Τουρκικό μπλόκο (;) σε ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ - Erdogan: Δεν θα κάνουμε το ίδιο λάθος...

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/c00337fe9640da996ba3653787e7d2a1_XL.jpg" width="723" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο Τούρκος πρόεδρος τάχθηκε κατά της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.</span></h3>Το... μάτι στο Ρώσο πρόεδρο, Vladimir Putin, κλείνει για ακόμα μία φορά ο Τούρκος πρόεδρος, Recep Tayyip Erdogan, εντείνοντας τις φημολογίες των τελευταίων ωρών για βέτο, στην ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.<br />«Αυτή τη στιγμή, παρακολουθούμε τις εξελίξεις σχετικά με τη Σουηδία και τη Φινλανδία, αλλά δεν έχουμε θετικές σκέψεις. Στο παρελθόν έκαναν το ίδιο λάθος με την ένταξη της Ελλάδας.<br /><br /><div>Ξέρετε τη στάση της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία.<br />Δεύτερον, δεν θέλουμε να κάνουμε λάθος. Οι Σκανδιναβικές χώρες είναι σαν ξενώνες για τρομοκρατικές οργανώσεις» δήλωσε ο Erdogan.<br />Αξίζει να σημειωθεί ότι για την ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ, είναι απαραίτητη η ομοφωνία.<br /><br />Ακόμα ένα τουρκικό παζάρι;<br /><br />Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι δηλώσεις του Erdogan έγιναν εν μέσω έντονης φημολογίας για συμφωνία με ΗΠΑ για αναβάθμιση των τουρκικών F-16.<br />Μετά την αποκάλυψη της Wall Street Journal και το Bloomberg μετέδωσε ότι η κυβέρνηση Biden στις ΗΠΑ ζήτησε από το Κογκρέσο να εγκρίνει την πώληση όπλων και αναβάθμισης των μαχητικών αεροσκαφών F-16 επιχειρώντας την αναθέρμανση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών που είχαν «παγώσει» μετά την αγορά των ρώσικων S-400 από τους Τούρκους.</div><div><br />Το Bloomberg επικαλείται ανεπίσημες αξιολογήσεις που υποβλήθηκαν στο Κογκρέσο και περιλαμβάνουν την προτεινόμενη πώληση πυραύλων Sidewinder, πυραύλων Amraam και ενημερώσεις λογισμικού και υλικού στα πιλοτήρια των τουρκικών F-16.<br />Η αγορά όπλων αναμένεται να ξεπεράσει τα 500 εκατ. δολάρια, σύμφωνα με μία από τις πηγές που ζήτησε να μην κατονομαστεί πριν από μια επίσημη ανακοίνωση.</div><div><br />Το δημοσίευμα του Bloomberg συνεχίζει με αναφορά σε έναν εκπρόσωπο του State Department που ανέφερε σε ένα email ότι οι ΗΠΑ εκτιμούν τη σχέση τους με την Τουρκία και τη συνεχιζόμενη ικανότητα της Άγκυρας να λειτουργεί σε συνδυασμό με άλλα μέλη του ΝΑΤΟ.<br />Κατά συνέπεια, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι βλέπουν ακόμα ένα... τουρκικό παζάρι για την αναβάθμιση των F-16, πίσω από τη δήλωση του Erdogan για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Αναταράξεις...<br /><br />Αν τελικά η Τουρκία αποφασίσει να ασκήσει βέτο σε αίτημα ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αυτό θα προκαλέσει μεγάλες αναταράξεις στο εσωτερικό της συμμαχίας. Υπενθυμίζεται ότι στην πρόσφατη επίσκεψη της στην Τουρκία, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Victoria Nuland, ανέφερε πως θα ήθελε να υπάρξει αρραγές μέτωπο σε ό,τι αφορά το θέμα της ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκικό μπλόκο (;) σε ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ - Erdogan: Δεν θα κάνουμε το ίδιο λάθος...

Ellada simera 0 15:28

Ο Τούρκος πρόεδρος τάχθηκε κατά της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.Το... μάτι στο Ρώσο πρόεδρο, Vladimir Putin, κλείνει για ακόμα μία φορά ο Τούρκος πρόεδρος, Recep Tayyip Erdogan, ε… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Τι συνεπάγεται η ένταξη Φινλανδίας (και Σουηδίας) στo NATO – Τα νέα… σύνορα και οι ρωσικές απειλές.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/05/filandia-swidia-nato.jpg"><img height="400" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/05/filandia-swidia-nato.jpg" width="728" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Τι σημαίνει για την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και τις σχέσεις Δύσης – Ρωσίας η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Το κρίσιμο επόμενο πεντάμηνο και οι απειλές της Μόσχας, με φόντο την Ουκρανία.<br /><br />Με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία, το Ελσίνκι ετοιμάζεται πλέον να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αποκηρύσσοντας κάθε έννοια «φινλανδοποίησης». Εάν το μέλημα των Φινλανδών ήταν άλλοτε να αποφεύγουν συστηματικά κάθε κίνηση που θα μπορούσε να προκαλέσει ανησυχία ή ενόχληση πίσω στη Μόσχα, πλέον αυτό το μέλημα έχει χαθεί μέσα στα συντρίμμια ενός πολέμου που ήρθε να ανατρέψει όσα μέχρι πρότινος θεωρούνταν δεδομένα στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία.<br /><br />Η τελική απόφαση της Φινλανδίας, αναφορικά με το εάν εκείνη θα υποβάλει αίτηση για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ ή όχι, αναμένεται να ανακοινωθεί επισήμως την ερχόμενη Κυριακή, 15 Μαΐου. Επί της ουσίας ωστόσο, μιλάμε για μια απόφαση που φαντάζει πια ήδη ειλημμένη, όχι μόνο πολιτικά (κυβερνητικός συνασπισμός και κοινοβούλιο τάσσονται υπέρ της ένταξης) αλλά και δημοσκοπικά (το 76% των πολιτών τάσσεται και εκείνο υπέρ της ένταξης).<br /><br />Η ηγεσία της Φινλανδίας, ο πρόεδρος Σάουλι Νιινίστο και η πρωθυπουργός Σάνα Μάριν ανακοίνωσαν σήμερα την πρόθεσή τους να κάνουν το επόμενο «ιστορικό» βήμα προς την ένταξη της χώρας τους στο ΝΑΤΟ, ένα βήμα που πρέπει μάλιστα να γίνει «χωρίς καθυστερήσεις», το συντομότερο δυνατό, όπως υποστηρίζουν.<br /><br />Η φινλανδική ηγεσία υπογραμμίζει πως μια τέτοια κίνηση πρόκειται, με φόντο πια τον πόλεμο στην Ουκρανία, να συμβάλει αποφασιστικά στην ενίσχυση της ασφάλειας της ιδίας της Φινλανδίας, του ΝΑΤΟ ευρύτερα, καθώς και των χωρών της Βαλτικής (με την υποσημείωση πως Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία ανήκουν ήδη στο ΝΑΤΟ).<br /><br />Σε ανάλογο πνεύμα, η ευρωπαϊκή ηγεσία (ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ κ.ά.) χαιρετίζει το νατοϊκό βήμα της Φινλανδίας ως μια κίνηση που πρόκειται να «συμβάλει σημαντικά στην ευρωπαϊκή ασφάλεια».<br /><br />Όσο για το ίδιο το ΝΑΤΟ, εκείνο χαιρετίζει την απόφαση των Φινλανδών και παράλληλα υπογραμμίζει, δια του Νορβηγού γ.γ. Γενς Στόλτενμπεργκ, πως η διαδικασία ένταξης θα είναι για τη Φινλανδία «ομαλή και ταχεία»… προς μεγάλη απογοήτευση βέβαια της Μόσχας που από την πλευρά της απειλεί με το επιχείρημα πως απειλείται.<br />Απειλές<br /><br />Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ αποδοκίμασε ως «απειλή για τη Ρωσία» την ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Συνεχίζοντας, ο ίδιος άφησε μάλιστα να εννοηθεί ότι η ρωσική πλευρά θα μπορούσε σε μια τέτοια περίπτωση να «απαντήσει» κατά τρόπο «συμμετρικό».<br /><br />Τι ακριβώς θα μπορούσε να συνεπάγεται μια τέτοια «συμμετρική» ρωσική «απάντηση» ή μια ρωσική κίνηση «αποκατάστασης των ισορροπιών» (φράση που είχε χρησιμοποιήσει η ρωσική πλευρά παλαιότερα), μένει να φανεί.<br /><br />Σημειωτέων πως οι Ρώσοι έχουν ήδη μεταφέρει πυρηνικά στο Καλίνινγκραντ (Βαλτική) καθώς και στην Χερσόνησο Κόλα (Αρκτική), χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει και ότι θα τα χρησιμοποιούσαν ως μέσο «συμμετρικής» απάντησης ή ως αντίποινα ενάντια σε μια συμμαχία συνολικά 30 χωρών που δηλώνει αμυντική όπως είναι η νατοϊκή.<br /><br />Στην προσπάθειά της να προβλέψει ποια θα μπορούσαν να είναι τα πιθανά ρωσικά αντίποινα, η εφημερίδα Iltalehti υποστηρίζει, επικαλούμενη «πηγές», πως η Μόσχα θα μπορούσε να διακόψει τις ροές φυσικού αερίου προς τη Φινλανδία άμεσα, ενδεχομένως ακόμη και από… αύριο.<div><br />Το κρίσιμο μεσοδιάστημα<br /><br />Πολλοί έχουν εδώ και καιρό εκφράσει ανησυχίες για όσα – ενδεχομένως απειλητικά, προκλητικά ή επιθετικά – θα μπορούσε να κάνει η Μόσχα το διάστημα από τώρα έως και την ολοκλήρωση της ένταξης της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, μια ένταξη για την ολοκλήρωση της οποίας θα απαιτηθούν στην καλύτερη περίπτωση ολίγοι μήνες (έχει αναφερθεί ως πιθανό ορόσημο ο ερχόμενος Οκτώβριος). Σημειωτέων πως κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου των τουλάχιστον πέντε μηνών η Φινλανδία επισήμως δεν θα καλύπτεται από το Άρθρο 5 της Συμμαχίας περί αμυντικής συνδρομής σε περίπτωση επίθεσης.<br /><br />Προκειμένου να κατευνάσει ακριβώς αυτές τις ανησυχίες, ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Μπόρις Τζόνσον υποστήριξε στις 11 Μαΐου πως είναι ήδη έτοιμες νέες αμυντικού τύπου συμφωνίες με τη Φινλανδία και τη Σουηδία – συμφωνίες που θα τις θωρακίζουν με τη συνδρομή της Δύσης, έναντι επιθέσεων.<br /><br />Το νατοϊκό προβάδισμα της Φινλανδίας «συμπαρασύρει» πια προς την πλευρά του ΝΑΤΟ και την επί σειρά αιώνων «ουδέτερη» και «αμέτοχη σε πολέμους» Σουηδία, η οποία πλέον φοβάται μια ενδεχόμενη ρωσική επίθεση στο σουηδικό νησί Γκότλαντ στην Βαλτική.<br /><br />Οι Σουηδοί αναμένεται να ανακοινώσουν και εκείνοι επισήμως το προσεχές διάστημα, μετά τους Φινλανδούς, την απόφαση για το εάν θα επιδιώξουν την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ ή όχι, με όλα τα σημάδια ωστόσο να δείχνουν πως εάν το Ελσίνκι κάνει το πρώτο βήμα τότε θα ακολουθήσει και η Στοκχόλμη, η οποία Στοκχόλμη έχει επίσης λάβει διαβεβαιώσεις το τελευταίο διάστημα από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία κ.ά. ότι θα την συνδράμουν σε περίπτωση (ρωσικής) επίθεσης.</div><div><br />Μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας<br /><br />Πως διαμορφώνονται, ωστόσο, πλέον οι ισορροπίες στα μέτωπα της Δύσης με τη Ρωσία, με φόντο τις ομολογουμένως ραγδαίες και πρωτοφανείς εξελίξεις σε Φινλανδία, Σουηδία, Ουκρανία;<br /><br />Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας και πρωθυπουργός, Καρλ Μπιλντ, έγραφε στο Project Syndicate τον περασμένο Απρίλιο πως μια ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ θα αναδιαμόρφωνε την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας ποικιλοτρόπως:Ενισχύοντας τη νατοϊκή Συμμαχία με νέες περιφερειακές δυνατότητες και νέα στρατεύματα.<br />Ενισχύοντας τη νατοϊκή παρουσία στην περιοχή της Βαλτικής.<br />Ενισχύοντας τον ευρωπαϊκό πυλώνα εντός του ΝΑΤΟ και συνάμα τον νατοϊκό πυλώνα εντός της ΕΕ, πράγμα το οποίο πρόκειται όμως να οδηγήσει και σε μεγαλύτερη σύσφιξη των διατλαντικών δεσμών (άραγε σε βάρος ή όχι της ευρωπαϊκής «στρατηγικής αυτονομίας»;).<br />Νέα σύνορα<br /><br />Εάν όμως η Φινλανδία ενταχθεί στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, τότε η Ρωσία αποκτά αυτομάτως νέα σύνορα με το ΝΑΤΟ, όχι περιορισμένα αλλά χερσαία και συνολικού μήκους… 1.300 χιλιομέτρων όπως είναι τα φινλανδο-ρωσικά. Ο Σουηδός Ρότζερ Σβένσον το σημειώνει σε ανάλυσή του για το GMFUS, υπενθυμίζοντας ωστόσο και κάτι άλλο: πως Ελσίνκι και Στοκχόλμη έχουν αρχίσει να επενδύουν περισσότερο στην Άμυνα αλλά και στις σχέσεις τους με το ΝΑΤΟ ήδη από το 2014, από τη μονομερή προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία δηλαδή και έπειτα. Υπενθυμίζεται πως μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο, η Φινλανδία υπέγραψε συμφωνία για την αγορά συνολικά 64 μαχητικών <a href="https://www.kathimerini.gr/tag/f35/">F-35</a> από τις ΗΠΑ και τη Lockheed Martin (ήταν 1992 όταν η ίδια χώρα είχε αγοράσει 64 F-18 από τις ΗΠΑ).<br /><br />«Το πιο πιθανό είναι πως το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν θα αλλάξει σημαντικά, μπορεί όμως να αλλάξει σημαντικά η ένταση ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τον γεωπολιτικό του αντίπαλο (βλ. Ρωσία)», γράφει ο Φίλιπ Μπαμπ στην Washington Post, υπογραμμίζοντας πως «το πιο σημαντικό ζήτημα» είναι πια «το ίδιο το σύνορο Φινλανδίας – Ρωσίας». Με την ένταξη της Φινλανδίας στη νατοϊκή Συμμαχία, τα κοινά σύνορα της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ πολλαπλασιάζονται σε μήκος – από περίπου 700 χλμ. που ήταν, γίνονται συνολικά πάνω από 1.900 χλμ. – με ό,τι θα μπορούσε να συνεπάγεται αυτό για το δυνητικά διευρυμένο πια πεδίο της έντασης μεταξύ των δύο πλευρών.<br /><br />«Εάν η Φινλανδία και η Σουηδία εντάσσονταν στο ΝΑΤΟ, τότε θα ενισχυόταν έτσι όχι μόνο η παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Βαλτικής αλλά και στην Αρκτική», σημειώνουν από την πλευρά τους οι Φινλανδοί Heljä Ossa και Tommi Koivula (του Finnish National Defence University) σε άρθρο τους για το αμερικανικό War on the Rocks. «Η Φινλανδία βρίσκεται στο κατώφλι του ΝΑΤΟ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συχνά μάλιστα λέγεται ότι η Φινλανδία είναι τόσο κοντά στο ΝΑΤΟ όσο μια χώρα μπορεί να είναι χωρίς να είναι πραγματικό μέλος», συνεχίζουν στο άρθρο τους οι Ossa και Koivula, με το βλέμμα πια στραμμένο στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας που έχει προγραμματιστεί για τα τέλη Ιουνίου… και σε όσα θα έχουν κατά πάσα πιθανότητα αλλάξει ως τότε…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι συνεπάγεται η ένταξη Φινλανδίας (και Σουηδίας) στo NATO – Τα νέα… σύνορα και οι ρωσικές απειλές.

Ellada simera 0 15:21

Γιώργος ΣκαφιδάςΤι σημαίνει για την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και τις σχέσεις Δύσης – Ρωσίας η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Το κρίσιμο επόμενο πεντάμηνο και οι απειλές τη… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αναβιώνει παλιά εθνικιστικά πάθη και μίση.

<img height="360" src="https://i0.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/05/stirlitz-13-5-2022.jpg?fit=1280%2C720&ssl=1" width="743" /><br /><br />Για να καταλάβει κανείς τις βαθιές ρίζες του πολέμου στην Ουκρανία, γιατί είπε αυτά που είπε ο Πούτιν στην ομιλία του στη μεγαλειώδη παρέλαση της 9ης Μαΐου στην Κόκκινη Πλατεία, αλλά και τους κινδύνους διάχυσης της σύρραξης σε γειτονικά κράτη, θα πρέπει να ανατρέξει στα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στην ευρύτερη Ανατολική Ευρώπη από το 1919 έως το 1945. <br /><br />Το κυρίαρχο γεγονός της περιόδου αμέσως μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η ίδρυση του ανεξάρτητου πολωνικού κράτους, 124 χρόνια μετά τον διαμελισμό του. Η Ρωσία που βρισκόταν στη δίνη ενός τρομερού εμφυλίου πολέμου από το 1917 που έγινε η Οκτωβριανή Επανάσταση, δεν ήταν σε θέση αρχικά να αντιδράσει αποτελεσματικά στην ίδρυση της ανεξάρτητης Πολωνίας (η οποία είχε την αμέριστη στήριξη Βρετανών και Γάλλων), αλλά το 1920 αναγκάστηκε να ασχοληθεί με αυτή τη νεοπαγή χώρα όταν οι Πολωνοί προήλασαν βαθειά μέσα στην Ουκρανία καταλαμβάνοντας ακόμα και το Κίεβο. Ο Λένιν έδωσε τότε εντολή στον Κόκκινο Στρατό να περάσει στην αντεπίθεση και πράγματι κατάφερε να απωθήσει τους Πολωνούς προς τον ποταμό Βιστούλα. Οι μπολσεβίκοι πίστεψαν τότε ότι θα μπορούσαν να κυριεύσουν τη Βαρσοβία και να προσαρτήσουν ολόκληρη την Πολωνία, αλλά τα κομμουνιστικά στρατεύματα του νεαρού στρατηγού Τουχατσέφσκι αποκρούστηκαν από τον Πολωνό στρατάρχη Πιλσούδσκι σε μια εκπληκτική εκστρατεία που έμεινε στην Ιστορία ως το «θαύμα στον Βιστούλα». Παρόμοια ατυχία γνώρισαν οι μπολσεβίκοι και στα βόρεια, όπου η Φινλανδία, κερδίζοντας το 1919 για πρώτη φορά στην Ιστορία της την ανεξαρτησία της από τη Ρωσία, κατάφερε με έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο να την κατοχυρώσει και στρατιωτικά έχοντας ως ηγέτη τον στρατάρχη Μανερχάιμ, έναν πρώην υπασπιστή του τσάρου ο οποίος έμαθε να μιλάει τα φινλανδικά σε ηλικία 50 ετών.<br /><br />Έπειτα από το διπλό φιάσκο στην Πολωνία και τη Φινλανδία, οι φιλοδοξίες των Σοβιετικών να ανακτήσουν τα εδάφη που ανήκαν παραδοσιακά στην τσαρική Ρωσία ψαλιδίστηκαν προσωρινά, αλλά δεν έπαψαν να υφίστανται. Όταν την εξουσία στην ΕΣΣΔ ανέλαβε ο Στάλιν μετά τον θάνατο του Λένιν, απέρριψε το δόγμα της βίαιης εξαγωγής της κομμουνιστικής επανάστασης στην υπόλοιπη Ευρώπη και άρχισε να ασκεί μία έξυπνη και αδίστακτη εξωτερική πολιτική με στόχο 1) να κρατήσει την ΕΣΣΔ μακριά από έναν νέο μεγάλο ευρωπαϊκό πόλεμο, και 2) να εξυπηρετήσει αποκλειστικά και μόνο τα μακροπρόθεσμα ρωσικά εθνικά συμφέροντα. Υπό το πρίσμα αυτό, ο Στάλιν έλαβε μία απόφαση καθοριστικής ιστορικής σημασίας τον Αύγουστο του 1939. Την εποχή εκείνη, κι ενώ πύκνωναν τα σύννεφα ενός γερμανοπολωνικού πολέμου που απειλούσε να φέρει την Ευρώπη σε μια νέα μεγάλη σύρραξη λόγω των εγγυήσεων που είχε δώσει η Βρετανία στην Πολωνία, ο Στάλιν αντελήφθη ότι οι Αγγλογάλλοι που μέχρι τότε είχαν περιφρονήσει τελείως τη Σοβιετική Ένωση στις διπλωματικές επαφές που είχαν με τη ναζιστική Γερμανία, επεδίωκαν να στρέψουν την τελευταία εναντίον της ΕΣΣΔ ώστε να βάλουν τα δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα -που ήταν ορκισμένοι εχθροί μεταξύ τους- να αλληλοεξοντωθούν. Ο Στάλιν όμως ήταν αποφασισμένος να μην «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» για λογαριασμό άλλων (όπως είχε κάνει η τσαρική Ρωσία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο), και επιπλέον διαπίστωσε ότι οι Αγγλογάλλοι δεν ήταν σε θέση να του δώσουν τα χαμένα ρωσικά εδάφη που επιθυμούσε να ανακτήσει. Έτσι έκανε έναν διπλωματικό ελιγμό απόλυτου γεωπολιτικού κυνισμού και υπέγραψε με τη ναζιστική Γερμανία το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ το οποίο συνοδευόταν από ένα μυστικό πρωτόκολλο μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />Με βάση αυτό το μυστικό πρωτόκολλο η χιτλερική Γερμανία και η σταλινική ΕΣΣΔ θα μοίραζαν μεταξύ τους την Πολωνία, στην οποία ήταν έτοιμος να επιτεθεί ο Χίτλερ για τους δικούς του λόγους. Επιπλέον, η Εσθονία και η Λετονία θα περιέρχονταν στη σφαίρα επιρροής της ΕΣΣΔ, και το ίδιο θα συνέβαινε με τη ρουμανική επαρχία της Βεσσαραβίας. Όλα αυτά τα εδάφη που η ΕΣΣΔ συμφώνησε με τη Γερμανία να ανακτήσει (δηλαδή η Ανατολική Πολωνία όπου κατοικούσαν κατά κύριο λόγο άνθρωποι ουκρανικής και λευκορωσικής καταγωγής), η Εσθονία, η Λετονία και η Βεσσαραβία) είχαν αποσπαστεί από την τσαρική Ρωσία με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, επομένως ο Στάλιν επιχειρούσε να επαναφέρει τα δυτικά σύνορα της ΕΣΣΔ στα όρια που είχε παλαιότερα η Ρωσική Αυτοκρατορία, και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να ρίξει ούτε τουφεκιά όπως ήλπιζε. Ενώ αρχικά το μυστικό πρωτόκολλο του Συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότωφ προέβλεπε ότι η Λιθουανία θα βρισκόταν υπό τη γερμανική επιρροή, μόλις ολοκληρώθηκαν οι γερμανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Πολωνία, η Μόσχα πίεσε το Βερολίνο να δεχθεί μία τροποποίηση του πρωτοκόλλου και η Λιθουανία περιήλθε κι αυτή υπό τη σοβιετική σφαίρα επιρροής.<br /><br />Ενώ οι Γερμανοί και οι Αγγλογάλλοι ετοιμάζονταν να συγκρουστούν μεταξύ τους μετά την πτώση της Πολωνίας, ο Στάλιν απαίτησε εκβιαστικά από τις τρεις βαλτικές χώρες να δεχθούν στο έδαφός τους σοβιετικά στρατεύματα, όπως και έγινε. Υποχρέωσε επίσης έπειτα από πόλεμο 105 ημερών τη Φινλανδία να κάνει εδαφικές παραχωρήσεις στην ΕΣΣΔ για να διασφαλιστεί κυρίως η άμυνα του Λένινγκραντ. Τον Απρίλιο του 1940 ο Στάλιν διέταξε να εκτελεστούν με μία σφαίρα στον αυχένα 21.000 Πολωνοί αξιωματικοί που είχαν αιχμαλωτιστεί από τον Κόκκινο Στρατό την προηγούμενη χρονιά (το έγκλημα αυτό θα ερχόταν στο φως το 1943 όταν θα ανακαλύπτονταν τυχαία από τους Γερμανούς τα πτώματα 14.000 εκτελεσθέντων Πολωνών στο δάσος του Κατύν κοντά στο Σμολένσκ). Τον Ιούνιο του 1940, κι ενώ το σύνολο σχεδόν της Βέρμαχτ βρισκόταν στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες έχοντας πετύχει μία απίστευτη νίκη σε βάρος των Αγγλογάλλων, ο Στάλιν βρήκε την ευκαιρία να απαιτήσει με τελεσίγραφο από τη Ρουμανία να του παραχωρηθούν οι επαρχίες της Βεσσαραβίας και της Βόρειας Βουκοβίνας (δηλαδή η σημερινή Μολδαβία). Οι Ρουμάνοι ρώτησαν τον Χίτλερ τι έπρεπε να κάνουν, κι εκείνος τους είπε ότι αδυνατούσε προς το παρόν να τους βοηθήσει στρατιωτικά και επομένως έπρεπε να συμμορφωθούν με το σοβιετικό τελεσίγραφο – έτσι τα σοβιετικά στρατεύματα κατέλαβαν τη Βεσσαραβία και τη Βόρεια Βουκοβίνα χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά.<br /><br />Παρ’ ότι η Βεσσαραβία είχε όντως παραχωρηθεί από τους Γερμανούς στη σφαίρα επιρροής της ΕΣΣΔ, δεν ίσχυε το ίδιο για τη Βόρεια Βουκοβίνα, και επιπλέον η είσοδος των σοβιετικών στρατευμάτων σ’ αυτές τις δύο ρουμανικές επαρχίες τα έφερε σε απόσταση λίγων δεκάδων χιλιομέτρων από τις ρουμανικές πετρελαιοπηγές του Πλοέστι από τις οποίες η Γερμανία έπαιρνε μεγάλη ποσότητα του πετρελαίου που χρειαζόταν. Έτσι ο Χίτλερ πήρε μία μοιραία απόφαση. Μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα από την είσοδο των σοβιετικών στρατευμάτων στη Βεσσαραβία και τη Βόρεια Βουκοβίνα, αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να αφήσει την ΕΣΣΔ ελεύθερη να τον μαχαιρώσει πισώπλατα όποτε θα έβρισκε την ευκαιρία, και έδωσε εντολή στη γερμανική ανώτατη στρατιωτική ηγεσία να ετοιμάσει μία επίθεση κατά της ΕΣΣΔ εντός του 1941, την περίφημη επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα». Παρεμπιπτόντως, για τον ίδιο ακριβώς λόγο που ο Χίτλερ θορυβήθηκε με την είσοδο των Σοβιετικών στη Βεσσαραβία και τη Βόρεια Βουκοβίνα, δηλαδή την απειλή κατά των ρουμανικών πετρελαιοπηγών, αποφάσισε να καταλάβει και την Ελλάδα την άνοιξη του 1941 ώστε να απομακρύνει τη βρετανική αεροπορία από το Πλοέστι.<br /><br />Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ τον Ιούνιο του 1941, η κίνηση αυτή αντιπροσώπευε ένα γενικότερο ξεκαθάρισμα λογαριασμών στην Ανατολική Ευρώπη. Ο πιο έμπιστος σύμμαχος του Χίτλερ ήταν ο Ρουμάνος δικτάτορας, στρατηγός Ίων Αντωνέσκου. Δύο ρουμανικές στρατιές με 300.000 άνδρες ανέλαβαν την αποστολή να περάσουν τον ποταμό Προύθο, να ανακαταλάβουν τη Βεσσαραβία και τη Βόρεια Βουκοβίνα από τους Σοβιετικούς και να κυριεύσουν την Οδησσό, ενώ στον βορρά ο φινλανδικός στρατός με 470.000 άνδρες επιχείρησε να πάρει πίσω τα εδάφη που είχε αποσπάσει δια της βίας ο Στάλιν το 1940. Τα γερμανικά στρατεύματα (λίγο παραπάνω από 3 εκατομμύρια άνδρες) έγιναν δεκτά στις βαλτικές χώρες και στην Ουκρανία με ξέφρενο ενθουσιασμό από τους ντόπιους. Κοπέλες έραιναν με λουλούδια τις γερμανικές φάλαγγες, χωρικοί προσέφεραν στους Γερμανούς ψωμί και αλάτι -την παραδοσιακή σλαβική χειρονομία της φιλοξενίας προς τους οδοιπόρους- και γυναίκες έβγαιναν στους δρόμους κρατώντας σταυρούς ζητώντας να ευλογεί ο Θεός τους Γερμανούς στρατιώτες που τους απάλλαξαν από τους άθεους κομμουνιστές. Στη Λιθουανία οι ντόπιοι έδιναν τους Γερμανούς καταλόγους με ονόματα στελεχών του κομμουνιστικού κόμματος ζητώντας την εξόντωσή τους, και άρχισαν να προβαίνουν και οι ίδιοι σε αιματηρά πογκρόμ κατά των Εβραίων, με εκτελέσεις που γίνονταν μερικές φορές σε κεντρικές πλατείες ενώπιον κοινού. Στην Ουκρανία, όπου οι μνήμες από τον φοβερό λιμό του 1932-33 (που στοίχισε τη ζωή σε 5-7 εκατομμύρια ανθρώπους) ήταν ακόμα νωπές, υπήρξε η αίσθηση ότι οι Γερμανοί είχαν έρθει για να απαλλάξουν οριστικά τους Ουκρανούς από το σταλινικό καθεστώς. Συγκροτήθηκαν αμέσως ομάδες αντικομμουνιστών παρτιζάνων, ο λεγόμενος Ουκρανικός Ανταρτικός Στρατός (UPA) -ο πρόγονος του σημερινού ναζιστικού Τάγματος Αζόφ- που επιτίθονταν στον σοβιετικό στρατό και έκαναν δολιοφθορές σε βάρος του εμποδίζοντάς τον να πολεμήσει τους Γερμανούς εισβολείς. <br /><br />Στόχος του UPA ήταν να σχηματιστεί ένα ανεξάρτητο ουκρανικό κράτος, σύμμαχος των ναζί, το οποίο θα περιελάμβανε όχι μόνο ουκρανικά αλλά και παλιά πολωνικά και λευκορωσικά εδάφη. Η πολεμική σημαία του είχε κόκκινο και μαύρο χρώμα που συμβόλιζαν το αίμα των Ουκρανών ανταρτών που χυνόταν στην ουκρανική μαύρη γη. Τα μέλη του χαιρετιούνταν μεταξύ τους με τις φράσεις «Δόξα στην Ουκρανία! Δόξα στους ήρωες!» («Slava Ukrayini! Heroyam slava!»). Σας θυμίζει κάτι αυτό από όσα βλέπουμε να συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία; Φυσικά οι Πολωνοί αντέδρασαν δυναμικά στα σχέδια των Ουκρανών φασιστών. Για όσο διάστημα οι Γερμανοί κατείχαν την Ουκρανία, διεξήχθη ένας πόλεμος απίστευτης αγριότητας μεταξύ των Πολωνών και των Ουκρανών ανταρτών για το ποιος θα ελέγχει την παλιά Ανατολική Πολωνία που είχε προσαρτήσει ο Στάλιν το 1939 με βάση το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ. Πολωνοί αντάρτες έμπαιναν στο έδαφος της Ουκρανίας, στη Βολύνια και την Ανατολική Γαλικία, έκαιγαν ολόκληρα χωριά και σκότωναν όποιον έβρισκαν μπροστά τους, ενώ σε ανταπόδοση Ουκρανοί αντάρτες έμπαιναν στα κατεχόμενα πολωνικά εδάφη ρήμαζαν και σκότωναν ακόμη και παιδιά και έγκυες γυναίκες – υπολογίζεται ότι συνολικά εξοντώθηκαν περισσότεροι από 100.000 Πολωνοί. Το 2016 μάλιστα η Πολωνία ανακήρυξε τις σφαγές εκείνης της περιόδου ως γενοκτονία σε βάρος του πολωνικού έθνους. Αυτά για να γνωρίζουμε πόσο πολύ αγαπούν διαχρονικά οι Πολωνοί τους Ουκρανούς.<br /><br />Η περιοχή όπου σήμερα μαίνονται οι μάχες στην Ουκρανία γνώρισε τρομερές μάχες και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Μάιο του 1942 οι Σοβιετικοί που είχαν ένα μεγάλο προγεφύρωμα επί του ποταμού Ντόνετς στο Ιζιούμ προσπάθησαν να απελευθερώσουν το Χάρκοβο αλλά έπεσαν σε παγίδα των Γερμανών και υπέστησαν πανωλεθρία αφού αιχμαλωτίστηκαν 241.000 στρατιώτες τους. Έτσι άνοιξε ο δρόμος στη Βέρμαχτ για να φτάσει μετά από μερικούς μήνες μέχρι τον Καύκασο και τον ποταμό Βόλγα. Έπειτα από τη νίκη στο Στάλινγκραντ και καθώς προήλαυναν ασταμάτητοι προς δυσμάς, οι Σοβιετικοί πίστεψαν τον Φεβρουάριο του 1943 ότι είχαν μία σπάνια ευκαιρία να διαλύσουν τον γερμανικό στρατό στην Ανατολική Ουκρανία και να φθάσουν στον Δνείπερο. Όντως κατέλαβαν το Χάρκοβο (η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της ΕΣΣΔ εκείνη την εποχή με 833.000 κατοίκους), το Μπιέλγκοροντ, το Στάλινο (σημερινό Ντονέτσκ), το Σλαβιάνσκ, το Κραματόρσκ, το Κρασνοαρμέισκ (σημερινό Ποκρόφσκ) και το Βοροσίλοφγκραντ (σημερινό Λουγκάνσκ) αλλά δεν υπολόγισαν την εκπληκτική ικανότητα ανασύνταξης που είχαν οι Γερμανοί και την επιχειρησιακή ιδιοφυΐα του στρατάρχη φον Μανστάιν. Καθώς πλησίαζαν στη Ζαπορίζια δέχθηκαν σφοδρή πλευρική γερμανική αντεπίθεση (στην οποία τον κύριο ρόλο έπαιξαν οι 3 πιο επίλεκτες μεραρχίες των Waffen SS, «Σωματοφυλακή Αδόλφου Χίτλερ», «Ράιχ» και «Νεκροκεφαλή», που είχαν μεταφερθεί εσπευσμένα σιδηροδρομικώς στο Ανατολικό Μέτωπο από την κατεχόμενη Γαλλία) και έχασαν το Χάρκοβο για δεύτερη φορά, για να το απελευθερώσουν οριστικά τον Αύγουστο του 1943.<br /><br />Στο μεταξύ οι Γερμανοί λόγω των φυλετικών αντιλήψεών τους που υποβίβαζαν όλους τους Σλάβους στο επίπεδο του «υπανθρώπου», αντί να εκμεταλλευτούν τη φιλική διάθεση των Ουκρανών εθνικιστών, τους έκαναν εχθρούς τους, και το 1943 υπήρξαν αρκετές αψιμαχίες μεταξύ τους με χιλιάδες θύματα και από τις δύο πλευρές. Αυτό όμως δεν ελάττωσε καθόλου τον φανατικό αντιρωσισμό των Ουκρανών ναζί. Την ίδια χρονιά συγκροτήθηκε από τους Γερμανούς η 14η Μεραρχία Γρεναδιέρων SS «Γαλικία» στελεχωμένη αποκλειστικά από Ουκρανούς ναζί, η οποία πολέμησε μέχρι το 1945 στο πλευρό των χιτλερικών. Στη Λετονία συγκροτήθηκαν η 15η και η 19η Μεραρχία Γρεναδιέρων SS στελεχωμένες με Λετονούς εθελοντές, και στην Εσθονία η 20ή Μεραρχία Γρεναδιέρων SS στελεχωμένη με Εσθονούς ναζί. (Μας λέει άραγε κάτι αυτό για τα όρια όπου έχει φθάσει το ΝΑΤΟ σήμερα; ). Όταν στα τέλη του Φεβρουαρίου του 1944 ο Κόκκινος Στρατός έδινε αιματηρές μάχες με τους Γερμανούς στη δυτική όχθη του Δνείπερου για να απελευθερώσει τη δυτική Ουκρανία, οι φασίστες Ουκρανοί αντάρτες του UPA στράφηκαν και πάλι εναντίον του. Κατάφεραν μάλιστα να σκοτώσουν σε ενέδρα έναν από τους διασημότερους και πιο ταλαντούχους Σοβιετικούς ανώτατους αξιωματικούς, τον ρωσικής καταγωγής διοικητή του 1ου Ουκρανικού Μετώπου, στρατηγό Νικολάι Βατούτιν. Ποιος ήταν ο Βατούτιν; Ήταν αυτός που είχε πετύχει την πρώτη κύκλωση μεγάλου γερμανικού σχηματισμού στο ρωσικό μέτωπο το 1942 στο Ντεμιάνσκ, είχε καταστρέψει την ιταλική 8η Στρατιά μεταξύ των ποταμών Ντόνετς και Ντον τον Δεκέμβριο του 1942, είχε διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη νίκη επί των Γερμανών στη μάχη του Κουρσκ τον Ιούλιο του 1943, και είχε απελευθερώσει το Κίεβο τον Νοέμβριο του ίδιου έτους. Μέσα σε δύο μήνες από τη δολοφονία του Βατούτιν, σκοτώθηκαν επί ουκρανικού εδάφους πολεμώντας κατά των Γερμανών και οι δύο αδελφοί του που υπηρετούσαν κι αυτοί στον Κόκκινο Στρατό. <br /><br />Η εκδίωξη των Γερμανών από τη σοβιετική επικράτεια δεν σήμανε και το τέλος της δράσης των ανταρτικών ομάδων στις βαλτικές χώρες και στην Ουκρανία. Στη Λιθουανία οι λεγόμενοι «Αδελφοί του Δάσους» συνέχισαν το αντάρτικο κατά των σοβιετικών δυνάμεων μέχρι που ηττήθηκαν αποφασιστικά στη μάχη του Κάλνισκε στις 16 Μαΐου 1945. Στην Ουκρανία ένα παρακλάδι του UPA, η ακροδεξιά Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών (OUN-B) υπό τον διαβόητο φασίστα Στεπάν Μπαντέρα, συνέχισε το αντάρτικο κατά της ΕΣΣΔ μέχρι το 1955 (!) οπότε έγινε πλέον σαφές ότι οι Ουκρανοί εθνικιστές δεν μπορούσαν να περιμένουν καμία βοήθεια από το εξωτερικό. Η OUN-B αυτοδιαλύθηκε και ο Μπαντέρα κατέφυγε μαζί με την οικογένειά του στο Μόναχο της Δυτικής Γερμανίας όπου τον δολοφόνησαν πράκτορες της KGB το 1959.<br /><br />Στο μεταξύ, οι Δυτικοί Σύμμαχοι παρέδωσαν στην ΕΣΣΔ του Στάλιν όλα τα εδάφη που αυτή είχε αποκτήσει μέσω του μυστικού πρωτοκόλλου του Συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότωφ. Η επιμονή του Στάλιν ότι δεν επρόκειτο να δεχθεί τίποτα λιγότερο από εδαφική άποψη από ό,τι είχε αρπάξει πριν την επίθεση των Γερμανών το 1941, έφερε αποτέλεσμα. Στη Διάσκεψη της Τεχεράνης τον Νοέμβριο του 1943 ο Τσώρτσιλ πρότεινε την περίφημη μετατόπιση της Πολωνίας προς δυσμάς, δηλαδή να κρατήσει οριστικά η ΕΣΣΔ την παλιά Ανατολική Πολωνία που της παραχώρησαν οι ναζί το 1939, και σε αντάλλαγμα να λάβει η Πολωνία γερμανικά εδάφη στα δυτικά της τα οποία δεν είχαν υπάρξει ποτέ μέχρι τότε πολωνικά, όπως η Πομερανία, η Σιλεσία και ένα τμήμα της Ανατολικής Πρωσίας. Ο Στάλιν ικανοποιήθηκε με τη βρετανική πρόταση η οποία συζητήθηκε πάλι στη Διάσκεψη της Γιάλτας, συμφωνήθηκε επισήμως στη Διάσκεψη του Πότσδαμ και υλοποιήθηκε από το 1945. <br /><br />Επειδή η εκδίωξη των ναζί από την Ανατολική Ευρώπη είχε στοιχίσει ποταμούς αίματος στους Σοβιετικούς (είχαν 600.000 νεκρούς στρατιώτες στην Πολωνία, 250.000 στη Ρουμανία και 150.000 στη Γιουγκοσλαβία), ο Στάλιν θεώρησε ότι η ΕΣΣΔ είχε το ηθικό δικαίωμα να ανταμειφθεί με την προσάρτηση και άλλων εδαφών. Έτσι, κράτησε μόνιμα τη Βεσσαραβία και τη Βόρεια Βουκοβίνα, τα εδάφη των οποίων απετέλεσαν την κατοπινή Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μολδαβίας. Κράτησε επίσης ως ρωσικό έδαφος ένα τμήμα της γερμανικής Ανατολικής Πρωσίας που περιείχε την πρωτεύουσα της επαρχίας αυτής, την παλιά Καινιξβέργη, τη θεωρούμενη ως λίκνο του πρωσικού μιλιταρισμού, την οποία και μετονόμασε το 1946 σε Καλίνινγκραντ προς τιμήν του αποβιώσαντος προέδρου του Ανωτάτου Σοβιέτ, Μιχαήλ Καλίνιν. (Το όνομα του Καλίνιν είχε πάρει προπολεμικά και η μεγάλη πόλη Τβερ βορειοδυτικά της Μόσχας, αλλά παρ’ ότι αυτή επανήλθε στην παλιά ονομασία της μετά την πτώση του κομμουνισμού το 1991 δεν συνέβη το ίδιο και με το Καλίνινγκραντ). <br /><br />Από τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία απειλεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στην Ανατολική Ευρώπη και να αναζωπυρώσει παλιά εθνικιστικά πάθη και μίση. Αυτή τη στιγμή η Ουκρανία δεν κινδυνεύει να χάσει εδάφη μόνο από τους Ρώσους, αλλά και από τους Πολωνούς που πιθανώς να θελήσουν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για να ανακαταλάβουν τη Γαλικία (που ούτως ή άλλως είναι καθολική περιοχή και όχι ορθόδοξη) και το Λβιβ, το οποίο μέχρι το 1939 ήταν πολωνική πόλη και ονομαζόταν Λβοφ. Είναι επίσης πιθανό οι Ρουμάνοι να επιχειρήσουν να βάλουν πόδι και πάλι στη Μολδαβία με το σκεπτικό ότι αυτή η περιοχή αποσπάστηκε βίαια από τη χώρα τους από τον Στάλιν με τη συγκατάθεση του Χίτλερ. Αλλά και ο θύλακος του Καλίνινγκραντ που παραμένει ως σήμερα υπό ρωσικό έλεγχο αποτελεί άλλη μία πιθανή αφορμή διάχυσης του πολέμου που διεξάγεται στην Ουκρανία, διότι μόλις 60 χιλιόμετρα λιθουανικού και πολωνικού εδάφους τον χωρίζουν από τη Λευκορωσία. Βέβαια, αν η Ρωσία επιχειρήσει να τον ενσωματώσει στον εθνικό της κορμό, αυτό θα σημάνει παραβίαση του εδάφους χωρών του ΝΑΤΟ και πιθανώς τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. <br /><br />Αναρωτιέμαι αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε πλήρη αντίληψη του κουτιού της Πανδώρας που άνοιξε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, και αν συναισθάνεται τις ολέθριες συνέπειες που μπορεί να έχει για την Ελλάδα η ενεργός ανάμιξή της σε μια σύρραξη η οποία μπορεί σύντομα να αποκτήσει διαστάσεις που ελάχιστοι είχαν φανταστεί πριν από δύο μήνες.<div><br /><div><a href=" https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αναβιώνει παλιά εθνικιστικά πάθη και μίση.

Ellada simera 0 15:12

Για να καταλάβει κανείς τις βαθιές ρίζες του πολέμου στην Ουκρανία, γιατί είπε αυτά που είπε ο Πούτιν στην ομιλία του στη μεγαλειώδη παρέλαση της 9ης Μαΐου στην Κόκκινη Πλατεία, αλλά και τους κινδύνου… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Κυρά της Ρω: Η ιστορία μιας γνήσιας ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ!

<img height="640" src="https://www.tideon.org/images/ISTORIKI_BIBLIOTHIKI/genika_istorika_themata/kyra_ths_rw_01.jpg" width="747" /><div><br /></div><div>Το όνομά της έγινε σύμβολο. Σημείο αναφοράς γενναιότητας και πατριωτισμού. Μια γυναίκα με πρόσωπό τσαλακωμένο από τις αντιξοότητες, με ένα κορμί ζαρωμένο από το αλάτι της θάλασσας και τις κακουχίες, αλλά με βλέμμα πεντακάθαρο με καρδιά αγνή, με ψυχή που ξεχείλιζε στα κύματα γύρω από το μικρό της νησάκι.<div><br />Η κυρά της Ρω, ή κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, ύψωνε κάθε μέρα για 34 (κατά άλλους για 40) χρόνια την ελληνική σημαία μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια.<br />Η κυρά της Ρω, ή κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, ύψωνε κάθε μέρα για 34 (κατά άλλους για 40) χρόνια την ελληνική σημαία μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια. Σε ένα μέρος άγονο, αφιλόξενο, που μόνο λίγο χορτάρι φύτρωνε στο χώμα. Σε μια μικρή βραχονησίδα που ήταν το σπίτι της, η άκρη της πατρίδας που λάτρευε.</div><div><br />Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες.</div><div><br />Η Ρω βρίσκεται 4 μίλια δυτικά από το Καστελόριζο και σε απόσταση 12 μιλίων από τις τoυρκικές ακτές. Ονομάζεται και Άγιος Γεώργιος, ή αρχαία Ρώγη ή Ρόπη. Εκεί πήρε την απόφαση να μείνει με το σύζυγό της η Δέσποινα Αχλαδιώτη το 1924, ήταν τότε μόλις 25 χρονών.</div><div><br /></div><div><img src="https://www.tideon.org/images/ISTORIKI_BIBLIOTHIKI/genika_istorika_themata/kyra_ths_rw_02.jpg" /></div><div><br /></div><div>Το Καστελόριζο και τα γύρω νησιά είχαν γεμίσει πρόσφυγες. Στη Ρω ζούσαν τότε λιγοστές οικογένειες. Άγονο μέρος, δεν ήταν για όλους. Η Δέσποινα με τον άντρα της δε δίστασαν. Παρέα με λίγα ζώα για να καλύπτουν τις ανάγκες τους, πήραν όσα υπάρχοντα είχαν και εγκαταστάθηκαν στη Ρω.<br />Η πρώτη φορά που η Δέσποινα Αχλαδιώτου ύψωσε τη σημαία ήταν το 1927, όταν ξύπνησε ένα πρωί και είδε στην κορυφή του νησιού να κυματίζει η τουρκική σημαία. Πήγε στο σπίτι, άνοιξε το σεντούκι, πήρε ένα λευκό σεντόνι και μια γαλάζια κουρτίνα και έραψε τη γαλανόλευκη. Κατέβασε με τον άντρα της την τουρκική, τοποθετώντας στη θέση της τη νέα σημαία.</div><div><br />Λίγα χρόνια αργότερα οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού έφυγαν για να αναζητήσουν μια καλύτερη μοίρα για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Η Δέσποινα και ο Κώστας όμως έμειναν. Σχεδόν ολομόναχοι.<br />Ώσπου το 1940 ο Κώστας Αχλαδιώτης αρρώστησε βαριά. Κλινήρης και παντελώς αδύναμος, έπρεπε να μεταφερθεί στο Καστελόριζο. Έτσι η Δέσποινα άναψε φωτιά ώστε να ειδοποιήσει για βοήθεια τους ψαράδες στα καϊκάκια. Άργησαν πολύ να τη δούν όμως. Και τη φωτιά και τη Δέσποινα. Ο άντρας της πέθανε στο δρόμο για το νησί όπου θα του έσωζαν τη ζωή οι γιατροί. Και η Δέσποινα τον κήδεψε μόνη της. Και μόνη της τον έκλαψε.</div><div><br /><img height="480" src="https://www.tideon.org/images/ISTORIKI_BIBLIOTHIKI/genika_istorika_themata/kyra_ths_rw_03.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Το 1943 επέστρεψε στη Ρω από το Καστελόριζο όπου έμεινε για λίγο, παίρνοντας μαζί της την τυφλή μητέρα της. Δύο γυναίκες μόνες στην κατοχή. Ήταν τότε που άρχισε να υψώνει κάθε πρωί την ελληνική σημαία και να την κατεβάζει το βράδυ. Από τη Ρω προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με “δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά”, όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.</div><div><br />“Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τ’ αγαπώ. / Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες… …βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τουρκικές ακτές. / Την Ελληνική Σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον Τάφο.” είχε πει η ίδια.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; color: #333333; font-family: verdana, Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 16.5px;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="212" loading="lazy" src="https://player.vimeo.com/video/166621614?h=287c666a0f" style="border-style: initial; border-width: 0px; filter: contrast(112%) grayscale(20%) drop-shadow(rgba(128, 128, 128, 0.7) 5px 5px 4px);" title="vimeo-player" width="350"></iframe></div><a style="color: #333333; font-family: verdana, Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 16.5px;"></a><br style="color: #333333; font-family: verdana, Georgia, Utopia, "Palatino Linotype", Palatino, serif; font-size: 16.5px;" />Μετά τα γεγονότα του 1974, όπου Τούρκοι τοποθετούσαν κρυφά τη σημαία τους, η γυναίκα και το νησάκι της έγιναν γνωστά παντού. Η Δέσποινα Αχλαδιώτη βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982. Η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.<br /><br /></div><div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Κυρά της Ρω: Η ιστορία μιας γνήσιας ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ!

Ellada simera 0 15:02

Το όνομά της έγινε σύμβολο. Σημείο αναφοράς γενναιότητας και πατριωτισμού. Μια γυναίκα με πρόσωπό τσαλακωμένο από τις αντιξοότητες, με ένα κορμί ζαρωμένο από το αλάτι της θάλασσας και τις κακουχίες, α… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο “δεδομένος σύμμαχος” και ο θεατρικός καυγάς στη Βουλή

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/tsipras-mitsotakis.png" width="753" /><br /><br />Οι Έλληνες πολιτικοί, ως γνωστόν, είναι αλάθητοι! Όλες οι αποφάσεις τους λαμβάνονται με γνώμονα το καλό της πατρίδας! Γι’ αυτό κι όταν συγκρούονται στο Κοινοβούλιο, καταλαμβάνονται από “ιερή αγανάκτηση” και επιτίθενται ανελέητα εναντίον του πολιτικού αντιπάλου. Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και η ενεργειακή κρίση ήταν οι αφορμές να παρακολουθήσει η ελληνική κοινωνία άλλο ένα κοινοβουλευτικό “θέατρο”.<br /><br />Το πρόβλημα είναι η αλλεργία που έχει το πολιτικό σύστημα στην αυτοκριτική. Μία από τις ελάχιστες εξαιρέσεις είναι το περίφημο <a href="https://www.kathimerini.gr/opinion/561340243/to-mea-culpa-toy-andrea-ellinotoyrkika-kypriako/">mea culpa</a> που είχε αναφωνήσει αυτοκριτικά ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου για την πολιτική Νταβός στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο και social media, αλλά έστω και έτσι αυτό που θα έπρεπε να είναι συχνό φαινόμενο στον κοινοβουλευτικό βίο έμεινε στην ιστορία, επειδή ακριβώς ήταν εξαιρετικά σπάνιο. Οι τομείς της άμυνας και της ασφάλειας (συμπεριλαμβανομένης της ενεργειακής) αποτέλεσαν χθες στη Βουλή τα ζητήματα της πολιτικής σύγκρουσης. Ευτυχώς, επειδή τέτοια σοβαρά ζητήματα κατά κανόνα είναι εκτός της επίσημης πολιτικής συζήτησης, όπως και της συζήτησης στα κομματικά συνέδρια. Αρκεί να ρίξετε μία ματιά στα πρόσφατα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ.<br /><br />Ένα υγιές πολιτικό σύστημα πρέπει να συζητά αυτά τα θέματα, όπως και η κοινωνία, ακόμα κι αν γνωρίζει ότι στο τέλος η κυβέρνηση θα εφαρμόσει την πολιτική που έχει προαποφασίσει. Η χθεσινή σύγκρουση στο Κοινοβούλιο, πάντως, ανέδειξε ενδοτικούς και “σκληρούς” στη διαπραγμάτευση με τους Αμερικανούς! Πρέπει να είναι κανείς μειωμένου καταλογισμού για να μην αντιλαμβάνεται ότι η εικόνα είναι φριχτά διαστρεβλωμένη. Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις, ειδικά τα τελευταία χρόνια, δεν διακρίθηκαν για την διάθεσή τους να διαπραγματευτούν σκληρά με τις ΗΠΑ, ασχέτως ρητορικής.<br /><br />Οι τωρινές καταγγελίες του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να έχουν μία βάση, αλλά χάνουν σε αξιοπιστία, λόγω της πολιτικής που είχε ασκήσει έναντι της Ουάσιγκτον η δική του κυβέρνηση. Οι δε μύδροι που εξαπέλυσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησαν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι δεν διεκδίκησε χειροπιαστά ανταλλάγματα από τους Αμερικανούς για τις στρατιωτικές διευκολύνσεις που τους παραχώρησε η Ελλάδα. Τα περίτεχνα λεκτικά σχήματα και οι επεξηγήσεις του όρου “δεδομένος σύμμαχος” δεν αλλάζουν την πραγματικότητα.<div><br />ΔΙαχρονικά δεδομένος σύμμαχος<br /><br />Στο έμπλεο από πολιτική σκοπιμότητα σκηνικό, δεν θα μπορούσε να λείπει και ο τομέας των εξοπλισμών. Η χρεοκοπία της χώρας καθόρισε και τις προτεραιότητες των κυβερνήσεων στη μνημονιακή περίοδο. Όλες δεν φρόντισαν να συντηρήσουν καν το υπάρχον πολεμικό υλικό, όχι να αγοράσουν καινούργιο. Κάπου εκεί αναφέρθηκε και το πρόγραμμα αναβάθμισης των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P-3B Orion, συνολικού κόστους περίπου μισού δισ. ευρώ.<br /><br />Οι επικριτές δεν υποστήριξαν ότι το ποσό έπρεπε να διατεθεί σε άλλες προτεραιότητες. Ούτε πως έπρεπε αντί για την αναβάθμιση να αγοραστούν νέα αεροπλάνα για την ίδια δουλειά, αν και τα P-3 Orion εξακολουθούν να είναι σε υπηρεσία σε πολλές χώρες. Ο τρόπος παρέπεμπε στο να αφεθούν υπονοούμενα περί σκανδάλου, κατηγορώντας τον τότε υπουργό Άμυνας, Πάνο Καμμένο, που δεν ήταν καν παρών για να υπερασπίσει τον εαυτό του. Γνωρίζοντας ότι πάλι για πολιτικούς λόγους, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα έσπευδε να τον υπερασπίσει, παρότι επρόκειτο για κυβερνητική κι όχι για προσωπική απόφαση.<br /><br />Απέκρυψαν τις πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση στην ΕΑΒ, η οποία έχει την κύρια ευθύνη για την καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του προγράμματος. Απέκρυψαν σκόπιμα τη συμμετοχή ιδιωτικών ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών που δεν έχουν την ανάγκη κυβερνήσεων, έχοντας επιτύχει αυτό, για το οποίο κόπτεται μια αυτοπροσδιοριζόμενη ως φιλελεύθερη κυβέρνηση: Τις εξαγωγές και μάλιστα πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.</div><div><br />Θεατρικός καυγάς στη Βουλή<br /><br />Η συζήτηση στη Βουλή έδωσε, άραγε την εικόνα χώρας, της οποίας ο πρωθυπουργός οδεύει για συνάντηση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ σε μια εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία; Δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται ότι αυτή η επίσκεψη, όπως και αντίστοιχες στο παρελθόν, ενδιαφέρουν τους Έλληνες πρωθυπουργούς κυρίως για τον όποιο αντίκτυπο έχουν στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι.<br /><br />Επειδή η κοινοβουλευτική συζήτηση έφτασε και στο επίμαχο ζήτημα της απόκτησης από την Τουρκία 40 σύγχρονων F-16 και της αναβάθμισης άλλων 80, έχουν αντιληφθεί άπαντες την κρισιμότητα της κατάστασης; Όποιος θεωρεί ότι “έδεσε τον γάιδαρό του” επειδή επικεφαλής της πανίσχυρης αρμόδιας Επιτροπής στη Γερουσία βρίσκεται αποδεδειγμένος φιλέλληνας, διαπράττει κολοσσιαίο σφάλμα.<br /><br />Καλά πληροφορημένες πηγές στην Ουάσιγκτον εξηγούν ότι η υποστήριξη της ελληνικής ομογένειας –σε συνδυασμό με την εβραϊκή και την αρμενική– στον γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ παίζει μεν σημαντικό ρόλο, αλλά, όπως διευκρινίζουν, οι νομοθέτες στις ΗΠΑ περιμένουν κάτι άλλο για να αποφασίσουν τη στάση τους. Περιμένουν εναγωνίως να διαπιστώσουν την επίσημη ελληνική θέση με την ομιλία του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο. Εάν δεν ακούσουν αυτά που περιμένουν, εάν ακούσουν τη μαλθακή ρητορική που εκπέμπει η Αθήνα, προσφέροντας συχνά συγχωροχάρτι στην Άγκυρα, δεν πρόκειται η Γερουσία να γίνει πιο ελληνική από την ελληνική κυβέρνηση.<br /><br />Η χθεσινή εικόνα, λοιπόν, στη Βουλή, δεν παρέπεμψε σε ένα πολιτικό σύστημα με συναίσθηση της κατάστασης και με αποφασιστικότητα να την αντιμετωπίσει. Αποτύπωσε τη συνήθη πολιτική σύγκρουση σε πολύ υψηλούς τόνους, όπου ο ένας προσπαθεί να “αποδείξει” ότι ο άλλος είναι περίπου “εθνικός προδότης”. Ουσία όμως μηδέν. Μόνο ατελείωτος διχασμός και κοινωνικός οπαδισμός.<br /><br /></div><div>Λάθος εκτιμήσεις για την κρίση<br /><br />Από αυτό το κλίμα δεν θα μπορούσε να ξεφύγει ούτε η συζήτηση για την ενεργειακή κρίση. “Για όλα φταίει ο πόλεμος στην Ουκρανία”, ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός, αποκρύπτοντας ότι ο πόλεμος απλώς την παρόξυνε. Έτσι όμως κρύβουν τις δικές τους ευθύνες για λάθος εκτίμηση κι ακόμα πιο λάθος επιλογές, παρότι πολλοί είχαν προειδοποιήσει την κυβέρνηση για τις συνέπειες.<br /><br />Οι κυβερνητικοί εκτιμούσαν ότι τα πληθωριστικά φαινόμενα θα διαρκέσουν άντε μέχρι τον Μάρτιο! Κι ας τους προειδοποιούσαν πολλοί ότι λένε επικίνδυνες ανοησίες κι ότι υπάρχει κίνδυνος ακόμα και επισιτιστικής κρίσης. Πλέον, έφτασαν να υπερακοντίζουν και να πλειοδοτούν στο πόσο θα διαρκέσει ο πόλεμος και η οικονομική κρίση, επιδεικνύοντας δηλαδή μνημειώδη ανευθυνότητα στη διαχείριση.<br /><br />Έχοντας διακομματικά εγκληματήσει με την εγκατάλειψη των ερευνών για την αξιοποίηση των όποιων ελληνικών υδρογονανθράκων, τώρα τρέχουν για μια ακόμη φορά πίσω από τις εξελίξεις. Αντί να πανηγυρίζουμε ως προμηθευτής ενέργειας, που θα μας θωράκιζε και αμυντικά, αποκρύπτουν σήμερα ότι τα χρήματα για την αναγκαία στήριξη των νοικοκυριών, πιθανότατα θα λείψουν από την απολύτως ανελαστική ανάγκη αντικατάστασης υπέργηρων πολεμικών, ή την κάλυψη άλλων αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων.<br /><br />Η εικόνα του πολιτικού συστήματος είναι για μια ακόμη φορά κατώτερη των περιστάσεων. Αντιδρά μονίμως στις εξελίξεις τρέχοντας λαχανιασμένο από πίσω, έχοντας πέσει θύμα πολιτικάντικων υπολογισμών κι όχι έγκαιρης πρόβλεψης των εξελίξεων και κατάλληλων χειρισμών. Σ’ αυτό το πολιτικό περιβάλλον μας σέρβιραν την έννοια του “δεδομένου συμμάχου”. Ίσως, διαισθητικά να πιστεύουν ότι δεν έχουν κι άλλη επιλογή…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο “δεδομένος σύμμαχος” και ο θεατρικός καυγάς στη Βουλή

Ellada simera 0 14:55

Οι Έλληνες πολιτικοί, ως γνωστόν, είναι αλάθητοι! Όλες οι αποφάσεις τους λαμβάνονται με γνώμονα το καλό της πατρίδας! Γι’ αυτό κι όταν συγκρούονται στο Κοινοβούλιο, καταλαμβάνονται από “ιερή αγανάκτησ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Και οι προκλήσεις συνεχίζονται... ''Παραλήρημα'' Τσελίκ: Η Αγία Σοφία είναι στην τουρκική επικράτεια, να μην ασχολούνται οι Έλληνες.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-05/%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%B1.jpeg?itok=k6b3wDDX" width="750" /><br /><br />Χωρίς κανένα σεβασμό Τούρκοι μουσουλμάνοι, προχωρούν επί καθημερινής βάσης σε κακοποίηση του λαμπρού μνημείου, κρύβοντας μέχρι και παπούτσια στις εσοχές του ναού<br /><br />Οπροκλητικός αξιωματούχος του Ερντογάν, Ομέρ Τσελίκ ανέφερε πως η Αγία Σοφία βρίσκεται στην τουρκική επικράτεια και η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να ασχολείται με το ζήτημα<br /><br />Σε νέες εμπρηστικές δηλώσεις κατά της Ελλάδας προχώρησε ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας, Ομέρ Τσελίκ, με αφορμή τις έντονες αντιδράσεις που έχουν υπάρξει για την απεικόνιση της Αγίας Σοφίας στα τουρκικά διαβατήρια ως τζαμί.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι πριν από λίγες μέρες ο Ομέρ Τσελίκ ειχε πει πως «Η Ελλάδα σουβλίζει φουσκωτά και βασανίζει πρόσφυγες».<br /><br />Ο Ομέρ Τσελίκ ανέφερε πως η Αγία Σοφία βρίσκεται στην τουρκική επικράτεια και η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να ασχολείται με το ζήτημα.<br /><br />«Δεν καταλαβαίνω γιατί ενδιαφέρει τους Έλληνες το τι απεικονίζεται στο διαβατήριο μας. Έχει γίνει κάτι πολύ ωραίο, Κάτι σωστό. Τι ενδιαφέρει, τι αφορά τους Έλληνες που απεικονίζεται το τζαμί της Αγίας Σοφίας το οποίο βρίσκεται στην περιοχή της κυριαρχίας της Τουρκίας; Aυτή η νοοτροπία πραγματικά είναι περίεργη», είπε σύμφωνα με τον ΣΚΑΪ.<br /><br />Μάλιστα ισχυρίστηκε πως η ιδέα του Ερντογάν να τοποθετήσει την<a href="https://www.newsbomb.gr/tag/agia-sofia"> </a>Αγίας Σοφία ως τζαμί στα διαβατήρια είναι κάτι «πολύ όμορφο και σωστό». «Συγχαίρουμε όσους συνέβαλαν στο να απεικονίζεται το τζαμί της Αγίας Σοφίας στα διαβατήρια μας. Αυτό δεν αφορά τους Έλληνες και δεν έχουν λόγο να αντιδράσουν. Είχαν κάνει το ίδιο όταν είχαμε ανοίξει την Αγία Σοφία ως τζαμί. Αυτό δεν αφορά την Ελλάδα, η Αγία Σοφία βρίσκεται στην περιοχή της κυριαρχίας μας», ανέφερε.<br /><br />Την ίδια ώρα, συνεχίζουν να δημοσιεύονται εικόνες ντροπής από το εσωτερικό του συμβόλου της Ορθοδοξίας, που μετατράπηκε με εντολή το Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε τζαμί. Χωρίς κανένα σεβασμό Τούρκοι μουσουλμάνοι, προχωρούν επί καθημερινής βάσης σε κακοποίηση του λαμπρού μνημείου, κρύβοντας μέχρι και παπούτσια στις εσοχές του ναού.<br /><br />Οι βανδαλισμοί που έχει υποστεί το εσωτερικό της Αγίας Σοφίας έχουν προκαλέσει παγκόσμια κατακραυγή, με το τελευταίο ασύλληπτο περιστατικό να αφορά μια ιστορική οθωμανική δεξαμενή νερού στον ναό, η οποία μετατράπηκε σε παπουτσοθήκη. Μάλιστα, οι πράξεις αυτές ήρθαν λίγες ημέρες μετά την καταστροφή της αυτοκρατορικής πύλης την οποία οι τουρκικές αρχές «βάφτισαν» ως φυσιολογική φθορά.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Και οι προκλήσεις συνεχίζονται... ''Παραλήρημα'' Τσελίκ: Η Αγία Σοφία είναι στην τουρκική επικράτεια, να μην ασχολούνται οι Έλληνες.

Ellada simera 0 14:49

Χωρίς κανένα σεβασμό Τούρκοι μουσουλμάνοι, προχωρούν επί καθημερινής βάσης σε κακοποίηση του λαμπρού μνημείου, κρύβοντας μέχρι και παπούτσια στις εσοχές του ναούΟπροκλητικός αξιωματούχος του Ερντογάν,… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η λίστα... του Μεντβέντεφ: Αυτή είναι η μοίρα της Δύσης μετά τις αντιρωσικές κυρώσεις!.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-05/%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CF%84_0.jpeg?itok=B5PPKmFT" width="754" /><br /><br />Τρομερές συνέπειες για ολόκληρο τον κόσμο...<br /><br />Οι αντιρωσικές κυρώσεις θα οδηγήσουν σε τρομερές συνέπειες για ολόκληρο τον κόσμο. Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, μίλησε σχετικά.<br /><br />Ο πολιτικός δημοσίευσε στο κανάλι του στο Telegram μια λίστα με γεγονότα που, κατά τη γνώμη του, είναι εγγυημένα ότι θα συμβούν στο εγγύς μέλλον λόγω των αντιρωσικών κυρώσεων. Όλος ο κόσμος κινδυνεύει να υποφέρει από τις ολέθριες ενέργειες της ΕΕ και των ΗΠΑ.<br /><br />«Πρώτα απ 'όλα, μια σειρά από παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού αγαθών θα καταρρεύσει, μια μεγάλη υλικοτεχνική κρίση είναι πιθανή, συμπεριλαμβανομένης της κατάρρευσης των δραστηριοτήτων ξένων αεροπορικών εταιρειών που απαγορεύεται να πετούν πάνω από το ρωσικό έδαφος», προέβλεψε ο Μεντβέντεφ.<br /><br />Η ενεργειακή κρίση θα επιδεινωθεί. Τα κράτη που έχουν θεσπίσει περιορισμούς στην αγορά φυσικών πόρων από τη Ρωσία θα υποστούν σε μεγάλο βαθμό το πλήγμα. Θα αυξηθεί και το κόστος των εξορυχθέντων καυσίμων, σημείωσε ο αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας.<br /><br />«Μια πλήρης διεθνής επισιτιστική κρίση θα έρθει με την προοπτική του λιμού σε ορισμένες περιοχές», είπε ο Μεντβέντεφ.<br /><br /><br />Δεν αποκλείεται η εμφάνιση οικονομικής κρίσης σε επιμέρους κράτη και μπλοκ χωρών. Ορισμένα εθνικά νομίσματα δεν θα είναι πλέον σταθερά, θα εμφανιστεί «καλπάζοντας» πληθωρισμός και το νομικό σύστημα για την προστασία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας θα πάψει να υφίσταται, είπε ο πολιτικός.<br /><br />Σε καυτή φάση θα μπουν οι ένοπλες συγκρούσεις σε μια σειρά από μέρη όπου η κατάσταση δεν έχει ηρεμήσει εδώ και πολλά χρόνια. Μπορεί να ξεκινήσουν συγκρούσεις σε εκείνες τις περιοχές του κόσμου όπου δεν λαμβάνονται υπόψη τα συμφέροντα μεγάλων διεθνών παραγόντων, τόνισε ο Μεντβέντεφ.<br /><br />«Οι τρομοκράτες γίνονται πιο ενεργοί, πιστεύοντας ότι η προσοχή των δυτικών αρχών σήμερα εκτρέπεται σε μια αναμέτρηση με τη Ρωσία», είπε ο πολιτικός.<br /><br />Τα κράτη δεν θα συνεργάζονται πλέον μεταξύ τους στην επιδημιολογία. Στο πλαίσιο της έλλειψης αμοιβαίας κατανόησης στην περιοχή, δεν αποκλείεται η εμφάνιση νέων πανδημιών ή η άμεση χρήση βιολογικών όπλων, είπε ο Μεντβέντεφ.<br /><br />Ορισμένοι διεθνείς θεσμοί θα περάσουν μια περίοδο «παρακμής». Εκείνες οι κοινότητες που δεν έχουν επιδείξει αποτελεσματικότητα κατά τη διευθέτηση της κατάστασης στην Ουκρανία, για παράδειγμα, το Συμβούλιο της Ευρώπης, ενδέχεται να δεχτούν επίθεση, τόνισε ο πολιτικός.<br /><br />Στο μέλλον θα εμφανιστούν νέα πολιτικά μπλοκ, τα οποία θα περιλαμβάνουν απροσδόκητες χώρες. Οι ενώσεις θα δημιουργηθούν με πραγματικές, όχι «ιδεολογικές αγγλοσαξονικές» ιδέες, είπε ο αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας.<br /><br />«Ως αποτέλεσμα, θα δημιουργηθεί μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, στην οποία de facto, και στη συνέχεια de jure, αναγνωρίζονται οι υπάρχουσες πραγματικότητες: α) η αδυναμία των δυτικοποιημένων εννοιών των διεθνών σχέσεων, όπως «Τάξη βασισμένη σε κανόνες» και άλλα ανούσια. Δυτικά σκουπίδια? β) την κατάρρευση της ιδέας ενός αμερικανοκεντρικού κόσμου. γ) την παρουσία συμφερόντων που γίνονται σεβαστά από την παγκόσμια κοινότητα σε εκείνες τις χώρες που βρίσκονται σε οξύ στάδιο σύγκρουσης με τον δυτικό κόσμο», κατέληξε ο Μεντβέντεφ.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η λίστα... του Μεντβέντεφ: Αυτή είναι η μοίρα της Δύσης μετά τις αντιρωσικές κυρώσεις!.

Ellada simera 0 14:46

Τρομερές συνέπειες για ολόκληρο τον κόσμο...Οι αντιρωσικές κυρώσεις θα οδηγήσουν σε τρομερές συνέπειες για ολόκληρο τον κόσμο. Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, μ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί το έχουν «σίγουρο» οι Τούρκοι για τα F-16: Αποκάλυψη για πολύμηνο lobbing στο Κογκρέσο.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/01/F_16_TURKISH.jpg"><img height="432" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2018/01/F_16_TURKISH-696x470.jpg" width="746" /></a><br /><br />Από πού προκύπτει η έκδηλη αισιοδοξία της Τουρκία για άρση στο μπλόκο πώλησης αναβάθμισης F-16 από τις ΗΠΑ; Η Άγκυρα εργάζεται μεθοδικά για το θέμα και οι κατά καιρούς δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, που έλεγαν ότι οι διαβουλεύσεις προχωρούν, είχαν βάση.<br /><br />Η αποκάλυψη από την WSJ ότι ο Τζο Μπάιντεν έστειλε σχετικό αίτημα στο Κογκρέσο και μάλιστα μόλις λίγες ημέρες πριν από το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, είναι μόνο η μία πτυχή. Η άλλη είναι η μεθοδική δουλειά στο παρασκήνιο από την τουρκική διπλωματία.<br /><br />Η «Τζουμχουριέτ» μετέδωσε ότι ήδη Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν συναντηθεί με περισσότερους από 150 συμβούλους του Κογκρέσου των ΗΠΑ από την αρχή του έτους, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουν τη θετική ψήφο.<br /><br />Αποκαλύπτεται, επίσης, ότι σε εξέλιξη από την αρχή του έτους είναι έντονο lobbing στο αμερικανικό Κογκρέσο, το οποίο θα λάβει την τελική απόφαση για τα πολεμικά αεροσκάφη F-16 που θέλει να αγοράσει η Τουρκία από τις ΗΠΑ.<br /><br />Η Τουρκική Πρεσβεία στην Ουάσιγκτον υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρεία συμβούλων Friedlander στις αρχές του 2022, ακριβώς για να ασκήσει πίεση στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για λογαριασμό της Τουρκίας.<br /><br />Η εταιρεία ανήκει στον Ezra Friedlander, ένα από τα κορυφαία ονόματα της ορθόδοξης εβραϊκής κοινότητας στη Νέα Υόρκη. Και αυτή η εταιρεία ασκεί πιέσεις και στα δύο σώματα του Κογκρέσου των ΗΠΑ, στη Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία.<br /><br />Η εταιρεία κάνει lobbing για την Τουρκία έναντι 35.000 δολαρίων τον μήνα, με βάση σύμβαση έργου για έξι μήνες. Όπως ορίζει ο αμερικανικός νόμος, η εταιρεία Friedlander ενημέρωσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ για τις δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν για την Τουρκία στις 29 Απριλίου.<div><br />Οι επαφές με το Κογκρέσο για τα F-16<br /><br />Η εταιρεία έκανε γνωστό ότι ήρθε σε επαφή με τα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ, κατόπιν της συμφωνίας με την Τουρκία, και «τους ζητήσαμε να στηρίξουν τις αγορές στρατιωτικού εξοπλισμού και τεχνολογίας που ζήτησε η Άγκυρα από την Ουάσιγκτον λόγω των συμμαχικών σχέσεων και της γεωστρατηγικής θέσης της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ».<br /><br />Η εταιρεία ενημέρωσε αρχικά τους συμβούλους του Δημοκρατικού Κόμματος και των μελών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος της Γερουσίας των ΗΠΑ και της Βουλής των Αντιπροσώπων για «την κατάσταση στη συμμαχία ΗΠΑ-Τουρκίας και τον ρόλο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ» στις 27 Ιανουαρίου. Σε αυτή την ενημέρωση μετείχαν 24 σύμβουλοι.<br /><br />Στις 11 Φεβρουαρίου, αξιωματούχοι της Τουρκικής Πρεσβείας στην Ουάσιγκτον συναντήθηκαν με τους συμβούλους 45 μελών του Κογκρέσου των ΗΠΑ σε διαδικτυακή συνάντηση. Σκοπός αυτής της συνάντησης ήταν η «συμμαχία Τουρκίας-ΗΠΑ σε ένα περιβάλλον όπου η κατάσταση στην Ουκρανία αποκαλύπτει την ανάγκη για συνεργασία εντός του ΝΑΤΟ».</div><div><br />Η επαφή με τη Νάνσι Πελόζι<br /><br />Στις 14 Μαρτίου, ο Πρέσβης της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον, Μουράτ Μερκάν, φιλοξένησε περισσότερους από 100 συμβούλους μελών του Κογκρέσου των ΗΠΑ στην πρεσβεία μέσω της εταιρείας lobbing. Αναφέρθηκε ότι ο Μουράτ Μερκάν συζήτησε το θέμα των «σχέσεων Τουρκίας-ΗΠΑ και προτεραιότητες εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας» με τους συμμετέχοντες στη συνάντηση.<br /><br />Εκτός από τη σύμβουλο της προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι, παρόντες στη συνάντηση ήταν και σύμβουλοι πολλών μελών των επιτροπών εξωτερικών σχέσεων και στα δύο σώματα του Κογκρέσου των ΗΠΑ.</div><div><br />Το επίσημο αίτημα της Τουρκίας και τα επόμενα βήματα<br /><br />Η επίσημη επιστολή αιτήματος που εστάλη από την Τουρκία προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ στις 30 Σεπτεμβρίου πέρυσι καλύπτει την αγορά 40 μαχητικών αεροσκαφών F-16 Block 70 και τον εκσυγχρονισμό 80 F-16 σε Block 70.<br /><br />Η στάση του αμερικανικού Κογκρέσου θα είναι καθοριστική για την πώληση, την οποία «η αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει προσεγγίσει αρνητικά μέχρι τώρα», σημειώνει η «Τζουμχουριέτ». Εάν η αγορά των F-16 της Τουρκίας εγκριθεί από το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ και το Υπουργείο Εξωτερικών, θα κοινοποιηθεί στο Κογκρέσο των ΗΠΑ σύμφωνα με τους νόμους των ΗΠΑ.<br /><br />Εάν δεν υποβληθεί στο Κογκρέσο νομοσχέδιο για την παρεμπόδιση της πώλησης εντός 15 ημερών από την επίσημη ειδοποίηση, η πώληση δεν θα παρεμποδιστεί. Εάν το Κογκρέσο εγκρίνει νομοσχέδιο που εμποδίζει την πώληση, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν έχει το δικαίωμα να ασκήσει βέτο στο νομοσχέδιο.<br /><br />Σε περίπτωση αρνησικυρίας του Μπάιντεν, το νομοσχέδιο πρέπει να ψηφιστεί με πλειοψηφία δύο τρίτων και στα δύο σώματα του Κογκρέσου των ΗΠΑ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί το έχουν «σίγουρο» οι Τούρκοι για τα F-16: Αποκάλυψη για πολύμηνο lobbing στο Κογκρέσο.

Ellada simera 0 13:44

Από πού προκύπτει η έκδηλη αισιοδοξία της Τουρκία για άρση στο μπλόκο πώλησης αναβάθμισης F-16 από τις ΗΠΑ; Η Άγκυρα εργάζεται μεθοδικά για το θέμα και οι κατά καιρούς δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, π… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ΗΠΑ “νομιμοποιούν” τους Κούρδους του “YPG, οργή στην Άγκυρα.

<a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/01/Kurds_YPG-720x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="720" height="356" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/01/Kurds_YPG-720x400.jpg" width="757" /></a><br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέδωσαν την Πέμπτη μια «γενική άδεια» για την εξαίρεση από τις αμερικανικές κυρώσεις των εδαφών της βόρειας Συρίας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ελέγχονται από τους Κούρδους αντάρτες του YPG, τους οποίους η κατοχική Τουρκία χαρακτηρίζει εσφαλμένα «περιφερειακό τμήμα του PKK».<br /><br />Οι Κούρδοι αντάρτες του YPG είναι οι βασικοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους (ISIS).<br /><br />Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου αντέδρασε έντονα και δήλωσε ότι η άρση των κυρώσεων των ΗΠΑ στα εδάφη που ελέγχονται από τους αντάρτες του YPG στη Συρία είναι μια προσπάθεια νομιμοποίησης “τρομοκρατικής ομάδας”, όπως χαρακτηρίζει την κουρδική οργάνωση.<br /><br />Ο Τσαβούσογλου χαρακτηρίζει την τελευταία κίνηση των ΗΠΑ «για την τρομοκρατική ομάδα YPG/PKK μεροληπτική, χωρίς αντικειμενικά κριτήρια».<br /><br /><img src="" /><br />Η Άγκυρα ισχυρίζεται χωρίς στοιχεία ότι η οργάνωση YPG είναι παρακλάσι του PKK, του κουρδικού αντάρτικου με έδρα την Τουρκία. Το αμερικανικό Πεντάγωνο συνεργάζεται στρατιωτικά με τους Κούρδους της Συρίας, τους οποίους ενισχύει με πολεμικό υλικό.<br /><br />Η ανακοίνωση του αμερικανικού Υπουργείου Οικονομικών αίρει τις απαγορεύσεις για επιχειρηματικές δραστηριότητες σε 12 διαφορετικούς οικονομικούς τομείς στη βόρεια Συρία, συμπεριλαμβανομένης της γεωργίας, των τηλεπικοινωνιών, των υποδομών του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας, των κατασκευών, της μεταποίησης, του εμπορίου, των οικονομικών και της καθαρής ενέργειας.<br /><br />Οι αγορές συριακού πετρελαίου από την περιοχή επιτρέπονται επίσης, εφόσον δεν ωφελούν το καθεστώς του Άσαντ.<br /><br />Οι περιοχές που καλύπτονται από την άδεια εκτείνονται από την επαρχία του Χαλεπίου στα δυτικά έως την επαρχία Χασάκα στα ανατολικά. Περιλαμβάνονται γεωγραφικές εξαιρέσεις για την περιοχή αυτή.<br /><br />Οποιαδήποτε συναλλαγή με το συριακό καθεστώς δεν επηρεάζεται από την ανακοίνωση και εξακολουθεί να απαγορεύεται σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ. Η εισαγωγή συριακού πετρελαίου στις ΗΠΑ παραμένει επίσης απαγορευμένη, σύμφωνα με την άδεια, η οποία υπογράφηκε από τον Διευθυντή Ελέγχου Ξένων Περιουσιακών Στοιχείων του Υπουργείου Οικονομικών, Andrea Gacki.<br /><br />Οι ΗΠΑ έχουν επιβάλει σαρωτικές κυρώσεις στο καθεστώς της Συρίας και την ηγεσία του ως αντίποινα για τις θηριωδίες που διέπραξαν κατά τη διάρκεια του συριακού εμφυλίου, ο οποίος διανύει τώρα το 12ο έτος του.<br /><br />Το YPG, το οποίο η Τουρκία ισχυρίζεται ότι είναι το συριακό παρακλάδι του PKK, έχει υπό τον έλεγχο του μεγάλα τμήματα της βορειοανατολικής Συρίας με την υποστήριξη των ΗΠΑ.<br /><br />Το PKK είναι μια τρομοκρατική οργάνωση στην Τουρκία, όπως ανέφερε σχετική ανακοίνωση των ΗΠΑ. Ωστόσο, η Ουάσιγκτον απέφυγε να ορίσει και το YPG ως «τρομοκρατική οργάνωση», όπως απαίτησε η Τουρκία, και συνεχίζει να συνεργάζεται μαζί του στην περιοχή κατά της τρομοκρατικής ομάδας Daesh/ISIS παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της Άγκυρας.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Οι ΗΠΑ “νομιμοποιούν” τους Κούρδους του “YPG, οργή στην Άγκυρα.

Ellada simera 0 13:35

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέδωσαν την Πέμπτη μια «γενική άδεια» για την εξαίρεση από τις αμερικανικές κυρώσεις των εδαφών της βόρειας Συρίας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ελέγχονται από τους Κούρδους … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια