«Ἡ Τουρκία πάντοτε τήρησε τήν ὑπογραφή της!»

<img src="https://i0.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/03/aoz_ellada.jpg?fit=758%2C400&ssl=1" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η ἔννοια «συνεκμετάλλευση» εἰσβάλλει μέ νέα ὁρμή στή δημόσια σφαῖρα.</span></h3>Γράφει ὁ <b>Παναγιώτης Γ. Παῦλος</b><br />Τή στιγμή πού ἡ ἑλληνική κοινή γνώμη ἔχει στραμμένη τήν προσοχή της στά τραγικά τεκταινόμενα στήν Οὐκρανία, πληθαίνουν οἱ σοβαρές ἐνδείξεις λίαν ἀνησυχητικῶν ἐξελίξεων στά ἑλληνοτουρκικά, ἐνῶ ἡ ἔννοια «συνεκμετάλλευση» εἰσβάλλει μέ νέα ὁρμή στή δημόσια σφαῖρα.<br /><br />Τό πάζλ τῶν ἐνδείξεων συμπληρώνεται ὄχι μόνον ἀπό διατυπώσεις τρίτων, ὅπως ἡ σύσταση τοῦ Ἀμερικανοῦ Πρέσβη Πάιατ, στή δημοσιογράφο Ἀλεξία Τασούλη στίς 20/9/2020, ὅτι ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη θά πρέπει νά προβεῖ σέ «συμβιβασμούς» μέ τήν Τουρκία, ἀλλά καί ἀπό τοποθετήσεις καί τῆς ἴδιας τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης· εἴτε διά στόματος ΣΕΑ Ντόκου πού μάλιστα συναντήθηκε πρό ἡμερῶν μέ τόν Ἀμερικανό ὁμόλογό του Σάλλιβαν ὁ ὁποῖος εἶναι αὐτός πού εἶχε σχεδόν προεξαγγείλει τό θερμό ἐπεισόδιο τοῦ καλοκαιριοῦ 2020· εἴτε διά τῆς ἀναφορᾶς τοῦ Πρωθυπουργοῦ σέ «διαφορές» –σέ πληθυντικό ἀριθμό– μέ τή γείτονα, κατά τή συνάντησή του μέ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη μετά τό πέρας τοῦ γεύματός του μέ τόν Τοῦρκο Πρόεδρο· ἤ ἀκόμη καί διά τῆς ἐν γένει ἀναφορᾶς σέ «θετική ἀτζέντα», ἡ ὁποία ἀσφαλῶς περιλαμβάνει καί ζήτημα προσδιορισμοῦ «θαλασσίων ζωνῶν» (ἔχω ἤδη ἀναφερθεῖ στήν ἐξακολουθούμενη, δυστυχῶς, διγλωσσία τῆς κυβέρνησης, μέ τό Μέγαρο Μαξίμου νά μιλᾶ γιά θαλάσσιες ζῶνες ἐν γένει ἐνῶ τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν γιά ὁριοθέτηση ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπίδας μόνον, βλ. «Ἐστία», 8/2/2021, σελ. 3)<br /><br />Ἐπί πλέον, μόλις τό περασμένο Σάββατο, ἡ «Ἐστία» ἔδειξε συγκεκριμένα πώς ὁ κίνδυνος συνεκμετάλλευσης προκαλεῖται πρωτίστως –καί δυστυχῶς– ἀπό τήν ἑλληνική πλευρά! («Εστία», 19/3/2022, σελ. 1). Ἐνῶ σέ ἐξαιρετικῆς βαρύτητας ὑπαινιγμό στή δημόσια τηλεόραση, ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν ὑπονόησε ἐνδεχόμενο ἐξελίξεων τέτοιας ἔκτασης πού θά ἀπαιτοῦσαν συνταγματικά ἀνανέωση λαϊκῆς ἐντολῆς, αὐξάνοντας τήν ἀδρεναλίνη πού τό ἔκτακτο ταξίδι–ἀστραπή στή Νέα Ὑόρκη καί ἡ συνάντησή του μέ τόν ΓΓ τοῦ ΟΗΕ στό τέλος τῆς περασμένης ἐβδομάδας, ἔχει ἤδη τροφοδοτήσει (βλ. «Ἐστία», 21/3/2022, σελ. 1).<br /><br />Εἶναι προφανές ὅτι ἡ ἀστάθεια καί ἡ μεταβλητότητα πού διέπει πλέον τή διεθνῆ ἐνεργειακή σκηνή, ὠθεῖ τούς μεγάλους παίκτες νά πιέζουν ἀκόμη ἐντονότερα τήν Ἑλλάδα γιά διευθέτηση–πακέτο ὅλων τῶν ζητημάτων πού ἀξιώνει ἡ Τουρκία, μέ σκοπό τήν «παγίωση τῆς ἀσφάλειας καί τῆς εὐημερίας» στή στρατηγική περιοχή τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου. Προκρίνεται δέ πρός τοῦτο ἀπό κάποιους ὡς εὔλογο καί λυσιτελές –ὅσο κι ἄν τραγικό συνάμα καί καταστροφικό γιά κάποιους ἄλλους– ἡ κυβέρνηση τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη νά συρθεῖ σέ νέες Πρέσπες, αὐτή τή φορά, Πρέσπες Αἰγαίου.<br /><br />Σχεδόν ἕνα μῆνα πρίν, στίς 16 Φεβρουαρίου 2022, κατά τήν ἐπίσκεψή του στή Νορβηγία, ὁ Ἕλληνας ΥΠΕΞ ἔδωσε διάλεξη γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας στήν Ἀνατολική Μεσόγειο, προσκεκλημένος τοῦ Νορβηγικοῦ Ἰνστιτούτου Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς (NUPI). Λίγα μόλις λεπτά ἀφοῦ εἶχε προηγηθεῖ ἡ κατά παραγγελία τῆς Ἄγκυρας προκλητική παρέμβαση τοῦ Τούρκου Πρέσβη στό Ὄσλο, μέ τή γνωστή συνέχεια τῆς ἀποστομωτικῆς ἀπάντησης τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικών, καί διαισθανόμενος τήν κατεύθυνση λίαν ἐπώδυνων, ἱστορικοῦ χαρακτῆρα, συμβιβασμῶν στήν ὁποία σύρεται ἀπό κάποιους ἡ Ἑλλάδα, ὑπέβαλα στόν Νίκο Δένδια τό ἀκόλουθο ἐρώτημα μέ τό ἐξῆς περιεχόμενο:<br /><br />«Ὑποθέστε, κύριε Ὑπουργέ, ὅτι συμφωνοῦμε μέ τήν Τουρκία στόν προσδιορισμό θαλασσίων ζωνῶν ΑΟΖ καί ὑφαλοκρηπίδας, μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο, εἴτε μέσῳ Διεθνοῦς Δικαστηρίου, εἴτε μέ ἀπευθείας συμφωνία. Θά αἰσθανόσασταν ἄνετα μετά ἀπό μιά τέτοια συμφωνία ἤ θά ἀνησυχούσατε, δεδομένου ὅτι τά προβλήματα μεταξύ τῶν δύο χωρῶν ὀφείλονται στόν τουρκικό ἀναθεωρητισμό, ὁ ὁποῖος ὑπερέχει καί ἀκυρώνει κάθε ἔννοια ἐνυπόγραφης συμφωνίας; Μετά τό 1922 εἴχαμε, παραδείγματος χάριν, τή Λωζάννη καί μετά τή Συνθήκη τῆς Λωζάννης εἴχαμε τήν καταστροφή τῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας στήν Κωνσταντινούπολη, τῆς ὁποίας ἡ προστασία ὑποτίθεται ὅτι προβλεπόταν ἀπό τή Συνθήκη. Ἄρα, σέ τί βαθμό μιά ἔστω καί ἔγγραφη συμφωνία μέ τήν Τουρκία θά διασφάλιζε γιά τήν Ἑλλάδα ὅτι ἡ γείτων χώρα θά τηρήσει τά συμφωνηθέντα, τήν ἑπομένη τῆς ὑπογραφῆς της;»<br /><br />Μολονότι ὁ Ὑπουργός ἀντιλήφθηκε πλήρως τήν οὐσία τοῦ ἐρωτήματος, ἀπήντησε μέ τόν τρόπο πού μποροῦσε νά ἀπαντήσει στή συγκεκριμένη περίσταση, ἀφ᾽ ἑνός τονίζοντας κατηγορηματικά ὅτι ἡ διαφορά τῆς Ἑλλάδας μέ τήν Τουρκία εἶναι μιά καί μόνον, καί ἀφορᾶ στόν προσδιορισμό ὑφαλοκρηπίδας καί ΑΟΖ, κι ἀφ᾽ ἑτέρου ἐκφράζοντας τήν αἰσιόδοξη πεποίθηση ὅτι τυχόν ἐπίλυση αὐτῆς τῆς διαφορᾶς θά παρεῖχε νέα δυναμική στίς ἑλληνοτουρκικές σχέσεις.<br /><br />Κι ἐδῶ τίθεται πλέον τό ἐρώτημα στό ὁποῖο τόσο ὁ Πρωθυπουργός, ὅσο καί ὁ Σύμβουλος τῆς Ἐθνικῆς Ἀσφάλειας ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν καλοῦνται νά ἀπαντήσουν, ἐνώπιον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ:<br /><br />Ἀκόμη κι ἄν, ἐμφορούμενος ἀπό τίς καλύτερες δυνατές προθέσεις ἔναντι τῆς Τουρκίας, προσβλέπει κανείς σέ μιά «συμφωνία κυρίων» –ὅπως ἀποκαλοῦν κάποιοι τήν ἀπώλεια ἐθνικῆς κυριαρχίας καί κυριαρχικῶν δικαιωμάτων– ἐπί ποιᾶς λογικῆς, ἀντικειμενικῶν δεδομένων καί ἱστορικῶν βάσεων ἐδράζεται ἡ πεποίθηση ὅτι τυχόν ὀλέθρια θυσία τῆς Ἑλλάδας θά ἀποβεῖ πρός ὄφελός της καί θά εἶναι ὑπέρ τῆς ἀσφάλειας καί τῆς εὐημερίας στήν περιοχή, ὅταν τά τελευταῖα 100 χρόνια ἡ Τουρκία: 1) ἔχει πυρπολήσει καί ἐξολοθρεύσει ἐκατομμύρια ψυχές τρισχιλιετοῦς Ἑλληνισμοῦ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου, 2) ἔχει ἐξαφανίσει τόν δισχιλιετῆ Ἑλληνισμό τῆς Κωνσταντινούπολης, 3) ἔχει εἰσβάλει καί κατέχει παράνομα τό 40% σχεδόν τῆς Κύπρου, 4) μεθοδεύει τήν αὐτονόμηση τῆς Θράκης μέ τόν ἐκτουρκισμό τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας, 5) ἐπιδιώκει συστηματικά τή συρρίκνωση τῆς Ἑλλάδας στόν 25ο Μεσημβρινό καί τόν ποταμό Νέστο, 6) ἐποφθαλμιᾶ καί ὑποσκάπτει τήν ἐθνική ἀσφάλεια τῆς Ἑλλάδας ἐργαλειοποιώντας τούς λαθρομετανάστες, καί, τέλος, 7) ἀντιμετωπίζει κατ᾽ οὐσίαν τήν Ἑλλάδα ὄχι ὡς χώρα, ἀλλά ὡς νεο–οθωμανικό χῶρο;<br /><br />Εἰλικρινά ἀναρωτιόμαστε, καί ἀπευθύνουμε τό ἐρώτημα, πρωτίστως πρός τήν κυβέρνηση, καί δευτερευόντως καί ρητορικῶς πρός τούς συμμάχους ἑταίρους τῆς Ἑλλάδας διά τῶν ἐκπροσώπων Πρέσβεων: τί εἴδους παντοδύναμη συμφωνία εἶναι αὐτή πού θά μποροῦσε νά θεραπεύσει ὅλα τά ἀνωτέρω, καί πῶς μιά τέτοια συμφωνία θά περιόριζε τίς ἀναθεωρητικές νεο–οθωμανικές ὀρέξεις τῆς γείτονος;<br /><br />Ἐκτός, βέβαια, κι ἄν ἐμφοροῦνται καί οἱ ἴδιοι ἀπό τήν πεποίθηση τήν ὁποία μοῦ ἐκμυστηρευόταν πρό ἐβδομάδων διπλωμάτης ἰσχυρῆς χώρας, ὁ ὁποῖος διετέλεσε καί Πρέσβης στήν Ἀθήνα: «Ἡ Τουρκία πάντοτε τήρησε τήν ὑπογραφή της»!<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Ἡ Τουρκία πάντοτε τήρησε τήν ὑπογραφή της!»

Η ἔννοια «συνεκμετάλλευση» εἰσβάλλει μέ νέα ὁρμή στή δημόσια σφαῖρα. Γράφει ὁ Παναγιώτης Γ. Παῦλος Τή στιγμή πού ἡ ἑλληνική κοινή γνώμη ἔχει...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιταλός αναλυτής: Μισή καταστροφή για την Τουρκία η επικράτηση της Ρωσίας στον βόρειο Εύξεινο Πόντο

<a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/ukraine-turkey-1.jpg"><img height="313" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2022/03/ukraine-turkey-1-1024x501.jpg" width="756" /></a><br /><br />Οι επιπτώσεις στην Τουρκία από την πιθανή επικράτηση της Ρωσίας στις βόρειες ακτές του Εύξεινου Πόντου προκαλούν βαθιά ανησυχία στην Αγκυρα, η οποία έστω και εν μέρει έχει λόγο στην περιοχή.<br /><br />Η πιθανότητα να επικρατήσει η Ρωσία στις βόρειες ακτές του Εύξεινου Πόντου μετά το τέλος του πολέμου με την Ουκρανία θα είναι μισή καταστροφή για την Τουρκία, εκτιμά ιταλός αναλυτής.<div><br />Η Τουρκία έχει λόγο στην περιοχή<br /><br />«Υπάρχει πιθανότητα η Ρωσία να κυριαρχήσει στις βόρειες ακτές του Εύξεινου Πόντου και να διευρύνει εκεί την κυριαρχία της. Ο Εύξεινος Πόντος είναι μία περιοχή στην οποία έστω και εν μέρει η Τουρκία έχει λόγο» σημειώνει ο ιταλός αναλυτής Ντανιέλε Σαντόρο, στη διάρκεια εκπομπής στην ιταλική τηλεόραση.<br /><br />«Εκτός από τον Καύκασο, εδώ είναι η βασική περιοχή της αντίθεσης και των συγκρούσεων επί τέσσερις αιώνες ανάμεσα σε Τουρκία και Ρωσία» προσθέτει.<br /><br />Και τονίζει πως «Αν η Ρωσία κλείσει την πρόσβαση στη θάλασσα για την Ουκρανία και πετύχει να κυριαρχήσει στις βόρειες ακτές του Εύξεινου Πόντου, αυτό θα είναι σίγουρα μισή καταστροφή για την Τουρκία».<br /><br />Ο ιταλός αναλυτής εξηγεί ότι «Η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι κάτι που μπορεί να προκαλέσει αποτελέσματα τα οποία επηρεάζουν άμεσα τα εθνικά συμφέροντα και την ασφάλεια της Τουρκίας. Μην ξεχνάτε πως η Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει πολύ βαθιά σχέση με την Ουκρανία ενώ είναι επωφελές να θυμηθούμε ότι τα τρίτης γενιάς τουρκικά drone χρησιμοποιούν κινητήρα ουκρανικής κατασκευής».</div><div><br />«Πολύ βαθιά ανησυχία»<br /><br />Στην πραγματικότητα, η Τουρκία είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που δεν έχει εφαρμόσει κυρώσεις κατά της Ρωσίας και διατηρεί ανοιχτό τον εναέριο χώρο της για τους Ρώσους, αναφέρει ο Ντανιέλε Σαντόρο.<br /><br />Η ισορροπημένη στάση που συνεχίζει να κρατά η Τουρκία της επιτρέπει να διατηρεί την εμπιστοσύνη των Ουκρανών. Ταυτόχρονα, διατηρεί τις επαφές με το Κρεμλίνο, κάτι που είναι προς όφελος και των ΗΠΑ αλλά και αρκετών ευρωπαϊκών χωρών, λέει ο ίδιος.<br /><br />Και επισημαίνει ότι, ωστόσο, σίγουρα στην Αγκυρα υπάρχει πολύ βαθιά ανησυχία. Διότι είναι ξεκάθαρο πως σε περίπτωση που ο Εύξεινος Πόντος καταστεί ρωσική λίμνη αυτό θα αυξήσει τη ρωσική πίεση για τα στενά. Στον Εύξεινο Πόντο, η μόνη έξοδος της Ρωσίας είναι τα στενά της Κωνσταντινούπολης και του Τσανάκαλε.<br /><br />Η Τουρκία αποφάσισε να κλείσει τα στενά για όλα τα πολεμικά πλοία συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Ρωσίας. Είναι ξεκάθαρο πως, όπως συνέβαινε στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, η Ρωσία θα καταστεί στον Εύξεινο Πόντο μία κυρίαρχη δύναμη. Η συνεχιζόμενη επί τουλάχιστον τέσσερις αιώνες σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας για τα στενά θα αυξηθεί πολύ, καταλήγει ο ιταλός αναλυτής.<br /><br /></div><div><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ιταλός αναλυτής: Μισή καταστροφή για την Τουρκία η επικράτηση της Ρωσίας στον βόρειο Εύξεινο Πόντο

Οι επιπτώσεις στην Τουρκία από την πιθανή επικράτηση της Ρωσίας στις βόρειες ακτές του Εύξεινου Πόντου προκαλούν βαθιά ανησυχία στην Αγκυρα,...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ανίσχυροι Ουκρανοί μοιάζουν… επικοινωνιακή υπερδύναμη με τη βοήθεια των δυτικών τους συμμάχων.

<h3 style="text-align: left;"><a href="https://images.thequint.com/thequint%2F2022-02%2F76d80dbc-0047-432e-8db9-043c377a9d7d%2Fthequint_2022_02_e80df421_0bb2_4d37_acd1_cac879335bb9_thequint_2022_02_4b7134f4_4535_4790_b238_fe880.jpeg?rect=0%2C0%2C1200%2C630&w=1200&auto=format%2Ccompress&ogImage=true"><img border="0" height="352" src="https://images.thequint.com/thequint%2F2022-02%2F76d80dbc-0047-432e-8db9-043c377a9d7d%2Fthequint_2022_02_e80df421_0bb2_4d37_acd1_cac879335bb9_thequint_2022_02_4b7134f4_4535_4790_b238_fe880.jpeg?rect=0%2C0%2C1200%2C630&w=1200&auto=format%2Ccompress&ogImage=true" width="721" /></a><span style="font-weight: normal;">Το “ταμπού” των μη συμβατικών οπλοστασίων… και η “ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ” στην επικοινωνία.</span></h3>Του<b> Ζαχαρία Μίχα</b><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία συμπληρώνει ένα μήνα. Οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν οδηγήσει μέχρι τώρα σε ένα κοινά αποδεκτό σχέδιο ειρήνευσης, με αποτέλεσμα στο πεδίο να παρατηρείται αύξηση του επιπέδου της στρατιωτικής βίας, γεγονός που δυσκολεύει περαιτέρω την επίτευξη συμφωνίας. Παράλληλα, επιβεβαιώνεται κάθε μέρα που περνά, το ρητό ότι πρώτο θύμα σε κάθε πολεμική αναμέτρηση είναι η αλήθεια…<br /><br />Στο μέτωπο της Ουκρανίας, η αβεβαιότητα κρατά ζωντανά τα σενάρια σοβαρής κλιμάκωσης. Τί θα συνέβαινε, επί παραδείγματι, εάν σημειωνόταν ένα –εντός ή εκτός εισαγωγικών– ατύχημα σε ένα από τα πυρηνικά εργοστάσια; Θα μπορούσε να είναι σκόπιμη ρωσική ενέργεια για να αποθαρρύνει σκέψεις εμπλοκής δυτικών δυνάμεων; Ήδη ο πρόεδρος Μπάιντεν ανέφερε π.χ. ότι υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι ο Πούτιν εξετάζει τη χρήση χημικών όπλων και προειδοποίησε ότι αυτό δεν θα έμενε αναπάντητο.<br /><br />Πιθανή χρήση μη συμβατικών όπλων θα κατεδάφιζε θεαματικά άλλο ένα «πολεμικό ταμπού» που ο Δυτικός Κόσμος θεωρούσε σχεδόν δεδομένο. Σε μια διαδικασία επανακαθορισμού των ισορροπιών, όμως, ενέργειες που θεωρούνταν αδιανόητες, αρχίζουν να αποκτούν «στρατηγικό νόημα» και απασχολούν, ρητορικά προς το παρόν, τις ηγεσίες. Υπάρχει ο φόβος ότι στη διαδικασία κλιμάκωσης πολλά που θεωρούνται παράλογα από ηθικής απόψεως, αποκτούν τη δική τους διεστραμμένη «παράλογη λογική».<br /><br />ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ<br />Ένα άλλο χαρακτηριστικό της σύγκρουσης είναι η διαρκής κλιμάκωση του επικοινωνιακού πολέμου. Η Μόσχα έχει οργανωθεί καλύτερα από τα αρχικά στάδια και επιχειρεί να διαψεύσει τεκμηριωμένα τον ισχυρισμό που προβάλλεται στη Δύση ότι οι Ρώσοι βομβαρδίζουν «πολιτικούς στόχους». Ο ισχυρισμός έχει σκοπό να ενισχύσει τη φιλολογία περί διάπραξης εγκλημάτων πολέμου. Η Μόσχα αξιοποίησε βίντεο που έδειχνε ότι οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις χρησιμοποιούσαν εμπορικό κέντρο και το δημοσιοποίησε για να αιτιολογήσει την εξουδετέρωση του στόχου…<br /><br />Το περιστατικό αυτό θύμισε έντονα σκηνές από τις συγκρούσεις των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας με τους Παλαιστίνιους της Χαμάς. Οι ισλαμιστές μαχητές της οργάνωσης έβρισκαν καταφύγιο σε σχολεία, τζαμιά και άλλα σημεία, γνωρίζοντας ότι ενδεχόμενη επιχείρηση εξουδετέρωσης θα συνεπαγόταν βαρύ επικοινωνιακό κόστος για τους Ισραηλινούς. Με τον τρόπο αυτό επιχειρούσαν να επαυξήσουν τη βιωσιμότητα των δυνάμεών τους, αφήνοντας σκοπίμως, για λόγους αποτροπής, αμάχους να κυκλοφορούν πέριξ ή και υπεράνω των σημείων όταν επρόκειτο για υπόγειες εγκαταστάσεις.<br /><br />Οι Ρώσοι γνωρίζουν ότι αντιμετωπίζουν, επικοινωνιακά, αρνητική προδιάθεση από την πλευρά του δυτικού ακροατηρίου. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι αντιλαμβάνονται την ανάγκη να αντιμετωπίσουν τη δυτική επιχείρηση που έχει σκοπό να αυξήσει το πολιτικό κόστος της Ρωσίας για την εισβολή. Οι επιχειρήσεις πληροφοριακού πολέμου είναι ενσωματωμένες στις σύγχρονες πολεμικές επιχειρήσεις, συνεπεία της πολλαπλότητας των μέσων ταχύτατης διασποράς αληθών ή ψευδών ειδήσεων.<br /><br />Τις τελευταίες ημέρες είναι εξόφθαλμη η απευθείας επικοινωνιακή υποστήριξη του προέδρου Ζελένσκι από τις δυτικές χώρες. Βίντεο τα οποία δημοσιοποιεί μέσω των λογαριασμών του στα κοινωνικά δίκτυα αποκαλύπτουν πολύ υψηλό επίπεδο επικοινωνιακής και τεχνικής εξειδίκευσης. Συνεπώς, στο μέτωπο της Ουκρανίας, στην παρούσα συγκυρία, μεσουρανούν οι εικόνες που προσπαθούν να κατασκευάσουν οι εμπόλεμοι για να προωθήσουν το επικοινωνιακό τους αφήγημα. Στην ουσία, στο επικοινωνιακό επίπεδο παρατηρείται μια ιδιότυπη αντιστροφή των ρόλων! Οι ανίσχυροι Ουκρανοί μοιάζουν… επικοινωνιακή υπερδύναμη με τη βοήθεια των δυτικών τους συμμάχων, προεξαρχόντων των Αμερικανών.<br /><br />Στόχος είναι να μεγιστοποιήσουν την πίεση στους Ρώσους, οι οποίοι τις τελευταίες μέρες έχουν καταφέρει να αντισταθούν στοιχειωδώς σημειώνοντας κάποιες επιτυχίες. Ωραίες είναι αυτές οι παρατηρήσεις, αρκεί η πίεση που ασκείται να μην οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, με την εμπλοκή μη συμβατικών οπλοστασίων.<br /><br />Το ότι ο κίνδυνος να ανακύψει πρόβλημα μέσω της λανθασμένης ή διαστρεβλωμένης ανάγνωσης των προθέσεων εκατέρωθεν είναι υπαρκτός, αποδεικνύεται από την ανάγκη που ένιωσε το Κρεμλίνο, να προβεί σε διευκρινίσεις πριν λίγες ώρες. Διά του εκπροσώπου του, Ντμίτρι Πεσκόφ, ξεκαθάρισε ότι το πυρηνικό οπλοστάσιο της χώρας θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά και μόνο εάν απειληθεί αυτή καθαυτή η ύπαρξη της Ρωσικής Ομοσπονδίας…<br /><br /><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι ανίσχυροι Ουκρανοί μοιάζουν… επικοινωνιακή υπερδύναμη με τη βοήθεια των δυτικών τους συμμάχων.

Το “ταμπού” των μη συμβατικών οπλοστασίων… και η “ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ” στην επικοινωνία. Του Ζαχαρία Μίχα Ο πόλεμος στην Ουκρανία συμπληρών...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία πάντα στο ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου και εμείς εξακολουθητικά πάντα στο ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου!

<img height="378" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220322054247_ERDOGAN-AKP-KOMMA-TURKEY04-1024x604.jpg" width="714" /><br /><br /><b>Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστής</b><div>Το καλό κλίμα της συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν δεν είχε δυστυχώς ανάλογη συνέχεια. Το χαλαρό κλίμα, το γεύμα χωρίς γραβάτες, δεν κράτησε, όπως αναμενόταν άλλωστε, για πολύ.<br /><br />Από την επομένη κιόλας μέρα ο Ρετζέπ Ταϊγίπ Έρντογαν επανήλθε στη γνωστή ρητορική του περί γαλάζιας πατρίδας, εμμένοντας στην αποστρατικοποίηση των νησιών μας.<br />Τη σφαγή στην Κύπρο (με όπλα αμερικανικά για να μην ξεχνιόμαστε), την αποκάλεσε ξανά «ειρηνευτική επιχείρηση»! Και φυσικά το Μπαράζ παραβιάσεων του εθνικού εναερίου χώρου μας σε όλο το εύρος του Αιγαίου από τουρκικά αεροσκάφη συνεχίζεται αμείωτο.<br /><br />Από την άλλη, την ώρα που εμείς πήραμε ξεκάθαρη θέση κατά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η Τουρκία επιμένει στη στάση των ίσων αποστάσεων, τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία ότι θέλει να διατηρήσει καλές σχέσεις και με τις δύο χώρες! Ο Ερντογάν λέει μονότονα ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. «Πρέπει να διατηρήσουμε τη φιλία μας τόσο με τον κ. Ζελένσκι όσο και με τον κ. Πούτιν», είπε!<br /><br />Ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών μάλιστα δήλωσε ότι η χώρα του θέλει η Τουρκία να είναι μεταξύ των χωρών που θα προσφέρουν εγγυήσεις ασφαλείας στην Ουκρανία, στο πλαίσιο οποιασδήποτε συμφωνίας με τη Μόσχα για τον τερματισμό του πολέμου. Κι εμείς εντελώς αψυχολόγητα, εκτός από την καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία (ορθή απόφαση δίχως άλλο) στείλαμε και πολεμικό υλικό (μέγα λάθος ασφαλώς). Κι έτσι μπήκαμε στο μαύρο κατάλογο του Βλαντιμίρ Πούτιν!<br /><br />Η Τουρκία έχει δηλώσει ότι υποστηρίζει την Ουκρανία, μετά τη ρωσική εισβολή, καλώντας τη Μόσχα να σεβαστεί την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Έχει προμηθεύσει επίσης στην Ουκρανία τουρκικής κατασκευής μη επανδρωμένα αεροσκάφη.<br /><br />Παράλληλα, η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, έχει αναπτύξει στενούς πολιτικούς και στρατιωτικούς δεσμούς με τη Ρωσία εδώ κα αρκετά χρόνια, συνεργαζόμενη μαζί της στη Συρία και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ στον Καύκασο. Διαφώνησε ωστόσο με την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και τήρησε διαφορετική στάση στον πόλεμο της Λιβύης.<br /><br />Οι τούρκοι μπορούν να αλλάζουν αφηγήματα, φιλίες, έχθρες, συμμαχίες, μπορούν να αλλάζουν τα πάντα προκειμένου να πετύχουν αυτό που θέλουν, χωρίς να λογοδοτούν για την ανακολουθία τους. Σε αντίθεση με την Αθήνα που επιμένει σταθερά να δηλώνει πως εμείς «ανήκουμε στη Δύση», έστω κι αν η Δύση κυριολεκτικά μας συνέτριψε!<br /><br />Το ίδιο μπορεί να πει κανείς για την αναθέρμανση των σχέσεων της Άγκυρας με το Τελ Αβίβ. Θα εγκαταλείψει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και την Χαμάς ο τούρκος πρόεδρος; Ή θα εξακολουθήσει να κοροϊδεύει τους πάντες, χωρίς κόστος; Και πιο αντίτιμο θα ζητήσει ο Ερντογάν για τις υπηρεσίες του άραγε; Η Τουρκία για την πιο ασήμαντη «προσφορά» της ζητά πάντα «μπαξίσι» από τη Δύση. Ποιό θα είναι άραγε το «μπαξίσι» που θα ζητήσει στην παρούσα περίπτωση;<br /><br />Κι εμείς… η Ελλάδα, η Κύπρος, ο ελληνισμός τί κάνουμε για να προλάβουμε τα χειρότερα; Η Ελλάδα δυστυχώς για άλλη μια φορά παραμένει απούσα στα μεγάλα διεθνή ζητήματα. Σε αντίθεση με την κατοχική Τουρκία που ντύθηκε το μανδύα του ειρηνευτή! Η Τουρκία πάντα στο ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου και εμείς εξακολουθητικά πάντα στο ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου!<br /><br />Ο πόλεμος πιθανότατα θα οδηγηθεί σε ένα τραγικό τέλος. Το δικαίωμα ανεξάρτητης-αδέσμευτης επιλογής της Ουκρανίας μετά την Ρωσική εισβολή θα είναι πλέον όνειρο θερινής νυκτός. Τώρα το ξέρει πολύ καλά ο Ζελένσκι. Η χώρα του δυστυχώς μετατράπηκε σε ερείπια. Κι αυτοί που του έταζαν ένταξη στο ΝΑΤΟ εξαφανίστηκαν!<br /><br />Για να μην πάθουμε και εμείς μελλοντικά τα ίδια και χειρότερα, πρέπει να πάρουμε τα σωστά μηνύματα και μαθήματα από αυτόν τον πόλεμο, καθώς τώρα γνωρίζουμε ότι θα είμαστε μόνοι όταν χρειασθεί, που μακάρι να μην χρειασθεί.<br /><br />Και σίγουρα ο κόσμος όλος, όποια κι αν είναι η έκβαση του πολέμου, δεν θα είναι ο ίδιος. Ούτε η εικόνα του ΝΑΤΟ θα είναι ίδια. Το ΝΑΤΟ έδειξε τα όριά του στην Ουκρανία. ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, κακά τα ψέματα, βασίζονται μόνο στους εξοπλισμούς για να επιβιώνει η αμερικανική πολεμική βιομηχανία.<br /><br />Συμπέρασμα: Όσο η Ελλάδα παραμένει μακριά από διεργασίες και διαπραγματεύσεις και απλώς περιορίζεται να δηλώνει ότι βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας, την ώρα που η Τουρκία αλωνίζει παντού, η παγκόσμια αρχιτεκτονική ασφάλειας που ετοιμάζεται, θα αφορά άλλες χώρες και όχι εμάς. Κι ο Θεός να μας φιλάει από τέτοιους «φίλους» και τέτοιους «συμμάχους», όπως είναι κυρίως οι αμερικανοί!<br /><br /><b><i>* Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας</i></b><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Η Τουρκία πάντα στο ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου και εμείς εξακολουθητικά πάντα στο ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου!

Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστής Το καλό κλίμα της συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν δεν είχε δυστυχώς ανάλογη συνέχεια. Το χαλαρό κλίμα, το γ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ρωσική εισβολή άλλαξε τα πάντα στη Γερμανία: Από τη “χίμαιρα” της Ρωσίας, στην “EurAmerica”

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220323034300_Olaf-Scholz-germany03-solts-1024x683.jpg" width="719" /><br /><br />Του <b>Μιχάλη Ψύλου</b><br />Πανικός προχθες στο Γερμανικό υπουργείο Άμυνας. Έτρεχαν και δεν έφταναν οι επιτελείς για να διορθώσουν την γκάφα της υπουργού Κριστίν Λάμπρεχτ, η οποία είχε σπεύσει να ανακοινώσει -και μάλιστα σε επίσημη συνέντευξη Τύπου- ότι η Γερμανία θα παράσχει μόνη της τους 5.000 στρατιώτες της υπό ίδρυση νέας δύναμης ταχείας επέμβασης της Ε.Ε..<br /><br />«Η δύναμη ταχείας επέμβασης μπορεί να δημιουργηθεί από τη Γερμανία ως το 2025», τόνισε η σοσιαλδημοκράτισσα υπουργός Άμυνας. Για «γλωσσικό ολίσθημα», έκανε λόγο το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, αποκαλύπτοντας ότι «η ανακοίνωση της Λάμπρεχτ είχε προκαλέσει πυρετώδη τηλεφωνήματα στο υπουργείο Άμυνας. Κανείς δεν ήξερε τίποτα για τέτοια σχέδια.<br />Ακόμη και η ηγεσία της Bundeswehr αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν να κινητοποιήσει τόσους πολλούς στρατιώτες συν τον απαραίτητο βαρύ εξοπλισμό μέχρι το 2025», γράφει το Spiegel.<br /><br />Χρειάστηκε να περάσει περίπου μιάμιση ώρα μετά την «έκτακτη είδηση» της Λάμπρεχτ, μέχρι το γερμανικό υπουργείο Άμυνας να διορθώσει τα λόγια της υπουργού στο Twitter: «Η Γερμανία θέλει να παράσχει τον «πυρήνα» της μελλοντικής δύναμης επέμβασης – όχι και τους 5.000 στρατιώτες», ανέφερε το Γερμανικό υπουργείο Αμυνας, αδειάζοντας φυσικά την υπουργό.<br /><br /><div>Μήπως όμως ισχύει ότι «γλώσσα λανθάνουσα τα αληθή λέγει», όπως σοφά έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι; Η Γερμανία φαίνεται να βιάζεται να επανεξοπλιστεί, λόγω της ουκρανικής κρίσης και το κάνει ολοταχώς, όπως φάνηκε με την απόφαση δημιουργίας ενός ταμείου 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για την ενίσχυση της Bundeswehr.<br /><br />Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία άλλαξε τα πάντα: ακύρωσε 80 χρόνια ενεργητικής ουδετερότητας, πείθοντας τον Γερμανό καγκελάριο Ολαφ Σολτς να ακυρώσει τη στρατηγική των προηγούμενων Γερμανών ηγετών που επιθυμούσαν να σταθεροποιήσουν την κεντρική θέση του Βερολίνου στην Ευρώπη, μέσα από τη συνεννόηση με τη Ρωσία.<br /><br />Τη στρατηγική της «Ostpolitik» που εγκαινίασε ο «σιδηρούς καγκελάριος» Οτο φον Μπίσμαρκ στα τέλη του 19ου αιώνα και ακολούθησαν μετά τον Β` Παγκόσμιο πόλεμο ο Κόνραντ Αντενάουερ,ο Βίλι Μπραντ αλλά και η Άγκελα Μέρκελ.<br />Μια «ανατολική πολιτική» που αναζητούσε ένα modus vivendi με τη Μόσχα ακόμη και τις πιο σκοτεινές ώρες, προκειμένου να μπορέσει η Γερμανία να έχει συστημική επιρροή στην καρδιά της Ευρασίας, που συνιστά και το κέντρο βάρους της περιφερειακής γεωπολιτικής.<br /><br />Φαίνεται λοιπόν, ότι η «παγίδα» που έστησε ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν στον Ρώσο ομόλογό του, Βλάντιμιρ Πούτιν, λειτουργεί σε πολλούς τομείς:<br /><br />Το Κρεμλίνο θα είχε κερδίσει μόνο αν δεν είχε εισβάλει στην Ουκρανία, ο Λευκός Οίκος κερδίζει όμως, παγιδεύοντας τη Ρωσία σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο, στην Ευρώπη κυρίως. Και η Γερμανία εγκαταλείπει «τη χίμαιρα» της Ρωσίας για χάρη της «EurAmerica».</div><div><br /></div><div><a href="https://naftemporiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ρωσική εισβολή άλλαξε τα πάντα στη Γερμανία: Από τη “χίμαιρα” της Ρωσίας, στην “EurAmerica”

Του Μιχάλη Ψύλου Πανικός προχθες στο Γερμανικό υπουργείο Άμυνας. Έτρεχαν και δεν έφταναν οι επιτελείς για να διορθώσουν την γκάφα της υπουργ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί κυοφορούν οι πόλεμοι που δεν μπορούν να τελειώσουν.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/syria_polemos.jpg" /><br /><br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Οι μεγάλοι πόλεμοι μοιάζουν σε τούτο με τους μεγάλους σεισμούς: είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς τον χρόνο στον οποίο θα συμβούν. Δεν υπάρχει πρόβλεψη για τέτοιου είδους γεγονότα, άσχετα αν το ένα το γεννούν οι δυνάμεις της φύσης και το άλλο οι δυνάμεις των ανθρώπινων κοινωνιών. Οι φιλοδοξίες όμως των ανθρώπων, των επιστημόνων ειδικά, στρέφονταν πάντοτε προς το ακατόρθωτο: να προβλέψουν τα επερχόμενα.<br /><br />Για να υπηρετήσουν τον στόχο αυτό μελετούν επίμονα τα όσα προηγούνται ενός σεισμού ή ενός πολέμου. Πρόκειται για τις πρόδρομες ενδείξεις, τα “σημεία” όπως έλεγαν σε χρόνους λιγότερο επιστημονικούς, όλα όσα γεννούν υποψίες ότι κάτι το μεγάλο και σημαντικό επέρχεται. Άλλοτε κατέβαιναν στον Άδη, διέσχιζαν τα κοσμικά επίπεδα, τον άνω και τον κάτω κόσμο για να βρουν τις ενδείξεις αυτές. Σήμερα, εποχές όπου ο θρησκευτικός άνθρωπος έχει υποκατασταθεί από τον επιστημονικό αντίστοιχο, οι πολυπόθητες ενδείξεις αναζητούνται στο μοναδικό εργαστήριο όπου μπορούν να εξεταστούν τα προσερχόμενα: το εργαστήριο της Ιστορίας. Μέσα σε αυτό, τα προσερχόμενα του χθες μπορούν, ίσως, να παραβληθούν με τα αντίστοιχα του σήμερα.<br /><br />Πότε “απασφάλισαν” –ερευνούν πολλοί– οι διεργασίες που οδήγησαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Οι τολμηροί προσδιορίζουν ετούτη την τομή στα 1905, στον κλονισμό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από την ήττα στον πόλεμο με την Ιαπωνία και την Επανάσταση. Άλλοι στην κρίση του Μαρόκου. Οι περισσότεροι, όμως, την τοποθετούν στα 1908 όταν το Κίνημα “Ένωση και Πρόοδος”, οι Νεότουρκοι, έφεραν την αστάθεια στην αχανή Οθωμανική Αυτοκρατορία, την μία από τις τρεις εύθραυστες αυτοκρατορικές οντότητες (μαζί η Αυστρο-ουγγαρία και η Ρωσία) που συντηρούσαν αφύσικα την σταθερότητα του ευρωπαϊκού κόσμου.<br /><br />Την οθωμανική περίπτωση την προτιμούν οι ιστορικοί καθότι είχε αλυσιδωτές συνέπειες και συνέχεια. Η δημιουργία “ευρωπαϊκών” πολιτικών και στρατιωτικών δομών από τους Νεότουρκους (Κοινοβούλιο, εκλογές και στρατιωτική θητεία) έφερε στο προσκήνιο τις εθνικές συνιστώσες του οθωμανικού κόσμου και αυτές με τη σειρά τους, οδήγησαν σε εσωτερικές εντάσεις και αδιέξοδα. Στα 1911 ήρθε και ο πόλεμος. Η σταθερά δυσαρεστημένη Ιταλία εισέβαλε στη Λιβύη. Στα ίχνη αυτού του πρώτου πολέμου ακολούθησαν άλλοι πόλεμοι. Στα 1912 ξέσπασε ο πρώτος Βαλκανικός, στα 1913 ο δεύτερος.<div><br />Οι πόλεμοι που δεν τελειώνουν<br /><br />Κανείς από τους πολέμους αυτούς δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα για τον καθένα που πήρε μέρος. Όλοι αισθάνθηκαν ότι στη νέα τάξη που δημιουργήθηκε όφειλαν να πάρουν κάτι περισσότερο – σε βάρος των γειτόνων τους φυσικά. Μόλις τελείωσε ο δεύτερος πόλεμος άρχισαν να προετοιμάζονται για τον τρίτο. Χώρες του ευρωπαϊκού περιθωρίου οι βαλκανικές, αισθάνονταν περισσότερη σιγουριά και ισχύ στις διεκδικήσεις τους όταν κατάφερναν να συνασπιστούν με μια ισχυρή δύναμη της Δύσης.<br /><br />Γι’ αυτό και αναζήτησαν προστάτες και αρωγούς στις μητροπόλεις της δυτικής πλευράς, κι αυτές προθυμοποιήθηκαν να συμπράξουν. Έτσι οι βαλκανικές αντιθέσεις μετατράπηκαν σε ευρωπαϊκές και από ευρωπαϊκές –καθότι εκείνο τον καιρό η Ευρώπη ήταν ο κυρίαρχος του κόσμου– σε παγκόσμιες. Μέσα σε λίγους μήνες ξεκίνησε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος της ιστορίας.<br /><br />Εάν, κατά κάποιο τρόπο, θεωρητικοποιήσουμε το προηγούμενο παράδειγμα, θα ξεπηδούσε ένα πρώτο συμπέρασμα: να φοβάται κανείς τους πολέμους που δεν μπορούν να τελειώσουν. Όταν οι πόλεμοι, αντί να επιλύσουν υπαρκτά προβλήματα, αντιθέσεις και αδιέξοδα, απλά τα ανακυκλώνουν, τότε τα μεταφέρουν σε ένα επόμενο επίπεδο, ολοένα και πιο σημαντικό.<br /><br />Οι πόλεμοι γίνονται για να επιλυθούν πολιτικές διαφορές. Όταν η έκβαση των πολέμων επιλύει αυτές τις διαφορές τότε οι νέες ισορροπίες ηρεμούν το τοπίο, ακολουθεί μια περίοδος ειρήνης μέχρι να δημιουργηθούν νέες εντάσεις, ανισορροπίες και αδιέξοδα. Όταν η έκβαση των πολέμων δεν επιλύσει αυτές τις διαφορές, τότε οι πόλεμοι αυτοί αποτελούν τον προθάλαμο νέων, μεγαλύτερων πολέμων – συνήθως με συμμετοχή περισσότερων και ισχυρότερων αυτήν την φορά.<br /><br />Ο πόλεμος μετά τον πόλεμο<br /><br />Πήγαμε πολύ μακριά στην ιστορία πριν επιστρέψουμε στο σήμερα και στον τρέχοντα πόλεμο της Ουκρανίας. Τι μπορεί να επιλύσει η όποια έκβαση αυτού του πολέμου; Τυχόν νίκη της Ρωσίας δεν θα ακυρώσει την διακηρυγμένη στρατηγική πρόθεση της Δύσης (των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ) για περίσφιξη της Ρωσίας και κυρίως της Κίνας. Τυχόν νίκη της Ουκρανίας θα βελτιώσει απλά τους όρους της περίσφιξης, είναι μάλλον απίθανο να διαλυθεί και να εξαφανιστεί η Ρωσία ή να υποταχθεί και να υποκύψει στις επιθυμίες των δυτικών η Κίνα. Τυχόν ισοπαλία θα είναι απλά ένα διάλειμμα πριν την επανάληψη του πολέμου, με ευρύτερη προετοιμασία –άρα και συμμετοχή ίσως– αυτή τη φορά.<br /><br />Έχουμε μπροστά μας τον ορισμό ενός πολέμου που δεν μπορεί να τελειώσει. Καμία συνάντηση Ζελένσκι και Πούτιν, καμία Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913) δεν μπορεί να απαντήσει στα προβλήματα που εκπορεύονται από τις βαθιές τομές του σημερινού κόσμου. Τα προβλήματα είναι θεμελιακά και οικουμενικά. Δεν επιλύονται με συμφωνίες ανάμεσα σε δευτερεύοντες παράγοντες, ανάμεσα σε χώρες που πολεμούν σε ένα “πόλεμο δια αντιπροσώπων”. Το μεγάλο διακύβευμα είναι η ανάδειξη μιας νέας μητρόπολης που θα δεσπόζει στο καπιταλιστικό σύστημα. Δεν αφορά ούτε το Κίεβο, ούτε τη Μόσχα.<br /><br />Γνωρίζουμε όμως, επίσης, ότι ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε την Επανάσταση του 20ου αιώνα, την Ρωσική Επανάσταση, που σφράγισε ανεξίτηλα την ιστορία της ανθρωπότητας στη μεγαλύτερη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Για να φτάσει, όμως, η Ιστορία σε αυτή, οι λαοί χρειάστηκε να πιούν το ποτήρι της φρίκης μέχρι την τελευταία του σταγόνα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τί κυοφορούν οι πόλεμοι που δεν μπορούν να τελειώσουν.

Μαργαρίτης Γιώργος Οι μεγάλοι πόλεμοι μοιάζουν σε τούτο με τους μεγάλους σεισμούς: είναι πολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς τον χρόνο στον οπο...

Διαβάστε την συνέχεια

«Κι αν αύριο ο Πούτιν σταματούσε τον πόλεμο»;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/putin.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="573" data-original-width="800" height="429" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/putin.png" width="717" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σε σχέση με τις κινήσεις του Πούτιν στην Ουκρανία σχεδόν καμία υπηρεσία (πλην της CIA και αυτή μόλις λίγες ημέρες πριν την έναρξη των αιματηρών γεγονότων) και κανείς διεθνολόγος, γεωπολιτικός αναλυτής ή διπλωματικό στέλεχος του Δυτικού κόσμου, δεν είχε την ικανότητα (ή την ελευθερία) να προβλέψει τις εξελίξεις.</span></h3><b>Γράφει ο Νίκος Καραχάλιος</b><br />Τα εκατομμύρια των λέξεων που συνθέτουν το «πουτινικό αφήγημα» της Δυτικής πλευράς του «Νέου Τείχους» από τη στιγμή που το πρώτο Ρωσικό Τ-80 πάτησε σε ουκρανικό έδαφος δεν έχουν καμία «αξία», αφού το πολεμικό σκηνικό τις καθιστά αυτονόητα μέρος της «δικής μας» προπαγάνδας, αλλά δεν έχουν και μεγάλη σημασία (για εμάς που καθόμαστε στο αναπαυτικό σαλόνι μας όχι για τους εμπόλεμους και τα 3 εκατομμύρια των προσφύγων), από ανακρίβειες και αστοχίες αλλά συνθέτουν μία αναξιόπιστη γκάμα ψευδοπληροφοριών που συνίσταται από οφθαλμοφανή fake news. Τα «νέα» λοιπόν είναι τόσο «διάτρητα», όσο οι τοίχοι των πολυκατοικιών της Μαριούπολης μετά από 20 ημέρες πολιορκίας.<br /><br />Όσο για τις μελλοντικές «προβλέψεις» ας το αφήσουμε καλύτερα… Νοστραδαμικού τύπου προφητείες που διαψεύδονται πριν κλείσει μια εβδομάδα επιχειρήσεων και ξεκινήσει η άλλη… Εγώ αν ήμουν ενσωματωμένος αναλυτής, που μια μέρα πριν την εισβολή διαρρήγνυα τα ιμάτιά μου πως «οι Ρώσοι δεν θα επιτεθούν» και την επομένη ισχυριζόμουν πως «θα τελειώσουν όλα σε μερικές μέρες» θα είχα κάνει χαρακίρι από ντροπή. Και αν ήμουν σταθμός θα τους έκοβα για να μην εισπράττει την τηλεθέαση το Open…<br /><br />Τί θα είχε λοιπόν αξία;<br />Μία παράτολμη άσκηση; <br />Ίσως. <br /><br />Υπάρχει μια σχετικά νέα μορφή ιστοριογραφίας που κατηγοριοποιείται υπό τον γενικό τίτλο “What if?”, δηλαδή «τί θα γινόταν αν;»<br /><br />Στην πάντα πρωτοπόρα χώρα μας είναι προσφιλής «καφενειακή μεθοδολογία», χρησιμοποιούμενη κατά κόρον από κάθε λογής «αναλυτάδες» όταν «δεν τους βγαίνουν τα κουκιά», κοινώς όταν δεν πολυστέκουν τα –ούτως ή άλλως- έωλα επιχειρήματά τους και θέλουν να «παρεκτραπεί» η συζήτηση. Η γκάμα τους ευρύτατη:<br /><br />α) Τί θα γινόταν αν ο Ιωαννίδης δεν είχε «ανατρέψει» τον Παπαδόπουλο;<br /><br />β) Τί θα γινόταν λοιπόν αν ο Κοσκωτάς είχε αγοράσει και τον Σαραβάκο;<br /><br />γ) Τί θα γινόταν αν ο Σημίτης δεν μας είχε βάλει απροετοίμαστους στη ΟΝΕ;<br /><br />κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.<br /><br />Ας σοβαρευτούμε όμως λίγο, γιατί τα πράγματα βαίνουν από το κακό στο χειρότερο και εμείς ακόμη και τη γεωπολιτική κρίση που μας βρήκε στην «διετηρίδα» από το annus horribilis του 1922, την αντιμετωπίζουμε πρωτίστως με επικοινωνισμό (δωρεές για μαιευτήρια ενώ δεν έχουμε να πληρώσουμε τις υπερωρίες στις δικές μας νοσοκόμες και στο Τζάννειο φρακάρεις ακόμη στα ράντζα, αξυρισιά 3 ημερών αλά Μακρόν, και φουτεράκια αλά Ζελένσκι… Ήμαρτον). Και λιγότερο με ρεαλισμό. <br /><br />Τί κάνουν οι σοβαροί strategists; <br /><br />α) Δεν φοράνε παρωπίδες. Κοιτάνε καθαρά.<br /><br />β) Δεν παρασύρονται από συναισθηματισμούς, απλουστευτικά ιδεοληπτικά δίπολα τύπου «οι καλοί Δυτικοί και οι κακοί Ρώσοι» και εχθροπάθειες «οι κακοί κομμουνιστές και οι καλοί καπιταλιστές».<br /><br />γ) Δεν έχουν αβεβαιότητες. Εξετάζουν όλα τα πιθανά και απίθανα σενάρια. Εδώ λοιπόν το “what if” αποκτά τεράστια αξία και μετατρέπεται σε σοβαρό scenario planning.<br /><br />Θέτουμε λοιπόν μια σειρά από κομβικές ερωτήσεις που θα έπρεπε να έχουν ήδη αναλυθεί, γιατί αφορούν «εμάς τους Δυτικούς» και όχι τον «απρόβλεπτο», «ψυχοπαθή», «αιμοδιψή», «τρομοκράτη», «εγκληματία πολέμου», Πούτιν (που ως την 23η Φεβρουαρίου οι μισοί ανεβοκατέβαζαν «Μεγάλο Ηγέτη», οι άλλοι μισοί (μαζί και ο δικός μας Πρωθυπουργός) τον λιβάνιζαν μπας και μας βάλει πλάτη σε καμία επένδυση, ενώ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ αγόραζαν από αυτόν και την «Αυτοκρατορία του Κακού» ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΠΛΑ.<br /><br />ΒΑΣΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ<br /><br />Αύριο ξυπνά ο Βλαδίμηρος στο Κρεμλίνο και διατάζει μονομερή παύση της «επιχείρησής του».<br /><br />ΚΟΜΒΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ<br /><ul style="text-align: left;"><li>Θα γυρίσει η Δύση στο Status Quo Ante;</li></ul>Η απάντηση είναι κεφαλαιώδους σημασίας, γιατί θα μπορούσαμε να προσφέρουμε στη Ρωσία μια «χρυσή γέφυρα» υποχώρησης (βλέπε SUN TZU).<br /><ul style="text-align: left;"><li>Θα πάρουμε πίσω τις οικονομικές κυρώσεις –και αν ναι, ποιές- αν η Ρωσία αντέστρεφε την επιθετική της στάση; Οι αποφάσεις για τον Nord-Stream 2 είναι στρατηγικές ή τακτικές;</li><li>Θα συνεχίζουμε να χτίζουμε γέφυρες για στρατηγική απεξάρτησης από ρωσικές πηγές ενέργειας; </li><li>Είναι έτοιμη η Δύση και οι οικονομίες της να πληρώσουν το υψηλότερο κόστος και αν ναι ποιοι θα το επωμιστούν; Οι παντοδύναμες εταιρίες ενέργειας ή οι απροστάτευτοι πολίτες;</li><li>Τί θέλουμε να κάνουμε τελικά με τον Πούτιν. Αν είναι αιμοσταγής δικτάτορας γιατί μέχρι χθες ήταν επίτιμος συνομιλητής μας; Στην Κριμαία το ’14 και στη Γεωργία το ’18 η ρωσική επέμβαση έγινε με νεροπίστολα και αεροβόλα; Αν είναι «εγκληματίας Πολέμου» να συλληφθεί και να δικαστεί στη Χάγη στην πρώτη ευκαιρία (γίνεται; Μάλλον όχι…) </li><li>Να τον «αναμορφώσουμε» “reform” (ωσάν να είναι απείθαρχος ανήλικος) ή να τον «απομακρύνουμε» REMOVE; Αν δεν φύγει μόνος του ο Πούτιν θα πρέπει να τον ανατρέψουν οι SOLOVIKI (οι επιτελείς του, αλά Κρουτσώφ). Ποιός πιστεύει πραγματικά ότι θα αλλάξει το νέο (;) Ρωσικό Δόγμα; Μήπως αποδειχθεί ο διάδοχος χειρότερος; Ρίξτε μια προσεκτική ματιά στα βλέμματα των κ.κ. Λαβρόφ και Σοϊγκού και πιστεύω πως θα αλλάξετε γνώμη…</li></ul><div>Αν στην ερώτηση 6 η απάντηση είναι «ΟΧΙ», (που είναι και το πιθανότερο), θα επιδιώξουμε αντί για «αλλαγή προσώπου» να προχωρήσουμε σε αλλαγή καθεστώτος;» “Regime Change”. Και αν ναι πώς; Ποιός θα επωμιστεί το κόστος της σύγκρουσης; Το μέχρι χθες -κατά Μακρόν- κοιμώμενο ΝΑΤΟ, ή ο υπό διαμόρφωση ευρωστρατός;</div><div><br />Αν τα πρόσωπα αλλάζουν και το «καθεστώς» παραμείνει ίδιο, τί θα έχουμε πετύχει; Στη Βουλγαρία η Δύση «ανέτρεψε» μέσα από ένα πρωτοεμφανιζόμενο δίδυμο αποφοίτων του Harvard (σας θυμίζει κάτι;) τον πρώην εκλεκτό της Μπόϊκο Μπορίσωφ και επιχείρησε να τον φυλακίσει κιόλας αμέσως μετά! Ο Βούλγαρος παλαιστής και πρώην Δήμαρχος Σόφιας δεν σας προσομοιάζει με τον Ουκρανό kick boxer και νυν Δήμαρχο Κιέβου Βιτάλι Κλίτσκο;<br /><br />Δεν είναι και πολύ μακρινή η καθολική –σχεδόν- αποτυχία για regime change στα κράτη της Βορείου Αφρικής την περίοδο Obama για να την έχουμε ξεχάσει. Έφυγαν οι περισσότεροι δικτάτορες-όχι όλοι «ο Σύριος Άσσαντ άντεξε με πύρρειους τρόπους (και ρωσική βοήθεια) και όσοι αντικαταστάθηκαν από άλλους (Αίγυπτος- Σίσι), ή το χάος (Λιβύη) κατέστρεψαν τη θεωρία εκδημοκρατικοποίησης από τα κάτω(;) σε χώρες που ακόμη «επιμένουν» να λειτουργούν με φυλές και κάστες…</div><div><br />Αν οι διαπραγματεύσεις αποτύχουν τί θα γίνει; Θα πολεμάμε επ’ άπειρον με τη Ρωσία, η οποία θα «καταπίνει» χώρες και χώρους (Μολδαβία, Υπερδνειστερία) κ.ά., ή θα επιχειρήσει να εξάγει ένταση και στα Δυτικά Βαλκάνια (Βοσνία – Κόσσοβο) επειδή δεν ανήκουν στο ΝΑΤΟ;<br />Θα συνεχίσει η Δύση να υποδέχεται κλεπτοκράτες τύπου Αμπράμοβιτς (Λονδίνο/Chelsea); Το ίδιο θα κάνει και η διψασμένη για επενδύσεις Ελλάδα (Ριμπολόβλεφ/Σκορπιός); Για πόσο πια θα υποκρινόμαστε στο ματωμένο χρήμα; Μήπως οι νεόπλουτοι που ανοίγουν σαμπάνιες στο Scorpio της Μυκόνου, απέκτησαν τα Ρουβλοδόλαρά τους κάνοντας αγαθοεργίες; Θα έχουμε το θάρρος να διενεργήσουμε βαθύ και καθολικό «πόθεν έσχες»; ή θα πουλάμε ομάδες σύμβολα και στρατηγικά λιμάνια αν οι κλεπτοκράτες καταβάλουν το το ορισθέν τίμημα; Δεν είναι τουλάχιστον υποκριτική ή ψοφοδεής υποδοχή μουζίκων ολιγαρχών της KGB ως «μοχλών ανάπτυξης»;<br />Μάθαμε επιτέλους τη σημασία της άμυνας; Αντιλαμβανόμαστε την αναγκαιότητα ενός ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ χωρίς joystick εκτός Ευρώπης; Ή θα περιμένουμε να δούμε αν και πότε η αεράμυνά μας θα μπορέσει να «μπλοκάρει» τα Bayraktar γιατί για τους KINZHAL ούτε λόγος…<br />Θεωρούμε τη Ρωσία «ιμπεριαλιστική δύναμη», ή οι επεκτατικές της βλέψεις είναι «αμυντικού χαρακτήρα», κάτι που δεν αποδέχεται πια ούτε ο Περισσός. Ό,τι βλέπουμε σήμερα είναι Ναπολεοντισμός του Πούτιν και το προηγηθέν Σιδηρούν Παραπέτασμα «αγωνία επιβίωσης» της «Μαμάς» Ρωσίας; Ρωτήστε τους Ούγγρους, τους Τσέχους αλλά και πιο πρόσφατα τους Γεωργιανούς να σας πουν τι έπαθαν όταν τόλμησαν να αυτοδιατεθούν.<br />Τέλος, για πόσο πια θα κατευθύνουν τη σκέψη μας «δύο μέτρα και δύο σταθμά» και την πράξη μας η ατελείωτη υποκρισία; <br /><br />Αυτά τα 12+1 ερωτήματα δεν αφορούν μόνο τη Ρωσοουκρανική σύρραξη. Έχουν άμεση εφαρμογή και στην Ελληνοτουρκική κρίση διαρκείας. Ας μην παρασυρόμαστε από το άστοχο ΙΧ ραντεβού Ερντογάν-Μητσοτάκη. Ο δεύτερος σε ένα χρόνο το πολύ παραδίδει. Η επιθετικότητα της Τουρκίας θα παραμείνει με ή χωρίς Ερντογάν.<br /><br />Ας κοιτάξουμε καλά το χάρτη της περιοχής, ας δούμε την παρούσα περίοδο ως προσομοίωση (simulation) και ας είμαστε επιτέλους λιγότερο «Άριστοι» και περισσότερο ειλικρινείς, ρεαλιστές και προμηθείς.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Κι αν αύριο ο Πούτιν σταματούσε τον πόλεμο»;

Σε σχέση με τις κινήσεις του Πούτιν στην Ουκρανία σχεδόν καμία υπηρεσία (πλην της CIA και αυτή μόλις λίγες ημέρες πριν την έναρξη των αιματη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο επιστημονικός αποκλεισμός της Ρωσίας δεν συνέβη ούτε στον Ψυχρό Πόλεμο.

<img height="427" src="https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2022/03/xpopaganda-scientists-cover-1.jpg.pagespeed.ic.An8fRPQszt.webp" width="738" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πόσο λογικό είναι να συμβεί τώρα; Από τον Ψυχρό Πόλεμο και την πτώση της ΕΣΣΔ μέχρι την κλιματική αλλαγή σήμερα, η ιστορία αποδεικνύει ότι η διατήρηση των διαύλων επικοινωνίας μεταξύ επιστημόνων μπορεί να σώσει –κυριολεκτικά- την ανθρωπότητα.</span></h3><b>Δέσποινα Παπαγεωργίου</b><br />«Φθάσαμε στον αιώνα των πυρηνικών όλοι με την ίδια βάρκα, μια κίνηση του ενός, θα επηρεάσει τους πάντες. Οπότε είμαστε καταδικασμένοι να δουλέψουμε μαζί για να συνεργαστούμε»: Τα λόγια αυτά που του είχε απευθύνει Ρώσος επιστήμονας χαράχτηκαν τόσο βαθιά στη μνήμη του πρώην διευθυντή του αμερικανικού Εθνικού Εργαστηρίου Άμυνας του Λος Άλαμος και μετέπειτα καθηγητή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ Ζίγκρφριντ Χέκερ, που έγιναν τίτλος στο βιβλίο του για το πώς Αμερικανοί και Ρώσοι επιστήμονες συνεργάστηκαν στενά για να αποτρέψουν ένα πυρηνικό ατύχημα μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Στο «Καταδικασμένοι να Συνεργαστούμε», ο Χέκερ περιγράφει λοιπόν πώς αυτή η συνεργασία απέτρεψε μια πυρηνική καταστροφή ενώ είχε ενταθεί η ανησυχία μήπως μέσα στο χάος που ακολούθησε την πτώση της ΕΣΣΔ, τα χιλιάδες πυρηνικά της χώρας έπεφταν σε λάθος χέρια (τρομοκρατών, κοινών εγκληματιών, κρατών-παριών), κι όλος ο πλανήτης γινόταν στάχτη και μπούρμπερη. <br /><br />Ο Χέκερ καταλήγει πως ενώ ελήφθησαν τότε σημαντικές πολιτικές αποφάσεις, ήταν τελικά η συνεργασία μεταξύ των χιλιάδων Αμερικανών και πρώην Σοβιετικών επιστημόνων και μηχανικών, την οποία αποκαλούσαν συνεργασία εργαστήριο-με-εργαστήριο, που έκανε τις δύο υπερδυνάμεις (πρώην πλέον η μία) να υπερβούν τις διαφορές τους και να διασφαλίσουν ότι ο πλανήτης θα επιβίωνε. <br /><br />Τι θα σκεφτόταν άραγε αυτός ο έμπειρος επιστήμονας όταν στις 8 Μαρτίου ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών CERN ανακοίνωνε ότι «παγώνει» κάθε νέα συνεργασία με ρωσικούς επιστημονικούς φορείς ως απάντηση στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία; Το ινστιτούτο μάλιστα ανέστειλε και τη θέση της Ρωσίας ως παρατηρητή στο διοικητικό του συμβούλιο, το οποίο αποτελείται από 23 χώρες με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία να έχουν επίσης θέση παρατηρητή (χωρίς δηλαδή δικαίωμα ψήφου). <br /><br />To CERN διαθέτει τον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο και έχει στους κόλπους του επιστήμονες από 100 χώρες. Και δεν είναι το μόνο που απομονώνει επιστημονικά τη Ρωσία. Το κορυφαίο αμερικανικό Πανεπιστήμιο ΜΙΤ διέκοψε τη συνεργασία του με το αγγλόφωνο ρωσικό Ινστιτούτο Επιστήμης και Τεχνολογίας Σκόλκοβο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλείται να αναστείλει τη συμμετοχή της Ρωσίας στο νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Horizon Europe, τα εθνικά συμβούλια ερευνών χωρών όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ολλανδία πάγωσαν τη συνεργασία τους με τη Μόσχα. Ταυτόχρονα, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) καταδίκασε τη ρωσική εισβολή και η ευρωρωσική αποστολή ExoMars που ήταν να εκτοξευθεί φέτος στον Άρη, ανεστάλη.<br /><br />Ωστόσο, η απόφαση του CERN έχει ίσως τη μεγαλύτερη βαρύτητα σε επίπεδο συμβολισμού. Κι αυτό γιατί το ινστιτούτο ιδρύθηκε το 1954 για να φέρει κοντά τις χώρες της ρημαγμένης από τον πόλεμο Ευρώπης – και τα αποτελέσματα ήταν συγκλονιστικά: ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του κυριαρχεί στη Φυσική των Σωματιδίων. Η ανακάλυψη του μποζονίου του Χιγκς ή «σωματιδίου του θεού» από τον επιταχυντή σηματοδότησε μια επανάσταση. Και ο παγκόσμιος ιστός, που επίσης εφευρέθηκε από το CERN, άλλαξε τη ζωή μας κυριολεκτικά για πάντα. <br /><br />Κι η ρωσική πλευρά, όμως, φαίνεται πως προσπαθεί να αντεπιτεθεί. Για παράδειγμα, ο γενικός διευθυντής του Roscosmos (του ρωσικού διαστημικού προγράμματος για το οποίο ο Πούτιν απαγόρευσε τη δημοσιογραφική κάλυψη πριν λίγα χρόνια) Dmitry Rogozin έχει απειλήσει επανειλημμένως ότι η Ρωσία μπορεί να σταματήσει τη συνεργασία της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. «Αν σταματήσετε τη συνεργασία μαζί μας, ποιος θα σώσει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από μια ‘αδέσποτη’ τροχιά στο έδαφος των ΗΠΑ ή της Ευρώπης;» είπε μετά την ανακοίνωση νέων κυρώσεων από τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν «που θα υποβαθμίσουν την αεροδιαστημική βιομηχανία [της Ρωσίας], περιλαμβανομένου του διαστημικού της προγράμματος». Επιπλέον, η Ρωσία ανέστειλε την εκτόξευση του πυραύλου της Soyuz από την ευρωπαϊκή βάση της γαλλικής Γουϊάνα και σταμάτησε τη συνεργασία με τη NASA σε μια πλανητική αποστολή. <div><a href="https://popaganda.gr/stories/epistimonikos-apoklismos-rosias/"><b>Δείτε την συνέχεια στην πηγή.</b></a></div><div><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://popaganda.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο επιστημονικός αποκλεισμός της Ρωσίας δεν συνέβη ούτε στον Ψυχρό Πόλεμο.

Πόσο λογικό είναι να συμβεί τώρα; Από τον Ψυχρό Πόλεμο και την πτώση της ΕΣΣΔ μέχρι την κλιματική αλλαγή σήμερα, η ιστορία αποδεικνύει ότι η...

Διαβάστε την συνέχεια