Ερντογάν και εργαλειοποίηση: Βίοι παράλληλοι απο την κρίση στον Έβρο ως την Αγιά Σοφιά

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv174vBeFvq7vK0daYLRrB3a6Fgbq6IlR8eJKLZWK1eh303vr95rrdadzCqEUROPFjd7CEUwAFlrWXQQyq_K8fzs9aAH_sOOAzlsry4JJYOEA5YXNdSyi_dvuCy8ltwH1BD9KyP3z-CTQ/s1600/GREEK_ARMY_SOLDIERS_EVROS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="438" data-original-width="730" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv174vBeFvq7vK0daYLRrB3a6Fgbq6IlR8eJKLZWK1eh303vr95rrdadzCqEUROPFjd7CEUwAFlrWXQQyq_K8fzs9aAH_sOOAzlsry4JJYOEA5YXNdSyi_dvuCy8ltwH1BD9KyP3z-CTQ/s640/GREEK_ARMY_SOLDIERS_EVROS.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Είναι προφανές πως αυτό που βλέπουμε τους τελευταίους μήνες απο την πλευρά της Τουρκίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια επίδειξη κυνισμού</span>.</h3> Γράφει ο <b>Χρήστος Σαλαμπουκίδης</b><br />Αναφερόμενοι σαφώς σε όλα όσα ο «σουλτάνος» πράττει απο την κρίση στον Έβρο και την εργαλοιοποίηση ανθρώπων που ως ένα βαθμό είναι πρόσφυγες και μετανάστες και λέμε ως ένα βαθμό δεδομένων των δηλώσεων πολλών εξ αυτών σε ξένα δίκτυα πως τους μεταφέρουν με λεωφορεία στα σύνορα δίχως κόστος εώς και τις καθημερινές προκλήσεις σε Αιγαίο απο θαλάσσης και αέρος με παραβιάσεις και διατήρησση κλίματος για ένα «θερμό» οχι μόνο απο άποψη θερμοκρασιών καλοκαίρι.<br /><br />Θυμίζουμε οτι η Τουρκία μετά την αλαζονική και και τυχοδιωκτική πολεμική της εοιχείρηση στην Συρία όπου φάνηκε πως στήριξε ακόμη και τζιχαντιστικές ένοπλες δυνάμεις σε μια προσπάθεια να παραστήσει την ..»περιφερειακή δύναμη» στην περιοχή,θέλησε με κάθε τέχνασμα να εκβιάσει την Ευρωπαϊκή κοινότητα να στηρίξει αυτό του το έργο,χρησιμοποιόντας σαν κρυφό χαρτί τους πρόσφυγες ,στους οποίους πολλοί ήταν και αυτοί που ο Ερντογάν στρατολόγησε για να επιτύχει μια κρίση στην εξώπορτα των Ευρωπαϊκών συνόρων, στην πόρτα της Ελλάδας.<br /><br />Κίνηση η οποία έδειξε εξ’αρχής της διαθέσεις του σουλτάνου ο οποίος αθετώντας την κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας προχώρησε σε έναν ωμό εκβιασμό πως εφόσον δεν λάβει την βοήθεια που επιθυμεί απο την ΕΕ θα πλημυρίσσει την Ευρώπη με μετανάστες .<br /><br />Η στάση της Ελλάδας στην φύλαξη των συνόρων,έδειξε ακόμη μια φορά πως και η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της σε ένα μέτωπο που την αφορά άμεσα μιας και τα σύνορα δεδομένης της θέσεως της Ελλάδος δεν είναι μόνο ελληνικά αλλά και ευρωπαϊκα.<br /><br />Λίγο καιρό μετά η νεοοθωμανική δίψα του Σουλτάνο θα προκαλέσει νέους τρυγμούς στην παγκόσμια κοινότητα με την υπογραφή μιας παράτυπης συμφωνίας μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας με την ανακύρηξη ΑΟΖ .Μια ακόμα κίνηση στον σχεδιασμό της «Γαλάζιας Πατρίδας» βάσει του οποίου η Τουρκία προσπαθεί να οικειοποιηθεί μέρους του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου με επιχείρημα πως τα νησιά δεν δικαιούνται θαλάσσιες ζώνες πέραν των χωρικών υδάτων τους . Κίνηση η οποία έδειξε για ακόμη μια φορά και στην Ευρώπη την αδυναμία συμμόρφωσης αλλά και την ικανότητα αντίληψης του διεθνούς δικαίου απο ένα μέλος του NATO και ένα κράτος που διακαώς επιθυμεί την ένταξη του στους κόλπους της ΕΕ.<br /><br />Η υπογραφή δύο «μνημονίων κατανόησης» για τον «καθορισμό των θαλάσσιων διαδικασιών» και για τη «συνεργασία σε ασφάλεια και άμυνα», στην Κωνσταντινούπολη, ανάμεσα σε Λιβύη και Τουρκία, αποτέλεσε ένα σαφές μήνυμα στην Αθήνα όσον αφορά την προσπάθεια της Αγκυρας για δημιουργία τετελεσμένων, την στιγμή που κάποιοι προσπαθούσαν με ψυχραιμία να αποκλιμακώσουν το τεταμένο κλίμα που μέρα την μέρα μύριζε όλο και περισσότερο μπαρούτι.<br /><br />Εύκολα κανείς μπορεί να αντιληφθεί πως σε κάθε δυνατή ευκαιρία η Αγκυρα προσπαθεί να προξενεί εντάσεις την στιγμή που δείχνει να μπαίνει σε μια νέα περίοδο «καραντίνας» απο την παγκόσμια κοινότητα δεδομένης της πτώσης της οικονομίας της και της συνεχούς υποτίμησης της τουρκικής λίρας καθώς και με το πρόσφατο πλήγμα απο την έξαρση του covid-19 όπου αποτέλεσε και την «ταφόπλακα» της πτώσης της οικονομίας δεδομένου πως έχει πληγεί η τουριστική αξιοπιστία των γειτόνων. Τελευταίο άλλωστε ανδραγάθημα του Σουλτάνου ; Η φιέστα για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης καθώς και εργαλειοποίηση του παγκόσμιου μνημείου κληρονομιάς της Unesco ο ναός της Αγιά Σοφιάς όπου προσπάθησε να μετατρέψει σε παιχνίδι εξωτερικής πολιτικής ένα μνημείο θρησκευτικού χαρακτήρα, ζητώντας άδεια να λειτουργήσει ως τζαμί. Κίνηση η οποία βρήκε αντίθετους τόσο τους Εκρέμ Ιμάμογλου ( δήμαρχο Κωνσταντινούπολης) όσο και έναν εκ των πλέον έγκριτων τούρκων ιστορικών και πρώην διευθυντή του μουσείου Ιλμπέρ Ορναταϊλί που δήλωσε κατηγορηματικά πως » Η Αγιά Σοφιά δεν είναι παιχνίδι, και ούτε πρέπει να μετατρέπεται σε πολιτικό όχημα.Είναι επικίνδυνο.»<br /><br /><a href="https://defencereview.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ερντογάν και εργαλειοποίηση: Βίοι παράλληλοι απο την κρίση στον Έβρο ως την Αγιά Σοφιά

Είναι προφανές πως αυτό που βλέπουμε τους τελευταίους μήνες απο την πλευρά της Τουρκίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια επίδειξη κυνισμού ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποδείξεις και ονόματα για τους μεγαλύτερους φίλους της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFN1exiHzu4ZN1wY9g2VGOPWqV4twBDPCF7s0ksRD_nh0SprhnH3nmLzJavr3nAeWVUdjQtsGXeQl-MvYFuqbBQZtAzetKZowzjQ_0cUTFqBzUTpDWL36QPiV0M8x_MXu0qgETNvevulk/s1600/tho.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="660" data-original-width="1346" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFN1exiHzu4ZN1wY9g2VGOPWqV4twBDPCF7s0ksRD_nh0SprhnH3nmLzJavr3nAeWVUdjQtsGXeQl-MvYFuqbBQZtAzetKZowzjQ_0cUTFqBzUTpDWL36QPiV0M8x_MXu0qgETNvevulk/s640/tho.jpg" width="640" /></a></div> <div> <b><br /></b></div> <b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Γερουσιαστές και ακαδημαϊκοί, εν ενεργεία κυβερνητικοί αξιωματούχοι, πρώην διπλωμάτες, στρατιωτικοί και επικεφαλής -υποτίθεται ανεξάρτητων- ερευνητικών κέντρων επιμένουν, από τις ΗΠΑ όπου βρίσκονται, να βαφτίζουν το κρέας ψάρι και τον Ερντογάν… αξιόπιστο σύμμαχο<br /><br />Ακόμη και τώρα, έπειτα από όσα - κατά συρροή επεισοδιακά – έχουν προηγηθεί τα τελευταία περίπου… 60 χρόνια, παρά τις απανωτές διαψεύσεις (προσδοκιών) και τις αρνήσεις (συνεργασίας), παρά τα πισώπλατα μαχαιρώματα, τις αυθαίρετες διώξεις-ομηρείες σε βάρος συνολικά δεκάδων Αμερικανών πολιτών και την άφθονη αντιδυτική λάσπη, υπάρχουν κύκλοι στην Ουάσιγκτον που επιμένουν να επενδύουν στο αφήγημα μιας «στρατηγικά πολύτιμης» και «απαραίτητης για τα δυτικά συμφέροντα» Τουρκίας, μιας Τουρκίας που θα πρέπει να κρατηθεί ικανοποιημένη… με κάθε κόστος.<br /><br />Τουρκία και ΗΠΑ «δεν μοιράζονται κοινά συμφέροντα ή αξίες», έγραφε στον αντίποδα ο Στίβεν Κουκ, senior fellow (ανώτερος επιστημονικός συνεργάτης) του αμερικανικού Council on Foreign Relations, πίσω στα τέλη του 2018, στον απόηχο τότε της απελευθέρωσης του Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον, περιγράφοντας την Τουρκία ως δύναμη «ανταγωνιστική» στις ΗΠΑ και τους Τούρκους ηγέτες ως πολιτικούς που «απεχθάνονται την αμερικανική ηγεμονία».<br /><br />Αρχές Μαρτίου του 2003, με το ισλαμοσυντηρητικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) τότε ακόμη «φρέσκο» στην εξουσία της γείτονος, η τουρκική βουλή αποφασίζει να μην επιτρέψει στους Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν το τουρκικό έδαφος ως «βάση» διέλευσης για τις επικείμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις τους ενάντια στο Ιράκ. Το τουρκικό «όχι» φέρεται να «προκαλεί σοκ» στην κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους του νεότερου, όχι μόνο επειδή η Τουρκία τυγχάνει σύμμαχος των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ αλλά και επειδή, όπως διαρρέεται, η ηγεσία του AKP φέρεται να τα είχε προηγουμένως συμφωνήσει παρασκηνιακά με την Ουάσιγκτον, προσδοκώντας μάλιστα και κάμποσα… δισεκατομμύρια δολάρια από τις ΗΠΑ ως αντάλλαγμα για τη χρήση του τουρκικού εδάφους από τα αμερικανικά στρατεύματα.<div> <br />Αντιαμερικανισμός και προβοκάτσιες<br /><br />Κρίνοντας εκ των υστέρων, με δεδομένο πια το φιάσκο της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ, η άρνηση εκείνη των Τούρκων μπορεί να μοιάζει σε έναν βαθμό… δικαιωμένη, αν και υποκριτική. Υποκριτική γιατί η Τουρκία από τη μία πλευρά «έριχνε πόρτα» στους Αμερικανούς ενώ από την άλλη «άνοιγε την πόρτα» στα δικά της τουρκικά στρατεύματα για να εισβάλουν στο Βόρειο Ιράκ. Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός παραμένει: όταν οι Αμερικανοί την χρειάστηκαν το 2003, η Άγκυρα τους γύρισε την πλάτη.<br /><br />Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 2003, Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνονται από τις δυνάμεις των ΗΠΑ στο Βόρειο Ιράκ έχοντας στην κατοχή τους όπλα, χειροβομβίδες, εκρηκτικά και χάρτες του Κιρκούκ με κυκλωμένα μάλιστα πάνω στους χάρτες σημεία κοντά στο κτήριο του τοπικού κυβερνείου. Οι Τούρκοι θα απελευθερωθούν έπειτα από περίπου τρεις ημέρες, έχοντας όμως προηγουμένως περάσει από ανάκριση ωσάν… εχθροί. Οι «κακές γλώσσες» λένε ότι αποστολή των Τούρκων ενόπλων που συνελήφθησαν ήταν να προκαλέσουν… χάος στην περιοχή, δολοφονώντας τον νεοεκλεγέντα κυβερνήτη… για να δώσουν έτσι την αφορμή στην τουρκική κυβέρνηση να επέμβει με πρόσχημα την αποκατάσταση της τάξης.<br /><br />Ακριβώς δέκα χρόνια μετά, το 2013, το ισλαμοσυντηρητικό τουρκικό κατεστημένο βρίσκεται, συνεπικουρούμενο από τους εθνικιστές, να αναζητά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τους «υποκινητές» πίσω από το αντικυβερνητικό Κίνημα του Γκεζί και τις αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα της οικογένειας Ερντογάν. Η πλευρά Ερντογάν θα φτάσει μάλιστα στο σημείο να φωτογραφίσει ως πιθανό «προβοκάτορα» ακόμη και τον τότε πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Άγκυρα, Φράνσις Ρικιαρντόνε.<br /><br />Το καλοκαίρι του 2016 ο τουρκικός αντιαμερικανισμός πραγματοποιεί δυναμική επιστροφή στο προσκήνιο, με αφορμή την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, μια απόπειρα την οποία στελέχη της τουρκικής κυβέρνησης σπεύδουν να «χρεώσουν» στις ΗΠΑ.</div> <div> <br />Αυθαίρετες διώξεις και ομηρείες<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, τον Οκτώβριο του 2016, η Τουρκία στέλνει στη φυλακή ως «τρομοκράτη» έναν Αμερικανό πάστορα ονόματι Άντριου Μπράνσον. Ο ίδιος ο Ερντογάν θα καλέσει στην πορεία τους Αμερικανούς να «ανταλλάξουν» τον Μπράνσον με τον εξόριστο στις ΗΠΑ Τούρκο ιμάμη Φετουλάχ Γκιούλεν, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μια υπόθεση ομηρίας με εκβιαστική πολιτική στόχευση. «Έχετε έναν Τούρκο πάστορα στα χέρια σας. Εμείς έχουμε τον δικό σας πάστορα. Ας τους ανταλλάξουμε», θα πει ο Ερντογάν… ανοιχτά. Ο Μπράνσον τελικώς θα απελευθερωθεί τον Οκτώβριο του 2018, έπειτα από δύο χρόνια. Εν τω μεταξύ οι ΗΠΑ θα έχουν επιβάλει κυρώσεις για τη συγκεκριμένη υπόθεση στην Τουρκία αλλά και σε εν ενεργεία Τούρκους υπουργούς ειδικότερα (όπως ήταν οι Δικαιοσύνης Αμπντουλχαμίτ Γκιουλ και Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού), πράγμα που είχαν να κάνουν από τη δεκαετία του 1970. Η περίπτωσή του Μπράνσον, ωστόσο, είναι μόνο μία μεταξύ πολλών.<br /><br />Ο επίσης Αμερικανός Σερκάν Γκιολγκέ θα περάσει σχεδόν τρία χρόνια στις τουρκικές φυλακές, από το 2016 έως και το 2019, κατηγορούμενος και εκείνος ως «τρομοκράτης». Ο λόγος για έναν άνθρωπο, πατέρα δύο παιδιών, που εργαζόταν ως επιστήμονας στη NASA στις ΗΠΑ, προτού συλληφθεί ως «τρομοκράτης» κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών του διακοπών στην Τουρκία.<br /><br />Όσο για τον Μετίν Τοπούζ, τον Τούρκο εργαζόμενο στο προξενείο των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη που βρίσκεται προφυλακισμένος στην Τουρκία ήδη από το 2017, εκείνος καταδικάστηκε μόλις πριν από ολίγες ημέρες σε φυλάκιση 8 ετών και 9 μηνών. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι Μπράνσον, Γκιολγκέ και Τοπούζ είναι μόνο κάποιοι από τους συνολικά δεκάδες Αμερικανούς, Τουρκο-Αμερικανούς και Τούρκους υπαλλήλους αμερικανικών αποστολών που έχουν συλληφθεί τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία ως «τρομοκράτες».<br /><br />Αλλά και ευρύτερα, εάν ανατρέξει κανείς στις εξελίξεις των τελευταίων επεισοδιακών ετών, θα δει τους Τούρκους:<br /><ul> <li>Να κάνουν μπίζνες με τη Ρωσία, σε πείσμα των αμερικανικών αντιδράσεων (βλέπε αγορά ρωσικών S-400).</li> <li>Να συμπρωταγωνιστούν σε δίκτυα που παραβιάζουν τις αμερικανικές κυρώσεις σε βάρος του Ιράν (βλέπε υποθέσεις Halkbank και Μεχμέτ Χακάν Ατίλα), υπονομεύοντας έτσι συνολικά την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Τεχεράνη. «Το Ιράν και η Τουρκία συντονίζουν ολοένα και περισσότερο τις πολιτικές τους στη Μέση Ανατολή καθώς συνεργάζονται σε πολλά θέματα», γράφει ο Σεθ Φράντζμαν στην Jerusalem Post.</li> <li>Να ξυλοκοπούν ειρηνικούς Αμερικανούς πολίτες έξω από την οικία του Τούρκου πρέσβη στην Ουάσιγκτον το 2017.</li> <li>Να ενισχύουν τους δεσμούς τους με την Χαμάς.</li> <li>Να αναβαθμίζουν τις προκλήσεις τους κατά των γειτόνων (Ελλάδας, Κύπρου) και να απειλούν να μετατρέψουν την Αγία Σοφία σε τέμενος, αψηφώντας τις επίσημες αμερικανικές ενστάσεις.</li> <li>Να στηρίζουν τους τζιχαντιστές στη Συρία (την εποχή που η Δύση πολεμούσε ενάντια στους τζιχαντιστές).</li> <li>Nα πολεμούν τους Κούρδους (την εποχή που η Δύση βασιζόταν στους Κούρδους για να ανακόψει την προέλαση των τζιχαντιστών).</li> </ul> Και να επιτίθενται κατά τρόπο δριμύ στα σχέδια της κυβέρνησης Τραμπ για τη Μέση Ανατολή, είτε πρόκειται για το ειρηνευτικό «όραμα» <a href="https://www.whitehouse.gov/peacetoprosperity/">Peace to Prosperity</a>, είτε για τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ. <br /><br />Σημαντική σημείωση: Το παρόν κείμενο δεν εξετάζει το περιεχόμενο των αμερικανικών επιλογών παρά μόνο το γεγονός ότι η τουρκική ηγεσία έχει κατ’ επανάληψη βρεθεί απέναντι από τις ΗΠΑ σε σειρά ανοιχτών μετώπων.<br /><br />Κι όμως, έπειτα από όλα αυτά, υπάρχουν ακόμη κύκλοι στις ΗΠΑ που επιμένουν να παρουσιάζουν την Τουρκία ως «πολύτιμη», όπως προκύπτει άλλωστε και μέσα από το πλούσιο σε αποκαλύψεις βιβλίο του πρώην Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον, που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τον τίτλο «The Room Where It Happened». Το ότι οι αποκαλύψεις του Μπόλτον έχουν ενοχλήσει την τουρκική πλευρά είναι σαφές. Για του λόγου το αληθές, αρκεί μια ματιά στα όχι ένα, ούτε δύο αλλά… οχτώ tweets μέσα από τα οποία ο διευθυντής Επικοινωνίας του Ερντογάν, Φαχρετίν Αλτούν, επιχείρησε στις 24 Ιουνίου να αποδομήσει το βιβλίο του Μπόλτον ως «παραπλανητικό και μονόπλευρο».<br /><br />Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ παρουσιάζεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου να κάνει όλα τα χατίρια του Ερντογάν: γλιτώνοντας την Τουρκία από τις επαπειλούμενες αμερικανικές κυρώσεις (για την αγορά των ρωσικών S-400) και παρεμβαίνοντας στο έργο της αμερικανικής δικαιοσύνης υπέρ της τουρκικής τράπεζας Halkbank που διώκεται στις ΗΠΑ επειδή παραβίασε τις αμερικανικές κυρώσεις κατά του Ιράν. Άλλοι Αμερικανοί αξιωματούχοι, όπως ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για τη Συρία, Τζέιμς Τζέφρι, εμφανίζονται επίσης να προωθούν τις τουρκικές θέσεις στην Ουάσιγκτον, διακινώντας για παράδειγμα χάρτες με τη βορειοανατολική Συρία «κομμένη και ραμμένη» στα μέτρα των τουρκικών δυνάμεων κατοχής.<br /><br />Ποιοι είναι, όμως, οι μεγαλύτεροι φίλοι της Τουρκίας σήμερα στην Ουάσιγκτον; <br /><br />Γκλεν Χάουαρντ: Ο πρόεδρος του αμερικανικού ερευνητικού κέντρου Jamestown Foundation έχει υποστηρίξει, μεταξύ άλλων, ότι «η επιμονή της Τουρκίας να αποκτήσει ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο θα έπρεπε να γίνει αποδεκτή». Στις 19 Ιουνίου ο ίδιος εμφανίστηκε στοv κρατικό τουρκικό τηλεοπτικό σταθμό TRT World υποστηρίζοντας ότι η Τουρκία «κάνει το σωστό» στο μέτωπο της Λιβύης την οποία και «βοηθά» («Turkey is doing the right thing and helping Libya»). Σημειωτέον ότι ο Γκλεν Χάουαρντ, ο οποίος έχει πάρει μέρος και σε εκδηλώσεις της τουρκικής ΜΚΟ Turkish Heritage Organization προωθώντας την αμερικανοτουρκική φιλία, είχε εργαστεί παλαιότερα και στο πλευρό του ακαδημαϊκού και πάλαι ποτέ Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι. Για την ιστορία, ήταν ο Μπρεζίνσκι που πίσω στα τέλη της δεκαετίας του 1990, μέσα από το βιβλίο του με τον τίτλο «Η Μεγάλη Σκακιέρα», είχε εξάρει τον ρόλο της Τουρκίας όχι μόνο ως «γεωστρατηγικού παίκτη» αλλά και ως «γεωπολιτικού άξονα».<br /><br />Τζέιμς Τζέφρι: Άλλοτε πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία (την περίοδο 2008-2010) και νυν (από το 2018) ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για τη Συρία, ο 74χρονος Τζέιμς Τζέφρι φέρεται να ξεχωρίζει ως ένας από τους μεγαλύτερους φίλους της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον. Κι όχι μόνο της Τουρκίας γενικώς αλλά και ειδικώς του κυβερνώντος ισλαμοσυντηρητικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. <br /><br />Ρίτσαρντ Ούτζεν: Ανώτερο στέλεχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με μακρά θητεία στη Μέση Ανατολή (είχε περάσει και από το Γραφείο Αμυντικής Συνεργασίας των ΗΠΑ στην Άγκυρα ODC-T,) ο Ρίτσαρντ Ούτζεν εμφανίζεται να είναι φίλα προσκείμενος στο καθεστώς Ερντογάν. Λέγεται, μάλιστα, πως πίσω στην Τουρκία εκείνος είναι γνωστός και με το παρατσούκλι «μπατζανάκης» ή «Αμερικανός μπατζανάκης» καθώς τυγχάνει παντρεμένος με Τουρκάλα ο πατέρας της οποίας μάλιστα προέρχεται από τα σώματα ασφαλείας. <br /><br />Λίντσεϊ Γκράχαμ: Ο 65χρονος Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής από τη Νότια Καρολίνα πήρε μέρος στις 24 Ιουνίου σε webinar διοργανωθέν από το τουρκικό λόμπι Turkey-U.S. Business Council – TAİK, με τον τίτλο «Ώρα για τους συμμάχους να είναι σύμμαχοι: Η τουρκοαμερικανική παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα», προβάλλοντας την ιδέα ότι η Τουρκία θα μπορούσε να αντικαταστήσει την Κίνα ως εμπορική και εφοδιαστική επιλογή για τις ΗΠΑ στη μετά-την-πανδημία-του-κορονοϊού εποχή, ή τουλάχιστον να περιορίσει την εξάρτηση των ΗΠΑ από το Πεκίνο. Λέγεται πως το Turkey-U.S. Business Council είχε προσεγγίσει τον Γκράχαμ και στο πρόσφατο παρελθόν, μέσω της εταιρείας Mercury Public Affairs, με την ιδέα η Τουρκία να αρχίσει να λειτουργεί ως «πύλη» για την προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων στην Αφρική. Σημειωτέον ότι από τη Mercury, μια εταιρεία παροχής υπηρεσιών lobbying που είχε βρεθεί στο μισθολόγιο της τουρκικής κυβέρνησης, έχει περάσει ως λομπίστας και ο πάλαι ποτέ συνεργάτης του Ντόναλντ Τραμπ, Μπράιαν Λάνζα. Όσο για τον Λίντσεϊ Γκράχαμ, εκείνος προ μηνών χαρακτήριζε την Τουρκία «πολύ σημαντική σύμμαχο» ενώ παράλληλα προωθούσε και μια σειρά από τουρκικά αιτήματα όπως είναι για παράδειγμα η επανεισδοχή της Τουρκίας στο πρόγραμμα συμπαραγωγής των F-35 και η αποφυγή επιβολής επιπλέον αμερικανικών κυρώσεων για τους S-400. <br /><br />Ντέιβιντ Βίτερ: Πρώην βουλευτής και γερουσιαστής με το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, ο 59χρονος Ντέιβιντ Βίτερ από τη Λουιζιάνα ήταν ο συντονιστής στο webinar που διοργάνωσε το Turkey-U.S. Business Council - TAİK στις 24 Ιουνίου για την ενίσχυση των αμερικανοτουρκικών δεσμών με ομιλητή τον Λίντσεϊ Γκράχαμ. Μέσα από ένα παρόμοιου τύπου webinar του Turkish Heritage Organization τον περασμένο Μάιο, υπενθυμίζεται πως ο απόστρατος Αμερικανός ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης είχε και εκείνος πλέξει το εγκώμιο της Τουρκίας. Το όνομα του Βίτερ έχει όμως συνδεθεί και με την προσπάθεια μιας αμερικανικής εταιρείας, της Louisiana Natural Gas Exports Inc., να κάνει μπίζνες με την τουρκική κυβέρνηση στον χώρο του υγροποιημένου φυσικού αερίου.<br /><br />Μάθιου Μπράιζα: Ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στο Αζερμπαϊτζάν και άλλοτε (όπως φημολογείται) προστατευόμενος της πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, είχε προκαλέσει αίσθηση τον Αύγουστο του 2018, όταν είχε υποστηρίξει, τότε μέσα από τις σελίδες της Washington Post, ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να χάσουν την Τουρκία». Τακτικός ομιλητής στις τηλεοπτικές εκπομπές τόσο του TRT World όσο και του Turkish Heritage Organization, ο Μάθιου Μπράιζα έχει όμως βρεθεί παράλληλα και στα διοικητικά συμβούλια τουρκικών εταιρειών όπως είναι για παράδειγμα η Turcas Petrol και η Lamor Turkey. Ο ίδιος έχει περάσει επίσης τόσο από το Jamestown Foundation του Γκλεν Χάουαρντ αλλά και τη γνωστή αμερικανική δεξαμενή σκέψης του Atlantic Council. </div> <div> <br /></div> <div> ...και ο «ύποπτος» ρόλος του Atlantic Council<br /><br />Φρέντερικ Κεμπ: Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Atlantic Council, ο Φρεντ Κεμπ έχει εμφανιστεί κατά καιρούς να προωθεί την Τουρκία ως χώρα «πολύτιμη» για τις ΗΠΑ. Η τουρκική έκδοση του βιβλίου του με τον τίτλο «Berlin 1961» κυκλοφόρησε στη γείτονα με τη συνδρομή τουρκικών εταιρειών όπως είναι η Doğan Egmont και η Çalık Holding (διευθύνων σύμβουλος της οποίας είχε διατελέσει άλλοτε και ο γαμπρός του Ερντογάν και νυν υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας, Μπεράτ Αλμπαϊράκ). Η Çalık Holding ξεχωρίζει, όμως, και ως ένας από τους πολλούς εκ Τουρκίας ορμώμενους σπόνσορες του Atlantic Council. Μεταξύ αυτών βρίσκει κανείς και άλλες τουρκικές εταιρείες: για παράδειγμα την κρατική Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (TPAO) που δρα ωσάν σύγχρονος πειρατής στην Ανατολική Μεσόγειο, την Halkbank κ.ά. Μόνο τους τελευταίους δυόμιση μήνες, το Atlantic Council έχει διοργανώσει online εκδηλώσεις με κεντρικούς ομιλητές τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου (στις 14 Απριλίου), τον Τούρκο προεδρικό εκπρόσωπο Ιμπραχίμ Καλίν (στις 30 Απριλίου), και τον Τούρκο αντιπρόεδρο Φουάτ Οκτάι (στις 29 Μαΐου). <br /><br />Εντύπωση προκαλεί ωστόσο και η… ζέση με την οποία το Atlantic Council έχει – μέσα από ένα μπαράζ δημοσιευμάτων – ασκήσει κριτική στην Αίγυπτο του Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι για όσα λαμβάνουν χώρα στη Λιβύη (δημοσιεύματα <a href="https://www.atlanticcouncil.org/blogs/menasource/the-cairo-declaration-is-a-false-resolution-to-libyas-conflict/">1</a>, <a href="https://www.atlanticcouncil.org/blogs/new-atlanticist/gna-should-resist-egypts-ceasefire-proposal-for-libya/">2</a>, <a href="https://www.atlanticcouncil.org/blogs/menasource/libyas-crisis-is-a-tough-puzzle-to-solve-for-egypt/">3</a>), αφήνοντας παράλληλα στο απυρόβλητο τις επεκτατικές κινήσεις της Τουρκίας. </div> <div> <br /></div> <div> Η Τουρκία έχει, όμως, και άλλους «φίλους» σήμερα στην Ουάσιγκτον, φίλους υψηλά ιστάμενους, όπως έχει άλλωστε σημειώσει ο γράφων και σε παλαιότερα άρθρα του για το Εθνος, τον Νοέμβριο («<a href="https://www.ethnos.gr/kosmos/70295_tramp-erntogan-ta-mystika-ranteboy-kai-oi-tesseris-anthropoi-poy-toys-enonoyn">Τραμπ - Ερντογάν: Τα μυστικά ραντεβού και οι τέσσερις άνθρωποι που τους ενώνουν</a>») και τον Οκτώβριο του 2019 («<a href="https://www.ethnos.gr/kosmos/64331_aytoi-einai-oi-simantikoteroi-filoi-tis-toyrkias-simera-stin-oyasigkton">Αυτοί είναι οι σημαντικότεροι φίλοι της Τουρκίας σήμερα στην Ουάσιγκτον</a>»).<br /><br />Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζουν ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ (που έχει δηλώσει άλλωστε «μεγάλος οπαδός» του Ερντογάν) και ο γαμπρός του, Τζάρεντ Κούσνερ (που διατηρεί ανοιχτούς διαύλους με τον γαμπρό του Ερντογάν, Μπεράτ Αλμπαϊράκ), ο πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ, Μάικλ Φλιν (που παρουσίαζε το καθεστώς Ερντογάν ως «πηγή σταθερότητας» λειτουργώντας ο ίδιος ως έμμισθος υπάλληλος του τουρκικού λόμπι), ο λομπίστας Μπράιαν Μπάλαρντ, ο προσωπικός δικηγόρος του Τραμπ Ρούντι Τζουλιάνι κ.ά.<br /><br />«Ο πρόεδρος Τραμπ μας έχει ακούσει πολύ περισσότερο από κάποιες από τις προηγούμενες (σ.σ. αμερικανικές) κυβερνήσεις», θα σημείωνε από την πλευρά του ο διευθυντής Επικοινωνίας του Ερντογάν, Φαχρετίν Αλτούν, στις 24 Ιουνίου...<br /><br /><a href="https://www.ethnos.gr/a" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αποδείξεις και ονόματα για τους μεγαλύτερους φίλους της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον

Γιώργος Σκαφιδάς Γερουσιαστές και ακαδημαϊκοί, εν ενεργεία κυβερνητικοί αξιωματούχοι, πρώην διπλωμάτες, στρατιωτικοί και επικεφαλής -υπο...

Διαβάστε την συνέχεια

Forbes: Ποιός πιλοτάρει τα Mig-29 στη Λιβύη και γιατί αυτό έχει σημασία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijJghmqHwMCrDJ26CO9KwJMxtFMDF603YVroMUBEi_PyRbG3YovY0BZ14X2LQnAkpMDEIYdvv0Ju9wwu7PPRjoB_HjmN9BeibNJCj0Fyz6Resq1EeT0l8ENaXtZNYSKCatGsQuCeulEkI/s1600/mikoyan-mig-29.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="1140" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijJghmqHwMCrDJ26CO9KwJMxtFMDF603YVroMUBEi_PyRbG3YovY0BZ14X2LQnAkpMDEIYdvv0Ju9wwu7PPRjoB_HjmN9BeibNJCj0Fyz6Resq1EeT0l8ENaXtZNYSKCatGsQuCeulEkI/s640/mikoyan-mig-29.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Παρόλο που τα 14 μαχητικά αεροσκάφη MiG-29 Fulcrum και τα βομβαρδιστικά Sukhoi Su-24 Fencer που παραδόθηκαν από τη Ρωσία στη Λιβύη τον Μάιο δεν έχουν ακόμη χρησιμοποιηθεί σε μάχη στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, το ερώτημα ποιος ακριβώς οδηγεί αυτά τα αεροπλάνα έχει ήδη προκύψει. Μια οριστική απάντηση θα μπορούσε να ρίξει φως στη φύση και τον σκοπό αυτής της ανάπτυξης.<br /> <br /> Τον Μάιο, αυτά τα πολεμικά αεροπλάνα πέταξαν από τη Ρωσία και έκαναν ενδιάμεση στάση στην αεροπορική βάση Hamedan του ανατολικού Ιράν. Στη συνέχεια, πέταξαν στη βάση της Ρωσίας Khmeimim στη δυτική Συρία, όπου οι φωτογραφίες των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης έδειξαν σαφώς ότι ήταν χωρίς σήμανση, χωρίς διακριτικά. Στη συνέχεια, αεροσκάφη της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας τα συνόδευσαν στην αεροπορική βάση Al-Jufra στη Λιβύη, η οποία ελέγχεται από ομάδα του Εθνικού Στρατού της Λιβύης (LNA) με επικεφαλής τον στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ.<br /> <br /> Η ανάπτυξη αυτών των αεροσκαφών φαίνεται να θυμίζει τη μυστική στρατιωτική ανάπτυξη της Ρωσίας στη Συρία προτού η Μόσχα αρχίσει να συμμετέχει εμφανώς στον εμφύλιο πόλεμο αυτής της χώρας στο πλευρό του Προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ στα τέλη Σεπτεμβρίου 2015.<br /> <br /> Ωστόσο, σε αυτήν την περίπτωση, η Ρωσία κατέστησε γρήγορα σαφές ότι παρεμβαίνει άμεσα και επίσημα στη σύγκρουση. Προς το παρόν, η υπόθεση της Λιβύης φαίνεται αρκετά διαφορετική.<br /> Αν η Ρωσία ήθελε να αποτρέψει τον GNA…<br /> <br /> Στη Λιβύη, η Ρωσία υποστηρίζει τον LNA του Χάφταρ, ο οποίος ελέγχει τα ανατολικά της χώρας. Η ομάδα υπέστη πρόσφατα σημαντικές αποτυχίες από τον αντίπαλό της, την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) που αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ και την Τουρκία και έχει έδρα την πρωτεύουσα, Τρίπολη.<br /> <br /> Η προσπάθεια του LNA να κατακτήσει την Τρίπολη, αφού την υπέβαλε σε μια άγρια πολιορκία που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2019, απέτυχε εντελώς και τώρα έχει περιέλθει σε κατάσταση άμυνας.<br /> <br /> Τις τελευταίες εβδομάδες, αφού υπέστη διαδοχικές ήττες στα πεδία των μαχών από τον GNA που υποστηρίζεται αεροπορικά από τουρκικά drones, ο LNA κάλεσε για κατάπαυση του πυρός. Ο GNA αρνήθηκε, επιμένοντας κατ’ επανάληψη ότι θα προχωρήσει και θα καταλάβει τη στρατηγικά σημαντική πόλη Σύρτη καθώς και την Al-Jufra.<br /> <br /> Αν η Ρωσία ήθελε να αποτρέψει τον GNA από το να κάνει περαιτέρω πρόοδο εις βάρος του αντιπάλου του LNA, η ανάπτυξη μαχητικών αεριωθούμενων αεροσκαφών θα μπορούσε να ήταν πολύ πιο εμφανής, όπως συνέβη στη Συρία. Τα MiG-29 και Su-24 που θα εξακολουθούσαν να φέρουν διακριτικά της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας, θα έστελναν ένα σαφές μήνυμα ότι οποιαδήποτε επίθεση εναντίον τους θα μπορούσε να προκαλέσει οργή και αντίποινα της Ρωσίας.<br /> <br /> Η Μόσχα επίσημα διαψεύδει ότι μετέφερε αυτά τα πολεμικά αεροσκάφη στη Λιβύη, ισχυριζόμενη χωρίς να πείθει ότι τα μαχητικά αυτά που εμφανίστηκαν τον Μάιο στην Αλ Τζούφρα είναι επισκευασμένα αεροσκάφη της παλαιάς Λιβυκής Πολεμικής Αεροπορίας.<br /> <br /> Ο συνταγματάρχης Κρις Καρνς επικεφαλής δημοσίων σχέσεων της Στρατιωτικής Διοίκησης των ΗΠΑ για την Αφρική (AFRICOM) σημειώνει εύστοχα ότι «Λίβυοι δεν είχαν ποτέ MiG-29 ή Su-24 στο στόλο τους, οπότε όποιος λέει ότι ‘’έφτιαξαν τα παλιά τους αεροσκάφη’’ δεν παρουσιάζει αντιπροσωπευτικά τα γεγονότα».<br /> <br /> Ποιός πιλοτάρει τα Mig;<br /> <br /> Ασαφές παραμένει ποιος ακριβώς πιλοτάρει αυτά τα αεροσκάφη. Δεν είναι πιθανό οι πιλότοι να προέρχονται από τον LNA, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πόσος χρόνος χρειάζεται για να εκπαιδευτούν πλήρως. Εάν πρόκειται για Ρώσους πιλότους, είναι απίθανο να πετούν επίσημα, ειδικά εάν αυτά τα μαχητικά παραμένουν χωρίς διακριτικά.<br /> <br /> Κάποιοι υποθέτουν ότι οι πιλότοι των αεροσκαφών ενδέχεται να είναι πρώην πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας της Ρωσίας που προσελήφθησαν από ρωσική φαινομενικά μη κρατική, ιδιωτική στρατιωτική εταιρία.<br /> <br /> «Υπάρχει ανησυχία πως πετούν αυτά τα ρωσικά αεροσκάφη άπειροι μισθοφόροι μη κρατικής ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρίας οι οποίοι δεν συμμορφώνονται με το Διεθνές Δίκαιο, δηλαδή δεν δεσμεύονται από τους παραδοσιακούς νόμους των ένοπλων συγκρούσεων», δήλωσε ο διευθυντής επιχειρήσεων της AFRICOM Μπραντφορντ Γκέρινγκ.<br /> <br /> Κάτι τέτοιο μπορεί να σημαίνει ότι εάν οποιοδήποτε από αυτά τα αεροσκάφη καταρριφθεί ή καταστραφεί από πλήγματα του GNA στην αλ Τζούφρα, η Ρωσία μπορεί να μην απαντήσει ανοιχτά, αλλά να παραμείνει στην επίσημη γραμμή της περί μη εμπλοκής. Με τέτοιο τρόπο έχει δράσει στο παρελθόν η ιδιωτική στρατιωτική ομάδα Βάγκνερ, σε μέρη όπως η Συρία και η Ουκρανία, αλλά και στην ίδια τη Λιβύη.<br /> <br /> Τον Φεβρουάριο του 2018, ρωσική ιδιωτική στρατιωτική εταιρία, πιθανότατα η ομάδα Βάγκνερ, συμμετείχε σε επίθεση δυνάμεων που πρόσκεινται στον Άσαντ κατά αμερικανικών στρατευμάτων και συμμάχων τους μαχητών των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων στην ανατολική περιφέρεια Ντέιρ αλ-Ζορ. Αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ, απέκρουσαν την επίθεση σκοτώνοντας δεκάδες από τους επιτιθέμενους Σύρους και αδιευκρίνιστο αριθμό Ρώσων που τους συνόδευαν στην επίθεση.<br /> <br /> Η Ρωσία παρέμεινε σιωπηλή για την όλη υπόθεση. Όπως ανέφεραν οι New York Times, η ομάδα Βάγκνερ «συχνά αξιοποιείται από το Κρεμλίνο για να φέρει σε πέρας αποστολές που δεν θέλουν να συνδεθούν με τη ρωσική κυβέρνηση».<br /> <br /> Τι «διδάσκει» το παρελθόν<br /> <br /> Διαμετρικά αντίθετη ήταν η αντιμετώπιση της κατάρριψης του ρωσικού βομβαρδιστικού Su-24 από την Τουρκία, που βρέθηκε για μικρό διάστημα πάνω από τα σύνορά της με τη Συρία τον Νοέμβριο του 2015. Η Μόσχα απάντησε αυστηρά καταδικάζοντας την Άγκυρα και επιβάλλοντας κυρώσεις έως ότου ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απολογήθηκε για το περιστατικό και προσπάθησε να αποκαταστήσει τους δεσμούς με τη Μόσχα.<br /> <br /> Κατά τη διάρκεια του Αιγυπτιακού Πολέμου της Φθοράς (1967-70) κατά του Ισραήλ, Σοβιετικοί πιλότοι βοηθούσαν κρυφά τους Αιγύπτιους με σοβιετικά MiG-21MF που έφεραν αιγυπτιακά διακριτικά.<br /> <br /> Κατά την επιχείρηση Rimon 20 στις 30 Ιουλίου, 1970, ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη, έστησαν μια πολύπλοκη ενέδρα κατά την οποία καταρρίφθηκαν τέσσερα σοβιετικά MiG-21, σκοτώνοντας και τους τέσσερις πιλότους τους. Η Μόσχα, πιθανότατα από αμηχανία και με δεδομένη την απόρρητη φύση της συμμετοχής της στις επιχειρήσεις, προσπάθησε να κρατήσει μυστικό το περιστατικό.<br /> <br /> Η ισραηλινή πρωθυπουργός Γκόλντα Μέιρ από την άλλη, αναφέρθηκε σε αυτό δημόσια λίγους μήνες μετά, όταν μιλούσε για την παρουσία του σοβιετικού στρατού στην Αίγυπτο. «Πώς ξέρω ότι υπάρχουν Ρώσοι πιλότοι στην Αίγυπτο;» διερωτήθηκε. «Πολύ απλά επειδή καταρρίψαμε τέσσερα σοβιετικά αεροπλάνα που πετούσαν Ρώσοι πιλότοι».<br /> <br /> Στα απομνημονεύματά του το 2009, ο σοβιετικός διπλωμάτης Γεβγένι Πριμακόφ διηγείται τη συνάντησή του με την Μέιρ ένα χρόνο μετά την επιχείρηση Rimon 20, αλλά δεν αναφέρεται στο συγκεκριμένο περιστατικό παρότι έχουν περάσει τόσες δεκαετίες. «Εάν γίνεται πόλεμος, θα παλέψουμε στον πόλεμο αυτό», θυμάται ο Πριμάκοφ ότι του είπε η Μέιρ σε μια σαφή αναφορά στην Rimon 20 λέγοντας «εάν κάποιο αεροσκάφος βρεθεί στο δρόμο μας θα το ρίξουμε».<br /> <br /> Ο Πριμάκοφ διηγείται ότι ζήτησε από την Μέιρ να διευκρινίσει σε ποιο αεροσκάφος αναφέρεται κι εκείνη απάντησε με ένα εντελώς διαφορετικό περιστατικό. «Το 1948 (κατά τη διάρκεια του πρώτου Αραβοισραηλινού πολέμου) ρίξαμε πέντε βρετανικά αεροσκάφη», του είπε.<br /> <br /> Η ανάπτυξη ρωσικών αεροσκαφών στη Λιβύη σήμερα θα μπορούσε κάλλιστα να μοιάζει με την κεκαλυμμένη σοβιετική επιχείρηση στην Αίγυπτο αλλά και με πολύ πιο πρόσφατες δραστηριότητες της ομάδας Βάγκνερ. Κατά συνέπεια, δεν θα πρέπει να αναμένει κανείς από τη Μόσχα να πάρει την ευθύνη ή να πιστωθεί οτιδήποτε που αφορά τα αεροσκάφη της που βρίσκονται στη Λιβύη στο άμεσο μέλλον.<br /> <br /> <a href="https://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Forbes: Ποιός πιλοτάρει τα Mig-29 στη Λιβύη και γιατί αυτό έχει σημασία;

Παρόλο που τα 14 μαχητικά αεροσκάφη MiG-29 Fulcrum και τα βομβαρδιστικά Sukhoi Su-24 Fencer που παραδόθηκαν από τη Ρωσία στη Λιβύη τον Μά...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα απόνερα της συνομιλίας Μητσοτάκη-Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMa_ay1-BwLKRPkjizW2FM4nY_NwHs4-ZTRi0rTdj3wK6N-OxHvv6oC6IxX_YnbD0VwQoC5PRO8X831HIr09GWkLuD_ROQfliJvWXB_AfmwmmO_Uve76wBIch3Z8FjrNApbYdenhY9hXs/s1600/mitsotakis-erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMa_ay1-BwLKRPkjizW2FM4nY_NwHs4-ZTRi0rTdj3wK6N-OxHvv6oC6IxX_YnbD0VwQoC5PRO8X831HIr09GWkLuD_ROQfliJvWXB_AfmwmmO_Uve76wBIch3Z8FjrNApbYdenhY9hXs/s640/mitsotakis-erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Καπούτσης Χρήστος</b><br />Η τηλεφωνική επικοινωνία, του πρωθυπουργού Μητσοτάκη με τον Πρόεδρο Ερντογάν, ενώ μαίνεται η κρίση στην λεκάνη της Μεσογείου, αποτελεί καταρχήν μια θετική εξέλιξη. Ασφαλώς, ο διάλογος και μάλιστα σε ισότιμη βάση υπεύθυνων ηγετών, είναι καλοδεχούμενος, όταν πρόκειται για γειτονικές χώρες ειδικά μάλιστα, όταν οι διμερείς σχέσεις ακολουθούν μια πορεία κλιμακούμενης έντασης.<br /><br />Η επικοινωνία τους, άλλωστε, αποτελεί πάγια επιθυμία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που διατείνονται, ότι θα πρέπει να εκτονωθεί η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μέσω διμερούς διαλόγου. Πιέζουν οι εταίροι μας για διάλογο Αθηνών-Άγκυρας, που από τη φύση του είναι ανισομερής. Ουσιαστικά, πιέζουν τον αδύναμο εταίρο, να υποχωρήσει και να δεχτεί, κάποιες από τις αξιώσεις του ισχυρότερου.<br /><br />Βέβαια, η ημίωρη συνομιλία των δύο ηγετών, δεν μπορεί να εκληφθεί ως λύση της δύσκολης εξίσωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ούτε καν αφετηρία προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης της κατάστασης, που έχει δημιουργήσει η Τουρκία σε Έβρο, Αιγαίο και κυπριακή ΑΟΖ, με τις αναθεωρητικές πρωτοβουλίες της και μάλιστα, υπό την διαρκή απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας.<br /><br />Άλλωστε, οι επίσημες ανακοινώσεις σε Αθήνα και Άγκυρα για το περιεχόμενο των συνομιλιών, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια παρερμηνειών, καθότι σχεδόν πανομοιότυπες: «οι δύο ηγέτες συζήτησαν για τις επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού και τις προσπάθειες αντιμετώπισής τους, καθώς και για ζητήματα που συνδέονται με το άνοιγμα των συνόρων και την αποκατάσταση των τουριστικών ροών. Ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Ερντογάν συμφώνησαν να διατηρήσουν ανοικτούς τους διμερείς διαύλους επικοινωνίας».<div> <br />Πρωτοβουλίες ελληνική διπλωματίας<br /><br />Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον η ερμηνεία που δίνει η "Γενί Σαφάκ", η εφημερίδας που απηχεί τις απόψεις του συστήματος εξουσίας Ερντογάν. Σε άρθρο της υποστηρίζει ότι η επικοινωνία Μητσοτάκη-Ερντογάν τη δεδομένη στιγμή, μπορεί να ερμηνευθεί και ως ύψωση λευκής σημαίας από την Ελλάδα. Η Ελλάδα, επιμένει να είναι μία ήρεμη δύναμη, που θα εγγυάται την ειρήνη και τη σταθερότητα στην ταραγμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου των αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων και βασικά, θα κινείται αυστηρά εντός του πλαισίου της διεθνούς νομιμότητας.<br /><br />Γι' αυτό άλλωστε, οι πρωτοβουλίες της ελληνικής διπλωματίας, επικεντρώνονται στον διάλογο και στις σχέσεις καλής γειτονίας. Η Ελλάδα στηρίζει τις διεθνείς ειρηνευτικές πρωτοβουλίες και γενικά, επιδιώκει την εκτόνωση των εντάσεων και των στρατιωτικών συγκρούσεων, κυρίως με διπλωματικά και πολιτικά μέσα. Επιλέγει η ελληνική διπλωματία, την διεθνοποίηση των απειλών και προκλήσεων, από την μονομερή στρατιωτική απάντηση, στις έκνομες τουρκικές προκλήσεις και απειλές.<br /><br />Γι' αυτό άλλωστε και οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, έχουν ως κύρια αποστολή την αποτροπή των στρατιωτικών συγκρούσεων, όχι όμως την αποφυγή της στρατιωτικής εμπλοκής. Μόνο, ως έσχατη επιλογή, οι Ένοπλες Δυνάμεις θα κληθούν να δώσουν την καταλυτική απάντηση με στρατιωτικά μέσα, στην περίπτωση φυσικά, της προσβολής ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, και εφόσον, αυτή γίνει με τη χρήση στρατιωτικής βίας, όπως ευθέως απειλεί η Τουρκία. Πρόκειται ακριβώς για το συνταγματικό πλαίσιο, που περιγράφει σαφώς την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων.</div> <div> <br />Δραστηριοποίηση Μπορέλ<br /><br />Η ελληνική διπλωματία προωθεί την άποψη, ότι τα ελληνικά σύνορα είναι ευρωπαϊκά, άρα οι απειλές και μάλιστα στρατιωτικού τύπου κατά της Ελλάδας, είναι ταυτόχρονα και απειλή εναντίον της ΕΕ. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, επισκέφτηκε Ελλάδα και Κύπρο ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφάλειας ο Ζοζέπ Μπορέλ. Μια επίσκεψη προάγγελος της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας, για εκτόνωση της έντασης που προκαλεί η Άγκυρα, τόσο στο Αιγαίο, όσο και στην κυπριακή ΑΟΖ.<br /><br />Εννοείται, ότι η πρωτοβουλία της ΕΕ για την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, θα πρέπει να επικεντρωθεί στο υπαρκτό πρόβλημα των προκλήσεων και των απαράδεκτων αξιώσεων της Τουρκία, σε βάρος της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, ότι, ενώ ο Ευρωπαίος αξιωματούχος βρισκόταν ακόμη στις Καστανιές του Έβρου και ενημερώνονταν από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, για τα πρόσφατα επεισόδια που προκάλεσε η Τουρκία, η Άγκυρα απάντησε με την έκδοση NAVTEX.<br /><br />Η Άγκυρα έχει προαναγγείλει την έναρξη γεωτρήσεων και μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Οι NAVTEX που εκδίδει, αφορούν την πραγματοποίηση αεροναυτικών ασκήσεων νότια της Κρήτης, της Καρπάθου και της Ρόδου. Οι περιοχές που επιλέχθηκαν, μόνο τυχαίες δεν είναι, αφού περιλαμβάνονται στο παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο , που εφόσον υλοποιηθεί, τότε, η Άγκυρα θα επιχειρήσει να οικειοποιηθεί μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.</div> <div> <br />Αφελείς προσδοκίες<br /><br />Εν κατακλείδι, η Ελλάδα έχει επενδύσει για την ασφάλειά της, στη συμμαχική υποστήριξη, προκειμένου να αντιμετωπίσει το "νευρικό" γείτονα, που έχει και τη "φιλοσοφία" του αρπακτικού. Μια επένδυση που μέχρι τώρα, δεν δικαιώνει τις προσδοκίες των "αφελών" της ελληνικής διπλωματίας, που υποστήριζαν και δυστυχώς επιμένουν ότι η ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία, θα εξουδετερώσει την τουρκική απειλή.<br /><br />Πριν, οι ίδιοι ισχυρίζονταν το βλακοδέστερο, ότι η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, θα εξευρωπαΐσει και θα "εξημερώσει το θηρίο". Με άλλα λόγια, ότι η Τουρκία, θα απεμπολήσει τις πάγιες αξιώσεις της σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο κι ότι θα μετατραπεί σε έναν καλοπροαίρετο γείτονα! Όμως, τα γεγονότα όχι μόνο δεν επιβεβαιώνουν αυτές τις ιδεοληψίες, αλλά και μας διδάσκουν το ακριβώς αντίθετο.<br /><br />Η Τουρκία του Ερντογάν γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της το διεθνές δίκαιο και τις συμβουλές των συμμάχων της, όταν αυτές δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά της. Την πρακτική αυτή ακολουθούν διαχρονικά και με συνέπεια όλες οι τούρκικες κυβερνήσεις (κοσμικές, στρατιωτικές, δημοκρατικές, μουσουλμανικές, σοσιαλιστικές). Και για να είμαστε ακριβείς, ο Ερντογάν έχει πάει ένα βήμα παραπέρα...<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα απόνερα της συνομιλίας Μητσοτάκη-Ερντογάν

Καπούτσης Χρήστος Η τηλεφωνική επικοινωνία, του πρωθυπουργού Μητσοτάκη με τον Πρόεδρο Ερντογάν, ενώ μαίνεται η κρίση στην λεκάνη της Μεσογ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κορυφαία καθηγήτρια διεθνούς δικαίου δικαιώνει την Ελλάδα σε ΑΟΖ, γεωτρήσεις…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzOhvMw2MbCleZnjDTNvhAxKginiKIfARtM0LXpCs-ii_bkvmMug8ah-uaIF_g0khtvDQKaT4iPoP51mrR2nydZO8A8s_3vbG5_XyD4O1U8BESM3Vlieq8IzQiYrQwKfv_KK-lKyMa-nU/s1600/TURKEY-NAVY.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1066" data-original-width="1600" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzOhvMw2MbCleZnjDTNvhAxKginiKIfARtM0LXpCs-ii_bkvmMug8ah-uaIF_g0khtvDQKaT4iPoP51mrR2nydZO8A8s_3vbG5_XyD4O1U8BESM3Vlieq8IzQiYrQwKfv_KK-lKyMa-nU/s640/TURKEY-NAVY.webp" width="640" /></a></div> <br /> Η καθηγήτρια Νέλε Ματς-Λυκ είναι διευθύντρια του Ινστιτούτου για το Διεθνές Δίκαιο Βάλτερ Σύκινγκ του Πανεπιστημίου του Κιέλου.<br /> <br /> Πρόκειται για ένα από τα διεθνώς κορυφαία επιστημονικά ιδρύματα σε ό,τι αφορά το δίκαιο της θάλασσας.<br /> <br /> Η συζήτηση με την κ. Ματς-Λυκ περιστράφηκε γύρω από ζητήματα που αφορούν τη χάραξη των θαλάσσιων συνόρων στη Μεσόγειο.<br /> <br /> <i>Deutsche Welle: Κυρία Ματς-Λυκ, πόσο ξεκάθαρα ρυθμίζεται στο διεθνές δίκαιο η κατανομή των θαλάσσιων περιοχών σε σχέση με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) ανάμεσα σε γειτονικές χώρες;</i><br /> <br /> Νέλε Ματς-Λυκ: Ορίζεται σαφώς ότι τα κράτη θα πρέπει να συμφωνήσουν για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών. Είναι λιγότερο σαφές πως θα έπρεπε να είναι αυτή η συμφωνία. Όταν τα κράτη συνάψουν μια σύμβαση είναι πολύ ελεύθερα να επιλέξουν τη μέθοδο που θα χρησιμοποιήσουν και το αποτέλεσμα στο οποίο θα καταλήξουν. Εάν υποβάλουν αυτή την υπόθεση σε ένα διεθνές δικαστήριο ή σε ένα διεθνές διαιτητικό δικαστήριο, τότε αυτό θα πρέπει να αποφασίσει με γνώμονα την αρχή της ευθυδικίας (Equity). Είναι σαφές ότι κάθε φορά εξετάζεται η μεμονωμένη περίπτωση. Το διεθνές δίκαιο της θάλασσας δεν έχει μια σταθερή μεθοδολογία που να ισχύει για όλες τις διαφορές που αφορούν θαλάσσια σύνορα, παρόλο που η νομολογία έχει αναπτύξει ορισμένα κριτήρια.<br /> <br /> <i>Τι ισχύει στην περίπτωση των νησιών; Έχουν τα νησιά μια παρόμοια ΑΟΖ με την ηπειρωτική χώρα, δηλαδή 200 ναυτικά μίλια;</i><br /> <br /> Ναι, εάν ένα νησί πληροί τις προϋποθέσεις για τον ορισμό ενός νησιού σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία για τη θάλασσα. Δηλαδή, εάν πρόκειται για μια φυσικά διαμορφωμένη περιοχή ξηράς που προεξέχει από το νερό ακόμα και με πλημμυρίδα, διαφέρει δε ευδιάκριτα από ένα γυμνό βράχο – π.χ. επειδή είναι κατοικήσιμο. Η διάκριση μεταξύ νησιών και βράχων μπορεί σε μεμονωμένες περιπτώσεις να είναι δύσκολη. Τα «πραγματικά» νησιά μπορούν όπως η ηπειρωτική χώρα να διεκδικήσουν 200 ναυτικά μίλια ΑΟΖ και 200 ναυτικά μίλια υφαλοκρηπίδα. Οι βράχοι, από την άλλη πλευρά, μπορούν να διεκδικήσουν μόνο 12 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα, συμπεριλαμβανομένου του αντίστοιχου βυθού, αλλά χωρίς ΑΟΖ και χωρίς υφαλοκρηπίδα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η διάκριση είναι τόσο σημαντική. Σε περίπτωση που η ΑΟΖ ενός νησιού αλληλεπικαλύπτεται με τις ζώνες άλλων κρατών, θα πρέπει τα κράτη να συμφωνήσουν την οριοθέτηση των συνόρων.<br /> <br /> <i>Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε σε συνέντευξή του στη Süddeutsche Zeitung την περασμένη εβδομάδα πως είναι απαράδεκτο ένα «μικρό ελληνικό νησί», εννοεί το Καστελόριζο, το οποίο απέχει 500 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική Ελλάδα, να διεκδικεί έκταση 40.000 τετραγωνικών μιλίων. Έχει δίκιο;</i><br /> <br /> Η γαλλική ΑΟΖ είναι μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές ζώνες στον κόσμο. Η Γαλλία διεκδικεί στον Νότιο Ειρηνικό και τον Αρκτικό Ωκεανό πολλά μικρά νησιά και αντίστοιχες τεράστιες θαλάσσιες περιοχές γύρω από αυτά. Δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση, ένα μικρό νησί, το οποίο απέχει πάρα πολύ από την ηπειρωτική χώρα, να διεκδικεί θαλάσσιες ζώνες. Αυτό συνηθίζεται και εξαρτάται από το σε ποια νησιά τα κράτη διεκδικούν κυριαρχία. Πολύ πιο σημαντικό είναι το ζήτημα αν αυτή η διεκδίκηση επηρεάζει την ΑΟΖ άλλων χωρών.<br /> <br /> Όταν στην περίπτωση δύο όμορων κρατών, για παράδειγμα η Τουρκία και η Ελλάδα, το μικρό νησί του ενός βρίσκεται στα παράλια του άλλου, τότε θα πρέπει η οριοθέτηση των συνόρων να λαμβάνει υπόψη την αρχή της ευθυδικίας. Δικαστήρια διαιτησίας και διεθνή δικαστήρια δεν λαμβάνουν υπόψη τα μικρά νησιά κατά τη χάραξη των συνόρων, σε περίπτωση που αυτό θα προκαλούσε μια δυσαναλογία. Αυτή η πρακτική δεν αναιρεί όμως το γεγονός ότι επί της αρχής αυτά τα νησιά μπορούν ασφαλώς να διεκδικήσουν την οικονομική ζώνη που προβλέπει το θαλάσσιο δίκαιο. Όλα τα άλλα είναι ζητήματα που θα πρέπει να εξετασθούν για κάθε μεμονωμένη περίπτωση ξεχωριστά.<br /> Η σύμβαση Άγκυρας-Τρίπολης<br /> <br /> <i>Η Τουρκία υπέγραψε Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) με την κυβέρνηση της Λιβύης για την οριοθέτηση θαλάσσιων περιοχών στην ανατολική Μεσόγειο. Η κυβέρνηση της Τρίπολης μεν αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ ως νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, αλλά στη Λιβύη μαίνεται εμφύλιος πόλεμος και το κοινοβούλιο που έχει την έδρα του στο Τομπρούκ αρνήθηκε να επικυρώσει το Μνημόνιο. Ποια είναι η διεθνής νομική υπόσταση αυτού του MoU;</i><br /> <br /> Αν το εξετάσουμε από τη σκοπιά των προθέσεων των συμβαλλόμενων πλευρών, τότε πρόκειται ασφαλώς για μια διεθνή συνθήκη. Ένδειξη είναι η πρόθεση να τεθεί το μνημόνιο σε ισχύ. Μόνο κάτι που παράγει δεσμευτικό έννομο αποτέλεσμα τίθεται συνήθως σε ισχύ. Ένα άλλο ενδεικτικό στοιχείο των προθέσεων είναι ότι μετά την επικύρωσή του το μνημόνιο θα κατατεθεί στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Κατά κανόνα, κατατίθενται μόνο συμβάσεις διεθνούς δικαίου. Εάν όμως αυτή η συνθήκη πράγματι μπορεί να επικυρωθεί ή επικυρωθεί καν από το κοινοβούλιο της Λιβύης, είναι ένα εσωτερικό συνταγματικό ζήτημα. Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να έχει κατατεθεί η επικυρωμένη σύμβαση στον ΟΗΕ. Αυτό αποτελεί μια ένδειξη ότι η κυβέρνηση της Λιβύης θεωρεί ότι απαιτείται κοινοβουλευτική απόφαση. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι όμως ένα δευτερεύον ζήτημα. Ακόμα κι αν μια σύμβαση συνάφθηκε και έχει τεθεί σε ισχύ με έγκυρο τρόπο, δεν μπορεί να παράγει κανένα αποτέλεσμα σε βάρος τρίτων. Μια σύμβαση ανάμεσα στην Τουρκία και τη Λιβύη, η οποία αγνοεί εντελώς τις αξιώσεις της Ελλάδας σε θαλάσσιες ζώνες, δεν μπορεί να παράγει έννομα αποτελέσματα, τουλάχιστον, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα.<br /> Πριν μερικές εβδομάδες, η Ελλάδα και η Ιταλία υπέγραψαν σύμβαση για την οριοθέτηση των αντίστοιχων ΑΟΖ χωρίς να ρωτήσουν άλλες γειτονικές χώρες. Θα έπρεπε να το είχαν κάνει;<br /> <br /> Το αν θα πρέπει να είχαν ρωτήσει όμορες χώρες εξαρτάται από το αν έχουν αλληλεπικαλυπτόμενα σύνορα με αυτές. Επί της αρχής ισχύει: κατά την οριοθέτηση μιας περιοχής που διεκδικείται από δύο πλευρές, δεν χρειάζεται να συμπεριληφθούν άλλα κράτη. Όμως, ειδικά στη Μεσόγειο, όπου οι θαλάσσιοι χώροι είναι στενοί και οι περιοχές μερικές φορές αμφιλεγόμενες, θα πρέπει κάθε φορά να εξετάζεται προσεκτικά αν η οριοθέτηση επικαλύπτεται με αυτήν τρίτων χωρών. Πάντως, η διμερής οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων είναι κοινή πρακτική. Το πρόβλημα είναι αλλού. Αν, δηλαδή, αγνοούνται υπάρχουσες αξιώσεις άλλων χωρών όπως και de facto υπαρχόντων νησιών.<br /> Μη νόμιμες οι τουρκικές γεωτρήσεις στην Κύπρο<br /> <br /> <i>Είναι νομικά καλυμμένες οι τουρκικές γεωτρήσεις στα ανοικτά της Κύπρου;</i><br /> <br /> Όχι κατά τη γνώμη μου. Ακόμη και αν το στάτους της βόρειας Κύπρου είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενο, οι τουρκικές γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στην κυπριακή υφαλοκρηπίδα δεν καλύπτονται νομικά.<br /> <br /> <i>Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση του ΟΗΕ του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας. Σημαίνει αυτό ότι δεν δεσμεύεται από αυτήν;</i><br /> <br /> Η Τουρκία δεν δεσμεύεται νομικά από τη σύμβαση αυτή καθ’ αυτή, επειδή δεν έχει γίνει συμβαλλόμενο μέρος. Μόνο τα κράτη που επικυρώνουν ή προσχωρούν σε μια συνθήκη είναι νομικά υποχρεωμένα να την εφαρμόζουν. Επομένως, δεν έχει πρόσβαση στο Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας και ούτε στην Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Όρια της Υφαλοκρηπίδας. Αλλά πολλοί από τους κανονισμούς της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως οι θαλάσσιες ζώνες και η αρχή της ευθυδικίας κατά την οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας, έχουν στο μεταξύ εθιμική ισχύ. Δηλαδή, οι κανονισμοί ισχύουν ανεξάρτητα από τη σύμβαση και δεσμεύουν και μη συμβαλλόμενα μέρη, όπως η Τουρκία ή οι ΗΠΑ. Παρεμπιπτόντως, και αυτές οι χώρες αναγνωρίζουν ευρέως την ισχύ του εθιμικού δικαίου. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η Τουρκία, αν και μη συμβαλλόμενο μέρος, επικαλείται κανονισμούς της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας.<br /> <br /> <i>Ποιες δυνατότητες βλέπετε για να αποκλιμακώσουν η Άγκυρα, η Αθήνα και η Λευκωσία την ένταση που επικρατεί για την οριοθέτηση των ΑΟΖ και ενδεχομένως να λύσουν τις διαφορές;</i><br /> <br /> Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή ένα διεθνές δικαστήριο διαιτησίας θα μπορούσαν να αναλάβουν την υπόθεση. Προϋπόθεση είναι να συμφωνήσουν τα εμπλεκόμενα κράτη. Μέχρι να εκδοθεί μια απόφαση ή να συναφθεί μια διμερής συμφωνία, θα μπορούσαν τα κράτη να συμφωνήσουν σε μια προσωρινή λύση που θα προβλέπει την από κοινού οικονομική ανάπτυξη (Joint Development) των επίμαχων θαλάσσιων περιοχών. Από αυτή την προσωρινή λύση δεν θα προέκυπταν αξιώσεις και ούτε θα προκαταλάμβανε το αποτέλεσμα μιας μεταγενέστερης διευθέτησης. Τα κέρδη θα μοιράζονται ώσπου κάποτε, ίσως, συμφωνηθεί μια οριοθέτηση. Στην πράξη, ωστόσο, αυτή η κοινή διαχείριση μπορεί τελικά να γίνει η μόνιμη λύση.<br /> <br /> Με πληροφορίες από DW-Παναγιώτης Κουπαράνης, Βερολίνο<br /> <br /> <a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Κορυφαία καθηγήτρια διεθνούς δικαίου δικαιώνει την Ελλάδα σε ΑΟΖ, γεωτρήσεις…

Η καθηγήτρια Νέλε Ματς-Λυκ είναι διευθύντρια του Ινστιτούτου για το Διεθνές Δίκαιο Βάλτερ Σύκινγκ του Πανεπιστημίου του Κιέλου. Πρόκειτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ροζάκης: ''Απομονωμένο το Καστελόριζο, είναι κοντά στις τουρκικές ακτές!''

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCpTXwLqH9i6_4tGYPvjNC4Opvrj578o6vLIHZxx4yEZXyuNja6S7-DtU9-B0Bs5wu_qNvYUEjckuheOYwe4FBqgN9enR4ZdUpxGYFtDj6_VXThmJmP9r5Az9bxRCmBYSPK1_nWMBomCs/s1600/rozakis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCpTXwLqH9i6_4tGYPvjNC4Opvrj578o6vLIHZxx4yEZXyuNja6S7-DtU9-B0Bs5wu_qNvYUEjckuheOYwe4FBqgN9enR4ZdUpxGYFtDj6_VXThmJmP9r5Az9bxRCmBYSPK1_nWMBomCs/s640/rozakis.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Ο Ροζάκης προετοιμάζει το έδαφος; - Το βίντεο της ντροπής</span></h3> Αντιδράσεις προκαλεί η δήλωση του προέδρου του Επιστημονικού Συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών και πρώην υφυπουργού Εξωτερικών επί Σημίτη, Χρήστου Ροζάκη, όπου μεταξύ άλλων, όπως αναφέρει η εφημερίδα "Εστία", σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι Νέα Κρήτη είπε ότι "το Καστελλόριζο είναι μακριά από τη Ρόδο, αλλά είναι κοντά στις ακτές της Τουρκίας". <br /> <br /> Όπως φαίνεται ο κ. Ροζάκης, μαζί με τον κ. Ντόκο παίζουν ένα ''βρώμικο'' παιχνίδι είς βάρος των συμφερόντων του Ελληνισμού. Έχουν βαλθεί να κάνουν συνεχόμενα ''δώρα'' στον Ερντογάν και χρειάζεται άμεση παρέμβαση του Πρωθυπουργού, διότι διαφορετικά ο κ. Μητσοτάκης θα είναι συνένοχος στο ''έγκλημα''. <br /> <br /> Την ώρα που η τουρκική προκλητικότητα έχει «χτυπήσει κόκκινο» ο κ. Ροζάκης αντί να υπερασπιστεί τα ελληνικά δικαιώματα, στην ουσία προδικάζει υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «εμείς έχουμε αναπτύξει μια μαξιμαλιστική θέση, ή μια σειρά μαξιμαλιστικών θέσεων. Είναι διαπραγματευτικές θέσεις αυτές, ένα κράτος ξεκινάει πάντα μια διαπραγμάτευση με μαξιμαλισμούς και από κει και πέρα υποχωρεί σε δεύτερες θέσεις.»<br /> Την ίδια ώρα, χαρακτηρίζει το Καστελόριζο ως «απομονωμένο» και «κοντά στις τουρκικές ακτές» ενώ αναφερόμενος στην ΑΟΖ τόνισε ότι «το μήκος των ακτών της Τουρκίας απέναντι στο μήκος των ακτών της Κύπρου είναι πολύ μεγαλύτερο».<br /> <br /> Αναλυτικά όλη η συνέντευξη του Χρ. Ροζάκη στον τηλεοπτικό σταθμό “ΚρήτηTV” <br /> <br /> Ροζάκης: Αυτή τη στιγμή έχουμε αναπτύξει μια μαξιμαλιστική θέση, ή μια σειρά μαξιμαλιστικών θέσεων. Είναι διαπραγματευτικές θέσεις αυτές, ένα κράτος ξεκινάει πάντα μια διαπραγμάτευση με μαξιμαλισμούς και από κει και πέρα υποχωρεί σε δεύτερες θέσεις. Νομίζω ότι το Διεθνές Δίκαιο σαφώς μας προστατεύει και είναι η μόνη μας ασπίδα απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα. Αλλά δεν μας προστατεύει πάντα. ..Το Καστελόριζο είναι απομακρυσμένο από τη Ρόδο, αλλά είναι κοντά στις ακτές τις τουρκικές.<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Εντάξει, τι να κάνουμε, η γεωγραφία το έβαλε κοντά στις ακτές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ανήκει στη συστάδα της Δωδεκανήσου και δεν περιγράφεται στις περίφημες συνθήκες, έτσι δεν είναι;<br /> <br /> Ροζάκης: Όχι, δεν είναι έτσι. Είναι απομονωμένο το Καστελόριζο.<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Δεν είναι συνέχεια, δηλαδή, του ελλαδικού νησιωτικού χώρου κατ’ εσάς;<br /> <br /> Ροζάκης: Είναι συνέχεια, αλλά τι σημαίνει συνέχεια…<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Οπότε, πώς είναι απομονωμένο; Απομονωμένο σημαίνει, αν κάνω λάθος, και θέλω να μας το εξηγήσετε απόψε, γιατί προξενεί αίσθηση απόψε και είναι και είδηση αν θέλετε, να μας το εξηγήσετε, γιατί το Καστελόριζο το περιγράφουμε ως μεμονωμένο επειδή είναι κοντά στις τουρκικές ακτές, όταν κοντά στις τουρκικές ακτές είναι Χίος, Σάμος, Μυτιλήνη, Ρόδος, Κως, τόσα μικρά και μεγάλα νησιά σε μια συνέχεια, αυτό είναι η πατρίδα μας. Γιατί ντε και καλά το Καστελόριζο το ξεκόβουμε εμείς ως Έλληνες, και λέμε είναι απομονωμένο και σε απόσταση; Γιατί είναι σε απόσταση; Δεν είναι σε συνέχεια;<br /> <br /> Ροζάκης: Δεν είναι συνέχεια, κύριε. Δεν είναι σε συνέχεια. Είναι σε απόσταση.<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Με την ίδια λογική είναι σε απόσταση και η Γαύδος από την Κρήτη, ξέρετε… Είναι και αυτή αμφισβητήσιμη;<br /> <br /> Ροζάκης: Σε μια μια περίπτωση οριοθέτησης με τη Λιβύη;<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Ναι, ναι…<br /> <br /> Ροζάκης: Η Λιβύη δε δέχεται ότι η Γαύδος έχει υφαλοκρηπίδα.<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Με βάση το Διεθνές Δίκαιο έχει;<br /> <br /> Ροζάκης: Βεβαίως. Το μήκος των ακτών της Τουρκίας απέναντι στο μήκος των ακτών της Κύπρου είναι πολύ μεγαλύτερο. Ως εκ τούτου, Η Τουρκία τράβηξε μια οριοθετική γραμμή η οποία είναι πιο κοντά στις ακτές της Κύπρου παρά στις δικές της. Δηλαδή, πήρε περισσότερη υφαλοκρηπίδα, ή ΑΟΖ, τέλος πάντων.<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Παρ’ όλα αυτά, οριοθέτησε υφαλοκρηπίδα με το Ψευδοκράτος, που στα δικά μας νησιά δεν αναγνωρίζει. Και το διεθνές δίκαιο της Θαλάσσης δεν μιλάει για μικρό, μεσαίο και μεγάλο νησί. Κάνει ορισμένους διαχωρισμούς. Πρώτα-πρώτα, λέει να είναι κατοικημένα. Και το Καστελόριζο είναι.<br /> <br /> Ροζάκης: Έχετε μείνει στο Καστελόριζο. Το ζήτημα είναι ότι το Καστελόριζο βρίσκεται πολύ κοντά στις ακτές της Τουρκίας.<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Είναι ελληνική επικράτεια, όμως, κ. Ροζάκη.<br /> <br /> Ροζάκης: Βεβαίως, φυσικά και είναι. Από κει και πέρα, το μήκος των ακτών που βρίσκονται αντικείμενα προς στις ακτές του Καστελορίζου είναι πολύ μεγαλύτερο.<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Γιατί επικαλείσθε το μήκος των ακτών. Θέλω να μας το διευκρινίσετε. Η Ελλάδα έχει πολύ μεγαλύτερο μήκος ακτών…<br /> <br /> Ροζάκης: Συνολικά…<br /> <br /> Δημοσιογράφος:. Συνολικά. Γιατί, η οριοθέτηση θα γίνει κατά κομμάτι, σαλάμι- σαλάμι;<br /> <br /> Ροζάκης: Δεν το ξέρω αυτό πώς θα γίνει…Τα δέκα ναυτικά μίλια είναι ιδανική λύση. Διότι αφήνεις μέσα από τα δέκα ναυτικά μίλια διόδους να περνάνε τα πλοία ελεύθερα. Δηλαδή δεν καταργείς την ελευθερία των θαλασσών και ταυτόχρονα διατηρείς τον εναέριο χώρο.<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Εφόσον δεν έχει καταργηθεί η αβλαβής διέλευση, γιατί να μη το κάνουμε στα δώδεκα;<br /> <br /> Ροζάκης:. Διότι σας είπα, κλείνουμε όλο το Αιγαίο με τα δώδεκα…<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Προφανώς θ’ αφήσουμε ανοικτές τις ναυτικές διόδους, αυτό εξυπακούεται…<br /> <br /> Ροζάκης: Στα δέκα μίλια σύμφωνα με το χάρτη, έχεις αφήσει αρκετή θαλάσσια περιοχή ελεύθερη χάριν της ελευθερίας των θαλασσών, η οποία είναι πολύτιμη.. Από κει και πέρα, αν το κάνεις δώδεκα, την κλείνεις την θάλασσα συνολικά.<br /> <br /> Δημοσιογράφος: Άρα, κ. Ροζάκη, το διεθνές δίκαιο τη θαλάσσης μας δίνει το δικαίωμα έως τα δώδεκα ναυτικά μίλια, αλλά εάν το κάνουμε περιορίζουμε την ελευθερία των θαλασσών, που το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης την εξασφαλίζει σε όλους; Δεν είναι αντιφατικό αυτό; Το διεθνές δίκαιο είναι αυτό;<br /> <br /> Ροζάκης: Έτσι είναι το διεθνές δίκαιο, τι να κάνουμε τώρα;<br /> <br /> <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="354" src="https://www.youtube.com/embed/JW-OAuylm34" width="680"></iframe><br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ροζάκης: ''Απομονωμένο το Καστελόριζο, είναι κοντά στις τουρκικές ακτές!''

Ο Ροζάκης προετοιμάζει το έδαφος; - Το βίντεο της ντροπής Αντιδράσεις προκαλεί η δήλωση του προέδρου του Επιστημονικού Συμβουλίου του υπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρόδωσαν την Μακεδονία από το 1996 - Πάγκαλος: ''Δεν μας ενδιαφέρει το θέμα''

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg62skWdZ7TU3IfdiHu6d20U_UMM3Yqu0bIv8ewCkuIDFUHxVj4L32OdR_N1LGIYM3YYh5st9eNci-I3JedxJAuP4BvPWDydRPkxodUngrKbzrk9fO_jhxQs4isFJQKarZylykS0HSJH-8/s1600/simitis_pagkalos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg62skWdZ7TU3IfdiHu6d20U_UMM3Yqu0bIv8ewCkuIDFUHxVj4L32OdR_N1LGIYM3YYh5st9eNci-I3JedxJAuP4BvPWDydRPkxodUngrKbzrk9fO_jhxQs4isFJQKarZylykS0HSJH-8/s640/simitis_pagkalos.jpg" width="640" /></a></div> <br />Αρχίζει και ''ξετυλίγεται'' το κουβάρι. Εδώ και χρόνια οι Ελληνικές Κυβερνήσεις ήταν αδιάφορες για το Σκοπιανό. Άφησαν να περάσουν τα χρόνια και οδηγηθήκαμε στην επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, όπου Τσίπρας-Κοτζιάς παρέδωσαν το όνομα. <br /><br />Η Κυβέρνηση της ΝΔ είχε υποσχεθεί πολλά, αλλά δεν τήρησε καμία υπόσχεση και οδηγηθήκαμε στο σημείο να απαιτούν τα Σκόπια να τους αποκαλούμε Μακεδονία. <br /><br />Η αποκάλυψη <br /><br />Το εμπιστευτικό έγγραφο που δημοσιεύει αποκλειστικά η «δημοκρατία» και ο Παναγιώτης Λιάκος, εντοπίστηκε στα αποδιαβαθμισμένα αρχεία της κυβέρνησης της Αυστραλίας από την Παμμακεδονική Ενωση του Καναδά, η οποία συνεχίζει τον εθνικό αγώνα που πρόδωσαν αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις της χώρας μας είτε από αριστερές εμμονές είτε επειδή τον θεωρούσαν… χαμένο ή λόγω υποταγής σε ξένα κελεύσματα.<br /><br />Το 1996, τη χρονιά που συντάχθηκε και διανεμήθηκε σε υπουργεία και υπηρεσίες της κυβέρνηση της Αυστραλίας, το θέμα ήταν ακόμα «ζεστό». Υπήρχε ακόμα η δυνατότητα να αναληφθούν πολλές πρωτοβουλίες από την ελληνική πλευρά και να πειστούν πολλές χώρες να μην προβούν σε αναγνώριση του γειτονικού κρατιδίου, αν δεν ικανοποιούνταν οι όροι της χώρας μας για τη διαφύλαξη των συμφερόντων της πατρίδας και του λαού μας. Τότε ο Πάγκαλος σε συνομιλίες με ξένους διπλωμάτες αποκαλούσε τα Σκόπια «Μακεδονία» και έλεγε ότι το θέμα περισσότερο απασχολεί την ομογένειά μας στο εξωτερικό παρά την επίσημη ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με το newsbreak.gr.<br /><br />Με αυτό το τηλεγράφημα ενημερώνονται τα υπουργεία και οι διπλωματικές υπηρεσίες της Αυστραλίας και τα επικεφαλής στελέχη τους για τις προθέσεις της κυβέρνησης του Καναδά να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως FYROM την 5η Ιουλίου. Η αναγνώριση έγινε την 4η Ιουλίου. Οι διπλωματικές σχέσεις του Καναδά με τους Σκοπιανούς περνούσαν πλέον ως αρμοδιότητα της καναδικής πρεσβείας στο Βελιγράδι της Σερβίας, διατηρήθηκε ένα προξενείο του Καναδά στα Σκόπια, ενώ λειτούργησε και πρεσβεία του κρατιδίου στην Οτάβα, την πρωτεύουσα του Καναδά.<br /><br />Βασική πηγή της αυστραλιανής διπλωματίας για την υπόθεση των Σκοπίων ήταν ο Καναδός διπλωμάτης Dennis Snider. Στην 7η παράγραφο του τηλεγραφήματος αναφέρεται ότι ο Snider απέδωσε την καθυστέρηση στην αναγνώριση των Σκοπίων ως FYROM από τον Καναδά σε εσωτερικούς λόγους. <br /><br />«Η κυβέρνηση ανησυχεί πολύ για την πιθανή αντίδραση της ελληνοκαναδικής κοινότητας. Επίσης έχει κατά νου τις προσπάθειες ενός ελληνικής καταγωγής φιλελεύθερου βουλευτή (σ.σ.: του καναδικού Κοινοβουλίου), ο οποίος ήταν πολύ δραστήριος σε όλα τα θέματα που ήπτοντο της ελληνικής εθνικιστικής ατζέντας (συμπεριλαμβανομένων της Τουρκίας, της Κύπρου, της FYROM). Αυτές οι ανησυχίες είχαν γίνει ολοένα και λιγότερο πιεστικές για τον υπόλοιπο κόσμο που αναγνώρισε -μη εξαιρουμένης της Ελλάδας- και ανέπτυξε σχέσεις με τη FYROM».<br /><br />Για να γίνουν κατανοητά τα ανωτέρω, αξίζει να σημειωθεί ότι η υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου εκλήφθηκε από τη διεθνή διπλωματική σκηνή ως εγκατάλειψη του ελληνικού αγώνα για το όνομα της Μακεδονίας.<br /><br />Στο σημείο 8 του τηλεγραφήματος γίνεται η αποκάλυψη: «Μόλις η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει την υπόθεση (σ.σ.: την αναγνώριση των Σκοπίων ως FYROM) το ζήτημα ήταν ο χρόνος. […] Ο Axworthy (σ.σ.: Lloyd Axworthy, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών του Καναδά τον Ιούλιο του ’96) τον προηγούμενο μήνα έφτασε να συζητήσει το θέμα με τον Ελληνα ομόλογό του στο περιθώριο μιας Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βερολίνο. <br /><br />Ο Πάγκαλος του είπε πως ό,τι κι αν αποφάσισε να κάνει ο Καναδάς με τη “Μακεδονία” (όρος του Πάγκαλου) είναι δική του υπόθεση. Είπε ότι το θέμα θα ήταν περισσότερο σημαντικό για την Ελληνική Διασπορά στον Καναδά παρά για την Αθήνα, ειδικά από τη στιγμή που η Ελλάδα είχε η ίδια αναγνωρίσει και αναπτύξει διπλωματικές σχέσεις με τα Σκόπια».<br /><br />Η απόδοση του ονόματος «Μακεδονία» στην εθνοτική κουρελού των Σκοπίων από τον Πάγκαλο, ο οποίος τότε ήταν υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας, είναι κάτι που προξένησε εντύπωση στους Αυστραλούς διπλωμάτες, αλλά και στους Καναδούς, που τη μετέφεραν ως είχε στους ομολόγους τους, με τους οποίους συνεργάζονταν και συνεργάζονται στενά στο πλαίσιο και της Κοινοπολιτείας.<br /><br />Εκ των ανωτέρω συμπεραίνεται ότι οι Έλληνες, όπου Γης, είναι οι θεματοφύλακες των συμφερόντων και των αξιών του έθνους μας και αγωνίζονται διαρκώς κόντρα και στα σχέδια των εχθρών του γένους αλλά και εναντίον των σχεδίων μιας μερίδας άθλιων πολιτικών που διαγωνίζονται μεταξύ τους στο αχρείο άθλημα της μειοδοσίας.<br /><br />Αν δεν υπήρχαν οι φλογεροί πατριώτες Έλληνες στο εσωτερικό της χώρας και οι ομογενείς μας, η υπόθεση της Μακεδονίας θα είχε προδοθεί από την πρώτη κιόλας στιγμή…<br /><br /><br /><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2020-06/eggrafa_makedonia1996.jpg?itok=nBi9jzDY" /><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2020-06/eggrafa_makedonia1996_1.jpg?itok=JYCAnnXA" /><br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πρόδωσαν την Μακεδονία από το 1996 - Πάγκαλος: ''Δεν μας ενδιαφέρει το θέμα''

Αρχίζει και ''ξετυλίγεται'' το κουβάρι. Εδώ και χρόνια οι Ελληνικές Κυβερνήσεις ήταν αδιάφορες για το Σκοπιανό. Άφησαν να ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δεν(;) τους έβγαλε ασπροπρόσωπους το ισραηλινό τυφέκιο Tavor στις δοκιμές…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyCBeC05-oUU-fdYeY6ehEtAeTNqkH1iascW0s1ABTpyWtFaxkvRqeiiZUaWGNscynIm9hpRF-XplNYV45jDF6Nm2jUiiyuRECE_NVPiK1YQRPo7O88He9GxswEmVJ74xgwkMMCvOe2Jo/s1600/ISRAEL-TAVOR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="725" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyCBeC05-oUU-fdYeY6ehEtAeTNqkH1iascW0s1ABTpyWtFaxkvRqeiiZUaWGNscynIm9hpRF-XplNYV45jDF6Nm2jUiiyuRECE_NVPiK1YQRPo7O88He9GxswEmVJ74xgwkMMCvOe2Jo/s640/ISRAEL-TAVOR.jpg" width="640" /></a></div> <br />Εάν το “η καλή μέρα από το πρωΊ φαίνεται”, τότε η φερόμενη ως πρόθεση παλαιόθεν των πολιτικών ηγεσιών του ΥΠΕΘΑ τα προηγούμενα χρόνια να κλείσουν συμφωνία προμήθειας του ισραηλινού τυφεκίου Tavor, τη βάπτισή του σε “εθνικό τυφέκιο” και το στήσιμο γραμμής παραγωγής στην Ελλάδα, δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά.<br /><br />Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στην προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας να δοθεί επίφαση νομιμοφάνειας διά της οργάνωσης “κάτι σαν διαγωνιστική διαδικασία” για μια κατά τα άλλα προαποφασισμένη προμήθεια, διεξήχθησαν το προηγούμενο δίμηνο δοκιμές του τυφεκίου από στελέχη του Στρατού Ξηράς.<br /><br />Το πρόβλημα για τα σχέδια αυτά είναι ότι η εικόνα που καταφέραμε να αποσπάσουμε από στρατιωτικούς αξιωματούχους που είτε συμμετείχαν ενεργά είτε παρακολούθησαν υπηρεσιακά τη διαδικασία, οι εντυπώσεις που έχει αφήσει το τυφέκιο δεν δικαιολογούν τον… φανατισμό με τον οποίο επιδιώκεται η ολοκλήρωση της συμφωνίας.<br /><br />Σαν να μην έφταναν οι γενικώς μέτριες εντυπώσεις που σε καμία περίπτωση δεν θα δικαιολογούσαν την επένδυση σε βάθος δεκαετίας τουλάχιστον ποσού που υπερβαίνει μια εκατοντάδα εκατομμύρια ευρώ, την “έκπληξη” του τη φύλαγε για το τέλος…<br /><br />Σύμφωνα λοιπόν με πληροφορίες, στη δοκιμασία κατά την οποία τα υποψήφια τυφέκια πετάγονται από ύψος 1,5 μέτρου, ασφαλισμένα, ώστε να διασφαλιστεί ότι σε περίπτωση που συμβεί για οποιονδήποτε λόγο σε κάποιο θέατρο επιχειρήσεων δεν θα θρηνήσουμε απώλειες από φίλια πυρά, το τυφέκιο Tavor εκπυρσοκρότησε, αποτυγχάνοντας.<br /><br />Παρότι η πληροφορία προέρχεται από αξιόπιστη στρατιωτική πηγή, πάσα διευκρίνιση εκ μέρους των χερσαίων δυνάμεων της χώρας θα ήταν καλοδεχούμενη. Στελέχη του Στρατού Ξηράς που δραστηριοποιούνται… πέραν επιτελείων, αστικών κέντρων και άλλων πέραν των επιχειρησιακών “ανησυχιών” τα οποία μίλησαν με το DP, εξέφρασαν με μετριοπαθή και αρκούντως διπλωματικό τρόπο τη διαφωνία τους για τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται η διαδικασία.<br /><br />Κυρίως όμως επικρατεί ενόχληση, διότι αυτό που εισπράττεται από τα απλά αλλά μάχιμα στελέχη, είναι ότι η εμπλοκή των επιχειρησιακών στόχο δεν έχει τη διαπίστωση της καταλληλότητας κάθε υποψηφιότητας, αλλά την προσθήκη μανδύα νομιμοποίησης αποφάσεων που έχουν ληφθεί παρασκηνιακά, με βάση κριτήρια που ενίοτε προσπερνούν ακόμα και την αποκαλούμενη ως “διπλωματία των εξοπλισμών”.<br /><br />Τονίστηκε ότι ακολουθήθηκαν διαδικασίες ΝΑΤΟ και ουδεμία συμμαχική – δυτική χώρα το έχει επιλέξει. Καταληκτικά, πρόσθεταν το εξής απλό και λογικό: Εάν πρέπει να συνεργαστούμε στον εν λόγω τομέα με συγκεκριμένη χώρα για λόγους “υψηλής πολιτικής”, πώς εξηγείται η εμμονή με ένα τυφέκιο που εγκαταλείπεται από τη χώρα προέλευσής του και δεν επιχειρούμε να συμμετάσχουμε στη νέα του επιλογή που θα είναι εξ ορισμού καλύτερη και καταλληλότερη;<br /><br />Αυτό δεν αποτελεί εξοπλιστική διπλωματία και δείχνει να υποκρύπτει άλλα κριτήρια και κίνητρα, με τα περί εξοπλιστικής διπλωματίας να αποτελούν προσχηματικές αναφορές με στόχο να δοθεί διάσταση στην επιλογή η οποία απλώς δεν υπάρχει.<br /><br />Ή αν έχει υιοθετηθεί στην πορεία, δεν αφορά Επιτελεία και Όπλα, αλλά τις προτεραιότητες και τις επιλογές τρίτων, που επιθυμούν να λανσάρουν σωστά επικοινωνιακά την όλη προσπάθεια.<br /><br />Τονίζοντας ότι ένα τυφέκιο στην τεχνολογία που ενσωματώνει δεν είναι και… πυρηνική φυσική, αν και δεν συμφώνησαν με το επιχείρημα του DP περί προτεραιότητας, διότι αν αφεθεί το πρόβλημα δεν πρόκειται ποτέ να αντιμετωπιστεί (σ.σ. κατανοητό…), δήλωσαν ότι η μη εμπλοκή των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) σε μια προσπάθεια για να προκύψει πραγματικό “εθνικό τυφέκιο”, θα συνιστά μια ακόμα χαμένη ευκαιρία.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δεν(;) τους έβγαλε ασπροπρόσωπους το ισραηλινό τυφέκιο Tavor στις δοκιμές…

Εάν το “η καλή μέρα από το πρωΊ φαίνεται”, τότε η φερόμενη ως πρόθεση παλαιόθεν των πολιτικών ηγεσιών του ΥΠΕΘΑ τα προηγούμενα χρόνια να κ...

Διαβάστε την συνέχεια