Η Τουρκία επιδιώκει πράγματι μια λύση με την Αίγυπτο και το Ισραήλ; Ποια είναι η πραγματική κατάσταση;

<img height="293" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/03/SISI-Erdogan.jpg" width="640" /><br /><br />Γράφει ο <b>Φεχμί Κορού</b><br />Η Τουρκία θέλει να προσεγγίσει ξανά την Αίγυπτο, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τεταμένων και κακών σχέσεων μεταξύ τους …<br /><br />Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, που παρακολουθούν στενά τη Μέση Ανατολή, ερμηνεύουν τα μηνύματα της Άγκυρας με αυτόν τον τρόπο.<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών Mevlüt Çavuşoğlu έκανε μια δήλωση που άξιζε αυτό το σχόλιο την περασμένη εβδομάδα. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας δήλωσε ότι η Αίγυπτος το τελευταίο διάστημα υιοθετεί μια διαφορετική προσέγγιση για τα όρια της ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο από την Ελλάδα. Δηλαδή αναγνωρίζει την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας και δεν δίνει επήρεια στο Καστελλόριζο, κάτι που το ερμηνεύει ως πρόθεση του Καΐρου να εξομαλύνει τις σχέσεις με την Άγκυρα.<br /><br />Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Χουλούσι Ακάρ, έκανε άλλα πιο προχωρημένες δηλώσεις κατά τη διάρκειας ομιλίας που έκανε στην ναυτική άσκηση που παρακολούθησε με ανώτερους διοικητές.<br /><br />Ας διαβάσουμε τι είπε:<br /><br />«Έχουμε πολλές κοινές ιστορικές και πολιτιστικές αξίες με την Αίγυπτο. Με την ενεργοποίηση αυτών των κοινών αξιών, θεωρούμε ότι ενδέχεται να υπάρξουν κάποιες εξελίξεις τις επόμενες ημέρες. Θέλω να γίνει γνωστό ότι αυτή η απόφαση που ελήφθη από την Αίγυπτο, με την οποία δείχνει σεβασμό των θαλάσσιων δικαιοδοσιών μας, εξυπηρετεί τόσο τα δικά μας συμφέροντα, όσο και στα συμφέροντα του αιγυπτιακού λαού.<br /><br />Ο υπουργός Akar αποκάλυψε επίσης ότι τα στελέχη των υπουργείων Εξωτερικών των δύο χωρών συναντιούνται για να φέρουν τις σχέσεις σε θετικό σημείο.<br /><br />Επίσης μάθαμε ότι οι επαφές μεταξύ των υπηρεσιών πληροφοριών της Αιγύπτου και της Τουρκίας, δεν διακόπηκε ποτέ.<br /><br />[Η συνεργασία πληροφοριών Αιγύπτου-Τουρκίας είναι παλιά ιστορία. Στη δεκαετία του 1970 έξι χώρες, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών πληροφοριών της Αιγύπτου και της Τουρκίας, είχαν δημιουργήσει μια εταιρική σχέση για την ανταλλαγή πληροφοριών. Το πνευματικό τέκνο αυτού του σχηματισμού με την ονομασία “Safari Club” ήταν ο Kemal Adham, τουρκικής καταγωγής, που ήταν επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας της Σαουδικής Αραβίας. Τις υποδομές ασφάλειας και επικοινωνιών παρείχε επίσης ο Count Alexandre de Marenches, επικεφαλής της γαλλικής υπηρεσίας πληροφοριών.]<br /><br />Άντε με το καλό…<br /><br />Μάθαμε επίσης από ελληνική εφημερίδα ότι η Ελλάδα ενοχλείται από την πιθανότητα προσέγγισης της Τουρκίας με την Αίγυπτο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κάλεσε τηλεφωνικώς τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Σίσι και στέλνει τον Υπουργό Εξωτερικών στο Κάιρο για να μάθει τι συμβαίνει.<br /><br />Η συνεργασία μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας δεν είναι διμερής. Η Γαλλία και το Ισραήλ είναι οι χώρες που έχουν γίνει μέρος της ίδιας συνεργασίας σε διάφορους τομείς… Και οι τέσσερις αυτοί προσπαθούν να προσελκύσουν και την Ιταλία.<br /><br />Η κίνηση της Τουρκίας να γκρεμίσει το τείχος που την χωρίζει από την Αίγυπτο, είναι μια πολύ σωστή κίνηση που μπορεί να δρομολογήσει πολύ θετικά αποτελέσματα.<br /><br />Εάν επιτύχει η προσέγγιση, όχι μόνο θα εξαλείψει την απομόνωση που έχει περιέλθει η Τουρκία στον τομέα των διεθνών σχέσεων, αλλά αυτή η σύγκλιση θα κάνει τη χώρα μας μέρος μιας νέας ισορροπίας στον τομέα της ενέργειας.<br /><br />Θα πρέπει να έχετε παρατηρήσει ήδη ότι αμφιβάλλω για την επιτυχία του εγχειρήματος.<br /><br />Ο λόγος: Ο λόγος για τον οποίον επιδεινώθηκαν οι σχέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο, δεν ήταν η παρουσία της Αιγύπτου σε κοινό μέτωπο με την Ελλάδα, το Ισραήλ και τη Γαλλία, ούτε οι κινήσεις που έκανε ως μέλος αυτής της τετραμερούς. Υπάρχουν βαθύτεροι λόγοι που κατέστρεψαν τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.<br /><br />Στο στρατιωτικό πραξικόπημα του Abdülfettah el-Sisi με το οποίο κατέλαβε την εξουσία στην Αίγυπτο το 2013, η Τουρκία έδειξε την ισχυρότερη αντίδραση. Ακόμα και την περασμένη εβδομάδα, ο Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν εκδήλωσε την ενόχλησή του στον Σίσι, κάνοντας το σήμα της “Ραμπία” (Μουσουλμανική Αδελφότητα).<br /><br />Άρα, πίσω από την επιδείνωση των διμερών σχέσεων βρίσκεται η αντίδραση της Τουρκίας στο στρατιωτικό πραξικόπημα …<br /><br />Εκτός αυτού, η Αίγυπτος λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν της το γεγονός ότι η Τουρκία και το ΑΚΡ φιλοξενεί τα στελέχη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που εκδιώχθηκαν από την Αίγυπτο, αλλά και τα δημοσιεύματα που στρέφονται εναντίον του καθεστώτος Σίσι.<br /><br />Η Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του Κόλπου μένουν μακριά από την Τουρκία για τους ίδιους λόγους.<br /><br />[Η Μουσουλμανική Αδελφότητα αντιμετωπίζεται ως «τρομοκρατική οργάνωση» στις περισσότερες αραβικές χώρες.]<br /><br />Στο Ισραήλ, επίσης, δεν βλέπει με καλό μάτι την υποστήριξη που παρέχει η Τουρκία στη Χαμάς, παρακλάδι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.<br /><br />Το Κατάρ είναι η μόνη χώρα στην περιοχή με την οποία διατηρεί καλές σχέσεις η Τουρκία …<br /><br />Το Κατάρ προσπαθεί επίσης να διευθετήσει τις σχέσεις του με τις χώρες της περιοχής που έχουν επιβάλει εμπάργκο για ένα διάστημα. Μετά από τις προσπάθειες αυτές το εμπάργκο άρθηκε.<br /><br />Ισραηλινές εφημερίδες αναφέρουν ότι το Κατάρ μπορεί να ενταχθεί στις αραβικές χώρες που συνάπτουν διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ.<br /><br />Η προσέγγιση του Κατάρ με τη Σαουδική Αραβία και τις άλλες χώρες του Κόλπου, αλλά και με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, μπορεί να απομονώσουν ακόμα περισσότερο την Τουρκία στην περιοχή.<br /><br />Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι προσπάθειες για τη βελτίωση των σχέσεων με την Αίγυπτο είναι σημαντικές.<br /><br />Ένα παρόμοιο πρόβλημα μεταξύ της χώρας μας και της Αιγύπτου σημειώθηκε επίσης στη δεκαετία του 1950.<br /><br />Όταν ο Αιγυπτιακός στρατός, υπό τον στρατηγό Necip, με ένα στρατιωτικό πραξικόπημα ανέτρεψε την ηγεσία του Βασιλιά Φαρούκ (1952) η Τουρκία είχε ως πρέσβη στο Κάιρο τον Dr. Hulusi Fuad Tugay. Η σύζυγος του πρέσβη είχε συγγενική σχέση με τον ανατραπέντα βασιλιά. Όταν η πραγματική δύναμη πίσω από τον στρατηγό Necip, ο Gamal Abdel Nasser, ανέλαβε την εξουσία και εφάρμοσε την πολιτική των εθνικοποιήσεων, μαζί με την Αγγλία στοχοποίησαν την Τουρκία. Τότε άρχισε μια επίθεση δια του τύπου, στον πρέσβη της Τουρκίας, Hulusi Fuad Tugay και τη σύζυγό του.<br /><br />Δεν είναι ξεκάθαρο εάν ο Νάσερ χαρακτήρισε τον πρέσβη της Τουρκίας ‘persona non-grata’ ή εάν η Τουρκία απέσυρε μόνη της τον πρέσβη. Ωστόσο, σε μια δεξίωση που συμμετείχε ο πρέσβης μας, μίλησε προσβλητικά για τον Νάσερ, με αποτέλεσμα την επόμενη ημέρα ο πρέσβης μας να δεχτεί επίθεση στο αεροδρόμιο κατά την αναχώρησή του (1954). Μετά από αυτό πάγωσαν οι σχέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο.<br /><br />Η Τουρκία, κατά την εθνικοποίηση της διώρυγας του Σουέζ, αποφάσισε να υποστηρίξει την επίθεση της Βρετανίας, του Ισραήλ και της Γαλλίας εναντίον της Αιγύπτου (1956). [Η τριπλή επίθεση δεν έφερε αποτέλεσμα όταν οι ΗΠΑ αρνήθηκαν την υποστήριξή τους.]<br /><br />Ο Νάσερ πήρε το μέρος της Ελλάδας όταν το Κυπριακό ήταν στην ημερήσια διάταξη.<br /><br />Υπάρχει επίσης μια άλλη περίπτωση ενός πρέσβη της Τουρκίας που χαρακτηρίζεται ως persona non grata από τον Nasir.<br /><br />Οι σχέσεις που επιδεινώθηκαν κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1950 συνέχισαν να είναι ψυχρές μέχρι το 1988. Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης συνασπισμού του Refahyol, ο Πρωθυπουργός Νετζμέτνιν Ερμπακάν επισκέφθηκε το Κάιρο για να βελτιώσει τις σχέσεις των δύο χωρών (1996).<br /><br />[Ο Amr Musa, που ήταν τότε υπουργός εξωτερικών της Αιγύπτου, στα απομνημονεύματά του που δημοσιεύθηκαν με το όνομα “Kitabiyye”, εξηγεί ότι οι σχέσεις με τον Erbakan ήταν επίσης προβληματικές. Ο Amr Musa αναφέρει ότι όταν ο Χόσνι Μουμπάρακ ήρθε στην Άγκυρα για να προειδοποιήσει τον Ερμπακάν για τις σχέσεις με το Ισραήλ, όταν ο Ερμπακάν τον συμβούλεψε να απελευθερώσει τους ηγέτες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που φυλακίστηκαν, ο Μουμπάρακ τερμάτισε τη συνάντηση λέγοντας “Αυτή είναι η εσωτερική μας υπόθεση, μην ανακατεύεσαι”.]<br /><br />Οι σχέσεις που έστω και με δυσκολία διατήρησε το κόμμα του Ερμπακάν (Refah Partisi) με την Αίγυπτο, έπεσαν και πάλι στα επίπεδα της δεκαετίας του 1950 κατά την περίοδο του Κόμματος του Ερντογάν (ΑΚΡ).<br /><br />Αυτό που βλέπω είναι το εξής: Για να ανανεωθούν οι σχέσεις με την Αίγυπτο, είναι απαραίτητο να βελτιωθούν οι σχέσεις με το Ισραήλ ταυτόχρονα και για να επιτευχθεί αυτό, η Άγκυρα πρέπει να αλλάξει την προσέγγισή της για τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία επιδιώκει πράγματι μια λύση με την Αίγυπτο και το Ισραήλ; Ποια είναι η πραγματική κατάσταση;

Γράφει ο Φεχμί Κορού Η Τουρκία θέλει να προσεγγίσει ξανά την Αίγυπτο, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τεταμένων και κακών σχέσεων μεταξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η βρώμικη πολιτική της Αγγλίας στο Κυπριακό συνεχίζεται

<img height="400" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/03/%CE%9D%CE%99%CE%A7%CE%91%CE%A4-%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%9C-copy.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Οι προφητικές προειδοποιήσεις του Λόρδου Radcliffe για «πολιτική ισότητα» τα θεμέλια της «ομοσπονδίας» και η συνεχιζόμενη απεχθής βρετανική πολιτική.</span></h3>γράφει η <b>Φανούλα Αργυρού*</b><br /><br />Ο Στρατάρχης Harding 1955<br /><br />Το 1984 το βρετανικό ανεξάρτητο τηλεοπτικό κανάλι ITV πρόβαλε μια παραγωγή της εταιρείας Granada Television, ένα ντοκιμαντέρ για την Κύπρο με τίτλο «Cyprus Britain’s Grim Legacy».<br /><br />Ο Στρατάρχης Harding στο πρόγραμμα εκείνο παραδέχθηκε πως η Βρετανία δεν εννοούσε τα περί αναγνωρίσεως του δικαιώματος της αυτοδιαθέσεως (όπως την εννοούσαν οι Έλληνες και όπως αυτή έπρεπε να εννοείται βάση του Διεθνούς Δικαίου και των αναγνωρισμένων δημοκρατικών αρχών και δικαιωμάτων). Δηλαδή ούτε η Βρετανία ούτε ο ίδιος ήσαν ειλικρινείς όταν ο ίδιος το χειμώνα του 1955/57 παρουσίαζε τις περιβόητες «Προτάσεις» του στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στις οποίες γινόταν αναφορά για «αναγνώριση» της αρχής της αυτοδιαθέσεως.<br /><br />Σημειώνω ότι κάποιοι μάλιστα έγραψαν και επικαλούνταν ότι οι «Προτάσεις Harding» ήσαν μια «χαμένη ευκαιρία»…<br /><br />Είπε ο Harding στο ντοκιμαντέρ: «Ήταν δόλωμα η αναφορά εκείνη, για να δελεάσουμε τον Μακάριο να δεχθεί την αυτοκυβέρνηση».<br /><br />Ακριβώς όπως είχε ο τότε Πρωθυπουργός (και προηγουμένως Υπ. Εξωτερικών) Anthony Eden ειδοποιήσει προκαταβολικά τον Τούρκο ομόλογό του Menderes στις 10.11.1955, μερικές εβδομάδες μετά την «Τριμερή» στο Λονδίνο, όταν οι Βρετανοί έδωσαν στην Τουρκία το locusstandi, που είχαν παραδώσει στη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923: Να μην ανησυχούσε η Τουρκία, και η Βρετανία είχε κανονίσει την εξυπηρέτηση των τουρκικών συμφερόντων. Το μήνυμα προς τον Τούρκο Πρωθυπουργό μεταξύ άλλων έλεγε:<br /><br />«Η αναφορά στις προτάσεις προς το Μακάριο για την αυτοδιάθεση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια διαφορετική τοποθέτηση της θέσεως που διατύπωσε ο Υπ. Εξωτερικών Macmillan στα πλαίσια της Τριμερούς Διάσκεψης, ότι δηλαδή η Βρετανία αναγνωρίζει την αρχή της αυτοδιάθεσης άλλα αυτή δεν εφαρμόζεται όταν υπάρχουν γεωγραφικοί, στρατηγικοί και άλλοι λόγοι».<br /><br />Οι βοηθοί «μετριοπαθείς Ελληνοκύπριοι» – και η «καλύτερη ευκαιρία»<br /><br />Στο ίδιο μήνυμα, το οποίο μεταβιβάστηκε μέσω του βρετανού Πρέσβη στην Άγκυρα γινόταν λόγος, όμως, και για τους (βοηθούς των Βρετανών στην Κύπρο), λεγόμενους «μετριοπαθείς». Έλεγε σχετικά:<br /><br />« Να μεταβιβάσετε στον Τούρκο Πρωθυπουργό πως ίσως να μην υπάρξει καλύτερη ευκαιρία στο μέλλον να ενισχύσουμε τους μετριοπαθείς Κύπριους έναντι των εξτρεμιστών και ότι η σημερινή Ελληνική κυβέρνηση ανυπομονεί να συμφωνηθεί μια λύση».<br /><br />(Σημ. Παρεμπιπτόντως χρόνια αργότερα, να θυμίσω ότι και με τη «λύση» που επιδίωκε ο Πρόεδρος Γιώργος Βασιλείου, υποσχόταν ότι θα εξασφάλισε και τα τουρκικά συμφέροντα. Όταν δέχθηκε δίχως εξουσιοδότηση από το λαό το 99% των τουρκικών αξιώσεων, την βρετανο-τουρκική απαρτχάιντ δι-κοινοτική, δι-ζωνική ομοσπονδία και έκανε ότι του ζητούσαν οι Βρετανοί. Και έτσι κατάφεραν οι «κηδεμόνες» Βρετανοί, να εκδώσουν τα ψηφίσματα 649/90, 716/91, 750/92 που καθόρισαν την πολιτική ισότητα που ζητούσαν οι Τούρκοι και τη διζωνική.)<div><br /></div><div><img height="640" src="https://i2.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2021/03/%CE%9D%CE%99%CE%A7%CE%91%CE%A4-%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%9C.jpg?resize=229%2C305&ssl=1" width="481" /> </div><div><i>O Δρ. Nihat Erim (και 13ος Πρωθυπουργός της Τουρκίας για ένα χρόνο 26.3.1971 – 22.5.1972).<br /></i><br /> Τον Αύγουστο του 1956 η βρετανική κυβέρνηση κάλεσε τον δικαστή Λόρδο Radcliffe (γνωστό ως Sir Cyril John Radcliffe και ένα από τους συν-αρχιτέκτονες της διχοτόμησης των Ινδιών το 1947 βλέπε πιο κάτω – πέθανε 1.4.1977) να ετοιμάσει συνταγματικές προτάσεις για την βρετανική αποικία Κύπρο. Οι προτάσεις παραδόθηκαν στην βρετανική κυβέρνηση στις 12 Νοεμβρίου 1956 και κυκλοφόρησαν από τον Υπουργό Αποικιών Alan Lennox-Boyd στους συναδέλφους του στις 13 Νοεμβρίου 1956. Παράλληλα στην ΄Αγκυρα ο Δρ.Nihat Erim παρέδιδε στις 24.11.1956 την δική του έκθεση για διχοτόμηση της Κύπρου, στον Πρωθυπουργό Menderes.<br /><br />Αριστούργημα<br /><img height="640" src="https://i0.wp.com/www.onisilos.gr/wp-content/uploads/2021/03/Sir-Cyril-John-Radcliffe.jpg?resize=243%2C326&ssl=1" width="477" /><br /><i>Ο Λόρδος Radcliffe</i><br /><br />Παρόλο που ο Λόρδος Radcliffe σε δημόσιες συζητήσεις κράτησε χαμηλούς τόνους στην ιδέα ομόσπονδου Συντάγματος και πως στην πραγματικότητα πίστευε ότι αυτό ήταν ακατόρθωτο στην Κύπρο, πείστηκε να «προσαρμόσει» τις προτάσεις του σε σημείο που ο Τούρκος καθηγητής Δρ. Nihat Erim και σύμβουλος του Τούρκου Πρωθυπουργού Menderes, τις αποκάλεσε «αριστούργημα». Παρόλα ταύτα στις παραγράφους 27-29 της έκθεσής του ο Λόρδος Radcliffeδεν απέφυγε να καταγράφει:<br /><br />«΄Εχω μελετήσει πολύ καλά το αίτημα εκ μέρους της Τουρκοκυπριακής κοινότητας ότι πρέπει να τους παραχωρηθεί πολιτική ίση αντιπροσώπευση με εκείνη στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα. Αν δεν το δέχομαι αυτό (αίτημα), δεν νομίζω είναι από έλλειψη σεβασμού για τις αμφιβολίες που βρίσκονται πίσω από αυτό. ΄Όμως αυτό είναι ένα αίτημα από το 18% ενός πληθυσμού να μοιραστεί πολιτική εξουσία εξίσου με το 80%. Και αν είναι να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει στη βάση δύο πιθανοτήτων. Είτε να είναι συμβατό με τις αρχές ενός συντάγματος βασισμένο στις φιλελεύθερες και δημοκρατικές αντιλήψεις ότι πολιτική εξουσία πρέπει να είναι ισορροπημένη με αυτό τον τρόπο, ή με τη δημιουργία μιας πολιτικής ισορροπίας που να είναι εποικοδομητική στο να προστατεύσει τα αναγκαία συμφέροντα μιας κοινότητας από καταπίεση από την πλειοψηφία. Δεν πιστεύω ότι μπορώ να υποστηρίζω αμφότερες τις προτάσεις.<br /><br />«Η πρώτη εμπεριέχει την ιδέα μιας ομοσπονδίας παρά ενός ενιαίου Κράτους. Θα είναι φυσικό να παραχωρηθεί σε μέλη της μιας ομοσπονδίας ίση αντιπροσώπευση στο ομόσπονδο σώμα, ανεξάρτητα από την αριθμητική αναλογία του πληθυσμού των περιοχών που αντιπροσωπεύουν. ΄Όμως μπορεί η Κύπρος να οργανωθεί σε μια ομοσπονδία με αυτό το τρόπο; Δεν το νομίζω…<br /><br />«Μήπως η δεύτερη πρόταση φθάνει σε διαφορετικό αποτέλεσμα; Δεν το νομίζω. Το να δώσεις ίση πολιτική δύναμη σε ένα ενιαίο Κράτος δύο κοινοτήτων που έχουν τέτοια αριθμητική ανισότητα – μια ανισότητα η οποία έχει την πιθανότητα αύξησης όσο και μείωσης – σημαίνει να αρνείσαι στην πλειοψηφία του πληθυσμού σε όλα τα επίπεδα της αυτό-κυβέρνησης, να κατοπτρίζει την απόφασή της εποικοδομητικά…»<br /><br />Οι τύψεις Radcliffe<br /><br />Ο Λόρδος Radcliffe, όμως ήταν επίσης, o εκτελεστής της αποικιοκρατίας που είχε ετοιμάσει τον διχοτομικό χάρτη των Ινδιών. Τον οποίο κατάθεσε στις 9 Αυγούστου 1947, μοιράζοντας την Ινδία και δημιουργώντας το νέο κράτος του Πακιστάν. Τα νέα σύνορα ανακοινώθηκαν επίσημα στις 14 Αυγούστου 1947 την ημέρα που ανακοινώθηκε η ανεξαρτησία του Πακιστάν (για τους Μουσουλμάνους) και μία ημέρα πριν την ανεξαρτησία των Ινδιών (για τους HindusandSikhs). Όταν ο Radcliffe είδε το αποτέλεσμα του διαχωρισμού και την διχοτόμηση που επήλθε, δηλαδή, 14 εκατομμύρια άνθρωποι, 7 εκ σε κάθε πλευρά να γίνονται πρόσφυγες, 500,000 να σκοτώνονται σε βιαιότητες και όλη την τραγωδία που προκάλεσε σε αμφότερες τις πλευρές των συνόρων που διαμόρφωσε, αρνήθηκε να εισπράξει το μισθό των 40,000 ρουβλιών (τότε 3,000 λίρες). Το 1948 τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. O Βρετανός ποιητής, που αργότερα πήρε αμερικανική υπηκοότητα W. H. Auden, στο σατιρικό ποίημά του «Διχοτόμηση» το 1966 αναφέρθηκε στο πρωταρχικό ρόλο του Radcliffe στη διχοτόμηση των Ινδιών και του Πακιστάν.<br /><br />Έγραψε στο ποίημά του: «Εμείς (βρετανική κυβέρνηση) μπορούμε να σας δώσουμε (τον Radcliffe) τέσσερεις δικαστές, δύο Μουσουλμάνους και δύο Hindu, να διαβουλεύεστε, αλλά το τελευταίο λόγο πρέπει να τον έχετε εσείς». Αυτό εικονογραφεί τα στοιχεία της «πολιτικής ισότητας» που βρίσκονται στην βρετανική πολιτική διαχωρισμού και διχοτόμησης των Ινδιών. Και αυτό θέτει το ερώτημα ως προ το γιατί η βρετανική επιλογή του Λόρδου Radcliffe μεταξύ τόσων άλλων, για την Κύπρο, η φήμη του οποίου είχε λερωθεί με τη διχοτόμηση…<br /><br />΄Ισως αυτή η εμπειρία του, όμως, να τον έκανε πιο σοφό όταν καλέστηκε να ετοιμάσει Συνταγματικές Προτάσεις για την Κύπρο και θεώρησε, σωστά, ότι δεν υπήρχε η υποδομή για διχοτόμηση ή ομοσπονδία στο νησί μας…<br /><br />Και όμως η βρετανική κυβέρνηση δεν πτοήθηκε να ανακοινώσει στις 19 Δεκεμβρίου 1956 παράλληλα με την ανακοίνωση των Συνταγματικών Προτάσεων Radcliffe– την υπόσχεσή της – προς την τουρκική κυβέρνηση και το 18% των Τουρκοκυπρίων στο νησί, ότι σε τελική λύση του Κυπριακού δεν θα αποκλείεται η ξεχωριστή αυτοδιάθεση του 18% και η διχοτόμηση. Την οποία υπόσχεση είχε ήδη συμφωνήσει ότι θα ανακοίνωνε ο Υπουργός Αποικιών στην συνάντησή του με τον Τούρκο Πρωθυπουργό στις 16 Δεκεμβρίου 1956.<br /><br />Ομοσπονδιακές υποδομές<br /><br />Ο αντικαταστάτης του Στρατάρχη Harding Sir Hugh Foot έφθανε στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 1958 για διαπραγματεύσεις για το Σχέδιο του με Βρετανούς αξιωματούχους και μεγάλη τουρκική αντιπροσωπεία μεταξύ των οποίων και ο Δρ. NihatErim. Σημειώνω ότι α) το «Σχέδιο Foot» βασιζόταν στις απαιτήσεις του Δρ. Nihat Erim και β) ήταν εκείνο το σχέδιο που τροποποιήθηκε και επανεμφανίστηκε το καλοκαίρι του 1958 ως το τριχοτομικό «Σχέδιο Μacmillan»!<br /><br />Τελικά στις διαβουλεύσεις εκείνες, οι Βρετανοί αναγκάστηκαν να καθοδηγήσουν τους Τούρκους στο ότι έπρεπε να ήσαν υπομονετικοί και να δεχόντουσαν σταδιακές συνταγματικές ρυθμίσεις γιατί μια τέτοια λύση δεν μπορούσε να επιβληθεί. Ουσιαστικά ήταν διχοτόμηση και δεν μπορούσε να γίνει δεκτή από το βρετανικό κοινό, από τη διεθνή κοινότητα, από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ. Ο Δρ. Erimήταν έξυπνος άνθρωπος και κατάλαβε, όμως αυτό δεν τον σταμάτησε στην συνάντηση της 25ηςΙανουαρίου (1958) από το να απαιτήσει, η επίσημη γλώσσα στην Κύπρο, σε ένα μελλοντικό Σύνταγμα, να είναι η αγγλική και να μην επιτρέπεται ιερωμένοι να διεκδικούν θέσεις στην κυβέρνηση.<br /><br />Στις 22 Ιανουαρίου 1958 είχε γράψει προνοητικά το Γραφείο Αποικιών για τις επικείμενες διαβουλεύσεις:<br /><br />«Πρέπει να προχωρήσουμε πολύ προσεκτικά με την ιδέα ομοσπονδίας. Αν φανούμε ότι δεσμευόμαστε με τους Τούρκους, θα ερμηνευθεί ως να ετοιμάζουμε το έδαφος για ενδεχόμενη διχοτόμηση. Τότε πιθανό να καταστρέψουμε οποιαδήποτε περίπτωση να καταφέρουμε τους Ελληνοκύπριους να δεχθούν το σχέδιο Foot και να δουλέψουμε για ένα Σύνταγμα αυτό-κυβέρνησης. Εν πάση περιπτώσει δεν βλέπω να έχει νόημα ένα ομόσπονδο σύνταγμα στην Κύπρο…» Και εισηγείτο το Γραφείο Αποικιών να ζητείτο στον κατάλληλο χρόνο από τον Λόρδο Radcliffeνα εξηγήσει περαιτέρω αυτά που έγραψε στις παραγράφους 27-29 της Έκθεσής του». <br /><br />Οι Τούρκοι πίεζαν, καθ΄όλη την διάρκεια του 1958 απαιτώντας ότι οποιοδήποτε σχέδιο αυτό-κυβέρνησης στην Κύπρο πριν τη διχοτόμηση, έπρεπε να είναι ένα είδος ομόσπονδης αυτό-κυβέρνησης. Όπως έγινε με τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου…<br /><br />Στις 8 Ιανουαρίου 1958 το Φόρειν Οφις ενημέρωσε τον Αμερικανό υπ. Εξωτερικών, John Foster Dulles, ότι δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν τις διαβεβαιώσεις που έδωσαν στους Τούρκους. Η Τουρκοκυπριακή κοινότητα θα έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης όπως και η Ελληνοκυπριακή, γιατί δέσμευσαν τους εαυτούς τους δημόσια (με την δήλωση της 19ηςΔεκεμβρίου 1956)…<br /><br />Η βρετανική δολιότητα δυστυχώς προχωρεί με την ίδια τακτική. Για έβδομη δεκαετία ακάθεκτη προσπαθεί με κάθε τρόπο να εξασφαλίσει τα τουρκικά (και βρετανικά) συμφέροντα, όπως τα είχε απαιτήσει ο Δρ. NihatErim, χρησιμοποιώντας τους εκάστοτε «μετριοπαθείς Ελληνοκύπριους»για δεκανίκια, όπως καλή ώρα, κάνει και τώρα… Και ας είχε αποκαλέσει το 1958 την πολιτική τους ο συνάδελφος τους στο Υπουργείο Εξωτερικών J. M. Addis, ως «odiouspolicy». Επικρίνοντας μαστιγωτικά τα όσα διαβουλεύονταν για την Κύπρο. <br /><br />Οdiouspolicy– Απεχθής πολιτική<br /><br />Έγραψε o J. M. Addis μεταξύ άλλων:<br /><br />«Η γενική πολιτική μας για τις μη αυτό-κυβερνούμενες περιοχές, είναι να τις οδηγήσουμε προς το δρόμο της αυτοκυβέρνησης και στα επίπεδα εκείνα που θα μπορούν να αποφασίσουν μόνες τους για το μέλλον τους. Είναι σφόδρα ενάντια στις παραδόσεις μας να περιορίζουμε την ελευθερία επιλογής όταν έρχεται η ώρα της ανεξαρτησίας… Η αρχή της ‘ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ΄ την οποία περιγράφει η δήλωση της 19ηςΔεκεμβρίου 1956 είναι απεχθής (odious) γιατί αρνείται την ενότητα σε μια μικτή κοινότητα… Ο διαχωρισμός είναι ιδιαίτερα αρνητικός σε μια περιοχή τόσο μικρή όσο η Κύπρος και μάλιστα σε μεσογειακό περιβάλλον.<br /><br />Γι΄αυτούς τους λόγους η δική μου άποψη είναι πως η μόνη σωστή λύση για την Κύπρο είναι η αυτοδιάθεση που οδηγεί στην ένωση. Αντιλαμβάνομαι, βέβαια ότι είναι εντελώς αδύνατο για τη σημερινή κυβέρνηση (Macmillan) να διακηρύξει αυτή τη λύση ως τον σωστό στόχο, αν όχι για τίποτε άλλο από τη δήλωσή μας της 19ηςΔεκεμβρίου 1956…Δεν πιστεύω ότι οι δυσκολίες αυτές θα είναι μεγαλύτερες από εκείνες που θα δημιουργηθούν αν εγκριθούν τα σχέδια που έχουμε ετοιμάσει. Αν δεν τα εφαρμόσουμε, τουλάχιστον θα βρισκόμαστε στο δρόμο για μια μόνιμη και σταθερή λύση, η οποία θα βασίζεται στις βασικές αρχές της γενικής μας πολιτικής». (Οι υπογραμμίσεις της συγγραφέως.)<br /><br />Ποίος άραγε μπορεί να αμφισβητήσει τα όσα προνοητικά έγραψε ο κ. Addisτο 1958 και ότι οι δυσκολίες που τόσο σοφά προέβλεψε, ακόμα βασανίζουν αυτό το νησί με τη μισητή δι-κοινοτική αυτοδιάθεση, που δεν είναι άλλη από την αντιδημοκρατική ρατσιστική δι-κοινοτική δι-ζωνική ομοσπονδία; Κατά τον Addis, και η ντε φάκτο διχοτόμηση, είναι εξίσου μεσίτη.<br /><br />Και η πατρότητα της «δικοινοτικής κυριαρχίας» ανήκει στους Βρετανούς.</div><div><br /></div><b><i>*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος</i></b><div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η βρώμικη πολιτική της Αγγλίας στο Κυπριακό συνεχίζεται

Οι προφητικές προειδοποιήσεις του Λόρδου Radcliffe για «πολιτική ισότητα» τα θεμέλια της «ομοσπονδίας» και η συνεχιζόμενη απεχθής βρετανική ...

Διαβάστε την συνέχεια

Καραβίδας: "Υπάρχει ισορροπία ισχύος με την Τουρκία"

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/5555.png?itok=_25v_9dR" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">"Η Ελλάδα διαθέτει πραγματική ισχύ" τονίζει χαρακτηριστικά</span></h3>Σφοδρή και ολομέτωπη επίθεση στα φοβικά σύνδρομα εξαπέλυσε ο επισμηναγός ιπτάμενος ε.α. Στέφανος Καραβίδας, εκπαιδευτής πτήσεων στο Αεροπορικό Κολλέγιο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), μιλώντας σε ανοιχτή τηλεδιάσκεψη που διοργάνωσε η AHEPA (AHEPA HJ – 10 PERICLES). Ο κ. Καραβίδας εξήγησε ότι δεν υπάρχει τουρκική υπεροπλία, ότι η Κύπρος δεν είναι ένα ανυπεράσπιστο νησί, τόνισε ότι «η προβαλλόμενη ισχύς της Τουρκίας είναι υποθετική και όχι πραγματική» και μίλησε εκτενώς για τη σημασία της συμμαχίας της Ελλάδας με τα Εμιράτα.<br /><br />Αναφερόμενος εισαγωγικά στη σημαντικότητα της συμμαχίας Ελλάδας – Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ο κ. Καραβίδας επεσήμανε ότι στη χώρα μας δεν έχουμε ακόμα κατανοήσει τη σημασία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και τις ιδιαίτερες δυνατότητες που έχουν αναπτύξει και θα αναπτύξουν βάσει των σχεδιασμών τους.<br /><br />Εάν δούμε, είπε, τα επιτεύγματα αυτής της χώρας στον στρατιωτικό τομέα, στον πολιτικό, οικονομικό, τεχνολογικό και πολιτισμικό, θα δούμε -όπως το έχει αντιληφθεί και η μεγάλη δύναμη πέρα του Ατλαντικού- ότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στις επόμενες δεκαετίες θα αναδειχθούν στην ηγέτιδα δύναμη του αραβικού κόσμου.<br /><br />Σε σχέση με τη στρατιωτική ισχύ, τα ΗΑΕ έχουν ανακοινώσει ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους 25 δισ. και αναφορικά με την πολιτική ισχύ έχει πολιτική σταθερότητα, δεδομένου του πολιτεύματος απόλυτης μοναρχίας.<br /><br />Τα ΗΑΕ, τόνισε ο κ. Καραβίδας, θα κυριαρχήσουν στον Κόλπο ως ηγέτιδα δύναμη και μάλιστα έχουν ήδη αρχίσει να υποσκελίζουν τη Σαουδική Αραβία.<br /><br />Αναφορικά με τη στρατιωτική συμμαχία που έχουμε συνάψει, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα διότι έχουμε κοινά οπλικά συστήματα και σε ενδεχόμενο ελληνοτουρκικής σύρραξης αυτά τα κοινά οπλικά συστήματα και τα όπλα των συστημάτων θα είναι η στρατηγική μας εφεδρεία και χορηγία.<br /><br />Και όπως σημείωσε, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι η μοναδική χώρα που «πονάνε» την Τουρκία και τη «ματώνουν» σε όλα τα μέτωπα.<br /><br />«Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα μπορούν να γίνουν για την Ελλάδα ο βατήρας στη Μέση Ανατολή», είπε χαρακτηριστικά.<br /><br />Μετέφερε ακόμα την πολύ σημαντική είδηση ότι, υπάρχουν αρκετά δημοσιεύματα στον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο στις χώρες του Κόλπου αναφορικά με το ενδεχόμενο στρατιωτικής συμμαχίας με ρήτρα αμυντικής συνδρομής μεταξύ Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Αιγύπτου, Μπαχρέιν και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων με τη δυνατότητα σε αυτό να προσκληθεί και η Ελλάδα.<br /><br />Στη συνέχεια εξήγησε ότι οι «Συμφωνίες του Αβραάμ», που εξομάλυναν τις σχέσεις του Ισραήλ με μια σειρά χώρες του Κόλπου, αποσκοπούν την ενοποίηση των κοιτασμάτων του Κόλπου με αυτών της Ανατολικής Μεσογείου με κόμβο το Ισραήλ.<br /><br />«Αυτό θα στερήσει σημαντικές πηγές ενέργειας από την Κίνα και θα καταργήσει το ενεργειακό μονοπώλιο της Ρωσίας στην Ευρώπη», τόνισε.<br />Άρα, συνέχισε, ο EastMed, ο οποίος έχει γίνει οργανισμός, είναι ένα γεωπολιτικό όραμα,<br /><br />Σε αυτό το σημείο επεσήμανε ότι, «το πρόβλημα σε αυτό το ζήτημα είναι οι σταθερές μας παθογένειες του ετεροπροσδιορισμού και της αναβλητικότητας».<div><br />Ελληνοτουρκικά<br /><br />Υπάρχει ένα ζήτημα μεταξύ της πραγματικής και προβαλλόμενης ισχύος, είπε, αναφερόμενος στην τουρκική επιθετικότητα προς τη χώρα μας.<br />Η Ελλάδα διαθέτει πραγματική ισχύ, αυτή τη στιγμή υπάρχει ισορροπία δυνάμεων και το μόνο ζήτημα είναι η προβαλλόμενη ισχύς.<br />Η φύση αντιμάχεται τα κενά και δεδομένου ότι δημιουργούμε κενό προβαλλόμενης ισχύος η Τουρκία το καλύπτει.<br /><br />Επί του πεδίου, βάσει και την επαγγελματική μου πρότερη ιδιότητα, το περιβάλλον και η γεωγραφία ευνοούν εμάς.<br /><br />Αναφορικά με τον Έβρο, τις Θερμοπύλες της Βόρειας Ελλάδας, εκεί είναι ένα στενό, έχουμε ποιοτικό και ποσοτικό πλεονέκτημα.<br /><br />Η Τουρκία στις επιχειρήσεις στη Συρία αναγκάστηκε να αποσύρει δυνάμεις από τον Έβρο και την Κύπρο και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την προβαλλόμενη ισχύ της Τουρκίας η οποία είναι υποθετική και δεν είναι πραγματική, για αυτό δεν πρέπει να φοβόμαστε και πρέπει να αποτινάξουμε τα φοβικά μας σύνδρομα.<br /><br />Το Αιγαίο αποτελεί κλειστή θάλασσα ντε φάκτο με βάση τη στρατιωτική πραγματικότητα.<br /><br />Σε καθαρά επιχειρησιακό και τακτικό περιβάλλον τα οπλικά συστήματα και των τριών κλάδων είναι αυτά τα οποία κλείνουν το Αιγαίο ντε φάκτο και το κάνουν ελληνική θάλασσα.<br />Εξ ου και όλος ο προβληματισμός της Τουρκίας αναφορικά με την αποστρατικοποίηση των νήσων του Αιγαίου.<br /><br />Σε σχέση με τον αέρα διαθέτουμε το πυκνότερο αντιαεροπορικό σύστημα της Ευρώπης με συστήματα Patriot, συστήματα S-300, Κροτάλ, TOR M1 και άλλα…<br /><br />Η Ελλάδα διαθέτει 230 μαχητικά και η Τουρκία 240, δεν βλέπω λοιπόν κάποιο κενό σε σχέση με το φοβικό σύνδρομο που καλύπτει συγκεκριμένο θινκ τανκ στην Ελλάδα».</div><div><br />Τουρκική Πολεμική Αεροπορία<br /><br />Η τουρκική πολεμική αεροπορία αντιμετωπίζει προβλήματα με τα ανταλλακτικά και σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις μεταξύ των στελεχών», είπε και συνέχισε:<br />Για αυτό και έχουνε Πακιστανούς πιλότους στην τουρκική πολεμική αεροπορία.<br />Το σημαντικότερο είναι ο φόβος. Δεν έχουν αλληλεγγύη και αμοιβαία υποστήριξη.<br />Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να πολεμήσουν μαζί», τόνισε.<br /><br /></div><div>Κύπρος<br /><br />Αναφερόμενος στην άμυνα της Κύπρου διέλυσε τις εντυπώσεις ενός ανυπεράσπιστου νησιού.<br />Είναι ψέμα ότι υστερούμε στρατιωτικά στην Κύπρο.<br />Η κυπριακή Εθνική Φρουρά έχει κάνει σημαντικά βήματα και δεν είμαστε στο στόμα του λύκου σε σχέση με την Τουρκία<br /><br />Η Κύπρος είναι μία λαβίδα στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας», είπε εμφατικά.</div><div><br /><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="365" src="https://www.youtube.com/embed/YDXv7d2-U6w" width="700"></iframe><br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Καραβίδας: "Υπάρχει ισορροπία ισχύος με την Τουρκία"

"Η Ελλάδα διαθέτει πραγματική ισχύ" τονίζει χαρακτηριστικά Σφοδρή και ολομέτωπη επίθεση στα φοβικά σύνδρομα εξαπέλυσε ο επισμηναγό...

Διαβάστε την συνέχεια

O Ερντογάν έχει πετρελαιοπηγές στη Λιβύη – Τι αποκαλύπτει τουρκική έκθεση

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/06/erdogan-libya-slpress.gr_.jpg" /><br /><br /><b>Αδαλής Γιώργος</b><br />Σύμφωνα με στοιχεία η διείσδυση της Τουρκίας στη Λιβύη μετράει ήδη πολλά χρόνια. Μεγάλο μέρος των ελληνικών ελίτ θεωρούν τον Ερντογάν κυκλοθυμικό που κάνει σπασμωδικές κινήσεις. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Ξεκίνησε την στρατιωτική-οικονομική του διείσδυση στη Λιβύη πριν 16 χρόνια, αποκτώντας την πρώτη του στρατηγικής σημασίας πετρελαιοπηγή, μετά από διαγωνισμό, το 2005! Μπορεί κανείς να δει τη συμφωνία στην <a href="https://docplayer.net/48057365-Turkish-petroleum-corporation.html#show_full_text">ετήσια έκθεση της Turkish Petroleum</a> του 2008.<br /><br />Κι ενώ αυτό θα έπρεπε να προβληματίσει από τότε, στην Αθήνα επικρατούσε άγνοια. Και φυσικά δεν πρόκειται για μια πετρελαιοπηγή, αλλά για πολύ σοβαρή υπόθεση. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Ερντογάν, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών άρχισε να μεταβάλλεται από γραφειοκρατική υπηρεσία, σε “γραφείο” ευρέσεως επενδύσεων. Ενώ αυτός προσποιείτο στη Δύση το “περιστέρι της ειρήνης”, ξεκινούσε στο παρασκήνιο, την δημιουργία μιας ισλαμικής συμμαχίας με χώρες που μέχρι τότε είχαν περιορισμένες σχέσεις με την Τουρκία.<br /><br />Πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλο αυτό το στρατηγικό σχέδιο, διαδραμάτισε η τουρκική δημόσια εταιρία πετρελαίου Turkiye Petrolleri Anonim Ortakligi (TPAO) που ασχολείται με την έρευνα, εξόρυξη κι εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Ωστόσο, η εν λόγω εταιρεία έχει μια θυγατρική (κατά 100%), την λιγότερο γνωστή στην Ελλάδα Turkish Petroleum Overseas Company (TPOC) που έχει σκοπό την αναζήτηση υδρογονανθράκων εκτός Τουρκίας.<br /><br />Όταν εμείς κάναμε την Ολυμπιάδα κι αναζητούσαμε που φαγώθηκαν τα τεράστια κονδύλια, η TPOC είχε δείξει ενδιαφέρον για την εξόρυξη πετρελαίου σε διάφορες χώρες, μεταξύ αυτών και η Λιβύη. Έτσι, μετά από έναν διαγωνισμό το 2005, η TPOC κατάφερε να πάρει το συμβόλαιο στην περιοχή 147 και συγκεκριμένα σε δύο πεδία (3 και 4) τα οποία βρίσκονται στην λεκάνη Murzuq.<br />Η πρώτη ανακάλυψη κοιτάσματος<br /><br />Επρόκειτο για τον δεύτερο γύρο ενός διεθνούς διαγωνισμού, στον οποίο συμμετείχαν πολλές εταιρείες και είχε προκαλέσει διεθνές ενδιαφέρον το ποιος κέρδισε τα οικόπεδα. Η Ελλάδα δεν συμμετείχε σε εκείνον τον διαγωνισμό παρά την γειτνίαση με τη Λιβύη. Αντίθετα, η Τουρκία ενίσχυε την παρουσία της και τους λομπίστες της στη Λιβύη σε τέτοιο βαθμό που κυριολεκτικά δεν την προλάβαιναν οι ανταγωνιστές. Αρκετοί Λίβυοι, εξάλλου, αισθάνονταν μία συγγένεια με τους Τούρκους.<br /><br />Το πρώτο οικόπεδο που “κέρδισε” ήταν από τα πιο δύσκολα διεθνώς για έρευνες υδρογονανθράκων, μιας και βρισκόταν μέσα στην έρημο. Παρά ταύτα, το 2009, είχε πετύχει θετικά αποτελέσματα με την ερευνητική του δραστηριότητα και είχε αποκτήσει τεχνογνωσία. Το κραχ στις χρηματαγορές που είχε προηγηθεί, είχε βοηθήσει τον Ερντογάν να απαλλαγεί από κάποιους ανταγωνιστές του.<br /><br />Η έρευνα τελικά στο πεδίο 147/3-4 στη Λεκάνη Murzuq απέδωσε την πρώτη πετυχημένη γεώτρηση του φρεατίου Α1-147/3 και κατέληξε σε ανακάλυψη κοιτάσματος. Αυτό εντατικοποίησε την έρευνα σε άλλα 11 πηγάδια, με αποτέλεσμα σε επτά από αυτά να υπάρξουν νέες ανακαλύψεις πετρελαίου το 2010. Πρόκειται για τα πηγάδια A1-, B1-, C1-, D1-, E1-, F1-, I1- 147/3. Η TPOC, αντιμετώπισε σοβαρές δυσκολίες κατά τη διάρκεια των εργασιών γεώτρησης στη λεκάνη του Murzuq εξαιτίας της χαλαρής και ενεργού άμμου στην επιφάνεια της ερήμου που έφτανε και στα 500 πόδια βάθος. Ωστόσο, απέκτησε τεχνογνωσία και κάλυψε τις δυσκολίες της.<div><br />Η παρακαταθήκη Ατατούρκ<br /><br />Στην ετήσια έκθεση της TPAO (31-12-2008), στο εξώφυλλο, εμφανίζεται ο Κεμάλ με ένα απόφθεγμα που φέρεται να είχε πει το 1926 σε μια ομιλία του σε Άγγλους επιχειρηματίες πετρελαίου και στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση: «Όταν προσπαθήσουμε να ολοκληρώσουμε τα μεγάλα μας καθήκοντα, ο κύριος οδηγός μας καθώς και πηγή της επιτυχίας μας, θα είναι η ευγενική κοινή λογική και η ικανότητα του Έθνους μας».<br /><br />Ωστόσο, η ρήση σταματά εκεί, δίχως να αναφέρει τη συνέχεια της φράσης του Κεμάλ, που είχε διατυπώσει το 1926, απευθυνόμενος στις αποικιοκρατικές δυνάμεις τις εποχής. Η συνέχεια έλεγε: «Αυτό το μεγάλο έθνος εκτιμά πάντα και υποστηρίζει τους γιους του που προσπαθούν και βλέπουν τις κατευθύνσεις που οδηγεί η επιθυμία και η ικανότητά του». Και οι γιοι του Έθνους ήταν οι Τούρκοι που κατοικούσαν εκτός Τουρκίας. Η TPAO, χρησιμοποιώντας την λέξη του Κεμάλ “noble” (ευγενής), δίνει το στίγμα της από τότε. Την πρόθεση να εκμεταλλευτεί τους εκτός Τουρκίας Τούρκους με σκοπό την κατάκτηση πόρων απαραίτητων για την βιομηχανική ανάπτυξη.<br /><br />Στην ίδια έκθεση, η Τουρκία δεν κρύβει τους στόχους της. Στην παράγραφο 7 αναφέρει: «Η στρατηγική της TPAO και η φιλοδοξία της είναι να καλύψει ολοκληρωτικά την ζήτηση υδρογονανθράκων στην Τουρκία, στο κοντινό μέλλον, αυξάνοντας την εθνική παραγωγή εσωτερικά, αλλά κυρίως αυξάνοντας τα μερίδια της Τουρκίας με συμμετοχή σε γεωτρήσεις εκτός Τουρκίας, μεγιστοποιώντας το διεθνές της πορτοφόλιο και κερδίζοντας έναν ηγετικό ρόλο ως παίκτης, σε χώρες που βρίσκονται κοντά στα σύνορα της Τουρκίας. Με επενδύσεις σε στεριά και θάλασσα, είτε ως στρατηγικός εταίρος σε κονσόρτσιουμ πολυεθνικών είτε μόνη της ως operator σε κοιτάσματα άλλων κρατών».<br /><br /></div><div>Οι πετρελαιοπηγές της Τουρκίας<br /><br />Κατόπιν, στο φυλλάδιο αναφέρονται 90 διαφορετικές καμπάνιες της εταιρείας σε έρευνες και εξόρυξη υδρογονανθράκων ως τότε. Στην παράγραφο 70, η TPAO αναφέρεται και στις δραστηριότητές της στη Λιβύη, από όπου προκύπτει άλλο ένα άγνωστο στοιχείο. Αναφέρει ότι η θυγατρική TPOC εργάζεται ως operator σε ερευνητικά projects στη Λιβύη.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/06/1-1.jpg"><img height="462" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/06/1-1.jpg" width="640" /></a><br /><br />Εκτός του γνωστού block 147/3-4 που αναφέραμε πιο πάνω, λέει ότι κατέχει το 51% στο NC-Block-188 στην Λεκάνη Ghadames και το 51% του NC-Block-189 στη Λεκάνη της Σύρτης! Στο χάρτη φαίνεται ξεκάθαρα πως οι δύο λεκάνες υδρογονανθράκων (Ghadames και Murzuk) βρίσκονται στη δυτική Λιβύη. Ας συγκρίνουμε τις περιοχές που ελέγχουν σήμερα οι δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις στον λιβυκό εμφύλιο.<br /><br />Ακόμα κι όταν η κυβέρνηση Σάρατζ έλεγχε μόνο ένα μικρό τμήμα του λιβυκού εδάφους γύρω από την Τρίπολη, έλεγχε και νησίδες εδάφους νοτιοδυτικά στα σύνορα με την Αλγερία. Ποιο είναι το κοινό στοιχείο που συνδέει τα μικρά αυτά τμήματα γης που αν και είναι πολύ απομακρυσμένα, εντούτοις ελέγχονται από τον Σάρατζ; Πρόκειται για δύο σημεία στα οποία η τουρκική TPAO έχει προχωρήσει σε γεωτρήσεις και επενδύσεις όλα αυτά τα χρόνια.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/06/2-1.jpg"><img height="280" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/06/2-1.jpg" width="640" /></a><br /><br /></div><div>Ουδείς ασχολήθηκε στην Ελλάδα<br /><br />Ενώ όλα αυτά θα έπρεπε να απασχολούν την Αθήνα από το 2005, εντούτοις, ουδείς αναφερόταν και το χειρότερο ουδείς γνώριζε τις τουρκικές κινήσεις στην Λιβύη. Από τις πηγές της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας καθώς και από πρακτικά 10 συνεδρίων στην Τουρκία, που έχουν περιέλθει στην κατοχή μας, προκύπτει ότι ο Ερντογάν είχε θέσει ως στρατηγικό στόχο την Λιβύη από το 2005 και έχει επενδύσει τεράστια ποσά εκεί, εξαγοράζοντας πρόσωπα και καταστάσεις.<br /><br />Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Ερντογάν χρηματοδοτούσε τον τουρκικής καταγωγής Σάρατζ (και όχι μόνο), προκειμένου να καταστήσει τη Λιβύη δορυφόρο της Τουρκίας. Έτσι φτάσαμε και στο μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης, που αρπάζει ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ. Η μία πετρελαιοπηγή του Ερντογάν στην λεκάνη της Σύρτης ελέγχεται από τον Χάφταρ και είναι αυτή που θέλει να ξανακερδίσει πίσω για να την “συνδέσει” με την θαλάσσια περιοχή, η οποία οριοθετείται με το μνημόνιο, “σβήνοντας” την ελληνική ΑΟΖ. Οι άλλες δύο πετρελαιοπηγές στις Λεκάνες Ghadames και Murzuq, αν και μακριά η μία από την άλλη, ελέγχονταν από την κυβέρνηση Σάρατζ και από τα τουρκικά drones Bayraktar.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

O Ερντογάν έχει πετρελαιοπηγές στη Λιβύη – Τι αποκαλύπτει τουρκική έκθεση

Αδαλής Γιώργος Σύμφωνα με στοιχεία η διείσδυση της Τουρκίας στη Λιβύη μετράει ήδη πολλά χρόνια. Μεγάλο μέρος των ελληνικών ελίτ θεωρούν τον ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο νέος εκλεκτός της Άγκυρας στη Λιβύη βρίσκει εμπόδια από τον παλιό…

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/dbeibah-erdogan.jpg" width="640" /><br /><br />Τσιλιόπουλος Ευθύμιος<br />Ο ορισθείς πρωθυπουργός της Λιβύης Αμπντουλάχ Χαμίντ Ντμπεϊμπά πραγματοποίησε ιδιωτική επίσκεψη στην Άγκυρα για να συναντηθεί με τον Ερντογάν τον περασμένο μήνα, λίγες μέρες μετά την επιλογή του στο πλαίσιο της ειρηνευτικής διαδικασίας υπό τον ΟΗΕ. Ταυτόχρονα ο απερχόμενο πρωθυπουργός Σάρατζ κωλυσιεργεί αρνούμενος να συνεργαστεί με τη νέα κυβέρνηση.<br /><br />Ο Ντμπεϊμπά πήγε στην Άγκυρα στις 11 Φεβρουαρίου. Για κάποιο λόγο η επίσκεψη κρατήθηκε μυστική. Ο Ερντογάν επιδιώκει να επιβεβαιώσει τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει ο Σάρατζ έναντι της Τουρκίας. Μετά την υπογραφή του μνημονίου Άγκυρας-Τρίπολης το 2019, η Τουρκία επένδυσε σημαντικούς πόρους στη Λιβύη: drones, μισθοφόρους τζιχαντιστές και τουρκικές ειδικές δυνάμεις, οι οποίες βοήθησαν την κυβέρνηση της Τρίπολης να αντιμετωπίσει την επίθεση του Χαφτάρ. «Η εντύπωση ή η πραγματικότητα είναι ότι ο Ντμπεϊμπά συνδέεται στενά με την Άγκυρα σε διάφορα επίπεδα και ότι πολλά από τα επιχειρηματικά του συμφέροντα περνούν από την Τουρκία», ανέφερε ο αναλυτής Μοχάμεντ Ελτζάρ.<br /><br />Η Τουρκία έχει διμερή συμφωνία στρατιωτικής βοήθειας με τη Λιβύη, η οποία φιλοξενεί de facto τουρκικές στρατιωτικές βάσεις. Ο Ιμπραήμ Καλίν δήλωσε στη τουρκική εφημερίδα Sabah τη Δευτέρα: «Ο Πρόεδρος [Ερντογάν] αντάλλαξε απόψεις με τους Λιβύους ηγέτες. Έκανε τηλεφωνήματα για να τους συγχαρεί και υπήρξαν κάποιες επισκέψεις. Οι διμερείς δεσμεύσεις θα συνεχιστούν».<br /><br />Οι δεσμοί του Ντμπεϊμπά με την Τουρκία είναι γνωστοί. Ο Λίβυος δισεκατομμυριούχος είχε παραχωρήσει κρατικές συμβάσεις σε τουρκικές εταιρείες πριν από την ανατροπή του Καντάφι. Ο Ελτζάρ που αποκάλυψε την επίσκεψη του νέου Λίβυου πρωθυπουργού τον περασμένο μήνα, δήλωσε ότι ο Ντμπεϊμπά, με τα εκτεταμένα επιχειρηματικά του ενδιαφέροντα, αναμένεται να εμβαθύνει τους δεσμούς του με την Άγκυρα. «Έχει ενδιαφέρον η προσπάθεια να κρατηθεί η επίσκεψη μυστική. Ο λόγος είναι ότι ο Ντμπεϊμπά και οι βοηθοί του ανησυχούσαν για το μήνυμα που θα έστελνε η επίσκεψη στην κοινή γνώμη της Λιβύης».<br />Συνεργάτης της Άγκυρας<br /><br />Ο Ντμπεϊμπά έδωσε επίσης την πρώτη του συνέντευξη ως πρωθυπουργός στο τουρκικό πρακτορείο Anadolu εκλογή του στη θέση. Δήλωσε ότι η Τουρκία είναι σύμμαχος και αδελφικό κράτος. «Έχει τεράστιες δυνατότητες για να βοηθήσει τους Λίβυους να επιτύχουν τους πραγματικούς τους στόχους. Η Τουρκία θεωρείται πραγματικός εταίρος στη Λιβύη. Ελπίζουμε να ενισχύσουμε αυτήν τη συνεργασία και να ενισχύσουμε το διμερές εμπόριο στο υψηλότερο επίπεδο».<br /><br />Ο Μουράτ Γιεσίλτας, διευθυντής μελετών ασφαλείας στο ινστιτούτο SETA στην Άγκυρα, δήλωσε ότι και οι δύο πλευρές είχαν μεγάλο ενδιαφέρον να διατηρήσουν τις στενές σχέσεις που υπήρχαν επί Σάρατζ. «Η Τουρκία είναι πρόθυμη να διατηρήσει το μνημόνιο για την οριοθέτηση ΑΟΖ, η οποία ενισχύει την οπτική της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο Ντμπεϊμπά θέλει επίσης να συνεχιστεί η παρουσία του τουρκικού στρατού στη Λιβύη ως προστασία έναντι μελλοντικών κινδύνων, σε περίπτωση ανανέωσης των εχθροπραξιών».<br /><br />Ο Ντμπεϊμπά είπε την περασμένη εβδομάδα ότι η κυβέρνησή του θα διατηρήσει το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης και θα αναζητήσει περισσότερους τρόπους συνεργασίας σε άλλους τομείς, όπως το εμπόριο. Η Τουρκία έχει εκδηλώσει την επιθυμία της να πάρει συμβάσεις αφενός στο πλαίσιο της ανοικοδόμησης, αφετέρου στην εκμετάλλευση πετρελαιοπηγών, ώστε να επωφεληθεί η τουρκική οικονομία. «Ο Ερντογάν θέλει να επωφεληθεί από την επιλογή του Ντμπεϊμπά για να μεταφράσει τις διπλωματικές και στρατιωτικές επενδύσεις της Άγκυρας από το 2019 στη Λιβύη σε επιχειρηματικές ευκαιρίες και πολιτική επιρροή», είπε ο Ελτζάρ.<br /><br />Την περασμένη εβδομάδα, ο νέος πρωθυπουργός παρουσίασε την κυβέρνησή του, η οποία πρέπει εγκριθεί από το Κοινοβούλιο της Λιβύης τις επόμενες ημέρες. Είναι ενδεικτικό του κλίματος, πάντως, πως διατυπώθηκαν καταγγελίες ότι στους εκλέκτορες προσφέρθηκαν έως και 500.000 δολάρια για να ψηφίσουν τον Ντμπεϊμπά. Έτσι και προέκυψε η απροσδόκητη νίκη του εναντίον του προέδρου του Κοινοβουλίου Αγκίλα Σάλεχ και του υπουργού Εσωτερικών Φάθι Μπασάγκα.<br /><br />Εάν το Κοινοβούλιο απορρίψει την κυβέρνηση Ντμπεϊμπά, το ζήτημα θα επιστρέψει στο “φόρουμ διαλόγου” υπό την εποπτεία του ΟΗΕ, το οποίο έχει τη δυνατότητα να νομιμοποιήσει με ψηφοφορία τη νέα κυβέρνηση. Οι καταγγελίες για διαφθορά, όμως, έχουν δημιουργήσει ερωτήματα για το εάν το “φόρουμ διαλόγου” θα υποστηρίξει και πάλι την υποψηφιότητα Ντμπεϊμπά.<br />Ο Σάρατζ υπονομεύει τη διαδικασία<br /><br />Και εν μέσω όλων αυτών, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Σάρατζ δεν φαίνεται να παραδίδει στη νέα μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Ντμπεϊμπά, η οποία υποτίθεται ότι θα οδηγήσει τη Λιβύη στις εκλογές της 24ης Δεκεμβρίου 2021. Ο Σάρατζ έδωσε επίσημη εντολή (δημοσιεύθηκε στις 3 Μαρτίου) στους απερχόμενους υπουργούς να μην παραδώσουν ούτε καν επικοινωνήσουν με τους αντικαταστάτες τους πριν η κυβέρνηση Ντμπεϊμπά αποκτήσει πλήρη νομιμότητα.<br /><br />Ο Σάρατζ βασίστηκε στο γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση δεν έχει ακόμη λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από το Κοινοβούλιο. Στην απόφασή του, ο Σάρατζ τόνισε ότι οι επικεφαλής των κρατικών υπηρεσιών δεν πρέπει να συναντηθούν με μέλη του εκλεγμένου Προεδρικού Συμβουλίου (επικεφαλής ο Μουχάμεντ Αλ Μένφι) και την κυβέρνηση ΝτμπεΪμπά, χωρίς προηγούμενη άδεια από τους ηγέτες του “φόρουμ διαλόγου”.<br /><br />Οι παρατηρητές συνδέουν αυτήν την απόφαση με τις συναντήσεις που πραγματοποίησαν τις τελευταίες ημέρες μέλη της νέας κυβέρνησης με αξιωματούχους της απερχόμενης, καθώς και με συνδεδεμένους στρατιωτικούς ηγέτες. Ο Ντμπεϊμπά, μάλιστα, συναντήθηκε με τον απερχόμενο υπουργό Οικονομικών Φάρατζ Μπουμτάρι υποτίθεται για τον προϋπολογισμό.<br /><br />Ο Ντμπεϊμπά συναντήθηκε επίσης με τον πρόεδρο της Εταιρείας Ηλεκτρισμού Γουιάμ Αλ Αμπντάλι, ενώ ο Μένφι συναντήθηκε με τους διοικητές των στρατιωτικών περιοχών και τα μέλη της στρατιωτικής επιτροπής που στήριζε την κυβέρνηση Σάρατζ. Η απόφαση Σάρατζ, ωστόσο, προκάλεσε αντιφατικές αντιδράσεις. Κάποιοι την θεωρούν ελιγμό με στόχο την καθυστέρηση της αποχώρησής του από την πολιτική σκηνή.<div><br />Τι ζήτησε ο Ντμπεϊμπά από την Άγκυρα<br /><br />Σε δηλώσεις του στο The Arab Weekly από την Βεγγάζη, ο Λίβυος βουλευτής Ιμπραήμ αλ-Ντόρσι είπε ότι η απόφαση του Σάρατζ «σαμποτάρει τη διαδικασία και αυξάνει την πίεση στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας με επικεφαλής τον Ντμπεϊμπά, η οποία βρίσκεται υπό περαιτέρω πίεση από άλλους βουλευτές που διαπραγματεύονται για υπουργικά χαρτοφυλάκια και κυβερνητικές θέσεις. Αυτή η απόφαση δείχνει ότι ο Σάρατζ και οι άνθρωποι γύρω του, ειδικά οι πολιτοφυλακές που είναι πιστές στην κυβέρνησή του, δεν θέλουν να φύγουν από τη σκηνή ή να ανοίξουν το δρόμο για τον Ντμπεϊμπά».<br /><br />Ο βουλευτής Τζιμπρίλ Ουχαΐντα, μιλώντας από τη δυτική Λιβύη, δήλωσε ότι η κίνηση του απερχόμενου «δεν θα έχει καμία σχέση με τη διαδικασία έγκρισης της νέας κυβέρνησης, η οποία θα διαδεχθεί επίσημα την κυβέρνηση και το Προεδρικό Συμβούλιο του Σάρατζ, αφού λάβει την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής τις επόμενες ημέρες». Πρόσθεσε, όμως: «Αυτές οι ενέργειες δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια παρενόχληση ή προειδοποίηση από την κυβέρνηση Σάρατζ προς τη νέα κυβέρνηση πριν εγκριθεί».<br /><br />Ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Χασάν αλ-Σαγκίρ κατήγγειλε την απόφαση Σάρατζ: «ο Σάρατζ, από τον Οκτώβριο του 2015 έως τις αρχές του 2016, συναντήθηκε στην Τυνησία, την Αίγυπτο και το Μαρόκο με δεκάδες υπουργούς και αξιωματούχους της Λιβύης στην προσωρινή κυβέρνηση και την εθνική κυβέρνηση σωτηρίας και περίεργα τώρα ζητά από τα μέλη της κυβέρνησής του να μην συναντήσουν αυτούς που θα τους διαδεχτούν».<br /><br />Η απόφαση Σάρατζ δείχνει, πάντως, ότι δεν υπάρχει κλίμα συναίνεσης στη Λιβύη που να γεφυρώνει τις διαφορές μεταξύ των φατριών και να διευκολύνει την ομαλή μεταβίβαση της εξουσίας στην κυβέρνηση Ντμπεϊμπά. Ίσως, υπό αυτό το πρίσμα, οι επισκέψεις του Ντμπεϊμπά στην Άγκυρα μπορούν να ερμηνευτούν ως εκκλήσεις προς τον Ερντογάν να χαλιναγωγήσει τον πρώην προστατευόμενό του Σάρατζ, ώστε να αναλάβει την εξουσία ο νέος προστατευόμενος, δεσμευόμενος βέβαια ότι θα υπακούει στις τουρκικές εντολές.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο νέος εκλεκτός της Άγκυρας στη Λιβύη βρίσκει εμπόδια από τον παλιό…

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Ο ορισθείς πρωθυπουργός της Λιβύης Αμπντουλάχ Χαμίντ Ντμπεϊμπά πραγματοποίησε ιδιωτική επίσκεψη στην Άγκυρα για να συν...

Διαβάστε την συνέχεια