Τούρκοι διπλωμάτες διέρρευσαν απόρρητα έγγραφα για την Κύπρο σε…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrECjvN3ehPToNqKMlCvJFOvNWV8WlwgmSG266zo4fgfF_vLMCO7hQLDM8Pp5bx11fgw3Pq2GD0o7H3eZOJl7sDMcR53yKfVUdyDZ0oQKSLsXkNnYG4mKcBMwSTeYGaIBI8-fqkkMK8Lo/s1600/Foreign_Ministry.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="620" data-original-width="1280" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrECjvN3ehPToNqKMlCvJFOvNWV8WlwgmSG266zo4fgfF_vLMCO7hQLDM8Pp5bx11fgw3Pq2GD0o7H3eZOJl7sDMcR53yKfVUdyDZ0oQKSLsXkNnYG4mKcBMwSTeYGaIBI8-fqkkMK8Lo/s640/Foreign_Ministry.jpg" width="640" /></a></div> <br />Διαβαθμισμένα έγγραφα με ευαίσθητες πληροφορίες, που αφορούν και την Κύπρο, διέρρευσαν εν ενεργεία υψηλόβαθμοι Τούρκοι διπλωμάτες σε συμμορία οργανωμένου εγκλήματος που έχει δίκτυο σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας. Με τη βοήθεια των διπλωματών μάλιστα είχαν δημιουργηθεί ακόμη και τα «προφίλ» άλλων αξιωματούχων, με τις αδυναμίες και τα βίτσια τους ώστε να είναι δυνατός ο εκβιασμός τους. <br /><br /><div> Μέλη της συμμορίας κατηγορήθηκαν για εκβίαση και για παράνομη κατοχή εμπιστευτικών κυβερνητικών και στρατιωτικών εγγράφων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες και τα έγγραφα που δημοσίευσε την Παρασκευή η ΜΚΟ<b> <a href="https://www.nordicmonitor.com/2019/11/turkish-ambassadors-leaked-secret-documents-to-organized-crime-network/" target="_blank">Nordic Monitor</a></b>, χρησιμοποιούσαν τη βοήθεια «συνοδών κυρίων», συμπεριλαμβανομένων μερικών αλλοδαπών, προσφέροντας μετρητά ή χρησιμοποιώντας μεθόδους κατασκοπείας για να αποκτήσουν διαβαθμισμένες πληροφορίες από υψηλόβαθμους αξιωματούχους και ανώτερους γραφειοκράτες. Στη συνέχεια, η ομάδα πούλησε ή σχεδίαζε να πουλήσει τα ευαίσθητα έγγραφα. <br /><br />Σύμφωνα με τα απόρρητα έγγραφα της ομάδας που απέκτησε και δημοσίευσε το Nordic Monitor, οι Τούρκοι διπλωμάτες, μερικοί από τους οποίους σήμερα υπηρετούν ως πρέσβεις σε ξένες πρωτεύουσες, παρείχαν άκρως απόρρητες διπλωματικές εκθέσεις και ευαίσθητες πληροφορίες στους εγκληματίες και κατέγραψαν σεξουαλικές συναντήσεις κυβερνητικών αξιωματούχων. Εκτός από προσωπικά μυστικά, οι πληροφορίες σχετικά με τις αδυναμίες, τα χαρακτηριστικά και τα επαγγελματικά τους δίκτυα καθώς και τα σχόλια άλλων διπλωματών για την ιδιωτική τους ζωή καταγράφηκαν και καταχωρίστηκαν σε λίστες από τη συμμορία για να εκβιάσουν αυτούς τους ανθρώπους. <br /><br />Έρευνα του Γενικού Εισαγγελέα της Σμύρνης, που ξεκίνησε το 2011, αποκάλυψε μέλη του δικτύου, τις εγκληματικές τους δραστηριότητες και τούρκους στρατιωτικούς, αστυνομικούς και άνδρες των υπηρεσιών πληροφοριών της γείτονος με παράνομους δεσμούς με τη συμμορία. ΟΙ διπλωμάτες που συνεργάστηκαν με την ομάδα επίσης επίσης απαγγέλθηκαν κατηγορίες από τον γενικό εισαγγελέα. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού του τουρκικού Υπουργείου Eξωτερικών που περιγράφεται σε αυτές τις λίστες συνεχίζει να εκπροσωπεί την Τουρκία στο εξωτερικό, αναφέρει το Nordic Monitor. <br /><br />Η εμπλοκή Κύπρου – Ελλάδας <br /><br />Τα μέλη της συμμορίας ισχυρίστηκαν ότι ο Τούρκος διπλωμάτης Τανζού Μπιλγκίτς, τους παρείχε πέντε ή έξι υψηλής διαβάθμισης έγγραφα για την Κύπρο, χαρακτηρίζοντάς τον ως διαζευγμένο άνδρα που «είχε βαρεθεί τις γυναίκες και χρειάζεται μεγάλη προσοχή». Ο Μπιλγκίτς είναι σήμερα πρέσβης της Τουρκίας στο Βελιγράδι. Πριν από την ανάληψη της θέσης του στη Σερβία, διετέλεσε εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών από το 2014 έως το 2016 και επικεφαλής του γραφείου Κύπρου-Ελλάδας μεταξύ 2008 και 2011. Όταν ο εισαγγελέας ξεκίνησε ποινική έρευνα για τους ισχυρισμούς αυτούς, συντόνιζε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχοντας πλήρη πρόσβαση στην εμπιστευτική αλληλογραφία. <br /><br />Παράλληλα, ο πρέσβης της Τουρκίας στη Λιβύη Σερχάτ Ακσέν παρέδωσε έγγραφο του Ιδρύματος της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ίμβρου στο εγκληματικό δίκτυο. Ένα έγγραφο που υπέβαλε το Ίδρυμα στο υπουργείο Εξωτερικών διέρρευσε στην ομάδα, η οποία είχε υπερεθνικιστικά αισθήματα.<br /><br /><a href="https://www.skai.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Τούρκοι διπλωμάτες διέρρευσαν απόρρητα έγγραφα για την Κύπρο σε…

Διαβαθμισμένα έγγραφα με ευαίσθητες πληροφορίες, που αφορούν και την Κύπρο, διέρρευσαν εν ενεργεία υψηλόβαθμοι Τούρκοι διπλωμάτες σε συμμο...

Διαβάστε την συνέχεια

Πολεμικό Ναυτικό: Η πρόταση για τα αμερικανικά πλοία MMSC και η συγκριτική ανάλυση με τις Belh@rra

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeUG2N-VEhR70T-1jjQMb4M471Q_2vPiWgTQkSpa_zgaO8WvgdNaangP_NGWctYAOctpbyDCLmlM8JUeD2YIS00qiqx4wLixXdJKFNHWi38-BOieDNZifQzvLVK-2x3ysrDTM2pO81LJg/s1600/mmsc_fregata_USA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1400" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeUG2N-VEhR70T-1jjQMb4M471Q_2vPiWgTQkSpa_zgaO8WvgdNaangP_NGWctYAOctpbyDCLmlM8JUeD2YIS00qiqx4wLixXdJKFNHWi38-BOieDNZifQzvLVK-2x3ysrDTM2pO81LJg/s640/mmsc_fregata_USA.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Όπως έγινε γνωστό, στις 14 Οκτωβρίου έφτασε στο ΓΕΝ (Γενικό Επιτελείο ναυτικού) η αμερικανική πρόταση για την πώληση στο ΠΝ (Πολεμικό Ναυτικό) τεσσάρων (4) πλοίων τύπου MMSC, τα οποία είναι διαμόρφωση των LCS, που επέλεξε η Σαουδική Αραβία. <br /> <br /> Γράφουν οι<b> Ευθύμιος Λάζος & Γιάννης Νικήτας </b><br /> <br /> Το πρόγραμμα LCS (Littoral Combat Ship) του Αμερικανικού Ναυτικού έχει δεχθεί σφοδρή κριτική, ακόμα και από την εποχή που ξεκίνησε, λίγο μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Σε κάθε περίπτωση, τον Φεβρουάριο του 2014, ο τότε Υπουργός Άμυνας, Chuck Hagel, επιβεβαίωσε την είδηση ότι τελικά το Αμερικανικό Ναυτικό δεν θα ναυπηγήσει 52 πλοία, αλλά μόλις 32 (λίγο αργότερα το Κογκρέσο ενέκρινε τη ναυπήγηση άλλων τριών πλοίων ανεβάζοντας τον αριθμό στα 35 πλοία). Το κενό αναμένεται να καλύψει το πρόγραμμα ναυπήγησης νέων φρεγατών FFG(X). <br /> <br /> Η φιλοσοφία πίσω από το πρόγραμμα LCS βασίζεται σε τρείς (3) άξονες: (α) Τα πλοία θα πρέπει να έχουν κορυφαίες επιθετικές ικανότητες κατά άλλων πλοίων. Θα πρέπει να διατηρούν ένα επίπεδο αυτοάμυνας, αλλά το βασικό ζητούμενο πρέπει να είναι η φονικότητα τους (β) Τα πλοία θα πρέπει να μπορούν να εναλλάσσουν αποστολές, μέσω της εναλλαγής των φορτίων αποστολών (σπονδυλωτή σχεδίαση). Θα πρέπει επίσης να μπορεί να εκτελεί δίκτυο-κεντρικές επιχειρήσεις και (γ) Τα πλοία θα πρέπει να καλύψουν πολλά κενά, δηλαδή να είναι πολλαπλών ρόλων. <br /> <br /> Πως προέκυψαν όμως τα πλοία LCS; Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το Αμερικανικό Ναυτικό διαπίστωσε ότι τα μεγάλα πλοία, επιπέδου αντιτορπιλικού, ενώ είναι ικανά και επαρκεί για ωκεάνιες θάλασσες, δεν ενδείκνυνται για χρήση σε κλειστές ή παράκτιες θάλασσες, για λόγους ασφαλείας κυρίως. Μια λύση που προτάθηκε ήταν τα πλοία κατηγορίας «Street Fighter», όπως τα αποκαλούσε χαρακτηριστικά το Ναυτικό, δηλαδή μικρά πλοία, εκτοπίσματος έως 1.000 τόνους, βαρέως εξοπλισμένα και χαμηλού κόστους (έως $ 90 εκατομμύρια ανά πλοίο, σε τιμές 2001). Τελικά όμως το σχέδιο δεν προχώρησε. <img src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/USALCS10.jpg" />Η κλάση «Freedom» στην οποία βασίζονται τα MMSC. <br /> <br /> Μετά ήρθε η 11η Σεπτεμβρίου και οι Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις αναζητούσαν, γρήγορα, λύσεις προκειμένου να ανταποκριθούν στις προκλήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ. Για το Ναυτικό, μια από τις λύσεις ήταν το LCS: Ένα πλοίο πολλαπλών ρόλων. Για την ακρίβεια ένα πλοίο έξι (6) διαφορετικών ρόλων (ναρκοπολέμου, ανθυποβρυχιακού πολέμου, πολέμου επιφανείας, συλλογής πληροφοριών, μεταφοράς ειδικών δυνάμεων και περιπολίας ανοιχτής θαλάσσης). Επιπλέον θα έπρεπε να μπορεί να μεταφέρει ελικόπτερο, να επιτυγχάνει μέγιστη ταχύτητα τουλάχιστον 40 κόμβους (74 χιλιόμετρα την ώρα) και να κοστίζει περί τα $ 220 εκατομμύρια (τιμές 2001). <br /> <br /> Λάθος προσέγγιση κατά την τελική απόφαση <br /> <br /> Το 2003 το Αμερικανικό Ναυτικό αποφάσισε τη δαπάνη $ 15 δισεκατομμυρίων για τη ναυπήγηση 52 LCS ($ 288,5 εκατομμύρια ανά πλοίο, μαζί με τα όπλα και την υποστήριξη). Το 2004, η Lockheed Martin, η General Dynamics και η Raytheon κατέθεσαν τις προτάσεις τους. Αποφασίστηκε να ναυπηγηθούν δύο (2) της πρόταση της Lockheed Martin (LCS-1 και LCS-3) και δύο (2) πλοία της πρότασης της General Dynamics (LCS-2 και LCS-4). Η ναυπήγηση του πρώτου πλοίου (USS «Freedom», Lockheed Martin) ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2005, ενώ του δεύτερου πλοίου (USS «Independence», General Dynamics, τύπου Trimaran) ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2006. <br /> <br /> Εδώ ταιριάζει η ελληνική παροιμία «η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται»: Το Ναυτικό χρηματοδότησε την ανάπτυξη δύο διαφορετικών πλοίων, για την ίδια αποστολή και στη συνέχεια αποφάσισε να εντάξει σε υπηρεσία και τα δύο πλοία, αγνοώντας την επιβάρυνση που θα έχει σε επίπεδο υποστήριξης και εκπαίδευσης. <br /> <br /> Υπερβάσεις κόστους στη ναυπήγηση και υψηλό κόστος υποστήριξης <br /> <br /> Παρά τη σαφή και ξεκάθαρη πρόθεση το κόστος των πλοίων να είναι κάτω των $ 300 εκατομμυρίων, ο προϋπολογισμός για το Οικονομικό Έτος 2010 κατάγραψε σοβαρή υπέρβαση κόστους: Στα $ 637 εκατομμύρια για το USS «Freedom» και στα $ 704 εκατομμύρια για το USS «Independence». Μια έκθεση του GAO (Government Accountability Office), του Ιουλίου 2014, κατέγραψε ετήσιο κόστος υποστήριξης του LCS ύψους $ 79 εκατομμυρίων, συγκριτικά με τα $ 54 εκατομμύρια που είναι το κόστος υποστήριξης μιας φρεγάτας. Απαντώντας στην κριτική, το Ναυτικό δήλωσε ότι το συγκεκριμένο κόστος είναι υψηλό λόγω των δοκιμών που συνοδεύουν ένα νέο πλοίο και ότι όσο περισσότερα πλοία εντάσσονται σε υπηρεσία τόσο το ετήσιο κόστος υποστήριξης θα μειώνεται. Ωστόσο, το Δεκέμβριο του 2016, το GAO ανέφερε ότι το LCS απέτυχε να ικανοποιήσει την απαίτηση για 30 μέρες σε αποστολή χωρίς να σημειωθεί βλάβη σε κύριο σύστημα. <img src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/LCSTFAGMM.jpg" />Τα LCS έχουν αποδειχθεί προβληματικά. <br /> <br /> Σύμφωνα με το πρόγραμμα ναυπήγησης της περιόδου 2011-2015, όπως έχει καταγραφεί στους προϋπολογισμούς, αφορούσε στη ναυπήγηση 10 πλοίων (ένα από κάθε τύπο το χρόνο, δηλαδή δύο πλοία το χρόνο για πέντε χρόνια). Το κόστος του πλοίου της Lockheed Martin (LCS-5) ανήλθε στα $ 437 εκατομμύρια, ενώ αυτό της General Dynamics (LCS-6) ανήλθε στα $ 432 εκατομμύρια. <br /> <br /> Επιχειρησιακά θέματα και περιορισμοί <br /> <br /> Αλλά δεν είναι μόνο το κόστος των πλοίων. Το 2012 ο Ναύαρχος Samuel Perez ανέφερε ότι τα LCS «είναι υπό-εξοπλισμένα για πολεμικές επιχειρήσεις, εκτός από μικρά και ταχύπλοα σκάφη που δεν φέρουν βλήματα κατά πλοίων» και πρόσθεσε ότι η σχεδίαση Trimaran, με το εκτεταμένο πλάτος της, δημιουργεί προκλήσεις ναυσιπλοΐας σε στενές θαλάσσιες οδούς και μικρούς λιμένες. <br /> <br /> Το 2013, ο Πλοίαρχος Kenneth Coleman, αξιωματικός επιφορτισμένος από το Ναυτικό για το πρόγραμμα LCS, ανέφερε ότι τα πλοία είναι ευάλωτα σε επιθέσεις από αεροπλάνα με βλήματα κατά πλοίων. Ο Αντιναύαρχος Thomas Copeman III, πρότεινε τη δημιουργία μιας βελτιωμένης έκδοσης (Super LCS) με αυξημένη ισχύ πυρός διότι σύμφωνα με τον ίδιο το κύριο πυροβόλο των 57 χιλιοστών ενδείκνυται περισσότερο για περιπολικά πλοία, παρά για πλοία επιπέδου φρεγάτας. Στη διάρκεια ακρόασης, στις 25 Ιουλίου του 2013, στην Υποεπιτροπή Θαλάσσιας Ισχύος της Επιτροπής Ενόπλων Υπηρεσιών της Αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων τέθηκε το ερώτημα αν τα πλοία LCS μπορούν να επιβιώσουν σε πιθανή πολεμική σύρραξη με την Κίνα. <br /> <br /> Από τα 35 πλοία, σε υπηρεσία σήμερα βρίσκονται 18, εκ των οποίων τέσσερα (4) είναι πλοία δοκιμών, έξι (6) χρησιμοποιούνται στην εκπαίδευση και μόλις οκτώ (8) είναι επιχειρησιακά. Αύτη η πραγματικότητα έχει γίνει αντιληπτό από το Ναυτικό το οποίο πλέον προσανατολίζεται σε μια πιο συμβατική προσέγγιση: Κάθε LCS θα ενσωματώνει μόνιμα έναν συγκεκριμένο φόρτο μάχης για την εκτέλεση συγκεκριμένης αποστολής, ενώ θα αυξηθεί η επάνδρωση του. Πρόκειται για μια ριζικά διαφορετική προσέγγιση από την αρχική, κάτι που αποδεικνύει ότι το πρόγραμμα LCS απέτυχε, τουλάχιστον ως προς τη συνάρτηση στόχων και αποτελεσμάτων. Τον Απρίλιο του 2018 το Αμερικανικό Ναυτικό είχε ανακοινώσει ότι δεν θα μπορέσει τελικά να ενισχύσει τον 7ο και τον 5ο Στόλο, σε Σιγκαπούρη και Μπαχρέιν, με πλοία LCS, όπως αρχικά είχε προγραμματιστεί. <br /> <br /> Επιχειρησιακά, το πρόβλημα με τα πλοία LCS είναι ότι αποτελούν σχεδιάσεις 20 ετών σε ένα ραγδαία μεταλλασσόμενο επιχειρησιακό περιβάλλον. Η ναυτική ισχύ της Κίνας έχει αυξηθεί σημαντικά με ικανότητες εκτόξευσης βλημάτων κατά πλοίων από μεγάλες αποστάσεις. Από την άλλη η Ρωσία, με τα βλήματα Kalibr και BrahMos, αποτελεί άλλη μια απειλή. Τα LCS, με τα Harpoon, δεν μπορούν να ανταποδώσουν τα πλήγματα, διότι το βεληνεκές των Harpoon δεν το επιτρέπει. Απλά ο οπλισμός των LCS δεν επαρκεί, σε ισχύ πυρός, για πόλεμο επιφανείας: Ένα (1) πυροβόλο των 57 χιλιοστών, δύο (2) πυροβόλα των 30 χιλιοστών, δύο (2) πολυβόλα των 12,7 χιλιοστών και τα βλήματα Hellfire με βεληνεκές 8 χιλιόμετρα μπορούν να προσβάλουν μικρούς θαλάσσιους στόχους, αλλά όχι μεγάλα πλοία επιφανείας. <br /> <br /> Περιορισμένη προστασία <br /> <br /> Τα πλοία LCS έχουν ναυπηγηθεί σύμφωνα με το επίπεδο προστασίας Level Ι+, όπως το ορίζει το Αμερικανικό Ναυτικό, δηλαδή ανώτερο του επιπέδου προστασίας Level I των περιπολικών σκαφών, αλλά χαμηλότερο του επιπέδου προστασίας Level II των φρεγατών κλάσης «Oliver Hazard Perry», τις οποίες αντικαθιστούν. <br /> <br /> Το USS «Freedom» έχει εκτόπισμα 3.500 τόνους, 17% πάνω από το επιθυμητό όριο των 3.000 τόνων, ενώ το USS «Independence» έχει εκτόπισμα 3.100 τόνους, μόλις 3,3% πάνω από το επιθυμητό όριο εκτοπίσματος. Από τα δύο πλοία το «Freedom» έχει πιο συμβατική σχεδίαση και θεωρείται καλύτερο για επιχειρήσεις σε παράκτιο περιβάλλον. Το σκάφος είναι κατασκευασμένο από ατσάλι, άρα ανθεκτικότερο του «Independence» που είναι κατασκευασμένο από αλουμίνιο, ενσωματώνει μεγαλύτερο ελικοδρόμιο και θεωρείται καλύτερο για επιχειρήσεις σε ωκεάνιες θάλασσες. Το αλουμίνιο, μολονότι επιτρέπει τη μείωση του βάρους του πλοίου, άρα αυξάνει την ευελιξία του, εντούτοις δεν είναι ανθεκτικό σε πλήγματα, όπως το ατσάλι, με αποτέλεσμα το πρώτο πλήγμα να είναι συνήθως μοιραίο για το πλοίο. <br /> <br /> Τεχνικά προβλήματα <br /> <br /> Τον Ιανουάριο του 2018, το Γραφείο Επιχειρησιακών Δοκιμών και Αξιολογήσεων του Αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας κατέγραψε και δημοσιοποίησε σοβαρά προβλήματα με τα πλοία LCS, μεταξύ των οποίων: Θέματα που αφορούν το ραντάρ, τον περιορισμένο βαθμό αυτοπροστασίας των πλοίων από βλήματα κατά πλοίων και την απουσία εναλλακτικών-πολλαπλών μέσων αυτοπροστασίας, ιδιαίτερα κατά του πρώτου πλήγματος. Σύμφωνα με έκθεση του Γραφείου «κανένα LCS δεν μπορεί να επιβιώσει σε υψηλής έντασης μάχης». <br /> <br /> Τα γεγονότα, όπως καταγράφονται στις επίσημες εκθέσεις, καταδεικνύουν ότι το Αμερικανικό Ναυτικό αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τα LCS: Ελλιπής ισχύ πυρός, περιορισμένες δυνατότητες αυτοάμυνας, σχεδόν διπλάσιο κόστος από το προβλεπόμενο, 75% περισσότερες απαιτήσεις επάνδρωσης από τον αρχικό σχεδιασμό, παρουσιάζουν συχνά τεχνικά προβλήματα και ο πολλαπλός ρόλος, για τον οποίο ναυπηγήθηκαν, αποδεικνύεται δύσκολη υπόθεση στην πράξη. <br /> <br /> Οι δοκιμές εν πλω κατέδειξαν σοβαρά τεχνικά προβλήματα. Για παράδειγμα τα πλοία «Freedom» έχουν παρουσιάσει επανειλημμένα προβλήματα με τους υδροπροωθητές (Water Jet). Το USS «Milwaukee» ρυμουλκήθηκε πίσω στο ναύσταθμο αμέσως μόλις εντάχθηκε σε υπηρεσία. Το σκάφος των «Independence» αντιμετωπίζει πρόβλημα διάβρωσης. Αποτέλεσμα αυτών των προβλημάτων είναι η αύξηση του κόστους υποστήριξης τους σχεδόν στο επίπεδο του κόστους υποστήριξης των «Arleigh Burke». <br /> <br /> Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Reuters», το «Milwaukee» τέθηκε εκτός υπηρεσίας λόγω προβλήματος στο σύστημα πρόωσης. Συγκεκριμένα το σύστημα εναλλαγής της πρόωσης μεταξύ του αεροστρόβιλου και του πετρελαιοκινητήρα απέτυχε στη διάρκεια δοκιμαστικής εναλλαγής στη μέθοδο πρόωσης. Στο «Fort Worth» συνέβη το ίδιο, τον Ιανουάριο του 2016, ενώ έπλεε στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το περιστατικό αποδόθηκε σε μη-προβλεπόμενες διαδικασίες από το πλήρωμα, το οποίο φαίνεται ότι άφησε το σύστημα εναλλαγής της μεθόδου πρόωσης με περιορισμένη ποσότητα ελαίου και λιπαντικού. Τον Ιούλιο του 2016 το «Freedom» αντιμετώπισε εισροή θαλάσσιου ύδατος σε έναν από τους δύο πετρελαιοκινητήρες και αναγκάστηκε να επιστρέψει στη βάση του. <img src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/belharra_hellenic_navy3-1024x768.jpg" />Η Belh@rra διαθέτει ραντάρ υπέρτερων δυνατοτήτων και ικανότερα βλήματα ASTER-30 που δεν απαιτούν ραντάρ ελέγχου πυρός. <br /> <br /> Πρόβλημα υπάρχει και στη διαδικασία εναλλαγής των φόρτων μάχης. Σήμερα μόνο οι φόρτοι μάχης για πόλεμος επιφανείας και ανθυποβρυχιακό πόλεμο είναι διαθέσιμες. Ωστόσο στην πράξη έχει αποδειχθεί ότι η εναλλαγή τους είναι τεχνικά δύσκολη, γι’ αυτό και το Ναυτικό αποφάσισε να δεσμεύσει έκαστο πλοίο σε έναν ρόλο, δηλαδή να αποβάλει οριστικά το χαρακτηρισμό «πολλαπλού ρόλου» από τα πλοία. Ο φόρτος αποστολής ναρκοπολέμου αναμένεται κάποια στιγμή τη δεκαετία του 2020. Ο στόχος των 40 ατόμων πληρώματος αποδείχθηκε ουτοπικός με αποτέλεσμα οι απαιτήσεις επάνδρωσης να αυξηθούν στα 70 άτομα, κάτι που δημιούργησε την ανάγκη αλλαγών στην εργονομία του πλοίου και τη δημιουργία νέων ενδιαιτήσεων. <br /> <br /> Η επιλογή της Σαουδικής Αραβίας <br /> <br /> Παρά τα προβλήματα, το LCS γνώρισε την πρώτη του εμπορική επιτυχία στη Σαουδική Αραβία, η οποία αποφάσισε την προμήθεια τεσσάρων (4) MMSC (Multi-Mission Surface Combatant), ενός πλοίου βασισμένο στα πλοία «Freedom». Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αμερικανικού τύπου το κόστος του προγράμματος θα ανέλθει στα $ 6 δισεκατομμύρια ή 5,39 δις ευρώ (πλοία, όπλα, υποστήριξη, εκπαίδευση). <br /> <br /> Το πρόγραμμα εντάσσεται στο εξοπλιστικό πακέτο των $ 110 δισεκατομμυρίων, μεταξύ των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας, εκ των οποίων τα $ 20 δισεκατομμύρια αφορούν σε εξοπλισμούς μεγάλων πλοίων επιφανείας. Τα πλοία MMSC βρίσκονται υπό ναυπήγηση και η παράδοση τους θα έχει ολοκληρωθεί έως το 2021. Κάθε πλοίο κόστισε € 1,34 δις μαζί με όπλα και πρόγραμμα υποστήριξης. Εδώ να τονιστεί ότι περιλαμβάνεται το μεγάλο κόστος ανάπτυξης που ζήτησαν οι ΗΠΑ κάτι το οποίο δεν ισχύει για την ελληνική πλευρά. <br /> <br /> Εδώ προκύπτει το εξής ερώτημα: Πως γίνεται οι ΗΠΑ να προσφέρουν για το ΠΝ πλοία διαμόρφωσης MMSC στη τιμή των Αμερικανικών LCS κλάσης «Freedom» με υποδεέστερο εξοπλισμό. Ακόμα και εάν η τιμή του € 1,34 δις ανά πλοίο είναι υπερβολική λόγω κόστους έρευνας και ανάπτυξης, όπλων και υποδομών πως γίνεται να πέφτουμε στα € 500 εκατομμύρια ανά σκάφος με όπλα και πρόγραμμα τεχνικής υποστήριξης; <br /> <br /> Αλλά γιατί η Σαουδική Αραβία επέλεξε ένα πλοίο με τόσα προβλήματα; Πρώτα απ’ όλα η Σαουδική Αραβία επιχειρεί σε ρηχές θάλασσες, στον Περσικό Κόλπο και τους Κόλπους του Ομάν και της Υεμένης, για την προστασία των οδών μεταφοράς του πολύτιμου πετρελαίου της. Υπό αυτή την έποψη τα LCS είναι ιδανικά για τη χώρα. Αλλά όχι στη διαμόρφωση του Αμερικανικού Ναυτικού, προφανώς αναγνωρίζοντας τα προβλήματα τους. <br /> <br /> Τα MMSC έχουν εκτόπισμα 4.000 τόνους και πλήρωμα 110-130 ατόμων. Είναι ελαφρώς μεγαλύτερα σε μήκος και ενσωματώνουν σύστημα κάθετης εκτόξευσης Mk.41 οκτώ (8) κελιών, έκαστο με δυνατότητα ενσωμάτωσης τεσσάρων (4) αντιαεροπορικών βλημάτων ESSM (μπορούν επίσης να φιλοξενήσουν και βλήματα SM-2, καθώς και βλήματα προσβολής στόχων εδάφους Tomahawk). Επίσης έχει επιλεγεί το νεότερο ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης TRS4D και το σύστημα διαχείρισης μάχης COMBATSS21, το οποίο βασίζεται στο Aegis. Επίσης φέρουν οκταπλό εκτοξευτή βλημάτων Harpoon Block II. Τα πυροβόλα και πολυβόλα παραμένουν τα ίδια. <br /> <br /> Συγκριτική ανάλυση μεταξύ MMSC και Belh@rra <br /> <br /> Όπως έχουμε γράψει και αναλύσει κατ’ επανάληψη ιδανική επιλογή δεν υπάρχει. Κάθε οπλικό σύστημα έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. <br /> <br /> Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα MMSC <br /> <br /> Οικονομικότερο κόστος ανά μονάδα. Πρόκειται για € 500 εκατομμύρια ανά πλοίο όταν η Belharra της ελληνικής διαμόρφωσης είναι στα € 650 εκατομμύρια ανά πλοίο. Η προσφορά των ΗΠΑ είναι € 2 δις για τέσσερα (4) πλοία με τα όπλα τους, τη στιγμή που η γαλλική είναι € 1,4 δις για δύο (2) πλοία με τα όπλα τους. Από τη μια μεριά αν δώσουμε € 2 δις έχουμε τεσσερα (4) αμερικανικά πλοία και από την άλλη κάνοντας την αντίστοιχη αναγωγή, δηλαδή € 1,4 δις για δύο (2) πλοία με τα όπλα τους ή αν δώσουμε € 2 δις έχουμε τρία (3) γαλλικά πλοία με βάση τις προσφορές που κατατέθηκαν στη Διεύθυνση Εξοπλισμών του ΓΕΝ. <br /> <br /> Σε αντιδιαστολή η Σαουδική Αραβία πληρώνει για τέσσερα (4) πλοία MMSC € 5,36 δισεκατομμύρια, δηλαδή € 1,34 δισεκατομμύρια ανά πλοίο, μαζί με όπλα, υποστήριξη και εκπαίδευση. <br /> <br /> Υψηλότερη ταχύτητα πλεύσης. Τα πλοία MMSC έχουν ταχύτητα λόγω του προωστήριου σκεύους που ξεπερνούν τους 30 κόμβους όταν η Belharra είναι στους 28. Εδώ το μειονέκτημα των MMSC είναι οι υδροπροωθητές (Water Jet). Και αυτό γιατί οι υδροπροωθητές έχουν υψηλό κόστος υποστήριξης. Τα πλεονεκτήματα των υδροπροωθητών είναι τα εξής: Ελιγμοί-ελικτικά στοιχεία, δυνατότητα προσεγγίζει σε αβαθή ύδατα, καλύτερη απόδοση σε υψηλές ταχύτητας, ευκολότερη συντήρηση στη φάση της δεξαμενής (μπαίνουν και βγαίνουν εύκολα οι υδροπροωθητές) και τα μειονεκτήματα είναι οι κραδασμοί στα αξονικά συστήματα των υδροπροωθητών. Σε ταχύτητες έως και 25 κόμβους είναι προτιμότερη είναι η επιλογή προπέλας. <br /> <br /> Ο παράγοντας αλουμίνιο. Τα πλοία MMSC είναι κατασκευασμένα από αλουμίνιο στην υπερκατασκευή. Αυτό είναι θετικό από πλευράς ότι δεν ανεβάζει το κέντρο βάρους του πλοίου αλλά το μεγάλο μειονέκτημα είναι η αντοχή σε πλήγματα από εχθρικά κατευθυνόμενα βλήματα και η δομική καταπόνηση σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες (θαλασσοταραχή). <br /> <br /> Το όπλο εγγύς άμυνας CIWS κατηγορίας SeaRAΜ. Βέβαια εδώ πρέπει να τονιστεί πως και η Belh@rra είναι δεδομένο ότι θα έχει CIWS όπως το RAM οπότε υπάρχει ισοπαλία ανάμεσα στα δύο πλοία. <br /> <br /> Ναυπήγηση στην Ελλάδα από την ONEX η οποία έχει καταθέσει πρόταση εξαγοράς των ναυπηγείων Ελευσίνας. <br /> <br /> Χρησιμοποίηση ενός όπλου που ήδη γνωρίζει το ΠΝ και που υπάρχει υποδομή. Πρόκειται για τους ESSM. <br /> <br /> Στον ναυτικό αγώνα κατά στόχων επιφανείας τα πλοία αξιοποιούν παρόμοια βλήματα. Exocet Block IIIC vs Harpoon Block II. Διαφορά υπέρ της Αμερικανικής σχεδίασης θα υπήρχε εάν η ελληνική πλευρά επέλεγε την τοποθέτηση και εγκατάσταση των NSM βλημάτων που είναι τα τελευταίας τεχνολογίας βλήματα κατά στόχων επιφανείας. <br /> <br /> Στον αντίποδα τα κύρια πλεονεκτήματα και αντίστοιχα μειονεκτήμτα της Belharra <br /> <br /> Κορυφαίο ραντάρ SF-500 (Sea Fire 500) με δυνατότητα ταυτόχρονης εμπλοκής 16 στόχων τη στιγμή που η MMSC μπορεί απόρροια των δύο ραντάρ ελέγχου πυρός τύπου Saab CEROS 200 FCR να βάλει μόλις δύο βλήματα εναντίον ισάριθμων στόχων. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο πλεονέκτημα των γαλλικών ψηφιακών φρεγατών. Το ραντάρ Sea Fire 500 τεχνολογίας GaN είναι ότι τελειότερο και αρτιότερο. <br /> <br /> Ο φόρτος μάχης των δύο πλοίων είναι παρεμφερής. Η μεν Belharra έχει 16 βλήματα μεσαίου βεληνεκούς Aster 15 και 16 βλήματα μεγάλου βεληνεκούς Aster 30. Από την άλλη μεριά τα πλοία MMSC φέρουν φόρτο 32 ESSM ή 8 SM-2. Το βασικό μειονέκτημα του SM-2 είναι η ανάγκη ύπαρξης ραντάρ ελέγχου πυρός (καταυγαστήρα) ώστε να υπάρχει καθοδήγηση Διακοπτόμενης Kαταύγασης Συνεχούς Κύματος (ICWI-Interrupted Continuous Wave Illumination) προς τον στόχο. Εδώ όμως τίθεται ζήτημα ποια έκδοση θα προμηθευτούμε και είναι αποδεσμεύσιμη του βλήματος SM-2. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως οι υπάρχουν πολλές εκδόσεις των SM-2 με τελευταία την Block IIIB όπου ο υπέρυθρος ερευνητής του βλήματος αναλαμβάνει το τελευταίο στάδιο προ της προσβολής του στόχου και ως εκ τούτων δεν απαιτείται ραντάρ ελέγχου πυρός . Μεγάλο πλεονέκτημα των ASTER 30 είναι τα κινηματικά τους στοιχεία (φορτίσεις G, ελιγμοί κτλ). Συνεπώς, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των ASTER 30 είναι ο ερευνητής του που δεν απαιτεί ραντάρ ελέγχου πυρός ή καταυγαστήρα. <br /> <br /> Κορυφαία σουίτα ανθυποβρυχιακού πολέμου. Τα πλοία MMSC δεν φέρουν σόναρ κατηγορίας VDS – μεταβλητού βάθους αν και εκτίμηση μας είναι πως μπορούν να φέρουν ως προσθήκη όπως αντίστοιχα οι Belharra μπορούν να φέρουν CIWS (RAM, PHALANX, MILLENIUM κτλ). <br /> <br /> Ένα άλλο πλεονέκτημα των Belharra είναι η δυνατότητα να φέρουν στρατηγικά όπλα όπως οι Scalp Naval αλλά εδώ υπάρχει το μειονέκτημα πως μειώνονται τα βλήματα αντιαεροπορικής άμυνας που είναι και πρέπει να είναι η βασική επιχειρησιακή απαίτηση. Όποτε η διαμόρφωση είναι 12 Aster 15 και 12 Aster 30 και 8 Scalp Naval. <br /> <br /> Νεότερη από ναυπηγικής και τεχνολογικής άποψης, σχεδίαση που δίνει έμφαση στον ηλεκτρονικό πόλεμο λόγω του συστήματος SENTINEL. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το RCS των γαλλικών ψηφιακών φρεγατών που είναι πολύ μικρότερο όπως και το ακουστικό ίχνος των πλοίων. <img src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/Belhara_Letter_of_intent.jpg" />Η προσθήκη RAM ισοσκελίζει το αρχικό μειονέκτημα της έλλειψης αυτού. <br /> <br /> Εναλλακτική πηγή οπλικών συστημάτων. Το έχουμε τονίσει πολλές φορές πως δύο πηγές προμήθειας οπλικών συστημάτων είναι μεγάλη ανάγκη και αυτό γιατί καλή η ομοιοτυπία και η κοινή τεχνική υποστήριξη αλλά πάντα πρέπει να υπάρχει εναλλακτική πηγή προμήθειας οπλικών συστημάτων όχι για πολιτικούς αλλά για αμιγώς επιχειρησιακούς λόγους με κυριότερο αυτό του ελέγχου πηγαίου κώδικα. <br /> <br /> Τα συστήματα μάχης των δύο πλοίων είναι αντίστοιχα με τη διαφορά να είναι υπέρ της γαλλικής φρεγάτας λόγω ραντάρ. <br /> <br /> Ανακεφαλαιώνοντας, να τονίσουμε ξανά πως ιδανική επιλογή δεν υπάρχει. Αφήνουμε στη κρίση του ΠΝ το θέμα χωρίς όμως να αποκλείεται μια απόφαση που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές όπως έχει γίνει στο παρελθόν σε άλλα εξοπλιστικά προγράμματα. Σε κάθε περίπτωση ο ανταγωνισμός μόνον οφέλη έχει. Από εκεί και πέρα έχουμε γράψει πολλές φορές πως υπάρχουν πολλές επιλογές στη διαμόρφωση και τη σύνθεση του εξοπλισμού ενός πλοίου αλλά με επιπρόσθετα κόστη, ρίσκο και συνεπώς χρόνο. Να τονιστεί ότι στο παρόν άρθρο έλαβε χώρα σύγκριση μεταξύ της Belharra ελληνικής διαμόρφωσης και του πλοίου MMSC του Ναυτικού της Σαουδικής Αραβίας. <br /> <br /> Η δική μας εκτίμηση και άποοψη για το ΠΝ είναι ότι σε πρώτη φάση πρέπει να τρέξουν άμεσα δύο κορυφαία προγράμματα: <br /> <br /> Νέες τορπίλες <br /> Εκσυγχρονισμός ΜΕΚΟ 200 ΗΝ.<br /> <br /> <a href="https://defencereview.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πολεμικό Ναυτικό: Η πρόταση για τα αμερικανικά πλοία MMSC και η συγκριτική ανάλυση με τις Belh@rra

Όπως έγινε γνωστό, στις 14 Οκτωβρίου έφτασε στο ΓΕΝ (Γενικό Επιτελείο ναυτικού) η αμερικανική πρόταση για την πώληση στο ΠΝ (Πολεμικό Ναυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μαχητικά F-16 Block 52+ της 343Μ συνόδευσαν το Β-52 που πέταξε μέχρι την Κύπρο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg9fURNBeRoJ_4FrN77oxWFjDA42YMIn4pHHybcHELVj3degtzFXBr77CyeY7tIhrmi8qFOC5SZ0nwzXAfm5vbYyBywuKd7K7E-Pcf_EflbgAvPJi0Py4VdwmdhXJfC-Yc2NsfbMsnPXU/s1600/B-52.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="780" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg9fURNBeRoJ_4FrN77oxWFjDA42YMIn4pHHybcHELVj3degtzFXBr77CyeY7tIhrmi8qFOC5SZ0nwzXAfm5vbYyBywuKd7K7E-Pcf_EflbgAvPJi0Py4VdwmdhXJfC-Yc2NsfbMsnPXU/s640/B-52.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ζεύγος μαχητικών F-16C Block 52+ της 343Μ «ΑΣΤΕΡΙ» που επιχειρούν από την 115 ΠΜ ήταν αυτό που πέταξε σήμερα το πρωί προκειμένου να συνοδεύσει το στρατηγικό βομβαρδιστικό Β-52 Η Stratofotress στη διέλευση που πραγματοποίησε εντός του ΕΕΧ. <br /> <br /> Σύμφωνα με πληροφορίες η αποστολή αυτή ήταν προγραμματισμένη, στο πλαίσιο συνεργασίας της ΠΑ με την USAF, με πρόβλεψη τα Ελληνικά μαχητικά να πετάξουν σε ρόλο “Force Protection” παρέχοντας ένοπλη συνοδεία και προστασία όπως προβλέπεται σε όλες τις ανάλογες επιχειρήσεις. <br /> <br /> Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι ότι αν και αυτή είναι η δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα 12 μηνών που εκτελείται ανάλογη συνεργασία, αυτή τη φορά υπήρξε συμμετοχή των μαχητικών της ΠΑ πολύ πέρα από τα όρια του ΕΕΧ μέχρι και την Κύπρο. <br /> <br /> Το γεγονός αυτό καταδεικνύει όχι μόνο τις «στρατηγικές» ικανότητες των ελληνικών F-16C/D Block 52+ σε αποστολές μεγάλων αποστάσεων αλλά και τη στενή σχέση που έχει αναπτυχθεί με την USAF, δεδομένου ότι η συνοδεία βομβαρδιστικών από μαχητικά συμμαχικών χωρών, είναι κάτι γίνεται μεν (όπως αναφέρουμε στη συνέχεια) αλλά όχι σε ευρεία κλίμακα, καθώς επιλέγονται συγκεκριμένες Αεροπορίες με δεδομένο επίπεδο ικανοτήτων για τέτοιες αποστολές! <br /> <br /> <img height="426" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2019/11/B-52.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Το σχέδιο πτήσης <br /> <br /> Ειδικότερα το αμερικανικό βομβαρδιστικό, το οποίο εισήλθε μετά τις 09 00 το πρωί στο FIR Αθηνών και νότια της Πελοποννήσου, προερχόταν από τη Μεγάλη Βρετανία. Πέρασε σε ελληνικό εναέριο χώρο αφού προηγουμένως εκτέλεσε διέλευση άνωθεν ιταλικού Εναέριου Χώρου και στη συνέχεια κατευθύνθηκε νοτιοδυτικά της Κρήτης όπου και κατόπιν έλαβε ανατολική πορεία προς την Κύπρο. <br /> <br /> Τα μαχητικά της 343Μ που απογειώθηκαν από την 115ΠΜ είχαν ως αποστολή την συνοδεία του αμερικανικού βομβαρδιστικού, εκτελώντας συνένωση σε προκαθορισμένο σημείο και ακολούθως πέταξαν μαζί του σε κλειστό σχηματισμό για μεγάλη απόσταση. <br /> <br /> Όπως αναφέρει και σχετικό ρεπορτάζ της «Καθημερινής», τα δύο F-16 μαζί με το Β-52 έφτασαν μέχρι το FIR Λευκωσίας και εν συνεχεία κινήθηκαν ανατολικά, προκειμένου να προσεγγίσουν τις βόρειες περιοχές της Συρίας. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι τα ελληνικά μαχητικά πέταξαν και πάνω από συριακό εναέριο χώρο καθώς κάτι τέτοιο δεν προβλεπόταν. Με την ολοκλήρωση της εκτέλεσης διαδικασιών από το αμερικανικό βομβαρδιστικό (που εξομοιώνουν τακτικές άφεσης όπλων κρούσης), ο σχηματισμός εισήλθε και πάλι στο FIR Λευκωσίας. Αυτή τη φορά όμως τα αεροσκάφη πέταξαν από την βόρεια πλευρά της Μεγαλονήσου (πάνω από τα κατεχόμενα) σε ύψος 40.000 ποδών. <br /> <br /> <img height="479" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2019/11/343M.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Τι είδους αποστολές εκτελούν τα B-52 <br /> <br /> Θα πρέπει να διευκρινίσουμε στο σημείο αυτό κάτι που παραγνωρίζεται από όλα τα σχετικά δημοσιεύματα του τύπου, ότι η εμφάνιση στρατηγικών βομβαρδιστικών των ΗΠΑ στην περιοχή της Ν.Α Μεσογείου δεν είναι μια τυχαία αποσπασματική ενέργεια αλλά αντιθέτως εντάσσεται στο πλαίσιο της άσκησης «Global Thunder 20». Αυτή τη αφορά την ανάπτυξη των «αειθαλών» (λόγω ηλικίας αλλά ικανότατων) B-52 Stratofortress μαζί με τα νεότερα Stealth βομβαρδιστικά B-2 Spirit που ανήκουν στην U.S. Strategic Command (USSTRATCOM) προκειμένου τα πληρώματα τους να διατηρήσουν ικανότητα επιχειρησιακής ετοιμότητας η οποία μεταξύ άλλων προβλέπει μικτές επιχειρήσεις τόσο μεταξύ τους όσο και με συμμαχικά αεροσκάφη. <br /> <br /> Οι αποστολές αυτές διεξάγονται παράλληλα από πολλαπλούς σχηματισμούς αεροσκαφών στο Ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων για επίδειξη ικανότητας των ΗΠΑ να παρέχουν αποτροπή σε αποστολές μεγάλων αποστάσεων σε συνεργασία με μαχητικά 4ης αλλά και 5ης γενιάς. <br /> <br /> Σύμφωνα με όσα έχει ανακοινώσει η Αμερικανική Αεροπορία, η «Global Thunder» είναι η ετήσια άσκηση της USSTRATCOM, η οποία (όπως υποδηλώνει η ονομασία της) έχει ρόλο πυρηνικής αποτροπής και στρατηγικής κρούσης σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη – τόσο με τακτικά όσο και πυρηνικά όπλα – ενώ ο σχεδιασμός της περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την συνεργασία με συμμαχικές χώρες «για την ενδυνάμωση της παγκόσμιας σταθερότητας και της ασφάλειας». <br /> <br /> Ανάλογες συνεργασίες όπως αυτή της USAF με την ΠΑ, πραγματοποιούνται σε ασκήσεις του συγκεκριμένου είδους που διεξάγουν οι ΗΠΑ σε όλα τα κύρια θέατρα επιχειρήσεων. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται εκτός της Ευρώπης, η Αλάσκα, η Μέση Ανατολή και ο Ειρηνικός με τις συμμαχικές χώρες που βρίσκονται στις περιοχές αυτές. <br /> <br /> <img height="338" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2019/11/B-52-1-1024x542.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Η ΠΑ πέρασε και πάλι το μήνυμα <br /> <br /> Αυτή πάντως ήταν η δεύτερη φορά που μαχητικά της ΠΑ πέταξαν σε λιγότερο από ένα μήνα πάνω από την Κύπρο με προφανή το συμβολισμό που ενέχει μια τέτοια ενέργεια ιδίως απέναντι στην Άγκυρα, η οποία συνεχίζει να λειτουργεί παράνομα στην Ν.Α Μεσόγειο με συνεχείς προκλήσεις, αμφισβητώντας κατά απαράδεκτο τρόπο την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /> <br /> <a href="https://doureios.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μαχητικά F-16 Block 52+ της 343Μ συνόδευσαν το Β-52 που πέταξε μέχρι την Κύπρο

Ζεύγος μαχητικών F-16C Block 52+ της 343Μ «ΑΣΤΕΡΙ» που επιχειρούν από την 115 ΠΜ ήταν αυτό που πέταξε σήμερα το πρωί προκειμένου να συνοδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία, το Σχέδιο Ψυχολογικών Επιχειρήσεων (Ψ.Ε.) και η Χώρα μας!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRCx9yd1W650Zg_hcx05MPkEiB9uydjRWxC6oY35sEpHHovxshRcaQkOx5fBNd1iM3APwRKsB4CLm6PtwCz1TNOI6V_ailxWRDSWT-0BA-vykvVonsntj34WXqNH-k95SC38495jNJEYU/s1600/psixologikos+polemos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRCx9yd1W650Zg_hcx05MPkEiB9uydjRWxC6oY35sEpHHovxshRcaQkOx5fBNd1iM3APwRKsB4CLm6PtwCz1TNOI6V_ailxWRDSWT-0BA-vykvVonsntj34WXqNH-k95SC38495jNJEYU/s640/psixologikos+polemos.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Λευτέρης Παπαϊωάννου*</b><br /> Από το 2005 οι ένοπλες συγκρούσεις ανά τον κόσμο μεταλλάχτηκαν, ο πόλεμος έγινε τρισδιάστατος, οι τακτικοί στρατοί αντιμάχονται τους άτακτους και μισθοφόροι ανέλαβαν το βρώμικο παιχνίδι, οι αγώνες μεταφέρθηκαν στις πόλεις, οι άμαχοι έγιναν ο πρώτος στόχος, η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ σε ρόλο «ηδονοβλεψία» και οι ΜΚΟ το μακρύ χέρι των ισχυρών.<br /> <br /> Σε αυτό το Επιχειρησιακό περιβάλλον, οι Ψυχολογικές Επιχειρήσεις διαφοροποίησαν την προτεραιότητα των στόχων τους και αναβαθμίστηκαν σε πρωτεύοντα ρόλο αφενός για να κάμψουν τη θέληση των λαών για αντίσταση και αφετέρου να δώσουν ισχύ στις κυβερνήσεις και ταυτόχρονα να αφαιρέσουν έργο από τις Τακτικές Επιχειρήσεις. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι, για πρώτη φορά στις Ψ.Ε. γίνεται μνεία για αναλώσιμους λαούς.<br /> <br /> Σε αυτή τη μετάλλαξη των συγκρούσεων η Τουρκία δεν έμεινε αμέτοχη, πολύ έγκαιρα αναβάθμισε τη Πτέρυγα των Ψ.Ε. σε πρώτο πυλώνα ισχύος των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων ενισχύοντάς την με ένα προϋπολογισμό ίσο σχεδόν με αυτόν των υπολοίπων δυνάμεων, υιοθετώντας την Αρχή του Πολέμου «Πετυχημένος, είναι ο στρατηγός που θα νικήσει τον εχθρό του χωρίς πόλεμο» (Ζουν Σου 5ος π.Χ αιώνας)<br /> <br /> Στη πτέρυγα των Τουρκικών Ψ.Ε. υπάγονται:<br /> - Το Κρατικό Πρακτορείο Anadolοu με τα αντίστοιχα Πανεπιστήμια.<br /> - Οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι και τα κρατικά ΜΜΕ.<br /> - Το Τεχνολογικό Ερευνητικό Συμβούλιο της Τουρκίας & το Κέντρο Επιστημονικής και Τεχνολογικής Έρευνας (TUBITAK).<br /> - Η ανάπτυξη και προώθηση της Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας.<br /> - Η σχεδίαση και διαχείριση των μειονοτήτων εντός και εκτός Τουρκίας, και τέλος<br /> - Η διαχείριση των προσφύγων και μεταναστών τόσο εντός της χώρας της, όσο και στην Ευρώπη.<br /> <br /> Από επίσημα στοιχεία, η Τουρκία το 2015 απώλεσε από τον τουρισμό της περίπου 14 δις ευρώ, ενώ τα έσοδα της από τη διαχείριση της λαθρομετανάστευσης και το λαθρεμπόριο καυσίμων σε συνεργασία με τον ISIS, ξεπέρασαν τα 35 δις ευρώ.<br /> <br /> Σήμερα η Πτέρυγα Ψυχολογικών Επιχειρήσεων της Τουρκίας, χρηματοδοτεί:<br /> - Την Προπαγάνδα για τις γεωτρήσεις στη Κυπριακή ΑΟΖ.<br /> - Διεθνή Συνέδρια, Κέντρα Λήψης Αποφάσεων, Κυβερνήσεις, Προσωπικότητες και ΜΜΕ.<br /> - Έδρες Τουρκικών Σπουδών, σε ξένα μεγάλα Πανεπιστήμια.<br /> - Τα πλοιάρια που μας μεταφέρουν από τα νησιά μας στις απέναντι αγορές τους.<br /> - Τις ΜΚΟ και μέσω αυτών, υπό μορφή δωρεών, τοπικούς παράγοντες, κατοίκους ή συλλόγους καθώς και αλληλέγγυους με ελαφρά εθνική συνείδηση.<br /> <br /> Οι Ψ.Ε. στα πεδία των διεκδικήσεων είναι το ποιο φονικό όπλο, καταστρέφει προσωπικότητες, κοινωνίες και χώρες. Η Τουρκία στο τομέα αυτό πρωτοπορεί έναντι της χώρας μας η οποία βρίσκεται σε νηπιακή κατάσταση όπως και σε άλλα εθνικά θέματα.<br /> <br /> Για τα νησιά μας, από το 2012 οι Ψ.Ε. της Τουρκίας, εφήρμοσαν ένα καλοστημένο Σχέδιο. Πριν αρχίσουν οι μεγάλες ένοπλες συγκρούσεις στη Συρία, φρόντισαν να προσελκύσουν στη χώρα τους ως πρόσφυγες τα «μεγάλα πορτοφόλια» και επιφανείς επιστήμονες τους οποίους και παραχώρησαν άσυλο.<br /> <br /> Στη συνέχεια διευκόλυναν με απευθείας πτήσεις να μετακινηθούν κυρίως προς Γερμανία, Γαλλία και Αγγλία και πάλι «μεγάλα πορτοφόλια» προκειμένου να καμφθεί η πολιτική αντίδραση των χωρών αυτών.<br /> <br /> Από το 2014, όταν τελείωσαν τα «μεγάλα πορτοφόλια», φρόντισαν να δημιουργήσουν κατά μήκος της Τουρκοσυριακής μεθόριου ένα ανθρώπινο τείχος με 2,5 εκατ. απελπισμένων τους οποίους σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν εκδιώκοντας τους Κούρδους από τη βόρεια Συρία.<br /> <br /> Από το 2015, άρχισαν να προωθούν μαζικά στην Ελλάδα πρόσφυγες από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα με παράλληλη χρηματοδότηση αρκετών ΜΚΟ, οι οποίες κατάφεραν τα γνωστά αποτελέσματα.<br /> <br /> Από το 2017, με το κλείσιμο των συνόρων στην Ευρώπη, μη έχοντας «απόθεμα» προσφύγων από τη Συρία, στράφηκαν στη μετακίνηση πληθυσμών από τις Αφρικανικές χώρες προκειμένου να διασπάσουν τη κοινωνική συνοχή της Ελλάδος και όχι μόνο.<br /> <br /> Από τις αρχές του 2019, αλλάζουν τακτική, στοχεύουν στο συναίσθημα των νησιωτών μας και αρχίζουν να προωθούν κυρίως από το Αφγανιστάν οικογένειες με πολλά μικρά παιδιά με σκοπό, αφενός να εντείνουν το ανθρωπιστικό πρόβλημα και αφετέρου μέσα σε αυτούς να ενσωματωθούν οι οικογένειες των 85.000 περίπου Τζιχαντιστών που προωθούνται προ τη χώρα μας. Εάν η Τουρκία επιτύχει και σε αυτό, όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τη συνέχεια.<br /> <br /> Ερώτημα: Τι πέτυχαν οι Ψ.Ε. της Τουρκίας έναντι στη χώρα μας; Διαχρονικά πέτυχαν:<br /> - Να απεμπολήσουμε από το 1996 τις βραχονησίδες των Ιμίων.<br /> - Να αφομοιώσουμε την ιδέα ότι υπάρχουν Γκρίζες Ζώνες και αμφισβητούμενα νησιά.<br /> - Να αποδεχόμαστε τη μειωμένη Εθνική Κυριαρχία και τα αφύλακτα σύνορα.<br /> - Να προωθούν κατά το δοκούν χιλιάδες λαθρομετανάστες.<br /> - Να διασπούν τη κοινωνική μας συνοχή.<br /> - Να Δυσφημούν τα νησιά και τη χώρα μας.<br /> - Να πλήττουν τον Τουρισμό και την Οικονομία μας.<br /> - Να Καλλιεργούν την ηττοπάθεια και τη θέληση για «μηδενική» αντίσταση.<br /> - Να μας κρατούν ομήρους του φόβου και της αβεβαιότητας.<br /> - Να μας μετατρέψουν σε «κλεπταποδόχους» στην αλυσίδα του δουλεμπορίου, ήτοι «παραγωγή, διακίνηση, κατανάλωση».<br /> - Να καλλιεργούν το έδαφος για την αυτοδιάθεση των «δικών τους μειονοτήτων» σε Θράκη και τώρα στα Δωδεκάνησα.<br /> - Να μας προετοιμάζουν στην ιδέα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο.<br /> <br /> Κατόπιν των παραπάνω, η στρατιωτική μου δεοντολογία μου επιβάλει να παραδεχθώ ότι οι Ψ.Ε. της Τουρκίας έχουν όραμα και στόχους», εκτιμώ ότι ο χρόνος υλοποίησης αυτών θα είναι μέχρι το 2023.Τους μελετάμε, τους γνωρίζουμε, μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε. Από εμάς απαιτείται σοβαρότητα και εθνική συναίνεση. Οσο για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας, τις έχω απόλυτη εμπιστοσύνη!!<br /> <br /> <b><i>*Υποστράτηγος ε.α</i></b><br /> <b><i>Σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού, Ασφάλειας & Διαχείρισης Κρίσεων</i></b><br /> <b><i>τ. καθηγητής στη Πτέρυγα Ψ.Ε της Ανωτάτης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου</i></b><br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Τουρκία, το Σχέδιο Ψυχολογικών Επιχειρήσεων (Ψ.Ε.) και η Χώρα μας!

Λευτέρης Παπαϊωάννου* Από το 2005 οι ένοπλες συγκρούσεις ανά τον κόσμο μεταλλάχτηκαν, ο πόλεμος έγινε τρισδιάστατος, οι τακτικοί στρατοί...

Διαβάστε την συνέχεια

Θέλει η Ουάσιγκτον μία ελληνοτουρκική σύρραξη;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIgyszXgICKpA4X9XmnwAS6k-GZaty6jpzavb1TSZhinOBJl4NDH6I9hJ8tE5Wc8SWP0PPx4UVCAKYt4Lqm1iDnsebUi70Ve7jZ49sphRNEmmMy2PJvY1MHXIhf5uG7d7mYHoa7SuLde0/s1600/greek-turkey-aigaio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIgyszXgICKpA4X9XmnwAS6k-GZaty6jpzavb1TSZhinOBJl4NDH6I9hJ8tE5Wc8SWP0PPx4UVCAKYt4Lqm1iDnsebUi70Ve7jZ49sphRNEmmMy2PJvY1MHXIhf5uG7d7mYHoa7SuLde0/s640/greek-turkey-aigaio.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Κώστας Γρίβας</b><br /> Οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν μια σύγκρουση με την Τουρκία. Έχουν επιλέξει μια "αναγκαστική φιλία" με αυτήν, έτσι ώστε να τη διατηρήσουν, έστω και στα χαρτιά, στη δυτική αρχιτεκτονική ασφάλειας. Άρα, πολύ δύσκολα μπορούμε να περιμένουμε κάποιας μορφής στήριξη από την Ουάσιγκτον έναντι της ολοένα και εντεινόμενης τουρκικής επιθετικότητας. Υπάρχει, ωστόσο, και ένα άλλο σενάριο. <br /> <br /> Ας υποθέσουμε, ωστόσο, ότι δεν είναι έτσι, ότι οι ΗΠΑ θα καταλήξουν στο συμπέρασμα πως δεν πάει άλλο με την Τουρκία και θα επιδιώξουν να την εξοβελίσουν από τη ΝΑΤΟϊκή δομή. Ένας από τους λόγους που θα μπορούσαν να ωθήσουν την Ουάσιγκτον προς αυτήν την επιλογή είναι το ότι --εξαιτίας της στενής σχέσης με τη Ρωσία-- η Τουρκία θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν άμμος στα γρανάζια του μηχανισμού συλλογικής άμυνας της Ατλαντικής Συμμαχίας σε περίπτωση κάποιας ρωσικής ενέργειας στη Βαλτική.<br /> <br /> Ιδιαίτερα δε αν η Μόσχα εφάρμοζε μεθοδολογίες υβριδικού πολέμου, που θα κινούνται κάτω από το "κατώφλι του πολέμου", η επαμφοτερίζουσα Τουρκία θα μπορούσε να καθυστερήσει τη διαδικασία αντίδρασης. Μία τέτοια καθυστέρηση θα πρόσφερε στους Ρώσους τον χρόνο και το απαιτούμενο παράθυρο ευκαιρίας, ώστε να πετύχουν τετελεσμένο και να βρεθούν σε πλεονεκτική θέση.<br /> <br /> Η αμερικανική ενεργειακή στρατηγική <br /> <br /> Η αδρανοποίηση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας στις θαλάσσιες εκτάσεις νοτίως της Μεγαλονήσου, που προσπαθεί να επιτύχει η Άγκυρα, απειλεί να μεταμορφώσει ριζικά την ενεργειακή αρχιτεκτονική στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό στρέφεται ενάντια στους αμερικανικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς. Συγκεκριμένα, τα ενοποιημένα κοιτάσματα Ισραήλ, Αιγύπτου, Κυπριακής Δημοκρατίας και Ελλάδας θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σημαντική ενεργειακή δεξαμενή που θα τροφοδοτούσε την Ευρώπη, μειώνοντας την εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο. <br /> <br /> Σε αυτήν την περίπτωση η Ανατολική Μεσόγειος θα μπορούσε να αποτελέσει έναν ενδιάμεσο ενεργειακό χώρο μεταξύ Ρωσίας και Μέσης Ανατολής. Θα ενίσχυε δραστικά την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια, θα περιόριζε τον ρόλο της Ρωσίας και θα επέτρεπε στις ΗΠΑ να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση της ανερχόμενης Κίνας. Όμως, η τουρκική κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο απειλεί να καταστρέψει αυτήν την προοπτική. Δεδομένης, μάλιστα, της σημερινής σχέσης Άγκυρας-Μόσχας, η Ρωσία θα επιτύχει έμμεσο πλην αποφασιστικό έλεγχο των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, ανατρέποντας τους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Έτσι, η εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία θα αυξηθεί αντί να μειωθεί.<br /> <br /> Επιπλέον, δεδομένων και των στενών σχέσεων Ιράν-Ρωσίας, θα διαμορφωθεί ένας ενιαίος ενεργειακός χώρος με τρία κέντρα (Μόσχα, Άγκυρα, Τεχεράνη) που θα απειλεί με ενεργειακό στραγγαλισμό την Ευρώπη και συνακόλουθα θα υπονομεύει την αμερικανική στρατηγική. Ακόμη, όμως, και με τη Ρωσία εκτός κάδρου, πολύ δύσκολα οι ΗΠΑ θα δέχονταν μια τόσο μεγάλη ενίσχυση του ρόλου και της ισχύος της απρόβλεπτης Τουρκίας. Κι αυτό, επειδή η Τουρκία θα μετατρεπόταν σε κλειδοκράτορα της ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο. <br /> <br /> Διώχνοντας την Τουρκία από το ΝΑΤΟ <br /> <br /> Έτσι λοιπόν, μια Τουρκία εκτός ΝΑΤΟ θα μπορούσε να καταστεί προτιμότερη από μια Τουρκία εντός ΝΑΤΟ. Η έξοδός της θα μπορούσε να δρομολογηθεί από ένα πολεμικό "ατύχημα" μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Σε αυτήν την περίπτωση, θα λύνονταν τα χέρια των Αμερικανών έναντι της Τουρκίας. Θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε ενέργειες στρατιωτικής πίεσης εναντίον της, ώστε να εξασφαλίσουν την επιθυμητή ενεργειακή αρχιτεκτονική στην περιοχή. <br /> <br /> Επιπροσθέτως, η έξοδος της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να επιτρέψει την είσοδο σε αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σε αυτήν την περίπτωση θα δημιουργούνταν ένας γεωπολιτικός διάδρομος στην Ανατολική Μεσόγειο, που θα ξεκινούσε από την Ελλάδα, θα πέρναγε από την Κύπρο και θα κατέληγε στο Ισραήλ. Αυτό το γεωπολιτικό οικοδόμημα θα αποτελούσε ένα φράγμα έναντι της ρωσικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο. <br /> <br /> Θα απομόνωνε τη Συρία του Άσαντ και θα αποτελούσε βάση στήριξης για τους Κούρδους, εάν και όποτε η Δύση αποφάσιζε να διορθώσει την πολιτική του προέδρου Τραμπ. Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με ένα ακόντιο καρφωμένο στη Μέση Ανατολή, το σώμα του οποίου θα αποτελούνταν από την Ελλάδα, την Κυπριακή Δημοκρατία και το Ισραήλ και η αιχμή του από τον κουρδικό παράγοντα στη Συρία και το κουρδικό κρατικό μόρφωμα στο Ιράκ. <br /> <br /> Επιπροσθέτως, μια παρόμοια εξέλιξη θα μπορούσε πιθανώς να ρυμουλκήσει την Αίγυπτο προς μια φιλοδυτική στρατηγική, απομακρύνοντάς την από την επαμφοτερίζουσα κατάστασή που είναι σήμερα. Μια Αίγυπτος πακτωμένη πάνω στη δυτική γεωπολιτική αρχιτεκτονική θα ήταν μάλλον προτιμότερη επιλογή για την Ουάσιγκτον από ό,τι μια ασαφής Τουρκία μέσα στο ΝΑΤΟ. Βέβαια, εδώ μπορεί να προκύψει η αντίρρηση ότι με αυτόν τον τρόπο θα προέκυπτε μια ισχυρή ρωσοτουρκική συμμαχία. <br /> <br /> Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν είναι σίγουρο ότι θα συμβεί. Μεγάλο μέρος της πολυτιμότητας της Τουρκίας για τη ρωσική στρατηγική είναι το γεγονός ότι αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ. Επίσης, η επιλογή της "φιλίας" με την Άγκυρα μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού Su-24, σε σημαντικό βαθμό επιλέχθηκε από τη Μόσχα ως ένα είδος "έμμεσης στρατηγικής". Κι αυτό, επειδή δεν μπορούσε να τα βάλει με ένα μέλος του ΝΑΤΟ για να μην προκαλέσει την αντίδραση ολόκληρης της Συμμαχίας. Όμως, με μια Τουρκία εκτός ΝΑΤΟ παρόμοιοι φόβοι δεν υπάρχουν. <br /> <br /> Έτσι, με μια μοναχική Τουρκία, η οποία θα είναι λιγότερο πολύτιμη για τη Ρωσία από ό,τι είναι σήμερα, τα διαχρονικά ανταγωνιστικά στοιχεία στις γεωπολιτικές ταυτότητες των δύο χωρών πιθανώς να έρχονταν ξανά στην επιφάνεια. Ενδεχομένως και να οδηγούσαν την εύθραυστη ρωσοτουρκική συμμαχία σε κρίση, εξυπηρετώντας περαιτέρω την αμερικανική στρατηγική. <br /> Θερμό επεισόδιο ή ελληνοτουρκική σύρραξη <br /> <br /> Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι σενάρια. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι μια πιθανότητα που δεν στερείται λογικής και θα πρέπει να εξεταστεί. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι να μην θεωρήσουμε ότι παρόμοιο σενάριο θα ήταν μια εξέλιξη χωρίς κινδύνους για την Ελλάδα. Μεταξύ των άλλων, αν οι ΗΠΑ ερωτοτροπούν με παρόμοιες σκέψεις, τότε δεν μπορούμε να είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα σπεύσουν να λειτουργήσουν πυροσβεστικά για τον τερματισμό πιθανής σύγκρουσης μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, όπως θεωρούμε ότι θα πράξουν σήμερα για να διαφυλάξουν τη συνοχή του ΝΑΤΟ. <br /> <br /> Αντιθέτως, αν στόχος τους είναι η καταστροφή της υπάρχουσας δομής της Συμμαχίας, ώστε να την επαναδημιουργήσουν όπως επιθυμούν, τότε πιθανώς δεν θα αρκεί ένα σύντομο θερμό επεισόδιο μεταξύ των δύο χωρών. Μπορεί να βολεύει την Ουάσιγκτον μια πολεμική σύγκρουση που "δεν θα αφήσει άλλη επιλογή" στις ΗΠΑ από το να θέσουν "προσωρινά" εκτός ΝΑΤΟ την Τουρκία, ίσως και την Ελλάδα. <br /> <br /> Με το τέλος, βέβαια, της σύγκρουσης θα καλωσορίσουν εκ νέου στη Συμμαχία μια βαριά πληγωμένη Ελλάδα και πιθανώς και την Κύπρο και θα κρατήσουν έξω την Τουρκία. Πιθανώς, μάλιστα, μια βαριά πληγωμένη Ελλάδα να είναι περισσότερο χειραγωγήσιμη από τις ΗΠΑ, όταν μάλιστα αυτές θα έχουν πλέον μετατραπεί σε "αντιτουρκική" δύναμη. <br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση, όπως ο γράφων έχει αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο του στο SLpress, η Ελλάδα θα πρέπει να ωριμάσει γεωπολιτικά. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πάψει να θεωρεί ότι μπορεί να λειτουργεί ως απόφυση ισχυρότερων δυνάμεων που θα παίρνουν αποφάσεις για λογαριασμό της. Στον εξαιρετικά ρευστό κόσμο που διαμορφώνεται σήμερα δεν υπάρχουν βεβαιότητες και θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι. Ακόμη και "αντιτουρκικά" σενάρια, σαν αυτό που περιγράψαμε πιο πάνω, μπορεί να συνεπάγονται μεγάλα δεινά για την πατρίδα μας. Θα πρέπει, λοιπόν, να λειτουργούμε αυτόνομα χωρίς να θεωρούμε δεδομένη τη συμπεριφορά και την στρατηγική κανενός.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Θέλει η Ουάσιγκτον μία ελληνοτουρκική σύρραξη;

Κώστας Γρίβας Οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν μια σύγκρουση με την Τουρκία. Έχουν επιλέξει μια "αναγκαστική φιλία" με αυτήν, έτσι ώστε να...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανατροπή δεδομένων στη Συρία – Το SDF θέλει να ενωθεί με τον SAA – Άσαντ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht7UkCSHGiSMKIooZT-kB3ENu7qW3G5TEkf87sUqLi8e25jPSy4n_aK8k2wKKoB3vmiv4ELbfvlzmd6j92pVLbfpSlD4QzqQ-0mhveZZfidOEjulYuUzwCQH0bwKddPkLlQk7s_0pz0hA/s1600/Assad_erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="610" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht7UkCSHGiSMKIooZT-kB3ENu7qW3G5TEkf87sUqLi8e25jPSy4n_aK8k2wKKoB3vmiv4ELbfvlzmd6j92pVLbfpSlD4QzqQ-0mhveZZfidOEjulYuUzwCQH0bwKddPkLlQk7s_0pz0hA/s640/Assad_erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ανατροπή δεδομένων έχουμε στη Συρία. Κούρδοι και Άσαντ βρίσκονται ένα βήμα από το να ενώσουν δυνάμεις, καθώς ο εχθρός τους είναι κοινός<br /> <br /> Οι Κούρδοι μαχητές στη βορειοανατολική Συρία είναι έτοιμοι να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τον πρόεδρο Μπασάρ Ασάντ, δήλωσε ο πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής του Συριακού Δημοκρατικού Συμβουλίου Ιλχάμ Έμματ.<br /> <br /> «Είμαστε έτοιμοι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με τον Assad», δήλωσε ο Έμματ.<br /> <br /> Βέβαια ο ίδιος είπε πως πρέπει να γίνουν κάποιες αλλαγές στο Συριακό στρατό, αλλά πλέον είναι θετικοί, κάτι που σημαίνει πως δημιουργούνται νέες εξελίξεις στη περιοχή.<br /> <br /> ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΣΑΝΤ<br /> <br /> Ο Μπασάρ Άσαντ επαναλαμβάνει την κατηγορία “κλέφτης” για τον Ερντογάν, ενώ αναφέρει πως με μεσολάβηση της Ρωσίας υπήρξαν 4 συναντήσεις με την Τουρκία, 2 ήταν στην Κεσεμπ και 2 στην Ρωσία, αλλά όπως λέει, αυτές δεν ήταν αποδοτικές.<br /> <br /> “Η συμφωνία Ρωσίας-Ερντογάν είναι προσωρινή, πρέπει να διαχωρίζουμε τους τακτικούς και στρατηγικούς στόχους της Ρωσίας. Ο μόνος μας εχθρός είναι ο Ερντογάν και αυτοί που του μοιάζουν. <br /> <br /> Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο πιο καλός πρόεδρος των ΗΠΑ, για εκείνον εσωτερικό και εξωτερικό είναι το ίδιο, δεν είναι σαν τους προκατόχους του που έκαναν τα ίδια και πήραν το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.<br /> <br /> Ολες οι περιοχές που τώρα βρίσκονται υπό τον έλεγχο των Κούρδων θα επιστρέψουν πίσω, ο τελικός μας στόχος είναι ο πλήρης έλεγχος του συριακού κράτους, όπως ήταν πριν από το 2011.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ανατροπή δεδομένων στη Συρία – Το SDF θέλει να ενωθεί με τον SAA – Άσαντ

Ανατροπή δεδομένων έχουμε στη Συρία. Κούρδοι και Άσαντ βρίσκονται ένα βήμα από το να ενώσουν δυνάμεις, καθώς ο εχθρός τους είναι κοινός ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ρωσοτουρκική εμβάθυνση μάς προσγειώνει στην πραγματικότητα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfbHs25ckMbx8cFHafAnIF9ZEnXl2pjnQLZCilQpp66uW3Sbl3PMTuXHZeI06oF0ML3miHA2js-W7jAvhNAzOZAA9pXVwvQ3dsrHLqoME8kBiFMcTMPAOX1V-z3Gc0O-yrB4EDtSq4Xls/s1600/929E84990673.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="433" data-original-width="650" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfbHs25ckMbx8cFHafAnIF9ZEnXl2pjnQLZCilQpp66uW3Sbl3PMTuXHZeI06oF0ML3miHA2js-W7jAvhNAzOZAA9pXVwvQ3dsrHLqoME8kBiFMcTMPAOX1V-z3Gc0O-yrB4EDtSq4Xls/s640/929E84990673.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Δημήτρη Τσαϊλά* </b><br /> Η τρέχουσα αντι-δυτική συμπεριφορά της Τουρκίας δεν βασίζεται στις ιδιοτροπίες ενός αυταρχικού, αντι-δυτικού και ισλαμιστού ηγέτη της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αντίθετα, η τουρκική προσέγγιση στη ρωσική σφαίρα επιρροής, η οποία ξεκίνησε με την αγορά των S-400 που ενώ εξέπληξε αρκετούς, δείχνει τελικά να αντικατοπτρίζεται η εκπλήρωση και η εκδήλωση των μακροχρόνιων φιλοδοξιών της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής για την εξυπηρέτηση της ασφάλειας της. Όμως, το πιο ανησυχητικό για τη δύση είναι, η αξιοσημείωτη απόσυρση της αμερικανικής επιρροής από τη Μέση Ανατολή. Ενώ το 2003, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατάρτισαν σχεδιασμό με σκοπό τη μετατροπή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής προς όφελος των δυτικών συμφερόντων ασφαλείας, το εγχείρημα αυτό, όχι μόνο απέτυχε να εξασφαλίσει μια πιο φιλελεύθερη, ευημερούσα και σταθερή Μέση Ανατολή, αλλά και να αποξενώσει την Τουρκία, που ήταν το προπύργιο της Αμερικής στη Μέση Ανατολή, και τα απόρθητα τείχη της Ανατολικής Ευρώπης και της Ευρασιατικής, εν γένει, πολιτικής. Το μεγαλύτερο αγκάθι αυτής της οπισθοδρόμησης, είναι ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να επανεξετάσει όλες αυτές τις πολιτικές, και όχι μόνο τη σχέση της με την Άγκυρα. <br /> <br /> Όσον αφορά τη δική μας εξωτερική πολιτική, καλείται να ασχοληθεί πιο επισταμένα με τις γεωπολιτικές αλλαγές που έρχονται. Επισημαίνεται ότι όποτε ο Ελληνισμός ησύχαζε και διατηρούσε μια στερεότυπη δυσπιστία σχετικά με την ετοιμότητα της Τουρκίας να πλησιάσει τη Ρωσία ήταν λόγω της υπόθεσης ότι η Τουρκία και η Ρωσία έχουν μοιραστεί από τη γεωγραφία, την ιστορία και τον πολιτισμό για να είναι αντίπαλοι. Η ιδέα ότι οι δύο χώρες θα μπορούσαν να είναι εταίροι ή ακόμη και σύμμαχοι φαινόταν αδιανόητη σε όσους έβλεπαν τα πράγματα με παρωπίδες. Όμως η πιο σημαντική περίπτωση της ρωσο-τουρκικής συνεργασίας, η οποία μάλιστα μας αφορά άμεσα, ήρθε κατά τη διάρκεια του λεγομένου πολέμου της εθνικής ανεξαρτησίας (1919-22) της Τουρκίας, όταν οι Ρώσοι παρείχαν ουσιαστική οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στους Τούρκους. Ακόμη και προτού αναδειχθεί για να διεκδικήσει την ηγεσία των Τούρκων Εθνικών Δυνάμεων τον Μάιο του 1919, ο Κεμάλ προσέγγισε εκπροσώπους των μπολσεβίκων για να συζητήσουν πιθανή συμμαχία. Με την ανάληψη της διοίκησης του εθνικιστικού κινήματος των Νεοτούρκων, ακολούθησε αμέσως συμμαχία με τον Λένιν και τη Μπολσεβίκικη Ρωσία. Στη συνέχεια, η Σοβιετική Ρωσία παρέδωσε στις δυνάμεις του Κεμάλ και όπλα και χρήματα. Η προσέγγιση του Κεμάλ με τον Λένιν ήταν μια γεωπολιτική πραγματικότητα. Δεν ήταν ούτε καπρίτσιο ούτε συμβιβασμός του τουρκικού εθνικιστικού σχεδιασμού, πολύ περισσότερο δεν ήταν ιδεολογική ταύτιση. <br /> <br /> Η τουρκική «συμμαχία» με τη Σοβιετική Ρωσία κατά των αντιμαχομένων δυνάμεων αντικατόπτριζε την επιμονή του Κέμαλ στην αδιαμφισβήτητη κυριαρχία και την πλήρη ανεξαρτησία. Αυτές ήταν οι θεμελιώδεις αρχές των Νεοτούρκων που ήταν αποφασισμένοι να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο έθνος κράτος στα χαλάσματα της παρηκμασμένης αυτοκρατορίας. Το χρυσό και τα πυροβόλα όπλα που παρέδωσε η Σοβιετική Ρωσία επέτρεψαν στους Τούρκους να κυριαρχήσουν στρατιωτικά στην Ανατολία και να αψηφήσουν τη Συνθήκη των Σεβρών του 1920, με την οποία οι νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου συμφώνησαν να μοιράσουν την Ανατολία μεταξύ Βρετανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ελλάδας και Αρμενίας και να αφήσουν το παρηκμασμένο Τουρκικό Σουλτανάτο στα βόρεια της Ανατολίας και ένα πιθανό κουρδικό κράτος στα νοτιοανατολικά. <br /> <br /> Η επιτυχία του Κεμάλ ήρθε με τις στρατιωτικές νίκες κυρίως εναντίον του Ελληνισμού, που καθιστούσαν άκυρη τη Συνθήκη των Σεβρών και κατέστησαν δυνατή την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Η Τουρκική Δημοκρατία πιθανότατα δεν θα υπήρχε εάν οι Σοβιετικοί δεν την υποστήριζαν. Ο Κεμάλ όπως ήδη αναφέραμε δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τον μπολσεβικισμό ως μορφή κοινωνικής οργάνωσης και μάλιστα, ήταν αυτός που κατέστειλε το αναδυόμενο Τουρκικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Επίσης ήταν ο ίδιος που κατανόησε τις δυνατότητες των Σοβιετικών ως γεωπολιτικών συμμάχων. Η σοβιετική βοήθεια με τη μορφή χρημάτων, όπλων και πυρομαχικών ήταν κρίσιμη για την επιτυχία του στον πόλεμο της ανεξαρτησίας τους. <br /> <br /> Στη συνέχεια οι εδαφικές και άλλες απαιτήσεις του Στάλιν στην Τουρκία μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έσπρωξαν τους Τούρκους αποφασιστικά προς τη Δύση και προς τον Οργανισμό του ΝΑΤΟ, στον οποίο προσχώρησε το 1952. Για τις επόμενες πέντε δεκαετίες, υπήρξε ο δυτικός προσανατολισμός. Ωστόσο, ακόμα και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Τουρκία βρήκε μερικές φορές συμπαθητικό κοινό στη Μόσχα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η προσέγγιση με τη Σοβιετική Ένωση, για παράδειγμα, διευκόλυνε το 1974 την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. <br /> <br /> Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης μετασχημάτισε θεμελιωδώς τη γεωπολιτική κατάσταση της Τουρκίας. Η μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια της Τουρκίας είχε διαλυθεί και για πρώτη φορά εδώ και αιώνες η Τουρκία δεν μοιράζετε πλέον σύνορα με τη Ρωσία.Αρκετά κράτη μαξιλάρια (Bufferstates) με πολιτικές απομονωτισμού τώρα χωρίζουν τους δύο. Επιπλέον, η Ρωσική Ομοσπονδία κατέχει περίπου το ήμισυ του μεγέθους και είναι στρατιωτικά, λιγότερο ικανή από τον σοβιετικό πρόγονο. <br /> <br /> Έτσι σήμερα τα βαθύτερα ρεύματα του Κεμαλισμού, δηλαδή η καχυποψία προς όλες τις μεγάλες δυνάμεις, ότι επιθυμούν το διαμελισμό της και η φιλοδοξία για πλήρη ανεξαρτησία της, και γιατί όχι τη δημιουργία του νέο-οθωμανισμού, άρχισαν να επαναπροσδιορίζονται στη διαμόρφωση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτή η κοσμοθεωρία έχει συσσωρευτεί στους Τούρκους μέσω του σχολείου, της στρατιωτικής θητείας και των μέσων μαζικής ενημέρωσης για πάνω από επτά δεκαετίες. Είναι δε, πολύ σκληρά συνδεδεμένη με την τουρκική μνήμη. Στις πιο σκληρές εκδηλώσεις της, είναι γνωστή ως «Σύνδρομο των Σεβρών», μια αναφορά στην αποτυχημένη Συνθήκη του 1920 που θα διαμέλιζε την Τουρκία. <br /> <br /> Πιστεύω πλέον ότι ο σύγχρονος άξονας της Άγκυρας με τη Μόσχα πρέπει να εξεταστεί με παρόμοιο τρόπο. Το μέλλον των ρωσο-τουρκικών δεσμών θα εξαρτηθεί αποφασιστικά, από το μέλλον των αμερικανο-τουρκικών σχέσεων. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Τουρκία παραμείνουν σύμμαχοι η Άγκυρα εκτιμάται απίθανο να εμβαθύνει τους δεσμούς της με τη Ρωσία πέρα από αυτό που γίνεται σήμερα. Οι ίδιες φιλοδοξίες για ανεξαρτησία και αδιαμφισβήτητη κυριαρχία που ωθούν την Τουρκία να αποστασιοποιηθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα λειτουργήσουν, ειδικά σε συνδυασμό με μια ιστορικά επικαιροποιημένη ευσπλαχνία της Ρωσίας, να γίνει στενός και ενθουσιώδης εταίρος της Ρωσίας. Η Μόσχα εκτιμάται ότι θα επιδιώξει να διευρύνει και να εκμεταλλευτεί τις διαφωνίες με την Ουάσιγκτον, ώστε να διαταράξει την εσωτερική δυναμική του ΝΑΤΟ.<br /> <br /> <br /> Συμπεράσματα <br /> <br /> Η Τουρκία, η οποία επί δεκαετίες υπήρξε σταθερός, αν και μερικές φορές δυσαρεστημένος, σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δύσης γενικότερα, τώρα προτιμά να αποστασιοποιηθεί από τη Δύση για χάρη της ασφάλειας. Αν και τολμηρή και επικίνδυνη, η αγορά των S-400 και η ευρύτερη στροφή προς τη Ρωσία δεν μπορεί να αποδοθεί στον υποτιθέμενο εξωραϊσμό του Ερντογάν, ακόμα λιγότερο στον ισλαμικό προσανατολισμό του ή σε οποιαδήποτε ιδεολογία πέρα από τον κυρίαρχο τουρκικό εθνικισμό. Η στροφή προς τη Ρωσία είναι σύμφωνη με τα βασικά θεμέλια της εξωτερικής πολιτικής που έχει θέσει ο Μουσταφά Κεμάλ και, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, στην πραγματικότητα έχει το προηγούμενο της στην προσωπική διπλωματία του Κεμάλ. Επομένως όποιος και να ήταν στη θέση του Ερντογάν, θα ακολουθούσε την ίδια πολιτική. <br /> <br /> Όσον αφορά τον Ελληνισμό το σημαντικότερο, είναι να αναγνωρίσουμε τη θεμελιώδη γεωστρατηγική πραγματικότητα, και να αποκτήσουμε απόλυτη ελευθερία δράσης και λειτουργίας που να βασίζεται στις στρατιωτικές πτυχές και τα θέματα ασφαλείας ως απάντηση σε οποιαδήποτε δεδομένη απειλή ή κίνδυνο. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος αύξησης της βάσης των εθνικών μας πόρων που θα εγγυώνται την υποστήριξη της ασφάλειάς μας. <br /> <br /> Η ανθεκτικότητα του Ελληνισμού, και η προθυμία μας για εθνική ανεξαρτησία, μεταξύ άλλων και η αξιόπιστη εθνική μας ισχύς, πρέπει να επιμένουν στις δύσκολες συνθήκες ακόμη και εν καιρώ πολέμου. Έτσι, το καθήκον της διασφάλισης της εθνικής ύπαρξης και των ζωτικών συμφερόντων διαμορφώνεται από τα ακόλουθα γενικά διδάγματα: Οι ένοπλες δυνάμεις, είναι μόνο ένα στοιχείο της γενικής εθνικής ασφάλειας. Οι ένοπλες δυνάμεις δεν είναι παντοδύναμες, και η ικανότητά τους να εκπληρώνουν τον καθορισμένο ρόλο τους και να αναλαμβάνουν τις αποστολές εξαρτάται από τη δημιουργικότητα και την εγγύηση σε εθνικό πολιτικό επίπεδο της αναγνώρισης των επαρκών συνθηκών πρωτίστως στο επίπεδο της γεωπολιτικής. Βασικές λειτουργικές παραδοχές εθνικής ασφάλειας πρέπει να είναι η μόνη βάση για τη θέσπιση πολιτικής εθνικής στρατηγικής για την εθνική ασφάλεια. Απαιτείται ετοιμότητα ακόμη και για κατάρρευση κάθε υφιστάμενου συμφώνου ή συνθήκης. <br /> <br /> «Αν θέλετε ειρήνη, προετοιμαστείτε για πόλεμο»; αυτό συνεπάγεται, την πειστική ετοιμότητα για να εγγυηθούμε τη διατήρηση των ζωτικών εθνικών συμφερόντων μας. Είναι η πιο, αξιόπιστη διασφάλιση της δημιουργίας και της διατήρησης της αποτροπής για την πρόληψη του πολέμου. Αυτή η έννοια αναφέρεται στην ικανότητα του Ελληνισμού να υπερασπίζεται τον εαυτό του με τις δικές του δυνάμεις, δημιουργώντας ταυτόχρονα και διατηρώντας μια σειρά επιλογών για δράση. <br /> <br /> Η αποτροπή, η υπεροχή στις πληροφορίες, η άμυνα και τελικά η νίκη, είναι τα συστατικά για την κυρίαρχη στρατηγική αποτροπής του Ελληνισμού για την υπεράσπιση των ζωτικών συμφερόντων μας με βάση την επίτευξη της νίκης ως σαφούς εκδήλωσης της προβολής εθνικής ισχύος. Μια τέτοια νίκη βασίζεται στην έγκαιρη προειδοποίηση του πολέμου από πηγές πληροφοριών, τη διαρκή ικανότητα ενίσχυσης της εθνικής άμυνας, και την αποτροπή των εχθρικών στόχων. <br /> <br /> Η κατάλληλη προετοιμασία για πόλεμο, επίσης απαιτεί κωδικοποίηση των ρυθμίσεων ασφαλείας που καθιερώνουν αποδεκτές παραχωρήσεις ασφαλείας. Βέλτιστη κατανομή των πόρων λόγω δημοσιονομικών περιορισμών και τον καθορισμό εθνικών προτεραιοτήτων βάσει πολιτικών συμφωνιών. Αυτά τα περιθώρια ασφαλείας επιτρέπουν τους υπολογισμούς κινδύνου στον δρόμο προς την ειρήνη. <br /> <br /> <b><i>* Ο Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Senior recercher of Strategy International και Member of Institude for National and International Security.</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η ρωσοτουρκική εμβάθυνση μάς προσγειώνει στην πραγματικότητα;

Του Δημήτρη Τσαϊλά* Η τρέχουσα αντι-δυτική συμπεριφορά της Τουρκίας δεν βασίζεται στις ιδιοτροπίες ενός αυταρχικού, αντι-δυτικού και ισλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η «ήπια» ισχύς δεν αποτελεί πολυτέλεια για την Ελλάδα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzVfplwY4sF2vg0jNGKZgFjlvtgkSFJ2_rvwAkKefN7MUBl33Seu14GHMHM2Y5m0z-YbiLjULQnrl_lp8990pl2x6IZdsLWG7gCVGvqRaMd02vwsQeQZBmoKeOdwFf_a4rT3mtMVnMvq8/s1600/D396607CCF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="650" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzVfplwY4sF2vg0jNGKZgFjlvtgkSFJ2_rvwAkKefN7MUBl33Seu14GHMHM2Y5m0z-YbiLjULQnrl_lp8990pl2x6IZdsLWG7gCVGvqRaMd02vwsQeQZBmoKeOdwFf_a4rT3mtMVnMvq8/s640/D396607CCF.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Μιχάλη Διακαντώνη*</b><br /> Οι δυνατότητες επιβίωσης, ανάπτυξης και ευημερίας ενός κράτους εξαρτώνται από τους παράγοντες ισχύος που αυτό διαθέτει. Οι θεωρητικοί των Διεθνών Σχέσεων διακρίνουν δύο βασικές κατηγορίες συντελεστών ισχύος: τη «σκληρή» ισχύ (Hard Power), η οποία αναφέρεται κυρίως στην γεωγραφική έκταση, στον πληθυσμό και στις στρατιωτικές και οικονομικές δυνατότητες που διαθέτει ένα κράτος και κατά δεύτερον, στην «ήπια» ισχύ, που περιλαμβάνει τον πολιτισμό, τις πολιτικές αξίες και την εξωτερική πολιτική μία χώρας. H βασική διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές μορφές ισχύος, είναι ότι η μεν «σκληρή» ισχύς βασίζεται κυρίως στον εξαναγκασμό και στην επιβολή, η δε «ήπια» στηρίζεται στη δύναμη της έλξης και στη συνεργασία.<br /> <br /> Η Ιστορία μας δείχνει ότι τα περισσότερα κράτη αξιοποιούν κυρίως τη «σκληρή» τους ισχύ για να επιτύχουν τα αποτελέσματα που επιθυμούν, είτε πρόκειται για τη χρήση ή απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας, είτε για την επιβολή δασμών και οικονομικών πιέσεων/κυρώσεων κάθε είδους. Παρά το γεγονός ότι μεταπολεμικά συστήθηκαν διεθνείς θεσμοί πολιτικού, οικονομικού, στρατιωτικού και δικαστικού χαρακτήρα (Ηνωμένα Έθνη, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κ.α.) όταν οι διεθνείς υποθέσεις φθάνουν σε οριακές καταστάσεις, το δίκαιο φαίνεται να παραχωρεί τη θέση του στην απροκάλυπτη χρήση «σκληρής» -κυρίως- ισχύος. Κατά συνέπεια, η συζήτηση για την χρησιμότητα της «ήπιας» ισχύος, συνήθως θεωρείται άτοπη ή δευτερεύουσας σημασίας, ενώ συχνά όσοι κάνουν λόγο για την αξία της αντιμετωπίζονται ως ρομαντικοί ή ακόμη και αφελείς.<br /> <br /> Ας εξετάσουμε τώρα την περίπτωση της Ελλάδας. Ιστορικά, σε γεωγραφικό, πληθυσμιακό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο, υπήρξε πάντοτε μια χώρα μικρομεσαίας δυναμικότητας. Όλοι δε οι παράγοντες «σκληρής» της ισχύος, ακολουθούν σήμερα καθοδική πορεία. Ένας στάσιμος και γηράσκων πληθυσμός, με φθίνουσες μελλοντικές τάσεις εξαιτίας της υπογεννητικότητας, που επιπλέον χάνει την ομοιογένειά του λόγω της εισροής προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων. Μια οικονομία που δεν έχει συνέλθει ακόμη από τη δεκαετή κρίση και αντιμετωπίζει δομικά παραγωγικά προβλήματα και ένας αμυντικός τομέας που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού του, υποφέρει από την έλλειψη οικονομικών πόρων, από την απουσία μιας βιομηχανίας ικανής να τον τροφοδοτεί σε σταθερή βάση, από αναποτελεσματικές οργανωτικές δομές, αλλά και από τις άστοχες και ενίοτε διεφθαρμένες εξοπλιστικές επιλογές του παρελθόντος. Η ελληνική «σκληρή» ισχύς δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί ούτε σύντομα αλλά ούτε και εύκολα, καθώς για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο χρειάζονται επιπλέον υλικοί πόροι, χρονοβόρες διαρθρωτικές αλλαγές, χαρισματική και τολμηρή πολιτική ηγεσία, κοινωνική κινητοποίηση και συνοχή, αλλά και ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον.<br /> <br /> Από την άλλη πλευρά, η «ήπια» ισχύς, είναι μια σχετικά φθηνότερη μορφή ισχύος. Αυτό συμβαίνει γιατί η φύση της δεν είναι κυρίως υλικού χαρακτήρα, αλλά έχει περισσότερο διοικητική και πνευματική βάση. Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι παράγοντες που συνθέτουν την «ήπια» ισχύ της, αν και δεν έχουν αναπτυχθεί στο βαθμό που πρέπει, διαθέτουν μια πρωτογενή δυναμικότητα που αν αξιοποιηθεί καταλλήλως, μπορεί να αλλάξει όχι μόνον την εικόνα της χώρας, αλλά και να επαυξήσει τους παράγοντες «σκληρής» ισχύος της. Ας επιχειρήσουμε, όμως, να εξετάσουμε κάπως αναλυτικότερα τα στοιχεία που συγκροτούν την ελληνική «ήπια» ισχύ: <br /> <br /> Α) Σε επίπεδο πολιτικών αξιών, η Ελλάδα αναγνωρίζεται διεθνώς ως η χώρα που γέννησε την έννοια της Δημοκρατίας, η οποία πέρασε πρώτα στη Ρώμη και ακολούθως μεταλαμπαδεύτηκε στο βρετανικό και αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Η συμβολή αυτή, μαζί με την προσφορά του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, υπήρξε καθοριστική κατά την περίοδο της ελληνικής επανάστασης, καθώς προκάλεσε ένα έντονο κύμα φιλελληνισμού, που μπορεί κανείς ακόμη να το συναντήσει στην ευρωπαϊκή και αμερικανική ήπειρο, παρά την ομολογουμένως τρωθείσα φήμη της χώρας μας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Επιπροσθέτως, η Ελλάδα διατηρεί σε γενικές γραμμές την εικόνα μιας ανεκτικής και φιλόξενης χώρας, κάτι που καταδείχθηκε και κατά την περίοδο της έντονης προσφυγικής/μεταναστευτικής κρίσης. Χωρίς να αγνοείται η κακοδιαχείριση των οικονομικών κονδυλίων από την Ε.Ε. και οι ελλιπείς υποδομές, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι εισροές αυτές συνέπεσαν με μία περίοδο έντονης οικονομικής και πολιτικής αστάθειας στη χώρα, μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες πολίτες αντιμετώπισαν με σχετική ηπιότητα τις προκλήσεις που προέκυψαν (ιδιαίτερα αν συγκρίνουμε τα ποσοστά ακραίου εθνικισμού στην Ελλάδα με αυτά χωρών που διαθέτουν πολύ πιο προηγμένους θεσμούς, καλύτερη οικονομική κατάσταση και δεχόνται μικρότερες μεταναστευτικές πιέσεις). Επιπλέον, η Ελλάδα ανήκει σ’ ένα γεωγραφικό αλλά και πολιτισμικό πλαίσιο που ενώνει την Ανατολή με τη Δύση και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την αξία που κατέχει η χώρα μας στη σκέψη των διεθνών γεωπολιτικών δρώντων. Εκκινώντας από την αρχαιότητα και την απόκρουση των περσικών στρατευμάτων στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα, αναλογιζόμενοι τον ελληνικό ρόλο στους δύο παγκοσμίους πολέμους και κατά την ψυχροπολεμική περίοδο και φθάνοντας στη σημερινή θέση της χώρας μας ως ενός δημοκρατικού και χριστιανικού κράτους στα σύνορα της Ανατολής, η προσήλωση της Ελλάδας στις πολιτικές αξίες αυτού που με σύγχρονους όρους ονομάζουμε «Δύση», θεωρείται σημαντική για την επίτευξη κρίσιμων γεωπολιτικών ισορροπιών.<br /> <br /> Β) Η ελληνική εξωτερική πολιτική θεωρείται παραδοσιακά μετριοπαθής, χωρίς έντονες εθνικιστικές εξάρσεις ή επιθετικές στρατιωτικές πρωτοβουλίες. Παρά τις απειλές και τις προκλήσεις που δέχεται συνεχώς εξ Ανατολών αλλά και σποραδικά από τους βόρειους γείτονές της, η Ελλάδα έχει σε γενικές γραμμές επιδείξει ψύχραιμους διπλωματικούς χειρισμούς (που αγγίζουν κάποιες φορές τα όρια της ενδοτικότητας ή και της φοβικότητας). Στα διεθνή πολιτικά ζητήματα, υποστηρίζει σχεδόν αδιαλείπτως τις αποφάσεις που λαμβάνονται στο επίπεδο των θεσμών στους οποίους η ίδια συμμετέχει, ενώ λόγω της γεωγραφικής της θέσης και της ιστορικής της παράδοσης, μπορεί να συνδιαλλέγεται ανοικτά τόσο με τα κράτη των Βαλκανίων, όσο και με χώρες της Μέσης Ανατολής, αλλά και με τη Ρωσία και την Κίνα. Αυτό αποτελεί πλεονέκτημα για τη σύναψη κρίσιμων συνεργειών ή και στρατηγικών συμμαχιών και της δίνει τη δυνατοτητα να διαδραματίσει μελλοντικά το ρόλο ενός «έντιμου διαμεσολαβητή» που θα γεφυρώνει τα χάσματα που δημιουργούνται στη διεθνή διπλωματική κονίστρα.<br /> <br /> Γ) Ο μακραίωνος και πλούσιος πολιτισμός της χώρας μας, που βασίζεται αφενός στην αρχαιοελληνική, ελληνιστική και βυζαντινή της κληρονομιά, αφετέρου στην πλουραλιστική χριστιανική της παράδοση, μέσω της διεθνούς επίδρασης που ασκεί σε πολλαπλά επίπεδα (πολιτικό, επιστημονικό, εκκλησιαστικό), προσφέρει στην Ελλάδα την ευκαιρία να αναπτύξει συνεργασίες με κράτη της Δύσης και της Ανατολής. Σε αυτό το πλαίσιο, η χρήση του εργαλείου της Πολιτιστικής Διπλωματίας είναι καθοριστική για την αναμόρφωση της εικόνας της χώρας μας (rebranding) και την προσπόριση ωφελειών σε διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο.<br /> <br /> Από τα ανωτέρω γραφέντα, συμπεραίνει κανείς ότι η Ελλάδα αποτελεί μία περίπτωση κράτους που διαθέτει ένα πρωτογενές απόθεμα «ήπιας» ισχύος. Το ερώτημα που τίθεται, είναι αν η αξιοποίηση της «ήπιας» ισχύος θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για τη χώρα μας; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι καταφατική. Πρώτον, επειδή ακριβώς η Ελλάδα είναι φορέας της συγκεκριμένης ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς που δεν διαθέτουν άλλες χώρες, μπορεί να αναπτύξει διάλογο και συνεργασία με κράτη που έχουν διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο μεταξύ τους. <br /> <br /> Δεύτερον, η αξιοποίηση της «ήπιας» ισχύος αποτελεί μια συμφέρουσα και σχετικώς οικονομική επιλογή για τη χώρα μας, καθώς όπως προαναφέρθηκε, της λείπουν οι υλικοί πόροι που απαιτούνται για να αναπτύξει ουσιωδώς τη «σκληρή» της ισχύ. Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως θα πρέπει να παραβλέψει τη «σκληρή» πλευρά της ισχύος της -κάτι τέτοιο θα συνιστούσε εγκληματική αμέλεια με ανεπίστρεπτες γεωπολιτικές συνέπειες- αλλά οφείλει να επιχειρήσει ένα άλμα στον ιστορικό χρόνο μέσω της παράλληλης ανάδειξης της «ήπιας» ισχύος. Η ισχύς αυτή δεν απαιτεί υπερβολικούς χρηματικούς πόρους, αλλά προϋποθέτει σαφή στρατηγικό σχεδιασμό, καλή οργάνωση, αποφασιστικότητα στη λήψη αποφάσεων, δημιουργική φαντασία, υιοθέτηση αξιόπιστων συμπεριφορών προς τρίτους, αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, ελκυστικό και στοχευμένο nation branding και κυρίως ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό εκπαιδευτικό σύστημα που εκτός από δεξιότητες θα καλλιεργεί και τις κατάλληλες νοοτροπίες εντός της κοινωνίας. Τρίτον, δεδομένης της επιθετικής και συχνά αντιδυτικής πολιτικής της Τουρκίας, της διαχρονικής αστάθειας της Μέσης Ανατολής, της γεωγραφικής ρευστότητας των Βαλκανίων και της οικονομικής διείσδυσης της Κίνας στην Ευρώπη, η Ελλάδα φαντάζει ως ένα δυνητικό φίλτρο εξισορρόπησης αντιτιθέμενων γεωπολιτικών συμφερόντων. <br /> <br /> Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί, πως η ανάπτυξη της «ήπιας» ισχύος δεν αποτελεί για ένα κράτος μια διαδικασία που απλώς εξελίσσεται πίσω από κλειστές διπλωματικές αίθουσες, σε πολιτιστικά και καλλιτεχνικά gala και «ελαφριές» συναντήσεις μεταξύ πολιτικών αξιωματούχων και ανθρώπων της τέχνης. Αντιθέτως, η επαύξηση της «ήπιας» ισχύος, επιτυγχάνεται μέσω της Δημόσιας αλλά -κυρίως- της Πολιτιστικής Διπλωματίας, σε επίπεδο κρατικό αλλά πρωτευόντως μη κρατικό, μέσω των ιδιωτικών δρώντων αλλά και της κοινωνίας των πολιτών. Η άσκησή της λειτουργεί παράλληλα σε οριζόντια και κάθετη διάσταση, με τους πολιτικούς, τους διπλωμάτες, τους επιχειρηματίες, τους ανθρώπους του πολιτισμού και τους πολίτες να βρίσκονται σε άμεσο διάλογο, συνεργασία και αλληλεπίδραση. Τούτου δοθέντος, η έλξη που ασκεί στους πολιτικούς δρώντες αλλά και στους λαούς άλλων χωρών η «ήπια» ισχύς, δίνει τη δυνατότητα σ’ ένα κράτος να αποκομίσει πολλαπλά οφέλη σε διπλωματικό και διαπολιτισμικό επίπεδο που μπορούν να μεταφραστούν σε άμεσα οικονομικά κέρδη, μέσω της αύξησης των εξαγωγών, των επενδύσεων, του τουρισμού και της γενικότερης διεύρυνσης των εμπορικών, επιχειρηματικών και πολιτιστικών του δεσμών.<br /> <br /> Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε αύξηση του ΑΕΠ και της απασχόλησης (και κατά συνέπεια του πληθυσμού), σε διεύρυνση των φορολογικών εσόδων, στη δημιουργία καλύτερων υποδομών υγείας και εκπαίδευσης (άρα και στη βελτίωση της ποιότητας του ανθρώπινου δυναμικού), στη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος που θα ωφελήσει την ενίσχυση της παραγωγής και της εξωστρέφειας, στην αύξηση και την ποιοτική βελτίωση των αμυντικών εξοπλισμών (μέσω των αυξημένων οικονομικών πόρων που θα είναι διαθέσιμοι) και τελικά στην ενίσχυση της συνολικής ισχύος της χώρας. <br /> <br /> Όταν οι αναλυτές σε κράτη όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα, τα οποία διαθέτουν τεράστια αποθέματα «σκληρής» ισχύος, προβληματίζονται για τις συνέπειες που θα έχει η απώλεια της «ήπιας» ισχύος τους που προκαλείται από τις εξωτερικές πολιτικές που ακολουθούν (π.χ. αλλοπρόσαλλη διπλωματία του Τραμπ στο συριακό ζήτημα και προστατευτισμός στο διεθνές εμπόριο, «επιθετικές» κινεζικές οικονομικές πολιτικές και η στάση του Πεκίνου στο ζήτημα του Χονγκ Κονγκ) χώρες με πολύ μικρότερη «σκληρή» ισχύ, όπως η Ελλάδα, δεν μπορούν να αγνοούν την ανάπτυξη της «ήπιας» ισχύος τους. Η «ήπια» ισχύς αποτελεί ένα στοιχείο που πρωτογενώς διαθέτει η Ελλάδα ως απότοκο της ιστορικής και πολιτισμικής της πορείας, μια μορφή ισχύος που βάσει των περιορισμένων δυνατοτήτων της μπορεί με οικονομικό τρόπο να αναπτύξει περαιτέρω, και τέλος, ένα εργαλείο πολιτικής που και άλλοι γεωπολιτικοί δρώντες θα ζητούσαν από τη χώρα μας να χρησιμοποιεί συχνότερα προκειμένου να επιλυθούν με καλύτερο τρόπο οι διεθνείς τους υποθέσεις. Όπως, διαφορετικά, το έχει διατυπώσει ο Έλληνας φιλόσοφος, Παναγιώτη Κονδύλης, στο βιβλίο του “Θεωρία του Πολέμου” : «H αξία μιας συμμαχίας για ένα της μέλος καθορίζεται από το ειδικό βάρος του τελευταίου στο σύνολο της συμμαχίας. Πιο λιανά: Οι σύμμαχοι αξίζουν για σένα τόσο, όσο αξίζεις εσύ γι΄ αυτούς. Καμία συμμαχία και καμία προστασία δεν κατασφαλίζει όποιον βρίσκεται μαζί της σε σχέση μονομερούς εξάρτησης».<br /> <br /> Συμπερασματικά, η «ήπια» ισχύς δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται στην Ελλάδα ως μια εναλλακτική επιλογή της «σκληρής» ισχύος, αλλά ως συμπληρωματική αυτής, ευρισκόμενη μάλιστα σε άμεση διασύνδεση και αλληλεξάρτηση μαζί της. Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί μονάχα έναν ευέλικτο τρόπο προώθησης των διπλωματικών και διαπολιτισμικών δεσμών της χώρας μας, αλλά και ένα ιδιαίτερα αποτελεσματικό μέσο προάσπισης των εθνικών της συμφερόντων. <br /> <br /> <b><i>* Ο κ. Μιχάλης Διακαντώνης είναι οικονομολόγος, με μεταπτυχιακές σπουδές στις Διεθνείς σχέσεις και μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας.</i></b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γιατί η «ήπια» ισχύς δεν αποτελεί πολυτέλεια για την Ελλάδα;

Του Μιχάλη Διακαντώνη* Οι δυνατότητες επιβίωσης, ανάπτυξης και ευημερίας ενός κράτους εξαρτώνται από τους παράγοντες ισχύος που αυτό δια...

Διαβάστε την συνέχεια