Η στάση της ελλαδικής κοινωνίας έναντι Ισραηλινών και Παλαιστινίων.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/08/LAMBROU-1.jpg"><img src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2025/08/LAMBROU-1.jpg.pagespeed.ce.G2kFsfsua-.jpg" /></a><br /><br /><b>Ιωάννης Σ. Λάμπρου</b><br />Πλείστες διακρατικές και ενδοκρατικές αντιπαραθέσεις, πόλεμοι, συρράξεις, τρομοκρατικές επιθέσεις παρουσιάζονται καθημερινά στα δελτία ειδήσεων της χώρας. Ο μέσος Ελλαδίτης ενημερώνεται για χώρες τη θέση των οποίων δυσκολεύεται να εντοπίσει στον χάρτη και λαούς την ιστορική πορεία των οποίων αγνοεί.<br /><br />Όμως, μια από τις περιπτώσεις, για την οποία δεν ισχύουν τα παραπάνω, είναι η ισραηλινο-παλαιστινιακή διένεξη. Το σύνολο, σχεδόν, των πολιτών της χώρας πρόθυμα εκφράζει γνώμη και παίρνει θέση, τις περισσότερες φορές, συνδέοντας τη στάση του αυτή με ιδεολογικές τοποθετήσεις, κομματικές προτιμήσεις ή προσωπικά στερεότυπα και προκαταλήψεις. Οι αντικειμενικές συνθήκες, και η ιστορική εξέλιξη της ισραηλινο-παλαιστινιακής ή ισραηλινο-αραβικής διένεξης συχνά παραμερίζονται, αν και δεν μπορούν να αγνοηθούν στο σύνολό τους, ενώ η στάση αρκετών συμπατριωτών μας συνδιαμορφώνεται από παράγοντες μακράν της διένεξης αυτής.<br /><br />Οι υποστηρικτές του Κράτους του Ισραήλ επηρεάζονται, σε σημαντικό βαθμό, από τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουν τις διεθνείς εξελίξεις και την επιρροή που αυτές μπορεί να έχουν σε υποθέσεις ελληνικού ενδιαφέροντος. Ιδιαίτερα, από τη διαχρονική στάση των Αθηνών έναντι της Τουρκίας. Η αποφασιστική στάση του Κράτους του Ισραήλ απέναντι στους κινδύνους για την υπόστασή του θεωρείται ότι αποτελεί πρότυπο, το οποίο θα πρέπει να καθοδηγεί την πολιτική των Αθηνών έναντι των τουρκικών σχεδιασμών.<br /><br />Ωστόσο, μεταξύ άλλων, η πολεμική προπαρασκευή, το σύστημα της εφεδρείας, η εγχώρια αμυντική βιομηχανία και, ευρύτερα, το παράδειγμα μιας κοινωνίας υπό τα όπλα έρχονται σε αντίθεση με τη διαχρονικά εφεκτική στάση των Αθηνών έναντι της Άγκυρας και τη νωθρότητα που χαρακτηρίζει την ελλαδική κοινωνία. Η ετοιμότητα του Ισραήλ έλκει μέρος της ελλαδικής κοινωνίας. Παράλληλα, όμως, αποτελεί θέμα προς εξέταση αν η ελλαδική κοινωνία είναι διατεθειμένη να καταβάλει το απαιτούμενο κόστος, ώστε να αποκτήσει πολεμική ετοιμότητα αντίστοιχη με του Ισραήλ (αυξημένες αμυντικές δαπάνες επί δεκαετίες αποστερούμενη κοινωνικών παροχών που διαφορετικά θα απολάμβαναν, αυξημένη σε διάρκεια και ένταση στρατιωτική θητεία). Κόστος οικονομικό, αλλά και ευρύτερα μεταβολή νοοτροπίας με την οποία εμφορείται το σύνολο της κοινωνίας. Επιπροσθέτως, οι συγκεκριμένοι -και υπαρξιακοί για την κρατική του υπόσταση- κίνδυνοι που αντιμετωπίζει το Ισραήλ επιβάλλουν μια αντίστοιχη νοοτροπία και πολιτική.<br /><br />Η περίπτωση της Ελλάδος, καίτοι οι κίνδυνοι από την τουρκική αναθεωρητική πολιτική και τις μη συμβατικά στρατιωτικές προκλήσεις των Τιράνων και των Σκοπίων υφίστανται και επιβάλλουν εγρήγορση, διαφοροποιείται σε σχέση με το Ισραήλ ώστε να μπορεί να υποστηριχθεί ότι η ταύτιση με τις αμυντικές ανάγκες του Κράτους του Ισραήλ και τις συνακόλουθες πολιτικές να μην επιβεβαιώνεται. Ταυτόχρονα, η συνεχής έλευση λαθρομεταναστών στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και στην Κρήτη (Γαύδος) από, κυρίως, μουσουλμανικές χώρες και η απέχθεια που προκαλούν στην ελλαδική κοινωνία θρησκευτικές πρακτικές και νοοτροπίες των πληθυσμών αυτών δημιουργεί μια ενστικτώδη προτίμηση υπέρ του Ισραήλ: η πολιτική του παρουσιάζεται, συχνά, ως αγώνας μιας δημοκρατίας εναντίον ακραίων θρησκευτικών ισλαμικών κυβερνήσεων.<br /><br />Ακολούθως, υποστηρίζεται πως η ύπαρξη ενός μη μουσουλμανικού κράτους η ισχύς του οποίου θα ελέγχει τη συμπεριφορά της μουσουλμανικής πλειοψηφίας της Μέσης Ανατολής βρίσκεται σε αρμονία με τα ελληνικά συμφέροντα. Ιδιαίτερα δε, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία, ημικατεχόμενη ούσα από τη μουσουλμανική Τουρκία, αποτελεί πόλο της τριμερούς συνεργασίας μεταξύ Αθηνών, Λευκωσίας και Τελ Αβίβ. Δεν πρέπει να λησμονείται, εξάλλου, ότι το Κράτος του Ισραήλ συνιστά ένα δύσκολο και αδίστακτο εταίρο. «Αδίστακτος», όχι απαραίτητα με την αρνητική νοηματοδότηση της λέξης, αλλά μάλλον του πραγματισμού και της ψυχρής ανάγνωσης της κατάστασης και των παραμέτρων της διεθνούς πολιτικής. Πρόκειται για το αποτέλεσμα των δυσάρεστων βιωμάτων του ανέστιου εβραϊκού λαού για αιώνες (αποκορύφωμά τους ήταν το Ολοκαύτωμα), καθώς και των υπαρξιακών κινδύνων με τους οποίους έρχεται αντιμέτωπο από το 1948, οδηγώντας στη σημαντική ισχύ την οποία μεθοδικά απέκτησε. Οι προκλήσεις διαχείρισης ενός τέτοιου συμμάχου επιτείνονται ίσως από τη διαχρονική διαφορά ποιότητας και αντίληψης των πολιτικών ηγεσιών των δύο χωρών.<br /><br />Σε σχέση με τη στήριξη στην παλαιστινιακή πλευρά και εκεί υπάρχουν λόγοι που ενθαρρύνουν τμήμα της κοινωνίας (όχι πλειοψηφικό, αλλά σαφώς πιο θορυβώδες λόγω των αριστερών πολιτικών σχηματισμών οι οποίοι έχουν εντάξει την Παλαιστίνη στην ακτιβιστικό τους πρόγραμμα) να συμπαραταχθεί με αυτήν. Μια διαχρονική δυσπιστία, ή και εχθρότητα -αρκετές φορές αριστερής ιδεολογικής προέλευσης κατάλοιπο της ψυχροπολεμικής περιόδου – απέναντι στην έννοια της Δύσης (κυρίως τα ισχυρότερα κράτη με δυνατότητα διαμόρφωσης των εξελίξεων στην περιοχή), κράτη της οποίας αποτελούν τους βασικούς υποστηρικτές του κράτους του Ισραήλ, η «τεχνητή» ίδρυση του οποίου θεωρείται, σύμφωνα με την ίδια προσέγγιση, εγχείρημα της Δύσης. Υποστηρίζεται ότι σκοπός της Δύσης ήταν να ελέγχει την ευρύτερη περιοχή ωσάν να μην υπήρχε η θέληση ενός αρχαίου λαού να επιστρέψει στη γενέθλια γη προς δημιουργία-επανίδρυση εθνικής εστίας. Άλλοι λόγοι είναι πιθανά αντιεβραϊκά στερεότυπα, καθώς και η συνειδητή αποφυγή της κατηγορίας της ισλαμοφοβίας και ρατσισμού από πιθανή εναντίωση σε έναν μουσουλμανικό λαό. Παράλληλα, η μεγάλη διαφορά στη στρατιωτική και οικονομική ισχύ, μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, δημιουργεί αισθήματα συμπάθειας προς τον ασθενέστερο. Φυσικά, η ισχύς όπως κάποιες φορές δεν προκαταβάλλει το τελικό αποτέλεσμα (στις περιπτώσεις όπου η τελική διευθέτηση με την ιστορική έννοια είναι δυνατή), επίσης δεν αποκλείει τον κάτοχό της από το να έχει δίκαια ή έστω θεμιτά αιτήματα.<br /><br />Φαίνεται δύσκολο η ελλαδική κοινωνία να προσεγγίσει τη συγκεκριμένη διαμάχη με μια ιστορική ματιά και στωική προσέγγιση, ώστε να κατανοηθεί, χωρίς διάθεση επιβολής ή υποχρεωτικής επιλογής ενός εκ των δύο μερών, το μέγεθος της ανθρώπινης τραγωδίας δύο λαών που μάχονται για την ίδια γη. Όπως, δηλαδή, τόσες φορές έχει συμβεί στην ανθρώπινη ιστορία, ώστε να μην υπάρχει ενστικτώδης στήριξη προς το ένα ή το άλλο εμπόλεμο μέρος. Το παραπάνω δεν συνεπάγονται, φυσικά, την υποχρεωτική υιοθέτηση ίσων αποστάσεων ή την αποχή υιοθέτησης άποψης για το ζήτημα. Πλην όμως δεν συνηγορούν υπέρ της συναισθηματικής ταύτισης με τους εμπλεκόμενους, αγνοώντας την πολυπλοκότητα της ιστορίας της διαμάχης και τις προεκτάσεις της.<br /><br />Σε αρκετές δε περιπτώσεις, τα συναισθήματα και ο ζήλος με τον οποίο συμπατριώτες μας ταυτίζονται με τη μία εκ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών υπερβαίνουν -σχεδόν πάντα στην περίπτωση των υποστηρικτών της παλαιστινιακής πλευράς- την αντίστοιχη στάση τους σε ζητήματα άμεσου εθνικού ενδιαφέροντος, όπως η κατοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας, το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων και τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η στάση της ελλαδικής κοινωνίας έναντι Ισραηλινών και Παλαιστινίων.

Ιωάννης Σ. Λάμπρου Πλείστες διακρατικές και ενδοκρατικές αντιπαραθέσεις, πόλεμοι, συρράξεις, τρομοκρατικές επιθέσεις παρουσιάζονται καθημερι...

Διαβάστε την συνέχεια

Δραματικές εξελίξεις. Το Ισραήλ παίρνει τη Συρία, είναι μόλις 20 χλμ από Δαμασκό. Τρομερό έγκλημα με 500.000 ετοιμοθάνατους στη Γάζα

<img height="361" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/eefd98c2d76b779d4fd2c538d710e416_XL.jpg?v=2" width="704" /><br /><br /><div>Οι δύο εξελίξεις, αν και διακριτές, συνδέονται μέσω μιας ενιαίας στρατηγικής επέκτασης ισραηλινού ελέγχου, που συνοδεύεται από απουσία πραγματικής διεθνούς αντίδρασης<br /><br /></div><div>Η γεωπολιτική ισορροπία στη Μέση Ανατολή αλλάζει δραματικά.<br />Η ισραηλινή στρατιωτική παρουσία στη νότια Συρία φαίνεται να παγιώνεται, ενώ στη Λωρίδα της Γάζας εξελίσσεται η πιο σοβαρή ανθρωπιστική κρίση των τελευταίων δεκαετιών.<br />Οι δύο εξελίξεις, αν και διακριτές, συνδέονται μέσω μιας ενιαίας στρατηγικής επέκτασης ισραηλινού ελέγχου, που συνοδεύεται από απουσία πραγματικής διεθνούς αντίδρασης.<br />Το ερώτημα που προκύπτει είναι:<br />Ποιος χαράζει τη νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στη Μέση Ανατολή και ποιος πληρώνει το τίμημα;<br /><br />Ισραηλινή επέμβαση στη Συρία: Στρατηγική προέλαση ή τακτική κατάληψη;<br /><br />Στις 22 Αυγούστου, Σύροι ακτιβιστές ανέφεραν την είσοδο των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων (IDF) στην πόλη Rakhlah, μόλις 20 χλμ. δυτικά της Δαμασκού.<br />Φωτογραφικό και οπτικό υλικό έδειξε στρατιωτικά οχήματα Humvee και φορτηγά να κινούνται στον άξονα Rakhlah – Βηρυτού, έναν από τους πιο στρατηγικούς δρόμους στην περιοχή.<br /><br />Μέχρι την επόμενη ημέρα, οι ίδιοι ακτιβιστές δήλωσαν πως η πόλη βρισκόταν υπό πλήρη έλεγχο των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων (IDF).<br />Εάν αυτό επιβεβαιωθεί, πρόκειται για ένα σοβαρό βήμα προέλασης κοντά στην πρωτεύουσα της Συρίας και σε άμεση γειτνίαση με το ορμητήριο της Hezbollah στην κοιλάδα Bekaa του Λιβάνου.<br /><br />Η πολιτική διάσταση<br /><br />Η επέμβαση έρχεται λίγο μετά από μια μυστική συνάντηση στη Γαλλία μεταξύ του νέου υπουργού Εξωτερικών της Συρίας και Ισραηλινών αξιωματούχων.<br />Αντικείμενο της συνάντησης ήταν η αποκλιμάκωση στη Συρία, η «επανενεργοποίηση της Συμφωνίας του 1974» (ανακωχή στα Υψώματα του Golan) και η παροχή εγγυήσεων προς τους Δρούζους του νότου.<br />Η επίσημη πλευρά της Συρίας χαρακτήρισε τις συνομιλίες ως «βήμα σταθερότητας», ωστόσο το Ισραήλ αρνήθηκε να τις επιβεβαιώσει, ενώ οι επιχειρήσεις του στην περιοχή όχι μόνο δεν μειώθηκαν, αλλά εντάθηκαν.<br />Η πόλη Rakhlah κατοικείται κυρίως από Δρούζους, οι οποίοι παραδοσιακά διατηρούν ουδέτερη ή φιλική στάση απέναντι στο Ισραήλ, λόγω ιστορικών δεσμών.<br />Αυτό εξηγεί γιατί δεν αναμένεται αντίσταση από τον τοπικό πληθυσμό. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει: είναι αυτή η είσοδος η αρχή μόνιμης κατοχής;<br /><br />Διπλωματική σιωπή<br /><br />Η κατάρρευση του καθεστώτος Assad στα τέλη του 2024 άλλαξε ριζικά την ισορροπία στη Συρία.<br />Η νέα τζιχαντιστική ηγεσία προσπαθεί να εξασφαλίσει ανοχή από τη Δύση κάνοντας υποχωρήσεις προς το Ισραήλ, όπως η αποδοχή αποστρατικοποίησης της νότιας Συρίας και ο έλεγχος των Δρούζων μέσω ισραηλινών δομών ασφαλείας.<br />Αν και η Συρία πρότεινε επανατοποθέτηση ρωσικών δυνάμεων στα νότια, ώστε να περιορίσει τις κινήσεις των IDF, η Μόσχα δεν έχει ακόμη ανταποκριθεί. Χωρίς απτά ανταλλάγματα, η Ρωσία δύσκολα θα επανενεργοποιηθεί, ιδίως σε ένα πεδίο όπου οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έχουν τον πρώτο λόγο.<br /><br />Καταστροφή στη Γάζα - Διεθνής παθητικότητα<br /><br />Στις 15 Αυγούστου 2025, η Λωρίδα της Γάζας ανακηρύχθηκε επίσημα σε Κατάσταση Πείνας 5ου Σταδίου (Καταστροφικό), από το διεθνές πρόγραμμα IPC (Integrated Food Security Phase Classification).<br />Σύμφωνα με την έκθεση, πάνω από 500.000 άνθρωποι αντιμετωπίζουν συνθήκες πραγματικού λιμού, με κίνδυνο μαζικών θανάτων λόγω ασιτίας και ασθενειών.<br />Οι πιο πληγείσες περιοχές είναι οι επαρχίες Deir al-Balah και Khan Yunis, ενώ η κρίση αναμένεται να επεκταθεί τις επόμενες εβδομάδες.<br /><br />Ισραηλινή διάψευση<br /><br />Η κυβέρνηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Benjamin Netanyahu απέρριψε κατηγορηματικά τις κατηγορίες.<br />Δήλωσε πως η έκθεση της IPC «δεν είναι ανάλυση, αλλά παραπληροφόρηση», και τόνισε πως το Ισραήλ εμποδίζει την πείνα — δεν την προκαλεί.<br />Παράλληλα, κατηγόρησε τη Hamas για υπεξαίρεση της ανθρωπιστικής βοήθειας και χρήση της για στρατιωτικούς σκοπούς.<br />Επανέλαβε ότι «οι μόνοι που πραγματικά λιμοκτονούν είναι οι Ισραηλινοί όμηροι».<br /><br />Όταν εξοργίστηκε ο Trump<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι οι εικόνες των σκελετωμένων από την πείνα παιδιών στη Γάζα είχε εξοργίσει τον Αμερικανό πρόεδρο Donald Trump.<br />Μάλιστα ο Αμερικανός πρόεδρος αντέδρασε βίαια σε τηλεφωνική επικοινωνία, που είχε με τον Netanyahu το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου.<br />Σε μια σπάνια και έντονα φορτισμένη τηλεφωνική επικοινωνία, ο Αμερικανός πρόεδρος ύψωσε τη φωνή του στον Ισραηλινό πρωθυπουργό, διαμαρτυρόμενος έντονα για τη δήλωση του τελευταίου ότι οι πληροφορίες περί λιμού στη Γάζα είναι «κατασκευασμένες» από τη Hamas.<br />Σύμφωνα με αποκάλυψη του NBC News, ο πρόεδρος των ΗΠΑ διέκοψε τον Netanyahu, φωνάζοντας:<br />«Δεν θέλω να ακούσω ότι ο λιμός είναι φάρσα.<br />Οι σύμβουλοί μου, μου έδειξαν φωτογραφίες παιδιών που λιμοκτονούν.<br />Αυτό δεν μπορεί να προσομοιωθεί».<br /><br />Γιατί αυτή η παγκόσμια ανοχή;<br /><br />Η ταυτόχρονη στρατιωτική προέλαση του Ισραήλ στη Συρία και η ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα αναδεικνύουν ένα θεμελιώδες ζήτημα: έχει το Ισραήλ στρατηγική ανοχής από τη διεθνή κοινότητα;<br />Η Ουάσινγκτον δεν φαίνεται διατεθειμένη να περιορίσει την επιρροή του Ισραήλ, ενώ η Ευρώπη σιωπά ή αρκείται σε δηλώσεις «ανησυχίας».<br />Την ίδια ώρα, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις εκπέμπουν σήμα κινδύνου, η Ρωσία είναι απασχολημένη με τις δικές της ισορροπίες στη Συρία και η Τουρκία — σύμμαχος των ισλαμιστών στη Συρία — εμφανίζεται ανίκανη να ανατρέψει την κατάσταση.<br />Η Μέση Ανατολή φαίνεται να μπαίνει σε μια νέα φάση, όπου ο πολιτικός ρεαλισμός υπερτερεί των διεθνών συνθηκών, και όπου η ανθρωπιστική διάσταση υποβαθμίζεται μπροστά στη γεωστρατηγική.<br />Η επέκταση της ισραηλινής επιρροής προς τη Δαμασκό και η «σιωπηλή» λιμοκτονία στη Γάζα ίσως σηματοδοτούν την αρχή ενός νέου δόγματος «ασφάλειας μέσω κυριαρχίας», που δεν βασίζεται πλέον σε διεθνή δίκαια αλλά σε de facto ελέγχους εδάφους, κοινοτήτων και διαδρόμων.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Δραματικές εξελίξεις. Το Ισραήλ παίρνει τη Συρία, είναι μόλις 20 χλμ από Δαμασκό. Τρομερό έγκλημα με 500.000 ετοιμοθάνατους στη Γάζα

Οι δύο εξελίξεις, αν και διακριτές, συνδέονται μέσω μιας ενιαίας στρατηγικής επέκτασης ισραηλινού ελέγχου, που συνοδεύεται από απουσία πραγμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Επιχειρήματα για τα σκουπίδια. Ο Μητσοτάκης με φαιδρότητες δικαιολογεί την ανήθικη στάση του για την ηττημένη Ουκρανία.

<img height="427" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/5710ba929daf1254892b0e9cf3a5066b_XL.jpg?v=2" width="709" /><br /><br /><div>Ο Μητσοτάκης στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα τάχθηκε με τους ηττημένους…<br /><br />Πραγματικά μείναμε έκπληκτοι... με τα επιχείρηματα που επικαλέστηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης για το Ουκρανικό.<br />Να σημειωθεί ότι το bankingnews  είναι από τα ελάχιστα ελληνικά μέσα ενημέρωσης που τάχθηκε υπέρ των θέσεων της Ρωσίας από την πρώτη μέρα της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία και ξεκάθαρα τονίσαμε ότι η Ρωσία είναι στην σωστή πλευρά της ιστορίας.<br /><br />Επιχειρήματα για τα σκουπίδια, ψέματα και παραπλάνηση<br /><br />Ο Μητσοτάκης είπε, ότι η στάση της Ελλάδος στο Ουκρανικό υπαγορεύεται από το εθνικό συμφέρον και αυτό είναι ψευδέστατο.<br /><br />Η Ουκρανία είναι ο ηττημένος και η Ρωσία ο νικητής.<br />Η Ουκρανία πολεμάει την ορθόδοξη χριστιανική πίστη άπαξ και ο Zelensky είναι Εβραίος και οι Ρώσοι στηρίζουν την ορθόδοξη χριστιανική πίστη.<br />Οι Ρώσοι έδιναν στην Ελλάδα φθηνό φυσικό αέριο το οποίο πλέον το έχουμε μερικώς αντικαταστήσει με πανάκριβο υγροποιημένο LNG.<br />Η Ελλάδα κατά τον Μητσοτάκη κρατάει αυτή την στάση στο Ουκρανικό γιατί δεν θέλει να απομονωθεί.<br />Εδώ οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν επί της ουσίας την Ουκρανία, αυτοί που υποκίνησαν τον πόλεμο και η Ελλάδα είναι αυτή που με την στάση της συντηρεί τον πόλεμο…<br /><br />Μαζί με τους ηττημένους η Ελλάδα<br /><br />Είναι ψέμα ότι η Ελλάδα του Μητσοτάκη θέλει την ειρήνη στην Ουκρανία, το ΝΑΤΟ και οι πρόθυμοι της Ευρώπης, οι ηττημένοι και ανίκανοι ηγετίσκοι της Ευρώπης θέτουν απίστευτες εγγυήσεις ασφαλείας… αδιαφορώντας για την ασφάλεια της Ρωσίας και προφανώς στόχος δεν είναι οι εγγυήσεις αλλά η απόρριψη τους από την Ρωσία και η συνέχιση του πολέμου…<br />Δεν είπε τίποτε ο Μητσοτάκης για το Μαιντάν το πραξικόπημα του 2014 στο Κίεβο, δεν είπε τίποτε ότι η Ουκρανία παραβίασε τις συμφωνίες του Μινσκ 1 και 2 αλλεπάλληλες φορές, δεν είπε τίποτε για τους Azov που σκότωσαν μεταξύ 2014 και 2022 πάνω από 14.000 Ουκρανούς Ρωσόφονους στο Donbass.<br /><br />Η ένοπλη σύγκρουση δεν ξεκίνησε το 2022 αλλά το 2014… η Ρωσία δεν ήταν αυτή που πήγε στα σύνορα του ΝΑΤΟ… το ΝΑΤΟ ήταν αυτό που προκλητικά έφθασε στα σύνορα της Ρωσίας και προκάλεσαν την Ρωσία…<br />Ο Μητσοτάκης έκανε και ένα απαράδεκτο παραλληλισμό συνέκρινε το Ουκρανικό με το Κυπριακό.<br />Μόνο ανόητοι θα μπορούσαν να επικαλεστούν τέτοια επιχειρήματα αφού στην περίπτωση της Ουκρανίας μιλάμε για αδελφό λαό… μιλάμε για πολίτες που σχεδόν όλοι μιλάνε την ίδια γλώσσα.<br /><br />Κρίσεις για Ουκρανία και κουβέντα για Ισραήλ...<br /><br />Επίσης ψευδώς αναφέρει ο Μητσοτάκης ότι τάσσεται κατά της βίαιης αλλαγής των συνόρων.<br />Αλλά ο Μητσοτάκης δεν λέει τίποτε για τον φίλο του τον διεφθαρμένο... Netanyahu τον Ισραηλινό πρωθυπουργό που βίαια αλλάζει τα σύνορα στην Παλαιστίνη και στην Λωρίδα της Γάζας... προκαλώντας γενοκτονία.<br /><br />Τα επιχειρήματα Μητσοτάκη είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, είναι παιδαριώδη επιχειρήματα... παραλογισμός... όπου μας βολεύει επικαλούμαστε την διεθνή νομιμότητα και όπου δεν βολεύει την αποσιωπούμε.<br />Η Ρωσία το μεγαλύτερο κράτος σε έκταση στον κόσμο δεν έχει ανάγκη από 30 ή 50.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα εδαφών, θέλει να διασφαλίσει την ασφάλεια της απέναντι στις ωμότητες του ΝΑΤΟ.<br />Η Ουκρανία ηττήθηκε, το ΝΑΤΟ ηττήθηκε, η Ευρώπη ηττήθηκε και γελοιοποιήθηκε…<br />Οπότε ο Μητσοτάκης στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα τάχθηκε με τους ηττημένους…<br />Η πλειοψηφία των ελλήνων δεξιοί και αριστεροί, πατριώτες και ιδεολόγοι είναι με την Ρωσία… η πλειοψηφία των ελλήνων είναι με τους Ρώσους.... το 70% των Ελλήνων είναι με την Ρωσία. <br /><br />Τι είπε ο Μητσοτάκης για τη στάση της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας<br /><br />«Έτσι, μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω για τη στάση της Ελλάδας στον πόλεμο.<br />Μια στάση που υπαγορεύεται από το εθνικό μας συμφέρον, τη γεωπολιτική μας θέση και τις προκλήσεις που απορρέουν από αυτήν.<br />Κάνουμε αυτό που επιτάσσει η θέση μας στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι μεγάλες γεωπολιτικές μας επιλογές. Τη θέση αυτή την κερδίσαμε με κόπο.<br />Η πατρίδα μας πλήρωσε πολύ ακριβά την ευρωπαϊκή απομόνωση τα χρόνια της οικονομικής κρίσης.<br />Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ ξανά η Ελλάδα να βρεθεί στο περιθώριο.<br />Στηρίξαμε την Ουκρανία από την πρώτη στιγμή.<br />Στηρίξαμε τον αμυνόμενο απέναντι στον επιτιθέμενο σε μια απροκάλυπτη εισβολή και κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας μιας χώρας.<br />Είμαστε με την Ευρώπη. Είμαστε με τη Δύση.<br />Είμαστε με τη διεθνή νομιμότητα.<br />Δεν μπορούμε να δεχτούμε την αλλαγή συνόρων με τη βία ως συνήθη πρακτική. Υποστηρίζουμε την άμεση εκεχειρία και την παροχή ισχυρών εγγυήσεων ασφαλείας στην Ουκρανία, ώστε να είναι σε θέση να υπερασπιστεί την κυριαρχία της και να αποτρέψει κάθε μελλοντική επιθετικότητα.<br />Στο πλαίσιο αυτό, είναι κομβικής σημασίας η διαβεβαίωση των Ηνωμένων Πολιτειών για στήριξη.<br />Και θέλω να επαναλάβω ότι είμαστε έτοιμοι να συμβάλουμε στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.<br />Κλείνοντας, θέλω να πω αυτό: όσοι μας κατηγορούν για τη στήριξη στην Ουκρανία, όπως έκανε όλη η Δύση, πλην λίγων θαυμαστών του αναθεωρητισμού, είναι οι ίδιοι που με τη στάση τους μας ζητούν να ξεχάσουμε το τραύμα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.<br />Θα μας ζητούσαν να δεχθούμε ως νόμιμα τα τετελεσμένα της παράνομης τουρκικής εισβολής;<br />Να νομιμοποιήσουμε παράνομες διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων;<br />Το Κίεβο δεν είναι μακριά.<br />Και πάντως, όχι αρκετά μακριά απ΄όσα συμβαίνουν στην περιφέρειά μας»<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Επιχειρήματα για τα σκουπίδια. Ο Μητσοτάκης με φαιδρότητες δικαιολογεί την ανήθικη στάση του για την ηττημένη Ουκρανία.

Ο Μητσοτάκης στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα τάχθηκε με τους ηττημένους… Πραγματικά μείναμε έκπληκτοι... με τα επιχείρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δεν έχει μπει ακόμα το Κυπριακό στο ραντάρ του Τραμπ.

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/08/trump-slpress-2-825x600.jpg" width="700" /><div><br /></div><div><b>ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ</b><br />Πρόβα στο Ουκρανικό κι αλλού για επίλυση προβλημάτων εκτός διεθνούς θεσμοθετημένου πλαισίου. Κάτω από τη βαριά σκιά του Ουκρανικού, αναδιαμόρφωνονται συμμαχίες, και φαίνεται πως επιδιώκεται επαναχάραξη συνόρων. Η εποχή Τράμπ αλλάζει τα δεδομένα προκαλεί ρήγματα σε αυτό που λέγεται διεθνές δίκαιο, το οποίο βαθμηδόν παραμερίζεται, χωρίς να κρατούνται τα προσχήματα.<br /><br />Με διαδικασίες εξπρές και μεθόδους εκτός του διεθνούς θεσμοθετημένου πλαισίου, προωθείται η επίτευξη συμφωνιών σε μέτωπα εντάσεων και συγκρούσεων. Η πρόσφατη συμφωνία Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας, η επικείμενη συμφωνία στο Κόσοβο, αλλά κι άλλων ζητημάτων, αποτελούν εν πολλοίς μέρος του αμερικανικού σχεδιασμού. Το Ουκρανικό, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, αποτελεί μια μεγάλη πρόβα του νέου συστήματος διαχείρισης διεθνών προβλημάτων. Η νέα κατάσταση πραγμάτων προκαλεί ανησυχία και είναι σαφές πως σε αυτή τη φάση το καλύτερο σενάριο είναι να περάσει το Κυπριακό κάτω από το ραντάρ του Προέδρου Τραμπ.<br /><br />Μέχρι τώρα, πάντως, τα… ραντάρ του Λευκού Οίκου ασχολούνται με συγκρούσεις, διεθνείς κρίσεις. Το ζητούμενο είναι να μην προκληθεί η όποια ένταση, ενδεχομένως σκόπιμα και μεθοδευμένα, ώστε να χρειαστεί παρέμβαση Τράμπ στο Κυπριακό και στα ελλαδοτουρκικά. Το Κυπριακό σαφώς και δεν είναι το ίδιο πρόβλημα με το Ουκρανικό. Οι συγκρίσεις, πέραν του γεγονότος ότι ιστορικά υπάρχουν διαφορές, την ίδια ώρα σημαντικά διαφοροποιούνται τα δεδομένα κι από τις προσεγγίσεις διαχείρισης.<br /><br />Πρώτο, οι συζητήσεις για την επίτευξη τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία, γίνονται εκτός του θεσμοθετημένου διεθνώς πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών. Τα Ηνωμένα Έθνη, από της ενάρξεως του πολέμου στην Ουκρανία, ήταν παρατηρητής και κανένα ρόλο δεν έχει. Αντίθετα, το Κυπριακό συζητείται στο πλαίσιο του Διεθνούς Οργανισμού. Και οι όποιες πρωτοβουλίες αναλαμβάνονται εντάσσονται στη διαδικασία του ΟΗΕ (όπως οι παρεμβάσεις της ΕΕ).<br /><br />Ερώτημα: Εάν είναι να προχωρήσει η διαδικασία και να σπάσει το παρατεταμένο αδιέξοδο στο Κυπριακό θα μπορούσε να προωθηθεί μια λογική εκτός Ηνωμένων Εθνών; Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα ληφθούν υπόψη αποφάσεις του ΟΗΕ, κάποιες βασικές παράμετροι και η όποια συζήτηση μπορεί να κινηθεί ανεξέλεγκτα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, που θα ικανοποιεί την κατοχική πλευρά, έχοντας την ισχυρή στήριξη του Αμερικανού Προέδρου. Σαφώς και διαχρονικά υπερισχύει το “δίκαιο” του ισχυρού, πλην όμως είναι σαφές πως κάποιες διασφαλίσεις ενδεχομένως να υπάρχουν.</div><div><br />Οι εγγυήσεις τρίτων και ο εδαφικό<br /><br />Δεύτερο, η Ουκρανία διά του Ζελένσκι ζητά όπως υπάρξουν εγγυήσεις τρίτων για την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, την εφαρμογή της όποιας συμφωνίας. Η Κυπριακή Δημοκρατία ζητά κατάργηση τους και απορρίπτει τη συνέχιση ή έστω συγκαλυμμένη παρουσία εγγυήσεων με δήθεν παρεμβατικά δικαιώματα, όπως και παρουσία στρατευμάτων, μετά την επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό. Προτείνει μια άλλης μορφής μοντέλο για την ασφάλεια. Υπενθυμίζεται το “σύμφωνο φιλίας” και συνεργασίας, που έχει προταθεί από τον πρώην Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά. Συνεπώς, υπάρχει μια σημαντική διαφορά προσέγγισης.<br /><br />Σημειώνεται πως τον περασμένο Φεβρουάριο, η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Αμάντα Τάουμπ, μετά τη θυελλώδη συνάντηση Τραμπ-Ζελένσκι, έγραψε στην εφημερίδα New York Times, ότι οι απαιτήσεις των ΗΠΑ από την Ουκρανία, δίνουν την έντονη εντύπωση “πληρωμένης προστασίας”… Καθώς, όπως ανέφερε, «στην πρόσφατη ιστορία δεν υπάρχουν παραδείγματα περιπτώσεων που η Αμερική ζητούσε από τους συμμάχους της ανταλλάγματα σε καιρό πολέμου, οι εταίροι των ΗΠΑ ευλόγως πλέον υποθέτουν πως ο Τραμπ είναι διατεθειμένος να ανταλλάξει τα μακροπρόθεσμα στρατηγικά οφέλη με μακροπρόθεσμα κέρδη. Γρήγορο κέρδος δηλαδή». Αυτό επιβεβαιώθηκε και στην τελευταία σύναξη στο Λευκό Οίκο. Ο Τράμπ, συζητώντας για την ειρήνη, πώλησε όπλα!<br /><br />Τρίτο, το εδαφικό δεν συζητήθηκε στη σύναξη της Ουάσινγκτον. Όπως αναφέρθηκε, το κρίσιμο αυτό θέμα αφέθηκε να το συζητήσει ο Ουκρανός Πρόεδρος με τον ομόλογο του της Ρωσίας, Βλαντμίρ Πούτιν, εάν και εφόσον βέβαια συναντηθούν. Τόσο η αμερικανική πλευρά, όσο και οι Ευρωπαίοι δεν θέλησαν να αγγίξουν το θέμα. Εάν το Κίεβο αποδεχθεί να εκχωρήσει εδάφη στη Ρωσία τότε προφανώς αυτό θα γίνει με τη συναίνεση του. Δεν θα γίνει ευθέως, τουλάχιστον, διά της επιβολής. Μπορεί διά εκβιασμών να δεχθεί, αλλά στο τέλος αυτό θα φανεί ότι είναι επιλογή.<br /><br />Στην περίπτωση της Κύπρου δεν τίθεται θέμα συναίνεσης σε εδαφικό ακρωτηριασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι προφανές πως οι συζητήσεις επί των αποτελεσμάτων που προέκυψαν στο πεδίο των μαχών, ενδέχεται να δημιουργήσουν ένα αρνητικό προηγούμενο, γεγονός που απασχολεί τη Λευκωσία. Η Τουρκία διαχρονικά επιμένει σε συζητήσεις στη βάση των τετελεσμένων. Μια επιδίωξη, που σε μεγάλο βαθμό κέρδισε έδαφος στο παρελθόν και παρουσιάσθηκε ως δήθεν διαπραγματευτικό κεκτημένο και για κάποιους κύκλους και “παράγωγο δίκαιο”!<br /><br />Ο ρόλος της Τουρκίας<br /><br />Η Άγκυρα επιδίωκε εξαρχής να εμπλακεί στο Ουκρανικό. Πρώτα ως μεσολαβούσα χώρα, κι αυτό το πέτυχε φιλοξενώντας συναντήσεις των εμπλεκομένων. Τόσο οι Αμερικανοί, όσο και Ευρωπαίοι αναγνώρισαν στην Τουρκία αυτό το ρόλο, επειδή διατηρούσε “καλές σχέσεις και με τις δυο πλευρές”, Ρωσία και Ουκρανία. Από την αρχή, πάντως, η Άγκυρα είχε ξεκαθαρίσει ότι επιδίωκε ρόλο στην επόμενη ημέρα της επίτευξης συμφωνίας στο Ουκρανικό. Έπεισε και τον Ζελένσκι να ζητήσει να συμμετέχει στο σύστημα εγγυήσεων. Δηλαδή, ο καταπατητής, η κατοχική δύναμη, να συμμετέχει σε ένα σύστημα εγγυήσεων για την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα τρίτης χώρας!<br /><br />Υπενθυμίζεται συναφώς ότι ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, βρισκόμενος ακόμη στην Ουάσιγκτον, δήλωσε ότι θα πρέπει να συγκληθεί μια διευρυμένη συνάντηση, με τη συμμετοχή των Ευρωπαίων και της Τουρκίας. Είναι σαφές πως τέτοιες τοποθετήσεις συνδέονται και με το γεγονός ότι η Άγκυρα είναι πάντα πρόθυμη για αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, όπως και σε άλλες περιοχές, χώρες. Η άμεση εμπλοκή της θα τη φέρει πιο κοντά στη νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας, που διαμορφώνει η Ένωση. Αυτό θα βοηθήσει στις προσπάθειες προσέγγισης με τις ΗΠΑ, στον εξοπλιστικό τομέα. Αυτό θα μια ακόμη προσπάθεια ξεπλύματος μιας κατοχικής επιδρομικής, επεκτατικής δύναμης.<br />Θεατής των γεωπολιτικών εξελίξεων η ΕΕ<br /><br />Το σκηνικό, το οποίο στήθηκε στην Ουάσινγκτον με διευθυντή της ορχήστρας τον Αμερικανό Πρόεδρο, επιβεβαίωσε τις αδυναμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η παρουσία Ευρωπαίων στη συνάντηση στο Λευκό Οίκο δεν ήταν θεσμική, αν και είχε παραστεί η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η επιλογή των προσώπων έγινε στη βάση πιθανού χωριστού, σε εθνικό επίπεδο, ρόλου που μπορούν να διαδραματίσουν κράτη της ΕΕ στο Ουκρανικό ενώ επιπροσθέτως οι παρουσίες συνδέονται και με τις διαπροσωπικές σχέσεις του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ.<br /><br />Η ΕΕ ήταν και παραμένει θεατής των διεθνών εξελίξεων, ακόμη κι όταν βρίσκεται εντός της αιθούσης των συζητήσεων, όπως έγινε στην Ουάσιγκτον την περασμένη Δευτέρα. Οι συμμετέχοντες φάνηκαν να κρέμονταν από τα χείλη του Τραμπ, και έδειχναν ανά πάσα στιγμή να υιοθετήσουν τις αποφάσεις του. Βέβαια, δεν θα μπορούσαν να δεσμεύσουν ολόκληρη την Ευρώπη, κυρίως εκείνους που δεν συμμετείχαν. Αλλά αυτό δεν είναι, όπως φαίνεται, το μείζον. Το θέμα είναι πως με αυτά τα δεδομένα ο ρόλος της ΕΕ είναι περιορισμένος και μονίμως υποβαθμισμένος, την ώρα που συμβαίνουν γεωπολιτικές ανατροπές.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Δεν έχει μπει ακόμα το Κυπριακό στο ραντάρ του Τραμπ.

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ Πρόβα στο Ουκρανικό κι αλλού για επίλυση προβλημάτων εκτός διεθνούς θεσμοθετημένου πλαισίου. Κάτω από τη βαριά σκιά του Ουκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εξωτερική πολιτική: ο εξωραϊσμός των απειλών και τα φέουδα Μαξίμου και ΥΠΕΞ.

<img height="384" src="https://omegapress.gr/images/GERAP.jpg" width="707" /><div><br /></div><div>Του <b>Στράτου Βαλτινού</b><br />To ΥΠΕΞ “παρακολουθεί”, το ΥΠΕΞ “προβληματίζεται”, το ΥΠΕΞ “παρατηρεί”. Στις λέξεις αυτές συμπυκνώνεται η ελληνική εξωτερική πολιτική και ειδικότερα η λειτουργία του φορέα άσκησής της, του υπουργείου Εξωτερικών, σε μια περίοδο γεωπολιτικών αναστατώσεων, πολέμων και απειλών που δέχεται η Ελλάδα. Ουσιαστικά, περιγράφεται η παθητικότητα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών και του πρωθυπουργού που έχει την τελική ευθύνη, αλλά και η ανεπάρκειά τους. <br /><br />Με γενικότητες, αοριστίες και τυπικότητες , περιγράφονται οι κάθε είδους τηλεφωνικές συνομιλίες ή συναντήσεις του πρωθυπουργού και του ΥΠΕΞ. Αθροιστικά, τόσο στο Μέγαρο Μαξίμου, όσο και στο υπουργείο Εξωτερικών, κυριαρχεί μια εικόνα εξωραϊσμού των προβλημάτων. Στο βάθος όμως , το Μέγαρο Μαξίμου και το ΥΠΕΞ ενισχύουν τα στεγανά τους, διαχειρίζονται τις προσωπικές τους σχέσεις και οι προσωπικές τακτικές, προκαλούν συχνά εκρηκτικές εντάσεις στο παρασκήνιο που μένουν εκεί, μόνο και μόνο για λόγους αυτοπροστασίας. Τα πραγματικά γεγονότα υποβαθμίζονται η αλήθεια συσκοτίζεται, ώστε να μην φθάνουν ποτέ στα ΜΜΕ και στην κοινωνία. <br /><br />Διάχυτη εικόνα παραλυσίας<br /><br /> Η κυβέρνηση έχει ταυτίσει τη λέξη συμμαχία με την υποταγή, την συνεργασία με την δορυφοροποίηση της χώρας, την ενεργητική πολιτική με την “παρατήρηση”. Εδώ και έξη χρόνια η αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ διολισθαίνει σε επικίνδυνους δρόμους. Πως να δράσει η Ελλάδα και πως να αντιμετωπίσει τις απειλές της Τουρκίας όταν ο υπουργός Εξωτερικών μονίμως εξωραϊζει ή υποβαθμίζει τις τουρκικές απειλές; πως να υπερασπιστεί η Ελλάδα την ασφάλειά της όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποφεύγει επιδεικτικά να πάρει το λόγο στα όργανα της ΕΕ και να καταγγείλει την τουρκική παραβατικότητα; αλλά υπάρχει και μια ακόμη απειλή : είναι οι κομμένες γέφυρες μεταξύ Γεραπετρίτη και Μητσοτάκη, μεταξύ Γεραπετρίτη και Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, η οποία όμως σε μόνιμη ανοιχτή γραμμή με το γραφείο του πρωθυπουργού και την Ντόρα Μπακογιάννη. <br /><br />Στους διαδρόμους του υπουργείου Εξωτερικών είναι κοινό μυστικό ότι δεν υπάρχει ουσιαστική συνεργασία μεταξύ του Γ. Γεραπετρίτη και της υφυπουργού Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου. Φυσικά, όταν δεν υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο, η συνεργασία εξαντλείται στα υπηρεσιακώς απαραίτητα. Η κρίση όμως έχει απλωθεί και μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Γιώργου Γεραπετρίτη, ωστόσο υπέρτεροι μεταξύ τους δεσμοί και η ανάγκη αυτοπροστασίας είναι οι λόγοι που αποφεύγεται η ρήξη. <br /><br />Κρίση εμπιστοσύνης και τοξικό κλίμα<br /><br />Αξιόπιστες πληροφορίες κάνουν λόγο για κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ των Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη , ενώ αλγεινή εντύπωση προκαλεί ένας καθημερινός σχεδόν κλεφτοπόλεμος από τα ελληνοτουκικά, τηνΛιβύη, το Μεσανατολικό, μέχρι την εικόνα της χώρας στην ΕΕ και τις μεταθέσεις διπλωματών. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο πρωθυπουργός έχει αδειάσει τον ΥΠΕΞ με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το απαγορευτικό του Μητσοτάκη πριν 8 μήνες για προσφυγή στη Χάγη με την Τουρκία, όταν ο Γεραπετρίτης προετοίμαζε την κοινή γνώμη για το αντίθετο. Ο ΥΠΕΞ αντέδρασε υπόγεια και φόρτωσε την αύξηση των δυσλειτουργιών με την Τουρκία στην Παπαδοπούλου, η οποία σημειωτέον είναι επικεφαλής της Επιτροπής για τον ελληνοτουρκικό διάλογο. <br /><br />Ο Γ. Γεραπετρίτης , αλλά και πολλοί μέσα στο ΥΠΕΞ θεωρούν ότι αιτία των αδιεξόδων είναι η άγνοια της Παπαδοπούλου για τα ελληνοτουρκικά, ότι δηλαδή δεν έχει γνώσεις, είναι ρηχή και αδυνατεί να κατανοήσει το βάθος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Από την άλλη όμως είναι δηλητηριώδη τα σχόλια εις βάρος του Γ. Γεραπετρίτη για το σύνολο της θητείας του και για την αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΞ να εκπονηθεί ένα συνεκτικό σχέδιο δράσης στην εξωτερική πολιτική. Η σύγκριση δε, μεταξύ Γεραπετρίτη και Φιντάν, τροφοδοτεί με πλήθος περιπαικτικών σχολίων την καθημερινότητα στο υπουργείο Εξωτερικών. <br /><br />Οι κακές γλώσσες εντός του ΥΠΕΞ λένε επίσης ότι ο Γεραπετρίτης βιώνοντας την διαρκή επιδείνωση των σχέσεων με την Λιβύη και με την πλευρά Χάφταρ, ανακοίνωσε την τοποθέτηση της υφυπουργού Παπαδοπούλου επικεφαλής της Επιτροπής που υποτίθεται θα κάνει τον διάλογο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας -Λιβύης. Πρόκειται για παρωδία εξωτερικής πολιτικής, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ούτε συμφωνία ούτε με την Τρίπολη, ούτε με την Βεγγάζη, ούτε συνέβη κάτι νέο για να ορίσει Επιτροπή. Ο πραγματικός λόγος, λένε στους διαδρόμους του ΥΠΕΞ , είναι ότι θέλει να φορτώσει στην υφυπουργό τα νέα αδιέξοδα. <br /><br />Από την πλευρά του ο Γεραπετρίτης γνωρίζει ότι ο πρωθυπουργός πριν τον τελευταίο ανασχηματισμό επικοινώνησε με κορυφαίο πολιτικό παράγοντα που εσχάτως απασχολεί ιδιαίτερα την πολιτική ζωή με τις νομικές του παρεμβάσεις και του πρότεινε να αναλάβει “εν λευκώ” το ΥΠΕΞ, αλλά εισέπραξε άρνηση. Στο Μέγαρο Μαξίμου , πέριξ αυτού και στη ΝΔ γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Γ. Γεραπετρίτης γνωρίζει από πρώτο χέρι πολλά μυστικά και αυτά τον κρατούν ασφαλή και του δίνουν το περιθώριο να συνεχίζει να είναι υπουργός Εξωτερικών και ας είναι εμφανές ότι είναι ανεπαρκής. <br />Όμως όλα αυτά είναι παιδαριώδη. Ένας μικρόκοσμος ιδιοτελών ανθρώπων που βάζουν τις πελατειακές τους σχέσεις και τις φιλοδοξίες τους , ή και την ματαιοδοξία τους, πάνω από τα συμφέροντα της χώρας. <br />Γιατί όσο ανεπαρκής και αν είναι η Παπαδοπούλου, την πολιτική ευθύνη για ότι συμβαίνει στην εξωτερική πολιτική την έχουν διαδοχικά ο ΥΠΕΞ και τελικά ο πρωθυπουργός. Η εικόνα που περιγράφουμε και που αντανακλά μόνο ένα μέρος της εσωτερικής κρίσης στο υπουργείο Εξωτερικών, καταδεικνύει την συνολική εικόνα διάλυσης που εκπέμπει η κυβέρνηση . <br /><br />Σε αυτούς τους παράγοντες να προστεθεί και ο συστηματικός παρασκηνιακός ρόλος της Ντόρας Μπακογιάννη, που έχει αναλάβει ουκ ολίγες φορές ειδικές αποστολές και στις μετακινήσεις πρέσβεων και μέσω δηλώσεων να προκαταλαμβάνει πολιτικές, όπως είχε γίνει με το βατερλό παραπομπής στη Χάγη, τη μειονότητα της Θράκης, τις σχέσεις με την Ρωσία κλπ. <br />Σε μια εποχή μεγάλων γεωπολιτικών αναστατώσεων, η Ελλάδα έχει την ατυχία να εκπροσωπείται από ένα θλιβερό πολιτικό προσωπικό. Το οποίο θριαμβεύει στον μικρόκοσμο και ταπεινώνεται στον κόσμο, παρασέρνοντας και την Ελλάδα στην μικρότητά τους... </div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Εξωτερική πολιτική: ο εξωραϊσμός των απειλών και τα φέουδα Μαξίμου και ΥΠΕΞ.

Του Στράτου Βαλτινού To ΥΠΕΞ “παρακολουθεί”, το ΥΠΕΞ “προβληματίζεται”, το ΥΠΕΞ “παρατηρεί”. Στις λέξεις αυτές συμπυκνώνεται η ελληνική εξωτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ψυχολογική επιχείρηση η είδηση περί διπλασιασμού της δύναμης του κατοχικού στρατού στην Κύπρο.

<a href="https://www.philenews.com/wp-content/uploads/2023/04/ffdWnoXm4XidflGRc6lG_ID_860230.jpg"><img border="0" height="427" src="https://www.philenews.com/wp-content/uploads/2023/04/ffdWnoXm4XidflGRc6lG_ID_860230.jpg" width="697" /></a><br /><br /><div>Τουρκική ψυχολογική επιχείρηση εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας η ψευδής είδηση περί διπλασιασμού της δύναμης του κατοχικού στρατού<br /><br />Η είδηση προήλθε από το ιστολόγιο TR Haber το οποίο είναι όργανο της Διεύθυνσης Επικοινωνίας (δηλαδή Προπαγάνδας) η οποία υπάγεται άμεσα στην Προεδρία της Τουρκικής Δημοκρατίας δηλαδή στον Ερντογάν.<br /><br />Το δημοσίευμα επικαλείται την ισραηλινή απειλή, λόγω της συνεργασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας με το Ισραήλ και σημειώνει επιπλέον ότι, η δύναμη του κατοχικού στρατού θα ανέλθει στις 100 χιλ. Για το λόγο αυτό, σημειώνει το δημοσίευμα, ο Διοικητής των κατοχικών δυνάμεων πλέον είναι αντιστράτηγος και όχι υποστράτηγος όπως στο παρελθόν.<br /><br />Αυτό είναι ψευδές, καθώς το τουρκικό 11ο Σώμα Στρατού στα κατεχόμενα πάντα είχε διοικητή βαθμού αντιστράτηγου. Μετά την αποτυχημένη απόπειρα του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του 2016, λόγω των μαζικών αποπομπων και διώξεων και ανωτάτων αξιωματικών, τοποθετούνταν διοικητής βαθμού υποστράτηγου. Φέτος στην Τουρκία προήχθη μεγάλος αριθμός ανωτάτων (16 επιπλέον) και έτσι το κατοχικό 11ο Σώμα Στρατού θα έχει διοικητή αντιστράτηγο, όπως και στο παρελθόν. Πρόκειται για τον Sebahattin Kılıç ο οποίος συνεχίζει τα καθήκοντα του Διοικητή του 11ου Σώματος Στρατού ως αντιστράτηγος, καθώς προήχθη στις φετινές κρίσεις από υποστράτηγος σε αντιστράτηγο.<br /><br />Η Τουρκία και να το ήθελε δεν έχει τη δυνατότητα να διπλασιάσει τη δύναμη του κατοχικού στρατού καθώς, η 3η Στρατιά στα ανατολικά έχει δεσμεύσει τις δυνάμεις της για τον εντατικό έλεγχο και προστασία των συνόρων καθώς αναμένεται μαζικό κύμα προσφύγων από το Ιράν.<br /><br />Η 2η Στρατιά είναι εμπεπλεγμενη στο Ιράκ και στη Συρία. Καμία τουρκική δύναμη δεν έχει αποσυρθεί από το βόρειο Ιράκ με αφορμή τη διαδικασία αφοπλισμού του ΡΚΚ.<br /><br />Επίσης στη βόρεια Συρία έχει μετασταθμεύσει και πολύ μεγάλος αριθμός από την 1η Στρατιά της Ανατολικής Θράκης αλλά και από τη Στρατιά του Αιγαίου.<br /><br />Και μαζί με όλα αυτά, η Τουρκία ετοιμάζεται για στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του SDF/YPG δηλαδή των Κούρδων της Συρίας.<br /><br />Η είδηση αυτή αν και δεν αναπαράχθηκε από τα τουρκικά ΜΜΕ αναμεταδόθηκε από πολλά ελληνικά ΜΜΕ και ιστολόγια.<br /><br />Η Τουρκία επιχειρεί με την επικοινωνία και την προπαγάνδα να πετύχει αυτό που δεν μπορεί να πετύχει επί του πεδίου.<br /><br />Η Τουρκία επειδή αισθάνεται απειλούμενη από τη συνεργασία της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ, επιδιώκει την άσκηση πίεσης σε Αθήνα και Λευκωσία με σκοπό την διακοπή αυτής της συνεργασίας.<br /><br />Δεν πρέπει να αναπαράγουμε άκριτα τέτοιες ειδήσεις που προέρχονται από την Τουρκία καθώς "ρίχνουμε νερό στο μύλο" των τουρκικών ψυχολογικών επιχειρήσεων.<br /><br /></div><div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ψυχολογική επιχείρηση η είδηση περί διπλασιασμού της δύναμης του κατοχικού στρατού στην Κύπρο.

Τουρκική ψυχολογική επιχείρηση εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας η ψευδής είδηση περί διπλασιασμού της δύναμης του κατοχικού στρατού Η είδ...

Διαβάστε την συνέχεια

The Economist: Γιατί η απρόβλεπτη διπλωματία του Τραμπ απειλεί την Ουκρανία όσο και ο Πούτιν.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/08/trump-zelenski.avif"><img height="370" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/08/trump-zelenski-696x456.jpg" width="702" /></a><br /><br />Τον Φεβρουάριο, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι έμεινε λιγότερο από μία ώρα μέσα στο Οβάλ Γραφείο προτού του διαταχθεί να εγκαταλείψει το κτίριο. Όταν επέστρεψε στο σημείο στις 18 Αυγούστου, πολλοί φοβόντουσαν κάτι ακόμα χειρότερο. Ο Ντόναλντ Τραμπ, τρεις ημέρες νωρίτερα, είχε στρώσει το κόκκινο χαλί για τον Βλαντιμίρ Πούτιν στην Αλάσκα.<br /><br />Στο δρόμο της επιστροφής του, ανακοίνωσε ότι δεν πιέζει πλέον για κατάπαυση του πυρός, αλλά τώρα τάσσεται υπέρ μιας συνολικής «ειρηνευτικής» συμφωνίας που θα μπορούσε να οδηγήσει την Ουκρανία να παραδώσει ένα μεγάλο κομμάτι οχυρωμένης περιοχής σε αντάλλαγμα για την υπόσχεση του κ. Πούτιν ότι -στην καρδιά του- δεν θα εισέβαλε στην Ουκρανία για τρίτη φορά.<br /><br />Με την έννοια ότι ο κ. Τραμπ μπορεί να προκαλέσει στην Ουκρανία ζημιά από την οποία δεν μπορεί να προστατευτεί, ο πρόεδρος της Αμερικής είναι ακόμη πιο επικίνδυνος για τον κ. Ζελένσκι από τον κ. Πούτιν.<br /><br />Πολλοί φοβόντουσαν ότι στη συνάντηση της Δευτέρας θα επέβαλε μια απαίσια μονόπλευρη συμφωνία στους υποτιθέμενους συμμάχους της Αμερικής. Ευτυχώς, αυτό δεν συνέβη. Εν μέσω άφθονων ευχαριστιών και εγωκεντρισμού, ο κ. Τραμπ δεν μίλησε για εδαφικά ζητήματα. Είπε μάλιστα ότι η Αμερική θα εξετάσει το ενδεχόμενο να υποστηρίξει νέες εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία.<div><br /><img src="https://www.economist.com/cdn-cgi/image/width=1424,quality=80,format=auto/content-assets/images/20250823_LDM972.png" /><br /><br /></div><div>Το πεδίο της μάχης είναι σκληρό<br /><br />Σε αντίθεση με τη διπλωματία, το πεδίο της μάχης είναι σκληρό. Ο πόλεμος στα νότια και ανατολικά της χώρας συνεχίζεται. Ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πύραυλοι βομβαρδίζουν τις πόλεις της Ουκρανίας κάθε βράδυ, αποθαρρύνοντας τους πολίτες της, παραλύοντας την οικονομία της και δηλητηριάζοντας την πολιτική της. Η Ρωσία χάνει άνδρες με αρκετές φορές μεγαλύτερο ρυθμό από την Ουκρανία, αν και έχει πολύ περισσότερους άνδρες να χάσει.<br /><br />Αν και η Ουκρανία παραχωρεί αργά έδαφος, χωρίς κατάρρευση των γραμμών της, η Ρωσία δεν θα πάρει τα εδάφη που θέλει να κερδίσει ο κ. Πούτιν μέσω μιας ειρηνευτικής συμφωνίας – τουλάχιστον όχι χωρίς να θυσιάσει δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες το μήνα για πολλούς μήνες ή χρόνια.<br /><br />Η απειλητική διπλωματία του Τραμπ<br /><br />Γι’ αυτό η διπλωματία του κ. Τραμπ, πολύ πιο γρήγορη και λιγότερο προβλέψιμη, παραμένει τόσο απειλητική. Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων της Δευτέρας, ο πρόεδρος διέκοψε την επικοινωνία με τον Ρώσο ομόλογό του, και όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι εξακολουθεί να ονειρεύεται μια συμφωνία που θα μπορούσε να του χαρίσει βραβείο Νόμπελ. Θέλει ο κ. Ζελένσκι να καθίσει με τον κ. Πούτιν την επόμενη μία ή δύο εβδομάδες. Αν το τίμημα του κ. Πούτιν είναι οι ανταλλαγές εδαφών, το πιθανότερο είναι ότι ο κ. Ζελένσκι θα δεχθεί ξανά τεράστια πίεση να παραχωρήσει εδάφη.<br /><br />Αυτό θα έθετε την Ουκρανία και την Ευρώπη σε δίλημμα. Εάν ο κ. Ζελένσκι και η Ευρώπη αρνηθούν, ο κ. Τραμπ θα μπορούσε να διακόψει την προμήθεια όπλων και κρίσιμων στρατιωτικών πληροφοριών προς την Ουκρανία ανά πάσα στιγμή. Το έχει κάνει και στο παρελθόν. Ένας εξαγριωμένος Αμερικανός πρόεδρος θα μπορούσε να επιβάλει δασμούς στην Ευρώπη. Θα μπορούσε να απειλήσει να αποσύρει την αμερικανική υποστήριξη προς το ΝΑΤΟ .<br /><br />Ωστόσο, περισσότεροι από 250.000 άνθρωποι ζουν στο τμήμα του Ντονμπάς που επιδιώκει η Ρωσία. Το πάγωμα ενός πολέμου κατά μήκος των γραμμών επαφής έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν. Αλλά οι γραμμές υπάρχουν για έναν λόγο: σηματοδοτούν τα σημεία όπου η Ουκρανία έχει υποχωρήσει σε αμυντικές θέσεις και έχουν δαπανηθεί τεράστιες προσπάθειες και πόροι για την ασφάλειά τους με χαρακώματα, «δόντια δράκου» και περίτεχνα οχυρώματα. Εάν επιτραπεί στη Ρωσία να τις καταλάβει, θα γίνει πολύ πιο δύσκολο για την Ουκρανία να αντισταθεί σε μια άλλη προέλαση. Αυτό θα ήταν ένα κίνητρο για τον κ. Πούτιν να επιτεθεί ξανά.</div><div><br />Η de facto κατοχή του 19% του εδάφους της Ουκρανίας<br /><br />Η μόνη εδαφική παραχώρηση που μπορεί λογικά να κάνει η Ουκρανία θα ήταν κάποια μορφή de facto αναγνώρισης της υπάρχουσας κατοχής περίπου 19% του εδάφους της από τη Ρωσία. Αυτό θα σηματοδοτούσε μια νίκη για τον κ. Πούτιν. Βαθιά δυσάρεστη, αλλά αναμφισβήτητα αξίζει να γίνει παραχώρηση προς όφελος του τερματισμού ενός πολέμου που έχει ήδη κοστίσει εκατοντάδες χιλιάδες ζωές και από τις δύο πλευρές. Αλλά τι πρέπει να πάρει η Ουκρανία σε αντάλλαγμα; Η απάντηση του κ. Τραμπ, και μάλιστα των Ευρωπαίων, είναι «εγγυήσεις ασφαλείας». Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Τραμπ δεν απαντά στο τι εννοούν.<br /><br />Η πιο σταθερή μορφή εγγύησης ασφάλειας —μια δέσμευση για χρήση μεγάλου στρατού για την αντίσταση σε μια ρωσική επίθεση— δεν προσφέρεται. Οι ηγέτες της Ευρώπης προσπαθούν να συγκροτήσουν έναν «συνασπισμό προθύμων» που θα αναπτυχθεί εντός της Ουκρανίας, έτσι ώστε η Ρωσία να μην μπορεί να παραβιάσει μια ειρηνευτική συμφωνία χωρίς να διακινδυνεύσει άμεση σύγκρουση με τις δυτικές χώρες. Δυστυχώς, ο αριθμός των στρατιωτών που έχουν δεσμευτεί είναι πολύ μικρός για να αντιταχθεί στη Ρωσία. Επίσης, για να εδραιωθεί η πραγματική αποτροπή, οποιαδήποτε δύναμη θα εξαρτηθεί από τη βεβαιότητα της αμερικανικής υποστήριξης.<br /><br />Πόσο εμπιστευόμαστε τον Τραμπ;<br /><br />Ο κ. Τραμπ έχει αφήσει να εννοηθεί ότι οι Ευρωπαίοι θα έχουν την υποστήριξή του, αν και όχι στρατεύματα, για αυτές τις εγγυήσεις, αλλά μπορεί κανείς να τον εμπιστευτεί; Εκ πρώτης όψεως, όχι ακριβώς. Απείλησε τον κ. Πούτιν με «εξουθενωτικές» κυρώσεις εάν δεν συμφωνούσε σε κατάπαυση του πυρός, αλλά όταν συναντήθηκαν, εκείνος με υπομονή σταμάτησε κάθε συζήτηση γι’ αυτές. Αρνείται να πει τι είδους υποστήριξη θα παράσχει στην δύναμη διαβεβαίωσης ή ακόμα και αν θα είναι εγγυημένη η προμήθεια αμυντικών όπλων στην Ουκρανία.<br /><br />Ένας καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί κάποιο βαθμό αποτροπής θα ήταν οι ακλόνητες δεσμεύσεις για τον εξοπλισμό και τη χρηματοδότηση του ουκρανικού στρατού, ο οποίος είναι πολύ μεγαλύτερος και ισχυρότερος από οτιδήποτε μπορούν να συγκεντρώσουν οι Ευρωπαίοι. Αντίθετα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς κάτι πιο καταστροφικό για την ευρωπαϊκή ασφάλεια από μια ειρηνευτική δύναμη που δεν υποστηρίζεται σε περίπτωση επίθεσης. Αυτή θα ήταν η νίκη που λαχταρά περισσότερο ο κ. Πούτιν…</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

The Economist: Γιατί η απρόβλεπτη διπλωματία του Τραμπ απειλεί την Ουκρανία όσο και ο Πούτιν.

Τον Φεβρουάριο, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι έμεινε λιγότερο από μία ώρα μέσα στο Οβάλ Γραφείο προτού του διαταχθεί να εγκαταλείψει το κτίριο. Ότα...

Διαβάστε την συνέχεια

Κωδικός «ελληνοτουρκικά»: Μήνας-κλειδί ο Σεπτέμβριος.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2020/05/%CE%88%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B1.jpg"><img height="405" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2020/05/%CE%88%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%B1.jpg" width="697" /></a><br /><br />Μπορεί στο διεθνές στερέωμα να υπάρχουν άλλα κρισιμα θέματα στο προσκήνιο όπως το ουκρανικό και το μεσανατολικό ωστόσο στους διαδρόμους και τα γραφεία του υπουργείου Εξωτερικών τα ελληνοτουρκικά είναι συνεχώς στην πρώτη θέση των συζητήσεων.<br /><br />Αναλύσεις, εκτιμήσεις, ιδέες, ερμηνείες όλα περιστρέφονται γύρω από έναν κωδικο: Ελληνοτουρκικά.<br /><br />Εάν ρωτήσει κανείς σε τι φάση βρίσκονται οι σχέσεις με τη γείτονα, απάντηση υπάρχει: Σε χειρότερη από πέρυσι, σε καλύτερη από εκείνη που είχε διαμορφωθεί προ τριετίας τότε που κοιμόμασταν με την… αγνία μήπως οι γείτονες «έρθουν μια νύχτα ξαφνικα», όπως λέγανε.<br /><br />Οι σχέσεις και ισορροπίες στον άξονα Αθήνας – Αγκυρας τροφοδοτούν φυγόκεντρες κινήσεις και έχουν εξελιχθεί σε κεντρικό θέμα για θυλάκους εσωκομματικής αντιπολίτευσης όπως τα περιβάλλοντα των πρώην πρωθυπουργών Καραμανλή και (τουλάχιστον έως τον τραγικο και αδιανόητο θάνατο της κόρης του) Σαμαρά.<br /><br />Υστερα από πέντε συναντήσεις κορυφής μέσα στην τριετία και ακόμη μία, τον Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη, να προετοιμάζεται από τα εκατέρωθεν επιτελεία, στην Αθήνα αναγνωρίζουν ότι τον τελευταίο χρόνο τα ελληνοτουρκικά παρέμειναν, στην καλύτερη περίπτωση, σε καθεστώς ακινησίας, όχι αποκλειστικά με ευθύνη του Ερντογάν.<br /><br />Για ευνόητους λόγους, οι προβολείς όλων στράφηκαν αλλού – από την Ουκρανία, τη Γάζα, το Ιράν και τη Συρία έως τις κινήσεις Τραμπ που δείχνουν απρόβλεπτες και κάποιες φορές ασυνάρτητες και εντεινουν ένα ευμετάβλητο σκηνικό και μια διεθνή αβεβαιότητα.<br /><br />Το Αιγαίο, είναι γεγονός, δεν περιλαμβάνεται τον τελευταίο χρόνο σε καμία διεθνή ατζέντα και μόνον η προσπάθεια του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ να παραμείνει ζεστό το Κυπριακό είναι αυτή που κρατά τα εθνικά ζητήματα έξω από μια ατζέντα τοπικού ενδιαφέροντος.<br /><br />Ακόμη και οι νέες τριβές για τις θαλάσσιες ζώνες στο τρίγωνο Ελλάδας, Τουρκίας, Λιβύης θεωρούνται επουσιώδεις – στο συμμαχικό δίκτυο και γενικότερα στη Δύση κινούνται με τη βεβαιότητα ότι έχουν σο-βαρότερα θέματα να τους απασχολούν.<br /><br />Μέσα σε αυτό το σκηνικό, είναι πρόδηλο ότι Μητσοτάκης και Ερντογάν κινούνται και με άλλες ταχύτητες στο πλάνο της ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Κυρίως επειδή το επιτρέπουν και οι συνθήκες. Εστω και μέσα σε ένα περιβάλλον καχυποψίας, το μπρα ντε φερ των τελευταίων μηνών για θαλάσσιους χωροταξικούς σχεδιασμούς και θαλάσσια πάρκα δείχνει ελεγχόμενο, ενώ το μεγάλο πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών από τα τουρκικά παράλια έχει αντιμετωπίστεί.<br /><br />Ωστόσο, λένε παράγοντες της Βασιλίσσης Σοφίας, οι μηδενικές αερομαχίες πάνω από το Αιγαίο δεν έχουν μόνο εξαλείψει τον κίνδυνο ατυχήματος και, συνακόλουθα, μιας ξαφνικής υπερθέρμανσης, αλλά αφήνουν και οικονομικό αποτύπωμα, αφού κάθε ώρα πτήσης των μαχητικών κοστίζει ακριβά. Στα διμερή, Αθήνα και Αγκυρα αρκούνται να διατηρούν τις γραμμές τους και να αναζητούν την κατάλληλη ευκαιρία για ένα επόμενο, μεγαλύτερο βήμα.<br /><br />Αυτό αμφότερες προεξοφλούν ότι δεν θα προκύψει στο φθινοπωρινό ραντεβού της Νέας Υόρκης. Το περισσότερο που προσδοκούν Μητσοτάκης και Ερντογάν είναι να οριστικοποιηθεί το χρονικό πα-ράθυρο μέσα στο οποίο θα μπορούσε να γίνει το ταξίδι του έλληνα Πρωθυπουργού στην Αγκυρα που έχει ήδη πάρει πέντε παρατάσεις.<br /><br />Η ακινησία, άλλωστε, επιτρέπει και στον Μητσοτάκη να επανέρχεται στις «κόκκινες γραμμές», υψώνοντας αναχώματα στις εκ των έσω βολές περί κατευνασμού και υποχωρήσεων.<br /><br />Το πρόγραμμα της Νέας Υόρκης ήδη καταρτίζεται από τον υπουργό των Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη, με τη βεβαιότητα ότι ο ελληνικός σχεδιασμός θα εξαντληθεί σε παράλληλα δρώμενα, καθώς στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου, άπαντες θα ασχολούνται με το Ουκρανι-κό και τη Γάζα.<br /><br />Ο Ερντογάν, από την πλευρά του, θα επιδιώξει μέσω Νέας Υόρκης να αναβαθμίσει τον τουρκικό γεωπολιτικό ρόλο, εν μέσω των εξελίξεων στο Ουκρανικό και της ισραηλινής εισβολής στην κατεστραμμένη Γάζα. Από «διεθνής ταραξίας», όπως είχε στοχοποιηθεί προ τριετίας από Μακρόν και Ντράγκι, θα εμφανιστεί ως «εγγυητής της σταθερότητας»<div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Κωδικός «ελληνοτουρκικά»: Μήνας-κλειδί ο Σεπτέμβριος.

Μπορεί στο διεθνές στερέωμα να υπάρχουν άλλα κρισιμα θέματα στο προσκήνιο όπως το ουκρανικό και το μεσανατολικό ωστόσο στους διαδρόμους και ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Κίνα ταράζει τα νερά: Έτοιμη να στείλει ειρηνευτικές δυνάμεις στην Ουκρανία… υπό έναν όρο!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2025/08/china_stratiotes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1267" data-original-width="1900" height="394" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2025/08/china_stratiotes.jpg" width="688" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σκεπτικισμός στις Βρυξέλλες και προειδοποιήσεις</span></h3>Η Κίνα είναι πρόθυμη να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία στο πλαίσιο ειρηνευτικής αποστολής, ανέφερε η γερμανική εφημερίδα Welt, επικαλούμενη ανώνυμες πηγές.<br /><br />Ωστόσο, οι πηγές τόνισαν ότι το Πεκίνο θα συμφωνούσε σε μια τέτοια ανάπτυξη μόνο «υπό την προϋπόθεση ότι οι ειρηνευτικές δυνάμεις θα αναπτύσσονταν βάσει εντολής των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ)».<br /><br />Η πρόταση έχει προκαλέσει ανάμεικτες αντιδράσεις στις Βρυξέλλες. Από τη μία, η συμμετοχή χωρών από τον Παγκόσμιο Νότο -όπως η Κίνα- θα μπορούσε να βοηθήσει στην οικοδόμηση υποστήριξης για την ανάπτυξη ξένων στρατευμάτων στην Ουκρανία, για την παρακολούθηση μιας πιθανής ειρηνευτικής συμφωνίας.<br /><br />Ωστόσο, πολλοί διπλωμάτες αμφισβητούν σιωπηλά τα κίνητρα του Πεκίνου. Η Κίνα έχει σταθεί στο πλευρό της Ρωσίας από τις πρώτες ημέρες του πολέμου. Η ξαφνική της αναφορά για διατήρηση της ειρήνης εγείρει αμφιβολίες για το αν επιδιώκει σταθερότητα ή απλώς μια άλλη οδό για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Μόσχας.<div><br />Η Κίνα θέλει να κατασκοπεύσει, θεωρούν στην ΕΕ<br /><br />Ένας ανώτερος αξιωματούχος της ΕΕ προειδοποίησε ότι «υπάρχει επίσης ο κίνδυνος ο πρωταρχικός στόχος της Κίνας να είναι η κατασκοπεία στην Ουκρανία και ότι, σε περίπτωση σύγκρουσης, θα υιοθετήσει μια σαφώς φιλορωσική και όχι ουδέτερη θέση».<br /><br />Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επισημαίνουν ότι οι συνεχείς επικλήσεις του Πεκίνου στον Χάρτη του ΟΗΕ -που παρουσιάζονται ως ένδειξη ουδετερότητας- αποτελούν στην πράξη μοχλό για να περιορίσουν οποιαδήποτε ειρηνευτική αποστολή στο Συμβούλιο Ασφαλείας.<br /><br />Με τόσο τη Ρωσία όσο και την Κίνα να έχουν δικαίωμα βέτο εκεί, οποιαδήποτε ουσιαστική απάντηση στις παραβιάσεις θα μπορούσε να μπλοκαριστεί πριν καν ξεκινήσει.<br /><br />Αυτός ο κίνδυνος, λένε οι διπλωμάτες, θα μπορούσε να μετατρέψει μια ειρηνευτική αποστολή σε κάτι περισσότερο από ένα απλό διακοσμητικό στοιχείο. Η παρουσία κινεζικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, υπό τέτοιες συνθήκες, θα μπορούσε να παγώσει τις προσπάθειες της Δύσης, αφήνοντας παράλληλα στη Μόσχα περιθώριο ελιγμών.<br /><br />Με τις ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, υπό τη μεσολάβηση των ΗΠΑ, να «σκοντάφτουν» και τις συζητήσεις για τις εγγυήσεις ασφαλείας να «χωλαίνουν», η ξαφνική προθυμία της Κίνας να συμμετάσχει στη συζήτηση για την ειρηνευτική διαδικασία εγείρει περισσότερα ερωτήματα παρά δίνει απαντήσεις.<br /><br />Drones<br /><br />Οι περισσότερες χώρες της ΕΕ φέρονται να διστάζουν να εγκρίνουν μια εντολή του ΟΗΕ για οποιαδήποτε ειρηνευτική δύναμη. Η Ιταλία, ωστόσο, πιέζει για μια τέτοια εντολή εδώ και αρκετούς μήνες.<br /><br />Ανώτεροι διπλωμάτες της ΕΕ δήλωσαν ότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα μπορούσαν να είναι το κύριο εργαλείο για την παρακολούθηση της συμμόρφωσης με την κατάπαυση του πυρός κατά μήκος της πρώτης γραμμής. Το τι συμβαίνει σε περίπτωση παραβίασης, θα πρέπει να ορίζεται σαφώς στην εντολή της αποστολής.<br /><br />Σύμφωνα με το Bloomberg, 10 χώρες είναι έτοιμες να στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία στο πλαίσιο μιας πιθανής ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Ρωσία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Κίνα ταράζει τα νερά: Έτοιμη να στείλει ειρηνευτικές δυνάμεις στην Ουκρανία… υπό έναν όρο!

Σκεπτικισμός στις Βρυξέλλες και προειδοποιήσεις Η Κίνα είναι πρόθυμη να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία στο πλαίσιο ειρηνευτικής αποστολής...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Καραμέρος έγραψε στο «Χ»: «Ηλιοβασίλεμα 18,7%». Τι εννοεί; Πανικός στο Μαξίμου.

<img height="406" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/08/KARAMEROS-630x400.jpg" width="697" /><br /><br />«Ηλιοβασίλεμα 18,7%». Με αυτή την ανάρτηση–καρφί, την Κυριακή 24/08, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ Γιώργος Καραμέρος άναψε φωτιές στο «Χ».<br /><br />Και δεν μιλάμε για τυχαία ανάρτηση· όταν ένας έμπειρος δημοσιογράφος και πολιτικός γράφει κάτι τόσο υπαινικτικό, ξέρει πολύ καλά τι κάνει.<br /><br />Για να δούμε πίσω από τις λέξεις, να επιχειρήσουμε να «αποκρυπτογραφήσουμε».<br /><br />Το «ηλιοβασίλεμα» παραπέμπει αναπόφευκτα <a href="https://www.tribune.gr/politics/news/article/924868/o-akis-skertsos-poy-sitizetai-apo-ton-elliniko-lao-pozarei-iliovasilemata-gia-osoys-den-pigan-diakopes.html">στην πρόσφατη, προκλητικά «παρηγορητική» ανάρτηση του Άκη Σκέρτσου στο Facebook για τους μισούς Ελλαδίτες που δεν έκαναν διακοπές</a>.<br /><br />Μα πιο πέρα, το ηλιοβασίλεμα σημαίνει και κάτι άλλο: τη δύση. Τη δύση του ήλιου κυριολεκτικά και αλληγορικά τη δύση μιας εξουσίας που νομίζει πως θα κρατά αιώνια.<br /><br />Ηλιοβασίλεμα 18,7%<br /><br />— Γιώργος Καραμέρος (@karameros) <a href="https://twitter.com/karameros/status/1959542129270620614?ref_src=twsrc%5Etfw">August 24, 2025</a><br /><br />Και το 18,7%; Δεν είναι απλώς ένας αριθμός.<br /><br />Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του Tribune, πρόκειται για το ποσοστό που καταγράφει πλέον η Νέα Δημοκρατία στην τελευταία κυλιόμενη μέτρηση που έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου.<br /><br />Η ανάρτηση Καραμέρου κρίνεται ως ο προάγγελος ενός πολιτικού ηλιοβασιλέματος που έρχεται πιο γρήγορα απ’ όσο φαντάζονται οι ευσεβείς πόθοι κάποιων.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Καραμέρος έγραψε στο «Χ»: «Ηλιοβασίλεμα 18,7%». Τι εννοεί; Πανικός στο Μαξίμου.

«Ηλιοβασίλεμα 18,7%». Με αυτή την ανάρτηση–καρφί, την Κυριακή 24/08, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ Γιώργος Καραμέρος άναψε φωτιές στο «Χ». Και δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο “έλληνας” Φειδίας τα έβαλε τώρα και με τον ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRpZ4HaMIy4h_Zd0UiZ6ti_FHHFagn30s7U1A&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="358" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRpZ4HaMIy4h_Zd0UiZ6ti_FHHFagn30s7U1A&s" width="685" /></a></div><div><br /></div>Πολιτική θύελλα ξέσπασε μετά τα όσα ειπώθηκαν στο νέο Podcast του απαράδεκτου και ανόητου Ελληνοκύπριου(;) Ευρωβουλευτή, Φειδία Παναγιώτου, από τον δημοσιογράφο Μιχάλη Μιχαήλ, που δηλώνει δήθεν “ιστορικός ερευνητής” αναφορικά με τον Γρηγόρη Αυξεντίου.<br /><br />Μέρος στη δημόσια συζήτηση πήρε και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, μέσω ανάρτησής του στον προσωπικό του λογαριασμό στην πλατφόρμα του Facebook.<br /><br />Ο ίδιος γράφει: «Στην εσχάτην ανάγκη θα αγωνιστώ και θα πεθάνω σαν Έλληνας, αλλά ζωντανόν δεν θα με πιάσουν».<br /><br /><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #303030; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px 0px 2rem; padding: 0px;"><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="502" scrolling="no" src="https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FNChristodoulides%2Fposts%2Fpfbid023PstBvmxS2inDmaczLRq8yqNYALLnf4gsaGgh3DdHGr5RPJ59Tp4YAL2jXCf9gVEl&show_text=true&width=500" style="border-style: none; border-width: initial; box-sizing: inherit; max-width: 100%; overflow: hidden;" width="500"></iframe></p>Η ανάρτηση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου<br /><br />Στις προσπάθειες για μείωση της θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου αντέδρασε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης. Έγραψε σχετικά:<br /><br />Η θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου αποτελεί αιώνιο σύμβολο ηρωισμού, δεν είναι μόνο μνήμη. Είναι φάρος.<br /><br />Η αξία της μεγεθύνεται μέσα από τη διαχρονικότητά της, γιατί η αυταπάρνηση, ο ηρωισμός, η πίστη σε αξίες και ιδανικά, η αφοσίωση στην πατρίδα και η αποφασιστικότητα να σταθεί κανείς όρθιος απέναντι σε κάθε μορφή τυραννίας, παραμένουν ακατάλυτες αξίες.<br /><br /><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #303030; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px 0px 2rem; padding: 0px;"><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="736" scrolling="no" src="https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fkonstantinosletymbiotis%2Fposts%2Fpfbid02BDkjgypCu3NwqWSfxqRoHnNb5L2ceQxewzAnhJ9iUZdnc3skomenTBaW8zGG4rXUl&show_text=true&width=500" style="border-style: none; border-width: initial; box-sizing: inherit; max-width: 100%; overflow: hidden;" width="500"></iframe><br style="box-sizing: inherit;" /><br /></p>Την μνήμη αυτής της θυσίας οφείλουμε να την διατηρήσουμε ατόφια, καθαρή και ζωντανή, άφθαρτη από τον χρόνο, γιατί αποτελεί θεμέλιο της εθνικής μας αυτογνωσίας και ιερή παρακαταθήκη που οφείλουμε να διαφυλάξουμε για τις επόμενες γενιές.<br /><br />Να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου<br />να καθαρίσουμε το δικό μας,<br />να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου<br />να μπολιάσουμε το δικό μας,<br />να πάρουμε μια σταγόνα απ᾽ το αίμα σου<br />να βάψουμε το δικό μας<br />να μη μπορέσει πια ποτέ<br />να το ξεθωριάσει ο φόβος.<br />Να πάρουμε το τελευταίο σου βλέμμα<br />να μας κοιτάζει να μην ξεστρατίσουμε,<br />να πάρουμε την τελευταία σου εκπνοή<br />να ᾽χουμε οξυγόνο ν᾽ αναπνέουμε<br />χιλιάδες χρόνια,<br />να πάρουμε τις τελευταίες σου λέξεις<br />να ᾽χουμε να τραγουδάμε<br />ανεξάντλητα εμβατήρια για τη λευτεριά…<br />…<br />«Στιγμές», Κώστας Μόντης<br /><br />Προσωπική αντίδραση Αννίτας Δημητρίου για το podcast του Φειδία: «H ιστορία δεν είναι φθηνό θέαμα για μερικά likes»<br /><br />Προσωπικά τοποθετήθηκε η Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού και της Βουλής, Αννίτα Δημητρίου για όσα λέχθηκαν σε podacast που δημοσιεύθηκε στο κανάλι του Φειδία Παναγιώτου, όπου ο ευρωβουλευτής φιλοξένησε τον δήθεν “ιστορικό ερευνητή” και δημοσιογράφο, Μιχάλη Μιχαήλ.<br /><br />Μεταξύ των όσων λέχθηκαν, ήταν στοιχεία που εντοπίστηκαν από τον ίδιο τον “ιστορικό ερευνητή” το 2017 σε εφημερίδες του παρελθόντος σχετικά με την θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου, ενώ αναφέρθηκε και στον Γρίβα και τον Μακάριο.<br /><br /><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #303030; display: flex; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1959195765093368261" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1959195765093368261&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fhellasjournal.com%2F2025%2F08%2Fo-proedros-tis-kyprou-pire-thesi-gia-ton-grigori-afxentiou-me-mia-kouventa-tou-iroa-stin-eschatin-anagki-tha-agonisto-kai-tha-pethano-san-ellinas-alla-zontanon-den-tha-me-piasoun%2F&sessionId=34310e394f66349ff257be7d45714ce47e1209e3&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="box-sizing: inherit; display: block; flex-grow: 1; height: 368px; max-width: 100%; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div><p style="background-color: white; box-sizing: inherit; color: #303030; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 18px; margin: 0px 0px 2rem; padding: 0px;"></p>Η Πρόεδρος της Βουλής τώρα, αναφέρει σε ανάρτησή της το μεσημέρι του Σαββάτου πως:«Τις τελευταίες μέρες γνωστοί κύκλοι επιχειρούν να παραχαράξουν την ιστορία του τόπου μας με σαφείς ιδεολογικές, πολιτικές και επικοινωνιακές σκοπιμότητες».<br /><br />Τονίζει επίσης: «Τους δηλώνουμε ευθέως: είμαστε εδώ και θα μας βρίσκουν μπροστά τους σε κάθε βήμα. Θα σταθούμε απέναντι στις απόπειρες αποδόμησης της ταυτότητάς μας, απαξίωσης των ηρώων μας και των αγώνων τους».<br /><br />Και καταλήγει λέγοντας: «Η ιστορία αυτού του τόπου δεν είναι εμπόρευμα, δεν είναι φθηνό θέαμα για μερικά likes. Όποιος τολμά να την αγγίξει θα μας βρίσκει αποφασισμένους και ανυποχώρητους απέναντι του».<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο “έλληνας” Φειδίας τα έβαλε τώρα και με τον ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου.

Πολιτική θύελλα ξέσπασε μετά τα όσα ειπώθηκαν στο νέο Podcast του απαράδεκτου και ανόητου Ελληνοκύπριου(;) Ευρωβουλευτή, Φειδία Παναγιώτου, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αραβικός Κόσμος: «Η Τουρκία είναι πιο επικίνδυνη από το Ιράν για τους εξής λόγους».

<img src="https://i0.wp.com/echedoros.blog/wp-content/uploads/2025/08/%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%82%CE%B86%CF%84%CE%B9-%CF%82%CE%B56.jpg?resize=640%2C428&ssl=1" /><br /><br />Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου και πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου, Αμρ Μούσα, πιστεύει ότι ο κίνδυνος του ρόλου της Τουρκίας στην αραβική περιοχή είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν του Ιράν, κάτι που χρήζει στενότερης παρακολούθησης, γράφουν τα αραβικά μέσα ενημέρωσης.<br /><br />Σε τηλεοπτική συνέντευξη στο MBC [Το MBC Group, είναι ένας σαουδαραβικός όμιλος μέσων ενημέρωσης με έδρα την περιοχή του Ριάντ], ο Μούσα δήλωσε ότι η Τουρκία έχει συγκεκριμένα σχέδια και στρατηγικές, σε σύγκριση με την εξάρτηση του Ιράν από το θρησκευτικό δόγμα και τη σύγκρουση μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών, την οποία χαρακτήρισε «παράλογη».<br /><br />Ο Μούσα τόνισε ότι η χρήση «σιιτικού-σουνιτικού ανταγωνισμού είναι εξαιρετικά κατακριτέα και απαράδεκτη και καθιστά την πολιτική αβάσιμη».<br /><br />Η Τουρκία έχει οθωμανικές φιλοδοξίες<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία «επιδιώκει στρατηγικό έλεγχο», επισημαίνοντας την παρουσία τουρκικών στρατιωτικών βάσεων στον Κόλπο και την Ερυθρά Θάλασσα, εκτός από την παρουσία στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Συνέχισε: «Αυτές είναι πολύ επικίνδυνες στρατηγικές θέσεις και κινήσεις, και αυτές οι οθωμανικές φιλοδοξίες δεν είναι μόνο στον αραβικό κόσμο, αλλά και στις τουρκόφωνες χώρες. Η Άγκυρα έχει επίσης την επιθυμία να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα. Αυτά είναι σημαντικά ζητήματα και μια πιο σημαντική πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί με μεγαλύτερη προσοχή από την πολιτική των Σουνιτών, των Σιιτών και των τουρμπανιών», είπε.<br /><br />Η Διεύρυνση του Αραβικού Συνδέσμου με γειτονικές χώρες απορρίφθηκε<br /><br />Ο Μούσα αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία του, την οποία πρότεινε στους Άραβες ηγέτες ενώ ηγούνταν του Συνδέσμου, να συνδέσει τον Σύνδεσμο με χώρες που γειτνιάζουν με τον αραβικό κόσμο. Τόνισε ότι η πρωτοβουλία δεν ήταν μια πρόταση για «συμμαχία με την Τουρκία και το Ιράν», όπως την παρουσίασαν τα αραβικά μέσα ενημέρωσης, αλλά μάλλον στόχευε στη «σύσταση ενός Αραβικού Συνδέσμου Γειτονιάς» που θα συμπεριλάμβανε αφρικανικές, μεσογειακές και ασιατικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, του Ιράν και του Ισραήλ.<br /><br />Δήλωσε ότι αντιμετώπισε εμπόδια στην ένταξη του Ιράν και του Ισραήλ, λόγω των προβλημάτων τους με τον αραβικό κόσμο. Τελικά, ορισμένοι Άραβες ηγέτες απέρριψαν την πρωτοβουλία, η οποία, όπως είπε, θα είχε μετατρέψει τον Αραβικό Σύνδεσμο από 22 κράτη μέλη σε 44, με την ένταξη γειτονικών μη αραβικών κρατών.<div><br /></div><div><a href="https://echedoros.blog/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αραβικός Κόσμος: «Η Τουρκία είναι πιο επικίνδυνη από το Ιράν για τους εξής λόγους».

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου και πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου, Αμρ Μούσα, πιστεύει ότι ο κίνδυνος του ρόλου τ...

Διαβάστε την συνέχεια