Η πρακτική της εισβολής της Τουρκίας σε ξένες χώρες, μπορεί να τερματιστεί μετά τον Τραμπ

<img height="471" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/01/Capture-7.jpg" width="640" /><br /><br />Η Τουρκία φοβάται ότι ο εκλεγμένος Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και η ομάδα του δεν θα επιτρέψουν στην Άγκυρα να συνεχίσει να δρα ανενόχλητη εναντίον πάντων<br /><br /><b>SETH J. FRANTZMAN</b><br /><br />Όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τις εκλογές το 2016, πολλές ξένες χώρες αναρωτήθηκαν τι είδους εξωτερική πολιτική θα μπορούσε να ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ. Τότε μια χώρα είχε ήδη αρχίσει να βάζει τα αυγά της στο καλάθι του Trump.<br /><br />Το καθεστώς της Άγκυρας, με επικεφαλής το κόμμα του ΑΚΡ του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θεωρούσε την εσωστρεφή του Τραμπ ως μέσο για να εκπληρώσει τους δικούς της στόχους. Η Τουρκία θα ζητούσε την ανοχή από φίλους στην Ουάσινγκτον για να ξεκινήσει μια μαζική στρατιωτική εισβολή και εθνοκάθαρση των αντιπάλων της στη Συρία και σε ολόκληρη την περιοχή.<br /><br />Τώρα τα πράγματα μπορεί να αλλάζουν. Αμερικανοί αξιωματούχοι, όπως ο Τζέιμς Τζέφρι και ο Τζόελ Ρέιμπερν, έχουν αποχωρήσει από τις θέσεις που είχαν στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, σηματοδοτώντας ότι τα βασικά πρόσωπα των τελευταίων ετών έχουν φύγει. Ο ηγέτης της Τουρκίας βασίστηκε στο ότι είχε απεριόριστη πρόσβαση στη διοίκηση του Τραμπ. Τώρα υπάρχουν πολιτικές αλλαγής στην Ουάσιγκτον.<br /><br />Κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, επετράπη στην Τουρκίατη, συχνά με την έγκριση της κυβέρνησης Τραμπ, να επιτεθεί σε διαδηλωτές στην Ουάσινγκτον, να εισβάλει στο Αφρίνη στη Συρία, να απειλήσει τους εταίρους του ΝΑΤΟ, να φιλοξενήσει τη Χαμάς, να στρατολογήσει τους Σύριους που έχουν πληγεί από τη φτώχεια ως μισθοφόρους, να ενθαρρύνει έναν πόλεμο εναντίον των Αρμενίων, να απειλεί ακόμα και τα αμερικανικά στρατεύματα στη Συρία.<br /><br />Τώρα, όμως, οι βασικοί σύμμαχοι της Τουρκίας στην Ουάσινγκτον αποχωρούν από την εξουσία, συμπεριλαμβανομένων απεσταλμένων και φίλων στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ που ενδυνάμωναν τον αυταρχισμό και την επιθετικότητα της Άγκυρας.<br /><br />Η Τουρκία φοβάται ότι ο εκλεγμένος Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και η ομάδα του ενδέχεται να μην δέχονται τις εισηγήσεις της Άγκυρας και να μην καλωσορίσουν τις απειλές της. Η Τουρκία έχει σταματήσει την επιθετική συμπεριφορά της από τη στιγμή που έμαθε τη νίκη του Μπάιντεν, ενώ εκμεταλλεύθηκε το κενό ελέγχου για να επιτεθεί σε άλλους.<br /><br />Για χρόνια, η Τουρκία μετατοπίστηκε από το στόχο της να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που θα απαιτούσε να σέβεται την ελευθεροτυπία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με αποτέλεσμα τώρα να έχει γίνει ένα πιο αυταρχικό κράτος. Η Άγκυρα είναι η μεγαλύτερη φυλακή δημοσιογράφων στον κόσμο σήμερα.<br /><br />Μέχρι το 2016 σχετικά με την εξωτερική πολιτική, η Τουρκία ήταν διστακτική στη χρήση βίας, προτιμώντας να μην έχει εχθρούς και να συνεργαστεί με χώρες σε ολόκληρη την περιοχή. Το AKP της Τουρκίας είχε φτάσει ακόμη στην εξουσία επιδιώκοντας συμφιλίωση με την κουρδική μειονότητα της χώρας και με την Αρμενία. Η Τουρκία είχε συνεργαστεί με το Ισραήλ σε συζητήσεις με τη Συρία.<br /><br />Ήταν το 2016 που άλλαξαν όλα. Έκτοτε ο ηγέτης της Τουρκίας επιδιώκει απόλυτη εξουσία, συλλαμβάνοντας δημοσιογράφους της αντιπολίτευσης και επιδιώκοντας να ανατρέψει τα εκλογικά αποτελέσματα που είχαν επιτρέψει στο Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP) να κερδίσει την είσοδο στο κοινοβούλιο και να κερδίσει πολλούς δήμους.<br /><br />Ο Τραμπ ήταν το κλειδί για μια ανεξέλεγκτη Τουρκία, χωρίς έλεγχο ή ισορροπία στη συμπεριφορά της. Για να φτάσει στον Τραμπ, η Τουρκία έθεσε σε λειτουργία τους λομπίστες της στην Ουάσινγκτον και συνεργάστηκε με βασικές φωνές, από δεξαμενές σκέψης έως δεξιούς φίλους, για να λάβει μια πρόσκληση στο DC. Ο Ερντογάν έφτασε εκεί τον Μάιο του 2017. Ένιωσε τόσο ενισχυμένος από τον Λευκό Οίκο, που έστειλε τη δική του προεδρική ασφάλεια για να επιτεθεί σε ειρηνικούς διαδηλωτές των ΗΠΑ κοντά στην κατοικία του Τούρκου πρέσβη.<br /><br />Αυτό ήταν άνευ προηγουμένου στην αμερικανική ιστορία. Μπορεί μερικές φορές οι διαμαρτυρίες να απαγορεύονται στο εξωτερικό, αλλά οι διαδηλωτές έχουν το δικαίωμα να συγκεντρώνονται ειρηνικά στις ΗΠΑ και να διαμαρτύρονται για ξένους ηγέτες. Τώρα το μήνυμα ήταν ότι στην καρδιά της Ουάσινγκτον, η Τουρκία είχε τον έλεγχο στα πράγματα.<br /><br />Η επίθεση εναντίον των διαδηλωτών ήρθε καθώς η Τουρκία έκανε εκκαθαρίσεις σε εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους και άλλους, κατηγορώντας τους ότι είναι «τρομοκράτες» και «συνωμότες πραξικοπήματος». Οι φίλοι της Άγκυρας στην Ουάσιγκτον διέδωσαν επίσης ιστορίες για το «βαθύ κράτος» που υπάρχει στις ΗΠΑ, όπως είπαν ότι υπήρχε και στην Τουρκία και ισχυρίστηκαν ότι αυτό το «βαθύ κράτος» επιδιώκει να υπονομεύσει τον Τραμπ.<br /><br />Εν τω μεταξύ, ένα δημοψήφισμα που έγινε στην Τουρκία έδωσε επίσης στον Τούρκο Πρόεδρο περισσότερη δύναμη. Η Άγκυρα ζήτησε άμεση πρόσβαση στον Τραμπ, πρώτα μέσω του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, Μάικλ Φλίν, και στη συνέχεια απέκτησε άμεση πρόσβασης. Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον θα αποκαλύψει αργότερα πώς η αμερικανική κυβέρνηση φάνηκε να λαμβάνει εντολές από το καθεστώς του Ερντογάν, συμπεριλαμβανομένης της απόρριψης των κατηγοριών εναντίον της μεγάλης κρατικής Halkbank της Τουρκίας. Αυτές οι αποκαλύψεις φανεώρνουν διαφθορά και άλλα στοιχεία στην υπόθεση, σύμφωνα με δημοσιεύματα στη Washington Post, το ABC και άλλα ΜΜΕ.<br /><br />Τον Ιανουάριο του 2018, η Τουρκία στρατολόγησε αντάρτες από τα συριακά μέτωπα για να πολεμήσει τους Κούρδους στη Συρία. Στόχος ήταν να τερματίσει τη συριακή εξέγερση εναντίον του καθεστώτος του Άσαντ και να στρέψει τους Σύριους να πολεμήσουν εναντίον των Κούρδων, για τους οποίους ισχυρίστηκε η Άγκυρα ότι είναι «τρομοκράτες» στη Συρία.<br /><br />Δεν υπήρχαν «τρομοκράτες» στην κουρδική περιοχή του Αφρίν, αλλά η Τουρκία επιτέθηκε στην περιοχή αυτή της ΒΔ Συρίας, έστειλε τους Σύριους αντάρτες για να τη λεηλατήσουν και στη συνέχεια την εκκαθαρίσουν από τους Κούρδους. Οι γυναίκες απομακρύνθηκαν συστηματικά από όλες τις κυβερνητικές θέσεις στις περιοχές που είναι υπό την κατοχή της Τουρκίας και πολλές γυναίκες απήχθησαν σε μυστικές φυλακές που διευθύνονταν από τους εξτρεμιστικούς συμμάχους της Τουρκίας στη Συρία.<br /><br />Η καταστροφή του Αφρίν ήταν μόνο το πρώτο βήμα. Η Τουρκία αισθάνθηκε ότι η αμερικανική κυβέρνηση ήταν τόσο υπέρ της Τουρκίας, που η Άγκυρα θα μπορούσε να κάνει τις ΗΠΑ να εγκαταλείψουν ακόμη και τους εταίρους της στη Συρία, τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Σε συνεργασία με το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, το οποίο ήθελε να εξευτελίσει τις επιτυχημένες επιχειρήσεις του Πενταγώνου και της Κεντρικής Διοίκησης στην ανατολική Συρία, η Τουρκία διέταξε τον Τραμπ να αποσύρει τις αμερικανικές δυνάμεις. Ποτέ στην ιστορία ένας αμερικανός σύμμαχος του ΝΑΤΟ δεν απείλησε αμερικανικά στρατεύματα και βομβάρδισε τις δυνάμεις του. Αλλά η Άγκυρα κατάλαβε ότι αυτή η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα αρνιόταν τίποτε στην Τουρκία.<br /><br />Για να πουλήσει την εξωτερική πολιτική της σε κύκλους της DC, η Τουρκία κατάλαβε ότι οι δεξιές φωνές στις ΗΠΑ τείνουν να είναι αντι-Ιράν καθώς και επικριτές των πολιτικών του Ομπάμα. Η Άγκυρα πούλησε την επίθεσή της στους Κούρδους στη Συρία ως έναν τρόπο για να βελτιώσει τις «πολιτικές της εποχής του Ομπάμα».<br /><br />Εν τω μεταξύ, η Τουρκία συνεργάστηκε με την Τεχεράνη και τη Μόσχα, αγοράζοντας το σύστημα αεροπορικής άμυνας S-400 από τη Ρωσία και επιδιώκοντας μια συμφωνία με το Ιράν για τη Συρία που θα απομονώσει την Αμερική και δεν θα συμπεριλάβει τις δυνάμεις εταίρους των ΗΠΑ στις διαπραγματεύσεις της Συρίας.<br /><br />Στο DC, το τουρκικό λόμπι ισχυρίστηκε ότι η Άγκυρα ήταν προπύργιο ενάντια στη Ρωσία και αντιμετώπιζε το Ιράν. Για τον Τραμπ, η Τουρκία είχε ένα διαφορετικό μήνυμα: Θα έσωζε τα χρήματα των ΗΠΑ με την αντιμετώπιση του ISIS. Στην πραγματικότητα, το καθεστώς της Άγκυρας υποστήριζε το ISIS επιτρέποντας στους μαχητές του να διέρχονται μέσω της Τουρκίας στο Ιντλίμπ της Συρίας, το οποίο κατέχουν εξτρεμιστές τουρκικής υποστήριξης.<br /><br />Η απαίτηση της Τουρκίας που έκανε τις ΗΠΑ να αποχωρήσουν από μέρος της βόρειας Συρίας τον Οκτώβριο του 2019 – κατέληξε με τη Ρωσία, το Ιράν και το συριακό καθεστώς να κερδίζουν έδαφος. Ωστόσο, η Άγκυρα πούλησε την πολιτική ως αποδόμηση των πολιτικών του Ομπάμα και ότι ήταν εναντίον του Ιράν. Αντ ‘αυτού, οι Αμερικανοί στρατιώτες διατάχθηκαν να αποσυρθούν και οι Κούρδοι πολίτες βομβαρδίστηκαν από την Τουρκία.<br /><br />Οι απειλές της Άγκυρας συνεχίστηκαν το 2020.<br />Φιλοξενούσε τη Χαμάς και υποδέχτηκε δύο φορές με κόκκινα χαλιά τους ηγέτες της τρομοκρατικής οργάνωσης<br />Καθαίρεσε 60 δήμαρχους του HDP από πόλεις που κατοικούνται από Κούρδους<br />Επέβαλε πολυετείς ποινές φυλάκισης σε δημοσιογράφους και πολιτικούς της αντιπολίτευσης<br /><br />Επίσης, όλα αυτά τα έκανε γνωρίζοντας ότι είχε ένα κενό ελέγχου από την Ουάσινγκτον για να συντρίψει την όποια διαφωνία και να απειλήσει άλλες χώρες. Η Τουρκία απείλησε την Ελλάδα, ισχυρίστηκε ότι θα χρησιμοποιήσει πρόσφυγες από τη Συρία εναντίον της Ελλάδας, παρενόχλησε ελληνικά πλοία και έπειτα έστειλε Σύριους να πολεμήσουν στη Λιβύη, παραβιάζοντας τις κυρώσεις του ΟΗΕ.<br /><br />Στη συνέχεια, η Τουρκία παρακίνησε το Αζερμπαϊτζάν να επιτεθεί Αρμενίων στο ΝαγκόρνΟ-Καραμπάχ. Εξ αιτίας της εξωφρενικής εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, τουλάχιστον 300.000 άνθρωποι έχουν υποστεί εθνοκάθαρση στη Συρία σε περιοχές υπό την κατοχή της Άγκυρας, ενώ δεκάδες χιλιάδες Αρμένιοι έχουν υποστεί εθνοκάθραση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Κούρδοι και Αρμένιοι δολοφονήθηκαν, αποκεφαλίστηκαν και απήχθησαν.<br /><br />Η Άγκυρα πυροδότησε ακόμη και τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία ωθώντας την υποκίνηση ενάντια στο Παρίσι. Κατηγόρησε επίσης το Ισραήλ ότι ήταν παρόμοιο με τη ναζιστική Γερμανία και απείλησε να «απελευθερώσει» την Ιερουσαλήμ από τον έλεγχο του Ισραήλ.<br /><br />Πολλά από την ολοένα και πιο αυταρχική και στρατιωτική συμπεριφορά της Τουρκίας έγιναν με αμερικανική υποστήριξη ή συγκατάθεση τα τελευταία χρόνια, μια μεγάλη απόκλιση από τη συνήθη εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.<br /><br />Μια λιγότερο χαοτική διοίκηση, στην οποία ο πρόεδρος δεν λαμβάνει τηλεφωνικές κλήσεις και παραγγελίες από την Άγκυρα, μπορεί να είχε συνεργαστεί με το δικό του Πεντάγωνο, το υπουργείο Εξωτερικών και τους συμμάχους του όταν η Τουρκία ζήτησε απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων. Αντ ‘αυτού, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε δύο φορές αποχώρηση από τη Συρία χωρίς καν να ενημερώσει τους βασικούς συμμάχους των ΗΠΑ.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η πρακτική της εισβολής της Τουρκίας σε ξένες χώρες, μπορεί να τερματιστεί μετά τον Τραμπ

Η Τουρκία φοβάται ότι ο εκλεγμένος Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και η ομάδα του δεν θα επιτρέψουν στην Άγκυρα να συνεχίσει να δρα ανενόχλητη εναντί...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι κρίσιμες πτυχές των διερευνητικών

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/01/MITSOTAKIS-ERDOGAN.jpg"><img height="335" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2021/01/MITSOTAKIS-ERDOGAN.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Aλέξανδρος Τάρκας</b><br />Η επανάληψη των διερευνητικών συνομιλιών στις 25 Ιανουαρίου αποτελεί την αφετηρία μίας μακράς πορείας, η οποία θα καταλήξει είτε σε ρήξη με ανυπολόγιστες συνέπειες είτε στη δρομολόγηση ενός -όπως θα φιλοτεχνηθεί- «ιστορικού συμβιβασμού» που θα ισοδυναμεί με παραίτηση της Ελλάδας από αναφαίρετα, βάσει του διεθνούς δικαίου, κυριαρχικά δικαιώματα.<br /><br />Στην παρούσα φάση, κανένας Έλληνας ή ξένος αξιωματούχος δεν δύναται να προβλέψει την ακριβή κατάληξη των διερευνητικών. Οι ειρηνικές ή θερμές εξελίξεις εξαρτώνται, σε μεγάλο βαθμό, από τη βούληση περί «ζωτικού χώρου» και τους τακτικισμούς του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν. Επίσης, οι λεγόμενες «κόκκινες γραμμές» της Ελλάδας εξαρτώνται από το ρίσκο που θέλει να αναλάβει ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης ενώπιον της ίδιας της Ιστορίας, του (πιο συγκρατημένου) υπουργείου Εξωτερικών και της βάσης της παράταξής του.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, οι κρίσιμες πτυχές των επικείμενων διερευνητικών συνοψίζονται στα ακόλουθα σημεία:<br />Ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας με την Άγκυρα πρέπει να υπάρχουν και διάλογος πρέπει να γίνεται, ώστε η ένταση να εκτονώνεται. Βασική προϋπόθεση όμως είναι η ύπαρξη ξεκάθαρης ατζέντας, όπως επί Κων. Καραμανλή πριν και μετά το Πρακτικό της Βέρνης του 1976 και επί Αν. Παπανδρέου πριν και μετά το Μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ του 1988. Αντίθετα, οι συνομιλίες Μητσοτάκη-Γιλμάζ του 1991 και οι αντίστοιχες Πάγκαλου-Γκιονενσάι και Σημίτη-Ντεμιρέλ, Σημίτη-Ετσεβίτ στα τέλη της δεκαετίας του ’90 αποτελούν κακό οδηγό. Σήμερα, ξεκάθαρη ατζέντα δεν υπάρχει.<div><br />Ο πρωθυπουργός, και κυρίως η χώρα, υπέστησαν βατερλό κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου, όταν απορρίφθηκαν οι κυρώσεις κατά της Άγκυρας. Τουλάχιστον, εκκρεμεί η έκθεση επί των σχέσεων Ε.Ε.-Τουρκίας στη σύνοδο του Μαρτίου, οπότε ο κ. Ερντογάν έχει συμφέρον να παρουσιάζει εικόνα διαλλακτικότητας. Η αλήθεια είναι ότι, ανεξάρτητα από τα σοβαρότατα λάθη του Μεγάρου Μαξίμου, μία επίμονη ελληνική άρνηση επί του διαλόγου θα έδινε διεθνώς την εικόνα ότι η Αθήνα βρίσκεται εν αδίκω.</div><div><br />Κατά τις διερευνητικές της περιόδου 2002-2016, εξαντλήθηκε η θεματολογία. Καμία από τις δύο πλευρές δεν έχει να προσθέσει κάτι πέραν της τουρκικής θρασύτητας από το μνημόνιο με τη Λιβύη του Νοεμβρίου 2019 ως σήμερα. Επομένως, η ώρα των αποφάσεων ίσως είναι κοντά.<br />Μέχρι το 2016, ο διάλογος ήταν άτυπος και χωρίς πίεση. Τώρα, οι διερευνητικές τείνουν να αποκτήσουν διάσταση πραγματικής διαπραγμάτευσης ή θα οδηγήσουν σε αυτήν. Η Ελλάδα θα βρεθεί ενώπιον σκληρών διλημμάτων, καθώς η Τουρκία μόνον να κερδίσει έχει από «ειδικές λύσεις» για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.</div><div><br />Ο κ. Ερντογάν και ο υπουργός Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου δεν προέβησαν σε χειρονομίες καλής θέλησης πριν από τις διερευνητικές, όπως ήλπιζε το Μαξίμου. Απέσυραν το Oruc Reis μόνον αφού ολοκλήρωσε τις έρευνές του στην Ανατολική Μεσόγειο και ενόψει άλλων προγραμματισμένων εργασιών στη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τα μέσα Ιουνίου 2021.</div><div><br />Συντηρείται μία «δημιουργική ασάφεια», ως προς τις διαδικασίες που θα εξελίσσονται παράλληλα με τις διερευνητικές, επαναλαμβάνοντας το «βαρουφάκειο» λάθος του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Γιατί η Άγκυρα, βάσει της συμφωνίας των συμβούλων Ελ. Σουρανή και Ι. Καλίν του Ιουλίου 2020, ζητεί να επαναληφθούν οι πολιτικές διαβουλεύσεις σε επίπεδο γ.γ. των υπουργείων Εξωτερικών και οι συζητήσεις μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των Γενικών Επιτελείων. Πρόσθετα ΜΟΕ δεν θα είναι υπέρ των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, όταν μάλιστα ασκούνται πιέσεις για σχετικές συζητήσεις και στο ΝΑΤΟ.</div><div><br />Δυστυχώς, το Στέητ Ντηπάρτμεντ αξιολογεί πως η Άγκυρα έχει «ειλικρινή διάθεση» για διάλογο και διαμηνύει πως δεν πρέπει να χαθεί η «ευκαιρία» από την ελληνική πλευρά. Δεν αναμένεται αλλαγή στάσης της Ουάσιγκτον ακόμα και αν η Άγκυρα καταθέσει εξοργιστικές προτάσεις στη διάρκεια των διερευνητικών.</div><div><br />Το Βερολίνο, παρά τους εξευτελισμούς στις διμερείς σχέσεις του με την Άγκυρα, επιμένει πως τα συμφέροντα της Δύσης δεν επιτρέπουν να δυσαρεστείται ο κ. Ερντογάν. Γι΄αυτό και αποκλείει την επιβολή κυρώσεων της Ε.Ε. εκτός ίσως της ένταξης ελάχιστων προσώπων και εταιριών στη λίστα των απλών περιοριστικών μέτρων.</div><div><br />Η Άγκυρα ρίχνει στο τραπέζι την ιδέα ανεπίσημου μορατόριουμ ερευνών υδρογονανθράκων εκ μέρους της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας. «Πρωτότυπη» ιδέα ως προς την ερμηνεία του διεθνούς δικαίου, ξεχνώντας την ίδια στιγμή την ανάγκη μορατόριουμ στρατιωτικών δραστηριοτήτων.<br />Οι παράλληλες εξελίξεις στο Κυπριακό δεν μπορούν να παραγνωρίζονται. Αναρωτιέται κανείς αν μπορεί να υπάρξει ελληνοτουρκική φιλία, όταν η Άγκυρα μιλά -ανοιχτά πια- για δύο κράτη στην Κύπρο με το ένα εξ αυτών να της επιτρέπει και επηρεασμό αποφάσεων της Ε.Ε.!</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι κρίσιμες πτυχές των διερευνητικών

Aλέξανδρος Τάρκας Η επανάληψη των διερευνητικών συνομιλιών στις 25 Ιανουαρίου αποτελεί την αφετηρία μίας μακράς πορείας, η οποία θα καταλήξε...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία και Πακιστάν σε συζητήσεις υψηλού επιπέδου για μεταφορά πυρηνικής τεχνογνωσίας

<img src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/08/resized_d5c25-e32443deresized_e251d50ee2d1bturkeypakistanshutterstocknov51.jpg" /><br /><br />Να σημειωθεί πως η Κίνα σε συνεργασία με το Πακιστάν και την Τουρκία, βρίσκονται εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία σε κοινό πρόγραμμα ανάπτυξης βαλλιστικών πυραύλων και γενικότερα πυραυλικών τεχνολογιών. Η ”τουρκικής” κατασκευής πύραυλοι Bora που παρουσιάστηκαν προ δύο εβδομάδων από τον τουρκικό στρατό και φαίνεται να τοποθετήθηκαν στα παράλια της Μικράς Ασίας αποτελούν προϊόν της προαναφερθείσας συνεργασίας. Στον τεχνολογικό τομέα (όπως έχουμε ξανα-αναφέρει από το infognomon), η Τουρκία είναι μία από τις λίγες χώρες που διεξάγεται συνεχώς βιομηχανική κατασκοπεία από τις ΗΠΑ και την Κίνα, με σκοπό την υποκλοπή Κινεζικών πυραυλικών τεχνολογιών, αλλά και την υποκλοπή δεδομένων κατασκευής για τα F-35. <br /><br />ΝΕΟ ΔΕΛΧΙ: Η ταχεία παραγωγή και διάδοση πυρηνικών και πυραυλικών τεχνολογιών από την Τουρκία αποτέλεσε μείζονα ανησυχία για τις δημοκρατικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο. Έχει απειλήσει την ειρήνη και την ηρεμία των χωρών από τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό έως τη Μέση Ανατολή. Μια σειρά πρόσφατων εξελίξεων προσέλκυσε τα μάτια του κόσμου σε ένα αναδυόμενο φαινόμενο όπου ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν ασχολείται με τις πυρηνικές και πυραυλικές τεχνολογίες του Πακιστάν για να εκπληρώσει τις γεωπολιτικές του φιλοδοξίες. Η τελευταία εξέλιξη της σειράς είναι η Ομάδα Στρατιωτικού Διαλόγου Υψηλού Επιπέδου 15 “Τουρκίας-Πακιστάν (HLMDG) στις 22-23 Δεκεμβρίου 2020, η οποία είναι η μεγαλύτερη θεσμική οργάνωση μεταξύ των δύο χωρών για την αμυντική συνεργασία.<br /><br />Ο Μιχάαντ Χιλάλ Χουσεΐν ηγήθηκε της πακιστανικής αντιπροσωπείας, ενώ ο αναπληρωτής αρχηγός του τουρκικού στρατού στρατηγός Σελτσούκ Μπαϊρακτάρογλου οδήγησε την τουρκική αντιπροσωπεία. Η συνάντηση ήταν μέρος μιας σειράς πολλών συναντήσεων μεταξύ υψηλού επιπέδου εκπροσώπων αξιωματικών και των δύο εθνών. Εξετάστηκε και συζητήθηκε επίσης η πρόοδος που σημειώθηκε σε προηγούμενες συναντήσεις μεταξύ εκπροσώπων της άμυνας. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι εκτός από άλλα πράγματα, δόθηκε μεγάλη έμφαση στη συνεργασία της αμυντικής βιομηχανίας, συμπεριλαμβανομένης της από κοινού παραγωγής και προμηθειών. Πακιστανοί στρατηγοί συναντήθηκαν επίσης με τον Τούρκο υπουργό Άμυνας Χουλούσι Ακάρ και τον Αρχηγό του Τουρκικού Στρατού Γιάσαρ Γκούλερ.<br /><br /><br />Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι συζητήσεις που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της συνάντησης ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου, καθώς αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σεναρίου για την ανταλλαγή πυρηνικών και πυραυλικών τεχνολογιών μεταξύ των δύο χωρών. Πιστεύεται ότι ο Ερντογάν έχει ζητήσει προσωπικά από τον Πακιστανό Στρατό, στρατηγό Μπαϊάβα, να μοιραστεί την τεχνολογία πυρηνικών όπλων, με την οποία σύμφωνα με πληροφορίες έχει συμφωνήσει το Πακιστάν. Η συνάντηση οργανώθηκε για να συζητηθούν διαδικαστικές πτυχές της μεταφοράς τεχνολογίας που θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν και να καλύψουν τη διαδικασία ταυτόχρονα. Η πακιστανική αμυντική αντιπροσωπεία επισκέφθηκε τις τουρκικές αμυντικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων των Bakyar (UAV OEM), TAI, HAVELSAN και ASELSAN. Συναντήθηκε επίσης με κορυφαίους αξιωματικούς του τουρκικού στρατού και γραφειοκράτες που ασχολούνται με την παραγωγή πυραύλων και άλλων εναέριων τεχνολογιών.<br /><br />Ο κατάλογος αυτών των ανθρώπων περιελάμβανε επίσης τον επικεφαλής της Προεδρίας των Τουρκικών Αμυντικών Βιομηχανιών Ismail Demir και Διευθύνων Σύμβουλος της Turkish Aerospace Limited (TAI) Dr. Temil Kotil. Η πρόσφατη κατάσχεση μιας κινεζικής συσκευής που χρησιμοποιείται για την κατασκευή κινητήρων πυραύλων μεγάλης εμβέλειας στο λιμάνι Kandla από ένα πλοίο του Χονγκ Κονγκ που πηγαίνει στο λιμάνι Qasim του Πακιστάν, υπογράμμισε την ταχεία μεταφορά τεχνολογίας πυραύλων από την Κίνα στο Πακιστάν. Οι ειδικοί υποστήριξαν ότι ο τύπος του συστήματος χρησιμοποιείται σε πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς όπως το Shaheen-ll, ικανός να μεταφέρει πυρηνικές κεφαλές. Το Πακιστάν έχει συσσωρεύσει μια μεγάλες ποσότητες πυραύλων από την Κίνα – τους συμβατικούς καθώς και εκείνους που μπορούν να μεταφέρουν πυρηνικές κεφαλές. Πιστεύεται επίσης ότι η Κίνα είναι η χώρα που είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά πυρηνικής τεχνολογίας στο Πακιστάν και βοηθά τη χώρα να οικοδομήσει τις πυρηνικές της δυνατότητες.<br /><br />Το Πακιστάν μεταφέρει ταχέως τις τεχνολογίες πυραύλων στην Τουρκία και πακιστανοί επιστήμονες βοηθούν τους Τούρκους ομολόγους τους να αναπτύξουν την ικανότητα παραγωγής πυραύλων. Πολλοί πακιστανοί επιστήμονες συνεργάζονται επί του παρόντος με την Τουρκία για να ενισχύσουν τις βαλλιστικές και πυρηνικές της δυνατότητες. Το Πακιστάν παραβίασε με ένθετο τρόπο το καθεστώς ελέγχου τεχνολογίας πυραύλων (MTCR) και τους κανόνες μη διάδοσης. Ο Ερντογάν εκφράζει κατηγορηματικά τις πυρηνικές του επιθυμίες μέσω των ομιλιών και των σχολίων του. Διατυπώνοντας τις πυρηνικές του φιλοδοξίες πολύ πρόσφατα τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Ερντογάν δήλωσε: «Ορισμένες χώρες έχουν πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές, όχι μία ή δύο. Ωστόσο, δεν υποτίθεται ότι έχω πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές. Αυτό, δεν μπορώ να το δεχτώ … Και ακριβώς δίπλα μας, υπάρχει το Ισραήλ, σωστά; Το οποίο διαθέτει τα πάντα. Το γεγονός αυτό από μόνο του είναι τρομακτικό. ”<br /><br />Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι εδώ και δεκαετίες, το Πακιστάν υπήρξε βασικός άξονας της «πυρηνικής μαύρης αγοράς και η Τουρκία συμβάλλει στις επιχειρήσεις του Πακιστάν. Δίνοντας μια πρόκληση στην πυρηνική μη διάδοση, η πυρηνική μαύρη αγορά του Πακιστάν με επικεφαλής τον Abdul Qadeer Khan που βοήθησε πολλές χώρες να μοιράζονται τεχνολογίες πυραύλων. Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Στρατηγικών Μελετών, οι τουρκικές εταιρείες βοήθησαν το Πακιστάν να επιδοθεί στην επιχείρηση πυρηνικών τεχνολογιών για να εισάγει κρυφά υλικά από την Ευρώπη, εξάγοντας τα τελικά προϊόντα σε χώρες όπως η Λιβύη, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα. Αρκετές αναφορές των μέσων ενημέρωσης έχουν επίσης επισημάνει ότι η Τουρκία μπορεί να διαθέτει σημαντικό αριθμό φυγοκεντριστών από το Πακιστάν. Η επόμενη συνάντηση του HLMDG έχει προγραμματιστεί το 2021 και πηγές έχουν αποκαλύψει ότι και οι δύο χώρες έχουν θέσει αυτούς τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν πριν από την επόμενη συνάντηση: γρήγορη παρακολούθηση της μεταφοράς τεχνολογίας πυραύλων, ανάπτυξη ικανοτήτων της Τουρκίας στην παραγωγή φυγοκεντριστών, αγορά μικρών οπλισμένων τουρκικών drone από το Πακιστάν, εξαγορά σε τουρκικά μίνι αεροσκάφη μεγάλης εμβέλειας από τον Πακιστανικό στρατό.<br /><br />Σε μια άλλη σημαντική εξέλιξη, ο υπολοχαγός Σαχίρ Σάμσαντ του Πακιστανικού Στρατού συναντήθηκε με τον αρχηγό του Τούρκου στρατού στην Άγκυρα για τον δεύτερο γύρο των τουρκικών-πακιστανικών στρατιωτικών συνομιλιών στις 21 Δεκεμβρίου, μια ημέρα πριν από το HLMDG. Εκτός από το HLMDG, οι στρατιωτικές συνομιλίες των δύο κρατών διαθέτουν και μια άλλη σημαντική θεσμική ρύθμιση μεταξύ των δύο χωρών που είναι αφιερωμένες στην αμυντική συνεργασία και τη μεταφορά αμυντικών τεχνολογιών. Η μεταφορά τεχνολογιών πυραύλων και UAV ήταν επίσης το κεντρικό θέμα αυτής της συνάντησης. Πιστεύεται επίσης ότι το Πακιστάν διαβεβαίωσε την Τουρκία ότι θα την βοηθήσει να βρει νέους αγοραστές τουρκικού αμυντικού εξοπλισμού μετά από πρόσφατες κυρώσεις CAATSA (Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act) που επέβαλαν οι ΗΠΑ.<br /><br />Η Τουρκία φοβάται να χάσει την αμυντική της αγορά μετά από αυτές τις επιβολές και ζήτησε τη βοήθεια του Πακιστάν. Οι μελετητές υποστηρίζουν ότι ο Ερντογάν βλέπει τις πυρηνικές και πυραυλικές ικανότητες του Πακιστάν ως σημαντικό όπλο για την επίτευξη των φιλοδοξιών του χαλιφάτου. Η κατάφωρη μεταφορά αμυντικών τεχνολογιών και εξοπλισμού μεταξύ των δύο χωρών απειλεί όλο και περισσότερο την ειρηνική παγκόσμια τάξη. Ωστόσο, αυτές οι συναλλαγές εξόργισαν τις δυτικές δυνάμεις μαζί με τις χώρες της Σαουδικής Αραβίας που τώρα αποσυνδέονται βιαστικά από το Πακιστάν και σχεδιάζουν να αναλάβουν δράση εναντίον του, καθιστώντας το Πακιστάν «παρία» στον ισλαμικό κόσμο.<br /><a href="http://zeenews.india.com/"><b>zeenews.india.com</b></a><br />Μετάφραση-Σχόλιο Χωριανόπουλος Άγγελος<br /><br /><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία και Πακιστάν σε συζητήσεις υψηλού επιπέδου για μεταφορά πυρηνικής τεχνογνωσίας

Να σημειωθεί πως η Κίνα σε συνεργασία με το Πακιστάν και την Τουρκία, βρίσκονται εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία σε κοινό πρόγραμμα ανάπτυξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η “βιομηχανική” και “μιντιακή” διπλωματία Ερντογάν

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2016/03/erdogan_camera.png"><img height="350" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2016/03/erdogan_camera.png" width="640" /></a><br /><br />Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει καταβάλλει προσπάθειες για την αναβάθμιση της βιομηχανίας της με σκοπό να λειτουργήσει ως μοχλός ανάπτυξης, οικονομικής αναβάθμισης αλλά και ταυτόχρονα πίεσης για την επίτευξη των στρατηγικών της σκοπών. Παράλληλα, για την υποστήριξη των παραπάνω αλλά και κάθε λογής επιχειρήσεων που απαιτούν την υποστήριξη ή ενίοτε την ανοχή της εσωτερικής αλλά και διεθνούς κοινής γνώμης, έχει αναπτύξει τον τομέα των πληροφοριακών επιχειρήσεων και της Στρατηγικής Επικοινωνίας.<br /><br />Χαρακτηριστικό παράδειγμα της βιομηχανικής ανάπτυξης αποτελεί η αμυντική βιομηχανία, αφού μέσα από την συλλογιστική και τον μεγαλοϊδεατισμό που διακατέχει τον Πρόεδρο Ερντογάν, η ανάπτυξη της είναι απαραίτητη όχι μόνο για την υποστήριξη των εξαγωγών αλλά και για την επίτευξη αυτάρκειας.<br /><br />Μία ανεξάρτητη αμυντική βιομηχανία δίνει τη δυνατότητα σε ένα ανελεύθερο καθεστώς όπως αυτό της Τουρκίας, να διεξάγει εξωτερική πολιτική χωρίς περιορισμούς, ενώ η ανάπτυξη οπλικών συστημάτων δίνει τη δυνατότητα στον «ηγέτη» να πανηγυρίζει τις υποτιθέμενα μεγάλες επιτυχίες (άσχετα πόσο μεγάλες είναι στην πραγματικότητα), εξυψώνοντας τον στα μάτια του λαού και στρέφοντας την προσοχή του μακριά από τα πραγματικά του προβλήματα. <br /><br />Παράλληλα, οι συνέργειες για την συμπαραγωγή αμυντικών συστημάτων φέρνουν τεχνογνωσία στο εσωτερικό της χώρας ενώ επιτυγχάνουν και σύμπλευση συμφερόντων με τρίτες χώρες. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου η αμυντική βιομηχανία «μπλέκεται» με τις διεθνείς και οικονομικές σχέσεις, είναι οι πολυσυζητημένες κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στην Τουρκία, που ουσιαστικά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Αρκετές χώρες και ιδιαίτερα αυτές με τις οποίες συνεργάζεται η Τουρκία στον αμυντικό τομέα, όπως η Γερμανία, η Ισπανία και η Ιταλία απεδείχθησαν ιδιαίτερα επιφυλακτικές στην επιβολή κυρώσεων, λόγω των αλληλοεξαρτώμενων συμφερόντων που έχουν αναπτυχθεί.<br /><br />Και στον πληροφοριακό τομέα όμως, η Τουρκία έχει επενδύσει γενναία τα τελευταία χρόνια, ευελπιστώντας να αποκομίσει πολλαπλά οφέλη με μειωμένο κόστος. Μέσα μαζικής ενημέρωσης, κινηματογράφος και Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης – ΜΚΔ, έχουν χρησιμοποιηθεί με ξεκάθαρα προπαγανδιστικό τρόπο προκειμένου να κάνουν το «μαύρο άσπρο» στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό.<br /><br />Ο έλεγχος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αποτέλεσε κύριο στόχο του Προέδρου Ερντογάν, αφού από την αρχή ακόμα της θητείας του πίσω στο 2000, επιχείρησε να εξαγοράσει έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα για να τα καταστήσει φερέφωνο της εξουσίας του. Επίσης, το καθεστώς έχει επενδύσει πακτωλό χρημάτων για την παραγωγή χολιγουντιανού επιπέδου παραγωγών, προκειμένου ν’ απεκδυθεί το ένδυμα του «απολίτιστου» και «βάρβαρου» και με την κινηματογραφική προπαγάνδα που έχει επιστρατεύσει τα τελευταία χρόνια, προσπαθεί να εξωραΐσει την απεχθή εικόνα που της έχει προσδώσει η ιστορία. <br /><br />Αναφορικά με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, το καθεστώς της Τουρκίας έχει καταβάλει μεγάλες προσπάθειες να τα φιμώσει, με τελευταίο «επίτευγμα» του Προέδρου Ερντογάν την εφαρμογή από την 1η Οκτωβρίου ενός νόμου που έχει σκοπό να τα ελέγξει απόλυτα, αφού υποχρεώνει Facebook και Twitter να διορίσουν τοπικούς αντιπροσώπους, με αποστολή να αφαιρούν ανηρτημένο περιεχόμενο κατόπιν παρέμβασης Τούρκων αξιωματούχων.<br /><br />Όμως, όλα δεν βαίνουν ρόδινα για το καθεστώς, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την Τουρκία, που οι στρεβλώσεις που συνεχώς δημιουργεί ο Πρόεδρος Ερντογάν είναι πολλές. Για παράδειγμα στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, η Τουρκία εξακολουθεί να παραμένει εξαρτημένη λόγω της ανάγκης εισαγωγής τεχνογνωσίας, τεχνολογίας και κρίσιμων ανταλλακτικών, ενώ η έλλειψη τεχνογνωσίας έχει ενταθεί και από το «brain drain» που παρατηρείται στη χώρα, λόγω του ανελέητου κυνηγιού των φερόμενων γκιουλενιστών από τον Τούρκο Πρόεδρο, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Η παραπάνω προβληματική κατάσταση εντείνεται και λόγω των πρόσφατων κυρώσεων των ΗΠΑ εναντίον της Τουρκίας λόγω της αγοράς των ρωσικών πυραύλων S-400. Στο δε πληροφοριακό κομμάτι, τα ατοπήματα του καθεστώτος είναι συνεχή, με την προπαγάνδα κάποιες φορές να μετατρέπεται σε κωμωδία, όπως η αξέχαστη συνέντευξη Τούρκου δημοσιογράφου του (υπό κυβερνητικό έλεγχο) «TRT World» σε υποτιθέμενους μετανάστες στα ελληνοτουρκικά σύνορα, την ώρα που «δέχονταν πυρά» από την ελληνική πλευρά.<br /><br />Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι η Τουρκία υπηρετεί με συνέπεια τις αναθεωρητικές της βλέψεις, και με διάφορους τρόπους, που πολλές φορές είναι ενάντια στην ηθική αλλά και την κοινή λογική, επιδιώκει την αλλαγή του status quo στην Ανατολική Μεσόγειο εις βάρος των γειτονικών της χωρών και ιδιαίτερα της Ελλάδας.<br /><br />Τα παραπάνω αποτελούν επιβεβαίωση ότι η απειλή που συνιστά το καθεστώς της γείτονος είναι υπαρκτή και υπολογίσιμη. Μία απειλή που δεν πρόκειται να σταματήσει ακόμη και αν απομακρυνθεί ο αυταρχικός ηγέτης που κυβερνά σήμερα την γείτων. Η Χώρα μας απαιτείται να είναι σε συνεχή επαγρύπνηση για την έγκαιρη και αποφασιστική αντιμετώπιση της. Η Ελλάδα έχει και το ανθρώπινο δυναμικό αλλά και την τεχνογνωσία για να αναπτύξει αντίστοιχες δυνατότητες με την Τουρκία, μετατρέποντας αυτήν την συνεχή πίεση που υφίσταται, σε μοχλό ανάπτυξης εγχώριων μέσων και δυνατοτήτων.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η “βιομηχανική” και “μιντιακή” διπλωματία Ερντογάν

Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει καταβάλλει προσπάθειες για την αναβάθμιση της βιομηχανίας της με σκοπό να λειτουργήσει ως μοχλός ανάπτυξη...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία, ηγεμονικές βλέψεις και πυρηνική ενέργεια

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/09/Erdogan_pyrinika.jpg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2019/09/Erdogan_pyrinika-696x464.jpg" width="640" /></a><br /><br />* Του <b>Σταύρου Δρακουλαράκου* </b> <br />Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας παρατηρήθηκε μια έμφαση στη ρητορική τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας ως προς το δικαίωμα απόκτησης πυρηνικού οπλοστασίου. Γεγονός είναι πως κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η Τουρκία είχε υπογράψει σχετικές συμβάσεις –όπως τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων– με τις οποίες συναινούσε τόσο στον περιορισμό της εξάπλωσης της πυρηνικής τεχνολογίας για πολεμικούς σκοπούς όσο και στην αποφυγή ανάπτυξης τουρκικού πυρηνικού προγράμματος. Τα ανωτέρω φυσικά δεν αφορούν στις προσπάθειες ανάπτυξης της ατομικής τεχνολογίας και τεχνογνωσίας για ειρηνικά ενεργειακά οφέλη.<br /><br />Παρά ταύτα, η παράνομη διάχυση της ατομικής τεχνογνωσίας και η δημιουργία υποδομών πυρηνικού οπλοστασίου σε άλλα κράτη τις προηγούμενες δεκαετίες συντέλεσαν στην υποβάθμιση των σκοπών αλλά και της συμβολικής σημασίας των προαναφερθεισών Συνθηκών. Η νέα τάξη πραγμάτων η οποία διαμορφώθηκε στην περιοχή της Μέσης Ανατολής κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα, σε συνδυασμό με τις προσπάθειες ανάδειξης της Τουρκίας στην ηγεσία της συνέβαλαν στη συμπερίληψη της φιλοδοξίας απόκτησης τουρκικού πυρηνικού οπλοστασίου στην πολιτική συζήτηση.<br /><br />Η ανάδειξη αυτής της συζήτησης εξυπηρετεί διττό σκοπό σε ό,τι αφορά τις επιδιώξεις του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Από τη μία πλευρά, καθοδηγεί το δημόσιο πολιτικό διάλογο με ένα νέο φλέγον θέμα, επιδιώκοντας εν προκειμένω την υπονόμευση άλλων ζητημάτων τα οποία κυριαρχούν στην τουρκική πολιτική σκηνή, όπως είναι το κουρδικό και το προσφυγικό, η πανδημία και η οικονομία. Από την άλλη, η ενασχόληση με το δικαίωμα της Τουρκίας στην κατοχή πυρηνικών όπλων εντάσσεται στη γενικότερη αφήγηση περί τουρκικής ηγεμονίας. Με άλλα λόγια, σε αντίθεση με τα προηγούμενα έτη που η συζήτηση εντοπιζόταν στις πολιτικές ανάδειξης της Τουρκίας σε κλασική περιφερειακή δύναμη στην περιοχή της, η σημερινή ρητορική έχει πλέον μετατοπιστεί και διευρυνθεί, δημιουργώντας νέα πεδία αντιπαραθέσεων.<br /><br />Περαιτέρω, μια ηγεμονική περιφερειακή δύναμη τείνει να ορίζεται ως ένα κράτος το οποίο ασκεί επιρροή ή έλεγχο σε άλλα κράτη σε πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό ή στρατιωτικό βαθμό. Τα τέσσερα αυτά στοιχεία δεν συντρέχουν απαραίτητα αλλά μπορούν να συνυπάρξουν σε μικρότερη ή σε μεγαλύτερη ένταση. Κύριο χαρακτηριστικό της ανάδειξης μιας νέας περιφερειακής ηγεμονικής δύναμης αποτελεί η αντιπαράθεση με την προϋπάρχουσα καθεστηκυία τάξη, η οποία έχει οριστεί από τις άλλες ηγεμονικές δυνάμεις προς εξυπηρέτηση των στενών συμφερόντων τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το εν δυνάμει περιφερειακά ηγεμονικό κράτος επιδιώκει να δημιουργήσει το δικό του πλέγμα συμφερόντων το οποίο θα έχει ως πρώτο αποδέκτη το ίδιο.<br /><br /><br />Υπό αυτό το πρίσμα, η ρητορική του Προέδρου Ερντογάν αναφορικά με τα πυρηνικά δεν πρέπει να υποτιμάται ως «πολιτικό παραλήρημα» αλλά ούτε και να εκλαμβάνεται ως μεμονωμένο γεγονός, ανεξάρτητο των κατευθυντηρίων γραμμών της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Η Τουρκία έχει μια σταθερή εξωτερική πολιτική η οποία δεν επηρεάζεται ιδιαίτερα από ηγετικούς παροξυσμούς και δεν προχωρά σε αποφάσεις εν θερμώ. Αντιθέτως, υπηρετεί τις μακροχρόνιες προτεραιότητες της χώρας όπως γίνονται αντιληπτές με βάση τα εθνικά της συμφέροντα.<br /><br />Έτσι, αναφορικά με την επιδίωξη της Τουρκίας να γίνεται αντιληπτή ως περιφερειακή ηγεμονική δύναμη διακρίνουμε μια σειρά στοιχείων. Το πρώτο αφορά στην καλλιέργεια της πολιτιστικής, ιστορικής, θρησκευτικής και παραδοσιακής συγγένειάς της με τις πρώην επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο σημείο αυτό χαρακτηριστική είναι η συνήθης κοσμητική αναφορά στο πρόσωπο του Ερντογάν από τα δυτικά και ελληνικά μέσα ενημέρωσης ως «Σουλτάνου», προσδίδοντας ακόμη και όταν λέγεται «περιπαικτικά», πρόσθετο κύρος στις ηγεμονικές βλέψεις του στην περιοχή. Το δεύτερο στοιχείο εντοπίζεται στην ανάπτυξη στενών οικονομικών δεσμών με τα γειτνιάζοντα κράτη με απώτερο στόχο τη δημιουργία τελωνειακών ενώσεων. Το τρίτο συντελείται με την τουρκική στρατιωτική εμπλοκή σε χώρες και περιοχές στις οποίες δεν υφίσταται άμεσο κυριαρχικό ή εδαφικό συμφέρον της χώρας, όπως πρόσφατα στην περίπτωση της Λιβύης και του Αζερμπαϊτζάν. Τέλος, τέταρτο στοιχείο αναδεικνύεται με την πολιτική και λεκτική αντιπαράθεση με τις ηγεσίες παραδοσιακών μεγάλων δυνάμεων –όπως στην περίπτωση του Προέδρου Μακρόν της Γαλλίας– με την οποία καλλιεργείται η εικόνα της ισοδυναμίας αντί της πειθαρχίας στα ξένα συμφέροντα.<br /><br />Εν προκειμένω, η επιθυμία απόκτησης πυρηνικών όπλων αποτελεί όχημα της Τουρκίας προς ανεξαρτητοποίηση από τα ξένα συμφέροντα και προς τη χάραξη εξωτερικής πολιτικής με την ίδια ως βασικό παρονομαστή. Η απόκτηση πυρηνικών λαμβάνει δυναμική εντασσόμενη στο πλαίσιο της προστασίας και ενίσχυσης της τουρκικής κυριαρχίας. Ως εκ τούτου, παρατηρούμε σε σχέση με τις διακρατικές σχέσεις τη μεταστροφή του ευρωτουρκικού διαλόγου σε επίπεδο ισότιμων εταίρων και όχι στο πλαίσιο ενταξιακής πολιτικής ενός κράτους που επιδιώκει να καταστεί μέλος μιας Ένωσης, όπως και την αποφυγή της μακροχρόνιας συμπόρευσης στο στρατόπεδο των ΗΠΑ ή της Ρωσίας. Στην προκειμένη περίπτωση, η συμπόρευση επιδιώκεται ανά περίπτωση και βραχυπρόθεσμα.<br /><br />Με βάση τα ανωτέρω, παρατηρούμε την προσέγγιση της Τουρκίας με χώρες που κατέχουν πυρηνικά –όπως το Πακιστάν και την Ρωσία– δημιουργώντας τις βάσεις ή την υποψία ενδεχόμενης απόκτησης ή ανάπτυξης των θεμελίων για την κατοχή πυρηνικών μέσω της «ατομικής μαύρης αγοράς». Στην υποψία αυτή εντάσσεται η φημολογία επίταξης των πυρηνικών κεφαλών που βρίσκονται στη βάση των ΗΠΑ στο Ιντσιρλίκ. Παρά το γεγονός ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν καταστροφικό για τις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ και κατ’ επέκταση μάλλον απίθανο, η συζήτηση στα αμερικανικά fora φαίνεται πλέον να κατευθύνεται προς τη μετακόμιση της βάσης και του διαμοιρασμού των πολεμικών υλικών σε άλλες βάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως στην περίπτωση της Σούδας στην Κρήτη.<br /><br />Ωστόσο, δεν πρέπει να παραβλέπουμε και ένα επιμέρους επιχείρημα ως προς την ανάπτυξη της ατομικής ενέργειας στην Τουρκία υπό οικονομικούς όρους. Εφόσον η Τουρκία είναι απολύτως εξαρτημένη ενεργειακά από το Ιράν και τη Ρωσία, η οικονομία της βρίσκεται συχνά στο έλεος των διακυμάνσεων των ενεργειακών τιμών, γεγονός στο οποίο αδυνατεί να ανταπεξέλθει επαρκώς. Κατά συνέπεια, η τουρκική φιλοδοξία μελλοντικής ενεργειακής ανεξαρτησίας αποτελεί επιχείρημα το οποίο δεν μπορεί να παραμεριστεί ως μη σοβαρό. Από την άλλη πλευρά, η κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας θα μπορούσε να αποτελέσει το πρώτο βήμα προς την παραγωγή πυρηνικών κεφαλών.<br /><br />Εν τέλει, η απόκτηση πυρηνικών κεφαλών από την Τουρκία είναι ένα μακρινό σενάριο με πολλά προβλήματα. Ωστόσο, η πιθανότητα αυτή δεν δύναται να αποκλειστεί εφόσον δεν ανήκει στο πεδίο της επιστημονικής φαντασίας. Σε κάθε περίπτωση, η ρητορική της πυρηνικής φιλοδοξίας της Τουρκίας αποτελεί τουλάχιστον ένα συμβολικό βήμα στο πλαίσιο της ενίσχυσης της αντίληψης της εικόνας της, όχι μόνο εντός της περιφέρειάς της αλλά και διεθνώς. <div><br /></div><div><b><i>* Διδάκτορα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Διευθυντή Έκδοσης, Κέντρο Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών (ΚΕΜΜΙΣ)</i></b></div><div><br /></div><div> <a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία, ηγεμονικές βλέψεις και πυρηνική ενέργεια

* Του Σταύρου Δρακουλαράκου*    Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας παρατηρήθηκε μια έμφαση στη ρητορική τόσο της εσωτερικής όσο και...

Διαβάστε την συνέχεια

Μπορούν οι Τούρκοι να εισβάλουν στον Έβρο; – Οι δυνάμεις, τα όπλα, το πεδίο, οι κινήσεις

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/elliniko-leopard.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/elliniko-leopard-696x366.jpg" /></a><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Ο Έβρος οριοθετεί τα σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας (εκτός από το σημείο Καστανιών-Αδριανούπολης όπου τα σύνορα είναι στην ξηρά και ο ποταμός διέρχεται από την Αδριανούπολη). Τα χερσαία σύνορα έχουν μήκος περίπου 200 χλμ. Σε περίπτωση πολέμου, οι τουρκικές χερσαίες δυνάμεις αναμένεται να επιτεθούν στον Έβρο. Σημειωτέον ότι μετά την απόβαση, η βίαιη διάβαση ποταμού αποτελεί την πιο δύσκολη στρατιωτική επιχείρηση.<br /><br />Στη Θράκη βρίσκεται το Δ' Σώμα Στρατού, το οποίο είναι ο ισχυρότερος σχηματισμός του Ελληνικού Στρατού. Διαθέτει ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει στο χερσαίο ελληνικό οπλοστάσιο. Απέναντι, η Τουρκία παρατάσσει την 1η Στρατιά με έδρα την Κωνσταντινούπολη.<br /><br />Η Στρατιά διοικεί το 2ο Σώμα Στρατού (3 μηχανοκίνητες, 1 τεθωρακισμένη ταξιαρχία, σύνταγμα πυροβολικού και ένα σύνταγμα μηχανικού μάχης), το 3ο Σώμα, το οποίο έχει χριστεί NATO Rapid Deployment Corps (1 τεθωρακισμένη μεραρχία, 1 μηχανοκίνητη μεραρχία, 2 τεθωρακισμένες ταξιαρχίες, 3 μηχανοκίνητα συντάγματα) και το 5ο Σώμα (1 μεραρχία πεζικού, 1 τεθωρακισμένη ταξιαρχία, 3 μηχανοκίνητες ταξιαρχίες, 1 σύνταγμα πυροβολικού, 1 σύνταγμα μηχανικού μάχης, μια επιλαρχία αρμάτων) και 1 ταξιαρχία αεροπορίας στρατού.<br /><br />Οι δυνάμεις αυτές αριθμούν περίπου 120.000 ένστολους και πάνω από 1000 άρματα μάχης (Leopard 2A4, M-60 TM/A3 TTS). Σημειωτέον ότι κάποιες μονάδες της 1ης Στρατιάς είχαν μεταφερθεί στη Συρία για τις εκεί τουρκικές επιχειρήσεις, όπου υπέστησαν σημαντικές υλικές απώλειες. Σημαντικά για το παρόν άρθρο είναι τα μέσα που διαθέτει το μηχανικό μάχης, μεταξύ των οποίων είναι οι τεθωρακισμένοι γεωπροωθητές Kunduz/AZMİM (τουρκική έκδοση του αμερικανικού M9 ACE) και τα τεθωρακισμένα συστήματα γεφύρωσης Leguan (με γέφυρα μήκους 24 μέτρων), αλλά και συμβατικές γεφυροσκευές και πλωτά μέσα ικανά για διάβαση ποταμού.<div><br /></div><div><img height="339" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/Kunduz_2-300x159.jpg" width="640" /></div><div><i>Τεθωρακισμένο όχημα μηχανικού μάχης Kunduz</i></div><div><br />Το ανάγλυφο του εδάφους<br /><br />Ο νομός Έβρου, πεδινός κατά το μεγαλύτερο μέρος του, παρουσιάζει ομαλό ανάγλυφο. Το δυτικό τμήμα του νομού είναι ορεινό. Το βόρειο είναι σχεδόν επίπεδο (πεδιάδα Ορεστιάδας Διδυμοτείχου). Στο ανατολικό σχηματίζεται η κοιλάδα του Έβρου, που πλαταίνει καθώς ο ποταμός προχωρεί προς νότο, για να σχηματίσει στις εκβολές του λιμνοβαλτώδες δέλτα.<br /><br />Το πιο πεδινό βόρειο τμήμα είναι διάσπαρτο με λοφοσειρές οι οποίες παρέχουν απρόσκοπτο πεδίο ορατότητας, καιρού επιτρέποντος, σε αποστάσεις πολλών χλμ. Η προεξέχουσα του Κάραγατς, το μόνο σημείο που τα σύνορα δεν έχουν σαν φυσικό όριο τον Έβρο απέχει 20 χλμ περίπου από τις λοφοσειρές, άρα προσφέρει αρματήλατο έδαφος μικρής έκτασης προς νότο, καθώς προς βορρά η πεδιάδα διακόπτεται από τον ρου του Άρδα που συναντά τον Έβρο βόρεια της Αδριανούπολης. Προς νότο οι λόφοι δίπλα από την Ορεστιάδα απέχουν λίγο πάνω από 10 χλμ από την προεξέχουσα του Κάραγατς.<br /><br />Η προεξέχουσα του Κάραγατς προσφέρεται για προέλαση δυνάμεων χωρίς την ανάγκη βίαιης ζεύξης του Έβρου. Η λωρίδα αυτή τουρκικού εδάφους εισέρχεται στην ελληνική επικράτεια, δυτικά του ποταμού, απέναντι από την Αδριανούπολη και έχει συνολική έκταση 22,5 τετρ. χλμ. Μέσα σε αυτό το θύλακα βρίσκεται και η ομώνυμη πόλη Ταυτόχρονα είναι και ένα σημείο το οποίο έχει στοχοποιηθεί επί δεκαετίες από το ελληνικό πυροβολικό και λόγω της επιτήρησης οι εχθρικές συγκεντρώσεις θα τύχουν άμεσης απάντησης.<br /><br />Σε κάποιες εποχές ο ποταμός υπερχειλίζει καθιστώντας τις εκατέρωθεν όχθες απροσπέλαστες. Οι πλημμύρες, ιδίως τον Φεβρουάριο και σπανιότερα μέχρι τις αρχές της άνοιξης απαγορεύουν την διεξαγωγή επιχειρήσεων. Οι πλημμύρες οφείλονται κυρίως στην υπερχείλιση βουλγαρικού φράγματος στον Άρδα. Αν υπάρξει, μάλιστα, συνεννόηση Αθήνας-Σόφιας το φράγμα μπορεί να απελευθερώσει ύδατα που θα δυσχεράνουν την διάβαση σε όποιες συνθήκες.<br /><br />Η ανατολική Θράκη είναι εκτεταμένη πεδιάδα μέχρι την Κωνσταντινούπολη, διάσπαρτη με πυκνές παραλληλόγραμμες συστάδες από λεύκες γεωμετρικά στοιχισμένες για να προσφέρουν απόκρυψη. Δεν λείπουν οι χαμηλές εδαφικές εξάρσεις.</div><div><br />Πιθανοί δίοδοι τουρκικών επιθέσεων στον Έβρο<br /><br />Το πρόβλημα για μια τουρκική επίθεση είναι η μικρή έκταση των περιοχών που μπορούν να επιχειρήσουν και το γεγονός ότι τελικά πρέπει να πορευτούν προς νότο για κατάληψη της Αλεξανδρούπολης, κυρίως για συμβολικούς και ψυχολογικούς λόγους. Αν όχι, πρέπει να περιοριστούν στην προσπάθεια κατάληψης της περιοχής του βορείου Έβρου μέχρι τα σύνορα με την Βουλγαρία Το ανάγλυφο δεν ευνοεί την ανάπτυξη μεγάλου όγκου επιτιθεμένων δυνάμεων.<br /><br />Κατά κλασσική τακτική, επίθεση εκδηλώνεται υπό το πρόσχημα ασκήσεων, ώστε να συγκαλυφθεί η μετακίνηση μονάδων. Οι βαρύτερες μονάδες της 1ης τουρκικής Στρατιάς θα κινηθούν στους τόπους εξόρμησης απέναντι από τα πιθανά δρομολόγια που θα ακολουθήσουν. Στα σημεία όπου θα επιχειρηθεί ζεύξη του ποταμού θα συγκεντρωθεί το μηχανικό μάχης. Το πλάτος του ποταμού, ακόμη και όταν η στάθμη είναι χαμηλή δεν επιτρέπει ζεύξη με τεθωρακισμένες συλλογές (Leguan). Πρέπει να χρησιμοποιηθούν πλωτά πορθμεία.<br /><br />Κατά την έναρξη των επιχειρήσεων ο εχθρός θα κάνει κρούσεις σε διάφορα σημεία, οι περισσότερες εκ των οποίων θα είναι προς παραπλάνηση. Δυστυχώς για τους Τούρκους τα περάσματα είναι συγκεκριμένα. Αναμένεται ότι με λαβίδα από νότο και βορρά θα προσπαθήσουν να εξαλείψουν την ελληνική μικρής έκτασης προεξέχουσα νότια των Κήπων (Πέταλο). Είναι εύκολη επιχείρηση και δεν αναμένεται οι ελληνικές δυνάμεις να την υπερασπίσουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν τουρκικές απώλειες.<br /><br />Η εξέχουσα του Κάραγατς<br /><br />Πιθανότατα η εξέχουσα του Κάραγατς θα αποτελέσει την αφετηρία της επίθεσης. Είναι η πλέον επικίνδυνη για τους επιτιθέμενους, αλλά η μόνη που προσφέρει ταχεία πρόσβαση στην πεδιάδα του βορείου Έβρου για εκμετάλλευση προς νότο (προς βορρά ο ρους του Άρδα χρήζει μηχανικού για διάβαση). Στην συγκεκριμένη δίοδο, ο εχθρός θα αναμένει σοβαρές απώλειες και άρα θα πρέπει να συγκεντρώσει ισχυρές δυνάμεις για αναπλήρωση τους.</div><div><br /></div><div><img height="337" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/Karagats-300x158.jpg" width="640" /></div><div><i>Η εξέχουσα του Κάραγατς</i><br /><br />Εκεί, οι τουρκικές δυνάμεις θα βρεθούν προ της ελληνικής αντιαρματικής τάφρου, η οποία εκτείνεται σε μεγάλο μήκος παράλληλα προς τον ποταμό Έβρο και η οποία δεν μπορεί να γεφυρωθεί από συστήματα Leguan. Είναι πολύ πιθανόν κάποιες τουρκικές μονάδες να συμπιεστούν στην στενή λωρίδα μεταξύ τάφρου και ποταμού.<br /><br />Άλλα πιθανά δρομολόγια επίθεσης είναι προς Διδυμότειχο (για εκμετάλλευση της κοιλάδας Ερυθροποτάμου), προς Ορεστιάδα, προς Τυχερό, Κήπους, κ.α. Λόγω του δύσβατου εδάφους στον άξονα Ανατολή-Δύση, κύριο μέλημα των επιτιθεμένων θα είναι να καταλάβουν την εθνική οδό Ε85, η οποία συνδέει την Αλεξανδρούπολη με τα βόρεια του νομού και στην οποία καταλήγει η Εγνατία.</div><div><br />Η αρχή των επιχειρήσεων στον Έβρο<br /><br />Δοθέντος ικανού χρόνου προειδοποίησης, οι ελληνικές δυνάμεις θα έχουν διασπαρεί και σε θέσεις ανάλογα με τα σχέδια. Οι μονάδες του Δ' Σώματος συνεχώς ανανεώνουν τα επιχειρησιακά σχέδια και σχεδιάζουν κύριες και εναλλακτικές θέσεις διασποράς. Λογικό είναι η τουρκική επίθεση να εκδηλωθεί πριν το φως της ημέρας με ειδικές δυνάμεις να περνούν τον ποταμό σε σημεία που θεωρούνται δύσκολα επιτηρήσιμα, πολύ πριν εκδηλωθεί η κυρία επίθεση.</div><div><br /></div><div><img height="339" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/tourkika-leopard-II-300x159.jpg" width="640" /></div><div><i>Τουρκικά Leopard IIA4 της 1ης Στρατιάς</i><br /><br />Σκοπός των τουρκικών ειδικών δυνάμεων είναι να προσδιορίσουν τα ελληνικά τμήματα και τις κινήσεις τους και πιθανόν να φέρουν καταδείκτες για στόχευση αεροπορικών όπλων. Η διείσδυσή τους, όμως, έχει καταστεί δυσχερέστερη μετά την θωράκιση του Έβρου λόγω του μεταναστευτικού. Ο φράκτης και τα πλέγματα αισθητήρων μπορούν να αποβούν παγίδες για τις τουρκικές ειδικές δυνάμεις. Μέλημα των Τούρκων κομάντος θα είναι η δολιοφθορά σε σημεία του φράκτη για να προωθηθούν οι αιχμές των τουρκικών επιθέσεων.</div><div><br /></div><div><img height="337" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/19666_1373255335244_5874883_n-300x158.jpg" width="640" /></div><div><i>Ελληνικό ναρκοπέδιο στον Εβρο<br /></i><br />Αναμένεται οι Τούρκοι να χρησιμοποιήσουν μπαράζ πυροβολικού για να εξουδετερώσουν τα ελληνικά τμήματα προκαλύψεως. Το τουρκικό πυροβολικό θα ταχθεί σε απόσταση ικανή να αποτρέψει την ανταπόδοση πυρών από το ελληνικό πυροβολικό. Οι Τούρκοι ακόμη διατηρούν ικανό αριθμό αυτοκινούμενων πυροβόλων Μ-107 των 175 χιλ. και δικής τους κατασκευής Firtina 155 χιλ. Επίσης, διαθέτουν τους Πολλαπλούς Εκτοξευτές Ρουκετών T-122 Sakarya με βεληνεκές 40 χλμ. Η χρήση των πυραύλων MLRS και T-300 Kasırga, με βεληνεκή άνω των 100 χλμ θα χρησιμοποιηθούν μόνο αν έχουν εντοπιστεί συγκεντρώσεις ελληνικών δυνάμεων ή στόχων μεγάλης αξίας (σταθμοί διοίκησης, σταθμοί ανεφοδιασμού, κλπ).</div><div><br />Δεν μπορεί όμως να αποκλειστεί ότι κάποιοι πολιτικοί στόχοι μπορεί να πληγούν με μεγάλου βεληνεκούς πυραύλους για να δυσχεράνουν την ελληνική αντίδραση, ή και για ψυχολογικούς λόγους. Τέτοιοι στόχοι είναι γέφυρες, το σιδηροδρομικό δίκτυο που διευκολύνει την προώθηση εφεδρειών και εφοδίων, ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, κεραίες τηλεπικοινωνιών, ακόμη και νοσοκομεία και διοικητικά κτήρια.</div><div><br />Η ελληνική αντίδραση<br /><br />Με την έναρξη της επίθεσης η ελληνική αντίδραση αναμένεται άμεση και δεδομένης της γνώσης της περιοχής φονικότατη. Οι φάλαγγες των επιτιθεμένων θα είναι υπό το βλέμμα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, ενώ οι ελληνικές μονάδες θα είναι αόρατες. Για να μπορέσουν οι Τούρκοι να αποκτήσουν εικόνα της ελληνικής διάταξης θα στείλουν drones για ανίχνευση αλλά και πλήγματα σε στόχους ευκαιρίας. Το πυκνό περιβάλλον αεράμυνας θα καταστρέψει αρκετά από αυτά. Τα άλλα θα τα αναλάβει η αεροπορία στρατού με Ελικόπτερα Apache και Kiowa, αλλά και η Πολεμική Αεροπορία.<br /><br />Είναι σχεδόν σίγουρο ότι η ελληνική αεροπορία θα αποκτήσει υπεροχή πάνω από το πεδίο επιχειρήσεων ή τουλάχιστον θα εμποδίσει τα τουρκικά μαχητικά. Έχοντας σχετική υπεροχή τα ελληνικά μαχητικά θα αφιερώσουν μέρος της δράσης τους στην καταστροφή των χερσαίων δυνάμεων. Αναγκαστικά, νότια της Ορεστιάδος οι επιτιθέμενοι θα συνωστιστούν μεταξύ δύσβατου εδάφους και ποταμού. Έτσι θα αποτελέσουν στόχους για ελληνικούς μεγάλου βεληνεκούς πυραύλους (MLRS και αέρος-εδάφους).<br /><br />Εάν οι ελληνικές δυνάμεις καταφέρουν καταστροφικά πλήγματα, ή αμβλύνουν τις τουρκικές αιχμές, τα ελληνικά άρματα θα αντεπιτεθούν ενώ το πεζικό θα αναλάβει την εκκαθάριση των τουρκικών θυλάκων. Οι Τούρκοι θα πρέπει ή να διασώσουν τις δυνάμεις τους που πέρασαν δυτικά του Έβρου, ή να ρίξουν επιπλέον δυνάμεις για να κάμψουν την αντεπίθεση των αμυνομένων.</div><div><br />Μεταφέροντας το μέτωπο ανατολικά του Έβρου<br /><br />Η διάσωση είναι πολύ δύσκολη επιχείρηση, καθώς τα πορθμεία και οι γεφυροσκευές θα αποτελέσουν πρώτους στόχους των ελληνικών πυρών. Για το ίδιο λόγο εξίσου δυσχερής είναι και η προώθηση εφεδρειών στο χώρο επιχειρήσεων. Αλλά και αν περάσουν στη δυτική όχθη θα αντιμετωπίσουν δρομολόγια πηγμένα από κατεστραμμένα οχήματα και διάσπαρτες απώλειες, εικόνα αρνητική για το ηθικό των νέων δυνάμεων.</div><div><br /></div><div><img height="337" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/elliniko-leopard-II-300x158.jpg" width="640" /></div><div><i>Ελληνικό Leopard IIA4 διαβαίνει ποταμό</i><br /><br />Αν αποβούν αποτελεσματικές οι ελληνικές αντεπιθέσεις θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις για μεταφορά των επιχειρήσεων επί τουρκικού εδάφους. Θα προκαλέσουν κύμα Τούρκων προσφύγων προς ανατολάς, το οποίο θα μπουκώσει τις οδικές αρτηρίες από ανατολικά προς τα δυτικά, εμποδίζοντας την αποστολή ενισχύσεων.<br /><br />Σε αυτή την περίπτωση αναμένεται η ταχεία πτώση της εξέχουσας του Κάραγατς και η κατάληψη της Αδριανούπολης με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ελληνική προέλαση στην Ανατολική Θράκη δεν συνιστάται, καθώς η Τουρκία θα έχει ακόμη ικανές δυνάμεις για να αντεπιτεθεί, προσπαθώντας να ανακτήσει το χαμένο έδαφος. Ναυάγιο της τουρκικής επίθεσης, ωστόσο, θα έχει καταλυτικές πολιτικές και στρατιωτικές επιπτώσεις.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μπορούν οι Τούρκοι να εισβάλουν στον Έβρο; – Οι δυνάμεις, τα όπλα, το πεδίο, οι κινήσεις

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Ο Έβρος οριοθετεί τα σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας (εκτός από το σημείο Καστανιών-Αδριανούπολης όπου τα σύνορα εί...

Διαβάστε την συνέχεια

FT: Το μεγάλο παιχνίδι του Ερντογάν - Η διείσδυση στα Βαλκάνια

<img height="444" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP_20346393292099.jpg" width="640" /><br /><br />Η εφημερίδα Financial Times συνεχίζει το αφιέρωμα της στoν τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες του, που φτάνουν από την Αφρική έως τον Καύκασο, αλλά και την προβληματική σχέση του με την ΕΕ, εξετάζοντας, στο τρίτο μέρος, την εμπλοκή της χώρας στα Βαλκάνια.<br /><br />Η εφημερίδα αναφέρεται στη περίπτωση ενός δασκάλου, ο οποίος συνελήφθη από τις αλβανικές αρχές τον Ιούλιο του 2019 επειδή προσπάθησε να εισέλθει στη χώρα με πλαστά χαρτιά. Στην Τουρκία, όμως, καταζητείτο ως μέλος της οργάνωσης του Φετουλαχ Γκιουλέν. Έτσι η Αλβανική κυβέρνηση τον εξέδωσε χωρίς δεύτερη σκέψη στην Τουρκία αφού, ως γνωστόν, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την βοήθεια της Άγκυρας σε πολλά ζητήματα.<br /><br />Το παράδειγμα είναι σύμφωνα με την εφημερίδα ενδεικτικό της εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν στα Βαλκάνια ο οποίος έχει ενδυναμώσει την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών, προκαλώντας ανησυχία στους παραδοσιακούς δυτικούς συμμάχους της χώρας. Η Τουρκία και άλλες αυταρχικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, θεωρούν τα Βαλκάνια στρατηγικά λόγω της εγγύτητας της περιοχής με την ΕΕ.<br /><br />Η Financial Times, χρησιμοποιεί παραδείγματα έκδοσης Τούρκων πολιτών υπόπτων για σχέσεις με το κίνημα Γκιουλέν και σε άλλες χώρες των ευρύτερων Βαλκανίων, όπως τη Μολδαβία και το Κόσοβο, προκειμένου να τονίσει το πώς ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χρησιμοποιεί την παροχή βοήθειας σε αυτές τις χώρες προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του. <br /><br />«Η Τουρκία επέλεξε τα Βαλκάνια ως πεδίο μάχης για την καταπολέμηση του κινήματος Γκιουλέν», δήλωσε ο Άσλι Αϊντίνταμπας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων. «Η περιοχή είναι συμβολικά πολύ σημαντική, δεδομένου ότι μεγάλο μέρος της κυβερνήθηκε από την Κωνσταντινούπολη κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας», σχολιάζει ο αναλυτής.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

FT: Το μεγάλο παιχνίδι του Ερντογάν - Η διείσδυση στα Βαλκάνια

Η εφημερίδα Financial Times συνεχίζει το αφιέρωμα της στoν τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες του, που φτάνου...

Διαβάστε την συνέχεια

Μας ''σέρνουν'' σε ''διαπραγματεύσεις'' με... Αλβανική ''διαμεσολάβηση''

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-01/merkel-rama_252863_191140_type13262.jpg?itok=eIFt9Snn" width="640" /><br /><br />Στη στήλη της Γερμανικής εφημερίδας “Bild” «νικητής και ηττημένος» γίνεται αναφορά στον Αλβανό Πρωθυπουργό Edi Rama, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως «νικητής» για τις προσπάθειες του για την σύγκλιση στο τραπέζι του διαλόγου τους ηγέτες Τουρκίας και Ελλάδας. <br /><br />Σύμφωνα με το δημοσίευμα «η Καγκελάριος Angela Merkel τον ενθάρρυνε προσωπικά! Ο 56χρονος, Edi Rama, πρωθυπουργός της Αλβανίας, προσπαθεί να καθίσει γύρω από ένα κοινό τραπέζι διαλόγου τους αντιμαχόμενους ηγέτες της Τουρκίας και της Ελλάδας. Ιστορικό: η διαμάχη για τα νησιά του Αιγαίου, που έχει Ο λόγος: Έχει να κάνει με τις διαμάχες για τα νησιά του Αιγαίου, η οποία έχει κλιμακωθεί πρόσφατα».<br /><br />Το κλίμα που δημιουργεί η Bild έχει ενδιαφέρον καθώς φαίνεται πως μετά την αποτυχία της γερμανικής διαμεσολάβησης κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2020- στη σκιά των τουρκικών προκλήσεων με το Oruc Reis- η Γερμανίδα καγκελάριος προωθεί μια νέα με τον Άντι Ράμα που, όμως, διακρίνεται για την φιλοτουρκική του στάση και με την διευκόλυνση της Τουρκίας να εδραιώσει τη θέση της στα Βαλκάνια. <br /><br />Δεν είναι το πρώτο δημοσίευμα που αναφέρεται στην διαμεσολάβηση του Edi Rama στον ελληνοτουρκικό διάλογο, καθώς πλείστα άρθρα έχουν δημοσιευθεί στον αλβανικό τύπο. Είναι όμως η πρώτη αναφορά στο ρόλο του Rama στο εξωτερικό και ειδικά στη Γερμανία και την εφημερίδα Bild, κάτι που επιβεβαιώνει το ρόλο του Rama στην έναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου.<br /><br />Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για τα δημοσιεύματα που έφεραν να έχει οριστικοποιηθεί συνάντηση Δένδια Cavusoglu στην Αλβανία, με την παρέμβαση Rama. «Ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας διατηρεί προσωπική φιλική σχέση με τον Τούρκο ομόλογό του από σειρά ετών, πλην όμως, δεν έχει συμφωνηθεί και προγραμματισθεί συνάντησή τους για το προσεχές διάστημα. Βεβαίως, ο κ. Δένδιας παραμένει ανοιχτός στο ενδεχόμενο μίας συνάντησης με τον κ. Cavusoglu, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες» σημείωσαν διπλωματικές πηγές.<br /><br />Αυτό που προκαλεί εντύπωση μέσα από διαρροές και δημοσιεύματα είναι η “αξιοποίηση” του Αλβανού Πρωθυπουργού ως …επιτυχημένου διαμεσολαβητή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. <br /><br /><br />Σύμφωνα με αναλυτές, ο Rama χρίσθηκε διαμεσολαβητής ως μια κοινή προσπάθεια Ελλάδας και Τουρκίας να ενισχύσουν τον Αλβανό Πρωθυπουργό στο δρόμο για τις εκλογές του Απριλίου στην Αλβανία, με την κάθε χώρα να έχει τους δικούς της λόγους.<br /><br />Σύμφωνα πάντα με τους αναλυτές η Ελλάδα ώστε να πάρει την υπογραφή στο συνυποσχετικό για την προσφυγή στη Χάγη για την διευθέτηση της οριοθέτησης των θαλασσίων συνόρων, ενώ η Τουρκία θέλει να ενισχύσει ένα ισχυρό φίλο της στην Αλβανία, διευρύνοντας την επιρροή της στα Δυτικά Βαλκάνια. <br /><br />Το δημοσίευμα <div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-01/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-01-14-9.48.17-%CF%80%CE%BC.png"><img height="454" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-01/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-2021-01-14-9.48.17-%CF%80%CE%BC.png?itok=ttTLaC5Y" width="640" /></a><br /><br />Δηλώσεις Ταραντίλη για τα ελληνοτουρκικά<br /><br />Ο κ. Ταραντίλης, μίλησε για μία εκκρεμότητα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σημειώνοντας: «μετά από μια παρατεταμένη περίοδο εντάσεων, η γειτονική χώρα επιστρέφει στην επανέναρξη των διερευνητικών επαφών. Η ελληνική κυβέρνηση -όπως από την αρχή είχε διακηρύξει- προσέρχεται στις διαβουλεύσεις με ειλικρινή και εποικοδομητική διάθεση, προκειμένου να δοθεί τέλος σε μια εκκρεμότητα -την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών- που ταλανίζει τις διμερείς σχέσεις εδώ και δεκαετίες».<br /><br />Στην συνέχεια έκανε λόγο για εξέλιξη η οποία αποτελεί «δικαίωση των κυβερνητικών χειρισμών».<br /><br />Αναλύοντας σχετικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε:<br /><br />«Πρώτον: Από την αρχή η Ελλάδα είχε συμπυκνώσει τη θέση της στη φράση -που κατ’ επανάληψη διατύπωσε ο Πρωθυπουργός- «σταματούν οι προκλήσεις, αρχίζουν οι συζητήσεις». Και είμαστε τώρα σε αυτό ακριβώς το σημείο: Η Τουρκία έχει αποσύρει το Ορούτς Ρέις από περιοχές που επικαλύπτουν ελληνική υφαλοκρηπίδα και ζήτησε επανέναρξη των διερευνητικών επαφών, οι οποίες –όπως ανακοινώθηκε– θα ξεκινήσουν στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιανουαρίου.<br /><br />Δεύτερον: Ο 61ος γύρος των διερευνητικών επαφών αποτελεί συνέχιση από το σημείο που διακόπηκαν τον Μάρτιο του 2016 και θα έχουν ως αντικείμενο την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών (υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Τρίτον: Στο τελευταίο διάστημα, η Ελλάδα -αποδεικνύοντας έμπρακτα την προσήλωσή της στο Διεθνές Δίκαιο και ειδικότερα στη Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για το Δίκαιο της Θάλασσας- προχώρησε σε συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών με την Ιταλία και μερικής οριοθέτησης με την Αίγυπτο. Συμφώνησε, επίσης, στην έναρξη διαβουλεύσεων με την Αλβανία για την από κοινού παραπομπή της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.<br /><br />Τέταρτον: Στο ίδιο αυτό διάστημα η χώρα μας πέτυχε μια σειρά αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που υιοθετούν τις ελληνικές θέσεις, εκφράζουν αλληλεγγύη στην Ελλάδα και την Κύπρο και στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα στην Τουρκία ότι, σε περίπτωση που συνεχίσει την προκλητικότητα, θα υπάρχει ευρωπαϊκή αντίδραση με οικονομικές συνέπειες.<br /><br />Πέμπτον: Ασκώντας ενεργητική εξωτερική πολιτική η Ελλάδα πέτυχε, στο ίδιο διάστημα, ένα πλέγμα συμφωνιών με χώρες του Αραβικού κόσμου και της Ανατολικής Μεσογείου, που ενισχύουν την περιφερειακή της θέση.<br /><br />Έκτον: Η Κυβέρνηση προετοίμασε νόμο που ήδη συζητείται στη Βουλή και ψηφίζεται την ερχόμενη εβδομάδα και προχωρά στην επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου. Διακηρύσσοντας ταυτόχρονα -όπως ρητά αναφέρεται στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου- ότι «επιφυλάσσεται για την άσκηση και στις λοιπές περιοχές της Επικράτειάς της των αντίστοιχων δικαιωμάτων της, όπως αυτά απορρέουν από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας».<br /><br />Έβδομον: Στο ίδιο αυτό διάστημα, η Κυβέρνηση ανέπτυξε δράσεις για την άμεση ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεών μας. Προχώρησε -ανάμεσα στα άλλα- σε συμφωνία για την αγορά μιας μοίρας 18 γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών «Rafale» και το νομοσχέδιο που αφορά στην έγκρισή της ψηφίζεται σήμερα στη Βουλή». </div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μας ''σέρνουν'' σε ''διαπραγματεύσεις'' με... Αλβανική ''διαμεσολάβηση''

Στη στήλη της Γερμανικής εφημερίδας “Bild” «νικητής και ηττημένος» γίνεται αναφορά στον Αλβανό Πρωθυπουργό Edi Rama, ο οποίος χαρακτηρίζεται...

Διαβάστε την συνέχεια

Κόκκινες γραμμές και δίκαιες λύσεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.timed.gr/wp-content/uploads/2021/01/ellada-tourkia-simaies-500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="800" height="320" src="https://www.timed.gr/wp-content/uploads/2021/01/ellada-tourkia-simaies-500.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div>ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ</div>Οι διερευνητικές συνομιλίες θα αρχίσουν σε μερικές ημέρες. Η Αγκυρα έχει ξεκαθαρίσει, με όσο μεγαλύτερη σαφήνεια μπορεί, πως θα θελήσει να βάλει στην ατζέντα τα ζητήματα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών και της ιδιοκτησίας ορισμένων νησίδων και βραχονησίδων. Δεν νομίζω ότι θα αφήσει πολλά περιθώρια «δημιουργικής ασάφειας», όπως ενδεχομένως θα ήθελαν Ευρωπαίοι διπλωμάτες οι οποίοι ασχολούνται με τον σχετικό φάκελο χωρίς να τον καταλαβαίνουν σε βάθος.<br /><br />Το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης θέτει η Τουρκία συνεχώς από το 1975 και η Ελλάδα απορρίπτει τον ισχυρισμό επικαλούμενη το επιχείρημα του δικαιώματος στην άμυνα. Το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών», όμως, δεν μπήκε ποτέ στις διερευνητικές στο παρελθόν. Αυτά τα δύο θέματα αποτελούν, πάντως, τις εθνικές κόκκινες γραμμές. Αν η Τουρκία επιμείνει από την πρώτη στιγμή να παραβιασθούν, οι διερευνητικές δεν θα πάνε πολύ μακριά.<br /><br />Και τότε; Τότε θα αρχίσει κατ’ αρχήν η προσπάθεια επίρριψης ευθυνών στην Ελλάδα· αυτό που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν blame game. Όποιος τρίτος δεν γνωρίζει την ιστορία και την πολυπλοκότητα των θεμάτων θα πει «ας τα βρουν στη μέση, να τελειώνουμε». Δεν πάει έτσι όμως, ούτε μπορεί. Στην Ευρώπη του 2021, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η αμφισβήτηση εθνικής κυριαρχίας ευρωπαϊκού κράτους. Αν γίνει δεκτό, θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Η Ελλάδα γι’ αυτό οφείλει να αναλάβει μια τεχνοκρατική, πειστική καμπάνια στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Η Τουρκία το κάνει συστηματικά και παντού, σε ιδρύματα μελετών (think tanks) και άλλα fora. Εχουμε μείνει πίσω.<br /><br />Πέραν του blame game, υπάρχει ωστόσο και το power game… Το «Ορούτς Ρέις» δεν βρίσκεται στο καρνάγιο για επισκευή. Πλέει κοντά στο Καστελλόριζο και, όπως συχνά υπογραμμίζει η Αγκυρα, είναι έτοιμο να κάνει και άλλες έρευνες. Το ίδιο και τα σκάφη που θα «τρυπήσουν», αν χρειασθεί, στις περιοχές που διεκδικεί η Τουρκία. Αν οι κόκκινες γραμμές γίνουν σεβαστές, μπορεί να υπάρξουν δίκαιες και λογικές λύσεις στη βασική μας διαφορά. Και αυτό θα ήταν πολύ καλό για όλους. Αν όχι, θα μπούμε σε μια περίοδο παρατεταμένης αστάθειας και επικινδυνότητας.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κόκκινες γραμμές και δίκαιες λύσεις

ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ Οι διερευνητικές συνομιλίες θα αρχίσουν σε μερικές ημέρες. Η Αγκυρα έχει ξεκαθαρίσει, με όσο μεγαλύτερη σαφήνεια μπορεί, ...

Διαβάστε την συνέχεια