Μεσόγειος: μία πονεμένη ιστορία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkCEw2LpahgE0liWVdt5TciepOan7YnquNEG-sUR6S5E7jk0YW3CJwYqW1vOyNQuP_V1o6H44i_uwY9F_eR3flXdqwznmVri755VK41Iw38-fr3fwLNdIsd0T2z_6EK5WlU3o1hME83Vo/s1600/mesogios.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="630" height="380" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkCEw2LpahgE0liWVdt5TciepOan7YnquNEG-sUR6S5E7jk0YW3CJwYqW1vOyNQuP_V1o6H44i_uwY9F_eR3flXdqwznmVri755VK41Iw38-fr3fwLNdIsd0T2z_6EK5WlU3o1hME83Vo/s640/mesogios.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">    Η Μεσόγειος ήταν ανέκαθεν μία θάλασσα πολιτισμών και θρησκειών.</span></h3> <b>Γιάννης Κουτρούδης </b><br /> Μεσόγειος, δυστυχώς, έφτασε να είναι το νεκροταφείο της Ευρώπης έχοντας υπάρξει το κέντρο των μεγαλύτερων και ισχυρότερων αυτοκρατοριών που γνώρισε ποτέ αυτός ο πλανήτης. Για τους περισσότερους, η Μεσόγειος νοείται ως το αδιαπέραστο και αγεφύρωτο σύνορο μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής / Μ. Ανατολής.Μήπως, όμως, αντί να αντιμετωπίζουμε την Μεσόγειο ως το σύνορο μεταξύ ασύνδετων κόσμων (χριστιανισμός – Ισλάμ – εβραϊσμός, πλούσιος βορράς – φτωχός νότος, δημοκρατία – απολυταρχία), θα έπρεπε να την δούμε ως μία diverse ολότητα που κρατά το κλειδί της παγκόσμιας τάξης;<br /> <br /> Πάντα αναρωτιόμουν ποιο κράτος ή διεθνής οργανισμός είναι ο καταλληλότερος, για να επιβάλλει την ειρήνη και την δημοκρατία στον χώρο της Μεσογείου. Σε παλαιότερο άρθρο μου για τα τεκταινόμενα στην Μεσόγειο, είχα υποστηρίξει ότι δεν υπάρχει καμία εξωγενής δύναμη που είναι ικανή να επιβάλλει τουλάχιστον αυτήν την στιγμή, την ειρήνη στην Μεσόγειο.<br /> <br /> Πράγματι! Δεν υπάρχει κανένα κράτος ή κανένας διεθνής οργανισμός που να μπορεί να υπερκεράσει τις συγκρούσεις μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών της Μεσογείου, ώστε να οικοδομήσει ένα στέρεο περιβάλλον μέσα από το οποίο όλοι οι μεσογειακοί λαοί θα επωφεληθούν από τον πλούτο (ορυκτό και μη) αυτής της θάλασσας.<br /> <br /> Από ιστορική άποψη, κάθε φορά που ένα ξένο κράτος προσπαθούσε να χαράξει σύνορα στην Μεσόγειο, κατέληγε σε ανεπανόρθωτα και αιματηρά σφάλματα. Αυτό είναι εμφανές σήμερα ειδικά στην περίπτωση της Συρίας και της Μ. Ανατολής. Το αποτέλεσμα της μυωπικής χάραξης συνόρων είναι εν πολλοίς η αφετηρία της αραβοϊσραηλινής διαμάχης, του Κυπριακού ακόμα και ως έναν βαθμό των ελληνοτουρκικών διαφορών.<br /> <br /> Οι λαοί της Μεσογείου είναι αυτοί που θα επιβάλλουν μόνοι τους την ειρήνη για τους εαυτούς τους. Αν και ακούγεται ουτοπικό, οι μεσογειακοί λαοί είναι αυτοί που κρατάνε το κλειδί της συνύπαρξης τους. Η ειρήνη στην Μεσόγειο στηριζόταν στην πολιτισμική ποικιλία και στον σεβασμό για την διαφορετικότητα. Η βία και το μίσος έχουν οδηγήσει την Μεσόγειο στον σπαραγμό και φυσικά, τα ιστορικά παραδείγματα αφθονούν.<br /> <br /> Στην παρούσα φάση που διανύει ο πλανήτης, ωστόσο, η μεσογειακή συνεργασία δεν μοιάζει και τόσο πιθανή. Είναι, όμως, παραπάνω από απαραίτητη· μην πω επιτακτική. Η Μεσόγειος πρέπει να μετατραπεί από σύνορο μεταξύ δύο κόσμων στο κέντρο ενός νέου κόσμου που θα βασίζεται στην ειρήνη και την πολιτισμική ποικιλότητα. Άλλωστε, οι προκλήσεις της Μεσογείου στον 21ο αιώνα είναι τέτοιες που απαιτούν μία παν-μεσογειακή προσέγγιση. Η κλιματική αλλαγή, για παράδειγμα, απειλεί να μετατρέψει την λεκάνη της Μεσογείου σε μία απέραντη έρημο. Δεν θα έπρεπε όλες οι μεσογειακές χώρες να συνεργαστούν, για να αναπτύξουν στρατηγικές επί του θέματος;<br /> <br /> Η παν-μεσογειακή προσέγγιση, όμως, στάθηκε εφικτή με το προσφυγικό. Οξύμωρο, αν αναλογιστεί κανείς τρία πράγματα: την ολιγωρία των Ευρωπαίων απέναντι στο ζήτημα, την αδιαλλαξία του μουσουλμανικού κόσμου να διαπραγματευτεί με την Δύση και τρίτον, τον παραδοσιακό ευρωπαϊκό σνομπισμό σε οτιδήποτε μη λατινογενές ή χριστιανικό. Αν, λοιπόν, η αρχή έγινε έστω εξαιτίας ενός τόσο τραγικού και δύσκολου γεγονότος, μπορεί να συνεχιστεί…<br /> <br /> Η πολιτισμική και θρησκευτική ποικιλία είναι αυτή που θα σώσει την Μεσόγειο. Συνάμα, είναι και αυτή που πρέπει να διαφυλαχθεί περισσότερο, ειδικά σήμερα. Οι ιστορικές ομάδες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις ιστορικές εστίες τους είναι πάρα πολλές. Ο ρυθμός με τον οποίο χάνονται γλώσσες, όπως τα αραμαικα είναι ασύλληπτος και τρομακτικός (αυτό σε χτυπάει άσχημα, όταν είσαι απόφοιτος φιλοσοφικής!).<br /> <br /> Όταν η ανθρωπογεωγραφία της Μεσογείου αλλάζει και η ιστορία χάνεται, γινόμαστε κι εμείς υπεύθυνοι για τον νέο διχασμένο κόσμο που δημιουργείται. Η Μεσόγειος ήταν ανέκαθεν μία θάλασσα πολιτισμών και θρησκειών. Δηλώσεις σαν του Σαλβίνι είναι απλώς φασιστικές εξάρσεις που δεν έχουν καμία σχέση με το μεσογειακό ταπεραμέντο ενός λαού που σφράγισε με τον πιο ανεξίτηλο τρόπο την ιστορία της Μεσογείου. Δεν έχουν μάλλον καμία σχέση με το όραμα και την ανάγκη για μία ασφαλέστερη και ευμάρουσα Μεσόγειο.<br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μεσόγειος: μία πονεμένη ιστορία

    Η Μεσόγειος ήταν ανέκαθεν μία θάλασσα πολιτισμών και θρησκειών. Γιάννης Κουτρούδης Μεσόγειος, δυστυχώς, έφτασε να είναι το νεκροταφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως ο Ερντογάν επιδιώκει να θρυμματίσει το γεωστρατηγικό πλέγμα Ελλάδας-Κύπρου με Ισραήλ, Αίγυπτο και Ιορδανία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdh_P71m1zAUBdJ-EMaipuVjG3PxFg9yR1w3o-58AYqYQjhtNTNWvYkstGqxaDljd3PoCDezL0kpIGXZw7AEyGTny1H5NZOOomP0QcqSp8aquN6bL9vcPr_N4VB4F-EHDrcFMy5XL_FTo/s1600/aoz-kypros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdh_P71m1zAUBdJ-EMaipuVjG3PxFg9yR1w3o-58AYqYQjhtNTNWvYkstGqxaDljd3PoCDezL0kpIGXZw7AEyGTny1H5NZOOomP0QcqSp8aquN6bL9vcPr_N4VB4F-EHDrcFMy5XL_FTo/s640/aoz-kypros.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Λυγερός Σταύρος</b><br />Η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ δεν είναι τίποτα άλλο από τον πιο πρόσφατο κρίσιμο κρίκο στην "αλυσίδα" που οι Τούρκοι έχουν ονομάσει "Γαλάζια Πατρίδα". Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα στρατηγικό δόγμα, στόχος του οποίου είναι η κυριαρχία των Τούρκων στην καρδιά της Ανατολικής Μεσογείου. Για να καταστεί αυτή δυνατή επιχειρούν να σπάσουν τον άξονα Ελλάδας-Κύπρου, να εκτοπίσουν την Ελλάδα από την κρίσιμη αυτή θαλάσσια περιοχή και κατ' αυτόν τον τρόπο να θρυμματίσουν το γεωστρατηγικό πλέγμα που υφαίνουν τα γεωπολιτικά τρίγωνα με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ιορδανία. <br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι το έδαφος για τη συμφωνία με την κυβέρνηση της Τρίπολης είχαν προετοιμάσει οι χάρτες που προ αρκετών μηνών είχε παρουσιάσει ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Ακάρ στους Λίβυους συνομιλητές του, αλλά και δημοσίως. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτόν τον χάρτη, η τουρκική υφαλοκρηπίδα εκτείνεται παραλλήλως (και προς τα ανατολικά) με τη γραμμή Ρόδος-Κάρπαθος-Κάσος-Κρήτη και εισέρχεται από ανατολικά στα νότια του νομού Λασηθίου.<br /><br />Ο χάρτης είχε συνταχθεί με βάση την τουρκική θέση-ισχυρισμό ότι τα νησιά έχουν μόνο χωρικά ύδατα έξι μιλίων, όχι υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ. Η θέση αυτή είναι απολύτως αντίθετη με το διεθνές δίκαιο, το οποίο προβλέπει το ακριβώς αντίθετο, ότι νησιά που έχουν κατοίκους και διατηρούν έστω και στοιχειώδη οικονομική δραστηριότητα έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ.<br /><br />Η τουρκική θέση είναι αντίθετη και με την κοινή λογική. Η Άγκυρα δεν αναφέρεται σε βραχονησίδες, αλλά σε όλα τα νησιά, μη εξαιρώντας τα νησιά-κράτη, όπως π.χ. η Κύπρος. Αν, όμως, η Κύπρος δεν έχει υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ γιατί να έχει η Βρετανία, η Ινδονησία, η Ιαπωνία, ακόμα και η Αυστραλία; Ο τουρκικός παραλογισμός είναι εξόφθαλμος. Το γιατί η Άγκυρα κατέφυγε σ' αυτή την ακρότητα το εξηγεί η ίδια: για να κερδίσει 104.000 τετρ. χλμ θαλάσσια έκταση. <br /><br />Η επίμονη ρητορική περί "Γαλάζιας Πατρίδας" κωδικοποιεί μία στρατηγική, η οποία υλοποιείται σταδιακά, αλλά συστηματικά τα τελευταία χρόνια. Εδώ και πολλά χρόνια οι Τούρκοι επιδιώκουν με διάφορους τρόπους να εγγράψουν υποθήκες σε θαλάσσιες περιοχές που --σύμφωνα με την αρχή της μέσης γραμμής-- ανήκουν στην Ελλάδα και στην Κυπριακή Δημοκρατία.<br /><br />Συχνή αεροναυτική παρουσία <br /><br />Για τον σκοπό αυτό δεν χρησιμοποιούν μόνο λόγια, χάρτες και Navtex. Με τη συνεχή και έντονη αεροναυτική παρουσία τους επιχειρούν να εδραιωθούν και αναγνωρισθούν σαν ηγεμονική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Θέλουν να καταστήσουν σαφές ότι έχουν θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό τους ειδικά τη μεγάλη θαλάσσια περιοχή που έχει ως όριο δυτικά τη γραμμή Ρόδος-Κάρπαθος-Κάσος-Κρήτη και ανατολικά την Κύπρο. Ουσιαστικά, η Άγκυρα διακηρύσσει με στρατιωτικού τύπου ενέργειες τη διεκδίκηση αυτής της περιοχής. Η τουρκική εφημερίδα Σαμπάχ, μάλιστα, είχε γράψει χαρακτηριστικά: «Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι κάποτε τη Μεσόγειο την αποκαλούσαν "τουρκική λίμνη"»! <br /><br />Μια ματιά στον χάρτη δείχνει τη στρατηγική σημασία που έχει το μικρό νησιώτικο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου. Η γεωγραφική θέση του ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό την τουρκική στρατηγική. Με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, εξασφαλίζει στην Ελλάδα μια τεράστια θαλάσσια έκταση (μεταξύ Κρήτης και Κύπρου). Στο υπέδαφος του βυθού της βρίσκονται (σύμφωνα με αξιόπιστες ενδείξεις) μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Ακόμα και εάν το Διεθνές Δικαστήριο δεν δώσει πλήρη επήρεια στο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου (σε περίπτωση που η διαφορά έφθανε στη Χάγη), πιθανότατα θα του δώσει προς Νότο μία πολλαπλάσια της έκτασης των νησίδων υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ. <br /><br />Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, η σημασία της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ του Καστελλόριζου δεν περιορίζεται στο ενδεχόμενο ύπαρξης ενεργειακών πόρων. Έχει κρίσιμη σημασία και σε αμιγώς στρατηγικό επίπεδο. Το Καστελλόριζο συνιστά μία εδαφική και πληθυσμιακή παρουσία της Ελλάδας στην καρδιά της θαλάσσιας περιοχής που επιδιώκει να οικειοποιηθεί η Τουρκία. <br />Συνθήκες απομόνωσης-περικύκλωσης <br /><br />Αυτός είναι και ο λόγος που οι Τούρκοι επιχειρούν να το αποκόψουν από την αλυσίδα των ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών, μάλιστα, είχαν ζητήσει την εξαίρεση του Καστελλόριζου από τις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, με το επιχείρημα ότι είναι στη Μεσόγειο κι όχι στο Αιγαίο. <br /><br />Επιδίωξη των Τούρκων είναι να παρουσιάσουν το Καστελλόριζο σαν απομονωμένες ελληνικές νησίδες, οι οποίες βρίσκονται κάτω από την τουρκική ακτογραμμή και ως εκ τούτου δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ. Γι' αυτό και δημιουργούν συστηματικά συνθήκες "περικύκλωσης", ώστε να μην επηρεάσει την κατανομή της Ανατολικής Μεσογείου σε εθνικές θαλάσσιες ζώνες. <br /><br />Όταν τον Μάρτιο του 2011 ο Νταβούτογλου είχε επισκεφθεί την Ελλάδα, είχε δηλώσει σχετικά: «Το Καστελλόριζο βρίσκεται στη Μεσόγειο. Σ’ ό,τι αφορά το νησί του Καστελλόριζου, η Τουρκία έχει βάσιμες νομικές και πολιτικές θέσεις σε συμφωνία με το Διεθνές Δίκαιο και τη νομολογία των διεθνών δικαστηρίων, συμπεριλαμβανομένης και της Χάγης. Και γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα και η Τουρκία διαφωνούν σχετικά με τις θαλάσσιες ζώνες στην Ανατολική Μεσόγειο». <br /><br />Στρατηγικός στόχος της Άγκυρας είναι να επιβάλει άτυπο πλην ουσιαστικό ναυτικό αποκλεισμό της Ελλάδας από τον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κρήτης και Κύπρου. Να εκτοπίσει ολοσχερώς την Ελλάδα από αυτή τη θαλάσσια περιοχή και κατ' αυτόν τον τρόπο να την αποκόψει από την Κύπρο. Εάν καταφέρει να σπάσει τον άξονα Ελλάδα-Κύπρος και να επανεγκλωβίσει την Ελλάδα στο Αιγαίο, θα έχει καταφέρει ουσιαστικά κάτι πολύ πιο σημαντικό: θα κατακερματίσει το γεωστρατηγικό πλέγμα (τα τρίγωνα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ, Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος και Ελλάδα-Κύπρος-Ιορδανία) που απομονώνει την Τουρκία. <br /><br />Είναι προφανές πως το γεωστρατηγικό αυτό πλέγμα, το οποίο αυτές τις ημέρες υιοθετήθηκε και επισήμως από τις ΗΠΑ (με την υπογραφή από τον πρόεδρο Τραμπ του East Med Act), έχει κοινό παρονομαστή τον άξονα Ελλάδα-Κύπρος. Εάν αυτός σπάσει τα προαναφερθέντα γεωπολιτικά τρίγωνα θα θρυμματιστούν. Το Ισραήλ, η Αίγυπτος και πολύ περισσότερο η Ιορδανία θα επιστρέψουν στη "γωνιά" τους, η καθεμία χώρα αποκλειστικά και μόνο για λογαριασμό της. Με άλλα λόγια, η Άγκυρα θα έχει επιτύχει να διασπάσει το ολοένα και ενισχυόμενο γεωστρατηγικό πλέγμα των τριών τριγώνων και να σημειώσει μία ιστορικών διαστάσεων γεωστρατηγική επιτυχία. <br /><br />Η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης για την εκτός διεθνούς δικαίου οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, όπως και η αποστολή τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Λιβύη με σκοπό να πολεμήσουν στο πλευρό της κυβέρνησης Φάρατζ, επιβεβαιώνει την αποφασιστικότητα του Ερντογάν να παρεμβληθεί δυναμικά μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου και να μετατρέψει τη χώρα του σε περιφερειακή δύναμη, πιο συγκεκριμένα στην ηγεμονική δύναμη της Ανατολικής Μεσογείου. <br /><br />Αυτός είναι ο λόγος σε κάθε ευκαιρία επιδεικνύει την αεροναυτική ισχύ της σ’ αυτή τη θαλάσσια περιοχή, παραβιάζοντας ωμά αρχές του διεθνούς δικαίου και της καλής γειτονίας. Το πράττει ήδη με έντονο τρόπο στην κυπριακή ΑΟΖ. Ετοιμάζεται να το πράξει και στο τόξο Καστελλόριζο-Ρόδος-Κρήτη. Δεν πρόκειται για εκτίμηση. Σύμφωνα με δηλώσεις του Ερντογάν η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης «είναι στην πραγματικότητα η αντιστροφή (της συνθήκης) των Σεβρών». Ενώ με εκείνη η Τουρκία συρρικνώθηκε με αυτή επεκτείνεται. <br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος πρόσθεσε: «Με τη βοήθεια του Θεού και πολύ σύντομα εδώ (σ.σ. έδειχνε την περιοχή ανατολικά της Κρήτης και δυτικά του Καστελλόριζου) θα ξεκινήσουμε και σεισμικές έρευνες και γεωτρήσεις... Θέλω να σας δείξω κάτι. Αυτό εδώ το σημείο, είναι το σημείο σύνδεσης της Τουρκίας με την Λιβύη. Αυτή η λωρίδα που βλέπετε περνάει ανατολικά της Κρήτης. Το βόρειο τμήμα των συνόρων εδώ, είναι η Τουρκία και το νότιο τμήμα είναι η Λιβύη. Τι είναι αυτά; Αυτά είναι υφαλοκρηπίδες. Εμείς μπορούμε να πούμε πως εδώ μπορούμε να κάνουμε τις σεισμικές μας έρευνες. Και μετά τις σεισμικές μας έρευνες μπορούμε να κάνουμε και γεωτρήσεις». Αυτό που περιέγραψε ο Ερντογάν δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον μηχανισμό πρόκλησης κρίσης με την Ελλάδα. Επειδή η πείρα διδάσκει πως ό,τι προαναγγέλλει το πράττει, το ερώτημα είναι πότε ακριβώς θα "πυροδοτήσει" την κρίση.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πως ο Ερντογάν επιδιώκει να θρυμματίσει το γεωστρατηγικό πλέγμα Ελλάδας-Κύπρου με Ισραήλ, Αίγυπτο και Ιορδανία

Λυγερός Σταύρος Η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ δεν είναι τίποτα άλλο από τον πιο πρόσφατο κρίσιμο κρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελούντα,1984: Όταν η ελληνική διπλωματία "έκοβε και έραβε" στη Μεσόγειο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLpCm9xG6I45u8t9Waw8QQoNALUf2lICL2REwCPtLZu4VQ6kOR6_bMwm7bUT5bYcYeR8J1_0Fc2yGw4aTkEUdi-586Tjxe18NWn0n9T9hV-ANZPbTPJz9tgOpbCYXsGvpCG03IqAhkJ_4/s1600/symfonia-elountas.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLpCm9xG6I45u8t9Waw8QQoNALUf2lICL2REwCPtLZu4VQ6kOR6_bMwm7bUT5bYcYeR8J1_0Fc2yGw4aTkEUdi-586Tjxe18NWn0n9T9hV-ANZPbTPJz9tgOpbCYXsGvpCG03IqAhkJ_4/s640/symfonia-elountas.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Κολλάρος Βασίλης</b><br />Νοέμβριος του 1984: Κάτω από άκρα μυστικότητα και με μυθιστορηματικό τρόπο, ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου φιλοξένησε στην Ελούντα του Αγίου Νικολάου της Κρήτης τον Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Μιτεράν και τον Λίβυο δικτάτορα, Μουαμάρ αλ Καντάφι. Επρόκειτο για τριμερή συνάντηση που κανόνισε ο Έλληνας πρωθυπουργός με σκοπό την αποκατάσταση των γαλλολιβυκών σχέσεων, οι οποίες είχαν κλονιστεί μετά το ζήτημα του Τσαντ (Ελευθεροτυπία, 15.11.1984). <br /><br />Το Τσαντ, μια κεντροαφρικανική χώρα, αποτελούσε μόνιμη εστία διαμάχης ανάμεσα στη Γαλλία και τη Λιβύη, γεγονός που τροφοδότησε μια σειρά από εμφύλιους πολέμους. Η Γαλλία αποτελούσε εν δυνάμει εγγυήτρια χώρα μετά την αποαποικιοποίηση που έγινε επί Ντε Γκωλ. Από την άλλη πλευρά, η Λιβύη έβλεπε το γειτονικό σε αυτήν Τσαντ, ως διάδρομο εξάπλωσης της κανταφικής επανάστασης σε άλλες χώρες της αφρικανικής ηπείρου (Ελεύθερος Τύπος, 16.11.1984).<br /> <br /> <br /> <img height="640" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%84%CF%85%CF%80%CE%AF%CE%B1-16.11.1984-2-1320x1829.jpg" width="461" />Ελευθεροτυπία <br /><br />Η Τρίπολη είχε έντονη ανάμιξη στα εσωτερικά του κρατιδίου αυτού, στέλνοντας στρατεύματα και στηρίζοντας ομάδες που αντιτάσσονταν στη (γαλλόφιλη) κεντρική κυβέρνηση. Συγκεκριμένα, 5.500 Λίβυοι στρατιώτες είχαν σταλεί στα σύνορα Λιβύης-Τσαντ (Ελευθεροτυπία, 16.11.1984).<br /><br />Για να αποσπάσει ο Παπανδρέου τη συναίνεση του Γάλλου προέδρου γι' αυτή τη συνάντηση, είχε προβεί, το προηγούμενο διάστημα, σε μια σημαντική κίνηση που ενίσχυσε σημαντικά την ελληνογαλλική προσέγγιση. Αυτή αφορούσε την προμήθεια 40 γαλλικών μαχητικών, τύπου Mirage-2000, τα οποία, σε συνδυασμό με την απόκτηση ισάριθμων αμερικανικών F-16, χαρακτηρίστηκαν "αγορά του αιώνα". <div> <img height="640" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE-15.11.1984-1320x1823.jpg" width="463" /></div> <div> Μεσημβρινή <br /><br />Ακόμη, η αγορά των γαλλικών αεροσκαφών εξασφάλιζε την υποστήριξη της Γαλλίας τόσο στα Μεσογειακά Προγράμματα όσο και στο ζήτημα του ελληνικού μνημονίου στην ΕΟΚ (Ελευθεροτυπία, 15.11.1984). Το να πείσει τον Καντάφι να έρθει στην Κρήτη, δεν ήταν δύσκολο. Ο Παπανδρέου διατηρούσε στενές σχέσεις με τον Αραβικό Κόσμο (Παλαιστίνη, Ιορδανία, Συρία, Λιβύη) και δεν δίστασε να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με καθεστώτα που βρίσκονταν σε διπλωματική απομόνωση, όπως αυτό του Λίβυου συνταγματάρχη.<br /><br />Να σημειώσουμε ότι είχε προηγηθεί επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, στην Τρίπολη της Λιβύης. Τα τολμηρά φιλοαραβικά ανοίγματα στόχευαν σε οικονομικά οφέλη και σε αναβάθμιση της ελληνικής διπλωματίας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. </div> <div> <br />Η Συμφωνία της Ελούντας <br /><br /><img height="640" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%84%CF%85%CF%80%CE%AF%CE%B1-15.11.1984.jpg" width="464" /> <br /><br />Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία έγραφε, στις 15 Νοεμβρίου 1984, με πηχυαίους τίτλους «Διάσκεψη ξαφνικά στην Κρήτη», υπογραμμίζοντας παράλληλα τα πρωτοφανή μέτρα ασφάλειας που επικρατούσαν. Σύμφωνα με τον Παπανδρέου, επιλέχθηκε η Κρήτη, διότι αν επιλεγόταν η Αθήνα θα έπρεπε ο Καντάφι να γίνει δεκτός ως αρχηγός κράτους. </div> <div> <img height="440" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%84%CF%85%CF%80%CE%AF%CE%B1-16.11.1984-1-1320x908.jpg" width="640" />Ελευθεροτυπία <br /><br />Αναφορικά με τα συμπεράσματα της τριμερούς, αυτά συνοψίζονταν στα εξής: α) Αποχώρηση των λιβυκών και γαλλικών στρατευμάτων από το Τσαντ β) Ανταλλαγή επισκέψεων σε επίπεδο ηγετών μεταξύ των δυο χωρών και γ) Αναγνώριση εκ μέρους της Γαλλίας του δικαιώματος της Λιβύης να υπερασπίσει τα σύνορά της, σε περίπτωση επέμβασης τρίτης χώρας στο Τσαντ (Μεσημβρινή, 16.11.1984). Επίσης, στα συμπεράσματα της τριμερούς θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και την επίσημη πρόσκληση που απηύθυνε ο Παπανδρέου στον Καντάφι να επισκεφτεί την Αθήνα (Ελευθεροτυπία, 16.11.1984). </div> <div> <img height="203" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/%CE%A4%CE%BF-%CE%92%CE%AE%CE%BC%CE%B1-16.11.1984-2-1322x420.jpg" width="640" />Το Βήμα <br /><br />Με το πέρας των μαραθώνιων συζητήσεων, ο Καντάφι δήλωσε, ενώπιον των δημοσιογράφων: «ευχαριστώ το μεγάλο μας φίλο Παπανδρέου», ενώ και ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρθηκε με θερμά λόγια τόσο για τον Μιτεράν όσο και για τον Λίβυο συνταγματάρχη. Βέβαια, ο Γάλλος πρόεδρος δεν παρέστη στην κοινή συνέντευξη Τύπου, υποσχόμενος ότι θα έκανε δηλώσεις μετά την επιστροφή του στη γαλλική πρωτεύουσα. </div> <div> <br />Η Ελλάδα "γέφυρα" Δύσης–Αραβικού Κόσμου</div> <div>  </div> <div> <img height="323" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/%CE%A4%CE%BF-%CE%92%CE%AE%CE%BC%CE%B1-16.11.1984-1320x667.jpg" width="640" />Το Βήμα <br /><br />Ο Παπανδρέου επεδίωκε να προβάλλει τον διεθνή μεσολαβητικό ρόλο της Ελλάδας. Ο φιλοκυβερνητικός Τύπος πίστωνε στον ίδιο την επιτυχή έκβαση της τριμερούς και έκανε λόγο για «ιστορικό γεγονός με παγκόσμια απήχηση» (Το Βήμα, 16.11.1984). Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής, η Ελλάδα έγινε "γέφυρα" για την ειρήνευση στο Τσαντ και τη διμερή συνεργασία (Το Βήμα, 17.11.1984), ενώ μια νέα σελίδα ανοιγόταν στις γαλλολιβυκές σχέσεις. Η δημόσια χειραψία των δυο ηγετών (Μιτεράν-Καντάφι) επισφράγισε, κατά τα γραφόμενα του Τύπου, την επιτυχία της ελληνικής πρωτοβουλίας (Ελεύθερος Τύπος, 16.11.1984). <br /><br /><img height="640" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%84%CF%85%CF%80%CE%AF%CE%B1-16.11.1984.jpg" width="476" /> <br /><br />Ο διεθνής Τύπος υπογράμμιζε τον ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης, ως συνδετικού κρίκου ανάμεσα στη Δυτική Ευρώπη και τον Αραβικό κόσμο. Η τριμερής τράβηξε και το ενδιαφέρον του τουρκικού Τύπου, οποίος, σε γενικές γραμμές, τη χαρακτήριζε μεγάλη διπλωματική επιτυχία του Παπανδρέου, ενώ θεωρούσε ότι η συγκεκριμένη συνάντηση ενδιέφερε την Τουρκία από τη στιγμή που σε αυτήν πήραν μέρος ηγέτες, που κατά κάποιο τρόπο, αντιτίθονταν στα συμφέροντα της Άγκυρας (Ελευθεροτυπία, 17.11.1984). </div> <div> <br />Οι διεθνείς και εσωτερικές αντιδράσεις <br /><br />Σε διεθνές επίπεδο, ο αμερικανικός παράγοντας, όπως και το Ισραήλ, δεν φαινόταν ευχαριστημένοι από τις πρωτοβουλίες του Παπανδρέου (Έθνος, 16.11.1984). Το State Department αρνήθηκε να σχολιάσει τη τριμερή συνάντηση, ενώ προσπαθούσε να τορπιλίσει κάθε προσέγγιση μεταξύ Παρισιού και Τρίπολης. Ειδικότερα, το Ισραήλ φαινόταν δυσαρεστημένο από την ακραιφνή, όπως υποστήριζε, φιλοαραβική στάση του Παπανδρέου, η οποία δεν ευνοούσε την επίλυση του Μεσανατολικού. </div> <div> <img height="431" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE-16.11.1984-1320x889.jpg" width="640" />Στο εσωτερικό της χώρας, η αντιπολίτευση (ΝΔ) δήλωσε ότι «δεν είχε αντίρρηση για οποιαδήποτε διεθνή πρωτοβουλία της ελληνικής κυβερνήσεως», αλλά διερωτάτο: «τι αναμένει ο κ. Παπανδρέου σαν αποτέλεσμα μιας τέτοιας πρωτοβουλίας». Επίσης, επεσήμανε τη χρονική σύμπτωση της παρουσίας του Γάλλου προέδρου στην Ελούντα με την παραγγελία των 40 Mirage που έγινε, όπως υποστήριζαν, σε αντίθεση με όλες τις υπηρεσιακές εισηγήσεις (Μεσημβρινή, 16.11.1984). Ο αντιπολιτευόμενος Τύπος έκανε λόγο για "σιωπηλό" Μιττεράν (Καθημερινή, 16.11.1984) που μίλησε σε χαμηλό τόνο και για διάσταση ερμηνειών ανάμεσα στο Παρίσι και την Αθήνα, αναφορικά με τα συμπεράσματα της τριμερούς.</div> <div> <img height="640" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE-17.11.1984.jpg" width="266" /> <br /><br />Το ζήτημα του Τσαντ συνέχισε να απασχολεί την επικαιρότητα, ακόμα και μετά την τριμερή της Κρήτης (Ελευθεροτυπία, 22.11.1984). Ο Τύπος έγραφε ότι βρισκόταν σε εξέλιξη νέα μεσολαβητική προσπάθεια από ελληνικής πλευράς για την εφαρμογή της Συμφωνίας της Ελούντας και την πλήρη αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από το έδαφος του Τσαντ. </div> <div> <img height="540" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/12/papoulias-liviy.png" width="640" />Ελευθεροτυπία<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Ελούντα,1984: Όταν η ελληνική διπλωματία "έκοβε και έραβε" στη Μεσόγειο

Κολλάρος Βασίλης Νοέμβριος του 1984: Κάτω από άκρα μυστικότητα και με μυθιστορηματικό τρόπο, ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου φιλοξ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η "αποκλεισμένη" Τουρκία και οι περιφερειακές πραγματικότητες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaXtGYK6gx-6o-O3Ocly5G4z7PVrI46ayG8VZBTgoSjkd1Izt8LvIZeGjdXS0OIhhb5RaEm1Rgg_-Fu2n3s4JQjSu7pTqeRLSKNIslwu2Jz-DCe6PQIZRpScYzGv9gdUITNc-cLFL4dTs/s1600/902400001513.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="630" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaXtGYK6gx-6o-O3Ocly5G4z7PVrI46ayG8VZBTgoSjkd1Izt8LvIZeGjdXS0OIhhb5RaEm1Rgg_-Fu2n3s4JQjSu7pTqeRLSKNIslwu2Jz-DCe6PQIZRpScYzGv9gdUITNc-cLFL4dTs/s640/902400001513.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Ας έχουμε κατά νου ότι η κατάσταση στο εσωτερικό της Λιβύης είναι ρευστή και οι «σημερινοί» αντίπαλοι κάλλιστα μπορούν να γίνουν «αυριανοί» φίλοι. </span></h3> <b>Δρ. Κωνσταντίνος Φίλης* </b><br />Συχνά παρουσιάζεται η εικόνα πως η Τουρκία είναι καταδικασμένη από τις περιφερειακές συμπράξειςκαι πωςαποτελεί παρακολούθημα των εξελίξεων ή στο άλλο άκρο ότι διαφεντεύει τις τύχες της ευρύτερης περιοχής. Προφανώς και οι δύο προσεγγίσεις πάσχουν ή βλέπουν μόνο τη μία όψη του νομίσματος. <br /><br />Εστιάζοντας στη Λιβύη, δύο παρατηρήσεις:<br /><br />Η Τουρκία δεν θέλει να εγκλωβιστεί στρατιωτικά σε ένα ενδεχομένως ατέρμονο πόλεμο (το κόστος είναι βέβαιο, το όφελος αμφίβολο) αλλά επιδιώκει μία άμεση συμφωνία για κατάπαυση του πυρός/εκεχειρία, ώστε αφενός να μην επιτραπεί στη συμμαχία υπό τον Χάφταρ να καταλάβει την εξουσία, αφετέρου να κερδίσει η ίδια χρόνο προκειμένου να εδραιωθεί ως εκ των παικτών με σημαίνοντα ρόλο και λόγο στις διαπραγματεύσεις για την επόμενη μέρα στη Λιβύη. <br /><br />Όμως, προκειμένου να καταφέρει τον απώτερο στόχο της, πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα στη στήριξη του καθεστώτος Αλ Σαράτζ και ανάλογα να χρησιμοποιήσει την πιθανότητα στρατιωτικής εμπλοκής για να πείσει για τις προθέσεις της, εξασφαλίζοντας θέση στο τραπέζι των διαβουλεύσεων. Η πρόσκληση της καγκελαρίου Μέρκελ προς τον Ερντογάν για να συμμετάσχει σε διεθνή διάσκεψη για το θέμα της Λιβύης, όπως και η «μακρά και αναλυτική» τηλεφωνική συνομιλία Κόντε-Ερντογάν προσφέρουν στην Άγκυρα τουλάχιστον «φωνή» στις διεργασίες. Είναι βέβαια ζητούμενο για αυτή αν έτσι μπορεί να ελέγξει πιθανές αρνητικές εξελίξεις ή αποδειχθεί ότι το αντίπαλο στρατόπεδο είναι πλέον σε θέση ισχύος. <br /><br />Δεύτερον, η Άγκυρα δεν έχει τα μέσα (διπλωματικά και στρατιωτικά) να στηρίξει κατά μόνας το καθεστώς της Τρίπολης. Άρα, αν διαπιστώσει εγκαίρως ότι δεν υπάρχουν άλλοι πρόθυμοι, τότε είτε θα αναπροσαρμόσει την πολιτική της (το έχει επαναλάβει στη Συρία) είτε θα βρεθεί μπροστά σε σοβαρό αδιέξοδο (επίσης, έχει ξαναγίνει στη Συρία). <br /><br />Γι′ αυτό το αμέσως επόμενο διάστημα, γνωρίζοντας πόσο απαραίτητη είναι για τα συμφέροντά της η έστω και βραχεία παραμονή του Αλ Σαράτζ, θα εξαντλήσει τα περιθώρια για να βρει συνοδοιπόρους (κυρίως σε ΗΠΑ και ΕΕ, όπου οι απόψεις ως προς τη Λιβύη διίστανται) είτε θα προσπαθήσει να λάβει διαβεβαιώσεις (κυρίως από τη Ρωσία, μιας και οι αραβικές χώρες που στηρίζουν τον Χάφταρ δύσκολα θα συνηγορήσουν) ότι τα συμφέροντα της (έστω όχι στην ολότητά τους) θα γίνουν σεβαστά. Ως προς την αναζήτηση συμμαχιών, χθες μόλις η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ) ζήτησε από πέντε «φίλες χώρες», ανάμεσα στις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες, τη σύναψη διμερών συμφωνιών ασφάλειας για να τη βοηθήσουν να απωθήσει την επίθεση του στρατάρχη Χάφταρ στην Τρίπολη. Πιο συγκεκριμένα, σε επιστολές που απευθύνονται στους ηγέτες των ΗΠΑ, Μ.Βρετανίας, Ιταλίας, Αλγερίας και ασφαλώς της Τουρκίας, ο Φάγεζ αλ-Σάρατζ, ενθαρρύνει τις «φίλες χώρες να ενεργοποιήσουν τις συμφωνίες συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας», σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση. <br /><br />Κοντολογίς, έχοντας επενδύσει συστηματικά σε ένα ισλαμίζοντα πρόεδρο-μαριονέτα, με συνεπή παρουσία εδώ και χρόνια στη Λιβύη, που έχει δημιουργήσει σχέσεις εξάρτησης με την Τρίπολη, τις οποίες κρίνει ότι ήρθε η ώρα να εξαργυρώσει (ή μάλλον βιάζεται να κεφαλαιοποιήσει με την ανεκδιήγητη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ), η Άγκυρα έχει καταφέρει για την ώρα να πατήσει πόδι και στη Λιβύη. Από την άλλη, κινδυνεύει με over-stretching (υπερ-έκταση), δεδομένου ότι εμφορείται από τη αντίληψη ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να παλινορθώσει την επιρροή της σε περιοχές, όπου βάσει του νεο-οθωμανικού αφηγήματος, ισχυρίζεται ότι έχει ιστορικά συμφέροντα. <br /><br />Τέλος, ας έχουμε κατά νου ότι η κατάσταση στο εσωτερικό της Λιβύης είναι ρευστή και οι «σημερινοί» αντίπαλοι κάλλιστα μπορούν να γίνουν «αυριανοί» φίλοι. Όπως, επίσης, επειδή πρόκειται για αραβική χώρα με τις γνωστές ιδιαιτερότητες, η ελληνική διπλωματία πρέπει να είναι συνεχώς ενεργή και σε επαγρύπνηση, γιατί οι συσχετισμοί ανατρέπονται εύκολα και οι υποσχέσεις συχνά μένουν «κενό γράμμα».<br /><b><i><br />*Εκτελεστικός Διευθυντής Ερευνών Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων</i></b><br /><br /><div> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Η "αποκλεισμένη" Τουρκία και οι περιφερειακές πραγματικότητες

Ας έχουμε κατά νου ότι η κατάσταση στο εσωτερικό της Λιβύης είναι ρευστή και οι «σημερινοί» αντίπαλοι κάλλιστα μπορούν να γίνουν «αυριανο...

Διαβάστε την συνέχεια

H ελληνική απερισκεψία απέναντι στην τουρκική πειρατεία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidzqbBRMqYAblKzRyZWXK6XJg9Zs8j5Kd8SUPvxM75IWtg2jqBRAAox7XULnExChf9geOm5FUKudqHOV_cVZgeHVj_cNw9pZLtDRF7ggd5XGgyG7P3JW0Ei4Zg4IS_NLzshxlNDMxaFmo/s1600/erdogan3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="425" data-original-width="630" height="430" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidzqbBRMqYAblKzRyZWXK6XJg9Zs8j5Kd8SUPvxM75IWtg2jqBRAAox7XULnExChf9geOm5FUKudqHOV_cVZgeHVj_cNw9pZLtDRF7ggd5XGgyG7P3JW0Ei4Zg4IS_NLzshxlNDMxaFmo/s640/erdogan3.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Η Αθήνα δεν είναι αδύναμη ούτε πολιτικά, ούτε στρατιωτικά. Διαθέτει πολλά χαρτιά που μπορεί να αξιοποιήσει </span></h3> <b>Εύα Ι. Κουλουριώτη*</b><br />Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ο πραγματικός χρόνος υπογραφής του μνημονίου κατανόησης της Τουρκίας και της Λιβύης μεταξύ του Ερντογάν και του Σαράτζ ήταν κατά την συνάντησή τους μετά την σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο και όχι πριν από αυτή. Και ήταν το αποτέλεσμα της αυξημένης αυτοπεποίθησης της τουρκικής κυβέρνησης μετά την επιχείρηση ”Πηγή Ειρήνης” στην ανατολική Συρία, την οποία η Άγκυρα έθεσε σε εφαρμογή παρά τις αντιρρήσεις των Ευρωπαίων και του Αμερικανικού Κογκρέσου, αλλά και τον εφησυχασμό των ΗΠΑ στον φάκελο των ρωσικών πυραύλων S-400. <br /><br />Είναι σαφές ότι η υπογραφή μνημονίου κατανόησης με την κυβέρνηση Σαράτζ είναι ένα ακόμα επεισόδιο στο σήριαλ της τουρκικής κλιμάκωσης που ξεκίνησε όταν ο Ερντογάν και το κόμμα του έχασαν την μάχη της Κωνσταντινούπολης με τη συμφωνία των S-400 για να φθάσει στην τουρκική πειρατεία στην θαλάσσια περιοχή της Κρήτης. Εδώ θα πρέπει να σταθούμε στις λεπτομέρειες του φακέλου της Λιβύης για να κατανοήσουμε τις πιθανότητες επιτυχίας των πρόσφατων ελληνικών κινήσεων και ποιες επιλογές μπορεί να σταματήσουν αυτή την τουρκική πειρατεία στα ελληνικά χωρικά ύδατα.<br /><br />Στο αρχείο της Λιβύης, η πίτα του πετρελαίου είναι το επίκεντρο και η αιτία των συγκρούσεων και των περιφερειακών και διεθνών κινήσεων. Όμως το σκηνικό είναι τόσο περίπλοκο ώστε ακόμα και πολλοί αναλυτές της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής μπορεί να χαθούν στις λεπτομέρειές του. Αυτό που ενδιαφέρει την Αθήνα συνοπτικά είναι ότι υπάρχουν δύο αντιμαχόμενες πλευρές, η πρώτη στην Τρίπολη με επικεφαλής την κυβέρνηση της Εθνικής Συμφωνίας του πρωθυπουργού Φάγιεζ αλ-Σαράτζ, υποστηριζόμενη από την Τουρκία με όπλα, υλικοτεχνική υποστήριξη και παροχή πληροφοριών, ενώ η δεύτερη στη Βεγγάζη με επικεφαλής τον στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ, υποστηριζόμενη από πολλά κράτη, κυρίως τα ΗΑΕ και την Ρωσία που παρέχουν χρήματα, όπλα και εκπαίδευση. Η ευρωπαϊκή πλευρά είναι διχασμένη αφού η Ιταλία υποστηρίζει την Τρίπολη και .η Γαλλία υποστηρίζει την Βεγγάζη.<br /><br />Κατά συνέπεια, η διαίρεση της Ευρώπης στην λιβυκή σκηνή μειώνει την επιρροή της στις πρόσφατες τουρκικές κινήσεις.Tο να βασιστεί λοιπόν κάποιος στο Παρίσι, το Λονδίνο ή ακόμα και το Βερολίνο για να ασκήσουν πιέσεις στην κυβέρνηση της Λιβύης γνωρίζοντας την κατάσταση που επικρατεί, είναι παράλογο. Όπως εξάλλου είναι αφελές πολιτικά να περιμένει κανείς να ασκήσουν πιέσεις στην Άγκυρα που κραδαίνει εκβιαστικά το χαρτί των προσφύγων.<br /><br />Πράγματι, η ελληνική κυβέρνηση, που σοκαρίστηκε από το μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, ήλπιζε ότι οι συναντήσεις του Λονδίνου στο πλαίσιο της συνόδου των ηγετών των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ θα συνέβαλαν ουσιαστικά στο να κάνει η Άγκυρα ένα βήμα πίσω. Το αποτέλεσμα ήταν το ακριβώς αντίθετο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέστρεψε με άδεια χέρια, ενώ ο Ερντογάν επέστρεψε με το πράσινο φως Ευρώπης-Αμερικής που τον ώθησε να συναντήσει τον Σαράτζ για δεύτερη φορά σε λιγότερο από 20 ημέρες και, κατόπιν, να πείσει το τουρκικό κοινοβούλιο να επικυρώσει το μνημόνιο κατανόησης. Από αυτό το σημείο και μετά, η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να εναποθέσει τις ελπίδες της στην εξέλιξη της εσωτερικής κατάστασης στην Λιβύη, ευχόμενη να ακυρωθεί τελικώς το μνημόνιο κατανόησης δεδομένης της αντίδρασης του Χάφταρ και του λιβυκού κοινοβουλίου του Τομπρούκ σε αυτό. <br /><br />Όσον αφορά στο εσωτερικό της Λιβύης, η σύγκρουση στο πεδίο διαρκεί στην πραγματικότητα για περισσότερα από τέσσερα χρόνια και στα χαρτιά για σχεδόν εννέα μήνες. Υπό το πρίσμα της ισορροπίας δυνάμεων πίσω από κάθε πλευρά είναι μία σύγκρουση μέσα σε έναν ατελείωτο φαύλο κύκλο. Εάν, μάλιστα όπως διαφαίνεται, η Τουρκία στείλει στρατεύματα στην Τρίπολη, αυτή η σύγκρουση θα διαρκέσει επί μακρόν και δεν η λύση δεν μπορεί να δοθεί στρατιωτικά αλλά, τελικά, θα είναι πολιτική που θα ικανοποιεί όλες τις πλευρές. Το σχέδιο που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση βάσει του οποίου η σύγκρουση μπορεί να τελειώσει σύντομα με μεγάλη νίκη του στρατηγού Χάφταρ ο οποίος στη συνέχεια θα ακυρώσει το μνημόνιο κατανόησης και θα επιστρέψει στο σημείο μηδέν αποτελεί άγνοια της πραγματικότητας και των λεπτομερειών της. <br /><br />Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι ο Χάφταρ που υποστηρίζεται από τους Ρώσους μπορεί να έχει διαφορετική άποψη εάν ο Πούτιν βλέπει τα πράγματα αλλιώς: η ρωσική στρατιωτική στήριξη είναι απολύτως αναγκαία για τον στρατό του Χάφταρ που δεν μπορεί αντέξει τις συνέπειες της απώλειάς της. Υπό το φως, δε, των εξαιρετικών ρωσοτουρκικών σχέσεων, κάτι που είναι καταφανές από τον φάκελο της Συρίας, ο Ερντογάν μπορεί να πείσει τον Πούτιν ότι το μνημόνιο κατανόησης με την κυβέρνηση της Τρίπολης είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας και πιο συγκεκριμένα του Turkish stream και των ρωσικών ενεργειακών πρότζεκτ στην Ευρώπη. Η Τουρκία μπορεί μέσω του χάρτη των θαλασσίων συνόρων με την Λιβύη να εμποδίσει το ισραηλινό σχέδιο να τροφοδοτηθεί η Ευρώπη με φυσικό αέριο και από εκεί και μετά ​​ο Πούτιν εύκολα μπορεί να κάνει τον Χάφταρ να δεχτεί αυτό το μνημόνιο κατανόησης.<br /><br />Όσο η ελληνική κυβέρνηση προσεύχεται στον Θεό να νικήσει ο Χάφταρ, η Άγκυρα ξεκίνησε την επικοινωνία της για το θέμα με την Μόσχα αρχικά μέσω τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ Ερντογάν και Πούτιν, ακολουθούμενη μία μέρα μετά, από επίσκεψη μεγάλης τουρκικής αντιπροσωπείας στην Μόσχα συμπεριλαμβανομένων των Τούρκων υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών και του αρχηγού της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν με τον φάκελο Λιβύη να βρίσκεται στην κορυφή των συζητήσεων αυτής της επίσκεψης. Εχθές, η ρωσική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι είναι σε επαφή και με την πλευρά Χάφταρ και με την πλευρά Σαράτζ - προφανώς μέσω της Τουρκίας. Και εδώ πρέπει να απευθύνουμε στην ελληνική κυβέρνηση το εξής ερώτημα: Έχει σχέδιο Β;<br /><br />Η βραδύτητα των αντιδράσεων της ελληνικής κυβέρνησης ήταν και εξακολουθεί να είναι ο λόγος για την συνεχή τουρκική κλιμάκωση. Όταν η Άγκυρα κινήθηκε το περασμένο καλοκαίρι στην περιοχή της Κύπρου, δεν αντιμετωπίστηκε έντονα από την Αθήνα και την Λευκωσία, γεγονός που οδήγησε λογικά στην ώθηση της Τουρκίας προς μια νέα κλιμάκωση, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η υπογραφή του μνημονίου με την λιβυκή κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας. Είναι μια πραγματικότητα που εξελίσσεται μέρα με τη μέρα και μπορεί να είναι το προοίμιο άλλων τουρκικών κινήσεων, γιατί όχι, προς τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου ή και την συνθήκη της Λωζάνης. <br /><br />Εάν η ελληνική κυβέρνηση είχε κινηθεί άμεσα και πριν από την σύνοδο του ΝΑΤΟ υπογράφοντας ένα μνημόνιο με την πλευρά Χάφταρ, αυτό θα ανάγκαζε την Τουρκία να επανεξετάσει την στάση της, να κάνει ένα βήμα πίσω και να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να βρεθεί μια μέση λύση. Τώρα υπάρχει ελάχιστος χρόνος για να γίνει προσπάθεια να σωθεί η κατάσταση. Κατ’αρχάς θα πρέπει να γίνει άμεσα επαφή με τον Χάφταρ και δεύτερον πρέπει άμεσα να δημιουργηθεί μια ισχυρή συμμαχία με το Ισραήλ - αν και υπάρχουν ήδη διαρροές στα ισραηλινά ΜΜΕ ότι γίνονται μυστικές συνεννοήσεις με την Τουρκία - και των εμπλεκόμενων στην περιοχή, της Κύπρου, της Αιγύπτου και του Χάφταρ και να καταστεί σαφές ότι οι τουρκικές ενέργειες απειλούν πρωτίστως τον Eastmed που στοχεύει να μεταφέρει φυσικό άεριο στην Ευρώπη και μπορεί να είναι η απαρχή μεγαλύτερης κλιμάκωσης στα αιγυπτιακά και λιβυκά ύδατα. <br /><br />Εάν τα παραπάνω αποτύχουν, τότε η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που διαθέτει - την αναθεώρηση των συμφωνιών για τις βάσεις και την αμυντική συνεργασία αλλά και το Σκοπιανό - για να πιέσει τους Αμερικανούς να πάρουν ξεκάθαρη θέση για την τουρκική παρανομία, κάτι που δεν έχουν κάνει έως αυτήν την στιγμή και να στριμώξουν την Τουρκία. Επίσης, εάν αποκαλυφθεί ότι το Τελ Αβίβ βρίσκεται σε συζητήσεις με την Άγκυρα και έχει αποδεχθεί ότι έχει δικαιώματα σε αυτήν την θαλάσσια περιοχή, η Ελλάδα πρέπει να δηλώσει επισήμως ότι γι’αυτήν το πρότζεκτ του Eastmed δεν υφίσταται. Οι Ισραηλινοί ας διαλέξουν στρατόπεδο. Ή την Ελλάδα, ή την Τουρκία. <br /><br />Η Αθήνα δεν είναι αδύναμη ούτε πολιτικά, ούτε στρατιωτικά. Διαθέτει πολλά χαρτιά που μπορεί να αξιοποιήσει για να προωθήσει τα συμφέροντά της. Αλλά μάλλον υποφέρει από την παρουσία ανθρώπων με ηγετικό ρόλο στην ελληνική πολιτική σκηνή που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν πολιτικές κρίσεις. I rest my case.<br /><br /><b><i>*Πολιτική αναλύτρια ειδική σε θέματα Μέσης Ανατολής </i></b><div> <br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

H ελληνική απερισκεψία απέναντι στην τουρκική πειρατεία

Η Αθήνα δεν είναι αδύναμη ούτε πολιτικά, ούτε στρατιωτικά. Διαθέτει πολλά χαρτιά που μπορεί να αξιοποιήσει  Εύα Ι. Κουλουριώτη* Μπορώ να...

Διαβάστε την συνέχεια

«Aπασφάλισε» ο Α.Μετέ: «Δεν θέλουμε ελληνικές σημαίες στα φέρετρα μουσουλμάνων – Δεν θέλουμε να μας σκεπάζει ο σταυρός»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk-cHvdEdqKFZiYz-i9_tvmzV9BzVDSdlgKkaqb_Fj_CbWY-mkHSGdp90NEOxIZsUj_a5o7yPEKOFb2Yg59C1XHIuuyrm1Lk7K2eGN_tfSH4fFe_OqoT2GBx4iG2ZoNUC-Ywu7mVtGq74/s1600/glafki-stratos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk-cHvdEdqKFZiYz-i9_tvmzV9BzVDSdlgKkaqb_Fj_CbWY-mkHSGdp90NEOxIZsUj_a5o7yPEKOFb2Yg59C1XHIuuyrm1Lk7K2eGN_tfSH4fFe_OqoT2GBx4iG2ZoNUC-Ywu7mVtGq74/s640/glafki-stratos.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Πάρα πολύ σοβαρό θέμα θέτει για την χώρα μας, ο μη εκλεγμένος μουφτής Ξάνθης, Α.Μετέ μιλώντας σε <a href="http://milletgazetesi.gr/view.php?id=15265">τουρκόφωνη εφημερίδα της Δυτικής Θράκης,</a> σχετικά περιστατικό με την ελληνική σημαία στο φέρετρο Έλληνα μουσουλμάνου στρατιώτη κατά την διαδικασία της ταφής του, αρνούμενος ουσιαστική την τοποθέτηση της σε ανάλογες περιπτώσεις, ερχόμενος παράλληλα σε αντίθεση επίσημα πλέον με προχθεσινή απόφαση του Υπουργείου Παιδείας . <br /> <br /> Κατά τον μη εκλεγμένο Μουφτή και απάντηση του με αφορμή την προχθεσινή παρέμβαση του υπουργείου παιδείας αναφέρονται τα εξής : “η ελληνική σημαία δεν θα πρέπει να τοποθετείται σε ανάλογες περιπτώσεις σε Έλληνες μουσουλμάνους στρατιώτες, διότι φέρει τον σταυρό εκφράζοντας την ελληνορθόδοξη θρησκεία», κάτι όμως που εγείρει τρομερά ερωτήματα για το που πάει ακριβώς το θέμα ο ίδιος. <br /> <br /> Ερώτηση δημοσιογράφου σε Μετέ: Επιτρέπεται η τοποθέτηση της ελληνικής σημαίας στο φέρετρο ενός μουσουλμάνου στρατιώτη που πέθανε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στην Ελλάδα; <br /> <br /> <i>“Η απάντησή μας έχει τεθεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Επίσης λέμε, πρώτα απ ‘όλα, οι σημαίες δεν δημιουργούν πρόβλημα σε όλους. </i><br /> <i><br /></i> <i>Δεύτερον. Εάν οι σημαίες φέρουν το σύμβολο θρησκείας, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε την κατάσταση και να την αξιολογήσουμε αναλόγως. </i><br /> <i><br /></i> <i>Η (ελληνική) σημαία μπορεί να τοποθετηθεί σε φέρετρο κατά την διάρκεια μιας κηδείας. Δεν υπάρχει πρόβλημα αν οι πολίτες της ίδιας θρησκείας τοποθετούν τις σημαίες τους σε ανάλογες περιπτώσεις στο φέρετρο. Αλλά δεν είναι σωστό να τοποθετήσετε μια σημαία ή ένα διαφορετικό πανί που φέρει το σύμβολο του Χριστιανισμού στο σώμα ενός μουσουλμάνου στρατιώτη. </i><br /> <i><br /></i> <i>Η Φετφά υποχρεώνει τις οικογένειες, αλλιώς θα δημιουργηθούν προβλήματα που θα προκύψουν από την μη λήψη υπόψιν των θρησκευτικών ευαισθησιών που έχουν οι οικογένειες. </i><br /> <i><br /></i> <i>Για αυτό, έχω δύο προτάσεις: </i><br /> <i><br /></i> <i>1 Ρωτήστε τους χριστιανούς κληρικούς και ιερείς: Εάν ένας χριστιανός ορθόδοξος στρατιώτης πεθάνει στη Σαουδική Αραβία ή στο Ιράκ, μπορεί να καλυφθεί το σώμα του με τη σημαία της Σαουδικής Αραβίας ή του Ιράκ; Περιμένουμε την απάντηση. </i><br /> <i><br /></i> <i>2 Συνιστούμε στους “ανθρώπους” που κινούνται γύρω από τον διορισμένο μουφτή (Ξάνθης) να τοποθετήσουν την ελληνική σημαία με το σταυρό όταν πεθάνουν. Επειδή αυτοί οι κύριοι είναι ήδη “στρατιώτες” του ελληνικού κράτους με ρόμπες. Δεδομένου ότι κάποια στιγμή θα πεθάνουν ως “στρατιώτες” αυτού του κράτους, παρακαλώ αφήστε τις ελληνικές αρχές να τοποθετήσουν στο φέρετρο τους την ελληνική σημαία. </i><br /> <i><br /></i> <i>Τονίζω και πάλι, αφήστε τις κηδείες μας “ελεύθερες”. Η ανάσταση δεν είναι αρκετή για να αντιμετωπίσει τους νεκρούς; Όποιος ανήκει σε κάποια θρησκεία, θα τον θάβουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις της θρησκείας του. Οι Χριστιανοί, σύμφωνα με τον Χριστιανισμό, οι μουσουλμάνοι πρέπει να θάβονται σύμφωνα με το Ισλάμ. Φυσικά, επειδή ζούμε μαζί, μπορούμε να συμμετέχουμε στην κηδεία του άλλου (Χριστιανού) και να μοιραζόμαστε τον πόνο μέσα στο πλαίσιο του σεβασμού. </i><br /> <i><br /></i> <i>Θέλω να θέσω τέλος σε αυτό, τονίζοντας ότι η μουσουλμανική τουρκική μειονότητα στη Δυτική Θράκη πάντα είχε σεβασμό στις σημαίες. Ωστόσο, τα θρησκευτικά σύμβολα πρέπει να εξετάζονται προσεκτικά και δεν πρέπει να επιβάλλονται σε κανέναν”</i>, καταλήγει ο ίδιος. <br /> <br /> Υπενθυμίζεται ότι στις 17 Ιουλίου 2019, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΜΑΧΗΤΗΣ, «στο σπίτι του νεκρού Έλληνα μουσουλμάνου στο θρήσκευμα στρατιώτη, την ώρα που ο Μουφτής κ. Σινίκογλου έψαλε και συμπαραστέκονταν στην οικογένεια, και χωρίς κανένα σεβασμό στη μνήμη του Νεκρού στρατιώτη και του ελληνικού στρατού που έδωσε το «παρών» με επικεφαλής τον Στρατηγό, εισέβαλαν ο «Ψευτομουφτής» Ξάνθης κ. Μετέ με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης Χουσεϊν Ζεϊμπέκ, συνοδευόμενοι από τον Δήμαρχο Μύκης Καπζά Τζεμήλ, τον Πρόεδρο της ΤΕΞ Κουρτ Αχμέτ και τον Αντιπρόεδρο του Τουρκικού κόμματος DEB Οζάν Αχμέτογλου κ.ά., απαιτώντας να αφαιρεθεί η ελληνική σημαία από το φέρετρο, να φύγει ο Στρατός και να μεταφέρουν αυτοί τον νεκρό στα νεκροταφεία. <br /> <br /> Μάλιστα ο Μετέ έσπρωξε τον Μουφτή Ξάνθης κ. Σινίκογλου που ήταν παρών δίπλα στην οικογένεια και του είπε να σηκωθεί και να φύγει αμέσως από το χωριό, γιατί δεν είχε καμιά δουλειά εκεί, ενώ στη συνέχεια πήραν αυτοί το φέρετρο, αφαίρεσαν την ελληνική σημαία που υπήρχε επάνω και το μετέφεραν στο νεκροταφείο”. <br /> <br /> Για το θέμα αυτό υπήρξε υπουργική απόφαση προχθές, η οποία αναφέρει ότι πλέον “ θα τοποθετείται η Ελληνική σημαία σε ανάλογες περιπτώσεις Ελλήνων Μουσουλμάνων στρατιωτών που χάνουν τη ζωή τους κατά την ώρα του καθήκοντος. Η σημαία είναι εθνικό σύμβολο και δεν την απαγορεύει ο Ισλαμικός Νόμος”.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

«Aπασφάλισε» ο Α.Μετέ: «Δεν θέλουμε ελληνικές σημαίες στα φέρετρα μουσουλμάνων – Δεν θέλουμε να μας σκεπάζει ο σταυρός»

Πάρα πολύ σοβαρό θέμα θέτει για την χώρα μας, ο μη εκλεγμένος μουφτής Ξάνθης, Α.Μετέ μιλώντας σε τουρκόφωνη εφημερίδα της Δυτικής Θράκης,...

Διαβάστε την συνέχεια