Ο κόσμος άλλαξε. Το αντιληφθήκαμε;

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjSOlQYdqIw2E6jQEZg0OK74uyznUweMJ3ZNiUxd_nIuejFkQESN5OkcK1lxmm7Xo4uGr3n0uYMnfdLf7BovZ545HpJlqM3Qzq6ags4EhmYNWhhVh84hc4kO8rM3Zab0mJP1eSvRwjOPxZ8vzyht-tRki93ZN-iz_Pu4Kcv_sWr7H-IqE5KytzkeT-a=s784" imageanchor="1" style="color: #1b89ec; font-size: 13.2px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="557" data-original-width="784" height="377" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjSOlQYdqIw2E6jQEZg0OK74uyznUweMJ3ZNiUxd_nIuejFkQESN5OkcK1lxmm7Xo4uGr3n0uYMnfdLf7BovZ545HpJlqM3Qzq6ags4EhmYNWhhVh84hc4kO8rM3Zab0mJP1eSvRwjOPxZ8vzyht-tRki93ZN-iz_Pu4Kcv_sWr7H-IqE5KytzkeT-a=w652-h377" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 1px solid rgb(243, 243, 243); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.1) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" width="652" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η υπόθεση της Ουκρανίας με την ανούσια εμμονή της Δύσης στην υποτιθέμενη υπεράσπισή της από την επιθετικότητα της Ρωσίας, ανάγκασε την Ρωσία να προβεί σε δυναμικές κινήσεις για να διαφυλάξει τα συμφέροντά της.</span></h3>Αυτό που θα πρέπει να αντιληφθούμε ως λαός είναι ότι όταν έχεις σχέδιο, στρατηγικό σχέδιο, που έχει σκοπό να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της χώρας σου, προχωράς, δεν φοβάσαι και δεν βασίζεσαι στους «εταίρους» και «συμμάχους» σου.<br /><br />Από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και μέχρι την ανάληψη της εξουσίας από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, η Δύση χόρευε στο ηττημένο πτώμα της Ρωσίας. Το ΝΑΤΟ, παρόλες τις διαβεβαιώσεις των Αμερικανών προς τους Ρώσους ότι δεν θα φτάσει στα σύνορα της Ρωσίας, έκανε ακριβώς το αντίθετο.<br /><br />Όμως, ο Πούτιν δεν είναι Γέλτσιν. Το 2008, με μια αστραπιαία κίνηση κατέλαβε την Νότια Οσετία στην Γεωργία, επειδή ο Σαακασβίλι, η μαριονέτα του ΝΑΤΟ στην Γεωργία, ήθελε να κάνει αυτά που κάνει τώρα η Ουκρανία και να εντάξει την Γεωργία στο ΝΑΤΟ. Προηγουμένως, είχε αποσχιστεί και η Αμπχαζία από την Γεωργία.<br /><br />Τι κατάφεραν οι Δυτικοί; Να διαλύσουν την Γεωργία.<br /><br />Τα τελευταία χρόνια, οι Δυτικοί κάνουν ακριβώς το ίδιο στην Ουκρανία. Προσπαθούν να την εντάξουν στο ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας μια ακροδεξιά ηγεσία, σαν αυτές τις οποίες αποστρέφονται στα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη. Τι κατάφεραν; Την διάλυση της Ουκρανίας. Το 2014, με συνοπτικές διαδικασίες, η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία, η οποία παραδοσιακά ανήκε στην Ρωσία. Βρέθηκε όμως να ανήκει τα τελευταία χρόνια στην Ουκρανία.<br /><br />Σήμερα, η Ρωσία προχώρησε στην αναγνώριση της ανεξαρτητοποίησης των επαρχιών του Λουγκάντσκ και του Ντονέτσκ. Και ίσως οι περιοχές που αποσπαστούν από τη Ρωσία, είτε με ανεξαρτητοποίηση, είτε με προσάρτηση στη Ρωσία να είναι τελικά πολύ μεγαλύτερες. Μάλιστα, κυκλοφόρησαν από Δυτικά ΜΜΕ χάρτες με αποσχισθείσες περιοχές που φτάνουν ως την Οδησσό.<br /><br />Τι έκανε η Ρωσία στην Ουκρανία; Αναγνώρισε την ανεξαρτησία των δύο Ρωσόφωνων αποσχισθέντων περιοχών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ και ετοιμάζεται να στείλει στρατό σε ειρηνευτική αποστολή για να διατηρηθεί η τάξη και να προστατευτεί ο Ρωσικός πληθυσμός από τον Ουκρανικό στρατό που θα προσπαθήσει να ανακαταλάβει τις περιοχές αυτές.<br /><br />Αυτό έκανε η Ρωσία.<br /><br />Στη συνέχεια, θα προσπαθήσει να επιβάλει το αίτημά της για επιστροφή του ΝΑΤΟ στα όρια του 1997. Αυτό βέβαια είναι δύσκολο να συμβεί, αλλά όχι απίθανο, καθώς η Ρωσία δεν μπορεί να ανεχθεί το ΝΑΤΟ σε χώρες με τις οποίες συνορεύει.<br /><br />Η Ρωσική κίνηση είναι παρόμοια, αν όχι ίδια, με τις κινήσεις της Τουρκίας, η οποία με πρόφαση την ειρηνευτική αποστολή έστειλε στρατό στην Κύπρο, την Συρία και το Ιράκ. Από τις περιοχές αυτές, η Τουρκία δεν πρόκειται να αποχωρήσει ποτέ. Τις κατέλαβε και κάποια στιγμή, θα τις προσαρτήσει επίσημα. Αυτό είναι το στρατηγικό της σχέδιο, το οποίο υλοποιείται από όλες τις κυβερνήσεις από το 1974 μέχρι σήμερα.<br /><br />Και στις δύο περιπτώσεις, (Ρωσίας και Τουρκίας) οι αντίπαλες δυνάμεις - χώρες αδυνατούν να αντισταθούν, επειδή είναι αδύναμες στρατιωτικά. Η σύγκριση της Ρωσίας με τη Γεωργία και την Ουκρανία, αλλά και της Τουρκίας με την Κύπρο, την Συρία και το Ιράκ, είναι αστεία.<br /><br />Και στις δύο περιπτώσεις, ο στόχος - σκοπός, έχει επιτευχθεί.<br /><br />Στην περίπτωση όμως της Τουρκίας, καμία ΕΕ, κανένα ΝΑΤΟ, δεν υπερασπίστηκε και δεν υπερασπίζεται την Κύπρο. Μια χώρα μέλος της ΕΕ. Καμία χώρα δεν απειλεί την Τουρκία με σημαντικές κυρώσεις, εάν δεν τερματίσει την κατοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />Είναι καιρός να αντιληφθούμε εμείς εδώ στην Ελλάδα, πως η εποχή του φραπέ έχει παρέλθει. Στην γειτονιά μας, σε λίγους μήνες, ναι μήνες, νόμος - δίκαιο, θα είναι ο νόμος - το δίκαιο, του στρατιωτικά ισχυρού. Σύμμαχοι και ΝΑΤΟ δεν υπάρχουν. Είμαστε μόνοι μας. Το ΝΑΤΟ αδυνατεί να αναγκάσει την Τουρκία, που είναι μέλος του, να σταματήσει να αμφισβητεί τα σύνορα της Ελλάδας, που επίσης είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Αδυνατεί η «πανίσχυρη» συμμαχία, να πει στην Τουρκία να αποδεχτεί τα σύνορά της με την Ελλάδα, τα οποία παραμένουν ίδια από την δεκαετία του 1950, όταν ταυτόχρονα οι δύο χώρες έγιναν μέλη του ΝΑΤΟ.<br /><br />Άρα, για ακόμη μία φορά θα θυμίσουμε το πόσο δίκιο είχε ο Εμμάνουελ Μακρόν όταν είπε πριν λίγα χρόνια ότι το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό. Και να προσθέσουμε εμείς ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει, είναι ένα τίποτα, μια ένωση ανίκανων φαφλατάδων χαρτογιακάδων. <br /><br />Εάν ξεσπάσει πόλεμος στην Ουκρανία, κανονικός πόλεμος με τακτικές Ρωσικές δυνάμεις και ποιος ξέρει ποιους άλλους στο πλευρό των Ουκρανών, τότε η Τουρκία θα έχει βρει την ιδανική ευκαιρία για να εισβάλλει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στα νησιά του Αιγαίου. Όλος ο πλανήτης και το ΝΑΤΟ θα ασχολείται με την σύγκρουση Ουκρανίας – Ρωσίας. Ποιος λέτε να ασχοληθεί με την ενδοΝΑΤΟϊκή σύγκρουση Τουρκίας – Ελλάδας; Κανείς! Και αν θεωρείτε πως η Τουρκία δεν θα το κάνει, θα σας πούμε ότι με μόνο 6 Rafale, γιατί να μην το κάνει; Γιατί να περιμένει να γίνουν 24; Γιατί να περιμένει να εκσυγχρονιστούν 83 F-16 σε επίπεδο Viper; Γιατί να περιμένει να έρθουν οι 3 υποεξοπλισμένες Belharra;<br /><br />Στη νέα εποχή, στην πραγματικά νέα τάξη πραγμάτων που τώρα δημιουργείται, η Ελλάδα δεν πρέπει να πάρει το μέρος καμίας χώρας. <br /><br />Δεν πρέπει να είμαστε ούτε με την Ουκρανία, ούτε με τη Ρωσία. Και δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσει τις Ελληνικές βάσεις ή τις Ελληνικές θάλασσες για να εξαπολύσει επίθεση (πυραυλική ή άλλη) ενάντια στη Ρωσία. Άλλωστε, ο Σεργκέι Λαβρόφ έχει δηλώσει ευθαρσώς, πως η Αλεξανδρούπολη ενοχλεί την Ρωσία. Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς πως η Ρωσία θα διστάσει να χτυπήσει την Αλεξανδρούπολη εάν διαπιστώσει πως από εκεί ξεκινάνε ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα ή πυραυλικές επιθέσεις εναντίον της;<br /><br />Περιθώρια για εφησυχασμό και αναφορές σε δήθεν συμμαχίες και ενώσεις, δεν υπάρχουν. Η Ελλάδα είναι μόνη της και θα πρέπει να κοιτάξει το συμφέρον της. Το συμφέρον του Ελληνικού λαού πάνω απ’ όλα. Κομματικές παρωπίδες και ιδεολογικές αγκυλώσεις του στυλ «δεξιά», «αριστερά», «είμαστε ευρωπαϊστές» δεν χωράνε μπροστά στο καλό και το συμφέρον της πατρίδας μας. Οι άλλοι, κοιτάνε το συμφέρον της δικιάς τους πατρίδας. Ας κοιτάξουμε και εμείς της δικιάς μας.<br /><br /><a href="https://cosmostatus.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο κόσμος άλλαξε. Το αντιληφθήκαμε;

Η υπόθεση της Ουκρανίας με την ανούσια εμμονή της Δύσης στην υποτιθέμενη υπεράσπισή της από την επιθετικότητα της Ρωσίας, ανάγκασε την Ρωσία...

Διαβάστε την συνέχεια

Σχέδιο γκρίζες ζώνες.

<a href="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2022/02/21/h1779456-1-450x306.jpg"><img height="387" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2022/02/21/h1779456-1-450x306.jpg" width="774" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τι κρύβει το παιχνίδι της Τουρκίας με την «αποστρατιωτικοποίηση» των νησιών – Ο Ερντογάν «ανεβάζει επίπεδο» σε προκλητικότητα και προκαλεί οργή στην Αθήνα – Ανησυχία για ντόμινο εξελίξεων σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο.</span></h3><b>Αθανασόπουλος Άγγελος Αλ</b><br />Το 1985, ο τότε προϊστάμενος της Νομικής Υπηρεσίας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, ο Χουσεΐν Παζαρτζί, δημοσίευσε μια μελέτη με τίτλο «Το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου». Το κείμενο αυτό, το οποίο έχει εκδοθεί στα ελληνικά, αποτελεί μία από τις πρώτες τουρκικές εμπεριστατωμένες μελέτες επί του ζητήματος. Επίσης, καταρρίπτει τον επίμονο ισχυρισμό ότι όσα λέγονται τους τελευταίους μήνες από τα χείλη τούρκων αξιωματούχων περί παραχώρησης της κυριαρχίας των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα με τον όρο ότι θα παραμείνουν αποστρατιωτικοποιημένα λέγονται για πρώτη φορά.<div><br /></div><div>«Κυριαρχία υπό όρους»<br /><br />Αυτό που όντως συμβαίνει για πρώτη φορά – και λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία εν όψει της διεξαγωγής του 64ου γύρου των διερευνητικών επαφών σήμερα, Τρίτη 22 Φεβρουαρίου στην Αθήνα – είναι η εκτεταμένη πολιτικοποίηση της τουρκικής άποψης περί «κυριαρχίας υπό όρους» (conditional sovereignty), η αναβάθμισή της στο επίπεδο των Ηνωμένων Εθνών με τις επιστολές Σινιρλίογλου και η προαναγγελία εκστρατείας για να αναδειχθεί ότι η Αθήνα παραβιάζει τις διεθνείς νομικές της δεσμεύσεις. Πρόκειται δε για ένα ζήτημα επί του οποίου υπάρχει ταύτιση απόψεων σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις στην Τουρκία και θα μπορούσε να αποτελέσει αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Λαμβάνει επίσης χώρα σε μια συγκυρία κατά την οποία οι εξελίξεις στην Ουκρανία διαμορφώνουν νέες ισορροπίες στην ευρωπαϊκή ασφάλεια, οι οποίες θα μπορούσαν να ανοίξουν την όρεξη της Αγκυρας και να προκαλέσουν ντόμινο στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.</div><div><br /></div><div><img height="448" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2022/02/21/1dpa20a.jpg" width="640" /><br /><br />Διεύρυνση γκρίζων ζωνών<br /><br />Η νέα ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας – υπό τη μορφή της διεύρυνσης της «θεωρίας των γκρίζων ζωνών» – έχει προκαλέσει πολύ μεγάλη ενόχληση στην Αθήνα. Μπορεί να αποτελέσει σκαλοπάτι για απονεύρωση των ελληνικών θέσεων στο θέμα της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών και εντάσσεται οργανικά πλέον στο δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας». Οπως «Το Βήμα» αποκλειστικώς πληροφορείται, η τοποθέτηση του Μεβλούτ Τσαβούσογλου την προπερασμένη εβδομάδα προκάλεσε την εντονότατη ενόχληση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος έδωσε μάλιστα εντολή στη διευθύντρια του Διπλωματικού του Γραφείου, πρέσβη Ελένη Σουρανή, να προβεί σε αυστηρή διαμαρτυρία προς τον πρέσβη της Τουρκίας Μπουράκ Οζουγκεργκίν. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης άφησε δε σαφέστατες αιχμές εναντίον της Αγκυρας στο πλαίσιο της πρωτολογίας του στη Βουλή κατά τη συζήτηση για το νομοσχέδιο αμυντικής θωράκισης της χώρας.</div><div><br /></div><div>  <img height="314" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2022/02/21/ap_19284384711472.jpg" width="640" /><br /><br />Η αντιπαράθεση με Δένδια<br /><br />Αναμφίβολα η νεότερη τοποθέτηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ότι εφόσον χρειαστεί η Τουρκία θα προειδοποιήσει την Ελλάδα «στο υψηλότερο επίπεδο», έδειξε ότι η διασφάλιση δηλώσεων από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν πρόκειται να μεταβάλουν την τουρκική στάση και μάλλον αποτελούν ασπιρίνη για τον «διπλωματικό πονοκέφαλο». Η αντιπαράθεση του Νίκου Δένδια με τον τούρκο πρέσβη στο Οσλο κατά την ομιλία του υπουργού Εξωτερικών σε εκδήλωση του Νορβηγικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων έφερε ακολούθως το προφορικό διάβημα προς τον τούρκο επιτετραμμένο στην Αθήνα από την αρμόδια Διεύθυνση Τουρκίας. Ουδείς δε αμφιβάλλει ότι η τουρκική αντιπροσωπεία υπό τον υφυπουργό Εξωτερικών Σεντάτ Ονάλ (ο οποίος αύριο Δευτέρα θα συναντηθεί με τον έλληνα υφυπουργό Εξωτερικών Κώστα Φραγκογιάννη για να συζητήσουν επί θεμάτων της επονομαζόμενης «θετικής ατζέντας») θα θέσει το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης πολύ ψηλά ενώπιον της ελληνικής ομάδας της οποίας ηγείται ο πρέσβης ε.τ. Παύλος Αποστολίδης.<br /><br /><img height="427" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2021/11/10/%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%BE.jpg" width="640" /><br /><br />Οι δύο επιστολές<br /><br />Η ανησυχία της Αθήνας προκύπτει εντονότερη έπειτα από τις δύο επιστολές του μονίμου αντιπροσώπου της Τουρκίας στα Ηνωμένα Εθνη Φεριντούν Σινιρλίογλου, στις 13 Ιουλίου και 30 Σεπτεμβρίου 2021 αντιστοίχως. Και αυτό καθώς εκτιμάται ότι επί αυτών οικοδομείται σταδιακά η επιχείρηση της Αγκυρας για να δείξει στη διεθνή κοινότητα ότι η Αθήνα παραβιάζει τις διεθνείς της δεσμεύσεις. Οι δε πληροφορίες αναφέρουν ότι η ελληνική απάντηση στη δεύτερη επιστολή αναμένεται να σταλεί τις προσεχείς ημέρες, αν και η πραγματικότητα είναι ότι έχει αδικαιολόγητα καθυστερήσει.<br /><br /><img src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2022/02/21/feridin-sinirlioglou.jpg" /><br /><br />Οι τρεις κατηγορίες νησιών<br /><br />Οπως έχει στο παρελθόν επισημανθεί, υπάρχουν τρεις κατηγορίες ελληνικών νησιών σε σχέση με την αποστρατιωτικοποίηση: α) η Λήμνος και η Σαμοθράκη, που υπάγονταν στο αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς που όριζε η Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά (άρθρα 4 και 6), αλλά το οποίο μετεβλήθη με τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936 – κάτι που η Τουρκία αρνείται, β) η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος και η Ικαρία, που αναφέρονται στο Αρθρο 13 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης, στο οποίο όμως δεν αναφέρεται πουθενά ρητώς ο όρος «αποστρατιωτικοποίηση» και γ) τα Δωδεκάνησα, στην περίπτωση των οποίων η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Συνθήκη των Παρισίων, αλλά επιδιώκει να παρακάμψει αυτό το εμπόδιο κατηγορώντας την Ελλάδα για «ουσιώδη παραβίαση» των δικών της δεσμεύσεων.<br /><br />Τα… ψιλά γράμματα στις επιστολές Σινιρλίογλου<br /><br />Ο «διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», ιδιαίτερα στα διπλωματικά κείμενα, και σε ό,τι αφορά στην πρώτη επιστολή, αυτό συμβαίνει στην παράγραφο 5, όπου ο κ. Σινιρλίογλου χρησιμοποιεί τον όρο «material breach» (στα ελληνικά, «ουσιώδης παραβίαση»). Διπλωματικά στελέχη με άριστη γνώση τέτοιων λεπτομερειών τόνιζαν προς «Το Βήμα» ότι ο όρος αυτός δεν είναι καθόλου αθώος και παραπέμπει στο Αρθρο 60, παράγραφος 2β της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών. Σε αυτό αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «η ουσιώδης παραβίαση μιας πολυμερούς συνθήκης από ένα από τα μέρη της δίνει το δικαίωμα σε ένα μέρος που επηρεάζεται ειδικώς από την παραβίαση να την επικαλεστεί ως λόγο αναστολής της εφαρμογής της συνθήκης εν όλω ή εν μέρει στις σχέσεις του με το υπαίτιο κράτος». Αυτό το άρθρο μοιάζει να είναι η αρχική νομική βάση για να αμφισβητήσει η Αγκυρα ακόμα και τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 με την οποία παραχωρήθηκαν τα Δωδεκάνησα από την Ιταλία στην Ελλάδα και στην οποία υπάρχει πρόβλεψη για την αποστρατιωτικοποίησή τους.</div><div><br /></div><div>  <img height="457" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2022/02/21/nordic-monitor.jpg" width="640" /><br /><br />Η Τουρκία θεωρεί ότι η ασφάλειά της επηρεάζεται επειδή η Ελλάδα, ως απάντηση στην παρουσία αμφίβιων και αποβατικών μονάδων στα παράλια της Μικράς Ασίας, έχει αποφασίσει να ενισχύσει την άμυνά της στα νησιά που βρίσκονται εγγύς των τουρκικών ακτών. Στη δε επόμενη επιστολή, ο κ. Σινιρλίογλου επιδιώκει να εξειδικεύσει τις τουρκικές αιτιάσεις, επικαλούμενος τα κλασικά τουρκικά επιχειρήματα σε σχέση με τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923), τη Σύμβαση του Μοντρέ (1936) και τη Συνθήκη των Παρισίων (1947). Παράλληλα, ο τούρκος μόνιμος αντιπρόσωπος εισάγει το επιχείρημα ότι το καθεστώς της αποστρατιωτικοποίησης που εισάγει η Συνθήκη των Παρισίων συνιστά πλέον «αντικειμενικό καθεστώς» (objective regime) που ισχύει έναντι όλων (erga omnes). Επιδιώκει δε να το ενισχύσει επικαλούμενο συγκεκριμένα παραδείγματα, όπως αυτό των Νήσων Ααλαντ/Ολαντ, που είναι σουηδόφωνα αλλά ανήκουν στη Φινλανδία και έχουν αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.tovima.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σχέδιο γκρίζες ζώνες.

Τι κρύβει το παιχνίδι της Τουρκίας με την «αποστρατιωτικοποίηση» των νησιών – Ο Ερντογάν «ανεβάζει επίπεδο» σε προκλητικότητα και προκαλεί ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε «συναγερμό» ο Έβρος, ο στρατός «σφραγίζει» όλη την περιοχή με ΝΟΤΑΜ.

<img height="333" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2019/10/17/AH-64E-Apache-Guardian-US-Army.jpg?itok=XNLak5NZ" width="750" /><br /><div><br /></div><div><b>Γιάννης Αναγνωστόπουλος</b><br />Αναλυτές αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο η Τουρκία να αποτολμήσει θερμό επεισόδιο εκμεταλλευόμενη το γεγονός πως η προσοχή όλων είναι στραμμένη στο Ουκρανικό<br /><br />Μπορεί Ουάσιγκτον και Μόσχα να κρατούν ανοιχτούς του διαύλους επικοινωνίας και μέχρι αυτή την στιγμή να μην έχει αλλάξει ο προγραμματισμός για την συνάντηση Μπλίνκεν Λαβρόφ στις 24 Φεβρουαρίου, ωστόσο όλα δείχνουν πως οι δύο πλευρές βαδίζουν στην κόψη του ξυραφιού.<br /><br /><br />Η πόρτα του φρενοκομείου έχει μισοανοίξει μετά το διάγγελμα Πούτιν και η Ευρώπη κρατάει την αναπνοή της καθώς πληθαίνουν πλέον οι αναφορές στο εφιάλτη που κοιμόταν εδώ και 80 χρόνια στην Ευρώπη. Του πολέμου!<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό πως την στιγμή που οι πρώτες μονάδες των Ρώσων περνούν στις περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, η ομάδα μάχης του καταδρομικού Ustinov, αφού κατέγραψε τις κινήσεις των ΝΑΤΟϊκών δυτικά του Ιονίου όπου διεξάγεται η άσκηση Dynamic Manda 2022 εστιάζοντας σε σενάρια ανθυποβρυχιακού πολέμου, τις τελευταίες ώρες έχει επιστρέψει νοτιοανατολικά της Κρήτης όπου υπάρχει δεσμευμένη για αυτό περιοχή μέχρι στις 25 Φεβρουαρίου.<br /><br />Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα είχαμε απαράδεκτες βολές από τον Τούρκο πρόεδρο εναντίον της Ελλάδας. Ο Ταγίπ Ερντογάν επανέλαβε τις αβάσιμες κατηγορίες που είχε ανασύρει πρόσφατα ο υπουργός Εσωτερικών της χώρας του, Σουλεϊμάν Σοϊλού, από το χρονοντούλαπο, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι επιτρέπει την εκπαίδευση στο Λαύριο στελεχών του PKK<br /><br />O Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος βέβαια απάντησε δεόντος: «Είναι λυπηρό που η Τουρκία επαναλαμβάνει τον συκοφαντικό ισχυρισμό, χωρίς να διαθέτει καμία απολύτως απόδειξη, ότι η Ελλάδα εκπαιδεύει σε βάρος της τρομοκράτες. Και δεν διαθέτει καμία απολύτως απόδειξη, γιατί όλα αυτά είναι μυθεύματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Είναι ωμή προπαγάνδα».<br /><br />Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο η Τουρκία να αποτολμήσει κάποιο θερμό επεισόδιο εκμεταλλευόμενη το γεγονός πως η προσοχή της διεθνούς κοινότητας είναι στραμμένη στο Ουκρανικό ζήτημα.<br /><br />Πάντως όλα δείχνουν πως στα επιτελεία στην Αθήνα επεξεργάζονται όλα τα σενάρια και για αυτό ίσως δεν είναι τυχαίο πως στον Έβρο για όλο τον Μάρτιο θα επικρατεί οργασμός εργασιών και ειδικά ασκήσεων.<br /><br />Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες το ΓΕΕΘΑ σε συνεργασία ως επί το πλείστων με το ΓΕΣ θα προχωρήσει σε μια σειρά ασκήσεων μικρής κλίμακας σχεδόν σε όλο το εύρος του νομού Έβρου και Ροδόπης. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να δείχνει ως κάτι ασήμαντο ωστόσο πρόκειται ουσιαστικά για μια κατάσταση συναγερμού καθώς όλες οι μονάδες της περιοχής και όχι μόνο θα συμμετέχουν.<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό πως η Αθήνα έχει εκδώσει και σχετική ΝΟΤΑΜ και συγκεκριμένα την Α0525/22 με την οποία δεσμεύεται όλη η προαναφερθείσα περιοχή από την 1η Μαρτίου έως στις 28 Μαρτίου. Σύμφωνα με το υψόμετρο που αναφέρει η ΝΟΤΑΜ ο εναέριος χώρος σε αυτές τις δύο περιοχές θα είναι κλειστός τις ώρες που θα επιθυμούν τα επιτελεία μέχρι το ύψος των 10.000 ποδών δηλαδή περίπου τα 3.000 μέτρα, κάτι που καταδεικνύει πτήσεις κυρίως ελικοπτέρων.<br /><br />Στρατιωτικές πηγές δεν απέκλεισαν και την συνεκπαίδευση με αμερικανικές δυνάμεις. Η Ελλάδα επιπρόσθετα δέσμευσε περιοχή ανάμεσα σε Χίο και Ικαρία, Σάμο την περιοχή εκεί για αεροναυτική άσκηση στις 24 Φεβρουαρίου.<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2022-02/xarths.jpg"><img height="421" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2022-02/xarths.jpg?itok=w6Q6Ui0s" width="640" /></a></div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2022-02/%CF%87%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg"><img height="401" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2022-02/%CF%87%CE%B9%CE%BF%CF%82.jpg?itok=zRv2ISiU" width="640" /></a><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2022-02/notam.jpg"></a></div><div><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σε «συναγερμό» ο Έβρος, ο στρατός «σφραγίζει» όλη την περιοχή με ΝΟΤΑΜ.

Γιάννης Αναγνωστόπουλος Αναλυτές αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο η Τουρκία να αποτολμήσει θερμό επεισόδιο εκμεταλλευόμενη το γεγονός πως η προ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο μικρός πυρηνικός πόλεμος στο ουκρανικό μέτωπο.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/04/pyrhnikos.jpg" width="784" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Μετά και τις εξελίξεις που ακολούθησαν το διάγγελμα του Βλαντιμίρ Πούτιν, Ουκρανία και Ρωσία βρίσκονται με το δάχτυλο στην σκανδάλη. Αυτές οι εξελίξεις ήταν το αποτέλεσμα της συνολικότερης στρατηγικής που δρομολόγησαν οι ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας, η οποία επανέφερε στο προσκήνιο την απειλή του πυρηνικού πολέμου. Ωστόσο, η απειλή αυτή δεν ήταν κάτι καινούργιο.<br /><br />Αν και περνούσε σχεδόν απαρατήρητο από τα ελληνικά ΜΜΕ, εδώ και χρόνια ο πυρηνικός πόλεμος έχει έλθει ξανά στο προσκήνιο. Για την ακρίβεια, έχει ξεκινήσει μια μεγάλων διαστάσεων διαδικασία μετασχηματισμού της αμερικανικής στρατιωτικής στρατηγικής ώστε να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, ή να διαμορφώσει τη νέα πραγματικότητα υπό μια άλλη ανάγνωση.<br /><br />Μεταξύ των άλλων, οι Αμερικανοί εμφανίζονται να φοβούνται ότι η Ρωσία ενδέχεται να κάνει περιορισμένη χρήση πυρηνικών όπλων μικρής ισχύος από τα πρώτα στάδια μιας σύγκρουσης στην Ευρώπη, έτσι ώστε να θέσει εξαρχής την αντιπαράθεση μέσα σε ένα “πυρηνικό πλαίσιο”, (nuclear context) και να αδρανοποιήσει τις αντιδράσεις της Δύσης, θέτοντάς την ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθεί το τετελεσμένο, ή να καταφύγει στην πυρηνική ισχύ, με κίνδυνο ολίσθησης σε θερμοπυρηνικό ολοκαύτωμα.<br /><br />Αυτή τη νέα πραγματικότητα επιχειρεί να απεικονίσει η νέα πυρηνική στρατηγική των ΗΠΑ, όπως είχε εκφραστεί στο επίσημο<a href="https://media.defense.gov/2018/Feb/02/2001872886/-1/-1/1/2018-NUCLEAR-POSTURE-REVIEW-FINAL-REPORT.PDF"> έγγραφο της NPR</a> (Nuclear Posture Review), που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 2 Φεβρουαρίου του 2018. Η νέα NPR τονίζει την αυξάνουσα αβεβαιότητα στο στρατηγικό περιβάλλον, όπου οι συνθήκες παγκόσμιας απειλής έχουν επιδεινωθεί αξιοσημείωτα από το 2010. Η Nuclear Posture Review δίνει έμφαση στους κινδύνους από απότομες γεωπολιτικές αλλαγές και ταχείες τεχνολογικές εξελίξεις.<br /><br />Στο πλαίσιο της ενίσχυσης των ικανοτήτων αποτροπής έναντι της Ρωσίας στην Ευρώπη, η Nuclear Posture Review τονίζει την ανάγκη δημιουργίας πυρηνικών όπλων μικρής ισχύος (low yield), που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ισοδύναμο σε παρόμοια ρωσικά όπλα, περιορίζοντας τον άμεσο κίνδυνο πυρηνικού πολέμου μεγάλης κλίμακας. Μεταξύ των άλλων, προβλέπεται ο εφοδιασμός των εκτοξευόμενων βαλλιστικών πυραύλων (SLBM) Trident II D5 από υποβρύχια με νέες πυρηνικές κεφαλές μικρής ισχύος.<br /><br />Επίσης, στη NPR δίνεται μεγάλη έμφαση σε απειλές εναντίον της κυβερνοϋποδομής και των διαστημικών απαρτίων του συστήματος διοίκησης ελέγχου και επικοινωνιών των αμερικανικών πυρηνικών δυνάμεων (NC3). Τα διαστημικά συστήματα είναι τρωτά σε πυρηνικές εκρήξεις εκτός της γήινης ατμόσφαιρας, οι οποίες δεν θα προκαλέσουν ανθρώπινα θύματα και άρα είναι πιο εύκολο να προκύψουν. Ωστόσο, τα πυρηνικά όπλα είναι απλώς ένα κομμάτι της νέας στρατηγικής εξίσωσης που διαμορφώνεται μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, η οποία είναι πιο πολύπλοκη από αυτή στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br /><div>Οι ανησυχίες των Αμερικανών<br /><br />Συγκεκριμένα, ήδη από τις 26 Σεπτεμβρίου 2016, επί προεδρίας Ομπάμα, ο τότε υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ashton Carter, είχε δηλώσει ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να προετοιμάζονται για ένα νέο είδος συγκρούσεων στην Ευρώπη, αλλά και την Ασία, που θα περιλαμβάνουν τόσο συμβατική, όσο και πυρηνική ισχύ. Για να αντιμετωπίσουν αυτήν τη νέα πραγματικότητα, η οποία εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο του όρου “υβριδικός πόλεμος”, ο Αμερικανός υπουργός είχε δηλώσει ότι και οι ΗΠΑ ετοιμάζουν στρατηγικές αποτροπής που θα περιλαμβάνουν μικτή χρήση συμβατικών και πυρηνικών δυνάμεων.<br /><br />Επίσης, ο στρατηγός, Curtis Scaparrotti, διοικητής της αμερικανικής Διοίκησης Ευρώπης (EUCOM), κατά τη διάρκεια κατάθεσής του στο Κογκρέσο, στις 28 Μαρτίου 2017, είχε δηλώσει ότι η μεγαλύτερη ανησυχία του ήταν το μεγάλο “μη στρατηγικό” πυρηνικό οπλοστάσιο της Μόσχας και το “ασαφές” πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας, που προβλέπει την πιθανή χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων έτσι ώστε να κλιμακώσει ή να αποκλιμακώσει (escalate to de – escalate) μια σύγκρουση, αν δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οι συμβατικές αμυντικές δυνάμεις της.<br /><br />Αυτή η ανησυχία για τις πυρηνικές ικανότητες και προθέσεις της Μόσχας συνδυάζεται επικίνδυνα με έναν πανικό που φαίνεται πως έχει καταλάβει τις αμερικανικές, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις αναφορικά με τις συμβατικές δυνατότητες της ρωσικής πολεμικής μηχανής, όπως αυτές αποδείχθηκαν ή στις συγκρούσεις στην Ουκρανία το 2014.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο μικρός πυρηνικός πόλεμος στο ουκρανικό μέτωπο.

Γρίβας Κώστας Μετά και τις εξελίξεις που ακολούθησαν το διάγγελμα του Βλαντιμίρ Πούτιν, Ουκρανία και Ρωσία βρίσκονται με το δάχτυλο στην σκα...

Διαβάστε την συνέχεια

Οινούσσες: Τί συνέβη με τα τουρκικά αλιευτικά.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/10/ellada_tourkia_aigaio_ellinotourkika_SLpress.gr_.jpg" width="760" /><br /><br />Σοβαρό επεισόδιο προκάλεσαν οι Τούρκοι εντός ελληνικών χωρικών υδάτων στις Οινούσσες, καθώς τουρκικό αλιευτικό επιχείρησε να εμβολίσει σκάφος του Ελληνικού Λιμενικού, το οποίο έριξε προειδοποιητικές βολές. Ελληνικές πηγές αναφέρουν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για Τούρκο τραυματία, όπως ισχυρίζονται τα τουρκικά Μ.Μ.Ε.<br /><br />Το επεισόδιο σημειώθηκε το απόγευμα της Τρίτης σε θαλάσσια περιοχή βορειοδυτικά των Οινουσσών. Το τουρκικό αλιευτικό ήταν εντός ελληνικών χωρικών υδάτων και μάλιστα «πολύ βαθιά», όπως αναφέρουν στο SLpress καλά ενημερωμένες πηγές του Ελληνικού Λιμενικού. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο τουρκικό αλιευτικό επέβαιναν τρία άτομα, τα οποία ψάρευαν στο σημείο.<br /><br />Το αλιευτικό προσεγγίστηκε από σκάφος του ελληνικού Λιμενικού Σώματος, ζητώντας του να αποχωρήσει, με το τουρκικό πλήρωμα να αγνοεί τα μηνύματά του. Όπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές, ο χειριστής του τουρκικού σκάφους έκανε κίνηση, προκειμένου να εμβολίσει το σκάφος του Ελληνικού Λιμενικού, ενώ οι ψαράδες φέρονται να πέταξαν και διαφορά αντικείμενα στο ελληνικό σκάφος.<br /><br />Το Λιμενικό προχώρησε με ανακοίνωσή του σε περαιτέρω διευκρινίσεις αναφορικά με το συμβάν. «Περίπου στις 18.00 η ώρα χθες το απόγευμα, εντοπίστηκε από πλωτό περιπολικό του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής, τουρκικό αλιευτικό σκάφος να αλιεύει εντός ελληνικών χωρικών υδάτων, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Χίο-Οινουσσών. […] πραγματοποιήθηκαν επανειλημμένως οι προβλεπόμενες συστάσεις, μέσω VHF και δια ζώσης, […] χωρίς αποτέλεσμα» διευκρινίζει.<br /><br />«Παρά τις συστάσεις, το τουρκικό αλιευτικό κινήθηκε με επικίνδυνους ελιγμούς προς το πλωτό περιπολικό του Λιμενικού, με σκοπό να το εμβολίσει. Επιπροσθέτως, το πλήρωμα του αλιευτικού πλησιάζοντας το περιπολικό σκάφος προέβη στη ρίψη διαφόρων βαρέων αντικειμένων (πέτρες κλπ). Κατόπιν αυτών, πραγματοποιήθηκε ρίψη προειδοποιητικών βολών στον αέρα και σε ασφαλή τομέα από το περιπολικό σκάφος του Λιμενικού, με αποτέλεσμα το τουρκικό αλιευτικό σκάφος να αποχωρήσει με ανατολική πορεία για τα έναντι Τουρκικά παράλια» καταλήγει η ανακοίνωση.<br /><br />Αντικρουόμενες πληροφορίες για Οινούσσες<br /><br />Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το πλήρωμα του Λιμενικού προέβη σε χρήση πυρών από όπλο τύπου φλόμπερ, με αποτέλεσμα να υποστεί φθορές το αλιευτικό, το οποίο εν τέλει έβαλε πλώρη για τα τουρκικά παραλία. Όπως μάλιστα αναφέρουν οι πληροφορίες, χρειάστηκαν πολλές προειδοποιητικές βολές για να απομακρυνθεί το τουρκικό αλιευτικό. Αναφέρουν επιπροσθέτως ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για τραυματία στο τουρκικό αλιευτικό.<br /><br />Από τη μεριά του το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών μέσω πηγών, ισχυρίζεται ότι το σκάφος του Ελληνικού Λιμενικού βρισκόταν κατά τη διάρκεια του επεισοδίου σε τουρκικά χωρικά ύδατα κατά το συμβάν. Νωρίτερα με ανακοίνωσή του το τουρκικό Λιμενικό είχε κάνει λόγο για έναν τραυματία ψαρά. Η ίδια ανακοίνωση ισχυρίζεται ότι ελληνικές δυνάμεις άνοιξαν πυρ εναντίων δύο τουρκικών αλιευτικών, ανατολικά απ’ τη Χίο.<br /><br />Δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου ανέφεραν μάλιστα ότι το τραύμα που φέρει ο ψαράς, βρίσκεται στην περιοχή του ποδιού και ότι εκείνος νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Τσεσμέ. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι εκείνος δεν είναι τραυματισμένος σοβαρά κι αναμένεται να βγει σύντομα από το νοσοκομείο. Το συμβάν έλαβε χώρα το απόγευμα της 22ης Φεβρουαρίου.<br /><br />Τα τουρκικά ΜΜΕ έσπευσαν στο νοσοκομείο για να μεταδώσουν πλάνα απ’ τον φερόμενο ως τραυματία, ενώ δυνάμεις ιατρικές ενίσχυσης που έσπευσαν στο σημείο δεν εντόπισαν ελληνικά στοιχεία στην κοντινή περιοχή. Αναφέρεται επίσης ότι η αρμόδια εισαγγελία ξεκίνησε έρευνα για το συμβάν, χαρακτηρίζοντας «απαράδεκτο» το να δέχονται επίθεση ανυπεράσπιστοι ψαράδες από ελληνικά στοιχεία.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οινούσσες: Τί συνέβη με τα τουρκικά αλιευτικά.

Σοβαρό επεισόδιο προκάλεσαν οι Τούρκοι εντός ελληνικών χωρικών υδάτων στις Οινούσσες, καθώς τουρκικό αλιευτικό επιχείρησε να εμβολίσει σκάφο...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί ο Πούτιν «πάτησε το κουμπί»; Οι τεράστιες ευθύνες των ΗΠΑ και της άβουλης Ευρώπης.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/putin-1024x607.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="474" data-original-width="800" height="379" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/02/putin-1024x607.png" width="748" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Γιατί ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν «πάτησε τώρα το κουμπί», χρησιμοποιώντας τη στρατιωτική απειλή ως αιχμή του δόρατος μιας επιθετικής διπλωματίας που προς το παρόν τουλάχιστον τον καθιστά πρωταγωνιστή των εξελίξεων;</span></h3>Η ανάλυση από την εφημερίδα Le Monde Diplomatique νομίζουμε ότι απαντά στα περισσότερα από τα ερωτήματα που όλοι μας έχουμε. Η βασική απάντηση όπως θα διαβάσετε είναι ότι οι ΗΠΑ και η άβουλη Ευρώπη τον οδήγησαν στην «επιθετική πολιτική». Η ανάλυση μας υπενθυμίζει γεγονότα που μάλλον έχουμε ξεχάσει. Γεγονότα που μας πάνε αρκετά χρόνια πίσω και βάζοντας τα στη σιερά καταλαβαίνουμε ότι αυτά που σήμερα ζούμε είναι μάλλον αναπόφευκτα.<br /><br />Η ανάλυση είναι πολύ διαφωτιστική και χρήσιμη. Ειδικά για όσους στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν την αναμέτρηση Ρωσίας-Δύσης ως …ποδοσφαιρικό αγώνα και έχουν πάρει θέση στην κερκίδα υπερασπιζόμενοι τη μία ή την άλλη πλευρά. Τα όσα αναφέρονται στην ανάλυση αποδεικνύουν ότι δεν είναι καθόλου αθώα ούτε η Δύση , ούτε η Ουκρανία που έπαιξε με τη τύχη της και μάλλον χάνει…<br /><br />Την ανάλυση υπογράφει ο <b>Ντέιβιντ Τέρτρι*</b><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/lemondediplomatique.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/lemondediplomatique-300x82.png" /></a><br /><br />Η συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων στην περιφέρεια της Ευρώπης ανησυχεί τους δυτικούς ηγέτες. Τον Δεκέμβριο, η Ρωσία, ζητώντας εγγυήσεις ότι θα γίνει σεβαστή η εδαφική της ακεραιότητα, παρουσίασε στις Ηνωμένες Πολιτείες δύο σχέδια συμφωνιών ασφαλείας που αποσκοπούσαν στη μεταρρύθμιση της αρχιτεκτονικής ασφάλειας της Ευρώπης. Συγκεντρώνει ταυτόχρονα στρατεύματα στα ουκρανικά σύνορα. Η Μόσχα απαίτησε επίσημα παύση της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, την απόσυρση των δυτικών στρατευμάτων από την Ανατολική Ευρώπη και την απομάκρυνση των αμερικανικών πυρηνικών όπλων που έχουν αναπτυχθεί στην Ευρώπη. Δεδομένου ότι αυτές οι απαιτήσεις δεν μπορούν να ικανοποιηθούν με τη σημερινή τους μορφή, η απειλή της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης πλανάται πάνω από την Ουκρανία.<br /><br />Υπάρχουν δύο αντίθετες ερμηνείες: η μία υποδηλώνει ότι η Μόσχα έχει αυξήσει το διακύβευμα για να αποσπάσει παραχωρήσεις από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο άλλος υποστηρίζει ότι το Κρεμλίνο θέλει να χρησιμοποιήσει την απόρριψη των αιτημάτων του ως πρόσχημα για να εισβάλει στην Ουκρανία. Είτε έτσι είτε αλλιώς, εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη στιγμή που η Ρωσία επέλεξε να εμπλακεί σε αυτόν τον αγώνα εξουσίας. Γιατί να παίξει αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι και γιατί τώρα;<br /><br />Από το 2014, οι ρωσικές αρχές έχουν αυξήσει σημαντικά την ικανότητα της οικονομίας τους να αντέχει σε ένα σοβαρό σοκ, ειδικά στον τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό τομέα. Η κεντρική τράπεζα της χώρας μείωσε δραστικά τις διαθέσεις σε δολάρια ΗΠΑ και το 87% των Ρώσων κατέχουν τώρα μια κάρτα Mir που χρησιμοποιεί ένα εθνικό σύστημα πληρωμών.<br /><br />Εάν οι ΗΠΑ εκπληρώσουν την απειλή τους να αποσυνδέσουν τη Ρωσία από το σύστημα διεθνών πληρωμών SWIFT, όπως έκαναν με το Ιράν το 2012 και το 2018, οι οικονομικές συναλλαγές μεταξύ ρωσικών τραπεζών και επιχειρήσεων μπορούν πλέον να πραγματοποιούνται μέσω ενός εγχώριου συστήματος χρηματοοικονομικών μηνυμάτων. Έτσι, η Ρωσία αισθάνεται καλύτερα εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει αυστηρές κυρώσεις εάν έρθει σε σύγκρουση.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η τελευταία κινητοποίηση του ρωσικού στρατού στα ουκρανικά σύνορα, την άνοιξη του 2021, οδήγησε στην αναβίωση του διαλόγου Ρωσίας-ΗΠΑ για θέματα στρατηγικής και κυβερνοασφάλειας. Και αυτή τη φορά, επίσης, το Κρεμλίνο έχει ξεκάθαρα υπολογίσει ότι η αύξηση της έντασης ήταν ο μόνος τρόπος για να τραβήξει την προσοχή της Δύσης και ότι η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να είναι πιο πρόθυμη να την απελευθερώσει ώστε να επικεντρωθεί στην αυξανόμενη αντιπαράθεσή της με την Κίνα. <div><br />Η Ουκρανία απομακρύνεται<br /><br />Ο Βλαντιμίρ Πούτιν φαίνεται να θέλει να τερματίσει αυτό που αποκαλεί το δυτικό σχέδιο μετατροπής της Ουκρανίας σε εθνικιστική «αντι-Ρωσία» . Βασιζόταν στο Πρωτόκολλο του Μινσκ, το οποίο υπογράφηκε τον Σεπτέμβριο του 2014, για να δώσει στη Ρωσία λόγο στην πολιτική της Ουκρανίας μέσω των αυτοανακηρυγμένων δημοκρατιών του Ντονμπάς που υποστηρίζονται από τη Ρωσία. Το αντίθετο συνέβη: όχι μόνο είναι αδιέξοδη η εφαρμογή του πρωτοκόλλου, αλλά ο Πρόεδρος Β.Ζελένσκι, η εκλογή του οποίου τον Απρίλιο του 2019 έκανε το Κρεμλίνο να ελπίζει σε βελτιωμένες σχέσεις με το Κίεβο, ενίσχυσε την πολιτική του προκατόχου του Πέτρο Ποροσένκο για απομάκρυνση της Ουκρανίας από τη Ρωσία.<br /><br />Ακόμη χειρότερα, η στρατιωτικο-τεχνική συνεργασία μεταξύ της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ συνέχισε να αναπτύσσεται, και η Τουρκία, η ίδια μέλος του ΝΑΤΟ, έχει παραδώσει μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην Ουκρανία που κάνουν το Κρεμλίνο να φοβάται μια προσπάθεια ανακατάληψης του Ντονμπάς στρατιωτικά. Έτσι, η Μόσχα μπορεί να βλέπει την τρέχουσα δράση της ως έναν τρόπο να αναλάβει ξανά την πρωτοβουλία πριν να είναι πολύ αργά. Όμως, πέρα ​​από τους περιστασιακούς παράγοντες που τροφοδοτούν τις τρέχουσες εντάσεις, αξίζει να σημειωθεί ότι η Ρωσία απλώς επικαιροποιεί τις απαιτήσεις που έχει από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, χωρίς η Δύση να τις θεωρεί αποδεκτές ή ακόμη και νόμιμες.<br /><br />Η έλλειψη κατανόησης χρονολογείται από την κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ το 1991. Λογικά, η κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας θα έπρεπε να είχε οδηγήσει στη διάλυση του ΝΑΤΟ, το οποίο δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει τη «σοβιετική απειλή». Αυτή η στιγμή πρόσφερε μια ευκαιρία για τη δημιουργία νέων δομών για την ενσωμάτωση αυτής της «άλλης Ευρώπης» που φιλοδοξούσε σε μια στενότερη σχέση με τη Δύση. Το χρονοδιάγραμμα φαινόταν ιδιαίτερα ευνοϊκό καθώς οι ελίτ της Ρωσίας, που πιθανώς ποτέ δεν ήταν πιο φιλοδυτικές, είχαν αποδεχτεί τη διάλυση της αυτοκρατορίας τους χωρίς μάχη . Αλλά οι προτάσεις για αυτό το σκοπό, ιδιαίτερα από τη Γαλλία, θάφτηκαν υπό την πίεση των ΗΠΑ. Μη θέλοντας να εξαπατηθούν για τη «νίκη» τους επί της ΕΣΣΔ, οι ΗΠΑ πίεσαν για την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά για να εδραιώσουν την υπεροχή τους στην Ευρώπη. Για να γίνει αυτό, είχε έναν ισχυρό σύμμαχο τη Γερμανία, η οποία ήθελε να αποκαταστήσει την πρωτοκαθεδρία έναντι της «Mitteleuropa».<br /><br />Το 1997 συμφωνήθηκε η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, αν και οι δυτικοί ηγέτες είχαν υποσχεθεί στον Γκορμπατσόφ ότι αυτό δεν θα συνέβαινε. Στις ΗΠΑ, ορισμένες ηγετικές προσωπικότητες εξέφρασαν τη διαφωνία τους. Ο George Kennan, που θεωρείται ο αρχιτέκτονας της πολιτικής περιορισμού της ΕΣΣΔ, προέβλεψε ότι αυτή η απόφαση θα είχε αναπόφευκτα επιβλαβείς συνέπειες: «η επέκταση του ΝΑΤΟ θα ήταν το πιο μοιραίο λάθος της αμερικανικής πολιτικής σε ολόκληρη τη μεταψυχροπολεμική εποχή. Μια τέτοια απόφαση μπορεί να αναμένεται να πυροδοτήσει τις εθνικιστικές, αντιδυτικές και μιλιταριστικές τάσεις στη ρωσική κοινή γνώμη. να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη της ρωσικής δημοκρατίας· να αποκαταστήσει την ατμόσφαιρα του ψυχρού πολέμου στις σχέσεις Ανατολής-Δύσης και να ωθήσει τη ρωσική εξωτερική πολιτική σε κατευθύνσεις που σίγουρα δεν μας αρέσουν» .</div><div><br />Απώθηση κατά της ηγεμονίας των ΗΠΑ<br /><br />Το 1999, το ΝΑΤΟ, γιορτάζοντας την 50η επέτειό του με μεγάλες φανφάρες, υλοποίησε την πρώτη του διεύρυνση προς τα ανατολικά (Ουγγαρία, Πολωνία και Τσεχία ) και ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει να επεκτείνεται μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας. Το κρίσιμο είναι ότι το ΝΑΤΟ ξεκίνησε ταυτόχρονα πόλεμο εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, μετατρέποντας τον οργανισμό από αμυντικό μπλοκ σε επιθετική συμμαχία, κατά σαφή παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας διεξήχθη χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ, γεγονός που εμπόδισε τη Μόσχα να χρησιμοποιήσει ένα από τα τελευταία όργανα εξουσίας που της είχε απομείνει, το βέτο της στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Οι ρωσικές ελίτ που είχαν στοιχηματίσει τόσο πολύ στην ενσωμάτωση της χώρας τους στη Δύση ένιωσαν προδομένες: η Ρωσία, τότε υπό τον Πρόεδρο Μπόρις Γέλτσιν, ο οποίος είχε εργαστεί για τη διάλυση της ΕΣΣΔ, δεν αντιμετωπίζονταν ως εταίρος που αξίζει να ανταμείβεται γιατί βοήθησε να τερματιστεί το κομμουνιστικό σύστημα. αλλά ως ο μεγάλος χαμένος του ψυχρού πολέμου που έπρεπε να πληρώσει το γεωπολιτικό τίμημα.<br /><br />Παραδόξως, η άφιξη του Πούτιν στην εξουσία το 2000 ξεκίνησε μια περίοδο σχετικής σταθερότητας στις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Ο νέος πρόεδρος έκανε επανειλημμένες χειρονομίες καλής θέλησης στην Ουάσιγκτον μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Αποδέχτηκε την προσωρινή εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων στην Κεντρική Ασία, έκλεισε τις βάσεις της Σοβιετικής εποχής στην Κούβα και απέσυρε τα ρωσικά στρατεύματα από το Κοσσυφοπέδιο. Σε αντάλλαγμα, η Ρωσία ήθελε η Δύση να αποδεχθεί ότι ο μετασοβιετικός χώρος, τον οποίο όριζε ως το κατώφλι της, ενέπιπτε στη σφαίρα επιρροής της. Όμως, ενώ οι σχέσεις με την ΕΕ, ιδιαίτερα τη Γαλλία και τη Γερμανία, ήταν αρκετά καλές, οι εντάσεις με τις ΗΠΑ αυξάνονταν. Η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ ήταν μια περαιτέρω παραβίαση του διεθνούς δικαίου, το οποίο καταδικάστηκε από τη Γαλλία, τη Γερμανία και τη Ρωσία. Αυτή η κοινή αντίθεση των τριών βασικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή ήπειρο επιβεβαίωσε τους φόβους των ΗΠΑ για πιθανή απειλή για την αμερικανική ηγεμονία από μια ρωσοευρωπαϊκή προσέγγιση.<br /><br />Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να τοποθετήσουν συστήματα της αντιπυραυλικής τους ασπίδας στην Ανατολική Ευρώπη, κατά παράβαση του Ιδρυτικού Νόμου Ρωσίας-ΝΑΤΟ (που υπογράφηκε το 1997), ο οποίος έδωσε στη Ρωσία εγγύηση ότι η Δύση δεν θα εγκαταστήσει νέα μόνιμες στρατιωτικές υποδομές στην Ανατολή. Επιπλέον, οι ΗΠΑ αμφισβήτησαν τις συμφωνίες για τον πυρηνικό αφοπλισμό, αποχωρώντας από τη Συνθήκη του 1972 για τους αντιβαλλιστικούς πυραύλους (ABM) τον Δεκέμβριο του 2001.<br /><br />Η Ρωσία είδε τις «έγχρωμες» επαναστάσεις στον μετασοβιετικό χώρο, είτε από νόμιμο φόβο είτε λόγω ενός συμπλέγματος διώξεων, ως επιχειρήσεις που αποσκοπούσαν στην εγκατάσταση φιλοδυτικών καθεστώτων στο κατώφλι της. Τον Απρίλιο του 2008 οι ΗΠΑ άσκησαν ισχυρή πίεση στους Ευρωπαίους συμμάχους τους για να υποστηρίξουν τα αιτήματα της Γεωργίας και της Ουκρανίας να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, αν και οι περισσότεροι Ουκρανοί ήταν αντίθετοι. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ πίεσαν για την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, μια ακόμη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, καθώς ήταν νομικά μια σερβική επαρχία.<br /><br />Καθώς η Δύση είχε ανοίξει το κουτί της Πανδώρας του παρεμβατισμού και αμφισβήτησε το απαραβίαστο των συνόρων στην Ευρώπη, η Ρωσία απάντησε με στρατιωτική επέμβαση στη Γεωργία το 2008 και στη συνέχεια αναγνωρίζοντας την ανεξαρτησία της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας. Με αυτόν τον τρόπο, το Κρεμλίνο σηματοδότησε την ετοιμότητά του να κάνει ό,τι μπορούσε για να αποτρέψει την περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Αλλά αμφισβητώντας την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας, η Ρωσία με τη σειρά της παραβίαζε το διεθνές δίκαιο.</div><div><br />Η ρωσική δυσαρέσκεια για το «πραξικόπημα» της Δύσης<br /><br />Η ρωσική δυσαρέσκεια έφτασε στο απροχώρητο με την ουκρανική κρίση. Στα τέλη του 2013, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ υποστήριξαν τις διαδηλώσεις που οδήγησαν στην ανατροπή του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς, η εκλογή του οποίου το 2010 είχε αναγνωριστεί ως σύμφωνη με τα δημοκρατικά πρότυπα. Η Μόσχα είδε τη Δύση να υποστηρίζει ένα πραξικόπημα για να φέρει την Ουκρανία στο δυτικό «μαντρί» με οποιοδήποτε τίμημα. Στη συνέχεια, η Ρωσία παρουσίασε την ανάμειξή της στην Ουκρανία – την προσάρτηση της Κριμαίας και την ανεπίσημη στρατιωτική υποστήριξη των αυτονομιστών του Ντονμπάς – ως μια νόμιμη απάντηση στο φιλοδυτικό πραξικόπημα στο Κίεβο. Οι δυτικές κυβερνήσεις το καταδίκασαν ως μια άνευ προηγουμένου πρόκληση για τη μεταψυχροπολεμική διεθνή τάξη.<br /><br />Το Πρωτόκολλο του Μινσκ, που υπογράφηκε τον Σεπτέμβριο του 2014, έδωσε στη Γαλλία και τη Γερμανία την ευκαιρία να ανακτήσουν τον έλεγχο και να αναζητήσουν μια λύση στη σύγκρουση του Ντονμπάς μέσω διαπραγματεύσεων. Ίσως χρειάστηκε το ξέσπασμα της ένοπλης σύγκρουσης στην ήπειρο ώστε η Γαλλία και η Γερμανία να βγουν από την παθητικότητα τους. Αλλά επτά χρόνια αργότερα, η διαδικασία είχε σταματήσει, με το Κίεβο να αρνείται ακόμα να παραχωρήσει αυτονομία στο Ντονμπάς, όπως προέβλεπε η συμφωνία. Αντιμέτωπο με την έλλειψη αντίδρασης από τη Γαλλία και τη Γερμανία, που κατηγορούνται ότι ευθυγραμμίζονται με τις ουκρανικές θέσεις, το Κρεμλίνο προσπάθησε να διαπραγματευτεί απευθείας με τις ΗΠΑ, τις οποίες θεωρεί ως πραγματικούς χορηγούς της Ουκρανίας.<br /><br />Με τον ίδιο τρόπο, η Μόσχα εξεπλάγην με το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι είχαν συμπορευτεί με όλες τις πρωτοβουλίες των ΗΠΑ, ακόμη και τις πιο αμφισβητήσιμες, χωρίς να αντιδράσουν. Για παράδειγμα, η αποχώρηση της Ουάσιγκτον από τη Συνθήκη για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούς (INF) τον Φεβρουάριο του 2019 θα έπρεπε να έχει προκαλέσει την αντίθεσή τους, δεδομένου ότι είναι δυνητικά οι πρώτοι στόχοι για ένα τέτοιο πυρηνικό χτύπημα. Σύμφωνα με την ερευνήτρια Isabelle Facon, η Ρωσία «πιστεύει σταθερά, με εμφανή ενόχληση, ότι οι ευρωπαϊκές χώρες είναι απελπιστικά ανίκανες για στρατηγική αυτονομία σε σχέση με τις ΗΠΑ και ότι αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη για την επιδεινούμενη στρατηγική και διεθνή κατάσταση» .<br /><br />Ακόμη πιο εκπληκτικό, όταν οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί ξεκίνησαν ξανά τον διάλογό τους για στρατηγικά ζητήματα, όπως η πενταετή παράταση της συνθήκης για τη μείωση των πυρηνικών όπλων New Start και η σύνοδος κορυφής Μπάιντεν-Πούτιν τον Ιούνιο του 2021, η ΕΕ, κάθε άλλο παρά πίεσε για ύφεση και εμπόδισε μια συνάντηση με τον Πούτιν.Για την Πολωνία, ένα από τα έθνη που τορπίλισαν αυτή την πρωτοβουλία, «αυτό θα είχε [επικυρώσει] τον Πρόεδρο Πούτιν αντί να τιμωρήσει μια επιθετική πολιτική» . Σε αντίθεση με τη στάση της ΕΕ απέναντι στον άλλο ισχυρό γείτονά της, την Τουρκία: παρά τη στρατιωτική της δραστηριότητα (κατοχή της Βόρειας Κύπρου και τμήματος της Συρίας, στρατεύματα που στάλθηκαν στο Ιράκ, τη Λιβύη και τον Καύκασο), το αυταρχικό καθεστώς του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είναι επίσης σύμμαχος της Ουκρανίας, έχει αποφύγει τυχόν κυρώσεις.<br /><br />Στην περίπτωση της Ρωσίας, ωστόσο, η μόνη πολιτική της ΕΕ είναι να απειλεί τακτικά με περαιτέρω κυρώσεις, ανάλογα με τις ενέργειες του Κρεμλίνου. Όσο για την Ουκρανία, περιορίζονται στο να επαναλαμβάνουν την ορθοδοξία του ΝΑΤΟ ότι η πόρτα παραμένει ανοιχτή, παρόλο που τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη, με επικεφαλής τη Γαλλία και τη Γερμανία, έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στο παρελθόν και δεν έχουν σκοπό να δεχτούν την Ουκρανία στη στρατιωτική τους συμμαχία.<br />Η έλλειψη οράματος της Δυτικής Ευρώπης<br /><br />Η κρίση στις σχέσεις Ρωσίας-Δύσης καταδεικνύει ότι η ασφάλεια της Ευρώπης δεν μπορεί να διασφαλιστεί χωρίς τη Ρωσία και σίγουρα δεν μπορεί να είναι σε αντίθεση με αυτήν. Αλλά οι ΗΠΑ εργάζονται για να προωθήσουν τον αποκλεισμό τους καθώς ενισχύουν την αμερικανική ηγεμονία στην Ευρώπη. Από την πλευρά τους, οι Δυτικοευρωπαίοι, με επικεφαλής τη Γαλλία, δεν έχουν το όραμα και το πολιτικό θάρρος να εμποδίσουν τις πιο προκλητικές πρωτοβουλίες των ΗΠΑ ή να υποβάλουν ένα περιεκτικό θεσμικό πλαίσιο που θα αποτρέψει την επανεμφάνιση ρήξεων στην ήπειρο. Ως αποτέλεσμα της αδιαμφισβήτητης συμμόρφωσής τους με τον Ατλαντισμό, οι Γάλλοι και η υπόλοιπη Ευρώπη υφίστανται κακομεταχείριση από τις ΗΠΑ. Η ασυντόνιστη απόσυρση από το Αφγανιστάν, όπως η ίδρυση μιας στρατιωτικής συμμαχίας στον Ειρηνικό εν αγνοία της Γαλλίας, είναι οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις αυτής της υπεροχής. Οι Ευρωπαίοι βλέπουν τώρα τις ρωσοαμερικανικές διαπραγματεύσεις για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, ενώ η απειλή πολέμου στην Ουκρανία κρύβεται δυσοίωνα στο παρασκήνιο.<br /><br /><b><i>*Ο David Teurtrie είναι ερευνητής στο Inalco (Εθνικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών της Γαλλίας) και συγγραφέας του βιβλίου Russie: Le retour de la puissance (Ρωσία: η επιστροφή της εξουσίας), Armand Colin, Malakoff, 2021.</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί ο Πούτιν «πάτησε το κουμπί»; Οι τεράστιες ευθύνες των ΗΠΑ και της άβουλης Ευρώπης.

Γιατί ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν «πάτησε τώρα το κουμπί», χρησιμοποιώντας τη στρατιωτική απειλή ως αιχμή του δόρατος μιας επιθετικής ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κοιτάσματα αξίας 250 δισ. στην Κρήτη… οι ταγοί και τα “πράσινα άλογα”

<img height="348" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/green-horse-prasina-aloga-600x400.png" width="754" /><br /><br />Για τεράστιο κοίτασμα στην θαλάσσια περιοχή της Κρήτης έκανε λόγο ο πρώην υπουργός Γιάννης Μανιάτης και ο καθηγητής γεωπολιτικής Γιώργος Φίλης. Οι δύο αναφέρθηκαν στον απόηχο της ενεργειακής κρίσης που προκάλεσαν οι εξελίξεις στην Ουκρανία και μίλησαν για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων σε Ελλάδα και Κύπρο.<br /><br />“Θεμιτή η πράσινη ενέργεια, αλλά η μετάβαση δεν γίνεται έτσι”, αναφέρθηκε και τονίστηκε ότι το κοίτασμα της Κρήτης ισούται με 1,5 φορά του ελληνικού ΑΕΠ και οι ταγοί αρκούνται απλώς στα… “πράσινα άλογα”.<br /><br />Αξίζει να επισημανθεί ότι αυτά τα ποσά εκπροσωπούν συντηρητικότερες των συντηρητικών εκτιμήσεων για τα πραγματικά μεγέθη. Πολύ καλά κάνει η ΕΔΕΥ και κρατάει “μικρό καλάθι”, αφού η διατήρηση της αξιοπιστίας επιβάλει πρώτα την έρευνα σε κοιτάσματα που έχουν εντοπιστεί, τον επίσημο υπολογισμό τους που γίνεται μόνο εάν μπει τρυπάνι και στη συνέχεια να υπάρξουν υπεύθυνες τοποθετήσεις.<br /><br />Όσο μεγαλύτερες είναι οι εκτιμήσεις, τόσο παροξύνεται ο αναθεωρητισμός και η αρπακτική διάθεση κακών γειτόνων. Διότι η πραγματική συζήτηση μεταξύ ειδικών, κάνει λόγο για πολύ διαφορετικά μεγέθη…<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="358" src="https://www.youtube.com/embed/PrebpR1HL9g" width="695" youtube-src-id="PrebpR1HL9g"></iframe></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κοιτάσματα αξίας 250 δισ. στην Κρήτη… οι ταγοί και τα “πράσινα άλογα”

Για τεράστιο κοίτασμα στην θαλάσσια περιοχή της Κρήτης έκανε λόγο ο πρώην υπουργός Γιάννης Μανιάτης και ο καθηγητής γεωπολιτικής Γιώργος Φίλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ισραήλ μήλον της έριδος για Αθήνα και Αγκυρα.

<br /><br /><a href="https://www.facebook.com/sharer/sharer.php?u=https://www.tovima.gr/2022/02/23/politics/to-israil-milon-tis-eridos-gia-athina-kai-agkyra/&t=%CE%A4%CE%BF%20%CE%99%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%BC%CE%AE%CE%BB%CE%BF%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%91%CE%B3%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1"></a><a href="https://twitter.com/intent/tweet?text=%CE%A4%CE%BF%20%CE%99%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%BC%CE%AE%CE%BB%CE%BF%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%91%CE%B3%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1+https://www.tovima.gr/2022/02/23/politics/to-israil-milon-tis-eridos-gia-athina-kai-agkyra/"></a><a href="http://www.facebook.com/dialog/send?app_id=723998868044315&link=https://www.tovima.gr/2022/02/23/politics/to-israil-milon-tis-eridos-gia-athina-kai-agkyra/&redirect_uri=https://www.tovima.gr"></a><a href="mailto:?subject=%CE%A4%CE%BF%20%CE%99%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB%20%CE%BC%CE%AE%CE%BB%CE%BF%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%82%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%91%CE%B3%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1&body=https://www.tovima.gr/2022/02/23/politics/to-israil-milon-tis-eridos-gia-athina-kai-agkyra/"></a><br /><a href="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2021/05/18/israel-768x512.jpg"><img height="321" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2021/05/18/israel-768x512-768x512.jpg" width="765" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η συνάντηση Χέρτζογκ – Ερντογάν, η προσπάθεια της Τουρκίας να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και η αντίδραση της ελληνικής πλευράς.</span></h3><b>Αθανασόπουλος Άγγελος Αλ.</b><br />Την προσεχή Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου ο πρόεδρος του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτζογκ θα επισκεφθεί την Αθήνα, όπου θα συναντηθεί με την ελληνική πολιτειακή και πολιτική ηγεσία. Μερικές ημέρες αργότερα, στις 9-10 Μαρτίου, ο κ. Χέρτζογκ αναμένεται να μεταβεί στην Αγκυρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συνάντησή του με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς η επαναπροσέγγιση με το Ισραήλ κατέχει κεντρική θέση στην προσπάθεια της Αγκυρας να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και του Κόλπου. Ουσιαστικά, το Ισραήλ έχει μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο γεωπολιτικό μήλον της έριδος για την Αθήνα και την Αγκυρα.<br /><br />Οι δε συμβολισμοί έχουν πάντα τη σημασία τους και ίσως για αυτόν τον λόγο η Αθήνα έδωσε μάχη για να πειστεί ο κ. Χέρτζογκ να έλθει πρώτα στη χώρα μας. Ισραηλινοί αξιωματούχοι με τους οποίους συνομίλησε «Το Βήμα» τις τελευταίες ημέρες, πάντως, διαβεβαίωναν ότι «η στρατηγική σχέση με την Αθήνα και τη Λευκωσία δεν κινδυνεύει, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να αγνοηθεί ένα τουρκικό άνοιγμα». Ιδιαίτερα στον αμυντικό τομέα οι ελληνοϊσραηλινές σχέσεις είναι στενότατες. Δεν αποκλείεται δε να βρεθεί στην Αθήνα το προσεχές διάστημα και ο υπουργός Αμυνας Μπένι Γκαντζ.<br /><br />Αναπροσαρμογές<br /><br />Αυτή η επαναπροσέγγιση, ακόμη και αν βασιστεί αποκλειστικά στην ταύτιση συμφερόντων σε κομβικούς τομείς και όχι στην ύπαρξη μιας στρατηγικής συναντίληψης, θα δοκιμάσει τη σταθερότητα του άξονα εταιρικών συνεργασιών και συμμαχιών που η Αθήνα διαμόρφωσε με χώρες όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος. Είναι σαφές, αν και δεν ομολογείται δημοσίως, ότι στην Αθήνα υπάρχει μια δυσφορία για τον, μάλλον υπερβολικά, πανηγυρικό τόνο που δόθηκε από την εμιρατινή πλευρά κατά την πρόσφατη επίσκεψη του κ. Ερντογάν στο Αμπου Ντάμπι. Πόσο άραγε εφικτή θα είναι, εφόσον καταστεί αναγκαία, η ενεργοποίηση της ρήτρας αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής που έχει υπογραφεί μεταξύ Αθήνας και ΗΑΕ; Ωστόσο, κάθε πλευρά επιδιώκει τη διασφάλιση ισορροπιών. Στην περίπτωση των ΗΑΕ, αυτή αναμένεται να εκφραστεί με τη σχεδιαζόμενη επίσκεψη του πρίγκιπα διαδόχου Μοχάμεντ μπιν Ζάγεντ στην Ελλάδα το προσεχές διάστημα.<br /><br />Το γεγονός που επιτάχυνε τις ενέργειες της Αγκυρας για την επίσκεψη Χέρτζογκ ήταν το περίφημο, πλέον, αμερικανικό non-paper με το οποίο η Ουάσιγκτον απέσυρε ουσιαστικά τη στήριξή της στην κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου EastMed. Μπορεί ο αγωγός αυτός να είχε λίγες πιθανότητες υλοποίησης, αλλά το πολιτικό μήνυμα υπήρξε σαφέστατα αρνητικό. Επέτρεψε δε στον κ. Ερντογάν να επαναφέρει δημοσίως την ιδέα για την κατασκευή ενός άλλου αγωγού, αυτού από το ισραηλινό κοίτασμα «Λεβιάθαν» προς την Τουρκία.<br /><br />Αλυσίδα κινήσεων<br /><br />Αυτό που έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς είναι πώς «κτίστηκε» η επιχείρηση «επίσκεψη Χέρτζογκ». Το τελευταίο επεισόδιο ήταν η συνάντηση του ίδιου του ισραηλινού προέδρου με τον εξ απορρήτων σύμβουλο του κ. Ερντογάν, τον Ιμπραχίμ Καλίν, αλλά και τον υφυπουργό Εξωτερικών Σεντάτ Ονάλ. Οι κ.κ. Καλίν και Ονάλ συναντήθηκαν με τον γενικό διευθυντή του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών Αλον Ούσπιζ – που προσφάτως είχε επισκεφθεί μυστικά την Τουρκία για να συναντηθεί με τον κ. Καλίν σε μια κίνηση που, σύμφωνα με τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, ήταν η πρώτη υψηλόβαθμου αξιωματούχου στην Τουρκία την τελευταία εξαετία – αλλά και τον Εγιάλ Σβίκι, γενικό διευθυντή του γραφείου του κ. Χέρτζογκ.<br /><br />Σημειώνεται ότι ο ισραηλινός πρόεδρος τηλεφώνησε στις 6 Φεβρουαρίου για να ευχηθεί στον κ. Ερντογάν ταχεία ανάρρωση από την COVID-19. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 11 Φεβρουαρίου, αποκαλύφθηκε ότι η ΜΙΤ εξάρθρωσε μια ιρανική απόπειρα δολοφονίας του ισραηλινού επιχειρηματία Γιαΐρ Γκέλερ, ως αντίποινα στη δολοφονία του ιρανού πυρηνικού επιστήμονα Μοχσέν Φακριζαντέχ. Σημείο-κλειδί σε όλη τη διαδικασία υπήρξε η κίνηση του κ. Ερντογάν τον περασμένο Νοέμβριο να απελευθερώσει το ζεύγος Νάταλι και Μόρντι Οκνίν που είχαν συλληφθεί στην Κωνσταντινούπολη για κατασκοπεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τηλεφωνικές επικοινωνίες του τούρκου προέδρου τόσο με τον κ. Χέρτζογκ όσο επίσης με τον πρωθυπουργό Νάφταλι Μπένετ και τον υπουργό Εξωτερικών Γιαΐρ Λαπίντ.<br /><br />Πέραν της επαναπροσέγγισης Αγκυρας – Ιερουσαλήμ, αυτό που απασχολεί την Αθήνα είναι η επίπτωση που θα μπορούσε να έχει αυτή η εξέλιξη στην ομαλοποίηση των σχέσεων Αγκυρας – Καΐρου. Οπως έχει γράψει εγκαίρως «Το Βήμα», η Αίγυπτος είναι η χώρα-κλειδί για μια σειρά ελληνικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πρόσφατη συνάντηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι στο περιθώριο της Συνόδου ΕΕ – Αφρικής, την περασμένη Πέμπτη, στις Βρυξέλλες καταδεικνύει με σαφήνεια τις ελληνικές προτεραιότητες. Σε αυτή τη φάση, η ενεργειακή συνεργασία τόσο με την πόντιση καλωδίου ηλεκτρικής ενέργειας όσο και την πιθανή κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου που θα διέρχεται από την οριοθετημένη ΑΟΖ των δύο χωρών έχει κεντρική σημασία.<div><br /></div><div><a href="https://www.tovima.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το Ισραήλ μήλον της έριδος για Αθήνα και Αγκυρα.

Η συνάντηση Χέρτζογκ – Ερντογάν, η προσπάθεια της Τουρκίας να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερντογάν: Πάει καλά με ΗΠΑ για F-16, ΔΕΝ εγκαταλείπει Ρωσία, ούτε Ουκρανία!

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/11/CAVUSOGLU-ERDOGAN-ROME-G20-US-790x400.jpg" width="764" /><br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε πως οι συνομιλίες της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες για τον εκσυγχρονισμό των μαχητικών F-16 προχωρούν καλά, μετέδωσαν σήμερα το δίκτυο HaberTurk και άλλα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Ο Ερντογάν φέρεται να δήλωσε σε δημοσιογράφους επί του αεροπλάνου με το οποίο επέστρεφε από ταξίδι του στην Αφρική πως η κρίση ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία κατέδειξε την αναγκαιότητα της αγοράς των ρωσικών αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων S-400, με δεδομένους τους κινδύνους για την ασφάλεια στην περιοχή.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ακόμη στους δημοσιογράφους πως η Τουρκία δεν θα μπορούσε να εγκαταλείψει τις σχέσεις της με τη Ρωσία ή την Ουκρανία και επέκρινε τις δυτικές διπλωματικές προσπάθειες με τη Μόσχα λέγοντας ότι ελάχιστα επιτεύχθηκαν απ’ αυτές. Ο Ερντογάν επανέλαβε την προσφορά του να μεσολαβήσει ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία και δήλωσε πως η Τουρκία, μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ που έχει καλές σχέσεις και με τις δύο χώρες, θα κάνει βήματα που δεν θα βλάψουν τις διμερείς σχέσεις της.<br /><br />«Δεν είναι δυνατό για εμάς να εγκαταλείψουμε τη μία ή την άλλη χώρα», φέρεται να δήλωσε σύμφωνα με το τηλεοπτικό δίκτυο NTV και άλλα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. «Ο στόχος μας είναι να κάνουμε ένα τέτοιο βήμα ώστε, Θεού θέλοντος, να το ξεδιαλύνουμε αυτό χωρίς να εγκαταλείψουμε καμιά από τις δύο». Ο ίδιος κάλεσε την Ουκρανία και τη Ρωσία να επαναλάβουν τις διαπραγματεύσεις και δήλωσε πως το ΝΑΤΟ είναι ανάγκη να «καθορίσει τη στάση του» μετά τη σημερινή σύνοδο κορυφής.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε επίσης, σύμφωνα πάντα με το NTV και άλλα μέσα ενημέρωσης, πως η Τουρκία θα μπορούσε να ανοίξει τα σύνορά της με την Αρμενία και να αποκαταστήσει, έπειτα από χρόνια, διπλωματικές σχέσεις μαζί της, αν το Γερεβάν δεσμευτεί σε μια διαρκή διαδικασία εξομάλυνσης μεταξύ των χωρών τους. Τον περασμένο μήνα, η Τουρκία και η Αρμενία διεξήγαγαν συνομιλίες στη Μόσχα, τις πρώτες εδώ και πάνω από μια δεκαετία, τις οποίες χαιρέτισαν αμφότερες ως «θετικές και εποικοδομητικές», δημιουργώντας ελπίδες ότι μπορεί να εγκαθιδρύσουν μεταξύ τους διπλωματικές σχέσεις και να ανοίξουν και πάλι τα μεταξύ τους χερσαία σύνορα που παραμένουν κλειστά από το 1993.<br /><br />“Ένας δεύτερος γύρος συνομιλιών θα πραγματοποιηθεί στη Βιέννη αύριο, Πέμπτη. «Γνωρίζουμε πως η Αρμενία έχει μερικές συγκεκριμένες προσδοκίες, όπως το άνοιγμα των συνόρων και την εγκαθίδρυση διπλωματικών σχέσεων. Αν η Αρμενία μπορεί να δεσμευτεί ότι θα συνεχίσει τη διαδικασία που άρχισε με τους ειδικούς απεσταλμένους, δεν πρόκειται να υπάρξουν για εμάς κλειστές πόρτες που θα παραμείνουν κλειστές», δήλωσε ο Ερντογάν προς τους δημοσιογράφους.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ερντογάν: Πάει καλά με ΗΠΑ για F-16, ΔΕΝ εγκαταλείπει Ρωσία, ούτε Ουκρανία!

Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε πως οι συνομιλίες της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες για τον εκσυγχρονισμό των μαχητικών F-16 π...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί δεν άλλαξε σε τίποτα η στάση του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/02/RUSSIAN-TROOPS-UKRAINE-1-790x400.jpg" width="735" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα*</b><br />Πρώτη είδηση στα δελτία “παίζει” και δικαίως, η αναφορά του Ρώσου προέδρου, Βλαντίμιρ Πούτιν, περί ετοιμότητας να αναζητήσει διπλωματικές λύσεις στην κρίση της Ουκρανίας. Κεντρικό επιχείρημα της ανάλυσης που ακολουθεί, είναι ότι η στάση του Ρώσου προέδρου και της χώρας του δεν έχει αλλάξει καθόλου, καθώς οι στόχοι και τα μέσα προς επίτευξή τους από την πλευρά της Ρωσίας, παραμένουν τα ίδια.<br /><br />Ο Ρώσος ηγέτης έκανε λοιπόν λόγο ότι είναι διατεθειμένος να βρει “διπλωματικές λύσεις” με τις χώρες της Δύσης με στόχο την αποκλιμάκωση της κρίσης, προσθέτοντας όμως ότι η ασφάλεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι αδιαπραγμάτευτη: <i>“Η χώρα μας είναι πάντα ανοικτή στον άμεσο και ειλικρινή διάλογο για την εξεύρεση διπλωματικών λύσεων στα πιο περίπλοκα προβλήματα. Ωστόσο τα συμφέροντά μας και η ασφάλεια των πολιτών μας είναι για εμάς αδιαπραγμάτευτα”.</i> Αυτό είναι το περιεχόμενο του τηλεοπτικού διαγγέλματος με αφορμή την ημέρα του Υπερασπιστή της Πατρίδας, σύμφωνα με τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία.<br /><br />Ο Πούτιν προχώρησε επισημαίνοντας ότι η Ρωσία απειλείται από τη “χαλάρωση του συστήματος ελέγχου εξοπλισμών”, καθώς επίσης και “τις στρατιωτικές δραστηριότητες του ΝΑΤΟ». Σύμφωνα με τον Ρώσο πρόεδρο, οι ανησυχίες της χώρας του παραμένουν χωρίς απάντηση από την πλευρά της Δύσης. Γι’ αυτό, όπως ανέφερε, θα συνεχιστεί η προσπάθεια ενίσχυσης των Κλάδων των ενόπλων δυνάμεων της χώρας του, με έμφαση στα “πολυηχητικά” (hypersonic) όπλα, την τεχνητή νοημοσύνη (AI: Artificial Intelligence), κι οτιδήποτε συμβαδίζει με την ψηφιακή επανάσταση.<br /><br />Κι όμως, τίποτα δεν έχει αλλάξει…<div><br />Το κεντρικό ερώτημα είναι εάν η ετοιμότητα να εμπλακεί η Ρωσία σε διαπραγματεύσεις για τη διπλωματική επίλυση της κρίσης, κομίζει κάποιο καινούργιο δεδομένο στην εξίσωση ασφαλείας της περιοχής. Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι. Δεν θα πρέπει να λησμονεί κανείς, ότι η στρατιωτική ισχύς είναι ένα “εργαλείο” για την επίτευξη πολιτικών στόχων. Σύμφωνα με τους κορυφαίους θεωρητικούς της στρατηγικής, ιδανικό είναι η επίτευξη των στόχων μόνο με την επίδειξη της στρατιωτικής ισχύος. Χωρίς δηλαδή να χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί. Μόνο μέσω του μηνύματος που διαβιβάζει μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη για τη δυνατότητα επιβολής της θέλησής της.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Στο μέτρο που η στρατιωτική ισχύς είναι το μέσο επίτευξης πολιτικών στόχων, η κάθετη κλιμάκωση στην περιοχή είχε αυτόν ως βασικό στόχο. Η δικαιολογία που προβάλει η Μόσχα για την επιθετική στάση της και την αναγνώριση των “Λαϊκών Δημοκρατιών” Λουγκάνσκ και Ντονέτσκ, είναι η αδιαφορία της Δύσης να εμπλακεί σε σοβαρή συζήτηση για τα θέματα ασφαλείας. Αυτά τα ζητήματα δεν θα αφορούν μόνο την Ουκρανία, αλλά επί της ουσίας θα αφορούν συνολικότερα την εξεύρεση κοινά αποδεκτών ρυθμίσεων και κανόνων που θα αφορούν το σύνολο της ευρωπαϊκής ασφάλειας.<br /><br />Η ρωσική στρατιωτική μηχανή είναι το πιο πειστικό διαπραγματευτικό χαρτί της Ρωσίας. Διότι είναι αξιόπιστο. Διότι η οικονομική αδυναμία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αποδεικνύει την εξάρτηση της χώρας. Η συνεργασία με χώρες όπως η Κίνα δεν αρκεί και για οικονομικούς και για γεωπολιτικούς λόγους, για να υποκαταστήσει συνολικά τις σχέσεις με τη Δύση. Και η Μόσχα το γνωρίζει. Η χρήση του ενεργειακού όπλου έχει πεπερασμένη ισχύ, διότι και θα πλήξει την αξιοπιστία της Μόσχας ως προμηθευτή και θα οδηγήσει σε επιθετικές ενέργειες αναζήτησης εναλλακτικών επιλογών από την πλευρά της Δύσης. Που αργά ή γρήγορα θα βρει τη λύση, παρά την αναταραχή στο μεσοδιάστημα που ασφαλώς θα την πλήξει.<br /><br />Μια χώρα με ΑΕΠ οριακά μικρότερο της Ιταλίας και τριπλάσιο πληθυσμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το ρωσικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ, δεν μπορεί να αποκαλείται “υπερδύναμη”. Αυτό και μόνο αρκεί για να τεκμηριώσει καθιστά αυταπόδεικτη την προτίμησή της για διπλωματική διέξοδο από την κρίση. Η Ρωσία δεν είναι αυτάρκης σε τρόφιμα και οι ανάγκες της καλύπτονται κυρίως με εισαγωγές, οι οποίες πληρώνονται σε συνάλλαγμα. Εισάγει σχεδόν όλα τα καταναλωτικά προϊόντα που χρειάζεται (μεγαλύτερος εμπορικός της εταίρος είναι η ΕΕ). Έχει αμελητέα βιομηχανική παραγωγή τελικών προϊόντων και η οικονομία της στηρίζεται στις εξαγωγές πρώτων υλών και αμυντικού υλικού.<br /><br />Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι αξιόπιστο να απειλεί με εμπορικό πόλεμο την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Ρώσος πρωθυπουργός Μέντβεντεφ κάλεσε χθες την Ευρώπη να είναι έτοιμη για τον “νέο γενναίο κόσμο” όπου θα πρέπει να αγοράζει φυσικό αέριο έναντι 2.000 ευρώ ανά 1.000 κυβικά μέτρα. Η δήλωση αυτή έγινε σχολιάζοντας την είδηση ότι ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, έδωσε εντολή να παγώσει η πιστοποίηση του NordStream 2. Δεν είναι παράλογο αυτό που λέει. Μπορεί να συμβεί.<br /><br />Όμως τα κέρδη για τη Ρωσία θα είναι βραχυπρόθεσμα, ενώ θα ακριβύνουν και οι εισαγωγές τις οποίες η Ρωσία θα πρέπει να πληρώνει σε ευρώ ή δολάρια. Διότι και το ρωσικό νόμισμα, το ρούβλι, υφίσταται ισχυρούς τριγμούς σε περιόδους γεωπολιτικών αναταραχών και πολύ μεγαλύτερο μέρος του ρωσικού πληθυσμού σε σχέση με τις ευρωπαϊκές χώρες, δεν θα μπορεί να καλύψει τις βασικές του ανάγκες.<br /><br />Η Ρωσία θέλει να πείσει τις ΗΠΑ ότι στρατιωτικά υπάρχει αδιέξοδο…</div><div><br />Σε έναν παγκοσμιοποιημένο πλανήτη όπου το χρηματοπιστωτικό σύστημα ελέγχεται από τη Δύση, βέλτιστο σενάριο για τη ρωσική πλευρά, όσο και να εκπλήσσει ενδεχομένως, είναι η εξεύρεση ενός στρατηγικού modus vivendi Μόσχας-Ουάσιγκτον. Αυτό βέβαια δεν είναι εύκολο. Ο τρόπος επίτευξης αυτού του στόχου περνάει μέσα και από τον στρατιωτικό καταναγκασμό. Μέσω της προσπάθειας να πειστεί ο αντίπαλος για το αδιέξοδο της αντιπαράθεσης ώστε να θεωρήσει ότι έχει να ωφεληθεί περισσότερο από μια στρατηγική συνεννόηση.<br /><br />Από την αρχή της κρίσης στην Ουκρανία, είχε επισημανθεί ότι αφορμή της ρωσικής στρατιωτικής κινητοποίησης ήταν το ότι στην περιοχή διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα εθνικής ασφαλείας για τη Ρωσική Ομοσπονδία. Η Μόσχα πάντα υποστήριζε την ανάγκη δημιουργίας στην Ουκρανία μιας ζώνης ασφαλείας που θα παρεμβάλλεται ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση, καθησυχάζοντας τους φόβους της. Κυρίως όμως, θα διασφάλιζε τη μη ανάπτυξη δυνάμεων της Ατλαντικής Συμμαχίας στα ρωσικά σύνορα.<br /><br />Στο τακτικό επίπεδο, η Ρωσία με τη στάση της “άδειασε” τη γαλλική μεσολαβητική πρωτοβουλία με στόχο την αποκλιμάκωση, προκαλώντας ένταση με μια χώρα η οποία ιστορικά έχει διαφοροποιηθεί από τη “Συμμαχική ορθοδοξία” και προσπαθούσε πάντα να διατηρεί ανεξάρτητες σχέσεις έντιμης συνεννόησης ανάμεσα στο Παρίσι και τη Μόσχα. Η Ρωσία προτιμά και δεν το κρύβει, να συναλλάσσεται διπλωματικά απευθείας με την Ουάσιγκτον. Η ακύρωση όμως της συνάντησης Μπλίνκεν-Λαβρόφ από αμερικανικής πλευράς, έθεσε προϋποθέσεις από την πλευρά των ΗΠΑ για ικανοποίηση της ρωσικής προτίμησης.<br /><br />Υπό αυτό το πρίσμα, οι αναφορές Πούτιν δεν συνιστούν διαφοροποίηση σε σχέση με όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Αποτελούν μέρος της ρωσικής τακτικής. Η ηγεσία της Ρωσίας όμως παραμένει σταθερή στη γραμμή που χάραξε εξ αρχής. Στο πλαίσιο αυτό οι στόχοι παραμένουν πανομοιότυποι. Η Ρωσία κινητοποίησε τις στρατιωτικές δυνάμεις της για να πείσει τη Δύση να ασχοληθεί σοβαρά με τις ανησυχίες της. Το ίδιο πράττει και τώρα. Με τη διαφορά ότι σε αυτή τη συγκυρία, η όποια συζήτηση θα διεξαχθεί με τα στρατεύματα έξω από τους στρατώνες…</div><div><br /></div><div><b><i>*Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA</i></b><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί δεν άλλαξε σε τίποτα η στάση του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία

Του Ζαχαρία Μίχα* Πρώτη είδηση στα δελτία “παίζει” και δικαίως, η αναφορά του Ρώσου προέδρου, Βλαντίμιρ Πούτιν, περί ετοιμότητας να αναζητήσ...

Διαβάστε την συνέχεια