br /><br />ΗΤουρκία θα προκαλέσει «θερμό» επεισόδιο στην Μεσόγειο εναντίον της Ελλάδος προκειμένου να ελέγξει τις αντιδράσεις της Γαλλίας εκτίμησε στο MEGA Σαββατοκύριακο ο αναλυτής διεθνών σχέσεων, Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος.<br /><br />Σχολιάζοντας το ατύχημα που παραλίγο να προκληθεί σε ελληνοτουρκική αερομαχία την περασμένη Πέμπτη, ο κ. Δεσποτόπουλος σημείωσε ότι η Άγκυρα «δεν θέλει ατύχημα λόγω επεισοδίου, θέλει ατύχημα λόγω πολιτικής».<br /><br />«Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο η Τουρκία να δημιουργήσει μικρής κλίμακας επεισόδιο στη Μεσόγειο για να μετρήσει την αντίδραση της Γαλλίας. Να δει πως θα αντιδράσει η Γαλλία. Γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα έγγραφο, πολιτική διακήρυξη από τις δύο χώρες. Θα θέλει να τεστάρει, εκτός επικράτειας, πώς θα αντιδράσει η Γαλλία» τόνισε.<br /><br />Όσον αφορά στις διερευνητικές, έκανε λόγο ότι οι Τούρκοι «ξαφνικά τις θυμήθηκαν» για να «μας απειλήσουν ότι θα επαναφέρουν το δόγμα της ‘’Γαλάζιας Πατρίδας’’ και να μας πουν ότι αν συνεχίσουμε τα ενεργειακά μας σχέδια θα τα πούμε τον Νοέμβριο στο πεδίο».<br /><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία θα προκαλέσει «θερμό» επεισόδιο για να δει την αντίδραση τις Γαλλίας

''Η αγορά από πλευράς Αθήνας αεροπλάνων Ραφάλ και γαλλικών φρεγατών Belhara αποτελεί «θανατηφόρο συνδυασμό» και για αυτό ενοχλείται ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ελληνογαλλική συμφωνία έχει και γκρίζες ζώνες…

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/10/mitsotakis_makron_mesogeios_SLpress.gr_.jpg" /><br /><br /><b>Τσιλιώτης Χάρης</b><br />Στο παρόν άρθρο κάνω μερικές επισημάνσεις για την ελληνογαλλική συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας, ειδικά για το άρθρο 2 που αναφέρεται στην ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής. Περιορίζομαι στην εν λόγω διάταξη, καθότι περιέχει ρήτρα με κατεξοχήν νομική σημασία, ενώ τα λοιπά θέματα είναι κυρίως, εάν όχι αποκλειστικά, στρατιωτικού χαρακτήρα. Ως μη ειδικός, για να μην πω αδαής επί του θέματος, δεν μπορώ να εκφράσω άποψη.<br /><br />Καταρχάς, από μόνη της η ρήτρα αυτή είναι πολιτικά σημαντική, εφόσον είναι η πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που δύο ευρωπαϊκά κράτη, μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, συμφωνούν να συνδράμει το ένα το άλλο, σε περίπτωση επίθεσης από τρίτο μέρος. Τέτοιες ρήτρες που ήταν συνηθισμένες στο παρελθόν (π.χ. η ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής στην αμυντική συμφωνία Γαλλίας και της τότε Τσεχοσλοβακίας την περίοδο του Μεσοπολέμου), κατέστησαν αναχρονιστικές μεταπολεμικά.<div><br />Πρώτον, λόγω της ύπαρξης των στρατιωτικών συνασπισμών.<br />Δεύτερον, γιατί αποτέλεσε πολιτικό δόγμα στις χώρες της Ευρώπης η επίλυση των διαφορών με ειρηνικά μέσα, με βάση τις αρχές και τους κανόνες του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και αργότερα και της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι.<br /><br />Η ρήτρα αυτή ωφελεί περισσότερο την χώρα μας παρά την Γαλλία, εφόσον η Ελλάδα είναι που δέχεται απειλή στην επικράτειά της από τρίτο κράτος και μάλιστα με casus belli. Η συνδρομή αφορά όλα τα μέσα, όχι μόνο διπλωματικά αλλά κυρίως στρατιωτικά, ακόμα και με την χρήση ένοπλης βίας. Στην ρήτρα δεν υπάρχει περιορισμός ως προς τα κράτη που μπορεί να επιτεθούν ενόπλως (μάλιστα δεν γίνεται καν αναφορά σε κράτη και από την γραμματική του ερμηνεία συνάγεται ότι θεωρητικά μπορεί να περιλαμβάνει διεθνείς οργανισμούς και ιδιώτες), άρα ισχύει και για κράτη μέλη του ΝΑΤΟ (βλέπε Τουρκία).</div><div><br />Η ελληνογαλλική συμφωνία<br /><br />Μόνο με συσταλτική ερμηνεία, όπως έχει γίνει για το άρθρο 5 του Καταστατικού του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε να γίνει δεκτό κάτι τέτοιο, κάτι όμως που δεν προκύπτει ούτε από το όλο περιεχόμενο της συμφωνίας ούτε από την βούληση και την όλη συμπεριφορά των συμβαλλομένων μερών. Τουναντίον, η ρήτρα αυτή έχει τεθεί, όπως συνάγεται κατ’ απαίτηση δική μας, κυρίως για την Τουρκία, κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ. Διαφορετικά δεν έχει κανένα πρακτικό αντίκρισμα εφόσον η χώρα μας δεν δέχεται απειλή από άλλο κράτος.<br /><br />Βέβαια, η ρήτρα αυτή –όπως προαναφέρθηκε εξυπηρετεί κυρίως την Ελλάδα– αποδείχθηκε ιδιαίτερα ακριβή γι’ αυτήν, αν γίνει δεκτό, όπως υποστηρίζεται, ότι το αντάλλαγμά της ήταν η αγορά από την χώρα μας των πανάκριβων γαλλικών αεροπλάνων και κυρίως των φρεγατών. Μια τέτοια σύνδεση, όμως, ήταν αναμενόμενη στο διπλωματικό δούναι και λαβείν και δεν πρέπει να μας ξενίζει, ωσάν να ανακαλύψαμε την Αμερική.<br /><br />Αυτά είναι τα αναμφισβήτητα θετικά αυτής της συμφωνίας και όποιος δεν τα αναγνωρίζει, καθίσταται αντιπολιτευτικά μεμψίμοιρος και μικρόψυχος. Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποια σημεία που χρειάζονται προσοχή και δεν προσφέρονται για πανηγυρισμούς:<br /><br />Πρώτον, η ρήτρα απαιτεί ένοπλη επίθεση. Δεν αρκεί δηλαδή η απλή εχθρική ενέργεια, όπως π.χ. η παραβίαση του εναέριου χώρου ή των χωρικών υδάτων, ή πολύ περισσότερο της ΑΟΖ.<br /><br />Δεύτερον, η ένοπλη επίθεση πρέπει να εκδηλώνεται εις βάρος της επικράτειας ενός εκ των κρατών, δηλαδή ξηρά, αιγιαλίτιδα ζώνη και εναέριο χώρο, στα οποία το κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία, όπως γίνεται δεκτό τόσο από την θεωρία του Διεθνούς όσο και του Συνταγματικού Δικαίου (ειδικά για την αιγιαλίτιδα ζώνη πρβλ. και άρθρο 2 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982).<br /><br />Δεν περιλαμβάνεται η ΑΟΖ<br /><br />Τρίτον, ως συνέπεια του δεύτερου, δεν περιλαμβάνονται οι νέες ζώνες που προβλέπονται από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, στις οποίες το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα (υφαλοκρηπίδα μετά από οριοθέτηση, ΑΟΖ μετά από ανακήρυξη και οριοθέτηση) ή ασκεί διοικητικές αρμοδιότητες, όπως έλεγχο και δικαιοδοσία (συνορεύουσα ζώνη κ.α.). Τα παραπάνω μπορούν να ενταχθούν στο πεδίο εφαρμογής της ρήτρας μόνο με διασταλτική ερμηνεία, η οποία όμως θα πρέπει να προκύπτει από τις προπαρασκευαστικές εργασίες ή με διευκρινιστική δήλωση.<br /><br />Δεδομένου ότι η απειλή της Τουρκίας προς την Ελλάδα προς το παρόν εκδηλώνεται ακόμα και έμπρακτα στην υφαλοκρηπίδα και στην ΑΟΖ (οριοθετηθείσα με την Αίγυπτο και εν δυνάμει), μάλλον δεν θα ήταν πρόθυμη η γαλλική πλευρά να δεχθεί μία τέτοια διασταλτική ερμηνεία. Αυτό προκύπτει, άλλωστε, από το γεγονός ότι προφανώς η ελληνική πλευρά θα ζήτησε μία ευρύτερη διατύπωση στο κείμενο, την οποία η γαλλική πλευρά προφανώς απέρριψε.<br /><br />Βέβαια, η διατύπωση της ρήτρας δεν σημαίνει ότι η Γαλλία δεν μπορεί να προστρέξει σε βοήθεια, σε περίπτωση παραβίασης της υφαλοκρηπίδας ή της ΑΟΖ εκ μέρους της Τουρκίας, όπως έγινε και με την Ελλάδα και με την Κυπριακή Δημοκρατία με την αποστολή του αεροπλανοφόρου “Ντε Γκωλ” στις επίμαχες περιοχές. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν συνιστά συμβατική υποχρέωση της Γαλλίας.<br /><br /></div><div>Αποτρεπτικό όπλο<br /><br />Τέταρτον, η συνδρομή παρέχεται εάν τα συμβαλλόμενα μέρη από κοινού διαπιστώσουν την ένοπλη επίθεση, άρα δεν αποτελεί μονομερές δικαίωμα του ενός εξ αυτών να το ζητήσει από το άλλο. Γίνεται κατανοητό ότι σε μια τέτοια περίπτωση το μέρος του οποίου ζητείται η συνδρομή (Γαλλία), πέραν των νομικών κριτηρίων για την διαπίστωση της ύπαρξης της έννοιας “ένοπλη επίθεση” θα το κρίνει κυρίως με κριτήρια πολιτικής σκοπιμότητας.<br /><br />Έτσι π.χ. σε μία περίπτωση ένοπλης επίθεσης από παράνομους μετανάστες κατόπιν χειραγώγησης από το τουρκικό κράτος εναντίον των συνόρων και της εδαφικής επικράτειας της χώρας μας, ανάλογης αυτής του υβριδικού πολέμου του Μαρτίου 2020, η πολιτική σκοπιμότητα θα επηρεάσει, εάν όχι θα καθορίσει, τη νομική ερμηνεία που θα δώσει η γαλλική πλευρά στο εάν μία τέτοια επίθεση εντάσσεται στο πεδίο εφαρμογής της ρήτρας αμοιβαίας συνδρομής. Η άποψή μου περί αυτού είναι ότι μία τέτοια περίπτωση συνιστά ένοπλη επίθεση υπό την έννοια του άρθρου 2, τουλάχιστον εάν μπορεί να καταλογισθεί –υπό προϋποθέσεις μπορεί– στο τουρκικό κράτος.<br /><br />Είναι πράγματι πολύ θετική η ελληνογαλλική συμφωνία για πολλούς λόγους και κυρίως η ρήτρα της αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής, αλλά μην φαντασιωνόμαστε ότι θα μας λύσει από μόνη της τα προβλήματα με τους γείτονές μας. Κάτι τέτοιο σίγουρα δεν είναι στις προθέσεις των φίλων μας των Γάλλων και κατά πάσα πιθανότητα δεν το περιμένει και η ελληνική κυβέρνηση.<br /><br />Πάντως, μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό αποτρεπτικό όπλο εάν το δουν σοβαρά και οι Γάλλοι. Η ενεργοποίησή του, όμως, θα εξαρτάται από τις εκάστοτε περιστάσεις και τις εκάστοτε ισορροπίες που θα διέπουν αυτές τις συνθήκες και το οποίο μένει να δούμε κατά πόσο θα αποτρέψει στην πράξη τους Τούρκους από τις επιθετικές τους ενέργειες εις βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ελληνογαλλική συμφωνία έχει και γκρίζες ζώνες…

Τσιλιώτης Χάρης Στο παρόν άρθρο κάνω μερικές επισημάνσεις για την ελληνογαλλική συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας, ειδικά για το άρθρο 2 που...

Διαβάστε την συνέχεια

“Εθνική αυτοκτονία” εάν γυρίσουμε την πλάτη σε εξορύξεις – ορυκτό πλούτο

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/10/ydrogonanthrakes-790x400.jpg" /><br /><br />Το σημερινό επίπεδο αποδοχής της σημασίας του ορυκτού πλούτου της χώρας είναι απογοητευτικό οδηγώντας σε έξαρση των εισαγωγών ενεργειακής τεχνολογίας χαμηλών αποδόσεων χωρίς σοβαρό αντίβαρο. Είναι πολύ δύσκολο να προδιαγράψεις τι θα γίνει με τα απομένοντα μεγάλα θαλάσσια μπλοκ του Ιονίου, του Κυπαρισσιακού, της δυτικής και της νοτιοδυτικής Κρήτης. Παρόμοια, πολύ δύσκολο να προδιαγράψεις μέχρι πότε τα λιγνιτικά κοιτάσματα θα καλούνται να σώσουν την κατάσταση, όταν κάνει πολύ κρύο ή πολύ ζέστη.<br /><br />Του <b>ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΑΣΙΑ</b><br /><a href="https://www.insider.gr/">INSIDER</a><br /><br />Τα προαναφερθέντα θαλάσσια μπλοκ απαιτούν σοβαρές γεωφυσικές εργασίες που δεν έχουν γίνει ακόμα, παρουσιάζουν όμως πολύ μεγάλες πιθανότητες εύρεσης φυσικού αερίου σε μεγάλες ποσότητες, ιδιαίτερα στο νότο. Δυστυχώς, εδώ και ένα χρόνο παρατηρήσαμε την έξοδο της γαλλικής Total και της ισπανικής Repsol από το θαλάσσιο χώρο του Ιονίου και το χερσαίο της δυτικής Ελλάδας.<br /><br />Πρόσφατα, τα Ελληνικά Πετρέλαια ανακοίνωσαν ότι αποδεσμεύονται επίσης από τις χερσαίες παραχωρήσεις που είχαν κερδίσει παλαιότερα. Η συνολική επιφάνεια των 4 χερσαίων παραχωρήσεων από τις οποίες οι εταιρείες αποχωρούν αφορά σε 21.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.<br /><br />Με βάση τις ανακοινώσεις των εταιρειών και της αρμόδιας διαχειριστικής αρχής, τα αποθέματα αργού από τις χερσαίες παραχωρήσεις της δυτικής Ελλάδας εκτιμώνται σε 2 δισεκατομμύρια βαρέλια. Δυστυχώς, τα πιο προχωρημένα μπλοκ του Πατραϊκού Κόλπου και του Κατάκολου, ελλείψει τελικών αδειοδοτήσεων, περιμένουν εδώ και 3 χρόνια τις γεωτρήσεις από τις ελληνικές εταιρείες ΕΛΠΕ και Energean.<br /><br /><div>Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι τώρα, δεν υπήρξε η θετική υποστήριξη που θα περίμεναν οι εταιρείες από το κράτος και μέρος του πληθυσμού, για την επιτάχυνση των διαδικασιών, περιβαλλοντικών και άλλων. Συγκριτικά, όλα αυτά τα χρόνια οι ΑΠΕ χαίρουν υποστήριξης και επιχορηγήσεων.<br /><br />Σε αυτό το περιβάλλον, η Διαχειριστική Αρχή Υδρογονανθράκων καλεί λίγο πολύ τις εντολοδόχους εταιρείες να διαφοροποιήσουν τις επενδύσεις τους προς ένα ενεργειακό μείγμα με αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα ή φυσικού αερίου, αλλά και με θαλάσσιες ανεμογεννήτριες.<br /><br />Συνδέοντας το θέμα με την ενεργειακή εξάρτηση, σήμερα, η Τουρκία, το Ισραήλ και η Αίγυπτος αγωνίζονται για την κυριαρχία στην παροχή ενός ολοένα πλουσιότερου μείγματος φυσικού αερίου προς τις ευρωπαϊκές αγορές. Αναμφίβολα, η ανακάλυψη φυσικού αερίου στα προαναφερόμενα ελληνικά μεγάλα θαλάσσια μπλοκ θα ανατρέψει την σημερινή κατάσταση της χώρας η οποία «εξάγει Τουρισμό» και εισάγει πετρέλαιο και φυσικό αέριο και καταναλώνεται σε εργολαβικές εργασίες των εισαγομένων.<br /><br />Ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει ότι οι εκτιμώμενοι πόροι φυσικού αερίου από 30 ελληνικές περιοχές δυτικά, νοτιοδυτικά και νότια της Κρήτης και από το Ιόνιο Πέλαγος, που αντιπροσωπεύουν δυνητικά κοιτάσματα τα οποία κυμαίνονται μεταξύ 70 και 90 Τcf (τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια), δηλαδή μεταξύ 12 και 15 Bboe (δισεκατομμύρια βαρέλια ισοδύναμου πετρελαίου), δεν θα μπορούσαν να καταστήσουν την Ελλάδα παραγωγό και όχι μόνο διακομιστή φυσικού αερίου;<br /><br />Ακόμα και ένα ποσοστό εκμεταλλευσιμότητας όχι μεγαλύτερο από 20 % αυτών των φυσικών πόρων αντιστοιχεί σε περίπου 500 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (Βcm) διαθέσιμου φυσικού αερίου. Αυτό μεταφράζεται σε κάλυψη των σημερινών αναγκών της Ελλάδας για διάστημα 100 ετών.<br /><br />Το καθαρό μέρισμα του ελληνικού κράτους, με βάση τις σημερινές συμβάσεις δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης όπως και αυτών του Ιονίου, ανέρχεται σε 35%, κάτι που αντιπροσωπεύει, για τους προαναφερόμενους όγκους, 35 χρόνια διαθεσιμότητας φυσικού αερίου ή αντίστοιχης χρηματικής αξίας. Για ποιο λόγο η Ελλάδα δεν επιθυμεί να προσπαθήσει; Ιδιαίτερα εφόσον δεν θα επιχορηγήσει ούτε ένα ευρώ από τα ευρωπαϊκά κονδύλια / ανάκαμψης για τις ΑΠΕ;<br /><br />Το πετρέλαιο δεν είναι το πρόβλημα και οι ΑΠΕ δεν είναι η λύση<br />Η μείωση της παραγωγής πετρελαίου τις επόμενες δεκαετίες δεν αντανακλά επιθυμία να σταματήσει η κατανάλωση πετρελαίου για κλιματικούς λόγους, αλλά κυρίως το ότι δεν είναι δυνατόν να καταναλώνουμε όλο και περισσότερο έναν μη ανανεώσιμο πόρο επ’ αόριστον.<br /><br />Αλλά οι σημερινές ΑΠΕ δεν μπορούν να εγγυηθούν την αναγκαία ενεργειακή επάρκεια που απαιτείται για μια μετάβαση σε λύσεις με λιγότερη μόλυνση και το φυσικό αέριο έχει πάρει το επάνω χέρι. Υπό αυτό το πρίσμα, οι ανεμογεννήτριες είναι και θα παραμείνουν οικονομικός παράδεισος για τους εισαγωγείς φυσικού αερίου.<br /><br />Οι ανεμογεννήτριες, όπως και τα φωτοβολταϊκά, δεν αποδίδουν παρά ένα μικρό μέρος της θεωρητικής ισχύος τους, διότι η λειτουργία τους είναι αποσπασματική, δηλαδή όχι συνεχής και το εκάστοτε ηλεκτρικό δίκτυο για να ανταποκριθεί καίει φυσικό αέριο, πετρέλαιο και λιγνίτη, στην περίπτωση της Ελλάδας όλα εισαγόμενα.<br /><br />Η μεγάλη ζήτηση για φυσικό αέριο, ιδιαίτερα στην Ασία και Κίνα, ωθεί σήμερα τις τιμές, παγκοσμίως, σε υψηλή άνοδο και τις κοινωνίες σε κατανοητή αντίδραση διότι το τιμολόγιο θα διπλασιασθεί ή θα τριπλασιασθεί για τον καταναλωτή ενέργειας προς τιμήν των σημερινών ΑΠΕ.<br /><br />Μιλώντας για τον λιγνίτη, είναι χαρακτηριστικό ότι στην Κίνα η έλλειψη προμήθειας σε άνθρακα οδηγεί τις τιμές του άνθρακα σε επίπεδα ρεκόρ, προκαλώντας περιορισμό στην μεταποίηση, από την οποία εξαρτάται σήμερα ο δυτικός κόσμος, και στην εσωτερική κατανάλωση. Ακόμα και η ΕΕ άρχισε να αναρωτιέται!<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Εθνική αυτοκτονία” εάν γυρίσουμε την πλάτη σε εξορύξεις – ορυκτό πλούτο

Το σημερινό επίπεδο αποδοχής της σημασίας του ορυκτού πλούτου της χώρας είναι απογοητευτικό οδηγώντας σε έξαρση των εισαγωγών ενεργειακής τε...

Διαβάστε την συνέχεια

Διδάγματα AUKUS: Όπλα που ΔΕΝ δίνουν οι ΗΠΑ στην Ελλάδα… γι’ αυτό τους ενοχλεί ο SCALP NAVAL;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/10/LRASM-FA-18EF-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br />H συμμαχία AUKUS δεν περιλαμβάνει μόνο το Loyal Wingman – Πύραυλοι οριζόντιας πλεύσης Tomahawk για το Ναυτικό και JASSM-ER για την Αεροπορία της Αυστραλίας. Γράφτηκε ότι η Αυστραλία πλέον μέσω αυτής, συγκαταλέγεται στις πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη. Σε πρώτη φάση μπορεί να μην έχει ανακοινωθεί τίποτα σχετικά με τον εξοπλισμό των οκτώ τουλάχιστον πυρηνοκίνητων υποβρυχίων της Αυστραλίας με πυρηνικά όπλα. Έχουν γίνει γνωστά όμως άλλα, πολύ σημαντικά κομμάτια της συμφωνίας. Και επειδή οι αναλύσεις σχετικά με το ζήτημα της νέας συμμαχίας στη λεκάνη του νότιου Ειρηνικού περισσεύουν, θα την δούμε και από άλλη μία οπτική…<br /><br />Πέραν όλων των άλλων, μέσω του <a href="https://www.thedrive.com/the-war-zone/42408/australia-to-buy-tomahawk-cruise-missiles-will-get-at-least-eight-nuclear-submarines">αμερικανικού ιστοχώρου The WarZone</a>, έγινε γνωστό ότι στο πλαίσιο της νέας συμμαχίας η Αυστραλία έχει συμφωνηθεί να προμηθευτεί και μία σειρά όπλων μακρού πλήγματος, υψηλής ακρίβειας που αναβαθμίζουν κατακόρυφα τις επιχειρησιακές δυνατότητες των ενόπλων της δυνάμεων συνολικά.<br /><br />Στο δημοσίευμα που επικαλούμαστε, αναφέρεται συγκεκριμένα ότι το Αυστραλιανό Ναυτικό (RAN – Royal Australian Navy) πρόκειται να εξοπλίσει ταν νέα αντιτορπιλικά κλάσης Hobart (έχει αποκτήσει τρεις μονάδες), με πυραύλους οριζόντιας πλεύσης, μακρού πλήγματος RGM-109 Tomahawk. Υπενθυμίζεται ότι τα αντιτορπιλικά κλάσης Hobart (προέρχονται από τη κλάση Alvaro de Bazan) είναι εξοπλισμένα με κατακόρυφους εκτοξευτές Mk.41, συνολικά 48 κελιών.<div><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/didagmata-aukus-opla-poy-den-dinoyn-oi-ipa-stin-ellada-gi-ayto-enochlei-o-scalp-naval/australia-tomahawk"><img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/10/Australia-Tomahawk.jpg" /></a><br /><br />Παράλληλα, αναφέρεται ότι η Αεροπορία της Αυστραλίας (RAAF) θα παραλάβει αριθμό αερομεταφερόμενων AGM-158B JASSM-ER. Πρόκειται για την μεγάλης ακτίνας έκδοση του AGM-158A JASSM (περί τα 1000 χιλιόμετρα), η οποία αντικαθιστά πλέον σε υπηρεσία τους αερομεταφερόμενους BGM-109C Tomahawk στις καταπακτές οπλισμού των βομβαρδιστικών Β-2, Β-52Η και Β-1Β της USAF, για χρήση όχι μόνο από μαχητικά και βομβαρδιστικά αεροπλάνα, αλλά ακόμη και από μεταφορικά!<br /><br />Οι Αυστραλοί έχουν επίσης αποφασίσει την πιστοποίηση-ενσωμάτωση του JASSM-ER στα αεροσκάφη (ΑΦΝΣ) τύπου P-8A Poseidon που διαθέτουν, ενώ παράλληλα στα σχέδια της Καμπέρα, περιλαμβάνεται και η προμήθεια του αντιπλοϊκού LRASM που είναι έκδοχο (Long range Anti-Ship Missile) του JASSM-ER.<br /><br />H Αυστραλία κατά συνέπεια, αναβαθμίζει μέσω της συμμαχίας AUKUS τις δυνατότητες των ενόπλων της δυνάμεων, αποκτώντας την ικανότητα προσβολής θαλάσσιων και χερσαίων στόχων με συμβατικές πολεμικές κεφαλές σε πρώτη φάση, σε μεγάλες αποστάσεις και με μεγάλη ακρίβεια.<br /><br />Αποκτά με άλλα λόγια ικανότητα ανταποδοτικών πληγμάτων εναντίον της Κίνας, ΑΥΤΟΝΟΜΑ. Και εδώ είναι που εντοπίζεται η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με την Ελλάδα. Και ας μην σπεύσει οποιοσδήποτε να συμπεράνει ότι η Αυστραλία αναβαθμίζεται και μετατρέπεται μέσω της συμμαχίας AUKUS από περιφερειακή δύναμη σε στρατηγικό εταίρο, λόγω λόγω διαφοράς μεγέθους με την Ελλάδα.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/didagmata-aukus-opla-poy-den-dinoyn-oi-ipa-stin-ellada-gi-ayto-enochlei-o-scalp-naval/hmas_hobart_f-35a"><img height="360" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/10/hmas_hobart_f-35a-scaled.jpg" width="640" /></a><br /><br />Γιατί η γεωγραφία έχει τα δικά της δεδομένα. Που αποδεικνύουν ότι παρά το σημαντικά μικρότερο μέγεθος της, η Ελλάδα είναι ζωτικής σημασίας χώρα για τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και κατ΄ επέκταση για την ανάσχεση κάθε ρωσικής απόπειρας καθόδου στα νερά της ανατολικής Μεσογείου. Ναι, η Τουρκία έχει ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτό τον αγγλοσαξονικό σχεδιασμό. Αυτό όμως δεν αναιρεί τη στρατηγική σημασία και αξία Ελλάδας και Κύπρου.<br /><br />Μία απλή ματιά στο χάρτη αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ότι η περιοχή που καλύπτει το FIR Αθηνών ΔΕΝ μπορεί να λείπει, να μην περιλαμβάνεται, στους Νατοϊκούς και επομένως και στους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Γιατί σε αντίθετη περίπτωση δημιουργείται ένα τεράστιο χερσαίο και θαλάσσιο κενό. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ παρέκαμψαν το τουρκικό βέτο για την επαναφορά της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ στα τέλη της δεκαετίας του ‘70…<br /><br />Η Πολωνία επομένως, στην οποία έχει αποδεσμευθεί το JASSM και ο πύραυλος HIMARS, ή η Αυστραλία που επιπρόσθετα και πάντα σύμφωνα με το δημοσίευμα που επικαλούμαστε, συνεργάζεται ήδη με τις ΗΠΑ στο χώρο των πολυηχητικών (Hypersonic) όπλων, όπως και στο πρόγραμμα του πυραύλου PrSM (Precision Strike Missile) του Στρατού των ΗΠΑ, δεν είναι πιο σημαντικές ως χώρες – σύμμαχοι από την Ελλάδα. Στην περιοχή μας η αμερικανική προσέγγιση είναι διαφορετική.<br /><br />Επιδιώκοντας να διατηρήσει και την Ελλάδα και την Τουρκία στους στρατηγικούς της σχεδιασμούς για την περικύκλωση της Ρωσίας, οι ΗΠΑ προτιμούν να διατηρούν βάσεις ελεγχόμενες από τις ένοπλες δυνάμεις τους και στις δύο αυτές χώρες, παρά να αποδεσμεύσουν κρίσιμα οπλικά συστήματα.<br /><br />Αφενός γιατί οι περιοχές των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής είναι πολύ πιο “ασταθείς” και αφετέρου γιατί επιθυμούν οι ίδιες των έλεγχο των ισορροπιών μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Οι ισορροπίες, όπως τις αντιλαμβάνονται οι ΗΠΑ στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, είναι επομένως το μεγάλο ελληνικό πρόβλημα. Όχι η διαφορά μεγέθους με την Αυστραλία.<br /><br />Και είναι ένα πρόβλημα που μεταπολεμικά ο ελληνικός πολιτικός κόσμος όχι μόνο δεν έχει κατορθώσει να διαχειριστεί, αλλά το έχει επιδεινώσει μέσω των επιλογών του. Το ότι οι ΗΠΑ δεν αποδεσμεύουν κρίσιμα όπλα σε Ελλάδα και Τουρκία, αποβαίνει εις βάρος της χώρας μας λόγω της αριθμητικής υπεροχής της Τουρκίας και του μεγάλου στρατηγικού της βάθους.<br /><br />Τα τελευταία δε χρόνια το πρόβλημα για την Ελλάδα έχει πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, δεδομένου ότι πλέον η Τουρκία αναπτύσσει και παράγει αυτόνομα και φυσικά χωρίς να καταφεύγει στη συνδρομή ή την συγκατάθεση των ΗΠΑ, αερομεταφερόμενα και μη, όπλα μακρού πλήγματος. Όπλα με καθαρά επιθετικό χαρακτήρα δηλαδή.<br /><br />Οι Τούρκοι ανέπτυξαν τον αντιπλοϊκό ATMACA επί παραδείγματι, ακριβώς επειδή επέλεξαν να σταματήσουν να μπαίνουν στη διαδικασία να ζητούν από τις ΗΠΑ αντίστοιχα όπλα. Ο λόγος απλός… Οι διαβεβαιώσεις του πρέσβη των ΗΠΑ στη χώρα μας, ότι οι αερομεταφερόμενες εκδόσεις του αντιπλοϊκού πυραύλου Harpoon, όπλου με τις δυνατότητες του ATMACA, είναι διαθέσιμες για την Πολεμική Αεροπορία, μέχρι σήμερα ΔΕΝ έχουν επαληθευθεί. Παρά το γεγονός ότι υπήρξε επανειλημμένα η δυνατότητα για αυτό. Θα επαναλάβουμε: ΤΟ ΖΗΤΗΣΑΜΕ;<br /><br />Κατόπιν όλων αυτών η μόνη εναλλακτική που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα, προκειμένου να ασκήσει πραγματικά κυριαρχικά δικαιώματα, μέσω της απόκτησης ικανότητας ανταποδοτικών πληγμάτων, είναι η αναζήτηση όπλων μακρού πλήγματος (Πυροβολικού, αντιπλοϊκών και αερομεταφερόμενων) στην Ευρώπη.<br /><br />Είναι μονόδρομος που με μόνη εξαίρεση το SCALP-EG, δεν έχει πάρει ακόμη την απόφαση να ακολουθήσει. Και την ευθύνη για αυτό δεν φέρει μόνο ο αμερικανικός παράγοντας… Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Διδάγματα AUKUS: Όπλα που ΔΕΝ δίνουν οι ΗΠΑ στην Ελλάδα… γι’ αυτό τους ενοχλεί ο SCALP NAVAL;

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη H συμμαχία AUKUS δεν περιλαμβάνει μόνο το Loyal Wingman – Πύραυλοι οριζόντιας πλεύσης Tomahawk για το Ναυτικό και ...

Διαβάστε την συνέχεια