Τούρκος ακαδημαϊκός: “Η Γαλάζια Πατρίδα είναι καταδικασμένη σε αργό θάνατο”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9RM_Yt9IDKWxM_SZV84oMY03ECwVP33aIyQS8J44ud4_Ut28-gc489S4NEx4Fcf2MXexc8r8VQXt_rlISBTEcbPzpV-ib1EIpTO8svgiQ6cy54WdFxyR7PFtrM5Ibay3ya2wP8qn0pRs/s735/mavi+vatan.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="735" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9RM_Yt9IDKWxM_SZV84oMY03ECwVP33aIyQS8J44ud4_Ut28-gc489S4NEx4Fcf2MXexc8r8VQXt_rlISBTEcbPzpV-ib1EIpTO8svgiQ6cy54WdFxyR7PFtrM5Ibay3ya2wP8qn0pRs/w640-h372/mavi+vatan.png" width="640" /></a></div><br /><div><b>İlhan Uzgel</b></div>Με αυτήν την κρίση αποκαλύφθηκε ότι η δυνατότητα αντίστασης της κυβέρνησης του Ερντογάν απέναντι στη Δύση ήταν πολύ χαμηλή και η αντοχή της ήταν πολύ περιορισμένη. Αυτό θα πρέπει να είναι το πιο διδακτικό μέρος της τελευταίας κρίσης για την κυβέρνηση της Άγκυρας. Συνειδητοποιώντας την κατάσταση, ο Ερντογάν και ο Τσαβούσογλου άρχισαν να αποσύρονται ήσυχα ήσυχα από την περιοχή της Αν. Μεσογείου, λέγοντας από τη μια ότι «από μας δεν πρόκειται να υπάρξει ατύχημα, θα κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο για να μην υπάρξει» και από την άλλη «σκίσαμε τον χάρτη της Σεβίλλης και φεύγουμε».<br /><br />Η κρίση που άρχισε να εξασθενεί στην Ανατολική Μεσόγειο μετά την υποχώρηση της Τουρκίας, απασχόλησε επί μακρόν την εξωτερική πολιτική αλλά και την κοινή γνώμη της Τουρκίας. Σε προηγούμενα κείμενα έγραψα ότι η στρατιωτικοποίηση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας με απαύγασμα την ιδέα της Γαλάζιας Πατρίδας, που υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση του ΑΚΡ, με ενεργό δράση στην Ανατολική Μεσόγειο, μια πολιτική της νέας συμμαχίας Ισλαμιστών-Εθνικιστών-Ευρασιατιστών, με γλώσσα που κυριαρχούν τα θέματα της εθνικής ασφάλειας, προκάλεσαν μια αλλαγή στην περιοχή. Όλοι γνωρίζουν ότι αυτό έχει πολλά οφέλη για τη κυβέρνηση του AKP στην εγχώρια πολιτική. Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσω τα δύο δόγματα επικράτησαν στην εξωτερική πολιτική από τις κυβερνήσεις του AKP, το πρώτο από αυτά ήταν το δόγμα των μηδενικών προβλημάτων με τις γειτονικές χώρες, που κατέρρευσε, και το δεύτερο, που ισχύει σήμερα, το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, το οποίο πρόκειται να έχει την ίδια μοίρα με το πρώτο.<br /><br /> Μια σύντομη υπενθύμιση<br /><br />Το δόγμα των μηδενικών προβλημάτων με τις γειτονικές χώρες προέκυψε από το AKP, όμως πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν ήταν ειλικρινές. Το κύριο πρόβλημα του δόγματος ήταν ότι αυτό δεν αποσκοπούσε στη λύση των προβλημάτων που υφίστανται με τις γειτονικές χώρες. Πρώτον, μέσω της εξωτερικής πολιτικής στόχευε να διευθετήσει λογαριασμούς του ΑΚΡ με τον Κεμαλισμό. Το δόγμα μηδενικά προβλήματα υπονοούσε ότι το ίδιο το σχέδιο της μοντερνιστικής Δημοκρατίας παρήγαγε προβλήματα. Δεύτερον, στόχος του ΑΚΡ δεν ήταν να λύσει προβλήματα, αλλά να αναπτύξει έναν φιλελεύθερο λόγο ήπιας ισχύος, για να εδραιώσει την επιρροή του στην περιοχή (πρώην οθωμανικά εδάφη). Όλο αυτό ήταν μια πρωτοβουλία δημόσιας διπλωματίας. Με την εκδήλωση της Αραβικής Άνοιξης, η κυβέρνηση του ΑΚΡ, προσπαθώντας να κάνει κάτι μεγαλύτερο από το μέγεθος και τις δυνατότητές της, προσπάθησε να εφαρμόσει αυτό το δόγμα πιο ανοιχτά, για να οδηγηθεί σε μια μεγάλη κατάρρευση. Σε τέτοιο βαθμό, που δεν υπάρχει κανένας που να υπερασπίζεται τη συγκεκριμένη πολιτική αυτή τη στιγμή, ούτε η κυβέρνηση, ούτε ο Αχμέτ Νταβούτογλου, που την υλοποίησαν. Κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνη για τις αρνητικές συνέπειες που δημιουργεί αυτή η πολιτική, οι οποίες εξακολουθούν να παραμένουν άλυτες.<br /><br />Τι είναι η “Γαλάζια Πατρίδα”;<br /><br />Το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας εμφανίστηκε το 2019 από την κυβέρνηση του ΑΚΡ και υποστηρίζει ότι η Τουρκία πρέπει να αποκτήσει την υπεροχή στην περιοχή, με βάση τον έλεγχο των θαλασσών, ένα δόγμα που απαιτούσε μια πολιτική που στηριζόταν κυρίως στην επίκληση της ισχύος. Η Γαλάζια Πατρίδα πήρε σάρκα και όστα με τη συγκρότηση μιας νέας συμμαχίας στο εσωτερικό και επίδειξει εξωστρέφειας στον περίγυρο, ενισχύοντας τα εθνικιστικά αισθήματα του κόσμου και απασχολώντας επί μήνες την κοινή νγώμη.<br /><br />Το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, αντί να προσφέρει μια ολοκληρωμένη στρατηγική ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, υποστηρίζει μια στενή πολιτική που προτείνει την προστασία των θαλάσσιων ζωνών μέσω του πολεμικού ναυτικού, εάν είναι απαραίτητο. Οι υπερασπιστές του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας, υποστηρίζουν μια Τουρκία που θα είναι κάθετα αντίθετη με τη Δύση. Στηρίζεται στην παραδοχή ότι η Δύση θέλει να πλήξει την Τουρκία, παρέχοντας υποστήριξη στην Ελλάδα και την Κύπρο στην ανατολική Μεσόγειο, ενώ επιπλέον θέλει να ιδρύσει και ένα κουρδικό κράτος στη Συρία. Ενάντια σε αυτές τις (υποτιθέμενες,σ.τ.μ.) πολιτικές της Δύσης, υπερασπίζεται ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί διπλωματία αλλά στρατιωτική δύναμη. Υπάρχει επίσης η άποψη ότι εάν οι θαλάσσιες δικαιοδοσίες είναι μέρος της (Γαλάζιας) πατρίδας, δεν υπάρχει τίποτα που πρέπει να συζητηθεί στο τραπέζι. Επιπλέον, προβάλλεται το επιχείρημα και εγείρεται η ανησυχία ότι όσα έχουν κερδιθεί στο πεδίο (δηλαδή οι θαλάσσιες περιοχές της Γαλάζιας Πατρίδας θεωρείται ότι ήδη αποτελούν κατάκτηση της Τουρκίας, σ.τ.μ.), υπάρχει κίνδυνος να χαθούν στο τραπέζι των διαρπαγματεύσεων, επαναλαμβάνοντας μια ρητορική γνωστή από το παρελθόν.<br /><br />Για το λόγο αυτό, το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας βλέπει το ζήτημα ως παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, καθώς η πτυχή του ζητήματος περιλαμβάνει μια μαθηματική διάσταση. Βασίζεται επίσης στην υπόθεση ότι μια υποχώρηση της Τουρκίας που ξεκινά στις θαλάσσιες περιοχές, θα δημιουργήσει μια υπαρξιακή απειλή για τη χώρα, που περιγράφεται ως “μια νέα συνθήκη των Σεβρών στις θάλασσες”. Ωστόσο, η διπλωματική απομόνωση της Τουρκίας στην περιοχή είναι μια διαδικασία στην οποία το ΑΚΡ έχει οικοδομήσει με την πάροδο του χρόνου, την οποία πλήρωσε, ωθώντας ειδικότερα τις ΗΠΑ και το Ισραήλ να προσεγγίσουν την Ελλάδα και την Κύπρο. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα οι ναύαρχοι να προτείνουν στον Ερντογάν και το ΑΚΡ μια στρατηγική εξωτερικής πολιτικής, που οδηγούσε την Τουρκία σε μια “έντιμη μοναξιά”, την οποία ο Ερντογάν αποδέχτηκε και προσάθησε να θέσει σε εφαρμογή<br /><br />Οι αδυναμίες της Γαλάζιας Πατρίδας<br /><br />Όπως ανέφερα προηγουμένως, το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας δεν βασίζεται σε μια ολοκληρωμένη πολιτική φιλοσοφία, δεν δίνει προσανατολισμό στην πολιτική, την κοινωνία ή την οικονομία. Βασίζεται στην υπόθεση ότι η Τουρκία είναι σε θέση να επιβάλλει τις διεκδικήσεις της με την ισχύ των ναυτικών της δυνάμεων. απαιτήσεις των ναυτικών δυνάμεων της Τουρκίας στην περιοχή με την υπόθεση ότι έχει τη δύναμη να υπαγορεύει. Ωστόσο, το δόγμα δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του ότι σήμερα οι συνιστώσες που συνθέτουν την ισχύ της Τουρκίας είναι τόσο περίπλοκες, ούτε την εξάρτηση που έχει η Τουρκία από τη Δύση, την οποία το δόγμα αντιστρατεύεται. Επίσης, δεν λαμβάνει υπ’ όψιν ότι η Τουρκία όχι μόνο δεν είναι η δύναμη που καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά ούτε η δύναμη που μπορεί να ανατρέψει το παιχνίδι που έχει στηθεί από άλλους. Η Τουρκία προσπάθησε να κάνει με το στόλο της στην Αν. Μεσόγειο, ό,τι έκανε με το στρατό της στη Συρία και τη Λιβύη. Αλλά δεν το πέτυχε. Γιατί εδώ δεν υπήρχαν παίχτες όπως ο Χαφτάρ και PYD, που δεν είναι κράτη, αλλά ομάδα κρατών ττης Δύσης που ανήκουν στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η Γαλάζια Πατρίδα, συνιστά τη χρήση του στόλου και στρατιωτικής δύναμης σε έναν αγώνα, στον οποίον η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη, επειδή κι αυτή ανήκει στο δυτικό σύστημα και στο ΝΑΤΟ. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα αδιέξοδα του δόγματος.<br /><br />Το δεύτερο αδύνατο σημείο του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας είναι ότι οι εκείνοι που συνέγραψαν το δόγμα και η κυβέρνηση που το υλοποιεί, ενεργούν για διαφορετικούς ιδεολογικούς λόγους, κάτι που αποτελεί και τη διαφορά από το δόγμα των μηδενικών προβλημάτων. Άλλωστε ανάμεσα σ’ εκείνους που πρότειναν και υπερασπίζονται το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, υπάρχουν ομάδες εθνικιστών και ευρασιατιστών. Επομένως, όσοι προωθούν το δόγμα χρειάζονται άμεσα την κυβέρνηση του AKP, η οποία όμως δεν μοιράζεται πλήρως την κοσμοθεωρία τους. Σε τελική ανάλυση, η διάρκεια ζωής αυτού του δόγματος εξαρτάται από τις ανάγκες του ΑΚΡ και του Ερντογάν στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική.<br /><br />Μια άλλη αδυναμία της Γαλάζιας Πατρίδας είναι ότι ενώ υπερασπίζεται έναν αντιιμπεριαλιστικό αγώνα και υιοθετεί μια ευρασιατική γραμμή, παραμένει σε πλήρη μοναξιά, αφού κανένας από τους μεγάλους παίκτες, όπως η Ρωσία και η Κίνα, δεν στηρίζουν διπλωματικά την Τουρκία στο θέμα αυτό. Ειδικά η Ρωσία προτίμησε μια βαθιά σιωπή σχετικά με τις θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Ένα άλλο πρόβλημα με το δόγμα, είναι ότι δεν μπορεί να προβλεφθούν οι αντιδράσεις των άλλων στις κινήσεις που πρέπει να κάνει η Τουρκία. Τα οχήματα που χρησιμοποίησε η Τουρκία, για να εφαρμίσει το δόγμα, ήταν στρατιωτικές ασκήσεις, αποστολή ναυτικού στην περιοχή, δέσμευση περιοχών με Navtex και υπογραφή συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ με τη Λιβύη. Η Ελλάδα, καθώς έχει δίπλα της ΗΠΑ, την ΕΕ, καθώς και τη Γαλλία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, ακόμα και τα ΗΑΕ, υπέγραψε συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο και έφερε την Τουρκία σε δύσκολη θέση. Την επικάλυψη θαλάσσιων περιοχών που οριοθέτησε η Τουρκία με τη Λιβύη, από τη συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο, η Τουρκία την αντιμετώπισε με δηλώσεις του τύπου “η συμφωνία δεν έχει ισχύ”, χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτε άλλο. Άλλωστε δεν μπορούσε να κάνει κάτι, και αυτό το ενδεχόμενο δεν είχε προβλεφθεί.<br /><br />Η Γαλάζια Πατρίδα οδεύει προς έναν σιωπηρό θάνατο<br /><br />Με αυτήν την κρίση αποκαλύφθηκε ότι η δυνατότητα αντίστασης της κυβέρνησης του Ερντογάν απέναντι στη Δύση ήταν πολύ χαμηλή και η αντοχή της ήταν πολύ περιορισμένη. Αυτό θα πρέπει να είναι το πιο διδακτικό μέρος της τελευταίας κρίσης για την κυβέρνηση της Άγκυρας. Συνειδητοποιώντας την κατάσταση, ο Ερντογάν και ο Τσαβούσογλου άρχισαν να αποσύρονται ήσυχα ήσυχα από την περιοχή της Αν. Μεσογείου, λέγοντας από τη μια ότι «από μας δεν πρόκειται να υπάρξει ατύχημα, θα κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο για να μην υπάρξει» και από την άλλη «σκίσαμε τον χάρτη της Σεβίλλης και φεύγουμε». Το πρώτο σημάδι αυτής της κατάστασης το έδειξε μετά την τηλεφωνική κλήση από τη Μέρκελ στα τέλη Ιουλίου, με τη Navtex που είδαμε να δημοσιεύεται για το Oruç Reis. Αργότερα, το Oruç Reis, το οποίο έχει γίνει σχεδόν το συμβολικό πλοίο της Γαλάζιας Πατρίδας, αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Αττάλειας.<br /><br />Δεύτερον, το πλοίο Oruç Reis δεν μπόρεσε να εισέλθει στην περιοχή που οριοθετήθηκε από τη συμφωνία μεταξύ της Αιγύπτου και της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει ότι, παρόλο που δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει αυτήν τη συμφωνία, παρότι έστειλε και μια επιστολή στον ΟΗΕ σχετικά με αυτό το θέμα, στην πραγματικότητα απέφυγε να εισέλθει σε αυτήν την περιοχή και δεν μπορούσε να διακινδυνεύσει περαιτέρω αντίδραση από την ΕΕ. Ακόμα και οι υπερασπιστές της Γαλάζιας Πατρίδας αγνόησαν αυτό το σημείο και προτίμησαν να το προσπεράσουν.<br /><br />Το τρίτο στάδιο της σιωπηλής απομάκρυνσης από την Γαλάζια Πατρίδα ήρθε με την ανακοίνωση της κυβέρνησης του Ερντογάν ότι ήταν έτοιμη να διαπραγματευτεί “χωρίς προϋποθέσεις”. Εάν, όπως ισχυρίστηκαν τα κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, όλη αυτή η ένταση είναι μια συνειδητή στρατηγική που έγινε για να υποχρεωθεί η Ελλάδα να καθήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αυτό δείχνει την τραγική κατάσταση που έχει περιέλθει η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Αν η Τουρκία θεωρεί διπλωματική επιτυχία το να μπορεί να καθίσει στο τραπέζι των συζητήσεων με την Ελλάδα, αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να γραφτεί στα βιβλία. Εάν οι ναυτιλιακές δικαιοδοσίες στην Ανατολική Μεσόγειο έρθουν στην ημερήσια διάταξη στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, τότε η Γαλάζια Πατρίδα θα έχει εγκαταλειφθεί εντελώς. Όλες οι διατριβές που έγιναν για τη Γαλάζια Πατρίδα, θα καταρρεύσουν εντελώς.<br /><br />Οι διερευνητικές συνομιλίες με την Ελλάδα, ο συμβιβασμός με τον Μακρόν και οι ισχυρισμοί για την αγορά πυραύλων από τη Γαλλία, αποτελούν σημάδια εγκατάλειψης της Γαλάζιας Πατρίδας.<br /><br />Η Γαλάζια Πατρίδα οδεύει προς το ίδιο τέλος, όπως οι φιλοδοξίες του AKP να δημιουργήσει μια σφαίρα επιρροής βασισμένη στη Μουσουλμανική Αδελφότητα.<br /><b>Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης</b><div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τούρκος ακαδημαϊκός: “Η Γαλάζια Πατρίδα είναι καταδικασμένη σε αργό θάνατο”

İlhan Uzgel Με αυτήν την κρίση αποκαλύφθηκε ότι η δυνατότητα αντίστασης της κυβέρνησης του Ερντογάν απέναντι στη Δύση ήταν πολύ χαμηλή και η...

Διαβάστε την συνέχεια

G3 A3: Ο ρόλος του Ισραήλ και η εμπλοκή αμερικανών και Γερμανών στην κούρσα για το ελληνικό τυφέκιο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF9bSp6jtIpoB7faPQgjQ5sQuZp7CM04Y7Eob9iiYpNVaGTjjbDpMzoVHqZ_Tzzw-rxOjZU4UIYAd07HX9bIeldvxCBpN8cy9IJ7K1WX-CcXXbo-5ObuXnvYvl6EPNl5dRkmVp7WtNBjQ/s900/G3A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="900" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF9bSp6jtIpoB7faPQgjQ5sQuZp7CM04Y7Eob9iiYpNVaGTjjbDpMzoVHqZ_Tzzw-rxOjZU4UIYAd07HX9bIeldvxCBpN8cy9IJ7K1WX-CcXXbo-5ObuXnvYvl6EPNl5dRkmVp7WtNBjQ/w640-h480/G3A3.jpg" width="640" /></a></div><div><b><br /></b></div><b>Χριστόφορος Ζηριάδης</b><br />Το παιχνίδι χοντραίνει γύρω από το νέο τυφέκιο που θα αντικαταστήσει το G3 στον ελληνικό στρατό.<br />Ενώ το έδαφος προετοιμαζόταν για ένα περίπατο “με συνοπτικές διαδικασίες” της ισραηλινής IWI, η οποία φέρεται να έχει την πολιτική υποστήριξη κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, το σκηνικό αλλάζει.<div><br />Μπορεί οι πολιτικοί να παρουσίαζαν πριν καν αρχίσει η διαδικασία, περίπου ως τελειωμένη υπόθεση την (προ-) επιλογή του Tavor X95 και να αποθάρρυναν εταιρίες από την Τσεχία (CZ), την Ιταλία (Beretta) και το Βέλγιο (FN - Fabrique National).<br />Όμως τα 180.000-200.000 τυφέκια είναι ένα πολύ ενδιαφέρον συμβόλαιο στις ισχνές εξοπλιστικά εποχές και η «λεία» προσέλκυσε τους μεγάλους καρχαρίες στην Ελλάδα.</div><div><br />Πριν λίγες εβδομάδες εμφανίστηκε η γερμανική Heckler & Koch (κατασκευάστρια μεταξύ άλλων του G3 και «μητέρα» της ελληνικής ΕΒΟ) και κατόπιν η αμερικανική - Γερμανική Sig Sauer.<br />Αμφότερες κατασκευάζουν μερικά από τα καλύτερα φορητά όπλα στον κόσμο.<br />Για παράδειγμα τα μοντέλα ΗΚ416/Μ27 IAR της Heckler & Koch είναι τα νέα τυφέκια του γαλλικού στρατού και των αμερικανών πεζοναυτών αντίστοιχα.</div><div><br />Η δε Sig Sauer μόλις κέρδισε το ύψους 600 εκατ. δολαρίων διαγωνισμό των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων με το πιστόλι Μ17MHS και διεκδικεί το συμβόλαιο για μια νέα γενιά «υπερόπλων» διαμετρήματος 6,8 mm που θα αντικαταστήσει τα Μ16 των ΗΠΑ.</div><div><br />Πέρα όμως από το καθαρά τεχνικό - διαγωνιστικό κομμάτι της υπόθεσης, η εμφάνιση αυτών των κολοσσών δημιουργεί μια πολύ “ενδιαφέρουσα” κατάσταση για την ελληνική κυβέρνηση.<br />Γιατί μαζί με τις προσφορές ήρθαν και οι παρασκηνιακές πιέσεις από τις αντίστοιχες πρεσβείες.<br />Και ναι μεν είναι εύκολο για τους «ισραηλίτες» της ελληνικής κυβέρνησης να αγνοούν πχ. τους Ιταλούς και τους Τσέχους, αλλά αδύνατο να αποφύγουν τη γερμανική ή την αμερικανική επιρροή. Γιατί μπορεί να διατείνονται ότι αποκτήσαμε νέο «στρατηγικό εταίρο» όμως οι μεγαλοπροαγωγοί (εταίροι εννοούσαμε) της χώρας είναι πάντα παρόντες.<br />Και είναι εκείνοι που κρατούν τα κλειδιά για την οικονομική αλλά και αμυντική μας επιβίωση.<br />Θα δούμε λοιπόν ποιά πρεσβεία μας «κρατάει» καλύτερα… οι νεόκοποι φίλοι μας ή αυτοί στους οποίους χρωστάμε ήδη «τα μαλλιοκέφαλα μας» και επουδενί δε θα ήθελαν τα δανεικά να καταλήξουν σε ξένες τσέπες.<br /><br /><a href="www.bankingnews.gr">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

G3 A3: Ο ρόλος του Ισραήλ και η εμπλοκή αμερικανών και Γερμανών στην κούρσα για το ελληνικό τυφέκιο

Χριστόφορος Ζηριάδης Το παιχνίδι χοντραίνει γύρω από το νέο τυφέκιο που θα αντικαταστήσει το G3 στον ελληνικό στρατό. Ενώ το έδαφος προετοιμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αζερμπαϊτζάν: Η Τουρκία μεταφέρει από τον Ιούλιο όπλα, παραστρατιωτικά σχήματα και ομάδες τζιχαντιστών;

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjawv0mKBpqqEjPmc9-BPlqCeHRC3aP2MDlrx2fqBk8bLFq00hWgdpL3mM5kb3UKLNbjSA65dySMd_nRSLBv4geHara1sPptnAe-4y_UABir0BaRbb6VcVsNhyHhG2_IlSiLWHiSrejfDM/s1000/nagkorno-karabax-polemos.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1000" height="436" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjawv0mKBpqqEjPmc9-BPlqCeHRC3aP2MDlrx2fqBk8bLFq00hWgdpL3mM5kb3UKLNbjSA65dySMd_nRSLBv4geHara1sPptnAe-4y_UABir0BaRbb6VcVsNhyHhG2_IlSiLWHiSrejfDM/w640-h436/nagkorno-karabax-polemos.webp" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Το νέο μέτωπο που ανοίγει η Τουρκία στον Καύκασο προκαλεί εκτενή σχόλια στον γερμανικό τύπο.</span></h3>Ερωτήματα προκύπτουν όμως και για τη στάση της Ρωσίας, αλλά και της ΕΕ στο ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ.<br /><br />“Στρατιωτική υποστήριξη από την Τουρκία;” επιγράφεται πρωτοσέλιδο άρθρο της Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) για την αντιπαράθεση Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν στο Ορεινό Καραμπάχ. Σύμφωνα με την εφημερίδα της Φρανκφούρτης “πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι η Τουρκία παρέχει στρατιωτική βοήθεια και στο Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Ο εκπρόσωπος του κεμαλικού κόμματος της αντιπολίτευσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής, Ουνάλ Τσεβικόζ, δηλώνει ότι δυστυχώς υπάρχουν φήμες, σύμφωνα με τις οποίες η Τουρκία έχει μεταφέρει από τον Ιούλιο όπλα, παραστρατιωτικά σχήματα και ομάδες τζιχαντιστών στο Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Η προσκείμενη στην αντιπολίτευση ενημερωτική ιστοσελίδα Ahval παραθέτει ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για επιδρομές, τις προηγούμενες μέρες, τουρκικών F-16, τα οποία στάθμευαν από τον Ιούλιο στο Αζερμπαϊτζάν. Το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα μεταδίδει ότι την Κυριακή έφτασε στο Αζερμπαϊτζάν μία πρώτη ομάδα μισθοφόρων που είχε αποχωρήσει προηγουμένως από το Αφρίν (της Συρίας)”.<br /><br />Σε ανάλυση με τίτλο “Παιχνίδι του Ερντογάν με τη φωτιά” η Tageszeitung (ΤΑΖ) του Βερολίνου σημειώνει ότι “ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν υπόσχεται αμέριστη συμπαράσταση στον αδελφό λαό του Αζερμπαϊτζάν. Υπάρχουν ενδείξεις, ότι η ‘Αγκυρα έχει ήδη στείλει στο Μπακού Σύρους μισθοφόρους”.<br /><br />Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, “φαίνεται ότι η τουρκική κυβέρνηση έχει τη θέληση να στηρίξει και στρατιωτικά το Αζερμπάϊτζάν σε έναν πιθανό πόλεμο. Και αυτό όχι μόνο με στρατιωτικό εξοπλισμό και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αλλά με μία τακτική που έχει ήδη δοκιμαστεί στη Συρία και στη Λιβύη”.<div><br />Ο παρασκηνιακός ρόλος της Ρωσίας<br /><br />“Γιατί ο Πούτιν αποφεύγει τη σύγκρουση και ο Ερντογάν προκαλεί” είναι ο τίτλος ανάλυσης στην εφημερίδα Die Welt, η οποία, περιγράφοντας τη στρατηγική της Ρωσίας στον Νότιο Καύκασο, σημειώνει ότι “δεν επενδύει μόνο σε έναν παίκτη. Η Μόσχα διατηρεί καλές σχέσεις και με το Μπακού, κάτι που εξοργίζει πολλούς Αρμένιους.<br /><br />Το Αζερμπαϊτζάν, αν και δεν ενδιαφέρεται να προσχωρήσει σε συνασπισμούς υπό την ηγεσία της Ρωσίας, εν τούτοις δεν έχει πρόθεση να ενταχθεί στο δυτικό στρατιωτικό μπλοκ, κάτι που σαφώς ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της Μόσχας. Η Ρωσία είναι ένας από τους πέντε μεγαλύτερους ξένους επενδυτές στο Αζερμπαϊτζάν και το Μπακού ανταποδίδει με μαζικές αγορές ρωσικών όπλων”.<br /><br />Η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt επισημαίνει: “Επί του παρόντος φαίνεται ότι κυρίως η Ρωσία και η Τουρκία αναμειγνύονται στη διένεξη. Προβάλλει και πάλι η απειλή ενός ‘πολέμου δι αντιπροσώπων’ ανάμεσα στις δύο χώρες, όπως έχει ήδη συμβεί στη Συρία και στη Λιβύη. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αντίπαλοι της ΕΕ ελέγχουν όλο και περισσότερα εδάφη στην άμεση γειτονιά τους. Αυτό δεν μπορεί να είναι προς το συμφέρον της ΕΕ. Μέχρι στιγμής ωστόσο, οι Βρυξέλλες περιορίζονται σε τετριμμένες δηλώσεις”.</div><div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Αζερμπαϊτζάν: Η Τουρκία μεταφέρει από τον Ιούλιο όπλα, παραστρατιωτικά σχήματα και ομάδες τζιχαντιστών;

Το νέο μέτωπο που ανοίγει η Τουρκία στον Καύκασο προκαλεί εκτενή σχόλια στον γερμανικό τύπο. Ερωτήματα προκύπτουν όμως και για τη στάση της ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το σχέδιο Άτσεσον για το Καστελόριζο

<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz3PS8EL6BB7NW7BfOkRRpv1Et9rcTZDqH8BEtxe5Fo6q1z_yFzovQ3k-LxMaZ5G3a0a9yKJiu7poiWlehElT4xMz4kWQ28KnC7c91S8geukGla5FGBfFkNlfZljatmus4WnlgU6sftpY/s1000/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%2591%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B6%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz3PS8EL6BB7NW7BfOkRRpv1Et9rcTZDqH8BEtxe5Fo6q1z_yFzovQ3k-LxMaZ5G3a0a9yKJiu7poiWlehElT4xMz4kWQ28KnC7c91S8geukGla5FGBfFkNlfZljatmus4WnlgU6sftpY/w640-h384/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%2591%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25BF%25CE%25BD+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BB%25CF%258C%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B6%25CE%25BF.jpg" width="640" /></a><br /><br />«Η[ελληνική] προσφορά του Καστελλόριζου στην Τουρκία δεν μπορεί να θεωρηθεί πολύ γενναιόδωρη. Το νησί είναι γενικά άγονο, δεν έχει κάποιο σημαντικό αγροτικό ή βιοτεχνικό τομέα και υποστηρίζει έναν μειούμενο πληθυσμό. Διαθέτει ένα μικρό προστατευμένο λιμάνι αλλά δεν είναι εξοπλισμένο με εγκαταστάσεις επισκευής πλοίων, αποθηκών ή ανεφοδιασμού. [Επίσης] το Καστελλόριζο δεν είναι κατάλληλο για εγκαταστάσεις αεροπορίας».<br /><br />Όπως αναφέρει σε θέμα της η ιστοσελίδα kathimerini.gr η παραπάνω παράγραφος αποτελεί τμήμα της απόρρητης αναφοράς της CIA για το Καστελλόριζο που συντάχθηκε τον Αύγουστο του 1964, στο αποκορύφωμα των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, και αφορούσε την ελληνική πρόταση να δοθεί στους Τούρκους το Καστελλόριζο με αντάλλαγμα μια λύση που θα οδηγούσε στην Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα.<br /><br />Οι Αμερικανοί πήγαιναν πολλά βήματα πιο πέρα και όπως επιβεβαιώνουν αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της CIA και του Λευκού Οίκου, εξέταζαν το ενδεχόμενο ανταλλαγής πληθυσμού μεταξύ Δωδεκανήσων και Κύπρου. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, που πάντως δεν είχε τεθεί στο τραπέζι, τα Δωδεκάνησα θα περνούσαν στην Τουρκία, οι Τουρκοκύπριοι θα μετακόμιζαν εκεί και οι Έλληνες Δωδεκανήσιοι θα μετακόμιζαν στην Κύπρο…<div><br />Συνάντηση στο Καστρί<br /><br />Σε ό,τι αφορά τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονταν σε εξέλιξη, είναι αποκαλυπτική η εμπιστευτική συζήτηση μεταξύ του Ελληνα πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου και του Χένρι Λαμπουίς που έγινε στις 19 Ιουλίου 1964. Ο Χένρι Λαμπουίς ήταν ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα από τον Μάρτιο του 1962 έως τον Μάιο του 1965. Νομικός με ευρύτατη μόρφωση είχε παντρευτεί σε δεύτερο γάμο την Εύα Κιουρί, θυγατέρα της Μαρίας και του Πιερ Κιουρί. Ο Λαμπουίς είχε αναπτύξει ανθρωπιστική δράση στην Παλαιστίνη προτού έλθει στην Ελλάδα. Το 1965 ανέλαβε τα ηνία της UNICEF και αμέσως παρέλαβε το Νομπέλ Ειρήνης στο όνομα της οργάνωσης. Το βράδυ της Κυριακής 19 Ιουλίου 1964, ακριβώς στις 11.00, απέστειλε στην Ουάσιγκτον ένα τηλεγράφημα που αφορούσε τη συνάντηση που είχε γίνει το ίδιο απόγευμα με τον Γεώργιο Παπανδρέου στο Καστρί. Στο τηλεγράφημα αυτό αναφέρει ότι ο Παπανδρέου του είπε ότι θα μπορούσε να συμφωνήσει ώστε να δώσει η Ελλάδα το Καστελλόριζο στην Τουρκία ως βάση σε αντάλλαγμα για μια καλή λύση για την Ελλάδα στην Κύπρο. Συγκεκριμένα, ο Λαμπουίς αναφέρει στο τηλεγράφημά του:<br /><br /><i>«Σε συνομιλίες μιας ώρας με τον πρωθυπουργό την Κυριακή το απόγευμα, επέμεινε ότι είναι επείγον να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της Κύπρου. Υπογράμμισε ότι ήθελε να διευκολύνει όσο γίνεται τη δουλειά του [ΥΠΕΞ των ΗΠΑ] κ. Ατσεσον και τόνισε ότι γι’ αυτόν τον σκοπό χθες βράδυ κατά το ραδιοφωνικό του διάγγελμα για πρώτη φορά τόνισε ότι είναι θέμα των συζητήσεων η ασφάλεια του τουρκικού κράτους και η προστασία της τουρκικής μειονότητας».<br /></i><br />«Ο Παπανδρέου έδειξε με υπερηφάνεια μια νέα φωτογραφία του προέδρου Τζόνσον που είχε στη βιβλιοθήκη του και είπε ότι αισθάνεται άσχημα που έδωσε την εντύπωση αδιαλλαξίας [κατά το ταξίδι του] στην Ουάσιγκτον [23-27 Ιουνίου 1964] ως αντιτιθέμενος στην προτεινόμενη διαδικασία αντιμετώπισης του κυπριακού προβλήματος. Είπε ότι πίστευε ειλικρινά τότε, όπως και τώρα, ότι αν δεν έχουν γίνει οι απαιτούμενες προετοιμασίες, οι απευθείας συνομιλίες μπορεί να οδηγήσουν σε αδιέξοδο και στο ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης.<br /><br />Ανέφερε τις τουρκικές ταραχές στην Κωνσταντινούπολη το 1955 ως παράδειγμα του τι κάνουν οι Τούρκοι όταν οι συνομιλίες δεν οδηγούν εκεί που θέλουν. Είπε ακόμα ότι θέλει να αποφύγει τον πόλεμο με κάθε κόστος (ανέφερε τη φράση “ο πόλεμος είναι 100 φορές πιο σοβαρός για την Ελλάδα από όσο είναι για τις ΗΠΑ”) και δήλωσε απογοητευμένος ότι δεν έγινε συζήτηση για κάποια λύση στην Ουάσιγκτον παρά υπήρξε μόνον η πίεση να ξεκινήσουν άμεσα συνομιλίες με τους Τούρκους. Με τις διαρκείς τουρκικές απειλές κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εφικτό. Ωστόσο [πρόσθεσε ότι] οι συνομιλίες, που τώρα βρίσκονται σε εξέλιξη στη Γενεύη, είναι η σωστή προσέγγιση για την εύρεση λύσης και η ελληνική κυβέρνηση θέλει να διευκολύνει τις συνομιλίες αυτές ως ένα θέμα άμεσης προτεραιότητας.<br /><br />[Ο Παπανδρέου πρόσθεσε ότι] το επείγον του πράγματος οφείλεται στο γεγονός ότι ο Μακάριος βρίσκεται πιο κοντά στους Σοβιετικούς και στον [ηγέτη της Αιγύπτου] Νάσερ και κάνει κινήσεις χωρίς να ρωτήσει την ελληνική κυβέρνηση. Αφησε να εννοηθεί ότι αν περάσει πολύς χρόνος, μια πλήρως ελεύθερη Κύπρος, κάτω από την ισχυρή ανατολική επιρροή, ίσως πάψει να επιδιώκει την Ενωση».</div><div><br />Το καθεστώς των βάσεων<br /><br />«Σε ό,τι αφορά τη λύση, επανέλαβε ότι θα πρέπει να προσφερθούν στην τουρκική μειονότητα όλες οι απαραίτητες εγγυήσεις, συμπεριλαμβανομένης της επιτήρησης από τον ΟΗΕ (είπε συγκεκριμένα “οτιδήποτε θέλετε” – “whatever you want”). Για την ασφάλεια της Τουρκίας και για να καλυφθεί η πλευρά του προβλήματος που αφορά το τουρκικό “εθνικό γόητρο” είπε ότι η Ελλάδα θα συμφωνούσε στη μετατροπή των βρετανικών βάσεων σε νατοϊκές βάσεις με τουρκικά στρατεύματα και διοικητή. Από τον [ΥΠΕΞ και μετέπειτα πρόεδρο της Κύπρου, Σπύρο] Κυπριανού είχε ακούσει ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίλσον και άλλοι στη βρετανική κυβέρνηση ήταν έτοιμοι να αξιολογήσουν αυτή την πρόταση. Είπε ότι η Βρετανία θα μπορούσε να διατηρήσει ή να εγκαταλείψει την κυριαρχία της στις βάσεις – σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν να γίνουν οι κατάλληλες ενέργειες έτσι ώστε να περάσουν [οι βάσεις] υπό τη δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ με Τούρκο διοικητή».<br /><br />«Το τελευταίο αυτό σημείο, κατά την αντίληψη του Παπανδρέου, θα καλύψει κάθε τουρκική απαίτηση τόσο σε ό,τι αφορά την ασφάλεια, όσο και σε ό,τι αφορά το γόητρο. Ο Παπανδρέου δεν βλέπει καμία πιθανότητα για [να δημιουργηθεί] μια περιοχή τουρκικής κυριαρχίας στο νησί. [Σύμφωνα με τον Παπανδρέου] Οι συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης επέτρεψαν μόνον την παρουσία τουρκικού στρατού στο νησί. Το να δοθεί τώρα στην Τουρκία κυριαρχική παρουσία, έπειτα από 100 χρόνια στα οποία δεν είχε καμία διεκδίκηση κυριαρχίας, θα ήταν ένα βήμα μη αποδεκτό για κάθε ελληνική κυβέρνηση, αλλά και για τους Κυπρίους. Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση θα ήταν έτοιμη να δώσει το Καστελλόριζο ως βάση [η ακριβής φράση του Λαμπουίς είναι: to turn over Kastellorizon as a base]. Υπήρξε μια υπόνοια ότι και κάποιες άλλες παραχωρήσεις μπορεί να είναι πιθανές, αλλά αυτές δεν διατυπώθηκαν».<br /><br />Προς το τέλος του τηλεγραφήματος, λέει ο Παπανδρέου με νόημα, σύμφωνα πάντα με τον Αμερικανό πρέσβη: «Οι Ελληνες και οι Αμερικανοί πρέπει πάντα να μιλάνε ως συγγενείς γιατί ο Μακάριος, η ΕΣΣΔ και η Αίγυπτος μιλούν τώρα σαν συγγενείς».</div><div><br />Ανταλλαγή πληθυσμών Δωδεκανησίων – Τουρκοκυπρίων<br /><br />Εγγραφο από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικανού προέδρου Λίντον Τζόνσον με ημερομηνία 24 Αυγούστου 1964 αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Κατά τη διάρκεια συνομιλιών με υπουργούς στο Λονδίνο ο Παπανδρέου (σ.σ.: στις 20 Ιουλίου 1964) επιβεβαίωσε ότι θα μπορούσε να προσφέρει μια βάση στο Καστελλόριζο ως αντάλλαγμα για μια συμφωνία στην Κύπρο» (που θα ήταν υποχωρητική από πλευράς της Τουρκίας) – (σ.σ.: Ο Παπανδρέου φαίνεται ότι επιδίωκε μια λύση που θα οδηγούσε στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα). Σε άλλο σημείο της μακροσκελούς αναφοράς αναφέρεται η αμερικανική ιδέα για ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Κύπρου (Τουρκοκυπρίων) και Δωδεκανήσων, κάτι που προφανώς, κατά τους Αμερικανούς, θα ήταν η απαραίτητη «ανταλλαγή» για να δεχθεί η Τουρκία την ένωση Ελλάδας – Κύπρου: «Από “πρακτικής” πλευράς, μια ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στην Κύπρο και στα Δωδεκάνησα θα ήταν πιθανή και εφικτή. Ο συνολικός αριθμός των Τούρκων στην Κύπρο είναι περίπου 114.000-120.000 και είναι σχεδόν ο ίδιος με τον αριθμό των Ελλήνων που ζουν στα Δωδεκάνησα, που είναι 90.000-100.000. Επιπλέον, οι διαφορετικές όψεις του φυσικού περιβάλλοντος (κλίμα, γεωγραφία, υδρογραφία κ.λπ.) είναι συγκρίσιμα, αν όχι ίδια».<br /><br />Η αιτία που η Ουάσιγκτον εξέταζε το ενδεχόμενο ανταλλαγής πληθυσμών και παραχώρησης των Δωδεκανήσων στην Τουρκία ήταν το γεγονός ότι εκείνες τις εβδομάδες του καλοκαιριού του 1964 διαμορφώνονταν οι συνθήκες ελληνοτουρκικής σύγκρουσης με επίκεντρο την Κύπρο. Η έκθεση της CIA της ίδιας περιόδου είναι χαρακτηριστική. Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα: «Από τις αρχές Ιουνίου 1964, όταν μια τουρκική εισβολή αποσοβήθηκε την τελευταία στιγμή, οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Οι Ελληνες, που όπως φάνηκε αιφνιδιάστηκαν τον Ιούνιο, μετακινούν άντρες και όπλα στην Κύπρο τις τελευταίες έξι εβδομάδες. Αποβιβάζονται τη νύχτα και κάτω από συνθήκες μέγιστης ασφάλειας στο λιμάνι της Λεμεσού».<br /><br />«Μπορεί να υπάρχουν 7.000-8.000 Ελληνες στρατιώτες στο νησί, πολλοί από αυτούς Ελληνοκύπριοι. Υπάρχουν τρία συντάγματα πεζικού, εκτός από μονάδες πυροβολικού και ειδικές δυνάμεις που κρύβονται στο όρος Τρόοδος στην κεντρική Κύπρο».<br /><br />«Η ελληνική κυβέρνηση έχει παραδεχθεί ότι μόνο περίπου 100 αξιωματικοί έχουν “αυτομολήσει” για να ακολουθήσουν τον στρατηγό Γρίβα. Οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ συμφωνούν ότι ελληνικές δυνάμεις έχουν φθάσει στο νησί, αλλά πιστεύουν ότι δεν είναι πάνω από 1.200-1.500 άντρες… Οι δυνάμεις των Ελληνοκυπρίων, διασκορπισμένες σε όλο το νησί, αριθμούν περίπου 30.000-35.000. Οι αντίστοιχες δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων δεν ξεπερνούν τις 13.000 και δεν διαθέτουν εξοπλισμό και μέσα μεταφοράς. Και οι Τούρκοι προωθούν λαθραία άντρες και εξοπλισμό στο νησί, αλλά τα μεγέθη είναι ασήμαντα σε σχέση με αυτά των Ελληνοκυπρίων. Μπορεί να υπάρχουν όχι περισσότεροι από 1.000 Τούρκοι επιπλέον των 650 που επιτρέπει η συμφωνία (σ.σ.: Ζυρίχης – Λονδίνου). Αυτό δείχνει ότι μια τουρκική επέμβαση ίσως είναι κάτι πολύ πιο δύσκολο από όσο ήταν τον Ιούνιο».<br /><br />«Η μεγάλη ενίσχυση των ελληνικών και ελληνοκυπριακών δυνάμεων έχει αυξήσει την αυτοπεποίθηση του καθεστώτος του Μακαρίου. Ο Μακάριος έχει κάνει δηλώσεις ότι δεν μπορεί να υπάρξει οποιοσδήποτε συμβιβασμός ή παραχώρηση αφού τώρα η Κύπρος είναι ένα “απόρθητο κάστρο”. Η ελληνική κυβέρνηση στην Αθήνα, έχοντας γνώση ότι οποιαδήποτε βεβιασμένη ενέργεια από τον Μακάριο και τους ατάκτους θα μπορούσε να προκαλέσει πολεμική σύρραξη μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, προσπαθεί να βεβαιώσει ότι όλες οι δυνάμεις που βρίσκονται κάτω από την ελληνική επιρροή παίρνουν εντολές από τον Γρίβα και όχι από τον Μακάριο, υπολογίζοντας ότι ο πρώην ήρωας του αντάρτικου είναι παράγοντας σύνεσης».<br /><br />«Την ίδια ώρα, ο Ντιν Ατσεσον προχωρεί σε διαβουλεύσεις στη Γενεύη με αντιπροσώπους των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Τουρκίας. Αυτές οι συνομιλίες είναι συνέχεια των συνομιλιών που είχε ο πρόεδρος Τζόνσον με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ινονού και στη συνέχεια με τον Ελληνα πρωθυπουργό Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον τον Ιούνιο. Η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση δεν έχει αντιπροσωπεία στη Γενεύη και ο Μακάριος έχει αποδοκιμάσει τις συνομιλίες δημοσίως. Οι συνομιλίες πάντως συνεχίζονται με τη λογική ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να πείσει τους Ελληνοκυπρίους να δεχθούν μια συμφωνηθείσα λύση, με ή χωρίς την αποδοχή του Μακαρίου. Πρόσφατες αναφορές από τον Αμερικανό πρέσβη στη Λευκωσία και στην Αθήνα αφήνουν αμφιβολίες ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει σε τέτοιο βαθμό τον Μακάριο. Ο Μακάριος, ενάντια στις επιθυμίες της Αθήνας, παρήγγειλε τέσσερις τορπιλακάτους από τους Σοβιετικούς».<br /><br />«Ο κ. Ατσεσον δεν προσφέρει κάποιο “Αμερικανικό Σχέδιο” στη Γενεύη, αλλά μάλλον μια σειρά από διερευνητικές προτάσεις. Οι προτάσεις του περιλαμβάνουν τη δημιουργία τουρκικής βάσης στην Κύπρο, μεγάλο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης για την τουρκική μειοψηφία και διεθνή παρουσία στο νησί για να εγγυηθεί ότι θα γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα της μειοψηφίας. Οι Τούρκοι, παρότι επιμένουν σε κάτι που θυμίζει πλήρη διχοτόμηση, έχουν δείξει ευελιξία όσον αφορά τα σύνορα. Εδειξαν αρχικά ενδιαφέρον για την ελληνική προσφορά του Καστελλόριζου, αλλά μόνον ως ένα τμήμα μιας ευρύτερης φόρμουλας. Ο Τούρκος στρατιωτικός αντιπρόσωπος, στις συνομιλίες που αντανακλούν τις θέσεις του τουρκικού γενικού επιτελείου, επιμένει ότι η Τουρκία πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα λιμάνι στο νησί –κατά προτίμηση την Κερύνεια–, επιπλέον συνδιοίκηση στην Αμμόχωστο».</div><div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Το σχέδιο Άτσεσον για το Καστελόριζο

«Η[ελληνική] προσφορά του Καστελλόριζου στην Τουρκία δεν μπορεί να θεωρηθεί πολύ γενναιόδωρη. Το νησί είναι γενικά άγονο, δεν έχει κάποιο ση...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Δένδιας αδειάζει την Αρμενία – Η γεωπολιτική της αυτοεξάλειψης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfqGP0uywg-xAVSsxyB7yWTZgOKASs8elBjfxxnWlxtdRaHDQnW8rsbCcZjdXg6gk8Q6XXXuW-qTqjvNt6OYrjj2X-ztq7tSyaVoHZ2k9ct6smrplgVOawpN4mBXK6JWwCKRuFDqubkN4/s758/dendias-armenia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfqGP0uywg-xAVSsxyB7yWTZgOKASs8elBjfxxnWlxtdRaHDQnW8rsbCcZjdXg6gk8Q6XXXuW-qTqjvNt6OYrjj2X-ztq7tSyaVoHZ2k9ct6smrplgVOawpN4mBXK6JWwCKRuFDqubkN4/w640-h338/dendias-armenia.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αντέδρασε στην εισβολή του Αζερμπαϊτζάν στο αρμενικό Ναγκόρνο Καραπάχ με μια <a href="https://www.mfa.gr/epikairotita/diloseis-omilies/anakoinose-upourgeiou-exoterikon-skhetika-me-tis-exelixeis-sto-nagkorno-karampakh.html">ανακοίνωση</a> η οποία παίρνει απόλυτα ίσες αποστάσεις μεταξύ των δύο μερών και τα καλεί σε αυτοσυγκράτηση και να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτή η αξιοθρήνητη ανακοίνωση όχι μόνο είναι ηθικά απαράδεκτη και ουσιαστικά αποτελεί προσβολή στην Αρμενία στον φίλο αρμενικό λαό αλλά πρόκειται και για μια ενέργεια διπλωματικής αυτοχειρίας.<br /><br />Μια ανακοίνωση σε αυτό το ύφος θα είχε νόημα μόνον αν αναφερόταν σε μια σύγκρουση κάπου μακριά, μεταξύ Καμπότζης και Λάος για παράδειγμα, ή αν η Ελλάδα ήταν μια μεγάλη "εποπτική" δύναμη της περιοχής. Θα μπορούσε ίσως να ταιριάζει στη Ρωσία, μιας και οι δύο χώρες ήταν απάρτια της Σοβιετικής Ένωσης και τώρα η Ρωσία είναι η κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή.<br /><br />Η Ελλάδα όμως δεν ανήκει ούτε στη μία ούτε στην άλλη κατηγορία. Είναι μια σύγκρουση που διεξάγεται στην περιοχή της και στην οποία μια φίλη χώρα δέχεται επίθεση από το Αζερμπαϊτζάν με την καθοδήγηση, τη βοήθεια και την έμπρακτη στήριξη της Τουρκίας. Η εισβολή, δηλαδή, αποτελεί κομμάτι της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας, ενάντια της οποίας η Ελλάδα ανθίσταται. Και αυτό σημαίνει ότι υποχρεούται να στηρίζει όσους υφίστανται την τουρκική επιθετικότητα, ειδάλλως κινδυνεύει να περάσει το μήνυμα στην Άγκυρα ότι δεν ανθίσταται και τόσο πολύ…<br /><br />Επίσης, αφού έχουμε δώσει τόση έμφαση στις συμμαχίες, οφείλουμε να λειτουργούμε υπέρ των φίλων και των συμμάχων, έτσι ώστε να αποκτούμε αξιοπιστία και να μας εμπιστευτούν αυτοί που θέλουμε να μας εμπιστευτούν. Ειδάλλως πολύ δύσκολα θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το πλέγμα της αντιτουρκικής συμμαχίας που επιδιώκουμε (;).<div><br />Ξεκάθαρη θέση υπέρ της Αρμενίας<br /><br />Έτσι λοιπόν, η Ελλάδα υποχρεούται να πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ της Αρμενίας, αν θέλει να λειτουργεί ως ισότιμος παράγοντας στην περιοχή. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν βγάζει τον εαυτό της έξω από τη διένεξη, όπως ενδεχομένως πιστεύουν κάποιοι, αλλά μειώνει τη γεωπολιτική της υπόσταση. Τοποθετεί στον πυρήνα της γεωστρατηγικής της την σπουδή να μην ενοχλήσει κανέναν και ιδιαίτερα τη γειτονική της Τουρκία. Μετατρέπεται σε γεωπολιτικό "ανθρωπάκι".<br /><br />Και αυτό, δυστυχώς, δεν είναι μια μεμονωμένη ενέργεια. Εδώ και χρόνια, η Ελλάδα, υπό διαφορετικές κυβερνήσεις, δείχνει να έχει επιλέξει μια πολιτική αυτοεξάλειψης, περιμένοντας κάποια στιγμή να ανταμειφθεί για το ότι δεν προκαλεί ανησυχίες σε κανέναν. Η πολιτική αυτή όμως θολώνει τη γεωπολιτική της υπόσταση και απειλεί να την οδηγήσει σε μερική ανυπαρξία. Και καλά να περιμένεις να ανταμειφθείς από τις ΗΠΑ γιατί είσαι "καλό παιδί" αλλά και από την Τουρκία;<br /><br />Γιατί, πιθανώς περί αυτού πρόκειται. Η ελληνική εξωτερική πολιτική φαίνεται πως προσπαθεί να επιμηκύνει όσο το δυνατόν περισσότερο το "τέρμινο αποκλιμάκωσης" που θεωρεί πως έχει εξασφαλίσει με την Τουρκία, όπως παραστατικά έγραψε ο Κώστας Βενιζέλος πριν λίγο καιρό στο SLpress και για αυτό δεν κάνει τίποτα που θα είχε την παραμικρή πιθανότητα να "τσιγκλήσει" την Άγκυρα.<br /><br />Έτσι λοιπόν, αφού οδηγηθήκαμε σε έναν πρωτοφανή διαχωρισμό των πολιτικών μας με τη Λευκωσία, τώρα ταπεινωνόμαστε και στο θέμα της αζέρικης εισβολής. Και φυσικά, αυτή η εικόνα νεκρικής απάθειας που προβάλει η χώρα μας δεν περνάει απαρατήρητη από τον αντίπαλο, ο οποίος βγάζει πιθανώς συμπεράσματα που δεν πρέπει να βγάλει για το πώς θα αντιδράσει η Ελλάδα σε άλλες περιπτώσεις, όπου θα θίγονται πιο ζωτικές της ευαισθησίες και όχι η ακεραιότητα της "μακρινής" Αρμενίας.<br /><br />Γενικά οι χώρες οφείλουν να έχουν ενεργητικές πολιτικές. Πρέπει να στηρίζεις τους φίλους και τους συμμάχους σου για να περιμένεις να σε στηρίξουν και αυτοί. Πρέπει να στηρίζεις τους φίλους και τους συμμάχους σου για να σε σέβονται οι εχθροί σου. Τόσο απλά. Δια της αυτοεξάλειψης κανείς δεν κέρδισε τίποτα παραπάνω από χρόνο. Και ο χρόνος κάποτε τελειώνει.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Δένδιας αδειάζει την Αρμενία – Η γεωπολιτική της αυτοεξάλειψης

Γρίβας Κώστας Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αντέδρασε στην εισβολή του Αζερμπαϊτζάν στο αρμενικό Ναγκόρνο Καραπάχ με μια ανακοίνωση η οπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ηττημένος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ μέχρι στιγμής είναι η Ρωσία… προς το παρόν παρατηρεί

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6pOQnOo3tichyphenhyphenrxqPbTTsauT-UYi8iBPkqA59lTWZ5Ekx5IKZknyvKAniCQRWWoGC6R0hkThr0kPcYS2iiSsiG5x8zC_EpcZZPOuwIYiOyUX_gHw2wXBpqeOuqBp75mzO3esFvDUf1G8/s700/Turkey_Azerbaijan_armed_forces.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="700" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6pOQnOo3tichyphenhyphenrxqPbTTsauT-UYi8iBPkqA59lTWZ5Ekx5IKZknyvKAniCQRWWoGC6R0hkThr0kPcYS2iiSsiG5x8zC_EpcZZPOuwIYiOyUX_gHw2wXBpqeOuqBp75mzO3esFvDUf1G8/w640-h366/Turkey_Azerbaijan_armed_forces.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Κακό πράγμα να εμπιστεύεσαι τους Τούρκους. Ποτέ δεν τήρησαν, ιστορικά, καμία συμφωνία. Έτσι, εκεί που η εξαίρετη ρωσική διπλωματία πίστευε πως είχε υπό έλεγχο τις φιλοδοξίες του Ερντογάν, τις οποίες μπορούσε να αξιοποιήσει προς όφελός της, βρέθηκε ξαφνικά ολέθρια αιφνιδιασμένη από το νέο πλήγμα του Τούρκου δικτάτορα και μάλιστα στο “μαλακό” της υπογάστριο…</div><br />Και ναι μεν οι Αρμένιοι μάχονται με όλες τους τις δυνάμεις κατά της ισλαμικής συμμαχίας του Ερντογάν με τον Αλίγιεφ και των μεταφερόμενων, μισθοφορικών τζιχαντιστικών στιφών τους, όμως η Μόσχα βρίσκεται σε παντελή θέση αδυναμίας αδυνατώντας να απαντήσει άμεσα καθώς βάσισε την στρατηγική της για την υπονόμευση της Δύσης σε ένα ιδιαίτερα ατίθασο άτι, τον Ερντογάν.<br /><br />Τώρα αν επέμβει όπως σαφώς και μπορεί, ναι μεν θα διαλύσει άμεσα τις ισλαμοτουρικικές ονειρώξεις στον Καύκασο, αλλά πιθανότατα θα χάσει την Τουρκία την οποία εμπιστεύτηκε, όσο τέλος πάντων το έκανε, μετά το χυμένο αίμα του Ρώσου πιλότου στη Συρία το 2015. Ίσως και να της κάνει το χατίρι εάν είδε ο Τούρκος αδιέξοδο και πεθύμησε το τόσο ανεκτικό στα καπρίτσια του δυτικό μαντρί…<br /><br />Αν όμως δεν επέμβει, ακόμα κι ενισχύσει τους Αρμένιους, το κύρος της Μόσχας πλήττεται σοβαρά, καθώς εμφανίζεται απρόθυμη ή ανίκανη να αποτρέψει επίθεση σε βάρος ενός απολύτως απαραίτητου για αυτήν συμμάχου, της Αρμενίας. Επίσης γεννάται άλλο ένα ερώτημα: Τόσο πολύ αιφνιδιάστηκε η Μόσχα; Τόσο πολύ την αποκοίμισε ο Ερντογάν; Δεν είδε κανείς στη Μόσχα αυτό που ερχόταν; <div><br /></div><div>Ενημέρωσε το Ερεβάν;<br /><br />Κι αν υπήρξε ειδοποίηση εκ μέρους των αρμοδίων υπηρεσιών, γιατί δεν αντέδρασε προληπτικά; Και ξαφνικά αφήνει την Τουρκία, καθότι οι Αζέροι δεν θα έκαναν βήμα χωρίς τουρκικό πράσινο φως με ρωσική στρατιωτική βάση στην Αρμενία, να χτυπά στην ιδιαίτερα ευαίσθητη για τη Μόσχα περιοχή του Καυκάσου, όπου τόσα χρόνια αιμοσταγείς ισλαμιστές έχουν κάνει τη ζωή των Ρώσων δύσκολη;<br /><br />Τόση πια εμπιστοσύνη χωρίς χαλινάρι στον Ερντογάν στην εξαιρετικά ευαίσθητη για τη ρωσική ασφάλεια περιοχή του Καυκάσου; Γιατί; Μήπως οι δυο ανίεροι σύμμαχοι τα “βρήκαν” σε Λιβύη και Συρία, ή απλώς απέφυγαν το να συγκρουστούν;<br /><br />Ωραία εικόνα για τους ορθόδοξους Αρμένιους που έχουν επενδύσει στη Μόσχα, να βλέπουν τους Αζέρους να τους χτυπάνε με ρωσικής προέλευσης βαρύ πυροβολικό. Αυτά τα TOS-1A Solntsepek δικά σας δεν είναι ρε παιδιά;<br /><br />Σε κάθε περίπτωση η Μόσχα δεν πρέπει να είναι ιδιαίτερα χαρούμενη με τις εξελίξεις και λογικά αναζητά τρόπο να αντιδράσει, πέραν των τετριμμένων παραινέσεων για τερματισμό των μαχών. Ηθικόν δίδαγμα; Φοβού την μπέσα των Τούρκων γενικώς… Αυτό ισχύει βεβαίως και νοτιδυτικότερα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο ηττημένος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ μέχρι στιγμής είναι η Ρωσία… προς το παρόν παρατηρεί

Κακό πράγμα να εμπιστεύεσαι τους Τούρκους. Ποτέ δεν τήρησαν, ιστορικά, καμία συμφωνία. Έτσι, εκεί που η εξαίρετη ρωσική διπλωματία πίστευε π...

Διαβάστε την συνέχεια

Καύκασος: θα δημιουργήσει νέο πόλεμο με μισθοφόρους η Τουρκία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOB4n0cqlLlaxmlUTCtLIWPsRvPRSormdOwaFV81YGTXW9cI2iHJwmveWeGDKPknVwaah7xLYBdnoyw_5pvjMiv9wxa8T7Q1dJCvU5hFXn3owl2_pFekrjQ9ygcK79IgFMhOZnAw-IiY4/s640/Turkey+Great.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="358" data-original-width="640" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOB4n0cqlLlaxmlUTCtLIWPsRvPRSormdOwaFV81YGTXW9cI2iHJwmveWeGDKPknVwaah7xLYBdnoyw_5pvjMiv9wxa8T7Q1dJCvU5hFXn3owl2_pFekrjQ9ygcK79IgFMhOZnAw-IiY4/w640-h358/Turkey+Great.png" width="640" /></a></div><div><br /></div>Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία δημιουργεί προβλήματα σε διάφορες χώρες και στη συνέχεια επεμβαίνει (εισβάλλει) με σκοπό να λύσει αυτά τα προβλήματα. Μήπως κάνει το ίδιο και στην περίπτωση του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας;Τις προηγούμενες ημέρες, η Τουρκία ανέβασε τους τόνους κατά της Αρμενίας, απειλώντας την πως «παίζει με τη φωτιά» και κατηγορώντας την πως στρατολογεί «τρομοκράτες». Σύμφωνα με την Τουρκία, η Αρμενία προσέλαβε Κούρδους από το PKK και το YPG της Συρίας. Έτσι δημιούργησε έναν στρατό που την απειλεί.<br /><br />Όμως, έγινε γνωστό πως τουλάχιστον 300 μισθοφόροι τζιχαντιστές από τη Συρία στρατολογήθηκαν από την Τουρκία και στάλθηκαν στο Αζερμπαϊτζάν για να περιφρουρήσουν τα σύνορα με την Αρμενία, ή (το πιο πιθανό) για να πολεμήσουν κατά της Αρμενίας για το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ο μισθός τους λίγο πάνω από τα 500 δολάρια το μήνα. Διαβάστε σχετικά <a href="http://cosmostatus.blogspot.com/2020/09/300.html">ΕΔΩ</a>.<br /><br />Από το 2016 και μετά, η Τουρκία στρατολογεί τζιχαντιστές μισθοφόρους από τη Συρία και τους χρησιμοποιεί για την προώθηση των συμφερόντων και των επιδιώξεών της. Τους χρησιμοποίησε κατά των Κούρδων, των Γιαζίντι και των Χριστιανών της Συρίας και στη συνέχεια βρήκε πρόφαση για να εισβάλει στη Συρία. Χρησιμοποίησε τους ίδιους μισθοφόρους στη Λιβύη και βρήκε πρόφαση για να εμπλακεί ενεργά με στρατιωτικό προσωπικό και drones και να διεκδικεί πλέον ενεργειακά δικαιώματα και δικαιώματα στην δημιουργία στρατιωτικών βάσεων. Χρησιμοποίησε την «τρομοκρατική» απειλή των Κούρδων του Ιράκ για να εισβάλει στο Ιρακινό Κουρδιστάν και να δημιουργήσει τουλάχιστον 20 βάσεις.<br /><br />Κάθε μήνα σχεδόν, η Τουρκία δημιουργεί και μία κρίση. Στις αρχές του 2020 το έκανε στην Ιντλίμπ, μετά στο Ιράκ, μετά με την Ελλάδα, μετά με τη Λιβύη, ίσως τώρα το κάνει με την Αρμενία, υποστηρίζοντας το Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Ο ΟΗΕ πρόσφατα κατηγόρησε την Τουρκία και τις ανταρτικές ομάδες που υποστηρίζει ότι προχωρούν σε ακρότητες στα μέρη που εμπλέκονται. Οι βιασμοί και οι λεηλασίες των κατεχόμενων από την Τουρκία περιοχών στην Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη είναι γεγονός. Το επιβεβαιώνουν και Αμερικανοί παρατηρητές.<br /><br />Το Τουρκικό καθεστώς αυτοπροβάλλεται ως ο προστάτης όλων των Μουσουλμάνων, χρησιμοποιώντας ορολογία που το κάνει να φαίνεται πως μάχεται για το Ισλάμ κατά της Ελλάδας και του Ισραήλ, όπως και στη Συρία και τη Λιβύη. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί τον περασμένο Ιούλιο, εντάσσεται σ’ αυτό το σχέδιο.<br /><br />Μαζί με τους μισθοφόρους, η Τουρκική παραστρατιωτική οργάνωση Sadat έχει κερδίσει έδαφος. Ο ρόλος της Sadat είναι όμοιος με αυτόν της Ρωσικής Wagner και της Ιρανικής Quds. Έτσι, η Τουρκία βάζει άλλους να πολεμούν για λογαριασμό της και πετυχαίνει τους στόχους της.<br /><br />Στα τέλη Ιουλίου, ο Χουλουσί Ακάρ είχε μιλήσει για «εκδίκηση» για τον θάνατο Αζέρων στρατιωτών, μετά την κρίση Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν στις αρχές Ιουλίου. Αυτό δείχνει πως η Τουρκία ετοιμάζεται να εμπλακεί σε νέο πόλεμο στην Αρμενία.<br /><br />Οι κινήσεις της Τουρκίας δείχνουν πως προσπαθεί να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Άλλωστε οι δηλώσεις με αναφορές στο Οθωμανικό παρελθόν είναι συχνές. Οι γιορτές για τις στρατιωτικές νίκες της Τουρκίας από το 1071 ως σήμερα, έχουν πάρει γραφικό χαρακτήρα.<br /><br />Με προφάσεις για την ύπαρξη Τούρκων στη Λιβύη και ιστορικών δεσμών, προχώρησε η είσοδος της Τουρκίας στον πόλεμο της Λιβύης. Με την πρόφαση της προστασίας των Τούρκων της Κύπρου έγινε η εισβολή το 1974. Ποιος ξέρει τι άλλο θα σκαρφιστεί η Τουρκία για να εισβάλλει σε γειτονικές της χώρες;<br /><br />Σειρά πλέον έχει η Αρμενία, η οποία βρίσκεται ανάμεσα στην Τουρκία και το αδελφό κράτος, το Αζερμπαϊτζάν. Η Τουρκία προσπαθεί να εξοπλίσει το Αζερμπαϊτζάν με Τουρκικής κατασκευής όπλα. Η Αρμενία, κατάφερε να υπογράψει αμυντική συμφωνία με την Ρωσία, η οποία διατηρεί βάση στην Αρμενία. Η Αρμενία έχει καταφέρει να αποκτήσει κάποια σημαντικά Ρωσικά οπλικά συστήματα, όπως S-300 και Su-30, αλλά αυτά δεν αρκούν για να αντιμετωπιστεί ο πολυπληθής Τουρκικός στρατός.<br /><br />Στις 22 Σεπτεμβρίου, ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, είπε στην Αρμενία να σταματήσει την επιθετική συμπεριφορά της κατά του Αζερμπαϊτζάν και πρόσθεσε πως η Τουρκία στέκεται δίπλα στο Αζερμπαϊτζάν και στους μουσουλμάνους μάρτυρες από τις συμπλοκές με την Αρμενία.<br /><br />Πρόκειται για μια Τουρκική προσπάθεια, μέσω ρητορικής, να μετατραπεί η σύγκρουση και σε θρησκευτική, όπως έγινε με τους Σύριους που πολεμούν τους Κούρδους υπό το σύνθημα της εξάλειψης των «άθεων» και της επιβολής του Ισλάμ.<br /><br />Ο Υπουργός Άμυνας της Τουρκία, Χουλουσί Ακάρ, δήλωσε πως η Αρμενία «παίζει με τη φωτιά» και πως είναι παράνομη η κατοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ.<br /><br />Με τον τρόπο αυτό προετοιμάζεται το έδαφος για Τουρκική εισβολή στην Αρμενία. Άλλωστε, σήμερα έγιναν εκκλήσεις από την Αρμενία προς τον υπόλοιπο κόσμο, να εξασφαλιστεί η μη εμπλοκή της Τουρκίας στον πόλεμο Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν. Επίσης, η Αρμενία κατηγόρησε την Τουρκία πως έχει μεταφέρει 4000 μισθοφόρους τζιχαντιστές από τη Συρία στο Αζερμπαϊτζάν, για να πολεμήσουν κατά της Αρμενίας. Οι πληροφορίες αυτές διέρρευσαν στον διεθνή Τύπο από την Παρασκευή.<br /><br />Το Τουρκικό καθεστώς έχει καταφέρει να ελέγξει πλήρως τα ΜΜΕ της χώρας, με φυλακίσεις και διώξεις των δημοσιογράφων που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά της, ακόμη και κλείσιμο όσων αρνούνταν να ταχθούν με το μέρος της. Έτσι, όσα ΜΜΕ παραμένουν ενεργά, είναι απόλυτα ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα από την Τουρκική κυβέρνηση, που έτσι διαμορφώνει την κοινή γνώμη.<br /><br />Στις 25 Σεπτεμβρίου η Daily Sabah έγραψε ότι «η Αρμενία μεταφέρει τρομοκράτες του YPG/PKK στην κατεχόμενη περιοχή, για να στραφούν κατά του Αζερμπαϊτζάν». Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται το άλλοθι στην Τουρκία για εισβολή στην Αρμενία ή την «υπό Αρμενική κατοχή» περιοχή, για να την «απαλλάξει» από τους «τρομοκράτες» του PKK που απειλούν την ασφάλεια της Τουρκίας.<br /><br />Με την ίδια ακριβώς δικαιολογία, με το ίδιο ακριβώς πρόσχημα, την εξουδετέρωση των Κούρδων «τρομοκρατών», η Τουρκία εισέβαλλε στο Βόρειο Ιράκ και τη Συρία.<br /><br />Όμως η Τουρκία δεν παρουσίασε ποτέ αποδείξεις τρομοκρατικών ενεργειών στο έδαφός της που να προέρχονται από τη Συρία. Αποκαλύφθηκαν όμως μέσω δημοσιευμάτων τα σχέδια προβοκάτσιας της ΜΙΤ, η οποία θα έστελνε πράκτορές της στη Συρία για να εξαπολύσουν μικρής κλίμακας επίθεση σε Τουρκικά χωριά και με αυτόν τον τρόπο να δικαιολογηθεί η εισβολή στη Συρία.<br /><br />Η Τουρκία κατάφερε το ΝΑΤΟ να δικαιολογήσει τις ενέργειές της, την εισβολή και κατοχή εδαφών, ως δικαίωμά της στην προστασία τής ασφάλειάς της.<br /><br />Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία ένδειξη παρουσίας του PKK στην Αρμενία, αλλά η Τουρκία εφηύρε το κόλπο αυτό για να δικαιολογήσει τη μεταφορά μισθοφόρων στην περιοχή.<br /><br />Οι φήμες για την αυξημένη εμπλοκή της Τουρκίας στις μάχες μεταξύ Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν ίσως να είναι ένας τρόπος για να στραφεί η προσοχή της Τουρκικής κοινής γνώμης μακριά από τα προβλήματα της οικονομίας και η προσέλκυση Σύριων μισθοφόρων για την καταπολέμηση των «τρομοκρατών» και την επιβολή μιας ακόμη περισσότερο εθνικιστικής και εξτρεμιστικής ατζέντας.<br /><br />Το θέμα για την Τουρκία είναι πως όσο περισσότερες χώρες βομβαρδίζει, απειλεί και εισβάλλει, τόσο πιο πολύ ενώνει άλλες χώρες για να αντιταχθούν στην επιθετικότητά της και τις απειλές της.<br /><br />Η επιθετικότητα της Τουρκίας στη Μεσόγειο, ανάγκασε την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Γαλλία και τα ΗΑΕ, να συνεργαστούν και να προσεγγίσουν η μία την άλλη πάρα πολύ.<br /><br />Η εισβολή και η εθνοκάθαρση που έγινε στην Αφρίν από την Τουρκία, την έκαναν να δείχνει ως σοβαρότατη απειλή και ανάγκασαν τη Ρωσία και το Ιράν να υποστηρίξουν τον Άσαντ. Δεν είναι ακόμη βέβαιο εάν η απόφαση της Τουρκίας να εμπλακεί στον Καύκασο θα πυροδοτήσει και νέες συμμαχίες<div><a href="https://www.jpost.com/middle-east/is-turkey-planning-to-recruit-syrians-to-fight-armenia-643628"><b>Jerusalem Post</b></a></div><div><br /></div><div><a href="https://cosmostatus.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Καύκασος: θα δημιουργήσει νέο πόλεμο με μισθοφόρους η Τουρκία;

Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία δημιουργεί προβλήματα σε διάφορες χώρες και στη συνέχεια επεμβαίνει (εισβάλλει) με σκοπό να λύσει αυτά τα προβ...

Διαβάστε την συνέχεια

Έχουμε συγκυριαρχία της Κρήτης με τις ΗΠΑ αγαπητοί υπεύθυνοι και το αγνοούμε;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgugtPiY0dh0Sh9v3fNqnCYqt3nYZ6sKOoHdLJeDjW-2Z1DyMPJe40X7jkJ0pnd-DEZxNT9XKK5BUQrwrXvAor0dKTcquP3-k5PXCMXcmXtqRvAoHxqnnVCgh1r3xGZZVcxCI6OODeU2iU/s790/MITSOTAKIS-KRITI_CRETE-USA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgugtPiY0dh0Sh9v3fNqnCYqt3nYZ6sKOoHdLJeDjW-2Z1DyMPJe40X7jkJ0pnd-DEZxNT9XKK5BUQrwrXvAor0dKTcquP3-k5PXCMXcmXtqRvAoHxqnnVCgh1r3xGZZVcxCI6OODeU2iU/w640-h324/MITSOTAKIS-KRITI_CRETE-USA.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Όλα καλά κι όλα ωραία στην τελετή υποδοχής του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο στην Κρήτη. Το κλίμα εξαιρετικά φιλικό, η κρητική φιλοξενία έδωσε τα ρέστα της κατά τρόπον που είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι η διαμονή στο σπίτι του πρωθυπουργού με θέ τον Κόλπο της Σούδας θα του μείνει αξέχαστο.</div><br />Σχολιάζοντας το σκηνικό στο υπόστεγο της 115 Πτέρυγας Μάχης όλα έμοιαζαν ιδανικά. Η ελληνική μαζί με τη σημαία της ΕΕ και δίπλα η αμερικανική. Μήνυμα ξεκάθαρο. Η Ελλάδα είναι και μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας. Προσέχοντας όμως το βάθρο επί του οποίου εκφώνησαν τις ομιλίες τους οι Μητσοτάκης και Πομπέο, μένεις έκπληκτος…<br /><br />Μπορείτε σας παρακαλούμε θερμά να μας εξηγήσετε ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να βάλει το “Κρήτη” με την ελληνική σημαία δίπλα, αλλά και το αγγλικό “Crete” με τη σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών; Συγγνώμη, αλλά πρόκειται για εντελώς ΗΛΙΘΙΑ κατά την υποκειμενική μας άποψη ιδέα. Όποιος την είχε πολύ θα θέλαμε να μας εξηγήσει πως ακριβώς το σκέφτηκε! Ειλικρινά απορούμε…<br /><br />Δεν μπαίνουμε στον κόπο να αναρωτηθούμε αν το είδε ή όχι η στρατιωτική ηγεσία και αν το ενέκρινε ή όχι, εάν φρόντισε να διατυπώσει ενστάσεις ή το προσπέρασε προς αποφυγή παρεξηγήσεων και ενδεχόμενων ανεπιθύμητων συνεπειών στην εξέλιξη της καριέρας οποιουδήποτε. Αν δεν εκπέμπει δουλικότητα αυτό τι άλλο εκπέμπει; Χίλιες φορές να έβαζαν “ΝΑΤΟ”, όπως συμπεριλήφθηκε και η σημαία της ΕΕ…<br /><br />Ωστόσο ερωτώνται τόσο το Μέγαρο Μαξίμου, όσο και τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας: Υφίσταται… συγκυριαρχία της Κρήτης με τις ΗΠΑ και δεν το γνωρίζουμε; Κι εδώ άδικο έχουμε και… γκρινιάζουμε αδικαιολόγητα;<div><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έχουμε συγκυριαρχία της Κρήτης με τις ΗΠΑ αγαπητοί υπεύθυνοι και το αγνοούμε;

Όλα καλά κι όλα ωραία στην τελετή υποδοχής του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο στην Κρήτη. Το κλίμα εξαιρετικά φιλικό, η κρητική...

Διαβάστε την συνέχεια