O «πάγος» από τον Μπάιντεν φέρνει πολιτική κρίση στην Τουρκία: Σενάρια αντικατάστασης του Τσαβούσογλου από την Τανσού Τσιλέρ – Τι επιδιώκει ο Ερντογάν

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/03/%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CF%81.jpg"><img src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2021/03/%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CF%81-696x363.jpg" /></a><br /><br />Η νέα κατάρευση της λίρας, το μπαράζ απολύσεων από τον Ταγίπ Ερντογάν στην κεντρική τράπεζα της χώρας, αλλά και ο «πάγος» στον οποίο εξακολουθεί να έχει τις σχέσεις με την Αγκυρα ο νέος αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν απειλούν την Τουρκία με πολιτική κρίση.<br /><br />Πιθανός ανσχηματισμός τα επόμενα 24ωρα<br /><br />Οι τελευταίες πληροφορίες επαναφέρουν στο προσκήνιο τα σενάρια για ανασχηματισμό, με τα τουρκικά media να δείχνουν ραγδαίες εξελίξεις και κυβερνητικό ανασχηματισμό πιθανώς και μέσα στα επόμενα 24ωρα.<br /><br />Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο ανασχηματισμός θα αγγίξει και το υπουργείο Εξωτερικών, καθώς ο Ταγίπ Ερντογάν αναζητά διακαώς διαύλους επικοινωνίας με το Στέητ Ντιπάρτμεντ και τον Λευκό Οίκο.<div><br />Σενάριο αντικατάστασης του Τσαβούσογλου από την Τσιλέρ<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, σε σημερινό άρθρο του ο γνωστός δημοσιογράφο της εφημερίδας Sogu , Ραχμί Τουράν, γράφει ότι «κυκλοφορούν παράξενες ειδήσεις» στο παρασκήνιο του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, σύμφωνα με τις οποίες, στον πιθανό ανασχηματισμό, ο υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, θα αντικατασταθεί από την Τανσού Τσιλέρ.<br /><br />Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η πρώην πρωθυπουργός έχει καλές σχέσεις με τα λόμπι στις ΗΠΑ και στόχος του Ερντογάν είναι να λιώσει ο «πάγος» στις σχέσεις της Τουρκίας με τον πρόεδρο Μπάιντεν και να δημιουργηθεί γέφυρα επικοινωνίας με την νέα αμερικανική διοίκηση.<br /><br />Οι ίδιες διαρροές αναφέρουν ότι οι αλλαγές στην κυβέρνηση δεν θα επηρεάσουν τα υπουργεία Αμυνας και Εσωτερικών.<br /><br />«Ο πρόεδρος θα αναδιατάξει το κυβερνητικό σχήμα» είχε προαναγγείλει την προηγούμενη εβδομάδα στον τηλεοπτικό σταθμό ΝΤV o αντιπρόεδρος του κυβερνώντος ΑΚΡ, Μαχίρ Ουνάλ. «Αυτό θα το δούμε τις επόμενες ημέρες».<br /><br />Τότε, τις δηλώσεις Ουνάλ είχαν ακολουθήσει πληροφορίες για επιστροφή στην κυβέρνηση και του γαμπρού του Ερντογάν, του Μπεράτ Αλμπαϊράκ, πιθανώς στην θέση του υπουργού Ενέργειας.</div><div><br />Στο τραπέζι και το όνομα του Ιμπραίμ Καλίν<br /><br />Τώρα όμως, μετά τις καρτατομήσεις της ηγεσίας της κεντρικής τράπεζας, της νέας βουτιάς της λίρας και της απειλής των capital controls, η προσοχή στρέφεται στο διπλωματικό και οικονομικό πεδίο καθώς η Τουρκία έχει ανάγκη άμεσης στήριξης από τους ισχυρούς παίκτες της Δύσης.<br /><br />Πάντως, στα ονόματα που κυκλοφορούν για τη θέση του νέου υπουργού Εξωτερικών στην Τουρκία- εφόσον ο Ερντογάν αποφασίσει να αντικαταστήσει τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου- εκτός από εκείνο της Τανσού Τσιλέρ, ακούγεται και αυτό του εκιπροσώπου του τούρκου προέδρου Ιμπραίμ Καλίν.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

O «πάγος» από τον Μπάιντεν φέρνει πολιτική κρίση στην Τουρκία: Σενάρια αντικατάστασης του Τσαβούσογλου από την Τανσού Τσιλέρ – Τι επιδιώκει ο Ερντογάν

Η νέα κατάρευση της λίρας, το μπαράζ απολύσεων από τον Ταγίπ Ερντογάν στην κεντρική τράπεζα της χώρας, αλλά και ο «πάγος» στον οποίο εξακολο...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία: Δέκα χρόνια για το τίποτα

<img height="428" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/03/deminage_russe_alep.jpg" width="640" /><br /><br /><div><b>Caroline Galactéros*</b><br />Μετάφραση: Κριστιάν Ακκυριά</div><div><br />Έρχεται η 10η επέτειος μιας μαρτυρικής χώρας και ενός μαρτυρικού λαού. Η περίπτωση της Συρίας είναι ένα τριπλό μάθημα για τα σχολικά βιβλία. Για τον πλήρη κυνισμό της Δύσης, τον ανεξέλεγκτο οπορτουνισμό των άλλων περιφερειακών δυνάμεων, τη απόλυτη αδιαφορία όλων των πλευρών για τον αμέτρητο ανθρώπινο πόνο που έχει επιφέρει η επιδίωξη των στόχων τους από το 2011. Ο απολογισμός είναι βαρύς: 500.000 νεκροί, ένα εκατομμύριο τραυματίες τουλάχιστον, περισσότεροι από 10 εκατομμύρια πρόσφυγες μέσα και γύρω από τη χώρα, μια καταστραμμένη οικονομία, τεράστια πεδία ερειπίων και πόνου. Πολύ ωραίος απολογισμός του ηθικολογικού δογματισμού των «πλήρων» δημοκρατιών μας. Τα καλά συναισθήματα και τα μεγάλα καθολικά ιδανικά γεμίζουν παντού καρότσα με νεκρούς. Αλλά δεν βλέπουμε το πρόβλημα, ή μάλλον, η βαθιά μας ενοχή δεν μπορεί να κρύβεται πάρα μόνο με μαζική άρνηση και ξεροκεφαλιά στο δυσνόητο. <br /><br />Το ζήτημα είναι λοιπόν να «τελειώσει η δουλειά» που ξεκίνησε τόσο άσχημα, δουλειά η οποία κατέστρεψε αυτήν την υπέροχη χώρα με πολύ επιρροή, αλλά ούτε την νίκησε ούτε έδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Επειδή στρατιωτικά, το φιάσκο είναι ξεκάθαρο για τη δυτική φατρία. Δέκα χρόνια με βόμβες, κυρώσεις, τζιχαντιστική υπερ-βία, ψέματα, προπαγάνδα… και η νόμιμη συριακή κυβέρνηση εξακολουθεί να είναι στη θέση της, με τον πρόεδρο Άσαντ, ο οποίος έχει ανακτήσει μεγάλο μέρος των εδαφών του. Το Ντάες και οι αναρίθμητες παραλλαγές της Αλ Κάιντα που ενθαρρυνθήκαν, ​​εκπαιδεύτηκαν, οπλίστηκαν, υπό την καλή φροντίδα του Συνασπισμού των εχθρών της Συρίας που ισχυρίζονταν ότι είναι φυσικοί «φίλοι» της, δεν κατάφεραν να διαλύσουν τη χώρα. Το Ιράν υποστήριξε τον δικό του «άξονα αντίστασης», του οποίου η Δαμασκός παραμένει κεντρικό πιόνι, η Ρωσία ήρθε και έσωσε την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας και σκοπεύει να αποκομίσει οικονομικά και πολιτικά οφέλη από τη στρατιωτική της υποστήριξη, η Τουρκία αισθάνθηκε την αλλαγή της παλίρροιας το 2015, και έλπιζε επίσης την καταστροφή της χώρας για να αυξήσει εκεί την επιρροή των Αδελφών Μουσουλμάνων. Εγκαταστάθηκε στη θέση μιας χώρας- άρθρωσης χρήσιμης τόσο στην Ουάσινγκτον όσο και στη Μόσχα και κατάφερε να επέμβει στρατιωτικά από το 2016, με το πρόσχημα του αγώνα ενάντια στο PKK, και στη συνέχεια να εδραιωθεί μαζικά στρατιωτικά στην Ιντλίμπ, προμαχώνα του ριζοσπαστικού ισλαμιστικού αντι-Άσαντ γένους. που εμποδίζει την ειρήνευση να γίνει. Η Άγκυρα κρατά αυτήν την περιοχή μολυσμένη με τζιχαντιστές υπό τον έλεγχό της ως ενέχυρο για πολιτικές διαπραγματεύσεις ενώπιο της Μόσχας, της Τεχεράνης… και της Ουάσιγκτον. <br /><br />Εν ολίγοις, δεν έλαβε χώρα η προγραμματισμένη καταστροφή μιας πλούσιας χώρας, σημαντικού ενεργειακού κόμβου και η οποία δεν υπάκουε στην τάξη του κόσμου που ονειρευόταν στην Ουάσιγκτον. Ο πόλεμος με τα χρώματα του Ντάες, της Al-Qaeda και των αμέτρητων ειδώλων της απέτυχε. Αλλά αντί να το παραδεχτούμε, έχοντας καταπιεί όλη τη ντροπή, και τελικά να προωθήσουμε επιτέλους μια ρεαλιστική πολιτική ομαλοποίηση, μέσω της διαδικασίας της Αστανά, κάνουμε τα πάντα για να την τορπιλίσουμε και επιδιώκουμε τον αρχικό στόχο – να ανατρέψουμε αυτό το αφόρητα ανθεκτικό και δημοφιλές καθεστώς -αφήνοντάς το συριακός λαό να λιμοκτονήσει, εκεί που απετύχαμε να τον τρομοκρατήσουμε. Και έτσι καίμε τις συγκομιδές , επιβάλλουμε απαγόρευση, μέσω του νόμου Caesar Act, σε όλους τους Σύρους που θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν ακόμη την οικονομική ανοικοδόμηση. Θέλουμε τους Σύρους, έτσι πεινασμένους και σπασμένους, να μην αντέχουν πλέον, να χάσουν το μυαλό τους και να στραφούν ενάντια σε αυτό το καθεστώς που τους προστατεύει. Όπως και στο Ιράν, όπως και στη Ρωσία, όλα αυτά μου φαίνονται άσχημα αλλά προπαντός ένας κακός υπολογισμός. Περνάμε τους ανθρώπους για ηλιθίους. Ξέρουν από πού προέρχεται η δυστυχία τους και, σε αυτήν την περίπτωση, παρά τη σκληρότητα, την αδικία και τα λάθη του καθεστώτος, ξέρουν ότι δεν προέρχεται από τη Δαμασκό.<br /><br />Σε αυτή τη λεία της τελευταίας ευκαιρίας, η Αμερική δεν παραδέχεται ποτέ ότι ηττήθηκε. Βάζει τον Τούρκο πληρεξούσιο της να δράσει, προσπαθεί πάλι, μέσω της σύναψης και της επέκτασης των Συμφωνιών του Αβραάμ, να συσσωρεύσει ενάντια στην Τεχεράνη τις δυσαρέσκειες όλων των αραβικών κρατών που μισούν τους Άσαντ εδώ και δεκαετίες. Το θέμα είναι να καθησυχάσουν τον Ισραηλινό σύμμαχο για τον οποίο η Συρία είναι ο θανατηφόρος σύνδεσμος μεταξύ του Ιράν και της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ. Και για τις ανάγκες του σκοπού, δεν διστάζουν να αποσταθεροποιήσουν πολύ άσχημα τον εύθραυστο Λίβανο. Ο σκοπός αδειάζει τα μέσα . Η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, η Τουρκία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όλοι, λίγο πολύ και για διάφορους λόγους, ήθελαν να γδάρουν το δέρμα της Συρίας. Όλοι κατάλαβαν ότι η Ρωσία και το Ιράν (που συγκλίνουν τακτικά για τη διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας, αλλά ο καθένας έχει τις δικές του φιλοδοξίες και λύσεις) δεν θα τους άφηναν. Υποχωρούν, αλλά δεν αφοπλίζονται, και σκοπεύουν, ο καθένας χωριστά, να αποκομίσουν κάποιο καλό κομμάτι αυτού του λυσσώδους διαμελισμού που διακόπηκε ενοχλητικά το φθινόπωρο του 2015 από την είσοδο στο χορό της Μόσχας.<br /><br />Σε αυτή τη μπερδεμένη υπόθεση όπου δεν είχε άλλο συμφέρον παρά να κρατηθεί μακριά από οποιαδήποτε τιμωριτική εκστρατεία, να υποστηρίξει τη σταθερότητα των κρατικών δομών για να σώσει το υπόλοιπο της επιρροής της στο Λίβανο και τη Συρία και έναν πιθανό ρόλο νομιμοποιητή μεσίτη τιμής όταν θα έφτανε η ώρα, η Γαλλία, όπως και σε πολλά άλλα θέματα, χάθηκε, ηθικά, πολιτικά, στρατηγικά. Υποστηρίξαμε τον προγραμματισμένο διαμελισμό που προωθούσαν οι λεγόμενοι εναλλακτικοί Σύροι πολιτικοί χωρίς καμία αντιπροσωπευτικότητα, και στη συνέχεια ενθαρρύναμε και οπλίσαμε τις ορδές μεταμορφωμένων τζιχαντιστών σε «συμπαθητικούς επαναστάτες που κάνουν καλή δουλειά». Έχουμε βυθιστεί ντροπιαστικά στην αμερικανική λογική του κατακερματισμού της Μέσης Ανατολής κάτω από αφόρητα ηθικολογικά κουρέλια που απογύμνωσαν τον κυνισμό μας και τη στρατηγική μας ηλιθιότητα σε αυτό το θέατρο, και εκμηδένισαν την αξιοπιστία μας. Είναι πάντα ο ίδιος κύκλος του σφετερισμού ζωγραφισμένου με αρετή και καλά συναισθήματα: διακριτική ενθάρρυνση των συχνά νομιμοποιημένων κοινωνικών και πολιτικών διεκδικήσεων, καταγγελία της κυβερνητικής καταστολής, δαιμονοποίηση του καθεστώτος και εξατομίκευση των αδικιών του, ενεργή υποστήριξη για τη πολιτική αποσταθεροποίηση και λίγο μετά ένοπλη, εισαγωγή κοόρτών τζιχαντιστών που προφανώς κάνουν ό, τι τους ζήτησαν να κάνουν – ήτοι να σπείρουν το θάνατο και το τρόμο -, στρατιωτική ανάμιξη χωρίς οποιασδήποτε εντολή του ΟΗΕ στο όνομα του «καθήκοντος της προστασίας των πληθυσμών» … που εμείς οι ίδιοι βάλαμε σε κίνδυνο… Τέλος, ανάμιξη σε μια πολιτική διαδικασία που θα θέλαμε να ήταν στο χέρι μας και που μας ξεφεύγει, γιατί ακόμη και η ειρήνη δεν μπορεί παρά μόνο να οικοδομηθεί με βάση τις πραγματικότητες του εδάφους και της ισορροπίας των δυνάμεων.<br /><br />Η ειρήνη δεν είναι για αύριο καθώς η δυτική οργή απέναντι στην αποτυχία είναι εντονότατη. Ωστόσο, για το Παρίσι, που κανείς δεν θέλει πλέον να ακούσει, καθώς ο λόγος μας σύρθηκε εκτός κυκλοφορίας λόγω αυτού του βλακώδους μιμητισμού, ο συριακός φάκελος θα μπορούσε να είναι αυτός της στρατηγικής σωτηρίας. Αλλά για αυτό, χρειαζόμαστε ταπεινότητα και ρεαλισμό. Πρέπει να δείξουμε ότι τελικά συνειδητοποιήσαμε το αιματηρό αδιέξοδο στο οποίο μας οδήγησε η τύφλωση μας. Δέκα χρόνια μαρτυρίου είναι πολλά και αναμφίβολα είναι ασυγχώρητο για μερικούς. Όχι όμως για όλους. Ποτέ δεν είναι αργά. Μπορούμε να αποσυνδεθούμε από όλες τις στρατιωτικές ενέργειες του «Συνασπισμού» καθώς και από όλες τις εξωεδαφικές κυρώσεις του αμερικανικού νόμου Caesar Act. Μπορούμε ιδιαίτερα να πιάσουμε το σκοινί της Μόσχας για να δούμε πώς να ήμαστε χρήσιμοι στο πλευρό του ρωσο-ιρανο-τουρκικού τρίο στη διαδικασία της Αστανά, παρά τις αντιξοότητες της Συριακής Συνταγματικής Επιτροπής. Μπορούμε να σταματήσουμε να θέσουμε πολιτικούς όρους για τη βοήθειά μας στην ανοικοδόμηση της χώρας. Μπορούμε να σταματήσουμε να ουρλιάζουμε με τους λύκους. Πρέπει επίσης να τολμήσουμε κάποιες δυνατές χειρονομίες: να ανοίξουμε ξανά την πρεσβεία και τα προξενεία μας, να αποκαταστήσουμε τη συνεργασία μας σε θέματα πληροφοριών. Φαίνεται αδύνατο, απατηλό, διαβόητο; Ωστόσο, αυτό που είναι διαβόητο είναι το πείσμα στο λάθος και η λεηλασία της σχέσης σεβασμού, φιλίας και αγάπης που συνέδεε τους Γάλλους με τους Σύρους, πολύ πέρα ​​από τις πολιτικές αντιξοότητες, ένας σύνδεσμος που μας έκανε να αγαπηθούμε, να εκτιμηθούμε και να υπολογιστούμε σε αυτήν τη χώρα και στην περιοχή. <br /><br /><b><i>*Η Caroline Galactéros-Luchtenberg έχει διδακτορικό στην Πολιτική Επιστήμη, είναι ελεγκτής του Ινστιτούτου Ανώτερων Εθνικών Αμυντικών Σπουδών (AA59) και ειδική σε θέματα Βαλκανίων. Εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη στρατηγική αξιολόγηση και στον προγραμματισμό των κρατικών υπηρεσιών. Σήμερα είναι διευθύντρια των σεμιναρίων στη Σχολή Πολέμου της Γαλλίας, είναι Συνταγματάρχης στην επιχειρησιακή εφεδρεία των στρατών της Γαλλίας, είναι επικεφαλής της ιδιωτικής εταιρείας συμβούλων και στρατηγικής κατάρτισης πληροφοριών PLANETING. Είναι η δημιουργός και διαχειρίστρια της δεξαμενής σκέψης GéoPragma, αφιερωμένης στη ρεαλιστική γεωπολιτική.</i></b><br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div><br /></div></div>

Συρία: Δέκα χρόνια για το τίποτα

Caroline Galactéros* Μετάφραση: Κριστιάν Ακκυριά Έρχεται η 10η επέτειος μιας μαρτυρικής χώρας και ενός μαρτυρικού λαού. Η περίπτωση της Συρί...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα ευρήματα για την Τουρκία ως κόμβο του διεθνούς λαθρεμπορίου ναρκωτικών

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/40/4042be5b578a46dab0237514a584f338.jpg?quality=80&404=default&v=8" width="640" /><br /><br />Του <b>Κώστα Ράπτη</b><br />Φαντάζει ως μία απλή είδηση του αστυνομικού δελτίου στην πραγματικότητα όμως μαρτυρεί πολλά για τη δομή της εξουσίας στη γείτονα Τουρκία και για τη θέση της στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας <br /><br />Οι σαουδαραβικές τελωνειακές αρχές κατέσχεσαν περισσότερα από 1,3 εκατομμύρια χάπια Captagon, κρυμμένα σε φορτίο προερχόμενο από το τουρκικό λιμάνι της Αλεξανδρέττας, όπως δημοσίευσε χθες η Saudi Gazette.<br /><br />Τα παράνομα σκευάσματα ανακαλύφθηκαν μέσω ακτίνων Χ κρυμμένα σε γούνινα ενδύματα. όπως ανέφερε το σαουδαραβικό πρακτορείο ειδήσεων ο Υφυπουργός Aσφαλείας Muhammad Al-Naeem, οι φερόμενοι ως παραλήπτες φορτίο συνελήφθησαν. Συνολικά, σύμφωνα με τον ίδιο, έχουν κατασχεθεί περισσότερα από 12,5 εκατομμύρια χάπια με προέλευση την Αλεξανδρέττα. <br /><br />Το τουρκικό λιμάνι είναι γνωστό ότι αποτελεί κόμβο λαθρεμπόριο ναρκωτικών που εξυπηρετεί "αγορές” εκτός Τουρκίας. Πέρυσι η τούρκικη αστυνομία κατέσχεσε σε επιδρομή 9.200 χάπια, αλλά βέβαια ο αριθμός αυτός αποκαλύπτεται σταγόνα στον ωκεανό. <br /><br />Το Captagon είναι φτηνό (κοστίζει λιγότερο από 20 δολάρια το κάθε χάπι) και εύκολο στην παρασκευή του. Όμως ο συνολικός ετήσιος τζίρος της εμπορίας του υπολογίζεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια.<br /><br />Πρόκειται για μία συνθετική αμφεταμίνη, η οποία πρωτοχρησιμοποιήθηκε την δεκαετία του '60 για την θεραπεία της ναρκοληψίας και του συνδρόμου ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, αλλά εγκαταλείφθηκε στη συνέχεια λόγω των παρενεργειών και του εξαιρετικά εθιστικού της χαρακτήρα. Στη Μέση Ανατολή, ωστόσο, και δη στη Σαουδική Αραβία (η οποία, κατά το πρακτορείο Reuters κατανάλωνε ήδη το 2010 το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής, ήτοι επτά τόνους), εξακολούθησε να γνωρίζει μεγάλη διάδοση ως ψυχοτρόπο – μέχρι που κατέστη το αγαπημένο χάπι όλων των εμπολέμων της Συρίας και των κάθε είδους τζιχαντιστών. Είναι γνωστό ότι υπό την επήρεια Captagon έδρασε ο Σεϊφεντίν Ρέζγκι, δράστης της επίθεσης με 38 νεκρούς τον Ιούνιο του 2015 στο θέρετρο Σους της Τυνησίας, αλλά πιθανότατα και οι δράστες της σφαγής στο Μπατακλάν του Παρισιού, τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.<br /><br />Η υδροχλωρική φαινετυλλίνη, που η εμπορική ονομασία της είναι Captagon, αναλύεται στον οργανισμό σε θεοφυλλίνη και αμφεταμίνη και χαρίζει στους χρήστες της ένα αίσθημα μεγάλης ευφορίας, αν όχι παντοδυναμίας, καθώς και εντυπωσιακή αντοχή στον πόνο, την πείνα και την έλλειψη ύπνου.<br /><br />Η μεγαλύτερη ποσότητα Captagon που έχει κατασχεθεί ποτέ διεθνώς, ήτοι 33.078.150 δισκία, συνολικού βάρους 5,250 τόνων, εντοπίσθηκε το 2019 από τις ελληνικές αρχές στο Πειραιά, σε τρία εμπορευματοκιβώτια, προερχόμενα από τη Συρία και με πιθανότερο προορισμό την Κίνα,<br /><br />Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία έχει αναδειχθεί σε διεθνή κόμβο εμπορίας όχι μόνο του Captagon, αλλά κάθε είδους παράνομες ουσίες, καθώς η κατάσταση στη Συρία και το Ιράκ ευνοεί δραστηριότητες τέτοιου τύπου και έχει καταστήσει τα σύνορα περισσότερο διαπερατά. Επιπλέον η ίδια η Τουρκία έχει χαλαρώσει τους κανονισμούς της ως προς το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, ενώ η σύμπτυξη της συμμαχίας του κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν με τους εθνικιστές Γκρίζους Λύκους έχει φέρει και πάλι στο προσκήνιο τον ρόλο της ισχυρής τουρκικής μαφίας η οποία παραδοσιακά συνδέεται με την ακροδεξιά και το παρακράτος. <br /><br />Αρκεί και μόνο να αναλογιστεί κανείς ότι ο αρχιμαφιόζος Αλaατίν Τσακιτζί ο οποίος απελευθερώθηκε πέρσι από τις φυλακές λόγω πανδημίας, σε συνθήκες που προκάλεσαν την απορία του διεθνούς παράγοντα, βρέθηκε πρόσφατα να ενθαρρύνει μέσω Twitter τον βαλλόμενο διορισμένο πρύτανη του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου να μην υποχωρήσει μπροστά στους φοιτητές διαδηλωτές, ενώ Προηγουμένως είχε απειλήσει και τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Νέα ευρήματα για την Τουρκία ως κόμβο του διεθνούς λαθρεμπορίου ναρκωτικών

Του Κώστα Ράπτη Φαντάζει ως μία απλή είδηση του αστυνομικού δελτίου στην πραγματικότητα όμως μαρτυρεί πολλά για τη δομή της εξουσίας στη γεί...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Γερμανία αρνείται να πληρώσει τα χρέη της και η Ελλάδα το δέχεται!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.avgi.gr/sites/default/files/styles/main/public/old-images/%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%259F%2520%25CE%2591%25CE%25A5%25CE%2593%25CE%2597%2520%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A3%2520%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A5%252020.3.2015%2B12250.jpg?itok=4yEdlJ7t" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="387" data-original-width="800" height="310" src="https://www.avgi.gr/sites/default/files/styles/main/public/old-images/%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%259F%2520%25CE%2591%25CE%25A5%25CE%2593%25CE%2597%2520%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A3%2520%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A5%252020.3.2015%2B12250.jpg?itok=4yEdlJ7t" width="640" /></a></div><br /><div><b>Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία</b></div>Το άλυτο, επί 80 και πλέον χρόνια, ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων απέναντι στην Ελλάδα, έρχεται κατά καιρούς στο προσκήνιο, αλλά και αποσύρεται με τον ίδιο πάντοτε επίλογο. Η Γερμανία αρνείται να πληρώσει τα χρέη της προς την Ελλάδα και η Ελλάδα δεν αντιδρά. Είναι άξιον απορίας το πώς συμβαίνει, για τόσο μακρόχρονο διάστημα, μέσα στο οποίο συνέβησαν τόσα και τόσα γεγονότα.<br /><br />Όπως είναι γνωστό, εκτιμήθηκε επακριβώς το ύψος των γερμανικών οφειλών, και καταγράφηκαν οι ναζιστικές θηριωδίες, που κατασπάραξαν την πατρίδα μας. Πως, λοιπόν, δεν προβληματίζει στην Ελλάδα, στην ΕΕ, αλλά και στην υφήλιο η πάγια δήλωση του Βερολίνου ότι, ναι, χρωστά, αλλά όμως δεν επιθυμεί να πληρώσει. Το θέμα των γερμανικών χρεών ήρθε και πάλι στο προσκήνιο, με την ευκαιρία της πρόσφατης συζήτησής του στη γερμανική Βουλή. Όχι βέβαια με αίτημα της ελληνικής Κυβέρνησης, αλλά χάρη σε ψηφίσματα των Πρασίνων και του κόμματος “Η Αριστερά”. Και απορρίφθηκε με τη δικαιολογία ότι δήθεν «το ζήτημα έχει ρυθμιστεί νομικώς και πολιτικώς».<br /><br />Ασφαλώς, η κυρία ένοχος αυτής της αδιανόητης διελκυστίνδας, που κοντεύει να κλείσει αιώνα, είναι η Ελλάδα. Ορθότερα όλες οι κυβερνήσεις της αυτών των δεκαετιών, που δεν απαίτησαν με συνέπεια, συνέχεια και αποφασιστικότητα, τα χρωστούμενα από την Γερμανία. Αυτά τα ποσά που έχουν ως αντίβαρο, χιλιάδες θανάτους από πείνα στην κατοχή, ολόκληρα καμένα χωριά, φρικώδη μαρτύρια, αδυσώπητη τρομοκρατία και ατέλειωτους εξευτελισμούς.<div><br />Εγκληματική παραίτηση<br /><br />Για να είναι δυνατόν έστω και να αγγίξει κανείς το νήμα ερμηνείας αυτής της κατά συρροή εγκληματικής παραίτησης των ελληνικών κυβερνήσεων από το δικαίωμα να υποχρεώσουν την ηττημένη Γερμανία να αποδώσει τα στοιχειώδη δίκαια στον ελληνικό πληθυσμό, χρειάζεται να επιστρατευθούν τόνοι υποτέλειας. Από την αρχή, αλλά και μέχρι σήμερα, η Ελλάδα δεν παραιτήθηκε επισήμως από τα δικαιώματά της, να πάρει πίσω αυτά που η Γερμανία παρανόμως τής κατακρατά, αλλά ούτε και η Γερμανία αρνείται ότι τα χρωστάει. Απλώς, δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν θέλει να πληρώσει. Και απλώς η Ελλάδα αποδέχεται αυτή τη δήλωση και δεν αντιδρά .<br /><br />Και αν η ελληνική στάση ήταν απλώς ακατανόητη μέχρι την εισβολή των μνημονίων, μετά την υπογραφή τους κατέστη αυτόχρημα εγκληματική. Διότι πρόκειται, αναμφίβολα, περί εγκληματικής παράνοιας, από την πλευρά κράτους που θέλει να εμφανίζεται κυρίαρχο και ελεύθερο, να δέχεται να υποβάλλει το λαό του στα μαρτύρια του Ταντάλου. Κι αυτό για να μην αθετήσει τις υποχρεώσεις που του επέβαλαν με τρόπο μη ηθικό οι εταίροι του στην ΕΕ με τη σύμπραξη και του ΔΝΤ. Και να μην απαιτεί τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, που υπερβαίνουν κατά πολύ τα ελληνικά χρέη προς την ΕΕ και που θα την έσωζαν.<br /><br />Η Δύση επαίρεται, όσο πιο συχνά μπορεί, για το ότι είναι δημοκρατική, σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τηρεί με ευλάβεια τους νόμους και το δίκαιο. Ως άμωμη, λοιπόν, η ίδια παρέχει το δικαίωμα στον εαυτό της να κρίνει, να κατακρίνει και να καταδικάζει άλλους λαούς, διότι δεν σέβονται κατ’ αυτήν τη δημοκρατία, το δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και μάλιστα, κατά καιρούς, αποφασίζονται και αιματηρές συρράξεις εναντίον κρατών, που κρίνεται ότι καταπατούν αυτές τις αξίες.<br />Πεισματική άρνηση από Γερμανία<br /><br />Πώς, όμως, να δικαιολογηθεί, κάτω από το πρίσμα της ενάρετης Ευρώπης, αυτός ο δυισμός στον τρόπο εφαρμογής του νόμου, στην περίπτωση αφενός της Γερμανίας, αφετέρου της Ελλάδας; Πώς να γίνει δεκτό από την ευρωπαϊκή και τη δυτική κοινότητα, ο θύτης που εξόντωσε το θύμα πριν από 80 χρόνια, να αρνείται πεισματικά να το αποζημιώσει; Αλλά και με την επίκληση τί είδους, άραγε, και τί μορφής δικαίου μπορεί να εξακολουθήσει η εξόντωση ενός κράτους, στο οποίο φορτώθηκαν απάνθρωποι όροι χρέους, προκειμένου να διασωθούν έτσι οι ευρωπαϊκές τράπεζες; Είναι ξεκάθαρος ο Μπαράκ Ομπάμα στο κεφάλαιο 22 των απομνημονευμάτων του, στις σχετικές ανατριχιαστικές αποκαλύψεις του.<br /><br />Εξαιτίας αυτής της ογδοντάχρονης ολοκληρωτικής παραίτησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η αδυναμία μας να διεκδικήσουμε τα δίκαιά μας και στο σύνολο των πολλαπλών αδιεξόδων μας. Και απέναντι στις αδιανόητες προκλήσεις των Τούρκων, και απέναντι στο εγκληματικού περιεχομένου αλλά ανύπαρκτο χρέος μας, (αν αυτό συμψηφιστεί με το κατά πολύ μεγαλύτερο χρέος της Γερμανίας), αλλά και απέναντι στο λαθρομεταναστευτικό, στα πλαίσια του οποίου η πατρίδα μας έχει αγογγύστως αναλάβει το ρόλο του καταδικασμένου προς εξαφάνιση θύματος της Ευρώπης.<br /><br />Τα τελευταία χρόνια έχω κατά κόρο υποστηρίξει, σε άρθρα, συγγράμματα και διαλέξεις μου, ότι η Ελλάδα δεν έχει μέλλον αν εξακολουθήσει την εθνομηδενιστική της πολιτική. Στην “ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21”, στην πατριωτική αυτή κίνηση εναντίον που εθνομηδενισμού, που συγκεντρώνει χιλιάδες υποστηρικτές, σε καθημερινή βάση, έχουμε αποφασίσει να γίνουμε λίγο και κάπως Δον Κιχώτες.<br /><br />Να αναλάβουμε δηλαδή μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης, εντός και εκτός Ελλάδας, για διαγραφή του χρέους και για απόδοση των γερμανικών χρεών. Στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, θα υποκαταστήσουμε την Πολιτεία, που όφειλε να αναλάβει αυτό το καθήκον εδώ και δεκαετίες. Μια εκστρατεία, που θα υπενθυμίσει σε εχθρούς και φίλους, ότι υπάρχει ένα κράτος που λέγεται Ελλάδα, που έχει απαιτήσεις και που τις διεκδικεί. Μακάρι να απαλλαγούμε στην πορεία, από τον αγώνα αυτόν, που δεν ανήκει σε άτομα ούτε σε ομάδες, αλλά στην εκάστοτε κυβέρνηση.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Γερμανία αρνείται να πληρώσει τα χρέη της και η Ελλάδα το δέχεται!

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία Το άλυτο, επί 80 και πλέον χρόνια, ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων απέναντι στην Ελλάδα, έρχετ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στον ανταγωνισμό ισχύος μεταξύ Κίνας-ΗΠΑ να γίνουμε Προμηθείς όχι Επιμηθείς.

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLNgoh_g51eMaxThp5X6DEP-y7mDBUld8WVqW9Qjm6FXsWmGKeIp4dXwjNe8dw3IfgvdJB7HSt2t0sObiO3U5XZzUwQ6nIrL4giDNMs7Nl9qjvU6EE2A8GXRaD7ocwpAX-VWjMGizSyFQ/s1200/us_vs_china-article.jpg"><img border="0" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLNgoh_g51eMaxThp5X6DEP-y7mDBUld8WVqW9Qjm6FXsWmGKeIp4dXwjNe8dw3IfgvdJB7HSt2t0sObiO3U5XZzUwQ6nIrL4giDNMs7Nl9qjvU6EE2A8GXRaD7ocwpAX-VWjMGizSyFQ/w640-h336/us_vs_china-article.jpg" width="640" /></a><div><br /></div><div>Γράφει ο<b> Δημήτριος Τσαϊλάς*</b><br />Έχει ξεκινήσει μια συζήτηση που αφορά τον μεγάλο ανταγωνισμό ισχύος μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας και θα επιχειρήσω αναλυτική ιστορική σύγκριση με τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, καθώς πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά κοινά γεγονότα. Ακριβώς όπως η άνοδος της Αθήνας τον 5ο αιώνα π.Χ. προκάλεσε φόβο στη Σπάρτη, πυροδοτώντας τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, έτσι και σήμερα, η οικονομική και στρατιωτική ανάπτυξη της Κίνας θα μπορούσε να προκαλέσει συναγερμό στις Ηνωμένες Πολιτείες και να αυξήσει τον κίνδυνο σύγκρουσης. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Πελοποννησιακός πόλεμος ξέσπασε όταν οι εξωτερικές δυνάμεις αναμίχθηκαν σε ένα εμφύλιο πόλεμο, εκτός των συνόρων τους. Το 435 π.Χ., σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, η πόλη-κράτος της Επιδαμνού έπεσε θύμα «εσωτερικών συγκρούσεων που κράτησαν πολλά χρόνια». Οι ανταγωνιζόμενες φατρίες ζήτησαν βοήθεια από εξωτερικούς παράγοντες, η οποία τελικά μετέτρεψε έναν τοπικό εμφύλιο πόλεμο σε μια ευρύτερη σύγκρουση μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης. Στη συνέχεια, η σύγκρουση μεταξύ της δημοκρατικής Αθήνας και της ολιγαρχικής Σπάρτης ενέτεινε τα εσωτερικά σχίσματα σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο, πυροδοτώντας περαιτέρω βάναυσους εμφύλιους πολέμους, τη διάβρωση των κανόνων και την βεβήλωση θρησκευτικών χώρων. «Οι αστικές διαμάχες προκάλεσαν πολλά τρομερά πλήγματα στις πόλεις», έγραψε ο Θουκυδίδης, «όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα και θα συμβαίνει συνέχεια, ενώ η ανθρώπινη φύση παραμένει αυτό που είναι».<br /><br />Ασφαλώς μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι ένας άμεσος πόλεμος μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας πιθανότατα θα αποτραπεί χωρίς κλιμάκωση σε μια πλήρη συμβατική αναμέτρηση. Αφενός οι περισσότεροι ξένοι εμφύλιοι πόλεμοι δεν απειλούν τα βασικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, και αφετέρου μια έμμεση παρέμβαση η οποία είναι συχνά αδιαμφισβήτητη, οι μεγάλες δυνάμεις προτιμούν να αγνοούν την παρέμβαση της άλλης πλευράς για τον ακριβή έλεγχο του κινδύνου μιας κρίσης να μετατραπεί σε έναν ευρύτερο, ανεπιθύμητο πόλεμο. Αυτό γίνεται άλλωστε και στη Μιανμάρ αλλά και στην Ουκρανία/Συρία, όπου δύο μεγάλες δυνάμεις, Κίνα-ΗΠΑ και Ρωσία-ΗΠΑ αντίστοιχα, παρά το ότι έχουν επέμβει υποστηρίζοντας διαφορετικές παρατάξεις, προσέχουν και αγνοούν τις παρεμβάσεις της άλλης δύναμης.<br /><br />Ας δούμε που μπορεί να εμπλακούν τα δικά μας γεωπολιτικά συμφέροντα στο Σινο-αμερικανικό ανταγωνισμό. Η σύμβαση του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης UNCLOS καθιστά σαφή, ότι τα τεχνητά νησιά, οι εγκαταστάσεις και οι κατασκευές δεν έχουν τις πρόνοιες των νησιών. Δηλαδή δεν έχουν χωρική θάλασσα και η παρουσία τους δεν επηρεάζει την οριοθέτηση της χωρικής θάλασσας, της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) ή της υφαλοκρηπίδας. Η Κίνα έχει παραβιάσει την UNCLOS δημιουργώντας νησιά και ζητά τη διεθνή τήρηση μιας αξίωσης 12νμ και διεκδικούν στη θάλασσα ΑΟΖ από αυτές τις εγκαταστάσεις. Αυτές οι επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις έχουν δυνητικά σοβαρές συνέπειες. Και επειδή η Τουρκία ακολουθεί την Κινεζική νοοτροπία καθώς οι Κινέζοι ονόμασαν αυτές τις ενέργειες ως Γαλάζια Χώρα ενώ οι Τούρκοι μιμητές Γαλάζια Πατρίδα, καταλαβαίνετε την απαίτηση να παρακολουθούμε τις εξελίξεις.<br /><br />Επίσης ένας κινεζικός στόλος 340 αλιευτικών μηχανότρατων νότια των Νήσων Γκαλαπάγκος προκάλεσε μεγάλη οργή πριν από λίγο καιρό. Για τα λατινοαμερικάνικα έθνη όπως ο Ισημερινός, η παρουσία ενός κρατικού επιδοτούμενου αλιευτικού στόλου βαθιών υδάτων προσφέρει μια ματιά στο μέλλον ενός επικίνδυνου συνδυασμού: την αυξανόμενη ζήτηση πόρων από την Κίνα, πολιτικές εξόρυξης, παραβίαση της θαλάσσιας κυριαρχίας και ανεύθυνες περιβαλλοντικές πρακτικές. Δηλαδή τα ίδια ακριβώς προβλήματα με τα δικά μας, μόνο που αλλάζει ο δρώντας (Κίνα). Πώς μπορούν οι Ηνωμένες Πολιτείες να υποστηρίξουν καλύτερα τους περιφερειακούς εταίρους όπως ο Ισημερινός ή η Ελλάδα, ή η Κύπρος, οι οποίες παρά τους σημαντικούς οικονομικούς δεσμούς με την Κίνα ή την Τουρκία επιδεινώνονται οι σχέσεις τους όλο και περισσότερο με την κινεζική και τουρκική ρεβιζιονιστική συμπεριφορά; Άλλωστε όσοι παρακολουθούμε τα γεγονότα, οι Τούρκοι μιμήθηκαν τους κινέζους στέλνοντας αλιευτικό στόλο στη μεσόγειο στην παράνομη διακηρυχθείσα με τη Λιβύη ΑΟΖ.<br /><br />Τέλος μα όχι τελευταίο, ενώ το Διαρκές Διαιτητικό Δικαστήριο στη Χάγη αποφάσισε ότι η Κίνα δεν έχει καμία νομική βάση για να διεκδικήσει ιστορικά δικαιώματα σε θαλάσσιους πόρους στην περιοχή της Νότιας Κίνας, η απόφαση παραβιάζεται. Η απόφαση μάλιστα σημειώνει ότι οι Κινεζικές αξιώσεις είναι αντίθετες με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Αφορά ένα αριθμό από αμφισβητούμενες κατά τη Κίνα νήσους, που βρίσκονται στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Οι διεκδικήσεις του Πεκίνου στην περιοχή η οποία πιστεύεται ότι είναι πλούσια σε αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, είναι εναντίον των Φιλιππίνων, της Ταϊβάν, της Μαλαισίας, του Μπρουνέι και του Βιετνάμ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμάται ότι θα εμπλακούν και θα επεκτείνουν την πολιτική, την οικονομική και την αμυντική συμφωνία με τους συμμάχους και τους εταίρους τους στην περιοχή, καθώς επίσης να συνεχίσουν τις περιπολίες και υπερπτήσεις στην Ανατολική και τη Νότια θάλασσα της Κίνας. Πολλά μπλεξίματα δηλαδή…<br /><br />Ωστόσο, ένας πόλεμος δι’ αντιπροσώπων θα μπορούσε ενδεχομένως να κλιμακωθεί με απροσδόκητους τρόπους. Η στρατηγική σκέψη τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Κίνα έχει επικεντρωθεί στις δυνατότητες ενός Σινο-αμερικανικού ανταγωνισμού ισχύος υποβαθμίζοντας όμως τις πιθανότητες άμεσης σύγκρουσης. Ωστόσο, ο στρατιωτικός ανταγωνισμός μεγάλης ισχύος είναι πιθανό να λάβει τη μορφή πολέμου δι’ αντιπροσώπων στον οποίο η Ουάσιγκτον και το Πεκίνο θα βοηθούν τους ανταγωνιστές σε μια ενδοκρατική σύγκρουση (πχ Ελλάδας-Τουρκίας). Το πεδίο μάχης του στρατιωτικού ανταγωνισμού τους είναι πιθανότερο να είναι στη Βενεζουέλα ή στη Μιανμάρ από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει τη Μεσόγειο. Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων θα μπορούσε να κλιμακωθεί με απροσδόκητους και δαπανηρούς τρόπους, καθώς η Ουάσιγκτον και το Πεκίνο προσπαθούν να χειραγωγήσουν με εμφύλιους πολέμους τις μακρινές χώρες, επιταχύνοντας τη δέσμευσή τους για να αποφύγουν την ήττα του δικού τους εταίρου και να ανταποκριθούν σε τοπικούς αναπληρωτές που επιδιώκουν να επιβάλλουν τη δική τους ατζέντα. Αυτές οι σκέψεις πρέπει να μας προβληματίσουν άμεσα, και να γίνουμε Προμηθείς όχι Επιμηθείς!<br /><br /><b><i>*Ο Υποναύαρχος (εα) Δημήτριος Τσαϊλάς ΠΝ δίδαξε επί σειρά ετών στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως καθώς και της Στρατηγικής και Ασφάλειας, σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, είναι μέλος και ερευνητής του Ινστιτούτου για την Εθνική και Διεθνή Ασφάλεια </i></b><br /><br /></div><div><a href="https://geopolitics.iisca.eu/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στον ανταγωνισμό ισχύος μεταξύ Κίνας-ΗΠΑ να γίνουμε Προμηθείς όχι Επιμηθείς.

Γράφει ο Δημήτριος Τσαϊλάς* Έχει ξεκινήσει μια συζήτηση που αφορά τον μεγάλο ανταγωνισμό ισχύος μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πυρηνικό Πακιστάν απειλεί την Λευκωσία: ''Το κυπριακό είναι στην ημερήσια διάταξη

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/Exu24YXXEAAYTcx.jpeg?itok=9gn6z6jl" width="640" /><br />Προκλητικές δηλώσεις του Πακιστανού Α/ΓΕΕΔ που εμπλέκει το κυπριακό με το Κασμίρ<br /><div>Ανδρέας Μουντζουρούλιας<br />Επίσκεψη με τεράστια σημασία για την Κύπρο είχαμε <a href="https://www.pentapostagma.gr/kosmos/6999915_agkyra-islamampant-kiebo-ston-idio-axona-i-oykrania-stelnei-antonov-ston-erntogan">του Πακιστανού Α/ΓΕΕΔ </a>στρατηγού Nadeem Raza στην Τουρκία, ο οποίος για μια φορά ακόμη στοχοποίησε την μεγαλόνησο συνδέοντας την με το θέμα του Κασμίρ, το οποίο “καίει” φυσικά την χώρα του, όπως αναφέρει το <a href="https://nationalpost.com.cy/">nationalpost.com.cy</a><br /><br />«Όταν έρχομαι στην Τουρκία το Κυπριακό είναι στην ημερήσια διάταξη, ενώ όταν έρχεστε εσείς, το Κασμίρ βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Ζήτω η φιλία Πακιστάν-Τουρκίας», τόνισε ο ίδιος μιλώντας για δύο “καυτά” ζητήματα που απασχολούν τις δύο χώρες.<br /><br />“Πακιστάν και Τουρκία είναι αδελφές χώρες. Η κυβερνητική πολιτική και το κυβερνητικό μας έργο έχει διμερή συντονισμό. Τα βάσανα του Πακιστάν είναι και δικά σας, ενώ η χαρά μας είναι και δικής μας”, τόνισε ο ίδιος μεταξύ πολλών άλλων.<br /><br />Πρόσφατα και ο Πακιστανός Α/ΓΕΑ είχε στηρίξει την Τουρκία στο κυπριακό, όντας σε κοινή γραμμή τα δύο γενικά επιτελεία.<br /><br />“Πακιστάν και Τουρκία είναι δύο χώρες, ένα έθνος. Δεν μοιραζόμαστε μόνο την κοινή κουλτούρα και την πίστη, αλλά έχουμε επίσης παρόμοια ενδιαφέροντα και προκλήσεις”, είχε δηλώσει ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας του Πακιστάν Πτέραρχος Μουχάιντ Ανουράν Χαν, ο οποίος συνομίλησε και στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Συνδέσμου Υπερασπιστών Δικαιοσύνης και Στρατηγικών Μελετών (ASSAM) στην Τουρκία.<br /><br />Ο αρχηγός της Αεροπορίας του Πακιστάν είχε τονίσει ότι η χώρα του υποστηρίζει πλήρως την Τουρκία στην Κύπρο και σε άλλα περιφερειακά ζητήματα, ενώ υπερασπίστηκε την Άγκυρα στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι Ινδία και Κύπρος σε αντιδιαστολή της συμμαχίας Πακιστάν-Τουρκίας, έχουν αποφασίσει την συνεργασία τους σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των αμυντικών, πολιτικών, οικονομικών, προξενικών και πολιτιστικών δεσμών, όπως είχε αναφέρει το ινδικό υπουργείο εξωτερικών.<br /><br />Οι ινδικές υπηρεσίες ασφαλείας έχουν συγκεντρώσει στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι χειριστές που εδρεύουν στην Τουρκία, με την προφανή υποστήριξη της κυβέρνησης της Άγκυρας, διευκολύνουν ομάδες Ινδών τρομοκρατών να ταξιδέψουν στη Συρία για να πολεμήσουν στο πλευρό του ISIS.<br /><br />Οι ινδικές υπηρεσίες ασφαλείας ανησυχούν όλο και περισσότερο καθώς προβλέπουν τη χρήση τρομοκρατικών ομάδων με έδρα το Πακιστάν, από τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε επιθετικά σχέδια κατά της Ινδίας με σκοπό να ενισχύσουν τη δημοτικότητά του Τούρκου προέδρου στους μουσουλμάνους της Νοτίου Ασίας.<br /><br />Είναι γνωστό επίσης, ότι Πακιστανοί στρατιωτικοί συμμετείχαν στην εισβολή της Κύπρου το 1974, και αυτό οφείλει να το θυμόμαστε με περίσσεια προσοχή εν έτει 2021.<br /><br />Μάλιστα υπάρχει μαρτυρία πρώην Πακιστανού στρατηγού που υπηρέτησε με τον τουρκικό στρατό κατά τη διάρκεια της εισβολής του 1974.<br />Ο Karamat Ahmed Karamat, πρώην γενικός χειρουργός του πακιστανικού στρατού, ήταν μέλος ιατρικής ομάδας που απεστάλη στην Τουρκία κατά τη διάρκεια της επιχείρησης για να βοηθήσει τους Τούρκους στρατιωτικούς που τραυματίστηκαν στις μάχες με την εθνική φρουρά και τον ελληνικό στρατό.<br /><br />Το Πακιστανικό πολεμικό ναυτικό συμμετέχει επίσης στην τουρκική επιχείρηση “Ασπίδα της Μεσογείου”, η οποία από το 2006 έχει προφανή στόχο την εμπέδωση της “Γαλάζιας Πατρίδας” από την Άγκυρα στην Μεσόγειο.<br /><br />Κύπρος, Ελλάδα, ΗΠΑ, Αίγυπτος όμως, έχουν τα δικά τους ενεργειακά σχέδια στην Α.Μεσόγειο, με την δημιουργία ενός άξονα που θα μεταβάλλει πλήρως όλα τα τουρκικά σχέδια και τις άνομες επιδιώξεις στην περιοχή.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το πυρηνικό Πακιστάν απειλεί την Λευκωσία: ''Το κυπριακό είναι στην ημερήσια διάταξη

Προκλητικές δηλώσεις του Πακιστανού Α/ΓΕΕΔ που εμπλέκει το κυπριακό με το Κασμίρ Ανδρέας Μουντζουρούλιας Επίσκεψη με τεράστια σημασία για τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως το golden-islam boy της Δύσης βρέθηκε “αγκαλιά” με τον Πούτιν

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/2021-03-30.png" width="640" /><br /><br /><b>Λυγερού Νεφέλη</b><br />Η τουρκική λίρα κατακρημνίζεται, η τουρκική οικονομία κλυδωνίζεται και ο Ταγίπ Ερντογάν απευθύνει έκκληση στους πολίτες να βγάλουν τον χρυσό από τα σεντούκια και στους ξένους επενδυτές να πάνε στην Τουρκία ή τουλάχιστον να μην την εγκαταλείψουν. Πρόκειται για την απέλπιδα προσπάθειά του το καράβι να αποφύγει τελευταία στιγμή τα βράχια.<br /><br />Τα οξύτατα οικονομικά προβλήματα πλήττουν καίρια τη δημοφιλία του Ερντογάν και του κόμματός του. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι σχεδόν 20 χρόνια νωρίτερα, όταν το φθινόπωρο του 2002 το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ξεκινούσε τη μακρόχρονη διαδρομή του στην εξουσία, ήταν οι οικονομικές επιδόσεις του που του επέτρεψαν να κερδίσει αλλεπάλληλες εκλογές και με τη βοήθεια κι άλλων παραγόντων να κερδίσει τον πόλεμο με το μετακεμαλικό βαθύ κράτος.<br /><br />Πράγματι, τότε, όχι μόνο κατάφερε να σταθεροποιήσει την τουρκική οικονομία, η οποία έβγαινε από μία επώδυνη βαθύτατη κρίση, αλλά και να την θέσει σε τροχιά εντυπωσιακής ανάπτυξης. Οι Δυτικοί τον αντιμετώπιζαν σαν ένα σύγχρονο “ισλαμοδημοκράτη” μεταρρυθμιστή που εκσυγχρόνιζε την οικονομία και προωθούσε τον εκδημοκρατισμό του κράτους. Σχεδόν δύο δεκαετίες μετά, δεν θα μπορούσε να είχε απομακρυνθεί περισσότερο από εκείνη την εικόνα.<br /><br />Ο Ερντογάν ξεπήδησε από το πολιτισμικό-κοινωνικό χάσμα που προκαλούσε η αντίφαση ανάμεσα στο αυταρχικό κοσμικό κεμαλικό καθεστώς και στη “βαθιά Τουρκία” με τις υποφώσουσες οθωμανικές-ισλαμικές αναφορές. Αυτό το πλειονοτικό κομμάτι της τουρκικής κοινωνίας, οι φτωχοί παραδοσιακοί πληθυσμοί της Ανατολίας, που λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης είχαν πλημμυρίσει και τα μεγάλα αστικά κέντρα της δυτικής Τουρκίας, εκφράστηκε ιδεολογικοπολιτικά από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.<br /><br />Ο Ερντογάν προσέφερε σ’ αυτά τα στρώματα ευκαιρίες για να ξεφύγουν από το περιθώριο, για κοινωνική άνοδο και ευημερία. Κι αυτά σε αντάλλαγμα προσδέθηκαν εκλογικά στο άρμα του και παρέμειναν πιστοί ψηφοφόροι, καθ’ όλη τη διάρκεια του άτυπου εσωτερικού πολέμου με το βαθύ κεμαλικό κράτος.<br /><br />Η διαδρομή στο πολιτικό Ισλάμ<br /><br />Πολιτικός πατέρας του Ερντογάν -και όχι μόνο- ήταν ο Νετζμετίν Ερμπακάν, ηγέτης για δεκαετίες του τουρκικού πολιτικού Ισλάμ. Ήταν πάντα από μετρημένα έως καθαρά αρνητικός έναντι της Δύσης κι αυτό ήταν ένας πρόσθετος λόγος που, όταν το 1996 έγινε πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνασπισμού με το κόμμα της Τανσού Τσιλέρ, ανατράπηκε σύντομα με απλή ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου. Ήταν το “βελούδινο” πραξικόπημα του 1997.<br /><br />Αυτή ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, δεδομένου ότι το κεμαλικό καθεστώς είχε θέσεις επανειλημμένα εκτός νόμου το ισλαμικό κόμμα, υποχρεώνοντας τον Ερμπακάν να ιδρύσει νέο κόμμα με άλλο όνομα. Μία ομάδα νεότερων στελεχών συνειδητοποιεί ότι με την πολιτική Ερμπακάν ο δρόμος προς την εξουσία θα είναι για πάντα κλειστός.<br /><br />Αποσχίστηκαν και με επικεφαλής τους Ερντογάν, Γκιούλ, Αρίντς και Σενέρ ίδρυσαν το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Οι δύο καινοτομίες τους ήταν αφ’ ενός ότι υιοθέτησαν φιλελεύθερες απόψεις για την οικονομική πολιτική, αφ’ ετέρου ότι έκαναν πολιτικό άνοιγμα στη Δύση, τασσόμενοι και υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ.<br /><br />Η ιδεολογική-πολιτική στροφή τους υπαγορεύθηκε και από τη σκοπιμότητα να πλαγιοκοπήσουν το αυταρχικό και κρατικιστικό κεμαλικό καθεστώς, αποκτώντας συμμαχίες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Αν και οι εκλογικές προοπτικές τους δεν ήταν λαμπρές, οι Δυτικοί αγκάλιασαν το νέο κόμμα, όχι μόνο επειδή είχαν πειστεί ότι το κεμαλικό καθεστώς ήταν σε παρακμή, αλλά και επειδή θεωρούσαν ότι το νέο τουρκικό πολιτικό Ισλάμ θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για όλο το μουσουλμανικό κόσμο.<div><br />Η άνοδος στην εξουσία<br /><br />Ο Ερντογάν ήταν τότε πρώτος μεταξύ ίσων. Η εκλογή του ως δήμαρχος στη μητροπολιτική περιοχή της Κωνσταντινούπολης ήταν μία επιτυχία, η οποία συμπληρώθηκε από την αποτελεσματική θητεία του. Είχε λάβει μέτρα στήριξης των φτωχών στρωμάτων, ειδικά των απόκληρων από την Ανατολία.<br /><br />Με όχημα αυτή τη θητεία, με σημαία τον ευρωπαικό προσανατολισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη μετριοπάθεια και την στήριξη των λαϊκών τάξεων, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης κερδίζει το Νοέμβριο του 2002 τις εκλογές. Ήταν μία έκπληξη, η οποία οφειλόταν αφενός στην οικονομική κατάρρευση και στο εκλογικό σύστημα. Για να αποκλείσουν το κουρδικό κόμμα από τη Βουλή, οι κεμαλιστές είχαν θέσεις όριο εισόδου το υπερβολικό 10%.<br /><br />Αυτό είχε ως αποτέλεσμα από τα τέσσερα κατεστημένα κόμματα εξουσίας, που είχαν χρεωθεί τη χρεοκοπία, τα τρία να μην μπουν στη Βουλή και το κόμμα του Ερντογάν με 36% να αποκτήσει άνετη αυτοδυναμία και να σχηματίσει κυβέρνηση. Στα μάτια μίας γονατισμένης κοινωνίας, η ψήφος στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης φάνταζε σαν αντίδοτο σ’ ένα καθεστώς που είχε βουτηχτεί στη διαφθορά, ή τουλάχιστον σαν ψήφος τιμωρίας αυτού του καθεστώτος.<br /><br />Αφότου οι νεοοθωμανοί κατέκτησαν την κυβέρνηση, έπρεπε και να κατακτήσουν την εξουσία, η οποία ήταν στα χέρια πανίσχυρων κρατικών θεσμών (Γενικό Επιτελείο, Δικαστικό Σώμα, μυστικές υπηρεσίες, σώματα ασφαλείας και υπόλοιπη κρατική γραφειοκρατία), στους οποίους κυριαρχούσαν απολύτως οι κεμαλιστές.</div><div><br />Αντιπαράθεση με το βαθύ κράτος<br /><br />Το βαθύ κεμαλικό κράτος εξαρχής αντιμετώπισε τη νεοοθωμανική κυβέρνηση σαν ενοχλητική παρένθεση, που έπρεπε να κλείσει. Γι’ αυτό και εξαρχής άρχισαν να συμωμοτούν εναντίον της. Η απειλή ενός πραξικοπήματος καραδοκούσε σε κάθε βήμα. Ο Ερντογάν τηρούσε λεπτές ισορροπίες, αλλά χωρίς την πολύτιμη βοήθεια του δικτύου Γκιουλέν και την ομπρέλα προστασίας των Δυτικών δεν θα τα είχε καταφέρει.<br /><br />Ο Φετουλάχ Γκιουλέν είναι ιμάμης, ηγέτης μίας αδελφότητας, η οποία ελεγχόταν από τους Αμερικανούς και είχε καταφέρει να διεισδύσει στους κρατικούς μηχανισμούς της Τουρκίας, ελέγχοντας παράλληλα τράπεζα, επιχειρήσεις, ΜΜΕ, πανεπιστήμιο και ένα μεγάλο δίκτυο σχολείων και φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Μέσω αυτού του δικτύου, ο Ερντογάν απέκτησε σταδιακά συμμάχους σε κρίσιμους μηχανισμούς, όπως η αστυνομία, οι μυστικές υπηρεσίες και το δικαστικό σώμα.<br /><br />Χωρίς το δίκτυο Γκιουλέν δεν θα είχε καταφέρει να εξαρθρώσει συνωμοσίες του κεμαλικού βαθέος κράτους. Κατάφερε, μάλιστα, να περάσει στην αντεπίθεση, συλλαμβάνοντας και διώκοντας δικαστικά στρατηγούς και άλλα σημαντικά στελέχη του μετακεμαλικού κατεστημένου, πράγμα αδιανόητο μέχρι τότε. Κάπως έτσι κέρδισε αυτό τον άτυπο εσωτερικό πόλεμο, επικρατώντας βέβαια παράλληλα σ’ όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις με αυξανόμενα ποσοστά.</div><div><br />Η ρήξη με τον Γκιουλέν<br /><br />Αυτός ο πόλεμος έληξε το 2012. Από τότε, ο Ερντογάν αρχίζει και ξεδιπλώνει την πολιτική ατζέντα του και για την μετατροπή της Τουρκίας σε αυτόνομη περιφερειακή δύναμη και για τη σταδιακή ισλαμοποίηση της δημόσιας ζωής. Είναι τότε που η Δύση αρχίζει να αμφισβητεί το αλλοτινό πουλέν της και επιχειρεί να το επαναφέρει στον “ίσιο δρόμο”.<br /><br />Πως; Το δίκτυο Γκιουλέν αρχίζει να βάζει τρικλοποδιές στην κυβέρνηση Ερντογάν. Αλλά και οι δυτικότροποι φιλελεύθεροι που είχαν υποστηρίξει τη νεοοθωμανική κυβέρνηση στον πόλεμο κατά του αυταρχικού κεμαλικού καθεστώτος, παίρνουν αποστάσεις, με κορυφαία εκδήλωση την εξέγερση στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης τον Μάιο 2013.<br /><br />Το σημαντικότερο πλήγμα είναι η διεξαγωγή εκτεταμένης μυστικής έρευνας του 2013 σε βάρος της οικογένειας Ερντογάν για διαφθορά. Είναι η πρώτη φορά που ο Τούρκος πρόεδρος μπαίνει στο στόχαστρο. Ο άλλοτε αδιάφθορος Ερντογάν, όμως, είχε ήδη αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν. Αντί να υποκύψει στρέφεται κατά του Γκιουλέν και εμμέσως κατά της Δύσης. Κορύφωση του δεύτερου άτυπου εσωτερικού πολέμου ήταν η απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο 2016, αφού είχε προηγηθεί λίγο πριν η προσέγγιση Άγκυρας-Μόσχας.<br /><br />Η συνέχεια είναι σε γενικές γραμμές γνωστή. Το καθεστώς Ερντογάν πραγματοποιεί μαζικές εκκαθαρίσεις όχι μόνο στο κράτος, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, διαλύοντας, με πρόσχημα τις διώξεις κατά της αδελφότητας του Γκιουλέν, όλα τα δίκτυα επιρροής που είχαν χτίσει για δεκαετίες Αμερικανοί και Ευρωπαίοι στην Τουρκία.<br /><br /></div><div>Νέοι σύμμαχοι Πούτιν και κεμαλιστές<br /><br />Το ρήγμα με τη Δύση αναδιατάσσει και τις πολιτικές ισορροπίες. Ο Ερντογάν συμμαχεί με το ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα του Μπαχτσελί (Γκρίζοι Λύκοι) και με όλα τα αντιδυτικά στοιχεία του μετακεμαλικού βαθέος κράτους, τα οποία επαναφέρει συχνά σε θέσεις-κλειδιά. Από την άλλη πλευρά, στενότατοι συνεργάτες του Ερντογάν παίρνουν αποστάσεις, ενώ κάποιοι από αυτούς, όπως οι Γκιούλ, Νταβούτογλου και Μπαμπατζάν, έχουν πλέον πάρει πολιτικά θέση απέναντι.<br /><br />Ο Αμπτουλάχ Γκιούλ ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός, όταν ο Ερντογάν είχε αρχικά κώλυμμα, στη συνέχεια έγινε υπουργός Εξωτερικών και Πρόεδρος Δημοκρατίας. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου είναι ο θεωρητικός του νεοοθωμανισμού στην εξωτερική πολιτική και υπηρέτησε ως υπουργός Εξωτερικών και πρωθυπουργός. Τέλος ο Αλί Μπαμπατζάν ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και κορυφαίος υπουργός. Όσο για τους άλλους δύο της αρχικής τετράδας, ο Σενέρ εγκατέλειψε σχετικά νωρίς, ενώ ο Αρίντς αργότερα, αφού είχε διατελέσει υπουργός και πρόεδρος της Βουλής.<br /><br />Η αυξανόμενη αυτοπεποίθηση του Ερντογάν γίνεται εμφανής στο Νταβός το 2009, όταν επιτίθεται δημόσια κατά του Σιμόν Πέρες για να κερδίσει τις καρδιές των απανταχού μουσουλμάνων. Η Τουρκία είχε αναλάβει εκείνη την περίοδο τη διαμεσολάβηση μεταξύ Συρίας και Ισραήλ. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ επιτίθεται εναντίον της Γάζας, χωρίς να προειδοποιήσει την Άγκυρα.<br /><br />Όταν εκλέγεται ο Μπαράκ Ομπάμα, η Ουάσιγκτον στρέφεται προς την Άγκυρα. Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος επισκέπτεται συμβολικά την Τουρκία και την Αίγυπτο για να στείλει μήνυμα στον μουσουλμανικό κόσμο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Ομπάμα, στο πλευρό του Ερντογάν στέκεται ο Μπαμπατζάν. Οι ξένοι επενδυτές είχαν θετική γνώμη γι’ αυτόν. Είναι ο άνθρωπος που επισκέπτεται την Ελλάδα, όταν εισέρχεται στη δίνη των Μνημονίων.</div><div><br />Το “σκοτεινό” σκάνδαλο Halkbank<br /><br />Όταν οι δρόμοι τους θα χωρίσουν και ο Μπαμπατζάν περάσει απέναντι, ο Ερντογάν θα επιχειρήσει να του φορτώσει το σκάνδαλο της Halkbank. Είναι το σκάνδαλο που στοιχειώνει τον Ερντογάν χρόνια, ενώ επανήλθε στο προσκήνιο, καθώς έχει ξεκινήσει η νέα δίκη στη Νέα Υόρκη. Η υπόθεση έχει όχι μόνο οικονομική, αλλά και έντονη πολιτική χροιά.<br /><br />Μάρτυρες έχουν καταθέσει ότι σε αυτή εμπλέκεται ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος. Ο Τουρκοϊρανός λαθρέμπορος χρυσού Ρεζά Ζαράμπ υποστήριξε ότι στην υπόθεση εμπλέκονται ο Ερντογάν και ο γαμπρός του. Αντιθέτως, ο Τούρκος πρόεδρος υποστηρίζει ότι ο Μπαμπατζάν και ο Νταβούτογλου υπέγραψαν διάταγμα, με το οποίο χορηγείται κρατική γη στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης που είχε ιδρύσει ο Νταβούτογλου. «Η Halkbank έδωσε ένα πολύ μεγάλο δάνειο σε αυτούς. Δεν το αποπλήρωσαν και ζήτησαν αναδιάρθρωση του δανείου που έχει δοθεί χωρίς εγγυήσεις», δήλωσε ο Ερντογάν το Σάββατο. «Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά υπάρχει απάτη εναντίον της Halkbank».<br /><br />Εάν η Halkbank καταδικαστεί, όπως αναμένεται, απειλείται με πρόστιμο ύψους έως 20 δισ. δολαρίων ή με αποκλεισμό από το διεθνές διατραπεζικό σύστημα Swift. Τί άλλο θα αποκαλυφθεί για την τράπεζα που χορηγεί συστηματικά δάνεια στο κυβερνών κόμμα; Δεν θα είναι η πρώτη φορά για τον Ερντογάν που έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα διαφθοράς. Υπενθυμίζουμε την δημοσιευθείσα τηλεφωνική του συνδιάλεξη με τον γιo του Μπιλάλ στον οποίο έδινε οδηγίες πώς να κρύψει τις εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, που είχαν περιέλθει μυστηριωδώς στην κατοχή τους.<br /><br />Τα μεγαλόπνοα δημόσια έργα έχουν καταχρεώσει την Τουρκία, αλλά για τον Ερντογάν είναι στοίχημα για την υστεροφημία τους. Για την πολιτική του επιβίωση φρόντισε διαφορετικά: άλλαξε το Σύνταγμα, εξαφάνισε τον πρωθυπουργό και μετέτρεψε τον εαυτό του, ως πρόεδρο, σε νεοσουλτάνο που εργαλειοποιεί τα πάντα και έσπασε τα ρεκόρ των κεμαλιστών στο πεδίο του επεκτατισμού.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως το golden-islam boy της Δύσης βρέθηκε “αγκαλιά” με τον Πούτιν

Λυγερού Νεφέλη Η τουρκική λίρα κατακρημνίζεται, η τουρκική οικονομία κλυδωνίζεται και ο Ταγίπ Ερντογάν απευθύνει έκκληση στους πολίτες να βγ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Ο Ερντογάν έχει πολύ όρεξη, αλλά όχι γερά δόντια” – Συνέντευξη κορυφαίου της Mossad

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/Ilan-Mizrahi.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Αδαλής Γιώργος</b><br />Είναι γεγονός, ότι τα ανώτατα στελέχη υπηρεσιών Πληροφοριών αποφεύγουν τις δημόσιες εμφανίσεις και δηλώσεις. Ακόμη πιο σπάνιες είναι οι εμφανίσεις αξιωματούχων της ισραηλινής Mossad. Μ’ αυτή την έννοια, η συνομιλία μου* με τον πρώην αναπληρωτή διοικητή της Mossad και πρώην επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Ισραήλ Ιλάν Μιζράχι, είναι εξαίρεση. Ο Μιζράχι θεωρείται από τους κορυφαίους στον τομέα των Πληροφοριών και της αντιτρομοκρατίας, καθώς και άριστος γνώστης της Μέσης Ανατολής.<br /><br />Αναφερόμενος στις πρόσφατες εκλογές στο Ισραήλ διευκρίνισε ότι στο Ισραήλ δεν υπάρχει μπλοκ Νετανιάχου και αντι-Ντενιάχου. «Είναι δύο διαφορετικά μπλοκ που έχουν πρόβλημα να σχηματίσουν κυβέρνηση. Πρέπει να πείσουν, διότι υπάρχουν δύο κόμματα που αν ακολουθήσουν ένα από τα δύο μπλοκ, θα σχηματιστεί κυβέρνηση. Το ένα είναι μικρό αραβο-ισραηλινό κόμμα και το άλλο δεξιόστροφο ισραηλινό. Και τα δύο δεν έχουν αποφασίσει ακόμη με ποιον θα πάνε. Οπότε περιμένουμε τις διαπραγματεύσεις… Μπορεί να υπάρξουν πέμπτες εκλογές, εκτός και αν ο πρόεδρος επιλέξει ένα από τα μεγάλα κόμματα, όχι απαραίτητα το μεγαλύτερο. Έχει δικαίωμα να επιλέξει, αφού έχει κάνει συζητήσεις με όλα τα κόμματα».<br /><br />Αναφερόμενος στις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις, ο Μιζράχι είπε: «Το 2010 οι καλές σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ τελείωσαν. Το 2008, ο τότε πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ –υπηρέτησα υπό αυτόν ως επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας– επισκέφθηκε την Τουρκία. Δύο μέρες μετά, αρχίσαμε επιχείρηση εναντίον της Χαμάς στην Γάζα. Ο Ερντογάν θύμωσε πολύ γι’ αυτό, επειδή δεν είχε ενημερωθεί. Μετά είχαμε το θέμα με το πλοίο “Mavi Marmara”. Θεωρήσαμε την υπόθεση ως εχθρική ενέργεια από κάποιον με τον οποίο είχαμε φιλικές σχέσεις. Η Τουρκία του στράφηκε εναντίον Ισραήλ.<br /><br />»Τότε καταλάβαμε ότι η Τουρκία είναι κοινός εχθρός. Αρχικά η Ελλάδα, νόμισε ότι είναι μια κίνηση τακτικής από την πλευρά του Ισραήλ κι όχι στρατηγική αλλαγή πλεύσης. Τότε το Ισραήλ προέβη σε ολική αλλαγή στρατηγικής. Κι αυτό αποδείχτηκε από το γεγονός ότι αμέσως μετά την υπόθεση του “Mavi Μarmara”, η αεροπορία μας ζήτησε την άδεια της Ελλάδος προκειμένου οι αεροπορίες μας να συνεκπαιδεύονται πάνω από το Αιγαίο».<div><br />Ο Ερντογάν ως προσωπικότητα<br /><br />Ο Μιζράχι δεν δίστασε να πει τη γνώμη του για τον Ερντογάν ως προσωπικότητα. «Ο (τότε) Τούρκος πρωθυπουργός Νταβούτογλου είδε τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια, τον Καύκασο ως σφαίρα επιρροής της Τουρκίας, ή στην πραγματικότητα ως επιστροφή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Από τότε ο Ερντογάν πιστεύει ότι δεν είναι ηγέτης μίας τοπικής δύναμης, αλλά ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου, βλέπει τον εαυτό του ως ηγέτη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Θέλει η Τουρκία να είναι η ηγεμονική δύναμη στη Μέση Ανατολή».<br /><br />Ρώτησα τον Μιζράχι αν ο Ερντογάν είναι όντως ηγέτης των μουσουλμάνων και απάντησε ως εξής: «Νομίζει ότι είναι! Θέλει, να είναι ο ηγέτης στη Μέση Ανατολή, αλλά δεν το επιτυγχάνει καθώς οι περισσότερες αραβο-μουσουλμανικές χώρες δεν θέλουν την τουρκική ηγεμονία, ούτε την ηγεμονία του Ιράν. Οι δύο αυτές χώρες (Τουρκία και Ιράν) είναι ανταγωνίστριες, επειδή κάθε μία θέλει να είναι η ηγεμονική δύναμη στη Μέση Ανατολή. Η χώρα που είναι εναντίον τους και έχει περισσότερη δύναμη είναι το Ισραήλ. Γι’ αυτό και οι δύο δρουν εναντίον του». Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του ο Μιζράχι αναφέρει ότι πίσω από την Χαμάς βρίσκονται οι Τούρκοι! Χαρακτηρίζει δε την Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση, η οποία κάποτε είχε το αρχηγείο των επιχειρήσεών της στην Τουρκία.<br /><br />Ζήτησα από τον Μιζράχι να σχολιάσει τα γεγονότα στον Έβρο πριν ένα χρόνο: «Μαζεύτηκαν πολλοί μετανάστες και προσπάθησαν να σπάσουν τα σύνορα και να περάσουν στην Ελλάδα. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να κοροϊδέψουν την Δύση και ιδιαίτερα τις ευρωπαϊκές χώρες. Δόθηκαν πολλά χρήματα στην Τουρκία με σκοπό να κρατήσει τους μετανάστες, αλλά η Τουρκία τους χρησιμοποίησε σαν εργαλείο για να αποσπάσει χρήματα από την Δύση. Η Τουρκία παίζει και ένα παιχνίδι τακτικής ειδικά τώρα Με την εκλογή Μπάϊντεν παίζουν παιχνίδι τακτικής και προσποιούνται ότι θέλουν φιλία με την Αίγυπτο».</div><div><br />Για το τουρκολιβυκό μνημόνιο<br /><br />Αναφερόμενος στις σχέσεις Ισραήλ-Αιγύπτου, είπε: «Νομίζω ότι οι σχέσεις Ισραήλ-Αιγύπτου σήμερα, είναι πολύ-πολύ καλές. Τόσο εμείς, όσο και οι Αιγύπτιοι είμαστε κατά της πολιτικής της Τουρκίας και του Ιράν που θέλουν να ηγεμονεύσουν στην περιοχή. Εμείς και οι Αιγύπτιοι μαχόμαστε κατά του ISIS και γενικώς της ισλαμικής τρομοκρατίας. Οι ισραηλινές υπηρεσίες δίνουν στις αιγυπτιακές ένοπλες δυνάμεις διαβαθμισμένες πληροφορίες για το που βρίσκονται ισλαμιστές τρομοκράτες. Κατά δεύτερο λόγο έχουμε τους υδρογονάνθρακες. Οι δυο χώρες όσο και η Ελλάδα έχουν δημιουργήσει ένα φόρουμ σε συνεργασία με Κύπρο και Ιταλία. Είναι ένα πλαίσιο στρατηγικών συνεργασιών στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι συμμαχίες αυτές μάλιστα διευρύνονται και με χώρες του Κόλπου. Δημιουργήθηκε έτσι ένα γκρουπ χωρών με κοινά πολιτικά και οικονομικά ενδιαφέροντα».<br /><br />Αναφερόμενος στο μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, ο Μιζράχι «Νομίζω ότι αυτό το μνημόνιο είναι άλλη μια πράξη του Ερντογάν, με την οποία τεντώνει το χέρι του πολύ μακριά, νομίζοντας ότι η Τουρκία είναι μεγάλη Δύναμη. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι. Αυτό που κάνει σήμερα ο Ερντογάν στη Λιβύη είναι να υποστηρίζει μία κυβέρνηση, επειδή βλέπει την Λιβύη ως τεράστιο απόθεμα υδρογονανθράκων, από τα οποία μπορεί να κερδίσουν πολλά μεγάλες τουρκικές εταιρείες, οι οποίες έχουν τεράστια συμφέροντα εκεί. Θέλει να διεισδύσει όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά και για πολιτική επιρροή».<br /><br />Ρώτησα τον Μιζράχι εάν ο Ερντογάν προσπαθεί να αποκτήσει πετρελαιοπηγές στην Λιβύη. Απάντησε ευθέως: «Ναι. Είχε γίνει αυτό κι όχι μόνο αυτό. Έχει τεράστια συμφέροντα εκεί και εξαιτίας δύο άλλων γεγονότων. Η Λιβύη είναι η ακτή νότια της Ευρώπης. Όλη η Βόρεια Αφρική είναι μεγάλης σημασίας για τον Ερντογάν. Όχι μόνο γιατί υπάρχουν μουσουλμανικοί πληθυσμοί και θέλει να το παίζει αρχηγός τους. Η Λιβύη είναι πολύ κοντά στην Ευρώπη με γεωγραφικούς και στρατηγικούς όρους. Ειδικά για χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία. Λεκτικά, η Γαλλία είναι πολύ πιο “ενεργή” απ’ ότι η Ιταλία κατά του Ερντογάν στη Μεσόγειο. Ο Ερντογάν, όμως, έχει ήδη κάνει τεράστιες επενδύσεις στην Λιβύη ρίχνοντας πολλά χρήματα. Μέχρι σήμερα, οι ΗΠΑ απλά κοιτάνε χωρίς να επεμβαίνουν». Κατέληξε, λέγοντας του ότι απέχουμε πολύ ακόμα για την εξεύρεση μιας μόνιμης λύσης η οποία θα ενώσει την Λιβύη.</div><div><br />Το στέλεχος της Mossad για το Ιράν<br /><br />Στη συνέχεια ο Μιζράχι απάντησε στο ερώτημα αν πιστεύει ότι το Ισραήλ μπορεί να δεχτεί στρατιωτική επίθεση από το Ιράν, ή αν το Ιράν θα επιλέξει τον δρόμο της σταθερότητας: «Δεν νομίζω ότι οι Ιρανοί επιθυμούν σταθερότητα. Εάν επικρατήσει σταθερότητα θα απωλέσουν την δύναμή τους. Χρησιμοποιούν την αστάθεια, προκειμένου να διεισδύσουν σε διάφορες περιοχές της Μέσης Ανατολής. Η αστάθεια τους εξυπηρετεί».<br /><br />Πρόσθεσε πως «όταν υπάρχει αστάθεια στην Υεμένη, τότε πλευρίζουν τους αντάρτες Χούθι. Όταν υπάρχει αστάθεια στο Ιράκ, μπορούν να βάζουν εκεί τις δυνάμεις τους και να διεισδύουν, ιδρύοντας δικές τους σιιτικές πολιτοφυλακές. Στην πραγματικότητα, έχουν μεγάλη επιρροή στο Ιράκ, απλά διότι υπάρχει αστάθεια στο Ιράκ. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στην Συρία. Θέλουν να διεισδύσουν περισσότερο στην Συρία και η μόνη δύναμη που αντιστέκεται είναι το Ισραήλ. Εμείς δεν θέλουμε να μείνουν στην Συρία.<br /><br /></div><div>»Οι Ιρανοί επιθυμούν να έχουν πυρηνικές στρατιωτικές δυνάμεις και πιστεύω ότι προωθούν σχέδια απόκτησης πυρηνικών όπλων παρά τα αντίθετα που λέγονται στον ΟΗΕ. Θα το κάνουν, θα τα κρύβουν και μέχρι να φτάσουν στο σημείο να αποκτήσουν τέτοια όπλα θα λένε ότι δεν έχουν. Σε πραγματικό χρόνο όμως πιστεύω ότι θα βρεθούν πολύ κοντά στην απόκτησή τους»!<br /><br /></div><div>Θα επιτεθεί ο Ερντογάν στην Ελλάδα;<br /><br />Για την κυβέρνηση Μπάιντεν και την πολιτική της στη Μέση Ανατολή, ο Μιζράχι δήλωσε: «Ο κ. Μπάιντεν χρησιμοποίησε σκληρές λέξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Σαουδική Αραβία. Πιστεύω όμως ότι του είναι αδύνατον να την εγκαταλείψει και να έρθει κοντά στους Ιρανούς. Θα επιχειρήσει έναν συμβιβασμό, απλά διότι δεν μπορείς να συμβιβαστείς με το λιοντάρι που επιτίθεται. Πιστεύω ότι οι Ιρανοί θα τον κοροϊδέψουν. Ο κ. Μπάιντεν δεν θα εγκαταλείψει εντελώς τους Σαουδάραβες, πράγμα που το ξέρουν κι αυτοί. Γι’ αυτό τολμούν και κάνουν κινήσεις για να έρθουν πιο κοντά σε Ρώσους και Κινέζους».<br /><br />Ρώτησα τον Μιζράχι εάν πιστεύει ότι ο Ερντογάν, με τα μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει, είναι ικανός να επιτεθεί εναντίον είτε της Ελλάδας είτε του Ισραήλ: «O Ερντογάν ήδη έχει εμπλακεί σε Συρία και Λιβύη. Πιστεύω ότι δεν θα τολμήσει να εμπλακεί στρατιωτικά, επιτιθέμενος κατά χωρών του ΝΑΤΟ, όπως η Ελλάδα, ή κατά του Ισραήλ. Οι ευρωπαϊκές χώρες, το ΝΑΤΟ και ο κ. Μπάϊντεν αντιλαμβάνονται ότι η Ανατολική Μεσόγειος είναι πάρα πολύ σημαντική περιοχή, κλειδί για την Διεθνή Ασφάλεια. Οπότε δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν, ούτε και στην Τουρκία φυσικά, να γίνει “αφέντης” της περιοχής. Και φυσικά, ουδείς θα επιτρέψει στον Ερντογάν να επιτεθεί στρατιωτικά στην Ελλάδα. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να συμβεί αυτό. Όσο για το σενάριο να επιτεθεί στρατιωτικά στο Ισραήλ, πρέπει να είναι πραγματικά τρελός αν επιχειρήσει κάτι τέτοιο»!<br /><br />Όταν ρωτήθηκε μήπως ο Τούρκος πρόεδρος είναι τελικά αρκετά τρελός και πραγματοποιήσει το απονενοημένο διάβημα, γέλασε τρανταχτά λέγοντας: «Ειλικρινά θεωρώ, όπως σας είπα, ότι ο Ερντογάν πιστεύει ότι είναι ο συνεχιστής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά βρίσκεται πολύ μακριά από αυτό. Θέλει να κάνει δηλώσεις και να κάνει πράγματα μέχρι εκεί που μπορεί. Δεν θα έλεγα ότι είναι τρελός. Είναι απλά ένας άνθρωπος με πολύ μεγάλη όρεξη, αλλά δεν έχει τόσο γερά δόντια».<br /><br /><i>Ο Ιλάν Μιζράχι ξεκίνησε την καριέρα του στην Mossad το 1972 όπου υπηρέτησε για 30 χρόνια σε διάφορες επιτελικές θέσεις, φτάνοντας στη θέση του αναπληρωτή διοικητής της. Ήταν επικεφαλής της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας και ιδρυτής της Διεύθυνσης Πληροφοριών από Ανθρώπινες Πηγές. Διετέλεσε επίσης Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας. Όταν έφυγε από τη Mossad ίδρυσε την εταιρεία συμβούλων ασφαλείας I.M. TATOOM Consulting ltd. η οποία αναλαμβάνει έργα στον ιδιωτικό τομέα σε πολλά κράτη. Εκτός από εβραϊκά ομιλεί αγγλικά, αραβικά και ιταλικά.</i></div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Ο Ερντογάν έχει πολύ όρεξη, αλλά όχι γερά δόντια” – Συνέντευξη κορυφαίου της Mossad

Αδαλής Γιώργος Είναι γεγονός, ότι τα ανώτατα στελέχη υπηρεσιών Πληροφοριών αποφεύγουν τις δημόσιες εμφανίσεις και δηλώσεις. Ακόμη πιο σπάνιε...

Διαβάστε την συνέχεια