Διακόπουλος: το σφάλμα για τα “δύο διαφορετικά πράγματα” και η αποκάλυψη για τον ιδιοφυή χειρισμό Μητσοτάκη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkeevCy8_R1r2Kbo-QkETCl7eKpmzCrZrw_TuZLzYSIHZWOwDFQO9nx6TLnWBzGmn-ImMHiYC5Uu00V0rKXvfnLcEDVlxMnIeA39SEmHNGWmm2isUb0PkxkLhwDfCow6C-FRdM5nFtvP4/s1600/mitsotakis-erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="470" data-original-width="780" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkeevCy8_R1r2Kbo-QkETCl7eKpmzCrZrw_TuZLzYSIHZWOwDFQO9nx6TLnWBzGmn-ImMHiYC5Uu00V0rKXvfnLcEDVlxMnIeA39SEmHNGWmm2isUb0PkxkLhwDfCow6C-FRdM5nFtvP4/s640/mitsotakis-erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br /> Σε τηλεοπτική συνέντευξη στο χθεσινό κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA και σε παρατήρηση ότι ενώ η Άγκυρα αποκλιμακώνει στην περίπτωση της NAVTEX που αφορούσε το ORUC REIS αλλά στέλνει στην Κύπρο το BARBAROS, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας ναύαρχος Αλέξανδρος Διακόπουλος, απάντησε: «Είναι όμως δύο διαφορετικά πράγματα αυτά, το καταλαβαίνετε αυτό. Η Κύπρος είναι ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος, το οποίο υφίσταται και αυτό βέβαια την βάναυση καταπάτηση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, την κατάφορη καταπάτηση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, σε μια σχεδόν πειρατική ενέργεια της Τουρκίας που έρχεται σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο. Δυστυχώς δεν είναι κάτι που γίνεται για πρώτη φορά, όμως αυτό είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που μιλάγαμε για το URUC REIS».<br /> <br /> Πρόκειται για πλήρη αποτύπωση του ψευδοδόγματος των Αθηνών «άλλο Κύπρος και άλλο Ελλάς», επικίνδυνη μετεξέλιξη του «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται», εκφράζοντας την μετά την εγκατάλειψη του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου εποχή. Η απομάκρυνση της Ελλάδος από το καθεστώς εγγυήτριας δυνάμεως ή απλούστερα της αυτονόητης εθνικής υποχρεώσεως στον Κυπριακό Ελληνισμό σε όλα τα πεδία, δηλαδή και στο στρατιωτικό.<br /> <br /> Μιλάμε για την συγκεκριμένη παθογένεια την οποία εκμεταλλεύθηκε η Τουρκία για να επιδιώξει την απόκτηση της πρωτοβουλίας κινήσεων στο ενεργειακό παιχνίδια στην Κύπρο, που κατείχε η Λευκωσία και δι’ αυτής, συνολικώς ο Ελληνισμός. Διότι εάν η Ελλάδα αντιδρούσε στρατιωτικώς με το ναυτικό της, παρεμποδίζοντας την ερευνητική γεώτρηση του FATIH τον Μάιο του 2019 στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θα είχε “ανδρωθεί” η τουρκική επιθετικότητα με την μορφή που έλαβε διά του ελιγμού της συμφωνίας με Λιβύη, ώστε να φθάσουμε στην σημερινή εκ νέου απειλή αμφισβητήσεως της ελληνικής ΑΟΖ, που προς το παρόν αποκρούσθηκε αλλά έφερε σχεδόν την Αθήνα «με την πλάτη στον τοίχο».<br /> <br /> Η στρατιωτική αδράνεια των Αθηνών στην ΑΟΖ της Κύπρου, έθρεψε την εξάπλωση της νεοθωμανικής τυρρανίας στην περιοχή. Και αν αυτό υπαγορεύθηκε από την στρατιωτική αδυναμία σε επίπεδο Στόλου να καλυφθεί και η Κύπρος, αυτό δεν αναιρεί την σκληρή πραγματικότητα και τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων. Υποτίθεται ότι Αθήνα και Λευκωσία εργάζονται σε διπλωματικό επίπεδο για την δημιουργία προϋποθέσεων που σε κάποια φάση ενδεχομένως να επιτρέψουν την στρατιωτική σύμπραξη με φιλικές χώρες, που θα καλύψουν αυτό το κενό. Εφόσον μόνη της η Ελλάδα δεν έχει την ικανότητα (επί της ουσίας βούληση) εκπέμπεται το μήνυμα ότι αναζητείται ένα νέο συμμαχικό σχήμα. Αλλά και αυτό, ακόμη και αν μορφοποιηθεί, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν πρόκειται να λειτουργήσει εάν προηγουμένως οι Έλληνες δεν αποφασίσουν να χτυπηθούν με τους νεοθωμανούς ισλαμιστές.<br /> <br /> Ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός και να εκπέμπει ένα συνολικό μήνυμα ισχύος βασισμένο σε μια ψύχραιμη αλλά στρατιωτική προσέγγιση – ανάλυση βάθους, καθώς δεν προΐσταται του διπλωματικού σώματος αλλά θεσμικώς εκφράζει ένα κεφάλαιο άλλων διαστάσεων. Σε τελική ανάλυση, η θέση του συμβούλου εθνικής ασφαλείας που θεσπίστηκε από αυτή την κυβέρνηση, ενέχει το σπέρμα ενός αναγκαίου μηχανισμού που θα έπρεπε να υπάρχει στην χώρα, ώστε να μπορεί να λεχθεί ότι αυτή έχει «βαθύ κράτος» ως προς τις γραμμές επιβιώσεως και τις επιδιώξεις σε επίπεδο εθνικών συμφερόντων, συνεπώς είναι απλώς ανήκουστος ένας ατυχής δημόσιος διαχωρισμός όπως ο αναφερθείς στην συνέντευξη θέματος.<br /> <br /> Αυτή η ανυπαρξία «βαθέως κράτους», είναι που διαφοροποιεί μειονεκτικά Ελλάδα και Κύπρο σε σχέση με τις χώρες που προσπαθεί να αναπτύξει στενότερες σχέσεις στρατηγικής φύσεως. Αίγυπτος, Ισραήλ και Γαλλία, είναι χώρες με «βαθύ κράτος» σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Σε Ελλάδα και Κύπρο, η απουσία κάτι τέτοιου, τις καθιστά αυτομάτως τον «αδύναμο κρίκο» του πλέγματος που πάει να δημιουργηθεί στην περιοχή εθνικού ενδιαφέροντος. <br /> <br /> Να σταθούμε όμως και στο σημαντικότερο, κατά την άποψή μας, σημείο των όσων είπε ο ναύαρχος Διακόπουλος. Μιλώντας για την τριμερή Ελλάδας – Τουρκίας – Γερμανίας στο Βερολίνο στις 13 Ιουλίου, στην οποία η Αθήνα προσήλθε με στόχο την επανεκκίνηση της πολύ συγκεκριμένης διαδικασίας των διερευνητικών επαφών που διεκόπησαν το 2016 και έχουν ως μόνο θέμα την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, είπε: «Η συνάντηση δεν ήταν επί της ουσίας. Όταν μίλησαν οι δύο πρόεδροι [Μητσοτάκης – Ερντογάν] είπανε να αφήσουν, να έχουνε σαν σημείο επαφής την [υπεύθυνη Ευρωπαϊκών Θεμάτων του Μεγάρου Μαξίμου] κα Σουρανή, με τον [εκπρόσωπο του Ερντογάν] Καλίν, να συναντηθούν για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, να συζητήσουν πως θα εκπληρωθούν οι προϋποθέσεις, που θα ξαναφέρουν τις δύο χώρες στις συζητήσεις των διερευνητικών επαφών».<br /> <br /> Εφόσον έναν μήνα πριν, από τις 26 Ιουνίου συγκεκριμένως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης με δική του πρωτοβουλία επεδίωξε επικοινωνία, θέτοντας στον Ερντογάν ζήτημα επανεκκινήσεως των διερευνητικών επαφών, αυτό σημαίνει ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε διαβλέψει την κρίση που πλησίαζε και βάζοντας στο παιχνίδι τον γερμανικό παράγοντα ως κοινωνό των ελληνικών θέσεων, ρυμούλκησε τον αντίπαλο στην «οδό διαφυγής» που εξυπηρετούσε καλύτερα τα ελληνικά συμφέροντα. Όταν λοιπόν μετά την έκδοση της τουρκικής NAVTEX στις 21 Ιουλίου, την επομένη κιόλας η καγκελάριος Μέρκελ επικοινώνησε με τον Ερντογάν, προφανώς του υπενθύμισε την προ δεκαημέρου τριμερή συνάντηση στο Βερολίνο. Στις 25 Ιουλίου ο Ερντογάν μίλησε για διαπραγματεύσεις και τις επόμενες ημέρες η Άγκυρα αναφέρθηκε γενικώς σε “διάλογο”, ώστε να σώσει τα προσχήματα.<br /> <br /> Συνοψίζοντας, επρόκειτο για ιδιοφυή πολιτικό ελιγμό που πέρασε απαρατήρητος και πρέπει να πιστωθεί στον Έλληνα πρωθυπουργό.<br /> <br /> <a href="https://doureios.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Διακόπουλος: το σφάλμα για τα “δύο διαφορετικά πράγματα” και η αποκάλυψη για τον ιδιοφυή χειρισμό Μητσοτάκη

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Σε τηλεοπτική συνέντευξη στο χθεσινό κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA και σε παρατήρηση ότι ενώ η Άγκυρα αποκλιμα...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο πιθανή είναι μία σύγκρουση Ερντογάν-Πούτιν για "τα μάτια" του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQMnnjSDIuto-Rx4b9VEQs1Gqe0hsgPcYARx9eN250PGuPe3HTabDHZJkj8rVFT9Ndi9imD0LmIKvlVXtmsxIw87QrPG-fPRdfxYbcbKIAg3XrT6-o-zcaSL90tmp1-WGKEXS_p9gwSQ0/s1600/5558741200036.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="563" data-original-width="1000" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQMnnjSDIuto-Rx4b9VEQs1Gqe0hsgPcYARx9eN250PGuPe3HTabDHZJkj8rVFT9Ndi9imD0LmIKvlVXtmsxIw87QrPG-fPRdfxYbcbKIAg3XrT6-o-zcaSL90tmp1-WGKEXS_p9gwSQ0/s640/5558741200036.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Πέτρος Κράνιας</b><br />Στις 12 Ιουλίου, οι ένοπλες δυνάμεις της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν ξεκίνησαν μια συνοριακή αψιμαχία. Οι μάχες συνεχίστηκαν για αρκετές μέρες, αφήνοντας απολογισμό τουλάχιστον 16 νεκρών στον απόηχό τους. Αρμενικές και Αζέρικες αρχές ανταλλάσσουν έκτοτε κατηγορίες, συσπειρώνοντας τον λαό τους πίσω από τη σημαία. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι δύο πλευρές αντιμάχονται έξω από τη διαφιλονικούμενη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, το σύνηθες σημείο ανάφλεξης. Αυτή τη φορά η φωτιά ξέσπασε στα βόρεια, όπου η περιοχή Tavush της Αρμενίας συναντά την περιοχή Tovuz του Αζερμπαϊτζάν. Η Γεωργία είναι δίπλα, καθώς οι κρίσιμες διασυνδέσεις υποδομής που εκτείνονται από το Αζερμπαϊτζάν προς την Τουρκία περνούν από την επικράτειά της. Πράγματι, ο αγωγός πετρελαίου Μπακού-Τιφλίδα-Σεϊχάν, ο αγωγός φυσικού αερίου του Νότιου Καυκάσου και ο σιδηρόδρομος Μπακού-Τιφλίδα-Καρ έχουν όλα κατεύθυνση παράλληλη με τα σύνορα Γεωργίας-Αρμενίας.<br /><br />Σύμφωνα με τους Gönül Tol και Dimitar Bechev του Middle East Institute, δεν είναι λοιπόν περίεργο που η κρίση τράβηξε την προσοχή της Τουρκίας. Στις 17 Ιουλίου, όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα στην Άγκυρα, εκτός από το φιλοκουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP), εξέδωσαν δήλωση που καταδικάζει τις ενέργειες της Αρμενίας. Ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ εξέδωσαν έντονες προειδοποιήσεις και δεσμεύθηκαν να υποστηρίξουν την πλευρά των Αζέρων. Ωστόσο, όπως αναμενόταν, ήταν ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που έριξε την πρώτη σφαίρα. Δύο μέρες μετά τις αψιμαχίες, έκανε μια ασαφή αναφορά στη Ρωσία. Το γεγονός ότι οι μάχες πραγματοποιήθηκαν πολύ μακριά από τη γραμμή επαφής στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, δήλωσε ο Ερντογάν, υποδηλώνει ότι οι Αρμένιοι είχαν επιτεθεί σκόπιμα στο Αζερμπαϊτζάν. Παρατήρησε ότι μια τέτοια κίνηση ήταν "πέρα από το διαμέτρημα της Αρμενίας". Ως αποτέλεσμα, οι αναλυτές άρχισαν να αναρωτιούνται αν αυτό ήταν ένδειξη αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας ή πράγματι, εάν ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ερντογάν πρόκειται να επεκτείνουν τις γεωπολιτικές τους συναλλαγές από τη Συρία και τη Λιβύη στον Νότιο Καύκασο. Αυτό όμως δεν είναι πολύ πιθανό για διάφορους λόγους.<br /><br />Η προοπτική της Μόσχας<br /><br />Πρώτον, η Ρωσία έχει περισσότερα χαρτιά από την Τουρκία. Είναι επίσημος σύμμαχος της Αρμενίας στο πλαίσιο του Οργανισμού Συλλογικής Συνθήκης για την Ασφάλεια (CSTO) και διατηρεί στρατιωτικές εγκαταστάσεις και αποστολές στην επικράτειά της. Η βάση στο Gyumri, ακριβώς δίπλα στα τουρκικά σύνορα, αναβαθμίστηκε κατά τη διάρκεια της σύντομης κρίσης το 2015-16 μετά την κατάρριψη ρωσικού στρατιωτικού αεροσκάφους κατά μήκος των τουρκο-συριακών συνόρων. Ρώσοι φρουροί περιπολούν τα αρμενικά σύνορα μαζί με τους ντόπιους συναδέλφους τους. Η Αρμενία είναι μέρος της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης (ΕΕU). Η Ρωσία συμπροεδρεύει τον αποκαλούμενο Όμιλο Μινσκ στον ΟΑΣΕ που ασχολείται με το Ναγκόρνο-Καραμπάχ μαζί με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, ενώ η Τουρκία είναι απλώς μέλος.<br /><br />Ωστόσο, παρά τους στενούς δεσμούς της Ρωσίας με την Αρμενία, η Μόσχα επιδιώκει να διαδραματίσει έναν ισορροπημένο ρόλο και να αποφύγει την ξεκάθαρη υποστήριξη προς μία πλευρά, καθώς έχει επίσης στενούς δεσμούς με το Αζερμπαϊτζάν. Οι δύο χώρες συνεργάζονται σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής εταιρικής σχέσης, της ενέργειας και της διασυνοριακής ασφάλειας. Οι Αζέροι γενικά αποφεύγουν τις πολυμερείς δομές που κυριαρχούνται από τη Ρωσία, όπως η CSTO και η ΕΕU, προωθώντας αντ' αυτού τη διμερή συνεργασία. Ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχάμ Αλίγεφ κάνει θετικές δηλώσεις σχετικά με το ρόλο της Μόσχας στη σύγκρουση με την Αρμενία.<br /><br />Δεύτερον, σε αντίθεση με την Τουρκία, η Ρωσία φορά το μανδύα του αμερόληπτου διαιτητή μεταξύ των δύο πλευρών. Όπως σημειώνει ο Ρώσος ειδικός Σεργκέι Μαρκεντόνοφ, η προσεκτική θέση της Μόσχας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ έρχεται σε αντίθεση με την κατηγορηματική συμπεριφορά της σε άλλα μετα-σοβιετικά σημεία ανάφλεξης, από την Κριμαία έως τη Νότια Οσετία. Η Μόσχα είναι προσεκτική μη επιλέγοντας πλευρές, επειδή θέλει να κρατήσει το Αζερμπαϊτζάν εκεί όπου βρίσκεται: έξω από τη δυτική τροχιά. Πέρα από την Αρμενία, η Μόσχα φοβάται, όχι μόνο θα θέσει σε κίνδυνο τις σχέσεις της Ρωσίας με το Αζερμπαϊτζάν, αλλά θα ωθούσε το Μπακού να ζητήσει βοήθεια από τη Δύση. Αντ 'αυτού, η Ρωσία θέλει να διατηρήσει τις επιλογές της ανοιχτές και να παραμείνει απαραίτητος εταίρος τόσο για το Αζερμπαϊτζάν όσο και για την Αρμενία, η οποία εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προστασία της. Αυτό ισχύει ακόμη και για έναν ηγέτη όπως ο πρωθυπουργός της Αρμενίας, Νικολ Πασινιάν, ο οποίος προωθήθηκε στην εξουσία από κάτι σαν έγχρωμη επανάσταση, γεγονός το οποίο το Κρεμλίνο, κατά κανόνα, αντιμάχεται.<br /><br />Αντί να επιλέγει πλευρές ή να αυξάνει τις εντάσεις, ο Πούτιν θέλει να παίξει το ρόλο του μεσολαβητή. Σε σύνοδο του Συμβουλίου Ασφαλείας της χώρας, στις 17 Ιουλίου, δήλωσε ότι είναι πρόθυμος να παρέμβει ως τρίτος. Αν και το Κρεμλίνο δεν μπορεί να ελέγξει ούτε το Ερεβάν ούτε το Μπακού, μπορεί να σχεδιάσει κόκκινες γραμμές, να χτυπήσει κεφάλια και να μειώσει τις εντάσεις. Η παρέμβαση της Ρωσίας διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο κατά τη διάρκεια του λεγόμενου πολέμου του Απριλίου του 2016, τη θανατηφόρα κλιμάκωση της σύγκρουσης Ναγκόρνο-Καραμπάχ από την έναρξη της κατάπαυσης του πυρός το 1994. Έδειξε επίσης υποστήριξη κατά τη διάρκεια πολλών γύρων συνομιλιών μεταξύ του Αλίγεφ και του Πασινιάν (του πρώτου ηγέτη του Ερεβάν από την ανεξαρτησία, που δεν κατάγεται από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ) το 2018-19.<br /><br />Οι υπολογισμοί του Ερντογάν<br /><br />Αντίθετα, οι υπολογισμοί για τον Ερντογάν είναι αρκετά διαφορετικοί. Εδώ και καιρό χρησιμοποιεί ισχυρή εξωτερική πολιτική για να δραστηριοποιήσει τη βάση του εντός των τειχών. Το να επιδείξει σκληρότητα εναντίον της Αρμενίας σίγουρα θα επιβεβαίωνε τα εθνικιστικά του διαπιστευτήρια, αλλά η υποστήριξη της σκληρής ρητορικής του με δράση ενέχει κινδύνους. Η Τουρκία εμπλέκεται ήδη στρατιωτικά σε πολλές συγκρούσεις, όπως η Συρία και η Λιβύη, στις οποίες η Τουρκία και η Ρωσία υποστηρίζουν αντίθετα μέτωπα. Το άνοιγμα ενός τρίτου, ανατολικού μέτωπου θα ήταν ένα παραπάνω καρπούζι σε μία ήδη παραφορτωμένη μασχάλη για τον Ερντογάν. Η στρατιωτική διαμεσολάβηση με το Αζερμπαϊτζάν συνεπάγεται και άλλους κινδύνους για την Τουρκία. Η σημερινή Αρμενική κυβέρνηση έχει επιδιώξει να αποστασιοποιηθεί από τη Μόσχα, αλλά εάν η Άγκυρα βάλει το στρατιωτικό της βάρος πίσω από το Μπακού, το Ερεβάν μπορεί να αναγκαστεί να συμμαχήσει στενά με τη Μόσχα. Ωστόσο, δεδομένης της εθνικιστικής ατζέντας του Ερντογάν και των στενών ενεργειακών και αμυντικών δεσμών μεταξύ των δύο χωρών, η Άγκυρα βρίσκεται υπό πίεση για παροχή διπλωματικής και στρατιωτικής βοήθειας στο Αζερμπαϊτζάν, εάν το Μπακού αποφασίσει να αυξήσει την πίεση στην Αρμενία. Με την υπογραφή της Συμφωνίας Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης και Αμοιβαίας Υποστήριξης το 2010, οι δύο χώρες δεσμεύθηκαν να αλληλοϋποστηρίζονται σε περίπτωση στρατιωτικής επίθεσης ή επίθεσης εναντίον οποιουδήποτε έθνους. Η Τουρκία μπορεί να παρέχει στρατιωτική υποστήριξη στο Αζερμπαϊτζάν σε ένα τέτοιο σενάριο. Σύμφωνα με πληροφορίες, τουρκικά F16 άρχισαν να περιπολούν στα σύνορα Τουρκίας-Αρμενίας. Αλλά μια τουρκική επέμβαση πέρα ​​από αυτό είναι απίθανη, και η θερμή ρητορική από την Άγκυρα δεν συνεπάγεται αναμέτρηση με τη Ρωσία.<br /><br />Τον Απρίλιο του 2016, η Ρωσία και η Τουρκία απέφυγαν να παρασυρθούν στον "τετραήμερο πόλεμο" στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ σε μια εποχή που ήταν σε διαμάχη στη Συρία. Αυτή είναι πιθανώς μια προτίμηση που μοιράζονται και επί του παρόντος. Αντί να πολεμήσει με τους Ρώσους, ο Ερντογάν πιθανότατα θα χαρεί να δει τον Πούτιν να παίρνει τα ηνία για να ηρεμήσει τα πράγματα στον Νότιο Καύκασο. Πράγματι, η κατάσταση φαίνεται ήδη να κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση, με τον Πούτιν και τον Ερντογάν να μιλούν τηλεφωνικώς στις 27 Ιουλίου και το Κρεμλίνο μετά να λέει ότι "εκφράστηκε ετοιμότητα για συντονισμό των προσπαθειών σταθεροποίησης στην περιοχή".<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πόσο πιθανή είναι μία σύγκρουση Ερντογάν-Πούτιν για "τα μάτια" του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας

Πέτρος Κράνιας Στις 12 Ιουλίου, οι ένοπλες δυνάμεις της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν ξεκίνησαν μια συνοριακή αψιμαχία. Οι μάχες συνεχίστη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν θα οδηγήσει τον διάλογο (αν ποτέ ξεκινήσει) σε αποτυχία για να επανέλθει στο Καστελόριζο…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj1J9MH1vhXEWHDjSzy3QTBkDk8ESrWYBE9kwZ8ppUEd9lVNZlP6ZCPTOyLNZ2U9Cg39WlweFs1rJKO7v7AW-ElaF1aWpwdeclUqyPIu75yvSP_YZmHFbMLLr8KNoHP1fqiqCsXp0RiAk/s1600/erdogan-shmaies.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="770" data-original-width="1082" height="454" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj1J9MH1vhXEWHDjSzy3QTBkDk8ESrWYBE9kwZ8ppUEd9lVNZlP6ZCPTOyLNZ2U9Cg39WlweFs1rJKO7v7AW-ElaF1aWpwdeclUqyPIu75yvSP_YZmHFbMLLr8KNoHP1fqiqCsXp0RiAk/s640/erdogan-shmaies.webp" width="640" /></a></div> <br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Μετά από χρόνια απειλών και προκλήσεων, στη βάση σχεδιασμών που οι εκάστοτε ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις δεν πήραν είδηση, η Τουρκία αλλάζει τον αμανέ και αυξάνει την πίεση στην Αθήνα και τη Λευκωσία με διάφορους τρόπους. Αλλά, πάντα στη βάση σχεδίου.<br /><br />Ειλικρινά ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα μέχρι να πείσω μερικούς ανθρώπους στην Ελλάδα και την Κύπρο, ότι ο Ταγίπ Ερντογάν δεν λειτουργεί το τελευταίο διάστημα έχοντας τη σκέψη στο εσωτερικό μέτωπο, όπου το ελέγχει δικτατορικά και θα το δούμε στις επόμενες εκλογές, τις οποίες θα κερδίσει διότι θα ξανακάνει νοθεία.<br /><br />Ας μην πετάμε στα σύννεφα. Οι Τούρκοι έκαναν μία τακτική υποχώρηση για υποτίθεται ότι αποδέχθηκαν μία …παύση και ένα …διάλογο. Τελικά αποδεικνύεται ότι οι πιέσεις ήταν πολλές και αφόρητες αλλά το πλέον σίγουρο είναι ότι η αντιδραση των Ενόπλων Δυνάμεων, θορύβησε τις ξένες κυβερνήσεις, που τον επηρεάζουν ακόμα, έστω και σε ένα μικρό βαθμό. Αλλά μην υποτιμάτε τις Ε.Δ. Η κινητοποίηση του Πολεμικού Ναυτικού, άλλαξε αρνητικά τα δεδομένα για τον Ερντογάν. Λοιπόν:<br />Ο ισλαμο-εθνικιστής ηγέτης πιστεύει ότι η Κύπρος είναι δική του!<br />Πιστεύει ότι το Αιγαίο δεν είναι ελληνική θάλασσα και ότι η Τουρκία …αδικείται!<br /><br />Και έχει εκδηλώσει την απόφαση του να υλοποιήσει τις παραπάνω επιθυμίες του. Το έχουμε επαναλάβει τόσες φορές. Δεν χρειάζεται να ψάχνει κανείς για να επιβεβαιώσει ότι έχει λάβει την απόφαση. Τον έχετε δει μήπως να το κρύβει; Δεν μιλά δημόσια ο άνθρωπος; Δεν λέει ότι έχει δικαιώματα σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο;<br /><br />Έλεος δηλαδή. Χάνονται οι δικοί μας στον …βυθό των αναλύσεων τους, ψάχνουν να εξηγήσουν τι έχει στο ταραγμένο του μυαλό ο Ερντογάν, αντί να καθίσουν και να μελετήσουν τις ομιλίες. Είναι ανοικτό βιβλίο.<br /><br />Το ”debate” στην Αθήνα και τη Λευκωσία είναι αν θα ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου ο Τούρκος πρόεδρος και θα ξεκινήσει τη σύγκρουση με την Ελλάδα, σύμμαχό του στο ΝΑΤΟ, και την Κύπρο, την οποία έτσι κι αλλιώς δεν την υπολογίζει. Είναι λάθος η προσέγγιση. Διότι έχουμε φύγει εδώ και καιρό από το συγκεκριμένο θέμα. Το «αν θα κτυπήσει» είναι παρελθόν.<br />Το βασικό ερώτημα πρέπει να είναι αυτό: «πότε θα κτυπήσει». Και εξηγούμαι:<br /><br />Η τελευταία του κίνηση στο Καστελόριζο παραπέμπει ξεκάθαρα σε «θερμό επεισόδιο» για να επιρρίψει τις ευθύνες πρωτίστως στην Ελλάδα. Διότι στην Κύπρο δεν μπορεί να παίξει αυτό το βρώμικο παιγνίδι. Το νησί δεν διαθέτει ούτε πολεμική αεροπορία, ούτε ναυτικό για να τον σταματήσει. Αντίθετα, η Ελλάδα μπορεί να στείλει απέναντι στα δικά του, πολεμικά πλοία στη θάλασσα και πολεμικά αεροπλάνα στον αέρα.<br /><br />Και στην περίπτωση που τα δικά του εισέλθουν σε ελληνικά ύδατα, που οι φίλοι μας οι Αμερικανοί χαρακτήρισαν «αμφισβητούμενα ύδατα», θα γίνει το «κακό». Η Αθήνα έχει μόνο μία επιλογή, για να ξεμπερδεύει με τον τουρκικό τσαμπουκά, εάν αποτύχει ο διάλογος και επιστρέψουμε στην προτέρα κατάσταση. Πρέπει να αντιδράσει. Το γνωρίζει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Βασικά, ξέρει πως αν επιτρέψει σε τουρκικό πολεμικό να εισέλθει στην υφαλοκρηπίδα ή στα όρια της ΟΑΖ, που δεν οριοθετήσαμε ακόμη, την επομένη δεν θα είναι πρωθυπουργός.<br /><br />Και επειδή θα αρχίσουν να φωνάζουν και οι νεοφιλελεύθεροι εθνομηδενιστές και οι πολεμοχαρείς εθνικιστές, που στα δύσκολα κρύβονται, απλά εννοώ ότι θα φύγει μόνος του. Δεν θα τον ρίξει κανείς. Αν όμως αντιδράσει, θα αρχίσει να τον σέβεται και ο Ερντογάν. Είναι από τις περιπτώσεις που στοιχηματίζω.<br /><br />Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας περιστοιχίζεται από θιασώτες του διαλόγου με την Τουρκία με οποιοδήποτε τίμημα. Δεν κρύβονται οι άνθρωποι. Ο κ. Μητσοτάκης έπρεπε να έχει και ένα-δύο από την αντίθετη σχολή, διότι μόνο έτσι θα μπορεί να πάρει τις ορθές αποφάσεις. Προσωπικά δεν έχω γνώση των σκέψεων του πρωθυπουργού. Ακούω διάφορα σενάρια. Και για ένα περίεργο λόγο δεν είναι του στυλ «πάμε να τα βρούμε» με τους Τούρκους.<br /><br />Πληροφορούμαι ότι σκέφτεται ορθά:<br /><br />Δεν λέει όχι στο διάλογο. Ποιος λογικός άνθρωπος θα έλεγε όχι. Αλλά τονίζει στους συνεργάτες του ότι δεν πάει σε διάλογο υπό απειλές και εκβιασμούς. Και ζητά τερματισμό όλων ανεξαιρέτως των προκλήσεων στην ανατολική Μεσόγειο. Οι σύμβουλοι δεν νομίζω ότι μπορούν να διαφωνήσουν με αυτή την προσέγγιση του. Αλλά, ας το δούμε και εθνικά και κομματικά. Τι τον συμφέρει. Βασικά το ερώτημα πρέπει να είναι τι συμφέρει στη χώρα και στο λαό της. Εγώ απεχθάνομαι τον πόλεμο. Τον έζησα στα 16 μου στην Κύπρο. Είναι τρομακτικός ο φόβος που προκαλούσε η κραυγή «έρχονται οι Τούρκοι»! Η φράση «έκλεινε» μέσα της το θάνατο.<br />Στην Ελλάδα και στην Κύπρο συμφέρει η επικράτηση της ειρήνης, όχι ο πόλεμος. Το θέμα όμως είναι ότι τον πόλεμο τον οργανώνει ο κακός γείτονας. Που θέλει να μοιράσουμε το Αιγαίο και την Κύπρο με την υπογραφή μας. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.<br /><br />Δυστυχώς ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι η υποχώρηση δεν είναι στις επιλογές του. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τον πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη, που μας προετοίμασε ήδη ότι οι πολίτες στο νησί δεν έχουν καμία τύχη. Μαζεύουν εκατομμύρια κάθε χρόνο στο ταμείο για την άμυνα, και οι αθεόφοβοι δεν τα χρησιμοποιούν για να αγοράζουν όπλα. Δεν υπάρχει σωτηρία. Το γνωρίζω…<br /><br />Δεν είναι όλα αρνητικά, ούτε και μαύρα και άραχνα. Η κινητοποίηση του κ. Μητσοτάκη, με τον κ. Αναστασιάδη ως υποστηρικτική δύναμη, αποφέρει καρπούς. Αλλά ακόμα δεν τους βλέπω να τολμούν στο 100%. Βλέπω μία κάποια αδικαιολόγητη διστακτικότητα. Η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν να αγοράσουν ασφάλεια. Ζούμε σε άλλες εποχές. Ή τολμάς να παίξεις με μία δύναμη, ή κάνεις το καλύτερο κατά τη γνώμη μου. Σχεδιάζεις με τις περιφερειακές δυνάμεις.<br /><br />Πληροφορήθηκα ότι με το Ισραήλ προχώρησαν σε σοβαρές συμφωνίες στην περίπτωση κτυπήματος από την Τουρκία. Χωρίς τη συμμετοχή των ισραηλινών ενόπλων Δυνάμεων, αλλά με τη χρήση όλων των υπολοίπων μέσων. Καλή εξέλιξη. Με τη Γαλλία τα πράγματα είναι διαφορετικά. Προσφέρει ασφάλεια ότι και να σημαίνει η λέξη.<br /><br />Άρα, πρέπει να παίξουν τον «άλογο» της Γαλλίας. Δεν πρέπει να δυσαρεστήσουμε τους Γάλλους. Είναι μία καλή στιγμή, διότι διακυβεύονται και τα γαλλικά συμφέροντα από την επιθετικότητα της Τουρκίας…<br /><br />ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι δηλώσεις του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Μαξίμου, Αλέξανδρου Διακόπουλου, είναι ένα μεγάλο ατόπημα ολκής. Συστηματικά καλλιεργεί τον συμβιβασμό (που σημαίνει να δώσουμε και κάτι), παρά το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός -προς το παρόν τουλάχιστον- άλλα πρεσβεύει. Το λένε όλες οι κυβερνήσεις από το 1974. Οι μόνες διαφορές είναι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ. Διαφορές λόγω των παράνομων απαιτήσεων της Τουρκίας. Ο κ. Διακόπουλος είναι στη λάθος πλευρά της ιστορίας και προκαλεί ζημία στα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας. Στην Κύπρο έπεσαν μαχόμενοι πολλοί Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί. Πολέμησαν με αυταπάρνηση και δεν εγκατέλειψαν τις θέσεις τους. Ο κυπριακός λαός τους ευγνωμονεί. Η πλειοψηφία των πολιτών, εκτός των Ακελικών και των εθνομηδενιστών λατρεύουν την Ελλάδα. Περιμένουν, λοιπόν, βοήθεια. Δεν πρέπει να ξεχνάτε κύριε Διακόπουλε, ότι θυσιάστηκε η Κύπρος για να επιστρέψει η Δημοκρατία στην Ελλάδα. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι ένα. Δεν παίζει το “αυτοί και εμείς”… Ελπίζω να μην αναγκαστώ να επανέλθω στο θέμα αυτό, που προκάλεσε μεγάλη πίκρα στους Ελληνοκύπριους…<div> <br /><a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν θα οδηγήσει τον διάλογο (αν ποτέ ξεκινήσει) σε αποτυχία για να επανέλθει στο Καστελόριζο…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Μετά από χρόνια απειλών και προκλήσεων, στη βάση σχεδιασμών που οι εκάστοτε ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις δεν πή...

Διαβάστε την συνέχεια

Η έννοια της αποτροπής και η αποτελεσματικότητα της

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj35zE9id4gq8P2ViJW_50Tnhk5B5KJi2KKARGXNXf8KulTQTujQ6DoArDo9ywKT_DcDA4LXatuZrNRb9kj5WlUJF2xLmnY1ozfnM_EwkOotJuj8vshYXUoIa-xAyY96tn8QkgoymncQUE/s1600/scalp.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="436" data-original-width="768" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj35zE9id4gq8P2ViJW_50Tnhk5B5KJi2KKARGXNXf8KulTQTujQ6DoArDo9ywKT_DcDA4LXatuZrNRb9kj5WlUJF2xLmnY1ozfnM_EwkOotJuj8vshYXUoIa-xAyY96tn8QkgoymncQUE/s640/scalp.jpg" width="640" /></a></div> <br />Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) <b>Αντώνης Βασιλείου</b>*<br /><br /> Ορισμός<br />Αποτροπή είναι η πρακτική αποθάρρυνσης ή περιορισμού κάποιου από τη λήψη ανεπιθύμητων ενεργειών, όπως ένοπλη επίθεση.<br /><br />Αποτελεί αμυντική στρατηγική για τη δημιουργία κατάστασης κατά την οποία ο αντίπαλος έχει πεισθεί ότι το πιθανό όφελος τυχόν επίθεσης ή άλλης εχθρικής ενέργειας εκ μέρους του, θα είναι μικρότερο του πιθανού κόστους.<br /><br />Η αποτροπή είναι μία από τις κύριες στρατηγικές αποστολές των Ενόπλων Δυνάμεων. Βασίζεται στην απειλή χρήσης βίας ή άλλων απειλών από το ένα μέρος προκειμένου να πεισθεί το άλλο μέρος να απέχει από συγκεκριμένες εχθρικές ενέργειες. Αποτελεί κεντρική έννοια στη διεθνή ασφάλεια και έχει ιδιαίτερη εφαρμογή στη χρήση των πυρηνικών όπλων.<br /><br />Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε δύο περιπτώσεις :<br />Αμέσου αποτροπής. Όταν ένα κράτος προσπαθεί να αποτρέψει τις επιθέσεις στην επικράτεια του. Στην περίπτωση της Ελλάδας, εντός της εδαφικής κυριαρχίας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της η ίδια η Ελλάδα.<br />Εκτεταμένης αποτροπής. Όταν στοχεύει στην αποθάρρυνση επιθέσεως σε τρίτους, όπως συμμάχους ή εταίρους.<br /><br />Βασικές Αρχές Αποτροπής<br />Τα κράτη μέσω των ηγετών τους λειτουργούν ορθολογικά στην πλάστιγγα κόστους – οφέλους.<br />Κανένα κράτος δεν θα εκτελέσει επίθεση αν το πιθανό κόστος θα είναι μεγαλύτερο του πιθανού οφέλους.<br />Όσον αφορά το αμυνόμενο – αποτρέπον κράτος, ο ανταγωνισμός δεν είναι αυτοσκοπός. Οτιδήποτε λέγεται ή πράττεται αποσκοπεί να καλλιεργήσει τον ορθολογισμό του αντιπάλου προς την κατεύθυνση αποδοχής του status quo.<br />Ψύχραιμη και αποφασιστική θέση του αμυνόμενου με κανονικές σχέσεις φίλου και συμμάχου όταν δεν απειλείς και δεν επιτίθεσαι, αλλά «θα σου κόψω τα πόδια» αν παραβιάσεις τη κυριαρχία μου.<br /><br />Είδη Αποτροπής<br /><br />1. Αποτροπή μέσω παρουσίας (deterrence by presence). Επιδιώκεται με την διατήρηση συμβολικών δυνάμεων στο σημείο που θέλουμε να υπερασπιστούμε. Ο σκοπός είναι να καταδείξουμε στον αντίπαλο τη θέληση μας για πραγματοποίηση των αποτρεπτικών απειλών μας καθώς και να καταστήσουμε βέβαιο ότι τυχόν εχθρική προσβολή αυτών των συμβολικών δυνάμεων θα οδηγήσει σε εμπλοκή μας σε γενικότερη σύγκρουση.<br /><br />2. Αποτροπή μέσω Άμυνας (deterrence by defense). Επιδιώκεται μέσω διατήρησης ισχυρών και αξιόπιστων αμυντικών δυνατοτήτων. Παραπλήσια μορφή αποτροπής είναι η αποτροπή μέσω άρνησης της επιτυχίας του αντιπάλου (deterrence by denial). Η άμυνα αποσκοπεί στο να εμποδίσει την ζημιά που προξενεί ο αντίπαλος, ενώ η άρνηση αποσκοπεί στο να εμποδίσει τον αντίπαλο να αποκομίσει οφέλη. Εδώ η ιδέα είναι ότι άσχετα με τη ζημιά που θα υποστούμε εμείς ο αντίπαλος δεν θα επιτύχει κέρδη.<br /><br />3. Αποτροπή μέσω αντιποίνων (deterrence by retaliation). Είναι η αποτροπή που επιδιώκεται μέσω επαπειλούμενης αντίδρασης σε διαφορετικό χώρο και ενδεχομένως σε διαφορετικό χρόνο ή με διαφορετικό τρόπο από τους αντίστοιχους της εχθρικής προσβολής που θέλουμε να αποτρέψουμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτροπής μέσω αντιποίνων ήταν η αμερικανική απειλή πυρηνικών πληγμάτων εναντίον σοβιετικών πόλεων σε περίπτωση σοβιετικής εισβολής στη Δυτική Ευρώπη. Η αποτροπή μέσω αντιποίνων μπορεί να λειτουργήσει και με συμβατικά μέσα όπως αεροπορικοί βομβαρδισμοί, ναυτικές επιδρομές, κλπ. Μορφή αποτροπής μέσω αντιποίνων είναι και η απειλή οριζόντιας κλιμάκωσης.<br /><br />Βασικοί παράγοντες επιτυχίας ή αποτυχίας<br /><br />Τέσσερις βασικοί παράγοντες είναι οι πιο σημαντικοί και καθοριστικοί για την επιτυχία ή την αποτυχία των στρατηγικών αποτροπής :<br />Το επίπεδο των κινήτρων του επιτιθεμένου. Εάν ένα κράτος βλέπει ελάχιστο λόγο να επιτεθεί, δεν θα είναι δύσκολο να αποθαρρυνθεί. Αν όμως έχει αποκτήσει επείγουσα αίσθηση ότι μόνο μια επίθεση θα προστατεύσει τα συμφέροντά του, μπορεί να γίνει σχεδόν αδύνατο να σταματήσει.<br />Σαφήνεια σχετικά με το αντικείμενο της αποτροπής και τις ενέργειες που θα αναλάβει ο αμυνόμενος. Ένα δεύτερο ευρύ κριτήριο για την επιτυχία της αποτροπής είναι ότι ο αμυνόμενος θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν σαφέστερος για το τι προσπαθεί να αποτρέψει, καθώς και για το τι θα κάνει εάν αγνοηθεί η απειλή του.<div> <br />Ο επιτιθέμενος πρέπει να είναι βέβαιος ότι η χώρα αποτροπής (αμυνόμενη) έχει την ικανότητα και τη βούληση να εκτελέσει τις απειλές της.<br />Ακόμα κι αν ο αμυνόμενος έχει το πλεονέκτημα, η αποτροπή μπορεί να αποτύχει επειδή ο επιτιθέμενος είναι πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να κερδίσει τον πόλεμο. Και όταν έχει αποφασίσει ότι, για γεωστρατηγικούς ή εγχώριους πολιτικούς λόγους πρέπει να ενεργήσει. Σε αυτή την περίπτωση ακόμη και ένα ισχυρό στρατιωτικό πλεονέκτημα για τον αμυνόμενο δεν θα αποτρέψει την σύγκρουση.<br /><br /> Οι επιτιθέμενοι μπορούν να προσπαθήσουν να υπονομεύσουν την προθυμία ενός αμυνόμενου να ανταποκριθεί, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του «σαλαμιού». Χρησιμοποιώντας δηλαδή μια σειρά επιθέσεων χαμηλού επιπέδου για να αλλάξουν μία κατάσταση στο έδαφος, χωρίς να αναλάβουν ποτέ δράση που θα δικαιολογούσε μια σημαντική απάντηση από τον αμυνόμενο.<br /><br />Τέτοιες στρατηγικές σαλαμιού έχουν σχεδιαστεί και εφαρμόζονται από την γείτονα Τουρκία για να μας βάλουν στο αμυντικό δίλημμα: Πρέπει να ανταποκρινόμαστε με αντίποινα σε κάθε μικρή παραβίαση; Αν όμως δεν αρχίσουμε να τιμωρούμε και τις μικρές παραβιάσεις, η στρατηγική μας θέση αποτροπής θα διαβρωθεί με την πάροδο του χρόνου.<br /><br />Όταν οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι :<br />Θα τους ανταποδόσεις το πρώτο πλήγμα άμεσα και χωρίς σπατάλη δυνάμεων.<br />Μπορείς ανά πάσα στιγμή να τους «κόψεις» τις γέφυρες στο Βόσπορο και να τους απαγορεύσεις ταχεία μεταφορά δυνάμεων στον Έβρο, προκειμένου να μην εξαπολύσουν μία ευρείας κλίμακας επιθετική ενέργεια, ή να μην σταματήσουν μία ελληνική αντεπίθεση.<br />Μπορείς να τους «σπάσεις» δύο υδροηλεκτρικά φράγματα στην ανατολική Τουρκία και να βυθίσεις στο σκοτάδι ολόκληρες επαρχίες διακόπτοντας κάθε παραγωγική δραστηριότητα.<br />Μπορείς να τους καταστρέψεις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες και εγκαταστάσεις διύλισης και μεταφοράς πετρελαίου.<br />Όλα αυτά μπορείς να τα πετύχεις με όπλα που είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να ανασχεθούν.<br /><br />Τότε θα το σκεφτούν πολύ καλά πριν χτυπήσουν πρώτοι ή πριν πατήσουν το πόδι τους στο Καστελόριζο και ας είναι μακριά όπως λένε κάποιοι τραγικοί.<br /><br />Αυτό με λίγα λόγια λέγεται ΑΠΟΤΡΟΠΗ.<br /><br /><b><i>* Ο Αντώνης Βασιλείου είναι Αντιστράτηγος (εα), Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός, MSc Επιχειρησιακός Ερευνητής, τ. Σύμβουλος ΟΑΣΕ επί Συμβατικών Εξοπλισμών και τ. Μελετητής των Συστημάτων Διοικήσεως και Ελέγχου Πληροφοριών του ΝΑΤΟ.</i></b><br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η έννοια της αποτροπής και η αποτελεσματικότητα της

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου * Ορισμός Αποτροπή είναι η πρακτική αποθάρρυνσης ή περιορισμού κάποιου από τη λήψη ανεπιθ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γερμανική εφημερίδα καλεί την Ελλάδα να “απομακρυνθεί από τις σκληρές της θέσεις για 3.000 νησιά στο Αιγαίο”!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU7xObjPaBg-cCdSIOC9ZZsxi8rgWapl-D7QeExzNAhc60F0h4KBYgUTvllgnzxQq2D94OzjbntUWOjFRV5gfAIianTSZmSS9GrynSaGGc8rePcKu1RcSGwPDWMZSU6HEzQA8sGFUGVq4/s1600/merkel_mitsotakis.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="407" data-original-width="696" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU7xObjPaBg-cCdSIOC9ZZsxi8rgWapl-D7QeExzNAhc60F0h4KBYgUTvllgnzxQq2D94OzjbntUWOjFRV5gfAIianTSZmSS9GrynSaGGc8rePcKu1RcSGwPDWMZSU6HEzQA8sGFUGVq4/s640/merkel_mitsotakis.png" width="640" /></a></div> <br />Απίστευτες απόψεις έχουν αρχίσει να δημοσιοποιούνται από τη Γερμανία για τα ελληνοτουρκικά και αυτό δεν θα ήταν ίσως πρόβλημα αν η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε “δώσει τα κλειδιά” για την “επίλυση της κρίσης” στο Βερολίνο!<br /><br />Η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, σε σχόλιο της αφού εκθειάζει την Μέρκελ για την παρέμβαση της ,μέσω της οποίας υποτίθεται αποφύγαμε τη σύγκρουση με την Τουρκία γράφει:<br /><br />“Η Άγκυρα ανέβαλε προς το παρόν τις προκλητικές γεωτρήσεις της. Τώρα θα πρέπει να μιλήσουν. Αυτό όμως σημαίνει πως η Αθήνα θα πρέπει να απομακρυνθεί από τις σκληρές θέσεις της για τα κυριαρχικά δικαιώματα των 3.000 νησιών και νησίδων της. Αυτό για τον Ερντογάν, ο οποίος επιδιώκει τη μοιρασιά των ενεργειακών πόρων, είναι μια αναμφισβήτητη νίκη”!<br /><br />Η Süddeutsche Zeitung δεν είναι …Bild και γι΄ αυτό τα όσα γράφει δεν είναι προφανώς τυχαία.<br /><br />Καλό θα ΄ναι στην Αθήνα ,η κυβέρνηση να επαναπροσδιορίσει την πολιτική της στα ελληνοτουρκικά ,γιατί δεν είναι στραβός ο γυαλός, αλλά εκείνη αρμενίζει αμέριμνη στραβά και επινίνδυνα.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γερμανική εφημερίδα καλεί την Ελλάδα να “απομακρυνθεί από τις σκληρές της θέσεις για 3.000 νησιά στο Αιγαίο”!

Απίστευτες απόψεις έχουν αρχίσει να δημοσιοποιούνται από τη Γερμανία για τα ελληνοτουρκικά και αυτό δεν θα ήταν ίσως πρόβλημα αν η ελληνικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τουρκική ασυδοσία και η κρίση στο Καστελόριζο μας δίνουν μαθήματα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYM2m7_o5woZarWLMNpQLIMYXPLqZlGcEKgU-l9Axl0LXBb3dniltka98UJdNXusESVuqU346HSBz4yFJ6AbWkFhzYyNKssYXYaB6Oj4ftUIsXJt5PLFxpiFhYKmaTzURYRjN3GQBgRdM/s1600/flags_greece_turkey.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYM2m7_o5woZarWLMNpQLIMYXPLqZlGcEKgU-l9Axl0LXBb3dniltka98UJdNXusESVuqU346HSBz4yFJ6AbWkFhzYyNKssYXYaB6Oj4ftUIsXJt5PLFxpiFhYKmaTzURYRjN3GQBgRdM/s640/flags_greece_turkey.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Αλέξανδρος Δρίβας*</b><br />Από τις 21 Ιουλίου γινόμαστε όλο και πιο ώριμοι σε σχέση τόσο με τα ελληνοτουρκικά όσο και με το νέο κόσμο που μας περιβάλλει. Ένα πράγμα είναι μόνο χειρότερο από το λάθος στη διεθνή πολιτική, η αδράνεια. Αν η κρίση δε μας αφήσει μαθήματα τα οποία θα τα αξιοποιήσουμε σε στρατηγικό επίπεδο, τότε θα οδηγηθούμε ξανά στην εποχή πριν το 2010. Ποια μαθήματα μας αφήνει η κρίση αυτή και ποια είναι η ωριμότητα που παρέχει στην εξωτερική μας πολιτική που οφείλει να αξιοποιηθεί από εδώ και πέρα ώστε να έχουμε μια πραγματικά σύγχρονη εξωτερική πολιτική; Τα επίπεδα μελέτης είναι τρία και είναι το εσωτερικό, το περιφερειακό και το διεθνές. Σε κάθε από αυτά τα επίπεδα, έχουμε ξεχωριστά μαθήματα που είναι ικανά να μας κάνουν πολύ δραστήριους και να μας βγάλουν κερδισμένους στο υπόλοιπο του 21ου αιώνα.<br /><br />Τέλος στην επεξήγηση μέσω ''απολογίας'' για την τουρκική ασυδοσία από τη διεθνολογική κοινότητα.<br /><br />Θαρρείς πως ήταν εισιτήριο ανέλιξης το να είσαι ''υπέρ του διαλόγου'' με την Τουρκία και μάλιστα άνευ όρων, για να μπορείς να δημοσιολογήσεις. Ειδικά μετά τα μισά της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα, δημιουργήθηκε μια νέα ''θρησκεία'' στα ελληνοτουρκικά η οποία εκπονήθηκε από την ακαδημία με παραγγελία της πολιτικής ελίτ, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Παρόλο που για πολλούς αιώνες επικοινωνούμε με την αντίπαλη χώρα (Τουρκία) και έχουμε καλή γνώση (θεωρητικά) για τον τρόπο που πολιτεύεται, η Ελλάδα έκανε σημαία της τη λήθη προς οτιδήποτε έχει κάνει η Τουρκία. Το 1996 απείχε μόλις 22 χρόνια πριν από την τουρκική βαρβαρότητα στην Κύπρο που ακρωτηρίασε τον Ελληνισμό. Διάλογος με διευρυμένη ατζέντα, (ιδανική διεύρυνση για την Τουρκία) κατευνασμός δια πάσα νόσον, ένα ιδιάζον ''σνομπ'' ύφος δανεικό από τις Βρυξέλλες που συνοδευόταν από την ψευδαίσθηση οτι είμαστε ανάμεσα στο Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και την Ολλανδία, και βέβαια, μια αλλαγή στο πώς ερμηνεύεται η σύγκρουση με τη γειτονική χώρα.<br /><br />Αυτή η ερμηνεία μιλούσε ουσιαστικά για ''μια παρεξήγηση η οποία κατά βάθος αναδεικνύει τη φιλία που περιβάλλει του δύο λαούς''. Η περιφρόνηση της ιστορίας και κάθε ρεαλιστικής προσέγγισης, μπήκαν στο mute για χάρη αυτής της νέας ''θρησκείας΄'' η οποία όπως κάθε θρησκεία, έχει δική της κόλαση και δικό της παράδεισο. Η κόλαση εν προκειμένω, ήταν να αναφέρεσαι στον πάγιο τυχοδιωκτισμό μιας χώρας που δεν εκπολιτίστηκε ποτέ, στην ύπαρξη γεωπολιτικών οριζουσών που υπαγορεύουν την εχθρότητα μεταξύ των δύο χωρών, στην τελείως διαφορετική σύλληψη του Διεθνούς Δικαίου και της έννοιας της νομιμότητας από κράτος που ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην ιστορία προχωρά σε γενοκτονίες και εκκαθαρίσεις κ.α. Σήμερα ξέρουμε πως η Τουρκία ακολουθεί μια πάγια στρατηγική με σκοπό να ανακαταλάβει όλα εκείνα που θεωρεί οτι η Ελλάδα της στέρησε. Η Άγκυρα στις ανακοινώσεις της συχνά-πυκνά κάνει παραπομπή σε Έλληνες ακαδημαϊκούς και συμβούλους που θεωρούν μαξιμαλισμό της επικράτειά μας. Στην κρίση αυτή λοιπόν, μάθαμε ότι η εξωτερική πολιτική και ο σχεδιασμός της, ξεκινούν από την παιδεία. Στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών, ισχύει το ''Φίλος ο Πλάτων, Φιλτέρα η Αλήθεια''. Ο συνωστισμός πλοίων στο Αιγαίο μέσα σε λίγα λεπτά, εξέθεσε κάθε άλλον ''συνωστισμό''.<br /><br />Η παρεξήγηση των συμμαχιών.<br /><br />Οι συμμαχικές και οι εταιρικές σχέσεις έχουν όρια. Για πολλά χρόνια αρκετοί άνθρωποι όταν τους μιλούσες για ελληνική εξωτερική πολιτική, είτε μιλούσαν για όλες τις πτυχές της πλην της σημαντικής (ασφάλεια) και πάντα με συνοδεία το ρητό-κλισέ ''Η Ελλάδα είναι στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ''. Δεν αξιοποιήσαμε τη συμμετοχή μας σε αυτά τα fora.Η ΕΕ δεν είχε καταφέρει να βάλει τάξη ούτε καν στο θέμα του Κοσυφοπεδίου και χρειάστηκε αμερικανική λύση στα Βαλκάνια. Οι ΗΠΑ έδειχναν πως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, περιεργάζονταν με περιέργεια το νέο κόσμο που ανέτειλε. Ο κόσμος άλλαζε αλλά η Ελλάδα παρέμενε σε μια ψευδαίσθηση ψυχροπολεμική όπου η ακινησία και η πρόσδεση, ήταν οι βασικές αρχές λειτουργίας του προβλέψιμου διπολικού κόσμου. Αυτή η φαντασιακή ''πρόσδεση'' χάριζε τον γλυκό ύπνο ότι οι σύμμαχοί μας αν η Τουρκία μας επιτεθεί, θα σπεύσουν να της κάνουν ναυτικό αποκλεισμό. Η Τουρκία στο μεταξύ είχε αρχίσει να καθιστά όλο και πιο ακριβό το ρλό της και τις σχέσεις της με χώρες της ΕΕ, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Την ασυδοσία και την αναρχία που έκπληκτοι βλέπουν άπαντες, η Τουρκία τις χτίζει εδώ και τρεις δεκαετίες.<br /><br />Η εξωτερική εξισορρόπηση απειλών, έχει όρια και αυτά είναι διπλωματικά. Και αυτά τα όρια πάλι είναι ποσοτικά, όχι αφηρημένα, όχι μεταμοντέρνα και κονστρουκτιβιστικά. Η βάση της ισχύος είναι υλική. Η Ελλάδα θα μπορούσε να αξιοποιήσει τις όποιες συμμαχίες της, αφού πρώτα φιλοξενούσε στο έδαφός της μεγάλα τους οικονομικά συμφέροντα. Όπως έκανε η Τουρκία. Όμως οι Ξένες Άμεσες Επενδύσεις μεγάλων χωρών και ισχυρών συμφερόντων, κατά μια ιδεολογική κηδεμονία που ταλάνισε τη χώρα, ήταν ''ξεπούλημα'' και ''προδοσία''. Στο παιχνίδι της διεθνούς πολιτικής, απαγορεύεται να πάρεις του άλλου τα στρατιωτάκια. Παίζεις μόνο με τα δικά σου. Οι πόλεμοι οι δικοί σου, δίνονται από εσένα και όχι από άλλους, για χάρη δική σου. Ο δικός μας στόλος βγήκε στο Αιγαίο και καταστήσαμε σαφές ότι όποιος ψάχνει ''Συρία'' μπορεί να την αναζητήσει αλλού<br /><br />Τα προβλήματα δεν λύνονται όταν εκδηλωθούν οι συνέπειές τους.<br /><br />Η ελληνική εξωτερική πολιτική μέχρι το 2010 είναι απαθής, ασυγχρόνιστη και γεμάτη ασάφειες. Δεν υπήρχε κανένας στρατηγικός προσανατολισμός. Στη θεωρία όλοι έβλεπαν το νέο κόσμο της μονοπολικής στιγμής των ΗΠΑ και της Παγκοσμιοποίησης. Κανείς δεν έβλεπε την Ιστορία πίσω από την κουρτίνα, να έρχεται από το παράθυρο. Όπως τα δημοσιονομικά προγράμματα στα οποία εισήλθε η Ελλάδα δεν μπορούσαν μέσα σε τρία χρόνια να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα τριών δεκαετιών, έτσι και η εξωτερική μας πολιτική. Σε όποιο οικοδόμημα έχεις ξαχάσει να βάλεις ισόγειο, τότε δεν υφίσταται οικοδόμημα. Η Ελλάδα μέσα από την αδράνεια και τον κατευνασμό στα ελληνοτουρκικά, δεν έκανε πραγματικά τίποτε για να αποδεχτεί το ρόλο της στη Μεσόγειο. Από το 1958 και σε συνθήκες ασφάλειας λόγω Ψυχρού Πολέμου, η Ελλάδα δεν καθόρισε τις θαλάσσιες ζώνες της. Από το 1982 και μετά επικαλούμαστε αρχές οι οποίες δεν είχαν εφαρμογή. Σα να έβλεπε η Ελλάδα έναν περιφερειακό της ρόλο ως ''βάρος''.<br /><br />Γι' αυτό άλλωστε οποιοσδήποτε μίλαγε για ''περιφερειακή πρωτοβουλία'' αντιμετωπιζόταν μάλλον ως ''κατακτητής''. Στη διεθνή πολιτική αν δεν πάρεις πρωτοβουλίες, τότε είσαι υποσύνολο πρωτοβουλιών άλλων. Αν δεν είσαι δημιουργός Ιστορίας, είσαι ακόλουθος αυτής. Στις καθυστερήσεις και αφού ήδη ο ελληνικός στρατός ανταποκρινόταν στο αυθάδες τουρκικό τεστ, αρχίσαν οι συζητήσεις για το πού και πώς έπρεπε να ενισχύσουμε την άμυνά μας και για το τι θα μπορούσαμε να αγοράσουμε πάνω στην κρίση. Όλα έχουν τον ίδιο φόντο. Στο οτι ήμασταν καλομαθημένοι στην ψευδαίσθησή μας την ψυχροπολεμική, οτι ανήκουμε σε ένα στρατόπεδο το οποίο θα μεριμνήσει για την ασφάλειά μας. Σήμερα έχουμε όμως έναν γενναίο κόσμο πολυπολικής δομής.<br /><br />Ο πολυπολικός κόσμος που θα γίνει ξανά διπολικός<br /><br />Τα πολυπολικά συστήματα έχουν ροπή στην αναρχία. Όχι οτι αυτή μηδενίζεται σε διπολικά συστήματα. Μια πολυπολική δομή όμως, αγγίζει μεγάλο βαθμό αταξίας. Τα κράτη φέρονται τυχοδιωκτικά και βγάζουν απωθημένα που δεν μπορούσαν να εκδηλώσουν σε διπολικές συνθήκες οι οποίες λόγω της ύπαρξης συνθηκών μηδενικού αθροίσματος, δεν ευνοούν τους τακτικισμούς. Τα κράτη φροντίζουν λοιπόν να βγουν στην αγορά για να πάρουν ισχύ και η επόμενη διπολική αντιπαράθεση να τα βρει αναβαθμισμένα. Η Ελλάδα ήταν απούσα από μια τέτοια ανάγνωση του κόσμου. Ακόμη και σήμερα και μέσα από την αφορμή αγοράς οπλικών συστημάτων, μιλάμε με όρους 1821 για την επιρροή των ξένων δυνάμεων. Ο σημερινός κόσμος έχει ποσοστά επιρροής εντός κάθε χώρας, πολλών δυνάμεων. Ας δούμε την Αίγυπτο. Η Αίγυπτος είναι φίλα προσκείμενη στη Δύση όμως έχει στρατηγικές σχέσεις που αφορούν μάλιστα και το Σουέζ με Κίνα και Ρωσία. Ταυτόχρονα είναι στο Foreign Military Aid των ΗΠΑ και θεωρείται στρατηγικός τους σύμμαχος. Η διασπορά συμφερόντων μεγάλων δυνάμεων, η οποία σώζει ακόμη και σήμερα την Κύπρο, δε μας πέρασε για δεκαετίες από το μυαλό.<br /><br />Ίσως η τουρκική ασυδοσία και το ότι μας υποχρέωσε να δεχθούμε τη βυζαντινή μας κληρονομιά μόνο όταν χρειάστηκε να δούμε live τη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας, ενός κρηπιδώματος του Ελληνισμού, έτσι θα μας κάνει να συγχρονιστούμε με τον πραγματικά σύγχρονο κόσμο και να σπεύσουμε να προλάβουμε καθώς η ρευστότητα που βλέπουμε, γρήγορα θα πάψει να ισχύει. Λόγω αυτού του τυχοδιωκτισμού που παρέχει το πολυπολικό σύστημα των υψηλών αποδόσεων και της υπεραξίας, η Ελλάδα μπορεί να πάρει ανταλλάγματα που θα παγιωθούν στην επόμενη φάση εξέλιξης του διεθνούς συστήματος. Τα μαθήματα που πρέπει να πάρουμε, είναι πολύ σημαντικά για την επιβίωση και επαύξησή μας. Πολλά κράτη έχουν υποστεί ακρωτηριασμό σε τέτοιες φάσεις του συστήματος και αυτοκρατορίες έδωσαν τη θέση τους σε άλλες. Ή θα συμμορφωθούμε με τον κανονικό ρεαλισμό ή θα πάθουμε όσες ζημιές μας αξίζουν με την εικονική πραγματικότητα που επιλέξαμε. Μια σταθερά πάντως παραμένει, σε κάθε είδους σύστημα και σε κάθε είδους εποχή. Οι ναυτικές δυνάμεις ''κάνουν παρέα'' με ναυτικές δυνάμεις και όχι με ηπειρωτικές δυνάμεις οι οποίες προσπαθούν μέσα από διαμεσολαβήσεις διμερών ζητημάτων, να βγουν στη θάλασσα.<br /><br /><b><i>* Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι Research Fellow in Hellenic American Leadership Council (HALC), Ph.D. Cand. Greek-American relations.</i></b> <br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η τουρκική ασυδοσία και η κρίση στο Καστελόριζο μας δίνουν μαθήματα

Αλέξανδρος Δρίβας* Από τις 21 Ιουλίου γινόμαστε όλο και πιο ώριμοι σε σχέση τόσο με τα ελληνοτουρκικά όσο και με το νέο κόσμο που μας περι...

Διαβάστε την συνέχεια

Κ. Φίλης: Ούτε Ερντογανοφοβικοί, ούτε Ερντογανολάγνοι

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbF7Z0iGUMOKdsx_jw8YNqXKynPxB1L88k9tgWcJ3ou36GBimPKSIbsZ4r5Ep75bnbxjJ-evz_FJCbBKxz7moTuZ6nbsW_7C_C8qS6-5w2tsBEhCt9LDQcaMj_jdpANiIb7W3oYU_yRTo/s1600/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="900" height="404" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbF7Z0iGUMOKdsx_jw8YNqXKynPxB1L88k9tgWcJ3ou36GBimPKSIbsZ4r5Ep75bnbxjJ-evz_FJCbBKxz7moTuZ6nbsW_7C_C8qS6-5w2tsBEhCt9LDQcaMj_jdpANiIb7W3oYU_yRTo/s640/%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25AC%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div> <br />Συνέντευξη: <b>Κωνσταντίνος Φίλης</b><br />Ορισμένοι είναι είτε Ερντογανοφοβικοί, είτε Ερντογανολάγνοι. Είτε φοβούνται τον Ερντογάν θεωρώντας ότι μπορεί να επικρατήσει σε βάρος της Ελλάδας, είτε τον “θαυμάζουν” πιστεύοντας ότι οτιδήποτε κάνει, αποτελεί μέρος ενός τέλειου σχεδίου. Δεν ισχύει, ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ούτε η Τουρκία είναι παντοδύναμη, ούτε η Ελλάδα είναι ανίκανη, σημειώνει μιλώντας στο liberal.gr ο Κωσταντίνος Φίλης, εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, προσθέτοντας ότι τόσο στον Εβρο, όσο και με την NAVTEX προσπάθησε να αιφνιδιάσει, όμως τελικά αιφνιδιάστηκε ο ίδιος από την αντίδρασή μας.<br /><br />Στην συζήτηση που έχει ανοίξει γύρω από το κατά πόσο πρέπει ή όχι να ξεκινήσει διάλογος με την Τουρκία, απαντά ότι δεν πρέπει να τον δαιμονοποιούμε από την στιγμή που οι όροι του δεν θα μας επιβληθούν. “Αλλο πράγμα είναι οι διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, προκειμένου να βολιδοσκοπήσουμε τις προθέσεις της άλλης πλευράς και τίποτα περισσότερο και άλλο να ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση η οποία ναι μεν δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, ωστόσο είναι αυτή η οποία θα έμπαινε στο ζουμί των ελληνοτουρκικών διαφορών”, σημειώνει.ρισκόμαστε μακριά από μια διαπραγμάτευση.<br /><br />Συνέντευξη στον<b> Γιώργο Φιντικάκη</b><br /><br />Εσχάτως γίνεται πολύ συζήτηση για το αν πρέπει να ξεκινήσει διάλογος με την Τουρκία ή όχι. Να τον φοβόμαστε ή όχι ;<br /><br />Δύο πράγματα έχω να παρατηρήσω. Πρώτον, να διαχωρίσουμε τον διάλογο από την διαπραγμάτευση καθώς πρόκειται για δύο διαφορετικά ζητήματα. Και δεύτερον, δεν πρέπει να δαιμονοποιήσουμε τον διάλογο από την στιγμή που οι όροι του δεν θα μας επιβληθούν.<br /><br />Σχετικά με το πρώτο, είναι άλλο πράγμα οι διερευνητικές επαφές με την Τουρκία, προκειμένου να βολιδοσκοπήσουμε τις προθέσεις της άλλης πλευράς και τίποτα περισσότερο, δηλαδή δεν έχουν κανένα δεσμευτικό χαρακτήρα. Και είναι άλλο πράγμα να ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση η οποία ναι μεν δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, ωστόσο είναι αυτή η οποία θα έμπαινε στο ζουμί των ελληνοτουρκικών διαφορών.<br /><br />Εμείς λοιπόν αυτή την στιγμή βρισκόμαστε μακριά από μια διαπραγμάτευση. Γιατί προϋπόθεση για αυτό είναι να ευδοκιμήσουν, να ωριμάσουν οι διερευνητικές συνομιλίες, κάτι το οποίο στην παρούσα φάση είναι δύσκολο. Δεν είμαστε εκεί με την Τουρκία.<br /><br />Σχετικά με το δεύτερο σημείο, αλίμονο αν μια χώρα με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας δαιμονοποιεί το διάλογο και τον απορρίπτει συλλήβδην. Αυτό έρχεται σε κόντρα με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχουμε ως κράτος -πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή το οποίο δεν φοβάται να συνομιλεί. Τουναντίον. Μέσα από το διάλογο και την διαπραγμάτευση μπορεί να βρίσκει λύσεις. Το θέμα είναι το πλαίσιο, το οποίο είναι πολύ συγκεκριμένο για εμάς.<br /><br />Επομένως δεν δαιμονοποιούμε το διάλογο, αλλά το πλαίσιο της διπαργμάτευσης που έπεται των διερευνητικών επαφών, οι οποίες δεν έχουν καν εκκινήσει, θα είναι πολύ συγκεκριμένο και δεν πρόκειται να συζητηθεί τίποτα άλλο πέραν υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ σε Αιγαίο και Αν.Μεσόγειο.<br /><br />Αρκετοί ανησυχούν ότι η Ελλάδα θα δεχτεί μονομερείς διεκδικήσεις της Τουρκίας μέσω της διαπραγμάτευσης. Δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Διότι όπως σας είπα η διαπραγμάτευση έπεται των διερευνητικών. Δεν καταλαβαίνω όλους αυτούς που εκφράζουν την αγωνία τους για το τι θα συμβεί στην διαπραγμάτευση, ενώ ακόμη δεν έχουμε αποφασίσει ότι ξεκινάμε τις διερευνητικές επαφές. Ούτε δεσμεύουν, ούτε συνιστούν διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο πλευρών. Είναι απλή βολιδοσκόπηση των θέσεων.<br /><br /><i>Αρκετοί υποστηρίζουν ότι η διατήρηση της εκκρεμότητας είναι προτιμότερη. Υποστηρίζουν δηλαδή ότι παρότι πολλοί φαντασιώνονται «παράθυρα ευκαιρίας», η πραγματικότητα είναι ότι η σημερινή συγκυρία δεν αποτελεί ευνοϊκή στιγμή για λύσεις θετικές προς τα ελληνικά θέματα. Ποια η γνώμη σας ;</i><br /><br />Η απάντηση έχει ως εξής. Καταρχήν, η διατήρηση εκκρεμοτήτων με την Τουρκία εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- δηλαδή μια βαθιά αποσταθεροποίηση της γείτονος που μπορεί να οδηγήσει και σε άλλες καταστάσεις- σε βάθος χρόνου δεν λειτουργεί υπέρ μας.<br /><br /><i>Από εκεί και πέρα, γιατί δεν είναι ευνοϊκή η συγκυρία αυτή την στιγμή ; Γιατί μια συγκυρία όπου το σύνολο της Δύσης έχει αντιληφθεί το μέγεθος της απειλής που συνιστά η Τουρκία ή ότι αυτή αποτελεί μια προβληματική περίπτωση για τα δικά της συμφέροντα, δεν είναι ευνοϊκή ;</i><br /><br />Γιατί μια τέτοια συγκυρία να μην είναι θετική όταν η ελληνική διπλωματία κινείται με δυναμικό τρόπο και σε συνέχεια και άλλων ενεργειών που έχουν γίνει κατά το παρελθόν, η Ελλάδα αυτή την στιγμή, εκτός από κράτος-μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης είναι και μια χώρα που σε πολυμερές επίπεδο έχει μαζί της κάποιες σημαντικές χώρες, όπως η Γαλλία ; Δεν ξέρω κατά πόσο θα επηρεαστεί η γαλλική πολιτική από το ζήτημα των φρεγατών, ούτε αν αυτό έχει τελειώσει, ωστόσο μιλάμε για μια πολύ σημαντική χώρα η οποία δεν θέλει να δει την Τουρκία να ηγεμονεύσει στην περιοχή της Αν.Μεσογείου. Το ίδιο συμβαίνει και με την Αίγυπτο, όπως και με το Ισραήλ.<br /><br />Ταυτόχρονα αρχίζει να γίνεται αντιληπτό σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ότι με την ταχύτητα που θα θέλαμε ότι η Τουρκία εξελίσσεται σε πρόβλημα. Το θέμα λοιπόν είναι να πείσεις τους εταίρους σου ότι το να μην την φρενάρουν ουσιαστικά στρέφεται σε βάρος των ίδιων των δικών τους συμφερόντων. Όχι μόνο σε βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας.<br /><br /><img height="414" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/AP_20206414445493.jpg" width="640" /><br /><br />Δεν λέω ότι τώρα η συγκυρία είναι η πλέον κατάλληλη, Αναρωτιέμαι ωστόσο πότε θα είναι πιο κατάλληλη. Σήμερα υπάρχει ένα διπλωματικό τείχος απέναντι στην Τουρκία, όπως φάνηκε με την NAVTEX.<br /><br />Η αλήθεια είναι ότι ορισμένοι είναι είτε Ερντογανοφοβικοί, είτε Ερντογανολάγνοι. Αποτέλεσμα είναι ότι οτιδήποτε κάνει, να το θεωρούν ότι αποτελεί μέρος ενός σχεδίου. Πιστεύουμε ότι τα κάνει όλα με τον τέλειο τρόπο, ότι σε όλα έχει μια στρατηγική, η οποία που υλοποιείται κατά τον πιο τέλειο για τον ίδιο τρόπο. Ήταν άραγε τέλεια η στρατηγική του στον Εβρο και με την NAVTEX ή μήπως προσπάθησε να αιφνιδιάσει την Ελλάδα, αλλά τελικά αιφνιδιάστηκε ο ίδιος από την αντίδρασή της ; Είναι πολύ μονοσήμαντη αυτή η προσέγγιση σε σχέση με την Τουρκία γιατί ούτε αυτή είναι παντοδύναμη, ούτε η Ελλάδα είναι ανίκανη,. Δεν ισχύει, ούτε το ένα, ούτε το άλλο.<div> <br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κ. Φίλης: Ούτε Ερντογανοφοβικοί, ούτε Ερντογανολάγνοι

Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Φίλης Ορισμένοι είναι είτε Ερντογανοφοβικοί, είτε Ερντογανολάγνοι. Είτε φοβούνται τον Ερντογάν θεωρώντας ότι μπορ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία υπέστη δεύτερο «Έβρο» και αυτό πρέπει να το αξιοποιήσουμε

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiZingMQRMPR_wrgBJfy3P3dCAFKKebRG0FdWoBUYTW6EmGzzlic05o75qe-ijY2K9SGMrFKSyPpgVgg9rjfLfWmuc25D2qSDJEqSwhBo-l8D4AvlSxgIq3sAJeCri-WxyNbi-a8ahXEY/s1600/%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="660" data-original-width="1346" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiZingMQRMPR_wrgBJfy3P3dCAFKKebRG0FdWoBUYTW6EmGzzlic05o75qe-ijY2K9SGMrFKSyPpgVgg9rjfLfWmuc25D2qSDJEqSwhBo-l8D4AvlSxgIq3sAJeCri-WxyNbi-a8ahXEY/s640/%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B4%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <div> <br /></div> <b>Αλέξανδρος Δρίβας</b><br />Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά για την Τουρκία σε εσωτερικό και εξωτερικό<br />Όποιος παρακολουθεί τα ελληνοτουρκικά όχι ως διμερές ζήτημα αλλά ως υποσύνολο του μεγάλου παιχνιδιού της Μεσογείου, μπορεί εύκολα να διαβάσει ότι οι μεγάλες δυνάμεις έβαλαν τέλος στην παιδική χαρά του Ερντογάν και της Τουρκίας.<br /><br />Είναι τουλάχιστον απρέπεια να μην χειροκροτούμε τον ρόλο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων για την αποτροπή που έφτασε μέχρι την Άγκυρα στο ''τεστ'' του Ερντογάν της 21ης Ιουλίου και να κάνουμε κουβέντα για το πόσο αποτελεσματική ήταν η γερμανική διαμεσολάβηση. Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών πρέπει να θύμωσε αρκετά που κατά την διάρκεια της επίσκεψής του η τουρκική θρασύτητα εκδηλώθηκε με την αρχή της ελληνοτουρκικής κρίσης.<br /><br />Η Τουρκία υπέστη δεύτερο «Έβρο» και αυτό πρέπει να το αξιοποιήσουμε. Ο Αιγύπτιος αναλυτής Μανσούρ δήλωσε πως η Τουρκία έκανε υποχώρηση. Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά για την Τουρκία σε εσωτερικό και εξωτερικό και εμείς το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να μην τη σώσουμε.<br /><br />Η Τουρκία έχει αναδιπλωθεί. Πέραν από τα fake news και τις δηλώσεις διασποράς που κάνει η αυλή του Σουλτάνου (άλλα λέει η πρεσβεία στην Ουάσιγκτον, άλλα ο Τσαβούσογλου, άλλα ο Ερντογάν και άλλα ο Καλίν), κάθε δημόσια ρητορική της Τουρκίας έχει έναν στόχο: Να κάνει το εκλογικό σώμα του Ερντογάν, το οποίο είναι στα όρια του αναλφαβητισμού, να χωνέψει με τον τρόπο που πρέπει τις αστοχίες του Ερντογάν ο οποίος από την μέθη εξουσίας «κατέβασε» τρεις στόλους μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή μας.<br /><br />To ελληνικό μήνυμα είναι επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης που πρέπει οπωσδήποτε να χτίσει πάνω σε αυτό και να μην επιλέξει μια οδό που θα μπορούσε να είναι σωσίβια λέμβος για μια χώρα η οποία απειλεί τη σταθερότητα της περιοχής και που επιθυμεί, χωρίς καμία υπερβολή, να φτάσει την επιρροή της έως το Μαρόκο. Η όποια διαμεσολάβηση γίνει και ο όποιος διάλογος οφείλει να φέρει πάνω του τον λογαριασμό που πρέπει να πληρώσει η Τουρκία για όσα έχει κάνει από το 2012. Η Ελλάδα, επομένως, δεν πρέπει να αποτελέσει αντάλλαγμα. Η Τουρκία δεν μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω από όσα έκανε και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα.<br /><br />Η Ρωσία έχει αρχίσει να ακονίζει το σπαθί της καθώς η Άγκυρα έδειξε τα αληθινά της χρώματα και στη Λιβύη αλλά και στον Καύκασο. Η κυβέρνηση του Ερντογάν, για να πάρει καλή θέση στη Λιβύη, υπενθύμισε στη Ρωσία την παγωμένη σύγκρουση Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν καθώς η Ρωσία από την πλευρά της, υπενθυμίζει ότι ''κρατάει όμηρο'' την Τουρκία στη Συρία. Με άλλα λόγια η Τουρκία, απειλεί να τινάξει στον αέρα μια περιοχή που εκτείνεται από τη Μαύρη Θάλασσα και τον Καύκασο μέχρι και το Λιβυκό Πέλαγος. Η απειλή της όμως δεν είναι πραγματοποιήσιμη καθώς η οικονομία καταρρέει και στο εσωτερικό της υπάρχουν έντονες ενδείξεις ότι η μπογιά του ΑΚΡ και του Ερντογάν, δεν περνάει πλέον.<br /><br />Η Γαλλία κυνηγάει όπου σταθεί και όπου βρεθεί την Τουρκία. Τόσο εντός του ΝΑΤΟ, όσο και εντός της ΕΕ. Η γαλλική πίεση προς τη Γερμανία και προς τις Βρυξέλλες είναι έντονη. Η Γερμανία δεν μπορεί πλέον να κρατάει τη γνωστή αδρανή και διαχειριστική στάση απέναντι σε ζητήματα που αν δεν επιλυθούν προς όφελος της Ευρώπης, τότε η ''γερμανική περίοδος'' της ΕΕ, η οποία σύντομα θα περάσει στην ιστορία, θα είναι στιγματισμένη με μελανά χρώματα δεδομένων τον πολλών κρίσεων που ταλάνισαν την ΕΕ κατά τη διάρκειά της.<br /><br />Η έντονη παρουσία της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Γερμανίας στο διπλωματικό παιχνίδι των ελληνοτουρκικών, που έγινε κομμάτι του Λιβυκού Ζητήματος, οδήγησε και τις ΗΠΑ στο να βγουν από τον λήθαργο. Οι μεγάλες δυνάμεις λειτουργούν σαν τις αγορές. Αν ένας μεγάλος επενδυτής σπεύσει κάπου για να επενδύσει, ακολουθούν και άλλοι για να είναι στην πίτα κέρδους της επόμενης μέρας.<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει να διαχειριστεί δεξιοτεχνικά αυτήν την πολύ καλή συνθήκη. Το Ισραήλ έχει αρχίσει να ενδιαφέρεται ζωηρά ξανά για τη Συρία και τα μέτωπα της Τουρκίας έχουν αρχίσει να σείονται. Η Ελλάδα οφείλει να είναι μέρος του κέρδους κάθε δύναμης που προσπαθεί να ακυρώσει τα κατακτητικά σχέδια της Τουρκίας. Το όποιο moratorium λάβει χώρα δεν μπορεί να είναι τριμερές κατά το μοντέλο της Κύπρου όπου εγγυήτριες δυνάμεις ήταν η Τουρκία, η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο.<br /><br />Το ΗΒ ήταν εκείνο που έβαλε την Τουρκία στο παιχνίδι της Κύπρου με το γνωστό -εις βάρος μας- αδιέξοδο που δημιουργήθηκε το 1974 με την βάρβαρη εισβολή του Αττίλα και με την de facto παράνομη κατοχή εδάφους της Κύπρου. Η Ελλάδα στο moratorium αυτό πρέπει να βάλει πολλές δυνάμεις μέσα. Αφού η Τουρκία μιλά για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, θα πρέπει να δεχτεί ότι πρέπει να συνυπολογιστούν όλα τα συμφέροντα των δυνάμεων που δρουν στην περιοχή. Καμία μεσογειακή δύναμη ή offshore (ΗΠΑ , Ρωσία) δεν επιθυμεί τουρκική ηγεμονία.<div> <br /><a href="https://www.ethnos.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία υπέστη δεύτερο «Έβρο» και αυτό πρέπει να το αξιοποιήσουμε

Αλέξανδρος Δρίβας Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά για την Τουρκία σε εσωτερικό και εξωτερικό Όποιος παρακολουθεί τα ελληνοτουρκικά όχι...

Διαβάστε την συνέχεια

Νενικήκαμεν. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, ας συνεχίσουμε έτσι, και δεν θα χάσουμε!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGOdEmvVWxBsiM3PCTJCg1_oedS4TqO2FIPBu-Y0Wvop99TK51eOYnmGHaY9r7wDmaZeA4D5lg3oLnQE0EZ1FA1_p60noW2TRvE1vZRXxMZ7Errbt6TxgKwhQCVkDLvEfKLQlEdkn6BIc/s1600/ellinikos+stolos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="712" data-original-width="1068" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGOdEmvVWxBsiM3PCTJCg1_oedS4TqO2FIPBu-Y0Wvop99TK51eOYnmGHaY9r7wDmaZeA4D5lg3oLnQE0EZ1FA1_p60noW2TRvE1vZRXxMZ7Errbt6TxgKwhQCVkDLvEfKLQlEdkn6BIc/s640/ellinikos+stolos.jpg" width="640" /></a></div> <div> <br /></div> <b>Ηρακλής Μαρδύρης</b><br />Το Oruç Reis θα λέγαμε ότι ανέκρουσε πρύμναν, αν είχε βγει τουλάχιστον από το λιμάνι. Μερικές μόνο ώρες μετά την υπογραφή της ιστορικής συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, που αποτελεί ένα ουσιαστικό βήμα προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, με την οποία η Ελλάδα βρέθηκε στις κερδισμένες χώρες, η Τουρκία του Ερντογάν αποφάσισε να δημιουργήσει κρίση. Επιδίωξε κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο, πετώντας το γάντι τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην ΕΕ, αμφισβήτησε τη συνθήκη της Λωζάνης σε όλους τους τόνους, αλλά και ταυτόχρονα πρόσβαλε πολιτισμικά όλο τον δυτικό κόσμο κάνοντας την Αγία Σοφία τζαμί. <br /><br />Και γιατί να μην το έκανε; Το τέλος όλων των κρίσεων μέχρι τώρα βρίσκανε την Τουρκία κερδισμένη. Η Ελλάδα έκανε υποχωρήσεις, έστω και μη σημαντικές, που όμως απλώνανε το χαλί για τον επόμενο γύρο διεκδικήσεων. Η ΕΕ για να μην έχει μπελάδες ακολουθούσε και αυτή τον δρόμο του κατευνασμού. Η Τουρκία, πέρα από τις βλέψεις στην Μεσόγειο, είδε χρήματα στο τραπέζι του Ευρωπαϊκού προϋπολογισμού και σκέφτηκε ότι είναι ευκαιρία για άλλον ένα εκβιασμό. Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Όντας ένας σημαντικός εμπορικός εταίρος, όχι μόνο για την ΕΕ γενικότερα, αλλά και για την Ελλάδα ειδικότερα, η επιλογή των κυρώσεων θα ήταν πλήγμα τόσο για την Τουρκία, όσο και για εμάς. Παράλληλα δεν θα αποτελούσαν εγγύηση ότι θα συνέτιζαν την Τουρκία και δεν θα επιδείνωναν την κατάσταση. Η πρώτη επιλογή, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή νοοτροπία του διαλόγου και της αποφυγής συγκρούσεων, ήταν να δοκιμαστεί αν με τα χρήματα και έναν καλό λόγο μπορεί να αλλάξει κάτι στην Τουρκία, πριν οδηγηθούμε σε ρήξη. Η Τουρκία το εξέλαβε αυτό ως αδυναμία και με την προσφυγική κρίση των τελευταίων ετών και άλλες αφορμές άρμεγε συστηματικά ευρωπαϊκούς πόρους. <br /><br />Η κρίση της Καθαρής Δευτέρας ήταν το σημείο καμπής. Εκεί άλλαξε τόσο η Ευρωπαϊκή όσο και η Ελληνική πολιτική του κατευνασμού. Το μήνυμα τότε μπορεί να μην ήταν καθαρό, πλέον όμως είναι εκκωφαντικό.<br /><br />Φυσικά θα υπάρχουν άνθρωποι που θα βγάζουν το άσπρο μαύρο, αλλά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Πριν την κρίση των Ιμίων είχαμε κατσίκες πάνω στο νησί. Τώρα δεν έχουμε. Οι Τούρκοι κέρδισαν. Οι Τούρκοι ανακοίνωσαν έρευνες, βγήκε όλος ο στόλος τους σε θέσεις μάχης, έκαναν και δηλώσεις ότι περιμένουν όσους έχουν αντιρρήσεις στο πεδίο, λες και ο Ελληνικός στόλος ήταν κρυμμένος στους ναυστάθμους ή είχε βρει καταφύγιο στην Ιταλία, και τελικά το ερευνητικό τους δεν βγήκε καν από το λιμάνι. <br /><br />Για να επιτευχθεί αυτό μέτρησε συνολικά η δύναμη της αποτροπής μας. Τι περισσότερο και τι λιγότερο ίσως δεν μάθουμε ποτέ. Το σίγουρο είναι ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις, έστω και μετά την κρίση, δημιούργησαν πονοκεφάλους (το λιγότερο) και όλοι οι άλλοι μεγάλοι παίκτες στην περιοχή πήραν ξεκάθαρα το μέρος της Ελλάδας ή κράτησαν μια διπλωματική ουδετερότητα ζητώντας όμως από την Τουρκία να σταματήσει τις ενέργειες. Καμία απολύτως χώρα δεν έβαλε πλάτες στην Τουρκία, καμία χώρα δεν είπε ότι είναι διεθνή ύδατα και η Τουρκία μπορεί να κάνει έρευνες, πόσο μάλλον ότι είναι Τουρκικά ύδατα (εκτός ίσως από κάτι Λίβυους και Παλαιστίνιους). <br /><br />Καλώς ή κακώς αυτή η περιοχή είναι μπερδεμένη, αμφισβητούμενη, διαφιλονικούμενη, Ελληνική που την θέλουν οι Τούρκοι, Τουρκική που την θέλουν οι Έλληνες… Όπως γράφτηκε και σε <a href="https://www.ptisidiastima.com/mat-se-treis-kiniseis/">προηγούμενο άρθρο</a> μόνο μία από πολλές ερμηνείες του διεθνούς δικαίου δίνει δικαιώματα στην Ελλάδα όπως τα παρουσιάζουμε. Τόσο η Τουρκία, όσο και η Αίγυπτος έχουν άλλη άποψη. Αν η Ελλάδα πάει σε διαιτησία, οι πιθανότητες είναι ότι δεν θα πάρει αυτά που τώρα ισχυριζόμαστε ότι μας ανήκουν, συνεπώς παρά το ότι έχουμε για σημαία στη ρητορική μας το διεθνές δίκαιο, δεν είναι συμφέρον μας να πάμε σε διαιτησία. <br /><br />Υπάρχει μία θεωρία που λέει πως τώρα η Ελλάδα δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτήν τη περιοχή, οπότε είναι ωφελιμότερο να επιδιώξει διαιτησία, που πιθανόν θα επιδίκαζε ένα 80 ή 70% το οποίο θα μπορούσε όμως να εκμεταλλευτεί άμεσα. Κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι. Και υπό συνθήκες θα είχε νόημα, όπως για παράδειγμα όταν έχει κάποιος ανάγκη αυτά τα πέντε άμεσα ή όταν κρίνει ότι το ρίσκο να λάβει τα δέκα αύριο είναι μεγάλο. Όμως μια τέτοια απόφαση θα έχει ισχύ στο διηνεκές…<br /><br />Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει βιασύνη να γίνουν εξορύξεις εκεί, αν ποτέ γίνουν. Τόσα άλλα οικόπεδα έχουν παραχωρηθεί για εκμετάλλευση ήδη σε άλλες περιοχές και οι τιμές σήμερα δεν ευνοούν επενδύσεις. Υπάρχει η πρόθεση όμως της σύνδεσης με ηλεκτρικό καλώδιο και με αγωγό της Κρήτης με την Κύπρο, της ΕΕ με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Το έργο έχει εγκριθεί από όλα τα μέρη, θέλουμε να βάλουμε τους Τούρκους ρυθμιστές στη μέση; Γιατί οποιαδήποτε απόφαση δικαστηρίου με λιγότερο από το 100% της Στρογγύλης αυτό θα κάνει. Και αν τελικά επιδικάσει 30% και όχι 70 ή 80% που περιμένουν οι οπαδοί αυτής της προσέγγισης, τότε ποια κυβέρνηση μπορεί να το διαχειριστεί αυτό; <br /><br />Μήπως συμφέρει την Ελλάδα και την ΕΕ να παραμείνουν διαφιλονικούμενα; Όταν μια περιοχή είναι διαφιλονικούμενη τότε αποφασίζουν ή τα δικαστήρια ή οι μεγάλες δυνάμεις σε ποιόν ανήκει. Οι “Mεγάλες Δυνάμεις” μόλις δημοσιοποίησαν την απόφαση τους, ότι είναι Ελληνικά. Όλα τα μηνύματα από την ΕΕ είναι ότι οι Τούρκοι παραβιάζουν Ελληνικά και Κυπριακά ύδατα. Πιο ξεκάθαρη θέση δεν γίνεται. Όλες οι μεγάλες εφημερίδες στις ΗΠΑ το ίδιο. Ακόμα και το State Department ποτέ άλλωτε δεν ήταν τόσο κοντά στις Ελληνικές θέσεις. Μπορεί μετά τη λήξη της κρίσης το αεροπλανοφόρο τους να κάνει ασκήσεις με τους Τούρκους (αν και κανείς δεν είδε φωτογραφίες τουρκικών πλοίων με το αεροπλανοφόρο, ούτε τουρκικών μαχητικών με τα F/A-18E/F, παρά μόνο μια τουρκική κάπου στο βάθος)), αλλά κατά τη διάρκεια της κρίσης ήρθε εσπευσμένα στην Ελλάδα από την Ερυθρά Θάλασσα και πήρε θέση. Και μέσα στην Κρίση, έκανε ασκήσεις με την Ελλάδα. Σε μερικά χρόνια που θα περνάει ο αγωγός και τα καλώδια από εκεί, θα είναι η διαδρομή τους ένα εσωτερικό θέμα της ΕΕ ή θα ανέχεται Τουρκικές ή Αιγυπτιακές επεμβάσεις; <br /><br />Φυσικά η Τουρκία θα διαμαρτυρηθεί και θα ζητάει διαπραγματεύσεις, αλλά ο στόλος της δεν θα τρομάξει τις Βρυξέλλες. Η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εταίρος της Τουρκίας και αν θέλει να έχει εξαγωγές, θα μάθει να συμπεριφέρεται σωστά ή θα βρεθεί προ εκπλήξεων, πολύ πολύ δυσάρεστων. Το ίδιο μήνυμα θα περάσει και στην Αίγυπτο. “Δεν θα ανακηρύξουμε ΑΟΖ για να μη σας δημιουργήσουμε εσωτερικά προβλήματα, αλλά θα κάνουμε ότι θέλουμε εκεί και θα έχετε για αντάλλαγμα προνομιακή μεταχείριση σε άλλα θέματα”. Τα χρονικά περιθώρια για την Τουρκία στενεύουν. Δεν μπορεί να ακροβατεί για πολύ καιρό, θα πρέπει να πάρει θέση. Αυτή τη στιγμή δεν συμφέρει κανένα η έκδοση τελεσιγράφου στην Τουρκία, αλλά και η Τουρκία δεν μπορεί να υπολογίζει σε οποιαδήποτε προνομιακή μεταχείριση όταν συμπεριφέρεται εχθρικά. <br /><br />Πλέον η Τουρκία θα ζητάει διαπραγματεύσεις με βάση το διεθνές δίκαιο και η Ελλάδα θα θέτει όρους, απραγματοποίητους. Ήδη, με απλά λόγια, το μήνυμα της Ελλάδας είναι ότι συζητάμε, αλλά όχι όσο νιώθουμε απειλή και η Αγία Σοφία είναι τζαμί! Κάποιος μπορεί να το αποκρυπτογραφήσει ως: να περάσει ο Αύγουστος και τα μπάνια του λαού με ησυχία και μετά κάνουμε συνομιλίες, και κάποιος άλλος ότι δεν θα τα βρούμε όσο νιώθουμε απειλή. Που σημαίνει ότι ακόμα και αν η Τουρκία γίνει υποδειγματικός γείτονας, ο πρότερος βίος της και το μέγεθος των ενόπλων δυνάμεων της πάλι απειλή θα είναι! Ακόμα και αν γίνει το εντελώς απίθανο σενάριο, να λειτουργεί κάθε Κυριακή ο Πατριάρχης στην Αγία Σοφία και η Τουρκία να αφοπλίσει ακόμα και την αστυνομία της, πάλι κάτι θα βρει η Ελλάδα για να μη διαπραγματευτεί την κυριαρχία της. Τότε πολύ απλά θα μπορεί να ισχυριστεί ότι στην περιοχή ισχύουν ειδικές συνθήκες (που είναι βολικές). Φυσικά συνομιλίες θα γίνονται, όπως γίνονταν και κατά τη διάρκεια της κρίσης, αλλά δεν θα παράγουν αποτελέσματα… <br /><br />Ο επόμενος στόχος της Ελλάδας και της ΕΕ είναι σιγά σιγά το ξήλωμα του πουλόβερ της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κύπρου. Εκεί που πριν λίγο καιρό μια δυναμική αντίδραση δεν ήταν δυνατή. Στην αρχή έξω από τα οικόπεδα, κατόπιν από τα νερά γύρω από τους αγωγούς, και τελικά έξω από την ΑΟΖ. Ήδη η τουρκική Navtex, που εφάπτεται αλλά δεν παραβιάζει τα οικόπεδα που παραχωρήθηκαν από την Κυπριακή Δημοκρατία, εκπέμπει το μήνυμα πως ότι έγινε έγινε, αλλά για οτιδήποτε διευθέτηση δυτικότερα θα πρέπει να έχει λόγο. Απέτυχε. Η Τουρκία δεν έχει τη δυνατότητα να δεχτεί τέτοια ήττα και θα αντιδράσει. Ο Σεπτέμβριος δεν είναι μακριά. Το να δοκιμάσει το ίδιο θα είναι σαν να κάνει κάποιος πολλές φορές το ίδιο πείραμα και να περιμένει διαφορετικό αποτέλεσμα. Ακόμα και αν έρθει, θα είναι μια στατιστική ανωμαλία και δεν θα αλλάζει το νόημα.<br /><br />Αλλά από την άλλη, αν δεν καταλαβαίνουν… επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως. Οι πιθανότητες είναι όμως πως θα επικεντρωθεί σε άλλες ευκαιρίες όπου οι κόκκινες γραμμές, τα συμφέροντα και το ενδιαφέρον της ΕΕ και των ΗΠΑ δεν είναι ξεκάθαρα, όπως στην Αρμενία ή τη Συρία ή τη Λιβύη. Βελτιώνοντας τη γεωπολιτική της θέση αλλού, θα αποκτήσει περισσότερη ισχύ και στην Ανατολική Μεσόγειο, αντίστοιχα ένα φιάσκο εκεί θα την κάνει πιο αδύναμη στην Μεσόγειο. Για αυτό δεν πρέπει να αφεθεί ανεξέλεγκτη η δράση της, αλλά και η Τουρκία θα προβεί σε εκβιαστικές ενέργειες ώστε να έχει την ελευθερία κινήσεων σε όσα περισσότερα μέτωπα μπορεί. <br /><br />Για να πετύχει αυτή τη νίκη η Ελλάδα, εκμεταλλεύτηκε τις ισορροπίες της εποχής και διαχειρίστηκε την κρίση διαφορετικά από ότι στο παρελθόν. Η υποστήριξη από την ΕΕ δεν ήταν αυτονόητη, και πριν από μερικά χρόνια δεν υπήρχε μάλιστα. Η Ελληνική διπλωματία εργάζεται, με διαλείμματα, από τη δεκαετία του 1960 προς την κατεύθυνση της Ενωμένης Ευρώπης. Οι Ένοπλες Δυνάμεις έκαναν ότι έπρεπε να κάνουν, ο λαός δεν πανικοβλήθηκε και δεν έτρεξε στα σούπερ μάρκετ, οι μαμάδες δεν έκαναν υστερικά σόου αλλά έδωσαν την ευχή τους, η πολιτική ηγεσία έκανε ότι έπρεπε να κάνει χωρίς “αυστηρά μηνύματα” και κορώνες από τα παράθυρα των καναλιών, τα κανάλια δεν έδειξαν σε ζωντανή σύνδεση τον απόπλου του στόλου, τα social media έμειναν χωρίς φωτογραφίες από μετακινήσεις μονάδων… Γενικά φαίνεται ότι το σύστημα δούλεψε και το αποτέλεσμα το επιβεβαιώνει.<br /><br />Ευκαιρία είναι να εξεταστούν όποιες αδυναμίες παρουσιάστηκαν και να βελτιωθούν, γιατί αυτή ήταν μια καλή άσκηση και για εμάς. Δεν πρέπει να έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτή τη στιγμή στην άλλη μεριά του Αιγαίου κάποιοι αναλύουν τις πρόσφατες κινήσεις μας και σχεδιάζουν την επόμενη κίνηση τους. Ο αντίπαλος είναι άοκνος, αδίστακτος και μαιτρ στις προβοκάτσιες, την προπαγάνδα και τον υβριδικό πόλεμο. Χρειάζεται προσοχή και εγρήγορση, οι διεργασίες για την επόμενη κίνηση του έχουν ήδη ξεκινήσει. Δεν είναι όλα όπως φαίνονται με την πρώτη ματιά. Προσοχή να μη χύσουμε την καρδάρα με το γάλα. <br /><br />Νενικήκαμεν, όχι μόνο γιατί τα σχέδια του αντιπάλου δεν πραγματοποιήθηκαν, αλλά κυρίως γιατί το τέλος αυτής της κρίσης μας βρήκε με διεθνή αναγνώριση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην περιοχή. Αυτή η αναγνώριση “έγραψε” και θα πρέπει να συμβούν πολύ ακραία περιστατικά για να ξεγράψει. Συγχαρητήρια και σεβασμός σε όσους βοήθησαν, από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι το παιδί που είδε την φρεγάτα να φεύγει από το λιμάνι και δεν το ανέβασε στο instagram.<br /><br /><a href="https://www.ptisidiastima.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Νενικήκαμεν. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, ας συνεχίσουμε έτσι, και δεν θα χάσουμε!

Ηρακλής Μαρδύρης Το Oruç Reis θα λέγαμε ότι ανέκρουσε πρύμναν, αν είχε βγει τουλάχιστον από το λιμάνι. Μερικές μόνο ώρες μετά την υπογρα...

Διαβάστε την συνέχεια