Παντουρκικός ισλαμισμός

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhugVi3b8m2iD-0UngT1ia1RIrMk12u-OnSD1HnYKBY2SU90sVeJOIB4x7_IiidU9Zh9To8upwyW7h-K7xhDR5zTm_mPAfiTq_JQ4iXODN6nBdIyZe0pWA81YQD9aNHrL6vu1FbQHNq3oY/s1600/333587451.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhugVi3b8m2iD-0UngT1ia1RIrMk12u-OnSD1HnYKBY2SU90sVeJOIB4x7_IiidU9Zh9To8upwyW7h-K7xhDR5zTm_mPAfiTq_JQ4iXODN6nBdIyZe0pWA81YQD9aNHrL6vu1FbQHNq3oY/s640/333587451.jpeg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">   Η γεωπολιτική δεν λατρεύει το κενό</span>.</h3> <b>Γιώργος Στείρης*  </b><br />Με αφορμή την υπόθεση της Αγιάς Σοφιάς, άνθισε στην Ελλάδα ο «διανοητικός νεοπλουτισμός»: η θεώρηση ότι διαθέτουμε πνευματικό και ηθικό πλεονέκτημα που μας επιτρέπει να ασκούμε αφ’ υψηλού κριτική σε ό,τι δεν μας αρέσει και δεν το καταλαβαίνουμε. Όταν αυτό το φαινόμενο περιορίζεται στα όρια των socialmedia είναι ανεκτό, έως ένα βαθμό. Όταν όμως αφορά την πολιτική τάξη και την πνευματική ηγεσία της χώρας μας, γίνεται επικίνδυνο.<br />Aποτελεί στρατηγική επιλογή της Τουρκίας η επανασύνδεση με το οθωμανικό παρελθόν και τον ισλαμικό κόσμο. Εκεί, δηλαδή, που θεωρεί ότι η Τουρκία μπορεί να αποκτήσει ηγετικό ρόλο.<br /><br />Από συστάσεως ελληνικού κράτους επιδιώκουμε να αποκοπούμε από την Ανατολή και οτιδήποτε την θυμίζει, επειδή αυτή θεωρείται συνώνυμη της οπισθοδρόμησης και του σκοταδισμού. Η Ελλάδα επέλεξε να καταλογογραφηθεί ως ευρωπαϊκή χώρα, σε μια αντιστροφή της γνωστής παροιμίας «καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη». Η Τουρκία του Κεμάλ Ατατούρκ, εκατό χρόνια μετά, ζήλωσε τη δόξα μας και επιχείρησε να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.<br /><br />Ο Ερντογάν, εκατό χρόνια αργότερα, αντιστρέφει την πορεία αυτή, επειδή δεν θέλει να παρακαλά να γίνει τελευταίος στην πόλη. Οι κινήσεις του δείχνουν ότι αποτελεί στρατηγική επιλογή της Τουρκίας η επανασύνδεση με το οθωμανικό παρελθόν και τον ισλαμικό κόσμο. Εκεί, δηλαδή, που θεωρεί ότι η Τουρκία μπορεί να αποκτήσει ηγετικό ρόλο.<br /><br />Ο κόσμος αυτός, στον οποίο προσδοκά η Τουρκία και τον οποίο εμείς υποτιμούμε, ξεκινά από τα παράλια του Ατλαντικού και φτάνει έως την Ινδονησία<br /><br />Για λόγους που είναι γνωστοί, στις γενικές τους γραμμές, ο ισλαμικός κόσμος αυτή τη στιγμή πάσχει από κενό ηγεσίας. Οι ελίτ των χωρών της Αραβικής χερσονήσου θεωρούνται διεφθαρμένες και εξαρτημένες από τη Δύση, το Ιράν σε καταστολή, η Αίγυπτος έχει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, οι ισλαμιστές τρομοκράτες είναι αποδιοργανωμένοι σε μεγάλο βαθμό. Η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει, με επιθετικό προς τον χριστιανικό κόσμο τρόπο, θρησκευτικά σύμβολα ώστε να καταστήσει την Κωνσταντινούπολη, για άλλη μια φορά στην ιστορία της, τη Νέα Ρώμη, την πόλη των πόλεων. Να μεταφέρει εκεί, δηλαδή, το κέντρο του ισλαμικού κόσμου και να την ξανακάνει την βασιλεύουσα των μουσουλμάνων.<br /><br />Ο κόσμος αυτός, στον οποίο προσδοκά η Τουρκία και τον οποίο εμείς υποτιμούμε, ξεκινά από τα παράλια του Ατλαντικού και φτάνει έως την Ινδονησία. Περιλαμβάνει όλες σχεδόν τις Ασιατικές Σοβιετικές Δημοκρατίες νοτίως της Ρωσίας, ένα μικρό σχετικά μέρος της Κίνας και ένα σημαντικό μέρος της Ινδίας, όλη σχεδόν την Βόρεια Αφρική και αρκετές βαλκανικές χώρες. Οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί σε αυτές τις περιοχές φτάνουν περίπου το 1,5 δις, με αυξητικές τάσεις. Η έκταση του κόσμου αυτού, ο πληθυσμός του και οι παραγωγικές του δυνατότητες είναι πολύ μεγαλύτερες εκείνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.<br />Oι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη ίσως και να προτιμούν την Τουρκία ως ηγέτιδα δύναμη αυτού του κόσμου, σε σχέση με άλλους υποψήφιους.<br /><br />Η Τουρκία, από το 1990 ήδη, έχει καταφέρει μέσω του Türksoy και άλλων παρόμοιων δομών, να θεμελιώσει ισχυρούς δεσμούς με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Ανατολής και της Αφρικής. Δεσμούς βασισμένους στην ιστορία, τον πολιτισμό και τη θρησκεία. Αυτοί οι πληθυσμοί, λίγο ή πολύ, θεωρούν την Τουρκία ως μια ηγέτιδα χώρα,η οποία θα τους βοηθήσει να κερδίσουν στο διεθνές γίγνεσθαι αυτά που έχουν αποστερηθεί από τους αλλόθρησκους: κύρος, υπόληψη και ανάπτυξη.<br /><br />Η Τουρκία του Ερντογάν έχει σχέδιο και δεν πράττει τυχαία. Έχει αποφασίσει να προσπαθήσει να ηγηθεί ενός κόσμου που είναι δίπλα μας και τον οποίο αποστρεφόμαστε και υποτιμούμε επί αιώνες. Τόσο ως Ελλάδα, όσο και ως Ευρώπη. Συνεπώς, καταδίκες από την ΕΕ, διαγγέλματα της UNESCO και ανακοινώσεις επιστημονικών ενώσεων αφήνουν παντελώς αδιάφορη την Τουρκία. Η Τουρκία δεν θέλει να συσχετιστεί με κανένα από αυτούς, ούτε και την ενδιαφέρει η γνώμη τους.<br /><br />Και ας μην βαυκαλιζόμαστε ότι όλα αυτά είναι πολιτική του Ερντογάν, η οποία θα αλλάξει μόλις αυτός χάσει την εξουσία. Είναι συνειδητή πολιτική επιλογή της Τουρκίας: της μεγάλης και ισχυράς πλειοψηφίας τόσο του λαού όσο και των ελίτ, στην οποία θέλουν να επιμείνουν και στο μέλλον. Και έχω την υποψία ότι οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη ίσως και να προτιμούν την Τουρκία ως ηγέτιδα δύναμη αυτού του κόσμου, σε σχέση με άλλους υποψήφιους.<br /><br /><b><i>*Αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας, ΕΚΠΑ</i></b><div> <br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Παντουρκικός ισλαμισμός

   Η γεωπολιτική δεν λατρεύει το κενό . Γιώργος Στείρης*   Με αφορμή την υπόθεση της Αγιάς Σοφιάς, άνθισε στην Ελλάδα ο «διανοητικός νεο...

Διαβάστε την συνέχεια

Με μια Κύπρο τι παίρνω;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Y6FEPH8O5Jyi1uucWxa9h9uzHtLENEMQ21_tvJRPMul-vCD80lrobp0evswpyBPi2l5yw1G16AtbfYHN3myZ8HxdZx2zeldX8C0GoHhS6xs_haReC5oZ1nLFf0bdGFUX159Rg_IJf_s/s1600/%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Y6FEPH8O5Jyi1uucWxa9h9uzHtLENEMQ21_tvJRPMul-vCD80lrobp0evswpyBPi2l5yw1G16AtbfYHN3myZ8HxdZx2zeldX8C0GoHhS6xs_haReC5oZ1nLFf0bdGFUX159Rg_IJf_s/s640/%25CE%25BA%25CF%2585%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582.jpeg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Έχουμε περάσει σε μια ιστορική φάση, που ο χρόνος είναι πολεμικός και αυτός εκ των πραγμάτων είναι βραχύς</span>.</h3> <b>Μάρκος Τρούλης </b>Διεθνολόγος<br />Η Κύπρος είναι ενδεχομένως το σημαντικότερο γεωπολιτικά σημείο του πλανήτη, το «μεγαλύτερο και αβύθιστο αεροπλανοφόρο». Βρίσκεται στην καρδιά ενός γεωπολιτικού συμπλόκου, το οποίο φιλοξενεί άνω του 70% των παγκοσμίων αποθεμάτων υδρογονανθράκων και ελέγχει δυνητικά και πραγματικά τη μοίρα των Στενών του Σουέζ, καθορίζει τις προοπτικές επιβίωσης του Ισραήλ και προσφέρει τη δυνατότητα προβολής ισχύος σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.<br /><br />Όταν οι Βρετανοί αποφάσισαν να αποσυρθούν από διάφορες περιοχές του πλανήτη κατά την εποχή της αποαποικιοποίησης, στην Κύπρο χρειάστηκε να χυθούν ποταμοί αίματος των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και εν τέλει, το Ηνωμένο Βασίλειο διατήρησε δύο μεγάλες στρατιωτικές βάσεις, για τις οποίες μάλιστα διεκδικήθηκαν και δικαιώματα υφαλοκρηπίδας (!) στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για το επαίσχυντο «Σχέδιο Ανάν».<br /><br />Επί του νοητού πλανητικού δακτυλίου, που αποτύπωνε διϊστορικά τη βρετανική παντοδυναμία (Λονδίνο – Γιβραλτάρ – Μάλτα – Κύπρος – Άντεν – Ινδία – Σιγκαπούρη – Αυστραλία – Νέα Ζηλανδία – Νησιά Φώκλαντ – Λονδίνο), το Ηνωμένο Βασίλειο ουδέποτε άφησε τα πράγματα στην τύχη τους, παρά τη μεταπολεμική «μεταβίβαση της ναυτικής ηγεμονίας» στις ΗΠΑ. Η ιστορία της ανακατάληψης των Φώκλαντ κατά τη διακυβέρνηση Μάργκαρετ Θάτσερ είναι γνωστή και δεν αφορούσε καν ένα αντίστοιχα σημαντικό με την Κύπρο σύμπλεγμα νησιών. Ήταν απλώς ζήτημα διασφάλισης του διεθνούς κύρους και της αξιοπιστίας, αλλά και ανάγκης προστασίας των Βρετανών των Φώκλαντ από την επίθεση της Αργεντινής.<br /><br />Για τους Βρετανούς, τα Φώκλαντ ουδέποτε ήταν «πονοκέφαλος» και ουδέποτε θέλησαν να απαλλαγούν άρον άρον από αυτά. Αντιθέτως, προστάτευσαν «με νύχια και με δόντια» τα δικαιώματά τους, όντας ανυποχώρητοι έναντι του ενδεχομένου οι λίγες χιλιάδες πολίτες τους να τεθούν υπό ξένη διοίκηση. Ούτε στιγμή δεν τέθηκε υπό συζήτηση να αφεθούν τα Φώκλαντ στην τύχη τους, σε αντάλλαγμα ενδεχόμενων εμπορικών διευκολύνσεων ή πιθανής ευνοϊκής θέσης της Βρετανίας στα αργεντίνικα εξοπλιστικά προγράμματα…<br /><br />Στην περίπτωση της Κύπρου, η ανάγνωση από πλευράς των ελληνικών κυβερνήσεων διαχρονικά είναι διαφορετική. Η Κύπρος είναι «πρόβλημα», διαπιστώνουμε «παράνομη εισβολή και κατοχή» αλλά αφορά έδαφος ξένο, κάτι σαν κογκολέζικο, περουβιανό ή βιετναμέζικο έδαφος, όπως ακριβώς αντιμετωπίσαμε και το θέμα της Αγιάς Σοφιάς ως ένα μνημείο ενδιαφέροντος για τον Ελληνισμό ιδίου με του Μάτσου Πίτσου ή του Ταζ Μαχάλ.<br /><br />Η πρόσφατη δήλωση του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας ότι «άλλο η Κύπρος» είναι ενδεικτική.<br /><br />Αλήθεια, τι σημαίνει «εθνική» ασφάλεια, μιας που αναφερόμαστε σε μεγαλόσχημους τίτλους; Πώς ορίζεται το έθνος και σε ποιο βαθμό τα όριά του ταυτίζονται με το κράτος; Η «ασφάλεια του έθνους» δε συμπεριλαμβάνει την Κύπρο ή την ασφάλεια των Ελλήνων της Βορείας Ηπείρου; Ένα σοβαρό κράτος δεν πρέπει να θεωρεί μέρος της ασφάλειάς του, ακόμη και την προστασία των δικαιωμάτων του Έλληνα τουρίστα στην άλλη άκρη της γης;<br /><br />Εμείς εδώ έχουμε φθάσει να βάζουμε «πωλητήριο» στην Κύπρο και στους 1 εκατομμύριο συμπατριώτες μας και μάλιστα, σε τιμή ευκαιρίας, καθώς αγοράζεται απλά και μόνο λιγοστός χρόνος πριν τη νέα απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Και γράφω «λιγοστός» γιατί έχουμε περάσει σε μια ιστορική φάση, που ο χρόνος είναι πολεμικός και αυτός εκ των πραγμάτων είναι βραχύς.<br /><br />Η Τουρκία έχει ανοιχτά μέτωπα σε ολόκληρη την περίμετρό της, βρίσκεται εν τοις πράγμασι σε εμπόλεμη κατάσταση και οι κινήσεις της και στο ελληνοτουρκικό μέτωπο αλλάζουν από εβδομάδα σε εβδομάδα ανάλογα με την ανάγκη – όπως αυτή την αντιλαμβάνεται – ανάληψης τακτικών πρωτοβουλιών. Στην εν λόγω διελκυστίνδα, θα προσπαθήσει να δημιουργήσει τετελεσμένα όπου και όπως μπορεί ή μάλλον όπου και όπως της επιτρέπεται, ιδιαιτέρως τη στιγμή που η Γερμανία ευνοεί μια τέτοια εξέλιξη «νεοοθωμανικής σταθερότητας» στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή.<br /><br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Με μια Κύπρο τι παίρνω;

Έχουμε περάσει σε μια ιστορική φάση, που ο χρόνος είναι πολεμικός και αυτός εκ των πραγμάτων είναι βραχύς . Μάρκος Τρούλης  Διεθνολόγος ...

Διαβάστε την συνέχεια

Από τη Λωζάννη το 1923…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_hBSpNEpEHhdJQC2wHhJuqiogDWhhdqzS1SNIdz4evzcbRspBpYpnsbwW4-c9R9Ki97IE4gtxBRGYKWGtnw5fBOshjNMwFaAGbV1gFya45HrUlOyvtO9FPd9fUldzG2cFBC4BQMaN1r8/s1600/%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2591%25CE%259D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="738" data-original-width="1152" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_hBSpNEpEHhdJQC2wHhJuqiogDWhhdqzS1SNIdz4evzcbRspBpYpnsbwW4-c9R9Ki97IE4gtxBRGYKWGtnw5fBOshjNMwFaAGbV1gFya45HrUlOyvtO9FPd9fUldzG2cFBC4BQMaN1r8/s640/%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2591%25CE%259D.jpg" width="640" /></a></div> <div> <br /></div> της <b>Φανούλας Αργυρού*</b><br />Στις 26 Ιουλίου 2020 η «Σημερινή» δημοσίευσε το εύστοχο άρθρο « Η ταφόπετρα της Λωζάννης…», όταν στις 24 Ιουλίου, ημέρα υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923, ο Ερντογάν μετέτρεψε την Αγία Σοφία σε τζάμι.<br /><br />Η «Σημερινή» και οι αρθρογράφοι της εδώ και δεκαετίες τονίζουν ότι οι Τούρκοι πάντα μας λένε προκαταβολικώς τα σχέδιά τους. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν από το 2016 προειδοποιούσε ότι στόχευε σε αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Και είχα γράψει τον Οκτωβρίου 2016 δύο σχετικά άρθρα.<br /><br />8.10.2016 <a href="https://simerini.sigmalive.com/article/2016/10/8/enas-aionas-tourkoi-diapragmateutes/" target="_blank">«Ένας αιώνας Τούρκοι διαπραγματευτές»</a><br /><br />10.10.2016 <a href="https://simerini.sigmalive.com/article/2016/10/10/enas-aionas-tourkon-diapragmateuton/" target="_blank">«Ένας αιώνας Τούρκων διαπραγματευτών»</a><br /><br />Θυμίζω τη δηλωση Ερντογαν 22.12.2016 : <i>¨ Ειμαστε ενα έθνος που ακομα λυπάται για οτι χάσαμε στη Λωζάννη…¨ </i><br /><br />Επανέρχομαι σήμερα στο θέμα. Καταρχήν, ο Πρόεδρος της Επιτροπής στις διαπραγματεύσεις στη Λωζάννη εκ μέρους των συμμάχων ήταν ο τότε Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών Λόρδος Curzon, εκ μέρους της Ελλάδας ο Ελευθέριος Βενιζέλος και εκ μέρους της Τουρκίας ο Ισμέτ Ινονού. Η Τουρκία επικύρωσε τη Συνθήκη στις 23 Αυγούστου 1923, η Ελλάδα στις 25 Αυγούστου 1923, η Βρετανία στις 16 Ιουλίου 1924 και μπήκε σε εφαρμογή στις 6 Αυγούστου 1924, αφού όλα τα έγγραφα για την επικύρωσή της κατατέθηκαν επίσημα στο Παρίσι. Να σημειωθεί ότι όλα τα πρακτικά γράφτηκαν στα Γαλλικά, όπως και η ίδια η Συνθήκη. Πολύ διδακτικά για τη δική μας πλευρά τα βρετανικά έγγραφα σχετικά με τη διαπραγμάτευση εκείνη όσον αφορά τη συμπεριφορά των Τούρκων.<br /><br />1914<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι η Βρετανία προσάρτησε την Κύπρο το 1914, λίγο μετά το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το άρθρο 20 της Συνθήκης της Λωζάννης είναι εκείνο που αποτελεί την κύρια πρόνοια όσον αφορά την Κύπρο. Λέγει: «Η Τουρκία αναγνωρίζει τη διακήρυξη της προσάρτησης της Κύπρου από τη Βρετανική Κυβέρνηση στις 5 Νοεμβρίου 1914».<br /><br />Θρακικό<br /><br />Στις 23 Νοεμβρίου 1922, στην πρώτη συνάντηση της Επιτροπής Συνόρων, η συζήτηση ξεκίνησε με τους Τούρκους (Ισμέτ Πασιά) να απαιτούν επιστροφή στα προ του πολέμου σύνορα και όσον αφορά τη Δυτική Θράκη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σε ένα μέρος της περιοχής εκείνης, τα σύνορα της οποίας ούτε καν γνώριζαν.<br /><br />«Έχω τεράστια δυσκολία να συζητώ με την τουρκική αντιπροσωπία, η οποία φαίνεται να νομίζει ότι είναι αρκετό να θέτει ένα αίτημα, δίχως καμία τεκμηρίωση, αριθμούς ή γεγονότα, και μετά να εμφανίζεται και ξαφνιασμένη γιατί δεν έγινε δεκτό το αίτημά της… Το μόνο που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι το κάνουν σκόπιμα για να χάνουν την ώρα της συνεδρίας και μετά να δείχνουν και περιφρόνηση…», έγραψε ο προεδρεύων Βρετανός απορρίπτοντας το αίτημα.<br /><br />Νησιά Αιγαίου<br /><br />Στις 25 Νοεμβρίου 1922 οι Τούρκοι απαίτησαν:<br /><br />1. Αναγνώριση τουρκικής κυριαρχίας για τα νησιά Ίμβρου, Τενέδου και Σαμοθράκης, να έχουν την ηγεμονία της εισόδου των Δαρδανελίων και πλήρη αποστρατιωτικοποίηση των νησιών αυτών.<br /><br />2. Αποστρατιωτικοποίηση ομάδας άλλων νησιών, που βρίσκονταν στα χέρια των Ελλήνων, μεταξύ αυτών και των Δωδεκανήσων.<br /><br />3. Εγκατάλειψη της ελληνικής κυριαρχίας των νησιών αυτών και εγκαθίδρυση ενός είδους αυτονομίας, που ο Ισμέτ Πασιά δεν ενδιαφέρθηκε ποσώς να εξηγήσει.<br /><br />«Αυτή ήταν μια δοκιμή εκ μέρους των Τούρκων, την οποία όμως απέρριψα και δεν επανήλθαν», έγραψε ο προεδρεύων της Επιτροπής. (Το θέμα της κυριαρχίας της Ίμβρου και της Τενέδου παραπέμφθηκε για συζήτηση για αργότερα, όταν θα συζητούσαν το θέμα των Στενών). Θυμίζουν κάτι στους δικούς μας διαπραγματευτές οι τουρκικές αυτές τακτικές;<br /><br />Αποκάλυψη<br /><br />Την επομένη της μονομερούς ανακήρυξης του ψευδοκράτους από τον Ραούφ Ντενκτάς, στις 16 Νοεμβρίου 1983, στο Λονδίνο συνέβη κάτι πολύ σημαντικό. Ο 86χρονος τότε Λόρδος Portland προέβη σε μια ομολογία από τη Βουλή των Λόρδων και δήλωσε επιγραμματικά:<br /><br />«Αγαπητοί (My Lords), με έχουν συμβουλεύσει ότι είναι επιθυμητό να αναφέρω τα ακόλουθα on the record. Τον Ιούλιο του 1923, ήμουν ο Γραμματέας της Βρετανικής Αντιπροσωπίας στη Διάσκεψη της Λωζάννης. Βρισκόμασταν έτοιμοι να υπογράψουμε τη Συνθήκη που είχαμε τελειώσει -παρατράβηξε για ορισμένους μήνες- όταν ο Ισμέτ Πασιά, και αργότερα Ινονού, έθεσε ένα αίτημα για μια παράγραφο να περιληφθεί, που να λέγει ότι αν ποτέ εγκαταλείψουμε την Κύπρο, ή φύγουμε από την Κύπρο, να τη δώσουμε πίσω στην Τουρκία. Την είχαμε πριν από τον Πρώτο Πόλεμο ως ένα είδος προτεκτοράτου, όμως η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν εγκατέλειψε ποτέ την κυριαρχία της.<br /><br />»Ο Sir Horace Rumbold, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής εκπρόσωπος, παραλίγο να πάθει εγκεφαλικό επεισόδιο από τον θυμό του στην προοπτική να πρέπει να μείνει στη Λωζάννη και έστειλε πίσω μήνυμα, λέγοντας ότι δεν επρόκειτο πότε να εγκαταλείψουμε την Κύπρο, η οποία ήταν σημαντική για τα συμφέροντά μας, και ήλπιζε ότι δεν θα επέμεναν στο θέμα. Αρνήθηκε να βάλει κάτω οτιδήποτε γραπτώς. Σκέφτηκα ότι πρέπει να τα αναφέρω αυτά, my Lords, for the record».<br /><br /><i>(Πηγή, Hansard House of Lords Debates, 16 November 1983, Column 1310. Ευχαριστίες στον Δρα Κλέαρχο Κυριακίδη για την πληροφορία αυτή).</i><br /><img height="640" src="https://i1.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2020/08/image001.jpg?resize=200%2C251&ssl=1" width="509" /><br /><i>( Ο Λόρδος Portland υπηρέτησε ως Βρετανός διπλωμάτης στη Λωζάννη και αργότερα ως πρέσβης στη Πολωνία αλλά και ως πρόεδρος της Επιτροπής Μυστικών Υπηρεσιών του Κοινοβουλίου μεταξύ 1939 – 1945, πέθανε στις 3 Ιουλίου, 1990).</i><br /><br />Τριμερή Αύγουστος 1955<br /><br />Στη Τριμερή του Λονδίνου το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, διά του Υπουργού του Στέφανου Στεφανόπουλου, έθεσε θέμα προς τους Βρετανούς ότι η Τουρκία με τη Συμφωνία της Λωζάννης είχε αποποιηθεί όλες τις αξιώσεις της όπου υπήρχαν τουρκικοί πληθυσμοί σε περιοχές της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και που δεν αποτελούσαν πλέον μέρος της Τουρκίας. Όμως, το Νότιο Τμήμα του Φόρεϊν Όφις δεν μπόρεσε, γράφει σχετική αναφορά, να εντοπίσει τέτοια αναφορά στα δικά του έγγραφα.<br /><br />Παρ’ όλα ταύτα, στην Τριμερή ο Στ. Στεφανόπουλος υπέκυψε και δέχθηκε την επαναφορά της Τουρκίας ως ενδιαφερόμενου μέρους. Ο τότε Υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας Φατίν Ζορλού αποκάλεσε την Κύπρο «Notre terre» (δική μας γη) αλλά παραδέχθηκε ότι η οθωμανική κυριαρχία της νήσου έληξε στις 5 Νοεμβρίου 1914 και από την ημέρα εκείνη αναγνωρίστηκε η βρετανική κυριαρχία. (Βιβλίο της γράφουσας «Έτσι κατέστρεψαν την Κύπρο» 1992, σε συνεργασία με την εφημερίδα «Σημερινή»).<br /><br />Σχέδιο Μακμίλαν<br /><br />Τον Σεπτέμβριο του 1958 ο τότε Αναπληρωτής Υπ. Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Τσάτσος, κάλεσε τους διπλωμάτες Γαλλίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας, Ρουμανίας, Γιουγκοσλαβίας (εκτός Τουρκίας και Βρετανίας), που υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λωζάννης και τους ενημέρωσε για την παραβίαση της Συνθήκης από Βρετανία και Τουρκία σε περίπτωση επιβολής του «Σχεδίου Μακμίλαν» στην Κύπρο. Κοινοποίηση έγινε και στον Αμερικανό πρέσβη. (Η παραβίαση όμως ήδη είχε γίνει με την Τριμερή με την συγκατάθεση της Ελλάδας),<br /><br />Οι Βρετανοί εξασφάλισαν το κείμενο της διαμαρτυρίας από τη γαλλική πρεσβεία, στο οποίο αυτήν τη φορά η ελληνική πλευρά περιέλαβε την δήλωση του Ισμέτ Πασιά, με την οποία αποποιήθηκε η Τουρκία όλες τις αξιώσεις της όπου υπήρχαν τουρκικοί πληθυσμοί σε περιοχές της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και που δεν αποτελούσαν πλέον μέρος της Τουρκίας. Ακριβώς ό,τι είχε ισχυρισθεί το 1955 ο Στ. Στεφανόπουλος, αλλά υπέκυψε στις βρετανικές πιέσεις…<br /><br />Οι νομικοί του Φόρεϊν Όφις<br /><br />Οι Τούρκοι το 1958 και πάντοτε ισχυρίζονταν ότι το διεθνές στάτους της Κύπρου είχε οριστικά καθοριστεί με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Αν το στάτους εκείνο άλλαζε δίχως την έγκριση της Τουρκίας (κατά την τουρκική θέση), ολόκληρη η ισορροπία της Συνθήκης διαταραζόταν. Η ελληνική πλευρά διαφωνούσε βέβαια…<br /><br />Ο Δρ Κλέαρχος Κυριακίδης<br /><br />Αξιοσημείωτη η κατάληξη του καθηγητή Δρ. Κλέαρχου Κυριακίδη σε διάλεξή του στην Αγγλία, στα 100χρονα της προσάρτησης της Κύπρου το 1914 (κάλυψη γράφουσας «Σημερινή» 14.1.2014): «΄Ισως ήλθε ο καιρός για το Ηνωμένο Βασίλειο να αναθεωρήσει τη μέχρι σήμερα πολιτική κατευνασμού προς την Τουρκία και την πολιτική του να μετατρέψει την Κυπριακή Δημοκρατία σε μια δικοινοτική και διζωνική ομοσπονδία. Αμφότερες οι πολιτικές του είναι κατά πολύ ξεπερασμένες και με ημερομηνία λήξεως».<br /><br />Πέραν τούτων, ο Δρ Κυριακίδης εμβαθύνει την έρευνα και μελέτη του και σημειώνει ότι η οργάνωση του Δρος Φαζίλ Κουτσιούκ «Η Κύπρος είναι τουρκική», που δημιουργήθηκε επί Ατνάν Μεντερές και πριν από την Τριμερή του Λονδίνου, η οποία έδωσε στην Τουρκία το locus standi που είχε απολέσει στη Λωζάννη (για να ετοιμάσει και ο Δρ Νιχάτ Ερίμ το σχέδιό του για επανάκτηση της Κύπρου το 1956) σε σχέση και με τις αποκαλύψεις του Λόρδου Portland, είχε τις ρίζες της στο τουρκικό σκεπτικό επί Λωζάννης.<br /><br />Επιπλέον ο καθηγητής εξηγεί ότι και το ΟΥΔΕΠΟΤΕ του Βρετανού Υφυπουργού Henry Hopkinson στις 28 Ιουλίου 1954 σχετίζεται με τους τουρκικούς ισχυρισμούς περί Λωζάννης, για τα δικά τους βέβαια συμφέροντα…<br /><br />Εν κατακλείδι, όλα αυτά είναι αδιάσειστες ιστορικές μαρτυρίες της τουρκικής πολιτικής, αδίστακτου τρόπου διαπραγμάτευσης, τού έτσι θέλω και αδιάκριτης προκλητικότητας. Από το 1923 μέχρι σήμερα…<br /><br /><b><i>*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος</i></b><br /><br /><a href="https://www.onisilos.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Από τη Λωζάννη το 1923…

της Φανούλας Αργυρού* Στις 26 Ιουλίου 2020 η «Σημερινή» δημοσίευσε το εύστοχο άρθρο « Η ταφόπετρα της Λωζάννης…», όταν στις 24 Ιουλίου, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι προέβλεπε η αμυντική συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας που “τορπιλίστηκε” από το Βερολίνο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBCGoNtPCn0tza1kEMP56AA7EC4-gInB1h_Mx4d9TjEs9myEZ_kS-Ym4b2mzHk4fWBARZeYMvmv4sXbZBGqPdWsw558C7h12Sh9c44s4Jva11qo32pWlK7XBSwP0Q-599RhUH26ehRckw/s1600/belharra.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="392" data-original-width="696" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBCGoNtPCn0tza1kEMP56AA7EC4-gInB1h_Mx4d9TjEs9myEZ_kS-Ym4b2mzHk4fWBARZeYMvmv4sXbZBGqPdWsw558C7h12Sh9c44s4Jva11qo32pWlK7XBSwP0Q-599RhUH26ehRckw/s640/belharra.jpeg" width="640" /></a></div> <br />Η γερμανική παρέμβαση για ελληνοτουρκικό διάλογο αλλά και για να τορπιλιστεί η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, θέματα για τα οποία έγραψε το Militaire.gr αποτυπώνεται σε ρεπορτάζ του κυριακάτικου Τύπου. Η Καθημερινή γράφει για τους όρους του διαλόγου Ελλάδας-Τουρκίας που επιθυμεί το Βερολίνο:<br /><br />• Διάλογος με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα<br /><br />•Συμφωνία ακόμη και την εβδομάδα που αύριο ξεκινά για να συμφωνηθεί η μεθοδολογία των διερευνητικών επαφών<br /><br />•Το Βερολίνο θέλει οι συνομιλίες να αρχίσουν άμεσα, με δικαίωμα αποχώρησης όποιας πλευράς θεωρήσει ότι δεν υπάρχει πρόοδος.<br /><br />•Διερωτώνται ωστόσο ποια είναι η εναλλακτική λύση του διαλόγου.<br /><br />Σ΄ ότι αφορά στη συμφωνία Αθήνας-Παρισίων το ρεπορτάζ της Καθημερινής αναφέρει ότι είχαμε φθάσει στο πάρα ένα όχι μόνο για τις φρεγάτες , αλλά και για την αμυντική συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας η οποία μεταξύ άλλων προέβλεπε:<br /><br />•Σαφείς αναφορές στο άρθρο 5 του ΝΑΤΟ αλλά και στο άρθρο 42 της ΕΕ<br /><br />•Ελλιμενισμό γαλλικών πλοίων σε ελληνικά λιμάνια που θα υποδείκνυε η Ελλάδα<br /><br />•Αύξηαη ασκήσεων Ελλάδας-Γαλλίας<br /><br />•Ενδιάμεση λύση με πολεμικό πλοίο, έως το 2024-25 που αναμενεται η παράδοση της πρώτης φρεγάτας Belharra<br /><br />Η συμφωνία ναυάγησε κι επειδή πειστική δικαιολογία από την κυβέρνηση δεν έχει ακόμη υπάρξει , άπαντες υποπτεύονται το Βερολίνο ως υπεύθυνο για τον τορπιλισμό της…<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τι προέβλεπε η αμυντική συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας που “τορπιλίστηκε” από το Βερολίνο

Η γερμανική παρέμβαση για ελληνοτουρκικό διάλογο αλλά και για να τορπιλιστεί η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, θέματα για τα οποία έγραψε...

Διαβάστε την συνέχεια

“Το παιχνίδι είναι στημένο”! Όταν η ΕΣΤΙΑ “κράζει” το Μαξίμου για τις περίεργες επιλογές του στα εθνικά-εξοπλιστικά!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbXIGwmmH6EU1tTRfb_gzt0GrosGdXqfVy6DoDFfg5sJ_xMie4xYL6J046BkXTHIdi4mhZYzUkApgIKZ8tKyntVEdS2Xu-T8NAFwp_j-keEfBYkJtg-plwkSXpxAYGGdM_iD9EZCbscL4/s1600/maximou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="507" data-original-width="900" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbXIGwmmH6EU1tTRfb_gzt0GrosGdXqfVy6DoDFfg5sJ_xMie4xYL6J046BkXTHIdi4mhZYzUkApgIKZ8tKyntVEdS2Xu-T8NAFwp_j-keEfBYkJtg-plwkSXpxAYGGdM_iD9EZCbscL4/s640/maximou.jpg" width="640" /></a></div> <br />Η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ με άρθρο του Μανώλη Κοττάκη γράφει προς το Μέγαρο Μαξίμου τα αυτονόητα για τον εξοπλισμό της χώρας. Τα οποία όμως φαίνεται ότι δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά. Τι φταίει; Ο Μανώλης Κοττάκης δίνει την δική του εξήγηση στο άρθρο του:<br /><br />ΓIATΙ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αγόραζε γαλλικά μαχητικά Mirage καί όχι μόνο αμερικανικά F-16;<br />Μόνο γιά νά ἔχει τόν Ζισκάρ στό πλευρό του στίς κρίσιμες διαπραγματεύσεις γιά τήν ἔνταξη στήν ΕΟΚ;<br />Γιατί ὁ Κώστας Καραμανλῆς πρότεινε στόν Σαρκοζύ τήν ἀντικατάσταση τῶν μεταχειρισμένων mirage μέ μαχητικά rafale νέας γενιᾶς μετά τήν ἀναγνώριση τῶν Σκοπίων ἀπό τίς ΗΠΑ μέ τό ὄνομα «Μακεδονία» καί πρίν ἀπό τήν Σύνοδο τοῦ Βουκουρεστίου;<br />Καί γιατί σήμερα, ἐπί Ὑπουργίας Νίκου Παναγιωτόπουλου, ἡ ἡγεσία τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων εἰσηγεῖται πλήν δέν εἰσακούγεται ἀπό τό Μαξίμου τήν ἀγορά τῶν Γαλλικῶν φρεγατῶν belharra;<br /><br />Ἡ ἀπάντηση καί στίς τρεῖς περιπτώσεις εἶναι ἡ ἴδια καί ἔχει δύο σκέλη.<br />Τό πρῶτο:<br />ὅταν ἀγοράζεις ἀπό διαφορετικούς προμηθευτές εἶσαι ἀνεξάρτητος καί ἔχεις ἐπιλογές στήν ἄμυνά σου. Ἡ λέξη «ἐξάρτηση» σοῦ εἶναι ἄγνωστη. Ὅταν ἀγοράζεις ἀπό ἕναν καί ἐξαρτᾶσαι γιά τήν ἀντικατάσταση καί τῆς τελευταίας βίδας ἀπό ἐκεῖνον, θά ἔρθει μιά μέρα πού θά πρέπει νά σηκώσεις σμῆνος γιά ἀερομαχία στό Αἰγαῖο καί δέ θά ἔχεις ἀνταλλακτικά γιατί τά συμφέροντα τῆς χώρας πού ἑδρεύει ἡ προμηθεύτρια ἑταιρεία θά συγκρούονται μέ τά δικά σου καί θά σοῦ κάνει κόλπα.<br /><br />Καί τό δεύτερο, προέκταση τοῦ πρώτου:<br />οἱ ἐπιλογές σέ ἀντίθεση μέ τά μονοπώλια κατά τήν ἀγορά ἐξοπλισμῶν σέ κάνουν αὐτοδύναμο. Καί ἀμυντικά καί πολιτικά. Ἄν ἔχεις γαλλικές φρεγάτες στήριγμα γιά τήν ἄμυνά σου δέ χρειάζεσαι δανεικά ἀεροπλανοφόρα. Καί χορεύεις στήν πολιτική ὅπως θέλεις ἐσύ, ὄχι ὅπως χορεύουν οἱ ἄλλοι.<br />Στήν πατρίδα μας, δυστυχῶς, στά χρόνια τῶν μνημονίων οἱ ξένοι κατάφεραν διά τῆς τρόικα ἕνα ἀποφασιστικά καίριο κτύπημα στήν ἀνεξαρτησία τῆς ἄμυνάς μας. Εἶναι κοινό μυστικό στίς Ἔνοπλες Δυνάμεις π.χ. πώς ἀφέθηκαν τά mirage ἐπί πρωθυπουργίας πολιτικῶν πού κάνουν θητεία στόν πατριωτισμό στήν τύχη τους. Δέν ἀνανεώθηκαν οἱ συμβάσεις προμήθειας ἀνταλλακτικῶν τους καί ὅταν εἶχαν βλάβη ἔπρεπε νά δανείζονται ἀνταλλακτικά τό ἕνα ἀπό τό ἄλλο γιά νά λύεται τό πρόβλημα κάθε φορά μέ πατέντες. Ἐνῶ γιά τά «ἄλλα» μαχητικά κανένα πρόβλημα. Ἄφθονα ἀνταλλακτικά. Τό ταμεῖο τῆς τρόικα εἶχε. Ἐνῶ γιά τά γερμανικά ὑποβρύχια κανένα πρόβλημα: τό ταμεῖο τῆς τρόικα εἶχε!<div> <br />Φθάνω στόν πυρῆνα τοῦ προβλήματος. Ὁ βασικός λόγος πού δέν μᾶς «ἀφήνουν» νά ἀγοράσουμε τίς γαλλικές φρεγάτες δέν εἶναι μόνον οἰκονομικός –θά χάσουν τήν δουλειά οἱ ΗΠΑ. Εἶναι εὐρύτερος.<br />Ὁ Μακρόν μέ τά ὅποια ἐλαττώματά του μάχεται ὥστε ἡ Εὐρώπη νά ἀπεμπλακεῖ ἀπό τό «ἐγκεφαλικά νεκρό» ΝΑΤΟ, νά ἀποκτήσει δικό της εὐρωπαϊκό στρατό, νά ἀπεξαρτηθεῖ ἀπό τήν Δύση καί νά ἀποκτήσει αὐτόνομη πολιτική. Οἱ ΗΠΑ καί ἡ Γερμανία (πού ἀντικατέστησε τήν Μεγάλη Βρεταννία στό ρόλο τοῦ τοποτηρητῆ) διαφωνοῦν προφανῶς. Ἐμποδίζουν ἔτσι τήν ἀγορά κάθε ἐξοπλισμοῦ πού βοηθᾶ τήν Γαλλία στήν προώθηση τῆς γεωπολιτικῆς της ἀντίληψης καί βεβαίως τιμωροῦν ὅποιον παρακούει.</div> <div> <br />Ἡ Ἑλλάς συνεμορφώθη, ἀκύρωσε τήν παραγγελία καί ἀντάλλαξε προσωρινά τό θερμό ἐπεισόδιο μέ μιά «ἐπιζήμια διαιτησία» πού θά ἔχει τήν ἴδια κατάληξη. Ἡ Κύπρος πού δέν συνεμορφώθη καί ὁ Πρόεδρος Ἀναστασιάδης πῆγε Παρίσι τιμωρεῖται! Ἀτενίζει τό «μπαρμπαρός» νά σκίζει τήν ΑΟΖ της μέ τήν Ἑλλάδα νά κάνει πώς δέν τρέχει τίποτε! (Οἱ τελευταῖες δηλώσεις τοῦ συμβούλου Ἀσφαλείας ἦταν ἀπογοητευτικές, στή λογική τοῦ ὅτι τό τουρκικό ἐρευνητικό κεῖται μακράν.)</div> <div> <br />Κάνω μιά σκέψη πού ἀνήκει στήν σφαῖρα τῆς ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Πῶς θά ἀντιδροῦσαν οἱ σύμμαχοι ἄν ὄντως Ἑλλάς καί Κύπρος ταυτίζονταν ἀπολύτως στίς ἐπιλογές τους ἀντί νά εἶναι ὅπως σήμερα μακριά καί ἀγαπημένοι; Τί θά γινόταν ἄν Ἑλλάς καί Κύπρος μέ ὅπλο τίς φρεγάτες belharra ἑνοποιοῦσαν τήν ἄμυνά τους στό σημεῖο πού ἑνώνονται ἡ ἑλληνική μέ τήν κυπριακή ὑφαλοκρηπῖδα; Θά ἔβγαινε τουρκική βάρκα στό Αἰγαῖο; Εἰδικῶς ὅταν ὅλοι ξέρουν ὅτι τό βεληνεκές τῶν πυραύλων τους φθάνει μέχρι τήν Ἄγκυρα. Εἴπαμε ὅμως! Ἐπιστημονική φαντασία.</div> <div> <br />Ὁ προορισμός μας δέν εἶναι νά εἴμαστε ἀνεξάρτητοι ἀλλά νά πανηγυρίζουμε γιά τούς πόντους ἐθνικῆς κυριαρχίας πού καλούμαστε νά δώσουμε στό τραπέζι τῆς διαιτησίας. Εὐτυχεῖς πού οἱ νέοι μας δέν ἐπιστρατεύτηκαν.<br />Φοβᾶμαι πώς ὁ Γιάννης Πάριος εἶναι τραγικά ἐπίκαιρος: «Τίποτα δέν περιμένω, τίποτα δέν θέλω, τό παιχνίδι εἶναι στημένο καί ἀπό πρίν ξεπουλημένο, καί ὅποιος παίζει τό γνωρίζει!».<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Το παιχνίδι είναι στημένο”! Όταν η ΕΣΤΙΑ “κράζει” το Μαξίμου για τις περίεργες επιλογές του στα εθνικά-εξοπλιστικά!

Η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ με άρθρο του Μανώλη Κοττάκη γράφει προς το Μέγαρο Μαξίμου τα αυτονόητα για τον εξοπλισμό της χώρας. Τα οποία όμως φαίνετ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αντίδραση της Αιγύπτου στην τουρκική NAVTEX και οι παρενέργειες στις διαπραγματεύσεις με την Αθήνα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgua5ioxHDRCJBRBBOr6tFr1EaVtOmHxO4jheN_v80_3wEAXeNXQy2z-VXNQP3ue2EpfbtQeN4iQgdR_2pSzv46lbNKAq4SdR-Q-TIrBzRNVmGGoNesoFgCZXdYu5OPATkoEQEsUuGz5G8/s1600/%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="536" data-original-width="797" height="430" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgua5ioxHDRCJBRBBOr6tFr1EaVtOmHxO4jheN_v80_3wEAXeNXQy2z-VXNQP3ue2EpfbtQeN4iQgdR_2pSzv46lbNKAq4SdR-Q-TIrBzRNVmGGoNesoFgCZXdYu5OPATkoEQEsUuGz5G8/s640/%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Παράπλευρες απώλειες απειλεί να προκαλέσει στην διαπραγμάτευση με τους Αιγυπτίους για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, η τουρκική Navtex της 21ης Ιουλίου, καθώς το Κάιρο αντιδρώντας την τουρκική Αναγγελία πρακτικά στέλνει μήνυμα και στην Αθήνα ότι δεν δέχεται την επήρεια του Καστελόριζου ούτε την μέση γραμμή.<br /><br />Το Αιγυπτιακό Υπουργείο εξωτερικών με αρκετή καθυστέρηση με ανακοίνωση του δηλώνει ότι η Τουρκική NAVTEX παραβιάζει και μέρος της αιγυπτιακής ΑΟΖ και μάλιστα συγκεκριμένα την όγδοη συντεταγμένη που αφορά το σημείο 33 52.98 N - 027 59.97 E.<br /><br />Από την πρώτη στιγμή ήταν σαφές ότι η Τουρκία έχει σχεδιάσει με τέτοιο τρόπο την NAVTEX ώστε να έχει... αποτελέσματα ακόμη και εάν έμενε στα χαρτιά, βάζοντας εσκεμμένα στον σχεδιασμό της αναγγελίας περιοχές τόσο του τριεθνούς σημείου που εφάπτονται οι υφαλοκρηπίδες Ελλάδας-Αιγύπτου-Κύπρου, αλλά και περιοχές που αποτελούν σημείο διαφωνίας στις διαπραγματεύσεις Ελλάδας-Αιγύπτου, με επίμαχο ζήτημα καις τις δυο περιπτώσεις την πλήρη επήρεια του Καστελόριζου.<br /><br />Η Τουρκία έτσι ήθελε αφενός να παρουσιάσει στην Αίγυπτο ως δέλεαρ το γεγονός ότι με την προτεινόμενη από την Άγκυρα οριοθέτηση (με αγνόηση των ελληνικών νησιών και κυρίως του Καστελόριζου-Στρογγύλης) η Αίγυπτος θα κερδίσει πάνω από 7.000 τ.χλμ υφαλοκρηπίδας σε σχέση με την οριοθέτηση που λαμβάνει υπόψη της το Καστελόριζο.<br /><br /><img height="375" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/NAVTEX%20EGYPT.jpg" width="640" /><br /><i>(Πηγή αρχικού χάρτη: Καθημερινή)</i><br /><br />Στο παρελθόν αυτό αποτελούσε ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα στις διαπραγματεύσεις με τους Αιγύπτιους και μάλιστα για ένα μεγάλο διάστημα είχαν αποτελματωθεί οι διαπραγματεύσεις γιατί η Αίγυπτος με την αδειοδότηση των Οικοπέδων 10 και 12 της ΑΟΖ της, υιοθετούσε την γραμμή οριοθέτησης που πρότεινε η Τουρκία τουλάχιστον μέχρι τον 28ο μεσημβρινό.<br /><br />Ήδη από την προηγούμενη κυβέρνηση με πρωτοβουλία του Ν. Κοτζιά είχε επιλεγεί η μέθοδος της μερικής οριοθέτησης με την Αίγυπτο ώστε να φθάσει μέχρι τον 28ο Μεσημβρινό που έφθανε η τουρκική διεκδίκηση, αλλά ήταν και η περιοχή που επηρεάζεται ευθέως από την επήρεια του Καστελόριζου. Μετά το τουρκολυβικό Μνημόνιο όμως οι τουρκικές αξιώσεις έχουν επεκταθεί δυτικά του 28ου μεσημβρινού, και φθάνουν μέχρι τα χωρικά ύδατα των ελληνικών νησιών και έτσι έχει αλλάξει πλήρως το σκηνικό.<br /><br />Οι Αιγύπτιοι διεύρυναν τις αξιώσεις τους εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη που έχει η Ελλάδα από μια Συμφωνία με την Αίγυπτο, ώστε να υπάρξει ένα διεθνούς κύρους κείμενο που θα μπαίνει σφήνα στην Τουρκολυβική Συμφωνία οριοθέτησης.<br /><br />Έτσι οι συνομιλίες έχουν φθάσει πλέον στο σημείο να διαπραγματεύονται οι δυο πλευρές Συμφωνία με όριο δυτικά του 28ου σχεδόν στον 27ο 20’’ που διέρχεται μεταξύ Καρπάθου- Ρόδου),με μειωμένη επήρεια για Κουφονήσι, Χρυσή και συνεπώς με παρέκκλιση από την μέση γραμμή και με ιδέες για συνεκμετάλλευση της περιοχής για την οποία υπάρχει απόκλιση μεταξύ των θέσεων των δυο χωρών.<br /><br />Καθώς οι συνομιλίες είναι σε πολύ κρίσιμη καμπή που πρακτικά απαιτείται πολιτική απόφαση από τον πρόεδρο Σίσι για να προχωρήσει η γραφειοκρατία του Αιγυπτιακού ΥΠΕΞ σε ολοκλήρωση της Συμφωνίας, η Τουρκία επιχειρεί να υπονομεύσει τις συνομιλίες.<br /><br />Έτσι από την μια προκάλεσε με την NAVTEX την αντίδραση της Αθήνας για τις τουρκικές έρευνες σε περιοχή που η Αθήνα θεωρεί ελληνική υφαλοκρηπίδα, αλλά για την Αίγυπτο παραμένει ακόμη περιοχή που διεκδικεί η ίδια και είναι αντικείμενο της διαπραγμάτευσης με την Ελλάδα. Και τώρα με την ανακοίνωση του Αιγυπτιακού ΥΠΕΞ, δυσκολεύει τους χειρισμούς της Αθήνας, που ενώ διαπραγματεύεται μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο, το Κάιρο εμφανίζεται να διεκδικεί υφαλοκρηπίδα που θα μπορούσε να θεωρηθεί αιγυπτιακή μόνο με την πλήρη «διαγραφή» της επήρειας του Καστελόριζου…<br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η αντίδραση της Αιγύπτου στην τουρκική NAVTEX και οι παρενέργειες στις διαπραγματεύσεις με την Αθήνα

Νίκος Μελέτης Παράπλευρες απώλειες απειλεί να προκαλέσει στην διαπραγμάτευση με τους Αιγυπτίους για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, η τουρ...

Διαβάστε την συνέχεια