H Hezbollah δεν έχει «μιλήσει» ακόμη, αλλά ετοιμάζεται… Παραμένει ακόμη στην εφεδρεία, «κοιμίζει» και αποπροσανατολίζει το Ισραήλ.

<img height="361" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/48382f308e86187ace53bcbd055f157c_XL.jpg" width="722" /><br /><br /><div>Ο Mohanad Hage Ali, αναπληρωτής διευθυντής έρευνας του Κέντρου Carnegie στη Βηρυτό, δήλωσε ότι η Hezbollah προετοιμάζεται για την πιθανότητα κλιμάκωσης με το Ισραήλ<br /><br />Καθώς το Ιράν και το Ισραήλ βρέθηκαν στο χείλος του ολοκληρωτικού πολέμου την περασμένη εβδομάδα, ένα σημάδι ότι κανένα από τα μέρη δεν επιθυμούσε την κλιμάκωση ξεχώρισε: ο περιορισμένος ρόλος της Hezbollah.<br />Οι αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ του Ισραήλ και της λιβανέζικης μαχητικής ομάδας από τότε που η Hamas εξαπέλυσε τη θανατηφόρα επίθεσή της στις 7 Οκτωβρίου οδήγησε στις πιο θανατηφόρες συγκρούσεις πέρα από τα σύνορα του Ισραήλ εδώ και δεκαετίες.<br />Ωστόσο, όταν οι περιφερειακές εχθροπραξίες έφτασαν στο πιο επικίνδυνο επίπεδό τους στη σύγκρουση - με την Τεχεράνη να εκτοξεύει ένα μπαράζ 300 πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην πρώτη της άμεση επίθεση στο Ισραήλ - η συμμετοχή της Hezbollah ήταν σε μεγάλο βαθμό συμβολική.<br />Στις 14 Απριλίου, η ομάδα εκτόξευσε δεκάδες ρουκέτες σε συντονισμό με την επίθεση της Τεχεράνης σε ισραηλινούς στρατώνες στα Υψίπεδα του Γκολάν - πιθανότατα από τη Συρία όπου δραστηριοποιούνται επίσης οι μαχητές της.<br />Αλλά το μπαράζ ήταν μικρότερο από άλλα που έχει ξεκινήσει από τον Οκτώβριο.<br />Και όταν το Ισραήλ επέλεξε να απαντήσει στο Ιράν έξι ημέρες αργότερα, οι θέσεις της Hezbollah δεν ήταν μεταξύ εκείνων που στοχοποιήθηκαν.<br /><br />Ο ρόλος της Hezbollah<br /><br />Το ότι καμία πλευρά δεν επέλεξε να εμπλέξει σε μεγάλο βαθμό τη Hezbollah, τον πιο ισχυρό βραχίονα του Ιράν, ήταν μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις για τον περιορισμό μιας ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης που το Ισραήλ και το Ιράν λένε ότι δεν θέλουν επί του παρόντος, είπαν οι αναλυτές.<br />«Για τη Hezbollah και το Ιράν, το θέμα είναι μια ανάλυση κόστους-οφέλους», δήλωσε ο Rym Momtaz, σύμβουλος ερευνητής στο International Institute for Strategic Studies.<br />«Αν η Τεχεράνη επιδίωκε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με το Ισραήλ, η Hezbollah θα ήταν το κεντρικό κομμάτι της επίθεσής της».<br />Οι αναλυτές πιστεύουν ότι η επιθυμία να διατηρήσει την ισχύ του πυρός του σε εφεδρεία σε περίπτωση που το Ισραήλ ακολουθήσει τις απειλές ότι θα απωθήσει τους μαχητές από τα σύνορα με τη βία, εάν δεν βρεθεί διπλωματική λύση, βοηθά να εξηγηθεί η σχετική αυτοσυγκράτηση της Hezbollah.<br />Η επιθυμία του Ιράν να αποφύγει την πυροδότηση μιας πιο σκληρής απάντησης των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην μαχητική ομάδα ήταν επίσης ένας παράγοντας.<br />Ενώ η αεροπορική επιδρομή του Ισραήλ την 1η Απριλίου σε ένα ιρανικό προξενικό κτίριο στη Δαμασκό ξεκίνησε την κλιμάκωση αυτού του μήνα, δεν ξεπέρασε το όριο να θεωρηθεί ως υπαρξιακή απειλή κατά του ιρανικού καθεστώτος, είπε ο Momtaz, «άρα σημαντική ανάμειξη της Hezbollah δεν ήταν αναγκαία».<br /><br />Ο δευτερεύον ρόλος της Hezbollah<br /><br />Η Hezbollah έχει χάσει περίπου 260 μαχητές από τότε που ξέσπασαν οι εχθροπραξίες την ημέρα αφότου η Hamas εξαπέλυσε τη θανατηφόρα επίθεσή της στο νότιο Ισραήλ - αριθμός μεγαλύτερος ακόμη και από την καταστροφική σύγκρουσή της με το Ισραήλ το 2006, σύμφωνα με υπολογισμούς των Financial Times που βασίζεται σε τοπικές πηγές.<br />Περισσότεροι από 60 άμαχοι στο Λίβανο έχουν επίσης σκοτωθεί, με 90.000 ανθρώπους να έχουν εκτοπιστεί από χωριά που είναι διάσπαρτα στα νότια σύνορά του.<br />Στο Ισραήλ, 14 στρατιώτες και οκτώ πολίτες έχουν σκοτωθεί σε επιθέσεις της Hezbollah, ενώ περισσότεροι από 80.000 έχουν επίσης εκτοπιστεί από τα σύνορα.<br />Η Hezbollah είναι το «στολίδι» του λεγόμενου Άξονα Αντίστασης του Ιράν, ένα ισχυρό δίκτυο περιφερειακών βραχίονων που περιλαμβάνει επίσης τη Hamas, τους Houthis της Υεμένης και τις σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ.<br />Υπολογίζεται ότι διαθέτει 20.000 έως 50.000 μαχητές και ένα ισχυρό οπλοστάσιο επιθετικών drones, φορητών όπλων, πυροβολικού, αρμάτων μάχης και ολοένα και πιο εξελιγμένων πυραύλων ακριβείας καθοδήγησης.<br />Οι σκληραγωγημένοι μαχητές της πολέμησαν για τελευταία φορά έναν βίαιο πόλεμο 34 ημερών εναντίον του Ισραήλ το 2006, ενισχύοντας τις ικανότητές τους την επόμενη δεκαετία, όταν η Hezbollah παρενέβη για να στηρίξει το καθεστώς του Bashar al-Assad κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Συρία.</div><div><br />Ενώ έχει πολεμήσει σε συγκρούσεις με τον ισραηλινό στρατό από τότε που ξέσπασε ο πόλεμος μεταξύ της Hamas και του Ισραήλ, οι βομβαρδισμοί έχουν περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό στις συνοριακές περιοχές.<br />Ένας Λιβανέζος αξιωματούχος είπε ότι η απόφαση του Ισραήλ να μην χτυπήσει τη Hezbollah την Παρασκευή ως αντίποινα για την επίθεση του Ιράν δείχνει ότι «πιο ψύχραιμα κεφάλια μπορεί να επικράτησαν στο διαιρεμένο υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ».<br />Αν δεν το είχαν κάνει, «η Hezbollah θα αναγκαζόταν να ανταποδώσει άγρια», είπε ο αξιωματούχος, ζητώντας την ανωνυμία για να συζητήσει το θέμα.<br />Διαφορετικά, «μπορεί να ήμασταν ήδη σε πόλεμο πλήρους κλίμακας».<br />Ο Eyal Hulata, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ και συνεργάτης στο Ίδρυμα για την υπεράσπιση των δημοκρατιών, είπε ότι το γεγονός ότι το Ιράν είχε βάλει στο στόχαστρο απευθείας το Ισραήλ για πρώτη φορά σήμαινε ότι το Ισραήλ έπρεπε να απαντήσει απευθείας στην Τεχεράνη και όχι στους πληρεξουσίους της.<br />«Δεν πρόκειται για τη Hezbollah, αλλά για το Ιράν. Το Ιράν έπρεπε να λάβει αυτό το μήνυμα, ώστε να μην πιστεύουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να μας μπαρκάρουν», είπε, «και ελπίζουμε ότι αυτό που πήραν οι Ιρανοί από αυτό είναι ότι θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί στο μέλλον».<br />Αν και ο ολοκληρωτικός πόλεμος μπορεί να έχει αποφευχθεί προς το παρόν, η σύγκρουση στα σύνορα Ισραήλ-Λιβάνου εξακολουθεί να παραμένει το πιο επικίνδυνο σημείο ανάφλεξης για μια ευρύτερη περιφερειακή κλιμάκωση.<br />Ο αναπληρωτής αρχηγός της Hezbollah, Naim Qassem δήλωσε στο NBC News την περασμένη εβδομάδα ότι η ομάδα του «δεν θα δεχτεί ότι οι Ισραηλινοί παραβιάζουν τους κανόνες εμπλοκής» στο νότιο Λίβανο και θα αυξήσει τις επιθέσεις τους εάν το κάνουν οι Ισραηλινοί.<br /><br />Νέα τακτική<br /><br />Η Hezbollah επέδειξε επίσης μια νέα σειρά τακτικών εναντίον του Ισραήλ σε πολλά επεισόδια την περασμένη εβδομάδα, είπαν οι αναλυτές.<br />Την περασμένη Τετάρτη, μια δέσμη από drone και πυραύλους από την μαχητική ομάδα διείσδυσε στο σύστημα αεράμυνας Iron Dome του Ισραήλ και έπληξε τη συνοριακή πόλη Arab al-Aramshe.<br />Η επίθεση, η οποία σύμφωνα με τους αναλυτές χρησιμοποίησε πιο σύγχρονα και ισχυρά μη επανδρωμένα αεροσκάφη από ό,τι σε προηγούμενα περιστατικά, τραυμάτισε τουλάχιστον 14 Ισραηλινούς στρατιώτες, έξι από αυτούς σοβαρά, ανέφερε το IDF.<br />Το Ισραήλ αντέδρασε χτυπώντας βαθύτερα στον Λίβανο από ό,τι συνήθως, χτυπώντας, όπως είπε, την υποδομή αεράμυνας της Hezbollah στο βόρειο Baalbek, περίπου 60 μίλια στην ενδοχώρα.<br />Ενώ το Ισραήλ έχει προσπαθήσει να υποβαθμίσει τις δυνατότητες της μαχητικής ομάδας από τον Οκτώβριο, αξιωματούχοι, διπλωμάτες και αναλυτές στην περιοχή λένε ότι η ομάδα εξακολουθεί να διατηρεί την ισχύ της.</div><div><br />Η Hezbollah αποτελεί εδώ και καιρό πολύ μεγαλύτερη απειλή για το Ισραήλ από τη Hamas.<br />Παρά τη δοκιμή νέων δυνατοτήτων την περασμένη εβδομάδα, οι μαχητές δεν έχουν ακόμη επιδείξει τα πιο εξελιγμένα στοιχεία στο οπλοστάσιό τους.<br />Ο Mohanad Hage Ali, αναπληρωτής διευθυντής έρευνας του Κέντρου Carnegie στη Βηρυτό, δήλωσε ότι η Hezbollah προετοιμάζεται για την πιθανότητα κλιμάκωσης με το Ισραήλ.<br />«Κατανοούν ότι πρέπει να διατηρήσουν το καλύτερο από τα όπλα και τις δυνατότητές τους για αυτή τη μεγαλύτερη και πιο ολοκληρωμένη σύγκρουση».<br />Ωστόσο, αυτός ο περιορισμός «έχει εκληφθεί ως αδυναμία στο Τελ Αβίβ και ενθάρρυνε τη συνεχή ισραηλινή κλιμάκωση», είπε ο Momtaz της IISS.<br />«Έχει επίσης βλάψει την αξιοπιστία και την αποτρεπτική ικανότητα της Hezbollah και έχει δημιουργήσει εσωτερικά ρήγματα».<br />Οι ΗΠΑ ηγούνται των προσπαθειών για την εκτόνωση των εχθροπραξιών μέσω μιας διπλωματικής συμφωνίας, αλλά αξιωματούχοι και διπλωμάτες που συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις αγωνίζονται ενάντια στον χρόνο.<br />«Το παράθυρο ευκαιρίας για να ολοκληρωθεί μια συμφωνία κλείνει», είπε ο Λιβανέζος αξιωματούχος, «και ο πόλεμος μπορεί ακόμα να έρθει».<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

H Hezbollah δεν έχει «μιλήσει» ακόμη, αλλά ετοιμάζεται… Παραμένει ακόμη στην εφεδρεία, «κοιμίζει» και αποπροσανατολίζει το Ισραήλ.

Ο Mohanad Hage Ali, αναπληρωτής διευθυντής έρευνας του Κέντρου Carnegie στη Βηρυτό, δήλωσε ότι η Hezbollah προετοιμάζεται για την πιθανότητα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνοτουρκικά: Ο χαρτοπόλεμος των διαβημάτων.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/04/ee2199c50d2ef861a07e67bdd551ef91_4220807-1.jpg"><img height="360" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/04/ee2199c50d2ef861a07e67bdd551ef91_4220807-1.jpg" width="725" /></a><br /><br />Του <b>Βασίλη Νέδου</b><br />Το τελευταίο εξάμηνο η σχεδόν μηδενική παραβατικότητα στον εθνικό εναέριο χώρο και τον χώρο ευθύνης εναέριας κυκλοφορίας της Αθήνας (FIR) οδήγησε συχνά στην παρερμηνεία της τοποθέτησης «στον πάγο» από πλευράς Αγκυρας των πάγιων απόψεών της για το Αιγαίο.<br /><br />Η «Κ» φέρνει σήμερα στην επιφάνεια ορισμένα περιστατικά του τελευταίου εξαμήνου που σε γραφειοκρατικό επίπεδο (υπουργείου Εξωτερικών και αρμόδιων στρατιωτικών αρχών) οδήγησαν σε ανταλλαγή όχι μόνο οδηγιών προς ναυτιλλομένους σε αέρα και θάλασσα (NOTAM και NAVTEX), αλλά και σε τρία αυστηρά διαβήματα της Τουρκίας για ασκήσεις και δραστηριότητες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων εντός περιοχών ευθύνης της Αθήνας. Οπως η «Κ» είχε έγκαιρα αναδείξει, η επιστροφή της Τουρκίας στον διπλωματικό «χαρτοπόλεμο» άρχισε να καταγράφεται λίγο πριν από τα Χριστούγεννα της περασμένης χρονιάς.<div><br />Για τις πτήσεις<br /><br />Συγκεκριμένα, σύμφωνα με έγγραφα στοιχεία που βρίσκονται εις γνώσιν της «Κ», στις 21 Νοεμβρίου 2023 η Αγκυρα κατηγόρησε την Ελλάδα (σε ρηματική διακοίνωση που επιδόθηκε στον Ελληνα πρέσβη) ότι δύο τουρκικά αεροσκάφη εγκλωβίστηκαν από ελληνικά μαχητικά. Η ελληνική πλευρά απάντησε ότι τα μαχητικά απλώς προχώρησαν σε αναγνώριση τουρκικών αεροσκαφών που κατά πάγια τακτική επιχειρούσαν σε περιοχή εντός FIR Αθηνών δίχως να καταθέσουν σχέδιο πτήσης. Είναι ενδιαφέρον ότι εκείνη την ημερομηνία η ελληνική πλευρά δεν έχει καταγράψει παρά παραβάσεις κανόνων εναέριας κυκλοφορίας όχι από τουρκικά μαχητικά, αλλά από αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας τύπου ATR-72 και CN-235 και ένα UAV, στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο.<br /><br />Ενα δεύτερο διάβημα επιδόθηκε στην ελληνική πλευρά τον Φεβρουάριο, όπου καταγράφονταν σε μια λίστα συνολικά επτά περιπτώσεις υποτιθέμενης παραβίασης του τουρκικού εναέριου χώρου. Σε τέσσερις από αυτές τις περιπτώσεις οι Τούρκοι κατήγγειλαν τα ελληνικά αεροσκάφη ενώ αυτά πετούσαν εντός εθνικού εναέριου χώρου. Στην πρώτη περίπτωση 2,5 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά της Καλολίμνου, και στις υπόλοιπες τρεις περιπτώσεις 2,5 ν.μ. έως 3 ν.μ. νοτιοανατολικά της Σάμου, εντός, μάλιστα, του περασμένου Ιανουαρίου.<br /><br />Το τρίτο αυστηρό διάβημα που επιδόθηκε αφορούσε ασκήσεις, τόσο στρατιωτικές όσο και δραστηριότητες της Ελληνικής Αστυνομίας και του Λιμενικού Σώματος, σε περιοχές από τον Εβρο μέχρι το Καστελλόριζο, όπου διατυπώνονταν όλες οι θέσεις της Αγκυρας. Ανάμεσα στις περιπτώσεις που οι Τούρκοι ανέδειξαν περιλαμβάνονται φυσικά το καθεστώς υποτιθέμενης αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού και του Βορείου Αιγαίου (ονομαστικά Λέρος, Κως, Σάμος, Ικαρία, Κάλυμνος, Λειψοί, Πάτμος, Νίσυρος, Λήμνος, Σαμοθράκη, Λέσβος, Χίος, Ρόδος, Κάρπαθος, Καστελλόριζο, Τήλος, Χάλκη, Νίσυρος, Ψαρά, Αγιος Ευστράτιος). Και αυτές οι αιτιάσεις καταγράφηκαν με αφορμή μια σειρά ασκήσεων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, εν προκειμένω του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.), όπως η «Τρίαινα».<br /><br />Η τουρκική πλευρά αντέδρασε ακόμη και για δύο ΝΟΤΑΜ της ΥΠΑ με τις οποίες δέσμευε περιοχή πάνω από τη Θράκη για δοκιμαστικές πτήσεις UAV του Στρατού.<br /><br />Σε όλους τους σχετικούς ισχυρισμούς της τουρκικής πλευράς γινόταν επίκληση και στο μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ, το οποίο, βεβαίως, όπως είναι γνωστό δεν περιλαμβάνει περιοχές εκτός Αιγαίου, όπως και δραστηριότητες μη στρατιωτικές, δηλαδή του Λιμενικού και της Αστυνομίας. Οι Τούρκοι, για παράδειγμα, εξέφρασαν την ενόχλησή τους για δύο ΝΟΤΑΜ (Α3832/23 και Α4559/23) με τις οποίες η ελληνική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) δέσμευε για λογαριασμό του Δ΄ Σώματος Στρατού περιοχή πάνω από τη Θράκη για δοκιμές πτήσεως UAV του Στρατού Ξηράς.<br /><br />Εν ολίγοις η Αγκυρα αμφισβήτησε τη δυνατότητα της Αθήνας να δεσμεύει χώρο για πτήσεις πάνω από εθνικό έδαφος. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε πολύ κοντινή απόσταση, στην Ανατολική Θράκη, υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση τουρκικών UAV τύπου Bayraktar, τα οποία αξιοποιούνται για αποστολές συλλογής πληροφοριών, ως εκ τούτου η ελληνική απόφαση για σταδιακή ανάπτυξη ανάλογων δυνατοτήτων στην ένθεν πλευρά του Εβρου αποτελεί επί της ουσίας αντίμετρο.</div><div><br />Σε νατοϊκή άσκηση<br /><br />Τον περασμένο Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο οι Τούρκοι αντέδρασαν ακόμη και για την κοινή άσκηση την οποία πραγματοποίησαν αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.) με νατοϊκά μαχητικά, στο πλαίσιο αποστολών αστυνόμευσης του εναέριου χώρου κρατών-μελών του Βορειοατλαντικού Συμφώνου και απολύτως ενταγμένων στη ρουτίνα της Συμμαχίας. Οι Τούρκοι επανήλθαν, επίσης, και στο ζήτημα του χώρου τον οποίο διεκδικούν ως Τερματική Περιοχή Ελέγχου (Terminal Control Area) για το αεροδρόμιο του Νταλαμάν, στην επαρχία των Μούγλων, στον Κεραμεικό Κόλπο, απέναντι από τη Ρόδο.<br /><br />Κατά τις τουρκικές διαμαρτυρίες, ο τρόπος που είναι διαμορφωμένο το FIR Αθηνών προκαλεί προβλήματα στην εναέρια κυκλοφορία αυτού του μικρού αεροδρομίου που εξυπηρετεί κατά κύριο λόγο την τουριστική κίνηση στα νοτιοδυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει, ενώ, επιπροσθέτως, τμήμα του αεροδρομίου εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και από την τουρκική αεροπορία, όχι βέβαια στον βαθμό που αυτό συνέβαινε πριν από το 2000.<br /><br />Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η αρμόδια διεύθυνση ελληνοτουρκικών (Α4) του υπουργείου Εξωτερικών, και βεβαίως στη συνέχεια η πρεσβεία της Ελλάδας στην Αγκυρα, απάντησε με τον δέοντα τρόπο. Ωστόσο, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αρκετοί έμπειροι διπλωμάτες διερωτώνται για πόσο καιρό ακόμη μπορεί αυτή η στείρα αποτύπωση απόψεων να συνεχίζεται, δίχως, μάλιστα, να υπάρχει κάποια εξέλιξη.<br /><br />Είναι πλέον σαφές από τον τρόπο που οδεύουν οι συζητήσεις ότι τόσο η Αθήνα όσο και η Αγκυρα είναι ικανοποιημένες (σε διαφορετικό βαθμό) με την τρέχουσα έλλειψη έντασης επί του πεδίου. Ωστόσο, στην Αθήνα δεν είναι λίγοι όσοι ανησυχούν ότι σε επόμενη φάση η Αγκυρα απλώς θα επιστρέψει στις διεκδικήσεις, προβάλλοντας τον χρόνο που άφησε να περάσει δίχως προβλήματα ως απόδειξη καλής θέλησης. Η ένταση με την οποία η Αγκυρα αντέδρασε και η βαρύτητα την οποία εξακολουθεί να αποδίδει στο ζήτημα των θαλάσσιων πάρκων στο Αιγαίο Πέλαγος που προαναγγέλθηκαν από την Αθήνα, απειλώντας μάλιστα ότι δεν θα τα επιτρέψει, είναι στοιχεία ενδεικτικά του τρόπου με τον οποίο η τουρκική κυβέρνηση προσεγγίζει την τρέχουσα φάση στα ελληνοτουρκικά.</div><div><br />Κανονικά οι επαφές<br /><br />Πάντως οι προγραμματισμένες επαφές δεν έχουν μετατεθεί. Την εβδομάδα που πέρασε, διοικητές μονάδων από την ελληνική και την τουρκική πλευρά του Εβρου επισκέφθηκαν στρατόπεδα της αντίπερα όχθης, στο πλαίσιο των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ). Οι κύριες συζητήσεις για τα ΜΟΕ θα γίνουν αύριο στην Αθήνα, και την επόμενη εβδομάδα θα ακολουθήσουν και οι επαφές στο πλαίσιο της θετικής ατζέντας. Η συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αγκυρα θα πραγματοποιηθεί τελικώς τη 13η Μαΐου. Είναι, πάντως, σε κάθε περίπτωση ενδιαφέρον για την Αθήνα ότι της συνάντησης Μητσοτάκη – Ερντογάν θα έχει προηγηθεί, εκτός απροόπτου, η επίσκεψη του προέδρου της Τουρκίας στον Λευκό Οίκο, όπου έχει να συζητήσει πάρα πολλά με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ελληνοτουρκικά: Ο χαρτοπόλεμος των διαβημάτων.

Του Βασίλη Νέδου Το τελευταίο εξάμηνο η σχεδόν μηδενική παραβατικότητα στον εθνικό εναέριο χώρο και τον χώρο ευθύνης εναέριας κυκλοφορίας τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η νέα επικίνδυνη εποχή στη Μ. Ανατολή.

<img height="360" src="https://live-production.wcms.abc-cdn.net.au/d57e6aacb69468e255821e72537d3805?impolicy=wcms_crop_resize&cropH=576&cropW=1024&xPos=0&yPos=0&width=862&height=485" width="734" /><br /><br /><div><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Μια νέα ισορροπία τρόμου δημιούργησε στη Μέση Ανατολή η κατάρριψη ενός ταμπού σε έναν σκιώδη πόλεμο που διεξάγεται εδώ και τρεις δεκαετίες μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. Το ταμπού αυτό ήταν ότι οι δυο χώρες δεν στρέφονται απευθείας η μια εναντίον της άλλης, αλλά επέλεγαν να αναμετρηθούν μέσω αντιπροσώπων το Ιράν και μες πληγμάτων σε ιρανικούς η φιλοϊρανικούς στόχους εκτός ιρανικού εδάφους το Ισραήλ.</div><div><br />Τώρα πλέον μετά τη μαζική πυραυλική επίθεση του Ιράν της 13ης Απριλίου και την απάντηση του Ισραήλ την περασμένη Παρασκευή με περιορισμένη αλλά στοχευμένη επίθεση στο Ισφαχάν, οι δυο μεγάλοι αντίπαλοι στη Μ. Ανατολή αποκαθιστούν μια ισορροπία τρόμου καθώς και οι δυο απέδειξαν στην άλλη πλευρά ότι έχουν τη δυνατότητα και την αποφασιστικότητα να στραφούν απευθείας εναντίον του άλλου.</div><div><br />Πλέον το Ιράν γνωρίζει ότι οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν τη δυνατότητα σε ενδεχόμενη κλιμάκωσης να φθάσουν και πολύ βαθιά στο ιρανικό έδαφος προσεγγίζοντας τις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ισφαχάν. Η εξουδετέρωση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν αποτελεί πάγια επιδίωξη του Ισραήλ το οποίο διαρκώς προειδοποιεί τους συμμάχους του ότι εάν δεν αναληφθεί δράση ή εάν δεν περιοριστεί μέσω αποτελεσματικής και αποδείξιμης Συμφωνίας το πυρηνικό πρόγραμμα ώστε να μην προσφέρει στρατιωτικές πυρηνικές δυνατότητες στο Ιράν, θα αναλάβει από μόνο του δράση.</div><div><br />Για το Ισραήλ η εξάλειψη του κινδύνου ενός πυρηνικού Ιράν αποτελεί υπαρξιακό ζήτημα, καθώς το καθεστώς της Τεχεράνης δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ και η επιδίωξη του είναι μια νέα Μ. Ανατολή έχοντας εξαφανίσει από το χάρτη το «σιωνιστικό κράτος».<br />Αν και επισήμως το Ισραήλ δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για το κτύπημα στο Ισφαχάν, μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ αποκάλυψαν ότι στόχευσε και εξουδετέρωσε μονάδα S-300 από το σύστημα αεράμυνας της περιοχής που είναι ο πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού στέλνοντας το μήνυμα ότι έχει τη δυνατότητα να φθάσει όσο μακριά όσο καλά κι αν φυλάσσεται ένας στόχος στο ιρανικό έδαφος.</div><div><br />Από την άλλη πλευρά βεβαίως το Ιράν εγκαταλείποντας μια πρακτική και τακτική τριών δεκαετιών την 13η Απριλίου και υπό την πίεση της ανάγκης αποκατάστασης της αξιοπιστίας του προχώρησε σε αυτή την πρωτόγνωρη επίθεση με τουλάχιστον 300 πυραύλους και drones εναντίον του Ισραήλ μια επίθεση ελεγχόμενης επίδειξης δύναμης .<br />Πλέον και οι δυο πλευρές τόσο ο IDF όσο και ο ιρανικός Στρατός και οι IRGC έχουν αρκετά στοιχεία και δεδομένα ώστε να μελετήσουν τις αμυντικές δυνατότητες του αντιπάλου και να διαμορφώσουν νέα επιχειρησιακά σχέδια όχι απλώς από εξομοιώσεις όπως έκαναν μέχρι τώρα αλλά από μια πραγματική επίθεση εναντίον του αντιπάλου.</div><div><br />Για το Ισραήλ βεβαίως τώρα γεννάται ένα ακόμη σοβαρό ζήτημα. Για χρόνια η αντίδραση του στις κινήσεις της Τεχεράνης στρέφονταν εναντίον των πληρεξουσίων της στην περιοχή κυρίως τη Χεζμπολαχ στον Λίβανο και τις ένοπλες φιλοϊρανικές δυνάμεις στη Συρία.<br />Στο πλαίσιο αυτό είχαν αναληφθεί και ειδικές επιχειρήσεις που στόχευαν είτε τα δίκτυα μεταφοράς εξοπλισμού από το Ιράν σε Λιβανικό η Συριακό έδαφος και κορυφώθηκαν με τον βομβαρδισμό του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό και την εξόντωση του κορυφαίου διοικητή του IRGC Quds ο οποίος συντόνιζε ολόκληρο το δίκτυο των φιλοϊρανικών οργανώσεων γύρω από το Ισραήλ. Και η επίθεση αυτή έγινε και σε μια προσπάθεια για να τεσταριστούν οι αντιδράσεις της Τεχεράνης και συγχρόνως προκαλώντας ιρανικά αντίποινα να επανακτήσει τη στήριξη των ΗΠΑ.</div><div><br />Η απόκρουση της ιρανικής επίθεσης όμως για την οποία απαιτήθηκε η συνδρομή των ΗΠΑ της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιορδανίας και της Σ. Αραβίας, απέδειξε ότι ακόμη και οι καλύτερες αεράμυνες όπως αυτή που διαθέτει το Ισραήλ έχουν τις δικές τους «μαύρες τρύπες»…<br />Όμως από δω και στο εξής το Ισραήλ θα πρέπει να αναπροσαρμόσει την τακτική του καθώς κάθε νέο κτύπημα εναντίον ιρανικού στόχου στη Μ. Ανατολή, θα μπορεί να προκαλέσει μια απευθείας εμπλοκή με το Ιράν και αντίποινα με στόχους στο ισραηλινό έδαφος.<br />Τα δυο μέρη πάντως έδειξαν ότι δεν επιθυμούν την απευθείας σύγκρουση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το Ισραήλ ή το Ιράν είναι έτοιμα να αποδεχθούν τα πάντα προκειμένου να αποφευχθεί η σύγκρουση αυτή.</div><div><br />Μια σύγκρουση η οποία είναι προφανές ότι θα βυθίσει σε πρωτόγνωρο χάος τη Μ. Ανατολή με μεγάλες περιφερειακές και ευρύτερες συνέπειες, όχι μόνο στην παγκόσμια οικονομία αλλά και με το άνοιγμα ενός νέου μετώπου αντιπαράθεσης της Δύσης με το Ιράν στο πλευρό του οποίου θεωρείται δεδομένο ότι θα προστρέξει τουλάχιστον και η Ρωσία.</div><div><br />Το Ισραήλ πάντως με τον συναγερμό που προκάλεσε η επίθεση του Ιράν κατόρθωσε να τραβήξει το ενδιαφέρον από τη Γάζα αν και υποχρεώθηκε να αναβάλλει τουλάχιστον για ένα διάστημα την επέκταση των επιχειρήσεων στη Ράφα, παρά τη φημολογία που υπήρξε ότι το αντάλλαγμα που εξασφάλισε από τις ΗΠΑ προκειμένου να μην προχωρήσει σε ένα εκτεταμένο πλήγμα στο Ιράν ήταν ακριβώς το άτυπο «πράσινο φως» για τη Ράφα.</div><div><br />Ένα πρώτο δείγμα της επίδρασης που είχε η επίθεση του Ιράν, ήταν η με μεγάλη πλειοψηφία έγκρισης από την αμερικανική Βουλή της στρατιωτικής βοήθειας και προς το Ισραήλ που φθάνει τα 26 δισ. δολάρια και θα διατεθεί κυρίως στην ενίσχυση του οπλοστασίου του προκειμένου να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του Πολέμου.</div><div><br />Όμως η επίθεση του Ιράν «θορύβησε» και τις Αραβικές χώρες του Κόλπου ιδίως τη Σ. Αραβία και τα ΗΑΕ, καθώς διαπίστωναν ότι η ιρανική απειλή είναι παρούσα και ότι οι δυο χώρες είναι εξαιρετικά ευάλωτες σε περίπτωση κλιμάκωσης μιας κρίσης στην περιοχή καθώς θα βρεθούν στο στόχαστρο των ιρανικών πυραύλων. Και αυτό είναι μια συνειδητοποίηση που κρατά τις δυο χώρες πιο κοντά στην αμερικανική δέσμευση για την ασφάλεια στην περιοχή και κρατά ζωντανή την προοπτική υλοποίησης και διερεύνησης των Συμφωνιών Αβραάμ, εφόσον φυσικά οδηγηθεί σε τερματισμό ο πόλεμος στη Γάζα.</div><div><br />Αυτό που έχει σημασία πάντως είναι ότι πλέον στην εύφλεκτη Μ. Ανατολή έχει ξημερώσει μια διαφορετική και πολύ πιο επικίνδυνη εποχή …<br /><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η νέα επικίνδυνη εποχή στη Μ. Ανατολή.

Νίκος Μελέτης Μια νέα ισορροπία τρόμου δημιούργησε στη Μέση Ανατολή η κατάρριψη ενός ταμπού σε έναν σκιώδη πόλεμο που διεξάγεται εδώ και τρε...

Διαβάστε την συνέχεια

Θαλάσσια πάρκα -Κόσοβο -Χιμάρα: Εξωτερική πολιτική υπό διάλυση με ρεσιτάλ υποχωρήσεων.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2024/04/thalassio_parko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="800" height="394" src="https://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2024/04/thalassio_parko.jpg" width="727" /></a></div><div><br /></div>Του <b>Σωτήρη Σιδέρη</b><br />Η λέξη πατρίδα την οποία καθημερινά ξεστομίζουν κορδωμένοι μπροστά στις κάμερες, πρωθυπουργός και υπουργοί, χάνει το νόημά της όταν κάποιος μελετήσει στοιχειωδώς τα έργα και τις ημέρες τους. Εγκατέλειψαν τον αγώνα δικαίωσης της ελληνικής μειονότητας στο πρόσωπο του Μπελέρη για να μαζέψουν ψήφους από το ακροδεξιό ακροατήριο. Εξήγγειλαν τα θαλάσσια πάρκα στο Αιγαίο και μετά την αντίδραση της Τουρκίας τα έκαναν διαπραγματεύσιμα. Ισχυρίζονται δια του ανεκδιήγητου Γεραπετρίτη και της πάντα υποτακτικής Ντόρας Μπακογιάννη ότι η θέση της Ελλάδας στο θέμα του Κοσόβου δεν έχει αλλάξει, αλλά όλοι οι βουλευτές της ΝΔ ψήφισαν υπέρ της ένταξης του Κοσόβου. Η ψήφος είναι κραυγαλέα αλλαγή θέσης, όχι οι δηλώσεις.<br /><br />Καθημερινά ψεύδονται ασύστολα, έχουν εκχωρήσει την εξωτερική πολιτική της χώρας είτε στις ΗΠΑ, είτε στο ΝΑΤΟ είτε αλλού, ανάλογα με το ποιος πιέζει. Η Ελλάδα ετεροκαθορίζεται, άγεται και φέρεται σαν φτερό στον άνεμο. Έχουν εκχωρήσει την στρατηγική Άμυνας και Ασφάλειας στις πολεμικές βιομηχανίες, αγοράζοντας τα πάντα .Οι σχέσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία είναι στο ναδίρ, η βαλκανική πολιτική δεν υφίσταται καν. Και ενώ το κλίμα στη Βόρεια Μακεδονία αλλάζει, έχουμε και κρίση με την Σερβία και με την Αλβανία. Μια εξωτερική πολιτική σε πλήρη διάλυση…<br /><br />Περιμένοντας τα θαλάσσια πάρκα….<br /><br /> Όπως έγκαιρα είχε επισημάνει το omegapress.gr η υπόθεση των πάρκων στο Αιγαίο και το Ιόνιο δεν είναι τόσο επιφανειακή και τόσο περιβαλλοντική όσο την εμφάνισε αρχικά η κυβέρνηση. Προφανώς έχουν και αυτή την πτυχή. Η Τουρκία έχει στρατηγικό σχέδιο και στόχο την ανατροπή του νομικού καθεστώτος του Αιγαίου και αν μπορέσει, την συγκυριαρχία. Η θεωρία των γκρίζων ζωνών είναι η διπλωματική έκφραση αυτού του σχεδίου. Οι αντιδράσεις του τουρκικού ΥΠΕΞ και του υπουργείου Άμυνας, ιδιαίτερα του δεύτερου, αφήνουν σαφώς να εννοηθεί ότι αν η Ελλάδα επιμείνει στα πάρκα και δεν τα διαπραγματευθεί με την Τουρκία θα έχουμε νέα κρίση, πιθανόν νέα Ίμια. Γιατί το σχέδιο των πάρκων περιλαμβάνει απομονωμένες βραχονησίδες που στο μέλλον μπορούν να χρησιμοποιηθούν για οικονομική δραστηριότητα , ανεμογεννήτριες, στρατεύματα κλπ.<br /><br />Αποτέλεσμα των τουρκικών αντιδράσεων ήταν η δήλωση του ΥΠΕΞ Γεραπετρίτη , ο οποίος είπε ότι “τα πάρκα αυτά, τα οποία εντάσσονται στο πλαίσιο της άσκησης της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, δεν έχουν ακόμα χωροθετηθεί. Θα χωροθετηθούν στο πλαίσιο περιβαλλοντικών κριτηρίων που έχουν να κάνουν με την προστασία των θαλασσίων ειδών και γενικότερα την προστασία των νερών. Δεν ασκεί καμία απολύτως επιρροή στα υποκείμενα κυριαρχικά μας δικαιώματα και ούτε θα μπορούσε ποτέ η Ελλάδα να παραιτηθεί από οποιαδήποτε από τα δικαιώματά της αυτά. Νομίζω κατά τούτο ότι ήταν μάλλον υπερβολική η αντίδραση, η οποία αποτυπώθηκε από την Τουρκία...”.<br /><br />Μια σοβαρή χώρα πρώτα ολοκληρώνει το σχέδιό της, κάνει τη χωροθέτηση, μετά το ανακοινώνει, το νομοθετεί και τελειώνει. Η δήλωση Γεραπετρίτη είναι κίνηση άμβλυνσης των εντυπώσεων . Όπως είχαμε επισημάνει, το θέμα ήταν αν η υπόθεση αυτή θα επιβάρυνε την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Τουρκία ή οι δύο άνδρες θα τη συζητούσαν. Όλα δείχνουν ότι ήδη έχει μπει στο τραπέζι.<br />Η Τουρκία πάντα βρίσκει έδαφος για να πατήσει, ποτέ δεν κάνει κινήσεις στον αέρα. Ενώ στην Αθήνα ισχυρίζονται ότι η Διακήρυξη των Αθηνών, κάθε άλλο παρά εμποδίζει τέτοιες κινήσεις θυμίζουμε τι αναφέρει:<div><br /><i>“OP2. Τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία, ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους”.</i> Αυτό επικαλούνται οι Τούρκοι. Ξέρουν φυσικά ότι η Ελλάδα επικαλείται την κυριαρχία της, αλλά αυτό δεν τους ενδιαφέρει. Τα σοβαρά κράτη δεν υπογράφουν τέτοιες διακηρύξεις ενώ γνωρίζουν ότι υφίσταται αναθεωρητική πολιτική...</div><div>  <br />Ανεμοστρόβιλοι στα βαλκάνια<br /><br />Η Ντόρα Μπακογιάννη διαθέτει πολύ θράσος και δεν ντρέπεται για τις εξαρτήσεις της. Υπερασπίστηκε την έκθεσή της για το Κόσοβο, ανατρέποντας τη θέση της Ελλάδας, της Κύπρου, της Ισπανίας και της Ρουμανίας που δεν αναγνωρίζουν το προτεκτοράτο, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Το διάστημα που μεσολάβησε από την κατάθεση της έκθεσης μέχρι την υιοθέτησή της από την κοινοβουλευτικη συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, δεν απάντησε ποτέ στα όσα εξευτελιστικά της απηύθυναν οι Σέρβοι.<br /><br />Η Μπακογιάννη κινείται πάντα σε προστατευμένο περιβάλλον και στην Ελλάδα αποφασίζει η ίδια και για τις ερωτήσεις που της υποβάλλονται. Ο ΥΠΕΞ Γεραπετρίτης, υπό την πίεση ορισμένων δημοσιευμάτων αναγκάστηκε να επαναλάβει ότι η Ελλάδα δεν έχει αλλάξει θέση στο θέμα του Κοσόβου και ότι η έκθεση της Μπακογιάννη είναι συμβουλευτική. Αισχρή υποκρισία. Καμία έκθεση στον κόσμο δεν έχει ισχύ νόμου. Κατατίθεται, συζητείται, αλλάζει, γίνονται τροπολογίες και μετά ψηφίζεται. Όταν ψηφίζεται δεν είναι πια συμβουλευτική. Αφού όμως η θέση δεν έχει αλλάξει με ποιόν συνεννοήθηκε η Μπακογιάννη και ανέλαβε εθελοντικά την έκθεση; και αφού η θέση δεν έχει αλλάξει, ποιός έδωσε εντολή τους βουλευτές της ΝΔ να την υπερψηφίσουν και μόνοι οι Τσίπρας -Γ. Παπανδρέου ψήφισαν παρών; <br /> Παραθέτουμε μια φράση μόνο από την εκπρόσωπο της Σερβίας , Biljana Pantić Pilja που μίλησε στη συνεδρίαση της 16ης Απριλίου:<br /><i>“Η Σερβία είναι ένα μικρό έθνος, αλλά δεν θα παραδοθεί ποτέ. Θέλω να σας συγχαρώ για αυτό που κάνετε σήμερα γιατί θα μείνετε στην ιστορία ως κάποια που παραβίασε, πολύ βίαια, όλους τους κανόνες”,</i></div><div><br /></div><div><i></i>Πολύ πιο ακραίες είναι οι δηλώσεις άλλων αξιωματούχων στο Βελιγράδι. Αλλά το κριτήριο δεν είναι οι δηλώσεις αυτές, αλλά η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Μιας χώρας που μετά την συμφωνία των Πρεσπών και νωρίτερα, έχαιρε εκτίμησης και εμπιστοσύνης στα βαλκάνια και τώρα έχει εξανεμιστεί...<br /><br />Η έκθεση εγκρίθηκε με 131 ψήφους υπέρ, 29 κατά και 11 αποχές μετά από τρεις ώρες συζήτησης και περισσότερες από 65 παρεμβάσεις. Από την Ελλάδα υπέρ της ένταξης του Κοσόβου στον Οργανισμό ψήφισαν οι: Ντόρα Μπακογιάννη, Γιώργος Σταμάτης, Άννα Ευθυμίου και Ευριπίδης Στυλιανίδης (ΝΔ). Αρνητική ψήφο έδωσε η Νίνα Κασιμάτη (ΣΥΡΙΖΑ). Απείχαν οι Αλέξης Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξήγησε ότι δεν υπάρχει διαφορά στη θέση της Νίνας Κασιμάτη που ψήφισε κατά με το παρών του Αλέξη Τσίπρα. Προφανώς και υπάρχει ….<br /> Το επόμενο στάδιο είναι είναι το Συμβούλιο υπουργών που θα συνεδριάσει στις 16 Μαίου, οπότε περιμένουμε τη ψήφο της Ελλάδας. Μάλλον αποχή . ..<br />Περιμένουμε επίσης την εξέλιξη των σχέσεων με την Σερβία, την Αλβανία και τις εκλογές στη Βόρειο Μακεδονία.<br /><br />Όλα αυτά αρχίζουν και αναζωπυρώνουν προβλήματα που θα μπορούσαν όχι μόνο να έχουν αμβλυνθεί, αλλά να έχουν εκλείψει. Η ανυπαρξία σχεδιασμένης εξωτερικής πολιτικής, πρωτοβουλιών, παρεμβάσεων και ιδεών, οδηγεί την Ελλάδα σε νέες κρίσεις και πολλές υποχωρήσεις. Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται τώρα, θα το ζήσουν σύντομα...</div><div><br /></div><div><a href="https://www.omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Θαλάσσια πάρκα -Κόσοβο -Χιμάρα: Εξωτερική πολιτική υπό διάλυση με ρεσιτάλ υποχωρήσεων.

Του Σωτήρη Σιδέρη Η λέξη πατρίδα την οποία καθημερινά ξεστομίζουν κορδωμένοι μπροστά στις κάμερες, πρωθυπουργός και υπουργοί, χάνει το νόη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Κύπρος «στρατηγικό βάθος» για τους άλλους αλλά όχι για την Αθήνα.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://cdn.bbmd.gr/media/news/2023/09/04/1464856/figure/mitsotakis.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="800" height="384" src="https://cdn.bbmd.gr/media/news/2023/09/04/1464856/figure/mitsotakis.jpeg" width="725" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η ρηχότητα της ελληνικής πολιτικής σκηνής με φόντο τη Μεγαλόνησο, το τεραστίων γεωπολιτικών διαστάσεων παιχνίδι της Τουρκίας και το «προφητικό» μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Γεωργίου για το μέλλον του Αιγαίου και της Θράκη</span>ς</h3><div><b>Μανώλης Κοττάκης</b><br />Ακουσα προχθές το βράδυ στο ραδιόφωνο τον αγαπητό συνάδελφο Λάμπρο Καλλαρύτη και τον καθηγητή Γεωπολιτικής Γιώργο Φίλη να αναλύουν τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και να επισημαίνουν εύστοχα το εξής: Οτι, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η Κύπρος και η Ελλάδα αποτελούν το στρατηγικό βάθος του Ισραήλ. Είμαστε τα μετόπισθέν του.<br /><br />Η επιμελητεία της συμμαχίας. Με τις βάσεις μας, από τις οποίες απογειώθηκαν συμμαχικά αεροπλάνα που αναχαίτισαν τα ιρανικά drones. Με τους ναυστάθμους και τις φρεγάτες μας, που περιπολούν στον Λίβανο και στον Περσικό Κόλπο. Από την ανάλυσή τους δεν έλειπε και η Τουρκία, η οποία έχει πάρει τόσο μεγάλο μπόι ώστε διεκδικεί να μεσολαβεί ως ο επιτήδειος ουδέτερος και στις δύο πλανητικής σημασίας συρράξεις, και στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή.<br /><br />Αξιοποιώντας τις άριστες σχέσεις που έχει οικοδομήσει μέσα στον χρόνο και με τη Μόσχα και με την Τεχεράνη και με την Ιερουσαλήμ. Η εξαιρετική ανάλυση των συναδέλφων και φίλων μου έδωσε την αφορμή να αναστοχαστώ τη σημασία της δικής μας πατρίδας. Και, βεβαίως, τη ρηχότητα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, η οποία εκείνη την ημέρα ασχολείτο με τα «θαύματα» του κ. Κασσελάκη, με τα «φάλτσα» του κ. Παπανώτα, με τα «σεβαζόμαστε» του κ. Κυριαζίδη και με τις δραστηριότητες του λοιπού «λάιφ στάιλ» της συμφοράς. Με τα μονόστηλα της Ιστορίας, δηλαδή!<br /><br />Ωστε έτσι, λοιπόν; Είναι η Κύπρος και εμείς το στρατηγικό βάθος του Ισραήλ; Αν είναι έτσι, όμως, αλήθεια, η Κύπρος τι είναι για εμάς σήμερα; Γιατί κάποτε η Κύπρος ήταν πράγματι το δικό μας στρατηγικό βάθος! Οχι των άλλων. Το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού! Και το σηματοδοτούσαμε αυτό με τον ενιαίο αμυντικό χώρο. Αλλά, ως φαίνεται, παγία πολιτική αυτής της κυβέρνησης είναι η σταθερή απεμπόληση αυτού του εθνικού πλεονεκτήματος. Και όσο κανείς δεν έκανε χρήση του, δεν το αντιλαμβανόμασταν και δεν ασχολούμασταν. Μα, τώρα που ακούμε και μαθαίνουμε από τους πάντες υπερηφάνως ότι η Μεγαλόνησος είναι το στρατηγικό βάθος του Ισραήλ, κάνει άλλος δηλαδή χρήση του εθνικού μας πλεονεκτήματος, πονάει! Οπως πονάει να κάνουμε διαπιστώσεις για τον ρόλο «κλειδί» και μεσολαβητή που αναλαμβάνει η αλώβητος από τη μακρά αντιπαράθεσή της με τις ΗΠΑ Τουρκία.<br /><br />Ντρεπόμαστε να το ομολογήσουμε στους εαυτούς μας, αλλά η χώρα αυτή (την οποία η κυβέρνησή μας αποκαλούσε «απομονωμένη») έχει τεράστιο κύρος σε όλες τις χώρες της περιοχής και στη συμμαχία. Με βάσεις σε Συρία, Λιβύη, Αζερμπαϊτζάν και με ανοιχτούς διπλωματικούς διαύλους με όλους τους κρίσιμους γεωπολιτικές παίκτες παγκοσμίως, οι γείτονες μετέχουν ενεργά στο τεραστίων γεωπολιτικών διαστάσεων παιχνίδι και έχουν «φύγει» πολύ μπροστά. Ενώ εμείς διαρρήξαμε εντελώς τις σχέσεις μας με χώρες με τις οποίες είχαμε δεσμούς δεκαετιών και καταντήσαμε το ball boy της συμμαχίας. Ο πόλεμος στη Μόσχα θα τελειώσει, μετά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, με ήττα της Ουκρανίας και το βασικό ερώτημα στο οποίο θα κληθούμε να απαντήσουμε εμείς στους εαυτούς μας είναι τι κερδίσαμε από την… υπερέκθεση. Και τι έχασαν, αν έχασαν, όλοι όσοι κράτησαν μια πιο μετρημένη στάση;<br /><br />Μέρες τώρα η Τουρκία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στα νησιωτικά συμπλέγματα των ανατολικών Κυκλάδων και οι επίσημες ΗΠΑ, η «σωστή πλευρά της Ιστορίας» στην οποία κυριολεκτικά τσακιστήκαμε να βρεθούμε, δεν έχουν πει μισή λέξη καταδίκης για τον τουρκικό αναθεωρητισμό! Ενώ το μόνο που προσέφεραν στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για να δώσει το «παρών» στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου στον Λευκό Οίκο ήταν απλώς ένα photo opportunity δευτερολέπτων με τον πρόεδρο Μπάιντεν άνευ ιδιαιτέρων συνομιλιών, σε ένα γραφείο πέριξ του Οβάλ. Οχι στο Οβάλ. Προτείνω σε όλους να διαβάσουν με προσοχή τι είπε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος στην ομιλία του για την 25η Μαρτίου μήπως και ξυπνήσουν. Αντιγράφω: «Η Κύπρος είναι το τελευταίο προπύργιο του Ελληνισμού. Αν, ο μη γένοιτο, πέσει η Κύπρος, δεν θα κατοχυρωθούν τα άλλα ελληνικά μέρη και Αιγαίο, νησιά, Θράκη θα πάρουν σειρά».<div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Η Κύπρος «στρατηγικό βάθος» για τους άλλους αλλά όχι για την Αθήνα.

Η ρηχότητα της ελληνικής πολιτικής σκηνής με φόντο τη Μεγαλόνησο, το τεραστίων γεωπολιτικών διαστάσεων παιχνίδι της Τουρκίας και το «προφητι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα εξετάζει την απόκτηση του ισραηλινού συστήματος αεράμυνας Iron Dome με στόχο πιθανή τουρκική επίθεση.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-04/Tor-M1.jpg?itok=3J7lpFcz" width="715" /><br /><br />"Η Ελλάδα διαθέτει σύστημα κατά των εχθρικών UAV με δυνατότητες παρακολούθησης στόχων σε μεγάλες αποστάσεις, ηλεκτρονικές παρεμβολές για την διακοπή των επικοινωνιών UAV" αναφέρει το ίδιο-Δύο ισραηλινές εταιρείες θα εμπλακούν πιθανόν στο ελληνικό πρόγραμμα αξίας τα 2 δισ. ευρώ (Rafael και η Israel Aerospace) Industries)<br /><br />Σε δήλωση που έκανε στις 17 Απριλίου 2024, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας αναβίωσε τις συζητήσεις για την ενίσχυση των δυνατοτήτων αεράμυνας της Ελλάδας, ένα θέμα που συνεχίζεται να απασχολεί την χώρα μας.<br /><div class="adv" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; float: right; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 0; margin: 0px 0px 30px 20px; padding: 0px; text-align: center;"><div class="adv__inner" id="in_article_1" style="box-sizing: border-box; display: inline-block; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: top; z-index: 1;"></div></div><div class="embedcode" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 560px; padding: 0px; width: 560px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1781260736267723263" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1781260736267723263&lang=el&maxWidth=560px&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fethnika-themata%2Foplika-systimata%2F7236797_xeno-mme-i-ellada-exetazei-tin-apoktisi-toy-israilinoy&sessionId=ad2838b74f4d804aa6a5883ebd6cee66ee767a68&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 670px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div></div>Αυτή η συζήτηση απέκτησε νέο επείγοντα χαρακτήρα μετά την εντυπωσιακή απόδοση του Iron Dome του Ισραήλ ενάντια σε εχθρικούς ( τουρκικούς) βαλλιστικούς πυραύλους.<br /><br />Ο κ. Δένδιας τόνισε τον επείγοντα χαρακτήρα αυτής της εξέλιξης, δηλώνοντας, «Λαμβάνοντας υπόψη τα διδάγματα από τη σύγκρουση στην Ουκρανία, είναι κρίσιμο για εμάς να δημιουργήσουμε ένα συνδυασμένο αντιαεροπορικό και αντι-drone σύστημα».<br />Αναφορά ξένου ΜΜΕ για την ενίσχυση της ελληνικής αεράμυνας<br /><br />Σύμφωνα με ξένο ΜΜΕ ”αποκάλυψε σχέδια για την ανάπτυξη ενός συστήματος με πρότυπο τον προηγμένο σύστημα αεράμυνας Iron Dome του Ισραήλ για την προστασία της Ελλάδας από εναέριες απειλές.<br /><br />Η Ελλάδα διαθέτει ένα διαφοροποιημένο οπλοστάσιο στο βασικό της σύστημα αεράμυνας.<br /><br />Τα αεροσκάφη αναχαίτισης του Αρχηγείου της Ελληνικής Τακτικής Πολεμικής Αεροπορίας αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνας, ικανά να ανταποκρίνονται ταχύτητα σε αεροπορικές εισβολές στον εναέριο χώρο, χάρη στην ταχύτητα και την ευκινησία τους.<br /><br />Αυτά τα αεροσκάφη είναι απαραίτητα για την αεροπορική υπεροχή και παρέχουν κρίσιμη υποστήριξη για πυραυλικά συστήματα.<br /><br />Μεταξύ αυτών, και το S-300, ένα ρωσικής προέλευσης μεγάλου βεληνεκούς πυραυλικό σύστημα εδάφους-αέρος, που παίζει κεντρικό ρόλο στο Αιγαίο.<br /><br />Η εμβέλειά του μπορεί να φτάσει έως και τα 150 χιλιόμετρα, επιτρέποντάς του να στοχεύει στόχους σε μεγάλο υψόμετρο.<br /><br />Παράλληλα, το αμερικανικό σύστημα Patriot ολοκληρώνει την κάλυψη του ελληνικού εναέριου χώρου, με δυνατότητα αναχαίτισης έναντι βαλλιστικών πυραύλων και αεροσκαφών, με βεληνεκές 160 χιλιομέτρων.<br /><br />Επιπλέον, το επίσης αμερικανικό σύστημα HAWK, αν και παλαιότερο, παρέχει αεράμυνα μεσαίου βεληνεκούς αποτελεσματική σε μεσαία ύψη και ικανή να φτάσει έως και τα 50 χιλιόμετρα.<br /><br />Το γαλλικό σύστημα Crotale είναι γνωστό για την ταχεία ανάπτυξή του και την ικανότητά του να αναχαιτίζει στόχους χαμηλού υψομέτρου σε εμβέλεια 15 χιλιομέτρων, ιδανικό για την αντιμετώπιση επικείμενων εχθρικών απειλών.<br /><br />Στο ρωσικό μέτωπο, τα συστήματα Tor-M1 και Osa-AK είναι λύσεις εγγύς άμυνας, εξειδικευμένες στην εξουδετέρωση στόχων χαμηλού και πολύ χαμηλού ύψους.<br /><br />Το Tor-M1 προσφέρει βεληνεκές περίπου 12 χιλιομέτρων και είναι αποτελεσματικό έναντι διαφόρων εναέριων απειλών, συμπεριλαμβανομένων των drones και των πυραύλων Κρουζ.<br /><br />Τέλος, τα φορητά συστήματα Stinger, τα οποία χειρίζονται χερσαία στρατεύματα, παρέχουν μια τελική γραμμή άμυνας έναντι αεροσκαφών που πετούν χαμηλά, με βεληνεκές περίπου 8 χιλιόμετρα( σαν αυτά που στείλαμε στην Ουκρανία).<br /><br />Αυτή η διαστρωμάτωση της ελληνικής αεράμυνας δημιουργεί ένα σταθερό και ευέλικτο φράγμα έναντι κάθε εναέριας εισβολής, προσφέροντας εκτεταμένη προστασία σε πολλαπλά επίπεδα υψομέτρου και αποστάσεις.<br /><br />Το δεύτερο σύστημα που διαθέτει η Ελλάδα, είναι αυτό κατά των εχθρικών UAV, και περιλαμβάνει μέτρα τύπου soft-kill, όπως παρακολούθηση στόχων σε μεγάλες αποστάσεις, ηλεκτρονικές παρεμβολές για την διακοπή των επικοινωνιών UAV.<br /><br />Αυτό το σύστημα περιλαμβάνει επίσης δυνατότητες παρεμπόδισης δορυφορικών επικοινωνιών και πλοήγησης UAV, με σχέδια για την ενίσχυση του με δυνατότητες κινητικής επίθεσης για μια πιο επιθετική αμυντική στάση.<br /><br />Ο Δένδιας πρότεινε ότι οι μελλοντικές αμυντικές στρατηγικές ενδέχεται να ενσωματώσουν αυτά τα δύο συστήματα σε ένα ολοκληρωμένο δίκτυο αεράμυνας, με στόχο να παράσχει μια πιο ισχυρή προστατευτική ομπρέλα για την Ελλάδα”, καταλήγει το ίδιο.<br /><br />Η Τουρκία ετοιμάζει μεθοδικά μια ισχυρή επιθετική δύναμη από drones και βαλλιστικούς πυραύλους διαφόρων τύπων και εμβέλειας κατά της χώρας μας.<br /><br />Κύριος στόχος είναι τα νησιά μας και το Αιγαίο. Η παρουσία ενός ενοποιημένου συστήματος αεράμυνας στο Αιγαίο είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική ανάγκη, όπως έδειξε και η ιρανική επίθεση στο Ισραήλ<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Ελλάδα εξετάζει την απόκτηση του ισραηλινού συστήματος αεράμυνας Iron Dome με στόχο πιθανή τουρκική επίθεση.

"Η Ελλάδα διαθέτει σύστημα κατά των εχθρικών UAV με δυνατότητες παρακολούθησης στόχων σε μεγάλες αποστάσεις, ηλεκτρονικές παρεμβολές γι...

Διαβάστε την συνέχεια

Επάγγελμα Ευρωβουλευτής: Πόσα λεφτά παίρνουν και θέλουν όλοι να πανε Βρυξέλλες;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2024-04/eurokoinovoulio_aftodioikisi.jpg?itok=-a-01DXu" width="739" /><br />Οι μισθοί, τα επιδόματα και τα «προνόμια» των ευρωβουλευτών<br />Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση μέχρι τις Ευρωεκλογές 2024, που θα διεξαχθούν τον Ιούνιο. Οι κάλπες θα αναδείξουν συνολικά 720 ευρωβουλευτές, 15 περισσότερους σε σύγκριση με τις προηγούμενες εκλογές.<br /><br />Κατά γενικό κανόνα, ο αριθμός των ευρωβουλευτών αποφασίζεται πριν από κάθε εκλογική διαδικασία. Όμως, το σύνολο δεν μπορεί να ξεπεράσει τους 750 συν τον πρόεδρο. Από την Ελλάδα θα εκλεγούν 21 ευρωβουλευτές.<br /><br />Τα ευρωψηφοδέλτιά<a href="https://www.newsbeast.gr/tag/evroekloges"> </a>της 9ης Ιουνίου έκλεισαν, ωστόσο, με έντονες διαβουλεύσεις, συζητήσεις, ψηφοφορίες αλλά και διαγραφές.<br /><br />Η "μάχη" για μια θέση στο ευρωψηφοδέλτιο ήταν έντονη και εκοντάδες πρόσωπα εκδήλωσαν και φέτος την επιθυμία να να εξασφαλίσουν μια από τις συνολικά 21 θέσεις που θα έχει η Ελλάδα στο Ευρωκοινοβούλιο.<br /><br />Για ποιο λόγο; Για την προάσπιση των συμφερόντων και δικαιωμάτων της χώρας; Προφανώς κανείς δεν αμφισβητεί το ευγενές κίνητρο. Ωστόσο η θέση του ευρωβουλευτή προσφέρει και κάτι ακόμη: σημαντικές οικονομικές απολαβές και προνόμια. <br />Ποιος είναι ο μισθός των ευρωβουλευτών;<br /><br />Σύμφωνα με όσα είναι αναρτημένα στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι ευρωβουλευτές λαμβάνουν γενικά τον ίδιο μισθό, σύμφωνα με το ενιαίο καθεστώς που τέθηκε σε ισχύ τον Ιούλιο του 2009.<br /><br />Ο μηνιαίος μισθός των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ανέρχεται, πριν από την αφαίρεση του φόρου, σύμφωνα με το ενιαίο καθεστώς, στις 10.075,18 ευρώ, από την 1η Ιουλίου του 2023.<br /><br />Ο μισθός των ευρωβουλευτών προέρχεται από τον Προϋπολογισμό του Κοινοβουλίου και υπόκειται σε φόρο της ΕΕ και σε ασφαλιστικές εισφορές, μετά την παρακράτηση των οποίων ο μισθός ανέρχεται στο καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 7.853,89 ευρώ. Θυμίζουμε ότι ο βουλευτής στη χώρα μας παίρνει 5.135,04 ευρώ τον μήνα.<br /><br />Τα κράτη-μέλη μπορούν να επιβάλλουν στον μισθό των ευρωβουλευτών εθνικούς φόρους. Ο βασικός μισθός έχει οριστεί στο 38,5% του βασικού μισθού δικαστή του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις: Οι βουλευτές που ασκούσαν εντολή στο Κοινοβούλιο πριν από τις εκλογές του 2009 είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν να διατηρήσουν το προηγούμενο εθνικό σύστημα αποδοχών, μεταβατικής αποζημίωσης και συντάξεων.<div><br />Επιπλέον απολαβές<br /><br />Όπως οι βουλευτές των εθνικών κοινοβουλίων, έτσι και οι ευρωβουλευτές που θα προκύψουν από την εκλογική αναμέτρηση του 2024 θα λαμβάνουν αποζημιώσεις για την κάλυψη εξόδων που αντιμετωπίζουν κατά την εκτέλεση των κοινοβουλευτικών τους καθηκόντων.<br /><br />Οι ευρωβουλευτές λαμβάνουν χρήματα για: την κάλυψη των εξόδων που συνεπάγονται τα ταξίδια τους προς τους άλλους τόπους εργασίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Στρασβούργο και Λουξεμβούργο), αλλά και προς την εκλογική τους περιφέρεια· τους μισθούς των βοηθών τους και του λοιπού προσωπικού τους (ερευνητές, γραμματείς, συμβούλους, κ.ά) τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στις εκλογικές περιφέρειές τους· ως επιδοτήσεις για το γεγονός ότι εργάζονται μακριά από την πατρίδα τους.<br /><br />Το 2023, το μέγιστο μηνιαίο ποσό που διατίθεται για το σύνολο των δαπανών που συνεπάγεται η πρόσληψη προσωπικών βοηθών είναι 28.412 ευρώ ανά ευρωβουλευτή (από 01/01/2023). Ο ευρωβουλευτής έχει το δικαίωμα να απασχολεί στο γραφείο του στην Αθήνα δύο μετακλητούς υπαλλήλους, τρεις δημοσίους υπαλλήλους με απόσπαση από την υπηρεσία τους. Διαθέτουν επίσης δύο αστυνομικούς ως ασφάλεια.<br /><br />Το Κοινοβούλιο καταβάλλει αποζημίωση ύψους 338 ευρώ για την κάλυψη των εξόδων διαμονής και των συναφών εξόδων για κάθε ημέρα που οι ευρωβουλευτές βρίσκονται στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο για υπηρεσιακούς λόγους, υπό την προϋπόθεση ότι υπογράφουν το παρουσιολόγιο. Το επίδομα καλύπτει τους λογαριασμούς ξενοδοχείων, τα γεύματα και όλα τα άλλα συναφή έξοδα.<br /><br />Η αποζημίωση μειώνεται κατά 50% εάν οι ευρωβουλευτές απουσιάζουν από περισσότερες από τις μισές ονομαστικές ψηφοφορίες τις ημέρες που διεξάγονται ψηφοφορίες στην ολομέλεια, ακόμη και αν είναι παρόντες και υπογράφουν το παρουσιολόγιο. Για τις συνεδριάσεις εκτός ΕΕ, η αποζημίωση είναι 169 ευρώ (και πάλι με την προϋπόθεση της υπογραφής μητρώου), ενώ οι λογαριασμοί ξενοδοχείων επιστρέφονται ξεχωριστά.<br /><br />Οι περισσότερες συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως οι σύνοδοι ολομέλειας, οι επιτροπές και οι πολιτικές ομάδες, πραγματοποιούνται στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο.<br /><br />Στους ευρωβουλευτές επιστρέφεται το πραγματικό κόστος των εισιτηρίων ταξιδιού για τη συμμετοχή τους στις τελευταίες, κατόπιν υποβολής αποδείξεων, με ανώτατο όριο είτε το αεροπορικό εισιτήριο επαγγελματικής θέσης (ή παρόμοιο), είτε το σιδηροδρομικό εισιτήριο πρώτης θέσης, είτε 0,56 ευρώ ανά χιλιόμετρο για τις μετακινήσεις με αυτοκίνητο (με ανώτατο όριο τα 1.000 χιλιόμετρα), συν σταθερές αποζημιώσεις με βάση την απόσταση και τη διάρκεια της διαδρομής για την κάλυψη διαφόρων εξόδων ταξιδιού (διόδια αυτοκινητοδρόμων, έξοδα υπέρβασης αποσκευών ή τέλη κράτησης).<br /><br />Τα μέλη συχνά πρέπει να ταξιδεύουν εντός και εκτός του κράτους μέλους στο οποίο έχουν εκλεγεί για την εκτέλεση των επίσημων καθηκόντων τους καθώς και για άλλους λόγους (για παράδειγμα, για να συμμετάσχουν σε συνέδριο ή σε επίσκεψη εργασίας).<br /><br />Για δραστηριότητες εκτός της χώρας τους, οι ευρωβουλευτές μπορούν να αποζημιωθούν για τα έξοδα ταξιδιού, διαμονής και τα συναφή έξοδά τους μέχρι το μέγιστο ετήσιο ποσό των 4.716 ευρώ. Για δραστηριότητες εντός του κράτους μέλους εκλογής, επιστρέφονται μόνο τα έξοδα ταξιδίου, μέχρι ένα μέγιστο ετήσιο ποσό που καθορίζεται ανά χώρα.<br /><br />Δείτε και αυτό: Πριν αναλάβουν επισήμως τα καθήκοντά τους οι εκλεγμένοι ευρωβουλευτές πρέπει να υπογράψουν αναλυτική δήλωση που αφορά τα οικονομικά τους. Στη συνέχεια, η δήλωση αυτή αναρτάται στο προφίλ του κάθε ευρωβουλευτή, που υπάρχει στο δικτυακό τόπο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (στο τμήμα “Οι βουλευτές σας”). Πριν εκφωνήσει ομιλία στην Ολομέλεια ή πριν οριστεί εισηγητής, ο ευρωβουλευτής θα πρέπει να δηλώσει αν έχει άμεσα οικονομικά συμφέροντα στο εν λόγω θέμα.<br /><br />Όσο για την σύνταξη γήρατος, οι ευρωβουλευτές την δικαιούνται όταν συμπληρώσουν το 63ο έτος της ηλικίας τους. Η σύνταξη ισούται με το 3,5% του μισθού για κάθε πλήρες έτος θητείας, αλλά δεν υπερβαίνει συνολικά το 70%. Το κόστος αυτών των συντάξεων καλύπτεται από τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα πρόσθετο συνταξιοδοτικό σύστημα, που είχε θεσπιστεί για τους ευρωβουλευτές το 1989, έκλεισε για τα νέα μέλη από τον Ιούλιο του 2009 και καταργείται σταδιακά.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Επάγγελμα Ευρωβουλευτής: Πόσα λεφτά παίρνουν και θέλουν όλοι να πανε Βρυξέλλες;

Οι μισθοί, τα επιδόματα και τα «προνόμια» των ευρωβουλευτών Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση μέχρι τις Ευρωεκλογές 2024, που θα διεξαχθούν τον Ιο...

Διαβάστε την συνέχεια

Καταλύτης ο πόλεμος στην Ουκρανία για την αθέατη επανάσταση στη Ρωσία.

<img height="435" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/04/oukrania-biden-putIN-SLpress-825x600.jpg" width="772" /><div><br /><b>ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ</b><br />Είχε καταντήσει “συμβατική σοφία” η άποψη πως ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ό,τι καλύτερο για τις ΗΠΑ και συνολικά για τη Δύση: Προσφέροντας όπλα και χρήμα στο Κίεβο έφθειραν τη Ρωσία στρατιωτικά και οικονομικά, χωρίς να πεθάνει ούτε ένας Αμερικανός στρατιώτης. Τέτοιες δηλώσεις έχουν ακουστεί πάμπολλες, διεκδικώντας την αλήθεια του αυτονόητου. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι πολύ διαφορετική.<br /><br />Αν και δεν ισχύουν οι προπαγανδιστικές υπερβολές που διακίνησαν δυτικά συστημικά Μίντια και δυτικοί αξιωματούχοι για τις ρωσικές απώλειες σε στρατιώτες και πολεμικό υλικό, αυτές είναι σημαντικές. Αυτή, ωστόσο, είναι η μία όψη του νομίσματος και όποιος εστιάζει μόνο σ’ αυτή μετράει στατικά, χάνοντας τη δυνατότητα να διαβάσει την πολιτική δυναμική που παράγει αυτός ο πόλεμος.<br /><br />Εάν η Ρωσία βρισκόταν στα πρόθυρα μίας στρατιωτικής ήττας στην Ουκρανία, ή έστω μίας οικονομικής κατάρρευσης, προφανώς αυτού του είδους η αριθμητική των απωλειών θα προστίθετο στην αρνητική πολιτική δυναμική και θα την επιδείνωνε. Σήμερα, όμως, όλοι πλέον στη Δύση υποχρεώθηκαν να ομολογήσουν ότι η ρωσική οικονομία όχι μόνο άντεξε στο μπαράζ των κυρώσεων, αλλά κι ότι αναπτύσσεται με εντυπωσιακό ρυθμό.<br /><br />Σε ό,τι αφορά δε το στρατιωτικό σκέλος, οι δυτικοί ειδικοί που δεν λειτουργούν προπαγανδιστικά, συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι ζυγαριά του πολέμου κλίνει προς την πλευρά της Ρωσίας. Κι αυτό δεν αναμένεται να αλλάξει ποιοτικά με την έγκριση της αμερικανικής βοήθειας στο Κίεβο. Ο κύριος λόγος που η Ουκρανία χάνει συνεχώς έδαφος, είναι ότι σε αντίθεση με τη Ρωσία ξεμένει και από στρατιώτες και από πυρομαχικά. Ο μόνος τρόπος να αλλάξει η τροπή του πολέμου είναι η άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Εάν συμβεί αυτό, όμως, θα οδηγήσει πιθανότατα σε πυρηνικό μονοπάτι.<br /><br />Η πολιτική δυναμική<br /><br />Ας έλθουμε τώρα στον δυτικό ισχυρισμό ότι ο πόλεμος αποδυναμώνει τη Ρωσία. Όπως προανέφερα, οι ρωσικές απώλειες είναι η μία όψη του νομίσματος κι όχι η σημαντικότερη. Η άλλη είναι η πολιτική δυναμική. Κι αυτό αφορά όχι μόνο την εικόνα της Ρωσίας στο διεθνές σύστημα, αλλά και τον τρόπο που πλέον ρωσική ηγεσία και ρωσικός λαός αντιλαμβάνονται τον ρόλο της χώρας τους. Είναι προφανές ότι εάν –όπως όλα δείχνουν– η Ρωσία αναδειχθεί νικήτρια θα έχουμε τις εξής συνέπειες:Πρώτον, θα έχει εδαφικά επεκταθεί σε ουκρανικές περιοχές όπου ήταν ισχυρό το ρωσικό στοιχείο.<br />Δεύτερον, θα επιβάλει τους όρους της σε μία συνθήκη ειρήνης, κυρίως θα έχει αποτρέψει οριστικά την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και θα έχει ακυρώσει το “στρίμωγμά” της, όπως το επιχείρησε η Ουάσινγκτον.<br />Τρίτον, ο “Παγκόσμιος Νότος” δικαιολογημένα θα θεωρήσει τη ρωσική νίκη στην Ουκρανία ως ήττα της “Συνολικής Δύσης”. Το γεγονός αυτό όχι μόνο θα εκτοξεύσει το κύρος της Ρωσίας διεθνώς, αλλά και αντιστρόφως θα πλήξει καίρια το κύρος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με ό,τι αυτά συνεπάγονται για τις γεωπολιτικές ισορροπίες διεθνώς.<br />Τέταρτον, οι Ευρωπαίοι, αλλά και οι Αμερικανοί θα υποχρεωθούν –αργά ή γρήγορα– από τα γεωπολιτικά τετελεσμένα να κάνουν γεωστρατηγική κωλοτούμπα, αλλάζοντας στάση έναντι της Μόσχας, εκτός κι αν πάμε σε γενικευμένη σύγκρουση.<br /><br />Ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, η Ρωσία αποκτά μία νέα εθνική υπερηφάνεια κι αυτοπεποίθηση, η οποία ως αξία υπερτερεί συντριπτικά του κόστους από τις όποιες ανθρώπινες απώλειες στον πόλεμο. Κυρίως, όμως, η Ρωσία υπερβαίνει οριστικά το καθηλωτικό σύνδρομο, το οποίο την ωθούσε ουσιαστικά να αναζητά μία θέση στο δυτικό πλαίσιο, άλλοτε παραπονούμενη κι άλλοτε πιέζοντας.<br /><br />Από την τσαρική εποχή η Ρωσία βίωνε την εσωτερική αντίφασή της ανάμεσα στον ευρωπαϊκό και τον ασιατικό εαυτό της. Ιστορικά, όμως, οι ρωσικές ελίτ ήταν στραμμένες δυτικά. Ένοιωθαν ένα σύμπλεγμα απέναντι στην Ευρώπη, την οποία είχαν περίπου ως πρότυπο. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, αυτό το σύμπλεγμα αναβίωσε με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο στις δύο τελευταίες δεκαετίες της Σοβιετικής Ένωσης και συνέβαλε αφανώς –ίσως αποφασιστικά– στην κατάρρευσή της. Χαρακτηριστικό προϊόν αυτού του κλίματος δυτικολαγνείας είναι η εκλογή Γκορμπατσώφ στην ηγεσία και ο τρόπος που πολιτεύθηκε.<br /><br />Στο ίδιο μονοπάτι<br /><br />Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία του Γιέλτσιν γονάτισε και ουσιαστικά παραδόθηκε στη Δύση. Ο Πούτιν αναρριχήθηκε στην κορυφή σαν συνεχιστής του Γιέλτσιν. Όταν, όμως, απέκτησε τον έλεγχο των κρατικών μηχανισμών, εστίασε στην ανάταξη της Ρωσίας και στην επάνοδό της σε καθεστώς μεγάλης δύναμης. Για να το επιτύχει συρρίκνωσε τα περιθώρια παρέμβασης της Δύσης στις ρωσικές υποθέσεις, γεγονός που τον κατέστησε αντιπαθή, εάν όχι ευθέως εχθρό για την Ουάσινγκτον και για πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.<br /><br />Μπορεί, λοιπόν, ο Πούτιν να έβαλε κόκκινες γραμμές στους Δυτικούς, συρρικνώνοντας τα περιθώρια παρέμβασής τους στα ρωσικά πράγματα, αλλά παρέμεινε στο ίδιο μονοπάτι: να αναζητάει για τη χώρα του μία κάποια θέση στο δυτικό πλαίσιο. Έφθασε στο σημείο να ζητήσει την ένταξη της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ και πάντως έκανε ό,τι μπορούσε για να βρει ένα modus vivendi με τη Δύση και στο επίπεδο μίας αρχιτεκτονικής ασφαλείας, αλλά και στο επίπεδο οικονομικών και πολιτικών σχέσεων. Με άλλα λόγια –σε διαφορετικές συνθήκες και με διαφορετικούς όρους– παρέμεινε εγκλωβισμένος στον ίδιο παραδοσιακό προσανατολισμό των ρωσικών ελίτ. Με άλλα λόγια, ο Πούτιν δεν ήταν φορέας μίας άλλης στρατηγικής θεώρησης για τον ρόλο της χώρας του.<br /><br />Από όταν, όμως, εκτόπισε τους Δυτικούς από τη Ρωσία, αυτοί σταδιακά τον μετέτρεψαν σε “μαύρο πρόβατο”. Παραλλήλως και παρά την υπόσχεση που είχαν δώσει στον Γκορμπατσώφ, το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε με διαδοχικές διευρύνσεις προς Ανατολάς. Η Μόσχα διαμαρτυρόταν, αλλά ήταν αδύναμη να αντιδράσει. Σημείο καμπής ήταν η ομιλία Πούτιν στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια το 2007, με την οποία ουσιαστικά απηύθυνε μία έκκληση-προειδοποίηση στη Δύση να σεβαστεί τις ευαισθησίες και τα δικαιώματα της Ρωσίας ως μεγάλης δύναμης.<br /><br />Η έκκληση-προειδοποίησή του έπεσε στο κενό. Η Δύση διακατεχόταν από την αλαζονεία του νικητή και συνέχισε να “στριμώχνει” τη Ρωσία με κύριο όχημα την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Ο κόμπος έφθασε στο χτένι, όταν στις αρχές του 2014 –όπως έχει αποδειχθεί από ανεξάρτητη καναδική έρευνα– οργανώθηκε υπό την εποπτεία αμερικανικών υπηρεσιών αιματηρό πραξικόπημα στο Κίεβο με δράστες τις ακροδεξιές ουκρανικές ένοπλες οργανώσεις και μισθοφόρους. Η ανατροπή του διεφθαρμένου, αλλά νομίμως εκλεγμένου προέδρου Γιανουκόβιτς, άνοιξε τον δρόμο για να μετατραπεί η Ουκρανία σε αντιρωσικό προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης.</div><div><br />Η προσάρτηση της Κριμαίας<br /><br />Αντιμέτωπη με τον κίνδυνο η πρόσβασή της στη Μαύρη Θάλασσα να συρρικνωθεί σε μία μικρή λωρίδα ακτής, η Ρωσία απάντησε με δύο τρόπους: Πρώτον, προσάρτησε την Κριμαία, στηριζόμενη και στο γεγονός ότι η μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού είναι Ρώσοι. Δεύτερον, άναψε το πράσινο φως στους Ρώσους αυτονομιστές του Ντονμπάς να αποσχιστούν από την Ουκρανία. Η δεύτερη αυτή κίνηση προκάλεσε έναν παρατεταμένο άτυπο πόλεμο μεταξύ των δυνάμεων του Κιέβου και των αυτονομιστών, ο οποίος κόστισε πολλές χιλιάδες θύματα στους δεύτερους. Η Ρωσία υποστήριζε όλα εκείνα τα χρόνια τους αυτονομιστές, αλλά απέφυγε να εμπλακεί άμεσα.<br /><br />Ο Πούτιν είχε την ελπίδα ότι μπορούσε να αποφύγει μία ρήξη με τη Δύση. Η Ουκρανία του Ζελένσκι, όμως, αν και δεν είχε ακόμα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ λειτουργούσε σε μεγάλο βαθμό σαν προκεχωρημένο φυλάκιό του. Για να αποτρέψει αυτό που ακόμα και αντίπαλοί του θεωρούσαν άμεση απειλή για τη ρωσική εθνική ασφάλεια, ο Πούτιν διέταξε την εισβολή τον Φεβρουάριο 2022, επιδιώκοντας να ανατρέψει την κυβέρνηση Ζελένσκι και να επιβάλει φιλορωσικό καθεστώς στο Κίεβο, ή τουλάχιστον να την πειθαναγκάσει να αρνηθεί την επέκταση του ΝΑΤΟ.<br /><br />Στην πραγματικότητα, ούτε και τότε ο Πούτιν είχε εγκαταλείψει την παραδοσιακή ρωσική στρατηγική αντίληψη. Επιζητούσε κάποιο συμβιβασμό με τις ΗΠΑ, ο οποίος θα επέτρεπε στη Ρωσία να συνεχίσει να κοιτάζει δυτικά, αλλά χωρίς να απειλείται η εθνική της ασφάλεια. Για την ακρίβεια, θεωρούσε ότι με την εισβολή θα υποχρέωνε τη Δύση να διαπραγματευθεί μαζί του την ουδετερότητα της Ουκρανίας. Αυτό φάνηκε και από το σχέδιο συμφωνίας που επετεύχθη στην Κωνσταντινούπολη 2-3 μήνες μετά τη ρωσική εισβολή.<br /><br />Όταν Ουάσινγκτον και Λονδίνο τορπίλισαν τη συμφωνία της Κωνσταντινούπολης –όπως είχαν πράξει για τις συμφωνίες Μινσκ 1 και Μινσκ 2 το 2014-15– αλλά κι όταν ο Πούτιν διαπίστωσε με επώδυνο τρόπο ότι οι δυνάμεις του αντιμετώπιζαν μία οργανωμένη ουκρανική άμυνα, την οποία δεν ανέμενε, περιήλθε σε κρίση στρατηγικής. Διαπιστώνοντας ακόμα την αποφασιστική στάση σύσσωμης της “Συνολικής Δύσης”, ο Ρώσος πρόεδρος προσγειώθηκε ανώμαλα. Του πήρε κάποιο χρόνο για να προσαρμοστεί στο πολιτικό επίπεδο, αλλά το έπραξε. Το ίδιο συνέβη και στο στρατιωτικό επίπεδο, όταν ανέλαβε τη γενική διοίκηση ο στρατηγός Σουροβίκιν.</div><div><br />Η στρατηγική αναθεώρηση<br /><br />Το σύστημα εξουσίας στη Μόσχα υποχρεώθηκε να πραγματοποιήσει μία αθέατη, αλλά μεγάλης στρατηγικής σημασίας αναθεώρηση του τρόπου που έβλεπε τη θέση και τον ρόλο της Ρωσίας στο διεθνές σύστημα. Έγινε ξεκάθαρο ότι οι προσδοκίες που είχαν επενδυθεί στη Δύση ήταν αυταπάτες. Τα όσα εξελίσσονταν δεν ήταν προϊόν παρανοήσεων ή έστω απλού γεωπολιτικού ανταγωνισμού. Ήταν είδος πολέμου δια αντιπροσώπου.<br /><br />Η συνειδητοποίηση αυτή επέφερε ριζική διανοητική αλλαγή στη Μόσχα, η οποία εν μέρει αποτυπώθηκε σε σχετικό έγγραφο που υπέγραψε ο Πούτιν το 2023. Ο ρωσικός πολιτισμός δεν ορίζεται πλέον ως συνιστώσα του ευρύτερου δυτικού πολιτισμού, αλλά ως διακριτός πολιτισμός. Η δε έμφαση στην εξωτερική πολιτική δεν δίνεται πλέον προς τη Δύση, αλλά προς την Ευρασία και τον “Παγκόσμιο Νότο”.<br /><br />Είναι αληθές ότι αυτή η στροφή είχε ρητορικά εξαγγελθεί στη δεκαετία 2010, αλλά είχε κατά κανόνα παραμείνει στα λόγια. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, λόγω των κυρώσεων, αναδιάρθρωσε ριζικά και το ρωσικό εξωτερικό εμπόριο. Οι συναλλαγές με την Ευρώπη συρρικνώθηκαν πολύ κάτω του μισού, ενώ αντιστρόφως οι συναλλαγές με την Ασία σχεδόν τριπλασιάστηκαν. Εξίσου σημαντικό είναι ότι η Ρωσία εγκατέλειψε πλήρως τις προσπάθειες να προσαρμοστεί στη διεθνή τάξη πραγμάτων που έχει την αμερικανική σφραγίδα.</div><div><br />Έμφαση στους BRICS+<br /><br />Τώρα πλέον, πρωταγωνιστεί στην προσπάθεια να δομηθεί ένας εναλλακτικός και εκ των πραγμάτων ανταγωνιστικός προς τη Δύση πόλος στο διεθνές σύστημα. Οι BRICS+ και ο Οργανισμός της Σαγκάης είναι πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση. Αντιθέτως, η Ρωσία απομακρύνεται από θεσμούς (Συμβούλιο της Ευρώπης, ΟΑΣΕ κ.α.), στους οποίους κυριαρχεί η Δύση, η οποία τους προσδίδει αντιρωσικό πρόσημο. Στην πραγματικότητα, η Ρωσία έχει πάψει σχεδόν να ενδιαφέρεται για το τι λένε οι Δυτικοί γι’ αυτήν.<br /><br />Όπως έχω προαναφέρει, όλα τα παραπάνω συνθέτουν μία ιστορικής σημασίας αλλαγή, η οποία δεν περιορίζεται στην εξωτερική πολιτική και στο εξωτερικό εμπόριο, αλλά πάει πολύ πιο βαθιά. Η Ρωσία, λοιπόν, δεν νοιώθει πλέον σαν το ανατολικό άκρο της Ευρώπης, αλλά ως πυλώνας της Ευρασίας. Η διανοητική αυτή αλλαγή προϋπήρχε, αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία της προσέδωσε μία πολύ πιο έντονη διάσταση και δυναμική.<br /><br />Η στρατηγική στροφή θέτει ένα δίλημμα και στους Ρώσους μεγιστάνες του πλούτου, οι οποίοι το είχαν δίπορτο: και με το καθεστώς Πούτιν και με τη Δύση. Όσοι επιλέξουν να παραμείνουν στη Ρωσία είναι υποχρεωμένοι να γίνουν περισσότερο Ρώσοι και λιγότερο κοσμοπολίτες. Επαναλαμβάνω ότι η ιστορική αυτή αλλαγή δεν θα είχε συντελεστεί και σίγουρα δεν θα είχε προσλάβει τέτοια δυναμική εάν οι Ρώσοι (ως ηγεσία, αλλά και ως λαός) δεν είχαν πειστεί ότι η Δύση έχει επιδοθεί σε έναν άτυπο πλην ουσιαστικό πόλεμο εναντίον της χώρας τους. Αυτό ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ο καθένας από εμάς ότι συμβαίνει στην πραγματικότητα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Καταλύτης ο πόλεμος στην Ουκρανία για την αθέατη επανάσταση στη Ρωσία.

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Είχε καταντήσει “συμβατική σοφία” η άποψη πως ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ό,τι καλύτερο για τις ΗΠΑ και συνολικά για τη Δύ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς οι ΗΠΑ έκαναν το Ιράν περιφερειακή δύναμη.

<img height="427" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/04/iran-purauloi-SLpress--825x551.jpg" width="742" /><br /><br /><b>ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ</b><br />Η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ ήρθε να μας υπενθυμίσει μία σειρά παράλογων αποφάσεων της αμερικανικής στρατηγικής που είχε ξεκινήσει με την (αυτο)καταστροφική επίθεση στο Ιράκ το 2003. Ως γνωστόν οι ΗΠΑ, θέλοντας να αποφύγουν κλιμάκωση του πολέμου, πίεσαν το Ισραήλ για συγκρατημένα αντίποινα έναντι του Ιράν και ανακοίνωσαν νέες κυρώσεις κατά του Ιράν. Στο πλαίσιο των αντιποίνων ενδέχεται να εντάσσεται και η “ορφανή” έκρηξη σε στρατιωτική βάση φιλοϊρανικής πολιτοφυλακής στο Ιράκ. Στόχους φιλοϊρανικών πολιτοφυλακών στο Ιράκ έχουν πλήξει και οι ΗΠΑ, αν και το σημαίνον πλήγμα τους στην χώρα ήταν η εκτέλεση, επί Τραμπ, του Ιρανού στρατηγού Σολεϊμανί. Ήταν μία προσπάθεια να ελεγχθεί η ιρανική παρουσία στο Ιράκ, την οποία όμως είχαν προκαλέσει οι ίδιες οι ΗΠΑ, με την εισβολή του 2003!<br /><br />Ήδη από τότε, μια στοιχειωδώς λογική ανάλυση των δεδομένων, η οποία δεν απαιτούσε παρά βασικές γνώσεις ιστορίας και διεθνούς πολιτικής, κατέληγε στο αβίαστο συμπέρασμα ότι η καταστροφή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν θα οδηγούσε στη δραστική ενίσχυση του Ιράν. Όχι μόνο γιατί το Ιράκ αποτελούσε φράγμα του Ιράν, αλλά και γιατί το καθεστώς του Σαντάμ στηριζόταν στους Σουνίτες και κρατούσε υπό έλεγχο τη σιιτική πλειοψηφία του ιρακινού πληθυσμού.<br /><br />Η καταστροφή του καθεστώτος Σαντάμ απελευθέρωσε το Ιράν από τον πιο επίφοβο εχθρό του και του προσέφερε την ευκαιρία να αξιοποιήσει τους Σιίτες του Ιράκ και να το μετατρέψει, εν πολλοίς, σε προέκτασή του, όπως το είχε καταφέρει με την Χεζμπολάχ στον Λίβανο και με τους Χούτι στην Υεμένη, δημιουργώντας τον “Άξονα της Αντίστασης”, όπως τον αποκαλεί η Τεχεράνη. Σε ό,τι αφορά το Ιράκ, φιλοαμερικανοί δεν έγιναν ούτε οι Ιρακινοί Σουνίτες. Αντιθέτως οδηγήθηκαν προς το ISIS και διάφορες άλλες ένοπλες αντιαμερικανικές οργανώσεις.<br /><br />Βλέπουμε λοιπόν ότι οι Αμερικανοί, δαπανώντας τρισεκατομμύρια δολάρια και θυσιάζοντας τη ζωή και την αρτιμέλεια χιλιάδων στρατιωτών τους, εν τέλει αυτό που κατάφεραν ήταν να διαταράξουν τις σχέσεις τους με τους πάντες και να δημιουργήσουν ένα μεγάλο Ιράν! Και τίθεται ένα πολύ απλό ερώτημα: Πώς μπόρεσαν να τα κάνουν τόσο χάλια; Ένα μέρος της απάντησης είναι ότι, σε αντίθεση με την κυρίαρχη αντίληψη, οι ΗΠΑ ποτέ δεν είχαν ορθολογική και συγκροτημένη μακρόπνοη στρατηγική.<br /><br />Ο ανορθολογισμός των ΗΠΑ<br /><br />Ίσως ο πιο καθιερωμένος και επίμονος μύθος στον μηχανισμό της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας, αλλά και στην συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης, είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν έναν συγκροτημένο, ορθολογικό και μακρόπνοο στρατηγικό σχεδιασμό, τον οποίο ακολουθούν με συνέπεια. Αυτή η αντίληψη δεν σχετίζεται με το πόσο “φιλοαμερικανός” ή “αντιαμερικανός” είναι κανείς.<br /><br />Ακόμη και οι πιο παθιασμένοι επικριτές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής πιστεύουν ακράδαντα ότι κάποια ιερατεία σοφών στην Ουάσιγκτον σχεδιάζουν με παγερό και κυνικό ρεαλισμό τις κινήσεις των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκακιέρα με ορίζοντα δεκαετιών. Στην πραγματικότητα, όπως αναφέρουν και πλείστοι Αμερικανοί αναλυτές, η αμερικανική στρατηγική μαστίζεται από “προσήλωση σε ένα σημείο” (focalism) και από “μονοχρονική” (monochronic) ανάγνωση των τεκταινομένων.<br /><br />Δηλαδή, οι Αμερικανοί δυσκολεύονται να δουν τη συνολικότερη συστημική δομή μέσα στην οποία λειτουργεί κάποιο σημείο στον πλανήτη και συνακόλουθα δεν μπορούν να αντιληφθούν τις ευρύτερες συνέπειες των ενεργειών τους στο σημείο αυτό, ιδιαίτερα σε βάθος χρόνου, πολλώ δε μάλλον να κάνουν μακροχρόνιους σχεδιασμούς. Επιπροσθέτως, οι ΗΠΑ είναι ένα νεαρό έθνος, η σχηματοποίηση του οποίου ολοκληρώθηκε πολύ πρόσφατα, μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα. Αποτέλεσμα είναι να έχουν μια “νεανική ορμή” που δεν δίνει ιδιαίτερη έμφαση στον μακρόπνοο στρατηγικό σχεδιασμό. Αντιθέτως, κυριαρχεί μια υπερβάλλουσα πίστη στις ικανότητες του έθνους να αντιμετωπίσει αυτοσχεδιάζοντας κάθε απρόβλεπτη πρόκληση.<br /><br />Θεός, αλαζονεία και νεοσυντηρητικοί<br /><br />Την κατάσταση επιδεινώνει με ακραίο τρόπο, το “θεολογικό” στοιχείο, το οποίο είναι κυρίαρχο στην αμερικανική εξωτερική πολιτική (ειδικά στην περίοδο του υιού Μπους). Συγκεκριμένα, οι ΗΠΑ, από τη γέννησή τους μέχρι και σήμερα, θεωρούν ότι είναι ένα έθνος με σαφώς ανώτερη ηθική ποιότητα από ότι τα υπόλοιπα, το οποίο έχει λάβει από τον Θεό την αποστολή να επιβάλει “πανανθρώπινες” αξίες στον υπόλοιπο κόσμο.<br /><br />Η έτσι και αλλιώς τεράστια αλαζονεία που προκαλεί αυτή η θρησκευτικού τύπου ανάγνωση του ρόλου της χώρας στα διεθνή γεωπολιτικά δρώμενα, έφθασε σε δυσθεώρητα ύψη μετά τη “νίκη” της Δύσης στον Ψυχρό Πόλεμο. Το γεγονός αυτό όχι μόνο επιβεβαίωσε τη “θεϊκή αποστολή” των ΗΠΑ, αλλά δημιούργησε μια παρανοϊκή αίσθηση απόλυτης παντοδυναμίας.<br /><br />Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η κυριαρχία στο πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ των λεγόμενων νεοσυντηρητικών (neocons). Οι άνθρωποι αυτοί προέρχονταν, εν πολλοίς, από την αμερικανική τροτσκιστική Αριστερά και για τον λόγο αυτό αντιμετωπίζονταν με μεγάλη καχυποψία, έως και απέχθεια, από τους “κανονικούς” συντηρητικούς.<br /><br />Παραθέτοντας μια προσωπική εμπειρία, κατά τη διάρκεια ενός ακαδημαϊκού προγράμματος στην Ουάσινγκτον το 2006, ένα στέλεχος της συντηρητικής δεξαμενής σκέψης CATO είχε χαρακτηρίσει στον υπογράφοντα τους νεοσυντηρητικούς, που κυριαρχούσαν τότε στην κυβέρνηση του Τζωρτζ Μπους του νεότερου, ως “νεοριζοσπάστες” (neoradicals).<br /><br />Αν θα θέλαμε να περιγράψουμε την επίδραση των ανθρώπων αυτών στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ με όσο το δυνατόν πιο απλά λόγια, θα λέγαμε ότι πήραν τις θεωρίες της “εξαγωγής της επανάστασης” του Τρότσκι και της δημιουργίας “επαναστατικών εστιών” (foco) του Τσε Γκεβάρα, αντικατέστησαν τη λέξη “επανάσταση” με τη λέξη “δημοκρατία” (όπως αυτοί την εννοούν φυσικά) και προσπάθησαν να την εφαρμόσουν στη Μέση Ανατολή αλλά και σε άλλα σημεία του κόσμου. Ξεκίνησαν με την αυτοκαταστροφική εισβολή στο Ιράκ και συνέχισαν με την υποδαύλιση της λεγόμενης “Αραβικής Άνοιξης”, με θλιβερά αποτελέσματα.<div><br />Ψευδαισθήσεις και παραλογισμός<br /><br />Επίσης, εν μέρει αίτιο και εν μέρει αποτέλεσμα αυτού του κοκτέιλ παρανοϊκού ανορθολογισμού στην αμερικανική γεωστρατηγική, ήταν ο λεγόμενος “Πόλεμος ενάντια στην Τρομοκρατία” στον οποίο (αυτό)εγκλωβίστηκαν οι ΗΠΑ μετά την 11 Σεπτεμβρίου του 2001. Αυτός ήταν ένας απροσδιόριστος πόλεμος, με απροσδιόριστους στόχους, εναντίον απροσδιόριστων αντιπάλων, ο οποίος, για να δικαιολογήσει τον εαυτό του, θα έπρεπε να αναπαράγεται διαρκώς με “νίκες” εναντίον υπαρκτών και ανύπαρκτων εχθρών. Έτσι, η καταστροφή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσείν “ορθολογικοποιήθηκε” μέσα σε αυτό το πλαίσιο.<br /><br />Για να γίνουν ακόμη χειρότερα τα πράγματα, η γρήγορη επιτυχία που πέτυχε το μείγμα Ειδικών Δυνάμεων, αεροπορικών “έξυπνων” όπλων προσβολής ακριβείας και φίλιων ντόπιων δυνάμεων στο Αφγανιστάν (όπου τελικώς ούτε εκεί επικράτησαν οι ΗΠΑ) είχε ενισχύσει έτι περαιτέρω την αυτοπεποίθηση των ΗΠΑ. Έτσι, οι μικρόνοες νεοσυντηρητικοί θεώρησαν ότι η κατάληψη και καθυπόταξη του Ιράκ ήταν θέμα εβδομάδων και θα ακολουθούσε το Ιράν.<br /><br />Το αποτέλεσμα ήταν οι ΗΠΑ να εγκλωβιστούν σε έναν παρατεταμένο και παράλογο πόλεμο χωρίς καθαρές στοχοθετήσεις, να διαταράξουν τις σχέσεις τους σχεδόν με τους πάντες στη Μέση Ανατολή, να δημιουργήσουν το ISIS και κυρίως να ενισχύσουν το Ιράν, καθιστώντας το κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή, εξέλιξη που ισχύει μέχρι και τις ημέρες και δεν απέτρεψαν ούτε οι κυρώσεις, ούτε η δολοφονία Σουλεϊμανί και ούτε προφανώς θα αποτρέψουν τα “αντίποινα” που βλέπουμε έναντι της ιρανικής επίθεσης…<br /><br />Εν κατακλείδι, δεδομένου ότι η καρικατούρα υψηλής στρατηγικής που υπάρχει στη χώρα μας κυριαρχείται από την αντίληψη ότι η Ελλάδα θα πρέπει να λειτουργεί ως εξάρτημα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής (σε σημείο που να σπεύδουμε να εντάξουμε το Κόσοβο στο Συμβούλιο της Ευρώπης!) θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο αφέντης μας ίσως να μην είναι και τόσο έξυπνος, όσο έχουμε την τάση να πιστεύουμε…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πώς οι ΗΠΑ έκαναν το Ιράν περιφερειακή δύναμη.

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ Η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ ήρθε να μας υπενθυμίσει μία σειρά παράλογων αποφάσεων της αμερικανικής στρατηγικής που είχε ξεκι...

Διαβάστε την συνέχεια

Πλήγμα στο ηθικό των χειριστών… των Mirage 2000-5 της 114ΠΜ, αυτή είναι η διάσταση του προβλήματος.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/04/MIRAGE-2000-5-HAF-COCKPIT-2-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Καλές είναι οι πολιτικές διακηρύξεις και τα αφηγήματα. Όλοι αντιλαμβάνονται την εσωτερική και εξωτερική σκοπιμότητα, όπως επίσης και τα οφέλη της σταδιακής ομογενοποίησης του αεροπορικού στόλου που έχει εξαγγείλει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας. Ωστόσο, μια παράμετρος που φαίνεται πως έχει διαλάθει της υπουργικής προσοχής, ακούει στο όνομα «ηθικό». Κι εδώ τα πράγματα δεν είναι απλά… Επειδή δεχόμαστε a priori, ως υπόθεση εργασίας τουλάχιστον, ότι οι προθέσεις των εκάστοτε κρατούντων είναι αγαθές αναφορικά με το δέον γενέσθαι στην άμυνα της χώρας, φανταζόμαστε ότι το υπουργός θα το διερευνήσει. Διότι οι πληροφορίες που έχει περιέλθει υπόψη του DP, αναφέρουν, ότι η εξαγγελία περί πρόθεση πώλησης του στόλου των μαχητικών αεροσκαφών, έχουν φέρει αναστάτωση στις πολεμικές Μοίρες…<br /><br />Οι ίδιες αναφορές οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο υπουργικός χειρισμός οδήγησε στην «απώλεια συγκέντρωσης» στην αποστολή, καθώς είναι εύλογο να εγείρονται θέματα που αφορούν το μέλλον ενός εκάστου των ιπταμένων. Η κατάσταση στην Τανάγρα (114 Πτέρυγα Μάχης) είχε παρουσιάσει θεαματική βελτίωση και όπως αναφέρει πλειάδα πηγών, επικρατούσε οργασμός εργασιών και πάθος για την το δυνατόν συντομότερο επαναφορά όσων περισσότερων μαχητικών αεροσκαφών είναι δυνατόν σε υπηρεσία.<br /><br />Η περίοδος της υγειονομικής κρίσης είχε προκαλέσει από αναστάτωση έως αποδιοργάνωση στις εφοδιαστικές αλυσίδες των εταιριών. Πολλοί μικροί προμηθευτές αντιμετώπισαν έως και πρόβλημα επιβίωσης, με αποτέλεσμα η ροή ανταλλακτικών να παρουσιάζει τεράστια προβλήματα με τη μορφή καθυστερήσεων. Αυτό το δεδομένο ήρθε να συμπληρώσει την ήδη απελπιστική κατάσταση που επικρατούσε, με την ουσιαστικά εγκατάλειψη της Τανάγρας στην τύχη της επί μία τουλάχιστον δεκαετία, ελέω της οικονομικής κρίσης. Υπενθυμίζεται, ότι την περασμένη δεκαετία δεν υπήρχαν μαχητικά Rafale και τα Mirage 2000-5 ήταν μαζί με τα F-16 Block 52+/52+ Advanced ό,τι καλύτερο διέθετε η Πολεμική Αεροπορία στο οπλοστάσιό της. Με την υπογραφή της συμφωνίας Εν Συνεχεία Υποστήριξης (FOS: Follow on Support) ξεκίνησε η προσπάθεια αποκατάστασης της διαθεσιμότητας των αεροσκαφών και της επιχειρησιακής επανένταξης της 114 ΠΜ στον αμυντικό σχεδιασμό.<br /><br />Το πρόβλημα με τις αλυσίδες εφοδιασμού<div><br />Το πρόβλημα όμως της εφοδιαστικής αλυσίδας του κατασκευαστή, δηλαδή της γαλλικής Dassault Aviation, δεν έχει ξεπεραστεί. Ακόμα κι αν έχουν ενταχθεί ομαλά στην εφοδιαστική αλυσίδα, οι εταιρίες δεν έχουν δυνατότητα να αυξήσουν τους ρυθμούς παραγωγής, ενώ υπάρχει πού μεγάλη ζήτηση. Μια από τις λύσεις που εφαρμόζονται είναι η επιδιόρθωση των απαρτίων, αντί της εξασφάλιση νέων ανταλλακτικών. Πλέον, με το πιο αισιόδοξο σενάριο και δεδομένης της προβληματικής χρονικά ροής των ανταλλακτικών (επισκευασμένων ή καινούργιων), βρισκόμαστε περί το ένα έτος μακριά από την αποκατάσταση 14 συνολικά αεροσκαφών. Σύμφωνα με πηγές του DP, καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια εξασφάλισης της επαναφοράς τουλάχιστον δυο ακόμη αεροσκαφών. Ωστόσο, σε αυτές τις περιπτώσεις, το απόλυτο πλεονέκτημα το έχουν όσοι διαθέτουν νοικοκυρεμένο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.<br /><br />Στην δε ελληνική περίπτωση, σημασία έχει και η προτεραιοποίηση της εξασφάλισης όσων απαιτεί μια ελάχιστη έστω δύναμη αεροπορικής αποτροπής. Δυστυχώς, ο «γαλλικός» στόλος της Πολεμικής Αεροπορίας, είχε εγκαταλειφθεί εντελώς. Ως αποτέλεσμα, μόλις η χώρα… ενεργοποιήθηκε και πήγε στους Γάλους, είχαν προηγηθεί οι Ινδοί και οι Εμιρατινοί (ΗΑΕ), που διαθέτουν ευάριθμους στόλους Mirage με κομβικό ρόλο στον εκατέρωθεν αμυντικό σχεδιασμό.<br /><br />Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τον υπουργό Εθνικής Άμυνας. Καλή και ορθή η ρητορική που θέλει Ινδία και ΗΑΕ «στρατηγικούς συμμάχους» της Ελλάδας. Όταν όμως το ζητούμενο είναι η αποκατάσταση το πολύ 12-13 αεροσκαφών, είναι δυνατόν να μην έχει πραγματοποιήσει ήδη συντονισμένη παρέμβαση προς του ομολόγους του, τον Γάλλο, τον Εμιρατινό και τον Ινδό, ζητώντας πολύ συγκεκριμένα υποστήριξη και συναίνεση, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να παρεμβληθεί και να εξασφαλίσει ανταλλακτικά για την επαναφορά -έστω πέντε- εκ των Mirage 2000-5, για λόγους που γνωρίζουν και σε μεγάλο βαθμό συμμερίζονται οι σύμμαχοι; Ας γίνει η προσπάθεια τουλάχιστον.<br /><br />ΟΧΙ ταυτόχρονη πώληση Mirage 2000-5 & F-16 Block 30</div><div><br />Επανερχόμενοι στο πρόβλημα που διαπραγματεύεται το σημερινό σημείωμα, δηλαδή του ηθικού στην πολεμική Μοίρα των Mirage 2000-5, ο Νίκος Δένδιας οφείλει να παράσχει περισσότερες διευκρινίσεις για τα σχέδιά του, άμεσα, προς τους χρήστες. Η αρχική δήλωση που ανέφερε την επί της ουσίας αντικατάσταση των Mirage 2000-5 με μόλις 6 Rafale, δεν έβγαζε και τόσο νόημα.<br /><br />Μπορεί να έχουν επανέλθει και να επιχειρούν λιγότερα από τα μισά, αυτό όμως δεν έχει ανατρέψει τις επιχειρησιακές ανάγκες που επέβαλλαν την προμήθειά τους. Άρα, οι ποσοτικές ανάγκες, δηλαδή οι αριθμοί αεροσκαφών υφίστανται. Καλή είναι η ομογενοποίηση του στόλου, αρκεί να έχει όμως πρώτα υπολογιστεί καλά από οικονομικής και επιχειρησιακής πλευράς. Η κριτική είναι γνωστή και έχει διατυπωθεί από όλες σχεδόν τις δημοσιογραφικές πηγές που εντρυφούν στα θέματα της άμυνας.<br /><br />Το Rafale είναι ένα ακριβότερο αεροσκάφος στη λειτουργία και υποστήριξή του, καθόσον πέραν του ότι είναι νεότερης γενιάς, είναι και δικινητήριο. Επίσης, εάν θα εμμείνει η πολιτική ηγεσία στην αντικατάσταση των μαχητικών αεροσκαφών Mirage 2000-5 με αριθμό Rafale, θα πρέπει να υπολογιστεί με πολύ προσοχή το οικονομικό και το επιχειρησιακό σκέλος. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι το πλάνο των πωλήσεων μαχητικών αεροσκαφών δεν μπορεί να συμπεριλάβει ταυτόχρονα και τα Mirage 2000-5 και τα F-16 Block 30.<br /><br />Σε αυτή την περίπτωση θα ανέβαινε εκθετικά το κόστος για την καθημερινή αντιμετώπιση περιστατικών στο Αιγαίο. Όχι μόνο θα ήταν αυτοκαταστροφικό το να χρησιμοποιεί η Πολεμική Αεροπορία υπερσύγχρονα αεροσκάφη σε αυτούς τους ρόλους, θα εξαντλούσε πολύ γρήγορα και τις ώρες πτήσης που προβλέπει ο κατασκευαστής για να χρειάζεται το οπλικό σύστημα τις ιδιαίτερα κοστοβόρες προγραμματισμένες συντηρήσεις. Υπάρχει όμως και ένα ακόμα σοβαρότατο πρόβλημα. Διερευνήθηκε αρμοδίως η διαθεσιμότητα αεροσκαφών και το χρονοδιάγραμμα παραδόσεων; Διότι σήμερα, ούτε η αμερικανική Αεροπορία (USAF) είναι σε θέση να διαθέσει μεταχειρισμένα F-16.<br /><br />Με δεδομένο ότι η παραγωγική δυνατότητα της Dassault ανέρχεται σε τρία μόλις Rafale ανά μήνα και ο κατάλογος συμπεριλαμβάνει 80 για τα ΗΑΕ, 36 για την Ινδονησία, 42 για τη γαλλική Αεροπορία (26 θα παραγγείλουν οι Ινδοί για το Ναυτικό, ενώ στην παραγγελία της Αιγύπτου δεν έχουν ολοκληρωθεί οι παραδόσεις) και τέλος, η Σερβία δεν έχει διευκρινιστεί αν θα παραλάβει καινούργια ή μεταχειρισμένα Rafale, η διαθεσιμότητα είναι ένα σοβαρό θέμα.<br /><br />Νοικοκυροσύνη λόγων και έργων</div><div><br />Μήπως λοιπόν «χτίζουμε στην άμμο»; Σενάρια ομογενοποίησης δηλαδή… Μήπως απόλυτη προτεραιότητα θα ήταν να συνεχιστεί και να υποστηριχθεί με κάθε δυνατό τρόπο η αποκατάσταση όσων περισσοτέρων Mirage 2000-5 είναι δυνατόν και να σταματήσει επιτέλους η χρονοτριβή στον εκσυγχρονισμό των F-16 Block 50; Παράλληλα, μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο, δεν μπορούν ελαφρά τη καρδία να γίνονται σκέψεις για την πώληση των F-16 Block 30. Για ν εισέλθει επιτέλους και η Ελλάδα στην οδό της νοικοκυροσύνης. Τόσο των λόγων όσο και των έργων…<br /><br />Στη δεδομένη μάλιστα συγκυρία, η Τουρκία φροντίζει καθημερινά να μας υπενθυμίζει, ότι παρά τους χαμηλούς τόνους και την απουσία προκλήσεων, η ουσία των διεκδικήσεών της δεν έχει εγκαταλειφθεί ούτε κατά κεραία. Δηλαδή, είναι πολύ υψηλή η πιθανότητα να είναι απλώς θέμα χρόνου η ολική επαναφορά στη ρουτίνα των παραβιάσεων… Αυτό σημαίνει, επιπρόσθετα, ότι σημασία θα έχει και το χρονικό σημείο που θα επιλεγεί για την όποια πώληση αεροσκαφών.<br /><br />Δεν μπορεί να ισχύει μόνο για οπλικά συστήματα που μας ζητούνται για την Ουκρανία το ότι για να αποσυρθεί κάτι από τη δύναμη πρέπει να αντικατασταθεί. Όλα χρήζουν προσεκτικού προγραμματισμού, ώστε να μην προκύψει κάποιο επικίνδυνο «παράθυρο τρωτότητας» (window of vulnerability) για την ελληνική άμυνα. Πληροφορίες βέβαια αναφέρουν, ότι η γαλλική πλευρά έχει ήδη εμπλακεί σε συζητήσεις με την ελληνική για να διερευνηθεί το ενδεχόμενο αντικατάστασης των Mirage 2000-5, σε κάποια αναλογία, με Rafale.<br /><br />Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν, ότι ο αριθμός των αεροσκαφών που θα αγοραστεί δεν είναι έξι (6) αλλά 12. Έστω και σε κάποιο βάθος χρόνου,. Αυτό θα επιτρέψει τον σχηματισμό δυο πολεμικών Μοιρών δύναμης 18 αεροσκαφών εκάστη. Προφανώς, αναλόγως των οικονομικών της χώρας και την εξέλιξη της απειλής, ο αριθμός αυτός, σε βάθος χρόνου θα μπορούσε να φτάσει μέχρι 24 ανά Μοίρα.<br /><br />Εάν συνέβαινε αυτό, η Πολεμική Αεροπορία θα διέθετε έναν πολεμικό στόλο 48 μαχητικών Rafale, ο οποίος θα μπορούσε θεωρητικά να κατανεμηθεί και σε τρεις Μοίρες με 16 αεροσκάφη καθεμιά. Αυτό είναι μια επιτελική απόφαση που θα συνυπολόγιζε πλειάδα παραμέτρων. Ο αριθμός 48 Rafale, σε κάθε περίπτωση, θα συνιστούσε μια πραγματικά πολύ ισχυρή δύναμη αποτροπής, εναέριας υπεροχής και κρούσης.<br /><br />Αρκεί βέβαια να έχουμε φροντίσει να τα εξοπλίσουμε και με τα κατάλληλα όπλα. Διότι δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε -προς την πολιτική ηγεσία- ότι οι πλατφόρμες δεν πολεμούν από μόνες τους. Και αν έχουμε υπολογίσει με προσοχή τα κόστη, ώστε τα νούμερα να μην είναι μόνο στα χαρτιά. Κομβικής σημασίας είναι οι διαθεσιμότητες. Υπενθυμίζεται, ότι το 70-75% είναι ένα πολύ καλό σενάριο και με τα δεδομένα που ισχύουν για το ΝΑΤΟ. Οι δε διαθεσιμότητες, σχετίζονται ευθέως με το κόστος υποστήριξης.<br /><br />Εν κατακλείδι, το ηθικό των ανθρώπων που αξιοποιούν τις πανάκριβες και υψηλής τεχνολογίας πτητικές μηχανές, αποτελεί από μόνο του πολλαπλασιαστή ισχύος. Αυτή τη στιγμή, με τον τρόπο που έχει προβληθεί το θέμα από την πολιτική ηγεσία, έχουν ανακύψει κάποια σοβαρά ζητήματα. Χωρίς να εννοεί το παρόν σημείωμα ότι η ψυχολογία… έχει γκρεμιστεί, σίγουρα έχει πληγεί. Μπορεί όμως όλα να διορθωθούν με μια άμεση παρέμβαση του Νίκου Δένδια και παροχή διευκρινίσεων εκεί που πρέπει. Όχι δηλαδή απαραίτητα δημοσίως.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πλήγμα στο ηθικό των χειριστών… των Mirage 2000-5 της 114ΠΜ, αυτή είναι η διάσταση του προβλήματος.

Του Ζαχαρία Μίχα Καλές είναι οι πολιτικές διακηρύξεις και τα αφηγήματα. Όλοι αντιλαμβάνονται την εσωτερική και εξωτερική σκοπιμότητα, όπως ε...

Διαβάστε την συνέχεια

FT: Έντονες πιέσεις στην Ελλάδα να παραχωρήσει Patriot και S-300 στην Ουκρανία.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/fe/fecb50c6fb31475d997c40a4dfbdd670.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="728" /><br /><br />Η Ελλάδα και η Ισπανία δέχονται έντονη πίεση από τους συμμάχους τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ να παράσχουν συστήματα αεράμυνας στην Ουκρανία, καθώς το Κίεβο ετοιμάζεται να απαιτήσει περισσότερη βοήθεια στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας της ΕΕ τη Δευτέρα, τονίζουν σε ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα τους οι Financial Times.<br /><br />Το Κίεβο προχώρησε πρόσφατα σε επείγουσα έκκληση στους δυτικούς συμμάχους για επιπλέον επτά συστήματα αεράμυνας, όπως τα αμερικανικής κατασκευής Patriot ή τα σοβιετικής τεχνολογίας συστήματα S-300, καθώς η Ρωσία εντείνει μια αεροπορική και πυραυλική εκστρατεία κατά των πόλεων και των υποδομών ενέργειας της χώρας.<br /><br />Μόνον η Γερμανία έχει ανακοινώσει μέχρι στιγμής αποστολή ενός συστήματος Patriot.<br /><br />Άλλοι ηγέτες της ΕΕ χρησιμοποίησαν τη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες την περασμένη εβδομάδα για να προτρέψουν προσωπικά τους ηγέτες Ισπανίας και Ελλάδας, Πέδρο Σάντσεθ και Κυριάκο Μητσοτάκη, να δωρίσουν ορισμένα από τα συστήματα αεράμυνάς τους στην Ουκρανία, σύμφωνα με πρόσωπα με γνώση των συζητήσεων τα οποία επικαλούνται οι FT.<br /><br />Οι δύο ηγέτες, σημειώνει η βρετανική εφημερίδα, των οποίων οι ένοπλες δυνάμεις διαθέτουν περισσότερα από 12 συστήματα Patriot, αλλά και συστήματα S-300, δέχονται πίεση "με το επιχείρημα ότι η ανάγκη για τις ίδιες δεν είναι τόσο μεγάλη όσο της Ουκρανίας και ότι δεν αντιμετωπίζουν καμία επικείμενη απειλή".<br /><br />"Όλοι ξέρουμε ποιος τα έχει, όλοι ξέρουμε πού βρίσκονται και όλοι ξέρουμε ποιος τα χρειάζεται πραγματικά", ανέφερε μία εκ των πηγών των FT.<br /><br />Αξιωματούχοι δήλωσαν ότι μικρότερη πίεση ασκείται στην Πολωνία και τη Ρουμανία, οι οποίες διαθέτουν επίσης Patriot, δεδομένης της πιο ευάλωτης θέσης τους, κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία.<br /><br />Η Ουκρανία διαθέτει επί του παρόντος τουλάχιστον τρία συστήματα Patriot, συμπεριλαμβανομένου ενός που έχει προμηθευτεί από τις ΗΠΑ και δύο από τη Γερμανία.<br /><br />Η πίεση για δωρεά συστημάτων θα ενταθεί στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας όλων των 27 κρατών μελών της ΕΕ στο Λουξεμβούργο τη Δευτέρα, δήλωσαν αξιωματούχοι. Το Κίεβο θεωρείται ότι ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα συστήματα S-300 της Ελλάδας, τα οποία οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν ήδη στο οπλοστάσιό τους και έχουν εμπειρία.<br /><br />"Υπάρχουν χώρες που δεν έχουν άμεση ανάγκη τα συστήματα αεράμυνας τους, για να είμαι απολύτως ειλικρινής", σημείωσε διπλωμάτης της ΕΕ που συμμετείχε στις προετοιμασίες για τη συνάντηση. "Κάθε χώρα καλείται να αποφασίσει τι μπορεί να θεωρήσει ότι της περισσεύει".<br /><br />Τα υπουργεία Άμυνας της Ελλάδας και της Ισπανίας αρνήθηκαν να σχολιάσουν το ζήτημα, σε απόπειρα επικοινωνίας από πλευράς των Financial Times.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

FT: Έντονες πιέσεις στην Ελλάδα να παραχωρήσει Patriot και S-300 στην Ουκρανία.

Η Ελλάδα και η Ισπανία δέχονται έντονη πίεση από τους συμμάχους τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ να παράσχουν συστήματα αεράμυνας στην...

Διαβάστε την συνέχεια