Η επίθεση στην Ουκρανία σταμάτησε την εισβολή των Κινέζων στην Ταϊβάν.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/china-army-parade-gty-ps-190502_hpMain_1x1_992.jpg?itok=zOWIlG7D" width="724" /><br /><br /><div><b>Ιωάννης Χάρχαρης</b><br />Ήταν προγραμματισμένο για το επόμενο φθινόπωρο. Ο Σι Τζινπίνγκ θα χρειαζόταν μια «μικρή νίκη» για να εξασφαλίσει μια τρίτη θητεία στην εξουσία. Η Ταϊπέι δεν μπορεί να επιβεβαιώσει τη γνησιότητα του εγγράφου, αλλά είναι αξιόπιστο, σύμφωνα με γνωστό ερευνητή δημοσιογράφο. Μετά την εισβολή στην Ουκρανία, οι Ταϊβανοί είναι πιο έτοιμοι να πολεμήσουν.<br /><br />Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η μονομερής εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, θα μπορούσε να ενθαρρύνει την Κίνα να επιτεθεί στην Ταϊβάν, την οποία το Πεκίνο διεκδικεί. Πώς θα αντιδράσει η Δύση σε μια πιθανή εισβολή στην Ταϊβάν;<br /><br />Καθώς η Ρωσία συνεχίζει να βομβαρδίζει πόλεις της Ουκρανίας , οι παρατηρητές δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στην αντίδραση της Κίνας στη σύγκρουση. Γίνονται παραλληλισμοί μεταξύ των ενεργειών της Ρωσίας στην Ουκρανία και των αξιώσεων της Κίνας στην Ταϊβάν .<br />Η επίσημη θέση της Κίνας για τη σύγκρουση στην Ουκρανία παραμένει ασαφής, αν και το Πεκίνο έχει απορρίψει τις συγκρίσεις μεταξύ Ταϊβάν και Ουκρανίας.<br /><br />Στις 23 Φεβρουαρίου, η εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Hua Chunying, είπε ότι οι συγκρίσεις μεταξύ Ταϊβάν και Ουκρανίας έδειξαν «έλλειψη της πιο βασικής κατανόησης της ιστορίας του ζητήματος της Ταϊβάν».<br />«Η Ταϊβάν δεν είναι Ουκρανία», είπε, επαναλαμβάνοντας ότι η Ταϊβάν είναι «αναφαίρετο μέρος του εδάφους της Κίνας».</div><div><br />Ομοιότητες και διαφορές μεταξύ Ουκρανίας και Ταϊβάν<br /><br />Η κυβέρνηση της Ταϊβάν καταδίκασε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τονίζοντας τις διαφορές μεταξύ των καταστάσεων στην Ταϊβάν και την Ουκρανία.<br /><br />«Θέλω να τονίσω, ότι η κατάσταση στην Ουκρανία είναι θεμελιωδώς διαφορετική από αυτή στα στενά της Ταϊβάν», δήλωσε ο πρόεδρος της Ταϊβάν Τσάι Ινγκ-γουέν σε δήλωση στις 25 Φεβρουαρίου.<br /><br />«Το στενό της Ταϊβάν παρέχει ένα φυσικό φράγμα και η Ταϊβάν έχει τη δική της μοναδική γεωστρατηγική σημασία. Ο στρατός μας είναι αφοσιωμένος στην υπεράσπιση της πατρίδας μας και συνεχίζει να βελτιώνει την ικανότητά του να το κάνει, και οι παγκόσμιοι εταίροι μας συμβάλλουν στην ασφάλεια της περιοχής μας, δίνοντας έχουμε ισχυρή εμπιστοσύνη στην ασφάλεια της Ταϊβάν», πρόσθεσε ο Τσάι.<br /><br />Ορισμένοι ειδικοί λένε ότι ενώ η Κίνα απέρριψε τη σύγκριση μεταξύ Ουκρανίας και Ταϊβάν, η κομμουνιστική κυβέρνηση στο Πεκίνο εξακολουθεί, να αναλύει την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία .<br /><br />Η Κίνα θα παρατηρήσει τη συνοχή του ΝΑΤΟ και άλλων συμμαχιών των ΗΠΑ και την προθυμία τους, να επιβαρυνθούν με κόστος για την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία. Θα ακολουθήσει στενά το βιβλίο υβριδικού πολέμου της Ρωσίας και πώς συνδυάζει, την παραπληροφόρηση με τις κυβερνοεπιθέσεις για να επηρεάσει την κατάσταση στο έδαφος και να διαμορφώσει στάσεις απέναντι στη σύγκρουση.<br /><br />Οι αναλυτές ασφαλείας είναι επίσης της άποψης, ότι η Κίνα γνωρίζει τις υλικοτεχνικές διαφορές μεταξύ της εισβολής της Μόσχας στην Ουκρανία, και της πιθανής επίθεσής της στην Ταϊβάν. Ενώ ο ρωσικός στρατός μπορεί να περάσει στην Ουκρανία, η Κίνα δεν μπορεί να κάνει το ίδιο σε μια πιθανή σύγκρουση με την Ταϊβάν.<br /><br />Εν τω μεταξύ σύμφωνα με το asianews, ο Σι Τζινπίνγκ σχεδίαζε να εισβάλει στην Ταϊβάν το επόμενο φθινόπωρο, αλλά η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία και οι στρατιωτικές δυσκολίες που προέκυψαν από το πεδίο της μάχης, έχουν αποτρέψει τον Κινέζο πρόεδρο από το να ξεκινήσει το εγχείρημα. Αυτό είναι σύμφωνα με τον Vladimir Osechkin, επικεφαλής της ανθρωπιστικής ομάδας Gulag Net, επικαλούμενος ρωσικές πληροφορίες που φέρεται να είχε στην κατοχή του.<br /><br />Στο Facebook, ο Osechkin δημοσίευσε υλικό με ημερομηνία 4 Μαρτίου που αποδίδει σε αναλυτή της FSB, της εσωτερικής υπηρεσίας πληροφοριών της Μόσχας. Σύμφωνα με το έγγραφο, ο Σι προετοίμαζε την ανακατάληψη της Ταϊβάν επειδή «χρειάζεται τη μικρή του νίκη για να εξασφαλίσει την τρίτη θητεία του» στην εξουσία. Η επίθεση στο νησί σχεδιάστηκε την παραμονή του 20ου Συνεδρίου του ΚΚ Κίνας, για να ενισχύσει τη θέση του Σι, ενώ μια «κολοσσιαία» διαμάχη εξουσίας διεξάγεται εντός της κινεζικής ηγεσίας.<br /><br />Ο φερόμενος ρώσος αναλυτής πληροφοριών ισχυρίζεται, ότι τα γεγονότα στην Ουκρανία «έκλεισαν το παράθυρο ευκαιρίας» για να επιτεθεί στην Ταϊβάν. Αυτό θα έδινε στις ΗΠΑ την ευκαιρία να "εκβιάσουν τον Xi καθώς και να διαπραγματευτούν με τους αντιπάλους τους με ευνοϊκούς όρους". Σύμφωνα με τον κατάσκοπο της Μόσχας, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει ενεργοποιήσει έναν «μηχανισμό παγίδας» για το Πεκίνο.<br /><br />Σήμερα το πρωί, ο υπουργός Εξωτερικών της Ταϊβάν Τζόζεφ Γου, είπε ότι δεν μπορεί να επιβεβαιώσει την αλήθεια της αποκάλυψης αυτή τη στιγμή, αλλά ότι η Ταϊπέι παρακολουθεί στενά τις κινήσεις του Πεκίνου. Νωρίτερα, ο Wu είπε ότι η κινεζική κυβέρνηση παρακολουθεί στενά τι συμβαίνει στην Ουκρανία, ειδικά την ενωμένη απάντηση της Δύσης και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ρώσοι στη στρατιωτική εκστρατεία.<br /><br />Μετά την ένοπλη επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Ταϊβάν αύξησε το επίπεδο στρατιωτικής συναγερμού της. Αυτές τις μέρες οι ναυτικές της μονάδες πραγματοποιούν στρατιωτικές ασκήσεις στα νερά του νησιού Dongyin, λίγα χιλιόμετρα από την κινεζική επαρχία Fujian.<br /><br />Η Κίνα θεωρεί την Ταϊβάν «επαρχία επαναστατών» και ποτέ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να την (εκ νέου) κατακτήσει με τη βία. Το νησί είναι de facto ανεξάρτητο από το Πεκίνο από το 1949. Εκείνη την εποχή οι εθνικιστές του Τσιάνγκ Κάι-σεκ, βρήκαν καταφύγιο εκεί αφού έχασαν τον εμφύλιο πόλεμο στην ηπειρωτική χώρα από τους κομμουνιστές, καθιστώντας το, κληρονόμο της Δημοκρατίας της Κίνας που ιδρύθηκε το 1912.<br /><br />Μετά την εισβολή στην Ουκρανία, οι Ταϊβανέζοι είναι πιο πρόθυμοι να πολεμήσουν για να υπερασπιστούν τη χώρα τους από μια κινεζική επίθεση. <br /><br />Μια έρευνα που δημοσιεύθηκε χθες από τη Διεθνή Εταιρεία Στρατηγικών Μελετών της Ταϊβάν, αποκαλύπτει ότι το 70,2 τοις εκατό των ερωτηθέντων είναι έτοιμοι να πάρουν τα όπλα ενάντια σε μια επίθεση του Πεκίνου, σε έρευνα του Δεκεμβρίου ήταν μόνο 40,3 τοις εκατό.<br />Πώς θα απαντήσει η Δύση σε πιθανή επίθεση στην Κίνα<br /><br />Οι ειδικοί λένε ότι η απάντηση της Δύσης σε μια πιθανή σύγκρουση μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν, θα ήταν πιθανότατα διαφορετική από τον τρόπο με τον οποίο απάντησαν στον πόλεμο στην Ουκρανία. Μέχρι στιγμής, οι δυτικές χώρες έχουν επιβάλει οικονομικές κυρώσεις στη Μόσχα και προμηθεύουν στρατιωτικό εξοπλισμό, ως τρόπο υποστήριξης της Ουκρανίας.<br /><br />Ο Nachman λέει ότι οι απαντήσεις των ΗΠΑ, θα είναι διαφορετικές σε σχέση με την πιθανή επίθεση της Κίνας κατά της Ταϊβάν.<br /><br />«Οι ΗΠΑ πιθανότατα θα παρέμβουν εάν η Ταϊβάν δεχθεί επίθεση από την Κίνα», είπε. «Εάν η Ταϊβάν είναι υπερβολικά προκλητική, κάτι που είναι πολύ απίθανο, τότε οι πιθανότητες για στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ θα μειωθούν. Η Ταϊβάν δεν έχει απαραίτητα λευκή επιταγή για να υποθέσει ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει και οι ΗΠΑ θα την υπερασπιστούν», υπογράμμισε.<br /><br />Ο αναλυτής Glaser λέει ότι οι ΗΠΑ πιθανότατα θα επέμβουν στρατιωτικά, εάν η Κίνα επιτεθεί στην Ταϊβάν απρόκλητα.<br /><br />Ενώ οι ΗΠΑ έχουν από καιρό υποστηρίξει την έννοια της «στρατηγικής ασάφειας» έναντι της Ταϊπέι, ο Τσεν πιστεύει ότι υπάρχουν ενδείξεις, ότι οι πολιτικές της Ουάσιγκτον έναντι της Ταϊβάν γίνονται πιο ξεκάθαρες μέρα με τη μέρα.<br /><br />«Από τότε που ανέλαβε ο Μπάιντεν, η κυβέρνηση των ΗΠΑ τονίζει τη σημασία της διατήρησης της ειρήνης και της σταθερότητας στα στενά της Ταϊβάν, σε πολλές διπλωματικές δηλώσεις που έχει εκδώσει με συμμάχους», είπε στη DW.<br /><br />Αυτό δείχνει ότι η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται πολύ για την κατάσταση στα στενά της Ταϊβάν. Αντίθετα, οι ΗΠΑ δεν έκαναν ποτέ παρόμοιες δηλώσεις για την Ουκρανία και εξακολουθούν να υποστηρίζουν, ότι δεν θα στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία.<br /><br />Στη δημόσια δήλωσή της την Παρασκευή, η πρόεδρος της Ταϊβάν Τσάι είπε ότι η Ταϊπέι, συνέχισε να ενισχύει την πολιτική της άμυνα και την ικανότητά της να αντιμετωπίσει τον γνωστικό πόλεμο, κάτι που θα μπορούσε να αποτρέψει τις εξωτερικές δυνάμεις από το να χρησιμοποιήσουν την κατάσταση στην Ουκρανία, για να δημιουργήσουν και να διαδώσουν παραπληροφόρηση που στοχεύει να υπονομεύσει το ηθικό μεταξύ των Ταϊβανέζων.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η επίθεση στην Ουκρανία σταμάτησε την εισβολή των Κινέζων στην Ταϊβάν.

Ιωάννης Χάρχαρης Ήταν προγραμματισμένο για το επόμενο φθινόπωρο. Ο Σι Τζινπίνγκ θα χρειαζόταν μια «μικρή νίκη» για να εξασφαλίσει μια τρίτη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κόμβος η Ελλάδα σε ένα ΝΑΤΟ που αλλάζει δόγμα.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/ddf4b49a1507dd024d8f51211672b369_25422478-1-960x600-1.jpg"><img height="310" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/ddf4b49a1507dd024d8f51211672b369_25422478-1-960x600-1.jpg" width="774" /></a><br /><br />Του <b>Βασίλη Νέδου</b><br />Εκ βάθρων αλλαγές στο δόγμα του NATO, άρα και στη θέση της Ελλάδας τα επόμενα χρόνια εντός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου επιφέρει ο ρωσοουκρανικός πόλεμος. Η Αθήνα με την απόφαση για αποστολή οπλικών συστημάτων συμβατών με την τεχνογνωσία που διαθέτουν οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις (20.000 καλάσνικοφ, 815 εκτοξευτήρες RPG-18 και 122 ρουκέτες για τον εκτοξευτή RM-70) έδειξε από την αρχή τη βούληση για εναρμόνισή της με τη συμμαχική στάση –λελογισμένης– στήριξης του Κιέβου, ενώ παράλληλα άρχισε να προετοιμάζεται για την περαιτέρω αναβάθμιση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης και τη μετατροπή του σε κόμβο ενίσχυσης του νοτιότερου σκέλους της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας.<br /><br />Η τελευταία εξέλιξη, την οποία αποκάλυψε η “Κ” τη περασμένη Πέμπτη, αφορά την πρόθεση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων για μεταφορά μέσω της Αλεξανδρούπολης συνολικά 3.000 στρατιωτών και προσωπικού, καθώς και εξοπλισμού. Ηδη αναμένεται τις επόμενες ημέρες και ώρες η προσέγγιση πλοίων με δυνατότητα μεταφοράς σημαντικών οπλικών συστημάτων, τα οποία από την Αλεξανδρούπολη θα μεταφερθούν προς τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Ουσιαστικά, η Ελλάδα μετατρέπεται σε δίοδο μεταφοράς δυνάμεων προς τις δύο αυτές χώρες, οι οποίες λόγω του καθεστώτος που διαθέτουν ως παράκτια κράτη στη Μαύρη Θάλασσα αποκτούν μεγάλη σημασία για το ΝΑΤΟ και αναβαθμίζονται σε νέο μέτωπο (frontline states).<br /><br />Ηδη την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν, από το Βίλνιους όπου βρέθηκε, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα από την ενεργοποίηση της Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης (NRF) του ΝΑΤΟ και έκανε λόγο για ανάγκη μόνιμης στάθμευσης (permanent stationing) δυνάμεων της Συμμαχίας στην ανατολική πτέρυγα. Ουσιαστικά αλλάζει συνολικά η έννοια της συλλογικής άμυνας (collective defense) της Ανατολικής Ευρώπης, η οποία στα επόμενα χρόνια θα προικιστεί με δυνατότητες αλλά και αυξημένη στρατιωτική παρουσία. Με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης στον βορρά και τη βάση της Σούδας στην Κρήτη, η Ελλάδα αποτελεί πέρασμα μεγάλης γεωγραφικής αξίας, καθώς βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τη Μαύρη Θάλασσα, αλλά προσφέρει και πρόσβαση στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου το ρωσικό ναυτικό από τη συριακή βάση της Ταρτούς αποτελεί μια μόνιμη ανησυχία για το ΝΑΤΟ.<br /><br />Ηδη η Ελλάδα αποτελεί κρίσιμο κρίκο του ΝΑΤΟ λόγω των δυνατοτήτων της Πολεμικής Αεροπορίας, οι οποίες μπορεί να συγκριθούν με πολύ λίγα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή, με την εξαίρεση της Ιταλίας, η οποία ωστόσο κείται γεωγραφικά μακράν. Ηδη ελληνικά αεροσκάφη περιπολούν τους ουρανούς της Βόρειας Μακεδονίας και της Βουλγαρίας, ενώ από την πρώτη ημέρα της ρωσικής εισβολής έχουν ενεργοποιηθεί αεροσκάφη από την 380 Μοίρα Αερομεταφερόμενου Συστήματος Εγκαίρου Προειδοποίησης και Ελέγχου (ΑΣΕΠΕ) τύπου Erieye EMB-145 AEW&C για την επιτήρηση των παραλιών της Μαύρης Θάλασσας στη Βουλγαρία έως το δέλτα του Δούναβη στα ρουμανικά σύνορα.<br /><br />Το επόμενο χρονικό διάστημα η Ελλάδα θα κληθεί να συνεισφέρει και δυνάμεις στην NRF, που έχει αναπτυχθεί σε όλο το εύρος της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και ενισχύεται διαρκώς. Και σε αυτή την περίπτωση αναμένεται ότι οι υπηρεσίες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων θα ζητηθούν για την ενίσχυση της συμμαχικής παρουσίας στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.<br /><br />Παράλληλα, τις προηγούμενες ημέρες ελικόπτερα UH-64 Black Hawk και «Απάτσι» (AH-64) της Α΄ Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας της αμερικανικής Αεροπορίας Στρατού μεταφέρθηκαν μέσω της Ελλάδας μέχρι την Πολωνία. Περιττό να τονιστεί και η σημασία που έχει η διαρκής παρουσία μεγάλων αεροπλανοφόρων στις ελληνικές θάλασσες, όπως το αμερικανικό «Χάρι Σ. Τρούμαν» και το γαλλικό «Σαρλ ντε Γκωλ».<br /><br />Είναι πραγματικά ενδιαφέρον ότι οι αμερικανικές προσπάθειες αξιοποίησης των ευκολιών που διαθέτουν οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα συνεχίζονται, παρά το γεγονός ότι ο αδιαμφισβήτητα σημαντικότερος εταίρος του ΝΑΤΟ με τεράστια ακτογραμμή στη Μαύρη Θάλασσα είναι η Τουρκία. Είναι, βέβαια, προφανής η αξία της Αγκυρας για την Ουάσιγκτον στην παρούσα φάση, γι’ αυτό άλλωστε και ενθαρρύνεται η ολοένα και πιο στενή συνεργασία ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ.<br /><br />Σημειώνεται, τέλος, ότι η στάση της Τουρκίας στον ρωσοουκρανικό πόλεμο έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ σε πολλαπλά επίπεδα, όπως έχει φανεί από τις επικοινωνίες σε ανώτατο επίπεδο και τις επισκέψεις αξιωματούχων στην Αγκυρα. Μόλις προχθές δημοσιεύθηκε και η τελευταία έκθεση της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου (CRS), όπου αξιολογείται η στάση της Τουρκίας και τα ζητήματα που αφορούν την πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κόμβος η Ελλάδα σε ένα ΝΑΤΟ που αλλάζει δόγμα.

Του Βασίλη Νέδου Εκ βάθρων αλλαγές στο δόγμα του NATO, άρα και στη θέση της Ελλάδας τα επόμενα χρόνια εντός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου επ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία: Τα όπλα που έστειλε η Δύση, τα όπλα που δεν έστειλε και οι λεπτές ισορροπίες.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/dvrgbr.jpeg"><img height="350" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/dvrgbr.jpeg" width="734" /></a><br /><br /><b>Γιώργος Σκαφιδάς<br /></b>Μέσα στην αμεσότητά του (πλέον δεν μιλάμε μόνο για υβριδικές απειλές, proxy war, αντάρτικο αυτονομιστών ή αεροπορικές επιδρομές), ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να ιδωθεί παράλληλα και ως μια άσκηση στη διατήρηση κάποιων ισορροπιών.<br /><br />Οι Δυτικοί στήριξαν μεν στρατιωτικά τους Ουκρανούς, χωρίς όμως να στείλουν εκεί τακτικές στρατιωτικές δυνάμεις, μαχητικά αεροσκάφη, συστήματα αεράμυνας τύπου Iron Dome ή αντιαεροπορικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς Patriot. Κι αυτό, προκειμένου να μην εμπλακούν στον εν εξελίξει πόλεμο πέραν του ορίου εκείνου το οποίο θα αντιμετώπιζε ως κόκκινη γραμμή η (εξοπλισμένη με πυρηνικά) ρωσική πλευρά, με δεδομένο ότι η Ουκρανία δεν ανήκει ούτε στο ΝΑΤΟ (για να επικαλεστεί κανείς το Άρθρο 5) αλλά ούτε και στην ΕΕ (για να επικαλεστεί κανείς το Άρθρο 42.7).<br /><br />Οι Αμερικανοί δεν έστειλαν στην Ουκρανία συστοιχίες Patriot επειδή, όπως λέγεται, για να λειτουργήσουν τα εν λόγω συστήματα (που αποτελούνται από: κέντρα συντονισμού και πληροφοριών, ραντάρ, σταθμούς ελέγχου εμπλοκής και σταθμούς εκτόξευσης) θα έπρεπε να συνοδεύονται από εκατοντάδες Αμερικανούς στρατιώτες.<br /><br />Το «boots on the ground» είχε, άλλωστε, ήδη πριν από τη ρωσική εισβολή αποκλειστεί από την αμερικανική πλευρά, με το αιτιολογικό ότι μια άμεση σύγκρουση Αμερικανών και Ρώσων στο έδαφος μια μη-νατοϊκής χώρας όπως είναι η Ουκρανία θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν Γ Παγκόσμιο, όπως έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη δημόσια και ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν.<br /><br />Με περίπου το ίδιο αιτιολογικό απορρίφθηκε επίσης, επί της ουσίας, όχι μόνο η πρόταση για no–fly zone πάνω από την Ουκρανία, αλλά και η πρόταση για την αποστολή εκεί μαχητικών αεροσκαφών από την Πολωνία (ή την Σλοβακία ή την Βουλγαρία), μια πρόταση που πέρασε από χίλια κύματα προτού τελικώς «καταρριφθεί» εν μέσω ενδοδυτικών διαφωνιών.<br /><br />Αρχικά ήταν ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής Ζοζέπ Μπορέλ που αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο αποστολής μαχητικών αεροσκαφών στην Ουκρανία, με την αναφορά του ωστόσο στην πορεία να διαψεύδεται ως προϊόν ασυνεννοησίας.<br /><br /><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/jvkv.jpeg"><img height="360" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2022/03/jvkv-1024x576.jpeg" width="640" /></a><br /><br />Το θέμα περί αποστολής μαχητικών θα επανερχόταν μερικές ημέρες αργότερα, μέσω Πολωνίας, για να διαψευστεί όμως και πάλι, αυτήν τη φορά από τις ΗΠΑ.<br /><br />Σημειώνεται πως το σενάριο ήθελε τους Πολωνούς να στέλνουν ρωσικά MiG-29 στην Ουκρανία και να παίρνουν ως «αντάλλαγμα» αμερικανικά F-16. Κατά μία άποψη, Ουκρανοί πιλότοι θα έπρεπε να πάνε εκείνοι σε ευρωπαϊκό έδαφος και να παραλάβουν τα μαχητικά οι ίδιοι. Κι αυτό, προκειμένου να μην εμπλακούν Δυτικοί-Ευρωπαίοι, διότι κάτι τέτοιο θα τους έκανε στόχους της Ρωσίας. Τελικώς και αυτό το σενάριο απορρίφθηκε, εν μέσω διχογνωμιών καθώς οι Πολωνοί είχαν την εντύπωση ότι θα έδιναν τα MiG-29 στο ΝΑΤΟ ή στους Αμερικανούς για να τα δώσουν εν συνεχεία εκείνοι στην Ουκρανία, πράγμα με το οποίο ωστόσο η αμερικανική πλευρά δεν συμφώνησε.<br /><br />Νωρίτερα είχαν απορριφθεί και τα σενάρια περί ενίσχυσης των Ουκρανών με το αμερικανο-ισραηλινό σύστημα αεράμυνας Iron Dome (Σιδηρούς Θόλος) λόγω όχι αμερικανικών αλλά ισραηλινών ενστάσεων. Η πλευρά του Ισραήλ χρειάζεται τη συνεργασία με τη Ρωσία στη Συρία ενάντια στην ιρανική επιρροή και ως εκ τούτου δεν θα ήθελε να έρθει σε ρήξη με το Κρεμλίνο.<br /><br />Παράλληλα ωστόσο με όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και πολλά δυτικά όπλα που είναι σαφές ή που εκτιμάται πως έχουν περάσει στην Ουκρανία το τελευταίο διάστημα, ενισχύοντας σημαντικά την ουκρανική αντίσταση επί του πεδίου έναντι των Ρώσων.<br /><br />Μεταξύ αυτών:<br /><br />Φορητά όπλα αεράμυνας (man-portable air defense systems – MANPADS), ικανά να πλήττουν ό,τι πετάει σε χαμηλά ύψη, όπως τα αμερικανικά Stinger (κυρίως), τα πολωνικά Piorun GROM, κάποια παλαιά σοβιετικά Strela και Igla. Και όχι μόνο φορητά (man-portable) αλλά και pedestal-mounted συστήματα αεράμυνας.<br /><br />Φορητά αντιαρματικά συστήματα όπως τα αμερικανικά Javelin (κυρίως), τα βρετανο-σουηδικά NLAW (Next Generation Light Anti-tank Weapon), τα σουηδικά Carl-Gustaf και AT4, τα γερμανικά Panzerfaust 3 (PzF 3), τα γαλλικά APILAS, τα ισπανικά Alcotán-100 και C90, τα M72 LAW (Light Anti-Tank Weapon), τα παλαιά ευρωπαϊκά MILAN.<br /><br />Φορητά συστήματα πολλαπλής χρήσης όπως τα αμερικανικά M141 BDM (Shoulder-Launched Multipurpose Assault Weapon-Disposable SMAW-D).<br /><br />Αντιαρματικά ρουκετοβόλα σοβιετικής/ρωσικής προέλευσης RPG-18.<br /><br />Τυφέκια AK-47 και G3 κ.ά.<br /><br />Χωρίς, βέβαια, να ξεχνά κανείς και τα οπλισμένα τουρκικά drones Bayraktar TB2 τα οποία είχε αγοράσει η Ουκρανία πριν από τον πόλεμο.<br /><br />Το πόσο πολύ αυτές οι αποστολές όπλων έχουν ενοχλήσει τη ρωσική πλευρά, φάνηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο (12-13 Μαρτίου), από την αντίδραση του Ρώσου υφυπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ που προειδοποίησε τους Δυτικούς ότι οι πομπές με τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία αποτελούν στόχο για τα πυρά των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, αλλά και από το ρωσικό χτύπημα κατά στρατιωτικής βάσης στη δυτική Ουκρανία (Γιαβορίβ) από την οποία είναι γνωστό πως κατά καιρούς έχουν περάσει και Δυτικοί, κοντά στα σύνορα της Ουκρανίας με την Πολωνία, βορειοδυτικά του Λβιβ.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουκρανία: Τα όπλα που έστειλε η Δύση, τα όπλα που δεν έστειλε και οι λεπτές ισορροπίες.

Γιώργος Σκαφιδάς Μέσα στην αμεσότητά του (πλέον δεν μιλάμε μόνο για υβριδικές απειλές, proxy war, αντάρτικο αυτονομιστών ή αεροπορικές επιδρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τέλος Απριλίου θα εμφανιστεί το ελληνικό UAV “Αρχύτας” - Ξεκινά η δημιουργία στόλου ελληνικών μη επανδρωμένων.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/210827160100_lotus-drone-1.jpg?itok=O0kFtAR3" width="737" /><br />Η Ελλάδα εξοπλίζεται και 'τρέχει" προγράμματα που αν και έπρεπε να είχαν γίνει νωρίτερα, θα τα βρούμε μπροστά μας τα επόμενα ένα με δύο χρόνια.<br />Ενημέρωση για την πορεία του προγράμματος του ελληνικής κατασκευής μη επανδρωμένου εναερίου οχήματος “Αρχύτας” έκανε ο Υπουργός οικονομικών, φέρνοντας καλά νέα για τις ένοπλες δυνάμεις μας . <br /><br />Σύμφωνα με τον ελληνικό τύπο, ο κ. Σταϊκούρας αναφέρει σε δήλωσή του:<br /><br /><i>«Συμπληρώθηκε το 2ο τρίμηνο των εργασιών του προγράμματος “Αρχύτας”, που έχει στόχο τον σχεδιασμό και τη βιομηχανική παραγωγή του πρώτου αυτόνομου εναέριου οχήματος (drone) πολλαπλών χρήσεων, με συνεργασία της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) και τριών Ελληνικών Πανεπιστημίων.<br /><br />Σύμφωνα με την έκθεση αξιολόγησης των αρμοδίων, η εξέλιξη των εργασιών είναι συνεπής προς τον συμφωνημένο χρονοπρογραμματισμό.<br /><br />Οι μικρές καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν σε κάποιες από τις εργασίες κατά το 2ο τρίμηνο, αναμένεται να καλυφθούν κατά το 3ο τρίμηνο, το οποίο ολοκληρώνεται στο τέλος Μαΐου.<br /><br /><br />Στο μεσοδιάστημα, και συγκεκριμένα στο τέλος Απριλίου, θα έχει ολοκληρωθεί η αρχική σχεδίαση του HUV στην πραγματική του μορφή, με τη δημιουργία μοντέλου υπό κλίμακα.<br />Η δέσμευσή μας ότι οι Έλληνες πολίτες που χρηματοδοτούν το πρόγραμμα “Αρχύτας” δια του Υπουργείου Οικονομικών, θα ενημερώνονται για την εξέλιξη των εργασιών, με πραγματικά στοιχεία, ανά τρίμηνο αλλά και σε άλλα κομβικά σημεία της εξέλιξης του έργου, ισχύει απολύτως.Η Ελλάδα κάνει τα βήματα που πρέπει».</i><br /><br />Πληροφορίες αναφέρουν ότι με μέριμνα του Γενικού Επιτελείου Στρατού, έχει σχεδιαστεί η επαύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων με βάση τις καταγεγραμμένες επιχειρησιακές απαιτήσεις.<br /><br />Εν προκειμένω, υφίσταται επιχειρησιακή αναγκαιότητα, για την προμήθεια ή και την ανάπτυξη Συστημάτων μη Επανδρωμένων Αεροχημάτων (ΣμηΕΑ), τόσο αεροσκαφών (Α/Φ)όσο και ελικοπτέρων (Ε/Π), με το όλο πρόγραμμα να έχει την έγκριση του ΣΑΓΕ.<br /><br />Με το drone ΑΡΧΥΤΑΣ, εισερχόμαστε σε τελικού σχεδίου στο τέλος Απριλίου σε ότι αφορά το πρόγραμμα παραγωγής μη επανδρωμένου εναερίου οχήματος, στο οποίο στην συνέχεια θα ενσωματώσουμε τεχνολογίες που θα αφορούν παρατήρηση και δυνατότητα εκτόξευσης πυρών είτε με διαμόρφωση που θα μπορεί να φέρει πολυβόλο, ή μικρούς πυραύλους.<br /><br />Αυτά τα σχέδια είναι μέσα στις δυνατότητες μας, ειδικά να έχουμε κάποια βοήθεια από το εξωτερικό ( Ισραήλ-ΗΠΑ). <br /><br />Τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα έχουν τη δυνατότητα να υποστηρίξουν προσπάθειες στον τομέα που αφορά το αντικείμενο της δραστηριότητάς τους και προς την κατεύθυνση αυτή βρίσκονται ήδη σε συνεργασία με έτερες ελληνικές εταιρείες, με στόχο τη δημιουργία σχετικών προϊόντων για τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας».<br /><br />Δεν μιλάμε για δυνατότητες παραγωγής ισάξιων με την Τουρκία BAYRAKTAR TB2, διότι οι Τούρκοι ασχολούνται με το αντικείμενο αυτό εδώ και κάποια χρόνια, αλλά για την ενσωμάτωση μορφής όπλου, όπως για παράδειγμα, πολυβόλου, και στην συνέχεια την τοποθέτηση συστήματος εκτόξευσης μικρών πυραύλων, μετά από δοκιμές και εργασίες.<br /><br />Η ελληνική αμυντική βιομηχανία έχει την δυνατότητα να βοηθήσει τα μέγιστα προς αυτήν την κατεύθυνση, σε συνεργασία είτε με ξένους φορείς αλλά και εξειδικευμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα.<br /><br />Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο σε ένα τομέα που πολλές χώρες ( μικρές ή μεγάλες) πλέον καταπιάνονται, αφού έχει αναγνωρισθεί διεθνώς το νέο είδος πολέμου, ενώ η χρήση τους θα βοηθήσει και στην καθημερινότητα, η οποία αλλάζει και αυτή ραγδαία. <br /><br />Η Ελλάδα, αντιλαμβανόμενη ότι δεν μπορεί να μείνει πίσω στον εν εξελίξει υβριδικό πόλεμο, εξοπλίζεται, αλλά ταυτόχρονα ετοιμάζει τα δικά της drones , τα οποία μαζί με ανάλογα συστήματα εδάφους, θα «τυφλώνουν» τα τουρκικά μη επανδρωμένα οχήματα όλων των τύπων.<br /><br />Μπορεί να “ξυπνήσαμε” αργά στο θέμα των εξοπλισμένων μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων, έχουμε όμως τον χρόνο και κυρίως τις δυνατότητες, ειδικά μετά το εμπάργκο στην τουρκική αμυντική βιομηχανία, να ετοιμάσουμε τα δικά μας drone, και να υλοποιήσουμε τα δικά μας σχέδια.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τέλος Απριλίου θα εμφανιστεί το ελληνικό UAV “Αρχύτας” - Ξεκινά η δημιουργία στόλου ελληνικών μη επανδρωμένων.

Η Ελλάδα εξοπλίζεται και 'τρέχει" προγράμματα που αν και έπρεπε να είχαν γίνει νωρίτερα, θα τα βρούμε μπροστά μας τα επόμενα ένα με...

Διαβάστε την συνέχεια

Μετά τις απώλειες σε τεθωρακισμένα η Ρωσία αλλάζει τακτικές μάχης – Μαζικοί βομβαρδισμοί και ναυτικός αποκλεισμός

<img height="389" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/47d24c9c148a66dc322e6d263b61bf87_XL.jpg" width="779" /><br /><br /><div>Σχεδόν το 33% των εδαφών της Ουκρανίας είναι υπό ρωσικό έλεγχο και το Κίεβο η πρωτεύουσα βομβαρδίζεται, ωστόσο είναι επίσης ξεκάθαρο ότι οι ρωσικές δυνάμεις κατέγραψαν απώλειες που δεν αναμένονταν ειδικά από τα φορητά αντιαρματικά ενώ έχουν χάσει και αεροπλάνα και ελικόπτερα… τα οποία επίσης ήταν έκπληξη<br /><br />Ενώ η Ρωσία διάγει 21 ημέρες πολέμου στην Ουκρανία και μπορεί να ειπωθεί ότι έχει ελέγξει σημαντικά στρατηγικά σημεία… κατέγραψε σημαντικές υλικές απώλειες ειδικά σε τανκς και τεθωρακισμένα που την υποχρεώνουν να αλλάξει στρατηγική στο πεδίο της μάχης.<br />Μέχρι τώρα επιχείρησε να χρησιμοποιήσει παλαιές στρατιωτικές μεθόδους με χρήση τεθωρακισμένων και τανκς που ήταν εύκολος στόχος σε διάφορα φορητά αντιαρματικά που προμηθεύει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.<br />Αν και οι απώλειες του Ουκρανών είναι περίπου 3 προς 1 για κάθε 3 τεθωρακισμένα Ουκρανικά οι ρώσοι χάνουν 1, ωστόσο στον αρχικό σχεδιασμό, η Ρωσία δεν περίμενε αυτό τον αιφνιδιασμό.<br />Οι μάχες πόλεων αποδείχθηκαν πολύ πιο δύσκολο εγχείρημα από ότι αρχικά είχε εκτιμηθεί.<br /><br /></div><div>Οι ρωσικές δυνάμεις έως σήμερα ακολουθούσαν πολύ προσεκτική στρατηγική ώστε να μην χτυπηθούν άμαχοι και το κυριότερο απέφευγαν τους επιθετικούς βομβαρδισμούς σε κατοικημένες περιοχές.<br />Παρά τον αποκλεισμό των ρωσικών μέσων ενημέρωσης και της προπαγάνδας υπέρ των Ουκρανών από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης η αλήθεια… είναι η εξής.<br />Οι ρωσικές δυνάμεις δεν ήταν προετοιμασμένες για μάχες πόλεων, πίστευαν ότι δεν θα βρουν αντίσταση αλλά τα φορητά όπλα ειδικά τα αντιαρματικά, υποχρέωσαν τους επιτελείς να αλλάξουν στρατηγική.<br />Οι επιθετικοί βομβαρδισμοί και βεβαίως ο ναυτικός αποκλεισμός νότια της Ουκρανίας αλλά και οι εναέριοι και πυραυλικοί βομβαρδισμοί δυτικά της Ουκρανίας και βεβαίως στην πρωτεύουσα το Κίεβο αποτελούν μέρος της νέας στρατηγικής.<br /><br />Οι μάχες πόλεων επιβραδύνουν τα ρωσικά στρατεύματα<br /><br />Αυτές οι επιθέσεις με αντιαρματικά συνέβαλαν στην επιβράδυνση της προέλασης της Ρωσίας καθώς συνεχίζει την κίνησή της προς τη χώρα από τρεις κατευθύνσεις, από τα βόρεια προς την πρωτεύουσα Κίεβο, από τα ανατολικά με επίκεντρο την πολιορκία του Χάρκοβο και της Μαριούπολης και από το νότο, όπου οι ρωσικές μονάδες, έχοντας καταλάβει τη Χερσώνα, διέσχισαν τον ποταμό Δνείπερο σε δύο σημεία και τώρα προχωρούν κατά μήκος των δύο πλευρών του, καθώς και πιέζουν την πόλη Mykolaiv και την ουκρανική άμυνα κοντά στην πόλη Zaporizhzhia.<br />Οι ρωσικές μονάδες έχουν εδραιώσει τον έλεγχο τους στη Μαριούπολη, καταλαμβάνοντας τις γύρω πόλεις και διευρύνοντας τον διάδρομο που συνδέει την Κριμαία με το Ντόνετσκ.<br />Μόνο μια μικρή λωρίδα ακτών, με επίκεντρο το λιμάνι της Οδησσού, βρίσκεται τώρα υπό ουκρανικό έλεγχο.<br /><br />Κακές επικοινωνίες<br /><br />Οι στρατιωτικές επικοινωνίες ήταν τόσο κακές που οι Ρώσοι στρατηγοί χρειάστηκε να κινηθούν πολύ πιο κοντά στην πρώτη γραμμή της μάχης για να ελέγξουν την κατάσταση.<br />Συνολικά 4 ρώσοι στρατηγοί σκοτώθηκαν μέχρι στιγμής στον πόλεμο, αριθμός πρωτοφανής σε οποιαδήποτε σύγχρονη σύγκρουση.<br />Ο στρατηγός Oleg Mityaev σκοτώθηκε στην Μαριούπολη.<br />Οι επικοινωνίες σε ορισμένα μέρη βασίστηκαν σε κανονικά μη κρυπτογραφημένα πολιτικά δίκτυα, επιτρέποντας στον ουκρανικό στρατό και τις υπηρεσίες πληροφοριών να υποκλέψουν δεδομένα.<br /><br />Το δυτικό μέτωπο<br /><br />Η Ρωσία καθυστερημένα κατανόησε το γεγονός ότι αυτή η τεράστια εισροή όπλων και ξένων μαχητών από τα δυτικά της Ουκρανίας έχει σοβαρό αντίκτυπο στον στρατό της και στην προέλαση της και τώρα λαμβάνει μέτρα για να σταματήσει τις ροές όπλων.<br />Οι ουκρανικές αεροπορικές βάσεις στο Ivano-Frankivsk και το Lutsk στα δυτικά της χώρας δέχθηκαν επίθεση και υπέστησαν σοβαρές ζημιές σε μια προσπάθεια υποβάθμισης της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουκρανίας, μια κίνηση που θα μπορούσε να αναμενόταν τις πρώτες ώρες της εισβολής, αλλά τελικά ήρθε σχεδόν με τρεις εβδομάδες καθυστέρηση.<br />Μια ουκρανική βάση στο Γιαβορίβ, κοντά στα πολωνικά σύνορα, η οποία χρησιμοποιείται για την εκπαίδευση ξένων μαχητών, καταστράφηκε από πυραυλικές επιθέσεις καθώς η Ρωσία κατανόησε ότι έπρεπε να καταστρέψει αυτή την δίοδο.<br />Η Ρωσία έχει ξεκάθαρα στρέψει το βλέμμα της από τα πεδία μάχης στα ανατολικά τα οποία πλέον ελέγχει προς τη σχετικά αλώβητη δυτική Ουκρανία<br />Οι πληροφορίες OSINT και οι δορυφορικές εικόνες φάνηκε να δείχνουν σημαντικές ρωσικές ναυτικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων πλοίων αποβίβασης, να προελαύνουν στην περιοχή της Οδησσού.<br />Αυτά τα στοιχεία επιβεβαιώνουν τους φόβους που εξέφρασαν οι βρετανικές στρατιωτικές υπηρεσίες στις 14 Μαρτίου ότι η Ρωσία έχει πραγματοποιήσει πλήρη ναυτικό αποκλεισμό στα ουκρανικά λιμάνια.<br /><br />Συμπέρασμα<br /><br />Η Ρωσία θα κερδίσει τον πόλεμο της Ουκρανίας.<br />Σχεδόν το 33% των εδαφών της Ουκρανίας είναι υπό ρωσικό έλεγχο και το Κίεβο η πρωτεύουσα βομβαρδίζεται, ωστόσο είναι επίσης ξεκάθαρο ότι οι ρωσικές δυνάμεις κατέγραψαν απώλειες που δεν αναμένονταν ειδικά από τα φορητά αντιαρματικά ενώ έχουν χάσει και αεροπλάνα και ελικόπτερα… τα οποία επίσης ήταν έκπληξη.<br />Οι Ουκρανοί ενώθηκαν απέναντι στην εισβολή αν και πάνω από 3,5 εκατ πολίτες έχουν εκτοπιστεί.<br />Οι ρώσοι πίστευαν ότι με την εισβολή, θα επικρατήσει χάος και οι Ουκρανοί δεν θα αντισταθούν.<br />Παρά το χάος, η ουκρανική αντίσταση είναι μεγάλη και από ότι φαίνεται δεν είχαν προετοιμαστεί οι ρώσοι για να την αντιμετωπίσουν.<br />Αξιολόγησαν τον ουκρανικό στρατό με βάση τα παλαιά οπλικά συστήματα και αποδείχτηκε ότι τα αντιαρματικά της Δύσης απέδωσαν και αιφνιδίασαν τις ρωσικές δυνάμεις.<br />Η αλλαγή στρατηγικής της Ρωσίας στο πεδίο της μάχης σημαίνει περισσότερους μαζικούς βομβαρδισμούς.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μετά τις απώλειες σε τεθωρακισμένα η Ρωσία αλλάζει τακτικές μάχης – Μαζικοί βομβαρδισμοί και ναυτικός αποκλεισμός

Σχεδόν το 33% των εδαφών της Ουκρανίας είναι υπό ρωσικό έλεγχο και το Κίεβο η πρωτεύουσα βομβαρδίζεται, ωστόσο είναι επίσης ξεκάθαρο ότι οι ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σκέψεις και διαπιστώσεις απο όσα γίνονται στον πόλεμο της Ουκρανίας.

<div><a data-lightbox="YFqQ15363k6t7jRmR1_jCQ" href="https://www.capital.gr/Content/PublicFiles/ForumImages/d67cae6687884fff9a8801c8bf973116.png" style="background-color: #fdfdfd; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #1f4e7b; cursor: pointer; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; speak: none; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;" target="_blank"><img height="423" src="https://www.capital.gr/Content/PublicFiles/ForumImages/d67cae6687884fff9a8801c8bf973116.png?crop=(0,0,400,300)&cropxunits=400&cropyunits=300&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&scale=downscaleonly&maxWidth=500&maxHeight=412&scale=downscaleonly" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="730" /></a><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> </span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;">Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο Πούτιν έχει πάρει την απόφαση να μετατρέψει την Ουκρανία σε περίκλειστο κράτος αποκόπτοντάς την τελείως από τη Μαύρη Θάλασσα, και επιπλέον να μεταφέρει τα δυτικά σύνορα της Ρωσίας στον ποταμό Δνείπερο για να της προσδώσει πρόσθετο στρατηγικό βάθος. </span></div><div><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span></div><div><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;">Η εικόνα της ρωσικής προέλασης πάνω στον χάρτη όμως δεν βγάζει νόημα αν την εξετάσει κανείς με καθαρά στρατιωτικούς όρους. Είναι εμφανές ότι η ρωσική ανώτατη διοίκηση δεν αποσκοπεί στην καταστροφή των δυνάμεων του αντιπάλου, όπως θα υπαγόρευε η ορθόδοξη επιχειρησιακή λογική. Η βραδύτητα με την οποία εξελίσσονται οι επιχειρήσεις και το μικρό μέγεθος των ρωσικών δυνάμεων αναλογικά με τον χώρο στον οποίο επιχειρούν, φανερώνουν ότι ο πρωταρχικός σκοπός των ρωσικών στρατευμάτων δεν είναι να καταστρέψουν τις ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά να καταλάβουν συγκεκριμένα εδάφη, και μάλιστα με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες μεταξύ των αμάχων, ανεξαρτήτως του πόσο χρόνο θα πάρει αυτό.</span></div><div><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span></div><div><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> Γι’ αυτό δεν βλέπουμε ταχείς κυκλωτικούς ελιγμούς που να αποσκοπούν στο να εγκλωβιστούν και να εξολοθρευτούν οι κύριες δυνάμεις του ουκρανικού στρατού διότι έτσι θα εγκλωβίζονταν και οι πολίτες. Αντιθέτως, η αργή προέλαση των Ρώσων και η διακοπή της κάθε τόσο για να ανοιχθούν διάδρομοι διαφυγής των αμάχων, δείχνουν ότι ο Πούτιν επιδιώκει να αδειάσει στο μέτρο του δυνατού η Ανατολική Ουκρανία από όλους εκείνους τους πολίτες που δεν επιθυμούν να παραμείνουν υπό ρωσική κατοχή (εκτιμάται ότι ήδη έχουν φύγει 3 εκατομμύρια άνθρωποι), και να μείνει μόνο το ρωσόφωνο κομμάτι του πληθυσμού που καλοδέχεται την άφιξη των Ρώσων. Το αν θα καταστραφούν ή όχι οι αμυνόμενες ουκρανικές δυνάμεις τού είναι αδιάφορο και τις αντιμετωπίζει σαν μία απλή ενόχληση. Η ουσία για αυτόν είναι να παραμείνουν μόνο φιλορώσοι άμαχοι στα εδάφη που θέλει να προσαρτήσει. Μέχρι να επιτευχθεί η κατάκτηση των εδαφών που τον ενδιαφέρουν, θα ακολουθεί παρελκυστική τακτική στις διαπραγματεύσεις με τους Ουκρανούς κρατώντας ανοιχτό το παράθυρο του διαλόγου χωρίς όμως να θέλει πραγματικά τον τερματισμό των εχθροπραξιών.</span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> </span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;">Η ανώτατη ουκρανική στρατιωτική διοίκηση κυριολεκτικά λάμπει δια της απουσίας της. Ούτε καν έχουμε δει ποτέ τους Ουκρανούς στρατηγούς, ούτε ξέρουμε τα πρόσωπα και τα ονόματά τους, ούτε συμμετέχουν στην ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης, ούτε και τα επίσημα ουκρανικά ανακοινωθέντα αναφέρονται ποτέ σ’ αυτούς. Εικάζω ότι τον πόλεμο στην πραγματικότητα τον διευθύνει από ουκρανικής πλευράς κάποιο αμερικανικό στρατηγείο, πιθανώς στα πλαίσια της αμερικανικής Ευρωπαϊκής Διοίκησης (USEUCOM) που εδρεύει στη Στουτγκάρδη και έχει σήμερα ως διοικητή τον 61χρονο πτέραρχο Τοντ Ουόλτερς. </span></div><div><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span></div><div><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;">Από τον τρόπο που λειτουργούν συνήθως οι Αμερικανοί σε ανάλογες περιπτώσεις, πιθανολογώ ότι το σκιώδες αυτό αμερικανικό στρατηγείο έχει εγκατασταθεί τις τελευταίες εβδομάδες κάπου κοντά στο θέατρο των επιχειρήσεων (πιθανότατα στην Πολωνία), και έχοντας στη διάθεσή του τεράστιο όγκο πληροφοριών που λαμβάνει από δορυφόρους, υποκλοπές σημάτων ασυρμάτου και ανακρίσεις Ρώσων αιχμαλώτων, έχει πληρέστατη εικόνα των ρωσικών κινήσεων, και αναλόγως μετακινεί, συγκεντρώνει και αναπτύσσει τα ουκρανικά στρατεύματα μέσω ασφαλών κρυπτογραφημένων επικοινωνιών με την ουκρανική διοίκηση οποία παίζει απλώς διεκπεραιωτικό και εκτελεστικό ρόλο.</span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> </span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> Τα σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη χρειάζονται εκτεταμένες υποδομές στις βάσεις απ’ όπου επιχειρούν, όπως τεχνική υποστήριξη, απόθεμα ανταλλακτικών και άλλα εξειδικευμένα υλικά, κι επομένως οι Δυτικοί δεν θα μπορούσαν να στείλουν τα 27 πολωνικά MiG-29 (αν τελικά το αποφάσιζαν) σε ουκρανικές βάσεις που να μην είναι φτιαγμένες για να φιλοξενούν μαχητικά αυτού του τύπου. Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί των Ρώσων στο Λουτσκ και στο Ίβανο-Φρανκίβσκ στη δυτική Ουκρανία στόχο έχουν να καταστραφούν οι τρεις αεροπορικές βάσεις απ’ όπου επιχειρούν τα MiG-29 των Ουκρανών, ώστε να μην μπορούν να μεταφέρουν εκεί μαχητικά αυτού του τύπου οι Δυτικοί.</span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> </span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> Στα 8 χρόνια που μεσολάβησαν από τις εχθροπραξίες στο Ντονμπάς μέχρι τη γενικευμένη εισβολή των Ρώσων, πολλά στελέχη του ουκρανικού στρατού εκπαιδεύτηκαν από Αμερικανούς, Καναδούς και Βρετανούς αξιωματικούς. Η εκπαίδευση έγινε επί ουκρανικού εδάφους, ήταν πολύ εντατική και επισταμένη και δεν διέφερε σε τίποτα από αυτή που θα γινόταν στους στρατιωτικούς μιας χώρας του ΝΑΤΟ. Ξεκίνησε με την εκμάθηση τακτικών σε επίπεδο τάγματος, και έφθασε μέχρι τη διεξαγωγή επιχειρήσεων συνδυασμένων Όπλων σε επίπεδο ταξιαρχίας. Οι Δυτικοί εκπαιδευτές φρόντισαν εξαρχής να βγάλουν τους Ουκρανούς από το καλούπι της παραδοσιακής σοβιετικής αντίληψης περί της διεξαγωγής επιχειρήσεων, να τους εξοικειώσουν με τον τρόπο που μάχονται, επικοινωνούν και λαμβάνουν αποφάσεις οι ΝΑΤΟϊκοί στρατοί, καθώς και το να μιλούν «κοινή γλώσσα» με το ΝΑΤΟ ώστε να μπορούν να συνεργάζονται εύκολα μαζί του. Στη συνέχεια δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στο να αναπτύξουν οι Ουκρανοί την ικανότητα να μπορούν να δρουν αποκεντρωμένα σε μικρές ομάδες, με ικανότητα και ετοιμότητα ανάληψης πρωτοβουλίας από τα κατώτερα κλιμάκια, και αυτό υπήρξε αποφασιστικός πολλαπλασιαστής ισχύος που τους έδωσε τη δυνατότητα όχι μόνο να αντέξουν στη ρωσική κρούση αλλά και να προξενήσουν βαριές απώλειες στους επιτιθέμενους. Οι Δυτικοί εκπαιδευτές που μιλούν σε ξένα ΜΜΕ εκφράζουν τον θαυμασμό και την ικανοποίησή τους για τη δράση των Ουκρανών στρατιωτικών αλλά και για το πόσο καλά αφομοίωσαν οι «μαθητές» τους τα όσα διδάχθηκαν. </span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> </span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;">Ο αμερικανικός στρατός το 2003 χρειάστηκε 21 ημέρες από την έναρξη των επιχειρήσεων για να μπει στη Βαγδάτη και να την καταλάβει. Ο γερμανικός στρατός, την εποχή που διεξήγαγε κεραυνοβόλο πόλεμο, χρειάστηκε 27 ημέρες το 1939 για να μπει στη Βαρσοβία, 36 ημέρες το 1940 για να μπει στο Παρίσι, 7 ημέρες το 1941 για να μπει στο Βελιγράδι και 21 ημέρες για να μπει στην Αθήνα (για να φθάσει κοντά στη Μόσχα το 1941 χρειάστηκε 167 ημέρες αλλά δεν μπόρεσε να την καταλάβει). Οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους χρειάστηκαν μόλις 4 ημέρες και 4 ώρες το 1991 από την έναρξη των χερσαίων επιχειρήσεων για να απελευθερώσουν το Κουβέιτ, να καταστρέψουν την επίλεκτη Δημοκρατική Φρουρά του Σαντάμ και να φθάσουν μέχρι τον κάτω ρου του Ευφράτη καταλαμβάνοντας μεγάλο μέρος του νότιου Ιράκ. Θα πρέπει όμως να αναλογιστούμε ότι δεν μιλάμε για μεγέθη που είναι ευθέως συγκρίσιμα μεταξύ τους διότι οι αποστάσεις σε κάθε περίπτωση ήταν διαφορετικές, η συνολική έκταση του χώρου που έπρεπε να καλυφθεί ήταν διαφορετική, η μορφολογία του εδάφους ήταν διαφορετική, οι καιρικές συνθήκες ήταν διαφορετικές, το αριθμητικό μέγεθος των επιτιθέμενων στρατευμάτων και ο βαθμός μηχανοκίνησής τους ήταν διαφορετικός, και βέβαια η ποιότητα και η ένταση της αντίστασης που συναντούσαν οι επιτιθέμενοι ήταν διαφορετικές. </span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> Ο ρωσικός στρατός μπορεί να εμφάνισε πολλές αδυναμίες κατά τις πρώτες εβδομάδες της ουκρανικής εκστρατείας, αλλά όσο περνά ο καιρός αποκτά πολύτιμη πολεμική πείρα και είναι σίγουρο ότι θα βελτιώνει την απόδοσή του σε όλους τους τομείς. Οι Ρώσοι λύνουν σιγά-σιγά τα προβλήματα διοικητικής μέριμνας που έχουν, συντονίζουν καλύτερα τα πυρά τους, προσαρμόζονται στον τρόπο δράσης του αντιπάλου τους, συνηθίζουν στη διαβίωση στο ύπαιθρο, στις κακουχίες και στη στέρηση του ύπνου, και γενικά μαθαίνουν ξανά να πολεμούν. Επομένως ο ρωσικός στρατός θα είναι πολύ καλύτερος και πιο αξιόμαχος στις επόμενες φάσεις της γενικευμένης σύρραξης που έχει ξεκινήσει.</span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> Θέλω να πιστεύω ότι οι φήμες περί άφιξης χιλιάδων Σύρων μαχητών στην Ουκρανία για να πολεμήσουν στο πλευρό των Ρώσων δεν είναι παρά ένα προπαγανδιστικό τέχνασμα και άσκηση ψυχολογικής πίεσης εκ μέρους του Πούτιν προς τον αντίπαλό του, διότι η ενέργεια αυτή καθ' αυτή μου φαντάζει όχι μόνο αδιανόητη αλλά και εντελώς απαράδεκτη από κάθε άποψη. Πρώτον, ο ρωσικός στρατός δεν έχει ανάγκη τη βοήθεια των Σύρων στρατιωτών για να νικήσει στην Ουκρανία. Δεύτερον, η εμφάνιση στο πεδίο της μάχης Αράβων μαχητών θα ήταν ντροπιαστική πρώτα-πρώτα για τους ίδιους τους Ρώσους επειδή θα έπεφταν τόσο χαμηλά ώστε να βάλουν μουσουλμάνους να σκοτώσουν αδελφούς Σλάβους ορθόδοξους χριστιανούς. Θα ήταν μία χειρονομία απόλυτης περιφρόνησης και ξεκάθαρου βιασμού της Ουκρανίας που θα έπληττε ανεπανόρθωτα την εικόνα τον Πούτιν στα μάτια ακόμη και των πιο πιστών οπαδών του. Για τους λόγους αυτούς θεωρώ ότι οι σχετικές φήμες δεν αληθεύουν.  </span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> </span><br style="background-color: #fdfdfd; box-sizing: border-box; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"> Παρά τη γενναία αντίσταση που προβάλλουν οι Ουκρανοί, δεν έχουν καμία πιθανότητα να νικήσουν τους Ρώσους διότι δεν έχουν τις αναγκαίες δυνάμεις ελιγμού και τα μέσα για να περάσουν στην αντεπίθεση και να εκδιώξουν τα ρωσικά στρατεύματα από τη χώρα τους. Με μόνιμη άμυνα, όσο επιτυχημένη κι αν είναι αυτή, δεν νίκησε ποτέ κανείς. Ελπίδα ξένης βοήθειας δεν υπάρχει για τους Ουκρανούς πέρα από τις ευχές των Δυτικών, μερικές χιλιάδες ξένων εθελοντών και τα ελαφρά όπλα που λαμβάνουν, κι επομένως η ρωσική νίκη είναι απλώς θέμα χρόνου. Όσο ο Ζελένσκι καθυστερεί να συμφωνήσει στον τερματισμό του πολέμου, τόσο θα χάνει περισσότερα εδάφη και θα αυξάνεται το κόστος σε ανθρώπινες απώλειες και υλικές ζημιές. Η παράταση του πολέμου υπό αυτούς τους όρους δεν αποτελεί ηρωισμό αλλά εγκληματική ανευθυνότητα. </span></div><div><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span></div><div><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;">Προφανώς ο Ζελένσκι ποντάρει τώρα στο να γίνει κάποιο λάθος των Ρώσων ή κάποια προβοκάτσια ώστε να βρει δικαιολογία το ΝΑΤΟ να εμπλακεί στη σύρραξη, δηλαδή ποντάρει στο να ξεκινήσει ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος για χάρη της Ουκρανίας – μία προοπτική που δεν νομίζω να χαροποιεί κανέναν. Αν η ουκρανική πλευρά δεχόταν σήμερα τους ρωσικούς όρους ειρήνευσης, θα έσωζε τουλάχιστον την Οδησσό, δηλαδή την κύρια πρόσβασή της στη θάλασσα, καθώς και το Χάρκοβο και μεγάλο μέρος των εδαφών της ανατολικά του Δνείπερου. Αν αργήσει μερικές μέρες ή εβδομάδες να κλείσει ειρήνη, όλα αυτά θα έχουν περάσει στην κατοχή των Ρώσων, και τότε δεν θα υπάρχει πιθανότητα να τα δώσει πίσω ο Πούτιν ο οποίος φυσικό θα είναι να σκληρύνει τη στάση του έπειτα από το βαρύ φόρο αίματος που θα έχει πληρώσει για να τα κατακτήσει.</span></div><div><span style="background-color: #fdfdfd; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span></div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Σκέψεις και διαπιστώσεις απο όσα γίνονται στον πόλεμο της Ουκρανίας.

  Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο Πούτιν έχει πάρει την απόφαση να μετατρέψει την Ουκρανία σε περίκλειστο κράτος αποκόπτοντάς την τελείως από τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκος σύμβουλος: “Μετά τη Ρωσία, σειρά έχει η Τουρκία του Ερντογάν”.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/3DZW2-%CE%9D%CE%91%CE%A4%CE%9F-1024x585.jpg?itok=4HDn5n6Y" width="735" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το αποκαλούμενο βαθύ τουρκικό κράτος δεν πείθεται από τις δηλώσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ για την σύμμαχο Τουρκία και θεωρεί ότι μετά την Ουκρανία έρχεται η σειρά του.</span></h3>Οι Τούρκοι τρέμουν συνεχώς όπως όλα δείχνουν, με την συνεχείς αποστολές δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Αλεξανδρούπολη, την παρουσία αμερικανικών πολεμικών πλοίων στο Αιγαίο, και δηλώνουν ότι έρχεται η σειρά της Τουρκίας του Ερντογάν, μετά την Ουκρανία. <br /><br />Μετά την μεγάλη συγκέντρωση αμερικανικών και δυνάμεων του ΝΑΤΟ κοντά στην Ουκρανία, λόγω της εισβολής της Ρωσίας, η απειλή των ΗΠΑ στην περιοχή έγινε και πάλι αντικείμενο συζήτησης στην τουρκική τηλεόραση.<br /><br />Χθες το βράδυ, ο Τούρκος αρχισυντάκτης μεγάλης τουρκικής εφημερίδας Kurtuluş Tayiz, ο οποίος είπε: «Μετά τη Ρωσία, σειρά έχει η Τουρκία», κάνοντας μια εντυπωσιακή αξιολόγηση από πρόσωπο προσκείμενο μάλιστα στην κυβέρνηση του Ερντογάν, το οποίο γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα. <br /><br />“Η στρατηγική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για τον περιορισμό των χωρών της Δυτικής Ασίας τον μπλόκαρε η Ρωσία με την επιχείρηση της Ουκρανίας. Είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ συγκεντρώνονται γύρω από την Τουρκία. Γνωρίζουμε την υποκρισία των ΗΠΑ», είπε ο Kurtuluş Tayiz, αρθρογράφος της εφημερίδας Akşam.<br /><br />"Η αμερικανική κυβέρνηση χρειάζεται πιο πολύ σήμερα ο υπόλοιπος κόσμος να αντιταχθεί στην Ρωσία και σε αυτό το πλαίσιο έχει παραμερίσει τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας προς το παρόν.<br /><br />Η καλοπροαίρετη, φιλική ατζέντα του Προέδρου των ΗΠΑ Μπάιντεν προς την Τουρκία με επικεφαλής τον Πρόεδρο Ερντογάν, είναι απλά στάχτη στα μάτια μας.<br /><br />Το τηλεφώνημα του Προέδρου Ερντογάν με τον Μπάιντεν έθεσε επίσης το θέμα της αποκατάστασης των αδικιών που διαπράχθηκαν σε βάρος της Τουρκίας. Ναι, η Τουρκία δεν είναι ένα “αρνί που πάει για θυσία”, αναμένοντας τη σειρά της, και δεν θα είναι εξακολουθεί να είναι μέρος του δυτικού μπλοκ και προπύργιο του ΝΑΤΟ πλέον.<br /><br />Μπορούμε να είμαστε εταίρος των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης. Αλλά γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά την υποκρισία των ΗΠΑ και της Ευρώπης.<br /><br />Τώρα ασχολούνται με τη Ρωσία, μετά θα είναι η σειρά της Τουρκίας. Εάν οι πολιτικοί εταίροι του Μπάιντεν δεν νικήσουν το 2023, η τουρκική οικονομία θα είναι υπό πολιορκία όπως η Ρωσία. Δεν αλλάζει τίποτα, οπότε ας μην παρασυρόμαστε σε ωμές ψευδαισθήσεις!», τόνισε ο ίδιος.<br /><br />Μπορεί κάποιος να πει ότι πρόκειται για παραλογισμούς κάποιου μεγαλοδημσιογράφου και φίλου του καθεστώτος Ερντογάν, μόνο που δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα.<br /><br />Ο πανίσχυρος υπουργός εσωτερικών της Τουρκίας Σουλεϊμάν Σοϊλού δήλωσε σήμερα: ”Η Τουρκία δεν έχει παραδοθεί στην παγκοσμιοποίηση. Καθιέρωσε περιφερειακές εμπορικές σχέσεις που τις παρουσιάστηκαν. Αν η Τουρκία είχε «παραδοθεί» στην παγκοσμιοποίηση, θα βρισκόταν σε πιο δύσκολη κατάσταση από την Ουκρανία».<br /><br />Όλοι βλέπουμε τη χρεοκοπία των Ηνωμένων Εθνών, του ΝΑΤΟ και των παγκόσμιων οργανισμών στον κόσμο. Δεν έχουν πλέον αξία και επιρροή. Το λέω εδώ και χρόνια. Πιστεύω επίσης ότι η Ευρώπη ως κοινότητα δεν έχει νόημα. Η Ευρώπη διέπεται από τους κανόνες του Σόρος. <br /><br />Το λέω πολύ ξεκάθαρα, καμία χώρα στον κόσμο δεν θα δεχτεί ξανά τον Σόρος. Ο Σόρος είναι υπεύθυνος για όλα τα παιδιά που πέθαναν στον πόλεμο.<br /><br />Δείτε τι γίνεται στην Ουκρανία, αυτός ο άνθρωπος είναι εκεί αφού είναι δολοφόνος. Επίσης η Μόσχα δέχεται πίεση από τις ΗΠΑ. Θα δούμε αν έχουμε έναν νέος ψυχρό πόλεμο ή κάτι άλλο, αλλά αυτή η κατάσταση στην Ουκρανία θα είναι η πτώση της παγκοσμιοποίησης”.<br /><br />Αυτό το δυτικό σχέδιο κατά τους Τούρκους, στοχεύει στο να «πολιορκήσει» την Τουρκία όπως και Ρωσία-Κίνα, οδηγώντας στο άνοιγμα ενός «τουρκικού μετώπου» στη Μαύρη Θάλασσα, μετά από όλα όσα γίνονται στην Ουκρανία, και έγιναν σε Συρία-Ιράκ και Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Αυτός ο πόλεμος θα επηρεάσει όλες τις χώρες της περιοχής. Κάθε χώρα από τη Μολδαβία έως τη Ρουμανία, από τη Βουλγαρία έως τη Γεωργία θα είναι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καταδικασμένες να πάρουν μέρος σε αυτόν τον «πόλεμο Ανατολής-Δύσης».<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τούρκος σύμβουλος: “Μετά τη Ρωσία, σειρά έχει η Τουρκία του Ερντογάν”.

Το αποκαλούμενο βαθύ τουρκικό κράτος δεν πείθεται από τις δηλώσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ για την σύμμαχο Τουρκία και θεωρεί ότι μετά την Ουκρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πού οδηγεί το διεθνές σύστημα ο πόλεμος στην Ουκρανία

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/%CE%9D%CE%AD%CE%BF-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF13.jpg" width="755" /><br /><br /><br /><i>«Ποτέ, ποτέ, ποτέ μην πιστεύετε ότι κάθε πόλεμος θα είναι ομαλός και εύκολος, ή πως ο καθένας που ξεκινά σε περίεργο ταξίδι μπορεί να μετρήσει τις παλίρροιες και τις θύελλες που θα συναντήσει. Ο πολιτικός που υποχωρεί στον πυρετό του πολέμου πρέπει να αναγνωρίσει πως μόλις δοθεί το σύνθημα, δεν είναι πια ο κυρίαρχος της πολιτικής αλλά ο σκλάβος απρόβλεπτων και ανεξέλεγκτων γεγονότων»</i> (Ουίνστον Τσόρτσιλ).<div><i>«Ο Θεός δημιούργησε τον πόλεμο ώστε οι Αμερικανοί να μάθουν γεωγραφία» </i>(Μαρκ Τουαίην).<br /><br /><b>Μπινιάρης Νίκος</b><br />Ως συντηρητικός, αξιωματικά είμαι εναντίον του πολέμου. Αυτό είναι μία ιδεολογική τοποθέτηση, η οποία έρχεται σε αντιπαράθεση με την πραγματικότητα. Εντός μας υπάρχει ακόμη ο “παλαιός εγκέφαλος”, ο εγκέφαλος του ερπετού. Ο πόλεμος στην Ουκρανία επιβεβαιώνει πως ο φόβος προκαλεί την επίθεση για επιβίωση. Ο πόλεμος, αντιγράφοντας τον Τολστόι από την εισαγωγή στο “Πόλεμος και Ειρήνη” (ελπίζω να μην απαγορεύεται η αναφορά του ονόματός του, ως δείγμα φιλορωσισμού) είναι η συγκέντρωση όλων των εγκλημάτων που έχει εφεύρει ο “πολιτισμένος” άνθρωπος (φόνος, κλοπή, βιασμός, υποκρισία, πορνεία, προδοσία, τρομοκρατία, βασανισμός, ψεύδος).<br /><br />Ως εκ τούτου, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ανεπιφύλακτα καταδικαστέα, όπως είναι καταδικαστέα η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, ο βομβαρδισμός της Σερβίας, η εισβολή στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, ο πόλεμος στην Αραβική Χερσόνησο, στη Συρία κλπ. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ένα έγκλημα ισοσκελίζει το άλλο. Τα εγκλήματα είναι αυτοτελή και έχουν το κάθε ένα τον δικό τους ξεχωριστό αίτιο και εκτελεστή.<br /><br />Οι διεθνείς σχέσεις ενέχουν μια σειρά προηγουμένων γεγονότων, αλληλο-εξαρτουμένων συγκυριών και συμφερόντων, υλικού αλλά καμιά φορά και ιδεολογικού περιεχομένου. Ενέχουν επίσης και το πλέον ανεξερεύνητο αίτιο ανθρώπινης συμπεριφοράς, της ισχύος, της θέσεως στην ιεραρχία, της ηγεσίας ή και ηγεμονίας. Ισχύος και ηγεμονίας, που επεκτείνεται πλέον σε ολόκληρο τον πλανήτη, ίσως και στο διάστημα. Δεν μπορούμε να αποφανθούμε με μια πρόταση για το αίτιο του πολέμου. Η ρηχή εξήγηση των παλαιο-μαρξιστών ότι ο πόλεμος γίνεται από τους πλούσιους εναντίον των φτωχών είναι απλά παιδαριώδης.<br /><br />Στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση, έχουμε έναν οργανωτή και έναν εκτελεστή. Ο οργανωτής είναι οι ΗΠΑ και ο εκτελεστής η Ρωσία. Βοηθός του δράματος η ΕΕ και η Βρετανία, ο επίσημος διαμεσολαβητής του οργανωτή. Το δράμα είναι τέλεια επεξεργασμένο και η σκηνή έχει στηθεί έτσι ώστε ο εκτελεστής να βρεθεί κάτω από τα άπλετα φώτα της δημοσιότητας, η οποία ελέγχεται πλήρως από τον οργανωτή.</div><div><br />Τα σχέδια και η πραγματικότητα<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένα ιστορικό γεγονός εν τω γίγνεσθαι. Αυτό που ταλανίζει τους πάντες είναι πως θα τελειώσει και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για το κάθε κράτος και για κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά. Η ρήση του Τσόρτσιλ, ο οποίος είχε δει στη ζωή του πολλούς πολέμους και ο ίδιος προείδε τον Ψυχρό Πόλεμο, εφαρμόζεται πλήρως και σε αυτή τη σύγκρουση.<br /><br />Οι Ρώσοι δεν έχουν πετύχει το “Blitzkrieg”. Οι Ουκρανοί με τη βοήθεια του ΝΑΤΟ ανθίστανται και βέβαια περιμένουν πως οι κυρώσεις θα πείσουν τη Μόσχα να κάνει πίσω. Εν τω μεταξύ, η χώρα τους καταστρέφεται, εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν και ένας καινούργιος –αβάσταχτα αδελφοκτόνος– πόλεμος επαναλαμβάνεται στην Ευρώπη. Είχε προηγηθεί ο ευρωπαϊκός πόλεμος Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν, με βοηθό και άμεσα εμπλεκόμενο τη νατοϊκή Τουρκία, αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία, ούτε το Ευρωκοινοβούλιο, ούτε οι “Πράσινοι”, ούτε οι “Κόκκινοι”, ούτε οι “Μπλε”.<br /><br />Όλοι αδιαφόρησαν και σφύριζαν αδιάφορα, περιμένοντας να τελειώσει αυτό το απρόσμενο ιντερλούδιο στην μεταπολεμική ειρηνική Ευρώπη. Τώρα, όλοι τρέχουν να βοηθήσουν την Ουκρανία και να καταδικάσουν τη Ρωσία, αλλά όπως είπε ο Μπάιντεν, «θα οδηγηθώ και σε έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά όχι για την Ουκρανία». Σε αυτή την χρονική στιγμή της εξέλιξης μιας θλιβερής ιστορίας γεννιούνται πολλά αναπάντητα ερωτηματικά. Ας προσπαθήσουμε να τα βάλουμε σε μία τάξη.<br /><a href="https://slpress.gr/diethni/ki-omos-o-polemos-den-anikei-sto-parelthon/"> </a><br /></div><div>Πώς θα λήξει ο πόλεμος στην Ουκρανία;<br /><br />Κανείς δεν έχει απάντηση γιατί η Ουκρανία –καλώς ή κακώς– δεν δέχεται τους τέσσερις όρους υποταγής στη Μόσχα. Ο Πούτιν θέλει μια ουδέτερη Ουκρανία, αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας και της ανεξαρτησίας του Ντονμπάς, καθώς και την “αποναζιστικοποίηση της κυβέρνησης του Κιέβου”. Ο Πούτιν πλέον εφαρμόζει πολιορκία πόλεων και κατάληψη της νότιας παραθαλάσσιας Ουκρανίας και ετοιμάζεται για τη μεγάλη μάχη στο Κίεβο.<br /><br />Εν τω μεταξύ, βέβαια, παραμένει επικίνδυνα αόρατο το μέλλον των επιχειρήσεων των Ρώσων στη δυτική Ουκρανία, η οποία συνορεύει με χώρες του ΝΑΤΟ και ενισχύεται η πιθανότητα από ένα λάθος να έχουμε σύγκρουση σε νατοϊκό χώρο. Οι ΗΠΑ απείλησαν πως και μία σφαίρα να πέσει σε νατοϊκό έδαφος θα αντιδράσουν με πλήρη ισχύ. Από την άλλη, ακούγεται πως ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπένετ, ζήτησε από τον Ζελένσκι να αποδεχθεί τους όρους του Πούτιν. Ο Ζελένσκι αρνήθηκε, λέγοντας πως δεν δέχεται τελεσίγραφα.<br /><br />Η Ρωσία, μόλις μια μέρα πριν, σταμάτησε την υπογραφή της συμφωνίας για τα πυρηνικά όπλα με το Ιράν, ζητώντας να μην εφαρμοστούν οι κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ στο εμπόριο μεταξύ Ρωσίας-Ιράν. Οι Ισραηλινοί οι οποίοι θέλουν να μην υπογραφεί αυτή η συμφωνία, προφανώς στηρίζουν με κάποιο τρόπο τον Πούτιν, αφανώς βέβαια και πίσω από τις κουρτίνες, θέλοντας να αποτύχουν οι συνομιλίες Ιράν-ΗΠΑ.<br /><br />Οι ΗΠΑ, βέβαια, τώρα που επέβαλαν εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο, θα ήθελαν τα ιρανικά ενεργειακά αποθέματα να μπουν στην αγορά και να συγκρατήσουν τις τιμές. Είναι επίσης σχεδόν βέβαιο πως η Γαλλία και η Γερμανία θα ήθελαν, έστω και ασυνείδητα, να σταματήσει ο πόλεμος, βλέποντας πως η Ουκρανία δεν θα μπει ποτέ στο ΝΑΤΟ, ούτε στην ΕΕ. Εάν δεν υπάρξουν ανεξέλεγκτοι παράγοντες, ο πόλεμος θα τελειώσει μετά από καιρό –άγνωστο πόσο– με μία Ουκρανία κατεστραμμένη.</div><div><br />Οι αντοχές της Ρωσίας<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία εξελίσσεται σε πόλεμο αντοχής της ρωσικής κοινωνίας στον οικονομικό πόλεμο της Δύσης. Αν η Ρωσία αντέξει δίχως εσωτερικές συγκρούσεις και αλλαγή κυβερνήσεως, τότε το παιγνίδι θα το έχει κερδίσει αυτή. Η πρόβλεψη για την αντοχή της ρωσικής κοινωνίας σε έναν αλλοτινό τρόπο ζωής, φτωχότερο και απομονωμένο από τη Δύση δεν είναι εύκολη.<br /><br />Ακόμη και η αυταρχική διακυβέρνηση Πούτιν μπορεί να καταρρεύσει κάτω από την αντίδραση ολιγαρχών και λαϊκής δυσφορίας. Επίσης, ένας μακροχρόνιος πόλεμος χρειάζεται άφθονο στρατιωτικό υλικό, το οποίο είναι άγνωστο αν οι ρωσικές δυνάμεις έχουν. Αν η επιχείρηση εξελιχθεί σε φιάσκο, η ήττα της Ρωσίας θα είναι ιστορική και θα ανατρέψει κάθε είδους διεθνή σχέση που ξέραμε μέχρι σήμερα.<br /><br />Οι ΗΠΑ κατάφεραν με την πρόκληση προς τη Ρωσία να σβήσουν τις εικόνες από το Βιετνάμ, τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Σομαλία, το Αφγανιστάν. Κατάφεραν να φέρουν στην αμερικανική κοινωνία μια κάθαρση, για το ότι οι ΗΠΑ ήταν η μόνη χώρα που εμπλέκονταν σε αποτυχημένους πολέμους, βομβαρδίζουν αμάχους και καταδικάζουν στην πείνα πληθυσμούς. Ψυχολογικά, η φρενίτιδα, με την οποία έχει εξαπλωθεί ο αντι-ρωσισμός πλησιάζει τον μακαρθισμό (απόλυση καλλιτεχνών, διακοπή μαθημάτων ή εκδηλώσεων με αντικείμενο Ρώσους διανοούμενους ή μουσικούς) είναι πρωτοφανής σε μια κοινωνία, η οποία όχι μόνον επιτρέπει τα πάντα αλλά και επιβάλει δια νόμων το “πολιτικώς ορθόν”.<br /><br />Τα ίδια ισχύουν και για την ΕΕ, η οποία δεν θέλει να ξέρει τι έγινε σε όλες τις επιχειρήσεις που συμμετείχε ή προκάλεσε, κυρίως σε Μέση Ανατολή και Αφρική. Και για τους δύο όμως συμπρωταγωνιστές, το ζήτημα είναι η αντοχή των κοινωνιών σε προβλήματα πληθωρισμού, ενεργειακής κρίσης, προσφυγικού, τα οποία βέβαια φορτώνουν στη Ρωσία. Οι δυτικές κοινωνίες δείχνουν εξεγερμένες από τις σοκαριστικές εικόνες από την Ουκρανία.<br /><br />Τόση ευαισθησία για τους Ουκρανούς, αλλά ούτε μία αναφορά στον εμφύλιο της Υεμένης, την κατάσταση στη Συρία ή στο Ιράκ, στην Αφρική (Σουδάν, Αιθιοπία, Μάλι, Νιγηρία, Σομαλία). Καταλαβαίνει κανείς το ευρωπαϊκό άγχος μπροστά στον πόλεμο και τα προβλήματά του. Οι Ευρωπαίοι έχουν συνηθίσει ή να λύνουν τα προβλήματα οι ΗΠΑ, ή να τα κρύβουν κάτω από το χαλί. Τώρα οι αποτυχίες της ΕΕ δεν κρύβονται, αλλά μπορούν να αποφορτίσουν τη μαζική δημοκρατία της “ευτυχίας”, ρίχνοντας όλα τα κακά στη Ρωσία, η οποία βέβαια τώρα κρίνεται για τις πράξεις της κι όχι για τα λάθη των άλλων.</div><div><br />Πώς θα αντιδράσει η Κίνα<br /><br />Το μυστικό της κατάληξης αυτού του πολέμου είναι στο πως θα αντιδράσει η Κίνα. Εάν στηρίξει ανοιχτά τη Ρωσία –οικονομικά και με στρατιωτικό υλικό αν παραστεί ανάγκη– τότε ο χρόνος μετράει υπέρ της Ρωσίας. Εάν όχι, τότε ο χρόνος είναι με το μέρος του ΝΑΤΟ. Θεωρώ, όμως, πως οι δυτικές κοινωνίες δεν θα αντέξουν τις επιπτώσεις του πολέμου και θα αρχίσουν να παίρνουν η κάθε μία το δικό της δρόμο. Λογικά η Κίνα δεν έχει άλλη επιλογή παρά να στηρίξει τη Ρωσία. Αν η Ρωσία διαλυθεί, τότε η Κίνα θα βρεθεί μπροστά στον ύστατο εκβιασμό για το δικό της μέλλον από τις ΗΠΑ.<br /><br />Μπορεί άραγε να εξαγορασθεί; Δεν είναι καθόλου εύκολο να αποκρυπτογραφήσεις το μυαλό των Κινέζων. Ένα είναι σίγουρο: Οι ΗΠΑ δεν έχουν κρύψει, ακόμη και τώρα, πως ο μεγάλος αντίπαλός τους είναι η Κίνα. Αν οι Κινέζοι μπουν στο αιματηρό αυτό παιγνίδι υπέρ της Ρωσίας, τότε οι αποφάσεις του Πούτιν θα είναι πιο ισορροπημένες. Αν όχι κι αυτός βρεθεί απομονωμένος, τότε πιθανόν να πάρει επικίνδυνες αποφάσεις, οι οποίες θα μας οδηγήσουν σε “Αρμαγεδδώνα”, ή, εάν επικρατήσει η αυτοσυντήρηση, σε μια νέα Γιάλτα.<br /><br />Δεν θα θέσω ερωτήσεις για την Τουρκία και την Ελλάδα. Ούτε για τους Σαουδάραβες και τα Εμιράτα, που γίνονται πλέον οι ρυθμιστές της παγκόσμιας οικονομίας. Οι Σαουδάραβες εκτέλεσαν μαζικά 81 άτομα προχθές. Ποιος Δυτικός θα τολμήσει να το στιγματίσει όταν το πετρέλαιο βρίσκεται στα 130 δολάρια. Ποιος θα τολμήσει να τα βάλει με τον Ερντογάν, ο οποίος προμηθεύει drones στην Ουκρανία, εκτός βέβαια κι αν προκαλέσει με πράξεις έντονου “φιλορωσισμού”.<br /><br />Είμαστε μπροστά στο άνοιγμα μιας βεντάλιας πιθανοτήτων, καμιά από τις οποίες δεν είναι καλή. Εάν η Ρωσία, με τη βοήθεια της Κίνας, κρατήσει και ο πόλεμος στην Ουκρανία καταλήξει υπέρ της, θα τροφοδοτηθούν διαλυτικές τάσεις στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Μία τέτοια εξέλιξη δεν είναι καθόλου θετική για την Ελλάδα. </div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πού οδηγεί το διεθνές σύστημα ο πόλεμος στην Ουκρανία

«Ποτέ, ποτέ, ποτέ μην πιστεύετε ότι κάθε πόλεμος θα είναι ομαλός και εύκολος, ή πως ο καθένας που ξεκινά σε περίεργο ταξίδι μπορεί να μετρήσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία: Οι “τρεις Ρωσίες” και οι “Λαοί της Θάλασσας”.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/rosia_oukrania_levkorosia.png" width="722" /><br /><br /><b>Μιχαλόπουλος Δημήτρης</b><br />«Μα τι γίνεται στην Ουκρανία; Είχαν οι Ρώσοι δικαίωμα να εισβάλουν; Ποιος ευθύνεται για την αιματηρή σύγκρουση; Και τελικά τι θα γίνει; Μήπως βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός Γ’ Παγκόσμιου Πόλεμου; Και εάν ο πόλεμος αυτός γίνει με πυρηνικά;» Ακούγοντας και ξανακούγοντας κανείς γύρω του αυτές τις ερωτήσεις και τις συνακόλουθες συζητήσεις, άθελά του θυμάται τον αείμνηστο Δημήτρη Χατζή, που γλαφυρώς και με λίγες λέξεις περιέγραψε την κατάσταση, στην οποία αενάως βρίσκεται ο μέσος άνθρωπος: «Αλέθεται κανείς με τούτο και μ’ εκείνο, με το σήμερα και το αύριο και δεν προλαβαίνει να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει γύρω του». Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για τις “τρεις Ρωσίες”.<br /><br />Πέρα, όμως, από τον Δημήτρη Χατζή υπάρχει και ο Πολύβιος (ο αρχαίος) που ευφυώς εντόπισε το αίτιο της αδυναμίας της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων να κατανοήσουν το ιστορικό γίγνεσθαι: Η αιτία ενός σημαντικού γεγονότος συχνά βρίσκεται τόσο βαθιά βυθισμένη μέσα στο παρελθόν, ώστε οι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν τη σύνδεση των πραγμάτων και ευρύτερα τη σχέση αιτίου και αιτιατού. Αυτά εκών άκων αναθυμάται κανείς, καθώς ακούει τα τωρινά γεγονότα στην Ουκρανία και τα σχόλια που τα περιβάλλουν. Η αρχή του ζητήματος, πράγματι, εντοπίζεται πολύ πίσω στο παρελθόν. Κατά συνέπεια, καλό είναι να φέρει κανείς κατά νου τους βασικούς σταθμούς της εξέλιξής του.<br /><br />Πρώτον: Όπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι, ο Τσάρος τιτλοφορούνταν “Αυτοκράτωρ Πασών των Ρωσιών“. Και σήμερα ακόμη ο Πατριάρχης της Μόσχας χαρακτηρίζεται και αυτός “Πατριάρχης Πασών των Ρωσιών”. Ποιες, όμως, είναι αυτές οι “Ρωσίες” για την ακρίβεια οι “τρεις Ρωσίες”; Ιστορικώς, η απάντηση δεν είναι δυσχερής: Πρόκειται για τη “Μεγάλη Ρωσία”, τη “Μικρή Ρωσία” και τη “Λευκή (Ρωσία)”. Η Μεγάλη Ρωσία έχει πρωτεύουσα τη Μόσχα και γι’ αυτό ήταν πρώτα γνωστή ως Μοσχοβία. Η “Μικρή Ρωσία” είναι η τωρινή Ουκρανία, με πρωτεύουσα το Κίεβο, ενώ η “Λευκή”, η εδαφικώς μικρότερη, δεν έχει αλλάξει την ονομασία της: Είναι η σημερινή Λευκορωσία, πρωτεύουσα της οποίας παραμένει το Μινσκ.<br /><br />Δεύτερον: Αυτές οι “τρεις Ρωσίες” κατοικούνται από πληθυσμούς συγγενείς μεταξύ τους, που, μάλιστα, μιλούν γλώσσες οι οποίες μπορούν να αλληλο-χαρακτηριστούν διάλεκτοι. Στις συνομιλίες “Μεγαλορώσων” με Ουκρανούς και Λευκορώσους δεν απαιτείται η παρέμβαση διερμηνέα. Κάποιες διαφορές –όχι σημαντικές– διαπιστώνονται στη γραφή. Κι αυτό, γιατί μετά την Επανάσταση του 1917 στην επίσημη ρωσική γλώσσα, δηλαδή σ’ εκείνη των “Μεγαλορώσων”, καταργήθηκε το -i- που αντικαστάθηκε από το ρωσικό αντίστοιχο του ελληνικού -η-. Αυτό δεν έγινε στη γλώσσα των Ουκρανών, της οποίας η γραφή σήμερα προκαλεί στον αναγνώστη μια αμυδρή εντύπωση αρχαϊκότητας.<br /><br /><div>Το Κίεβο ως κοιτίδα<br /><br />Τρίτον: “Μητέρα των ρωσικών πόλεων”, δηλαδή “πασών των Ρωσιών”, είναι το Κίεβο της Ουκρανίας. Γι’ αυτό και ο Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Ρωσικής Εκκλησίας κατά τον Μεσαίωνα και τις αρχικές φάσεις των Νεοτέρων Χρόνων έφερε τον τίτλο “Μητροπολίτης Κιέβου”. Όταν η Μόσχα επιβλήθηκε ως πρωτεύουσα “πασών των Ρωσιών”, η έδρα του Μητροπολίτη Κιέβου μεταφέρθηκε στο νέο κέντρο εξουσίας, αλλά για ένα διάστημα αυτός εξακολούθησε να χαρακτηρίζεται “Μητροπολίτης Κιέβου”, έστω και εγκατεστημένος στη Μόσχα.<br /><br />Τέταρτον: Ο μεγαλύτερος λογοτέχνης των μετά την Επανάσταση του 1917 των “τριών Ρωσιών” είναι ο Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, τη δόξα του οποίου, μάλιστα, σταθερώς φθονούσε ο Σολζενίτσιν. Ο Μπουλγκάκωφ ήταν από το Κίεβο, αλλά έζησε και πέθανε στη Μόσχα. Στα δύο αριστουργήματά του, “Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα” και “Μέρες των Τουρμπίν” (στα ελληνικά έχει μεταφραστεί ως “Λευκή Φρουρά”) προσφέρει στους αναγνώστες του γοητευτικές εικόνες του πανέμορφου Κιέβου με τις “ανθισμένες κερασιές” που εκτείνονται από τις παρυφές της πόλης έως την κοίτη του Δνειπέρου. Παράλληλα, όμως, γλαφυρώς παραθέτει και στιγμιότυπα από τις κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1910 ιστορικές περιπέτειες της Ουκρανίας.<br /><br />Πέμπτον: Είναι γεγονός ότι, αντίθετα με τους “Μεγαλορώσους”, οι οποίοι παρέμειναν αενάως περιχαρακωμένοι στην Ορθόδοξη Πίστη τους, οι Ουκρανοί και οι Λευκορώσοι δέχτηκαν επιρροές από την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη. Οιονεί αγωγός αυτών των επιρροών συχνά υπήρξε η Πολωνία, ο λαός της οποίας, συγγενής των Ρώσων, υπάγεται πνευματικώς στην Καθολική Εκκλησία. Ενώ αυτές οι επιρροές τελικώς προκάλεσαν την απέχθεια των Λευκορώσων, στην Ουκρανία κέρδισαν –παροδικώς έστω– έδαφος στην ψυχή μέρους του γηγενούς πληθυσμού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η “Μικρή Ρωσία” συχνά να προβάλλεται ως διαφορετική από τη “Μεγάλη Ρωσία” και τη “Λευκή”. Αυτό είχε συνέπειες παγκόσμιας εμβέλειας.</div><div><br />Ο σιτοβολώνας της Ευρώπης<br /><br />Έκτον: Η Ουκρανία, πράγματι, έχει κατά καιρούς θεωρηθεί ως σιτοβολώνας της Ευρώπης. Αρχικώς ο Τρότσκυ επιχείρησε να την παραδώσει σε μεγάλες εταιρείες, γαλλικής και γερμανικής βασικά ιδιοκτησίας. Η προσπάθειά του όμως αυτή προσέκρουσε στον Λένιν, ο οποίος, με μεγάλη μαεστρία, τον παραμέρισε και προώθησε στην κορυφή του κομματικού μηχανισμού τον Στάλιν.<br /><br />Αργότερα, ανάλογο εγχείρημα ανέλαβε ο Χίτλερ. Η άποψη ότι οι Δυτικοί ευνόησαν την άνοδό του στην εξουσία, προκειμένου αυτός να επιτεθεί στη Σοβιετική Ένωση και να της αποσπάσει δια παντός την Ουκρανία, έχει προ πολλού τεκμηριωθεί πλήρως. Ας μη ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η Γερτρούδη Στάιν, φίλη του Ρούζβελτ, είχε προτείνει, κατά τις παραμονές του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, τον Φύρερ των Γερμανών για Νόμπελ Ειρήνης!<br /><br />Έβδομον: Και η προσπάθεια του Χίτλερ όμως, όπως είναι γνωστό, απέτυχε. Όθεν ευλόγως μπορεί να θεωρήσει κανείς την τωρινή προσπάθεια συμπαράταξης της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ ως απόπειρα της Δύσης να την αποσχίσει από τον παραδοσιακά φυσικό της χώρο, εκείνον των ρωσικών λαών. Με σκοπό, βεβαίως, να την εντάξει στο μπλοκ των Ατλαντικών Δυνάμεων.<br />Οι “τρεις Ρωσίες” και οι “Λαοί της Θάλασσας”<br /><br />Αυτά είναι τα προφανή δεδομένα. Υπάρχουν, όμως, και άλλα, κατά πολύ ουσιωδέστερα, χαμένα τώρα πια στην αχλύ του παρελθόντος. Κατά τη δεκαετία του 1940, πράγματι, στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία δόθηκαν ιδιαίτερη έδρα κράτους στον ΟΗΕ, άλλη δηλαδή από εκείνη της Σοβιετικής Ένωσης, της οποίας, όμως, αποτελούσαν τμήματα. Αυτό τότε είχε θεωρηθεί “νίκη του Στάλιν”, ο οποίος έτσι έμελλε να έχει τρεις ψήφους και όχι μόνο μία στη Γενική Συνέλευση.<br /><br />Ήταν όμως έτσι; Μάλλον όχι! Κι αυτό, επειδή διαχρονικώς διαπιστώνεται βαθύτατη εχθρότητα των “Λαών της Θάλασσας”, των συσπειρωμένων δηλαδή γύρω από τους Αγγλοσάξωνες δυνάμεων, ενάντια στους “Λαούς της Στέπας”, τους Σλάβους, γενικώς και τους Ρώσους ιδιαιτέρως. Η εχθρότητα αυτή πλήρως διατυπώθηκε, στις αρχές του 20ού αιώνα, με το περιβόητο “Δόγμα MacKinder”: Οι λαοί που κατέχουν το κέντρο της Ευρασίας, βασικά οι Ρώσοι, δεν πρέπει να αφεθούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε θερμές θάλασσες, επειδή τότε αυτομάτως θα θέσουν υποψηφιότητα για παγκόσμια κυριαρχία.<br /><br />Το δόγμα αυτό, η σπερματική εκδήλωση του οποίου οφείλεται στον ημέτερο Ευγένιο Βούλγαρι (1716-1806) διαχρονικώς διέπει την ιστορία του συνόλου των ευρωπαϊκών λαών. Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει το τι έγινε και γίνεται στην Ευρώπη, εάν δεν λάβει υπόψη του την εν λόγω αρχή. Και να που τώρα αναδύεται το κύριο, πρωταρχικό ερώτημα: Κοιτίδα από την οποία ανέκυψε η θεωρία του MacKinder υπήρξε ο φόβος –πραγματικός ή φανταστικός– που προκαλεί ο “ρωσικός ιμπεριαλισμός”, ή μήπως μία βαθύτερη εχθρότητα του Ατλαντικού Κόσμου σε βάρος των σλαβικών λαών; Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να δοθεί τεκμηριωμένη απάντηση στο εν λόγω ερώτημα. Ένα πάντως μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο: Η τωρινή σύγκρουση στην Ουκρανία δεν είναι στην ουσία, παρά πτυχή εφαρμογής αυτού του δόγματος.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουκρανία: Οι “τρεις Ρωσίες” και οι “Λαοί της Θάλασσας”.

Μιχαλόπουλος Δημήτρης «Μα τι γίνεται στην Ουκρανία; Είχαν οι Ρώσοι δικαίωμα να εισβάλουν; Ποιος ευθύνεται για την αιματηρή σύγκρουση; Και τε...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς ο Πούτιν έφαγε με το “άλογο” τους “αξιωματικούς” του Μπάϊντεν

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/03/skakiera-geopolitiki.jpg" width="745" /><br /><br /><b>Αδαλής Γιώργος</b><br />H περασμένη εβδομάδα, εν μέσω της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, ήταν η πιο άγρια στην ιστορία των διαπραγματεύσεων για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο! Και ακόμη πιο άγρια για εμπορεύματα (νικέλιο), αλλά και για στρατηγικά αγροτικά προϊόντα (σιτηρά). Ο εχθρός από εδώ και στο εξής θα είναι η τεκμαρτή μεταβλητότητα τιμής εμπορευμάτων, ορυκτών και μετάλλων. Κυρίως η ενδοσυνεδριακή μεταβλητότητα, η οποία καταγράφει απίστευτα σκαμπανεβάσματα.<br /><br />Στις 2 Μαρτίου, είχα προβλέψει (συνέντευξή μου στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων) και επιβεβαιώθηκα στις 8 Μαρτίου, όταν μέσα σε μια συνεδρίαση το βαρέλι έφτασε στα 120$, ενώ την επόμενη ημέρα σκαρφάλωσε στα 139$ για να πέσει στα 128$. Την περίοδο εκείνη το νικέλιο από τα 19.000$ (11/21) ξεπέρασε τα 81.000$ και έκλεισε στα 48.000$. Όταν η τιμή του κυμαινόταν κάποτε στα 15.000$ το θεωρούσαμε ακριβό! Η τιμή του άνθρακα βρέθηκε να διαπραγματεύεται κοντά στα 500$ τον τόνο, μετατρεπόμενος από ευτελές ορυκτό σε “πολύτιμος”. Σήμερα διαπραγματεύεται στα 365$.<br /><br />Οι προβλέψεις μου βασίζονται σε ένα μοντέλο που αναπτύσσω εδώ και τρεις δεκαετίες. Από το Νοέμβριο του 2021 –πολύ πριν την επέμβαση στην Ουκρανία– το βαρέλι κινούνταν στα 85$. Στην τιμή των 90$ τα 10-12$ είναι λόγω του φόβου από τα αυξημένα γεωπολιτικά ασφάλιστρα. Αν πηγαίναμε σε ειρήνη, τότε η τιμή θα έπεφτε στο επίπεδο των 80$. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία την 24η Φεβρουαρίου εκτίναξε τις τιμές, με αποτέλεσμα την 1η Μαρτίου να ανέβει σε τριψήφιο νούμερο και να φτάσει αρχές Μαρτίου στα 139$. Συμπαρέσυρε, μάλιστα, σε μια εξωφρενική άνοδο όλους τους δείκτες που σχετίζονται με τα προϊόντα που παράγει η Ρωσία και η Ουκρανία και έχουν μεγάλα μερίδια στις παγκόσμιες αγορές!<div><br />Η μεταβλητότητα τιμής<br /><br />Σήμερα οι κύριοι λόγοι που επηρεάζουν την μεταβλητότητα τιμής είναι οι εξής:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Ενεργειακό έλλειμμα που δημιουργεί η υπέρμετρη χρήση των ΑΠΕ, κυρίως οι ανεμογεννήτριες.</li><li>Εκμηδενισμός νέων ερευνών για κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.</li><li>Το σπάσιμο της εφοδιαστικής αλυσίδας και η μείωση των εξειδικευμένων στελεχών που εργάζονταν σε αυτήν πριν την πανδημία.</li><li>Τα χαμηλά επίπεδα των αποθηκευτικών χώρων σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο που σπρώχνουν τις τιμές προς τα πάνω.</li><li>Τα αυξημένα μεταφορικά κόστη όχι μόνο των θαλάσσιων μεταφορών, αλλά και των οδικών, σιδηροδρομικών και αεροπορικών.</li><li>Ο εσφαλμένος τρόπος υπολογισμού της τελικής τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος που πληρώνει ο καταναλωτής και οι τεράστιοι ειδικοί φόροι και ΦΠΑ των καυσίμων.</li></ul>Ο πόλεμος των τιμών στην αγορά ενέργειας ο οποίος εξακολουθεί να μαίνεται. Ενώ το 2020 λόγω της πτώσης της ζήτησης έπρεπε να μειωθεί η παραγωγή, εντούτοις η παραγωγή αύξανε με αποτέλεσμα να κατακρημνιστούν οι τιμές. Σήμερα που αυξάνεται η ζήτηση λόγω άρσης των περιοριστικών μέτρων, πρέπει οι παραγωγοί να αυξήσουν τις παραγόμενες ποσότητες. Τις κρατούν, όμως, σταθερές με αποτέλεσμα οι τιμές να αυξάνονται.</div><div><br />Για την Ευρώπη, η απουσία αποθηκευτικών χώρων φυσικού αερίου και η απουσία τερματικών σταθμών LNG αυξάνει τον φόβο ενός γενικευμένου blackout. Η ΕΕ διαθέτει μόνο 24 σταθμούς LNG (δύο στην Ελλάδα) ενώ η Γερμανία δεν διαθέτει ούτε έναν. Αυτό καθιστά την ενεργειακή ασφάλεια στην ΕΕ κομβικό σημείο αντιπαράθεσης των μεγάλων παικτών.<br />Τα αυξημένα γεωπολιτικά ασφάλιστρα είναι παράγοντας που μεταβάλει απότομα τις τιμές, με αποτέλεσμα χώρες και εταιρίες να μην μπορούν να καταρτίσουν αξιόπιστο προϋπολογισμό.<br />Οι κυρώσεις.<br />Η γενεσιουργός αιτία των δεινών στην οικονομία είναι η πανδημία με το πρώτο lockdown να λειτουργεί σαν μήτρα.<br /><br /></div><div>Καταιγίδα στην παγκόσμια οικονομία<br /><br />Πολλοί υποστηρίζουν ότι εξελίσσεται η τέλεια καταιγίδα στην παγκόσμια οικονομία. Θεωρώ πως απέχουμε πολύ από αυτό. Δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη ο κύκλος που γεννά την τέλεια καταιγίδα, επειδή θα συμβούν και άλλα στο εγγύς μέλλον. Πού ακριβώς βρισκόμαστε, όμως, αυτή τη στιγμή; Οι κυρώσεις στην Ρωσία τιμωρούν περισσότερο τον Πούτιν, ή τη διεθνή οικονομία; Αρκετά πρώιμα σε άρθρο μου στο SLpress.gr είχα αναφέρει ότι με τις κυρώσεις η κατάσταση θα είναι loose-loose. Νικητής θα είναι αυτός που θα χάσει τα λιγότερα.<br /><br />Η ΕΕ φάνηκε ανίκανη να διαχειριστεί τέτοιες ακραίες καταστάσεις. Η ντερ Λάϊεν μπορεί να απέκτησε αίγλη ασχολούμενη με καλαμάκια, πλαστικά ποτήρια και σακούλες, αλλά άφησε την ΕΕ έρμαιο στις άγριες διαθέσεις των εμπόλεμων Πούτιν-Μπάϊντεν. Ένα παράδειγμα: Η ΕΕ είναι η τρίτη οικονομική υπερδύναμη του πλανήτη μετά την Κίνα και τις ΗΠΑ, με τη Ρωσία στην 11η θέση. Η εξάρτησή μας, όμως, από το ρωσικό πλούτο είναι τεράστια. Με το κραχ στην αγορά ενέργειας που οδήγησε στην επέμβαση στο Ντονμπάς και την προσάρτηση της Κριμαίας (2014), αντί να σοβαρευτεί η ΕΕ “πετούσε χαρταετό”!<br /><br />Δεν είχαν δει τότε τι έρχεται; Φυσικά και το είχαν δει. Αντί, λοιπόν, να απεξαρτήσουν την οικονομία της ΕΕ από τη Ρωσία, τα έκαναν χειρότερα. Από το 2014 μέχρι το 2021, η ΕΕ εξαρτήθηκε κατά 30% περισσότερο. Και τώρα επιβάλλουν κυρώσεις, οι οποίες ουσιαστικά δεν είναι κυρώσεις! Ανεξάρτητα τι λένε οι πολιτικοί και τι πρεσβεύει πολιτικά ο καθένας, η αγορά είναι πάντοτε εκεί έξω να λέει την αλήθεια! Ποια είναι αυτή η αλήθεια λοιπόν;</div><div><br />Σκάκι Πούτιν-Μπάϊντεν<br /><br />Μέχρι και πριν τα ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσία του Πούτιν, ήταν η δεύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ και η πρώτη παραγωγός φυσικού αερίου. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το πετρέλαιο: Η Ρωσία καθημερινά, πουλούσε στον πλανήτη 7.500.000 βαρέλια (μαζί με τα συμπυκνώματα). Πέρυσι ο ρωσικός προϋπολογισμός είχε θέσει ως τιμή για το 2022, τα 65$ που προέβλεπε ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας. Συνεπώς ο προϋπολογισμός καταρτίστηκε με πρόβλεψη εσόδων ανά ημέρα 7.500.000 Χ 65 = 487.500.000$, οπότε για ολόκληρο το 2022 487.500.000 Χ 365 ημέρες = 178 δισ. $.<br /><br />Η επιβολή των κυρώσεων μετά την εισβολή στην Ουκρανία, ανέβασε την τιμή του βαρελιού στα 139$ και η αίσθηση που επικρατεί είναι ότι εφέτος, η τιμή του μπορεί να σταθεροποιηθεί στα 125$. Οι κυρώσεις μέχρι στιγμής έχουν καταφέρει να “ξυρίσουν” από την παγκόσμια αγορά 2.500.000 ρωσικά βαρέλια πετρελαίου. Αν πολλαπλασιάσουμε τις ποσότητες με τιμή 125$, τότε το 2022, με λιγότερες εξαγωγές, η Ρωσία θα έχει έσοδα 228 δισ. $. Δηλαδή, αντί η Ρωσία λόγω κυρώσεων να χάνει έσοδα, κερδίζει άλλα 50 δισ $ λόγω αύξησης της τιμής. Και βέβαια με λιγότερα εργατικά, λειτουργικά και μεταφορικά κόστη.<br /><br />Όλα, λοιπόν, θα εξαρτηθούν από το πού θα καθίσει τελικά η τιμή του βαρελιού και πόσα βαρέλια θα χαθούν πέραν των 2.500.000 που χάνει σήμερα η Ρωσία. Με την δίψα που έχει η Κίνα και η Ινδία για πετρέλαιο, μην είμαστε σίγουροι ότι τελικά η Ρωσία θα χάσει από την ιστορία των κυρώσεων. Η πραγματική οικονομία δείχνει ότι μάλλον θα κερδίσει! Ποιος είναι αυτός που μπορεί να ρίξει την τιμή του βαρελιού κάτω από τα 90$ και να βάλει σε περιπέτειες τον Πούτιν; Μόνο ο Μπάϊντεν, ο οποίος αργά αντιλήφθηκε ότι ο Πούτιν του έφαγε με το “άλογο” τους “αξιωματικούς” στην σκακιστική αυτή παρτίδα! Και τώρα πρέπει να θυσιάσει “πύργους” της πολιτικής του, προκειμένου να διασωθεί!<br /><br />Ο Μπάϊντεν έχει δύο “πύργους” για να ρίξει τις τιμές. Ξεκίνησε να χρησιμοποιεί τον πρώτο και ήδη οι τιμές του πετρελαίου, έπεσαν κάτω από τα 100 $! Εάν ήθελε ο Αμερικανός πρόεδρος θα μπορούσε με μια μόνο κίνησή του να ρίξει την τιμή στα 85$. Γιατί δυσκολεύεται ο Μπάϊντεν να χρησιμοποιήσει τους “πύργους” του, θα το δούμε στο αμέσως επόμενο άρθρο. Όπως επίσης θα δούμε γιατί η ΕΕ δέχεται να παίζεται στις πλάτες της, μια ολέθρια για τα συμφέροντά της παρτίδα σκάκι από άλλους παίκτες κι αυτή να παραμένει απλός θεατής…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς ο Πούτιν έφαγε με το “άλογο” τους “αξιωματικούς” του Μπάϊντεν

Αδαλής Γιώργος H περασμένη εβδομάδα, εν μέσω της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, ήταν η πιο άγρια στην ιστορία των διαπραγματεύσεων για τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήνυμα Πομπέο να τα βρουν Ελλάδα-Τουρκία: Τώρα είναι η ώρα για τους υδρογονάνθρακες στη ΝΑ Μεσόγειο

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/13/pompeo.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/13/pompeo-696x392.jpg" width="751" /></a><br /><br />Διευθετήσεις στην περιοχή που θα επιτρέψουν την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στο πλαίσιο της πολιτικής της απεξάρτησης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, ζήτησε ο πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο. Η τοποθέτηση Πομπέο έγινε στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών στην Ουάσιγκτον που συνδιοργανώνεται με το Ελληνο-Αμερικανικό Συμβούλιο για τα θέματα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Ανατολικής Μεσογείου και των Δυτικών Βαλκανίων.<br /><br />«Τώρα είναι η ώρα να βρεθεί ο βέλτιστος τρόπος εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων της ΝΑ Μεσογείου, ώστε να μειωθεί στο ελάχιστο η ενεργειακή εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο», ανέφερε ο πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ και τάχθηκε υπέρ των διευθετήσεων στην περιοχή που θα επιτρέψουν την εκμετάλλευση. Σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά ανέφερε πως «θα υπάρχουν διαμάχες μεταξύ χωρών, αυτό είναι φυσιολογικό, αυτό που δεν είναι φυσιολογικό είναι να υπάρχουν οι ίδιες διαμάχες εδώ και δεκαετίες. Όλες οι εμπλεκόμενες χώρες πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έτσι ώστε να βρεθεί η χρυσή τομή».<br /><br />Ειδικά για την Ελλάδα, εξέφρασε τη χαρά του για την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης της ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμφωνίας για την επέκταση των βάσεων, η οποία είχε ξεκινήσει επί των ημερών του με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πρόσθεσε πως «οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ χρειάζονται μια ισχυρή Ελλάδα ως πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή».<br /><br />Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία έβαλε στο κάδρο την Κίνα, δείχνοντας ότι είναι ο βασικός αντίπαλος των ΗΠΑ. Ανέφερε πως ο Πούτιν δεν άλλαξε, είναι ο ίδιος εδώ και τόσα χρόνια, απλά η αναβλητικότητα της Δύσης και οι δεσμοί Μόσχας-Πεκίνου έδωσαν χώρο στη Ρωσία για να αποφασίσει να προχωρήσει σε εισβολή στην Ουκρανία. Πρόσθεσε ότι «βλέπουμε τον αποσταθεροποιητικό ρόλο που διαδραματίζει η Κίνα, η οποία δεν έχει καταδικάσει την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και στηρίζει το καθεστώς του Κρεμλίνου».<br /><br />Για την Τουρκία είπε όπως πως πρέπει όλες οι χώρες να ταχθούν κατά της ρωσικής εισβολής και ότι «αυτό θα πρέπει να κάνει και η Τουρκία και ο πρόεδρος Ερντογάν»<br /><br />Σημαντικό ρόλο απέδωσε στην Τουρκία η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, Κάρεν Ντόνφριντ, που επίσης μίλησε στο ίδιο συνέδριο. Σε ερώτηση για τον ρόλο της Τουρκίας, απάντησε ότι είναι σημαντικός εταίρος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και ότι η προσπάθειά της να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή είναι σημαντική.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μήνυμα Πομπέο να τα βρουν Ελλάδα-Τουρκία: Τώρα είναι η ώρα για τους υδρογονάνθρακες στη ΝΑ Μεσόγειο

Διευθετήσεις στην περιοχή που θα επιτρέψουν την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στο πλαίσιο της πολιτικής τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία: Γιατί η ήττα της από τη Ρωσία θα προκαλέσει σοβαρή ζημιά στην Τουρκία.

<a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/erdogan-turkey-1.jpg"><img height="427" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/erdogan-turkey-1-1024x683.jpg" width="760" /></a><br /><br />Ενδεχόμενη ανατροπή του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι από τη Ρωσία θ’ αποτελούσε μεγάλη οπισθοδρόμηση για την Τουρκία καθώς θα έπληττε τα προγράμματα drone και άλλα στρατιωτικά αεροδιαστημικά έργα, σημειώνει ο αρθρογράφος Πολ Αιντον στο Forbes.<br />Η Τουρκία και η Ουκρανία είχαν μεγάλα σχέδια να επεκτείνουν τη συνεργασία τους για την από κοινού κατασκευή μη επανδρωμένων αεροσκαφών.<div><br />Πωλήσεις και σχέδια<br /><br />Η Αγκυρα πούλησε στο Κίεβο τουλάχιστον 20 οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2 τα τελευταία χρόνια, τα οποία η Ουκρανία φαίνεται να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά εναντίον των ρωσικών δυνάμεων στον τρέχοντα πόλεμο.<br /><br />Το 2021, η Ουκρανία ανακοίνωσε ότι κατασκεύαζε εργοστάσιο drone για τη συμπαραγωγή TB2 με την Τουρκία. Η Ουκρανία προμηθεύει επίσης στην Τουρκία τους κινητήρες για τα μοντέλα που διαδέχονται το TB2 και για το υπό ανάπτυξη επιθετικό ελικόπτερο, και έχει αναφερθεί ότι η αμυντική συνεργασία τους θα μπορούσε να προχωρήσει βαθύτερα.<br /><br />«Η Ρωσία επιδιώκει να αντικαταστήσει την κυβέρνηση Ζελένσκι, με την οποία η Τουρκία υλοποιεί όλα τα προγράμματα εξοπλισμών, με καθεστώς ρώσων πελατών», μου είπε ο Νίκολας Χέρας, Αναπληρωτής Διευθυντής Μονάδας Ανθρώπινης Ασφάλειας στο Newlines Institute for Strategy and Policy, σημειώνει ο Πολ Αιντον*.<br /><br />«Είναι πιθανό ότι οι κυρώσεις των ΗΠΑ και της Ευρώπης θα δυσκόλευαν την Τουρκία να συναλλάσσεται μ’ ένα μεταπολεμικό καθεστώς στην Ουκρανία που υποστηρίζεται από τη Ρωσία» πρόσθεσε.<br /><br />Ο Aαρον Στάιν, διευθυντής έρευνας στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Εξωτερικής Πολιτικής, υποθέτει ότι εάν ο Ζελένσκι αντικατασταθεί «η φιλορωσική ηγεσία δεν πρόκειται να είναι τόσο εγκάρδια με την Aγκυρα – μέλος του ΝΑΤΟ – και θα υπάρχει λιγότερος ενθουσιασμός για την πώληση εξοπλισμού στην Τουρκία».<br />Εναλλακτικοί προμηθευτές<br /><br />Ο Στάιν σημείωσε ότι η Αγκυρα είχε στραφεί στην Ουκρανία για τους αρχικούς κινητήρες του νέου της drone Bayraktar Akinci, του διάσημου διαδόχου του TB2, και του βαριού επιθετικού ελικοπτέρου T929 που αναπτύσσει.<br /><br />«Η Τουρκία θα πρέπει να βρει εναλλακτικούς προμηθευτές», επισήμανε. «Πέρα από αυτό, υπήρχαν αναφορές ότι η Τουρκία θα μπορούσε να συνεργαστεί με ουκρανούς τεχνικούς που παράγουν τους κινητήρες στροβιλοανεμιστήρων για τα έργα TF-X και MIUS».<br /><br />Το TAI TF-X είναι το σχέδιο μαχητικών stealth πέμπτης γενιάς της Τουρκίας και το Bayraktar MIUS, που σημαίνει Μη Επανδρωμένο Αεροπορικό Σύστημα Μάχης, σχεδιασμένο ως αεριωθούμενο αεροσκάφος.<br /><br />«Και πάλι, δεν ξέρουμε, αλλά η βασική μου υπόθεση είναι ότι αυτές οι δύο εκκολαπτόμενες προσπάθειες θα πάνε επίσης χαμένες», είπε ο Στάιν. «Η Τουρκία θα μπορούσε να στραφεί αλλού, ίσως στη Rolls Royce ή σε αμερικανικές εταιρείες, αλλά αυτή είναι μια επιλογή που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι στην Αγκυρα».<br /><br />Ο Τζέιμς Ρότζερς, Επίκουρος Καθηγητής Πολεμικών Σπουδών στο SDU στη Δανία, προβλέπει ότι οποιαδήποτε καταστροφή από τη Ρωσία ή εξαγορά της ουκρανικής αμυντικής βιομηχανίας θα επηρεάσει την παραγωγή drones της Τουρκίας με «δύο βασικούς τρόπους».<br /><br />«Πρώτον, θα επιβραδύνει την παραγωγή των τουρκικών drones Akinci (τα οποία τροφοδοτούνται από στροβιλοκινητήρες Ivchenko-Progress AI-450 ουκρανικής κατασκευής)», σημείωσε. «Δεύτερον, θα επιβραδύνει την ανάπτυξη του προηγμένου τουρκικού Bayraktar MIUS (το οποίο επρόκειτο να τροφοδοτείται από τον ουκρανικό κινητήρα Ivchenko-Progress AI-322F Turbofan)».</div><div><br />Θα περιπλέξει την πρόοδο του έργου<br /><br />«Αυτό πιθανότατα θα μειώσει τις προγραμματισμένες εξαγωγές drone της Τουρκίας και θα επιβραδύνει την ενίσχυση του δικού της οπλοστασίου» συμπλήρωσε.<br /><br />Ο Ρότζερς επισήμανε επίσης ότι το μέλλον του προγράμματος TF-X είναι γενικά αβέβαιο και περιλαμβάνει «πολλά κινούμενα μέρη, με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Ουκρανία να λέγεται ότι εμπλέκονται σε πτυχές της παραγωγής».<br /><br />«Ως αποτέλεσμα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία θα περιπλέξει την πρόοδο του έργου», ανέφερε.<br /><br />Ο Σάμιουελ Μπέντετ, ερευνητής στο Κέντρο Ναυτικών Αναλύσεων, στο τμήμα του Προγράμματος Μελετών για τη Ρωσία, προβλέπει επίσης ότι οποιαδήποτε μελλοντική στρατιωτική-τεχνική συνεργασία Τουρκίας – Ουκρανίας «θα καθοριστεί από το αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης και τη δυνατότητα ανεξάρτητης λήψης αποφάσεων ανάλογα με το καθεστώς της ουκρανικής κυβέρνησης και τη σχέση της με τους διεθνείς εταίρους της μετά την ολοκλήρωση του πολέμου».<br /><br />Εάν η Ρωσία πετύχει τους στόχους της και αναγκάσει την Ουκρανία να αποδεχτεί τις απαιτήσεις της στην εξωτερική πολιτική της, «τότε η στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία θα ήταν εκτός τραπεζιού ως μία από τις προϋποθέσεις για μια πιο φιλορωσική Ουκρανία».<br /><br />«Αν, από την άλλη πλευρά, η Ουκρανία διατηρήσει την ικανότητα να κάνει τις δικές της επιλογές μετά την ολοκλήρωση αυτού του πολέμου, θα είναι σε θέση να διατηρήσει τους δεσμούς της με την Τουρκία», υπογράμμισε ο Μπέντετ.<br /><br />«Παρόλα αυτά, η Ρωσία μπορεί να προσπαθήσει να επιβάλει την απαγόρευση της ανάπτυξης και απόκτησης πολεμικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών μεγάλου βεληνεκούς από την Ουκρανία ως τίμημα για την ειρήνη, παρόμοιο με τον πιθανό περιορισμό στην ανάπτυξη και χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, υποθέτοντας ότι η Ρωσία θα επιτύχει τους στόχους της στον στρατιωτικό τομέα και η σημερινή ουκρανική κυβέρνηση θα παραμείνει στην εξουσία».<br />Νέες προτεραιότητες<br /><br />Ωστόσο, εάν η Ρωσία εκδιώξει τον Ζελένσκι από την εξουσία και τον αντικαταστήσει με φιλορώσο ηγέτη, «τότε ολόκληρο το ουκρανικό στρατιωτικό πρόγραμμα μπορεί να αναθεωρηθεί και να τεθούν νέες προτεραιότητες».<br /><br />«Κατανοώ ότι η Τουρκία χρειάζεται κινητήρες για το Ακιντζί, και έτσι εάν ισχύσουν οι προαναφερθέντες όροι, μπορεί να χρειαστεί να αναπτύξει τέτοιους κινητήρες στο εσωτερικό ή να προσπαθήσει να τους βρει αλλού», είπε ο Μπεντέτ.<br /><br />«Στο τέλος, η απώλεια της Ουκρανίας ως στρατιωτικού-τεχνικού εταίρου δεν θα είχε τόσο μεγάλο αντίκτυπο στην Τουρκία εάν υποτεθεί ότι θα βρεθούν εναλλακτικές διαδρομές απόκτησης τεχνολογίας» πρόσθεσε.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουκρανία: Γιατί η ήττα της από τη Ρωσία θα προκαλέσει σοβαρή ζημιά στην Τουρκία.

Ενδεχόμενη ανατροπή του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι από τη Ρωσία θ’ αποτελούσε μεγάλη οπισθοδρόμηση για την Τουρκία καθώς θα ...

Διαβάστε την συνέχεια