Προπαγάνδα και πραγματικότητα για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/05/polia5.jpg" /><br /><br /><b>Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία</b><br />Οι ευσεβείς πόθοι της Δύσης για κατατρόπωση της Ρωσίας, στην Ουκρανία, επεκτείνονται και εντείνονται μέχρι του σημείου που να καλλιεργούν ελπίδες για τελική νίκη της Ουκρανίας. Υποστηρίζεται, ανάμεσα και σε άλλα, ότι η στρατιωτική μηχανή της Ρωσίας είναι λιγότερο ισχυρή από ό,τι πιστεύεται, ότι οι Ρώσοι δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν τα σχέδιά τους και ότι υφίστανται ήττες από την Ουκρανία.<br /><br />Παράλληλα, ορισμένες δυτικής προέλευσης ειδήσεις αφήνουν να εννοηθεί ότι οι κυρώσεις εναντίον της Μόσχας την έχουν γονατίσει, ότι ο ρωσικός λαός έχει στραφεί εναντίον της ηγεσίας του, ακόμη κι ότι ο Πούτιν είναι περίπου ετοιμοθάνατος, έχει δυσκολίες στο περπάτημα και επιπλέον αντιμετωπίζει προβλήματα νοητικά ή και ψυχολογικά. Προπαγάνδα και πραγματικότητα συνυπάρχουν για τον πόλεμο στην Ουκρανία.<br /><br />Παρότι η Δύση στηλιτεύει με τον πιο παραστατικό τρόπο τα δεινά αυτού του πολέμου, κατηγορώντας τον Πούτιν ως εγκληματία πολέμου, οι επιδιώξεις της ωστόσο, σχετικά με την έκβαση του πολέμου, είναι αρκετά συγκεχυμένες. Ειδικότερα, η πρόσφατη δήλωση του Αμερικανού υπουργού Άμυνας Όστιν, ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν παράταση του πολέμου, για να «εξασθενίσει η Ρωσία», φαίνεται να είναι ανακόλουθη με την καθημερινή καταδίκη των πολυεπίπεδων καταστροφών αυτού του πολέμου, από τις ΗΠΑ. Και τούτο διότι είναι ξεκάθαρο ότι η συνέχιση αυτών των καταστροφών εξασφαλίζεται, εν πολλοίς, χάρη στην χωρίς προηγούμενο παροχή παντοειδούς βοήθειας προς την Ουκρανία από τις ΗΠΑ και από το σύνολο, σχεδόν των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ.<br /><br />Το ΝΑΤΟ, βέβαια, υποστηρίζει επισήμως ότι δεν συμμετέχει σε αυτό τον πόλεμο, για να μη γενικευτεί και μετατραπεί σε Γ’ Παγκόσμιο. Ωστόσο, αυτή η θέση έχει έντονα υποκριτικά στοιχεία, δεδομένου ότι εκτός από την καθαρά ανθρωπιστική βοήθεια, που βεβαιότατα οφείλει να εξασφαλίζεται από παντού, το πολεμικό υλικό, αλλά και σημαντικός αριθμός των στρατιωτών, που μάχονται εναντίον της Ρωσίας είναι κεκαλυμμένης νατοϊκής προέλευσης. Εύλογο, λοιπόν, το ερώτημα σχετικά με το γιατί η Αμερική επιθυμεί την παράταση αυτού του πολέμου – με την υπόθεση, που καταρχήν φαίνεται εύλογη, ότι δεν αρκεί ως δικαιολογία το γεγονός ότι η Αμερική είναι η μοναδική χώρα που ευνοείται εξαιρετικά από τον ουκρανικό πόλεμο.<div><br />Προετοιμασία του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου;<br /><br />Αν, όμως, μεταφερθούμε στην παγκόσμια σκηνή, επί της οποίας κυοφορούνται ανατροπές κυρίαρχων κρατών και πολιτισμών, ο ουκρανικός πόλεμος, εύκολα μπορεί να αναβαθμιστεί σε εισαγωγή τού πιθανού Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου. Του πολέμου ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή, με γέρας της νίκης για τις ΗΠΑ τη συνέχιση της παγκόσμιας κυριαρχίας της, καθώς και του δυτικού πολιτισμού. Και βεβαίως την αποτροπή η Κίνα να εγκαθιδρυθεί ως νέα ηγέτιδα της υφηλίου, που φέρνει μαζί της νέες και άφθαρτες πολιτισμικές αξίες, εντελώς διαφορετικές από αυτές της Δύσης.<br /><br />Και σε αυτό το πλαίσιο υποθέσεων καθίστανται αυτονόητα τα αίτια του πολέμου φθοράς, που η Δύση εφαρμόζει εναντίον της Ρωσίας, καθώς και το γιατί χρειάζεται χρόνο για να την εξασθενίσει, ώστε να παύσει να αποτελεί ισχυρή στρατιωτική δύναμη στο πλευρό της Κίνας, κατά την ώρα της μεγάλης σύγκρουσης. Η αγωνία, εξάλλου, της Δύσης για συνέχιση της παγκόσμιας επικράτησής της, εξηγεί και τους λόγους της εμφανούς προσπάθειας μετάλλαξης των γεγονότων και των εξελίξεων, με στόχο να εμφανίζονται ως ευνοϊκά για αυτήν, έστω και όταν δεν είναι.<br /><a href="https://slpress.gr/diethni/se-adiexodo-o-poytin-leei-o-mpainten-ta-minymata-poytin-pros-dysi/"> </a><br /></div><div>Προπαγάνδα και πραγματικότητα<br /><br />Οι συντονισμένες προσπάθειες δαιμονοποίησης του Πούτιν και του ρωσικού λαού, έρχονται να συμπληρώσουν το “Δόγμα του σοκ” της Ναόμι Κλάιν. Αυτό, όπως είναι γνωστό, αναλύει με αριστοτεχνικό τρόπο το πως πείθεις ένα λαό ότι δεν αξίζει, ότι φταίει για όλα και ότι είναι άχρηστος, έτσι ώστε να δεχθεί αγόγγυστα τη μοίρα που του επιφυλάσσουν. Το “Δόγμα του σοκ” μάς έγινε γνωστό, με τραγικό τρόπο, κατά την επιβολή των εγκληματικού περιεχομένου μνημονίων.<br /><br />Ας ονομάσουμε, λοιπόν, το δεύτερο αυτό δόγμα “δόγμα δαιμονοποίησης”. Οι επιδιώξεις του είναι διαφορετικές του πρώτου, αλλά ωστόσο το ίδιο σκοτεινοί με αυτό. Συγκεκριμένα, το “δόγμα δαιμονοποίησης” όταν επικεντρώνεται εναντίον του Πούτιν και της Ρωσίας, επιλέγει κατηγορίες και χαρακτηρισμούς που, συχνά, υπερβαίνουν τα εκάστοτε θεωρούμενα ως διεθνώς ανεκτά όρια. Όμως, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας εμπεριέχει τον κίνδυνο λήψης εσφαλμένων αποφάσεων.<br /><br />Στα πλαίσια του “δόγματος δαιμονοποίησης”, ικανή μερίδα διεθνών, όσο και ελληνικών ΜΜΕ επιλέγει τρόπους πληροφόρησης που –παρότι δεν υπάγονται αυτούσιοι στην κατηγορία των ψευδών ειδήσεων– δεν αποδίδουν την πραγματικότητα, προφανώς ηθελημένα. Από την άλλη, ευτυχώς, πλευρά υπάρχουν αρκετά ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ, που υπηρετούν την αντικειμενική πληροφόρηση. Και τούτο, ασχέτως αν αυτή συμφωνεί με τις πολιτικές ή άλλες προτιμήσεις τους. Πρόκειται, λοιπόν για τις εξής:<br />Οι δήθεν νίκες της Ουκρανίας<br /><br />Αναφέρομαι στην, γενικώς, αβάσιμη πληροφόρηση ότι «η Ουκρανία νικά τη Ρωσία, και ότι μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο». Παρότι δεν αποκλείεται αυτό τελικά να προκύψει, προς το παρόν δεν συμβαίνει. Συγκεκριμένα, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν φτάσει στα σύνορα μεταξύ Ντόνετσκ και Λουχάνσκ. Πρόκειται για ρωσόφωνες περιοχές στις οποίες διεξάγονταν μάχες επί οκτώ χρόνια, μεταξύ του ουκρανικού στρατού και αυτονομιστών που είχαν την υποστήριξη της Ρωσίας. Όπως όλα δείχνουν, πολύ σύντομα η Ρωσία θα είναι κυρίαρχη σε ολόκληρη την περιοχή, ενώ πριν από τη σύρραξη κατείχε μόνο το ένα τέταρτο.<br /><br />Είναι επιπλέον σημαντικό για τη Ρωσία το γεγονός ότι έχει επιτύχει ναυτική κυριαρχία στη Μαύρη Θάλασσα, που ήταν η μοναδική πρόσβαση της Ουκρανίας προς τη θάλασσα. Έτσι η Ουκρανία απομονώνεται και θα έχει σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας και επισιτισμού. Εικάζεται, ότι ο Πούτιν, με τις νίκες αυτές θα ήταν ικανοποιημένος και θα επιθυμούσε διακανονισμό για παύση των εχθροπραξιών. Αλλά όπως φαίνεται, ενδεχομένως και επειδή έχει εξαγριωθεί με τη στάση της Δύσης εναντίον του, επιδιώκει και άλλες νίκες. Συγκεκριμένα, ο Πούτιν σχεδιάζει τη δημιουργία επίγειας γέφυρας στη Μαύρη Θάλασσα μέσω της Ουκρανίας.<br /><br />Εξάλλου, ο βραδύς βηματισμός του ρωσικού στρατού, που αποδίδεται από ορισμένους στη Δύση σε αδυναμία του, οφείλεται τελικώς σε επιλογή του Πούτιν να μη χρησιμοποιήσει στη μάχη, παρά μικρό μόνο τμήμα των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Ρωσίας, ακριβώς για να μην “εξασθενίσει” (όπως επισήμως το επιδιώκει η Δύση). Αντιθέτως, από την Ουκρανία, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, υπάρχει αδυναμία αντιμετώπισης του βαρέως ρωσικού πυροβολικού. Το μόνο, λοιπόν, που οι Ουκρανοί μπορούν να πράξουν είναι να παρακολουθούν από μακριά τις κινήσεις του, ενόσω οι Ρώσοι προχωρούν ανενόχλητοι προς την Πρυβίλλια. Ο Ζελένσκι εκλιπαρεί τη Δύση να στείλει βαρύ πυροβολικό στην Ουκρανία το οποίο, παρότι όπως φαίνεται έχει σταλεί, αργεί όμως πολύ να φτάσει στον προορισμό του.<br /><br />Τί συμβαίνει με τις κυρώσεις<br /><br />Με άρθρο μου στον “Οικονομικό Ταχυδρόμο” της 15.03.2022 υποστήριξα ότι θα είναι κυρίως η Δύση που θα ματώσει εξαιτίας των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας και, δυστυχώς, η εκτίμησή μου αποδείχθηκε ορθή. Σύμφωνα με έγκυρες δυτικές πηγές, οι εμπορικές συναλλαγές της Ρωσίας ουδόλως μειώθηκαν στο διάστημα των τελευταίων μηνών. Επιπλέον, η ποσότητα αργού πετρελαίου και συναφών προϊόντων, από λιμάνια της Ρωσίας ανήλθε τον Απρίλιο σε 25 εκατομμύρια μετρικών τόνων, έναντι αντίστοιχα 24 τόνων για τους μήνες Δεκέμβριο-Ιανουάριο-Φεβρουάριο-Μάρτιο.<br /><br />Το γενικό συμπέρασμα είναι η παταγώδης αποτυχία των κυρώσεων να επιφέρουν πλήγμα στο εμπόριο της Ρωσίας. Αντιθέτως, όπως πρόσφατα δήλωσε η Αμερικανίδα υπουργός κυρία Γέλεν, οι κυρώσεις στην ενέργεια εναντίον της Ρωσίας κινδυνεύουν να έχουν (όπως και ήδη έχουν) το αντίστροφο αποτέλεσμα του επιδιωκόμενου, εξαιτίας των αστρονομικών αυξήσεων της τιμής τους. Να προσθέσω, ακόμη, ότι σε πείσμα των δυτικών κυρώσεων, στον χρηματοπιστωτικό τομέα, εναντίον της Ρωσίας, το ρούβλι ουδέποτε ήταν σε καλύτερη φάση, καθώς η απόφαση μετατρεψιμότητάς του σε χρυσό αποδείχθηκε ορθή.<br /><br />Υποθέτω ότι είναι περιττό να αναφερθώ στα ανείπωτης έκτασης δεινά, που ήδη υφίσταται η Δύση και θα υποστεί περισσότερα το επόμενο διάστημα, εξαιτίας των δικών της κυρώσεων. Ενώ αυτές στόχευαν τη Ρωσία, στράφηκαν τελικώς εναντίον της. Διευκρινίζω ότι αυτή που αιμορραγεί στη Δύση και που θα μαρτυρήσει ανελέητα και στο μέλλον, αν βέβαια τίποτα δεν αλλάξει, είναι δυστυχώς η Ευρώπη.<br /><br />Η Δύση, εξάλλου, ήταν περίπου σίγουρη ότι ο ρωσικός λαός θα στραφεί εναντίον του Πούτιν, εξαιτίας της υποτιθέμενης διαφωνίας του με την εισβολή στην Ουκρανία και έτσι στη συνέχεια θα ήταν δυνατή η αντικατάστασή του από φιλοδυτική κυβέρνηση. Ωστόσο, και στο θέμα αυτό η Δύση διαψεύστηκε. Ειδικά, ο ρωσικός λαός, όπως αποδεικνύουν σχετικές δυτικές έρευνες, όχι μόνο δεν στρέφεται εναντίον του προέδρου του, αλλά αντιθέτως έχει συσπειρωθεί γύρω του, επειδή ακριβώς έχει πειστεί ότι η Δύση προσπαθεί να τον εξοντώσει και να πλήξει τη Ρωσία.<br /><br />Ως συμπέρασμα να παρατηρήσω ότι καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες και επαναλαμβάνοντας πληροφορίες που ουδόλως ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, δεν κερδίζεται ο πόλεμος. Κυρίως, δεν αντιμετωπίζονται τα ακανθώδη προβλήματα που συσσωρεύονται στην πατρίδα μας σε καθημερινή βάση. Αντιθέτως, η αντικειμενικότητα παντού και πάντοτε είναι η καλύτερη επιλογή και η μόνη ικανή να επιλύσει προβλήματα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Προπαγάνδα και πραγματικότητα για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία Οι ευσεβείς πόθοι της Δύσης για κατατρόπωση της Ρωσίας, στην Ουκρανία, επεκτείνονται και εντείνονται μέχρι του σημ...

Διαβάστε την συνέχεια

Le Monde Diplomatique : Παγκόσμια επισιτιστική κρίση. Τα σημάδια του ερχομού της πληθαίνουν.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/05/food_crisis.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="441" data-original-width="800" height="353" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/05/food_crisis.png" width="772" /></a></div><div><br /></div><b>Akram Belkaïd</b><br />Τα σημάδια ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να προκαλέσει μια τεράστια παγκόσμια επισιτιστική κρίση ενισχύονται από την εισβολή της Ρωσίας στις 24 Φεβρουαρίου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι τιμές του σιταριού στο Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων του Σικάγου —μια από τις αγορές αναφοράς για τα σιτηρά— αυξήθηκαν από περίπου 300 δολάρια ανά τόνο την 1η Ιανουαρίου στα 430 δολάρια τον Απρίλιο.<br /><br />Σε όλες τις προθεσμιακές αγορές όπου διαπραγματεύονται προϊόντα δημητριακών, οι δείκτες μεταβλητότητας τιμών βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο, με τις τιμές να κυμαίνονται σε μία μόνο συνεδρίαση ως απάντηση στα νέα από το μέτωπο και την κατάσταση των διαπραγματεύσεων μεταξύ Μόσχας και Κιέβου. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO), ο συνολικός δείκτης τιμών των τροφίμων έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο από τη δημιουργία του το 1990 λόγω του πληθωρισμού στις τιμές των δημητριακών και των φυτικών ελαίων (1). Για να κατανοήσουμε το γιατί, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πώς λειτουργεί το παγκόσμιο εμπόριο σιταριού.<br /><br />Τα τελευταία χρόνια, η ετήσια παγκόσμια παραγωγή σιταριού κυμαινόταν κατά μέσο όρο μεταξύ 780 και 800 εκατομμυρίων τόνων, από 600 εκατομμύρια το 2000 (2). Υπάρχουν πολλοί παραγωγοί, αλλά λίγοι μπορούν να συμβαδίσουν με την αύξηση της κατανάλωσης δημιουργώντας πλεονάσματα και εξάγοντας τα σε χώρες που δεν είναι αυτάρκεις. Η ποσότητα σιταριού που διακινείται διεθνώς είναι μεταξύ 200 και 230 εκατομμυρίων τόνων ετησίως, που ποικίλλει ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες (ξηρασία, πλημμύρες) που προκαλούν χαμηλή ή κακής ποιότητας σοδειές.<br /><br />Η Ρωσία και η Ουκρανία συνεισφέρουν το ένα τρίτο σε αυτό, γι’ αυτό οι εισαγωγείς ανησυχούν. Από την αρχή της σύγκρουσης, έξι εκατομμύρια τόνοι ουκρανικού σίτου έχουν κολλήσει στα λιμάνια του Μικολάεβ, της Οδησσού και της Μαριούπολης και είναι πιθανό να σαπίσουν εκεί. Είναι αδύνατο για την Ουκρανία, τον πέμπτο μεγαλύτερο εξαγωγέα στον κόσμο, να μεταφέρει φορτία μέσω της Μαύρης Θάλασσας καθώς είναι το επίκεντρο της σύγκρουσης. Και ακόμη κι αν υπήρχε μια ηρεμία ή μια εκεχειρία που επέτρεπε στα πλοία να φορτώσουν, τα ασφάλιστρα έχουν αυξηθεί κατά 20-30%, αυξάνοντας το κόστος των αγοραστών.<br /><br />Η Ρωσία ήταν ο μεγαλύτερος εξαγωγέας σιταριού στον κόσμο (18%), ξεπερνώντας τις ΗΠΑ, το 2021, και είναι πολύ λιγότερο περιορισμένη από την Ουκρανία ως προς το τι μπορεί να αποστείλει, αλλά οι δυτικές κυρώσεις έχουν περιορίσει τις αγορές της, ειδικά καθώς ο αποκλεισμός της από το χρηματοπιστωτικό σύστημα κάνει τις πληρωμές πιο δύσκολες. Στα μέσα Μαρτίου, η Μόσχα προκάλεσε πανικό στις χρηματοπιστωτικές αγορές ανακοινώνοντας περιορισμούς στις πωλήσεις στους εταίρους της στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση. Μειώνοντας την ποσότητα σιταριού που διατίθεται στην Αρμενία, τη Λευκορωσία, το Καζακστάν και την Κιργιζία — χώρες που δεν επέκριναν την επίθεσή της στην Ουκρανία — η Ρωσία δημιούργησε την εντύπωση ότι δημιουργεί τα δικά της στρατηγικά αποθέματα σε περίπτωση μακράς σύγκρουσης. «Είναι σαν η Σαουδική Αραβία να ανακοινώνει ξαφνικά ότι μειώνει τις πωλήσεις πετρελαίου της», λέει ο Ali Fahmi, ένας χρηματιστής εμπορευμάτων με έδρα τον Κόλπο.<br /><br />Η Ρωσία και η Ουκρανία δεν είναι μόνο μεγάλοι εξαγωγείς. Είναι επίσης σε θέση να αυξήσουν γρήγορα την παραγωγή για να αντισταθμίσουν τις ελλείψεις σε άλλα μέρη του κόσμου χωρίς να βλάψουν την εγχώρια αγορά τους. Η Ουκρανία, της οποίας το εύφορο μαύρο χώμα την καθιστά σιτοβολώνα της Ευρώπης (με 41,5 εκατομμύρια εκτάρια παραγωγικής γεωργικής γης), εξάγει σήμερα το 74% της παραγωγής σιταριού της. Αυτό το ποσοστό αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία 20 χρόνια (ήταν 60% στις αρχές της δεκαετίας του 2000), καθώς το Κίεβο αποφάσισε να γίνει σημαντικός παίκτης στην παγκόσμια αγορά αναζητώντας νέους πελάτες, ιδιαίτερα στο Μαγκρέμπ και τη Μέση Ανατολή.<br /><br />Η Ουκρανία είναι ένας «παραγωγός ταλάντευσης» (που προσπαθεί να ανταποκριθεί στις αλλαγές της ζήτησης οικονομικά), αλλά με τον πόλεμο να καταστρέφει τη χώρα και την αβεβαιότητα για το μέλλον της λιμενικής της υποδομής (ιδίως της Μαριούπολης, η οποία φαίνεται να αποτελεί μέρος των στόχων προσάρτησης της Μόσχας) , πλέον διώχνεται από την αγορά. Αυτό θα έχει αντίκτυπο στις ήδη στρατοσφαιρικές τιμές.<br /><br />Οι αρχές στο Κίεβο λένε ότι η εαρινή σπορά έχει ξεκινήσει στις περιοχές που έχουν πληγεί λιγότερο από τον πόλεμο, ειδικά στα νοτιοδυτικά, κοντά στα ρουμανικά σύνορα. Αλλά τα καύσιμα είναι ελλιπή. Κανονικά, η Ουκρανία εισάγει το 70% της βενζίνης και του ντίζελ της από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία. Από την αρχή της σύγκρουσης, οι γραμμές ανεφοδιασμού έχουν διακοπεί και τα γεωργικά μηχανήματα παραμένουν σε αδράνεια. Πιο ανατολικά, στα χωράφια γύρω από τις βομβαρδισμένες πόλεις Mykolaiv και Kherson, η γη δεν έχει οργωθεί και υπάρχει έλλειψη αγροτικής εργασίας, καθώς οι περισσότεροι εργάτες έχουν κληθεί από τον στρατό. Συνολικά, υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με τις μελλοντικές συγκομιδές και την υλικοτεχνική σκοπιμότητα των εξαγωγών. Ορισμένο σιτάρι αποστέλλεται ήδη από το ρουμανικό λιμάνι της Κωνστάντζας και η Ρουμανία σχεδιάζει να ανοίξει εκ νέου μια σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει το λιμάνι της Γαλάτι στον Δούναβη με την Ουκρανία.<br /><br />Η Ρωσία έχει επίσης αυξήσει την παραγωγική της ικανότητα από το 2014, μετά τις δυτικές κυρώσεις ως απάντηση στην προσάρτηση της Κριμαίας. Ως μέρος του «αγροτικού επανεξοπλισμού» της, η Μόσχα αύξησε τις σοδειές της προκειμένου να σταματήσει τις εισαγωγές τροφίμων από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Αυτό έχει επίσης επεκτείνει την εξαγωγική της ικανότητα. «Από τότε, αισθανόμαστε ισχυρότερη ανταγωνιστική πίεση από τη Ρωσία σε αγορές όπου προηγουμένως απουσίαζαν, όπως η Αλγερία», λέει ένας Γάλλος έμπορος που φοβάται μια μακρά σύγκρουση και οι αποσύρσεις Ρώσων και Ουκρανών από την αγορά «θα μπορούσαν να διαταράξουν εντελώς το παγκόσμιο σιτάρι. Είμαστε πάνω από 400 € [430 $] ο τόνος και είναι ήδη δωρεάν για όλους. Οι πλουσιότεροι μπορούν να βρουν εναλλακτικές λύσεις, ενώ οι πιο φτωχοί θα πρέπει να βασιστούν στη διεθνή αλληλεγγύη».<br /><br />Στις 14 Μαρτίου, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες προειδοποίησε για την απειλή ενός «τυφώνα λιμών» και «κατάρρευσης του παγκόσμιου συστήματος τροφίμων», αναφέροντας την περίπτωση χωρών όπου οι άνθρωποι ήδη υποφέρουν από ενδημική πείνα, όπως το Σουδάν και Υέμενη. Σύμφωνα με τον Γκουτέρες, η ουκρανική κρίση θα μπορούσε να ωθήσει έως και 1,7 δισεκατομμύρια ανθρώπους – περισσότερο από το ένα πέμπτο της ανθρωπότητας – στη φτώχεια, τη στέρηση και την πείνα (3). Ο FAO (4) εκτιμά ότι «45 αφρικανικές και λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες» αντιμετωπίζουν αυτήν την απειλή, 18 από τις οποίες εξαρτώνται περισσότερο από το 50% από την Ουκρανία ή τη Ρωσία για τις εισαγωγές σιταριού (η Ερυθραία, η Μαυριτανία, η Σομαλία και η Τανζανία εξαρτώνται κατά 100%). Συνολικά, το 30% του σίτου που καταναλώνεται στην υποσαχάρια Αφρική είναι ρωσικό ή ουκρανικό.<br /><br />«Η έλλειψη εξαγωγών θα πλήξει πολλά έθνη»<br /><br />Οι ουκρανικές αρχές επιμένουν ότι έχουν επαρκή αποθέματα τροφίμων για να διαρκέσουν ένα χρόνο, αλλά λένε ότι η σύγκρουση θα μειώσει την καλλιεργούμενη έκταση κατά 30% και μπορεί να επηρεάσει 100 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως (5). «Τα ρωσικά στρατεύματα ναρκοθετούν χωράφια στην Ουκρανία, ανατινάζουν γεωργικά μηχανήματα, καταστρέφουν τα αποθέματα καυσίμων που απαιτούνται για τη σπορά… η έλλειψη εξαγωγών από την Ουκρανία θα πλήξει πολλά έθνη στον ισλαμικό κόσμο, τη Λατινική Αμερική και άλλα μέρη του κόσμου», υποστηρίζει ο πρόεδρος της Ουκρανίας .<br /><br />Πολλές χώρες εισαγωγής αποφάσισαν αρχικά να περιμένουν και να δουν εάν η σύγκρουση θα τελειώσει γρήγορα και οι τιμές θα σταθεροποιηθούν. Αυτό συνέβη στην περίπτωση της Αιγύπτου, του μεγαλύτερου αγοραστή σιταριού στον κόσμο, η οποία εισάγει 12 εκατομμύρια τόνους, εκ των οποίων το ήμισυ για ένα πρόγραμμα διανομής ψωμιού επιδοτούμενο από την κυβέρνηση με αυστηρά ελεγχόμενες τιμές. Η Αίγυπτος λαμβάνει το 61% του σιταριού της από τη Ρωσία και το 23% από την Ουκρανία και ο προϋπολογισμός της προϋποθέτει τιμή 255 $ ανά τόνο. Αρχικά ακύρωσε δύο υπάρχουσες συμβάσεις με τη Ρωσία για να αποφύγει να πληρώσει αυξημένες τιμές. Ωστόσο, το καθεστώς του Προέδρου Σίσι γνωρίζει ότι της Αραβικής Άνοιξης του 2011 προηγήθηκαν κύματα δυσαρέσκειας που προκλήθηκαν από τις αυξήσεις στο κόστος των βασικών ειδών διατροφής, που με τη σειρά τους συνδέονται με ξηρασίες στις χώρες παραγωγής (Ρωσία, Αυστραλία, Αργεντινή) (6).<br /><br />Η Αίγυπτος αναζητά νέους προμηθευτές<br /><br />Στην Αίγυπτο, όπου τα δύο τρίτα του πληθυσμού των 103 εκατομμυρίων εξαρτώνται από το ψωμί ως βασική —και μερικές φορές μοναδική— πηγή τροφής, οι αρχές ανέλαβαν γρήγορα μέτρα για να αποτρέψουν την κερδοσκοπία στο αλεύρι ενώ αναζητούσαν νέους προμηθευτές. Σύμφωνα με την αιγυπτιακή κυβέρνηση, τα αποθέματα σιταριού θα καλύψουν τις εθνικές ανάγκες μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, αλλά τι θα γίνει μετά; Στις αρχές Απριλίου, το Κάιρο άνοιξε τη γαλλική αγορά, την πέμπτη μεγαλύτερη στον κόσμο με 65-70 εκατομμύρια τόνους παραγωγής ετησίως, αλλά οι υψηλές τιμές το απέτρεψαν από το να αγοράσει.<br /><br />Όπως η Αίγυπτος, χώρες όπως ο Λίβανος (51% εξαρτώνται από τη Ρωσία και την Ουκρανία), η Τουρκία (100%) και η Ινδονησία αναθεωρούν τον ορισμό τους για την επισιτιστική ασφάλεια. Εκτός από την οικονομική προσιτότητα, υπάρχει πλέον το πρόσθετο ζήτημα της προμήθειας. Η Ευρώπη είναι μία δυνατότητα, αλλά η παραγωγική της ικανότητα είναι στο μέγιστο, επομένως έχει λίγα να προσφέρει. Στις 21 Μαρτίου, οι υπουργοί Γεωργίας της ΕΕ συμφώνησαν για προσωρινή παρέκκλιση από τη διάταξη της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που απαιτεί την κατάργηση του 4% της γεωργικής γης. Θεωρητικά αυτό το μέτρο, το οποίο αποσκοπεί στην ενίσχυση της «επισιτιστικής ασφάλειας και κυριαρχίας» της ΕΕ, θα μπορούσε να αυξήσει την παραγωγή σιτηρών στην ΕΕ. Αλλά στην πραγματικότητα, δεν είναι άμεσα αξιοποιήσιμη όλη η έκταση της αγρανάπαυσης.<br /><br />Εάν η σύγκρουση στην Ουκρανία συνεχιστεί, οι Ευρωπαίοι μπορεί επίσης να μπουν στον πειρασμό να αποθηκεύσουν στρατηγικά αποθέματα και να περιορίσουν τις εξαγωγές. Το Μαρόκο και η Αλγερία, οι σημαντικότεροι εισαγωγείς γαλλικού σιταριού, θα ένιωθαν τις συνέπειες. Η Αλγερία είναι χαρακτηριστική των τρεχουσών αβεβαιοτήτων και της επανασυγκέντρωσης στην αγορά. Καταναλώνει 11 εκατομμύρια τόνους σιταριού ετησίως, το 60% του οποίου εισάγεται, κυρίως από τη Γαλλία. Όμως τα τελευταία δύο χρόνια, ιδιαίτερα λόγω των επαναλαμβανόμενων διπλωματικών εντάσεων με το Παρίσι, το Αλγέρι προσπάθησε να διαφοροποιήσει τη βάση των προμηθευτών του. Το 2020 το Γραφείο Δημητριακών της Αλγερίας (OAIC) ​​μείωσε τις ποιοτικές απαιτήσεις για να επιτρέψει τις εισαγωγές ουκρανικού και ρωσικού σίτου, το οποίο προηγουμένως δεν πληρούσε τα πρότυπα ασφάλειας τροφίμων. Μέχρι το τέλος του 2021, οι Γάλλοι παραγωγοί δημητριακών είχαν εξάγει λιγότερο από 1,2 εκατομμύρια τόνους σε σύγκριση με 2-4 εκατομμύρια τόνους την ίδια στιγμή σε ένα κανονικό έτος. Όμως, μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, το Αλγέρι έχει ξαναρχίσει τις αγορές από τη Γαλλία. Τον Απρίλιο αγόρασε 600.000 τόνους αλεσμένου σίτου στα 485 δολάρια ανά τόνο (συμπεριλαμβανομένων των φορτίων).<br /><br />Καθώς οι χώρες εισαγωγής σιταριού αναθεωρούν τους καταλόγους των προμηθευτών τους, εμφανίστηκε ένας απροσδόκητος νέος εισερχόμενος στην αγορά. Μέχρι τώρα, η Ινδία, η οποία αντιπροσωπεύει το 14% της παγκόσμιας παραγωγής (90 εκατ. τόνοι, δεύτερη μετά την Κίνα, η οποία παράγει 130 εκατ. τόνους), διατηρούσε σχεδόν όλη την παραγωγή της για εγχώρια κατανάλωση. Για να ενθαρρύνει τους τοπικούς παραγωγούς και να διασφαλίσει την αυτάρκεια της χώρας, η κυβέρνηση εγγυάται στους αγρότες της μια τιμή αγοράς πάνω από τις τιμές της παγκόσμιας αγοράς. Ωστόσο, η φετινή συγκομιδή αναμένεται να είναι καλή και η κυβέρνηση αποφάσισε να εκμεταλλευτεί τα προβλήματα στην Ουκρανία και τη Ρωσία και ελπίζει να πουλήσει δέκα εκατομμύρια τόνους, γεγονός που θα αυξήσει το μερίδιο της Ινδίας στις παγκόσμιες εξαγωγές από 1% σε 5%.<br /><br />Το Ιράν, η Ινδονησία, η Τυνησία και η Νιγηρία έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον ή έχουν κάνει παραγγελίες. Μετά από κάποιους δισταγμούς λόγω της κακής φήμης του ινδικού σιταριού για την ποιότητα (υψηλή περιεκτικότητα σε φυτοφάρμακα, χαμηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες), η Αίγυπτος έκανε την Ινδία «κύριο προμηθευτή». Το Νέο Δελχί έχει επίσης το βλέμμα του στις αγορές της Ανατολικής Αφρικής και ακόμη και της Νότιας Αφρικής.<br /><br />Αυτό τροφοδότησε εντάσεις με την Ουάσιγκτον, όπου μέλη του Κογκρέσου επικρίνουν τακτικά τις επιδοτήσεις που καταβάλλονται στους Ινδούς αγρότες. Καλούν μάλιστα τον Λευκό Οίκο να κινήσει διαδικασίες κατά της Ινδίας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Ως κύρια χώρα παραγωγής (60 εκατομμύρια τόνοι) και μακροχρόνιος αντίπαλος της Ρωσίας όσον αφορά τις εξαγωγές (26 εκατομμύρια τόνοι πωλούνται παγκοσμίως), οι ΗΠΑ, αν και επί του παρόντος μειονεκτούν από ένα ισχυρό δολάριο, σκοπεύουν να εκμεταλλευτούν το κενό που αφήνει η Ουκρανία και Ρωσία.<br /><br /><b><i>Ο Akram Belkaïd είναι συντάκτης της Le Monde diplomatique.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Le Monde Diplomatique : Παγκόσμια επισιτιστική κρίση. Τα σημάδια του ερχομού της πληθαίνουν.

Akram Belkaïd Τα σημάδια ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να προκαλέσει μια τεράστια παγκόσμια επισιτιστική κρίση ενισχύονται από την...

Διαβάστε την συνέχεια

Να λύσουμε τα χέρια του γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ δείχνοντας το ρόλο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/05/220516051746_Senator-Robert-Menendez-Jim-Risch01-1024x683.jpg" width="768" /><br /><br />Του <b>ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ</b><br />Σε αντίθεση με όσα ακούμε για «μη καλή εποχή για να μιλάμε για θέματα ΝΑΤΟ και Τουρκίας», η ίδια η Άγκυρα μας επιβεβαιώνει.<br /><br />Βέβαια στην πατρίδα τα πράγματα δεν πάνε καλά από άποψη ομόνοιας και ησυχίας καθώς οι γνωστοί-άγνωστοι που μοιράζουν πιστοποιητικά εθνικών φρονημάτων με βάση το «πόσο κατανοούμε τη Ρωσία» (λες και η Μόσχα μας έδωσε ποτέ κάτι για να της χρωστάμε και αυτής) καθιστούν δύσκολο το έργο της καθαρής ματιάς στα όσα συμβαίνουν.<br /><br />To φοβικό σύνδρομο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής συνιστά τη γενεσιουργό αιτία για τον κατευνασμό της κατοχικής δύναμης η οποία κάθε δεκαετία αποθρασύνεται. Αυτές οι φοβίες της Ελλάδας επιστρέφουν σαν φαντάσματα κάθε φορά που κάτι δεν πάει καλά. Ας μην γελιόμαστε.<br /><br /><div>Από το 2010 η Ελλάδα ξεκίνησε μια προσπάθεια ρεαλισιτικής προσέγγισης και ξέφυγε από τις άστοχες και άνοστες συνταγές ανθρώπων της βιβλιοθήκης που πρότειναν δύο πράγματα: Διάλογο με την Τουρκία ακόμη και όταν έχει το πιστόλι στον κρόταφο της Ελλάδας και διαμαρτυρία στην Ε.Ε. (λες και η Ελλάδα έπρεπε να γίνει ικέτης ασφάλειας) κάθε φορά που η Τουρκία πέρναγε τα εσκαμμένα. Η φοβία έχει ρίζα βαθιά στη Μικρασιατική Καταστροφή και στη Μεγάλη Ιδέα.<br /><br />Δεν έφταιξε ποτέ καμία Μεγάλη Ιδέα για τα δεινά μας. Τα δεινά μας οφείλονται στην κακή απόπειρα υλοποίησης μιας Μεγάλης Ιδέας και τελικά, στην απουσία της. Έχει έρθει η ώρα η Ελλάδα να μιλήσει ανοικτά για το ρόλο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και μόνο να κερδίσει έχει από αυτό.<br /><br />Μια σύγχρονη Μεγάλη Ιδέα δεν μπορεί να είναι ίδια με αυτήν των προηγούμενων αιώνων. Κάθε περίοδος έχει τους δικούς της εφικτούς και ανέφικτους στόχους. Το μόνο βέβαιο είναι πως σε ένα όραμα εξωτερικής πολιτικής συναντιούνται ο ρεαλισμός με τον ιδεαλισμό. Η Ελλάδα είναι μαζί με την Κύπρο, χώρες αναντικατάστατες για τον δυτικό κόσμο επειδή ακριβώς συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία.<br /><br />Τα κράτη είναι «εταιρείες» και στόχο έχουν να μειώνουν τα κόστη και να δημιουργούν κέρδη. Με αυτόν τον τρόπο, κανείς δε θα έρθει να πει στην Ελλάδα και στην Κύπρο οτι είναι αναντικατάστατες. Είναι δουλειά των Ελλήνων να το πουν αυτό και να το «πουλήσουν».<br /><br />Η Ελλάδα προς το παρόν, πρέπει να κάνει θέμα την Τουρκία στο ΝΑΤΟ και η καλύτερη αρχή, δε θα μπορούσε να είναι άλλη από το Κογκρέσο. Η Ελλάδα έχει μια μοναδική ευκαιρία να γίνει χώρα-θεματοφύλακας του ΝΑΤΟ στην πιο κρίσιμη περίοδό του στον μεταψυχροπολεμικό κόσμο.<br /><br />Μια ομιλία δεν αρκεί γι’ αυτό. Οι δηλώσεις που έγιναν για την Τουρκία και το timing σε σχέση με το ΝΑΤΟ δεν ανταποκρίνονται πλέον και με τη βούλλα στην πραγματικότητα καθώς η Τουρκία έδειξε με τον πιο ωμό τρόπο οτι το ΝΑΤΟ το χριεάζεται για να πουλάει υποχρεώσεις στη Ρωσία, της οποίας είναι στρατηγικός όμηρος εδώ και έξι ολόκληρα χρόνια. Με το χτίσιμο ρητορικής και επιχειρημάτων για τον τοξικό ρόλο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, η Ελλάδα μπορεί να πετύχει πληθώρα στόχων.<br /><br />Πρώτον, να συμπληρώσει την την περιφερειακή της πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο συνδέοντάς την ξεκάθαρα με τον Εύξεινο Πόντο και τη νοτιο-ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.<br />Δεύτερον, πολλά κράτη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. θα δώσουν μεγάλη προσοχή στην ανάδειξη του τοξικού ρόλου της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ σε μια περίοδο που η συνοχή είναι πιο αναγκαία από ποτέ.<br />Τρίτον, με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να βάλουμε την Τουρκία να σκέφτεται δύο και τρείς φορές το πόσο προκλητική θα είναι, καθιστώντας θέμα συνοχής του ΝΑΤΟ οποιαδήποτε πρόκληση εναντίον των ελληνικών δικαίων. Στις πιέσεις για ανταλλάγματα, οφείλουμε να δρούμε με επιθετικό τρόπο και όχι να περιμένουμε το τι θα κάνει η Τουρκία για να αντιδράσουμε.<br /><br />Στην Αμερική πληθαίνουν οι σοβαρές φωνές που αμφισβητούν εδώ και πολλά χρόνια τη συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Στο Κογκρέσο υπάρχουν επίσης άνθρωποι, που με τους πρόσφατους τουρκικούς εκβιασμούς για βέτο σε Φινλανδία και Σουηδία, είναι έτοιμοι να στείλουν πίσω οποιδήποτε αίτημα-διευκόλυνση της Τουρκίας από το State Department.<br /><br />Ο ωμός εκβιασμός της Τουρκίας (που είναι ταυτόχρονα παροχή υπηρεσιών στον Πούτιν) για την είσοδο Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ αποτελεί μοναδική ευκαιρία χτισίματος μιας νέας πολιτικής της Ελλάδας η οποία δε θα βρει καλύτερη περίοδο να στηρίξει και την Κύπρο στο να μπει στο ΝΑΤΟ. Οφείλουμε να αντιληφθούμε καλά πως οι καιροί που ζούμε είναι καιροί κοσμογονικών αλλαγών στο διεθνές σύστημα ισορροπίας ισχύος.<br /><br />Η Τουρκία ξέρει καλά οτι ο Πούτιν έχει μέρες μετρημένες και ο κ. Στόλτενμπεργκ που ήταν μακράν ο πιο αποτυχημένος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ (στα χρόνια του το ΝΑΤΟ έφτασε στα χαμηλότερα επίπεδα συνοχής) δε θα προϊσταται στο ΝΑΤΟ. Η Άγκυρα επίσης γνωρίζει οτι το Κουρδικό λόμπι έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στις ΗΠΑ και οτι άνθρωπος που μιλάει απευθείας με τον Λευκό Οίκο έχει πάρει πάνω του την ενίσχυση των σχέσεων Κούρδων και ΗΠΑ.<br /><br />Οι Τούρκοι γνωρίζουν οτι αν έλθει μια μετά-Πούτιν εποχή στη Ρωσία, η Συρία θα αποτελέσει τεράστιο πρόβλημα όπως και το Βόρειο Ιράκ και τα εκατομμύρια καταπιεσμένων Κούρδων της Τουρκίας. Η σκοτεινή Τουρκία του Ερντογάν πρέπει να φωτιστεί και καλύτερη περίοδος από αυτήν δεν υπάρχει διότι τώρα η Δύση προσπαθεί ξανά να βρει την ταυτότητά της την οποία είχε ακυρώσει για δεκαετίες.<br /><br />Ας μην τρέφουμε αυταπάτες: Μέσα από την επίθεση του Ερντογάν σε Ελλάδα και Κούρδους, η κατοχική δύναμη μας «υπαγορεύει» σχεδόν τι θα πούμε στο Κογκρέσο και στον Αμερικανό πρόεδρο. Αυτό που εμείς οφείλουμε να κάνουμε είναι απλώς να δείξουμε που θα πάνε τα F-16 αλλά και κάθε όπλο που θα θελήσει να αγοράσει η Τουρκία και το πώς θα «χρησιμοποιήσει» το νατοϊκό της καπέλο.<br /><br />Ο εκβιασμός της Τουρκίας αποδεικνύει οτι δεν της βγαίνει πλέον τίποτε, ακόμη και η αναβάθμιση πυραύλων και ραντάρ των F-16 με πίεση μάλιστα από το State Department. Η αιτιολόγηση της κ. Ντουράκογλου πάει στον κάλαθο των αχρήστων μετά τις τελευταίες δηλώσεις του Ερντογάν.<br /><br />Ας λύσουμε λοιπόν τα χέρια του Κογκρέσου και ας δείξουμε τον περιφερειακό μας ρόλο εντός και εκτός του ΝΑΤΟ, κάνοντας την Τουρκία να ακολουθεί. Η αναβάθμιση των F-16 αφορά τη μικρή εικόνα. Σκοπός είναι οτι με σωστούς χειρισμούς μπορούμε να πετύχουμε την αναβάθμιση του Ελληνισμού σε μια περίοδο που όσα γίνουν θα παγιωθούν για καιρό. Να δικαιώσουμε την άοκνη προσπάθεια του Menendez που αφύπνισε το Κογκρέσο και έκανε τον Ελληνισμό πεδίο διακομματικής συναίνεσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Να λύσουμε τα χέρια του γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ δείχνοντας το ρόλο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ Σε αντίθεση με όσα ακούμε για «μη καλή εποχή για να μιλάμε για θέματα ΝΑΤΟ και Τουρκίας», η ίδια η Άγκυρα μας επιβεβαιώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα τουρκικά πιόνια στην Ελλάδα! Έστριψε το Αλπαρσλάν και θα περάσει νοτίως της Κρήτης τελικά αντί της Σαντορίνης.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/West-Cobalt-drillship-Northern-DSME-cancelled.jpeg?itok=P5kry9HY" width="736" /><br />Η Τουρκία στέλνει το Πίρι Ρέις απέναντι από την Λέσβο και δεσμεύει το Ικάριο με παράνομη NAVTEX για άσκηση.<br /><b>Γιάννης Αναγνωστόπουλος</b><br />ΗΤουρκία βάζει ένα ένα τα πιόνια για την επερχόμενη κρίση του καλοκαιριού με την Ελλάδα όταν σύμφωνα και με το δημοσίευμα της τουρκικής κρατικής ραδιοτηλεόρασης θα βγάλει στη Μεσόγειο το 4ο πλωτό της γεωτρύπανο.<br /><br />«Το τέταρτο πλοίο-γεωτρύπανο της Τουρκίας αναμένεται να ελλιμενιστεί στο λιμάνι Τάσουτζου του Μέρσιν στις 19 Μαΐου.Οι προετοιμασίες του πλοίου στο λιμάνι Τάσουτζου για γεωτρήσεις θα διαρκέσουν περίπου δυο μήνες. Το πλοίο θα είναι έτοιμο για αποστολή στη Μεσόγειο στις αρχές Ιουλίου» σημείωνε η κρατική TRT .<br />«Το πλοίο γεωτρύπανο που αγόρασε πρόσφατα η Τουρκία, το οποίο αναμένεται να φτάσει στη χώρα τις επόμενες ημέρες, θα είναι έτοιμο να εξερευνήσει υδρογονάνθρακες στην ανατολική Μεσόγειο σε δύο μήνες, δήλωσε ο Μελίχ Χαν Μπιλγκίν, πρόεδρος της κρατικής εταιρείας Turkish Petroleum Corporation ( TPAO).<br /><br />Το πλοίο, το οποίο θα γίνει το τέταρτο σκάφος γεώτρησης της Τουρκίας, θα υποβληθεί σε προετοιμασία στο νότιο λιμάνι Taşucu για περίπου δύο μήνες, δήλωσε ο Bilgin κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της κοινοβουλευτικής επιτροπής την Τρίτη, μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu. <br /><br />Το μόνο ευτύχημα είναι ότι όπως δείχνει η παρούσα κατεύθυνση που έχει λάβει το Cobalt Explorer, που θα μετονομαστεί σε Αλπαρσλάν, δείχνει πως δεν θα περάσει ανάμεσα σε Κρήτη και Σαντορίνη και θα επιλέξει να πλεύσει νοτίως μέσω του λιβυκού πελάγους, προς το λιμάνι του Τασουτσού, αποφεύγοντας να ανεβάσει απο τώρα την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.<br /><br />Παράλληλα όμως η Άγκυρα έχει εξαγγείλει την αποστολή του γνωστού Πίρι Ρέις απέναντι από την Λέσβο από τις 17 έως στις 20 Μαΐου, δεσμεύοντας μια περιοχή σε νησίδες που φτάνουν ακόμα και μέχρι την οριογραμμή με την Ελλάδα.<br /><br />Για σήμερα ωστόσο η Τουρκία με παράνομη NAVTEX δέσμευσε επί της ουσίας όλο το Ικάριο Πέλαγος και φαίνεται πως εκεί θα ασκηθούν στην χρήση των οπλικών τους συστημάτων τουλάχιστον δύο πολεμικά πλοία του τουρκικού στόλου.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση η Αθήνα παρακολουθεί και οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι σε ετοιμότητα να επέμβουν όπου και όπως χρειαστεί. Δεν είναι τυχαίο το μήνυμα του ΑΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνου Φλώρου που κατά την ομιλία του στην αναπαράσταση της μάχης των οχυρών δήλωσε χαρακτηριστικά: «Οι άνδρες και οι γυναίκες του Στρατού Ξηράς, του Πολεμικού Ναυτικού, της Πολεμικής Αεροπορίας και των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων κρατούν σήμερα σφιχτά την ιστορική σκυτάλη, δίνοντας καθημερινά, 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο, τον Αγώνα τον Καλό στις Ελληνικές Επάλξεις προκειμένου να υπερασπιστούν την εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την ειρήνη και την σταθερότητα στην περιοχή μας. Παντού απ’ άκρη σ’ άκρη της Επικράτειας, το γνωρίζουν καλώς όσοι το υφίστανται και στην ξηρά και στη θάλασσα και στον αέρα.»<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα τουρκικά πιόνια στην Ελλάδα! Έστριψε το Αλπαρσλάν και θα περάσει νοτίως της Κρήτης τελικά αντί της Σαντορίνης.

Η Τουρκία στέλνει το Πίρι Ρέις απέναντι από την Λέσβο και δεσμεύει το Ικάριο με παράνομη NAVTEX για άσκηση. Γιάννης Αναγνωστόπουλος ΗΤουρκία...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αποστολή ελληνικών όπλων στην Ουκρανία ή τι συμβαίνει όταν οι πολιτικοί δεν γνωρίζουν ιστορία.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/04/UkraineOpla.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/04/UkraineOpla-696x392.jpg" /></a><br /><br />Γράφει ο <b>Βασίλης Κουμπάκης</b><br />Διανύουμε εποχή έντονων αλλαγών παγκοσμίου επιπέδου και πολλά πράγματα δεν θα είναι πια δεδομένα την επόμενη ημέρα όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Οι πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία ενώ φαίνεται να είναι διένεξη μεταξύ αδελφών λαών με κοινή ιστορία, συμπαρασύρουν στη δίνη του πολέμου όλο τον κόσμο, σύμφωνα με το πρόγραμμα που στήθηκε για το πολεμικό παιχνίδι εκ των έξω. <br /><br />Από τους πρώτους που στείλανε όπλα στην Ουκρανία ήταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τη δικαιολογία ότι τα όπλα είναι ρωσικά Καλάσνικοφ που δεν χρησιμοποιούμε. Το πασίγνωστο από πολλές πολεμικές συγκρούσεις ανά τον κόσμο όπλο, το προτιμούν όχι μόνο για την τιμή του αλλά για τα πλεονεκτήματά του να είναι απροβλημάτιστο (πυροβολεί πάντα όταν θέλεις). Παρόμοια πλεονεκτήματα έχουν και οι πύραυλοι KORNET που έχουμε στον οπλισμό μας , έχουν εξοικειωθεί οι Έλληνες στρατιωτικοί με αυτά και θεωρούνται πολύ αποτελεσματικά. <br /><br />Φυσιολογικό θα ήταν, λένε πολύ Έλληνες, η Ελλάδα να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια, τρόφιμα φάρμακα κλπ, για τον λαό της Ουκρανίας και να μην ρίχνουμε λάδι στην φωτιά του πολέμου με την αποστολή όπλων κατατάσσοντας τη χώρα μας εχθρική στην παραδοσιακά φιλική προς τον ελληνικό λαό Ρωσία. Η απόφαση αποστολής όπλων στην Ουκρανία φαίνεται ότι δεν ήρθε ουρανοκατέβατη ως θεία φώτιση στον πρωθυπουργό μας, μάλλον είναι ψιθυρισμένη από την πέρα του ωκεανού χώρα. Οι ελληνικές κυβερνήσεις ή για την ακρίβεια οι κυβερνήσεις στην Αθήνα που ομιλούν την ελληνική γλώσσα, είναι ο σωστός όρος για τους ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου των Αθηνών, πολλά χρόνια δεν παίρνουν τις αποφάσεις μόνες τους. Συνεργάζονται με άλλους παράγοντες. Κάπως έτσι είχε παρθεί η απόφαση της Αθήνας να ανατραπεί η κυβέρνηση Μακαρίου στην Κύπρο με το πραξικόπημα της 15-6-1974. Επειδή οι ψίθυροι ερχόταν από μακριά, πέρα του ωκεανού, δεν πρέπει να ακούστηκαν οι τελευταίοι, ότι πέντε μέρες αργότερα στις 20-6-1974 θα εισβάλει η Τουρκία στην Κύπρο με δυσάρεστα για τον ελληνισμό αποτελέσματα. Σχεδόν με τον ίδιο τρόπο πάρθηκαν και οι αποφάσεις για την ένταξη μας στα μνημόνια τον Μάιο του 2010, όταν η κυβέρνηση γνώριζε την ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων μεθανίου νότια του Καστελόριζου και επέλεξε ο τότε πρωθυπουργός να ανακοινώσει την ένταξη μας στην φτώχεια, πατώντας πάνω στην τεράστια ορυκτή περιουσία που τώρα βρίσκεται στο Ταμείο με έδρα Λουξεμβούργου. Ακόμα και η δημόσια ομολογία ότι δεν διάβασαν το κείμενο που τους έφεραν, αλλά το υπέγραψαν, δεν ήταν φρένο για να παρθούν βαριές αποφάσεις για τον έλληνα πολίτη και στα επόμενα μνημόνια. Στην περίπτωση της αποστολής ρώσικων όπλων στην Ουκρανία είναι λογικό να ακολουθηθεί η ίδια πρακτική, ακούμε τους ψίθυρους από τη χώρα πέρα του ωκεανού και αποφασίζουμε ‘’δημοκρατικά ως ανεξάρτητη χώρα’’ αυτό που μας είπανε να αποφασίσουμε. <br /><br />Το ποια θα είναι η αποτελεσματικότητα τον απεσταλμένων στην Ουκρανία όπλων δεν έχει και μεγάλη σημασία. Σε μία χώρα που κατασκεύαζε το μεγαλύτερο αεροσκάφους του κόσμου το Antonov, κατασκευάζει στα εργοστάσια της άρματα μάχης, τα τεράστια φορτηγά KRAZ, τους πυραύλους NEPTUN με τους οποίους χτυπήθηκε το ρωσικό πολεμικό MOSKVA, θεωρεί κάποιος ότι έχει ανάγκη τα δικά μας Καλάσνικοφ; Είναι τα Καλάσνικοφ κάποια σημαντική βοήθεια; Μάλλον όχι. Όμως πίσω από τα Καλάσνικοφ που είναι το καμουφλάζ θα λείψουν από τις ένοπλες δυνάμεις μας τα άλλα όπλα που στάλθηκαν. <br /><br />Η γειτονική μας χώρα εξ ανατολάς μέλος του ΝΑΤΟ κατασκευάζει πολλά οπλικά συστήματα και όμως δεν στέλνει στην Ουκρανία στρατιωτική βοήθεια, τους τα πουλά και βγάζει και πολλά χρήματα, χωρίς να συμμετέχει στο εμπάργκο κατά της Ρωσίας για να χαρακτηριστεί εχθρική χώρα ενώ ουδέποτε ήταν φιλικές οι σχέσεις Τουρκία και Ρωσία. <br /><br />Στέλνουν άλλες χώρες όπλα όπως η Τσεχία, τα παλαιά τους σοβιετικά άρματα μάχης, ξεπερασμένης αμυντικής ικανότητας που δεν χρησιμοποιούν διότι η Τσεχία δεν απειλείται από κανένα, στέλνει η Σλοβακία τα S300 διότι τα θεωρεί παλαιάς τεχνολογίας και δεν τα χρειάζεται αφού καμιά φορά δεν ήταν απειλούμενη χώρα, στέλνουμε και εμείς όπλα που καθημερινά απειλούνται τα σύνορα μας. Άλλες χώρες μέλη του ΝΑΤΟ που συνορεύουν με την Ουκρανία προτιμούν την μη εμπλοκή τους στην διένεξη, το αντίθετο κιόλας, ενώ είναι χώρα μέλος του ΝΑΤΟ η Ουγγαρία δεν δέχτηκε να περάσουν από το έδαφος της ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, κάνανε και συμφωνία με την Ρωσία για αγορά φυσικού αερίου και πετρέλαιο σε χαμηλή τιμή, πήραν και την άδεια παρασκευής του ρώσικου εμβολίου έναντι του COVID-19. O Orban, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας αποδεικνύει έτσι ότι κάθε χώρα εντός του ΝΑΤΟ και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να έχει τη δικιά της εθνική πολιτική προς υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων της. <br /><br />Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν πρέπει να ενημερώθηκε ότι η Μικρασιατική καταστροφή έγινε μετά την αποστολή ελληνικού στρατού στην Κριμαία το 1919, αναγκάζοντας την Ρωσία να εξοπλίσει τον Κεμάλ ώστε να χάσει ο ελληνισμός τα πατρικά του εδάφη στην Μικρά Ασία και πολύ αίμα. Σήμερα η Ελλάδα πάλι στέλνει εξοπλισμό στην Μαύρη θάλασσα, συγκεκριμένα στην Βουλγαρία το ελληνικό ιπτάμενο ραντάρ EMB-145H AEW&C για να παρακολουθεί κινήσεις του ρωσικού στρατού. Η κυβέρνηση εισάγει την Ελλάδα στο πρόβλημα του πολέμου μεταξύ δύο δημοκρατιών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, Ουκρανία και Ρωσία που ζούσαν 70 χρόνια μαζί χωρίς προβλήματα ενώ οι λαοί τους ουσιαστικά είναι ένας λαός με ιστορία πάνω από 1000 χρόνια συγκατοίκηση. Στην εσωτερική αυτή υπόθεση ενός λαού η χώρα μας παίρνει και θέση σαν να καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται. Μόνο προσευχές μπορεί να κάνουμε μην πάθουμε τα ίδια όπως το 1922 και δεν ξέρω εάν πιάνουν τώρα διότι ‘’Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού’’ λέγανε οι αρχαίοι πρόγονοι μας. Οι φίλοι μας στο ΝΑΤΟ στην κρίσιμη για εμάς στιγμή θα σφυρίζουν αδιάφορα όπως τότε στην Σμύρνη το 1922 και πιθανών να μας χτυπούνε κιόλας όπως τότε που χτυπούσαν τους άμαχους που επιχειρούσανε να σκαρφαλώσουν στα καράβια τους να σωθούν. Μπορεί να βγάλουν και μερικά ψηφίσματα του ΟΗΕ για να κοροϊδεύουν τη διεθνή κοινότητα ότι κάτι κάνουν όπως στην περίπτωση της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. <br /><br />Οι φίλοι μας και συνεργάτες στο ΝΑΤΟ ζητάνε τώρα να δώσουμε εμείς τα όπλα μας ρωσικής προέλευσης στην Ουκρανία και να αγοράσουμε τα δικά τους. Ενώ οι άλλοι μέτοχοι του ΝΑΤΟ εξ ανατολάς μας θα συνεχίσουν να πουλάνε τα όπλα παραγωγής τους στην Ουκρανία και να πλουτίζουν. Καλούς φίλους και συνεργάτες έχουμε, με τέτοιους φίλους εχθρούς δεν χρειαζόμαστε. <br /><br />Φαίνεται όμως ότι υπάρχει και μία πολύ επικίνδυνη χρονική υστέρηση εις βάρους μας. Διότι η παροχή των όπλων στην Ουκρανία θα πρέπει να γίνει τώρα που υποτίθεται ότι οι Ουκρανοί τα έχουν ανάγκη, ενώ για τα όπλα που θα ακριβοπληρώσουμε ακόμα δεν έχουμε υπογράψει σύμβαση και δεν είναι έτοιμα για να τα παραλάβουμε. Πιθανών να μας δώσουν καμία παλιατζούρα για να αδειάζουν τις αποθήκες τους από τα άχρηστα τους ‘’ρίχνοντας στάχτη στα μάτια’’. Αγοράζοντας ένα νέο οπλικό σύστημα δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να το χρησιμοποιήσουμε αμέσως, απαιτείται χρόνος για την παραλαβή του, την εκπαίδευση και εξοικείωση των χρηστών με το οπλικό σύστημα όπως και με κάθε εξοπλισμό. Τέτοιο χρόνο όμως δεν φαίνεται να έχουμε στη διάθεση μας, οι γείτονες ανοιχτά αμφισβητούν πολλά νησιά μας. Θα περιμένουν να παραλάβουμε τα νέα όπλα μας; Την κατάλληλη στιγμή που θα θεωρήσουν ότι έχουν το πάνω χέρι θα δράσουν επιθετικά. Τι θα τους σταματήσει; Η καταδίκη της διεθνής κοινότητας; Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ; Η απειλή για κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Άρα το πολλαπλά αιτούμενο αίτημα της γείτονας χώρας εξ’ ανατολάς για αποστρατικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου θα πραγματοποιηθεί με διαφορετικό τρόπο. Θα έχουμε στρατό στα νησιά μας που δεν θα έχει όπλα για την άμυνα τους. <br /><br />Τις δημόσιες αναγγελίες των πολιτικών μας για την αποστολή οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία ακούει και ο γείτονας και αυτός καταλαβαίνει ότι μειώνεται η αμυντική ικανότητα μας λόγω της μείωσης των διαθέσιμων οπλικών συστημάτων μας. Εκτός από τα εκτός χρήσης Kalashnikov είναι οι αντιαρματικοί πύραυλοι KORNET, αλλά δεν είναι μόνο αυτά, εντάσσονται και άλλα όπλα. Για τα καινούργια όμως αμερικανικά όπλα που μπορεί να παραλάβουμε υπάρχει θέμα εάν θα τα εγκαταστήσουμε στα Δωδεκάνησα αφού οι αμερικανοί έχουν υιοθετήσει την τουρκική άποψη για καθεστώς αποστρατικοποίησης των νησιών και μπορεί να το θέσουν ως όρο. <br /><br />Ενώ ο γείτονας θα βελτιώνει τη θέση του στρατιωτικά διότι έχει δικιά του παραγωγή όπλων που τροφοδοτεί το στρατό του, δεν στέλνει το στρατιωτικό του εξοπλισμό στην Ουκρανία και οικονομικά βελτιώνει τη θέση της χώρας του από τις πωλήσεις οπλικών συστημάτων. <br /><br />Εμείς μειώνουμε την αμυντική μας ικανότητα λόγω της μείωσης του διαθέσιμου εξοπλισμού και δυσχεράνουμε τα οικονομικά μας λόγω αγορών που μας επιβάλουν να κάνουμε για την αλλαγή του εξοπλισμού μας. <br /><br />Αυτό μπορεί να λέγετε εθνική πολιτική; Σε μία εποχή που συμβαίνουν σημαντικές αλλαγές παγκοσμίως και δια των όπλων αυτή είναι πολιτική προάσπιση εθνικών συμφερόντων; Επειδή δεν ξέρω πώς ονομάζεται ανατρέχω στους αρχαίους προγόνους μας. Ο Θουκυδίδης λέει ότι ‘’Προδότης, δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι κι εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει.’’ <br /><br />Φαίνεται καθαρά ότι η πολιτική με τις συμβουλές των παραγόντων της πέρα του ωκεανού χώρα θα μας φέρει σε νέα μικρασιατικού τύπου καταστροφή με τεχνική προετοιμασίας όπως την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Εάν οι κυβερνητικοί παράγοντες δεν το βλέπουν τότε είναι πολιτικά τυφλοί, εάν όμως το βλέπουν τότε επιβεβαιώνουν τον Θουκυδίδη. <br /><br />Ο ελληνισμός που κάποτε άκμασε σε όλο τον Μεσογειακό χώρο και τον Εύξεινο πόντο, από τον Καύκασο όπου έστειλε τον εξόριστο Προμηθέα, την Ταυρίδα όπου όργωνε ο Ηρακλής με τον μεγάλο ταύρο του, της Συρακούσες που ο Αρχιμήδης πολεμούσε με τις εφευρέσεις του τους Ρωμαίους, την Μασσαλία πατρίδα του Πυθέα που ταξίδευε ως την αρχαία Θούλη, την Αλεξάνδρεια που με τη βιβλιοθήκη της ήταν ο παγκόσμιος φάρος της γνώσεις, συρρικνώθηκε στο νότιο μέρος της χερσονήσου του Αίμου (που στα τουρκικά το λένε Βαλκάνια), αποτέλεσμα προδοτικές ή βλακώδες πολιτικές (επιλέγει ο αναγνώστης τον χαρακτηρισμό που του ταιριάζει). Δεν υπάρχει όμως χώρος για περεταίρω συρρίκνωση. <div><br /></div><div> <a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η αποστολή ελληνικών όπλων στην Ουκρανία ή τι συμβαίνει όταν οι πολιτικοί δεν γνωρίζουν ιστορία.

Γράφει ο  Βασίλης Κουμπάκης Διανύουμε εποχή έντονων αλλαγών παγκοσμίου επιπέδου και πολλά πράγματα δεν θα είναι πια δεδομένα την επόμενη ημέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Βαθαίνει το ρήγμα Αθήνας-Μόσχας – Άγιον Όρος: Τώρα Εκκλησιαστικό «Σχίσμα» και απελάσεις Ρώσων μοναχών

<a href="https://antinews.gr/wp-content/uploads/2022/05/mits_var-6.jpg"><img height="309" src="https://antinews.gr/wp-content/uploads/2022/05/mits_var-6-1160x560.jpg" width="779" /></a><br /><br />Μετά το διπλωματικό ρήγμα στις σχέσεις Αθήνας-Μόσχας, τώρα φαίνεται ότι επέρχεται και Εκκλησιαστικό «Σχίσμα». Σύμφωνα με εκκλησιαστικούς κύκλους αναμένονται μαζικές απελάσεις των Ρώσων -και άλλων «φιλορώσων»- μοναχών από το Άγιον Όρος<br /><br />Βαθαίνει το ρήγμα ανάμεσα σε Ελλάδα και Ρωσία, με αφορμή το Ουκρανικό. Μετά το διπλωματικό «σχίσμα», τώρα αναμένεται και εκκλησιαστικό, με την ελληνική κυβέρνηση να φέρεται σύμφωνη με την «πρόταση» του Πατριάρχη, Βαρθολομαίου, για μαζικές απελάσεις Ρώσων από το Άγιον Όρος, αλλά και «φιλορώσων» μοναχών, ανεξαρτήτως εθνικότητας.<br /><br />Το έδαφος «προλειαίνεται» εδώ και μερικές εβδομάδες με… βομβαρδισμό διαρροών προς τα ελληνικά ΜΜΕ, όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, το Άγιον Όρος παρουσιάζεται ως «σφηγκοφωλιά πρακτόρων του Πούτιν».<br /><br />Σε αυτό το σκηνικό εντύπωση προκαλεί η αναπαραγωγή καταγγελιών σε βάρος της Ρωσίας από μονή που έχει χαρακτηριστεί ως καταφύγιο των παλαιοημερολογιτών «Χριστιανο-Ταλιμπάν». Ακόμα πιο ενδιαφέρον έγινε το σκηνικό από τη στιγμή που το γαϊτανάκι των «αποκαλύψεων» ακολούθησε και η γερμανική εφημερίδα, Bild, η οποία εκινήθη στο ίδιο παραπάνω μήκος κύματος.<br /><br />Αρχιεπισκοπή Οχρίδας<br /><br />Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί η αναγνώριση της «Αρχιεπισκοπής Οχρίδος», η οποία μέχρι πρόσφατα εμφανιζόταν ως «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία». Η Εκκλησία αποσχίσθηκε το 1967 από το Πατριαρχείο Σερβίας, όπου και ανήκε έως τότε. Η απόφαση Βαρθολομαίου έχει ήδη προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις σε σημαντική μερίδα της Εκκλησίας της Σερβίας.<br /><br />Να σημειωθεί πως στο Άγιον Όρος, το οποίο πρόκειται να επισκεφθεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης από τις 27 έως τις 29 Μαΐου, έχει αρκετούς Σέρβους μοναχούς σε διάφορα μοναστήρια.<br /><br />Απελάσεις<br /><br />Στο πλαίσιο, λοιπόν, της «επιχείρησης – σκούπα» στο Άγιον Όρος, για την οποία, σύμφωνα με εκκλησιαστικούς κύκλους έχει δώσει το «πράσινο φως» η ελληνική κυβέρνηση, κατόπιν «απαίτησης» του Βαρθολομαίου, σχεδιάζεται να απελαθούν από το Άθως οι περισσότεροι Ρώσοι μοναχοί.<br /><br />Εκτιμάται ότι στις ρωσικές μονές υπάρχουν περί τους διακόσιους καλόγερους. Οι ρωσικής καταγωγής υπολογίζονται σε εβδομήντα. Οι υπόλοιποι είναι Ουκρανοί και άλλων εθνικοτήτων.<br /><br />Η απελάσεις από το Άγιον Όρος, ωστόσο, δεν αφορούν μόνο ρωσικής καταγωγής άτομα, αλλά και όλους όσοι χαρακτηρίζονται ως «φιλορώσοι», ανεξαρτήτως εθνικότητος.<br /><br />Το «αίτημα» Βαρθολομαίου για έναρξη «επιχείρησης – σκούπα» στο Άθως, σύμφωνα με πληροφορίες, φέρεται να υποβλήθηκε στον Έλληνα πρωθυπουργό, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Τουρκία (13-14 Μαρτίου 2022), προκειμένου να συναντηθεί με τον Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Η αλυσίδα των γεγονότων<br /><br />Τότε, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Βαρθολομαίος, απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό, είχε πει: «Η ύπαρξή μας ολόκληρη, οι σκέψεις μας και οι προσευχές μας είναι κοντά στους Ουκρανούς αδελφούς μας». Ευχαρίστησε, δε, τον πρωθυπουργό για τον οπλισμό που απέστειλε στην Ουκρανία.<br /><br />Να σημειωθεί ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει αποδώσει αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας, την οποία το Πατριαρχείο της Μόσχας έχει χαρακτηρίσει «σχισματική», ενώ σοβαρές αντιδράσεις έχουν προκληθεί στους κόλπους της διεθνούς Ορθοδοξίας, αλλά και εντός της ελληνικής Εκκλησίας. Η, δε, Μόσχα είχε αφήσει σαφώς να εννοηθεί ότι αυτή η κίνηση Βαρθολομαίου έγινε κατόπιν συνεννόησης με τον αμερικανικό παράγοντα.<br /><br />Ενδιαφέρον είναι ότι λίγο μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Βαρθολομαίου, μερίδα ρωσικών ΜΜΕ ανέφερε ότι εξυφαίνεται σχέδιο απομάκρυνσης Ρώσων καλόγηρων από το Άγιον Όρος.<br /><br />Ακολούθησαν διαρροές, σύμφωνα με τις οποίες ενισχύεται ο «αστυνομικός σταθμός» στο Α. Όρος και από τμήμα ουσιαστικά αναβαθμίζεται σε Διεύθυνση. Κάτι που πρακτικά σημαίνει μεγάλη ενίσχυση σε προσωπικό. Επίσης, ότι η ίδια η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη θα είναι πλέον εκείνη που θα «αστυνομεύει» το Α. Όρος.<br /><br />Τέλος, το «παζλ» ολοκληρώνεται τις τελευταίες εβδομάδες με μπαράζ δημοσιευμάτων στον ελληνικό και ξένο Τύπο περί «διείσδυσης» της Ρωσίας στο Α. Όρος.<br /><br />Πλήρης διάρρηξη;<br /><br />Ενδεχόμενη κίνηση απομάκρυνσης των Ρώσων μοναχών από το Άγιον Όρος θα σημάνει το ακόμα βαθύτερο ρήγμα στις σχέσεις Αθήνας – Μόσχας.<br /><br />Ως γνωστόν, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να «ξηλώσει» ουσιαστικά ολόκληρη την ηγεσία της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα, αλλά και τις «κεφαλές» (Νο1 και Νο2 διπλωμάτες) του ρωσικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη. Κατά πληροφορίες, στις αρμοδιότητες του προξενείου είναι και το Άγιον Όρος. Κάτι που σημαίνει ότι ο «αποκεφαλισμός» του προξενείου, εκτός των άλλων, είχε εμμέσως πλην σαφώς στόχο και τη ρωσική παρουσία στο Άγιον Όρος.<br /><br />Μετά τις απελάσεις 12 Ρώσων με διπλωματική ιδιότητα, το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας ανέφερε ότι αυτή η απόφαση ουσιαστικά ισοδυναμεί με διάρρηξη των ελληνο-ρωσικών διπλωματικών σχέσεων.<br /><br />Ενδιαφέρον είναι, πάντως, ότι, αν και οι απελάσεις ανακοινώθηκαν την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου, η Μόσχα, παρ’ ότι πέρασε πάνω από ένας μήνας, ακόμα δεν έχει ανακοινώσει «αντίμετρα». Δηλαδή, απελάσεις Ελλήνων διπλωματών. Κάτι, ωστόσο, που, όπως εκτιμούν διπλωματικοί κύκλοι, αναμένεται.<br /><br />Τυπικώς, βέβαια, τις αποφάσεις πρέπει να λάβει το υπουργείο Εξωτερικών, δεδομένου ότι το Άγιον Όρος βρίσκεται στην αρμοδιότητά του. Από την άλλη, εκκλησιαστικά, το Α. Όρος βρίσκεται στην αρμοδιότητα του Πατριάρχη, Βαρθολομαίου.<div><br /></div><div><a href="https://antinews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Βαθαίνει το ρήγμα Αθήνας-Μόσχας – Άγιον Όρος: Τώρα Εκκλησιαστικό «Σχίσμα» και απελάσεις Ρώσων μοναχών

Μετά το διπλωματικό ρήγμα στις σχέσεις Αθήνας-Μόσχας, τώρα φαίνεται ότι επέρχεται και Εκκλησιαστικό «Σχίσμα». Σύμφωνα με εκκλησιαστικούς κύκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν στο παζάρι του ΝΑΤΟ.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/04/04/erdogan_nato1.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/04/04/erdogan_nato1-696x391.jpg" width="783" /></a><br /><br />Του <b>Μιχάλη Ψύλου</b><br />Λίγα 24ωρα πριν την άφιξη του Ελληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, προσπάθησε με συντονισμένες κινήσεις να εξουδετερώσει κάθε απόπειρα αμερικανικής παρέμβασης υπέρ των Ελληνικών θέσεων: Εσπευσε από τη μία πλευρά να εκφράσει επιφυλάξεις στην ένταξη Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αλλά και να συντηρήσει τον μύθο του «ειρηνοποιού» μεσολαβητή στον Ουκρανικό πόλεμο, προσφέροντας την αποστολή σκάφους στην Μαριούπολη, για τον απεγκλωβισμό των Ουκρανών που παραμένουν οχυρωμένοι στα υπόγεια της χαλυβουργίας Azovstal.<br /><br />Η απειλή του Ερντογάν για βέτο στην ένταξη Φινλανδίας- Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, μπορεί να ανησύχησε τη δυτική Συμμαχία, αλλά γρήγορα έγινε κατανοητό πως ο Τούρκος πρόεδρος απλά παζαρεύει: Συνέδεσε την στάση του στο ΝΑΤΟ με το αίτημα να σταματήσει η Δύση να υποστηρίζει πολιτικούς αντιπάλους του Ερντογάν, ενόψει και των κρίσιμων προεδρικών εκλογών στην Τουρκία τον Ιούνιο του 2023. Τόσο η Ουάσιγκτον, όσο και οι δύο ενδιαφερόμενες χώρες αντέδρασαν σε ήπιους τόνους, καθώς η κυρίαρχη ανάλυσή τους είναι ότι ο Ερντογάν απλώς ζητά κάποια ανταλλάγματα και δεν σκοπεύει να πάει τα πράγματα στα άκρα.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος προσπάθησε φυσικά να εστιάσει το «παζάρι» του σε φιλοκουρδικές οργανώσεις, που έχουν βρει καταφύγιο στη βόρεια Ευρώπη.Αναφερόμενος στη Φινλανδία και τη Σουηδία, ο Ερντογάν είπε: «Οι Σκανδιναβικές χώρες λειτουργούν σαν ξενώνας για τρομοκρατικές ομάδες. Μέλη του PKK κρύβονται στη Σουηδία και στην Ολλανδία. Υπάρχουν υποστηρικτές της τρομοκρατίας στο κοινοβούλιο. Δεν μπορούμε να είμαστε θετικοί σε αυτό»».<br /><br />Ο Ερντογάν δεν συγκαταλέγει όμως μόνο το κουρδικό PKK στις τρομοκρατικές ομάδες, το οποίο είναι εκτός νόμου στην Τουρκία, αλλά και στη Γερμανία, για παράδειγμα. Ο Τούρκος πρόεδρος αξιώνει επίσης την απαγόρευση και του κινήματος του ισλαμιστή ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, στον οποίο επιρρίπτει κυρίως την εύθυνη για την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016. Οι οπαδοί του Γκιουλέν εξακολουθούν να καταδιώκονται μέχρι σήμερα. Αλλά και οι υπόλοιποι πολιτικοί αντίπαλοι του Ερντογάν ανακηρύσσονται «οπαδοί» του ιεροκήρυκα και διώκονται. Πολλοί είναι στη φυλακή ή έχουν τραπεί σε φυγή και τώρα ζουν εξόριστοι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η Τουρκία επικρίνει εδώ και καιρό ότι αυτές οι χώρες δεν λαμβάνουν αποφασιστικά μέτρα εναντίον αυτών των οργανώσεων.<br /><br />Ο Φινλανδός υπουργός Εξωτερικών Πέκα Χααβίστο συναντήθηκε το Σάββατο με τον Τούρκο ομόλογό του στο Βερολίνο, στο περιθώριο της συνόδου των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, και φάνηκε ότι δεν ανησυχεί. «Σε καταστάσεις όπως αυτή χρειαζόμαστε λίγη υπομονή και πρέπει να κάνουμε τα πράγματα βήμα-βήμα», είπε ο Χααβίστο, τονίζοντας ότι είχε πολύ καλές συνομιλίες με τον Τσαβούσογλου. «Η Τουρκία εξέφρασε τη θετική της στάση απέναντι στη Φινλανδία σε αυτές τις συνομιλίες. Ας δούμε λοιπόν πώς θα συνεχιστεί η διαδικασία και η συζήτηση», πρόσθεσε ο Φινλανδός υπουργός Εξωτερικών. Αλλωστε, λίγο νωρίτερα είχε προλάβει ο εκπρόσωπος του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν, με συνέντευξή του στο Reuters να στρογγυλέψει την δήθεν απειλή του Τούρκου προέδρου: «Δεν κλείνουμε την πόρτα», τόνισε ο Καλίν, στέλνοντας σαφώς το μήνυμα του «παζαρέματος».<br /><br />Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι πριν λίγες ημέρες άνοιξε προξενείο της Φινλανδίας στην Καισάρεια και ο Φινλανδός πρέσβης στην Αγκυρα, Αρι Μάκι τόνισε: «Η Φινλανδία και η Τουρκία έχουν αυτή τη στιγμή εξαιρετικά ιδανικές σχέσεις. Οι αμοιβαίες μας σχέσεις έχουν φτάσει στο υψηλότερο σημείο στην ιστορία. Ο Υπουργός Εξωτερικών μας επισκέφθηκε την Τουρκία δύο φορές, μόνο εφέτος”.Μιλάει έτσι ένας πρεσβευτής που ξέρει ότι η Τουρκία θα βάλει βέτο την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ;<div><br />Ο Τσαβούσογλου στην Ουάσιγκτον<br /><br />Το «σχέδιο» Ερντογάν βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη: Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών σχεδιάζει να μεταβεί στην Ουάσιγκτον στα μέσα της εβδομάδας για να συνεχίσει το παζάρι με την υπερδύναμη. Με ένα και μόνο στόχο: Να δείξει ότι η Αγκυρα δεν είναι δεδομένη και η Αμερική πρέπει να προσφέρει ανταλλάγματα. Ενισχύοντας το προφίλ της Τουρκίας και προσωπικά του Ερντογάν. Η υποστήριξη της Τουρκίας προς την Ουκρανία, ιδίως μέσω της εξαγωγής οπλισμένων μη επανδρωμένων αεροσκαφών, σε συνδυασμό με έναν διπλωματικό ακτιβισμό για να διευκολυνθεί μια «κατάπαυση του πυρός» και να ξεκινήσει μια ειρηνευτική διαπραγμάτευση μεταξύ Κιέβου και Μόσχας, προσφέρουν στην Άγκυρα την ευκαιρία να ενισχύσει τη θολή εικόνα της στην Ουάσιγκτον. Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν γνωρίζει ότι έχει ισχυρά χαρτιά στα χέρια του στην ουκρανική κρίση που θα μπορούσαν να πείσουν το Κογκρέσο να άρει τις κυρώσεις που εμποδίζουν την αγορά 40 νέων μαχητικών F-16 και την αναβάθμιση άλλων 80 παλιότερων από τη Lockheed Martin, αξίας 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων.<br /><br />Η κυβέρνηση Μπάιντεν επιθυμεί άλλωστε να ικανοποιήσει το αίτημα της Τουρκίας, εκτιμώντας ότι έτσι ο Ερντογάν θα πάψει να κοιτάζει προς τον Πούτιν και θα επιστρέψει στο δυτικό «μαντρί». Κάτι,πραγματικά αμφίβολο, καθώς ο Τούρκος πρόεδρος δείχνοντας ότι δεν είναι «δεδομένος», εκβιάζει την Αμερική και το ΝΑΤΟ, συνήθως όμως, επιτυγχάνοντας τους στόχους του.<br /><br />Ο Τσαβούσογλου θα επιχειρήσει μάλιστα να αντιστρέψει το αντι-τουρκικό κλίμα που κυριαρχεί στο αμερικανικό Κογκρέσο, προκειμένου να αρθούν οι αντιρρήσεις για τον εξοπλισμό και εκσυγχρονισμό της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Θα επιτύχει στο ταξίδι του ο Τσαβούσογλου; Ποιος θα νικήσει: ο πρόεδρος Μπάιντεν ή ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ- πρόεδρος της πανίσχυρης Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας-που αντιδρά στα τουρκικά σχέδια; Δύσκολη η εξίσωση, καθώς το κλίμα αλλάζει στην Ουάσιγκτον, που ενόψει της διαφαινόμενης μακράς αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, θέλει να εντάξει όλο και περισσότερο στους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Όπως δήλωσε άλλωστε εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, «οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Τουρκία έχουν μακροχρόνιους και βαθείς διμερείς αμυντικούς δεσμούς και η συνεχιζόμενη διαλειτουργικότητα της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ παραμένει προτεραιότητα».</div><div><br />Στο βωμό των εκλογών<br /><br />Την ίδια ώρα όμως θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους ότι η Τουρκία εισέρχεται σε προεκλογική περίοδο και ο Ερντογάν θα δημιουργεί τεχνητές κρίσεις στην εξωτερική πολιτική για να ανακτήσει με εθνικιστικούς όρους την χαμένη εκλογική του βάση, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Όπως γράφει η τουρκική ιστοσελίδα «Τ24», πρέπει να θεωρείται δεδομένη «η ανατολίτικη πονηριά στο Μπέσττεπε (Προεδρικό Μέγαρο), στην Αγκυρα». Φυσικά, ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει την δήθεν κόντρα με το ΝΑΤΟ, προβάλλοντάς την στο εσωτερικό της χώρας ως μεγάλο κέρδος. Το πρόβλημα για τον Τούρκο πρόεδρο- γράφει η ιστοσελίδα Τ24 «δεν είναι τα κύρια συμφέροντα της χώρας, αλλά η κατάκτηση μερικών μονάδων στις δημοσκοπήσεις στο εσωτερικό”…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.naftemporiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν στο παζάρι του ΝΑΤΟ.

Του Μιχάλη Ψύλου Λίγα 24ωρα πριν την άφιξη του Ελληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, προσπάθη...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα δείξει ο Ερντογάν το αληθινό του πρόσωπο ασκώντας ΒΕΤΟ στο ΝΑΤΟ;

<a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/10/erdogan-skia-slpress.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/10/erdogan-skia-slpress.jpg" width="778" /></a><br /><br /><b>Νίκος Κωνσταντάρας</b><br />Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι εθισμένος στον τζόγο. Δεν μπορεί να αντισταθεί σε οποιαδήποτε πρόκληση, στον πειρασμό να επιδιώξει κέρδη με ριψοκίνδυνες κινήσεις και προσωπικές εμμονές. Τα προβλήματα της τουρκικής οικονομίας είναι καθημερινή επιβεβαίωση του τιμήματος αυτής της έξης. Το παρατηρούμε και στη λυκοφιλία με τη Ρωσία, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, και όπου η ολομέτωπη σύγκρουση οδήγησε σε αδιέξοδο γι’ αυτόν. Τώρα, όμως, εν μέσω πολλαπλών οικονομικών και πολιτικών καταιγίδων, ο Ερντογάν αποτολμά το πιο επικίνδυνο στοίχημά του, απειλώντας με βέτο την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Η επικείμενη σύγκρουση θα είναι καθοριστική για το μέλλον και της Ατλαντικής Συμμαχίας και της Τουρκίας.<br /><br />Η ένταξη στο ΝΑΤΟ το 1952 αποτελεί θεμέλιο λίθο της τουρκικής πολιτικής, ο ισχυρότερος δεσμός με τη Δύση μέσα στην πολυτάραχη πορεία της χώρας. Ο,τι και αν συνέβαινε στο εσωτερικό ή στις σχέσεις με άλλες χώρες, η ιδιότητα του μέλους της Συμμαχίας παρέμενε σταθερή. Ασφαλώς, αυτό συνέφερε το εκάστοτε τουρκικό καθεστώς, είτε ενισχύοντας το στρατιωτικό κατεστημένο, πριν το τσακίσει ο Ερντογάν, είτε επιτρέποντάς του να αξιοποιεί την ιδιότητα αυτή για να στηρίζει την πολιτική στρατιωτικοποίησης της εξωτερικής πολιτικής. <div><br /></div><div>Οσο η η Τουρκία απειλούσε κυρίως τους Κούρδους, την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Συρία, το Ιράκ και άλλες χώρες της περιοχής, οι άλλοι σύμμαχοί της (και της Ελλάδας) είχαν την πολυτέλεια να αδιαφορούν, πείθοντας εαυτούς ότι κάθε μία απ’ αυτές τις περιπτώσεις ήταν ιδιαίτερη και υπερβολικά πολύπλοκη για να τους απασχολήσει. Εως και την κυνική «ουδετερότητα» της Τουρκίας ανέχονται απ’ όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία, με το σκεπτικό ότι η Τουρκία παραμένει πιο χρήσιμη ως «μερικώς» σύμμαχος παρά πλήρως αυτονομημένη. Παρά την ένταση μεταξύ Αγκυρας και Ουάσιγκτον τα τελευταία χρόνια, κυρίως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, οι ΗΠΑ ευελπιστούν να κρατήσουν την Τουρκία σε δυτική τροχιά. Ετσι, ανέχονται την κατάργηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, την επιθετικότητα εναντίον της Ελλάδας, την εισβολή και κατοχή μέρους της Κύπρου, της Συρίας και του Ιράκ. Παρά τη διακομματική οργή εναντίον του Ερντογάν στην Ουάσιγκτον, πριν από λίγες ημέρες ο Μπάιντεν πρότεινε στο Κογκρέσο την πώληση νέων F-16 στην Τουρκία και την αναβάθμιση άλλων.<br /><br />Εάν η Βορειοατλαντική Συμμαχία δεν εντάξει τη Σουηδία και τη Φινλανδία στους κόλπους της, θα χάσει κάθε αξιοπιστία και λόγο ύπαρξης.<br /><br />Ενδεχόμενο βέτο της Τουρκίας στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ θα διαλύσει και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις των συμμάχων ότι μπορούν να ανέχονται τη συμπεριφορά της Αγκυρας χωρίς κόστος στους ίδιους. Την ώρα που δύο χώρες με ισχυρότατες ένοπλες δυνάμεις και μακρά παράδοση ουδετερότητας αισθάνονται τόσο άμεση τη ρωσική απειλή που σπεύδουν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία, η οποία προβάλλει την υστερόβουλη ουδετερότητά της ως αρετή, επιχειρεί να εμποδίσει την ένταξή τους και να αποκομίσει οφέλη από το μακελειό στην Ουκρανία. Ο Ερντογάν πιστεύει ότι με αυτή την κίνηση θα ικανοποιήσει το εσωτερικό κοινό, ισχυριζόμενος ότι η Σουηδία και η Φινλανδία στηρίζουν Κούρδους και άλλους «τρομοκράτες», ενώ, αποκλείοντάς τες από το ΝΑΤΟ, κρατάει μακριά δύο χώρες που θα τον πίεζαν για την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία. Οπότε, σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, ο Ερντογάν κερδίζει ψήφους είτε ενδώσουν οι υποψήφιες χώρες και σκληρύνουν τη στάση τους εναντίον των «τρομοκρατών» είτε αποτρέψει την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Επιπλέον, ο Ερντογάν ίσως πιστεύει ότι μπορεί να εκβιάσει τις ΗΠΑ να του προσφέρουν ανταλλάγματα για να άρει το βέτο – όπως, π.χ., την προμήθεια νέων F-16 ή και F-35.<br /><br />Κινούμενη ως «μη δεδομένος σύμμαχος» (όπως προτείνει στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας), η Τουρκία ενδεχομένως να ανακαλύψει ότι ενώ κάποιες στιγμές ο εκβιασμός μπορεί να είναι κερδοφόρος, σε άλλες ο κίνδυνος για το θύμα είναι τόσο μεγάλος που μόνη του επιλογή είναι να στραφεί εναντίον της πηγής της απειλής. Το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε καθοριστική στιγμή. Εάν δεν εντάξει τη Σουηδία και τη Φινλανδία στους κόλπους του, θα χάσει κάθε αξιοπιστία και λόγο ύπαρξης, ενθαρρύνοντας περαιτέρω την αυτοκρατορική βουλιμία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Πριν από 83 χρόνια η Σοβιετική Ενωση επιχείρησε ανεπιτυχώς να καταλάβει τη Φινλανδία. Η σημερινή απειλή λαμβάνεται σοβαρά εκεί. Επίσης, δεν διαφεύγει την προσοχή κανενός ότι η τακτική του Ερντογάν εξυπηρετεί τον Ρώσο πρόεδρο, είτε όταν αγοράζει ρωσικά όπλα είτε όταν επιχειρεί να εμποδίσει τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, στην Ανατολική Ευρώπη και στη Βαλτική πριν από λίγα χρόνια, στο ζήτημα της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας σήμερα.<br /><br />Στις ομάδες, τα μέλη συσπειρώνονται για να εξαλείψουν ό,τι απειλεί τη συνοχή τους. Ετσι και στο ΝΑΤΟ. Οσο η Τουρκία απειλούσε μόνο ένα μέλος, αλλά και λαούς «εκτός ομάδας» (όπως οι Κούρδοι), τα υπόλοιπα μέλη το ανέχονταν, παρά την επισήμανση του Εμανουέλ Μακρόν πως η τουρκική συμπεριφορά έδειχνε ότι το ΝΑΤΟ ήταν «κλινικά νεκρό». Τώρα που η απειλή αφορά την ίδια την ομάδα, ο Τούρκος πρόεδρος θα μάθει τα όρια της αυταπάτης. Θα δει ότι δεν μπορεί να ρίχνει συνεχώς ζαριές χωρίς συνέπειες για τη χώρα του και για τον ίδιο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Θα δείξει ο Ερντογάν το αληθινό του πρόσωπο ασκώντας ΒΕΤΟ στο ΝΑΤΟ;

Νίκος Κωνσταντάρας Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι εθισμένος στον τζόγο. Δεν μπορεί να αντισταθεί σε οποιαδήποτε πρόκληση, στον πειρασμό να επ...

Διαβάστε την συνέχεια