Αξίζει μελέτης: Τα σενάρια πίσω από τον ακήρυκτο πόλεμο Ρωσίας-Τουρκίας στη Συρία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqOnMKASwcncoAHBdDI8BgNHBrCBPziEQXkgmpR_AbOChXGP161A6gt-uhTNPWiVBf87xstX-joXjyXtXl-FJ4TF1j62ysddNU0Grs14OdaXJOy0Ule9nxwbS92pq9aBZoHmBobnKC5ug/s1600/111-10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="768" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqOnMKASwcncoAHBdDI8BgNHBrCBPziEQXkgmpR_AbOChXGP161A6gt-uhTNPWiVBf87xstX-joXjyXtXl-FJ4TF1j62ysddNU0Grs14OdaXJOy0Ule9nxwbS92pq9aBZoHmBobnKC5ug/s640/111-10.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Η σχέση Πούτιν – Ερντογάν και Ρωσίας – Τουρκίας, σε σοβαρή δοκιμασία λόγω του Ιντλίμπ </span></h3> Άρθρο-ανάλυση του <b><a href="https://ahvalnews.com/tr/buraktuygan">Burak Tuygan</a> </b><br />Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης <br /><br />Στον οκταετή εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, για πρώτη φορά υπήρξε θερμή εμπλοκή του συριακού και του τουρκικού στρατού. <br /><br />Στις συμπλοκές αυτές η Τουρκία έχασε πέντε στρατιώτες και πέντε πολίτες, ενώ η Συρία έξι στρατιώτες. Ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στη δήλωσή του πριν από την αναχώρησή του για την Ουκρανία, δήλωσε ότι 30-35 στρατιώτες της Συρίας έχουν εξουδετερωθεί και οι δυνάμεις του καθεστώτος έχουν πληγεί από τα τουρκικά F-16.<br /><br />Μετά τη συνάντηση του διοικητή της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών MİT Hakan Fidan με τον Σύριο ομόλογό του Ali Memlük, που πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα στις 13 Ιανουαρίου με τη μεσολάβηση της Ρωσίας, ξεκίνησαν ταχείες εξελίξεις στην περιιφέρεια Idlib. <br /><br />Η απόφαση κατάπαυσης του πυρός που λήφθηκε κατά τη συνάντηση δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Και οι δύο πλευρές κατηγόρησαν ο ένας τον άλλον για παραβίαση της κατάπαυσης του πυρός. Με την ανακατάληψη της δεύτερης σε μέγθος πόλης της επαρχίας, μετά την πρωτεύουσα Ιντλίμπ, τις 29 Ιανουαρίου, σήμανε κόκκινος συναγερμός στην Τουρκία. <br /><br />Ο Πρόεδρος Ερντογάν δήλωσε ότι η Ρωσία δεν τηρεί τις συμφωνίες της Αστάνα και του Σότσι. Ο Ερντογάν είπε: «Δεχόμαστε πυρά από το Χαλέπι. Κάναμε υπομονή και δεν ανταποδώσαμε τα πυρά, όμως η υπομονή έχει όρια. Από τούδε και στο εξής η Ρωσία καλείται να αποδείξει αν είμαστε εταίροι. Ή θα ακολουθήσει μια άλλη πολιτική στη Συρία, ή η Τουρκία θα ακολουθήσει άλλο δρόμο. <div> <br /></div> <div> Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.<br /><br />Μετά την ανακατάληψη της Maaret el Numan, της σημαντικότερης πόλη επί του οδικού άξονα Μ5, που συνδέει το Χαλέπι και τη Δαμασκό, ήλθε η σειρά της πόλης Σερακίμπ. <br /><br />Η πόλη Σερακίμπ έχει πιο στρατηγική θέση από την Maaret el Numan, γιατί εκεί ενώνεται ο οδικός άξονας Μ5 με τον οδικό άξονα Μ4, που συνδέει τη Λατάκεια με το Χαλέπι. <br /><br />Μετά την ταχεία προέλαση των δυνάμεων του στρατού της Συρίας, η Τουρκία αναγκάστηκε να μεταφέρει μηχανοκίνητες μονάδες και τεθωρακισμένα οχήματα στην περιοχή. ανταπόκριση καθεστώς για την ταχεία πρόοδο της εξουσίας αναγκάζονται να λάβουν μέτρα για τον περιορισμό της Τουρκίας άρχισε την αποστολή τεθωρακισμένων μονάδων. Αυτόπτες μάρτυρες ανακοίνωσαν ότι τουλάχιστον 20 άρματα και τεθωρακισμένα οχήματα έχουν εισέλθει στην Idlib από τη Δευτέρα. Σε πρώτη φάση άρχισαν να δημιουργούν ένα παρατηρητήριο και να οργανώνουν τα μέτρα ασφαλείας. Όμως αυτές οι κινήσεις της Τουρκίας δεν ήταν γνωστό αν θα αποτρέψει την προέλαση της Τουρκίας.<br /><br />Η Τουρκία τον τελευταίο χρόνο ενίσχυσε με όπλα τις ομάδες που δραστηριοποιούνται στο νότιο τμήμα της επαρχίας Ιντλίμπ, για να μην πέσει στα χέρια του στρατού της Συρίας η πόλη Han Şeyhun. Όμως αυτό δεν στάθηκε αρκετό να σταματήσει της δυνάμεις του Άσαντ. <br /><br />Σύμφωνα με τη συμφωνία μεταξύ του Ρώσου ηγέτη Βλαντιμίρ Πούτιν και Ερντογάν που υπογράφηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2018 στο Σότσι, ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί μια ζώνη χωρίς όπλα και τρομοκρατικά στοιχεία γύρω από την επαρχία Ιντλίμπ, με βάθος 15-20 χλμ. και μήκος 250 χλμ. Η Τουρκία, είχε αναλάβει να φέρει σε πέρας αυτή την αποστολή, για να σταματήσει την προέλαση των δυνάμεων της Ρωσίας και της Συρίας. <br /><br />Αλλά έκτοτε και όλο αυτό το διάστημα η Τουρκία δεν μπόρεσε να κρατήσει τις υποσχέσεις που έδωσε στο Σότσι, γεγονός που έδωσε τη νομιμοποίηση στη Ρωσία να αρχίσει τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς στην περιοχή αυτή. <br /><br />Δεν είναι γνωστό εάν ο Ερντογάν είχε στο νου του κάποιο Σχέδιο Β για το Ιντλίμπ πριν ασκήσει σκληρή κριτική στο καθεστώς Άσαντ και στη Ρωσία, κατά την αναχώρησή του την Τρίτη για την Ουκρανία. Η μόνη εναλλακτική λύση που έχει, είναι να τηλεφωνήσει στον Πούτιν και να ζητήσει από τις δυνάμεις του καθεστώτος να σταματήσουν την προέλασή τους. Όμως, για να γίνει αυτό, ο Ερντογάν πρέπει να βάλει στο τραπέζι άλλες δεσμεύσεις ή να προβεί σε νέες παραχωρήσεις.<br /><br />Η προέλαση των δυνάμεων του καθεστώτος κλονίζει σοβαρά τη σχέση εμπιστοσύνης που είχε αναπτυχθεί μεταξύ του Ερντογάν και του Πούτιν. Ο Πούτιν είναι κάτι σαν ασφάλεια και εγγύηση για τον Ερντογάν, για να συνεχίσει να στέκεται στη θέση του Προέδρου. <br /><br />Η επιδείνωση των σχέσεων με τον Πούτιν, θα φέρει αντιμέτωπη την Τουρκία με τη Ρωσία σε όλους τους τομείς, από τη Λιβύη έως την Ανατολική Μεσόγειο, από το Αιγαίο έως τη Συρία, κάτι που θα είναι ένα εφιαλτικό σενάριο για τον Ερντογάν. <br /><br />Από την άλλη πλευρά, είναι αμφίβολο αν υποστηρίξει την Τουρκία το ΝΑΤΟ, πίσω από το οποίο ο Πούτιν κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι κρύφτηκε μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, το 2015. <br /><br />Ο Ερντογάν δεν έχει σχεδόν κανένα χαρτί να χρησιμοποιήσει κατά του Πούτιν. <br />Όμως πώς μπορεί αν εξηγηθεί ο βομβαρδισμός Τούρκων στρατιωτών; <br /><br /><img height="415" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/02/Untitled-1.png" width="640" /></div> <div> <br /></div> <div> Η κατάσταση περί την κωμόπολη Σαρακίμπ, όπως είχε διαμορφωθεί το πρώι της 4ης Φεβρουαρίου 2020 <br /><br />Τα σενάρια <br /><ul> <li>Πρώτο σενάριο: Η Τουρκία έστειλε στρατεύματα στο Ιντλίμπ χωρίς την άδεια της Ιντλίμπ. Η Ρωσία με το βομβαρδισμό έδωσε το μήνυμα στην Τουρκία, μέσω του συριακού πυροβολικού, ότι η Τουρκία δεν μπορεί να επιτεθεί χωρίς την άδεια της Ρωσία και ότι το «αφεντικό είμαι εγώ» στην περιοχή. </li> </ul> <ul> <li>Δεύτερο σενάριο: Ο Ερντογάν, ο οποίος πραγματοποίησε ημερήσια επίσκεψη στην Ουκρανία λίγες ώρες μετά την αποστολή στρατευμάτων στο Ιντλίμπ, έκανε δηλώσεις για την Κριμαία. Η Ρωσία με τον βομβαρδισμό ήθελε να δείξει την αντίδρασή της στην πολιτική της Τουρκίας στο θέμα της Κριμαία.</li> </ul> <ul> <li>Τρίτο σενάριο: Ο Ερντογάν δεν έχει πλέον να κάνει παραχωρήσεις στη Ρωσία. Ίσως ο βομβαρδισμός να έγινε για να τον αναγκάσουν σε άλλες παραχωρήσεις. </li> </ul> <ul> <li>Τέταρτο σενάριο: Ο βομβαρδισμός έγινε επειδή η Τουρκία δεν συντονίζεται με τη Ρωσία στη Λιβύη και στέλνει ερήμην της στρατεύματα και όπλα για να στηρίξει την κυβέρνηση της Τρίπολης. </li> </ul> <ul> <li>Πέμπτο σενάριο: Ο βομβαρδισμός έγινε γιατί η Ρωσία δεν μπορεί να αντισταθεί στις πιέσεις που δέχεται από το καθεστώς Άσαντ αλλά και για να τιμωρηθεί η Τουρκία, που δεν τήρησε το λόγο της, για τον αφοπλισμό των τρομοκρατών. </li> </ul> Όλα τα αναφερόμενα σενάρια μπορεί να είναι ο λόγος για την επίθεση εναντίον Τούρκων στρατιωτών ή μπορεί ακόμα και να μην είναι. Όμως όλα δείχνουν ότι ο Ερντογάν και ο Πούτιν βρίσκονται στο σταυροδρόμι του Ιντλίμπ. <br /><br />Μετά την Σαρακίμπ <br /><br />Όταν οι δυνάμεις του καθεστώτος υπερκεράσουν τα οδοφράγματα που έστησε ο τουρκικός στρατός περί την πόλη Σαρακίμπ, αναμένεται να προελάσουν και να εκκαθαρίσουν τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης με μεγαλύτερη ταχύτητα επί του οδικού άξονα Μ5 και να αχθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα στο Χαλέπι. <br /><br />Επειδή δεν υπάρχουν άλλες μεγάλες πόλεις ή κωμοπόλεις σε αυτή τη διαδρομή, οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης είναι δύσκολο να αντισταθούν σε αυτές τις περιοχές. <br /><br />Αφού εξασφαλισθεί ο αυτοκινητόδρομος Μ5, οι δυνάμεις του καθεστώτος αναμένεται να κατευθυνθούν από νότια και νοτιοδυτικά εναντίον του Ινλτίμπ. Στις περιοχές αυτές υπάρχει η εθνική οδός M4, η οποία συνδέει τη Λατάκια με το Χαλέπι. <br /><br />Σε περίπτωση που δεν συναφθεί μια νέα συμφωνία ή κατάπαυση του πυρός μεταξύ της Τουρκίας και της Ρωσίας, οι δυνάμεις του καθεστώτος θα εκκαθαρίσουν την περιοχή σε σύντομο διάστημα.<br /><br />Φαίνεται ότι πρωταρχικός στόχος της Ρωσίας και του καθεστώτος είναι να εκκαθαρίσουν και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους οδικούς άξονες Μ4 και Μ5, που οδηγούν στο Χαλέπι. Με τη διασφάλιση αυτών των δρόμων, περίπου το ήμισυ της επαρχίας Ιντλίπ θα ανακαταληφθεί. Υπάρχουν όμως ερωτηματικά σχετικά με το αν οι δυνάμεις του καθεστώτος θα ανακαταλάβουν ή όχι το σύνολο της επαρχίας Ιντλίμπ. <br /><br />Η είσοδος του στρατού στην περιοχή όπου ζουν περίπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι, θα προκαλέσει μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή. Επίσης στην περιοχή υπάρχουν περίπου σαράντα χιλιάδες μαχητές, οι οποίοι αν δεν καταφύγουν στην Τουρκία και παραμείνουν στη Συρία, υπάρχει κίνδυνος να μετατραπούν σε εστίες σοβαρής απειλής ως ομάδες τρομοκρατών εν υπνώσει. <br /><br />Το σενάριο της Γάζας <br /><br /><img height="614" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/02/5ba2cde2d3806c1e38c63222.jpg" width="640" /> <br />Ο χάρτης δείχνεις τις ζώνες αποκλιμάκωσης και αφοπλισμού, που συμφωνήθηκαν στο Σότσι. Με ροζ χρώμα η ζώνη υπό τον έλεγχο της Ρωσία, με λαχανί, η ζώνη υπό τον έλεγχο της Τουρκίας και με πράσινο η περιοχή που θα ήταν υπό τον έλεγχο της αντιπολίτευσης, με τους ακραίους ισλαμιστές αφοπλισμένους από τα βαριά όπλα. Η Τουρκία δεν τήρησε τη Συμφωνία του Σότσι, όπως την κατηγορεί η Ρωσία.<br /><br />Για το λόγο αυτό είναι πιθανόν η περιοχή αυτή να αφεθεί υπό τον έλεγχο της Τουρκίας, υπό τον όρο να μην αποτελεί κίνδυνο για το καθεστώς της Συρίας και τη Ρωσία. Το σενάριο αυτό μπορεί να ωφελήσει το συριακό καθεστώς αλλά και τον Ερντογάν, για τους παρακάτω λόγους: <br /><ul> <li>Πρώτον, ο καθεστωτικό σύστημα στην Τουρκία, με τον τρόπο αυτό θα επουλώσει το τραύμα της δημιουργίας του «κουρδικού κράτους». Με τη λύση αυτή το Ιντλίμπ θα αποτελέσει εμπόδιο για τους Κούρδους να ανοίξουν δίοδο στη Μεσόγειο. </li> </ul> <ul> <li>Δεύτερον, ο Ερντογάν θα διασώσει μέρος της εικόνας του, που έχει ήδη τραυματιστεί. </li> </ul> <ul> <li>Τρίτον, ο Ερντογάν θα έχει αποκτήσει μια νέα περιοχή για τους πρόσφυγες που φιλοξενεί και προσπαθεί να απομακρύνει από την Τουρκία. </li> </ul> <ul> <li>Τέταρτον, η Ρωσία και το καθεστώς της Συρίας θα απαλλαγούν από ένα σημαντικό σουνίτικο πληθυσμό. </li> </ul> <ul> <li>Πέμπτον, σε μεγάλο βαθμό θα αποτραπεί η διάχυση των τρομοκρατών σε άλλες περιοχές της Συρίας. </li> </ul> <ul> <li>Έκτον, η μοναδική πύλη για την επικοινωνία αυτής της λωρίδας γης με τον έξω κόσμο, θα είναι η Τουρκία, όπως είναι η Αίγυπτος για τη Λωρίδα της Γάζας. Η έξοδος-είσοδος από και προς τη Λωρίδα της Ιντλίμπ θα είναι πλέον ελεγχόμενη. </li> </ul> <ul> <li>Έβδομο, από τη στιγμή που ο έλεγχος των τρομοκρατών, που αποτελούν σοβαρή απειλή για το καθεστώς της Συρίας, από την Τουρκία, θα δώσει την δυνατότητα στην κυβέρνηση της Δαμασκού να ενισχύσει τον έλεγχο και την επιρροή της στα άλλες περιφέρειες της χώρας. </li> </ul> <ul> <li>Όγδοον, το καθεστώς της Συρίας θα έχει τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να βομβαρδίζει στόχους στην περιοχή που το απειλούν, όπως βομβαρδίζει το Ισραήλ τη Λωρίδα της Γάζας. Έτσι θα αποδυναμώσει τις εστίες τρομοκρατίας που θα μείνουν στην περιοχή. </li> </ul> Κοιτάζοντας τον χάρτη της συμφωνίας του Σότσι, στην ουσία αυτό που απεικονίζεται, είναι μια άλλη «Γάζα». Και η Ρωσία τώρα προσπαθεί να υλοποιήσει κάτι ανάλογο, επειδή η Τουρκία δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να υλοποιήσει τη συμφωνία. <br /><br />Οι εξελίξεις στην πόλη Σαρακίμπ θα είναι ένας σημαντικός δείκτης για τον τρόπο με τον οποίο ο Ερντογάν θα απαντήσει σε αυτό το σχέδιο ή αν θα δεχθεί την κατάσταση που θα διαμορφωθεί το επόμενο διάστημα.<br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Αξίζει μελέτης: Τα σενάρια πίσω από τον ακήρυκτο πόλεμο Ρωσίας-Τουρκίας στη Συρία

Η σχέση Πούτιν – Ερντογάν και Ρωσίας – Τουρκίας, σε σοβαρή δοκιμασία λόγω του Ιντλίμπ Άρθρο-ανάλυση του Burak Tuygan Μετάφραση: Σάββας ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Οι εχθροί, τα υποχείρια, οι λυκοφιλίες και το ρίσκο του Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsjOfvB9ZLDU2ChAFQVs3Njg1SphPT2niFOSw8odaS7uKcvBqj8TLRpLy2YGvbDIx_XaTGdr-pE9m_fvl_4N-ogLkU3HgFKzR0b24frfOCjKvlhLvSe-JC6VrdyF3_80PxYM-fj0pkOv0/s1600/erdogan-putin1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="660" data-original-width="1346" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsjOfvB9ZLDU2ChAFQVs3Njg1SphPT2niFOSw8odaS7uKcvBqj8TLRpLy2YGvbDIx_XaTGdr-pE9m_fvl_4N-ogLkU3HgFKzR0b24frfOCjKvlhLvSe-JC6VrdyF3_80PxYM-fj0pkOv0/s640/erdogan-putin1.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Αντλώντας διαπραγματευτικό κεφάλαιο μέσα από (λυκο)φιλίες και σχέσεις ανοχής, ο Τούρκος πρόεδρος επιδίδεται σε ένα παιχνίδι υψηλού ρίσκου από τη Λιβύη έως τη Συρία και το Ιράκ</span>.</h3> <b>Γιώργος Σκαφιδάς </b><div> <br />«Φίλους» στη διεθνή σκηνή το καθεστώς του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην πραγματικότητα δεν έχει πολλούς.<br />Αντιθέτως, έχει ολόκληρες «στρατιές» από εχθρούς με τους οποίους μάλιστα ο ίδιος ο Ερντογάν έχει συγκρουστεί στο πρόσφατο παρελθόν, είτε προσωπικά είτε δια αντιπροσώπων: τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, τον Σαουδάραβα μονάρχη Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, τον Εμιρατιανό πρίγκιπα-διάδοχο Μοχάμεντ μπιν Ζαγέντ, τον Λιβανέζο πρόεδρο (και χριστιανό) Μισέλ Αούν, τον Τούρκο ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, τις πολιτικές δυνάμεις των Κούρδων σε Τουρκία (HDP) και Συρία (PYD), το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι πίσω στις ΗΠΑ (οι άγριες διαθέσεις του οποίου αποτυπώνονται και σε πρόσφατη <a href="https://jinsa.org/jinsa_report/us-greece-cementing-a-closer-strategic-partnership/">έκθεση</a> του Εβραϊκού Ινστιτούτου για την Αμερικανική Εθνική Ασφάλεια <a href="https://jinsa.org/">JINSA</a> με τον τίτλο «U.S. & Greece: Cementing A Closer Strategic Partnership», έκθεση που αποκηρύσσει τη σύγχρονη Τουρκία του Ερντογάν ως «απολυταρχία εχθρική προς τη δύση»), το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία που συνεχίζει να απολαμβάνει τη στήριξη της Ρωσίας και του Ιράν, τον Παλαιστίνιο πάλαι ποτέ ηγέτη της Φατάχ στη Γάζα (και εχθρό της Χαμάς) Μοχάμεντ Νταλάν, τους ένοπλους σιίτες που δίνουν μάχες σε Λίβανο και Ιράκ κ.ά.<div> <br /></div> <div> <a href="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/default/public/images/2019/10/tourkia-syria-4.jpg?h=5ab82dff&itok=0nZlyNoh" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="313" src="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/default/public/images/2019/10/tourkia-syria-4.jpg?h=5ab82dff&itok=0nZlyNoh" width="640" /></a><br /><br /><br /><br />Τα υποχείρια<br /><br />«Φίλους», λοιπόν, ο Τούρκος πρόεδρος μπορεί να μην έχει πολλούς. Έχει, ωστόσο, στην «υπηρεσία» του μια σειρά από «υποχείρια» τα οποία επιδιώκει να εργαλειοποιεί κατά τρόπο εκβιαστικό: την καλούμενη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Φαγέζ αλ Σάρατζ στη Λιβύη με την οποία η Άγκυρα συνήψε τον Νοέμβριο του 2019 και εκείνα τα παράνομα μνημόνια συναντίληψης επί της στρατιωτικής συνεργασίας και των θαλασσίων οριοθετήσεων, το ψευδοκράτος στην κατεχόμενη Κύπρο που συνεχίζει να λειτουργεί ως προκεχωρημένο φυλάκιο των τουρκικών επεκτατικών διεκδικήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, την παλαιστινιακή Χαμάς που επενδύει πολιτικά στη συμπόρευση με το καθεστώς του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (με τον πολιτικό ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, να έχει μόνο τον τελευταίο ενάμισι μήνα επισκεφθεί δύο φορές την Κωνσταντινούπολη για επαφές με τον Ερντογάν), τη Σομαλία και το Σουδάν, κράτη δηλαδή της Αφρικής τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθούν και «αποτυχημένα» (failed-states) κ.ά.<br /></div> <div> Οι (λυκο)φιλίες<br /><br />Ακόμη και εκείνες οι «φιλίες» ωστόσο της Τουρκίας του Ερντογάν, οι φαινομενικά «κραταιές», με τη Ρωσία, το Κατάρ και το Ιράν προσιδιάζουν επί της ουσίας περισσότερο σε λυκοφιλίες, λυκοφιλίες που χρησιμεύουν και ως διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της Άγκυρας για να μπορεί να συνεχίζει να «εκβιάζει» τη Δύση και τους όποιους εχθρικούς προς εκείνη άξονες δυνάμεων (όπως θα μπορούσε για παράδειγμα να θεωρηθεί ο άξονας Αιγύπτου, Σαουδικής Αραβίας, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, Μπαχρέιν).</div> <div> <br /></div> <div> <img height="313" src="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/default/public/images/2020/02/tourkia-syria.jpg?h=6c0c2d19&itok=t77VP8Li" width="640" /><br /><br />Τουρκία και Κατάρ <br /><br />Τουρκία και Κατάρ άρχισαν να έρχονται πιο κοντά κατά την περίοδο της καλούμενης Αραβικής Άνοιξης, κυρίως από τις αρχές δηλαδή του 2011 και μετά. Οι δεσμοί τους, ωστόσο, θα ενδυναμώνονταν έτι περαιτέρω από το καλοκαίρι του 2017 και έπειτα, με την Άγκυρα να παίρνει τότε εμφατικά θέση στο πλευρό του Κατάρ στην κόντρα του με τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα, προμηθεύοντας την αποκλεισμένη από τους λοιπούς Άραβες Ντόχα με έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια και… στρατιωτικές ενισχύσεις. Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν υποστηρίξει μάλιστα, μιλώντας στον ιστότοπο <a href="https://www.middleeasteye.net/news/al-jazeera-turk-closed-not-harm-turkish-qatari-relations-former-editor-chief-says">MiddleEastEye</a>, πως εάν η Άγκυρα δεν είχε στείλει τότε, το καλοκαίρι του 2017, μεταξύ άλλων και στρατεύματα στη Ντόχα, το καταριανό καθεστώς θα είχε εν τω μεταξύ ανατραπεί με πραξικόπημα.<br /><br />Ακόμη και μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον ωστόσο, η συμπόρευση της Τουρκίας με το Κατάρ δεν θα εκτυλισσόταν κατά τρόπο ανέφελο τα προηγούμενα χρόνια. Αντιθέτως, στην πορεία θα ανέκυπταν και εντάσεις προερχόμενες κυρίως από την πλευρά της Τουρκίας που έχει άλλωστε την τάση να παρεμβαίνει στα εσωτερικά γειτόνων, συμμάχων και εταίρων ωσάν επικυρίαρχος η ίδια. Η δημοσιογραφική γραμμή του καταριανής ιδιοκτησίας ειδησεογραφικού δικτύου Al Jazeera, που τολμάει να ασκεί κριτική στο καθεστώς Ερντογάν, είναι κάτι που έχει ενοχλήσει έντονα κατ' επανάληψη τους κυβερνώντες πίσω στην Άγκυρα. Μόλις το φθινόπωρο του 2019, σύσσωμος ο καθεστωτικός ή καθεστωτικά ελεγχόμενος μιντιακός μηχανισμός της Τουρκίας (TRT, TRT World, Daily Sabah κ.ά.) θα εξαπέλυε μια καλά συντονισμένη ομαδική επίθεση κατά του Al Jazeera, επειδή το τελευταίο «τόλμησε» να ασκήσει κριτική στην απόφαση του Ερντογάν να εισβάλει στρατιωτικά στη Συρία (επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης») για τρίτη φορά μέσα σε τρία χρόνια.<br /><br />Το τι είχαν ακούσει τότε οι Καταριανοί… δεν λέγεται: ότι «υπονομεύουν τη σχέση τους με την Τουρκία», ότι «διασπείρουν αντιτουρκικά μηνύματα υπό το πρόσχημα της ανεξάρτητης και αντικειμενικής δημοσιογραφίας», ότι «κάνουν προπαγάνδα υπέρ των Κούρδων», ότι «λασπολογούν» σε βάρος του Ερντογάν όταν τολμούν να του προσάπτουν κατηγορίες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι η δημοσιογραφική τους κάλυψη είναι «<a href="https://www.trtworld.com/magazine/how-al-arabiya-and-al-jazeera-converged-for-turkey-s-operation-in-syria-31037">ίδια</a>» με εκείνη του σαουδαραβικού Al Arabiya κ.ά.<br /><br />Η τουρκική Daily Sabah είχε φτάσει μάλιστα τότε στο σημείο να <a href="https://www.dailysabah.com/editorial/2019/11/04/al-jazeera-english-a-threat-against-the-turkey-qatar-alliance">υποστηρίξει</a>, εν είδει απειλής, ότι κινδυνεύει ακόμη και το μέλλον της «εταιρικής σχέσης» μεταξύ των δύο χωρών. Επικαλούμενο τουρκικές πηγές, το MiddleEastEye <a href="https://www.middleeasteye.net/news/turkey-al-jazeera-english-has-become-irritant-qatar">υπογραμμίζει</a> ότι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου είχε μεταφέρει την ενόχληση της Άγκυρας κατά την επίσκεψη που είχε πραγματοποιήσει στη Ντόχα τον Νοέμβριο του 2019, χωρίς ωστόσο οι ανησυχίες του να εισακουστούν. Όσοι παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις θα θυμούνται άλλωστε και κάτι άλλο, ότι από το 2014 έως το 2017 είχε λειτουργήσει και ένα… τουρκικό Al Jazeera (Al Jazeera Turk) στο οποίο ωστόσο μπήκε λουκέτο τον Μάιο του 2017 λόγω διαφωνιών στον άξονα Τουρκίας-Κατάρ.<br /><br />Με ενόχληση και επικριτικά σχόλια έχει γίνει δεκτό όμως πίσω στην Τουρκία και το γεγονός της άμεσης συμμετοχής του Κατάρ δια της εταιρείας Qatar Petroleum - που τυγχάνει και κρατική - στο ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προς μεγάλη απογοήτευση της Τουρκίας του Ερντογάν, ο καταριανός ενεργειακός κολοσσός δραστηριοποιείται μαζί με την αμερικανική ExxonMobil στο οικόπεδο 10 (όπου εντοπίστηκε πέρυσι και το πλούσιο κοίτασμα «Γλαύκος») της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, απορρίπτοντας προφανώς εν τοις πράγμασι τις όποιες τουρκικές «ενστάσεις» (περί «εκλιπούσας» Κυπριακής Δημοκρατίας και «παράνομων» γεωτρήσεων) και αψηφώντας τις δεδομένες τουρκικές απειλές (διότι είναι το ίδιο του τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών το οποίο κατά καιρούς έχει απειλήσει μέσα από επίσημες ανακοινώσεις του με «αντίποινα» τις εταιρείες που συμμετέχουν στο ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας). <br /><br />Ρωσία Vs Τουρκίας<br /><br />Οι υπουργοί Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, και της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, είχαν την «ευκαιρία» να τα πουν τηλεφωνικά στις 3 Φεβρουαρίου. Περίπου την ίδια ώρα, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη στην Ουκρανία και οι τουρκικές δυνάμεις θρηνούσαν νεκρούς στη βορειοδυτική Συρία από τα πυρά μαχητών προσκείμενων στο υποστηριζόμενο από τη Μόσχα καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ.<br /><br />Σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν επισήμως, οι δυο υπουργοί Εξωτερικών εμφανίστηκαν να υπογραμμίζουν την ανάγκη να αποκλιμακωθεί η ένταση στην επαρχία Ιντλίμπ της βορειοδυτικής Συρίας, αποδεχόμενοι μάλιστα ως «βάση» όσα είχαν συμφωνήσει οι Πούτιν και Ερντογάν τον Σεπτέμβριο του 2018 στο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας: τη δημιουργία δηλαδή αποστρατιωτικοποιημένων ζωνών στα βορειοδυτικά της Συρίας όπου βρίσκονται και τα τελευταία προπύργια της μαχόμενης συριακής αντιπολίτευσης, τον διαχωρισμό της μετριοπαθούς συριακής αντιπολίτευσης από τα υπαρκτά τρομοκρατικά τζιχαντιστικά στοιχεία (της οργάνωσης Hayat Tahrir al-Sham που σχετίζεται και την αλ-Κάιντα και τυγχάνει «συνομιλητής» της Τουρκίας) στις συγκεκριμένες περιοχές, την απρόσκοπτη κυκλοφορία στους αυτοκινητοδρόμους M4 και M5, τη μη-προέλαση των δυνάμεων που πρόσκεινται στον Μπασάρ αλ Ασαντ κ.ά.<br /></div> <div> Σχεδόν 16 μήνες ωστόσο έπειτα από εκείνον τον Σεπτέμβριο του 2018, τα δεδομένα στο έδαφος της βορειοδυτικής Συρίας έχει πια μεταβληθεί σημαντικά… σε βάρος της Τουρκίας, η οποία πλέον θρηνεί νεκρούς (τουλάχιστον οκτώ) από συριακά πυρά και ανταποδίδει: πλήττοντας θέσεις του Άσαντ και ενισχύοντας τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις εντός της Συρίας. Οι δυνάμεις του Άσαντ, ωστόσο, προελαύνουν εδώ και εβδομάδες στα βορειοδυτικά υπό την αεροπορική κάλυψη της Ρωσίας, έχοντας περικυκλώσει στην πορεία και κάποια από τα στρατιωτικά παρατηρητήρια που έχει στήσει η Τουρκία στην περιοχή.<br /><br />Η Μόσχα από την πλευρά της θα ήθελε να δει την Τουρκία: να απομονώνει στην πράξη όλους εκείνους τους τζιχαντιστές που συνεχίζουν να δρουν στα βορειοδυτικά της Συρίας και να αποκαθιστά σταδιακά τους δεσμούς της με το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ. Υπέρ της αποκατάστασης των δεσμών με τον Άσαντ έχει μάλιστα σπεύσει τα τελευταία 24ωρα <a href="https://www.hurriyetdailynews.com/chp-proposes-five-article-solution-to-idlib-standoff-with-syria-russia-151754">να πάρει θέση</a> και η κεμαλική τουρκική αντιπολίτευση του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), δια στόματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.<br /><br />Το καθεστώς Ερντογάν, ωστόσο, καλεί τη Ρωσία… να βγει από τη μέση και βγαίνει στην αντεπίθεση κάνοντας τα ακριβώς αντίθετα: πλήττοντας με πυρά θέσεις του Άσαντ εντός της Συρίας, μεταφέροντας στρατεύματα και όπλα σε υποτίθεται αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες πέραν των τουρκικών συνόρων…<br /><br />Πολλά τα αγκάθια<br /><br />Όσο για τα αγκάθια στις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας, εκείνα ποικίλουν. Συνοψίζοντας, θα μπορούσε να εντοπίσει κανείς ρωσοτουρκικά ρήγματα:<br /><br />στη στήριξη που συνεχίζουν να παρέχουν οι Ρώσοι προς το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ, <br /><br />στην κάλυψη που συνεχίζουν να παρέχουν οι Τούρκοι προς τους τζιχαντιστές που δρουν στα μέτωπα της βορειοδυτικής Συρίας ενάντια στον Άσαντ,<br /><br />στην απροθυμία των Τούρκων να διαχωρίσουν τους τζιχαντιστές από τους μετριοπαθείς στην επαρχία Ιντλίμπ,<br /><br />στον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία προσπαθεί να εργαλειοποιήσει το θέμα των «τουρκογενών» Τατάρων της Κριμαίας διεκδικώντας έτσι ρόλο και λόγο στη ρωσική γειτονιά,<br /><br />αλλά και στη στήριξη που παρέχουν οι Ρώσοι (μέσω της ομάδας μισθοφόρων Wagner του του Γιεβγκένι Πριγκόζιν, φίλου του Ρώσου προέδρου Βλάντιμιρ Πούτιν) στις δυνάμεις του ορκισμένου εχθρού της Τουρκίας στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ στη Λιβύη.<br /><br />Υπό το πρίσμα των παραπάνω ρηγμάτων, θα πρέπει να ερμηνευτούν και όσα διεμήνυσε στις 3 Φεβρουαρίου ο Ερντογάν από το Κίεβο της Ουκρανίας: όταν αποκήρυξε ως «παράνομη» την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία (επαναλαμβάνοντας έτσι μια πάγια θέση της τουρκικής πλευράς), αλλά και όταν δήλωσε ότι η Τουρκία θα συνεχίσει «από κοινού με την κυβέρνηση της Ουκρανίας» να στηρίζει τους «Τατάρους Τούρκους της Κριμαίας».<br /><br />Στη σκιά των τελευταίων επεισοδιακών εξελίξεων, αποκτούν ιδιαίτερο «νόημα» όμως και <a href="https://www.hurriyetdailynews.com/opinion/barcin-yinanc/strategic-partnership-to-strategic-dependence-151714">όσα γράφει</a> η γνωστή Τουρκάλα δημοσιογράφος Μπαρτσίν Γινάντς στην Hurriyet, ότι δηλαδή «η Μόσχα φέρει επίσης ευθύνη για τους θανάτους Τούρκων στρατιωτών στη Συρία», ότι «υπάρχει μια πολύ ασύμμετρη ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας» και ότι η σχέση της Τουρκίας με τη Ρωσία, που «δεν μπορεί να θεωρείται στρατηγική», «κινδυνεύει να εξελιχθεί σε σχέση στρατηγικής εξάρτησης» για την Άγκυρα.<br /><br />Τουρκία και Ιράν <br /><br />Και εντάξει… ενάντια στη Ρωσία οι Τούρκοι έχουν πολεμήσει πολλές φορές στο παρελθόν, γεγονός το οποίο ενδεχομένως να εξηγεί σε έναν βαθμό και τις όποιες μεταξύ τους δυσκολίες «στρατηγικής» συμπόρευσης. Με το Ιράν ωστόσο από την άλλη, οι Τούρκοι διαμηνύουν ότι έχουν τα ίδια σύνορα εδώ και 400 χρόνια, από τη Συνθήκη του Ζουχάμπ του 1639 και έπειτα. Ακόμη και στο κατά κοινή ομολογία «περίπλοκο» τουρκοϊρανικό μέτωπο ωστόσο, υπάρχουν παλαιόθεν εστίες καχυποψίας, αντικρουόμενα συμφέροντα και ρήγματα που επιβιώνουν.<br /><br />Η σουνιτική Τουρκία παρακολουθεί με ανησυχία την επιδιωκόμενη επέκταση της ιρανικής σιιτικής επιρροής σε χώρες όπως είναι η Συρία (καθώς φιλοϊρανοί proxies έχουν πολεμήσει και συνεχίζουν να πολεμούν υπέρ του Άσαντ), ο Λίβανος (ο πρόεδρος του οποίου, Μισέλ Αούν, προσφάτως στηλίτευσε το οθωμανικό παρελθόν προκαλώντας διπλωματικό επεισόδιο με την Άγκυρα) και το Ιράκ. «Η Τουρκία αντιμετωπίζει το Ιράν ως αποσταθεροποιητικό παράγοντα στη Συρία και στο Ιράκ. Για αυτό και ένα αποδυναμωμένο ιρανικό δίκτυο από proxies είναι ευπρόσδεκτη εξέλιξη για την Τουρκία», σημειώνει σε <a href="https://www.aljazeera.com/indepth/opinion/turkey-stand-gain-soleimani-assassination-200201102320442.html">δημοσίευμά</a> του το… καταριανό Al Jazeera, με τον συντάκτη-αναλυτή Taha Ozhan να διερωτάται χαρακτηριστικά «εάν η Τουρκία πρόκειται στην πραγματικότητα να επωφεληθεί από τη δολοφονία του Κασέμ Σουλεϊμανί». <br /><br />Σημειώνεται, άλλωστε, ότι τα ραντάρ με τα οποία οι δυτικοί παρακολουθούν τις ιρανικές κινήσεις συνεχίζουν να βρίσκονται στην Τουρκία. Αλλά και από την πλευρά όσων πρόσκεινται στην Τεχεράνη, οι επεκτατικές κινήσεις της σουνιτικής Τουρκίας εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται με καχυποψία εγείροντας αντιδράσεις. Μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία προωθούν τις ιρανικές θέσεις (al-Manar, al-Mayadin) αρέσκονται στο να στηλιτεύουν τους Τούρκους με την κατηγορία ότι εκείνοι στηρίζουν σουνίτες φονταμενταλιστές που μάχονται ενάντια στους σιίτες της Χεζμπολάχ, όπως σημειώνει ο ακαδημαϊκός Hillel Frisch στην Jerusalem Post. Η καχυποψία είναι, με άλλα λόγια, αμοιβαία. <br /><br />Καχυποψία, βέβαια, υπάρχει πλέον διάχυτη και στις σχέσεις της Δύσης με την Τουρκία του ισλαμοεθνικιστή Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Στο εν λόγω μέτωπο, ωστόσο, υπάρχει και μπόλικη… συνένοχη ανοχή από την πλευρά της Δύσης απέναντι στις αλλεπάλληλες τουρκικές προκλήσεις (τις απανωτές στρατιωτικές εισβολές στη Συρία, την κατάφωρη και συνεχιζόμενη παραβίαση του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, τις πειρατικές κινήσεις της Άγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ, τις απειλές κατά της Ελλάδας κ.ά.), είτε πρόκειται για την Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε για τις Ηνωμένες Πολιτείες του Ντόναλντ Τραμπ.<br /><br />Παρατηρώντας τις εξελίξεις, διερωτάται κανείς ποια είναι τελικώς εκείνα τα δεδομένα που επιτρέπουν στους Τούρκους να αποθρασύνονται ζητώντας… τον κόσμο όλο. Αντλώντας διαπραγματευτικό κεφάλαιο μέσα από (λυκο)φιλίες και σχέσεις ανοχής, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιδίδεται σε ένα παιχνίδι υψηλού ρίσκου από τη Λιβύη έως τη Συρία και το Ιράκ, εκβιάζοντας τη μισή υφήλιο με την ανοχή της άλλης μισής. Για όσο του βγαίνει, προφανώς και θα συνεχίζει... με τον κίνδυνο βέβαια να βρεθεί κάποια στιγμή σοβαρά εκτεθειμένος ενώπιον εχθρών και «φίλων»... Και η ανοχή, άλλωστε, έχει τα όριά της. <br /></div> <div> <a href="https://www.ethnos.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div> </div>

Τουρκία: Οι εχθροί, τα υποχείρια, οι λυκοφιλίες και το ρίσκο του Ερντογάν

Αντλώντας διαπραγματευτικό κεφάλαιο μέσα από (λυκο)φιλίες και σχέσεις ανοχής, ο Τούρκος πρόεδρος επιδίδεται σε ένα παιχνίδι υψηλού ρίσκου...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισραηλινό think tank: ''Να κλείσει η βάση του Ιντσιρλίκ'' - ''Να μεταφερθούν οι δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα''

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnG8wLbwW4NmpnR7RDy2T-JXy4Pcnw_1wuwyEtUiuB3Ahxq-yEFn42aceFtPIzSZw1Lwhtac8DdaiG6bO1EwvFM_wyvkmojlJm1I1pqihAE7Tr-KDx1cxSOGvaENMoWlxhm7cvndoKADo/s1600/%25CE%2599%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnG8wLbwW4NmpnR7RDy2T-JXy4Pcnw_1wuwyEtUiuB3Ahxq-yEFn42aceFtPIzSZw1Lwhtac8DdaiG6bO1EwvFM_wyvkmojlJm1I1pqihAE7Tr-KDx1cxSOGvaENMoWlxhm7cvndoKADo/s640/%25CE%2599%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BA.jpg" width="640" /></a></div> <br />Iσραηλινό ''χτύπημα'' κατά Τουρκίας<br />«Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να δουν την Ελλάδα και, πιθανώς, και την Κύπρο ως ελκυστικές επιλογές για τη μεταφορά αμερικανικών μέσων και δυνατοτήτων που αυτή τη στιγμή είναι ανεπτυγμένες στην Τουρκία, αν κάτι τέτοιο κριθεί απαραίτητο» είναι η πρόταση προς την αμερικανική ηγεσία ενός από τα πιο σημαντικά think tank της Ουάσιγκτον, το <a href="https://jinsa.org/jinsa_report/us-greece-cementing-a-closer-strategic-partnership/">JINSA</a> (Jewish Institute for National Security of America). <br /><br />Η πρόταση περιλαμβάνεται σε μελέτη με τίτλο «ΗΠΑ και Ελλάδα: σφραγίζοντας μια στενότερη στρατηγική εταιρική σχέση» η οποία αναφέρεται εκτενώς και στις δυνατότητες ενίσχυσης του ελληνικού οπλοστασίου, όπου πέρα από τον εκσυγχρονισμό των F-16 και την εκδήλωση ενδιαφέροντος για την απόκτηση F-35.<br /><br />Ιδιαίτερα για τα πυρηνικά όπλα, οι συντάκτες της μελέτης του JINSA αναφέρουν ότι η Ελλάδα είχε τη δυνατότητα να φιλοξενήσει αυτού του τύπου τον πυρηνικό οπλισμό μέχρι και το 2001 αν και, όπως γράφουν, «είναι αβέβαιο αν η Αθήνα θα συμφωνούσε» σήμερα σε κάτι τέτοιο.<br /><br />Το JINSA προτείνει ακόμη μεγαλύτερη διπλωματική εμπλοκή και παρουσία των ΗΠΑ στις τριμερείς Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αλλά και συχνότερη παρουσία αμερικανικών πολεμικών πλοίων στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Επιπλέον, προτείνει μεγαλύτερη αμερικανική συμμετοχή σε κοινές ασκήσεις Ελλάδας, Κυπριακής Δημοκρατίας και Ισραήλ, αλλά και ένταξη του Πολεμικού Ναυτικού σε ομάδες κρούσης που συνοδεύουν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα στην περιοχή ευθύνης του Εκτου Στόλου. <br /><br />Οι δυνάμεις που θα μπορούσαν, σύμφωνα με το JINSA, να εγκατασταθούν μόνιμα στην Ελλάδα ή και στις βρετανικές βάσεις στο Ακρωτήρι της Κύπρου περιλαμβάνουν:<br /><ul> <li>Πρώτον, αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού.</li> <li>Δεύτερον, αεροσκάφη επιτήρησης τύπου AWACS.</li> <li>Τρίτον, ραντάρ πυραυλικής άμυνας τύπου ΤΡΥ/2, τα οποία σήμερα βρίσκονται στην Τουρκία.</li> <li>Τέταρτον, τακτικά πυρηνικά όπλα Β-61. </li> </ul> Για την τελευταία κατηγορία οι συντάκτες της μελέτης παραπέμπουν σε δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα είχε τη δυνατότητα να φιλοξενήσει αυτού του τύπου τον πυρηνικό οπλισμό μέχρι και το 2001 αν και, όπως αναφέρουν, «είναι αβέβαιο αν η Αθήνα θα συμφωνούσε» σε κάτι τέτοιο. <br /><br />Γενικώς τονίζουν ότι «η Ελλάδα έχει αναδείξει την προθυμία της να φιλοξενήσει τις περισσότερες ή όλες αυτές τις δυνάμεις», κάτι που θα πρέπει να ωθήσει την Ουάσιγκτον στην ανάπτυξη ενός σχεδίου έκτακτης ανάγκης, προκειμένου να μεταφέρει τις αμερικανικές δυνάμεις από την Τουρκία στην Ελλάδα και στις βρετανικές βάσεις στο Ακρωτήρι.<br /><br />Ενίσχυση αεροπορίας και του στόλου<br /><br />Οι συντάκτες της μελέτης πέρα από τις άμεσες αγορές αμερικανικού οπλισμού αναφέρονται εκτενώς και στις δυνατότητες ενίσχυσης του ελληνικού οπλοστασίου, προτείνοντας: <br /><ul> <li>την αναβάθμιση των F-16, ώστε τα 36 από τα 70 συνολικά αεροσκάφη που διαθέτει η Ελλάδα να είναι ετοιμοπόλεμα</li> <li> την απόκτηση F-35, δεδομένου ότι η Τουρκία απέκτησε τους S-400</li> <li>UAV από τις ΗΠΑ όπως το MQ-1 το MQ-9</li> <li>Ενίσχυση στις παράκτιες περιπολίες με πολεμικά σκάφη όπως το LCS, τα οποία μπορούν να ναυπηγηθούν στην Ελλάδα σε συνεργασία με αμερικανικές εταιρείες</li> <li>Ανάπτυξη σκαφών με μεγαλύτερη εμβέλεια αντιαεροπορικής άμυνας SM-2 </li> </ul> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ισραηλινό think tank: ''Να κλείσει η βάση του Ιντσιρλίκ'' - ''Να μεταφερθούν οι δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα''

Iσραηλινό ''χτύπημα'' κατά Τουρκίας «Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να δουν την Ελλάδα και, πιθανώς, και την Κύπρο ως ελκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κ. Γρίβας: Η μετατροπή της ΑΟΖ σε προέκταση κυριαρχίας όπως στη Στεριά

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTqZmZgaPTmOSuUUk2A0SZmHom-rLZx5Fl-6V8uR2omq3IfFjyD5aVjRMbpLlErkzPn7hvlfA5uy8OB050Ay3oGikGHPHVWljNrttW9pSJg0QoY75mz0O3mIbtr3J72VOX09ZVqr_G-oE/s1600/aozxartis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="460" height="472" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTqZmZgaPTmOSuUUk2A0SZmHom-rLZx5Fl-6V8uR2omq3IfFjyD5aVjRMbpLlErkzPn7hvlfA5uy8OB050Ay3oGikGHPHVWljNrttW9pSJg0QoY75mz0O3mIbtr3J72VOX09ZVqr_G-oE/s640/aozxartis.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Διεθνώς επιχειρείται μια άλλη νομική ερμηνεία και αναθεώρηση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας , με την Τουρκία να είναι από τις πρώτες χώρες που όχι απλά παρατηρεί αλλά και επιχειρεί να αντιγράψει αυτή την στρατηγική<br /> <br /> Ο καθηγητής γεωπολιτικής Κωνσταντίνος Γρίβας, μιλώντας στον 98.4 αρχικά διευκρίνισε ότι όλη η επικαιρότητα από το Oruc Reis και την συζήτηση στην Ελλάδα για την Χάγη ή την συνεκμετάλλευση , μέχρι τα Μ.Ο.Ε. αλλά και την νέα αλλαγή στάσης των ΗΠΑ, ως προς την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, με την Ελλάδα να εκτιμά τώρα , ότι η Ρωσία είναι αυτή που μπορεί να στραφεί κατά της Τουρκίας, κατά τον ίδιο δεν είναι παρά μια κακο-παιγμένη θεατρική παράσταση στο εσωτερικό της χώρας από ένα τμήμα της ελίτ που ουσιαστικά αρχίζει να λειτουργεί έστω και ακούσια ως προέκταση της στρατηγικής της Τουρκίας.<br /> <br /> Αίσθηση όμως προκάλεσε , η ανάλυση του κ. Γρίβα, για το πώς με πρότυπο την Κίνα , διεθνώς επιχειρείται μια άλλη νομική ερμηνεία και αναθεώρηση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας , με την Τουρκία να είναι από τις πρώτες χώρες που όχι απλά παρατηρεί αλλά και επιχειρεί να αντιγράψει αυτή την στρατηγική. Όπως είπε, η Κίνα αντιλαμβάνεται ολόκληρη τη Νότιο Σινική Θάλασσα ως χώρο εθνικής κυριαρχίας, ως προέκταση του εδάφους της προς τη θάλασσα. Το κινεζικό "γαλάζιο έδαφος" όπως αναφέρεται σε πρόσφατη κινεζική έκδοση στρατηγικής.<br /> <br /> Ο συσχετισμός με τη "Γαλάζια Πατρίδα" της Τουρκίας είναι εμφανής. Και ας μην βιαστεί κανείς να πει ότι αυτή είναι μια κινεζική ιδιαιτερότητα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τη Ρωσία στον Αρκτικό. Συγκεκριμένα, η διαφαινόμενη τήξη των αρκτικών πάγων στερεί από τη Ρωσία το "Μεγάλο Παγωμένο Τείχος", που εξασφάλιζε την από Βορρά προστασία της. Έτσι, για τους Ρώσους η απόλυτη κυριαρχία στον Αρκτικό είναι μονόδρομος.<br /> <br /> Παρόμοιες απόψεις φαίνεται να έχει και η Βραζιλία και η Ινδία και φυσικά και οι ΗΠΑ. Οι τελευταίες, διαχρονικά, αντιμετωπίζουν μια τεράστια θαλάσσια έκταση, εύρους τουλάχιστον χιλίων χιλιομέτρων ένθεν και ένθεν των ακτών τους στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό, ως χώρο όπου μπορούν να πράξουν ό,τι απαιτείται για να εξασφαλίζουν την ασφάλεια τους, αδιαφορώντας για τους περιορισμούς του διεθνούς δικαίου.<br /> <br /> Με άλλα λόγια, έχει ξεκινήσει ήδη μια διαδικασία που τείνει να μετατρέψει την ΑΟΖ, ιδιαίτερα δε στις κλειστές θάλασσες, σε χώρο σχεδόν πλήρους εθνικής κυριαρχίας, περίπου ισότιμο με τη στεριά.<br /> <br /> Αυτή η νέα διεθνοπολιτική πραγματικότητα είναι αναπόφευκτο ότι θα επηρεάσει και το ελληνοτουρκικό σύστημα. Για την ακρίβεια ήδη το επηρεάζει. Η ορολογία της "Γαλάζιας Πατρίδας", που χρησιμοποιεί η Τουρκία είναι επιδεικτικά ξεκάθαρη για το πώς αντιλαμβάνεται η Άγκυρα το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αναλυτικότερα, η άτυπη μετατροπή της ΑΟΖ σε χώρο εθνικής κυριαρχίας αυτομάτως τοποθετεί την Τουρκία και την Ελλάδα σε μια γεωπολιτική δυσαρμονία, πρωτοφανή στην ιστορία των δύο χωρών.<br /> <br /> Με βάση τη δυναμική του "γαλάζιου εθνικού εδάφους" που διαμορφώνεται διεθνώς, αν η Τουρκία επιτύχει να μην έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα τα ελληνικά νησιά, ή επιβάλει στην Ελλάδα να μην ασκεί σε αυτά τα κυριαρχικά της δικαιώματα, τότε προκύπτει σοβαρό πρόβλημα εθνικής κυριαρχίας. Κι αυτό, λόγω των γεωπολιτικών ζυμώσεων που βρίσκονται σήμερα εν εξελίξει διεθνώς και τείνουν να μετατρέψουν --ατύπως πλην αποφασιστικώς-- την ΑΟΖ σε χώρο περίπου εθνικής κυριαρχίας.<br /> <br /> Τα ελληνικά νησιά (συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης) μετατρέπονται στην καλύτερη περίπτωση σε χώρο ασαφούς κυριαρχίας. Κατά κάποιον τρόπο "ιμιοποιούνται". Επομένως, όλο το Αιγαίο μεταβάλλεται σε μια "υπεργκρίζα ζώνη" και στη χειρότερη ενσωματώνεται μέσα σε τουρκικό "θαλάσσιο έδαφος". Στην τελευταία περίπτωση, ακόμη και υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις, πολλά ελληνικά νησιά θα γίνουν κάτι σαν το Λεσότο στη Νότιο Αφρική. Δηλαδή θα είναι θύλακοι μέσα στον χώρο εθνικής κυριαρχίας του αντιπάλου.<br /> <br /> Στην πράξη, από τη στιγμή που τα νησιά δεν θα έχουν κυριαρχικά δικαιώματα, θα θεωρούνται προεκτάσεις του "περιβάλλοντος κράτους", δηλαδή της Τουρκίας, με ό,τι αυτό σημαίνει και για την εθνική κυριαρχία επί του εδάφους αυτών. Με άλλα λόγια, η νέα διεθνής πραγματικότητα στις κλειστές θάλασσες του πλανήτη τείνει να ενοποιήσει τη στεριά με τη θάλασσα σε μια ενιαία και αδιαίρετη ενότητα, με αποτέλεσμα αν χαθεί ή να "γκριζάρει" το θαλάσσιο κομμάτι αυτής της ενότητας, να χάνεται, ή έστω να "γκριζάρεται" και το χερσαίο.<br /> <br /> Δυστυχώς, αυτή η νέα δυνητική διεθνής γεωπολιτική πραγματικότητα έχει περάσει απαρατήρητη(;) από τις ελληνικές ελίτ με αποτέλεσμα στο ελληνικό σύστημα εξουσίας απειλούν να κυριαρχήσουν τραγικές αντιλήψεις. Αντιλήψεις που προωθούν την άποψη ότι οφείλουμε να αντιληφθούμε «την αλήθεια των άλλων», δηλαδή της Τουρκίας και να συμβιβαστούμε!<br /> <br /> Επιπροσθέτως, η πολιτική της μη άσκησης των θαλάσσιων κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, χάριν υποτίθεται μετριοπάθειας, όπως είναι η μη ανακήρυξη ΑΟΖ και η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, καθίσταται πλέον εγκληματικά επικίνδυνη. Από τη στιγμή που οι εγγύς θάλασσες τείνουν να μετατραπούν σε προέκταση της στεριάς, αν δεν τις αντιμετωπίζεις ως τέτοιες, τότε ατύπως περνάς το μήνυμα ότι ούτε οι στεριές είναι δικές σου. Και αν δεν είναι δικές σου είναι κάποιου άλλου. Τόσο απλά.<br /> <br /> <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="402" src="https://www.youtube.com/embed/I1k9tLUllTQ" width="680"></iframe><br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Κ. Γρίβας: Η μετατροπή της ΑΟΖ σε προέκταση κυριαρχίας όπως στη Στεριά

Διεθνώς επιχειρείται μια άλλη νομική ερμηνεία και αναθεώρηση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας , με την Τουρκία να είναι από τις πρώτες χ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θα “σώσουμε” τον εγκλωβισμένο στη Συρία και σε βούρκο σκανδάλων Ερντογάν με τη Χάγη;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNJx6-Tn0bfhojbtPIlhcBxrFC5DTcCrSdaIkMWFeXpSJt5EXLecjfuyLlt9vmJaGF2wh9FfJphe801_k-HB7gjDFRAbPj3rNV8w_CyUivkd9eoRkt0P9S_OEAorw2Ja9FFttM67i8L9I/s1600/erdogan26.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNJx6-Tn0bfhojbtPIlhcBxrFC5DTcCrSdaIkMWFeXpSJt5EXLecjfuyLlt9vmJaGF2wh9FfJphe801_k-HB7gjDFRAbPj3rNV8w_CyUivkd9eoRkt0P9S_OEAorw2Ja9FFttM67i8L9I/s640/erdogan26.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Της <b>ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ</b><br /> Πολλές φορές έχουμε πει ότι ο σουλτάνος είναι γυμνός κι έχει γυάλινα πόδια. Κάποιοι επέμεναν και ίσως επιμένουν να θαυμάζουν την διπλωματική δεινότητα του. <br /> <br /> Όπως φαίνεται η Άγκυρα βάλτωσε στη Συρία όπου είχε αναλάβει τον ρόλο του εκκαθαριστεί της χώρας από τους τρομοκράτες του ISIS. Μόσχα και Δαμασκός βλέποντας ότι δεν τηρεί τις υποσχέσεις που έδωσε στο Σότσι και την Αστάνα αποφάσισαν να δράσουν από κοινού για να διώξουν τις τουρκικές δυνάμεις από το συριακό έδαφος. Ο Ερντογάν με τις παραπάνω συμφωνίες που υπέγραψε αναγνώρισε την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας. Γνώριζε δηλαδή ότι θα αναγκαστεί μια μέρα να εγκαταλείψει τα εδάφη της, παρά τις πολυδάπανες στρατιωτικές επιχειρήσεις που έκανε.<br /> <br /> Τι συνέβη με τον άνθρωπο που πιστεύει ότι είναι ο ένας και μοναδικός ηγέτης της χώρας του, περιφερειακός ηγεμόνας που πρέπει να τον προσκυνούν όλοι; Όπως εύστοχα παρατηρεί ο Μεμντούχ Μπαϊρακτάρογλου στην εφημερίδα Korkusuz, όταν έγινε πρωθυπουργός γνώριζε ότι δεν ξέρει τίποτα και παρέδωσε την οικονομία στον Κεμάλ Ντερβίς και την ομάδα του, την εξωτερική πολιτική στους έμπειρους διπλωμάτες και τα νομικά ζητήματα στον έμπιστο του καθηγητή Ergun Ozbudun. <br /> <br /> Όταν πίστεψε ότι έγινε μάστορας της πολιτικής άρχισε να κάνει αλλεπάλληλα λάθη που τον οδήγησαν στον πάτο. Πίστεψε ότι “αφού κερδίζω όλες τις εκλογές, εφόσον είμαι πρωθυπουργός, Πρόεδρος Δημοκρατίας, άρα είμαι εξυπνότερος από τους άλλους”. Αγνόησε δυο βασικούς παράγοντες τη γνώση και την εμπειρία. <br /> <br /> Ο αρθρογράφος επισημαίνει: “Είμαστε η μόνο αναπτυσσόμενη χώρα στην οποία το κατά κεφαλήν εισόδημα μειώνεται αντί να αυξάνεται τα τελευταία δέκα χρόνια. Η εξωτερική μας πολιτική μια σκέτη τραγωδία. Το Τραπεζικό σύστημα χωλαίνει. Ο πληθωρισμός στα ύψη. Οι τόκοι χαμηλοί. Η ανεργία ραγίζει καρδιές.” <br /> <br /> Ο σουλτάνος , όπως όλοι οι Ισλαμιστές ηγέτες, διαβάζουν τον κόσμο όπως αυτοί θέλουν κι ενεργούν βάσει αυτής της ανάγνωσης. Η ανάγνωση, όμως αυτή εμπεριέχει λάθη και η επιλογή μιας εσφαλμένης πολιτικής παράγει ολέθριες συνέπειες.<br /> Το έχουμε δει να συμβαίνει στο Ιράν. Η ρεβιζιονιστική πολιτική που ακολούθησε δημιούργησε ανασφάλεια και φτώχεια. <br /> <br /> Οι ηγέτες αυτοί το μόνο που πετυχαίνουν είναι να κερδίσουν μερικούς κόλακες και χειροκροτητές Μουσουλμάνους. Οι κόλακες αυτοί, όμως, είναι έτοιμοι να εξυμνήσουν πάντα αυτούς που τους χρηματοδοτούν. <br /> <br /> Η Άγκυρα παραπαίει ανάμεσα σε Ρωσία και ΗΠΑ. Ο Ερντογάν βρυχάται τώρα εναντίον του Πούτιν , με την άδεια του οποίου έβαλε το πόδι του στη Συρία. Την ώρα που δήλωνε στην Κριμαία ότι δεν αναγνωρίζει την προσάρτηση της από τη Ρωσία, ο Πούτιν επικοινωνούσε τηλεφωνικά με τον διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας Σαλμάν….<br /> Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου πραγματοποίησε ξαφνική επίσκεψη στο Σουδάν και συναντήθηκε με τον Πρόεδρο el-Burhan, ο οποίος μετά τη συνάντηση αυτή προσκλήθηκε στο Λευκό Οίκο…. <br /> <br /> Οι μεγάλοι έχουν τα δικά τους σχέδια και πολλούς πρόθυμους να τα υλοποιήσουν.<br /> Στο εσωτερικό τα πράγματα είναι χειρότερα. Καθημερινά αποκαλύπτεται κι ένα νέο σκάνδαλο , στο οποίο εμπλέκονται μέλη της οικογένειας Ερντογάν…<br /> <br /> Δυσοσμία εκπέμπεται από παντού. Ένα παράξενο δίκτυο φοροδιαφυγής, φοροαποφυγής, υψηλών αμοιβών με χρήματα περίεργων δωρεών… <br /> <br /> Ο πρόεδρος της Ερυθράς Ημισελήνου ενός εκατοντάχρονου , κραταιού οργανισμού αμέσως μετά τον φονικό σεισμό στο Ελαζιγ ζήτησε από τους πολίτες οικονομική ενίσχυση. Το Ταμείο του κανονικά έπρεπε να έχει 8 εκατομ. $ που δώρισε η εταιρία Baskentgaz που ανήκει στον όμιλο Torunlar Holding, ο ιδρυτής της οποίας είναι στενός φίλος του Ερντογάν. Τα χρήματα δόθηκαν υπό τον όρο η Ερυθρά Ημισέληνος να κρατήσει 75.000$ και τα 7.925 εκατ$ να δοθούν στο ίδρυμα Ensar που καθημερινά κλυδωνίζεται από σκάνδαλα σεξουαλικής παρενόχλησης ανηλίκων. Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς γιατί δεν δόθηκαν απευθείας στο ίδρυμα. Η απάντηση είναι απλή . Εάν η εταιρία τα χορηγούσε στο ίδρυμα θα είχε φοροαπαλλαγή 5% ενώ αν τα έδινε στην Ερυθρά Ημισέληνο θα είχε απαλλαγή για όλο το ποσό… <br /> <br /> Το Ensar πήρε τα λεφτά για να φτιάξει οικοτροφείο , αλλά αντ΄ αυτού μετέφερε τα χρήματα στο ίδρυμα Turken στις ΗΠΑ που διοικείται από την κόρη του Εσρά Αλμπαϊράκ. <br /> <br /> Ιδρυτές όλων των ιδρυμάτων Turgev, Ensar, Turken είναι μέλη της οικογένειας Ερντογάν, τα οποία μετέχουν και στα διοικητικά τους συμβούλια. <br /> <br /> Παρόμοιες “δωρεές” εξετάζει ο Εισαγγελέας της Νέας Υόρκης με την υπόθεση του Ιρανού μεγαλοεπιχειρηματία Ζαρράμπ. Τις αποκαλύψεις αυτές τις τρέμει ο σουλτάνος για αυτό και είναι ευάλωτος στις επιθυμίες των ΗΠΑ. <br /> <br /> Εκτός των Μπαμπατζάν και Νταβούτογλου φαίνεται ότι και ο Μπιναλί Γιλντιρίμ ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τον Ερντογάν. Αυτή την εκτίμηση κάνει ο γνωστός δημοσιογράφος Σονέρ Γιαλτσίν, αναφερόμενος στο γεύμα που παρέθεσε στην Αγκυρα ο Γιλντιρίμ σε μεγαλοστελέχη του ΑΚΡ. <br /> <br /> Ένα πράγμα που γνωρίζει πολύ καλά ο Ερντογάν είναι τα όρια της στρατιωτικής δύναμης του. Για να πετύχει τα επεκτατικά όνειρα του κινείται όπου και όσο του επιτρέπουν ΗΠΑ και Ρωσία. Γι’ αυτό και κάνει τραμπάλα μήπως καταφέρει και αρπάξει μια σπιθαμή γης… <br /> <br /> Και ενώ τα πράγματα έχουν ως εξής κάποιοι “ευφυείς” εγκέφαλοι στην Αθήνα ετοιμάζονται να του προσφέρουν στο πιάτο ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Με ποια λογική θέλουν να πάμε στην Χάγη την ώρα που η Άγκυρα έχει απλώσει στο τραπέζι όλες τις διεκδικήσεις υπαρκτές και ανύπαρκτες; Όταν διεκδικεί τα δικαιώματα των Μουσουλμάνων της Θράκης, την ώρα που έχει εξοντώσει την ελληνική Μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, χωρίς καν να κληθεί να λογοδοτήσει , τα 16 νησιά, θέτει θέμα γκρίζων ζωνών κ.α<br /> Με τις συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου, των χωρικών μας υδάτων, της υφαλοκρηπίδας πιέζει την Αθήνα να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να υφαρπάξουν τον υποθαλάσσιο πλούτο μας. Κι εμείς έτοιμοι να υποχωρήσουμε….. Ήδη ετοιμάζεται το κατάλληλο κλίμα. <br /> <br /> Πρέπει να μάθουμε καλά ότι ο τουρκικός επεκτατισμός δεν ξεκίνησε με το ΑΚΡ, ούτε θα σταματήσει μετά την αποχώρηση του. Για να μην πάμε μακριά στον Ενβέρ Πασά ας θυμηθούμε ότι το 1990 ήθελαν να τουρκοποιήσουν τις νεαρές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας που ανεξαρτητοποιήθηκαν από τη σοβιετική Ένωση. <br /> <br /> Η κατάσταση αυτή θα αλλάξει μόνο αν αναδειχθεί μια εξουσία με διαφορετική αντίληψη και πολιτική, η οποία θα σέβεται την εδαφική ακεραιότητα των γειτόνων και την αδελφοσύνη των λαών. Αυτό βέβαια θα συμβεί μόνο όταν ο ήλιος ανατείλει από τη Δύση…<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Θα “σώσουμε” τον εγκλωβισμένο στη Συρία και σε βούρκο σκανδάλων Ερντογάν με τη Χάγη;

Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ Πολλές φορές έχουμε πει ότι ο σουλτάνος είναι γυμνός κι έχει γυάλινα πόδια. Κάποιοι επέμεναν και ίσως επιμένουν να...

Διαβάστε την συνέχεια

Κλειδώνει η διπλωματική «ασπίδα» έναντι του τουρκολιβυκού μνημονίου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyrfBaMs-RLpRDWA-_K0-NyQfy-0z6QuCZ60wu-ebAeVxeUuxoIrn9k4QvKbPxN1MUBXp8FbrN3fzRgY3SutNGk5PaTEC5r1e0d5SjlDQMRRHygwSFHUNgA5DeJUR9VgNFtcFmOZSY0xs/s1600/erd_sar.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="330" data-original-width="500" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyrfBaMs-RLpRDWA-_K0-NyQfy-0z6QuCZ60wu-ebAeVxeUuxoIrn9k4QvKbPxN1MUBXp8FbrN3fzRgY3SutNGk5PaTEC5r1e0d5SjlDQMRRHygwSFHUNgA5DeJUR9VgNFtcFmOZSY0xs/s640/erd_sar.png" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Νίκου Μελέτη </b><br />Ισχυρό μεσογειακό μέτωπο το οποίο απορρίπτει πλήρως το Μνημόνιο Ερντογάν -Σαράτζ για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών Τουρκίας Λιβύης, διαμορφώνεται σταδιακά, καθώς μετά την Αίγυπτο, το Ισραήλ την Κύπρο, την Γαλλία και η Ιταλία χαρακτήρισε απαράδεκτο το τουρκολυβικό Μνημόνιο. <br /><br />Μετά την συνάντηση που είχαν χθες στην Ρώμη ο Υπουργός εξωτερικών Νίκος Δένδιας με τον Ιταλό ομόλογό του Λουίτζι ντι Μάιο στην ανακοίνωση που εξέδωσε το ιταλικό ΥΠΕΞ επισημαίνεται ότι το Μνημόνιο είναι «απαράδεκτο, παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων χωρών, δεν είναι σύμφωνο με το δίκαιο της θάλασσας και δεν μπορεί να παράξει καμία νομική συνέπεια για τρίτες χώρες» <br /><br />Η Ιταλία παρά τις ιδιαίτερες σχέσεις που διατηρεί και με την Τουρκία και με την Λιβύη και για λόγους αρχής και για λόγους προάσπισης των δικών της συμφερόντων απορρίπτει δημοσίως το Μνημόνιο, καθώς η κεντρική φιλοσοφία του στηρίζεται ακριβώς στην αυθαίρετη διαγραφή της επήρειας των νησιών ακόμη και μεγάλων όπως η Κρήτη σε θαλάσσιες ζώνες. Καθώς η Ιταλία και η Λιβύη δεν έχουν οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες τους είναι προφανές ότι η Ιταλία δεν μπορεί να αποδεχθεί μια πρακτική η οποία θα στερούσε με την ίδια λογική και την… Σικελία από θαλάσσιες ζώνες. <br /><br />Ιδιαίτερα σημαντικό επίσης είναι ότι οι κ. Ντι Μάιο και Δένδιας συμφώνησαν να εντείνουν την συνεργασία τους στο πλαίσιο του East Med Gas Forum, του οποίου είναι ιδρυτικά μέλη και στέλνοντας καθησυχαστικό μήνυμα σχετικά με την ανησυχία που είχε δημιουργήσει η απουσία της Ιταλίας από την τελετή υπογραφής του αγωγού East Med, κατά την συνάντηση οι δυο χώρες «επιβεβαίωσαν ότι αναγνωρίζουν τον αγωγό EastMed ως έργο κοινού ενδιαφέροντος (PCI) στο ευρύτερο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης», ενώ ο Νίκος Δένδιας εκτίμησε ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα η Ιταλία θα υπογράψει τη σχετική συμφωνία.<br /> <br /> Οι δυο υπουργοί συζήτησαν επίσης και την εκκρεμότητα της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας και σύμφωνα με το Ιταλικό ΥΠΕΞ «με πνεύμα αμοιβαίας κατανόησης, επανέλαβαν την προθυμία τους να ανανεώσουν τις διαπραγματεύσεις για μια διμερή συμφωνία με στόχο την ταχεία οριοθέτηση των αντίστοιχων θαλάσσιων ζωνών τους».<br /><br />Ο κ. Δένδιας θα ολοκληρώσει τον κύκλο επαφών με τις ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου με επίσκεψη σήμερα στην Μάλτα και την επόμενη Δευτέρα στην Ισπανία, ενώ θα ακολουθήσει επίσκεψη του στην Αλγερία που έχει κρίσιμο ρόλο για τις εξελίξεις στην περιοχή. <br /><br />Το γεγονός ότι όλες σχεδόν οι χώρες της περιοχής δηλώνουν ότι δεν αναγνωρίζουν το Μνημονιο Ερντογάν -Σάρατζ ενισχύει την ελληνική θέση και την προσπαθεια για ανάδειξη της ακυρότητας του Μνημονίου, με δεδομένο ότι ακόμη και ο ΟΗΕ παρά το αίτημα της Τουρκίας δεν έχει καταχωρήσει στην επίσημη έκδοση της Διεύθυνσης για το Δίκαιο της Θάλασσας το Τουρκολυβικό Μνημόνιο. <br /><br />Η διπλωματική αυτή «ασπίδα» είναι καθοριστική για να μην νομιμοποιηθεί το Μνημόνιο και η παράνομη οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών την οποία επιδιώκει η Τουρκία. Όμως δεν αρκεί για να αποτελέσει αποτελεσματικό ανάχωμα σε κινήσεις τις οποίες θεωρείται δεδομένο ότι θα επιχειρήσει το επόμενο διάστημα η Τουρκία προκειμένου είτε να εκβιάσει μια θερμή κρίση με την Ελλάδα είτε να επιβάλει τετελεσμένα προκειμένου να «νομιμοποιήσει» ντε φάκτο έτσι το παράνομο Μνημόνιο. <br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Κλειδώνει η διπλωματική «ασπίδα» έναντι του τουρκολιβυκού μνημονίου

Του Νίκου Μελέτη Ισχυρό μεσογειακό μέτωπο το οποίο απορρίπτει πλήρως το Μνημόνιο Ερντογάν -Σαράτζ για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών Τουρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο τρίτος δρόμος απέναντι στην Τουρκία!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIFR5Bps9wwjirTyBvKAftXAyxIbNvAHXsoW7hrtsgmUxA33kPLw8M-D7ecanhHvt8IecsxSzNmE-xLz8hXPyURqt91rle0HCMjeTvNKy2yaMFYpClaMBMDI2tUzdk_3xc0YW3FL_nzyk/s1600/turkey.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="500" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIFR5Bps9wwjirTyBvKAftXAyxIbNvAHXsoW7hrtsgmUxA33kPLw8M-D7ecanhHvt8IecsxSzNmE-xLz8hXPyURqt91rle0HCMjeTvNKy2yaMFYpClaMBMDI2tUzdk_3xc0YW3FL_nzyk/s640/turkey.png" width="640" /></a></div> <br />Του<b> Βασίλη Κοψαχείλη* </b><br />Η Τουρκία, ως αναθεωρητική δύναμη πιστή στις επιταγές του εθνικού της όρκου των αρχών του περασμένου αιώνα, αποφάσισε με μια νομικά αυθαίρετη κίνηση και σε συνεννόηση με την θνησιγενή, ωστόσο διεθνώς αναγνωρισμένη, κυβέρνηση της Λιβύης, να κλιμακώσει τις διεκδικήσεις της απέναντι στην Ελλάδα. <br /><br />Το πρόσφατο γεγονός ήρθε σε συνέχεια όλων των προηγούμενων προκλήσεων - από την αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και την εισβολή και κατοχή της Κύπρου ως το casus belli, τα Ίμια, τις παράνομες και παράτυπες ερμηνείες που αφορούν την θρησκευτική μειονότητα στην Δυτική Θράκη και εσχάτως τις μεταναστευτικές ροές - να μας θυμίσει ότι η Τουρκία αποτελεί έναν εξόχως επικίνδυνο γείτονα που η αποτελεσματική του αντιμετώπιση είναι ζήτημα εθνικής επιβίωσης. Και ως Πολιτεία και Κράτος, αυτή οφείλει να είναι η πρωταρχική μας υποχρέωση! <br /><br />Η συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή για την χώρα μας! Μετά από δέκα χρόνια οικονομικής ασφυξίας και απανωτών Μνημονίων «εξυγίανσης», η ζώσα πραγματικότητα δείχνει ότι έχουμε ξύσει τον πάτο του βαρελιού στραγγίζοντας και τους τελευταίους πόρους, στερούμαστε βιώσιμου πλάνου οικονομικής, κοινωνικής και επιχειρηματικής ανάκαμψης, και στα πλαίσια του αντιλαμβανόμενου εφικτού γίνονται μόνο μερικές δειλές προσπάθειες λειτουργικής αποκατάστασης των μέσων και των δυνατοτήτων μας στην Εθνική Άμυνα. <br /><br />Δυστυχώς δεν είναι καλύτερη η εικόνα στις διεθνείς μας σχέσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι διεθνοπολιτικά ανύπαρκτη, το ΝΑΤΟ θύμα των επί σειρά ετών στρογγυλοποιήσεων του, οι ΗΠΑ πιστές στο μυωπικό δόγμα “America First” μη έχοντας καμία διάθεση ουσιαστικής στήριξης προς τη χώρα μας, η Ρωσία εκμεταλλεύεται το πολυεργαλείο Τουρκία στις επιδιώξεις της, και η Γερμανία παίζει ένα ιδιαίτερα ύποπτο ρόλο ως μπαχαλάκιας της μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής και κλείνοντας το μάτι στη Μόσχα στα κοινά ενεργειακά τους συμφέροντα. <br /><br />Κοιτώντας και προς τις περιφερειακές συμμαχίες μας, η εικόνα δεν αλλάζει ιδιαίτερα. Η Αίγυπτος κάθε μέρα που περνά και δεν αντιμετωπίζει αποσταθεροποιητικές ταραχές, ευλογεί την καλή της τύχη. Στο Ισραήλ, ο υπέρμαχος της προσέγγισης με την Ελλάδα, πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου, παραπέμπεται σε δίκη για διαφθορά. Στην Ευρώπη, η Γαλλία είναι η μόνη, που τουλάχιστο φραστικά έχει ταχθεί ξεκάθαρα στο πλευρό μας, αλλά μέχρι εκεί! Ούτε ένα πρόγραμμα βιώσιμης οικονομικο-αμυντικής μας στήριξης δεν είναι διατεθειμένοι να συντάξουν. Περισσότερο μας βλέπουν ως διαμάντι του στέμματος παρά ως εταίρο σε στρατηγική σύμπλευση. <br /><br />Το παραπάνω πλαίσιο συμπληρώνεται από μία σημαντική αλλαγή που ελάχιστοι τολμούν να θίξουν. Μέχρι και προς τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 2000, Ελλάδα και Τουρκία λογιζόμασταν ως συγκρίσιμα διεθνοπολιτικά μεγέθη. Σήμερα αυτό δεν ισχύει. Παρά τα μεγάλα της προβλήματα, η Τουρκία έχει πλέον περάσει σε άλλο επίπεδο, και δεν μπορούμε να θεωρούμαστε στο εξής συγκρίσιμοι, γεγονός που κάνει την απειλή ακόμη πιο οξεία για εμάς! <br /><br />Αναντιστοιχία Πολιτικής και Κοινωνίας <br /><br />Και ενώ τα παραπάνω είναι σχετικά εμφανή και απασχολούν τον δημόσιο διάλογο, αρχίζει να διαμορφώνεται ένα δίπολο που φέρνει σε ευθεία σύγκρουση την διάθεση μεγάλης μερίδας του πολιτικού μας συστήματος από τη μία, και τις συμβουλές ειδικών και τη διάθεση της κοινωνίας από την άλλη. <br /><br />Είδαμε τις προηγούμενες μέρες, μεγάλη μερίδα του πολιτικού συστήματος και σε διαφόρους τόνους, καλυμμένα ή απροκάλυπτα, να μιλά για προσφυγή στη Χάγη και να καλλιεργεί τη λογική του «να τα βρούμε» με την Τουρκία»! Δηλαδή να νομιμοποιήσουμε τις τουρκικές αξιώσεις και απειλές… <br /><br />Από την άλλη πλευρά, έχουμε μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας, η οποία στα πλαίσια μια καταρρακωμένης εθνικής υπερηφάνειας, είναι έτοιμη να ρίξει μπουνιά με γυμνό χέρι στο βράχο, αναλαμβάνοντας το ρίσκο μιας πολεμικής αναμέτρησης με την Τουρκία. <br /><br />Πέραν του κινδύνου που προφανώς ελλοχεύει η αναντιστοιχία μεταξύ των στοχεύσεων της Πολιτικής με την διάθεση της Κοινωνίας (νέος διχασμός και αποσταθεροποίηση του πολιτικού μας συστήματος σε πολύ δύσκολη συγκυρία), το δίπολο αυτό προβάλλεται από πολλούς ως οι «μόνες λύσεις» στο πρόβλημα, κατάσταση που ενισχύεται από την απουσία σύγχρονων συμβουλευτικών οργάνων (βλέπε ΣΕΑ) και επαρκούς αριθμού ειδικών απαλλαγμένων από εξαρτήσεις και με ένσημα στην εφαρμοσμένη διεθνή πολιτική. <br /><br />Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ανάμεσα στις λογικές του «να τα βρούμε» ή του «γιούρια», υπάρχει και Τρίτος Δρόμος!<br /><br />Ο Τρίτος Δρόμος… <br /><br />Το ξεβράκωμα του «να τα βρούμε» με την Τουρκία, που μας απειλεί ευθέως και καθημερινά, δεν αποτελεί πολιτικό ρεαλισμό, όπως δεν αποτελεί πολιτικό ρεαλισμό η μπουνταλάδικη επανάληψη ενός νέου 1897 για το θεαθήναι… <br /><br />Αν θέλουμε να μιλήσουμε ρεαλιστικά θα πρέπει να δούμε από μηδενική βάση την κατάσταση και να την αξιολογήσουμε ανάλογα. Και επειδή ο χώρος του μέσου δεν επιτρέπει πολλές επεκτάσεις και αναλύσεις, προχωρώ στη παράθεση των κύριων αξόνων σκέψης για το ποιος θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός δρόμος για την αντιμετώπιση της αναθεωρητικής Τουρκίας. <br /><br />1. Η Τουρκία είναι αναθεωρητική δύναμη, μη συγκρινόμενη πλέον σε διεθνοπολιτική ισχύ με την Ελλάδα. Άρα αποτελεί ζωτική απειλή για τη χώρα μας. <br /><br />2. Ο Τουρκικός αναθεωρητισμός εντείνεται πλέον από τις πιεστικές ανάγκες της χώρας για πόρους, ανάγκες που μεταφράζονται από την τουρκική πολιτική ελίτ σε ξεπερασμένους όρους «ζωτικού χώρου», που με την σειρά τους ανατροφοδοτούν τον τουρκικό αναθεωρητισμό! <br /><br />3. Θα πρέπει εμείς να ξεχωρίσουμε λοιπόν αυτά τα δυο, δηλαδή τις αναθεωρητικές διαθέσεις της Τουρκίας από τις πραγματικές της ανάγκες, και να λειτουργήσουμε με διαφορετική στρατηγική απέναντί τους. <br /><br />4. Απέναντι στον Τουρκικό αναθεωρητισμό, η δική μας στρατηγική πρέπει να εδράζεται στην απόλυτη αποτροπή! Στο να πείσουμε την άλλη πλευρά ότι Πολιτικό Σύστημα και Κοινωνία ήμαστε καθολικά αποφασισμένοι, αν χρειαστεί, να προκαλέσουμε τέτοια φθορά στον αντίπαλο, που το κόστος που θα επωμιστεί να είναι δυσανάλογα μεγαλύτερο των κερδών. Και φυσικά να ετοιμαζόμαστε γι αυτό! <br /><br />5. Καμία συζήτηση με την Τουρκία όσο θεσμικά και πρακτικά με ψηφίσματα και ενέργειες μας απειλεί και μας περιορίζει. Προϋπόθεση διαλόγου με την Τουρκία η άρση του casus belli και η απόσυρση του πρόσφατου MoU με τη Λιβύη. <br /><br />6. Απέναντι στις τουρκικές πραγματικές ανάγκες (πχ ανάγκες για ενέργεια), θα πρέπει χωρίς δικές μας εκπτώσεις, να δούμε τα πράγματα περισσότερο ευέλικτα. Για παράδειγμα, παραμένει επίκαιρη η πρόταση σύστασης μιας Μεσογειακής Εταιρείας με την συμμετοχή Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου και Ισραήλ για την αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, όπου τα κράτη αυτά θα κρατούν τις προνομιακές μετοχές και οποιοσδήποτε άλλος που θα θέλει να συμμετέχει να μπορεί με όρους αγοράς να αποκτά κοινές μετοχές. Σε μια τέτοια Εταιρεία, προνομιακή συμμετοχή θα μπορούσε να έχει η ΕΕ, ενώ θα ήταν μεγάλη ευκαιρία για την Τουρκία η συμμετοχή ως κοινού μετόχου, πράγμα που ουσιαστικά θα την έβαζε στο ενεργειακό παιχνίδι της περιοχής, αλλά και de jure θα την ανάγκαζε να αναγνωρίζει την κυριότητα των κοιτασμάτων, αντί να αναλώνεται σε πειρατικές ενέργειες που την εκθέτουν. <br /><br />Αντί επιλόγου… <br /><br />Φυσικά αυτή η συζήτηση θα έπρεπε να γίνεται όχι δημόσια, αλλά στα πλαίσια ενός γόνιμου διαλόγου πολιτείας και ειδικών σε ένα οργανωμένο Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας. Η απουσία του σε τούτες τις κρίσιμες στιγμές, μάλλον δεν αποτελεί καλό οιωνό για τις εξελίξεις. Ελπίζω και εύχομαι ότι οι παραπάνω άξονες σκέψης θα βοηθήσουν να αποφύγουμε το μοιραίο και καταστροφικό σενάριο… <br /><br /><b><i>*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος</i></b><br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο τρίτος δρόμος απέναντι στην Τουρκία!

Του Βασίλη Κοψαχείλη* Η Τουρκία, ως αναθεωρητική δύναμη πιστή στις επιταγές του εθνικού της όρκου των αρχών του περασμένου αιώνα, αποφάσι...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα κίνητρα των επιλογών Ερντογάν στη Συρία: Ο “σχοινοβάτης” επί της σκηνής…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh47Z6F-gszUEjCSVd9Q1gHB8rUgiP6nKu-PLfycm4uHgxYVccxrifafUc3giXYnV8e66JDE6PcwG_2Yxk9bRsXB4L1_La-5pnvKnU0vkHb7cKlkaXr_CEjySfOSZHGzgnl0EDky5QH8Bg/s1600/ERDOGAN-PUTIN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh47Z6F-gszUEjCSVd9Q1gHB8rUgiP6nKu-PLfycm4uHgxYVccxrifafUc3giXYnV8e66JDE6PcwG_2Yxk9bRsXB4L1_La-5pnvKnU0vkHb7cKlkaXr_CEjySfOSZHGzgnl0EDky5QH8Bg/s640/ERDOGAN-PUTIN.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Το δράμα που εκτυλίσσεται στη βόρεια Συρία μπορεί να δείχνει ότι αποκλιμακώνεται μετά από την τηλεφωνική επικοινωνία Πούτιν-Ερντογάν, αλλά οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο σημαντικής εκ νέου κλιμάκωσης. Ο Τούρκος πρόεδρος δεν κάνει πίσω και ήδη προέβη στη διακήρυξη νέων όρων και προϋποθέσεων που θα περιπλέξουν τη δυνατότητα οριστικής αποκλιμάκωσης. <br /> <br /> Γράφει ο <b>Ζαχαρίας Μίχας* </b><br /> <br /> Λίγο πριν, δήλωσε ότι η Τουρκία δίνει προθεσμία μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου στις δυνάμεις του Άσαντ να αποχωρήσουν από τις περιοχές γύρω από τα τουρκικά παρατηρητήρια. Δεν περιορίστηκε, όμως, μόνο σε αυτό. Πρόσθεσε ότι η συμφωνία που αφορούσε την περιοχή ανατολικά του Ευφράτη δεν ισχύει! Υπενθυμίζεται, ότι η περιοχή αυτή αυτή είχε συμφωνηθεί ως απώτατο σημείο αποδοχής της παρουσίας των κουρδικών δυνάμεων! <br /> <br /> Οι ερμηνείες της συμπεριφοράς του Τούρκου ηγέτη είναι δύο:<br /> Η πρώτη και πιο προφανής αφορά στην προοπτική διαπραγμάτευσης με αντικείμενο την αποκλιμάκωση. Ακολουθώντας την πάγια τουρκική τακτική, υιοθετεί μαξιμαλιστικές θέσεις, οι οποίες θα του δώσουν περιθώρια αποδεκτής διαπραγματευτικής ευελιξίας. <br /> <br /> Η δεύτερη που συνδέεται με την πρώτη, δεν είναι άλλη από το μήνυμα που εισέπραξε από τη Δύση, κατά τη διάρκεια της δραματικής κλιμάκωσης στην περιοχή του Ιντλίμπ, η οποία έθετε σε κίνδυνο τα τουρκικά συμφέροντα. Τόσο η αμερικανική όσο και η ρωσική πλευρά απέδειξαν για μια ακόμη φορά την απροθυμία τους να θέσουν όρια στην συμπεριφορά των Τούρκων, η καθεμιά για τους δικούς της λόγους. <br /> <br /> Οι Αμερικανοί διότι δείχνουν να έχουν ως προτεραιότητα την εκμετάλλευση των διαφωνιών που ανέκυψαν ανάμεσα στην Άγκυρα και στη Μόσχα, με σκοπό να επαναφέρουν την Τουρκία, που παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ, σε μια “συμμαχική κανονικότητα” και να τορπιλίσουν τη στενή συνεργασία Άγκυρας-Μόσχας. <br /> <br /> Στο σημείο αυτό θα πρέπει να προστεθεί και η ειδική –ενδεχομένως επιχειρηματική– σχέση Τραμπ-Ερντογάν. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι για τον Λευκό Οίκο η στήριξη της Τουρκίας στο μέτωπο της Συρίας αποτελεί “σημείο επαφής” με το βαθύ κράτος της Ουάσιγκτον που παραμένει προσκολλημένο στην θέση ότι η Ρωσία είναι ο “απόλυτος εχθρός” σε πλανητικό επίπεδο! <br /> <br /> Κατά συνέπεια, η υποστήριξη της κυβέρνησης Τραμπ στον Ερντογάν, μπορεί να εμπεριέχει στοιχεία προσωπικής ιδιοτέλειας, αλλά νομιμοποιείται εσωτερικά στο αμερικανικό σύστημα εξουσίας, καθώς ευθυγραμμίζεται με την αντιρωσική κατεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. <br /> <br /> Οι Ρώσοι δεν επιθυμούν να διαρρήξουν τις σχέσεις τους με την Τουρκία. Αφενός διότι λόγω γεωγραφικής απόστασης η εκ μέρους τους στρατιωτική αντιμετώπιση μιας κλιμάκωσης στη Συρία δεν είναι εύκολη. Αφετέρου διότι η σχέση με τον Ερντογάν είναι εξαιρετικά χρήσιμη στην προσπάθεια να διαιρέσει το ΝΑΤΟ, που αποτελεί κύρια απειλή εθνικής ασφαλείας για τη Ρωσία. <br /> <br /> Η “ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΠΡΟΘΥΜΙΑ” ΕΚΘΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ <br /> <br /> Ο Τούρκος ηγέτης επιχειρεί να αξιοποιήσει προς όφελος της χώρας του τη διένεξη των ΗΠΑ με τη Ρωσία. Αυτό που κυρίως εκμεταλλεύεται είναι η καταφανής απροθυμία και της Ουάσιγκτον και της Μόσχας να επιλέξουν μετωπική αντιπαράθεση με την Άγκυρα, καθώς αυτό που αποτελεί ζωτικό εθνικό συμφέρον για την Τουρκία, αντιστοιχεί σε μία πτυχή του παγκόσμιου στρατηγικού ανταγωνισμού ΗΠΑ-Ρωσίας. <br /> <br /> Η πραγματικότητα αυτή επιτρέπει στην Άγκυρα να πιέζει σε βαθμό που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παράλογος και ακραία ριψοκίνδυνος. Ωστόσο, η υπερβολή και η αμετροέπεια εξ ορισμού κρύβουν κινδύνους για όποιον τις υιοθετεί γενικά και χωρίς μέτρο. Στην περίπτωσή μας αναδεικνύονται ως χαρακτηριστικά γνωρίσματα της τουρκικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, γεγονός που πρέπει να συνυπολογιστεί. <br /> <br /> Πρόκειται για τη γνωστή στις στρατηγικές σπουδές σκόπιμη επίδειξη μη ρασιοναλιστικής συμπεριφοράς, καθώς αυτή έχει τη δική της στρατηγική λογική, στο πλαίσιο της απόπειρας επηρεασμού της βούλησης των αντιπάλων (rationality of irrationality). <br /> <br /> Αυτό μεγιστοποιεί τα περιθώρια επιτυχούς χειρισμού αντιπάλων, οι οποίοι έχουν λόγους να μην επιθυμούν τη σύγκρουση, καθώς επιτρέπει τη συνεχή άσκηση πίεσης με στόχο την απόσπαση περισσοτέρων ανταλλαγμάτων. Στην περίπτωση της Τουρκίας, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Στην σκόπιμη επιλογή χρησιμοποίησης της στρατηγικής αυτής, παρεμβάλλονται ο ισλαμικός φανατισμός και η νεοοθωμανική αλαζονεία που την καθιστούν “αυθόρμητη”. Αυτό, όμως, της προσδίδει αυξημένη αξιοπιστία. <br /> <br /> Όσον αφορά τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, όλα τα ανωτέρω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας είναι πραγματική. Οι δε συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην ευρύτερη περιοχή την καθιστούν και άμεση. Στόχος του Ερντογάν είναι να εκβιάσει διαπραγματεύσεις επί των μονομερών τουρκικών επεκτατικών διεκδικήσεων, στις οποίες διαπραγματεύσεις θα προσέλθει έχοντας ως βασικότερο πλεονέκτημα την απροθυμία των μεγάλων, αλλά και των τοπικών δρώντων να λάβουν έμπρακτα μέτρα για να τον περιορίσουν. <br /> <br /> <b><i>*Ο Ζαχαρίας Μίχας είναι Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ / ISDA)</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τα κίνητρα των επιλογών Ερντογάν στη Συρία: Ο “σχοινοβάτης” επί της σκηνής…

Το δράμα που εκτυλίσσεται στη βόρεια Συρία μπορεί να δείχνει ότι αποκλιμακώνεται μετά από την τηλεφωνική επικοινωνία Πούτιν-Ερντογάν, αλλ...

Διαβάστε την συνέχεια